Chapitre
[3]	οὖν τῶν ἡρώων ὀφθαλμοὺς ἐγκωμιάζει	ἢ	Ἀγαμέμνονος, ὥσπερ καὶ τὸ ἄλλο
[14]	οἴεται πρέπειν πολὺ μᾶλλον ἀνδράσιν	ἢ	γυναιξὶ τὴν κόμην, πῶς οὐ
[20]	ὅτι πρέπει πολὺ μᾶλλον ἀνδράσιν	ἢ	γυναιξὶν ἡ κόμη, καὶ τῶν
[4]	τοῦ πράγματος πλέονι κάλλιόν ἐστιν,	ἢ	ἐγὼ Δίωνος χείρων, τί οὐκ
[23]	τοὐπίταγμα· ἂν δὲ φιλόσοφον ἐπαγγείλῃς	ἢ	ζάκορον, μέλλει τις ἑστάναι φαλακρὸς
[21]	βούλεται· εἰ δὲ μὴ γῆς	ἢ	θαλάττης, ἀλλὰ γωνίας ἢ σκότου.
[7]	ὥσπερ ἀθέρων τινῶν ἢ λεμμάτων	ἢ	καὶ νὴ Δία τῆς ἄνθης,
[13]	καὶ τοῦ πάθους κρείττονος ὄντος	ἢ	κατ´ ἀναίρεσιν τῶν νεκρῶν, ἄλλο
[17]	τὸ δὲ κράνος οὐδὲν ἄλλ´	ἢ	κατὰ τοὔνομα καὶ τὸ πρᾶγμα
[6]	τῷ ζῴῳ, τί ἂν εἴποις,	ἢ	καταδικάζειν ἀλογίαν τῆς φύσεως τῶν
[23]	ἂν μήν τις ἐκδῷ μοιχὸν	ἢ	κίναιδον ἐν πίνακι γράψαι, κομήτην
[7]	ἀγάλλει κάλλεσιν, ὥσπερ ἀθέρων τινῶν	ἢ	λεμμάτων ἢ καὶ νὴ Δία
[9]	οἴεται. πάντως οὖν ἢ πρῶτος	ἢ	μετὰ τοῦτον· οὐκοῦν εἰκών ἐστι
[11]	ἕτερον ἐν τῇ κεφαλῇ λειότης	ἢ	παντελὴς ἀπουσία τριχῶν· ἅμα γάρ
[9]	εἴ τις οἴεται. πάντως οὖν	ἢ	πρῶτος ἢ μετὰ τοῦτον· οὐκοῦν
[11]	σκιὰ δὲ οὐδὲν ἕτερόν ἐστιν	ἢ	σκότος· ἑκατέρῳ γὰρ τῶν ὀνομάτων
[21]	γῆς ἢ θαλάττης, ἀλλὰ γωνίας	ἢ	σκότου. καίτοι δοριαλώτου μὲν γυναικὸς
[23]	ὁ ῥήτωρ ἀπέφηνε τὴν ῥητορικήν;	ἢ	σὺ δοκεῖς τοὺς τριχοβάπτας ἐρασμιωτέρας
[3]	ὁ κόσμος ὁ τῶν τριχῶν	ἢ	ταῖς γυναιξί. γυναικῶν γοῦν περὶ
[3]	τοῦ καθαρὰν φέρειν τὴν κόμην	ἢ	τοῦ ἡδέως καθεύδειν· ἡ μὲν
[1]	δή, τότε χαλεπώτερα πάσχειν ᾤμην	ἢ	ὑπ´ Ἀρχιδάμου τοὺς Ἀθηναίους ἐπὶ
[12]	Τεμπῶν, οὐδ´ ἀπό τινος ὄρους	ἢ	φάραγγος, οὗ λεῖα καὶ μήκιστα
[17]	ὡς περὶ χαλεποῦ τοῦ Σωκράτους	ἢ	ὡς περὶ κομήτου διελέγετο, πολὺν
[3]	δὲ ὕπνος, κἂν πάνυ ἡδὺς	ᾖ,	βραδεῖς τε καὶ ἀφυλάκτους. δοκοῦσι
[13]	οὐδενὸς ἀπολείπεται. ἂν μὲν γὰρ	ᾖ	τῆς Πινδάρου τυγχάνειν εὐχῆς, καὶ
[21]	καίτοι δοριαλώτου μὲν γυναικὸς κἂν	ἡ	γνώμη τῷ γεγαμηκότι συμμείνειεν· ὁ
[4]	ἐτύγχανον τὸ σῶμα μαλακώτερον ἔχων·	ἡ	δὲ ἠμέλητο ἐκ πλείονος. κᾆθ´
[3]	ἐτύγχανον μαλακώτερον τὸ σῶμα ἔχων·	ἡ	δὲ ἠμέλητο ἐκ πλείονος. πάνυ
[11]	ἑταίρας σώματι· λέγει δὲ οὕτως·	ἡ	δέ οἱ κόμη ὤμους κατεσκίαζε
[12]	μὲν ἕλειός ἐστι· σκιατροφεῖται γάρ·	ἡ	δὲ ὄρειος· ἀνεῖται γὰρ ἅπασι
[7]	κατιοῦσα δὲ ἡ φύσις ποικίλλεται.	ἡ	δὲ ὕλη τῶν ὄντων τὸ
[8]	τὴν ἑαυτῆς, ἡ μὲν ἄστρον,	ἡ	δὲ φαλάκραν ἐνείματο. εἰ γὰρ
[15]	ἐπράχθη δὲ ἀπὸ τοιαύτης αἰτίας	ἡ	διαβολὴ τῶν τριχῶν, ὡς ὁ
[10]	Ἕλλησι γὰρ ἀταλαίπωρος τῆς ἀληθείας	ἡ	ζήτησις, ὡς ἐν δίκῃ τὸ
[18]	Ἀχιλλεῖ φαλάκρας μετεῖναι. ἥκουσα, φησίν,	ἡ	θεὸς ὄπισθεν αὐτοῦ τῆς κόμης
[3]	ἦν οὖν ὀφθῆναί τε ἀγρία	ἡ	κόμη καὶ βαρεῖα· μόλις δὲ
[9]	πρὸς ἀλήθειαν. τίμιον δὲ ἀμαθέσιν	ἡ	κόμη, καὶ πᾶν τὸ περικείμενον
[20]	πολὺ μᾶλλον ἀνδράσιν ἢ γυναιξὶν	ἡ	κόμη, καὶ τῶν θεῶν, φησί,
[10]	βούλει καλεῖν· οὐκοῦν τοσοῦτόν ἐστιν	ἡ	κόμη κακόν, ὥστε καὶ ἐν
[14]	μέν, εἰ μήτε πᾶσι καλὸν	ἡ	κόμη τοῖς ἄρρεσι, μήτε πανταχοῦ,
[17]	θυμός, οὕτως οὐδὲ περὶ σῶμα	ἡ	κόμη τῶν θαυμαστῶν. καίτοι συγχωρῶ
[11]	τούτου μὲν οὖν, τῆς στιλπνότητος,	ἡ	λειότης αἰτία. ἔστι δὲ οὐδὲν
[6]	ἥτις ποτέ ἐστιν ἐν τελεταῖς	ἡ	μέθη· πλὴν ἀλλ´ ἐοίκασιν εἰς
[8]	πρὸς ἀξίαν ἑκάστη τὴν ἑαυτῆς,	ἡ	μὲν ἄστρον, ἡ δὲ φαλάκραν
[3]	κόμην ἢ τοῦ ἡδέως καθεύδειν·	ἡ	μὲν γὰρ καλούς τε καὶ
[12]	τε δασεῖαν καὶ τὴν ψιλήν.	ἡ	μὲν ἕλειός ἐστι· σκιατροφεῖται γάρ·
[6]	Βακχικὸν γὰρ οὐδὲν οὕτως ὡς	ἡ	νεβρίς· οἱ δὲ καὶ παρὰ
[22]	θριξὶ σημαινόμεθα. ~Εἰ δὲ καὶ	ἡ	παροιμία σοφόν· πῶς δ´ οὐχὶ
[1]	νέμουσι τῶν ἀρρένων· ἐδήλωσε δὲ	ἡ	Παρύσατις, Ἀρταξέρξην τὸν βασιλέα διὰ
[8]	γενόμεναι θέλουσιν ἑκάστη τοῦθ´ ὅπερ	ἡ	πᾶσα ψυχή, διοικεῖν σώματα καὶ
[13]	μὲν εἰς τοῦτο τῆς τόλμης	ἡ	πενία προήγαγεν, ἐμοὶ δὲ τῆς
[1]	ὄπιθεν κομόωντας ἐστράτευσεν ἐπὶ Τροίαν	ἡ	ποίησις. ἐν ᾧ τίνα μὲν
[5]	τὸ φρονοῦν, οἷον τὸν Αἰακίδην	ἡ	ποίησις ὕμνησεν; ἀλλ´ οὗτός γε
[11]	τοῦτο τὸ πάντων εἰπεῖν οἰκειότατον,	ἡ	σελήνη καὶ τῆς σελήνης αἱ
[22]	τὰς παροιμίας αὐτὸ τοῦτό ἐστιν,	ἡ	συνέχεια τῶν χρωμένων, οὓς ἐφ´
[9]	ὁ πᾶσι φαινόμενος, ὡς ἂν	ἡ	τάξις τῆς φύσεως χωρήσῃ τὴν
[8]	δὲ φαλάκραν ἐνείματο. εἰ γὰρ	ἡ	τῇδε φύσις ἀσθενεῖ πρὸς τελέαν
[8]	δέ ἐστιν ὁ τρίτος θεός,	ἡ	τοῦ κόσμου ψυχή, ἣν ὁ
[8]	οὐ κόσμον εἶναι τῷ σχήματι.	ἡ	φαλάκρα τοίνυν καὶ οὐρανὸς ἡμῖν
[11]	ὁμοιοσχήμονες. καὶ γὰρ ἄρχεται μηνοειδὴς	ἡ	φιλτάτη, καὶ διχόμηνος γίνεται, καὶ
[14]	οὕτως, ἐπειδὴ πεφήνασιν ἅπαντες, ὧν	ἡ	φύσις ἀρίστη, παραπλησίως ἐμοὶ διακείμενοι,
[7]	τῶν πραγμάτων, ὡς ἐν ἀτελεστέροις	ἡ	φύσις ἰσχύει, δυναμουμένοις δὲ ὑπεξίσταται.
[7]	πυρὸς ἐκείνου τοῦ λόγου, εἰωθὸς	ἡ	φύσις ποιεῖ. θαυματοποιεῖ περὶ αὐτήν,
[7]	τῶν ὄντων ἁπλᾶ· κατιοῦσα δὲ	ἡ	φύσις ποικίλλεται. ἡ δὲ ὕλη
[5]	οὐ γὰρ ἀνέχεται τοῖς τιμιωτάτοις	ἡ	φύσις συνόντα τὰ ἀτιμότατα. τιμιώτατα
[14]	οὔτε ἤκουσα. ὁμολογεῖ δὲ καὶ	ἡ	φύσις τῷ νόμῳ· γυνὴ μὲν
[1]	συμβάλλονται, αἷς ἡμᾶς ἐκ παίδων	ἡ	φύσις ᾠκείωσεν. ἐγὼ μὲν οὖν
[8]	καὶ λόγος, ὅτι βούλεται μὲν	ἡ	ψυχὴ μιμεῖσθαι θεόν· ὁ δέ
[5]	ζῷόν ἐστι· πρώτοις γὰρ αὐτοῖς	ἡ	ψυχὴ τὰς ἑαυτῆς δυνάμεις ἐμέρισεν·
[8]	οἱ γεωμετρίας καὶ στερεομετρίας ἐπήβολοι.	ἥ	τε οὖν ὅλη ψυχὴ σφαῖραν
[13]	τῶν τοῖς ὁρῶσι φρίκην φερόντων,	ᾗ	γε καὶ προσήλωται βλαύτης Ἀττικῆς
[13]	τῆς κεφαλῆς τὴν ῥώμην ἐπιδειξόμενος,	ᾗ	μηδέν ἐστι δεινὸν τῶν δεινῶν·
[19]	γέγονας, εὐθὺς εἰσιόντι πᾶς Ἰλιεὺς	ἡγεῖται	τὴν ἐπὶ τὸν νεὼν τὸν
[3]	καλούς, οὐδὲ ἀπὸ τούτου μάλιστα	ἡγεῖται	τὸ κάλλος ἐπιδείξειν. οὐδενὸς οὖν
[11]	προσήκει τὸ φῶς, σκότῳ πρέπειν	ἡγητέον	τὴν κόμην· τοῦτο γὰρ οὐκ
[21]	ἐποίησεν, ὡς ἐπὶ διαφθορᾷ γυναικῶν	ἠγλαϊσμένης	τῆς κόμης· καὶ μοιχός ἐστιν
[7]	νόμιζε κατεσκηνηκέναι τὸν νοῦν, ἐκείνην	ἡγοῦ	τὴν κεφαλὴν νεὼν τοῦ θεοῦ.
[4]	καὶ προνόμια· ἀλλ´ ὃ κράτιστον	ἡγοῦμαι	καὶ ἀγροίκῳ πρὸς τρόπου, ψιλὰς
[13]	ἑκάτεροι τοῦ παντὸς εἶναι κρίσιν	ἡγούμενοι,	μόλις ποτὲ διελύθησαν· γενομένου δὲ
[22]	εὐστοχώτεροι. τίς οὖν ποτ´ ἐστὶν	ἥδε,	καὶ τί βούλεται; οὐδεὶς κομήτης,
[4]	ὡς οὐδὲ μάντις εἰμὶ πονηρός,	ᾔδειν	Θρασύμαχον ἐρυθριῶντα ὀψόμενος· ἀλλὰ περὶ
[3]	φέρειν τὴν κόμην ἢ τοῦ	ἡδέως	καθεύδειν· ἡ μὲν γὰρ καλούς
[5]	οὖν εἰ γένοιτο, τέρας ἐστίν.	ἤδη	δὲ ἀνεφύτην ἐπὶ βλεφάρου δίδυμοι
[7]	πολὺ δὲ τὸ νεκρὸν περικείμεναι.	ἤδη	δὲ ἐγὼ κατενόησα καὶ τοὺς
[1]	μᾶλλον, ἄλλης ἐπ´ ἄλλῃ πιπτούσης,	ἤδη	δὲ καὶ σύνδυο καὶ κατὰ
[7]	γὰρ οὐ δεῖται τὸ τέλειον.	ἤδη	δὲ τέλειος, ἐν ᾧ λόγος
[2]	τὸ δὲ κατὰ μικρὸν ὑπεξίστατο,	ἤδη	διὰ ταῦτα ῥᾴων ἦν καὶ
[11]	αὐτοὺς λέγω τοὺς πανσελήνους, θέμις	ἤδη	καὶ ἡλίους καλεῖν· οὐκέτι γὰρ
[21]	οἰκίας ἀναστάτους ἐποίησεν, ἐνίας δὲ	ἤδη	καὶ πόλεις· καὶ τοῦ συρραγῆναι
[11]	θεοῖς οὐκ ἔστιν ἐμφερές, ἀλλ´	ἤδη	καὶ συγγενές, φῶς ἔχειν τε
[7]	τις θεῖτο τεκμήριον τοῦ τέλεον	ἤδη	καρπὸν ἀποδεδεῖχθαι τὴν κεφαλήν. ἣν
[16]	δίκην ἰχθύος ἐφελκυσάμενος· πεσόντα δὲ	ἤδη	κατακαίνει, τὸν ἀκινάκην σπασάμενος. εἶδε
[11]	καὶ πάλιν ἀμφίκυρτος· τελευτῶσα δὲ	ἤδη	πανσέληνος. καίτοι τοὺς εἰς ἄκρον
[16]	νυνὶ δέ (μοιρίδιον γὰρ ἦν	ἤδη	τοῖς Ἡρακλείδαις τοὺς Ἀχαιμενίδας παραχωρῆσαι
[24]	εὐδοκιμήσῃ παρὰ τοῖς πλήθεσιν, ὥστ´	ἤδη	τοὺς φιλοκόμους αἰσχυνθέντας, αὐτοὺς μὲν
[21]	μηδοτιοῦν, ἀλλὰ διὰ τὴν ἐξάγιστον	ἡδονήν·	καὶ καθάπαξ οἱ θηλυδρίαι τριχοπλάσται
[6]	ὁντινοῦν οἰκείων ἐπαίνων φεισάμενος, οὐκ	ἠδύνατο	μὴ φιλοτιμεῖσθαι τῇ πρὸς τὸν
[3]	ὁ δὲ ὕπνος, κἂν πάνυ	ἡδὺς	ᾖ, βραδεῖς τε καὶ ἀφυλάκτους.
[3]	αὐτοῦ κὰδ δὲ κάρητος οὔλας	ἧκε	κόμας, ὑακινθίνῳ ἄνθει ὁμοίας. καὶ
[10]	αὐτῆς φύσεως εἶναι πλημμελῶς κινουμένους.	ἧκέ	τις ἐπὶ τὸ τῆς ἰσημερίας
[7]	μὲν ὁ καρπός, ἀλλὰ πρὶν	ἥκειν	εἰς τοῦτο, θέα τὴν πομπείαν
[9]	καὶ τὸ μιμητικὸν ἅπαν γένος	ἥκιστα	μὲν εἶναι φιλάληθες· δημαγωγικὸν δὲ
[5]	~Οὑμὸς οὖν λόγος ὁριεῖ πάντων	ἥκιστα	χρῆναι φαλακρὸν ἄνδρα αἰσχύνεσθαι. τί
[17]	γεγονώς, ὁπηνίκα Παρμενίδης καὶ Ζήνων	ἧκον	Ἀθήναζε, ὡς Πλάτων φησί, τὰ
[3]	τοῦ τοιούτου πράγματος, οἳ τότε	ἥκοντες	πρὸ τῆς μάχης τῆς μεγάλης
[7]	τὸ θειότατόν ἐστι τῶν ἄνωθεν	ἡκόντων	σπερμάτων, ἐνοικίζεται δὲ κεφαλῇ, καὶ
[14]	ἐγὼ γὰρ οὔτε εἶδον, οὔτε	ἤκουσα.	ὁμολογεῖ δὲ καὶ ἡ φύσις
[18]	τῆς ἡλικίας Ἀχιλλεῖ φαλάκρας μετεῖναι.	ἥκουσα,	φησίν, ἡ θεὸς ὄπισθεν αὐτοῦ
[6]	γνώμης Σωκράτους, καὶ τοῦτο τοὺς	ἠλιθίους	ἐλάνθανεν, ὅτι τῷ Σειληνῷ λίαν
[5]	μὲν τῶν βοσκημάτων ἁπάντων πρόβατον	ἠλιθιώτατον	εἶναι· τοῦτο δέ ἐστιν ὃ
[6]	γήρως ἀποφοιτᾶν καὶ μὴ περιμένειν	ἡλικίαν,	ἥτις ἐπιδήλως νοῦν τε καὶ
[18]	ἐγὼ μαντεύομαι κἀν τούτῳ τῆς	ἡλικίας	Ἀχιλλεῖ φαλάκρας μετεῖναι. ἥκουσα, φησίν,
[17]	εἰς ὀργήν, οὐδέπω χωρούσης τῆς	ἡλικίας	οὔτε ψυχῆς οὔτε σώματος τελειότητα.
[10]	τὸ μικρῷ πρότερον εἰρημένον, τὸν	ἥλιον	ἰδόντι καὶ τοὺς ἀστέρας μηδὲν
[8]	ὁρώμενον ἅπαν ἀκριβεῖς εἰσι σφαῖραι·	ἥλιος,	σελήνη, πάντες ἀστέρες, ἀπλανεῖς τε
[11]	τοὺς πανσελήνους, θέμις ἤδη καὶ	ἡλίους	καλεῖν· οὐκέτι γὰρ ἐπανίασιν ἐπὶ
[13]	πίλους, τῶν δὲ τὴν ὑφ´	ἡλίῳ	τροφήν. εἰ δὲ χαλεπὸν μὲν
[4]	ἔπαινον τῆς ἐπιμελείας. ταῦτα γὰρ	ἡμᾶς	δρῶσιν οἱ δεινοὶ τῶν λόγων
[23]	Κλυταιμνήστρᾳ μελεδωνὸν ἀπολέλοιπεν, τοῦ καθ´	ἡμᾶς	εἶναι γένους· κομήτῃ γὰρ οὐκ
[1]	μέρος αἱ τρίχες συμβάλλονται, αἷς	ἡμᾶς	ἐκ παίδων ἡ φύσις ᾠκείωσεν.
[4]	τῶν συμπτωμάτων τῆς ἀμελείας, ἔλαθεν	ἡμᾶς	καταστὰς εἰς ἔπαινον τῆς ἐπιμελείας.
[4]	τοὐναντίον ἐπαινέσαι προελόμενος, τὸ καθ´	ἡμᾶς	πρᾶγμα τῆς κεφαλῆς. ὁ γὰρ
[23]	ἄττα γένη τούτοις ἀντιπαρέχεται; τίνας	ἡμεῖς	ἄνδρας ἀντὶ μοιχῶν ἐπῃνέσαμεν; ἀφ´
[13]	δέ γέ φασιν, ἐφ´ ἣν	ἡμεῖς	τὴν πεῖραν ἐκαλέσαμεν μάρτυρα, τῶν
[5]	ποίησις ὕμνησεν; ἀλλ´ οὗτός γε	ἠμέλει	τῶν τριχῶν, ἃς καὶ δωρεῖται
[4]	σῶμα μαλακώτερον ἔχων· ἡ δὲ	ἠμέλητο	ἐκ πλείονος. κᾆθ´ οὕτω προιὼν
[3]	τὸ σῶμα ἔχων· ἡ δὲ	ἠμέλητο	ἐκ πλείονος. πάνυ γοῦν συνέστραπτο
[11]	τῆς γῆς. ἀλλὰ καὶ μεθ´	ἡμέραν	αἱ συνηρεφεῖς ὕλαι φωτὸς ἀμοιροῦσι,
[13]	βαδίζων ἐπὶ τὰ κουρεῖα τῆς	ἡμέρας	πολλάκις· πάρεισι δὲ εἰς τὸν
[21]	χεῖρόν ἐστι, τοῦ τὸν Ἀλέξανδρον	ἡμῖν	ἀναδείξαντος, ὅθεν οἱ Κλεισθέναι καὶ
[8]	ἡ φαλάκρα τοίνυν καὶ οὐρανὸς	ἡμῖν	ἀναπέφηνεν οὖσα καὶ ὅσα τις
[23]	οὗτος μὲν οὖν κἂν αὐξήσειεν	ἡμῖν	ἐν τῇ πόλει τὸν τῶν
[18]	Ἑλλήνων ὄπισθεν λάβοιτο· ἐκεῖ γὰρ	ἡμῖν	ὑπολείπεται τὰ τῆς ἐπικήρου φύσεως
[21]	τὴν εὔνοιαν, ὥστε μὴ ἐξ	ἡμισείας	τἀνδρὶ γεγονέναι τὴν τοῦ γυναίου
[5]	τὰ ἀλογώτερα κατὰ παντὸς αὐτὰς	ἠμφίεσται	τοῦ σώματος· ἄνθρωπος δέ, ἐπεὶ
[18]	μὴ σὺ βούλει, τοῦ παρ´	ἡμῶν	αὐτὸ γενέσθαι σὺ τὴν ἀνάγκην
[8]	ἄνω καὶ πρὸς οὐρανὸν ἐπιφάνειαν	ἡμῶν	οὐκ ἀνέχεται μὴ οὐ κόσμον
[1]	πλείους, καὶ ὁ πόλεμος λαμπρὸς	ἦν,	ἀγομένης καὶ φερομένης τῆς κεφαλῆς,
[16]	συνείχετο, γυμνοῖς ἐξιστάμενος οἷς ὡπλισμένοις	ἦν	ἀνυπόστατος· κἂν αἰσχρῶς ἀνέλυσεν ἐπὶ
[6]	δημίους. ὥστε εἰ καὶ κομήτης	ἦν	Ἀπολλώνιος, οὐδὲν πρὸς λόγον· καίτοι
[19]	ἐξεῦρεν αὐτό, καί, εἰ σμικρὸν	ἦν,	Δίων ἂν αὐτὸ μέγιστον ἔδειξεν,
[17]	γὰρ ἦν, ὁπηνίκα καὶ ὀξύρροπος	ἦν	εἰς ὀργήν, οὐδέπω χωρούσης τῆς
[16]	κεκρατημένος· νυνὶ δέ (μοιρίδιον γὰρ	ἦν	ἤδη τοῖς Ἡρακλείδαις τοὺς Ἀχαιμενίδας
[2]	ὑπεξίστατο, ἤδη διὰ ταῦτα ῥᾴων	ἦν	καὶ ἀνέφερον· νυνὶ δὲ ἀνθυπήνεγκεν
[20]	ἥρω. ~Εἰ δὲ κάρη ξανθὸς	ἦν	ὁ Μενέλαος, ἀλλ´ οὔτι καὶ
[12]	ἐξέκειτο. ταῦτ´ ἄρα ξύλον ἀγαθὸν	ἦν,	ὅ γε καὶ τῇ διαδοχῇ
[17]	καὶ τοῦτό φησι· νέος γὰρ	ἦν,	ὁπηνίκα καὶ ὀξύρροπος ἦν εἰς
[15]	δρωμένοις, ἠπίστατο, ὅτι δὲ βασιλεὺς	ἦν,	ὁπηνίκα συνέγραψεν, οὐκ ἐψεύδετο. ~Ἀνὴρ
[20]	ἀλλ´ οὔτι καὶ κομήτης γε	ἦν,	ὅσα γε ἀπὸ τοῦ λόγου.
[3]	ἐκ λεπτοτέρων συμπεπλεγμένα τῶν τριχῶν.	ἦν	οὖν ὀφθῆναί τε ἀγρία ἡ
[17]	γὰρ διαλέγῃ περὶ αὐτοῦ, μειράκιον	ἦν,	οὔπω πρώην ἐξ ἐφήβων γενόμενον.
[17]	οὐδὲ Σωκράτης πω τότε φαλακρὸς	ἦν,	πέντε καὶ εἴκοσιν ἔτη γεγονώς,
[16]	οὖν, ὡς εἰκός, ὅσον φαλακρὸν	ἦν	τῆς Ἀλεξάνδρου φάλαγγος συντεταγμένον διέμεινεν.
[19]	Δίωνος λόγῳ. καίτοι γε εἴπερ	ἦν	τῷ πράγματι, Δίων ἂν ἐξεῦρεν
[7]	ἤδη καρπὸν ἀποδεδεῖχθαι τὴν κεφαλήν.	ἣν	ἂν ἀκριβῶς ἴδῃς ἐκλελεμμένην, ἐκεῖ
[15]	Θερμοπύλαις μάχης ἠσκηκότων τὰς τρίχας,	ἣν	δι´ αὐτὸ καλεῖ μεγάλην, ὅτι
[15]	πρὸ τῆς ἐν Ἀρβήλοις μάχης,	ἣν	δικαιότερον ἄν τις μεγάλην προσαγορεύσειε,
[5]	Πλάτων ὁ σοφὸς τῆς συνωρίδος,	ἣν	ἐλαύνει ψυχή, τὸν ἄδικον ἵππον
[13]	αἰτίαν δέ γέ φασιν, ἐφ´	ἣν	ἡμεῖς τὴν πεῖραν ἐκαλέσαμεν μάρτυρα,
[5]	φίλοι γὰρ οἱ ἄνδρες, καὶ	ἣν	μετέρχονται τέχνην· ἐκεῖναι σοφώταται τῶν
[8]	θεός, ἡ τοῦ κόσμου ψυχή,	ἣν	ὁ πατὴρ μὲν αὐτῆς, τοῦ
[24]	καὶ τοῦτο τῆς ὑποθέσεως, δι´	ἣν	ὁ φαυλότατος εἰπεῖν παρὰ τὸν
[10]	τὸ κύκλῳ σῶμα κινούμενον, περὶ	ἣν	οὐδὲν οὐδέποτε νεώτερον γίνεται· ὁ
[7]	καὶ νὴ Δία τῆς ἄνθης,	ἣν	τοῖς φυτοῖς πρὸ τῶν ἀκροδρύων
[2]	Μολιονίδας ἐκ λόχου προσπεσόντας οὐκ	ἤνεγκεν,	ἀλλὰ καὶ πρὸς τὴν ὕδραν
[14]	τι καὶ τοιοῦτον ὁ χρόνος	ἤνεγκεν·	ἐγὼ γὰρ οὔτε εἶδον, οὔτε
[15]	νέωτα κόμην καὶ πώγωνα βαθὺν	ἤνεγκεν.	τούτους μὲν οὖν εἵλκυσεν εἰς
[10]	σημεῖον ἀπὸ τοῦ θυτηρίου· κἀκεῖθεν	ἥξει	παραφερόμενος ἐπὶ τὸν πόλον τὸν
[21]	πόλεις· καὶ τοῦ συρραγῆναι τὰς	ἠπείρους	ἀλλήλαις, καὶ διαβῆναι τοὺς Ἕλληνας
[15]	ὅτι μὲν παρῆν τοῖς δρωμένοις,	ἠπίστατο,	ὅτι δὲ βασιλεὺς ἦν, ὁπηνίκα
[17]	ἀμωσγέπως ἰατρικῆς τε καὶ μουσικῆς	ἥπτετο,	καὶ πρὸς ἃς εἶχε τρίχας,
[16]	(μοιρίδιον γὰρ ἦν ἤδη τοῖς	Ἡρακλείδαις	τοὺς Ἀχαιμενίδας παραχωρῆσαι τῶν σκήπτρων)
[2]	δέ, φησὶν ὁ λόγος, οὐδ´	Ἡρακλῆς,	εἰ τοὺς Μολιονίδας ἐκ λόχου
[20]	θηλείας Ὅμηρος ἄλλως ἐπαινεῖ, βοῶπιν	Ἥραν	καὶ Θέτιν ἀργυρόπεζαν· τοῦ Διὸς
[3]	χρυσῆν γὰρ Ἀφροδίτην, καὶ βοῶπιν	Ἥραν,	καὶ Θέτιν ἀργυρόπεζαν. τοῦ Διὸς
[20]	γούνασιν ἠυκόμοιο. περὶ δὲ τῆς	Ἥρας	ἐπιβουλευούσης τὸν Δία κατακοιμίσαι, τά
[17]	δυσχερῶς εἶχεν ὡς ἱεροῖς ὁσιωθείσας	ἠρίοις	ἀπάρξασθαι. ἐπεί τοι καὶ Σωκράτην
[13]	ὁ δὲ Μηδικῶν. θαυμάζει τοίνυν	Ἡρόδοτος·	ἔοικε γὰρ ὁ βέλτιστος ἐμπεπαρῳνηκέναι
[13]	οὐδὲ λίθῳ πατάξαι νεκροῦ κεφαλήν,	Ἡροδότῳ	δὲ ἀπιστεῖς, οὐκοῦν οἰκέται κἀμοὶ
[1]	οὖν καὶ ὁπηνίκα τὸ δεινὸν	ἤρχετο	καὶ θρὶξ ἀπερρύη, μέσην αὐτὴν
[19]	καὶ τὰ κατὰ τόνδε τὸν	ἥρω.	~Εἰ δὲ κάρη ξανθὸς ἦν
[17]	μὴ δὴ καταδίκαζε κόμην τοῦ	ἥρωος·	ἐν ᾧ γὰρ διαλέγῃ περὶ
[3]	κάλλος ἐπιδείξειν. οὐδενὸς οὖν τῶν	ἡρώων	ὀφθαλμοὺς ἐγκωμιάζει ἢ Ἀγαμέμνονος, ὥσπερ
[19]	δείκνυσιν ὁ τἀληθέστατα περὶ τῶν	ἡρώων	συγγεγραφώς, ἅτε, οἶμαι, τῶν μὲν
[7]	τῶν ἐπιβλεφαριδίων ἀνεχομένους τριχῶν· καὶ	ἦσαν	μὲν ἰδεῖν γελοῖοι, σοφὸν δέ
[16]	ἄλλος, καὶ ταχὺ μὲν ἅπαντες	ἦσαν	ῥιψάσπιδες, ταχὺ δὲ ἄλλος ἄλλον
[15]	πρὸ τῆς ἐν Θερμοπύλαις μάχης	ἠσκηκότων	τὰς τρίχας, ἣν δι´ αὐτὸ
[6]	ἀποφοιτᾶν καὶ μὴ περιμένειν ἡλικίαν,	ἥτις	ἐπιδήλως νοῦν τε καὶ φρόνησιν
[6]	ἄν, οἶμαι, τῇ μέθῃ κεκρατημένους,	ἥτις	ποτέ ἐστιν ἐν τελεταῖς ἡ
[14]	οὐ γάρ ἐστιν οὔτε γέγονεν,	ἥτις	ὑπέθηκε ξυρῷ τὴν κεφαλήν, ὅτι
[3]	Ἕλληνας ἑλίκωπας καλεῖ, ἀλλ´ οὐδὲν	ἧττον	καὶ τὸν Ἀγαμέμνονα τὸ κοινὸν
[20]	τὸν θὲς Ἀθηναίης ἐπὶ γούνασιν	ἠυκόμοιο.	περὶ δὲ τῆς Ἥρας ἐπιβουλευούσης
[20]	ὁποῖα ταυτί· Ἀπόλλωνι ἄνακτι, τὸν	ἠύκομος	τέκε Δητώ· τὸν θὲς Ἀθηναίης
[17]	γε κυρτὴν ἐπιφάνειαν οὐδ´ ἂν	Ἥφαιστος	ἐγκρατῆ τριχῶν ἀπεργάσαιτο· ἔχουσα δὲ
[16]	τοῦ δεινοῦ, κελεύει μὲν ἀνακλητικὸν	ἠχῆσαι	τὰς σάλπιγγας· ἀπαγαγὼν δὲ ὡς
[22]	ἀκροτελεύτιον αὐτὸς σὺ πρὸς τὴν	ἠχὼ	τοῦ τριμέτρου συνάρμοσον· οὐ γὰρ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/07/2008