HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales - Consolation a Apollonius

Liste des contextes (ordre alphabétique)

φ = 133 formes différentes pour 216 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

>
Livre, Chap.

[119, 0]   νέος. Ἀλλ´ ἴσως ὑποτυχὼν ἂν φαίης, Ἀπολλώνιε φίλτατε, σφόδρ´ ἦν ἐπιτεταγμένος

[105, 0]   τῶν συντυράννων ἐτελεύτησεν. Ὑπερφυῶς δὲ φαίνεται περὶ τὴν παραμυθίαν (ὁ ποιητὴς

[112, 0]   παρὰ τῷ Εὐριπίδῃ Θησεὺς παρεσκευάσθαι φαίνεται πρὸς τὰ τοιαῦτα· ἐκεῖνος γάρ

[112, 0]   συνεχῶς ὑπὸ σοῦ. Θαυμασίως δὴ φαίνεται τῷ λόγῳ πείσας οὗτος παρελέσθαι

[104, 0]   φησι Πίνδαρος. Ὅθεν ὀρθῶς ὁ Φαληρεὺς Δημήτριος εἰπόντος Εὐριπίδου Ὁ δ´

[108, 0]   ἔσται οὗ ἐπιθυμοῦμεν καὶ οὗ φαμεν ἐρᾶν (ἔστι δὲ φρόνησις) ἐπειδὰν

[112, 0]   τὸν υἱὸν τοιούτῳ χρήσασθαι λόγῳ, φάμενον ὅτι καθ´ ὃν χρόνον ὁ

[109, 0]   οὖν ὅστις εἴη. Καὶ τὸν φάναι Δαίμων τοῦ υἱέος σου, καὶ

[109, 0]   θανάτου. Καὶ τὸν Ἐπὶ τούτῳ, φάναι, ἥκω. Ἀλλὰ δέξαι παρὰ τοῦδ´

[107, 0]   ἀπαιτῇ· εὐγνωμονέστατοι γὰρ ἂν οὕτω φανείημεν. Οἶμαι δὲ καὶ τὴν φύσιν

[107, 0]   λέγειν; Αὐτὸ γὰρ τὸ πρᾶγμα φανερόν ἐστι πᾶσιν ἀνθρώποις, μαρτυρεῖ δὲ

[111, 0]   ἀλλὰ τὰς ἀπ´ αὐτῶν ὠφελείας φανήσονται. Εἰ δὲ τῶν τεθνεώτων ἕνεκα

[116, 0]   βλάσταις τε τέκνων βριθομένα γλυκερὸν φάος ὁρῶσα τελευτήσει, οὐκ ἂν οὕτως

[109, 0]   κἂν ἄλλον εἰσῆλθε, μήποτ´ εἴη φαρμάκοις ἀπολωλώς· (τοῦτον γὰρ εἶναι μόνον

[118, 0]   τῆς ψυχῆς ἀποθεραπεύειν Παιωνίοις λόγου φαρμάκοις, ὡς πάντων μᾶλλον ἢ ἀλυπίας

[105, 0]   δάκρυ´ ἡμῖν τῶν κακῶν ἦν φάρμακον, ἀεί θ´ ὁ κλαύσας τοῦ

[114, 0]   τύχας, ἐγὼ δ´ ἂν εἴποιμι φάρμακον ἀλυπίας εἶναι μέγιστον. Τὸ δὲ

[102, 0]   Ἄλλο δέ γ´ ἐπ´ ἄλλῃ φάρμακον κεῖται νόσῳ· λυπουμένῳ μὲν μῦθος

[103, 0]   ἡτέρα. Κράτιστον δὴ πρὸς ἀλυπίαν φάρμακον ὁ λόγος καὶ ἡ διὰ

[102, 0]   εὐθὺς προσφέρουσι τὰς διὰ τῶν φαρμάκων βοηθείας, ἀλλ´ ἐῶσι τὸ βαρῦνον

[108, 0]   Βίτωνα τοὺς Ἀργείους νεανίσκους διηγήσομαι. Φασὶ γὰρ τῆς μητρὸς αὐτῶν ἱερείας

[112, 0]   καταφανὲς ἐκ τῆς τοιαύτης παραμυθίας. ~Φασὶ γάρ τινα τῶν ἀρχαίων φιλοσόφων

[109, 0]   περὶ τὸν Ἰταλὸν Εὐθύνοον τοιαῦτά φασι γενέσθαι. Εἶναι μὲν γὰρ αὐτὸν

[102, 0]   εἶναι πάντων· Διὰ λύπην γάρ, φασί, καὶ μανίαν γίγνεσθαι πολλοῖσι καὶ

[120, 0]   τῷ Πλάτωνι Σωκράτης· Ἄκουε δή, φασί, μάλα καλοῦ λόγου, ὃν σὺ

[112, 0]   ἀφανίζοντας. Τὸν τῶν Λυκίων νομοθέτην φασὶ προστάξαι τοῖς αὑτοῦ πολίταις, ἐπὰν

[107, 0]   τῶν ἀνθρώπων ὄντος οἷον οὗτοί φασι, πῶς οὐκ εὐδαιμονίζειν μᾶλλον προσήκει

[115, 0]   πάνυ ῥᾳδίως· στρογγύλα γὰρ εἶναί φασι ταῦτα καὶ συνεχῆ καὶ πρὸς

[118, 0]   Τούτων γὰρ Ἀναξαγόραν παρειλήφαμεν, ὥς φασι, φυσιολογοῦντα καὶ διαλεγόμενον τοῖς γνωρίμοις,

[102, 0]   καὶ ὑπὸ τῆς ἐν ἡμῖν φαύλης γίγνεσθαι δόξης. Διὸ καὶ τοῦτο

[102, 0]   μὲν ἐατέον ὡς βλαβερὸν καὶ φαῦλον καὶ σπουδαίοις ἀνδράσιν ἥκιστα πρέπον,

[110, 0]   ᾠήθημεν τεύξεσθαι παρ´ αὐτοῦ. Οὐ φαύλως γὰρ ἂν δόξειεν ὁ παρὰ

[108, 0]   δωρεᾶς. Ὧν τοὺς μὲν ἄλλους φειδόμενος τῆς συμμετρίας τοῦ συγγράμματος παραλείψω·

[114, 0]   (ἐπεβίωσαν, πάντως ἂν ἐπειράθησαν. Ἃ φειδόμενος τῆς τοῦ λόγου συμμετρίας παρέλιπον,

[118, 0]   μεταξὺ χρόνου τῆς ζωῆς ὄντος. Φειστέον οὖν, ὅπως εὔθυμόν τε καὶ

[103, 0]   που καὶ τὸ λοιπὸν ὂν φέρε. Ἀλλ´ ὅμως τοιούτων ὄντων τῶν

[104, 0]   θεοὶ μάκαρες τελέουσι, (καὶ τὰ φέρει ἀεκαζόμενος τετληότι θυμῷ καί τοῖος

[117, 0]   ~Τὰ προσπεσόντα δ´ ὅστις εὖ φέρει βροτῶν, (ἄριστος εἶναι σωφρονεῖν τέ

[109, 0]   δέξαι παρὰ τοῦδ´ ἅ σοι φέρει, ἐκ γὰρ τούτων ἅπαντ´ εἴσῃ

[107, 0]   τὸ μέλλον οὐδὲν εἰ κέρδος φέρει; Εὐριπίδης δέ· Τὰ θνητὰ πράγματ´

[102, 0]   λαχόντα μὲν ἄρχειν ἀπολαχόντα δὲ φέρειν ἀνεπαχθῶς τὴν τύχην, οὕτω καὶ

[116, 0]   πράγματα ῥᾳδίως ἐφαρμόζειν δυνήσεται καὶ φέρειν αὐτὰ δεξιῶς, εἴς τε τὴν

[102, 0]   οἰκεῖον ὅρον ἔχων καὶ δυνάμενος φέρειν δεξιῶς τά τε προσηνῆ καὶ

[102, 0]   οὐδὲ τὰς εὐπραγίας (ἂν ἐμφρόνως φέρειν δύναιντο καὶ μετρίως. Τῶν μὲν

[118, 0]   κοινὰ τοῦ βίου συμπτώματα κοινῶς φέρειν καὶ τὰ ἀνθρώπινα ἀνθρωπίνως, καὶ

[110, 0]   κακῶν ἢ οὔ, χρὴ μὴ φέρειν οὕτω βαρέως ὡς ἀπολωλεκότας πάνθ´

[107, 0]   ὦν οὐ δύνανται νήπιοι κόσμῳ φέρειν. Σοφοκλῆς δέ· Σὺ δ´ ἄνδρα

[102, 0]   ἐντυγχάνειν σοι καὶ παρακαλεῖν ἀνθρωπίνως φέρειν τὸ συμβεβηκὸς ἀνοίκειον ἦν, παρειμένῳ

[121, 0]   ἐν τῇ τριόδῳ ἐξ ἧς φέρετον τὼ ὁδώ, ἡ μὲν εἰς

[113, 0]   Ἀλλὰ τοὺς τούτων θανάτους ῥᾳδίως φέρομεν καὶ εὐθύμως, τοὺς δὲ τῶν

[115, 0]   καὶ συνεχῆ καὶ πρὸς ἄλληλα φερόμενα κατὰ πολλὰς αἰτίας, τὰ δ´

[118, 0]   ὁρέων τὰ ἑωυτοῦ πένθεα ἐρρωμένως φέροντα, μεγαλόφρονά τε καὶ ἀνδρήιον ἐδόκεε

[110, 0]   τάδ´ ἄχθονται βροτοὶ εἰς γῆν φέροντες γῆν. ~Ἀναγκαίως δ´ ἔχει (βίον

[112, 0]   πρόσθεν οὐδὲν προβαῖνον τῷ χαλεπῶς φέροντι· ἐμποδὼν γὰρ γίγνεσθαι τὸ λυπεῖσθαι

[105, 0]   νυκτὶ αὐτόματοι φοιτῶσι, κακὰ θνητοῖσι φέρουσαι σιγῇ, ἐπεὶ φωνὴν ἐξείλετο μητίετα

[117, 0]   τοῦ ζῆν ἀώρους; Ὅθεν οὐδὲν φευκτὸν νομιστέον αὐτοὺς πάσχειν (Δεινὸν γὰρ

[102, 0]   τὰ πένθη παρὰ φύσιν εἶναί φημι καὶ ὑπὸ τῆς ἐν ἡμῖν

[118, 0]   προϊάψει, μοῖραν δ´ οὔ τινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν, οὐ κακὸν

[120, 0]   καὶ μαθητὴν Γοργίου τοῦ ῥήτορος. Φησὶ γὰρ ὁ παρὰ τῷ Πλάτωνι

[110, 0]   παῖς καὶ ἄγαν ἄωρος ἐτελεύτησε. Φησὶ γὰρ οὕτως· Ἔφυ μὲν οὐδεὶς

[118, 0]   μοῖραν ἐν ἄλλοις ὁ ποιητής φησι· (Γεινομένῳ ἐπένησε λίνῳ, ὅτε μιν

[115, 0]   τὰς τοῦ φιλοσόφου λέξεις παραθέσθαι. Φησὶ δὴ ἐν τῷ Εὐδήμῳ ἐπιγραφομένῳ

[106, 0]   παραμυθούμενος τὴν Δανάην δυσπαθοῦσαν Δίκτυς φησί· Δοκεῖς τὸν Ἅιδην σῶν τι

[110, 0]   Καλῶς οὖν ὁ Ἐπίχαρμος Συνεκρίθη φησί καὶ διεκρίθη καὶ ἀπῆνθεν ὅθεν

[116, 0]   ὁ δὲ Πίνδαρος· Σοφοὶ δέ, φησί, καὶ τὸ μηδὲν ἄγαν’ ἔπος

[104, 0]   ἀνθρώποιο. Οὐ μὲν γάρ ποτέ φησι κακὸν πείσεσθαι ὀπίσσω, ὄφρ´ ἀρετὴν

[115, 0]   γὰρ καὶ σοφοῖς ἀνδράσιν, ὥς φησι Κράντωρ, οὐ νῦν ἀλλὰ πάλαι

[110, 0]   τῶν τὰς μακρὰς νοσηλείας ὑπομενόντων φησί· Μισῶ δ´ ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν

[110, 0]   λέγων Εἰ μὲν γὰρ οἰκεῖ, φησί, νερτέρας ὑπὸ χθονός ἐν τοῖσιν

[118, 0]   τὸν ἐν ὁτῳοῦν Ἀμβολιεργὸν ἄταις, φησί, παλαίειν, τὸ κυκλούμενον τοῦτο παρὰ

[104, 0]   ς´ ἀφανοῦς σφυρηλάτοις ἀνάγκαις ὥς φησι Πίνδαρος. Ὅθεν ὀρθῶς ὁ Φαληρεὺς

[109, 0]   περὶ Ἀγαμήδους δὲ καὶ Τροφωνίου φησὶ Πίνδαρος τὸν νεὼν τὸν ἐν

[118, 0]   Πάραλόν τε καὶ Ξάνθιππον, ὥς φησι Πρωταγόρας, εἰπὼν οὕτως· Τῶν γὰρ

[104, 0]   τῶν τέκνων τελευτῇ τὸν Ἱπποκλέα φησί· Ταῦτα γὰρ πᾶσα αὕτη ἡ

[112, 0]   κακῶν. Ἀλλ´ οὐ γὰρ ἤλπιζον, φησί, ταῦτα (πείσεσθαι, οὐδὲ προσεδόκων. Ἀλλ´

[110, 0]   γὰρ τὸ τοῦ Ἀρκεσιλάου. Τοῦτο, φησί, τὸ λεγόμενον κακὸν ὁ θάνατος

[107, 0]   μάλιστα παρεμφαίνει. Πάλιν τέ πού φησι τὸν θάνατον εἶναι Χάλκεον ὕπνον,

[110, 0]   Θέασαι γὰρ οἷα περὶ τούτου φησὶ τῶν κωμικῶν τις πρὸς τὸν

[119, 0]   ἀγαπητὴν ἀπολέσαντα θυγατέρα, περὶ ἧς φησιν Αἰσχίνης, κατηγορεῖν αὐτοῦ δόξας, ταυτί·

[113, 0]   τὸν Ἀχιλλέα μάχης, ἐν οἷς φησιν· Ἀλλ´ εἰσέρχεο τεῖχος, ἐμὸν τέκος,

[115, 0]   συμφορὰν τὴν μεγίστην· τοῦτο δέ φησιν Ἀριστοτέλης καὶ τὸν Σειληνὸν συλληφθέντα

[112, 0]   πρὸς τὰ τοιαῦτα· ἐκεῖνος γάρ φησιν· Ἐγὼ δὲ ταῦτα παρὰ σοφοῦ

[120, 0]   ἀπείρατός ἐστιν· ὁ (Βίος γάρ, φησὶν Εὐριπίδης, ὄνομ´ ἔχει μόνον πόνος

[116, 0]   ἐοίκαμεν ὅτι οὐ μόνον, ὥς φησιν Εὐριπίδης, Τὰ χρήματα οὐκ ἴδια

[119, 0]   εἱμαρμένην ἐπανάγειν πορείαν, καλούσης αὐτῆς, φησίν, ἤδη πρὸς ἑαυτήν. Ἀλλ´ ἄωρος

[106, 0]   ἔστιν ὁ θάνατος; Καί, ᾗ φησιν Ἡράκλειτος, Ταὐτό γ´ ἔνι ζῶν

[102, 0]   οὐκ ἀποδοκιμαστέον. Μὴ γὰρ νοσοῖμεν φησὶν ὁ ἀκαδημαϊκὸς Κράντωρ, Νοσήσασι δὲ

[104, 0]   πεπόνθαμεν. Ἄσκοπος γὰρ ἡ τύχη, φησὶν ὁ Θεόφραστος, καὶ δεινὴ παρελέσθαι

[116, 0]   Διὸ καὶ περὶ μὲν τούτου φησὶν ὁ Ἴων οὕτως· Τὸ Γνῶθι

[108, 0]   μακάριον. Μυρίας μὲν γὰρ ἡμῖν, φησὶν ὁ Πλάτων, ἀσχολίας παρέχει τὸ

[120, 0]   ἄλλῳ θρήνῳ περὶ ψυχῆς λέγων φησίν· Ὀλβίᾳ δ´ ἅπαντες αἴσᾳ λυσίπονον

[107, 0]   ζῆν. Ὁ γοῦν Σιμωνίδης, (Ἄνθρώπων, φησίν, ὀλίγον μὲν κάρτος, ἄπρακτοι δὲ

[114, 0]   κακῶς πράττειν ὁ μὲν Κράντωρ φησὶν οὐ μικρὸν εἶναι κούφισμα πρὸς

[104, 0]   ἐξ ὧν ἐν ἄλλῳ τόπῳ φησὶν οὕτω, Βροτῶν ἕνεκα πτολεμίζειν δειλῶν,

[106, 0]   τὸ καυστὸν (κέκαυται, εἰ τὸ φθαρτὸν ἔφθαρται; Πότε γὰρ ἐν ἡμῖν

[115, 0]   μόγις πᾶσαν μηχανὴν μηχανώμενος προσηγάγετο φθέγξασθαί τι πρὸς αὐτόν, οὕτως ἀναγκαζόμενον

[104, 0]   μὲν αὔξεται βίος, τῶν δὲ φθίνει τε κἀκθερίζεται πάλιν. Ὁ δὲ

[104, 0]   ἀρούρης καρπὸν ἔδοντες, ἄλλοτε δὲ φθινύθουσιν ἀκήριοι, οὐδέ τις ἀλκή. ~(Σιμωνίδης

[114, 0]   γήραος οὐδῷ αἴσῃ ἐν ἀργαλέῃ φθίσει, κακὰ πόλλ´ ἐπιδόντα, υἷάς τ´

[105, 0]   εἰδὼς ὅτι τοῖς μεγάλοις εὐτυχήμασι φθονεῖν πέφυκεν ἡ τύχη. Θηραμένης δ´

[109, 0]   ὁ θάνατος τελεία τίς ἐστι φθορὰ καὶ διάλυσις τοῦ τε σώματος

[107, 0]   μακρᾷ καὶ πολυχρονίῳ ἢ τρίτον φθορᾷ τινι καὶ ἀφανισμῷ τοῦ τε

[109, 0]   τῆς ἐσθῆτος ἡμῶν μετὰ τὴν φθορὰν ὑπολαμβάνεις τινὰ διαφορὰν εἶναι ~πρὸς

[106, 0]   ἐξ ἐναντίας αὐτῷ ὁ τῆς φθορᾶς εἴτ´ Ἀχέρων εἴτε Κωκυτὸς καλούμενος

[120, 0]   ὄψεως χάριν καὶ τὴν εὐπροσήγορον φιλανθρωπίαν. Ἀλλὰ γὰρ ἐκεῖνος μὲν τῆς

[120, 0]   φιλόφιλος, τὸ δὲ σύμπαν εἰπεῖν φιλάνθρωπος, αἰδούμενος μὲν τοὺς πρεσβυτέρους τῶν

[111, 0]   ἢ χρείας ἢ γηροβοσκίας ἐστερήθησαν, φίλαυτος ἡ τῆς λύπης πρόφασις· οὐ

[111, 0]   ὥσπερ κἀκεῖνον Ὃν περὶ κῆρι φίλει Ζεύς τ´ αἰγίοχος καὶ Ἀπόλλων

[102, 0]   τὴν ἐκ τοῦ φιλεῖσθαι (καὶ φιλεῖν εὔνοιαν, ἣν παντὸς μᾶλλον διασῴζειν

[114, 0]   ἀλυπίας εἶναι μέγιστον. Τὸ δὲ φιλεῖν τὸν μεταλλάξαντα καὶ στέργειν οὐκ

[102, 0]   ἡμῶν αὕτη τὴν ἐκ τοῦ φιλεῖσθαι (καὶ φιλεῖν εὔνοιαν, ἣν παντὸς

[113, 0]   κῦδος ὀρέξῃς Πηλείδῃ, αὐτὸς δὲ φίλης αἰῶνος ἀμερθῇς ~(πρὸς δ´ ἐμὲ

[105, 0]   συνεβούλευε μεμνῆσθαι ὅτι ἄνθρωπός ἐστι. Φίλιππος δ´ ὁ τῶν Μακεδόνων βασιλεὺς

[120, 0]   φιλοπάτωρ γενόμενος καὶ φιλομήτωρ καὶ φιλοίκειος καὶ φιλόφιλος, τὸ δὲ σύμπαν

[120, 0]   συνήθεσιν αὐτῷ, φιλοπάτωρ γενόμενος καὶ φιλομήτωρ καὶ φιλοίκειος καὶ φιλόφιλος, τὸ

[119, 0]   τὸ πενθεῖν παρωσάμενον καὶ τὸ φιλόπατρι πρὸ τῆς τῶν ἀναγκαίων συμπαθείας

[119, 0]   εἰ συμφέρει) ἀγαθὸν δὲ καὶ φιλόπατριν, ὃ δὴ καὶ γέγονεν. (Δίωνα

[120, 0]   περίβλεπτος πᾶσι τοῖς συνήθεσιν αὐτῷ, φιλοπάτωρ γενόμενος καὶ φιλομήτωρ καὶ φιλοίκειος

[113, 0]   πενθεῖν· γυναῖκες γὰρ ἀνδρῶν εἰσι φιλοπενθέστεραι καὶ οἱ βάρβαροι τῶν Ἑλλήνων

[120, 0]   (πραότατος, πᾶσι δὲ μείλιχος καὶ φίλος διά τε τὴν ἐξ ὄψεως

[104, 0]   γὰρ πᾶσα αὕτη ἡ ἀρχαία φιλοσοφία λέγει τε καὶ παρακελεύεται. Ὧν

[108, 0]   καὶ ἐκ τούτου ἀσχολίαν ἄγομεν φιλοσοφίας πέρι διὰ ταῦτα πάντα. Τὸ

[115, 0]   Βέλτιον δ´ αὐτὰς τὰς τοῦ φιλοσόφου λέξεις παραθέσθαι. Φησὶ δὴ ἐν

[112, 0]   ~Φασὶ γάρ τινα τῶν ἀρχαίων φιλοσόφων εἰσιόντα πρὸς Ἀρσινόην τὴν βασίλισσαν

[120, 0]   τῶν παλαιῶν ποιητῶν τε καὶ φιλοσόφων λόγος ἐστὶν ἀληθὴς ὥσπερ εἰκὸς

[106, 0]   γυναικὸς αὐτῷ Λύδης, πρὸς ἣν φιλοστόργως εἶχε, παραμύθιον τῆς λύπης αὑτῷ

[122, 0]   οὖν ἀγαθοῦ καὶ γενναίου καὶ (φιλοτέκνου φρόνημα ἀναλαβὼν σεαυτόν τε καὶ

[104, 0]   ὄναρ ἄνθρωπος ἐμφαντικῶς σφόδρα καὶ φιλοτέχνως ὑπερβολῇ χρησάμενος τὸν τῶν ἀνθρώπων

[111, 0]   τ´ αἰγίοχος καὶ Ἀπόλλων παντοίην φιλότητ´, οὐδ´ ἵκετο γήραος οὐδόν. Τὴν

[122, 0]   νεανίσκου καὶ τοὺς συγγενεῖς καὶ φίλους ἔκλυσαι τῆς τοιαύτης κακοδαιμονίας, εἰς

[118, 0]   ἐχρησάμεθά ποτε πρὸς συγγενεῖς ἢ φίλους ἐν ταῖς παραπλησίοις γενομένους (συμφοραῖς,

[102, 0]   καὶ τὰ πρὸς γονεῖς (καὶ φίλους ὅσια καὶ δίκαια διαφυλάξαντος. Τότε

[119, 0]   ῥηθέντι τούτῳ· Ὃν οἱ θεοὶ φιλοῦσιν ἀποθνῄσκει νέος. Ἀλλ´ ἴσως ὑποτυχὼν

[120, 0]   καὶ φιλομήτωρ καὶ φιλοίκειος καὶ φιλόφιλος, τὸ δὲ σύμπαν εἰπεῖν φιλάνθρωπος,

[121, 0]   ἀλλήλοιν. Ταῦτά σοι συναγαγών, Ἀπολλώνιε φίλτατε, καὶ συνθεὶς μετὰ πολλῆς ἐπιμελείας

[119, 0]   ἴσως ὑποτυχὼν ἂν φαίης, Ἀπολλώνιε φίλτατε, σφόδρ´ ἦν ἐπιτεταγμένος ὁ νεανίσκος

[102, 0]   νόσῳ· λυπουμένῳ μὲν μῦθος εὐμενὴς φίλων, ἄγαν δὲ μωραίνοντι νουθετήματα. (Πολλῶν

[102, 0]   ἀπαιτεῖν ἔοικε τὴν παρὰ τῶν φίλων βοήθειαν, καλῶς ἔχειν ὑπέλαβον τῶν

[119, 0]   τὸν Συρακόσιον συνεδρεύοντα μετὰ τῶν φίλων, κατὰ τὴν οἰκίαν θορύβου γενομένου

[120, 0]   αἰδούμενος μὲν τοὺς πρεσβυτέρους τῶν φίλων ὥσπερ πατέρας, στέργων δὲ τοὺς

[102, 0]   ἀλλ´ ἐῶσι τὸ βαρῦνον τῆς φλεγμονῆς δίχα τῆς τῶν ἔξωθεν περιχρίστων

[108, 0]   φόβων καὶ εἰδώλων παντοδαπῶν καὶ φλυαρίας ἐμπίπλησιν ἡμᾶς, ὥστε τὸ λεγόμενον

[108, 0]   ὁ νοῦς τῆς θνητῆς ἀναπίμπλαται φλυαρίας, εὔδαιμόν τι (καὶ μακάριον. Μυρίας

[108, 0]   τούτων οὐδ´ ὁ εἰπών· Μηδεὶς φοβείσθω θάνατον ἀπόλυσιν πόνων, ἀλλὰ καὶ

[116, 0]   τὸν ἐμφυόμενον ἡμῖν τοῦ θανάτου φόβον παρὰ τὴν ἄγνοιαν τῶν εἰωθότων

[108, 0]   ἐρώτων δὲ καὶ ἐπιθυμιῶν καὶ φόβων καὶ εἰδώλων παντοδαπῶν καὶ φλυαρίας

[120, 0]   ἀελίου τὰν ἐνθάδε νύκτα κάτω, φοινικορόδοις τ´ ἐν λειμώνεσσι προάστιον αὐτῶν·

[105, 0]   βούβρωστις ἐπὶ χθόνα δῖαν ἐλαύνει, φοιτᾷ δ´ οὔτε θεοῖσι τετιμένος οὔτε

[121, 0]   ἔλεγον πρὸς τὸν Δία ὅτι φοιτῷέν σφισιν ἄνθρωποι ἑκατέρωσε ἀνάξιοι. Εἶπεν

[105, 0]   αἱ δ´ ἐπὶ νυκτὶ αὐτόματοι φοιτῶσι, κακὰ θνητοῖσι φέρουσαι σιγῇ, ἐπεὶ

[111, 0]   τὰ πλείστας καρπῶν ἐν βραχεῖ φορὰς ποιούμενα, καὶ ζῴων ἀφ´ ὧν

[120, 0]   τοὶ δὲ πεσσοῖς, τοὶ δὲ φορμίγγεσι τέρπονται, παρὰ δέ σφισιν εὐανθὴς

[116, 0]   θνητὰ ἐγέννησεν; Οὐ γάρ ἐστι φρένας ἔχοντος ἀνθρώπου ἀγνοεῖν ὅτι ὁ

[109, 0]   ταῦτα· Ἦ που νηπιέῃσιν ἀλύουσιν φρένες ἀνδρῶν. Εὐθύνοος κεῖται μοιριδίῳ θανάτῳ.

[112, 0]   εἴ τι πάσχοιμ´ ὧν ἐδόξαζον φρενί, (μή μοι νεῶρες προσπεσὸν μᾶλλον

[102, 0]   ς´ ἐξεπαρεῖ μεῖζον ἢ χρεὼν φρονεῖν, μηδ´ ἄν τι συμβῇ δυσχερές,

[114, 0]   δ´ ἐμὲ τὸν δύστηνον ἔτι φρονέοντ´ ἐλέησον, δύσμορον, ὅν ῥα πατὴρ

[122, 0]   ἀγαθοῦ καὶ γενναίου καὶ (φιλοτέκνου φρόνημα ἀναλαβὼν σεαυτόν τε καὶ τὴν

[113, 0]   καὶ Γαλάται καὶ πάντες οἱ φρονήματος ἀνδρειοτέρου πεφυκότες ἔμπλεῳ, μᾶλλον δ´,

[108, 0]   τῷ ὄντι ὑπ´ αὐτοῦ οὐδὲ φρονῆσαι ἡμῖν ἐγγίγνεται οὐδέποτ´ οὐδέν. Καὶ

[103, 0]   ἢ χρωμένη δεξιῶς. Οὗτοι τῆς φρονήσεως καὶ τῶν ἄλλων ἀρετῶν εἰσι

[108, 0]   οὗ φαμεν ἐρᾶν (ἔστι δὲ φρόνησις) ἐπειδὰν τελευτήσωμεν, ὡς ὁ λόγος

[103, 0]   Καὶ γὰρ περὶ τἀγαθὸν ἡ φρόνησις πραγματεύεται τετραχῶς, ἢ κτωμένη τἀγαθὰ

[114, 0]   εἱμαρμένης νόμους. (Διὸ τοὺς εὖ φρονοῦντας ἐπὶ τοῖς ἀποθνῄσκουσιν οὐ χρὴ

[102, 0]   λόγος ἀξιοῖ γίγνεσθαι τοὺς εὖ φρονοῦντας οὔτε δυσπαθεῖς· τὸ μὲν γὰρ

[112, 0]   παρὰ σοφοῦ τινος μαθὼν εἰς φροντίδας νοῦν συμφοράς τ´ ἐβαλλόμην, φυγάς

[109, 0]   καὶ πάσης ἀπαλλαγὴ λύπης καὶ φροντίδος. Ὥσπερ γὰρ οὔτ´ ἀγαθὸν ἡμῖν

[115, 0]   μὲν μόγις καὶ διὰ πολλῶν φροντίδων κτώμεθα, τὰ δὲ κακὰ πάνυ

[114, 0]   λατρείας καὶ τῶν ἀτρύτων τούτων φροντίδων τε καὶ συμφορῶν, ἃς ἀνάγκη

[106, 0]   Δοκεῖς τὸν Ἅιδην σῶν τι φροντίζειν γόων καὶ παῖδ´ ἀνήσειν τὸν

[119, 0]   σωτηρίας οὔτε τῶν ἐμῶν παραινέσεων φροντίζων. Τούτους δὴ τοὺς ἄνδρας θαυμάζουσι

[118, 0]   καὶ τῆς τοῦ σώματος ἐπιμελείας φροντίσαντες καὶ τῆς τῶν συμβιούντων ἡμῖν

[107, 0]   τὸ ὀδυνηρὸν καὶ τὸ πολλαῖς φροντίσιν ἐπηντλημένον, ἃς εἰ βουλοίμεθα καταριθμεῖσθαι,

[112, 0]   φροντίδας νοῦν συμφοράς τ´ ἐβαλλόμην, φυγάς τ´ ἐμαυτῷ προστιθεὶς πάτρας ἐμῆς

[104, 0]   τὸν βίον, ἅπερ Οὐκ ἔστι φυγεῖν βροτὸν οὐδ´ ὑπαλύξαι τὸ παράπαν

[104, 0]   ἄλλα δέ θ´ ὕλη τηλεθόωσα φύει, ἔαρος δ´ ἐπιγίγνεται ὥρη· ὣς

[104, 0]   ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἡ μὲν φύει ἡ δ´ ἀπολήγει. (Ταύτῃ δ´

[103, 0]   εἶναι, καὶ πρὸς τὰς ἀτυχίας φυλάξαι γενναίως τὸ πρέπον. Τῆς γὰρ

[103, 0]   γὰρ εὐλογιστίας ἔργον ἐστὶν ἢ φυλάξασθαι τὸ κακὸν ἐπιφερόμενον ἢ διορθώσασθαι

[105, 0]   εἰς τίνα με καιρὸν ἄρα φυλάττεις; Μετ´ οὐ πολὺν δὲ χρόνον

[103, 0]   τετραχῶς, ἢ κτωμένη τἀγαθὰ ἢ φυλάττουσα ἢ αὔξουσα ἢ χρωμένη δεξιῶς.

[104, 0]   γενεή, τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν. Φύλλα τὰ μέν τ´ ἄνεμος χαμάδις

[104, 0]   Βροτῶν ἕνεκα πτολεμίζειν δειλῶν, οἳ φύλλοισιν ἐοικότες, ἄλλοτε μέν τε ζαφλεγέες

[104, 0]   τίη γενεὴν ἐρεείνεις; Οἵη περ φύλλων γενεή, τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν.

[111, 0]   τοὺς ὑπεροχωτάτους τῶν ἡρώων καὶ φύντας ἀπὸ θεῶν πρὸ γήρως ἐκλιπόντας

[104, 0]   ἠκολούθηκεν οὐδ´ ἐφ´ ἑνὶ ὑγιεῖ, φυομένοις τε μίγνυταί τις ἐν πᾶσι

[103, 0]   μάλα δικαίως· ἀσθενέστατον γὰρ ὂν φύσει μεγίστοις οἰκονομεῖται πράγμασιν, ὅταν πέσῃ

[104, 0]   ἀληθές. Καὶ γὰρ εἰ μὴ φύσει τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον, ὑπό

[108, 0]   ἀνάγκη, μηδὲ ἀναπιμπλώμεθα τῆς τούτου φύσεως, ἀλλὰ καθαρεύωμεν ἀπ´ αὐτοῦ, (ἕως

[115, 0]   οὐδὲ μετασχεῖν τῆς τοῦ βελτίστου φύσεως (ἄριστον γὰρ πᾶσι καὶ πάσαις

[102, 0]   ἀλγεῖν καὶ δάκνεσθαι τελευτήσαντος υἱοῦ φυσικὴν ἔχει τὴν ἀρχὴν τῆς λύπης,

[114, 0]   τὸ μὴ δεῖν πέρα τοῦ φυσικοῦ καὶ μετρίου πρὸς ἄπρακτα πένθη

[114, 0]   ἀποθνῄσκουσιν οὐ χρὴ πέρα τοῦ φυσικοῦ καὶ μετρίου τῆς περὶ τὴν

[103, 0]   ἑαυτὸν εἰδέναι θνητὸν ὄντα τὴν φύσιν, ~ἀλλὰ καὶ ὅτι θνητῷ σύγκληρός

[116, 0]   δεξιῶς, εἴς τε τὴν αὑτοῦ φύσιν ἀφορῶν καὶ εἰς τὸ μὴ

[121, 0]   τὴν συνήθη σοι καὶ κατὰ φύσιν διαγωγὴν ἐλθεῖν. Ὡς γὰρ οὐδὲ

[111, 0]   δεῖ στένειν, ἅπερ δεῖ κατὰ φύσιν διεκπερᾶν; Δεινὸν γὰρ οὐδὲν τῶν

[107, 0]   πράγματ´ οἶσθά γ´ ἣν ἔχει φύσιν; (Δοκῶ μὲν οὔ· πόθεν γάρ;

[102, 0]   καὶ συναύξειν τὰ πένθη παρὰ φύσιν εἶναί φημι καὶ ὑπὸ τῆς

[113, 0]   τοῖς τετελευτηκόσιν ἀπαρτώμενοι τῆς κατὰ φύσιν ἐν τοῖς τοιούτοις μετριοπαθείας. (Ἀλλὰ

[107, 0]   φανείημεν. Οἶμαι δὲ καὶ τὴν φύσιν ὁρῶσαν τό τ´ ἄτακτον καὶ

[113, 0]   ὡς πρὸς τὴν τῶν ἀνθρώπων φύσιν οὐδὲν διαφέρει. Καθάπερ γὰρ τῆς

[119, 0]   τῷ μακαρισθέντι οὐκ ἦν κατὰ φύσιν περαιτέρω τοῦ ἀπονεμηθέντος αὐτῷ χρόνου

[102, 0]   αὑτὸς αἰεὶ μίμνε, τὴν σαυτοῦ φύσιν σῴζων βεβαίως, ὥστε χρυσὸς ἐν

[119, 0]   βίον· τοῦτο γὰρ εἶναι κατὰ φύσιν. Τὴν ἡμετέραν δηλονότι καὶ τὴν

[118, 0]   γὰρ Ἀναξαγόραν παρειλήφαμεν, ὥς φασι, φυσιολογοῦντα καὶ διαλεγόμενον τοῖς γνωρίμοις, ἀκούσαντα

[106, 0]   ποιεῖν ἀδιαλείπτως, οὕτω καὶ ἡ φύσις ἐκ τῆς αὐτῆς ὕλης (πάλαι

[114, 0]   βίον, ὃν ἔδωκεν ἡμῖν ἡ φύσις οὐκ εἰς ἅπαντα τὸν χρόνον,

[104, 0]   γὰρ αὑτὸς καρπίμοις τε γῆς φυτοῖς γένει βροτῶν τε. Τοῖς μὲν

[103, 0]   χρεὼν ποιεῖν. Ὥσπερ γὰρ ἐν φυτοῖς ποτὲ μὲν πολυκαρπίαι γίγνονται ποτὲ

[111, 0]   πανταχοῦ (θεωροῦμεν πρωτεύουσαν. Καὶ γὰρ φυτῶν ἄριστα τὰ πλείστας καρπῶν ἐν

[105, 0]   πάντων εὐδαιμονιζόμενος, ἀναφωνήσας μεγάλῃ τῇ φωνῇ, Ὦ τύχη, εἶπεν, εἰς τίνα

[105, 0]   κακὰ θνητοῖσι φέρουσαι σιγῇ, ἐπεὶ φωνὴν ἐξείλετο μητίετα Ζεύς. (Ἀπηρτημένως δὲ

[106, 0]   ἑλκύσειε καὶ τὴν τοῦ Σωκράτους φωνήν, τὴν οἰομένην, εἰ συνεισενέγκαιμεν εἰς

[106, 0]   δείξασα ἡμῖν τὸ τοῦ ἡλίου φῶς, ἡ αὐτὴ καὶ τὸν ζοφερὸν

[113, 0]   μένειν, μηδὲ τὸ τοῦ ἡλίου φῶς ὁρᾶν βουλομένους, ἐπειδὴ καὶ ὁ

Livre, Chap.
[119, 0]	νέος. Ἀλλ´ ἴσως ὑποτυχὼν ἂν	φαίης,	Ἀπολλώνιε φίλτατε, σφόδρ´ ἦν ἐπιτεταγμένος
[105, 0]	τῶν συντυράννων ἐτελεύτησεν. Ὑπερφυῶς δὲ	φαίνεται	περὶ τὴν παραμυθίαν (ὁ ποιητὴς
[112, 0]	παρὰ τῷ Εὐριπίδῃ Θησεὺς παρεσκευάσθαι	φαίνεται	πρὸς τὰ τοιαῦτα· ἐκεῖνος γάρ
[112, 0]	συνεχῶς ὑπὸ σοῦ. Θαυμασίως δὴ	φαίνεται	τῷ λόγῳ πείσας οὗτος παρελέσθαι
[104, 0]	φησι Πίνδαρος. Ὅθεν ὀρθῶς ὁ	Φαληρεὺς	Δημήτριος εἰπόντος Εὐριπίδου Ὁ δ´
[108, 0]	ἔσται οὗ ἐπιθυμοῦμεν καὶ οὗ	φαμεν	ἐρᾶν (ἔστι δὲ φρόνησις) ἐπειδὰν
[112, 0]	τὸν υἱὸν τοιούτῳ χρήσασθαι λόγῳ,	φάμενον	ὅτι καθ´ ὃν χρόνον ὁ
[109, 0]	οὖν ὅστις εἴη. Καὶ τὸν	φάναι	Δαίμων τοῦ υἱέος σου, καὶ
[109, 0]	θανάτου. Καὶ τὸν Ἐπὶ τούτῳ,	φάναι,	ἥκω. Ἀλλὰ δέξαι παρὰ τοῦδ´
[107, 0]	ἀπαιτῇ· εὐγνωμονέστατοι γὰρ ἂν οὕτω	φανείημεν.	Οἶμαι δὲ καὶ τὴν φύσιν
[107, 0]	λέγειν; Αὐτὸ γὰρ τὸ πρᾶγμα	φανερόν	ἐστι πᾶσιν ἀνθρώποις, μαρτυρεῖ δὲ
[111, 0]	ἀλλὰ τὰς ἀπ´ αὐτῶν ὠφελείας	φανήσονται.	Εἰ δὲ τῶν τεθνεώτων ἕνεκα
[116, 0]	βλάσταις τε τέκνων βριθομένα γλυκερὸν	φάος	ὁρῶσα τελευτήσει, οὐκ ἂν οὕτως
[109, 0]	κἂν ἄλλον εἰσῆλθε, μήποτ´ εἴη	φαρμάκοις	ἀπολωλώς· (τοῦτον γὰρ εἶναι μόνον
[118, 0]	τῆς ψυχῆς ἀποθεραπεύειν Παιωνίοις λόγου	φαρμάκοις,	ὡς πάντων μᾶλλον ἢ ἀλυπίας
[105, 0]	δάκρυ´ ἡμῖν τῶν κακῶν ἦν	φάρμακον,	ἀεί θ´ ὁ κλαύσας τοῦ
[114, 0]	τύχας, ἐγὼ δ´ ἂν εἴποιμι	φάρμακον	ἀλυπίας εἶναι μέγιστον. Τὸ δὲ
[102, 0]	Ἄλλο δέ γ´ ἐπ´ ἄλλῃ	φάρμακον	κεῖται νόσῳ· λυπουμένῳ μὲν μῦθος
[103, 0]	ἡτέρα. Κράτιστον δὴ πρὸς ἀλυπίαν	φάρμακον	ὁ λόγος καὶ ἡ διὰ
[102, 0]	εὐθὺς προσφέρουσι τὰς διὰ τῶν	φαρμάκων	βοηθείας, ἀλλ´ ἐῶσι τὸ βαρῦνον
[108, 0]	Βίτωνα τοὺς Ἀργείους νεανίσκους διηγήσομαι.	Φασὶ	γὰρ τῆς μητρὸς αὐτῶν ἱερείας
[112, 0]	καταφανὲς ἐκ τῆς τοιαύτης παραμυθίας.	~Φασὶ	γάρ τινα τῶν ἀρχαίων φιλοσόφων
[109, 0]	περὶ τὸν Ἰταλὸν Εὐθύνοον τοιαῦτά	φασι	γενέσθαι. Εἶναι μὲν γὰρ αὐτὸν
[102, 0]	εἶναι πάντων· Διὰ λύπην γάρ,	φασί,	καὶ μανίαν γίγνεσθαι πολλοῖσι καὶ
[120, 0]	τῷ Πλάτωνι Σωκράτης· Ἄκουε δή,	φασί,	μάλα καλοῦ λόγου, ὃν σὺ
[112, 0]	ἀφανίζοντας. Τὸν τῶν Λυκίων νομοθέτην	φασὶ	προστάξαι τοῖς αὑτοῦ πολίταις, ἐπὰν
[107, 0]	τῶν ἀνθρώπων ὄντος οἷον οὗτοί	φασι,	πῶς οὐκ εὐδαιμονίζειν μᾶλλον προσήκει
[115, 0]	πάνυ ῥᾳδίως· στρογγύλα γὰρ εἶναί	φασι	ταῦτα καὶ συνεχῆ καὶ πρὸς
[118, 0]	Τούτων γὰρ Ἀναξαγόραν παρειλήφαμεν, ὥς	φασι,	φυσιολογοῦντα καὶ διαλεγόμενον τοῖς γνωρίμοις,
[102, 0]	καὶ ὑπὸ τῆς ἐν ἡμῖν	φαύλης	γίγνεσθαι δόξης. Διὸ καὶ τοῦτο
[102, 0]	μὲν ἐατέον ὡς βλαβερὸν καὶ	φαῦλον	καὶ σπουδαίοις ἀνδράσιν ἥκιστα πρέπον,
[110, 0]	ᾠήθημεν τεύξεσθαι παρ´ αὐτοῦ. Οὐ	φαύλως	γὰρ ἂν δόξειεν ὁ παρὰ
[108, 0]	δωρεᾶς. Ὧν τοὺς μὲν ἄλλους	φειδόμενος	τῆς συμμετρίας τοῦ συγγράμματος παραλείψω·
[114, 0]	(ἐπεβίωσαν, πάντως ἂν ἐπειράθησαν. Ἃ	φειδόμενος	τῆς τοῦ λόγου συμμετρίας παρέλιπον,
[118, 0]	μεταξὺ χρόνου τῆς ζωῆς ὄντος.	Φειστέον	οὖν, ὅπως εὔθυμόν τε καὶ
[103, 0]	που καὶ τὸ λοιπὸν ὂν	φέρε.	Ἀλλ´ ὅμως τοιούτων ὄντων τῶν
[104, 0]	θεοὶ μάκαρες τελέουσι, (καὶ τὰ	φέρει	ἀεκαζόμενος τετληότι θυμῷ καί τοῖος
[117, 0]	~Τὰ προσπεσόντα δ´ ὅστις εὖ	φέρει	βροτῶν, (ἄριστος εἶναι σωφρονεῖν τέ
[109, 0]	δέξαι παρὰ τοῦδ´ ἅ σοι	φέρει,	ἐκ γὰρ τούτων ἅπαντ´ εἴσῃ
[107, 0]	τὸ μέλλον οὐδὲν εἰ κέρδος	φέρει;	Εὐριπίδης δέ· Τὰ θνητὰ πράγματ´
[102, 0]	λαχόντα μὲν ἄρχειν ἀπολαχόντα δὲ	φέρειν	ἀνεπαχθῶς τὴν τύχην, οὕτω καὶ
[116, 0]	πράγματα ῥᾳδίως ἐφαρμόζειν δυνήσεται καὶ	φέρειν	αὐτὰ δεξιῶς, εἴς τε τὴν
[102, 0]	οἰκεῖον ὅρον ἔχων καὶ δυνάμενος	φέρειν	δεξιῶς τά τε προσηνῆ καὶ
[102, 0]	οὐδὲ τὰς εὐπραγίας (ἂν ἐμφρόνως	φέρειν	δύναιντο καὶ μετρίως. Τῶν μὲν
[118, 0]	κοινὰ τοῦ βίου συμπτώματα κοινῶς	φέρειν	καὶ τὰ ἀνθρώπινα ἀνθρωπίνως, καὶ
[110, 0]	κακῶν ἢ οὔ, χρὴ μὴ	φέρειν	οὕτω βαρέως ὡς ἀπολωλεκότας πάνθ´
[107, 0]	ὦν οὐ δύνανται νήπιοι κόσμῳ	φέρειν.	Σοφοκλῆς δέ· Σὺ δ´ ἄνδρα
[102, 0]	ἐντυγχάνειν σοι καὶ παρακαλεῖν ἀνθρωπίνως	φέρειν	τὸ συμβεβηκὸς ἀνοίκειον ἦν, παρειμένῳ
[121, 0]	ἐν τῇ τριόδῳ ἐξ ἧς	φέρετον	τὼ ὁδώ, ἡ μὲν εἰς
[113, 0]	Ἀλλὰ τοὺς τούτων θανάτους ῥᾳδίως	φέρομεν	καὶ εὐθύμως, τοὺς δὲ τῶν
[115, 0]	καὶ συνεχῆ καὶ πρὸς ἄλληλα	φερόμενα	κατὰ πολλὰς αἰτίας, τὰ δ´
[118, 0]	ὁρέων τὰ ἑωυτοῦ πένθεα ἐρρωμένως	φέροντα,	μεγαλόφρονά τε καὶ ἀνδρήιον ἐδόκεε
[110, 0]	τάδ´ ἄχθονται βροτοὶ εἰς γῆν	φέροντες	γῆν. ~Ἀναγκαίως δ´ ἔχει (βίον
[112, 0]	πρόσθεν οὐδὲν προβαῖνον τῷ χαλεπῶς	φέροντι·	ἐμποδὼν γὰρ γίγνεσθαι τὸ λυπεῖσθαι
[105, 0]	νυκτὶ αὐτόματοι φοιτῶσι, κακὰ θνητοῖσι	φέρουσαι	σιγῇ, ἐπεὶ φωνὴν ἐξείλετο μητίετα
[117, 0]	τοῦ ζῆν ἀώρους; Ὅθεν οὐδὲν	φευκτὸν	νομιστέον αὐτοὺς πάσχειν (Δεινὸν γὰρ
[102, 0]	τὰ πένθη παρὰ φύσιν εἶναί	φημι	καὶ ὑπὸ τῆς ἐν ἡμῖν
[118, 0]	προϊάψει, μοῖραν δ´ οὔ τινά	φημι	πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν, οὐ κακὸν
[120, 0]	καὶ μαθητὴν Γοργίου τοῦ ῥήτορος.	Φησὶ	γὰρ ὁ παρὰ τῷ Πλάτωνι
[110, 0]	παῖς καὶ ἄγαν ἄωρος ἐτελεύτησε.	Φησὶ	γὰρ οὕτως· Ἔφυ μὲν οὐδεὶς
[118, 0]	μοῖραν ἐν ἄλλοις ὁ ποιητής	φησι·	(Γεινομένῳ ἐπένησε λίνῳ, ὅτε μιν
[115, 0]	τὰς τοῦ φιλοσόφου λέξεις παραθέσθαι.	Φησὶ	δὴ ἐν τῷ Εὐδήμῳ ἐπιγραφομένῳ
[106, 0]	παραμυθούμενος τὴν Δανάην δυσπαθοῦσαν Δίκτυς	φησί·	Δοκεῖς τὸν Ἅιδην σῶν τι
[110, 0]	Καλῶς οὖν ὁ Ἐπίχαρμος Συνεκρίθη	φησί	καὶ διεκρίθη καὶ ἀπῆνθεν ὅθεν
[116, 0]	ὁ δὲ Πίνδαρος· Σοφοὶ δέ,	φησί,	καὶ τὸ μηδὲν ἄγαν’ ἔπος
[104, 0]	ἀνθρώποιο. Οὐ μὲν γάρ ποτέ	φησι	κακὸν πείσεσθαι ὀπίσσω, ὄφρ´ ἀρετὴν
[115, 0]	γὰρ καὶ σοφοῖς ἀνδράσιν, ὥς	φησι	Κράντωρ, οὐ νῦν ἀλλὰ πάλαι
[110, 0]	τῶν τὰς μακρὰς νοσηλείας ὑπομενόντων	φησί·	Μισῶ δ´ ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν
[110, 0]	λέγων Εἰ μὲν γὰρ οἰκεῖ,	φησί,	νερτέρας ὑπὸ χθονός ἐν τοῖσιν
[118, 0]	τὸν ἐν ὁτῳοῦν Ἀμβολιεργὸν ἄταις,	φησί,	παλαίειν, τὸ κυκλούμενον τοῦτο παρὰ
[104, 0]	ς´ ἀφανοῦς σφυρηλάτοις ἀνάγκαις ὥς	φησι	Πίνδαρος. Ὅθεν ὀρθῶς ὁ Φαληρεὺς
[109, 0]	περὶ Ἀγαμήδους δὲ καὶ Τροφωνίου	φησὶ	Πίνδαρος τὸν νεὼν τὸν ἐν
[118, 0]	Πάραλόν τε καὶ Ξάνθιππον, ὥς	φησι	Πρωταγόρας, εἰπὼν οὕτως· Τῶν γὰρ
[104, 0]	τῶν τέκνων τελευτῇ τὸν Ἱπποκλέα	φησί·	Ταῦτα γὰρ πᾶσα αὕτη ἡ
[112, 0]	κακῶν. Ἀλλ´ οὐ γὰρ ἤλπιζον,	φησί,	ταῦτα (πείσεσθαι, οὐδὲ προσεδόκων. Ἀλλ´
[110, 0]	γὰρ τὸ τοῦ Ἀρκεσιλάου. Τοῦτο,	φησί,	τὸ λεγόμενον κακὸν ὁ θάνατος
[107, 0]	μάλιστα παρεμφαίνει. Πάλιν τέ πού	φησι	τὸν θάνατον εἶναι Χάλκεον ὕπνον,
[110, 0]	Θέασαι γὰρ οἷα περὶ τούτου	φησὶ	τῶν κωμικῶν τις πρὸς τὸν
[119, 0]	ἀγαπητὴν ἀπολέσαντα θυγατέρα, περὶ ἧς	φησιν	Αἰσχίνης, κατηγορεῖν αὐτοῦ δόξας, ταυτί·
[113, 0]	τὸν Ἀχιλλέα μάχης, ἐν οἷς	φησιν·	Ἀλλ´ εἰσέρχεο τεῖχος, ἐμὸν τέκος,
[115, 0]	συμφορὰν τὴν μεγίστην· τοῦτο δέ	φησιν	Ἀριστοτέλης καὶ τὸν Σειληνὸν συλληφθέντα
[112, 0]	πρὸς τὰ τοιαῦτα· ἐκεῖνος γάρ	φησιν·	Ἐγὼ δὲ ταῦτα παρὰ σοφοῦ
[120, 0]	ἀπείρατός ἐστιν· ὁ (Βίος γάρ,	φησὶν	Εὐριπίδης, ὄνομ´ ἔχει μόνον πόνος
[116, 0]	ἐοίκαμεν ὅτι οὐ μόνον, ὥς	φησιν	Εὐριπίδης, Τὰ χρήματα οὐκ ἴδια
[119, 0]	εἱμαρμένην ἐπανάγειν πορείαν, καλούσης αὐτῆς,	φησίν,	ἤδη πρὸς ἑαυτήν. Ἀλλ´ ἄωρος
[106, 0]	ἔστιν ὁ θάνατος; Καί, ᾗ	φησιν	Ἡράκλειτος, Ταὐτό γ´ ἔνι ζῶν
[102, 0]	οὐκ ἀποδοκιμαστέον. Μὴ γὰρ νοσοῖμεν	φησὶν	ὁ ἀκαδημαϊκὸς Κράντωρ, Νοσήσασι δὲ
[104, 0]	πεπόνθαμεν. Ἄσκοπος γὰρ ἡ τύχη,	φησὶν	ὁ Θεόφραστος, καὶ δεινὴ παρελέσθαι
[116, 0]	Διὸ καὶ περὶ μὲν τούτου	φησὶν	ὁ Ἴων οὕτως· Τὸ Γνῶθι
[108, 0]	μακάριον. Μυρίας μὲν γὰρ ἡμῖν,	φησὶν	ὁ Πλάτων, ἀσχολίας παρέχει τὸ
[120, 0]	ἄλλῳ θρήνῳ περὶ ψυχῆς λέγων	φησίν·	Ὀλβίᾳ δ´ ἅπαντες αἴσᾳ λυσίπονον
[107, 0]	ζῆν. Ὁ γοῦν Σιμωνίδης, (Ἄνθρώπων,	φησίν,	ὀλίγον μὲν κάρτος, ἄπρακτοι δὲ
[114, 0]	κακῶς πράττειν ὁ μὲν Κράντωρ	φησὶν	οὐ μικρὸν εἶναι κούφισμα πρὸς
[104, 0]	ἐξ ὧν ἐν ἄλλῳ τόπῳ	φησὶν	οὕτω, Βροτῶν ἕνεκα πτολεμίζειν δειλῶν,
[106, 0]	τὸ καυστὸν (κέκαυται, εἰ τὸ	φθαρτὸν	ἔφθαρται; Πότε γὰρ ἐν ἡμῖν
[115, 0]	μόγις πᾶσαν μηχανὴν μηχανώμενος προσηγάγετο	φθέγξασθαί	τι πρὸς αὐτόν, οὕτως ἀναγκαζόμενον
[104, 0]	μὲν αὔξεται βίος, τῶν δὲ	φθίνει	τε κἀκθερίζεται πάλιν. Ὁ δὲ
[104, 0]	ἀρούρης καρπὸν ἔδοντες, ἄλλοτε δὲ	φθινύθουσιν	ἀκήριοι, οὐδέ τις ἀλκή. ~(Σιμωνίδης
[114, 0]	γήραος οὐδῷ αἴσῃ ἐν ἀργαλέῃ	φθίσει,	κακὰ πόλλ´ ἐπιδόντα, υἷάς τ´
[105, 0]	εἰδὼς ὅτι τοῖς μεγάλοις εὐτυχήμασι	φθονεῖν	πέφυκεν ἡ τύχη. Θηραμένης δ´
[109, 0]	ὁ θάνατος τελεία τίς ἐστι	φθορὰ	καὶ διάλυσις τοῦ τε σώματος
[107, 0]	μακρᾷ καὶ πολυχρονίῳ ἢ τρίτον	φθορᾷ	τινι καὶ ἀφανισμῷ τοῦ τε
[109, 0]	τῆς ἐσθῆτος ἡμῶν μετὰ τὴν	φθορὰν	ὑπολαμβάνεις τινὰ διαφορὰν εἶναι ~πρὸς
[106, 0]	ἐξ ἐναντίας αὐτῷ ὁ τῆς	φθορᾶς	εἴτ´ Ἀχέρων εἴτε Κωκυτὸς καλούμενος
[120, 0]	ὄψεως χάριν καὶ τὴν εὐπροσήγορον	φιλανθρωπίαν.	Ἀλλὰ γὰρ ἐκεῖνος μὲν τῆς
[120, 0]	φιλόφιλος, τὸ δὲ σύμπαν εἰπεῖν	φιλάνθρωπος,	αἰδούμενος μὲν τοὺς πρεσβυτέρους τῶν
[111, 0]	ἢ χρείας ἢ γηροβοσκίας ἐστερήθησαν,	φίλαυτος	ἡ τῆς λύπης πρόφασις· οὐ
[111, 0]	ὥσπερ κἀκεῖνον Ὃν περὶ κῆρι	φίλει	Ζεύς τ´ αἰγίοχος καὶ Ἀπόλλων
[102, 0]	τὴν ἐκ τοῦ φιλεῖσθαι (καὶ	φιλεῖν	εὔνοιαν, ἣν παντὸς μᾶλλον διασῴζειν
[114, 0]	ἀλυπίας εἶναι μέγιστον. Τὸ δὲ	φιλεῖν	τὸν μεταλλάξαντα καὶ στέργειν οὐκ
[102, 0]	ἡμῶν αὕτη τὴν ἐκ τοῦ	φιλεῖσθαι	(καὶ φιλεῖν εὔνοιαν, ἣν παντὸς
[113, 0]	κῦδος ὀρέξῃς Πηλείδῃ, αὐτὸς δὲ	φίλης	αἰῶνος ἀμερθῇς ~(πρὸς δ´ ἐμὲ
[105, 0]	συνεβούλευε μεμνῆσθαι ὅτι ἄνθρωπός ἐστι.	Φίλιππος	δ´ ὁ τῶν Μακεδόνων βασιλεὺς
[120, 0]	φιλοπάτωρ γενόμενος καὶ φιλομήτωρ καὶ	φιλοίκειος	καὶ φιλόφιλος, τὸ δὲ σύμπαν
[120, 0]	συνήθεσιν αὐτῷ, φιλοπάτωρ γενόμενος καὶ	φιλομήτωρ	καὶ φιλοίκειος καὶ φιλόφιλος, τὸ
[119, 0]	τὸ πενθεῖν παρωσάμενον καὶ τὸ	φιλόπατρι	πρὸ τῆς τῶν ἀναγκαίων συμπαθείας
[119, 0]	εἰ συμφέρει) ἀγαθὸν δὲ καὶ	φιλόπατριν,	ὃ δὴ καὶ γέγονεν. (Δίωνα
[120, 0]	περίβλεπτος πᾶσι τοῖς συνήθεσιν αὐτῷ,	φιλοπάτωρ	γενόμενος καὶ φιλομήτωρ καὶ φιλοίκειος
[113, 0]	πενθεῖν· γυναῖκες γὰρ ἀνδρῶν εἰσι	φιλοπενθέστεραι	καὶ οἱ βάρβαροι τῶν Ἑλλήνων
[120, 0]	(πραότατος, πᾶσι δὲ μείλιχος καὶ	φίλος	διά τε τὴν ἐξ ὄψεως
[104, 0]	γὰρ πᾶσα αὕτη ἡ ἀρχαία	φιλοσοφία	λέγει τε καὶ παρακελεύεται. Ὧν
[108, 0]	καὶ ἐκ τούτου ἀσχολίαν ἄγομεν	φιλοσοφίας	πέρι διὰ ταῦτα πάντα. Τὸ
[115, 0]	Βέλτιον δ´ αὐτὰς τὰς τοῦ	φιλοσόφου	λέξεις παραθέσθαι. Φησὶ δὴ ἐν
[112, 0]	~Φασὶ γάρ τινα τῶν ἀρχαίων	φιλοσόφων	εἰσιόντα πρὸς Ἀρσινόην τὴν βασίλισσαν
[120, 0]	τῶν παλαιῶν ποιητῶν τε καὶ	φιλοσόφων	λόγος ἐστὶν ἀληθὴς ὥσπερ εἰκὸς
[106, 0]	γυναικὸς αὐτῷ Λύδης, πρὸς ἣν	φιλοστόργως	εἶχε, παραμύθιον τῆς λύπης αὑτῷ
[122, 0]	οὖν ἀγαθοῦ καὶ γενναίου καὶ	(φιλοτέκνου	φρόνημα ἀναλαβὼν σεαυτόν τε καὶ
[104, 0]	ὄναρ ἄνθρωπος ἐμφαντικῶς σφόδρα καὶ	φιλοτέχνως	ὑπερβολῇ χρησάμενος τὸν τῶν ἀνθρώπων
[111, 0]	τ´ αἰγίοχος καὶ Ἀπόλλων παντοίην	φιλότητ´,	οὐδ´ ἵκετο γήραος οὐδόν. Τὴν
[122, 0]	νεανίσκου καὶ τοὺς συγγενεῖς καὶ	φίλους	ἔκλυσαι τῆς τοιαύτης κακοδαιμονίας, εἰς
[118, 0]	ἐχρησάμεθά ποτε πρὸς συγγενεῖς ἢ	φίλους	ἐν ταῖς παραπλησίοις γενομένους (συμφοραῖς,
[102, 0]	καὶ τὰ πρὸς γονεῖς (καὶ	φίλους	ὅσια καὶ δίκαια διαφυλάξαντος. Τότε
[119, 0]	ῥηθέντι τούτῳ· Ὃν οἱ θεοὶ	φιλοῦσιν	ἀποθνῄσκει νέος. Ἀλλ´ ἴσως ὑποτυχὼν
[120, 0]	καὶ φιλομήτωρ καὶ φιλοίκειος καὶ	φιλόφιλος,	τὸ δὲ σύμπαν εἰπεῖν φιλάνθρωπος,
[121, 0]	ἀλλήλοιν. Ταῦτά σοι συναγαγών, Ἀπολλώνιε	φίλτατε,	καὶ συνθεὶς μετὰ πολλῆς ἐπιμελείας
[119, 0]	ἴσως ὑποτυχὼν ἂν φαίης, Ἀπολλώνιε	φίλτατε,	σφόδρ´ ἦν ἐπιτεταγμένος ὁ νεανίσκος
[102, 0]	νόσῳ· λυπουμένῳ μὲν μῦθος εὐμενὴς	φίλων,	ἄγαν δὲ μωραίνοντι νουθετήματα. (Πολλῶν
[102, 0]	ἀπαιτεῖν ἔοικε τὴν παρὰ τῶν	φίλων	βοήθειαν, καλῶς ἔχειν ὑπέλαβον τῶν
[119, 0]	τὸν Συρακόσιον συνεδρεύοντα μετὰ τῶν	φίλων,	κατὰ τὴν οἰκίαν θορύβου γενομένου
[120, 0]	αἰδούμενος μὲν τοὺς πρεσβυτέρους τῶν	φίλων	ὥσπερ πατέρας, στέργων δὲ τοὺς
[102, 0]	ἀλλ´ ἐῶσι τὸ βαρῦνον τῆς	φλεγμονῆς	δίχα τῆς τῶν ἔξωθεν περιχρίστων
[108, 0]	φόβων καὶ εἰδώλων παντοδαπῶν καὶ	φλυαρίας	ἐμπίπλησιν ἡμᾶς, ὥστε τὸ λεγόμενον
[108, 0]	ὁ νοῦς τῆς θνητῆς ἀναπίμπλαται	φλυαρίας,	εὔδαιμόν τι (καὶ μακάριον. Μυρίας
[108, 0]	τούτων οὐδ´ ὁ εἰπών· Μηδεὶς	φοβείσθω	θάνατον ἀπόλυσιν πόνων, ἀλλὰ καὶ
[116, 0]	τὸν ἐμφυόμενον ἡμῖν τοῦ θανάτου	φόβον	παρὰ τὴν ἄγνοιαν τῶν εἰωθότων
[108, 0]	ἐρώτων δὲ καὶ ἐπιθυμιῶν καὶ	φόβων	καὶ εἰδώλων παντοδαπῶν καὶ φλυαρίας
[120, 0]	ἀελίου τὰν ἐνθάδε νύκτα κάτω,	φοινικορόδοις	τ´ ἐν λειμώνεσσι προάστιον αὐτῶν·
[105, 0]	βούβρωστις ἐπὶ χθόνα δῖαν ἐλαύνει,	φοιτᾷ	δ´ οὔτε θεοῖσι τετιμένος οὔτε
[121, 0]	ἔλεγον πρὸς τὸν Δία ὅτι	φοιτῷέν	σφισιν ἄνθρωποι ἑκατέρωσε ἀνάξιοι. Εἶπεν
[105, 0]	αἱ δ´ ἐπὶ νυκτὶ αὐτόματοι	φοιτῶσι,	κακὰ θνητοῖσι φέρουσαι σιγῇ, ἐπεὶ
[111, 0]	τὰ πλείστας καρπῶν ἐν βραχεῖ	φορὰς	ποιούμενα, καὶ ζῴων ἀφ´ ὧν
[120, 0]	τοὶ δὲ πεσσοῖς, τοὶ δὲ	φορμίγγεσι	τέρπονται, παρὰ δέ σφισιν εὐανθὴς
[116, 0]	θνητὰ ἐγέννησεν; Οὐ γάρ ἐστι	φρένας	ἔχοντος ἀνθρώπου ἀγνοεῖν ὅτι ὁ
[109, 0]	ταῦτα· Ἦ που νηπιέῃσιν ἀλύουσιν	φρένες	ἀνδρῶν. Εὐθύνοος κεῖται μοιριδίῳ θανάτῳ.
[112, 0]	εἴ τι πάσχοιμ´ ὧν ἐδόξαζον	φρενί,	(μή μοι νεῶρες προσπεσὸν μᾶλλον
[102, 0]	ς´ ἐξεπαρεῖ μεῖζον ἢ χρεὼν	φρονεῖν,	μηδ´ ἄν τι συμβῇ δυσχερές,
[114, 0]	δ´ ἐμὲ τὸν δύστηνον ἔτι	φρονέοντ´	ἐλέησον, δύσμορον, ὅν ῥα πατὴρ
[122, 0]	ἀγαθοῦ καὶ γενναίου καὶ (φιλοτέκνου	φρόνημα	ἀναλαβὼν σεαυτόν τε καὶ τὴν
[113, 0]	καὶ Γαλάται καὶ πάντες οἱ	φρονήματος	ἀνδρειοτέρου πεφυκότες ἔμπλεῳ, μᾶλλον δ´,
[108, 0]	τῷ ὄντι ὑπ´ αὐτοῦ οὐδὲ	φρονῆσαι	ἡμῖν ἐγγίγνεται οὐδέποτ´ οὐδέν. Καὶ
[103, 0]	ἢ χρωμένη δεξιῶς. Οὗτοι τῆς	φρονήσεως	καὶ τῶν ἄλλων ἀρετῶν εἰσι
[108, 0]	οὗ φαμεν ἐρᾶν (ἔστι δὲ	φρόνησις)	ἐπειδὰν τελευτήσωμεν, ὡς ὁ λόγος
[103, 0]	Καὶ γὰρ περὶ τἀγαθὸν ἡ	φρόνησις	πραγματεύεται τετραχῶς, ἢ κτωμένη τἀγαθὰ
[114, 0]	εἱμαρμένης νόμους. (Διὸ τοὺς εὖ	φρονοῦντας	ἐπὶ τοῖς ἀποθνῄσκουσιν οὐ χρὴ
[102, 0]	λόγος ἀξιοῖ γίγνεσθαι τοὺς εὖ	φρονοῦντας	οὔτε δυσπαθεῖς· τὸ μὲν γὰρ
[112, 0]	παρὰ σοφοῦ τινος μαθὼν εἰς	φροντίδας	νοῦν συμφοράς τ´ ἐβαλλόμην, φυγάς
[109, 0]	καὶ πάσης ἀπαλλαγὴ λύπης καὶ	φροντίδος.	Ὥσπερ γὰρ οὔτ´ ἀγαθὸν ἡμῖν
[115, 0]	μὲν μόγις καὶ διὰ πολλῶν	φροντίδων	κτώμεθα, τὰ δὲ κακὰ πάνυ
[114, 0]	λατρείας καὶ τῶν ἀτρύτων τούτων	φροντίδων	τε καὶ συμφορῶν, ἃς ἀνάγκη
[106, 0]	Δοκεῖς τὸν Ἅιδην σῶν τι	φροντίζειν	γόων καὶ παῖδ´ ἀνήσειν τὸν
[119, 0]	σωτηρίας οὔτε τῶν ἐμῶν παραινέσεων	φροντίζων.	Τούτους δὴ τοὺς ἄνδρας θαυμάζουσι
[118, 0]	καὶ τῆς τοῦ σώματος ἐπιμελείας	φροντίσαντες	καὶ τῆς τῶν συμβιούντων ἡμῖν
[107, 0]	τὸ ὀδυνηρὸν καὶ τὸ πολλαῖς	φροντίσιν	ἐπηντλημένον, ἃς εἰ βουλοίμεθα καταριθμεῖσθαι,
[112, 0]	φροντίδας νοῦν συμφοράς τ´ ἐβαλλόμην,	φυγάς	τ´ ἐμαυτῷ προστιθεὶς πάτρας ἐμῆς
[104, 0]	τὸν βίον, ἅπερ Οὐκ ἔστι	φυγεῖν	βροτὸν οὐδ´ ὑπαλύξαι τὸ παράπαν
[104, 0]	ἄλλα δέ θ´ ὕλη τηλεθόωσα	φύει,	ἔαρος δ´ ἐπιγίγνεται ὥρη· ὣς
[104, 0]	ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἡ μὲν	φύει	ἡ δ´ ἀπολήγει. (Ταύτῃ δ´
[103, 0]	εἶναι, καὶ πρὸς τὰς ἀτυχίας	φυλάξαι	γενναίως τὸ πρέπον. Τῆς γὰρ
[103, 0]	γὰρ εὐλογιστίας ἔργον ἐστὶν ἢ	φυλάξασθαι	τὸ κακὸν ἐπιφερόμενον ἢ διορθώσασθαι
[105, 0]	εἰς τίνα με καιρὸν ἄρα	φυλάττεις;	Μετ´ οὐ πολὺν δὲ χρόνον
[103, 0]	τετραχῶς, ἢ κτωμένη τἀγαθὰ ἢ	φυλάττουσα	ἢ αὔξουσα ἢ χρωμένη δεξιῶς.
[104, 0]	γενεή, τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν.	Φύλλα	τὰ μέν τ´ ἄνεμος χαμάδις
[104, 0]	Βροτῶν ἕνεκα πτολεμίζειν δειλῶν, οἳ	φύλλοισιν	ἐοικότες, ἄλλοτε μέν τε ζαφλεγέες
[104, 0]	τίη γενεὴν ἐρεείνεις; Οἵη περ	φύλλων	γενεή, τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν.
[111, 0]	τοὺς ὑπεροχωτάτους τῶν ἡρώων καὶ	φύντας	ἀπὸ θεῶν πρὸ γήρως ἐκλιπόντας
[104, 0]	ἠκολούθηκεν οὐδ´ ἐφ´ ἑνὶ ὑγιεῖ,	φυομένοις	τε μίγνυταί τις ἐν πᾶσι
[103, 0]	μάλα δικαίως· ἀσθενέστατον γὰρ ὂν	φύσει	μεγίστοις οἰκονομεῖται πράγμασιν, ὅταν πέσῃ
[104, 0]	ἀληθές. Καὶ γὰρ εἰ μὴ	φύσει	τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον, ὑπό
[108, 0]	ἀνάγκη, μηδὲ ἀναπιμπλώμεθα τῆς τούτου	φύσεως,	ἀλλὰ καθαρεύωμεν ἀπ´ αὐτοῦ, (ἕως
[115, 0]	οὐδὲ μετασχεῖν τῆς τοῦ βελτίστου	φύσεως	(ἄριστον γὰρ πᾶσι καὶ πάσαις
[102, 0]	ἀλγεῖν καὶ δάκνεσθαι τελευτήσαντος υἱοῦ	φυσικὴν	ἔχει τὴν ἀρχὴν τῆς λύπης,
[114, 0]	τὸ μὴ δεῖν πέρα τοῦ	φυσικοῦ	καὶ μετρίου πρὸς ἄπρακτα πένθη
[114, 0]	ἀποθνῄσκουσιν οὐ χρὴ πέρα τοῦ	φυσικοῦ	καὶ μετρίου τῆς περὶ τὴν
[103, 0]	ἑαυτὸν εἰδέναι θνητὸν ὄντα τὴν	φύσιν,	~ἀλλὰ καὶ ὅτι θνητῷ σύγκληρός
[116, 0]	δεξιῶς, εἴς τε τὴν αὑτοῦ	φύσιν	ἀφορῶν καὶ εἰς τὸ μὴ
[121, 0]	τὴν συνήθη σοι καὶ κατὰ	φύσιν	διαγωγὴν ἐλθεῖν. Ὡς γὰρ οὐδὲ
[111, 0]	δεῖ στένειν, ἅπερ δεῖ κατὰ	φύσιν	διεκπερᾶν; Δεινὸν γὰρ οὐδὲν τῶν
[107, 0]	πράγματ´ οἶσθά γ´ ἣν ἔχει	φύσιν;	(Δοκῶ μὲν οὔ· πόθεν γάρ;
[102, 0]	καὶ συναύξειν τὰ πένθη παρὰ	φύσιν	εἶναί φημι καὶ ὑπὸ τῆς
[113, 0]	τοῖς τετελευτηκόσιν ἀπαρτώμενοι τῆς κατὰ	φύσιν	ἐν τοῖς τοιούτοις μετριοπαθείας. (Ἀλλὰ
[107, 0]	φανείημεν. Οἶμαι δὲ καὶ τὴν	φύσιν	ὁρῶσαν τό τ´ ἄτακτον καὶ
[113, 0]	ὡς πρὸς τὴν τῶν ἀνθρώπων	φύσιν	οὐδὲν διαφέρει. Καθάπερ γὰρ τῆς
[119, 0]	τῷ μακαρισθέντι οὐκ ἦν κατὰ	φύσιν	περαιτέρω τοῦ ἀπονεμηθέντος αὐτῷ χρόνου
[102, 0]	αὑτὸς αἰεὶ μίμνε, τὴν σαυτοῦ	φύσιν	σῴζων βεβαίως, ὥστε χρυσὸς ἐν
[119, 0]	βίον· τοῦτο γὰρ εἶναι κατὰ	φύσιν.	Τὴν ἡμετέραν δηλονότι καὶ τὴν
[118, 0]	γὰρ Ἀναξαγόραν παρειλήφαμεν, ὥς φασι,	φυσιολογοῦντα	καὶ διαλεγόμενον τοῖς γνωρίμοις, ἀκούσαντα
[106, 0]	ποιεῖν ἀδιαλείπτως, οὕτω καὶ ἡ	φύσις	ἐκ τῆς αὐτῆς ὕλης (πάλαι
[114, 0]	βίον, ὃν ἔδωκεν ἡμῖν ἡ	φύσις	οὐκ εἰς ἅπαντα τὸν χρόνον,
[104, 0]	γὰρ αὑτὸς καρπίμοις τε γῆς	φυτοῖς	γένει βροτῶν τε. Τοῖς μὲν
[103, 0]	χρεὼν ποιεῖν. Ὥσπερ γὰρ ἐν	φυτοῖς	ποτὲ μὲν πολυκαρπίαι γίγνονται ποτὲ
[111, 0]	πανταχοῦ (θεωροῦμεν πρωτεύουσαν. Καὶ γὰρ	φυτῶν	ἄριστα τὰ πλείστας καρπῶν ἐν
[105, 0]	πάντων εὐδαιμονιζόμενος, ἀναφωνήσας μεγάλῃ τῇ	φωνῇ,	Ὦ τύχη, εἶπεν, εἰς τίνα
[105, 0]	κακὰ θνητοῖσι φέρουσαι σιγῇ, ἐπεὶ	φωνὴν	ἐξείλετο μητίετα Ζεύς. (Ἀπηρτημένως δὲ
[106, 0]	ἑλκύσειε καὶ τὴν τοῦ Σωκράτους	φωνήν,	τὴν οἰομένην, εἰ συνεισενέγκαιμεν εἰς
[106, 0]	δείξασα ἡμῖν τὸ τοῦ ἡλίου	φῶς,	ἡ αὐτὴ καὶ τὸν ζοφερὸν
[113, 0]	μένειν, μηδὲ τὸ τοῦ ἡλίου	φῶς	ὁρᾶν βουλομένους, ἐπειδὴ καὶ ὁ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 8/10/2009