Chapitre
[1]	διακείμενος, ἀλλ´ ὡς ὅ τι	κἀγὼ	δυναίμην ἀντιδηξόμενος. ἔλεγον γὰρ ὅτι
[2]	μὴ τὴν Ἰόλεω συμμαχίαν ἀντεπηγάγετο.	κἀγώ	μοι δοκῶ παραπλήσιόν τι παθεῖν
[4]	τὸν λόγον ξυνέγραψεν. εἰ δὲ	κἀγὼ	φαλακρός εἰμι, καὶ δύναμαι λέγειν,
[3]	πάλιν δὲ ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ	κὰδ	δὲ κάρητος οὔλας ἧκε κόμας,
[13]	παρέχει τῷ δήμῳ διατριβήν, ἔξεστι	καθ´	ἑκάστην ἱερομηνίαν τῷ καταλαβόντι θέαν
[20]	περὶ σῶμα καὶ ψυχὴν ἀγαθὰ	καθ´	ἕκαστον ἐπεξιών, ὅπως τε ἔχει,
[23]	τῇ Κλυταιμνήστρᾳ μελεδωνὸν ἀπολέλοιπεν, τοῦ	καθ´	ἡμᾶς εἶναι γένους· κομήτῃ γὰρ
[4]	φανῆναι τοὐναντίον ἐπαινέσαι προελόμενος, τὸ	καθ´	ἡμᾶς πρᾶγμα τῆς κεφαλῆς. ὁ
[3]	γε μᾶλλον τοῖς ἀνδράσι φαίνεται	καθ´	Ὅμηρον ὁ κόσμος ὁ τῶν
[16]	τοῦ πώγωνος καὶ τῆς κόμης,	κᾆθ´	οὕτω καταβάλλει στρατιώτην ἄμαχον, τριχὶ
[4]	ἡ δὲ ἠμέλητο ἐκ πλείονος.	κᾆθ´	οὕτω προιὼν διὰ τῶν συμπτωμάτων
[21]	διὰ τὴν ἐξάγιστον ἡδονήν· καὶ	καθάπαξ	οἱ θηλυδρίαι τριχοπλάσται πάντες εἰσίν.
[12]	γὰρ εὔλογον ἐξ ὑπερκειμένου χωρίου,	καθάπερ	ἐξ ἀκροπόλεως, ἀπὸ τῆς κεφαλῆς
[7]	καρπός ἐστιν ὁ ἔνυλος νοῦς,	καθάπερ	ὁ πυρὸς ἐκείνου τοῦ λόγου,
[7]	πρὶν τελεωθεῖσαν ἀποσκυβαλίσαι τὰ περιττά,	καθάπερ	ὑπὸ πτύου, τοῦ χρόνου, καὶ
[3]	πλεῖστον, καὶ μᾶλλον φροντίζουσι τοῦ	καθαρὰν	φέρειν τὴν κόμην ἢ τοῦ
[6]	τῆς φύσεως. Σειληνῷ δὲ κἀκεῖ	καθέδρα	καὶ σκύτος ἐστί, καὶ τοῦ
[16]	τὸ περιττὸν καὶ γένειον βαθὺ	καθεικώς,	ἐπ´ ἄνδρα Πέρσην ἐφέρετο· συμφρονήσας
[3]	τὴν κόμην ἢ τοῦ ἡδέως	καθεύδειν·	ἡ μὲν γὰρ καλούς τε
[9]	τῷ Δίωνι, χαίτην τῷ Διὶ	καθιέντες,	καὶ ταύτην βαθείας τριχός, ἵν´
[13]	οἰκείων, ἐν καλῷ τοῦ θεάτρου	καθιζησόμεθα,	ἀκροαταὶ τῶν δεικνυμένων καὶ θεαταί.
[16]	ἀπαγαγὼν δὲ ὡς πορρωτάτω καὶ	καθίσας	ἐν καλῷ τὸν στρατόν, ἐπαφίησιν
[4]	προνόμια· ἀλλ´ ὃ κράτιστον ἡγοῦμαι	καὶ	ἀγροίκῳ πρὸς τρόπου, ψιλὰς αὐτὰς
[1]	ἀμφισβητήσαιμι. ἀλλὰ καὶ μήτηρ, ἀλλὰ	καὶ	ἀδελφαί, φασί, τῷ κάλλει τι
[7]	τι ἐνόουν, ἅτε ὄντες περιττοὶ	καὶ	Αἰγύπτιοι. ταῖς γὰρ φύσεσι ταῖς
[12]	τὴν δὲ αἰτίαν Ὁμήρου πυνθάνου	καὶ	ἀκούσῃ λέγοντος· ἀνεμοτρεφῆ γάρ ἐστι
[16]	ἕτερος Πέρσης, καὶ μάλα ἄλλος	καὶ	ἄλλος, καὶ ταχὺ μὲν ἅπαντες
[19]	πρὸς ἔπος, οὔκουν ὅσα γε	καὶ	ἄλλῳ δοκεῖν· Ὁμήρου δὲ ἐξαψάμενος,
[2]	ἤδη διὰ ταῦτα ῥᾴων ἦν	καὶ	ἀνέφερον· νυνὶ δὲ ἀνθυπήνεγκεν αὐτὸ
[9]	γάρ εἰσι νοῦ καὶ θεοῦ,	καὶ	ἀντὶ νοῦ καὶ θεοῦ φύσις
[10]	γίνεται· ἀλλ´ ἀκούσαις ἂν ὑποκοριζομένων	καὶ	ἄντικρυς σελήνια καλούντων τοὺς φαλακρούς.
[14]	πεφυκὸς ἐπανέρχεται· ἀνδρῶν δέ, οὓς	καὶ	ἄξιον ἄνδρας καλεῖν, οὐ ῥᾴδιον
[7]	κρύφιος. παραγενομένου δέ, αὖα πάντα,	καὶ	ἀπερρύη τῆς ὕλης τὰ παίγνια·
[9]	ἔξωθεν δήμου δόξα τεθαύμακεν, ἀγροὺς	καὶ	ἀπήνας καὶ οἰκίας καὶ συνοικίας,
[14]	ὅτι μὴ κατ´ ἀπαίσιόν τινα	καὶ	ἀποτρόπαιον συμφοράν, εἰ δή τι
[11]	ἀπουσία σημαίνεται. ἐγγυτέρω δὲ προσιοῦσι	καὶ	ἁπτομένοις τοῦ πράγματος ἴδοι τις
[3]	πλοχμοί θ´, οἳ χρυσῷ τε	καὶ	ἀργύρῳ ἐσφήκωντο· καὶ τὸν Ὀδυσσέα,
[15]	ξυράμενοι, μετὰ θεοῦ καὶ τύχης	καὶ	ἀρετῆς εἰς τὸν ὑπὲρ τῶν
[13]	κεφαλαῖς· τῶν μὲν τὴν ἰσχνότητα	καὶ	ἀσθένειαν· καὶ γὰρ ἂν ψηφῖδι,
[5]	δωρεῖται νεκρῷ. νεκρὸν γάρ τι	καὶ	αὗται, καὶ τοῖς ζῶσιν οὐ
[7]	ἡκόντων σπερμάτων, ἐνοικίζεται δὲ κεφαλῇ,	καὶ	αὐτῇ καρπός ἐστιν ὁ ἔνυλος
[22]	χρησμὸς ἄντικρυς. δῆλα μὲν δὴ	καὶ	αὐτόθεν. ἀλλὰ καὶ ὅσους ἐφέλκεται
[3]	πάνυ ἡδὺς ᾖ, βραδεῖς τε	καὶ	ἀφυλάκτους. δοκοῦσι δέ μοι καὶ
[3]	ὀφθῆναί τε ἀγρία ἡ κόμη	καὶ	βαρεῖα· μόλις δὲ διελύετο, καὶ
[12]	εἰ μὲν ὀφθαλμία καὶ κόρυζα	καὶ	βάρος ὤτων καὶ τἄλλα πάντα
[5]	λάσιοι δὲ ἔμπληκτοι καὶ θρασεῖαι,	καὶ	βελτίους εἰσὶν ἀποῦσαι τῆς θήρας.
[5]	τρίχας, ἐφ´ ἃς ἅπασα τέχνη	καὶ	βία κινεῖται, μὴ φθάσωσι τὸν
[14]	τοὺς οὐχ οὕτως ἔχοντας ἐπανορθωτέον	καὶ	βοηθητέον ἂν εἴη τῇ φύσει.
[6]	φίλα μοι πρὸς τὸν ἄνδρα,	καὶ	βουλοίμην ἂν αὐτὸν εἶναι τοῦ
[3]	ἄλλως ἐπαινεῖ· χρυσῆν γὰρ Ἀφροδίτην,	καὶ	βοῶπιν Ἥραν, καὶ Θέτιν ἀργυρόπεζαν.
[6]	μὲν ἅπαντας εἶδεν ἀνασειομένους τε	καὶ	βρυάζοντας καὶ ἐν ἀκόσμοις σκιρτήμασιν,
[9]	ἀρεσκόντων αὐτῷ πλάττῃ καὶ διαλέγηται.	καὶ	γὰρ ἀμαθεῖς ὄντες, ἰσχυρογνώμονές εἰσι
[13]	μὲν τὴν ἰσχνότητα καὶ ἀσθένειαν·	καὶ	γὰρ ἂν ψηφῖδι, φησί, διατετραναίης
[11]	φαλακρῶν παῖδες ὁμώνυμοι καὶ ὁμοιοσχήμονες.	καὶ	γὰρ ἄρχεται μηνοειδὴς ἡ φιλτάτη,
[6]	δὲ κομᾷ τις καὶ γέρων,	καὶ	γὰρ ἀφραίνει τις γέρων, καὶ
[17]	φόβητρον. εἰ δὲ Ἀχιλλεὺς ἐκόμα·	καὶ	γὰρ δὴ καὶ τοῦτό φησι·
[3]	ὅπερ εἴωθα, ἐπεμελούμην τῆς κόμης·	καὶ	γὰρ ἐτύγχανον μαλακώτερον τὸ σῶμα
[4]	ὅπερ εἴωθα, ἐπεμελούμην τῆς κόμης.	καὶ	γὰρ ἐτύγχανον τὸ σῶμα μαλακώτερον
[12]	ἀκριβέστερον σιδήρου ταῖς θριξὶν ἐπεξέρχεται.	καὶ	γὰρ εὔλογον ἐξ ὑπερκειμένου χωρίου,
[13]	θεώμενος, τῆς εὐτυχίας ἐμαυτὸν ἐμακάρισα.	καὶ	γὰρ κἂν ἐγὼ ταῦτα πάντα
[21]	τῶν φιλοκόμων εἰσὶν οἱ μοιχοί.	καὶ	γὰρ Ὅμηρος ἐχόμενον τοῦ κέρα
[2]	τὸ βιβλίον, ἀλλ´ αὐτὸς ἐρῶ.	καὶ	γὰρ οὐδὲ πολύστιχόν ἐστι· γλαφυρὸν
[6]	γόης καὶ περιττὸς τὰ δαιμόνια.	καὶ	γὰρ οὐκ ὄντες οὗτοι κομῆται
[5]	σοφώταται τῶν κυνῶν, ὧν ὦτα	καὶ	γαστέρες ψιλαί· αἱ λάσιοι δὲ
[12]	ἀκούσῃ λέγοντος· ἀνεμοτρεφῆ γάρ ἐστι	καὶ	γεγυμνασμένα. μηδὲ γὰρ Χείρωνα τὸν
[10]	ἐκ Διὸς ἀστήρ, ἐξ οὗ	καὶ	γενεῆθεν ἀκούομεν. ὅστις οὖν ἀπόλωλεν
[16]	τε ἀνεικὼς εἰς τὸ περιττὸν	καὶ	γένειον βαθὺ καθεικώς, ἐπ´ ἄνδρα
[6]	λάθῃ πολὺς ῥυεὶς ἐπὶ θάτερα,	καὶ	γένηται τῷ πατρὶ δυσανάγωγος. ἀλλὰ
[6]	τριχῶν; εἰ δὲ κομᾷ τις	καὶ	γέρων, καὶ γὰρ ἀφραίνει τις
[6]	παιδάριον. δεῖ μὲν γὰρ αὐτῷ	καὶ	γεύσασθαι τοῦ ζωροῦ, καὶ μανῆναί
[17]	κράτιστα φῦναι πρὸς ἅπασαν ἀρετήν,	καὶ	γνώμην ἀποφαίνομαι περὶ Ἀχιλλέως, εἰ
[21]	βιασθεῖεν, προκινδυνεύομεν στρατευόμενοι, θυγατέρων λέγω	καὶ	γυναικῶν, ταύτας, ἂν οὕτω τύχῃ,
[21]	θοἰμάτιον ἐπηλυγασάμενος, Χρῷ δῆλον» ἔφη,	καὶ	δακτύλῳ τὴν νόσον ἐδείκνυεν· πασχητιῶν
[20]	θεόν, ἐν ᾧ γε μέλλει	καὶ	δεήσεσθαι τοῦ κεστοῦ, ὃς ἄλλα
[19]	ὁμοιότατα τοῖς πάνυ σώφροσι διακείμενος,	καὶ	δείκνυσιν ὁ τἀληθέστατα περὶ τῶν
[3]	τῆς μάχης τῆς μεγάλης τε	καὶ	δεινῆς, ὅτε μόνοι τῶν Ἑλλήνων
[22]	ἀπολομένης ἐγκαταλείμματα, περισωθέντα διὰ συντομίαν	καὶ	δεξιότητα; παροιμία δήπου καὶ τοῦτο,
[9]	ὅστις δ´ οὖν δήμῳ γράφει	καὶ	δήμῳ λέγει, τοῦτον ἀνάγκη δῆμον
[14]	ἐγένετο, νόσον τινὰ ταύτην νοσεῖ,	καὶ	δι´ ἐλαχίστης ἐπιμελείας εἰς τὸ
[5]	τουτὶ δὲ μικρῷ πρόσθεν ἐδεικνύετο,	καὶ	δι´ ὁλοκλήρου τοῦ γένους, ὃ
[20]	ἕκαστον ἐπεξιών, ὅπως τε ἔχει,	καὶ	διὰ τί· ὡς οὐδὲν ὅ
[12]	ὄρειος· ἀνεῖται γὰρ ἅπασι πνεύμασι,	καὶ	διὰ τοῦτο καρτερὰ μὲν αὕτη,
[14]	κεκρύφαλοι κρύπτουσιν, αἱ γὰρ κωμῳδίαι	καὶ	διὰ τούτων ὁρῶσιν. εἰ δὲ
[21]	τοῦ συρραγῆναι τὰς ἠπείρους ἀλλήλαις,	καὶ	διαβῆναι τοὺς Ἕλληνας ἐπὶ τὰ
[13]	καὶ πρὸς πίτταν ἀναζέουσαν παραβάλλεται,	καὶ	διακυρίττεται δεδιδαγμένῳ κριῷ πόρρωθεν εὖ
[9]	ἀπὸ τῶν ἀρεσκόντων αὐτῷ πλάττῃ	καὶ	διαλέγηται. καὶ γὰρ ἀμαθεῖς ὄντες,
[11]	παίζουσιν οἱ μνηστῆρες, μειράκια κομῶντα	καὶ	διαρρέοντα, καὶ ταχὺ μάλα κακῶς
[21]	ποιούμενος, ὡς ἐναλείφειν τε αὐτὰς	καὶ	διατιθέναι κατὰ βοστρύχους, εὐθὺς ἅπασι
[3]	καὶ τὰ πολλὰ αὐτῆς ἀπεσπᾶτο	καὶ	διετείνετο. οὐκοῦν ἐπῄει μοι τοὺς
[20]	τί· ὡς οὐδὲν ὅ τι	καὶ	δίχα λαμπρᾶς αἰτίας προήνεγκεν. θριξὶ
[11]	γὰρ ἄρχεται μηνοειδὴς ἡ φιλτάτη,	καὶ	διχόμηνος γίνεται, καὶ πάλιν ἀμφίκυρτος·
[14]	φύσεως. δι´ αὐτὸ γὰρ τοῦτο	καὶ	δοκεῖ τέλος εἶναι τῆς φύσεως,
[5]	ἀνεφύτην ἐπὶ βλεφάρου δίδυμοι τρίχες,	καὶ	δοκεῖ τὸ ἔσχατον εἶναι κακῶν,
[4]	εἰ δὲ κἀγὼ φαλακρός εἰμι,	καὶ	δύναμαι λέγειν, καὶ τὸ πρᾶγμα
[5]	γε ἠμέλει τῶν τριχῶν, ἃς	καὶ	δωρεῖται νεκρῷ. νεκρὸν γάρ τι
[20]	ταὐτὸν ἔοικεν εἶναι μνήμη τριχῶν	καὶ	ἐγκώμιον, ὅστις οὕτως ἀνδρείως ἐπέθετο,
[21]	πρὸς ἀργύριον τὴν ὥραν διατιθέμενοι·	καὶ	εἰ μὴ πρὸς ἀργύριον δέ,
[21]	δέ, ἀλλὰ πρὸς ἄλλο τι·	καὶ	εἰ μὴ πρὸς μηδοτιοῦν, ἀλλὰ
[19]	πράγματι, Δίων ἂν ἐξεῦρεν αὐτό,	καί,	εἰ σμικρὸν ἦν, Δίων ἂν
[17]	πω τότε φαλακρὸς ἦν, πέντε	καὶ	εἴκοσιν ἔτη γεγονώς, ὁπηνίκα Παρμενίδης
[8]	οὖν εὐηθικωτέραις ψυχαῖς οὐδὲν διαφέρει	καὶ	εἰς κομῆτιν κεφαλὴν ἐνοικίσασθαι, παρὰ
[10]	οὐδὲ τριτημόριον, εἰς δεκάτην δὲ	καὶ	εἰς τριακοστὴν καλῶς ποιῶν οἴχεται,
[21]	μὲν δὴ τοῦτο γένος ἐπιβουλότατον,	καὶ	εἴσω τοῦ τείχους τῶν ὁμοφύλων
[7]	τὴν ἔμφασιν. δύναιτο δ´ ἂν	καὶ	ἑκάτερον. οὐ γὰρ ἔχουσιν, ὥσπερ
[19]	Ἕκτορος, τάχα δὲ καὶ Ὁμήρου	καὶ	Ἕκτορος. ὁ μὲν γὰρ παραδέδοται
[6]	εἶδεν ἀνασειομένους τε καὶ βρυάζοντας	καὶ	ἐν ἀκόσμοις σκιρτήμασιν, ὡς ἄν,
[10]	ἐστιν ἡ κόμη κακόν, ὥστε	καὶ	ἐν ἄστρῳ θνητὸν εἶδος ἐργάζεσθαι,
[7]	καὶ ῥοιαὶ καὶ κάρυα πονηρὰ	καὶ	ἐναποθνήσκοντα τοῖς ἐλύτροις καὶ τοῖς
[2]	ἕτερον οὗτος αὐτὸς ὁ Δίων,	καὶ	ἐπανήκει μοι μετὰ συνηγόρου. πρὸς
[1]	μέσην αὐτὴν δέδηγμαι τὴν καρδίαν·	καὶ	ἐπειδὴ προσέκειτο μᾶλλον, ἄλλης ἐπ´
[7]	ῥίζαι, καλάμη, φλοιός, ἀθέρες, λέμματα,	καὶ	ἐπὶ τοῖς λέμμασιν ἕτερα λέμματα·
[1]	δαιμόνων παρῆλθον ἀκατηγόρητον; ἐπειθόμην δὲ	καὶ	Ἐπικούρου τι γράφειν ἐγκώμιον, οὐ
[10]	χηραμούς, ἅττ´ ἂν ἀπεργάσωνται, περιστέλλουσι·	καὶ	ἔστιν αὐτοῖς κωμαστήρια τὰ κιβώτια
[9]	ἐστιν· εἰ δέ τίς ἐστι	καὶ	ἕτερος Ζεύς, οὐκ οἶδα μὲν
[16]	ἀκινάκην σπασάμενος. εἶδε δή τις	καὶ	ἕτερος Πέρσης, καὶ μάλα ἄλλος
[23]	τῶν θεῶν ἱερεῖς καὶ προφῆται	καὶ	ζάκοροι· ἐν δὲ τοῖς διδασκαλείοις
[13]	ᾖ τῆς Πινδάρου τυγχάνειν εὐχῆς,	καὶ	ζῆν ἔχωμεν ἀπὸ τῶν οἰκείων,
[17]	εἴκοσιν ἔτη γεγονώς, ὁπηνίκα Παρμενίδης	καὶ	Ζήνων ἧκον Ἀθήναζε, ὡς Πλάτων
[20]	ἅπαντα τἀναντία τούτων ὑπάρχοντα, ἀλογία	καὶ	ζῷα καὶ πᾶν ὅ τι
[22]	ταῖς θριξὶ σημαινόμεθα. ~Εἰ δὲ	καὶ	ἡ παροιμία σοφόν· πῶς δ´
[14]	εἶδον, οὔτε ἤκουσα. ὁμολογεῖ δὲ	καὶ	ἡ φύσις τῷ νόμῳ· γυνὴ
[11]	λέγω τοὺς πανσελήνους, θέμις ἤδη	καὶ	ἡλίους καλεῖν· οὐκέτι γὰρ ἐπανίασιν
[5]	κυνηγέταις· φίλοι γὰρ οἱ ἄνδρες,	καὶ	ἣν μετέρχονται τέχνην· ἐκεῖναι σοφώταται
[7]	μηδὲ τῶν ἐπιβλεφαριδίων ἀνεχομένους τριχῶν·	καὶ	ἦσαν μὲν ἰδεῖν γελοῖοι, σοφὸν
[21]	εὐπάρυφον ἄγει λαβὸν οἷ γῆς	καὶ	θαλάττης βούλεται· εἰ δὲ μὴ
[13]	θεάτρου καθιζησόμεθα, ἀκροαταὶ τῶν δεικνυμένων	καὶ	θεαταί. κἂν χορηγῆσαι δέῃ τῇ
[10]	οὐδ´ οὓς μᾶλλον προσήκει θεοειδέας	καὶ	θεοεικέλους καλεῖν, καὶ τἄλλα πάντα
[9]	ἀλλότριον· πόρρω γάρ εἰσι νοῦ	καὶ	θεοῦ, καὶ ἀντὶ νοῦ καὶ
[9]	καὶ θεοῦ, καὶ ἀντὶ νοῦ	καὶ	θεοῦ φύσις αὐτοὺς διοικεῖ καὶ
[20]	Ὅμηρος ἄλλως ἐπαινεῖ, βοῶπιν Ἥραν	καὶ	Θέτιν ἀργυρόπεζαν· τοῦ Διὸς δὲ
[3]	γὰρ Ἀφροδίτην, καὶ βοῶπιν Ἥραν,	καὶ	Θέτιν ἀργυρόπεζαν. τοῦ Διὸς δὲ
[20]	λόγος περί τε τῶν ἀρρένων	καὶ	θηλειῶν· ὡς οὐδέν γε τῆς
[5]	ψιλαί· αἱ λάσιοι δὲ ἔμπληκτοι	καὶ	θρασεῖαι, καὶ βελτίους εἰσὶν ἀποῦσαι
[1]	καὶ ὁπηνίκα τὸ δεινὸν ἤρχετο	καὶ	θρὶξ ἀπερρύη, μέσην αὐτὴν δέδηγμαι
[17]	καὶ τὴν κεφαλήν, οἶμαι, θριξί,	καὶ	θυμῷ τὴν καρδίαν. ἀλλ´ ὥσπερ
[24]	τοὐπίσημον τοῦ νομίσματος. ~Φιλοσόφοις οὖν	καὶ	ἱερεῦσι καὶ τοῖς σωφρονικοῖς ἅπασι
[21]	ἀλλὰ διὰ τὴν ἐξάγιστον ἡδονήν·	καὶ	καθάπαξ οἱ θηλυδρίαι τριχοπλάσται πάντες
[16]	σάλπιγγας· ἀπαγαγὼν δὲ ὡς πορρωτάτω	καὶ	καθίσας ἐν καλῷ τὸν στρατόν,
[7]	καὶ τοῖς κελύφεσιν, οὕτως εἰσὶ	καὶ	κακαὶ κεφαλαί, τοῦ θείου μὲν
[13]	θεάτρῳ δὲ ἄνθρωπον, ὃς πολλὴν	καὶ	καλὴν παρέχει τῷ δήμῳ διατριβήν,
[5]	περὶ ὦτα λασιόκωφον λέγει, τί	καὶ	καλὸν ἐννοεῖ περὶ τῶν τριχῶν;
[7]	δέ εἰσι πυροὶ καὶ ῥοιαὶ	καὶ	κάρυα πονηρὰ καὶ ἐναποθνήσκοντα τοῖς
[21]	δὲ οἶμαι κατὰ γένος τε	καὶ	κατ´ ἐπιτήδευμα διελέσθαι τοὺς ἄνδρας,
[1]	πιπτούσης, ἤδη δὲ καὶ σύνδυο	καὶ	κατὰ πλείους, καὶ ὁ πόλεμος
[11]	ἀμοιροῦσι, τῷ λίαν εἶναι κατάσκιοι	καὶ	κατάκομοι. ~Ταυτὶ μὲν οὖν ὑπὲρ
[17]	φαλάκρας ἀκριβεστάτην εἰκόνα παρέχεται ταύτῃ,	καὶ	καταπληκτικώτατόν ἐστιν ἁπάντων, ὅσα στρατιώταις
[13]	γενναίᾳ ταύτῃ προσκαταγνύμενα· τέμνεται δὲ	καὶ	κατατέμνεται, καὶ οὐδὲν ὅ τι
[6]	μὴ περιμένειν ἄλληλα νοῦν τε	καὶ	κόμην, ἀλλ´, ὥσπερ φωτὶ σκότος,
[10]	προσπεριεργάζεσθαι. εἰ δέ τίς ἐστι	καὶ	κομήτης ἀστήρ· ἔστι μὲν οὐδείς·
[20]	ἦν ὁ Μενέλαος, ἀλλ´ οὔτι	καὶ	κομήτης γε ἦν, ὅσα γε
[6]	ἔτρεφον τοὺς δημίους. ὥστε εἰ	καὶ	κομήτης ἦν Ἀπολλώνιος, οὐδὲν πρὸς
[12]	νόσου. ἀλλ´ εἰ μὲν ὀφθαλμία	καὶ	κόρυζα καὶ βάρος ὤτων καὶ
[8]	ἡ πᾶσα ψυχή, διοικεῖν σώματα	καὶ	κόσμων εἶναι ψυχαί, ὃ καὶ
[7]	ὁ δὲ καρπὸς ἀτελὴς ἔτι	καὶ	κρύφιος. παραγενομένου δέ, αὖα πάντα,
[5]	εἰ δὲ δεῖ τι συντελέσαι	καὶ	κυνηγέταις· φίλοι γὰρ οἱ ἄνδρες,
[4]	βίου τέχνας δύο, φυτηκομεῖν τε	καὶ	κυνοκομεῖν ἐπὶ τῶν θηρίων τὰ
[3]	καὶ ἀφυλάκτους. δοκοῦσι δέ μοι	καὶ	Λακεδαιμόνιοι μὴ ἀμελεῖν τοῦ τοιούτου
[20]	τοῖς ἀγαλματοποιοῖς συνεχώρησεν. Ὁμήρου τοίνυν	καὶ	Λακεδαιμονίων ἐξῃρημένων, οὐδὲν ἔτι μέρος
[4]	Δίωνος χείρων, τί οὐκ ἀνταποδύομαι,	καὶ	λαμβάνω πεῖραν ἐμαυτοῦ τε καὶ
[4]	οὐκ ἔχειν δὲ ὅ τι	καὶ	λέγοι, λέγειν δὲ ὅμως ὑπὸ
[11]	ἀποδείξεως. οὐκοῦν ἅπαντες οἴονταί τε	καὶ	λέγουσιν αὐτοφυὲς εἶναι σκιάδειον τὴν
[17]	λαμπομένης. τὸ γὰρ ἀποστίλβον αὐτῆς	καὶ	λεῖον, αὐτὸ τοῦτο φαλάκρα τε
[4]	ὅπερ Δίων ἐποίησε, μέλος ἀναβεβλημένον	καὶ	λιγυρόν, ὅ, ἅτε κιθαρῳδικοῦ νόμου,
[22]	δεξιότητα; παροιμία δήπου καὶ τοῦτο,	καὶ	λόγος ἔχων ἀξίωμα τῆς ὅθεν
[8]	δὲ θεσπεσιώτερον; λέγεταί τέ τις	καὶ	λόγος, ὅτι βούλεται μὲν ἡ
[16]	δή τις καὶ ἕτερος Πέρσης,	καὶ	μάλα ἄλλος καὶ ἄλλος, καὶ
[3]	ἀπέχῃ τῆς γῆς ὡς πλεῖστον,	καὶ	μᾶλλον φροντίζουσι τοῦ καθαρὰν φέρειν
[6]	αὐτῷ καὶ γεύσασθαι τοῦ ζωροῦ,	καὶ	μανῆναί ποτε φύσεως ἱμέρῳ, καὶ
[22]	ἐπὶ τῶν ἑκάστοτε συμβαινόντων μαρτύρονται	καὶ	μαρτυροῦσι τοῖς παραδείγμασιν. ~Ἀλλὰ καίπερ
[15]	τῶν δὲ τὰς καλλίστας τε	καὶ	μεγίστας νίκας ἀνῃρημένων, καὶ τιμωρησαμένων
[20]	ὃς ἄλλα τε πολλὰ δύναται,	καὶ	μέγιστον, ὅτι κλέπτει τῶν ἐχόντων
[11]	ταῖς ἀκτῖσι τῆς γῆς. ἀλλὰ	καὶ	μεθ´ ἡμέραν αἱ συνηρεφεῖς ὕλαι
[8]	ἀπλανεῖς τε καὶ πλάνητες μείους	καὶ	μείζους εἰσίν, ἀλλ´ ὁμοιοσχήμονες ἅπαντες.
[8]	τε ἀπὸ τῆς ὅλης ῥυεῖσαι	καὶ	μέρη γενόμεναι θέλουσιν ἑκάστη τοῦθ´
[12]	ἰατρῶν ὑπομένειν ἀναγκαζόμενοι, ὧν ἀρχὴ	καὶ	μέσα καὶ τέλος ὁ δρώπαξ
[11]	δέ οἱ κόμη ὤμους κατεσκίαζε	καὶ	μετάφρενα. σκιὰ δὲ οὐδὲν ἕτερόν
[5]	ἐννοεῖ περὶ τῶν τριχῶν; ἀλλὰ	καὶ	μὴ λέγοντος Πλάτωνος, ἀνάγκη κωφὸν
[14]	τέλος εἶναι τῆς φύσεως, εἰ	καὶ	μὴ πᾶσιν ἐπιτυγχάνεται. ὥσπερ δὲ
[6]	φρονοῦμεν, τοῦ δὲ γήρως ἀποφοιτᾶν	καὶ	μὴ περιμένειν ἡλικίαν, ἥτις ἐπιδήλως
[9]	τἀληθῆ περὶ τοῦ Διὸς εἰπόντα,	καὶ	μηδὲν τοιοῦτο τερατευσάμενον, ᾧ τὰ
[12]	ὄρους ἢ φάραγγος, οὗ λεῖα	καὶ	μήκιστα φύεται, ἀλλὰ Πηλίου ἐκ
[2]	οὐκ ἂν δύναιο; τί φῄς;	καὶ	μὴν δυνήσῃ. τοιγαροῦν ἄκουε. δεῖ
[1]	τῷ Βελλεροφόντῃ σωφροσύνης ἀμφισβητήσαιμι. ἀλλὰ	καὶ	μήτηρ, ἀλλὰ καὶ ἀδελφαί, φασί,
[13]	οἷς ἅπασιν ἔξεστι θαυματοποιοῖς εἶναι,	καὶ	μικρὸν ἀπερυθριάσασιν ἐν τῷ λογείῳ
[2]	καλὸν ἀποστέρξασα. ~Ταῦτ´ ἄρα ἐποτνιώμην,	καὶ	μικρὸν οὐδὲν ἐπενόουν περὶ τῆς
[11]	ἄντικρυς σελήνια καλούντων τοὺς φαλακρούς.	~Καὶ	μικροῦ με παρῆλθεν αὐτὸ τοῦτο
[18]	δαιμόνιον ἀγαθόν, ἀλλὰ θείας ἄντικρυς	καὶ	μοίρας καὶ φύσεως, εἰς τὸ
[21]	διαφθορᾷ γυναικῶν ἠγλαϊσμένης τῆς κόμης·	καὶ	μοιχός ἐστιν αὐτὸς οὗτος· τὰ
[12]	τῶν ἐν ἰατρικῇ τὸ ὑγιεινότατον,	καὶ	μονονουχὶ λέγειν ἔοικεν, ὡς ὅστις
[17]	νέος ὢν ἀμωσγέπως ἰατρικῆς τε	καὶ	μουσικῆς ἥπτετο, καὶ πρὸς ἃς
[17]	αὐτὸν καὶ φιλοσοφίας οὐκ ἀμοιρῆσαι.	καὶ	νέος ὢν ἀμωσγέπως ἰατρικῆς τε
[7]	ἀθέρων τινῶν ἢ λεμμάτων ἢ	καὶ	νὴ Δία τῆς ἄνθης, ἣν
[11]	τῆς ἀγαθῆς συστοιχίας ἐστί τε	καὶ	νομίζεται. εἰ δὴ ψιλότητι προσήκει
[14]	προσνέμειν; ἀμέλει δὲ καὶ φύσει	καὶ	νόμῳ διώρισται· νόμῳ μέν, εἰ
[13]	πεπτωκὼς ἐπὶ παρατάξεως, ἀλλήλων διέκριναν·	καὶ	νῦν εἰσὶ δύο θημῶνες ὀστέων,
[19]	ἂν αὐτὸ μέγιστον ἔδειξεν, ὃς	καὶ	νῦν οὕτω πόρρωθεν ἐξευρίσκει μὲν
[16]	ἐν δεινῷ, γέρρον μὲν ἐκεῖνο	καὶ	ξυστὸν ἀφίησι τῶν χειρῶν, ὡς
[11]	αὐτοφυὲς εἶναι σκιάδειον τὴν κόμην·	καὶ	ὁ κάλλιστος ποιητῶν Ἀρχίλοχος ἐπαινέσας
[2]	τε χρόνος αὐτὴν συνηθεστέραν ἐποίησε,	καὶ	ὁ λόγος ἀντεισιὼν κατεξανίστη τοῦ
[1]	καὶ σύνδυο καὶ κατὰ πλείους,	καὶ	ὁ πόλεμος λαμπρὸς ἦν, ἀγομένης
[23]	διαβεβλημένης οἰκίας ἐπίστευσε. μέγα δὲ	καὶ	οἱ ζωγράφοι παρέχονται τῷ λόγῳ
[10]	εἰσὶ πονηρόν, οὓς οἱ τερατοσκόποι	καὶ	οἱ μάντεις ἐκθύονται· δημοσιωτάτας γέ
[23]	ὑγιαίνουσι πράγμασιν οἱ στρατηγοί τε	καὶ	οἱ ταξίαρχοι· ἁπανταχοῦ δὲ οἱ
[20]	οὐκ εἰδέναι προσεποιήσατο. ἐγὼ δὲ	καὶ	οἶδα ταυτί, καὶ οὐκ ἄγω
[9]	δόξα τεθαύμακεν, ἀγροὺς καὶ ἀπήνας	καὶ	οἰκίας καὶ συνοικίας, ὅσα μὴ
[5]	δὲ τοῦ ζῴου τὰ αἰσθητήρια,	καὶ	οἷς μάλιστα τῶν τοῦ σώματος
[8]	ἐπεισήγαγε τῷ κόσμῳ, τέλεον αὐτὸν	καὶ	ὅλον καὶ πᾶν ἐκ πάντων
[3]	τὰς κόμας. δοκεῖ δέ μοι	καὶ	Ὅμηρος πλείστης ἐπιμελείας ἀξιοῦν τὸ
[19]	τὰ περὶ Ἕκτορος, τάχα δὲ	καὶ	Ὁμήρου καὶ Ἕκτορος. ὁ μὲν
[11]	φάσεις, αἷς φαλακρῶν παῖδες ὁμώνυμοι	καὶ	ὁμοιοσχήμονες. καὶ γὰρ ἄρχεται μηνοειδὴς
[22]	τὸ δεινὸν ἐκεῖνο καὶ πρᾶγμα	καὶ	ὄνομα. εὖγε, ὅτι συνήρμοσας. πῶς
[17]	φησι· νέος γὰρ ἦν, ὁπηνίκα	καὶ	ὀξύρροπος ἦν εἰς ὀργήν, οὐδέπω
[1]	φύσις ᾠκείωσεν. ἐγὼ μὲν οὖν	καὶ	ὁπηνίκα τὸ δεινὸν ἤρχετο καὶ
[17]	φύσει ἐγεγόνει τραχὺς {εἰς} ὀργήν,	καί,	ὁπότε κρατηθείη τῷ πάθει, διὰ
[10]	ὁ συγγραφεὺς ἐλοιδόρησεν. Αἰγύπτιοι δὲ	καὶ	ὁρῶσιν αὐτὸν ὁσημέραι, καὶ τὴν
[10]	μόνον, οὐδ´ ὡς ἂν αὐτὸς	καὶ	ὅσα προέληται. ἀλλ´ ἐγὼ γὰρ
[8]	καὶ οὐρανὸς ἡμῖν ἀναπέφηνεν οὖσα	καὶ	ὅσα τις ἂν εἴποι σφαίρας
[22]	μὲν δὴ καὶ αὐτόθεν. ἀλλὰ	καὶ	ὅσους ἐφέλκεται μάρτυρας, τούς τε
[23]	ὑπὲρ τοῦ λόγου χάριν εἰδέναι,	καὶ	ὅστις ἀδίκοις ὀφθαλμοῖς ὁρᾷ τὴν
[2]	οὐδὲ ἐμπάζῃ τῆς συμφορᾶς, ἀλλὰ	καί,	ὅταν ἔτνους προκειμένου μετώπων ἐξέτασις
[20]	ταὐτῷ μυραλοιφῆσαί τε αὐτὴν λέγει,	καὶ	ὅτι χαίτας πεξαμένη, χερσὶ πλοκάμους
[3]	τὸ ἄλλο σῶμα ἐπαινεῖ αὐτοῦ·	καὶ	οὐ μόνον τοὺς Ἕλληνας ἑλίκωπας
[13]	γὰρ ἀπήντων αὐτῷ καὶ σκληραί,	καὶ	οὐδ´ ἂν ὅλη χερμὰς ἐπ´
[10]	ποιῶν οἴχεται, κατὰ σμικρὸν ἀπεσβηκὼς	καὶ	οὐδεὶς γενόμενος οὐδαμοῦ. τούτους ἐμοὶ
[21]	πονηρός, δημοσίᾳ δὲ κἂν ἐξομόσαιτο,	καὶ	οὐδὲν ἄλλο παρέχεται γνώρισμα τοῦ
[13]	προσκαταγνύμενα· τέμνεται δὲ καὶ κατατέμνεται,	καὶ	οὐδὲν ὅ τι οὐ τῶν
[20]	ἐγὼ δὲ καὶ οἶδα ταυτί,	καὶ	οὐκ ἄγω γε τὰ ψευδῆ
[6]	γοήτων, τερατουργία δέ τίς ἐστι,	καὶ	οὐκ ἐπιστήμη τις, ἀλλὰ δύναμις.
[14]	τῶν ἐξ αἰῶνος ἀναδέδεικται φαλακρά·	καὶ	οὐκ ἐρεῖς, ὡς οἱ κεκρύφαλοι
[8]	τῷ σχήματι. ἡ φαλάκρα τοίνυν	καὶ	οὐρανὸς ἡμῖν ἀναπέφηνεν οὖσα καὶ
[7]	ταῖς γὰρ φύσεσι ταῖς ἀιδίοις	καὶ	οὐσιωμέναις ζωῇ, ταύταις οὐ χρεών
[6]	καὶ γὰρ ἀφραίνει τις γέρων,	καὶ	οὐχ ἅπαντες ἄνθρωποι δήπουθεν ἐπὶ
[10]	τὰ τοῦ θείου κάλλους ὀνόματα.	καὶ	οὐχ οὕτω μὲν ἄξιον, ἑτέρως
[23]	ἐν δὲ τοῖς διδασκαλείοις διδάσκαλοι	καὶ	παιδαγωγοί· στρατιωτικῶν δὲ ταγμάτων ἐν
[11]	ἡ φιλτάτη, καὶ διχόμηνος γίνεται,	καὶ	πάλιν ἀμφίκυρτος· τελευτῶσα δὲ ἤδη
[8]	κόσμῳ, τέλεον αὐτὸν καὶ ὅλον	καὶ	πᾶν ἐκ πάντων σπερμάτων τε
[20]	τούτων ὑπάρχοντα, ἀλογία καὶ ζῷα	καὶ	πᾶν ὅ τι τῆς ἐναντίας
[9]	τίμιον δὲ ἀμαθέσιν ἡ κόμη,	καὶ	πᾶν τὸ περικείμενον ἔξωθεν δήμου
[4]	περὶ τῆς κόμης. ὡς δὲ	καὶ	πανούργως ἑαυτὸν εἰς τὸ βιβλίον
[11]	ζωήν· ζωὴ δὲ καὶ φῶς	καὶ	πάντα τὰ τοιαῦτα τῆς ἀγαθῆς
[11]	γὰρ οὐκ εὔλογόν ἐστιν, ἀλλὰ	καὶ	παντάπασιν ἀναγκαῖον. ἴσως δὲ καὶ
[14]	γυναιξὶ δὲ ἀεὶ καὶ πάσαις	καὶ	πανταχοῦ καλὸν ἐσπουδακέναι περὶ τὴν
[21]	ὅθεν οἱ Κλεισθέναι καὶ Τίμαρχοι	καὶ	πάντες οἱ πρὸς ἀργύριον τὴν
[6]	Σωφρονίσκου, μέτριος ἐς τἄλλα γενόμενος,	καὶ	παρ´ ὁντινοῦν οἰκείων ἐπαίνων φεισάμενος,
[6]	ὡς ἡ νεβρίς· οἱ δὲ	καὶ	παρὰ τῶν πιτύων κόμας δανείζονται.
[12]	γὰρ ἂν εἰς κοινὸν νουθεσία,	καὶ	παράγγελμα τῶν ἐν ἰατρικῇ τὸ
[14]	οὔτε πρότερον· γυναιξὶ δὲ ἀεὶ	καὶ	πάσαις καὶ πανταχοῦ καλὸν ἐσπουδακέναι
[12]	καὶ προστάτην. εἱληθεροῦν γὰρ κρανίον	καὶ	πάσαις ταῖς ὥραις ἐκκείμενον, οὐκ
[7]	καθάπερ ὑπὸ πτύου, τοῦ χρόνου,	καὶ	πᾶσαν ἀποσκευάσασθαι τὴν φλυαρίαν τῆς
[11]	καὶ παντάπασιν ἀναγκαῖον. ἴσως δὲ	καὶ	πειθώ τινα δεῖ προσαγαγεῖν τῷ
[20]	ᾧ φρονοῦμεν θεοῦ, ἄλλα μυρία	καὶ	περὶ σῶμα καὶ ψυχὴν ἀγαθὰ
[20]	σφαιρικὴν ἐπιφάνειαν. εἴρηται δὲ οὕτω	καὶ	περὶ τοῦ Διός, ὃν κορωνίδα
[12]	τοῦ γένους ἐξήρκεσεν· οὕτως ἔχει	καὶ	περὶ τούτω τὼ κεφαλά, τήν
[20]	ἐλέγομεν, οὐκ ἔσθ´ ὅ τι	καὶ	περὶ φύσεως εἴρηκε τῶν τριχῶν,
[20]	ἀθέρες τινὲς οὖσαι τοῦ ζῴου	καὶ	περικάρπια, παίγνια φύσεως, ὕλης ἀτελοῦς
[6]	μηδ´ εἴ τις ἕτερος γόης	καὶ	περιττὸς τὰ δαιμόνια. καὶ γὰρ
[16]	τοὺς Μακεδόνας ἐξύρησαν. Δαρείῳ δὲ	καὶ	Πέρσαις οὐκέτι τὸ πρᾶγμα κατ´
[14]	εἰς ὀρθὸν αἴρεσθαι βούλεται τε	καὶ	πέφυκεν, ὅσα μὴ πρὸς τοῦτο
[8]	σελήνη, πάντες ἀστέρες, ἀπλανεῖς τε	καὶ	πλάνητες μείους καὶ μείζους εἰσίν,
[9]	ἀλλὰ γὰρ ἐοίκασι ποιητική τε	καὶ	πλαστική, καὶ τὸ μιμητικὸν ἅπαν
[5]	ἀποῦσαι τῆς θήρας. εἰ δὲ	καὶ	Πλάτων ὁ σοφὸς τῆς συνωρίδος,
[7]	καὶ σπέρματα περιπλέκεταί τε αὐτοῖς	καὶ	πλείστη περὶ αὐτὰ γίνεται, τάχα
[9]	φιλάληθες· δημαγωγικὸν δὲ ὡς μάλιστα,	καὶ	ποιεῖν ἅττα ποιεῖ πρὸς δόξαν
[11]	καὶ συγγενές, φῶς ἔχειν τε	καὶ	ποιεῖν. τούτου μὲν οὖν, τῆς
[7]	τῶν ὄντων τὸ ἔσχατον· ταύτῃ	καὶ	ποικιλώτατον. αὕτη, κἄν τι δέχηται
[21]	ἀναστάτους ἐποίησεν, ἐνίας δὲ ἤδη	καὶ	πόλεις· καὶ τοῦ συρραγῆναι τὰς
[12]	τοῦτο· πολὺ δὲ μεῖζον, εἰ	καὶ	ποσὶ καὶ σπλάγχνοις ἐλυσιτέλησεν. οὗτοι
[22]	ἔγωγε φθέγξομαι τὸ δεινὸν ἐκεῖνο	καὶ	πρᾶγμα καὶ ὄνομα. εὖγε, ὅτι
[17]	πώποτε πεφιλοσοφηκότων φαλακρότατός τε ὁμοῦ	καὶ	πραότατος. μὴ δὴ καταδίκαζε κόμην
[3]	ἧκε κόμας, ὑακινθίνῳ ἄνθει ὁμοίας.	καὶ	πρέπειν γε μᾶλλον τοῖς ἀνδράσι
[4]	ἀλκιμώτατα. δάκτυλοι δὲ οὗτοι σκαφίσι	καὶ	προβολίοις ἀντὶ καλάμων τετρίφαται, εἰ
[6]	καὶ μανῆναί ποτε φύσεως ἱμέρῳ,	καὶ	προελθεῖν τὴν παραφοράν, ἐς ὃ
[4]	φανοῦμαι στρογγύλλων λογάρια, προοίμιά τινα	καὶ	προνόμια· ἀλλ´ ὃ κράτιστον ἡγοῦμαι
[17]	ἰατρικῆς τε καὶ μουσικῆς ἥπτετο,	καὶ	πρὸς ἃς εἶχε τρίχας, οὕτω
[8]	ἀκρίβειαν, ἀλλὰ τήν γε ἄνω	καὶ	πρὸς οὐρανὸν ἐπιφάνειαν ἡμῶν οὐκ
[13]	ἐστι δεινὸν τῶν δεινῶν· ἀλλὰ	καὶ	πρὸς πίτταν ἀναζέουσαν παραβάλλεται, καὶ
[2]	λόχου προσπεσόντας οὐκ ἤνεγκεν, ἀλλὰ	καὶ	πρὸς τὴν ὕδραν ἀγωνιζόμενος, τέως
[11]	γάρ τις ἀναχωρεῖ τῶν χειρόνων,	καὶ	πρόσεισι τοῖς βελτίοσιν, ὥσπερ ἐλέγομεν
[13]	ὁρῶσι φρίκην φερόντων, ᾗ γε	καὶ	προσήλωται βλαύτης Ἀττικῆς ἀκριβέστερον. τοῦτον
[12]	ἐρᾷ, μιμείσθω τὸν ἰατρικῆς εὑρέτην	καὶ	προστάτην. εἱληθεροῦν γὰρ κρανίον καὶ
[4]	μὲν γὰρ οὐδὲν θαυμαστὸν εἰ	καὶ	προστετήκασιν. οὐ δὴ καταισχυνῶ τὰ
[23]	τοῖς τεμένεσι τῶν θεῶν ἱερεῖς	καὶ	προφῆται καὶ ζάκοροι· ἐν δὲ
[21]	μοιχὸς αὐτὸ τοῦτό ἐστιν, ὃ	καὶ	πρῶτον ἐσύλησε τῆς ψυχῆς τοῦ
[15]	κουρίας ἀποθανών, εἰς νέωτα κόμην	καὶ	πώγωνα βαθὺν ἤνεγκεν. τούτους μὲν
[19]	βιβλίου· οὕτω δὲ ἀδίκως πάνυ	καὶ	ῥητορικῶς χρῆται τῷ λόγῳ, ὥστε
[7]	θεοφάνια. ὥσπερ δέ εἰσι πυροὶ	καὶ	ῥοιαὶ καὶ κάρυα πονηρὰ καὶ
[20]	συγγενῆ, καὶ τέλος τῆς φύσεως,	καὶ	σηκὸν ἄντικρυς ᾧ φρονοῦμεν θεοῦ,
[13]	στερέμνιον· ἀντίτυποι γὰρ ἀπήντων αὐτῷ	καὶ	σκληραί, καὶ οὐδ´ ἂν ὅλη
[13]	ἄλλοις εἰσὶν ἐν ἄστει Σκύθαι	καὶ	Σκυθικῶς ἀνεικότες τὰς κόμας· τούτοις
[6]	φύσεως. Σειληνῷ δὲ κἀκεῖ καθέδρα	καὶ	σκύτος ἐστί, καὶ τοῦ Διονύσου
[7]	ἐστὶν ἐδέξατο· δεχομένη δὲ ἐμφάσεις	καὶ	σπέρματα περιπλέκεταί τε αὐτοῖς καὶ
[12]	δὲ μεῖζον, εἰ καὶ ποσὶ	καὶ	σπλάγχνοις ἐλυσιτέλησεν. οὗτοι μὲν οὖν
[13]	βαλών· τῶν δὲ τὸ παχὺ	καὶ	στερέμνιον· ἀντίτυποι γὰρ ἀπήντων αὐτῷ
[8]	ἔχουσι σφαῖρα· ἴσασιν οἱ γεωμετρίας	καὶ	στερεομετρίας ἐπήβολοι. ἥ τε οὖν
[17]	οὔπω πρώην ἐξ ἐφήβων γενόμενον.	καὶ	σὺ μὲν οὐκ ἂν ἔχοις
[2]	ἀναγωγίαν τῶν γυναικῶν ἀνέκπληκτος ἔμεινε·	καὶ	σὺ πειρῶ μηδὲν ὑπὸ τούτου
[11]	οὐκ ἔστιν ἐμφερές, ἀλλ´ ἤδη	καὶ	συγγενές, φῶς ἔχειν τε καὶ
[20]	ἀπὸ τῆς κεφαλῆς τοῦ Διὸς	καὶ	συγκινοῦσαι τὸν οὐρανόν, ὃ τοῖς
[1]	ἐπ´ ἄλλῃ πιπτούσης, ἤδη δὲ	καὶ	σύνδυο καὶ κατὰ πλείους, καὶ
[3]	ἐκ πλείονος. πάνυ γοῦν συνέστραπτο	καὶ	συνεπέπλεκτο τὰ πολλὰ αὐτῆς, οἷον
[9]	ἀγροὺς καὶ ἀπήνας καὶ οἰκίας	καὶ	συνοικίας, ὅσα μὴ τῆς φύσεώς
[13]	δὲ ἀπιστεῖς, οὐκοῦν οἰκέται κἀμοὶ	καὶ	συχνοῖς ἄλλοις εἰσὶν ἐν ἄστει
[20]	αὐτῷ τὸ βιβλίον ἐπῶν ἀγαθῶν	καὶ	συχνῶν, ὁποῖα ταυτί· Ἀπόλλωνι ἄνακτι,
[13]	ἀπερυθριάσασιν ἐν τῷ λογείῳ ἀποδοῦναι	καὶ	σχεδιάσαι τέχνην θέας ἀξίαν. ~Ὅστις
[8]	σωμάτων ἀπεργασάμενος, ἀποδοὺς διὰ τοῦτο	καὶ	σχῆμα σχημάτων τὸ περιεκτικώτατον. ἔστι
[17]	ὁσιωθείσας ἠρίοις ἀπάρξασθαι. ἐπεί τοι	καὶ	Σωκράτην αὐτὰ ταῦτά φησιν Ἀριστόξενος,
[6]	ὅθεν οἴχονται φρένες. ταῦτ´ ἄρα	καὶ	Σωκράτης ὁ Σωφρονίσκου, μέτριος ἐς
[8]	πᾶν ἐκ πάντων σπερμάτων τε	καὶ	σωμάτων ἀπεργασάμενος, ἀποδοὺς διὰ τοῦτο
[24]	αὐτοὺς μὲν ἐπιτηδεῦσαι μετριωτέραν κουρὰν	καὶ	σώφρονα, μακαρίσαι δὲ οἷς ὑπάρχει
[6]	οἶμαι, φαλακρὸν ὄντα νοῦν ἔχειν	καὶ	σωφρονεῖν ἐν τοσούτοις παρακινήσασι. καίτοι
[12]	δ´ ἂν αὐτὸ τοῦτο αἰνίττεσθαι	καὶ	τὰ βρέτα τὰ Ἀσκληπίεια, καίτοι
[6]	οὐδὲ σοφός. οὕτω δὲ ἔχει	καὶ	τὰ δαιμόνων. ὃς τὴν Διονύσου
[7]	εἰς τοῦτο, θέα τὴν πομπείαν	καὶ	τὰ κάλλη τῆς φύσεως. ῥίζαι,
[19]	ἀκροπόλεως ὑφελόμενος. οὕτως ἔχει σοι	καὶ	τὰ κατὰ τόνδε τὸν ἥρω.
[12]	τῶν δοράτων τὰ μὲν ἕλεια	καὶ	τὰ πεδινὰ χείρω, τὰ δὲ
[3]	καὶ βαρεῖα· μόλις δὲ διελύετο,	καὶ	τὰ πολλὰ αὐτῆς ἀπεσπᾶτο καὶ
[12]	σώματι τά τε τῶν νόσων	καὶ	τὰ τῆς ὑγιείας πείσματα. οὔκουν
[12]	καὶ κόρυζα καὶ βάρος ὤτων	καὶ	τἄλλα πάντα τὰ περὶ αὐτὴν
[10]	προσήκει θεοειδέας καὶ θεοεικέλους καλεῖν,	καὶ	τἄλλα πάντα τὰ τοῦ θείου
[3]	φιλοκόμους ἐπαινεῖν, οἳ φιλόκαλοι ὄντες	καὶ	τὰς κόμας περὶ πλείστου ποιούμενοι
[9]	Δίωνι, χαίτην τῷ Διὶ καθιέντες,	καὶ	ταύτην βαθείας τριχός, ἵν´ ἔχῃ
[11]	μνηστῆρες, μειράκια κομῶντα καὶ διαρρέοντα,	καὶ	ταχὺ μάλα κακῶς ἀπολούμενα, πλεῖον
[16]	καὶ μάλα ἄλλος καὶ ἄλλος,	καὶ	ταχὺ μὲν ἅπαντες ἦσαν ῥιψάσπιδες,
[12]	ἀναγκαζόμενοι, ὧν ἀρχὴ καὶ μέσα	καὶ	τέλος ὁ δρώπαξ ἐστίν, ὃς
[20]	ἐξεῦρε, καὶ τοῦ θείου συγγενῆ,	καὶ	τέλος τῆς φύσεως, καὶ σηκὸν
[4]	νυνὶ δέ, οὔσης αὐτῷ κόμης	καὶ	τέχνης, ἐχρήσατο τῇ τέχνῃ περὶ
[12]	ξύλον ἀγαθὸν ἦν, ὅ γε	καὶ	τῇ διαδοχῇ τοῦ γένους ἐξήρκεσεν·
[10]	τούτων γὰρ ὄψει τινὰ πολυμήκη,	καὶ	τήμερον μέν, ἂν τύχῃ, ζῳδίου
[10]	δὲ καὶ ὁρῶσιν αὐτὸν ὁσημέραι,	καὶ	τὴν διὰ λόγων συγγίνονται, οὐχ
[17]	τελειότητα. νέῳ δὲ εἰκὸς ἀναζεῖν	καὶ	τὴν κεφαλήν, οἶμαι, θριξί, καὶ
[11]	τοῦ πράγματος ἴδοι τις ἂν	καὶ	τὴν νύκτα τὴν μεγίστην οὖσαν
[12]	τὼ κεφαλά, τήν τε δασεῖαν	καὶ	τὴν ψιλήν. ἡ μὲν ἕλειός
[2]	φιλοτιμούμενος, οὐκοῦν ἀνάσχου τοῦ λόγου,	καὶ	τήρησον ἐν πείσῃ, φασί, τὴν
[16]	ὅπλων γενέσθαι, λαμβάνεται τοῦ πώγωνος	καὶ	τῆς κόμης, κᾆθ´ οὕτω καταβάλλει
[11]	πάντων εἰπεῖν οἰκειότατον, ἡ σελήνη	καὶ	τῆς σελήνης αἱ φάσεις, αἷς
[4]	καὶ λαμβάνω πεῖραν ἐμαυτοῦ τε	καὶ	τῆς ὑποθέσεως, εἰ ἄρα δυναίμην
[22]	τίς οὖν ποτ´ ἐστὶν ἥδε,	καὶ	τί βούλεται; οὐδεὶς κομήτης, ὅστις
[1]	ἐν τῷ παρ´ ἀξίαν ἑκάστου;	καὶ	τί γὰρ ἀδικῶν ἐγὼ φανοῦμαι
[21]	ἡμῖν ἀναδείξαντος, ὅθεν οἱ Κλεισθέναι	καὶ	Τίμαρχοι καὶ πάντες οἱ πρὸς
[15]	τε καὶ μεγίστας νίκας ἀνῃρημένων,	καὶ	τιμωρησαμένων ὑπέρ τε τούτων αὐτῶν
[10]	τέχνην ἐπὶ τοὺς θεοὺς ἔχει	καί	τινας ἴυγγας· ὥσθ´, ὅταν ἐθέλοι,
[15]	Αἰγύπτῳ θεραπευτῶν εἰς πάντας διατεθρύληται,	καί	τις ἐν χρῷ κουρίας ἀποθανών,
[3]	ὀφθαλμοὺς ἐγκωμιάζει ἢ Ἀγαμέμνονος, ὥσπερ	καὶ	τὸ ἄλλο σῶμα ἐπαινεῖ αὐτοῦ·
[7]	ᾠκείωται τῷ θεῷ. μήποτε γὰρ	καὶ	τὸ θεῖον αὐτὸ τοιοῦτόν ἐστιν.
[11]	ὅλην οἰκίαν. οὐκοῦν αὐτὸ τοῦτο	καὶ	τὸ θειότατόν ἐστιν, ὃ καὶ
[2]	οὐδὲ πολύστιχόν ἐστι· γλαφυρὸν μέντοι,	καὶ	τὸ κάλλος αὐτοῦ προσιζάνει τῇ
[9]	ἐοίκασι ποιητική τε καὶ πλαστική,	καὶ	τὸ μιμητικὸν ἅπαν γένος ἥκιστα
[4]	φαλακρός εἰμι, καὶ δύναμαι λέγειν,	καὶ	τὸ πρᾶγμα τοῦ πράγματος πλέονι
[17]	οὐδὲν ἄλλ´ ἢ κατὰ τοὔνομα	καὶ	τὸ πρᾶγμα χαλκοῦν κρανίον ἐστίν.
[5]	τὸ πάντων θειότατον, ἀλλά τοι	καὶ	τὸ ψιλότατον. πάλιν οὖν ὥσπερ
[14]	ἀποτρόπαιον συμφοράν, εἰ δή τι	καὶ	τοιοῦτον ὁ χρόνος ἤνεγκεν· ἐγὼ
[20]	τὸν οὐρανόν, ὃ τοῖς πλήθεσι	καὶ	τοῖς ἀγαλματοποιοῖς συνεχώρησεν. Ὁμήρου τοίνυν
[10]	τὰ μακάρια σώματα. ἐμοὶ δὴ	καὶ	τοῖς ἐμοῖς παρείη τουτὶ τἀγαθόν,
[5]	νεκρὸν γάρ τι καὶ αὗται,	καὶ	τοῖς ζῶσιν οὐ ζῶντα μέρη
[11]	καὶ τὸ θειότατόν ἐστιν, ὃ	καὶ	τοῖς θεοῖς οὐκ ἔστιν ἐμφερές,
[21]	ἄνθρωπος οὗτος τῇ Χίων θεῷ	καὶ	τοῖς Ἰθυφάλλοις ὠργίακεν. ὁ μὲν
[7]	πονηρὰ καὶ ἐναποθνήσκοντα τοῖς ἐλύτροις	καὶ	τοῖς κελύφεσιν, οὕτως εἰσὶ καὶ
[24]	νομίσματος. ~Φιλοσόφοις οὖν καὶ ἱερεῦσι	καὶ	τοῖς σωφρονικοῖς ἅπασι γένεσιν ἐχαρισάμην
[14]	κόμην, πῶς οὐ τοῖς οὖσι	καὶ	τοῖς φανεροῖς τἀναντιώτατα διατάττεται; ὃ
[12]	τοῦ θεῖον εἶναι χρῆμα τοῦτο	καὶ	τοῖς φανοτάτοις ἀνακεῖσθαι τῶν ἐν
[3]	ἑλίκωπας καλεῖ, ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον	καὶ	τὸν Ἀγαμέμνονα τὸ κοινὸν ἐπὶ
[23]	πολλῶν ἀξιούμενοι. οἶμαι δὲ ἐγὼ	καὶ	τὸν ἀοιδόν, ὃν Ἀγαμέμνων τῇ
[12]	κομήτας ἐπὶ τὸ ξυρὸν ὁρῶ	καὶ	τὸν δρώπακα καταφεύγοντας, ὡς ἅμα
[3]	χρυσῷ τε καὶ ἀργύρῳ ἐσφήκωντο·	καὶ	τὸν Ὀδυσσέα, ὅταν ἐθέλῃ καλὸν
[13]	τούτω γὰρ ἀλλήλων τότε πειρώμενοι,	καὶ	τὸν παρόντα καιρὸν ἑκάτεροι τοῦ
[24]	τῆς τῶν πολλῶν ὠφελείας εἵνεκα	καὶ	τόνδε τὸν λόγον ἀνειλῆφθαι ταῖς
[4]	δέ, οὔτε προοιμιασάμενος ἀκμαῖόν τι	καὶ	τορόν, οἵῳ τοὺς ἀγωνιστικοὺς λόγους
[6]	κἀκεῖ καθέδρα καὶ σκύτος ἐστί,	καὶ	τοῦ Διονύσου παιδαγωγὸς ἀποδέδεικται· ἔδει
[20]	φαλάκραν μὲν θεῖον οὔσαν ἐξεῦρε,	καὶ	τοῦ θείου συγγενῆ, καὶ τέλος
[7]	οἱ λόγοι θεῖόν εἰσιν, εἰ	καὶ	τοῦ θείου τὸ ἔσχατον; τούτων
[17]	διατεθείσαις θριξὶ μεταξὺ τοῦ πίλου	καὶ	τοῦ κράνους. ἐπεὶ τήν γε
[8]	καὶ κόσμων εἶναι ψυχαί, ὃ	καὶ	τοῦ μερισμοῦ γέγονεν αὐταῖς αἴτιον·
[13]	διελύθησαν· γενομένου δὲ φόνου πολλοῦ,	καὶ	τοῦ πάθους κρείττονος ὄντος ἢ
[20]	ἔπλεξε φαεινούς, καλούς, ἀμβροσίους, ὃ	καὶ	τοῦ πλήθους τῶν ἐγκωμίων ἄξιον.
[21]	ἐνίας δὲ ἤδη καὶ πόλεις·	καὶ	τοῦ συρραγῆναι τὰς ἠπείρους ἀλλήλαις,
[15]	ἐπιλανθάνεται· λέγω δὲ Μακεδόνας τε	καὶ	τοὺς Ἀλεξάνδρῳ συναναβάντας Ἕλληνας, ὧν
[10]	πρότερον εἰρημένον, τὸν ἥλιον ἰδόντι	καὶ	τοὺς ἀστέρας μηδὲν προσπεριεργάζεσθαι. εἰ
[7]	περικείμεναι. ἤδη δὲ ἐγὼ κατενόησα	καὶ	τοὺς ἐν Αἰγύπτῳ θεραπευτὰς τοῦ
[3]	με οἷόν τε. ~Ἀναστὰς ἕωθεν	καὶ	τοὺς θεοὺς προσειπών, ὅπερ εἴωθα,
[4]	τοῦ λόγου προανεκρούσατο· Ἀναστὰς ἕωθεν,	καὶ	τοὺς θεοὺς προσειπών, ὅπερ εἴωθα,
[22]	τούς τε νῦν χρωμένους αὐτῇ,	καὶ	τοὺς ὅσοι προλαβόντες ἐχρήσαντο· τὸ
[6]	Διογένας λέγω καὶ τοὺς Σωκράτας	καὶ	τοὺς οὕστινας βούλει τῶν ἐξ
[6]	θεάσασθαι πίνακας, τοὺς Διογένας λέγω	καὶ	τοὺς Σωκράτας καὶ τοὺς οὕστινας
[3]	ξαίνουσιν αὐτήν, ὅταν σχολὴν ἄγωσι·	καὶ	τοῦτο δὴ τὸ χαλεπώτατον, χαμαὶ
[22]	συντομίαν καὶ δεξιότητα; παροιμία δήπου	καὶ	τοῦτο, καὶ λόγος ἔχων ἀξίωμα
[12]	τούτῳ συναπαλλάττεται, μέγα ἂν εἴη	καὶ	τοῦτο· πολὺ δὲ μεῖζον, εἰ
[20]	πρὸς ἀλήθειαν. ἓν δή τι	καὶ	τοῦτο πρὸς δόξαν ἐστίν, αἱ
[10]	τὰ παιδάρια καταπλήττεται; ~Αἰγύπτιοι δὲ	καὶ	τοῦτο σοφοί, παρ´ οἷς τὰ
[24]	ὑπὲρ τούτων ἰστέον· ἀλλ´ ἔστω	καὶ	τοῦτο τῆς ὑποθέσεως, δι´ ἣν
[6]	ἄλλα πολλὰ τῆς γνώμης Σωκράτους,	καὶ	τοῦτο τοὺς ἠλιθίους ἐλάνθανεν, ὅτι
[17]	Ἀχιλλεὺς ἐκόμα· καὶ γὰρ δὴ	καὶ	τοῦτό φησι· νέος γὰρ ἦν,
[20]	τῷ λόγῳ τῷ Δίωνος· ἀλλὰ	καὶ	τούτων προσόντων, ὅπερ ἐλέγομεν, οὐκ
[7]	φύσις ποιεῖ. θαυματοποιεῖ περὶ αὐτήν,	καὶ	τριχῶν αὐτὴν ἀγάλλει κάλλεσιν, ὥσπερ
[9]	καὶ θεοῦ φύσις αὐτοὺς διοικεῖ	καὶ	τύχη. ἔτι τοῦτο ἀλλοτριώτερον. μακαρίζεται
[15]	τρίχες, πανδημεὶ ξυράμενοι, μετὰ θεοῦ	καὶ	τύχης καὶ ἀρετῆς εἰς τὸν
[13]	ὑπάρχουσι, τοῦ δαιμονίου δὲ ἀντιπνεύσαντος,	καὶ	τῶν ἀλφίτων ἐπιλειπόντων· ὃ μηδενὶ
[3]	φαίνεται κόμης μεμνημένος, ἐπεί τοι	καὶ	τῶν θεῶν τὰς μὲν θηλείας
[20]	ἀνδράσιν ἢ γυναιξὶν ἡ κόμη,	καὶ	τῶν θεῶν, φησί, τὰς μὲν
[10]	μὲν ῥάμφεσι τῶν ἱεράκων τε	καὶ	τῶν ἴβεων, ἃ τοῖς προτεμενίσμασιν
[7]	δὲ ὑπεξίσταται. ἆρ´ οὖν οὐχὶ	καὶ	τῶν καταβαλλομένων ἐν γῇ σπερμάτων
[2]	πάλιν οὖν ἐκλαθόμενος ἐμαυτοῦ τε	καὶ	τῶν λογισμῶν, ἐλεγεῖα ποιῶ θρῆνον
[12]	ἐν αἰθέρι θεῶν. εἰ δὲ	καὶ	ὑγίεια καλόν, τὸ κάλλιστον μὲν
[12]	τὰ τῆς ὑγιείας πείσματα. οὔκουν	καὶ	ὑγιείας οὐκ ἴσον μέρος μετέχομεν,
[15]	τιμωρησαμένων ὑπέρ τε τούτων αὐτῶν	καὶ	ὑπὲρ τῆς ἄλλης Ἑλλάδος τὸν
[8]	εἴποι σφαίρας ἐγκώμια, αὐτὰ ταῦτα	καὶ	φαλάκρας ἐγκώμια διεξέρχεται. ~Πρὸς ταῦτα
[6]	ὁ λόγος· εἰ σοφός τις,	καὶ	φαλακρός· εἰ μὴ φαλακρός τις,
[10]	ἐν ἄστρῳ θνητὸν εἶδος ἐργάζεσθαι,	καὶ	φανέντες δὲ τέρας εἰσὶ πονηρόν,
[9]	Ὅμηρος, πλαττέτω δέ, εἰ βούλεται,	καὶ	Φειδίας ἀποδείξεις τῷ Δίωνι, χαίτην
[1]	ὁ πόλεμος λαμπρὸς ἦν, ἀγομένης	καὶ	φερομένης τῆς κεφαλῆς, τότε δή,
[16]	τῷ Μακεδόνι· ᾄττει δὲ ὁμόσε,	καὶ	φθάσας εἴσω τῶν τοῦ πολεμίου
[19]	ἑτέρῳ καλλωπιστῇ λοιδορούμενον; ὅμοιον εἰ	καὶ	Φιλέας Ἀνδοκίδην ἱεροσυλίας ἐγράψατο, ὥσπερ
[17]	περιεγένετο, φαλάκρας τε ἂν αὐτὸν	καὶ	φιλοσοφίας οὐκ ἀμοιρῆσαι. καὶ νέος
[3]	ἡ μὲν γὰρ καλούς τε	καὶ	φοβεροὺς αὐτοὺς ἔοικε ποιεῖν, ὁ
[17]	τοῦτο φαλάκρα τε ἂν εἴη	καὶ	φόβητρον. εἰ δὲ Ἀχιλλεὺς ἐκόμα·
[6]	ἁπάντων αὐτὸν προτετιμῆσθαι δαιμόνων, παρεῖναι	καὶ	φρενοῦν αὐτῷ τὸ παιδάριον. δεῖ
[6]	ἡλικίαν, ἥτις ἐπιδήλως νοῦν τε	καὶ	φρόνησιν ἐνοικίζει τῷ ζῴῳ, τί
[14]	ἰσχυόντων μοίρᾳ προσνέμειν; ἀμέλει δὲ	καὶ	φύσει καὶ νόμῳ διώρισται· νόμῳ
[18]	ἀλλὰ θείας ἄντικρυς καὶ μοίρας	καὶ	φύσεως, εἰς τὸ παντελὲς ἀπηλλάχθαι
[9]	τῶν ἀνοήτων ὅσα τύχης δῶρα	καὶ	φύσεως. ὅστις δ´ οὖν δήμῳ
[11]	φαλακροῦ, ὃν τέως λαμπαδηκόμον ὄντα	καὶ	φῶς ἅπτοντα χειροποίητον νουθετοῦσιν ἀπηλλάχθαι
[11]	νεκρῷ πρὸς ζωήν· ζωὴ δὲ	καὶ	φῶς καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα
[9]	γὰρ ἀμαθεῖς ὄντες, ἰσχυρογνώμονές εἰσι	καὶ	χαλεποὶ προστάται τῶν ἀτόπων προλήψεων,
[14]	παρ´ ἑαυτῶν ἐξισχύει, κοντοῖς αὐτὰ	καὶ	χάραξιν ὑπερείδουσιν· οὕτως, ἐπειδὴ πεφήνασιν
[10]	τὰ προφητικὰ γένη βαναύσοις μὲν	καὶ	χειρώναξιν οὐκ ἐπιτρέπουσι δημιουργεῖν εἴδη
[13]	γενομένοις, οὗ συνερράγη τὸ Καμβύσου	καὶ	Ψαμμιτίχου στρατόπεδον, κατὰ τὴν ἐξ
[5]	ἐπὶ γῆς φρονιμώτατόν τε ὁμοῦ	καὶ	ψιλότατον, οὕτως ὁμολογεῖται μὲν τῶν
[20]	ἄλλα μυρία καὶ περὶ σῶμα	καὶ	ψυχὴν ἀγαθὰ καθ´ ἕκαστον ἐπεξιών,
[12]	ἁπάσαις ἂν εἴη νόσοις δυσεμβολώτατον.	καὶ	ὥσπερ τῶν δοράτων τὰ μὲν
[23]	καὶ μαρτυροῦσι τοῖς παραδείγμασιν. ~Ἀλλὰ	καίπερ	τούτων οὕτως ἐχόντων, Δίων θαυμαστὸν
[16]	ἐφέρετο· συμφρονήσας δὲ ὁ Πέρσης,	καίπερ	ὢν ἐν δεινῷ, γέρρον μὲν
[13]	τότε πειρώμενοι, καὶ τὸν παρόντα	καιρὸν	ἑκάτεροι τοῦ παντὸς εἶναι κρίσιν
[19]	τριχῶν ἔνι τῷ Δίωνος λόγῳ.	καίτοι	γε εἴπερ ἦν τῷ πράγματι,
[21]	θαλάττης, ἀλλὰ γωνίας ἢ σκότου.	καίτοι	δοριαλώτου μὲν γυναικὸς κἂν ἡ
[6]	καὶ σωφρονεῖν ἐν τοσούτοις παρακινήσασι.	καίτοι	μὴ μικρὸν οἰηθῇς ὑπὸ τοῦ
[21]	ἐπὶ τῶν οἰκημάτων ἄντικρυς οὗτοι·	καίτοι	νικᾶν νομίζουσιν, ὡς ταύτῃ μάλιστα
[17]	σῶμα ἡ κόμη τῶν θαυμαστῶν.	καίτοι	συγχωρῶ Θέτιδος ὄντα κράτιστα φῦναι
[11]	ἀμφίκυρτος· τελευτῶσα δὲ ἤδη πανσέληνος.	καίτοι	τοὺς εἰς ἄκρον εὐτυχίας ἐληλακότας,
[6]	ἦν Ἀπολλώνιος, οὐδὲν πρὸς λόγον·	καίτοι	φίλα μοι πρὸς τὸν ἄνδρα,
[12]	καὶ τὰ βρέτα τὰ Ἀσκληπίεια,	καίτοι	{ψιλὰ} τριχῶν Αἰγυπτιακῶς διακείμενα. εἴη
[10]	τοῦ θείου τὰς ἀληθεστέρας εἰκόνας.	καίτοιγε	ἀπόχρη, τὸ μικρῷ πρότερον εἰρημένον,
[7]	τοῖς κελύφεσιν, οὕτως εἰσὶ καὶ	κακαὶ	κεφαλαί, τοῦ θείου μὲν ἀμοιροῦσαι,
[6]	ὑπενηνέχθαι τῆς φύσεως. Σειληνῷ δὲ	κἀκεῖ	καθέδρα καὶ σκύτος ἐστί, καὶ
[10]	ἰσημερίας σημεῖον ἀπὸ τοῦ θυτηρίου·	κἀκεῖθεν	ἥξει παραφερόμενος ἐπὶ τὸν πόλον
[21]	τοὺς ἄνδρας, οὓς ὅδε τε	κἀκεῖνος	ὁ λόγος ἐνεκωμίασεν. οὐκοῦν ἀπὸ
[20]	ἂν ὑπάρξωσιν ἔδειξεν, οὐχ ὡς	κακὸν	οἷς οὐ πάρεισιν. ὁ δὲ
[10]	οὐκοῦν τοσοῦτόν ἐστιν ἡ κόμη	κακόν,	ὥστε καὶ ἐν ἄστρῳ θνητὸν
[13]	τὸ γοῦν ἔσχατον ἄπεστι τῶν	κακῶν,	ὁ λιμός, οἷς ἅπασιν ἔξεστι
[5]	καὶ δοκεῖ τὸ ἔσχατον εἶναι	κακῶν,	παρῳκηκέναι τῷ ὀφθαλμῷ τρίχας, ἐφ´
[11]	καὶ διαρρέοντα, καὶ ταχὺ μάλα	κακῶς	ἀπολούμενα, πλεῖον ἑκατόν, ὑφ´ ἑνὸς
[7]	τὰ κάλλη τῆς φύσεως. ῥίζαι,	καλάμη,	φλοιός, ἀθέρες, λέμματα, καὶ ἐπὶ
[4]	ἀντὶ καλάμων τετρίφαται, εἰ μὴ	κάλαμον	λέγοις ἀντὶ τοῦ γραφέως τὸν
[3]	ποιούμενοι ἐπιμελοῦνται οὐ ῥᾳθύμως, ἀλλὰ	κάλαμόν	τινα ἔχουσιν ἀεὶ ἐν αὐτῇ
[4]	τῷ λόγῳ φιλόκομος, ὁ τῷ	καλάμῳ	καλλύνων τὴν κόμην, ἀλλ´ οὗτος
[4]	οὗτος αὐτός, ὅτῳ ποτὲ τῷ	καλάμῳ	τὸν λόγον ξυνέγραψεν. εἰ δὲ
[4]	οὗτοι σκαφίσι καὶ προβολίοις ἀντὶ	καλάμων	τετρίφαται, εἰ μὴ κάλαμον λέγοις
[3]	οὐ μόνον τοὺς Ἕλληνας ἑλίκωπας	καλεῖ,	ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον καὶ τὸν
[15]	τὰς τρίχας, ἣν δι´ αὐτὸ	καλεῖ	μεγάλην, ὅτι Λακεδαιμόνιοι πρὸ αὐτῆς
[10]	μὲν οὐδ´ ὅσιόν ἐστιν ἀστέρας	καλεῖν.	εἰ δὲ σὺ βούλει καλεῖν·
[10]	μᾶλλον προσήκει θεοειδέας καὶ θεοεικέλους	καλεῖν,	καὶ τἄλλα πάντα τὰ τοῦ
[14]	δέ, οὓς καὶ ἄξιον ἄνδρας	καλεῖν,	οὐ ῥᾴδιον εἰπεῖν, ὅστις οὐκ
[11]	πανσελήνους, θέμις ἤδη καὶ ἡλίους	καλεῖν·	οὐκέτι γὰρ ἐπανίασιν ἐπὶ τὰς
[10]	καλεῖν. εἰ δὲ σὺ βούλει	καλεῖν·	οὐκοῦν τοσοῦτόν ἐστιν ἡ κόμη
[13]	δὲ ἄνθρωπον, ὃς πολλὴν καὶ	καλὴν	παρέχει τῷ δήμῳ διατριβήν, ἔξεστι
[1]	ἀλλὰ καὶ ἀδελφαί, φασί, τῷ	κάλλει	τι νέμουσι τῶν ἀρρένων· ἐδήλωσε
[7]	αὐτήν, καὶ τριχῶν αὐτὴν ἀγάλλει	κάλλεσιν,	ὥσπερ ἀθέρων τινῶν ἢ λεμμάτων
[7]	θέα τὴν πομπείαν καὶ τὰ	κάλλη	τῆς φύσεως. ῥίζαι, καλάμη, φλοιός,
[4]	τὸ πρᾶγμα τοῦ πράγματος πλέονι	κάλλιόν	ἐστιν, ἢ ἐγὼ Δίωνος χείρων,
[16]	οὔσης ἔτι λαβῆς, πρὸς πολὺ	καλλίους	ἀγωνιστὰς τοῖς ὅπλοις ἐκρίνοντο. ~Κόμη
[15]	εἵλκυσεν εἰς τὸν λόγον, οἳ	κάλλιστα	τῶν Ἑλλήνων ἀπέθανον· τῶν δὲ
[15]	Ἑλλήνων ἀπέθανον· τῶν δὲ τὰς	καλλίστας	τε καὶ μεγίστας νίκας ἀνῃρημένων,
[12]	δὲ καὶ ὑγίεια καλόν, τὸ	κάλλιστον	μὲν οὖν τῶν καλῶν, διὰ
[11]	σκιάδειον τὴν κόμην· καὶ ὁ	κάλλιστος	ποιητῶν Ἀρχίλοχος ἐπαινέσας αὐτήν, ἐπαινεῖ
[3]	πεφόρηντο· Εὐφόρβου γε μὴν τοῦ	καλλίστου	τῶν Τρώων ἀποθανόντος, οὐδὲν ἄλλο
[2]	ἐστι· γλαφυρὸν μέντοι, καὶ τὸ	κάλλος	αὐτοῦ προσιζάνει τῇ μνήμῃ, ὥστε
[3]	ἀπὸ τούτου μάλιστα ἡγεῖται τὸ	κάλλος	ἐπιδείξειν. οὐδενὸς οὖν τῶν ἡρώων
[19]	ὅπερ ἔχων ὠνείδισε τἀδελφῷ τὸ	κάλλος	τὸ ἐπιποίητον, τὴν τῶν τριχῶν
[3]	ταῖς γυναιξί. γυναικῶν γοῦν περὶ	κάλλους	διεξιών, οὐ τοσαυτάκις φαίνεται κόμης
[10]	τἄλλα πάντα τὰ τοῦ θείου	κάλλους	ὀνόματα. καὶ οὐχ οὕτω μὲν
[4]	λόγῳ φιλόκομος, ὁ τῷ καλάμῳ	καλλύνων	τὴν κόμην, ἀλλ´ οὗτος αὐτός,
[19]	εἰσήγαγεν εἰς τὴν ποίησιν ἑτέρῳ	καλλωπιστῇ	λοιδορούμενον; ὅμοιον εἰ καὶ Φιλέας
[1]	φύσει δὲ ἅπαντες ἐθέλομεν εἶναι	καλοί,	πρὸς ὃ μέγα μέρος αἱ
[1]	τὸν βασιλέα διὰ Κῦρον τὸν	καλὸν	ἀποστέρξασα. ~Ταῦτ´ ἄρα ἐποτνιώμην, καὶ
[3]	καὶ τὸν Ὀδυσσέα, ὅταν ἐθέλῃ	καλὸν	γεγονότα ὑπὸ τῆς Ἀθηνᾶς ἐπιδεῖξαι,
[5]	ὦτα λασιόκωφον λέγει, τί καὶ	καλὸν	ἐννοεῖ περὶ τῶν τριχῶν; ἀλλὰ
[14]	ἀεὶ καὶ πάσαις καὶ πανταχοῦ	καλὸν	ἐσπουδακέναι περὶ τὴν ἐπιμέλειαν τῶν
[14]	νόμῳ μέν, εἰ μήτε πᾶσι	καλὸν	ἡ κόμη τοῖς ἄρρεσι, μήτε
[12]	θεῶν. εἰ δὲ καὶ ὑγίεια	καλόν,	τὸ κάλλιστον μὲν οὖν τῶν
[7]	μὲν τοὺς βεβήλους οὑτωσί πως	καλούμενα·	οἱ σοφοὶ δ´ ἂν εἰδεῖεν,
[12]	οἱ ταῦτα δυστυχεῖς, οἱ τοὺς	καλουμένους	κύκλους ὑπὸ τῶν ἰατρῶν ὑπομένειν
[10]	ἂν ὑποκοριζομένων καὶ ἄντικρυς σελήνια	καλούντων	τοὺς φαλακρούς. ~Καὶ μικροῦ με
[20]	πεξαμένη, χερσὶ πλοκάμους ἔπλεξε φαεινούς,	καλούς,	ἀμβροσίους, ὃ καὶ τοῦ πλήθους
[3]	ὀφθαλμῶν οὐ πολλάκις ἐπαινεῖ τοὺς	καλούς,	οὐδὲ ἀπὸ τούτου μάλιστα ἡγεῖται
[3]	ἡδέως καθεύδειν· ἡ μὲν γὰρ	καλούς	τε καὶ φοβεροὺς αὐτοὺς ἔοικε
[16]	ὡς πορρωτάτω καὶ καθίσας ἐν	καλῷ	τὸν στρατόν, ἐπαφίησιν αὐτῷ τοὺς
[13]	ἔχωμεν ἀπὸ τῶν οἰκείων, ἐν	καλῷ	τοῦ θεάτρου καθιζησόμεθα, ἀκροαταὶ τῶν
[12]	τὸ κάλλιστον μὲν οὖν τῶν	καλῶν,	διὰ ταύτην ἐγὼ πολλοὺς κομήτας
[20]	Δίωνι παρεωραμένων, μᾶλλον δὲ ἃ	καλῶς	ἐκεῖνος εἰδώς, οὐκ εἰδέναι προσεποιήσατο.
[10]	δεκάτην δὲ καὶ εἰς τριακοστὴν	καλῶς	ποιῶν οἴχεται, κατὰ σμικρὸν ἀπεσβηκὼς
[13]	ἐκεῖ γενομένοις, οὗ συνερράγη τὸ	Καμβύσου	καὶ Ψαμμιτίχου στρατόπεδον, κατὰ τὴν
[13]	Ἡροδότῳ δὲ ἀπιστεῖς, οὐκοῦν οἰκέται	κἀμοὶ	καὶ συχνοῖς ἄλλοις εἰσὶν ἐν
[15]	ἀναμιμνήσκων τῶν εἰρημένων, ὅτι τρίχες	κἀν	τοῖς ζῶσίν ἐστι νεκρόν, ἀλλ´
[18]	ᾧ βούλει. ἐντεῦθεν ἐγὼ μαντεύομαι	κἀν	τούτῳ τῆς ἡλικίας Ἀχιλλεῖ φαλάκρας
[7]	ἔσχατον· ταύτῃ καὶ ποικιλώτατον. αὕτη,	κἄν	τι δέχηται θεῖον, οὐκ εὐθὺς
[16]	ἐξιστάμενος οἷς ὡπλισμένοις ἦν ἀνυπόστατος·	κἂν	αἰσχρῶς ἀνέλυσεν ἐπὶ Κιλικίας Ἀλέξανδρος,
[2]	δὲ ὁ καρκίνος αὐτῇ παρεγένετο,	κἂν	ἀπεῖπεν, εἰ μὴ τὴν Ἰόλεω
[23]	ἐπαίνους διατιθέμενος. οὗτος μὲν οὖν	κἂν	αὐξήσειεν ἡμῖν ἐν τῇ πόλει
[18]	ἀλλὰ κἂν ἐμοῦ τις, ἀλλὰ	κἂν	αὐτοῦ Σωκράτους, κἂν τοῦ γεραιτάτου
[16]	αἰσχρῶς ἀνέλυσεν ἐπὶ Κιλικίας Ἀλέξανδρος,	κἂν	ἐγένετο τοῖς Ἕλλησι καταγέλαστος, τῇ
[13]	εὐτυχίας ἐμαυτὸν ἐμακάρισα. καὶ γὰρ	κἂν	ἐγὼ ταῦτα πάντα δυναίμην· ἀλλ´
[18]	αὐτοῦ τῆς κόμης ἐλάβετο. ἀλλὰ	κἂν	ἐμοῦ τις, ἀλλὰ κἂν αὐτοῦ
[21]	μέν ἐστι πονηρός, δημοσίᾳ δὲ	κἂν	ἐξομόσαιτο, καὶ οὐδὲν ἄλλο παρέχεται
[13]	κἂν χορηγῆσαι δέῃ τῇ πόλει,	κἂν	ἐπιδόσεις ὁ δῆμος αἰτῇ, χρησόμεθα
[21]	σκότου. καίτοι δοριαλώτου μὲν γυναικὸς	κἂν	ἡ γνώμη τῷ γεγαμηκότι συμμείνειεν·
[24]	τε πρὸς ἀνθρώπους εὖ συμβεβούλευται.	κἂν	μὲν ἐξενεχθεὶς εἰς τὸ κοινὸν
[3]	ἔοικε ποιεῖν, ὁ δὲ ὕπνος,	κἂν	πάνυ ἡδὺς ᾖ, βραδεῖς τε
[17]	περὶ τῶν Ἀχιλλέως τριχῶν, ὡς	κἂν	τὸ γῆρας αὐτοῦ περιέμειναν· ἐγὼ
[18]	τις, ἀλλὰ κἂν αὐτοῦ Σωκράτους,	κἂν	τοῦ γεραιτάτου τῶν Ἑλλήνων ὄπισθεν
[1]	γὰρ ἐς Ἀφροδίτην ἐγὼ δικαιότατος,	κἂν	τῷ Βελλεροφόντῃ σωφροσύνης ἀμφισβητήσαιμι. ἀλλὰ
[13]	ἀκροαταὶ τῶν δεικνυμένων καὶ θεαταί.	κἂν	χορηγῆσαι δέῃ τῇ πόλει, κἂν
[17]	οἶμαι, θριξί, καὶ θυμῷ τὴν	καρδίαν.	ἀλλ´ ὥσπερ οὐκ ἐπαινεῖται δι´
[4]	ἐπιχειρήμασιν, ἅττα μοι πολλὰ τὴν	καρδίαν	ἀναδώσειν μαντεύομαι. ~Οὑμὸς οὖν λόγος
[1]	ἀπερρύη, μέσην αὐτὴν δέδηγμαι τὴν	καρδίαν·	καὶ ἐπειδὴ προσέκειτο μᾶλλον, ἄλλης
[2]	τήρησον ἐν πείσῃ, φασί, τὴν	καρδίαν,	ὥσπερ ὁ Ὀδυσσεὺς πρὸς τὴν
[20]	τόνδε τὸν ἥρω. ~Εἰ δὲ	κάρη	ξανθὸς ἦν ὁ Μενέλαος, ἀλλ´
[3]	ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ κὰδ δὲ	κάρητος	οὔλας ἧκε κόμας, ὑακινθίνῳ ἄνθει
[2]	ἑνὶ συνεστήκεσαν· ἐπεὶ δὲ ὁ	καρκίνος	αὐτῇ παρεγένετο, κἂν ἀπεῖπεν, εἰ
[7]	θεῖτο τεκμήριον τοῦ τέλεον ἤδη	καρπὸν	ἀποδεδεῖχθαι τὴν κεφαλήν. ἣν ἂν
[7]	ἔσχατον; τούτων τέλος μὲν ὁ	καρπός,	ἀλλὰ πρὶν ἥκειν εἰς τοῦτο,
[7]	λέμμασιν ἕτερα λέμματα· ὁ δὲ	καρπὸς	ἀτελὴς ἔτι καὶ κρύφιος. παραγενομένου
[7]	ἐνοικίζεται δὲ κεφαλῇ, καὶ αὐτῇ	καρπός	ἐστιν ὁ ἔνυλος νοῦς, καθάπερ
[12]	ἅπασι πνεύμασι, καὶ διὰ τοῦτο	καρτερὰ	μὲν αὕτη, ῥαδινὴ δὲ ἐκείνη.
[7]	εἰσι πυροὶ καὶ ῥοιαὶ καὶ	κάρυα	πονηρὰ καὶ ἐναποθνήσκοντα τοῖς ἐλύτροις
[13]	τοῦ πάθους κρείττονος ὄντος ἢ	κατ´	ἀναίρεσιν τῶν νεκρῶν, ἄλλο μὲν
[14]	ξυρῷ τὴν κεφαλήν, ὅτι μὴ	κατ´	ἀπαίσιόν τινα καὶ ἀποτρόπαιον συμφοράν,
[16]	καὶ Πέρσαις οὐκέτι τὸ πρᾶγμα	κατ´	ἐλπίδας ἐχώρησε· μὴ γὰρ οὔσης
[21]	οἶμαι κατὰ γένος τε καὶ	κατ´	ἐπιτήδευμα διελέσθαι τοὺς ἄνδρας, οὓς
[11]	διατελοῦσιν ὁλοκλήρῳ τῷ κύκλῳ τοῖς	κατ´	οὐρανὸν ἀντιλάμποντες, ὥσπερ ἀμέλει τὸν
[21]	ἐναλείφειν τε αὐτὰς καὶ διατιθέναι	κατὰ	βοστρύχους, εὐθὺς ἅπασι πρόχειρον λέγειν,
[21]	ἀτελοῦς ἐξανθήματα. ~Προσήκειν δὲ οἶμαι	κατὰ	γένος τε καὶ κατ´ ἐπιτήδευμα
[2]	κατεξανίστη τοῦ πάθους, τὸ δὲ	κατὰ	μικρὸν ὑπεξίστατο, ἤδη διὰ ταῦτα
[5]	ταύτῃ τῶν ζῴων τὰ ἀλογώτερα	κατὰ	παντὸς αὐτὰς ἠμφίεσται τοῦ σώματος·
[1]	ἤδη δὲ καὶ σύνδυο καὶ	κατὰ	πλείους, καὶ ὁ πόλεμος λαμπρὸς
[10]	εἰς τριακοστὴν καλῶς ποιῶν οἴχεται,	κατὰ	σμικρὸν ἀπεσβηκὼς καὶ οὐδεὶς γενόμενος
[5]	ἐστιν ὃ μὴ διακεκριμένας, ἀλλὰ	κατὰ	συστήματα τὰς τρίχας ἀνίησιν· ὥστε
[1]	Ἐπικούρου τι γράφειν ἐγκώμιον, οὐ	κατὰ	ταὐτὰ περὶ τῶν θεῶν διακείμενος,
[13]	τὸ Καμβύσου καὶ Ψαμμιτίχου στρατόπεδον,	κατὰ	τὴν ἐξ Ἀραβίας εἰς Αἴγυπτον
[19]	οὕτως ἔχει σοι καὶ τὰ	κατὰ	τόνδε τὸν ἥρω. ~Εἰ δὲ
[17]	δὲ κράνος οὐδὲν ἄλλ´ ἢ	κατὰ	τοὔνομα καὶ τὸ πρᾶγμα χαλκοῦν
[16]	καὶ τῆς κόμης, κᾆθ´ οὕτω	καταβάλλει	στρατιώτην ἄμαχον, τριχὶ δίκην ἰχθύος
[7]	ἆρ´ οὖν οὐχὶ καὶ τῶν	καταβαλλομένων	ἐν γῇ σπερμάτων οἱ λόγοι
[10]	εἰδῇ, χαλεπανεῖ, τὸ δὲ ῥᾷστον	καταγελάσεται·	δεῖται γὰρ τερατείας· πῶς δὲ
[16]	Ἀλέξανδρος, κἂν ἐγένετο τοῖς Ἕλλησι	καταγέλαστος,	τῇ τριχομαχίᾳ κεκρατημένος· νυνὶ δέ
[17]	λέγοντα παρὰ τοῖς εἰδόσιν ὀφλῆσαι	κατάγελων·	ὡς οὗτός ἐστιν ὁ τῶν
[17]	ὁμοῦ καὶ πραότατος. μὴ δὴ	καταδίκαζε	κόμην τοῦ ἥρωος· ἐν ᾧ
[6]	ζῴῳ, τί ἂν εἴποις, ἢ	καταδικάζειν	ἀλογίαν τῆς φύσεως τῶν τριχῶν;
[10]	καταμωκῶνται τοῦ δήμου· αὐτοὶ δὲ	καταδύντες	εἰς τοὺς ἱεροὺς χηραμούς, ἅττ´
[4]	εἰ καὶ προστετήκασιν. οὐ δὴ	καταισχυνῶ	τὰ πάτρια τῶν ἀγρῶν, οὐδὲ
[16]	ἰχθύος ἐφελκυσάμενος· πεσόντα δὲ ἤδη	κατακαίνει,	τὸν ἀκινάκην σπασάμενος. εἶδε δή
[20]	τῆς Ἥρας ἐπιβουλευούσης τὸν Δία	κατακοιμίσαι,	τά τε ἄλλα κομμωτίσασθαί φησι
[11]	τῷ λίαν εἶναι κατάσκιοι καὶ	κατάκομοι.	~Ταυτὶ μὲν οὖν ὑπὲρ τοῦ
[6]	μὲν οἰκείᾳ, τῇ δὲ ἀλλοτρίᾳ	κατάκομον·	Βακχικὸν γὰρ οὐδὲν οὕτως ὡς
[13]	ἔξεστι καθ´ ἑκάστην ἱερομηνίαν τῷ	καταλαβόντι	θέαν θεᾶσθαι. οὗτός ἐστι μὲν
[23]	τῇ πόλει τὸν τῶν ἐξωλεστάτων	κατάλογον.	φαλάκρα δὲ ἄρα ποῖα ἄττα
[6]	βουλοίμην ἂν αὐτὸν εἶναι τοῦ	καταλόγου.	κινδυνεύει γὰρ ἐκ τῶν εἰρημένων
[10]	ἴβεων, ἃ τοῖς προτεμενίσμασιν ἐγκολάπτουσι,	καταμωκῶνται	τοῦ δήμου· αὐτοὶ δὲ καταδύντες
[17]	ἀκριβεστάτην εἰκόνα παρέχεται ταύτῃ, καὶ	καταπληκτικώτατόν	ἐστιν ἁπάντων, ὅσα στρατιώταις περίκειται.
[9]	τοιοῦτο τερατευσάμενον, ᾧ τὰ παιδάρια	καταπλήττεται;	~Αἰγύπτιοι δὲ καὶ τοῦτο σοφοί,
[4]	νῦν μὲν κηλοῦσιν, νῦν δὲ	καταπλήττουσιν.	ἐγὼ δὲ δυναίμην οὐ χεῖρον
[6]	κομῆται δύνανται φαίνεσθαι τὰ πλήθη	καταπολιτευόμενοι·	τάχα δὲ οὐδὲ σοφία τὸ
[13]	πόρρωθεν εὖ μάλα τὸν πίτυλον	κατασείοντι.	ἐπιλείπει δὲ τὰ Μεγαρέων κεράμια
[6]	ὅσον ἐβούλετο νοῦ δοχεῖον αὐτῷ	κατασκευάσασθαι	τὴν κεφαλήν. ἀλλ´ ὥσπερ ἄλλα
[11]	φωτὸς ἀμοιροῦσι, τῷ λίαν εἶναι	κατάσκιοι	καὶ κατάκομοι. ~Ταυτὶ μὲν οὖν
[4]	συμπτωμάτων τῆς ἀμελείας, ἔλαθεν ἡμᾶς	καταστὰς	εἰς ἔπαινον τῆς ἐπιμελείας. ταῦτα
[13]	ταύτῃ προσκαταγνύμενα· τέμνεται δὲ καὶ	κατατέμνεται,	καὶ οὐδὲν ὅ τι οὐ
[4]	νοημάτων τὰς φάσεις εἰς μέσον	κατατιθέμενος,	ἀγωνιοῦμαι τοῖς πράγμασι, μόνον εἰ
[12]	ξυρὸν ὁρῶ καὶ τὸν δρώπακα	καταφεύγοντας,	ὡς ἅμα μὲν φαλακρούς, ἅμα
[19]	μέρη μαρτύρεται. Ἕκτορος γὰρ ἄντικρυς	καταψεύδεται,	μᾶλλον δὲ Ὁμήρου τὰ περὶ
[23]	ἐν τοῖς Κυβελείοις αὐτῷ τοὺς	κατεαγότας	ὑπὲρ τοῦ λόγου χάριν εἰδέναι,
[7]	νεκρὸν περικείμεναι. ἤδη δὲ ἐγὼ	κατενόησα	καὶ τοὺς ἐν Αἰγύπτῳ θεραπευτὰς
[2]	ἐποίησε, καὶ ὁ λόγος ἀντεισιὼν	κατεξανίστη	τοῦ πάθους, τὸ δὲ κατὰ
[19]	ἰδοῦσιν εἰπεῖν, ὡς ἐπ´ ἐκείνου	κατεσκευάσθη	τοῦ σχήματος, ὅπερ ἔχων ὠνείδισε
[7]	ἀκριβῶς ἴδῃς ἐκλελεμμένην, ἐκεῖ νόμιζε	κατεσκηνηκέναι	τὸν νοῦν, ἐκείνην ἡγοῦ τὴν
[11]	ἡ δέ οἱ κόμη ὤμους	κατεσκίαζε	καὶ μετάφρενα. σκιὰ δὲ οὐδὲν
[22]	λόγος ἔχων ἀξίωμα τῆς ὅθεν	κατηνέχθη	φιλοσοφίας τὴν ἀρχαιότητα, ὥστε βόειον
[23]	κεφαλὴν ὥσπερ μύρῳ τῷ λόγῳ	κατήντλησε.	ζηλοῦσθαι γὰρ ἀνάγκη τὸ δημοσίᾳ
[7]	~Τὰ πρῶτα τῶν ὄντων ἁπλᾶ·	κατιοῦσα	δὲ ἡ φύσις ποικίλλεται. ἡ
[7]	ἀντίθεσιν ἐν τῇ πρώτῃ συνόδῳ	κατισχύουσα	τοῦ θείου, πρὶν τελεωθῆναι τὴν
[8]	μερικῶν. ἄνω μὲν οὖν ἀστέρες,	κάτω	δὲ κεφαλαὶ διεπλάσθησαν ἵν´ εἶεν
[19]	κυάνεαι πεφόρηντο δειξάτω τις, οὗ	κεῖται	τῶν Ὁμήρου ῥαψῳδιῶν. ἀλλ´ οὐδ´
[16]	τοῖς Ἕλλησι καταγέλαστος, τῇ τριχομαχίᾳ	κεκρατημένος·	νυνὶ δέ (μοιρίδιον γὰρ ἦν
[6]	ὡς ἄν, οἶμαι, τῇ μέθῃ	κεκρατημένους,	ἥτις ποτέ ἐστιν ἐν τελεταῖς
[14]	καὶ οὐκ ἐρεῖς, ὡς οἱ	κεκρύφαλοι	κρύπτουσιν, αἱ γὰρ κωμῳδίαι καὶ
[16]	ταχὺ συνείς τι τοῦ δεινοῦ,	κελεύει	μὲν ἀνακλητικὸν ἠχῆσαι τὰς σάλπιγγας·
[7]	ἐναποθνήσκοντα τοῖς ἐλύτροις καὶ τοῖς	κελύφεσιν,	οὕτως εἰσὶ καὶ κακαὶ κεφαλαί,
[21]	καὶ γὰρ Ὅμηρος ἐχόμενον τοῦ	κέρα	ἀγλαοῦ τὸν παρθενοπίπαν ἐποίησεν, ὡς
[13]	κατασείοντι. ἐπιλείπει δὲ τὰ Μεγαρέων	κεράμια	τῇ γενναίᾳ ταύτῃ προσκαταγνύμενα· τέμνεται
[20]	γε μέλλει καὶ δεήσεσθαι τοῦ	κεστοῦ,	ὃς ἄλλα τε πολλὰ δύναται,
[12]	ἔχει καὶ περὶ τούτω τὼ	κεφαλά,	τήν τε δασεῖαν καὶ τὴν
[8]	μὲν οὖν ἀστέρες, κάτω δὲ	κεφαλαὶ	διεπλάσθησαν ἵν´ εἶεν οἶκοι ψυχῶν,
[7]	κελύφεσιν, οὕτως εἰσὶ καὶ κακαὶ	κεφαλαί,	τοῦ θείου μὲν ἀμοιροῦσαι, πολὺ
[13]	γὰρ ὁ βέλτιστος ἐμπεπαρῳνηκέναι ταῖς	κεφαλαῖς·	τῶν μὲν τὴν ἰσχνότητα καὶ
[7]	ἄνωθεν ἡκόντων σπερμάτων, ἐνοικίζεται δὲ	κεφαλῇ,	καὶ αὐτῇ καρπός ἐστιν ὁ
[11]	δὲ οὐδὲν ἕτερον ἐν τῇ	κεφαλῇ	λειότης ἢ παντελὴς ἀπουσία τριχῶν·
[7]	νοῦς τε οὐκ ἂν παραγένοιτο	κεφαλῇ	πρὶν τελεωθεῖσαν ἀποσκυβαλίσαι τὰ περιττά,
[6]	νοῦ δοχεῖον αὐτῷ κατασκευάσασθαι τὴν	κεφαλήν.	ἀλλ´ ὥσπερ ἄλλα πολλὰ τῆς
[8]	οὐδὲν διαφέρει καὶ εἰς κομῆτιν	κεφαλὴν	ἐνοικίσασθαι, παρὰ πλεῖστον οὖσαν τῆς
[7]	τέλεον ἤδη καρπὸν ἀποδεδεῖχθαι τὴν	κεφαλήν.	ἣν ἂν ἀκριβῶς ἴδῃς ἐκλελεμμένην,
[13]	δὲ οὐδὲ λίθῳ πατάξαι νεκροῦ	κεφαλήν,	Ἡροδότῳ δὲ ἀπιστεῖς, οὐκοῦν οἰκέται
[5]	εἰ ψιλὴν μὲν ἔχει τὴν	κεφαλήν,	λάσιον δὲ τὸ φρονοῦν, οἷον
[3]	τῆς γῆς, ὑπερείδοντες ὑπὸ τὴν	κεφαλὴν	μικρὸν ξύλον, ὅπως ἀπέχῃ τῆς
[7]	τὸν νοῦν, ἐκείνην ἡγοῦ τὴν	κεφαλὴν	νεὼν τοῦ θεοῦ. ἄγοιτ´ ἂν
[17]	δὲ εἰκὸς ἀναζεῖν καὶ τὴν	κεφαλήν,	οἶμαι, θριξί, καὶ θυμῷ τὴν
[14]	γέγονεν, ἥτις ὑπέθηκε ξυρῷ τὴν	κεφαλήν,	ὅτι μὴ κατ´ ἀπαίσιόν τινα
[12]	περὶ αὐτὴν ὄντα πάθη τὴν	κεφαλὴν	τῷ φορτίῳ τούτῳ συναπαλλάττεται, μέγα
[23]	τοῦ γείτονος, ὧν ἑκάστου τὴν	κεφαλὴν	ὥσπερ μύρῳ τῷ λόγῳ κατήντλησε.
[7]	ἂν οὖν ἐν δίκῃ μυστήρια	κεφαλῆς	ἀνακαλυπτήρια, διὰ μὲν τοὺς βεβήλους
[12]	καθάπερ ἐξ ἀκροπόλεως, ἀπὸ τῆς	κεφαλῆς	ἐξῆφθαι τῷ παντὶ σώματι τά
[4]	τὸ καθ´ ἡμᾶς πρᾶγμα τῆς	κεφαλῆς.	ὁ γὰρ ἐν ἀπόροις εὔπορος
[11]	ἀπηλλάχθαι πραγμάτων, ὡς ἀρκούσης τῆς	κεφαλῆς	περιλάμψαι τὴν ὅλην οἰκίαν. οὐκοῦν
[13]	δῆμον ἐπ´ αὐτὸ τοῦτο, τῆς	κεφαλῆς	τὴν ῥώμην ἐπιδειξόμενος, ᾗ μηδέν
[1]	ἦν, ἀγομένης καὶ φερομένης τῆς	κεφαλῆς,	τότε δή, τότε χαλεπώτερα πάσχειν
[20]	αἱ ῥωννύμεναι τρίχες ἀπὸ τῆς	κεφαλῆς	τοῦ Διὸς καὶ συγκινοῦσαι τὸν
[4]	τῶν λόγων δημιουργοί· νῦν μὲν	κηλοῦσιν,	νῦν δὲ καταπλήττουσιν. ἐγὼ δὲ
[21]	τοὺς δημίους ὁπλίζουσιν, οἱ δὲ	κηπουροὶ	τὰς Ἀττικὰς ῥαφανίδας φυτεύουσιν, αἷς
[10]	καὶ ἔστιν αὐτοῖς κωμαστήρια τὰ	κιβώτια	κρύπτοντα, φασί, ταύτας τὰς σφαίρας,
[4]	ἀναβεβλημένον καὶ λιγυρόν, ὅ, ἅτε	κιθαρῳδικοῦ	νόμου, τοῦ λόγου προανεκρούσατο· Ἀναστὰς
[16]	ἀνυπόστατος· κἂν αἰσχρῶς ἀνέλυσεν ἐπὶ	Κιλικίας	Ἀλέξανδρος, κἂν ἐγένετο τοῖς Ἕλλησι
[23]	μήν τις ἐκδῷ μοιχὸν ἢ	κίναιδον	ἐν πίνακι γράψαι, κομήτην ἀπολαβὼν
[6]	ἂν αὐτὸν εἶναι τοῦ καταλόγου.	κινδυνεύει	γὰρ ἐκ τῶν εἰρημένων ὑγιῶς
[5]	συστήματα τὰς τρίχας ἀνίησιν· ὥστε	κινδυνεύει	τὸ τῶν τριχῶν τοῦτο πρᾶγμα
[9]	ταύτην βαθείας τριχός, ἵν´ ἔχῃ	κινεῖν	δι´ αὐτῶν ὁπότε θέλοι τὸν
[5]	ἃς ἅπασα τέχνη καὶ βία	κινεῖται,	μὴ φθάσωσι τὸν ὀφθαλμὸν ἐξορύξασαι.
[10]	γὰρ ἀστέρων τὸ κύκλῳ σῶμα	κινούμενον,	περὶ ἣν οὐδὲν οὐδέποτε νεώτερον
[10]	τῆς αὐτῆς φύσεως εἶναι πλημμελῶς	κινουμένους.	ἧκέ τις ἐπὶ τὸ τῆς
[21]	Ἀλέξανδρον ἡμῖν ἀναδείξαντος, ὅθεν οἱ	Κλεισθέναι	καὶ Τίμαρχοι καὶ πάντες οἱ
[20]	πολλὰ δύναται, καὶ μέγιστον, ὅτι	κλέπτει	τῶν ἐχόντων τὸν νοῦν. τότε
[23]	τὸν ἀοιδόν, ὃν Ἀγαμέμνων τῇ	Κλυταιμνήστρᾳ	μελεδωνὸν ἀπολέλοιπεν, τοῦ καθ´ ἡμᾶς
[3]	τοῦτο δὴ τὸ χαλεπώτατον, χαμαὶ	κοιμώμενοι	φυλάττουσιν ὅπως μηδέποτε ἅψωνται τῆς
[3]	ἧττον καὶ τὸν Ἀγαμέμνονα τὸ	κοινὸν	ἐπὶ τοῖς Ἕλλησιν· ἀπὸ δὲ
[24]	κἂν μὲν ἐξενεχθεὶς εἰς τὸ	κοινὸν	εὐδοκιμήσῃ παρὰ τοῖς πλήθεσιν, ὥστ´
[12]	διακείμενα. εἴη γὰρ ἂν εἰς	κοινὸν	νουθεσία, καὶ παράγγελμα τῶν ἐν
[20]	τινα τῶν οἰκούντων τὸν οὐρανόν.	κοινὸς	ὁ λόγος περί τε τῶν
[5]	ὂν τῆς πρὸς τὰ θνητὰ	κοινωνίας	ἀλαζονεύηται, μέρεσιν ὀλίγοις κομῷ. ὅστις
[18]	ἀπηλλάχθαι τῆς πρὸς τὸ θνητὸν	κοινωνίας.	στῆ δ´ ὄπιθεν, ξανθῆς δὲ
[10]	φαλακρότερον. ἀλλ´ οὗτος ἐν Ἐπιδαύρῳ	κομᾷ·	Ἕλλησι γὰρ ἀταλαίπωρος τῆς ἀληθείας
[6]	φύσεως τῶν τριχῶν; εἰ δὲ	κομᾷ	τις καὶ γέρων, καὶ γὰρ
[5]	ὅστις οὖν οὐδὲ τοῖς ὀλίγοις	κομᾷ,	τοῦτ´ ἔστι πρὸς ἕτερον ἄνθρωπον,
[3]	ὠδύρετο λέγων αἵματί οἱ δεύοντο	κόμαι,	Χαρίτεσσιν ὁμοῖαι, πλοχμοί θ´, οἳ
[6]	δὲ καὶ παρὰ τῶν πιτύων	κόμας	δανείζονται. τούτους μὲν ἅπαντας εἶδεν
[3]	ἀριθμὸν ὄντες, ἐκάθηντο ἀσκοῦντες τὰς	κόμας.	δοκεῖ δέ μοι καὶ Ὅμηρος
[3]	οἳ φιλόκαλοι ὄντες καὶ τὰς	κόμας	περὶ πλείστου ποιούμενοι ἐπιμελοῦνται οὐ
[13]	Σκύθαι καὶ Σκυθικῶς ἀνεικότες τὰς	κόμας·	τούτοις ἄν τις ἐντείνῃ κόνδυλον,
[3]	κὰδ δὲ κάρητος οὔλας ἧκε	κόμας,	ὑακινθίνῳ ἄνθει ὁμοίας. καὶ πρέπειν
[3]	οὖν ὀφθῆναί τε ἀγρία ἡ	κόμη	καὶ βαρεῖα· μόλις δὲ διελύετο,
[9]	ἀλήθειαν. τίμιον δὲ ἀμαθέσιν ἡ	κόμη,	καὶ πᾶν τὸ περικείμενον ἔξωθεν
[20]	μᾶλλον ἀνδράσιν ἢ γυναιξὶν ἡ	κόμη,	καὶ τῶν θεῶν, φησί, τὰς
[10]	καλεῖν· οὐκοῦν τοσοῦτόν ἐστιν ἡ	κόμη	κακόν, ὥστε καὶ ἐν ἄστρῳ
[2]	ἐλεγεῖα ποιῶ θρῆνον ἐπὶ τῇ	κόμῃ.	σὺ δὲ ἐπειδὴ φαλακρῶν μὲν
[17]	καλλίους ἀγωνιστὰς τοῖς ὅπλοις ἐκρίνοντο.	~Κόμη	τοίνυν οὔτε ποιεῖ φοβεροὺς οὔτε
[14]	εἰ μήτε πᾶσι καλὸν ἡ	κόμη	τοῖς ἄρρεσι, μήτε πανταχοῦ, μήτ´
[17]	οὕτως οὐδὲ περὶ σῶμα ἡ	κόμη	τῶν θαυμαστῶν. καίτοι συγχωρῶ Θέτιδος
[3]	ἔχουσιν ἀεὶ ἐν αὐτῇ τῇ	κόμῃ,	ᾧ ξαίνουσιν αὐτήν, ὅταν σχολὴν
[11]	δὲ οὕτως· ἡ δέ οἱ	κόμη	ὤμους κατεσκίαζε καὶ μετάφρενα. σκιὰ
[4]	ὁ τῷ καλάμῳ καλλύνων τὴν	κόμην,	ἀλλ´ οὗτος αὐτός, ὅτῳ ποτὲ
[6]	περιμένειν ἄλληλα νοῦν τε καὶ	κόμην,	ἀλλ´, ὥσπερ φωτὶ σκότος, ἐξίστασθαι.
[3]	φροντίζουσι τοῦ καθαρὰν φέρειν τὴν	κόμην	ἢ τοῦ ἡδέως καθεύδειν· ἡ
[11]	λέγουσιν αὐτοφυὲς εἶναι σκιάδειον τὴν	κόμην·	καὶ ὁ κάλλιστος ποιητῶν Ἀρχίλοχος
[15]	χρῷ κουρίας ἀποθανών, εἰς νέωτα	κόμην	καὶ πώγωνα βαθὺν ἤνεγκεν. τούτους
[14]	μᾶλλον ἀνδράσιν ἢ γυναιξὶ τὴν	κόμην,	πῶς οὐ τοῖς οὖσι καὶ
[16]	συνέγραψεν, οὐκ ἐψεύδετο. ~Ἀνὴρ Μακεδών,	κόμην	τε ἀνεικὼς εἰς τὸ περιττὸν
[17]	καὶ πραότατος. μὴ δὴ καταδίκαζε	κόμην	τοῦ ἥρωος· ἐν ᾧ γὰρ
[11]	φῶς, σκότῳ πρέπειν ἡγητέον τὴν	κόμην·	τοῦτο γὰρ οὐκ εὔλογόν ἐστιν,
[3]	τοῖς Ἕλλησιν· ἀπὸ δὲ τῆς	κόμης	ἅπαντας· πρῶτον μὲν Ἀχιλλέα, ξανθῆς
[1]	χρυσῷ τὴν γλῶτταν ἐποιήθη βιβλίον,	κόμης	ἐγκώμιον, οὕτω δή τι λαμπρόν,
[18]	ἡ θεὸς ὄπισθεν αὐτοῦ τῆς	κόμης	ἐλάβετο. ἀλλὰ κἂν ἐμοῦ τις,
[18]	στῆ δ´ ὄπιθεν, ξανθῆς δὲ	κόμης	ἔλε Πηλείωνα. εὖγε, ὦ Δίων,
[3]	πρῶτον μὲν Ἀχιλλέα, ξανθῆς δὲ	κόμης	ἕλε Πηλείωνα· ἔπειτα Μενέλεων, ξανθὸν
[18]	στῆ δ´ ὄπιθεν, ξανθῆς δὲ	κόμης	ἕλε Πηλείωνα· ἵνα λάβοιτο τῆς
[18]	ἑρμαίου λαβόμενος ἔχῃ, ξανθῆς δὲ	κόμης	ἕλε Πηλείωνα; ὅλως δὲ διὰ
[6]	μὲν ἐπιπρέπειν τὴν ἄνθην τῆς	κόμης,	ἐν ᾧ τοῦ βίου μήπω
[16]	λαμβάνεται τοῦ πώγωνος καὶ τῆς	κόμης,	κᾆθ´ οὕτω καταβάλλει στρατιώτην ἄμαχον,
[3]	προσειπών, ὅπερ εἴωθα, ἐπεμελούμην τῆς	κόμης·	καὶ γὰρ ἐτύγχανον μαλακώτερον τὸ
[4]	προσειπών, ὅπερ εἴωθα, ἐπεμελούμην τῆς	κόμης.	καὶ γὰρ ἐτύγχανον τὸ σῶμα
[21]	ἐπὶ διαφθορᾷ γυναικῶν ἠγλαϊσμένης τῆς	κόμης·	καὶ μοιχός ἐστιν αὐτὸς οὗτος·
[4]	δύναμιν; νυνὶ δέ, οὔσης αὐτῷ	κόμης	καὶ τέχνης, ἐχρήσατο τῇ τέχνῃ
[23]	ἐχόντων, Δίων θαυμαστὸν οἷον ὑπὲρ	κόμης	λόγον ἐξήνεγκεν. τί οὖν ἔτι
[3]	κάλλους διεξιών, οὐ τοσαυτάκις φαίνεται	κόμης	μεμνημένος, ἐπεί τοι καὶ τῶν
[18]	ἕλε Πηλείωνα· ἵνα λάβοιτο τῆς	κόμης,	ὄπισθεν ἔστη, ὡς οὐκ οὔσης
[17]	Τρῶάς φησιν, οὐχ ὅτι τῆς	κόμης	οὐχ ὁρῶσιν αἰωρουμένην τὴν σόβην·
[3]	Μενέλεων, ξανθὸν ἐπονομάζων ἀπὸ τῆς	κόμης·	τῆς δὲ Ἕκτορος χαίτης μέμνηται,
[4]	ἐχρήσατο τῇ τέχνῃ περὶ τῆς	κόμης.	ὡς δὲ καὶ πανούργως ἑαυτὸν
[6]	καὶ γὰρ οὐκ ὄντες οὗτοι	κομῆται	δύνανται φαίνεσθαι τὰ πλήθη καταπολιτευόμενοι·
[4]	εἰ ἄρα δυναίμην ἀντιπεριστῆσαι τοῖς	κομήταις	τὸ ὄνειδος; ἐρῶ δέ, οὔτε
[12]	καλῶν, διὰ ταύτην ἐγὼ πολλοὺς	κομήτας	ἐπὶ τὸ ξυρὸν ὁρῶ καὶ
[23]	τοῦ καθ´ ἡμᾶς εἶναι γένους·	κομήτῃ	γὰρ οὐκ ἄν ποτε γύναιον
[16]	ῥιψάσπιδες, ταχὺ δὲ ἄλλος ἄλλον	κομήτην	ἀπολαβόντες, ἀνὰ τὸ πεδίον ἐδίωκον·
[23]	ἢ κίναιδον ἐν πίνακι γράψαι,	κομήτην	ἀπολαβὼν ἀπέχει τοὐπίταγμα· ἂν δὲ
[20]	τὴν ὑπόθεσιν, οὐδ´ ἂν συγχωρήσαιμι	κομήτην	εἶναί τινα τῶν οἰκούντων τὸν
[19]	ἐξευρήσειν. πῶς δ´ ἂν Ὅμηρος	κομήτην	ἐποίησεν, ὃν εἰσήγαγεν εἰς τὴν
[10]	εἰ δέ τίς ἐστι καὶ	κομήτης	ἀστήρ· ἔστι μὲν οὐδείς· χώρα
[20]	ὁ Μενέλαος, ἀλλ´ οὔτι καὶ	κομήτης	γε ἦν, ὅσα γε ἀπὸ
[6]	τοὺς δημίους. ὥστε εἰ καὶ	κομήτης	ἦν Ἀπολλώνιος, οὐδὲν πρὸς λόγον·
[22]	ἥδε, καὶ τί βούλεται; οὐδεὶς	κομήτης,	ὅστις οὐ τὸ δὲ ἀκροτελεύτιον
[8]	ψυχαῖς οὐδὲν διαφέρει καὶ εἰς	κομῆτιν	κεφαλὴν ἐνοικίσασθαι, παρὰ πλεῖστον οὖσαν
[17]	τοῦ Σωκράτους ἢ ὡς περὶ	κομήτου	διελέγετο, πολὺν ἂν οἶμαι τὸν
[4]	γὰρ οὐκέτι παραπλήσιον πάθος ἐγένετο.	κομιδῇ	γέ τοι τὴν πρώτην ἑαλωκὼς
[23]	ἔτι δεῖ Πλάτωνος ἐξελέγχοντος, ὁπηνίκα	κομμωτικὴν	ἄντικρυς ὁ ῥήτωρ ἀπέφηνε τὴν
[20]	Δία κατακοιμίσαι, τά τε ἄλλα	κομμωτίσασθαί	φησι τὴν θεόν, ἐν ᾧ
[1]	ἀπεδείχθην ἀνεπιτήδευτος Εὐβοεύς, οὓς ὄπιθεν	κομόωντας	ἐστράτευσεν ἐπὶ Τροίαν ἡ ποίησις.
[5]	θνητὰ κοινωνίας ἀλαζονεύηται, μέρεσιν ὀλίγοις	κομῷ.	ὅστις οὖν οὐδὲ τοῖς ὀλίγοις
[11]	Ὀδυσσέα παίζουσιν οἱ μνηστῆρες, μειράκια	κομῶντα	καὶ διαρρέοντα, καὶ ταχὺ μάλα
[13]	κόμας· τούτοις ἄν τις ἐντείνῃ	κόνδυλον,	ἀπολώλεκεν· τὸν ἐν θεάτρῳ δὲ
[14]	πρὸς τοῦτο παρ´ ἑαυτῶν ἐξισχύει,	κοντοῖς	αὐτὰ καὶ χάραξιν ὑπερείδουσιν· οὕτως,
[12]	ἀλλ´ εἰ μὲν ὀφθαλμία καὶ	κόρυζα	καὶ βάρος ὤτων καὶ τἄλλα
[17]	πῶς λέγει; οὐ γὰρ ἐμῆς	κόρυθος	λεύσσουσι μέτωπον ἐγγύθι λαμπομένης. τὸ
[13]	χερμὰς ἐπ´ αὐτὰς ἐξαρκέσειεν, ὥστε	κορύνης	ἂν δέοι. αἰτίαν δέ γέ
[12]	μήκιστα φύεται, ἀλλὰ Πηλίου ἐκ	κορυφῆς,	οὗ ταῖς ἐμβολαῖς τῶν ἀνέμων
[20]	καὶ περὶ τοῦ Διός, ὃν	κορωνίδα	τῷ λόγῳ Δίων ἐπέθηκεν, ὡς
[8]	εἶεν οἶκοι ψυχῶν, ἐν κόσμῳ	κόσμοι	μικροί· ἔδει γὰρ εἶναι τὸν
[8]	ἡμῶν οὐκ ἀνέχεται μὴ οὐ	κόσμον	εἶναι τῷ σχήματι. ἡ φαλάκρα
[8]	μικροί· ἔδει γὰρ εἶναι τὸν	κόσμον	ζῷον ἐκ ζῴων συγκείμενον. ταῖς
[8]	ψυχὴ σφαῖραν ὄντα τὸν ὅλον	κόσμον	ψυχοῖ, αἵ τε ἀπὸ τῆς
[3]	ἀνδράσι φαίνεται καθ´ Ὅμηρον ὁ	κόσμος	ὁ τῶν τριχῶν ἢ ταῖς
[8]	μὲν αὐτῆς, τοῦ δὲ σωματικοῦ	κόσμου	δημιουργὸς ἐπεισήγαγε τῷ κόσμῳ, τέλεον
[8]	ὁ τρίτος θεός, ἡ τοῦ	κόσμου	ψυχή, ἣν ὁ πατὴρ μὲν
[8]	ἵν´ εἶεν οἶκοι ψυχῶν, ἐν	κόσμῳ	κόσμοι μικροί· ἔδει γὰρ εἶναι
[8]	σωματικοῦ κόσμου δημιουργὸς ἐπεισήγαγε τῷ	κόσμῳ,	τέλεον αὐτὸν καὶ ὅλον καὶ
[8]	πᾶσα ψυχή, διοικεῖν σώματα καὶ	κόσμων	εἶναι ψυχαί, ὃ καὶ τοῦ
[21]	γνώρισμα τοῦ θιασώτης εἶναι τῆς	Κότυος,	ἀλλ´ εἰ μόνον ἓν τοῦτο
[24]	αἰσχυνθέντας, αὐτοὺς μὲν ἐπιτηδεῦσαι μετριωτέραν	κουρὰν	καὶ σώφρονα, μακαρίσαι δὲ οἷς
[19]	γὰρ παραδέδοται τὰ περὶ τὴν	κουρὰν	ὁμοιότατα τοῖς πάνυ σώφροσι διακείμενος,
[16]	τὸν στρατόν, ἐπαφίησιν αὐτῷ τοὺς	κουρέας.	οὗτοι μὲν οὖν δώροις ὑπὸ
[13]	τῶν φύσει, βαδίζων ἐπὶ τὰ	κουρεῖα	τῆς ἡμέρας πολλάκις· πάρεισι δὲ
[24]	δὲ οἷς ὑπάρχει μηδὲ δεῖσθαι	κουρέως,	οὐκ ἐμοὶ χάριν ὑπὲρ τούτων
[15]	διατεθρύληται, καί τις ἐν χρῷ	κουρίας	ἀποθανών, εἰς νέωτα κόμην καὶ
[17]	ᾧ δεῖ τοὺς πολεμίους φοβεῖν,	κράνη	περικειμένους. τὸ δὲ κράνος οὐδὲν
[17]	τοὔνομα καὶ τὸ πρᾶγμα χαλκοῦν	κρανίον	ἐστίν. εἰ δὲ ἵππων θριξὶν
[12]	εὑρέτην καὶ προστάτην. εἱληθεροῦν γὰρ	κρανίον	καὶ πάσαις ταῖς ὥραις ἐκκείμενον,
[17]	ἐνσκευάζονται, οἷς μὲν ὑπῆρξεν ἀμφιέσασθαι	κράνος,	ἴσασι περὶ τοῦ σχήματος· διδακτέον
[17]	φοβεῖν, κράνη περικειμένους. τὸ δὲ	κράνος	οὐδὲν ἄλλ´ ἢ κατὰ τοὔνομα
[17]	μεταξὺ τοῦ πίλου καὶ τοῦ	κράνους.	ἐπεὶ τήν γε κυρτὴν ἐπιφάνειαν
[17]	τραχὺς {εἰς} ὀργήν, καί, ὁπότε	κρατηθείη	τῷ πάθει, διὰ πάσης ἀσχημοσύνης
[21]	μοιχός ἐστιν αὐτὸς οὗτος· τὰ	κράτιστα	μὲν οὖν τῶν μοιχῶν· εἰς
[5]	γένος αὐτοῦ τοῦ γένους τὰ	κράτιστα.	τουτὶ δὲ μικρῷ πρόσθεν ἐδεικνύετο,
[17]	θαυμαστῶν. καίτοι συγχωρῶ Θέτιδος ὄντα	κράτιστα	φῦναι πρὸς ἅπασαν ἀρετήν, καὶ
[4]	τινα καὶ προνόμια· ἀλλ´ ὃ	κράτιστον	ἡγοῦμαι καὶ ἀγροίκῳ πρὸς τρόπου,
[2]	δὲ ἐπειδὴ φαλακρῶν μὲν ὁ	κράτιστος	εἶ, δοκεῖς δέ τις εἶναι
[13]	φόνου πολλοῦ, καὶ τοῦ πάθους	κρείττονος	ὄντος ἢ κατ´ ἀναίρεσιν τῶν
[12]	πεδινὰ χείρω, τὰ δὲ ὄρεια	κρείττω·	τὴν δὲ αἰτίαν Ὁμήρου πυνθάνου
[13]	καιρὸν ἑκάτεροι τοῦ παντὸς εἶναι	κρίσιν	ἡγούμενοι, μόλις ποτὲ διελύθησαν· γενομένου
[13]	ἀναζέουσαν παραβάλλεται, καὶ διακυρίττεται δεδιδαγμένῳ	κριῷ	πόρρωθεν εὖ μάλα τὸν πίτυλον
[10]	ἔστιν αὐτοῖς κωμαστήρια τὰ κιβώτια	κρύπτοντα,	φασί, ταύτας τὰς σφαίρας, ἃς
[14]	οὐκ ἐρεῖς, ὡς οἱ κεκρύφαλοι	κρύπτουσιν,	αἱ γὰρ κωμῳδίαι καὶ διὰ
[10]	ἴβεων· ἕνα δέ, ὃν οὐ	κρύπτουσιν	ἀλλ´ ἀναδεικνύουσι, τὸν Ἀσκληπιόν, τοῦτον
[7]	δὲ καρπὸς ἀτελὴς ἔτι καὶ	κρύφιος.	παραγενομένου δέ, αὖα πάντα, καὶ
[23]	τὴν φωνὴν ἐπὶ θεάτρου τὸ	κτῆμα	ὑμνήσαντος; πολλὴν οἶμαι τοὺς ἐν
[3]	τῆς Ἀθηνᾶς ἐπιδεῖξαι, φησὶ γοῦν	κυάνεαι	δ´ ἐγένοντο ἔθειραι πάλιν δὲ
[19]	Ἕκτορος εἰρημένα· ἀμφὶ δὲ χαῖται	κυάνεαι	πεφόρηντο δειξάτω τις, οὗ κεῖται
[3]	χαίτης μέμνηται, ἀμφὶ δὲ χαῖται	κυάνεαι	πεφόρηντο· Εὐφόρβου γε μὴν τοῦ
[23]	πολλὴν οἶμαι τοὺς ἐν τοῖς	Κυβελείοις	αὐτῷ τοὺς κατεαγότας ὑπὲρ τοῦ
[8]	πολυγωνότερον· τῶν δὲ πολυγώνων ἁπάντων	κύκλος	ἐν ἐπιπέδοις· ἐν δὲ τοῖς
[12]	ταῦτα δυστυχεῖς, οἱ τοὺς καλουμένους	κύκλους	ὑπὸ τῶν ἰατρῶν ὑπομένειν ἀναγκαζόμενοι,
[10]	οὐδείς· χώρα γὰρ ἀστέρων τὸ	κύκλῳ	σῶμα κινούμενον, περὶ ἣν οὐδὲν
[11]	φάσεις, ἀλλὰ διατελοῦσιν ὁλοκλήρῳ τῷ	κύκλῳ	τοῖς κατ´ οὐρανὸν ἀντιλάμποντες, ὥσπερ
[5]	δὲ δεῖ τι συντελέσαι καὶ	κυνηγέταις·	φίλοι γὰρ οἱ ἄνδρες, καὶ
[4]	τέχνας δύο, φυτηκομεῖν τε καὶ	κυνοκομεῖν	ἐπὶ τῶν θηρίων τὰ ἀλκιμώτατα.
[5]	μετέρχονται τέχνην· ἐκεῖναι σοφώταται τῶν	κυνῶν,	ὧν ὦτα καὶ γαστέρες ψιλαί·
[1]	Παρύσατις, Ἀρταξέρξην τὸν βασιλέα διὰ	Κῦρον	τὸν καλὸν ἀποστέρξασα. ~Ταῦτ´ ἄρα
[17]	τοῦ κράνους. ἐπεὶ τήν γε	κυρτὴν	ἐπιφάνειαν οὐδ´ ἂν Ἥφαιστος ἐγκρατῆ
[10]	ἀπεργάσωνται, περιστέλλουσι· καὶ ἔστιν αὐτοῖς	κωμαστήρια	τὰ κιβώτια κρύπτοντα, φασί, ταύτας
[14]	οἱ κεκρύφαλοι κρύπτουσιν, αἱ γὰρ	κωμῳδίαι	καὶ διὰ τούτων ὁρῶσιν. εἰ
[9]	πατρίων παρακινῇ, ταχὺ πιεῖται τὸ	κώνειον.	τί δ´ ἂν οὖν δοκεῖς
[5]	καὶ μὴ λέγοντος Πλάτωνος, ἀνάγκη	κωφὸν	εἶναι τὸν ταύτῃ λάσιον, ὅθεν