Chapitre |
[3] |
δεύοντο
κόμαι,
Χαρίτεσσιν
ὁμοῖαι,
πλοχμοί
|
θ´, |
οἳ
χρυσῷ
τε
καὶ
ἀργύρῳ |
[21] |
εἰ
δὲ
μὴ
γῆς
ἢ
|
θαλάττης, |
ἀλλὰ
γωνίας
ἢ
σκότου.
καίτοι |
[21] |
ἄγει
λαβὸν
οἷ
γῆς
καὶ
|
θαλάττης |
βούλεται·
εἰ
δὲ
μὴ
γῆς |
[6] |
μὴ
λάθῃ
πολὺς
ῥυεὶς
ἐπὶ
|
θάτερα, |
καὶ
γένηται
τῷ
πατρὶ
δυσανάγωγος. |
[13] |
μὲν
Αἰγυπτίων,
ὁ
δὲ
Μηδικῶν.
|
θαυμάζει |
τοίνυν
Ἡρόδοτος·
ἔοικε
γὰρ
ὁ |
[12] |
ταῖς
ὥραις
ἐκκείμενον,
οὐκ
ἂν
|
θαυμάσαις |
εἰ
ταχέως
ἀπεργασθείη
σίδηρος
ἀντ´ |
[4] |
τοῦ
δύνασθαι·
ἐπεί
τοι
πολλῷ
|
θαυμασιώτερος |
ἂν
φανῆναι
τοὐναντίον
ἐπαινέσαι
προελόμενος, |
[4] |
βέλει.
τούτῳ
μὲν
γὰρ
οὐδὲν
|
θαυμαστὸν |
εἰ
καὶ
προστετήκασιν.
οὐ
δὴ |
[23] |
καίπερ
τούτων
οὕτως
ἐχόντων,
Δίων
|
θαυμαστὸν |
οἷον
ὑπὲρ
κόμης
λόγον
ἐξήνεγκεν. |
[17] |
περὶ
σῶμα
ἡ
κόμη
τῶν
|
θαυμαστῶν. |
καίτοι
συγχωρῶ
Θέτιδος
ὄντα
κράτιστα |
[7] |
λόγου,
εἰωθὸς
ἡ
φύσις
ποιεῖ.
|
θαυματοποιεῖ |
περὶ
αὐτήν,
καὶ
τριχῶν
αὐτὴν |
[13] |
ὁ
λιμός,
οἷς
ἅπασιν
ἔξεστι
|
θαυματοποιοῖς |
εἶναι,
καὶ
μικρὸν
ἀπερυθριάσασιν
ἐν |
[7] |
ἀλλὰ
πρὶν
ἥκειν
εἰς
τοῦτο,
|
θέα |
τὴν
πομπείαν
καὶ
τὰ
κάλλη |
[13] |
καθ´
ἑκάστην
ἱερομηνίαν
τῷ
καταλαβόντι
|
θέαν |
θεᾶσθαι.
οὗτός
ἐστι
μὲν
τῶν |
[13] |
λογείῳ
ἀποδοῦναι
καὶ
σχεδιάσαι
τέχνην
|
θέας |
ἀξίαν.
~Ὅστις
οὖν,
ὥσπερ
Δίων, |
[6] |
~Ἔξεστι
δὲ
τοὺς
ἐν
μουσείῳ
|
θεάσασθαι |
πίνακας,
τοὺς
Διογένας
λέγω
καὶ |
[13] |
ἑκάστην
ἱερομηνίαν
τῷ
καταλαβόντι
θέαν
|
θεᾶσθαι. |
οὗτός
ἐστι
μὲν
τῶν
τέχνῃ |
[17] |
ὡς
Πλάτων
φησί,
τὰ
Παναθήναια
|
θεασόμενοι. |
ἀλλ´
εἴ
τις
ὕστερον
ὡς |
[13] |
καθιζησόμεθα,
ἀκροαταὶ
τῶν
δεικνυμένων
καὶ
|
θεαταί. |
κἂν
χορηγῆσαι
δέῃ
τῇ
πόλει, |
[6] |
φαλακρῶν
γὰρ
ἂν
εἶναι
δόξειε
|
θέατρον. |
Ἀπολλώνιος
μὴ
ἐνοχλείτω
τῷ
λόγῳ, |
[13] |
τῶν
οἰκείων,
ἐν
καλῷ
τοῦ
|
θεάτρου |
καθιζησόμεθα,
ἀκροαταὶ
τῶν
δεικνυμένων
καὶ |
[23] |
ἀνδρὸς
Ἕλληνος
τὴν
φωνὴν
ἐπὶ
|
θεάτρου |
τὸ
κτῆμα
ὑμνήσαντος;
πολλὴν
οἶμαι |
[13] |
ἐντείνῃ
κόνδυλον,
ἀπολώλεκεν·
τὸν
ἐν
|
θεάτρῳ |
δὲ
ἄνθρωπον,
ὃς
πολλὴν
καὶ |
[18] |
ἐστιν,
οὔτε
δαιμόνιον
ἀγαθόν,
ἀλλὰ
|
θείας |
ἄντικρυς
καὶ
μοίρας
καὶ
φύσεως, |
[7] |
θεῷ.
μήποτε
γὰρ
καὶ
τὸ
|
θεῖον
|
αὐτὸ
τοιοῦτόν
ἐστιν.
ἵλεων
δὲ |
[12] |
~Ταυτὶ
μὲν
οὖν
ὑπὲρ
τοῦ
|
θεῖον |
εἶναι
χρῆμα
τοῦτο
καὶ
τοῖς |
[7] |
ἐν
γῇ
σπερμάτων
οἱ
λόγοι
|
θεῖόν |
εἰσιν,
εἰ
καὶ
τοῦ
θείου |
[24] |
ᾧ
τά
τε
πρὸς
τὸ
|
θεῖον |
εὐσέβηται,
τά
τε
πρὸς
ἀνθρώπους |
[7] |
ποικιλώτατον.
αὕτη,
κἄν
τι
δέχηται
|
θεῖον, |
οὐκ
εὐθὺς
ὅσον
ἐστὶν
ἐδέξατο· |
[20] |
τὰς
οὐσίας
ἐξητακώς,
φαλάκραν
μὲν
|
θεῖον |
οὔσαν
ἐξεῦρε,
καὶ
τοῦ
θείου |
[5] |
ἐμέρισεν·
ὄψις
δὲ
τὸ
πάντων
|
θειότατον, |
ἀλλά
τοι
καὶ
τὸ
ψιλότατον. |
[5] |
εἴη
τῶν
ἐπὶ
γῆς
τὸ
|
θειότατον. |
~Ἔξεστι
δὲ
τοὺς
ἐν
μουσείῳ |
[7] |
ἀνακαλυπτήρια.
εἰ
δὴ
νοῦς
τὸ
|
θειότατόν |
ἐστι
τῶν
ἄνωθεν
ἡκόντων
σπερμάτων, |
[11] |
οὐκοῦν
αὐτὸ
τοῦτο
καὶ
τὸ
|
θειότατόν
|
ἐστιν,
ὃ
καὶ
τοῖς
θεοῖς |
[10] |
καὶ
τἄλλα
πάντα
τὰ
τοῦ
|
θείου |
κάλλους
ὀνόματα.
καὶ
οὐχ
οὕτω |
[7] |
εἰσὶ
καὶ
κακαὶ
κεφαλαί,
τοῦ
|
θείου |
μὲν
ἀμοιροῦσαι,
πολὺ
δὲ
τὸ |
[7] |
τοὺς
ἐν
Αἰγύπτῳ
θεραπευτὰς
τοῦ
|
θείου |
μηδὲ
τῶν
ἐπιβλεφαριδίων
ἀνεχομένους
τριχῶν· |
[7] |
τῇ
πρώτῃ
συνόδῳ
κατισχύουσα
τοῦ
|
θείου, |
πρὶν
τελεωθῆναι
τὴν
ἔμφασιν.
δύναιτο |
[20] |
θεῖον
οὔσαν
ἐξεῦρε,
καὶ
τοῦ
|
θείου |
συγγενῆ,
καὶ
τέλος
τῆς
φύσεως, |
[10] |
οὐ
παρ´
Ἑλλήνων
ληπτέον
τοῦ
|
θείου |
τὰς
ἀληθεστέρας
εἰκόνας.
καίτοιγε
ἀπόχρη, |
[7] |
θεῖόν
εἰσιν,
εἰ
καὶ
τοῦ
|
θείου |
τὸ
ἔσχατον;
τούτων
τέλος
μὲν |
[8] |
~Ὅσον
μὲν
οὖν
ἐστι
τοῦ
|
θείου |
τὸ
μὴ
φαινόμενον,
τί
ἄν |
[10] |
ἅπαν
εἵλκυσεν
ὅσον
ἐστὶ
τοῦ
|
θείου |
τὸ
πεφυκὸς
ὁλκαῖς
τισιν
ἕπεσθαι. |
[7] |
φύσεως·
ὥστε
τοῦτ´
ἄν
τις
|
θεῖτο |
τεκμήριον
τοῦ
τέλεον
ἤδη
καρπὸν |
[13] |
ἀλφίτων
ἐπιλειπόντων·
ὃ
μηδενὶ
τῶν
|
θείων |
ἀνδρῶν
παραγένοιτο·
τὸ
γοῦν
ἔσχατον |
[9] |
ἔχῃ
κινεῖν
δι´
αὐτῶν
ὁπότε
|
θέλοι |
τὸν
οὐρανόν.
ὁ
γὰρ
ὁρώμενος |
[8] |
ὅλης
ῥυεῖσαι
καὶ
μέρη
γενόμεναι
|
θέλουσιν |
ἑκάστη
τοῦθ´
ὅπερ
ἡ
πᾶσα |
[11] |
ἐληλακότας,
αὐτοὺς
λέγω
τοὺς
πανσελήνους,
|
θέμις |
ἤδη
καὶ
ἡλίους
καλεῖν·
οὐκέτι |
[10] |
ἀντίθεοι,
οὐδ´
οὓς
μᾶλλον
προσήκει
|
θεοειδέας |
καὶ
θεοεικέλους
καλεῖν,
καὶ
τἄλλα
|
[10] |
οὓς
μᾶλλον
προσήκει
θεοειδέας
καὶ
|
θεοεικέλους |
καλεῖν,
καὶ
τἄλλα
πάντα
τὰ |
[11] |
θειότατόν
ἐστιν,
ὃ
καὶ
τοῖς
|
θεοῖς |
οὐκ
ἔστιν
ἐμφερές,
ἀλλ´
ἤδη |
[10] |
τἀγαθόν,
ὅ
με
ποιεῖ
τοῖς
|
θεοῖς |
παραπλήσιον·
οὐ
γὰρ
ἕτεροί
τινές |
[20] |
τε
ἄλλα
κομμωτίσασθαί
φησι
τὴν
|
θεόν, |
ἐν
ᾧ
γε
μέλλει
καὶ |
[8] |
βούλεται
μὲν
ἡ
ψυχὴ
μιμεῖσθαι
|
θεόν· |
ὁ
δέ
ἐστιν
ὁ
τρίτος |
[8] |
ὁ
δέ
ἐστιν
ὁ
τρίτος
|
θεός, |
ἡ
τοῦ
κόσμου
ψυχή,
ἣν |
[18] |
φαλάκρας
μετεῖναι.
ἥκουσα,
φησίν,
ἡ
|
θεὸς |
ὄπισθεν
αὐτοῦ
τῆς
κόμης
ἐλάβετο. |
[7] |
ἡγοῦ
τὴν
κεφαλὴν
νεὼν
τοῦ
|
θεοῦ. |
ἄγοιτ´
ἂν
οὖν
ἐν
δίκῃ |
[20] |
καὶ
σηκὸν
ἄντικρυς
ᾧ
φρονοῦμεν
|
θεοῦ, |
ἄλλα
μυρία
καὶ
περὶ
σῶμα |
[9] |
πόρρω
γάρ
εἰσι
νοῦ
καὶ
|
θεοῦ, |
καὶ
ἀντὶ
νοῦ
καὶ
θεοῦ |
[15] |
αἱ
τρίχες,
πανδημεὶ
ξυράμενοι,
μετὰ
|
θεοῦ |
καὶ
τύχης
καὶ
ἀρετῆς
εἰς |
[19] |
οὐκ
αὐτὸς
ὢν
ὁ
τῆς
|
θεοῦ |
τὸ
Γοργόνειον
ἐξ
ἀκροπόλεως
ὑφελόμενος. |
[9] |
θεοῦ,
καὶ
ἀντὶ
νοῦ
καὶ
|
θεοῦ |
φύσις
αὐτοὺς
διοικεῖ
καὶ
τύχη. |
[10] |
ἀνὴρ
Αἰγύπτιος
τέχνην
ἐπὶ
τοὺς
|
θεοὺς |
ἔχει
καί
τινας
ἴυγγας·
ὥσθ´, |
[3] |
τε.
~Ἀναστὰς
ἕωθεν
καὶ
τοὺς
|
θεοὺς |
προσειπών,
ὅπερ
εἴωθα,
ἐπεμελούμην
τῆς |
[4] |
προανεκρούσατο·
Ἀναστὰς
ἕωθεν,
καὶ
τοὺς
|
θεοὺς |
προσειπών,
ὅπερ
εἴωθα,
ἐπεμελούμην
τῆς |
[7] |
ὁ
νεοτελής,
ὁ
μεμυημένος
τὰ
|
θεοφάνια. |
ὥσπερ
δέ
εἰσι
πυροὶ
καὶ |
[7] |
κατενόησα
καὶ
τοὺς
ἐν
Αἰγύπτῳ
|
θεραπευτὰς |
τοῦ
θείου
μηδὲ
τῶν
ἐπιβλεφαριδίων
|
[15] |
γὰρ
ὑπὸ
τῶν
ἐν
Αἰγύπτῳ
|
θεραπευτῶν |
εἰς
πάντας
διατεθρύληται,
καί
τις |
[15] |
ἄξιον
μεμνῆσθαι
πρὸ
τῆς
ἐν
|
Θερμοπύλαις |
μάχης
ἠσκηκότων
τὰς
τρίχας,
ἣν |
[20] |
τὸν
ἠύκομος
τέκε
Δητώ·
τὸν
|
θὲς |
Ἀθηναίης
ἐπὶ
γούνασιν
ἠυκόμοιο.
περὶ |
[8] |
σφαίρας
γένοιτο
φαλακρότερον;
τί
δὲ
|
θεσπεσιώτερον; |
λέγεταί
τέ
τις
καὶ
λόγος, |
[17] |
κόμη
τῶν
θαυμαστῶν.
καίτοι
συγχωρῶ
|
Θέτιδος |
ὄντα
κράτιστα
φῦναι
πρὸς
ἅπασαν |
[20] |
ἄλλως
ἐπαινεῖ,
βοῶπιν
Ἥραν
καὶ
|
Θέτιν |
ἀργυρόπεζαν·
τοῦ
Διὸς
δὲ
μάλιστα |
[3] |
Ἀφροδίτην,
καὶ
βοῶπιν
Ἥραν,
καὶ
|
Θέτιν
|
ἀργυρόπεζαν.
τοῦ
Διὸς
δὲ
μάλιστα |
[21] |
ὅτι
ἄνθρωπος
οὗτος
τῇ
Χίων
|
θεῷ |
καὶ
τοῖς
Ἰθυφάλλοις
ὠργίακεν.
ὁ |
[20] |
ὅ
τι
τῆς
ἐναντίας
τῷ
|
θεῷ |
μερίδος
ἐστί.
πεφήνασιν
ἀθέρες
τινὲς |
[7] |
φύσει
φαλακρὸς
αὐτοφυῶς
ᾠκείωται
τῷ
|
θεῷ. |
μήποτε
γὰρ
καὶ
τὸ
θεῖον
|
[12] |
ἴσον
μέρος
μετέχομεν,
ἀλλὰ
σὺν
|
θεῷ |
φάναι
τὸ
πλέον.
δόξειε
δ´ |
[13] |
ἀκριβέστερον.
τοῦτον
ἐγὼ
τὸν
ἄνδρα
|
θεώμενος, |
τῆς
εὐτυχίας
ἐμαυτὸν
ἐμακάρισα.
καὶ |
[17] |
εἶδον
εἰκόνας)
τὸ
συγγενῆ
γεγονέναι
|
θεῶν. |
ἅπαξ
δὲ
εἰρημένον
ἀρκεῖ
περὶ |
[1] |
οὐ
κατὰ
ταὐτὰ
περὶ
τῶν
|
θεῶν |
διακείμενος,
ἀλλ´
ὡς
ὅ
τι |
[12] |
φανοτάτοις
ἀνακεῖσθαι
τῶν
ἐν
αἰθέρι
|
θεῶν. |
εἰ
δὲ
καὶ
ὑγίεια
καλόν, |
[23] |
ἐν
μὲν
τοῖς
τεμένεσι
τῶν
|
θεῶν |
ἱερεῖς
καὶ
προφῆται
καὶ
ζάκοροι· |
[10] |
χειρώναξιν
οὐκ
ἐπιτρέπουσι
δημιουργεῖν
εἴδη
|
θεῶν, |
ἵνα
μή
τι
τοιοῦτο
παρανομήσωσιν, |
[3] |
μεμνημένος,
ἐπεί
τοι
καὶ
τῶν
|
θεῶν |
τὰς
μὲν
θηλείας
ἄλλως
ἐπαινεῖ· |
[17] |
ἀρκεῖ
περὶ
τοῦ
σχήματος
τῶν
|
θεῶν. |
~Τί
οὖν
ὥσπερ
ἑρμαίου
λαβόμενος |
[1] |
ποίησις.
ἐν
ᾧ
τίνα
μὲν
|
θεῶν, |
τίνα
δὲ
δαιμόνων
παρῆλθον
ἀκατηγόρητον; |
[20] |
γυναιξὶν
ἡ
κόμη,
καὶ
τῶν
|
θεῶν, |
φησί,
τὰς
μὲν
θηλείας
Ὅμηρος |
[3] |
καὶ
τῶν
θεῶν
τὰς
μὲν
|
θηλείας |
ἄλλως
ἐπαινεῖ·
χρυσῆν
γὰρ
Ἀφροδίτην, |
[20] |
τῶν
θεῶν,
φησί,
τὰς
μὲν
|
θηλείας |
Ὅμηρος
ἄλλως
ἐπαινεῖ,
βοῶπιν
Ἥραν |
[20] |
περί
τε
τῶν
ἀρρένων
καὶ
|
θηλειῶν· |
ὡς
οὐδέν
γε
τῆς
ἐν
|
[21] |
νομίζουσιν,
ὡς
ταύτῃ
μάλιστα
τὸ
|
θῆλυ |
τοῦ
γένους
ἐκμιμησόμενοι.
ὅστις
δὲ |
[21] |
ἐξάγιστον
ἡδονήν·
καὶ
καθάπαξ
οἱ
|
θηλυδρίαι |
τριχοπλάσται
πάντες
εἰσίν.
ἀλλ´
οἱ |
[13] |
διέκριναν·
καὶ
νῦν
εἰσὶ
δύο
|
θημῶνες
|
ὀστέων,
ὁ
μὲν
Αἰγυπτίων,
ὁ |
[5] |
καὶ
βελτίους
εἰσὶν
ἀποῦσαι
τῆς
|
θήρας. |
εἰ
δὲ
καὶ
Πλάτων
ὁ |
[5] |
ἕτερον
ἄνθρωπον,
ὅπερ
ἄνθρωπος
πρὸς
|
θηρίον. |
ὥσπερ
δὲ
ἄνθρωπος
τῶν
ἐπὶ |
[5] |
τοῦ
γένους,
ὃ
τοσοῦτον
ἀναχωρεῖ
|
θηρίων
|
ὅσον
τριχῶν.
εἰ
δὴ
ζῴων |
[4] |
τε
καὶ
κυνοκομεῖν
ἐπὶ
τῶν
|
θηρίων |
τὰ
ἀλκιμώτατα.
δάκτυλοι
δὲ
οὗτοι |
[6] |
τὸ
μὲν
ὅσον
ἐστὶ
τοῦ
|
θιάσου |
δασὺ
τριχί,
τῇ
μὲν
οἰκείᾳ, |
[21] |
οὐδὲν
ἄλλο
παρέχεται
γνώρισμα
τοῦ
|
θιασώτης |
εἶναι
τῆς
Κότυος,
ἀλλ´
εἰ |
[5] |
ἀνεπίμνηστον
ὂν
τῆς
πρὸς
τὰ
|
θνητὰ |
κοινωνίας
ἀλαζονεύηται,
μέρεσιν
ὀλίγοις
κομῷ. |
[10] |
κακόν,
ὥστε
καὶ
ἐν
ἄστρῳ
|
θνητὸν |
εἶδος
ἐργάζεσθαι,
καὶ
φανέντες
δὲ |
[18] |
παντελὲς
ἀπηλλάχθαι
τῆς
πρὸς
τὸ
|
θνητὸν |
κοινωνίας.
στῆ
δ´
ὄπιθεν,
ξανθῆς |
[21] |
ὠργίακεν.
ὁ
μὲν
γὰρ
Φερεκύδης
|
θοἰμάτιον
|
ἐπηλυγασάμενος,
Χρῷ
δῆλον»
ἔφη,
καὶ |
[5] |
αἱ
λάσιοι
δὲ
ἔμπληκτοι
καὶ
|
θρασεῖαι, |
καὶ
βελτίους
εἰσὶν
ἀποῦσαι
τῆς
|
[4] |
οὐδὲ
μάντις
εἰμὶ
πονηρός,
ᾔδειν
|
Θρασύμαχον |
ἐρυθριῶντα
ὀψόμενος·
ἀλλὰ
περὶ
ἐμὲ |
[2] |
καὶ
τῶν
λογισμῶν,
ἐλεγεῖα
ποιῶ
|
θρῆνον |
ἐπὶ
τῇ
κόμῃ.
σὺ
δὲ |
[1] |
ὁπηνίκα
τὸ
δεινὸν
ἤρχετο
καὶ
|
θρὶξ |
ἀπερρύη,
μέσην
αὐτὴν
δέδηγμαι
τὴν |
[20] |
καὶ
δίχα
λαμπρᾶς
αἰτίας
προήνεγκεν.
|
θριξὶ |
δὲ
πέφηνεν
ἅπαντα
τἀναντία
τούτων
|
[17] |
ἀναζεῖν
καὶ
τὴν
κεφαλήν,
οἶμαι,
|
θριξί, |
καὶ
θυμῷ
τὴν
καρδίαν.
ἀλλ´ |
[17] |
ὡς
ὄπισθεν
σκευάζονται
στιχηδὸν
διατεθείσαις
|
θριξὶ |
μεταξὺ
τοῦ
πίλου
καὶ
τοῦ |
[21] |
ἐδείκνυεν·
πασχητιῶν
δὲ
μειράκιον
ταῖς
|
θριξὶ |
σημαινόμεθα.
~Εἰ
δὲ
καὶ
ἡ |
[16] |
Περσικοῦ
στρατεύματος,
ὅτι
ἄνδρες
οὗτοι
|
θριξὶν |
ἁλώσιμοι.
μόνον
οὖν,
ὡς
εἰκός, |
[17] |
κρανίον
ἐστίν.
εἰ
δὲ
ἵππων
|
θριξὶν
|
ἐνσκευάζονται,
οἷς
μὲν
ὑπῆρξεν
ἀμφιέσασθαι |
[12] |
ἐστίν,
ὃς
ἀκριβέστερον
σιδήρου
ταῖς
|
θριξὶν |
ἐπεξέρχεται.
καὶ
γὰρ
εὔλογον
ἐξ |
[21] |
ἵνα
μὴ
βιασθεῖεν,
προκινδυνεύομεν
στρατευόμενοι,
|
θυγατέρων |
λέγω
καὶ
γυναικῶν,
ταύτας,
ἂν |
[17] |
δι´
Ἀχιλλέα
περὶ
ψυχὴν
ὁ
|
θυμός, |
οὕτως
οὐδὲ
περὶ
σῶμα
ἡ |
[17] |
τὴν
κεφαλήν,
οἶμαι,
θριξί,
καὶ
|
θυμῷ |
τὴν
καρδίαν.
ἀλλ´
ὥσπερ
οὐκ |
[14] |
τοῖς
αὐτοῖς.
Λακεδαιμόνιοι
γὰρ
μετὰ
|
Θυρέαν, |
Ἀργεῖοι
δὲ
πρὸ
Θυρέας
ἐκόμησαν· |
[14] |
μετὰ
Θυρέαν,
Ἀργεῖοι
δὲ
πρὸ
|
Θυρέας |
ἐκόμησαν·
συχνὰ
δὲ
τῶν
ἐθνῶν |
[10] |
τῆς
ἰσημερίας
σημεῖον
ἀπὸ
τοῦ
|
θυτηρίου· |
κἀκεῖθεν
ἥξει
παραφερόμενος
ἐπὶ
τὸν |