HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales - Consolation a Apollonius

Liste des contextes (ordre alphabétique)

μ = 214 formes différentes pour 436 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

>
Livre, Chap.

[118, 0]   ἀκαχίζεο θυμῷ· οὐ γάρ τίς μ´ ὑπὲρ αἶσαν ἀνὴρ Ἄιδι προϊάψει,

[110, 0]   βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν.

[115, 0]   ἡμεῖς τοῦτο διὰ τοῦ λόγου μαθεῖν οὐ δυνάμεθα οὐδ´ ἐπιλογίσασθαι ὅτι

[120, 0]   τὸν Ἀθηναῖον, ἑταῖρον δὲ καὶ μαθητὴν Γοργίου τοῦ ῥήτορος. Φησὶ γὰρ

[105, 0]   καίτοι τῶν Μουσῶν ἀναγορεύων ἑαυτὸν μαθητὴν Ἡσίοδος, καὶ οὗτος ἐν πίθῳ

[112, 0]   δὲ ταῦτα παρὰ σοφοῦ τινος μαθὼν εἰς φροντίδας νοῦν συμφοράς τ´

[104, 0]   ὅτε δὴ καὶ λυγρὰ θεοὶ μάκαρες τελέουσι, (καὶ τὰ φέρει ἀεκαζόμενος

[108, 0]   ἀναπίμπλαται φλυαρίας, εὔδαιμόν τι (καὶ μακάριον. Μυρίας μὲν γὰρ ἡμῖν, φησὶν

[115, 0]   πάντων καὶ μακαριστότατε, πρὸς τῷ μακαρίους καὶ εὐδαίμονας εἶναι τοὺς τετελευτηκότας

[119, 0]   κοσμικὴν διάταξιν. Ἐκείνῳ δὲ τῷ μακαρισθέντι οὐκ ἦν κατὰ φύσιν περαιτέρω

[115, 0]   Διόπερ, ὦ κράτιστε πάντων καὶ μακαριστότατε, πρὸς τῷ μακαρίους καὶ εὐδαίμονας

[121, 0]   τῷ λόγῳ πεισθεὶς καὶ τῷ μακαρίτῃ σου υἱῷ (χαρισάμενος καὶ μεταβαλὼν

[120, 0]   ἔχειν σε δεῖ περὶ τοῦ μακαρίτου υἱέος σου, ὅτι τούτοις συγκαταριθμηθεὶς

[120, 0]   καὶ ὁσίως, ἐπειδὰν τελευτήσῃ, εἰς μακάρων νήσους ἀπιόντα οἰκεῖν ἐν πάσῃ

[121, 0]   τὼ ὁδώ, ἡ μὲν εἰς μακάρων νήσους, ἡ δ´ εἰς Τάρταρον.

[121, 0]   καὶ οἱ ἐπιμεληταὶ οἱ ἐκ μακάρων νήσων ἰόντες ἔλεγον πρὸς τὸν

[105, 0]   ἐστι. Φίλιππος δ´ ὁ τῶν Μακεδόνων βασιλεὺς τριῶν αὐτῷ προσαγγελθέντων εὐτυχημάτων

[107, 0]   τῷ βαθυτάτῳ ὕπνῳ ἢ ἀποδημίᾳ μακρᾷ καὶ πολυχρονίῳ ἢ τρίτον φθορᾷ

[110, 0]   ὁ Εὐριπίδης ἐπὶ τῶν τὰς μακρὰς νοσηλείας ὑπομενόντων φησί· Μισῶ δ´

[115, 0]   ταὐτὸ κεφάλαιον· ἀλλ´ οὐκ ἀναγκαῖον μακρηγορεῖν. (Οὐ χρὴ οὖν τοὺς ἀποθνῄσκοντας

[111, 0]   μετὰ σπουδῆς ὡς οὐχ ὁ μακρότατος βίος ἄριστος ἀλλ´ ὁ σπουδαιότατος.

[117, 0]   ζῆν ἐστερῆσθαι· καὶ γὰρ ὁ μακρότατος βίος ὀλίγος ἐστὶ καὶ στιγμαῖος

[115, 0]   θρηνεῖν ὅτι τῶν ἐν τῷ μακρῷ βίῳ νομιζομένων ἀγαθῶν ἀπεστέρηνται· τοῦτο

[120, 0]   τινα παροινίαν ἐκπεσεῖν τὴν τῷ μακρῷ γήρᾳ παρεπομένην. Εἰ δ´ ὁ

[117, 0]   ταχέως, ὀδύρονται λέγοντες Ἀνηρπάσθη. Ἐὰν μακρῶς, μέμφονται ὅτι καταφθινήσας καὶ τιμωρηθεὶς

[103, 0]   ταπεινότητα ζῷον οὐδὲν λαμβάνει. Καὶ μάλα δικαίως· ἀσθενέστατον γὰρ ὂν φύσει

[120, 0]   Πλάτωνι Σωκράτης· Ἄκουε δή, φασί, μάλα καλοῦ λόγου, ὃν σὺ μὲν

[112, 0]   κακοδαιμονίαν διὰ ψυχῆς ἀγέννειαν καὶ μαλακίαν· εἰ δὲ μεταθήσῃ ποτέ, τί

[102, 0]   ὅταν τις ἐν καιρῷ γε μαλθάσσῃ κέαρ. Κατὰ γὰρ τὸν σοφὸν

[116, 0]   ἐστὶ τῶν Δελφικῶν γραμμάτων τὰ μάλιστ´ ἀναγκαιότατα πρὸς τὸν βίον, τὸ

[108, 0]   ἐσόμεθα τοῦ εἰδέναι, ἐὰν ὅτι μάλιστα μηδὲν ὁμιλῶμεν τῷ σώματι μηδὲ

[107, 0]   τὰ γὰρ δίδυμα τὴν ὁμοιότητα μάλιστα παρεμφαίνει. Πάλιν τέ πού φησι

[113, 0]   (ταῦτα γὰρ εἶναι τὰ λυποῦντα μάλιστα τοὺς ἐπὶ τοῖς ἀώροις ἀτυχοῦντας,

[117, 0]   δ´ ἐκίνησαν οἱ ποιηταί, καὶ μάλιστα τούτων ὁ πρῶτος Ὅμηρος λέγων·

[113, 0]   οἱ φρονήματος ἀνδρειοτέρου πεφυκότες ἔμπλεῳ, μᾶλλον δ´, εἴπερ ἄρα, Αἰγύπτιοί τε

[112, 0]   φρενί, (μή μοι νεῶρες προσπεσὸν μᾶλλον δάκοι. Οἱ δ´ ἀγεννέστεροι καὶ

[111, 0]   ἔτη στιγμή τίς ἐστιν ἀόριστος, μᾶλλον δὲ μόριόν τι βραχύτατον στιγμῆς.

[102, 0]   (καὶ φιλεῖν εὔνοιαν, ἣν παντὸς μᾶλλον διασῴζειν ἀναγκαῖον. Τὸ δὲ πέρα

[118, 0]   Παιωνίοις λόγου φαρμάκοις, ὡς πάντων μᾶλλον ἢ ἀλυπίας ἀναβολὴν δεῖ ποιεῖσθαι.

[113, 0]   νηπίων καὶ παίδων καὶ ἔτι μᾶλλον ὁ τῶν ἄρτι γεγονότων. Ἀλλὰ

[111, 0]   γήραος οὐδόν. Τὴν γὰρ εὐκαιρίαν μᾶλλον, οὐ τὴν εὐγηρίαν πανταχοῦ (θεωροῦμεν

[107, 0]   οὗτοί φασι, πῶς οὐκ εὐδαιμονίζειν μᾶλλον προσήκει τοὺς ἀπολυθέντας τῆς ἐν

[118, 0]   πᾶσιν (ἔπος· πολὺ δ´ οἶμαι μᾶλλον τὸν ὑπερτιθέμενον τὰ τῆς ψυχῆς

[102, 0]   Διὰ λύπην γάρ, φασί, καὶ μανίαν γίγνεσθαι πολλοῖσι καὶ νοσήματ´ οὐκ

[107, 0]   πρᾶγμα φανερόν ἐστι πᾶσιν ἀνθρώποις, μαρτυρεῖ δὲ καὶ Ὅμηρος ἐπ´ αὐτοῦ

[108, 0]   τῶν μεγίστων. Λέγεται δὲ τούτοις μαρτυρεῖν καὶ τὸ θεῖον. Πολλοὺς γὰρ

[121, 0]   κρίσις ᾖ, ἔρχονται αὐτοῖς πολλοὶ μαρτυρήσοντες ὡς δικαίως βεβιώκασιν. Οἱ οὖν

[119, 0]   ἐν τούτῳ πρὸς οὐδὲν χρήσιμον ματαιοπονίας. Ὅτι γὰρ οἱ ταῖς ἀρεταῖς

[111, 0]   οὐ τὸ τοῦ χρόνου μῆκος. Ματαίους γὰρ καὶ πολλῆς εὐηθείας ἡγητέον

[113, 0]   καὶ πενθικῶς διὰ τὸν ἐκ ματαίων ἐλπίδων ἀναπλασμόν, ἤδη νομιζόντων ἡμῶν

[102, 0]   καὶ παῦλαν τῶν πενθικῶν καὶ ματαίων ὀδυρμῶν. Ψυχῆς γὰρ νοσούσης εἰσὶν

[117, 0]   ἐκ τοῦ πένθους ὄφελος περιποιησάμενοι, μάτην δ´ ἑαυτοὺς καταικισάμενοι ταῖς κακουχίαις.

[108, 0]   γὰρ πολέμους καὶ στάσεις καὶ μάχας οὐδὲν ἄλλο παρέχει ἢ τὸ

[105, 0]   δ´ ὅτι Παρμενίων ὁ στρατηγὸς μάχῃ (Δαρδανεῖς ἐνίκησε, τρίτου δ´ ὅτι

[113, 0]   ἀπὸ τῆς πρὸς τὸν Ἀχιλλέα μάχης, ἐν οἷς φησιν· Ἀλλ´ εἰσέρχεο

[115, 0]   τύχης χαλεπῆς ἐφήμερον σπέρμα, τί με βιάζεσθε λέγειν ἃ ὑμῖν (ἄρειον

[105, 0]   Ὦ τύχη, εἶπεν, εἰς τίνα με καιρὸν ἄρα φυλάττεις; Μετ´ οὐ

[114, 0]   Ἀχαιῶν. Αὐτὸν δ´ ἂν πύματόν με κύνες πρώτῃσι θύρῃσι ὠμησταὶ ἐρύωσιν,

[106, 0]   Λιμὴν γὰρ ὄντως Ἀίδας ἀνιᾶν. Μέγα γάρ ἐστι τὸ μετὰ πείσματος

[116, 0]   σαυτὸν τοῦτ´ ἔπος μὲν οὐ μέγα, ἔργον δ´ ὅσον Ζεὺς μόνος

[113, 0]   σαώσῃς Τρῶας καὶ Τρῳάς, μηδὲ μέγα κῦδος ὀρέξῃς Πηλείδῃ, αὐτὸς δὲ

[102, 0]   Μηδ´ εὐτύχημα μηδὲν ὧδ´ ἔστω μέγα, ὅ ς´ ἐξεπαρεῖ μεῖζον ἢ

[105, 0]   ὧδε· Ἀλλὰ γυνὴ χείρεσσι πίθου μέγα πῶμ´ ἀφελοῦσα (ἐσκέδας´· ἀνθρώποισι δὲ

[104, 0]   τε καὶ ἐν ἄλλοις Τυδείδη μεγάθυμε, τίη γενεὴν ἐρεείνεις; Οἵη περ

[105, 0]   Παυσανίου τοῦ βασιλέως τῶν Λακεδαιμονίων μεγαλαυχουμένου συνεχῶς ἐπὶ ταῖς αὑτοῦ πράξεσι

[105, 0]   καὶ πρὸς πάντων εὐδαιμονιζόμενος, ἀναφωνήσας μεγάλῃ τῇ φωνῇ, Ὦ τύχη, εἶπεν,

[119, 0]   τὴν οἰκίαν θορύβου γενομένου καὶ μεγάλης κραυγῆς, πυθόμενον τὴν αἰτίαν καὶ

[105, 0]   ἀντίθες ἐλάττωμα, εἰδὼς ὅτι τοῖς μεγάλοις εὐτυχήμασι φθονεῖν πέφυκεν ἡ τύχη.

[118, 0]   τὰ ἑωυτοῦ πένθεα ἐρρωμένως φέροντα, μεγαλόφρονά τε καὶ ἀνδρήιον ἐδόκεε εἶναι

[119, 0]   υἱοῦ τελευτὴν ἐν παρατάξει γενομένην μεγαλοφρόνως τε πρὸς τοὺς ἀπαγγείλαντας αὐτῷ

[118, 0]   καὶ πρὸς τοὺς εὐγενῶς καὶ μεγαλοφρόνως τοὺς ἐπὶ τοῖς υἱοῖς γενομένους

[119, 0]   τοὺς ἄνδρας θαυμάζουσι μὲν τῆς μεγαλοφροσύνης πάντες καὶ ἄγανται, μιμεῖσθαι δ´

[102, 0]   γὰρ ἀνώδυνον τοῦτ´ οὐκ ἄνευ μεγάλων ἐγγίγνεται μισθῶν τῷ ἀνθρώπῳ· τεθηριῶσθαι

[114, 0]   τὸν θάνατον οὐκ ὀλίγους ἀπαλλάττειν μεγάλων καὶ χαλεπῶν κακῶν, ὧν, εἰ

[110, 0]   σεμνὰ κεῖνα, ποῦ δὲ Λυδίας μέγας δυνάστης Κροῖσος ἢ Ξέρξης βαρὺν

[103, 0]   χρημάτων περιουσίαν ἄφθονον ἢ διὰ μέγεθος ἀρχῆς ἢ διά τινας προεδρίας

[116, 0]   ζῆν ἐθέλειν ἐκλιπεῖν διὰ τὸ μέγεθος τῆς συμφορᾶς, καὶ τοὺς θεοὺς

[111, 0]   τὰ μὲν ἀγαθὰ ποιεῖν ὡς μέγιστα, τὰ δὲ κακὰ συστέλλειν καὶ

[115, 0]   τὸ γενέσθαι ἄνθρωπον συμφορὰν τὴν μεγίστην· τοῦτο δέ φησιν Ἀριστοτέλης καὶ

[103, 0]   δικαίως· ἀσθενέστατον γὰρ ὂν φύσει μεγίστοις οἰκονομεῖται πράγμασιν, ὅταν πέσῃ δέ,

[111, 0]   ποιεῖν αὐτὸ ὡς πλεῖστον καὶ μέγιστον· εἰ δ´, ὥσπερ ἡ ἀλήθεια

[106, 0]   ὀρφανοὶ τέκνων, τούς τ´ ἐκ μέγιστον ὀλβίας τυραννίδος (τὸ μηδὲν ὄντας.

[108, 0]   οὐδ´ εἰ τυγχάνει τῷ ἀνθρώπῳ μέγιστον πάντων ὂν τῶν ἀγαθῶν, δεδίασι

[106, 0]   δικαίως θάνατον ἔχθουσιν βροτοί, ὅσπερ μέγιστον ῥῦμα τῶν πολλῶν κακῶν. Τοῦτον

[114, 0]   ἂν εἴποιμι φάρμακον ἀλυπίας εἶναι μέγιστον. Τὸ δὲ φιλεῖν τὸν μεταλλάξαντα

[108, 0]   δ´ ὡς εὖ εἰδότες ὅτι μέγιστον τῶν κακῶν ἐστιν. Οὐκ ἀπᾴδειν

[108, 0]   πόνων, ἀλλὰ καὶ κακῶν τῶν μεγίστων. Λέγεται δὲ τούτοις μαρτυρεῖν καὶ

[109, 0]   πρὸς ἡμᾶς, οὕτως οὐδὲ τὰ μεθ´ ἡμᾶς οὐδὲν ἔσται πρὸς ἡμᾶς·

[118, 0]   διαγάγωμεν, τὰ τοῦ πένθους παράσημα μεθέμενοι καὶ τῆς τοῦ σώματος ἐπιμελείας

[103, 0]   χθαμαλὰ πάλιν ὑψοῦται ταῖς ὀξυρρόποις μεθιστάμενα τῆς τύχης μεταβολαῖς. Ζητεῖν οὖν

[104, 0]   ἐστι βίῳ καὶ πράγμασι ῥᾳδίως μεθισταμένοις (πρὸς τοὐναντίον. Ἀνθρώπων γὰρ ὄντως

[106, 0]   ἔλαττον τὴν δόξαν τοῦ λελυπημένου μεθίστησι καὶ τοιαύτην τινὰ ποιεῖ πίστιν

[102, 0]   ἔστω μέγα, ὅ ς´ ἐξεπαρεῖ μεῖζον ἢ χρεὼν φρονεῖν, μηδ´ ἄν

[110, 0]   ἀνεπαύσατο τὸν βίον ἐκλιπὼν καὶ μειζόνων ἀπολυθεὶς κακῶν ἢ οὔ, χρὴ

[117, 0]   πλεῖστοι θάνατοι πρὸ ἄλλων δυσχερῶν μειζόνων γίγνονται, καὶ ὅτι τοῖς μὲν

[106, 0]   ἐνθυμεῖσθαι τὰ τῶν ἴσα καὶ μείζω δυστυχούντων, ὡς ἐσομένην ἐλαφροτέραν. Ἐνταῦθα

[120, 0]   καὶ ἀστοῖς (πραότατος, πᾶσι δὲ μείλιχος καὶ φίλος διά τε τὴν

[113, 0]   τὰ προειρημένα ἐν τοῖς ἔμπροσθεν. Μεῖον γὰρ ὄντως (ἐδάκρυσε Τρωίλος ἢ

[114, 0]   τὸ Ὁμηρικόν Μυρομένοισι δὲ τοῖσι μέλας ἐπὶ ἕσπερος ἦλθε. Διὸ καὶ

[120, 0]   ἐκ θεῶν. Εὕδει δὲ πρασσόντων μελέων, ἀτὰρ εὑδόντεσσιν ἐν πολλοῖς ὀνείροις

[107, 0]   ὀλίγον μὲν κάρτος, ἄπρακτοι δὲ μεληδόνες, αἰῶνι δὲ παύρῳ πόνος ἀμφὶ

[120, 0]   Λέγεται δ´ ὑπὸ μὲν τοῦ μελικοῦ Πινδάρου ταυτὶ περὶ τῶν εὐσεβῶν

[112, 0]   ἀπαλλαγῆς ὁδὸς ἀμείνων. Ὃ οὖν μέλλεις τῷ χρόνῳ χαρίζεσθαι, τοῦτο τῷ

[121, 0]   ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ δικάζοντες ᾗ μέλλοιεν τελευτᾶν. Ἔπειτα αἱ δίκαι πως

[108, 0]   ὄντι ἡμῖν δέδεικται ὅτι εἰ μέλλομέν ποτε καθαρῶς τι εἴσεσθαι, ἀπαλλακτέον

[107, 0]   εἰ κατέφθιτο στένεις, Εἰδὼς τὸ μέλλον οὐδὲν εἰ κέρδος φέρει; Εὐριπίδης

[117, 0]   ἀνθρωπείου γένους καὶ προορώμενος τὰ μέλλοντα συμβήσεσθαι προεξάγει τινὰς ἐκ τοῦ

[107, 0]   αὐτῶν ὅστις ἐξεπίσταται τὴν αὔριον μέλλουσαν εἰ βιώσεται. Τὸ τῆς τύχης

[120, 0]   γὰρ ὄντα σοι λέξω ἃ μέλλω λέγειν. Ὥσπερ γὰρ Ὅμηρος λέγει,

[116, 0]   ἀπαιτήσει. Ὁ οὖν ἢ αὐτὸς μέλλων ἀποθνῄσκειν ἢ τέκνων ἀποθανόντων ὑπεραγανακτῶν

[107, 0]   Διογένης κατενεχθεὶς εἰς ὕπνον καὶ (μέλλων ἐκλείπειν τὸν βίον, διεγείραντος αὐτὸν

[105, 0]   ἀλκή. ~(Σιμωνίδης δ´ ὁ τῶν μελῶν ποιητής, Παυσανίου τοῦ βασιλέως τῶν

[115, 0]   πολλοῖς οὕτω παρὰ τοῦ δαιμονίου μεμαρτύρηται. Τοῦτο μὲν ἐκείνῳ τῷ Μίδᾳ

[115, 0]   μουσουργῶν καὶ τῆς ἄλλης διαχύσεως. ~Μεμηνότος οὖν ἐστι τὸ οὕτως ὑπολαμβάνειν

[117, 0]   ἔπος, οὗ τέ κεν αἰεί (μεμνῄμην. Ἐὰν προσομιλήσας τι, τοῦτ´ ἀεὶ

[105, 0]   συνεὶς αὐτοῦ τὴν ὑπερηφανίαν συνεβούλευε μεμνῆσθαι ὅτι ἄνθρωπός ἐστι. Φίλιππος δ´

[118, 0]   ἡμῖν σωτηρίας. Καλὸν δὲ καὶ μεμνῆσθαι τῶν λόγων, οἷς κατὰ τὸ

[117, 0]   ὀδύρονται λέγοντες Ἀνηρπάσθη. Ἐὰν μακρῶς, μέμφονται ὅτι καταφθινήσας καὶ τιμωρηθεὶς ἀπέθανε.

[111, 0]   πεισθέντες λόγῳ τῷ παραινοῦντι τὰ μὲν ἀγαθὰ ποιεῖν ὡς μέγιστα, τὰ

[104, 0]   τὰ δ´ ἦρ´ ἄνω (τὰ μὲν ἄλλα καλῶς ἔφη λέγειν αὐτὸν

[118, 0]   ἀνθρώπινα ἀνθρωπίνως, καὶ μὴ τοῖς μὲν ἄλλοις ἐπαρκεῖν πρὸς ἀλυπίαν δύνασθαι,

[108, 0]   τυχόντας τῆς δωρεᾶς. Ὧν τοὺς μὲν ἄλλους φειδόμενος τῆς συμμετρίας τοῦ

[108, 0]   αὐτὸς ἀπολύσῃ ἡμᾶς. Καὶ οὕτω μὲν ἀπαλλαττόμενοι τῆς τοῦ σώματος ἀφροσύνης,

[102, 0]   τῶν ἀρχῶν καὶ δεῖ λαχόντα μὲν ἄρχειν ἀπολαχόντα δὲ φέρειν ἀνεπαχθῶς

[104, 0]   φυτοῖς γένει βροτῶν τε. Τοῖς μὲν αὔξεται βίος, τῶν δὲ φθίνει

[115, 0]   δυνάμεθα οὐδ´ ἐπιλογίσασθαι ὅτι Πλείη μὲν γαῖα κακῶν πλείη δὲ θάλασσα

[112, 0]   παρ´ ὅλον τὸν βίον; Εἰ μὲν γὰρ ἀεὶ μενεῖς ἐπὶ τῇ

[102, 0]   εὖ φρονοῦντας οὔτε δυσπαθεῖς· τὸ μὲν γὰρ ἄτεγκτον καὶ θηριῶδες, τὸ

[109, 0]   Εὐθύνοον τοιαῦτά φασι γενέσθαι. Εἶναι μὲν γὰρ αὐτὸν Ἠλυσίου πατρὸς τοῦ

[105, 0]   λυγρὰ κατ´ ἀνθρώπους ἀλάληται. Πλείη μὲν γὰρ γαῖα κακῶν, πλείη δὲ

[115, 0]   χρόνου δηλαδή τι ποιήσαντος· τὸ μὲν γὰρ γεγενημένον οὐδὲ θεῷ δυνατόν

[117, 0]   δόξαν πάντα καταμέμφονται θάνατον. Ἐὰν μὲν (γὰρ ἐν ἀποδημίᾳ τις ὢν

[108, 0]   εὔδαιμόν τι (καὶ μακάριον. Μυρίας μὲν γὰρ ἡμῖν, φησὶν ὁ Πλάτων,

[121, 0]   ἔφη, παύσω τοῦτο γιγνόμενον. Νῦν μὲν γὰρ (κακῶς αἱ δίκαι δικάζονται.

[102, 0]   φέρειν δύναιντο καὶ μετρίως. Τῶν μὲν γὰρ καλῶς λεγομένων ἐστὶν ἐν

[110, 0]   Τοῦτο μεταποιήσας εἴποις ἄν· Εἰ μὲν γὰρ οἰκεῖ νερτέρας ὑπὸ χθονός

[110, 0]   περὶ τοῦ Ἡρακλέους λέγων Εἰ μὲν γὰρ οἰκεῖ, φησί, νερτέρας ὑπὸ

[108, 0]   ἐστὶν ἃ οὐκ οἶδεν. Οἶδε μὲν γὰρ οὐδεὶς τὸν θάνατον οὐδ´

[104, 0]   ἀκιδνότερον γαῖα τρέφει ἀνθρώποιο. Οὐ μὲν γάρ ποτέ φησι κακὸν πείσεσθαι

[111, 0]   τὴν ζωὴν ἔχειν ἡμερησίαν, ἕωθεν μὲν γεννώμενα, μέσης δ´ ἡμέρας ἀκμάζοντα,

[119, 0]   πρὸς τὸ χρεὼν καὶ πάλαι μὲν διὰ τῶν πρόσθεν ὑπέμνησα λόγων,

[120, 0]   ἐν θεοῖς, τῶν ἀνθρώπων τὸν μὲν δικαίως διελθόντα τὸν βίον καὶ

[102, 0]   γίγνεσθαι δόξης. Διὸ καὶ τοῦτο μὲν ἐατέον ὡς βλαβερὸν καὶ φαῦλον

[111, 0]   ὥστε κάρπιμον στάχυν, καὶ τὸν μὲν εἶναι τὸν δὲ μή. Τί

[113, 0]   τούτοις παραπλήσιοι. (Τούτων γὰρ τοὺς μὲν εἰς βόθρους τινὰς καταδύντας ἱστοροῦσιν

[110, 0]   ἀπῆνθεν ὅθεν ἦνθε, πάλιν Γᾶ μὲν εἰς γᾶν, πνεῦμ´ ἄνω. Τί

[121, 0]   ἧς φέρετον τὼ ὁδώ, ἡ μὲν εἰς μακάρων νήσους, ἡ δ´

[121, 0]   ἐποιησάμην δικαστὰς υἱεῖς ἐμαυτοῦ, δύο μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας, Μίνω τε

[121, 0]   δ´ εἰς Τάρταρον. Καὶ τοὺς μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας Ῥαδάμανθυς κρινεῖ,

[115, 0]   παρὰ τοῦ δαιμονίου μεμαρτύρηται. Τοῦτο μὲν ἐκείνῳ τῷ Μίδᾳ λέγουσι δήπου

[120, 0]   τοῖς ἄλλοις διαλόγοις. Ἀλλὰ τὰ μὲν ἐν τῷ Περὶ ψυχῆς διαλόγῳ

[120, 0]   Ὁ δὲ θεῖος Πλάτων πολλὰ μὲν ἐν τῷ Περὶ ψυχῆς περὶ

[118, 0]   ἔμμεναι ἀνδρῶν, οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται.

[104, 0]   καὶ σοφῶν ἀνδρῶν· ὧν πρῶτος μέν ἐστιν ὁ θεῖος Ὅμηρος, εἰπών,

[115, 0]   ὑπολαβών Ὡς ἄρα μὴ γενέσθαι μέν, ἔφη, ἄριστον πάντων, τὸ δὲ

[120, 0]   μάλα καλοῦ λόγου, ὃν σὺ μὲν ἡγήσῃ, ὡς ἐγὼ οἶμαι, μῦθον,

[110, 0]   ἀώρῳ λυπούμενον θανάτῳ· Εἶτ´ εἰ μὲν ᾔδησθ´ ὁτιὴ τοῦτον τὸν βίον,

[120, 0]   καὶ χρυσοκάρποισι βεβριθός. Καὶ τοὶ μὲν ἵπποις γυμνασίοις τε, τοὶ δὲ

[105, 0]   δίδωσι, κακῶν, ἕτερος δὲ ἐάων. μέν κ´ ἀμμείξας δώῃ Ζεὺς τερπικέραυνος,

[104, 0]   σφάλλοντα, καὶ μί´ ἡμέρα τὰ μὲν καθεῖλεν ὑψόθεν τὰ δ´ ἦρ´

[104, 0]   τοὐναντίον. Ἀνθρώπων γὰρ ὄντως θνητὰ μὲν καὶ ἐφήμερα τὰ σώματα, θνηταὶ

[107, 0]   γοῦν Σιμωνίδης, (Ἄνθρώπων, φησίν, ὀλίγον μὲν κάρτος, ἄπρακτοι δὲ μεληδόνες, αἰῶνι

[114, 0]   δι´ αὑτὸν κακῶς πράττειν ὁ μὲν Κράντωρ φησὶν οὐ μικρὸν εἶναι

[120, 0]   εὐσεβῶν ἐν Ἅιδου· Τοῖσι λάμπει μὲν μένος ἀελίου τὰν ἐνθάδε νύκτα

[115, 0]   πλείονα τὰ κακά. Καὶ τὰ μὲν μόγις καὶ διὰ πολλῶν φροντίδων

[102, 0]   ἄλλῃ φάρμακον κεῖται νόσῳ· λυπουμένῳ μὲν μῦθος εὐμενὴς φίλων, ἄγαν δὲ

[105, 0]   εὐτυχημάτων ὑφ´ ἕνα καιρόν, πρώτου μὲν ὅτι τεθρίππῳ νενίκηκεν Ὀλύμπια, δευτέρου

[116, 0]   Τὸ Γνῶθι σαυτὸν τοῦτ´ ἔπος μὲν οὐ μέγα, ἔργον δ´ ὅσον

[107, 0]   γ´ ἣν ἔχει φύσιν; (Δοκῶ μὲν οὔ· πόθεν γάρ; Ἀλλ´ ἄκουέ

[117, 0]   μειζόνων γίγνονται, καὶ ὅτι τοῖς μὲν οὐδὲ γενέσθαι συνέφερε, τοῖς δ´

[110, 0]   ἐτελεύτησε. Φησὶ γὰρ οὕτως· Ἔφυ μὲν οὐδεὶς ὅστις οὐ πονεῖ βροτῶν.

[110, 0]   ἄλλων τῶν νενομισμένων κακῶν παρὸν μὲν οὐδένα πώποτ´ ἐλύπησεν, ἀπὸν δὲ

[102, 0]   ἀνῃρήκασι διὰ λύπην τινές. Τὸ μὲν οὖν ἀλγεῖν καὶ δάκνεσθαι τελευτήσαντος

[112, 0]   τρόπον καὶ τὸ Πένθος. Ἐὰν μὲν οὖν αὐτὸ ἀτιμάσῃς, ὦ γύναι,

[111, 0]   πενθοῦσιν ἢ τῶν κατοιχομένων; Εἰ μὲν οὖν ἑαυτῶν, ὅτι τῆς ἀπὸ

[121, 0]   θάνατον· νῦν γὰρ προΐσασι. Τοῦτο μὲν οὖν καὶ δὴ εἴρηται τῷ

[121, 0]   καὶ τὰ τῶν κρινομένων. (Πρῶτον μὲν οὖν παυστέον ἐστὶ προειδότας αὐτοὺς

[119, 0]   αὐτὸν πατέρα προσειποῦσαν ἀπολέσας. Οὗτος μὲν οὖν ῥητορικῶς προθέμενος αὐτοῦ κατηγορῆσαι

[111, 0]   κακὰ συστέλλειν καὶ ταπεινοῦν. Εἰ μὲν οὖν τὸ πένθος ἐστὶν ἀγαθόν,

[102, 0]   ὅσια καὶ δίκαια διαφυλάξαντος. Τότε μὲν οὖν ὑπὸ τὸν τῆς τελευτῆς

[117, 0]   καὶ πένθος ἔθηκε, (καὶ ταῦτα μὲν οὔπω δῆλον εἰ δικαίως ὀδύρεται,

[120, 0]   αἴσᾳ λυσίπονον τελευτάν. Καὶ σῶμα μὲν πάντων ἕπεται θανάτῳ περισθενεῖ, ζωὸν

[103, 0]   ἀκαρπίαι, καὶ ἐν ζῴοις ποτὲ μὲν πολυγονίαι ποτὲ δὲ καὶ ἀγονίαι,

[103, 0]   Ὥσπερ γὰρ ἐν φυτοῖς ποτὲ μὲν πολυκαρπίαι γίγνονται ποτὲ δ´ ἀκαρπίαι,

[113, 0]   πᾶσιν ἀναγκαίας καὶ ἀπαραιτήτου οἱ μὲν προπορεύονται οἱ δ´ ἐπακολουθοῦσι, πάντες

[115, 0]   τί τὸ πάντων αἱρετώτατον, τὸ μὲν πρῶτον οὐδὲν ἐθέλειν εἰπεῖν ἀλλὰ

[102, 0]   ἀνθρώπῳ· τεθηριῶσθαι γὰρ εἰκὸς ἐκεῖ μὲν σῶμα (τοιοῦτον ἐνταῦθα δὲ ψυχήν.

[119, 0]   στέγους ἐτελεύτησεν, οὐδὲν ἐκπλαγέντα τὸ μὲν σωμάτιον κελεῦσαι τοῦ μεταλλάξαντος ταῖς

[104, 0]   δὲ καὶ ἀνδρῶν. Φύλλα τὰ μέν τ´ ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα

[104, 0]   δειλῶν, οἳ φύλλοισιν ἐοικότες, ἄλλοτε μέν τε ζαφλεγέες τελέθουσιν ἀρούρης καρπὸν

[105, 0]   ἀμμείξας δώῃ Ζεὺς τερπικέραυνος, (ἄλλοτε μέν τε κακῷ ὅ γε κύρεται

[119, 0]   Τούτους δὴ τοὺς ἄνδρας θαυμάζουσι μὲν τῆς μεγαλοφροσύνης πάντες καὶ ἄγανται,

[120, 0]   εὐπροσήγορον φιλανθρωπίαν. Ἀλλὰ γὰρ ἐκεῖνος μὲν τῆς τε σῆς εὐσεβείας καὶ

[120, 0]   συγκαταριθμηθεὶς συνέσται. Λέγεται δ´ ὑπὸ μὲν τοῦ μελικοῦ Πινδάρου ταυτὶ περὶ

[120, 0]   δὲ σύμπαν εἰπεῖν φιλάνθρωπος, αἰδούμενος μὲν τοὺς πρεσβυτέρους τῶν φίλων ὥσπερ

[106, 0]   ἐκ τῆς αὐτῆς ὕλης (πάλαι μὲν τοὺς προγόνους ἡμῶν ἀνέσχεν, εἶτα

[116, 0]   γιγνώσκειν ἑαυτόν. Διὸ καὶ περὶ μὲν τούτου φησὶν ὁ Ἴων οὕτως·

[104, 0]   ὥρη· ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἡ μὲν φύει ἡ δ´ ἀπολήγει. (Ταύτῃ

[104, 0]   τῆς αἰτίας, ἐξ ἧς ἀφυΐα μὲν ψυχῆς, νόσοι τε καὶ κήδεα

[107, 0]   πήματα δαίονται βροτοῖς ἀθάνατοι. Τὰ μὲν ὦν οὐ δύνανται νήπιοι κόσμῳ

[103, 0]   βουλόμεν´ ἔσται καὶ τὸ ὑπὸ Μενάνδρου ῥηθέν Εἰ γὰρ ἐγένου σύ,

[119, 0]   ἐπιδραμεῖν, προσμαρτυρήσας τῷ καλῶς ὑπὸ Μενάνδρου ῥηθέντι τούτῳ· Ὃν οἱ θεοὶ

[113, 0]   καταδύντας ἱστοροῦσιν ἐπὶ πλείους ἡμέρας μένειν, μηδὲ τὸ τοῦ ἡλίου φῶς

[112, 0]   βίον; Εἰ μὲν γὰρ ἀεὶ μενεῖς ἐπὶ τῇ δυσπαθείᾳ ταύτῃ, τελείαν

[120, 0]   ἐν Ἅιδου· Τοῖσι λάμπει μὲν μένος ἀελίου τὰν ἐνθάδε νύκτα κάτω,

[115, 0]   πάσαις τὸ μὴ γενέσθαι) τὸ μέντοι μετὰ τοῦτο καὶ πρῶτον τῶν

[120, 0]   ἐν τῇ Πολιτείᾳ καὶ τῷ Μένωνι καὶ τῷ Γοργίᾳ καὶ σποράδην

[102, 0]   καλῶς λεγομένων ἐστὶν ἐν ὑποθήκης μέρει καὶ τοῦτο, Μηδ´ εὐτύχημα μηδὲν

[113, 0]   Τινὲς δὲ τῶν βαρβάρων καὶ μέρη τοῦ σώματος ἀποτέμνουσι, ῥῖνας καὶ

[114, 0]   ἀλλὰ καθ´ ἕκαστον ἀπένειμε τὸν μερισθέντα κατὰ τοὺς τῆς εἱμαρμένης νόμους.

[110, 0]   κἀκποδὼν εἶναι νέοις. (Ἡ δὲ Μερόπη λόγους ἀνδρώδεις προφερομένη κινεῖ τὰ

[107, 0]   θάνατος· κείνου γὰρ ἴσον λάχον μέρος οἵ τ´ ἀγαθοί ὅστις τε

[111, 0]   ἔχειν ἡμερησίαν, ἕωθεν μὲν γεννώμενα, μέσης δ´ ἡμέρας ἀκμάζοντα, δείλης δὲ

[111, 0]   ἂν συνέπιπτεν, ὥστε τὰ πρὸ μέσης τῆς ἡμέρας ἐκλείποντα θρήνους παρέχειν

[103, 0]   μέτριά σοι κακά. Ὥστ´ ἀνὰ μέσον που καὶ τὸ λοιπὸν ὂν

[115, 0]   ἃ ὑμῖν (ἄρειον μὴ γνῶναι; Μετ´ ἀγνοίας γὰρ τῶν οἰκείων κακῶν

[109, 0]   εἰ δὲ καὶ πειραθῆναι βούλεται, μετ´ οὐ πολὺ ἔσεσθαι αὐτῷ πρόδηλον.

[117, 0]   πολλοὶ τῶν ἐπὶ πλέον πενθησάντων μετ´ οὐ πολὺ τοῖς ὑπ´ αὐτῶν

[105, 0]   τίνα με καιρὸν ἄρα φυλάττεις; Μετ´ οὐ πολὺν δὲ χρόνον καταστρεβλωθεὶς

[121, 0]   τὴν μητέρα, οὕτως οὐδὲ νῦν μετὰ θεῶν ὢν καὶ τούτοις συνεστιώμενος

[114, 0]   καὶ στερνοτυπούμενοι λαμπρὰς εὐωχίας συνίστανται μετὰ μουσουργῶν καὶ τῆς ἄλλης διαχύσεως.

[106, 0]   ἀνιᾶν. Μέγα γάρ ἐστι τὸ μετὰ πείσματος τεθαρρηκότος εἰπεῖν Τίς δ´

[105, 0]   συμπεσούσης τῆς οἰκίας ἐν ᾗ μετὰ πλειόνων ἐδείπνει, μόνος σωθεὶς καὶ

[121, 0]   συναγαγών, Ἀπολλώνιε φίλτατε, καὶ συνθεὶς μετὰ πολλῆς ἐπιμελείας ἀπειργασάμην τὸν παραμυθητικόν

[111, 0]   αὑτὸν καὶ πρὸς ἄλλον διεξιόντα μετὰ σπουδῆς ὡς οὐχ ὁ μακρότατος

[115, 0]   ἐκείνῳ τῷ Μίδᾳ λέγουσι δήπου μετὰ τὴν θήραν ὡς ἔλαβε τὸν

[118, 0]   πρήγμασι ἀμηχανίην· τοῦτον γὰρ εὐθὺς μετὰ τὴν προσαγγελίαν ἀμφοτέρων τῶν υἱέων

[109, 0]   τῇ πρὸ τῆς γενέσεως ἡ μετὰ τὴν τελευτήν. Ἀλλ´ οἴει σὺ

[109, 0]   ἀγαθὸν οὔτε κακόν, οὕτως οὐδὲ μετὰ τὴν τελευτήν. Καὶ καθάπερ τὰ

[109, 0]   οἰκίας καὶ τῆς ἐσθῆτος ἡμῶν μετὰ τὴν φθορὰν ὑπολαμβάνεις τινὰ διαφορὰν

[108, 0]   σώματος ἀφροσύνης, ὡς τὸ εἰκός, μετὰ τοιούτων ἐσόμεθα, δι´ ἡμῶν αὐτῶν

[108, 0]   Εἰ γὰρ μὴ οἷόν τε μετὰ τοῦ σώματος μηδὲν καθαρῶς γνῶναι,

[115, 0]   τὸ μὴ γενέσθαι) τὸ μέντοι μετὰ τοῦτο καὶ πρῶτον τῶν ἀνθρώπῳ

[105, 0]   τετιμένος οὔτε βροτοῖσιν. Ὁ δὲ μετὰ τοῦτον καὶ τῇ δόξῃ καὶ

[119, 0]   (Δίωνα δὲ τὸν Συρακόσιον συνεδρεύοντα μετὰ τῶν φίλων, κατὰ τὴν οἰκίαν

[105, 0]   κελεύοντος ἀπαγγεῖλαί τι αὐτῷ σοφὸν μετὰ χλευασμοῦ, συνεὶς αὐτοῦ τὴν ὑπερηφανίαν

[117, 0]   τοῦ σώματος αἰκίαις παρατεινομένους, ἀλλὰ μεταβάλλειν ἐπὶ τὸ κρεῖττον καὶ ἀνθρωπικώτερον,

[121, 0]   μακαρίτῃ σου υἱῷ (χαρισάμενος καὶ μεταβαλὼν ἐκ τῆς ἀνωφελοῦς περὶ τὸ

[103, 0]   ταῖς ὀξυρρόποις μεθιστάμενα τῆς τύχης μεταβολαῖς. Ζητεῖν οὖν ἐν ἀβεβαίοις βέβαιόν

[103, 0]   πρὸς πάσας τοῦ βίου τὰς μεταβολάς. Χρὴ γὰρ οὐ μόνον ἑαυτὸν

[103, 0]   τῶν λόγων, ἄνθρωπος εἶ, οὗ μεταβολὴν θᾶττον πρὸς ὕψος καὶ πάλιν

[108, 0]   ᾖ. Ὥστ´ εἰ καὶ προσέοικε μετάγειν εἰς ἕτερον τόπον ὁ θάνατος,

[102, 0]   ἔχειν ὑπέλαβον τῶν παραμυθητικῶν σοι μεταδοῦναι λόγων πρὸς ἄνεσιν τῆς λύπης

[112, 0]   ἀγέννειαν καὶ μαλακίαν· εἰ δὲ μεταθήσῃ ποτέ, τί οὐκ ἤδη μετατίθεσαι

[114, 0]   τοῖς πενθίμοις τῆς κακοδαίμονος ταφῆς μεταλαβεῖν, ἅμα τῶν τε ἀνιαρῶν καὶ

[101, 0]   πᾶσιν ἡμῖν υἱοῦ σου προώρου μεταλλαγῆς τοῦ βίου, νεανίσκου κοσμίου πάνυ

[114, 0]   μέγιστον. Τὸ δὲ φιλεῖν τὸν μεταλλάξαντα καὶ στέργειν οὐκ ἐν τῷ

[119, 0]   ὑπ´ ἐκείνου τελείου γενομένου κηδευθῆναι μεταλλάξαντα τὸν βίον· τοῦτο γὰρ εἶναι

[119, 0]   τὸ μὲν σωμάτιον κελεῦσαι τοῦ μεταλλάξαντος ταῖς γυναιξὶ παραδοῦναι πρὸς τὴν

[120, 0]   οὕτω καὶ τοῖς εὐσεβέσι τῶν μεταλλαξάντων ἔστι τις τιμὴ καὶ προεδρία

[118, 0]   βαρυπενθείας, ὀλίγου δὴ παντάπασι τοῦ μεταξὺ χρόνου τῆς ζωῆς ὄντος. Φειστέον

[113, 0]   ἀνδράσι κοσμίοις καὶ παιδείας ἐλευθερίου μεταπεποιημένοις. Θῆλυ γὰρ ὄντως καὶ ἀσθενὲς

[106, 0]   νέον καὶ γηραιόν· τάδε γὰρ μεταπεσόντα ἐκεῖνά ἐστι, κἀκεῖνα πάλιν μεταπεσόντα

[106, 0]   μεταπεσόντα ἐκεῖνά ἐστι, κἀκεῖνα πάλιν μεταπεσόντα ταῦτα. Ὡς γὰρ ἐκ τοῦ

[110, 0]   οὖσιν, οὐδὲν ἂν σθένοι. Τοῦτο μεταποιήσας εἴποις ἄν· Εἰ μὲν γὰρ

[104, 0]   δεινὴ παρελέσθαι τὰ προπεπονημένα καὶ μεταρρῖψαι τὴν δοκοῦσαν εὐημερίαν, οὐδένα καιρὸν

[115, 0]   γενέσθαι τὸ πάντων ἄριστον οὐδὲ μετασχεῖν τῆς τοῦ βελτίστου φύσεως (ἄριστον

[112, 0]   μεταθήσῃ ποτέ, τί οὐκ ἤδη μετατίθεσαι καὶ σεαυτὸν ἀνέλκεις ἐκ τῆς

[114, 0]   ὁ μετηλλαχὼς θειότερόν τινα βίον μετείληφεν, ἀπαλλαγεὶς τῆς τοῦ σώματος λατρείας

[122, 0]   τῆς τοιαύτης κακοδαιμονίας, εἰς γαληνότερον μετελθὼν βίου σχῆμα καὶ προσφιλέστατον τῷ

[119, 0]   ἀρεταῖς διενεγκόντες ὡς θεοφιλεῖς νέοι μετέστησαν πρὸς τὸ χρεὼν καὶ πάλαι

[119, 0]   κατηφιάσαντα προσειπεῖν Ὦ (Ἀλκυονεῦ, ὀψίτερον μετήλλαξας τὸν βίον, οὕτως ἀφειδῶς ἐξορμῶν

[118, 0]   πυθόμενον ἀμφοτέρους αὐτοῦ τοὺς υἱοὺς μετηλλαχέναι τὸν βίον, Πάραλόν τε καὶ

[114, 0]   θυσιῶν ἀπαρχῶν, εἴ γ´ ὁ μετηλλαχὼς θειότερόν τινα βίον μετείληφεν, ἀπαλλαγεὶς

[103, 0]   (ἀγαθά, τὰ νυνί τ´ ἐστὶ μέτριά σοι κακά. Ὥστ´ ἀνὰ μέσον

[105, 0]   τὰς χεῖρας Ὦ δαῖμον, εἶπε, μέτριόν τι τούτοις ἀντίθες ἐλάττωμα, εἰδὼς

[102, 0]   ἀνδράσιν ἥκιστα πρέπον, τὴν δὲ μετριοπάθειαν οὐκ ἀποδοκιμαστέον. Μὴ γὰρ νοσοῖμεν

[113, 0]   κατὰ φύσιν ἐν τοῖς τοιούτοις μετριοπαθείας. (Ἀλλὰ νὴ Δία τινὲς ὑποτυγχάνοντες

[114, 0]   δεῖν πέρα τοῦ φυσικοῦ καὶ μετρίου πρὸς ἄπρακτα πένθη καὶ θρήνους

[114, 0]   χρὴ πέρα τοῦ φυσικοῦ καὶ μετρίου τῆς περὶ τὴν ψυχὴν λύπης

[102, 0]   (ἂν ἐμφρόνως φέρειν δύναιντο καὶ μετρίως. Τῶν μὲν γὰρ καλῶς λεγομένων

[111, 0]   δὲ διημερεύσαντα πάντως ἂν εὐδαιμονίζεσθαι; Μέτρον γὰρ τοῦ βίου τὸ καλόν,

[113, 0]   μηκέτ´ ἄωρον τελευτᾶν ἀλλ´ ἤδη μέτρον ἡλικίας ἔχοντα (ἱκανόν· τὸν δὲ

[102, 0]   ἀναγκαῖον. Τὸ δὲ πέρα τοῦ μέτρου παρεκφέρεσθαι καὶ συναύξειν τὰ πένθη

[114, 0]   λυπούμενοι ἢ ἀκαταπαύστῳ συμφορᾷ συνεσόμεθα μέχρι παντὸς τοῦ βίου; Τὸ γὰρ

[104, 0]   Ὧν εἰ δή τι ἄλλο μὴ ἀποδεχόμεθα, τό γε πολλαχῆ εἶναι

[110, 0]   τὸν θάνατον διαβολὴν ἀποθνῄσκουσιν, ἵνα μὴ ἀποθάνωσι. Καλῶς οὖν ὁ Ἐπίχαρμος

[102, 0]   τὴν δὲ μετριοπάθειαν οὐκ ἀποδοκιμαστέον. Μὴ γὰρ νοσοῖμεν φησὶν ὁ ἀκαδημαϊκὸς

[109, 0]   Ἀλλ´ οἴει σὺ διαφορὰν εἶναι μὴ γενέσθαι ἢ γενόμενον ἀπογενέσθαι; Εἰ

[115, 0]   ἔφη. Κἀκεῖνος ὑπολαβών Ὡς ἄρα μὴ γενέσθαι μέν, ἔφη, ἄριστον πάντων,

[115, 0]   γὰρ πᾶσι καὶ πάσαις τὸ μὴ γενέσθαι) τὸ μέντοι μετὰ τοῦτο

[109, 0]   οὐδὲν ἅπτεται νεκροῦ. Τὸ γὰρ μὴ γενέσθαι τῷ θανεῖν ἴσον λέγω.

[115, 0]   βιάζεσθε λέγειν ἃ ὑμῖν (ἄρειον μὴ γνῶναι; Μετ´ ἀγνοίας γὰρ τῶν

[114, 0]   ἀρκεσθεὶς τοῖς εἰρημένοις πρὸς τὸ μὴ δεῖν πέρα τοῦ φυσικοῦ καὶ

[114, 0]   θρήνους ἀγεννεῖς ἐκτρέπεσθαι. Τὸ γὰρ μὴ δι´ αὑτὸν κακῶς πράττειν ὁ

[102, 0]   πειθηνίως ἕπεσθαι. Τοῦτο γὰρ οἱ μὴ δυνάμενοι ποιεῖν οὐδὲ τὰς εὐπραγίας

[108, 0]   καὶ ταραχὴν καὶ ἐκπλήττει, ὥστε μὴ δύνασθαι ὑπ´ αὐτοῦ καθορᾶν τἀληθές.

[110, 0]   καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν. Οὓς χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν

[108, 0]   τοῦτο δ´ ἐστὶ τὸ ἀληθές. Μὴ καθαρῷ γὰρ καθαροῦ ἐφάπτεσθαι μὴ

[109, 0]   γενέσθαι ἢ γενόμενον ἀπογενέσθαι; Εἰ μὴ καὶ τῆς οἰκίας καὶ τῆς

[104, 0]   βέλτιον δ´ ἔχειν ἄν, εἰ μὴ μίαν ἡμέραν ἀλλὰ στιγμὴν εἶπε

[112, 0]   τι πάσχοιμ´ ὧν ἐδόξαζον φρενί, (μή μοι νεῶρες προσπεσὸν μᾶλλον δάκοι.

[118, 0]   ἀντιπαρηγορῶν αὐτὴν εἶπεν ὡδί· Δαιμονίη, μή μοί τι λίην ἀκαχίζεο θυμῷ·

[112, 0]   αἴτιον σῶμα τιμωρούμενοι καὶ τὰ μὴ νοσοῦντα κατὰ τὸν Ἀχαιὸν συναλγεῖν

[108, 0]   ζῶσι δ´ οὔ. Εἰ γὰρ μὴ οἷόν τε μετὰ τοῦ σώματος

[109, 0]   τὸ κακόν· περὶ δὲ τὸ μὴ ὂν ἀλλ´ ἠρμένον ἐκ τῶν

[108, 0]   ἐστὶν ἢ δοκεῖν σοφὸν εἶναι μὴ ὄντα· δοκεῖν γὰρ εἰδέναι ἐστὶν

[108, 0]   Μὴ καθαρῷ γὰρ καθαροῦ ἐφάπτεσθαι μὴ οὐ θεμιτὸν ᾖ. Ὥστ´ εἰ

[119, 0]   αὐτὸν δὲ περὶ ὧν διεσκέπτετο μὴ παραλιπεῖν. Τοῦτον ζηλῶσαι λέγεται καὶ

[108, 0]   τῷ σώματι μηδὲ κοινωνῶμεν, ὅτι μὴ πᾶσα ἀνάγκη, μηδὲ ἀναπιμπλώμεθα τῆς

[116, 0]   φύσιν ἀφορῶν καὶ εἰς τὸ μὴ πέρα τοῦ προσήκοντος ἐν τοῖς

[105, 0]   ἐάν τε κλάῃς ἄν τε μή, πορεύεται. ~Τί οὖν πλέον ποιοῦμεν;

[103, 0]   λυπεῖσθαι· θνητὸς γὰρ ἔφυς. Κἂν μὴ σὺ θέλῃς, τὰ θεῶν οὕτω

[116, 0]   καὶ σοφῶν κἀν τοῖσι δεινοῖς μὴ τεθυμῶσθαι θεοῖς, καὶ ὁ Εὐριπίδης·

[107, 0]   αὐτὸν τοῦ ἰατροῦ καὶ πυθομένου μή τι περὶ αὐτὸν εἴη χαλεπόν,

[111, 0]   τὸν μὲν εἶναι τὸν δὲ μή. Τί ταῦτα δεῖ στένειν, ἅπερ

[118, 0]   καὶ τὰ ἀνθρώπινα ἀνθρωπίνως, καὶ μὴ τοῖς μὲν ἄλλοις ἐπαρκεῖν πρὸς

[118, 0]   πειρωμένους καὶ σπουδάζοντας ἐντυγχάνειν ~ἀνδράσι μὴ τοῖς συλλυπουμένοις καὶ διεγείρουσι τὰ

[110, 0]   ἀπολυθεὶς κακῶν ἢ οὔ, χρὴ μὴ φέρειν οὕτω βαρέως ὡς ἀπολωλεκότας

[104, 0]   ἄγαν ἀληθές. Καὶ γὰρ εἰ μὴ φύσει τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον,

[103, 0]   Τό τοι χρεὼν οὐκ ἔστι μὴ χρεὼν ποιεῖν. Ὥσπερ γὰρ ἐν

[116, 0]   ἂν μοῖραν ἔχῃς, ταύτην ἔχε μηδ´ ἀγανάκτει, καὶ ὁ τραγικὸς Αἰσχύλος·

[102, 0]   ἐξεπαρεῖ μεῖζον ἢ χρεὼν φρονεῖν, μηδ´ ἄν τι συμβῇ δυσχερές, δουλοῦ

[102, 0]   ἐν ὑποθήκης μέρει καὶ τοῦτο, Μηδ´ εὐτύχημα μηδὲν ὧδ´ ἔστω μέγα,

[108, 0]   κοινωνῶμεν, ὅτι μὴ πᾶσα ἀνάγκη, μηδὲ ἀναπιμπλώμεθα τῆς τούτου φύσεως, ἀλλὰ

[108, 0]   μάλιστα μηδὲν ὁμιλῶμεν τῷ σώματι μηδὲ κοινωνῶμεν, ὅτι μὴ πᾶσα ἀνάγκη,

[113, 0]   ὄφρα σαώσῃς Τρῶας καὶ Τρῳάς, μηδὲ μέγα κῦδος ὀρέξῃς Πηλείδῃ, αὐτὸς

[113, 0]   ἱστοροῦσιν ἐπὶ πλείους ἡμέρας μένειν, μηδὲ τὸ τοῦ ἡλίου φῶς ὁρᾶν

[108, 0]   ἔοικε τούτων οὐδ´ ὁ εἰπών· Μηδεὶς φοβείσθω θάνατον ἀπόλυσιν πόνων, ἀλλὰ

[116, 0]   τὸ Γνῶθι σαυτὸν (καὶ τὸ Μηδὲν ἄγαν ἐκ τούτων γὰρ ἤρτηται

[116, 0]   Σοφοὶ δέ, φησί, καὶ τὸ μηδὲν ἄγαν’ ἔπος αἴνεσσαν περισσῶς. Ταῦτ´

[116, 0]   τῷ γιγνώσκειν ἑαυτὸν περιέχεται τὸ μηδὲν ἄγαν, καὶ ἐν τούτῳ τὸ

[112, 0]   πρὸς τὰς ἐσχάτας ταλαιπωρίας, τὸ μηδὲν αἴτιον σῶμα τιμωρούμενοι καὶ τὰ

[107, 0]   θάνατος καὶ περὶ τοὺς καθεύδοντας μηδέν ἐστι κακόν, δῆλον ὡς οὐδὲ

[108, 0]   οἷόν τε μετὰ τοῦ σώματος μηδὲν καθαρῶς γνῶναι, δυοῖν θάτερον, ἢ

[108, 0]   τοῦ εἰδέναι, ἐὰν ὅτι μάλιστα μηδὲν ὁμιλῶμεν τῷ σώματι μηδὲ κοινωνῶμεν,

[106, 0]   ἐκ μέγιστον ὀλβίας τυραννίδος (τὸ μηδὲν ὄντας. Ταῦτά σε σκοπεῖν χρεών.

[118, 0]   πρὸς ἀλυπίαν δύνασθαι, ἑαυτοῖς δὲ μηδὲν ὄφελος εἶναι τὴν τούτων ὑπόμνησιν,

[117, 0]   αὐτοῖς ἀφέντος. Ἐὰν δ´ ἄφωνος μηδὲν προσειπὼν περὶ μηδενός, κλαίοντες λέγουσιν·

[102, 0]   μέρει καὶ τοῦτο, Μηδ´ εὐτύχημα μηδὲν ὧδ´ ἔστω μέγα, ὅ ς´

[110, 0]   μὴ θανεῖν. Οὓς χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι γῆν, θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν

[117, 0]   δ´ ἄφωνος μηδὲν προσειπὼν περὶ μηδενός, κλαίοντες λέγουσιν· Οὐδέ τί μοι

[113, 0]   ἐπὶ τοῖς ἀώροις, διὰ τὸ μηδενὸς τετυχηκέναι τῶν ἐν τῷ βίῳ

[111, 0]   Τὸ γὰρ καλὸν οὐκ ἐν μήκει χρόνου θετέον, ἀλλ´ ἐν ἀρετῇ

[108, 0]   ἐν ἀνθρώποις, τοὺς δὲ κατακοιμηθέντας μηκέτ´ ἀναστῆναι, τῆς θεοῦ τὸν θάνατον

[113, 0]   τὸν πεντεκαιδεκαέτη ἀπογενόμενον ἐνομίζομεν ἂν μηκέτ´ ἄωρον τελευτᾶν ἀλλ´ ἤδη μέτρον

[111, 0]   καλόν, οὐ τὸ τοῦ χρόνου μῆκος. Ματαίους γὰρ καὶ πολλῆς εὐηθείας

[107, 0]   τὸν ἀδελφὸν προλαμβάνει. Εἴ γε μὴν ἀποδημίᾳ προσέοικεν ὁ θάνατος, οὐδ´

[107, 0]   εἴη ἄν τι κακόν. Ἀλλὰ μήν γ´ ὅτι ἥδιστός ἐστιν ὁ

[113, 0]   τῶν θᾶττον παραγιγνομένων. Εἴ γε μὴν ὁ ἄωρος θάνατος κακόν ἐστιν,

[109, 0]   τοῖς ἀρχαίοις ἀναγεγραμμένων. (Εἴ γε μὴν ὁ θάνατος τελεία τίς ἐστι

[109, 0]   ὅπερ ἴσως κἂν ἄλλον εἰσῆλθε, μήποτ´ εἴη φαρμάκοις ἀπολωλώς· (τοῦτον γὰρ

[108, 0]   ὁ θάνατος, οὐκ ἔστι κακόν· μήποτε γὰρ καὶ τῶν ἀγαθῶν ἀναφαίνηται,

[107, 0]   θάνατος, οὐδ´ οὕτως ἐστὶ κακόν· μήποτε δὲ καὶ τοὐναντίον ἀγαθόν. Τὸ

[106, 0]   τεθνάναι; Τὰ γὰρ τοῦ θανάτου μήποτε καὶ λίαν ἡμῖν ὄντα συνήθη

[106, 0]   τὸν ζοφερὸν Ἅιδην ἄγει. Καὶ μήποτε τοῦδ´ εἰκὼν ᾖ ὁ περὶ

[105, 0]   πῶμ´ ἀφελοῦσα (ἐσκέδας´· ἀνθρώποισι δὲ μήσατο κήδεα λυγρά. Μούνη δ´ αὐτόθι

[110, 0]   ποιητῇ Ἀμφιάραος παραμυθεῖσθαι τὴν Ἀρχεμόρου μητέρα δυσχεραίνουσαν ὅτι νήπιος ὢν ὁ

[121, 0]   ὄντας οὔτε σὲ οὔτε τὴν μητέρα, οὕτως οὐδὲ νῦν μετὰ θεῶν

[108, 0]   ἀγαγεῖν εἰς τὸ ἱερὸν τὴν μητέρα, τὴν δ´ ὑπερησθεῖσαν τῇ τῶν

[122, 0]   ἀναλαβὼν σεαυτόν τε καὶ τὴν μητέρα τοῦ νεανίσκου καὶ τοὺς συγγενεῖς

[117, 0]   τῷ γε πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ ὄσσε καθαιρήσουσιν· ἐὰν δ´ ἐπὶ

[103, 0]   πάντων μόνος, ὅτ´ ἔτικτεν ἡ μήτηρ ς´, ἐφ´ ᾧ τε διατελεῖν

[118, 0]   ἐπένησε λίνῳ, ὅτε μιν τέκε μήτηρ. Ταῦτα πρὸ διανοίας λαβόντες τῆς

[105, 0]   φέρουσαι σιγῇ, ἐπεὶ φωνὴν ἐξείλετο μητίετα Ζεύς. (Ἀπηρτημένως δὲ τούτοις ὁ

[108, 0]   νεανίσκους διηγήσομαι. Φασὶ γὰρ τῆς μητρὸς αὐτῶν ἱερείας οὔσης τῆς Ἥρας

[115, 0]   ἐπειδὴ δέ ποτε μόγις πᾶσαν μηχανὴν μηχανώμενος προσηγάγετο φθέγξασθαί τι πρὸς

[115, 0]   δέ ποτε μόγις πᾶσαν μηχανὴν μηχανώμενος προσηγάγετο φθέγξασθαί τι πρὸς αὐτόν,

[104, 0]   Μίκρ´ ἄττα τὰ σφάλλοντα, καὶ μί´ ἡμέρα τὰ μὲν καθεῖλεν ὑψόθεν

[104, 0]   δ´ ἔχειν ἄν, εἰ μὴ μίαν ἡμέραν ἀλλὰ στιγμὴν εἶπε χρόνου.

[120, 0]   κατὰ χῶρον κίδναται αἰεὶ θύα μιγνύντων πυρὶ τηλεφανεῖ παντοῖα θεῶν ἐπὶ

[104, 0]   ἐφ´ ἑνὶ ὑγιεῖ, φυομένοις τε μίγνυταί τις ἐν πᾶσι κακοῦ μοῖρα·

[115, 0]   καὶ τὸν Σειληνὸν συλληφθέντα τῷ Μίδᾳ ἀποφήνασθαι. Βέλτιον δ´ αὐτὰς τὰς

[115, 0]   μεμαρτύρηται. Τοῦτο μὲν ἐκείνῳ τῷ Μίδᾳ λέγουσι δήπου μετὰ τὴν θήραν

[104, 0]   βέβαιος ἀλλ´ ἐφήμερος καὶ ὅτι Μίκρ´ ἄττα τὰ σφάλλοντα, καὶ μί´

[107, 0]   ὁ εἰπὼν Τὸν ὕπνον τὰ μικρὰ τοῦ θανάτου μυστήρια προμύησις γὰρ

[114, 0]   ὁ μὲν Κράντωρ φησὶν οὐ μικρὸν εἶναι κούφισμα πρὸς τὰς τύχας,

[103, 0]   εἰσὶν ἀβέλτεροι καὶ κεναυχεῖς, ὥστε μικρὸν ἐπαρθέντες ἢ διὰ χρημάτων περιουσίαν

[119, 0]   αὐτῷ τὴν συμφορὰν ἀπιδεῖν καὶ μικρὸν ἐπισχόντα καὶ κατηφιάσαντα προσειπεῖν Ὦ

[118, 0]   τὴν περὶ τὸν υἱὸν τελευτήν, μικρὸν ἐπισχόντα (πρὸς τοὺς παρόντας εἰπεῖν

[111, 0]   Τό τε πολὺ δήπουθεν ἢ μικρὸν οὐδὲν διαφέρειν δοκεῖ πρὸς τὸν

[119, 0]   καὶ πολλοὺς τῶν πολεμίων κατακτείνας, μικρὸν παντελῶς διασιωπήσαντα χρόνον καὶ τῷ

[120, 0]   παντοῖα θεῶν ἐπὶ βωμοῖς. (Καὶ μικρὸν προελθὼν ἐν ἄλλῳ θρήνῳ περὶ

[117, 0]   ἀποθανεῖν, τοῖς δὲ προελθοῦσιν ἐπὶ μικρὸν, τοῖς δ´ ἀκμάζουσι. Πρὸς πάντας

[119, 0]   τῆς μεγαλοφροσύνης πάντες καὶ ἄγανται, μιμεῖσθαι δ´ ἐπὶ τῶν ἔργων οὐ

[102, 0]   δουλοῦ πάλιν, ἀλλ´ αὑτὸς αἰεὶ μίμνε, τὴν σαυτοῦ φύσιν σῴζων βεβαίως,

[118, 0]   πολλοῖσι δόξαν· (πᾶς γάρ τίς μιν ὁρέων τὰ ἑωυτοῦ πένθεα ἐρρωμένως

[118, 0]   φησι· (Γεινομένῳ ἐπένησε λίνῳ, ὅτε μιν τέκε μήτηρ. Ταῦτα πρὸ διανοίας

[121, 0]   δ´ ἐκ τῆς Εὐρώπης Αἰακός· Μίνῳ δὲ πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν ἐὰν

[121, 0]   δύο μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας, Μίνω τε καὶ Ῥαδάμανθυν, ἕνα δ´

[109, 0]   οἰκοδομήσαντας αἰτεῖν παρὰ τοῦ Ἀπόλλωνος μισθόν, τὸν δ´ αὐτοῖς ἐπαγγείλασθαι εἰς

[102, 0]   τοῦτ´ οὐκ ἄνευ μεγάλων ἐγγίγνεται μισθῶν τῷ ἀνθρώπῳ· τεθηριῶσθαι γὰρ εἰκὸς

[110, 0]   τὰς μακρὰς νοσηλείας ὑπομενόντων φησί· Μισῶ δ´ ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον,

[114, 0]   καὶ ἐν οἷς ἐδυσχέραινον σφόδρα μνήμασιν ἀνοιμώζοντες καὶ στερνοτυπούμενοι λαμπρὰς εὐωχίας

[114, 0]   καὶ παιάνων, οὐδὲ πένθους ἀλλὰ μνήμης εὐκλεοῦς, οὐδὲ δακρύων ἐπωδύνων ἀλλὰ

[121, 0]   ἀφιερωθεῖσι, τὴν διὰ τῆς ἀγαθῆς μνήμης καὶ τῆς ἀδιαλείπτου πρὸς τὸν

[114, 0]   (ἀφῃρημένοις ἡ διὰ τῆς ἀγαθῆς μνήμης τιμή. Οὐδεὶς γὰρ ἀγαθὸς ἄξιος

[108, 0]   τῆς συμμετρίας τοῦ συγγράμματος παραλείψω· μνησθήσομαι δὲ τῶν ὄντων ἐμφανεστάτων καὶ

[115, 0]   τὰ κακά. Καὶ τὰ μὲν μόγις καὶ διὰ πολλῶν φροντίδων κτώμεθα,

[115, 0]   σιωπᾶν ἀρρήτως· ἐπειδὴ δέ ποτε μόγις πᾶσαν μηχανὴν μηχανώμενος προσηγάγετο φθέγξασθαί

[117, 0]   βροτῶν, (ἄριστος εἶναι σωφρονεῖν τέ μοι δοκεῖ. Οἱ δὲ πολλοὶ πάντα

[117, 0]   μηδενός, κλαίοντες λέγουσιν· Οὐδέ τί μοι εἶπας πυκινὸν ἔπος, οὗ τέ

[112, 0]   πάσχοιμ´ ὧν ἐδόξαζον φρενί, (μή μοι νεῶρες προσπεσὸν μᾶλλον δάκοι. Οἱ

[118, 0]   αὐτὴν εἶπεν ὡδί· Δαιμονίη, μή μοί τι λίην ἀκαχίζεο θυμῷ· οὐ

[119, 0]   οὐκ ἀθάνατον οὐδὲ πολυχρόνιον γενέσθαι μοι τὸν υἱόν (τὸ γὰρ τοιοῦτον

[104, 0]   νόσοι τε καὶ κήδεα καὶ μοῖρα θνητῶν ἐκεῖθεν ἡμῖν ἕρπει. (Τοῦ

[104, 0]   μίγνυταί τις ἐν πᾶσι κακοῦ μοῖρα· τὰ γάρ τοι σπέρματα εὐθὺς

[119, 0]   ἐπιτεταγμένος ὁ νεανίσκος Ἀπόλλωνι (καὶ Μοίραις, καὶ σὲ ἔδει ὑπ´ ἐκείνου

[118, 0]   ὑπὲρ αἶσαν ἀνὴρ Ἄιδι προϊάψει, μοῖραν δ´ οὔ τινά φημι πεφυγμένον

[118, 0]   πρῶτα γένηται. Ταύτην δὲ τὴν μοῖραν ἐν ἄλλοις ὁ ποιητής φησι·

[116, 0]   βροτοὶ ἄλγε´ ἔχουσιν, (ἣν ἂν μοῖραν ἔχῃς, ταύτην ἔχε μηδ´ ἀγανάκτει,

[116, 0]   τὴν τῆς ἀνάγκης ἢ πεπρωμένης μοῖραν. Καλῶς δ´ οἱ Πυθαγόρειοι παρεκελεύσαντο

[117, 0]   ἐλαφρῶς ἑκτέον, εἰδότας ὅτι τὴν μοῖραν οὐκ ἔστιν ἐκφυγεῖν (πεπαιδευμένων δ´

[107, 0]   ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως; ~Διὸ καὶ μοιρίδιον χρέος εἶναι λέγεται τὸ ζῆν,

[109, 0]   ἀλύουσιν φρένες ἀνδρῶν. Εὐθύνοος κεῖται μοιριδίῳ θανάτῳ. Οὐκ ἦν γὰρ ζώειν

[106, 0]   εἰπών· (Ὦ θάνατε, παιὰν ἰατρὸς μόλοις. Λιμὴν γὰρ ὄντως Ἀίδας ἀνιᾶν.

[110, 0]   τοιαῦτα· Τεθνᾶσι παῖδες οὐκ ἐμοὶ μόνῃ βροτῶν, οὐδ´ ἀνδρὸς ἐστερήμεθ´, ἀλλὰ

[119, 0]   καὶ Δημοσθένην τὸν ῥήτορα, τὴν μόνην καὶ ἀγαπητὴν ἀπολέσαντα θυγατέρα, περὶ

[119, 0]   ἀναλαβὼν ἐβουθύτει καὶ παρενόμει, τὴν μόνην ὁ δείλαιος καὶ πρώτην αὐτὸν

[109, 0]   φαρμάκοις ἀπολωλώς· (τοῦτον γὰρ εἶναι μόνον αὐτῷ ἐπ´ οὐσίᾳ πολλῇ καὶ

[103, 0]   τὰς μεταβολάς. Χρὴ γὰρ οὐ μόνον ἑαυτὸν εἰδέναι θνητὸν ὄντα τὴν

[120, 0]   αἰῶνος εἴδωλον· τὸ γάρ ἐστι μόνον ἐκ θεῶν. Εὕδει δὲ πρασσόντων

[120, 0]   γάρ, φησὶν Εὐριπίδης, ὄνομ´ ἔχει μόνον πόνος γεγώς. Οὗτος δ´ ἐπὶ

[110, 0]   τὸ λεγόμενον κακὸν ὁ θάνατος μόνον τῶν ἄλλων τῶν νενομισμένων κακῶν

[116, 0]   ~(Ἐπιλελησμένοις οὖν ἐοίκαμεν ὅτι οὐ μόνον, ὥς φησιν Εὐριπίδης, Τὰ χρήματα

[116, 0]   μέγα, ἔργον δ´ ὅσον Ζεὺς μόνος ἐπίσταται θεῶν, ὁ δὲ Πίνδαρος·

[103, 0]   ἐγένου σύ, τρόφιμε, τῶν πάντων μόνος, ὅτ´ ἔτικτεν ἡ μήτηρ ς´,

[105, 0]   ἐν ᾗ μετὰ πλειόνων ἐδείπνει, μόνος σωθεὶς καὶ πρὸς πάντων εὐδαιμονιζόμενος,

[111, 0]   τίς ἐστιν ἀόριστος, μᾶλλον δὲ μόριόν τι βραχύτατον στιγμῆς. Ἐπεὶ καὶ

[107, 0]   οὔ· πόθεν γάρ; Ἀλλ´ ἄκουέ μου. Βροτοῖς ἅπασι κατθανεῖν ὀφείλεται, κοὐκ

[105, 0]   ἀνθρώποισι δὲ μήσατο κήδεα λυγρά. Μούνη δ´ αὐτόθι Ἐλπὶς ἐν ἀρρήκτοισι

[117, 0]   ὀδύρεται, ἀλλ´ ὅρα τὸ ἑξῆς· Μοῦνος τηλύγετος πολλοῖσιν ἐπὶ κτεάτεσσι. Τίς

[114, 0]   στερνοτυπούμενοι λαμπρὰς εὐωχίας συνίστανται μετὰ μουσουργῶν καὶ τῆς ἄλλης διαχύσεως. ~Μεμηνότος

[105, 0]   καὶ τῷ χρόνῳ, καίτοι τῶν Μουσῶν ἀναγορεύων ἑαυτὸν μαθητὴν Ἡσίοδος, καὶ

[120, 0]   μὲν ἡγήσῃ, ὡς ἐγὼ οἶμαι, μῦθον, ἐγὼ δὲ λόγον· ὡς ἀληθῆ

[102, 0]   φάρμακον κεῖται νόσῳ· λυπουμένῳ μὲν μῦθος εὐμενὴς φίλων, ἄγαν δὲ μωραίνοντι

[116, 0]   γοῦν ἡ Νιόβη κατὰ τοὺς μύθους πρόχειρον εἶχε τὴν ὑπόληψιν ταύτην

[115, 0]   ἐν τῷ ζῆν, οὕτως ἀπεφήνατο. Μυρία δ´ ἐπὶ μυρίοις ἄν τις

[111, 0]   Τὰ γὰρ χίλια καὶ τὰ μύρια κατὰ Σιμωνίδην ἔτη στιγμή τίς

[105, 0]   ἐπέλλαβε πῶμα πίθοιο. Ἄλλα δὲ μυρία λυγρὰ κατ´ ἀνθρώπους ἀλάληται. Πλείη

[110, 0]   βροτῶν, οὐδ´ ἀνδρὸς ἐστερήμεθ´, ἀλλὰ μυρίαι τὸν αὐτὸν ἐξήντλησαν ὡς ἐγὼ

[108, 0]   φλυαρίας, εὔδαιμόν τι (καὶ μακάριον. Μυρίας μὲν γὰρ ἡμῖν, φησὶν ὁ

[115, 0]   οὕτως ἀπεφήνατο. Μυρία δ´ ἐπὶ μυρίοις ἄν τις ἔχοι τοιαῦτα παρατίθεσθαι

[114, 0]   αὐτοῖς, ὥστ´ ἐπιφθέγξασθαι τὸ Ὁμηρικόν Μυρομένοισι δὲ τοῖσι μέλας ἐπὶ ἕσπερος

[107, 0]   ὕπνον τὰ μικρὰ τοῦ θανάτου μυστήρια προμύησις γὰρ ὄντως ἐστὶ τοῦ

[102, 0]   μῦθος εὐμενὴς φίλων, ἄγαν δὲ μωραίνοντι νουθετήματα. (Πολλῶν γὰρ ὄντων ψυχικῶν

Livre, Chap.
[118, 0]	ἀκαχίζεο θυμῷ· οὐ γάρ τίς	μ´	ὑπὲρ αἶσαν ἀνὴρ Ἄιδι προϊάψει,
[110, 0]	βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ	μαγεύμασι	παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν.
[115, 0]	ἡμεῖς τοῦτο διὰ τοῦ λόγου	μαθεῖν	οὐ δυνάμεθα οὐδ´ ἐπιλογίσασθαι ὅτι
[120, 0]	τὸν Ἀθηναῖον, ἑταῖρον δὲ καὶ	μαθητὴν	Γοργίου τοῦ ῥήτορος. Φησὶ γὰρ
[105, 0]	καίτοι τῶν Μουσῶν ἀναγορεύων ἑαυτὸν	μαθητὴν	Ἡσίοδος, καὶ οὗτος ἐν πίθῳ
[112, 0]	δὲ ταῦτα παρὰ σοφοῦ τινος	μαθὼν	εἰς φροντίδας νοῦν συμφοράς τ´
[104, 0]	ὅτε δὴ καὶ λυγρὰ θεοὶ	μάκαρες	τελέουσι, (καὶ τὰ φέρει ἀεκαζόμενος
[108, 0]	ἀναπίμπλαται φλυαρίας, εὔδαιμόν τι (καὶ	μακάριον.	Μυρίας μὲν γὰρ ἡμῖν, φησὶν
[115, 0]	πάντων καὶ μακαριστότατε, πρὸς τῷ	μακαρίους	καὶ εὐδαίμονας εἶναι τοὺς τετελευτηκότας
[119, 0]	κοσμικὴν διάταξιν. Ἐκείνῳ δὲ τῷ	μακαρισθέντι	οὐκ ἦν κατὰ φύσιν περαιτέρω
[115, 0]	Διόπερ, ὦ κράτιστε πάντων καὶ	μακαριστότατε,	πρὸς τῷ μακαρίους καὶ εὐδαίμονας
[121, 0]	τῷ λόγῳ πεισθεὶς καὶ τῷ	μακαρίτῃ	σου υἱῷ (χαρισάμενος καὶ μεταβαλὼν
[120, 0]	ἔχειν σε δεῖ περὶ τοῦ	μακαρίτου	υἱέος σου, ὅτι τούτοις συγκαταριθμηθεὶς
[120, 0]	καὶ ὁσίως, ἐπειδὰν τελευτήσῃ, εἰς	μακάρων	νήσους ἀπιόντα οἰκεῖν ἐν πάσῃ
[121, 0]	τὼ ὁδώ, ἡ μὲν εἰς	μακάρων	νήσους, ἡ δ´ εἰς Τάρταρον.
[121, 0]	καὶ οἱ ἐπιμεληταὶ οἱ ἐκ	μακάρων	νήσων ἰόντες ἔλεγον πρὸς τὸν
[105, 0]	ἐστι. Φίλιππος δ´ ὁ τῶν	Μακεδόνων	βασιλεὺς τριῶν αὐτῷ προσαγγελθέντων εὐτυχημάτων
[107, 0]	τῷ βαθυτάτῳ ὕπνῳ ἢ ἀποδημίᾳ	μακρᾷ	καὶ πολυχρονίῳ ἢ τρίτον φθορᾷ
[110, 0]	ὁ Εὐριπίδης ἐπὶ τῶν τὰς	μακρὰς	νοσηλείας ὑπομενόντων φησί· Μισῶ δ´
[115, 0]	ταὐτὸ κεφάλαιον· ἀλλ´ οὐκ ἀναγκαῖον	μακρηγορεῖν.	(Οὐ χρὴ οὖν τοὺς ἀποθνῄσκοντας
[111, 0]	μετὰ σπουδῆς ὡς οὐχ ὁ	μακρότατος	βίος ἄριστος ἀλλ´ ὁ σπουδαιότατος.
[117, 0]	ζῆν ἐστερῆσθαι· καὶ γὰρ ὁ	μακρότατος	βίος ὀλίγος ἐστὶ καὶ στιγμαῖος
[115, 0]	θρηνεῖν ὅτι τῶν ἐν τῷ	μακρῷ	βίῳ νομιζομένων ἀγαθῶν ἀπεστέρηνται· τοῦτο
[120, 0]	τινα παροινίαν ἐκπεσεῖν τὴν τῷ	μακρῷ	γήρᾳ παρεπομένην. Εἰ δ´ ὁ
[117, 0]	ταχέως, ὀδύρονται λέγοντες Ἀνηρπάσθη. Ἐὰν	μακρῶς,	μέμφονται ὅτι καταφθινήσας καὶ τιμωρηθεὶς
[103, 0]	ταπεινότητα ζῷον οὐδὲν λαμβάνει. Καὶ	μάλα	δικαίως· ἀσθενέστατον γὰρ ὂν φύσει
[120, 0]	Πλάτωνι Σωκράτης· Ἄκουε δή, φασί,	μάλα	καλοῦ λόγου, ὃν σὺ μὲν
[112, 0]	κακοδαιμονίαν διὰ ψυχῆς ἀγέννειαν καὶ	μαλακίαν·	εἰ δὲ μεταθήσῃ ποτέ, τί
[102, 0]	ὅταν τις ἐν καιρῷ γε	μαλθάσσῃ	κέαρ. Κατὰ γὰρ τὸν σοφὸν
[116, 0]	ἐστὶ τῶν Δελφικῶν γραμμάτων τὰ	μάλιστ´	ἀναγκαιότατα πρὸς τὸν βίον, τὸ
[108, 0]	ἐσόμεθα τοῦ εἰδέναι, ἐὰν ὅτι	μάλιστα	μηδὲν ὁμιλῶμεν τῷ σώματι μηδὲ
[107, 0]	τὰ γὰρ δίδυμα τὴν ὁμοιότητα	μάλιστα	παρεμφαίνει. Πάλιν τέ πού φησι
[113, 0]	(ταῦτα γὰρ εἶναι τὰ λυποῦντα	μάλιστα	τοὺς ἐπὶ τοῖς ἀώροις ἀτυχοῦντας,
[117, 0]	δ´ ἐκίνησαν οἱ ποιηταί, καὶ	μάλιστα	τούτων ὁ πρῶτος Ὅμηρος λέγων·
[113, 0]	οἱ φρονήματος ἀνδρειοτέρου πεφυκότες ἔμπλεῳ,	μᾶλλον	δ´, εἴπερ ἄρα, Αἰγύπτιοί τε
[112, 0]	φρενί, (μή μοι νεῶρες προσπεσὸν	μᾶλλον	δάκοι. Οἱ δ´ ἀγεννέστεροι καὶ
[111, 0]	ἔτη στιγμή τίς ἐστιν ἀόριστος,	μᾶλλον	δὲ μόριόν τι βραχύτατον στιγμῆς.
[102, 0]	(καὶ φιλεῖν εὔνοιαν, ἣν παντὸς	μᾶλλον	διασῴζειν ἀναγκαῖον. Τὸ δὲ πέρα
[118, 0]	Παιωνίοις λόγου φαρμάκοις, ὡς πάντων	μᾶλλον	ἢ ἀλυπίας ἀναβολὴν δεῖ ποιεῖσθαι.
[113, 0]	νηπίων καὶ παίδων καὶ ἔτι	μᾶλλον	ὁ τῶν ἄρτι γεγονότων. Ἀλλὰ
[111, 0]	γήραος οὐδόν. Τὴν γὰρ εὐκαιρίαν	μᾶλλον,	οὐ τὴν εὐγηρίαν πανταχοῦ (θεωροῦμεν
[107, 0]	οὗτοί φασι, πῶς οὐκ εὐδαιμονίζειν	μᾶλλον	προσήκει τοὺς ἀπολυθέντας τῆς ἐν
[118, 0]	πᾶσιν (ἔπος· πολὺ δ´ οἶμαι	μᾶλλον	τὸν ὑπερτιθέμενον τὰ τῆς ψυχῆς
[102, 0]	Διὰ λύπην γάρ, φασί, καὶ	μανίαν	γίγνεσθαι πολλοῖσι καὶ νοσήματ´ οὐκ
[107, 0]	πρᾶγμα φανερόν ἐστι πᾶσιν ἀνθρώποις,	μαρτυρεῖ	δὲ καὶ Ὅμηρος ἐπ´ αὐτοῦ
[108, 0]	τῶν μεγίστων. Λέγεται δὲ τούτοις	μαρτυρεῖν	καὶ τὸ θεῖον. Πολλοὺς γὰρ
[121, 0]	κρίσις ᾖ, ἔρχονται αὐτοῖς πολλοὶ	μαρτυρήσοντες	ὡς δικαίως βεβιώκασιν. Οἱ οὖν
[119, 0]	ἐν τούτῳ πρὸς οὐδὲν χρήσιμον	ματαιοπονίας.	Ὅτι γὰρ οἱ ταῖς ἀρεταῖς
[111, 0]	οὐ τὸ τοῦ χρόνου μῆκος.	Ματαίους	γὰρ καὶ πολλῆς εὐηθείας ἡγητέον
[113, 0]	καὶ πενθικῶς διὰ τὸν ἐκ	ματαίων	ἐλπίδων ἀναπλασμόν, ἤδη νομιζόντων ἡμῶν
[102, 0]	καὶ παῦλαν τῶν πενθικῶν καὶ	ματαίων	ὀδυρμῶν. Ψυχῆς γὰρ νοσούσης εἰσὶν
[117, 0]	ἐκ τοῦ πένθους ὄφελος περιποιησάμενοι,	μάτην	δ´ ἑαυτοὺς καταικισάμενοι ταῖς κακουχίαις.
[108, 0]	γὰρ πολέμους καὶ στάσεις καὶ	μάχας	οὐδὲν ἄλλο παρέχει ἢ τὸ
[105, 0]	δ´ ὅτι Παρμενίων ὁ στρατηγὸς	μάχῃ	(Δαρδανεῖς ἐνίκησε, τρίτου δ´ ὅτι
[113, 0]	ἀπὸ τῆς πρὸς τὸν Ἀχιλλέα	μάχης,	ἐν οἷς φησιν· Ἀλλ´ εἰσέρχεο
[115, 0]	τύχης χαλεπῆς ἐφήμερον σπέρμα, τί	με	βιάζεσθε λέγειν ἃ ὑμῖν (ἄρειον
[105, 0]	Ὦ τύχη, εἶπεν, εἰς τίνα	με	καιρὸν ἄρα φυλάττεις; Μετ´ οὐ
[114, 0]	Ἀχαιῶν. Αὐτὸν δ´ ἂν πύματόν	με	κύνες πρώτῃσι θύρῃσι ὠμησταὶ ἐρύωσιν,
[106, 0]	Λιμὴν γὰρ ὄντως Ἀίδας ἀνιᾶν.	Μέγα	γάρ ἐστι τὸ μετὰ πείσματος
[116, 0]	σαυτὸν τοῦτ´ ἔπος μὲν οὐ	μέγα,	ἔργον δ´ ὅσον Ζεὺς μόνος
[113, 0]	σαώσῃς Τρῶας καὶ Τρῳάς, μηδὲ	μέγα	κῦδος ὀρέξῃς Πηλείδῃ, αὐτὸς δὲ
[102, 0]	Μηδ´ εὐτύχημα μηδὲν ὧδ´ ἔστω	μέγα,	ὅ ς´ ἐξεπαρεῖ μεῖζον ἢ
[105, 0]	ὧδε· Ἀλλὰ γυνὴ χείρεσσι πίθου	μέγα	πῶμ´ ἀφελοῦσα (ἐσκέδας´· ἀνθρώποισι δὲ
[104, 0]	τε καὶ ἐν ἄλλοις Τυδείδη	μεγάθυμε,	τίη γενεὴν ἐρεείνεις; Οἵη περ
[105, 0]	Παυσανίου τοῦ βασιλέως τῶν Λακεδαιμονίων	μεγαλαυχουμένου	συνεχῶς ἐπὶ ταῖς αὑτοῦ πράξεσι
[105, 0]	καὶ πρὸς πάντων εὐδαιμονιζόμενος, ἀναφωνήσας	μεγάλῃ	τῇ φωνῇ, Ὦ τύχη, εἶπεν,
[119, 0]	τὴν οἰκίαν θορύβου γενομένου καὶ	μεγάλης	κραυγῆς, πυθόμενον τὴν αἰτίαν καὶ
[105, 0]	ἀντίθες ἐλάττωμα, εἰδὼς ὅτι τοῖς	μεγάλοις	εὐτυχήμασι φθονεῖν πέφυκεν ἡ τύχη.
[118, 0]	τὰ ἑωυτοῦ πένθεα ἐρρωμένως φέροντα,	μεγαλόφρονά	τε καὶ ἀνδρήιον ἐδόκεε εἶναι
[119, 0]	υἱοῦ τελευτὴν ἐν παρατάξει γενομένην	μεγαλοφρόνως	τε πρὸς τοὺς ἀπαγγείλαντας αὐτῷ
[118, 0]	καὶ πρὸς τοὺς εὐγενῶς καὶ	μεγαλοφρόνως	τοὺς ἐπὶ τοῖς υἱοῖς γενομένους
[119, 0]	τοὺς ἄνδρας θαυμάζουσι μὲν τῆς	μεγαλοφροσύνης	πάντες καὶ ἄγανται, μιμεῖσθαι δ´
[102, 0]	γὰρ ἀνώδυνον τοῦτ´ οὐκ ἄνευ	μεγάλων	ἐγγίγνεται μισθῶν τῷ ἀνθρώπῳ· τεθηριῶσθαι
[114, 0]	τὸν θάνατον οὐκ ὀλίγους ἀπαλλάττειν	μεγάλων	καὶ χαλεπῶν κακῶν, ὧν, εἰ
[110, 0]	σεμνὰ κεῖνα, ποῦ δὲ Λυδίας	μέγας	δυνάστης Κροῖσος ἢ Ξέρξης βαρὺν
[103, 0]	χρημάτων περιουσίαν ἄφθονον ἢ διὰ	μέγεθος	ἀρχῆς ἢ διά τινας προεδρίας
[116, 0]	ζῆν ἐθέλειν ἐκλιπεῖν διὰ τὸ	μέγεθος	τῆς συμφορᾶς, καὶ τοὺς θεοὺς
[111, 0]	τὰ μὲν ἀγαθὰ ποιεῖν ὡς	μέγιστα,	τὰ δὲ κακὰ συστέλλειν καὶ
[115, 0]	τὸ γενέσθαι ἄνθρωπον συμφορὰν τὴν	μεγίστην·	τοῦτο δέ φησιν Ἀριστοτέλης καὶ
[103, 0]	δικαίως· ἀσθενέστατον γὰρ ὂν φύσει	μεγίστοις	οἰκονομεῖται πράγμασιν, ὅταν πέσῃ δέ,
[111, 0]	ποιεῖν αὐτὸ ὡς πλεῖστον καὶ	μέγιστον·	εἰ δ´, ὥσπερ ἡ ἀλήθεια
[106, 0]	ὀρφανοὶ τέκνων, τούς τ´ ἐκ	μέγιστον	ὀλβίας τυραννίδος (τὸ μηδὲν ὄντας.
[108, 0]	οὐδ´ εἰ τυγχάνει τῷ ἀνθρώπῳ	μέγιστον	πάντων ὂν τῶν ἀγαθῶν, δεδίασι
[106, 0]	δικαίως θάνατον ἔχθουσιν βροτοί, ὅσπερ	μέγιστον	ῥῦμα τῶν πολλῶν κακῶν. Τοῦτον
[114, 0]	ἂν εἴποιμι φάρμακον ἀλυπίας εἶναι	μέγιστον.	Τὸ δὲ φιλεῖν τὸν μεταλλάξαντα
[108, 0]	δ´ ὡς εὖ εἰδότες ὅτι	μέγιστον	τῶν κακῶν ἐστιν. Οὐκ ἀπᾴδειν
[108, 0]	πόνων, ἀλλὰ καὶ κακῶν τῶν	μεγίστων.	Λέγεται δὲ τούτοις μαρτυρεῖν καὶ
[109, 0]	πρὸς ἡμᾶς, οὕτως οὐδὲ τὰ	μεθ´	ἡμᾶς οὐδὲν ἔσται πρὸς ἡμᾶς·
[118, 0]	διαγάγωμεν, τὰ τοῦ πένθους παράσημα	μεθέμενοι	καὶ τῆς τοῦ σώματος ἐπιμελείας
[103, 0]	χθαμαλὰ πάλιν ὑψοῦται ταῖς ὀξυρρόποις	μεθιστάμενα	τῆς τύχης μεταβολαῖς. Ζητεῖν οὖν
[104, 0]	ἐστι βίῳ καὶ πράγμασι ῥᾳδίως	μεθισταμένοις	(πρὸς τοὐναντίον. Ἀνθρώπων γὰρ ὄντως
[106, 0]	ἔλαττον τὴν δόξαν τοῦ λελυπημένου	μεθίστησι	καὶ τοιαύτην τινὰ ποιεῖ πίστιν
[102, 0]	ἔστω μέγα, ὅ ς´ ἐξεπαρεῖ	μεῖζον	ἢ χρεὼν φρονεῖν, μηδ´ ἄν
[110, 0]	ἀνεπαύσατο τὸν βίον ἐκλιπὼν καὶ	μειζόνων	ἀπολυθεὶς κακῶν ἢ οὔ, χρὴ
[117, 0]	πλεῖστοι θάνατοι πρὸ ἄλλων δυσχερῶν	μειζόνων	γίγνονται, καὶ ὅτι τοῖς μὲν
[106, 0]	ἐνθυμεῖσθαι τὰ τῶν ἴσα καὶ	μείζω	δυστυχούντων, ὡς ἐσομένην ἐλαφροτέραν. Ἐνταῦθα
[120, 0]	καὶ ἀστοῖς (πραότατος, πᾶσι δὲ	μείλιχος	καὶ φίλος διά τε τὴν
[113, 0]	τὰ προειρημένα ἐν τοῖς ἔμπροσθεν.	Μεῖον	γὰρ ὄντως (ἐδάκρυσε Τρωίλος ἢ
[114, 0]	τὸ Ὁμηρικόν Μυρομένοισι δὲ τοῖσι	μέλας	ἐπὶ ἕσπερος ἦλθε. Διὸ καὶ
[120, 0]	ἐκ θεῶν. Εὕδει δὲ πρασσόντων	μελέων,	ἀτὰρ εὑδόντεσσιν ἐν πολλοῖς ὀνείροις
[107, 0]	ὀλίγον μὲν κάρτος, ἄπρακτοι δὲ	μεληδόνες,	αἰῶνι δὲ παύρῳ πόνος ἀμφὶ
[120, 0]	Λέγεται δ´ ὑπὸ μὲν τοῦ	μελικοῦ	Πινδάρου ταυτὶ περὶ τῶν εὐσεβῶν
[112, 0]	ἀπαλλαγῆς ὁδὸς ἀμείνων. Ὃ οὖν	μέλλεις	τῷ χρόνῳ χαρίζεσθαι, τοῦτο τῷ
[121, 0]	ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ δικάζοντες ᾗ	μέλλοιεν	τελευτᾶν. Ἔπειτα αἱ δίκαι πως
[108, 0]	ὄντι ἡμῖν δέδεικται ὅτι εἰ	μέλλομέν	ποτε καθαρῶς τι εἴσεσθαι, ἀπαλλακτέον
[107, 0]	εἰ κατέφθιτο στένεις, Εἰδὼς τὸ	μέλλον	οὐδὲν εἰ κέρδος φέρει; Εὐριπίδης
[117, 0]	ἀνθρωπείου γένους καὶ προορώμενος τὰ	μέλλοντα	συμβήσεσθαι προεξάγει τινὰς ἐκ τοῦ
[107, 0]	αὐτῶν ὅστις ἐξεπίσταται τὴν αὔριον	μέλλουσαν	εἰ βιώσεται. Τὸ τῆς τύχης
[120, 0]	γὰρ ὄντα σοι λέξω ἃ	μέλλω	λέγειν. Ὥσπερ γὰρ Ὅμηρος λέγει,
[116, 0]	ἀπαιτήσει. Ὁ οὖν ἢ αὐτὸς	μέλλων	ἀποθνῄσκειν ἢ τέκνων ἀποθανόντων ὑπεραγανακτῶν
[107, 0]	Διογένης κατενεχθεὶς εἰς ὕπνον καὶ	(μέλλων	ἐκλείπειν τὸν βίον, διεγείραντος αὐτὸν
[105, 0]	ἀλκή. ~(Σιμωνίδης δ´ ὁ τῶν	μελῶν	ποιητής, Παυσανίου τοῦ βασιλέως τῶν
[115, 0]	πολλοῖς οὕτω παρὰ τοῦ δαιμονίου	μεμαρτύρηται.	Τοῦτο μὲν ἐκείνῳ τῷ Μίδᾳ
[115, 0]	μουσουργῶν καὶ τῆς ἄλλης διαχύσεως.	~Μεμηνότος	οὖν ἐστι τὸ οὕτως ὑπολαμβάνειν
[117, 0]	ἔπος, οὗ τέ κεν αἰεί	(μεμνῄμην.	Ἐὰν προσομιλήσας τι, τοῦτ´ ἀεὶ
[105, 0]	συνεὶς αὐτοῦ τὴν ὑπερηφανίαν συνεβούλευε	μεμνῆσθαι	ὅτι ἄνθρωπός ἐστι. Φίλιππος δ´
[118, 0]	ἡμῖν σωτηρίας. Καλὸν δὲ καὶ	μεμνῆσθαι	τῶν λόγων, οἷς κατὰ τὸ
[117, 0]	ὀδύρονται λέγοντες Ἀνηρπάσθη. Ἐὰν μακρῶς,	μέμφονται	ὅτι καταφθινήσας καὶ τιμωρηθεὶς ἀπέθανε.
[111, 0]	πεισθέντες λόγῳ τῷ παραινοῦντι τὰ	μὲν	ἀγαθὰ ποιεῖν ὡς μέγιστα, τὰ
[104, 0]	τὰ δ´ ἦρ´ ἄνω (τὰ	μὲν	ἄλλα καλῶς ἔφη λέγειν αὐτὸν
[118, 0]	ἀνθρώπινα ἀνθρωπίνως, καὶ μὴ τοῖς	μὲν	ἄλλοις ἐπαρκεῖν πρὸς ἀλυπίαν δύνασθαι,
[108, 0]	τυχόντας τῆς δωρεᾶς. Ὧν τοὺς	μὲν	ἄλλους φειδόμενος τῆς συμμετρίας τοῦ
[108, 0]	αὐτὸς ἀπολύσῃ ἡμᾶς. Καὶ οὕτω	μὲν	ἀπαλλαττόμενοι τῆς τοῦ σώματος ἀφροσύνης,
[102, 0]	τῶν ἀρχῶν καὶ δεῖ λαχόντα	μὲν	ἄρχειν ἀπολαχόντα δὲ φέρειν ἀνεπαχθῶς
[104, 0]	φυτοῖς γένει βροτῶν τε. Τοῖς	μὲν	αὔξεται βίος, τῶν δὲ φθίνει
[115, 0]	δυνάμεθα οὐδ´ ἐπιλογίσασθαι ὅτι Πλείη	μὲν	γαῖα κακῶν πλείη δὲ θάλασσα
[112, 0]	παρ´ ὅλον τὸν βίον; Εἰ	μὲν	γὰρ ἀεὶ μενεῖς ἐπὶ τῇ
[102, 0]	εὖ φρονοῦντας οὔτε δυσπαθεῖς· τὸ	μὲν	γὰρ ἄτεγκτον καὶ θηριῶδες, τὸ
[109, 0]	Εὐθύνοον τοιαῦτά φασι γενέσθαι. Εἶναι	μὲν	γὰρ αὐτὸν Ἠλυσίου πατρὸς τοῦ
[105, 0]	λυγρὰ κατ´ ἀνθρώπους ἀλάληται. Πλείη	μὲν	γὰρ γαῖα κακῶν, πλείη δὲ
[115, 0]	χρόνου δηλαδή τι ποιήσαντος· τὸ	μὲν	γὰρ γεγενημένον οὐδὲ θεῷ δυνατόν
[117, 0]	δόξαν πάντα καταμέμφονται θάνατον. Ἐὰν	μὲν	(γὰρ ἐν ἀποδημίᾳ τις ὢν
[108, 0]	εὔδαιμόν τι (καὶ μακάριον. Μυρίας	μὲν	γὰρ ἡμῖν, φησὶν ὁ Πλάτων,
[121, 0]	ἔφη, παύσω τοῦτο γιγνόμενον. Νῦν	μὲν	γὰρ (κακῶς αἱ δίκαι δικάζονται.
[102, 0]	φέρειν δύναιντο καὶ μετρίως. Τῶν	μὲν	γὰρ καλῶς λεγομένων ἐστὶν ἐν
[110, 0]	Τοῦτο μεταποιήσας εἴποις ἄν· Εἰ	μὲν	γὰρ οἰκεῖ νερτέρας ὑπὸ χθονός
[110, 0]	περὶ τοῦ Ἡρακλέους λέγων Εἰ	μὲν	γὰρ οἰκεῖ, φησί, νερτέρας ὑπὸ
[108, 0]	ἐστὶν ἃ οὐκ οἶδεν. Οἶδε	μὲν	γὰρ οὐδεὶς τὸν θάνατον οὐδ´
[104, 0]	ἀκιδνότερον γαῖα τρέφει ἀνθρώποιο. Οὐ	μὲν	γάρ ποτέ φησι κακὸν πείσεσθαι
[111, 0]	τὴν ζωὴν ἔχειν ἡμερησίαν, ἕωθεν	μὲν	γεννώμενα, μέσης δ´ ἡμέρας ἀκμάζοντα,
[119, 0]	πρὸς τὸ χρεὼν καὶ πάλαι	μὲν	διὰ τῶν πρόσθεν ὑπέμνησα λόγων,
[120, 0]	ἐν θεοῖς, τῶν ἀνθρώπων τὸν	μὲν	δικαίως διελθόντα τὸν βίον καὶ
[102, 0]	γίγνεσθαι δόξης. Διὸ καὶ τοῦτο	μὲν	ἐατέον ὡς βλαβερὸν καὶ φαῦλον
[111, 0]	ὥστε κάρπιμον στάχυν, καὶ τὸν	μὲν	εἶναι τὸν δὲ μή. Τί
[113, 0]	τούτοις παραπλήσιοι. (Τούτων γὰρ τοὺς	μὲν	εἰς βόθρους τινὰς καταδύντας ἱστοροῦσιν
[110, 0]	ἀπῆνθεν ὅθεν ἦνθε, πάλιν Γᾶ	μὲν	εἰς γᾶν, πνεῦμ´ ἄνω. Τί
[121, 0]	ἧς φέρετον τὼ ὁδώ, ἡ	μὲν	εἰς μακάρων νήσους, ἡ δ´
[121, 0]	ἐποιησάμην δικαστὰς υἱεῖς ἐμαυτοῦ, δύο	μὲν	ἐκ τῆς Ἀσίας, Μίνω τε
[121, 0]	δ´ εἰς Τάρταρον. Καὶ τοὺς	μὲν	ἐκ τῆς Ἀσίας Ῥαδάμανθυς κρινεῖ,
[115, 0]	παρὰ τοῦ δαιμονίου μεμαρτύρηται. Τοῦτο	μὲν	ἐκείνῳ τῷ Μίδᾳ λέγουσι δήπου
[120, 0]	τοῖς ἄλλοις διαλόγοις. Ἀλλὰ τὰ	μὲν	ἐν τῷ Περὶ ψυχῆς διαλόγῳ
[120, 0]	Ὁ δὲ θεῖος Πλάτων πολλὰ	μὲν	ἐν τῷ Περὶ ψυχῆς περὶ
[118, 0]	ἔμμεναι ἀνδρῶν, οὐ κακὸν οὐδὲ	μὲν	ἐσθλόν, ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται.
[104, 0]	καὶ σοφῶν ἀνδρῶν· ὧν πρῶτος	μέν	ἐστιν ὁ θεῖος Ὅμηρος, εἰπών,
[115, 0]	ὑπολαβών Ὡς ἄρα μὴ γενέσθαι	μέν,	ἔφη, ἄριστον πάντων, τὸ δὲ
[120, 0]	μάλα καλοῦ λόγου, ὃν σὺ	μὲν	ἡγήσῃ, ὡς ἐγὼ οἶμαι, μῦθον,
[110, 0]	ἀώρῳ λυπούμενον θανάτῳ· Εἶτ´ εἰ	μὲν	ᾔδησθ´ ὁτιὴ τοῦτον τὸν βίον,
[120, 0]	καὶ χρυσοκάρποισι βεβριθός. Καὶ τοὶ	μὲν	ἵπποις γυμνασίοις τε, τοὶ δὲ
[105, 0]	δίδωσι, κακῶν, ἕτερος δὲ ἐάων.	μέν	κ´ ἀμμείξας δώῃ Ζεὺς τερπικέραυνος,
[104, 0]	σφάλλοντα, καὶ μί´ ἡμέρα τὰ	μὲν	καθεῖλεν ὑψόθεν τὰ δ´ ἦρ´
[104, 0]	τοὐναντίον. Ἀνθρώπων γὰρ ὄντως θνητὰ	μὲν	καὶ ἐφήμερα τὰ σώματα, θνηταὶ
[107, 0]	γοῦν Σιμωνίδης, (Ἄνθρώπων, φησίν, ὀλίγον	μὲν	κάρτος, ἄπρακτοι δὲ μεληδόνες, αἰῶνι
[114, 0]	δι´ αὑτὸν κακῶς πράττειν ὁ	μὲν	Κράντωρ φησὶν οὐ μικρὸν εἶναι
[120, 0]	εὐσεβῶν ἐν Ἅιδου· Τοῖσι λάμπει	μὲν	μένος ἀελίου τὰν ἐνθάδε νύκτα
[115, 0]	πλείονα τὰ κακά. Καὶ τὰ	μὲν	μόγις καὶ διὰ πολλῶν φροντίδων
[102, 0]	ἄλλῃ φάρμακον κεῖται νόσῳ· λυπουμένῳ	μὲν	μῦθος εὐμενὴς φίλων, ἄγαν δὲ
[105, 0]	εὐτυχημάτων ὑφ´ ἕνα καιρόν, πρώτου	μὲν	ὅτι τεθρίππῳ νενίκηκεν Ὀλύμπια, δευτέρου
[116, 0]	Τὸ Γνῶθι σαυτὸν τοῦτ´ ἔπος	μὲν	οὐ μέγα, ἔργον δ´ ὅσον
[107, 0]	γ´ ἣν ἔχει φύσιν; (Δοκῶ	μὲν	οὔ· πόθεν γάρ; Ἀλλ´ ἄκουέ
[117, 0]	μειζόνων γίγνονται, καὶ ὅτι τοῖς	μὲν	οὐδὲ γενέσθαι συνέφερε, τοῖς δ´
[110, 0]	ἐτελεύτησε. Φησὶ γὰρ οὕτως· Ἔφυ	μὲν	οὐδεὶς ὅστις οὐ πονεῖ βροτῶν.
[110, 0]	ἄλλων τῶν νενομισμένων κακῶν παρὸν	μὲν	οὐδένα πώποτ´ ἐλύπησεν, ἀπὸν δὲ
[102, 0]	ἀνῃρήκασι διὰ λύπην τινές. Τὸ	μὲν	οὖν ἀλγεῖν καὶ δάκνεσθαι τελευτήσαντος
[112, 0]	τρόπον καὶ τὸ Πένθος. Ἐὰν	μὲν	οὖν αὐτὸ ἀτιμάσῃς, ὦ γύναι,
[111, 0]	πενθοῦσιν ἢ τῶν κατοιχομένων; Εἰ	μὲν	οὖν ἑαυτῶν, ὅτι τῆς ἀπὸ
[121, 0]	θάνατον· νῦν γὰρ προΐσασι. Τοῦτο	μὲν	οὖν καὶ δὴ εἴρηται τῷ
[121, 0]	καὶ τὰ τῶν κρινομένων. (Πρῶτον	μὲν	οὖν παυστέον ἐστὶ προειδότας αὐτοὺς
[119, 0]	αὐτὸν πατέρα προσειποῦσαν ἀπολέσας. Οὗτος	μὲν	οὖν ῥητορικῶς προθέμενος αὐτοῦ κατηγορῆσαι
[111, 0]	κακὰ συστέλλειν καὶ ταπεινοῦν. Εἰ	μὲν	οὖν τὸ πένθος ἐστὶν ἀγαθόν,
[102, 0]	ὅσια καὶ δίκαια διαφυλάξαντος. Τότε	μὲν	οὖν ὑπὸ τὸν τῆς τελευτῆς
[117, 0]	καὶ πένθος ἔθηκε, (καὶ ταῦτα	μὲν	οὔπω δῆλον εἰ δικαίως ὀδύρεται,
[120, 0]	αἴσᾳ λυσίπονον τελευτάν. Καὶ σῶμα	μὲν	πάντων ἕπεται θανάτῳ περισθενεῖ, ζωὸν
[103, 0]	ἀκαρπίαι, καὶ ἐν ζῴοις ποτὲ	μὲν	πολυγονίαι ποτὲ δὲ καὶ ἀγονίαι,
[103, 0]	Ὥσπερ γὰρ ἐν φυτοῖς ποτὲ	μὲν	πολυκαρπίαι γίγνονται ποτὲ δ´ ἀκαρπίαι,
[113, 0]	πᾶσιν ἀναγκαίας καὶ ἀπαραιτήτου οἱ	μὲν	προπορεύονται οἱ δ´ ἐπακολουθοῦσι, πάντες
[115, 0]	τί τὸ πάντων αἱρετώτατον, τὸ	μὲν	πρῶτον οὐδὲν ἐθέλειν εἰπεῖν ἀλλὰ
[102, 0]	ἀνθρώπῳ· τεθηριῶσθαι γὰρ εἰκὸς ἐκεῖ	μὲν	σῶμα (τοιοῦτον ἐνταῦθα δὲ ψυχήν.
[119, 0]	στέγους ἐτελεύτησεν, οὐδὲν ἐκπλαγέντα τὸ	μὲν	σωμάτιον κελεῦσαι τοῦ μεταλλάξαντος ταῖς
[104, 0]	δὲ καὶ ἀνδρῶν. Φύλλα τὰ	μέν	τ´ ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα
[104, 0]	δειλῶν, οἳ φύλλοισιν ἐοικότες, ἄλλοτε	μέν	τε ζαφλεγέες τελέθουσιν ἀρούρης καρπὸν
[105, 0]	ἀμμείξας δώῃ Ζεὺς τερπικέραυνος, (ἄλλοτε	μέν	τε κακῷ ὅ γε κύρεται
[119, 0]	Τούτους δὴ τοὺς ἄνδρας θαυμάζουσι	μὲν	τῆς μεγαλοφροσύνης πάντες καὶ ἄγανται,
[120, 0]	εὐπροσήγορον φιλανθρωπίαν. Ἀλλὰ γὰρ ἐκεῖνος	μὲν	τῆς τε σῆς εὐσεβείας καὶ
[120, 0]	συγκαταριθμηθεὶς συνέσται. Λέγεται δ´ ὑπὸ	μὲν	τοῦ μελικοῦ Πινδάρου ταυτὶ περὶ
[120, 0]	δὲ σύμπαν εἰπεῖν φιλάνθρωπος, αἰδούμενος	μὲν	τοὺς πρεσβυτέρους τῶν φίλων ὥσπερ
[106, 0]	ἐκ τῆς αὐτῆς ὕλης (πάλαι	μὲν	τοὺς προγόνους ἡμῶν ἀνέσχεν, εἶτα
[116, 0]	γιγνώσκειν ἑαυτόν. Διὸ καὶ περὶ	μὲν	τούτου φησὶν ὁ Ἴων οὕτως·
[104, 0]	ὥρη· ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἡ	μὲν	φύει ἡ δ´ ἀπολήγει. (Ταύτῃ
[104, 0]	τῆς αἰτίας, ἐξ ἧς ἀφυΐα	μὲν	ψυχῆς, νόσοι τε καὶ κήδεα
[107, 0]	πήματα δαίονται βροτοῖς ἀθάνατοι. Τὰ	μὲν	ὦν οὐ δύνανται νήπιοι κόσμῳ
[103, 0]	βουλόμεν´ ἔσται καὶ τὸ ὑπὸ	Μενάνδρου	ῥηθέν Εἰ γὰρ ἐγένου σύ,
[119, 0]	ἐπιδραμεῖν, προσμαρτυρήσας τῷ καλῶς ὑπὸ	Μενάνδρου	ῥηθέντι τούτῳ· Ὃν οἱ θεοὶ
[113, 0]	καταδύντας ἱστοροῦσιν ἐπὶ πλείους ἡμέρας	μένειν,	μηδὲ τὸ τοῦ ἡλίου φῶς
[112, 0]	βίον; Εἰ μὲν γὰρ ἀεὶ	μενεῖς	ἐπὶ τῇ δυσπαθείᾳ ταύτῃ, τελείαν
[120, 0]	ἐν Ἅιδου· Τοῖσι λάμπει μὲν	μένος	ἀελίου τὰν ἐνθάδε νύκτα κάτω,
[115, 0]	πάσαις τὸ μὴ γενέσθαι) τὸ	μέντοι	μετὰ τοῦτο καὶ πρῶτον τῶν
[120, 0]	ἐν τῇ Πολιτείᾳ καὶ τῷ	Μένωνι	καὶ τῷ Γοργίᾳ καὶ σποράδην
[102, 0]	καλῶς λεγομένων ἐστὶν ἐν ὑποθήκης	μέρει	καὶ τοῦτο, Μηδ´ εὐτύχημα μηδὲν
[113, 0]	Τινὲς δὲ τῶν βαρβάρων καὶ	μέρη	τοῦ σώματος ἀποτέμνουσι, ῥῖνας καὶ
[114, 0]	ἀλλὰ καθ´ ἕκαστον ἀπένειμε τὸν	μερισθέντα	κατὰ τοὺς τῆς εἱμαρμένης νόμους.
[110, 0]	κἀκποδὼν εἶναι νέοις. (Ἡ δὲ	Μερόπη	λόγους ἀνδρώδεις προφερομένη κινεῖ τὰ
[107, 0]	θάνατος· κείνου γὰρ ἴσον λάχον	μέρος	οἵ τ´ ἀγαθοί ὅστις τε
[111, 0]	ἔχειν ἡμερησίαν, ἕωθεν μὲν γεννώμενα,	μέσης	δ´ ἡμέρας ἀκμάζοντα, δείλης δὲ
[111, 0]	ἂν συνέπιπτεν, ὥστε τὰ πρὸ	μέσης	τῆς ἡμέρας ἐκλείποντα θρήνους παρέχειν
[103, 0]	μέτριά σοι κακά. Ὥστ´ ἀνὰ	μέσον	που καὶ τὸ λοιπὸν ὂν
[115, 0]	ἃ ὑμῖν (ἄρειον μὴ γνῶναι;	Μετ´	ἀγνοίας γὰρ τῶν οἰκείων κακῶν
[109, 0]	εἰ δὲ καὶ πειραθῆναι βούλεται,	μετ´	οὐ πολὺ ἔσεσθαι αὐτῷ πρόδηλον.
[117, 0]	πολλοὶ τῶν ἐπὶ πλέον πενθησάντων	μετ´	οὐ πολὺ τοῖς ὑπ´ αὐτῶν
[105, 0]	τίνα με καιρὸν ἄρα φυλάττεις;	Μετ´	οὐ πολὺν δὲ χρόνον καταστρεβλωθεὶς
[121, 0]	τὴν μητέρα, οὕτως οὐδὲ νῦν	μετὰ	θεῶν ὢν καὶ τούτοις συνεστιώμενος
[114, 0]	καὶ στερνοτυπούμενοι λαμπρὰς εὐωχίας συνίστανται	μετὰ	μουσουργῶν καὶ τῆς ἄλλης διαχύσεως.
[106, 0]	ἀνιᾶν. Μέγα γάρ ἐστι τὸ	μετὰ	πείσματος τεθαρρηκότος εἰπεῖν Τίς δ´
[105, 0]	συμπεσούσης τῆς οἰκίας ἐν ᾗ	μετὰ	πλειόνων ἐδείπνει, μόνος σωθεὶς καὶ
[121, 0]	συναγαγών, Ἀπολλώνιε φίλτατε, καὶ συνθεὶς	μετὰ	πολλῆς ἐπιμελείας ἀπειργασάμην τὸν παραμυθητικόν
[111, 0]	αὑτὸν καὶ πρὸς ἄλλον διεξιόντα	μετὰ	σπουδῆς ὡς οὐχ ὁ μακρότατος
[115, 0]	ἐκείνῳ τῷ Μίδᾳ λέγουσι δήπου	μετὰ	τὴν θήραν ὡς ἔλαβε τὸν
[118, 0]	πρήγμασι ἀμηχανίην· τοῦτον γὰρ εὐθὺς	μετὰ	τὴν προσαγγελίαν ἀμφοτέρων τῶν υἱέων
[109, 0]	τῇ πρὸ τῆς γενέσεως ἡ	μετὰ	τὴν τελευτήν. Ἀλλ´ οἴει σὺ
[109, 0]	ἀγαθὸν οὔτε κακόν, οὕτως οὐδὲ	μετὰ	τὴν τελευτήν. Καὶ καθάπερ τὰ
[109, 0]	οἰκίας καὶ τῆς ἐσθῆτος ἡμῶν	μετὰ	τὴν φθορὰν ὑπολαμβάνεις τινὰ διαφορὰν
[108, 0]	σώματος ἀφροσύνης, ὡς τὸ εἰκός,	μετὰ	τοιούτων ἐσόμεθα, δι´ ἡμῶν αὐτῶν
[108, 0]	Εἰ γὰρ μὴ οἷόν τε	μετὰ	τοῦ σώματος μηδὲν καθαρῶς γνῶναι,
[115, 0]	τὸ μὴ γενέσθαι) τὸ μέντοι	μετὰ	τοῦτο καὶ πρῶτον τῶν ἀνθρώπῳ
[105, 0]	τετιμένος οὔτε βροτοῖσιν. Ὁ δὲ	μετὰ	τοῦτον καὶ τῇ δόξῃ καὶ
[119, 0]	(Δίωνα δὲ τὸν Συρακόσιον συνεδρεύοντα	μετὰ	τῶν φίλων, κατὰ τὴν οἰκίαν
[105, 0]	κελεύοντος ἀπαγγεῖλαί τι αὐτῷ σοφὸν	μετὰ	χλευασμοῦ, συνεὶς αὐτοῦ τὴν ὑπερηφανίαν
[117, 0]	τοῦ σώματος αἰκίαις παρατεινομένους, ἀλλὰ	μεταβάλλειν	ἐπὶ τὸ κρεῖττον καὶ ἀνθρωπικώτερον,
[121, 0]	μακαρίτῃ σου υἱῷ (χαρισάμενος καὶ	μεταβαλὼν	ἐκ τῆς ἀνωφελοῦς περὶ τὸ
[103, 0]	ταῖς ὀξυρρόποις μεθιστάμενα τῆς τύχης	μεταβολαῖς.	Ζητεῖν οὖν ἐν ἀβεβαίοις βέβαιόν
[103, 0]	πρὸς πάσας τοῦ βίου τὰς	μεταβολάς.	Χρὴ γὰρ οὐ μόνον ἑαυτὸν
[103, 0]	τῶν λόγων, ἄνθρωπος εἶ, οὗ	μεταβολὴν	θᾶττον πρὸς ὕψος καὶ πάλιν
[108, 0]	ᾖ. Ὥστ´ εἰ καὶ προσέοικε	μετάγειν	εἰς ἕτερον τόπον ὁ θάνατος,
[102, 0]	ἔχειν ὑπέλαβον τῶν παραμυθητικῶν σοι	μεταδοῦναι	λόγων πρὸς ἄνεσιν τῆς λύπης
[112, 0]	ἀγέννειαν καὶ μαλακίαν· εἰ δὲ	μεταθήσῃ	ποτέ, τί οὐκ ἤδη μετατίθεσαι
[114, 0]	τοῖς πενθίμοις τῆς κακοδαίμονος ταφῆς	μεταλαβεῖν,	ἅμα τῶν τε ἀνιαρῶν καὶ
[101, 0]	πᾶσιν ἡμῖν υἱοῦ σου προώρου	μεταλλαγῆς	τοῦ βίου, νεανίσκου κοσμίου πάνυ
[114, 0]	μέγιστον. Τὸ δὲ φιλεῖν τὸν	μεταλλάξαντα	καὶ στέργειν οὐκ ἐν τῷ
[119, 0]	ὑπ´ ἐκείνου τελείου γενομένου κηδευθῆναι	μεταλλάξαντα	τὸν βίον· τοῦτο γὰρ εἶναι
[119, 0]	τὸ μὲν σωμάτιον κελεῦσαι τοῦ	μεταλλάξαντος	ταῖς γυναιξὶ παραδοῦναι πρὸς τὴν
[120, 0]	οὕτω καὶ τοῖς εὐσεβέσι τῶν	μεταλλαξάντων	ἔστι τις τιμὴ καὶ προεδρία
[118, 0]	βαρυπενθείας, ὀλίγου δὴ παντάπασι τοῦ	μεταξὺ	χρόνου τῆς ζωῆς ὄντος. Φειστέον
[113, 0]	ἀνδράσι κοσμίοις καὶ παιδείας ἐλευθερίου	μεταπεποιημένοις.	Θῆλυ γὰρ ὄντως καὶ ἀσθενὲς
[106, 0]	νέον καὶ γηραιόν· τάδε γὰρ	μεταπεσόντα	ἐκεῖνά ἐστι, κἀκεῖνα πάλιν μεταπεσόντα
[106, 0]	μεταπεσόντα ἐκεῖνά ἐστι, κἀκεῖνα πάλιν	μεταπεσόντα	ταῦτα. Ὡς γὰρ ἐκ τοῦ
[110, 0]	οὖσιν, οὐδὲν ἂν σθένοι. Τοῦτο	μεταποιήσας	εἴποις ἄν· Εἰ μὲν γὰρ
[104, 0]	δεινὴ παρελέσθαι τὰ προπεπονημένα καὶ	μεταρρῖψαι	τὴν δοκοῦσαν εὐημερίαν, οὐδένα καιρὸν
[115, 0]	γενέσθαι τὸ πάντων ἄριστον οὐδὲ	μετασχεῖν	τῆς τοῦ βελτίστου φύσεως (ἄριστον
[112, 0]	μεταθήσῃ ποτέ, τί οὐκ ἤδη	μετατίθεσαι	καὶ σεαυτὸν ἀνέλκεις ἐκ τῆς
[114, 0]	ὁ μετηλλαχὼς θειότερόν τινα βίον	μετείληφεν,	ἀπαλλαγεὶς τῆς τοῦ σώματος λατρείας
[122, 0]	τῆς τοιαύτης κακοδαιμονίας, εἰς γαληνότερον	μετελθὼν	βίου σχῆμα καὶ προσφιλέστατον τῷ
[119, 0]	ἀρεταῖς διενεγκόντες ὡς θεοφιλεῖς νέοι	μετέστησαν	πρὸς τὸ χρεὼν καὶ πάλαι
[119, 0]	κατηφιάσαντα προσειπεῖν Ὦ (Ἀλκυονεῦ, ὀψίτερον	μετήλλαξας	τὸν βίον, οὕτως ἀφειδῶς ἐξορμῶν
[118, 0]	πυθόμενον ἀμφοτέρους αὐτοῦ τοὺς υἱοὺς	μετηλλαχέναι	τὸν βίον, Πάραλόν τε καὶ
[114, 0]	θυσιῶν ἀπαρχῶν, εἴ γ´ ὁ	μετηλλαχὼς	θειότερόν τινα βίον μετείληφεν, ἀπαλλαγεὶς
[103, 0]	(ἀγαθά, τὰ νυνί τ´ ἐστὶ	μέτριά	σοι κακά. Ὥστ´ ἀνὰ μέσον
[105, 0]	τὰς χεῖρας Ὦ δαῖμον, εἶπε,	μέτριόν	τι τούτοις ἀντίθες ἐλάττωμα, εἰδὼς
[102, 0]	ἀνδράσιν ἥκιστα πρέπον, τὴν δὲ	μετριοπάθειαν	οὐκ ἀποδοκιμαστέον. Μὴ γὰρ νοσοῖμεν
[113, 0]	κατὰ φύσιν ἐν τοῖς τοιούτοις	μετριοπαθείας.	(Ἀλλὰ νὴ Δία τινὲς ὑποτυγχάνοντες
[114, 0]	δεῖν πέρα τοῦ φυσικοῦ καὶ	μετρίου	πρὸς ἄπρακτα πένθη καὶ θρήνους
[114, 0]	χρὴ πέρα τοῦ φυσικοῦ καὶ	μετρίου	τῆς περὶ τὴν ψυχὴν λύπης
[102, 0]	(ἂν ἐμφρόνως φέρειν δύναιντο καὶ	μετρίως.	Τῶν μὲν γὰρ καλῶς λεγομένων
[111, 0]	δὲ διημερεύσαντα πάντως ἂν εὐδαιμονίζεσθαι;	Μέτρον	γὰρ τοῦ βίου τὸ καλόν,
[113, 0]	μηκέτ´ ἄωρον τελευτᾶν ἀλλ´ ἤδη	μέτρον	ἡλικίας ἔχοντα (ἱκανόν· τὸν δὲ
[102, 0]	ἀναγκαῖον. Τὸ δὲ πέρα τοῦ	μέτρου	παρεκφέρεσθαι καὶ συναύξειν τὰ πένθη
[114, 0]	λυπούμενοι ἢ ἀκαταπαύστῳ συμφορᾷ συνεσόμεθα	μέχρι	παντὸς τοῦ βίου; Τὸ γὰρ
[104, 0]	Ὧν εἰ δή τι ἄλλο	μὴ	ἀποδεχόμεθα, τό γε πολλαχῆ εἶναι
[110, 0]	τὸν θάνατον διαβολὴν ἀποθνῄσκουσιν, ἵνα	μὴ	ἀποθάνωσι. Καλῶς οὖν ὁ Ἐπίχαρμος
[102, 0]	τὴν δὲ μετριοπάθειαν οὐκ ἀποδοκιμαστέον.	Μὴ	γὰρ νοσοῖμεν φησὶν ὁ ἀκαδημαϊκὸς
[109, 0]	Ἀλλ´ οἴει σὺ διαφορὰν εἶναι	μὴ	γενέσθαι ἢ γενόμενον ἀπογενέσθαι; Εἰ
[115, 0]	ἔφη. Κἀκεῖνος ὑπολαβών Ὡς ἄρα	μὴ	γενέσθαι μέν, ἔφη, ἄριστον πάντων,
[115, 0]	γὰρ πᾶσι καὶ πάσαις τὸ	μὴ	γενέσθαι) τὸ μέντοι μετὰ τοῦτο
[109, 0]	οὐδὲν ἅπτεται νεκροῦ. Τὸ γὰρ	μὴ	γενέσθαι τῷ θανεῖν ἴσον λέγω.
[115, 0]	βιάζεσθε λέγειν ἃ ὑμῖν (ἄρειον	μὴ	γνῶναι; Μετ´ ἀγνοίας γὰρ τῶν
[114, 0]	ἀρκεσθεὶς τοῖς εἰρημένοις πρὸς τὸ	μὴ	δεῖν πέρα τοῦ φυσικοῦ καὶ
[114, 0]	θρήνους ἀγεννεῖς ἐκτρέπεσθαι. Τὸ γὰρ	μὴ	δι´ αὑτὸν κακῶς πράττειν ὁ
[102, 0]	πειθηνίως ἕπεσθαι. Τοῦτο γὰρ οἱ	μὴ	δυνάμενοι ποιεῖν οὐδὲ τὰς εὐπραγίας
[108, 0]	καὶ ταραχὴν καὶ ἐκπλήττει, ὥστε	μὴ	δύνασθαι ὑπ´ αὐτοῦ καθορᾶν τἀληθές.
[110, 0]	καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε	μὴ	θανεῖν. Οὓς χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν
[108, 0]	τοῦτο δ´ ἐστὶ τὸ ἀληθές.	Μὴ	καθαρῷ γὰρ καθαροῦ ἐφάπτεσθαι μὴ
[109, 0]	γενέσθαι ἢ γενόμενον ἀπογενέσθαι; Εἰ	μὴ	καὶ τῆς οἰκίας καὶ τῆς
[104, 0]	βέλτιον δ´ ἔχειν ἄν, εἰ	μὴ	μίαν ἡμέραν ἀλλὰ στιγμὴν εἶπε
[112, 0]	τι πάσχοιμ´ ὧν ἐδόξαζον φρενί,	(μή	μοι νεῶρες προσπεσὸν μᾶλλον δάκοι.
[118, 0]	ἀντιπαρηγορῶν αὐτὴν εἶπεν ὡδί· Δαιμονίη,	μή	μοί τι λίην ἀκαχίζεο θυμῷ·
[112, 0]	αἴτιον σῶμα τιμωρούμενοι καὶ τὰ	μὴ	νοσοῦντα κατὰ τὸν Ἀχαιὸν συναλγεῖν
[108, 0]	ζῶσι δ´ οὔ. Εἰ γὰρ	μὴ	οἷόν τε μετὰ τοῦ σώματος
[109, 0]	τὸ κακόν· περὶ δὲ τὸ	μὴ	ὂν ἀλλ´ ἠρμένον ἐκ τῶν
[108, 0]	ἐστὶν ἢ δοκεῖν σοφὸν εἶναι	μὴ	ὄντα· δοκεῖν γὰρ εἰδέναι ἐστὶν
[108, 0]	Μὴ καθαρῷ γὰρ καθαροῦ ἐφάπτεσθαι	μὴ	οὐ θεμιτὸν ᾖ. Ὥστ´ εἰ
[119, 0]	αὐτὸν δὲ περὶ ὧν διεσκέπτετο	μὴ	παραλιπεῖν. Τοῦτον ζηλῶσαι λέγεται καὶ
[108, 0]	τῷ σώματι μηδὲ κοινωνῶμεν, ὅτι	μὴ	πᾶσα ἀνάγκη, μηδὲ ἀναπιμπλώμεθα τῆς
[116, 0]	φύσιν ἀφορῶν καὶ εἰς τὸ	μὴ	πέρα τοῦ προσήκοντος ἐν τοῖς
[105, 0]	ἐάν τε κλάῃς ἄν τε	μή,	πορεύεται. ~Τί οὖν πλέον ποιοῦμεν;
[103, 0]	λυπεῖσθαι· θνητὸς γὰρ ἔφυς. Κἂν	μὴ	σὺ θέλῃς, τὰ θεῶν οὕτω
[116, 0]	καὶ σοφῶν κἀν τοῖσι δεινοῖς	μὴ	τεθυμῶσθαι θεοῖς, καὶ ὁ Εὐριπίδης·
[107, 0]	αὐτὸν τοῦ ἰατροῦ καὶ πυθομένου	μή	τι περὶ αὐτὸν εἴη χαλεπόν,
[111, 0]	τὸν μὲν εἶναι τὸν δὲ	μή.	Τί ταῦτα δεῖ στένειν, ἅπερ
[118, 0]	καὶ τὰ ἀνθρώπινα ἀνθρωπίνως, καὶ	μὴ	τοῖς μὲν ἄλλοις ἐπαρκεῖν πρὸς
[118, 0]	πειρωμένους καὶ σπουδάζοντας ἐντυγχάνειν ~ἀνδράσι	μὴ	τοῖς συλλυπουμένοις καὶ διεγείρουσι τὰ
[110, 0]	ἀπολυθεὶς κακῶν ἢ οὔ, χρὴ	μὴ	φέρειν οὕτω βαρέως ὡς ἀπολωλεκότας
[104, 0]	ἄγαν ἀληθές. Καὶ γὰρ εἰ	μὴ	φύσει τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον,
[103, 0]	Τό τοι χρεὼν οὐκ ἔστι	μὴ	χρεὼν ποιεῖν. Ὥσπερ γὰρ ἐν
[116, 0]	ἂν μοῖραν ἔχῃς, ταύτην ἔχε	μηδ´	ἀγανάκτει, καὶ ὁ τραγικὸς Αἰσχύλος·
[102, 0]	ἐξεπαρεῖ μεῖζον ἢ χρεὼν φρονεῖν,	μηδ´	ἄν τι συμβῇ δυσχερές, δουλοῦ
[102, 0]	ἐν ὑποθήκης μέρει καὶ τοῦτο,	Μηδ´	εὐτύχημα μηδὲν ὧδ´ ἔστω μέγα,
[108, 0]	κοινωνῶμεν, ὅτι μὴ πᾶσα ἀνάγκη,	μηδὲ	ἀναπιμπλώμεθα τῆς τούτου φύσεως, ἀλλὰ
[108, 0]	μάλιστα μηδὲν ὁμιλῶμεν τῷ σώματι	μηδὲ	κοινωνῶμεν, ὅτι μὴ πᾶσα ἀνάγκη,
[113, 0]	ὄφρα σαώσῃς Τρῶας καὶ Τρῳάς,	μηδὲ	μέγα κῦδος ὀρέξῃς Πηλείδῃ, αὐτὸς
[113, 0]	ἱστοροῦσιν ἐπὶ πλείους ἡμέρας μένειν,	μηδὲ	τὸ τοῦ ἡλίου φῶς ὁρᾶν
[108, 0]	ἔοικε τούτων οὐδ´ ὁ εἰπών·	Μηδεὶς	φοβείσθω θάνατον ἀπόλυσιν πόνων, ἀλλὰ
[116, 0]	τὸ Γνῶθι σαυτὸν (καὶ τὸ	Μηδὲν	ἄγαν ἐκ τούτων γὰρ ἤρτηται
[116, 0]	Σοφοὶ δέ, φησί, καὶ τὸ	μηδὲν	ἄγαν’ ἔπος αἴνεσσαν περισσῶς. Ταῦτ´
[116, 0]	τῷ γιγνώσκειν ἑαυτὸν περιέχεται τὸ	μηδὲν	ἄγαν, καὶ ἐν τούτῳ τὸ
[112, 0]	πρὸς τὰς ἐσχάτας ταλαιπωρίας, τὸ	μηδὲν	αἴτιον σῶμα τιμωρούμενοι καὶ τὰ
[107, 0]	θάνατος καὶ περὶ τοὺς καθεύδοντας	μηδέν	ἐστι κακόν, δῆλον ὡς οὐδὲ
[108, 0]	οἷόν τε μετὰ τοῦ σώματος	μηδὲν	καθαρῶς γνῶναι, δυοῖν θάτερον, ἢ
[108, 0]	τοῦ εἰδέναι, ἐὰν ὅτι μάλιστα	μηδὲν	ὁμιλῶμεν τῷ σώματι μηδὲ κοινωνῶμεν,
[106, 0]	ἐκ μέγιστον ὀλβίας τυραννίδος (τὸ	μηδὲν	ὄντας. Ταῦτά σε σκοπεῖν χρεών.
[118, 0]	πρὸς ἀλυπίαν δύνασθαι, ἑαυτοῖς δὲ	μηδὲν	ὄφελος εἶναι τὴν τούτων ὑπόμνησιν,
[117, 0]	αὐτοῖς ἀφέντος. Ἐὰν δ´ ἄφωνος	μηδὲν	προσειπὼν περὶ μηδενός, κλαίοντες λέγουσιν·
[102, 0]	μέρει καὶ τοῦτο, Μηδ´ εὐτύχημα	μηδὲν	ὧδ´ ἔστω μέγα, ὅ ς´
[110, 0]	μὴ θανεῖν. Οὓς χρῆν, ἐπειδὰν	μηδὲν	ὠφελῶσι γῆν, θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν
[117, 0]	δ´ ἄφωνος μηδὲν προσειπὼν περὶ	μηδενός,	κλαίοντες λέγουσιν· Οὐδέ τί μοι
[113, 0]	ἐπὶ τοῖς ἀώροις, διὰ τὸ	μηδενὸς	τετυχηκέναι τῶν ἐν τῷ βίῳ
[111, 0]	Τὸ γὰρ καλὸν οὐκ ἐν	μήκει	χρόνου θετέον, ἀλλ´ ἐν ἀρετῇ
[108, 0]	ἐν ἀνθρώποις, τοὺς δὲ κατακοιμηθέντας	μηκέτ´	ἀναστῆναι, τῆς θεοῦ τὸν θάνατον
[113, 0]	τὸν πεντεκαιδεκαέτη ἀπογενόμενον ἐνομίζομεν ἂν	μηκέτ´	ἄωρον τελευτᾶν ἀλλ´ ἤδη μέτρον
[111, 0]	καλόν, οὐ τὸ τοῦ χρόνου	μῆκος.	Ματαίους γὰρ καὶ πολλῆς εὐηθείας
[107, 0]	τὸν ἀδελφὸν προλαμβάνει. Εἴ γε	μὴν	ἀποδημίᾳ προσέοικεν ὁ θάνατος, οὐδ´
[107, 0]	εἴη ἄν τι κακόν. Ἀλλὰ	μήν	γ´ ὅτι ἥδιστός ἐστιν ὁ
[113, 0]	τῶν θᾶττον παραγιγνομένων. Εἴ γε	μὴν	ὁ ἄωρος θάνατος κακόν ἐστιν,
[109, 0]	τοῖς ἀρχαίοις ἀναγεγραμμένων. (Εἴ γε	μὴν	ὁ θάνατος τελεία τίς ἐστι
[109, 0]	ὅπερ ἴσως κἂν ἄλλον εἰσῆλθε,	μήποτ´	εἴη φαρμάκοις ἀπολωλώς· (τοῦτον γὰρ
[108, 0]	ὁ θάνατος, οὐκ ἔστι κακόν·	μήποτε	γὰρ καὶ τῶν ἀγαθῶν ἀναφαίνηται,
[107, 0]	θάνατος, οὐδ´ οὕτως ἐστὶ κακόν·	μήποτε	δὲ καὶ τοὐναντίον ἀγαθόν. Τὸ
[106, 0]	τεθνάναι; Τὰ γὰρ τοῦ θανάτου	μήποτε	καὶ λίαν ἡμῖν ὄντα συνήθη
[106, 0]	τὸν ζοφερὸν Ἅιδην ἄγει. Καὶ	μήποτε	τοῦδ´ εἰκὼν ᾖ ὁ περὶ
[105, 0]	πῶμ´ ἀφελοῦσα (ἐσκέδας´· ἀνθρώποισι δὲ	μήσατο	κήδεα λυγρά. Μούνη δ´ αὐτόθι
[110, 0]	ποιητῇ Ἀμφιάραος παραμυθεῖσθαι τὴν Ἀρχεμόρου	μητέρα	δυσχεραίνουσαν ὅτι νήπιος ὢν ὁ
[121, 0]	ὄντας οὔτε σὲ οὔτε τὴν	μητέρα,	οὕτως οὐδὲ νῦν μετὰ θεῶν
[108, 0]	ἀγαγεῖν εἰς τὸ ἱερὸν τὴν	μητέρα,	τὴν δ´ ὑπερησθεῖσαν τῇ τῶν
[122, 0]	ἀναλαβὼν σεαυτόν τε καὶ τὴν	μητέρα	τοῦ νεανίσκου καὶ τοὺς συγγενεῖς
[117, 0]	τῷ γε πατὴρ καὶ πότνια	μήτηρ	ὄσσε καθαιρήσουσιν· ἐὰν δ´ ἐπὶ
[103, 0]	πάντων μόνος, ὅτ´ ἔτικτεν ἡ	μήτηρ	ς´, ἐφ´ ᾧ τε διατελεῖν
[118, 0]	ἐπένησε λίνῳ, ὅτε μιν τέκε	μήτηρ.	Ταῦτα πρὸ διανοίας λαβόντες τῆς
[105, 0]	φέρουσαι σιγῇ, ἐπεὶ φωνὴν ἐξείλετο	μητίετα	Ζεύς. (Ἀπηρτημένως δὲ τούτοις ὁ
[108, 0]	νεανίσκους διηγήσομαι. Φασὶ γὰρ τῆς	μητρὸς	αὐτῶν ἱερείας οὔσης τῆς Ἥρας
[115, 0]	ἐπειδὴ δέ ποτε μόγις πᾶσαν	μηχανὴν	μηχανώμενος προσηγάγετο φθέγξασθαί τι πρὸς
[115, 0]	δέ ποτε μόγις πᾶσαν μηχανὴν	μηχανώμενος	προσηγάγετο φθέγξασθαί τι πρὸς αὐτόν,
[104, 0]	Μίκρ´ ἄττα τὰ σφάλλοντα, καὶ	μί´	ἡμέρα τὰ μὲν καθεῖλεν ὑψόθεν
[104, 0]	δ´ ἔχειν ἄν, εἰ μὴ	μίαν	ἡμέραν ἀλλὰ στιγμὴν εἶπε χρόνου.
[120, 0]	κατὰ χῶρον κίδναται αἰεὶ θύα	μιγνύντων	πυρὶ τηλεφανεῖ παντοῖα θεῶν ἐπὶ
[104, 0]	ἐφ´ ἑνὶ ὑγιεῖ, φυομένοις τε	μίγνυταί	τις ἐν πᾶσι κακοῦ μοῖρα·
[115, 0]	καὶ τὸν Σειληνὸν συλληφθέντα τῷ	Μίδᾳ	ἀποφήνασθαι. Βέλτιον δ´ αὐτὰς τὰς
[115, 0]	μεμαρτύρηται. Τοῦτο μὲν ἐκείνῳ τῷ	Μίδᾳ	λέγουσι δήπου μετὰ τὴν θήραν
[104, 0]	βέβαιος ἀλλ´ ἐφήμερος καὶ ὅτι	Μίκρ´	ἄττα τὰ σφάλλοντα, καὶ μί´
[107, 0]	ὁ εἰπὼν Τὸν ὕπνον τὰ	μικρὰ	τοῦ θανάτου μυστήρια προμύησις γὰρ
[114, 0]	ὁ μὲν Κράντωρ φησὶν οὐ	μικρὸν	εἶναι κούφισμα πρὸς τὰς τύχας,
[103, 0]	εἰσὶν ἀβέλτεροι καὶ κεναυχεῖς, ὥστε	μικρὸν	ἐπαρθέντες ἢ διὰ χρημάτων περιουσίαν
[119, 0]	αὐτῷ τὴν συμφορὰν ἀπιδεῖν καὶ	μικρὸν	ἐπισχόντα καὶ κατηφιάσαντα προσειπεῖν Ὦ
[118, 0]	τὴν περὶ τὸν υἱὸν τελευτήν,	μικρὸν	ἐπισχόντα (πρὸς τοὺς παρόντας εἰπεῖν
[111, 0]	Τό τε πολὺ δήπουθεν ἢ	μικρὸν	οὐδὲν διαφέρειν δοκεῖ πρὸς τὸν
[119, 0]	καὶ πολλοὺς τῶν πολεμίων κατακτείνας,	μικρὸν	παντελῶς διασιωπήσαντα χρόνον καὶ τῷ
[120, 0]	παντοῖα θεῶν ἐπὶ βωμοῖς. (Καὶ	μικρὸν	προελθὼν ἐν ἄλλῳ θρήνῳ περὶ
[117, 0]	ἀποθανεῖν, τοῖς δὲ προελθοῦσιν ἐπὶ	μικρὸν,	τοῖς δ´ ἀκμάζουσι. Πρὸς πάντας
[119, 0]	τῆς μεγαλοφροσύνης πάντες καὶ ἄγανται,	μιμεῖσθαι	δ´ ἐπὶ τῶν ἔργων οὐ
[102, 0]	δουλοῦ πάλιν, ἀλλ´ αὑτὸς αἰεὶ	μίμνε,	τὴν σαυτοῦ φύσιν σῴζων βεβαίως,
[118, 0]	πολλοῖσι δόξαν· (πᾶς γάρ τίς	μιν	ὁρέων τὰ ἑωυτοῦ πένθεα ἐρρωμένως
[118, 0]	φησι· (Γεινομένῳ ἐπένησε λίνῳ, ὅτε	μιν	τέκε μήτηρ. Ταῦτα πρὸ διανοίας
[121, 0]	δ´ ἐκ τῆς Εὐρώπης Αἰακός·	Μίνῳ	δὲ πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν ἐὰν
[121, 0]	δύο μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας,	Μίνω	τε καὶ Ῥαδάμανθυν, ἕνα δ´
[109, 0]	οἰκοδομήσαντας αἰτεῖν παρὰ τοῦ Ἀπόλλωνος	μισθόν,	τὸν δ´ αὐτοῖς ἐπαγγείλασθαι εἰς
[102, 0]	τοῦτ´ οὐκ ἄνευ μεγάλων ἐγγίγνεται	μισθῶν	τῷ ἀνθρώπῳ· τεθηριῶσθαι γὰρ εἰκὸς
[110, 0]	τὰς μακρὰς νοσηλείας ὑπομενόντων φησί·	Μισῶ	δ´ ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον,
[114, 0]	καὶ ἐν οἷς ἐδυσχέραινον σφόδρα	μνήμασιν	ἀνοιμώζοντες καὶ στερνοτυπούμενοι λαμπρὰς εὐωχίας
[114, 0]	καὶ παιάνων, οὐδὲ πένθους ἀλλὰ	μνήμης	εὐκλεοῦς, οὐδὲ δακρύων ἐπωδύνων ἀλλὰ
[121, 0]	ἀφιερωθεῖσι, τὴν διὰ τῆς ἀγαθῆς	μνήμης	καὶ τῆς ἀδιαλείπτου πρὸς τὸν
[114, 0]	(ἀφῃρημένοις ἡ διὰ τῆς ἀγαθῆς	μνήμης	τιμή. Οὐδεὶς γὰρ ἀγαθὸς ἄξιος
[108, 0]	τῆς συμμετρίας τοῦ συγγράμματος παραλείψω·	μνησθήσομαι	δὲ τῶν ὄντων ἐμφανεστάτων καὶ
[115, 0]	τὰ κακά. Καὶ τὰ μὲν	μόγις	καὶ διὰ πολλῶν φροντίδων κτώμεθα,
[115, 0]	σιωπᾶν ἀρρήτως· ἐπειδὴ δέ ποτε	μόγις	πᾶσαν μηχανὴν μηχανώμενος προσηγάγετο φθέγξασθαί
[117, 0]	βροτῶν, (ἄριστος εἶναι σωφρονεῖν τέ	μοι	δοκεῖ. Οἱ δὲ πολλοὶ πάντα
[117, 0]	μηδενός, κλαίοντες λέγουσιν· Οὐδέ τί	μοι	εἶπας πυκινὸν ἔπος, οὗ τέ
[112, 0]	πάσχοιμ´ ὧν ἐδόξαζον φρενί, (μή	μοι	νεῶρες προσπεσὸν μᾶλλον δάκοι. Οἱ
[118, 0]	αὐτὴν εἶπεν ὡδί· Δαιμονίη, μή	μοί	τι λίην ἀκαχίζεο θυμῷ· οὐ
[119, 0]	οὐκ ἀθάνατον οὐδὲ πολυχρόνιον γενέσθαι	μοι	τὸν υἱόν (τὸ γὰρ τοιοῦτον
[104, 0]	νόσοι τε καὶ κήδεα καὶ	μοῖρα	θνητῶν ἐκεῖθεν ἡμῖν ἕρπει. (Τοῦ
[104, 0]	μίγνυταί τις ἐν πᾶσι κακοῦ	μοῖρα·	τὰ γάρ τοι σπέρματα εὐθὺς
[119, 0]	ἐπιτεταγμένος ὁ νεανίσκος Ἀπόλλωνι (καὶ	Μοίραις,	καὶ σὲ ἔδει ὑπ´ ἐκείνου
[118, 0]	ὑπὲρ αἶσαν ἀνὴρ Ἄιδι προϊάψει,	μοῖραν	δ´ οὔ τινά φημι πεφυγμένον
[118, 0]	πρῶτα γένηται. Ταύτην δὲ τὴν	μοῖραν	ἐν ἄλλοις ὁ ποιητής φησι·
[116, 0]	βροτοὶ ἄλγε´ ἔχουσιν, (ἣν ἂν	μοῖραν	ἔχῃς, ταύτην ἔχε μηδ´ ἀγανάκτει,
[116, 0]	τὴν τῆς ἀνάγκης ἢ πεπρωμένης	μοῖραν.	Καλῶς δ´ οἱ Πυθαγόρειοι παρεκελεύσαντο
[117, 0]	ἐλαφρῶς ἑκτέον, εἰδότας ὅτι τὴν	μοῖραν	οὐκ ἔστιν ἐκφυγεῖν (πεπαιδευμένων δ´
[107, 0]	ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως; ~Διὸ καὶ	μοιρίδιον	χρέος εἶναι λέγεται τὸ ζῆν,
[109, 0]	ἀλύουσιν φρένες ἀνδρῶν. Εὐθύνοος κεῖται	μοιριδίῳ	θανάτῳ. Οὐκ ἦν γὰρ ζώειν
[106, 0]	εἰπών· (Ὦ θάνατε, παιὰν ἰατρὸς	μόλοις.	Λιμὴν γὰρ ὄντως Ἀίδας ἀνιᾶν.
[110, 0]	τοιαῦτα· Τεθνᾶσι παῖδες οὐκ ἐμοὶ	μόνῃ	βροτῶν, οὐδ´ ἀνδρὸς ἐστερήμεθ´, ἀλλὰ
[119, 0]	καὶ Δημοσθένην τὸν ῥήτορα, τὴν	μόνην	καὶ ἀγαπητὴν ἀπολέσαντα θυγατέρα, περὶ
[119, 0]	ἀναλαβὼν ἐβουθύτει καὶ παρενόμει, τὴν	μόνην	ὁ δείλαιος καὶ πρώτην αὐτὸν
[109, 0]	φαρμάκοις ἀπολωλώς· (τοῦτον γὰρ εἶναι	μόνον	αὐτῷ ἐπ´ οὐσίᾳ πολλῇ καὶ
[103, 0]	τὰς μεταβολάς. Χρὴ γὰρ οὐ	μόνον	ἑαυτὸν εἰδέναι θνητὸν ὄντα τὴν
[120, 0]	αἰῶνος εἴδωλον· τὸ γάρ ἐστι	μόνον	ἐκ θεῶν. Εὕδει δὲ πρασσόντων
[120, 0]	γάρ, φησὶν Εὐριπίδης, ὄνομ´ ἔχει	μόνον	πόνος γεγώς. Οὗτος δ´ ἐπὶ
[110, 0]	τὸ λεγόμενον κακὸν ὁ θάνατος	μόνον	τῶν ἄλλων τῶν νενομισμένων κακῶν
[116, 0]	~(Ἐπιλελησμένοις οὖν ἐοίκαμεν ὅτι οὐ	μόνον,	ὥς φησιν Εὐριπίδης, Τὰ χρήματα
[116, 0]	μέγα, ἔργον δ´ ὅσον Ζεὺς	μόνος	ἐπίσταται θεῶν, ὁ δὲ Πίνδαρος·
[103, 0]	ἐγένου σύ, τρόφιμε, τῶν πάντων	μόνος,	ὅτ´ ἔτικτεν ἡ μήτηρ ς´,
[105, 0]	ἐν ᾗ μετὰ πλειόνων ἐδείπνει,	μόνος	σωθεὶς καὶ πρὸς πάντων εὐδαιμονιζόμενος,
[111, 0]	τίς ἐστιν ἀόριστος, μᾶλλον δὲ	μόριόν	τι βραχύτατον στιγμῆς. Ἐπεὶ καὶ
[107, 0]	οὔ· πόθεν γάρ; Ἀλλ´ ἄκουέ	μου.	Βροτοῖς ἅπασι κατθανεῖν ὀφείλεται, κοὐκ
[105, 0]	ἀνθρώποισι δὲ μήσατο κήδεα λυγρά.	Μούνη	δ´ αὐτόθι Ἐλπὶς ἐν ἀρρήκτοισι
[117, 0]	ὀδύρεται, ἀλλ´ ὅρα τὸ ἑξῆς·	Μοῦνος	τηλύγετος πολλοῖσιν ἐπὶ κτεάτεσσι. Τίς
[114, 0]	στερνοτυπούμενοι λαμπρὰς εὐωχίας συνίστανται μετὰ	μουσουργῶν	καὶ τῆς ἄλλης διαχύσεως. ~Μεμηνότος
[105, 0]	καὶ τῷ χρόνῳ, καίτοι τῶν	Μουσῶν	ἀναγορεύων ἑαυτὸν μαθητὴν Ἡσίοδος, καὶ
[120, 0]	μὲν ἡγήσῃ, ὡς ἐγὼ οἶμαι,	μῦθον,	ἐγὼ δὲ λόγον· ὡς ἀληθῆ
[102, 0]	φάρμακον κεῖται νόσῳ· λυπουμένῳ μὲν	μῦθος	εὐμενὴς φίλων, ἄγαν δὲ μωραίνοντι
[116, 0]	γοῦν ἡ Νιόβη κατὰ τοὺς	μύθους	πρόχειρον εἶχε τὴν ὑπόληψιν ταύτην
[115, 0]	ἐν τῷ ζῆν, οὕτως ἀπεφήνατο.	Μυρία	δ´ ἐπὶ μυρίοις ἄν τις
[111, 0]	Τὰ γὰρ χίλια καὶ τὰ	μύρια	κατὰ Σιμωνίδην ἔτη στιγμή τίς
[105, 0]	ἐπέλλαβε πῶμα πίθοιο. Ἄλλα δὲ	μυρία	λυγρὰ κατ´ ἀνθρώπους ἀλάληται. Πλείη
[110, 0]	βροτῶν, οὐδ´ ἀνδρὸς ἐστερήμεθ´, ἀλλὰ	μυρίαι	τὸν αὐτὸν ἐξήντλησαν ὡς ἐγὼ
[108, 0]	φλυαρίας, εὔδαιμόν τι (καὶ μακάριον.	Μυρίας	μὲν γὰρ ἡμῖν, φησὶν ὁ
[115, 0]	οὕτως ἀπεφήνατο. Μυρία δ´ ἐπὶ	μυρίοις	ἄν τις ἔχοι τοιαῦτα παρατίθεσθαι
[114, 0]	αὐτοῖς, ὥστ´ ἐπιφθέγξασθαι τὸ Ὁμηρικόν	Μυρομένοισι	δὲ τοῖσι μέλας ἐπὶ ἕσπερος
[107, 0]	ὕπνον τὰ μικρὰ τοῦ θανάτου	μυστήρια	προμύησις γὰρ ὄντως ἐστὶ τοῦ
[102, 0]	μῦθος εὐμενὴς φίλων, ἄγαν δὲ	μωραίνοντι	νουθετήματα. (Πολλῶν γὰρ ὄντων ψυχικῶν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 8/10/2009