>

Livre, Chap.
[105, 0]	λυγρῶν δώῃ, λωβητὸν ἔθηκε καί	ἑ	κακὴ βούβρωστις ἐπὶ χθόνα δῖαν
[116, 0]	πάλιν. Οὐ δεῖ οὖν δυσφορεῖν,	ἐὰν	ἃ ἔχρησαν ἡμῖν πρὸς ὀλίγον,
[121, 0]	Μίνῳ δὲ πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν	ἐὰν	ἀπορῆτόν τι τὼ ἑτέρω, ἵν´
[117, 0]	ἐν ὀφθαλμοῖς ὀδύνην αὐτοῖς ἀφέντος.	Ἐὰν	δ´ ἄφωνος μηδὲν προσειπὼν περὶ
[117, 0]	καὶ πότνια μήτηρ ὄσσε καθαιρήσουσιν·	ἐὰν	δ´ ἐπὶ τῆς οἰκείας πατρίδος
[112, 0]	ὦ γύναι, οὐ προσελεύσεταί σοι·	ἐὰν	δὲ τιμᾶται ὑπὸ σοῦ ἐπιμελῶς
[117, 0]	Ἐὰν ταχέως, ὀδύρονται λέγοντες Ἀνηρπάσθη.	Ἐὰν	μακρῶς, μέμφονται ὅτι καταφθινήσας καὶ
[117, 0]	ψευδῆ δόξαν πάντα καταμέμφονται θάνατον.	Ἐὰν	μὲν (γὰρ ἐν ἀποδημίᾳ τις
[112, 0]	(αὐτὸν τρόπον καὶ τὸ Πένθος.	Ἐὰν	μὲν οὖν αὐτὸ ἀτιμάσῃς, ὦ
[108, 0]	ἔοικεν, ἐγγυτάτω ἐσόμεθα τοῦ εἰδέναι,	ἐὰν	ὅτι μάλιστα μηδὲν ὁμιλῶμεν τῷ
[117, 0]	οὗ τέ κεν αἰεί (μεμνῄμην.	Ἐὰν	προσομιλήσας τι, τοῦτ´ ἀεὶ πρόχειρον
[117, 0]	ἔχουσιν ὥσπερ ὑπέκκαυμα τῆς λύπης.	Ἐὰν	ταχέως, ὀδύρονται λέγοντες Ἀνηρπάσθη. Ἐὰν
[105, 0]	δέσποτ´, ἀλλὰ τὴν αὐτὴν ὁδόν,	ἐάν	τε κλάῃς ἄν τε μή,
[108, 0]	τὴν ἀναγκαίαν τροφήν· ἔτι δ´	ἐάν	τινες νόσοι προσπέσωσιν, ἐμποδίζουσιν ἡμῖν
[108, 0]	Τὸ δ´ ἔσχατον πάντων, ὅτι	ἐάν	τις ἡμῖν καὶ σχολὴ γένηται
[116, 0]	θέματα δυσχεραίνουσιν ἐπὶ τῇ ἀποδόσει,	ἐάνπερ	εὐγνωμονῶσι. Πρὸς γὰρ τοὺς οὐκ
[104, 0]	δέ θ´ ὕλη τηλεθόωσα φύει,	ἔαρος	δ´ ἐπιγίγνεται ὥρη· ὣς ἀνδρῶν
[105, 0]	δ´ ἔμπης ἐν θυμῷ κατακεῖσθαι	ἐάσομεν	ἀχνύμενοί περ· οὐ γάρ τις
[102, 0]	δόξης. Διὸ καὶ τοῦτο μὲν	ἐατέον	ὡς βλαβερὸν καὶ φαῦλον καὶ
[119, 0]	καλούσης αὐτῆς, φησίν, ἤδη πρὸς	ἑαυτήν.	Ἀλλ´ ἄωρος ἐτελεύτησεν. ~Οὐκοῦν εὐποτμότερος
[118, 0]	ἄλλοις ἐπαρκεῖν πρὸς ἀλυπίαν δύνασθαι,	ἑαυτοῖς	δὲ μηδὲν ὄφελος εἶναι τὴν
[116, 0]	καὶ ἐν τούτῳ τὸ γιγνώσκειν	ἑαυτόν.	Διὸ καὶ περὶ μὲν τούτου
[103, 0]	μεταβολάς. Χρὴ γὰρ οὐ μόνον	ἑαυτὸν	εἰδέναι θνητὸν ὄντα τὴν φύσιν,
[104, 0]	καὶ ἄλλα τοιαῦτα καὶ καθ´	ἑαυτὸν	ἑκάστῳ λογίσασθαι ῥᾴδιον, καὶ ἄλλων
[105, 0]	χρόνῳ, καίτοι τῶν Μουσῶν ἀναγορεύων	ἑαυτὸν	μαθητὴν Ἡσίοδος, καὶ οὗτος ἐν
[116, 0]	Ἔν τε γὰρ τῷ γιγνώσκειν	ἑαυτὸν	περιέχεται τὸ μηδὲν ἄγαν, καὶ
[113, 0]	ἐθρήνει οἷα γοῦν πρὸς τὸν	ἑαυτοῦ	διελέχθη υἱὸν Ἕκτορα, παραινῶν ἀναχωρεῖν
[109, 0]	Δόξαι παραγενέσθαι τὸν πατέρα τὸν	ἑαυτοῦ·	ἰδόντα δὲ διεξέρχεσθαι πρὸς αὐτὸν
[106, 0]	τοῖς ἀλλοτρίοις κακοῖς ἐλάττω τὴν	ἑαυτοῦ	ποιῶν λύπην. Ὥστε καταφανὲς εἶναι
[112, 0]	πρὸς τὰ πεπτωκότα τίθεσθαι τὰ	ἑαυτοῦ	πράγματα, ὅπῃ ὁ λόγος αἱρεῖ
[120, 0]	τε σῆς εὐσεβείας καὶ τῆς	ἑαυτοῦ	τὴν πρέπουσαν εὐφημίαν ἔχων πρὸς
[117, 0]	ἐν τῷ κακοδαιμονεστάτῳ πένθει διαφθείρειν	ἑαυτοὺς	δεῖ ταῖς ὀδύναις καὶ ταῖς
[114, 0]	στέργειν οὐκ ἐν τῷ λυπεῖν	ἑαυτούς	ἐστιν, ἀλλ´ ἐν τῷ τὸν
[117, 0]	πένθους ὄφελος περιποιησάμενοι, μάτην δ´	ἑαυτοὺς	καταικισάμενοι ταῖς κακουχίαις. Βραχυτάτου δὲ
[117, 0]	πᾶσιν ὀδύρονται, στένοντες καὶ τὴν	ἑαυτῶν	ἀτυχίαν αἰτιώμενοι. Πρὸς οὓς ὑποτυχὼν
[111, 0]	Οἱ πενθοῦντες τοὺς οὕτως ἀποθανόντας	ἑαυτῶν	ἕνεκα πενθοῦσιν ἢ τῶν κατοιχομένων;
[111, 0]	τῶν κατοιχομένων; Εἰ μὲν οὖν	ἑαυτῶν,	ὅτι τῆς ἀπὸ τῶν τεθνεώτων
[121, 0]	δικάζουσι, πρὸ τῆς ψυχῆς τῆς	ἑαυτῶν	ὀφθαλμούς τε καὶ ὦτα καὶ
[105, 0]	οἷα δίδωσι, κακῶν, ἕτερος δὲ	ἐάων.	μέν κ´ ἀμμείξας δώῃ Ζεὺς
[112, 0]	εἰς φροντίδας νοῦν συμφοράς τ´	ἐβαλλόμην,	φυγάς τ´ ἐμαυτῷ προστιθεὶς πάτρας
[109, 0]	δὲ ποιήσαντας τὸ προσταχθὲν τῇ	ἑβδόμῃ	νυκτὶ κατακοιμηθέντας τελευτῆσαι. Λέγεται δὲ
[119, 0]	Αἰσχίνης, κατηγορεῖν αὐτοῦ δόξας, ταυτί·	Ἑβδόμην	δ´ ἡμέραν τῆς (θυγατρὸς αὐτῷ
[109, 0]	τὸν δ´ αὐτοῖς ἐπαγγείλασθαι εἰς	ἑβδόμην	ἡμέραν ἀποδώσειν, ἐν τοσούτῳ δ´
[110, 0]	τοῦτον τὸν βίον, ὃν οὐκ	ἐβίωσε,	ζῶν διηυτύχησεν ἄν, ὁ θάνατος
[119, 0]	στεφανωσάμενος καὶ λευκὴν ἐσθῆτα ἀναλαβὼν	ἐβουθύτει	καὶ παρενόμει, τὴν μόνην ὁ
[120, 0]	ἰδίαν ὑπομνηματισάμενός σοι παρέξομαι, ὡς	ἐβουλήθης·	τάδε δὲ πρὸς τὸ παρὸν
[102, 0]	χρόνος ὁ πάντα πεπαίνειν (εἰωθὼς	ἐγγέγονε	τῇ συμφορᾷ καὶ ἡ περὶ
[109, 0]	γραμματείδιον. Ανειλήσαντα οὖν αὐτὸ ἰδεῖν	ἐγγεγραμμένα	τρία ταῦτα· Ἦ που νηπιέῃσιν
[102, 0]	ἀνώδυνον τοῦτ´ οὐκ ἄνευ μεγάλων	ἐγγίγνεται	μισθῶν τῷ ἀνθρώπῳ· τεθηριῶσθαι γὰρ
[108, 0]	ὑπ´ αὐτοῦ οὐδὲ φρονῆσαι ἡμῖν	ἐγγίγνεται	οὐδέποτ´ οὐδέν. Καὶ γὰρ πολέμους
[113, 0]	ἐτῶν προθεσμίαν ἐκπληρώσαντα ἢ τὸν	ἐγγὺς	γενόμενον τοῦ τῶν εἴκοσιν ἐτῶν
[109, 0]	τε καὶ τὰ τῆς ἡλικίας	ἐγγύς.	Ἐρέσθαι οὖν ὅστις εἴη. Καὶ
[108, 0]	ἂν ζῶμεν, οὕτως, ὡς ἔοικεν,	ἐγγυτάτω	ἐσόμεθα τοῦ εἰδέναι, ἐὰν ὅτι
[118, 0]	παρόντας εἰπεῖν δειν ὅτι θνητὸν	ἐγέννησα	υἱόν. Περικλέα δὲ τὸν Ὀλύμπιον
[106, 0]	ἡμῶν ἀνέσχεν, εἶτα συνεχεῖς αὐτοῖς	ἐγέννησε	τοὺς πατέρας, εἶθ´ ἡμᾶς, εἶτ´
[116, 0]	ἐστι καὶ τὰ τέκνα θνητὰ	ἐγέννησεν;	Οὐ γάρ ἐστι φρένας ἔχοντος
[103, 0]	ὑπὸ Μενάνδρου ῥηθέν Εἰ γὰρ	ἐγένου	σύ, τρόφιμε, τῶν πάντων μόνος,
[109, 0]	ψυχομαντεῖον, προθυσάμενον δ´ ὡς νόμος	ἐγκοιμᾶσθαι	καὶ ἰδεῖν ὄψιν τοιάνδε. Δόξαι
[121, 0]	κρίσις ᾖ. Ἐγὼ οὖν ταῦτ´	ἐγνωκὼς	πρότερος ἢ ὑμεῖς ἐποιησάμην δικαστὰς
[106, 0]	ζῶν καὶ τεθνηκὸς καὶ τὸ	ἐγρηγορὸς	καὶ τὸ καθεῦδον καὶ νέον
[106, 0]	καὶ θανάτου καὶ ὕπνου καὶ	ἐγρηγόρσεως;	~Διὸ καὶ μοιρίδιον χρέος εἶναι
[121, 0]	Ταῦτ´ ἐστίν, ὦ Καλλίκλεις, ἃ	ἐγὼ	ἀκηκοὼς πιστεύω ἀληθῆ εἶναι· καὶ
[110, 0]	μυρίαι τὸν αὐτὸν ἐξήντλησαν ὡς	ἐγὼ	βίον. Τούτοις γὰρ οἰκείως ἄν
[114, 0]	εἶναι κούφισμα πρὸς τὰς τύχας,	ἐγὼ	δ´ ἂν εἴποιμι φάρμακον ἀλυπίας
[120, 0]	ἡγήσῃ, ὡς ἐγὼ οἶμαι, μῦθον,	ἐγὼ	δὲ λόγον· ὡς ἀληθῆ γὰρ
[112, 0]	τὰ τοιαῦτα· ἐκεῖνος γάρ φησιν·	Ἐγὼ	δὲ ταῦτα παρὰ σοφοῦ τινος
[121, 0]	Εἶπεν οὖν ὁ Ζεύς, ἀλλ´	ἐγώ,	ἔφη, παύσω τοῦτο γιγνόμενον. Νῦν
[120, 0]	ὃν σὺ μὲν ἡγήσῃ, ὡς	ἐγὼ	οἶμαι, μῦθον, ἐγὼ δὲ λόγον·
[121, 0]	ἵνα δικαία ἡ κρίσις ᾖ.	Ἐγὼ	οὖν ταῦτ´ ἐγνωκὼς πρότερος ἢ
[102, 0]	οὐκ ἐφ´ ἡμῖν. Οὐ γὰρ	ἔγωγε	συμφέρομαι τοῖς ὑμνοῦσι τὴν ἄγριον
[113, 0]	τοῖς ἔμπροσθεν. Μεῖον γὰρ ὄντως	(ἐδάκρυσε	Τρωίλος ἢ Πρίαμος· οὐδ´ οὗτος,
[107, 0]	τὸ ζῆν, ὡς ἀποδοθησόμενον ὃ	ἐδανείσαντο	(ἡμῶν οἱ προπάτορες. Ὃ δὴ
[111, 0]	τὰς τοιαύτας ἐκφωνήσεις Ἀλλ´ οὐκ	ἔδει	νέον ὄντα ἀναρπαγῆναι. Τίς γὰρ
[111, 0]	Τίς γὰρ ἂν εἴποι ὡς	ἔδει;	Πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα ἐφ´
[111, 0]	ἄν τις εἴποι ὡς Οὐκ	ἔδει	πραχθῆναι πέπρακται καὶ πράττεται (καὶ
[119, 0]	Ἀπόλλωνι (καὶ Μοίραις, καὶ σὲ	ἔδει	ὑπ´ ἐκείνου τελείου γενομένου κηδευθῆναι
[115, 0]	καὶ παρὰ τὴν ἡμετέραν δόξαν	ἔδειξε	τὸ εἰωθὸς περὶ πολλοὺς γίγνεσθαι
[105, 0]	οἰκίας ἐν ᾗ μετὰ πλειόνων	ἐδείπνει,	μόνος σωθεὶς καὶ πρὸς πάντων
[104, 0]	χρησάμενος τὸν τῶν ἀνθρώπων βίον	ἐδήλωσε.	Τί γὰρ σκιᾶς ἀσθενέστερον; Τὸ
[118, 0]	φέροντα, μεγαλόφρονά τε καὶ ἀνδρήιον	ἐδόκεε	εἶναι καὶ ἑωυτοῦ κρέσσω, κάρτα
[104, 0]	τε ζαφλεγέες τελέθουσιν ἀρούρης καρπὸν	ἔδοντες,	ἄλλοτε δὲ φθινύθουσιν ἀκήριοι, οὐδέ
[112, 0]	ἵν´ εἴ τι πάσχοιμ´ ὧν	ἐδόξαζον	φρενί, (μή μοι νεῶρες προσπεσὸν
[107, 0]	ἡμῶν αἰνιττόμενος. Οὐκ ἀμούσως δ´	ἔδοξεν	ἀποφήνασθαι οὐδ´ ὁ εἰπὼν Τὸν
[116, 0]	ὁρῶσα τελευτήσει, οὐκ ἂν οὕτως	ἐδυσχέραινεν	ὡς καὶ τὸ ζῆν ἐθέλειν
[114, 0]	τοῦ χρόνου, καὶ ἐν οἷς	ἐδυσχέραινον	σφόδρα μνήμασιν ἀνοιμώζοντες καὶ στερνοτυπούμενοι
[114, 0]	ἐπικλωσθέντα τῆς ζωῆς βίον, ὃν	ἔδωκεν	ἡμῖν ἡ φύσις οὐκ εἰς
[105, 0]	Ἀλλ´ ἄγε δὴ κατ´ ἄρ´	ἕζευ	ἐπὶ θρόνου, ἄλγεα δ´ ἔμπης
[110, 0]	Λακωνικόν Νῦν ἀμές, πρόσθ´ ἄλλοι	ἐθάλεον,	αὐτίκα δ´ ἄλλοι, ὧν ἀμὲς
[115, 0]	αἱρετώτατον, τὸ μὲν πρῶτον οὐδὲν	ἐθέλειν	εἰπεῖν ἀλλὰ σιωπᾶν ἀρρήτως· ἐπειδὴ
[116, 0]	ἐδυσχέραινεν ὡς καὶ τὸ ζῆν	ἐθέλειν	ἐκλιπεῖν διὰ τὸ μέγεθος τῆς
[105, 0]	κε τῶν λυγρῶν δώῃ, λωβητὸν	ἔθηκε	καί ἑ κακὴ βούβρωστις ἐπὶ
[117, 0]	δὲ τοκεῦσι γόον καὶ πένθος	ἔθηκε,	(καὶ ταῦτα μὲν οὔπω δῆλον
[112, 0]	ἐχομένους τοῦ πληγέντος βοᾶν, ἀλλ´	ἐθίζειν	τὴν ψυχὴν ὅτι τάχιστα γίγνεσθαι
[118, 0]	ἧττον ἐστεφανωμένον κατὰ τὸ πάτριον	ἔθος	καὶ λευχειμονοῦντα δημηγορεῖν βουλάς τ´
[113, 0]	καὶ τῆς τοσαύτης τύχης, ἂν	ἐθρήνει	οἷα γοῦν πρὸς τὸν ἑαυτοῦ
[107, 0]	ὅστις ἐξεπίσταται τὴν αὔριον μέλλουσαν	εἰ	βιώσεται. Τὸ τῆς τύχης γὰρ
[107, 0]	τὸ πολλαῖς φροντίσιν ἐπηντλημένον, ἃς	εἰ	βουλοίμεθα καταριθμεῖσθαι, λίαν ἂν αὐτοῦ
[107, 0]	ἐπεπορεύετο, καὶ πρῶτον τῷ πρώτῳ.	Εἰ	γὰρ δὴ ὕπνος τίς ἐστιν
[103, 0]	καὶ τὸ ὑπὸ Μενάνδρου ῥηθέν	Εἰ	γὰρ ἐγένου σύ, τρόφιμε, τῶν
[108, 0]	λόγος σημαίνει, ζῶσι δ´ οὔ.	Εἰ	γὰρ μὴ οἷόν τε μετὰ
[107, 0]	προθεσμίαν. Τοῦτο γὰρ ἦν ἄμεινον·	εἰ	γὰρ προῄδειμεν, κἂν προεξετήκοντό τινες
[116, 0]	ὅτι γέγονεν εἰς (τὸ ἀποθανεῖν.	Εἰ	γοῦν ἡ Νιόβη κατὰ τοὺς
[103, 0]	ς´ ἐψευσμένος, ἄτοπόν τε πεποίηκ´.	Εἰ	δ´ ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς νόμοις
[110, 0]	τὸν ὃν (οὐδέπω κατεσκευάσθη χρόνον.	Εἰ	δ´ ἐπὶ τούτων οὐδὲν ἔστι,
[110, 0]	ἄν, ὁ θάνατος οὐκ εὔκαιρος·	εἰ	δ´ ἤνεγκεν αὖ οὗτος ὁ
[113, 0]	ἔχειν τὴν τῶν τηλικούτων διαμονήν.	Εἰ	δ´ ὁ τῆς ζωῆς τῶν
[120, 0]	τὴν τῷ μακρῷ γήρᾳ παρεπομένην.	Εἰ	δ´ ὁ τῶν παλαιῶν ποιητῶν
[111, 0]	αὐτὸ ὡς πλεῖστον καὶ μέγιστον·	εἰ	δ´, ὥσπερ ἡ ἀλήθεια ἔχει,
[113, 0]	εὐδαιμονέστατον καὶ τελειότατον διαπεράσαντα βίον.	Εἰ	δὲ διακοσίων ἐτῶν ἦν, τὸν
[109, 0]	Τροφωνίου καὶ Ἀγαμήδους ἐκείνου ἐστίν·	εἰ	δὲ καὶ πειραθῆναι βούλεται, μετ´
[112, 0]	διὰ ψυχῆς ἀγέννειαν καὶ μαλακίαν·	εἰ	δὲ μεταθήσῃ ποτέ, τί οὐκ
[111, 0]	τὰς ἀπ´ αὐτῶν ὠφελείας φανήσονται.	Εἰ	δὲ τῶν τεθνεώτων ἕνεκα πενθοῦσιν,
[104, 0]	λέγει τε καὶ παρακελεύεται. Ὧν	εἰ	δή τι ἄλλο μὴ ἀποδεχόμεθα,
[117, 0]	(καὶ ταῦτα μὲν οὔπω δῆλον	εἰ	δικαίως ὀδύρεται, ἀλλ´ ὅρα τὸ
[114, 0]	μεγάλων καὶ χαλεπῶν κακῶν, ὧν,	εἰ	(ἐπεβίωσαν, πάντως ἂν ἐπειράθησαν. Ἃ
[106, 0]	καὶ παῖδ´ ἀνήσειν τὸν σόν,	εἰ	θέλοις στένειν; Παῦσαι· βλέπουσα δ´
[108, 0]	μὴ οὐ θεμιτὸν ᾖ. Ὥστ´	εἰ	καὶ προσέοικε μετάγειν εἰς ἕτερον
[107, 0]	δέ· Σὺ δ´ ἄνδρα θνητὸν	εἰ	κατέφθιτο στένεις, Εἰδὼς τὸ μέλλον
[107, 0]	στένεις, Εἰδὼς τὸ μέλλον οὐδὲν	εἰ	κέρδος φέρει; Εὐριπίδης δέ· Τὰ
[106, 0]	πέλας κακὰ ῥᾴων γένοι´ ἄν,	εἰ	λογίζεσθαι θέλοις ὅσοι τε δεσμοῖς
[115, 0]	παράμονον (ἕξειν τὸ πένθος. Ἀλλ´	εἰ	λογίζοινθ´ ὅτι παύσεταί τινος γενομένου,
[108, 0]	τῷ ὄντι ἡμῖν δέδεικται ὅτι	εἰ	μέλλομέν ποτε καθαρῶς τι εἴσεσθαι,
[112, 0]	καὶ παρ´ ὅλον τὸν βίον;	Εἰ	μὲν γὰρ ἀεὶ μενεῖς ἐπὶ
[110, 0]	σθένοι. Τοῦτο μεταποιήσας εἴποις ἄν·	Εἰ	μὲν γὰρ οἰκεῖ νερτέρας ὑπὸ
[110, 0]	Εὐριπίδῃ περὶ τοῦ Ἡρακλέους λέγων	Εἰ	μὲν γὰρ οἰκεῖ, φησί, νερτέρας
[110, 0]	τῷ ἀώρῳ λυπούμενον θανάτῳ· Εἶτ´	εἰ	μὲν ᾔδησθ´ ὁτιὴ τοῦτον τὸν
[111, 0]	ἕνεκα πενθοῦσιν ἢ τῶν κατοιχομένων;	Εἰ	μὲν οὖν ἑαυτῶν, ὅτι τῆς
[111, 0]	δὲ κακὰ συστέλλειν καὶ ταπεινοῦν.	Εἰ	μὲν οὖν τὸ πένθος ἐστὶν
[109, 0]	μὴ γενέσθαι ἢ γενόμενον ἀπογενέσθαι;	Εἰ	μὴ καὶ τῆς οἰκίας καὶ
[104, 0]	αὐτὸν βέλτιον δ´ ἔχειν ἄν,	εἰ	μὴ μίαν ἡμέραν ἀλλὰ στιγμὴν
[104, 0]	βίον ἄγαν ἀληθές. Καὶ γὰρ	εἰ	μὴ φύσει τοῦτον ἔχει τὸν
[117, 0]	ἐπὶ κτεάτεσσι. Τίς γὰρ οἶδεν,	εἰ	ὁ θεὸς πατρικῶς κηδόμενος τοῦ
[113, 0]	Τρωίλος ἢ Πρίαμος· οὐδ´ οὗτος,	εἰ	προετελεύτησεν ἔτ´ ἀκμαζούσης αὐτῷ τῆς
[119, 0]	υἱόν (τὸ γὰρ τοιοῦτον ἄδηλον	εἰ	συμφέρει) ἀγαθὸν δὲ καὶ φιλόπατριν,
[106, 0]	τοῦ Σωκράτους φωνήν, τὴν οἰομένην,	εἰ	συνεισενέγκαιμεν εἰς τὸ κοινὸν τὰς
[105, 0]	ταῖς τοιαύταις συμφοραῖς ταυτὶ λέγει·	Εἰ	τὰ δάκρυ´ ἡμῖν τῶν κακῶν
[106, 0]	τέτμηται, εἰ τὸ τηκτὸν τέτηκται,	εἰ	τὸ καυστὸν (κέκαυται, εἰ τὸ
[106, 0]	θαυμαστὸν εἰ τὸ τμητὸν τέτμηται,	εἰ	τὸ τηκτὸν τέτηκται, εἰ τὸ
[106, 0]	δοκεῖ εἶναι. Τί γὰρ θαυμαστὸν	εἰ	τὸ τμητὸν τέτμηται, εἰ τὸ
[106, 0]	τέτηκται, εἰ τὸ καυστὸν (κέκαυται,	εἰ	τὸ φθαρτὸν ἔφθαρται; Πότε γὰρ
[108, 0]	γὰρ οὐδεὶς τὸν θάνατον οὐδ´	εἰ	τυγχάνει τῷ ἀνθρώπῳ μέγιστον πάντων
[114, 0]	δακρύων ἐπωδύνων ἀλλὰ θυσιῶν ἀπαρχῶν,	εἴ	γ´ ὁ μετηλλαχὼς θειότερόν τινα
[107, 0]	γὰρ ἀδελφὸς τὸν ἀδελφὸν προλαμβάνει.	Εἴ	γε μὴν ἀποδημίᾳ προσέοικεν ὁ
[113, 0]	βραδύτερον ἀφικνούμενοι τῶν θᾶττον παραγιγνομένων.	Εἴ	γε μὴν ὁ ἄωρος θάνατος
[109, 0]	τῶν παρὰ τοῖς ἀρχαίοις ἀναγεγραμμένων.	(Εἴ	γε μὴν ὁ θάνατος τελεία
[109, 0]	πρόμαντιν ὅτι οὐδ´ αὐτὸς ἀγνοεῖ,	εἴ	γε τὰ γραφέντα περὶ Τροφωνίου
[112, 0]	καὶ κακῶν ἄλλας ὁδούς, ἵν´	εἴ	τι πάσχοιμ´ ὧν ἐδόξαζον φρενί,
[103, 0]	δὲ κεφάλαιον τῶν λόγων, ἄνθρωπος	εἶ,	οὗ μεταβολὴν θᾶττον πρὸς ὕψος
[104, 0]	δὴ χάριν ἐτραπόμεθα δεῦρο; Ἵν´	εἰδείημεν	ὅτι καινὸν ἀτυχεῖν οὐδὲν ἀνθρώπῳ
[108, 0]	ὡς ἔοικεν, ἐγγυτάτω ἐσόμεθα τοῦ	εἰδέναι,	ἐὰν ὅτι μάλιστα μηδὲν ὁμιλῶμεν
[108, 0]	εἶναι μὴ ὄντα· δοκεῖν γὰρ	εἰδέναι	ἐστὶν ἃ οὐκ οἶδεν. Οἶδε
[108, 0]	ἢ οὐδαμοῦ ἔστι κτήσασθαι τὸ	εἰδέναι	ἢ τελευτήσασι· τότε γὰρ αὐτὴ
[103, 0]	Χρὴ γὰρ οὐ μόνον ἑαυτὸν	εἰδέναι	θνητὸν ὄντα τὴν φύσιν, ~ἀλλὰ
[117, 0]	τούτους τοὺς θανάτους ἐλαφρῶς ἑκτέον,	εἰδότας	ὅτι τὴν μοῖραν οὐκ ἔστιν
[108, 0]	ἀγαθῶν, δεδίασι δ´ ὡς εὖ	εἰδότες	ὅτι μέγιστον τῶν κακῶν ἐστιν.
[120, 0]	ζωὸν δ´ ἔτι λείπεται αἰῶνος	εἴδωλον·	τὸ γάρ ἐστι μόνον ἐκ
[108, 0]	καὶ ἐπιθυμιῶν καὶ φόβων καὶ	εἰδώλων	παντοδαπῶν καὶ φλυαρίας ἐμπίπλησιν ἡμᾶς,
[105, 0]	μέτριόν τι τούτοις ἀντίθες ἐλάττωμα,	εἰδὼς	ὅτι τοῖς μεγάλοις εὐτυχήμασι φθονεῖν
[118, 0]	εἶναι καὶ ἑωυτοῦ κρέσσω, κάρτα	εἰδὼς	τὴν ἑωυτοῦ ἐν τοισίδε πρήγμασι
[107, 0]	ἄνδρα θνητὸν εἰ κατέφθιτο στένεις,	Εἰδὼς	τὸ μέλλον οὐδὲν εἰ κέρδος
[107, 0]	ὡς οὐδὲ περὶ τοὺς τετελευτηκότας	εἴη	ἄν τι κακόν. Ἀλλὰ μήν
[109, 0]	ἡλικίας ἐγγύς. Ἐρέσθαι οὖν ὅστις	εἴη.	Καὶ τὸν φάναι Δαίμων τοῦ
[113, 0]	θάνατος κακόν ἐστιν, ἀωρότατος ἂν	εἴη	ὁ τῶν νηπίων καὶ παίδων
[109, 0]	ἴσως κἂν ἄλλον εἰσῆλθε, μήποτ´	εἴη	φαρμάκοις ἀπολωλώς· (τοῦτον γὰρ εἶναι
[107, 0]	πυθομένου μή τι περὶ αὐτὸν	εἴη	χαλεπόν, Οὐδέν, ἔφη· ὁ γὰρ
[106, 0]	συνεχεῖς αὐτοῖς ἐγέννησε τοὺς πατέρας,	εἶθ´	ἡμᾶς, εἶτ´ ἄλλους ἐπ´ ἄλλοις
[109, 0]	γὰρ ἦν τοῦτο τῆς Σωκρατικῆς	εἰκασίας)	οὐδ´ οὕτω κακόν ἐστιν· ἀναισθησία
[104, 0]	δ´ ὅτι καλῶς ἐχρήσατο τῇ	εἰκόνι	τοῦ ἀνθρωπείου βίου δῆλον ἐξ
[102, 0]	μισθῶν τῷ ἀνθρώπῳ· τεθηριῶσθαι γὰρ	εἰκὸς	ἐκεῖ μὲν σῶμα (τοιοῦτον ἐνταῦθα
[120, 0]	φιλοσόφων λόγος ἐστὶν ἀληθὴς ὥσπερ	εἰκὸς	ἔχειν, οὕτω καὶ τοῖς εὐσεβέσι
[118, 0]	τῶν λόγων, οἷς κατὰ τὸ	εἰκὸς	ἐχρησάμεθά ποτε πρὸς συγγενεῖς ἢ
[108, 0]	τοῦ σώματος ἀφροσύνης, ὡς τὸ	εἰκός,	μετὰ τοιούτων ἐσόμεθα, δι´ ἡμῶν
[113, 0]	τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων χρόνος	εἰκοσαέτης	ἦν, τὸν πεντεκαιδεκαέτη ἀπογενόμενον ἐνομίζομεν
[113, 0]	τὸν ἐγγὺς γενόμενον τοῦ τῶν	εἴκοσιν	ἐτῶν ἀριθμοῦ πάντως ἂν ἐμακαρίζομεν
[113, 0]	(ἱκανόν· τὸν δὲ τὴν τῶν	εἴκοσιν	ἐτῶν προθεσμίαν ἐκπληρώσαντα ἢ τὸν
[116, 0]	γὰρ τοὺς οὐκ εὐμαρῶς ἀποδιδόντας	(εἰκότως	ἄν τις εἴποι Ἐπελάθου ὅτι
[106, 0]	Ἅιδην ἄγει. Καὶ μήποτε τοῦδ´	εἰκὼν	ᾖ ὁ περὶ ἡμᾶς ἀήρ,
[115, 0]	κακὰ κακῶν ἀμφί τε κῆρες	εἰλεῦνται,	κενεὴ δ´ εἴσδυσις (οὐδ´ αἰθέρι;
[114, 0]	καὶ συμφορῶν, ἃς ἀνάγκη τοὺς	εἰληχότας	τὸν θνητὸν βίον ὑπομένειν, ἕως
[108, 0]	δι´ ἡμῶν αὐτῶν πᾶν τὸ	εἰλικρινὲς	ὁρῶντες· τοῦτο δ´ ἐστὶ τὸ
[119, 0]	εὐτάκτως τοῦτον ἐκπλήσαντι πρὸς τὴν	εἱμαρμένην	ἐπανάγειν πορείαν, καλούσης αὐτῆς, φησίν,
[111, 0]	πρυτανευόντων θεῶν καὶ τοῖς τῆς	εἱμαρμένης	καὶ προνοίας θεσμοῖς. Τί δ´;
[114, 0]	τὸν μερισθέντα κατὰ τοὺς τῆς	εἱμαρμένης	νόμους. (Διὸ τοὺς εὖ φρονοῦντας
[109, 0]	ἅπαντ´ εἴσῃ ὧν πέρι λυπῇ.	Εἶναι	δ´ ὃν ἐσήμηνε νεανίσκον (ἑπόμενον
[104, 0]	μὴ ἀποδεχόμεθα, τό γε πολλαχῆ	εἶναι	ἐργώδη καὶ δύσκολον τὸν βίον
[121, 0]	ἃ ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω ἀληθῆ	εἶναι·	καὶ ἐκ τούτων τῶν λόγων
[118, 0]	μεγαλόφρονά τε καὶ ἀνδρήιον ἐδόκεε	εἶναι	καὶ ἑωυτοῦ κρέσσω, κάρτα εἰδὼς
[107, 0]	κατ´ οὐδὲν δὲ τούτων κακὸν	εἶναι.	Καὶ καθ´ ἕκαστον ἐπεπορεύετο, καὶ
[103, 0]	τὰς δοκούσας εὐτυχίας τὸν αὐτὸν	εἶναι,	καὶ πρὸς τὰς ἀτυχίας φυλάξαι
[106, 0]	ἐπιπλήττειν τοῖς νομίζουσι τὸν θάνατον	εἶναι	κακόν, λέγων ὧδε· Ὡς οὐ
[119, 0]	μεταλλάξαντα τὸν βίον· τοῦτο γὰρ	εἶναι	κατὰ φύσιν. Τὴν ἡμετέραν δηλονότι
[114, 0]	μὲν Κράντωρ φησὶν οὐ μικρὸν	εἶναι	κούφισμα πρὸς τὰς τύχας, ἐγὼ
[107, 0]	ἐγρηγόρσεως; ~Διὸ καὶ μοιρίδιον χρέος	εἶναι	λέγεται τὸ ζῆν, ὡς ἀποδοθησόμενον
[114, 0]	δ´ ἂν εἴποιμι φάρμακον ἀλυπίας	εἶναι	μέγιστον. Τὸ δὲ φιλεῖν τὸν
[109, 0]	Ἰταλὸν Εὐθύνοον τοιαῦτά φασι γενέσθαι.	Εἶναι	μὲν γὰρ αὐτὸν Ἠλυσίου πατρὸς
[109, 0]	τελευτήν. Ἀλλ´ οἴει σὺ διαφορὰν	εἶναι	μὴ γενέσθαι ἢ γενόμενον ἀπογενέσθαι;
[108, 0]	ἄλλο ἐστὶν ἢ δοκεῖν σοφὸν	εἶναι	μὴ ὄντα· δοκεῖν γὰρ εἰδέναι
[109, 0]	εἴη φαρμάκοις ἀπολωλώς· (τοῦτον γὰρ	εἶναι	μόνον αὐτῷ ἐπ´ οὐσίᾳ πολλῇ
[111, 0]	τοῦτο γὰρ εὔδαιμον καὶ θεοφιλὲς	εἶναι	νενόμισται. Διὰ τοῦτο γοῦν τοὺς
[110, 0]	ὠφελῶσι γῆν, θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν	εἶναι	νέοις. (Ἡ δὲ Μερόπη λόγους
[106, 0]	ἑαυτοῦ ποιῶν λύπην. Ὥστε καταφανὲς	εἶναι	ὅτι ὁ παραμυθούμενος τὸν λελυπημένον
[102, 0]	ἡ λύπη τὸ χαλεπώτατον πέφυκεν	εἶναι	πάντων· Διὰ λύπην γάρ, φασί,
[113, 0]	τελευτήσαντα πάντως ἂν ἄωρον νομίζοντες	εἶναι	πρὸς ὀδυρμοὺς καὶ θρήνους ἐτραπόμεθα.
[109, 0]	τὴν φθορὰν ὑπολαμβάνεις τινὰ διαφορὰν	εἶναι	~πρὸς τὸν ὃν (οὐδέπω κατεσκευάσθη
[111, 0]	ἀλήθεια ἔχει, κακὸν αὐτὸ ὁμολογοῦμεν	εἶναι,	συστέλλειν καὶ ποιεῖν ὡς ἐλάχιστον
[117, 0]	ὅστις εὖ φέρει βροτῶν, (ἄριστος	εἶναι	σωφρονεῖν τέ μοι δοκεῖ. Οἱ
[113, 0]	τελειότητος πολιτείας ἀρχῶν (ταῦτα γὰρ	εἶναι	τὰ λυποῦντα μάλιστα τοὺς ἐπὶ
[111, 0]	γὰρ καὶ πολλῆς εὐηθείας ἡγητέον	εἶναι	τὰς τοιαύτας ἐκφωνήσεις Ἀλλ´ οὐκ
[121, 0]	Καὶ τὸν κριτὴν δεῖ γυμνὸν	εἶναι,	τεθνεῶτα, αὐτῇ τῇ ψυχῇ αὐτὴν
[118, 0]	δύνασθαι, ἑαυτοῖς δὲ μηδὲν ὄφελος	εἶναι	τὴν τούτων ὑπόμνησιν, δι´ ὧν
[106, 0]	οὐκ οἶδ´ ὅπως δυσαλγῆ δοκεῖ	εἶναι.	Τί γὰρ θαυμαστὸν εἰ τὸ
[115, 0]	πάλαι κέκλαυσται τἀνθρώπινα, τιμωρίαν ἡγουμένοις	εἶναι	τὸν βίον καὶ ἀρχὴν τὸ
[111, 0]	κάρπιμον στάχυν, καὶ τὸν μὲν	εἶναι	τὸν δὲ μή. Τί ταῦτα
[107, 0]	(Ὁ δὲ Σωκράτης παραπλήσιον ἔλεγεν	εἶναι	τὸν θάνατον ἤτοι τῷ βαθυτάτῳ
[115, 0]	πρὸς τῷ μακαρίους καὶ εὐδαίμονας	εἶναι	τοὺς τετελευτηκότας (νομίζειν καὶ τὸ
[115, 0]	κακὰ πάνυ ῥᾳδίως· στρογγύλα γὰρ	εἶναί	φασι ταῦτα καὶ συνεχῆ καὶ
[102, 0]	συναύξειν τὰ πένθη παρὰ φύσιν	εἶναί	φημι καὶ ὑπὸ τῆς ἐν
[107, 0]	τέ πού φησι τὸν θάνατον	εἶναι	Χάλκεον ὕπνον, τὴν ἀναισθησίαν ἡμῶν
[117, 0]	κλαίοντες λέγουσιν· Οὐδέ τί μοι	εἶπας	πυκινὸν ἔπος, οὗ τέ κεν
[105, 0]	οὐρανὸν τὰς χεῖρας Ὦ δαῖμον,	εἶπε,	μέτριόν τι τούτοις ἀντίθες ἐλάττωμα,
[104, 0]	μὴ μίαν ἡμέραν ἀλλὰ στιγμὴν	εἶπε	χρόνου. Κύκλος γὰρ αὑτὸς καρπίμοις
[115, 0]	τὸ μὲν πρῶτον οὐδὲν ἐθέλειν	εἰπεῖν	ἀλλὰ σιωπᾶν ἀρρήτως· ἐπειδὴ δέ
[115, 0]	τι πρὸς αὐτόν, οὕτως ἀναγκαζόμενον	εἰπεῖν,	δαίμονος ἐπιπόνου καὶ τύχης χαλεπῆς
[118, 0]	μικρὸν ἐπισχόντα (πρὸς τοὺς παρόντας	εἰπεῖν	δειν ὅτι θνητὸν ἐγέννησα υἱόν.
[119, 0]	θυσίαν, καὶ πρὸς τοὺς ἀγγέλους	εἰπεῖν	ὅτι Θεοῖς ηὐξάμην οὐκ ἀθάνατον
[106, 0]	ἐστι τὸ μετὰ πείσματος τεθαρρηκότος	εἰπεῖν	Τίς δ´ ἐστὶ δοῦλος τοῦ
[120, 0]	καὶ φιλόφιλος, τὸ δὲ σύμπαν	εἰπεῖν	φιλάνθρωπος, αἰδούμενος μὲν τοὺς πρεσβυτέρους
[105, 0]	μεγάλῃ τῇ φωνῇ, Ὦ τύχη,	εἶπεν,	εἰς τίνα με καιρὸν ἄρα
[121, 0]	φοιτῷέν σφισιν ἄνθρωποι ἑκατέρωσε ἀνάξιοι.	Εἶπεν	οὖν ὁ Ζεύς, ἀλλ´ ἐγώ,
[118, 0]	πρὸς τὴν Ἀνδρομάχην ἀντιπαρηγορῶν αὐτὴν	εἶπεν	ὡδί· Δαιμονίη, μή μοί τι
[113, 0]	ἀνδρειοτέρου πεφυκότες ἔμπλεῳ, μᾶλλον δ´,	εἴπερ	ἄρα, Αἰγύπτιοί τε καὶ Σύροι
[111, 0]	τὸ καθ´ ἡμᾶς πάθος τοῦτο,	εἴπερ	ψυχή τις ἀνθρωπίνη καὶ λογισμὸς
[116, 0]	εὐμαρῶς ἀποδιδόντας (εἰκότως ἄν τις	εἴποι	Ἐπελάθου ὅτι ταῦτ´ ἔλαβες ἐπὶ
[117, 0]	Πρὸς οὓς ὑποτυχὼν ἄν τις	εἴποι·	Θεὸς δέ σοι πῆμ´ οὐδὲν
[103, 0]	διαβλέψας ἄν τις οὐκ ἀπεικότως	εἴποι,	Οὐκ ἐπὶ πᾶσίν ς´ ἐφύτευς´
[112, 0]	τοὺς θρήνους. Τὸ δ´ ὅλον	εἴποι	τις ἂν πρὸς τὸν πενθοῦντα
[111, 0]	ὄντα ἀναρπαγῆναι. Τίς γὰρ ἂν	εἴποι	ὡς ἔδει; Πολλὰ δὲ καὶ
[111, 0]	ἄλλα ἐφ´ ὧν ἄν τις	εἴποι	ὡς Οὐκ ἔδει πραχθῆναι πέπρακται
[114, 0]	τὰς τύχας, ἐγὼ δ´ ἂν	εἴποιμι	φάρμακον ἀλυπίας εἶναι μέγιστον. Τὸ
[110, 0]	οὐδὲν ἂν σθένοι. Τοῦτο μεταποιήσας	εἴποις	ἄν· Εἰ μὲν γὰρ οἰκεῖ
[115, 0]	τοῦτο γὰρ ἄδηλον, ὡς πολλάκις	εἴπομεν,	εἴτ´ ἀγαθῶν ἀπεστερημένοι τυγχάνουσιν εἴτε
[104, 0]	Ὅθεν ὀρθῶς ὁ Φαληρεὺς Δημήτριος	εἰπόντος	Εὐριπίδου Ὁ δ´ ὄλβος οὐ
[108, 0]	δ´ ἔοικε τούτων οὐδ´ ὁ	εἰπών·	Μηδεὶς φοβείσθω θάνατον ἀπόλυσιν πόνων,
[104, 0]	μέν ἐστιν ὁ θεῖος Ὅμηρος,	εἰπών,	Οὐδὲν ἀκιδνότερον γαῖα τρέφει ἀνθρώποιο.
[118, 0]	καὶ Ξάνθιππον, ὥς φησι Πρωταγόρας,	εἰπὼν	οὕτως· Τῶν γὰρ υἱέων νεηνιέων
[107, 0]	δ´ ἔδοξεν ἀποφήνασθαι οὐδ´ ὁ	εἰπὼν	Τὸν ὕπνον τὰ μικρὰ τοῦ
[106, 0]	Τοῦτον γὰρ ἀπεμιμήσατο καὶ ὁ	εἰπών·	(Ὦ θάνατε, παιὰν ἰατρὸς μόλοις.
[120, 0]	ψυχῆς περὶ τῆς ἀθανασίας αὐτῆς	εἴρηκεν,	οὐκ (ὀλίγα δ´ ἐν τῇ
[119, 0]	ἀναγκαίων τελευταῖς διαγενομένων ἀποχρήσει τὰ	εἰρημένα	πρὸς τὴν ἀπόθεσιν τοῦ πάντων
[114, 0]	λόγου συμμετρίας παρέλιπον, ἀρκεσθεὶς τοῖς	εἰρημένοις	πρὸς τὸ μὴ δεῖν πέρα
[121, 0]	Τοῦτο μὲν οὖν καὶ δὴ	εἴρηται	τῷ Προμηθεῖ, ὅπως ἂν παύσῃ
[114, 0]	ἔδωκεν ἡμῖν ἡ φύσις οὐκ	εἰς	ἅπαντα τὸν χρόνον, ἀλλὰ καθ´
[114, 0]	τῆς περὶ τὴν ψυχὴν λύπης	εἰς	ἄπρακτα καὶ βαρβαρικὰ πένθη παρεκτρέπεσθαι
[103, 0]	ἐναντίας περιάγουσι τοὺς ἀνθρώπους τύχας.	Εἰς	ἃς διαβλέψας ἄν τις οὐκ
[113, 0]	παραπλήσιοι. (Τούτων γὰρ τοὺς μὲν	εἰς	βόθρους τινὰς καταδύντας ἱστοροῦσιν ἐπὶ
[122, 0]	φίλους ἔκλυσαι τῆς τοιαύτης κακοδαιμονίας,	εἰς	γαληνότερον μετελθὼν βίου σχῆμα καὶ
[110, 0]	ὅθεν ἦνθε, πάλιν Γᾶ μὲν	εἰς	γᾶν, πνεῦμ´ ἄνω. Τί τῶνδε
[110, 0]	θνῄσκει· καὶ τάδ´ ἄχθονται βροτοὶ	εἰς	γῆν φέροντες γῆν. ~Ἀναγκαίως δ´
[109, 0]	μισθόν, τὸν δ´ αὐτοῖς ἐπαγγείλασθαι	εἰς	ἑβδόμην ἡμέραν ἀποδώσειν, ἐν τοσούτῳ
[108, 0]	Ὥστ´ εἰ καὶ προσέοικε μετάγειν	εἰς	ἕτερον τόπον ὁ θάνατος, οὐκ
[118, 0]	πολλὸν ὤνητο κατὰ πᾶσαν ἡμέρην	εἰς	εὐποτμίην καὶ ἀνωδυνίην καὶ τὴν
[109, 0]	τοῖς παρὰ τῶν Βοιωτῶν πεμφθεῖσιν	εἰς	θεοῦ (πυθέσθαι Τί ἄριστόν ἐστιν
[113, 0]	οὐδὲν διαφέρει. Καθάπερ γὰρ τῆς	εἰς	καινὴν πατρίδα πορείας προκειμένης πᾶσιν
[120, 0]	βίον καὶ ὁσίως, ἐπειδὰν τελευτήσῃ,	εἰς	μακάρων νήσους ἀπιόντα οἰκεῖν ἐν
[121, 0]	φέρετον τὼ ὁδώ, ἡ μὲν	εἰς	μακάρων νήσους, ἡ δ´ εἰς
[106, 0]	θέλοις στένειν; Παῦσαι· βλέπουσα δ´	εἰς	τὰ τῶν πέλας κακὰ ῥᾴων
[121, 0]	εἰς μακάρων νήσους, ἡ δ´	εἰς	Τάρταρον. Καὶ τοὺς μὲν ἐκ
[105, 0]	προσέχει τὰ πράγματ´ οὐδ´ ἀποβλέπει	εἰς	ταῦτα, δέσποτ´, ἀλλὰ τὴν αὐτὴν
[109, 0]	τῶν ὄντων οὐδέτερον τούτων ὑπάρχει.	Εἰς	τὴν αὐτὴν οὖν τάξιν οἱ
[105, 0]	τῇ φωνῇ, Ὦ τύχη, εἶπεν,	εἰς	τίνα με καιρὸν ἄρα φυλάττεις;
[116, 0]	ἐστι θνητόν, οὐδ´ ὅτι γέγονεν	εἰς	(τὸ ἀποθανεῖν. Εἰ γοῦν ἡ
[111, 0]	ποιεῖν ὡς ἐλάχιστον καὶ ἐξαλείφειν	εἰς	τὸ δυνατόν. Ὡς δὲ τοῦτο
[108, 0]	ὑποδύντας ὑπὸ τὴν ἀπήνην ἀγαγεῖν	εἰς	τὸ ἱερὸν τὴν μητέρα, τὴν
[106, 0]	φωνήν, τὴν οἰομένην, εἰ συνεισενέγκαιμεν	εἰς	τὸ κοινὸν τὰς ἀτυχίας, ὥστε
[116, 0]	τὴν αὑτοῦ φύσιν ἀφορῶν καὶ	εἰς	τὸ μὴ πέρα τοῦ προσήκοντος
[112, 0]	κακοῦ καὶ τοῦ (ἀγαθοῦ, οὔτ´	εἰς	τὸ πρόσθεν οὐδὲν προβαῖνον τῷ
[121, 0]	~τὸν δ´ ἀδίκως καὶ ἀθέως	(εἰς	τὸ τῆς δίκης τε καὶ
[113, 0]	ἔρχονται, τὸν αὐτὸν τρόπον τῶν	εἰς	τὸ χρεὼν ὁδευόντων οὐδὲν πλέον
[111, 0]	πολλάκις. Οὐ γὰρ νομοθετήσοντες πάρεσμεν	εἰς	τὸν βίον, ἀλλὰ πεισόμενοι τοῖς
[108, 0]	οὔσης τῆς Ἥρας ἐπειδὴ τῆς	εἰς	τὸν νεὼν ἀναβάσεως ἧκεν ὁ
[105, 0]	αὐτῷ παιδίον ἐκύησεν Ὀλυμπιάς, ἀνατείνας	εἰς	τὸν οὐρανὸν τὰς χεῖρας Ὦ
[104, 0]	τὸν τρόπον, ὑπό γ´ ἡμῶν	εἰς	τοῦτ´ ἀφῖκται διαφθορᾶς. Ἤ τ´
[107, 0]	καὶ ὁ κυνικὸς Διογένης κατενεχθεὶς	εἰς	ὕπνον καὶ (μέλλων ἐκλείπειν τὸν
[112, 0]	ταῦτα παρὰ σοφοῦ τινος μαθὼν	εἰς	φροντίδας νοῦν συμφοράς τ´ ἐβαλλόμην,
[116, 0]	δυνήσεται καὶ φέρειν αὐτὰ δεξιῶς,	εἴς	τε τὴν αὑτοῦ φύσιν ἀφορῶν
[120, 0]	καθάπερ ἔκ του συμποσίου, πρὶν	εἴς	τινα παροινίαν ἐκπεσεῖν τὴν τῷ
[115, 0]	τε κῆρες εἰλεῦνται, κενεὴ δ´	εἴσδυσις	(οὐδ´ αἰθέρι; Πολλοῖς γὰρ καὶ
[109, 0]	τινὶ ἀδήλῳ. Τὸν οὖν Ἠλύσιον	εἰσελθεῖν	ὅπερ ἴσως κἂν ἄλλον εἰσῆλθε,
[113, 0]	μάχης, ἐν οἷς φησιν· Ἀλλ´	εἰσέρχεο	τεῖχος, ἐμὸν τέκος, ὄφρα σαώσῃς
[108, 0]	εἰ μέλλομέν ποτε καθαρῶς τι	εἴσεσθαι,	ἀπαλλακτέον αὐτοῦ καὶ αὐτῇ τῇ
[109, 0]	φέρει, ἐκ γὰρ τούτων ἅπαντ´	εἴσῃ	ὧν πέρι λυπῇ. Εἶναι δ´
[109, 0]	εἰσελθεῖν ὅπερ ἴσως κἂν ἄλλον	εἰσῆλθε,	μήποτ´ εἴη φαρμάκοις ἀπολωλώς· (τοῦτον
[105, 0]	ἀχνυμένοις· αὐτοὶ δέ τ´ ἀκηδέες	εἰσί.	Δοιοὶ γάρ τε πίθοι κατακείαται
[103, 0]	φρονήσεως καὶ τῶν ἄλλων ἀρετῶν	εἰσι	κανόνες, οἷς πρὸς ἀμφότερα χρηστέον.
[121, 0]	ὅς, πονηρὰς ψυχὰς ἔχοντες ἠμφιεσμένοι	εἰσὶ	σώματά τε καλὰ καὶ γένη
[113, 0]	τὸ πενθεῖν· γυναῖκες γὰρ ἀνδρῶν	εἰσι	φιλοπενθέστεραι καὶ οἱ βάρβαροι τῶν
[103, 0]	ἔνιοι διὰ τὴν ἀφροσύνην οὕτως	εἰσὶν	ἀβέλτεροι καὶ κεναυχεῖς, ὥστε μικρὸν
[102, 0]	ματαίων ὀδυρμῶν. Ψυχῆς γὰρ νοσούσης	εἰσὶν	ἰατροὶ λόγοι, ὅταν τις ἐν
[112, 0]	γάρ τινα τῶν ἀρχαίων φιλοσόφων	εἰσιόντα	πρὸς Ἀρσινόην τὴν βασίλισσαν (πενθοῦσαν
[115, 0]	γὰρ ἄδηλον, ὡς πολλάκις εἴπομεν,	εἴτ´	ἀγαθῶν ἀπεστερημένοι τυγχάνουσιν εἴτε κακῶν·
[102, 0]	οὖν τέμνοιτό τι τῶν ἡμετέρων	εἴτ´	ἀποσπῷτο. Τὸ γὰρ ἀνώδυνον τοῦτ´
[106, 0]	ἐναντίας αὐτῷ ὁ τῆς φθορᾶς	εἴτ´	Ἀχέρων εἴτε Κωκυτὸς καλούμενος ὑπὸ
[102, 0]	Νοσήσασι δὲ παρείη τις αἴσθησις,	εἴτ´	οὖν τέμνοιτό τι τῶν ἡμετέρων
[106, 0]	ἐγέννησε τοὺς πατέρας, εἶθ´ ἡμᾶς,	εἶτ´	ἄλλους ἐπ´ ἄλλοις ἀνακυκλήσει. Καὶ
[110, 0]	ἐπὶ τῷ ἀώρῳ λυπούμενον θανάτῳ·	Εἶτ´	εἰ μὲν ᾔδησθ´ ὁτιὴ τοῦτον
[106, 0]	μὲν τοὺς προγόνους ἡμῶν ἀνέσχεν,	εἶτα	συνεχεῖς αὐτοῖς ἐγέννησε τοὺς πατέρας,
[115, 0]	εἴπομεν, εἴτ´ ἀγαθῶν ἀπεστερημένοι τυγχάνουσιν	εἴτε	κακῶν· πολλῷ γὰρ πλείονα τὰ
[106, 0]	ὁ τῆς φθορᾶς εἴτ´ Ἀχέρων	εἴτε	Κωκυτὸς καλούμενος ὑπὸ τῶν ποιητῶν.
[106, 0]	αὐτῷ Λύδης, πρὸς ἣν φιλοστόργως	εἶχε,	παραμύθιον τῆς λύπης αὑτῷ ἐποίησε
[116, 0]	Νιόβη κατὰ τοὺς μύθους πρόχειρον	εἶχε	τὴν ὑπόληψιν ταύτην ὅτι καὶ
[118, 0]	ἀποθανόντων νηπενθέως ἀνέτλη· εὐδίης γὰρ	εἴχετο,	ἐξ ἧς πολλὸν ὤνητο κατὰ
[116, 0]	οὐδὲ γὰρ οἱ τραπεζῖται, καθάπερ	εἰώθαμεν	λέγειν πολλάκις, ἀπαιτούμενοι τὰ θέματα
[115, 0]	τὴν ἡμετέραν δόξαν ἔδειξε τὸ	εἰωθὸς	περὶ πολλοὺς γίγνεσθαι δι´ αὐτῶν
[116, 0]	φόβον παρὰ τὴν ἄγνοιαν τῶν	εἰωθότων	ἐν τῷ βίῳ συμβαίνειν κατὰ
[102, 0]	καὶ χρόνος ὁ πάντα πεπαίνειν	(εἰωθὼς	ἐγγέγονε τῇ συμφορᾷ καὶ ἡ
[109, 0]	παρὰ τοῦδ´ ἅ σοι φέρει,	ἐκ	γὰρ τούτων ἅπαντ´ εἴσῃ ὧν
[120, 0]	εἴδωλον· τὸ γάρ ἐστι μόνον	ἐκ	θεῶν. Εὕδει δὲ πρασσόντων μελέων,
[114, 0]	χαλκῷ (τύψας ἠὲ βαλὼν ῥεθέων	ἐκ	θυμὸν ἕληται. Ἀλλ´ ὅτε δὴ
[114, 0]	ἀνὰ τρίχας ἕλκετο χερσί, τίλλων	ἐκ	κεφαλῆς, οὐδ´ Ἕκτορι θυμὸν ἔπειθεν.
[121, 0]	Πλούτων καὶ οἱ ἐπιμεληταὶ οἱ	ἐκ	μακάρων νήσων ἰόντες ἔλεγον πρὸς
[113, 0]	δυσχερῶς καὶ πενθικῶς διὰ τὸν	ἐκ	ματαίων ἐλπίδων ἀναπλασμόν, ἤδη νομιζόντων
[106, 0]	γηράσκουσιν ὀρφανοὶ τέκνων, τούς τ´	ἐκ	μέγιστον ὀλβίας τυραννίδος (τὸ μηδὲν
[115, 0]	ὂν τοῖς ἀνθρώποις ὁρᾷς ὡς	ἐκ	πολλῶν ἐτῶν περιφέρεται θρυλούμενον. Τί
[114, 0]	τῶν τε ἀνιαρῶν καὶ τῶν	ἐκ	τῆς ἀλογιστίας κακῶν συγκηδευομένων αὐτοῖς,
[121, 0]	σου υἱῷ (χαρισάμενος καὶ μεταβαλὼν	ἐκ	τῆς ἀνωφελοῦς περὶ τὸ σῶμα
[119, 0]	ἔργων οὐ δύνανται διὰ τὴν	ἐκ	τῆς ἀπαιδευσίας ἀσθένειαν τῆς ψυχῆς.
[121, 0]	δικαστὰς υἱεῖς ἐμαυτοῦ, δύο μὲν	ἐκ	τῆς Ἀσίας, Μίνω τε καὶ
[121, 0]	εἰς Τάρταρον. Καὶ τοὺς μὲν	ἐκ	τῆς Ἀσίας Ῥαδάμανθυς κρινεῖ, τοὺς
[112, 0]	ἤδη μετατίθεσαι καὶ σεαυτὸν ἀνέλκεις	ἐκ	τῆς ἀτυχίας; Οἷς γὰρ λόγοις
[106, 0]	ἀδιαλείπτως, οὕτω καὶ ἡ φύσις	ἐκ	τῆς αὐτῆς ὕλης (πάλαι μὲν
[121, 0]	τε καὶ Ῥαδάμανθυν, ἕνα δ´	ἐκ	(τῆς Εὐρώπης, Αἰακόν. Οὗτοι οὖν
[121, 0]	Ἀσίας Ῥαδάμανθυς κρινεῖ, τοὺς δ´	ἐκ	τῆς Εὐρώπης Αἰακός· Μίνῳ δὲ
[111, 0]	Ὡς δὲ τοῦτο ῥᾴδιον, καταφανὲς	ἐκ	τῆς τοιαύτης παραμυθίας. ~Φασὶ γάρ
[106, 0]	πάλιν μεταπεσόντα ταῦτα. Ὡς γὰρ	ἐκ	τοῦ αὐτοῦ πηλοῦ δύναταί τις
[117, 0]	τὰ μέλλοντα συμβήσεσθαι προεξάγει τινὰς	ἐκ	τοῦ ζῆν ἀώρους; Ὅθεν οὐδὲν
[117, 0]	ὑπ´ αὐτῶν κατοδυρθεῖσιν ἐπηκολούθησαν, οὐδὲν	ἐκ	τοῦ πένθους ὄφελος περιποιησάμενοι, μάτην
[102, 0]	ἀφαιρήσεται γὰρ ἡμῶν αὕτη τὴν	ἐκ	τοῦ φιλεῖσθαι (καὶ φιλεῖν εὔνοιαν,
[108, 0]	δουλεύοντες τῇ τούτου θεραπείᾳ· καὶ	ἐκ	τούτου ἀσχολίαν ἄγομεν φιλοσοφίας πέρι
[116, 0]	σαυτὸν (καὶ τὸ Μηδὲν ἄγαν	ἐκ	τούτων γὰρ ἤρτηται καὶ τἄλλα
[121, 0]	ἀκηκοὼς πιστεύω ἀληθῆ εἶναι· καὶ	ἐκ	τούτων τῶν λόγων τοιόνδε τι
[109, 0]	τὸ μὴ ὂν ἀλλ´ ἠρμένον	ἐκ	τῶν ὄντων οὐδέτερον τούτων ὑπάρχει.
[117, 0]	τῶν γονέων, ὀδύρονται ὡς ἐξαρπασθέντος	ἐκ	τῶν χειρῶν καὶ τὴν ἐν
[120, 0]	προαπεφοίτησε τοῦ θνητοῦ βίου, καθάπερ	ἔκ	του συμποσίου, πρὶν εἴς τινα
[111, 0]	ψυχή τις ἀνθρωπίνη καὶ λογισμὸς	ἑκάστοις	ἐνῆν, (καὶ ταὐτὰ δήπου γ´
[114, 0]	ἅπαντα τὸν χρόνον, ἀλλὰ καθ´	ἕκαστον	ἀπένειμε τὸν μερισθέντα κατὰ τοὺς
[106, 0]	ἀτυχίας, ὥστε διελέσθαι τὸ ἴσον	ἕκαστον,	ἀσμένως ἂν τοὺς πλείους τὰς
[107, 0]	τούτων κακὸν εἶναι. Καὶ καθ´	ἕκαστον	ἐπεπορεύετο, καὶ πρῶτον τῷ πρώτῳ.
[121, 0]	τὴν ψυχὴν θεωροῦντα ἐξαίφνης ἀποθανόντος	ἑκάστου,	ἔρημον ἁπάντων τῶν συγγενῶν, καὶ
[104, 0]	ἄλλα τοιαῦτα καὶ καθ´ ἑαυτὸν	ἑκάστῳ	λογίσασθαι ῥᾴδιον, καὶ ἄλλων ἀκοῦσαι
[121, 0]	Δία ὅτι φοιτῷέν σφισιν ἄνθρωποι	ἑκατέρωσε	ἀνάξιοι. Εἶπεν οὖν ὁ Ζεύς,
[113, 0]	δὲ διακοσίων ἐτῶν ἦν, τὸν	ἑκατὸν	ἐτῶν τελευτήσαντα πάντως ἂν ἄωρον
[102, 0]	τῷ ἀνθρώπῳ· τεθηριῶσθαι γὰρ εἰκὸς	ἐκεῖ	μὲν σῶμα (τοιοῦτον ἐνταῦθα δὲ
[109, 0]	Ἠλυσίου πατρὸς τοῦ Τεριναίου, τῶν	ἐκεῖ	πρώτου καὶ ἀρετῇ καὶ πλούτῳ
[104, 0]	καὶ κήδεα καὶ μοῖρα θνητῶν	ἐκεῖθεν	ἡμῖν ἕρπει. (Τοῦ δὴ χάριν
[106, 0]	καὶ γηραιόν· τάδε γὰρ μεταπεσόντα	ἐκεῖνά	ἐστι, κἀκεῖνα πάλιν μεταπεσόντα ταῦτα.
[121, 0]	ἀρχὴν ἔχοντος ζῶντες ἦσαν ζώντων,	ἐκείνῃ	τῇ ἡμέρᾳ δικάζοντες ᾗ μέλλοιεν
[121, 0]	καταλιπόντα ἐπὶ τῆς γῆς πάντα	ἐκεῖνον	τὸν κόσμον, ἵνα δικαία ἡ
[112, 0]	παρεσκευάσθαι φαίνεται πρὸς τὰ τοιαῦτα·	ἐκεῖνος	γάρ φησιν· Ἐγὼ δὲ ταῦτα
[120, 0]	τὴν εὐπροσήγορον φιλανθρωπίαν. Ἀλλὰ γὰρ	ἐκεῖνος	μὲν τῆς τε σῆς εὐσεβείας
[109, 0]	γραφέντα περὶ Τροφωνίου καὶ Ἀγαμήδους	ἐκείνου	ἐστίν· εἰ δὲ καὶ πειραθῆναι
[119, 0]	Μοίραις, καὶ σὲ ἔδει ὑπ´	ἐκείνου	τελείου γενομένου κηδευθῆναι μεταλλάξαντα τὸν
[111, 0]	τῆς λύπης πρόφασις· οὐ γὰρ	ἐκείνους	ποθοῦντες ἀλλὰ τὰς ἀπ´ αὐτῶν
[119, 0]	πρόνοιαν καὶ τὴν κοσμικὴν διάταξιν.	Ἐκείνῳ	δὲ τῷ μακαρισθέντι οὐκ ἦν
[115, 0]	τοῦ δαιμονίου μεμαρτύρηται. Τοῦτο μὲν	ἐκείνῳ	τῷ Μίδᾳ λέγουσι δήπου μετὰ
[111, 0]	στιγμῆς. Ἐπεὶ καὶ τῶν ζῴων	ἐκείνων,	ἅπερ ἱστοροῦσι περὶ τὸν Πόντον
[117, 0]	τοὺς θρήνους συνεγείρειν. Ταῦτα δ´	ἐκίνησαν	οἱ ποιηταί, καὶ μάλιστα τούτων
[107, 0]	κατενεχθεὶς εἰς ὕπνον καὶ (μέλλων	ἐκλείπειν	τὸν βίον, διεγείραντος αὐτὸν τοῦ
[111, 0]	τὰ πρὸ μέσης τῆς ἡμέρας	ἐκλείποντα	θρήνους παρέχειν καὶ δάκρυα, τὰ
[102, 0]	ἄτεγκτον καὶ θηριῶδες, τὸ δ´	ἐκλελυμένον	καὶ γυναικοπρεπές. Εὐλόγιστος δ´ ὁ
[116, 0]	ὡς καὶ τὸ ζῆν ἐθέλειν	ἐκλιπεῖν	διὰ τὸ μέγεθος τῆς συμφορᾶς,
[111, 0]	φύντας ἀπὸ θεῶν πρὸ γήρως	ἐκλιπόντας	τὸν βίον οἱ ποιηταὶ παρέδοσαν
[110, 0]	πότερον συμφερόντως ἀνεπαύσατο τὸν βίον	ἐκλιπὼν	καὶ μειζόνων ἀπολυθεὶς κακῶν ἢ
[122, 0]	καὶ τοὺς συγγενεῖς καὶ φίλους	ἔκλυσαι	τῆς τοιαύτης κακοδαιμονίας, εἰς γαληνότερον
[112, 0]	καὶ τῇ παιδείᾳ, καὶ σεαυτὸν	ἔκλυσαι	τῶν κακῶν. Ἀλλ´ οὐ γὰρ
[106, 0]	λογίζεσθαι θέλοις ὅσοι τε δεσμοῖς	ἐκμεμόχθηνται	βροτῶν, ὅσοι τε γηράσκουσιν ὀρφανοὶ
[120, 0]	συμποσίου, πρὶν εἴς τινα παροινίαν	ἐκπεσεῖν	τὴν τῷ μακρῷ γήρᾳ παρεπομένην.
[119, 0]	ἀπὸ τοῦ στέγους ἐτελεύτησεν, οὐδὲν	ἐκπλαγέντα	τὸ μὲν σωμάτιον κελεῦσαι τοῦ
[113, 0]	τὴν τῶν εἴκοσιν ἐτῶν προθεσμίαν	ἐκπληρώσαντα	ἢ τὸν ἐγγὺς γενόμενον τοῦ
[119, 0]	βίον περιμένειν, ἀλλ´ εὐτάκτως τοῦτον	ἐκπλήσαντι	πρὸς τὴν εἱμαρμένην ἐπανάγειν πορείαν,
[114, 0]	θνητὸν βίον ὑπομένειν, ἕως ἂν	ἐκπλήσωσι	τὸν ἐπικλωσθέντα τῆς ζωῆς βίον,
[108, 0]	θόρυβον παρέχει καὶ ταραχὴν καὶ	ἐκπλήττει,	ὥστε μὴ δύνασθαι ὑπ´ αὐτοῦ
[121, 0]	οὖν δικασταὶ ὑπό τε τούτων	ἐκπλήττονται,	καὶ ἅμα καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι
[121, 0]	αἱ δίκαι πως οὐ καλῶς	ἐκρίνοντο.	Ὅ τ´ οὖν Πλούτων καὶ
[110, 0]	φησί· Μισῶ δ´ ὅσοι χρῄζουσιν	ἐκτείνειν	βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ
[110, 0]	ἀλλὰ τὸ ταῦτα καλῶς ἀμφότερ´	ἐκτελέσαι.	Πάνυ δὲ καλῶς καὶ ὁ
[117, 0]	δὴ τούτους τοὺς θανάτους ἐλαφρῶς	ἑκτέον,	εἰδότας ὅτι τὴν μοῖραν οὐκ
[113, 0]	πρὸς τὸν ἑαυτοῦ διελέχθη υἱὸν	Ἕκτορα,	παραινῶν ἀναχωρεῖν ἀπὸ τῆς πρὸς
[114, 0]	χερσί, τίλλων ἐκ κεφαλῆς, οὐδ´	Ἕκτορι	θυμὸν ἔπειθεν. Ὄντων οὖν σοι
[105, 0]	Πρίαμον ἥκοντα ἐπὶ λύτρα τοῦ	Ἕκτορος	ταυτί· Ἀλλ´ ἄγε δὴ κατ´
[120, 0]	ἀπιόντα οἰκεῖν ἐν πάσῃ εὐδαιμονίᾳ	ἐκτὸς	κακῶν, ~τὸν δ´ ἀδίκως καὶ
[114, 0]	ἄπρακτα πένθη καὶ θρήνους ἀγεννεῖς	ἐκτρέπεσθαι.	Τὸ γὰρ μὴ δι´ αὑτὸν
[112, 0]	τῶν εὐσχημόνων καὶ συμφερόντων, ἀλλ´	ἐκτρέπονται	πρὸς τὰς ἐσχάτας ταλαιπωρίας, τὸ
[118, 0]	Ὁμηρικὸν τοῦτ´ ἔπος, ὅπερ ὁ	Ἕκτωρ	πρὸς τὴν Ἀνδρομάχην ἀντιπαρηγορῶν αὐτὴν
[105, 0]	δ´ ὅτι ἄρρεν αὐτῷ παιδίον	ἐκύησεν	Ὀλυμπιάς, ἀνατείνας εἰς τὸν οὐρανὸν
[104, 0]	δὲ ταύτης ὄναρ οὐδ´ (ἂν	ἐκφράσαι	τις ἕτερος δυνηθείη σαφῶς. Τούτοις
[117, 0]	ὅτι τὴν μοῖραν οὐκ ἔστιν	ἐκφυγεῖν	(πεπαιδευμένων δ´ ἐστὶν ἀνθρώπων προσειληφέναι
[111, 0]	εὐηθείας ἡγητέον εἶναι τὰς τοιαύτας	ἐκφωνήσεις	Ἀλλ´ οὐκ ἔδει νέον ὄντα
[115, 0]	δήπου μετὰ τὴν θήραν ὡς	ἔλαβε	τὸν Σειληνὸν διερωτῶντι καὶ πυνθανομένῳ
[116, 0]	τις εἴποι Ἐπελάθου ὅτι ταῦτ´	ἔλαβες	ἐπὶ τῷ ἀποδοῦναι; Τοῦτο δὴ
[106, 0]	τινὰ ποιεῖ πίστιν αὐτῷ, ὅτι	ἔλαττον	ἢ ἡλίκον ᾤετο τὸ συμβεβηκός
[106, 0]	καὶ τῶν καὶ ἑτέροις συμβεβηκότων	ἔλαττον	τὴν δόξαν τοῦ λελυπημένου μεθίστησι
[106, 0]	ἡρωικὰς συμφοράς, τοῖς ἀλλοτρίοις κακοῖς	ἐλάττω	τὴν ἑαυτοῦ ποιῶν λύπην. Ὥστε
[105, 0]	εἶπε, μέτριόν τι τούτοις ἀντίθες	ἐλάττωμα,	εἰδὼς ὅτι τοῖς μεγάλοις εὐτυχήμασι
[105, 0]	κακὴ βούβρωστις ἐπὶ χθόνα δῖαν	ἐλαύνει,	φοιτᾷ δ´ οὔτε θεοῖσι τετιμένος
[106, 0]	καὶ μείζω δυστυχούντων, ὡς ἐσομένην	ἐλαφροτέραν.	Ἐνταῦθα γὰρ ἄν τις ἑλκύσειε
[117, 0]	πάντας δὴ τούτους τοὺς θανάτους	ἐλαφρῶς	ἑκτέον, εἰδότας ὅτι τὴν μοῖραν
[111, 0]	εἶναι, συστέλλειν καὶ ποιεῖν ὡς	ἐλάχιστον	καὶ ἐξαλείφειν εἰς τὸ δυνατόν.
[106, 0]	τῆς λύπης αὑτῷ ἐποίησε τὴν	ἐλεγείαν	τὴν καλουμένην (Λύδην, ἐξαριθμησάμενος τὰς
[107, 0]	ἀμαθίαν; (Ὁ δὲ Σωκράτης παραπλήσιον	ἔλεγεν	εἶναι τὸν θάνατον ἤτοι τῷ
[121, 0]	οἱ ἐκ μακάρων νήσων ἰόντες	ἔλεγον	πρὸς τὸν Δία ὅτι φοιτῷέν
[114, 0]	ἐμὲ τὸν δύστηνον ἔτι φρονέοντ´	ἐλέησον,	δύσμορον, ὅν ῥα πατὴρ Κρονίδης
[113, 0]	ἁρμόττον ἀνδράσι κοσμίοις καὶ παιδείας	ἐλευθερίου	μεταπεποιημένοις. Θῆλυ γὰρ ὄντως καὶ
[114, 0]	ἠὲ βαλὼν ῥεθέων ἐκ θυμὸν	ἕληται.	Ἀλλ´ ὅτε δὴ πολιόν τε
[112, 0]	ὥσπερ ὑπὸ πολεμίων ἐξαίφνης ἐπελθόντων	ἐλήφθης.	Καλῶς γὰρ ὁ παρὰ τῷ
[121, 0]	σοι καὶ κατὰ φύσιν διαγωγὴν	ἐλθεῖν.	Ὡς γὰρ οὐδὲ συμβιῶν ἡμῖν
[114, 0]	πολιὰς δ´ ἄρ´ ἀνὰ τρίχας	ἕλκετο	χερσί, τίλλων ἐκ κεφαλῆς, οὐδ´
[114, 0]	πόλλ´ ἐπιδόντα, υἷάς τ´ ὀλλυμένους,	ἑλκηθείσας	τε θύγατρας, καὶ θαλάμους κεραϊζομένους,
[114, 0]	ποτὶ γαίῃ, ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι,	ἑλκομένας	τε νυοὺς ὀλοῇς ὑπὸ χερσὶν
[108, 0]	ἀναβάσεως ἧκεν ὁ καιρός, τῶν	ἑλκόντων	τὴν ἀπήνην ὀρέων ὑστερησάντων καὶ
[106, 0]	ἐλαφροτέραν. Ἐνταῦθα γὰρ ἄν τις	ἑλκύσειε	καὶ τὴν τοῦ Σωκράτους φωνήν,
[119, 0]	ἱστορίας ἡμῖν παραδιδομένων τῆς τε	Ἑλληνικῆς	καὶ τῆς Ῥωμαϊκῆς τῶν γενναίως
[113, 0]	φιλοπενθέστεραι καὶ οἱ βάρβαροι τῶν	Ἑλλήνων	καὶ οἱ χείρους ἄνδρες τῶν
[110, 0]	Ξέρξης βαρὺν ζεύξας θαλάσσης αὐχέν´	Ἑλλησποντίας;	Ἅπαντες Ἅιδην ἦλθον καὶ Λήθης
[115, 0]	ἀγένητον. Οὐκοῦν τὸ νῦν παρ´	ἐλπίδα	συμβεβηκὸς καὶ παρὰ τὴν ἡμετέραν
[117, 0]	καὶ πάντα τὰ παρὰ τὰς	ἐλπίδας	αὐτοῖς συμβεβηκότα ἐξ ἐπηρείας τύχης
[120, 0]	διατρίβουσιν αἱ τούτων ψυχαί, καλὰς	ἐλπίδας	ἔχειν σε δεῖ περὶ τοῦ
[113, 0]	ἀφῃρῆσθαι πρὸ τοῦ δέοντος τῆς	ἐλπίδος)	ἀγνοοῦντες ὅτι ὁ ἄωρος θάνατος
[113, 0]	πενθικῶς διὰ τὸν ἐκ ματαίων	ἐλπίδων	ἀναπλασμόν, ἤδη νομιζόντων ἡμῶν βεβαίαν
[105, 0]	κήδεα λυγρά. Μούνη δ´ αὐτόθι	Ἐλπὶς	ἐν ἀρρήκτοισι δόμοισιν ἔνδον ἔμεινε
[110, 0]	κακῶν παρὸν μὲν οὐδένα πώποτ´	ἐλύπησεν,	ἀπὸν δὲ καὶ προσδοκώμενον λυπεῖ.
[113, 0]	εἴκοσιν ἐτῶν ἀριθμοῦ πάντως ἂν	ἐμακαρίζομεν	ὡς εὐδαιμονέστατον καὶ τελειότατον διαπεράσαντα
[121, 0]	ἢ ὑμεῖς ἐποιησάμην δικαστὰς υἱεῖς	ἐμαυτοῦ,	δύο μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας,
[112, 0]	συμφοράς τ´ ἐβαλλόμην, φυγάς τ´	ἐμαυτῷ	προστιθεὶς πάτρας ἐμῆς θανάτους τ´
[114, 0]	φίλης αἰῶνος ἀμερθῇς ~(πρὸς δ´	ἐμὲ	τὸν δύστηνον ἔτι φρονέοντ´ ἐλέησον,
[105, 0]	Ἐλπὶς ἐν ἀρρήκτοισι δόμοισιν ἔνδον	ἔμεινε	πίθου ὑπὸ χείλεσιν, οὐδὲ θύραζε
[112, 0]	φυγάς τ´ ἐμαυτῷ προστιθεὶς πάτρας	ἐμῆς	θανάτους τ´ ἀώρους καὶ κακῶν
[118, 0]	δ´ οὔ τινά φημι πεφυγμένον	ἔμμεναι	ἀνδρῶν, οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν
[121, 0]	ὁ θάνατος τυγχάνει ὤν, ὡς	ἐμοὶ	δοκεῖ, οὐδὲν ἄλλο ἢ δυοῖν
[110, 0]	λέγουσα τοιαῦτα· Τεθνᾶσι παῖδες οὐκ	ἐμοὶ	μόνῃ βροτῶν, οὐδ´ ἀνδρὸς ἐστερήμεθ´,
[113, 0]	οἷς φησιν· Ἀλλ´ εἰσέρχεο τεῖχος,	ἐμὸν	τέκος, ὄφρα σαώσῃς Τρῶας καὶ
[105, 0]	ἕζευ ἐπὶ θρόνου, ἄλγεα δ´	ἔμπης	ἐν θυμῷ κατακεῖσθαι ἐάσομεν ἀχνύμενοί
[108, 0]	καὶ εἰδώλων παντοδαπῶν καὶ φλυαρίας	ἐμπίπλησιν	ἡμᾶς, ὥστε τὸ λεγόμενον ὡς
[113, 0]	πάντες οἱ φρονήματος ἀνδρειοτέρου πεφυκότες	ἔμπλεῳ,	μᾶλλον δ´, εἴπερ ἄρα, Αἰγύπτιοί
[108, 0]	δ´ ἐάν τινες νόσοι προσπέσωσιν,	ἐμποδίζουσιν	ἡμῖν τὴν τοῦ ὄντος θήραν,
[112, 0]	οὐδὲν προβαῖνον τῷ χαλεπῶς φέροντι·	ἐμποδὼν	γὰρ γίγνεσθαι τὸ λυπεῖσθαι τῷ
[113, 0]	καὶ τὰ προειρημένα ἐν τοῖς	ἔμπροσθεν.	Μεῖον γὰρ ὄντως (ἐδάκρυσε Τρωίλος
[113, 0]	πενθῶσι, γυναικείαν ἀμφιεσαμένους ἐσθῆτα πενθεῖν,	~ἐμφαίνειν	βουληθέντα ὅτι (γυναικῶδες τὸ πάθος
[108, 0]	παραλείψω· μνησθήσομαι δὲ τῶν ὄντων	ἐμφανεστάτων	καὶ πᾶσι διὰ στόματος. (Πρῶτα
[104, 0]	οὔ τις; Σκιᾶς ὄναρ ἄνθρωπος	ἐμφαντικῶς	σφόδρα καὶ φιλοτέχνως ὑπερβολῇ χρησάμενος
[109, 0]	ὃν ἐσήμηνε νεανίσκον (ἑπόμενον αὐτῷ,	ἐμφερῆ	τε τῷ υἱῷ καὶ τὰ
[102, 0]	ποιεῖν οὐδὲ τὰς εὐπραγίας (ἂν	ἐμφρόνως	φέρειν δύναιντο καὶ μετρίως. Τῶν
[116, 0]	τῆς ψυχῆς ἀσθένειαν καὶ τὸν	ἐμφυόμενον	ἡμῖν τοῦ θανάτου φόβον παρὰ
[119, 0]	τῆς σαυτοῦ σωτηρίας οὔτε τῶν	ἐμῶν	παραινέσεων φροντίζων. Τούτους δὴ τοὺς
[103, 0]	τῆς τύχης μεταβολαῖς. Ζητεῖν οὖν	ἐν	ἀβεβαίοις βέβαιόν τι λογιζομένων ἐστὶ
[120, 0]	Πινδάρου ταυτὶ περὶ τῶν εὐσεβῶν	ἐν	Ἅιδου· Τοῖσι λάμπει μὲν μένος
[114, 0]	νήπια τέκνα βαλλόμενα ποτὶ γαίῃ,	ἐν	αἰνῇ δηϊοτῆτι, ἑλκομένας τε νυοὺς
[118, 0]	γένηται. Ταύτην δὲ τὴν μοῖραν	ἐν	ἄλλοις ὁ ποιητής φησι· (Γεινομένῳ
[116, 0]	καὶ τὰ θεῖ´ ἐπίσταται, καὶ	ἐν	ἄλλοις· ~Τὰ προσπεσόντα δ´ ὅστις
[104, 0]	κἀκθερίζεται πάλιν. Ὁ δὲ Πίνδαρος	ἐν	ἄλλοις Τί δέ τις; Τί
[104, 0]	ἀνδρῶν τε θεῶν τε καὶ	ἐν	ἄλλοις Τυδείδη μεγάθυμε, τίη γενεὴν
[120, 0]	ἐπὶ βωμοῖς. (Καὶ μικρὸν προελθὼν	ἐν	ἄλλῳ θρήνῳ περὶ ψυχῆς λέγων
[104, 0]	ἀνθρωπείου βίου δῆλον ἐξ ὧν	ἐν	ἄλλῳ τόπῳ φησὶν οὕτω, Βροτῶν
[108, 0]	παρὰ τῆς θεοῦ δοθῆναι τῶν	ἐν	ἀνθρώποις, τοὺς δὲ κατακοιμηθέντας μηκέτ´
[117, 0]	καταμέμφονται θάνατον. Ἐὰν μὲν (γὰρ	ἐν	ἀποδημίᾳ τις ὢν ἀποθάνῃ, στένουσιν
[114, 0]	Κρονίδης ἐπὶ γήραος οὐδῷ αἴσῃ	ἐν	ἀργαλέῃ φθίσει, κακὰ πόλλ´ ἐπιδόντα,
[111, 0]	ἐν μήκει χρόνου θετέον, ἀλλ´	ἐν	ἀρετῇ καὶ τῇ καιρίῳ συμμετρίᾳ·
[105, 0]	λυγρά. Μούνη δ´ αὐτόθι Ἐλπὶς	ἐν	ἀρρήκτοισι δόμοισιν ἔνδον ἔμεινε πίθου
[107, 0]	μᾶλλον προσήκει τοὺς ἀπολυθέντας τῆς	ἐν	αὐτῷ λατρείας ἢ κατοικτίρειν τε
[103, 0]	τε καὶ χειμῶνες, οὕτω καὶ	ἐν	βίῳ πολλαὶ καὶ ποικίλαι περιστάσεις
[111, 0]	φυτῶν ἄριστα τὰ πλείστας καρπῶν	ἐν	βραχεῖ φορὰς ποιούμενα, καὶ ζῴων
[109, 0]	φησὶ Πίνδαρος τὸν νεὼν τὸν	ἐν	Δελφοῖς οἰκοδομήσαντας αἰτεῖν παρὰ τοῦ
[102, 0]	συμβαινόντων, καὶ προειληφὼς ὅτι καθάπερ	ἐν	δημοκρατίᾳ κλῆρός ἐστι τῶν ἀρχῶν
[116, 0]	ἔπος αἴνεσσαν περισσῶς. Ταῦτ´ οὖν	ἐν	διανοίᾳ τις ἔχων ὡς πυθόχρηστα
[105, 0]	Δοιοὶ γάρ τε πίθοι κατακείαται	ἐν	Διὸς οὔδει δώρων οἷα δίδωσι,
[103, 0]	γίγνονται ποτὲ δ´ ἀκαρπίαι, καὶ	ἐν	ζῴοις ποτὲ μὲν πολυγονίαι ποτὲ
[105, 0]	τριάκοντα τυράννων, συμπεσούσης τῆς οἰκίας	ἐν	ᾗ μετὰ πλειόνων ἐδείπνει, μόνος
[106, 0]	τὸ φθαρτὸν ἔφθαρται; Πότε γὰρ	ἐν	ἡμῖν αὐτοῖς οὐκ ἔστιν ὁ
[102, 0]	εἶναί φημι καὶ ὑπὸ τῆς	ἐν	ἡμῖν φαύλης γίγνεσθαι δόξης. Διὸ
[103, 0]	ποτὲ δὲ καὶ ἀγονίαι, καὶ	ἐν	θαλάττῃ εὐδίαι τε καὶ χειμῶνες,
[120, 0]	ἀεὶ καὶ νῦν ἔτ´ ἔστιν	ἐν	θεοῖς, τῶν ἀνθρώπων τὸν μὲν
[105, 0]	ἐπὶ θρόνου, ἄλγεα δ´ ἔμπης	ἐν	θυμῷ κατακεῖσθαι ἐάσομεν ἀχνύμενοί περ·
[102, 0]	εἰσὶν ἰατροὶ λόγοι, ὅταν τις	ἐν	καιρῷ γε μαλθάσσῃ κέαρ. Κατὰ
[120, 0]	ἐνθάδε νύκτα κάτω, φοινικορόδοις τ´	ἐν	λειμώνεσσι προάστιον αὐτῶν· καὶ λιβάνῳ
[111, 0]	ἐπαινεῖται. Τὸ γὰρ καλὸν οὐκ	ἐν	μήκει χρόνου θετέον, ἀλλ´ ἐν
[118, 0]	σεμνῆς παρηγορίας, ἐπακούοντας καὶ ἔχοντας	ἐν	νῷ τὸ Ὁμηρικὸν τοῦτ´ ἔπος,
[114, 0]	πολλάκις ὑπὸ τοῦ χρόνου, καὶ	ἐν	οἷς ἐδυσχέραινον σφόδρα μνήμασιν ἀνοιμώζοντες
[113, 0]	τῆς πρὸς τὸν Ἀχιλλέα μάχης,	ἐν	οἷς φησιν· Ἀλλ´ εἰσέρχεο τεῖχος,
[118, 0]	υἱέων νεηνιέων ἐόντων καὶ καλῶν,	ἐν	ὀκτὼ δὲ τῇσι πάσῃσιν ἡμέρῃσι
[118, 0]	δεῖ ποιεῖσθαι. Καίτοι γε τὸν	ἐν	ὁτῳοῦν Ἀμβολιεργὸν ἄταις, φησί, παλαίειν,
[111, 0]	ποιούμενα, καὶ ζῴων ἀφ´ ὧν	ἐν	οὐ πολλῷ χρόνῳ πολλὴν πρὸς
[111, 0]	τεθνεώτων ἕνεκα πενθοῦσιν, ἐπιστήσαντες ὅτι	(ἐν	οὐδενὶ κακῷ τυγχάνουσιν ὄντες, ἀπαλλαγήσονται
[117, 0]	ἐκ τῶν χειρῶν καὶ τὴν	ἐν	ὀφθαλμοῖς ὀδύνην αὐτοῖς ἀφέντος. Ἐὰν
[119, 0]	τὴν Ἀλκυονέως τοῦ υἱοῦ τελευτὴν	ἐν	παρατάξει γενομένην μεγαλοφρόνως τε πρὸς
[120, 0]	εἰς μακάρων νήσους ἀπιόντα οἰκεῖν	ἐν	πάσῃ εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς κακῶν, ~τὸν
[104, 0]	ὑγιεῖ, φυομένοις τε μίγνυταί τις	ἐν	πᾶσι κακοῦ μοῖρα· τὰ γάρ
[105, 0]	ἑαυτὸν μαθητὴν Ἡσίοδος, καὶ οὗτος	ἐν	πίθῳ καθείρξας τὰ κακά, τὴν
[120, 0]	δὲ πρασσόντων μελέων, ἀτὰρ εὑδόντεσσιν	ἐν	πολλοῖς ὀνείροις δείκνυσι τερπνῶν ἐφέρποισαν
[112, 0]	περὶ τοῦ γεγονότος καὶ ὥσπερ	ἐν	πτώσει κύβων πρὸς τὰ πεπτωκότα
[102, 0]	φύσιν σῴζων βεβαίως, ὥστε χρυσὸς	ἐν	πυρί. ~Πεπαιδευμένων δ´ ἐστὶ καὶ
[117, 0]	ἐν τῷ βίῳ χρόνου, οὐκ	ἐν	ταῖς αὐχμηραῖς λύπαις οὐδ´ ἐν
[108, 0]	τραπώμεθα πρὸς τὸ σκοπεῖν τι,	ἐν	ταῖς ζητήσεσι πανταχοῦ παραπῖπτον θόρυβον
[118, 0]	ποτε πρὸς συγγενεῖς ἢ φίλους	ἐν	ταῖς παραπλησίοις γενομένους (συμφοραῖς, παραμυθούμενοι
[112, 0]	καλῶς ὁ Πλάτων ἔοικε παραινεῖν	ἐν	ταῖς τοιαύταις συμφοραῖς ἡσυχίαν ἔχειν,
[119, 0]	Ῥωμαϊκῆς τῶν γενναίως καὶ καλῶς	ἐν	ταῖς τῶν ἀναγκαίων τελευταῖς διαγενομένων
[120, 0]	αὐτῆς εἴρηκεν, οὐκ (ὀλίγα δ´	ἐν	τῇ Πολιτείᾳ καὶ τῷ Μένωνι
[121, 0]	τελευτήσωσι, δικάσουσιν ἐν τῷ λειμῶνι,	ἐν	τῇ τριόδῳ ἐξ ἧς φέρετον
[120, 0]	καὶ τῷ Γοργίᾳ καὶ σποράδην	ἐν	τοῖς ἄλλοις διαλόγοις. Ἀλλὰ τὰ
[113, 0]	τε ταῦτα καὶ τὰ προειρημένα	ἐν	τοῖς ἔμπροσθεν. Μεῖον γὰρ ὄντως
[114, 0]	κακουχουμένους τελευτῆσαι τὸν βίον καὶ	ἐν	τοῖς πενθίμοις τῆς κακοδαίμονος ταφῆς
[116, 0]	τὸ μὴ πέρα τοῦ προσήκοντος	ἐν	τοῖς προσπίπτουσιν ἢ διαίρεσθαι πρὸς
[113, 0]	τετελευτηκόσιν ἀπαρτώμενοι τῆς κατὰ φύσιν	ἐν	τοῖς τοιούτοις μετριοπαθείας. (Ἀλλὰ νὴ
[118, 0]	εὐποτμίην καὶ ἀνωδυνίην καὶ τὴν	ἐν	τοῖσι πολλοῖσι δόξαν· (πᾶς γάρ
[118, 0]	κρέσσω, κάρτα εἰδὼς τὴν ἑωυτοῦ	ἐν	τοισίδε πρήγμασι ἀμηχανίην· τοῦτον γὰρ
[110, 0]	γὰρ οἰκεῖ νερτέρας ὑπὸ χθονός	ἐν	τοῖσιν οὐκέτ´ οὖσιν, οὐδὲν ἂν
[110, 0]	οἰκεῖ, φησί, νερτέρας ὑπὸ χθονός	ἐν	τοῖσιν οὐκέτ´ οὖσιν, οὐδὲν ἂν
[109, 0]	ἐπαγγείλασθαι εἰς ἑβδόμην ἡμέραν ἀποδώσειν,	ἐν	τοσούτῳ δ´ εὐωχεῖσθαι παρακελεύσασθαι· τοὺς
[119, 0]	πάντων ἀνιαροτάτου (πένθους καὶ τῆς	ἐν	τούτῳ πρὸς οὐδὲν χρήσιμον ματαιοπονίας.
[116, 0]	περιέχεται τὸ μηδὲν ἄγαν, καὶ	ἐν	τούτῳ τὸ γιγνώσκειν ἑαυτόν. Διὸ
[113, 0]	διὰ τὸ μηδενὸς τετυχηκέναι τῶν	ἐν	τῷ βίῳ νενομισμένων ἀγαθῶν, οἷον
[116, 0]	παρὰ τὴν ἄγνοιαν τῶν εἰωθότων	ἐν	τῷ βίῳ συμβαίνειν κατὰ τὴν
[102, 0]	προσηνῆ καὶ τὰ λυπηρὰ τῶν	ἐν	τῷ βίῳ συμβαινόντων, καὶ προειληφὼς
[117, 0]	δὲ τοῦ τῆς ἐπιδημίας ὄντος	ἐν	τῷ βίῳ χρόνου, οὐκ ἐν
[115, 0]	φιλοσόφου λέξεις παραθέσθαι. Φησὶ δὴ	ἐν	τῷ Εὐδήμῳ ἐπιγραφομένῳ ἢ Περὶ
[115, 0]	τῷ τεθνάναι διαγωγῆς ἢ τῆς	ἐν	τῷ ζῆν, οὕτως ἀπεφήνατο. Μυρία
[117, 0]	ἐν ταῖς αὐχμηραῖς λύπαις οὐδ´	ἐν	τῷ κακοδαιμονεστάτῳ πένθει διαφθείρειν ἑαυτοὺς
[121, 0]	Οὗτοι οὖν ἐπειδὰν τελευτήσωσι, δικάσουσιν	ἐν	τῷ λειμῶνι, ἐν τῇ τριόδῳ
[114, 0]	τὸν μεταλλάξαντα καὶ στέργειν οὐκ	ἐν	τῷ λυπεῖν ἑαυτούς ἐστιν, ἀλλ´
[115, 0]	ἀποθνῄσκοντας νέους θρηνεῖν ὅτι τῶν	ἐν	τῷ μακρῷ βίῳ νομιζομένων ἀγαθῶν
[120, 0]	ἄλλοις διαλόγοις. Ἀλλὰ τὰ μὲν	ἐν	τῷ Περὶ ψυχῆς διαλόγῳ ῥηθέντα
[120, 0]	δὲ θεῖος Πλάτων πολλὰ μὲν	ἐν	τῷ Περὶ ψυχῆς περὶ τῆς
[115, 0]	οὖν ὡς οὔσης κρείττονος τῆς	ἐν	τῷ τεθνάναι διαγωγῆς ἢ τῆς
[106, 0]	ἐστι καὶ τὸ δυσανιῶν καὶ	ἐν	τῷ τεθνάναι; Τὰ γὰρ τοῦ
[114, 0]	τῷ λυπεῖν ἑαυτούς ἐστιν, ἀλλ´	ἐν	τῷ τὸν ἀγαπώμενον ὠφελεῖν· ὠφέλεια
[102, 0]	μὲν γὰρ καλῶς λεγομένων ἐστὶν	ἐν	ὑποθήκης μέρει καὶ τοῦτο, Μηδ´
[103, 0]	μὴ χρεὼν ποιεῖν. Ὥσπερ γὰρ	ἐν	φυτοῖς ποτὲ μὲν πολυκαρπίαι γίγνονται
[108, 0]	σώματος, πρότερον δ´ οὔ. Καὶ	ἐν	ᾧ ἂν ζῶμεν, οὕτως, ὡς
[120, 0]	λέγεται, καὶ χῶρός τις ἀποτεταγμένος	(ἐν	ᾧ διατρίβουσιν αἱ τούτων ψυχαί,
[116, 0]	θάτερον ἔοικε δηλοῦσθαι κατὰ δύναμιν.	Ἔν	τε γὰρ τῷ γιγνώσκειν ἑαυτὸν
[106, 0]	περὶ ἡμᾶς ἀήρ, ἓν παρ´	ἓν	ἡμέραν καὶ νύκτα ποιῶν, ἐπαγωγοὺς
[106, 0]	ᾖ ὁ περὶ ἡμᾶς ἀήρ,	ἓν	παρ´ ἓν ἡμέραν καὶ νύκτα
[106, 0]	πλάττειν καὶ συγχεῖν καὶ τοῦθ´	ἓν	παρ´ ἓν ποιεῖν ἀδιαλείπτως, οὕτω
[107, 0]	ὅστις τε κακός. Πίνδαρος δέ·	Ἓν	παρ´ ἐσθλὸν σύνδυο πήματα δαίονται
[106, 0]	συγχεῖν καὶ τοῦθ´ ἓν παρ´	ἓν	ποιεῖν ἀδιαλείπτως, οὕτω καὶ ἡ
[121, 0]	Ἀσίας, Μίνω τε καὶ Ῥαδάμανθυν,	ἕνα	δ´ ἐκ (τῆς Εὐρώπης, Αἰακόν.
[105, 0]	τριῶν αὐτῷ προσαγγελθέντων εὐτυχημάτων ὑφ´	ἕνα	καιρόν, πρώτου μὲν ὅτι τεθρίππῳ
[106, 0]	στήσεται, καὶ πάλιν ὁ ἐξ	ἐναντίας	αὐτῷ ὁ τῆς φθορᾶς εἴτ´
[103, 0]	ποικίλαι περιστάσεις γιγνόμεναι πρὸς τὰς	ἐναντίας	περιάγουσι τοὺς ἀνθρώπους τύχας. Εἰς
[106, 0]	ὁ τῆς γενέσεως ποταμὸς οὕτως	ἐνδελεχῶς	ῥέων οὔποτε στήσεται, καὶ πάλιν
[116, 0]	τραγικὸς Αἰσχύλος· Ἀνδρῶν γάρ ἐστιν	ἐνδίκων	τε καὶ σοφῶν κἀν τοῖσι
[105, 0]	αὐτόθι Ἐλπὶς ἐν ἀρρήκτοισι δόμοισιν	ἔνδον	ἔμεινε πίθου ὑπὸ χείλεσιν, οὐδὲ
[111, 0]	φανήσονται. Εἰ δὲ τῶν τεθνεώτων	ἕνεκα	πενθοῦσιν, ἐπιστήσαντες ὅτι (ἐν οὐδενὶ
[111, 0]	πενθοῦντες τοὺς οὕτως ἀποθανόντας ἑαυτῶν	ἕνεκα	πενθοῦσιν ἢ τῶν κατοιχομένων; Εἰ
[104, 0]	ἄλλῳ τόπῳ φησὶν οὕτω, Βροτῶν	ἕνεκα	πτολεμίζειν δειλῶν, οἳ φύλλοισιν ἐοικότες,
[112, 0]	καθ´ ὃν χρόνον ὁ Ζεὺς	ἔνεμε	τοῖς δαίμοσι τὰς τιμάς, οὐκ
[111, 0]	τις ἀνθρωπίνη καὶ λογισμὸς ἑκάστοις	ἐνῆν,	(καὶ ταὐτὰ δήπου γ´ ἂν
[107, 0]	(Ἀλλαχοῦ δὲ καὶ ταῦτα λέγει·	Ἔνθ´	Ὕπνῳ ξύμβλητο, κασιγνήτῳ Θανάτοιο καί·
[119, 0]	ἀπονεμηθέντος αὐτῷ χρόνου πρὸς τὸν	ἐνθάδε	βίον περιμένειν, ἀλλ´ εὐτάκτως τοῦτον
[120, 0]	λάμπει μὲν μένος ἀελίου τὰν	ἐνθάδε	νύκτα κάτω, φοινικορόδοις τ´ ἐν
[106, 0]	σκοπεῖν χρεών. Κελεύει γὰρ αὐτὴν	ἐνθυμεῖσθαι	τὰ τῶν ἴσα καὶ μείζω
[103, 0]	τοῖς ἥττοσι καὶ ἐξυβρίζειν, οὐκ	ἐνθυμούμενοι	τὸ τῆς τύχης ἄστατον καὶ
[106, 0]	ᾗ φησιν Ἡράκλειτος, Ταὐτό γ´	ἔνι	ζῶν καὶ τεθνηκὸς καὶ τὸ
[104, 0]	ἀπ´ ἀρχῆς ἠκολούθηκεν οὐδ´ ἐφ´	ἑνὶ	ὑγιεῖ, φυομένοις τε μίγνυταί τις
[105, 0]	Παρμενίων ὁ στρατηγὸς μάχῃ (Δαρδανεῖς	ἐνίκησε,	τρίτου δ´ ὅτι ἄρρεν αὐτῷ
[103, 0]	ὅμως τοιούτων ὄντων τῶν πραγμάτων	ἔνιοι	διὰ τὴν ἀφροσύνην οὕτως εἰσὶν
[107, 0]	ἐπαληθεύσαιμεν δὲ καὶ τὴν παρ´	ἐνίοις	κρατοῦσαν δόξαν ὡς ἄρα κρεῖττόν
[112, 0]	καὶ ἀνασκήτως διακείμενοι οὐδ´ ἀναστροφὴν	ἐνίοτε	λαμβάνουσι πρὸς τὸ βουλεύσασθαί τι
[114, 0]	σοι παμπόλλων παραδειγμάτων περὶ τούτων	ἐννοήθητι	τὸν θάνατον οὐκ ὀλίγους ἀπαλλάττειν
[113, 0]	εἰκοσαέτης ἦν, τὸν πεντεκαιδεκαέτη ἀπογενόμενον	ἐνομίζομεν	ἂν μηκέτ´ ἄωρον τελευτᾶν ἀλλ´
[106, 0]	μείζω δυστυχούντων, ὡς ἐσομένην ἐλαφροτέραν.	Ἐνταῦθα	γὰρ ἄν τις ἑλκύσειε καὶ
[102, 0]	εἰκὸς ἐκεῖ μὲν σῶμα (τοιοῦτον	ἐνταῦθα	δὲ ψυχήν. Οὔτ´ οὖν ἀπαθεῖς
[117, 0]	καὶ ἀνθρωπικώτερον, πειρωμένους καὶ σπουδάζοντας	ἐντυγχάνειν	~ἀνδράσι μὴ τοῖς συλλυπουμένοις καὶ
[102, 0]	ὑπὸ τὸν τῆς τελευτῆς καιρὸν	ἐντυγχάνειν	σοι καὶ παρακαλεῖν ἀνθρωπίνως φέρειν
[116, 0]	τὸ ζῆν ὥσπερ παρακαταθεμένοις θεοῖς	ἐξ	ἀνάγκης, καὶ τούτου χρόνος οὐδείς
[106, 0]	οὔποτε στήσεται, καὶ πάλιν ὁ	ἐξ	ἐναντίας αὐτῷ ὁ τῆς φθορᾶς
[117, 0]	παρὰ τὰς ἐλπίδας αὐτοῖς συμβεβηκότα	ἐξ	ἐπηρείας τύχης καὶ δαιμόνων γενέσθαι
[104, 0]	ὄντα ταύτης κοινωνεῖ τῆς αἰτίας,	ἐξ	ἧς ἀφυΐα μὲν ψυχῆς, νόσοι
[118, 0]	νηπενθέως ἀνέτλη· εὐδίης γὰρ εἴχετο,	ἐξ	ἧς πολλὸν ὤνητο κατὰ πᾶσαν
[121, 0]	τῷ λειμῶνι, ἐν τῇ τριόδῳ	ἐξ	ἧς φέρετον τὼ ὁδώ, ἡ
[120, 0]	καὶ φίλος διά τε τὴν	ἐξ	ὄψεως χάριν καὶ τὴν εὐπροσήγορον
[104, 0]	εἰκόνι τοῦ ἀνθρωπείου βίου δῆλον	ἐξ	ὧν ἐν ἄλλῳ τόπῳ φησὶν
[121, 0]	ψυχῇ αὐτὴν τὴν ψυχὴν θεωροῦντα	ἐξαίφνης	ἀποθανόντος ἑκάστου, ἔρημον ἁπάντων τῶν
[112, 0]	νῦν ἀπαράσκευος ὥσπερ ὑπὸ πολεμίων	ἐξαίφνης	ἐπελθόντων ἐλήφθης. Καλῶς γὰρ ὁ
[111, 0]	καὶ ποιεῖν ὡς ἐλάχιστον καὶ	ἐξαλείφειν	εἰς τὸ δυνατόν. Ὡς δὲ
[109, 0]	πλούτῳ καὶ δόξῃ, τελευτῆσαι δ´	ἐξαπίνης	αἰτίᾳ τινὶ ἀδήλῳ. Τὸν οὖν
[106, 0]	τὴν ἐλεγείαν τὴν καλουμένην (Λύδην,	ἐξαριθμησάμενος	τὰς ἡρωικὰς συμφοράς, τοῖς ἀλλοτρίοις
[117, 0]	παρόντων τῶν γονέων, ὀδύρονται ὡς	ἐξαρπασθέντος	ἐκ τῶν χειρῶν καὶ τὴν
[118, 0]	καὶ λευχειμονοῦντα δημηγορεῖν βουλάς τ´	ἐξάρχοντ´	ἀγαθὰς’ πρός τε τὸν πόλεμον
[105, 0]	θνητοῖσι φέρουσαι σιγῇ, ἐπεὶ φωνὴν	ἐξείλετο	μητίετα Ζεύς. (Ἀπηρτημένως δὲ τούτοις
[115, 0]	ἐστι τὸ οὕτως ὑπολαμβάνειν παράμονον	(ἕξειν	τὸ πένθος. Ἀλλ´ εἰ λογίζοινθ´
[102, 0]	ὧδ´ ἔστω μέγα, ὅ ς´	ἐξεπαρεῖ	μεῖζον ἢ χρεὼν φρονεῖν, μηδ´
[107, 0]	ὀφείλεται, κοὐκ ἔστιν αὐτῶν ὅστις	ἐξεπίσταται	τὴν αὔριον μέλλουσαν εἰ βιώσεται.
[105, 0]	πίθου ὑπὸ χείλεσιν, οὐδὲ θύραζε	ἐξέπτη·	πρόσθεν γὰρ ἐπέλλαβε πῶμα πίθοιο.
[119, 0]	ἀγωνιζόμενος (ἐτελεύτησε, περιελόμενον τὸν στέφανον	ἐξετάζειν	τίνα τρόπον ἐτελεύτησε. Τῶν δὲ
[113, 0]	τούτων εὐηθείας, πεποίηκέ τινα λέγουσαν·	Ἐξῆλθον	ὑμῶν ἱκέτις ἡβώντων τροφὸς παίδων,
[110, 0]	ἐστερήμεθ´, ἀλλὰ μυρίαι τὸν αὐτὸν	ἐξήντλησαν	ὡς ἐγὼ βίον. Τούτοις γὰρ
[117, 0]	δικαίως ὀδύρεται, ἀλλ´ ὅρα τὸ	ἑξῆς·	Μοῦνος τηλύγετος πολλοῖσιν ἐπὶ κτεάτεσσι.
[119, 0]	μετήλλαξας τὸν βίον, οὕτως ἀφειδῶς	ἐξορμῶν	πρὸς τοὺς πολεμίους καὶ οὔτε
[103, 0]	δόξας (ἐπαπειλεῖν τοῖς ἥττοσι καὶ	ἐξυβρίζειν,	οὐκ ἐνθυμούμενοι τὸ τῆς τύχης
[102, 0]	τὴν ἄγριον καὶ σκληρὰν ἀπάθειαν,	ἔξω	καὶ τοῦ δυνατοῦ καὶ τοῦ
[102, 0]	τῆς φλεγμονῆς δίχα τῆς τῶν	ἔξωθεν	περιχρίστων ἐπιθέσεως αὐτὸ δι´ αὑτοῦ
[116, 0]	βίου τοῖς τέρμασιν. ~(Ἐπιλελησμένοις οὖν	ἐοίκαμεν	ὅτι οὐ μόνον, ὥς φησιν
[116, 0]	σύμφωνα, καὶ διὰ θατέρου θάτερον	ἔοικε	δηλοῦσθαι κατὰ δύναμιν. Ἔν τε
[112, 0]	καὶ πάνυ καλῶς ὁ Πλάτων	ἔοικε	παραινεῖν ἐν ταῖς τοιαύταις συμφοραῖς
[102, 0]	ἡ περὶ σὲ διάθεσις ἀπαιτεῖν	ἔοικε	τὴν παρὰ τῶν φίλων βοήθειαν,
[108, 0]	κακῶν ἐστιν. Οὐκ ἀπᾴδειν δ´	ἔοικε	τούτων οὐδ´ ὁ εἰπών· Μηδεὶς
[108, 0]	ᾧ ἂν ζῶμεν, οὕτως, ὡς	ἔοικεν,	ἐγγυτάτω ἐσόμεθα τοῦ εἰδέναι, ἐὰν
[106, 0]	ἐστιν. Ὁ δ´ Αἰσχύλος καλῶς	ἔοικεν	ἐπιπλήττειν τοῖς νομίζουσι τὸν θάνατον
[108, 0]	τὰ πράγματα· (καὶ τότε, ὡς	ἔοικεν,	ἡμῖν ἔσται οὗ ἐπιθυμοῦμεν καὶ
[104, 0]	ἕνεκα πτολεμίζειν δειλῶν, οἳ φύλλοισιν	ἐοικότες,	ἄλλοτε μέν τε ζαφλεγέες τελέθουσιν
[107, 0]	λέγων· Νήγρετος ἥδιστος, θανάτῳ ἄγχιστα	ἐοικώς.	(Ἀλλαχοῦ δὲ καὶ ταῦτα λέγει·
[118, 0]	οὕτως· Τῶν γὰρ υἱέων νεηνιέων	ἐόντων	καὶ καλῶν, ἐν ὀκτὼ δὲ
[102, 0]	σοφὸν Εὐριπίδην Ἄλλο δέ γ´	ἐπ´	ἄλλῃ φάρμακον κεῖται νόσῳ· λυπουμένῳ
[106, 0]	πατέρας, εἶθ´ ἡμᾶς, εἶτ´ ἄλλους	ἐπ´	ἄλλοις ἀνακυκλήσει. Καὶ ὁ τῆς
[107, 0]	ἀνθρώποις, μαρτυρεῖ δὲ καὶ Ὅμηρος	ἐπ´	αὐτοῦ λέγων· Νήγρετος ἥδιστος, θανάτῳ
[104, 0]	νόος ἐστὶν ἐπιχθονίων ἀνθρώπων, οἷον	ἐπ´	ἦμαρ ἄγῃσι πατὴρ ἀνδρῶν τε
[109, 0]	(τοῦτον γὰρ εἶναι μόνον αὐτῷ	ἐπ´	οὐσίᾳ πολλῇ καὶ χρήμασιν. Ἀποροῦντα
[109, 0]	Ἀπόλλωνος μισθόν, τὸν δ´ αὐτοῖς	ἐπαγγείλασθαι	εἰς ἑβδόμην ἡμέραν ἀποδώσειν, ἐν
[106, 0]	ἓν ἡμέραν καὶ νύκτα ποιῶν,	ἐπαγωγοὺς	ζωῆς τε καὶ θανάτου καὶ
[119, 0]	ἀγνοῶν ὅτι διὰ τούτων αὐτὸν	ἐπαινεῖ	τὸ πενθεῖν παρωσάμενον καὶ τὸ
[111, 0]	ἢ κυβερνήσας ἀλλ´ ὁ καλῶς	ἐπαινεῖται.	Τὸ γὰρ καλὸν οὐκ ἐν
[117, 0]	λόγον συμβαινόντων οὔτε τῶν κατ´	ἐπακολούθησιν)	καὶ ὅτι οἱ πλεῖστοι θάνατοι
[113, 0]	οἱ μὲν προπορεύονται οἱ δ´	ἐπακολουθοῦσι,	πάντες δ´ ἐπὶ ταὐτὸν ἔρχονται,
[118, 0]	τῆς γενναίας καὶ σεμνῆς παρηγορίας,	ἐπακούοντας	καὶ ἔχοντας ἐν νῷ τὸ
[107, 0]	καταριθμεῖσθαι, λίαν ἂν αὐτοῦ καταγνοίημεν,	ἐπαληθεύσαιμεν	δὲ καὶ τὴν παρ´ ἐνίοις
[112, 0]	φασὶ προστάξαι τοῖς αὑτοῦ πολίταις,	ἐπὰν	πενθῶσι, γυναικείαν ἀμφιεσαμένους ἐσθῆτα πενθεῖν,
[119, 0]	τοῦτον ἐκπλήσαντι πρὸς τὴν εἱμαρμένην	ἐπανάγειν	πορείαν, καλούσης αὐτῆς, φησίν, ἤδη
[112, 0]	περὶ τὸ ἰᾶσθαί τε καὶ	ἐπανορθοῦν	τὸ πεσόν τε καὶ νοσῆσαν,
[103, 0]	ἢ διὰ τιμὰς καὶ δόξας	(ἐπαπειλεῖν	τοῖς ἥττοσι καὶ ἐξυβρίζειν, οὐκ
[103, 0]	ἀβέλτεροι καὶ κεναυχεῖς, ὥστε μικρὸν	ἐπαρθέντες	ἢ διὰ χρημάτων περιουσίαν ἄφθονον
[118, 0]	καὶ μὴ τοῖς μὲν ἄλλοις	ἐπαρκεῖν	πρὸς ἀλυπίαν δύνασθαι, ἑαυτοῖς δὲ
[105, 0]	θ´ ὁ κλαύσας τοῦ πονεῖν	ἐπαύετο,	ἠλλαττόμεσθ´ ἂν δάκρυα, δόντες χρυσίον.
[114, 0]	καὶ χαλεπῶν κακῶν, ὧν, εἰ	(ἐπεβίωσαν,	πάντως ἂν ἐπειράθησαν. Ἃ φειδόμενος
[111, 0]	δὲ μόριόν τι βραχύτατον στιγμῆς.	Ἐπεὶ	καὶ τῶν ζῴων ἐκείνων, ἅπερ
[114, 0]	κύνες πρώτῃσι θύρῃσι ὠμησταὶ ἐρύωσιν,	ἐπεί	κέ τις ὀξέι χαλκῷ (τύψας
[105, 0]	φοιτῶσι, κακὰ θνητοῖσι φέρουσαι σιγῇ,	ἐπεὶ	φωνὴν ἐξείλετο μητίετα Ζεύς. (Ἀπηρτημένως
[108, 0]	ὀρέων ὑστερησάντων καὶ τῆς ὥρας	ἐπειγούσης,	τούτους ὑποδύντας ὑπὸ τὴν ἀπήνην
[121, 0]	καὶ γένη καὶ πλούτους, καὶ	ἐπειδὰν	ἡ κρίσις ᾖ, ἔρχονται αὐτοῖς
[110, 0]	ὥστε μὴ θανεῖν. Οὓς χρῆν,	ἐπειδὰν	μηδὲν ὠφελῶσι γῆν, θανόντας ἔρρειν
[120, 0]	διελθόντα τὸν βίον καὶ ὁσίως,	ἐπειδὰν	τελευτήσῃ, εἰς μακάρων νήσους ἀπιόντα
[108, 0]	φαμεν ἐρᾶν (ἔστι δὲ φρόνησις)	ἐπειδὰν	τελευτήσωμεν, ὡς ὁ λόγος σημαίνει,
[121, 0]	(τῆς Εὐρώπης, Αἰακόν. Οὗτοι οὖν	ἐπειδὰν	τελευτήσωσι, δικάσουσιν ἐν τῷ λειμῶνι,
[115, 0]	ἐθέλειν εἰπεῖν ἀλλὰ σιωπᾶν ἀρρήτως·	ἐπειδὴ	δέ ποτε μόγις πᾶσαν μηχανὴν
[113, 0]	τοῦ ἡλίου φῶς ὁρᾶν βουλομένους,	ἐπειδὴ	καὶ ὁ τετελευτηκὼς ἀπεστέρηται τούτου.
[102, 0]	αὐτὸ δι´ αὑτοῦ λαβεῖν πέψιν.	Ἐπειδὴ	οὖν καὶ χρόνος ὁ πάντα
[120, 0]	ὁ Ποσειδῶν καὶ ὁ Πλούτων,	ἐπειδὴ	(παρὰ τοῦ πατρὸς παρέλαβον· ἦν
[108, 0]	αὐτῶν ἱερείας οὔσης τῆς Ἥρας	ἐπειδὴ	τῆς εἰς τὸν νεὼν ἀναβάσεως
[114, 0]	ἐκ κεφαλῆς, οὐδ´ Ἕκτορι θυμὸν	ἔπειθεν.	Ὄντων οὖν σοι παμπόλλων παραδειγμάτων
[114, 0]	ὧν, εἰ (ἐπεβίωσαν, πάντως ἂν	ἐπειράθησαν.	Ἃ φειδόμενος τῆς τοῦ λόγου
[121, 0]	ἡμέρᾳ δικάζοντες ᾗ μέλλοιεν τελευτᾶν.	Ἔπειτα	αἱ δίκαι πως οὐ καλῶς
[121, 0]	Προμηθεῖ, ὅπως ἂν παύσῃ αὐτό.	Ἔπειτα	γυμνοὺς κριτέον ἁπάντων τούτων· τεθνεῶτας
[105, 0]	πέλεται κρυεροῖο γόοιο. Ὣς γὰρ	ἐπεκλώσαντο	θεοὶ δειλοῖσι βροτοῖσι, ζώειν ἀχνυμένοις·
[116, 0]	ἀποδιδόντας (εἰκότως ἄν τις εἴποι	Ἐπελάθου	ὅτι ταῦτ´ ἔλαβες ἐπὶ τῷ
[112, 0]	ἀπαράσκευος ὥσπερ ὑπὸ πολεμίων ἐξαίφνης	ἐπελθόντων	ἐλήφθης. Καλῶς γὰρ ὁ παρὰ
[105, 0]	οὐδὲ θύραζε ἐξέπτη· πρόσθεν γὰρ	ἐπέλλαβε	πῶμα πίθοιο. Ἄλλα δὲ μυρία
[118, 0]	ἄλλοις ὁ ποιητής φησι· (Γεινομένῳ	ἐπένησε	λίνῳ, ὅτε μιν τέκε μήτηρ.
[107, 0]	κακὸν εἶναι. Καὶ καθ´ ἕκαστον	ἐπεπορεύετο,	καὶ πρῶτον τῷ πρώτῳ. Εἰ
[102, 0]	τῶν πραγμάτων ἀνεγκλήτως καὶ πειθηνίως	ἕπεσθαι.	Τοῦτο γὰρ οἱ μὴ δυνάμενοι
[109, 0]	Ὥσπερ γὰρ οὔτ´ ἀγαθὸν ἡμῖν	ἔπεστιν	οὕτως οὐδὲ κακόν· περὶ γὰρ
[120, 0]	τελευτάν. Καὶ σῶμα μὲν πάντων	ἕπεται	θανάτῳ περισθενεῖ, ζωὸν δ´ ἔτι
[117, 0]	πολὺ τοῖς ὑπ´ αὐτῶν κατοδυρθεῖσιν	ἐπηκολούθησαν,	οὐδὲν ἐκ τοῦ πένθους ὄφελος
[118, 0]	οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν,	ἐπὴν	τὰ πρῶτα γένηται. Ταύτην δὲ
[107, 0]	ὀδυνηρὸν καὶ τὸ πολλαῖς φροντίσιν	ἐπηντλημένον,	ἃς εἰ βουλοίμεθα καταριθμεῖσθαι, λίαν
[117, 0]	τὰς ἐλπίδας αὐτοῖς συμβεβηκότα ἐξ	ἐπηρείας	τύχης καὶ δαιμόνων γενέσθαι νομίζουσι.
[120, 0]	μιγνύντων πυρὶ τηλεφανεῖ παντοῖα θεῶν	ἐπὶ	βωμοῖς. (Καὶ μικρὸν προελθὼν ἐν
[114, 0]	δύσμορον, ὅν ῥα πατὴρ Κρονίδης	ἐπὶ	γήραος οὐδῷ αἴσῃ ἐν ἀργαλέῃ
[114, 0]	Ὁμηρικόν Μυρομένοισι δὲ τοῖσι μέλας	ἐπὶ	ἕσπερος ἦλθε. Διὸ καὶ πολλάκις
[105, 0]	ἄγε δὴ κατ´ ἄρ´ ἕζευ	ἐπὶ	θρόνου, ἄλγεα δ´ ἔμπης ἐν
[120, 0]	νόμος ὅδε περὶ ἀνθρώπων καὶ	ἐπὶ	Κρόνου, καὶ ἀεὶ καὶ νῦν
[121, 0]	ἰέναι. Τούτων δ´ οἱ δικασταὶ	ἐπὶ	Κρόνου καὶ ἔτι νεωστὶ τοῦ
[117, 0]	τὸ ἑξῆς· Μοῦνος τηλύγετος πολλοῖσιν	ἐπὶ	κτεάτεσσι. Τίς γὰρ οἶδεν, εἰ
[105, 0]	λέγοντα πρὸς τὸν Πρίαμον ἥκοντα	ἐπὶ	λύτρα τοῦ Ἕκτορος ταυτί· Ἀλλ´
[117, 0]	γενέσθαι ἀποθανεῖν, τοῖς δὲ προελθοῦσιν	ἐπὶ	μικρὸν, τοῖς δ´ ἀκμάζουσι. Πρὸς
[115, 0]	ζῆν, οὕτως ἀπεφήνατο. Μυρία δ´	ἐπὶ	μυρίοις ἄν τις ἔχοι τοιαῦτα
[105, 0]	ἀνθρώποισιν ἐφ´ ἡμέρῃ αἱ δ´	ἐπὶ	νυκτὶ αὐτόματοι φοιτῶσι, κακὰ θνητοῖσι
[113, 0]	νὴ Δία τινὲς ὑποτυγχάνοντες οὐκ	ἐπὶ	παντὶ θανάτῳ τὰ πένθη δεῖν
[116, 0]	τῶν ἀνθρωπίνων οὐδέν. Διὸ καὶ	ἐπὶ	πάντων λέγειν χρή· Τὰ τῶν
[105, 0]	ἀνοίξασαν ἀποφαίνει σκεδάσαι τὸ πλῆθος	ἐπὶ	πᾶσαν γῆν καὶ θάλατταν, λέγων
[117, 0]	δαιμόνων γενέσθαι νομίζουσι. Διὸ καὶ	ἐπὶ	πᾶσιν ὀδύρονται, στένοντες καὶ τὴν
[103, 0]	τις οὐκ ἀπεικότως εἴποι, Οὐκ	ἐπὶ	πᾶσίν ς´ ἐφύτευς´ ἀγαθοῖς, (Ἀγάμεμνον,
[113, 0]	εἰς βόθρους τινὰς καταδύντας ἱστοροῦσιν	ἐπὶ	πλείους ἡμέρας μένειν, μηδὲ τὸ
[117, 0]	αἰῶνα) (καὶ ὅτι πολλοὶ τῶν	ἐπὶ	πλέον πενθησάντων μετ´ οὐ πολὺ
[105, 0]	βασιλέως τῶν Λακεδαιμονίων μεγαλαυχουμένου συνεχῶς	ἐπὶ	ταῖς αὑτοῦ πράξεσι καὶ κελεύοντος
[105, 0]	ὁ κωμικὸς ἐπὶ τῶν δυσπαθούντων	ἐπὶ	ταῖς τοιαύταις συμφοραῖς ταυτὶ λέγει·
[113, 0]	οἱ δ´ ἐπακολουθοῦσι, πάντες δ´	ἐπὶ	ταὐτὸν ἔρχονται, τὸν αὐτὸν τρόπον
[116, 0]	πολλάκις, ἀπαιτούμενοι τὰ θέματα δυσχεραίνουσιν	ἐπὶ	τῇ ἀποδόσει, ἐάνπερ εὐγνωμονῶσι. Πρὸς
[112, 0]	Εἰ μὲν γὰρ ἀεὶ μενεῖς	ἐπὶ	τῇ δυσπαθείᾳ ταύτῃ, τελείαν ἀθλιότητα
[104, 0]	ἑπόμενος καὶ ὁ Κράντωρ παραμυθούμενος	ἐπὶ	τῇ τῶν τέκνων τελευτῇ τὸν
[121, 0]	τὴν ψυχὴν κακώσεως καὶ καταφθορᾶς	ἐπὶ	τὴν συνήθη σοι καὶ κατὰ
[121, 0]	ἁπάντων τῶν συγγενῶν, καὶ καταλιπόντα	ἐπὶ	τῆς γῆς πάντα ἐκεῖνον τὸν
[120, 0]	μόνον πόνος γεγώς. Οὗτος δ´	ἐπὶ	τῆς εὐανθεστάτης ἡλικίας προαπεφοίτησεν ὁλόκληρος
[117, 0]	μήτηρ ὄσσε καθαιρήσουσιν· ἐὰν δ´	ἐπὶ	τῆς οἰκείας πατρίδος παρόντων τῶν
[109, 0]	τρόπῳ βάσανον λάβοι τούτων, ἀφικέσθαι	ἐπί	τι ψυχομαντεῖον, προθυσάμενον δ´ ὡς
[117, 0]	σώματος αἰκίαις παρατεινομένους, ἀλλὰ μεταβάλλειν	ἐπὶ	τὸ κρεῖττον καὶ ἀνθρωπικώτερον, πειρωμένους
[114, 0]	νόμους. (Διὸ τοὺς εὖ φρονοῦντας	ἐπὶ	τοῖς ἀποθνῄσκουσιν οὐ χρὴ πέρα
[103, 0]	ἄτοπόν τε πεποίηκ´. Εἰ δ´	ἐπὶ	τοῖς αὐτοῖς νόμοις ἐφ´ οἷσπερ
[113, 0]	εἶναι τὰ λυποῦντα μάλιστα τοὺς	ἐπὶ	τοῖς ἀώροις ἀτυχοῦντας, διὰ τὸ
[113, 0]	πένθη δεῖν οἴονται γίγνεσθαι, ἀλλ´	ἐπὶ	τοῖς ἀώροις, διὰ τὸ μηδενὸς
[112, 0]	ἄλλοις, ταύτην αὐτῷ δοῦναι τὴν	ἐπὶ	τοῖς τελευτήσασι γιγνομένην, οἷον δάκρυα
[118, 0]	τοὺς εὐγενῶς καὶ μεγαλοφρόνως τοὺς	ἐπὶ	τοῖς υἱοῖς γενομένους θανάτους καὶ
[110, 0]	οὐδὲν ἔστι, δῆλον ὡς οὐδ´	ἐπὶ	τοῦ θανάτου πρὸς τὴν πρὸ
[109, 0]	αἴτιον τοῦ θανάτου. Καὶ τὸν	Ἐπὶ	τούτῳ, φάναι, ἥκω. Ἀλλὰ δέξαι
[110, 0]	(οὐδέπω κατεσκευάσθη χρόνον. Εἰ δ´	ἐπὶ	τούτων οὐδὲν ἔστι, δῆλον ὡς
[116, 0]	εἴποι Ἐπελάθου ὅτι ταῦτ´ ἔλαβες	ἐπὶ	τῷ ἀποδοῦναι; Τοῦτο δὴ τοῖς
[110, 0]	τῶν κωμικῶν τις πρὸς τὸν	ἐπὶ	τῷ ἀώρῳ λυπούμενον θανάτῳ· Εἶτ´
[105, 0]	(Ἀπηρτημένως δὲ τούτοις ὁ κωμικὸς	ἐπὶ	τῶν δυσπαθούντων ἐπὶ ταῖς τοιαύταις
[119, 0]	πάντες καὶ ἄγανται, μιμεῖσθαι δ´	ἐπὶ	τῶν ἔργων οὐ δύνανται διὰ
[112, 0]	ἀπαλλάγηθι τῆς κακουχίας· καὶ γὰρ	ἐπὶ	τῶν σωματικῶν παθημάτων ἡ ταχίστη
[110, 0]	δὲ καλῶς καὶ ὁ Εὐριπίδης	ἐπὶ	τῶν τὰς μακρὰς νοσηλείας ὑπομενόντων
[102, 0]	δὲ ψυχήν. Οὔτ´ οὖν ἀπαθεῖς	ἐπὶ	τῶν τοιούτων συμφορῶν ὁ λόγος
[105, 0]	ἔθηκε καί ἑ κακὴ βούβρωστις	ἐπὶ	χθόνα δῖαν ἐλαύνει, φοιτᾷ δ´
[104, 0]	ὕλη τηλεθόωσα φύει, ἔαρος δ´	ἐπιγίγνεται	ὥρη· ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἡ
[115, 0]	Φησὶ δὴ ἐν τῷ Εὐδήμῳ	ἐπιγραφομένῳ	ἢ Περὶ ψυχῆς ταυτί. Διόπερ,
[119, 0]	πρὸ τῆς τῶν ἀναγκαίων συμπαθείας	ἐπιδειξάμενον.	Ἀντίγονον δὲ τὸν βασιλέα πυθόμενον
[117, 0]	κακουχίαις. Βραχυτάτου δὲ τοῦ τῆς	ἐπιδημίας	ὄντος ἐν τῷ βίῳ χρόνου,
[121, 0]	Αἰακός· Μίνῳ δὲ πρεσβεῖα δώσω	ἐπιδιακρίνειν	ἐὰν ἀπορῆτόν τι τὼ ἑτέρω,
[114, 0]	ἐν ἀργαλέῃ φθίσει, κακὰ πόλλ´	ἐπιδόντα,	υἷάς τ´ ὀλλυμένους, ἑλκηθείσας τε
[119, 0]	νῦν δὲ πειράσομαι διὰ βραχυτάτων	ἐπιδραμεῖν,	προσμαρτυρήσας τῷ καλῶς ὑπὸ Μενάνδρου
[119, 0]	τῷ λογισμῷ τὸ πάθος παρακατασχόντα,	ἐπιθέμενον	πάλιν τὸν στέφανον ἐπιτελεῖν τὴν
[102, 0]	δίχα τῆς τῶν ἔξωθεν περιχρίστων	ἐπιθέσεως	αὐτὸ δι´ αὑτοῦ λαβεῖν πέψιν.
[108, 0]	τὸ σῶμα καὶ αἱ τούτου	ἐπιθυμίαι·	διὰ γὰρ τὴν τῶν χρημάτων
[108, 0]	ὄντος θήραν, ἐρώτων δὲ καὶ	ἐπιθυμιῶν	καὶ φόβων καὶ εἰδώλων παντοδαπῶν
[108, 0]	ὡς ἔοικεν, ἡμῖν ἔσται οὗ	ἐπιθυμοῦμεν	καὶ οὗ φαμεν ἐρᾶν (ἔστι
[116, 0]	τῆς συμφορᾶς, καὶ τοὺς θεοὺς	ἐπικαλεῖσθαι	ἀνάρπαστον αὐτὴν γενέσθαι πρὸς ἀπώλειαν
[114, 0]	ὑπομένειν, ἕως ἂν ἐκπλήσωσι τὸν	ἐπικλωσθέντα	τῆς ζωῆς βίον, ὃν ἔδωκεν
[107, 0]	πόνῳ. Ὁ δ´ ἄφυκτος ὁμῶς	ἐπικρέμαται	θάνατος· κείνου γὰρ ἴσον λάχον
[117, 0]	ἀποδημίᾳ τις ὢν ἀποθάνῃ, στένουσιν	ἐπιλέγοντες·	Δύσμορος, οὐδ´ ἄρα τῷ γε
[116, 0]	αὐτοῖς τοῦ βίου τοῖς τέρμασιν.	~(Ἐπιλελησμένοις	οὖν ἐοίκαμεν ὅτι οὐ μόνον,
[116, 0]	ἀποθανόντων ὑπεραγανακτῶν πῶς οὐ καταφανῶς	ἐπιλέλησται	ὅτι καὶ αὐτὸς ἄνθρωπός ἐστι
[115, 0]	λόγου μαθεῖν οὐ δυνάμεθα οὐδ´	ἐπιλογίσασθαι	ὅτι Πλείη μὲν γαῖα κακῶν
[121, 0]	φίλτατε, καὶ συνθεὶς μετὰ πολλῆς	ἐπιμελείας	ἀπειργασάμην τὸν παραμυθητικόν σοι λόγον,
[118, 0]	μεθέμενοι καὶ τῆς τοῦ σώματος	ἐπιμελείας	φροντίσαντες καὶ τῆς τῶν συμβιούντων
[121, 0]	τ´ οὖν Πλούτων καὶ οἱ	ἐπιμεληταὶ	οἱ ἐκ μακάρων νήσων ἰόντες
[116, 0]	Τὰ τῶν θεῶν δ´ ἔχοντες	ἐπιμελούμεθα.	Ὅταν δὲ χρῄζως´, αὔτ´ ἀφαιροῦνται
[112, 0]	ἐὰν δὲ τιμᾶται ὑπὸ σοῦ	ἐπιμελῶς	ταῖς δοθείσαις αὐτῷ τιμαῖς, λύπαις
[118, 0]	πάθη καὶ δυσάντητα πρὸς τὸν	ἐπιόντα	χρόνον. Ἀποβλέπειν δὲ καὶ πρὸς
[118, 0]	ἀγαθὰς’ πρός τε τὸν πόλεμον	ἐπιπαρορμῶντα	τοὺς Ἀθηναίους. Ξενοφῶντα δὲ τὸν
[106, 0]	Ὁ δ´ Αἰσχύλος καλῶς ἔοικεν	ἐπιπλήττειν	τοῖς νομίζουσι τὸν θάνατον εἶναι
[115, 0]	αὐτόν, οὕτως ἀναγκαζόμενον εἰπεῖν, δαίμονος	ἐπιπόνου	καὶ τύχης χαλεπῆς ἐφήμερον σπέρμα,
[121, 0]	προκεκαλυμμένοι. Ταῦτα δὴ αὐτοῖς πάντ´	ἐπίπροσθεν	γίγνεται, καὶ τὰ αὑτῶν ἀμφιέσματα
[109, 0]	Λέγεται δὲ καὶ αὐτῷ Πινδάρῳ	ἐπισκήψαντι	τοῖς παρὰ τῶν Βοιωτῶν πεμφθεῖσιν
[116, 0]	ἔργον δ´ ὅσον Ζεὺς μόνος	ἐπίσταται	θεῶν, ὁ δὲ Πίνδαρος· Σοφοὶ
[116, 0]	παρ´ ἡμῖν καὶ τὰ θεῖ´	ἐπίσταται,	καὶ ἐν ἄλλοις· ~Τὰ προσπεσόντα
[111, 0]	δὲ τῶν τεθνεώτων ἕνεκα πενθοῦσιν,	ἐπιστήσαντες	ὅτι (ἐν οὐδενὶ κακῷ τυγχάνουσιν
[119, 0]	τὴν συμφορὰν ἀπιδεῖν καὶ μικρὸν	ἐπισχόντα	καὶ κατηφιάσαντα προσειπεῖν Ὦ (Ἀλκυονεῦ,
[118, 0]	περὶ τὸν υἱὸν τελευτήν, μικρὸν	ἐπισχόντα	(πρὸς τοὺς παρόντας εἰπεῖν δειν
[119, 0]	παρακατασχόντα, ἐπιθέμενον πάλιν τὸν στέφανον	ἐπιτελεῖν	τὴν θυσίαν, καὶ πρὸς τοὺς
[119, 0]	φαίης, Ἀπολλώνιε φίλτατε, σφόδρ´ ἦν	ἐπιτεταγμένος	ὁ νεανίσκος Ἀπόλλωνι (καὶ Μοίραις,
[103, 0]	ἐστὶν ἢ φυλάξασθαι τὸ κακὸν	ἐπιφερόμενον	ἢ διορθώσασθαι γενόμενον ἢ συστεῖλαι
[114, 0]	ἀλογιστίας κακῶν συγκηδευομένων αὐτοῖς, ὥστ´	ἐπιφθέγξασθαι	τὸ Ὁμηρικόν Μυρομένοισι δὲ τοῖσι
[102, 0]	πρὸς τὰς ἀθρόας τῶν ῥευμάτων	ἐπιφορὰς	εὐθὺς προσφέρουσι τὰς διὰ τῶν
[110, 0]	μὴ ἀποθάνωσι. Καλῶς οὖν ὁ	Ἐπίχαρμος	Συνεκρίθη φησί καὶ διεκρίθη καὶ
[104, 0]	καί τοῖος γὰρ νόος ἐστὶν	ἐπιχθονίων	ἀνθρώπων, οἷον ἐπ´ ἦμαρ ἄγῃσι
[121, 0]	ταῦτ´ ἐγνωκὼς πρότερος ἢ ὑμεῖς	ἐποιησάμην	δικαστὰς υἱεῖς ἐμαυτοῦ, δύο μὲν
[106, 0]	εἶχε, παραμύθιον τῆς λύπης αὑτῷ	ἐποίησε	τὴν ἐλεγείαν τὴν καλουμένην (Λύδην,
[109, 0]	Εἶναι δ´ ὃν ἐσήμηνε νεανίσκον	(ἑπόμενον	αὐτῷ, ἐμφερῆ τε τῷ υἱῷ
[104, 0]	ἕτερος δυνηθείη σαφῶς. Τούτοις δ´	ἑπόμενος	καὶ ὁ Κράντωρ παραμυθούμενος ἐπὶ
[116, 0]	φησί, καὶ τὸ μηδὲν ἄγαν’	ἔπος	αἴνεσσαν περισσῶς. Ταῦτ´ οὖν ἐν
[116, 0]	οὕτως· Τὸ Γνῶθι σαυτὸν τοῦτ´	ἔπος	μὲν οὐ μέγα, ἔργον δ´
[118, 0]	ἐν νῷ τὸ Ὁμηρικὸν τοῦτ´	ἔπος,	ὅπερ ὁ Ἕκτωρ πρὸς τὴν
[117, 0]	Οὐδέ τί μοι εἶπας πυκινὸν	ἔπος,	οὗ τέ κεν αἰεί (μεμνῄμην.
[118, 0]	τὸ κυκλούμενον τοῦτο παρὰ πᾶσιν	(ἔπος·	πολὺ δ´ οἶμαι μᾶλλον τὸν
[110, 0]	ἄλλοι, ὧν ἀμὲς γενεὰν οὐκέτ´	ἐποψόμεθα	καὶ πάλιν· (Οἳ θάνον οὐ
[114, 0]	ἀλλὰ μνήμης εὐκλεοῦς, οὐδὲ δακρύων	ἐπωδύνων	ἀλλὰ θυσιῶν ἀπαρχῶν, εἴ γ´
[108, 0]	οὗ ἐπιθυμοῦμεν καὶ οὗ φαμεν	ἐρᾶν	(ἔστι δὲ φρόνησις) ἐπειδὰν τελευτήσωμεν,
[120, 0]	ἅπας τέθαλεν ὄλβος, ὀδμὰ δ´	ἐρατὸν	κατὰ χῶρον κίδναται αἰεὶ θύα
[116, 0]	τοῦτ´ ἔπος μὲν οὐ μέγα,	ἔργον	δ´ ὅσον Ζεὺς μόνος ἐπίσταται
[103, 0]	τὸ πρέπον. Τῆς γὰρ εὐλογιστίας	ἔργον	ἐστὶν ἢ φυλάξασθαι τὸ κακὸν
[104, 0]	ἀποδεχόμεθα, τό γε πολλαχῆ εἶναι	ἐργώδη	καὶ δύσκολον τὸν βίον ἄγαν
[119, 0]	ἄγανται, μιμεῖσθαι δ´ ἐπὶ τῶν	ἔργων	οὐ δύνανται διὰ τὴν ἐκ
[115, 0]	πολλοὺς γίγνεσθαι δι´ αὐτῶν τῶν	ἔργων.	Τί οὖν; Ἆρά γ´ ἡμεῖς
[104, 0]	ἄλλοις Τυδείδη μεγάθυμε, τίη γενεὴν	ἐρεείνεις;	Οἵη περ φύλλων γενεή, τοίη
[109, 0]	καὶ τὰ τῆς ἡλικίας ἐγγύς.	Ἐρέσθαι	οὖν ὅστις εἴη. Καὶ τὸν
[121, 0]	ψυχὴν θεωροῦντα ἐξαίφνης ἀποθανόντος ἑκάστου,	ἔρημον	ἁπάντων τῶν συγγενῶν, καὶ καταλιπόντα
[104, 0]	καὶ μοῖρα θνητῶν ἐκεῖθεν ἡμῖν	ἕρπει.	(Τοῦ δὴ χάριν ἐτραπόμεθα δεῦρο;
[110, 0]	ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι γῆν, θανόντας	ἔρρειν	κἀκποδὼν εἶναι νέοις. (Ἡ δὲ
[118, 0]	μιν ὁρέων τὰ ἑωυτοῦ πένθεα	ἐρρωμένως	φέροντα, μεγαλόφρονά τε καὶ ἀνδρήιον
[114, 0]	με κύνες πρώτῃσι θύρῃσι ὠμησταὶ	ἐρύωσιν,	ἐπεί κέ τις ὀξέι χαλκῷ
[121, 0]	καὶ ἐπειδὰν ἡ κρίσις ᾖ,	ἔρχονται	αὐτοῖς πολλοὶ μαρτυρήσοντες ὡς δικαίως
[113, 0]	ἐπακολουθοῦσι, πάντες δ´ ἐπὶ ταὐτὸν	ἔρχονται,	τὸν αὐτὸν τρόπον τῶν εἰς
[108, 0]	ἡμῖν τὴν τοῦ ὄντος θήραν,	ἐρώτων	δὲ καὶ ἐπιθυμιῶν καὶ φόβων
[109, 0]	πειραθῆναι βούλεται, μετ´ οὐ πολὺ	ἔσεσθαι	αὐτῷ πρόδηλον. Καὶ οὕτω πυθόμενον
[109, 0]	πέρι λυπῇ. Εἶναι δ´ ὃν	ἐσήμηνε	νεανίσκον (ἑπόμενον αὐτῷ, ἐμφερῆ τε
[119, 0]	νομιζόμενα ποιῆσαι, στεφανωσάμενος καὶ λευκὴν	ἐσθῆτα	ἀναλαβὼν ἐβουθύτει καὶ παρενόμει, τὴν
[112, 0]	πολίταις, ἐπὰν πενθῶσι, γυναικείαν ἀμφιεσαμένους	ἐσθῆτα	πενθεῖν, ~ἐμφαίνειν βουληθέντα ὅτι (γυναικῶδες
[109, 0]	καὶ τῆς οἰκίας καὶ τῆς	ἐσθῆτος	ἡμῶν μετὰ τὴν φθορὰν ὑπολαμβάνεις
[118, 0]	ἀνδρῶν, οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν	ἐσθλόν,	ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται. Ταύτην
[107, 0]	κακός. Πίνδαρος δέ· Ἓν παρ´	ἐσθλὸν	σύνδυο πήματα δαίονται βροτοῖς ἀθάνατοι.
[105, 0]	χείρεσσι πίθου μέγα πῶμ´ ἀφελοῦσα	(ἐσκέδας´·	ἀνθρώποισι δὲ μήσατο κήδεα λυγρά.
[108, 0]	ὡς τὸ εἰκός, μετὰ τοιούτων	ἐσόμεθα,	δι´ ἡμῶν αὐτῶν πᾶν τὸ
[108, 0]	ζῶμεν, οὕτως, ὡς ἔοικεν, ἐγγυτάτω	ἐσόμεθα	τοῦ εἰδέναι, ἐὰν ὅτι μάλιστα
[106, 0]	ἴσα καὶ μείζω δυστυχούντων, ὡς	ἐσομένην	ἐλαφροτέραν. Ἐνταῦθα γὰρ ἄν τις
[103, 0]	αὐτοῖς νόμοις ἐφ´ οἷσπερ ἡμεῖς	ἔσπασας	τὸν ἀέρα (τὸν κοινόν, ἵνα
[114, 0]	Μυρομένοισι δὲ τοῖσι μέλας ἐπὶ	ἕσπερος	ἦλθε. Διὸ καὶ πολλάκις αὑτοῖς
[108, 0]	τότε γὰρ αὐτὴ καθ´ αὑτὴν	ἔσται	ἡ ψυχὴ χωρὶς τοῦ σώματος,
[103, 0]	θέλῃς, τὰ θεῶν οὕτω βουλόμεν´	ἔσται	καὶ τὸ ὑπὸ Μενάνδρου ῥηθέν
[108, 0]	(καὶ τότε, ὡς ἔοικεν, ἡμῖν	ἔσται	οὗ ἐπιθυμοῦμεν καὶ οὗ φαμεν
[109, 0]	οὐδὲ τὰ μεθ´ ἡμᾶς οὐδὲν	ἔσται	πρὸς ἡμᾶς· Ἄλγος γὰρ ὄντως
[111, 0]	ἡδονῆς ἢ χρείας ἢ γηροβοσκίας	ἐστερήθησαν,	φίλαυτος ἡ τῆς λύπης πρόφασις·
[110, 0]	ἐμοὶ μόνῃ βροτῶν, οὐδ´ ἀνδρὸς	ἐστερήμεθ´,	ἀλλὰ μυρίαι τὸν αὐτὸν ἐξήντλησαν
[117, 0]	οἱ δοκοῦντες ἄωροι τοῦ ζῆν	ἐστερῆσθαι·	καὶ γὰρ ὁ μακρότατος βίος
[118, 0]	ἀμφοτέρων τῶν υἱέων οὐδὲν ἧττον	ἐστεφανωμένον	κατὰ τὸ πάτριον ἔθος καὶ
[104, 0]	~ἀλλὰ καὶ ὅτι θνητῷ σύγκληρός	ἐστι	βίῳ καὶ πράγμασι ῥᾳδίως μεθισταμένοις
[113, 0]	ὁ λεγόμενος ἄωρος θάνατος εὐπαραμύθητός	ἐστι	διά τε ταῦτα καὶ τὰ
[106, 0]	πείσματος τεθαρρηκότος εἰπεῖν Τίς δ´	ἐστὶ	δοῦλος τοῦ θανεῖν ἄφροντις ὤν;
[116, 0]	ἀγνοεῖν ὅτι ὁ ἄνθρωπος ζῷόν	ἐστι	θνητόν, οὐδ´ ὅτι γέγονεν εἰς
[117, 0]	γὰρ ὁ μακρότατος βίος ὀλίγος	ἐστὶ	καὶ στιγμαῖος πρὸς τὸν ἄπειρον
[103, 0]	χρυσὸς ἐν πυρί. ~Πεπαιδευμένων δ´	ἐστὶ	καὶ σωφρόνων ἀνδρῶν πρός (τε
[116, 0]	ἐπιλέλησται ὅτι καὶ αὐτὸς ἄνθρωπός	ἐστι	καὶ τὰ τέκνα θνητὰ ἐγέννησεν;
[106, 0]	σκιάς. Τί γὰρ τὸ χαλεπόν	ἐστι	καὶ τὸ δυσανιῶν καὶ ἐν
[106, 0]	γηραιόν· τάδε γὰρ μεταπεσόντα ἐκεῖνά	ἐστι,	κἀκεῖνα πάλιν μεταπεσόντα ταῦτα. Ὡς
[107, 0]	καὶ περὶ τοὺς καθεύδοντας μηδέν	ἐστι	κακόν, δῆλον ὡς οὐδὲ περὶ
[107, 0]	προσέοικεν ὁ θάνατος, οὐδ´ οὕτως	ἐστὶ	κακόν· μήποτε δὲ καὶ τοὐναντίον
[115, 0]	τὸ δὲ (τεθνάναι τοῦ ζῆν	ἐστι	κρεῖττον. Καὶ πολλοῖς οὕτω παρὰ
[103, 0]	ἀπώλεσας (ἀγαθά, τὰ νυνί τ´	ἐστὶ	μέτριά σοι κακά. Ὥστ´ ἀνὰ
[120, 0]	λείπεται αἰῶνος εἴδωλον· τὸ γάρ	ἐστι	μόνον ἐκ θεῶν. Εὕδει δὲ
[107, 0]	Αὐτὸ γὰρ τὸ πρᾶγμα φανερόν	ἐστι	πᾶσιν ἀνθρώποις, μαρτυρεῖ δὲ καὶ
[103, 0]	ἐν ἀβεβαίοις βέβαιόν τι λογιζομένων	ἐστὶ	περὶ τῶν πραγμάτων οὐκ ὀρθῶς·
[115, 0]	γὰρ γεγενημένον οὐδὲ θεῷ δυνατόν	ἐστι	ποιῆσαι ἀγένητον. Οὐκοῦν τὸ νῦν
[121, 0]	κρινομένων. (Πρῶτον μὲν οὖν παυστέον	ἐστὶ	προειδότας αὐτοὺς τὸν θάνατον· νῦν
[109, 0]	λέγω. Ἡ γὰρ αὐτὴ κατάστασίς	ἐστι	τῇ πρὸ τῆς γενέσεως ἡ
[108, 0]	τὸ εἰλικρινὲς ὁρῶντες· τοῦτο δ´	ἐστὶ	τὸ ἀληθές. Μὴ καθαρῷ γὰρ
[115, 0]	διερωτῶντι καὶ πυνθανομένῳ τί ποτ´	ἐστὶ	τὸ βέλτιστον τοῖς ἀνθρώποις καὶ
[106, 0]	ὄντως Ἀίδας ἀνιᾶν. Μέγα γάρ	ἐστι	τὸ μετὰ πείσματος τεθαρρηκότος εἰπεῖν
[115, 0]	τῆς ἄλλης διαχύσεως. ~Μεμηνότος οὖν	ἐστι	τὸ οὕτως ὑπολαμβάνειν παράμονον (ἕξειν
[107, 0]	κρατοῦσαν δόξαν ὡς ἄρα κρεῖττόν	ἐστι	τὸ τεθνάναι τοῦ ζῆν. Ὁ
[114, 0]	τὸν ἀγαπώμενον ὠφελεῖν· ὠφέλεια δ´	ἐστὶ	τοῖς (ἀφῃρημένοις ἡ διὰ τῆς
[107, 0]	θανάτου μυστήρια προμύησις γὰρ ὄντως	ἐστὶ	τοῦ θανάτου ὁ ὕπνος. Πάνυ
[102, 0]	ὅτι καθάπερ ἐν δημοκρατίᾳ κλῆρός	ἐστι	τῶν ἀρχῶν καὶ δεῖ λαχόντα
[116, 0]	πρὸς ἀπώλειαν τὴν χαλεπωτάτην. Δύ´	ἐστὶ	τῶν Δελφικῶν γραμμάτων τὰ μάλιστ´
[109, 0]	μὴν ὁ θάνατος τελεία τίς	ἐστι	φθορὰ καὶ διάλυσις τοῦ τε
[105, 0]	ὑπερηφανίαν συνεβούλευε μεμνῆσθαι ὅτι ἄνθρωπός	ἐστι.	Φίλιππος δ´ ὁ τῶν Μακεδόνων
[116, 0]	τέκνα θνητὰ ἐγέννησεν; Οὐ γάρ	ἐστι	φρένας ἔχοντος ἀνθρώπου ἀγνοεῖν ὅτι
[103, 0]	τις ὡμολόγησέ σοι, ὀρθῶς ἀγανακτεῖς·	ἔστι	γάρ ς´ ἐψευσμένος, ἄτοπόν τε
[115, 0]	βίος. Ἀνθρώποις δὲ πάμπαν οὐκ	ἔστι	γενέσθαι τὸ πάντων ἄριστον οὐδὲ
[108, 0]	ἐπιθυμοῦμεν καὶ οὗ φαμεν ἐρᾶν	(ἔστι	δὲ φρόνησις) ἐπειδὰν τελευτήσωμεν, ὡς
[110, 0]	Εἰ δ´ ἐπὶ τούτων οὐδὲν	ἔστι,	δῆλον ὡς οὐδ´ ἐπὶ τοῦ
[110, 0]	τὴν πρὸ τῆς γενέσεως κατάστασιν	ἔστι	διαφορά. Χάριεν γὰρ τὸ τοῦ
[108, 0]	ἕτερον τόπον ὁ θάνατος, οὐκ	ἔστι	κακόν· μήποτε γὰρ καὶ τῶν
[108, 0]	γνῶναι, δυοῖν θάτερον, ἢ οὐδαμοῦ	ἔστι	κτήσασθαι τὸ εἰδέναι ἢ τελευτήσασι·
[103, 0]	Δία Τό τοι χρεὼν οὐκ	ἔστι	μὴ χρεὼν ποιεῖν. Ὥσπερ γὰρ
[120, 0]	καὶ τοῖς εὐσεβέσι τῶν μεταλλαξάντων	ἔστι	τις τιμὴ καὶ προεδρία καθάπερ
[104, 0]	κατὰ τὸν βίον, ἅπερ Οὐκ	ἔστι	φυγεῖν βροτὸν οὐδ´ ὑπαλύξαι τὸ
[108, 0]	μὴ ὄντα· δοκεῖν γὰρ εἰδέναι	ἐστὶν	ἃ οὐκ οἶδεν. Οἶδε μὲν
[111, 0]	Εἰ μὲν οὖν τὸ πένθος	ἐστὶν	ἀγαθόν, δεῖ ποιεῖν αὐτὸ ὡς
[120, 0]	ποιητῶν τε καὶ φιλοσόφων λόγος	ἐστὶν	ἀληθὴς ὥσπερ εἰκὸς ἔχειν, οὕτω
[114, 0]	οὐκ ἐν τῷ λυπεῖν ἑαυτούς	ἐστιν,	ἀλλ´ ἐν τῷ τὸν ἀγαπώμενον
[116, 0]	καὶ τἄλλα πάντα. Ταῦτα γάρ	ἐστιν	ἀλλήλοις συνῳδὰ καὶ σύμφωνα, καὶ
[109, 0]	Σωκρατικῆς εἰκασίας) οὐδ´ οὕτω κακόν	ἐστιν·	ἀναισθησία γάρ τις κατ´ αὐτὸν
[109, 0]	εἰς θεοῦ (πυθέσθαι Τί ἄριστόν	ἐστιν	ἀνθρώποις ἀποκρίνασθαι τὴν πρόμαντιν ὅτι
[117, 0]	οὐκ ἔστιν ἐκφυγεῖν (πεπαιδευμένων δ´	ἐστὶν	ἀνθρώπων προσειληφέναι ὅτι βραχὺν χρόνον
[111, 0]	κατὰ Σιμωνίδην ἔτη στιγμή τίς	ἐστιν	ἀόριστος, μᾶλλον δὲ μόριόν τι
[113, 0]	μὴν ὁ ἄωρος θάνατος κακόν	ἐστιν,	ἀωρότατος ἂν εἴη ὁ τῶν
[109, 0]	περὶ Τροφωνίου καὶ Ἀγαμήδους ἐκείνου	ἐστίν·	εἰ δὲ καὶ πειραθῆναι βούλεται,
[102, 0]	Τῶν μὲν γὰρ καλῶς λεγομένων	ἐστὶν	ἐν ὑποθήκης μέρει καὶ τοῦτο,
[116, 0]	ὁ τραγικὸς Αἰσχύλος· Ἀνδρῶν γάρ	ἐστιν	ἐνδίκων τε καὶ σοφῶν κἀν
[104, 0]	θυμῷ καί τοῖος γὰρ νόος	ἐστὶν	ἐπιχθονίων ἀνθρώπων, οἷον ἐπ´ ἦμαρ
[114, 0]	ἀτελεύτητον νομίζειν τὸ πένθος ἀνοίας	ἐστὶν	ἐσχάτης, καίτοι γ´ ὁρῶντας ὡς
[110, 0]	θάνατος. Ἀλλὰ καὶ οὗτος οὕτως	ἐστὶν	εὐπαραμύθητος, ὥστε καὶ ὑπὸ τῶν
[108, 0]	ἄνδρες, τὸν θάνατον οὐδὲν ἄλλο	ἐστὶν	ἢ δοκεῖν σοφὸν εἶναι μὴ
[103, 0]	πρέπον. Τῆς γὰρ εὐλογιστίας ἔργον	ἐστὶν	ἢ φυλάξασθαι τὸ κακὸν ἐπιφερόμενον
[107, 0]	Ἀλλὰ μήν γ´ ὅτι ἥδιστός	ἐστιν	ὁ βαθύτατος τί δεῖ καὶ
[120, 0]	διὰ τοῦτο καὶ κακῶν ἀπείρατός	ἐστιν·	ὁ (Βίος γάρ, φησὶν Εὐριπίδης,
[106, 0]	ἢ ἡλίκον ᾤετο τὸ συμβεβηκός	ἐστιν.	Ὁ δ´ Αἰσχύλος καλῶς ἔοικεν
[107, 0]	Εἰ γὰρ δὴ ὕπνος τίς	ἐστιν	ὁ θάνατος καὶ περὶ τοὺς
[104, 0]	σοφῶν ἀνδρῶν· ὧν πρῶτος μέν	ἐστιν	ὁ θεῖος Ὅμηρος, εἰπών, Οὐδὲν
[108, 0]	εἰδότες ὅτι μέγιστον τῶν κακῶν	ἐστιν.	Οὐκ ἀπᾴδειν δ´ ἔοικε τούτων
[121, 0]	τῆς πορείας τοῖς ἀνθρώποις. Ταῦτ´	ἐστίν,	ὦ Καλλίκλεις, ἃ ἐγὼ ἀκηκοὼς
[116, 0]	ἀνάγκης, καὶ τούτου χρόνος οὐδείς	ἐστιν	ὡρισμένος τῆς ἀποδόσεως, ὥσπερ οὐδὲ
[107, 0]	Βροτοῖς ἅπασι κατθανεῖν ὀφείλεται, κοὐκ	ἔστιν	αὐτῶν ὅστις ἐξεπίσταται τὴν αὔριον
[103, 0]	οἷς πρὸς ἀμφότερα χρηστέον. (Οὐκ	ἔστιν	γὰρ ὅστις πάντ´ ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ
[117, 0]	εἰδότας ὅτι τὴν μοῖραν οὐκ	ἔστιν	ἐκφυγεῖν (πεπαιδευμένων δ´ ἐστὶν ἀνθρώπων
[120, 0]	καὶ ἀεὶ καὶ νῦν ἔτ´	ἔστιν	ἐν θεοῖς, τῶν ἀνθρώπων τὸν
[106, 0]	γὰρ ἐν ἡμῖν αὐτοῖς οὐκ	ἔστιν	ὁ θάνατος; Καί, ᾗ φησιν
[102, 0]	τοῦτο, Μηδ´ εὐτύχημα μηδὲν ὧδ´	ἔστω	μέγα, ὅ ς´ ἐξεπαρεῖ μεῖζον
[112, 0]	συμφερόντων, ἀλλ´ ἐκτρέπονται πρὸς τὰς	ἐσχάτας	ταλαιπωρίας, τὸ μηδὲν αἴτιον σῶμα
[114, 0]	νομίζειν τὸ πένθος ἀνοίας ἐστὶν	ἐσχάτης,	καίτοι γ´ ὁρῶντας ὡς καὶ
[108, 0]	διὰ ταῦτα πάντα. Τὸ δ´	ἔσχατον	πάντων, ὅτι ἐάν τις ἡμῖν
[113, 0]	Πρίαμος· οὐδ´ οὗτος, εἰ προετελεύτησεν	ἔτ´	ἀκμαζούσης αὐτῷ τῆς βασιλείας καὶ
[104, 0]	αὕτη τύχη πόρρωθεν ἡμῖν καὶ	ἔτ´	ἀπ´ ἀρχῆς ἠκολούθηκεν οὐδ´ ἐφ´
[120, 0]	Κρόνου, καὶ ἀεὶ καὶ νῦν	ἔτ´	ἔστιν ἐν θεοῖς, τῶν ἀνθρώπων
[120, 0]	λεχθέντα πρὸς Καλλικλέα τὸν Ἀθηναῖον,	ἑταῖρον	δὲ καὶ μαθητὴν Γοργίου τοῦ
[107, 0]	ταῖς λύπαις καὶ πρὶν ἀποθανεῖν	ἐτεθνήκεσαν.	Ὅρα δὲ καὶ τοῦ βίου
[119, 0]	ὁ υἱὸς αὐτοῦ Γρύλλος ἀγωνιζόμενος	(ἐτελεύτησε,	περιελόμενον τὸν στέφανον ἐξετάζειν τίνα
[119, 0]	τὸν στέφανον ἐξετάζειν τίνα τρόπον	ἐτελεύτησε.	Τῶν δὲ ἀπαγγειλάντων ὅτι γενναίως
[110, 0]	ὁ παῖς καὶ ἄγαν ἄωρος	ἐτελεύτησε.	Φησὶ γὰρ οὕτως· Ἔφυ μὲν
[119, 0]	αὐτοῦ καταπεσὼν ἀπὸ τοῦ στέγους	ἐτελεύτησεν,	οὐδὲν ἐκπλαγέντα τὸ μὲν σωμάτιον
[119, 0]	ἤδη πρὸς ἑαυτήν. Ἀλλ´ ἄωρος	ἐτελεύτησεν.	~Οὐκοῦν εὐποτμότερος διὰ τοῦτο καὶ
[105, 0]	χρόνον καταστρεβλωθεὶς ὑπὸ τῶν συντυράννων	ἐτελεύτησεν.	Ὑπερφυῶς δὲ φαίνεται περὶ τὴν
[106, 0]	τὸ συμβεβηκὸς καὶ τῶν καὶ	ἑτέροις	συμβεβηκότων ἔλαττον τὴν δόξαν τοῦ
[108, 0]	εἰ καὶ προσέοικε μετάγειν εἰς	ἕτερον	τόπον ὁ θάνατος, οὐκ ἔστι
[105, 0]	οὔδει δώρων οἷα δίδωσι, κακῶν,	ἕτερος	δὲ ἐάων. μέν κ´ ἀμμείξας
[104, 0]	ὄναρ οὐδ´ (ἂν ἐκφράσαι τις	ἕτερος	δυνηθείη σαφῶς. Τούτοις δ´ ἑπόμενος
[121, 0]	ἐπιδιακρίνειν ἐὰν ἀπορῆτόν τι τὼ	ἑτέρω,	ἵν´ ὡς δικαιοτάτη ἡ κρίσις
[111, 0]	καὶ τὰ μύρια κατὰ Σιμωνίδην	ἔτη	στιγμή τίς ἐστιν ἀόριστος, μᾶλλον
[108, 0]	σῶμα διὰ τὴν ἀναγκαίαν τροφήν·	ἔτι	δ´ ἐάν τινες νόσοι προσπέσωσιν,
[120, 0]	ἕπεται θανάτῳ περισθενεῖ, ζωὸν δ´	ἔτι	λείπεται αἰῶνος εἴδωλον· τὸ γάρ
[113, 0]	τῶν νηπίων καὶ παίδων καὶ	ἔτι	μᾶλλον ὁ τῶν ἄρτι γεγονότων.
[121, 0]	οἱ δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου καὶ	ἔτι	νεωστὶ τοῦ Διὸς τὴν ἀρχὴν
[114, 0]	~(πρὸς δ´ ἐμὲ τὸν δύστηνον	ἔτι	φρονέοντ´ ἐλέησον, δύσμορον, ὅν ῥα
[103, 0]	τρόφιμε, τῶν πάντων μόνος, ὅτ´	ἔτικτεν	ἡ μήτηρ ς´, ἐφ´ ᾧ
[104, 0]	ἡμῖν ἕρπει. (Τοῦ δὴ χάριν	ἐτραπόμεθα	δεῦρο; Ἵν´ εἰδείημεν ὅτι καινὸν
[113, 0]	εἶναι πρὸς ὀδυρμοὺς καὶ θρήνους	ἐτραπόμεθα.	Δῆλον οὖν ὅτι καὶ ὁ
[112, 0]	τοῖς δαίμοσι τὰς τιμάς, οὐκ	ἔτυχε	παρὸν τὸ Πένθος, ἤδη δὲ
[113, 0]	ἐγγὺς γενόμενον τοῦ τῶν εἴκοσιν	ἐτῶν	ἀριθμοῦ πάντως ἂν ἐμακαρίζομεν ὡς
[113, 0]	διαπεράσαντα βίον. Εἰ δὲ διακοσίων	ἐτῶν	ἦν, τὸν ἑκατὸν ἐτῶν τελευτήσαντα
[115, 0]	ἀνθρώποις ὁρᾷς ὡς ἐκ πολλῶν	ἐτῶν	περιφέρεται θρυλούμενον. Τί τοῦτ´; ἔφη.
[113, 0]	τὸν δὲ τὴν τῶν εἴκοσιν	ἐτῶν	προθεσμίαν ἐκπληρώσαντα ἢ τὸν ἐγγὺς
[113, 0]	διακοσίων ἐτῶν ἦν, τὸν ἑκατὸν	ἐτῶν	τελευτήσαντα πάντως ἂν ἄωρον νομίζοντες
[108, 0]	τῶν ἀγαθῶν, δεδίασι δ´ ὡς	εὖ	εἰδότες ὅτι μέγιστον τῶν κακῶν
[117, 0]	ἄλλοις· ~Τὰ προσπεσόντα δ´ ὅστις	εὖ	φέρει βροτῶν, (ἄριστος εἶναι σωφρονεῖν
[114, 0]	τῆς εἱμαρμένης νόμους. (Διὸ τοὺς	εὖ	φρονοῦντας ἐπὶ τοῖς ἀποθνῄσκουσιν οὐ
[102, 0]	ὁ λόγος ἀξιοῖ γίγνεσθαι τοὺς	εὖ	φρονοῦντας οὔτε δυσπαθεῖς· τὸ μὲν
[120, 0]	γεγώς. Οὗτος δ´ ἐπὶ τῆς	εὐανθεστάτης	ἡλικίας προαπεφοίτησεν ὁλόκληρος ἠίθεος, ζηλωτὸς
[120, 0]	φορμίγγεσι τέρπονται, παρὰ δέ σφισιν	εὐανθὴς	ἅπας τέθαλεν ὄλβος, ὀδμὰ δ´
[121, 0]	θεῶν ὢν καὶ τούτοις συνεστιώμενος	εὐαρεστήσειεν	ἂν τῇ τοιαύτῃ ὑμῶν διαγωγῇ.
[118, 0]	Ἀποβλέπειν δὲ καὶ πρὸς τοὺς	εὐγενῶς	καὶ μεγαλοφρόνως τοὺς ἐπὶ τοῖς
[111, 0]	γὰρ εὐκαιρίαν μᾶλλον, οὐ τὴν	εὐγηρίαν	πανταχοῦ (θεωροῦμεν πρωτεύουσαν. Καὶ γὰρ
[107, 0]	ἀστενάκτως, ὅταν ὁ δανείσας ἀπαιτῇ·	εὐγνωμονέστατοι	γὰρ ἂν οὕτω φανείημεν. Οἶμαι
[116, 0]	δυσχεραίνουσιν ἐπὶ τῇ ἀποδόσει, ἐάνπερ	εὐγνωμονῶσι.	Πρὸς γὰρ τοὺς οὐκ εὐμαρῶς
[111, 0]	τῇ καιρίῳ συμμετρίᾳ· τοῦτο γὰρ	εὔδαιμον	καὶ θεοφιλὲς εἶναι νενόμισται. Διὰ
[108, 0]	νοῦς τῆς θνητῆς ἀναπίμπλαται φλυαρίας,	εὔδαιμόν	τι (καὶ μακάριον. Μυρίας μὲν
[115, 0]	μακαριστότατε, πρὸς τῷ μακαρίους καὶ	εὐδαίμονας	εἶναι τοὺς τετελευτηκότας (νομίζειν καὶ
[103, 0]	ἔστιν γὰρ ὅστις πάντ´ ἀνὴρ	εὐδαιμονεῖ	καὶ νὴ Δία Τό τοι
[113, 0]	ἀριθμοῦ πάντως ἂν ἐμακαρίζομεν ὡς	εὐδαιμονέστατον	καὶ τελειότατον διαπεράσαντα βίον. Εἰ
[120, 0]	νήσους ἀπιόντα οἰκεῖν ἐν πάσῃ	εὐδαιμονίᾳ	ἐκτὸς κακῶν, ~τὸν δ´ ἀδίκως
[107, 0]	οἷον οὗτοί φασι, πῶς οὐκ	εὐδαιμονίζειν	μᾶλλον προσήκει τοὺς ἀπολυθέντας τῆς
[111, 0]	τὰ δὲ διημερεύσαντα πάντως ἂν	εὐδαιμονίζεσθαι;	Μέτρον γὰρ τοῦ βίου τὸ
[105, 0]	μόνος σωθεὶς καὶ πρὸς πάντων	εὐδαιμονιζόμενος,	ἀναφωνήσας μεγάλῃ τῇ φωνῇ, Ὦ
[120, 0]	γάρ ἐστι μόνον ἐκ θεῶν.	Εὕδει	δὲ πρασσόντων μελέων, ἀτὰρ εὑδόντεσσιν
[115, 0]	παραθέσθαι. Φησὶ δὴ ἐν τῷ	Εὐδήμῳ	ἐπιγραφομένῳ ἢ Περὶ ψυχῆς ταυτί.
[103, 0]	καὶ ἀγονίαι, καὶ ἐν θαλάττῃ	εὐδίαι	τε καὶ χειμῶνες, οὕτω καὶ
[118, 0]	πάσῃσιν ἡμέρῃσι ἀποθανόντων νηπενθέως ἀνέτλη·	εὐδίης	γὰρ εἴχετο, ἐξ ἧς πολλὸν
[105, 0]	περὶ τὴν παραμυθίαν (ὁ ποιητὴς	εὐδοκιμεῖν,	ποιήσας τὸν Ἀχιλλέα λέγοντα πρὸς
[120, 0]	Εὕδει δὲ πρασσόντων μελέων, ἀτὰρ	εὑδόντεσσιν	ἐν πολλοῖς ὀνείροις δείκνυσι τερπνῶν
[111, 0]	μῆκος. Ματαίους γὰρ καὶ πολλῆς	εὐηθείας	ἡγητέον εἶναι τὰς τοιαύτας ἐκφωνήσεις
[113, 0]	οὐκ ἀνήκοος ὢν τῆς τούτων	εὐηθείας,	πεποίηκέ τινα λέγουσαν· Ἐξῆλθον ὑμῶν
[104, 0]	προπεπονημένα καὶ μεταρρῖψαι τὴν δοκοῦσαν	εὐημερίαν,	οὐδένα καιρὸν ἔχουσα τακτόν. Ταῦτα
[118, 0]	ζωῆς ὄντος. Φειστέον οὖν, ὅπως	εὔθυμόν	τε καὶ ἀπαρενόχλητον τοῦτον ταῖς
[113, 0]	τούτων θανάτους ῥᾳδίως φέρομεν καὶ	εὐθύμως,	τοὺς δὲ τῶν ἤδη προβεβηκότων
[109, 0]	Τὰ δὲ περὶ τὸν Ἰταλὸν	Εὐθύνοον	τοιαῦτά φασι γενέσθαι. Εἶναι μὲν
[109, 0]	που νηπιέῃσιν ἀλύουσιν φρένες ἀνδρῶν.	Εὐθύνοος	κεῖται μοιριδίῳ θανάτῳ. Οὐκ ἦν
[104, 0]	μοῖρα· τὰ γάρ τοι σπέρματα	εὐθὺς	θνητὰ ὄντα ταύτης κοινωνεῖ τῆς
[118, 0]	τοισίδε πρήγμασι ἀμηχανίην· τοῦτον γὰρ	εὐθὺς	μετὰ τὴν προσαγγελίαν ἀμφοτέρων τῶν
[102, 0]	τὰς ἀθρόας τῶν ῥευμάτων ἐπιφορὰς	εὐθὺς	προσφέρουσι τὰς διὰ τῶν φαρμάκων
[111, 0]	ἵκετο γήραος οὐδόν. Τὴν γὰρ	εὐκαιρίαν	μᾶλλον, οὐ τὴν εὐγηρίαν πανταχοῦ
[110, 0]	διηυτύχησεν ἄν, ὁ θάνατος οὐκ	εὔκαιρος·	εἰ δ´ ἤνεγκεν αὖ οὗτος
[114, 0]	παιάνων, οὐδὲ πένθους ἀλλὰ μνήμης	εὐκλεοῦς,	οὐδὲ δακρύων ἐπωδύνων ἀλλὰ θυσιῶν
[107, 0]	οἱ προπάτορες. Ὃ δὴ καὶ	εὐκόλως	καταβλητέον καὶ ἀστενάκτως, ὅταν ὁ
[103, 0]	γενναίως τὸ πρέπον. Τῆς γὰρ	εὐλογιστίας	ἔργον ἐστὶν ἢ φυλάξασθαι τὸ
[102, 0]	τὸ δ´ ἐκλελυμένον καὶ γυναικοπρεπές.	Εὐλόγιστος	δ´ ὁ τὸν οἰκεῖον ὅρον
[116, 0]	εὐγνωμονῶσι. Πρὸς γὰρ τοὺς οὐκ	εὐμαρῶς	ἀποδιδόντας (εἰκότως ἄν τις εἴποι
[102, 0]	κεῖται νόσῳ· λυπουμένῳ μὲν μῦθος	εὐμενὴς	φίλων, ἄγαν δὲ μωραίνοντι νουθετήματα.
[102, 0]	ἐκ τοῦ φιλεῖσθαι (καὶ φιλεῖν	εὔνοιαν,	ἣν παντὸς μᾶλλον διασῴζειν ἀναγκαῖον.
[110, 0]	ὁ θάνατος αὐτὸς σοῦ γέγονεν	εὐνούστερος.	(Ἀδήλου οὖν ὄντος πότερον συμφερόντως
[113, 0]	καὶ ὁ λεγόμενος ἄωρος θάνατος	εὐπαραμύθητός	ἐστι διά τε ταῦτα καὶ
[110, 0]	Ἀλλὰ καὶ οὗτος οὕτως ἐστὶν	εὐπαραμύθητος,	ὥστε καὶ ὑπὸ τῶν τυχόντων
[118, 0]	ὤνητο κατὰ πᾶσαν ἡμέρην εἰς	εὐποτμίην	καὶ ἀνωδυνίην καὶ τὴν ἐν
[120, 0]	ἑαυτήν. Ἀλλ´ ἄωρος ἐτελεύτησεν. ~Οὐκοῦν	εὐποτμότερος	διὰ τοῦτο καὶ κακῶν ἀπείρατός
[102, 0]	μὴ δυνάμενοι ποιεῖν οὐδὲ τὰς	εὐπραγίας	(ἂν ἐμφρόνως φέρειν δύναιντο καὶ
[120, 0]	ἐξ ὄψεως χάριν καὶ τὴν	εὐπροσήγορον	φιλανθρωπίαν. Ἀλλὰ γὰρ ἐκεῖνος μὲν
[112, 0]	Καλῶς γὰρ ὁ παρὰ τῷ	Εὐριπίδῃ	Θησεὺς παρεσκευάσθαι φαίνεται πρὸς τὰ
[110, 0]	δέ που ὁ παρὰ τῷ	Εὐριπίδῃ	περὶ τοῦ Ἡρακλέους λέγων Εἰ
[102, 0]	κέαρ. Κατὰ γὰρ τὸν σοφὸν	Εὐριπίδην	Ἄλλο δέ γ´ ἐπ´ ἄλλῃ
[107, 0]	μέλλον οὐδὲν εἰ κέρδος φέρει;	Εὐριπίδης	δέ· Τὰ θνητὰ πράγματ´ οἶσθά
[110, 0]	Πάνυ δὲ καλῶς καὶ ὁ	Εὐριπίδης	ἐπὶ τῶν τὰς μακρὰς νοσηλείας
[120, 0]	ἐστιν· ὁ (Βίος γάρ, φησὶν	Εὐριπίδης,	ὄνομ´ ἔχει μόνον πόνος γεγώς.
[116, 0]	μὴ τεθυμῶσθαι θεοῖς, καὶ ὁ	Εὐριπίδης·	Ὅστις δ´ ἀνάγκῃ συγκεχώρηκεν βροτῶν
[116, 0]	ὅτι οὐ μόνον, ὥς φησιν	Εὐριπίδης,	Τὰ χρήματα οὐκ ἴδια κέκτηνται
[104, 0]	ὀρθῶς ὁ Φαληρεὺς Δημήτριος εἰπόντος	Εὐριπίδου	Ὁ δ´ ὄλβος οὐ βέβαιος
[121, 0]	Ῥαδάμανθυν, ἕνα δ´ ἐκ (τῆς	Εὐρώπης,	Αἰακόν. Οὗτοι οὖν ἐπειδὰν τελευτήσωσι,
[121, 0]	κρινεῖ, τοὺς δ´ ἐκ τῆς	Εὐρώπης	Αἰακός· Μίνῳ δὲ πρεσβεῖα δώσω
[108, 0]	δ´ ὑπερησθεῖσαν τῇ τῶν υἱῶν	εὐσεβείᾳ	κατεύξασθαι τὸ κράτιστον αὐτοῖς παρὰ
[108, 0]	θεῖον. Πολλοὺς γὰρ παρειλήφαμεν δι´	εὐσέβειαν	παρὰ θεῶν ταύτης τυχόντας τῆς
[108, 0]	θεοῦ τὸν θάνατον αὐτοῖς τῆς	εὐσεβείας	ἀμοιβὴν δωρησαμένης. ~(Καὶ περὶ Ἀγαμήδους
[120, 0]	ἐκεῖνος μὲν τῆς τε σῆς	εὐσεβείας	καὶ τῆς ἑαυτοῦ τὴν πρέπουσαν
[120, 0]	εἰκὸς ἔχειν, οὕτω καὶ τοῖς	εὐσεβέσι	τῶν μεταλλαξάντων ἔστι τις τιμὴ
[120, 0]	μελικοῦ Πινδάρου ταυτὶ περὶ τῶν	εὐσεβῶν	ἐν Ἅιδου· Τοῖσι λάμπει μὲν
[112, 0]	πρὸς τὸ βουλεύσασθαί τι τῶν	εὐσχημόνων	καὶ συμφερόντων, ἀλλ´ ἐκτρέπονται πρὸς
[119, 0]	τὸν ἐνθάδε βίον περιμένειν, ἀλλ´	εὐτάκτως	τοῦτον ἐκπλήσαντι πρὸς τὴν εἱμαρμένην
[102, 0]	ὑποθήκης μέρει καὶ τοῦτο, Μηδ´	εὐτύχημα	μηδὲν ὧδ´ ἔστω μέγα, ὅ
[105, 0]	ἐλάττωμα, εἰδὼς ὅτι τοῖς μεγάλοις	εὐτυχήμασι	φθονεῖν πέφυκεν ἡ τύχη. Θηραμένης
[105, 0]	Μακεδόνων βασιλεὺς τριῶν αὐτῷ προσαγγελθέντων	εὐτυχημάτων	ὑφ´ ἕνα καιρόν, πρώτου μὲν
[103, 0]	ἀνδρῶν πρός (τε τὰς δοκούσας	εὐτυχίας	τὸν αὐτὸν εἶναι, καὶ πρὸς
[120, 0]	καὶ τῆς ἑαυτοῦ τὴν πρέπουσαν	εὐφημίαν	ἔχων πρὸς τὸν ἀεὶ χρόνον
[121, 0]	ἀδιαλείπτου πρὸς τὸν ἀεὶ χρόνον	εὐφημίας.	Καλῶς οὖν ποιήσεις καὶ τῷ
[109, 0]	ἡμέραν ἀποδώσειν, ἐν τοσούτῳ δ´	εὐωχεῖσθαι	παρακελεύσασθαι· τοὺς δὲ ποιήσαντας τὸ
[114, 0]	μνήμασιν ἀνοιμώζοντες καὶ στερνοτυπούμενοι λαμπρὰς	εὐωχίας	συνίστανται μετὰ μουσουργῶν καὶ τῆς
[104, 0]	ἔτ´ ἀπ´ ἀρχῆς ἠκολούθηκεν οὐδ´	ἐφ´	ἑνὶ ὑγιεῖ, φυομένοις τε μίγνυταί
[105, 0]	δὲ θάλασσα. Νοῦσοι δ´ ἀνθρώποισιν	ἐφ´	ἡμέρῃ αἱ δ´ ἐπὶ νυκτὶ
[102, 0]	ἀρχὴν τῆς λύπης, καὶ οὐκ	ἐφ´	ἡμῖν. Οὐ γὰρ ἔγωγε συμφέρομαι
[103, 0]	δ´ ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς νόμοις	ἐφ´	οἷσπερ ἡμεῖς ἔσπασας τὸν ἀέρα
[103, 0]	ὅτ´ ἔτικτεν ἡ μήτηρ ς´,	ἐφ´	ᾧ τε διατελεῖν πράττων ἃ
[112, 0]	ἀεί τί σοι παρέσται τοιοῦτον	ἐφ´	ᾧ τιμηθήσεται συνεχῶς ὑπὸ σοῦ.
[111, 0]	ἔδει; Πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα	ἐφ´	ὧν ἄν τις εἴποι ὡς
[108, 0]	ἀληθές. Μὴ καθαρῷ γὰρ καθαροῦ	ἐφάπτεσθαι	μὴ οὐ θεμιτὸν ᾖ. Ὥστ´
[116, 0]	τὰ τοῦ βίου πράγματα ῥᾳδίως	ἐφαρμόζειν	δυνήσεται καὶ φέρειν αὐτὰ δεξιῶς,
[120, 0]	ἐν πολλοῖς ὀνείροις δείκνυσι τερπνῶν	ἐφέρποισαν	χαλεπῶν τε κρίσιν. Ὁ δὲ
[115, 0]	Ὡς ἄρα μὴ γενέσθαι μέν,	ἔφη,	ἄριστον πάντων, τὸ δὲ (τεθνάναι
[115, 0]	ἐτῶν περιφέρεται θρυλούμενον. Τί τοῦτ´;	ἔφη.	Κἀκεῖνος ὑπολαβών Ὡς ἄρα μὴ
[104, 0]	ἄνω (τὰ μὲν ἄλλα καλῶς	ἔφη	λέγειν αὐτὸν βέλτιον δ´ ἔχειν
[107, 0]	περὶ αὐτὸν εἴη χαλεπόν, Οὐδέν,	ἔφη·	ὁ γὰρ ἀδελφὸς τὸν ἀδελφὸν
[121, 0]	αἱ δίκαι δικάζονται. Ἀμπεχόμενοι γάρ,	ἔφη,	οἱ κρινόμενοι κρίνονται· ζῶντες γὰρ
[121, 0]	οὖν ὁ Ζεύς, ἀλλ´ ἐγώ,	ἔφη,	παύσω τοῦτο γιγνόμενον. Νῦν μὲν
[108, 0]	Σωκράτης πρὸς (τοὺς δικαστὰς τοιαῦτ´	ἔφη·	Τὸ γὰρ δεδιέναι, ὦ ἄνδρες,
[104, 0]	γὰρ ὄντως θνητὰ μὲν καὶ	ἐφήμερα	τὰ σώματα, θνηταὶ δὲ τύχαι
[115, 0]	δαίμονος ἐπιπόνου καὶ τύχης χαλεπῆς	ἐφήμερον	σπέρμα, τί με βιάζεσθε λέγειν
[104, 0]	δ´ ὄλβος οὐ βέβαιος ἀλλ´	ἐφήμερος	καὶ ὅτι Μίκρ´ ἄττα τὰ
[106, 0]	καυστὸν (κέκαυται, εἰ τὸ φθαρτὸν	ἔφθαρται;	Πότε γὰρ ἐν ἡμῖν αὐτοῖς
[110, 0]	ἄωρος ἐτελεύτησε. Φησὶ γὰρ οὕτως·	Ἔφυ	μὲν οὐδεὶς ὅστις οὐ πονεῖ
[103, 0]	χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι· θνητὸς γὰρ	ἔφυς.	Κἂν μὴ σὺ θέλῃς, τὰ
[103, 0]	εἴποι, Οὐκ ἐπὶ πᾶσίν ς´	ἐφύτευς´	ἀγαθοῖς, (Ἀγάμεμνον, Ἀτρεύς. Δεῖ δέ
[116, 0]	(ἣν ἂν μοῖραν ἔχῃς, ταύτην	ἔχε	μηδ´ ἀγανάκτει, καὶ ὁ τραγικὸς
[111, 0]	γῆν φέροντες γῆν. ~Ἀναγκαίως δ´	ἔχει	(βίον θερίζειν ὥστε κάρπιμον στάχυν,
[111, 0]	εἰ δ´, ὥσπερ ἡ ἀλήθεια	ἔχει,	κακὸν αὐτὸ ὁμολογοῦμεν εἶναι, συστέλλειν
[120, 0]	(Βίος γάρ, φησὶν Εὐριπίδης, ὄνομ´	ἔχει	μόνον πόνος γεγώς. Οὗτος δ´
[102, 0]	καὶ δάκνεσθαι τελευτήσαντος υἱοῦ φυσικὴν	ἔχει	τὴν ἀρχὴν τῆς λύπης, καὶ
[104, 0]	γὰρ εἰ μὴ φύσει τοῦτον	ἔχει	τὸν τρόπον, ὑπό γ´ ἡμῶν
[107, 0]	θνητὰ πράγματ´ οἶσθά γ´ ἣν	ἔχει	φύσιν; (Δοκῶ μὲν οὔ· πόθεν
[106, 0]	ποιοῦμεν; Οὐδέν· ἡ λύπη δ´	ἔχει	(ὥσπερ τὰ δένδρα ταῦτα καρπὸν
[104, 0]	ἔφη λέγειν αὐτὸν βέλτιον δ´	ἔχειν	ἄν, εἰ μὴ μίαν ἡμέραν
[111, 0]	τὸν Πόντον γιγνόμενα τὴν ζωὴν	ἔχειν	ἡμερησίαν, ἕωθεν μὲν γεννώμενα, μέσης
[112, 0]	ὁ λόγος αἱρεῖ βέλτιστ´ ἂν	ἔχειν.	Οὐ δεῖν οὖν προσπταίσαντας καθάπερ
[120, 0]	λόγος ἐστὶν ἀληθὴς ὥσπερ εἰκὸς	ἔχειν,	οὕτω καὶ τοῖς εὐσεβέσι τῶν
[120, 0]	αἱ τούτων ψυχαί, καλὰς ἐλπίδας	ἔχειν	σε δεῖ περὶ τοῦ μακαρίτου
[113, 0]	ἀναπλασμόν, ἤδη νομιζόντων ἡμῶν βεβαίαν	ἔχειν	τὴν τῶν τηλικούτων διαμονήν. Εἰ
[102, 0]	παρὰ τῶν φίλων βοήθειαν, καλῶς	ἔχειν	ὑπέλαβον τῶν παραμυθητικῶν σοι μεταδοῦναι
[112, 0]	ἐν ταῖς τοιαύταις συμφοραῖς ἡσυχίαν	ἔχειν,	ὡς οὔτε δήλου ὄντος τοῦ
[116, 0]	ἄλγε´ ἔχουσιν, (ἣν ἂν μοῖραν	ἔχῃς,	ταύτην ἔχε μηδ´ ἀγανάκτει, καὶ
[106, 0]	ὧδε· Ὡς οὐ δικαίως θάνατον	ἔχθουσιν	βροτοί, ὅσπερ μέγιστον ῥῦμα τῶν
[115, 0]	δ´ ἐπὶ μυρίοις ἄν τις	ἔχοι	τοιαῦτα παρατίθεσθαι πρὸς ταὐτὸ κεφάλαιον·
[116, 0]	δὴ τοῖς θνητοῖς ἅπασι συμβέβηκεν.	Ἔχομεν	γὰρ τὸ ζῆν ὥσπερ παρακαταθεμένοις
[111, 0]	πολλὴν πρὸς τὸν βίον ὠφέλειαν	ἔχομεν.	Τό τε πολὺ δήπουθεν ἢ
[112, 0]	δεῖν οὖν προσπταίσαντας καθάπερ παῖδας	ἐχομένους	τοῦ πληγέντος βοᾶν, ἀλλ´ ἐθίζειν
[113, 0]	τελευτᾶν ἀλλ´ ἤδη μέτρον ἡλικίας	ἔχοντα	(ἱκανόν· τὸν δὲ τὴν τῶν
[118, 0]	καὶ σεμνῆς παρηγορίας, ἐπακούοντας καὶ	ἔχοντας	ἐν νῷ τὸ Ὁμηρικὸν τοῦτ´
[116, 0]	χρή· Τὰ τῶν θεῶν δ´	ἔχοντες	ἐπιμελούμεθα. Ὅταν δὲ χρῄζως´, αὔτ´
[121, 0]	ἦ δ´ ὅς, πονηρὰς ψυχὰς	ἔχοντες	ἠμφιεσμένοι εἰσὶ σώματά τε καλὰ
[113, 0]	τὸ χρεὼν ὁδευόντων οὐδὲν πλέον	ἔχοντες	τυγχάνουσιν (οἱ βραδύτερον ἀφικνούμενοι τῶν
[116, 0]	ἐγέννησεν; Οὐ γάρ ἐστι φρένας	ἔχοντος	ἀνθρώπου ἀγνοεῖν ὅτι ὁ ἄνθρωπος
[121, 0]	νεωστὶ τοῦ Διὸς τὴν ἀρχὴν	ἔχοντος	ζῶντες ἦσαν ζώντων, ἐκείνῃ τῇ
[104, 0]	τὴν δοκοῦσαν εὐημερίαν, οὐδένα καιρὸν	ἔχουσα	τακτόν. Ταῦτα δὲ καὶ ἄλλα
[116, 0]	δὲ δαιμονίῃσι τύχαις βροτοὶ ἄλγε´	ἔχουσιν,	(ἣν ἂν μοῖραν ἔχῃς, ταύτην
[117, 0]	προσομιλήσας τι, τοῦτ´ ἀεὶ πρόχειρον	ἔχουσιν	ὥσπερ ὑπέκκαυμα τῆς λύπης. Ἐὰν
[112, 0]	ταῦτα (πείσεσθαι, οὐδὲ προσεδόκων. Ἀλλ´	ἐχρῆν	σε προσδοκᾶν καὶ προκατακεκρικέναι τῶν
[118, 0]	λόγων, οἷς κατὰ τὸ εἰκὸς	ἐχρησάμεθά	ποτε πρὸς συγγενεῖς ἢ φίλους
[116, 0]	δεῖ οὖν δυσφορεῖν, ἐὰν ἃ	ἔχρησαν	ἡμῖν πρὸς ὀλίγον, ταῦτ´ ἀπαιτῶσιν·
[106, 0]	πλείους τὰς αὑτῶν λαβόντας ἀπελθεῖν.	Ἐχρήσατο	δὲ τῇ τοιαύτῃ ἀγωγῇ καὶ
[104, 0]	ἀπολήγει. (Ταύτῃ δ´ ὅτι καλῶς	ἐχρήσατο	τῇ εἰκόνι τοῦ ἀνθρωπείου βίου
[106, 0]	ἄφροντις ὤν; Καὶ Ἅιδην δ´	ἔχων	βοηθὸν οὐ τρέμω σκιάς. Τί
[102, 0]	δ´ ὁ τὸν οἰκεῖον ὅρον	ἔχων	καὶ δυνάμενος φέρειν δεξιῶς τά
[120, 0]	τῆς ἑαυτοῦ τὴν πρέπουσαν εὐφημίαν	ἔχων	πρὸς τὸν ἀεὶ χρόνον προαπεφοίτησε
[116, 0]	Ταῦτ´ οὖν ἐν διανοίᾳ τις	ἔχων	ὡς πυθόχρηστα (παραγγέλματα πρὸς πάντα
[103, 0]	ὀρθῶς ἀγανακτεῖς· ἔστι γάρ ς´	ἐψευσμένος,	ἄτοπόν τε πεποίηκ´. Εἰ δ´
[111, 0]	γιγνόμενα τὴν ζωὴν ἔχειν ἡμερησίαν,	ἕωθεν	μὲν γεννώμενα, μέσης δ´ ἡμέρας
[121, 0]	γὰρ οὐδὲ συμβιῶν ἡμῖν ἡδέως	ἑώρα	κατηφεῖς ὄντας οὔτε σὲ οὔτε
[114, 0]	εἰληχότας τὸν θνητὸν βίον ὑπομένειν,	ἕως	ἂν ἐκπλήσωσι τὸν ἐπικλωσθέντα τῆς
[108, 0]	φύσεως, ἀλλὰ καθαρεύωμεν ἀπ´ αὐτοῦ,	(ἕως	ἂν ὁ θεὸς αὐτὸς ἀπολύσῃ
[102, 0]	διὰ τῶν φαρμάκων βοηθείας, ἀλλ´	ἐῶσι	τὸ βαρῦνον τῆς φλεγμονῆς δίχα
[118, 0]	ἑωυτοῦ κρέσσω, κάρτα εἰδὼς τὴν	ἑωυτοῦ	ἐν τοισίδε πρήγμασι ἀμηχανίην· τοῦτον
[118, 0]	καὶ ἀνδρήιον ἐδόκεε εἶναι καὶ	ἑωυτοῦ	κρέσσω, κάρτα εἰδὼς τὴν ἑωυτοῦ
[118, 0]	γάρ τίς μιν ὁρέων τὰ	ἑωυτοῦ	πένθεα ἐρρωμένως φέροντα, μεγαλόφρονά τε