Chapitre |
[6] |
γὰρ
οὐδὲν
οὕτως
ὡς
ἡ
|
νεβρίς· |
οἱ
δὲ
καὶ
παρὰ
τῶν |
[15] |
τρίχες
κἀν
τοῖς
ζῶσίν
ἐστι
|
νεκρόν, |
ἀλλ´
ὅτι
τεθνεώτων
αὔξουσι·
τοῦτο |
[5] |
τριχῶν,
ἃς
καὶ
δωρεῖται
νεκρῷ.
|
νεκρὸν |
γάρ
τι
καὶ
αὗται,
καὶ |
[7] |
μὲν
ἀμοιροῦσαι,
πολὺ
δὲ
τὸ
|
νεκρὸν |
περικείμεναι.
ἤδη
δὲ
ἐγὼ
κατενόησα |
[13] |
ὅσιον
δὲ
οὐδὲ
λίθῳ
πατάξαι
|
νεκροῦ |
κεφαλήν,
Ἡροδότῳ
δὲ
ἀπιστεῖς,
οὐκοῦν |
[5] |
τῶν
τριχῶν,
ἃς
καὶ
δωρεῖται
|
νεκρῷ. |
νεκρὸν
γάρ
τι
καὶ
αὗται, |
[11] |
ὥσπερ
ἐλέγομεν
ἀντίθεσιν
εἶναι
τῷ
|
νεκρῷ |
πρὸς
ζωήν·
ζωὴ
δὲ
καὶ |
[13] |
ὄντος
ἢ
κατ´
ἀναίρεσιν
τῶν
|
νεκρῶν, |
ἄλλο
μὲν
οὐδὲν
οἱ
περιγενόμενοι |
[1] |
ἀδελφαί,
φασί,
τῷ
κάλλει
τι
|
νέμουσι |
τῶν
ἀρρένων·
ἐδήλωσε
δὲ
ἡ |
[17] |
γὰρ
δὴ
καὶ
τοῦτό
φησι·
|
νέος |
γὰρ
ἦν,
ὁπηνίκα
καὶ
ὀξύρροπος
|
[17] |
καὶ
φιλοσοφίας
οὐκ
ἀμοιρῆσαι.
καὶ
|
νέος
|
ὢν
ἀμωσγέπως
ἰατρικῆς
τε
καὶ |
[7] |
εἰς
φαλακρούς,
οὗτός
ἐστιν
ὁ
|
νεοτελής, |
ὁ
μεμυημένος
τὰ
θεοφάνια.
ὥσπερ |
[17] |
οὔτε
ψυχῆς
οὔτε
σώματος
τελειότητα.
|
νέῳ |
δὲ
εἰκὸς
ἀναζεῖν
καὶ
τὴν |
[19] |
Ἰλιεὺς
ἡγεῖται
τὴν
ἐπὶ
τὸν
|
νεὼν |
τὸν
Ἑκτόρειον,
οὗ
τὸν
ἀνδριάντα |
[7] |
νοῦν,
ἐκείνην
ἡγοῦ
τὴν
κεφαλὴν
|
νεὼν |
τοῦ
θεοῦ.
ἄγοιτ´
ἂν
οὖν |
[15] |
ἐν
χρῷ
κουρίας
ἀποθανών,
εἰς
|
νέωτα |
κόμην
καὶ
πώγωνα
βαθὺν
ἤνεγκεν. |
[10] |
κινούμενον,
περὶ
ἣν
οὐδὲν
οὐδέποτε
|
νεώτερον |
γίνεται·
ὁ
δὲ
ὑπὸ
σελήνην |
[7] |
τινῶν
ἢ
λεμμάτων
ἢ
καὶ
|
νὴ |
Δία
τῆς
ἄνθης,
ἣν
τοῖς |
[21] |
τῶν
οἰκημάτων
ἄντικρυς
οὗτοι·
καίτοι
|
νικᾶν |
νομίζουσιν,
ὡς
ταύτῃ
μάλιστα
τὸ |
[15] |
τὰς
καλλίστας
τε
καὶ
μεγίστας
|
νίκας |
ἀνῃρημένων,
καὶ
τιμωρησαμένων
ὑπέρ
τε |
[4] |
πρὸς
τρόπου,
ψιλὰς
αὐτὰς
τῶν
|
νοημάτων
|
τὰς
φάσεις
εἰς
μέσον
κατατιθέμενος, |
[7] |
ἂν
ἀκριβῶς
ἴδῃς
ἐκλελεμμένην,
ἐκεῖ
|
νόμιζε |
κατεσκηνηκέναι
τὸν
νοῦν,
ἐκείνην
ἡγοῦ |
[12] |
γὰρ
Χείρωνα
τὸν
σοφὸν
εἰκῆ
|
νόμιζε |
τῷ
Πηλεῖ
τὸ
δόρυ
τεμεῖν, |
[11] |
ἀγαθῆς
συστοιχίας
ἐστί
τε
καὶ
|
νομίζεται. |
εἰ
δὴ
ψιλότητι
προσήκει
τὸ |
[21] |
οἰκημάτων
ἄντικρυς
οὗτοι·
καίτοι
νικᾶν
|
νομίζουσιν, |
ὡς
ταύτῃ
μάλιστα
τὸ
θῆλυ |
[23] |
τουτὶ
γάρ
ἐστι
τοὐπίσημον
τοῦ
|
νομίσματος. |
~Φιλοσόφοις
οὖν
καὶ
ἱερεῦσι
καὶ |
[6] |
ἀλλὰ
δύναμις.
οὕτω
γὰρ
οἱ
|
νομοθέται |
σοφίαν
μὲν
τῶν
τιμιωτάτων
ἐνόμιζον· |
[21] |
οὖν
ἐπ´
αὐτοῖς
οἱ
μὲν
|
νόμοι |
τοὺς
δημίους
ὁπλίζουσιν,
οἱ
δὲ |
[4] |
καὶ
λιγυρόν,
ὅ,
ἅτε
κιθαρῳδικοῦ
|
νόμου, |
τοῦ
λόγου
προανεκρούσατο·
Ἀναστὰς
ἕωθεν, |
[19] |
ὥστε
νῦν
μὲν
ἀπέκοψεν,
ὥσπερ
|
νόμου, |
τοῦ
στίχου·
ἑτέρωθι
δὲ
οὐκ |
[14] |
δὲ
καὶ
ἡ
φύσις
τῷ
|
νόμῳ· |
γυνὴ
μὲν
γὰρ
οὐδεμία
τῶν |
[14] |
ἀμέλει
δὲ
καὶ
φύσει
καὶ
|
νόμῳ |
διώρισται·
νόμῳ
μέν,
εἰ
μήτε |
[14] |
καὶ
φύσει
καὶ
νόμῳ
διώρισται·
|
νόμῳ |
μέν,
εἰ
μήτε
πᾶσι
καλὸν |
[14] |
τις
ἐγένετο,
νόσον
τινὰ
ταύτην
|
νοσεῖ, |
καὶ
δι´
ἐλαχίστης
ἐπιμελείας
εἰς |
[12] |
δὲ
ἔχον,
ἁπάσαις
ἂν
εἴη
|
νόσοις |
δυσεμβολώτατον.
καὶ
ὥσπερ
τῶν
δοράτων |
[21] |
δῆλον»
ἔφη,
καὶ
δακτύλῳ
τὴν
|
νόσον
|
ἐδείκνυεν·
πασχητιῶν
δὲ
μειράκιον
ταῖς |
[14] |
εἰ
δὲ
τριχορρυής
τις
ἐγένετο,
|
νόσον |
τινὰ
ταύτην
νοσεῖ,
καὶ
δι´ |
[12] |
ἅμα
δὲ
ἐξάντεις
ἐσομένους
τῆς
|
νόσου. |
ἀλλ´
εἰ
μὲν
ὀφθαλμία
καὶ
|
[12] |
παντὶ
σώματι
τά
τε
τῶν
|
νόσων |
καὶ
τὰ
τῆς
ὑγιείας
πείσματα. |
[6] |
γὰρ
ἅπαν
ἐνῆν,
ὅσον
ἐβούλετο
|
νοῦ |
δοχεῖον
αὐτῷ
κατασκευάσασθαι
τὴν
κεφαλήν. |
[9] |
τρίχες,
ἀλλότριον·
πόρρω
γάρ
εἰσι
|
νοῦ |
καὶ
θεοῦ,
καὶ
ἀντὶ
νοῦ |
[9] |
νοῦ
καὶ
θεοῦ,
καὶ
ἀντὶ
|
νοῦ |
καὶ
θεοῦ
φύσις
αὐτοὺς
διοικεῖ |
[7] |
σοφοὶ
δ´
ἂν
εἰδεῖεν,
ὅτι
|
νοῦ |
ταῦτα
ἐπιβατήρια·
ὁ
δὲ
ἄρτι |
[12] |
εἴη
γὰρ
ἂν
εἰς
κοινὸν
|
νουθεσία, |
καὶ
παράγγελμα
τῶν
ἐν
ἰατρικῇ |
[11] |
ὄντα
καὶ
φῶς
ἅπτοντα
χειροποίητον
|
νουθετοῦσιν |
ἀπηλλάχθαι
πραγμάτων,
ὡς
ἀρκούσης
τῆς |
[7] |
ἐκλελεμμένην,
ἐκεῖ
νόμιζε
κατεσκηνηκέναι
τὸν
|
νοῦν, |
ἐκείνην
ἡγοῦ
τὴν
κεφαλὴν
νεὼν |
[6] |
ἔδει
γάρ,
οἶμαι,
φαλακρὸν
ὄντα
|
νοῦν |
ἔχειν
καὶ
σωφρονεῖν
ἐν
τοσούτοις |
[23] |
ταξίαρχοι·
ἁπανταχοῦ
δὲ
οἱ
πλείω
|
νοῦν |
ἔχειν
ὑπὸ
τῶν
πολλῶν
ἀξιούμενοι. |
[6] |
οὕτως
ὡς
μὴ
περιμένειν
ἄλληλα
|
νοῦν |
τε
καὶ
κόμην,
ἀλλ´,
ὥσπερ |
[6] |
μὴ
περιμένειν
ἡλικίαν,
ἥτις
ἐπιδήλως
|
νοῦν |
τε
καὶ
φρόνησιν
ἐνοικίζει
τῷ |
[20] |
ὅτι
κλέπτει
τῶν
ἐχόντων
τὸν
|
νοῦν. |
τότε
τοίνυν
ἐν
ταὐτῷ
μυραλοιφῆσαί |
[7] |
αὐτῇ
καρπός
ἐστιν
ὁ
ἔνυλος
|
νοῦς, |
καθάπερ
ὁ
πυρὸς
ἐκείνου
τοῦ
|
[7] |
ἀκρόδρυον
ἐν
φυτῷ,
πρὶν
ἀπανθῆσαι·
|
νοῦς |
τε
οὐκ
ἂν
παραγένοιτο
κεφαλῇ |
[7] |
τὰ
Δήμητρος
ἀνακαλυπτήρια.
εἰ
δὴ
|
νοῦς |
τὸ
θειότατόν
ἐστι
τῶν
ἄνωθεν
|
[11] |
ἴδοι
τις
ἂν
καὶ
τὴν
|
νύκτα |
τὴν
μεγίστην
οὖσαν
σκιάν,
ἀντιφραττούσης
|
[4] |
λόγων
δημιουργοί·
νῦν
μὲν
κηλοῦσιν,
|
νῦν |
δὲ
καταπλήττουσιν.
ἐγὼ
δὲ
δυναίμην |
[22] |
πάμπολυ
γὰρ
οἱ
πάλαι
τῶν
|
νῦν |
εἰς
ἀλήθειαν
εὐστοχώτεροι.
τίς
οὖν |
[13] |
ἐπὶ
παρατάξεως,
ἀλλήλων
διέκριναν·
καὶ
|
νῦν |
εἰσὶ
δύο
θημῶνες
ὀστέων,
ὁ |
[19] |
ῥητορικῶς
χρῆται
τῷ
λόγῳ,
ὥστε
|
νῦν |
μὲν
ἀπέκοψεν,
ὥσπερ
νόμου,
τοῦ |
[4] |
οἱ
δεινοὶ
τῶν
λόγων
δημιουργοί·
|
νῦν |
μὲν
κηλοῦσιν,
νῦν
δὲ
καταπλήττουσιν. |
[4] |
τὴν
πρώτην
ἑαλωκὼς
τοῦ
λόγου,
|
νῦν |
μοι
δοκεῖ
Δίων
λέγειν
μὲν |
[14] |
συχνὰ
δὲ
τῶν
ἐθνῶν
οὔτε
|
νῦν |
οὔτε
πρότερον·
γυναιξὶ
δὲ
ἀεὶ |
[19] |
αὐτὸ
μέγιστον
ἔδειξεν,
ὃς
καὶ
|
νῦν |
οὕτω
πόρρωθεν
ἐξευρίσκει
μὲν
Λακεδαιμονίους |
[7] |
οἱ
λόγοι·
ἀλλ´
ἐπεὶ
μὴ
|
νῦν |
περὶ
τούτων
ἐστίν,
ἀλλὰ
ταῦτα
|
[22] |
ὅσους
ἐφέλκεται
μάρτυρας,
τούς
τε
|
νῦν |
χρωμένους
αὐτῇ,
καὶ
τοὺς
ὅσοι |
[2] |
ταῦτα
ῥᾴων
ἦν
καὶ
ἀνέφερον·
|
νυνὶ |
δὲ
ἀνθυπήνεγκεν
αὐτὸ
ῥεῦμα
ἕτερον
|
[16] |
Ἕλλησι
καταγέλαστος,
τῇ
τριχομαχίᾳ
κεκρατημένος·
|
νυνὶ |
δέ
(μοιρίδιον
γὰρ
ἦν
ἤδη |
[4] |
ἐμπεσὼν
ὕλῃ
χωρούσῃ
τὴν
δύναμιν;
|
νυνὶ |
δέ,
οὔσης
αὐτῷ
κόμης
καὶ |