Chapitre
[16]	συντεταγμένον διέμεινεν. ἐν τούτῳ δὲ	ὁ	βασιλεὺς ἀπορίᾳ συνείχετο, γυμνοῖς ἐξιστάμενος
[13]	θαυμάζει τοίνυν Ἡρόδοτος· ἔοικε γὰρ	ὁ	βέλτιστος ἐμπεπαρῳνηκέναι ταῖς κεφαλαῖς· τῶν
[4]	καθ´ ἡμᾶς πρᾶγμα τῆς κεφαλῆς.	ὁ	γὰρ ἐν ἀπόροις εὔπορος τί
[9]	αὐτῶν ὁπότε θέλοι τὸν οὐρανόν.	ὁ	γὰρ ὁρώμενος ἐν οὐρανῷ Ζεὺς
[17]	ἐστιν ἁπάντων, ὅσα στρατιώταις περίκειται.	ὁ	γοῦν Ἀχιλλεὺς ἀναθαρσῆσαι τοὺς Τρῶάς
[7]	εἰδεῖεν, ὅτι νοῦ ταῦτα ἐπιβατήρια·	ὁ	δὲ ἄρτι παραγγείλας εἰς φαλακρούς,
[8]	μὲν ἡ ψυχὴ μιμεῖσθαι θεόν·	ὁ	δέ ἐστιν ὁ τρίτος θεός,
[7]	ἐπὶ τοῖς λέμμασιν ἕτερα λέμματα·	ὁ	δὲ καρπὸς ἀτελὴς ἔτι καὶ
[20]	ὡς κακὸν οἷς οὐ πάρεισιν.	ὁ	δὲ λόγος οὗτος αὐτὰς τῶν
[13]	θημῶνες ὀστέων, ὁ μὲν Αἰγυπτίων,	ὁ	δὲ Μηδικῶν. θαυμάζει τοίνυν Ἡρόδοτος·
[21]	ἡ γνώμη τῷ γεγαμηκότι συμμείνειεν·	ὁ	δὲ μοιχὸς αὐτὸ τοῦτό ἐστιν,
[3]	καὶ φοβεροὺς αὐτοὺς ἔοικε ποιεῖν,	ὁ	δὲ ὕπνος, κἂν πάνυ ἡδὺς
[10]	ἣν οὐδὲν οὐδέποτε νεώτερον γίνεται·	ὁ	δὲ ὑπὸ σελήνην τόπος, αὐτὰ
[13]	δέῃ τῇ πόλει, κἂν ἐπιδόσεις	ὁ	δῆμος αἰτῇ, χρησόμεθα μεγαλοπρεπῶς τοῖς
[10]	φασί, ταύτας τὰς σφαίρας, ἃς	ὁ	δῆμος, ἐὰν εἰδῇ, χαλεπανεῖ, τὸ
[2]	αὐτὸ ῥεῦμα ἕτερον οὗτος αὐτὸς	ὁ	Δίων, καὶ ἐπανήκει μοι μετὰ
[12]	ἀρχὴ καὶ μέσα καὶ τέλος	ὁ	δρώπαξ ἐστίν, ὃς ἀκριβέστερον σιδήρου
[4]	οὐ γὰρ ἕτερός τίς ἐστιν	ὁ	ἐν τῷ λόγῳ φιλόκομος, ὁ
[7]	κεφαλῇ, καὶ αὐτῇ καρπός ἐστιν	ὁ	ἔνυλος νοῦς, καθάπερ ὁ πυρὸς
[20]	γε τῆς ἐν ἄστροις Ἀφροδίτης	ὁ	Ζεὺς ἀκριβέστερος εἰς σφαιρικὴν ἐπιφάνειαν.
[17]	ἐπαινεῖται δι´ Ἀχιλλέα περὶ ψυχὴν	ὁ	θυμός, οὕτως οὐδὲ περὶ σῶμα
[11]	εἶναι σκιάδειον τὴν κόμην· καὶ	ὁ	κάλλιστος ποιητῶν Ἀρχίλοχος ἐπαινέσας αὐτήν,
[2]	εἷς ἑνὶ συνεστήκεσαν· ἐπεὶ δὲ	ὁ	καρκίνος αὐτῇ παρεγένετο, κἂν ἀπεῖπεν,
[7]	τὸ ἔσχατον; τούτων τέλος μὲν	ὁ	καρπός, ἀλλὰ πρὶν ἥκειν εἰς
[3]	τοῖς ἀνδράσι φαίνεται καθ´ Ὅμηρον	ὁ	κόσμος ὁ τῶν τριχῶν ἢ
[2]	σὺ δὲ ἐπειδὴ φαλακρῶν μὲν	ὁ	κράτιστος εἶ, δοκεῖς δέ τις
[13]	γοῦν ἔσχατον ἄπεστι τῶν κακῶν,	ὁ	λιμός, οἷς ἅπασιν ἔξεστι θαυματοποιοῖς
[2]	χρόνος αὐτὴν συνηθεστέραν ἐποίησε, καὶ	ὁ	λόγος ἀντεισιὼν κατεξανίστη τοῦ πάθους,
[6]	ἐξίστασθαι. ἐπιζητοῦσι δὲ τὴν αἰτίαν	ὁ	λόγος ἀπορρητότερος. πειρασόμεθα δ´ οὖν
[6]	ἐκ τῶν εἰρημένων ὑγιῶς ἀντιστρέφειν	ὁ	λόγος· εἰ σοφός τις, καὶ
[21]	ἄνδρας, οὓς ὅδε τε κἀκεῖνος	ὁ	λόγος ἐνεκωμίασεν. οὐκοῦν ἀπὸ μὲν
[2]	συνηγόρου. πρὸς δύο δέ, φησὶν	ὁ	λόγος, οὐδ´ Ἡρακλῆς, εἰ τοὺς
[20]	τῶν οἰκούντων τὸν οὐρανόν. κοινὸς	ὁ	λόγος περί τε τῶν ἀρρένων
[1]	φαλακρὸν ἄνδρα αἰσχύνεσθαι. συνεπιτίθεται γὰρ	ὁ	λόγος τῇ φύσει· φύσει δὲ
[20]	ἄξιον. ἄξιόν γε μήν, εἴπερ	ὁ	λόχος ἐπὶ τὸν Δία, πολλῶν,
[7]	φαλακρούς, οὗτός ἐστιν ὁ νεοτελής,	ὁ	μεμυημένος τὰ θεοφάνια. ὥσπερ δέ
[13]	νῦν εἰσὶ δύο θημῶνες ὀστέων,	ὁ	μὲν Αἰγυπτίων, ὁ δὲ Μηδικῶν.
[19]	δὲ καὶ Ὁμήρου καὶ Ἕκτορος.	ὁ	μὲν γὰρ παραδέδοται τὰ περὶ
[21]	θεῷ καὶ τοῖς Ἰθυφάλλοις ὠργίακεν.	ὁ	μὲν γὰρ Φερεκύδης θοἰμάτιον ἐπηλυγασάμενος,
[20]	~Εἰ δὲ κάρη ξανθὸς ἦν	ὁ	Μενέλαος, ἀλλ´ οὔτι καὶ κομήτης
[7]	παραγγείλας εἰς φαλακρούς, οὗτός ἐστιν	ὁ	νεοτελής, ὁ μεμυημένος τὰ θεοφάνια.
[7]	μετὰ ἀποθανόντων μερῶν. εἰ τοίνυν	ὁ	ξυραῖος χειροποιητός ἐστιν εὐσεβής, ὁ
[2]	πείσῃ, φασί, τὴν καρδίαν, ὥσπερ	ὁ	Ὀδυσσεὺς πρὸς τὴν ἀναγωγίαν τῶν
[9]	ἂν ἔχοι, τοιοῦτός ἐστιν, ὁποῖος	ὁ	πᾶσι φαινόμενος, ὡς ἂν ἡ
[8]	ἡ τοῦ κόσμου ψυχή, ἣν	ὁ	πατὴρ μὲν αὐτῆς, τοῦ δὲ
[16]	ἄνδρα Πέρσην ἐφέρετο· συμφρονήσας δὲ	ὁ	Πέρσης, καίπερ ὢν ἐν δεινῷ,
[1]	σύνδυο καὶ κατὰ πλείους, καὶ	ὁ	πόλεμος λαμπρὸς ἦν, ἀγομένης καὶ
[7]	ἐστιν ὁ ἔνυλος νοῦς, καθάπερ	ὁ	πυρὸς ἐκείνου τοῦ λόγου, εἰωθὸς
[23]	Πλάτωνος ἐξελέγχοντος, ὁπηνίκα κομμωτικὴν ἄντικρυς	ὁ	ῥήτωρ ἀπέφηνε τὴν ῥητορικήν; ἢ
[6]	μετρεῖ δὲ αὐτῷ τὴν μανίαν	ὁ	Σειληνός, μὴ λάθῃ πολὺς ῥυεὶς
[5]	θήρας. εἰ δὲ καὶ Πλάτων	ὁ	σοφὸς τῆς συνωρίδος, ἣν ἐλαύνει
[10]	ὡς ἐν δίκῃ τὸ γένος	ὁ	συγγραφεὺς ἐλοιδόρησεν. Αἰγύπτιοι δὲ καὶ
[6]	φρένες. ταῦτ´ ἄρα καὶ Σωκράτης	ὁ	Σωφρονίσκου, μέτριος ἐς τἄλλα γενόμενος,
[19]	πάνυ σώφροσι διακείμενος, καὶ δείκνυσιν	ὁ	τἀληθέστατα περὶ τῶν ἡρώων συγγεγραφώς,
[19]	ἐγράψατο, ὥσπερ οὐκ αὐτὸς ὢν	ὁ	τῆς θεοῦ τὸ Γοργόνειον ἐξ
[15]	ἡ διαβολὴ τῶν τριχῶν, ὡς	ὁ	τοῦ Λάγου Πτολεμαῖος ξυνέγραφεν, ὅς,
[23]	ὅταν μάλιστα τύχῃ δόξαν ἔχων	ὁ	τοὺς ἐπαίνους διατιθέμενος. οὗτος μὲν
[8]	μιμεῖσθαι θεόν· ὁ δέ ἐστιν	ὁ	τρίτος θεός, ἡ τοῦ κόσμου
[4]	ὁ ἐν τῷ λόγῳ φιλόκομος,	ὁ	τῷ καλάμῳ καλλύνων τὴν κόμην,
[17]	ὀφλῆσαι κατάγελων· ὡς οὗτός ἐστιν	ὁ	τῶν πώποτε πεφιλοσοφηκότων φαλακρότατός τε
[3]	φαίνεται καθ´ Ὅμηρον ὁ κόσμος	ὁ	τῶν τριχῶν ἢ ταῖς γυναιξί.
[24]	τοῦτο τῆς ὑποθέσεως, δι´ ἣν	ὁ	φαυλότατος εἰπεῖν παρὰ τὸν ἄριστον
[7]	ὁ ξυραῖος χειροποιητός ἐστιν εὐσεβής,	ὁ	φύσει φαλακρὸς αὐτοφυῶς ᾠκείωται τῷ
[14]	εἰ δή τι καὶ τοιοῦτον	ὁ	χρόνος ἤνεγκεν· ἐγὼ γὰρ οὔτε
[4]	ἐποίησε, μέλος ἀναβεβλημένον καὶ λιγυρόν,	ὅ,	ἅτε κιθαρῳδικοῦ νόμου, τοῦ λόγου
[12]	ταῦτ´ ἄρα ξύλον ἀγαθὸν ἦν,	ὅ	γε καὶ τῇ διαδοχῇ τοῦ
[10]	τοῖς ἐμοῖς παρείη τουτὶ τἀγαθόν,	ὅ	με ποιεῖ τοῖς θεοῖς παραπλήσιον·
[2]	περὶ τῆς συμφορᾶς. ἐπεὶ δὲ	ὅ	τε χρόνος αὐτὴν συνηθεστέραν ἐποίησε,
[20]	ὥσπερ εἶχεν, ἐδίδαξεν, οὐ γὰρ	ὅ	τι ἂν Ὅμηρος ὀνομάσῃ τοῦτο
[1]	τῶν θεῶν διακείμενος, ἀλλ´ ὡς	ὅ	τι κἀγὼ δυναίμην ἀντιδηξόμενος. ἔλεγον
[20]	καὶ διὰ τί· ὡς οὐδὲν	ὅ	τι καὶ δίχα λαμπρᾶς αἰτίας
[4]	εἶναι δεινός, οὐκ ἔχειν δὲ	ὅ	τι καὶ λέγοι, λέγειν δὲ
[20]	προσόντων, ὅπερ ἐλέγομεν, οὐκ ἔσθ´	ὅ	τι καὶ περὶ φύσεως εἴρηκε
[13]	δὲ καὶ κατατέμνεται, καὶ οὐδὲν	ὅ	τι οὐ τῶν τοῖς ὁρῶσι
[20]	οὔτε παρὰ τούτων λαβών· οὐχ	ὅ	τί ποτέ εἰσιν εἶπεν, οὐχ
[20]	ἀλογία καὶ ζῷα καὶ πᾶν	ὅ	τι τῆς ἐναντίας τῷ θεῷ
[14]	καὶ τοῖς φανεροῖς τἀναντιώτατα διατάττεται;	ὃ	γὰρ τοὺς ἔχοντας ἀσθενεστέρους ποιεῖ,
[21]	δὲ μοιχὸς αὐτὸ τοῦτό ἐστιν,	ὃ	καὶ πρῶτον ἐσύλησε τῆς ψυχῆς
[11]	τοῦτο καὶ τὸ θειότατόν ἐστιν,	ὃ	καὶ τοῖς θεοῖς οὐκ ἔστιν
[8]	σώματα καὶ κόσμων εἶναι ψυχαί,	ὃ	καὶ τοῦ μερισμοῦ γέγονεν αὐταῖς
[20]	πλοκάμους ἔπλεξε φαεινούς, καλούς, ἀμβροσίους,	ὃ	καὶ τοῦ πλήθους τῶν ἐγκωμίων
[4]	προοίμιά τινα καὶ προνόμια· ἀλλ´	ὃ	κράτιστον ἡγοῦμαι καὶ ἀγροίκῳ πρὸς
[1]	ἅπαντες ἐθέλομεν εἶναι καλοί, πρὸς	ὃ	μέγα μέρος αἱ τρίχες συμβάλλονται,
[5]	ἠλιθιώτατον εἶναι· τοῦτο δέ ἐστιν	ὃ	μὴ διακεκριμένας, ἀλλὰ κατὰ συστήματα
[13]	ἀντιπνεύσαντος, καὶ τῶν ἀλφίτων ἐπιλειπόντων·	ὃ	μηδενὶ τῶν θείων ἀνδρῶν παραγένοιτο·
[21]	μὲν δὴ τοῦτο τοιοῦτο γένος,	ὃ	συχνὰς μὲν οἰκίας ἀναστάτους ἐποίησεν,
[6]	καὶ προελθεῖν τὴν παραφοράν, ἐς	ὃ	τοῖς Βάκχοις συνεξορχήσηται· μετρεῖ δὲ
[20]	Διὸς καὶ συγκινοῦσαι τὸν οὐρανόν,	ὃ	τοῖς πλήθεσι καὶ τοῖς ἀγαλματοποιοῖς
[5]	καὶ δι´ ὁλοκλήρου τοῦ γένους,	ὃ	τοσοῦτον ἀναχωρεῖ θηρίων ὅσον τριχῶν.
[21]	μοιχεία γέγονε πρόφασις. ἕτερον δέ,	ὃ	τούτου πολὺ χεῖρόν ἐστι, τοῦ
[13]	ἕτερον αὐτοῦ τὸ παμμέγεθες ἀγαθόν,	ὃ	τῶν εἰρημένων οὐδενὸς ἀπολείπεται. ἂν
[21]	ἐπιτήδευμα διελέσθαι τοὺς ἄνδρας, οὓς	ὅδε	τε κἀκεῖνος ὁ λόγος ἐνεκωμίασεν.
[13]	τροφήν. εἰ δὲ χαλεπὸν μὲν	ὁδὸν	προελέσθαι διὰ τοσούτων ἐθνῶν ὑπερόριον,
[3]	καὶ ἀργύρῳ ἐσφήκωντο· καὶ τὸν	Ὀδυσσέα,	ὅταν ἐθέλῃ καλὸν γεγονότα ὑπὸ
[11]	οὐρανὸν ἀντιλάμποντες, ὥσπερ ἀμέλει τὸν	Ὀδυσσέα	παίζουσιν οἱ μνηστῆρες, μειράκια κομῶντα
[2]	φασί, τὴν καρδίαν, ὥσπερ ὁ	Ὀδυσσεὺς	πρὸς τὴν ἀναγωγίαν τῶν γυναικῶν
[5]	κωφὸν εἶναι τὸν ταύτῃ λάσιον,	ὅθεν	ἀκούομεν, ὥσπερ τυφλὸν τὸν ταύτῃ
[22]	καὶ λόγος ἔχων ἀξίωμα τῆς	ὅθεν	κατηνέχθη φιλοσοφίας τὴν ἀρχαιότητα, ὥστε
[21]	τοῦ τὸν Ἀλέξανδρον ἡμῖν ἀναδείξαντος,	ὅθεν	οἱ Κλεισθέναι καὶ Τίμαρχοι καὶ
[6]	τὸ τεκμήριον, ὡς ἐκεῖ φρένες,	ὅθεν	οἴχονται τρίχες· ἐκεῖ δὲ τρίχες,
[6]	οἴχονται τρίχες· ἐκεῖ δὲ τρίχες,	ὅθεν	οἴχονται φρένες. ταῦτ´ ἄρα καὶ
[5]	ὥσπερ τυφλὸν τὸν ταύτῃ λάσιον,	ὅθεν	ὁρῶμεν. τοῦτο μὲν οὖν εἰ
[5]	συντελέσαι καὶ κυνηγέταις· φίλοι γὰρ	οἱ	ἄνδρες, καὶ ἣν μετέρχονται τέχνην·
[8]	τοῖς βάθος ἔχουσι σφαῖρα· ἴσασιν	οἱ	γεωμετρίας καὶ στερεομετρίας ἐπήβολοι. ἥ
[6]	οὐδὲν οὕτως ὡς ἡ νεβρίς·	οἱ	δὲ καὶ παρὰ τῶν πιτύων
[21]	μὲν νόμοι τοὺς δημίους ὁπλίζουσιν,	οἱ	δὲ κηπουροὶ τὰς Ἀττικὰς ῥαφανίδας
[4]	ἐπιμελείας. ταῦτα γὰρ ἡμᾶς δρῶσιν	οἱ	δεινοὶ τῶν λόγων δημιουργοί· νῦν
[3]	οὐδὲν ἄλλο ὠδύρετο λέγων αἵματί	οἱ	δεύοντο κόμαι, Χαρίτεσσιν ὁμοῖαι, πλοχμοί
[23]	οἰκίας ἐπίστευσε. μέγα δὲ καὶ	οἱ	ζωγράφοι παρέχονται τῷ λόγῳ τεκμήριον,
[21]	τὴν ἐξάγιστον ἡδονήν· καὶ καθάπαξ	οἱ	θηλυδρίαι τριχοπλάσται πάντες εἰσίν. ἀλλ´
[14]	φαλακρά· καὶ οὐκ ἐρεῖς, ὡς	οἱ	κεκρύφαλοι κρύπτουσιν, αἱ γὰρ κωμῳδίαι
[21]	τὸν Ἀλέξανδρον ἡμῖν ἀναδείξαντος, ὅθεν	οἱ	Κλεισθέναι καὶ Τίμαρχοι καὶ πάντες
[11]	λέγει δὲ οὕτως· ἡ δέ	οἱ	κόμη ὤμους κατεσκίαζε καὶ μετάφρενα.
[7]	γὰρ ἔχουσιν, ὥσπερ δοκοῦσι, μάχην	οἱ	λόγοι· ἀλλ´ ἐπεὶ μὴ νῦν
[7]	τῶν καταβαλλομένων ἐν γῇ σπερμάτων	οἱ	λόγοι θεῖόν εἰσιν, εἰ καὶ
[10]	πονηρόν, οὓς οἱ τερατοσκόποι καὶ	οἱ	μάντεις ἐκθύονται· δημοσιωτάτας γέ τοι
[21]	θηλυδρίαι τριχοπλάσται πάντες εἰσίν. ἀλλ´	οἱ	μὲν ἐπὶ τῶν οἰκημάτων ἄντικρυς
[21]	ζημίαν. εἰκότως οὖν ἐπ´ αὐτοῖς	οἱ	μὲν νόμοι τοὺς δημίους ὁπλίζουσιν,
[11]	ὥσπερ ἀμέλει τὸν Ὀδυσσέα παίζουσιν	οἱ	μνηστῆρες, μειράκια κομῶντα καὶ διαρρέοντα,
[21]	ἀπὸ μὲν τῶν φιλοκόμων εἰσὶν	οἱ	μοιχοί. καὶ γὰρ Ὅμηρος ἐχόμενον
[6]	τις, ἀλλὰ δύναμις. οὕτω γὰρ	οἱ	νομοθέται σοφίαν μὲν τῶν τιμιωτάτων
[22]	βόειον ἐπιβλέπειν αὐτῇ. πάμπολυ γὰρ	οἱ	πάλαι τῶν νῦν εἰς ἀλήθειαν
[13]	τῶν νεκρῶν, ἄλλο μὲν οὐδὲν	οἱ	περιγενόμενοι τοὺς ἀποθανόντας ἐποίησαν· ἀναμὶξ
[23]	καὶ οἱ ταξίαρχοι· ἁπανταχοῦ δὲ	οἱ	πλείω νοῦν ἔχειν ὑπὸ τῶν
[21]	Κλεισθέναι καὶ Τίμαρχοι καὶ πάντες	οἱ	πρὸς ἀργύριον τὴν ὥραν διατιθέμενοι·
[4]	τορόν, οἵῳ τοὺς ἀγωνιστικοὺς λόγους	οἱ	ῥήτορες ὥσπερ ἐμβόλοις τὰς τριήρεις
[7]	τοὺς βεβήλους οὑτωσί πως καλούμενα·	οἱ	σοφοὶ δ´ ἂν εἰδεῖεν, ὅτι
[23]	δὲ ταγμάτων ἐν ὑγιαίνουσι πράγμασιν	οἱ	στρατηγοί τε καὶ οἱ ταξίαρχοι·
[23]	πράγμασιν οἱ στρατηγοί τε καὶ	οἱ	ταξίαρχοι· ἁπανταχοῦ δὲ οἱ πλείω
[12]	ἐλυσιτέλησεν. οὗτοι μὲν οὖν εἰσιν	οἱ	ταῦτα δυστυχεῖς, οἱ τοὺς καλουμένους
[10]	δὲ τέρας εἰσὶ πονηρόν, οὓς	οἱ	τερατοσκόποι καὶ οἱ μάντεις ἐκθύονται·
[12]	οὖν εἰσιν οἱ ταῦτα δυστυχεῖς,	οἱ	τοὺς καλουμένους κύκλους ὑπὸ τῶν
[15]	οὖν εἵλκυσεν εἰς τὸν λόγον,	οἳ	κάλλιστα τῶν Ἑλλήνων ἀπέθανον· τῶν
[3]	μὴ ἀμελεῖν τοῦ τοιούτου πράγματος,	οἳ	τότε ἥκοντες πρὸ τῆς μάχης
[3]	ἐπῄει μοι τοὺς φιλοκόμους ἐπαινεῖν,	οἳ	φιλόκαλοι ὄντες καὶ τὰς κόμας
[3]	κόμαι, Χαρίτεσσιν ὁμοῖαι, πλοχμοί θ´,	οἳ	χρυσῷ τε καὶ ἀργύρῳ ἐσφήκωντο·
[21]	τύχῃ, μειράκιον εὐπάρυφον ἄγει λαβὸν	οἷ	γῆς καὶ θαλάττης βούλεται· εἰ
[9]	ἐστι καὶ ἕτερος Ζεύς, οὐκ	οἶδα	μὲν εἴ τίς ἐστι μετὰ
[20]	εἰδέναι προσεποιήσατο. ἐγὼ δὲ καὶ	οἶδα	ταυτί, καὶ οὐκ ἄγω γε
[9]	ἕτερος· ἔστω δέ, εἴ τις	οἴεται.	πάντως οὖν ἢ πρῶτος ἢ
[14]	ἀξίαν. ~Ὅστις οὖν, ὥσπερ Δίων,	οἴεται	πρέπειν πολὺ μᾶλλον ἀνδράσιν ἢ
[6]	τοσούτοις παρακινήσασι. καίτοι μὴ μικρὸν	οἰηθῇς	ὑπὸ τοῦ Διὸς ἁπάντων αὐτὸν
[6]	θιάσου δασὺ τριχί, τῇ μὲν	οἰκείᾳ,	τῇ δὲ ἀλλοτρίᾳ κατάκομον· Βακχικὸν
[11]	αὐτὸ τοῦτο τὸ πάντων εἰπεῖν	οἰκειότατον,	ἡ σελήνη καὶ τῆς σελήνης
[13]	καὶ ζῆν ἔχωμεν ἀπὸ τῶν	οἰκείων,	ἐν καλῷ τοῦ θεάτρου καθιζησόμεθα,
[6]	τἄλλα γενόμενος, καὶ παρ´ ὁντινοῦν	οἰκείων	ἐπαίνων φεισάμενος, οὐκ ἠδύνατο μὴ
[13]	κεφαλήν, Ἡροδότῳ δὲ ἀπιστεῖς, οὐκοῦν	οἰκέται	κἀμοὶ καὶ συχνοῖς ἄλλοις εἰσὶν
[21]	ἀλλ´ οἱ μὲν ἐπὶ τῶν	οἰκημάτων	ἄντικρυς οὗτοι· καίτοι νικᾶν νομίζουσιν,
[11]	τῆς κεφαλῆς περιλάμψαι τὴν ὅλην	οἰκίαν.	οὐκοῦν αὐτὸ τοῦτο καὶ τὸ
[21]	τοιοῦτο γένος, ὃ συχνὰς μὲν	οἰκίας	ἀναστάτους ἐποίησεν, ἐνίας δὲ ἤδη
[23]	ἄν ποτε γύναιον ἐκ διαβεβλημένης	οἰκίας	ἐπίστευσε. μέγα δὲ καὶ οἱ
[9]	τεθαύμακεν, ἀγροὺς καὶ ἀπήνας καὶ	οἰκίας	καὶ συνοικίας, ὅσα μὴ τῆς
[20]	φύσεως εἴρηκε τῶν τριχῶν, οὔτ´	οἴκοθεν	ἐξευρών, οὔτε παρὰ τούτων λαβών·
[8]	δὲ κεφαλαὶ διεπλάσθησαν ἵν´ εἶεν	οἶκοι	ψυχῶν, ἐν κόσμῳ κόσμοι μικροί·
[20]	συγχωρήσαιμι κομήτην εἶναί τινα τῶν	οἰκούντων	τὸν οὐρανόν. κοινὸς ὁ λόγος
[23]	ἔχειν ὑπὸ τῶν πολλῶν ἀξιούμενοι.	οἶμαι	δὲ ἐγὼ καὶ τὸν ἀοιδόν,
[17]	εἰκὸς ἀναζεῖν καὶ τὴν κεφαλήν,	οἶμαι,	θριξί, καὶ θυμῷ τὴν καρδίαν.
[21]	ὕλης ἀτελοῦς ἐξανθήματα. ~Προσήκειν δὲ	οἶμαι	κατὰ γένος τε καὶ κατ´
[6]	ἐν ἀκόσμοις σκιρτήμασιν, ὡς ἄν,	οἶμαι,	τῇ μέθῃ κεκρατημένους, ἥτις ποτέ
[17]	περὶ κομήτου διελέγετο, πολὺν ἂν	οἶμαι	τὸν λέγοντα παρὰ τοῖς εἰδόσιν
[23]	θεάτρου τὸ κτῆμα ὑμνήσαντος; πολλὴν	οἶμαι	τοὺς ἐν τοῖς Κυβελείοις αὐτῷ
[19]	περὶ τῶν ἡρώων συγγεγραφώς, ἅτε,	οἶμαι,	τῶν μὲν συστρατιώτης γενόμενος, ἐπὶ
[6]	Διονύσου παιδαγωγὸς ἀποδέδεικται· ἔδει γάρ,	οἶμαι,	φαλακρὸν ὄντα νοῦν ἔχειν καὶ
[2]	ὥστε οὐδὲ βουλόμενον ἐπιλαθέσθαι με	οἷόν	τε. ~Ἀναστὰς ἕωθεν καὶ τοὺς
[5]	κεφαλήν, λάσιον δὲ τὸ φρονοῦν,	οἷον	τὸν Αἰακίδην ἡ ποίησις ὕμνησεν;
[3]	καὶ συνεπέπλεκτο τὰ πολλὰ αὐτῆς,	οἷον	τῶν ὀίων τὰ περὶ τοῖς
[23]	τούτων οὕτως ἐχόντων, Δίων θαυμαστὸν	οἷον	ὑπὲρ κόμης λόγον ἐξήνεγκεν. τί
[11]	βιαίου τῆς ἀποδείξεως. οὐκοῦν ἅπαντες	οἴονταί	τε καὶ λέγουσιν αὐτοφυὲς εἶναι
[9]	ἐν οὐρανῷ Ζεὺς ἅπαντες ἴσμεν	οἷός	ἐστιν· εἰ δέ τίς ἐστι
[20]	ἐδίδαξεν, οὐχ ὡς ἀγαθόν εἰσιν	οἷς	ἂν ὑπάρξωσιν ἔδειξεν, οὐχ ὡς
[13]	ἄπεστι τῶν κακῶν, ὁ λιμός,	οἷς	ἅπασιν ἔξεστι θαυματοποιοῖς εἶναι, καὶ
[7]	περὶ αὐτὰ γίνεται, τάχα μὲν	οἷς	ἔχει δεξιουμένη, τάχα δὲ διὰ
[5]	τοῦ ζῴου τὰ αἰσθητήρια, καὶ	οἷς	μάλιστα τῶν τοῦ σώματος μορίων
[17]	εἰ δὲ ἵππων θριξὶν ἐνσκευάζονται,	οἷς	μὲν ὑπῆρξεν ἀμφιέσασθαι κράνος, ἴσασι
[20]	ὑπάρξωσιν ἔδειξεν, οὐχ ὡς κακὸν	οἷς	οὐ πάρεισιν. ὁ δὲ λόγος
[10]	δὲ καὶ τοῦτο σοφοί, παρ´	οἷς	τὰ προφητικὰ γένη βαναύσοις μὲν
[24]	κουρὰν καὶ σώφρονα, μακαρίσαι δὲ	οἷς	ὑπάρχει μηδὲ δεῖσθαι κουρέως, οὐκ
[5]	ἁπάντων ἱερώτατον ἄνθρωπος, ἀνθρώπων δέ,	οἷς	ὑπῆρξεν εὐμοιρῆσαι τὴν ἀποβολὴν τῶν
[16]	βασιλεὺς ἀπορίᾳ συνείχετο, γυμνοῖς ἐξιστάμενος	οἷς	ὡπλισμένοις ἦν ἀνυπόστατος· κἂν αἰσχρῶς
[10]	καὶ εἰς τριακοστὴν καλῶς ποιῶν	οἴχεται,	κατὰ σμικρὸν ἀπεσβηκὼς καὶ οὐδεὶς
[6]	τεκμήριον, ὡς ἐκεῖ φρένες, ὅθεν	οἴχονται	τρίχες· ἐκεῖ δὲ τρίχες, ὅθεν
[6]	τρίχες· ἐκεῖ δὲ τρίχες, ὅθεν	οἴχονται	φρένες. ταῦτ´ ἄρα καὶ Σωκράτης
[4]	προοιμιασάμενος ἀκμαῖόν τι καὶ τορόν,	οἵῳ	τοὺς ἀγωνιστικοὺς λόγους οἱ ῥήτορες
[3]	τὰ πολλὰ αὐτῆς, οἷον τῶν	ὀίων	τὰ περὶ τοῖς σκέλεσιν αἰωρούμενα·
[10]	ἐθνῶν ἀνδραποδισμούς, πόλεων ἀναστάσεις, βασιλέων	ὀλέθρους,	μικρὸν οὐδὲν οὐδὲ μέτριον, ἀλλὰ
[13]	καὶ σκληραί, καὶ οὐδ´ ἂν	ὅλη	χερμὰς ἐπ´ αὐτὰς ἐξαρκέσειεν, ὥστε
[8]	στερεομετρίας ἐπήβολοι. ἥ τε οὖν	ὅλη	ψυχὴ σφαῖραν ὄντα τὸν ὅλον
[11]	ἀρκούσης τῆς κεφαλῆς περιλάμψαι τὴν	ὅλην	οἰκίαν. οὐκοῦν αὐτὸ τοῦτο καὶ
[8]	ψυχοῖ, αἵ τε ἀπὸ τῆς	ὅλης	ῥυεῖσαι καὶ μέρη γενόμεναι θέλουσιν
[20]	μὲν πολλὰ πρὸς δόξαν ἐστίν,	ὀλίγα	δὲ πρὸς ἀλήθειαν. ἓν δή
[5]	κομῷ. ὅστις οὖν οὐδὲ τοῖς	ὀλίγοις	κομᾷ, τοῦτ´ ἔστι πρὸς ἕτερον
[5]	τὰ θνητὰ κοινωνίας ἀλαζονεύηται, μέρεσιν	ὀλίγοις	κομῷ. ὅστις οὖν οὐδὲ τοῖς
[10]	ἐστὶ τοῦ θείου τὸ πεφυκὸς	ὁλκαῖς	τισιν ἕπεσθαι. παρὰ τούτων οὖν,
[5]	μικρῷ πρόσθεν ἐδεικνύετο, καὶ δι´	ὁλοκλήρου	τοῦ γένους, ὃ τοσοῦτον ἀναχωρεῖ
[11]	ἐπὶ τὰς φάσεις, ἀλλὰ διατελοῦσιν	ὁλοκλήρῳ	τῷ κύκλῳ τοῖς κατ´ οὐρανὸν
[8]	τῷ κόσμῳ, τέλεον αὐτὸν καὶ	ὅλον	καὶ πᾶν ἐκ πάντων σπερμάτων
[8]	ὅλη ψυχὴ σφαῖραν ὄντα τὸν	ὅλον	κόσμον ψυχοῖ, αἵ τε ἀπὸ
[15]	ἀρετῆς εἰς τὸν ὑπὲρ τῶν	ὅλων	ἀγῶνα συνέστησαν. ἐπράχθη δὲ ἀπὸ
[19]	οὔσης ἐκ τοῦ προσθίου λαβῆς.	~Ὅλως	δὲ ἀγαθὸν μὲν οὐδὲν ὑπὲρ
[18]	ξανθῆς δὲ κόμης ἕλε Πηλείωνα;	ὅλως	δὲ διὰ τί τεμάχιον ἐκφέρεις,
[3]	μᾶλλον τοῖς ἀνδράσι φαίνεται καθ´	Ὅμηρον	ὁ κόσμος ὁ τῶν τριχῶν
[9]	τί δ´ ἂν οὖν δοκεῖς	Ὅμηρον	ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων παθεῖν, αὐτὰ
[20]	θεῶν, φησί, τὰς μὲν θηλείας	Ὅμηρος	ἄλλως ἐπαινεῖ, βοῶπιν Ἥραν καὶ
[21]	εἰσὶν οἱ μοιχοί. καὶ γὰρ	Ὅμηρος	ἐχόμενον τοῦ κέρα ἀγλαοῦ τὸν
[19]	ῥαψῳδὸν ἐξευρήσειν. πῶς δ´ ἂν	Ὅμηρος	κομήτην ἐποίησεν, ὃν εἰσήγαγεν εἰς
[20]	οὐ γὰρ ὅ τι ἂν	Ὅμηρος	ὀνομάσῃ τοῦτο τῆς φύσεώς ἐστι
[9]	διεξέρχεται. ~Πρὸς ταῦτα γραφέτω μὲν	Ὅμηρος,	πλαττέτω δέ, εἰ βούλεται, καὶ
[3]	κόμας. δοκεῖ δέ μοι καὶ	Ὅμηρος	πλείστης ἐπιμελείας ἀξιοῦν τὸ τοιοῦτον.
[19]	ὅσα γε καὶ ἄλλῳ δοκεῖν·	Ὁμήρου	δὲ ἐξαψάμενος, ὥσπερ ἱερᾶς ἀγκύρας,
[19]	περὶ Ἕκτορος, τάχα δὲ καὶ	Ὁμήρου	καὶ Ἕκτορος. ὁ μὲν γὰρ
[12]	ὄρεια κρείττω· τὴν δὲ αἰτίαν	Ὁμήρου	πυνθάνου καὶ ἀκούσῃ λέγοντος· ἀνεμοτρεφῆ
[19]	δειξάτω τις, οὗ κεῖται τῶν	Ὁμήρου	ῥαψῳδιῶν. ἀλλ´ οὐδ´ ἂν Ἴωνα
[19]	γὰρ ἄντικρυς καταψεύδεται, μᾶλλον δὲ	Ὁμήρου	τὰ περὶ Ἕκτορος, τάχα δὲ
[20]	πλήθεσι καὶ τοῖς ἀγαλματοποιοῖς συνεχώρησεν.	Ὁμήρου	τοίνυν καὶ Λακεδαιμονίων ἐξῃρημένων, οὐδὲν
[19]	ἐπιμέλειαν. ἃ δὲ γέγραφεν ὡς	Ὁμήρῳ	περὶ Ἕκτορος εἰρημένα· ἀμφὶ δὲ
[20]	λόγῳ Δίων ἐπέθηκεν, ὡς ἃ	Ὁμήρῳ	τεθεολόγηται, τὰ μὲν πολλὰ πρὸς
[3]	αἵματί οἱ δεύοντο κόμαι, Χαρίτεσσιν	ὁμοῖαι,	πλοχμοί θ´, οἳ χρυσῷ τε
[3]	οὔλας ἧκε κόμας, ὑακινθίνῳ ἄνθει	ὁμοίας.	καὶ πρέπειν γε μᾶλλον τοῖς
[19]	τὴν ποίησιν ἑτέρῳ καλλωπιστῇ λοιδορούμενον;	ὅμοιον	εἰ καὶ Φιλέας Ἀνδοκίδην ἱεροσυλίας
[8]	μείους καὶ μείζους εἰσίν, ἀλλ´	ὁμοιοσχήμονες	ἅπαντες. τί δ´ ἂν σφαίρας
[11]	αἷς φαλακρῶν παῖδες ὁμώνυμοι καὶ	ὁμοιοσχήμονες.	καὶ γὰρ ἄρχεται μηνοειδὴς ἡ
[19]	παραδέδοται τὰ περὶ τὴν κουρὰν	ὁμοιότατα	τοῖς πάνυ σώφροσι διακείμενος, καὶ
[9]	τάξις τῆς φύσεως χωρήσῃ τὴν	ὁμοιότητα.	ἀλλὰ γὰρ ἐοίκασι ποιητική τε
[6]	φιλοτιμεῖσθαι τῇ πρὸς τὸν Σειληνὸν	ὁμοιότητι.	ἐν τούτῳ γὰρ ἅπαν ἐνῆν,
[14]	γὰρ οὔτε εἶδον, οὔτε ἤκουσα.	ὁμολογεῖ	δὲ καὶ ἡ φύσις τῷ
[5]	τε ὁμοῦ καὶ ψιλότατον, οὕτως	ὁμολογεῖται	μὲν τῶν βοσκημάτων ἁπάντων πρόβατον
[16]	ταῦτα τῷ Μακεδόνι· ᾄττει δὲ	ὁμόσε,	καὶ φθάσας εἴσω τῶν τοῦ
[17]	τῶν πώποτε πεφιλοσοφηκότων φαλακρότατός τε	ὁμοῦ	καὶ πραότατος. μὴ δὴ καταδίκαζε
[5]	τῶν ἐπὶ γῆς φρονιμώτατόν τε	ὁμοῦ	καὶ ψιλότατον, οὕτως ὁμολογεῖται μὲν
[21]	καὶ εἴσω τοῦ τείχους τῶν	ὁμοφύλων	πολεμιώτατον. ὧν γάρ, ἵνα μὴ
[11]	αἱ φάσεις, αἷς φαλακρῶν παῖδες	ὁμώνυμοι	καὶ ὁμοιοσχήμονες. καὶ γὰρ ἄρχεται
[4]	τι καὶ λέγοι, λέγειν δὲ	ὅμως	ὑπὸ περιουσίας τοῦ δύνασθαι· ἐπεί
[5]	φορτίου· ἵνα δὲ μὴ ἀνεπίμνηστον	ὂν	τῆς πρὸς τὰ θνητὰ κοινωνίας
[23]	δὲ ἐγὼ καὶ τὸν ἀοιδόν,	ὃν	Ἀγαμέμνων τῇ Κλυταιμνήστρᾳ μελεδωνὸν ἀπολέλοιπεν,
[21]	μὲν οὖν τῶν μοιχῶν· εἰς	ὃν	ἀπέρριπται τοὔνειδος. ἓν μὲν δὴ
[19]	δ´ ἂν Ὅμηρος κομήτην ἐποίησεν,	ὃν	εἰσήγαγεν εἰς τὴν ποίησιν ἑτέρῳ
[20]	οὕτω καὶ περὶ τοῦ Διός,	ὃν	κορωνίδα τῷ λόγῳ Δίων ἐπέθηκεν,
[10]	ῥάμφη τῶν ἴβεων· ἕνα δέ,	ὃν	οὐ κρύπτουσιν ἀλλ´ ἀναδεικνύουσι, τὸν
[11]	ἑκατόν, ὑφ´ ἑνὸς ἅπαντα φαλακροῦ,	ὃν	τέως λαμπαδηκόμον ὄντα καὶ φῶς
[4]	δυναίμην ἀντιπεριστῆσαι τοῖς κομήταις τὸ	ὄνειδος;	ἐρῶ δέ, οὔτε προοιμιασάμενος ἀκμαῖόν
[22]	δεινὸν ἐκεῖνο καὶ πρᾶγμα καὶ	ὄνομα.	εὖγε, ὅτι συνήρμοσας. πῶς οὖν,
[20]	γὰρ ὅ τι ἂν Ὅμηρος	ὀνομάσῃ	τοῦτο τῆς φύσεώς ἐστι τῶν
[10]	πάντα τὰ τοῦ θείου κάλλους	ὀνόματα.	καὶ οὐχ οὕτω μὲν ἄξιον,
[11]	ἢ σκότος· ἑκατέρῳ γὰρ τῶν	ὀνομάτων	φωτὸς ἀπουσία σημαίνεται. ἐγγυτέρω δὲ
[11]	ἅπαντα φαλακροῦ, ὃν τέως λαμπαδηκόμον	ὄντα	καὶ φῶς ἅπτοντα χειροποίητον νουθετοῦσιν
[17]	τῶν θαυμαστῶν. καίτοι συγχωρῶ Θέτιδος	ὄντα	κράτιστα φῦναι πρὸς ἅπασαν ἀρετήν,
[6]	ἀποδέδεικται· ἔδει γάρ, οἶμαι, φαλακρὸν	ὄντα	νοῦν ἔχειν καὶ σωφρονεῖν ἐν
[12]	τἄλλα πάντα τὰ περὶ αὐτὴν	ὄντα	πάθη τὴν κεφαλὴν τῷ φορτίῳ
[8]	τε οὖν ὅλη ψυχὴ σφαῖραν	ὄντα	τὸν ὅλον κόσμον ψυχοῖ, αἵ
[19]	πόρρωθεν ἐξευρίσκει μὲν Λακεδαιμονίους οὐδὲν	ὄντας	πρὸς ἔπος, οὔκουν ὅσα γε
[13]	τοὺς ἀποθανόντας ἐποίησαν· ἀναμὶξ δὲ	ὄντας,	ὡς ἕκαστος ἐτύγχανε πεπτωκὼς ἐπὶ
[3]	δέχεσθαι βασιλέα, τριακόσιοι τὸν ἀριθμὸν	ὄντες,	ἐκάθηντο ἀσκοῦντες τὰς κόμας. δοκεῖ
[9]	καὶ διαλέγηται. καὶ γὰρ ἀμαθεῖς	ὄντες,	ἰσχυρογνώμονές εἰσι καὶ χαλεποὶ προστάται
[3]	τοὺς φιλοκόμους ἐπαινεῖν, οἳ φιλόκαλοι	ὄντες	καὶ τὰς κόμας περὶ πλείστου
[6]	τὰ δαιμόνια. καὶ γὰρ οὐκ	ὄντες	οὗτοι κομῆται δύνανται φαίνεσθαι τὰ
[7]	σοφὸν δέ τι ἐνόουν, ἅτε	ὄντες	περιττοὶ καὶ Αἰγύπτιοι. ταῖς γὰρ
[6]	ἐς τἄλλα γενόμενος, καὶ παρ´	ὁντινοῦν	οἰκείων ἐπαίνων φεισάμενος, οὐκ ἠδύνατο
[13]	πολλοῦ, καὶ τοῦ πάθους κρείττονος	ὄντος	ἢ κατ´ ἀναίρεσιν τῶν νεκρῶν,
[7]	ὅσον ἀβέβηλον. ~Τὰ πρῶτα τῶν	ὄντων	ἁπλᾶ· κατιοῦσα δὲ ἡ φύσις
[20]	τῇ ποιήσει προσνέμειν, τῶν δὲ	ὄντων	ἀποστερεῖν αὐτήν, ὥσθ´, ἵνα πείσῃ
[19]	δὲ οὐκ ὄντων στίχων, ὡς	ὄντων,	μέρη μαρτύρεται. Ἕκτορος γὰρ ἄντικρυς
[19]	τοῦ στίχου· ἑτέρωθι δὲ οὐκ	ὄντων	στίχων, ὡς ὄντων, μέρη μαρτύρεται.
[7]	ποικίλλεται. ἡ δὲ ὕλη τῶν	ὄντων	τὸ ἔσχατον· ταύτῃ καὶ ποικιλώτατον.
[17]	νέος γὰρ ἦν, ὁπηνίκα καὶ	ὀξύρροπος	ἦν εἰς ὀργήν, οὐδέπω χωρούσης
[5]	τοῦτ´ ἔστι πρὸς ἕτερον ἄνθρωπον,	ὅπερ	ἄνθρωπος πρὸς θηρίον. ὥσπερ δὲ
[4]	τὰς τριήρεις ὁπλίζουσιν, οὔτε προᾴσας,	ὅπερ	Δίων ἐποίησε, μέλος ἀναβεβλημένον καὶ
[4]	ἕωθεν, καὶ τοὺς θεοὺς προσειπών,	ὅπερ	εἴωθα, ἐπεμελούμην τῆς κόμης. καὶ
[3]	ἕωθεν καὶ τοὺς θεοὺς προσειπών,	ὅπερ	εἴωθα, ἐπεμελούμην τῆς κόμης· καὶ
[20]	Δίωνος· ἀλλὰ καὶ τούτων προσόντων,	ὅπερ	ἐλέγομεν, οὐκ ἔσθ´ ὅ τι
[19]	ἐπ´ ἐκείνου κατεσκευάσθη τοῦ σχήματος,	ὅπερ	ἔχων ὠνείδισε τἀδελφῷ τὸ κάλλος
[8]	μέρη γενόμεναι θέλουσιν ἑκάστη τοῦθ´	ὅπερ	ἡ πᾶσα ψυχή, διοικεῖν σώματα
[17]	τοῦτό φησι· νέος γὰρ ἦν,	ὁπηνίκα	καὶ ὀξύρροπος ἦν εἰς ὀργήν,
[23]	οὖν ἔτι δεῖ Πλάτωνος ἐξελέγχοντος,	ὁπηνίκα	κομμωτικὴν ἄντικρυς ὁ ῥήτωρ ἀπέφηνε
[17]	πέντε καὶ εἴκοσιν ἔτη γεγονώς,	ὁπηνίκα	Παρμενίδης καὶ Ζήνων ἧκον Ἀθήναζε,
[15]	ἠπίστατο, ὅτι δὲ βασιλεὺς ἦν,	ὁπηνίκα	συνέγραψεν, οὐκ ἐψεύδετο. ~Ἀνὴρ Μακεδών,
[1]	ᾠκείωσεν. ἐγὼ μὲν οὖν καὶ	ὁπηνίκα	τὸ δεινὸν ἤρχετο καὶ θρὶξ
[1]	τε ἀπεδείχθην ἀνεπιτήδευτος Εὐβοεύς, οὓς	ὄπιθεν	κομόωντας ἐστράτευσεν ἐπὶ Τροίαν ἡ
[18]	τὴν ἀνάγκην ἐποίησας· στῆ δ´	ὄπιθεν,	ξανθῆς δὲ κόμης ἔλε Πηλείωνα.
[18]	τὸ θνητὸν κοινωνίας. στῆ δ´	ὄπιθεν,	ξανθῆς δὲ κόμης ἕλε Πηλείωνα·
[18]	μετεῖναι. ἥκουσα, φησίν, ἡ θεὸς	ὄπισθεν	αὐτοῦ τῆς κόμης ἐλάβετο. ἀλλὰ
[18]	Πηλείωνα· ἵνα λάβοιτο τῆς κόμης,	ὄπισθεν	ἔστη, ὡς οὐκ οὔσης ἐκ
[18]	κἂν τοῦ γεραιτάτου τῶν Ἑλλήνων	ὄπισθεν	λάβοιτο· ἐκεῖ γὰρ ἡμῖν ὑπολείπεται
[17]	εἴη τοὺς οὐκ εἰδότας, ὡς	ὄπισθεν	σκευάζονται στιχηδὸν διατεθείσαις θριξὶ μεταξὺ
[21]	οἱ μὲν νόμοι τοὺς δημίους	ὁπλίζουσιν,	οἱ δὲ κηπουροὶ τὰς Ἀττικὰς
[4]	ῥήτορες ὥσπερ ἐμβόλοις τὰς τριήρεις	ὁπλίζουσιν,	οὔτε προᾴσας, ὅπερ Δίων ἐποίησε,
[16]	πρὸς πολὺ καλλίους ἀγωνιστὰς τοῖς	ὅπλοις	ἐκρίνοντο. ~Κόμη τοίνυν οὔτε ποιεῖ
[16]	φθάσας εἴσω τῶν τοῦ πολεμίου	ὅπλων	γενέσθαι, λαμβάνεται τοῦ πώγωνος καὶ
[20]	βιβλίον ἐπῶν ἀγαθῶν καὶ συχνῶν,	ὁποῖα	ταυτί· Ἀπόλλωνι ἄνακτι, τὸν ἠύκομος
[20]	τί ποτέ εἰσιν εἶπεν, οὐχ	ὁποῖον	ἐδίδαξεν, οὐχ ὡς ἀγαθόν εἰσιν
[9]	δ´ ἂν ἔχοι, τοιοῦτός ἐστιν,	ὁποῖος	ὁ πᾶσι φαινόμενος, ὡς ἂν
[9]	ἵν´ ἔχῃ κινεῖν δι´ αὐτῶν	ὁπότε	θέλοι τὸν οὐρανόν. ὁ γὰρ
[17]	ἐγεγόνει τραχὺς {εἰς} ὀργήν, καί,	ὁπότε	κρατηθείη τῷ πάθει, διὰ πάσης
[9]	οὐκοῦν εἰκών ἐστι παραδείγματος τούτου.	ὁποτέρως	δ´ ἂν ἔχοι, τοιοῦτός ἐστιν,
[3]	ὑπὸ τὴν κεφαλὴν μικρὸν ξύλον,	ὅπως	ἀπέχῃ τῆς γῆς ὡς πλεῖστον,
[3]	τὸ χαλεπώτατον, χαμαὶ κοιμώμενοι φυλάττουσιν	ὅπως	μηδέποτε ἅψωνται τῆς γῆς, ὑπερείδοντες
[20]	ψυχὴν ἀγαθὰ καθ´ ἕκαστον ἐπεξιών,	ὅπως	τε ἔχει, καὶ διὰ τί·
[23]	εἰδέναι, καὶ ὅστις ἀδίκοις ὀφθαλμοῖς	ὁρᾷ	τὴν τοῦ γείτονος, ὧν ἑκάστου
[17]	ὡς φύσει ἐγεγόνει τραχὺς {εἰς}	ὀργήν,	καί, ὁπότε κρατηθείη τῷ πάθει,
[17]	ὁπηνίκα καὶ ὀξύρροπος ἦν εἰς	ὀργήν,	οὐδέπω χωρούσης τῆς ἡλικίας οὔτε
[12]	τὰ πεδινὰ χείρω, τὰ δὲ	ὄρεια	κρείττω· τὴν δὲ αἰτίαν Ὁμήρου
[12]	ἐστι· σκιατροφεῖται γάρ· ἡ δὲ	ὄρειος·	ἀνεῖται γὰρ ἅπασι πνεύμασι, καὶ
[14]	ὑγιαινόντων φυτῶν συνέντες, ὡς εἰς	ὀρθὸν	αἴρεσθαι βούλεται τε καὶ πέφυκεν,
[5]	ἀναδώσειν μαντεύομαι. ~Οὑμὸς οὖν λόγος	ὁριεῖ	πάντων ἥκιστα χρῆναι φαλακρὸν ἄνδρα
[14]	δὲ γεωργῶν παῖδες ἀπὸ τῆς	ὁρμῆς	τῶν ὑγιαινόντων φυτῶν συνέντες, ὡς
[12]	γειτόνων Τεμπῶν, οὐδ´ ἀπό τινος	ὄρους	ἢ φάραγγος, οὗ λεῖα καὶ
[12]	πολλοὺς κομήτας ἐπὶ τὸ ξυρὸν	ὁρῶ	καὶ τὸν δρώπακα καταφεύγοντας, ὡς
[17]	μορμολύκεια, ἐπεὶ τούς γε στρατιώτας	ὁρῶμεν,	ἐν ᾧ δεῖ τοὺς πολεμίους
[5]	τυφλὸν τὸν ταύτῃ λάσιον, ὅθεν	ὁρῶμεν.	τοῦτο μὲν οὖν εἰ γένοιτο,
[22]	ἐφ´ ἑαυτῶν ὑπομιμνήσκει τὰ πράγματα·	ὁρώμενα	γὰρ ἐπὶ τῶν ἑκάστοτε συμβαινόντων
[8]	βουλόμενον ἐμφανὲς εἶναι; τὸ δὲ	ὁρώμενον	ἅπαν ἀκριβεῖς εἰσι σφαῖραι· ἥλιος,
[9]	θέλοι τὸν οὐρανόν. ὁ γὰρ	ὁρώμενος	ἐν οὐρανῷ Ζεὺς ἅπαντες ἴσμεν
[13]	ὅ τι οὐ τῶν τοῖς	ὁρῶσι	φρίκην φερόντων, ᾗ γε καὶ
[17]	οὐχ ὅτι τῆς κόμης οὐχ	ὁρῶσιν	αἰωρουμένην τὴν σόβην· ἀλλὰ πῶς
[10]	συγγραφεὺς ἐλοιδόρησεν. Αἰγύπτιοι δὲ καὶ	ὁρῶσιν	αὐτὸν ὁσημέραι, καὶ τὴν διὰ
[14]	γὰρ κωμῳδίαι καὶ διὰ τούτων	ὁρῶσιν.	εἰ δὲ τριχορρυής τις ἐγένετο,
[15]	ὁ τοῦ Λάγου Πτολεμαῖος ξυνέγραφεν,	ὅς,	ὅτι μὲν παρῆν τοῖς δρωμένοις,
[12]	καὶ τέλος ὁ δρώπαξ ἐστίν,	ὃς	ἀκριβέστερον σιδήρου ταῖς θριξὶν ἐπεξέρχεται.
[20]	μέλλει καὶ δεήσεσθαι τοῦ κεστοῦ,	ὃς	ἄλλα τε πολλὰ δύναται, καὶ
[19]	γενόμενος, ἐπὶ δὲ τοὺς στρατευσάμενος,	ὃς	αὐτὰ ταῦτά φησι περὶ Ἕκτορος·
[19]	Δίων ἂν αὐτὸ μέγιστον ἔδειξεν,	ὃς	καὶ νῦν οὕτω πόρρωθεν ἐξευρίσκει
[2]	δοκεῖς δέ τις εἶναι γεννάδας,	ὃς	οὐδὲ ἐμπάζῃ τῆς συμφορᾶς, ἀλλὰ
[13]	τὸν ἐν θεάτρῳ δὲ ἄνθρωπον,	ὃς	πολλὴν καὶ καλὴν παρέχει τῷ
[6]	δὲ ἔχει καὶ τὰ δαιμόνων.	ὃς	τὴν Διονύσου τεθέαται τελετήν, τὸ
[20]	οὔτι καὶ κομήτης γε ἦν,	ὅσα	γε ἀπὸ τοῦ λόγου. ἀλλ´
[19]	οὐδὲν ὄντας πρὸς ἔπος, οὔκουν	ὅσα	γε καὶ ἄλλῳ δοκεῖν· Ὁμήρου
[14]	αἴρεσθαι βούλεται τε καὶ πέφυκεν,	ὅσα	μὴ πρὸς τοῦτο παρ´ ἑαυτῶν
[9]	ἀπήνας καὶ οἰκίας καὶ συνοικίας,	ὅσα	μὴ τῆς φύσεώς ἐστι τῶν
[10]	οὐδ´ ὡς ἂν αὐτὸς καὶ	ὅσα	προέληται. ἀλλ´ ἐγὼ γὰρ ἀκούω
[17]	ταύτῃ, καὶ καταπληκτικώτατόν ἐστιν ἁπάντων,	ὅσα	στρατιώταις περίκειται. ὁ γοῦν Ἀχιλλεὺς
[8]	οὐρανὸς ἡμῖν ἀναπέφηνεν οὖσα καὶ	ὅσα	τις ἂν εἴποι σφαίρας ἐγκώμια,
[9]	δ´ οὖν ὑπὸ τῶν ἀνοήτων	ὅσα	τύχης δῶρα καὶ φύσεως. ὅστις
[10]	Αἰγύπτιοι δὲ καὶ ὁρῶσιν αὐτὸν	ὁσημέραι,	καὶ τὴν διὰ λόγων συγγίνονται,
[13]	διὰ τοσούτων ἐθνῶν ὑπερόριον, οὐχ	ὅσιον	δὲ οὐδὲ λίθῳ πατάξαι νεκροῦ
[10]	οὐδαμοῦ. τούτους ἐμοὶ μὲν οὐδ´	ὅσιόν	ἐστιν ἀστέρας καλεῖν. εἰ δὲ
[17]	οὕτω δυσχερῶς εἶχεν ὡς ἱεροῖς	ὁσιωθείσας	ἠρίοις ἀπάρξασθαι. ἐπεί τοι καὶ
[22]	νῦν χρωμένους αὐτῇ, καὶ τοὺς	ὅσοι	προλαβόντες ἐχρήσαντο· τὸ γὰρ ἀπαθανατίζον
[6]	ἀρκεῖ λαβόντες, εὐαγῶς περιστεῖλαι τὸ	ὅσον	ἀβέβηλον. ~Τὰ πρῶτα τῶν ὄντων
[6]	ἐν τούτῳ γὰρ ἅπαν ἐνῆν,	ὅσον	ἐβούλετο νοῦ δοχεῖον αὐτῷ κατασκευάσασθαι
[6]	λόγος ἀπορρητότερος. πειρασόμεθα δ´ οὖν	ὅσον	εἰς τὴν παροῦσαν χρείαν ἀρκεῖ
[10]	ἐθέλοι, μικρὸν ὑποβαρβαρίσας ἅπαν εἵλκυσεν	ὅσον	ἐστὶ τοῦ θείου τὸ πεφυκὸς
[6]	Διονύσου τεθέαται τελετήν, τὸ μὲν	ὅσον	ἐστὶ τοῦ θιάσου δασὺ τριχί,
[7]	τι δέχηται θεῖον, οὐκ εὐθὺς	ὅσον	ἐστὶν ἐδέξατο· δεχομένη δὲ ἐμφάσεις
[8]	γὰρ ἀπ´ εὐσεβοῦς διανοίας εἰρήσεται.	~Ὅσον	μὲν οὖν ἐστι τοῦ θείου
[5]	γένους, ὃ τοσοῦτον ἀναχωρεῖ θηρίων	ὅσον	τριχῶν. εἰ δὴ ζῴων μὲν
[16]	ἁλώσιμοι. μόνον οὖν, ὡς εἰκός,	ὅσον	φαλακρὸν ἦν τῆς Ἀλεξάνδρου φάλαγγος
[22]	δὴ καὶ αὐτόθεν. ἀλλὰ καὶ	ὅσους	ἐφέλκεται μάρτυρας, τούς τε νῦν
[12]	εἰ ταχέως ἀπεργασθείη σίδηρος ἀντ´	ὀστέου·	οὕτω δὲ ἔχον, ἁπάσαις ἂν
[13]	καὶ νῦν εἰσὶ δύο θημῶνες	ὀστέων,	ὁ μὲν Αἰγυπτίων, ὁ δὲ
[23]	τοῦ λόγου χάριν εἰδέναι, καὶ	ὅστις	ἀδίκοις ὀφθαλμοῖς ὁρᾷ τὴν τοῦ
[9]	ὅσα τύχης δῶρα καὶ φύσεως.	ὅστις	δ´ οὖν δήμῳ γράφει καὶ
[21]	τὸ θῆλυ τοῦ γένους ἐκμιμησόμενοι.	ὅστις	δὲ λάθρα μέν ἐστι πονηρός,
[22]	καὶ τί βούλεται; οὐδεὶς κομήτης,	ὅστις	οὐ τὸ δὲ ἀκροτελεύτιον αὐτὸς
[14]	ἄνδρας καλεῖν, οὐ ῥᾴδιον εἰπεῖν,	ὅστις	οὐκ ἔφθασεν εἰς τοῦτο τῆς
[10]	ἐξ οὗ καὶ γενεῆθεν ἀκούομεν.	ὅστις	οὖν ἀπόλωλεν οὐκ ἔστιν ἀστήρ,
[5]	κοινωνίας ἀλαζονεύηται, μέρεσιν ὀλίγοις κομῷ.	ὅστις	οὖν οὐδὲ τοῖς ὀλίγοις κομᾷ,
[14]	καὶ σχεδιάσαι τέχνην θέας ἀξίαν.	~Ὅστις	οὖν, ὥσπερ Δίων, οἴεται πρέπειν
[20]	εἶναι μνήμη τριχῶν καὶ ἐγκώμιον,	ὅστις	οὕτως ἀνδρείως ἐπέθετο, τὰ μὲν
[12]	καὶ μονονουχὶ λέγειν ἔοικεν, ὡς	ὅστις	ὑγιαίνειν ἐρᾷ, μιμείσθω τὸν ἰατρικῆς
[3]	ἀργύρῳ ἐσφήκωντο· καὶ τὸν Ὀδυσσέα,	ὅταν	ἐθέλῃ καλὸν γεγονότα ὑπὸ τῆς
[10]	ἔχει καί τινας ἴυγγας· ὥσθ´,	ὅταν	ἐθέλοι, μικρὸν ὑποβαρβαρίσας ἅπαν εἵλκυσεν
[2]	ἐμπάζῃ τῆς συμφορᾶς, ἀλλὰ καί,	ὅταν	ἔτνους προκειμένου μετώπων ἐξέτασις γίνηται,
[23]	γὰρ ἀνάγκη τὸ δημοσίᾳ τιμώμενον,	ὅταν	μάλιστα τύχῃ δόξαν ἔχων ὁ
[23]	ζωγράφοι παρέχονται τῷ λόγῳ τεκμήριον,	ὅταν	μὴ πρὸς ἀρχέτυπον γράφωσιν, ἀλλ´
[3]	τῇ κόμῃ, ᾧ ξαίνουσιν αὐτήν,	ὅταν	σχολὴν ἄγωσι· καὶ τοῦτο δὴ
[3]	τῆς μεγάλης τε καὶ δεινῆς,	ὅτε	μόνοι τῶν Ἑλλήνων ἔμελλον δέχεσθαι
[16]	σύνθημα διὰ τοῦ Περσικοῦ στρατεύματος,	ὅτι	ἄνδρες οὗτοι θριξὶν ἁλώσιμοι. μόνον
[21]	βοστρύχους, εὐθὺς ἅπασι πρόχειρον λέγειν,	ὅτι	ἄνθρωπος οὗτος τῇ Χίων θεῷ
[8]	λέγεταί τέ τις καὶ λόγος,	ὅτι	βούλεται μὲν ἡ ψυχὴ μιμεῖσθαι
[15]	μὲν παρῆν τοῖς δρωμένοις, ἠπίστατο,	ὅτι	δὲ βασιλεὺς ἦν, ὁπηνίκα συνέγραψεν,
[20]	τε πολλὰ δύναται, καὶ μέγιστον,	ὅτι	κλέπτει τῶν ἐχόντων τὸν νοῦν.
[15]	ἣν δι´ αὐτὸ καλεῖ μεγάλην,	ὅτι	Λακεδαιμόνιοι πρὸ αὐτῆς ἐκτενίσαντο, ὧν
[15]	τοῦ Λάγου Πτολεμαῖος ξυνέγραφεν, ὅς,	ὅτι	μὲν παρῆν τοῖς δρωμένοις, ἠπίστατο,
[14]	ἥτις ὑπέθηκε ξυρῷ τὴν κεφαλήν,	ὅτι	μὴ κατ´ ἀπαίσιόν τινα καὶ
[24]	ἐνταῦθά τις ἂν τοὐμὸν αἰτιάσαιτο,	ὅτι	μηδὲ μετὰ τῶν πραγμάτων ἀντέσχον
[7]	οἱ σοφοὶ δ´ ἂν εἰδεῖεν,	ὅτι	νοῦ ταῦτα ἐπιβατήρια· ὁ δὲ
[22]	σοφόν, περὶ ὧν Ἀριστοτέλης φησίν,	ὅτι	παλαιᾶς εἰσι φιλοσοφίας ἐν ταῖς
[15]	τις μεγάλην προσαγορεύσειε, πείρᾳ μαθόντες	ὅτι	πονηρὸν στρατιώταις αἱ τρίχες, πανδημεὶ
[1]	κἀγὼ δυναίμην ἀντιδηξόμενος. ἔλεγον γὰρ	ὅτι	ποῦ τὰ τῆς προνοίας ἐν
[20]	αὐτήν, ὥσθ´, ἵνα πείσῃ λέγων,	ὅτι	πρέπει πολὺ μᾶλλον ἀνδράσιν ἢ
[22]	καὶ πρᾶγμα καὶ ὄνομα. εὖγε,	ὅτι	συνήρμοσας. πῶς οὖν, τί σοι
[15]	τοῖς ζῶσίν ἐστι νεκρόν, ἀλλ´	ὅτι	τεθνεώτων αὔξουσι· τοῦτο γὰρ ὑπὸ
[17]	ἀναθαρσῆσαι τοὺς Τρῶάς φησιν, οὐχ	ὅτι	τῆς κόμης οὐχ ὁρῶσιν αἰωρουμένην
[15]	δὲ οὐκ ἀναμιμνήσκων τῶν εἰρημένων,	ὅτι	τρίχες κἀν τοῖς ζῶσίν ἐστι
[6]	καὶ τοῦτο τοὺς ἠλιθίους ἐλάνθανεν,	ὅτι	τῷ Σειληνῷ λίαν ἑαυτὸν ἀπεσέμνυνεν.
[20]	μυραλοιφῆσαί τε αὐτὴν λέγει, καὶ	ὅτι	χαίτας πεξαμένη, χερσὶ πλοκάμους ἔπλεξε
[17]	μὲν οὐκ ἂν ἔχοις εἰπεῖν,	ὅτῳ	ποτὲ τεκμηρίῳ χρώμενος ἀποφαίνῃ περὶ
[4]	τὴν κόμην, ἀλλ´ οὗτος αὐτός,	ὅτῳ	ποτὲ τῷ καλάμῳ τὸν λόγον
[5]	μὴ φθάσωσι τὸν ὀφθαλμὸν ἐξορύξασαι.	οὐ	γὰρ ἀνέχεται τοῖς τιμιωτάτοις ἡ
[22]	τὴν ἠχὼ τοῦ τριμέτρου συνάρμοσον·	οὐ	γὰρ ἔγωγε φθέγξομαι τὸ δεινὸν
[17]	τὴν σόβην· ἀλλὰ πῶς λέγει;	οὐ	γὰρ ἐμῆς κόρυθος λεύσσουσι μέτωπον
[14]	περὶ τὴν ἐπιμέλειαν τῶν τριχῶν·	οὐ	γάρ ἐστιν οὔτε γέγονεν, ἥτις
[10]	με ποιεῖ τοῖς θεοῖς παραπλήσιον·	οὐ	γὰρ ἕτεροί τινές εἰσιν ἀντὶ
[4]	ἑαυτὸν εἰς τὸ βιβλίον παρήγαγεν.	οὐ	γὰρ ἕτερός τίς ἐστιν ὁ
[7]	δύναιτο δ´ ἂν καὶ ἑκάτερον.	οὐ	γὰρ ἔχουσιν, ὥσπερ δοκοῦσι, μάχην
[20]	τριχῶν, ἀλλ´, ὥσπερ εἶχεν, ἐδίδαξεν,	οὐ	γὰρ ὅ τι ἂν Ὅμηρος
[18]	τὰ τῆς ἐπικήρου φύσεως σύμβολα·	οὐ	γὰρ οὔτε ἀνθρώπινόν ἐστιν, οὔτε
[1]	ἐγὼ φανοῦμαι ταῖς γυναιξὶν ἀηδέστερος;	οὐ	δεινόν, εἰ ταῖς ἐκ γειτόνων·
[7]	ὕλης τὰ παίγνια· ὡραϊσμοῦ γὰρ	οὐ	δεῖται τὸ τέλειον. ἤδη δὲ
[4]	οὐδὲν θαυμαστὸν εἰ καὶ προστετήκασιν.	οὐ	δὴ καταισχυνῶ τὰ πάτρια τῶν
[5]	καὶ αὗται, καὶ τοῖς ζῶσιν	οὐ	ζῶντα μέρη παρήρτηνται. ταύτῃ τῶν
[1]	καὶ Ἐπικούρου τι γράφειν ἐγκώμιον,	οὐ	κατὰ ταὐτὰ περὶ τῶν θεῶν
[8]	ἐπιφάνειαν ἡμῶν οὐκ ἀνέχεται μὴ	οὐ	κόσμον εἶναι τῷ σχήματι. ἡ
[10]	τῶν ἴβεων· ἕνα δέ, ὃν	οὐ	κρύπτουσιν ἀλλ´ ἀναδεικνύουσι, τὸν Ἀσκληπιόν,
[10]	δεῖται γὰρ τερατείας· πῶς δὲ	οὐ	μέλλει, δῆμός γε ὤν; διὸ
[10]	μέτριον, ἀλλὰ πάντα πέρα δεινῶν·	οὐ	μέν πως ἀπόλωλεν ἀπευθὴς ἐκ
[17]	πάθει, διὰ πάσης ἀσχημοσύνης ἐβάδιζεν.	οὐ	μὴν οὐδὲ Σωκράτης πω τότε
[3]	ἄλλο σῶμα ἐπαινεῖ αὐτοῦ· καὶ	οὐ	μόνον τοὺς Ἕλληνας ἑλίκωπας καλεῖ,
[10]	τισιν ἕπεσθαι. παρὰ τούτων οὖν,	οὐ	παρ´ Ἑλλήνων ληπτέον τοῦ θείου
[20]	ἔδειξεν, οὐχ ὡς κακὸν οἷς	οὐ	πάρεισιν. ὁ δὲ λόγος οὗτος
[18]	Πηλείωνα. εὖγε, ὦ Δίων, ὡς	οὐ	παρελκούσας ἀφῄρησαι συλλαβάς, ἀλλ´ ἐν
[3]	τοιοῦτον. ἀπό γε μὴν ὀφθαλμῶν	οὐ	πολλάκις ἐπαινεῖ τοὺς καλούς, οὐδὲ
[9]	ποιεῖν ἅττα ποιεῖ πρὸς δόξαν	οὐ	πρὸς ἀλήθειαν. τίμιον δὲ ἀμαθέσιν
[14]	οὓς καὶ ἄξιον ἄνδρας καλεῖν,	οὐ	ῥᾴδιον εἰπεῖν, ὅστις οὐκ ἔφθασεν
[3]	κόμας περὶ πλείστου ποιούμενοι ἐπιμελοῦνται	οὐ	ῥᾳθύμως, ἀλλὰ κάλαμόν τινα ἔχουσιν
[22]	τί βούλεται; οὐδεὶς κομήτης, ὅστις	οὐ	τὸ δὲ ἀκροτελεύτιον αὐτὸς σὺ
[14]	ἢ γυναιξὶ τὴν κόμην, πῶς	οὐ	τοῖς οὖσι καὶ τοῖς φανεροῖς
[3]	γυναικῶν γοῦν περὶ κάλλους διεξιών,	οὐ	τοσαυτάκις φαίνεται κόμης μεμνημένος, ἐπεί
[13]	κατατέμνεται, καὶ οὐδὲν ὅ τι	οὐ	τῶν τοῖς ὁρῶσι φρίκην φερόντων,
[13]	ἐστι μὲν τῶν τέχνῃ φαλακρῶν,	οὐ	τῶν φύσει, βαδίζων ἐπὶ τὰ
[4]	δὲ καταπλήττουσιν. ἐγὼ δὲ δυναίμην	οὐ	χεῖρον ἑτέρου συνιέναι περὶ πραγμάτων·
[7]	ἀιδίοις καὶ οὐσιωμέναις ζωῇ, ταύταις	οὐ	χρεών ἐστι πελάζειν μετὰ ἀποθανόντων
[10]	ἀπευθὴς ἐκ Διὸς ἀστήρ, ἐξ	οὗ	καὶ γενεῆθεν ἀκούομεν. ὅστις οὖν
[19]	χαῖται κυάνεαι πεφόρηντο δειξάτω τις,	οὗ	κεῖται τῶν Ὁμήρου ῥαψῳδιῶν. ἀλλ´
[12]	ἀπό τινος ὄρους ἢ φάραγγος,	οὗ	λεῖα καὶ μήκιστα φύεται, ἀλλὰ
[13]	τοῦ λόγου λαβεῖν ἐκεῖ γενομένοις,	οὗ	συνερράγη τὸ Καμβύσου καὶ Ψαμμιτίχου
[12]	φύεται, ἀλλὰ Πηλίου ἐκ κορυφῆς,	οὗ	ταῖς ἐμβολαῖς τῶν ἀνέμων ἐξέκειτο.
[10]	τὴν διὰ λόγων συγγίνονται, οὐχ	οὗ	τὴν ἑστίαν ἔχει μόνον, οὐδ´
[19]	ἐπὶ τὸν νεὼν τὸν Ἑκτόρειον,	οὗ	τὸν ἀνδριάντα πρόχειρον μὲν ἰδεῖν·
[17]	ἐπεὶ τήν γε κυρτὴν ἐπιφάνειαν	οὐδ´	ἂν Ἥφαιστος ἐγκρατῆ τριχῶν ἀπεργάσαιτο·
[19]	κεῖται τῶν Ὁμήρου ῥαψῳδιῶν. ἀλλ´	οὐδ´	ἂν Ἴωνα δοκῶ τὸν ῥαψῳδὸν
[13]	ἀπήντων αὐτῷ καὶ σκληραί, καὶ	οὐδ´	ἂν ὅλη χερμὰς ἐπ´ αὐτὰς
[20]	τὰ ψευδῆ διὰ τὴν ὑπόθεσιν,	οὐδ´	ἂν συγχωρήσαιμι κομήτην εἶναί τινα
[12]	οὐκ ἀπὸ τῶν γειτόνων Τεμπῶν,	οὐδ´	ἀπό τινος ὄρους ἢ φάραγγος,
[2]	δύο δέ, φησὶν ὁ λόγος,	οὐδ´	Ἡρακλῆς, εἰ τοὺς Μολιονίδας ἐκ
[10]	γενόμενος οὐδαμοῦ. τούτους ἐμοὶ μὲν	οὐδ´	ὅσιόν ἐστιν ἀστέρας καλεῖν. εἰ
[10]	ἀντὶ τῶν οὕτως ἐχόντων ἀντίθεοι,	οὐδ´	οὓς μᾶλλον προσήκει θεοειδέας καὶ
[10]	οὗ τὴν ἑστίαν ἔχει μόνον,	οὐδ´	ὡς ἂν αὐτὸς καὶ ὅσα
[10]	σμικρὸν ἀπεσβηκὼς καὶ οὐδεὶς γενόμενος	οὐδαμοῦ.	τούτους ἐμοὶ μὲν οὐδ´ ὅσιόν
[3]	οὐ πολλάκις ἐπαινεῖ τοὺς καλούς,	οὐδὲ	ἀπὸ τούτου μάλιστα ἡγεῖται τὸ
[2]	αὐτοῦ προσιζάνει τῇ μνήμῃ, ὥστε	οὐδὲ	βουλόμενον ἐπιλαθέσθαι με οἷόν τε.
[2]	δέ τις εἶναι γεννάδας, ὃς	οὐδὲ	ἐμπάζῃ τῆς συμφορᾶς, ἀλλὰ καί,
[20]	γε ἀπὸ τοῦ λόγου. ἀλλ´	οὐδὲ	ἔπαινος τοῦτο τριχῶν, ἀλλ´, ὥσπερ
[13]	ἐθνῶν ὑπερόριον, οὐχ ὅσιον δὲ	οὐδὲ	λίθῳ πατάξαι νεκροῦ κεφαλήν, Ἡροδότῳ
[4]	σοι τὰ Δίωνος. ἀτάρ, ὡς	οὐδὲ	μάντις εἰμὶ πονηρός, ᾔδειν Θρασύμαχον
[10]	ἀναστάσεις, βασιλέων ὀλέθρους, μικρὸν οὐδὲν	οὐδὲ	μέτριον, ἀλλὰ πάντα πέρα δεινῶν·
[17]	περὶ ψυχὴν ὁ θυμός, οὕτως	οὐδὲ	περὶ σῶμα ἡ κόμη τῶν
[2]	ἀλλ´ αὐτὸς ἐρῶ. καὶ γὰρ	οὐδὲ	πολύστιχόν ἐστι· γλαφυρὸν μέντοι, καὶ
[6]	τὰ πλήθη καταπολιτευόμενοι· τάχα δὲ	οὐδὲ	σοφία τὸ τῶν γοήτων, τερατουργία
[6]	φαλακρός· εἰ μὴ φαλακρός τις,	οὐδὲ	σοφός. οὕτω δὲ ἔχει καὶ
[17]	πάσης ἀσχημοσύνης ἐβάδιζεν. οὐ μὴν	οὐδὲ	Σωκράτης πω τότε φαλακρὸς ἦν,
[5]	μέρεσιν ὀλίγοις κομῷ. ὅστις οὖν	οὐδὲ	τοῖς ὀλίγοις κομᾷ, τοῦτ´ ἔστι
[10]	μῆκος ἐπέχοντα· εἰς τρίτην δὲ	οὐδὲ	τριτημόριον, εἰς δεκάτην δὲ καὶ
[4]	καταισχυνῶ τὰ πάτρια τῶν ἀγρῶν,	οὐδὲ	φανοῦμαι στρογγύλλων λογάρια, προοίμιά τινα
[10]	οἴχεται, κατὰ σμικρὸν ἀπεσβηκὼς καὶ	οὐδεὶς	γενόμενος οὐδαμοῦ. τούτους ἐμοὶ μὲν
[15]	Λακεδαιμόνιοι πρὸ αὐτῆς ἐκτενίσαντο, ὧν	οὐδεὶς	ἐπὶ τῷ πονηρῷ τούτῳ σημείῳ
[22]	ἐστὶν ἥδε, καὶ τί βούλεται;	οὐδεὶς	κομήτης, ὅστις οὐ τὸ δὲ
[10]	καὶ κομήτης ἀστήρ· ἔστι μὲν	οὐδείς·	χώρα γὰρ ἀστέρων τὸ κύκλῳ
[14]	τῷ νόμῳ· γυνὴ μὲν γὰρ	οὐδεμία	τῶν ἐξ αἰῶνος ἀναδέδεικται φαλακρά·
[17]	κράνη περικειμένους. τὸ δὲ κράνος	οὐδὲν	ἄλλ´ ἢ κατὰ τοὔνομα καὶ
[21]	δημοσίᾳ δὲ κἂν ἐξομόσαιτο, καὶ	οὐδὲν	ἄλλο παρέχεται γνώρισμα τοῦ θιασώτης
[3]	τοῦ καλλίστου τῶν Τρώων ἀποθανόντος,	οὐδὲν	ἄλλο ὠδύρετο λέγων αἵματί οἱ
[20]	τῶν ἀρρένων καὶ θηλειῶν· ὡς	οὐδέν	γε τῆς ἐν ἄστροις Ἀφροδίτης
[8]	ταῖς μὲν οὖν εὐηθικωτέραις ψυχαῖς	οὐδὲν	διαφέρει καὶ εἰς κομῆτιν κεφαλὴν
[2]	δυνήσῃ. τοιγαροῦν ἄκουε. δεῖ δὲ	οὐδὲν	ἐξελίττειν τὸ βιβλίον, ἀλλ´ αὐτὸς
[2]	~Ταῦτ´ ἄρα ἐποτνιώμην, καὶ μικρὸν	οὐδὲν	ἐπενόουν περὶ τῆς συμφορᾶς. ἐπεὶ
[11]	ἡ λειότης αἰτία. ἔστι δὲ	οὐδὲν	ἕτερον ἐν τῇ κεφαλῇ λειότης
[11]	κατεσκίαζε καὶ μετάφρενα. σκιὰ δὲ	οὐδὲν	ἕτερόν ἐστιν ἢ σκότος· ἑκατέρῳ
[20]	Ὁμήρου τοίνυν καὶ Λακεδαιμονίων ἐξῃρημένων,	οὐδὲν	ἔτι μέρος ὑπολείπεται τῷ λόγῳ
[3]	τοὺς Ἕλληνας ἑλίκωπας καλεῖ, ἀλλ´	οὐδὲν	ἧττον καὶ τὸν Ἀγαμέμνονα τὸ
[4]	ἐν βέλει. τούτῳ μὲν γὰρ	οὐδὲν	θαυμαστὸν εἰ καὶ προστετήκασιν. οὐ
[20]	ἔχει, καὶ διὰ τί· ὡς	οὐδὲν	ὅ τι καὶ δίχα λαμπρᾶς
[13]	τέμνεται δὲ καὶ κατατέμνεται, καὶ	οὐδὲν	ὅ τι οὐ τῶν τοῖς
[13]	ἀναίρεσιν τῶν νεκρῶν, ἄλλο μὲν	οὐδὲν	οἱ περιγενόμενοι τοὺς ἀποθανόντας ἐποίησαν·
[19]	οὕτω πόρρωθεν ἐξευρίσκει μὲν Λακεδαιμονίους	οὐδὲν	ὄντας πρὸς ἔπος, οὔκουν ὅσα
[10]	πόλεων ἀναστάσεις, βασιλέων ὀλέθρους, μικρὸν	οὐδὲν	οὐδὲ μέτριον, ἀλλὰ πάντα πέρα
[10]	κύκλῳ σῶμα κινούμενον, περὶ ἣν	οὐδὲν	οὐδέποτε νεώτερον γίνεται· ὁ δὲ
[6]	δὲ ἀλλοτρίᾳ κατάκομον· Βακχικὸν γὰρ	οὐδὲν	οὕτως ὡς ἡ νεβρίς· οἱ
[6]	εἰ καὶ κομήτης ἦν Ἀπολλώνιος,	οὐδὲν	πρὸς λόγον· καίτοι φίλα μοι
[19]	λαβῆς. ~Ὅλως δὲ ἀγαθὸν μὲν	οὐδὲν	ὑπὲρ φύσεως τῶν τριχῶν ἔνι
[5]	πρᾶγμα πόλεμον ἔχειν πρὸς φρόνησιν·	οὐδενὶ	γὰρ ἐθέλουσιν ἅμα συγγίνεσθαι. εἰ
[13]	παμμέγεθες ἀγαθόν, ὃ τῶν εἰρημένων	οὐδενὸς	ἀπολείπεται. ἂν μὲν γὰρ ᾖ
[3]	μάλιστα ἡγεῖται τὸ κάλλος ἐπιδείξειν.	οὐδενὸς	οὖν τῶν ἡρώων ὀφθαλμοὺς ἐγκωμιάζει
[10]	σῶμα κινούμενον, περὶ ἣν οὐδὲν	οὐδέποτε	νεώτερον γίνεται· ὁ δὲ ὑπὸ
[17]	καὶ ὀξύρροπος ἦν εἰς ὀργήν,	οὐδέπω	χωρούσης τῆς ἡλικίας οὔτε ψυχῆς
[20]	δὲ καὶ οἶδα ταυτί, καὶ	οὐκ	ἄγω γε τὰ ψευδῆ διὰ
[17]	τε ἂν αὐτὸν καὶ φιλοσοφίας	οὐκ	ἀμοιρῆσαι. καὶ νέος ὢν ἀμωσγέπως
[23]	ἡμᾶς εἶναι γένους· κομήτῃ γὰρ	οὐκ	ἄν ποτε γύναιον ἐκ διαβεβλημένης
[2]	μηδὲν ὑπὸ τούτου παθεῖν. ἀλλ´	οὐκ	ἂν δύναιο; τί φῄς; καὶ
[17]	ἐφήβων γενόμενον. καὶ σὺ μὲν	οὐκ	ἂν ἔχοις εἰπεῖν, ὅτῳ ποτὲ
[12]	καὶ πάσαις ταῖς ὥραις ἐκκείμενον,	οὐκ	ἂν θαυμάσαις εἰ ταχέως ἀπεργασθείη
[7]	φυτῷ, πρὶν ἀπανθῆσαι· νοῦς τε	οὐκ	ἂν παραγένοιτο κεφαλῇ πρὶν τελεωθεῖσαν
[17]	αὐτοῦ περιέμειναν· ἐγὼ δέ, ὡς	οὐκ	ἂν περιέμειναν, ἔχω πολλά, τὸν
[15]	τούτῳ σημείῳ περιεγένετο. λέγω δὲ	οὐκ	ἀναμιμνήσκων τῶν εἰρημένων, ὅτι τρίχες
[8]	καὶ πρὸς οὐρανὸν ἐπιφάνειαν ἡμῶν	οὐκ	ἀνέχεται μὴ οὐ κόσμον εἶναι
[4]	ἢ ἐγὼ Δίωνος χείρων, τί	οὐκ	ἀνταποδύομαι, καὶ λαμβάνω πεῖραν ἐμαυτοῦ
[12]	τῷ Πηλεῖ τὸ δόρυ τεμεῖν,	οὐκ	ἀπὸ τῶν γειτόνων Τεμπῶν, οὐδ´
[19]	Φιλέας Ἀνδοκίδην ἱεροσυλίας ἐγράψατο, ὥσπερ	οὐκ	αὐτὸς ὢν ὁ τῆς θεοῦ
[15]	τοὺς Ἀλεξάνδρῳ συναναβάντας Ἕλληνας, ὧν	οὐκ	ἐγένοντο μόνοι Λακεδαιμόνιοι. οὗτοι πρὸ
[20]	δὲ ἃ καλῶς ἐκεῖνος εἰδώς,	οὐκ	εἰδέναι προσεποιήσατο. ἐγὼ δὲ καὶ
[17]	διδακτέον δ´ ἂν εἴη τοὺς	οὐκ	εἰδότας, ὡς ὄπισθεν σκευάζονται στιχηδὸν
[24]	οἷς ὑπάρχει μηδὲ δεῖσθαι κουρέως,	οὐκ	ἐμοὶ χάριν ὑπὲρ τούτων ἰστέον·
[20]	οὕτως ἀνδρείως ἐπέθετο, τὰ μὲν	οὐκ	ἐνόντα τῇ ποιήσει προσνέμειν, τῶν
[17]	θυμῷ τὴν καρδίαν. ἀλλ´ ὥσπερ	οὐκ	ἐπαινεῖται δι´ Ἀχιλλέα περὶ ψυχὴν
[6]	τερατουργία δέ τίς ἐστι, καὶ	οὐκ	ἐπιστήμη τις, ἀλλὰ δύναμις. οὕτω
[10]	γένη βαναύσοις μὲν καὶ χειρώναξιν	οὐκ	ἐπιτρέπουσι δημιουργεῖν εἴδη θεῶν, ἵνα
[4]	συνιέναι περὶ πραγμάτων· ῥητορικὴν δὲ	οὐκ	ἐργάζομαι, ἀλλὰ προὐστησάμην τοῦ βίου
[14]	ἐξ αἰῶνος ἀναδέδεικται φαλακρά· καὶ	οὐκ	ἐρεῖς, ὡς οἱ κεκρύφαλοι κρύπτουσιν,
[20]	καὶ τούτων προσόντων, ὅπερ ἐλέγομεν,	οὐκ	ἔσθ´ ὅ τι καὶ περὶ
[10]	γενεῆθεν ἀκούομεν. ὅστις οὖν ἀπόλωλεν	οὐκ	ἔστιν ἀστήρ, ἀλλὰ πάντα σφαιρικὰ
[11]	ἐστιν, ὃ καὶ τοῖς θεοῖς	οὐκ	ἔστιν ἐμφερές, ἀλλ´ ἤδη καὶ
[7]	αὕτη, κἄν τι δέχηται θεῖον,	οὐκ	εὐθὺς ὅσον ἐστὶν ἐδέξατο· δεχομένη
[11]	ἡγητέον τὴν κόμην· τοῦτο γὰρ	οὐκ	εὔλογόν ἐστιν, ἀλλὰ καὶ παντάπασιν
[14]	καλεῖν, οὐ ῥᾴδιον εἰπεῖν, ὅστις	οὐκ	ἔφθασεν εἰς τοῦτο τῆς φύσεως.
[4]	Δίων λέγειν μὲν εἶναι δεινός,	οὐκ	ἔχειν δὲ ὅ τι καὶ
[2]	παραπλήσιόν τι παθεῖν ὑπὸ Δίωνος,	οὐκ	ἔχων ἀδελφιδοῦν τὸν Ἰόλεων. πάλιν
[15]	δὲ βασιλεὺς ἦν, ὁπηνίκα συνέγραψεν,	οὐκ	ἐψεύδετο. ~Ἀνὴρ Μακεδών, κόμην τε
[6]	παρ´ ὁντινοῦν οἰκείων ἐπαίνων φεισάμενος,	οὐκ	ἠδύνατο μὴ φιλοτιμεῖσθαι τῇ πρὸς
[2]	τοὺς Μολιονίδας ἐκ λόχου προσπεσόντας	οὐκ	ἤνεγκεν, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὴν
[12]	ὑγιείας πείσματα. οὔκουν καὶ ὑγιείας	οὐκ	ἴσον μέρος μετέχομεν, ἀλλὰ σὺν
[9]	τίς ἐστι καὶ ἕτερος Ζεύς,	οὐκ	οἶδα μὲν εἴ τίς ἐστι
[6]	περιττὸς τὰ δαιμόνια. καὶ γὰρ	οὐκ	ὄντες οὗτοι κομῆται δύνανται φαίνεσθαι
[19]	νόμου, τοῦ στίχου· ἑτέρωθι δὲ	οὐκ	ὄντων στίχων, ὡς ὄντων, μέρη
[18]	τῆς κόμης, ὄπισθεν ἔστη, ὡς	οὐκ	οὔσης ἐκ τοῦ προσθίου λαβῆς.
[11]	θέμις ἤδη καὶ ἡλίους καλεῖν·	οὐκέτι	γὰρ ἐπανίασιν ἐπὶ τὰς φάσεις,
[4]	ὀψόμενος· ἀλλὰ περὶ ἐμὲ γὰρ	οὐκέτι	παραπλήσιον πάθος ἐγένετο. κομιδῇ γέ
[16]	ἐξύρησαν. Δαρείῳ δὲ καὶ Πέρσαις	οὐκέτι	τὸ πρᾶγμα κατ´ ἐλπίδας ἐχώρησε·
[2]	ἐπ´ ἀγαθῷ δή τινι φιλοτιμούμενος,	οὐκοῦν	ἀνάσχου τοῦ λόγου, καὶ τήρησον
[11]	ἐπὶ τοῦ βιαίου τῆς ἀποδείξεως.	οὐκοῦν	ἅπαντες οἴονταί τε καὶ λέγουσιν
[21]	τε κἀκεῖνος ὁ λόγος ἐνεκωμίασεν.	οὐκοῦν	ἀπὸ μὲν τῶν φιλοκόμων εἰσὶν
[11]	κεφαλῆς περιλάμψαι τὴν ὅλην οἰκίαν.	οὐκοῦν	αὐτὸ τοῦτο καὶ τὸ θειότατόν
[9]	ἢ πρῶτος ἢ μετὰ τοῦτον·	οὐκοῦν	εἰκών ἐστι παραδείγματος τούτου. ὁποτέρως
[18]	τὸν στίχον ἕλκεις εἰς μέσον;	οὐκοῦν	ἐπεὶ μὴ σὺ βούλει, τοῦ
[3]	πολλὰ αὐτῆς ἀπεσπᾶτο καὶ διετείνετο.	οὐκοῦν	ἐπῄει μοι τοὺς φιλοκόμους ἐπαινεῖν,
[13]	νεκροῦ κεφαλήν, Ἡροδότῳ δὲ ἀπιστεῖς,	οὐκοῦν	οἰκέται κἀμοὶ καὶ συχνοῖς ἄλλοις
[10]	εἰ δὲ σὺ βούλει καλεῖν·	οὐκοῦν	τοσοῦτόν ἐστιν ἡ κόμη κακόν,
[12]	καὶ τὰ τῆς ὑγιείας πείσματα.	οὔκουν	καὶ ὑγιείας οὐκ ἴσον μέρος
[19]	Λακεδαιμονίους οὐδὲν ὄντας πρὸς ἔπος,	οὔκουν	ὅσα γε καὶ ἄλλῳ δοκεῖν·
[3]	τοῦ αὐτοῦ κὰδ δὲ κάρητος	οὔλας	ἧκε κόμας, ὑακινθίνῳ ἄνθει ὁμοίας.
[5]	πολλὰ τὴν καρδίαν ἀναδώσειν μαντεύομαι.	~Οὑμὸς	οὖν λόγος ὁριεῖ πάντων ἥκιστα
[15]	εἴη τῇ φύσει. ~Λακεδαιμονίων μὲν	οὖν	ἄξιον μεμνῆσθαι πρὸ τῆς ἐν
[10]	οὗ καὶ γενεῆθεν ἀκούομεν. ὅστις	οὖν	ἀπόλωλεν οὐκ ἔστιν ἀστήρ, ἀλλὰ
[8]	φύσει σφαιρῶν μερικῶν. ἄνω μὲν	οὖν	ἀστέρες, κάτω δὲ κεφαλαὶ διεπλάσθησαν
[9]	δῶρα καὶ φύσεως. ὅστις δ´	οὖν	δήμῳ γράφει καὶ δήμῳ λέγει,
[9]	τὸ κώνειον. τί δ´ ἂν	οὖν	δοκεῖς Ὅμηρον ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων
[16]	αὐτῷ τοὺς κουρέας. οὗτοι μὲν	οὖν	δώροις ὑπὸ τοῦ βασιλέως ἀναπεισθέντες,
[5]	λάσιον, ὅθεν ὁρῶμεν. τοῦτο μὲν	οὖν	εἰ γένοιτο, τέρας ἐστίν. ἤδη
[15]	πώγωνα βαθὺν ἤνεγκεν. τούτους μὲν	οὖν	εἵλκυσεν εἰς τὸν λόγον, οἳ
[12]	καὶ σπλάγχνοις ἐλυσιτέλησεν. οὗτοι μὲν	οὖν	εἰσιν οἱ ταῦτα δυστυχεῖς, οἱ
[2]	ἔχων ἀδελφιδοῦν τὸν Ἰόλεων. πάλιν	οὖν	ἐκλαθόμενος ἐμαυτοῦ τε καὶ τῶν
[7]	νεὼν τοῦ θεοῦ. ἄγοιτ´ ἂν	οὖν	ἐν δίκῃ μυστήρια κεφαλῆς ἀνακαλυπτήρια,
[21]	τὴν τοῦ γυναίου ζημίαν. εἰκότως	οὖν	ἐπ´ αὐτοῖς οἱ μὲν νόμοι
[8]	εὐσεβοῦς διανοίας εἰρήσεται. ~Ὅσον μὲν	οὖν	ἐστι τοῦ θείου τὸ μὴ
[23]	ὑπὲρ κόμης λόγον ἐξήνεγκεν. τί	οὖν	ἔτι δεῖ Πλάτωνος ἐξελέγχοντος, ὁπηνίκα
[8]	ἐκ ζῴων συγκείμενον. ταῖς μὲν	οὖν	εὐηθικωτέραις ψυχαῖς οὐδὲν διαφέρει καὶ
[9]	δέ, εἴ τις οἴεται. πάντως	οὖν	ἢ πρῶτος ἢ μετὰ τοῦτον·
[24]	ἐστι τοὐπίσημον τοῦ νομίσματος. ~Φιλοσόφοις	οὖν	καὶ ἱερεῦσι καὶ τοῖς σωφρονικοῖς
[1]	ἡ φύσις ᾠκείωσεν. ἐγὼ μὲν	οὖν	καὶ ὁπηνίκα τὸ δεινὸν ἤρχετο
[23]	τοὺς ἐπαίνους διατιθέμενος. οὗτος μὲν	οὖν	κἂν αὐξήσειεν ἡμῖν ἐν τῇ
[5]	τὴν καρδίαν ἀναδώσειν μαντεύομαι. ~Οὑμὸς	οὖν	λόγος ὁριεῖ πάντων ἥκιστα χρῆναι
[8]	καὶ στερεομετρίας ἐπήβολοι. ἥ τε	οὖν	ὅλη ψυχὴ σφαῖραν ὄντα τὸν
[6]	ὁ λόγος ἀπορρητότερος. πειρασόμεθα δ´	οὖν	ὅσον εἰς τὴν παροῦσαν χρείαν
[10]	ὁλκαῖς τισιν ἕπεσθαι. παρὰ τούτων	οὖν,	οὐ παρ´ Ἑλλήνων ληπτέον τοῦ
[5]	ἀλαζονεύηται, μέρεσιν ὀλίγοις κομῷ. ὅστις	οὖν	οὐδὲ τοῖς ὀλίγοις κομᾷ, τοῦτ´
[6]	ἀνθρώπου φθάνουσι τελειότητα. ἔχει μὲν	οὖν	οὕτως ὡς μὴ περιμένειν ἄλληλα
[7]	ἰσχύει, δυναμουμένοις δὲ ὑπεξίσταται. ἆρ´	οὖν	οὐχὶ καὶ τῶν καταβαλλομένων ἐν
[3]	λεπτοτέρων συμπεπλεγμένα τῶν τριχῶν. ἦν	οὖν	ὀφθῆναί τε ἀγρία ἡ κόμη
[22]	νῦν εἰς ἀλήθειαν εὐστοχώτεροι. τίς	οὖν	ποτ´ ἐστὶν ἥδε, καὶ τί
[11]	τε καὶ ποιεῖν. τούτου μὲν	οὖν,	τῆς στιλπνότητος, ἡ λειότης αἰτία.
[22]	ὄνομα. εὖγε, ὅτι συνήρμοσας. πῶς	οὖν,	τί σοι φαίνεται; βαβαὶ τῆς
[3]	ἡγεῖται τὸ κάλλος ἐπιδείξειν. οὐδενὸς	οὖν	τῶν ἡρώων ὀφθαλμοὺς ἐγκωμιάζει ἢ
[12]	ὑγίεια καλόν, τὸ κάλλιστον μὲν	οὖν	τῶν καλῶν, διὰ ταύτην ἐγὼ
[21]	αὐτὸς οὗτος· τὰ κράτιστα μὲν	οὖν	τῶν μοιχῶν· εἰς ὃν ἀπέρριπται
[12]	κατάσκιοι καὶ κατάκομοι. ~Ταυτὶ μὲν	οὖν	ὑπὲρ τοῦ θεῖον εἶναι χρῆμα
[9]	ἔτι τοῦτο ἀλλοτριώτερον. μακαρίζεται δ´	οὖν	ὑπὸ τῶν ἀνοήτων ὅσα τύχης
[16]	ἄνδρες οὗτοι θριξὶν ἁλώσιμοι. μόνον	οὖν,	ὡς εἰκός, ὅσον φαλακρὸν ἦν
[14]	σχεδιάσαι τέχνην θέας ἀξίαν. ~Ὅστις	οὖν,	ὥσπερ Δίων, οἴεται πρέπειν πολὺ
[5]	τοι καὶ τὸ ψιλότατον. πάλιν	οὖν	ὥσπερ ἑνὸς ἀνθρώπου τὰ τιμιώτατα
[18]	τοῦ σχήματος τῶν θεῶν. ~Τί	οὖν	ὥσπερ ἑρμαίου λαβόμενος ἔχῃ, ξανθῆς
[17]	διαλέγῃ περὶ αὐτοῦ, μειράκιον ἦν,	οὔπω	πρώην ἐξ ἐφήβων γενόμενον. καὶ
[11]	ὁλοκλήρῳ τῷ κύκλῳ τοῖς κατ´	οὐρανὸν	ἀντιλάμποντες, ὥσπερ ἀμέλει τὸν Ὀδυσσέα
[8]	τήν γε ἄνω καὶ πρὸς	οὐρανὸν	ἐπιφάνειαν ἡμῶν οὐκ ἀνέχεται μὴ
[20]	εἶναί τινα τῶν οἰκούντων τὸν	οὐρανόν.	κοινὸς ὁ λόγος περί τε
[9]	δι´ αὐτῶν ὁπότε θέλοι τὸν	οὐρανόν.	ὁ γὰρ ὁρώμενος ἐν οὐρανῷ
[20]	τοῦ Διὸς καὶ συγκινοῦσαι τὸν	οὐρανόν,	ὃ τοῖς πλήθεσι καὶ τοῖς
[8]	σχήματι. ἡ φαλάκρα τοίνυν καὶ	οὐρανὸς	ἡμῖν ἀναπέφηνεν οὖσα καὶ ὅσα
[9]	οὐρανόν. ὁ γὰρ ὁρώμενος ἐν	οὐρανῷ	Ζεὺς ἅπαντες ἴσμεν οἷός ἐστιν·
[22]	ἐστιν, ἡ συνέχεια τῶν χρωμένων,	οὓς	ἐφ´ ἑαυτῶν ὑπομιμνήσκει τὰ πράγματα·
[14]	τὸ πεφυκὸς ἐπανέρχεται· ἀνδρῶν δέ,	οὓς	καὶ ἄξιον ἄνδρας καλεῖν, οὐ
[10]	τῶν οὕτως ἐχόντων ἀντίθεοι, οὐδ´	οὓς	μᾶλλον προσήκει θεοειδέας καὶ θεοεικέλους
[21]	κατ´ ἐπιτήδευμα διελέσθαι τοὺς ἄνδρας,	οὓς	ὅδε τε κἀκεῖνος ὁ λόγος
[10]	φανέντες δὲ τέρας εἰσὶ πονηρόν,	οὓς	οἱ τερατοσκόποι καὶ οἱ μάντεις
[1]	ταχύ τε ἀπεδείχθην ἀνεπιτήδευτος Εὐβοεύς,	οὓς	ὄπιθεν κομόωντας ἐστράτευσεν ἐπὶ Τροίαν
[8]	τοίνυν καὶ οὐρανὸς ἡμῖν ἀναπέφηνεν	οὖσα	καὶ ὅσα τις ἂν εἴποι
[20]	μερίδος ἐστί. πεφήνασιν ἀθέρες τινὲς	οὖσαι	τοῦ ζῴου καὶ περικάρπια, παίγνια
[20]	οὐσίας ἐξητακώς, φαλάκραν μὲν θεῖον	οὔσαν	ἐξεῦρε, καὶ τοῦ θείου συγγενῆ,
[11]	Ἀρχίλοχος ἐπαινέσας αὐτήν, ἐπαινεῖ μὲν	οὖσαν	ἐν ἑταίρας σώματι· λέγει δὲ
[11]	καὶ τὴν νύκτα τὴν μεγίστην	οὖσαν	σκιάν, ἀντιφραττούσης ταῖς ἀκτῖσι τῆς
[8]	κομῆτιν κεφαλὴν ἐνοικίσασθαι, παρὰ πλεῖστον	οὖσαν	τῆς ἀκριβείας τοῦ σχήματος· σοφὴ
[4]	χωρούσῃ τὴν δύναμιν; νυνὶ δέ,	οὔσης	αὐτῷ κόμης καὶ τέχνης, ἐχρήσατο
[18]	κόμης, ὄπισθεν ἔστη, ὡς οὐκ	οὔσης	ἐκ τοῦ προσθίου λαβῆς. ~Ὅλως
[16]	κατ´ ἐλπίδας ἐχώρησε· μὴ γὰρ	οὔσης	ἔτι λαβῆς, πρὸς πολὺ καλλίους
[14]	τὴν κόμην, πῶς οὐ τοῖς	οὖσι	καὶ τοῖς φανεροῖς τἀναντιώτατα διατάττεται;
[20]	οὗτος αὐτὰς τῶν πραγμάτων τὰς	οὐσίας	ἐξητακώς, φαλάκραν μὲν θεῖον οὔσαν
[7]	γὰρ φύσεσι ταῖς ἀιδίοις καὶ	οὐσιωμέναις	ζωῇ, ταύταις οὐ χρεών ἐστι
[6]	καὶ τοὺς Σωκράτας καὶ τοὺς	οὕστινας	βούλει τῶν ἐξ αἰῶνος σοφῶν·
[20]	περὶ φύσεως εἴρηκε τῶν τριχῶν,	οὔτ´	οἴκοθεν ἐξευρών, οὔτε παρὰ τούτων
[7]	πρὸ τῶν ἀκροδρύων χαρίζεται. ἀλλ´	οὔτε	ἀκρόδρυον ἐν φυτῷ, πρὶν ἀπανθῆσαι·
[18]	ἐπικήρου φύσεως σύμβολα· οὐ γὰρ	οὔτε	ἀνθρώπινόν ἐστιν, οὔτε δαιμόνιον ἀγαθόν,
[14]	τῶν τριχῶν· οὐ γάρ ἐστιν	οὔτε	γέγονεν, ἥτις ὑπέθηκε ξυρῷ τὴν
[18]	οὐ γὰρ οὔτε ἀνθρώπινόν ἐστιν,	οὔτε	δαιμόνιον ἀγαθόν, ἀλλὰ θείας ἄντικρυς
[13]	προήγαγεν, ἐμοὶ δὲ τῆς πείρας	οὔτε	δεῖ, μήτε δέοι· ἀλλ´ ἕτερον
[17]	~Κόμη τοίνυν οὔτε ποιεῖ φοβεροὺς	οὔτε	δείκνυσιν, εἰ μή γε τῶν
[14]	ὁ χρόνος ἤνεγκεν· ἐγὼ γὰρ	οὔτε	εἶδον, οὔτε ἤκουσα. ὁμολογεῖ δὲ
[14]	ἤνεγκεν· ἐγὼ γὰρ οὔτε εἶδον,	οὔτε	ἤκουσα. ὁμολογεῖ δὲ καὶ ἡ
[14]	ἐκόμησαν· συχνὰ δὲ τῶν ἐθνῶν	οὔτε	νῦν οὔτε πρότερον· γυναιξὶ δὲ
[20]	τῶν τριχῶν, οὔτ´ οἴκοθεν ἐξευρών,	οὔτε	παρὰ τούτων λαβών· οὐχ ὅ
[17]	τοῖς ὅπλοις ἐκρίνοντο. ~Κόμη τοίνυν	οὔτε	ποιεῖ φοβεροὺς οὔτε δείκνυσιν, εἰ
[4]	ὥσπερ ἐμβόλοις τὰς τριήρεις ὁπλίζουσιν,	οὔτε	προᾴσας, ὅπερ Δίων ἐποίησε, μέλος
[4]	κομήταις τὸ ὄνειδος; ἐρῶ δέ,	οὔτε	προοιμιασάμενος ἀκμαῖόν τι καὶ τορόν,
[14]	δὲ τῶν ἐθνῶν οὔτε νῦν	οὔτε	πρότερον· γυναιξὶ δὲ ἀεὶ καὶ
[17]	χωρούσης τῆς ἡλικίας οὔτε ψυχῆς	οὔτε	σώματος τελειότητα. νέῳ δὲ εἰκὸς
[17]	ὀργήν, οὐδέπω χωρούσης τῆς ἡλικίας	οὔτε	ψυχῆς οὔτε σώματος τελειότητα. νέῳ
[20]	ξανθὸς ἦν ὁ Μενέλαος, ἀλλ´	οὔτι	καὶ κομήτης γε ἦν, ὅσα
[16]	τοῦ Περσικοῦ στρατεύματος, ὅτι ἄνδρες	οὗτοι	θριξὶν ἁλώσιμοι. μόνον οὖν, ὡς
[21]	μὲν ἐπὶ τῶν οἰκημάτων ἄντικρυς	οὗτοι·	καίτοι νικᾶν νομίζουσιν, ὡς ταύτῃ
[6]	δαιμόνια. καὶ γὰρ οὐκ ὄντες	οὗτοι	κομῆται δύνανται φαίνεσθαι τὰ πλήθη
[16]	στρατόν, ἐπαφίησιν αὐτῷ τοὺς κουρέας.	οὗτοι	μὲν οὖν δώροις ὑπὸ τοῦ
[12]	καὶ ποσὶ καὶ σπλάγχνοις ἐλυσιτέλησεν.	οὗτοι	μὲν οὖν εἰσιν οἱ ταῦτα
[15]	ὧν οὐκ ἐγένοντο μόνοι Λακεδαιμόνιοι.	οὗτοι	πρὸ τῆς ἐν Ἀρβήλοις μάχης,
[4]	θηρίων τὰ ἀλκιμώτατα. δάκτυλοι δὲ	οὗτοι	σκαφίσι καὶ προβολίοις ἀντὶ καλάμων
[20]	οὐ πάρεισιν. ὁ δὲ λόγος	οὗτος	αὐτὰς τῶν πραγμάτων τὰς οὐσίας
[2]	δὲ ἀνθυπήνεγκεν αὐτὸ ῥεῦμα ἕτερον	οὗτος	αὐτὸς ὁ Δίων, καὶ ἐπανήκει
[4]	καλάμῳ καλλύνων τὴν κόμην, ἀλλ´	οὗτος	αὐτός, ὅτῳ ποτὲ τῷ καλάμῳ
[5]	Αἰακίδην ἡ ποίησις ὕμνησεν; ἀλλ´	οὗτός	γε ἠμέλει τῶν τριχῶν, ἃς
[13]	ἐγὼ ταῦτα πάντα δυναίμην· ἀλλ´	οὗτος	ἐμοῦ τῇ τόλμῃ περίεστι, μᾶλλον
[10]	ἴδοις ὑπέρου πολὺ φαλακρότερον. ἀλλ´	οὗτος	ἐν Ἐπιδαύρῳ κομᾷ· Ἕλλησι γὰρ
[13]	ἱερομηνίαν τῷ καταλαβόντι θέαν θεᾶσθαι.	οὗτός	ἐστι μὲν τῶν τέχνῃ φαλακρῶν,
[7]	δὲ ἄρτι παραγγείλας εἰς φαλακρούς,	οὗτός	ἐστιν ὁ νεοτελής, ὁ μεμυημένος
[17]	τοῖς εἰδόσιν ὀφλῆσαι κατάγελων· ὡς	οὗτός	ἐστιν ὁ τῶν πώποτε πεφιλοσοφηκότων
[10]	αὐτὰ τὰ μεθόρια τῆς γενέσεως,	οὗτος	ἴσχει τὰ ὑπεκκαύματα, ψευδωνύμους ἀστέρας,
[23]	ἔχων ὁ τοὺς ἐπαίνους διατιθέμενος.	οὗτος	μὲν οὖν κἂν αὐξήσειεν ἡμῖν
[21]	κόμης· καὶ μοιχός ἐστιν αὐτὸς	οὗτος·	τὰ κράτιστα μὲν οὖν τῶν
[21]	ἅπασι πρόχειρον λέγειν, ὅτι ἄνθρωπος	οὗτος	τῇ Χίων θεῷ καὶ τοῖς
[6]	οὐκ ἐπιστήμη τις, ἀλλὰ δύναμις.	οὕτω	γὰρ οἱ νομοθέται σοφίαν μὲν
[19]	ἔχεται μέχρι τελευτῆς τοῦ βιβλίου·	οὕτω	δὲ ἀδίκως πάνυ καὶ ῥητορικῶς
[6]	μὴ φαλακρός τις, οὐδὲ σοφός.	οὕτω	δὲ ἔχει καὶ τὰ δαιμόνων.
[12]	ταχέως ἀπεργασθείη σίδηρος ἀντ´ ὀστέου·	οὕτω	δὲ ἔχον, ἁπάσαις ἂν εἴη
[1]	γλῶτταν ἐποιήθη βιβλίον, κόμης ἐγκώμιον,	οὕτω	δή τι λαμπρόν, ὡς ἀνάγκην
[17]	καὶ πρὸς ἃς εἶχε τρίχας,	οὕτω	δυσχερῶς εἶχεν ὡς ἱεροῖς ὁσιωθείσας
[20]	εἰς σφαιρικὴν ἐπιφάνειαν. εἴρηται δὲ	οὕτω	καὶ περὶ τοῦ Διός, ὃν
[16]	πώγωνος καὶ τῆς κόμης, κᾆθ´	οὕτω	καταβάλλει στρατιώτην ἄμαχον, τριχὶ δίκην
[10]	θείου κάλλους ὀνόματα. καὶ οὐχ	οὕτω	μὲν ἄξιον, ἑτέρως δὲ γίνεται·
[19]	μέγιστον ἔδειξεν, ὃς καὶ νῦν	οὕτω	πόρρωθεν ἐξευρίσκει μὲν Λακεδαιμονίους οὐδὲν
[4]	δὲ ἠμέλητο ἐκ πλείονος. κᾆθ´	οὕτω	προιὼν διὰ τῶν συμπτωμάτων τῆς
[21]	λέγω καὶ γυναικῶν, ταύτας, ἂν	οὕτω	τύχῃ, μειράκιον εὐπάρυφον ἄγει λαβὸν
[20]	μνήμη τριχῶν καὶ ἐγκώμιον, ὅστις	οὕτως	ἀνδρείως ἐπέθετο, τὰ μὲν οὐκ
[8]	τοῦ μερισμοῦ γέγονεν αὐταῖς αἴτιον·	οὕτως	ἐδέησε τῇ φύσει σφαιρῶν μερικῶν.
[7]	τοῖς ἐλύτροις καὶ τοῖς κελύφεσιν,	οὕτως	εἰσὶ καὶ κακαὶ κεφαλαί, τοῦ
[14]	κοντοῖς αὐτὰ καὶ χάραξιν ὑπερείδουσιν·	οὕτως,	ἐπειδὴ πεφήνασιν ἅπαντες, ὧν ἡ
[12]	τῇ διαδοχῇ τοῦ γένους ἐξήρκεσεν·	οὕτως	ἔχει καὶ περὶ τούτω τὼ
[19]	τὸ Γοργόνειον ἐξ ἀκροπόλεως ὑφελόμενος.	οὕτως	ἔχει σοι καὶ τὰ κατὰ
[5]	ἑνὸς ἀνθρώπου τὰ τιμιώτατα φαλακρότατα,	οὕτως	ἔχειν ἀνάγκη πρὸς αὐτὸ τὸ
[14]	ἐμοὶ διακείμενοι, ξυρῷ τοὺς οὐχ	οὕτως	ἔχοντας ἐπανορθωτέον καὶ βοηθητέον ἂν
[10]	ἕτεροί τινές εἰσιν ἀντὶ τῶν	οὕτως	ἐχόντων ἀντίθεοι, οὐδ´ οὓς μᾶλλον
[23]	τοῖς παραδείγμασιν. ~Ἀλλὰ καίπερ τούτων	οὕτως	ἐχόντων, Δίων θαυμαστὸν οἷον ὑπὲρ
[11]	ἐν ἑταίρας σώματι· λέγει δὲ	οὕτως·	ἡ δέ οἱ κόμη ὤμους
[5]	φρονιμώτατόν τε ὁμοῦ καὶ ψιλότατον,	οὕτως	ὁμολογεῖται μὲν τῶν βοσκημάτων ἁπάντων
[17]	Ἀχιλλέα περὶ ψυχὴν ὁ θυμός,	οὕτως	οὐδὲ περὶ σῶμα ἡ κόμη
[6]	ἀλλοτρίᾳ κατάκομον· Βακχικὸν γὰρ οὐδὲν	οὕτως	ὡς ἡ νεβρίς· οἱ δὲ
[6]	φθάνουσι τελειότητα. ἔχει μὲν οὖν	οὕτως	ὡς μὴ περιμένειν ἄλληλα νοῦν
[7]	ἀνακαλυπτήρια, διὰ μὲν τοὺς βεβήλους	οὑτωσί	πως καλούμενα· οἱ σοφοὶ δ´
[6]	γὰρ ἀφραίνει τις γέρων, καὶ	οὐχ	ἅπαντες ἄνθρωποι δήπουθεν ἐπὶ τὴν
[16]	ξυστὸν ἀφίησι τῶν χειρῶν, ὡς	οὐχ	ἱκανὰ ταῦτα τῷ Μακεδόνι· ᾄττει
[20]	ἐξευρών, οὔτε παρὰ τούτων λαβών·	οὐχ	ὅ τί ποτέ εἰσιν εἶπεν,
[20]	ὅ τί ποτέ εἰσιν εἶπεν,	οὐχ	ὁποῖον ἐδίδαξεν, οὐχ ὡς ἀγαθόν
[17]	φησιν, οὐχ ὅτι τῆς κόμης	οὐχ	ὁρῶσιν αἰωρουμένην τὴν σόβην· ἀλλὰ
[13]	προελέσθαι διὰ τοσούτων ἐθνῶν ὑπερόριον,	οὐχ	ὅσιον δὲ οὐδὲ λίθῳ πατάξαι
[17]	Ἀχιλλεὺς ἀναθαρσῆσαι τοὺς Τρῶάς φησιν,	οὐχ	ὅτι τῆς κόμης οὐχ ὁρῶσιν
[10]	καὶ τὴν διὰ λόγων συγγίνονται,	οὐχ	οὗ τὴν ἑστίαν ἔχει μόνον,
[10]	τοῦ θείου κάλλους ὀνόματα. καὶ	οὐχ	οὕτω μὲν ἄξιον, ἑτέρως δὲ
[14]	παραπλησίως ἐμοὶ διακείμενοι, ξυρῷ τοὺς	οὐχ	οὕτως ἔχοντας ἐπανορθωτέον καὶ βοηθητέον
[20]	εἰσιν εἶπεν, οὐχ ὁποῖον ἐδίδαξεν,	οὐχ	ὡς ἀγαθόν εἰσιν οἷς ἂν
[20]	εἰσιν οἷς ἂν ὑπάρξωσιν ἔδειξεν,	οὐχ	ὡς κακὸν οἷς οὐ πάρεισιν.
[7]	δυναμουμένοις δὲ ὑπεξίσταται. ἆρ´ οὖν	οὐχὶ	καὶ τῶν καταβαλλομένων ἐν γῇ
[22]	ἡ παροιμία σοφόν· πῶς δ´	οὐχὶ	σοφόν, περὶ ὧν Ἀριστοτέλης φησίν,
[12]	τῆς νόσου. ἀλλ´ εἰ μὲν	ὀφθαλμία	καὶ κόρυζα καὶ βάρος ὤτων
[23]	χάριν εἰδέναι, καὶ ὅστις ἀδίκοις	ὀφθαλμοῖς	ὁρᾷ τὴν τοῦ γείτονος, ὧν
[5]	βία κινεῖται, μὴ φθάσωσι τὸν	ὀφθαλμὸν	ἐξορύξασαι. οὐ γὰρ ἀνέχεται τοῖς
[3]	ἐπιδείξειν. οὐδενὸς οὖν τῶν ἡρώων	ὀφθαλμοὺς	ἐγκωμιάζει ἢ Ἀγαμέμνονος, ὥσπερ καὶ
[5]	ἔσχατον εἶναι κακῶν, παρῳκηκέναι τῷ	ὀφθαλμῷ	τρίχας, ἐφ´ ἃς ἅπασα τέχνη
[3]	τὸ τοιοῦτον. ἀπό γε μὴν	ὀφθαλμῶν	οὐ πολλάκις ἐπαινεῖ τοὺς καλούς,
[3]	συμπεπλεγμένα τῶν τριχῶν. ἦν οὖν	ὀφθῆναί	τε ἀγρία ἡ κόμη καὶ
[17]	τὸν λέγοντα παρὰ τοῖς εἰδόσιν	ὀφλῆσαι	κατάγελων· ὡς οὗτός ἐστιν ὁ
[10]	μὴ φθάσῃ προαπολόμενος. τούτων γὰρ	ὄψει	τινὰ πολυμήκη, καὶ τήμερον μέν,
[5]	ψυχὴ τὰς ἑαυτῆς δυνάμεις ἐμέρισεν·	ὄψις	δὲ τὸ πάντων θειότατον, ἀλλά
[4]	εἰμὶ πονηρός, ᾔδειν Θρασύμαχον ἐρυθριῶντα	ὀψόμενος·	ἀλλὰ περὶ ἐμὲ γὰρ οὐκέτι