Chapitre |
[2] |
ἐρῶ.
καὶ
γὰρ
οὐδὲ
πολύστιχόν
|
ἐστι· |
γλαφυρὸν
μέντοι,
καὶ
τὸ
κάλλος |
[13] |
τὴν
ῥώμην
ἐπιδειξόμενος,
ᾗ
μηδέν
|
ἐστι
|
δεινὸν
τῶν
δεινῶν·
ἀλλὰ
καὶ |
[12] |
καὶ
ἀκούσῃ
λέγοντος·
ἀνεμοτρεφῆ
γάρ
|
ἐστι |
καὶ
γεγυμνασμένα.
μηδὲ
γὰρ
Χείρωνα |
[9] |
οἷός
ἐστιν·
εἰ
δέ
τίς
|
ἐστι |
καὶ
ἕτερος
Ζεύς,
οὐκ
οἶδα |
[10] |
μηδὲν
προσπεριεργάζεσθαι.
εἰ
δέ
τίς
|
ἐστι |
καὶ
κομήτης
ἀστήρ·
ἔστι
μὲν |
[6] |
τῶν
γοήτων,
τερατουργία
δέ
τίς
|
ἐστι, |
καὶ
οὐκ
ἐπιστήμη
τις,
ἀλλὰ
|
[13] |
τῷ
καταλαβόντι
θέαν
θεᾶσθαι.
οὗτός
|
ἐστι |
μὲν
τῶν
τέχνῃ
φαλακρῶν,
οὐ |
[9] |
οὐκ
οἶδα
μὲν
εἴ
τίς
|
ἐστι |
μετὰ
σώματος
ἕτερος·
ἔστω
δέ, |
[15] |
ὅτι
τρίχες
κἀν
τοῖς
ζῶσίν
|
ἐστι |
νεκρόν,
ἀλλ´
ὅτι
τεθνεώτων
αὔξουσι· |
[9] |
ἢ
μετὰ
τοῦτον·
οὐκοῦν
εἰκών
|
ἐστι |
παραδείγματος
τούτου.
ὁποτέρως
δ´
ἂν |
[7] |
οὐσιωμέναις
ζωῇ,
ταύταις
οὐ
χρεών
|
ἐστι |
πελάζειν
μετὰ
ἀποθανόντων
μερῶν.
εἰ |
[21] |
ἐκμιμησόμενοι.
ὅστις
δὲ
λάθρα
μέν
|
ἐστι |
πονηρός,
δημοσίᾳ
δὲ
κἂν
ἐξομόσαιτο, |
[5] |
τῶν
τοῦ
σώματος
μορίων
ζῷόν
|
ἐστι· |
πρώτοις
γὰρ
αὐτοῖς
ἡ
ψυχὴ |
[12] |
τὴν
ψιλήν.
ἡ
μὲν
ἕλειός
|
ἐστι· |
σκιατροφεῖται
γάρ·
ἡ
δὲ
ὄρειος· |
[14] |
ἔχοντας
ἀσθενεστέρους
ποιεῖ,
πῶς
εὔλογόν
|
ἐστι |
τῇ
τῶν
ἰσχυόντων
μοίρᾳ
προσνέμειν; |
[8] |
διανοίας
εἰρήσεται.
~Ὅσον
μὲν
οὖν
|
ἐστι |
τοῦ
θείου
τὸ
μὴ
φαινόμενον, |
[21] |
δέ,
ὃ
τούτου
πολὺ
χεῖρόν
|
ἐστι, |
τοῦ
τὸν
Ἀλέξανδρον
ἡμῖν
ἀναδείξαντος, |
[23] |
ἐν
τῷ
πίνακι.
τουτὶ
γάρ
|
ἐστι |
τοὐπίσημον
τοῦ
νομίσματος.
~Φιλοσόφοις
οὖν |
[5] |
ἐπεὶ
μετείληφεν
ἐναργεστέρας
ζωῆς,
γυμνός
|
ἐστι |
τῷ
πλείστῳ
τοῦ
συμφυοῦς
φορτίου· |
[7] |
εἰ
δὴ
νοῦς
τὸ
θειότατόν
|
ἐστι |
τῶν
ἄνωθεν
ἡκόντων
σπερμάτων,
ἐνοικίζεται |
[20] |
Ὅμηρος
ὀνομάσῃ
τοῦτο
τῆς
φύσεώς
|
ἐστι |
τῶν
ἐπαινετῶν·
Δίωνι
δὲ
ὑπὲρ |
[9] |
συνοικίας,
ὅσα
μὴ
τῆς
φύσεώς
|
ἐστι
|
τῶν
ἐχόντων,
ἀλλ´,
ὥσπερ
αἱ |