Chapitre
[4]	κομιδῇ γέ τοι τὴν πρώτην	ἑαλωκὼς	τοῦ λόγου, νῦν μοι δοκεῖ
[10]	τὰς σφαίρας, ἃς ὁ δῆμος,	ἐὰν	εἰδῇ, χαλεπανεῖ, τὸ δὲ ῥᾷστον
[5]	γὰρ αὐτοῖς ἡ ψυχὴ τὰς	ἑαυτῆς	δυνάμεις ἐμέρισεν· ὄψις δὲ τὸ
[8]	ψυχὴ πρὸς ἀξίαν ἑκάστη τὴν	ἑαυτῆς,	ἡ μὲν ἄστρον, ἡ δὲ
[6]	ἐλάνθανεν, ὅτι τῷ Σειληνῷ λίαν	ἑαυτὸν	ἀπεσέμνυνεν. τὸ δὲ δὴ παιδαρίοις
[4]	κόμης. ὡς δὲ καὶ πανούργως	ἑαυτὸν	εἰς τὸ βιβλίον παρήγαγεν. οὐ
[14]	ὅσα μὴ πρὸς τοῦτο παρ´	ἑαυτῶν	ἐξισχύει, κοντοῖς αὐτὰ καὶ χάραξιν
[22]	συνέχεια τῶν χρωμένων, οὓς ἐφ´	ἑαυτῶν	ὑπομιμνήσκει τὰ πράγματα· ὁρώμενα γὰρ
[17]	τῷ πάθει, διὰ πάσης ἀσχημοσύνης	ἐβάδιζεν.	οὐ μὴν οὐδὲ Σωκράτης πω
[6]	τούτῳ γὰρ ἅπαν ἐνῆν, ὅσον	ἐβούλετο	νοῦ δοχεῖον αὐτῷ κατασκευάσασθαι τὴν
[17]	γὰρ ἐμῆς κόρυθος λεύσσουσι μέτωπον	ἐγγύθι	λαμπομένης. τὸ γὰρ ἀποστίλβον αὐτῆς
[11]	τῶν ὀνομάτων φωτὸς ἀπουσία σημαίνεται.	ἐγγυτέρω	δὲ προσιοῦσι καὶ ἁπτομένοις τοῦ
[17]	ταῦτά φησιν Ἀριστόξενος, ὡς φύσει	ἐγεγόνει	τραχὺς {εἰς} ὀργήν, καί, ὁπότε
[4]	ἐμὲ γὰρ οὐκέτι παραπλήσιον πάθος	ἐγένετο.	κομιδῇ γέ τοι τὴν πρώτην
[14]	ὁρῶσιν. εἰ δὲ τριχορρυής τις	ἐγένετο,	νόσον τινὰ ταύτην νοσεῖ, καὶ
[16]	ἀνέλυσεν ἐπὶ Κιλικίας Ἀλέξανδρος, κἂν	ἐγένετο	τοῖς Ἕλλησι καταγέλαστος, τῇ τριχομαχίᾳ
[3]	ἐπιδεῖξαι, φησὶ γοῦν κυάνεαι δ´	ἐγένοντο	ἔθειραι πάλιν δὲ ἐπὶ τοῦ
[15]	Ἀλεξάνδρῳ συναναβάντας Ἕλληνας, ὧν οὐκ	ἐγένοντο	μόνοι Λακεδαιμόνιοι. οὗτοι πρὸ τῆς
[22]	ταῖς μεγίσταις ἀνθρώπων φθοραῖς ἀπολομένης	ἐγκαταλείμματα,	περισωθέντα διὰ συντομίαν καὶ δεξιότητα;
[10]	τῶν ἴβεων, ἃ τοῖς προτεμενίσμασιν	ἐγκολάπτουσι,	καταμωκῶνται τοῦ δήμου· αὐτοὶ δὲ
[17]	κυρτὴν ἐπιφάνειαν οὐδ´ ἂν Ἥφαιστος	ἐγκρατῆ	τριχῶν ἀπεργάσαιτο· ἔχουσα δὲ ὥσπερ
[8]	ὅσα τις ἂν εἴποι σφαίρας	ἐγκώμια,	αὐτὰ ταῦτα καὶ φαλάκρας ἐγκώμια
[8]	ἐγκώμια, αὐτὰ ταῦτα καὶ φαλάκρας	ἐγκώμια	διεξέρχεται. ~Πρὸς ταῦτα γραφέτω μὲν
[3]	οὐδενὸς οὖν τῶν ἡρώων ὀφθαλμοὺς	ἐγκωμιάζει	ἢ Ἀγαμέμνονος, ὥσπερ καὶ τὸ
[0]	~ΦΑΛΑΚΡΑΣ	ΕΓΚΩΜΙΟΝ.	~Δίωνι τῷ χρυσῷ τὴν γλῶτταν
[20]	ἔοικεν εἶναι μνήμη τριχῶν καὶ	ἐγκώμιον,	ὅστις οὕτως ἀνδρείως ἐπέθετο, τὰ
[1]	δὲ καὶ Ἐπικούρου τι γράφειν	ἐγκώμιον,	οὐ κατὰ ταὐτὰ περὶ τῶν
[1]	τὴν γλῶτταν ἐποιήθη βιβλίον, κόμης	ἐγκώμιον,	οὕτω δή τι λαμπρόν, ὡς
[20]	ὃ καὶ τοῦ πλήθους τῶν	ἐγκωμίων	ἄξιον. ἄξιόν γε μήν, εἴπερ
[19]	εἰ καὶ Φιλέας Ἀνδοκίδην ἱεροσυλίας	ἐγράψατο,	ὥσπερ οὐκ αὐτὸς ὢν ὁ
[10]	αὐτὸς καὶ ὅσα προέληται. ἀλλ´	ἐγὼ	γὰρ ἀκούω λεγόντων, ὡς ἀνὴρ
[14]	καὶ τοιοῦτον ὁ χρόνος ἤνεγκεν·	ἐγὼ	γὰρ οὔτε εἶδον, οὔτε ἤκουσα.
[4]	μὲν κηλοῦσιν, νῦν δὲ καταπλήττουσιν.	ἐγὼ	δὲ δυναίμην οὐ χεῖρον ἑτέρου
[20]	ἐκεῖνος εἰδώς, οὐκ εἰδέναι προσεποιήσατο.	ἐγὼ	δὲ καὶ οἶδα ταυτί, καὶ
[17]	κἂν τὸ γῆρας αὐτοῦ περιέμειναν·	ἐγὼ	δέ, ὡς οὐκ ἂν περιέμειναν,
[1]	γειτόνων· τὰ γὰρ ἐς Ἀφροδίτην	ἐγὼ	δικαιότατος, κἂν τῷ Βελλεροφόντῃ σωφροσύνης
[4]	πράγματος πλέονι κάλλιόν ἐστιν, ἢ	ἐγὼ	Δίωνος χείρων, τί οὐκ ἀνταποδύομαι,
[23]	τῶν πολλῶν ἀξιούμενοι. οἶμαι δὲ	ἐγὼ	καὶ τὸν ἀοιδόν, ὃν Ἀγαμέμνων
[7]	τὸ νεκρὸν περικείμεναι. ἤδη δὲ	ἐγὼ	κατενόησα καὶ τοὺς ἐν Αἰγύπτῳ
[18]	ἔνι τοὐναντίον ᾧ βούλει. ἐντεῦθεν	ἐγὼ	μαντεύομαι κἀν τούτῳ τῆς ἡλικίας
[1]	ἐκ παίδων ἡ φύσις ᾠκείωσεν.	ἐγὼ	μὲν οὖν καὶ ὁπηνίκα τὸ
[12]	οὖν τῶν καλῶν, διὰ ταύτην	ἐγὼ	πολλοὺς κομήτας ἐπὶ τὸ ξυρὸν
[13]	ἐμαυτὸν ἐμακάρισα. καὶ γὰρ κἂν	ἐγὼ	ταῦτα πάντα δυναίμην· ἀλλ´ οὗτος
[13]	προσήλωται βλαύτης Ἀττικῆς ἀκριβέστερον. τοῦτον	ἐγὼ	τὸν ἄνδρα θεώμενος, τῆς εὐτυχίας
[1]	ἑκάστου; καὶ τί γὰρ ἀδικῶν	ἐγὼ	φανοῦμαι ταῖς γυναιξὶν ἀηδέστερος; οὐ
[22]	τοῦ τριμέτρου συνάρμοσον· οὐ γὰρ	ἔγωγε	φθέγξομαι τὸ δεινὸν ἐκεῖνο καὶ
[8]	μερισμοῦ γέγονεν αὐταῖς αἴτιον· οὕτως	ἐδέησε	τῇ φύσει σφαιρῶν μερικῶν. ἄνω
[8]	ψυχῶν, ἐν κόσμῳ κόσμοι μικροί·	ἔδει	γὰρ εἶναι τὸν κόσμον ζῷον
[6]	καὶ τοῦ Διονύσου παιδαγωγὸς ἀποδέδεικται·	ἔδει	γάρ, οἶμαι, φαλακρὸν ὄντα νοῦν
[21]	ἔφη, καὶ δακτύλῳ τὴν νόσον	ἐδείκνυεν·	πασχητιῶν δὲ μειράκιον ταῖς θριξὶ
[5]	κράτιστα. τουτὶ δὲ μικρῷ πρόσθεν	ἐδεικνύετο,	καὶ δι´ ὁλοκλήρου τοῦ γένους,
[19]	ἦν, Δίων ἂν αὐτὸ μέγιστον	ἔδειξεν,	ὃς καὶ νῦν οὕτω πόρρωθεν
[20]	ἀγαθόν εἰσιν οἷς ἂν ὑπάρξωσιν	ἔδειξεν,	οὐχ ὡς κακὸν οἷς οὐ
[7]	θεῖον, οὐκ εὐθὺς ὅσον ἐστὶν	ἐδέξατο·	δεχομένη δὲ ἐμφάσεις καὶ σπέρματα
[1]	κάλλει τι νέμουσι τῶν ἀρρένων·	ἐδήλωσε	δὲ ἡ Παρύσατις, Ἀρταξέρξην τὸν
[20]	τοῦτο τριχῶν, ἀλλ´, ὥσπερ εἶχεν,	ἐδίδαξεν,	οὐ γὰρ ὅ τι ἂν
[20]	ποτέ εἰσιν εἶπεν, οὐχ ὁποῖον	ἐδίδαξεν,	οὐχ ὡς ἀγαθόν εἰσιν οἷς
[16]	κομήτην ἀπολαβόντες, ἀνὰ τὸ πεδίον	ἐδίωκον·	παρῄει γὰρ ὥσπερ σύνθημα διὰ
[24]	παρὰ τὸν ἄριστον εἶναί τις	ἔδοξεν·	εἰ δὲ μὴ πείθω λέγων,
[3]	φησὶ γοῦν κυάνεαι δ´ ἐγένοντο	ἔθειραι	πάλιν δὲ ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ
[3]	ἐσφήκωντο· καὶ τὸν Ὀδυσσέα, ὅταν	ἐθέλῃ	καλὸν γεγονότα ὑπὸ τῆς Ἀθηνᾶς
[10]	καί τινας ἴυγγας· ὥσθ´, ὅταν	ἐθέλοι,	μικρὸν ὑποβαρβαρίσας ἅπαν εἵλκυσεν ὅσον
[1]	τῇ φύσει· φύσει δὲ ἅπαντες	ἐθέλομεν	εἶναι καλοί, πρὸς ὃ μέγα
[5]	ἔχειν πρὸς φρόνησιν· οὐδενὶ γὰρ	ἐθέλουσιν	ἅμα συγγίνεσθαι. εἰ δὲ δεῖ
[10]	δημοσιωτάτας γέ τοι μαντεύουσι συμφοράς,	ἐθνῶν	ἀνδραποδισμούς, πόλεων ἀναστάσεις, βασιλέων ὀλέθρους,
[14]	Θυρέας ἐκόμησαν· συχνὰ δὲ τῶν	ἐθνῶν	οὔτε νῦν οὔτε πρότερον· γυναιξὶ
[13]	μὲν ὁδὸν προελέσθαι διὰ τοσούτων	ἐθνῶν	ὑπερόριον, οὐχ ὅσιον δὲ οὐδὲ
[4]	ἐμαυτοῦ τε καὶ τῆς ὑποθέσεως,	εἰ	ἄρα δυναίμην ἀντιπεριστῆσαι τοῖς κομήταις
[9]	γραφέτω μὲν Ὅμηρος, πλαττέτω δέ,	εἰ	βούλεται, καὶ Φειδίας ἀποδείξεις τῷ
[8]	ἄστρον, ἡ δὲ φαλάκραν ἐνείματο.	εἰ	γὰρ ἡ τῇδε φύσις ἀσθενεῖ
[5]	ὅθεν ὁρῶμεν. τοῦτο μὲν οὖν	εἰ	γένοιτο, τέρας ἐστίν. ἤδη δὲ
[17]	τε ἂν εἴη καὶ φόβητρον.	εἰ	δὲ Ἀχιλλεὺς ἐκόμα· καὶ γὰρ
[5]	οὐδενὶ γὰρ ἐθέλουσιν ἅμα συγγίνεσθαι.	εἰ	δὲ δεῖ τι συντελέσαι καὶ
[17]	τὸ πρᾶγμα χαλκοῦν κρανίον ἐστίν.	εἰ	δὲ ἵππων θριξὶν ἐνσκευάζονται, οἷς
[4]	τῷ καλάμῳ τὸν λόγον ξυνέγραψεν.	εἰ	δὲ κἀγὼ φαλακρός εἰμι, καὶ
[22]	δὲ μειράκιον ταῖς θριξὶ σημαινόμεθα.	~Εἰ	δὲ καὶ ἡ παροιμία σοφόν·
[5]	βελτίους εἰσὶν ἀποῦσαι τῆς θήρας.	εἰ	δὲ καὶ Πλάτων ὁ σοφὸς
[12]	ἀνακεῖσθαι τῶν ἐν αἰθέρι θεῶν.	εἰ	δὲ καὶ ὑγίεια καλόν, τὸ
[20]	τὰ κατὰ τόνδε τὸν ἥρω.	~Εἰ	δὲ κάρη ξανθὸς ἦν ὁ
[6]	ἀλογίαν τῆς φύσεως τῶν τριχῶν;	εἰ	δὲ κομᾷ τις καὶ γέρων,
[21]	οἷ γῆς καὶ θαλάττης βούλεται·	εἰ	δὲ μὴ γῆς ἢ θαλάττης,
[24]	τὸν ἄριστον εἶναί τις ἔδοξεν·	εἰ	δὲ μὴ πείθω λέγων, ἐνταῦθά
[10]	οὐδ´ ὅσιόν ἐστιν ἀστέρας καλεῖν.	εἰ	δὲ σὺ βούλει καλεῖν· οὐκοῦν
[9]	Ζεὺς ἅπαντες ἴσμεν οἷός ἐστιν·	εἰ	δέ τίς ἐστι καὶ ἕτερος
[10]	καὶ τοὺς ἀστέρας μηδὲν προσπεριεργάζεσθαι.	εἰ	δέ τίς ἐστι καὶ κομήτης
[14]	κωμῳδίαι καὶ διὰ τούτων ὁρῶσιν.	εἰ	δὲ τριχορρυής τις ἐγένετο, νόσον
[13]	δὲ τὴν ὑφ´ ἡλίῳ τροφήν.	εἰ	δὲ χαλεπὸν μὲν ὁδὸν προελέσθαι
[5]	τοσοῦτον ἀναχωρεῖ θηρίων ὅσον τριχῶν.	εἰ	δὴ ζῴων μὲν ἁπάντων ἱερώτατον
[7]	Ἐλευσὶς ἄγει τὰ Δήμητρος ἀνακαλυπτήρια.	εἰ	δὴ νοῦς τὸ θειότατόν ἐστι
[14]	ἀπαίσιόν τινα καὶ ἀποτρόπαιον συμφοράν,	εἰ	δή τι καὶ τοιοῦτον ὁ
[11]	συστοιχίας ἐστί τε καὶ νομίζεται.	εἰ	δὴ ψιλότητι προσήκει τὸ φῶς,
[6]	γόητας ἔτρεφον τοὺς δημίους. ὥστε	εἰ	καὶ κομήτης ἦν Ἀπολλώνιος, οὐδὲν
[14]	δοκεῖ τέλος εἶναι τῆς φύσεως,	εἰ	καὶ μὴ πᾶσιν ἐπιτυγχάνεται. ὥσπερ
[12]	καὶ τοῦτο· πολὺ δὲ μεῖζον,	εἰ	καὶ ποσὶ καὶ σπλάγχνοις ἐλυσιτέλησεν.
[4]	τούτῳ μὲν γὰρ οὐδὲν θαυμαστὸν	εἰ	καὶ προστετήκασιν. οὐ δὴ καταισχυνῶ
[7]	σπερμάτων οἱ λόγοι θεῖόν εἰσιν,	εἰ	καὶ τοῦ θείου τὸ ἔσχατον;
[19]	ποίησιν ἑτέρῳ καλλωπιστῇ λοιδορούμενον; ὅμοιον	εἰ	καὶ Φιλέας Ἀνδοκίδην ἱεροσυλίας ἐγράψατο,
[12]	ἐξάντεις ἐσομένους τῆς νόσου. ἀλλ´	εἰ	μὲν ὀφθαλμία καὶ κόρυζα καὶ
[17]	οὔτε ποιεῖ φοβεροὺς οὔτε δείκνυσιν,	εἰ	μή γε τῶν βρεφῶν εἰσι
[4]	καὶ προβολίοις ἀντὶ καλάμων τετρίφαται,	εἰ	μὴ κάλαμον λέγοις ἀντὶ τοῦ
[21]	ἀργύριον τὴν ὥραν διατιθέμενοι· καὶ	εἰ	μὴ πρὸς ἀργύριον δέ, ἀλλὰ
[21]	ἀλλὰ πρὸς ἄλλο τι· καὶ	εἰ	μὴ πρὸς μηδοτιοῦν, ἀλλὰ διὰ
[2]	καρκίνος αὐτῇ παρεγένετο, κἂν ἀπεῖπεν,	εἰ	μὴ τὴν Ἰόλεω συμμαχίαν ἀντεπηγάγετο.
[6]	εἰ σοφός τις, καὶ φαλακρός·	εἰ	μὴ φαλακρός τις, οὐδὲ σοφός.
[14]	καὶ νόμῳ διώρισται· νόμῳ μέν,	εἰ	μήτε πᾶσι καλὸν ἡ κόμη
[21]	θιασώτης εἶναι τῆς Κότυος, ἀλλ´	εἰ	μόνον ἓν τοῦτο φανείη, περὶ
[17]	καὶ γνώμην ἀποφαίνομαι περὶ Ἀχιλλέως,	εἰ	περιεγένετο, φαλάκρας τε ἂν αὐτὸν
[19]	Δίων ἂν ἐξεῦρεν αὐτό, καί,	εἰ	σμικρὸν ἦν, Δίων ἂν αὐτὸ
[6]	εἰρημένων ὑγιῶς ἀντιστρέφειν ὁ λόγος·	εἰ	σοφός τις, καὶ φαλακρός· εἰ
[1]	ταῖς γυναιξὶν ἀηδέστερος; οὐ δεινόν,	εἰ	ταῖς ἐκ γειτόνων· τὰ γὰρ
[12]	ὥραις ἐκκείμενον, οὐκ ἂν θαυμάσαις	εἰ	ταχέως ἀπεργασθείη σίδηρος ἀντ´ ὀστέου·
[4]	κατατιθέμενος, ἀγωνιοῦμαι τοῖς πράγμασι, μόνον	εἰ	τῆς γλώττης τὸν τόνον ἀπὸ
[7]	ἐστι πελάζειν μετὰ ἀποθανόντων μερῶν.	εἰ	τοίνυν ὁ ξυραῖος χειροποιητός ἐστιν
[2]	φησὶν ὁ λόγος, οὐδ´ Ἡρακλῆς,	εἰ	τοὺς Μολιονίδας ἐκ λόχου προσπεσόντας
[5]	φαλακρὸν ἄνδρα αἰσχύνεσθαι. τί γάρ,	εἰ	ψιλὴν μὲν ἔχει τὴν κεφαλήν,
[19]	αὐτὰ ταῦτά φησι περὶ Ἕκτορος·	εἴ	τε εἰς Ἴλιον γέγονας, εὐθὺς
[9]	ἕτερος Ζεύς, οὐκ οἶδα μὲν	εἴ	τίς ἐστι μετὰ σώματος ἕτερος·
[6]	μὴ ἐνοχλείτω τῷ λόγῳ, μηδ´	εἴ	τις ἕτερος γόης καὶ περιττὸς
[9]	μετὰ σώματος ἕτερος· ἔστω δέ,	εἴ	τις οἴεται. πάντως οὖν ἢ
[17]	φησί, τὰ Παναθήναια θεασόμενοι. ἀλλ´	εἴ	τις ὕστερον ὡς περὶ χαλεποῦ
[2]	ἐπειδὴ φαλακρῶν μὲν ὁ κράτιστος	εἶ,	δοκεῖς δέ τις εἶναι γεννάδας,
[16]	ἤδη κατακαίνει, τὸν ἀκινάκην σπασάμενος.	εἶδε	δή τις καὶ ἕτερος Πέρσης,
[7]	καλούμενα· οἱ σοφοὶ δ´ ἂν	εἰδεῖεν,	ὅτι νοῦ ταῦτα ἐπιβατήρια· ὁ
[6]	κόμας δανείζονται. τούτους μὲν ἅπαντας	εἶδεν	ἀνασειομένους τε καὶ βρυάζοντας καὶ
[23]	κατεαγότας ὑπὲρ τοῦ λόγου χάριν	εἰδέναι,	καὶ ὅστις ἀδίκοις ὀφθαλμοῖς ὁρᾷ
[20]	ἃ καλῶς ἐκεῖνος εἰδώς, οὐκ	εἰδέναι	προσεποιήσατο. ἐγὼ δὲ καὶ οἶδα
[10]	σφαίρας, ἃς ὁ δῆμος, ἐὰν	εἰδῇ,	χαλεπανεῖ, τὸ δὲ ῥᾷστον καταγελάσεται·
[10]	καὶ χειρώναξιν οὐκ ἐπιτρέπουσι δημιουργεῖν	εἴδη	θεῶν, ἵνα μή τι τοιοῦτο
[17]	πολλά, τὸν πατέρα, τὸν πάππον	(εἶδον	γάρ, εἶδον εἰκόνας) τὸ συγγενῆ
[17]	πατέρα, τὸν πάππον (εἶδον γάρ,	εἶδον	εἰκόνας) τὸ συγγενῆ γεγονέναι θεῶν.
[14]	χρόνος ἤνεγκεν· ἐγὼ γὰρ οὔτε	εἶδον,	οὔτε ἤκουσα. ὁμολογεῖ δὲ καὶ
[10]	ὥστε καὶ ἐν ἄστρῳ θνητὸν	εἶδος	ἐργάζεσθαι, καὶ φανέντες δὲ τέρας
[17]	οἶμαι τὸν λέγοντα παρὰ τοῖς	εἰδόσιν	ὀφλῆσαι κατάγελων· ὡς οὗτός ἐστιν
[17]	δ´ ἂν εἴη τοὺς οὐκ	εἰδότας,	ὡς ὄπισθεν σκευάζονται στιχηδὸν διατεθείσαις
[20]	μᾶλλον δὲ ἃ καλῶς ἐκεῖνος	εἰδώς,	οὐκ εἰδέναι προσεποιήσατο. ἐγὼ δὲ
[8]	κάτω δὲ κεφαλαὶ διεπλάσθησαν ἵν´	εἶεν	οἶκοι ψυχῶν, ἐν κόσμῳ κόσμοι
[12]	καίτοι {ψιλὰ} τριχῶν Αἰγυπτιακῶς διακείμενα.	εἴη	γὰρ ἂν εἰς κοινὸν νουθεσία,
[24]	ἀντέσχον ψιλῇ τῇ χάριτι Δίωνος.	εἴη	δὲ τῆς τῶν πολλῶν ὠφελείας
[12]	φορτίῳ τούτῳ συναπαλλάττεται, μέγα ἂν	εἴη	καὶ τοῦτο· πολὺ δὲ μεῖζον,
[17]	αὐτὸ τοῦτο φαλάκρα τε ἂν	εἴη	καὶ φόβητρον. εἰ δὲ Ἀχιλλεὺς
[12]	οὕτω δὲ ἔχον, ἁπάσαις ἂν	εἴη	νόσοις δυσεμβολώτατον. καὶ ὥσπερ τῶν
[14]	ἔχοντας ἐπανορθωτέον καὶ βοηθητέον ἂν	εἴη	τῇ φύσει. ~Λακεδαιμονίων μὲν οὖν
[17]	τοῦ σχήματος· διδακτέον δ´ ἂν	εἴη	τοὺς οὐκ εἰδότας, ὡς ὄπισθεν
[7]	αὐτὸ τοιοῦτόν ἐστιν. ἵλεων δὲ	εἴη	τῷ λόγῳ· πάνυ γὰρ ἀπ´
[5]	ἀποβολὴν τῶν τριχῶν, φαλακρὸς ἂν	εἴη	τῶν ἐπὶ γῆς τὸ θειότατον.
[12]	μηδὲ γὰρ Χείρωνα τὸν σοφὸν	εἰκῆ	νόμιζε τῷ Πηλεῖ τὸ δόρυ
[17]	δὲ ὥσπερ ἔχει, φαλάκρας ἀκριβεστάτην	εἰκόνα	παρέχεται ταύτῃ, καὶ καταπληκτικώτατόν ἐστιν
[10]	ληπτέον τοῦ θείου τὰς ἀληθεστέρας	εἰκόνας.	καίτοιγε ἀπόχρη, τὸ μικρῷ πρότερον
[17]	τὸν πάππον (εἶδον γάρ, εἶδον	εἰκόνας)	τὸ συγγενῆ γεγονέναι θεῶν. ἅπαξ
[17]	οὔτε σώματος τελειότητα. νέῳ δὲ	εἰκὸς	ἀναζεῖν καὶ τὴν κεφαλήν, οἶμαι,
[16]	θριξὶν ἁλώσιμοι. μόνον οὖν, ὡς	εἰκός,	ὅσον φαλακρὸν ἦν τῆς Ἀλεξάνδρου
[17]	τότε φαλακρὸς ἦν, πέντε καὶ	εἴκοσιν	ἔτη γεγονώς, ὁπηνίκα Παρμενίδης καὶ
[21]	γεγονέναι τὴν τοῦ γυναίου ζημίαν.	εἰκότως	οὖν ἐπ´ αὐτοῖς οἱ μὲν
[9]	πρῶτος ἢ μετὰ τοῦτον· οὐκοῦν	εἰκών	ἐστι παραδείγματος τούτου. ὁποτέρως δ´
[12]	τὸν ἰατρικῆς εὑρέτην καὶ προστάτην.	εἱληθεροῦν	γὰρ κρανίον καὶ πάσαις ταῖς
[15]	βαθὺν ἤνεγκεν. τούτους μὲν οὖν	εἵλκυσεν	εἰς τὸν λόγον, οἳ κάλλιστα
[10]	ὅταν ἐθέλοι, μικρὸν ὑποβαρβαρίσας ἅπαν	εἵλκυσεν	ὅσον ἐστὶ τοῦ θείου τὸ
[4]	ξυνέγραψεν. εἰ δὲ κἀγὼ φαλακρός	εἰμι,	καὶ δύναμαι λέγειν, καὶ τὸ
[4]	Δίωνος. ἀτάρ, ὡς οὐδὲ μάντις	εἰμὶ	πονηρός, ᾔδειν Θρασύμαχον ἐρυθριῶντα ὀψόμενος·
[2]	κράτιστος εἶ, δοκεῖς δέ τις	εἶναι	γεννάδας, ὃς οὐδὲ ἐμπάζῃ τῆς
[23]	μελεδωνὸν ἀπολέλοιπεν, τοῦ καθ´ ἡμᾶς	εἶναι	γένους· κομήτῃ γὰρ οὐκ ἄν
[4]	μοι δοκεῖ Δίων λέγειν μὲν	εἶναι	δεινός, οὐκ ἔχειν δὲ ὅ
[6]	αἰῶνος σοφῶν· φαλακρῶν γὰρ ἂν	εἶναι	δόξειε θέατρον. Ἀπολλώνιος μὴ ἐνοχλείτω
[13]	λιμός, οἷς ἅπασιν ἔξεστι θαυματοποιοῖς	εἶναι,	καὶ μικρὸν ἀπερυθριάσασιν ἐν τῷ
[5]	τρίχες, καὶ δοκεῖ τὸ ἔσχατον	εἶναι	κακῶν, παρῳκηκέναι τῷ ὀφθαλμῷ τρίχας,
[1]	φύσει· φύσει δὲ ἅπαντες ἐθέλομεν	εἶναι	καλοί, πρὸς ὃ μέγα μέρος
[11]	ὕλαι φωτὸς ἀμοιροῦσι, τῷ λίαν	εἶναι	κατάσκιοι καὶ κατάκομοι. ~Ταυτὶ μὲν
[13]	παρόντα καιρὸν ἑκάτεροι τοῦ παντὸς	εἶναι	κρίσιν ἡγούμενοι, μόλις ποτὲ διελύθησαν·
[20]	δὲ ὑπὲρ εὐπορίας ταὐτὸν ἔοικεν	εἶναι	μνήμη τριχῶν καὶ ἐγκώμιον, ὅστις
[1]	δή τι λαμπρόν, ὡς ἀνάγκην	εἶναι	παρὰ τοῦ λόγου φαλακρὸν ἄνδρα
[10]	δὲ μὴ τῆς αὐτῆς φύσεως	εἶναι	πλημμελῶς κινουμένους. ἧκέ τις ἐπὶ
[11]	οἴονταί τε καὶ λέγουσιν αὐτοφυὲς	εἶναι	σκιάδειον τὴν κόμην· καὶ ὁ
[9]	δήμῳ λέγει, τοῦτον ἀνάγκη δῆμον	εἶναι	τῇ δόξῃ, ἵν´ ἀπὸ τῶν
[21]	ἄλλο παρέχεται γνώρισμα τοῦ θιασώτης	εἶναι	τῆς Κότυος, ἀλλ´ εἰ μόνον
[14]	γὰρ τοῦτο καὶ δοκεῖ τέλος	εἶναι	τῆς φύσεως, εἰ καὶ μὴ
[20]	ὑπόθεσιν, οὐδ´ ἂν συγχωρήσαιμι κομήτην	εἶναί	τινα τῶν οἰκούντων τὸν οὐρανόν.
[24]	φαυλότατος εἰπεῖν παρὰ τὸν ἄριστον	εἶναί	τις ἔδοξεν· εἰ δὲ μὴ
[8]	ἅπαξ γε μὴ βουλόμενον ἐμφανὲς	εἶναι;	τὸ δὲ ὁρώμενον ἅπαν ἀκριβεῖς
[8]	κόσμῳ κόσμοι μικροί· ἔδει γὰρ	εἶναι	τὸν κόσμον ζῷον ἐκ ζῴων
[5]	μὴ λέγοντος Πλάτωνος, ἀνάγκη κωφὸν	εἶναι	τὸν ταύτῃ λάσιον, ὅθεν ἀκούομεν,
[6]	ἄνδρα, καὶ βουλοίμην ἂν αὐτὸν	εἶναι	τοῦ καταλόγου. κινδυνεύει γὰρ ἐκ
[5]	τῶν βοσκημάτων ἁπάντων πρόβατον ἠλιθιώτατον	εἶναι·	τοῦτο δέ ἐστιν ὃ μὴ
[11]	τοῖς βελτίοσιν, ὥσπερ ἐλέγομεν ἀντίθεσιν	εἶναι	τῷ νεκρῷ πρὸς ζωήν· ζωὴ
[8]	οὐκ ἀνέχεται μὴ οὐ κόσμον	εἶναι	τῷ σχήματι. ἡ φαλάκρα τοίνυν
[9]	μιμητικὸν ἅπαν γένος ἥκιστα μὲν	εἶναι	φιλάληθες· δημαγωγικὸν δὲ ὡς μάλιστα,
[12]	μὲν οὖν ὑπὲρ τοῦ θεῖον	εἶναι	χρῆμα τοῦτο καὶ τοῖς φανοτάτοις
[8]	ψυχή, διοικεῖν σώματα καὶ κόσμων	εἶναι	ψυχαί, ὃ καὶ τοῦ μερισμοῦ
[24]	δὲ τῆς τῶν πολλῶν ὠφελείας	εἵνεκα	καὶ τόνδε τὸν λόγον ἀνειλῆφθαι
[11]	παρῆλθεν αὐτὸ τοῦτο τὸ πάντων	εἰπεῖν	οἰκειότατον, ἡ σελήνη καὶ τῆς
[14]	ἄξιον ἄνδρας καλεῖν, οὐ ῥᾴδιον	εἰπεῖν,	ὅστις οὐκ ἔφθασεν εἰς τοῦτο
[17]	σὺ μὲν οὐκ ἂν ἔχοις	εἰπεῖν,	ὅτῳ ποτὲ τεκμηρίῳ χρώμενος ἀποφαίνῃ
[24]	ὑποθέσεως, δι´ ἣν ὁ φαυλότατος	εἰπεῖν	παρὰ τὸν ἄριστον εἶναί τις
[19]	ἰδεῖν· ἐπέρχεται δὲ τοῖς ἰδοῦσιν	εἰπεῖν,	ὡς ἐπ´ ἐκείνου κατεσκευάσθη τοῦ
[20]	οὐχ ὅ τί ποτέ εἰσιν	εἶπεν,	οὐχ ὁποῖον ἐδίδαξεν, οὐχ ὡς
[19]	τῷ Δίωνος λόγῳ. καίτοι γε	εἴπερ	ἦν τῷ πράγματι, Δίων ἂν
[20]	ἐγκωμίων ἄξιον. ἄξιόν γε μήν,	εἴπερ	ὁ λόχος ἐπὶ τὸν Δία,
[8]	οὖσα καὶ ὅσα τις ἂν	εἴποι	σφαίρας ἐγκώμια, αὐτὰ ταῦτα καὶ
[20]	τὸν Δία, πολλῶν, ἄν τις	εἴποι,	τῷ Δίωνι παρεωραμένων, μᾶλλον δὲ
[6]	ἐνοικίζει τῷ ζῴῳ, τί ἂν	εἴποις,	ἢ καταδικάζειν ἀλογίαν τῆς φύσεως
[9]	αὐτὰ τἀληθῆ περὶ τοῦ Διὸς	εἰπόντα,	καὶ μηδὲν τοιοῦτο τερατευσάμενον, ᾧ
[20]	ὅ τι καὶ περὶ φύσεως	εἴρηκε	τῶν τριχῶν, οὔτ´ οἴκοθεν ἐξευρών,
[19]	γέγραφεν ὡς Ὁμήρῳ περὶ Ἕκτορος	εἰρημένα·	ἀμφὶ δὲ χαῖται κυάνεαι πεφόρηντο
[17]	συγγενῆ γεγονέναι θεῶν. ἅπαξ δὲ	εἰρημένον	ἀρκεῖ περὶ τοῦ σχήματος τῶν
[10]	καίτοιγε ἀπόχρη, τὸ μικρῷ πρότερον	εἰρημένον,	τὸν ἥλιον ἰδόντι καὶ τοὺς
[15]	λέγω δὲ οὐκ ἀναμιμνήσκων τῶν	εἰρημένων,	ὅτι τρίχες κἀν τοῖς ζῶσίν
[13]	τὸ παμμέγεθες ἀγαθόν, ὃ τῶν	εἰρημένων	οὐδενὸς ἀπολείπεται. ἂν μὲν γὰρ
[6]	καταλόγου. κινδυνεύει γὰρ ἐκ τῶν	εἰρημένων	ὑγιῶς ἀντιστρέφειν ὁ λόγος· εἰ
[7]	πάνυ γὰρ ἀπ´ εὐσεβοῦς διανοίας	εἰρήσεται.	~Ὅσον μὲν οὖν ἐστι τοῦ
[20]	Ζεὺς ἀκριβέστερος εἰς σφαιρικὴν ἐπιφάνειαν.	εἴρηται	δὲ οὕτω καὶ περὶ τοῦ
[13]	στρατόπεδον, κατὰ τὴν ἐξ Ἀραβίας	εἰς	Αἴγυπτον εἰσβολήν· τούτω γὰρ ἀλλήλων
[11]	δὲ ἤδη πανσέληνος. καίτοι τοὺς	εἰς	ἄκρον εὐτυχίας ἐληλακότας, αὐτοὺς λέγω
[22]	γὰρ οἱ πάλαι τῶν νῦν	εἰς	ἀλήθειαν εὐστοχώτεροι. τίς οὖν ποτ´
[10]	εἰς τρίτην δὲ οὐδὲ τριτημόριον,	εἰς	δεκάτην δὲ καὶ εἰς τριακοστὴν
[4]	τῆς ἀμελείας, ἔλαθεν ἡμᾶς καταστὰς	εἰς	ἔπαινον τῆς ἐπιμελείας. ταῦτα γὰρ
[4]	τὸν τόνον ἀπὸ τῆς διαλέξεως	εἰς	ἐπιστροφὴν μεθαρμόσαιμι, ἀπὸ Δωρίου, φασίν,
[19]	φησι περὶ Ἕκτορος· εἴ τε	εἰς	Ἴλιον γέγονας, εὐθὺς εἰσιόντι πᾶς
[12]	Αἰγυπτιακῶς διακείμενα. εἴη γὰρ ἂν	εἰς	κοινὸν νουθεσία, καὶ παράγγελμα τῶν
[8]	εὐηθικωτέραις ψυχαῖς οὐδὲν διαφέρει καὶ	εἰς	κομῆτιν κεφαλὴν ἐνοικίσασθαι, παρὰ πλεῖστον
[4]	αὐτὰς τῶν νοημάτων τὰς φάσεις	εἰς	μέσον κατατιθέμενος, ἀγωνιοῦμαι τοῖς πράγμασι,
[18]	μὴ πάντα τὸν στίχον ἕλκεις	εἰς	μέσον; οὐκοῦν ἐπεὶ μὴ σὺ
[15]	τις ἐν χρῷ κουρίας ἀποθανών,	εἰς	νέωτα κόμην καὶ πώγωνα βαθὺν
[21]	κράτιστα μὲν οὖν τῶν μοιχῶν·	εἰς	ὃν ἀπέρριπται τοὔνειδος. ἓν μὲν
[17]	Ἀριστόξενος, ὡς φύσει ἐγεγόνει τραχὺς	{εἰς}	ὀργήν, καί, ὁπότε κρατηθείη τῷ
[17]	ἦν, ὁπηνίκα καὶ ὀξύρροπος ἦν	εἰς	ὀργήν, οὐδέπω χωρούσης τῆς ἡλικίας
[14]	τῶν ὑγιαινόντων φυτῶν συνέντες, ὡς	εἰς	ὀρθὸν αἴρεσθαι βούλεται τε καὶ
[15]	ὑπὸ τῶν ἐν Αἰγύπτῳ θεραπευτῶν	εἰς	πάντας διατεθρύληται, καί τις ἐν
[20]	ἄστροις Ἀφροδίτης ὁ Ζεὺς ἀκριβέστερος	εἰς	σφαιρικὴν ἐπιφάνειαν. εἴρηται δὲ οὕτω
[6]	ἀπορρητότερος. πειρασόμεθα δ´ οὖν ὅσον	εἰς	τὴν παροῦσαν χρείαν ἀρκεῖ λαβόντες,
[19]	Ὅμηρος κομήτην ἐποίησεν, ὃν εἰσήγαγεν	εἰς	τὴν ποίησιν ἑτέρῳ καλλωπιστῇ λοιδορούμενον;
[4]	ὡς δὲ καὶ πανούργως ἑαυτὸν	εἰς	τὸ βιβλίον παρήγαγεν. οὐ γὰρ
[24]	εὖ συμβεβούλευται. κἂν μὲν ἐξενεχθεὶς	εἰς	τὸ κοινὸν εὐδοκιμήσῃ παρὰ τοῖς
[18]	ἄντικρυς καὶ μοίρας καὶ φύσεως,	εἰς	τὸ παντελὲς ἀπηλλάχθαι τῆς πρὸς
[16]	~Ἀνὴρ Μακεδών, κόμην τε ἀνεικὼς	εἰς	τὸ περιττὸν καὶ γένειον βαθὺ
[14]	νοσεῖ, καὶ δι´ ἐλαχίστης ἐπιμελείας	εἰς	τὸ πεφυκὸς ἐπανέρχεται· ἀνδρῶν δέ,
[6]	ἡ μέθη· πλὴν ἀλλ´ ἐοίκασιν	εἰς	τὸ πλημμελὲς ὑπενηνέχθαι τῆς φύσεως.
[13]	τῆς ἡμέρας πολλάκις· πάρεισι δὲ	εἰς	τὸν δῆμον ἐπ´ αὐτὸ τοῦτο,
[15]	ἤνεγκεν. τούτους μὲν οὖν εἵλκυσεν	εἰς	τὸν λόγον, οἳ κάλλιστα τῶν
[15]	θεοῦ καὶ τύχης καὶ ἀρετῆς	εἰς	τὸν ὑπὲρ τῶν ὅλων ἀγῶνα
[10]	τοῦ δήμου· αὐτοὶ δὲ καταδύντες	εἰς	τοὺς ἱεροὺς χηραμούς, ἅττ´ ἂν
[7]	ὁ καρπός, ἀλλὰ πρὶν ἥκειν	εἰς	τοῦτο, θέα τὴν πομπείαν καὶ
[13]	περίεστι, μᾶλλον δὲ τοῦτον μὲν	εἰς	τοῦτο τῆς τόλμης ἡ πενία
[14]	ῥᾴδιον εἰπεῖν, ὅστις οὐκ ἔφθασεν	εἰς	τοῦτο τῆς φύσεως. δι´ αὐτὸ
[10]	τριτημόριον, εἰς δεκάτην δὲ καὶ	εἰς	τριακοστὴν καλῶς ποιῶν οἴχεται, κατὰ
[10]	ἂν τύχῃ, ζῳδίου μῆκος ἐπέχοντα·	εἰς	τρίτην δὲ οὐδὲ τριτημόριον, εἰς
[7]	ἐπιβατήρια· ὁ δὲ ἄρτι παραγγείλας	εἰς	φαλακρούς, οὗτός ἐστιν ὁ νεοτελής,
[2]	τὴν ὕδραν ἀγωνιζόμενος, τέως μὲν	εἷς	ἑνὶ συνεστήκεσαν· ἐπεὶ δὲ ὁ
[13]	τὴν ἐξ Ἀραβίας εἰς Αἴγυπτον	εἰσβολήν·	τούτω γὰρ ἀλλήλων τότε πειρώμενοι,
[19]	ἂν Ὅμηρος κομήτην ἐποίησεν, ὃν	εἰσήγαγεν	εἰς τὴν ποίησιν ἑτέρῳ καλλωπιστῇ
[13]	παρατάξεως, ἀλλήλων διέκριναν· καὶ νῦν	εἰσὶ	δύο θημῶνες ὀστέων, ὁ μὲν
[7]	ἐλύτροις καὶ τοῖς κελύφεσιν, οὕτως	εἰσὶ	καὶ κακαὶ κεφαλαί, τοῦ θείου
[9]	καὶ γὰρ ἀμαθεῖς ὄντες, ἰσχυρογνώμονές	εἰσι	καὶ χαλεποὶ προστάται τῶν ἀτόπων
[17]	εἰ μή γε τῶν βρεφῶν	εἰσι	μορμολύκεια, ἐπεὶ τούς γε στρατιώτας
[9]	αἱ τρίχες, ἀλλότριον· πόρρω γάρ	εἰσι	νοῦ καὶ θεοῦ, καὶ ἀντὶ
[10]	ἐργάζεσθαι, καὶ φανέντες δὲ τέρας	εἰσὶ	πονηρόν, οὓς οἱ τερατοσκόποι καὶ
[7]	μεμυημένος τὰ θεοφάνια. ὥσπερ δέ	εἰσι	πυροὶ καὶ ῥοιαὶ καὶ κάρυα
[8]	τὸ δὲ ὁρώμενον ἅπαν ἀκριβεῖς	εἰσι	σφαῖραι· ἥλιος, σελήνη, πάντες ἀστέρες,
[22]	ὧν Ἀριστοτέλης φησίν, ὅτι παλαιᾶς	εἰσι	φιλοσοφίας ἐν ταῖς μεγίσταις ἀνθρώπων
[21]	καθάπαξ οἱ θηλυδρίαι τριχοπλάσται πάντες	εἰσίν.	ἀλλ´ οἱ μὲν ἐπὶ τῶν
[8]	καὶ πλάνητες μείους καὶ μείζους	εἰσίν,	ἀλλ´ ὁμοιοσχήμονες ἅπαντες. τί δ´
[10]	παραπλήσιον· οὐ γὰρ ἕτεροί τινές	εἰσιν	ἀντὶ τῶν οὕτως ἐχόντων ἀντίθεοι,
[5]	ἔμπληκτοι καὶ θρασεῖαι, καὶ βελτίους	εἰσὶν	ἀποῦσαι τῆς θήρας. εἰ δὲ
[7]	γῇ σπερμάτων οἱ λόγοι θεῖόν	εἰσιν,	εἰ καὶ τοῦ θείου τὸ
[20]	λαβών· οὐχ ὅ τί ποτέ	εἰσιν	εἶπεν, οὐχ ὁποῖον ἐδίδαξεν, οὐχ
[13]	οἰκέται κἀμοὶ καὶ συχνοῖς ἄλλοις	εἰσὶν	ἐν ἄστει Σκύθαι καὶ Σκυθικῶς
[23]	ἀντὶ μοιχῶν ἐπῃνέσαμεν; ἀφ´ ὧν	εἰσιν	ἐν μὲν τοῖς τεμένεσι τῶν
[21]	οὐκοῦν ἀπὸ μὲν τῶν φιλοκόμων	εἰσὶν	οἱ μοιχοί. καὶ γὰρ Ὅμηρος
[12]	σπλάγχνοις ἐλυσιτέλησεν. οὗτοι μὲν οὖν	εἰσιν	οἱ ταῦτα δυστυχεῖς, οἱ τοὺς
[20]	ὁποῖον ἐδίδαξεν, οὐχ ὡς ἀγαθόν	εἰσιν	οἷς ἂν ὑπάρξωσιν ἔδειξεν, οὐχ
[19]	τε εἰς Ἴλιον γέγονας, εὐθὺς	εἰσιόντι	πᾶς Ἰλιεὺς ἡγεῖται τὴν ἐπὶ
[21]	δὴ τοῦτο γένος ἐπιβουλότατον, καὶ	εἴσω	τοῦ τείχους τῶν ὁμοφύλων πολεμιώτατον.
[16]	ᾄττει δὲ ὁμόσε, καὶ φθάσας	εἴσω	τῶν τοῦ πολεμίου ὅπλων γενέσθαι,
[17]	μουσικῆς ἥπτετο, καὶ πρὸς ἃς	εἶχε	τρίχας, οὕτω δυσχερῶς εἶχεν ὡς
[20]	ἔπαινος τοῦτο τριχῶν, ἀλλ´, ὥσπερ	εἶχεν,	ἐδίδαξεν, οὐ γὰρ ὅ τι
[17]	ἃς εἶχε τρίχας, οὕτω δυσχερῶς	εἶχεν	ὡς ἱεροῖς ὁσιωθείσας ἠρίοις ἀπάρξασθαι.
[4]	καὶ τοὺς θεοὺς προσειπών, ὅπερ	εἴωθα,	ἐπεμελούμην τῆς κόμης. καὶ γὰρ
[3]	καὶ τοὺς θεοὺς προσειπών, ὅπερ	εἴωθα,	ἐπεμελούμην τῆς κόμης· καὶ γὰρ
[7]	ὁ πυρὸς ἐκείνου τοῦ λόγου,	εἰωθὸς	ἡ φύσις ποιεῖ. θαυματοποιεῖ περὶ
[1]	ἀηδέστερος; οὐ δεινόν, εἰ ταῖς	ἐκ	γειτόνων· τὰ γὰρ ἐς Ἀφροδίτην
[23]	γὰρ οὐκ ἄν ποτε γύναιον	ἐκ	διαβεβλημένης οἰκίας ἐπίστευσε. μέγα δὲ
[10]	οὐ μέν πως ἀπόλωλεν ἀπευθὴς	ἐκ	Διὸς ἀστήρ, ἐξ οὗ καὶ
[8]	γὰρ εἶναι τὸν κόσμον ζῷον	ἐκ	ζῴων συγκείμενον. ταῖς μὲν οὖν
[12]	καὶ μήκιστα φύεται, ἀλλὰ Πηλίου	ἐκ	κορυφῆς, οὗ ταῖς ἐμβολαῖς τῶν
[3]	δὲ ταῦτα σκληρότερα, ὡς ἂν	ἐκ	λεπτοτέρων συμπεπλεγμένα τῶν τριχῶν. ἦν
[2]	οὐδ´ Ἡρακλῆς, εἰ τοὺς Μολιονίδας	ἐκ	λόχου προσπεσόντας οὐκ ἤνεγκεν, ἀλλὰ
[1]	αἱ τρίχες συμβάλλονται, αἷς ἡμᾶς	ἐκ	παίδων ἡ φύσις ᾠκείωσεν. ἐγὼ
[8]	αὐτὸν καὶ ὅλον καὶ πᾶν	ἐκ	πάντων σπερμάτων τε καὶ σωμάτων
[4]	μαλακώτερον ἔχων· ἡ δὲ ἠμέλητο	ἐκ	πλείονος. κᾆθ´ οὕτω προιὼν διὰ
[3]	σῶμα ἔχων· ἡ δὲ ἠμέλητο	ἐκ	πλείονος. πάνυ γοῦν συνέστραπτο καὶ
[18]	ὄπισθεν ἔστη, ὡς οὐκ οὔσης	ἐκ	τοῦ προσθίου λαβῆς. ~Ὅλως δὲ
[6]	εἶναι τοῦ καταλόγου. κινδυνεύει γὰρ	ἐκ	τῶν εἰρημένων ὑγιῶς ἀντιστρέφειν ὁ
[3]	βασιλέα, τριακόσιοι τὸν ἀριθμὸν ὄντες,	ἐκάθηντο	ἀσκοῦντες τὰς κόμας. δοκεῖ δέ
[13]	ἐφ´ ἣν ἡμεῖς τὴν πεῖραν	ἐκαλέσαμεν	μάρτυρα, τῶν μὲν τοὺς πίλους,
[8]	σοφὴ δὲ ψυχὴ πρὸς ἀξίαν	ἑκάστη	τὴν ἑαυτῆς, ἡ μὲν ἄστρον,
[8]	ῥυεῖσαι καὶ μέρη γενόμεναι θέλουσιν	ἑκάστη	τοῦθ´ ὅπερ ἡ πᾶσα ψυχή,
[13]	τῷ δήμῳ διατριβήν, ἔξεστι καθ´	ἑκάστην	ἱερομηνίαν τῷ καταλαβόντι θέαν θεᾶσθαι.
[20]	σῶμα καὶ ψυχὴν ἀγαθὰ καθ´	ἕκαστον	ἐπεξιών, ὅπως τε ἔχει, καὶ
[13]	ἐποίησαν· ἀναμὶξ δὲ ὄντας, ὡς	ἕκαστος	ἐτύγχανε πεπτωκὼς ἐπὶ παρατάξεως, ἀλλήλων
[22]	πράγματα· ὁρώμενα γὰρ ἐπὶ τῶν	ἑκάστοτε	συμβαινόντων μαρτύρονται καὶ μαρτυροῦσι τοῖς
[1]	προνοίας ἐν τῷ παρ´ ἀξίαν	ἑκάστου;	καὶ τί γὰρ ἀδικῶν ἐγὼ
[23]	ὁρᾷ τὴν τοῦ γείτονος, ὧν	ἑκάστου	τὴν κεφαλὴν ὥσπερ μύρῳ τῷ
[13]	πειρώμενοι, καὶ τὸν παρόντα καιρὸν	ἑκάτεροι	τοῦ παντὸς εἶναι κρίσιν ἡγούμενοι,
[7]	ἔμφασιν. δύναιτο δ´ ἂν καὶ	ἑκάτερον.	οὐ γὰρ ἔχουσιν, ὥσπερ δοκοῦσι,
[11]	οὐδὲν ἕτερόν ἐστιν ἢ σκότος·	ἑκατέρῳ	γὰρ τῶν ὀνομάτων φωτὸς ἀπουσία
[11]	ταχὺ μάλα κακῶς ἀπολούμενα, πλεῖον	ἑκατόν,	ὑφ´ ἑνὸς ἅπαντα φαλακροῦ, ὃν
[23]	τούτοις γὰρ ἂν μήν τις	ἐκδῷ	μοιχὸν ἢ κίναιδον ἐν πίνακι
[18]	γεραιτάτου τῶν Ἑλλήνων ὄπισθεν λάβοιτο·	ἐκεῖ	γὰρ ἡμῖν ὑπολείπεται τὰ τῆς
[13]	δὲ πεῖραν τοῦ λόγου λαβεῖν	ἐκεῖ	γενομένοις, οὗ συνερράγη τὸ Καμβύσου
[6]	ἐκεῖ φρένες, ὅθεν οἴχονται τρίχες·	ἐκεῖ	δὲ τρίχες, ὅθεν οἴχονται φρένες.
[7]	ἣν ἂν ἀκριβῶς ἴδῃς ἐκλελεμμένην,	ἐκεῖ	νόμιζε κατεσκηνηκέναι τὸν νοῦν, ἐκείνην
[6]	λαβόντας ἀποχρῶν τὸ τεκμήριον, ὡς	ἐκεῖ	φρένες, ὅθεν οἴχονται τρίχες· ἐκεῖ
[5]	ἄνδρες, καὶ ἣν μετέρχονται τέχνην·	ἐκεῖναι	σοφώταται τῶν κυνῶν, ὧν ὦτα
[12]	καρτερὰ μὲν αὕτη, ῥαδινὴ δὲ	ἐκείνη.	~Ἔξεστι δὲ πεῖραν τοῦ λόγου
[7]	ἐκεῖ νόμιζε κατεσκηνηκέναι τὸν νοῦν,	ἐκείνην	ἡγοῦ τὴν κεφαλὴν νεὼν τοῦ
[16]	ὢν ἐν δεινῷ, γέρρον μὲν	ἐκεῖνο	καὶ ξυστὸν ἀφίησι τῶν χειρῶν,
[22]	γὰρ ἔγωγε φθέγξομαι τὸ δεινὸν	ἐκεῖνο	καὶ πρᾶγμα καὶ ὄνομα. εὖγε,
[20]	παρεωραμένων, μᾶλλον δὲ ἃ καλῶς	ἐκεῖνος	εἰδώς, οὐκ εἰδέναι προσεποιήσατο. ἐγὼ
[19]	τοῖς ἰδοῦσιν εἰπεῖν, ὡς ἐπ´	ἐκείνου	κατεσκευάσθη τοῦ σχήματος, ὅπερ ἔχων
[7]	ἔνυλος νοῦς, καθάπερ ὁ πυρὸς	ἐκείνου	τοῦ λόγου, εἰωθὸς ἡ φύσις
[10]	οἱ τερατοσκόποι καὶ οἱ μάντεις	ἐκθύονται·	δημοσιωτάτας γέ τοι μαντεύουσι συμφοράς,
[12]	κρανίον καὶ πάσαις ταῖς ὥραις	ἐκκείμενον,	οὐκ ἂν θαυμάσαις εἰ ταχέως
[2]	ἀδελφιδοῦν τὸν Ἰόλεων. πάλιν οὖν	ἐκλαθόμενος	ἐμαυτοῦ τε καὶ τῶν λογισμῶν,
[7]	κεφαλήν. ἣν ἂν ἀκριβῶς ἴδῃς	ἐκλελεμμένην,	ἐκεῖ νόμιζε κατεσκηνηκέναι τὸν νοῦν,
[21]	μάλιστα τὸ θῆλυ τοῦ γένους	ἐκμιμησόμενοι.	ὅστις δὲ λάθρα μέν ἐστι
[17]	καὶ φόβητρον. εἰ δὲ Ἀχιλλεὺς	ἐκόμα·	καὶ γὰρ δὴ καὶ τοῦτό
[14]	Θυρέαν, Ἀργεῖοι δὲ πρὸ Θυρέας	ἐκόμησαν·	συχνὰ δὲ τῶν ἐθνῶν οὔτε
[16]	πολὺ καλλίους ἀγωνιστὰς τοῖς ὅπλοις	ἐκρίνοντο.	~Κόμη τοίνυν οὔτε ποιεῖ φοβεροὺς
[15]	μεγάλην, ὅτι Λακεδαιμόνιοι πρὸ αὐτῆς	ἐκτενίσαντο,	ὧν οὐδεὶς ἐπὶ τῷ πονηρῷ
[19]	τὴν ἐπὶ τὸν νεὼν τὸν	Ἑκτόρειον,	οὗ τὸν ἀνδριάντα πρόχειρον μὲν
[19]	στίχων, ὡς ὄντων, μέρη μαρτύρεται.	Ἕκτορος	γὰρ ἄντικρυς καταψεύδεται, μᾶλλον δὲ
[19]	ὃς αὐτὰ ταῦτά φησι περὶ	Ἕκτορος·	εἴ τε εἰς Ἴλιον γέγονας,
[19]	δὲ γέγραφεν ὡς Ὁμήρῳ περὶ	Ἕκτορος	εἰρημένα· ἀμφὶ δὲ χαῖται κυάνεαι
[19]	τάχα δὲ καὶ Ὁμήρου καὶ	Ἕκτορος.	ὁ μὲν γὰρ παραδέδοται τὰ
[19]	μᾶλλον δὲ Ὁμήρου τὰ περὶ	Ἕκτορος,	τάχα δὲ καὶ Ὁμήρου καὶ
[3]	ἀπὸ τῆς κόμης· τῆς δὲ	Ἕκτορος	χαίτης μέμνηται, ἀμφὶ δὲ χαῖται
[18]	ὅλως δὲ διὰ τί τεμάχιον	ἐκφέρεις,	ἀλλὰ μὴ πάντα τὸν στίχον
[15]	τῆς ἄλλης Ἑλλάδος τὸν βάρβαρον,	ἑκὼν	ἐπιλανθάνεται· λέγω δὲ Μακεδόνας τε
[18]	θεὸς ὄπισθεν αὐτοῦ τῆς κόμης	ἐλάβετο.	ἀλλὰ κἂν ἐμοῦ τις, ἀλλὰ
[4]	διὰ τῶν συμπτωμάτων τῆς ἀμελείας,	ἔλαθεν	ἡμᾶς καταστὰς εἰς ἔπαινον τῆς
[6]	Σωκράτους, καὶ τοῦτο τοὺς ἠλιθίους	ἐλάνθανεν,	ὅτι τῷ Σειληνῷ λίαν ἑαυτὸν
[5]	ὁ σοφὸς τῆς συνωρίδος, ἣν	ἐλαύνει	ψυχή, τὸν ἄδικον ἵππον περὶ
[14]	τινὰ ταύτην νοσεῖ, καὶ δι´	ἐλαχίστης	ἐπιμελείας εἰς τὸ πεφυκὸς ἐπανέρχεται·
[18]	δ´ ὄπιθεν, ξανθῆς δὲ κόμης	ἔλε	Πηλείωνα. εὖγε, ὦ Δίων, ὡς
[3]	μὲν Ἀχιλλέα, ξανθῆς δὲ κόμης	ἕλε	Πηλείωνα· ἔπειτα Μενέλεων, ξανθὸν ἐπονομάζων
[18]	δ´ ὄπιθεν, ξανθῆς δὲ κόμης	ἕλε	Πηλείωνα· ἵνα λάβοιτο τῆς κόμης,
[18]	λαβόμενος ἔχῃ, ξανθῆς δὲ κόμης	ἕλε	Πηλείωνα; ὅλως δὲ διὰ τί
[2]	ἐμαυτοῦ τε καὶ τῶν λογισμῶν,	ἐλεγεῖα	ποιῶ θρῆνον ἐπὶ τῇ κόμῃ.
[11]	καὶ πρόσεισι τοῖς βελτίοσιν, ὥσπερ	ἐλέγομεν	ἀντίθεσιν εἶναι τῷ νεκρῷ πρὸς
[20]	ἀλλὰ καὶ τούτων προσόντων, ὅπερ	ἐλέγομεν,	οὐκ ἔσθ´ ὅ τι καὶ
[1]	ὅ τι κἀγὼ δυναίμην ἀντιδηξόμενος.	ἔλεγον	γὰρ ὅτι ποῦ τὰ τῆς
[12]	ὥσπερ τῶν δοράτων τὰ μὲν	ἕλεια	καὶ τὰ πεδινὰ χείρω, τὰ
[12]	καὶ τὴν ψιλήν. ἡ μὲν	ἕλειός	ἐστι· σκιατροφεῖται γάρ· ἡ δὲ
[7]	ἐστὶν ἕτερος σπέρματος. ἐπὶ τούτοις	Ἐλευσὶς	ἄγει τὰ Δήμητρος ἀνακαλυπτήρια. εἰ
[11]	καίτοι τοὺς εἰς ἄκρον εὐτυχίας	ἐληλακότας,	αὐτοὺς λέγω τοὺς πανσελήνους, θέμις
[3]	καὶ οὐ μόνον τοὺς Ἕλληνας	ἑλίκωπας	καλεῖ, ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον καὶ
[18]	ἀλλὰ μὴ πάντα τὸν στίχον	ἕλκεις	εἰς μέσον; οὐκοῦν ἐπεὶ μὴ
[15]	αὐτῶν καὶ ὑπὲρ τῆς ἄλλης	Ἑλλάδος	τὸν βάρβαρον, ἑκὼν ἐπιλανθάνεται· λέγω
[3]	αὐτοῦ· καὶ οὐ μόνον τοὺς	Ἕλληνας	ἑλίκωπας καλεῖ, ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον
[21]	ἠπείρους ἀλλήλαις, καὶ διαβῆναι τοὺς	Ἕλληνας	ἐπὶ τὰ Πριάμου σκῆπτρα μοιχεία
[15]	τε καὶ τοὺς Ἀλεξάνδρῳ συναναβάντας	Ἕλληνας,	ὧν οὐκ ἐγένοντο μόνοι Λακεδαιμόνιοι.
[23]	ἂν ἀποφῆναι τὰς τρίχας, ἀνδρὸς	Ἕλληνος	τὴν φωνὴν ἐπὶ θεάτρου τὸ
[15]	τὸν λόγον, οἳ κάλλιστα τῶν	Ἑλλήνων	ἀπέθανον· τῶν δὲ τὰς καλλίστας
[3]	καὶ δεινῆς, ὅτε μόνοι τῶν	Ἑλλήνων	ἔμελλον δέχεσθαι βασιλέα, τριακόσιοι τὸν
[10]	παρὰ τούτων οὖν, οὐ παρ´	Ἑλλήνων	ληπτέον τοῦ θείου τὰς ἀληθεστέρας
[18]	Σωκράτους, κἂν τοῦ γεραιτάτου τῶν	Ἑλλήνων	ὄπισθεν λάβοιτο· ἐκεῖ γὰρ ἡμῖν
[9]	οὖν δοκεῖς Ὅμηρον ὑπὸ τῶν	Ἑλλήνων	παθεῖν, αὐτὰ τἀληθῆ περὶ τοῦ
[10]	ἀλλ´ οὗτος ἐν Ἐπιδαύρῳ κομᾷ·	Ἕλλησι	γὰρ ἀταλαίπωρος τῆς ἀληθείας ἡ
[16]	Κιλικίας Ἀλέξανδρος, κἂν ἐγένετο τοῖς	Ἕλλησι	καταγέλαστος, τῇ τριχομαχίᾳ κεκρατημένος· νυνὶ
[3]	Ἀγαμέμνονα τὸ κοινὸν ἐπὶ τοῖς	Ἕλλησιν·	ἀπὸ δὲ τῆς κόμης ἅπαντας·
[10]	δίκῃ τὸ γένος ὁ συγγραφεὺς	ἐλοιδόρησεν.	Αἰγύπτιοι δὲ καὶ ὁρῶσιν αὐτὸν
[16]	Πέρσαις οὐκέτι τὸ πρᾶγμα κατ´	ἐλπίδας	ἐχώρησε· μὴ γὰρ οὔσης ἔτι
[12]	εἰ καὶ ποσὶ καὶ σπλάγχνοις	ἐλυσιτέλησεν.	οὗτοι μὲν οὖν εἰσιν οἱ
[7]	κάρυα πονηρὰ καὶ ἐναποθνήσκοντα τοῖς	ἐλύτροις	καὶ τοῖς κελύφεσιν, οὕτως εἰσὶ
[13]	ἄνδρα θεώμενος, τῆς εὐτυχίας ἐμαυτὸν	ἐμακάρισα.	καὶ γὰρ κἂν ἐγὼ ταῦτα
[13]	τὸν ἄνδρα θεώμενος, τῆς εὐτυχίας	ἐμαυτὸν	ἐμακάρισα. καὶ γὰρ κἂν ἐγὼ
[4]	οὐκ ἀνταποδύομαι, καὶ λαμβάνω πεῖραν	ἐμαυτοῦ	τε καὶ τῆς ὑποθέσεως, εἰ
[2]	τὸν Ἰόλεων. πάλιν οὖν ἐκλαθόμενος	ἐμαυτοῦ	τε καὶ τῶν λογισμῶν, ἐλεγεῖα
[12]	Πηλίου ἐκ κορυφῆς, οὗ ταῖς	ἐμβολαῖς	τῶν ἀνέμων ἐξέκειτο. ταῦτ´ ἄρα
[4]	ἀγωνιστικοὺς λόγους οἱ ῥήτορες ὥσπερ	ἐμβόλοις	τὰς τριήρεις ὁπλίζουσιν, οὔτε προᾴσας,
[4]	Θρασύμαχον ἐρυθριῶντα ὀψόμενος· ἀλλὰ περὶ	ἐμὲ	γὰρ οὐκέτι παραπλήσιον πάθος ἐγένετο.
[2]	τὴν ἀναγωγίαν τῶν γυναικῶν ἀνέκπληκτος	ἔμεινε·	καὶ σὺ πειρῶ μηδὲν ὑπὸ
[3]	δεινῆς, ὅτε μόνοι τῶν Ἑλλήνων	ἔμελλον	δέχεσθαι βασιλέα, τριακόσιοι τὸν ἀριθμὸν
[5]	ἡ ψυχὴ τὰς ἑαυτῆς δυνάμεις	ἐμέρισεν·	ὄψις δὲ τὸ πάντων θειότατον,
[17]	ἀλλὰ πῶς λέγει; οὐ γὰρ	ἐμῆς	κόρυθος λεύσσουσι μέτωπον ἐγγύθι λαμπομένης.
[13]	τῆς τόλμης ἡ πενία προήγαγεν,	ἐμοὶ	δὲ τῆς πείρας οὔτε δεῖ,
[10]	πάντα σφαιρικὰ τὰ μακάρια σώματα.	ἐμοὶ	δὴ καὶ τοῖς ἐμοῖς παρείη
[14]	ὧν ἡ φύσις ἀρίστη, παραπλησίως	ἐμοὶ	διακείμενοι, ξυρῷ τοὺς οὐχ οὕτως
[10]	καὶ οὐδεὶς γενόμενος οὐδαμοῦ. τούτους	ἐμοὶ	μὲν οὐδ´ ὅσιόν ἐστιν ἀστέρας
[24]	ὑπάρχει μηδὲ δεῖσθαι κουρέως, οὐκ	ἐμοὶ	χάριν ὑπὲρ τούτων ἰστέον· ἀλλ´
[10]	σώματα. ἐμοὶ δὴ καὶ τοῖς	ἐμοῖς	παρείη τουτὶ τἀγαθόν, ὅ με
[13]	ταῦτα πάντα δυναίμην· ἀλλ´ οὗτος	ἐμοῦ	τῇ τόλμῃ περίεστι, μᾶλλον δὲ
[18]	τῆς κόμης ἐλάβετο. ἀλλὰ κἂν	ἐμοῦ	τις, ἀλλὰ κἂν αὐτοῦ Σωκράτους,
[2]	τις εἶναι γεννάδας, ὃς οὐδὲ	ἐμπάζῃ	τῆς συμφορᾶς, ἀλλὰ καί, ὅταν
[13]	Ἡρόδοτος· ἔοικε γὰρ ὁ βέλτιστος	ἐμπεπαρῳνηκέναι	ταῖς κεφαλαῖς· τῶν μὲν τὴν
[4]	ἀπόροις εὔπορος τί ἂν ἐποίησεν,	ἐμπεσὼν	ὕλῃ χωρούσῃ τὴν δύναμιν; νυνὶ
[5]	γαστέρες ψιλαί· αἱ λάσιοι δὲ	ἔμπληκτοι	καὶ θρασεῖαι, καὶ βελτίους εἰσὶν
[8]	περιεργάζοιτο, ἅπαξ γε μὴ βουλόμενον	ἐμφανὲς	εἶναι; τὸ δὲ ὁρώμενον ἅπαν
[7]	ὅσον ἐστὶν ἐδέξατο· δεχομένη δὲ	ἐμφάσεις	καὶ σπέρματα περιπλέκεταί τε αὐτοῖς
[7]	τοῦ θείου, πρὶν τελεωθῆναι τὴν	ἔμφασιν.	δύναιτο δ´ ἂν καὶ ἑκάτερον.
[11]	καὶ τοῖς θεοῖς οὐκ ἔστιν	ἐμφερές,	ἀλλ´ ἤδη καὶ συγγενές, φῶς
[7]	δὲ ἐγὼ κατενόησα καὶ τοὺς	ἐν	Αἰγύπτῳ θεραπευτὰς τοῦ θείου μηδὲ
[15]	αὔξουσι· τοῦτο γὰρ ὑπὸ τῶν	ἐν	Αἰγύπτῳ θεραπευτῶν εἰς πάντας διατεθρύληται,
[12]	καὶ τοῖς φανοτάτοις ἀνακεῖσθαι τῶν	ἐν	αἰθέρι θεῶν. εἰ δὲ καὶ
[18]	οὐ παρελκούσας ἀφῄρησαι συλλαβάς, ἀλλ´	ἐν	αἷς ἅπαν ἔνι τοὐναντίον ᾧ
[6]	ἀνασειομένους τε καὶ βρυάζοντας καὶ	ἐν	ἀκόσμοις σκιρτήμασιν, ὡς ἄν, οἶμαι,
[4]	πρᾶγμα τῆς κεφαλῆς. ὁ γὰρ	ἐν	ἀπόροις εὔπορος τί ἂν ἐποίησεν,
[15]	μόνοι Λακεδαιμόνιοι. οὗτοι πρὸ τῆς	ἐν	Ἀρβήλοις μάχης, ἣν δικαιότερον ἄν
[13]	κἀμοὶ καὶ συχνοῖς ἄλλοις εἰσὶν	ἐν	ἄστει Σκύθαι καὶ Σκυθικῶς ἀνεικότες
[20]	θηλειῶν· ὡς οὐδέν γε τῆς	ἐν	ἄστροις Ἀφροδίτης ὁ Ζεὺς ἀκριβέστερος
[10]	ἡ κόμη κακόν, ὥστε καὶ	ἐν	ἄστρῳ θνητὸν εἶδος ἐργάζεσθαι, καὶ
[7]	ἐστὶν ἐπὶ τῶν πραγμάτων, ὡς	ἐν	ἀτελεστέροις ἡ φύσις ἰσχύει, δυναμουμένοις
[3]	ἀλλὰ κάλαμόν τινα ἔχουσιν ἀεὶ	ἐν	αὐτῇ τῇ κόμῃ, ᾧ ξαίνουσιν
[4]	λέγοις ἀντὶ τοῦ γραφέως τὸν	ἐν	βέλει. τούτῳ μὲν γὰρ οὐδὲν
[7]	οὖν οὐχὶ καὶ τῶν καταβαλλομένων	ἐν	γῇ σπερμάτων οἱ λόγοι θεῖόν
[8]	πολυγώνων ἁπάντων κύκλος ἐν ἐπιπέδοις·	ἐν	δὲ τοῖς βάθος ἔχουσι σφαῖρα·
[23]	ἱερεῖς καὶ προφῆται καὶ ζάκοροι·	ἐν	δὲ τοῖς διδασκαλείοις διδάσκαλοι καὶ
[16]	δὲ ὁ Πέρσης, καίπερ ὢν	ἐν	δεινῷ, γέρρον μὲν ἐκεῖνο καὶ
[7]	τοῦ θεοῦ. ἄγοιτ´ ἂν οὖν	ἐν	δίκῃ μυστήρια κεφαλῆς ἀνακαλυπτήρια, διὰ
[10]	τῆς ἀληθείας ἡ ζήτησις, ὡς	ἐν	δίκῃ τὸ γένος ὁ συγγραφεὺς
[10]	ὑπέρου πολὺ φαλακρότερον. ἀλλ´ οὗτος	ἐν	Ἐπιδαύρῳ κομᾷ· Ἕλλησι γὰρ ἀταλαίπωρος
[8]	τῶν δὲ πολυγώνων ἁπάντων κύκλος	ἐν	ἐπιπέδοις· ἐν δὲ τοῖς βάθος
[11]	ἐπαινέσας αὐτήν, ἐπαινεῖ μὲν οὖσαν	ἐν	ἑταίρας σώματι· λέγει δὲ οὕτως·
[13]	τις ἐντείνῃ κόνδυλον, ἀπολώλεκεν· τὸν	ἐν	θεάτρῳ δὲ ἄνθρωπον, ὃς πολλὴν
[15]	οὖν ἄξιον μεμνῆσθαι πρὸ τῆς	ἐν	Θερμοπύλαις μάχης ἠσκηκότων τὰς τρίχας,
[12]	κοινὸν νουθεσία, καὶ παράγγελμα τῶν	ἐν	ἰατρικῇ τὸ ὑγιεινότατον, καὶ μονονουχὶ
[16]	δὲ ὡς πορρωτάτω καὶ καθίσας	ἐν	καλῷ τὸν στρατόν, ἐπαφίησιν αὐτῷ
[13]	ζῆν ἔχωμεν ἀπὸ τῶν οἰκείων,	ἐν	καλῷ τοῦ θεάτρου καθιζησόμεθα, ἀκροαταὶ
[8]	διεπλάσθησαν ἵν´ εἶεν οἶκοι ψυχῶν,	ἐν	κόσμῳ κόσμοι μικροί· ἔδει γὰρ
[23]	μοιχῶν ἐπῃνέσαμεν; ἀφ´ ὧν εἰσιν	ἐν	μὲν τοῖς τεμένεσι τῶν θεῶν
[6]	τὸ θειότατον. ~Ἔξεστι δὲ τοὺς	ἐν	μουσείῳ θεάσασθαι πίνακας, τοὺς Διογένας
[9]	τὸν οὐρανόν. ὁ γὰρ ὁρώμενος	ἐν	οὐρανῷ Ζεὺς ἅπαντες ἴσμεν οἷός
[2]	ἀνάσχου τοῦ λόγου, καὶ τήρησον	ἐν	πείσῃ, φασί, τὴν καρδίαν, ὥσπερ
[23]	τις ἐκδῷ μοιχὸν ἢ κίναιδον	ἐν	πίνακι γράψαι, κομήτην ἀπολαβὼν ἀπέχει
[22]	φησίν, ὅτι παλαιᾶς εἰσι φιλοσοφίας	ἐν	ταῖς μεγίσταις ἀνθρώπων φθοραῖς ἀπολομένης
[20]	ἐχόντων τὸν νοῦν. τότε τοίνυν	ἐν	ταὐτῷ μυραλοιφῆσαί τε αὐτὴν λέγει,
[6]	μέθῃ κεκρατημένους, ἥτις ποτέ ἐστιν	ἐν	τελεταῖς ἡ μέθη· πλὴν ἀλλ´
[11]	αἰτία. ἔστι δὲ οὐδὲν ἕτερον	ἐν	τῇ κεφαλῇ λειότης ἢ παντελὴς
[23]	μὲν οὖν κἂν αὐξήσειεν ἡμῖν	ἐν	τῇ πόλει τὸν τῶν ἐξωλεστάτων
[7]	δὲ διὰ τὴν ἀναγκαίαν ἀντίθεσιν	ἐν	τῇ πρώτῃ συνόδῳ κατισχύουσα τοῦ
[23]	κτῆμα ὑμνήσαντος; πολλὴν οἶμαι τοὺς	ἐν	τοῖς Κυβελείοις αὐτῷ τοὺς κατεαγότας
[6]	ὄντα νοῦν ἔχειν καὶ σωφρονεῖν	ἐν	τοσούτοις παρακινήσασι. καίτοι μὴ μικρὸν
[6]	τῇ πρὸς τὸν Σειληνὸν ὁμοιότητι.	ἐν	τούτῳ γὰρ ἅπαν ἐνῆν, ὅσον
[16]	τῆς Ἀλεξάνδρου φάλαγγος συντεταγμένον διέμεινεν.	ἐν	τούτῳ δὲ ὁ βασιλεὺς ἀπορίᾳ
[13]	θαυματοποιοῖς εἶναι, καὶ μικρὸν ἀπερυθριάσασιν	ἐν	τῷ λογείῳ ἀποδοῦναι καὶ σχεδιάσαι
[4]	γὰρ ἕτερός τίς ἐστιν ὁ	ἐν	τῷ λόγῳ φιλόκομος, ὁ τῷ
[1]	ὅτι ποῦ τὰ τῆς προνοίας	ἐν	τῷ παρ´ ἀξίαν ἑκάστου; καὶ
[23]	μέλλει τις ἑστάναι φαλακρὸς ὑπόσεμνος	ἐν	τῷ πίνακι. τουτὶ γάρ ἐστι
[23]	καὶ παιδαγωγοί· στρατιωτικῶν δὲ ταγμάτων	ἐν	ὑγιαίνουσι πράγμασιν οἱ στρατηγοί τε
[7]	ἀκροδρύων χαρίζεται. ἀλλ´ οὔτε ἀκρόδρυον	ἐν	φυτῷ, πρὶν ἀπανθῆσαι· νοῦς τε
[15]	εἰς πάντας διατεθρύληται, καί τις	ἐν	χρῷ κουρίας ἀποθανών, εἰς νέωτα
[17]	δὴ καταδίκαζε κόμην τοῦ ἥρωος·	ἐν	ᾧ γὰρ διαλέγῃ περὶ αὐτοῦ,
[20]	ἄλλα κομμωτίσασθαί φησι τὴν θεόν,	ἐν	ᾧ γε μέλλει καὶ δεήσεσθαι
[17]	ἐπεὶ τούς γε στρατιώτας ὁρῶμεν,	ἐν	ᾧ δεῖ τοὺς πολεμίους φοβεῖν,
[7]	τὸ τέλειον. ἤδη δὲ τέλειος,	ἐν	ᾧ λόγος ἐστὶν ἕτερος σπέρματος.
[1]	ἐστράτευσεν ἐπὶ Τροίαν ἡ ποίησις.	ἐν	ᾧ τίνα μὲν θεῶν, τίνα
[6]	ἐπιπρέπειν τὴν ἄνθην τῆς κόμης,	ἐν	ᾧ τοῦ βίου μήπω φρονοῦμεν,
[20]	ἐστίν, ὀλίγα δὲ πρὸς ἀλήθειαν.	ἓν	δή τι καὶ τοῦτο πρὸς
[21]	μοιχῶν· εἰς ὃν ἀπέρριπται τοὔνειδος.	ἓν	μὲν δὴ τοῦτο γένος ἐπιβουλότατον,
[21]	ἐπειδὰν ἁλῷ τις, τιμωρίας ἀπάρχονται.	ἓν	μὲν δὴ τοῦτο τοιοῦτο γένος,
[21]	τῆς Κότυος, ἀλλ´ εἰ μόνον	ἓν	τοῦτο φανείη, περὶ πλείστου τὰς
[10]	ἀνδριάσι τὰ ῥάμφη τῶν ἴβεων·	ἕνα	δέ, ὃν οὐ κρύπτουσιν ἀλλ´
[21]	πλείστου τὰς τρίχας ποιούμενος, ὡς	ἐναλείφειν	τε αὐτὰς καὶ διατιθέναι κατὰ
[20]	καὶ πᾶν ὅ τι τῆς	ἐναντίας	τῷ θεῷ μερίδος ἐστί. πεφήνασιν
[7]	ῥοιαὶ καὶ κάρυα πονηρὰ καὶ	ἐναποθνήσκοντα	τοῖς ἐλύτροις καὶ τοῖς κελύφεσιν,
[5]	σώματος· ἄνθρωπος δέ, ἐπεὶ μετείληφεν	ἐναργεστέρας	ζωῆς, γυμνός ἐστι τῷ πλείστῳ
[8]	μὲν ἄστρον, ἡ δὲ φαλάκραν	ἐνείματο.	εἰ γὰρ ἡ τῇδε φύσις
[21]	ὅδε τε κἀκεῖνος ὁ λόγος	ἐνεκωμίασεν.	οὐκοῦν ἀπὸ μὲν τῶν φιλοκόμων
[6]	ὁμοιότητι. ἐν τούτῳ γὰρ ἅπαν	ἐνῆν,	ὅσον ἐβούλετο νοῦ δοχεῖον αὐτῷ
[18]	συλλαβάς, ἀλλ´ ἐν αἷς ἅπαν	ἔνι	τοὐναντίον ᾧ βούλει. ἐντεῦθεν ἐγὼ
[19]	οὐδὲν ὑπὲρ φύσεως τῶν τριχῶν	ἔνι	τῷ Δίωνος λόγῳ. καίτοι γε
[2]	ὕδραν ἀγωνιζόμενος, τέως μὲν εἷς	ἑνὶ	συνεστήκεσαν· ἐπεὶ δὲ ὁ καρκίνος
[21]	συχνὰς μὲν οἰκίας ἀναστάτους ἐποίησεν,	ἐνίας	δὲ ἤδη καὶ πόλεις· καὶ
[5]	λασιόκωφον λέγει, τί καὶ καλὸν	ἐννοεῖ	περὶ τῶν τριχῶν; ἀλλὰ καὶ
[6]	ἐπιδήλως νοῦν τε καὶ φρόνησιν	ἐνοικίζει	τῷ ζῴῳ, τί ἂν εἴποις,
[7]	ἐστι τῶν ἄνωθεν ἡκόντων σπερμάτων,	ἐνοικίζεται	δὲ κεφαλῇ, καὶ αὐτῇ καρπός
[8]	διαφέρει καὶ εἰς κομῆτιν κεφαλὴν	ἐνοικίσασθαι,	παρὰ πλεῖστον οὖσαν τῆς ἀκριβείας
[6]	νομοθέται σοφίαν μὲν τῶν τιμιωτάτων	ἐνόμιζον·	ἐπὶ δὲ τοὺς γόητας ἔτρεφον
[20]	ἀνδρείως ἐπέθετο, τὰ μὲν οὐκ	ἐνόντα	τῇ ποιήσει προσνέμειν, τῶν δὲ
[7]	ἰδεῖν γελοῖοι, σοφὸν δέ τι	ἐνόουν,	ἅτε ὄντες περιττοὶ καὶ Αἰγύπτιοι.
[5]	τὸ ψιλότατον. πάλιν οὖν ὥσπερ	ἑνὸς	ἀνθρώπου τὰ τιμιώτατα φαλακρότατα, οὕτως
[11]	κακῶς ἀπολούμενα, πλεῖον ἑκατόν, ὑφ´	ἑνὸς	ἅπαντα φαλακροῦ, ὃν τέως λαμπαδηκόμον
[6]	εἶναι δόξειε θέατρον. Ἀπολλώνιος μὴ	ἐνοχλείτω	τῷ λόγῳ, μηδ´ εἴ τις
[17]	ἐστίν. εἰ δὲ ἵππων θριξὶν	ἐνσκευάζονται,	οἷς μὲν ὑπῆρξεν ἀμφιέσασθαι κράνος,
[24]	εἰ δὲ μὴ πείθω λέγων,	ἐνταῦθά	τις ἂν τοὐμὸν αἰτιάσαιτο, ὅτι
[13]	τὰς κόμας· τούτοις ἄν τις	ἐντείνῃ	κόνδυλον, ἀπολώλεκεν· τὸν ἐν θεάτρῳ
[18]	ἅπαν ἔνι τοὐναντίον ᾧ βούλει.	ἐντεῦθεν	ἐγὼ μαντεύομαι κἀν τούτῳ τῆς
[6]	πατρὶ δυσανάγωγος. ἀλλὰ ταχὺ γὰρ	ἐντεῦθεν	ἐπανακτέον λαβόντας ἀποχρῶν τὸ τεκμήριον,
[7]	καὶ αὐτῇ καρπός ἐστιν ὁ	ἔνυλος	νοῦς, καθάπερ ὁ πυρὸς ἐκείνου
[14]	γυνὴ μὲν γὰρ οὐδεμία τῶν	ἐξ	αἰῶνος ἀναδέδεικται φαλακρά· καὶ οὐκ
[6]	καὶ τοὺς οὕστινας βούλει τῶν	ἐξ	αἰῶνος σοφῶν· φαλακρῶν γὰρ ἂν
[12]	εὔλογον ἐξ ὑπερκειμένου χωρίου, καθάπερ	ἐξ	ἀκροπόλεως, ἀπὸ τῆς κεφαλῆς ἐξῆφθαι
[19]	ὁ τῆς θεοῦ τὸ Γοργόνειον	ἐξ	ἀκροπόλεως ὑφελόμενος. οὕτως ἔχει σοι
[13]	καὶ Ψαμμιτίχου στρατόπεδον, κατὰ τὴν	ἐξ	Ἀραβίας εἰς Αἴγυπτον εἰσβολήν· τούτω
[17]	αὐτοῦ, μειράκιον ἦν, οὔπω πρώην	ἐξ	ἐφήβων γενόμενον. καὶ σὺ μὲν
[21]	συνῳκηκότος τὴν εὔνοιαν, ὥστε μὴ	ἐξ	ἡμισείας τἀνδρὶ γεγονέναι τὴν τοῦ
[10]	ἀπόλωλεν ἀπευθὴς ἐκ Διὸς ἀστήρ,	ἐξ	οὗ καὶ γενεῆθεν ἀκούομεν. ὅστις
[12]	θριξὶν ἐπεξέρχεται. καὶ γὰρ εὔλογον	ἐξ	ὑπερκειμένου χωρίου, καθάπερ ἐξ ἀκροπόλεως,
[21]	πρὸς μηδοτιοῦν, ἀλλὰ διὰ τὴν	ἐξάγιστον	ἡδονήν· καὶ καθάπαξ οἱ θηλυδρίαι
[20]	περικάρπια, παίγνια φύσεως, ὕλης ἀτελοῦς	ἐξανθήματα.	~Προσήκειν δὲ οἶμαι κατὰ γένος
[12]	ἅμα μὲν φαλακρούς, ἅμα δὲ	ἐξάντεις	ἐσομένους τῆς νόσου. ἀλλ´ εἰ
[13]	ἂν ὅλη χερμὰς ἐπ´ αὐτὰς	ἐξαρκέσειεν,	ὥστε κορύνης ἂν δέοι. αἰτίαν
[19]	καὶ ἄλλῳ δοκεῖν· Ὁμήρου δὲ	ἐξαψάμενος,	ὥσπερ ἱερᾶς ἀγκύρας, ἔχεται μέχρι
[12]	οὗ ταῖς ἐμβολαῖς τῶν ἀνέμων	ἐξέκειτο.	ταῦτ´ ἄρα ξύλον ἀγαθὸν ἦν,
[20]	δὲ μάλιστα ἐπαινεῖ τὰς τρίχας.	ἐξεκέκοπτο	γὰρ ἴσως αὐτῷ τὸ βιβλίον
[23]	τί οὖν ἔτι δεῖ Πλάτωνος	ἐξελέγχοντος,	ὁπηνίκα κομμωτικὴν ἄντικρυς ὁ ῥήτωρ
[2]	τοιγαροῦν ἄκουε. δεῖ δὲ οὐδὲν	ἐξελίττειν	τὸ βιβλίον, ἀλλ´ αὐτὸς ἐρῶ.
[24]	ἀνθρώπους εὖ συμβεβούλευται. κἂν μὲν	ἐξενεχθεὶς	εἰς τὸ κοινὸν εὐδοκιμήσῃ παρὰ
[13]	μὲν αὕτη, ῥαδινὴ δὲ ἐκείνη.	~Ἔξεστι	δὲ πεῖραν τοῦ λόγου λαβεῖν
[6]	τῶν ἐπὶ γῆς τὸ θειότατον.	~Ἔξεστι	δὲ τοὺς ἐν μουσείῳ θεάσασθαι
[13]	κακῶν, ὁ λιμός, οἷς ἅπασιν	ἔξεστι	θαυματοποιοῖς εἶναι, καὶ μικρὸν ἀπερυθριάσασιν
[13]	καλὴν παρέχει τῷ δήμῳ διατριβήν,	ἔξεστι	καθ´ ἑκάστην ἱερομηνίαν τῷ καταλαβόντι
[2]	καί, ὅταν ἔτνους προκειμένου μετώπων	ἐξέτασις	γίνηται, σαυτὸν ἐπιλέγεις, ὡς ἐπ´
[20]	ἐξητακώς, φαλάκραν μὲν θεῖον οὔσαν	ἐξεῦρε,	καὶ τοῦ θείου συγγενῆ, καὶ
[23]	ἐπ´ αὐτοῖς τις προσποιήσηται μορφὴν	ἐξευρεῖν,	ἐπιτηδεύματι πρέπουσαν· τούτοις γὰρ ἂν
[19]	ἦν τῷ πράγματι, Δίων ἂν	ἐξεῦρεν	αὐτό, καί, εἰ σμικρὸν ἦν,
[19]	ἂν Ἴωνα δοκῶ τὸν ῥαψῳδὸν	ἐξευρήσειν.	πῶς δ´ ἂν Ὅμηρος κομήτην
[19]	ὃς καὶ νῦν οὕτω πόρρωθεν	ἐξευρίσκει	μὲν Λακεδαιμονίους οὐδὲν ὄντας πρὸς
[20]	εἴρηκε τῶν τριχῶν, οὔτ´ οἴκοθεν	ἐξευρών,	οὔτε παρὰ τούτων λαβών· οὐχ
[23]	θαυμαστὸν οἷον ὑπὲρ κόμης λόγον	ἐξήνεγκεν.	τί οὖν ἔτι δεῖ Πλάτωνος
[20]	συνεχώρησεν. Ὁμήρου τοίνυν καὶ Λακεδαιμονίων	ἐξῃρημένων,	οὐδὲν ἔτι μέρος ὑπολείπεται τῷ
[12]	καὶ τῇ διαδοχῇ τοῦ γένους	ἐξήρκεσεν·	οὕτως ἔχει καὶ περὶ τούτω
[10]	ὑπεκκαύματα, ψευδωνύμους ἀστέρας, τῷ μὲν	ἑξῆς	ὑποκεῖσθαι συγκινουμένους, τῷ δὲ μὴ
[20]	αὐτὰς τῶν πραγμάτων τὰς οὐσίας	ἐξητακώς,	φαλάκραν μὲν θεῖον οὔσαν ἐξεῦρε,
[12]	ἐξ ἀκροπόλεως, ἀπὸ τῆς κεφαλῆς	ἐξῆφθαι	τῷ παντὶ σώματι τά τε
[16]	ὁ βασιλεὺς ἀπορίᾳ συνείχετο, γυμνοῖς	ἐξιστάμενος	οἷς ὡπλισμένοις ἦν ἀνυπόστατος· κἂν
[6]	κόμην, ἀλλ´, ὥσπερ φωτὶ σκότος,	ἐξίστασθαι.	ἐπιζητοῦσι δὲ τὴν αἰτίαν ὁ
[14]	μὴ πρὸς τοῦτο παρ´ ἑαυτῶν	ἐξισχύει,	κοντοῖς αὐτὰ καὶ χάραξιν ὑπερείδουσιν·
[21]	ἐστι πονηρός, δημοσίᾳ δὲ κἂν	ἐξομόσαιτο,	καὶ οὐδὲν ἄλλο παρέχεται γνώρισμα
[5]	κινεῖται, μὴ φθάσωσι τὸν ὀφθαλμὸν	ἐξορύξασαι.	οὐ γὰρ ἀνέχεται τοῖς τιμιωτάτοις
[16]	βασιλέως ἀναπεισθέντες, πανδημεὶ τοὺς Μακεδόνας	ἐξύρησαν.	Δαρείῳ δὲ καὶ Πέρσαις οὐκέτι
[9]	κόμη, καὶ πᾶν τὸ περικείμενον	ἔξωθεν	δήμου δόξα τεθαύμακεν, ἀγροὺς καὶ
[23]	ἐν τῇ πόλει τὸν τῶν	ἐξωλεστάτων	κατάλογον. φαλάκρα δὲ ἄρα ποῖα
[9]	χωρήσῃ τὴν ὁμοιότητα. ἀλλὰ γὰρ	ἐοίκασι	ποιητική τε καὶ πλαστική, καὶ
[6]	τελεταῖς ἡ μέθη· πλὴν ἀλλ´	ἐοίκασιν	εἰς τὸ πλημμελὲς ὑπενηνέχθαι τῆς
[13]	δὲ Μηδικῶν. θαυμάζει τοίνυν Ἡρόδοτος·	ἔοικε	γὰρ ὁ βέλτιστος ἐμπεπαρῳνηκέναι ταῖς
[3]	καλούς τε καὶ φοβεροὺς αὐτοὺς	ἔοικε	ποιεῖν, ὁ δὲ ὕπνος, κἂν
[20]	Δίωνι δὲ ὑπὲρ εὐπορίας ταὐτὸν	ἔοικεν	εἶναι μνήμη τριχῶν καὶ ἐγκώμιον,
[12]	τὸ ὑγιεινότατον, καὶ μονονουχὶ λέγειν	ἔοικεν,	ὡς ὅστις ὑγιαίνειν ἐρᾷ, μιμείσθω
[2]	ἐξέτασις γίνηται, σαυτὸν ἐπιλέγεις, ὡς	ἐπ´	ἀγαθῷ δή τινι φιλοτιμούμενος, οὐκοῦν
[1]	καὶ ἐπειδὴ προσέκειτο μᾶλλον, ἄλλης	ἐπ´	ἄλλῃ πιπτούσης, ἤδη δὲ καὶ
[16]	περιττὸν καὶ γένειον βαθὺ καθεικώς,	ἐπ´	ἄνδρα Πέρσην ἐφέρετο· συμφρονήσας δὲ
[13]	καὶ οὐδ´ ἂν ὅλη χερμὰς	ἐπ´	αὐτὰς ἐξαρκέσειεν, ὥστε κορύνης ἂν
[13]	πάρεισι δὲ εἰς τὸν δῆμον	ἐπ´	αὐτὸ τοῦτο, τῆς κεφαλῆς τὴν
[21]	τοῦ γυναίου ζημίαν. εἰκότως οὖν	ἐπ´	αὐτοῖς οἱ μὲν νόμοι τοὺς
[23]	μὴ πρὸς ἀρχέτυπον γράφωσιν, ἀλλ´	ἐπ´	αὐτοῖς τις προσποιήσηται μορφὴν ἐξευρεῖν,
[19]	δὲ τοῖς ἰδοῦσιν εἰπεῖν, ὡς	ἐπ´	ἐκείνου κατεσκευάσθη τοῦ σχήματος, ὅπερ
[23]	ἀπέχει τοὐπίταγμα· ἂν δὲ φιλόσοφον	ἐπαγγείλῃς	ἢ ζάκορον, μέλλει τις ἑστάναι
[3]	ὥσπερ καὶ τὸ ἄλλο σῶμα	ἐπαινεῖ	αὐτοῦ· καὶ οὐ μόνον τοὺς
[20]	τὰς μὲν θηλείας Ὅμηρος ἄλλως	ἐπαινεῖ,	βοῶπιν Ἥραν καὶ Θέτιν ἀργυρόπεζαν·
[11]	κάλλιστος ποιητῶν Ἀρχίλοχος ἐπαινέσας αὐτήν,	ἐπαινεῖ	μὲν οὖσαν ἐν ἑταίρας σώματι·
[20]	ἀργυρόπεζαν· τοῦ Διὸς δὲ μάλιστα	ἐπαινεῖ	τὰς τρίχας. ἐξεκέκοπτο γὰρ ἴσως
[3]	ἀργυρόπεζαν. τοῦ Διὸς δὲ μάλιστα	ἐπαινεῖ	τὰς χαίτας· ἀμβρόσιαι δ´ ἄρα
[3]	γε μὴν ὀφθαλμῶν οὐ πολλάκις	ἐπαινεῖ	τοὺς καλούς, οὐδὲ ἀπὸ τούτου
[3]	θεῶν τὰς μὲν θηλείας ἄλλως	ἐπαινεῖ·	χρυσῆν γὰρ Ἀφροδίτην, καὶ βοῶπιν
[3]	οὐκοῦν ἐπῄει μοι τοὺς φιλοκόμους	ἐπαινεῖν,	οἳ φιλόκαλοι ὄντες καὶ τὰς
[17]	τὴν καρδίαν. ἀλλ´ ὥσπερ οὐκ	ἐπαινεῖται	δι´ Ἀχιλλέα περὶ ψυχὴν ὁ
[4]	πολλῷ θαυμασιώτερος ἂν φανῆναι τοὐναντίον	ἐπαινέσαι	προελόμενος, τὸ καθ´ ἡμᾶς πρᾶγμα
[11]	καὶ ὁ κάλλιστος ποιητῶν Ἀρχίλοχος	ἐπαινέσας	αὐτήν, ἐπαινεῖ μὲν οὖσαν ἐν
[20]	τοῦτο τῆς φύσεώς ἐστι τῶν	ἐπαινετῶν·	Δίωνι δὲ ὑπὲρ εὐπορίας ταὐτὸν
[4]	ἀμελείας, ἔλαθεν ἡμᾶς καταστὰς εἰς	ἔπαινον	τῆς ἐπιμελείας. ταῦτα γὰρ ἡμᾶς
[20]	ἀπὸ τοῦ λόγου. ἀλλ´ οὐδὲ	ἔπαινος	τοῦτο τριχῶν, ἀλλ´, ὥσπερ εἶχεν,
[23]	τύχῃ δόξαν ἔχων ὁ τοὺς	ἐπαίνους	διατιθέμενος. οὗτος μὲν οὖν κἂν
[6]	γενόμενος, καὶ παρ´ ὁντινοῦν οἰκείων	ἐπαίνων	φεισάμενος, οὐκ ἠδύνατο μὴ φιλοτιμεῖσθαι
[6]	δυσανάγωγος. ἀλλὰ ταχὺ γὰρ ἐντεῦθεν	ἐπανακτέον	λαβόντας ἀποχρῶν τὸ τεκμήριον, ὡς
[14]	ἐλαχίστης ἐπιμελείας εἰς τὸ πεφυκὸς	ἐπανέρχεται·	ἀνδρῶν δέ, οὓς καὶ ἄξιον
[2]	οὗτος αὐτὸς ὁ Δίων, καὶ	ἐπανήκει	μοι μετὰ συνηγόρου. πρὸς δύο
[11]	καὶ ἡλίους καλεῖν· οὐκέτι γὰρ	ἐπανίασιν	ἐπὶ τὰς φάσεις, ἀλλὰ διατελοῦσιν
[14]	ξυρῷ τοὺς οὐχ οὕτως ἔχοντας	ἐπανορθωτέον	καὶ βοηθητέον ἂν εἴη τῇ
[16]	καθίσας ἐν καλῷ τὸν στρατόν,	ἐπαφίησιν	αὐτῷ τοὺς κουρέας. οὗτοι μὲν
[20]	καὶ ἐγκώμιον, ὅστις οὕτως ἀνδρείως	ἐπέθετο,	τὰ μὲν οὐκ ἐνόντα τῇ
[20]	ὃν κορωνίδα τῷ λόγῳ Δίων	ἐπέθηκεν,	ὡς ἃ Ὁμήρῳ τεθεολόγηται, τὰ
[2]	τέως μὲν εἷς ἑνὶ συνεστήκεσαν·	ἐπεὶ	δὲ ὁ καρκίνος αὐτῇ παρεγένετο,
[2]	οὐδὲν ἐπενόουν περὶ τῆς συμφορᾶς.	ἐπεὶ	δὲ ὅ τε χρόνος αὐτὴν
[5]	ἠμφίεσται τοῦ σώματος· ἄνθρωπος δέ,	ἐπεὶ	μετείληφεν ἐναργεστέρας ζωῆς, γυμνός ἐστι
[7]	δοκοῦσι, μάχην οἱ λόγοι· ἀλλ´	ἐπεὶ	μὴ νῦν περὶ τούτων ἐστίν,
[18]	στίχον ἕλκεις εἰς μέσον; οὐκοῦν	ἐπεὶ	μὴ σὺ βούλει, τοῦ παρ´
[17]	τοῦ πίλου καὶ τοῦ κράνους.	ἐπεὶ	τήν γε κυρτὴν ἐπιφάνειαν οὐδ´
[17]	ὡς ἱεροῖς ὁσιωθείσας ἠρίοις ἀπάρξασθαι.	ἐπεί	τοι καὶ Σωκράτην αὐτὰ ταῦτά
[3]	οὐ τοσαυτάκις φαίνεται κόμης μεμνημένος,	ἐπεί	τοι καὶ τῶν θεῶν τὰς
[4]	ὅμως ὑπὸ περιουσίας τοῦ δύνασθαι·	ἐπεί	τοι πολλῷ θαυμασιώτερος ἂν φανῆναι
[17]	γε τῶν βρεφῶν εἰσι μορμολύκεια,	ἐπεὶ	τούς γε στρατιώτας ὁρῶμεν, ἐν
[21]	Ἀττικὰς ῥαφανίδας φυτεύουσιν, αἷς εὐθύς,	ἐπειδὰν	ἁλῷ τις, τιμωρίας ἀπάρχονται. ἓν
[14]	αὐτὰ καὶ χάραξιν ὑπερείδουσιν· οὕτως,	ἐπειδὴ	πεφήνασιν ἅπαντες, ὧν ἡ φύσις
[1]	αὐτὴν δέδηγμαι τὴν καρδίαν· καὶ	ἐπειδὴ	προσέκειτο μᾶλλον, ἄλλης ἐπ´ ἄλλῃ
[2]	ἐπὶ τῇ κόμῃ. σὺ δὲ	ἐπειδὴ	φαλακρῶν μὲν ὁ κράτιστος εἶ,
[1]	τίνα δὲ δαιμόνων παρῆλθον ἀκατηγόρητον;	ἐπειθόμην	δὲ καὶ Ἐπικούρου τι γράφειν
[8]	τοῦ δὲ σωματικοῦ κόσμου δημιουργὸς	ἐπεισήγαγε	τῷ κόσμῳ, τέλεον αὐτὸν καὶ
[3]	ξανθῆς δὲ κόμης ἕλε Πηλείωνα·	ἔπειτα	Μενέλεων, ξανθὸν ἐπονομάζων ἀπὸ τῆς
[3]	τοὺς θεοὺς προσειπών, ὅπερ εἴωθα,	ἐπεμελούμην	τῆς κόμης· καὶ γὰρ ἐτύγχανον
[4]	τοὺς θεοὺς προσειπών, ὅπερ εἴωθα,	ἐπεμελούμην	τῆς κόμης. καὶ γὰρ ἐτύγχανον
[2]	ἄρα ἐποτνιώμην, καὶ μικρὸν οὐδὲν	ἐπενόουν	περὶ τῆς συμφορᾶς. ἐπεὶ δὲ
[12]	ὃς ἀκριβέστερον σιδήρου ταῖς θριξὶν	ἐπεξέρχεται.	καὶ γὰρ εὔλογον ἐξ ὑπερκειμένου
[20]	καὶ ψυχὴν ἀγαθὰ καθ´ ἕκαστον	ἐπεξιών,	ὅπως τε ἔχει, καὶ διὰ
[3]	χαίτας· ἀμβρόσιαι δ´ ἄρα χαῖται	ἐπερρώσαντο	ἄνακτος. ~Ταυτὶ μέν σοι τὰ
[19]	τὸν ἀνδριάντα πρόχειρον μὲν ἰδεῖν·	ἐπέρχεται	δὲ τοῖς ἰδοῦσιν εἰπεῖν, ὡς
[10]	θείου τὸ πεφυκὸς ὁλκαῖς τισιν	ἕπεσθαι.	παρὰ τούτων οὖν, οὐ παρ´
[10]	μέν, ἂν τύχῃ, ζῳδίου μῆκος	ἐπέχοντα·	εἰς τρίτην δὲ οὐδὲ τριτημόριον,
[8]	ἴσασιν οἱ γεωμετρίας καὶ στερεομετρίας	ἐπήβολοι.	ἥ τε οὖν ὅλη ψυχὴ
[3]	αὐτῆς ἀπεσπᾶτο καὶ διετείνετο. οὐκοῦν	ἐπῄει	μοι τοὺς φιλοκόμους ἐπαινεῖν, οἳ
[21]	ὁ μὲν γὰρ Φερεκύδης θοἰμάτιον	ἐπηλυγασάμενος,	Χρῷ δῆλον» ἔφη, καὶ δακτύλῳ
[23]	τίνας ἡμεῖς ἄνδρας ἀντὶ μοιχῶν	ἐπῃνέσαμεν;	ἀφ´ ὧν εἰσιν ἐν μὲν
[5]	τέρας ἐστίν. ἤδη δὲ ἀνεφύτην	ἐπὶ	βλεφάρου δίδυμοι τρίχες, καὶ δοκεῖ
[5]	τριχῶν, φαλακρὸς ἂν εἴη τῶν	ἐπὶ	γῆς τὸ θειότατον. ~Ἔξεστι δὲ
[5]	θηρίον. ὥσπερ δὲ ἄνθρωπος τῶν	ἐπὶ	γῆς φρονιμώτατόν τε ὁμοῦ καὶ
[20]	τέκε Δητώ· τὸν θὲς Ἀθηναίης	ἐπὶ	γούνασιν ἠυκόμοιο. περὶ δὲ τῆς
[6]	σοφίαν μὲν τῶν τιμιωτάτων ἐνόμιζον·	ἐπὶ	δὲ τοὺς γόητας ἔτρεφον τοὺς
[19]	οἶμαι, τῶν μὲν συστρατιώτης γενόμενος,	ἐπὶ	δὲ τοὺς στρατευσάμενος, ὃς αὐτὰ
[21]	ἀγλαοῦ τὸν παρθενοπίπαν ἐποίησεν, ὡς	ἐπὶ	διαφθορᾷ γυναικῶν ἠγλαϊσμένης τῆς κόμης·
[6]	Σειληνός, μὴ λάθῃ πολὺς ῥυεὶς	ἐπὶ	θάτερα, καὶ γένηται τῷ πατρὶ
[23]	τρίχας, ἀνδρὸς Ἕλληνος τὴν φωνὴν	ἐπὶ	θεάτρου τὸ κτῆμα ὑμνήσαντος; πολλὴν
[16]	ἦν ἀνυπόστατος· κἂν αἰσχρῶς ἀνέλυσεν	ἐπὶ	Κιλικίας Ἀλέξανδρος, κἂν ἐγένετο τοῖς
[13]	ὄντας, ὡς ἕκαστος ἐτύγχανε πεπτωκὼς	ἐπὶ	παρατάξεως, ἀλλήλων διέκριναν· καὶ νῦν
[13]	φαλακρῶν, οὐ τῶν φύσει, βαδίζων	ἐπὶ	τὰ κουρεῖα τῆς ἡμέρας πολλάκις·
[21]	ἀλλήλαις, καὶ διαβῆναι τοὺς Ἕλληνας	ἐπὶ	τὰ Πριάμου σκῆπτρα μοιχεία γέγονε
[11]	ἡλίους καλεῖν· οὐκέτι γὰρ ἐπανίασιν	ἐπὶ	τὰς φάσεις, ἀλλὰ διατελοῦσιν ὁλοκλήρῳ
[1]	ἢ ὑπ´ Ἀρχιδάμου τοὺς Ἀθηναίους	ἐπὶ	τῇ δενδροτομίᾳ τῶν Ἀχαρνῶν, ταχύ
[2]	τῶν λογισμῶν, ἐλεγεῖα ποιῶ θρῆνον	ἐπὶ	τῇ κόμῃ. σὺ δὲ ἐπειδὴ
[6]	καὶ οὐχ ἅπαντες ἄνθρωποι δήπουθεν	ἐπὶ	τὴν ἀνθρώπου φθάνουσι τελειότητα. ἔχει
[12]	διὰ ταύτην ἐγὼ πολλοὺς κομήτας	ἐπὶ	τὸ ξυρὸν ὁρῶ καὶ τὸν
[10]	εἶναι πλημμελῶς κινουμένους. ἧκέ τις	ἐπὶ	τὸ τῆς ἰσημερίας σημεῖον ἀπὸ
[10]	γε ὤν; διὸ τεθεῖσθαι πᾶσιν	ἐπὶ	τοῖς ἀνδριάσι τὰ ῥάμφη τῶν
[3]	καὶ τὸν Ἀγαμέμνονα τὸ κοινὸν	ἐπὶ	τοῖς Ἕλλησιν· ἀπὸ δὲ τῆς
[7]	καλάμη, φλοιός, ἀθέρες, λέμματα, καὶ	ἐπὶ	τοῖς λέμμασιν ἕτερα λέμματα· ὁ
[20]	γε μήν, εἴπερ ὁ λόχος	ἐπὶ	τὸν Δία, πολλῶν, ἄν τις
[19]	εἰσιόντι πᾶς Ἰλιεὺς ἡγεῖται τὴν	ἐπὶ	τὸν νεὼν τὸν Ἑκτόρειον, οὗ
[10]	τοῦ θυτηρίου· κἀκεῖθεν ἥξει παραφερόμενος	ἐπὶ	τὸν πόλον τὸν βόρειον, ἂν
[3]	δ´ ἐγένοντο ἔθειραι πάλιν δὲ	ἐπὶ	τοῦ αὐτοῦ κὰδ δὲ κάρητος
[11]	προσαγαγεῖν τῷ λόγῳ, μὴ μένοντας	ἐπὶ	τοῦ βιαίου τῆς ἀποδείξεως. οὐκοῦν
[10]	λεγόντων, ὡς ἀνὴρ Αἰγύπτιος τέχνην	ἐπὶ	τοὺς θεοὺς ἔχει καί τινας
[7]	ᾧ λόγος ἐστὶν ἕτερος σπέρματος.	ἐπὶ	τούτοις Ἐλευσὶς ἄγει τὰ Δήμητρος
[1]	Εὐβοεύς, οὓς ὄπιθεν κομόωντας ἐστράτευσεν	ἐπὶ	Τροίαν ἡ ποίησις. ἐν ᾧ
[15]	πρὸ αὐτῆς ἐκτενίσαντο, ὧν οὐδεὶς	ἐπὶ	τῷ πονηρῷ τούτῳ σημείῳ περιεγένετο.
[22]	ὑπομιμνήσκει τὰ πράγματα· ὁρώμενα γὰρ	ἐπὶ	τῶν ἑκάστοτε συμβαινόντων μαρτύρονται καὶ
[4]	δύο, φυτηκομεῖν τε καὶ κυνοκομεῖν	ἐπὶ	τῶν θηρίων τὰ ἀλκιμώτατα. δάκτυλοι
[21]	πάντες εἰσίν. ἀλλ´ οἱ μὲν	ἐπὶ	τῶν οἰκημάτων ἄντικρυς οὗτοι· καίτοι
[7]	ταῦτα δι´ ἕτερα, δεικτέον ἐστὶν	ἐπὶ	τῶν πραγμάτων, ὡς ἐν ἀτελεστέροις
[4]	ἐπιστροφὴν μεθαρμόσαιμι, ἀπὸ Δωρίου, φασίν,	ἐπὶ	Φρύγιον. δεῖ γέ τοι πνεύματος
[7]	ἂν εἰδεῖεν, ὅτι νοῦ ταῦτα	ἐπιβατήρια·	ὁ δὲ ἄρτι παραγγείλας εἰς
[22]	φιλοσοφίας τὴν ἀρχαιότητα, ὥστε βόειον	ἐπιβλέπειν	αὐτῇ. πάμπολυ γὰρ οἱ πάλαι
[7]	θεραπευτὰς τοῦ θείου μηδὲ τῶν	ἐπιβλεφαριδίων	ἀνεχομένους τριχῶν· καὶ ἦσαν μὲν
[20]	ἠυκόμοιο. περὶ δὲ τῆς Ἥρας	ἐπιβουλευούσης	τὸν Δία κατακοιμίσαι, τά τε
[21]	ἓν μὲν δὴ τοῦτο γένος	ἐπιβουλότατον,	καὶ εἴσω τοῦ τείχους τῶν
[10]	πολὺ φαλακρότερον. ἀλλ´ οὗτος ἐν	Ἐπιδαύρῳ	κομᾷ· Ἕλλησι γὰρ ἀταλαίπωρος τῆς
[3]	καλὸν γεγονότα ὑπὸ τῆς Ἀθηνᾶς	ἐπιδεῖξαι,	φησὶ γοῦν κυάνεαι δ´ ἐγένοντο
[3]	τούτου μάλιστα ἡγεῖται τὸ κάλλος	ἐπιδείξειν.	οὐδενὸς οὖν τῶν ἡρώων ὀφθαλμοὺς
[13]	τοῦτο, τῆς κεφαλῆς τὴν ῥώμην	ἐπιδειξόμενος,	ᾗ μηδέν ἐστι δεινὸν τῶν
[6]	καὶ μὴ περιμένειν ἡλικίαν, ἥτις	ἐπιδήλως	νοῦν τε καὶ φρόνησιν ἐνοικίζει
[13]	χορηγῆσαι δέῃ τῇ πόλει, κἂν	ἐπιδόσεις	ὁ δῆμος αἰτῇ, χρησόμεθα μεγαλοπρεπῶς
[6]	ἀλλ´, ὥσπερ φωτὶ σκότος, ἐξίστασθαι.	ἐπιζητοῦσι	δὲ τὴν αἰτίαν ὁ λόγος
[18]	γὰρ ἡμῖν ὑπολείπεται τὰ τῆς	ἐπικήρου	φύσεως σύμβολα· οὐ γὰρ οὔτε
[1]	παρῆλθον ἀκατηγόρητον; ἐπειθόμην δὲ καὶ	Ἐπικούρου	τι γράφειν ἐγκώμιον, οὐ κατὰ
[2]	τῇ μνήμῃ, ὥστε οὐδὲ βουλόμενον	ἐπιλαθέσθαι	με οἷόν τε. ~Ἀναστὰς ἕωθεν
[15]	ἄλλης Ἑλλάδος τὸν βάρβαρον, ἑκὼν	ἐπιλανθάνεται·	λέγω δὲ Μακεδόνας τε καὶ
[2]	προκειμένου μετώπων ἐξέτασις γίνηται, σαυτὸν	ἐπιλέγεις,	ὡς ἐπ´ ἀγαθῷ δή τινι
[13]	εὖ μάλα τὸν πίτυλον κατασείοντι.	ἐπιλείπει	δὲ τὰ Μεγαρέων κεράμια τῇ
[13]	δὲ ἀντιπνεύσαντος, καὶ τῶν ἀλφίτων	ἐπιλειπόντων·	ὃ μηδενὶ τῶν θείων ἀνδρῶν
[19]	τὸ ἐπιποίητον, τὴν τῶν τριχῶν	ἐπιμέλειαν.	ἃ δὲ γέγραφεν ὡς Ὁμήρῳ
[14]	πανταχοῦ καλὸν ἐσπουδακέναι περὶ τὴν	ἐπιμέλειαν	τῶν τριχῶν· οὐ γάρ ἐστιν
[3]	δέ μοι καὶ Ὅμηρος πλείστης	ἐπιμελείας	ἀξιοῦν τὸ τοιοῦτον. ἀπό γε
[14]	ταύτην νοσεῖ, καὶ δι´ ἐλαχίστης	ἐπιμελείας	εἰς τὸ πεφυκὸς ἐπανέρχεται· ἀνδρῶν
[4]	ἡμᾶς καταστὰς εἰς ἔπαινον τῆς	ἐπιμελείας.	ταῦτα γὰρ ἡμᾶς δρῶσιν οἱ
[3]	τὰς κόμας περὶ πλείστου ποιούμενοι	ἐπιμελοῦνται	οὐ ῥᾳθύμως, ἀλλὰ κάλαμόν τινα
[8]	δὲ πολυγώνων ἁπάντων κύκλος ἐν	ἐπιπέδοις·	ἐν δὲ τοῖς βάθος ἔχουσι
[19]	ὠνείδισε τἀδελφῷ τὸ κάλλος τὸ	ἐπιποίητον,	τὴν τῶν τριχῶν ἐπιμέλειαν. ἃ
[6]	τὸ δὲ δὴ παιδαρίοις μὲν	ἐπιπρέπειν	τὴν ἄνθην τῆς κόμης, ἐν
[23]	ποτε γύναιον ἐκ διαβεβλημένης οἰκίας	ἐπίστευσε.	μέγα δὲ καὶ οἱ ζωγράφοι
[6]	δέ τίς ἐστι, καὶ οὐκ	ἐπιστήμη	τις, ἀλλὰ δύναμις. οὕτω γὰρ
[4]	τόνον ἀπὸ τῆς διαλέξεως εἰς	ἐπιστροφὴν	μεθαρμόσαιμι, ἀπὸ Δωρίου, φασίν, ἐπὶ
[21]	κατὰ γένος τε καὶ κατ´	ἐπιτήδευμα	διελέσθαι τοὺς ἄνδρας, οὓς ὅδε
[23]	αὐτοῖς τις προσποιήσηται μορφὴν ἐξευρεῖν,	ἐπιτηδεύματι	πρέπουσαν· τούτοις γὰρ ἂν μήν
[24]	τοὺς φιλοκόμους αἰσχυνθέντας, αὐτοὺς μὲν	ἐπιτηδεῦσαι	μετριωτέραν κουρὰν καὶ σώφρονα, μακαρίσαι
[10]	βαναύσοις μὲν καὶ χειρώναξιν οὐκ	ἐπιτρέπουσι	δημιουργεῖν εἴδη θεῶν, ἵνα μή
[14]	φύσεως, εἰ καὶ μὴ πᾶσιν	ἐπιτυγχάνεται.	ὥσπερ δὲ γεωργῶν παῖδες ἀπὸ
[20]	ὁ Ζεὺς ἀκριβέστερος εἰς σφαιρικὴν	ἐπιφάνειαν.	εἴρηται δὲ οὕτω καὶ περὶ
[8]	γε ἄνω καὶ πρὸς οὐρανὸν	ἐπιφάνειαν	ἡμῶν οὐκ ἀνέχεται μὴ οὐ
[17]	κράνους. ἐπεὶ τήν γε κυρτὴν	ἐπιφάνειαν	οὐδ´ ἂν Ἥφαιστος ἐγκρατῆ τριχῶν
[4]	δεῖ γέ τοι πνεύματος ἀρκοῦντος	ἐπιχειρήμασιν,	ἅττα μοι πολλὰ τὴν καρδίαν
[20]	ὅτι χαίτας πεξαμένη, χερσὶ πλοκάμους	ἔπλεξε	φαεινούς, καλούς, ἀμβροσίους, ὃ καὶ
[1]	~Δίωνι τῷ χρυσῷ τὴν γλῶτταν	ἐποιήθη	βιβλίον, κόμης ἐγκώμιον, οὕτω δή
[13]	οὐδὲν οἱ περιγενόμενοι τοὺς ἀποθανόντας	ἐποίησαν·	ἀναμὶξ δὲ ὄντας, ὡς ἕκαστος
[18]	αὐτὸ γενέσθαι σὺ τὴν ἀνάγκην	ἐποίησας·	στῆ δ´ ὄπιθεν, ξανθῆς δὲ
[2]	ὅ τε χρόνος αὐτὴν συνηθεστέραν	ἐποίησε,	καὶ ὁ λόγος ἀντεισιὼν κατεξανίστη
[4]	ὁπλίζουσιν, οὔτε προᾴσας, ὅπερ Δίων	ἐποίησε,	μέλος ἀναβεβλημένον καὶ λιγυρόν, ὅ,
[4]	ἐν ἀπόροις εὔπορος τί ἂν	ἐποίησεν,	ἐμπεσὼν ὕλῃ χωρούσῃ τὴν δύναμιν;
[21]	ὃ συχνὰς μὲν οἰκίας ἀναστάτους	ἐποίησεν,	ἐνίας δὲ ἤδη καὶ πόλεις·
[19]	πῶς δ´ ἂν Ὅμηρος κομήτην	ἐποίησεν,	ὃν εἰσήγαγεν εἰς τὴν ποίησιν
[21]	τοῦ κέρα ἀγλαοῦ τὸν παρθενοπίπαν	ἐποίησεν,	ὡς ἐπὶ διαφθορᾷ γυναικῶν ἠγλαϊσμένης
[3]	ἕλε Πηλείωνα· ἔπειτα Μενέλεων, ξανθὸν	ἐπονομάζων	ἀπὸ τῆς κόμης· τῆς δὲ
[19]	μὲν Λακεδαιμονίους οὐδὲν ὄντας πρὸς	ἔπος,	οὔκουν ὅσα γε καὶ ἄλλῳ
[2]	τὸν καλὸν ἀποστέρξασα. ~Ταῦτ´ ἄρα	ἐποτνιώμην,	καὶ μικρὸν οὐδὲν ἐπενόουν περὶ
[15]	ὑπὲρ τῶν ὅλων ἀγῶνα συνέστησαν.	ἐπράχθη	δὲ ἀπὸ τοιαύτης αἰτίας ἡ
[20]	γὰρ ἴσως αὐτῷ τὸ βιβλίον	ἐπῶν	ἀγαθῶν καὶ συχνῶν, ὁποῖα ταυτί·
[12]	λέγειν ἔοικεν, ὡς ὅστις ὑγιαίνειν	ἐρᾷ,	μιμείσθω τὸν ἰατρικῆς εὑρέτην καὶ
[23]	ἢ σὺ δοκεῖς τοὺς τριχοβάπτας	ἐρασμιωτέρας	ἂν ἀποφῆναι τὰς τρίχας, ἀνδρὸς
[10]	καὶ ἐν ἄστρῳ θνητὸν εἶδος	ἐργάζεσθαι,	καὶ φανέντες δὲ τέρας εἰσὶ
[4]	περὶ πραγμάτων· ῥητορικὴν δὲ οὐκ	ἐργάζομαι,	ἀλλὰ προὐστησάμην τοῦ βίου τέχνας
[14]	αἰῶνος ἀναδέδεικται φαλακρά· καὶ οὐκ	ἐρεῖς,	ὡς οἱ κεκρύφαλοι κρύπτουσιν, αἱ
[18]	τῶν θεῶν. ~Τί οὖν ὥσπερ	ἑρμαίου	λαβόμενος ἔχῃ, ξανθῆς δὲ κόμης
[4]	μάντις εἰμὶ πονηρός, ᾔδειν Θρασύμαχον	ἐρυθριῶντα	ὀψόμενος· ἀλλὰ περὶ ἐμὲ γὰρ
[4]	ἀντιπεριστῆσαι τοῖς κομήταις τὸ ὄνειδος;	ἐρῶ	δέ, οὔτε προοιμιασάμενος ἀκμαῖόν τι
[2]	ἐξελίττειν τὸ βιβλίον, ἀλλ´ αὐτὸς	ἐρῶ.	καὶ γὰρ οὐδὲ πολύστιχόν ἐστι·
[1]	ταῖς ἐκ γειτόνων· τὰ γὰρ	ἐς	Ἀφροδίτην ἐγὼ δικαιότατος, κἂν τῷ
[6]	ἱμέρῳ, καὶ προελθεῖν τὴν παραφοράν,	ἐς	ὃ τοῖς Βάκχοις συνεξορχήσηται· μετρεῖ
[6]	καὶ Σωκράτης ὁ Σωφρονίσκου, μέτριος	ἐς	τἄλλα γενόμενος, καὶ παρ´ ὁντινοῦν
[20]	τούτων προσόντων, ὅπερ ἐλέγομεν, οὐκ	ἔσθ´	ὅ τι καὶ περὶ φύσεως
[12]	μὲν φαλακρούς, ἅμα δὲ ἐξάντεις	ἐσομένους	τῆς νόσου. ἀλλ´ εἰ μὲν
[14]	καὶ πάσαις καὶ πανταχοῦ καλὸν	ἐσπουδακέναι	περὶ τὴν ἐπιμέλειαν τῶν τριχῶν·
[23]	ἐπαγγείλῃς ἢ ζάκορον, μέλλει τις	ἑστάναι	φαλακρὸς ὑπόσεμνος ἐν τῷ πίνακι.
[18]	ἵνα λάβοιτο τῆς κόμης, ὄπισθεν	ἔστη,	ὡς οὐκ οὔσης ἐκ τοῦ
[2]	ἐρῶ. καὶ γὰρ οὐδὲ πολύστιχόν	ἐστι·	γλαφυρὸν μέντοι, καὶ τὸ κάλλος
[13]	τὴν ῥώμην ἐπιδειξόμενος, ᾗ μηδέν	ἐστι	δεινὸν τῶν δεινῶν· ἀλλὰ καὶ
[12]	καὶ ἀκούσῃ λέγοντος· ἀνεμοτρεφῆ γάρ	ἐστι	καὶ γεγυμνασμένα. μηδὲ γὰρ Χείρωνα
[9]	οἷός ἐστιν· εἰ δέ τίς	ἐστι	καὶ ἕτερος Ζεύς, οὐκ οἶδα
[10]	μηδὲν προσπεριεργάζεσθαι. εἰ δέ τίς	ἐστι	καὶ κομήτης ἀστήρ· ἔστι μὲν
[6]	τῶν γοήτων, τερατουργία δέ τίς	ἐστι,	καὶ οὐκ ἐπιστήμη τις, ἀλλὰ
[6]	δὲ κἀκεῖ καθέδρα καὶ σκύτος	ἐστί,	καὶ τοῦ Διονύσου παιδαγωγὸς ἀποδέδεικται·
[13]	τῷ καταλαβόντι θέαν θεᾶσθαι. οὗτός	ἐστι	μὲν τῶν τέχνῃ φαλακρῶν, οὐ
[9]	οὐκ οἶδα μὲν εἴ τίς	ἐστι	μετὰ σώματος ἕτερος· ἔστω δέ,
[15]	ὅτι τρίχες κἀν τοῖς ζῶσίν	ἐστι	νεκρόν, ἀλλ´ ὅτι τεθνεώτων αὔξουσι·
[9]	ἢ μετὰ τοῦτον· οὐκοῦν εἰκών	ἐστι	παραδείγματος τούτου. ὁποτέρως δ´ ἂν
[7]	οὐσιωμέναις ζωῇ, ταύταις οὐ χρεών	ἐστι	πελάζειν μετὰ ἀποθανόντων μερῶν. εἰ
[20]	τῆς ἐναντίας τῷ θεῷ μερίδος	ἐστί.	πεφήνασιν ἀθέρες τινὲς οὖσαι τοῦ
[21]	ἐκμιμησόμενοι. ὅστις δὲ λάθρα μέν	ἐστι	πονηρός, δημοσίᾳ δὲ κἂν ἐξομόσαιτο,
[5]	τῶν τοῦ σώματος μορίων ζῷόν	ἐστι·	πρώτοις γὰρ αὐτοῖς ἡ ψυχὴ
[12]	τὴν ψιλήν. ἡ μὲν ἕλειός	ἐστι·	σκιατροφεῖται γάρ· ἡ δὲ ὄρειος·
[11]	τὰ τοιαῦτα τῆς ἀγαθῆς συστοιχίας	ἐστί	τε καὶ νομίζεται. εἰ δὴ
[14]	ἔχοντας ἀσθενεστέρους ποιεῖ, πῶς εὔλογόν	ἐστι	τῇ τῶν ἰσχυόντων μοίρᾳ προσνέμειν;
[8]	διανοίας εἰρήσεται. ~Ὅσον μὲν οὖν	ἐστι	τοῦ θείου τὸ μὴ φαινόμενον,
[10]	μικρὸν ὑποβαρβαρίσας ἅπαν εἵλκυσεν ὅσον	ἐστὶ	τοῦ θείου τὸ πεφυκὸς ὁλκαῖς
[6]	τεθέαται τελετήν, τὸ μὲν ὅσον	ἐστὶ	τοῦ θιάσου δασὺ τριχί, τῇ
[21]	δέ, ὃ τούτου πολὺ χεῖρόν	ἐστι,	τοῦ τὸν Ἀλέξανδρον ἡμῖν ἀναδείξαντος,
[23]	ἐν τῷ πίνακι. τουτὶ γάρ	ἐστι	τοὐπίσημον τοῦ νομίσματος. ~Φιλοσόφοις οὖν
[5]	ἐπεὶ μετείληφεν ἐναργεστέρας ζωῆς, γυμνός	ἐστι	τῷ πλείστῳ τοῦ συμφυοῦς φορτίου·
[7]	εἰ δὴ νοῦς τὸ θειότατόν	ἐστι	τῶν ἄνωθεν ἡκόντων σπερμάτων, ἐνοικίζεται
[20]	Ὅμηρος ὀνομάσῃ τοῦτο τῆς φύσεώς	ἐστι	τῶν ἐπαινετῶν· Δίωνι δὲ ὑπὲρ
[9]	συνοικίας, ὅσα μὴ τῆς φύσεώς	ἐστι	τῶν ἐχόντων, ἀλλ´, ὥσπερ αἱ
[11]	τῆς στιλπνότητος, ἡ λειότης αἰτία.	ἔστι	δὲ οὐδὲν ἕτερον ἐν τῇ
[8]	καὶ σχῆμα σχημάτων τὸ περιεκτικώτατον.	ἔστι	δὲ τῶν μὲν ἰσοπεριμέτρων μεῖζον
[10]	τίς ἐστι καὶ κομήτης ἀστήρ·	ἔστι	μὲν οὐδείς· χώρα γὰρ ἀστέρων
[5]	οὐδὲ τοῖς ὀλίγοις κομᾷ, τοῦτ´	ἔστι	πρὸς ἕτερον ἄνθρωπον, ὅπερ ἄνθρωπος
[10]	λόγων συγγίνονται, οὐχ οὗ τὴν	ἑστίαν	ἔχει μόνον, οὐδ´ ὡς ἂν
[20]	τι καὶ τοῦτο πρὸς δόξαν	ἐστίν,	αἱ ῥωννύμεναι τρίχες ἀπὸ τῆς
[11]	κόμην· τοῦτο γὰρ οὐκ εὔλογόν	ἐστιν,	ἀλλὰ καὶ παντάπασιν ἀναγκαῖον. ἴσως
[7]	ἐπεὶ μὴ νῦν περὶ τούτων	ἐστίν,	ἀλλὰ ταῦτα δι´ ἕτερα, δεικτέον
[17]	εἰκόνα παρέχεται ταύτῃ, καὶ καταπληκτικώτατόν	ἐστιν	ἁπάντων, ὅσα στρατιώταις περίκειται. ὁ
[10]	τούτους ἐμοὶ μὲν οὐδ´ ὅσιόν	ἐστιν	ἀστέρας καλεῖν. εἰ δὲ σὺ
[21]	ἠγλαϊσμένης τῆς κόμης· καὶ μοιχός	ἐστιν	αὐτὸς οὗτος· τὰ κράτιστα μὲν
[7]	δέχηται θεῖον, οὐκ εὐθὺς ὅσον	ἐστὶν	ἐδέξατο· δεχομένη δὲ ἐμφάσεις καὶ
[17]	καὶ τὸ πρᾶγμα χαλκοῦν κρανίον	ἐστίν.	εἰ δὲ ἵππων θριξὶν ἐνσκευάζονται,
[9]	οὐρανῷ Ζεὺς ἅπαντες ἴσμεν οἷός	ἐστιν·	εἰ δέ τίς ἐστι καὶ
[6]	τῇ μέθῃ κεκρατημένους, ἥτις ποτέ	ἐστιν	ἐν τελεταῖς ἡ μέθη· πλὴν
[7]	ἀλλὰ ταῦτα δι´ ἕτερα, δεικτέον	ἐστὶν	ἐπὶ τῶν πραγμάτων, ὡς ἐν
[7]	δὲ τέλειος, ἐν ᾧ λόγος	ἐστὶν	ἕτερος σπέρματος. ἐπὶ τούτοις Ἐλευσὶς
[7]	εἰ τοίνυν ὁ ξυραῖος χειροποιητός	ἐστιν	εὐσεβής, ὁ φύσει φαλακρὸς αὐτοφυῶς
[4]	πρᾶγμα τοῦ πράγματος πλέονι κάλλιόν	ἐστιν,	ἢ ἐγὼ Δίωνος χείρων, τί
[11]	μετάφρενα. σκιὰ δὲ οὐδὲν ἕτερόν	ἐστιν	ἢ σκότος· ἑκατέρῳ γὰρ τῶν
[10]	σὺ βούλει καλεῖν· οὐκοῦν τοσοῦτόν	ἐστιν	ἡ κόμη κακόν, ὥστε καὶ
[22]	ἀπαθανατίζον τὰς παροιμίας αὐτὸ τοῦτό	ἐστιν,	ἡ συνέχεια τῶν χρωμένων, οὓς
[22]	ἀλήθειαν εὐστοχώτεροι. τίς οὖν ποτ´	ἐστὶν	ἥδε, καὶ τί βούλεται; οὐδεὶς
[5]	μὲν οὖν εἰ γένοιτο, τέρας	ἐστίν.	ἤδη δὲ ἀνεφύτην ἐπὶ βλεφάρου
[7]	καὶ τὸ θεῖον αὐτὸ τοιοῦτόν	ἐστιν.	ἵλεων δὲ εἴη τῷ λόγῳ·
[4]	παρήγαγεν. οὐ γὰρ ἕτερός τίς	ἐστιν	ὁ ἐν τῷ λόγῳ φιλόκομος,
[7]	δὲ κεφαλῇ, καὶ αὐτῇ καρπός	ἐστιν	ὁ ἔνυλος νοῦς, καθάπερ ὁ
[7]	ἄρτι παραγγείλας εἰς φαλακρούς, οὗτός	ἐστιν	ὁ νεοτελής, ὁ μεμυημένος τὰ
[8]	ψυχὴ μιμεῖσθαι θεόν· ὁ δέ	ἐστιν	ὁ τρίτος θεός, ἡ τοῦ
[17]	εἰδόσιν ὀφλῆσαι κατάγελων· ὡς οὗτός	ἐστιν	ὁ τῶν πώποτε πεφιλοσοφηκότων φαλακρότατός
[21]	ὁ δὲ μοιχὸς αὐτὸ τοῦτό	ἐστιν,	ὃ καὶ πρῶτον ἐσύλησε τῆς
[11]	αὐτὸ τοῦτο καὶ τὸ θειότατόν	ἐστιν,	ὃ καὶ τοῖς θεοῖς οὐκ
[5]	πρόβατον ἠλιθιώτατον εἶναι· τοῦτο δέ	ἐστιν	ὃ μὴ διακεκριμένας, ἀλλὰ κατὰ
[20]	τὰ μὲν πολλὰ πρὸς δόξαν	ἐστίν,	ὀλίγα δὲ πρὸς ἀλήθειαν. ἓν
[9]	ὁποτέρως δ´ ἂν ἔχοι, τοιοῦτός	ἐστιν,	ὁποῖος ὁ πᾶσι φαινόμενος, ὡς
[12]	μέσα καὶ τέλος ὁ δρώπαξ	ἐστίν,	ὃς ἀκριβέστερον σιδήρου ταῖς θριξὶν
[14]	ἐπιμέλειαν τῶν τριχῶν· οὐ γάρ	ἐστιν	οὔτε γέγονεν, ἥτις ὑπέθηκε ξυρῷ
[18]	σύμβολα· οὐ γὰρ οὔτε ἀνθρώπινόν	ἐστιν,	οὔτε δαιμόνιον ἀγαθόν, ἀλλὰ θείας
[10]	ἀκούομεν. ὅστις οὖν ἀπόλωλεν οὐκ	ἔστιν	ἀστήρ, ἀλλὰ πάντα σφαιρικὰ τὰ
[10]	ἅττ´ ἂν ἀπεργάσωνται, περιστέλλουσι· καὶ	ἔστιν	αὐτοῖς κωμαστήρια τὰ κιβώτια κρύπτοντα,
[11]	ὃ καὶ τοῖς θεοῖς οὐκ	ἔστιν	ἐμφερές, ἀλλ´ ἤδη καὶ συγγενές,
[1]	ἀνεπιτήδευτος Εὐβοεύς, οὓς ὄπιθεν κομόωντας	ἐστράτευσεν	ἐπὶ Τροίαν ἡ ποίησις. ἐν
[9]	τίς ἐστι μετὰ σώματος ἕτερος·	ἔστω	δέ, εἴ τις οἴεται. πάντως
[24]	χάριν ὑπὲρ τούτων ἰστέον· ἀλλ´	ἔστω	καὶ τοῦτο τῆς ὑποθέσεως, δι´
[21]	τοῦτό ἐστιν, ὃ καὶ πρῶτον	ἐσύλησε	τῆς ψυχῆς τοῦ συνῳκηκότος τὴν
[3]	οἳ χρυσῷ τε καὶ ἀργύρῳ	ἐσφήκωντο·	καὶ τὸν Ὀδυσσέα, ὅταν ἐθέλῃ
[13]	θείων ἀνδρῶν παραγένοιτο· τὸ γοῦν	ἔσχατον	ἄπεστι τῶν κακῶν, ὁ λιμός,
[5]	δίδυμοι τρίχες, καὶ δοκεῖ τὸ	ἔσχατον	εἶναι κακῶν, παρῳκηκέναι τῷ ὀφθαλμῷ
[7]	δὲ ὕλη τῶν ὄντων τὸ	ἔσχατον·	ταύτῃ καὶ ποικιλώτατον. αὕτη, κἄν
[7]	εἰ καὶ τοῦ θείου τὸ	ἔσχατον;	τούτων τέλος μὲν ὁ καρπός,
[11]	αὐτήν, ἐπαινεῖ μὲν οὖσαν ἐν	ἑταίρας	σώματι· λέγει δὲ οὕτως· ἡ
[7]	τούτων ἐστίν, ἀλλὰ ταῦτα δι´	ἕτερα,	δεικτέον ἐστὶν ἐπὶ τῶν πραγμάτων,
[7]	λέμματα, καὶ ἐπὶ τοῖς λέμμασιν	ἕτερα	λέμματα· ὁ δὲ καρπὸς ἀτελὴς
[10]	τοῖς θεοῖς παραπλήσιον· οὐ γὰρ	ἕτεροί	τινές εἰσιν ἀντὶ τῶν οὕτως
[5]	ὀλίγοις κομᾷ, τοῦτ´ ἔστι πρὸς	ἕτερον	ἄνθρωπον, ὅπερ ἄνθρωπος πρὸς θηρίον.
[13]	οὔτε δεῖ, μήτε δέοι· ἀλλ´	ἕτερον	αὐτοῦ τὸ παμμέγεθες ἀγαθόν, ὃ
[21]	Πριάμου σκῆπτρα μοιχεία γέγονε πρόφασις.	ἕτερον	δέ, ὃ τούτου πολὺ χεῖρόν
[11]	λειότης αἰτία. ἔστι δὲ οὐδὲν	ἕτερον	ἐν τῇ κεφαλῇ λειότης ἢ
[11]	καὶ μετάφρενα. σκιὰ δὲ οὐδὲν	ἕτερόν	ἐστιν ἢ σκότος· ἑκατέρῳ γὰρ
[2]	νυνὶ δὲ ἀνθυπήνεγκεν αὐτὸ ῥεῦμα	ἕτερον	οὗτος αὐτὸς ὁ Δίων, καὶ
[6]	τῷ λόγῳ, μηδ´ εἴ τις	ἕτερος	γόης καὶ περιττὸς τὰ δαιμόνια.
[9]	εἴ τίς ἐστι μετὰ σώματος	ἕτερος·	ἔστω δέ, εἴ τις οἴεται.
[9]	εἰ δέ τίς ἐστι καὶ	ἕτερος	Ζεύς, οὐκ οἶδα μὲν εἴ
[16]	σπασάμενος. εἶδε δή τις καὶ	ἕτερος	Πέρσης, καὶ μάλα ἄλλος καὶ
[7]	τέλειος, ἐν ᾧ λόγος ἐστὶν	ἕτερος	σπέρματος. ἐπὶ τούτοις Ἐλευσὶς ἄγει
[4]	τὸ βιβλίον παρήγαγεν. οὐ γὰρ	ἕτερός	τίς ἐστιν ὁ ἐν τῷ
[4]	ἐγὼ δὲ δυναίμην οὐ χεῖρον	ἑτέρου	συνιέναι περὶ πραγμάτων· ῥητορικὴν δὲ
[19]	ὃν εἰσήγαγεν εἰς τὴν ποίησιν	ἑτέρῳ	καλλωπιστῇ λοιδορούμενον; ὅμοιον εἰ καὶ
[19]	ἀπέκοψεν, ὥσπερ νόμου, τοῦ στίχου·	ἑτέρωθι	δὲ οὐκ ὄντων στίχων, ὡς
[10]	καὶ οὐχ οὕτω μὲν ἄξιον,	ἑτέρως	δὲ γίνεται· ἀλλ´ ἀκούσαις ἂν
[17]	φαλακρὸς ἦν, πέντε καὶ εἴκοσιν	ἔτη	γεγονώς, ὁπηνίκα Παρμενίδης καὶ Ζήνων
[23]	κόμης λόγον ἐξήνεγκεν. τί οὖν	ἔτι	δεῖ Πλάτωνος ἐξελέγχοντος, ὁπηνίκα κομμωτικὴν
[7]	λέμματα· ὁ δὲ καρπὸς ἀτελὴς	ἔτι	καὶ κρύφιος. παραγενομένου δέ, αὖα
[16]	ἐλπίδας ἐχώρησε· μὴ γὰρ οὔσης	ἔτι	λαβῆς, πρὸς πολὺ καλλίους ἀγωνιστὰς
[20]	τοίνυν καὶ Λακεδαιμονίων ἐξῃρημένων, οὐδὲν	ἔτι	μέρος ὑπολείπεται τῷ λόγῳ τῷ
[9]	φύσις αὐτοὺς διοικεῖ καὶ τύχη.	ἔτι	τοῦτο ἀλλοτριώτερον. μακαρίζεται δ´ οὖν
[2]	τῆς συμφορᾶς, ἀλλὰ καί, ὅταν	ἔτνους	προκειμένου μετώπων ἐξέτασις γίνηται, σαυτὸν
[6]	ἐνόμιζον· ἐπὶ δὲ τοὺς γόητας	ἔτρεφον	τοὺς δημίους. ὥστε εἰ καὶ
[13]	ἀναμὶξ δὲ ὄντας, ὡς ἕκαστος	ἐτύγχανε	πεπτωκὼς ἐπὶ παρατάξεως, ἀλλήλων διέκριναν·
[3]	ἐπεμελούμην τῆς κόμης· καὶ γὰρ	ἐτύγχανον	μαλακώτερον τὸ σῶμα ἔχων· ἡ
[4]	ἐπεμελούμην τῆς κόμης. καὶ γὰρ	ἐτύγχανον	τὸ σῶμα μαλακώτερον ἔχων· ἡ
[13]	καὶ διακυρίττεται δεδιδαγμένῳ κριῷ πόρρωθεν	εὖ	μάλα τὸν πίτυλον κατασείοντι. ἐπιλείπει
[24]	εὐσέβηται, τά τε πρὸς ἀνθρώπους	εὖ	συμβεβούλευται. κἂν μὲν ἐξενεχθεὶς εἰς
[6]	τὴν παροῦσαν χρείαν ἀρκεῖ λαβόντες,	εὐαγῶς	περιστεῖλαι τὸ ὅσον ἀβέβηλον. ~Τὰ
[1]	Ἀχαρνῶν, ταχύ τε ἀπεδείχθην ἀνεπιτήδευτος	Εὐβοεύς,	οὓς ὄπιθεν κομόωντας ἐστράτευσεν ἐπὶ
[22]	ἐκεῖνο καὶ πρᾶγμα καὶ ὄνομα.	εὖγε,	ὅτι συνήρμοσας. πῶς οὖν, τί
[18]	ξανθῆς δὲ κόμης ἔλε Πηλείωνα.	εὖγε,	ὦ Δίων, ὡς οὐ παρελκούσας
[24]	μὲν ἐξενεχθεὶς εἰς τὸ κοινὸν	εὐδοκιμήσῃ	παρὰ τοῖς πλήθεσιν, ὥστ´ ἤδη
[8]	ζῴων συγκείμενον. ταῖς μὲν οὖν	εὐηθικωτέραις	ψυχαῖς οὐδὲν διαφέρει καὶ εἰς
[21]	αὐτὰς καὶ διατιθέναι κατὰ βοστρύχους,	εὐθὺς	ἅπασι πρόχειρον λέγειν, ὅτι ἄνθρωπος
[19]	εἴ τε εἰς Ἴλιον γέγονας,	εὐθὺς	εἰσιόντι πᾶς Ἰλιεὺς ἡγεῖται τὴν
[21]	τὰς Ἀττικὰς ῥαφανίδας φυτεύουσιν, αἷς	εὐθύς,	ἐπειδὰν ἁλῷ τις, τιμωρίας ἀπάρχονται.
[7]	κἄν τι δέχηται θεῖον, οὐκ	εὐθὺς	ὅσον ἐστὶν ἐδέξατο· δεχομένη δὲ
[12]	ταῖς θριξὶν ἐπεξέρχεται. καὶ γὰρ	εὔλογον	ἐξ ὑπερκειμένου χωρίου, καθάπερ ἐξ
[14]	τοὺς ἔχοντας ἀσθενεστέρους ποιεῖ, πῶς	εὔλογόν	ἐστι τῇ τῶν ἰσχυόντων μοίρᾳ
[11]	τὴν κόμην· τοῦτο γὰρ οὐκ	εὔλογόν	ἐστιν, ἀλλὰ καὶ παντάπασιν ἀναγκαῖον.
[5]	ἄνθρωπος, ἀνθρώπων δέ, οἷς ὑπῆρξεν	εὐμοιρῆσαι	τὴν ἀποβολὴν τῶν τριχῶν, φαλακρὸς
[21]	τῆς ψυχῆς τοῦ συνῳκηκότος τὴν	εὔνοιαν,	ὥστε μὴ ἐξ ἡμισείας τἀνδρὶ
[21]	ταύτας, ἂν οὕτω τύχῃ, μειράκιον	εὐπάρυφον	ἄγει λαβὸν οἷ γῆς καὶ
[20]	τῶν ἐπαινετῶν· Δίωνι δὲ ὑπὲρ	εὐπορίας	ταὐτὸν ἔοικεν εἶναι μνήμη τριχῶν
[4]	κεφαλῆς. ὁ γὰρ ἐν ἀπόροις	εὔπορος	τί ἂν ἐποίησεν, ἐμπεσὼν ὕλῃ
[12]	ὑγιαίνειν ἐρᾷ, μιμείσθω τὸν ἰατρικῆς	εὑρέτην	καὶ προστάτην. εἱληθεροῦν γὰρ κρανίον
[7]	τοίνυν ὁ ξυραῖος χειροποιητός ἐστιν	εὐσεβής,	ὁ φύσει φαλακρὸς αὐτοφυῶς ᾠκείωται
[24]	τά τε πρὸς τὸ θεῖον	εὐσέβηται,	τά τε πρὸς ἀνθρώπους εὖ
[7]	τῷ λόγῳ· πάνυ γὰρ ἀπ´	εὐσεβοῦς	διανοίας εἰρήσεται. ~Ὅσον μὲν οὖν
[22]	πάλαι τῶν νῦν εἰς ἀλήθειαν	εὐστοχώτεροι.	τίς οὖν ποτ´ ἐστὶν ἥδε,
[11]	πανσέληνος. καίτοι τοὺς εἰς ἄκρον	εὐτυχίας	ἐληλακότας, αὐτοὺς λέγω τοὺς πανσελήνους,
[13]	ἐγὼ τὸν ἄνδρα θεώμενος, τῆς	εὐτυχίας	ἐμαυτὸν ἐμακάρισα. καὶ γὰρ κἂν
[3]	ἀμφὶ δὲ χαῖται κυάνεαι πεφόρηντο·	Εὐφόρβου	γε μὴν τοῦ καλλίστου τῶν
[13]	γὰρ ᾖ τῆς Πινδάρου τυγχάνειν	εὐχῆς,	καὶ ζῆν ἔχωμεν ἀπὸ τῶν
[5]	κακῶν, παρῳκηκέναι τῷ ὀφθαλμῷ τρίχας,	ἐφ´	ἃς ἅπασα τέχνη καὶ βία
[22]	ἡ συνέχεια τῶν χρωμένων, οὓς	ἐφ´	ἑαυτῶν ὑπομιμνήσκει τὰ πράγματα· ὁρώμενα
[13]	δέοι. αἰτίαν δέ γέ φασιν,	ἐφ´	ἣν ἡμεῖς τὴν πεῖραν ἐκαλέσαμεν
[22]	καὶ αὐτόθεν. ἀλλὰ καὶ ὅσους	ἐφέλκεται	μάρτυρας, τούς τε νῦν χρωμένους
[16]	στρατιώτην ἄμαχον, τριχὶ δίκην ἰχθύος	ἐφελκυσάμενος·	πεσόντα δὲ ἤδη κατακαίνει, τὸν
[16]	βαθὺ καθεικώς, ἐπ´ ἄνδρα Πέρσην	ἐφέρετο·	συμφρονήσας δὲ ὁ Πέρσης, καίπερ
[21]	Φερεκύδης θοἰμάτιον ἐπηλυγασάμενος, Χρῷ δῆλον»	ἔφη,	καὶ δακτύλῳ τὴν νόσον ἐδείκνυεν·
[17]	μειράκιον ἦν, οὔπω πρώην ἐξ	ἐφήβων	γενόμενον. καὶ σὺ μὲν οὐκ
[14]	οὐ ῥᾴδιον εἰπεῖν, ὅστις οὐκ	ἔφθασεν	εἰς τοῦτο τῆς φύσεως. δι´
[24]	καὶ τοῖς σωφρονικοῖς ἅπασι γένεσιν	ἐχαρισάμην	τὸν λόγον, ᾧ τά τε
[7]	αὐτὰ γίνεται, τάχα μὲν οἷς	ἔχει	δεξιουμένη, τάχα δὲ διὰ τὴν
[20]	καθ´ ἕκαστον ἐπεξιών, ὅπως τε	ἔχει,	καὶ διὰ τί· ὡς οὐδὲν
[12]	διαδοχῇ τοῦ γένους ἐξήρκεσεν· οὕτως	ἔχει	καὶ περὶ τούτω τὼ κεφαλά,
[6]	τις, οὐδὲ σοφός. οὕτω δὲ	ἔχει	καὶ τὰ δαιμόνων. ὃς τὴν
[10]	Αἰγύπτιος τέχνην ἐπὶ τοὺς θεοὺς	ἔχει	καί τινας ἴυγγας· ὥσθ´, ὅταν
[6]	ἐπὶ τὴν ἀνθρώπου φθάνουσι τελειότητα.	ἔχει	μὲν οὖν οὕτως ὡς μὴ
[10]	συγγίνονται, οὐχ οὗ τὴν ἑστίαν	ἔχει	μόνον, οὐδ´ ὡς ἂν αὐτὸς
[19]	Γοργόνειον ἐξ ἀκροπόλεως ὑφελόμενος. οὕτως	ἔχει	σοι καὶ τὰ κατὰ τόνδε
[5]	τί γάρ, εἰ ψιλὴν μὲν	ἔχει	τὴν κεφαλήν, λάσιον δὲ τὸ
[17]	τριχῶν ἀπεργάσαιτο· ἔχουσα δὲ ὥσπερ	ἔχει,	φαλάκρας ἀκριβεστάτην εἰκόνα παρέχεται ταύτῃ,
[5]	ἀνθρώπου τὰ τιμιώτατα φαλακρότατα, οὕτως	ἔχειν	ἀνάγκη πρὸς αὐτὸ τὸ γένος
[4]	λέγειν μὲν εἶναι δεινός, οὐκ	ἔχειν	δὲ ὅ τι καὶ λέγοι,
[6]	γάρ, οἶμαι, φαλακρὸν ὄντα νοῦν	ἔχειν	καὶ σωφρονεῖν ἐν τοσούτοις παρακινήσασι.
[5]	τῶν τριχῶν τοῦτο πρᾶγμα πόλεμον	ἔχειν	πρὸς φρόνησιν· οὐδενὶ γὰρ ἐθέλουσιν
[11]	ἀλλ´ ἤδη καὶ συγγενές, φῶς	ἔχειν	τε καὶ ποιεῖν. τούτου μὲν
[23]	ἁπανταχοῦ δὲ οἱ πλείω νοῦν	ἔχειν	ὑπὸ τῶν πολλῶν ἀξιούμενοι. οἶμαι
[19]	δὲ ἐξαψάμενος, ὥσπερ ἱερᾶς ἀγκύρας,	ἔχεται	μέχρι τελευτῆς τοῦ βιβλίου· οὕτω
[9]	καὶ ταύτην βαθείας τριχός, ἵν´	ἔχῃ	κινεῖν δι´ αὐτῶν ὁπότε θέλοι
[18]	~Τί οὖν ὥσπερ ἑρμαίου λαβόμενος	ἔχῃ,	ξανθῆς δὲ κόμης ἕλε Πηλείωνα;
[9]	παραδείγματος τούτου. ὁποτέρως δ´ ἂν	ἔχοι,	τοιοῦτός ἐστιν, ὁποῖος ὁ πᾶσι
[17]	καὶ σὺ μὲν οὐκ ἂν	ἔχοις	εἰπεῖν, ὅτῳ ποτὲ τεκμηρίῳ χρώμενος
[21]	οἱ μοιχοί. καὶ γὰρ Ὅμηρος	ἐχόμενον	τοῦ κέρα ἀγλαοῦ τὸν παρθενοπίπαν
[12]	σίδηρος ἀντ´ ὀστέου· οὕτω δὲ	ἔχον,	ἁπάσαις ἂν εἴη νόσοις δυσεμβολώτατον.
[14]	τἀναντιώτατα διατάττεται; ὃ γὰρ τοὺς	ἔχοντας	ἀσθενεστέρους ποιεῖ, πῶς εὔλογόν ἐστι
[14]	διακείμενοι, ξυρῷ τοὺς οὐχ οὕτως	ἔχοντας	ἐπανορθωτέον καὶ βοηθητέον ἂν εἴη
[9]	μὴ τῆς φύσεώς ἐστι τῶν	ἐχόντων,	ἀλλ´, ὥσπερ αἱ τρίχες, ἀλλότριον·
[10]	τινές εἰσιν ἀντὶ τῶν οὕτως	ἐχόντων	ἀντίθεοι, οὐδ´ οὓς μᾶλλον προσήκει
[23]	παραδείγμασιν. ~Ἀλλὰ καίπερ τούτων οὕτως	ἐχόντων,	Δίων θαυμαστὸν οἷον ὑπὲρ κόμης
[20]	καὶ μέγιστον, ὅτι κλέπτει τῶν	ἐχόντων	τὸν νοῦν. τότε τοίνυν ἐν
[17]	ἂν Ἥφαιστος ἐγκρατῆ τριχῶν ἀπεργάσαιτο·	ἔχουσα	δὲ ὥσπερ ἔχει, φαλάκρας ἀκριβεστάτην
[8]	ἐπιπέδοις· ἐν δὲ τοῖς βάθος	ἔχουσι	σφαῖρα· ἴσασιν οἱ γεωμετρίας καὶ
[3]	οὐ ῥᾳθύμως, ἀλλὰ κάλαμόν τινα	ἔχουσιν	ἀεὶ ἐν αὐτῇ τῇ κόμῃ,
[7]	ἂν καὶ ἑκάτερον. οὐ γὰρ	ἔχουσιν,	ὥσπερ δοκοῦσι, μάχην οἱ λόγοι·
[22]	αὐτῇ, καὶ τοὺς ὅσοι προλαβόντες	ἐχρήσαντο·	τὸ γὰρ ἀπαθανατίζον τὰς παροιμίας
[4]	οὔσης αὐτῷ κόμης καὶ τέχνης,	ἐχρήσατο	τῇ τέχνῃ περὶ τῆς κόμης.
[17]	δέ, ὡς οὐκ ἂν περιέμειναν,	ἔχω	πολλά, τὸν πατέρα, τὸν πάππον
[13]	Πινδάρου τυγχάνειν εὐχῆς, καὶ ζῆν	ἔχωμεν	ἀπὸ τῶν οἰκείων, ἐν καλῷ
[2]	τι παθεῖν ὑπὸ Δίωνος, οὐκ	ἔχων	ἀδελφιδοῦν τὸν Ἰόλεων. πάλιν οὖν
[22]	δήπου καὶ τοῦτο, καὶ λόγος	ἔχων	ἀξίωμα τῆς ὅθεν κατηνέχθη φιλοσοφίας
[4]	γὰρ ἐτύγχανον τὸ σῶμα μαλακώτερον	ἔχων·	ἡ δὲ ἠμέλητο ἐκ πλείονος.
[3]	γὰρ ἐτύγχανον μαλακώτερον τὸ σῶμα	ἔχων·	ἡ δὲ ἠμέλητο ἐκ πλείονος.
[23]	τιμώμενον, ὅταν μάλιστα τύχῃ δόξαν	ἔχων	ὁ τοὺς ἐπαίνους διατιθέμενος. οὗτος
[19]	ἐκείνου κατεσκευάσθη τοῦ σχήματος, ὅπερ	ἔχων	ὠνείδισε τἀδελφῷ τὸ κάλλος τὸ
[16]	οὐκέτι τὸ πρᾶγμα κατ´ ἐλπίδας	ἐχώρησε·	μὴ γὰρ οὔσης ἔτι λαβῆς,
[15]	βασιλεὺς ἦν, ὁπηνίκα συνέγραψεν, οὐκ	ἐψεύδετο.	~Ἀνὴρ Μακεδών, κόμην τε ἀνεικὼς
[3]	ἐπιλαθέσθαι με οἷόν τε. ~Ἀναστὰς	ἕωθεν	καὶ τοὺς θεοὺς προσειπών, ὅπερ
[4]	νόμου, τοῦ λόγου προανεκρούσατο· Ἀναστὰς	ἕωθεν,	καὶ τοὺς θεοὺς προσειπών, ὅπερ