>

Livre, Chap.
[105, 0]	τῶν κακῶν ἦν φάρμακον, ἀεί	θ´	ὁ κλαύσας τοῦ πονεῖν ἐπαύετο,
[104, 0]	ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα δέ	θ´	ὕλη τηλεθόωσα φύει, ἔαρος δ´
[114, 0]	ὀλλυμένους, ἑλκηθείσας τε θύγατρας, καὶ	θαλάμους	κεραϊζομένους, καὶ νήπια τέκνα βαλλόμενα
[115, 0]	μὲν γαῖα κακῶν πλείη δὲ	θάλασσα	καὶ τά· Τοιάδε θνητοῖσι κακὰ
[105, 0]	γὰρ γαῖα κακῶν, πλείη δὲ	θάλασσα.	Νοῦσοι δ´ ἀνθρώποισιν ἐφ´ ἡμέρῃ
[110, 0]	Κροῖσος ἢ Ξέρξης βαρὺν ζεύξας	θαλάσσης	αὐχέν´ Ἑλλησποντίας; Ἅπαντες Ἅιδην ἦλθον
[105, 0]	πλῆθος ἐπὶ πᾶσαν γῆν καὶ	θάλατταν,	λέγων ὧδε· Ἀλλὰ γυνὴ χείρεσσι
[103, 0]	δὲ καὶ ἀγονίαι, καὶ ἐν	θαλάττῃ	εὐδίαι τε καὶ χειμῶνες, οὕτω
[116, 0]	ὑπόληψιν ταύτην ὅτι καὶ ἡ	Θαλέθοντι	βίῳ βλάσταις τε τέκνων βριθομένα
[106, 0]	ἀπεμιμήσατο καὶ ὁ εἰπών· (Ὦ	θάνατε,	παιὰν ἰατρὸς μόλοις. Λιμὴν γὰρ
[117, 0]	ἐπακολούθησιν) καὶ ὅτι οἱ πλεῖστοι	θάνατοι	πρὸ ἄλλων δυσχερῶν μειζόνων γίγνονται,
[107, 0]	λέγει· Ἔνθ´ Ὕπνῳ ξύμβλητο, κασιγνήτῳ	Θανάτοιο	καί· Ὕπνῳ καὶ Θανάτῳ διδυμάοσιν,
[108, 0]	οὐδ´ ὁ εἰπών· Μηδεὶς φοβείσθω	θάνατον	ἀπόλυσιν πόνων, ἀλλὰ καὶ κακῶν
[108, 0]	μηκέτ´ ἀναστῆναι, τῆς θεοῦ τὸν	θάνατον	αὐτοῖς τῆς εὐσεβείας ἀμοιβὴν δωρησαμένης.
[110, 0]	οὐδένειαν καὶ τὴν πρὸς τὸν	θάνατον	διαβολὴν ἀποθνῄσκουσιν, ἵνα μὴ ἀποθάνωσι.
[109, 0]	Πίνδαρον συλλογίζεσθαι τὰ πρὸς τὸν	θάνατον,	διελθόντος δ´ ὀλίγου χρόνου τελευτῆσαι.
[117, 0]	καὶ ψευδῆ δόξαν πάντα καταμέμφονται	θάνατον.	Ἐὰν μὲν (γὰρ ἐν ἀποδημίᾳ
[106, 0]	ἔοικεν ἐπιπλήττειν τοῖς νομίζουσι τὸν	θάνατον	εἶναι κακόν, λέγων ὧδε· Ὡς
[107, 0]	Πάλιν τέ πού φησι τὸν	θάνατον	εἶναι Χάλκεον ὕπνον, τὴν ἀναισθησίαν
[106, 0]	λέγων ὧδε· Ὡς οὐ δικαίως	θάνατον	ἔχθουσιν βροτοί, ὅσπερ μέγιστον ῥῦμα
[107, 0]	Σωκράτης παραπλήσιον ἔλεγεν εἶναι τὸν	θάνατον	ἤτοι τῷ βαθυτάτῳ ὕπνῳ ἢ
[121, 0]	παυστέον ἐστὶ προειδότας αὐτοὺς τὸν	θάνατον·	νῦν γὰρ προΐσασι. Τοῦτο μὲν
[108, 0]	Οἶδε μὲν γὰρ οὐδεὶς τὸν	θάνατον	οὐδ´ εἰ τυγχάνει τῷ ἀνθρώπῳ
[108, 0]	γὰρ δεδιέναι, ὦ ἄνδρες, τὸν	θάνατον	οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν ἢ δοκεῖν
[114, 0]	παραδειγμάτων περὶ τούτων ἐννοήθητι τὸν	θάνατον	οὐκ ὀλίγους ἀπαλλάττειν μεγάλων καὶ
[110, 0]	καὶ τοὺς θρήνους ὁ ἄωρος	θάνατος.	Ἀλλὰ καὶ οὗτος οὕτως ἐστὶν
[110, 0]	τι τῶν ἀνηκέστων, ἴσως ὁ	θάνατος	αὐτὸς σοῦ γέγονεν εὐνούστερος. (Ἀδήλου
[113, 0]	ὅτι καὶ ὁ λεγόμενος ἄωρος	θάνατος	εὐπαραμύθητός ἐστι διά τε ταῦτα
[106, 0]	ἡμῖν αὐτοῖς οὐκ ἔστιν ὁ	θάνατος;	Καί, ᾗ φησιν Ἡράκλειτος, Ταὐτό
[107, 0]	δὴ ὕπνος τίς ἐστιν ὁ	θάνατος	καὶ περὶ τοὺς καθεύδοντας μηδέν
[113, 0]	Εἴ γε μὴν ὁ ἄωρος	θάνατος	κακόν ἐστιν, ἀωρότατος ἂν εἴη
[107, 0]	Ὁ δ´ ἄφυκτος ὁμῶς ἐπικρέμαται	θάνατος·	κείνου γὰρ ἴσον λάχον μέρος
[110, 0]	φησί, τὸ λεγόμενον κακὸν ὁ	θάνατος	μόνον τῶν ἄλλων τῶν νενομισμένων
[107, 0]	γε μὴν ἀποδημίᾳ προσέοικεν ὁ	θάνατος,	οὐδ´ οὕτως ἐστὶ κακόν· μήποτε
[108, 0]	μετάγειν εἰς ἕτερον τόπον ὁ	θάνατος,	οὐκ ἔστι κακόν· μήποτε γὰρ
[110, 0]	ἐβίωσε, ζῶν διηυτύχησεν ἄν, ὁ	θάνατος	οὐκ εὔκαιρος· εἰ δ´ ἤνεγκεν
[109, 0]	ἀναγεγραμμένων. (Εἴ γε μὴν ὁ	θάνατος	τελεία τίς ἐστι φθορὰ καὶ
[121, 0]	τι λογίζομαι συμβαίνειν, ὅτι ὁ	θάνατος	τυγχάνει ὤν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,
[113, 0]	ἐλπίδος) ἀγνοοῦντες ὅτι ὁ ἄωρος	θάνατος	ὡς πρὸς τὴν τῶν ἀνθρώπων
[109, 0]	δεῖσθαι συνεξευρεῖν τὸν αἴτιον τοῦ	θανάτου.	Καὶ τὸν Ἐπὶ τούτῳ, φάναι,
[106, 0]	ποιῶν, ἐπαγωγοὺς ζωῆς τε καὶ	θανάτου	καὶ ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως; ~Διὸ
[106, 0]	τῷ τεθνάναι; Τὰ γὰρ τοῦ	θανάτου	μήποτε καὶ λίαν ἡμῖν ὄντα
[107, 0]	Τὸν ὕπνον τὰ μικρὰ τοῦ	θανάτου	μυστήρια προμύησις γὰρ ὄντως ἐστὶ
[107, 0]	προμύησις γὰρ ὄντως ἐστὶ τοῦ	θανάτου	ὁ ὕπνος. Πάνυ δὲ σοφῶς
[107, 0]	βίου ἄδηλον ποιῆσαι τὴν τοῦ	θανάτου	προθεσμίαν. Τοῦτο γὰρ ἦν ἄμεινον·
[110, 0]	δῆλον ὡς οὐδ´ ἐπὶ τοῦ	θανάτου	πρὸς τὴν πρὸ τῆς γενέσεως
[116, 0]	καὶ τὸν ἐμφυόμενον ἡμῖν τοῦ	θανάτου	φόβον παρὰ τὴν ἄγνοιαν τῶν
[117, 0]	Πρὸς πάντας δὴ τούτους τοὺς	θανάτους	ἐλαφρῶς ἑκτέον, εἰδότας ὅτι τὴν
[118, 0]	τοὺς ἐπὶ τοῖς υἱοῖς γενομένους	θανάτους	καὶ πράως ὑποστάντας, Ἀναξαγόραν τὸν
[113, 0]	ἄρτι γεγονότων. Ἀλλὰ τοὺς τούτων	θανάτους	ῥᾳδίως φέρομεν καὶ εὐθύμως, τοὺς
[112, 0]	τ´ ἐμαυτῷ προστιθεὶς πάτρας ἐμῆς	θανάτους	τ´ ἀώρους καὶ κακῶν ἄλλας
[107, 0]	ἐπ´ αὐτοῦ λέγων· Νήγρετος ἥδιστος,	θανάτῳ	ἄγχιστα ἐοικώς. (Ἀλλαχοῦ δὲ καὶ
[107, 0]	κασιγνήτῳ Θανάτοιο καί· Ὕπνῳ καὶ	Θανάτῳ	διδυμάοσιν, ὄψει τὴν ὁμοιότητα αὐτῶν
[110, 0]	τὸν ἐπὶ τῷ ἀώρῳ λυπούμενον	θανάτῳ·	Εἶτ´ εἰ μὲν ᾔδησθ´ ὁτιὴ
[109, 0]	φρένες ἀνδρῶν. Εὐθύνοος κεῖται μοιριδίῳ	θανάτῳ.	Οὐκ ἦν γὰρ ζώειν καλὸν
[120, 0]	Καὶ σῶμα μὲν πάντων ἕπεται	θανάτῳ	περισθενεῖ, ζωὸν δ´ ἔτι λείπεται
[113, 0]	τινὲς ὑποτυγχάνοντες οὐκ ἐπὶ παντὶ	θανάτῳ	τὰ πένθη δεῖν οἴονται γίγνεσθαι,
[106, 0]	Τίς δ´ ἐστὶ δοῦλος τοῦ	θανεῖν	ἄφροντις ὤν; Καὶ Ἅιδην δ´
[109, 0]	Τὸ γὰρ μὴ γενέσθαι τῷ	θανεῖν	ἴσον λέγω. Ἡ γὰρ αὐτὴ
[110, 0]	μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ	θανεῖν.	Οὓς χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι
[110, 0]	οὐκέτ´ ἐποψόμεθα καὶ πάλιν· (Οἳ	θάνον	οὐ τὸ ζῆν θέμενοι καλὸν
[110, 0]	χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι γῆν,	θανόντας	ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι νέοις. (Ἡ
[117, 0]	ὀστέα καίων, νυμφίου, ὅς τε	θανὼν	δειλοὺς ἀκάχησε τοκῆας. Ἄρρητον δὲ
[110, 0]	οὐδεὶς ὅστις οὐ πονεῖ βροτῶν.	Θάπτει	τε τέκνα χἄτερ´ αὖ κτᾶται
[116, 0]	καὶ σύμφωνα, καὶ διὰ θατέρου	θάτερον	ἔοικε δηλοῦσθαι κατὰ δύναμιν. Ἔν
[108, 0]	σώματος μηδὲν καθαρῶς γνῶναι, δυοῖν	θάτερον,	ἢ οὐδαμοῦ ἔστι κτήσασθαι τὸ
[116, 0]	συνῳδὰ καὶ σύμφωνα, καὶ διὰ	θατέρου	θάτερον ἔοικε δηλοῦσθαι κατὰ δύναμιν.
[113, 0]	τυγχάνουσιν (οἱ βραδύτερον ἀφικνούμενοι τῶν	θᾶττον	παραγιγνομένων. Εἴ γε μὴν ὁ
[103, 0]	λόγων, ἄνθρωπος εἶ, οὗ μεταβολὴν	θᾶττον	πρὸς ὕψος καὶ πάλιν ταπεινότητα
[119, 0]	φροντίζων. Τούτους δὴ τοὺς ἄνδρας	θαυμάζουσι	μὲν τῆς μεγαλοφροσύνης πάντες καὶ
[112, 0]	ᾧ τιμηθήσεται συνεχῶς ὑπὸ σοῦ.	Θαυμασίως	δὴ φαίνεται τῷ λόγῳ πείσας
[106, 0]	δυσαλγῆ δοκεῖ εἶναι. Τί γὰρ	θαυμαστὸν	εἰ τὸ τμητὸν τέτμηται, εἰ
[110, 0]	ποιητῶν συνεωρᾶσθαι καὶ τετυχηκέναι παραμυθίας.	Θέασαι	γὰρ οἷα περὶ τούτου φησὶ
[108, 0]	αὐτοῦ καὶ αὐτῇ τῇ ψυχῇ	θεατέον	αὐτὰ τὰ πράγματα· (καὶ τότε,
[110, 0]	λόγους ἀνδρώδεις προφερομένη κινεῖ τὰ	θέατρα,	λέγουσα τοιαῦτα· Τεθνᾶσι παῖδες οὐκ
[116, 0]	σοφὸς παρ´ ἡμῖν καὶ τὰ	θεῖ´	ἐπίσταται, καὶ ἐν ἄλλοις· ~Τὰ
[108, 0]	δὲ τούτοις μαρτυρεῖν καὶ τὸ	θεῖον.	Πολλοὺς γὰρ παρειλήφαμεν δι´ εὐσέβειαν
[104, 0]	ὧν πρῶτος μέν ἐστιν ὁ	θεῖος	Ὅμηρος, εἰπών, Οὐδὲν ἀκιδνότερον γαῖα
[120, 0]	χαλεπῶν τε κρίσιν. Ὁ δὲ	θεῖος	Πλάτων πολλὰ μὲν ἐν τῷ
[114, 0]	ἀπαρχῶν, εἴ γ´ ὁ μετηλλαχὼς	θειότερόν	τινα βίον μετείληφεν, ἀπαλλαγεὶς τῆς
[103, 0]	γὰρ ἔφυς. Κἂν μὴ σὺ	θέλῃς,	τὰ θεῶν οὕτω βουλόμεν´ ἔσται
[106, 0]	ῥᾴων γένοι´ ἄν, εἰ λογίζεσθαι	θέλοις	ὅσοι τε δεσμοῖς ἐκμεμόχθηνται βροτῶν,
[106, 0]	παῖδ´ ἀνήσειν τὸν σόν, εἰ	θέλοις	στένειν; Παῦσαι· βλέπουσα δ´ εἰς
[116, 0]	εἰώθαμεν λέγειν πολλάκις, ἀπαιτούμενοι τὰ	θέματα	δυσχεραίνουσιν ἐπὶ τῇ ἀποδόσει, ἐάνπερ
[116, 0]	οὐδὲ τοῖς τραπεζίταις τῆς τῶν	θεμάτων,	ἀλλ´ ἄδηλον πόθ´ ὁ δοὺς
[110, 0]	(Οἳ θάνον οὐ τὸ ζῆν	θέμενοι	καλὸν οὐδὲ τὸ θνῄσκειν, ἀλλὰ
[108, 0]	γὰρ καθαροῦ ἐφάπτεσθαι μὴ οὐ	θεμιτὸν	ᾖ. Ὥστ´ εἰ καὶ προσέοικε
[115, 0]	χρόνου τὴν ἀρχὴν οὔτε τὸν	θέντα	πρῶτον, ἀλλὰ τὸν ἄπειρον αἰῶνα
[105, 0]	κρυεροῖο γόοιο. Ὣς γὰρ ἐπεκλώσαντο	θεοὶ	δειλοῖσι βροτοῖσι, ζώειν ἀχνυμένοις· αὐτοὶ
[104, 0]	πείσεσθαι ὀπίσσω, ὄφρ´ ἀρετὴν παρέχωσι	θεοὶ	καὶ γούνατ´ ὀρώρῃ· ἀλλ´ ὅτε
[104, 0]	ἀλλ´ ὅτε δὴ καὶ λυγρὰ	θεοὶ	μάκαρες τελέουσι, (καὶ τὰ φέρει
[119, 0]	Μενάνδρου ῥηθέντι τούτῳ· Ὃν οἱ	θεοὶ	φιλοῦσιν ἀποθνῄσκει νέος. Ἀλλ´ ἴσως
[116, 0]	γὰρ τὸ ζῆν ὥσπερ παρακαταθεμένοις	θεοῖς	ἐξ ἀνάγκης, καὶ τούτου χρόνος
[119, 0]	πρὸς τοὺς ἀγγέλους εἰπεῖν ὅτι	Θεοῖς	ηὐξάμην οὐκ ἀθάνατον οὐδὲ πολυχρόνιον
[116, 0]	κἀν τοῖσι δεινοῖς μὴ τεθυμῶσθαι	θεοῖς,	καὶ ὁ Εὐριπίδης· Ὅστις δ´
[120, 0]	καὶ νῦν ἔτ´ ἔστιν ἐν	θεοῖς,	τῶν ἀνθρώπων τὸν μὲν δικαίως
[105, 0]	δῖαν ἐλαύνει, φοιτᾷ δ´ οὔτε	θεοῖσι	τετιμένος οὔτε βροτοῖσιν. Ὁ δὲ
[108, 0]	ἀπ´ αὐτοῦ, (ἕως ἂν ὁ	θεὸς	αὐτὸς ἀπολύσῃ ἡμᾶς. Καὶ οὕτω
[117, 0]	οὓς ὑποτυχὼν ἄν τις εἴποι·	Θεὸς	δέ σοι πῆμ´ οὐδὲν ἀλλ´
[117, 0]	Τίς γὰρ οἶδεν, εἰ ὁ	θεὸς	πατρικῶς κηδόμενος τοῦ ἀνθρωπείου γένους
[108, 0]	τὸ κράτιστον αὐτοῖς παρὰ τῆς	θεοῦ	δοθῆναι τῶν ἐν ἀνθρώποις, τοὺς
[109, 0]	παρὰ τῶν Βοιωτῶν πεμφθεῖσιν εἰς	θεοῦ	(πυθέσθαι Τί ἄριστόν ἐστιν ἀνθρώποις
[108, 0]	δὲ κατακοιμηθέντας μηκέτ´ ἀναστῆναι, τῆς	θεοῦ	τὸν θάνατον αὐτοῖς τῆς εὐσεβείας
[116, 0]	μέγεθος τῆς συμφορᾶς, καὶ τοὺς	θεοὺς	ἐπικαλεῖσθαι ἀνάρπαστον αὐτὴν γενέσθαι πρὸς
[102, 0]	~καὶ διαφερόντως τά τε πρὸς	θεοὺς	καὶ τὰ πρὸς γονεῖς (καὶ
[119, 0]	οἱ ταῖς ἀρεταῖς διενεγκόντες ὡς	θεοφιλεῖς	νέοι μετέστησαν πρὸς τὸ χρεὼν
[111, 0]	συμμετρίᾳ· τοῦτο γὰρ εὔδαιμον καὶ	θεοφιλὲς	εἶναι νενόμισται. Διὰ τοῦτο γοῦν
[121, 0]	δὲ καὶ τὴν πρὸς τὸν	θεοφιλέστατον	υἱόν σου Ἀπολλώνιον πρέπουσαν τιμήν,
[104, 0]	γὰρ ἡ τύχη, φησὶν ὁ	Θεόφραστος,	καὶ δεινὴ παρελέσθαι τὰ προπεπονημένα
[108, 0]	τὸ σῶμα, δουλεύοντες τῇ τούτου	θεραπείᾳ·	καὶ ἐκ τούτου ἀσχολίαν ἄγομεν
[111, 0]	γῆν. ~Ἀναγκαίως δ´ ἔχει (βίον	θερίζειν	ὥστε κάρπιμον στάχυν, καὶ τὸν
[111, 0]	τοῖς τῆς εἱμαρμένης καὶ προνοίας	θεσμοῖς.	Τί δ´; Οἱ πενθοῦντες τοὺς
[111, 0]	καλὸν οὐκ ἐν μήκει χρόνου	θετέον,	ἀλλ´ ἐν ἀρετῇ καὶ τῇ
[115, 0]	τὸ μὲν γὰρ γεγενημένον οὐδὲ	θεῷ	δυνατόν ἐστι ποιῆσαι ἀγένητον. Οὐκοῦν
[116, 0]	πάντων λέγειν χρή· Τὰ τῶν	θεῶν	δ´ ἔχοντες ἐπιμελούμεθα. Ὅταν δὲ
[120, 0]	θύα μιγνύντων πυρὶ τηλεφανεῖ παντοῖα	θεῶν	ἐπὶ βωμοῖς. (Καὶ μικρὸν προελθὼν
[120, 0]	τὸ γάρ ἐστι μόνον ἐκ	θεῶν.	Εὕδει δὲ πρασσόντων μελέων, ἀτὰρ
[111, 0]	ὑπὸ τῶν τὰ ὅλα πρυτανευόντων	θεῶν	καὶ τοῖς τῆς εἱμαρμένης καὶ
[116, 0]	δ´ ὅσον Ζεὺς μόνος ἐπίσταται	θεῶν,	ὁ δὲ Πίνδαρος· Σοφοὶ δέ,
[103, 0]	Κἂν μὴ σὺ θέλῃς, τὰ	θεῶν	οὕτω βουλόμεν´ ἔσται καὶ τὸ
[111, 0]	τῶν ἡρώων καὶ φύντας ἀπὸ	θεῶν	πρὸ γήρως ἐκλιπόντας τὸν βίον
[108, 0]	γὰρ παρειλήφαμεν δι´ εὐσέβειαν παρὰ	θεῶν	ταύτης τυχόντας τῆς δωρεᾶς. Ὧν
[104, 0]	ἦμαρ ἄγῃσι πατὴρ ἀνδρῶν τε	θεῶν	τε καὶ ἐν ἄλλοις Τυδείδη
[103, 0]	διευτυχῶν ἀεί, καὶ τοῦτο τῶν	θεῶν	τις ὡμολόγησέ σοι, ὀρθῶς ἀγανακτεῖς·
[121, 0]	μητέρα, οὕτως οὐδὲ νῦν μετὰ	θεῶν	ὢν καὶ τούτοις συνεστιώμενος εὐαρεστήσειεν
[111, 0]	μᾶλλον, οὐ τὴν εὐγηρίαν πανταχοῦ	(θεωροῦμεν	πρωτεύουσαν. Καὶ γὰρ φυτῶν ἄριστα
[121, 0]	τῇ ψυχῇ αὐτὴν τὴν ψυχὴν	θεωροῦντα	ἐξαίφνης ἀποθανόντος ἑκάστου, ἔρημον ἁπάντων
[113, 0]	κοσμίοις καὶ παιδείας ἐλευθερίου μεταπεποιημένοις.	Θῆλυ	γὰρ ὄντως καὶ ἀσθενὲς καὶ
[105, 0]	εὐτυχήμασι φθονεῖν πέφυκεν ἡ τύχη.	Θηραμένης	δ´ ὁ γενόμενος Ἀθήνησι τῶν
[108, 0]	ἐμποδίζουσιν ἡμῖν τὴν τοῦ ὄντος	θήραν,	ἐρώτων δὲ καὶ ἐπιθυμιῶν καὶ
[115, 0]	Μίδᾳ λέγουσι δήπου μετὰ τὴν	θήραν	ὡς ἔλαβε τὸν Σειληνὸν διερωτῶντι
[102, 0]	τὸ μὲν γὰρ ἄτεγκτον καὶ	θηριῶδες,	τὸ δ´ ἐκλελυμένον καὶ γυναικοπρεπές.
[112, 0]	γὰρ ὁ παρὰ τῷ Εὐριπίδῃ	Θησεὺς	παρεσκευάσθαι φαίνεται πρὸς τὰ τοιαῦτα·
[110, 0]	αὖ κτᾶται νέα, αὐτός τε	θνῄσκει·	καὶ τάδ´ ἄχθονται βροτοὶ εἰς
[110, 0]	ζῆν θέμενοι καλὸν οὐδὲ τὸ	θνῄσκειν,	ἀλλὰ τὸ ταῦτα καλῶς ἀμφότερ´
[116, 0]	ἄνθρωπός ἐστι καὶ τὰ τέκνα	θνητὰ	ἐγέννησεν; Οὐ γάρ ἐστι φρένας
[104, 0]	(πρὸς τοὐναντίον. Ἀνθρώπων γὰρ ὄντως	θνητὰ	μὲν καὶ ἐφήμερα τὰ σώματα,
[104, 0]	τὰ γάρ τοι σπέρματα εὐθὺς	θνητὰ	ὄντα ταύτης κοινωνεῖ τῆς αἰτίας,
[107, 0]	κέρδος φέρει; Εὐριπίδης δέ· Τὰ	θνητὰ	πράγματ´ οἶσθά γ´ ἣν ἔχει
[104, 0]	μὲν καὶ ἐφήμερα τὰ σώματα,	θνηταὶ	δὲ τύχαι καὶ πάθη καὶ
[108, 0]	ὧν κατασπώμενος ὁ νοῦς τῆς	θνητῆς	ἀναπίμπλαται φλυαρίας, εὔδαιμόν τι (καὶ
[116, 0]	τῷ ἀποδοῦναι; Τοῦτο δὴ τοῖς	θνητοῖς	ἅπασι συμβέβηκεν. Ἔχομεν γὰρ τὸ
[115, 0]	δὲ θάλασσα καὶ τά· Τοιάδε	θνητοῖσι	κακὰ κακῶν ἀμφί τε κῆρες
[105, 0]	ἐπὶ νυκτὶ αὐτόματοι φοιτῶσι, κακὰ	θνητοῖσι	φέρουσαι σιγῇ, ἐπεὶ φωνὴν ἐξείλετο
[114, 0]	ἃς ἀνάγκη τοὺς εἰληχότας τὸν	θνητὸν	βίον ὑπομένειν, ἕως ἂν ἐκπλήσωσι
[118, 0]	τοὺς παρόντας εἰπεῖν δειν ὅτι	θνητὸν	ἐγέννησα υἱόν. Περικλέα δὲ τὸν
[107, 0]	Σοφοκλῆς δέ· Σὺ δ´ ἄνδρα	θνητὸν	εἰ κατέφθιτο στένεις, Εἰδὼς τὸ
[103, 0]	γὰρ οὐ μόνον ἑαυτὸν εἰδέναι	θνητὸν	ὄντα τὴν φύσιν, ~ἀλλὰ καὶ
[116, 0]	ὅτι ὁ ἄνθρωπος ζῷόν ἐστι	θνητόν,	οὐδ´ ὅτι γέγονεν εἰς (τὸ
[103, 0]	δέ σε χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι·	θνητὸς	γὰρ ἔφυς. Κἂν μὴ σὺ
[120, 0]	τὸν ἀεὶ χρόνον προαπεφοίτησε τοῦ	θνητοῦ	βίου, καθάπερ ἔκ του συμποσίου,
[104, 0]	τὴν φύσιν, ~ἀλλὰ καὶ ὅτι	θνητῷ	σύγκληρός ἐστι βίῳ καὶ πράγμασι
[104, 0]	τε καὶ κήδεα καὶ μοῖρα	θνητῶν	ἐκεῖθεν ἡμῖν ἕρπει. (Τοῦ δὴ
[108, 0]	ἐν ταῖς ζητήσεσι πανταχοῦ παραπῖπτον	θόρυβον	παρέχει καὶ ταραχὴν καὶ ἐκπλήττει,
[119, 0]	τῶν φίλων, κατὰ τὴν οἰκίαν	θορύβου	γενομένου καὶ μεγάλης κραυγῆς, πυθόμενον
[107, 0]	λατρείας ἢ κατοικτίρειν τε καὶ	θρηνεῖν,	ὅπερ οἱ πολλοὶ δρῶσι δι´
[115, 0]	χρὴ οὖν τοὺς ἀποθνῄσκοντας νέους	θρηνεῖν	ὅτι τῶν ἐν τῷ μακρῷ
[112, 0]	δοθείσαις αὐτῷ τιμαῖς, λύπαις καὶ	θρήνοις,	ἀγαπήσει σε καὶ ἀεί τί
[114, 0]	μετρίου πρὸς ἄπρακτα πένθη καὶ	θρήνους	ἀγεννεῖς ἐκτρέπεσθαι. Τὸ γὰρ μὴ
[113, 0]	νομίζοντες εἶναι πρὸς ὀδυρμοὺς καὶ	θρήνους	ἐτραπόμεθα. Δῆλον οὖν ὅτι καὶ
[110, 0]	πρὸς τὰ πένθη καὶ τοὺς	θρήνους	ὁ ἄωρος θάνατος. Ἀλλὰ καὶ
[111, 0]	πρὸ μέσης τῆς ἡμέρας ἐκλείποντα	θρήνους	παρέχειν καὶ δάκρυα, τὰ δὲ
[117, 0]	τὸ τὰς λύπας καὶ τοὺς	θρήνους	συνεγείρειν. Ταῦτα δ´ ἐκίνησαν οἱ
[112, 0]	ἀνθρώπου τὸ πένθος καὶ τοὺς	θρήνους.	Τὸ δ´ ὅλον εἴποι τις
[120, 0]	(Καὶ μικρὸν προελθὼν ἐν ἄλλῳ	θρήνῳ	περὶ ψυχῆς λέγων φησίν· Ὀλβίᾳ
[112, 0]	πεσόν τε καὶ νοσῆσαν, ἰατρικῇ	θρηνῳδίαν	ἀφανίζοντας. Τὸν τῶν Λυκίων νομοθέτην
[114, 0]	τιμή. Οὐδεὶς γὰρ ἀγαθὸς ἄξιος	θρήνων	ἀλλ´ ὕμνων καὶ παιάνων, οὐδὲ
[105, 0]	δὴ κατ´ ἄρ´ ἕζευ ἐπὶ	θρόνου,	ἄλγεα δ´ ἔμπης ἐν θυμῷ
[115, 0]	ὡς ἐκ πολλῶν ἐτῶν περιφέρεται	θρυλούμενον.	Τί τοῦτ´; ἔφη. Κἀκεῖνος ὑπολαβών
[120, 0]	ἐρατὸν κατὰ χῶρον κίδναται αἰεὶ	θύα	μιγνύντων πυρὶ τηλεφανεῖ παντοῖα θεῶν
[119, 0]	τὴν μόνην καὶ ἀγαπητὴν ἀπολέσαντα	θυγατέρα,	περὶ ἧς φησιν Αἰσχίνης, κατηγορεῖν
[114, 0]	υἷάς τ´ ὀλλυμένους, ἑλκηθείσας τε	θύγατρας,	καὶ θαλάμους κεραϊζομένους, καὶ νήπια
[119, 0]	ταυτί· Ἑβδόμην δ´ ἡμέραν τῆς	(θυγατρὸς	αὐτῷ τετελευτηκυίας, πρὶν πενθῆσαι καὶ
[114, 0]	(τύψας ἠὲ βαλὼν ῥεθέων ἐκ	θυμὸν	ἕληται. Ἀλλ´ ὅτε δὴ πολιόν
[114, 0]	τίλλων ἐκ κεφαλῆς, οὐδ´ Ἕκτορι	θυμὸν	ἔπειθεν. Ὄντων οὖν σοι παμπόλλων
[104, 0]	(καὶ τὰ φέρει ἀεκαζόμενος τετληότι	θυμῷ	καί τοῖος γὰρ νόος ἐστὶν
[105, 0]	θρόνου, ἄλγεα δ´ ἔμπης ἐν	θυμῷ	κατακεῖσθαι ἐάσομεν ἀχνύμενοί περ· οὐ
[118, 0]	μή μοί τι λίην ἀκαχίζεο	θυμῷ·	οὐ γάρ τίς μ´ ὑπὲρ
[118, 0]	Ἀθηναίους. Ξενοφῶντα δὲ τὸν Σωκρατικὸν	θύοντά	ποτε, παρὰ τῶν ἀγγέλων τῶν
[105, 0]	ἔμεινε πίθου ὑπὸ χείλεσιν, οὐδὲ	θύραζε	ἐξέπτη· πρόσθεν γὰρ ἐπέλλαβε πῶμα
[114, 0]	ἂν πύματόν με κύνες πρώτῃσι	θύρῃσι	ὠμησταὶ ἐρύωσιν, ἐπεί κέ τις
[119, 0]	πάλιν τὸν στέφανον ἐπιτελεῖν τὴν	θυσίαν,	καὶ πρὸς τοὺς ἀγγέλους εἰπεῖν
[114, 0]	εὐκλεοῦς, οὐδὲ δακρύων ἐπωδύνων ἀλλὰ	θυσιῶν	ἀπαρχῶν, εἴ γ´ ὁ μετηλλαχὼς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/10/2009