Chapitre
[20]	χαίτας πεξαμένη, χερσὶ πλοκάμους ἔπλεξε	φαεινούς,	καλούς, ἀμβροσίους, ὃ καὶ τοῦ
[6]	οὐκ ὄντες οὗτοι κομῆται δύνανται	φαίνεσθαι	τὰ πλήθη καταπολιτευόμενοι· τάχα δὲ
[22]	συνήρμοσας. πῶς οὖν, τί σοι	φαίνεται;	βαβαὶ τῆς ἀληθείας· χρησμὸς ἄντικρυς.
[3]	πρέπειν γε μᾶλλον τοῖς ἀνδράσι	φαίνεται	καθ´ Ὅμηρον ὁ κόσμος ὁ
[3]	περὶ κάλλους διεξιών, οὐ τοσαυτάκις	φαίνεται	κόμης μεμνημένος, ἐπεί τοι καὶ
[8]	ἐστι τοῦ θείου τὸ μὴ	φαινόμενον,	τί ἄν τις περιεργάζοιτο, ἅπαξ
[9]	τοιοῦτός ἐστιν, ὁποῖος ὁ πᾶσι	φαινόμενος,	ὡς ἂν ἡ τάξις τῆς
[16]	ὅσον φαλακρὸν ἦν τῆς Ἀλεξάνδρου	φάλαγγος	συντεταγμένον διέμεινεν. ἐν τούτῳ δὲ
[23]	πόλει τὸν τῶν ἐξωλεστάτων κατάλογον.	φαλάκρα	δὲ ἄρα ποῖα ἄττα γένη
[14]	οὐδεμία τῶν ἐξ αἰῶνος ἀναδέδεικται	φαλακρά·	καὶ οὐκ ἐρεῖς, ὡς οἱ
[17]	αὐτῆς καὶ λεῖον, αὐτὸ τοῦτο	φαλάκρα	τε ἂν εἴη καὶ φόβητρον.
[8]	κόσμον εἶναι τῷ σχήματι. ἡ	φαλάκρα	τοίνυν καὶ οὐρανὸς ἡμῖν ἀναπέφηνεν
[8]	ἡ μὲν ἄστρον, ἡ δὲ	φαλάκραν	ἐνείματο. εἰ γὰρ ἡ τῇδε
[20]	τῶν πραγμάτων τὰς οὐσίας ἐξητακώς,	φαλάκραν	μὲν θεῖον οὔσαν ἐξεῦρε, καὶ
[17]	ἀπεργάσαιτο· ἔχουσα δὲ ὥσπερ ἔχει,	φαλάκρας	ἀκριβεστάτην εἰκόνα παρέχεται ταύτῃ, καὶ
[8]	σφαίρας ἐγκώμια, αὐτὰ ταῦτα καὶ	φαλάκρας	ἐγκώμια διεξέρχεται. ~Πρὸς ταῦτα γραφέτω
[0]		~ΦΑΛΑΚΡΑΣ	ΕΓΚΩΜΙΟΝ. ~Δίωνι τῷ χρυσῷ τὴν
[18]	κἀν τούτῳ τῆς ἡλικίας Ἀχιλλεῖ	φαλάκρας	μετεῖναι. ἥκουσα, φησίν, ἡ θεὸς
[17]	ἀποφαίνομαι περὶ Ἀχιλλέως, εἰ περιεγένετο,	φαλάκρας	τε ἂν αὐτὸν καὶ φιλοσοφίας
[1]	ἀνάγκην εἶναι παρὰ τοῦ λόγου	φαλακρὸν	ἄνδρα αἰσχύνεσθαι. συνεπιτίθεται γὰρ ὁ
[5]	λόγος ὁριεῖ πάντων ἥκιστα χρῆναι	φαλακρὸν	ἄνδρα αἰσχύνεσθαι. τί γάρ, εἰ
[16]	μόνον οὖν, ὡς εἰκός, ὅσον	φαλακρὸν	ἦν τῆς Ἀλεξάνδρου φάλαγγος συντεταγμένον
[6]	παιδαγωγὸς ἀποδέδεικται· ἔδει γάρ, οἶμαι,	φαλακρὸν	ὄντα νοῦν ἔχειν καὶ σωφρονεῖν
[5]	εὐμοιρῆσαι τὴν ἀποβολὴν τῶν τριχῶν,	φαλακρὸς	ἂν εἴη τῶν ἐπὶ γῆς
[7]	χειροποιητός ἐστιν εὐσεβής, ὁ φύσει	φαλακρὸς	αὐτοφυῶς ᾠκείωται τῷ θεῷ. μήποτε
[6]	λόγος· εἰ σοφός τις, καὶ	φαλακρός·	εἰ μὴ φαλακρός τις, οὐδὲ
[4]	λόγον ξυνέγραψεν. εἰ δὲ κἀγὼ	φαλακρός	εἰμι, καὶ δύναμαι λέγειν, καὶ
[17]	μὴν οὐδὲ Σωκράτης πω τότε	φαλακρὸς	ἦν, πέντε καὶ εἴκοσιν ἔτη
[6]	τις, καὶ φαλακρός· εἰ μὴ	φαλακρός	τις, οὐδὲ σοφός. οὕτω δὲ
[23]	ἢ ζάκορον, μέλλει τις ἑστάναι	φαλακρὸς	ὑπόσεμνος ἐν τῷ πίνακι. τουτὶ
[5]	ὥσπερ ἑνὸς ἀνθρώπου τὰ τιμιώτατα	φαλακρότατα,	οὕτως ἔχειν ἀνάγκη πρὸς αὐτὸ
[17]	ἐστιν ὁ τῶν πώποτε πεφιλοσοφηκότων	φαλακρότατός	τε ὁμοῦ καὶ πραότατος. μὴ
[10]	τοῦτον ἂν ἴδοις ὑπέρου πολὺ	φαλακρότερον.	ἀλλ´ οὗτος ἐν Ἐπιδαύρῳ κομᾷ·
[8]	τί δ´ ἂν σφαίρας γένοιτο	φαλακρότερον;	τί δὲ θεσπεσιώτερον; λέγεταί τέ
[11]	πλεῖον ἑκατόν, ὑφ´ ἑνὸς ἅπαντα	φαλακροῦ,	ὃν τέως λαμπαδηκόμον ὄντα καὶ
[12]	δρώπακα καταφεύγοντας, ὡς ἅμα μὲν	φαλακρούς,	ἅμα δὲ ἐξάντεις ἐσομένους τῆς
[10]	καὶ ἄντικρυς σελήνια καλούντων τοὺς	φαλακρούς.	~Καὶ μικροῦ με παρῆλθεν αὐτὸ
[7]	ὁ δὲ ἄρτι παραγγείλας εἰς	φαλακρούς,	οὗτός ἐστιν ὁ νεοτελής, ὁ
[6]	βούλει τῶν ἐξ αἰῶνος σοφῶν·	φαλακρῶν	γὰρ ἂν εἶναι δόξειε θέατρον.
[2]	τῇ κόμῃ. σὺ δὲ ἐπειδὴ	φαλακρῶν	μὲν ὁ κράτιστος εἶ, δοκεῖς
[13]	οὗτός ἐστι μὲν τῶν τέχνῃ	φαλακρῶν,	οὐ τῶν φύσει, βαδίζων ἐπὶ
[11]	τῆς σελήνης αἱ φάσεις, αἷς	φαλακρῶν	παῖδες ὁμώνυμοι καὶ ὁμοιοσχήμονες. καὶ
[12]	μέρος μετέχομεν, ἀλλὰ σὺν θεῷ	φάναι	τὸ πλέον. δόξειε δ´ ἂν
[21]	ἀλλ´ εἰ μόνον ἓν τοῦτο	φανείη,	περὶ πλείστου τὰς τρίχας ποιούμενος,
[10]	ἄστρῳ θνητὸν εἶδος ἐργάζεσθαι, καὶ	φανέντες	δὲ τέρας εἰσὶ πονηρόν, οὓς
[14]	οὐ τοῖς οὖσι καὶ τοῖς	φανεροῖς	τἀναντιώτατα διατάττεται; ὃ γὰρ τοὺς
[4]	ἐπεί τοι πολλῷ θαυμασιώτερος ἂν	φανῆναι	τοὐναντίον ἐπαινέσαι προελόμενος, τὸ καθ´
[12]	εἶναι χρῆμα τοῦτο καὶ τοῖς	φανοτάτοις	ἀνακεῖσθαι τῶν ἐν αἰθέρι θεῶν.
[4]	τὰ πάτρια τῶν ἀγρῶν, οὐδὲ	φανοῦμαι	στρογγύλλων λογάρια, προοίμιά τινα καὶ
[1]	καὶ τί γὰρ ἀδικῶν ἐγὼ	φανοῦμαι	ταῖς γυναιξὶν ἀηδέστερος; οὐ δεινόν,
[12]	οὐδ´ ἀπό τινος ὄρους ἢ	φάραγγος,	οὗ λεῖα καὶ μήκιστα φύεται,
[11]	σελήνη καὶ τῆς σελήνης αἱ	φάσεις,	αἷς φαλακρῶν παῖδες ὁμώνυμοι καὶ
[11]	οὐκέτι γὰρ ἐπανίασιν ἐπὶ τὰς	φάσεις,	ἀλλὰ διατελοῦσιν ὁλοκλήρῳ τῷ κύκλῳ
[4]	ψιλὰς αὐτὰς τῶν νοημάτων τὰς	φάσεις	εἰς μέσον κατατιθέμενος, ἀγωνιοῦμαι τοῖς
[10]	αὐτοῖς κωμαστήρια τὰ κιβώτια κρύπτοντα,	φασί,	ταύτας τὰς σφαίρας, ἃς ὁ
[2]	λόγου, καὶ τήρησον ἐν πείσῃ,	φασί,	τὴν καρδίαν, ὥσπερ ὁ Ὀδυσσεὺς
[1]	καὶ μήτηρ, ἀλλὰ καὶ ἀδελφαί,	φασί,	τῷ κάλλει τι νέμουσι τῶν
[4]	εἰς ἐπιστροφὴν μεθαρμόσαιμι, ἀπὸ Δωρίου,	φασίν,	ἐπὶ Φρύγιον. δεῖ γέ τοι
[13]	ἂν δέοι. αἰτίαν δέ γέ	φασιν,	ἐφ´ ἣν ἡμεῖς τὴν πεῖραν
[24]	τῆς ὑποθέσεως, δι´ ἣν ὁ	φαυλότατος	εἰπεῖν παρὰ τὸν ἄριστον εἶναί
[9]	πλαττέτω δέ, εἰ βούλεται, καὶ	Φειδίας	ἀποδείξεις τῷ Δίωνι, χαίτην τῷ
[6]	καὶ παρ´ ὁντινοῦν οἰκείων ἐπαίνων	φεισάμενος,	οὐκ ἠδύνατο μὴ φιλοτιμεῖσθαι τῇ
[3]	καὶ μᾶλλον φροντίζουσι τοῦ καθαρὰν	φέρειν	τὴν κόμην ἢ τοῦ ἡδέως
[21]	Ἰθυφάλλοις ὠργίακεν. ὁ μὲν γὰρ	Φερεκύδης	θοἰμάτιον ἐπηλυγασάμενος, Χρῷ δῆλον» ἔφη,
[1]	πόλεμος λαμπρὸς ἦν, ἀγομένης καὶ	φερομένης	τῆς κεφαλῆς, τότε δή, τότε
[13]	οὐ τῶν τοῖς ὁρῶσι φρίκην	φερόντων,	ᾗ γε καὶ προσήλωται βλαύτης
[2]	ἀλλ´ οὐκ ἂν δύναιο; τί	φῄς;	καὶ μὴν δυνήσῃ. τοιγαροῦν ἄκουε.
[3]	γεγονότα ὑπὸ τῆς Ἀθηνᾶς ἐπιδεῖξαι,	φησὶ	γοῦν κυάνεαι δ´ ἐγένοντο ἔθειραι
[13]	ἀσθένειαν· καὶ γὰρ ἂν ψηφῖδι,	φησί,	διατετραναίης βαλών· τῶν δὲ τὸ
[17]	καὶ γὰρ δὴ καὶ τοῦτό	φησι·	νέος γὰρ ἦν, ὁπηνίκα καὶ
[19]	τοὺς στρατευσάμενος, ὃς αὐτὰ ταῦτά	φησι	περὶ Ἕκτορος· εἴ τε εἰς
[17]	Ζήνων ἧκον Ἀθήναζε, ὡς Πλάτων	φησί,	τὰ Παναθήναια θεασόμενοι. ἀλλ´ εἴ
[20]	ἡ κόμη, καὶ τῶν θεῶν,	φησί,	τὰς μὲν θηλείας Ὅμηρος ἄλλως
[20]	κατακοιμίσαι, τά τε ἄλλα κομμωτίσασθαί	φησι	τὴν θεόν, ἐν ᾧ γε
[17]	τοι καὶ Σωκράτην αὐτὰ ταῦτά	φησιν	Ἀριστόξενος, ὡς φύσει ἐγεγόνει τραχὺς
[18]	ἡλικίας Ἀχιλλεῖ φαλάκρας μετεῖναι. ἥκουσα,	φησίν,	ἡ θεὸς ὄπισθεν αὐτοῦ τῆς
[2]	μετὰ συνηγόρου. πρὸς δύο δέ,	φησὶν	ὁ λόγος, οὐδ´ Ἡρακλῆς, εἰ
[22]	οὐχὶ σοφόν, περὶ ὧν Ἀριστοτέλης	φησίν,	ὅτι παλαιᾶς εἰσι φιλοσοφίας ἐν
[17]	γοῦν Ἀχιλλεὺς ἀναθαρσῆσαι τοὺς Τρῶάς	φησιν,	οὐχ ὅτι τῆς κόμης οὐχ
[6]	ἄνθρωποι δήπουθεν ἐπὶ τὴν ἀνθρώπου	φθάνουσι	τελειότητα. ἔχει μὲν οὖν οὕτως
[16]	Μακεδόνι· ᾄττει δὲ ὁμόσε, καὶ	φθάσας	εἴσω τῶν τοῦ πολεμίου ὅπλων
[10]	πόλον τὸν βόρειον, ἂν μὴ	φθάσῃ	προαπολόμενος. τούτων γὰρ ὄψει τινὰ
[5]	τέχνη καὶ βία κινεῖται, μὴ	φθάσωσι	τὸν ὀφθαλμὸν ἐξορύξασαι. οὐ γὰρ
[22]	τριμέτρου συνάρμοσον· οὐ γὰρ ἔγωγε	φθέγξομαι	τὸ δεινὸν ἐκεῖνο καὶ πρᾶγμα
[22]	φιλοσοφίας ἐν ταῖς μεγίσταις ἀνθρώπων	φθοραῖς	ἀπολομένης ἐγκαταλείμματα, περισωθέντα διὰ συντομίαν
[6]	Ἀπολλώνιος, οὐδὲν πρὸς λόγον· καίτοι	φίλα	μοι πρὸς τὸν ἄνδρα, καὶ
[9]	ἅπαν γένος ἥκιστα μὲν εἶναι	φιλάληθες·	δημαγωγικὸν δὲ ὡς μάλιστα, καὶ
[19]	καλλωπιστῇ λοιδορούμενον; ὅμοιον εἰ καὶ	Φιλέας	Ἀνδοκίδην ἱεροσυλίας ἐγράψατο, ὥσπερ οὐκ
[5]	δεῖ τι συντελέσαι καὶ κυνηγέταις·	φίλοι	γὰρ οἱ ἄνδρες, καὶ ἣν
[3]	μοι τοὺς φιλοκόμους ἐπαινεῖν, οἳ	φιλόκαλοι	ὄντες καὶ τὰς κόμας περὶ
[4]	ἐστιν ὁ ἐν τῷ λόγῳ	φιλόκομος,	ὁ τῷ καλάμῳ καλλύνων τὴν
[24]	τοῖς πλήθεσιν, ὥστ´ ἤδη τοὺς	φιλοκόμους	αἰσχυνθέντας, αὐτοὺς μὲν ἐπιτηδεῦσαι μετριωτέραν
[3]	διετείνετο. οὐκοῦν ἐπῄει μοι τοὺς	φιλοκόμους	ἐπαινεῖν, οἳ φιλόκαλοι ὄντες καὶ
[21]	ἐνεκωμίασεν. οὐκοῦν ἀπὸ μὲν τῶν	φιλοκόμων	εἰσὶν οἱ μοιχοί. καὶ γὰρ
[22]	Ἀριστοτέλης φησίν, ὅτι παλαιᾶς εἰσι	φιλοσοφίας	ἐν ταῖς μεγίσταις ἀνθρώπων φθοραῖς
[17]	φαλάκρας τε ἂν αὐτὸν καὶ	φιλοσοφίας	οὐκ ἀμοιρῆσαι. καὶ νέος ὢν
[22]	ἔχων ἀξίωμα τῆς ὅθεν κατηνέχθη	φιλοσοφίας	τὴν ἀρχαιότητα, ὥστε βόειον ἐπιβλέπειν
[24]	γάρ ἐστι τοὐπίσημον τοῦ νομίσματος.	~Φιλοσόφοις	οὖν καὶ ἱερεῦσι καὶ τοῖς
[23]	ἀπολαβὼν ἀπέχει τοὐπίταγμα· ἂν δὲ	φιλόσοφον	ἐπαγγείλῃς ἢ ζάκορον, μέλλει τις
[6]	ἐπαίνων φεισάμενος, οὐκ ἠδύνατο μὴ	φιλοτιμεῖσθαι	τῇ πρὸς τὸν Σειληνὸν ὁμοιότητι.
[2]	ὡς ἐπ´ ἀγαθῷ δή τινι	φιλοτιμούμενος,	οὐκοῦν ἀνάσχου τοῦ λόγου, καὶ
[11]	καὶ γὰρ ἄρχεται μηνοειδὴς ἡ	φιλτάτη,	καὶ διχόμηνος γίνεται, καὶ πάλιν
[7]	κάλλη τῆς φύσεως. ῥίζαι, καλάμη,	φλοιός,	ἀθέρες, λέμματα, καὶ ἐπὶ τοῖς
[7]	χρόνου, καὶ πᾶσαν ἀποσκευάσασθαι τὴν	φλυαρίαν	τῆς φύσεως· ὥστε τοῦτ´ ἄν
[17]	ἐν ᾧ δεῖ τοὺς πολεμίους	φοβεῖν,	κράνη περικειμένους. τὸ δὲ κράνος
[3]	μὲν γὰρ καλούς τε καὶ	φοβεροὺς	αὐτοὺς ἔοικε ποιεῖν, ὁ δὲ
[17]	ἐκρίνοντο. ~Κόμη τοίνυν οὔτε ποιεῖ	φοβεροὺς	οὔτε δείκνυσιν, εἰ μή γε
[17]	φαλάκρα τε ἂν εἴη καὶ	φόβητρον.	εἰ δὲ Ἀχιλλεὺς ἐκόμα· καὶ
[13]	μόλις ποτὲ διελύθησαν· γενομένου δὲ	φόνου	πολλοῦ, καὶ τοῦ πάθους κρείττονος
[5]	ἐστι τῷ πλείστῳ τοῦ συμφυοῦς	φορτίου·	ἵνα δὲ μὴ ἀνεπίμνηστον ὂν
[12]	ὄντα πάθη τὴν κεφαλὴν τῷ	φορτίῳ	τούτῳ συναπαλλάττεται, μέγα ἂν εἴη
[6]	ἀποχρῶν τὸ τεκμήριον, ὡς ἐκεῖ	φρένες,	ὅθεν οἴχονται τρίχες· ἐκεῖ δὲ
[6]	ἐκεῖ δὲ τρίχες, ὅθεν οἴχονται	φρένες.	ταῦτ´ ἄρα καὶ Σωκράτης ὁ
[6]	αὐτὸν προτετιμῆσθαι δαιμόνων, παρεῖναι καὶ	φρενοῦν	αὐτῷ τὸ παιδάριον. δεῖ μὲν
[13]	τι οὐ τῶν τοῖς ὁρῶσι	φρίκην	φερόντων, ᾗ γε καὶ προσήλωται
[6]	ἥτις ἐπιδήλως νοῦν τε καὶ	φρόνησιν	ἐνοικίζει τῷ ζῴῳ, τί ἂν
[5]	τοῦτο πρᾶγμα πόλεμον ἔχειν πρὸς	φρόνησιν·	οὐδενὶ γὰρ ἐθέλουσιν ἅμα συγγίνεσθαι.
[5]	δὲ ἄνθρωπος τῶν ἐπὶ γῆς	φρονιμώτατόν	τε ὁμοῦ καὶ ψιλότατον, οὕτως
[20]	φύσεως, καὶ σηκὸν ἄντικρυς ᾧ	φρονοῦμεν	θεοῦ, ἄλλα μυρία καὶ περὶ
[6]	ἐν ᾧ τοῦ βίου μήπω	φρονοῦμεν,	τοῦ δὲ γήρως ἀποφοιτᾶν καὶ
[5]	τὴν κεφαλήν, λάσιον δὲ τὸ	φρονοῦν,	οἷον τὸν Αἰακίδην ἡ ποίησις
[3]	γῆς ὡς πλεῖστον, καὶ μᾶλλον	φροντίζουσι	τοῦ καθαρὰν φέρειν τὴν κόμην
[4]	μεθαρμόσαιμι, ἀπὸ Δωρίου, φασίν, ἐπὶ	Φρύγιον.	δεῖ γέ τοι πνεύματος ἀρκοῦντος
[12]	φάραγγος, οὗ λεῖα καὶ μήκιστα	φύεται,	ἀλλὰ Πηλίου ἐκ κορυφῆς, οὗ
[3]	δὴ τὸ χαλεπώτατον, χαμαὶ κοιμώμενοι	φυλάττουσιν	ὅπως μηδέποτε ἅψωνται τῆς γῆς,
[17]	καίτοι συγχωρῶ Θέτιδος ὄντα κράτιστα	φῦναι	πρὸς ἅπασαν ἀρετήν, καὶ γνώμην
[13]	τῶν τέχνῃ φαλακρῶν, οὐ τῶν	φύσει,	βαδίζων ἐπὶ τὰ κουρεῖα τῆς
[1]	γὰρ ὁ λόγος τῇ φύσει·	φύσει	δὲ ἅπαντες ἐθέλομεν εἶναι καλοί,
[17]	αὐτὰ ταῦτά φησιν Ἀριστόξενος, ὡς	φύσει	ἐγεγόνει τραχὺς {εἰς} ὀργήν, καί,
[14]	μοίρᾳ προσνέμειν; ἀμέλει δὲ καὶ	φύσει	καὶ νόμῳ διώρισται· νόμῳ μέν,
[14]	καὶ βοηθητέον ἂν εἴη τῇ	φύσει.	~Λακεδαιμονίων μὲν οὖν ἄξιον μεμνῆσθαι
[8]	αὐταῖς αἴτιον· οὕτως ἐδέησε τῇ	φύσει	σφαιρῶν μερικῶν. ἄνω μὲν οὖν
[7]	ξυραῖος χειροποιητός ἐστιν εὐσεβής, ὁ	φύσει	φαλακρὸς αὐτοφυῶς ᾠκείωται τῷ θεῷ.
[1]	συνεπιτίθεται γὰρ ὁ λόγος τῇ	φύσει·	φύσει δὲ ἅπαντες ἐθέλομεν εἶναι
[7]	περιττοὶ καὶ Αἰγύπτιοι. ταῖς γὰρ	φύσεσι	ταῖς ἀιδίοις καὶ οὐσιωμέναις ζωῇ,
[14]	οὐκ ἔφθασεν εἰς τοῦτο τῆς	φύσεως.	δι´ αὐτὸ γὰρ τοῦτο καὶ
[14]	καὶ δοκεῖ τέλος εἶναι τῆς	φύσεως,	εἰ καὶ μὴ πᾶσιν ἐπιτυγχάνεται.
[10]	τῷ δὲ μὴ τῆς αὐτῆς	φύσεως	εἶναι πλημμελῶς κινουμένους. ἧκέ τις
[20]	ἔσθ´ ὅ τι καὶ περὶ	φύσεως	εἴρηκε τῶν τριχῶν, οὔτ´ οἴκοθεν
[18]	θείας ἄντικρυς καὶ μοίρας καὶ	φύσεως,	εἰς τὸ παντελὲς ἀπηλλάχθαι τῆς
[20]	ἂν Ὅμηρος ὀνομάσῃ τοῦτο τῆς	φύσεώς	ἐστι τῶν ἐπαινετῶν· Δίωνι δὲ
[9]	καὶ συνοικίας, ὅσα μὴ τῆς	φύσεώς	ἐστι τῶν ἐχόντων, ἀλλ´, ὥσπερ
[6]	τοῦ ζωροῦ, καὶ μανῆναί ποτε	φύσεως	ἱμέρῳ, καὶ προελθεῖν τὴν παραφοράν,
[20]	θείου συγγενῆ, καὶ τέλος τῆς	φύσεως,	καὶ σηκὸν ἄντικρυς ᾧ φρονοῦμεν
[9]	ἀνοήτων ὅσα τύχης δῶρα καὶ	φύσεως.	ὅστις δ´ οὖν δήμῳ γράφει
[7]	πομπείαν καὶ τὰ κάλλη τῆς	φύσεως.	ῥίζαι, καλάμη, φλοιός, ἀθέρες, λέμματα,
[6]	εἰς τὸ πλημμελὲς ὑπενηνέχθαι τῆς	φύσεως.	Σειληνῷ δὲ κἀκεῖ καθέδρα καὶ
[18]	ἡμῖν ὑπολείπεται τὰ τῆς ἐπικήρου	φύσεως	σύμβολα· οὐ γὰρ οὔτε ἀνθρώπινόν
[6]	εἴποις, ἢ καταδικάζειν ἀλογίαν τῆς	φύσεως	τῶν τριχῶν; εἰ δὲ κομᾷ
[19]	δὲ ἀγαθὸν μὲν οὐδὲν ὑπὲρ	φύσεως	τῶν τριχῶν ἔνι τῷ Δίωνος
[20]	τοῦ ζῴου καὶ περικάρπια, παίγνια	φύσεως,	ὕλης ἀτελοῦς ἐξανθήματα. ~Προσήκειν δὲ
[9]	ὡς ἂν ἡ τάξις τῆς	φύσεως	χωρήσῃ τὴν ὁμοιότητα. ἀλλὰ γὰρ
[7]	πᾶσαν ἀποσκευάσασθαι τὴν φλυαρίαν τῆς	φύσεως·	ὥστε τοῦτ´ ἄν τις θεῖτο
[14]	ἐπειδὴ πεφήνασιν ἅπαντες, ὧν ἡ	φύσις	ἀρίστη, παραπλησίως ἐμοὶ διακείμενοι, ξυρῷ
[8]	ἐνείματο. εἰ γὰρ ἡ τῇδε	φύσις	ἀσθενεῖ πρὸς τελέαν ἀκρίβειαν, ἀλλὰ
[9]	καὶ ἀντὶ νοῦ καὶ θεοῦ	φύσις	αὐτοὺς διοικεῖ καὶ τύχη. ἔτι
[7]	πραγμάτων, ὡς ἐν ἀτελεστέροις ἡ	φύσις	ἰσχύει, δυναμουμένοις δὲ ὑπεξίσταται. ἆρ´
[7]	ἐκείνου τοῦ λόγου, εἰωθὸς ἡ	φύσις	ποιεῖ. θαυματοποιεῖ περὶ αὐτήν, καὶ
[7]	ὄντων ἁπλᾶ· κατιοῦσα δὲ ἡ	φύσις	ποικίλλεται. ἡ δὲ ὕλη τῶν
[5]	γὰρ ἀνέχεται τοῖς τιμιωτάτοις ἡ	φύσις	συνόντα τὰ ἀτιμότατα. τιμιώτατα δὲ
[14]	ἤκουσα. ὁμολογεῖ δὲ καὶ ἡ	φύσις	τῷ νόμῳ· γυνὴ μὲν γὰρ
[1]	αἷς ἡμᾶς ἐκ παίδων ἡ	φύσις	ᾠκείωσεν. ἐγὼ μὲν οὖν καὶ
[21]	δὲ κηπουροὶ τὰς Ἀττικὰς ῥαφανίδας	φυτεύουσιν,	αἷς εὐθύς, ἐπειδὰν ἁλῷ τις,
[4]	προὐστησάμην τοῦ βίου τέχνας δύο,	φυτηκομεῖν	τε καὶ κυνοκομεῖν ἐπὶ τῶν
[7]	Δία τῆς ἄνθης, ἣν τοῖς	φυτοῖς	πρὸ τῶν ἀκροδρύων χαρίζεται. ἀλλ´
[7]	χαρίζεται. ἀλλ´ οὔτε ἀκρόδρυον ἐν	φυτῷ,	πρὶν ἀπανθῆσαι· νοῦς τε οὐκ
[14]	ἀπὸ τῆς ὁρμῆς τῶν ὑγιαινόντων	φυτῶν	συνέντες, ὡς εἰς ὀρθὸν αἴρεσθαι
[23]	τὰς τρίχας, ἀνδρὸς Ἕλληνος τὴν	φωνὴν	ἐπὶ θεάτρου τὸ κτῆμα ὑμνήσαντος;
[11]	ὃν τέως λαμπαδηκόμον ὄντα καὶ	φῶς	ἅπτοντα χειροποίητον νουθετοῦσιν ἀπηλλάχθαι πραγμάτων,
[11]	ἐμφερές, ἀλλ´ ἤδη καὶ συγγενές,	φῶς	ἔχειν τε καὶ ποιεῖν. τούτου
[11]	πρὸς ζωήν· ζωὴ δὲ καὶ	φῶς	καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα τῆς
[11]	εἰ δὴ ψιλότητι προσήκει τὸ	φῶς,	σκότῳ πρέπειν ἡγητέον τὴν κόμην·
[6]	τε καὶ κόμην, ἀλλ´, ὥσπερ	φωτὶ	σκότος, ἐξίστασθαι. ἐπιζητοῦσι δὲ τὴν
[11]	μεθ´ ἡμέραν αἱ συνηρεφεῖς ὕλαι	φωτὸς	ἀμοιροῦσι, τῷ λίαν εἶναι κατάσκιοι
[11]	σκότος· ἑκατέρῳ γὰρ τῶν ὀνομάτων	φωτὸς	ἀπουσία σημαίνεται. ἐγγυτέρω δὲ προσιοῦσι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/07/2008