>Livre, Chap. |
[117, 0] |
ταύτην
γοῦν
τὴν
διηπατημένην
καὶ
|
ψευδῆ |
δόξαν
πάντα
καταμέμφονται
θάνατον.
Ἐὰν |
[115, 0] |
τοὺς
τετελευτηκότας
(νομίζειν
καὶ
τὸ
|
ψεύσασθαί |
τι
κατ´
αὐτῶν
καὶ
τὸ |
[120, 0] |
(ἐν
ᾧ
διατρίβουσιν
αἱ
τούτων
|
ψυχαί, |
καλὰς
ἐλπίδας
ἔχειν
σε
δεῖ |
[121, 0] |
ἴσως,
ἦ
δ´
ὅς,
πονηρὰς
|
ψυχὰς |
ἔχοντες
ἠμφιεσμένοι
εἰσὶ
σώματά
τε |
[121, 0] |
γυμνὸν
εἶναι,
τεθνεῶτα,
αὐτῇ
τῇ
|
ψυχῇ |
αὐτὴν
τὴν
ψυχὴν
θεωροῦντα
ἐξαίφνης |
[108, 0] |
ἀπαλλακτέον
αὐτοῦ
καὶ
αὐτῇ
τῇ
|
ψυχῇ |
θεατέον
αὐτὰ
τὰ
πράγματα·
(καὶ |
[111, 0] |
καθ´
ἡμᾶς
πάθος
τοῦτο,
εἴπερ
|
ψυχή |
τις
ἀνθρωπίνη
καὶ
λογισμὸς
ἑκάστοις |
[108, 0] |
αὐτὴ
καθ´
αὑτὴν
ἔσται
ἡ
|
ψυχὴ |
χωρὶς
τοῦ
σώματος,
πρότερον
δ´ |
[121, 0] |
αὐτῇ
τῇ
ψυχῇ
αὐτὴν
τὴν
|
ψυχὴν |
θεωροῦντα
ἐξαίφνης
ἀποθανόντος
ἑκάστου,
ἔρημον |
[121, 0] |
περὶ
τὸ
σῶμα
καὶ
τὴν
|
ψυχὴν |
κακώσεως
καὶ
καταφθορᾶς
ἐπὶ
τὴν |
[114, 0] |
καὶ
μετρίου
τῆς
περὶ
τὴν
|
ψυχὴν |
λύπης
εἰς
ἄπρακτα
καὶ
βαρβαρικὰ |
[112, 0] |
πληγέντος
βοᾶν,
ἀλλ´
ἐθίζειν
τὴν
|
ψυχὴν |
ὅτι
τάχιστα
γίγνεσθαι
περὶ
τὸ |
[102, 0] |
μὲν
σῶμα
(τοιοῦτον
ἐνταῦθα
δὲ
|
ψυχήν. |
Οὔτ´
οὖν
ἀπαθεῖς
ἐπὶ
τῶν |
[102, 0] |
τό
τε
σῶμα
καὶ
τὴν
|
ψυχὴν |
ὑπὸ
τῆς
παραλόγου
συμφορᾶς,
καὶ |
[112, 0] |
παρέξεις
καὶ
πικροτάτην
κακοδαιμονίαν
διὰ
|
ψυχῆς |
ἀγέννειαν
καὶ
μαλακίαν·
εἰ
δὲ |
[118, 0] |
ὧν
δεῖ
τὸ
ἀλγοῦν
τῆς
|
ψυχῆς |
ἀποθεραπεύειν
Παιωνίοις
λόγου
φαρμάκοις,
ὡς |
[116, 0] |
καὶ
ὀλοφυρμοὺς
διὰ
τὴν
τῆς
|
ψυχῆς |
ἀσθένειαν
καὶ
τὸν
ἐμφυόμενον
ἡμῖν |
[118, 0] |
μᾶλλον
τὸν
ὑπερτιθέμενον
τὰ
τῆς
|
ψυχῆς |
ἀχθεινὰ
πάθη
καὶ
δυσάντητα
πρὸς |
[102, 0] |
τῶν
πενθικῶν
καὶ
ματαίων
ὀδυρμῶν.
|
Ψυχῆς |
γὰρ
νοσούσης
εἰσὶν
ἰατροὶ
λόγοι, |
[120, 0] |
τὰ
μὲν
ἐν
τῷ
Περὶ
|
ψυχῆς |
διαλόγῳ
ῥηθέντα
κατ´
ἰδίαν
ὑπομνηματισάμενός |
[121, 0] |
ἢ
δυοῖν
πραγμάτοιν
διάλυσις,
(τῆς
|
ψυχῆς |
καὶ
τοῦ
σώματος
ἀπ´
ἀλλήλοιν. |
[107, 0] |
τοῦ
τε
σώματος
καὶ
τῆς
|
ψυχῆς, |
κατ´
οὐδὲν
δὲ
τούτων
κακὸν |
[120, 0] |
προελθὼν
ἐν
ἄλλῳ
θρήνῳ
περὶ
|
ψυχῆς |
λέγων
φησίν·
Ὀλβίᾳ
δ´
ἅπαντες |
[104, 0] |
αἰτίας,
ἐξ
ἧς
ἀφυΐα
μὲν
|
ψυχῆς, |
νόσοι
τε
καὶ
κήδεα
καὶ |
[120, 0] |
πολλὰ
μὲν
ἐν
τῷ
Περὶ
|
ψυχῆς |
περὶ
τῆς
ἀθανασίας
αὐτῆς
εἴρηκεν, |
[119, 0] |
ἐκ
τῆς
ἀπαιδευσίας
ἀσθένειαν
τῆς
|
ψυχῆς. |
Πλὴν
πολλῶν
ὄντων
παραδειγμάτων
τῶν |
[115, 0] |
τῷ
Εὐδήμῳ
ἐπιγραφομένῳ
ἢ
Περὶ
|
ψυχῆς |
ταυτί.
Διόπερ,
ὦ
κράτιστε
πάντων |
[121, 0] |
αὐτοὶ
ἀμπεχόμενοι
δικάζουσι,
πρὸ
τῆς
|
ψυχῆς |
τῆς
ἑαυτῶν
ὀφθαλμούς
τε
καὶ |
[109, 0] |
τοῦ
τε
σώματος
καὶ
τῆς
|
ψυχῆς |
(τὸ
τρίτον
γὰρ
ἦν
τοῦτο |
[102, 0] |
μωραίνοντι
νουθετήματα.
(Πολλῶν
γὰρ
ὄντων
|
ψυχικῶν |
παθῶν,
ἡ
λύπη
τὸ
χαλεπώτατον |
[109, 0] |
λάβοι
τούτων,
ἀφικέσθαι
ἐπί
τι
|
ψυχομαντεῖον, |
προθυσάμενον
δ´
ὡς
νόμος
ἐγκοιμᾶσθαι |