Chapitre
[12]	θεῷ φάναι τὸ πλέον. δόξειε	δ´	ἂν αὐτὸ τοῦτο αἰνίττεσθαι καὶ
[7]	οὑτωσί πως καλούμενα· οἱ σοφοὶ	δ´	ἂν εἰδεῖεν, ὅτι νοῦ ταῦτα
[17]	ἴσασι περὶ τοῦ σχήματος· διδακτέον	δ´	ἂν εἴη τοὺς οὐκ εἰδότας,
[9]	εἰκών ἐστι παραδείγματος τούτου. ὁποτέρως	δ´	ἂν ἔχοι, τοιοῦτός ἐστιν, ὁποῖος
[7]	πρὶν τελεωθῆναι τὴν ἔμφασιν. δύναιτο	δ´	ἂν καὶ ἑκάτερον. οὐ γὰρ
[19]	δοκῶ τὸν ῥαψῳδὸν ἐξευρήσειν. πῶς	δ´	ἂν Ὅμηρος κομήτην ἐποίησεν, ὃν
[9]	ταχὺ πιεῖται τὸ κώνειον. τί	δ´	ἂν οὖν δοκεῖς Ὅμηρον ὑπὸ
[8]	εἰσίν, ἀλλ´ ὁμοιοσχήμονες ἅπαντες. τί	δ´	ἂν σφαίρας γένοιτο φαλακρότερον; τί
[3]	μάλιστα ἐπαινεῖ τὰς χαίτας· ἀμβρόσιαι	δ´	ἄρα χαῖται ἐπερρώσαντο ἄνακτος. ~Ταυτὶ
[3]	Ἀθηνᾶς ἐπιδεῖξαι, φησὶ γοῦν κυάνεαι	δ´	ἐγένοντο ἔθειραι πάλιν δὲ ἐπὶ
[18]	σὺ τὴν ἀνάγκην ἐποίησας· στῆ	δ´	ὄπιθεν, ξανθῆς δὲ κόμης ἔλε
[18]	πρὸς τὸ θνητὸν κοινωνίας. στῆ	δ´	ὄπιθεν, ξανθῆς δὲ κόμης ἕλε
[9]	τύχης δῶρα καὶ φύσεως. ὅστις	δ´	οὖν δήμῳ γράφει καὶ δήμῳ
[6]	αἰτίαν ὁ λόγος ἀπορρητότερος. πειρασόμεθα	δ´	οὖν ὅσον εἰς τὴν παροῦσαν
[9]	τύχη. ἔτι τοῦτο ἀλλοτριώτερον. μακαρίζεται	δ´	οὖν ὑπὸ τῶν ἀνοήτων ὅσα
[22]	καὶ ἡ παροιμία σοφόν· πῶς	δ´	οὐχὶ σοφόν, περὶ ὧν Ἀριστοτέλης
[6]	ἕτερος γόης καὶ περιττὸς τὰ	δαιμόνια.	καὶ γὰρ οὐκ ὄντες οὗτοι
[18]	γὰρ οὔτε ἀνθρώπινόν ἐστιν, οὔτε	δαιμόνιον	ἀγαθόν, ἀλλὰ θείας ἄντικρυς καὶ
[13]	χρησόμεθα μεγαλοπρεπῶς τοῖς ὑπάρχουσι, τοῦ	δαιμονίου	δὲ ἀντιπνεύσαντος, καὶ τῶν ἀλφίτων
[6]	οὕτω δὲ ἔχει καὶ τὰ	δαιμόνων.	ὃς τὴν Διονύσου τεθέαται τελετήν,
[6]	τοῦ Διὸς ἁπάντων αὐτὸν προτετιμῆσθαι	δαιμόνων,	παρεῖναι καὶ φρενοῦν αὐτῷ τὸ
[1]	τίνα μὲν θεῶν, τίνα δὲ	δαιμόνων	παρῆλθον ἀκατηγόρητον; ἐπειθόμην δὲ καὶ
[4]	ἐπὶ τῶν θηρίων τὰ ἀλκιμώτατα.	δάκτυλοι	δὲ οὗτοι σκαφίσι καὶ προβολίοις
[21]	ἐπηλυγασάμενος, Χρῷ δῆλον» ἔφη, καὶ	δακτύλῳ	τὴν νόσον ἐδείκνυεν· πασχητιῶν δὲ
[6]	καὶ παρὰ τῶν πιτύων κόμας	δανείζονται.	τούτους μὲν ἅπαντας εἶδεν ἀνασειομένους
[16]	ἀναπεισθέντες, πανδημεὶ τοὺς Μακεδόνας ἐξύρησαν.	Δαρείῳ	δὲ καὶ Πέρσαις οὐκέτι τὸ
[12]	τούτω τὼ κεφαλά, τήν τε	δασεῖαν	καὶ τὴν ψιλήν. ἡ μὲν
[6]	μὲν ὅσον ἐστὶ τοῦ θιάσου	δασὺ	τριχί, τῇ μὲν οἰκείᾳ, τῇ
[20]	εἴποι, τῷ Δίωνι παρεωραμένων, μᾶλλον	δὲ	ἃ καλῶς ἐκεῖνος εἰδώς, οὐκ
[19]	ἐκ τοῦ προσθίου λαβῆς. ~Ὅλως	δὲ	ἀγαθὸν μὲν οὐδὲν ὑπὲρ φύσεως
[19]	μέχρι τελευτῆς τοῦ βιβλίου· οὕτω	δὲ	ἀδίκως πάνυ καὶ ῥητορικῶς χρῆται
[14]	οὔτε νῦν οὔτε πρότερον· γυναιξὶ	δὲ	ἀεὶ καὶ πάσαις καὶ πανταχοῦ
[12]	τὰ δὲ ὄρεια κρείττω· τὴν	δὲ	αἰτίαν Ὁμήρου πυνθάνου καὶ ἀκούσῃ
[22]	οὐδεὶς κομήτης, ὅστις οὐ τὸ	δὲ	ἀκροτελεύτιον αὐτὸς σὺ πρὸς τὴν
[21]	καὶ εἰ μὴ πρὸς ἀργύριον	δέ,	ἀλλὰ πρὸς ἄλλο τι· καὶ
[16]	μὲν ἅπαντες ἦσαν ῥιψάσπιδες, ταχὺ	δὲ	ἄλλος ἄλλον κομήτην ἀπολαβόντες, ἀνὰ
[6]	τριχί, τῇ μὲν οἰκείᾳ, τῇ	δὲ	ἀλλοτρίᾳ κατάκομον· Βακχικὸν γὰρ οὐδὲν
[9]	δόξαν οὐ πρὸς ἀλήθειαν. τίμιον	δὲ	ἀμαθέσιν ἡ κόμη, καὶ πᾶν
[5]	εἰ γένοιτο, τέρας ἐστίν. ἤδη	δὲ	ἀνεφύτην ἐπὶ βλεφάρου δίδυμοι τρίχες,
[13]	κόνδυλον, ἀπολώλεκεν· τὸν ἐν θεάτρῳ	δὲ	ἄνθρωπον, ὃς πολλὴν καὶ καλὴν
[5]	ὅπερ ἄνθρωπος πρὸς θηρίον. ὥσπερ	δὲ	ἄνθρωπος τῶν ἐπὶ γῆς φρονιμώτατόν
[2]	ῥᾴων ἦν καὶ ἀνέφερον· νυνὶ	δὲ	ἀνθυπήνεγκεν αὐτὸ ῥεῦμα ἕτερον οὗτος
[13]	μεγαλοπρεπῶς τοῖς ὑπάρχουσι, τοῦ δαιμονίου	δὲ	ἀντιπνεύσαντος, καὶ τῶν ἀλφίτων ἐπιλειπόντων·
[1]	ὁ λόγος τῇ φύσει· φύσει	δὲ	ἅπαντες ἐθέλομεν εἶναι καλοί, πρὸς
[13]	λίθῳ πατάξαι νεκροῦ κεφαλήν, Ἡροδότῳ	δὲ	ἀπιστεῖς, οὐκοῦν οἰκέται κἀμοὶ καὶ
[15]	τῶν ὅλων ἀγῶνα συνέστησαν. ἐπράχθη	δὲ	ἀπὸ τοιαύτης αἰτίας ἡ διαβολὴ
[23]	τὸν τῶν ἐξωλεστάτων κατάλογον. φαλάκρα	δὲ	ἄρα ποῖα ἄττα γένη τούτοις
[7]	ὅτι νοῦ ταῦτα ἐπιβατήρια· ὁ	δὲ	ἄρτι παραγγείλας εἰς φαλακρούς, οὗτός
[7]	ἀτελὴς ἔτι καὶ κρύφιος. παραγενομένου	δέ,	αὖα πάντα, καὶ ἀπερρύη τῆς
[6]	ὃ τοῖς Βάκχοις συνεξορχήσηται· μετρεῖ	δὲ	αὐτῷ τὴν μανίαν ὁ Σειληνός,
[17]	ἂν εἴη καὶ φόβητρον. εἰ	δὲ	Ἀχιλλεὺς ἐκόμα· καὶ γὰρ δὴ
[15]	παρῆν τοῖς δρωμένοις, ἠπίστατο, ὅτι	δὲ	βασιλεὺς ἦν, ὁπηνίκα συνέγραψεν, οὐκ
[13]	ὥστε κορύνης ἂν δέοι. αἰτίαν	δέ	γέ φασιν, ἐφ´ ἣν ἡμεῖς
[19]	τὴν τῶν τριχῶν ἐπιμέλειαν. ἃ	δὲ	γέγραφεν ὡς Ὁμήρῳ περὶ Ἕκτορος
[14]	καὶ μὴ πᾶσιν ἐπιτυγχάνεται. ὥσπερ	δὲ	γεωργῶν παῖδες ἀπὸ τῆς ὁρμῆς
[6]	τοῦ βίου μήπω φρονοῦμεν, τοῦ	δὲ	γήρως ἀποφοιτᾶν καὶ μὴ περιμένειν
[10]	οὐχ οὕτω μὲν ἄξιον, ἑτέρως	δὲ	γίνεται· ἀλλ´ ἀκούσαις ἂν ὑποκοριζομένων
[1]	ᾧ τίνα μὲν θεῶν, τίνα	δὲ	δαιμόνων παρῆλθον ἀκατηγόρητον; ἐπειθόμην δὲ
[5]	γὰρ ἐθέλουσιν ἅμα συγγίνεσθαι. εἰ	δὲ	δεῖ τι συντελέσαι καὶ κυνηγέταις·
[6]	Σειληνῷ λίαν ἑαυτὸν ἀπεσέμνυνεν. τὸ	δὲ	δὴ παιδαρίοις μὲν ἐπιπρέπειν τὴν
[7]	μὲν οἷς ἔχει δεξιουμένη, τάχα	δὲ	διὰ τὴν ἀναγκαίαν ἀντίθεσιν ἐν
[18]	δὲ κόμης ἕλε Πηλείωνα; ὅλως	δὲ	διὰ τί τεμάχιον ἐκφέρεις, ἀλλὰ
[3]	ἡ κόμη καὶ βαρεῖα· μόλις	δὲ	διελύετο, καὶ τὰ πολλὰ αὐτῆς
[4]	κηλοῦσιν, νῦν δὲ καταπλήττουσιν. ἐγὼ	δὲ	δυναίμην οὐ χεῖρον ἑτέρου συνιέναι
[23]	ὑπὸ τῶν πολλῶν ἀξιούμενοι. οἶμαι	δὲ	ἐγὼ καὶ τὸν ἀοιδόν, ὃν
[7]	δὲ τὸ νεκρὸν περικείμεναι. ἤδη	δὲ	ἐγὼ κατενόησα καὶ τοὺς ἐν
[9]	ταῦτα γραφέτω μὲν Ὅμηρος, πλαττέτω	δέ,	εἰ βούλεται, καὶ Φειδίας ἀποδείξεις
[9]	ἐστι μετὰ σώματος ἕτερος· ἔστω	δέ,	εἴ τις οἴεται. πάντως οὖν
[7]	θεῖον αὐτὸ τοιοῦτόν ἐστιν. ἵλεων	δὲ	εἴη τῷ λόγῳ· πάνυ γὰρ
[17]	ψυχῆς οὔτε σώματος τελειότητα. νέῳ	δὲ	εἰκὸς ἀναζεῖν καὶ τὴν κεφαλήν,
[17]	τὸ συγγενῆ γεγονέναι θεῶν. ἅπαξ	δὲ	εἰρημένον ἀρκεῖ περὶ τοῦ σχήματος
[13]	κουρεῖα τῆς ἡμέρας πολλάκις· πάρεισι	δὲ	εἰς τὸν δῆμον ἐπ´ αὐτὸ
[7]	ὁ μεμυημένος τὰ θεοφάνια. ὥσπερ	δέ	εἰσι πυροὶ καὶ ῥοιαὶ καὶ
[12]	τοῦτο καρτερὰ μὲν αὕτη, ῥαδινὴ	δὲ	ἐκείνη. ~Ἔξεστι δὲ πεῖραν τοῦ
[3]	ἐπονομάζων ἀπὸ τῆς κόμης· τῆς	δὲ	Ἕκτορος χαίτης μέμνηται, ἀμφὶ δὲ
[5]	καὶ γαστέρες ψιλαί· αἱ λάσιοι	δὲ	ἔμπληκτοι καὶ θρασεῖαι, καὶ βελτίους
[7]	εὐθὺς ὅσον ἐστὶν ἐδέξατο· δεχομένη	δὲ	ἐμφάσεις καὶ σπέρματα περιπλέκεταί τε
[12]	ὡς ἅμα μὲν φαλακρούς, ἅμα	δὲ	ἐξάντεις ἐσομένους τῆς νόσου. ἀλλ´
[19]	γε καὶ ἄλλῳ δοκεῖν· Ὁμήρου	δὲ	ἐξαψάμενος, ὥσπερ ἱερᾶς ἀγκύρας, ἔχεται
[5]	αὐτὰς ἠμφίεσται τοῦ σώματος· ἄνθρωπος	δέ,	ἐπεὶ μετείληφεν ἐναργεστέρας ζωῆς, γυμνός
[2]	θρῆνον ἐπὶ τῇ κόμῃ. σὺ	δὲ	ἐπειδὴ φαλακρῶν μὲν ὁ κράτιστος
[3]	κυάνεαι δ´ ἐγένοντο ἔθειραι πάλιν	δὲ	ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ κὰδ δὲ
[8]	ἡ ψυχὴ μιμεῖσθαι θεόν· ὁ	δέ	ἐστιν ὁ τρίτος θεός, ἡ
[5]	ἁπάντων πρόβατον ἠλιθιώτατον εἶναι· τοῦτο	δέ	ἐστιν ὃ μὴ διακεκριμένας, ἀλλὰ
[6]	φαλακρός τις, οὐδὲ σοφός. οὕτω	δὲ	ἔχει καὶ τὰ δαιμόνων. ὃς
[12]	ἀπεργασθείη σίδηρος ἀντ´ ὀστέου· οὕτω	δὲ	ἔχον, ἁπάσαις ἂν εἴη νόσοις
[1]	τι νέμουσι τῶν ἀρρένων· ἐδήλωσε	δὲ	ἡ Παρύσατις, Ἀρταξέρξην τὸν βασιλέα
[7]	πρῶτα τῶν ὄντων ἁπλᾶ· κατιοῦσα	δὲ	ἡ φύσις ποικίλλεται. ἡ δὲ
[21]	μὲν οἰκίας ἀναστάτους ἐποίησεν, ἐνίας	δὲ	ἤδη καὶ πόλεις· καὶ τοῦ
[16]	τριχὶ δίκην ἰχθύος ἐφελκυσάμενος· πεσόντα	δὲ	ἤδη κατακαίνει, τὸν ἀκινάκην σπασάμενος.
[11]	γίνεται, καὶ πάλιν ἀμφίκυρτος· τελευτῶσα	δὲ	ἤδη πανσέληνος. καίτοι τοὺς εἰς
[4]	τὸ σῶμα μαλακώτερον ἔχων· ἡ	δὲ	ἠμέλητο ἐκ πλείονος. κᾆθ´ οὕτω
[3]	μαλακώτερον τὸ σῶμα ἔχων· ἡ	δὲ	ἠμέλητο ἐκ πλείονος. πάνυ γοῦν
[8]	ἂν σφαίρας γένοιτο φαλακρότερον; τί	δὲ	θεσπεσιώτερον; λέγεταί τέ τις καὶ
[17]	πρᾶγμα χαλκοῦν κρανίον ἐστίν. εἰ	δὲ	ἵππων θριξὶν ἐνσκευάζονται, οἷς μὲν
[4]	καλάμῳ τὸν λόγον ξυνέγραψεν. εἰ	δὲ	κἀγὼ φαλακρός εἰμι, καὶ δύναμαι
[10]	δὲ οὐδὲ τριτημόριον, εἰς δεκάτην	δὲ	καὶ εἰς τριακοστὴν καλῶς ποιῶν
[1]	δὲ δαιμόνων παρῆλθον ἀκατηγόρητον; ἐπειθόμην	δὲ	καὶ Ἐπικούρου τι γράφειν ἐγκώμιον,
[22]	μειράκιον ταῖς θριξὶ σημαινόμεθα. ~Εἰ	δὲ	καὶ ἡ παροιμία σοφόν· πῶς
[14]	οὔτε εἶδον, οὔτε ἤκουσα. ὁμολογεῖ	δὲ	καὶ ἡ φύσις τῷ νόμῳ·
[13]	τῇ γενναίᾳ ταύτῃ προσκαταγνύμενα· τέμνεται	δὲ	καὶ κατατέμνεται, καὶ οὐδὲν ὅ
[23]	ἐκ διαβεβλημένης οἰκίας ἐπίστευσε. μέγα	δὲ	καὶ οἱ ζωγράφοι παρέχονται τῷ
[20]	εἰδώς, οὐκ εἰδέναι προσεποιήσατο. ἐγὼ	δὲ	καὶ οἶδα ταυτί, καὶ οὐκ
[19]	Ὁμήρου τὰ περὶ Ἕκτορος, τάχα	δὲ	καὶ Ὁμήρου καὶ Ἕκτορος. ὁ
[10]	γένος ὁ συγγραφεὺς ἐλοιδόρησεν. Αἰγύπτιοι	δὲ	καὶ ὁρῶσιν αὐτὸν ὁσημέραι, καὶ
[4]	τέχνῃ περὶ τῆς κόμης. ὡς	δὲ	καὶ πανούργως ἑαυτὸν εἰς τὸ
[6]	οὕτως ὡς ἡ νεβρίς· οἱ	δὲ	καὶ παρὰ τῶν πιτύων κόμας
[11]	ἀλλὰ καὶ παντάπασιν ἀναγκαῖον. ἴσως	δὲ	καὶ πειθώ τινα δεῖ προσαγαγεῖν
[16]	πανδημεὶ τοὺς Μακεδόνας ἐξύρησαν. Δαρείῳ	δὲ	καὶ Πέρσαις οὐκέτι τὸ πρᾶγμα
[5]	εἰσὶν ἀποῦσαι τῆς θήρας. εἰ	δὲ	καὶ Πλάτων ὁ σοφὸς τῆς
[1]	ἄλλης ἐπ´ ἄλλῃ πιπτούσης, ἤδη	δὲ	καὶ σύνδυο καὶ κατὰ πλείους,
[10]	ᾧ τὰ παιδάρια καταπλήττεται; ~Αἰγύπτιοι	δὲ	καὶ τοῦτο σοφοί, παρ´ οἷς
[12]	τῶν ἐν αἰθέρι θεῶν. εἰ	δὲ	καὶ ὑγίεια καλόν, τὸ κάλλιστον
[14]	τῶν ἰσχυόντων μοίρᾳ προσνέμειν; ἀμέλει	δὲ	καὶ φύσει καὶ νόμῳ διώρισται·
[11]	τῷ νεκρῷ πρὸς ζωήν· ζωὴ	δὲ	καὶ φῶς καὶ πάντα τὰ
[6]	πλημμελὲς ὑπενηνέχθαι τῆς φύσεως. Σειληνῷ	δὲ	κἀκεῖ καθέδρα καὶ σκύτος ἐστί,
[21]	λάθρα μέν ἐστι πονηρός, δημοσίᾳ	δὲ	κἂν ἐξομόσαιτο, καὶ οὐδὲν ἄλλο
[20]	κατὰ τόνδε τὸν ἥρω. ~Εἰ	δὲ	κάρη ξανθὸς ἦν ὁ Μενέλαος,
[3]	δὲ ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ κὰδ	δὲ	κάρητος οὔλας ἧκε κόμας, ὑακινθίνῳ
[7]	τοῖς λέμμασιν ἕτερα λέμματα· ὁ	δὲ	καρπὸς ἀτελὴς ἔτι καὶ κρύφιος.
[2]	ἀντεισιὼν κατεξανίστη τοῦ πάθους, τὸ	δὲ	κατὰ μικρὸν ὑπεξίστατο, ἤδη διὰ
[10]	ἐγκολάπτουσι, καταμωκῶνται τοῦ δήμου· αὐτοὶ	δὲ	καταδύντες εἰς τοὺς ἱεροὺς χηραμούς,
[4]	δημιουργοί· νῦν μὲν κηλοῦσιν, νῦν	δὲ	καταπλήττουσιν. ἐγὼ δὲ δυναίμην οὐ
[8]	ἄνω μὲν οὖν ἀστέρες, κάτω	δὲ	κεφαλαὶ διεπλάσθησαν ἵν´ εἶεν οἶκοι
[7]	τῶν ἄνωθεν ἡκόντων σπερμάτων, ἐνοικίζεται	δὲ	κεφαλῇ, καὶ αὐτῇ καρπός ἐστιν
[21]	νόμοι τοὺς δημίους ὁπλίζουσιν, οἱ	δὲ	κηπουροὶ τὰς Ἀττικὰς ῥαφανίδας φυτεύουσιν,
[6]	τῆς φύσεως τῶν τριχῶν; εἰ	δὲ	κομᾷ τις καὶ γέρων, καὶ
[18]	ἐποίησας· στῆ δ´ ὄπιθεν, ξανθῆς	δὲ	κόμης ἔλε Πηλείωνα. εὖγε, ὦ
[3]	ἅπαντας· πρῶτον μὲν Ἀχιλλέα, ξανθῆς	δὲ	κόμης ἕλε Πηλείωνα· ἔπειτα Μενέλεων,
[18]	κοινωνίας. στῆ δ´ ὄπιθεν, ξανθῆς	δὲ	κόμης ἕλε Πηλείωνα· ἵνα λάβοιτο
[18]	ὥσπερ ἑρμαίου λαβόμενος ἔχῃ, ξανθῆς	δὲ	κόμης ἕλε Πηλείωνα; ὅλως δὲ
[17]	πολεμίους φοβεῖν, κράνη περικειμένους. τὸ	δὲ	κράνος οὐδὲν ἄλλ´ ἢ κατὰ
[21]	θῆλυ τοῦ γένους ἐκμιμησόμενοι. ὅστις	δὲ	λάθρα μέν ἐστι πονηρός, δημοσίᾳ
[20]	κακὸν οἷς οὐ πάρεισιν. ὁ	δὲ	λόγος οὗτος αὐτὰς τῶν πραγμάτων
[15]	τὸν βάρβαρον, ἑκὼν ἐπιλανθάνεται· λέγω	δὲ	Μακεδόνας τε καὶ τοὺς Ἀλεξάνδρῳ
[20]	καὶ Θέτιν ἀργυρόπεζαν· τοῦ Διὸς	δὲ	μάλιστα ἐπαινεῖ τὰς τρίχας. ἐξεκέκοπτο
[3]	καὶ Θέτιν ἀργυρόπεζαν. τοῦ Διὸς	δὲ	μάλιστα ἐπαινεῖ τὰς χαίτας· ἀμβρόσιαι
[12]	ἂν εἴη καὶ τοῦτο· πολὺ	δὲ	μεῖζον, εἰ καὶ ποσὶ καὶ
[21]	δακτύλῳ τὴν νόσον ἐδείκνυεν· πασχητιῶν	δὲ	μειράκιον ταῖς θριξὶ σημαινόμεθα. ~Εἰ
[5]	πλείστῳ τοῦ συμφυοῦς φορτίου· ἵνα	δὲ	μὴ ἀνεπίμνηστον ὂν τῆς πρὸς
[21]	γῆς καὶ θαλάττης βούλεται· εἰ	δὲ	μὴ γῆς ἢ θαλάττης, ἀλλὰ
[24]	ἄριστον εἶναί τις ἔδοξεν· εἰ	δὲ	μὴ πείθω λέγων, ἐνταῦθά τις
[10]	μὲν ἑξῆς ὑποκεῖσθαι συγκινουμένους, τῷ	δὲ	μὴ τῆς αὐτῆς φύσεως εἶναι
[13]	ὀστέων, ὁ μὲν Αἰγυπτίων, ὁ	δὲ	Μηδικῶν. θαυμάζει τοίνυν Ἡρόδοτος· ἔοικε
[5]	τοῦ γένους τὰ κράτιστα. τουτὶ	δὲ	μικρῷ πρόσθεν ἐδεικνύετο, καὶ δι´
[3]	βραδεῖς τε καὶ ἀφυλάκτους. δοκοῦσι	δέ	μοι καὶ Λακεδαιμόνιοι μὴ ἀμελεῖν
[3]	ἐκάθηντο ἀσκοῦντες τὰς κόμας. δοκεῖ	δέ	μοι καὶ Ὅμηρος πλείστης ἐπιμελείας
[16]	καταγέλαστος, τῇ τριχομαχίᾳ κεκρατημένος· νυνὶ	δέ	(μοιρίδιον γὰρ ἦν ἤδη τοῖς
[21]	γνώμη τῷ γεγαμηκότι συμμείνειεν· ὁ	δὲ	μοιχὸς αὐτὸ τοῦτό ἐστιν, ὃ
[16]	φάλαγγος συντεταγμένον διέμεινεν. ἐν τούτῳ	δὲ	ὁ βασιλεὺς ἀπορίᾳ συνείχετο, γυμνοῖς
[2]	μὲν εἷς ἑνὶ συνεστήκεσαν· ἐπεὶ	δὲ	ὁ καρκίνος αὐτῇ παρεγένετο, κἂν
[16]	ἐπ´ ἄνδρα Πέρσην ἐφέρετο· συμφρονήσας	δὲ	ὁ Πέρσης, καίπερ ὢν ἐν
[2]	ἐπενόουν περὶ τῆς συμφορᾶς. ἐπεὶ	δὲ	ὅ τε χρόνος αὐτὴν συνηθεστέραν
[4]	μὲν εἶναι δεινός, οὐκ ἔχειν	δὲ	ὅ τι καὶ λέγοι, λέγειν
[21]	σκῆπτρα μοιχεία γέγονε πρόφασις. ἕτερον	δέ,	ὃ τούτου πολὺ χεῖρόν ἐστι,
[11]	σώματι· λέγει δὲ οὕτως· ἡ	δέ	οἱ κόμη ὤμους κατεσκίαζε καὶ
[23]	τε καὶ οἱ ταξίαρχοι· ἁπανταχοῦ	δὲ	οἱ πλείω νοῦν ἔχειν ὑπὸ
[21]	φύσεως, ὕλης ἀτελοῦς ἐξανθήματα. ~Προσήκειν	δὲ	οἶμαι κατὰ γένος τε καὶ
[24]	μετριωτέραν κουρὰν καὶ σώφρονα, μακαρίσαι	δὲ	οἷς ὑπάρχει μηδὲ δεῖσθαι κουρέως,
[5]	μὲν ἁπάντων ἱερώτατον ἄνθρωπος, ἀνθρώπων	δέ,	οἷς ὑπῆρξεν εὐμοιρῆσαι τὴν ἀποβολὴν
[19]	Ἕκτορος γὰρ ἄντικρυς καταψεύδεται, μᾶλλον	δὲ	Ὁμήρου τὰ περὶ Ἕκτορος, τάχα
[16]	ἱκανὰ ταῦτα τῷ Μακεδόνι· ᾄττει	δὲ	ὁμόσε, καὶ φθάσας εἴσω τῶν
[4]	ὅ τι καὶ λέγοι, λέγειν	δὲ	ὅμως ὑπὸ περιουσίας τοῦ δύνασθαι·
[10]	τὰ ῥάμφη τῶν ἴβεων· ἕνα	δέ,	ὃν οὐ κρύπτουσιν ἀλλ´ ἀναδεικνύουσι,
[13]	περιγενόμενοι τοὺς ἀποθανόντας ἐποίησαν· ἀναμὶξ	δὲ	ὄντας, ὡς ἕκαστος ἐτύγχανε πεπτωκὼς
[20]	ἐνόντα τῇ ποιήσει προσνέμειν, τῶν	δὲ	ὄντων ἀποστερεῖν αὐτήν, ὥσθ´, ἵνα
[12]	καὶ τὰ πεδινὰ χείρω, τὰ	δὲ	ὄρεια κρείττω· τὴν δὲ αἰτίαν
[12]	ἕλειός ἐστι· σκιατροφεῖται γάρ· ἡ	δὲ	ὄρειος· ἀνεῖται γὰρ ἅπασι πνεύμασι,
[8]	μὴ βουλόμενον ἐμφανὲς εἶναι; τὸ	δὲ	ὁρώμενον ἅπαν ἀκριβεῖς εἰσι σφαῖραι·
[10]	καταγελάσεται· δεῖται γὰρ τερατείας· πῶς	δὲ	οὐ μέλλει, δῆμός γε ὤν;
[13]	τοσούτων ἐθνῶν ὑπερόριον, οὐχ ὅσιον	δὲ	οὐδὲ λίθῳ πατάξαι νεκροῦ κεφαλήν,
[6]	φαίνεσθαι τὰ πλήθη καταπολιτευόμενοι· τάχα	δὲ	οὐδὲ σοφία τὸ τῶν γοήτων,
[10]	ζῳδίου μῆκος ἐπέχοντα· εἰς τρίτην	δὲ	οὐδὲ τριτημόριον, εἰς δεκάτην δὲ
[2]	μὴν δυνήσῃ. τοιγαροῦν ἄκουε. δεῖ	δὲ	οὐδὲν ἐξελίττειν τὸ βιβλίον, ἀλλ´
[11]	στιλπνότητος, ἡ λειότης αἰτία. ἔστι	δὲ	οὐδὲν ἕτερον ἐν τῇ κεφαλῇ
[11]	ὤμους κατεσκίαζε καὶ μετάφρενα. σκιὰ	δὲ	οὐδὲν ἕτερόν ἐστιν ἢ σκότος·
[15]	πονηρῷ τούτῳ σημείῳ περιεγένετο. λέγω	δὲ	οὐκ ἀναμιμνήσκων τῶν εἰρημένων, ὅτι
[4]	ἑτέρου συνιέναι περὶ πραγμάτων· ῥητορικὴν	δὲ	οὐκ ἐργάζομαι, ἀλλὰ προὐστησάμην τοῦ
[19]	ὥσπερ νόμου, τοῦ στίχου· ἑτέρωθι	δὲ	οὐκ ὄντων στίχων, ὡς ὄντων,
[14]	εἰς τὸ πεφυκὸς ἐπανέρχεται· ἀνδρῶν	δέ,	οὓς καὶ ἄξιον ἄνδρας καλεῖν,
[4]	ὕλῃ χωρούσῃ τὴν δύναμιν; νυνὶ	δέ,	οὔσης αὐτῷ κόμης καὶ τέχνης,
[4]	τοῖς κομήταις τὸ ὄνειδος; ἐρῶ	δέ,	οὔτε προοιμιασάμενος ἀκμαῖόν τι καὶ
[4]	τῶν θηρίων τὰ ἀλκιμώτατα. δάκτυλοι	δὲ	οὗτοι σκαφίσι καὶ προβολίοις ἀντὶ
[20]	ἀκριβέστερος εἰς σφαιρικὴν ἐπιφάνειαν. εἴρηται	δὲ	οὕτω καὶ περὶ τοῦ Διός,
[11]	οὖσαν ἐν ἑταίρας σώματι· λέγει	δὲ	οὕτως· ἡ δέ οἱ κόμη
[13]	αὕτη, ῥαδινὴ δὲ ἐκείνη. ~Ἔξεστι	δὲ	πεῖραν τοῦ λόγου λαβεῖν ἐκεῖ
[20]	δίχα λαμπρᾶς αἰτίας προήνεγκεν. θριξὶ	δὲ	πέφηνεν ἅπαντα τἀναντία τούτων ὑπάρχοντα,
[8]	μεῖζον ἀεὶ τὸ πολυγωνότερον· τῶν	δὲ	πολυγώνων ἁπάντων κύκλος ἐν ἐπιπέδοις·
[14]	Λακεδαιμόνιοι γὰρ μετὰ Θυρέαν, Ἀργεῖοι	δὲ	πρὸ Θυρέας ἐκόμησαν· συχνὰ δὲ
[20]	πολλὰ πρὸς δόξαν ἐστίν, ὀλίγα	δὲ	πρὸς ἀλήθειαν. ἓν δή τι
[11]	ὀνομάτων φωτὸς ἀπουσία σημαίνεται. ἐγγυτέρω	δὲ	προσιοῦσι καὶ ἁπτομένοις τοῦ πράγματος
[10]	δῆμος, ἐὰν εἰδῇ, χαλεπανεῖ, τὸ	δὲ	ῥᾷστον καταγελάσεται· δεῖται γὰρ τερατείας·
[10]	ὅσιόν ἐστιν ἀστέρας καλεῖν. εἰ	δὲ	σὺ βούλει καλεῖν· οὐκοῦν τοσοῦτόν
[8]	ὁ πατὴρ μὲν αὐτῆς, τοῦ	δὲ	σωματικοῦ κόσμου δημιουργὸς ἐπεισήγαγε τῷ
[13]	μάλα τὸν πίτυλον κατασείοντι. ἐπιλείπει	δὲ	τὰ Μεγαρέων κεράμια τῇ γενναίᾳ
[23]	διδασκαλείοις διδάσκαλοι καὶ παιδαγωγοί· στρατιωτικῶν	δὲ	ταγμάτων ἐν ὑγιαίνουσι πράγμασιν οἱ
[15]	κάλλιστα τῶν Ἑλλήνων ἀπέθανον· τῶν	δὲ	τὰς καλλίστας τε καὶ μεγίστας
[3]	περὶ τοῖς σκέλεσιν αἰωρούμενα· πολὺ	δὲ	ταῦτα σκληρότερα, ὡς ἂν ἐκ
[7]	οὐ δεῖται τὸ τέλειον. ἤδη	δὲ	τέλειος, ἐν ᾧ λόγος ἐστὶν
[10]	θνητὸν εἶδος ἐργάζεσθαι, καὶ φανέντες	δὲ	τέρας εἰσὶ πονηρόν, οὓς οἱ
[6]	ὥσπερ φωτὶ σκότος, ἐξίστασθαι. ἐπιζητοῦσι	δὲ	τὴν αἰτίαν ὁ λόγος ἀπορρητότερος.
[13]	τῶν μὲν τοὺς πίλους, τῶν	δὲ	τὴν ὑφ´ ἡλίῳ τροφήν. εἰ
[20]	Ἀθηναίης ἐπὶ γούνασιν ἠυκόμοιο. περὶ	δὲ	τῆς Ἥρας ἐπιβουλευούσης τὸν Δία
[3]	κοινὸν ἐπὶ τοῖς Ἕλλησιν· ἀπὸ	δὲ	τῆς κόμης ἅπαντας· πρῶτον μὲν
[13]	τόλμης ἡ πενία προήγαγεν, ἐμοὶ	δὲ	τῆς πείρας οὔτε δεῖ, μήτε
[24]	ψιλῇ τῇ χάριτι Δίωνος. εἴη	δὲ	τῆς τῶν πολλῶν ὠφελείας εἵνεκα
[7]	ἦσαν μὲν ἰδεῖν γελοῖοι, σοφὸν	δέ	τι ἐνόουν, ἅτε ὄντες περιττοὶ
[2]	μὲν ὁ κράτιστος εἶ, δοκεῖς	δέ	τις εἶναι γεννάδας, ὃς οὐδὲ
[9]	ἅπαντες ἴσμεν οἷός ἐστιν· εἰ	δέ	τίς ἐστι καὶ ἕτερος Ζεύς,
[10]	τοὺς ἀστέρας μηδὲν προσπεριεργάζεσθαι. εἰ	δέ	τίς ἐστι καὶ κομήτης ἀστήρ·
[6]	σοφία τὸ τῶν γοήτων, τερατουργία	δέ	τίς ἐστι, καὶ οὐκ ἐπιστήμη
[7]	τοῦ θείου μὲν ἀμοιροῦσαι, πολὺ	δὲ	τὸ νεκρὸν περικείμεναι. ἤδη δὲ
[5]	τὰς ἑαυτῆς δυνάμεις ἐμέρισεν· ὄψις	δὲ	τὸ πάντων θειότατον, ἀλλά τοι
[13]	ψηφῖδι, φησί, διατετραναίης βαλών· τῶν	δὲ	τὸ παχὺ καὶ στερέμνιον· ἀντίτυποι
[5]	μὲν ἔχει τὴν κεφαλήν, λάσιον	δὲ	τὸ φρονοῦν, οἷον τὸν Αἰακίδην
[8]	ἁπάντων κύκλος ἐν ἐπιπέδοις· ἐν	δὲ	τοῖς βάθος ἔχουσι σφαῖρα· ἴσασιν
[23]	καὶ προφῆται καὶ ζάκοροι· ἐν	δὲ	τοῖς διδασκαλείοις διδάσκαλοι καὶ παιδαγωγοί·
[19]	ἀνδριάντα πρόχειρον μὲν ἰδεῖν· ἐπέρχεται	δὲ	τοῖς ἰδοῦσιν εἰπεῖν, ὡς ἐπ´
[5]	φύσις συνόντα τὰ ἀτιμότατα. τιμιώτατα	δὲ	τοῦ ζῴου τὰ αἰσθητήρια, καὶ
[6]	μὲν τῶν τιμιωτάτων ἐνόμιζον· ἐπὶ	δὲ	τοὺς γόητας ἔτρεφον τοὺς δημίους.
[6]	ἐπὶ γῆς τὸ θειότατον. ~Ἔξεστι	δὲ	τοὺς ἐν μουσείῳ θεάσασθαι πίνακας,
[19]	τῶν μὲν συστρατιώτης γενόμενος, ἐπὶ	δὲ	τοὺς στρατευσάμενος, ὃς αὐτὰ ταῦτά
[13]	ἐμοῦ τῇ τόλμῃ περίεστι, μᾶλλον	δὲ	τοῦτον μὲν εἰς τοῦτο τῆς
[6]	φρένες, ὅθεν οἴχονται τρίχες· ἐκεῖ	δὲ	τρίχες, ὅθεν οἴχονται φρένες. ταῦτ´
[14]	καὶ διὰ τούτων ὁρῶσιν. εἰ	δὲ	τριχορρυής τις ἐγένετο, νόσον τινὰ
[14]	δὲ πρὸ Θυρέας ἐκόμησαν· συχνὰ	δὲ	τῶν ἐθνῶν οὔτε νῦν οὔτε
[8]	σχῆμα σχημάτων τὸ περιεκτικώτατον. ἔστι	δὲ	τῶν μὲν ἰσοπεριμέτρων μεῖζον ἀεὶ
[7]	δὲ ἡ φύσις ποικίλλεται. ἡ	δὲ	ὕλη τῶν ὄντων τὸ ἔσχατον·
[7]	ἀτελεστέροις ἡ φύσις ἰσχύει, δυναμουμένοις	δὲ	ὑπεξίσταται. ἆρ´ οὖν οὐχὶ καὶ
[20]	φύσεώς ἐστι τῶν ἐπαινετῶν· Δίωνι	δὲ	ὑπὲρ εὐπορίας ταὐτὸν ἔοικεν εἶναι
[3]	φοβεροὺς αὐτοὺς ἔοικε ποιεῖν, ὁ	δὲ	ὕπνος, κἂν πάνυ ἡδὺς ᾖ,
[10]	οὐδὲν οὐδέποτε νεώτερον γίνεται· ὁ	δὲ	ὑπὸ σελήνην τόπος, αὐτὰ τὰ
[8]	ἑαυτῆς, ἡ μὲν ἄστρον, ἡ	δὲ	φαλάκραν ἐνείματο. εἰ γὰρ ἡ
[2]	μοι μετὰ συνηγόρου. πρὸς δύο	δέ,	φησὶν ὁ λόγος, οὐδ´ Ἡρακλῆς,
[23]	κομήτην ἀπολαβὼν ἀπέχει τοὐπίταγμα· ἂν	δὲ	φιλόσοφον ἐπαγγείλῃς ἢ ζάκορον, μέλλει
[13]	ἡγούμενοι, μόλις ποτὲ διελύθησαν· γενομένου	δὲ	φόνου πολλοῦ, καὶ τοῦ πάθους
[19]	Ὁμήρῳ περὶ Ἕκτορος εἰρημένα· ἀμφὶ	δὲ	χαῖται κυάνεαι πεφόρηντο δειξάτω τις,
[3]	δὲ Ἕκτορος χαίτης μέμνηται, ἀμφὶ	δὲ	χαῖται κυάνεαι πεφόρηντο· Εὐφόρβου γε
[13]	τὴν ὑφ´ ἡλίῳ τροφήν. εἰ	δὲ	χαλεπὸν μὲν ὁδὸν προελέσθαι διὰ
[8]	τῆς ἀκριβείας τοῦ σχήματος· σοφὴ	δὲ	ψυχὴ πρὸς ἀξίαν ἑκάστη τὴν
[9]	ἥκιστα μὲν εἶναι φιλάληθες· δημαγωγικὸν	δὲ	ὡς μάλιστα, καὶ ποιεῖν ἅττα
[17]	τὸ γῆρας αὐτοῦ περιέμειναν· ἐγὼ	δέ,	ὡς οὐκ ἂν περιέμειναν, ἔχω
[16]	ἀνακλητικὸν ἠχῆσαι τὰς σάλπιγγας· ἀπαγαγὼν	δὲ	ὡς πορρωτάτω καὶ καθίσας ἐν
[17]	Ἥφαιστος ἐγκρατῆ τριχῶν ἀπεργάσαιτο· ἔχουσα	δὲ	ὥσπερ ἔχει, φαλάκρας ἀκριβεστάτην εἰκόνα
[1]	καὶ θρὶξ ἀπερρύη, μέσην αὐτὴν	δέδηγμαι	τὴν καρδίαν· καὶ ἐπειδὴ προσέκειτο
[13]	πίτταν ἀναζέουσαν παραβάλλεται, καὶ διακυρίττεται	δεδιδαγμένῳ	κριῷ πόρρωθεν εὖ μάλα τὸν
[13]	δεικνυμένων καὶ θεαταί. κἂν χορηγῆσαι	δέῃ	τῇ πόλει, κἂν ἐπιδόσεις ὁ
[20]	ἐν ᾧ γε μέλλει καὶ	δεήσεσθαι	τοῦ κεστοῦ, ὃς ἄλλα τε
[4]	ἀπὸ Δωρίου, φασίν, ἐπὶ Φρύγιον.	δεῖ	γέ τοι πνεύματος ἀρκοῦντος ἐπιχειρήμασιν,
[2]	καὶ μὴν δυνήσῃ. τοιγαροῦν ἄκουε.	δεῖ	δὲ οὐδὲν ἐξελίττειν τὸ βιβλίον,
[6]	καὶ φρενοῦν αὐτῷ τὸ παιδάριον.	δεῖ	μὲν γὰρ αὐτῷ καὶ γεύσασθαι
[13]	ἐμοὶ δὲ τῆς πείρας οὔτε	δεῖ,	μήτε δέοι· ἀλλ´ ἕτερον αὐτοῦ
[23]	λόγον ἐξήνεγκεν. τί οὖν ἔτι	δεῖ	Πλάτωνος ἐξελέγχοντος, ὁπηνίκα κομμωτικὴν ἄντικρυς
[11]	ἴσως δὲ καὶ πειθώ τινα	δεῖ	προσαγαγεῖν τῷ λόγῳ, μὴ μένοντας
[5]	ἐθέλουσιν ἅμα συγγίνεσθαι. εἰ δὲ	δεῖ	τι συντελέσαι καὶ κυνηγέταις· φίλοι
[17]	γε στρατιώτας ὁρῶμεν, ἐν ᾧ	δεῖ	τοὺς πολεμίους φοβεῖν, κράνη περικειμένους.
[13]	τοῦ θεάτρου καθιζησόμεθα, ἀκροαταὶ τῶν	δεικνυμένων	καὶ θεαταί. κἂν χορηγῆσαι δέῃ
[17]	τοίνυν οὔτε ποιεῖ φοβεροὺς οὔτε	δείκνυσιν,	εἰ μή γε τῶν βρεφῶν
[19]	τοῖς πάνυ σώφροσι διακείμενος, καὶ	δείκνυσιν	ὁ τἀληθέστατα περὶ τῶν ἡρώων
[7]	ἐστίν, ἀλλὰ ταῦτα δι´ ἕτερα,	δεικτέον	ἐστὶν ἐπὶ τῶν πραγμάτων, ὡς
[3]	μάχης τῆς μεγάλης τε καὶ	δεινῆς,	ὅτε μόνοι τῶν Ἑλλήνων ἔμελλον
[4]	ταῦτα γὰρ ἡμᾶς δρῶσιν οἱ	δεινοὶ	τῶν λόγων δημιουργοί· νῦν μὲν
[1]	φανοῦμαι ταῖς γυναιξὶν ἀηδέστερος; οὐ	δεινόν,	εἰ ταῖς ἐκ γειτόνων· τὰ
[22]	οὐ γὰρ ἔγωγε φθέγξομαι τὸ	δεινὸν	ἐκεῖνο καὶ πρᾶγμα καὶ ὄνομα.
[1]	μὲν οὖν καὶ ὁπηνίκα τὸ	δεινὸν	ἤρχετο καὶ θρὶξ ἀπερρύη, μέσην
[13]	ῥώμην ἐπιδειξόμενος, ᾗ μηδέν ἐστι	δεινὸν	τῶν δεινῶν· ἀλλὰ καὶ πρὸς
[4]	δοκεῖ Δίων λέγειν μὲν εἶναι	δεινός,	οὐκ ἔχειν δὲ ὅ τι
[16]	σκήπτρων) ταχὺ συνείς τι τοῦ	δεινοῦ,	κελεύει μὲν ἀνακλητικὸν ἠχῆσαι τὰς
[16]	ὁ Πέρσης, καίπερ ὢν ἐν	δεινῷ,	γέρρον μὲν ἐκεῖνο καὶ ξυστὸν
[13]	ᾗ μηδέν ἐστι δεινὸν τῶν	δεινῶν·	ἀλλὰ καὶ πρὸς πίτταν ἀναζέουσαν
[10]	οὐδὲ μέτριον, ἀλλὰ πάντα πέρα	δεινῶν·	οὐ μέν πως ἀπόλωλεν ἀπευθὴς
[19]	ἀμφὶ δὲ χαῖται κυάνεαι πεφόρηντο	δειξάτω	τις, οὗ κεῖται τῶν Ὁμήρου
[24]	μακαρίσαι δὲ οἷς ὑπάρχει μηδὲ	δεῖσθαι	κουρέως, οὐκ ἐμοὶ χάριν ὑπὲρ
[10]	χαλεπανεῖ, τὸ δὲ ῥᾷστον καταγελάσεται·	δεῖται	γὰρ τερατείας· πῶς δὲ οὐ
[7]	τὰ παίγνια· ὡραϊσμοῦ γὰρ οὐ	δεῖται	τὸ τέλειον. ἤδη δὲ τέλειος,
[10]	τρίτην δὲ οὐδὲ τριτημόριον, εἰς	δεκάτην	δὲ καὶ εἰς τριακοστὴν καλῶς
[1]	Ἀρχιδάμου τοὺς Ἀθηναίους ἐπὶ τῇ	δενδροτομίᾳ	τῶν Ἀχαρνῶν, ταχύ τε ἀπεδείχθην
[22]	ἐγκαταλείμματα, περισωθέντα διὰ συντομίαν καὶ	δεξιότητα;	παροιμία δήπου καὶ τοῦτο, καὶ
[7]	γίνεται, τάχα μὲν οἷς ἔχει	δεξιουμένη,	τάχα δὲ διὰ τὴν ἀναγκαίαν
[13]	αὐτὰς ἐξαρκέσειεν, ὥστε κορύνης ἂν	δέοι.	αἰτίαν δέ γέ φασιν, ἐφ´
[13]	τῆς πείρας οὔτε δεῖ, μήτε	δέοι·	ἀλλ´ ἕτερον αὐτοῦ τὸ παμμέγεθες
[3]	ἄλλο ὠδύρετο λέγων αἵματί οἱ	δεύοντο	κόμαι, Χαρίτεσσιν ὁμοῖαι, πλοχμοί θ´,
[3]	ὅτε μόνοι τῶν Ἑλλήνων ἔμελλον	δέχεσθαι	βασιλέα, τριακόσιοι τὸν ἀριθμὸν ὄντες,
[7]	καὶ ποικιλώτατον. αὕτη, κἄν τι	δέχηται	θεῖον, οὐκ εὐθὺς ὅσον ἐστὶν
[7]	οὐκ εὐθὺς ὅσον ἐστὶν ἐδέξατο·	δεχομένη	δὲ ἐμφάσεις καὶ σπέρματα περιπλέκεταί
[5]	ἀναχωρεῖ θηρίων ὅσον τριχῶν. εἰ	δὴ	ζῴων μὲν ἁπάντων ἱερώτατον ἄνθρωπος,
[22]	ἀληθείας· χρησμὸς ἄντικρυς. δῆλα μὲν	δὴ	καὶ αὐτόθεν. ἀλλὰ καὶ ὅσους
[10]	σφαιρικὰ τὰ μακάρια σώματα. ἐμοὶ	δὴ	καὶ τοῖς ἐμοῖς παρείη τουτὶ
[17]	δὲ Ἀχιλλεὺς ἐκόμα· καὶ γὰρ	δὴ	καὶ τοῦτό φησι· νέος γὰρ
[17]	τε ὁμοῦ καὶ πραότατος. μὴ	δὴ	καταδίκαζε κόμην τοῦ ἥρωος· ἐν
[4]	θαυμαστὸν εἰ καὶ προστετήκασιν. οὐ	δὴ	καταισχυνῶ τὰ πάτρια τῶν ἀγρῶν,
[7]	ἄγει τὰ Δήμητρος ἀνακαλυπτήρια. εἰ	δὴ	νοῦς τὸ θειότατόν ἐστι τῶν
[6]	λίαν ἑαυτὸν ἀπεσέμνυνεν. τὸ δὲ	δὴ	παιδαρίοις μὲν ἐπιπρέπειν τὴν ἄνθην
[14]	τινα καὶ ἀποτρόπαιον συμφοράν, εἰ	δή	τι καὶ τοιοῦτον ὁ χρόνος
[20]	ὀλίγα δὲ πρὸς ἀλήθειαν. ἓν	δή	τι καὶ τοῦτο πρὸς δόξαν
[1]	ἐποιήθη βιβλίον, κόμης ἐγκώμιον, οὕτω	δή	τι λαμπρόν, ὡς ἀνάγκην εἶναι
[2]	σαυτὸν ἐπιλέγεις, ὡς ἐπ´ ἀγαθῷ	δή	τινι φιλοτιμούμενος, οὐκοῦν ἀνάσχου τοῦ
[16]	κατακαίνει, τὸν ἀκινάκην σπασάμενος. εἶδε	δή	τις καὶ ἕτερος Πέρσης, καὶ
[3]	ὅταν σχολὴν ἄγωσι· καὶ τοῦτο	δὴ	τὸ χαλεπώτατον, χαμαὶ κοιμώμενοι φυλάττουσιν
[1]	καὶ φερομένης τῆς κεφαλῆς, τότε	δή,	τότε χαλεπώτερα πάσχειν ᾤμην ἢ
[21]	ὃν ἀπέρριπται τοὔνειδος. ἓν μὲν	δὴ	τοῦτο γένος ἐπιβουλότατον, καὶ εἴσω
[21]	τις, τιμωρίας ἀπάρχονται. ἓν μὲν	δὴ	τοῦτο τοιοῦτο γένος, ὃ συχνὰς
[11]	ἐστί τε καὶ νομίζεται. εἰ	δὴ	ψιλότητι προσήκει τὸ φῶς, σκότῳ
[22]	βαβαὶ τῆς ἀληθείας· χρησμὸς ἄντικρυς.	δῆλα	μὲν δὴ καὶ αὐτόθεν. ἀλλὰ
[21]	γὰρ Φερεκύδης θοἰμάτιον ἐπηλυγασάμενος, Χρῷ	δῆλον»	ἔφη, καὶ δακτύλῳ τὴν νόσον
[9]	γένος ἥκιστα μὲν εἶναι φιλάληθες·	δημαγωγικὸν	δὲ ὡς μάλιστα, καὶ ποιεῖν
[7]	ἐπὶ τούτοις Ἐλευσὶς ἄγει τὰ	Δήμητρος	ἀνακαλυπτήρια. εἰ δὴ νοῦς τὸ
[10]	μὲν καὶ χειρώναξιν οὐκ ἐπιτρέπουσι	δημιουργεῖν	εἴδη θεῶν, ἵνα μή τι
[4]	δρῶσιν οἱ δεινοὶ τῶν λόγων	δημιουργοί·	νῦν μὲν κηλοῦσιν, νῦν δὲ
[8]	αὐτῆς, τοῦ δὲ σωματικοῦ κόσμου	δημιουργὸς	ἐπεισήγαγε τῷ κόσμῳ, τέλεον αὐτὸν
[21]	αὐτοῖς οἱ μὲν νόμοι τοὺς	δημίους	ὁπλίζουσιν, οἱ δὲ κηπουροὶ τὰς
[6]	δὲ τοὺς γόητας ἔτρεφον τοὺς	δημίους.	ὥστε εἰ καὶ κομήτης ἦν
[9]	καὶ δήμῳ λέγει, τοῦτον ἀνάγκη	δῆμον	εἶναι τῇ δόξῃ, ἵν´ ἀπὸ
[13]	πολλάκις· πάρεισι δὲ εἰς τὸν	δῆμον	ἐπ´ αὐτὸ τοῦτο, τῆς κεφαλῆς
[13]	τῇ πόλει, κἂν ἐπιδόσεις ὁ	δῆμος	αἰτῇ, χρησόμεθα μεγαλοπρεπῶς τοῖς ὑπάρχουσι,
[10]	τερατείας· πῶς δὲ οὐ μέλλει,	δῆμός	γε ὤν; διὸ τεθεῖσθαι πᾶσιν
[10]	ταύτας τὰς σφαίρας, ἃς ὁ	δῆμος,	ἐὰν εἰδῇ, χαλεπανεῖ, τὸ δὲ
[21]	δὲ λάθρα μέν ἐστι πονηρός,	δημοσίᾳ	δὲ κἂν ἐξομόσαιτο, καὶ οὐδὲν
[23]	κατήντλησε. ζηλοῦσθαι γὰρ ἀνάγκη τὸ	δημοσίᾳ	τιμώμενον, ὅταν μάλιστα τύχῃ δόξαν
[10]	τερατοσκόποι καὶ οἱ μάντεις ἐκθύονται·	δημοσιωτάτας	γέ τοι μαντεύουσι συμφοράς, ἐθνῶν
[10]	τοῖς προτεμενίσμασιν ἐγκολάπτουσι, καταμωκῶνται τοῦ	δήμου·	αὐτοὶ δὲ καταδύντες εἰς τοὺς
[9]	καὶ πᾶν τὸ περικείμενον ἔξωθεν	δήμου	δόξα τεθαύμακεν, ἀγροὺς καὶ ἀπήνας
[9]	καὶ φύσεως. ὅστις δ´ οὖν	δήμῳ	γράφει καὶ δήμῳ λέγει, τοῦτον
[13]	πολλὴν καὶ καλὴν παρέχει τῷ	δήμῳ	διατριβήν, ἔξεστι καθ´ ἑκάστην ἱερομηνίαν
[9]	δ´ οὖν δήμῳ γράφει καὶ	δήμῳ	λέγει, τοῦτον ἀνάγκη δῆμον εἶναι
[22]	διὰ συντομίαν καὶ δεξιότητα; παροιμία	δήπου	καὶ τοῦτο, καὶ λόγος ἔχων
[6]	γέρων, καὶ οὐχ ἅπαντες ἄνθρωποι	δήπουθεν	ἐπὶ τὴν ἀνθρώπου φθάνουσι τελειότητα.
[20]	Ἀπόλλωνι ἄνακτι, τὸν ἠύκομος τέκε	Δητώ·	τὸν θὲς Ἀθηναίης ἐπὶ γούνασιν
[14]	ἔφθασεν εἰς τοῦτο τῆς φύσεως.	δι´	αὐτὸ γὰρ τοῦτο καὶ δοκεῖ
[15]	μάχης ἠσκηκότων τὰς τρίχας, ἣν	δι´	αὐτὸ καλεῖ μεγάλην, ὅτι Λακεδαιμόνιοι
[9]	βαθείας τριχός, ἵν´ ἔχῃ κινεῖν	δι´	αὐτῶν ὁπότε θέλοι τὸν οὐρανόν.
[17]	καρδίαν. ἀλλ´ ὥσπερ οὐκ ἐπαινεῖται	δι´	Ἀχιλλέα περὶ ψυχὴν ὁ θυμός,
[14]	νόσον τινὰ ταύτην νοσεῖ, καὶ	δι´	ἐλαχίστης ἐπιμελείας εἰς τὸ πεφυκὸς
[7]	περὶ τούτων ἐστίν, ἀλλὰ ταῦτα	δι´	ἕτερα, δεικτέον ἐστὶν ἐπὶ τῶν
[24]	ἔστω καὶ τοῦτο τῆς ὑποθέσεως,	δι´	ἣν ὁ φαυλότατος εἰπεῖν παρὰ
[5]	δὲ μικρῷ πρόσθεν ἐδεικνύετο, καὶ	δι´	ὁλοκλήρου τοῦ γένους, ὃ τοσοῦτον
[20]	δὲ τῆς Ἥρας ἐπιβουλευούσης τὸν	Δία	κατακοιμίσαι, τά τε ἄλλα κομμωτίσασθαί
[1]	ἡ Παρύσατις, Ἀρταξέρξην τὸν βασιλέα	διὰ	Κῦρον τὸν καλὸν ἀποστέρξασα. ~Ταῦτ´
[10]	ὁρῶσιν αὐτὸν ὁσημέραι, καὶ τὴν	διὰ	λόγων συγγίνονται, οὐχ οὗ τὴν
[7]	ἐν δίκῃ μυστήρια κεφαλῆς ἀνακαλυπτήρια,	διὰ	μὲν τοὺς βεβήλους οὑτωσί πως
[17]	καί, ὁπότε κρατηθείη τῷ πάθει,	διὰ	πάσης ἀσχημοσύνης ἐβάδιζεν. οὐ μὴν
[20]	εἴπερ ὁ λόχος ἐπὶ τὸν	Δία,	πολλῶν, ἄν τις εἴποι, τῷ
[22]	ἀνθρώπων φθοραῖς ἀπολομένης ἐγκαταλείμματα, περισωθέντα	διὰ	συντομίαν καὶ δεξιότητα; παροιμία δήπου
[2]	δὲ κατὰ μικρὸν ὑπεξίστατο, ἤδη	διὰ	ταῦτα ῥᾴων ἦν καὶ ἀνέφερον·
[12]	κάλλιστον μὲν οὖν τῶν καλῶν,	διὰ	ταύτην ἐγὼ πολλοὺς κομήτας ἐπὶ
[7]	οἷς ἔχει δεξιουμένη, τάχα δὲ	διὰ	τὴν ἀναγκαίαν ἀντίθεσιν ἐν τῇ
[21]	εἰ μὴ πρὸς μηδοτιοῦν, ἀλλὰ	διὰ	τὴν ἐξάγιστον ἡδονήν· καὶ καθάπαξ
[20]	οὐκ ἄγω γε τὰ ψευδῆ	διὰ	τὴν ὑπόθεσιν, οὐδ´ ἂν συγχωρήσαιμι
[7]	ἢ λεμμάτων ἢ καὶ νὴ	Δία	τῆς ἄνθης, ἣν τοῖς φυτοῖς
[18]	κόμης ἕλε Πηλείωνα; ὅλως δὲ	διὰ	τί τεμάχιον ἐκφέρεις, ἀλλὰ μὴ
[20]	ἐπεξιών, ὅπως τε ἔχει, καὶ	διὰ	τί· ὡς οὐδὲν ὅ τι
[13]	δὲ χαλεπὸν μὲν ὁδὸν προελέσθαι	διὰ	τοσούτων ἐθνῶν ὑπερόριον, οὐχ ὅσιον
[16]	ἐδίωκον· παρῄει γὰρ ὥσπερ σύνθημα	διὰ	τοῦ Περσικοῦ στρατεύματος, ὅτι ἄνδρες
[8]	τε καὶ σωμάτων ἀπεργασάμενος, ἀποδοὺς	διὰ	τοῦτο καὶ σχῆμα σχημάτων τὸ
[12]	ἀνεῖται γὰρ ἅπασι πνεύμασι, καὶ	διὰ	τοῦτο καρτερὰ μὲν αὕτη, ῥαδινὴ
[14]	κρύπτουσιν, αἱ γὰρ κωμῳδίαι καὶ	διὰ	τούτων ὁρῶσιν. εἰ δὲ τριχορρυής
[4]	ἐκ πλείονος. κᾆθ´ οὕτω προιὼν	διὰ	τῶν συμπτωμάτων τῆς ἀμελείας, ἔλαθεν
[23]	οὐκ ἄν ποτε γύναιον ἐκ	διαβεβλημένης	οἰκίας ἐπίστευσε. μέγα δὲ καὶ
[21]	συρραγῆναι τὰς ἠπείρους ἀλλήλαις, καὶ	διαβῆναι	τοὺς Ἕλληνας ἐπὶ τὰ Πριάμου
[15]	δὲ ἀπὸ τοιαύτης αἰτίας ἡ	διαβολὴ	τῶν τριχῶν, ὡς ὁ τοῦ
[12]	ἦν, ὅ γε καὶ τῇ	διαδοχῇ	τοῦ γένους ἐξήρκεσεν· οὕτως ἔχει
[12]	Ἀσκληπίεια, καίτοι {ψιλὰ} τριχῶν Αἰγυπτιακῶς	διακείμενα.	εἴη γὰρ ἂν εἰς κοινὸν
[14]	ἡ φύσις ἀρίστη, παραπλησίως ἐμοὶ	διακείμενοι,	ξυρῷ τοὺς οὐχ οὕτως ἔχοντας
[1]	κατὰ ταὐτὰ περὶ τῶν θεῶν	διακείμενος,	ἀλλ´ ὡς ὅ τι κἀγὼ
[19]	κουρὰν ὁμοιότατα τοῖς πάνυ σώφροσι	διακείμενος,	καὶ δείκνυσιν ὁ τἀληθέστατα περὶ
[5]	τοῦτο δέ ἐστιν ὃ μὴ	διακεκριμένας,	ἀλλὰ κατὰ συστήματα τὰς τρίχας
[13]	πρὸς πίτταν ἀναζέουσαν παραβάλλεται, καὶ	διακυρίττεται	δεδιδαγμένῳ κριῷ πόρρωθεν εὖ μάλα
[17]	τοῦ ἥρωος· ἐν ᾧ γὰρ	διαλέγῃ	περὶ αὐτοῦ, μειράκιον ἦν, οὔπω
[9]	τῶν ἀρεσκόντων αὐτῷ πλάττῃ καὶ	διαλέγηται.	καὶ γὰρ ἀμαθεῖς ὄντες, ἰσχυρογνώμονές
[4]	γλώττης τὸν τόνον ἀπὸ τῆς	διαλέξεως	εἰς ἐπιστροφὴν μεθαρμόσαιμι, ἀπὸ Δωρίου,
[7]	λόγῳ· πάνυ γὰρ ἀπ´ εὐσεβοῦς	διανοίας	εἰρήσεται. ~Ὅσον μὲν οὖν ἐστι
[11]	οἱ μνηστῆρες, μειράκια κομῶντα καὶ	διαρρέοντα,	καὶ ταχὺ μάλα κακῶς ἀπολούμενα,
[14]	οὖσι καὶ τοῖς φανεροῖς τἀναντιώτατα	διατάττεται;	ὃ γὰρ τοὺς ἔχοντας ἀσθενεστέρους
[17]	εἰδότας, ὡς ὄπισθεν σκευάζονται στιχηδὸν	διατεθείσαις	θριξὶ μεταξὺ τοῦ πίλου καὶ
[15]	ἐν Αἰγύπτῳ θεραπευτῶν εἰς πάντας	διατεθρύληται,	καί τις ἐν χρῷ κουρίας
[11]	ἐπανίασιν ἐπὶ τὰς φάσεις, ἀλλὰ	διατελοῦσιν	ὁλοκλήρῳ τῷ κύκλῳ τοῖς κατ´
[13]	καὶ γὰρ ἂν ψηφῖδι, φησί,	διατετραναίης	βαλών· τῶν δὲ τὸ παχὺ
[21]	οἱ πρὸς ἀργύριον τὴν ὥραν	διατιθέμενοι·	καὶ εἰ μὴ πρὸς ἀργύριον
[23]	δόξαν ἔχων ὁ τοὺς ἐπαίνους	διατιθέμενος.	οὗτος μὲν οὖν κἂν αὐξήσειεν
[21]	ὡς ἐναλείφειν τε αὐτὰς καὶ	διατιθέναι	κατὰ βοστρύχους, εὐθὺς ἅπασι πρόχειρον
[13]	καὶ καλὴν παρέχει τῷ δήμῳ	διατριβήν,	ἔξεστι καθ´ ἑκάστην ἱερομηνίαν τῷ
[8]	μὲν οὖν εὐηθικωτέραις ψυχαῖς οὐδὲν	διαφέρει	καὶ εἰς κομῆτιν κεφαλὴν ἐνοικίσασθαι,
[21]	τὸν παρθενοπίπαν ἐποίησεν, ὡς ἐπὶ	διαφθορᾷ	γυναικῶν ἠγλαϊσμένης τῆς κόμης· καὶ
[17]	κράνος, ἴσασι περὶ τοῦ σχήματος·	διδακτέον	δ´ ἂν εἴη τοὺς οὐκ
[23]	καὶ ζάκοροι· ἐν δὲ τοῖς	διδασκαλείοις	διδάσκαλοι καὶ παιδαγωγοί· στρατιωτικῶν δὲ
[23]	ζάκοροι· ἐν δὲ τοῖς διδασκαλείοις	διδάσκαλοι	καὶ παιδαγωγοί· στρατιωτικῶν δὲ ταγμάτων
[5]	ἤδη δὲ ἀνεφύτην ἐπὶ βλεφάρου	δίδυμοι	τρίχες, καὶ δοκεῖ τὸ ἔσχατον
[13]	ἐτύγχανε πεπτωκὼς ἐπὶ παρατάξεως, ἀλλήλων	διέκριναν·	καὶ νῦν εἰσὶ δύο θημῶνες
[17]	Σωκράτους ἢ ὡς περὶ κομήτου	διελέγετο,	πολὺν ἂν οἶμαι τὸν λέγοντα
[21]	γένος τε καὶ κατ´ ἐπιτήδευμα	διελέσθαι	τοὺς ἄνδρας, οὓς ὅδε τε
[3]	κόμη καὶ βαρεῖα· μόλις δὲ	διελύετο,	καὶ τὰ πολλὰ αὐτῆς ἀπεσπᾶτο
[13]	εἶναι κρίσιν ἡγούμενοι, μόλις ποτὲ	διελύθησαν·	γενομένου δὲ φόνου πολλοῦ, καὶ
[16]	ἦν τῆς Ἀλεξάνδρου φάλαγγος συντεταγμένον	διέμεινεν.	ἐν τούτῳ δὲ ὁ βασιλεὺς
[8]	αὐτὰ ταῦτα καὶ φαλάκρας ἐγκώμια	διεξέρχεται.	~Πρὸς ταῦτα γραφέτω μὲν Ὅμηρος,
[3]	γυναιξί. γυναικῶν γοῦν περὶ κάλλους	διεξιών,	οὐ τοσαυτάκις φαίνεται κόμης μεμνημένος,
[8]	οὖν ἀστέρες, κάτω δὲ κεφαλαὶ	διεπλάσθησαν	ἵν´ εἶεν οἶκοι ψυχῶν, ἐν
[3]	τὰ πολλὰ αὐτῆς ἀπεσπᾶτο καὶ	διετείνετο.	οὐκοῦν ἐπῄει μοι τοὺς φιλοκόμους
[9]	ἀποδείξεις τῷ Δίωνι, χαίτην τῷ	Διὶ	καθιέντες, καὶ ταύτην βαθείας τριχός,
[1]	τὰ γὰρ ἐς Ἀφροδίτην ἐγὼ	δικαιότατος,	κἂν τῷ Βελλεροφόντῃ σωφροσύνης ἀμφισβητήσαιμι.
[15]	τῆς ἐν Ἀρβήλοις μάχης, ἣν	δικαιότερον	ἄν τις μεγάλην προσαγορεύσειε, πείρᾳ
[7]	θεοῦ. ἄγοιτ´ ἂν οὖν ἐν	δίκῃ	μυστήρια κεφαλῆς ἀνακαλυπτήρια, διὰ μὲν
[10]	ἀληθείας ἡ ζήτησις, ὡς ἐν	δίκῃ	τὸ γένος ὁ συγγραφεὺς ἐλοιδόρησεν.
[16]	οὕτω καταβάλλει στρατιώτην ἄμαχον, τριχὶ	δίκην	ἰχθύος ἐφελκυσάμενος· πεσόντα δὲ ἤδη
[10]	οὐ μέλλει, δῆμός γε ὤν;	διὸ	τεθεῖσθαι πᾶσιν ἐπὶ τοῖς ἀνδριάσι
[6]	ἐν μουσείῳ θεάσασθαι πίνακας, τοὺς	Διογένας	λέγω καὶ τοὺς Σωκράτας καὶ
[9]	νοῦ καὶ θεοῦ φύσις αὐτοὺς	διοικεῖ	καὶ τύχη. ἔτι τοῦτο ἀλλοτριώτερον.
[8]	τοῦθ´ ὅπερ ἡ πᾶσα ψυχή,	διοικεῖν	σώματα καὶ κόσμων εἶναι ψυχαί,
[6]	καὶ σκύτος ἐστί, καὶ τοῦ	Διονύσου	παιδαγωγὸς ἀποδέδεικται· ἔδει γάρ, οἶμαι,
[6]	καὶ τὰ δαιμόνων. ὃς τὴν	Διονύσου	τεθέαται τελετήν, τὸ μὲν ὅσον
[6]	μὴ μικρὸν οἰηθῇς ὑπὸ τοῦ	Διὸς	ἁπάντων αὐτὸν προτετιμῆσθαι δαιμόνων, παρεῖναι
[10]	μέν πως ἀπόλωλεν ἀπευθὴς ἐκ	Διὸς	ἀστήρ, ἐξ οὗ καὶ γενεῆθεν
[20]	Ἥραν καὶ Θέτιν ἀργυρόπεζαν· τοῦ	Διὸς	δὲ μάλιστα ἐπαινεῖ τὰς τρίχας.
[3]	Ἥραν, καὶ Θέτιν ἀργυρόπεζαν. τοῦ	Διὸς	δὲ μάλιστα ἐπαινεῖ τὰς χαίτας·
[9]	παθεῖν, αὐτὰ τἀληθῆ περὶ τοῦ	Διὸς	εἰπόντα, καὶ μηδὲν τοιοῦτο τερατευσάμενον,
[20]	τρίχες ἀπὸ τῆς κεφαλῆς τοῦ	Διὸς	καὶ συγκινοῦσαι τὸν οὐρανόν, ὃ
[20]	δὲ οὕτω καὶ περὶ τοῦ	Διός,	ὃν κορωνίδα τῷ λόγῳ Δίων
[20]	ὡς οὐδὲν ὅ τι καὶ	δίχα	λαμπρᾶς αἰτίας προήνεγκεν. θριξὶ δὲ
[11]	ἄρχεται μηνοειδὴς ἡ φιλτάτη, καὶ	διχόμηνος	γίνεται, καὶ πάλιν ἀμφίκυρτος· τελευτῶσα
[19]	αὐτό, καί, εἰ σμικρὸν ἦν,	Δίων	ἂν αὐτὸ μέγιστον ἔδειξεν, ὃς
[19]	γε εἴπερ ἦν τῷ πράγματι,	Δίων	ἂν ἐξεῦρεν αὐτό, καί, εἰ
[20]	Διός, ὃν κορωνίδα τῷ λόγῳ	Δίων	ἐπέθηκεν, ὡς ἃ Ὁμήρῳ τεθεολόγηται,
[4]	τριήρεις ὁπλίζουσιν, οὔτε προᾴσας, ὅπερ	Δίων	ἐποίησε, μέλος ἀναβεβλημένον καὶ λιγυρόν,
[23]	~Ἀλλὰ καίπερ τούτων οὕτως ἐχόντων,	Δίων	θαυμαστὸν οἷον ὑπὲρ κόμης λόγον
[2]	ῥεῦμα ἕτερον οὗτος αὐτὸς ὁ	Δίων,	καὶ ἐπανήκει μοι μετὰ συνηγόρου.
[4]	τοῦ λόγου, νῦν μοι δοκεῖ	Δίων	λέγειν μὲν εἶναι δεινός, οὐκ
[14]	θέας ἀξίαν. ~Ὅστις οὖν, ὥσπερ	Δίων,	οἴεται πρέπειν πολὺ μᾶλλον ἀνδράσιν
[18]	κόμης ἔλε Πηλείωνα. εὖγε, ὦ	Δίων,	ὡς οὐ παρελκούσας ἀφῄρησαι συλλαβάς,
[20]	τῆς φύσεώς ἐστι τῶν ἐπαινετῶν·	Δίωνι	δὲ ὑπὲρ εὐπορίας ταὐτὸν ἔοικεν
[20]	πολλῶν, ἄν τις εἴποι, τῷ	Δίωνι	παρεωραμένων, μᾶλλον δὲ ἃ καλῶς
[1]	~ΦΑΛΑΚΡΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ.	~Δίωνι	τῷ χρυσῷ τὴν γλῶτταν ἐποιήθη
[9]	βούλεται, καὶ Φειδίας ἀποδείξεις τῷ	Δίωνι,	χαίτην τῷ Διὶ καθιέντες, καὶ
[20]	μέρος ὑπολείπεται τῷ λόγῳ τῷ	Δίωνος·	ἀλλὰ καὶ τούτων προσόντων, ὅπερ
[4]	ἄνακτος. ~Ταυτὶ μέν σοι τὰ	Δίωνος.	ἀτάρ, ὡς οὐδὲ μάντις εἰμὶ
[24]	πραγμάτων ἀντέσχον ψιλῇ τῇ χάριτι	Δίωνος.	εἴη δὲ τῆς τῶν πολλῶν
[19]	φύσεως τῶν τριχῶν ἔνι τῷ	Δίωνος	λόγῳ. καίτοι γε εἴπερ ἦν
[2]	δοκῶ παραπλήσιόν τι παθεῖν ὑπὸ	Δίωνος,	οὐκ ἔχων ἀδελφιδοῦν τὸν Ἰόλεων.
[4]	πλέονι κάλλιόν ἐστιν, ἢ ἐγὼ	Δίωνος	χείρων, τί οὐκ ἀνταποδύομαι, καὶ
[14]	δὲ καὶ φύσει καὶ νόμῳ	διώρισται·	νόμῳ μέν, εἰ μήτε πᾶσι
[3]	ὄντες, ἐκάθηντο ἀσκοῦντες τὰς κόμας.	δοκεῖ	δέ μοι καὶ Ὅμηρος πλείστης
[4]	ἑαλωκὼς τοῦ λόγου, νῦν μοι	δοκεῖ	Δίων λέγειν μὲν εἶναι δεινός,
[14]	δι´ αὐτὸ γὰρ τοῦτο καὶ	δοκεῖ	τέλος εἶναι τῆς φύσεως, εἰ
[5]	ἐπὶ βλεφάρου δίδυμοι τρίχες, καὶ	δοκεῖ	τὸ ἔσχατον εἶναι κακῶν, παρῳκηκέναι
[19]	οὔκουν ὅσα γε καὶ ἄλλῳ	δοκεῖν·	Ὁμήρου δὲ ἐξαψάμενος, ὥσπερ ἱερᾶς
[2]	φαλακρῶν μὲν ὁ κράτιστος εἶ,	δοκεῖς	δέ τις εἶναι γεννάδας, ὃς
[9]	κώνειον. τί δ´ ἂν οὖν	δοκεῖς	Ὅμηρον ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων παθεῖν,
[23]	ἀπέφηνε τὴν ῥητορικήν; ἢ σὺ	δοκεῖς	τοὺς τριχοβάπτας ἐρασμιωτέρας ἂν ἀποφῆναι
[3]	ᾖ, βραδεῖς τε καὶ ἀφυλάκτους.	δοκοῦσι	δέ μοι καὶ Λακεδαιμόνιοι μὴ
[7]	ἑκάτερον. οὐ γὰρ ἔχουσιν, ὥσπερ	δοκοῦσι,	μάχην οἱ λόγοι· ἀλλ´ ἐπεὶ
[2]	Ἰόλεω συμμαχίαν ἀντεπηγάγετο. κἀγώ μοι	δοκῶ	παραπλήσιόν τι παθεῖν ὑπὸ Δίωνος,
[19]	ῥαψῳδιῶν. ἀλλ´ οὐδ´ ἂν Ἴωνα	δοκῶ	τὸν ῥαψῳδὸν ἐξευρήσειν. πῶς δ´
[9]	πᾶν τὸ περικείμενον ἔξωθεν δήμου	δόξα	τεθαύμακεν, ἀγροὺς καὶ ἀπήνας καὶ
[20]	δή τι καὶ τοῦτο πρὸς	δόξαν	ἐστίν, αἱ ῥωννύμεναι τρίχες ἀπὸ
[20]	τεθεολόγηται, τὰ μὲν πολλὰ πρὸς	δόξαν	ἐστίν, ὀλίγα δὲ πρὸς ἀλήθειαν.
[23]	δημοσίᾳ τιμώμενον, ὅταν μάλιστα τύχῃ	δόξαν	ἔχων ὁ τοὺς ἐπαίνους διατιθέμενος.
[9]	καὶ ποιεῖν ἅττα ποιεῖ πρὸς	δόξαν	οὐ πρὸς ἀλήθειαν. τίμιον δὲ
[12]	σὺν θεῷ φάναι τὸ πλέον.	δόξειε	δ´ ἂν αὐτὸ τοῦτο αἰνίττεσθαι
[6]	σοφῶν· φαλακρῶν γὰρ ἂν εἶναι	δόξειε	θέατρον. Ἀπολλώνιος μὴ ἐνοχλείτω τῷ
[9]	τοῦτον ἀνάγκη δῆμον εἶναι τῇ	δόξῃ,	ἵν´ ἀπὸ τῶν ἀρεσκόντων αὐτῷ
[12]	νόσοις δυσεμβολώτατον. καὶ ὥσπερ τῶν	δοράτων	τὰ μὲν ἕλεια καὶ τὰ
[21]	ἀλλὰ γωνίας ἢ σκότου. καίτοι	δοριαλώτου	μὲν γυναικὸς κἂν ἡ γνώμη
[12]	εἰκῆ νόμιζε τῷ Πηλεῖ τὸ	δόρυ	τεμεῖν, οὐκ ἀπὸ τῶν γειτόνων
[6]	ἅπαν ἐνῆν, ὅσον ἐβούλετο νοῦ	δοχεῖον	αὐτῷ κατασκευάσασθαι τὴν κεφαλήν. ἀλλ´
[15]	ὅς, ὅτι μὲν παρῆν τοῖς	δρωμένοις,	ἠπίστατο, ὅτι δὲ βασιλεὺς ἦν,
[12]	τὸ ξυρὸν ὁρῶ καὶ τὸν	δρώπακα	καταφεύγοντας, ὡς ἅμα μὲν φαλακρούς,
[12]	καὶ μέσα καὶ τέλος ὁ	δρώπαξ	ἐστίν, ὃς ἀκριβέστερον σιδήρου ταῖς
[4]	τῆς ἐπιμελείας. ταῦτα γὰρ ἡμᾶς	δρῶσιν	οἱ δεινοὶ τῶν λόγων δημιουργοί·
[13]	γὰρ κἂν ἐγὼ ταῦτα πάντα	δυναίμην·	ἀλλ´ οὗτος ἐμοῦ τῇ τόλμῃ
[1]	ἀλλ´ ὡς ὅ τι κἀγὼ	δυναίμην	ἀντιδηξόμενος. ἔλεγον γὰρ ὅτι ποῦ
[4]	καὶ τῆς ὑποθέσεως, εἰ ἄρα	δυναίμην	ἀντιπεριστῆσαι τοῖς κομήταις τὸ ὄνειδος;
[4]	νῦν δὲ καταπλήττουσιν. ἐγὼ δὲ	δυναίμην	οὐ χεῖρον ἑτέρου συνιέναι περὶ
[2]	τούτου παθεῖν. ἀλλ´ οὐκ ἂν	δύναιο;	τί φῄς; καὶ μὴν δυνήσῃ.
[7]	θείου, πρὶν τελεωθῆναι τὴν ἔμφασιν.	δύναιτο	δ´ ἂν καὶ ἑκάτερον. οὐ
[4]	δὲ κἀγὼ φαλακρός εἰμι, καὶ	δύναμαι	λέγειν, καὶ τὸ πρᾶγμα τοῦ
[5]	αὐτοῖς ἡ ψυχὴ τὰς ἑαυτῆς	δυνάμεις	ἐμέρισεν· ὄψις δὲ τὸ πάντων
[4]	ἐποίησεν, ἐμπεσὼν ὕλῃ χωρούσῃ τὴν	δύναμιν;	νυνὶ δέ, οὔσης αὐτῷ κόμης
[6]	καὶ οὐκ ἐπιστήμη τις, ἀλλὰ	δύναμις.	οὕτω γὰρ οἱ νομοθέται σοφίαν
[7]	ἐν ἀτελεστέροις ἡ φύσις ἰσχύει,	δυναμουμένοις	δὲ ὑπεξίσταται. ἆρ´ οὖν οὐχὶ
[6]	γὰρ οὐκ ὄντες οὗτοι κομῆται	δύνανται	φαίνεσθαι τὰ πλήθη καταπολιτευόμενοι· τάχα
[4]	δὲ ὅμως ὑπὸ περιουσίας τοῦ	δύνασθαι·	ἐπεί τοι πολλῷ θαυμασιώτερος ἂν
[20]	κεστοῦ, ὃς ἄλλα τε πολλὰ	δύναται,	καὶ μέγιστον, ὅτι κλέπτει τῶν
[2]	δύναιο; τί φῄς; καὶ μὴν	δυνήσῃ.	τοιγαροῦν ἄκουε. δεῖ δὲ οὐδὲν
[2]	ἐπανήκει μοι μετὰ συνηγόρου. πρὸς	δύο	δέ, φησὶν ὁ λόγος, οὐδ´
[13]	ἀλλήλων διέκριναν· καὶ νῦν εἰσὶ	δύο	θημῶνες ὀστέων, ὁ μὲν Αἰγυπτίων,
[4]	ἀλλὰ προὐστησάμην τοῦ βίου τέχνας	δύο,	φυτηκομεῖν τε καὶ κυνοκομεῖν ἐπὶ
[6]	θάτερα, καὶ γένηται τῷ πατρὶ	δυσανάγωγος.	ἀλλὰ ταχὺ γὰρ ἐντεῦθεν ἐπανακτέον
[12]	ἔχον, ἁπάσαις ἂν εἴη νόσοις	δυσεμβολώτατον.	καὶ ὥσπερ τῶν δοράτων τὰ
[12]	μὲν οὖν εἰσιν οἱ ταῦτα	δυστυχεῖς,	οἱ τοὺς καλουμένους κύκλους ὑπὸ
[17]	πρὸς ἃς εἶχε τρίχας, οὕτω	δυσχερῶς	εἶχεν ὡς ἱεροῖς ὁσιωθείσας ἠρίοις
[9]	ὑπὸ τῶν ἀνοήτων ὅσα τύχης	δῶρα	καὶ φύσεως. ὅστις δ´ οὖν
[5]	ἠμέλει τῶν τριχῶν, ἃς καὶ	δωρεῖται	νεκρῷ. νεκρὸν γάρ τι καὶ
[4]	διαλέξεως εἰς ἐπιστροφὴν μεθαρμόσαιμι, ἀπὸ	Δωρίου,	φασίν, ἐπὶ Φρύγιον. δεῖ γέ
[16]	τοὺς κουρέας. οὗτοι μὲν οὖν	δώροις	ὑπὸ τοῦ βασιλέως ἀναπεισθέντες, πανδημεὶ