Chapitre
[4]	πάντων Σειληνῶν τῶν ἐν τοῖς	σατυρικοῖς	αἴσχιστος ἂν εἴην. {ὁ δὲ
[4]	{ἂν} ποιεῖν αὐτούς, πρὸς δὲ	σαυτὸν	οὔ. Καὶ τί τοῦτ᾿ ἔφη
[8]	Ως σαφῶς μέντοι σὺ μαστροπὲ	σαυτοῦ	ἀεὶ τοιαῦτα ποιεῖς· τοτὲ μὲν
[4]	αὐτοῦ; Οὐκ οἶσθα ὅτι οὕτω	σαφὲς	ἔχω εἴδωλον αὐτοῦ ἐν τῇ
[4]	καὶ κακῶς ποιεῖν καὶ τοῦτο	σαφές.	Πάντες γοῦν αἰτοῦνται τοὺς θεοὺς
[4]	ἂν ἤδη ἀγαθὸς μαστροπὸς εἴη;	Σαφῶς	γε νὴ Δία, πάντες εἶπον.
[4]	μὲν τυράννῳ ἐοικώς, τότε δὲ	σαφῶς	δοῦλος ἦν· καὶ τότε μὲν
[8]	διὰ τοῦτο καὶ ἀνεπαφροδιτοτέρα, ἀλλὰ	σαφῶς	καὶ ἀποτελεῖται ἡ εὐχὴ ἐν
[1]	ἀπεμύττετό τε καὶ τῇ φωνῇ	σαφῶς	κλαίειν ἐφαίνετο. Πάντες μὲν οὖν
[8]	Καὶ ὁ Αντισθένης ἔλεξεν· Ως	σαφῶς	μέντοι σὺ μαστροπὲ σαυτοῦ ἀεὶ
[5]	Κριτόβουλος, Οὐκέτι, ἔφη, ἔχω πρὸς	σὲ	ἀντιλέγειν, ἀλλὰ διαφερόντων, ἔφη, τὰς
[1]	ὦ Φίλιππε; ἀλλ᾿ ἢ ὀδύνη	σε	εἴληφε; Καὶ ὃς ἀναστενάξας εἶπε·
[8]	καὶ πολὺ μᾶλλον, ἐπεὶ ὁρῶ	σε	ἐρῶντα οὐχ ἁβρότητι χλιδαινομένου οὐδὲ
[4]	ἀπὸ τῶν καλῶν, αὐτὸν δέ	σε,	ἔφη, ἐγὼ εἶδον ναὶ μὰ
[5]	ἐγγὺς προσενεγκάτω. Εἰς ἀνάκρισιν τοίνυν	σε,	ἔφη, πρῶτον τῆς δίκης καλοῦμαι·
[4]	ὡς κακῶς ἀκούσας ὅτι ἀγαθόν	σε	ἔφην προαγωγὸν εἶναι, ὠργίσθης. Αλλὰ
[4]	δὲ χρημάτων δεόμενον· οἶδα δέ	σε	Ιππίᾳ τῷ Ηλείῳ, παρ᾿ οὗ
[4]	μὰ Δί᾿ ἔφη. Ορῶ γάρ	σε	καὶ τὴν ἀκόλουθον ταύτης πάνυ
[4]	τοιοῦτον εἰργασμένῳ; Οἶδα μέν, ἔφη,	σε	Καλλίαν τουτονὶ προαγωγεύσαντα τῷ σοφῷ
[6]	μὰ Δί᾿ ἔφη, οὐ τούτων	σε	λέγουσιν ἐπιμελεῖσθαι, ἀλλὰ τῶν ἀνωφελεστάτων.
[8]	Δί᾿ ἔφη, ἂν ὁρῶσί γέ	σε	μὴ τῷ δοκεῖν ἀλλὰ τῷ
[8]	τοῦ ἐρωμένου καλοκἀγαθίᾳ καὶ ὅτι	σε	ὁρῶ τὸν πατέρα αὐτοῦ παραλαμβάνοντα
[3]	δ᾿ ἔφη ὁ Αντισθένης, λέληθέ	σε,	ὅτι καὶ οἱ ῥαψῳδοὶ πάντες
[6]	ὅταν διαλίπωμεν. Η οὖν λέληθέ	σε	ὅτι μεταξὺ τοῦ ὑμᾶς λέγειν
[3]	ἐγὼ οὐκ οἶδα. Αλλὰ λανθάνει	σε	ὅτι οὐκ ἂν δέξαιο τὰ
[4]	ζητοῦντες; Ταῦτα οὖν ὁρῶν δυνάμενόν	σε	ποιεῖν ἀγαθὸν νομίζω προαγωγὸν εἶναι.
[4]	ἔφη, τά τε ἄλλα ζηλῶ	σε	τοῦ πλούτου καὶ ὅτι οὔτε
[3]	πολὺ δέδωκας ἀργύριον, ὥστε οὐδέν	σε	τῶν πολλοῦ ἀξίων λέληθε. Τί
[6]	πόδας ἐμοῦ ἀπέχει. Ταῦτα γάρ	σέ	φασι γεωμετρεῖν. Καὶ ὁ Αντισθένης
[4]	οὗτοι οὕσπερ σὺ οἴει ἐπιθυμεῖν	σε	φιλῆσαι. Κλεινίᾳ δ᾿ ἔφη, ὦ
[5]	καὶ Ναΐδες θεοὶ οὖσαι τοὺς	Σειληνοὺς	ἐμοὶ ὁμοιοτέρους τίκτουσιν ἢ σοί;
[4]	ἔφη ὁ Κριτόβουλος, ἢ πάντων	Σειληνῶν	τῶν ἐν τοῖς σατυρικοῖς αἴσχιστος
[8]	δὲ τὸ ἦθος; Τοῖς δὲ	σεμνοτάτοις	θεοῖς φίλοις χρώμενος οὐδὲν ἡμᾶς
[3]	ὦ Σώκρατες; Καὶ ὃς μάλα	σεμνῶς	ἀνασπάσας τὸ πρόσωπον, Επὶ μαστροπείᾳ,
[4]	νῦν. Εὰν γὰρ ταῦτα δύνωμαι,	σεσαγμένος	δὴ παντάπασι πλούτου τὴν ψυχὴν
[5]	δὲ ῥινῶν ποτέρα καλλίων, ἡ	σὴ	ἢ ἡ ἐμή; Εγὼ μέν,
[4]	ὅ τι ἐξ ἑκάστου ἀποβήσεται	σημαίνουσί	μοι πέμποντες ἀγγέλους φήμας καὶ
[8]	εἰς τὸν ἀγῶνα, οὐδὲν τοῦτο	σημεῖον	λέγων ὅμοιον. Εκείνοις μὲν γὰρ
[8]	μὲν οὖν ἔγωγε ἠγάμην τὴν	σὴν	φύσιν, νῦν δὲ καὶ πολὺ
[5]	ὀσμὰς προσδέχεσθαι. Τὸ δὲ δὴ	σιμὸν	τῆς ῥινὸς πῶς τοῦ ὀρθοῦ
[8]	ὥστε ἅπερ καὶ πρὸς τὰ	σιτία	διὰ πλησμονήν, ταῦτα ἀνάγκη καὶ
[4]	ὥσπερ ἔνιοι τοὺς ἀλεκτρυόνας σκόροδα	σιτίσαντες	συμβάλλουσιν· ἡμεῖς δὲ ἴσως βουλευόμεθα
[4]	ὡς κρόμμυόν γε οὐ μόνον	σῖτον	ἀλλὰ καὶ ποτὸν ἡδύνει. Εἰ
[6]	ἃ μὴ δεῖ λέγειν, ἔφη,	σιωπᾷς.	Αὕτη μὲν δὴ ἡ παροινία
[1]	τῷ θεῷ. Εκεῖνοι μὲν οὖν	σιωπῇ	ἐδείπνουν, ὥσπερ τοῦτο ἐπιτεταγμένον αὐτοῖς
[1]	ὑπ᾿ ἐκείνου. Οἱ μέν γε	σιωπηρότεροι	ἐγίγνοντο, οἱ δὲ καὶ ἐσχηματίζοντό
[6]	γὰρ ὁ αὐλὸς φθέγγηται, παντάπασι	σιωπῶμεν.	Καὶ ὁ Ερμογένης, Η οὖν
[6]	καὶ σὺ νῦν ἡμᾶς λυπεῖς	σιωπῶν;	Η καὶ ὅταν λέγητ᾿ ἔφη.
[6]	εἴκαζε. Αλλ᾿ οὐ μέντοι γε	σιωπῶν	οἶδα ὅπως ἄξια τοῦ δείπνου
[4]	νυνὶ θᾶττον ἂν ἐγὼ καὶ	σιωπῶν	πείσαιμι τὸν παῖδα τόνδε καὶ
[4]	δὲ ἤδη εἶδον αὐτὸν καὶ	σκαρδαμύξαντα.	Καίτοι νὴ τοὺς θεούς, ὦ
[2]	ἐπάγειν ἵει ἅμα πάντα καὶ	σκέλη	καὶ χεῖρας καὶ κεφαλήν. Επειδὴ
[2]	ἀλλ᾿ ἅμα καὶ τράχηλος καὶ	σκέλη	καὶ χεῖρες ἐγυμνάζοντο, ὥσπερ χρὴ
[2]	μὲν ὤμους παχύνονται, τὰ δὲ	σκέλη	λεπτύνονται, ἀλλὰ παντὶ διαπονῶν τῷ
[2]	μὴ ὥσπερ οἱ δολιχοδρόμοι τὰ	σκέλη	μὲν παχύνονται, τοὺς ὤμους δὲ
[2]	καὶ γὰρ οὖν οὕτω τὰ	σκέλη	τοῖς ὤμοις φαίνει ἰσοφόρα ἔχειν
[8]	ἱκανὸς ἐγένετο τὴν Ελλάδα ἐλευθεροῦν,	σκεπτέον	δὲ ποῖά ποτε εἰδὼς Περικλῆς
[8]	Εἰ οὖν βούλει τούτῳ ἀρέσκειν,	σκεπτέον	μέν σοι ποῖα ἐπιστάμενος Θεμιστοκλῆς
[2]	τοῦ παγκρατίου γενέσθαι, σὺν σοὶ	σκεψάμενος,	{ὄς ἔδοξεν αύτῷ κράτιστος εἴναι
[2]	δὲ ἄγαν καῦμα ᾖ, ἐν	σκιᾷ;	ἢ τόδε γελᾶτε, εἰ μείζω
[2]	ὁ λόγος οὐκ ἄπο τοῦ	σκοποῦ	ἔδοξεν εἰρῆσθαι. Μετὰ δὲ τοῦτο
[4]	τοὺς εὐτέλειαν μᾶλλον ἢ πολυχρηματίαν	σκοποῦντας.	Οἷς γὰρ μάλιστα τὰ παρόντα
[7]	ὄντι φροντιστὴς εἶναι· νῦν γοῦν	σκοπῶ	ὅπως ἂν ὁ μὲν παῖς
[8]	ἐγγίγνεται αὐτῷ τοῦ ἐραστοῦ. Καὶ	σκοπῶν	δ᾿ ἄν τις εὕροι ἐκ
[4]	ὑποτρώγειν, ὥσπερ ἔνιοι τοὺς ἀλεκτρυόνας	σκόροδα	σιτίσαντες συμβάλλουσιν· ἡμεῖς δὲ ἴσως
[1]	ἐπισκοπῶν τί ἐκείνῳ δόξειε τὸ	σκῶμμα	εἶναι. Ο δὲ στὰς ἐπὶ
[9]	ὡραίαν δὲ τὴν Αριάδνην, οὐ	σκώπτοντας	δὲ ἀλλ᾿ ἀληθινῶς τοῖς στόμασι
[2]	ὅταν μέλλῃς μανθάνειν ὀρχεῖσθαι, ἵνα	σοι	ἀντιστοιχῶ τε καὶ συμμανθάνω. Αγε
[8]	καὶ θεοῖς χάριν εἰδέναι ὅτι	σοι	Αὐτολύκου ἔρωτα ἐνέβαλον. ὡς μὲν
[4]	μὴ διαφθείρειν τοὺς συγκαθεύδοντας. ὥστε	σοί	γε εἰ μὴ ἐπ᾿ ἄλλῳ
[8]	τῷ τὴν ψυχὴν ἐρασμίῳ πιστεῦσαι.	Σοί	γε μήν, ὦ Καλλία, δοκεῖ
[2]	ἐπεὶ καὶ ἡμεῖς διψῶμεν ἐπὶ	σοὶ	γελῶντες. Ο δ᾿ αὖ Σωκράτης
[4]	ἐν τῷ βαλαντίῳ τὸ δίκαιόν	σοι	δοκοῦσιν ἔχειν; Εν ταῖς ψυχαῖς,
[4]	καὶ ὅτι οὔτε ἡ πόλις	σοι	ἐπιτάττουσα ὡς δούλῳ χρῆται οὔτε
[4]	τί ἔχεις εἰπεῖν ὡς ἄξιόν	σοί	ἐστι μέγα φρονεῖν ἐφ᾿ ᾗ
[3]	ἕκαστος ἐπίστασθε ἀγαθόν. Αλλ᾿ οὐδείς	σοι,	ἔφη, ἀντιλέγει τὸ μὴ οὐ
[4]	ἐθέλουσι κακουργοῦντες κινδυνεύειν. Η καί	σοι,	ἔφη, ἀποδιδόασιν ὅ τι ἂν
[8]	τὸν ἐρώμενον ποιῆσαι. Επιθυμῶ δέ	σοι,	ἔφη, ὦ Καλλία, καὶ μυθολογῆσαι
[4]	ἐδόκουν ἔχειν. Αλλὰ νῦν τοί	σοι,	ἔφη, ὦ Κριτόβουλε, ἐναντίον τοσούτων
[4]	μοι αὐτόν. Καὶ χάριν μέντοι	σοι	ἔχω· πάνυ γὰρ καλὸς κἀγαθὸς
[8]	κράτιστοι αὐτῶν. ὡς μὲν οὖν	σοι	ἡ πόλις ταχὺ ἂν ἐπιτρέψειεν
[5]	Σειληνοὺς ἐμοὶ ὁμοιοτέρους τίκτουσιν ἢ	σοί;	Καὶ ὁ Κριτόβουλος, Οὐκέτι, ἔφη,
[5]	οἱ θεοί. Οἱ μὲν γὰρ	σοὶ	μυκτῆρες εἰς γῆν ὁρῶσιν, οἱ
[6]	ὦ Φίλιππε, εἰκάζειν· οὐ δοκεῖ	σοι	ὁ ἀνὴρ οὗτος λοιδορεῖσθαι βουλομένῳ
[8]	δὲ καὶ κατάγονται ἀεὶ παρὰ	σοὶ	οἱ κράτιστοι αὐτῶν. ὡς μὲν
[8]	βούλει τούτῳ ἀρέσκειν, σκεπτέον μέν	σοι	ποῖα ἐπιστάμενος Θεμιστοκλῆς ἱκανὸς ἐγένετο
[2]	ἐβούλετο τοῦ παγκρατίου γενέσθαι, σὺν	σοὶ	σκεψάμενος, {ὄς ἔδοξεν αύτῷ κράτιστος
[5]	Πῶς δή; Οτι οἱ μὲν	σοὶ	τὸ κατ᾿ εὐθὺ μόνον ὁρῶσιν,
[8]	εὖ ἴσθι. Τὰ μέγιστα γάρ	σοι	ὑπάρχει· εὐπατρίδης εἶ, ἱερεὺς θεῶν
[8]	ἀθρητέον δὲ καὶ πῶς ποτε	Σόλων	φιλοσοφήσας νόμους κρατίστους τῇ πόλει
[5]	Σωκράτης, οὐχ ὅμοιον ἔοικε τὸ	σὸν	ἀργύριον, ὦ Κριτόβουλε, τῷ Καλλίου
[4]	αὐτόν. Εκ τούτου εἶπέ τις·	Σὸν	ἔργον, ὦ Ερμόγενες, λέγειν τε
[8]	Αλλὰ γάρ, ἔφη, τὸν μὲν	σὸν	ἔρωτα κρύπτωμεν, ἐπειδὴ καὶ ἔστιν
[5]	κρυφῇ φερόντων· δέδοικα γὰρ τὸν	σὸν	καὶ Αντισθένους πλοῦτον μή με
[5]	Εοικα, ἔφη, ἐγὼ κατὰ τὸν	σὸν	λόγον καὶ τῶν ὄνων αἴσχιον
[4]	καὶ ἐσπούδασαν. Ο δὲ Καλλίας,	Σὸν	μέρος, ἔφη, λέγειν, ὦ Χαρμίδη,
[5]	τούτου δικαιοτέρους ποιεῖ, τὸ δὲ	σὸν	ὥσπερ τὸ πλεῖστον διαφθείρειν ἱκανόν
[7]	ὁ μὲν παῖς ὅδε ὁ	σὸς	καὶ ἡ παῖς ἥδε ὡς
[4]	ἐγὼ πρὸς πᾶσαν ἀρετὴν δικαιότερος	σοῦ	εἰμι ἄγων ἀνθρώπους. Διὰ γὰρ
[4]	ὡς μέγα τε δύνανται καὶ	σοῦ	ἐπιμέλονται, ἵνα δοκῇς δικαίως ἐπ᾿
[5]	χείλη οὐκ οἴει καὶ μαλακώτερόν	σου	ἔχειν τὸ φίλημα; Εοικα, ἔφη,
[4]	ὁ Φίλιππος, καὶ πρῴην ἐγώ	σου	ἤκουον εὐχομένου πρὸς τοὺς θεοὺς
[2]	ἔδεισα μὴ μαίνοιο· ἐπεὶ δέ	σου	ἤκουσα ὅμοια οἷς νῦν λέγεις,
[8]	εἶπεν ἐκεῖνος, καὶ σφόδρα γε	σοῦ.	Καὶ ὁ Σωκράτης ἐπισκώψας ὡς
[2]	Συρακόσιε, μάθοιμι τὰ σχήματα παρὰ	σοῦ.	Καὶ ὅς, Τί οὖν χρήσῃ
[8]	τὴν δ᾿ ἄλλην χαλεπότητα ἐγώ	σου	καὶ φέρω καὶ οἴσω φιλικῶς.
[5]	οὐδὲν τεκμήριον λογίζῃ, ὡς ἐγὼ	σοῦ	καλλίων εἰμί, ὅτι καὶ Ναΐδες
[4]	ἔφη ὁ Σωκράτης, εὐτύχημά γέ	σου	μέγα τὸ τὸν χρῶτα τοιοῦτον
[4]	τοσοῦτον νομίζοντες ἠδικῆσθαι ὑπὸ τοῦ	σοῦ	παιδὸς ὥστε ἀποκτεῖναι αὐτὸν βούλεσθαι;
[4]	ἐγώ, ὦ Σώκρατες, οὐδὲ πρὸς	σοῦ	ποιῶ τὸ περιιδεῖν Κριτόβουλον οὕτως
[8]	ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἄλλα τέ	σου	πολλὰ ἄγαμαι καὶ ὅτι νῦν
[3]	ἐγκονίσασθαι. Ακουστέον ἂν εἴη καὶ	σοῦ.	Τί γὰρ σύ, ἔφη, ὦ
[4]	οὕτω διέθηκας ὥστε διὰ τοὺς	σοὺς	λόγους ἐρῶντες ἐκυνοδρομοῦμεν ἀλλήλους ζητοῦντες;
[6]	τὸν αὐλόν, οὕτω καὶ τοὺς	σοὺς	λόγους ἡδύνεσθαι ἄν τι ὑπὸ
[1]	ἀπεκρυπτόμην ὑμᾶς ἔχων πολλὰ καὶ	σοφὰ	λέγειν, νῦν δέ, ἐὰν παρ᾿
[4]	εἰ καὶ πάνυ πολλὰ καὶ	σοφὰ	λέγοις. Τί τοῦτο; ἔφη ὁ
[8]	εἰδώς. Τοῦτο δ᾿ αὖ λέγει	σοφὰ	φρεσὶ βουλεύματα εἰδώς. Εξ οὖν
[3]	ἐπεί τοι ἀνδρεία μὲν καὶ	σοφία	ἔστιν ὅτε βλαβερὰ καὶ φίλοις
[1]	τε πολὺ ἀργύριον δέδωκας ἐπὶ	σοφίᾳ	καὶ Γοργίᾳ καὶ Προδίκῳ καὶ
[3]	εἰ συνδειπνοῖμεν, ἐπιδείξειν τὴν αὑτοῦ	σοφίαν.	Καὶ ἐπιδείξω γε, ἔφη, ἐὰν
[4]	οἰκοῦσι; Καὶ ἀνάσχου μέντοι, ὦ	σοφιστά,	ἐλεγχόμενος. Νὴ Δί᾿ ἔφη ὁ
[4]	ἀνδρεῖον κινδυνεύοντα, τὸν δέ γε	σοφὸν	λέγοντα· ὁ δὲ καλὸς καὶ
[5]	ἀλλὰ δίδασκε, εἴ τι ἔχεις	σοφόν,	ὡς καλλίων εἶ ἐμοῦ. Μόνον,
[4]	σε Καλλίαν τουτονὶ προαγωγεύσαντα τῷ	σοφῷ	Προδίκῳ, ὅτε ἑώρας τοῦτον μὲν
[4]	γὰρ δήπου ὅτι Ομηρος ὁ	σοφώτατος	πεποίηκε σχεδὸν περὶ πάντων τῶν
[7]	γὰρ δὴ οὐδὲ πάνυ τι	σπάνιον	τό γε θαυμασίοις ἐντυχεῖν, εἴ
[8]	τὰ ἐπονειδιστότατα; ἢ διότι ἃ	σπεύδει	πράττειν παρὰ τῶν παιδικῶν, εἴργει
[8]	μᾶλλον ἢ τὰ ἑαυτοῦ ἡδέα	σπουδάζοντα;	Πρὸς δὲ τούτοις πιστεύοι μήτ᾿
[8]	ἔρωτι κατατήκεται; Οὐχ ὁρᾶτε ὡς	σπουδαῖαι	μὲν αὐτοῦ αἱ ὀφρύες, ἀτρεμὲς
[8]	ὑποφέρειν. Εἰ δ᾿ ὑμῖν δοκῶ	σπουδαιολογῆσαι	μᾶλλον ἢ παρὰ πότον πρέπει,
[1]	εἰ στρατηγοῖς καὶ ἱππάρχοις καὶ	σπουδαρχίαις.	Καὶ ὁ Σωκράτης εἶπεν· Αεὶ
[1]	μέ τις; Οὔτε γὰρ ἔγωγε	σπουδάσαι	ἂν δυναίμην μᾶλλον ἤπερ ἀθάνατος
[1]	ἐπιδείξω ὑμῖν ἐμαυτὸν πάνυ πολλῆς	σπουδῆς	ἄξιον ὄντα. Οἱ οὖν ἀμφὶ
[1]	Καλλίας. Καὶ γὰρ οἱ παρόντες	σπουδῆς	μέν, ὡς ὁρᾷς, μεστοί, γέλωτος
[1]	ἔργα οὐ μόνον τὰ μετὰ	σπουδῆς	πραττόμενα ἀξιομνημόνευτα εἶναι, ἀλλὰ καὶ
[4]	τοῦτον ἐκτησάμην οὔτ᾿ ἀριθμῷ οὔτε	σταθμῷ	ἐπήρκει μοι, ἀλλ᾿ ὁπόσον ἐδυνάμην
[4]	λέβητας ἐείκοσι, δώδεκα δ᾿ ἵππους	σταθμῷ	καὶ ἀριθμῷ, ὡς πλείστου πλούτου
[1]	τὸ σκῶμμα εἶναι. Ο δὲ	στὰς	ἐπὶ τῷ ἀνδρῶνι ἔνθα τὸ
[2]	ἐνιδρῶσαι, καὶ χειμῶνος μὲν ἐν	στέγῃ	γυμνάσομαι, ὅταν δὲ ἄγαν καῦμα
[1]	Αλλὰ μέντοι, ὦ ἄνδρες, αἰσχρὸν	στέγης	γε φθονῆσαι· εἰσίτω οὖν. Καὶ
[8]	ἀπεμπολῶν τὴν ὥραν τί μᾶλλον	στέρξει	τὸν πριάμενον ἢ ὁ ἐν
[8]	ἐρωμένων· ἂν δὲ καὶ ἀμφότερα	στέρξωσι,	τὸ μὲν τῆς ὥρας ἄνθος
[4]	Νῦν δ᾿ ἐπειδὴ τῶν ὑπερορίων	στέρομαι	καὶ τὰ ἔγγεια οὐ καρποῦμαι
[4]	ἁρματηλατοῦντα δεῖ ἐγγὺς μὲν τῆς	στήλης	κάμψαι, αὐτὸν δὲ κλινθῆναι ἐυξέστου
[3]	ὑπονοίας οὐκ ἐπίστανται. Σὺ δὲ	Στησιμβρότῳ	τε καὶ Αναξιμάνδρῳ καὶ ἄλλοις
[5]	καὶ τῶν ὄνων αἴσχιον τὸ	στόμα	ἔχειν. Εκεῖνο δὲ οὐδὲν τεκμήριον
[9]	σκώπτοντας δὲ ἀλλ᾿ ἀληθινῶς τοῖς	στόμασι	φιλοῦντας, πάντες ἀνεπτερωμένοι ἐθεῶντο. Καὶ
[3]	Ιλιάδα ὅλην καὶ Οδύσσειαν ἀπὸ	στόματος	εἰπεῖν. Εκεῖνο δ᾿ ἔφη ὁ
[5]	τὰ ὄμματα. Τοῦ γε μὴν	στόματος,	ἔφη ὁ Κριτόβουλος, ὑφίεμαι. Εἰ
[8]	ἀκρασίᾳ ἐγκαλινδουμένων εἴρηκεν ὡς καὶ	στράτευμα	ἀλκιμώτατον ἂν γένοιτο ἐκ παιδικῶν
[4]	ἢ οἰκονομικὸς ἢ δημηγορικὸς ἢ	στρατηγικὸς	γενέσθαι ἢ ὅμοιος Αχιλλεῖ ἢ
[1]	κεκοσμημένος εἴη μᾶλλον ἢ εἰ	στρατηγοῖς	καὶ ἱππάρχοις καὶ σπουδαρχίαις. Καὶ
[4]	καὶ οἱ μὴ τοὺς καλοὺς	στρατηγοὺς	αἱρούμενοι. Εγὼ γοῦν μετὰ Κλεινίου
[4]	δὲ παχεῖαι ἐφεστρίδες οἱ ὄροφοι,	στρωμνήν	γε μὴν οὕτως ἀρκοῦσαν ἔχω
[6]	παρέχουσιν. Εἰ δὲ ψυχρὰ λέγω,	σὺ	αἴτιος, ἔφη, πράγματά μοι παρέχων.
[3]	δι᾿ ἧς τοῦτο ἀπεργάζομαι. Αλλὰ	σὺ	αὖ, ἔφη, λέγε, ὦ Νικήρατε,
[4]	ἄγε δή, ἔφη ὁ Σωκράτης,	σὺ	αὖ λέγε ἡμῖν, ὦ Αντίσθενες,
[6]	Αλλ᾿ ὅμως, ἔφη ὁ Σωκράτης,	σὺ	αὐτὸν μὴ εἴκαζε, ἵνα μὴ
[7]	ὅπερ εὖ οἶδα ὅτι καὶ	σὺ	βούλει. Δοκεῖ οὖν μοι τὸ
[3]	εἰ βουλοίμην χρῆσθαι τῇ τέχνῃ.	Σύ	γε μὴν δῆλον, ἔφη ὁ
[4]	ἀλλὰ πεῖσαι αὐτὸν συγκαθεύδειν αὐτοῖς.	Σὺ	δ᾿ ὡς ἔοικας, εἰ τοῦτο
[5]	τῆς δίκης καλοῦμαι· ἀλλ᾿ ἀποκρίνου.	Σὺ	δέ γε βερώτα. Πότερον οὖν
[3]	σῴζεται καὶ ἀμελούμενον ἰσχυρότερον γίγνεται.	Σὺ	δὲ δή, ἔφη ὁ Καλλίας,
[4]	καὶ οὐδέποτέ μου ἀπολείπονται. Εἶεν·	σὺ	δὲ δή, ἔφη ὁ Χαρμίδης,
[5]	ἀπετελέσθη. ~Ο δὲ Καλλίας ἔφη·	Σὺ	δὲ δή, ὦ Κριτόβουλε, εἰς
[4]	ἀφορίαν. Εἶεν, ἔφη ὁ Καλλίας·	σὺ	δὲ δή, ὦ Σώκρατες, τί
[3]	πλουσιώτατος, ὡς ἔοικεν, ἀνθρώπων ὤν.	Σὺ	δέ, ἔφη ὁ Νικήρατος, ὦ
[8]	οὐδὲν ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους ὑπερορᾷ;	Σὺ	δὲ μόνος, ὦ Αντίσθενες, οὐδενὸς
[3]	ὅτι τὰς ὑπονοίας οὐκ ἐπίστανται.	Σὺ	δὲ Στησιμβρότῳ τε καὶ Αναξιμάνδρῳ
[4]	καὶ φίλοις καὶ συμμάχοισ κεκτῆσθαι.	Σὺ	δὲ ὡς κακῶς ἀκούσας ὅτι
[3]	ὅτι φαῦλος φανοῦμαι. Τί γὰρ	σύ,	εἶπεν, ἐπὶ τίνι μέγα φρονεῖς,
[4]	Εν ταῖς ψυχαῖς, ἔφη. Κἄπειτα	σὺ	εἰς τὸ βαλάντιον διδοὺς ἀργύριον
[1]	Καὶ ὁ Σωκράτης εἶπεν· Αεὶ	σὺ	ἐπισκώπτεις ἡμᾶς καταφρονῶν, ὅτι σὺ
[5]	διὰ τὸ ἐπιπόλαιοι εἶναι. Λέγεις	σύ,	ἔφη, καρκίνον εὐοφθαλμότατον εἶναι τῶν
[3]	πολλοὺς κλαίοντας καθίζειν. Οὐκοῦν καὶ	σύ,	ἔφη ὁ Αντισθένης, λέξεις, ὦ
[3]	κάλλει, ἔφη. Η οὖν καὶ	σύ,	ἔφη ὁ Σωκράτης, ἕξεις λέγειν
[3]	πολλοῦ ἀξίων λέληθε. Τί γὰρ	σύ,	ἔφη, ὦ Κριτόβουλε, ἐπὶ τίνι
[3]	εἴη καὶ σοῦ. Τί γὰρ	σύ,	ἔφη, ὦ Χαρμίδη, ἐπὶ τίνι
[4]	ὃς εἶπεν· Οὐ γὰρ παύσῃ	σὺ	Κλεινίου μεμνημένος; Αν δὲ μὴ
[7]	Ω Συρακόσιε, κινδυνεύω ἐγώ, ὥσπερ	σὺ	λέγεις, τῷ ὄντι φροντιστὴς εἶναι·
[6]	μὴ εἴκαζε, ἵνα μὴ καὶ	σὺ	λοιδορουμένῳ ἐοίκῃς. Αλλ᾿ εἴπερ γε
[8]	Αντισθένης ἔλεξεν· Ως σαφῶς μέντοι	σὺ	μαστροπὲ σαυτοῦ ἀεὶ τοιαῦτα ποιεῖς·
[8]	παρορῶν εἰς ἐκεῖνον εἶπεν· Οὐκοῦν	σύ	με, ὦ Σώκρατες, μαστροπεύσεις πρὸς
[5]	ἀποδάκνειν ἕνεκα πεποίηται, πολὺ ἂν	σὺ	μεῖζον ἢ ἐγὼ ἀποδάκοις. Διὰ
[1]	σὺ ἐπισκώπτεις ἡμᾶς καταφρονῶν, ὅτι	σὺ	μὲν Πρωταγόρᾳ τε πολὺ ἀργύριον
[6]	γεωμετρεῖν. Καὶ ὁ Αντισθένης εἶπε·	Σὺ	μέντοι δεινὸς εἶ, ὦ Φίλιππε,
[6]	Οἶσθ᾿ οὖν, ἔφη, ὅτι καὶ	σὺ	νῦν ἡμᾶς λυπεῖς σιωπῶν; Η
[4]	Πριάμου, ἀλλ᾿ αὐτοὶ οὗτοι οὕσπερ	σὺ	οἴει ἐπιθυμεῖν σε φιλῆσαι. Κλεινίᾳ
[2]	Σώκρατες, οὕτω γιγνώσκων οὐ καὶ	σὺ	παιδεύεις Ξανθίππην, ἀλλὰ χρῇ γυναικὶ
[6]	μορφάζοις, ὥσπερ ἡ αὐλητρίς, καὶ	σὺ	πρὸς τὰ λεγόμενα. Καὶ ὁ
[4]	ὁ Νικήρατος εἶπε· Νὴ Δία,	σὺ	τοίνυν δικαίως μέγα φρονεῖς. Εμοὶ
[3]	εὐφραίνειν ἀλλήλους; Εντεῦθεν εἶπαν πολλοί·	Σὺ	τοίνυν ἡμῖν ἐξηγοῦ ποίων λόγων
[8]	τῆς ἐμῆς. ὅτι γε μὴν	σύ,	ὦ Καλλία, ἐρᾷς Αὐτολύκου πᾶσα
[8]	ἔργων. ὑφ᾿ οὗ δὴ καὶ	σύ,	ὦ Καλλία, κατέχεσθαι μοι δοκεῖς
[4]	ἢ ἀκίνδυνος ζῴην. ὥστε εἰ	σύ,	ὦ Καλλία, μέγα φρονεῖς ὅτι
[4]	τὴν παῖδα φιλῆσαί με ἢ	σύ,	ὦ Σώκρατες, εἰ καὶ πάνυ
[6]	φθονῶν τῷ Σωκράτει εἶπεν· Αρα	σύ,	ὦ Σώκρατες, ὁ φροντιστὴς ἐπικαλούμενος;
[4]	κακόν τι λάβωσι, γενεαλογοῦσι τὴν	συγγένειαν	καὶ οὐδέποτέ μου ἀπολείπονται. Εἶεν·
[8]	μὲν θνητῶν οὐσῶν μορφῆς ἠράσθη,	συγγενόμενος	εἴα αὐτὰς θνητὰς εἶναι· ὅσων
[2]	γελᾶτε, ὅτι οὐ δεήσει με	συγγυμναστὴν	ζητεῖν, οὐδ᾿ ἐν ὄχλῳ πρεσβύτην
[6]	εἰκάζοι μέ τις. Καὶ νῦν	σύγε	λοιδορουμένῳ ἔοικας, εἰ πάντ᾿ αὐτοῦ
[8]	ἄριστοι ὑμνοῦνται οὐ διὰ τὸ	συγκαθεύδειν	ἀλλὰ διὰ τὸ ἄγασθαι ἀλλήλους
[4]	ἀποκτεῖναι βούλονται, ἀλλὰ πεῖσαι αὐτὸν	συγκαθεύδειν	αὐτοῖς. Σὺ δ᾿ ὡς ἔοικας,
[4]	γε. Οὐδ᾿ αὐτὸς ἄρ᾿ ἔφη,	συγκαθεύδεις	αὐτῷ; Νὴ Δί᾿ ὅλας γε
[8]	εἶεν καὶ Θηβαῖοι καὶ Ηλεῖοι·	συγκαθεύδοντας	γοῦν αὐτοῖς ὅμως παρατάττεσθαι ἔφη
[4]	ὥστε μόνον μὴ διαφθείρειν τοὺς	συγκαθεύδοντας.	ὥστε σοί γε εἰ μὴ
[1]	τῷ μεταξὺ παυσάμενος τοῦ δείπνου	συγκαλυψάμενος	κατέκειτο. Καὶ ὁ Καλλίας, Τί
[8]	θεῶν, ὦ Αντίσθενες, μόνον μὴ	συγκόψῃς	με· τὴν δ᾿ ἄλλην χαλεπότητα
[4]	ἐργάσαιτο· ἔπειτα δὲ καὶ τοὺς	συκοφάντας	ἐθεράπευον, εἰδὼς ὅτι παθεῖν μᾶλλον
[4]	ἔνιοι τοὺς ἀλεκτρυόνας σκόροδα σιτίσαντες	συμβάλλουσιν·	ἡμεῖς δὲ ἴσως βουλευόμεθα ὅπως
[1]	ψυχῇ παρακελευσάμενος θαρρεῖν, ὅτι ἔσονται	συμβολαί,	πάλιν ἐδείπνει. ~Ως δ᾿ ἀφῃρέθησαν
[8]	Περικλῆς κράτιστος ἐδόκει τῇ πατρίδι	σύμβουλος	εἶναι, ἀθρητέον δὲ καὶ πῶς
[2]	ἵνα σοι ἀντιστοιχῶ τε καὶ	συμμανθάνω.	Αγε δή, ἔφη ὁ Φίλιππος,
[4]	καὶ πόλεσι καὶ φίλοις καὶ	συμμάχοισ	κεκτῆσθαι. Σὺ δὲ ὡς κακῶς
[3]	δὲ δικαιοσύνη οὐδὲ καθ᾿ ἓν	συμμίγνυται	τῇ ἀδικίᾳ. Επειδὰν τοίνυν καὶ
[2]	ἐσθλὰ διδάξεαι· ἢν δὲ κακοῖσι	συμμίσγῃς,	ἀπολεῖς καὶ τὸν ἐόντα νόον.
[8]	ταῖς πράξεσι λαμπροτέραν τὴν εὔκλειαν	συμπαρέχεται.	~Οὗτος μὲν δὴ ὁ λόγος
[4]	τοὺς καλοὺς γέροντας ἐκλέγονται, ὡς	συμπαρομαρτοῦντος	πάσῃ ἡλικίᾳ τοῦ κάλλους. Εἰ
[0]		~ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ.	~Αλλ᾿ ἐμοὶ δοκεῖ τῶν καλῶν
[7]	γε ῥᾷον διάγειν καὶ τὸ	συμπόσιον	πολὺ ἐπιχαριτώτερον εἶναι. Ο οὖν
[9]	περιπατήσοντες ἀπῆλθον. Αὕτη τοῦ τότε	συμποσίου	κατάλυσις ἐγένετο.
[7]	κυβιστᾶν κινδύνου ἐπίδειγμα εἶναι, ὃ	συμποσίῳ	οὐδὲν προσήκει. Καὶ μὴν τό
[6]	ὅδ᾿ ἐλέγχῃ τινὰ ἐν τῷ	συμποσίῳ,	τί ἔσται τὸ αὔλημα; Καὶ
[9]	πάλαι ἐπεθύμουν. Τέλος δὲ οἱ	συμπόται	ἰδόντες περιβεβληκότας τε ἀλλήλους καὶ
[9]	δὲ φιλικῶς ἀντιπεριελάμβανεν. Οἱ δὲ	συμπόται	ὁρῶντες ἅμα μὲν ἐκρότουν, ἅμα
[4]	τούτων ὁ ἀγαθὸς μαστροπὸς τὰ	συμφέροντα	εἰς τὸ ἀρέσκειν διδάσκοι ἄν;
[4]	ἔνια αὐτῶν ἡδίω εἶναι τοῦ	συμφέροντος.	Πλείστου δ᾿ ἄξιον κτῆμα ἐν
[4]	ὄπισθεν ἤδη ἀναβαίνει; Οὗτος οὖν	συμφοιτῶν	εἰς ταὐτὸ διδασκαλεῖον ἐκείνῳ τότε
[4]	πάντων ἔργων τὸ τοῖς σώμασι	συμψαύειν	ὁμώνυμον εἶναι τῷ ταῖς ψυχαῖς
[8]	οἳ καὶ ἐπὶ τὸν βάρβαρον	σὺν	Ιάκχῳ ἐστράτευσαν, καὶ νῦν ἐν
[9]	πρὸς Λύκωνα καὶ τὸν υἱὸν	σὺν	Καλλίᾳ περιπατήσοντες ἀπῆλθον. Αὕτη τοῦ
[5]	αἱ ψῆφοι καὶ ἐγένοντο πᾶσαι	σὺν	Κριτοβούλῳ, Παπαῖ, ἔφη ὁ Σωκράτης,
[2]	νικηφόρος ἐβούλετο τοῦ παγκρατίου γενέσθαι,	σὺν	σοὶ σκεψάμενος, {ὄς ἔδοξεν αύτῷ
[2]	ὅτι ἐπῄνεσαν ὡς ὁ παῖς	σὺν	τοῖς σχήμασιν ἔτι καλλίων ἐφαίνετο,
[2]	καλὸς {ὁ} παῖς ὢν ὅμως	σὺν	τοῖς σχήμασιν ἔτι καλλίων φαίνεται
[4]	φίλας ποιεῖν καὶ γάμους ἐπιτηδείους	συνάγειν,	καὶ πολλοῦ ἂν ἄξιος εἶναι
[8]	φρεσὶ βουλεύματα εἰδώς. Εξ οὖν	συναμφοτέρων	τούτων οὐχ ἡδυσώματος ὀνομασθεὶς ὁ
[9]	ὡς δὲ ὁ Διόνυσος ἀνιστάμενος	συνανέστησε	μεθ᾿ ἑαυτοῦ τὴν Αριάδνην, ἐκ
[8]	τούτου ἀνάγκη καὶ τὴν φιλίαν	συναπομαραίνεσθαι,	ἡ δὲ ψυχὴ ὅσονπερ ἂν
[8]	δ᾿ ἐπὶ ταῖς καλαῖς πράξεσι,	συνάχθεσθαι	δὲ ἄν τι σφάλμα προσπίπτῃ,
[1]	ἐπαινοῦντες τὴν κλῆσιν οὐχ ὑπισχνοῦντο	συνδειπνήσειν·	ὡς δὲ πάνυ ἀχθόμενος φανερὸς
[3]	ὑπόσχεσιν. ἔφη γὰρ δήπου, εἰ	συνδειπνοῖμεν,	ἐπιδείξειν τὴν αὑτοῦ σοφίαν. Καὶ
[4]	πλείστου ἐγὼ τιμῶμαι, Σωκράτει σχολάζων	συνδιημερεύειν.	Καὶ οὗτος δὲ οὐ τοὺς
[1]	εἰς τὴν ἐν Πειραιεῖ οἰκίαν·	συνείπετο	δὲ αὐτῷ καὶ Νικήρατος. Ιδὼν
[8]	~Ο μὲν δὴ Συρακόσιος ἐξελθὼν	συνεκροτεῖτο·	ὁ δὲ Σω κράτης πάλιν
[9]	ὁ Λύκων ὁ πατὴρ αὐτῷ	συνεξιὼν	ἐπιστραφεὶς εἶπε· Νὴ τὴν Ηραν,
[8]	θαυμάζετε· ὅ τε γὰρ οἶνος	συνεπαίρει	καὶ ὁ ἀεὶ σύνοικος ἐμοὶ
[8]	ἐφιεμένων ἀεί ποτε τῇ πόλει	συνεραστὴς	ὢν διατελῶ. Οἱ μὲν δὴ
[8]	αὐτόν, ὅντιν᾿ ἡγοῖτο εἰς ταῦτα	συνεργὸν	εἶναι κράτιστον, τοῦτον ταῖς μεγίσταις
[1]	δι᾿ ὅ τι κατάγεσθαι βούλοιτο,	συνεσκευασμένος	τε παρεῖναι ἔφη πάντα τὰ
[2]	τοῖς γε ἄλλοις ἅπασιν ἀνθρώποις	συνέσομαι.	Καὶ οὗτος μὲν δὴ ὁ
[2]	εἰς {τὸ} ταῦτα ἐπιτηδεῦσαι, τούτῳ	συνέσται.	Ενταῦθα δὴ πολλοὶ ἐφθέγξαντο· καὶ
[4]	ἐπεί με ἐποίησας ἐπιθυμεῖν αὐτοῦ,	συνέστησάς	μοι αὐτόν. Καὶ χάριν μέντοι
[4]	ὁ Σωκράτης, ἐξ οὗ ἐμοὶ	σύνεστιν	οὕτω διατεθῆναι αὐτόν; Αλλὰ πότε
[8]	δὲ κάμῃ ὁπότερος οὖν, πολὺ	συνεχεστέραν	τὴν συνουσίαν ἔχειν, καὶ ἀπόντων
[4]	ἀρέσκοντα τοῦτον ἀποδεικνύναι οἷς ἂν	συνῇ;	Πάνυ μὲν οὖν, ἔφασαν. Οὐκοῦν
[8]	πιστεύεσθαι, καὶ προνοεῖν μὲν ἀλλήλων,	συνήδεσθαι	δ᾿ ἐπὶ ταῖς καλαῖς πράξεσι,
[1]	φανερὸς ἦν, εἰ μὴ ἕψοιντο,	συνηκολούθησαν.	Επειτα δὲ αὐτῷ οἱ μὲν
[4]	πλούσιος ἦν, ἐλοιδόρουν με ὅτι	συνῆν,	νῦν δ᾿ ἐπεὶ πένης γεγένημαι,
[3]	οὕτως ἐποίουν. ~Εκ δὲ τούτου	συνηρμοσμένῃ	τῇ λύρᾳ πρὸς τὸν αὐλὸν
[4]	ἃ ἔσεσθε βελτίονες, ἂν ἐμοὶ	συνῆτε.	ἴστε γὰρ δήπου ὅτι Ομηρος
[8]	οἶνος συνεπαίρει καὶ ὁ ἀεὶ	σύνοικος	ἐμοὶ ἔρως κεντρίζει εἰς τὸν
[4]	ἀχθεσθεὶς ἐπήρετο· Καὶ τί μοι	σύνοισθα,	ὦ Σώκρατες, τοιοῦτον εἰργασμένῳ; Οἶδα
[4]	ἀποκρίνεσθαι, ἵνα εἰδῶμεν ὅσα ἂν	συνομολογῶμεν.	Καὶ ὑμῖν οὕτω δοκεῖ; ἔφη.
[9]	ἀλλὰ καὶ τοὺς παρόντας ἅπαντας	συνομόσαι	ἂν ἦ μὴν τὸν παῖδα
[8]	πονηρὰ αὐτὸν ποιοῦντα ἀγαθὸν τὸν	συνόντα	ἀποδεῖξαι, οὐδέ γε ἀναισχυντίαν καὶ
[6]	τοίνυν παρ᾿ οἶνον λυπεῖν τοὺς	συνόντας,	τοῦτ᾿ ἐγὼ κρίνω παροινίαν. Οἶσθ᾿
[1]	τὰ δεῖπνα, ἵνα εὐφραίνοιντο οἱ	συνόντες	δι᾿ ἐμὲ γελῶντες· νῦν δὲ
[3]	αἰσχρὸν οὖν εἰ μήδ᾿ ἐπιχειρήσομεν	συνόντες	ὠφελεῖν τι ἢ εὐφραίνειν ἀλλήλους;
[8]	μὲν γὰρ δὴ ἄνευ φιλίας	συνουσία	οὐδεμία ἀξιόλογος πάντες ἐπιστάμεθα. Φιλεῖν
[8]	ὡς δὲ καὶ ἀνελεύθερος ἡ	συνουσία	τῷ τὸ σῶμα μᾶλλον ἢ
[8]	ὁπότερος οὖν, πολὺ συνεχεστέραν τὴν	συνουσίαν	ἔχειν, καὶ ἀπόντων ἔτι μᾶλλον
[8]	παραλαμβάνοντα εἰς τὰς πρὸς τοῦτον	συνουσίας.	Οὐδὲν γὰρ τούτων ἐστὶν ἀπόκρυφον
[2]	τε ὠρχεῖτο καὶ ἀνερρίπτει δονουμένους	συντεκμαιρομένη	ὅσον ἔδει ῥιπτεῖν ὕψος ὡς
[1]	εἶπεν· Εἰς καλόν γε ὑμῖν	συντετύχηκα·	ἑστιᾶν γὰρ μέλλω Αὐτόλυκον καὶ
[4]	ἐπεὶ δὲ καὶ ταῦτα πάντες	συνωμολόγουν,	Τοιοῦτος μέντοι, ἔφη, μοι δοκεῖ
[4]	οἳ ἂν αὐτῷ ἀρέσκωσι τούτοις	συνὼν	διατελεῖ. Οὗτος μὲν οὖν οὕτως
[8]	δ᾿ εὐφραινομένους διατελεῖν, ὅταν ὑγιαίνοντες	συνῶσιν,	ἂν δὲ κάμῃ ὁπότερος οὖν,
[4]	δή, ἔφη ὁ Χαρμίδης, ὦ	Συρακόσιε,	ἐπὶ τῷ μέγα φρονεῖς; ἢ
[7]	δὴ εἶπεν ὁ Σωκράτης· Ω	Συρακόσιε,	κινδυνεύω ἐγώ, ὥσπερ σὺ λέγεις,
[2]	ἔφη, πάνυ ἂν ἡδέως, ὦ	Συρακόσιε,	μάθοιμι τὰ σχήματα παρὰ σοῦ.
[7]	πολὺ ἐπιχαριτώτερον εἶναι. Ο οὖν	Συρακόσιος,	Αλλὰ ναὶ μὰ τὸν Δί᾿
[9]	ἔνδον κατετέθη, ἔπειτα δὲ ὁ	Συρακόσιος	εἰσελθὼν εἶπεν· Ω ἄνδρες, Αριάδνη
[8]	ὑμεῖς εὐφρανεῖσθε. ~Ο μὲν δὴ	Συρακόσιος	ἐξελθὼν συνεκροτεῖτο· ὁ δὲ Σω
[2]	ἐπαιάνισαν, ἔρχεται αὐτοῖς ἐπὶ κῶμον	Συρακόσιός	τις ἄνθρωπος, ἔχων τε αὐλητρίδα
[6]	λόγων ὄντων ὡς ἑώρα ὁ	Συρακόσιος	τῶν μὲν αὑτοῦ ἐπιδειγμάτων ἀμελοῦντας,
[2]	Αρ᾿ οὖν καὶ τῷδε τῷ	Συρακοσίῳ	κράτιστον ἐπιδείξαντι τῇ πόλει τὴν
[6]	ἐλεγχομένῳ οἶμαι ἄν, ἔφη, πρέπειν	συριγμόν.	Τοιούτων δὲ λόγων ὄντων ὡς
[2]	μὴ δύνασθαι λόγχαις ἀντιβλέπειν οὐδὲ	συστρατεύεσθαι	ἐθέλει. ἐκ τούτου ὁ παῖς
[8]	πράξεσι, συνάχθεσθαι δὲ ἄν τι	σφάλμα	προσπίπτῃ, τότε δ᾿ εὐφραινομένους διατελεῖν,
[2]	τὰ σώματα καὶ αἱ γνῶμαι	σφαλοῦνται,	καὶ οὐδὲ ἀναπνεῖν, μὴ ὅτι
[3]	πολλοὶ ἅμα ἤροντο εἰ καὶ	σφίσι	δηλώσοι αὐτούς. Ο δὲ εἶπεν
[8]	τοὺς θεούς, εἶπεν ἐκεῖνος, καὶ	σφόδρα	γε σοῦ. Καὶ ὁ Σωκράτης
[1]	ὁρᾶσθαι καὶ φοβερώτερον φθέγγεσθαι καὶ	σφοδρότεροι	εἶναι φέρονται, οἱ δ᾿ ὑπὸ
[4]	ὅτι Ομηρος ὁ σοφώτατος πεποίηκε	σχεδὸν	περὶ πάντων τῶν ἀνθρωπίνων. ὅστις
[4]	ἀρέσκειν ἐκ τοῦ πρέπουσαν ἔχειν	σχέσιν	καὶ τριχῶν καὶ ἐσθῆτος; Πάνυ
[2]	ὡς ὁ παῖς σὺν τοῖς	σχήμασιν	ἔτι καλλίων ἐφαίνετο, ἀνταπέδειξεν ὅ
[2]	παῖς ὢν ὅμως σὺν τοῖς	σχήμασιν	ἔτι καλλίων φαίνεται ἢ ὅταν
[9]	Εῴκεσαν γὰρ οὐ δεδιδαγμένοις τὰ	σχήματα	ἀλλ᾿ ἐφειμένοις πράττειν ἃ πάλαι
[1]	φωνὴν πρᾳοτέραν ποιοῦνται καὶ τὰ	σχήματα	εἰς τὸ ἐλευθεριώτερον ἄγουσιν. ἃ
[7]	δὲ ὀρχοῖντο πρὸς τὸν αὐλὸν	σχήματα	ἐν οἷς Χάριτές τε καὶ
[2]	ἡδέως, ὦ Συρακόσιε, μάθοιμι τὰ	σχήματα	παρὰ σοῦ. Καὶ ὅς, Τί
[9]	φιλούντων τε καὶ ἀσπαζομένων ἀλλήλους	σχήματα	παρῆν θεάσασθαι. Οἱ δ᾿ ὁρῶντες
[4]	ὃ πλείστου ἐγὼ τιμῶμαι, Σωκράτει	σχολάζων	συνδιημερεύειν. Καὶ οὗτος δὲ οὐ
[4]	τὸ ἁβρότατόν γε κτῆμα, τὴν	σχολὴν	ἀεὶ ὁρᾶτέ μοι παροῦσαν, ὥστε
[3]	Σωκράτης, ἕξεις λέγειν ὅτι τῷ	σῷ	κάλλει ἱκανὸς εἶ βελτίους ἡμᾶς
[8]	Συρακόσιος ἐξελθὼν συνεκροτεῖτο· ὁ δὲ	Σω	κράτης πάλιν αὖ καινοῦ λόγου
[3]	δὲ περιμάχητον, καὶ ἀφύλακτον ὂν	σῴζεται	καὶ ἀμελούμενον ἰσχυρότερον γίγνεται. Σὺ
[6]	δὲ ἡδομέ νους, φθονῶν τῷ	Σωκράτει	εἶπεν· Αρα σύ, ὦ Σώκρατες,
[4]	φέρουσα τρέφει με. Αλλὰ καὶ	Σωκράτει,	ὅτε μὲν πλούσιος ἦν, ἐλοιδόρουν
[4]	καὶ ὃ πλείστου ἐγὼ τιμῶμαι,	Σωκράτει	σχολάζων συνδιημερεύειν. Καὶ οὗτος δὲ
[8]	Νὴ τὴν Ηραν, ἔφη, ὦ	Σώκρατες,	ἄλλα τέ σου πολλὰ ἄγαμαι
[4]	φιλῆσαί με ἢ σύ, ὦ	Σώκρατες,	εἰ καὶ πάνυ πολλὰ καὶ
[4]	ἐμοῦ. ὥστε μηκέτι ἀπόρει, ὦ	Σώκρατες,	εἴ τι τοὐμὸν κάλλος ἀνθρώπους
[4]	ἐλθόντας ἡδυπαθεῖν. Μηδαμῶς, ἔφη, ὦ	Σώκρατες.	Εἰς μὲν γὰρ μάχην ὁρμωμένῳ
[2]	Καὶ ὁ Καλλίας εἶπεν· Ω	Σώκρατες,	ἐμὲ μὲν παρακάλει, ὅταν μέλλῃς
[4]	αὐτὸν ὅπου ὄψει; Οτι, ὦ	Σώκρατες,	ἡ μὲν αὐτοῦ ὄψις εὐφραίνειν
[4]	Αλλὰ τί δή ποτε, ὦ	Σώκρατες,	ἡμᾶς μὲν οὕτω τοὺς φίλους
[3]	ἐπὶ τίνι μέγα φρονεῖς, ὦ	Σώκρατες;	Καὶ ὃς μάλα σεμνῶς ἀνασπάσας
[9]	εἶπε· Νὴ τὴν Ηραν, ὦ	Σώκρατες,	καλός γε κἀγαθὸς δοκεῖς μοι
[7]	μὰ τὸν Δί᾿ ἔφη, ὦ	Σώκρατες,	καλῶς τε λέγεις καὶ ἐγὼ
[8]	εἶπεν· Οὐκοῦν σύ με, ὦ	Σώκρατες,	μαστροπεύσεις πρὸς τὴν πόλιν, ὅπως
[6]	Σωκράτει εἶπεν· Αρα σύ, ὦ	Σώκρατες,	ὁ φροντιστὴς ἐπικαλούμενος; Οὐκοῦν κάλλιον,
[4]	Ερμογένης εἶπεν· Αλλ᾿ ἐγώ, ὦ	Σώκρατες,	οὐδὲ πρὸς σοῦ ποιῶ τὸ
[4]	φιλῆσαι. Κλεινίᾳ δ᾿ ἔφη, ὦ	Σώκρατες,	οὐκ ἂν ἐπιτρέψαις; Καὶ ὃς
[2]	Αντισθένης, Πῶς οὖν, ἔφη, ὦ	Σώκρατες,	οὕτω γιγνώσκων οὐ καὶ σὺ
[4]	Αντισθένης, Εμοί, ἔφη, παραδίδως, ὦ	Σώκρατες,	τὴν τέχνην; Ναὶ μὰ Δί᾿
[4]	Καλλίας· σὺ δὲ δή, ὦ	Σώκρατες,	τί ἔχεις εἰπεῖν ὡς ἄξιόν
[4]	Καὶ τί μοι σύνοισθα, ὦ	Σώκρατες,	τοιοῦτον εἰργασμένῳ; Οἶδα μέν, ἔφη,
[1]	αὐτὸς δὲ προσῆλθε τοῖς ἀμφὶ	Σωκράτην,	καὶ εἶπεν· Εἰς καλόν γε
[5]	περὶ τοῦ κάλλους ἀγῶνα πρὸς	Σωκράτην	οὐκ ἀνθίστασαι; Νὴ Δί᾿ ἔφη
[1]	ὄντα. Οἱ οὖν ἀμφὶ τὸν	Σωκράτην	πρῶτον μέν, ὥσπερ εἰκὸς ἦν,
[1]	Νικήρατος. Ιδὼν δὲ ὁμοῦ ὄντας	Σωκράτην	τε καὶ Κριτόβουλον καὶ Ερμογένην
[4]	ἐπιβουλεύοντας διαφθεῖραι αὐτόν. Καὶ ὁ	Σωκράτης	ἀκούσας, Ηράκλεις, ἔφη, τί τοσοῦτον
[4]	αὐτόν. Νὴ Δί᾿ ἔφη ὁ	Σωκράτης,	ἀλλ᾿ ἄλλην που δόξαν γελοίαν
[4]	ἐλεγχόμενος. Νὴ Δί᾿ ἔφη ὁ	Σωκράτης,	ἀνεχέσθω μέντοι· ἐπεὶ καὶ οἱ
[7]	ἐκώλυον. Θορύβου δὲ ὄντος ὁ	Σωκράτης	αὖ πάλιν εἶπεν· Αρα ἐπειδὴ
[9]	ἑαυτῶν γυναῖκας, ὅπως τούτων τύχοιεν.	Σωκράτης	δὲ καὶ τῶν ἄλλων οἱ
[4]	ψεύδομαι. Νὴ Δί᾿ ἔφη, ὁ	Σωκράτης	εἰ ἄρα τοιοῦτος ὢν φίλους
[1]	ἱππάρχοις καὶ σπουδαρχίαις. Καὶ ὁ	Σωκράτης	εἶπεν· Αεὶ σὺ ἐπισκώπτεις ἡμᾶς
[2]	σοὶ γελῶντες. Ο δ᾿ αὖ	Σωκράτης	εἶπεν· Αλλὰ πίνειν μέν, ὦ
[4]	καὶ ἀπιστήσας ἐκολάσθην. Καὶ ὁ	Σωκράτης	εἶπεν· Αλλὰ τούτων μὲν οὐδὲν
[2]	ὁ παῖς ὠρχήσατο. Καὶ ὁ	Σωκράτης	εἶπεν· Εἴδετ᾿ ἔφη, ὡς καλὸς
[2]	ῥυθμῷ δέχεσθαι αὐτούς. Καὶ ὁ	Σωκράτης	εἶπεν· Εν πολλοῖς μέν, ὦ
[5]	παῖς κρύφα ἀνέφερον. Ο δὲ	Σωκράτης	ἐν τούτῳ διέπραττε τόν τε
[4]	ἐκπλαγέντα. Δοκεῖς γάρ, ἔφη ὁ	Σωκράτης,	ἐξ οὗ ἐμοὶ σύνεστιν οὕτω
[3]	οὖν καὶ σύ, ἔφη ὁ	Σωκράτης,	ἕξεις λέγειν ὅτι τῷ σῷ
[3]	φρονῶ. Νὴ Δί᾿ ἔφη ὁ	Σωκράτης,	ἐπ᾿ εὐχαρίτῳ γε πράγματι. Τοῦτο
[8]	σφόδρα γε σοῦ. Καὶ ὁ	Σωκράτης	ἐπισκώψας ὡς δὴ θρυπτόμενος εἶπε·
[4]	Νὴ τὴν Ηραν, ἔφη ὁ	Σωκράτης,	εὐτύχημά γέ σου μέγα τὸ
[8]	ἄλλου του ἐφιέμενος. Καὶ ὁ	Σωκράτης	ἔφη· Πρὸς τῶν θεῶν, ὦ
[3]	μὲν δοκεῖ, ὦ ἄνδρες, ὥσπερ	Σωκράτης	ἔφη τὸν οἶνον, οὕτως καὶ
[2]	καὶ τοῦτο μαθητόν. Ο δὲ	Σωκράτης	ἔφη· Τοῦτο μὲν ἐπειδὴ ἀμφίλογόν
[5]	ἀνθίστασαι; Νὴ Δί᾿ ἔφη ὁ	Σωκράτης,	ἴσως γὰρ εὐδοκιμοῦντα τὸν μαστροπὸν
[2]	μὰ τὸν Δί᾿ ἔφη ὁ	Σωκράτης·	καὶ γὰρ ἄλλο τι προσενενόησα,
[4]	αἴσχιστος ἂν εἴην. {ὁ δὲ	Σωκράτης	καὶ ἐτύγχανε προσεμφερὴς τούτοις ὤν.
[2]	Καλοκἀγαθίας νὴ Δί᾿ ἔφη ὁ	Σωκράτης.	Καὶ πόθεν ἄν τις τοῦτο
[2]	Ναὶ μὰ Δί᾿ ἔφη ὁ	Σωκράτης,	καὶ χρῆταί γε. Επεὶ γοῦν
[2]	ἀσφαλῶς ταῦτα διεπράττετο. Καὶ ὁ	Σωκράτης	καλέσας τὸν Αντισθένην εἶπεν· Οὔτοι
[2]	δὴ ἐγέλασαν ἅπαντες. Καὶ ὁ	Σωκράτης	μάλα ἐσπουδακότι τῷ προσώπῳ, Γελᾶτε,
[6]	εἶναι. Οἶσθα οὖν, ἔφη ὁ	Σωκράτης,	μετεωρότερόν τι τῶν θεῶν; Αλλ᾿
[2]	ἀμφότεροι ἱκανῶς εὐφραίνειν, εἶπεν ὁ	Σωκράτης·	Νὴ Δί᾿ ὦ Καλλία, τελέως
[6]	Ερμογένης κἀνταῦθα ἐσιώπα. Καὶ ὁ	Σωκράτης	ὀνομάσας αὐτόν, Εχοις ἄν, ἔφη,
[4]	ὤν. Αγε νυν, ἔφη ὁ	Σωκράτης,	ὅπως μεμνήσῃ διακριθῆναι περὶ τοῦ
[3]	δοκῶ. Δῆλον γάρ, ἔφη ὁ	Σωκράτης,	ὅτι τὰς ὑπονοίας οὐκ ἐπίστανται.
[4]	φθονήσει. ~Εκ τούτου ἔλεξεν ὁ	Σωκράτης·	Οὐκοῦν λοιπὸν ἂν εἴη ἡμῖν
[3]	τούτου δὲ πάλιν εἶπεν ὁ	Σωκράτης·	Οὗτοι μὲν δή, ὦ ἄνδρες,
[5]	σὺν Κριτοβούλῳ, Παπαῖ, ἔφη ὁ	Σωκράτης,	οὐχ ὅμοιον ἔοικε τὸ σὸν
[6]	αὐλοῦ ὑμῖν διαλέγωμαι; Καὶ ὁ	Σωκράτης,	Πρὸς τῶν θεῶν, ἔφη, Ερμόγενες,
[4]	τοὺς ἀνθρώπους ποιῶ. Καὶ ὁ	Σωκράτης,	Πῶς, ὦ λῷστε; ἔφη. Διδοὺς
[4]	Αλλ᾿ ἄγε δή, ἔφη ὁ	Σωκράτης,	σὺ αὖ λέγε ἡμῖν, ὦ
[6]	πολλοῖς. Αλλ᾿ ὅμως, ἔφη ὁ	Σωκράτης,	σὺ αὐτὸν μὴ εἴκαζε, ἵνα
[4]	ἐλευθερίους ὁ τοιοῦτος πλοῦτος παρέχεται.	Σωκράτης	τε γὰρ οὗτος παρ᾿ οὗ
[4]	ὅμοιον αὐτῷ ἀπειργασάμην; Καὶ ὁ	Σωκράτης	ὑπέλαβε· Τί δῆτα οὕτως ὅμοιον
[4]	Κριτοβούλου ὤμῳ ἔχοντα. Καὶ ὁ	Σωκράτης,	Φεῦ, ἔφη, ταῦτ᾿ {ἄρα{ ἔφη,
[6]	ἄν τις παρείρειε; Καὶ ὁ	Σωκράτης,	Ω Καλλία, ἔχοις ἄν τι,
[7]	θαυματουργήσειν. ἔνθα δὴ εἶπεν ὁ	Σωκράτης·	Ω Συρακόσιε, κινδυνεύω ἐγώ, ὥσπερ
[4]	λέγοις. Τί τοῦτο; ἔφη ὁ	Σωκράτης·	ὡς γὰρ καὶ ἐμοῦ καλλίων
[2]	εὐωδίᾳ ἑστιώμεθα; Μηδαμῶς, ἔφη ὁ	Σωκράτης.	ὥσπερ γάρ τοι ἐσθὴς ἄλλη
[8]	δοκεῖς εἶναι τῶν μένων, καὶ	σῶμα	ἀξιοπρεπέστατον μὲν ἰδεῖν τῆς πόλεως
[2]	ἐν τῇ ὀρχήσει ἅπαν τὸ	σῶμα	γυμνάζοι, κελεύσας τὴν αὐλητρίδα θάττονα
[2]	ὀρχεῖσθαι τὸν μέλλοντα εὐφορώτερον τὸ	σῶμα	ἕξειν. Καὶ ἐγὼ μέν, ἔφη,
[8]	ἀνελεύθερος ἡ συνουσία τῷ τὸ	σῶμα	μᾶλλον ἢ τῷ τὴν ψυχὴν
[4]	δέ ποτε καὶ ἀφροδισιάσαι τὸ	σῶμά	μου δεηθῇ, οὕτω μοι τὸ
[4]	μόνον πάντων ἔργων τὸ τοῖς	σώμασι	συμψαύειν ὁμώνυμον εἶναι τῷ ταῖς
[2]	ἐγχεώμεθα, ταχὺ ἡμῖν καὶ τὰ	σώματα	καὶ αἱ γνῶμαι σφαλοῦνται, καὶ
[7]	μὴν τό γε διαστρέφοντας τὰ	σώματα	καὶ τροχοὺς μιμουμένους ἥδιον ἢ
[2]	μοι καὶ τὰ τῶν ἀνδρῶν	σώματα	ταὐτὰ πάσχειν ἅπερ καὶ τὰ
[2]	λεπτύνονται, ἀλλὰ παντὶ διαπονῶν τῷ	σώματι	πᾶν ἰσόρροπον ποιεῖν; ἢ ἐπ᾿
[8]	δέ φημι καὶ Γανυμήδην οὐ	σώματος	ἀλλὰ ψυχῆς ἕνεκα ὑπὸ Διὸς
[2]	ἀνταπέδειξεν ὅ τι κινοίη τοῦ	σώματος	ἅπαν τῆς φύσεως γελοιότερον· ὅτι
[2]	προσενενόησα, ὅτι οὐδὲν ἀργὸν τοῦ	σώματος	ἐν τῇ ὀρχήσει ἦν, ἀλλ᾿
[8]	ἐθελουσία καλεῖται· τῶν δὲ τοῦ	σώματος	ἐπιθυμούντων πολλοὶ μὲν τοὺς τρόπους
[8]	τῆς ψυχῆς ἢ ὁ τοῦ	σώματος	ἔρως. ὅτι μὲν γὰρ δὴ
[8]	διατελοῦσι. Τὸν δὲ ἐκ τοῦ	σώματος	κρεμάμενον διὰ τί ἀντιφιλήσειεν ἂν
[8]	νομίζοντες, ἐὰν καὶ ὀρεχθῇ τις	σώματος,	μηδενὸς ἂν ἔτι καλοῦ κἀγαθοῦ
[8]	Αχιλλέως τιμῷτο, ὁ δὲ τοῦ	σώματος	ὀρεγόμενος εἰκότως ἂν ὥσπερ πτωχὸς
[8]	περὶ πλείονος ἢ τὴν τοῦ	σώματος	χρῆσιν ποιοῦνται. Ζεύς τε γὰρ
[8]	ἔρωτας τὴν μὲν Πάνδημον τῶν	σωμάτων	ἐπιπέμπειν, τὴν δ᾿ Οὐρανίαν τῆς
[5]	ἐμοὶ ὀφθαλμοὶ καλλίονες ἂν τῶν	σῶν	εἴησαν. Πῶς δή; Οτι οἱ
[4]	εἶναι φιλημάτων {τῶν} ὡραίων τῷ	σωφρονεῖν	δυνησομένῳ. Καὶ ὁ Χαρμίδης εἶπεν·
[1]	φέρονται, οἱ δ᾿ ὑπὸ τοῦ	σώφρονος	ἔρωτος ἔνθεοι τά τε ὄμματα
[8]	καὶ καρτερίαν καὶ ἀνδρείαν καὶ	σωφροσύνην.	Τὸ δὲ τοιούτων ἐπιθυμεῖν τεκμήριόν
[1]	καὶ ἂν μετ᾿ αἰδοῦς καὶ	σωφροσύνης,	καθάπερ Αὐτόλυκος τότε, κεκτῆταί τις

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/04/2005