HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales - Consolation a Apollonius

Liste des contextes (ordre alphabétique)

η = 74 formes différentes pour 236 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

>
Livre, Chap.

[104, 0]   ἡμῶν εἰς τοῦτ´ ἀφῖκται διαφθορᾶς. Ἤ τ´ ἄδηλος αὕτη τύχη πόρρωθεν

[112, 0]   πενθοῦντα Πότερα παύσῃ ποτὲ δυσφορῶν ἢ ἀεὶ δεῖν οἰήσῃ λυπεῖσθαι καὶ

[114, 0]   (Τί δέ; Παυσόμεθά ποτε λυπούμενοι ἢ ἀκαταπαύστῳ συμφορᾷ συνεσόμεθα μέχρι παντὸς

[118, 0]   λόγου φαρμάκοις, ὡς πάντων μᾶλλον ἢ ἀλυπίας ἀναβολὴν δεῖ ποιεῖσθαι. Καίτοι

[107, 0]   θάνατον ἤτοι τῷ βαθυτάτῳ ὕπνῳ ἢ ἀποδημίᾳ μακρᾷ καὶ πολυχρονίῳ ἢ

[103, 0]   ἢ κτωμένη τἀγαθὰ ἢ φυλάττουσα ἢ αὔξουσα ἢ χρωμένη δεξιῶς. Οὗτοι

[116, 0]   ὁ δοὺς ἀπαιτήσει. Ὁ οὖν ἢ αὐτὸς μέλλων ἀποθνῄσκειν ἢ τέκνων

[109, 0]   σὺ διαφορὰν εἶναι μὴ γενέσθαι ἢ γενόμενον ἀπογενέσθαι; Εἰ μὴ καὶ

[111, 0]   τῶν τεθνεώτων ἡδονῆς ἢ χρείας ἢ γηροβοσκίας ἐστερήθησαν, φίλαυτος ἡ τῆς

[103, 0]   ἢ διὰ χρημάτων περιουσίαν ἄφθονον ἢ διὰ μέγεθος ἀρχῆς ἢ διά

[103, 0]   ἢ διά τινας προεδρίας πολιτικὰς ἢ διὰ τιμὰς καὶ δόξας (ἐπαπειλεῖν

[103, 0]   ἄφθονον ἢ διὰ μέγεθος ἀρχῆς ἢ διά τινας προεδρίας πολιτικὰς ἢ

[103, 0]   καὶ κεναυχεῖς, ὥστε μικρὸν ἐπαρθέντες ἢ διὰ χρημάτων περιουσίαν ἄφθονον ἢ

[116, 0]   τοῦ προσήκοντος ἐν τοῖς προσπίπτουσιν ἢ διαίρεσθαι πρὸς ἀλαζονείαν ἢ ταπεινοῦσθαι

[103, 0]   ἢ φυλάξασθαι τὸ κακὸν ἐπιφερόμενον ἢ διορθώσασθαι γενόμενον ἢ συστεῖλαι πρὸς

[108, 0]   τὸν θάνατον οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν ἢ δοκεῖν σοφὸν εἶναι μὴ ὄντα·

[121, 0]   ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδὲν ἄλλο ἢ δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσις, (τῆς ψυχῆς

[106, 0]   ποιεῖ πίστιν αὐτῷ, ὅτι ἔλαττον ἢ ἡλίκον ᾤετο τὸ συμβεβηκός ἐστιν.

[107, 0]   ἀπολυθέντας τῆς ἐν αὐτῷ λατρείας ἢ κατοικτίρειν τε καὶ θρηνεῖν, ὅπερ

[103, 0]   τἀγαθὸν ἡ φρόνησις πραγματεύεται τετραχῶς, ἢ κτωμένη τἀγαθὰ ἢ φυλάττουσα ἢ

[111, 0]   ὁ πλεῖστα κιθαρῳδήσας (ἢ ῥητορεύσας ἢ κυβερνήσας ἀλλ´ ὁ καλῶς ἐπαινεῖται.

[111, 0]   ἔχομεν. Τό τε πολὺ δήπουθεν ἢ μικρὸν οὐδὲν διαφέρειν δοκεῖ πρὸς

[110, 0]   δὲ Λυδίας μέγας δυνάστης Κροῖσος ἢ Ξέρξης βαρὺν ζεύξας θαλάσσης αὐχέν´

[110, 0]   ἐκλιπὼν καὶ μειζόνων ἀπολυθεὶς κακῶν ἢ οὔ, χρὴ μὴ φέρειν οὕτω

[108, 0]   μηδὲν καθαρῶς γνῶναι, δυοῖν θάτερον, ἢ οὐδαμοῦ ἔστι κτήσασθαι τὸ εἰδέναι

[103, 0]   ἢ συστεῖλαι πρὸς τὸ βραχύτατον ἢ παρασκευάζειν αὑτῷ τὴν ὑπομονὴν ἄρρενα

[116, 0]   συμβαίνειν κατὰ τὴν τῆς ἀνάγκης ἢ πεπρωμένης μοῖραν. Καλῶς δ´ οἱ

[115, 0]   δὴ ἐν τῷ Εὐδήμῳ ἐπιγραφομένῳ ἢ Περὶ ψυχῆς ταυτί. Διόπερ, ὦ

[113, 0]   Μεῖον γὰρ ὄντως (ἐδάκρυσε Τρωίλος ἢ Πρίαμος· οὐδ´ οὗτος, εἰ προετελεύτησεν

[111, 0]   Οὐδὲ γὰρ ὁ πλεῖστα κιθαρῳδήσας (ἢ ῥητορεύσας ἢ κυβερνήσας ἀλλ´ ὁ

[103, 0]   κακὸν ἐπιφερόμενον ἢ διορθώσασθαι γενόμενον ἢ συστεῖλαι πρὸς τὸ βραχύτατον ἢ

[116, 0]   προσπίπτουσιν ἢ διαίρεσθαι πρὸς ἀλαζονείαν ἢ ταπεινοῦσθαι καὶ καταπίπτειν πρὸς οἴκτους

[116, 0]   οὖν ἢ αὐτὸς μέλλων ἀποθνῄσκειν ἢ τέκνων ἀποθανόντων ὑπεραγανακτῶν πῶς οὐ

[108, 0]   οὐδαμοῦ ἔστι κτήσασθαι τὸ εἰδέναι ἢ τελευτήσασι· τότε γὰρ αὐτὴ καθ´

[115, 0]   τῆς ἐν τῷ τεθνάναι διαγωγῆς ἢ τῆς ἐν τῷ ζῆν, οὕτως

[108, 0]   καὶ μάχας οὐδὲν ἄλλο παρέχει ἢ τὸ σῶμα καὶ αἱ τούτου

[113, 0]   τῶν εἴκοσιν ἐτῶν προθεσμίαν ἐκπληρώσαντα ἢ τὸν ἐγγὺς γενόμενον τοῦ τῶν

[107, 0]   ἢ ἀποδημίᾳ μακρᾷ καὶ πολυχρονίῳ ἢ τρίτον φθορᾷ τινι καὶ ἀφανισμῷ

[111, 0]   οὕτως ἀποθανόντας ἑαυτῶν ἕνεκα πενθοῦσιν ἢ τῶν κατοιχομένων; Εἰ μὲν οὖν

[121, 0]   Ἐγὼ οὖν ταῦτ´ ἐγνωκὼς πρότερος ἢ ὑμεῖς ἐποιησάμην δικαστὰς υἱεῖς ἐμαυτοῦ,

[118, 0]   εἰκὸς ἐχρησάμεθά ποτε πρὸς συγγενεῖς ἢ φίλους ἐν ταῖς παραπλησίοις γενομένους

[103, 0]   Τῆς γὰρ εὐλογιστίας ἔργον ἐστὶν ἢ φυλάξασθαι τὸ κακὸν ἐπιφερόμενον ἢ

[103, 0]   πραγματεύεται τετραχῶς, ἢ κτωμένη τἀγαθὰ ἢ φυλάττουσα ἢ αὔξουσα ἢ χρωμένη

[111, 0]   τῆς ἀπὸ τῶν τεθνεώτων ἡδονῆς ἢ χρείας ἢ γηροβοσκίας ἐστερήθησαν, φίλαυτος

[102, 0]   μέγα, ὅ ς´ ἐξεπαρεῖ μεῖζον ἢ χρεὼν φρονεῖν, μηδ´ ἄν τι

[103, 0]   τἀγαθὰ ἢ φυλάττουσα ἢ αὔξουσα ἢ χρωμένη δεξιῶς. Οὗτοι τῆς φρονήσεως

[121, 0]   γὰρ κρίνονται. Πολλοὶ οὖν ἴσως, ἦ δ´ ὅς, πονηρὰς ψυχὰς ἔχοντες

[121, 0]   κόσμον, ἵνα δικαία ἡ κρίσις ᾖ. Ἐγὼ οὖν ταῦτ´ ἐγνωκὼς πρότερος

[121, 0]   πλούτους, καὶ ἐπειδὰν ἡ κρίσις ᾖ, ἔρχονται αὐτοῖς πολλοὶ μαρτυρήσοντες ὡς

[106, 0]   ἄγει. Καὶ μήποτε τοῦδ´ εἰκὼν ᾖ ὁ περὶ ἡμᾶς ἀήρ, ἓν

[121, 0]   ἵν´ ὡς δικαιοτάτη ἡ κρίσις ᾖ περὶ τῆς πορείας τοῖς ἀνθρώποις.

[109, 0]   αὐτὸ ἰδεῖν ἐγγεγραμμένα τρία ταῦτα· Ἦ που νηπιέῃσιν ἀλύουσιν φρένες ἀνδρῶν.

[114, 0]   δὴ οἴκτιστον πέλεται δειλοῖσι βροτοῖσιν. Ἦ ῥ´ ὁ γέρων· πολιὰς δ´

[108, 0]   καθαροῦ ἐφάπτεσθαι μὴ οὐ θεμιτὸν ᾖ. Ὥστ´ εἰ καὶ προσέοικε μετάγειν

[111, 0]   καὶ μέγιστον· εἰ δ´, ὥσπερ ἡ ἀλήθεια ἔχει, κακὸν αὐτὸ ὁμολογοῦμεν

[104, 0]   φησί· Ταῦτα γὰρ πᾶσα αὕτη ἡ ἀρχαία φιλοσοφία λέγει τε καὶ

[106, 0]   ἡμῖν τὸ τοῦ ἡλίου φῶς, ἡ αὐτὴ καὶ τὸν ζοφερὸν Ἅιδην

[109, 0]   γενέσθαι τῷ θανεῖν ἴσον λέγω. Ἡ γὰρ αὐτὴ κατάστασίς ἐστι τῇ

[104, 0]   ἀνδρῶν γενεὴ ἡ μὲν φύει ἡ δ´ ἀπολήγει. (Ταύτῃ δ´ ὅτι

[121, 0]   ἡ μὲν εἰς μακάρων νήσους, ἡ δ´ εἰς Τάρταρον. Καὶ τοὺς

[110, 0]   θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι νέοις. (Ἡ δὲ Μερόπη λόγους ἀνδρώδεις προφερομένη

[106, 0]   ποιητῶν. Ἡ πρώτη οὖν αἰτία ἡ δείξασα ἡμῖν τὸ τοῦ ἡλίου

[117, 0]   ἀλλ´ αὐτὸς σὺ σοί, καὶ ἡ διὰ τὴν ἀπαιδευσίαν ἄνοια καὶ

[114, 0]   ὠφέλεια δ´ ἐστὶ τοῖς (ἀφῃρημένοις ἡ διὰ τῆς ἀγαθῆς μνήμης τιμή.

[103, 0]   ἀλυπίαν φάρμακον ὁ λόγος καὶ ἡ διὰ τούτου παρασκευὴ πρὸς πάσας

[116, 0]   τὴν ὑπόληψιν ταύτην ὅτι καὶ ἡ Θαλέθοντι βίῳ βλάσταις τε τέκνων

[121, 0]   ἐκεῖνον τὸν κόσμον, ἵνα δικαία ἡ κρίσις ᾖ. Ἐγὼ οὖν ταῦτ´

[121, 0]   γένη καὶ πλούτους, καὶ ἐπειδὰν ἡ κρίσις ᾖ, ἔρχονται αὐτοῖς πολλοὶ

[121, 0]   τὼ ἑτέρω, ἵν´ ὡς δικαιοτάτη ἡ κρίσις ᾖ περὶ τῆς πορείας

[106, 0]   ~Τί οὖν πλέον ποιοῦμεν; Οὐδέν· ἡ λύπη δ´ ἔχει (ὥσπερ τὰ

[102, 0]   (Πολλῶν γὰρ ὄντων ψυχικῶν παθῶν, ἡ λύπη τὸ χαλεπώτατον πέφυκεν εἶναι

[121, 0]   ἐξ ἧς φέρετον τὼ ὁδώ, ἡ μὲν εἰς μακάρων νήσους, ἡ

[104, 0]   ἐπιγίγνεται ὥρη· ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἡ μὲν φύει ἡ δ´ ἀπολήγει.

[109, 0]   ἐστι τῇ πρὸ τῆς γενέσεως ἡ μετὰ τὴν τελευτήν. Ἀλλ´ οἴει

[103, 0]   τῶν πάντων μόνος, ὅτ´ ἔτικτεν ἡ μήτηρ ς´, ἐφ´ ᾧ τε

[116, 0]   εἰς (τὸ ἀποθανεῖν. Εἰ γοῦν ἡ Νιόβη κατὰ τοὺς μύθους πρόχειρον

[102, 0]   (εἰωθὼς ἐγγέγονε τῇ συμφορᾷ καὶ ἡ περὶ σὲ διάθεσις ἀπαιτεῖν ἔοικε

[106, 0]   Κωκυτὸς καλούμενος ὑπὸ τῶν ποιητῶν. Ἡ πρώτη οὖν αἰτία ἡ δείξασα

[112, 0]   γὰρ ἐπὶ τῶν σωματικῶν παθημάτων ἡ ταχίστη τῆς ἀπαλλαγῆς ὁδὸς ἀμείνων.

[111, 0]   χρείας ἢ γηροβοσκίας ἐστερήθησαν, φίλαυτος ἡ τῆς λύπης πρόφασις· οὐ γὰρ

[105, 0]   τοῖς μεγάλοις εὐτυχήμασι φθονεῖν πέφυκεν ἡ τύχη. Θηραμένης δ´ ὁ γενόμενος

[104, 0]   πάντες ταὐτὸ πεπόνθαμεν. Ἄσκοπος γὰρ ἡ τύχη, φησὶν ὁ Θεόφραστος, καὶ

[103, 0]   γενναίαν. Καὶ γὰρ περὶ τἀγαθὸν ἡ φρόνησις πραγματεύεται τετραχῶς, ἢ κτωμένη

[106, 0]   ἓν ποιεῖν ἀδιαλείπτως, οὕτω καὶ ἡ φύσις ἐκ τῆς αὐτῆς ὕλης

[114, 0]   ζωῆς βίον, ὃν ἔδωκεν ἡμῖν ἡ φύσις οὐκ εἰς ἅπαντα τὸν

[108, 0]   γὰρ αὐτὴ καθ´ αὑτὴν ἔσται ἡ ψυχὴ χωρὶς τοῦ σώματος, πρότερον

[121, 0]   ζώντων, ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ δικάζοντες ᾗ μέλλοιεν τελευτᾶν. Ἔπειτα αἱ δίκαι

[105, 0]   τυράννων, συμπεσούσης τῆς οἰκίας ἐν ᾗ μετὰ πλειόνων ἐδείπνει, μόνος σωθεὶς

[106, 0]   οὐκ ἔστιν ὁ θάνατος; Καί, ᾗ φησιν Ἡράκλειτος, Ταὐτό γ´ ἔνι

[113, 0]   τινα λέγουσαν· Ἐξῆλθον ὑμῶν ἱκέτις ἡβώντων τροφὸς παίδων, βόθρους λιποῦσα πενθητηρίους.

[120, 0]   καλοῦ λόγου, ὃν σὺ μὲν ἡγήσῃ, ὡς ἐγὼ οἶμαι, μῦθον, ἐγὼ

[111, 0]   Ματαίους γὰρ καὶ πολλῆς εὐηθείας ἡγητέον εἶναι τὰς τοιαύτας ἐκφωνήσεις Ἀλλ´

[115, 0]   οὐχ ὅσιον ὡς κατὰ βελτιόνων ἡγούμεθα καὶ κρειττόνων ἤδη γεγονότων. Καὶ

[115, 0]   ἀλλὰ πάλαι κέκλαυσται τἀνθρώπινα, τιμωρίαν ἡγουμένοις εἶναι τὸν βίον καὶ ἀρχὴν

[121, 0]   Ὡς γὰρ οὐδὲ συμβιῶν ἡμῖν ἡδέως ἑώρα κατηφεῖς ὄντας οὔτε σὲ

[115, 0]   κατὰ βελτιόνων ἡγούμεθα καὶ κρειττόνων ἤδη γεγονότων. Καὶ ταῦθ´ οὕτως ἀρχαῖα

[112, 0]   οὐκ ἔτυχε παρὸν τὸ Πένθος, ἤδη δὲ νενεμημένων ἦλθεν ὕστερον. Τὸν

[112, 0]   τιμὴν δοθῆναι, ἀποροῦντα διὰ τὸ ἤδη κατηναλῶσθαι πάσας τοῖς ἄλλοις, ταύτην

[112, 0]   δὲ μεταθήσῃ ποτέ, τί οὐκ ἤδη μετατίθεσαι καὶ σεαυτὸν ἀνέλκεις ἐκ

[113, 0]   ἂν μηκέτ´ ἄωρον τελευτᾶν ἀλλ´ ἤδη μέτρον ἡλικίας ἔχοντα (ἱκανόν· τὸν

[113, 0]   τὸν ἐκ ματαίων ἐλπίδων ἀναπλασμόν, ἤδη νομιζόντων ἡμῶν βεβαίαν ἔχειν τὴν

[113, 0]   καὶ εὐθύμως, τοὺς δὲ τῶν ἤδη προβεβηκότων δυσχερῶς καὶ πενθικῶς διὰ

[119, 0]   ἐπανάγειν πορείαν, καλούσης αὐτῆς, φησίν, ἤδη πρὸς ἑαυτήν. Ἀλλ´ ἄωρος ἐτελεύτησεν.

[114, 0]   παρεκτρέπεσθαι καὶ τοῦθ´ ὅπερ πολλοῖς ἤδη συνέβη περιμένειν, ὥστε πρὶν ἀπώσασθαι

[110, 0]   λυπούμενον θανάτῳ· Εἶτ´ εἰ μὲν ᾔδησθ´ ὁτιὴ τοῦτον τὸν βίον, ὃν

[107, 0]   κακόν. Ἀλλὰ μήν γ´ ὅτι ἥδιστός ἐστιν ὁ βαθύτατος τί δεῖ

[107, 0]   Ὅμηρος ἐπ´ αὐτοῦ λέγων· Νήγρετος ἥδιστος, θανάτῳ ἄγχιστα ἐοικώς. (Ἀλλαχοῦ δὲ

[111, 0]   ὅτι τῆς ἀπὸ τῶν τεθνεώτων ἡδονῆς ἢ χρείας ἢ γηροβοσκίας ἐστερήθησαν,

[114, 0]   κέ τις ὀξέι χαλκῷ (τύψας ἠὲ βαλὼν ῥεθέων ἐκ θυμὸν ἕληται.

[120, 0]   τῆς εὐανθεστάτης ἡλικίας προαπεφοίτησεν ὁλόκληρος ἠίθεος, ζηλωτὸς καὶ περίβλεπτος πᾶσι τοῖς

[108, 0]   τῆς εἰς τὸν νεὼν ἀναβάσεως ἧκεν ὁ καιρός, τῶν ἑλκόντων τὴν

[102, 0]   καὶ φαῦλον καὶ σπουδαίοις ἀνδράσιν ἥκιστα πρέπον, τὴν δὲ μετριοπάθειαν οὐκ

[104, 0]   ἡμῖν καὶ ἔτ´ ἀπ´ ἀρχῆς ἠκολούθηκεν οὐδ´ ἐφ´ ἑνὶ ὑγιεῖ, φυομένοις

[105, 0]   Ἀχιλλέα λέγοντα πρὸς τὸν Πρίαμον ἥκοντα ἐπὶ λύτρα τοῦ Ἕκτορος ταυτί·

[109, 0]   Καὶ τὸν Ἐπὶ τούτῳ, φάναι, ἥκω. Ἀλλὰ δέξαι παρὰ τοῦδ´ ἅ

[114, 0]   δὲ τοῖσι μέλας ἐπὶ ἕσπερος ἦλθε. Διὸ καὶ πολλάκις αὑτοῖς προσδιαλέγεσθαι

[112, 0]   τὸ Πένθος, ἤδη δὲ νενεμημένων ἦλθεν ὕστερον. Τὸν οὖν Δία, ὡς

[110, 0]   θαλάσσης αὐχέν´ Ἑλλησποντίας; Ἅπαντες Ἅιδην ἦλθον καὶ Λήθης δόμους, (τῶν χρημάτων

[109, 0]   χρόνου τε καὶ τὰ τῆς ἡλικίας ἐγγύς. Ἐρέσθαι οὖν ὅστις εἴη.

[113, 0]   ἄωρον τελευτᾶν ἀλλ´ ἤδη μέτρον ἡλικίας ἔχοντα (ἱκανόν· τὸν δὲ τὴν

[120, 0]   Οὗτος δ´ ἐπὶ τῆς εὐανθεστάτης ἡλικίας προαπεφοίτησεν ὁλόκληρος ἠίθεος, ζηλωτὸς καὶ

[106, 0]   πίστιν αὐτῷ, ὅτι ἔλαττον ἢ ἡλίκον ᾤετο τὸ συμβεβηκός ἐστιν. Ὁ

[106, 0]   ἡ δείξασα ἡμῖν τὸ τοῦ ἡλίου φῶς, ἡ αὐτὴ καὶ τὸν

[113, 0]   ἡμέρας μένειν, μηδὲ τὸ τοῦ ἡλίου φῶς ὁρᾶν βουλομένους, ἐπειδὴ καὶ

[105, 0]   ὁ κλαύσας τοῦ πονεῖν ἐπαύετο, ἠλλαττόμεσθ´ ἂν δάκρυα, δόντες χρυσίον. Νῦν

[112, 0]   τῶν κακῶν. Ἀλλ´ οὐ γὰρ ἤλπιζον, φησί, ταῦτα (πείσεσθαι, οὐδὲ προσεδόκων.

[109, 0]   αἰτίᾳ τινὶ ἀδήλῳ. Τὸν οὖν Ἠλύσιον εἰσελθεῖν ὅπερ ἴσως κἂν ἄλλον

[109, 0]   γενέσθαι. Εἶναι μὲν γὰρ αὐτὸν Ἠλυσίου πατρὸς τοῦ Τεριναίου, τῶν ἐκεῖ

[104, 0]   ἐστὶν ἐπιχθονίων ἀνθρώπων, οἷον ἐπ´ ἦμαρ ἄγῃσι πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν

[106, 0]   τοῦδ´ εἰκὼν ᾖ ὁ περὶ ἡμᾶς ἀήρ, ἓν παρ´ ἓν ἡμέραν

[109, 0]   μεθ´ ἡμᾶς οὐδὲν ἔσται πρὸς ἡμᾶς· Ἄλγος γὰρ ὄντως οὐδὲν ἅπτεται

[106, 0]   αὐτοῖς ἐγέννησε τοὺς πατέρας, εἶθ´ ἡμᾶς, εἶτ´ ἄλλους ἐπ´ ἄλλοις ἀνακυκλήσει.

[108, 0]   ἂν ὁ θεὸς αὐτὸς ἀπολύσῃ ἡμᾶς. Καὶ οὕτω μὲν ἀπαλλαττόμενοι τῆς

[117, 0]   προσειληφέναι ὅτι βραχὺν χρόνον προειλήφασιν ἡμᾶς οἱ δοκοῦντες ἄωροι τοῦ ζῆν

[109, 0]   ἡμᾶς, οὕτως οὐδὲ τὰ μεθ´ ἡμᾶς οὐδὲν ἔσται πρὸς ἡμᾶς· Ἄλγος

[109, 0]   πρὸ ἡμῶν οὐδὲν ἦν πρὸς ἡμᾶς, οὕτως οὐδὲ τὰ μεθ´ ἡμᾶς

[111, 0]   κἀκείνων ἦν ἂν τὸ καθ´ ἡμᾶς πάθος τοῦτο, εἴπερ ψυχή τις

[118, 0]   τε παλαιῶν καὶ τῶν καθ´ ἡμᾶς. Τούτων γὰρ Ἀναξαγόραν παρειλήφαμεν, ὥς

[108, 0]   εἰδώλων παντοδαπῶν καὶ φλυαρίας ἐμπίπλησιν ἡμᾶς, ὥστε τὸ λεγόμενον ὡς ἀληθῶς

[103, 0]   τοῖς αὐτοῖς νόμοις ἐφ´ οἷσπερ ἡμεῖς ἔσπασας τὸν ἀέρα (τὸν κοινόν,

[115, 0]   ἔργων. Τί οὖν; Ἆρά γ´ ἡμεῖς τοῦτο διὰ τοῦ λόγου μαθεῖν

[121, 0]   ζῶντες ἦσαν ζώντων, ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ δικάζοντες ᾗ μέλλοιεν τελευτᾶν. Ἔπειτα

[104, 0]   ἄττα τὰ σφάλλοντα, καὶ μί´ ἡμέρα τὰ μὲν καθεῖλεν ὑψόθεν τὰ

[104, 0]   ἔχειν ἄν, εἰ μὴ μίαν ἡμέραν ἀλλὰ στιγμὴν εἶπε χρόνου. Κύκλος

[109, 0]   δ´ αὐτοῖς ἐπαγγείλασθαι εἰς ἑβδόμην ἡμέραν ἀποδώσειν, ἐν τοσούτῳ δ´ εὐωχεῖσθαι

[106, 0]   ἡμᾶς ἀήρ, ἓν παρ´ ἓν ἡμέραν καὶ νύκτα ποιῶν, ἐπαγωγοὺς ζωῆς

[119, 0]   αὐτοῦ δόξας, ταυτί· Ἑβδόμην δ´ ἡμέραν τῆς (θυγατρὸς αὐτῷ τετελευτηκυίας, πρὶν

[111, 0]   ἕωθεν μὲν γεννώμενα, μέσης δ´ ἡμέρας ἀκμάζοντα, δείλης δὲ γηρῶντα καὶ

[111, 0]   ὥστε τὰ πρὸ μέσης τῆς ἡμέρας ἐκλείποντα θρήνους παρέχειν καὶ δάκρυα,

[113, 0]   τινὰς καταδύντας ἱστοροῦσιν ἐπὶ πλείους ἡμέρας μένειν, μηδὲ τὸ τοῦ ἡλίου

[105, 0]   θάλασσα. Νοῦσοι δ´ ἀνθρώποισιν ἐφ´ ἡμέρῃ αἱ δ´ ἐπὶ νυκτὶ αὐτόματοι

[118, 0]   ἧς πολλὸν ὤνητο κατὰ πᾶσαν ἡμέρην εἰς εὐποτμίην καὶ ἀνωδυνίην καὶ

[118, 0]   ἐν ὀκτὼ δὲ τῇσι πάσῃσιν ἡμέρῃσι ἀποθανόντων νηπενθέως ἀνέτλη· εὐδίης γὰρ

[111, 0]   Πόντον γιγνόμενα τὴν ζωὴν ἔχειν ἡμερησίαν, ἕωθεν μὲν γεννώμενα, μέσης δ´

[119, 0]   γὰρ εἶναι κατὰ φύσιν. Τὴν ἡμετέραν δηλονότι καὶ τὴν ἀνθρωπίνην, ἀλλ´

[115, 0]   ἐλπίδα συμβεβηκὸς καὶ παρὰ τὴν ἡμετέραν δόξαν ἔδειξε τὸ εἰωθὸς περὶ

[102, 0]   εἴτ´ οὖν τέμνοιτό τι τῶν ἡμετέρων εἴτ´ ἀποσπῷτο. Τὸ γὰρ ἀνώδυνον

[106, 0]   φθαρτὸν ἔφθαρται; Πότε γὰρ ἐν ἡμῖν αὐτοῖς οὐκ ἔστιν ὁ θάνατος;

[108, 0]   καθορᾶν τἀληθές. Ἀλλὰ τῷ ὄντι ἡμῖν δέδεικται ὅτι εἰ μέλλομέν ποτε

[108, 0]   ὄντι ὑπ´ αὐτοῦ οὐδὲ φρονῆσαι ἡμῖν ἐγγίγνεται οὐδέποτ´ οὐδέν. Καὶ γὰρ

[109, 0]   φροντίδος. Ὥσπερ γὰρ οὔτ´ ἀγαθὸν ἡμῖν ἔπεστιν οὕτως οὐδὲ κακόν· περὶ

[104, 0]   κήδεα καὶ μοῖρα θνητῶν ἐκεῖθεν ἡμῖν ἕρπει. (Τοῦ δὴ χάριν ἐτραπόμεθα

[108, 0]   πράγματα· (καὶ τότε, ὡς ἔοικεν, ἡμῖν ἔσται οὗ ἐπιθυμοῦμεν καὶ οὗ

[114, 0]   τῆς ζωῆς βίον, ὃν ἔδωκεν ἡμῖν ἡ φύσις οὐκ εἰς ἅπαντα

[121, 0]   ἐλθεῖν. Ὡς γὰρ οὐδὲ συμβιῶν ἡμῖν ἡδέως ἑώρα κατηφεῖς ὄντας οὔτε

[104, 0]   τ´ ἄδηλος αὕτη τύχη πόρρωθεν ἡμῖν καὶ ἔτ´ ἀπ´ ἀρχῆς ἠκολούθηκεν

[108, 0]   ἔσχατον πάντων, ὅτι ἐάν τις ἡμῖν καὶ σχολὴ γένηται ἀπ´ αὐτοῦ

[116, 0]   ἀνάγκῃ συγκεχώρηκεν βροτῶν σοφὸς παρ´ ἡμῖν καὶ τὰ θεῖ´ ἐπίσταται, καὶ

[106, 0]   τοῦ θανάτου μήποτε καὶ λίαν ἡμῖν ὄντα συνήθη καὶ συμφυῆ πάλιν

[102, 0]   τῆς λύπης, καὶ οὐκ ἐφ´ ἡμῖν. Οὐ γὰρ ἔγωγε συμφέρομαι τοῖς

[119, 0]   παραδειγμάτων τῶν διὰ τῆς ἱστορίας ἡμῖν παραδιδομένων τῆς τε Ἑλληνικῆς καὶ

[109, 0]   γενέσεως. Ὥσπερ οὖν οὐδὲν ἦν ἡμῖν πρὸ τῆς γενέσεως οὔτ´ ἀγαθὸν

[116, 0]   οὖν δυσφορεῖν, ἐὰν ἃ ἔχρησαν ἡμῖν πρὸς ὀλίγον, ταῦτ´ ἀπαιτῶσιν· οὐδὲ

[118, 0]   φροντίσαντες καὶ τῆς τῶν συμβιούντων ἡμῖν σωτηρίας. Καλὸν δὲ καὶ μεμνῆσθαι

[108, 0]   ἐάν τινες νόσοι προσπέσωσιν, ἐμποδίζουσιν ἡμῖν τὴν τοῦ ὄντος θήραν, ἐρώτων

[106, 0]   πρώτη οὖν αἰτία ἡ δείξασα ἡμῖν τὸ τοῦ ἡλίου φῶς, ἡ

[122, 0]   τε υἱῷ σου καὶ πᾶσιν ἡμῖν τοῖς κηδομένοις σου κατὰ τὸ

[116, 0]   ψυχῆς ἀσθένειαν καὶ τὸν ἐμφυόμενον ἡμῖν τοῦ θανάτου φόβον παρὰ τὴν

[105, 0]   ταυτὶ λέγει· Εἰ τὰ δάκρυ´ ἡμῖν τῶν κακῶν ἦν φάρμακον, ἀεί

[101, 0]   περὶ τῆς τοῦ προσφιλεστάτου πᾶσιν ἡμῖν υἱοῦ σου προώρου μεταλλαγῆς τοῦ

[102, 0]   φημι καὶ ὑπὸ τῆς ἐν ἡμῖν φαύλης γίγνεσθαι δόξης. Διὸ καὶ

[108, 0]   (καὶ μακάριον. Μυρίας μὲν γὰρ ἡμῖν, φησὶν ὁ Πλάτων, ἀσχολίας παρέχει

[111, 0]   τὸν βίον οἱ ποιηταὶ παρέδοσαν ἡμῖν, ὥσπερ κἀκεῖνον Ὃν περὶ κῆρι

[115, 0]   οὕτως ἀρχαῖα καὶ παλαιὰ παρ´ ἡμῖν, ὥστε τὸ παράπαν οὐδεὶς οἶδεν

[121, 0]   δ´ ὅς, πονηρὰς ψυχὰς ἔχοντες ἠμφιεσμένοι εἰσὶ σώματά τε καλὰ καὶ

[107, 0]   εἶναι Χάλκεον ὕπνον, τὴν ἀναισθησίαν ἡμῶν αἰνιττόμενος. Οὐκ ἀμούσως δ´ ἔδοξεν

[106, 0]   ὕλης (πάλαι μὲν τοὺς προγόνους ἡμῶν ἀνέσχεν, εἶτα συνεχεῖς αὐτοῖς ἐγέννησε

[102, 0]   τοῦ συμφέροντος οὖσαν· ἀφαιρήσεται γὰρ ἡμῶν αὕτη τὴν ἐκ τοῦ φιλεῖσθαι

[108, 0]   εἰκός, μετὰ τοιούτων ἐσόμεθα, δι´ ἡμῶν αὐτῶν πᾶν τὸ εἰλικρινὲς ὁρῶντες·

[113, 0]   ματαίων ἐλπίδων ἀναπλασμόν, ἤδη νομιζόντων ἡμῶν βεβαίαν ἔχειν τὴν τῶν τηλικούτων

[104, 0]   ἔχει τὸν τρόπον, ὑπό γ´ ἡμῶν εἰς τοῦτ´ ἀφῖκται διαφθορᾶς. Ἤ

[109, 0]   τῆς οἰκίας καὶ τῆς ἐσθῆτος ἡμῶν μετὰ τὴν φθορὰν ὑπολαμβάνεις τινὰ

[107, 0]   ζῆν, ὡς ἀποδοθησόμενον ὃ ἐδανείσαντο (ἡμῶν οἱ προπάτορες. Ὃ δὴ καὶ

[109, 0]   τελευτήν. Καὶ καθάπερ τὰ πρὸ ἡμῶν οὐδὲν ἦν πρὸς ἡμᾶς, οὕτως

[107, 0]   τοῦ θανάτου προθεσμίαν. Τοῦτο γὰρ ἦν ἄμεινον· εἰ γὰρ προῄδειμεν, κἂν

[111, 0]   τελειοῦντα τὸ ζῆν, οὐχὶ κἀκείνων ἦν ἂν τὸ καθ´ ἡμᾶς πάθος

[102, 0]   παραλόγου συμφορᾶς, καὶ συμπαθεῖν δ´ ἦν ἀναγκαῖον· οὐδὲ γὰρ οἱ βέλτιστοι

[109, 0]   Εὐθύνοος κεῖται μοιριδίῳ θανάτῳ. Οὐκ ἦν γὰρ ζώειν καλὸν αὐτῷ οὐδὲ

[119, 0]   ἂν φαίης, Ἀπολλώνιε φίλτατε, σφόδρ´ ἦν ἐπιτεταγμένος ὁ νεανίσκος Ἀπόλλωνι (καὶ

[109, 0]   τῆς γενέσεως. Ὥσπερ οὖν οὐδὲν ἦν ἡμῖν πρὸ τῆς γενέσεως οὔτ´

[119, 0]   Ἐκείνῳ δὲ τῷ μακαρισθέντι οὐκ ἦν κατὰ φύσιν περαιτέρω τοῦ ἀπονεμηθέντος

[120, 0]   ἐπειδὴ (παρὰ τοῦ πατρὸς παρέλαβον· ἦν οὖν νόμος ὅδε περὶ ἀνθρώπων

[102, 0]   ἀνθρωπίνως φέρειν τὸ συμβεβηκὸς ἀνοίκειον ἦν, παρειμένῳ τό τε σῶμα καὶ

[109, 0]   καθάπερ τὰ πρὸ ἡμῶν οὐδὲν ἦν πρὸς ἡμᾶς, οὕτως οὐδὲ τὰ

[113, 0]   βίον. Εἰ δὲ διακοσίων ἐτῶν ἦν, τὸν ἑκατὸν ἐτῶν τελευτήσαντα πάντως

[113, 0]   ζωῆς τῶν ἀνθρώπων χρόνος εἰκοσαέτης ἦν, τὸν πεντεκαιδεκαέτη ἀπογενόμενον ἐνομίζομεν ἂν

[109, 0]   τῆς ψυχῆς (τὸ τρίτον γὰρ ἦν τοῦτο τῆς Σωκρατικῆς εἰκασίας) οὐδ´

[105, 0]   τὰ δάκρυ´ ἡμῖν τῶν κακῶν ἦν φάρμακον, ἀεί θ´ ὁ κλαύσας

[116, 0]   δαιμονίῃσι τύχαις βροτοὶ ἄλγε´ ἔχουσιν, (ἣν ἂν μοῖραν ἔχῃς, ταύτην ἔχε

[107, 0]   Τὰ θνητὰ πράγματ´ οἶσθά γ´ ἣν ἔχει φύσιν; (Δοκῶ μὲν οὔ·

[102, 0]   τοῦ φιλεῖσθαι (καὶ φιλεῖν εὔνοιαν, ἣν παντὸς μᾶλλον διασῴζειν ἀναγκαῖον. Τὸ

[106, 0]   τῆς γυναικὸς αὐτῷ Λύδης, πρὸς ἣν φιλοστόργως εἶχε, παραμύθιον τῆς λύπης

[110, 0]   θάνατος οὐκ εὔκαιρος· εἰ δ´ ἤνεγκεν αὖ οὗτος ὁ βίος τι

[110, 0]   καὶ διεκρίθη καὶ ἀπῆνθεν ὅθεν ἦνθε, πάλιν Γᾶ μὲν εἰς γᾶν,

[112, 0]   ὕστερον. Τὸν οὖν Δία, ὡς ἠξίου καὶ αὑτῷ τιμὴν δοθῆναι, ἀποροῦντα

[104, 0]   μὲν καθεῖλεν ὑψόθεν τὰ δ´ ἦρ´ ἄνω (τὰ μὲν ἄλλα καλῶς

[106, 0]   ὁ θάνατος; Καί, ᾗ φησιν Ἡράκλειτος, Ταὐτό γ´ ἔνι ζῶν καὶ

[110, 0]   παρὰ τῷ Εὐριπίδῃ περὶ τοῦ Ἡρακλέους λέγων Εἰ μὲν γὰρ οἰκεῖ,

[108, 0]   μητρὸς αὐτῶν ἱερείας οὔσης τῆς Ἥρας ἐπειδὴ τῆς εἰς τὸν νεὼν

[109, 0]   δὲ τὸ μὴ ὂν ἀλλ´ ἠρμένον ἐκ τῶν ὄντων οὐδέτερον τούτων

[116, 0]   Μηδὲν ἄγαν ἐκ τούτων γὰρ ἤρτηται καὶ τἄλλα πάντα. Ταῦτα γάρ

[106, 0]   τὴν καλουμένην (Λύδην, ἐξαριθμησάμενος τὰς ἡρωικὰς συμφοράς, τοῖς ἀλλοτρίοις κακοῖς ἐλάττω

[111, 0]   τοῦτο γοῦν τοὺς ὑπεροχωτάτους τῶν ἡρώων καὶ φύντας ἀπὸ θεῶν πρὸ

[104, 0]   ταύτης κοινωνεῖ τῆς αἰτίας, ἐξ ἧς ἀφυΐα μὲν ψυχῆς, νόσοι τε

[118, 0]   ἀνέτλη· εὐδίης γὰρ εἴχετο, ἐξ ἧς πολλὸν ὤνητο κατὰ πᾶσαν ἡμέρην

[121, 0]   λειμῶνι, ἐν τῇ τριόδῳ ἐξ ἧς φέρετον τὼ ὁδώ, ἡ μὲν

[119, 0]   καὶ ἀγαπητὴν ἀπολέσαντα θυγατέρα, περὶ ἧς φησιν Αἰσχίνης, κατηγορεῖν αὐτοῦ δόξας,

[121, 0]   Διὸς τὴν ἀρχὴν ἔχοντος ζῶντες ἦσαν ζώντων, ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ δικάζοντες

[105, 0]   τῶν Μουσῶν ἀναγορεύων ἑαυτὸν μαθητὴν Ἡσίοδος, καὶ οὗτος ἐν πίθῳ καθείρξας

[112, 0]   παραινεῖν ἐν ταῖς τοιαύταις συμφοραῖς ἡσυχίαν ἔχειν, ὡς οὔτε δήλου ὄντος

[103, 0]   ὀρθῶς· Τροχοῦ γὰρ περιστείχοντος ἄλλοθ´ ἡτέρα ἁψὶς ὕπερθε γίγνετ´ ἄλλοθ´ ἡτέρα.

[103, 0]   ἡτέρα ἁψὶς ὕπερθε γίγνετ´ ἄλλοθ´ ἡτέρα. Κράτιστον δὴ πρὸς ἀλυπίαν φάρμακον

[107, 0]   παραπλήσιον ἔλεγεν εἶναι τὸν θάνατον ἤτοι τῷ βαθυτάτῳ ὕπνῳ ἢ ἀποδημίᾳ

[118, 0]   προσαγγελίαν ἀμφοτέρων τῶν υἱέων οὐδὲν ἧττον ἐστεφανωμένον κατὰ τὸ πάτριον ἔθος

[103, 0]   τιμὰς καὶ δόξας (ἐπαπειλεῖν τοῖς ἥττοσι καὶ ἐξυβρίζειν, οὐκ ἐνθυμούμενοι τὸ

[119, 0]   τοὺς ἀγγέλους εἰπεῖν ὅτι Θεοῖς ηὐξάμην οὐκ ἀθάνατον οὐδὲ πολυχρόνιον γενέσθαι

Livre, Chap.
[104, 0]	ἡμῶν εἰς τοῦτ´ ἀφῖκται διαφθορᾶς.	Ἤ	τ´ ἄδηλος αὕτη τύχη πόρρωθεν
[112, 0]	πενθοῦντα Πότερα παύσῃ ποτὲ δυσφορῶν	ἢ	ἀεὶ δεῖν οἰήσῃ λυπεῖσθαι καὶ
[114, 0]	(Τί δέ; Παυσόμεθά ποτε λυπούμενοι	ἢ	ἀκαταπαύστῳ συμφορᾷ συνεσόμεθα μέχρι παντὸς
[118, 0]	λόγου φαρμάκοις, ὡς πάντων μᾶλλον	ἢ	ἀλυπίας ἀναβολὴν δεῖ ποιεῖσθαι. Καίτοι
[107, 0]	θάνατον ἤτοι τῷ βαθυτάτῳ ὕπνῳ	ἢ	ἀποδημίᾳ μακρᾷ καὶ πολυχρονίῳ ἢ
[103, 0]	ἢ κτωμένη τἀγαθὰ ἢ φυλάττουσα	ἢ	αὔξουσα ἢ χρωμένη δεξιῶς. Οὗτοι
[116, 0]	ὁ δοὺς ἀπαιτήσει. Ὁ οὖν	ἢ	αὐτὸς μέλλων ἀποθνῄσκειν ἢ τέκνων
[109, 0]	σὺ διαφορὰν εἶναι μὴ γενέσθαι	ἢ	γενόμενον ἀπογενέσθαι; Εἰ μὴ καὶ
[111, 0]	τῶν τεθνεώτων ἡδονῆς ἢ χρείας	ἢ	γηροβοσκίας ἐστερήθησαν, φίλαυτος ἡ τῆς
[103, 0]	ἢ διὰ χρημάτων περιουσίαν ἄφθονον	ἢ	διὰ μέγεθος ἀρχῆς ἢ διά
[103, 0]	ἢ διά τινας προεδρίας πολιτικὰς	ἢ	διὰ τιμὰς καὶ δόξας (ἐπαπειλεῖν
[103, 0]	ἄφθονον ἢ διὰ μέγεθος ἀρχῆς	ἢ	διά τινας προεδρίας πολιτικὰς ἢ
[103, 0]	καὶ κεναυχεῖς, ὥστε μικρὸν ἐπαρθέντες	ἢ	διὰ χρημάτων περιουσίαν ἄφθονον ἢ
[116, 0]	τοῦ προσήκοντος ἐν τοῖς προσπίπτουσιν	ἢ	διαίρεσθαι πρὸς ἀλαζονείαν ἢ ταπεινοῦσθαι
[103, 0]	ἢ φυλάξασθαι τὸ κακὸν ἐπιφερόμενον	ἢ	διορθώσασθαι γενόμενον ἢ συστεῖλαι πρὸς
[108, 0]	τὸν θάνατον οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν	ἢ	δοκεῖν σοφὸν εἶναι μὴ ὄντα·
[121, 0]	ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδὲν ἄλλο	ἢ	δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσις, (τῆς ψυχῆς
[106, 0]	ποιεῖ πίστιν αὐτῷ, ὅτι ἔλαττον	ἢ	ἡλίκον ᾤετο τὸ συμβεβηκός ἐστιν.
[107, 0]	ἀπολυθέντας τῆς ἐν αὐτῷ λατρείας	ἢ	κατοικτίρειν τε καὶ θρηνεῖν, ὅπερ
[103, 0]	τἀγαθὸν ἡ φρόνησις πραγματεύεται τετραχῶς,	ἢ	κτωμένη τἀγαθὰ ἢ φυλάττουσα ἢ
[111, 0]	ὁ πλεῖστα κιθαρῳδήσας (ἢ ῥητορεύσας	ἢ	κυβερνήσας ἀλλ´ ὁ καλῶς ἐπαινεῖται.
[111, 0]	ἔχομεν. Τό τε πολὺ δήπουθεν	ἢ	μικρὸν οὐδὲν διαφέρειν δοκεῖ πρὸς
[110, 0]	δὲ Λυδίας μέγας δυνάστης Κροῖσος	ἢ	Ξέρξης βαρὺν ζεύξας θαλάσσης αὐχέν´
[110, 0]	ἐκλιπὼν καὶ μειζόνων ἀπολυθεὶς κακῶν	ἢ	οὔ, χρὴ μὴ φέρειν οὕτω
[108, 0]	μηδὲν καθαρῶς γνῶναι, δυοῖν θάτερον,	ἢ	οὐδαμοῦ ἔστι κτήσασθαι τὸ εἰδέναι
[103, 0]	ἢ συστεῖλαι πρὸς τὸ βραχύτατον	ἢ	παρασκευάζειν αὑτῷ τὴν ὑπομονὴν ἄρρενα
[116, 0]	συμβαίνειν κατὰ τὴν τῆς ἀνάγκης	ἢ	πεπρωμένης μοῖραν. Καλῶς δ´ οἱ
[115, 0]	δὴ ἐν τῷ Εὐδήμῳ ἐπιγραφομένῳ	ἢ	Περὶ ψυχῆς ταυτί. Διόπερ, ὦ
[113, 0]	Μεῖον γὰρ ὄντως (ἐδάκρυσε Τρωίλος	ἢ	Πρίαμος· οὐδ´ οὗτος, εἰ προετελεύτησεν
[111, 0]	Οὐδὲ γὰρ ὁ πλεῖστα κιθαρῳδήσας	(ἢ	ῥητορεύσας ἢ κυβερνήσας ἀλλ´ ὁ
[103, 0]	κακὸν ἐπιφερόμενον ἢ διορθώσασθαι γενόμενον	ἢ	συστεῖλαι πρὸς τὸ βραχύτατον ἢ
[116, 0]	προσπίπτουσιν ἢ διαίρεσθαι πρὸς ἀλαζονείαν	ἢ	ταπεινοῦσθαι καὶ καταπίπτειν πρὸς οἴκτους
[116, 0]	οὖν ἢ αὐτὸς μέλλων ἀποθνῄσκειν	ἢ	τέκνων ἀποθανόντων ὑπεραγανακτῶν πῶς οὐ
[108, 0]	οὐδαμοῦ ἔστι κτήσασθαι τὸ εἰδέναι	ἢ	τελευτήσασι· τότε γὰρ αὐτὴ καθ´
[115, 0]	τῆς ἐν τῷ τεθνάναι διαγωγῆς	ἢ	τῆς ἐν τῷ ζῆν, οὕτως
[108, 0]	καὶ μάχας οὐδὲν ἄλλο παρέχει	ἢ	τὸ σῶμα καὶ αἱ τούτου
[113, 0]	τῶν εἴκοσιν ἐτῶν προθεσμίαν ἐκπληρώσαντα	ἢ	τὸν ἐγγὺς γενόμενον τοῦ τῶν
[107, 0]	ἢ ἀποδημίᾳ μακρᾷ καὶ πολυχρονίῳ	ἢ	τρίτον φθορᾷ τινι καὶ ἀφανισμῷ
[111, 0]	οὕτως ἀποθανόντας ἑαυτῶν ἕνεκα πενθοῦσιν	ἢ	τῶν κατοιχομένων; Εἰ μὲν οὖν
[121, 0]	Ἐγὼ οὖν ταῦτ´ ἐγνωκὼς πρότερος	ἢ	ὑμεῖς ἐποιησάμην δικαστὰς υἱεῖς ἐμαυτοῦ,
[118, 0]	εἰκὸς ἐχρησάμεθά ποτε πρὸς συγγενεῖς	ἢ	φίλους ἐν ταῖς παραπλησίοις γενομένους
[103, 0]	Τῆς γὰρ εὐλογιστίας ἔργον ἐστὶν	ἢ	φυλάξασθαι τὸ κακὸν ἐπιφερόμενον ἢ
[103, 0]	πραγματεύεται τετραχῶς, ἢ κτωμένη τἀγαθὰ	ἢ	φυλάττουσα ἢ αὔξουσα ἢ χρωμένη
[111, 0]	τῆς ἀπὸ τῶν τεθνεώτων ἡδονῆς	ἢ	χρείας ἢ γηροβοσκίας ἐστερήθησαν, φίλαυτος
[102, 0]	μέγα, ὅ ς´ ἐξεπαρεῖ μεῖζον	ἢ	χρεὼν φρονεῖν, μηδ´ ἄν τι
[103, 0]	τἀγαθὰ ἢ φυλάττουσα ἢ αὔξουσα	ἢ	χρωμένη δεξιῶς. Οὗτοι τῆς φρονήσεως
[121, 0]	γὰρ κρίνονται. Πολλοὶ οὖν ἴσως,	ἦ	δ´ ὅς, πονηρὰς ψυχὰς ἔχοντες
[121, 0]	κόσμον, ἵνα δικαία ἡ κρίσις	ᾖ.	Ἐγὼ οὖν ταῦτ´ ἐγνωκὼς πρότερος
[121, 0]	πλούτους, καὶ ἐπειδὰν ἡ κρίσις	ᾖ,	ἔρχονται αὐτοῖς πολλοὶ μαρτυρήσοντες ὡς
[106, 0]	ἄγει. Καὶ μήποτε τοῦδ´ εἰκὼν	ᾖ	ὁ περὶ ἡμᾶς ἀήρ, ἓν
[121, 0]	ἵν´ ὡς δικαιοτάτη ἡ κρίσις	ᾖ	περὶ τῆς πορείας τοῖς ἀνθρώποις.
[109, 0]	αὐτὸ ἰδεῖν ἐγγεγραμμένα τρία ταῦτα·	Ἦ	που νηπιέῃσιν ἀλύουσιν φρένες ἀνδρῶν.
[114, 0]	δὴ οἴκτιστον πέλεται δειλοῖσι βροτοῖσιν.	Ἦ	ῥ´ ὁ γέρων· πολιὰς δ´
[108, 0]	καθαροῦ ἐφάπτεσθαι μὴ οὐ θεμιτὸν	ᾖ.	Ὥστ´ εἰ καὶ προσέοικε μετάγειν
[111, 0]	καὶ μέγιστον· εἰ δ´, ὥσπερ	ἡ	ἀλήθεια ἔχει, κακὸν αὐτὸ ὁμολογοῦμεν
[104, 0]	φησί· Ταῦτα γὰρ πᾶσα αὕτη	ἡ	ἀρχαία φιλοσοφία λέγει τε καὶ
[106, 0]	ἡμῖν τὸ τοῦ ἡλίου φῶς,	ἡ	αὐτὴ καὶ τὸν ζοφερὸν Ἅιδην
[109, 0]	γενέσθαι τῷ θανεῖν ἴσον λέγω.	Ἡ	γὰρ αὐτὴ κατάστασίς ἐστι τῇ
[104, 0]	ἀνδρῶν γενεὴ ἡ μὲν φύει	ἡ	δ´ ἀπολήγει. (Ταύτῃ δ´ ὅτι
[121, 0]	ἡ μὲν εἰς μακάρων νήσους,	ἡ	δ´ εἰς Τάρταρον. Καὶ τοὺς
[110, 0]	θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι νέοις.	(Ἡ	δὲ Μερόπη λόγους ἀνδρώδεις προφερομένη
[106, 0]	ποιητῶν. Ἡ πρώτη οὖν αἰτία	ἡ	δείξασα ἡμῖν τὸ τοῦ ἡλίου
[117, 0]	ἀλλ´ αὐτὸς σὺ σοί, καὶ	ἡ	διὰ τὴν ἀπαιδευσίαν ἄνοια καὶ
[114, 0]	ὠφέλεια δ´ ἐστὶ τοῖς (ἀφῃρημένοις	ἡ	διὰ τῆς ἀγαθῆς μνήμης τιμή.
[103, 0]	ἀλυπίαν φάρμακον ὁ λόγος καὶ	ἡ	διὰ τούτου παρασκευὴ πρὸς πάσας
[116, 0]	τὴν ὑπόληψιν ταύτην ὅτι καὶ	ἡ	Θαλέθοντι βίῳ βλάσταις τε τέκνων
[121, 0]	ἐκεῖνον τὸν κόσμον, ἵνα δικαία	ἡ	κρίσις ᾖ. Ἐγὼ οὖν ταῦτ´
[121, 0]	γένη καὶ πλούτους, καὶ ἐπειδὰν	ἡ	κρίσις ᾖ, ἔρχονται αὐτοῖς πολλοὶ
[121, 0]	τὼ ἑτέρω, ἵν´ ὡς δικαιοτάτη	ἡ	κρίσις ᾖ περὶ τῆς πορείας
[106, 0]	~Τί οὖν πλέον ποιοῦμεν; Οὐδέν·	ἡ	λύπη δ´ ἔχει (ὥσπερ τὰ
[102, 0]	(Πολλῶν γὰρ ὄντων ψυχικῶν παθῶν,	ἡ	λύπη τὸ χαλεπώτατον πέφυκεν εἶναι
[121, 0]	ἐξ ἧς φέρετον τὼ ὁδώ,	ἡ	μὲν εἰς μακάρων νήσους, ἡ
[104, 0]	ἐπιγίγνεται ὥρη· ὣς ἀνδρῶν γενεὴ	ἡ	μὲν φύει ἡ δ´ ἀπολήγει.
[109, 0]	ἐστι τῇ πρὸ τῆς γενέσεως	ἡ	μετὰ τὴν τελευτήν. Ἀλλ´ οἴει
[103, 0]	τῶν πάντων μόνος, ὅτ´ ἔτικτεν	ἡ	μήτηρ ς´, ἐφ´ ᾧ τε
[116, 0]	εἰς (τὸ ἀποθανεῖν. Εἰ γοῦν	ἡ	Νιόβη κατὰ τοὺς μύθους πρόχειρον
[102, 0]	(εἰωθὼς ἐγγέγονε τῇ συμφορᾷ καὶ	ἡ	περὶ σὲ διάθεσις ἀπαιτεῖν ἔοικε
[106, 0]	Κωκυτὸς καλούμενος ὑπὸ τῶν ποιητῶν.	Ἡ	πρώτη οὖν αἰτία ἡ δείξασα
[112, 0]	γὰρ ἐπὶ τῶν σωματικῶν παθημάτων	ἡ	ταχίστη τῆς ἀπαλλαγῆς ὁδὸς ἀμείνων.
[111, 0]	χρείας ἢ γηροβοσκίας ἐστερήθησαν, φίλαυτος	ἡ	τῆς λύπης πρόφασις· οὐ γὰρ
[105, 0]	τοῖς μεγάλοις εὐτυχήμασι φθονεῖν πέφυκεν	ἡ	τύχη. Θηραμένης δ´ ὁ γενόμενος
[104, 0]	πάντες ταὐτὸ πεπόνθαμεν. Ἄσκοπος γὰρ	ἡ	τύχη, φησὶν ὁ Θεόφραστος, καὶ
[103, 0]	γενναίαν. Καὶ γὰρ περὶ τἀγαθὸν	ἡ	φρόνησις πραγματεύεται τετραχῶς, ἢ κτωμένη
[106, 0]	ἓν ποιεῖν ἀδιαλείπτως, οὕτω καὶ	ἡ	φύσις ἐκ τῆς αὐτῆς ὕλης
[114, 0]	ζωῆς βίον, ὃν ἔδωκεν ἡμῖν	ἡ	φύσις οὐκ εἰς ἅπαντα τὸν
[108, 0]	γὰρ αὐτὴ καθ´ αὑτὴν ἔσται	ἡ	ψυχὴ χωρὶς τοῦ σώματος, πρότερον
[121, 0]	ζώντων, ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ δικάζοντες	ᾗ	μέλλοιεν τελευτᾶν. Ἔπειτα αἱ δίκαι
[105, 0]	τυράννων, συμπεσούσης τῆς οἰκίας ἐν	ᾗ	μετὰ πλειόνων ἐδείπνει, μόνος σωθεὶς
[106, 0]	οὐκ ἔστιν ὁ θάνατος; Καί,	ᾗ	φησιν Ἡράκλειτος, Ταὐτό γ´ ἔνι
[113, 0]	τινα λέγουσαν· Ἐξῆλθον ὑμῶν ἱκέτις	ἡβώντων	τροφὸς παίδων, βόθρους λιποῦσα πενθητηρίους.
[120, 0]	καλοῦ λόγου, ὃν σὺ μὲν	ἡγήσῃ,	ὡς ἐγὼ οἶμαι, μῦθον, ἐγὼ
[111, 0]	Ματαίους γὰρ καὶ πολλῆς εὐηθείας	ἡγητέον	εἶναι τὰς τοιαύτας ἐκφωνήσεις Ἀλλ´
[115, 0]	οὐχ ὅσιον ὡς κατὰ βελτιόνων	ἡγούμεθα	καὶ κρειττόνων ἤδη γεγονότων. Καὶ
[115, 0]	ἀλλὰ πάλαι κέκλαυσται τἀνθρώπινα, τιμωρίαν	ἡγουμένοις	εἶναι τὸν βίον καὶ ἀρχὴν
[121, 0]	Ὡς γὰρ οὐδὲ συμβιῶν ἡμῖν	ἡδέως	ἑώρα κατηφεῖς ὄντας οὔτε σὲ
[115, 0]	κατὰ βελτιόνων ἡγούμεθα καὶ κρειττόνων	ἤδη	γεγονότων. Καὶ ταῦθ´ οὕτως ἀρχαῖα
[112, 0]	οὐκ ἔτυχε παρὸν τὸ Πένθος,	ἤδη	δὲ νενεμημένων ἦλθεν ὕστερον. Τὸν
[112, 0]	τιμὴν δοθῆναι, ἀποροῦντα διὰ τὸ	ἤδη	κατηναλῶσθαι πάσας τοῖς ἄλλοις, ταύτην
[112, 0]	δὲ μεταθήσῃ ποτέ, τί οὐκ	ἤδη	μετατίθεσαι καὶ σεαυτὸν ἀνέλκεις ἐκ
[113, 0]	ἂν μηκέτ´ ἄωρον τελευτᾶν ἀλλ´	ἤδη	μέτρον ἡλικίας ἔχοντα (ἱκανόν· τὸν
[113, 0]	τὸν ἐκ ματαίων ἐλπίδων ἀναπλασμόν,	ἤδη	νομιζόντων ἡμῶν βεβαίαν ἔχειν τὴν
[113, 0]	καὶ εὐθύμως, τοὺς δὲ τῶν	ἤδη	προβεβηκότων δυσχερῶς καὶ πενθικῶς διὰ
[119, 0]	ἐπανάγειν πορείαν, καλούσης αὐτῆς, φησίν,	ἤδη	πρὸς ἑαυτήν. Ἀλλ´ ἄωρος ἐτελεύτησεν.
[114, 0]	παρεκτρέπεσθαι καὶ τοῦθ´ ὅπερ πολλοῖς	ἤδη	συνέβη περιμένειν, ὥστε πρὶν ἀπώσασθαι
[110, 0]	λυπούμενον θανάτῳ· Εἶτ´ εἰ μὲν	ᾔδησθ´	ὁτιὴ τοῦτον τὸν βίον, ὃν
[107, 0]	κακόν. Ἀλλὰ μήν γ´ ὅτι	ἥδιστός	ἐστιν ὁ βαθύτατος τί δεῖ
[107, 0]	Ὅμηρος ἐπ´ αὐτοῦ λέγων· Νήγρετος	ἥδιστος,	θανάτῳ ἄγχιστα ἐοικώς. (Ἀλλαχοῦ δὲ
[111, 0]	ὅτι τῆς ἀπὸ τῶν τεθνεώτων	ἡδονῆς	ἢ χρείας ἢ γηροβοσκίας ἐστερήθησαν,
[114, 0]	κέ τις ὀξέι χαλκῷ (τύψας	ἠὲ	βαλὼν ῥεθέων ἐκ θυμὸν ἕληται.
[120, 0]	τῆς εὐανθεστάτης ἡλικίας προαπεφοίτησεν ὁλόκληρος	ἠίθεος,	ζηλωτὸς καὶ περίβλεπτος πᾶσι τοῖς
[108, 0]	τῆς εἰς τὸν νεὼν ἀναβάσεως	ἧκεν	ὁ καιρός, τῶν ἑλκόντων τὴν
[102, 0]	καὶ φαῦλον καὶ σπουδαίοις ἀνδράσιν	ἥκιστα	πρέπον, τὴν δὲ μετριοπάθειαν οὐκ
[104, 0]	ἡμῖν καὶ ἔτ´ ἀπ´ ἀρχῆς	ἠκολούθηκεν	οὐδ´ ἐφ´ ἑνὶ ὑγιεῖ, φυομένοις
[105, 0]	Ἀχιλλέα λέγοντα πρὸς τὸν Πρίαμον	ἥκοντα	ἐπὶ λύτρα τοῦ Ἕκτορος ταυτί·
[109, 0]	Καὶ τὸν Ἐπὶ τούτῳ, φάναι,	ἥκω.	Ἀλλὰ δέξαι παρὰ τοῦδ´ ἅ
[114, 0]	δὲ τοῖσι μέλας ἐπὶ ἕσπερος	ἦλθε.	Διὸ καὶ πολλάκις αὑτοῖς προσδιαλέγεσθαι
[112, 0]	τὸ Πένθος, ἤδη δὲ νενεμημένων	ἦλθεν	ὕστερον. Τὸν οὖν Δία, ὡς
[110, 0]	θαλάσσης αὐχέν´ Ἑλλησποντίας; Ἅπαντες Ἅιδην	ἦλθον	καὶ Λήθης δόμους, (τῶν χρημάτων
[109, 0]	χρόνου τε καὶ τὰ τῆς	ἡλικίας	ἐγγύς. Ἐρέσθαι οὖν ὅστις εἴη.
[113, 0]	ἄωρον τελευτᾶν ἀλλ´ ἤδη μέτρον	ἡλικίας	ἔχοντα (ἱκανόν· τὸν δὲ τὴν
[120, 0]	Οὗτος δ´ ἐπὶ τῆς εὐανθεστάτης	ἡλικίας	προαπεφοίτησεν ὁλόκληρος ἠίθεος, ζηλωτὸς καὶ
[106, 0]	πίστιν αὐτῷ, ὅτι ἔλαττον ἢ	ἡλίκον	ᾤετο τὸ συμβεβηκός ἐστιν. Ὁ
[106, 0]	ἡ δείξασα ἡμῖν τὸ τοῦ	ἡλίου	φῶς, ἡ αὐτὴ καὶ τὸν
[113, 0]	ἡμέρας μένειν, μηδὲ τὸ τοῦ	ἡλίου	φῶς ὁρᾶν βουλομένους, ἐπειδὴ καὶ
[105, 0]	ὁ κλαύσας τοῦ πονεῖν ἐπαύετο,	ἠλλαττόμεσθ´	ἂν δάκρυα, δόντες χρυσίον. Νῦν
[112, 0]	τῶν κακῶν. Ἀλλ´ οὐ γὰρ	ἤλπιζον,	φησί, ταῦτα (πείσεσθαι, οὐδὲ προσεδόκων.
[109, 0]	αἰτίᾳ τινὶ ἀδήλῳ. Τὸν οὖν	Ἠλύσιον	εἰσελθεῖν ὅπερ ἴσως κἂν ἄλλον
[109, 0]	γενέσθαι. Εἶναι μὲν γὰρ αὐτὸν	Ἠλυσίου	πατρὸς τοῦ Τεριναίου, τῶν ἐκεῖ
[104, 0]	ἐστὶν ἐπιχθονίων ἀνθρώπων, οἷον ἐπ´	ἦμαρ	ἄγῃσι πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν
[106, 0]	τοῦδ´ εἰκὼν ᾖ ὁ περὶ	ἡμᾶς	ἀήρ, ἓν παρ´ ἓν ἡμέραν
[109, 0]	μεθ´ ἡμᾶς οὐδὲν ἔσται πρὸς	ἡμᾶς·	Ἄλγος γὰρ ὄντως οὐδὲν ἅπτεται
[106, 0]	αὐτοῖς ἐγέννησε τοὺς πατέρας, εἶθ´	ἡμᾶς,	εἶτ´ ἄλλους ἐπ´ ἄλλοις ἀνακυκλήσει.
[108, 0]	ἂν ὁ θεὸς αὐτὸς ἀπολύσῃ	ἡμᾶς.	Καὶ οὕτω μὲν ἀπαλλαττόμενοι τῆς
[117, 0]	προσειληφέναι ὅτι βραχὺν χρόνον προειλήφασιν	ἡμᾶς	οἱ δοκοῦντες ἄωροι τοῦ ζῆν
[109, 0]	ἡμᾶς, οὕτως οὐδὲ τὰ μεθ´	ἡμᾶς	οὐδὲν ἔσται πρὸς ἡμᾶς· Ἄλγος
[109, 0]	πρὸ ἡμῶν οὐδὲν ἦν πρὸς	ἡμᾶς,	οὕτως οὐδὲ τὰ μεθ´ ἡμᾶς
[111, 0]	κἀκείνων ἦν ἂν τὸ καθ´	ἡμᾶς	πάθος τοῦτο, εἴπερ ψυχή τις
[118, 0]	τε παλαιῶν καὶ τῶν καθ´	ἡμᾶς.	Τούτων γὰρ Ἀναξαγόραν παρειλήφαμεν, ὥς
[108, 0]	εἰδώλων παντοδαπῶν καὶ φλυαρίας ἐμπίπλησιν	ἡμᾶς,	ὥστε τὸ λεγόμενον ὡς ἀληθῶς
[103, 0]	τοῖς αὐτοῖς νόμοις ἐφ´ οἷσπερ	ἡμεῖς	ἔσπασας τὸν ἀέρα (τὸν κοινόν,
[115, 0]	ἔργων. Τί οὖν; Ἆρά γ´	ἡμεῖς	τοῦτο διὰ τοῦ λόγου μαθεῖν
[121, 0]	ζῶντες ἦσαν ζώντων, ἐκείνῃ τῇ	ἡμέρᾳ	δικάζοντες ᾗ μέλλοιεν τελευτᾶν. Ἔπειτα
[104, 0]	ἄττα τὰ σφάλλοντα, καὶ μί´	ἡμέρα	τὰ μὲν καθεῖλεν ὑψόθεν τὰ
[104, 0]	ἔχειν ἄν, εἰ μὴ μίαν	ἡμέραν	ἀλλὰ στιγμὴν εἶπε χρόνου. Κύκλος
[109, 0]	δ´ αὐτοῖς ἐπαγγείλασθαι εἰς ἑβδόμην	ἡμέραν	ἀποδώσειν, ἐν τοσούτῳ δ´ εὐωχεῖσθαι
[106, 0]	ἡμᾶς ἀήρ, ἓν παρ´ ἓν	ἡμέραν	καὶ νύκτα ποιῶν, ἐπαγωγοὺς ζωῆς
[119, 0]	αὐτοῦ δόξας, ταυτί· Ἑβδόμην δ´	ἡμέραν	τῆς (θυγατρὸς αὐτῷ τετελευτηκυίας, πρὶν
[111, 0]	ἕωθεν μὲν γεννώμενα, μέσης δ´	ἡμέρας	ἀκμάζοντα, δείλης δὲ γηρῶντα καὶ
[111, 0]	ὥστε τὰ πρὸ μέσης τῆς	ἡμέρας	ἐκλείποντα θρήνους παρέχειν καὶ δάκρυα,
[113, 0]	τινὰς καταδύντας ἱστοροῦσιν ἐπὶ πλείους	ἡμέρας	μένειν, μηδὲ τὸ τοῦ ἡλίου
[105, 0]	θάλασσα. Νοῦσοι δ´ ἀνθρώποισιν ἐφ´	ἡμέρῃ	αἱ δ´ ἐπὶ νυκτὶ αὐτόματοι
[118, 0]	ἧς πολλὸν ὤνητο κατὰ πᾶσαν	ἡμέρην	εἰς εὐποτμίην καὶ ἀνωδυνίην καὶ
[118, 0]	ἐν ὀκτὼ δὲ τῇσι πάσῃσιν	ἡμέρῃσι	ἀποθανόντων νηπενθέως ἀνέτλη· εὐδίης γὰρ
[111, 0]	Πόντον γιγνόμενα τὴν ζωὴν ἔχειν	ἡμερησίαν,	ἕωθεν μὲν γεννώμενα, μέσης δ´
[119, 0]	γὰρ εἶναι κατὰ φύσιν. Τὴν	ἡμετέραν	δηλονότι καὶ τὴν ἀνθρωπίνην, ἀλλ´
[115, 0]	ἐλπίδα συμβεβηκὸς καὶ παρὰ τὴν	ἡμετέραν	δόξαν ἔδειξε τὸ εἰωθὸς περὶ
[102, 0]	εἴτ´ οὖν τέμνοιτό τι τῶν	ἡμετέρων	εἴτ´ ἀποσπῷτο. Τὸ γὰρ ἀνώδυνον
[106, 0]	φθαρτὸν ἔφθαρται; Πότε γὰρ ἐν	ἡμῖν	αὐτοῖς οὐκ ἔστιν ὁ θάνατος;
[108, 0]	καθορᾶν τἀληθές. Ἀλλὰ τῷ ὄντι	ἡμῖν	δέδεικται ὅτι εἰ μέλλομέν ποτε
[108, 0]	ὄντι ὑπ´ αὐτοῦ οὐδὲ φρονῆσαι	ἡμῖν	ἐγγίγνεται οὐδέποτ´ οὐδέν. Καὶ γὰρ
[109, 0]	φροντίδος. Ὥσπερ γὰρ οὔτ´ ἀγαθὸν	ἡμῖν	ἔπεστιν οὕτως οὐδὲ κακόν· περὶ
[104, 0]	κήδεα καὶ μοῖρα θνητῶν ἐκεῖθεν	ἡμῖν	ἕρπει. (Τοῦ δὴ χάριν ἐτραπόμεθα
[108, 0]	πράγματα· (καὶ τότε, ὡς ἔοικεν,	ἡμῖν	ἔσται οὗ ἐπιθυμοῦμεν καὶ οὗ
[114, 0]	τῆς ζωῆς βίον, ὃν ἔδωκεν	ἡμῖν	ἡ φύσις οὐκ εἰς ἅπαντα
[121, 0]	ἐλθεῖν. Ὡς γὰρ οὐδὲ συμβιῶν	ἡμῖν	ἡδέως ἑώρα κατηφεῖς ὄντας οὔτε
[104, 0]	τ´ ἄδηλος αὕτη τύχη πόρρωθεν	ἡμῖν	καὶ ἔτ´ ἀπ´ ἀρχῆς ἠκολούθηκεν
[108, 0]	ἔσχατον πάντων, ὅτι ἐάν τις	ἡμῖν	καὶ σχολὴ γένηται ἀπ´ αὐτοῦ
[116, 0]	ἀνάγκῃ συγκεχώρηκεν βροτῶν σοφὸς παρ´	ἡμῖν	καὶ τὰ θεῖ´ ἐπίσταται, καὶ
[106, 0]	τοῦ θανάτου μήποτε καὶ λίαν	ἡμῖν	ὄντα συνήθη καὶ συμφυῆ πάλιν
[102, 0]	τῆς λύπης, καὶ οὐκ ἐφ´	ἡμῖν.	Οὐ γὰρ ἔγωγε συμφέρομαι τοῖς
[119, 0]	παραδειγμάτων τῶν διὰ τῆς ἱστορίας	ἡμῖν	παραδιδομένων τῆς τε Ἑλληνικῆς καὶ
[109, 0]	γενέσεως. Ὥσπερ οὖν οὐδὲν ἦν	ἡμῖν	πρὸ τῆς γενέσεως οὔτ´ ἀγαθὸν
[116, 0]	οὖν δυσφορεῖν, ἐὰν ἃ ἔχρησαν	ἡμῖν	πρὸς ὀλίγον, ταῦτ´ ἀπαιτῶσιν· οὐδὲ
[118, 0]	φροντίσαντες καὶ τῆς τῶν συμβιούντων	ἡμῖν	σωτηρίας. Καλὸν δὲ καὶ μεμνῆσθαι
[108, 0]	ἐάν τινες νόσοι προσπέσωσιν, ἐμποδίζουσιν	ἡμῖν	τὴν τοῦ ὄντος θήραν, ἐρώτων
[106, 0]	πρώτη οὖν αἰτία ἡ δείξασα	ἡμῖν	τὸ τοῦ ἡλίου φῶς, ἡ
[122, 0]	τε υἱῷ σου καὶ πᾶσιν	ἡμῖν	τοῖς κηδομένοις σου κατὰ τὸ
[116, 0]	ψυχῆς ἀσθένειαν καὶ τὸν ἐμφυόμενον	ἡμῖν	τοῦ θανάτου φόβον παρὰ τὴν
[105, 0]	ταυτὶ λέγει· Εἰ τὰ δάκρυ´	ἡμῖν	τῶν κακῶν ἦν φάρμακον, ἀεί
[101, 0]	περὶ τῆς τοῦ προσφιλεστάτου πᾶσιν	ἡμῖν	υἱοῦ σου προώρου μεταλλαγῆς τοῦ
[102, 0]	φημι καὶ ὑπὸ τῆς ἐν	ἡμῖν	φαύλης γίγνεσθαι δόξης. Διὸ καὶ
[108, 0]	(καὶ μακάριον. Μυρίας μὲν γὰρ	ἡμῖν,	φησὶν ὁ Πλάτων, ἀσχολίας παρέχει
[111, 0]	τὸν βίον οἱ ποιηταὶ παρέδοσαν	ἡμῖν,	ὥσπερ κἀκεῖνον Ὃν περὶ κῆρι
[115, 0]	οὕτως ἀρχαῖα καὶ παλαιὰ παρ´	ἡμῖν,	ὥστε τὸ παράπαν οὐδεὶς οἶδεν
[121, 0]	δ´ ὅς, πονηρὰς ψυχὰς ἔχοντες	ἠμφιεσμένοι	εἰσὶ σώματά τε καλὰ καὶ
[107, 0]	εἶναι Χάλκεον ὕπνον, τὴν ἀναισθησίαν	ἡμῶν	αἰνιττόμενος. Οὐκ ἀμούσως δ´ ἔδοξεν
[106, 0]	ὕλης (πάλαι μὲν τοὺς προγόνους	ἡμῶν	ἀνέσχεν, εἶτα συνεχεῖς αὐτοῖς ἐγέννησε
[102, 0]	τοῦ συμφέροντος οὖσαν· ἀφαιρήσεται γὰρ	ἡμῶν	αὕτη τὴν ἐκ τοῦ φιλεῖσθαι
[108, 0]	εἰκός, μετὰ τοιούτων ἐσόμεθα, δι´	ἡμῶν	αὐτῶν πᾶν τὸ εἰλικρινὲς ὁρῶντες·
[113, 0]	ματαίων ἐλπίδων ἀναπλασμόν, ἤδη νομιζόντων	ἡμῶν	βεβαίαν ἔχειν τὴν τῶν τηλικούτων
[104, 0]	ἔχει τὸν τρόπον, ὑπό γ´	ἡμῶν	εἰς τοῦτ´ ἀφῖκται διαφθορᾶς. Ἤ
[109, 0]	τῆς οἰκίας καὶ τῆς ἐσθῆτος	ἡμῶν	μετὰ τὴν φθορὰν ὑπολαμβάνεις τινὰ
[107, 0]	ζῆν, ὡς ἀποδοθησόμενον ὃ ἐδανείσαντο	(ἡμῶν	οἱ προπάτορες. Ὃ δὴ καὶ
[109, 0]	τελευτήν. Καὶ καθάπερ τὰ πρὸ	ἡμῶν	οὐδὲν ἦν πρὸς ἡμᾶς, οὕτως
[107, 0]	τοῦ θανάτου προθεσμίαν. Τοῦτο γὰρ	ἦν	ἄμεινον· εἰ γὰρ προῄδειμεν, κἂν
[111, 0]	τελειοῦντα τὸ ζῆν, οὐχὶ κἀκείνων	ἦν	ἂν τὸ καθ´ ἡμᾶς πάθος
[102, 0]	παραλόγου συμφορᾶς, καὶ συμπαθεῖν δ´	ἦν	ἀναγκαῖον· οὐδὲ γὰρ οἱ βέλτιστοι
[109, 0]	Εὐθύνοος κεῖται μοιριδίῳ θανάτῳ. Οὐκ	ἦν	γὰρ ζώειν καλὸν αὐτῷ οὐδὲ
[119, 0]	ἂν φαίης, Ἀπολλώνιε φίλτατε, σφόδρ´	ἦν	ἐπιτεταγμένος ὁ νεανίσκος Ἀπόλλωνι (καὶ
[109, 0]	τῆς γενέσεως. Ὥσπερ οὖν οὐδὲν	ἦν	ἡμῖν πρὸ τῆς γενέσεως οὔτ´
[119, 0]	Ἐκείνῳ δὲ τῷ μακαρισθέντι οὐκ	ἦν	κατὰ φύσιν περαιτέρω τοῦ ἀπονεμηθέντος
[120, 0]	ἐπειδὴ (παρὰ τοῦ πατρὸς παρέλαβον·	ἦν	οὖν νόμος ὅδε περὶ ἀνθρώπων
[102, 0]	ἀνθρωπίνως φέρειν τὸ συμβεβηκὸς ἀνοίκειον	ἦν,	παρειμένῳ τό τε σῶμα καὶ
[109, 0]	καθάπερ τὰ πρὸ ἡμῶν οὐδὲν	ἦν	πρὸς ἡμᾶς, οὕτως οὐδὲ τὰ
[113, 0]	βίον. Εἰ δὲ διακοσίων ἐτῶν	ἦν,	τὸν ἑκατὸν ἐτῶν τελευτήσαντα πάντως
[113, 0]	ζωῆς τῶν ἀνθρώπων χρόνος εἰκοσαέτης	ἦν,	τὸν πεντεκαιδεκαέτη ἀπογενόμενον ἐνομίζομεν ἂν
[109, 0]	τῆς ψυχῆς (τὸ τρίτον γὰρ	ἦν	τοῦτο τῆς Σωκρατικῆς εἰκασίας) οὐδ´
[105, 0]	τὰ δάκρυ´ ἡμῖν τῶν κακῶν	ἦν	φάρμακον, ἀεί θ´ ὁ κλαύσας
[116, 0]	δαιμονίῃσι τύχαις βροτοὶ ἄλγε´ ἔχουσιν,	(ἣν	ἂν μοῖραν ἔχῃς, ταύτην ἔχε
[107, 0]	Τὰ θνητὰ πράγματ´ οἶσθά γ´	ἣν	ἔχει φύσιν; (Δοκῶ μὲν οὔ·
[102, 0]	τοῦ φιλεῖσθαι (καὶ φιλεῖν εὔνοιαν,	ἣν	παντὸς μᾶλλον διασῴζειν ἀναγκαῖον. Τὸ
[106, 0]	τῆς γυναικὸς αὐτῷ Λύδης, πρὸς	ἣν	φιλοστόργως εἶχε, παραμύθιον τῆς λύπης
[110, 0]	θάνατος οὐκ εὔκαιρος· εἰ δ´	ἤνεγκεν	αὖ οὗτος ὁ βίος τι
[110, 0]	καὶ διεκρίθη καὶ ἀπῆνθεν ὅθεν	ἦνθε,	πάλιν Γᾶ μὲν εἰς γᾶν,
[112, 0]	ὕστερον. Τὸν οὖν Δία, ὡς	ἠξίου	καὶ αὑτῷ τιμὴν δοθῆναι, ἀποροῦντα
[104, 0]	μὲν καθεῖλεν ὑψόθεν τὰ δ´	ἦρ´	ἄνω (τὰ μὲν ἄλλα καλῶς
[106, 0]	ὁ θάνατος; Καί, ᾗ φησιν	Ἡράκλειτος,	Ταὐτό γ´ ἔνι ζῶν καὶ
[110, 0]	παρὰ τῷ Εὐριπίδῃ περὶ τοῦ	Ἡρακλέους	λέγων Εἰ μὲν γὰρ οἰκεῖ,
[108, 0]	μητρὸς αὐτῶν ἱερείας οὔσης τῆς	Ἥρας	ἐπειδὴ τῆς εἰς τὸν νεὼν
[109, 0]	δὲ τὸ μὴ ὂν ἀλλ´	ἠρμένον	ἐκ τῶν ὄντων οὐδέτερον τούτων
[116, 0]	Μηδὲν ἄγαν ἐκ τούτων γὰρ	ἤρτηται	καὶ τἄλλα πάντα. Ταῦτα γάρ
[106, 0]	τὴν καλουμένην (Λύδην, ἐξαριθμησάμενος τὰς	ἡρωικὰς	συμφοράς, τοῖς ἀλλοτρίοις κακοῖς ἐλάττω
[111, 0]	τοῦτο γοῦν τοὺς ὑπεροχωτάτους τῶν	ἡρώων	καὶ φύντας ἀπὸ θεῶν πρὸ
[104, 0]	ταύτης κοινωνεῖ τῆς αἰτίας, ἐξ	ἧς	ἀφυΐα μὲν ψυχῆς, νόσοι τε
[118, 0]	ἀνέτλη· εὐδίης γὰρ εἴχετο, ἐξ	ἧς	πολλὸν ὤνητο κατὰ πᾶσαν ἡμέρην
[121, 0]	λειμῶνι, ἐν τῇ τριόδῳ ἐξ	ἧς	φέρετον τὼ ὁδώ, ἡ μὲν
[119, 0]	καὶ ἀγαπητὴν ἀπολέσαντα θυγατέρα, περὶ	ἧς	φησιν Αἰσχίνης, κατηγορεῖν αὐτοῦ δόξας,
[121, 0]	Διὸς τὴν ἀρχὴν ἔχοντος ζῶντες	ἦσαν	ζώντων, ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ δικάζοντες
[105, 0]	τῶν Μουσῶν ἀναγορεύων ἑαυτὸν μαθητὴν	Ἡσίοδος,	καὶ οὗτος ἐν πίθῳ καθείρξας
[112, 0]	παραινεῖν ἐν ταῖς τοιαύταις συμφοραῖς	ἡσυχίαν	ἔχειν, ὡς οὔτε δήλου ὄντος
[103, 0]	ὀρθῶς· Τροχοῦ γὰρ περιστείχοντος ἄλλοθ´	ἡτέρα	ἁψὶς ὕπερθε γίγνετ´ ἄλλοθ´ ἡτέρα.
[103, 0]	ἡτέρα ἁψὶς ὕπερθε γίγνετ´ ἄλλοθ´	ἡτέρα.	Κράτιστον δὴ πρὸς ἀλυπίαν φάρμακον
[107, 0]	παραπλήσιον ἔλεγεν εἶναι τὸν θάνατον	ἤτοι	τῷ βαθυτάτῳ ὕπνῳ ἢ ἀποδημίᾳ
[118, 0]	προσαγγελίαν ἀμφοτέρων τῶν υἱέων οὐδὲν	ἧττον	ἐστεφανωμένον κατὰ τὸ πάτριον ἔθος
[103, 0]	τιμὰς καὶ δόξας (ἐπαπειλεῖν τοῖς	ἥττοσι	καὶ ἐξυβρίζειν, οὐκ ἐνθυμούμενοι τὸ
[119, 0]	τοὺς ἀγγέλους εἰπεῖν ὅτι Θεοῖς	ηὐξάμην	οὐκ ἀθάνατον οὐδὲ πολυχρόνιον γενέσθαι

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 8/10/2009