HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales - Consolation a Apollonius

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ω = 36 formes différentes pour 139 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

>
Livre, Chap.

[119, 0]   μικρὸν ἐπισχόντα καὶ κατηφιάσαντα προσειπεῖν Ὦ (Ἀλκυονεῦ, ὀψίτερον μετήλλαξας τὸν βίον,

[108, 0]   τοιαῦτ´ ἔφη· Τὸ γὰρ δεδιέναι, ὦ ἄνδρες, τὸν θάνατον οὐδὲν ἄλλο

[112, 0]   Ἐὰν μὲν οὖν αὐτὸ ἀτιμάσῃς, ὦ γύναι, οὐ προσελεύσεταί σοι· ἐὰν

[105, 0]   εἰς τὸν οὐρανὸν τὰς χεῖρας Ὦ δαῖμον, εἶπε, μέτριόν τι τούτοις

[106, 0]   γὰρ ἀπεμιμήσατο καὶ ὁ εἰπών· (Ὦ θάνατε, παιὰν ἰατρὸς μόλοις. Λιμὴν

[121, 0]   πορείας τοῖς ἀνθρώποις. Ταῦτ´ ἐστίν, ὦ Καλλίκλεις, ἃ ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω

[115, 0]   ἢ Περὶ ψυχῆς ταυτί. Διόπερ, ὦ κράτιστε πάντων καὶ μακαριστότατε, πρὸς

[105, 0]   εὐδαιμονιζόμενος, ἀναφωνήσας μεγάλῃ τῇ φωνῇ, Ὦ τύχη, εἶπεν, εἰς τίνα με

[108, 0]   πρότερον δ´ οὔ. Καὶ ἐν ᾧ ἂν ζῶμεν, οὕτως, ὡς ἔοικεν,

[105, 0]   ὅ γε κύρεται ἄλλοτε δ´ἐσθλῷ· ᾧ δέ κε τῶν λυγρῶν δώῃ,

[120, 0]   καὶ χῶρός τις ἀποτεταγμένος (ἐν ᾧ διατρίβουσιν αἱ τούτων ψυχαί, καλὰς

[103, 0]   ἔτικτεν ἡ μήτηρ ς´, ἐφ´ ᾧ τε διατελεῖν πράττων ἃ βούλει

[112, 0]   τί σοι παρέσται τοιοῦτον ἐφ´ ᾧ τιμηθήσεται συνεχῶς ὑπὸ σοῦ. Θαυμασίως

[102, 0]   καὶ τοῦτο, Μηδ´ εὐτύχημα μηδὲν ὧδ´ ἔστω μέγα, ὅ ς´ ἐξεπαρεῖ

[105, 0]   πᾶσαν γῆν καὶ θάλατταν, λέγων ὧδε· Ἀλλὰ γυνὴ χείρεσσι πίθου μέγα

[106, 0]   τὸν θάνατον εἶναι κακόν, λέγων ὧδε· Ὡς οὐ δικαίως θάνατον ἔχθουσιν

[118, 0]   τὴν Ἀνδρομάχην ἀντιπαρηγορῶν αὐτὴν εἶπεν ὡδί· Δαιμονίη, μή μοί τι λίην

[106, 0]   αὐτῷ, ὅτι ἔλαττον ἢ ἡλίκον ᾤετο τὸ συμβεβηκός ἐστιν. Ὁ δ´

[110, 0]   βαρέως ὡς ἀπολωλεκότας πάνθ´ ὅσων ᾠήθημεν τεύξεσθαι παρ´ αὐτοῦ. Οὐ φαύλως

[114, 0]   πύματόν με κύνες πρώτῃσι θύρῃσι ὠμησταὶ ἐρύωσιν, ἐπεί κέ τις ὀξέι

[103, 0]   καὶ τοῦτο τῶν θεῶν τις ὡμολόγησέ σοι, ὀρθῶς ἀγανακτεῖς· ἔστι γάρ

[106, 0]   ἐστὶ δοῦλος τοῦ θανεῖν ἄφροντις ὤν; Καὶ Ἅιδην δ´ ἔχων βοηθὸν

[121, 0]   συμβαίνειν, ὅτι ὁ θάνατος τυγχάνει ὤν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδὲν ἄλλο

[117, 0]   μὲν (γὰρ ἐν ἀποδημίᾳ τις ὢν ἀποθάνῃ, στένουσιν ἐπιλέγοντες· Δύσμορος, οὐδ´

[121, 0]   οὕτως οὐδὲ νῦν μετὰ θεῶν ὢν καὶ τούτοις συνεστιώμενος εὐαρεστήσειεν ἂν

[110, 0]   Ἀρχεμόρου μητέρα δυσχεραίνουσαν ὅτι νήπιος ὢν ὁ παῖς καὶ ἄγαν ἄωρος

[113, 0]   ὁ τραγικὸς ποιητής, οὐκ ἀνήκοος ὢν τῆς τούτων εὐηθείας, πεποίηκέ τινα

[107, 0]   δαίονται βροτοῖς ἀθάνατοι. Τὰ μὲν ὦν οὐ δύνανται νήπιοι κόσμῳ φέρειν.

[110, 0]   ἄλλοι ἐθάλεον, αὐτίκα δ´ ἄλλοι, ὧν ἀμὲς γενεὰν οὐκέτ´ ἐποψόμεθα καὶ

[111, 0]   Πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα ἐφ´ ὧν ἄν τις εἴποι ὡς Οὐκ

[118, 0]   εἶναι τὴν τούτων ὑπόμνησιν, δι´ ὧν δεῖ τὸ ἀλγοῦν τῆς ψυχῆς

[119, 0]   νόμιμον ταφήν, αὐτὸν δὲ περὶ ὧν διεσκέπτετο μὴ παραλιπεῖν. Τοῦτον ζηλῶσαι

[112, 0]   ὁδούς, ἵν´ εἴ τι πάσχοιμ´ ὧν ἐδόξαζον φρενί, (μή μοι νεῶρες

[104, 0]   φιλοσοφία λέγει τε καὶ παρακελεύεται. Ὧν εἰ δή τι ἄλλο μὴ

[114, 0]   ἀπαλλάττειν μεγάλων καὶ χαλεπῶν κακῶν, ὧν, εἰ (ἐπεβίωσαν, πάντως ἂν ἐπειράθησαν.

[104, 0]   τοῦ ἀνθρωπείου βίου δῆλον ἐξ ὧν ἐν ἄλλῳ τόπῳ φησὶν οὕτω,

[111, 0]   φορὰς ποιούμενα, καὶ ζῴων ἀφ´ ὧν ἐν οὐ πολλῷ χρόνῳ πολλὴν

[108, 0]   τοῖς ταύτης πάθεσι διάγειν, ~ὑφ´ ὧν κατασπώμενος ὁ νοῦς τῆς θνητῆς

[109, 0]   ἐκ γὰρ τούτων ἅπαντ´ εἴσῃ ὧν πέρι λυπῇ. Εἶναι δ´ ὃν

[104, 0]   ἀκοῦσαι παλαιῶν καὶ σοφῶν ἀνδρῶν· ὧν πρῶτος μέν ἐστιν ὁ θεῖος

[112, 0]   οὖν τοὺς ἄλλους δαίμονας, ὑφ´ ὧν τιμῶνται, τούτους ἀγαπᾶν, τὸν (αὐτὸν

[108, 0]   θεῶν ταύτης τυχόντας τῆς δωρεᾶς. Ὧν τοὺς μὲν ἄλλους φειδόμενος τῆς

[118, 0]   γὰρ εἴχετο, ἐξ ἧς πολλὸν ὤνητο κατὰ πᾶσαν ἡμέρην εἰς εὐποτμίην

[108, 0]   ἀπήνην ὀρέων ὑστερησάντων καὶ τῆς ὥρας ἐπειγούσης, τούτους ὑποδύντας ὑπὸ τὴν

[104, 0]   τηλεθόωσα φύει, ἔαρος δ´ ἐπιγίγνεται ὥρη· ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἡ μὲν

[116, 0]   καὶ τούτου χρόνος οὐδείς ἐστιν ὡρισμένος τῆς ἀποδόσεως, ὥσπερ οὐδὲ τοῖς

[120, 0]   οἶμαι, μῦθον, ἐγὼ δὲ λόγον· ὡς ἀληθῆ γὰρ ὄντα σοι λέξω

[108, 0]   ἐμπίπλησιν ἡμᾶς, ὥστε τὸ λεγόμενον ὡς ἀληθῶς τῷ ὄντι ὑπ´ αὐτοῦ

[107, 0]   χρέος εἶναι λέγεται τὸ ζῆν, ὡς ἀποδοθησόμενον ὃ ἐδανείσαντο (ἡμῶν οἱ

[110, 0]   χρὴ μὴ φέρειν οὕτω βαρέως ὡς ἀπολωλεκότας πάνθ´ ὅσων ᾠήθημεν τεύξεσθαι

[107, 0]   τὴν παρ´ ἐνίοις κρατοῦσαν δόξαν ὡς ἄρα κρεῖττόν ἐστι τὸ τεθνάναι

[115, 0]   Τί τοῦτ´; ἔφη. Κἀκεῖνος ὑπολαβών Ὡς ἄρα μὴ γενέσθαι μέν, ἔφη,

[102, 0]   Διὸ καὶ τοῦτο μὲν ἐατέον ὡς βλαβερὸν καὶ φαῦλον καὶ σπουδαίοις

[106, 0]   ἐστι, κἀκεῖνα πάλιν μεταπεσόντα ταῦτα. Ὡς γὰρ ἐκ τοῦ αὐτοῦ πηλοῦ

[121, 0]   καὶ κατὰ φύσιν διαγωγὴν ἐλθεῖν. Ὡς γὰρ οὐδὲ συμβιῶν ἡμῖν ἡδέως

[117, 0]   τούτων ὁ πρῶτος Ὅμηρος λέγων· Ὡς δὲ πατὴρ οὗ παιδὸς ὀδύρεται

[111, 0]   καὶ ἐξαλείφειν εἰς τὸ δυνατόν. Ὡς δὲ τοῦτο ῥᾴδιον, καταφανὲς ἐκ

[121, 0]   ἀπορῆτόν τι τὼ ἑτέρω, ἵν´ ὡς δικαιοτάτη ἡ κρίσις ᾖ περὶ

[121, 0]   ᾖ, ἔρχονται αὐτοῖς πολλοὶ μαρτυρήσοντες ὡς δικαίως βεβιώκασιν. Οἱ οὖν δικασταὶ

[120, 0]   κατ´ ἰδίαν ὑπομνηματισάμενός σοι παρέξομαι, ὡς ἐβουλήθης· τάδε δὲ πρὸς τὸ

[110, 0]   ἀλλὰ μυρίαι τὸν αὐτὸν ἐξήντλησαν ὡς ἐγὼ βίον. Τούτοις γὰρ οἰκείως

[120, 0]   λόγου, ὃν σὺ μὲν ἡγήσῃ, ὡς ἐγὼ οἶμαι, μῦθον, ἐγὼ δὲ

[111, 0]   ἀναρπαγῆναι. Τίς γὰρ ἂν εἴποι ὡς ἔδει; Πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα

[115, 0]   στόματος ὂν τοῖς ἀνθρώποις ὁρᾷς ὡς ἐκ πολλῶν ἐτῶν περιφέρεται θρυλούμενον.

[115, 0]   λέγουσι δήπου μετὰ τὴν θήραν ὡς ἔλαβε τὸν Σειληνὸν διερωτῶντι καὶ

[111, 0]   ὁμολογοῦμεν εἶναι, συστέλλειν καὶ ποιεῖν ὡς ἐλάχιστον καὶ ἐξαλείφειν εἰς τὸ

[121, 0]   ὅτι ὁ θάνατος τυγχάνει ὤν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδὲν ἄλλο ἢ

[117, 0]   πατρίδος παρόντων τῶν γονέων, ὀδύρονται ὡς ἐξαρπασθέντος ἐκ τῶν χειρῶν καὶ

[108, 0]   ἐν ᾧ ἂν ζῶμεν, οὕτως, ὡς ἔοικεν, ἐγγυτάτω ἐσόμεθα τοῦ εἰδέναι,

[108, 0]   αὐτὰ τὰ πράγματα· (καὶ τότε, ὡς ἔοικεν, ἡμῖν ἔσται οὗ ἐπιθυμοῦμεν

[106, 0]   τῶν ἴσα καὶ μείζω δυστυχούντων, ὡς ἐσομένην ἐλαφροτέραν. Ἐνταῦθα γὰρ ἄν

[108, 0]   ὂν τῶν ἀγαθῶν, δεδίασι δ´ ὡς εὖ εἰδότες ὅτι μέγιστον τῶν

[113, 0]   ἐτῶν ἀριθμοῦ πάντως ἂν ἐμακαρίζομεν ὡς εὐδαιμονέστατον καὶ τελειότατον διαπεράσαντα βίον.

[112, 0]   ἦλθεν ὕστερον. Τὸν οὖν Δία, ὡς ἠξίου καὶ αὑτῷ τιμὴν δοθῆναι,

[119, 0]   γὰρ οἱ ταῖς ἀρεταῖς διενεγκόντες ὡς θεοφιλεῖς νέοι μετέστησαν πρὸς τὸ

[114, 0]   ἐστὶν ἐσχάτης, καίτοι γ´ ὁρῶντας ὡς καὶ οἱ βαρυλυπότατοι καὶ πολυπενθέστατοι

[116, 0]   τελευτήσει, οὐκ ἂν οὕτως ἐδυσχέραινεν ὡς καὶ τὸ ζῆν ἐθέλειν ἐκλιπεῖν

[115, 0]   καὶ τὸ βλασφημεῖν οὐχ ὅσιον ὡς κατὰ βελτιόνων ἡγούμεθα καὶ κρειττόνων

[111, 0]   παραινοῦντι τὰ μὲν ἀγαθὰ ποιεῖν ὡς μέγιστα, τὰ δὲ κακὰ συστέλλειν

[109, 0]   ἐπί τι ψυχομαντεῖον, προθυσάμενον δ´ ὡς νόμος ἐγκοιμᾶσθαι καὶ ἰδεῖν ὄψιν

[108, 0]   (ἔστι δὲ φρόνησις) ἐπειδὰν τελευτήσωμεν, ὡς ὁ λόγος σημαίνει, ζῶσι δ´

[106, 0]   θάνατον εἶναι κακόν, λέγων ὧδε· Ὡς οὐ δικαίως θάνατον ἔχθουσιν βροτοί,

[110, 0]   ἐπὶ τούτων οὐδὲν ἔστι, δῆλον ὡς οὐδ´ ἐπὶ τοῦ θανάτου πρὸς

[107, 0]   καθεύδοντας μηδέν ἐστι κακόν, δῆλον ὡς οὐδὲ περὶ τοὺς τετελευτηκότας εἴη

[111, 0]   ἐφ´ ὧν ἄν τις εἴποι ὡς Οὐκ ἔδει πραχθῆναι πέπρακται καὶ

[115, 0]   ἀποθανεῖν ὡς τάχιστα. Δῆλον οὖν ὡς οὔσης κρείττονος τῆς ἐν τῷ

[112, 0]   ταῖς τοιαύταις συμφοραῖς ἡσυχίαν ἔχειν, ὡς οὔτε δήλου ὄντος τοῦ κακοῦ

[111, 0]   πρὸς ἄλλον διεξιόντα μετὰ σπουδῆς ὡς οὐχ ὁ μακρότατος βίος ἄριστος

[118, 0]   ψυχῆς ἀποθεραπεύειν Παιωνίοις λόγου φαρμάκοις, ὡς πάντων μᾶλλον ἢ ἀλυπίας ἀναβολὴν

[111, 0]   ἐστὶν ἀγαθόν, δεῖ ποιεῖν αὐτὸ ὡς πλεῖστον καὶ μέγιστον· εἰ δ´,

[115, 0]   ἀγαθῶν ἀπεστέρηνται· τοῦτο γὰρ ἄδηλον, ὡς πολλάκις εἴπομεν, εἴτ´ ἀγαθῶν ἀπεστερημένοι

[113, 0]   ἀγνοοῦντες ὅτι ὁ ἄωρος θάνατος ὡς πρὸς τὴν τῶν ἀνθρώπων φύσιν

[116, 0]   οὖν ἐν διανοίᾳ τις ἔχων ὡς πυθόχρηστα (παραγγέλματα πρὸς πάντα τὰ

[115, 0]   δεύτερον δέ, τὸ γενομένους ἀποθανεῖν ὡς τάχιστα. Δῆλον οὖν ὡς οὔσης

[108, 0]   ἀπαλλαττόμενοι τῆς τοῦ σώματος ἀφροσύνης, ὡς τὸ εἰκός, μετὰ τοιούτων ἐσόμεθα,

[118, 0]   ἡμᾶς. Τούτων γὰρ Ἀναξαγόραν παρειλήφαμεν, ὥς φασι, φυσιολογοῦντα καὶ διαλεγόμενον τοῖς

[115, 0]   Πολλοῖς γὰρ καὶ σοφοῖς ἀνδράσιν, ὥς φησι Κράντωρ, οὐ νῦν ἀλλὰ

[104, 0]   πιέζει ς´ ἀφανοῦς σφυρηλάτοις ἀνάγκαις ὥς φησι Πίνδαρος. Ὅθεν ὀρθῶς ὁ

[118, 0]   βίον, Πάραλόν τε καὶ Ξάνθιππον, ὥς φησι Πρωταγόρας, εἰπὼν οὕτως· Τῶν

[116, 0]   οὖν ἐοίκαμεν ὅτι οὐ μόνον, ὥς φησιν Εὐριπίδης, Τὰ χρήματα οὐκ

[104, 0]   φύει, ἔαρος δ´ ἐπιγίγνεται ὥρη· ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἡ μὲν φύει

[105, 0]   τις πρῆξις πέλεται κρυεροῖο γόοιο. Ὣς γὰρ ἐπεκλώσαντο θεοὶ δειλοῖσι βροτοῖσι,

[103, 0]   οὐκ ἔστι μὴ χρεὼν ποιεῖν. Ὥσπερ γὰρ ἐν φυτοῖς ποτὲ μὲν

[120, 0]   σοι λέξω ἃ μέλλω λέγειν. Ὥσπερ γὰρ Ὅμηρος λέγει, διενείμαντο τὴν

[109, 0]   πάσης ἀπαλλαγὴ λύπης καὶ φροντίδος. Ὥσπερ γὰρ οὔτ´ ἀγαθὸν ἡμῖν ἔπεστιν

[120, 0]   καὶ φιλοσόφων λόγος ἐστὶν ἀληθὴς ὥσπερ εἰκὸς ἔχειν, οὕτω καὶ τοῖς

[112, 0]   βουλεύεσθαι περὶ τοῦ γεγονότος καὶ ὥσπερ ἐν πτώσει κύβων πρὸς τὰ

[111, 0]   πλεῖστον καὶ μέγιστον· εἰ δ´, ὥσπερ ἡ ἀλήθεια ἔχει, κακὸν αὐτὸ

[111, 0]   βίον οἱ ποιηταὶ παρέδοσαν ἡμῖν, ὥσπερ κἀκεῖνον Ὃν περὶ κῆρι φίλει

[116, 0]   οὐδείς ἐστιν ὡρισμένος τῆς ἀποδόσεως, ὥσπερ οὐδὲ τοῖς τραπεζίταις τῆς τῶν

[109, 0]   καθίστανται (τῇ πρὸ τῆς γενέσεως. Ὥσπερ οὖν οὐδὲν ἦν ἡμῖν πρὸ

[112, 0]   γιγνομένην, οἷον δάκρυα καὶ λύπας. Ὥσπερ οὖν τοὺς ἄλλους δαίμονας, ὑφ´

[116, 0]   συμβέβηκεν. Ἔχομεν γὰρ τὸ ζῆν ὥσπερ παρακαταθεμένοις θεοῖς ἐξ ἀνάγκης, καὶ

[120, 0]   μὲν τοὺς πρεσβυτέρους τῶν φίλων ὥσπερ πατέρας, στέργων δὲ τοὺς ὁμήλικας

[106, 0]   Οὐδέν· ἡ λύπη δ´ ἔχει (ὥσπερ τὰ δένδρα ταῦτα καρπὸν τὰ

[117, 0]   τι, τοῦτ´ ἀεὶ πρόχειρον ἔχουσιν ὥσπερ ὑπέκκαυμα τῆς λύπης. Ἐὰν ταχέως,

[112, 0]   καὶ οὐκ ἂν νῦν ἀπαράσκευος ὥσπερ ὑπὸ πολεμίων ἐξαίφνης ἐπελθόντων ἐλήφθης.

[103, 0]   τ´ ἐστὶ μέτριά σοι κακά. Ὥστ´ ἀνὰ μέσον που καὶ τὸ

[108, 0]   ἐφάπτεσθαι μὴ οὐ θεμιτὸν ᾖ. Ὥστ´ εἰ καὶ προσέοικε μετάγειν εἰς

[114, 0]   τῆς ἀλογιστίας κακῶν συγκηδευομένων αὐτοῖς, ὥστ´ ἐπιφθέγξασθαι τὸ Ὁμηρικόν Μυρομένοισι δὲ

[106, 0]   εἰς τὸ κοινὸν τὰς ἀτυχίας, ὥστε διελέσθαι τὸ ἴσον ἕκαστον, ἀσμένως

[110, 0]   καὶ οὗτος οὕτως ἐστὶν εὐπαραμύθητος, ὥστε καὶ ὑπὸ τῶν τυχόντων ποιητῶν

[111, 0]   ~Ἀναγκαίως δ´ ἔχει (βίον θερίζειν ὥστε κάρπιμον στάχυν, καὶ τὸν μὲν

[106, 0]   ἐλάττω τὴν ἑαυτοῦ ποιῶν λύπην. Ὥστε καταφανὲς εἶναι ὅτι ὁ παραμυθούμενος

[108, 0]   παρέχει καὶ ταραχὴν καὶ ἐκπλήττει, ὥστε μὴ δύνασθαι ὑπ´ αὐτοῦ καθορᾶν

[110, 0]   ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν. Οὓς χρῆν, ἐπειδὰν

[103, 0]   οὕτως εἰσὶν ἀβέλτεροι καὶ κεναυχεῖς, ὥστε μικρὸν ἐπαρθέντες ἢ διὰ χρημάτων

[114, 0]   ὅπερ πολλοῖς ἤδη συνέβη περιμένειν, ὥστε πρὶν ἀπώσασθαι τὰ πένθη κακουχουμένους

[111, 0]   ταὐτὰ δήπου γ´ ἂν συνέπιπτεν, ὥστε τὰ πρὸ μέσης τῆς ἡμέρας

[108, 0]   παντοδαπῶν καὶ φλυαρίας ἐμπίπλησιν ἡμᾶς, ὥστε τὸ λεγόμενον ὡς ἀληθῶς τῷ

[115, 0]   ἀρχαῖα καὶ παλαιὰ παρ´ ἡμῖν, ὥστε τὸ παράπαν οὐδεὶς οἶδεν οὔτε

[102, 0]   τὴν σαυτοῦ φύσιν σῴζων βεβαίως, ὥστε χρυσὸς ἐν πυρί. ~Πεπαιδευμένων δ´

[121, 0]   τῆς ἑαυτῶν ὀφθαλμούς τε καὶ ὦτα καὶ ὅλον τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι.

[113, 0]   τοῦ σώματος ἀποτέμνουσι, ῥῖνας καὶ ὦτα, καὶ τὸ ἄλλο σῶμα καταικίζοντες,

[114, 0]   ἐν τῷ τὸν ἀγαπώμενον ὠφελεῖν· ὠφέλεια δ´ ἐστὶ τοῖς (ἀφῃρημένοις ἡ

[111, 0]   χρόνῳ πολλὴν πρὸς τὸν βίον ὠφέλειαν ἔχομεν. Τό τε πολὺ δήπουθεν

[111, 0]   ποθοῦντες ἀλλὰ τὰς ἀπ´ αὐτῶν ὠφελείας φανήσονται. Εἰ δὲ τῶν τεθνεώτων

[114, 0]   ἀλλ´ ἐν τῷ τὸν ἀγαπώμενον ὠφελεῖν· ὠφέλεια δ´ ἐστὶ τοῖς (ἀφῃρημένοις

[110, 0]   θανεῖν. Οὓς χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι γῆν, θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι

Livre, Chap.
[119, 0]	μικρὸν ἐπισχόντα καὶ κατηφιάσαντα προσειπεῖν	Ὦ	(Ἀλκυονεῦ, ὀψίτερον μετήλλαξας τὸν βίον,
[108, 0]	τοιαῦτ´ ἔφη· Τὸ γὰρ δεδιέναι,	ὦ	ἄνδρες, τὸν θάνατον οὐδὲν ἄλλο
[112, 0]	Ἐὰν μὲν οὖν αὐτὸ ἀτιμάσῃς,	ὦ	γύναι, οὐ προσελεύσεταί σοι· ἐὰν
[105, 0]	εἰς τὸν οὐρανὸν τὰς χεῖρας	Ὦ	δαῖμον, εἶπε, μέτριόν τι τούτοις
[106, 0]	γὰρ ἀπεμιμήσατο καὶ ὁ εἰπών·	(Ὦ	θάνατε, παιὰν ἰατρὸς μόλοις. Λιμὴν
[121, 0]	πορείας τοῖς ἀνθρώποις. Ταῦτ´ ἐστίν,	ὦ	Καλλίκλεις, ἃ ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω
[115, 0]	ἢ Περὶ ψυχῆς ταυτί. Διόπερ,	ὦ	κράτιστε πάντων καὶ μακαριστότατε, πρὸς
[105, 0]	εὐδαιμονιζόμενος, ἀναφωνήσας μεγάλῃ τῇ φωνῇ,	Ὦ	τύχη, εἶπεν, εἰς τίνα με
[108, 0]	πρότερον δ´ οὔ. Καὶ ἐν	ᾧ	ἂν ζῶμεν, οὕτως, ὡς ἔοικεν,
[105, 0]	ὅ γε κύρεται ἄλλοτε δ´ἐσθλῷ·	ᾧ	δέ κε τῶν λυγρῶν δώῃ,
[120, 0]	καὶ χῶρός τις ἀποτεταγμένος (ἐν	ᾧ	διατρίβουσιν αἱ τούτων ψυχαί, καλὰς
[103, 0]	ἔτικτεν ἡ μήτηρ ς´, ἐφ´	ᾧ	τε διατελεῖν πράττων ἃ βούλει
[112, 0]	τί σοι παρέσται τοιοῦτον ἐφ´	ᾧ	τιμηθήσεται συνεχῶς ὑπὸ σοῦ. Θαυμασίως
[102, 0]	καὶ τοῦτο, Μηδ´ εὐτύχημα μηδὲν	ὧδ´	ἔστω μέγα, ὅ ς´ ἐξεπαρεῖ
[105, 0]	πᾶσαν γῆν καὶ θάλατταν, λέγων	ὧδε·	Ἀλλὰ γυνὴ χείρεσσι πίθου μέγα
[106, 0]	τὸν θάνατον εἶναι κακόν, λέγων	ὧδε·	Ὡς οὐ δικαίως θάνατον ἔχθουσιν
[118, 0]	τὴν Ἀνδρομάχην ἀντιπαρηγορῶν αὐτὴν εἶπεν	ὡδί·	Δαιμονίη, μή μοί τι λίην
[106, 0]	αὐτῷ, ὅτι ἔλαττον ἢ ἡλίκον	ᾤετο	τὸ συμβεβηκός ἐστιν. Ὁ δ´
[110, 0]	βαρέως ὡς ἀπολωλεκότας πάνθ´ ὅσων	ᾠήθημεν	τεύξεσθαι παρ´ αὐτοῦ. Οὐ φαύλως
[114, 0]	πύματόν με κύνες πρώτῃσι θύρῃσι	ὠμησταὶ	ἐρύωσιν, ἐπεί κέ τις ὀξέι
[103, 0]	καὶ τοῦτο τῶν θεῶν τις	ὡμολόγησέ	σοι, ὀρθῶς ἀγανακτεῖς· ἔστι γάρ
[106, 0]	ἐστὶ δοῦλος τοῦ θανεῖν ἄφροντις	ὤν;	Καὶ Ἅιδην δ´ ἔχων βοηθὸν
[121, 0]	συμβαίνειν, ὅτι ὁ θάνατος τυγχάνει	ὤν,	ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδὲν ἄλλο
[117, 0]	μὲν (γὰρ ἐν ἀποδημίᾳ τις	ὢν	ἀποθάνῃ, στένουσιν ἐπιλέγοντες· Δύσμορος, οὐδ´
[121, 0]	οὕτως οὐδὲ νῦν μετὰ θεῶν	ὢν	καὶ τούτοις συνεστιώμενος εὐαρεστήσειεν ἂν
[110, 0]	Ἀρχεμόρου μητέρα δυσχεραίνουσαν ὅτι νήπιος	ὢν	ὁ παῖς καὶ ἄγαν ἄωρος
[113, 0]	ὁ τραγικὸς ποιητής, οὐκ ἀνήκοος	ὢν	τῆς τούτων εὐηθείας, πεποίηκέ τινα
[107, 0]	δαίονται βροτοῖς ἀθάνατοι. Τὰ μὲν	ὦν	οὐ δύνανται νήπιοι κόσμῳ φέρειν.
[110, 0]	ἄλλοι ἐθάλεον, αὐτίκα δ´ ἄλλοι,	ὧν	ἀμὲς γενεὰν οὐκέτ´ ἐποψόμεθα καὶ
[111, 0]	Πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα ἐφ´	ὧν	ἄν τις εἴποι ὡς Οὐκ
[118, 0]	εἶναι τὴν τούτων ὑπόμνησιν, δι´	ὧν	δεῖ τὸ ἀλγοῦν τῆς ψυχῆς
[119, 0]	νόμιμον ταφήν, αὐτὸν δὲ περὶ	ὧν	διεσκέπτετο μὴ παραλιπεῖν. Τοῦτον ζηλῶσαι
[112, 0]	ὁδούς, ἵν´ εἴ τι πάσχοιμ´	ὧν	ἐδόξαζον φρενί, (μή μοι νεῶρες
[104, 0]	φιλοσοφία λέγει τε καὶ παρακελεύεται.	Ὧν	εἰ δή τι ἄλλο μὴ
[114, 0]	ἀπαλλάττειν μεγάλων καὶ χαλεπῶν κακῶν,	ὧν,	εἰ (ἐπεβίωσαν, πάντως ἂν ἐπειράθησαν.
[104, 0]	τοῦ ἀνθρωπείου βίου δῆλον ἐξ	ὧν	ἐν ἄλλῳ τόπῳ φησὶν οὕτω,
[111, 0]	φορὰς ποιούμενα, καὶ ζῴων ἀφ´	ὧν	ἐν οὐ πολλῷ χρόνῳ πολλὴν
[108, 0]	τοῖς ταύτης πάθεσι διάγειν, ~ὑφ´	ὧν	κατασπώμενος ὁ νοῦς τῆς θνητῆς
[109, 0]	ἐκ γὰρ τούτων ἅπαντ´ εἴσῃ	ὧν	πέρι λυπῇ. Εἶναι δ´ ὃν
[104, 0]	ἀκοῦσαι παλαιῶν καὶ σοφῶν ἀνδρῶν·	ὧν	πρῶτος μέν ἐστιν ὁ θεῖος
[112, 0]	οὖν τοὺς ἄλλους δαίμονας, ὑφ´	ὧν	τιμῶνται, τούτους ἀγαπᾶν, τὸν (αὐτὸν
[108, 0]	θεῶν ταύτης τυχόντας τῆς δωρεᾶς.	Ὧν	τοὺς μὲν ἄλλους φειδόμενος τῆς
[118, 0]	γὰρ εἴχετο, ἐξ ἧς πολλὸν	ὤνητο	κατὰ πᾶσαν ἡμέρην εἰς εὐποτμίην
[108, 0]	ἀπήνην ὀρέων ὑστερησάντων καὶ τῆς	ὥρας	ἐπειγούσης, τούτους ὑποδύντας ὑπὸ τὴν
[104, 0]	τηλεθόωσα φύει, ἔαρος δ´ ἐπιγίγνεται	ὥρη·	ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἡ μὲν
[116, 0]	καὶ τούτου χρόνος οὐδείς ἐστιν	ὡρισμένος	τῆς ἀποδόσεως, ὥσπερ οὐδὲ τοῖς
[120, 0]	οἶμαι, μῦθον, ἐγὼ δὲ λόγον·	ὡς	ἀληθῆ γὰρ ὄντα σοι λέξω
[108, 0]	ἐμπίπλησιν ἡμᾶς, ὥστε τὸ λεγόμενον	ὡς	ἀληθῶς τῷ ὄντι ὑπ´ αὐτοῦ
[107, 0]	χρέος εἶναι λέγεται τὸ ζῆν,	ὡς	ἀποδοθησόμενον ὃ ἐδανείσαντο (ἡμῶν οἱ
[110, 0]	χρὴ μὴ φέρειν οὕτω βαρέως	ὡς	ἀπολωλεκότας πάνθ´ ὅσων ᾠήθημεν τεύξεσθαι
[107, 0]	τὴν παρ´ ἐνίοις κρατοῦσαν δόξαν	ὡς	ἄρα κρεῖττόν ἐστι τὸ τεθνάναι
[115, 0]	Τί τοῦτ´; ἔφη. Κἀκεῖνος ὑπολαβών	Ὡς	ἄρα μὴ γενέσθαι μέν, ἔφη,
[102, 0]	Διὸ καὶ τοῦτο μὲν ἐατέον	ὡς	βλαβερὸν καὶ φαῦλον καὶ σπουδαίοις
[106, 0]	ἐστι, κἀκεῖνα πάλιν μεταπεσόντα ταῦτα.	Ὡς	γὰρ ἐκ τοῦ αὐτοῦ πηλοῦ
[121, 0]	καὶ κατὰ φύσιν διαγωγὴν ἐλθεῖν.	Ὡς	γὰρ οὐδὲ συμβιῶν ἡμῖν ἡδέως
[117, 0]	τούτων ὁ πρῶτος Ὅμηρος λέγων·	Ὡς	δὲ πατὴρ οὗ παιδὸς ὀδύρεται
[111, 0]	καὶ ἐξαλείφειν εἰς τὸ δυνατόν.	Ὡς	δὲ τοῦτο ῥᾴδιον, καταφανὲς ἐκ
[121, 0]	ἀπορῆτόν τι τὼ ἑτέρω, ἵν´	ὡς	δικαιοτάτη ἡ κρίσις ᾖ περὶ
[121, 0]	ᾖ, ἔρχονται αὐτοῖς πολλοὶ μαρτυρήσοντες	ὡς	δικαίως βεβιώκασιν. Οἱ οὖν δικασταὶ
[120, 0]	κατ´ ἰδίαν ὑπομνηματισάμενός σοι παρέξομαι,	ὡς	ἐβουλήθης· τάδε δὲ πρὸς τὸ
[110, 0]	ἀλλὰ μυρίαι τὸν αὐτὸν ἐξήντλησαν	ὡς	ἐγὼ βίον. Τούτοις γὰρ οἰκείως
[120, 0]	λόγου, ὃν σὺ μὲν ἡγήσῃ,	ὡς	ἐγὼ οἶμαι, μῦθον, ἐγὼ δὲ
[111, 0]	ἀναρπαγῆναι. Τίς γὰρ ἂν εἴποι	ὡς	ἔδει; Πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα
[115, 0]	στόματος ὂν τοῖς ἀνθρώποις ὁρᾷς	ὡς	ἐκ πολλῶν ἐτῶν περιφέρεται θρυλούμενον.
[115, 0]	λέγουσι δήπου μετὰ τὴν θήραν	ὡς	ἔλαβε τὸν Σειληνὸν διερωτῶντι καὶ
[111, 0]	ὁμολογοῦμεν εἶναι, συστέλλειν καὶ ποιεῖν	ὡς	ἐλάχιστον καὶ ἐξαλείφειν εἰς τὸ
[121, 0]	ὅτι ὁ θάνατος τυγχάνει ὤν,	ὡς	ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδὲν ἄλλο ἢ
[117, 0]	πατρίδος παρόντων τῶν γονέων, ὀδύρονται	ὡς	ἐξαρπασθέντος ἐκ τῶν χειρῶν καὶ
[108, 0]	ἐν ᾧ ἂν ζῶμεν, οὕτως,	ὡς	ἔοικεν, ἐγγυτάτω ἐσόμεθα τοῦ εἰδέναι,
[108, 0]	αὐτὰ τὰ πράγματα· (καὶ τότε,	ὡς	ἔοικεν, ἡμῖν ἔσται οὗ ἐπιθυμοῦμεν
[106, 0]	τῶν ἴσα καὶ μείζω δυστυχούντων,	ὡς	ἐσομένην ἐλαφροτέραν. Ἐνταῦθα γὰρ ἄν
[108, 0]	ὂν τῶν ἀγαθῶν, δεδίασι δ´	ὡς	εὖ εἰδότες ὅτι μέγιστον τῶν
[113, 0]	ἐτῶν ἀριθμοῦ πάντως ἂν ἐμακαρίζομεν	ὡς	εὐδαιμονέστατον καὶ τελειότατον διαπεράσαντα βίον.
[112, 0]	ἦλθεν ὕστερον. Τὸν οὖν Δία,	ὡς	ἠξίου καὶ αὑτῷ τιμὴν δοθῆναι,
[119, 0]	γὰρ οἱ ταῖς ἀρεταῖς διενεγκόντες	ὡς	θεοφιλεῖς νέοι μετέστησαν πρὸς τὸ
[114, 0]	ἐστὶν ἐσχάτης, καίτοι γ´ ὁρῶντας	ὡς	καὶ οἱ βαρυλυπότατοι καὶ πολυπενθέστατοι
[116, 0]	τελευτήσει, οὐκ ἂν οὕτως ἐδυσχέραινεν	ὡς	καὶ τὸ ζῆν ἐθέλειν ἐκλιπεῖν
[115, 0]	καὶ τὸ βλασφημεῖν οὐχ ὅσιον	ὡς	κατὰ βελτιόνων ἡγούμεθα καὶ κρειττόνων
[111, 0]	παραινοῦντι τὰ μὲν ἀγαθὰ ποιεῖν	ὡς	μέγιστα, τὰ δὲ κακὰ συστέλλειν
[109, 0]	ἐπί τι ψυχομαντεῖον, προθυσάμενον δ´	ὡς	νόμος ἐγκοιμᾶσθαι καὶ ἰδεῖν ὄψιν
[108, 0]	(ἔστι δὲ φρόνησις) ἐπειδὰν τελευτήσωμεν,	ὡς	ὁ λόγος σημαίνει, ζῶσι δ´
[106, 0]	θάνατον εἶναι κακόν, λέγων ὧδε·	Ὡς	οὐ δικαίως θάνατον ἔχθουσιν βροτοί,
[110, 0]	ἐπὶ τούτων οὐδὲν ἔστι, δῆλον	ὡς	οὐδ´ ἐπὶ τοῦ θανάτου πρὸς
[107, 0]	καθεύδοντας μηδέν ἐστι κακόν, δῆλον	ὡς	οὐδὲ περὶ τοὺς τετελευτηκότας εἴη
[111, 0]	ἐφ´ ὧν ἄν τις εἴποι	ὡς	Οὐκ ἔδει πραχθῆναι πέπρακται καὶ
[115, 0]	ἀποθανεῖν ὡς τάχιστα. Δῆλον οὖν	ὡς	οὔσης κρείττονος τῆς ἐν τῷ
[112, 0]	ταῖς τοιαύταις συμφοραῖς ἡσυχίαν ἔχειν,	ὡς	οὔτε δήλου ὄντος τοῦ κακοῦ
[111, 0]	πρὸς ἄλλον διεξιόντα μετὰ σπουδῆς	ὡς	οὐχ ὁ μακρότατος βίος ἄριστος
[118, 0]	ψυχῆς ἀποθεραπεύειν Παιωνίοις λόγου φαρμάκοις,	ὡς	πάντων μᾶλλον ἢ ἀλυπίας ἀναβολὴν
[111, 0]	ἐστὶν ἀγαθόν, δεῖ ποιεῖν αὐτὸ	ὡς	πλεῖστον καὶ μέγιστον· εἰ δ´,
[115, 0]	ἀγαθῶν ἀπεστέρηνται· τοῦτο γὰρ ἄδηλον,	ὡς	πολλάκις εἴπομεν, εἴτ´ ἀγαθῶν ἀπεστερημένοι
[113, 0]	ἀγνοοῦντες ὅτι ὁ ἄωρος θάνατος	ὡς	πρὸς τὴν τῶν ἀνθρώπων φύσιν
[116, 0]	οὖν ἐν διανοίᾳ τις ἔχων	ὡς	πυθόχρηστα (παραγγέλματα πρὸς πάντα τὰ
[115, 0]	δεύτερον δέ, τὸ γενομένους ἀποθανεῖν	ὡς	τάχιστα. Δῆλον οὖν ὡς οὔσης
[108, 0]	ἀπαλλαττόμενοι τῆς τοῦ σώματος ἀφροσύνης,	ὡς	τὸ εἰκός, μετὰ τοιούτων ἐσόμεθα,
[118, 0]	ἡμᾶς. Τούτων γὰρ Ἀναξαγόραν παρειλήφαμεν,	ὥς	φασι, φυσιολογοῦντα καὶ διαλεγόμενον τοῖς
[115, 0]	Πολλοῖς γὰρ καὶ σοφοῖς ἀνδράσιν,	ὥς	φησι Κράντωρ, οὐ νῦν ἀλλὰ
[104, 0]	πιέζει ς´ ἀφανοῦς σφυρηλάτοις ἀνάγκαις	ὥς	φησι Πίνδαρος. Ὅθεν ὀρθῶς ὁ
[118, 0]	βίον, Πάραλόν τε καὶ Ξάνθιππον,	ὥς	φησι Πρωταγόρας, εἰπὼν οὕτως· Τῶν
[116, 0]	οὖν ἐοίκαμεν ὅτι οὐ μόνον,	ὥς	φησιν Εὐριπίδης, Τὰ χρήματα οὐκ
[104, 0]	φύει, ἔαρος δ´ ἐπιγίγνεται ὥρη·	ὣς	ἀνδρῶν γενεὴ ἡ μὲν φύει
[105, 0]	τις πρῆξις πέλεται κρυεροῖο γόοιο.	Ὣς	γὰρ ἐπεκλώσαντο θεοὶ δειλοῖσι βροτοῖσι,
[103, 0]	οὐκ ἔστι μὴ χρεὼν ποιεῖν.	Ὥσπερ	γὰρ ἐν φυτοῖς ποτὲ μὲν
[120, 0]	σοι λέξω ἃ μέλλω λέγειν.	Ὥσπερ	γὰρ Ὅμηρος λέγει, διενείμαντο τὴν
[109, 0]	πάσης ἀπαλλαγὴ λύπης καὶ φροντίδος.	Ὥσπερ	γὰρ οὔτ´ ἀγαθὸν ἡμῖν ἔπεστιν
[120, 0]	καὶ φιλοσόφων λόγος ἐστὶν ἀληθὴς	ὥσπερ	εἰκὸς ἔχειν, οὕτω καὶ τοῖς
[112, 0]	βουλεύεσθαι περὶ τοῦ γεγονότος καὶ	ὥσπερ	ἐν πτώσει κύβων πρὸς τὰ
[111, 0]	πλεῖστον καὶ μέγιστον· εἰ δ´,	ὥσπερ	ἡ ἀλήθεια ἔχει, κακὸν αὐτὸ
[111, 0]	βίον οἱ ποιηταὶ παρέδοσαν ἡμῖν,	ὥσπερ	κἀκεῖνον Ὃν περὶ κῆρι φίλει
[116, 0]	οὐδείς ἐστιν ὡρισμένος τῆς ἀποδόσεως,	ὥσπερ	οὐδὲ τοῖς τραπεζίταις τῆς τῶν
[109, 0]	καθίστανται (τῇ πρὸ τῆς γενέσεως.	Ὥσπερ	οὖν οὐδὲν ἦν ἡμῖν πρὸ
[112, 0]	γιγνομένην, οἷον δάκρυα καὶ λύπας.	Ὥσπερ	οὖν τοὺς ἄλλους δαίμονας, ὑφ´
[116, 0]	συμβέβηκεν. Ἔχομεν γὰρ τὸ ζῆν	ὥσπερ	παρακαταθεμένοις θεοῖς ἐξ ἀνάγκης, καὶ
[120, 0]	μὲν τοὺς πρεσβυτέρους τῶν φίλων	ὥσπερ	πατέρας, στέργων δὲ τοὺς ὁμήλικας
[106, 0]	Οὐδέν· ἡ λύπη δ´ ἔχει	(ὥσπερ	τὰ δένδρα ταῦτα καρπὸν τὰ
[117, 0]	τι, τοῦτ´ ἀεὶ πρόχειρον ἔχουσιν	ὥσπερ	ὑπέκκαυμα τῆς λύπης. Ἐὰν ταχέως,
[112, 0]	καὶ οὐκ ἂν νῦν ἀπαράσκευος	ὥσπερ	ὑπὸ πολεμίων ἐξαίφνης ἐπελθόντων ἐλήφθης.
[103, 0]	τ´ ἐστὶ μέτριά σοι κακά.	Ὥστ´	ἀνὰ μέσον που καὶ τὸ
[108, 0]	ἐφάπτεσθαι μὴ οὐ θεμιτὸν ᾖ.	Ὥστ´	εἰ καὶ προσέοικε μετάγειν εἰς
[114, 0]	τῆς ἀλογιστίας κακῶν συγκηδευομένων αὐτοῖς,	ὥστ´	ἐπιφθέγξασθαι τὸ Ὁμηρικόν Μυρομένοισι δὲ
[106, 0]	εἰς τὸ κοινὸν τὰς ἀτυχίας,	ὥστε	διελέσθαι τὸ ἴσον ἕκαστον, ἀσμένως
[110, 0]	καὶ οὗτος οὕτως ἐστὶν εὐπαραμύθητος,	ὥστε	καὶ ὑπὸ τῶν τυχόντων ποιητῶν
[111, 0]	~Ἀναγκαίως δ´ ἔχει (βίον θερίζειν	ὥστε	κάρπιμον στάχυν, καὶ τὸν μὲν
[106, 0]	ἐλάττω τὴν ἑαυτοῦ ποιῶν λύπην.	Ὥστε	καταφανὲς εἶναι ὅτι ὁ παραμυθούμενος
[108, 0]	παρέχει καὶ ταραχὴν καὶ ἐκπλήττει,	ὥστε	μὴ δύνασθαι ὑπ´ αὐτοῦ καθορᾶν
[110, 0]	ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν	ὥστε	μὴ θανεῖν. Οὓς χρῆν, ἐπειδὰν
[103, 0]	οὕτως εἰσὶν ἀβέλτεροι καὶ κεναυχεῖς,	ὥστε	μικρὸν ἐπαρθέντες ἢ διὰ χρημάτων
[114, 0]	ὅπερ πολλοῖς ἤδη συνέβη περιμένειν,	ὥστε	πρὶν ἀπώσασθαι τὰ πένθη κακουχουμένους
[111, 0]	ταὐτὰ δήπου γ´ ἂν συνέπιπτεν,	ὥστε	τὰ πρὸ μέσης τῆς ἡμέρας
[108, 0]	παντοδαπῶν καὶ φλυαρίας ἐμπίπλησιν ἡμᾶς,	ὥστε	τὸ λεγόμενον ὡς ἀληθῶς τῷ
[115, 0]	ἀρχαῖα καὶ παλαιὰ παρ´ ἡμῖν,	ὥστε	τὸ παράπαν οὐδεὶς οἶδεν οὔτε
[102, 0]	τὴν σαυτοῦ φύσιν σῴζων βεβαίως,	ὥστε	χρυσὸς ἐν πυρί. ~Πεπαιδευμένων δ´
[121, 0]	τῆς ἑαυτῶν ὀφθαλμούς τε καὶ	ὦτα	καὶ ὅλον τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι.
[113, 0]	τοῦ σώματος ἀποτέμνουσι, ῥῖνας καὶ	ὦτα,	καὶ τὸ ἄλλο σῶμα καταικίζοντες,
[114, 0]	ἐν τῷ τὸν ἀγαπώμενον ὠφελεῖν·	ὠφέλεια	δ´ ἐστὶ τοῖς (ἀφῃρημένοις ἡ
[111, 0]	χρόνῳ πολλὴν πρὸς τὸν βίον	ὠφέλειαν	ἔχομεν. Τό τε πολὺ δήπουθεν
[111, 0]	ποθοῦντες ἀλλὰ τὰς ἀπ´ αὐτῶν	ὠφελείας	φανήσονται. Εἰ δὲ τῶν τεθνεώτων
[114, 0]	ἀλλ´ ἐν τῷ τὸν ἀγαπώμενον	ὠφελεῖν·	ὠφέλεια δ´ ἐστὶ τοῖς (ἀφῃρημένοις
[110, 0]	θανεῖν. Οὓς χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν	ὠφελῶσι	γῆν, θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 8/10/2009