Chapitre |
[9] |
φαινομένου
τοῦ
Διονύσου
ηὐλεῖτο
ὁ
|
βακχεῖος |
ῥυθμός.
ἔνθα
δὴ
ἠγάσθησαν
τὸν |
[4] |
ἔφη.
Κἄπειτα
σὺ
εἰς
τὸ
|
βαλάντιον |
διδοὺς
ἀργύριον
τὰς
ψυχὰς
δικαιοτέρους |
[4] |
ταῖς
ψυχαῖς
ἢ
ἐν
τῷ
|
βαλαντίῳ |
τὸ
δίκαιόν
σοι
δοκοῦσιν
ἔχειν; |
[3] |
Αντισθένης
εἶπε·
Πότερον
τέχνην
τινὰ
|
βαναυσικὴν |
ἢ
καλοκἀγαθίαν
διδάσκων;
Εἰ
καλοκἀγαθία |
[4] |
ὡς
μὲν
καὶ
Ελληνες
καὶ
|
βάρβαροι |
τοὺς
θεοὺς
ἡγοῦνται
πάντα
εἰδέναι |
[8] |
καὶ
ἐν
Ελλησι
καὶ
ἐν
|
βαρβάροις, |
πῶς
οὐκ
οἴει
αὐτόν,
ὅντιν᾿ |
[8] |
Ερεχθέως,
οἳ
καὶ
ἐπὶ
τὸν
|
βάρβαρον |
σὺν
Ιάκχῳ
ἐστράτευσαν,
καὶ
νῦν |
[4] |
ταῦτα
πάντα
ἐπίσταμαι.
Η
καὶ
|
βασιλεύειν, |
ἔφη
ὁ
Αντισθένης,
ἐπίστασαι,
ὅτι |
[4] |
ἐπαινέσαντα
αὐτὸν
τὸν
Αγαμέμνονα
ὡς
|
βασιλεύς |
τε
εἴη
ἀγαθὸς
κρατερός
τ᾿ |
[4] |
θεοὺς
μὴ
ἑλέσθαι
ἂν
τὴν
|
βασιλέως |
ἀρχὴν
ἀντὶ
τοῦ
καλὸς
εἶναι. |
[3] |
ὅτι
οὐκ
ἂν
δέξαιο
τὰ
|
βασιλέως |
χρήματα
ἀντὶ
τοῦ
υἱοῦ;
Επ᾿ |
[1] |
τὰ
γιγνόμενα
ἡγήσατ᾿
ἂν
φύσει
|
βασιλικόν |
τι
κάλλος
εἶναι,
ἄλλως
τε |
[4] |
δυναίμην
ὠφελῆσαι.
Καὶ
μέντοι
πολὺ
|
βέλτιον |
ἤδη
ἔχει.
Πρόσθεν
μὲν
γάρ, |
[4] |
ἔφη,
καὶ
ἐμοῦ
ἃ
ἔσεσθε
|
βελτίονες, |
ἂν
ἐμοὶ
συνῆτε.
ἴστε
γὰρ |
[3] |
δὲ
τούτων
οἶδ᾿
ὅτι
πολὺ
|
βελτίονες |
οἰόμεθα
εἶναι·
οὐκ
αἰσχρὸν
οὖν |
[3] |
τῷ
σῷ
κάλλει
ἱκανὸς
εἶ
|
βελτίους |
ἡμᾶς
ποιεῖν;
Εἰ
δὲ
μή, |
[3] |
Ανθρώπους
γὰρ
οἶμαι
ἱκανὸς
εἶναι
|
βελτίους |
ποιεῖν.
Καὶ
ὁ
Αντισθένης
εἶπε· |
[6] |
τοῖς
πᾶσι
καλοῖς
καὶ
τοῖς
|
βελτίστοις |
εἰκάζω
αὐτόν,
ἐπαινοῦντι
μᾶλλον
ἢ |
[6] |
λοιδορουμένῳ
ἔοικας,
εἰ
πάντ᾿
αὐτοῦ
|
βελτίων |
φῂς
εἶναι.
Αλλὰ
βούλει
πονηροτέροις |
[5] |
ἀλλ᾿
ἀποκρίνου.
Σὺ
δέ
γε
|
βερώτα. |
Πότερον
οὖν
ἐν
ἀνθρώπῳ
μόνον |
[8] |
Καὶ
μὴν
ὅτι
γε
οὐ
|
βιάζεται, |
ἀλλὰ
πείθει,
διὰ
τοῦτο
μᾶλλον |
[2] |
Γοργιείοις
ῥήμασιν
εἴπω,
οὕτως
οὐ
|
βιαζόμενοι |
μεθύειν
ὑπὸ
τοῦ
οἴνου
ἀλλ᾿ |
[8] |
μᾶλλον
μισητέος.
Ο
μὲν
γὰρ
|
βιαζόμενος |
ἑαυτὸν
πονηρὸν
ἀποδεικνύει,
ὁ
δὲ |
[4] |
τῷ
γραμματιστῇ
ἐν
τῷ
αὐτῷ
|
βιβλίῳ |
ἀμφότεροι
ἐμαστεύετέ
τι,
τὴν
κεφαλὴν |
[3] |
μὲν
καὶ
σοφία
ἔστιν
ὅτε
|
βλαβερὰ |
καὶ
φίλοις
καὶ
πόλει
δοκεῖ |
[8] |
ἀληθὴς
ἀνδραγαθία,
ἂν
μὴ
θεὸς
|
βλάπτῃ, |
ἀεὶ
ἐν
ταῖς
πράξεσι
λαμπροτέραν |
[4] |
φιλικῶς
καὶ
ἐχθρῶς
πρός
τινας
|
βλέπειν; |
Πάνυ
μὲν
οὖν.
Τί
δέ, |
[6] |
ἄν
τι,
ἔφη,
ἀνδρὶ
ἐλεγχομένῳ
|
βοηθῆσαι; |
Εγωγ᾿
ἔφη.
ὅταν
γὰρ
ὁ |
[5] |
ἔφη,
καὶ
ἐν
ἵππῳ
καὶ
|
βοὶ※ |
καὶ
ἐν
ἀψύχοις
πολλοῖς.
Οἶδα |
[7] |
εὖ
οἶδα
ὅτι
καὶ
σὺ
|
βούλει. |
Δοκεῖ
οὖν
μοι
τὸ
μὲν |
[8] |
ταχὺ
ἂν
ἐπιτρέψειεν
αὑτήν,
εἰ
|
βούλει, |
εὖ
ἴσθι.
Τὰ
μέγιστα
γάρ |
[6] |
αὐτοῦ
βελτίων
φῂς
εἶναι.
Αλλὰ
|
βούλει |
πονηροτέροις
εἰκάζω
αὐτόν;
Μηδὲ
πονηροτέροις. |
[8] |
ἂν
τιμαῖς
περιέπειν;
Εἰ
οὖν
|
βούλει |
τούτῳ
ἀρέσκειν,
σκεπτέον
μέν
σοι |
[4] |
σοῦ
παιδὸς
ὥστε
ἀποκτεῖναι
αὐτὸν
|
βούλεσθαι; |
Αλλ᾿
οὔτοι,
ἔφη,
ἀποκτεῖναι
βούλονται, |
[6] |
Καὶ
ὁ
Ερμογένης,
Η
οὖν
|
βούλεσθε, |
ἔφη,
ὥσπερ
Νικόστρατος
ὁ
ὑποκριτὴς |
[8] |
δ᾿
αὖ
λέγει
σοφὰ
φρεσὶ
|
βουλεύματα |
εἰδώς.
Εξ
οὖν
συναμφοτέρων
τούτων |
[4] |
σιτίσαντες
συμβάλλουσιν·
ἡμεῖς
δὲ
ἴσως
|
βουλευόμεθα |
ὅπως
φιλήσομέν
τινα
μᾶλλον
ἢ |
[4] |
παρέχοι.
Καὶ
γὰρ
ὅταν
ἡδυπαθῆσαι
|
βουληθῶ, |
οὐκ
ἐκ
τῆς
ἀγορᾶς
τὰ |
[4] |
ἀνθρωπίνων.
ὅστις
ἂν
οὖν
ὑμῶν
|
βούληται |
ἢ
οἰκονομικὸς
ἢ
δημηγορικὸς
ἢ |
[2] |
εἷλετο,
νῦν
δ᾿
αὖ,
ἐαν
|
βούληται |
τῇ
ἀρετῇ
διαφέρειν}
ὃς
ἂν |
[3] |
ἂν
πολλὰ
χρήματα
λαμβάνοιμι,
εἰ
|
βουλοίμην |
χρῆσθαι
τῇ
τέχνῃ.
Σύ
γε |
[2] |
ἔχει,
θαρρῶν
διδασκέτω
ὅ
τι
|
βούλοιτ᾿ |
ἂν
αὐτῇ
ἐπισταμένῃ
χρῆσθαι.
Καὶ |
[1] |
καὶ
δι᾿
ὅ
τι
κατάγεσθαι
|
βούλοιτο, |
συνεσκευασμένος
τε
παρεῖναι
ἔφη
πάντα |
[8] |
δὲ
καὶ
ἔτι
μᾶλλον
εὐφραίνηται,
|
βούλομαι |
αὐτῷ
μαρτυρῆσαι
ὡς
καὶ
πολὺ |
[2] |
ἐμοί;
Πότερον
ἐπὶ
τούτῳ
εἰ
|
βούλομαι |
γυμναζόμενος
μᾶλλον
ὑγιαίνειν
ἢ
εἰ |
[1] |
δὲ
παραγενόμενος
ταῦτα
γιγνώσκω
δηλῶσαι
|
βούλομαι. |
ἦν
μὲν
γὰρ
Παναθηναίων
τῶν |
[2] |
καιροῦ
τὴν
γαστέρα
ἔχων
μετριωτέραν
|
βούλομαι |
ποιῆσαι
αὐτήν;
ἢ
οὐκ
ἴστε |
[2] |
ἄλλοις
ἵπποις
χρήσεσθαι.
Κἀγὼ
δὴ
|
βουλόμενος |
ἀνθρώποις
χρῆσθαι
καὶ
ὁμιλεῖν
ταύτην |
[2] |
ἔφη,
ὁρῶ
καὶ
τοὺς
ἱππικοὺς
|
βουλομένους |
γενέσθαι
οὐ
τοὺς
εὐπειθεστάτους
ἀλλὰ |
[6] |
σοι
ὁ
ἀνὴρ
οὗτος
λοιδορεῖσθαι
|
βουλομένῳ |
ἐοικέναι;
Ναὶ
μὰ
τὸν
Δί᾿ |
[4] |
τὴν
ἀφθονίαν
καὶ
μεταδίδωμι
τῷ
|
βουλομένῳ |
τοῦ
ἐν
τῇ
ἐμῇ
ψυχῇ |
[4] |
βούλεσθαι;
Αλλ᾿
οὔτοι,
ἔφη,
ἀποκτεῖναι
|
βούλονται, |
ἀλλὰ
πεῖσαι
αὐτὸν
συγκαθεύδειν
αὐτοῖς. |
[5] |
τὰς
ὄψεις
ὁρᾶν
ἃ
ἂν
|
βούλωνται· |
ἡ
δὲ
ὑψηλὴ
ῥὶς
ὥσπερ |
[4] |
ἡμῖν,
ὦ
Αντίσθενες,
πῶς
οὕτω
|
βραχέα |
ἔχων
μέγα
φρονεῖς
ἐπὶ
πλούτῳ. |
[8] |
ὅτι
γε
μέντοι
χωρὶς
ἑκατέρᾳ
|
βωμοί |
τε
καὶ
ναοί
εἰσι
καὶ |