Chapitre
[17]	ὀργήν, καί, ὁπότε κρατηθείη τῷ	πάθει,	διὰ πάσης ἀσχημοσύνης ἐβάδιζεν. οὐ
[2]	σὺ πειρῶ μηδὲν ὑπὸ τούτου	παθεῖν.	ἀλλ´ οὐκ ἂν δύναιο; τί
[9]	δοκεῖς Ὅμηρον ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων	παθεῖν,	αὐτὰ τἀληθῆ περὶ τοῦ Διὸς
[2]	κἀγώ μοι δοκῶ παραπλήσιόν τι	παθεῖν	ὑπὸ Δίωνος, οὐκ ἔχων ἀδελφιδοῦν
[12]	πάντα τὰ περὶ αὐτὴν ὄντα	πάθη	τὴν κεφαλὴν τῷ φορτίῳ τούτῳ
[4]	περὶ ἐμὲ γὰρ οὐκέτι παραπλήσιον	πάθος	ἐγένετο. κομιδῇ γέ τοι τὴν
[13]	δὲ φόνου πολλοῦ, καὶ τοῦ	πάθους	κρείττονος ὄντος ἢ κατ´ ἀναίρεσιν
[2]	ὁ λόγος ἀντεισιὼν κατεξανίστη τοῦ	πάθους,	τὸ δὲ κατὰ μικρὸν ὑπεξίστατο,
[20]	οὖσαι τοῦ ζῴου καὶ περικάρπια,	παίγνια	φύσεως, ὕλης ἀτελοῦς ἐξανθήματα. ~Προσήκειν
[7]	καὶ ἀπερρύη τῆς ὕλης τὰ	παίγνια·	ὡραϊσμοῦ γὰρ οὐ δεῖται τὸ
[23]	δὲ τοῖς διδασκαλείοις διδάσκαλοι καὶ	παιδαγωγοί·	στρατιωτικῶν δὲ ταγμάτων ἐν ὑγιαίνουσι
[6]	σκύτος ἐστί, καὶ τοῦ Διονύσου	παιδαγωγὸς	ἀποδέδεικται· ἔδει γάρ, οἶμαι, φαλακρὸν
[9]	μηδὲν τοιοῦτο τερατευσάμενον, ᾧ τὰ	παιδάρια	καταπλήττεται; ~Αἰγύπτιοι δὲ καὶ τοῦτο
[6]	ἑαυτὸν ἀπεσέμνυνεν. τὸ δὲ δὴ	παιδαρίοις	μὲν ἐπιπρέπειν τὴν ἄνθην τῆς
[6]	παρεῖναι καὶ φρενοῦν αὐτῷ τὸ	παιδάριον.	δεῖ μὲν γὰρ αὐτῷ καὶ
[14]	πᾶσιν ἐπιτυγχάνεται. ὥσπερ δὲ γεωργῶν	παῖδες	ἀπὸ τῆς ὁρμῆς τῶν ὑγιαινόντων
[11]	σελήνης αἱ φάσεις, αἷς φαλακρῶν	παῖδες	ὁμώνυμοι καὶ ὁμοιοσχήμονες. καὶ γὰρ
[1]	τρίχες συμβάλλονται, αἷς ἡμᾶς ἐκ	παίδων	ἡ φύσις ᾠκείωσεν. ἐγὼ μὲν
[11]	ἀντιλάμποντες, ὥσπερ ἀμέλει τὸν Ὀδυσσέα	παίζουσιν	οἱ μνηστῆρες, μειράκια κομῶντα καὶ
[22]	ἐπιβλέπειν αὐτῇ. πάμπολυ γὰρ οἱ	πάλαι	τῶν νῦν εἰς ἀλήθειαν εὐστοχώτεροι.
[22]	περὶ ὧν Ἀριστοτέλης φησίν, ὅτι	παλαιᾶς	εἰσι φιλοσοφίας ἐν ταῖς μεγίσταις
[11]	φιλτάτη, καὶ διχόμηνος γίνεται, καὶ	πάλιν	ἀμφίκυρτος· τελευτῶσα δὲ ἤδη πανσέληνος.
[3]	γοῦν κυάνεαι δ´ ἐγένοντο ἔθειραι	πάλιν	δὲ ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ κὰδ
[2]	οὐκ ἔχων ἀδελφιδοῦν τὸν Ἰόλεων.	πάλιν	οὖν ἐκλαθόμενος ἐμαυτοῦ τε καὶ
[5]	ἀλλά τοι καὶ τὸ ψιλότατον.	πάλιν	οὖν ὥσπερ ἑνὸς ἀνθρώπου τὰ
[13]	δέοι· ἀλλ´ ἕτερον αὐτοῦ τὸ	παμμέγεθες	ἀγαθόν, ὃ τῶν εἰρημένων οὐδενὸς
[22]	ἀρχαιότητα, ὥστε βόειον ἐπιβλέπειν αὐτῇ.	πάμπολυ	γὰρ οἱ πάλαι τῶν νῦν
[8]	τέλεον αὐτὸν καὶ ὅλον καὶ	πᾶν	ἐκ πάντων σπερμάτων τε καὶ
[20]	ὑπάρχοντα, ἀλογία καὶ ζῷα καὶ	πᾶν	ὅ τι τῆς ἐναντίας τῷ
[9]	δὲ ἀμαθέσιν ἡ κόμη, καὶ	πᾶν	τὸ περικείμενον ἔξωθεν δήμου δόξα
[17]	Ἀθήναζε, ὡς Πλάτων φησί, τὰ	Παναθήναια	θεασόμενοι. ἀλλ´ εἴ τις ὕστερον
[15]	ὅτι πονηρὸν στρατιώταις αἱ τρίχες,	πανδημεὶ	ξυράμενοι, μετὰ θεοῦ καὶ τύχης
[16]	δώροις ὑπὸ τοῦ βασιλέως ἀναπεισθέντες,	πανδημεὶ	τοὺς Μακεδόνας ἐξύρησαν. Δαρείῳ δὲ
[4]	τῆς κόμης. ὡς δὲ καὶ	πανούργως	ἑαυτὸν εἰς τὸ βιβλίον παρήγαγεν.
[11]	πάλιν ἀμφίκυρτος· τελευτῶσα δὲ ἤδη	πανσέληνος.	καίτοι τοὺς εἰς ἄκρον εὐτυχίας
[11]	εὐτυχίας ἐληλακότας, αὐτοὺς λέγω τοὺς	πανσελήνους,	θέμις ἤδη καὶ ἡλίους καλεῖν·
[13]	καὶ γὰρ κἂν ἐγὼ ταῦτα	πάντα	δυναίμην· ἀλλ´ οὗτος ἐμοῦ τῇ
[7]	καὶ κρύφιος. παραγενομένου δέ, αὖα	πάντα,	καὶ ἀπερρύη τῆς ὕλης τὰ
[10]	μικρὸν οὐδὲν οὐδὲ μέτριον, ἀλλὰ	πάντα	πέρα δεινῶν· οὐ μέν πως
[10]	ἀπόλωλεν οὐκ ἔστιν ἀστήρ, ἀλλὰ	πάντα	σφαιρικὰ τὰ μακάρια σώματα. ἐμοὶ
[12]	καὶ βάρος ὤτων καὶ τἄλλα	πάντα	τὰ περὶ αὐτὴν ὄντα πάθη
[11]	ζωὴ δὲ καὶ φῶς καὶ	πάντα	τὰ τοιαῦτα τῆς ἀγαθῆς συστοιχίας
[10]	καὶ θεοεικέλους καλεῖν, καὶ τἄλλα	πάντα	τὰ τοῦ θείου κάλλους ὀνόματα.
[18]	τί τεμάχιον ἐκφέρεις, ἀλλὰ μὴ	πάντα	τὸν στίχον ἕλκεις εἰς μέσον;
[11]	οὐκ εὔλογόν ἐστιν, ἀλλὰ καὶ	παντάπασιν	ἀναγκαῖον. ἴσως δὲ καὶ πειθώ
[15]	τῶν ἐν Αἰγύπτῳ θεραπευτῶν εἰς	πάντας	διατεθρύληται, καί τις ἐν χρῷ
[14]	δὲ ἀεὶ καὶ πάσαις καὶ	πανταχοῦ	καλὸν ἐσπουδακέναι περὶ τὴν ἐπιμέλειαν
[14]	ἡ κόμη τοῖς ἄρρεσι, μήτε	πανταχοῦ,	μήτ´ ἀεὶ τοῖς αὐτοῖς. Λακεδαιμόνιοι
[18]	μοίρας καὶ φύσεως, εἰς τὸ	παντελὲς	ἀπηλλάχθαι τῆς πρὸς τὸ θνητὸν
[11]	ἐν τῇ κεφαλῇ λειότης ἢ	παντελὴς	ἀπουσία τριχῶν· ἅμα γάρ τις
[8]	ἀκριβεῖς εἰσι σφαῖραι· ἥλιος, σελήνη,	πάντες	ἀστέρες, ἀπλανεῖς τε καὶ πλάνητες
[21]	καὶ καθάπαξ οἱ θηλυδρίαι τριχοπλάσται	πάντες	εἰσίν. ἀλλ´ οἱ μὲν ἐπὶ
[21]	οἱ Κλεισθέναι καὶ Τίμαρχοι καὶ	πάντες	οἱ πρὸς ἀργύριον τὴν ὥραν
[12]	ἀπὸ τῆς κεφαλῆς ἐξῆφθαι τῷ	παντὶ	σώματι τά τε τῶν νόσων
[5]	τῶν ζῴων τὰ ἀλογώτερα κατὰ	παντὸς	αὐτὰς ἠμφίεσται τοῦ σώματος· ἄνθρωπος
[13]	τὸν παρόντα καιρὸν ἑκάτεροι τοῦ	παντὸς	εἶναι κρίσιν ἡγούμενοι, μόλις ποτὲ
[11]	με παρῆλθεν αὐτὸ τοῦτο τὸ	πάντων	εἰπεῖν οἰκειότατον, ἡ σελήνη καὶ
[5]	μαντεύομαι. ~Οὑμὸς οὖν λόγος ὁριεῖ	πάντων	ἥκιστα χρῆναι φαλακρὸν ἄνδρα αἰσχύνεσθαι.
[5]	δυνάμεις ἐμέρισεν· ὄψις δὲ τὸ	πάντων	θειότατον, ἀλλά τοι καὶ τὸ
[8]	καὶ ὅλον καὶ πᾶν ἐκ	πάντων	σπερμάτων τε καὶ σωμάτων ἀπεργασάμενος,
[9]	ἔστω δέ, εἴ τις οἴεται.	πάντως	οὖν ἢ πρῶτος ἢ μετὰ
[7]	ἵλεων δὲ εἴη τῷ λόγῳ·	πάνυ	γὰρ ἀπ´ εὐσεβοῦς διανοίας εἰρήσεται.
[3]	ἡ δὲ ἠμέλητο ἐκ πλείονος.	πάνυ	γοῦν συνέστραπτο καὶ συνεπέπλεκτο τὰ
[3]	ποιεῖν, ὁ δὲ ὕπνος, κἂν	πάνυ	ἡδὺς ᾖ, βραδεῖς τε καὶ
[19]	τοῦ βιβλίου· οὕτω δὲ ἀδίκως	πάνυ	καὶ ῥητορικῶς χρῆται τῷ λόγῳ,
[19]	περὶ τὴν κουρὰν ὁμοιότατα τοῖς	πάνυ	σώφροσι διακείμενος, καὶ δείκνυσιν ὁ
[17]	ἔχω πολλά, τὸν πατέρα, τὸν	πάππον	(εἶδον γάρ, εἶδον εἰκόνας) τὸ
[1]	τὰ τῆς προνοίας ἐν τῷ	παρ´	ἀξίαν ἑκάστου; καὶ τί γὰρ
[14]	πέφυκεν, ὅσα μὴ πρὸς τοῦτο	παρ´	ἑαυτῶν ἐξισχύει, κοντοῖς αὐτὰ καὶ
[10]	ἕπεσθαι. παρὰ τούτων οὖν, οὐ	παρ´	Ἑλλήνων ληπτέον τοῦ θείου τὰς
[18]	ἐπεὶ μὴ σὺ βούλει, τοῦ	παρ´	ἡμῶν αὐτὸ γενέσθαι σὺ τὴν
[10]	~Αἰγύπτιοι δὲ καὶ τοῦτο σοφοί,	παρ´	οἷς τὰ προφητικὰ γένη βαναύσοις
[6]	μέτριος ἐς τἄλλα γενόμενος, καὶ	παρ´	ὁντινοῦν οἰκείων ἐπαίνων φεισάμενος, οὐκ
[8]	καὶ εἰς κομῆτιν κεφαλὴν ἐνοικίσασθαι,	παρὰ	πλεῖστον οὖσαν τῆς ἀκριβείας τοῦ
[17]	πολὺν ἂν οἶμαι τὸν λέγοντα	παρὰ	τοῖς εἰδόσιν ὀφλῆσαι κατάγελων· ὡς
[24]	ἐξενεχθεὶς εἰς τὸ κοινὸν εὐδοκιμήσῃ	παρὰ	τοῖς πλήθεσιν, ὥστ´ ἤδη τοὺς
[24]	δι´ ἣν ὁ φαυλότατος εἰπεῖν	παρὰ	τὸν ἄριστον εἶναί τις ἔδοξεν·
[1]	τι λαμπρόν, ὡς ἀνάγκην εἶναι	παρὰ	τοῦ λόγου φαλακρὸν ἄνδρα αἰσχύνεσθαι.
[20]	τριχῶν, οὔτ´ οἴκοθεν ἐξευρών, οὔτε	παρὰ	τούτων λαβών· οὐχ ὅ τί
[10]	τὸ πεφυκὸς ὁλκαῖς τισιν ἕπεσθαι.	παρὰ	τούτων οὖν, οὐ παρ´ Ἑλλήνων
[6]	ἡ νεβρίς· οἱ δὲ καὶ	παρὰ	τῶν πιτύων κόμας δανείζονται. τούτους
[13]	ἀλλὰ καὶ πρὸς πίτταν ἀναζέουσαν	παραβάλλεται,	καὶ διακυρίττεται δεδιδαγμένῳ κριῷ πόρρωθεν
[7]	ταῦτα ἐπιβατήρια· ὁ δὲ ἄρτι	παραγγείλας	εἰς φαλακρούς, οὗτός ἐστιν ὁ
[12]	ἂν εἰς κοινὸν νουθεσία, καὶ	παράγγελμα	τῶν ἐν ἰατρικῇ τὸ ὑγιεινότατον,
[7]	ἀπανθῆσαι· νοῦς τε οὐκ ἂν	παραγένοιτο	κεφαλῇ πρὶν τελεωθεῖσαν ἀποσκυβαλίσαι τὰ
[13]	ὃ μηδενὶ τῶν θείων ἀνδρῶν	παραγένοιτο·	τὸ γοῦν ἔσχατον ἄπεστι τῶν
[7]	καρπὸς ἀτελὴς ἔτι καὶ κρύφιος.	παραγενομένου	δέ, αὖα πάντα, καὶ ἀπερρύη
[19]	καὶ Ἕκτορος. ὁ μὲν γὰρ	παραδέδοται	τὰ περὶ τὴν κουρὰν ὁμοιότατα
[22]	συμβαινόντων μαρτύρονται καὶ μαρτυροῦσι τοῖς	παραδείγμασιν.	~Ἀλλὰ καίπερ τούτων οὕτως ἐχόντων,
[9]	μετὰ τοῦτον· οὐκοῦν εἰκών ἐστι	παραδείγματος	τούτου. ὁποτέρως δ´ ἂν ἔχοι,
[9]	ἄν τίς τι τῶν πατρίων	παρακινῇ,	ταχὺ πιεῖται τὸ κώνειον. τί
[6]	ἔχειν καὶ σωφρονεῖν ἐν τοσούτοις	παρακινήσασι.	καίτοι μὴ μικρὸν οἰηθῇς ὑπὸ
[10]	θεῶν, ἵνα μή τι τοιοῦτο	παρανομήσωσιν,	ἀλλὰ τοῖς μὲν ῥάμφεσι τῶν
[10]	ὅ με ποιεῖ τοῖς θεοῖς	παραπλήσιον·	οὐ γὰρ ἕτεροί τινές εἰσιν
[4]	ἀλλὰ περὶ ἐμὲ γὰρ οὐκέτι	παραπλήσιον	πάθος ἐγένετο. κομιδῇ γέ τοι
[2]	συμμαχίαν ἀντεπηγάγετο. κἀγώ μοι δοκῶ	παραπλήσιόν	τι παθεῖν ὑπὸ Δίωνος, οὐκ
[14]	ἅπαντες, ὧν ἡ φύσις ἀρίστη,	παραπλησίως	ἐμοὶ διακείμενοι, ξυρῷ τοὺς οὐχ
[13]	ὡς ἕκαστος ἐτύγχανε πεπτωκὼς ἐπὶ	παρατάξεως,	ἀλλήλων διέκριναν· καὶ νῦν εἰσὶ
[10]	ἀπὸ τοῦ θυτηρίου· κἀκεῖθεν ἥξει	παραφερόμενος	ἐπὶ τὸν πόλον τὸν βόρειον,
[6]	φύσεως ἱμέρῳ, καὶ προελθεῖν τὴν	παραφοράν,	ἐς ὃ τοῖς Βάκχοις συνεξορχήσηται·
[16]	ἤδη τοῖς Ἡρακλείδαις τοὺς Ἀχαιμενίδας	παραχωρῆσαι	τῶν σκήπτρων) ταχὺ συνείς τι
[2]	ἐπεὶ δὲ ὁ καρκίνος αὐτῇ	παρεγένετο,	κἂν ἀπεῖπεν, εἰ μὴ τὴν
[10]	ἐμοὶ δὴ καὶ τοῖς ἐμοῖς	παρείη	τουτὶ τἀγαθόν, ὅ με ποιεῖ
[6]	Διὸς ἁπάντων αὐτὸν προτετιμῆσθαι δαιμόνων,	παρεῖναι	καὶ φρενοῦν αὐτῷ τὸ παιδάριον.
[13]	τὰ κουρεῖα τῆς ἡμέρας πολλάκις·	πάρεισι	δὲ εἰς τὸν δῆμον ἐπ´
[20]	οὐχ ὡς κακὸν οἷς οὐ	πάρεισιν.	ὁ δὲ λόγος οὗτος αὐτὰς
[18]	εὖγε, ὦ Δίων, ὡς οὐ	παρελκούσας	ἀφῄρησαι συλλαβάς, ἀλλ´ ἐν αἷς
[13]	ἄνθρωπον, ὃς πολλὴν καὶ καλὴν	παρέχει	τῷ δήμῳ διατριβήν, ἔξεστι καθ´
[21]	κἂν ἐξομόσαιτο, καὶ οὐδὲν ἄλλο	παρέχεται	γνώρισμα τοῦ θιασώτης εἶναι τῆς
[17]	ὥσπερ ἔχει, φαλάκρας ἀκριβεστάτην εἰκόνα	παρέχεται	ταύτῃ, καὶ καταπληκτικώτατόν ἐστιν ἁπάντων,
[23]	μέγα δὲ καὶ οἱ ζωγράφοι	παρέχονται	τῷ λόγῳ τεκμήριον, ὅταν μὴ
[20]	ἄν τις εἴποι, τῷ Δίωνι	παρεωραμένων,	μᾶλλον δὲ ἃ καλῶς ἐκεῖνος
[4]	πανούργως ἑαυτὸν εἰς τὸ βιβλίον	παρήγαγεν.	οὐ γὰρ ἕτερός τίς ἐστιν
[16]	ἀπολαβόντες, ἀνὰ τὸ πεδίον ἐδίωκον·	παρῄει	γὰρ ὥσπερ σύνθημα διὰ τοῦ
[11]	τοὺς φαλακρούς. ~Καὶ μικροῦ με	παρῆλθεν	αὐτὸ τοῦτο τὸ πάντων εἰπεῖν
[1]	μὲν θεῶν, τίνα δὲ δαιμόνων	παρῆλθον	ἀκατηγόρητον; ἐπειθόμην δὲ καὶ Ἐπικούρου
[15]	Πτολεμαῖος ξυνέγραφεν, ὅς, ὅτι μὲν	παρῆν	τοῖς δρωμένοις, ἠπίστατο, ὅτι δὲ
[5]	τοῖς ζῶσιν οὐ ζῶντα μέρη	παρήρτηνται.	ταύτῃ τῶν ζῴων τὰ ἀλογώτερα
[21]	ἐχόμενον τοῦ κέρα ἀγλαοῦ τὸν	παρθενοπίπαν	ἐποίησεν, ὡς ἐπὶ διαφθορᾷ γυναικῶν
[17]	καὶ εἴκοσιν ἔτη γεγονώς, ὁπηνίκα	Παρμενίδης	καὶ Ζήνων ἧκον Ἀθήναζε, ὡς
[22]	περισωθέντα διὰ συντομίαν καὶ δεξιότητα;	παροιμία	δήπου καὶ τοῦτο, καὶ λόγος
[22]	σημαινόμεθα. ~Εἰ δὲ καὶ ἡ	παροιμία	σοφόν· πῶς δ´ οὐχὶ σοφόν,
[22]	ἐχρήσαντο· τὸ γὰρ ἀπαθανατίζον τὰς	παροιμίας	αὐτὸ τοῦτό ἐστιν, ἡ συνέχεια
[13]	ἀλλήλων τότε πειρώμενοι, καὶ τὸν	παρόντα	καιρὸν ἑκάτεροι τοῦ παντὸς εἶναι
[6]	δ´ οὖν ὅσον εἰς τὴν	παροῦσαν	χρείαν ἀρκεῖ λαβόντες, εὐαγῶς περιστεῖλαι
[1]	τῶν ἀρρένων· ἐδήλωσε δὲ ἡ	Παρύσατις,	Ἀρταξέρξην τὸν βασιλέα διὰ Κῦρον
[5]	δοκεῖ τὸ ἔσχατον εἶναι κακῶν,	παρῳκηκέναι	τῷ ὀφθαλμῷ τρίχας, ἐφ´ ἃς
[19]	εἰς Ἴλιον γέγονας, εὐθὺς εἰσιόντι	πᾶς	Ἰλιεὺς ἡγεῖται τὴν ἐπὶ τὸν
[8]	θέλουσιν ἑκάστη τοῦθ´ ὅπερ ἡ	πᾶσα	ψυχή, διοικεῖν σώματα καὶ κόσμων
[14]	πρότερον· γυναιξὶ δὲ ἀεὶ καὶ	πάσαις	καὶ πανταχοῦ καλὸν ἐσπουδακέναι περὶ
[12]	προστάτην. εἱληθεροῦν γὰρ κρανίον καὶ	πάσαις	ταῖς ὥραις ἐκκείμενον, οὐκ ἂν
[7]	ὑπὸ πτύου, τοῦ χρόνου, καὶ	πᾶσαν	ἀποσκευάσασθαι τὴν φλυαρίαν τῆς φύσεως·
[17]	ὁπότε κρατηθείη τῷ πάθει, διὰ	πάσης	ἀσχημοσύνης ἐβάδιζεν. οὐ μὴν οὐδὲ
[14]	διώρισται· νόμῳ μέν, εἰ μήτε	πᾶσι	καλὸν ἡ κόμη τοῖς ἄρρεσι,
[9]	ἔχοι, τοιοῦτός ἐστιν, ὁποῖος ὁ	πᾶσι	φαινόμενος, ὡς ἂν ἡ τάξις
[10]	δῆμός γε ὤν; διὸ τεθεῖσθαι	πᾶσιν	ἐπὶ τοῖς ἀνδριάσι τὰ ῥάμφη
[14]	τῆς φύσεως, εἰ καὶ μὴ	πᾶσιν	ἐπιτυγχάνεται. ὥσπερ δὲ γεωργῶν παῖδες
[1]	κεφαλῆς, τότε δή, τότε χαλεπώτερα	πάσχειν	ᾤμην ἢ ὑπ´ Ἀρχιδάμου τοὺς
[21]	καὶ δακτύλῳ τὴν νόσον ἐδείκνυεν·	πασχητιῶν	δὲ μειράκιον ταῖς θριξὶ σημαινόμεθα.
[13]	οὐχ ὅσιον δὲ οὐδὲ λίθῳ	πατάξαι	νεκροῦ κεφαλήν, Ἡροδότῳ δὲ ἀπιστεῖς,
[17]	ἂν περιέμειναν, ἔχω πολλά, τὸν	πατέρα,	τὸν πάππον (εἶδον γάρ, εἶδον
[8]	τοῦ κόσμου ψυχή, ἣν ὁ	πατὴρ	μὲν αὐτῆς, τοῦ δὲ σωματικοῦ
[6]	ἐπὶ θάτερα, καὶ γένηται τῷ	πατρὶ	δυσανάγωγος. ἀλλὰ ταχὺ γὰρ ἐντεῦθεν
[4]	προστετήκασιν. οὐ δὴ καταισχυνῶ τὰ	πάτρια	τῶν ἀγρῶν, οὐδὲ φανοῦμαι στρογγύλλων
[9]	ὥστ´ ἄν τίς τι τῶν	πατρίων	παρακινῇ, ταχὺ πιεῖται τὸ κώνειον.
[13]	διατετραναίης βαλών· τῶν δὲ τὸ	παχὺ	καὶ στερέμνιον· ἀντίτυποι γὰρ ἀπήντων
[12]	τὰ μὲν ἕλεια καὶ τὰ	πεδινὰ	χείρω, τὰ δὲ ὄρεια κρείττω·
[16]	ἄλλον κομήτην ἀπολαβόντες, ἀνὰ τὸ	πεδίον	ἐδίωκον· παρῄει γὰρ ὥσπερ σύνθημα
[24]	τις ἔδοξεν· εἰ δὲ μὴ	πείθω	λέγων, ἐνταῦθά τις ἂν τοὐμὸν
[11]	παντάπασιν ἀναγκαῖον. ἴσως δὲ καὶ	πειθώ	τινα δεῖ προσαγαγεῖν τῷ λόγῳ,
[15]	δικαιότερον ἄν τις μεγάλην προσαγορεύσειε,	πείρᾳ	μαθόντες ὅτι πονηρὸν στρατιώταις αἱ
[13]	φασιν, ἐφ´ ἣν ἡμεῖς τὴν	πεῖραν	ἐκαλέσαμεν μάρτυρα, τῶν μὲν τοὺς
[4]	τί οὐκ ἀνταποδύομαι, καὶ λαμβάνω	πεῖραν	ἐμαυτοῦ τε καὶ τῆς ὑποθέσεως,
[13]	ῥαδινὴ δὲ ἐκείνη. ~Ἔξεστι δὲ	πεῖραν	τοῦ λόγου λαβεῖν ἐκεῖ γενομένοις,
[13]	πενία προήγαγεν, ἐμοὶ δὲ τῆς	πείρας	οὔτε δεῖ, μήτε δέοι· ἀλλ´
[6]	τὴν αἰτίαν ὁ λόγος ἀπορρητότερος.	πειρασόμεθα	δ´ οὖν ὅσον εἰς τὴν
[2]	γυναικῶν ἀνέκπληκτος ἔμεινε· καὶ σὺ	πειρῶ	μηδὲν ὑπὸ τούτου παθεῖν. ἀλλ´
[13]	εἰσβολήν· τούτω γὰρ ἀλλήλων τότε	πειρώμενοι,	καὶ τὸν παρόντα καιρὸν ἑκάτεροι
[20]	ὄντων ἀποστερεῖν αὐτήν, ὥσθ´, ἵνα	πείσῃ	λέγων, ὅτι πρέπει πολὺ μᾶλλον
[2]	τοῦ λόγου, καὶ τήρησον ἐν	πείσῃ,	φασί, τὴν καρδίαν, ὥσπερ ὁ
[12]	νόσων καὶ τὰ τῆς ὑγιείας	πείσματα.	οὔκουν καὶ ὑγιείας οὐκ ἴσον
[7]	ζωῇ, ταύταις οὐ χρεών ἐστι	πελάζειν	μετὰ ἀποθανόντων μερῶν. εἰ τοίνυν
[13]	εἰς τοῦτο τῆς τόλμης ἡ	πενία	προήγαγεν, ἐμοὶ δὲ τῆς πείρας
[17]	Σωκράτης πω τότε φαλακρὸς ἦν,	πέντε	καὶ εἴκοσιν ἔτη γεγονώς, ὁπηνίκα
[20]	αὐτὴν λέγει, καὶ ὅτι χαίτας	πεξαμένη,	χερσὶ πλοκάμους ἔπλεξε φαεινούς, καλούς,
[13]	δὲ ὄντας, ὡς ἕκαστος ἐτύγχανε	πεπτωκὼς	ἐπὶ παρατάξεως, ἀλλήλων διέκριναν· καὶ
[10]	οὐδὲν οὐδὲ μέτριον, ἀλλὰ πάντα	πέρα	δεινῶν· οὐ μέν πως ἀπόλωλεν
[7]	περιπλέκεταί τε αὐτοῖς καὶ πλείστη	περὶ	αὐτὰ γίνεται, τάχα μὲν οἷς
[7]	εἰωθὸς ἡ φύσις ποιεῖ. θαυματοποιεῖ	περὶ	αὐτήν, καὶ τριχῶν αὐτὴν ἀγάλλει
[12]	ὤτων καὶ τἄλλα πάντα τὰ	περὶ	αὐτὴν ὄντα πάθη τὴν κεφαλὴν
[17]	ἥρωος· ἐν ᾧ γὰρ διαλέγῃ	περὶ	αὐτοῦ, μειράκιον ἦν, οὔπω πρώην
[17]	ἅπασαν ἀρετήν, καὶ γνώμην ἀποφαίνομαι	περὶ	Ἀχιλλέως, εἰ περιεγένετο, φαλάκρας τε
[20]	θὲς Ἀθηναίης ἐπὶ γούνασιν ἠυκόμοιο.	περὶ	δὲ τῆς Ἥρας ἐπιβουλευούσης τὸν
[19]	στρατευσάμενος, ὃς αὐτὰ ταῦτά φησι	περὶ	Ἕκτορος· εἴ τε εἰς Ἴλιον
[19]	ἃ δὲ γέγραφεν ὡς Ὁμήρῳ	περὶ	Ἕκτορος εἰρημένα· ἀμφὶ δὲ χαῖται
[19]	καταψεύδεται, μᾶλλον δὲ Ὁμήρου τὰ	περὶ	Ἕκτορος, τάχα δὲ καὶ Ὁμήρου
[4]	ᾔδειν Θρασύμαχον ἐρυθριῶντα ὀψόμενος· ἀλλὰ	περὶ	ἐμὲ γὰρ οὐκέτι παραπλήσιον πάθος
[10]	ἀστέρων τὸ κύκλῳ σῶμα κινούμενον,	περὶ	ἣν οὐδὲν οὐδέποτε νεώτερον γίνεται·
[3]	ἢ ταῖς γυναιξί. γυναικῶν γοῦν	περὶ	κάλλους διεξιών, οὐ τοσαυτάκις φαίνεται
[17]	χαλεποῦ τοῦ Σωκράτους ἢ ὡς	περὶ	κομήτου διελέγετο, πολὺν ἂν οἶμαι
[3]	φιλόκαλοι ὄντες καὶ τὰς κόμας	περὶ	πλείστου ποιούμενοι ἐπιμελοῦνται οὐ ῥᾳθύμως,
[21]	εἰ μόνον ἓν τοῦτο φανείη,	περὶ	πλείστου τὰς τρίχας ποιούμενος, ὡς
[4]	δυναίμην οὐ χεῖρον ἑτέρου συνιέναι	περὶ	πραγμάτων· ῥητορικὴν δὲ οὐκ ἐργάζομαι,
[17]	ψυχὴν ὁ θυμός, οὕτως οὐδὲ	περὶ	σῶμα ἡ κόμη τῶν θαυμαστῶν.
[20]	φρονοῦμεν θεοῦ, ἄλλα μυρία καὶ	περὶ	σῶμα καὶ ψυχὴν ἀγαθὰ καθ´
[20]	τὸν οὐρανόν. κοινὸς ὁ λόγος	περί	τε τῶν ἀρρένων καὶ θηλειῶν·
[14]	πάσαις καὶ πανταχοῦ καλὸν ἐσπουδακέναι	περὶ	τὴν ἐπιμέλειαν τῶν τριχῶν· οὐ
[19]	ὁ μὲν γὰρ παραδέδοται τὰ	περὶ	τὴν κουρὰν ὁμοιότατα τοῖς πάνυ
[4]	καὶ τέχνης, ἐχρήσατο τῇ τέχνῃ	περὶ	τῆς κόμης. ὡς δὲ καὶ
[2]	ἐποτνιώμην, καὶ μικρὸν οὐδὲν ἐπενόουν	περὶ	τῆς συμφορᾶς. ἐπεὶ δὲ ὅ
[3]	αὐτῆς, οἷον τῶν ὀίων τὰ	περὶ	τοῖς σκέλεσιν αἰωρούμενα· πολὺ δὲ
[9]	τῶν Ἑλλήνων παθεῖν, αὐτὰ τἀληθῆ	περὶ	τοῦ Διὸς εἰπόντα, καὶ μηδὲν
[20]	ἐπιφάνειαν. εἴρηται δὲ οὕτω καὶ	περὶ	τοῦ Διός, ὃν κορωνίδα τῷ
[17]	μὲν ὑπῆρξεν ἀμφιέσασθαι κράνος, ἴσασι	περὶ	τοῦ σχήματος· διδακτέον δ´ ἂν
[17]	θεῶν. ἅπαξ δὲ εἰρημένον ἀρκεῖ	περὶ	τοῦ σχήματος τῶν θεῶν. ~Τί
[12]	γένους ἐξήρκεσεν· οὕτως ἔχει καὶ	περὶ	τούτω τὼ κεφαλά, τήν τε
[7]	λόγοι· ἀλλ´ ἐπεὶ μὴ νῦν	περὶ	τούτων ἐστίν, ἀλλὰ ταῦτα δι´
[17]	ὅτῳ ποτὲ τεκμηρίῳ χρώμενος ἀποφαίνῃ	περὶ	τῶν Ἀχιλλέως τριχῶν, ὡς κἂν
[19]	διακείμενος, καὶ δείκνυσιν ὁ τἀληθέστατα	περὶ	τῶν ἡρώων συγγεγραφώς, ἅτε, οἶμαι,
[1]	γράφειν ἐγκώμιον, οὐ κατὰ ταὐτὰ	περὶ	τῶν θεῶν διακείμενος, ἀλλ´ ὡς
[5]	λέγει, τί καὶ καλὸν ἐννοεῖ	περὶ	τῶν τριχῶν; ἀλλὰ καὶ μὴ
[20]	οὐκ ἔσθ´ ὅ τι καὶ	περὶ	φύσεως εἴρηκε τῶν τριχῶν, οὔτ´
[17]	ἀλλ´ εἴ τις ὕστερον ὡς	περὶ	χαλεποῦ τοῦ Σωκράτους ἢ ὡς
[17]	ὥσπερ οὐκ ἐπαινεῖται δι´ Ἀχιλλέα	περὶ	ψυχὴν ὁ θυμός, οὕτως οὐδὲ
[22]	σοφόν· πῶς δ´ οὐχὶ σοφόν,	περὶ	ὧν Ἀριστοτέλης φησίν, ὅτι παλαιᾶς
[5]	ἐλαύνει ψυχή, τὸν ἄδικον ἵππον	περὶ	ὦτα λασιόκωφον λέγει, τί καὶ
[13]	νεκρῶν, ἄλλο μὲν οὐδὲν οἱ	περιγενόμενοι	τοὺς ἀποθανόντας ἐποίησαν· ἀναμὶξ δὲ
[15]	ἐπὶ τῷ πονηρῷ τούτῳ σημείῳ	περιεγένετο.	λέγω δὲ οὐκ ἀναμιμνήσκων τῶν
[17]	γνώμην ἀποφαίνομαι περὶ Ἀχιλλέως, εἰ	περιεγένετο,	φαλάκρας τε ἂν αὐτὸν καὶ
[8]	τοῦτο καὶ σχῆμα σχημάτων τὸ	περιεκτικώτατον.	ἔστι δὲ τῶν μὲν ἰσοπεριμέτρων
[17]	ὡς κἂν τὸ γῆρας αὐτοῦ	περιέμειναν·	ἐγὼ δέ, ὡς οὐκ ἂν
[17]	ἐγὼ δέ, ὡς οὐκ ἂν	περιέμειναν,	ἔχω πολλά, τὸν πατέρα, τὸν
[8]	μὴ φαινόμενον, τί ἄν τις	περιεργάζοιτο,	ἅπαξ γε μὴ βουλόμενον ἐμφανὲς
[13]	ἀλλ´ οὗτος ἐμοῦ τῇ τόλμῃ	περίεστι,	μᾶλλον δὲ τοῦτον μὲν εἰς
[20]	τινὲς οὖσαι τοῦ ζῴου καὶ	περικάρπια,	παίγνια φύσεως, ὕλης ἀτελοῦς ἐξανθήματα.
[7]	ἀμοιροῦσαι, πολὺ δὲ τὸ νεκρὸν	περικείμεναι.	ἤδη δὲ ἐγὼ κατενόησα καὶ
[9]	ἡ κόμη, καὶ πᾶν τὸ	περικείμενον	ἔξωθεν δήμου δόξα τεθαύμακεν, ἀγροὺς
[17]	δεῖ τοὺς πολεμίους φοβεῖν, κράνη	περικειμένους.	τὸ δὲ κράνος οὐδὲν ἄλλ´
[17]	καταπληκτικώτατόν ἐστιν ἁπάντων, ὅσα στρατιώταις	περίκειται.	ὁ γοῦν Ἀχιλλεὺς ἀναθαρσῆσαι τοὺς
[11]	πραγμάτων, ὡς ἀρκούσης τῆς κεφαλῆς	περιλάμψαι	τὴν ὅλην οἰκίαν. οὐκοῦν αὐτὸ
[6]	μὲν οὖν οὕτως ὡς μὴ	περιμένειν	ἄλληλα νοῦν τε καὶ κόμην,
[6]	δὲ γήρως ἀποφοιτᾶν καὶ μὴ	περιμένειν	ἡλικίαν, ἥτις ἐπιδήλως νοῦν τε
[4]	λέγοι, λέγειν δὲ ὅμως ὑπὸ	περιουσίας	τοῦ δύνασθαι· ἐπεί τοι πολλῷ
[7]	δεχομένη δὲ ἐμφάσεις καὶ σπέρματα	περιπλέκεταί	τε αὐτοῖς καὶ πλείστη περὶ
[6]	παροῦσαν χρείαν ἀρκεῖ λαβόντες, εὐαγῶς	περιστεῖλαι	τὸ ὅσον ἀβέβηλον. ~Τὰ πρῶτα
[10]	ἱεροὺς χηραμούς, ἅττ´ ἂν ἀπεργάσωνται,	περιστέλλουσι·	καὶ ἔστιν αὐτοῖς κωμαστήρια τὰ
[22]	μεγίσταις ἀνθρώπων φθοραῖς ἀπολομένης ἐγκαταλείμματα,	περισωθέντα	διὰ συντομίαν καὶ δεξιότητα; παροιμία
[7]	κεφαλῇ πρὶν τελεωθεῖσαν ἀποσκυβαλίσαι τὰ	περιττά,	καθάπερ ὑπὸ πτύου, τοῦ χρόνου,
[7]	δέ τι ἐνόουν, ἅτε ὄντες	περιττοὶ	καὶ Αἰγύπτιοι. ταῖς γὰρ φύσεσι
[16]	κόμην τε ἀνεικὼς εἰς τὸ	περιττὸν	καὶ γένειον βαθὺ καθεικώς, ἐπ´
[6]	εἴ τις ἕτερος γόης καὶ	περιττὸς	τὰ δαιμόνια. καὶ γὰρ οὐκ
[16]	Μακεδόνας ἐξύρησαν. Δαρείῳ δὲ καὶ	Πέρσαις	οὐκέτι τὸ πρᾶγμα κατ´ ἐλπίδας
[16]	γένειον βαθὺ καθεικώς, ἐπ´ ἄνδρα	Πέρσην	ἐφέρετο· συμφρονήσας δὲ ὁ Πέρσης,
[16]	εἶδε δή τις καὶ ἕτερος	Πέρσης,	καὶ μάλα ἄλλος καὶ ἄλλος,
[16]	Πέρσην ἐφέρετο· συμφρονήσας δὲ ὁ	Πέρσης,	καίπερ ὢν ἐν δεινῷ, γέρρον
[16]	γὰρ ὥσπερ σύνθημα διὰ τοῦ	Περσικοῦ	στρατεύματος, ὅτι ἄνδρες οὗτοι θριξὶν
[16]	ἄμαχον, τριχὶ δίκην ἰχθύος ἐφελκυσάμενος·	πεσόντα	δὲ ἤδη κατακαίνει, τὸν ἀκινάκην
[20]	ἐναντίας τῷ θεῷ μερίδος ἐστί.	πεφήνασιν	ἀθέρες τινὲς οὖσαι τοῦ ζῴου
[14]	καὶ χάραξιν ὑπερείδουσιν· οὕτως, ἐπειδὴ	πεφήνασιν	ἅπαντες, ὧν ἡ φύσις ἀρίστη,
[20]	λαμπρᾶς αἰτίας προήνεγκεν. θριξὶ δὲ	πέφηνεν	ἅπαντα τἀναντία τούτων ὑπάρχοντα, ἀλογία
[17]	οὗτός ἐστιν ὁ τῶν πώποτε	πεφιλοσοφηκότων	φαλακρότατός τε ὁμοῦ καὶ πραότατος.
[19]	εἰρημένα· ἀμφὶ δὲ χαῖται κυάνεαι	πεφόρηντο	δειξάτω τις, οὗ κεῖται τῶν
[3]	μέμνηται, ἀμφὶ δὲ χαῖται κυάνεαι	πεφόρηντο·	Εὐφόρβου γε μὴν τοῦ καλλίστου
[14]	ὀρθὸν αἴρεσθαι βούλεται τε καὶ	πέφυκεν,	ὅσα μὴ πρὸς τοῦτο παρ´
[14]	δι´ ἐλαχίστης ἐπιμελείας εἰς τὸ	πεφυκὸς	ἐπανέρχεται· ἀνδρῶν δέ, οὓς καὶ
[10]	ὅσον ἐστὶ τοῦ θείου τὸ	πεφυκὸς	ὁλκαῖς τισιν ἕπεσθαι. παρὰ τούτων
[12]	τὸν σοφὸν εἰκῆ νόμιζε τῷ	Πηλεῖ	τὸ δόρυ τεμεῖν, οὐκ ἀπὸ
[3]	Ἀχιλλέα, ξανθῆς δὲ κόμης ἕλε	Πηλείωνα·	ἔπειτα Μενέλεων, ξανθὸν ἐπονομάζων ἀπὸ
[18]	ὄπιθεν, ξανθῆς δὲ κόμης ἔλε	Πηλείωνα.	εὖγε, ὦ Δίων, ὡς οὐ
[18]	ὄπιθεν, ξανθῆς δὲ κόμης ἕλε	Πηλείωνα·	ἵνα λάβοιτο τῆς κόμης, ὄπισθεν
[18]	ἔχῃ, ξανθῆς δὲ κόμης ἕλε	Πηλείωνα;	ὅλως δὲ διὰ τί τεμάχιον
[12]	λεῖα καὶ μήκιστα φύεται, ἀλλὰ	Πηλίου	ἐκ κορυφῆς, οὗ ταῖς ἐμβολαῖς
[9]	τι τῶν πατρίων παρακινῇ, ταχὺ	πιεῖται	τὸ κώνειον. τί δ´ ἂν
[17]	στιχηδὸν διατεθείσαις θριξὶ μεταξὺ τοῦ	πίλου	καὶ τοῦ κράνους. ἐπεὶ τήν
[13]	ἐκαλέσαμεν μάρτυρα, τῶν μὲν τοὺς	πίλους,	τῶν δὲ τὴν ὑφ´ ἡλίῳ
[6]	δὲ τοὺς ἐν μουσείῳ θεάσασθαι	πίνακας,	τοὺς Διογένας λέγω καὶ τοὺς
[23]	ἐκδῷ μοιχὸν ἢ κίναιδον ἐν	πίνακι	γράψαι, κομήτην ἀπολαβὼν ἀπέχει τοὐπίταγμα·
[23]	ἑστάναι φαλακρὸς ὑπόσεμνος ἐν τῷ	πίνακι.	τουτὶ γάρ ἐστι τοὐπίσημον τοῦ
[13]	ἂν μὲν γὰρ ᾖ τῆς	Πινδάρου	τυγχάνειν εὐχῆς, καὶ ζῆν ἔχωμεν
[1]	προσέκειτο μᾶλλον, ἄλλης ἐπ´ ἄλλῃ	πιπτούσης,	ἤδη δὲ καὶ σύνδυο καὶ
[13]	τῶν δεινῶν· ἀλλὰ καὶ πρὸς	πίτταν	ἀναζέουσαν παραβάλλεται, καὶ διακυρίττεται δεδιδαγμένῳ
[13]	κριῷ πόρρωθεν εὖ μάλα τὸν	πίτυλον	κατασείοντι. ἐπιλείπει δὲ τὰ Μεγαρέων
[6]	οἱ δὲ καὶ παρὰ τῶν	πιτύων	κόμας δανείζονται. τούτους μὲν ἅπαντας
[8]	πάντες ἀστέρες, ἀπλανεῖς τε καὶ	πλάνητες	μείους καὶ μείζους εἰσίν, ἀλλ´
[9]	γὰρ ἐοίκασι ποιητική τε καὶ	πλαστική,	καὶ τὸ μιμητικὸν ἅπαν γένος
[9]	~Πρὸς ταῦτα γραφέτω μὲν Ὅμηρος,	πλαττέτω	δέ, εἰ βούλεται, καὶ Φειδίας
[9]	ἵν´ ἀπὸ τῶν ἀρεσκόντων αὐτῷ	πλάττῃ	καὶ διαλέγηται. καὶ γὰρ ἀμαθεῖς
[5]	τῆς θήρας. εἰ δὲ καὶ	Πλάτων	ὁ σοφὸς τῆς συνωρίδος, ἣν
[17]	καὶ Ζήνων ἧκον Ἀθήναζε, ὡς	Πλάτων	φησί, τὰ Παναθήναια θεασόμενοι. ἀλλ´
[5]	τριχῶν; ἀλλὰ καὶ μὴ λέγοντος	Πλάτωνος,	ἀνάγκη κωφὸν εἶναι τὸν ταύτῃ
[23]	ἐξήνεγκεν. τί οὖν ἔτι δεῖ	Πλάτωνος	ἐξελέγχοντος, ὁπηνίκα κομμωτικὴν ἄντικρυς ὁ
[11]	καὶ ταχὺ μάλα κακῶς ἀπολούμενα,	πλεῖον	ἑκατόν, ὑφ´ ἑνὸς ἅπαντα φαλακροῦ,
[4]	ἔχων· ἡ δὲ ἠμέλητο ἐκ	πλείονος.	κᾆθ´ οὕτω προιὼν διὰ τῶν
[3]	ἔχων· ἡ δὲ ἠμέλητο ἐκ	πλείονος.	πάνυ γοῦν συνέστραπτο καὶ συνεπέπλεκτο
[1]	δὲ καὶ σύνδυο καὶ κατὰ	πλείους,	καὶ ὁ πόλεμος λαμπρὸς ἦν,
[7]	σπέρματα περιπλέκεταί τε αὐτοῖς καὶ	πλείστη	περὶ αὐτὰ γίνεται, τάχα μὲν
[3]	δοκεῖ δέ μοι καὶ Ὅμηρος	πλείστης	ἐπιμελείας ἀξιοῦν τὸ τοιοῦτον. ἀπό
[3]	ὅπως ἀπέχῃ τῆς γῆς ὡς	πλεῖστον,	καὶ μᾶλλον φροντίζουσι τοῦ καθαρὰν
[8]	εἰς κομῆτιν κεφαλὴν ἐνοικίσασθαι, παρὰ	πλεῖστον	οὖσαν τῆς ἀκριβείας τοῦ σχήματος·
[3]	ὄντες καὶ τὰς κόμας περὶ	πλείστου	ποιούμενοι ἐπιμελοῦνται οὐ ῥᾳθύμως, ἀλλὰ
[21]	μόνον ἓν τοῦτο φανείη, περὶ	πλείστου	τὰς τρίχας ποιούμενος, ὡς ἐναλείφειν
[5]	ἐναργεστέρας ζωῆς, γυμνός ἐστι τῷ	πλείστῳ	τοῦ συμφυοῦς φορτίου· ἵνα δὲ
[23]	οἱ ταξίαρχοι· ἁπανταχοῦ δὲ οἱ	πλείω	νοῦν ἔχειν ὑπὸ τῶν πολλῶν
[12]	ἀλλὰ σὺν θεῷ φάναι τὸ	πλέον.	δόξειε δ´ ἂν αὐτὸ τοῦτο
[4]	καὶ τὸ πρᾶγμα τοῦ πράγματος	πλέονι	κάλλιόν ἐστιν, ἢ ἐγὼ Δίωνος
[20]	συγκινοῦσαι τὸν οὐρανόν, ὃ τοῖς	πλήθεσι	καὶ τοῖς ἀγαλματοποιοῖς συνεχώρησεν. Ὁμήρου
[24]	τὸ κοινὸν εὐδοκιμήσῃ παρὰ τοῖς	πλήθεσιν,	ὥστ´ ἤδη τοὺς φιλοκόμους αἰσχυνθέντας,
[6]	οὗτοι κομῆται δύνανται φαίνεσθαι τὰ	πλήθη	καταπολιτευόμενοι· τάχα δὲ οὐδὲ σοφία
[20]	καλούς, ἀμβροσίους, ὃ καὶ τοῦ	πλήθους	τῶν ἐγκωμίων ἄξιον. ἄξιόν γε
[6]	πλὴν ἀλλ´ ἐοίκασιν εἰς τὸ	πλημμελὲς	ὑπενηνέχθαι τῆς φύσεως. Σειληνῷ δὲ
[10]	μὴ τῆς αὐτῆς φύσεως εἶναι	πλημμελῶς	κινουμένους. ἧκέ τις ἐπὶ τὸ
[6]	ἐστιν ἐν τελεταῖς ἡ μέθη·	πλὴν	ἀλλ´ ἐοίκασιν εἰς τὸ πλημμελὲς
[20]	καὶ ὅτι χαίτας πεξαμένη, χερσὶ	πλοκάμους	ἔπλεξε φαεινούς, καλούς, ἀμβροσίους, ὃ
[3]	οἱ δεύοντο κόμαι, Χαρίτεσσιν ὁμοῖαι,	πλοχμοί	θ´, οἳ χρυσῷ τε καὶ
[12]	δὲ ὄρειος· ἀνεῖται γὰρ ἅπασι	πνεύμασι,	καὶ διὰ τοῦτο καρτερὰ μὲν
[4]	ἐπὶ Φρύγιον. δεῖ γέ τοι	πνεύματος	ἀρκοῦντος ἐπιχειρήμασιν, ἅττα μοι πολλὰ
[23]	ἐξωλεστάτων κατάλογον. φαλάκρα δὲ ἄρα	ποῖα	ἄττα γένη τούτοις ἀντιπαρέχεται; τίνας
[7]	τοῦ λόγου, εἰωθὸς ἡ φύσις	ποιεῖ.	θαυματοποιεῖ περὶ αὐτήν, καὶ τριχῶν
[9]	ὡς μάλιστα, καὶ ποιεῖν ἅττα	ποιεῖ	πρὸς δόξαν οὐ πρὸς ἀλήθειαν.
[14]	ὃ γὰρ τοὺς ἔχοντας ἀσθενεστέρους	ποιεῖ,	πῶς εὔλογόν ἐστι τῇ τῶν
[10]	παρείη τουτὶ τἀγαθόν, ὅ με	ποιεῖ	τοῖς θεοῖς παραπλήσιον· οὐ γὰρ
[17]	ὅπλοις ἐκρίνοντο. ~Κόμη τοίνυν οὔτε	ποιεῖ	φοβεροὺς οὔτε δείκνυσιν, εἰ μή
[9]	δημαγωγικὸν δὲ ὡς μάλιστα, καὶ	ποιεῖν	ἅττα ποιεῖ πρὸς δόξαν οὐ
[3]	τε καὶ φοβεροὺς αὐτοὺς ἔοικε	ποιεῖν,	ὁ δὲ ὕπνος, κἂν πάνυ
[11]	συγγενές, φῶς ἔχειν τε καὶ	ποιεῖν.	τούτου μὲν οὖν, τῆς στιλπνότητος,
[20]	τὰ μὲν οὐκ ἐνόντα τῇ	ποιήσει	προσνέμειν, τῶν δὲ ὄντων ἀποστερεῖν
[19]	ἐποίησεν, ὃν εἰσήγαγεν εἰς τὴν	ποίησιν	ἑτέρῳ καλλωπιστῇ λοιδορούμενον; ὅμοιον εἰ
[1]	κομόωντας ἐστράτευσεν ἐπὶ Τροίαν ἡ	ποίησις.	ἐν ᾧ τίνα μὲν θεῶν,
[5]	φρονοῦν, οἷον τὸν Αἰακίδην ἡ	ποίησις	ὕμνησεν; ἀλλ´ οὗτός γε ἠμέλει
[9]	τὴν ὁμοιότητα. ἀλλὰ γὰρ ἐοίκασι	ποιητική	τε καὶ πλαστική, καὶ τὸ
[11]	τὴν κόμην· καὶ ὁ κάλλιστος	ποιητῶν	Ἀρχίλοχος ἐπαινέσας αὐτήν, ἐπαινεῖ μὲν
[7]	ἁπλᾶ· κατιοῦσα δὲ ἡ φύσις	ποικίλλεται.	ἡ δὲ ὕλη τῶν ὄντων
[7]	ὄντων τὸ ἔσχατον· ταύτῃ καὶ	ποικιλώτατον.	αὕτη, κἄν τι δέχηται θεῖον,
[3]	καὶ τὰς κόμας περὶ πλείστου	ποιούμενοι	ἐπιμελοῦνται οὐ ῥᾳθύμως, ἀλλὰ κάλαμόν
[21]	φανείη, περὶ πλείστου τὰς τρίχας	ποιούμενος,	ὡς ἐναλείφειν τε αὐτὰς καὶ
[2]	τε καὶ τῶν λογισμῶν, ἐλεγεῖα	ποιῶ	θρῆνον ἐπὶ τῇ κόμῃ. σὺ
[10]	δὲ καὶ εἰς τριακοστὴν καλῶς	ποιῶν	οἴχεται, κατὰ σμικρὸν ἀπεσβηκὼς καὶ
[13]	θεαταί. κἂν χορηγῆσαι δέῃ τῇ	πόλει,	κἂν ἐπιδόσεις ὁ δῆμος αἰτῇ,
[23]	κἂν αὐξήσειεν ἡμῖν ἐν τῇ	πόλει	τὸν τῶν ἐξωλεστάτων κατάλογον. φαλάκρα
[21]	ἐποίησεν, ἐνίας δὲ ἤδη καὶ	πόλεις·	καὶ τοῦ συρραγῆναι τὰς ἠπείρους
[16]	καὶ φθάσας εἴσω τῶν τοῦ	πολεμίου	ὅπλων γενέσθαι, λαμβάνεται τοῦ πώγωνος
[17]	ὁρῶμεν, ἐν ᾧ δεῖ τοὺς	πολεμίους	φοβεῖν, κράνη περικειμένους. τὸ δὲ
[21]	εἴσω τοῦ τείχους τῶν ὁμοφύλων	πολεμιώτατον.	ὧν γάρ, ἵνα μὴ βιασθεῖεν,
[5]	τὸ τῶν τριχῶν τοῦτο πρᾶγμα	πόλεμον	ἔχειν πρὸς φρόνησιν· οὐδενὶ γὰρ
[1]	καὶ κατὰ πλείους, καὶ ὁ	πόλεμος	λαμπρὸς ἦν, ἀγομένης καὶ φερομένης
[10]	τοι μαντεύουσι συμφοράς, ἐθνῶν ἀνδραποδισμούς,	πόλεων	ἀναστάσεις, βασιλέων ὀλέθρους, μικρὸν οὐδὲν
[3]	μόλις δὲ διελύετο, καὶ τὰ	πολλὰ	αὐτῆς ἀπεσπᾶτο καὶ διετείνετο. οὐκοῦν
[3]	γοῦν συνέστραπτο καὶ συνεπέπλεκτο τὰ	πολλὰ	αὐτῆς, οἷον τῶν ὀίων τὰ
[20]	τοῦ κεστοῦ, ὃς ἄλλα τε	πολλὰ	δύναται, καὶ μέγιστον, ὅτι κλέπτει
[20]	ἃ Ὁμήρῳ τεθεολόγηται, τὰ μὲν	πολλὰ	πρὸς δόξαν ἐστίν, ὀλίγα δὲ
[4]	πνεύματος ἀρκοῦντος ἐπιχειρήμασιν, ἅττα μοι	πολλὰ	τὴν καρδίαν ἀναδώσειν μαντεύομαι. ~Οὑμὸς
[6]	τὴν κεφαλήν. ἀλλ´ ὥσπερ ἄλλα	πολλὰ	τῆς γνώμης Σωκράτους, καὶ τοῦτο
[17]	ὡς οὐκ ἂν περιέμειναν, ἔχω	πολλά,	τὸν πατέρα, τὸν πάππον (εἶδον
[3]	ἀπό γε μὴν ὀφθαλμῶν οὐ	πολλάκις	ἐπαινεῖ τοὺς καλούς, οὐδὲ ἀπὸ
[13]	ἐπὶ τὰ κουρεῖα τῆς ἡμέρας	πολλάκις·	πάρεισι δὲ εἰς τὸν δῆμον
[13]	ἐν θεάτρῳ δὲ ἄνθρωπον, ὃς	πολλὴν	καὶ καλὴν παρέχει τῷ δήμῳ
[23]	ἐπὶ θεάτρου τὸ κτῆμα ὑμνήσαντος;	πολλὴν	οἶμαι τοὺς ἐν τοῖς Κυβελείοις
[13]	ποτὲ διελύθησαν· γενομένου δὲ φόνου	πολλοῦ,	καὶ τοῦ πάθους κρείττονος ὄντος
[12]	τῶν καλῶν, διὰ ταύτην ἐγὼ	πολλοὺς	κομήτας ἐπὶ τὸ ξυρὸν ὁρῶ
[4]	περιουσίας τοῦ δύνασθαι· ἐπεί τοι	πολλῷ	θαυμασιώτερος ἂν φανῆναι τοὐναντίον ἐπαινέσαι
[20]	ὁ λόχος ἐπὶ τὸν Δία,	πολλῶν,	ἄν τις εἴποι, τῷ Δίωνι
[23]	πλείω νοῦν ἔχειν ὑπὸ τῶν	πολλῶν	ἀξιούμενοι. οἶμαι δὲ ἐγὼ καὶ
[24]	Δίωνος. εἴη δὲ τῆς τῶν	πολλῶν	ὠφελείας εἵνεκα καὶ τόνδε τὸν
[10]	κἀκεῖθεν ἥξει παραφερόμενος ἐπὶ τὸν	πόλον	τὸν βόρειον, ἂν μὴ φθάσῃ
[12]	μέγα ἂν εἴη καὶ τοῦτο·	πολὺ	δὲ μεῖζον, εἰ καὶ ποσὶ
[3]	τὰ περὶ τοῖς σκέλεσιν αἰωρούμενα·	πολὺ	δὲ ταῦτα σκληρότερα, ὡς ἂν
[7]	κεφαλαί, τοῦ θείου μὲν ἀμοιροῦσαι,	πολὺ	δὲ τὸ νεκρὸν περικείμεναι. ἤδη
[16]	γὰρ οὔσης ἔτι λαβῆς, πρὸς	πολὺ	καλλίους ἀγωνιστὰς τοῖς ὅπλοις ἐκρίνοντο.
[14]	οὖν, ὥσπερ Δίων, οἴεται πρέπειν	πολὺ	μᾶλλον ἀνδράσιν ἢ γυναιξὶ τὴν
[20]	ἵνα πείσῃ λέγων, ὅτι πρέπει	πολὺ	μᾶλλον ἀνδράσιν ἢ γυναιξὶν ἡ
[10]	Ἀσκληπιόν, τοῦτον ἂν ἴδοις ὑπέρου	πολὺ	φαλακρότερον. ἀλλ´ οὗτος ἐν Ἐπιδαύρῳ
[21]	πρόφασις. ἕτερον δέ, ὃ τούτου	πολὺ	χεῖρόν ἐστι, τοῦ τὸν Ἀλέξανδρον
[8]	μὲν ἰσοπεριμέτρων μεῖζον ἀεὶ τὸ	πολυγωνότερον·	τῶν δὲ πολυγώνων ἁπάντων κύκλος
[8]	ἀεὶ τὸ πολυγωνότερον· τῶν δὲ	πολυγώνων	ἁπάντων κύκλος ἐν ἐπιπέδοις· ἐν
[10]	προαπολόμενος. τούτων γὰρ ὄψει τινὰ	πολυμήκη,	καὶ τήμερον μέν, ἂν τύχῃ,
[17]	ἢ ὡς περὶ κομήτου διελέγετο,	πολὺν	ἂν οἶμαι τὸν λέγοντα παρὰ
[6]	μανίαν ὁ Σειληνός, μὴ λάθῃ	πολὺς	ῥυεὶς ἐπὶ θάτερα, καὶ γένηται
[2]	αὐτὸς ἐρῶ. καὶ γὰρ οὐδὲ	πολύστιχόν	ἐστι· γλαφυρὸν μέντοι, καὶ τὸ
[7]	ἥκειν εἰς τοῦτο, θέα τὴν	πομπείαν	καὶ τὰ κάλλη τῆς φύσεως.
[7]	πυροὶ καὶ ῥοιαὶ καὶ κάρυα	πονηρὰ	καὶ ἐναποθνήσκοντα τοῖς ἐλύτροις καὶ
[10]	καὶ φανέντες δὲ τέρας εἰσὶ	πονηρόν,	οὓς οἱ τερατοσκόποι καὶ οἱ
[15]	μεγάλην προσαγορεύσειε, πείρᾳ μαθόντες ὅτι	πονηρὸν	στρατιώταις αἱ τρίχες, πανδημεὶ ξυράμενοι,
[21]	ὅστις δὲ λάθρα μέν ἐστι	πονηρός,	δημοσίᾳ δὲ κἂν ἐξομόσαιτο, καὶ
[4]	ἀτάρ, ὡς οὐδὲ μάντις εἰμὶ	πονηρός,	ᾔδειν Θρασύμαχον ἐρυθριῶντα ὀψόμενος· ἀλλὰ
[15]	ἐκτενίσαντο, ὧν οὐδεὶς ἐπὶ τῷ	πονηρῷ	τούτῳ σημείῳ περιεγένετο. λέγω δὲ
[9]	ἀλλ´, ὥσπερ αἱ τρίχες, ἀλλότριον·	πόρρω	γάρ εἰσι νοῦ καὶ θεοῦ,
[19]	ἔδειξεν, ὃς καὶ νῦν οὕτω	πόρρωθεν	ἐξευρίσκει μὲν Λακεδαιμονίους οὐδὲν ὄντας
[13]	παραβάλλεται, καὶ διακυρίττεται δεδιδαγμένῳ κριῷ	πόρρωθεν	εὖ μάλα τὸν πίτυλον κατασείοντι.
[16]	τὰς σάλπιγγας· ἀπαγαγὼν δὲ ὡς	πορρωτάτω	καὶ καθίσας ἐν καλῷ τὸν
[12]	πολὺ δὲ μεῖζον, εἰ καὶ	ποσὶ	καὶ σπλάγχνοις ἐλυσιτέλησεν. οὗτοι μὲν
[22]	εἰς ἀλήθειαν εὐστοχώτεροι. τίς οὖν	ποτ´	ἐστὶν ἥδε, καὶ τί βούλεται;
[23]	γένους· κομήτῃ γὰρ οὐκ ἄν	ποτε	γύναιον ἐκ διαβεβλημένης οἰκίας ἐπίστευσε.
[13]	παντὸς εἶναι κρίσιν ἡγούμενοι, μόλις	ποτὲ	διελύθησαν· γενομένου δὲ φόνου πολλοῦ,
[20]	τούτων λαβών· οὐχ ὅ τί	ποτέ	εἰσιν εἶπεν, οὐχ ὁποῖον ἐδίδαξεν,
[6]	οἶμαι, τῇ μέθῃ κεκρατημένους, ἥτις	ποτέ	ἐστιν ἐν τελεταῖς ἡ μέθη·
[17]	οὐκ ἂν ἔχοις εἰπεῖν, ὅτῳ	ποτὲ	τεκμηρίῳ χρώμενος ἀποφαίνῃ περὶ τῶν
[4]	κόμην, ἀλλ´ οὗτος αὐτός, ὅτῳ	ποτὲ	τῷ καλάμῳ τὸν λόγον ξυνέγραψεν.
[6]	γεύσασθαι τοῦ ζωροῦ, καὶ μανῆναί	ποτε	φύσεως ἱμέρῳ, καὶ προελθεῖν τὴν
[1]	δυναίμην ἀντιδηξόμενος. ἔλεγον γὰρ ὅτι	ποῦ	τὰ τῆς προνοίας ἐν τῷ
[22]	φθέγξομαι τὸ δεινὸν ἐκεῖνο καὶ	πρᾶγμα	καὶ ὄνομα. εὖγε, ὅτι συνήρμοσας.
[16]	δὲ καὶ Πέρσαις οὐκέτι τὸ	πρᾶγμα	κατ´ ἐλπίδας ἐχώρησε· μὴ γὰρ
[5]	κινδυνεύει τὸ τῶν τριχῶν τοῦτο	πρᾶγμα	πόλεμον ἔχειν πρὸς φρόνησιν· οὐδενὶ
[4]	ἐπαινέσαι προελόμενος, τὸ καθ´ ἡμᾶς	πρᾶγμα	τῆς κεφαλῆς. ὁ γὰρ ἐν
[4]	καὶ δύναμαι λέγειν, καὶ τὸ	πρᾶγμα	τοῦ πράγματος πλέονι κάλλιόν ἐστιν,
[17]	ἢ κατὰ τοὔνομα καὶ τὸ	πρᾶγμα	χαλκοῦν κρανίον ἐστίν. εἰ δὲ
[4]	εἰς μέσον κατατιθέμενος, ἀγωνιοῦμαι τοῖς	πράγμασι,	μόνον εἰ τῆς γλώττης τὸν
[23]	στρατιωτικῶν δὲ ταγμάτων ἐν ὑγιαίνουσι	πράγμασιν	οἱ στρατηγοί τε καὶ οἱ
[22]	οὓς ἐφ´ ἑαυτῶν ὑπομιμνήσκει τὰ	πράγματα·	ὁρώμενα γὰρ ἐπὶ τῶν ἑκάστοτε
[19]	καίτοι γε εἴπερ ἦν τῷ	πράγματι,	Δίων ἂν ἐξεῦρεν αὐτό, καί,
[11]	δὲ προσιοῦσι καὶ ἁπτομένοις τοῦ	πράγματος	ἴδοι τις ἂν καὶ τὴν
[3]	Λακεδαιμόνιοι μὴ ἀμελεῖν τοῦ τοιούτου	πράγματος,	οἳ τότε ἥκοντες πρὸ τῆς
[4]	λέγειν, καὶ τὸ πρᾶγμα τοῦ	πράγματος	πλέονι κάλλιόν ἐστιν, ἢ ἐγὼ
[24]	αἰτιάσαιτο, ὅτι μηδὲ μετὰ τῶν	πραγμάτων	ἀντέσχον ψιλῇ τῇ χάριτι Δίωνος.
[4]	οὐ χεῖρον ἑτέρου συνιέναι περὶ	πραγμάτων·	ῥητορικὴν δὲ οὐκ ἐργάζομαι, ἀλλὰ
[20]	δὲ λόγος οὗτος αὐτὰς τῶν	πραγμάτων	τὰς οὐσίας ἐξητακώς, φαλάκραν μὲν
[11]	φῶς ἅπτοντα χειροποίητον νουθετοῦσιν ἀπηλλάχθαι	πραγμάτων,	ὡς ἀρκούσης τῆς κεφαλῆς περιλάμψαι
[7]	ἕτερα, δεικτέον ἐστὶν ἐπὶ τῶν	πραγμάτων,	ὡς ἐν ἀτελεστέροις ἡ φύσις
[17]	πεφιλοσοφηκότων φαλακρότατός τε ὁμοῦ καὶ	πραότατος.	μὴ δὴ καταδίκαζε κόμην τοῦ
[20]	ὥσθ´, ἵνα πείσῃ λέγων, ὅτι	πρέπει	πολὺ μᾶλλον ἀνδράσιν ἢ γυναιξὶν
[3]	κόμας, ὑακινθίνῳ ἄνθει ὁμοίας. καὶ	πρέπειν	γε μᾶλλον τοῖς ἀνδράσι φαίνεται
[11]	ψιλότητι προσήκει τὸ φῶς, σκότῳ	πρέπειν	ἡγητέον τὴν κόμην· τοῦτο γὰρ
[14]	~Ὅστις οὖν, ὥσπερ Δίων, οἴεται	πρέπειν	πολὺ μᾶλλον ἀνδράσιν ἢ γυναιξὶ
[23]	τις προσποιήσηται μορφὴν ἐξευρεῖν, ἐπιτηδεύματι	πρέπουσαν·	τούτοις γὰρ ἂν μήν τις
[21]	διαβῆναι τοὺς Ἕλληνας ἐπὶ τὰ	Πριάμου	σκῆπτρα μοιχεία γέγονε πρόφασις. ἕτερον
[7]	ἀλλ´ οὔτε ἀκρόδρυον ἐν φυτῷ,	πρὶν	ἀπανθῆσαι· νοῦς τε οὐκ ἂν
[7]	τέλος μὲν ὁ καρπός, ἀλλὰ	πρὶν	ἥκειν εἰς τοῦτο, θέα τὴν
[7]	τε οὐκ ἂν παραγένοιτο κεφαλῇ	πρὶν	τελεωθεῖσαν ἀποσκυβαλίσαι τὰ περιττά, καθάπερ
[7]	πρώτῃ συνόδῳ κατισχύουσα τοῦ θείου,	πρὶν	τελεωθῆναι τὴν ἔμφασιν. δύναιτο δ´
[15]	αὐτὸ καλεῖ μεγάλην, ὅτι Λακεδαιμόνιοι	πρὸ	αὐτῆς ἐκτενίσαντο, ὧν οὐδεὶς ἐπὶ
[14]	γὰρ μετὰ Θυρέαν, Ἀργεῖοι δὲ	πρὸ	Θυρέας ἐκόμησαν· συχνὰ δὲ τῶν
[15]	οὐκ ἐγένοντο μόνοι Λακεδαιμόνιοι. οὗτοι	πρὸ	τῆς ἐν Ἀρβήλοις μάχης, ἣν
[15]	~Λακεδαιμονίων μὲν οὖν ἄξιον μεμνῆσθαι	πρὸ	τῆς ἐν Θερμοπύλαις μάχης ἠσκηκότων
[3]	τοιούτου πράγματος, οἳ τότε ἥκοντες	πρὸ	τῆς μάχης τῆς μεγάλης τε
[7]	τῆς ἄνθης, ἣν τοῖς φυτοῖς	πρὸ	τῶν ἀκροδρύων χαρίζεται. ἀλλ´ οὔτε
[4]	ἅτε κιθαρῳδικοῦ νόμου, τοῦ λόγου	προανεκρούσατο·	Ἀναστὰς ἕωθεν, καὶ τοὺς θεοὺς
[10]	τὸν βόρειον, ἂν μὴ φθάσῃ	προαπολόμενος.	τούτων γὰρ ὄψει τινὰ πολυμήκη,
[4]	ἐμβόλοις τὰς τριήρεις ὁπλίζουσιν, οὔτε	προᾴσας,	ὅπερ Δίων ἐποίησε, μέλος ἀναβεβλημένον
[5]	ὁμολογεῖται μὲν τῶν βοσκημάτων ἁπάντων	πρόβατον	ἠλιθιώτατον εἶναι· τοῦτο δέ ἐστιν
[4]	δάκτυλοι δὲ οὗτοι σκαφίσι καὶ	προβολίοις	ἀντὶ καλάμων τετρίφαται, εἰ μὴ
[13]	εἰ δὲ χαλεπὸν μὲν ὁδὸν	προελέσθαι	διὰ τοσούτων ἐθνῶν ὑπερόριον, οὐχ
[10]	ὡς ἂν αὐτὸς καὶ ὅσα	προέληται.	ἀλλ´ ἐγὼ γὰρ ἀκούω λεγόντων,
[6]	μανῆναί ποτε φύσεως ἱμέρῳ, καὶ	προελθεῖν	τὴν παραφοράν, ἐς ὃ τοῖς
[4]	θαυμασιώτερος ἂν φανῆναι τοὐναντίον ἐπαινέσαι	προελόμενος,	τὸ καθ´ ἡμᾶς πρᾶγμα τῆς
[13]	τοῦτο τῆς τόλμης ἡ πενία	προήγαγεν,	ἐμοὶ δὲ τῆς πείρας οὔτε
[20]	τι καὶ δίχα λαμπρᾶς αἰτίας	προήνεγκεν.	θριξὶ δὲ πέφηνεν ἅπαντα τἀναντία
[4]	ἠμέλητο ἐκ πλείονος. κᾆθ´ οὕτω	προιὼν	διὰ τῶν συμπτωμάτων τῆς ἀμελείας,
[2]	συμφορᾶς, ἀλλὰ καί, ὅταν ἔτνους	προκειμένου	μετώπων ἐξέτασις γίνηται, σαυτὸν ἐπιλέγεις,
[21]	ὧν γάρ, ἵνα μὴ βιασθεῖεν,	προκινδυνεύομεν	στρατευόμενοι, θυγατέρων λέγω καὶ γυναικῶν,
[22]	χρωμένους αὐτῇ, καὶ τοὺς ὅσοι	προλαβόντες	ἐχρήσαντο· τὸ γὰρ ἀπαθανατίζον τὰς
[9]	καὶ χαλεποὶ προστάται τῶν ἀτόπων	προλήψεων,	ὥστ´ ἄν τίς τι τῶν
[1]	γὰρ ὅτι ποῦ τὰ τῆς	προνοίας	ἐν τῷ παρ´ ἀξίαν ἑκάστου;
[4]	στρογγύλλων λογάρια, προοίμιά τινα καὶ	προνόμια·	ἀλλ´ ὃ κράτιστον ἡγοῦμαι καὶ
[4]	ἀγρῶν, οὐδὲ φανοῦμαι στρογγύλλων λογάρια,	προοίμιά	τινα καὶ προνόμια· ἀλλ´ ὃ
[4]	τὸ ὄνειδος; ἐρῶ δέ, οὔτε	προοιμιασάμενος	ἀκμαῖόν τι καὶ τορόν, οἵῳ
[20]	πρὸς δόξαν ἐστίν, ὀλίγα δὲ	πρὸς	ἀλήθειαν. ἓν δή τι καὶ
[9]	ἅττα ποιεῖ πρὸς δόξαν οὐ	πρὸς	ἀλήθειαν. τίμιον δὲ ἀμαθέσιν ἡ
[21]	μὴ πρὸς ἀργύριον δέ, ἀλλὰ	πρὸς	ἄλλο τι· καὶ εἰ μὴ
[24]	τὸ θεῖον εὐσέβηται, τά τε	πρὸς	ἀνθρώπους εὖ συμβεβούλευται. κἂν μὲν
[8]	τοῦ σχήματος· σοφὴ δὲ ψυχὴ	πρὸς	ἀξίαν ἑκάστη τὴν ἑαυτῆς, ἡ
[17]	συγχωρῶ Θέτιδος ὄντα κράτιστα φῦναι	πρὸς	ἅπασαν ἀρετήν, καὶ γνώμην ἀποφαίνομαι
[21]	ὥραν διατιθέμενοι· καὶ εἰ μὴ	πρὸς	ἀργύριον δέ, ἀλλὰ πρὸς ἄλλο
[21]	καὶ Τίμαρχοι καὶ πάντες οἱ	πρὸς	ἀργύριον τὴν ὥραν διατιθέμενοι· καὶ
[23]	τῷ λόγῳ τεκμήριον, ὅταν μὴ	πρὸς	ἀρχέτυπον γράφωσιν, ἀλλ´ ἐπ´ αὐτοῖς
[17]	τε καὶ μουσικῆς ἥπτετο, καὶ	πρὸς	ἃς εἶχε τρίχας, οὕτω δυσχερῶς
[5]	τιμιώτατα φαλακρότατα, οὕτως ἔχειν ἀνάγκη	πρὸς	αὐτὸ τὸ γένος αὐτοῦ τοῦ
[20]	ἓν δή τι καὶ τοῦτο	πρὸς	δόξαν ἐστίν, αἱ ῥωννύμεναι τρίχες
[20]	Ὁμήρῳ τεθεολόγηται, τὰ μὲν πολλὰ	πρὸς	δόξαν ἐστίν, ὀλίγα δὲ πρὸς
[9]	μάλιστα, καὶ ποιεῖν ἅττα ποιεῖ	πρὸς	δόξαν οὐ πρὸς ἀλήθειαν. τίμιον
[2]	καὶ ἐπανήκει μοι μετὰ συνηγόρου.	πρὸς	δύο δέ, φησὶν ὁ λόγος,
[19]	ἐξευρίσκει μὲν Λακεδαιμονίους οὐδὲν ὄντας	πρὸς	ἔπος, οὔκουν ὅσα γε καὶ
[5]	τοῖς ὀλίγοις κομᾷ, τοῦτ´ ἔστι	πρὸς	ἕτερον ἄνθρωπον, ὅπερ ἄνθρωπος πρὸς
[11]	ἐλέγομεν ἀντίθεσιν εἶναι τῷ νεκρῷ	πρὸς	ζωήν· ζωὴ δὲ καὶ φῶς
[5]	πρὸς ἕτερον ἄνθρωπον, ὅπερ ἄνθρωπος	πρὸς	θηρίον. ὥσπερ δὲ ἄνθρωπος τῶν
[6]	καὶ κομήτης ἦν Ἀπολλώνιος, οὐδὲν	πρὸς	λόγον· καίτοι φίλα μοι πρὸς
[21]	ἄλλο τι· καὶ εἰ μὴ	πρὸς	μηδοτιοῦν, ἀλλὰ διὰ τὴν ἐξάγιστον
[1]	δὲ ἅπαντες ἐθέλομεν εἶναι καλοί,	πρὸς	ὃ μέγα μέρος αἱ τρίχες
[8]	ἀλλὰ τήν γε ἄνω καὶ	πρὸς	οὐρανὸν ἐπιφάνειαν ἡμῶν οὐκ ἀνέχεται
[13]	δεινὸν τῶν δεινῶν· ἀλλὰ καὶ	πρὸς	πίτταν ἀναζέουσαν παραβάλλεται, καὶ διακυρίττεται
[16]	μὴ γὰρ οὔσης ἔτι λαβῆς,	πρὸς	πολὺ καλλίους ἀγωνιστὰς τοῖς ὅπλοις
[5]	δὲ μὴ ἀνεπίμνηστον ὂν τῆς	πρὸς	τὰ θνητὰ κοινωνίας ἀλαζονεύηται, μέρεσιν
[9]	ταῦτα καὶ φαλάκρας ἐγκώμια διεξέρχεται.	~Πρὸς	ταῦτα γραφέτω μὲν Ὅμηρος, πλαττέτω
[8]	γὰρ ἡ τῇδε φύσις ἀσθενεῖ	πρὸς	τελέαν ἀκρίβειαν, ἀλλὰ τήν γε
[2]	τὴν καρδίαν, ὥσπερ ὁ Ὀδυσσεὺς	πρὸς	τὴν ἀναγωγίαν τῶν γυναικῶν ἀνέκπληκτος
[22]	τὸ δὲ ἀκροτελεύτιον αὐτὸς σὺ	πρὸς	τὴν ἠχὼ τοῦ τριμέτρου συνάρμοσον·
[2]	προσπεσόντας οὐκ ἤνεγκεν, ἀλλὰ καὶ	πρὸς	τὴν ὕδραν ἀγωνιζόμενος, τέως μὲν
[24]	τὸν λόγον, ᾧ τά τε	πρὸς	τὸ θεῖον εὐσέβηται, τά τε
[18]	εἰς τὸ παντελὲς ἀπηλλάχθαι τῆς	πρὸς	τὸ θνητὸν κοινωνίας. στῆ δ´
[6]	πρὸς λόγον· καίτοι φίλα μοι	πρὸς	τὸν ἄνδρα, καὶ βουλοίμην ἂν
[6]	οὐκ ἠδύνατο μὴ φιλοτιμεῖσθαι τῇ	πρὸς	τὸν Σειληνὸν ὁμοιότητι. ἐν τούτῳ
[14]	τε καὶ πέφυκεν, ὅσα μὴ	πρὸς	τοῦτο παρ´ ἑαυτῶν ἐξισχύει, κοντοῖς
[4]	ὃ κράτιστον ἡγοῦμαι καὶ ἀγροίκῳ	πρὸς	τρόπου, ψιλὰς αὐτὰς τῶν νοημάτων
[5]	τριχῶν τοῦτο πρᾶγμα πόλεμον ἔχειν	πρὸς	φρόνησιν· οὐδενὶ γὰρ ἐθέλουσιν ἅμα
[11]	δὲ καὶ πειθώ τινα δεῖ	προσαγαγεῖν	τῷ λόγῳ, μὴ μένοντας ἐπὶ
[15]	ἣν δικαιότερον ἄν τις μεγάλην	προσαγορεύσειε,	πείρᾳ μαθόντες ὅτι πονηρὸν στρατιώταις
[3]	~Ἀναστὰς ἕωθεν καὶ τοὺς θεοὺς	προσειπών,	ὅπερ εἴωθα, ἐπεμελούμην τῆς κόμης·
[4]	Ἀναστὰς ἕωθεν, καὶ τοὺς θεοὺς	προσειπών,	ὅπερ εἴωθα, ἐπεμελούμην τῆς κόμης.
[11]	τις ἀναχωρεῖ τῶν χειρόνων, καὶ	πρόσεισι	τοῖς βελτίοσιν, ὥσπερ ἐλέγομεν ἀντίθεσιν
[1]	δέδηγμαι τὴν καρδίαν· καὶ ἐπειδὴ	προσέκειτο	μᾶλλον, ἄλλης ἐπ´ ἄλλῃ πιπτούσης,
[20]	καλῶς ἐκεῖνος εἰδώς, οὐκ εἰδέναι	προσεποιήσατο.	ἐγὼ δὲ καὶ οἶδα ταυτί,
[10]	ἐχόντων ἀντίθεοι, οὐδ´ οὓς μᾶλλον	προσήκει	θεοειδέας καὶ θεοεικέλους καλεῖν, καὶ
[11]	καὶ νομίζεται. εἰ δὴ ψιλότητι	προσήκει	τὸ φῶς, σκότῳ πρέπειν ἡγητέον
[21]	παίγνια φύσεως, ὕλης ἀτελοῦς ἐξανθήματα.	~Προσήκειν	δὲ οἶμαι κατὰ γένος τε
[13]	φρίκην φερόντων, ᾗ γε καὶ	προσήλωται	βλαύτης Ἀττικῆς ἀκριβέστερον. τοῦτον ἐγὼ
[5]	τὰ κράτιστα. τουτὶ δὲ μικρῷ	πρόσθεν	ἐδεικνύετο, καὶ δι´ ὁλοκλήρου τοῦ
[18]	ὡς οὐκ οὔσης ἐκ τοῦ	προσθίου	λαβῆς. ~Ὅλως δὲ ἀγαθὸν μὲν
[2]	μέντοι, καὶ τὸ κάλλος αὐτοῦ	προσιζάνει	τῇ μνήμῃ, ὥστε οὐδὲ βουλόμενον
[11]	φωτὸς ἀπουσία σημαίνεται. ἐγγυτέρω δὲ	προσιοῦσι	καὶ ἁπτομένοις τοῦ πράγματος ἴδοι
[13]	Μεγαρέων κεράμια τῇ γενναίᾳ ταύτῃ	προσκαταγνύμενα·	τέμνεται δὲ καὶ κατατέμνεται, καὶ
[14]	ἐστι τῇ τῶν ἰσχυόντων μοίρᾳ	προσνέμειν;	ἀμέλει δὲ καὶ φύσει καὶ
[20]	μὲν οὐκ ἐνόντα τῇ ποιήσει	προσνέμειν,	τῶν δὲ ὄντων ἀποστερεῖν αὐτήν,
[20]	τῷ Δίωνος· ἀλλὰ καὶ τούτων	προσόντων,	ὅπερ ἐλέγομεν, οὐκ ἔσθ´ ὅ
[10]	ἰδόντι καὶ τοὺς ἀστέρας μηδὲν	προσπεριεργάζεσθαι.	εἰ δέ τίς ἐστι καὶ
[2]	εἰ τοὺς Μολιονίδας ἐκ λόχου	προσπεσόντας	οὐκ ἤνεγκεν, ἀλλὰ καὶ πρὸς
[23]	γράφωσιν, ἀλλ´ ἐπ´ αὐτοῖς τις	προσποιήσηται	μορφὴν ἐξευρεῖν, ἐπιτηδεύματι πρέπουσαν· τούτοις
[9]	ὄντες, ἰσχυρογνώμονές εἰσι καὶ χαλεποὶ	προστάται	τῶν ἀτόπων προλήψεων, ὥστ´ ἄν
[12]	μιμείσθω τὸν ἰατρικῆς εὑρέτην καὶ	προστάτην.	εἱληθεροῦν γὰρ κρανίον καὶ πάσαις
[4]	γὰρ οὐδὲν θαυμαστὸν εἰ καὶ	προστετήκασιν.	οὐ δὴ καταισχυνῶ τὰ πάτρια
[10]	καὶ τῶν ἴβεων, ἃ τοῖς	προτεμενίσμασιν	ἐγκολάπτουσι, καταμωκῶνται τοῦ δήμου· αὐτοὶ
[14]	τῶν ἐθνῶν οὔτε νῦν οὔτε	πρότερον·	γυναιξὶ δὲ ἀεὶ καὶ πάσαις
[10]	εἰκόνας. καίτοιγε ἀπόχρη, τὸ μικρῷ	πρότερον	εἰρημένον, τὸν ἥλιον ἰδόντι καὶ
[6]	ὑπὸ τοῦ Διὸς ἁπάντων αὐτὸν	προτετιμῆσθαι	δαιμόνων, παρεῖναι καὶ φρενοῦν αὐτῷ
[4]	ῥητορικὴν δὲ οὐκ ἐργάζομαι, ἀλλὰ	προὐστησάμην	τοῦ βίου τέχνας δύο, φυτηκομεῖν
[21]	τὰ Πριάμου σκῆπτρα μοιχεία γέγονε	πρόφασις.	ἕτερον δέ, ὃ τούτου πολὺ
[23]	τεμένεσι τῶν θεῶν ἱερεῖς καὶ	προφῆται	καὶ ζάκοροι· ἐν δὲ τοῖς
[10]	τοῦτο σοφοί, παρ´ οἷς τὰ	προφητικὰ	γένη βαναύσοις μὲν καὶ χειρώναξιν
[21]	διατιθέναι κατὰ βοστρύχους, εὐθὺς ἅπασι	πρόχειρον	λέγειν, ὅτι ἄνθρωπος οὗτος τῇ
[19]	τὸν Ἑκτόρειον, οὗ τὸν ἀνδριάντα	πρόχειρον	μὲν ἰδεῖν· ἐπέρχεται δὲ τοῖς
[17]	περὶ αὐτοῦ, μειράκιον ἦν, οὔπω	πρώην	ἐξ ἐφήβων γενόμενον. καὶ σὺ
[7]	περιστεῖλαι τὸ ὅσον ἀβέβηλον. ~Τὰ	πρῶτα	τῶν ὄντων ἁπλᾶ· κατιοῦσα δὲ
[7]	τὴν ἀναγκαίαν ἀντίθεσιν ἐν τῇ	πρώτῃ	συνόδῳ κατισχύουσα τοῦ θείου, πρὶν
[4]	ἐγένετο. κομιδῇ γέ τοι τὴν	πρώτην	ἑαλωκὼς τοῦ λόγου, νῦν μοι
[5]	τοῦ σώματος μορίων ζῷόν ἐστι·	πρώτοις	γὰρ αὐτοῖς ἡ ψυχὴ τὰς
[21]	αὐτὸ τοῦτό ἐστιν, ὃ καὶ	πρῶτον	ἐσύλησε τῆς ψυχῆς τοῦ συνῳκηκότος
[3]	ἀπὸ δὲ τῆς κόμης ἅπαντας·	πρῶτον	μὲν Ἀχιλλέα, ξανθῆς δὲ κόμης
[9]	τις οἴεται. πάντως οὖν ἢ	πρῶτος	ἢ μετὰ τοῦτον· οὐκοῦν εἰκών
[15]	τριχῶν, ὡς ὁ τοῦ Λάγου	Πτολεμαῖος	ξυνέγραφεν, ὅς, ὅτι μὲν παρῆν
[7]	ἀποσκυβαλίσαι τὰ περιττά, καθάπερ ὑπὸ	πτύου,	τοῦ χρόνου, καὶ πᾶσαν ἀποσκευάσασθαι
[12]	κρείττω· τὴν δὲ αἰτίαν Ὁμήρου	πυνθάνου	καὶ ἀκούσῃ λέγοντος· ἀνεμοτρεφῆ γάρ
[7]	τὰ θεοφάνια. ὥσπερ δέ εἰσι	πυροὶ	καὶ ῥοιαὶ καὶ κάρυα πονηρὰ
[7]	ὁ ἔνυλος νοῦς, καθάπερ ὁ	πυρὸς	ἐκείνου τοῦ λόγου, εἰωθὸς ἡ
[17]	ἐβάδιζεν. οὐ μὴν οὐδὲ Σωκράτης	πω	τότε φαλακρὸς ἦν, πέντε καὶ
[15]	ἀποθανών, εἰς νέωτα κόμην καὶ	πώγωνα	βαθὺν ἤνεγκεν. τούτους μὲν οὖν
[16]	πολεμίου ὅπλων γενέσθαι, λαμβάνεται τοῦ	πώγωνος	καὶ τῆς κόμης, κᾆθ´ οὕτω
[17]	ὡς οὗτός ἐστιν ὁ τῶν	πώποτε	πεφιλοσοφηκότων φαλακρότατός τε ὁμοῦ καὶ
[10]	πάντα πέρα δεινῶν· οὐ μέν	πως	ἀπόλωλεν ἀπευθὴς ἐκ Διὸς ἀστήρ,
[19]	Ἴωνα δοκῶ τὸν ῥαψῳδὸν ἐξευρήσειν.	πῶς	δ´ ἂν Ὅμηρος κομήτην ἐποίησεν,
[22]	δὲ καὶ ἡ παροιμία σοφόν·	πῶς	δ´ οὐχὶ σοφόν, περὶ ὧν
[10]	ῥᾷστον καταγελάσεται· δεῖται γὰρ τερατείας·	πῶς	δὲ οὐ μέλλει, δῆμός γε
[14]	γὰρ τοὺς ἔχοντας ἀσθενεστέρους ποιεῖ,	πῶς	εὔλογόν ἐστι τῇ τῶν ἰσχυόντων
[7]	διὰ μὲν τοὺς βεβήλους οὑτωσί	πως	καλούμενα· οἱ σοφοὶ δ´ ἂν
[17]	ὁρῶσιν αἰωρουμένην τὴν σόβην· ἀλλὰ	πῶς	λέγει; οὐ γὰρ ἐμῆς κόρυθος
[14]	ἀνδράσιν ἢ γυναιξὶ τὴν κόμην,	πῶς	οὐ τοῖς οὖσι καὶ τοῖς
[22]	καὶ ὄνομα. εὖγε, ὅτι συνήρμοσας.	πῶς	οὖν, τί σοι φαίνεται; βαβαὶ