>

Livre, Chap.
[102, 0]	ἀποδοκιμαστέον. Μὴ γὰρ νοσοῖμεν φησὶν	ὁ	ἀκαδημαϊκὸς Κράντωρ, Νοσήσασι δὲ παρείη
[116, 0]	φρένας ἔχοντος ἀνθρώπου ἀγνοεῖν ὅτι	ὁ	ἄνθρωπος ζῷόν ἐστι θνητόν, οὐδ´
[110, 0]	τὰ πένθη καὶ τοὺς θρήνους	ὁ	ἄωρος θάνατος. Ἀλλὰ καὶ οὗτος
[113, 0]	θᾶττον παραγιγνομένων. Εἴ γε μὴν	ὁ	ἄωρος θάνατος κακόν ἐστιν, ἀωρότατος
[113, 0]	δέοντος τῆς ἐλπίδος) ἀγνοοῦντες ὅτι	ὁ	ἄωρος θάνατος ὡς πρὸς τὴν
[107, 0]	μήν γ´ ὅτι ἥδιστός ἐστιν	ὁ	βαθύτατος τί δεῖ καὶ λέγειν;
[115, 0]	γὰρ τῶν οἰκείων κακῶν ἀλυπότατος	ὁ	βίος. Ἀνθρώποις δὲ πάμπαν οὐκ
[120, 0]	τοῦτο καὶ κακῶν ἀπείρατός ἐστιν·	ὁ	(Βίος γάρ, φησὶν Εὐριπίδης, ὄνομ´
[110, 0]	εἰ δ´ ἤνεγκεν αὖ οὗτος	ὁ	βίος τι τῶν ἀνηκέστων, ἴσως
[107, 0]	αὐτὸν εἴη χαλεπόν, Οὐδέν, ἔφη·	ὁ	γὰρ ἀδελφὸς τὸν ἀδελφὸν προλαμβάνει.
[105, 0]	πέφυκεν ἡ τύχη. Θηραμένης δ´	ὁ	γενόμενος Ἀθήνησι τῶν τριάκοντα τυράννων,
[114, 0]	πέλεται δειλοῖσι βροτοῖσιν. Ἦ ῥ´	ὁ	γέρων· πολιὰς δ´ ἄρ´ ἀνὰ
[107, 0]	ἐστι τὸ τεθνάναι τοῦ ζῆν.	Ὁ	γοῦν Σιμωνίδης, (Ἄνθρώπων, φησίν, ὀλίγον
[106, 0]	ἡλίκον ᾤετο τὸ συμβεβηκός ἐστιν.	Ὁ	δ´ Αἰσχύλος καλῶς ἔοικεν ἐπιπλήττειν
[107, 0]	δὲ παύρῳ πόνος ἀμφὶ πόνῳ.	Ὁ	δ´ ἄφυκτος ὁμῶς ἐπικρέμαται θάνατος·
[104, 0]	ὁ Φαληρεὺς Δημήτριος εἰπόντος Εὐριπίδου	Ὁ	δ´ ὄλβος οὐ βέβαιος ἀλλ´
[107, 0]	εὐκόλως καταβλητέον καὶ ἀστενάκτως, ὅταν	ὁ	δανείσας ἀπαιτῇ· εὐγνωμονέστατοι γὰρ ἂν
[120, 0]	τερπνῶν ἐφέρποισαν χαλεπῶν τε κρίσιν.	Ὁ	δὲ θεῖος Πλάτων πολλὰ μὲν
[105, 0]	οὔτε θεοῖσι τετιμένος οὔτε βροτοῖσιν.	Ὁ	δὲ μετὰ τοῦτον καὶ τῇ
[106, 0]	δένδρα ταῦτα καρπὸν τὰ δάκρυα.	Ὁ	δὲ παραμυθούμενος τὴν Δανάην δυσπαθοῦσαν
[104, 0]	δὲ φθίνει τε κἀκθερίζεται πάλιν.	Ὁ	δὲ Πίνδαρος ἐν ἄλλοις Τί
[116, 0]	ὅσον Ζεὺς μόνος ἐπίσταται θεῶν,	ὁ	δὲ Πίνδαρος· Σοφοὶ δέ, φησί,
[107, 0]	οἱ πολλοὶ δρῶσι δι´ ἀμαθίαν;	(Ὁ	δὲ Σωκράτης παραπλήσιον ἔλεγεν εἶναι
[119, 0]	ἐβουθύτει καὶ παρενόμει, τὴν μόνην	ὁ	δείλαιος καὶ πρώτην αὐτὸν πατέρα
[116, 0]	τῶν θεμάτων, ἀλλ´ ἄδηλον πόθ´	ὁ	δοὺς ἀπαιτήσει. Ὁ οὖν ἢ
[108, 0]	ἀπᾴδειν δ´ ἔοικε τούτων οὐδ´	ὁ	εἰπών· Μηδεὶς φοβείσθω θάνατον ἀπόλυσιν
[107, 0]	ἀμούσως δ´ ἔδοξεν ἀποφήνασθαι οὐδ´	ὁ	εἰπὼν Τὸν ὕπνον τὰ μικρὰ
[106, 0]	κακῶν. Τοῦτον γὰρ ἀπεμιμήσατο καὶ	ὁ	εἰπών· (Ὦ θάνατε, παιὰν ἰατρὸς
[118, 0]	τὸ Ὁμηρικὸν τοῦτ´ ἔπος, ὅπερ	ὁ	Ἕκτωρ πρὸς τὴν Ἀνδρομάχην ἀντιπαρηγορῶν
[106, 0]	ῥέων οὔποτε στήσεται, καὶ πάλιν	ὁ	ἐξ ἐναντίας αὐτῷ ὁ τῆς
[110, 0]	ἵνα μὴ ἀποθάνωσι. Καλῶς οὖν	ὁ	Ἐπίχαρμος Συνεκρίθη φησί καὶ διεκρίθη
[110, 0]	ἐκτελέσαι. Πάνυ δὲ καλῶς καὶ	ὁ	Εὐριπίδης ἐπὶ τῶν τὰς μακρὰς
[116, 0]	δεινοῖς μὴ τεθυμῶσθαι θεοῖς, καὶ	ὁ	Εὐριπίδης· Ὅστις δ´ ἀνάγκῃ συγκεχώρηκεν
[121, 0]	ἄνθρωποι ἑκατέρωσε ἀνάξιοι. Εἶπεν οὖν	ὁ	Ζεύς, ἀλλ´ ἐγώ, ἔφη, παύσω
[112, 0]	φάμενον ὅτι καθ´ ὃν χρόνον	ὁ	Ζεὺς ἔνεμε τοῖς δαίμοσι τὰς
[120, 0]	Ὅμηρος λέγει, διενείμαντο τὴν ἀρχὴν	ὁ	Ζεὺς καὶ ὁ Ποσειδῶν καὶ
[110, 0]	βίος τι τῶν ἀνηκέστων, ἴσως	ὁ	θάνατος αὐτὸς σοῦ γέγονεν εὐνούστερος.
[106, 0]	ἐν ἡμῖν αὐτοῖς οὐκ ἔστιν	ὁ	θάνατος; Καί, ᾗ φησιν Ἡράκλειτος,
[107, 0]	γὰρ δὴ ὕπνος τίς ἐστιν	ὁ	θάνατος καὶ περὶ τοὺς καθεύδοντας
[110, 0]	Τοῦτο, φησί, τὸ λεγόμενον κακὸν	ὁ	θάνατος μόνον τῶν ἄλλων τῶν
[107, 0]	Εἴ γε μὴν ἀποδημίᾳ προσέοικεν	ὁ	θάνατος, οὐδ´ οὕτως ἐστὶ κακόν·
[108, 0]	προσέοικε μετάγειν εἰς ἕτερον τόπον	ὁ	θάνατος, οὐκ ἔστι κακόν· μήποτε
[110, 0]	οὐκ ἐβίωσε, ζῶν διηυτύχησεν ἄν,	ὁ	θάνατος οὐκ εὔκαιρος· εἰ δ´
[109, 0]	ἀρχαίοις ἀναγεγραμμένων. (Εἴ γε μὴν	ὁ	θάνατος τελεία τίς ἐστι φθορὰ
[121, 0]	τοιόνδε τι λογίζομαι συμβαίνειν, ὅτι	ὁ	θάνατος τυγχάνει ὤν, ὡς ἐμοὶ
[104, 0]	ἀνδρῶν· ὧν πρῶτος μέν ἐστιν	ὁ	θεῖος Ὅμηρος, εἰπών, Οὐδὲν ἀκιδνότερον
[108, 0]	καθαρεύωμεν ἀπ´ αὐτοῦ, (ἕως ἂν	ὁ	θεὸς αὐτὸς ἀπολύσῃ ἡμᾶς. Καὶ
[117, 0]	κτεάτεσσι. Τίς γὰρ οἶδεν, εἰ	ὁ	θεὸς πατρικῶς κηδόμενος τοῦ ἀνθρωπείου
[104, 0]	Ἄσκοπος γὰρ ἡ τύχη, φησὶν	ὁ	Θεόφραστος, καὶ δεινὴ παρελέσθαι τὰ
[116, 0]	καὶ περὶ μὲν τούτου φησὶν	ὁ	Ἴων οὕτως· Τὸ Γνῶθι σαυτὸν
[108, 0]	εἰς τὸν νεὼν ἀναβάσεως ἧκεν	ὁ	καιρός, τῶν ἑλκόντων τὴν ἀπήνην
[111, 0]	(ἢ ῥητορεύσας ἢ κυβερνήσας ἀλλ´	ὁ	καλῶς ἐπαινεῖται. Τὸ γὰρ καλὸν
[105, 0]	κακῶν ἦν φάρμακον, ἀεί θ´	ὁ	κλαύσας τοῦ πονεῖν ἐπαύετο, ἠλλαττόμεσθ´
[104, 0]	σαφῶς. Τούτοις δ´ ἑπόμενος καὶ	ὁ	Κράντωρ παραμυθούμενος ἐπὶ τῇ τῶν
[110, 0]	ἄνω. Τί τῶνδε χαλεπόν; Οὐδέν.	(Ὁ	Κρεσφόντης δέ που ὁ παρὰ
[107, 0]	ὕπνος. Πάνυ δὲ σοφῶς καὶ	ὁ	κυνικὸς Διογένης κατενεχθεὶς εἰς ὕπνον
[105, 0]	μητίετα Ζεύς. (Ἀπηρτημένως δὲ τούτοις	ὁ	κωμικὸς ἐπὶ τῶν δυσπαθούντων ἐπὶ
[113, 0]	ἐτραπόμεθα. Δῆλον οὖν ὅτι καὶ	ὁ	λεγόμενος ἄωρος θάνατος εὐπαραμύθητός ἐστι
[112, 0]	τίθεσθαι τὰ ἑαυτοῦ πράγματα, ὅπῃ	ὁ	λόγος αἱρεῖ βέλτιστ´ ἂν ἔχειν.
[102, 0]	ἀπαθεῖς ἐπὶ τῶν τοιούτων συμφορῶν	ὁ	λόγος ἀξιοῖ γίγνεσθαι τοὺς εὖ
[103, 0]	Κράτιστον δὴ πρὸς ἀλυπίαν φάρμακον	ὁ	λόγος καὶ ἡ διὰ τούτου
[108, 0]	δὲ φρόνησις) ἐπειδὰν τελευτήσωμεν, ὡς	ὁ	λόγος σημαίνει, ζῶσι δ´ οὔ.
[111, 0]	διεξιόντα μετὰ σπουδῆς ὡς οὐχ	ὁ	μακρότατος βίος ἄριστος ἀλλ´ ὁ
[117, 0]	τοῦ ζῆν ἐστερῆσθαι· καὶ γὰρ	ὁ	μακρότατος βίος ὀλίγος ἐστὶ καὶ
[114, 0]	μὴ δι´ αὑτὸν κακῶς πράττειν	ὁ	μὲν Κράντωρ φησὶν οὐ μικρὸν
[114, 0]	ἀλλὰ θυσιῶν ἀπαρχῶν, εἴ γ´	ὁ	μετηλλαχὼς θειότερόν τινα βίον μετείληφεν,
[119, 0]	Ἀπολλώνιε φίλτατε, σφόδρ´ ἦν ἐπιτεταγμένος	ὁ	νεανίσκος Ἀπόλλωνι (καὶ Μοίραις, καὶ
[108, 0]	πάθεσι διάγειν, ~ὑφ´ ὧν κατασπώμενος	ὁ	νοῦς τῆς θνητῆς ἀναπίμπλαται φλυαρίας,
[116, 0]	ἄδηλον πόθ´ ὁ δοὺς ἀπαιτήσει.	Ὁ	οὖν ἢ αὐτὸς μέλλων ἀποθνῄσκειν
[110, 0]	μητέρα δυσχεραίνουσαν ὅτι νήπιος ὢν	ὁ	παῖς καὶ ἄγαν ἄωρος ἐτελεύτησε.
[102, 0]	πέψιν. Ἐπειδὴ οὖν καὶ χρόνος	ὁ	πάντα πεπαίνειν (εἰωθὼς ἐγγέγονε τῇ
[112, 0]	ἐξαίφνης ἐπελθόντων ἐλήφθης. Καλῶς γὰρ	ὁ	παρὰ τῷ Εὐριπίδῃ Θησεὺς παρεσκευάσθαι
[110, 0]	Οὐδέν. (Ὁ Κρεσφόντης δέ που	ὁ	παρὰ τῷ Εὐριπίδῃ περὶ τοῦ
[120, 0]	Γοργίου τοῦ ῥήτορος. Φησὶ γὰρ	ὁ	παρὰ τῷ Πλάτωνι Σωκράτης· Ἄκουε
[110, 0]	Οὐ φαύλως γὰρ ἂν δόξειεν	ὁ	παρὰ τῷ ποιητῇ Ἀμφιάραος παραμυθεῖσθαι
[106, 0]	λύπην. Ὥστε καταφανὲς εἶναι ὅτι	ὁ	παραμυθούμενος τὸν λελυπημένον καὶ δεικνύων
[106, 0]	Καὶ μήποτε τοῦδ´ εἰκὼν ᾖ	ὁ	περὶ ἡμᾶς ἀήρ, ἓν παρ´
[108, 0]	Μυρίας μὲν γὰρ ἡμῖν, φησὶν	ὁ	Πλάτων, ἀσχολίας παρέχει τὸ σῶμα
[108, 0]	τῶν ἀγαθῶν ἀναφαίνηται, καθάπερ ἀπέδειξεν	ὁ	Πλάτων. Διὸ καὶ πάνυ δαιμονίως
[112, 0]	ἀναγκάζοντες. Διὸ καὶ πάνυ καλῶς	ὁ	Πλάτων ἔοικε παραινεῖν ἐν ταῖς
[111, 0]	ἀλλ´ ὁ σπουδαιότατος. Οὐδὲ γὰρ	ὁ	πλεῖστα κιθαρῳδήσας (ἢ ῥητορεύσας ἢ
[120, 0]	Ζεὺς καὶ ὁ Ποσειδῶν καὶ	ὁ	Πλούτων, ἐπειδὴ (παρὰ τοῦ πατρὸς
[106, 0]	τῇ τοιαύτῃ ἀγωγῇ καὶ Ἀντίμαχος	ὁ	ποιητής. Ἀποθανούσης γὰρ τῆς γυναικὸς
[105, 0]	δὲ φαίνεται περὶ τὴν παραμυθίαν	(ὁ	ποιητὴς εὐδοκιμεῖν, ποιήσας τὸν Ἀχιλλέα
[118, 0]	δὲ τὴν μοῖραν ἐν ἄλλοις	ὁ	ποιητής φησι· (Γεινομένῳ ἐπένησε λίνῳ,
[120, 0]	τὴν ἀρχὴν ὁ Ζεὺς καὶ	ὁ	Ποσειδῶν καὶ ὁ Πλούτων, ἐπειδὴ
[117, 0]	οἱ ποιηταί, καὶ μάλιστα τούτων	ὁ	πρῶτος Ὅμηρος λέγων· Ὡς δὲ
[111, 0]	ὁ μακρότατος βίος ἄριστος ἀλλ´	ὁ	σπουδαιότατος. Οὐδὲ γὰρ ὁ πλεῖστα
[105, 0]	Ὀλύμπια, δευτέρου δ´ ὅτι Παρμενίων	ὁ	στρατηγὸς μάχῃ (Δαρδανεῖς ἐνίκησε, τρίτου
[108, 0]	Πλάτων. Διὸ καὶ πάνυ δαιμονίως	ὁ	Σωκράτης πρὸς (τοὺς δικαστὰς τοιαῦτ´
[113, 0]	φῶς ὁρᾶν βουλομένους, ἐπειδὴ καὶ	ὁ	τετελευτηκὼς ἀπεστέρηται τούτου. Ἴων γοῦν
[106, 0]	ἄλλους ἐπ´ ἄλλοις ἀνακυκλήσει. Καὶ	ὁ	τῆς γενέσεως ποταμὸς οὕτως ἐνδελεχῶς
[113, 0]	τῶν τηλικούτων διαμονήν. Εἰ δ´	ὁ	τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων χρόνος
[106, 0]	πάλιν ὁ ἐξ ἐναντίας αὐτῷ	ὁ	τῆς φθορᾶς εἴτ´ Ἀχέρων εἴτε
[102, 0]	ἐκλελυμένον καὶ γυναικοπρεπές. Εὐλόγιστος δ´	ὁ	τὸν οἰκεῖον ὅρον ἔχων καὶ
[116, 0]	ταύτην ἔχε μηδ´ ἀγανάκτει, καὶ	ὁ	τραγικὸς Αἰσχύλος· Ἀνδρῶν γάρ ἐστιν
[113, 0]	τετελευτηκὼς ἀπεστέρηται τούτου. Ἴων γοῦν	ὁ	τραγικὸς ποιητής, οὐκ ἀνήκοος ὢν
[113, 0]	καὶ παίδων καὶ ἔτι μᾶλλον	ὁ	τῶν ἄρτι γεγονότων. Ἀλλὰ τοὺς
[105, 0]	ὅτι ἄνθρωπός ἐστι. Φίλιππος δ´	ὁ	τῶν Μακεδόνων βασιλεὺς τριῶν αὐτῷ
[105, 0]	οὐδέ τις ἀλκή. ~(Σιμωνίδης δ´	ὁ	τῶν μελῶν ποιητής, Παυσανίου τοῦ
[113, 0]	κακόν ἐστιν, ἀωρότατος ἂν εἴη	ὁ	τῶν νηπίων καὶ παίδων καὶ
[120, 0]	μακρῷ γήρᾳ παρεπομένην. Εἰ δ´	ὁ	τῶν παλαιῶν ποιητῶν τε καὶ
[119, 0]	ἀπὸ τοῦ πολέμου πυθόμενον ~ὅτι	ὁ	υἱὸς αὐτοῦ Γρύλλος ἀγωνιζόμενος (ἐτελεύτησε,
[119, 0]	καὶ τὸ συμβεβηκὸς ἀκούσαντα ὅτι	ὁ	υἱὸς αὐτοῦ καταπεσὼν ἀπὸ τοῦ
[107, 0]	γὰρ ὄντως ἐστὶ τοῦ θανάτου	ὁ	ὕπνος. Πάνυ δὲ σοφῶς καὶ
[104, 0]	ὥς φησι Πίνδαρος. Ὅθεν ὀρθῶς	ὁ	Φαληρεὺς Δημήτριος εἰπόντος Εὐριπίδου Ὁ
[105, 0]	τερπικέραυνος, (ἄλλοτε μέν τε κακῷ	ὅ	γε κύρεται ἄλλοτε δ´ἐσθλῷ· ᾧ
[102, 0]	εὐτύχημα μηδὲν ὧδ´ ἔστω μέγα,	ὅ	ς´ ἐξεπαρεῖ μεῖζον ἢ χρεὼν
[121, 0]	δίκαι πως οὐ καλῶς ἐκρίνοντο.	Ὅ	τ´ οὖν Πλούτων καὶ οἱ
[119, 0]	συμφέρει) ἀγαθὸν δὲ καὶ φιλόπατριν,	ὃ	δὴ καὶ γέγονεν. (Δίωνα δὲ
[107, 0]	ὃ ἐδανείσαντο (ἡμῶν οἱ προπάτορες.	Ὃ	δὴ καὶ εὐκόλως καταβλητέον καὶ
[121, 0]	δίκης τε καὶ τίσεως δεσμωτήριον,	ὃ	δὴ Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι. Τούτων
[107, 0]	λέγεται τὸ ζῆν, ὡς ἀποδοθησόμενον	ὃ	ἐδανείσαντο (ἡμῶν οἱ προπάτορες. Ὃ
[112, 0]	ταχίστη τῆς ἀπαλλαγῆς ὁδὸς ἀμείνων.	Ὃ	οὖν μέλλεις τῷ χρόνῳ χαρίζεσθαι,
[120, 0]	πατρὸς παρέλαβον· ἦν οὖν νόμος	ὅδε	περὶ ἀνθρώπων καὶ ἐπὶ Κρόνου,
[113, 0]	τρόπον τῶν εἰς τὸ χρεὼν	ὁδευόντων	οὐδὲν πλέον ἔχοντες τυγχάνουσιν (οἱ
[120, 0]	σφισιν εὐανθὴς ἅπας τέθαλεν ὄλβος,	ὀδμὰ	δ´ ἐρατὸν κατὰ χῶρον κίδναται
[105, 0]	ταῦτα, δέσποτ´, ἀλλὰ τὴν αὐτὴν	ὁδόν,	ἐάν τε κλάῃς ἄν τε
[112, 0]	παθημάτων ἡ ταχίστη τῆς ἀπαλλαγῆς	ὁδὸς	ἀμείνων. Ὃ οὖν μέλλεις τῷ
[112, 0]	τ´ ἀώρους καὶ κακῶν ἄλλας	ὁδούς,	ἵν´ εἴ τι πάσχοιμ´ ὧν
[117, 0]	πένθει διαφθείρειν ἑαυτοὺς δεῖ ταῖς	ὀδύναις	καὶ ταῖς τοῦ σώματος αἰκίαις
[117, 0]	χειρῶν καὶ τὴν ἐν ὀφθαλμοῖς	ὀδύνην	αὐτοῖς ἀφέντος. Ἐὰν δ´ ἄφωνος
[107, 0]	δὲ καὶ τοῦ βίου τὸ	ὀδυνηρὸν	καὶ τὸ πολλαῖς φροντίσιν ἐπηντλημένον,
[117, 0]	μὲν οὔπω δῆλον εἰ δικαίως	ὀδύρεται,	ἀλλ´ ὅρα τὸ ἑξῆς· Μοῦνος
[117, 0]	Ὡς δὲ πατὴρ οὗ παιδὸς	ὀδύρεται	ὀστέα καίων, νυμφίου, ὅς τε
[113, 0]	ἂν ἄωρον νομίζοντες εἶναι πρὸς	ὀδυρμοὺς	καὶ θρήνους ἐτραπόμεθα. Δῆλον οὖν
[102, 0]	παῦλαν τῶν πενθικῶν καὶ ματαίων	ὀδυρμῶν.	Ψυχῆς γὰρ νοσούσης εἰσὶν ἰατροὶ
[117, 0]	ὑπέκκαυμα τῆς λύπης. Ἐὰν ταχέως,	ὀδύρονται	λέγοντες Ἀνηρπάσθη. Ἐὰν μακρῶς, μέμφονται
[117, 0]	νομίζουσι. Διὸ καὶ ἐπὶ πᾶσιν	ὀδύρονται,	στένοντες καὶ τὴν ἑαυτῶν ἀτυχίαν
[117, 0]	οἰκείας πατρίδος παρόντων τῶν γονέων,	ὀδύρονται	ὡς ἐξαρπασθέντος ἐκ τῶν χειρῶν
[121, 0]	τριόδῳ ἐξ ἧς φέρετον τὼ	ὁδώ,	ἡ μὲν εἰς μακάρων νήσους,
[110, 0]	φησί καὶ διεκρίθη καὶ ἀπῆνθεν	ὅθεν	ἦνθε, πάλιν Γᾶ μὲν εἰς
[104, 0]	σφυρηλάτοις ἀνάγκαις ὥς φησι Πίνδαρος.	Ὅθεν	ὀρθῶς ὁ Φαληρεὺς Δημήτριος εἰπόντος
[117, 0]	τινὰς ἐκ τοῦ ζῆν ἀώρους;	Ὅθεν	οὐδὲν φευκτὸν νομιστέον αὐτοὺς πάσχειν
[113, 0]	γὰρ ἀνδρῶν εἰσι φιλοπενθέστεραι καὶ	οἱ	βάρβαροι τῶν Ἑλλήνων καὶ οἱ
[114, 0]	καίτοι γ´ ὁρῶντας ὡς καὶ	οἱ	βαρυλυπότατοι καὶ πολυπενθέστατοι πραότατοι γίγνονται
[102, 0]	δ´ ἦν ἀναγκαῖον· οὐδὲ γὰρ	οἱ	βέλτιστοι τῶν ἰατρῶν πρὸς τὰς
[113, 0]	ὁδευόντων οὐδὲν πλέον ἔχοντες τυγχάνουσιν	(οἱ	βραδύτερον ἀφικνούμενοι τῶν θᾶττον παραγιγνομένων.
[113, 0]	αὐτῶν δὲ τῶν βαρβάρων οὐχ	οἱ	γενναιότατοι, Κελτοὶ καὶ Γαλάται καὶ
[109, 0]	σου, καὶ οὕτω δὴ ὀρέξαι	οἱ	γραμματείδιον. Ανειλήσαντα οὖν αὐτὸ ἰδεῖν
[112, 0]	μοι νεῶρες προσπεσὸν μᾶλλον δάκοι.	Οἱ	δ´ ἀγεννέστεροι καὶ ἀνασκήτως διακείμενοι
[113, 0]	καὶ ἀπαραιτήτου οἱ μὲν προπορεύονται	οἱ	δ´ ἐπακολουθοῦσι, πάντες δ´ ἐπὶ
[117, 0]	εἶναι σωφρονεῖν τέ μοι δοκεῖ.	Οἱ	δὲ πολλοὶ πάντα καταμέμφονται καὶ
[121, 0]	Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι. Τούτων δ´	οἱ	δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου καὶ ἔτι
[117, 0]	ὅτι βραχὺν χρόνον προειλήφασιν ἡμᾶς	οἱ	δοκοῦντες ἄωροι τοῦ ζῆν ἐστερῆσθαι·
[121, 0]	οὖν Πλούτων καὶ οἱ ἐπιμεληταὶ	οἱ	ἐκ μακάρων νήσων ἰόντες ἔλεγον
[121, 0]	Ὅ τ´ οὖν Πλούτων καὶ	οἱ	ἐπιμεληταὶ οἱ ἐκ μακάρων νήσων
[119, 0]	ὑπὸ Μενάνδρου ῥηθέντι τούτῳ· Ὃν	οἱ	θεοὶ φιλοῦσιν ἀποθνῄσκει νέος. Ἀλλ´
[121, 0]	δίκαι δικάζονται. Ἀμπεχόμενοι γάρ, ἔφη,	οἱ	κρινόμενοι κρίνονται· ζῶντες γὰρ κρίνονται.
[113, 0]	προκειμένης πᾶσιν ἀναγκαίας καὶ ἀπαραιτήτου	οἱ	μὲν προπορεύονται οἱ δ´ ἐπακολουθοῦσι,
[102, 0]	καὶ πειθηνίως ἕπεσθαι. Τοῦτο γὰρ	οἱ	μὴ δυνάμενοι ποιεῖν οὐδὲ τὰς
[121, 0]	πολλοὶ μαρτυρήσοντες ὡς δικαίως βεβιώκασιν.	Οἱ	οὖν δικασταὶ ὑπό τε τούτων
[111, 0]	καὶ προνοίας θεσμοῖς. Τί δ´;	Οἱ	πενθοῦντες τοὺς οὕτως ἀποθανόντας ἑαυτῶν
[117, 0]	τῶν κατ´ ἐπακολούθησιν) καὶ ὅτι	οἱ	πλεῖστοι θάνατοι πρὸ ἄλλων δυσχερῶν
[117, 0]	θρήνους συνεγείρειν. Ταῦτα δ´ ἐκίνησαν	οἱ	ποιηταί, καὶ μάλιστα τούτων ὁ
[111, 0]	πρὸ γήρως ἐκλιπόντας τὸν βίον	οἱ	ποιηταὶ παρέδοσαν ἡμῖν, ὥσπερ κἀκεῖνον
[108, 0]	τὴν τῶν χρημάτων κτῆσιν πάντες	οἱ	πόλεμοι (γίγνονται· τὰ δὲ χρήματα
[107, 0]	κατοικτίρειν τε καὶ θρηνεῖν, ὅπερ	οἱ	πολλοὶ δρῶσι δι´ ἀμαθίαν; (Ὁ
[107, 0]	ὡς ἀποδοθησόμενον ὃ ἐδανείσαντο (ἡμῶν	οἱ	προπάτορες. Ὃ δὴ καὶ εὐκόλως
[116, 0]	ἢ πεπρωμένης μοῖραν. Καλῶς δ´	οἱ	Πυθαγόρειοι παρεκελεύσαντο λέγοντες· Ὅσσα δὲ
[119, 0]	οὐδὲν χρήσιμον ματαιοπονίας. Ὅτι γὰρ	οἱ	ταῖς ἀρεταῖς διενεγκόντες ὡς θεοφιλεῖς
[109, 0]	Εἰς τὴν αὐτὴν οὖν τάξιν	οἱ	τελευτήσαντες καθίστανται (τῇ πρὸ τῆς
[116, 0]	ὀλίγον, ταῦτ´ ἀπαιτῶσιν· οὐδὲ γὰρ	οἱ	τραπεζῖται, καθάπερ εἰώθαμεν λέγειν πολλάκις,
[113, 0]	Κελτοὶ καὶ Γαλάται καὶ πάντες	οἱ	φρονήματος ἀνδρειοτέρου πεφυκότες ἔμπλεῳ, μᾶλλον
[113, 0]	οἱ βάρβαροι τῶν Ἑλλήνων καὶ	οἱ	χείρους ἄνδρες τῶν ἀμεινόνων, καὶ
[107, 0]	κείνου γὰρ ἴσον λάχον μέρος	οἵ	τ´ ἀγαθοί ὅστις τε κακός.
[110, 0]	γενεὰν οὐκέτ´ ἐποψόμεθα καὶ πάλιν·	(Οἳ	θάνον οὐ τὸ ζῆν θέμενοι
[104, 0]	οὕτω, Βροτῶν ἕνεκα πτολεμίζειν δειλῶν,	οἳ	φύλλοισιν ἐοικότες, ἄλλοτε μέν τε
[107, 0]	Τὸ τῆς τύχης γὰρ ἀφανὲς	οἷ	προβήσεται. Τοιούτου δὴ τοῦ βίου
[113, 0]	τῆς τοσαύτης τύχης, ἂν ἐθρήνει	οἷα	γοῦν πρὸς τὸν ἑαυτοῦ διελέχθη
[105, 0]	κατακείαται ἐν Διὸς οὔδει δώρων	οἷα	δίδωσι, κακῶν, ἕτερος δὲ ἐάων.
[110, 0]	καὶ τετυχηκέναι παραμυθίας. Θέασαι γὰρ	οἷα	περὶ τούτου φησὶ τῶν κωμικῶν
[106, 0]	συνήθη καὶ συμφυῆ πάλιν οὐκ	οἶδ´	ὅπως δυσαλγῆ δοκεῖ εἶναι. Τί
[108, 0]	εἰδέναι ἐστὶν ἃ οὐκ οἶδεν.	Οἶδε	μὲν γὰρ οὐδεὶς τὸν θάνατον
[117, 0]	πολλοῖσιν ἐπὶ κτεάτεσσι. Τίς γὰρ	οἶδεν,	εἰ ὁ θεὸς πατρικῶς κηδόμενος
[108, 0]	γὰρ εἰδέναι ἐστὶν ἃ οὐκ	οἶδεν.	Οἶδε μὲν γὰρ οὐδεὶς τὸν
[115, 0]	ἡμῖν, ὥστε τὸ παράπαν οὐδεὶς	οἶδεν	οὔτε τοῦ χρόνου τὴν ἀρχὴν
[109, 0]	ἡ μετὰ τὴν τελευτήν. Ἀλλ´	οἴει	σὺ διαφορὰν εἶναι μὴ γενέσθαι
[104, 0]	Τυδείδη μεγάθυμε, τίη γενεὴν ἐρεείνεις;	Οἵη	περ φύλλων γενεή, τοίη δὲ
[112, 0]	ποτὲ δυσφορῶν ἢ ἀεὶ δεῖν	οἰήσῃ	λυπεῖσθαι καὶ παρ´ ὅλον τὸν
[110, 0]	εἴποις ἄν· Εἰ μὲν γὰρ	οἰκεῖ	νερτέρας ὑπὸ χθονός ἐν τοῖσιν
[110, 0]	Ἡρακλέους λέγων Εἰ μὲν γὰρ	οἰκεῖ,	φησί, νερτέρας ὑπὸ χθονός ἐν
[117, 0]	καθαιρήσουσιν· ἐὰν δ´ ἐπὶ τῆς	οἰκείας	πατρίδος παρόντων τῶν γονέων, ὀδύρονται
[120, 0]	τελευτήσῃ, εἰς μακάρων νήσους ἀπιόντα	οἰκεῖν	ἐν πάσῃ εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς κακῶν,
[102, 0]	γυναικοπρεπές. Εὐλόγιστος δ´ ὁ τὸν	οἰκεῖον	ὅρον ἔχων καὶ δυνάμενος φέρειν
[115, 0]	γνῶναι; Μετ´ ἀγνοίας γὰρ τῶν	οἰκείων	κακῶν ἀλυπότατος ὁ βίος. Ἀνθρώποις
[110, 0]	ὡς ἐγὼ βίον. Τούτοις γὰρ	οἰκείως	ἄν τις ταῦτα συνάψειε· Ποῦ
[119, 0]	μετὰ τῶν φίλων, κατὰ τὴν	οἰκίαν	θορύβου γενομένου καὶ μεγάλης κραυγῆς,
[105, 0]	τῶν τριάκοντα τυράννων, συμπεσούσης τῆς	οἰκίας	ἐν ᾗ μετὰ πλειόνων ἐδείπνει,
[109, 0]	ἀπογενέσθαι; Εἰ μὴ καὶ τῆς	οἰκίας	καὶ τῆς ἐσθῆτος ἡμῶν μετὰ
[109, 0]	τὸν νεὼν τὸν ἐν Δελφοῖς	οἰκοδομήσαντας	αἰτεῖν παρὰ τοῦ Ἀπόλλωνος μισθόν,
[103, 0]	ἀσθενέστατον γὰρ ὂν φύσει μεγίστοις	οἰκονομεῖται	πράγμασιν, ὅταν πέσῃ δέ, πλεῖστα
[114, 0]	κύνες κταμένοιο γέροντος, τοῦτο δὴ	οἴκτιστον	πέλεται δειλοῖσι βροτοῖσιν. Ἦ ῥ´
[116, 0]	ἢ ταπεινοῦσθαι καὶ καταπίπτειν πρὸς	οἴκτους	καὶ ὀλοφυρμοὺς διὰ τὴν τῆς
[107, 0]	εὐγνωμονέστατοι γὰρ ἂν οὕτω φανείημεν.	Οἶμαι	δὲ καὶ τὴν φύσιν ὁρῶσαν
[118, 0]	παρὰ πᾶσιν (ἔπος· πολὺ δ´	οἶμαι	μᾶλλον τὸν ὑπερτιθέμενον τὰ τῆς
[120, 0]	σὺ μὲν ἡγήσῃ, ὡς ἐγὼ	οἶμαι,	μῦθον, ἐγὼ δὲ λόγον· ὡς
[106, 0]	τὴν τοῦ Σωκράτους φωνήν, τὴν	οἰομένην,	εἰ συνεισενέγκαιμεν εἰς τὸ κοινὸν
[113, 0]	ἐν τῷ βίῳ νενομισμένων ἀγαθῶν,	οἷον	γάμου παιδείας τελειότητος πολιτείας ἀρχῶν
[112, 0]	τὴν ἐπὶ τοῖς τελευτήσασι γιγνομένην,	οἷον	δάκρυα καὶ λύπας. Ὥσπερ οὖν
[104, 0]	γὰρ νόος ἐστὶν ἐπιχθονίων ἀνθρώπων,	οἷον	ἐπ´ ἦμαρ ἄγῃσι πατὴρ ἀνδρῶν
[107, 0]	τοῦ βίου τῶν ἀνθρώπων ὄντος	οἷον	οὗτοί φασι, πῶς οὐκ εὐδαιμονίζειν
[108, 0]	δ´ οὔ. Εἰ γὰρ μὴ	οἷόν	τε μετὰ τοῦ σώματος μηδὲν
[113, 0]	παντὶ θανάτῳ τὰ πένθη δεῖν	οἴονται	γίγνεσθαι, ἀλλ´ ἐπὶ τοῖς ἀώροις,
[112, 0]	σεαυτὸν ἀνέλκεις ἐκ τῆς ἀτυχίας;	Οἷς	γὰρ λόγοις τοῦ χρόνου προϊόντος
[114, 0]	ὑπὸ τοῦ χρόνου, καὶ ἐν	οἷς	ἐδυσχέραινον σφόδρα μνήμασιν ἀνοιμώζοντες καὶ
[118, 0]	δὲ καὶ μεμνῆσθαι τῶν λόγων,	οἷς	κατὰ τὸ εἰκὸς ἐχρησάμεθά ποτε
[103, 0]	τῶν ἄλλων ἀρετῶν εἰσι κανόνες,	οἷς	πρὸς ἀμφότερα χρηστέον. (Οὐκ ἔστιν
[113, 0]	πρὸς τὸν Ἀχιλλέα μάχης, ἐν	οἷς	φησιν· Ἀλλ´ εἰσέρχεο τεῖχος, ἐμὸν
[107, 0]	Εὐριπίδης δέ· Τὰ θνητὰ πράγματ´	οἶσθά	γ´ ἣν ἔχει φύσιν; (Δοκῶ
[103, 0]	ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς νόμοις ἐφ´	οἷσπερ	ἡμεῖς ἔσπασας τὸν ἀέρα (τὸν
[103, 0]	ἵνα σοι καὶ τραγικώτερον λαλῶ,	οἰστέον	ἄμεινον ταῦτα καὶ λογιστέον. Τὸ
[118, 0]	νεηνιέων ἐόντων καὶ καλῶν, ἐν	ὀκτὼ	δὲ τῇσι πάσῃσιν ἡμέρῃσι ἀποθανόντων
[111, 0]	τοῖς διατεταγμένοις ὑπὸ τῶν τὰ	ὅλα	πρυτανευόντων θεῶν καὶ τοῖς τῆς
[120, 0]	θρήνῳ περὶ ψυχῆς λέγων φησίν·	Ὀλβίᾳ	δ´ ἅπαντες αἴσᾳ λυσίπονον τελευτάν.
[106, 0]	τέκνων, τούς τ´ ἐκ μέγιστον	ὀλβίας	τυραννίδος (τὸ μηδὲν ὄντας. Ταῦτά
[120, 0]	δέ σφισιν εὐανθὴς ἅπας τέθαλεν	ὄλβος,	ὀδμὰ δ´ ἐρατὸν κατὰ χῶρον
[104, 0]	Δημήτριος εἰπόντος Εὐριπίδου Ὁ δ´	ὄλβος	οὐ βέβαιος ἀλλ´ ἐφήμερος καὶ
[120, 0]	τῆς ἀθανασίας αὐτῆς εἴρηκεν, οὐκ	(ὀλίγα	δ´ ἐν τῇ Πολιτείᾳ καὶ
[107, 0]	Ὁ γοῦν Σιμωνίδης, (Ἄνθρώπων, φησίν,	ὀλίγον	μὲν κάρτος, ἄπρακτοι δὲ μεληδόνες,
[116, 0]	ἐὰν ἃ ἔχρησαν ἡμῖν πρὸς	ὀλίγον,	ταῦτ´ ἀπαιτῶσιν· οὐδὲ γὰρ οἱ
[117, 0]	καὶ γὰρ ὁ μακρότατος βίος	ὀλίγος	ἐστὶ καὶ στιγμαῖος πρὸς τὸν
[118, 0]	ἀπράκτου καὶ κενῆς ἀπαλλαγησόμεθα βαρυπενθείας,	ὀλίγου	δὴ παντάπασι τοῦ μεταξὺ χρόνου
[109, 0]	πρὸς τὸν θάνατον, διελθόντος δ´	ὀλίγου	χρόνου τελευτῆσαι. Τὰ δὲ περὶ
[114, 0]	τούτων ἐννοήθητι τὸν θάνατον οὐκ	ὀλίγους	ἀπαλλάττειν μεγάλων καὶ χαλεπῶν κακῶν,
[114, 0]	κακὰ πόλλ´ ἐπιδόντα, υἷάς τ´	ὀλλυμένους,	ἑλκηθείσας τε θύγατρας, καὶ θαλάμους
[114, 0]	αἰνῇ δηϊοτῆτι, ἑλκομένας τε νυοὺς	ὀλοῇς	ὑπὸ χερσὶν Ἀχαιῶν. Αὐτὸν δ´
[120, 0]	ἐπὶ τῆς εὐανθεστάτης ἡλικίας προαπεφοίτησεν	ὁλόκληρος	ἠίθεος, ζηλωτὸς καὶ περίβλεπτος πᾶσι
[112, 0]	καὶ τοὺς θρήνους. Τὸ δ´	ὅλον	εἴποι τις ἂν πρὸς τὸν
[121, 0]	ὀφθαλμούς τε καὶ ὦτα καὶ	ὅλον	τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι. Ταῦτα δὴ
[112, 0]	δεῖν οἰήσῃ λυπεῖσθαι καὶ παρ´	ὅλον	τὸν βίον; Εἰ μὲν γὰρ
[116, 0]	καὶ καταπίπτειν πρὸς οἴκτους καὶ	ὀλοφυρμοὺς	διὰ τὴν τῆς ψυχῆς ἀσθένειαν
[105, 0]	πρώτου μὲν ὅτι τεθρίππῳ νενίκηκεν	Ὀλύμπια,	δευτέρου δ´ ὅτι Παρμενίων ὁ
[105, 0]	ὅτι ἄρρεν αὐτῷ παιδίον ἐκύησεν	Ὀλυμπιάς,	ἀνατείνας εἰς τὸν οὐρανὸν τὰς
[118, 0]	ἐγέννησα υἱόν. Περικλέα δὲ τὸν	Ὀλύμπιον	προσαγορευθέντα διὰ τὴν περὶ τὸν
[119, 0]	ἀλλ´ οὐ κατὰ τὴν τῶν	ὅλων	πρόνοιαν καὶ τὴν κοσμικὴν διάταξιν.
[120, 0]	ὥσπερ πατέρας, στέργων δὲ τοὺς	ὁμήλικας	καὶ συνήθεις, τιμητικὸς δὲ τῶν
[114, 0]	συγκηδευομένων αὐτοῖς, ὥστ´ ἐπιφθέγξασθαι τὸ	Ὁμηρικόν	Μυρομένοισι δὲ τοῖσι μέλας ἐπὶ
[118, 0]	καὶ ἔχοντας ἐν νῷ τὸ	Ὁμηρικὸν	τοῦτ´ ἔπος, ὅπερ ὁ Ἕκτωρ
[104, 0]	πρῶτος μέν ἐστιν ὁ θεῖος	Ὅμηρος,	εἰπών, Οὐδὲν ἀκιδνότερον γαῖα τρέφει
[107, 0]	πᾶσιν ἀνθρώποις, μαρτυρεῖ δὲ καὶ	Ὅμηρος	ἐπ´ αὐτοῦ λέγων· Νήγρετος ἥδιστος,
[120, 0]	ἃ μέλλω λέγειν. Ὥσπερ γὰρ	Ὅμηρος	λέγει, διενείμαντο τὴν ἀρχὴν ὁ
[117, 0]	καὶ μάλιστα τούτων ὁ πρῶτος	Ὅμηρος	λέγων· Ὡς δὲ πατὴρ οὗ
[108, 0]	εἰδέναι, ἐὰν ὅτι μάλιστα μηδὲν	ὁμιλῶμεν	τῷ σώματι μηδὲ κοινωνῶμεν, ὅτι
[107, 0]	καὶ Θανάτῳ διδυμάοσιν, ὄψει τὴν	ὁμοιότητα	αὐτῶν δηλῶν· τὰ γὰρ δίδυμα
[107, 0]	δηλῶν· τὰ γὰρ δίδυμα τὴν	ὁμοιότητα	μάλιστα παρεμφαίνει. Πάλιν τέ πού
[111, 0]	ἡ ἀλήθεια ἔχει, κακὸν αὐτὸ	ὁμολογοῦμεν	εἶναι, συστέλλειν καὶ ποιεῖν ὡς
[107, 0]	ἀμφὶ πόνῳ. Ὁ δ´ ἄφυκτος	ὁμῶς	ἐπικρέμαται θάνατος· κείνου γὰρ ἴσον
[103, 0]	τὸ λοιπὸν ὂν φέρε. Ἀλλ´	ὅμως	τοιούτων ὄντων τῶν πραγμάτων ἔνιοι
[109, 0]	κακόν· περὶ δὲ τὸ μὴ	ὂν	ἀλλ´ ἠρμένον ἐκ τῶν ὄντων
[109, 0]	οὐδὲ κακόν· περὶ γὰρ τὸ	ὂν	καὶ τὸ ὑφεστηκὸς καθάπερ τὸ
[115, 0]	δὴ τούτοις τὸ διὰ στόματος	ὂν	τοῖς ἀνθρώποις ὁρᾷς ὡς ἐκ
[108, 0]	τυγχάνει τῷ ἀνθρώπῳ μέγιστον πάντων	ὂν	τῶν ἀγαθῶν, δεδίασι δ´ ὡς
[103, 0]	μέσον που καὶ τὸ λοιπὸν	ὂν	φέρε. Ἀλλ´ ὅμως τοιούτων ὄντων
[103, 0]	Καὶ μάλα δικαίως· ἀσθενέστατον γὰρ	ὂν	φύσει μεγίστοις οἰκονομεῖται πράγμασιν, ὅταν
[114, 0]	δύστηνον ἔτι φρονέοντ´ ἐλέησον, δύσμορον,	ὅν	ῥα πατὴρ Κρονίδης ἐπὶ γήραος
[114, 0]	τὸν ἐπικλωσθέντα τῆς ζωῆς βίον,	ὃν	ἔδωκεν ἡμῖν ἡ φύσις οὐκ
[109, 0]	ὧν πέρι λυπῇ. Εἶναι δ´	ὃν	ἐσήμηνε νεανίσκον (ἑπόμενον αὐτῷ, ἐμφερῆ
[119, 0]	καλῶς ὑπὸ Μενάνδρου ῥηθέντι τούτῳ·	Ὃν	οἱ θεοὶ φιλοῦσιν ἀποθνῄσκει νέος.
[110, 0]	τινὰ διαφορὰν εἶναι ~πρὸς τὸν	ὃν	(οὐδέπω κατεσκευάσθη χρόνον. Εἰ δ´
[110, 0]	ᾔδησθ´ ὁτιὴ τοῦτον τὸν βίον,	ὃν	οὐκ ἐβίωσε, ζῶν διηυτύχησεν ἄν,
[111, 0]	ποιηταὶ παρέδοσαν ἡμῖν, ὥσπερ κἀκεῖνον	Ὃν	περὶ κῆρι φίλει Ζεύς τ´
[120, 0]	δή, φασί, μάλα καλοῦ λόγου,	ὃν	σὺ μὲν ἡγήσῃ, ὡς ἐγὼ
[112, 0]	χρήσασθαι λόγῳ, φάμενον ὅτι καθ´	ὃν	χρόνον ὁ Ζεὺς ἔνεμε τοῖς
[104, 0]	Τί δ´ οὔ τις; Σκιᾶς	ὄναρ	ἄνθρωπος ἐμφαντικῶς σφόδρα καὶ φιλοτέχνως
[104, 0]	σκιᾶς ἀσθενέστερον; Τὸ δὲ ταύτης	ὄναρ	οὐδ´ (ἂν ἐκφράσαι τις ἕτερος
[120, 0]	μελέων, ἀτὰρ εὑδόντεσσιν ἐν πολλοῖς	ὀνείροις	δείκνυσι τερπνῶν ἐφέρποισαν χαλεπῶν τε
[120, 0]	ὁ (Βίος γάρ, φησὶν Εὐριπίδης,	ὄνομ´	ἔχει μόνον πόνος γεγώς. Οὗτος
[111, 0]	ἐκφωνήσεις Ἀλλ´ οὐκ ἔδει νέον	ὄντα	ἀναρπαγῆναι. Τίς γὰρ ἂν εἴποι
[108, 0]	ἢ δοκεῖν σοφὸν εἶναι μὴ	ὄντα·	δοκεῖν γὰρ εἰδέναι ἐστὶν ἃ
[120, 0]	δὲ λόγον· ὡς ἀληθῆ γὰρ	ὄντα	σοι λέξω ἃ μέλλω λέγειν.
[121, 0]	τὸν παραμυθητικόν σοι λόγον, ἀναγκαιότατον	ὄντα	σοι πρός τε τὴν τῆς
[106, 0]	θανάτου μήποτε καὶ λίαν ἡμῖν	ὄντα	συνήθη καὶ συμφυῆ πάλιν οὐκ
[104, 0]	γάρ τοι σπέρματα εὐθὺς θνητὰ	ὄντα	ταύτης κοινωνεῖ τῆς αἰτίας, ἐξ
[103, 0]	οὐ μόνον ἑαυτὸν εἰδέναι θνητὸν	ὄντα	τὴν φύσιν, ~ἀλλὰ καὶ ὅτι
[121, 0]	συμβιῶν ἡμῖν ἡδέως ἑώρα κατηφεῖς	ὄντας	οὔτε σὲ οὔτε τὴν μητέρα,
[106, 0]	μέγιστον ὀλβίας τυραννίδος (τὸ μηδὲν	ὄντας.	Ταῦτά σε σκοπεῖν χρεών. Κελεύει
[111, 0]	ὅτι (ἐν οὐδενὶ κακῷ τυγχάνουσιν	ὄντες,	ἀπαλλαγήσονται τῆς λύπης, ἀρχαίῳ καὶ
[108, 0]	αὐτοῦ καθορᾶν τἀληθές. Ἀλλὰ τῷ	ὄντι	ἡμῖν δέδεικται ὅτι εἰ μέλλομέν
[110, 0]	καὶ προσδοκώμενον λυπεῖ. Τῷ γὰρ	ὄντι	πολλοὶ διὰ τὴν οὐδένειαν καὶ
[108, 0]	τὸ λεγόμενον ὡς ἀληθῶς τῷ	ὄντι	ὑπ´ αὐτοῦ οὐδὲ φρονῆσαι ἡμῖν
[117, 0]	Βραχυτάτου δὲ τοῦ τῆς ἐπιδημίας	ὄντος	ἐν τῷ βίῳ χρόνου, οὐκ
[108, 0]	προσπέσωσιν, ἐμποδίζουσιν ἡμῖν τὴν τοῦ	ὄντος	θήραν, ἐρώτων δὲ καὶ ἐπιθυμιῶν
[107, 0]	δὴ τοῦ βίου τῶν ἀνθρώπων	ὄντος	οἷον οὗτοί φασι, πῶς οὐκ
[110, 0]	σοῦ γέγονεν εὐνούστερος. (Ἀδήλου οὖν	ὄντος	πότερον συμφερόντως ἀνεπαύσατο τὸν βίον
[112, 0]	ἡσυχίαν ἔχειν, ὡς οὔτε δήλου	ὄντος	τοῦ κακοῦ καὶ τοῦ (ἀγαθοῦ,
[118, 0]	τοῦ μεταξὺ χρόνου τῆς ζωῆς	ὄντος.	Φειστέον οὖν, ὅπως εὔθυμόν τε
[108, 0]	συγγράμματος παραλείψω· μνησθήσομαι δὲ τῶν	ὄντων	ἐμφανεστάτων καὶ πᾶσι διὰ στόματος.
[109, 0]	ὂν ἀλλ´ ἠρμένον ἐκ τῶν	ὄντων	οὐδέτερον τούτων ὑπάρχει. Εἰς τὴν
[114, 0]	κεφαλῆς, οὐδ´ Ἕκτορι θυμὸν ἔπειθεν.	Ὄντων	οὖν σοι παμπόλλων παραδειγμάτων περὶ
[119, 0]	ἀσθένειαν τῆς ψυχῆς. Πλὴν πολλῶν	ὄντων	παραδειγμάτων τῶν διὰ τῆς ἱστορίας
[103, 0]	ὂν φέρε. Ἀλλ´ ὅμως τοιούτων	ὄντων	τῶν πραγμάτων ἔνιοι διὰ τὴν
[102, 0]	δὲ μωραίνοντι νουθετήματα. (Πολλῶν γὰρ	ὄντων	ψυχικῶν παθῶν, ἡ λύπη τὸ
[106, 0]	παιὰν ἰατρὸς μόλοις. Λιμὴν γὰρ	ὄντως	Ἀίδας ἀνιᾶν. Μέγα γάρ ἐστι
[113, 0]	ἐν τοῖς ἔμπροσθεν. Μεῖον γὰρ	ὄντως	(ἐδάκρυσε Τρωίλος ἢ Πρίαμος· οὐδ´
[107, 0]	τοῦ θανάτου μυστήρια προμύησις γὰρ	ὄντως	ἐστὶ τοῦ θανάτου ὁ ὕπνος.
[104, 0]	μεθισταμένοις (πρὸς τοὐναντίον. Ἀνθρώπων γὰρ	ὄντως	θνητὰ μὲν καὶ ἐφήμερα τὰ
[113, 0]	παιδείας ἐλευθερίου μεταπεποιημένοις. Θῆλυ γὰρ	ὄντως	καὶ ἀσθενὲς καὶ ἀγεννὲς τὸ
[109, 0]	ἔσται πρὸς ἡμᾶς· Ἄλγος γὰρ	ὄντως	οὐδὲν ἅπτεται νεκροῦ. Τὸ γὰρ
[114, 0]	ὠμησταὶ ἐρύωσιν, ἐπεί κέ τις	ὀξέι	χαλκῷ (τύψας ἠὲ βαλὼν ῥεθέων
[103, 0]	τὰ χθαμαλὰ πάλιν ὑψοῦται ταῖς	ὀξυρρόποις	μεθιστάμενα τῆς τύχης μεταβολαῖς. Ζητεῖν
[109, 0]	ἀδήλῳ. Τὸν οὖν Ἠλύσιον εἰσελθεῖν	ὅπερ	ἴσως κἂν ἄλλον εἰσῆλθε, μήποτ´
[118, 0]	νῷ τὸ Ὁμηρικὸν τοῦτ´ ἔπος,	ὅπερ	ὁ Ἕκτωρ πρὸς τὴν Ἀνδρομάχην
[107, 0]	ἢ κατοικτίρειν τε καὶ θρηνεῖν,	ὅπερ	οἱ πολλοὶ δρῶσι δι´ ἀμαθίαν;
[114, 0]	βαρβαρικὰ πένθη παρεκτρέπεσθαι καὶ τοῦθ´	ὅπερ	πολλοῖς ἤδη συνέβη περιμένειν, ὥστε
[112, 0]	πεπτωκότα τίθεσθαι τὰ ἑαυτοῦ πράγματα,	ὅπῃ	ὁ λόγος αἱρεῖ βέλτιστ´ ἂν
[104, 0]	γάρ ποτέ φησι κακὸν πείσεσθαι	ὀπίσσω,	ὄφρ´ ἀρετὴν παρέχωσι θεοὶ καὶ
[121, 0]	καὶ δὴ εἴρηται τῷ Προμηθεῖ,	ὅπως	ἂν παύσῃ αὐτό. Ἔπειτα γυμνοὺς
[106, 0]	καὶ συμφυῆ πάλιν οὐκ οἶδ´	ὅπως	δυσαλγῆ δοκεῖ εἶναι. Τί γὰρ
[118, 0]	τῆς ζωῆς ὄντος. Φειστέον οὖν,	ὅπως	εὔθυμόν τε καὶ ἀπαρενόχλητον τοῦτον
[107, 0]	λύπαις καὶ πρὶν ἀποθανεῖν ἐτεθνήκεσαν.	Ὅρα	δὲ καὶ τοῦ βίου τὸ
[117, 0]	δῆλον εἰ δικαίως ὀδύρεται, ἀλλ´	ὅρα	τὸ ἑξῆς· Μοῦνος τηλύγετος πολλοῖσιν
[113, 0]	μηδὲ τὸ τοῦ ἡλίου φῶς	ὁρᾶν	βουλομένους, ἐπειδὴ καὶ ὁ τετελευτηκὼς
[115, 0]	διὰ στόματος ὂν τοῖς ἀνθρώποις	ὁρᾷς	ὡς ἐκ πολλῶν ἐτῶν περιφέρεται
[109, 0]	υἱέος σου, καὶ οὕτω δὴ	ὀρέξαι	οἱ γραμματείδιον. Ανειλήσαντα οὖν αὐτὸ
[113, 0]	καὶ Τρῳάς, μηδὲ μέγα κῦδος	ὀρέξῃς	Πηλείδῃ, αὐτὸς δὲ φίλης αἰῶνος
[108, 0]	καιρός, τῶν ἑλκόντων τὴν ἀπήνην	ὀρέων	ὑστερησάντων καὶ τῆς ὥρας ἐπειγούσης,
[118, 0]	δόξαν· (πᾶς γάρ τίς μιν	ὁρέων	τὰ ἑωυτοῦ πένθεα ἐρρωμένως φέροντα,
[103, 0]	τῶν θεῶν τις ὡμολόγησέ σοι,	ὀρθῶς	ἀγανακτεῖς· ἔστι γάρ ς´ ἐψευσμένος,
[104, 0]	ἀνάγκαις ὥς φησι Πίνδαρος. Ὅθεν	ὀρθῶς	ὁ Φαληρεὺς Δημήτριος εἰπόντος Εὐριπίδου
[103, 0]	ἐστὶ περὶ τῶν πραγμάτων οὐκ	ὀρθῶς·	Τροχοῦ γὰρ περιστείχοντος ἄλλοθ´ ἡτέρα
[102, 0]	Εὐλόγιστος δ´ ὁ τὸν οἰκεῖον	ὅρον	ἔχων καὶ δυνάμενος φέρειν δεξιῶς
[106, 0]	ἐκμεμόχθηνται βροτῶν, ὅσοι τε γηράσκουσιν	ὀρφανοὶ	τέκνων, τούς τ´ ἐκ μέγιστον
[114, 0]	ἀνοίας ἐστὶν ἐσχάτης, καίτοι γ´	ὁρῶντας	ὡς καὶ οἱ βαρυλυπότατοι καὶ
[108, 0]	ἡμῶν αὐτῶν πᾶν τὸ εἰλικρινὲς	ὁρῶντες·	τοῦτο δ´ ἐστὶ τὸ ἀληθές.
[104, 0]	ἀρετὴν παρέχωσι θεοὶ καὶ γούνατ´	ὀρώρῃ·	ἀλλ´ ὅτε δὴ καὶ λυγρὰ
[116, 0]	τε τέκνων βριθομένα γλυκερὸν φάος	ὁρῶσα	τελευτήσει, οὐκ ἂν οὕτως ἐδυσχέραινεν
[107, 0]	Οἶμαι δὲ καὶ τὴν φύσιν	ὁρῶσαν	τό τ´ ἄτακτον καὶ βραχυχρόνιον
[121, 0]	Πολλοὶ οὖν ἴσως, ἦ δ´	ὅς,	πονηρὰς ψυχὰς ἔχοντες ἠμφιεσμένοι εἰσὶ
[117, 0]	παιδὸς ὀδύρεται ὀστέα καίων, νυμφίου,	ὅς	τε θανὼν δειλοὺς ἀκάχησε τοκῆας.
[102, 0]	τὰ πρὸς γονεῖς (καὶ φίλους	ὅσια	καὶ δίκαια διαφυλάξαντος. Τότε μὲν
[115, 0]	αὐτῶν καὶ τὸ βλασφημεῖν οὐχ	ὅσιον	ὡς κατὰ βελτιόνων ἡγούμεθα καὶ
[120, 0]	δικαίως διελθόντα τὸν βίον καὶ	ὁσίως,	ἐπειδὰν τελευτήσῃ, εἰς μακάρων νήσους
[106, 0]	ὅσοι τε δεσμοῖς ἐκμεμόχθηνται βροτῶν,	ὅσοι	τε γηράσκουσιν ὀρφανοὶ τέκνων, τούς
[106, 0]	γένοι´ ἄν, εἰ λογίζεσθαι θέλοις	ὅσοι	τε δεσμοῖς ἐκμεμόχθηνται βροτῶν, ὅσοι
[113, 0]	Σύροι καὶ Λυδοὶ καὶ πάντες	ὅσοι	τούτοις παραπλήσιοι. (Τούτων γὰρ τοὺς
[110, 0]	νοσηλείας ὑπομενόντων φησί· Μισῶ δ´	ὅσοι	χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι καὶ
[116, 0]	μὲν οὐ μέγα, ἔργον δ´	ὅσον	Ζεὺς μόνος ἐπίσταται θεῶν, ὁ
[106, 0]	οὐ δικαίως θάνατον ἔχθουσιν βροτοί,	ὅσπερ	μέγιστον ῥῦμα τῶν πολλῶν κακῶν.
[116, 0]	δ´ οἱ Πυθαγόρειοι παρεκελεύσαντο λέγοντες·	Ὅσσα	δὲ δαιμονίῃσι τύχαις βροτοὶ ἄλγε´
[117, 0]	γε πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ	ὄσσε	καθαιρήσουσιν· ἐὰν δ´ ἐπὶ τῆς
[117, 0]	δὲ πατὴρ οὗ παιδὸς ὀδύρεται	ὀστέα	καίων, νυμφίου, ὅς τε θανὼν
[116, 0]	τεθυμῶσθαι θεοῖς, καὶ ὁ Εὐριπίδης·	Ὅστις	δ´ ἀνάγκῃ συγκεχώρηκεν βροτῶν σοφὸς
[109, 0]	τῆς ἡλικίας ἐγγύς. Ἐρέσθαι οὖν	ὅστις	εἴη. Καὶ τὸν φάναι Δαίμων
[107, 0]	κατθανεῖν ὀφείλεται, κοὐκ ἔστιν αὐτῶν	ὅστις	ἐξεπίσταται τὴν αὔριον μέλλουσαν εἰ
[117, 0]	ἐν ἄλλοις· ~Τὰ προσπεσόντα δ´	ὅστις	εὖ φέρει βροτῶν, (ἄριστος εἶναι
[110, 0]	γὰρ οὕτως· Ἔφυ μὲν οὐδεὶς	ὅστις	οὐ πονεῖ βροτῶν. Θάπτει τε
[103, 0]	ἀμφότερα χρηστέον. (Οὐκ ἔστιν γὰρ	ὅστις	πάντ´ ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ καὶ νὴ
[107, 0]	λάχον μέρος οἵ τ´ ἀγαθοί	ὅστις	τε κακός. Πίνδαρος δέ· Ἓν
[110, 0]	οὕτω βαρέως ὡς ἀπολωλεκότας πάνθ´	ὅσων	ᾠήθημεν τεύξεσθαι παρ´ αὐτοῦ. Οὐ
[103, 0]	σύ, τρόφιμε, τῶν πάντων μόνος,	ὅτ´	ἔτικτεν ἡ μήτηρ ς´, ἐφ´
[116, 0]	τῶν θεῶν δ´ ἔχοντες ἐπιμελούμεθα.	Ὅταν	δὲ χρῄζως´, αὔτ´ ἀφαιροῦνται πάλιν.
[107, 0]	καὶ εὐκόλως καταβλητέον καὶ ἀστενάκτως,	ὅταν	ὁ δανείσας ἀπαιτῇ· εὐγνωμονέστατοι γὰρ
[103, 0]	ὂν φύσει μεγίστοις οἰκονομεῖται πράγμασιν,	ὅταν	πέσῃ δέ, πλεῖστα συντρίβει καλά.
[102, 0]	γὰρ νοσούσης εἰσὶν ἰατροὶ λόγοι,	ὅταν	τις ἐν καιρῷ γε μαλθάσσῃ
[104, 0]	θεοὶ καὶ γούνατ´ ὀρώρῃ· ἀλλ´	ὅτε	δὴ καὶ λυγρὰ θεοὶ μάκαρες
[114, 0]	ῥεθέων ἐκ θυμὸν ἕληται. Ἀλλ´	ὅτε	δὴ πολιόν τε κάρη πολιόν
[118, 0]	ποιητής φησι· (Γεινομένῳ ἐπένησε λίνῳ,	ὅτε	μιν τέκε μήτηρ. Ταῦτα πρὸ
[105, 0]	αὐτοῦ τὴν ὑπερηφανίαν συνεβούλευε μεμνῆσθαι	ὅτι	ἄνθρωπός ἐστι. Φίλιππος δ´ ὁ
[105, 0]	μάχῃ (Δαρδανεῖς ἐνίκησε, τρίτου δ´	ὅτι	ἄρρεν αὐτῷ παιδίον ἐκύησεν Ὀλυμπιάς,
[117, 0]	(πεπαιδευμένων δ´ ἐστὶν ἀνθρώπων προσειληφέναι	ὅτι	βραχὺν χρόνον προειλήφασιν ἡμᾶς οἱ
[119, 0]	τούτῳ πρὸς οὐδὲν χρήσιμον ματαιοπονίας.	Ὅτι	γὰρ οἱ ταῖς ἀρεταῖς διενεγκόντες
[116, 0]	ἄνθρωπος ζῷόν ἐστι θνητόν, οὐδ´	ὅτι	γέγονεν εἰς (τὸ ἀποθανεῖν. Εἰ
[119, 0]	τρόπον ἐτελεύτησε. Τῶν δὲ ἀπαγγειλάντων	ὅτι	γενναίως ἀριστεύων καὶ πολλοὺς τῶν
[113, 0]	ἀμφιεσαμένους ἐσθῆτα πενθεῖν, ~ἐμφαίνειν βουληθέντα	ὅτι	(γυναικῶδες τὸ πάθος καὶ οὐχ
[119, 0]	αὐτοῦ κατηγορῆσαι ταῦτα διεξῆλθεν, ἀγνοῶν	ὅτι	διὰ τούτων αὐτὸν ἐπαινεῖ τὸ
[108, 0]	πάντα. Τὸ δ´ ἔσχατον πάντων,	ὅτι	ἐάν τις ἡμῖν καὶ σχολὴ
[108, 0]	Ἀλλὰ τῷ ὄντι ἡμῖν δέδεικται	ὅτι	εἰ μέλλομέν ποτε καθαρῶς τι
[106, 0]	τοιαύτην τινὰ ποιεῖ πίστιν αὐτῷ,	ὅτι	ἔλαττον ἢ ἡλίκον ᾤετο τὸ
[111, 0]	τῶν τεθνεώτων ἕνεκα πενθοῦσιν, ἐπιστήσαντες	ὅτι	(ἐν οὐδενὶ κακῷ τυγχάνουσιν ὄντες,
[107, 0]	τι κακόν. Ἀλλὰ μήν γ´	ὅτι	ἥδιστός ἐστιν ὁ βαθύτατος τί
[119, 0]	καὶ πρὸς τοὺς ἀγγέλους εἰπεῖν	ὅτι	Θεοῖς ηὐξάμην οὐκ ἀθάνατον οὐδὲ
[118, 0]	(πρὸς τοὺς παρόντας εἰπεῖν δειν	ὅτι	θνητὸν ἐγέννησα υἱόν. Περικλέα δὲ
[104, 0]	ὄντα τὴν φύσιν, ~ἀλλὰ καὶ	ὅτι	θνητῷ σύγκληρός ἐστι βίῳ καὶ
[112, 0]	υἱὸν τοιούτῳ χρήσασθαι λόγῳ, φάμενον	ὅτι	καθ´ ὃν χρόνον ὁ Ζεὺς
[102, 0]	τῷ βίῳ συμβαινόντων, καὶ προειληφὼς	ὅτι	καθάπερ ἐν δημοκρατίᾳ κλῆρός ἐστι
[116, 0]	ὑπεραγανακτῶν πῶς οὐ καταφανῶς ἐπιλέλησται	ὅτι	καὶ αὐτὸς ἄνθρωπός ἐστι καὶ
[116, 0]	πρόχειρον εἶχε τὴν ὑπόληψιν ταύτην	ὅτι	καὶ ἡ Θαλέθοντι βίῳ βλάσταις
[113, 0]	καὶ θρήνους ἐτραπόμεθα. Δῆλον οὖν	ὅτι	καὶ ὁ λεγόμενος ἄωρος θάνατος
[104, 0]	χάριν ἐτραπόμεθα δεῦρο; Ἵν´ εἰδείημεν	ὅτι	καινὸν ἀτυχεῖν οὐδὲν ἀνθρώπῳ ἀλλὰ
[104, 0]	ἡ δ´ ἀπολήγει. (Ταύτῃ δ´	ὅτι	καλῶς ἐχρήσατο τῇ εἰκόνι τοῦ
[117, 0]	λέγοντες Ἀνηρπάσθη. Ἐὰν μακρῶς, μέμφονται	ὅτι	καταφθινήσας καὶ τιμωρηθεὶς ἀπέθανε. Πᾶσα
[108, 0]	ἐγγυτάτω ἐσόμεθα τοῦ εἰδέναι, ἐὰν	ὅτι	μάλιστα μηδὲν ὁμιλῶμεν τῷ σώματι
[108, 0]	δεδίασι δ´ ὡς εὖ εἰδότες	ὅτι	μέγιστον τῶν κακῶν ἐστιν. Οὐκ
[108, 0]	ὁμιλῶμεν τῷ σώματι μηδὲ κοινωνῶμεν,	ὅτι	μὴ πᾶσα ἀνάγκη, μηδὲ ἀναπιμπλώμεθα
[104, 0]	οὐ βέβαιος ἀλλ´ ἐφήμερος καὶ	ὅτι	Μίκρ´ ἄττα τὰ σφάλλοντα, καὶ
[110, 0]	παραμυθεῖσθαι τὴν Ἀρχεμόρου μητέρα δυσχεραίνουσαν	ὅτι	νήπιος ὢν ὁ παῖς καὶ
[116, 0]	ἐστι φρένας ἔχοντος ἀνθρώπου ἀγνοεῖν	ὅτι	ὁ ἄνθρωπος ζῷόν ἐστι θνητόν,
[113, 0]	τοῦ δέοντος τῆς ἐλπίδος) ἀγνοοῦντες	ὅτι	ὁ ἄωρος θάνατος ὡς πρὸς
[121, 0]	λόγων τοιόνδε τι λογίζομαι συμβαίνειν,	ὅτι	ὁ θάνατος τυγχάνει ὤν, ὡς
[106, 0]	ποιῶν λύπην. Ὥστε καταφανὲς εἶναι	ὅτι	ὁ παραμυθούμενος τὸν λελυπημένον καὶ
[119, 0]	τῶν ἀπὸ τοῦ πολέμου πυθόμενον	~ὅτι	ὁ υἱὸς αὐτοῦ Γρύλλος ἀγωνιζόμενος
[119, 0]	αἰτίαν καὶ τὸ συμβεβηκὸς ἀκούσαντα	ὅτι	ὁ υἱὸς αὐτοῦ καταπεσὼν ἀπὸ
[117, 0]	οὔτε τῶν κατ´ ἐπακολούθησιν) καὶ	ὅτι	οἱ πλεῖστοι θάνατοι πρὸ ἄλλων
[116, 0]	τοῖς τέρμασιν. ~(Ἐπιλελησμένοις οὖν ἐοίκαμεν	ὅτι	οὐ μόνον, ὥς φησιν Εὐριπίδης,
[109, 0]	ἐστιν ἀνθρώποις ἀποκρίνασθαι τὴν πρόμαντιν	ὅτι	οὐδ´ αὐτὸς ἀγνοεῖ, εἴ γε
[105, 0]	τεθρίππῳ νενίκηκεν Ὀλύμπια, δευτέρου δ´	ὅτι	Παρμενίων ὁ στρατηγὸς μάχῃ (Δαρδανεῖς
[115, 0]	τὸ πένθος. Ἀλλ´ εἰ λογίζοινθ´	ὅτι	παύσεταί τινος γενομένου, προσαναλογίσαιντ´ ἂν
[115, 0]	μαθεῖν οὐ δυνάμεθα οὐδ´ ἐπιλογίσασθαι	ὅτι	Πλείη μὲν γαῖα κακῶν πλείη
[117, 0]	πρὸς τὸν ἄπειρον αἰῶνα) (καὶ	ὅτι	πολλοὶ τῶν ἐπὶ πλέον πενθησάντων
[103, 0]	τύχης ἄστατον καὶ ἀβέβαιον, οὐδ´	ὅτι	ῥᾳδίως τὰ ὑψηλὰ γίγνεται ταπεινὰ
[116, 0]	(εἰκότως ἄν τις εἴποι Ἐπελάθου	ὅτι	ταῦτ´ ἔλαβες ἐπὶ τῷ ἀποδοῦναι;
[112, 0]	βοᾶν, ἀλλ´ ἐθίζειν τὴν ψυχὴν	ὅτι	τάχιστα γίγνεσθαι περὶ τὸ ἰᾶσθαί
[105, 0]	ὑφ´ ἕνα καιρόν, πρώτου μὲν	ὅτι	τεθρίππῳ νενίκηκεν Ὀλύμπια, δευτέρου δ´
[117, 0]	τοὺς θανάτους ἐλαφρῶς ἑκτέον, εἰδότας	ὅτι	τὴν μοῖραν οὐκ ἔστιν ἐκφυγεῖν
[111, 0]	κατοιχομένων; Εἰ μὲν οὖν ἑαυτῶν,	ὅτι	τῆς ἀπὸ τῶν τεθνεώτων ἡδονῆς
[105, 0]	τι τούτοις ἀντίθες ἐλάττωμα, εἰδὼς	ὅτι	τοῖς μεγάλοις εὐτυχήμασι φθονεῖν πέφυκεν
[117, 0]	ἄλλων δυσχερῶν μειζόνων γίγνονται, καὶ	ὅτι	τοῖς μὲν οὐδὲ γενέσθαι συνέφερε,
[120, 0]	περὶ τοῦ μακαρίτου υἱέος σου,	ὅτι	τούτοις συγκαταριθμηθεὶς συνέσται. Λέγεται δ´
[115, 0]	οὖν τοὺς ἀποθνῄσκοντας νέους θρηνεῖν	ὅτι	τῶν ἐν τῷ μακρῷ βίῳ
[121, 0]	ἰόντες ἔλεγον πρὸς τὸν Δία	ὅτι	φοιτῷέν σφισιν ἄνθρωποι ἑκατέρωσε ἀνάξιοι.
[110, 0]	θανάτῳ· Εἶτ´ εἰ μὲν ᾔδησθ´	ὁτιὴ	τοῦτον τὸν βίον, ὃν οὐκ
[109, 0]	πολλῇ καὶ χρήμασιν. Ἀποροῦντα δ´	ὅτῳ	τρόπῳ βάσανον λάβοι τούτων, ἀφικέσθαι
[118, 0]	ποιεῖσθαι. Καίτοι γε τὸν ἐν	ὁτῳοῦν	Ἀμβολιεργὸν ἄταις, φησί, παλαίειν, τὸ
[104, 0]	εἰπόντος Εὐριπίδου Ὁ δ´ ὄλβος	οὐ	βέβαιος ἀλλ´ ἐφήμερος καὶ ὅτι
[102, 0]	λύπης, καὶ οὐκ ἐφ´ ἡμῖν.	Οὐ	γὰρ ἔγωγε συμφέρομαι τοῖς ὑμνοῦσι
[111, 0]	φίλαυτος ἡ τῆς λύπης πρόφασις·	οὐ	γὰρ ἐκείνους ποθοῦντες ἀλλὰ τὰς
[116, 0]	καὶ τὰ τέκνα θνητὰ ἐγέννησεν;	Οὐ	γάρ ἐστι φρένας ἔχοντος ἀνθρώπου
[112, 0]	σεαυτὸν ἔκλυσαι τῶν κακῶν. Ἀλλ´	οὐ	γὰρ ἤλπιζον, φησί, ταῦτα (πείσεσθαι,
[111, 0]	καὶ πράττεται (καὶ πραχθήσεται πολλάκις.	Οὐ	γὰρ νομοθετήσοντες πάρεσμεν εἰς τὸν
[118, 0]	μοί τι λίην ἀκαχίζεο θυμῷ·	οὐ	γάρ τίς μ´ ὑπὲρ αἶσαν
[105, 0]	θυμῷ κατακεῖσθαι ἐάσομεν ἀχνύμενοί περ·	οὐ	γάρ τις πρῆξις πέλεται κρυεροῖο
[116, 0]	δὲ χρῄζως´, αὔτ´ ἀφαιροῦνται πάλιν.	Οὐ	δεῖ οὖν δυσφορεῖν, ἐὰν ἃ
[112, 0]	λόγος αἱρεῖ βέλτιστ´ ἂν ἔχειν.	Οὐ	δεῖν οὖν προσπταίσαντας καθάπερ παῖδας
[106, 0]	εἶναι κακόν, λέγων ὧδε· Ὡς	οὐ	δικαίως θάνατον ἔχθουσιν βροτοί, ὅσπερ
[115, 0]	τοῦτο διὰ τοῦ λόγου μαθεῖν	οὐ	δυνάμεθα οὐδ´ ἐπιλογίσασθαι ὅτι Πλείη
[119, 0]	μιμεῖσθαι δ´ ἐπὶ τῶν ἔργων	οὐ	δύνανται διὰ τὴν ἐκ τῆς
[107, 0]	βροτοῖς ἀθάνατοι. Τὰ μὲν ὦν	οὐ	δύνανται νήπιοι κόσμῳ φέρειν. Σοφοκλῆς
[108, 0]	καθαρῷ γὰρ καθαροῦ ἐφάπτεσθαι μὴ	οὐ	θεμιτὸν ᾖ. Ὥστ´ εἰ καὶ
[118, 0]	τινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν,	οὐ	κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ἐπὴν
[121, 0]	τελευτᾶν. Ἔπειτα αἱ δίκαι πως	οὐ	καλῶς ἐκρίνοντο. Ὅ τ´ οὖν
[119, 0]	δηλονότι καὶ τὴν ἀνθρωπίνην, ἀλλ´	οὐ	κατὰ τὴν τῶν ὅλων πρόνοιαν
[116, 0]	ἢ τέκνων ἀποθανόντων ὑπεραγανακτῶν πῶς	οὐ	καταφανῶς ἐπιλέλησται ὅτι καὶ αὐτὸς
[116, 0]	Γνῶθι σαυτὸν τοῦτ´ ἔπος μὲν	οὐ	μέγα, ἔργον δ´ ὅσον Ζεὺς
[104, 0]	Οὐδὲν ἀκιδνότερον γαῖα τρέφει ἀνθρώποιο.	Οὐ	μὲν γάρ ποτέ φησι κακὸν
[114, 0]	πράττειν ὁ μὲν Κράντωρ φησὶν	οὐ	μικρὸν εἶναι κούφισμα πρὸς τὰς
[103, 0]	βίου τὰς μεταβολάς. Χρὴ γὰρ	οὐ	μόνον ἑαυτὸν εἰδέναι θνητὸν ὄντα
[116, 0]	τέρμασιν. ~(Ἐπιλελησμένοις οὖν ἐοίκαμεν ὅτι	οὐ	μόνον, ὥς φησιν Εὐριπίδης, Τὰ
[115, 0]	σοφοῖς ἀνδράσιν, ὥς φησι Κράντωρ,	οὐ	νῦν ἀλλὰ πάλαι κέκλαυσται τἀνθρώπινα,
[111, 0]	καὶ ζῴων ἀφ´ ὧν ἐν	οὐ	πολλῷ χρόνῳ πολλὴν πρὸς τὸν
[109, 0]	δὲ καὶ πειραθῆναι βούλεται, μετ´	οὐ	πολὺ ἔσεσθαι αὐτῷ πρόδηλον. Καὶ
[117, 0]	τῶν ἐπὶ πλέον πενθησάντων μετ´	οὐ	πολὺ τοῖς ὑπ´ αὐτῶν κατοδυρθεῖσιν
[105, 0]	με καιρὸν ἄρα φυλάττεις; Μετ´	οὐ	πολὺν δὲ χρόνον καταστρεβλωθεὶς ὑπὸ
[110, 0]	οὕτως· Ἔφυ μὲν οὐδεὶς ὅστις	οὐ	πονεῖ βροτῶν. Θάπτει τε τέκνα
[112, 0]	οὖν αὐτὸ ἀτιμάσῃς, ὦ γύναι,	οὐ	προσελεύσεταί σοι· ἐὰν δὲ τιμᾶται
[105, 0]	δάκρυα, δόντες χρυσίον. Νῦν δ´	οὐ	προσέχει τὰ πράγματ´ οὐδ´ ἀποβλέπει
[111, 0]	οὐδόν. Τὴν γὰρ εὐκαιρίαν μᾶλλον,	οὐ	τὴν εὐγηρίαν πανταχοῦ (θεωροῦμεν πρωτεύουσαν.
[110, 0]	ἐποψόμεθα καὶ πάλιν· (Οἳ θάνον	οὐ	τὸ ζῆν θέμενοι καλὸν οὐδὲ
[111, 0]	γὰρ τοῦ βίου τὸ καλόν,	οὐ	τὸ τοῦ χρόνου μῆκος. Ματαίους
[106, 0]	Καὶ Ἅιδην δ´ ἔχων βοηθὸν	οὐ	τρέμω σκιάς. Τί γὰρ τὸ
[110, 0]	ὅσων ᾠήθημεν τεύξεσθαι παρ´ αὐτοῦ.	Οὐ	φαύλως γὰρ ἂν δόξειεν ὁ
[115, 0]	κεφάλαιον· ἀλλ´ οὐκ ἀναγκαῖον μακρηγορεῖν.	(Οὐ	χρὴ οὖν τοὺς ἀποθνῄσκοντας νέους
[114, 0]	εὖ φρονοῦντας ἐπὶ τοῖς ἀποθνῄσκουσιν	οὐ	χρὴ πέρα τοῦ φυσικοῦ καὶ
[108, 0]	ὁ λόγος σημαίνει, ζῶσι δ´	οὔ.	Εἰ γὰρ μὴ οἷόν τε
[108, 0]	χωρὶς τοῦ σώματος, πρότερον δ´	οὔ.	Καὶ ἐν ᾧ ἂν ζῶμεν,
[107, 0]	ἣν ἔχει φύσιν; (Δοκῶ μὲν	οὔ·	πόθεν γάρ; Ἀλλ´ ἄκουέ μου.
[118, 0]	ἀνὴρ Ἄιδι προϊάψει, μοῖραν δ´	οὔ	τινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν,
[104, 0]	Τί δέ τις; Τί δ´	οὔ	τις; Σκιᾶς ὄναρ ἄνθρωπος ἐμφαντικῶς
[110, 0]	καὶ μειζόνων ἀπολυθεὶς κακῶν ἢ	οὔ,	χρὴ μὴ φέρειν οὕτω βαρέως
[108, 0]	τότε, ὡς ἔοικεν, ἡμῖν ἔσται	οὗ	ἐπιθυμοῦμεν καὶ οὗ φαμεν ἐρᾶν
[103, 0]	κεφάλαιον τῶν λόγων, ἄνθρωπος εἶ,	οὗ	μεταβολὴν θᾶττον πρὸς ὕψος καὶ
[117, 0]	Ὅμηρος λέγων· Ὡς δὲ πατὴρ	οὗ	παιδὸς ὀδύρεται ὀστέα καίων, νυμφίου,
[117, 0]	τί μοι εἶπας πυκινὸν ἔπος,	οὗ	τέ κεν αἰεί (μεμνῄμην. Ἐὰν
[108, 0]	ἡμῖν ἔσται οὗ ἐπιθυμοῦμεν καὶ	οὗ	φαμεν ἐρᾶν (ἔστι δὲ φρόνησις)
[115, 0]	κῆρες εἰλεῦνται, κενεὴ δ´ εἴσδυσις	(οὐδ´	αἰθέρι; Πολλοῖς γὰρ καὶ σοφοῖς
[104, 0]	ἀσθενέστερον; Τὸ δὲ ταύτης ὄναρ	οὐδ´	(ἂν ἐκφράσαι τις ἕτερος δυνηθείη
[112, 0]	δ´ ἀγεννέστεροι καὶ ἀνασκήτως διακείμενοι	οὐδ´	ἀναστροφὴν ἐνίοτε λαμβάνουσι πρὸς τὸ
[110, 0]	παῖδες οὐκ ἐμοὶ μόνῃ βροτῶν,	οὐδ´	ἀνδρὸς ἐστερήμεθ´, ἀλλὰ μυρίαι τὸν
[105, 0]	δ´ οὐ προσέχει τὰ πράγματ´	οὐδ´	ἀποβλέπει εἰς ταῦτα, δέσποτ´, ἀλλὰ
[117, 0]	ὢν ἀποθάνῃ, στένουσιν ἐπιλέγοντες· Δύσμορος,	οὐδ´	ἄρα τῷ γε πατὴρ καὶ
[109, 0]	ἀνθρώποις ἀποκρίνασθαι τὴν πρόμαντιν ὅτι	οὐδ´	αὐτὸς ἀγνοεῖ, εἴ γε τὰ
[108, 0]	μὲν γὰρ οὐδεὶς τὸν θάνατον	οὐδ´	εἰ τυγχάνει τῷ ἀνθρώπῳ μέγιστον
[114, 0]	ἕλκετο χερσί, τίλλων ἐκ κεφαλῆς,	οὐδ´	Ἕκτορι θυμὸν ἔπειθεν. Ὄντων οὖν
[117, 0]	οὐκ ἐν ταῖς αὐχμηραῖς λύπαις	οὐδ´	ἐν τῷ κακοδαιμονεστάτῳ πένθει διαφθείρειν
[110, 0]	τούτων οὐδὲν ἔστι, δῆλον ὡς	οὐδ´	ἐπὶ τοῦ θανάτου πρὸς τὴν
[115, 0]	τοῦ λόγου μαθεῖν οὐ δυνάμεθα	οὐδ´	ἐπιλογίσασθαι ὅτι Πλείη μὲν γαῖα
[104, 0]	καὶ ἔτ´ ἀπ´ ἀρχῆς ἠκολούθηκεν	οὐδ´	ἐφ´ ἑνὶ ὑγιεῖ, φυομένοις τε
[111, 0]	αἰγίοχος καὶ Ἀπόλλων παντοίην φιλότητ´,	οὐδ´	ἵκετο γήραος οὐδόν. Τὴν γὰρ
[108, 0]	Οὐκ ἀπᾴδειν δ´ ἔοικε τούτων	οὐδ´	ὁ εἰπών· Μηδεὶς φοβείσθω θάνατον
[107, 0]	Οὐκ ἀμούσως δ´ ἔδοξεν ἀποφήνασθαι	οὐδ´	ὁ εἰπὼν Τὸν ὕπνον τὰ
[116, 0]	ὁ ἄνθρωπος ζῷόν ἐστι θνητόν,	οὐδ´	ὅτι γέγονεν εἰς (τὸ ἀποθανεῖν.
[103, 0]	τῆς τύχης ἄστατον καὶ ἀβέβαιον,	οὐδ´	ὅτι ῥᾳδίως τὰ ὑψηλὰ γίγνεται
[113, 0]	ὄντως (ἐδάκρυσε Τρωίλος ἢ Πρίαμος·	οὐδ´	οὗτος, εἰ προετελεύτησεν ἔτ´ ἀκμαζούσης
[109, 0]	ἦν τοῦτο τῆς Σωκρατικῆς εἰκασίας)	οὐδ´	οὕτω κακόν ἐστιν· ἀναισθησία γάρ
[107, 0]	μὴν ἀποδημίᾳ προσέοικεν ὁ θάνατος,	οὐδ´	οὕτως ἐστὶ κακόν· μήποτε δὲ
[104, 0]	ἅπερ Οὐκ ἔστι φυγεῖν βροτὸν	οὐδ´	ὑπαλύξαι τὸ παράπαν ἀλλά Ταρτάρου
[108, 0]	καθαρῶς γνῶναι, δυοῖν θάτερον, ἢ	οὐδαμοῦ	ἔστι κτήσασθαι τὸ εἰδέναι ἢ
[111, 0]	βίος ἄριστος ἀλλ´ ὁ σπουδαιότατος.	Οὐδὲ	γὰρ ὁ πλεῖστα κιθαρῳδήσας (ἢ
[102, 0]	καὶ συμπαθεῖν δ´ ἦν ἀναγκαῖον·	οὐδὲ	γὰρ οἱ βέλτιστοι τῶν ἰατρῶν
[116, 0]	ἡμῖν πρὸς ὀλίγον, ταῦτ´ ἀπαιτῶσιν·	οὐδὲ	γὰρ οἱ τραπεζῖται, καθάπερ εἰώθαμεν
[117, 0]	γίγνονται, καὶ ὅτι τοῖς μὲν	οὐδὲ	γενέσθαι συνέφερε, τοῖς δ´ ἅμα
[109, 0]	ἦν γὰρ ζώειν καλὸν αὐτῷ	οὐδὲ	γονεῦσι. Τοιαῦτα δή σοι καὶ
[114, 0]	οὐδὲ πένθους ἀλλὰ μνήμης εὐκλεοῦς,	οὐδὲ	δακρύων ἐπωδύνων ἀλλὰ θυσιῶν ἀπαρχῶν,
[115, 0]	ποιήσαντος· τὸ μὲν γὰρ γεγενημένον	οὐδὲ	θεῷ δυνατόν ἐστι ποιῆσαι ἀγένητον.
[105, 0]	ἔνδον ἔμεινε πίθου ὑπὸ χείλεσιν,	οὐδὲ	θύραζε ἐξέπτη· πρόσθεν γὰρ ἐπέλλαβε
[109, 0]	οὔτ´ ἀγαθὸν ἡμῖν ἔπεστιν οὕτως	οὐδὲ	κακόν· περὶ γὰρ τὸ ὂν
[118, 0]	πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν, οὐ κακὸν	οὐδὲ	μὲν ἐσθλόν, ἐπὴν τὰ πρῶτα
[109, 0]	οὔτ´ ἀγαθὸν οὔτε κακόν, οὕτως	οὐδὲ	μετὰ τὴν τελευτήν. Καὶ καθάπερ
[115, 0]	ἔστι γενέσθαι τὸ πάντων ἄριστον	οὐδὲ	μετασχεῖν τῆς τοῦ βελτίστου φύσεως
[121, 0]	σὲ οὔτε τὴν μητέρα, οὕτως	οὐδὲ	νῦν μετὰ θεῶν ὢν καὶ
[114, 0]	θρήνων ἀλλ´ ὕμνων καὶ παιάνων,	οὐδὲ	πένθους ἀλλὰ μνήμης εὐκλεοῦς, οὐδὲ
[107, 0]	μηδέν ἐστι κακόν, δῆλον ὡς	οὐδὲ	περὶ τοὺς τετελευτηκότας εἴη ἄν
[119, 0]	ὅτι Θεοῖς ηὐξάμην οὐκ ἀθάνατον	οὐδὲ	πολυχρόνιον γενέσθαι μοι τὸν υἱόν
[112, 0]	γὰρ ἤλπιζον, φησί, ταῦτα (πείσεσθαι,	οὐδὲ	προσεδόκων. Ἀλλ´ ἐχρῆν σε προσδοκᾶν
[121, 0]	φύσιν διαγωγὴν ἐλθεῖν. Ὡς γὰρ	οὐδὲ	συμβιῶν ἡμῖν ἡδέως ἑώρα κατηφεῖς
[109, 0]	οὐδὲν ἦν πρὸς ἡμᾶς, οὕτως	οὐδὲ	τὰ μεθ´ ἡμᾶς οὐδὲν ἔσται
[102, 0]	γὰρ οἱ μὴ δυνάμενοι ποιεῖν	οὐδὲ	τὰς εὐπραγίας (ἂν ἐμφρόνως φέρειν
[117, 0]	προσειπὼν περὶ μηδενός, κλαίοντες λέγουσιν·	Οὐδέ	τί μοι εἶπας πυκινὸν ἔπος,
[104, 0]	ἔδοντες, ἄλλοτε δὲ φθινύθουσιν ἀκήριοι,	οὐδέ	τις ἀλκή. ~(Σιμωνίδης δ´ ὁ
[110, 0]	οὐ τὸ ζῆν θέμενοι καλὸν	οὐδὲ	τὸ θνῄσκειν, ἀλλὰ τὸ ταῦτα
[116, 0]	ἐστιν ὡρισμένος τῆς ἀποδόσεως, ὥσπερ	οὐδὲ	τοῖς τραπεζίταις τῆς τῶν θεμάτων,
[108, 0]	ἀληθῶς τῷ ὄντι ὑπ´ αὐτοῦ	οὐδὲ	φρονῆσαι ἡμῖν ἐγγίγνεται οὐδέποτ´ οὐδέν.
[105, 0]	τε πίθοι κατακείαται ἐν Διὸς	οὔδει	δώρων οἷα δίδωσι, κακῶν, ἕτερος
[114, 0]	διὰ τῆς ἀγαθῆς μνήμης τιμή.	Οὐδεὶς	γὰρ ἀγαθὸς ἄξιος θρήνων ἀλλ´
[116, 0]	ἐξ ἀνάγκης, καὶ τούτου χρόνος	οὐδείς	ἐστιν ὡρισμένος τῆς ἀποδόσεως, ὥσπερ
[115, 0]	παρ´ ἡμῖν, ὥστε τὸ παράπαν	οὐδεὶς	οἶδεν οὔτε τοῦ χρόνου τὴν
[110, 0]	Φησὶ γὰρ οὕτως· Ἔφυ μὲν	οὐδεὶς	ὅστις οὐ πονεῖ βροτῶν. Θάπτει
[108, 0]	οὐκ οἶδεν. Οἶδε μὲν γὰρ	οὐδεὶς	τὸν θάνατον οὐδ´ εἰ τυγχάνει
[104, 0]	ἐστιν ὁ θεῖος Ὅμηρος, εἰπών,	Οὐδὲν	ἀκιδνότερον γαῖα τρέφει ἀνθρώποιο. Οὐ
[117, 0]	εἴποι· Θεὸς δέ σοι πῆμ´	οὐδὲν	ἀλλ´ αὐτὸς σὺ σοί, καὶ
[108, 0]	δεδιέναι, ὦ ἄνδρες, τὸν θάνατον	οὐδὲν	ἄλλο ἐστὶν ἢ δοκεῖν σοφὸν
[121, 0]	τυγχάνει ὤν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,	οὐδὲν	ἄλλο ἢ δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσις,
[108, 0]	πολέμους καὶ στάσεις καὶ μάχας	οὐδὲν	ἄλλο παρέχει ἢ τὸ σῶμα
[110, 0]	χθονός ἐν τοῖσιν οὐκέτ´ οὖσιν,	οὐδὲν	ἂν πάθοι. Γενναῖον δὲ καὶ
[110, 0]	χθονός ἐν τοῖσιν οὐκέτ´ οὖσιν,	οὐδὲν	ἂν σθένοι. Τοῦτο μεταποιήσας εἴποις
[104, 0]	Ἵν´ εἰδείημεν ὅτι καινὸν ἀτυχεῖν	οὐδὲν	ἀνθρώπῳ ἀλλὰ πάντες ταὐτὸ πεπόνθαμεν.
[109, 0]	πρὸς ἡμᾶς· Ἄλγος γὰρ ὄντως	οὐδὲν	ἅπτεται νεκροῦ. Τὸ γὰρ μὴ
[107, 0]	σώματος καὶ τῆς ψυχῆς, κατ´	οὐδὲν	δὲ τούτων κακὸν εἶναι. Καὶ
[113, 0]	πρὸς τὴν τῶν ἀνθρώπων φύσιν	οὐδὲν	διαφέρει. Καθάπερ γὰρ τῆς εἰς
[111, 0]	τε πολὺ δήπουθεν ἢ μικρὸν	οὐδὲν	διαφέρειν δοκεῖ πρὸς τὸν ἄπειρον
[116, 0]	βροτοί, ἀλλ´ ἁπλῶς τῶν ἀνθρωπίνων	οὐδέν.	Διὸ καὶ ἐπὶ πάντων λέγειν
[115, 0]	πάντων αἱρετώτατον, τὸ μὲν πρῶτον	οὐδὲν	ἐθέλειν εἰπεῖν ἀλλὰ σιωπᾶν ἀρρήτως·
[107, 0]	κατέφθιτο στένεις, Εἰδὼς τὸ μέλλον	οὐδὲν	εἰ κέρδος φέρει; Εὐριπίδης δέ·
[117, 0]	τοῖς ὑπ´ αὐτῶν κατοδυρθεῖσιν ἐπηκολούθησαν,	οὐδὲν	ἐκ τοῦ πένθους ὄφελος περιποιησάμενοι,
[119, 0]	καταπεσὼν ἀπὸ τοῦ στέγους ἐτελεύτησεν,	οὐδὲν	ἐκπλαγέντα τὸ μὲν σωμάτιον κελεῦσαι
[109, 0]	οὕτως οὐδὲ τὰ μεθ´ ἡμᾶς	οὐδὲν	ἔσται πρὸς ἡμᾶς· Ἄλγος γὰρ
[110, 0]	χρόνον. Εἰ δ´ ἐπὶ τούτων	οὐδὲν	ἔστι, δῆλον ὡς οὐδ´ ἐπὶ
[107, 0]	τι περὶ αὐτὸν εἴη χαλεπόν,	Οὐδέν,	ἔφη· ὁ γὰρ ἀδελφὸς τὸν
[106, 0]	πορεύεται. ~Τί οὖν πλέον ποιοῦμεν;	Οὐδέν·	ἡ λύπη δ´ ἔχει (ὥσπερ
[109, 0]	πρὸ τῆς γενέσεως. Ὥσπερ οὖν	οὐδὲν	ἦν ἡμῖν πρὸ τῆς γενέσεως
[109, 0]	Καὶ καθάπερ τὰ πρὸ ἡμῶν	οὐδὲν	ἦν πρὸς ἡμᾶς, οὕτως οὐδὲ
[118, 0]	τὴν προσαγγελίαν ἀμφοτέρων τῶν υἱέων	οὐδὲν	ἧττον ἐστεφανωμένον κατὰ τὸ πάτριον
[108, 0]	οὐδὲ φρονῆσαι ἡμῖν ἐγγίγνεται οὐδέποτ´	οὐδέν.	Καὶ γὰρ πολέμους καὶ στάσεις
[103, 0]	ὕψος καὶ πάλιν ταπεινότητα ζῷον	οὐδὲν	λαμβάνει. Καὶ μάλα δικαίως· ἀσθενέστατον
[110, 0]	πνεῦμ´ ἄνω. Τί τῶνδε χαλεπόν;	Οὐδέν.	(Ὁ Κρεσφόντης δέ που ὁ
[113, 0]	τῶν εἰς τὸ χρεὼν ὁδευόντων	οὐδὲν	πλέον ἔχοντες τυγχάνουσιν (οἱ βραδύτερον
[112, 0]	(ἀγαθοῦ, οὔτ´ εἰς τὸ πρόσθεν	οὐδὲν	προβαῖνον τῷ χαλεπῶς φέροντι· ἐμποδὼν
[111, 0]	κατὰ φύσιν διεκπερᾶν; Δεινὸν γὰρ	οὐδὲν	τῶν ἀναγκαίων βροτοῖς. Καθόλου γὰρ
[117, 0]	νομιστέον αὐτοὺς πάσχειν (Δεινὸν γὰρ	οὐδὲν	τῶν ἀναγκαίων βροτοῖς (οὔτε τῶν
[117, 0]	ἐκ τοῦ ζῆν ἀώρους; Ὅθεν	οὐδὲν	φευκτὸν νομιστέον αὐτοὺς πάσχειν (Δεινὸν
[119, 0]	καὶ τῆς ἐν τούτῳ πρὸς	οὐδὲν	χρήσιμον ματαιοπονίας. Ὅτι γὰρ οἱ
[104, 0]	καὶ μεταρρῖψαι τὴν δοκοῦσαν εὐημερίαν,	οὐδένα	καιρὸν ἔχουσα τακτόν. Ταῦτα δὲ
[110, 0]	τῶν νενομισμένων κακῶν παρὸν μὲν	οὐδένα	πώποτ´ ἐλύπησεν, ἀπὸν δὲ καὶ
[112, 0]	τῶν ἀνθρωπείων τὴν ἀδηλότητα καὶ	οὐδένειαν,	καὶ οὐκ ἂν νῦν ἀπαράσκευος
[110, 0]	γὰρ ὄντι πολλοὶ διὰ τὴν	οὐδένειαν	καὶ τὴν πρὸς τὸν θάνατον
[111, 0]	ἕνεκα πενθοῦσιν, ἐπιστήσαντες ὅτι (ἐν	οὐδενὶ	κακῷ τυγχάνουσιν ὄντες, ἀπαλλαγήσονται τῆς
[108, 0]	αὐτοῦ οὐδὲ φρονῆσαι ἡμῖν ἐγγίγνεται	οὐδέποτ´	οὐδέν. Καὶ γὰρ πολέμους καὶ
[110, 0]	διαφορὰν εἶναι ~πρὸς τὸν ὃν	(οὐδέπω	κατεσκευάσθη χρόνον. Εἰ δ´ ἐπὶ
[109, 0]	ἀλλ´ ἠρμένον ἐκ τῶν ὄντων	οὐδέτερον	τούτων ὑπάρχει. Εἰς τὴν αὐτὴν
[111, 0]	παντοίην φιλότητ´, οὐδ´ ἵκετο γήραος	οὐδόν.	Τὴν γὰρ εὐκαιρίαν μᾶλλον, οὐ
[114, 0]	ῥα πατὴρ Κρονίδης ἐπὶ γήραος	οὐδῷ	αἴσῃ ἐν ἀργαλέῃ φθίσει, κακὰ
[103, 0]	πλεῖστα συντρίβει καλά. Σὺ δ´	οὔθ´	ὑπερβάλλοντα, τρόφιμ´, ἀπώλεσας (ἀγαθά, τὰ
[119, 0]	ἀγγέλους εἰπεῖν ὅτι Θεοῖς ηὐξάμην	οὐκ	ἀθάνατον οὐδὲ πολυχρόνιον γενέσθαι μοι
[107, 0]	ὕπνον, τὴν ἀναισθησίαν ἡμῶν αἰνιττόμενος.	Οὐκ	ἀμούσως δ´ ἔδοξεν ἀποφήνασθαι οὐδ´
[112, 0]	τὴν ἀδηλότητα καὶ οὐδένειαν, καὶ	οὐκ	ἂν νῦν ἀπαράσκευος ὥσπερ ὑπὸ
[116, 0]	βριθομένα γλυκερὸν φάος ὁρῶσα τελευτήσει,	οὐκ	ἂν οὕτως ἐδυσχέραινεν ὡς καὶ
[115, 0]	παρατίθεσθαι πρὸς ταὐτὸ κεφάλαιον· ἀλλ´	οὐκ	ἀναγκαῖον μακρηγορεῖν. (Οὐ χρὴ οὖν
[102, 0]	ἀποσπῷτο. Τὸ γὰρ ἀνώδυνον τοῦτ´	οὐκ	ἄνευ μεγάλων ἐγγίγνεται μισθῶν τῷ
[113, 0]	Ἴων γοῦν ὁ τραγικὸς ποιητής,	οὐκ	ἀνήκοος ὢν τῆς τούτων εὐηθείας,
[108, 0]	ὅτι μέγιστον τῶν κακῶν ἐστιν.	Οὐκ	ἀπᾴδειν δ´ ἔοικε τούτων οὐδ´
[103, 0]	Εἰς ἃς διαβλέψας ἄν τις	οὐκ	ἀπεικότως εἴποι, Οὐκ ἐπὶ πᾶσίν
[102, 0]	ἥκιστα πρέπον, τὴν δὲ μετριοπάθειαν	οὐκ	ἀποδοκιμαστέον. Μὴ γὰρ νοσοῖμεν φησὶν
[110, 0]	ὁτιὴ τοῦτον τὸν βίον, ὃν	οὐκ	ἐβίωσε, ζῶν διηυτύχησεν ἄν, ὁ
[111, 0]	εἶναι τὰς τοιαύτας ἐκφωνήσεις Ἀλλ´	οὐκ	ἔδει νέον ὄντα ἀναρπαγῆναι. Τίς
[111, 0]	ὧν ἄν τις εἴποι ὡς	Οὐκ	ἔδει πραχθῆναι πέπρακται καὶ πράττεται
[114, 0]	ὃν ἔδωκεν ἡμῖν ἡ φύσις	οὐκ	εἰς ἅπαντα τὸν χρόνον, ἀλλὰ
[110, 0]	θέατρα, λέγουσα τοιαῦτα· Τεθνᾶσι παῖδες	οὐκ	ἐμοὶ μόνῃ βροτῶν, οὐδ´ ἀνδρὸς
[111, 0]	καλῶς ἐπαινεῖται. Τὸ γὰρ καλὸν	οὐκ	ἐν μήκει χρόνου θετέον, ἀλλ´
[117, 0]	ὄντος ἐν τῷ βίῳ χρόνου,	οὐκ	ἐν ταῖς αὐχμηραῖς λύπαις οὐδ´
[114, 0]	φιλεῖν τὸν μεταλλάξαντα καὶ στέργειν	οὐκ	ἐν τῷ λυπεῖν ἑαυτούς ἐστιν,
[103, 0]	(ἐπαπειλεῖν τοῖς ἥττοσι καὶ ἐξυβρίζειν,	οὐκ	ἐνθυμούμενοι τὸ τῆς τύχης ἄστατον
[113, 0]	(Ἀλλὰ νὴ Δία τινὲς ὑποτυγχάνοντες	οὐκ	ἐπὶ παντὶ θανάτῳ τὰ πένθη
[103, 0]	ἄν τις οὐκ ἀπεικότως εἴποι,	Οὐκ	ἐπὶ πᾶσίν ς´ ἐφύτευς´ ἀγαθοῖς,
[115, 0]	ὁ βίος. Ἀνθρώποις δὲ πάμπαν	οὐκ	ἔστι γενέσθαι τὸ πάντων ἄριστον
[108, 0]	εἰς ἕτερον τόπον ὁ θάνατος,	οὐκ	ἔστι κακόν· μήποτε γὰρ καὶ
[103, 0]	νὴ Δία Τό τοι χρεὼν	οὐκ	ἔστι μὴ χρεὼν ποιεῖν. Ὥσπερ
[104, 0]	τὰ κατὰ τὸν βίον, ἅπερ	Οὐκ	ἔστι φυγεῖν βροτὸν οὐδ´ ὑπαλύξαι
[103, 0]	κανόνες, οἷς πρὸς ἀμφότερα χρηστέον.	(Οὐκ	ἔστιν γὰρ ὅστις πάντ´ ἀνὴρ
[117, 0]	ἑκτέον, εἰδότας ὅτι τὴν μοῖραν	οὐκ	ἔστιν ἐκφυγεῖν (πεπαιδευμένων δ´ ἐστὶν
[106, 0]	Πότε γὰρ ἐν ἡμῖν αὐτοῖς	οὐκ	ἔστιν ὁ θάνατος; Καί, ᾗ
[112, 0]	ἔνεμε τοῖς δαίμοσι τὰς τιμάς,	οὐκ	ἔτυχε παρὸν τὸ Πένθος, ἤδη
[107, 0]	ὄντος οἷον οὗτοί φασι, πῶς	οὐκ	εὐδαιμονίζειν μᾶλλον προσήκει τοὺς ἀπολυθέντας
[110, 0]	ζῶν διηυτύχησεν ἄν, ὁ θάνατος	οὐκ	εὔκαιρος· εἰ δ´ ἤνεγκεν αὖ
[116, 0]	ἐάνπερ εὐγνωμονῶσι. Πρὸς γὰρ τοὺς	οὐκ	εὐμαρῶς ἀποδιδόντας (εἰκότως ἄν τις
[102, 0]	τὴν ἀρχὴν τῆς λύπης, καὶ	οὐκ	ἐφ´ ἡμῖν. Οὐ γὰρ ἔγωγε
[112, 0]	εἰ δὲ μεταθήσῃ ποτέ, τί	οὐκ	ἤδη μετατίθεσαι καὶ σεαυτὸν ἀνέλκεις
[109, 0]	ἀνδρῶν. Εὐθύνοος κεῖται μοιριδίῳ θανάτῳ.	Οὐκ	ἦν γὰρ ζώειν καλὸν αὐτῷ
[119, 0]	διάταξιν. Ἐκείνῳ δὲ τῷ μακαρισθέντι	οὐκ	ἦν κατὰ φύσιν περαιτέρω τοῦ
[102, 0]	μανίαν γίγνεσθαι πολλοῖσι καὶ νοσήματ´	οὐκ	ἰάσιμα, αὑτούς τ´ ἀνῃρήκασι διὰ
[116, 0]	ὥς φησιν Εὐριπίδης, Τὰ χρήματα	οὐκ	ἴδια κέκτηνται βροτοί, ἀλλ´ ἁπλῶς
[106, 0]	ὄντα συνήθη καὶ συμφυῆ πάλιν	οὐκ	οἶδ´ ὅπως δυσαλγῆ δοκεῖ εἶναι.
[108, 0]	δοκεῖν γὰρ εἰδέναι ἐστὶν ἃ	οὐκ	οἶδεν. Οἶδε μὲν γὰρ οὐδεὶς
[120, 0]	περὶ τῆς ἀθανασίας αὐτῆς εἴρηκεν,	οὐκ	(ὀλίγα δ´ ἐν τῇ Πολιτείᾳ
[114, 0]	περὶ τούτων ἐννοήθητι τὸν θάνατον	οὐκ	ὀλίγους ἀπαλλάττειν μεγάλων καὶ χαλεπῶν
[103, 0]	λογιζομένων ἐστὶ περὶ τῶν πραγμάτων	οὐκ	ὀρθῶς· Τροχοῦ γὰρ περιστείχοντος ἄλλοθ´
[110, 0]	δ´ ἄλλοι, ὧν ἀμὲς γενεὰν	οὐκέτ´	ἐποψόμεθα καὶ πάλιν· (Οἳ θάνον
[110, 0]	νερτέρας ὑπὸ χθονός ἐν τοῖσιν	οὐκέτ´	οὖσιν, οὐδὲν ἂν πάθοι. Γενναῖον
[110, 0]	νερτέρας ὑπὸ χθονός ἐν τοῖσιν	οὐκέτ´	οὖσιν, οὐδὲν ἂν σθένοι. Τοῦτο
[120, 0]	πρὸς ἑαυτήν. Ἀλλ´ ἄωρος ἐτελεύτησεν.	~Οὐκοῦν	εὐποτμότερος διὰ τοῦτο καὶ κακῶν
[115, 0]	θεῷ δυνατόν ἐστι ποιῆσαι ἀγένητον.	Οὐκοῦν	τὸ νῦν παρ´ ἐλπίδα συμβεβηκὸς
[122, 0]	τῇ τοιαύτῃ ὑμῶν διαγωγῇ. ~Ἀνδρὸς	οὖν	ἀγαθοῦ καὶ γενναίου καὶ (φιλοτέκνου
[106, 0]	ὑπὸ τῶν ποιητῶν. Ἡ πρώτη	οὖν	αἰτία ἡ δείξασα ἡμῖν τὸ
[102, 0]	διὰ λύπην τινές. Τὸ μὲν	οὖν	ἀλγεῖν καὶ δάκνεσθαι τελευτήσαντος υἱοῦ
[102, 0]	(τοιοῦτον ἐνταῦθα δὲ ψυχήν. Οὔτ´	οὖν	ἀπαθεῖς ἐπὶ τῶν τοιούτων συμφορῶν
[115, 0]	δι´ αὐτῶν τῶν ἔργων. Τί	οὖν;	Ἆρά γ´ ἡμεῖς τοῦτο διὰ
[112, 0]	καὶ τὸ Πένθος. Ἐὰν μὲν	οὖν	αὐτὸ ἀτιμάσῃς, ὦ γύναι, οὐ
[109, 0]	δὴ ὀρέξαι οἱ γραμματείδιον. Ανειλήσαντα	οὖν	αὐτὸ ἰδεῖν ἐγγεγραμμένα τρία ταῦτα·
[112, 0]	δὲ νενεμημένων ἦλθεν ὕστερον. Τὸν	οὖν	Δία, ὡς ἠξίου καὶ αὑτῷ
[121, 0]	μαρτυρήσοντες ὡς δικαίως βεβιώκασιν. Οἱ	οὖν	δικασταὶ ὑπό τε τούτων ἐκπλήττονται,
[116, 0]	αὔτ´ ἀφαιροῦνται πάλιν. Οὐ δεῖ	οὖν	δυσφορεῖν, ἐὰν ἃ ἔχρησαν ἡμῖν
[111, 0]	ἢ τῶν κατοιχομένων; Εἰ μὲν	οὖν	ἑαυτῶν, ὅτι τῆς ἀπὸ τῶν
[103, 0]	μεθιστάμενα τῆς τύχης μεταβολαῖς. Ζητεῖν	οὖν	ἐν ἀβεβαίοις βέβαιόν τι λογιζομένων
[116, 0]	ἄγαν’ ἔπος αἴνεσσαν περισσῶς. Ταῦτ´	οὖν	ἐν διανοίᾳ τις ἔχων ὡς
[116, 0]	τοῦ βίου τοῖς τέρμασιν. ~(Ἐπιλελησμένοις	οὖν	ἐοίκαμεν ὅτι οὐ μόνον, ὥς
[121, 0]	ἐκ (τῆς Εὐρώπης, Αἰακόν. Οὗτοι	οὖν	ἐπειδὰν τελευτήσωσι, δικάσουσιν ἐν τῷ
[115, 0]	καὶ τῆς ἄλλης διαχύσεως. ~Μεμηνότος	οὖν	ἐστι τὸ οὕτως ὑπολαμβάνειν παράμονον
[116, 0]	πόθ´ ὁ δοὺς ἀπαιτήσει. Ὁ	οὖν	ἢ αὐτὸς μέλλων ἀποθνῄσκειν ἢ
[109, 0]	ἐξαπίνης αἰτίᾳ τινὶ ἀδήλῳ. Τὸν	οὖν	Ἠλύσιον εἰσελθεῖν ὅπερ ἴσως κἂν
[121, 0]	κρίνονται· ζῶντες γὰρ κρίνονται. Πολλοὶ	οὖν	ἴσως, ἦ δ´ ὅς, πονηρὰς
[121, 0]	νῦν γὰρ προΐσασι. Τοῦτο μὲν	οὖν	καὶ δὴ εἴρηται τῷ Προμηθεῖ,
[102, 0]	δι´ αὑτοῦ λαβεῖν πέψιν. Ἐπειδὴ	οὖν	καὶ χρόνος ὁ πάντα πεπαίνειν
[112, 0]	τῆς ἀπαλλαγῆς ὁδὸς ἀμείνων. Ὃ	οὖν	μέλλεις τῷ χρόνῳ χαρίζεσθαι, τοῦτο
[120, 0]	(παρὰ τοῦ πατρὸς παρέλαβον· ἦν	οὖν	νόμος ὅδε περὶ ἀνθρώπων καὶ
[110, 0]	ἀποθνῄσκουσιν, ἵνα μὴ ἀποθάνωσι. Καλῶς	οὖν	ὁ Ἐπίχαρμος Συνεκρίθη φησί καὶ
[121, 0]	σφισιν ἄνθρωποι ἑκατέρωσε ἀνάξιοι. Εἶπεν	οὖν	ὁ Ζεύς, ἀλλ´ ἐγώ, ἔφη,
[110, 0]	αὐτὸς σοῦ γέγονεν εὐνούστερος. (Ἀδήλου	οὖν	ὄντος πότερον συμφερόντως ἀνεπαύσατο τὸν
[118, 0]	χρόνου τῆς ζωῆς ὄντος. Φειστέον	οὖν,	ὅπως εὔθυμόν τε καὶ ἀπαρενόχλητον
[109, 0]	τὰ τῆς ἡλικίας ἐγγύς. Ἐρέσθαι	οὖν	ὅστις εἴη. Καὶ τὸν φάναι
[113, 0]	ὀδυρμοὺς καὶ θρήνους ἐτραπόμεθα. Δῆλον	οὖν	ὅτι καὶ ὁ λεγόμενος ἄωρος
[109, 0]	(τῇ πρὸ τῆς γενέσεως. Ὥσπερ	οὖν	οὐδὲν ἦν ἡμῖν πρὸ τῆς
[121, 0]	τὰ τῶν κρινομένων. (Πρῶτον μὲν	οὖν	παυστέον ἐστὶ προειδότας αὐτοὺς τὸν
[106, 0]	ἄν τε μή, πορεύεται. ~Τί	οὖν	πλέον ποιοῦμεν; Οὐδέν· ἡ λύπη
[121, 0]	οὐ καλῶς ἐκρίνοντο. Ὅ τ´	οὖν	Πλούτων καὶ οἱ ἐπιμεληταὶ οἱ
[121, 0]	τὸν ἀεὶ χρόνον εὐφημίας. Καλῶς	οὖν	ποιήσεις καὶ τῷ λόγῳ πεισθεὶς
[112, 0]	βέλτιστ´ ἂν ἔχειν. Οὐ δεῖν	οὖν	προσπταίσαντας καθάπερ παῖδας ἐχομένους τοῦ
[119, 0]	πατέρα προσειποῦσαν ἀπολέσας. Οὗτος μὲν	οὖν	ῥητορικῶς προθέμενος αὐτοῦ κατηγορῆσαι ταῦτα
[114, 0]	οὐδ´ Ἕκτορι θυμὸν ἔπειθεν. Ὄντων	οὖν	σοι παμπόλλων παραδειγμάτων περὶ τούτων
[109, 0]	τούτων ὑπάρχει. Εἰς τὴν αὐτὴν	οὖν	τάξιν οἱ τελευτήσαντες καθίστανται (τῇ
[121, 0]	δικαία ἡ κρίσις ᾖ. Ἐγὼ	οὖν	ταῦτ´ ἐγνωκὼς πρότερος ἢ ὑμεῖς
[102, 0]	δὲ παρείη τις αἴσθησις, εἴτ´	οὖν	τέμνοιτό τι τῶν ἡμετέρων εἴτ´
[111, 0]	συστέλλειν καὶ ταπεινοῦν. Εἰ μὲν	οὖν	τὸ πένθος ἐστὶν ἀγαθόν, δεῖ
[112, 0]	οἷον δάκρυα καὶ λύπας. Ὥσπερ	οὖν	τοὺς ἄλλους δαίμονας, ὑφ´ ὧν
[115, 0]	οὐκ ἀναγκαῖον μακρηγορεῖν. (Οὐ χρὴ	οὖν	τοὺς ἀποθνῄσκοντας νέους θρηνεῖν ὅτι
[102, 0]	καὶ δίκαια διαφυλάξαντος. Τότε μὲν	οὖν	ὑπὸ τὸν τῆς τελευτῆς καιρὸν
[115, 0]	γενομένους ἀποθανεῖν ὡς τάχιστα. Δῆλον	οὖν	ὡς οὔσης κρείττονος τῆς ἐν
[106, 0]	γενέσεως ποταμὸς οὕτως ἐνδελεχῶς ῥέων	οὔποτε	στήσεται, καὶ πάλιν ὁ ἐξ
[117, 0]	πένθος ἔθηκε, (καὶ ταῦτα μὲν	οὔπω	δῆλον εἰ δικαίως ὀδύρεται, ἀλλ´
[105, 0]	ἐκύησεν Ὀλυμπιάς, ἀνατείνας εἰς τὸν	οὐρανὸν	τὰς χεῖρας Ὦ δαῖμον, εἶπε,
[117, 0]	τὴν ἑαυτῶν ἀτυχίαν αἰτιώμενοι. Πρὸς	οὓς	ὑποτυχὼν ἄν τις εἴποι· Θεὸς
[110, 0]	παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν.	Οὓς	χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι γῆν,
[102, 0]	τοῦ δυνατοῦ καὶ τοῦ συμφέροντος	οὖσαν·	ἀφαιρήσεται γὰρ ἡμῶν αὕτη τὴν
[121, 0]	σου Ἀπολλώνιον πρέπουσαν τιμήν, ποθεινοτάτην	οὖσαν	τοῖς ἀφιερωθεῖσι, τὴν διὰ τῆς
[115, 0]	ὡς τάχιστα. Δῆλον οὖν ὡς	οὔσης	κρείττονος τῆς ἐν τῷ τεθνάναι
[108, 0]	γὰρ τῆς μητρὸς αὐτῶν ἱερείας	οὔσης	τῆς Ἥρας ἐπειδὴ τῆς εἰς
[109, 0]	γὰρ εἶναι μόνον αὐτῷ ἐπ´	οὐσίᾳ	πολλῇ καὶ χρήμασιν. Ἀποροῦντα δ´
[110, 0]	ὑπὸ χθονός ἐν τοῖσιν οὐκέτ´	οὖσιν,	οὐδὲν ἂν πάθοι. Γενναῖον δὲ
[110, 0]	ὑπὸ χθονός ἐν τοῖσιν οὐκέτ´	οὖσιν,	οὐδὲν ἂν σθένοι. Τοῦτο μεταποιήσας
[109, 0]	λύπης καὶ φροντίδος. Ὥσπερ γὰρ	οὔτ´	ἀγαθὸν ἡμῖν ἔπεστιν οὕτως οὐδὲ
[109, 0]	ἦν ἡμῖν πρὸ τῆς γενέσεως	οὔτ´	ἀγαθὸν οὔτε κακόν, οὕτως οὐδὲ
[112, 0]	τοῦ κακοῦ καὶ τοῦ (ἀγαθοῦ,	οὔτ´	εἰς τὸ πρόσθεν οὐδὲν προβαῖνον
[102, 0]	σῶμα (τοιοῦτον ἐνταῦθα δὲ ψυχήν.	Οὔτ´	οὖν ἀπαθεῖς ἐπὶ τῶν τοιούτων
[105, 0]	φοιτᾷ δ´ οὔτε θεοῖσι τετιμένος	οὔτε	βροτοῖσιν. Ὁ δὲ μετὰ τοῦτον
[112, 0]	τοιαύταις συμφοραῖς ἡσυχίαν ἔχειν, ὡς	οὔτε	δήλου ὄντος τοῦ κακοῦ καὶ
[102, 0]	ἀξιοῖ γίγνεσθαι τοὺς εὖ φρονοῦντας	οὔτε	δυσπαθεῖς· τὸ μὲν γὰρ ἄτεγκτον
[105, 0]	χθόνα δῖαν ἐλαύνει, φοιτᾷ δ´	οὔτε	θεοῖσι τετιμένος οὔτε βροτοῖσιν. Ὁ
[109, 0]	πρὸ τῆς γενέσεως οὔτ´ ἀγαθὸν	οὔτε	κακόν, οὕτως οὐδὲ μετὰ τὴν
[121, 0]	ἡμῖν ἡδέως ἑώρα κατηφεῖς ὄντας	οὔτε	σὲ οὔτε τὴν μητέρα, οὕτως
[121, 0]	ἑώρα κατηφεῖς ὄντας οὔτε σὲ	οὔτε	τὴν μητέρα, οὕτως οὐδὲ νῦν
[119, 0]	ἐξορμῶν πρὸς τοὺς πολεμίους καὶ	οὔτε	τῆς σαυτοῦ σωτηρίας οὔτε τῶν
[115, 0]	οὔτε τοῦ χρόνου τὴν ἀρχὴν	οὔτε	τὸν θέντα πρῶτον, ἀλλὰ τὸν
[115, 0]	ὥστε τὸ παράπαν οὐδεὶς οἶδεν	οὔτε	τοῦ χρόνου τὴν ἀρχὴν οὔτε
[119, 0]	καὶ οὔτε τῆς σαυτοῦ σωτηρίας	οὔτε	τῶν ἐμῶν παραινέσεων φροντίζων. Τούτους
[117, 0]	τῶν κατὰ προηγούμενον λόγον συμβαινόντων	οὔτε	τῶν κατ´ ἐπακολούθησιν) καὶ ὅτι
[117, 0]	γὰρ οὐδὲν τῶν ἀναγκαίων βροτοῖς	(οὔτε	τῶν κατὰ προηγούμενον λόγον συμβαινόντων
[121, 0]	δ´ ἐκ (τῆς Εὐρώπης, Αἰακόν.	Οὗτοι	οὖν ἐπειδὰν τελευτήσωσι, δικάσουσιν ἐν
[103, 0]	ἢ αὔξουσα ἢ χρωμένη δεξιῶς.	Οὗτοι	τῆς φρονήσεως καὶ τῶν ἄλλων
[107, 0]	βίου τῶν ἀνθρώπων ὄντος οἷον	οὗτοί	φασι, πῶς οὐκ εὐδαιμονίζειν μᾶλλον
[120, 0]	ὄνομ´ ἔχει μόνον πόνος γεγώς.	Οὗτος	δ´ ἐπὶ τῆς εὐανθεστάτης ἡλικίας
[113, 0]	(ἐδάκρυσε Τρωίλος ἢ Πρίαμος· οὐδ´	οὗτος,	εἰ προετελεύτησεν ἔτ´ ἀκμαζούσης αὐτῷ
[105, 0]	ἀναγορεύων ἑαυτὸν μαθητὴν Ἡσίοδος, καὶ	οὗτος	ἐν πίθῳ καθείρξας τὰ κακά,
[119, 0]	πρώτην αὐτὸν πατέρα προσειποῦσαν ἀπολέσας.	Οὗτος	μὲν οὖν ῥητορικῶς προθέμενος αὐτοῦ
[110, 0]	εὔκαιρος· εἰ δ´ ἤνεγκεν αὖ	οὗτος	ὁ βίος τι τῶν ἀνηκέστων,
[110, 0]	ὁ ἄωρος θάνατος. Ἀλλὰ καὶ	οὗτος	οὕτως ἐστὶν εὐπαραμύθητος, ὥστε καὶ
[112, 0]	δὴ φαίνεται τῷ λόγῳ πείσας	οὗτος	παρελέσθαι τῆς ἀνθρώπου τὸ πένθος
[110, 0]	ἢ οὔ, χρὴ μὴ φέρειν	οὕτω	βαρέως ὡς ἀπολωλεκότας πάνθ´ ὅσων
[103, 0]	μὴ σὺ θέλῃς, τὰ θεῶν	οὕτω	βουλόμεν´ ἔσται καὶ τὸ ὑπὸ
[104, 0]	ὧν ἐν ἄλλῳ τόπῳ φησὶν	οὕτω,	Βροτῶν ἕνεκα πτολεμίζειν δειλῶν, οἳ
[109, 0]	Δαίμων τοῦ υἱέος σου, καὶ	οὕτω	δὴ ὀρέξαι οἱ γραμματείδιον. Ανειλήσαντα
[103, 0]	θαλάττῃ εὐδίαι τε καὶ χειμῶνες,	οὕτω	καὶ ἐν βίῳ πολλαὶ καὶ
[106, 0]	ἓν παρ´ ἓν ποιεῖν ἀδιαλείπτως,	οὕτω	καὶ ἡ φύσις ἐκ τῆς
[102, 0]	δὲ φέρειν ἀνεπαχθῶς τὴν τύχην,	οὕτω	καὶ τῇ διανομῇ τῶν πραγμάτων
[120, 0]	ἐστὶν ἀληθὴς ὥσπερ εἰκὸς ἔχειν,	οὕτω	καὶ τοῖς εὐσεβέσι τῶν μεταλλαξάντων
[109, 0]	τοῦτο τῆς Σωκρατικῆς εἰκασίας) οὐδ´	οὕτω	κακόν ἐστιν· ἀναισθησία γάρ τις
[108, 0]	θεὸς αὐτὸς ἀπολύσῃ ἡμᾶς. Καὶ	οὕτω	μὲν ἀπαλλαττόμενοι τῆς τοῦ σώματος
[115, 0]	ζῆν ἐστι κρεῖττον. Καὶ πολλοῖς	οὕτω	παρὰ τοῦ δαιμονίου μεμαρτύρηται. Τοῦτο
[109, 0]	πολὺ ἔσεσθαι αὐτῷ πρόδηλον. Καὶ	οὕτω	πυθόμενον τὸν Πίνδαρον συλλογίζεσθαι τὰ
[107, 0]	δανείσας ἀπαιτῇ· εὐγνωμονέστατοι γὰρ ἂν	οὕτω	φανείημεν. Οἶμαι δὲ καὶ τὴν
[115, 0]	προσηγάγετο φθέγξασθαί τι πρὸς αὐτόν,	οὕτως	ἀναγκαζόμενον εἰπεῖν, δαίμονος ἐπιπόνου καὶ
[115, 0]	ἢ τῆς ἐν τῷ ζῆν,	οὕτως	ἀπεφήνατο. Μυρία δ´ ἐπὶ μυρίοις
[111, 0]	Τί δ´; Οἱ πενθοῦντες τοὺς	οὕτως	ἀποθανόντας ἑαυτῶν ἕνεκα πενθοῦσιν ἢ
[115, 0]	κρειττόνων ἤδη γεγονότων. Καὶ ταῦθ´	οὕτως	ἀρχαῖα καὶ παλαιὰ παρ´ ἡμῖν,
[119, 0]	(Ἀλκυονεῦ, ὀψίτερον μετήλλαξας τὸν βίον,	οὕτως	ἀφειδῶς ἐξορμῶν πρὸς τοὺς πολεμίους
[116, 0]	φάος ὁρῶσα τελευτήσει, οὐκ ἂν	οὕτως	ἐδυσχέραινεν ὡς καὶ τὸ ζῆν
[103, 0]	πραγμάτων ἔνιοι διὰ τὴν ἀφροσύνην	οὕτως	εἰσὶν ἀβέλτεροι καὶ κεναυχεῖς, ὥστε
[106, 0]	Καὶ ὁ τῆς γενέσεως ποταμὸς	οὕτως	ἐνδελεχῶς ῥέων οὔποτε στήσεται, καὶ
[107, 0]	ἀποδημίᾳ προσέοικεν ὁ θάνατος, οὐδ´	οὕτως	ἐστὶ κακόν· μήποτε δὲ καὶ
[110, 0]	ἄωρος θάνατος. Ἀλλὰ καὶ οὗτος	οὕτως	ἐστὶν εὐπαραμύθητος, ὥστε καὶ ὑπὸ
[110, 0]	ἄγαν ἄωρος ἐτελεύτησε. Φησὶ γὰρ	οὕτως·	Ἔφυ μὲν οὐδεὶς ὅστις οὐ
[109, 0]	γὰρ οὔτ´ ἀγαθὸν ἡμῖν ἔπεστιν	οὕτως	οὐδὲ κακόν· περὶ γὰρ τὸ
[109, 0]	γενέσεως οὔτ´ ἀγαθὸν οὔτε κακόν,	οὕτως	οὐδὲ μετὰ τὴν τελευτήν. Καὶ
[121, 0]	οὔτε σὲ οὔτε τὴν μητέρα,	οὕτως	οὐδὲ νῦν μετὰ θεῶν ὢν
[109, 0]	ἡμῶν οὐδὲν ἦν πρὸς ἡμᾶς,	οὕτως	οὐδὲ τὰ μεθ´ ἡμᾶς οὐδὲν
[116, 0]	μὲν τούτου φησὶν ὁ Ἴων	οὕτως·	Τὸ Γνῶθι σαυτὸν τοῦτ´ ἔπος
[118, 0]	Ξάνθιππον, ὥς φησι Πρωταγόρας, εἰπὼν	οὕτως·	Τῶν γὰρ υἱέων νεηνιέων ἐόντων
[115, 0]	διαχύσεως. ~Μεμηνότος οὖν ἐστι τὸ	οὕτως	ὑπολαμβάνειν παράμονον (ἕξειν τὸ πένθος.
[108, 0]	Καὶ ἐν ᾧ ἂν ζῶμεν,	οὕτως,	ὡς ἔοικεν, ἐγγυτάτω ἐσόμεθα τοῦ
[113, 0]	ὅτι (γυναικῶδες τὸ πάθος καὶ	οὐχ	ἁρμόττον ἀνδράσι κοσμίοις καὶ παιδείας
[111, 0]	ἄλλον διεξιόντα μετὰ σπουδῆς ὡς	οὐχ	ὁ μακρότατος βίος ἄριστος ἀλλ´
[113, 0]	καὶ αὐτῶν δὲ τῶν βαρβάρων	οὐχ	οἱ γενναιότατοι, Κελτοὶ καὶ Γαλάται
[115, 0]	κατ´ αὐτῶν καὶ τὸ βλασφημεῖν	οὐχ	ὅσιον ὡς κατὰ βελτιόνων ἡγούμεθα
[111, 0]	γηρῶντα καὶ τελειοῦντα τὸ ζῆν,	οὐχὶ	κἀκείνων ἦν ἂν τὸ καθ´
[107, 0]	ἄκουέ μου. Βροτοῖς ἅπασι κατθανεῖν	ὀφείλεται,	κοὐκ ἔστιν αὐτῶν ὅστις ἐξεπίσταται
[118, 0]	ἀλυπίαν δύνασθαι, ἑαυτοῖς δὲ μηδὲν	ὄφελος	εἶναι τὴν τούτων ὑπόμνησιν, δι´
[117, 0]	ἐπηκολούθησαν, οὐδὲν ἐκ τοῦ πένθους	ὄφελος	περιποιησάμενοι, μάτην δ´ ἑαυτοὺς καταικισάμενοι
[117, 0]	τῶν χειρῶν καὶ τὴν ἐν	ὀφθαλμοῖς	ὀδύνην αὐτοῖς ἀφέντος. Ἐὰν δ´
[121, 0]	πρὸ τῆς ψυχῆς τῆς ἑαυτῶν	ὀφθαλμούς	τε καὶ ὦτα καὶ ὅλον
[104, 0]	ποτέ φησι κακὸν πείσεσθαι ὀπίσσω,	ὄφρ´	ἀρετὴν παρέχωσι θεοὶ καὶ γούνατ´
[113, 0]	Ἀλλ´ εἰσέρχεο τεῖχος, ἐμὸν τέκος,	ὄφρα	σαώσῃς Τρῶας καὶ Τρῳάς, μηδὲ
[110, 0]	καὶ ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες	ὀχετὸν	ὥστε μὴ θανεῖν. Οὓς χρῆν,
[107, 0]	καί· Ὕπνῳ καὶ Θανάτῳ διδυμάοσιν,	ὄψει	τὴν ὁμοιότητα αὐτῶν δηλῶν· τὰ
[120, 0]	φίλος διά τε τὴν ἐξ	ὄψεως	χάριν καὶ τὴν εὐπροσήγορον φιλανθρωπίαν.
[109, 0]	ὡς νόμος ἐγκοιμᾶσθαι καὶ ἰδεῖν	ὄψιν	τοιάνδε. Δόξαι παραγενέσθαι τὸν πατέρα
[119, 0]	καὶ κατηφιάσαντα προσειπεῖν Ὦ (Ἀλκυονεῦ,	ὀψίτερον	μετήλλαξας τὸν βίον, οὕτως ἀφειδῶς