Chapitre
[15]	ἄν τις μεγάλην προσαγορεύσειε, πείρᾳ	μαθόντες	ὅτι πονηρὸν στρατιώταις αἱ τρίχες,
[10]	ἀστήρ, ἀλλὰ πάντα σφαιρικὰ τὰ	μακάρια	σώματα. ἐμοὶ δὴ καὶ τοῖς
[9]	καὶ τύχη. ἔτι τοῦτο ἀλλοτριώτερον.	μακαρίζεται	δ´ οὖν ὑπὸ τῶν ἀνοήτων
[24]	ἐπιτηδεῦσαι μετριωτέραν κουρὰν καὶ σώφρονα,	μακαρίσαι	δὲ οἷς ὑπάρχει μηδὲ δεῖσθαι
[16]	τοῦ βασιλέως ἀναπεισθέντες, πανδημεὶ τοὺς	Μακεδόνας	ἐξύρησαν. Δαρείῳ δὲ καὶ Πέρσαις
[15]	βάρβαρον, ἑκὼν ἐπιλανθάνεται· λέγω δὲ	Μακεδόνας	τε καὶ τοὺς Ἀλεξάνδρῳ συναναβάντας
[16]	ὡς οὐχ ἱκανὰ ταῦτα τῷ	Μακεδόνι·	ᾄττει δὲ ὁμόσε, καὶ φθάσας
[16]	ὁπηνίκα συνέγραψεν, οὐκ ἐψεύδετο. ~Ἀνὴρ	Μακεδών,	κόμην τε ἀνεικὼς εἰς τὸ
[16]	τις καὶ ἕτερος Πέρσης, καὶ	μάλα	ἄλλος καὶ ἄλλος, καὶ ταχὺ
[11]	κομῶντα καὶ διαρρέοντα, καὶ ταχὺ	μάλα	κακῶς ἀπολούμενα, πλεῖον ἑκατόν, ὑφ´
[13]	διακυρίττεται δεδιδαγμένῳ κριῷ πόρρωθεν εὖ	μάλα	τὸν πίτυλον κατασείοντι. ἐπιλείπει δὲ
[4]	καὶ γὰρ ἐτύγχανον τὸ σῶμα	μαλακώτερον	ἔχων· ἡ δὲ ἠμέλητο ἐκ
[3]	τῆς κόμης· καὶ γὰρ ἐτύγχανον	μαλακώτερον	τὸ σῶμα ἔχων· ἡ δὲ
[20]	Θέτιν ἀργυρόπεζαν· τοῦ Διὸς δὲ	μάλιστα	ἐπαινεῖ τὰς τρίχας. ἐξεκέκοπτο γὰρ
[3]	Θέτιν ἀργυρόπεζαν. τοῦ Διὸς δὲ	μάλιστα	ἐπαινεῖ τὰς χαίτας· ἀμβρόσιαι δ´
[3]	τοὺς καλούς, οὐδὲ ἀπὸ τούτου	μάλιστα	ἡγεῖται τὸ κάλλος ἐπιδείξειν. οὐδενὸς
[9]	εἶναι φιλάληθες· δημαγωγικὸν δὲ ὡς	μάλιστα,	καὶ ποιεῖν ἅττα ποιεῖ πρὸς
[21]	καίτοι νικᾶν νομίζουσιν, ὡς ταύτῃ	μάλιστα	τὸ θῆλυ τοῦ γένους ἐκμιμησόμενοι.
[23]	ἀνάγκη τὸ δημοσίᾳ τιμώμενον, ὅταν	μάλιστα	τύχῃ δόξαν ἔχων ὁ τοὺς
[5]	ζῴου τὰ αἰσθητήρια, καὶ οἷς	μάλιστα	τῶν τοῦ σώματος μορίων ζῷόν
[1]	τὴν καρδίαν· καὶ ἐπειδὴ προσέκειτο	μᾶλλον,	ἄλλης ἐπ´ ἄλλῃ πιπτούσης, ἤδη
[14]	ὥσπερ Δίων, οἴεται πρέπειν πολὺ	μᾶλλον	ἀνδράσιν ἢ γυναιξὶ τὴν κόμην,
[20]	πείσῃ λέγων, ὅτι πρέπει πολὺ	μᾶλλον	ἀνδράσιν ἢ γυναιξὶν ἡ κόμη,
[20]	τις εἴποι, τῷ Δίωνι παρεωραμένων,	μᾶλλον	δὲ ἃ καλῶς ἐκεῖνος εἰδώς,
[19]	μαρτύρεται. Ἕκτορος γὰρ ἄντικρυς καταψεύδεται,	μᾶλλον	δὲ Ὁμήρου τὰ περὶ Ἕκτορος,
[13]	οὗτος ἐμοῦ τῇ τόλμῃ περίεστι,	μᾶλλον	δὲ τοῦτον μὲν εἰς τοῦτο
[10]	οὕτως ἐχόντων ἀντίθεοι, οὐδ´ οὓς	μᾶλλον	προσήκει θεοειδέας καὶ θεοεικέλους καλεῖν,
[3]	ἄνθει ὁμοίας. καὶ πρέπειν γε	μᾶλλον	τοῖς ἀνδράσι φαίνεται καθ´ Ὅμηρον
[3]	τῆς γῆς ὡς πλεῖστον, καὶ	μᾶλλον	φροντίζουσι τοῦ καθαρὰν φέρειν τὴν
[6]	καὶ γεύσασθαι τοῦ ζωροῦ, καὶ	μανῆναί	ποτε φύσεως ἱμέρῳ, καὶ προελθεῖν
[6]	συνεξορχήσηται· μετρεῖ δὲ αὐτῷ τὴν	μανίαν	ὁ Σειληνός, μὴ λάθῃ πολὺς
[10]	οὓς οἱ τερατοσκόποι καὶ οἱ	μάντεις	ἐκθύονται· δημοσιωτάτας γέ τοι μαντεύουσι
[18]	τοὐναντίον ᾧ βούλει. ἐντεῦθεν ἐγὼ	μαντεύομαι	κἀν τούτῳ τῆς ἡλικίας Ἀχιλλεῖ
[4]	μοι πολλὰ τὴν καρδίαν ἀναδώσειν	μαντεύομαι.	~Οὑμὸς οὖν λόγος ὁριεῖ πάντων
[10]	μάντεις ἐκθύονται· δημοσιωτάτας γέ τοι	μαντεύουσι	συμφοράς, ἐθνῶν ἀνδραποδισμούς, πόλεων ἀναστάσεις,
[4]	τὰ Δίωνος. ἀτάρ, ὡς οὐδὲ	μάντις	εἰμὶ πονηρός, ᾔδειν Θρασύμαχον ἐρυθριῶντα
[13]	ἣν ἡμεῖς τὴν πεῖραν ἐκαλέσαμεν	μάρτυρα,	τῶν μὲν τοὺς πίλους, τῶν
[22]	αὐτόθεν. ἀλλὰ καὶ ὅσους ἐφέλκεται	μάρτυρας,	τούς τε νῦν χρωμένους αὐτῇ,
[19]	ὄντων στίχων, ὡς ὄντων, μέρη	μαρτύρεται.	Ἕκτορος γὰρ ἄντικρυς καταψεύδεται, μᾶλλον
[22]	γὰρ ἐπὶ τῶν ἑκάστοτε συμβαινόντων	μαρτύρονται	καὶ μαρτυροῦσι τοῖς παραδείγμασιν. ~Ἀλλὰ
[22]	τῶν ἑκάστοτε συμβαινόντων μαρτύρονται καὶ	μαρτυροῦσι	τοῖς παραδείγμασιν. ~Ἀλλὰ καίπερ τούτων
[7]	οὐ γὰρ ἔχουσιν, ὥσπερ δοκοῦσι,	μάχην	οἱ λόγοι· ἀλλ´ ἐπεὶ μὴ
[15]	οὗτοι πρὸ τῆς ἐν Ἀρβήλοις	μάχης,	ἣν δικαιότερον ἄν τις μεγάλην
[15]	μεμνῆσθαι πρὸ τῆς ἐν Θερμοπύλαις	μάχης	ἠσκηκότων τὰς τρίχας, ἣν δι´
[3]	οἳ τότε ἥκοντες πρὸ τῆς	μάχης	τῆς μεγάλης τε καὶ δεινῆς,
[2]	μνήμῃ, ὥστε οὐδὲ βουλόμενον ἐπιλαθέσθαι	με	οἷόν τε. ~Ἀναστὰς ἕωθεν καὶ
[11]	καλούντων τοὺς φαλακρούς. ~Καὶ μικροῦ	με	παρῆλθεν αὐτὸ τοῦτο τὸ πάντων
[10]	ἐμοῖς παρείη τουτὶ τἀγαθόν, ὅ	με	ποιεῖ τοῖς θεοῖς παραπλήσιον· οὐ
[12]	κεφαλὴν τῷ φορτίῳ τούτῳ συναπαλλάττεται,	μέγα	ἂν εἴη καὶ τοῦτο· πολὺ
[23]	γύναιον ἐκ διαβεβλημένης οἰκίας ἐπίστευσε.	μέγα	δὲ καὶ οἱ ζωγράφοι παρέχονται
[1]	ἐθέλομεν εἶναι καλοί, πρὸς ὃ	μέγα	μέρος αἱ τρίχες συμβάλλονται, αἷς
[15]	τρίχας, ἣν δι´ αὐτὸ καλεῖ	μεγάλην,	ὅτι Λακεδαιμόνιοι πρὸ αὐτῆς ἐκτενίσαντο,
[15]	μάχης, ἣν δικαιότερον ἄν τις	μεγάλην	προσαγορεύσειε, πείρᾳ μαθόντες ὅτι πονηρὸν
[3]	ἥκοντες πρὸ τῆς μάχης τῆς	μεγάλης	τε καὶ δεινῆς, ὅτε μόνοι
[13]	ἐπιδόσεις ὁ δῆμος αἰτῇ, χρησόμεθα	μεγαλοπρεπῶς	τοῖς ὑπάρχουσι, τοῦ δαιμονίου δὲ
[13]	πίτυλον κατασείοντι. ἐπιλείπει δὲ τὰ	Μεγαρέων	κεράμια τῇ γενναίᾳ ταύτῃ προσκαταγνύμενα·
[22]	παλαιᾶς εἰσι φιλοσοφίας ἐν ταῖς	μεγίσταις	ἀνθρώπων φθοραῖς ἀπολομένης ἐγκαταλείμματα, περισωθέντα
[15]	δὲ τὰς καλλίστας τε καὶ	μεγίστας	νίκας ἀνῃρημένων, καὶ τιμωρησαμένων ὑπέρ
[11]	ἂν καὶ τὴν νύκτα τὴν	μεγίστην	οὖσαν σκιάν, ἀντιφραττούσης ταῖς ἀκτῖσι
[19]	σμικρὸν ἦν, Δίων ἂν αὐτὸ	μέγιστον	ἔδειξεν, ὃς καὶ νῦν οὕτω
[20]	ἄλλα τε πολλὰ δύναται, καὶ	μέγιστον,	ὅτι κλέπτει τῶν ἐχόντων τὸν
[11]	ἀκτῖσι τῆς γῆς. ἀλλὰ καὶ	μεθ´	ἡμέραν αἱ συνηρεφεῖς ὕλαι φωτὸς
[4]	ἀπὸ τῆς διαλέξεως εἰς ἐπιστροφὴν	μεθαρμόσαιμι,	ἀπὸ Δωρίου, φασίν, ἐπὶ Φρύγιον.
[6]	σκιρτήμασιν, ὡς ἄν, οἶμαι, τῇ	μέθῃ	κεκρατημένους, ἥτις ποτέ ἐστιν ἐν
[6]	ποτέ ἐστιν ἐν τελεταῖς ἡ	μέθη·	πλὴν ἀλλ´ ἐοίκασιν εἰς τὸ
[10]	ὑπὸ σελήνην τόπος, αὐτὰ τὰ	μεθόρια	τῆς γενέσεως, οὗτος ἴσχει τὰ
[8]	ἔστι δὲ τῶν μὲν ἰσοπεριμέτρων	μεῖζον	ἀεὶ τὸ πολυγωνότερον· τῶν δὲ
[12]	εἴη καὶ τοῦτο· πολὺ δὲ	μεῖζον,	εἰ καὶ ποσὶ καὶ σπλάγχνοις
[8]	τε καὶ πλάνητες μείους καὶ	μείζους	εἰσίν, ἀλλ´ ὁμοιοσχήμονες ἅπαντες. τί
[8]	ἀστέρες, ἀπλανεῖς τε καὶ πλάνητες	μείους	καὶ μείζους εἰσίν, ἀλλ´ ὁμοιοσχήμονες
[11]	τὸν Ὀδυσσέα παίζουσιν οἱ μνηστῆρες,	μειράκια	κομῶντα καὶ διαρρέοντα, καὶ ταχὺ
[21]	γυναικῶν, ταύτας, ἂν οὕτω τύχῃ,	μειράκιον	εὐπάρυφον ἄγει λαβὸν οἷ γῆς
[17]	ᾧ γὰρ διαλέγῃ περὶ αὐτοῦ,	μειράκιον	ἦν, οὔπω πρώην ἐξ ἐφήβων
[21]	τὴν νόσον ἐδείκνυεν· πασχητιῶν δὲ	μειράκιον	ταῖς θριξὶ σημαινόμεθα. ~Εἰ δὲ
[23]	ἀοιδόν, ὃν Ἀγαμέμνων τῇ Κλυταιμνήστρᾳ	μελεδωνὸν	ἀπολέλοιπεν, τοῦ καθ´ ἡμᾶς εἶναι
[10]	γὰρ τερατείας· πῶς δὲ οὐ	μέλλει,	δῆμός γε ὤν; διὸ τεθεῖσθαι
[20]	τὴν θεόν, ἐν ᾧ γε	μέλλει	καὶ δεήσεσθαι τοῦ κεστοῦ, ὃς
[23]	δὲ φιλόσοφον ἐπαγγείλῃς ἢ ζάκορον,	μέλλει	τις ἑστάναι φαλακρὸς ὑπόσεμνος ἐν
[4]	οὔτε προᾴσας, ὅπερ Δίων ἐποίησε,	μέλος	ἀναβεβλημένον καὶ λιγυρόν, ὅ, ἅτε
[3]	διεξιών, οὐ τοσαυτάκις φαίνεται κόμης	μεμνημένος,	ἐπεί τοι καὶ τῶν θεῶν
[15]	φύσει. ~Λακεδαιμονίων μὲν οὖν ἄξιον	μεμνῆσθαι	πρὸ τῆς ἐν Θερμοπύλαις μάχης
[3]	κόμης· τῆς δὲ Ἕκτορος χαίτης	μέμνηται,	ἀμφὶ δὲ χαῖται κυάνεαι πεφόρηντο·
[7]	οὗτός ἐστιν ὁ νεοτελής, ὁ	μεμυημένος	τὰ θεοφάνια. ὥσπερ δέ εἰσι
[13]	εἰσὶ δύο θημῶνες ὀστέων, ὁ	μὲν	Αἰγυπτίων, ὁ δὲ Μηδικῶν. θαυμάζει
[7]	καὶ κακαὶ κεφαλαί, τοῦ θείου	μὲν	ἀμοιροῦσαι, πολὺ δὲ τὸ νεκρὸν
[10]	ὄψει τινὰ πολυμήκη, καὶ τήμερον	μέν,	ἂν τύχῃ, ζῳδίου μῆκος ἐπέχοντα·
[16]	συνείς τι τοῦ δεινοῦ, κελεύει	μὲν	ἀνακλητικὸν ἠχῆσαι τὰς σάλπιγγας· ἀπαγαγὼν
[10]	κάλλους ὀνόματα. καὶ οὐχ οὕτω	μὲν	ἄξιον, ἑτέρως δὲ γίνεται· ἀλλ´
[6]	τῶν πιτύων κόμας δανείζονται. τούτους	μὲν	ἅπαντας εἶδεν ἀνασειομένους τε καὶ
[16]	ἄλλος καὶ ἄλλος, καὶ ταχὺ	μὲν	ἅπαντες ἦσαν ῥιψάσπιδες, ταχὺ δὲ
[5]	ὅσον τριχῶν. εἰ δὴ ζῴων	μὲν	ἁπάντων ἱερώτατον ἄνθρωπος, ἀνθρώπων δέ,
[19]	χρῆται τῷ λόγῳ, ὥστε νῦν	μὲν	ἀπέκοψεν, ὥσπερ νόμου, τοῦ στίχου·
[8]	ἀξίαν ἑκάστη τὴν ἑαυτῆς, ἡ	μὲν	ἄστρον, ἡ δὲ φαλάκραν ἐνείματο.
[12]	πνεύμασι, καὶ διὰ τοῦτο καρτερὰ	μὲν	αὕτη, ῥαδινὴ δὲ ἐκείνη. ~Ἔξεστι
[8]	κόσμου ψυχή, ἣν ὁ πατὴρ	μὲν	αὐτῆς, τοῦ δὲ σωματικοῦ κόσμου
[3]	δὲ τῆς κόμης ἅπαντας· πρῶτον	μὲν	Ἀχιλλέα, ξανθῆς δὲ κόμης ἕλε
[6]	φρενοῦν αὐτῷ τὸ παιδάριον. δεῖ	μὲν	γὰρ αὐτῷ καὶ γεύσασθαι τοῦ
[13]	τῶν εἰρημένων οὐδενὸς ἀπολείπεται. ἂν	μὲν	γὰρ ᾖ τῆς Πινδάρου τυγχάνειν
[3]	ἢ τοῦ ἡδέως καθεύδειν· ἡ	μὲν	γὰρ καλούς τε καὶ φοβεροὺς
[14]	ἡ φύσις τῷ νόμῳ· γυνὴ	μὲν	γὰρ οὐδεμία τῶν ἐξ αἰῶνος
[4]	γραφέως τὸν ἐν βέλει. τούτῳ	μὲν	γὰρ οὐδὲν θαυμαστὸν εἰ καὶ
[19]	καὶ Ὁμήρου καὶ Ἕκτορος. ὁ	μὲν	γὰρ παραδέδοται τὰ περὶ τὴν
[21]	καὶ τοῖς Ἰθυφάλλοις ὠργίακεν. ὁ	μὲν	γὰρ Φερεκύδης θοἰμάτιον ἐπηλυγασάμενος, Χρῷ
[21]	γωνίας ἢ σκότου. καίτοι δοριαλώτου	μὲν	γυναικὸς κἂν ἡ γνώμη τῷ
[22]	τῆς ἀληθείας· χρησμὸς ἄντικρυς. δῆλα	μὲν	δὴ καὶ αὐτόθεν. ἀλλὰ καὶ
[21]	εἰς ὃν ἀπέρριπται τοὔνειδος. ἓν	μὲν	δὴ τοῦτο γένος ἐπιβουλότατον, καὶ
[21]	ἁλῷ τις, τιμωρίας ἀπάρχονται. ἓν	μὲν	δὴ τοῦτο τοιοῦτο γένος, ὃ
[14]	φύσει καὶ νόμῳ διώρισται· νόμῳ	μέν,	εἰ μήτε πᾶσι καλὸν ἡ
[9]	καὶ ἕτερος Ζεύς, οὐκ οἶδα	μὲν	εἴ τίς ἐστι μετὰ σώματος
[4]	νῦν μοι δοκεῖ Δίων λέγειν	μὲν	εἶναι δεινός, οὐκ ἔχειν δὲ
[9]	τὸ μιμητικὸν ἅπαν γένος ἥκιστα	μὲν	εἶναι φιλάληθες· δημαγωγικὸν δὲ ὡς
[13]	τόλμῃ περίεστι, μᾶλλον δὲ τοῦτον	μὲν	εἰς τοῦτο τῆς τόλμης ἡ
[2]	πρὸς τὴν ὕδραν ἀγωνιζόμενος, τέως	μὲν	εἷς ἑνὶ συνεστήκεσαν· ἐπεὶ δὲ
[16]	καίπερ ὢν ἐν δεινῷ, γέρρον	μὲν	ἐκεῖνο καὶ ξυστὸν ἀφίησι τῶν
[12]	καὶ ὥσπερ τῶν δοράτων τὰ	μὲν	ἕλεια καὶ τὰ πεδινὰ χείρω,
[12]	δασεῖαν καὶ τὴν ψιλήν. ἡ	μὲν	ἕλειός ἐστι· σκιατροφεῖται γάρ· ἡ
[24]	πρὸς ἀνθρώπους εὖ συμβεβούλευται. κἂν	μὲν	ἐξενεχθεὶς εἰς τὸ κοινὸν εὐδοκιμήσῃ
[10]	τὰ ὑπεκκαύματα, ψευδωνύμους ἀστέρας, τῷ	μὲν	ἑξῆς ὑποκεῖσθαι συγκινουμένους, τῷ δὲ
[21]	τριχοπλάσται πάντες εἰσίν. ἀλλ´ οἱ	μὲν	ἐπὶ τῶν οἰκημάτων ἄντικρυς οὗτοι·
[6]	ἀπεσέμνυνεν. τὸ δὲ δὴ παιδαρίοις	μὲν	ἐπιπρέπειν τὴν ἄνθην τῆς κόμης,
[24]	ἤδη τοὺς φιλοκόμους αἰσχυνθέντας, αὐτοὺς	μὲν	ἐπιτηδεῦσαι μετριωτέραν κουρὰν καὶ σώφρονα,
[21]	γένους ἐκμιμησόμενοι. ὅστις δὲ λάθρα	μέν	ἐστι πονηρός, δημοσίᾳ δὲ κἂν
[5]	αἰσχύνεσθαι. τί γάρ, εἰ ψιλὴν	μὲν	ἔχει τὴν κεφαλήν, λάσιον δὲ
[8]	τις καὶ λόγος, ὅτι βούλεται	μὲν	ἡ ψυχὴ μιμεῖσθαι θεόν· ὁ
[20]	πραγμάτων τὰς οὐσίας ἐξητακώς, φαλάκραν	μὲν	θεῖον οὔσαν ἐξεῦρε, καὶ τοῦ
[1]	ἡ ποίησις. ἐν ᾧ τίνα	μὲν	θεῶν, τίνα δὲ δαιμόνων παρῆλθον
[3]	τοι καὶ τῶν θεῶν τὰς	μὲν	θηλείας ἄλλως ἐπαινεῖ· χρυσῆν γὰρ
[20]	καὶ τῶν θεῶν, φησί, τὰς	μὲν	θηλείας Ὅμηρος ἄλλως ἐπαινεῖ, βοῶπιν
[7]	ἐπιβλεφαριδίων ἀνεχομένους τριχῶν· καὶ ἦσαν	μὲν	ἰδεῖν γελοῖοι, σοφὸν δέ τι
[19]	Ἑκτόρειον, οὗ τὸν ἀνδριάντα πρόχειρον	μὲν	ἰδεῖν· ἐπέρχεται δὲ τοῖς ἰδοῦσιν
[8]	τὸ περιεκτικώτατον. ἔστι δὲ τῶν	μὲν	ἰσοπεριμέτρων μεῖζον ἀεὶ τὸ πολυγωνότερον·
[10]	οἷς τὰ προφητικὰ γένη βαναύσοις	μὲν	καὶ χειρώναξιν οὐκ ἐπιτρέπουσι δημιουργεῖν
[4]	δεινοὶ τῶν λόγων δημιουργοί· νῦν	μὲν	κηλοῦσιν, νῦν δὲ καταπλήττουσιν. ἐγὼ
[19]	καὶ νῦν οὕτω πόρρωθεν ἐξευρίσκει	μὲν	Λακεδαιμονίους οὐδὲν ὄντας πρὸς ἔπος,
[21]	εἰκότως οὖν ἐπ´ αὐτοῖς οἱ	μὲν	νόμοι τοὺς δημίους ὁπλίζουσιν, οἱ
[7]	θείου τὸ ἔσχατον; τούτων τέλος	μὲν	ὁ καρπός, ἀλλὰ πρὶν ἥκειν
[2]	κόμῃ. σὺ δὲ ἐπειδὴ φαλακρῶν	μὲν	ὁ κράτιστος εἶ, δοκεῖς δέ
[13]	ἡλίῳ τροφήν. εἰ δὲ χαλεπὸν	μὲν	ὁδὸν προελέσθαι διὰ τοσούτων ἐθνῶν
[6]	τοῦ θιάσου δασὺ τριχί, τῇ	μὲν	οἰκείᾳ, τῇ δὲ ἀλλοτρίᾳ κατάκομον·
[21]	τοῦτο τοιοῦτο γένος, ὃ συχνὰς	μὲν	οἰκίας ἀναστάτους ἐποίησεν, ἐνίας δὲ
[7]	πλείστη περὶ αὐτὰ γίνεται, τάχα	μὲν	οἷς ἔχει δεξιουμένη, τάχα δὲ
[9]	ἐγκώμια διεξέρχεται. ~Πρὸς ταῦτα γραφέτω	μὲν	Ὅμηρος, πλαττέτω δέ, εἰ βούλεται,
[6]	τὴν Διονύσου τεθέαται τελετήν, τὸ	μὲν	ὅσον ἐστὶ τοῦ θιάσου δασὺ
[10]	οὐδεὶς γενόμενος οὐδαμοῦ. τούτους ἐμοὶ	μὲν	οὐδ´ ὅσιόν ἐστιν ἀστέρας καλεῖν.
[10]	ἐστι καὶ κομήτης ἀστήρ· ἔστι	μὲν	οὐδείς· χώρα γὰρ ἀστέρων τὸ
[13]	κατ´ ἀναίρεσιν τῶν νεκρῶν, ἄλλο	μὲν	οὐδὲν οἱ περιγενόμενοι τοὺς ἀποθανόντας
[19]	προσθίου λαβῆς. ~Ὅλως δὲ ἀγαθὸν	μὲν	οὐδὲν ὑπὲρ φύσεως τῶν τριχῶν
[17]	ἐξ ἐφήβων γενόμενον. καὶ σὺ	μὲν	οὐκ ἂν ἔχοις εἰπεῖν, ὅτῳ
[20]	ὅστις οὕτως ἀνδρείως ἐπέθετο, τὰ	μὲν	οὐκ ἐνόντα τῇ ποιήσει προσνέμειν,
[15]	ἂν εἴη τῇ φύσει. ~Λακεδαιμονίων	μὲν	οὖν ἄξιον μεμνῆσθαι πρὸ τῆς
[8]	τῇ φύσει σφαιρῶν μερικῶν. ἄνω	μὲν	οὖν ἀστέρες, κάτω δὲ κεφαλαὶ
[16]	ἐπαφίησιν αὐτῷ τοὺς κουρέας. οὗτοι	μὲν	οὖν δώροις ὑπὸ τοῦ βασιλέως
[5]	ταύτῃ λάσιον, ὅθεν ὁρῶμεν. τοῦτο	μὲν	οὖν εἰ γένοιτο, τέρας ἐστίν.
[15]	καὶ πώγωνα βαθὺν ἤνεγκεν. τούτους	μὲν	οὖν εἵλκυσεν εἰς τὸν λόγον,
[12]	ποσὶ καὶ σπλάγχνοις ἐλυσιτέλησεν. οὗτοι	μὲν	οὖν εἰσιν οἱ ταῦτα δυστυχεῖς,
[8]	ἀπ´ εὐσεβοῦς διανοίας εἰρήσεται. ~Ὅσον	μὲν	οὖν ἐστι τοῦ θείου τὸ
[8]	ζῷον ἐκ ζῴων συγκείμενον. ταῖς	μὲν	οὖν εὐηθικωτέραις ψυχαῖς οὐδὲν διαφέρει
[1]	παίδων ἡ φύσις ᾠκείωσεν. ἐγὼ	μὲν	οὖν καὶ ὁπηνίκα τὸ δεινὸν
[23]	ὁ τοὺς ἐπαίνους διατιθέμενος. οὗτος	μὲν	οὖν κἂν αὐξήσειεν ἡμῖν ἐν
[6]	τὴν ἀνθρώπου φθάνουσι τελειότητα. ἔχει	μὲν	οὖν οὕτως ὡς μὴ περιμένειν
[11]	ἔχειν τε καὶ ποιεῖν. τούτου	μὲν	οὖν, τῆς στιλπνότητος, ἡ λειότης
[12]	καὶ ὑγίεια καλόν, τὸ κάλλιστον	μὲν	οὖν τῶν καλῶν, διὰ ταύτην
[21]	ἐστιν αὐτὸς οὗτος· τὰ κράτιστα	μὲν	οὖν τῶν μοιχῶν· εἰς ὃν
[12]	εἶναι κατάσκιοι καὶ κατάκομοι. ~Ταυτὶ	μὲν	οὖν ὑπὲρ τοῦ θεῖον εἶναι
[11]	ποιητῶν Ἀρχίλοχος ἐπαινέσας αὐτήν, ἐπαινεῖ	μὲν	οὖσαν ἐν ἑταίρας σώματι· λέγει
[12]	ἐσομένους τῆς νόσου. ἀλλ´ εἰ	μὲν	ὀφθαλμία καὶ κόρυζα καὶ βάρος
[15]	Λάγου Πτολεμαῖος ξυνέγραφεν, ὅς, ὅτι	μὲν	παρῆν τοῖς δρωμένοις, ἠπίστατο, ὅτι
[20]	ὡς ἃ Ὁμήρῳ τεθεολόγηται, τὰ	μὲν	πολλὰ πρὸς δόξαν ἐστίν, ὀλίγα
[10]	ἀλλὰ πάντα πέρα δεινῶν· οὐ	μέν	πως ἀπόλωλεν ἀπευθὴς ἐκ Διὸς
[10]	τι τοιοῦτο παρανομήσωσιν, ἀλλὰ τοῖς	μὲν	ῥάμφεσι τῶν ἱεράκων τε καὶ
[4]	ἄρα χαῖται ἐπερρώσαντο ἄνακτος. ~Ταυτὶ	μέν	σοι τὰ Δίωνος. ἀτάρ, ὡς
[19]	ἡρώων συγγεγραφώς, ἅτε, οἶμαι, τῶν	μὲν	συστρατιώτης γενόμενος, ἐπὶ δὲ τοὺς
[13]	βέλτιστος ἐμπεπαρῳνηκέναι ταῖς κεφαλαῖς· τῶν	μὲν	τὴν ἰσχνότητα καὶ ἀσθένειαν· καὶ
[23]	ἐπῃνέσαμεν; ἀφ´ ὧν εἰσιν ἐν	μὲν	τοῖς τεμένεσι τῶν θεῶν ἱερεῖς
[7]	δίκῃ μυστήρια κεφαλῆς ἀνακαλυπτήρια, διὰ	μὲν	τοὺς βεβήλους οὑτωσί πως καλούμενα·
[13]	τὴν πεῖραν ἐκαλέσαμεν μάρτυρα, τῶν	μὲν	τοὺς πίλους, τῶν δὲ τὴν
[5]	ὁμοῦ καὶ ψιλότατον, οὕτως ὁμολογεῖται	μὲν	τῶν βοσκημάτων ἁπάντων πρόβατον ἠλιθιώτατον
[13]	καταλαβόντι θέαν θεᾶσθαι. οὗτός ἐστι	μὲν	τῶν τέχνῃ φαλακρῶν, οὐ τῶν
[6]	οὕτω γὰρ οἱ νομοθέται σοφίαν	μὲν	τῶν τιμιωτάτων ἐνόμιζον· ἐπὶ δὲ
[21]	ὁ λόγος ἐνεκωμίασεν. οὐκοῦν ἀπὸ	μὲν	τῶν φιλοκόμων εἰσὶν οἱ μοιχοί.
[17]	δὲ ἵππων θριξὶν ἐνσκευάζονται, οἷς	μὲν	ὑπῆρξεν ἀμφιέσασθαι κράνος, ἴσασι περὶ
[12]	τὸν δρώπακα καταφεύγοντας, ὡς ἅμα	μὲν	φαλακρούς, ἅμα δὲ ἐξάντεις ἐσομένους
[20]	δὲ κάρη ξανθὸς ἦν ὁ	Μενέλαος,	ἀλλ´ οὔτι καὶ κομήτης γε
[3]	δὲ κόμης ἕλε Πηλείωνα· ἔπειτα	Μενέλεων,	ξανθὸν ἐπονομάζων ἀπὸ τῆς κόμης·
[11]	δεῖ προσαγαγεῖν τῷ λόγῳ, μὴ	μένοντας	ἐπὶ τοῦ βιαίου τῆς ἀποδείξεως.
[2]	γὰρ οὐδὲ πολύστιχόν ἐστι· γλαφυρὸν	μέντοι,	καὶ τὸ κάλλος αὐτοῦ προσιζάνει
[5]	πρὸς τὰ θνητὰ κοινωνίας ἀλαζονεύηται,	μέρεσιν	ὀλίγοις κομῷ. ὅστις οὖν οὐδὲ
[8]	ἀπὸ τῆς ὅλης ῥυεῖσαι καὶ	μέρη	γενόμεναι θέλουσιν ἑκάστη τοῦθ´ ὅπερ
[19]	οὐκ ὄντων στίχων, ὡς ὄντων,	μέρη	μαρτύρεται. Ἕκτορος γὰρ ἄντικρυς καταψεύδεται,
[5]	καὶ τοῖς ζῶσιν οὐ ζῶντα	μέρη	παρήρτηνται. ταύτῃ τῶν ζῴων τὰ
[20]	τι τῆς ἐναντίας τῷ θεῷ	μερίδος	ἐστί. πεφήνασιν ἀθέρες τινὲς οὖσαι
[8]	οὕτως ἐδέησε τῇ φύσει σφαιρῶν	μερικῶν.	ἄνω μὲν οὖν ἀστέρες, κάτω
[8]	εἶναι ψυχαί, ὃ καὶ τοῦ	μερισμοῦ	γέγονεν αὐταῖς αἴτιον· οὕτως ἐδέησε
[1]	εἶναι καλοί, πρὸς ὃ μέγα	μέρος	αἱ τρίχες συμβάλλονται, αἷς ἡμᾶς
[12]	οὔκουν καὶ ὑγιείας οὐκ ἴσον	μέρος	μετέχομεν, ἀλλὰ σὺν θεῷ φάναι
[20]	καὶ Λακεδαιμονίων ἐξῃρημένων, οὐδὲν ἔτι	μέρος	ὑπολείπεται τῷ λόγῳ τῷ Δίωνος·
[7]	χρεών ἐστι πελάζειν μετὰ ἀποθανόντων	μερῶν.	εἰ τοίνυν ὁ ξυραῖος χειροποιητός
[12]	ὑπομένειν ἀναγκαζόμενοι, ὧν ἀρχὴ καὶ	μέσα	καὶ τέλος ὁ δρώπαξ ἐστίν,
[1]	δεινὸν ἤρχετο καὶ θρὶξ ἀπερρύη,	μέσην	αὐτὴν δέδηγμαι τὴν καρδίαν· καὶ
[4]	τῶν νοημάτων τὰς φάσεις εἰς	μέσον	κατατιθέμενος, ἀγωνιοῦμαι τοῖς πράγμασι, μόνον
[18]	πάντα τὸν στίχον ἕλκεις εἰς	μέσον;	οὐκοῦν ἐπεὶ μὴ σὺ βούλει,
[7]	ταύταις οὐ χρεών ἐστι πελάζειν	μετὰ	ἀποθανόντων μερῶν. εἰ τοίνυν ὁ
[15]	στρατιώταις αἱ τρίχες, πανδημεὶ ξυράμενοι,	μετὰ	θεοῦ καὶ τύχης καὶ ἀρετῆς
[14]	ἀεὶ τοῖς αὐτοῖς. Λακεδαιμόνιοι γὰρ	μετὰ	Θυρέαν, Ἀργεῖοι δὲ πρὸ Θυρέας
[2]	ὁ Δίων, καὶ ἐπανήκει μοι	μετὰ	συνηγόρου. πρὸς δύο δέ, φησὶν
[9]	οἶδα μὲν εἴ τίς ἐστι	μετὰ	σώματος ἕτερος· ἔστω δέ, εἴ
[9]	πάντως οὖν ἢ πρῶτος ἢ	μετὰ	τοῦτον· οὐκοῦν εἰκών ἐστι παραδείγματος
[24]	ἂν τοὐμὸν αἰτιάσαιτο, ὅτι μηδὲ	μετὰ	τῶν πραγμάτων ἀντέσχον ψιλῇ τῇ
[17]	ὄπισθεν σκευάζονται στιχηδὸν διατεθείσαις θριξὶ	μεταξὺ	τοῦ πίλου καὶ τοῦ κράνους.
[11]	οἱ κόμη ὤμους κατεσκίαζε καὶ	μετάφρενα.	σκιὰ δὲ οὐδὲν ἕτερόν ἐστιν
[5]	τοῦ σώματος· ἄνθρωπος δέ, ἐπεὶ	μετείληφεν	ἐναργεστέρας ζωῆς, γυμνός ἐστι τῷ
[18]	τούτῳ τῆς ἡλικίας Ἀχιλλεῖ φαλάκρας	μετεῖναι.	ἥκουσα, φησίν, ἡ θεὸς ὄπισθεν
[5]	γὰρ οἱ ἄνδρες, καὶ ἣν	μετέρχονται	τέχνην· ἐκεῖναι σοφώταται τῶν κυνῶν,
[12]	καὶ ὑγιείας οὐκ ἴσον μέρος	μετέχομεν,	ἀλλὰ σὺν θεῷ φάναι τὸ
[6]	ἐς ὃ τοῖς Βάκχοις συνεξορχήσηται·	μετρεῖ	δὲ αὐτῷ τὴν μανίαν ὁ
[10]	βασιλέων ὀλέθρους, μικρὸν οὐδὲν οὐδὲ	μέτριον,	ἀλλὰ πάντα πέρα δεινῶν· οὐ
[6]	ἄρα καὶ Σωκράτης ὁ Σωφρονίσκου,	μέτριος	ἐς τἄλλα γενόμενος, καὶ παρ´
[24]	φιλοκόμους αἰσχυνθέντας, αὐτοὺς μὲν ἐπιτηδεῦσαι	μετριωτέραν	κουρὰν καὶ σώφρονα, μακαρίσαι δὲ
[17]	οὐ γὰρ ἐμῆς κόρυθος λεύσσουσι	μέτωπον	ἐγγύθι λαμπομένης. τὸ γὰρ ἀποστίλβον
[2]	ἀλλὰ καί, ὅταν ἔτνους προκειμένου	μετώπων	ἐξέτασις γίνηται, σαυτὸν ἐπιλέγεις, ὡς
[19]	ἐξαψάμενος, ὥσπερ ἱερᾶς ἀγκύρας, ἔχεται	μέχρι	τελευτῆς τοῦ βιβλίου· οὕτω δὲ
[3]	δοκοῦσι δέ μοι καὶ Λακεδαιμόνιοι	μὴ	ἀμελεῖν τοῦ τοιούτου πράγματος, οἳ
[5]	τοῦ συμφυοῦς φορτίου· ἵνα δὲ	μὴ	ἀνεπίμνηστον ὂν τῆς πρὸς τὰ
[21]	ὁμοφύλων πολεμιώτατον. ὧν γάρ, ἵνα	μὴ	βιασθεῖεν, προκινδυνεύομεν στρατευόμενοι, θυγατέρων λέγω
[8]	ἄν τις περιεργάζοιτο, ἅπαξ γε	μὴ	βουλόμενον ἐμφανὲς εἶναι; τὸ δὲ
[16]	τὸ πρᾶγμα κατ´ ἐλπίδας ἐχώρησε·	μὴ	γὰρ οὔσης ἔτι λαβῆς, πρὸς
[17]	ποιεῖ φοβεροὺς οὔτε δείκνυσιν, εἰ	μή	γε τῶν βρεφῶν εἰσι μορμολύκεια,
[21]	καὶ θαλάττης βούλεται· εἰ δὲ	μὴ	γῆς ἢ θαλάττης, ἀλλὰ γωνίας
[17]	φαλακρότατός τε ὁμοῦ καὶ πραότατος.	μὴ	δὴ καταδίκαζε κόμην τοῦ ἥρωος·
[5]	εἶναι· τοῦτο δέ ἐστιν ὃ	μὴ	διακεκριμένας, ἀλλὰ κατὰ συστήματα τὰς
[6]	ἂν εἶναι δόξειε θέατρον. Ἀπολλώνιος	μὴ	ἐνοχλείτω τῷ λόγῳ, μηδ´ εἴ
[21]	τοῦ συνῳκηκότος τὴν εὔνοιαν, ὥστε	μὴ	ἐξ ἡμισείας τἀνδρὶ γεγονέναι τὴν
[4]	προβολίοις ἀντὶ καλάμων τετρίφαται, εἰ	μὴ	κάλαμον λέγοις ἀντὶ τοῦ γραφέως
[14]	ὑπέθηκε ξυρῷ τὴν κεφαλήν, ὅτι	μὴ	κατ´ ἀπαίσιόν τινα καὶ ἀποτρόπαιον
[6]	αὐτῷ τὴν μανίαν ὁ Σειληνός,	μὴ	λάθῃ πολὺς ῥυεὶς ἐπὶ θάτερα,
[5]	περὶ τῶν τριχῶν; ἀλλὰ καὶ	μὴ	λέγοντος Πλάτωνος, ἀνάγκη κωφὸν εἶναι
[11]	τινα δεῖ προσαγαγεῖν τῷ λόγῳ,	μὴ	μένοντας ἐπὶ τοῦ βιαίου τῆς
[6]	σωφρονεῖν ἐν τοσούτοις παρακινήσασι. καίτοι	μὴ	μικρὸν οἰηθῇς ὑπὸ τοῦ Διὸς
[7]	μάχην οἱ λόγοι· ἀλλ´ ἐπεὶ	μὴ	νῦν περὶ τούτων ἐστίν, ἀλλὰ
[8]	οὐρανὸν ἐπιφάνειαν ἡμῶν οὐκ ἀνέχεται	μὴ	οὐ κόσμον εἶναι τῷ σχήματι.
[18]	διὰ τί τεμάχιον ἐκφέρεις, ἀλλὰ	μὴ	πάντα τὸν στίχον ἕλκεις εἰς
[14]	εἶναι τῆς φύσεως, εἰ καὶ	μὴ	πᾶσιν ἐπιτυγχάνεται. ὥσπερ δὲ γεωργῶν
[24]	εἶναί τις ἔδοξεν· εἰ δὲ	μὴ	πείθω λέγων, ἐνταῦθά τις ἂν
[6]	ἔχει μὲν οὖν οὕτως ὡς	μὴ	περιμένειν ἄλληλα νοῦν τε καὶ
[6]	τοῦ δὲ γήρως ἀποφοιτᾶν καὶ	μὴ	περιμένειν ἡλικίαν, ἥτις ἐπιδήλως νοῦν
[21]	τὴν ὥραν διατιθέμενοι· καὶ εἰ	μὴ	πρὸς ἀργύριον δέ, ἀλλὰ πρὸς
[23]	παρέχονται τῷ λόγῳ τεκμήριον, ὅταν	μὴ	πρὸς ἀρχέτυπον γράφωσιν, ἀλλ´ ἐπ´
[21]	πρὸς ἄλλο τι· καὶ εἰ	μὴ	πρὸς μηδοτιοῦν, ἀλλὰ διὰ τὴν
[14]	βούλεται τε καὶ πέφυκεν, ὅσα	μὴ	πρὸς τοῦτο παρ´ ἑαυτῶν ἐξισχύει,
[18]	ἕλκεις εἰς μέσον; οὐκοῦν ἐπεὶ	μὴ	σὺ βούλει, τοῦ παρ´ ἡμῶν
[2]	αὐτῇ παρεγένετο, κἂν ἀπεῖπεν, εἰ	μὴ	τὴν Ἰόλεω συμμαχίαν ἀντεπηγάγετο. κἀγώ
[10]	ἑξῆς ὑποκεῖσθαι συγκινουμένους, τῷ δὲ	μὴ	τῆς αὐτῆς φύσεως εἶναι πλημμελῶς
[9]	καὶ οἰκίας καὶ συνοικίας, ὅσα	μὴ	τῆς φύσεώς ἐστι τῶν ἐχόντων,
[10]	ἐπιτρέπουσι δημιουργεῖν εἴδη θεῶν, ἵνα	μή	τι τοιοῦτο παρανομήσωσιν, ἀλλὰ τοῖς
[8]	οὖν ἐστι τοῦ θείου τὸ	μὴ	φαινόμενον, τί ἄν τις περιεργάζοιτο,
[6]	σοφός τις, καὶ φαλακρός· εἰ	μὴ	φαλακρός τις, οὐδὲ σοφός. οὕτω
[10]	τὸν πόλον τὸν βόρειον, ἂν	μὴ	φθάσῃ προαπολόμενος. τούτων γὰρ ὄψει
[5]	ἅπασα τέχνη καὶ βία κινεῖται,	μὴ	φθάσωσι τὸν ὀφθαλμὸν ἐξορύξασαι. οὐ
[6]	οἰκείων ἐπαίνων φεισάμενος, οὐκ ἠδύνατο	μὴ	φιλοτιμεῖσθαι τῇ πρὸς τὸν Σειληνὸν
[6]	Ἀπολλώνιος μὴ ἐνοχλείτω τῷ λόγῳ,	μηδ´	εἴ τις ἕτερος γόης καὶ
[12]	ἀνεμοτρεφῆ γάρ ἐστι καὶ γεγυμνασμένα.	μηδὲ	γὰρ Χείρωνα τὸν σοφὸν εἰκῆ
[24]	σώφρονα, μακαρίσαι δὲ οἷς ὑπάρχει	μηδὲ	δεῖσθαι κουρέως, οὐκ ἐμοὶ χάριν
[24]	τις ἂν τοὐμὸν αἰτιάσαιτο, ὅτι	μηδὲ	μετὰ τῶν πραγμάτων ἀντέσχον ψιλῇ
[7]	ἐν Αἰγύπτῳ θεραπευτὰς τοῦ θείου	μηδὲ	τῶν ἐπιβλεφαριδίων ἀνεχομένους τριχῶν· καὶ
[13]	κεφαλῆς τὴν ῥώμην ἐπιδειξόμενος, ᾗ	μηδέν	ἐστι δεινὸν τῶν δεινῶν· ἀλλὰ
[10]	ἥλιον ἰδόντι καὶ τοὺς ἀστέρας	μηδὲν	προσπεριεργάζεσθαι. εἰ δέ τίς ἐστι
[9]	περὶ τοῦ Διὸς εἰπόντα, καὶ	μηδὲν	τοιοῦτο τερατευσάμενον, ᾧ τὰ παιδάρια
[2]	ἀνέκπληκτος ἔμεινε· καὶ σὺ πειρῶ	μηδὲν	ὑπὸ τούτου παθεῖν. ἀλλ´ οὐκ
[13]	καὶ τῶν ἀλφίτων ἐπιλειπόντων· ὃ	μηδενὶ	τῶν θείων ἀνδρῶν παραγένοιτο· τὸ
[3]	χαλεπώτατον, χαμαὶ κοιμώμενοι φυλάττουσιν ὅπως	μηδέποτε	ἅψωνται τῆς γῆς, ὑπερείδοντες ὑπὸ
[13]	ὁ μὲν Αἰγυπτίων, ὁ δὲ	Μηδικῶν.	θαυμάζει τοίνυν Ἡρόδοτος· ἔοικε γὰρ
[21]	τι· καὶ εἰ μὴ πρὸς	μηδοτιοῦν,	ἀλλὰ διὰ τὴν ἐξάγιστον ἡδονήν·
[12]	ἢ φάραγγος, οὗ λεῖα καὶ	μήκιστα	φύεται, ἀλλὰ Πηλίου ἐκ κορυφῆς,
[10]	τήμερον μέν, ἂν τύχῃ, ζῳδίου	μῆκος	ἐπέχοντα· εἰς τρίτην δὲ οὐδὲ
[2]	ἂν δύναιο; τί φῄς; καὶ	μὴν	δυνήσῃ. τοιγαροῦν ἄκουε. δεῖ δὲ
[20]	τῶν ἐγκωμίων ἄξιον. ἄξιόν γε	μήν,	εἴπερ ὁ λόχος ἐπὶ τὸν
[17]	διὰ πάσης ἀσχημοσύνης ἐβάδιζεν. οὐ	μὴν	οὐδὲ Σωκράτης πω τότε φαλακρὸς
[3]	ἀξιοῦν τὸ τοιοῦτον. ἀπό γε	μὴν	ὀφθαλμῶν οὐ πολλάκις ἐπαινεῖ τοὺς
[23]	ἐπιτηδεύματι πρέπουσαν· τούτοις γὰρ ἂν	μήν	τις ἐκδῷ μοιχὸν ἢ κίναιδον
[3]	χαῖται κυάνεαι πεφόρηντο· Εὐφόρβου γε	μὴν	τοῦ καλλίστου τῶν Τρώων ἀποθανόντος,
[11]	καὶ ὁμοιοσχήμονες. καὶ γὰρ ἄρχεται	μηνοειδὴς	ἡ φιλτάτη, καὶ διχόμηνος γίνεται,
[7]	φαλακρὸς αὐτοφυῶς ᾠκείωται τῷ θεῷ.	μήποτε	γὰρ καὶ τὸ θεῖον αὐτὸ
[6]	κόμης, ἐν ᾧ τοῦ βίου	μήπω	φρονοῦμεν, τοῦ δὲ γήρως ἀποφοιτᾶν
[14]	κόμη τοῖς ἄρρεσι, μήτε πανταχοῦ,	μήτ´	ἀεὶ τοῖς αὐτοῖς. Λακεδαιμόνιοι γὰρ
[13]	δὲ τῆς πείρας οὔτε δεῖ,	μήτε	δέοι· ἀλλ´ ἕτερον αὐτοῦ τὸ
[14]	καλὸν ἡ κόμη τοῖς ἄρρεσι,	μήτε	πανταχοῦ, μήτ´ ἀεὶ τοῖς αὐτοῖς.
[14]	νόμῳ διώρισται· νόμῳ μέν, εἰ	μήτε	πᾶσι καλὸν ἡ κόμη τοῖς
[1]	Βελλεροφόντῃ σωφροσύνης ἀμφισβητήσαιμι. ἀλλὰ καὶ	μήτηρ,	ἀλλὰ καὶ ἀδελφαί, φασί, τῷ
[8]	οἶκοι ψυχῶν, ἐν κόσμῳ κόσμοι	μικροί·	ἔδει γὰρ εἶναι τὸν κόσμον
[13]	ἅπασιν ἔξεστι θαυματοποιοῖς εἶναι, καὶ	μικρὸν	ἀπερυθριάσασιν ἐν τῷ λογείῳ ἀποδοῦναι
[3]	γῆς, ὑπερείδοντες ὑπὸ τὴν κεφαλὴν	μικρὸν	ξύλον, ὅπως ἀπέχῃ τῆς γῆς
[6]	ἐν τοσούτοις παρακινήσασι. καίτοι μὴ	μικρὸν	οἰηθῇς ὑπὸ τοῦ Διὸς ἁπάντων
[2]	ἀποστέρξασα. ~Ταῦτ´ ἄρα ἐποτνιώμην, καὶ	μικρὸν	οὐδὲν ἐπενόουν περὶ τῆς συμφορᾶς.
[10]	ἀνδραποδισμούς, πόλεων ἀναστάσεις, βασιλέων ὀλέθρους,	μικρὸν	οὐδὲν οὐδὲ μέτριον, ἀλλὰ πάντα
[2]	τοῦ πάθους, τὸ δὲ κατὰ	μικρὸν	ὑπεξίστατο, ἤδη διὰ ταῦτα ῥᾴων
[10]	τινας ἴυγγας· ὥσθ´, ὅταν ἐθέλοι,	μικρὸν	ὑποβαρβαρίσας ἅπαν εἵλκυσεν ὅσον ἐστὶ
[11]	σελήνια καλούντων τοὺς φαλακρούς. ~Καὶ	μικροῦ	με παρῆλθεν αὐτὸ τοῦτο τὸ
[5]	γένους τὰ κράτιστα. τουτὶ δὲ	μικρῷ	πρόσθεν ἐδεικνύετο, καὶ δι´ ὁλοκλήρου
[10]	ἀληθεστέρας εἰκόνας. καίτοιγε ἀπόχρη, τὸ	μικρῷ	πρότερον εἰρημένον, τὸν ἥλιον ἰδόντι
[8]	ὅτι βούλεται μὲν ἡ ψυχὴ	μιμεῖσθαι	θεόν· ὁ δέ ἐστιν ὁ
[12]	ἔοικεν, ὡς ὅστις ὑγιαίνειν ἐρᾷ,	μιμείσθω	τὸν ἰατρικῆς εὑρέτην καὶ προστάτην.
[9]	τε καὶ πλαστική, καὶ τὸ	μιμητικὸν	ἅπαν γένος ἥκιστα μὲν εἶναι
[20]	ὑπὲρ εὐπορίας ταὐτὸν ἔοικεν εἶναι	μνήμη	τριχῶν καὶ ἐγκώμιον, ὅστις οὕτως
[2]	τὸ κάλλος αὐτοῦ προσιζάνει τῇ	μνήμῃ,	ὥστε οὐδὲ βουλόμενον ἐπιλαθέσθαι με
[11]	ἀμέλει τὸν Ὀδυσσέα παίζουσιν οἱ	μνηστῆρες,	μειράκια κομῶντα καὶ διαρρέοντα, καὶ
[4]	πρώτην ἑαλωκὼς τοῦ λόγου, νῦν	μοι	δοκεῖ Δίων λέγειν μὲν εἶναι
[2]	τὴν Ἰόλεω συμμαχίαν ἀντεπηγάγετο. κἀγώ	μοι	δοκῶ παραπλήσιόν τι παθεῖν ὑπὸ
[3]	τε καὶ ἀφυλάκτους. δοκοῦσι δέ	μοι	καὶ Λακεδαιμόνιοι μὴ ἀμελεῖν τοῦ
[3]	ἀσκοῦντες τὰς κόμας. δοκεῖ δέ	μοι	καὶ Ὅμηρος πλείστης ἐπιμελείας ἀξιοῦν
[2]	αὐτὸς ὁ Δίων, καὶ ἐπανήκει	μοι	μετὰ συνηγόρου. πρὸς δύο δέ,
[4]	τοι πνεύματος ἀρκοῦντος ἐπιχειρήμασιν, ἅττα	μοι	πολλὰ τὴν καρδίαν ἀναδώσειν μαντεύομαι.
[6]	οὐδὲν πρὸς λόγον· καίτοι φίλα	μοι	πρὸς τὸν ἄνδρα, καὶ βουλοίμην
[3]	ἀπεσπᾶτο καὶ διετείνετο. οὐκοῦν ἐπῄει	μοι	τοὺς φιλοκόμους ἐπαινεῖν, οἳ φιλόκαλοι
[14]	εὔλογόν ἐστι τῇ τῶν ἰσχυόντων	μοίρᾳ	προσνέμειν; ἀμέλει δὲ καὶ φύσει
[18]	ἀγαθόν, ἀλλὰ θείας ἄντικρυς καὶ	μοίρας	καὶ φύσεως, εἰς τὸ παντελὲς
[16]	τῇ τριχομαχίᾳ κεκρατημένος· νυνὶ δέ	(μοιρίδιον	γὰρ ἦν ἤδη τοῖς Ἡρακλείδαις
[21]	Ἕλληνας ἐπὶ τὰ Πριάμου σκῆπτρα	μοιχεία	γέγονε πρόφασις. ἕτερον δέ, ὃ
[21]	μὲν τῶν φιλοκόμων εἰσὶν οἱ	μοιχοί.	καὶ γὰρ Ὅμηρος ἐχόμενον τοῦ
[23]	γὰρ ἂν μήν τις ἐκδῷ	μοιχὸν	ἢ κίναιδον ἐν πίνακι γράψαι,
[21]	τῷ γεγαμηκότι συμμείνειεν· ὁ δὲ	μοιχὸς	αὐτὸ τοῦτό ἐστιν, ὃ καὶ
[21]	γυναικῶν ἠγλαϊσμένης τῆς κόμης· καὶ	μοιχός	ἐστιν αὐτὸς οὗτος· τὰ κράτιστα
[21]	τὰ κράτιστα μὲν οὖν τῶν	μοιχῶν·	εἰς ὃν ἀπέρριπται τοὔνειδος. ἓν
[23]	ἀντιπαρέχεται; τίνας ἡμεῖς ἄνδρας ἀντὶ	μοιχῶν	ἐπῃνέσαμεν; ἀφ´ ὧν εἰσιν ἐν
[2]	λόγος, οὐδ´ Ἡρακλῆς, εἰ τοὺς	Μολιονίδας	ἐκ λόχου προσπεσόντας οὐκ ἤνεγκεν,
[3]	ἀγρία ἡ κόμη καὶ βαρεῖα·	μόλις	δὲ διελύετο, καὶ τὰ πολλὰ
[13]	τοῦ παντὸς εἶναι κρίσιν ἡγούμενοι,	μόλις	ποτὲ διελύθησαν· γενομένου δὲ φόνου
[15]	συναναβάντας Ἕλληνας, ὧν οὐκ ἐγένοντο	μόνοι	Λακεδαιμόνιοι. οὗτοι πρὸ τῆς ἐν
[3]	μεγάλης τε καὶ δεινῆς, ὅτε	μόνοι	τῶν Ἑλλήνων ἔμελλον δέχεσθαι βασιλέα,
[4]	μέσον κατατιθέμενος, ἀγωνιοῦμαι τοῖς πράγμασι,	μόνον	εἰ τῆς γλώττης τὸν τόνον
[21]	εἶναι τῆς Κότυος, ἀλλ´ εἰ	μόνον	ἓν τοῦτο φανείη, περὶ πλείστου
[10]	οὐχ οὗ τὴν ἑστίαν ἔχει	μόνον,	οὐδ´ ὡς ἂν αὐτὸς καὶ
[16]	ὅτι ἄνδρες οὗτοι θριξὶν ἁλώσιμοι.	μόνον	οὖν, ὡς εἰκός, ὅσον φαλακρὸν
[3]	σῶμα ἐπαινεῖ αὐτοῦ· καὶ οὐ	μόνον	τοὺς Ἕλληνας ἑλίκωπας καλεῖ, ἀλλ´
[12]	ἐν ἰατρικῇ τὸ ὑγιεινότατον, καὶ	μονονουχὶ	λέγειν ἔοικεν, ὡς ὅστις ὑγιαίνειν
[5]	οἷς μάλιστα τῶν τοῦ σώματος	μορίων	ζῷόν ἐστι· πρώτοις γὰρ αὐτοῖς
[17]	μή γε τῶν βρεφῶν εἰσι	μορμολύκεια,	ἐπεὶ τούς γε στρατιώτας ὁρῶμεν,
[23]	ἀλλ´ ἐπ´ αὐτοῖς τις προσποιήσηται	μορφὴν	ἐξευρεῖν, ἐπιτηδεύματι πρέπουσαν· τούτοις γὰρ
[6]	θειότατον. ~Ἔξεστι δὲ τοὺς ἐν	μουσείῳ	θεάσασθαι πίνακας, τοὺς Διογένας λέγω
[17]	ὢν ἀμωσγέπως ἰατρικῆς τε καὶ	μουσικῆς	ἥπτετο, καὶ πρὸς ἃς εἶχε
[20]	νοῦν. τότε τοίνυν ἐν ταὐτῷ	μυραλοιφῆσαί	τε αὐτὴν λέγει, καὶ ὅτι
[20]	ἄντικρυς ᾧ φρονοῦμεν θεοῦ, ἄλλα	μυρία	καὶ περὶ σῶμα καὶ ψυχὴν
[23]	ὧν ἑκάστου τὴν κεφαλὴν ὥσπερ	μύρῳ	τῷ λόγῳ κατήντλησε. ζηλοῦσθαι γὰρ
[7]	ἄγοιτ´ ἂν οὖν ἐν δίκῃ	μυστήρια	κεφαλῆς ἀνακαλυπτήρια, διὰ μὲν τοὺς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/07/2008