>Livre, Chap. |
[112, 0] |
ὅτι
τάχιστα
γίγνεσθαι
περὶ
τὸ
|
ἰᾶσθαί |
τε
καὶ
ἐπανορθοῦν
τὸ
πεσόν |
[102, 0] |
γίγνεσθαι
πολλοῖσι
καὶ
νοσήματ´
οὐκ
|
ἰάσιμα, |
αὑτούς
τ´
ἀνῃρήκασι
διὰ
λύπην |
[112, 0] |
τὸ
πεσόν
τε
καὶ
νοσῆσαν,
|
ἰατρικῇ |
θρηνῳδίαν
ἀφανίζοντας.
Τὸν
τῶν
Λυκίων |
[102, 0] |
ὀδυρμῶν.
Ψυχῆς
γὰρ
νοσούσης
εἰσὶν
|
ἰατροὶ |
λόγοι,
ὅταν
τις
ἐν
καιρῷ |
[106, 0] |
ὁ
εἰπών·
(Ὦ
θάνατε,
παιὰν
|
ἰατρὸς |
μόλοις.
Λιμὴν
γὰρ
ὄντως
Ἀίδας |
[107, 0] |
τὸν
βίον,
διεγείραντος
αὐτὸν
τοῦ
|
ἰατροῦ |
καὶ
πυθομένου
μή
τι
περὶ |
[102, 0] |
οὐδὲ
γὰρ
οἱ
βέλτιστοι
τῶν
|
ἰατρῶν |
πρὸς
τὰς
ἀθρόας
τῶν
ῥευμάτων |
[109, 0] |
οἱ
γραμματείδιον.
Ανειλήσαντα
οὖν
αὐτὸ
|
ἰδεῖν |
ἐγγεγραμμένα
τρία
ταῦτα·
Ἦ
που |
[109, 0] |
δ´
ὡς
νόμος
ἐγκοιμᾶσθαι
καὶ
|
ἰδεῖν |
ὄψιν
τοιάνδε.
Δόξαι
παραγενέσθαι
τὸν |
[116, 0] |
φησιν
Εὐριπίδης,
Τὰ
χρήματα
οὐκ
|
ἴδια |
κέκτηνται
βροτοί,
ἀλλ´
ἁπλῶς
τῶν |
[120, 0] |
Περὶ
ψυχῆς
διαλόγῳ
ῥηθέντα
κατ´
|
ἰδίαν |
ὑπομνηματισάμενός
σοι
παρέξομαι,
ὡς
ἐβουλήθης· |
[109, 0] |
παραγενέσθαι
τὸν
πατέρα
τὸν
ἑαυτοῦ·
|
ἰδόντα |
δὲ
διεξέρχεσθαι
πρὸς
αὐτὸν
περὶ |
[121, 0] |
δεσμωτήριον,
ὃ
δὴ
Τάρταρον
καλοῦσιν,
|
ἰέναι. |
Τούτων
δ´
οἱ
δικασταὶ
ἐπὶ |
[108, 0] |
Φασὶ
γὰρ
τῆς
μητρὸς
αὐτῶν
|
ἱερείας |
οὔσης
τῆς
Ἥρας
ἐπειδὴ
τῆς |
[108, 0] |
τὴν
ἀπήνην
ἀγαγεῖν
εἰς
τὸ
|
ἱερὸν |
τὴν
μητέρα,
τὴν
δ´
ὑπερησθεῖσαν |
[117, 0] |
καὶ
τιμωρηθεὶς
ἀπέθανε.
Πᾶσα
πρόφασις
|
ἱκανὴ |
πρὸς
τὸ
τὰς
λύπας
καὶ |
[113, 0] |
ἀλλ´
ἤδη
μέτρον
ἡλικίας
ἔχοντα
|
(ἱκανόν· |
τὸν
δὲ
τὴν
τῶν
εἴκοσιν |
[113, 0] |
πεποίηκέ
τινα
λέγουσαν·
Ἐξῆλθον
ὑμῶν
|
ἱκέτις |
ἡβώντων
τροφὸς
παίδων,
βόθρους
λιποῦσα |
[111, 0] |
καὶ
Ἀπόλλων
παντοίην
φιλότητ´,
οὐδ´
|
ἵκετο |
γήραος
οὐδόν.
Τὴν
γὰρ
εὐκαιρίαν |
[112, 0] |
ἀώρους
καὶ
κακῶν
ἄλλας
ὁδούς,
|
ἵν´ |
εἴ
τι
πάσχοιμ´
ὧν
ἐδόξαζον |
[104, 0] |
(Τοῦ
δὴ
χάριν
ἐτραπόμεθα
δεῦρο;
|
Ἵν´ |
εἰδείημεν
ὅτι
καινὸν
ἀτυχεῖν
οὐδὲν |
[121, 0] |
ἐὰν
ἀπορῆτόν
τι
τὼ
ἑτέρω,
|
ἵν´ |
ὡς
δικαιοτάτη
ἡ
κρίσις
ᾖ |
[121, 0] |
γῆς
πάντα
ἐκεῖνον
τὸν
κόσμον,
|
ἵνα |
δικαία
ἡ
κρίσις
ᾖ.
Ἐγὼ |
[110, 0] |
πρὸς
τὸν
θάνατον
διαβολὴν
ἀποθνῄσκουσιν,
|
ἵνα |
μὴ
ἀποθάνωσι.
Καλῶς
οὖν
ὁ |
[103, 0] |
ἔσπασας
τὸν
ἀέρα
(τὸν
κοινόν,
|
ἵνα |
σοι
καὶ
τραγικώτερον
λαλῶ,
οἰστέον |
[121, 0] |
ἐπιμεληταὶ
οἱ
ἐκ
μακάρων
νήσων
|
ἰόντες |
ἔλεγον
πρὸς
τὸν
Δία
ὅτι |
[120, 0] |
χρυσοκάρποισι
βεβριθός.
Καὶ
τοὶ
μὲν
|
ἵπποις |
γυμνασίοις
τε,
τοὶ
δὲ
πεσσοῖς, |
[104, 0] |
τῇ
τῶν
τέκνων
τελευτῇ
τὸν
|
Ἱπποκλέα |
φησί·
Ταῦτα
γὰρ
πᾶσα
αὕτη |
[106, 0] |
γὰρ
αὐτὴν
ἐνθυμεῖσθαι
τὰ
τῶν
|
ἴσα |
καὶ
μείζω
δυστυχούντων,
ὡς
ἐσομένην |
[106, 0] |
τὰς
ἀτυχίας,
ὥστε
διελέσθαι
τὸ
|
ἴσον |
ἕκαστον,
ἀσμένως
ἂν
τοὺς
πλείους |
[107, 0] |
ὁμῶς
ἐπικρέμαται
θάνατος·
κείνου
γὰρ
|
ἴσον |
λάχον
μέρος
οἵ
τ´
ἀγαθοί |
[109, 0] |
γὰρ
μὴ
γενέσθαι
τῷ
θανεῖν
|
ἴσον |
λέγω.
Ἡ
γὰρ
αὐτὴ
κατάστασίς |
[119, 0] |
ὄντων
παραδειγμάτων
τῶν
διὰ
τῆς
|
ἱστορίας |
ἡμῖν
παραδιδομένων
τῆς
τε
Ἑλληνικῆς |
[111, 0] |
καὶ
τῶν
ζῴων
ἐκείνων,
ἅπερ
|
ἱστοροῦσι |
περὶ
τὸν
Πόντον
γιγνόμενα
τὴν |
[113, 0] |
μὲν
εἰς
βόθρους
τινὰς
καταδύντας
|
ἱστοροῦσιν |
ἐπὶ
πλείους
ἡμέρας
μένειν,
μηδὲ |
[121, 0] |
ζῶντες
γὰρ
κρίνονται.
Πολλοὶ
οὖν
|
ἴσως, |
ἦ
δ´
ὅς,
πονηρὰς
ψυχὰς |
[109, 0] |
Τὸν
οὖν
Ἠλύσιον
εἰσελθεῖν
ὅπερ
|
ἴσως |
κἂν
ἄλλον
εἰσῆλθε,
μήποτ´
εἴη |
[110, 0] |
ὁ
βίος
τι
τῶν
ἀνηκέστων,
|
ἴσως
|
ὁ
θάνατος
αὐτὸς
σοῦ
γέγονεν |
[119, 0] |
θεοὶ
φιλοῦσιν
ἀποθνῄσκει
νέος.
Ἀλλ´
|
ἴσως |
ὑποτυχὼν
ἂν
φαίης,
Ἀπολλώνιε
φίλτατε, |
[109, 0] |
τελευτῆσαι.
Τὰ
δὲ
περὶ
τὸν
|
Ἰταλὸν |
Εὐθύνοον
τοιαῦτά
φασι
γενέσθαι.
Εἶναι |
[113, 0] |
καὶ
ὁ
τετελευτηκὼς
ἀπεστέρηται
τούτου.
|
Ἴων |
γοῦν
ὁ
τραγικὸς
ποιητής,
οὐκ |
[116, 0] |
περὶ
μὲν
τούτου
φησὶν
ὁ
|
Ἴων |
οὕτως·
Τὸ
Γνῶθι
σαυτὸν
τοῦτ´ |