HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Synesius de Cyrène (c. 373 - c. 414), Éloge de la calvitie

Liste des contextes (ordre alphabétique)

χ = 54 formes différentes pour 60 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[3]   τὰς χαίτας· ἀμβρόσιαι δ´ ἄρα χαῖται ἐπερρώσαντο ἄνακτος. ~Ταυτὶ μέν σοι

[19]   περὶ Ἕκτορος εἰρημένα· ἀμφὶ δὲ χαῖται κυάνεαι πεφόρηντο δειξάτω τις, οὗ

[3]   Ἕκτορος χαίτης μέμνηται, ἀμφὶ δὲ χαῖται κυάνεαι πεφόρηντο· Εὐφόρβου γε μὴν

[3]   Διὸς δὲ μάλιστα ἐπαινεῖ τὰς χαίτας· ἀμβρόσιαι δ´ ἄρα χαῖται ἐπερρώσαντο

[20]   τε αὐτὴν λέγει, καὶ ὅτι χαίτας πεξαμένη, χερσὶ πλοκάμους ἔπλεξε φαεινούς,

[9]   καὶ Φειδίας ἀποδείξεις τῷ Δίωνι, χαίτην τῷ Διὶ καθιέντες, καὶ ταύτην

[3]   τῆς κόμης· τῆς δὲ Ἕκτορος χαίτης μέμνηται, ἀμφὶ δὲ χαῖται κυάνεαι

[10]   ἃς ὁ δῆμος, ἐὰν εἰδῇ, χαλεπανεῖ, τὸ δὲ ῥᾷστον καταγελάσεται· δεῖται

[9]   ἀμαθεῖς ὄντες, ἰσχυρογνώμονές εἰσι καὶ χαλεποὶ προστάται τῶν ἀτόπων προλήψεων, ὥστ´

[13]   ὑφ´ ἡλίῳ τροφήν. εἰ δὲ χαλεπὸν μὲν ὁδὸν προελέσθαι διὰ τοσούτων

[17]   εἴ τις ὕστερον ὡς περὶ χαλεποῦ τοῦ Σωκράτους ἢ ὡς περὶ

[3]   ἄγωσι· καὶ τοῦτο δὴ τὸ χαλεπώτατον, χαμαὶ κοιμώμενοι φυλάττουσιν ὅπως μηδέποτε

[1]   τῆς κεφαλῆς, τότε δή, τότε χαλεπώτερα πάσχειν ᾤμην ἢ ὑπ´ Ἀρχιδάμου

[17]   κατὰ τοὔνομα καὶ τὸ πρᾶγμα χαλκοῦν κρανίον ἐστίν. εἰ δὲ ἵππων

[3]   καὶ τοῦτο δὴ τὸ χαλεπώτατον, χαμαὶ κοιμώμενοι φυλάττουσιν ὅπως μηδέποτε ἅψωνται

[14]   ἑαυτῶν ἐξισχύει, κοντοῖς αὐτὰ καὶ χάραξιν ὑπερείδουσιν· οὕτως, ἐπειδὴ πεφήνασιν ἅπαντες,

[7]   τοῖς φυτοῖς πρὸ τῶν ἀκροδρύων χαρίζεται. ἀλλ´ οὔτε ἀκρόδρυον ἐν φυτῷ,

[23]   τοὺς κατεαγότας ὑπὲρ τοῦ λόγου χάριν εἰδέναι, καὶ ὅστις ἀδίκοις ὀφθαλμοῖς

[24]   μηδὲ δεῖσθαι κουρέως, οὐκ ἐμοὶ χάριν ὑπὲρ τούτων ἰστέον· ἀλλ´ ἔστω

[3]   λέγων αἵματί οἱ δεύοντο κόμαι, Χαρίτεσσιν ὁμοῖαι, πλοχμοί θ´, οἳ χρυσῷ

[24]   τῶν πραγμάτων ἀντέσχον ψιλῇ τῇ χάριτι Δίωνος. εἴη δὲ τῆς τῶν

[21]   ἕτερον δέ, ὃ τούτου πολὺ χεῖρόν ἐστι, τοῦ τὸν Ἀλέξανδρον ἡμῖν

[4]   καταπλήττουσιν. ἐγὼ δὲ δυναίμην οὐ χεῖρον ἑτέρου συνιέναι περὶ πραγμάτων· ῥητορικὴν

[11]   ἅμα γάρ τις ἀναχωρεῖ τῶν χειρόνων, καὶ πρόσεισι τοῖς βελτίοσιν, ὥσπερ

[11]   λαμπαδηκόμον ὄντα καὶ φῶς ἅπτοντα χειροποίητον νουθετοῦσιν ἀπηλλάχθαι πραγμάτων, ὡς ἀρκούσης

[7]   μερῶν. εἰ τοίνυν ὁ ξυραῖος χειροποιητός ἐστιν εὐσεβής, ὁ φύσει φαλακρὸς

[12]   μὲν ἕλεια καὶ τὰ πεδινὰ χείρω, τὰ δὲ ὄρεια κρείττω· τὴν

[4]   κάλλιόν ἐστιν, ἢ ἐγὼ Δίωνος χείρων, τί οὐκ ἀνταποδύομαι, καὶ λαμβάνω

[16]   ἐκεῖνο καὶ ξυστὸν ἀφίησι τῶν χειρῶν, ὡς οὐχ ἱκανὰ ταῦτα τῷ

[12]   ἐστι καὶ γεγυμνασμένα. μηδὲ γὰρ Χείρωνα τὸν σοφὸν εἰκῆ νόμιζε τῷ

[10]   προφητικὰ γένη βαναύσοις μὲν καὶ χειρώναξιν οὐκ ἐπιτρέπουσι δημιουργεῖν εἴδη θεῶν,

[13]   σκληραί, καὶ οὐδ´ ἂν ὅλη χερμὰς ἐπ´ αὐτὰς ἐξαρκέσειεν, ὥστε κορύνης

[20]   λέγει, καὶ ὅτι χαίτας πεξαμένη, χερσὶ πλοκάμους ἔπλεξε φαεινούς, καλούς, ἀμβροσίους,

[24]   τόνδε τὸν λόγον ἀνειλῆφθαι ταῖς χερσίν.

[10]   δὲ καταδύντες εἰς τοὺς ἱεροὺς χηραμούς, ἅττ´ ἂν ἀπεργάσωνται, περιστέλλουσι· καὶ

[21]   λέγειν, ὅτι ἄνθρωπος οὗτος τῇ Χίων θεῷ καὶ τοῖς Ἰθυφάλλοις ὠργίακεν.

[13]   τῶν δεικνυμένων καὶ θεαταί. κἂν χορηγῆσαι δέῃ τῇ πόλει, κἂν ἐπιδόσεις

[6]   οὖν ὅσον εἰς τὴν παροῦσαν χρείαν ἀρκεῖ λαβόντες, εὐαγῶς περιστεῖλαι τὸ

[7]   καὶ οὐσιωμέναις ζωῇ, ταύταις οὐ χρεών ἐστι πελάζειν μετὰ ἀποθανόντων μερῶν.

[12]   οὖν ὑπὲρ τοῦ θεῖον εἶναι χρῆμα τοῦτο καὶ τοῖς φανοτάτοις ἀνακεῖσθαι

[5]   οὖν λόγος ὁριεῖ πάντων ἥκιστα χρῆναι φαλακρὸν ἄνδρα αἰσχύνεσθαι. τί γάρ,

[22]   σοι φαίνεται; βαβαὶ τῆς ἀληθείας· χρησμὸς ἄντικρυς. δῆλα μὲν δὴ καὶ

[13]   κἂν ἐπιδόσεις ὁ δῆμος αἰτῇ, χρησόμεθα μεγαλοπρεπῶς τοῖς ὑπάρχουσι, τοῦ δαιμονίου

[19]   δὲ ἀδίκως πάνυ καὶ ῥητορικῶς χρῆται τῷ λόγῳ, ὥστε νῦν μὲν

[2]   συμφορᾶς. ἐπεὶ δὲ ὅ τε χρόνος αὐτὴν συνηθεστέραν ἐποίησε, καὶ ὁ

[14]   δή τι καὶ τοιοῦτον ὁ χρόνος ἤνεγκεν· ἐγὼ γὰρ οὔτε εἶδον,

[7]   περιττά, καθάπερ ὑπὸ πτύου, τοῦ χρόνου, καὶ πᾶσαν ἀποσκευάσασθαι τὴν φλυαρίαν

[3]   τὰς μὲν θηλείας ἄλλως ἐπαινεῖ· χρυσῆν γὰρ Ἀφροδίτην, καὶ βοῶπιν Ἥραν,

[3]   Χαρίτεσσιν ὁμοῖαι, πλοχμοί θ´, οἳ χρυσῷ τε καὶ ἀργύρῳ ἐσφήκωντο· καὶ

[1]   ~ΦΑΛΑΚΡΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ. ~Δίωνι τῷ χρυσῷ τὴν γλῶτταν ἐποιήθη βιβλίον, κόμης

[21]   μὲν γὰρ Φερεκύδης θοἰμάτιον ἐπηλυγασάμενος, Χρῷ δῆλον» ἔφη, καὶ δακτύλῳ τὴν

[15]   πάντας διατεθρύληται, καί τις ἐν χρῷ κουρίας ἀποθανών, εἰς νέωτα κόμην

[17]   ἔχοις εἰπεῖν, ὅτῳ ποτὲ τεκμηρίῳ χρώμενος ἀποφαίνῃ περὶ τῶν Ἀχιλλέως τριχῶν,

[22]   ἐφέλκεται μάρτυρας, τούς τε νῦν χρωμένους αὐτῇ, καὶ τοὺς ὅσοι προλαβόντες

[22]   τοῦτό ἐστιν, ἡ συνέχεια τῶν χρωμένων, οὓς ἐφ´ ἑαυτῶν ὑπομιμνήσκει τὰ

[10]   κομήτης ἀστήρ· ἔστι μὲν οὐδείς· χώρα γὰρ ἀστέρων τὸ κύκλῳ σῶμα

[9]   ἂν ἡ τάξις τῆς φύσεως χωρήσῃ τὴν ὁμοιότητα. ἀλλὰ γὰρ ἐοίκασι

[12]   καὶ γὰρ εὔλογον ἐξ ὑπερκειμένου χωρίου, καθάπερ ἐξ ἀκροπόλεως, ἀπὸ τῆς

[4]   τί ἂν ἐποίησεν, ἐμπεσὼν ὕλῃ χωρούσῃ τὴν δύναμιν; νυνὶ δέ, οὔσης

[17]   ὀξύρροπος ἦν εἰς ὀργήν, οὐδέπω χωρούσης τῆς ἡλικίας οὔτε ψυχῆς οὔτε

Chapitre
[3]	τὰς χαίτας· ἀμβρόσιαι δ´ ἄρα	χαῖται	ἐπερρώσαντο ἄνακτος. ~Ταυτὶ μέν σοι
[19]	περὶ Ἕκτορος εἰρημένα· ἀμφὶ δὲ	χαῖται	κυάνεαι πεφόρηντο δειξάτω τις, οὗ
[3]	Ἕκτορος χαίτης μέμνηται, ἀμφὶ δὲ	χαῖται	κυάνεαι πεφόρηντο· Εὐφόρβου γε μὴν
[3]	Διὸς δὲ μάλιστα ἐπαινεῖ τὰς	χαίτας·	ἀμβρόσιαι δ´ ἄρα χαῖται ἐπερρώσαντο
[20]	τε αὐτὴν λέγει, καὶ ὅτι	χαίτας	πεξαμένη, χερσὶ πλοκάμους ἔπλεξε φαεινούς,
[9]	καὶ Φειδίας ἀποδείξεις τῷ Δίωνι,	χαίτην	τῷ Διὶ καθιέντες, καὶ ταύτην
[3]	τῆς κόμης· τῆς δὲ Ἕκτορος	χαίτης	μέμνηται, ἀμφὶ δὲ χαῖται κυάνεαι
[10]	ἃς ὁ δῆμος, ἐὰν εἰδῇ,	χαλεπανεῖ,	τὸ δὲ ῥᾷστον καταγελάσεται· δεῖται
[9]	ἀμαθεῖς ὄντες, ἰσχυρογνώμονές εἰσι καὶ	χαλεποὶ	προστάται τῶν ἀτόπων προλήψεων, ὥστ´
[13]	ὑφ´ ἡλίῳ τροφήν. εἰ δὲ	χαλεπὸν	μὲν ὁδὸν προελέσθαι διὰ τοσούτων
[17]	εἴ τις ὕστερον ὡς περὶ	χαλεποῦ	τοῦ Σωκράτους ἢ ὡς περὶ
[3]	ἄγωσι· καὶ τοῦτο δὴ τὸ	χαλεπώτατον,	χαμαὶ κοιμώμενοι φυλάττουσιν ὅπως μηδέποτε
[1]	τῆς κεφαλῆς, τότε δή, τότε	χαλεπώτερα	πάσχειν ᾤμην ἢ ὑπ´ Ἀρχιδάμου
[17]	κατὰ τοὔνομα καὶ τὸ πρᾶγμα	χαλκοῦν	κρανίον ἐστίν. εἰ δὲ ἵππων
[3]	καὶ τοῦτο δὴ τὸ χαλεπώτατον,	χαμαὶ	κοιμώμενοι φυλάττουσιν ὅπως μηδέποτε ἅψωνται
[14]	ἑαυτῶν ἐξισχύει, κοντοῖς αὐτὰ καὶ	χάραξιν	ὑπερείδουσιν· οὕτως, ἐπειδὴ πεφήνασιν ἅπαντες,
[7]	τοῖς φυτοῖς πρὸ τῶν ἀκροδρύων	χαρίζεται.	ἀλλ´ οὔτε ἀκρόδρυον ἐν φυτῷ,
[23]	τοὺς κατεαγότας ὑπὲρ τοῦ λόγου	χάριν	εἰδέναι, καὶ ὅστις ἀδίκοις ὀφθαλμοῖς
[24]	μηδὲ δεῖσθαι κουρέως, οὐκ ἐμοὶ	χάριν	ὑπὲρ τούτων ἰστέον· ἀλλ´ ἔστω
[3]	λέγων αἵματί οἱ δεύοντο κόμαι,	Χαρίτεσσιν	ὁμοῖαι, πλοχμοί θ´, οἳ χρυσῷ
[24]	τῶν πραγμάτων ἀντέσχον ψιλῇ τῇ	χάριτι	Δίωνος. εἴη δὲ τῆς τῶν
[21]	ἕτερον δέ, ὃ τούτου πολὺ	χεῖρόν	ἐστι, τοῦ τὸν Ἀλέξανδρον ἡμῖν
[4]	καταπλήττουσιν. ἐγὼ δὲ δυναίμην οὐ	χεῖρον	ἑτέρου συνιέναι περὶ πραγμάτων· ῥητορικὴν
[11]	ἅμα γάρ τις ἀναχωρεῖ τῶν	χειρόνων,	καὶ πρόσεισι τοῖς βελτίοσιν, ὥσπερ
[11]	λαμπαδηκόμον ὄντα καὶ φῶς ἅπτοντα	χειροποίητον	νουθετοῦσιν ἀπηλλάχθαι πραγμάτων, ὡς ἀρκούσης
[7]	μερῶν. εἰ τοίνυν ὁ ξυραῖος	χειροποιητός	ἐστιν εὐσεβής, ὁ φύσει φαλακρὸς
[12]	μὲν ἕλεια καὶ τὰ πεδινὰ	χείρω,	τὰ δὲ ὄρεια κρείττω· τὴν
[4]	κάλλιόν ἐστιν, ἢ ἐγὼ Δίωνος	χείρων,	τί οὐκ ἀνταποδύομαι, καὶ λαμβάνω
[16]	ἐκεῖνο καὶ ξυστὸν ἀφίησι τῶν	χειρῶν,	ὡς οὐχ ἱκανὰ ταῦτα τῷ
[12]	ἐστι καὶ γεγυμνασμένα. μηδὲ γὰρ	Χείρωνα	τὸν σοφὸν εἰκῆ νόμιζε τῷ
[10]	προφητικὰ γένη βαναύσοις μὲν καὶ	χειρώναξιν	οὐκ ἐπιτρέπουσι δημιουργεῖν εἴδη θεῶν,
[13]	σκληραί, καὶ οὐδ´ ἂν ὅλη	χερμὰς	ἐπ´ αὐτὰς ἐξαρκέσειεν, ὥστε κορύνης
[20]	λέγει, καὶ ὅτι χαίτας πεξαμένη,	χερσὶ	πλοκάμους ἔπλεξε φαεινούς, καλούς, ἀμβροσίους,
[24]	τόνδε τὸν λόγον ἀνειλῆφθαι ταῖς	χερσίν.
[10]	δὲ καταδύντες εἰς τοὺς ἱεροὺς	χηραμούς,	ἅττ´ ἂν ἀπεργάσωνται, περιστέλλουσι· καὶ
[21]	λέγειν, ὅτι ἄνθρωπος οὗτος τῇ	Χίων	θεῷ καὶ τοῖς Ἰθυφάλλοις ὠργίακεν.
[13]	τῶν δεικνυμένων καὶ θεαταί. κἂν	χορηγῆσαι	δέῃ τῇ πόλει, κἂν ἐπιδόσεις
[6]	οὖν ὅσον εἰς τὴν παροῦσαν	χρείαν	ἀρκεῖ λαβόντες, εὐαγῶς περιστεῖλαι τὸ
[7]	καὶ οὐσιωμέναις ζωῇ, ταύταις οὐ	χρεών	ἐστι πελάζειν μετὰ ἀποθανόντων μερῶν.
[12]	οὖν ὑπὲρ τοῦ θεῖον εἶναι	χρῆμα	τοῦτο καὶ τοῖς φανοτάτοις ἀνακεῖσθαι
[5]	οὖν λόγος ὁριεῖ πάντων ἥκιστα	χρῆναι	φαλακρὸν ἄνδρα αἰσχύνεσθαι. τί γάρ,
[22]	σοι φαίνεται; βαβαὶ τῆς ἀληθείας·	χρησμὸς	ἄντικρυς. δῆλα μὲν δὴ καὶ
[13]	κἂν ἐπιδόσεις ὁ δῆμος αἰτῇ,	χρησόμεθα	μεγαλοπρεπῶς τοῖς ὑπάρχουσι, τοῦ δαιμονίου
[19]	δὲ ἀδίκως πάνυ καὶ ῥητορικῶς	χρῆται	τῷ λόγῳ, ὥστε νῦν μὲν
[2]	συμφορᾶς. ἐπεὶ δὲ ὅ τε	χρόνος	αὐτὴν συνηθεστέραν ἐποίησε, καὶ ὁ
[14]	δή τι καὶ τοιοῦτον ὁ	χρόνος	ἤνεγκεν· ἐγὼ γὰρ οὔτε εἶδον,
[7]	περιττά, καθάπερ ὑπὸ πτύου, τοῦ	χρόνου,	καὶ πᾶσαν ἀποσκευάσασθαι τὴν φλυαρίαν
[3]	τὰς μὲν θηλείας ἄλλως ἐπαινεῖ·	χρυσῆν	γὰρ Ἀφροδίτην, καὶ βοῶπιν Ἥραν,
[3]	Χαρίτεσσιν ὁμοῖαι, πλοχμοί θ´, οἳ	χρυσῷ	τε καὶ ἀργύρῳ ἐσφήκωντο· καὶ
[1]	~ΦΑΛΑΚΡΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ. ~Δίωνι τῷ	χρυσῷ	τὴν γλῶτταν ἐποιήθη βιβλίον, κόμης
[21]	μὲν γὰρ Φερεκύδης θοἰμάτιον ἐπηλυγασάμενος,	Χρῷ	δῆλον» ἔφη, καὶ δακτύλῳ τὴν
[15]	πάντας διατεθρύληται, καί τις ἐν	χρῷ	κουρίας ἀποθανών, εἰς νέωτα κόμην
[17]	ἔχοις εἰπεῖν, ὅτῳ ποτὲ τεκμηρίῳ	χρώμενος	ἀποφαίνῃ περὶ τῶν Ἀχιλλέως τριχῶν,
[22]	ἐφέλκεται μάρτυρας, τούς τε νῦν	χρωμένους	αὐτῇ, καὶ τοὺς ὅσοι προλαβόντες
[22]	τοῦτό ἐστιν, ἡ συνέχεια τῶν	χρωμένων,	οὓς ἐφ´ ἑαυτῶν ὑπομιμνήσκει τὰ
[10]	κομήτης ἀστήρ· ἔστι μὲν οὐδείς·	χώρα	γὰρ ἀστέρων τὸ κύκλῳ σῶμα
[9]	ἂν ἡ τάξις τῆς φύσεως	χωρήσῃ	τὴν ὁμοιότητα. ἀλλὰ γὰρ ἐοίκασι
[12]	καὶ γὰρ εὔλογον ἐξ ὑπερκειμένου	χωρίου,	καθάπερ ἐξ ἀκροπόλεως, ἀπὸ τῆς
[4]	τί ἂν ἐποίησεν, ἐμπεσὼν ὕλῃ	χωρούσῃ	τὴν δύναμιν; νυνὶ δέ, οὔσης
[17]	ὀξύρροπος ἦν εἰς ὀργήν, οὐδέπω	χωρούσης	τῆς ἡλικίας οὔτε ψυχῆς οὔτε

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 17/07/2008