Chapitre |
[3] |
ἐν
αὐτῇ
τῇ
κόμῃ,
ᾧ
|
ξαίνουσιν |
αὐτήν,
ὅταν
σχολὴν
ἄγωσι·
καὶ |
[18] |
ἀνάγκην
ἐποίησας·
στῆ
δ´
ὄπιθεν,
|
ξανθῆς |
δὲ
κόμης
ἔλε
Πηλείωνα.
εὖγε, |
[3] |
κόμης
ἅπαντας·
πρῶτον
μὲν
Ἀχιλλέα,
|
ξανθῆς |
δὲ
κόμης
ἕλε
Πηλείωνα·
ἔπειτα |
[18] |
θνητὸν
κοινωνίας.
στῆ
δ´
ὄπιθεν,
|
ξανθῆς |
δὲ
κόμης
ἕλε
Πηλείωνα·
ἵνα |
[18] |
οὖν
ὥσπερ
ἑρμαίου
λαβόμενος
ἔχῃ,
|
ξανθῆς |
δὲ
κόμης
ἕλε
Πηλείωνα;
ὅλως |
[3] |
κόμης
ἕλε
Πηλείωνα·
ἔπειτα
Μενέλεων,
|
ξανθὸν |
ἐπονομάζων
ἀπὸ
τῆς
κόμης·
τῆς
|
[20] |
τὸν
ἥρω.
~Εἰ
δὲ
κάρη
|
ξανθὸς |
ἦν
ὁ
Μενέλαος,
ἀλλ´
οὔτι |
[12] |
τῶν
ἀνέμων
ἐξέκειτο.
ταῦτ´
ἄρα
|
ξύλον |
ἀγαθὸν
ἦν,
ὅ
γε
καὶ |
[3] |
ὑπερείδοντες
ὑπὸ
τὴν
κεφαλὴν
μικρὸν
|
ξύλον, |
ὅπως
ἀπέχῃ
τῆς
γῆς
ὡς |
[15] |
ὡς
ὁ
τοῦ
Λάγου
Πτολεμαῖος
|
ξυνέγραφεν, |
ὅς,
ὅτι
μὲν
παρῆν
τοῖς |
[4] |
ποτὲ
τῷ
καλάμῳ
τὸν
λόγον
|
ξυνέγραψεν. |
εἰ
δὲ
κἀγὼ
φαλακρός
εἰμι, |
[7] |
ἀποθανόντων
μερῶν.
εἰ
τοίνυν
ὁ
|
ξυραῖος |
χειροποιητός
ἐστιν
εὐσεβής,
ὁ
φύσει |
[15] |
πονηρὸν
στρατιώταις
αἱ
τρίχες,
πανδημεὶ
|
ξυράμενοι, |
μετὰ
θεοῦ
καὶ
τύχης
καὶ |
[12] |
ἐγὼ
πολλοὺς
κομήτας
ἐπὶ
τὸ
|
ξυρὸν |
ὁρῶ
καὶ
τὸν
δρώπακα
καταφεύγοντας, |
[14] |
ἐστιν
οὔτε
γέγονεν,
ἥτις
ὑπέθηκε
|
ξυρῷ
|
τὴν
κεφαλήν,
ὅτι
μὴ
κατ´ |
[14] |
φύσις
ἀρίστη,
παραπλησίως
ἐμοὶ
διακείμενοι,
|
ξυρῷ |
τοὺς
οὐχ
οὕτως
ἔχοντας
ἐπανορθωτέον |
[16] |
δεινῷ,
γέρρον
μὲν
ἐκεῖνο
καὶ
|
ξυστὸν |
ἀφίησι
τῶν
χειρῶν,
ὡς
οὐχ |