Chapitre |
[16] |
κελεύει
μὲν
ἀνακλητικὸν
ἠχῆσαι
τὰς
|
σάλπιγγας· |
ἀπαγαγὼν
δὲ
ὡς
πορρωτάτω
καὶ
|
[2] |
ἔτνους
προκειμένου
μετώπων
ἐξέτασις
γίνηται,
|
σαυτὸν |
ἐπιλέγεις,
ὡς
ἐπ´
ἀγαθῷ
δή |
[6] |
μὴ
φιλοτιμεῖσθαι
τῇ
πρὸς
τὸν
|
Σειληνὸν |
ὁμοιότητι.
ἐν
τούτῳ
γὰρ
ἅπαν |
[6] |
δὲ
αὐτῷ
τὴν
μανίαν
ὁ
|
Σειληνός, |
μὴ
λάθῃ
πολὺς
ῥυεὶς
ἐπὶ |
[6] |
τὸ
πλημμελὲς
ὑπενηνέχθαι
τῆς
φύσεως.
|
Σειληνῷ
|
δὲ
κἀκεῖ
καθέδρα
καὶ
σκύτος |
[6] |
τοὺς
ἠλιθίους
ἐλάνθανεν,
ὅτι
τῷ
|
Σειληνῷ |
λίαν
ἑαυτὸν
ἀπεσέμνυνεν.
τὸ
δὲ |
[11] |
τὸ
πάντων
εἰπεῖν
οἰκειότατον,
ἡ
|
σελήνη |
καὶ
τῆς
σελήνης
αἱ
φάσεις, |
[8] |
ἅπαν
ἀκριβεῖς
εἰσι
σφαῖραι·
ἥλιος,
|
σελήνη, |
πάντες
ἀστέρες,
ἀπλανεῖς
τε
καὶ |
[10] |
νεώτερον
γίνεται·
ὁ
δὲ
ὑπὸ
|
σελήνην |
τόπος,
αὐτὰ
τὰ
μεθόρια
τῆς |
[11] |
οἰκειότατον,
ἡ
σελήνη
καὶ
τῆς
|
σελήνης |
αἱ
φάσεις,
αἷς
φαλακρῶν
παῖδες |
[10] |
ἀκούσαις
ἂν
ὑποκοριζομένων
καὶ
ἄντικρυς
|
σελήνια |
καλούντων
τοὺς
φαλακρούς.
~Καὶ
μικροῦ |
[20] |
καὶ
τέλος
τῆς
φύσεως,
καὶ
|
σηκὸν |
ἄντικρυς
ᾧ
φρονοῦμεν
θεοῦ,
ἄλλα |
[11] |
γὰρ
τῶν
ὀνομάτων
φωτὸς
ἀπουσία
|
σημαίνεται. |
ἐγγυτέρω
δὲ
προσιοῦσι
καὶ
ἁπτομένοις |
[21] |
πασχητιῶν
δὲ
μειράκιον
ταῖς
θριξὶ
|
σημαινόμεθα. |
~Εἰ
δὲ
καὶ
ἡ
παροιμία |
[10] |
τις
ἐπὶ
τὸ
τῆς
ἰσημερίας
|
σημεῖον |
ἀπὸ
τοῦ
θυτηρίου·
κἀκεῖθεν
ἥξει |
[15] |
οὐδεὶς
ἐπὶ
τῷ
πονηρῷ
τούτῳ
|
σημείῳ |
περιεγένετο.
λέγω
δὲ
οὐκ
ἀναμιμνήσκων |
[12] |
ἂν
θαυμάσαις
εἰ
ταχέως
ἀπεργασθείη
|
σίδηρος |
ἀντ´
ὀστέου·
οὕτω
δὲ
ἔχον, |
[12] |
ὁ
δρώπαξ
ἐστίν,
ὃς
ἀκριβέστερον
|
σιδήρου |
ταῖς
θριξὶν
ἐπεξέρχεται.
καὶ
γὰρ |
[4] |
τὰ
ἀλκιμώτατα.
δάκτυλοι
δὲ
οὗτοι
|
σκαφίσι
|
καὶ
προβολίοις
ἀντὶ
καλάμων
τετρίφαται, |
[3] |
τῶν
ὀίων
τὰ
περὶ
τοῖς
|
σκέλεσιν |
αἰωρούμενα·
πολὺ
δὲ
ταῦτα
σκληρότερα, |
[17] |
τοὺς
οὐκ
εἰδότας,
ὡς
ὄπισθεν
|
σκευάζονται |
στιχηδὸν
διατεθείσαις
θριξὶ
μεταξὺ
τοῦ |
[21] |
τοὺς
Ἕλληνας
ἐπὶ
τὰ
Πριάμου
|
σκῆπτρα |
μοιχεία
γέγονε
πρόφασις.
ἕτερον
δέ, |
[16] |
Ἡρακλείδαις
τοὺς
Ἀχαιμενίδας
παραχωρῆσαι
τῶν
|
σκήπτρων) |
ταχὺ
συνείς
τι
τοῦ
δεινοῦ, |
[11] |
κόμη
ὤμους
κατεσκίαζε
καὶ
μετάφρενα.
|
σκιὰ |
δὲ
οὐδὲν
ἕτερόν
ἐστιν
ἢ |
[11] |
τε
καὶ
λέγουσιν
αὐτοφυὲς
εἶναι
|
σκιάδειον |
τὴν
κόμην·
καὶ
ὁ
κάλλιστος
|
[11] |
τὴν
νύκτα
τὴν
μεγίστην
οὖσαν
|
σκιάν, |
ἀντιφραττούσης
ταῖς
ἀκτῖσι
τῆς
γῆς. |
[12] |
ψιλήν.
ἡ
μὲν
ἕλειός
ἐστι·
|
σκιατροφεῖται |
γάρ·
ἡ
δὲ
ὄρειος·
ἀνεῖται
|
[6] |
καὶ
βρυάζοντας
καὶ
ἐν
ἀκόσμοις
|
σκιρτήμασιν, |
ὡς
ἄν,
οἶμαι,
τῇ
μέθῃ |
[13] |
ἀντίτυποι
γὰρ
ἀπήντων
αὐτῷ
καὶ
|
σκληραί, |
καὶ
οὐδ´
ἂν
ὅλη
χερμὰς |
[3] |
σκέλεσιν
αἰωρούμενα·
πολὺ
δὲ
ταῦτα
|
σκληρότερα, |
ὡς
ἂν
ἐκ
λεπτοτέρων
συμπεπλεγμένα
|
[11] |
δὲ
οὐδὲν
ἕτερόν
ἐστιν
ἢ
|
σκότος· |
ἑκατέρῳ
γὰρ
τῶν
ὀνομάτων
φωτὸς |
[6] |
καὶ
κόμην,
ἀλλ´,
ὥσπερ
φωτὶ
|
σκότος, |
ἐξίστασθαι.
ἐπιζητοῦσι
δὲ
τὴν
αἰτίαν |
[21] |
ἢ
θαλάττης,
ἀλλὰ
γωνίας
ἢ
|
σκότου. |
καίτοι
δοριαλώτου
μὲν
γυναικὸς
κἂν |
[11] |
δὴ
ψιλότητι
προσήκει
τὸ
φῶς,
|
σκότῳ |
πρέπειν
ἡγητέον
τὴν
κόμην·
τοῦτο |
[13] |
συχνοῖς
ἄλλοις
εἰσὶν
ἐν
ἄστει
|
Σκύθαι |
καὶ
Σκυθικῶς
ἀνεικότες
τὰς
κόμας· |
[13] |
εἰσὶν
ἐν
ἄστει
Σκύθαι
καὶ
|
Σκυθικῶς |
ἀνεικότες
τὰς
κόμας·
τούτοις
ἄν |
[6] |
Σειληνῷ
δὲ
κἀκεῖ
καθέδρα
καὶ
|
σκύτος |
ἐστί,
καὶ
τοῦ
Διονύσου
παιδαγωγὸς |
[10] |
τριακοστὴν
καλῶς
ποιῶν
οἴχεται,
κατὰ
|
σμικρὸν
|
ἀπεσβηκὼς
καὶ
οὐδεὶς
γενόμενος
οὐδαμοῦ. |
[19] |
ἂν
ἐξεῦρεν
αὐτό,
καί,
εἰ
|
σμικρὸν |
ἦν,
Δίων
ἂν
αὐτὸ
μέγιστον |
[17] |
κόμης
οὐχ
ὁρῶσιν
αἰωρουμένην
τὴν
|
σόβην· |
ἀλλὰ
πῶς
λέγει;
οὐ
γὰρ |
[19] |
ἐξ
ἀκροπόλεως
ὑφελόμενος.
οὕτως
ἔχει
|
σοι |
καὶ
τὰ
κατὰ
τόνδε
τὸν |
[4] |
χαῖται
ἐπερρώσαντο
ἄνακτος.
~Ταυτὶ
μέν
|
σοι |
τὰ
Δίωνος.
ἀτάρ,
ὡς
οὐδὲ |
[22] |
ὅτι
συνήρμοσας.
πῶς
οὖν,
τί
|
σοι |
φαίνεται;
βαβαὶ
τῆς
ἀληθείας·
χρησμὸς |
[8] |
οὖσαν
τῆς
ἀκριβείας
τοῦ
σχήματος·
|
σοφὴ |
δὲ
ψυχὴ
πρὸς
ἀξίαν
ἑκάστη |
[6] |
πλήθη
καταπολιτευόμενοι·
τάχα
δὲ
οὐδὲ
|
σοφία |
τὸ
τῶν
γοήτων,
τερατουργία
δέ |
[6] |
δύναμις.
οὕτω
γὰρ
οἱ
νομοθέται
|
σοφίαν |
μὲν
τῶν
τιμιωτάτων
ἐνόμιζον·
ἐπὶ |
[7] |
βεβήλους
οὑτωσί
πως
καλούμενα·
οἱ
|
σοφοὶ |
δ´
ἂν
εἰδεῖεν,
ὅτι
νοῦ |
[10] |
καταπλήττεται;
~Αἰγύπτιοι
δὲ
καὶ
τοῦτο
|
σοφοί, |
παρ´
οἷς
τὰ
προφητικὰ
γένη |
[7] |
καὶ
ἦσαν
μὲν
ἰδεῖν
γελοῖοι,
|
σοφὸν |
δέ
τι
ἐνόουν,
ἅτε
ὄντες |
[12] |
γεγυμνασμένα.
μηδὲ
γὰρ
Χείρωνα
τὸν
|
σοφὸν |
εἰκῆ
νόμιζε
τῷ
Πηλεῖ
τὸ |
[22] |
παροιμία
σοφόν·
πῶς
δ´
οὐχὶ
|
σοφόν, |
περὶ
ὧν
Ἀριστοτέλης
φησίν,
ὅτι |
[22] |
~Εἰ
δὲ
καὶ
ἡ
παροιμία
|
σοφόν· |
πῶς
δ´
οὐχὶ
σοφόν,
περὶ |
[6] |
εἰ
μὴ
φαλακρός
τις,
οὐδὲ
|
σοφός. |
οὕτω
δὲ
ἔχει
καὶ
τὰ
|
[5] |
εἰ
δὲ
καὶ
Πλάτων
ὁ
|
σοφὸς |
τῆς
συνωρίδος,
ἣν
ἐλαύνει
ψυχή, |
[6] |
ὑγιῶς
ἀντιστρέφειν
ὁ
λόγος·
εἰ
|
σοφός |
τις,
καὶ
φαλακρός·
εἰ
μὴ |
[6] |
οὕστινας
βούλει
τῶν
ἐξ
αἰῶνος
|
σοφῶν· |
φαλακρῶν
γὰρ
ἂν
εἶναι
δόξειε |
[5] |
καὶ
ἣν
μετέρχονται
τέχνην·
ἐκεῖναι
|
σοφώταται
|
τῶν
κυνῶν,
ὧν
ὦτα
καὶ |
[16] |
δὲ
ἤδη
κατακαίνει,
τὸν
ἀκινάκην
|
σπασάμενος. |
εἶδε
δή
τις
καὶ
ἕτερος |
[7] |
ἐδέξατο·
δεχομένη
δὲ
ἐμφάσεις
καὶ
|
σπέρματα
|
περιπλέκεταί
τε
αὐτοῖς
καὶ
πλείστη |
[7] |
ἐν
ᾧ
λόγος
ἐστὶν
ἕτερος
|
σπέρματος. |
ἐπὶ
τούτοις
Ἐλευσὶς
ἄγει
τὰ |
[7] |
θειότατόν
ἐστι
τῶν
ἄνωθεν
ἡκόντων
|
σπερμάτων, |
ἐνοικίζεται
δὲ
κεφαλῇ,
καὶ
αὐτῇ
|
[7] |
καὶ
τῶν
καταβαλλομένων
ἐν
γῇ
|
σπερμάτων
|
οἱ
λόγοι
θεῖόν
εἰσιν,
εἰ |
[8] |
ὅλον
καὶ
πᾶν
ἐκ
πάντων
|
σπερμάτων |
τε
καὶ
σωμάτων
ἀπεργασάμενος,
ἀποδοὺς
|
[12] |
μεῖζον,
εἰ
καὶ
ποσὶ
καὶ
|
σπλάγχνοις |
ἐλυσιτέλησεν.
οὗτοι
μὲν
οὖν
εἰσιν |
[13] |
τῶν
δὲ
τὸ
παχὺ
καὶ
|
στερέμνιον· |
ἀντίτυποι
γὰρ
ἀπήντων
αὐτῷ
καὶ |
[8] |
σφαῖρα·
ἴσασιν
οἱ
γεωμετρίας
καὶ
|
στερεομετρίας |
ἐπήβολοι.
ἥ
τε
οὖν
ὅλη |
[18] |
τῆς
πρὸς
τὸ
θνητὸν
κοινωνίας.
|
στῆ |
δ´
ὄπιθεν,
ξανθῆς
δὲ
κόμης |
[18] |
γενέσθαι
σὺ
τὴν
ἀνάγκην
ἐποίησας·
|
στῆ |
δ´
ὄπιθεν,
ξανθῆς
δὲ
κόμης |
[11] |
ποιεῖν.
τούτου
μὲν
οὖν,
τῆς
|
στιλπνότητος, |
ἡ
λειότης
αἰτία.
ἔστι
δὲ |
[17] |
οὐκ
εἰδότας,
ὡς
ὄπισθεν
σκευάζονται
|
στιχηδὸν |
διατεθείσαις
θριξὶ
μεταξὺ
τοῦ
πίλου |
[18] |
ἐκφέρεις,
ἀλλὰ
μὴ
πάντα
τὸν
|
στίχον |
ἕλκεις
εἰς
μέσον;
οὐκοῦν
ἐπεὶ |
[19] |
μὲν
ἀπέκοψεν,
ὥσπερ
νόμου,
τοῦ
|
στίχου· |
ἑτέρωθι
δὲ
οὐκ
ὄντων
στίχων, |
[19] |
στίχου·
ἑτέρωθι
δὲ
οὐκ
ὄντων
|
στίχων, |
ὡς
ὄντων,
μέρη
μαρτύρεται.
Ἕκτορος |
[16] |
ὥσπερ
σύνθημα
διὰ
τοῦ
Περσικοῦ
|
στρατεύματος, |
ὅτι
ἄνδρες
οὗτοι
θριξὶν
ἁλώσιμοι. |
[21] |
γάρ,
ἵνα
μὴ
βιασθεῖεν,
προκινδυνεύομεν
|
στρατευόμενοι, |
θυγατέρων
λέγω
καὶ
γυναικῶν,
ταύτας, |
[19] |
συστρατιώτης
γενόμενος,
ἐπὶ
δὲ
τοὺς
|
στρατευσάμενος, |
ὃς
αὐτὰ
ταῦτά
φησι
περὶ
|
[23] |
ταγμάτων
ἐν
ὑγιαίνουσι
πράγμασιν
οἱ
|
στρατηγοί
|
τε
καὶ
οἱ
ταξίαρχοι·
ἁπανταχοῦ |
[15] |
προσαγορεύσειε,
πείρᾳ
μαθόντες
ὅτι
πονηρὸν
|
στρατιώταις |
αἱ
τρίχες,
πανδημεὶ
ξυράμενοι,
μετὰ |
[17] |
καὶ
καταπληκτικώτατόν
ἐστιν
ἁπάντων,
ὅσα
|
στρατιώταις |
περίκειται.
ὁ
γοῦν
Ἀχιλλεὺς
ἀναθαρσῆσαι
|
[17] |
εἰσι
μορμολύκεια,
ἐπεὶ
τούς
γε
|
στρατιώτας |
ὁρῶμεν,
ἐν
ᾧ
δεῖ
τοὺς |
[16] |
τῆς
κόμης,
κᾆθ´
οὕτω
καταβάλλει
|
στρατιώτην |
ἄμαχον,
τριχὶ
δίκην
ἰχθύος
ἐφελκυσάμενος· |
[23] |
τοῖς
διδασκαλείοις
διδάσκαλοι
καὶ
παιδαγωγοί·
|
στρατιωτικῶν
|
δὲ
ταγμάτων
ἐν
ὑγιαίνουσι
πράγμασιν |
[16] |
καὶ
καθίσας
ἐν
καλῷ
τὸν
|
στρατόν, |
ἐπαφίησιν
αὐτῷ
τοὺς
κουρέας.
οὗτοι |
[13] |
συνερράγη
τὸ
Καμβύσου
καὶ
Ψαμμιτίχου
|
στρατόπεδον, |
κατὰ
τὴν
ἐξ
Ἀραβίας
εἰς |
[4] |
πάτρια
τῶν
ἀγρῶν,
οὐδὲ
φανοῦμαι
|
στρογγύλλων |
λογάρια,
προοίμιά
τινα
καὶ
προνόμια· |
[10] |
ἐστιν
ἀστέρας
καλεῖν.
εἰ
δὲ
|
σὺ |
βούλει
καλεῖν·
οὐκοῦν
τοσοῦτόν
ἐστιν |
[18] |
εἰς
μέσον;
οὐκοῦν
ἐπεὶ
μὴ
|
σὺ |
βούλει,
τοῦ
παρ´
ἡμῶν
αὐτὸ |
[2] |
ποιῶ
θρῆνον
ἐπὶ
τῇ
κόμῃ.
|
σὺ |
δὲ
ἐπειδὴ
φαλακρῶν
μὲν
ὁ |
[23] |
ῥήτωρ
ἀπέφηνε
τὴν
ῥητορικήν;
ἢ
|
σὺ |
δοκεῖς
τοὺς
τριχοβάπτας
ἐρασμιωτέρας
ἂν |
[17] |
πρώην
ἐξ
ἐφήβων
γενόμενον.
καὶ
|
σὺ |
μὲν
οὐκ
ἂν
ἔχοις
εἰπεῖν, |
[2] |
τῶν
γυναικῶν
ἀνέκπληκτος
ἔμεινε·
καὶ
|
σὺ |
πειρῶ
μηδὲν
ὑπὸ
τούτου
παθεῖν. |
[22] |
οὐ
τὸ
δὲ
ἀκροτελεύτιον
αὐτὸς
|
σὺ |
πρὸς
τὴν
ἠχὼ
τοῦ
τριμέτρου
|
[18] |
τοῦ
παρ´
ἡμῶν
αὐτὸ
γενέσθαι
|
σὺ |
τὴν
ἀνάγκην
ἐποίησας·
στῆ
δ´ |
[19] |
ὁ
τἀληθέστατα
περὶ
τῶν
ἡρώων
|
συγγεγραφώς, |
ἅτε,
οἶμαι,
τῶν
μὲν
συστρατιώτης |
[11] |
ἔστιν
ἐμφερές,
ἀλλ´
ἤδη
καὶ
|
συγγενές, |
φῶς
ἔχειν
τε
καὶ
ποιεῖν. |
[17] |
(εἶδον
γάρ,
εἶδον
εἰκόνας)
τὸ
|
συγγενῆ |
γεγονέναι
θεῶν.
ἅπαξ
δὲ
εἰρημένον |
[20] |
οὔσαν
ἐξεῦρε,
καὶ
τοῦ
θείου
|
συγγενῆ, |
καὶ
τέλος
τῆς
φύσεως,
καὶ
|
[5] |
φρόνησιν·
οὐδενὶ
γὰρ
ἐθέλουσιν
ἅμα
|
συγγίνεσθαι. |
εἰ
δὲ
δεῖ
τι
συντελέσαι |
[10] |
ὁσημέραι,
καὶ
τὴν
διὰ
λόγων
|
συγγίνονται, |
οὐχ
οὗ
τὴν
ἑστίαν
ἔχει |
[10] |
ἐν
δίκῃ
τὸ
γένος
ὁ
|
συγγραφεὺς |
ἐλοιδόρησεν.
Αἰγύπτιοι
δὲ
καὶ
ὁρῶσιν
|
[8] |
τὸν
κόσμον
ζῷον
ἐκ
ζῴων
|
συγκείμενον. |
ταῖς
μὲν
οὖν
εὐηθικωτέραις
ψυχαῖς |
[10] |
ἀστέρας,
τῷ
μὲν
ἑξῆς
ὑποκεῖσθαι
|
συγκινουμένους, |
τῷ
δὲ
μὴ
τῆς
αὐτῆς |
[20] |
τῆς
κεφαλῆς
τοῦ
Διὸς
καὶ
|
συγκινοῦσαι |
τὸν
οὐρανόν,
ὃ
τοῖς
πλήθεσι |
[20] |
διὰ
τὴν
ὑπόθεσιν,
οὐδ´
ἂν
|
συγχωρήσαιμι |
κομήτην
εἶναί
τινα
τῶν
οἰκούντων |
[17] |
ἡ
κόμη
τῶν
θαυμαστῶν.
καίτοι
|
συγχωρῶ
|
Θέτιδος
ὄντα
κράτιστα
φῦναι
πρὸς |
[18] |
Δίων,
ὡς
οὐ
παρελκούσας
ἀφῄρησαι
|
συλλαβάς, |
ἀλλ´
ἐν
αἷς
ἅπαν
ἔνι |
[22] |
ὁρώμενα
γὰρ
ἐπὶ
τῶν
ἑκάστοτε
|
συμβαινόντων |
μαρτύρονται
καὶ
μαρτυροῦσι
τοῖς
παραδείγμασιν. |
[1] |
ὃ
μέγα
μέρος
αἱ
τρίχες
|
συμβάλλονται, |
αἷς
ἡμᾶς
ἐκ
παίδων
ἡ |
[24] |
τά
τε
πρὸς
ἀνθρώπους
εὖ
|
συμβεβούλευται. |
κἂν
μὲν
ἐξενεχθεὶς
εἰς
τὸ |
[18] |
ὑπολείπεται
τὰ
τῆς
ἐπικήρου
φύσεως
|
σύμβολα· |
οὐ
γὰρ
οὔτε
ἀνθρώπινόν
ἐστιν, |
[2] |
ἀπεῖπεν,
εἰ
μὴ
τὴν
Ἰόλεω
|
συμμαχίαν |
ἀντεπηγάγετο.
κἀγώ
μοι
δοκῶ
παραπλήσιόν |
[21] |
κἂν
ἡ
γνώμη
τῷ
γεγαμηκότι
|
συμμείνειεν· |
ὁ
δὲ
μοιχὸς
αὐτὸ
τοῦτό |
[3] |
σκληρότερα,
ὡς
ἂν
ἐκ
λεπτοτέρων
|
συμπεπλεγμένα
|
τῶν
τριχῶν.
ἦν
οὖν
ὀφθῆναί |
[4] |
κᾆθ´
οὕτω
προιὼν
διὰ
τῶν
|
συμπτωμάτων
|
τῆς
ἀμελείας,
ἔλαθεν
ἡμᾶς
καταστὰς |
[14] |
κατ´
ἀπαίσιόν
τινα
καὶ
ἀποτρόπαιον
|
συμφοράν, |
εἰ
δή
τι
καὶ
τοιοῦτον |
[2] |
γεννάδας,
ὃς
οὐδὲ
ἐμπάζῃ
τῆς
|
συμφορᾶς, |
ἀλλὰ
καί,
ὅταν
ἔτνους
προκειμένου
|
[10] |
ἐκθύονται·
δημοσιωτάτας
γέ
τοι
μαντεύουσι
|
συμφοράς, |
ἐθνῶν
ἀνδραποδισμούς,
πόλεων
ἀναστάσεις,
βασιλέων |
[2] |
μικρὸν
οὐδὲν
ἐπενόουν
περὶ
τῆς
|
συμφορᾶς. |
ἐπεὶ
δὲ
ὅ
τε
χρόνος |
[16] |
καθεικώς,
ἐπ´
ἄνδρα
Πέρσην
ἐφέρετο·
|
συμφρονήσας |
δὲ
ὁ
Πέρσης,
καίπερ
ὢν |
[5] |
γυμνός
ἐστι
τῷ
πλείστῳ
τοῦ
|
συμφυοῦς |
φορτίου·
ἵνα
δὲ
μὴ
ἀνεπίμνηστον
|
[12] |
οὐκ
ἴσον
μέρος
μετέχομεν,
ἀλλὰ
|
σὺν |
θεῷ
φάναι
τὸ
πλέον.
δόξειε |
[15] |
Μακεδόνας
τε
καὶ
τοὺς
Ἀλεξάνδρῳ
|
συναναβάντας |
Ἕλληνας,
ὧν
οὐκ
ἐγένοντο
μόνοι |
[12] |
τὴν
κεφαλὴν
τῷ
φορτίῳ
τούτῳ
|
συναπαλλάττεται, |
μέγα
ἂν
εἴη
καὶ
τοῦτο· |
[22] |
πρὸς
τὴν
ἠχὼ
τοῦ
τριμέτρου
|
συνάρμοσον· |
οὐ
γὰρ
ἔγωγε
φθέγξομαι
τὸ |
[1] |
ἄλλῃ
πιπτούσης,
ἤδη
δὲ
καὶ
|
σύνδυο |
καὶ
κατὰ
πλείους,
καὶ
ὁ |
[15] |
ὅτι
δὲ
βασιλεὺς
ἦν,
ὁπηνίκα
|
συνέγραψεν, |
οὐκ
ἐψεύδετο.
~Ἀνὴρ
Μακεδών,
κόμην |
[16] |
Ἀχαιμενίδας
παραχωρῆσαι
τῶν
σκήπτρων)
ταχὺ
|
συνείς |
τι
τοῦ
δεινοῦ,
κελεύει
μὲν |
[16] |
τούτῳ
δὲ
ὁ
βασιλεὺς
ἀπορίᾳ
|
συνείχετο, |
γυμνοῖς
ἐξιστάμενος
οἷς
ὡπλισμένοις
ἦν |
[14] |
τῆς
ὁρμῆς
τῶν
ὑγιαινόντων
φυτῶν
|
συνέντες, |
ὡς
εἰς
ὀρθὸν
αἴρεσθαι
βούλεται |
[6] |
παραφοράν,
ἐς
ὃ
τοῖς
Βάκχοις
|
συνεξορχήσηται· |
μετρεῖ
δὲ
αὐτῷ
τὴν
μανίαν |
[3] |
πλείονος.
πάνυ
γοῦν
συνέστραπτο
καὶ
|
συνεπέπλεκτο |
τὰ
πολλὰ
αὐτῆς,
οἷον
τῶν |
[1] |
τοῦ
λόγου
φαλακρὸν
ἄνδρα
αἰσχύνεσθαι.
|
συνεπιτίθεται
|
γὰρ
ὁ
λόγος
τῇ
φύσει· |
[13] |
λόγου
λαβεῖν
ἐκεῖ
γενομένοις,
οὗ
|
συνερράγη |
τὸ
Καμβύσου
καὶ
Ψαμμιτίχου
στρατόπεδον, |
[2] |
ἀγωνιζόμενος,
τέως
μὲν
εἷς
ἑνὶ
|
συνεστήκεσαν· |
ἐπεὶ
δὲ
ὁ
καρκίνος
αὐτῇ |
[15] |
τὸν
ὑπὲρ
τῶν
ὅλων
ἀγῶνα
|
συνέστησαν. |
ἐπράχθη
δὲ
ἀπὸ
τοιαύτης
αἰτίας |
[3] |
ἠμέλητο
ἐκ
πλείονος.
πάνυ
γοῦν
|
συνέστραπτο |
καὶ
συνεπέπλεκτο
τὰ
πολλὰ
αὐτῆς, |
[22] |
παροιμίας
αὐτὸ
τοῦτό
ἐστιν,
ἡ
|
συνέχεια |
τῶν
χρωμένων,
οὓς
ἐφ´
ἑαυτῶν
|
[20] |
τοῖς
πλήθεσι
καὶ
τοῖς
ἀγαλματοποιοῖς
|
συνεχώρησεν. |
Ὁμήρου
τοίνυν
καὶ
Λακεδαιμονίων
ἐξῃρημένων, |
[2] |
Δίων,
καὶ
ἐπανήκει
μοι
μετὰ
|
συνηγόρου. |
πρὸς
δύο
δέ,
φησὶν
ὁ |
[2] |
δὲ
ὅ
τε
χρόνος
αὐτὴν
|
συνηθεστέραν
|
ἐποίησε,
καὶ
ὁ
λόγος
ἀντεισιὼν |
[11] |
ἀλλὰ
καὶ
μεθ´
ἡμέραν
αἱ
|
συνηρεφεῖς
|
ὕλαι
φωτὸς
ἀμοιροῦσι,
τῷ
λίαν |
[22] |
πρᾶγμα
καὶ
ὄνομα.
εὖγε,
ὅτι
|
συνήρμοσας. |
πῶς
οὖν,
τί
σοι
φαίνεται; |
[16] |
πεδίον
ἐδίωκον·
παρῄει
γὰρ
ὥσπερ
|
σύνθημα |
διὰ
τοῦ
Περσικοῦ
στρατεύματος,
ὅτι |
[4] |
δὲ
δυναίμην
οὐ
χεῖρον
ἑτέρου
|
συνιέναι |
περὶ
πραγμάτων·
ῥητορικὴν
δὲ
οὐκ |
[7] |
ἀναγκαίαν
ἀντίθεσιν
ἐν
τῇ
πρώτῃ
|
συνόδῳ |
κατισχύουσα
τοῦ
θείου,
πρὶν
τελεωθῆναι |
[9] |
καὶ
ἀπήνας
καὶ
οἰκίας
καὶ
|
συνοικίας, |
ὅσα
μὴ
τῆς
φύσεώς
ἐστι
|
[5] |
ἀνέχεται
τοῖς
τιμιωτάτοις
ἡ
φύσις
|
συνόντα
|
τὰ
ἀτιμότατα.
τιμιώτατα
δὲ
τοῦ |
[5] |
συγγίνεσθαι.
εἰ
δὲ
δεῖ
τι
|
συντελέσαι |
καὶ
κυνηγέταις·
φίλοι
γὰρ
οἱ |
[16] |
φαλακρὸν
ἦν
τῆς
Ἀλεξάνδρου
φάλαγγος
|
συντεταγμένον |
διέμεινεν.
ἐν
τούτῳ
δὲ
ὁ |
[22] |
φθοραῖς
ἀπολομένης
ἐγκαταλείμματα,
περισωθέντα
διὰ
|
συντομίαν |
καὶ
δεξιότητα;
παροιμία
δήπου
καὶ |
[21] |
πρῶτον
ἐσύλησε
τῆς
ψυχῆς
τοῦ
|
συνῳκηκότος |
τὴν
εὔνοιαν,
ὥστε
μὴ
ἐξ |
[5] |
καὶ
Πλάτων
ὁ
σοφὸς
τῆς
|
συνωρίδος, |
ἣν
ἐλαύνει
ψυχή,
τὸν
ἄδικον |
[21] |
ἤδη
καὶ
πόλεις·
καὶ
τοῦ
|
συρραγῆναι |
τὰς
ἠπείρους
ἀλλήλαις,
καὶ
διαβῆναι |
[5] |
ὃ
μὴ
διακεκριμένας,
ἀλλὰ
κατὰ
|
συστήματα |
τὰς
τρίχας
ἀνίησιν·
ὥστε
κινδυνεύει |
[11] |
πάντα
τὰ
τοιαῦτα
τῆς
ἀγαθῆς
|
συστοιχίας
|
ἐστί
τε
καὶ
νομίζεται.
εἰ |
[19] |
συγγεγραφώς,
ἅτε,
οἶμαι,
τῶν
μὲν
|
συστρατιώτης |
γενόμενος,
ἐπὶ
δὲ
τοὺς
στρατευσάμενος, |
[14] |
Ἀργεῖοι
δὲ
πρὸ
Θυρέας
ἐκόμησαν·
|
συχνὰ |
δὲ
τῶν
ἐθνῶν
οὔτε
νῦν |
[21] |
δὴ
τοῦτο
τοιοῦτο
γένος,
ὃ
|
συχνὰς |
μὲν
οἰκίας
ἀναστάτους
ἐποίησεν,
ἐνίας |
[13] |
ἀπιστεῖς,
οὐκοῦν
οἰκέται
κἀμοὶ
καὶ
|
συχνοῖς |
ἄλλοις
εἰσὶν
ἐν
ἄστει
Σκύθαι |
[20] |
τὸ
βιβλίον
ἐπῶν
ἀγαθῶν
καὶ
|
συχνῶν, |
ὁποῖα
ταυτί·
Ἀπόλλωνι
ἄνακτι,
τὸν |
[8] |
ἐν
δὲ
τοῖς
βάθος
ἔχουσι
|
σφαῖρα· |
ἴσασιν
οἱ
γεωμετρίας
καὶ
στερεομετρίας |
[8] |
δὲ
ὁρώμενον
ἅπαν
ἀκριβεῖς
εἰσι
|
σφαῖραι· |
ἥλιος,
σελήνη,
πάντες
ἀστέρες,
ἀπλανεῖς |
[8] |
ἥ
τε
οὖν
ὅλη
ψυχὴ
|
σφαῖραν |
ὄντα
τὸν
ὅλον
κόσμον
ψυχοῖ, |
[10] |
κιβώτια
κρύπτοντα,
φασί,
ταύτας
τὰς
|
σφαίρας, |
ἃς
ὁ
δῆμος,
ἐὰν
εἰδῇ, |
[8] |
ὁμοιοσχήμονες
ἅπαντες.
τί
δ´
ἂν
|
σφαίρας |
γένοιτο
φαλακρότερον;
τί
δὲ
θεσπεσιώτερον; |
[8] |
καὶ
ὅσα
τις
ἂν
εἴποι
|
σφαίρας |
ἐγκώμια,
αὐτὰ
ταῦτα
καὶ
φαλάκρας |
[10] |
οὐκ
ἔστιν
ἀστήρ,
ἀλλὰ
πάντα
|
σφαιρικὰ
|
τὰ
μακάρια
σώματα.
ἐμοὶ
δὴ |
[20] |
Ἀφροδίτης
ὁ
Ζεὺς
ἀκριβέστερος
εἰς
|
σφαιρικὴν |
ἐπιφάνειαν.
εἴρηται
δὲ
οὕτω
καὶ |
[8] |
αἴτιον·
οὕτως
ἐδέησε
τῇ
φύσει
|
σφαιρῶν
|
μερικῶν.
ἄνω
μὲν
οὖν
ἀστέρες, |
[13] |
ἐν
τῷ
λογείῳ
ἀποδοῦναι
καὶ
|
σχεδιάσαι
|
τέχνην
θέας
ἀξίαν.
~Ὅστις
οὖν, |
[8] |
ἀπεργασάμενος,
ἀποδοὺς
διὰ
τοῦτο
καὶ
|
σχῆμα |
σχημάτων
τὸ
περιεκτικώτατον.
ἔστι
δὲ |
[8] |
μὴ
οὐ
κόσμον
εἶναι
τῷ
|
σχήματι. |
ἡ
φαλάκρα
τοίνυν
καὶ
οὐρανὸς |
[17] |
ἀμφιέσασθαι
κράνος,
ἴσασι
περὶ
τοῦ
|
σχήματος· |
διδακτέον
δ´
ἂν
εἴη
τοὺς |
[19] |
ὡς
ἐπ´
ἐκείνου
κατεσκευάσθη
τοῦ
|
σχήματος, |
ὅπερ
ἔχων
ὠνείδισε
τἀδελφῷ
τὸ |
[8] |
πλεῖστον
οὖσαν
τῆς
ἀκριβείας
τοῦ
|
σχήματος· |
σοφὴ
δὲ
ψυχὴ
πρὸς
ἀξίαν |
[17] |
δὲ
εἰρημένον
ἀρκεῖ
περὶ
τοῦ
|
σχήματος |
τῶν
θεῶν.
~Τί
οὖν
ὥσπερ |
[8] |
ἀποδοὺς
διὰ
τοῦτο
καὶ
σχῆμα
|
σχημάτων |
τὸ
περιεκτικώτατον.
ἔστι
δὲ
τῶν |
[3] |
κόμῃ,
ᾧ
ξαίνουσιν
αὐτήν,
ὅταν
|
σχολὴν |
ἄγωσι·
καὶ
τοῦτο
δὴ
τὸ |
[6] |
τοὺς
Διογένας
λέγω
καὶ
τοὺς
|
Σωκράτας |
καὶ
τοὺς
οὕστινας
βούλει
τῶν |
[17] |
ἠρίοις
ἀπάρξασθαι.
ἐπεί
τοι
καὶ
|
Σωκράτην |
αὐτὰ
ταῦτά
φησιν
Ἀριστόξενος,
ὡς |
[6] |
οἴχονται
φρένες.
ταῦτ´
ἄρα
καὶ
|
Σωκράτης |
ὁ
Σωφρονίσκου,
μέτριος
ἐς
τἄλλα |
[17] |
ἀσχημοσύνης
ἐβάδιζεν.
οὐ
μὴν
οὐδὲ
|
Σωκράτης |
πω
τότε
φαλακρὸς
ἦν,
πέντε |
[17] |
ὕστερον
ὡς
περὶ
χαλεποῦ
τοῦ
|
Σωκράτους
|
ἢ
ὡς
περὶ
κομήτου
διελέγετο, |
[6] |
ὥσπερ
ἄλλα
πολλὰ
τῆς
γνώμης
|
Σωκράτους, |
καὶ
τοῦτο
τοὺς
ἠλιθίους
ἐλάνθανεν, |
[18] |
ἐμοῦ
τις,
ἀλλὰ
κἂν
αὐτοῦ
|
Σωκράτους, |
κἂν
τοῦ
γεραιτάτου
τῶν
Ἑλλήνων |
[3] |
Ἀγαμέμνονος,
ὥσπερ
καὶ
τὸ
ἄλλο
|
σῶμα |
ἐπαινεῖ
αὐτοῦ·
καὶ
οὐ
μόνον |
[3] |
καὶ
γὰρ
ἐτύγχανον
μαλακώτερον
τὸ
|
σῶμα |
ἔχων·
ἡ
δὲ
ἠμέλητο
ἐκ |
[17] |
ὁ
θυμός,
οὕτως
οὐδὲ
περὶ
|
σῶμα |
ἡ
κόμη
τῶν
θαυμαστῶν.
καίτοι |
[20] |
θεοῦ,
ἄλλα
μυρία
καὶ
περὶ
|
σῶμα |
καὶ
ψυχὴν
ἀγαθὰ
καθ´
ἕκαστον |
[10] |
χώρα
γὰρ
ἀστέρων
τὸ
κύκλῳ
|
σῶμα |
κινούμενον,
περὶ
ἣν
οὐδὲν
οὐδέποτε |
[4] |
κόμης.
καὶ
γὰρ
ἐτύγχανον
τὸ
|
σῶμα |
μαλακώτερον
ἔχων·
ἡ
δὲ
ἠμέλητο
|
[10] |
ἀλλὰ
πάντα
σφαιρικὰ
τὰ
μακάρια
|
σώματα. |
ἐμοὶ
δὴ
καὶ
τοῖς
ἐμοῖς |
[8] |
ὅπερ
ἡ
πᾶσα
ψυχή,
διοικεῖν
|
σώματα |
καὶ
κόσμων
εἶναι
ψυχαί,
ὃ |
[11] |
ἐπαινεῖ
μὲν
οὖσαν
ἐν
ἑταίρας
|
σώματι· |
λέγει
δὲ
οὕτως·
ἡ
δέ |
[12] |
τῆς
κεφαλῆς
ἐξῆφθαι
τῷ
παντὶ
|
σώματι
|
τά
τε
τῶν
νόσων
καὶ |
[8] |
πατὴρ
μὲν
αὐτῆς,
τοῦ
δὲ
|
σωματικοῦ |
κόσμου
δημιουργὸς
ἐπεισήγαγε
τῷ
κόσμῳ, |
[5] |
κατὰ
παντὸς
αὐτὰς
ἠμφίεσται
τοῦ
|
σώματος· |
ἄνθρωπος
δέ,
ἐπεὶ
μετείληφεν
ἐναργεστέρας |
[9] |
μὲν
εἴ
τίς
ἐστι
μετὰ
|
σώματος |
ἕτερος·
ἔστω
δέ,
εἴ
τις |
[5] |
καὶ
οἷς
μάλιστα
τῶν
τοῦ
|
σώματος |
μορίων
ζῷόν
ἐστι·
πρώτοις
γὰρ |
[17] |
τῆς
ἡλικίας
οὔτε
ψυχῆς
οὔτε
|
σώματος |
τελειότητα.
νέῳ
δὲ
εἰκὸς
ἀναζεῖν |
[8] |
ἐκ
πάντων
σπερμάτων
τε
καὶ
|
σωμάτων |
ἀπεργασάμενος,
ἀποδοὺς
διὰ
τοῦτο
καὶ |
[24] |
μὲν
ἐπιτηδεῦσαι
μετριωτέραν
κουρὰν
καὶ
|
σώφρονα, |
μακαρίσαι
δὲ
οἷς
ὑπάρχει
μηδὲ |
[6] |
φαλακρὸν
ὄντα
νοῦν
ἔχειν
καὶ
|
σωφρονεῖν |
ἐν
τοσούτοις
παρακινήσασι.
καίτοι
μὴ |
[24] |
οὖν
καὶ
ἱερεῦσι
καὶ
τοῖς
|
σωφρονικοῖς
|
ἅπασι
γένεσιν
ἐχαρισάμην
τὸν
λόγον, |
[6] |
ταῦτ´
ἄρα
καὶ
Σωκράτης
ὁ
|
Σωφρονίσκου, |
μέτριος
ἐς
τἄλλα
γενόμενος,
καὶ |
[19] |
τὴν
κουρὰν
ὁμοιότατα
τοῖς
πάνυ
|
σώφροσι |
διακείμενος,
καὶ
δείκνυσιν
ὁ
τἀληθέστατα |
[1] |
ἐγὼ
δικαιότατος,
κἂν
τῷ
Βελλεροφόντῃ
|
σωφροσύνης |
ἀμφισβητήσαιμι.
ἀλλὰ
καὶ
μήτηρ,
ἀλλὰ |