>

Livre, Chap.
[109, 0]	ἥκω. Ἀλλὰ δέξαι παρὰ τοῦδ´	ἅ	σοι φέρει, ἐκ γὰρ τούτων
[103, 0]	ἐφ´ ᾧ τε διατελεῖν πράττων	ἃ	βούλει καὶ διευτυχῶν ἀεί, καὶ
[121, 0]	ἀνθρώποις. Ταῦτ´ ἐστίν, ὦ Καλλίκλεις,	ἃ	ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω ἀληθῆ εἶναι·
[116, 0]	Οὐ δεῖ οὖν δυσφορεῖν, ἐὰν	ἃ	ἔχρησαν ἡμῖν πρὸς ὀλίγον, ταῦτ´
[120, 0]	ἀληθῆ γὰρ ὄντα σοι λέξω	ἃ	μέλλω λέγειν. Ὥσπερ γὰρ Ὅμηρος
[108, 0]	ὄντα· δοκεῖν γὰρ εἰδέναι ἐστὶν	ἃ	οὐκ οἶδεν. Οἶδε μὲν γὰρ
[115, 0]	σπέρμα, τί με βιάζεσθε λέγειν	ἃ	ὑμῖν (ἄρειον μὴ γνῶναι; Μετ´
[114, 0]	εἰ (ἐπεβίωσαν, πάντως ἂν ἐπειράθησαν.	Ἃ	φειδόμενος τῆς τοῦ λόγου συμμετρίας
[103, 0]	τύχης μεταβολαῖς. Ζητεῖν οὖν ἐν	ἀβεβαίοις	βέβαιόν τι λογιζομένων ἐστὶ περὶ
[103, 0]	τὸ τῆς τύχης ἄστατον καὶ	ἀβέβαιον,	οὐδ´ ὅτι ῥᾳδίως τὰ ὑψηλὰ
[103, 0]	διὰ τὴν ἀφροσύνην οὕτως εἰσὶν	ἀβέλτεροι	καὶ κεναυχεῖς, ὥστε μικρὸν ἐπαρθέντες
[108, 0]	τούτους ὑποδύντας ὑπὸ τὴν ἀπήνην	ἀγαγεῖν	εἰς τὸ ἱερὸν τὴν μητέρα,
[115, 0]	κατὰ πολλὰς αἰτίας, τὰ δ´	ἀγαθὰ	διεχῆ τε καὶ δυσκόλως συνερχόμενα
[111, 0]	λόγῳ τῷ παραινοῦντι τὰ μὲν	ἀγαθὰ	ποιεῖν ὡς μέγιστα, τὰ δὲ
[103, 0]	δ´ οὔθ´ ὑπερβάλλοντα, τρόφιμ´, ἀπώλεσας	(ἀγαθά,	τὰ νυνί τ´ ἐστὶ μέτριά
[118, 0]	λευχειμονοῦντα δημηγορεῖν βουλάς τ´ ἐξάρχοντ´	ἀγαθὰς’	πρός τε τὸν πόλεμον ἐπιπαρορμῶντα
[121, 0]	τοῖς ἀφιερωθεῖσι, τὴν διὰ τῆς	ἀγαθῆς	μνήμης καὶ τῆς ἀδιαλείπτου πρὸς
[114, 0]	τοῖς (ἀφῃρημένοις ἡ διὰ τῆς	ἀγαθῆς	μνήμης τιμή. Οὐδεὶς γὰρ ἀγαθὸς
[107, 0]	ἴσον λάχον μέρος οἵ τ´	ἀγαθοί	ὅστις τε κακός. Πίνδαρος δέ·
[103, 0]	Οὐκ ἐπὶ πᾶσίν ς´ ἐφύτευς´	ἀγαθοῖς,	(Ἀγάμεμνον, Ἀτρεύς. Δεῖ δέ σε
[119, 0]	γὰρ τοιοῦτον ἄδηλον εἰ συμφέρει)	ἀγαθὸν	δὲ καὶ φιλόπατριν, ὃ δὴ
[111, 0]	μὲν οὖν τὸ πένθος ἐστὶν	ἀγαθόν,	δεῖ ποιεῖν αὐτὸ ὡς πλεῖστον
[109, 0]	καὶ φροντίδος. Ὥσπερ γὰρ οὔτ´	ἀγαθὸν	ἡμῖν ἔπεστιν οὕτως οὐδὲ κακόν·
[109, 0]	ἡμῖν πρὸ τῆς γενέσεως οὔτ´	ἀγαθὸν	οὔτε κακόν, οὕτως οὐδὲ μετὰ
[109, 0]	καὶ τὸ ὑφεστηκὸς καθάπερ τὸ	ἀγαθὸν	πέφυκε γίγνεσθαι, τὸν αὐτὸν τρόπον
[107, 0]	κακόν· μήποτε δὲ καὶ τοὐναντίον	ἀγαθόν.	Τὸ γὰρ ἀδούλωτον τῇ σαρκὶ
[114, 0]	ἀγαθῆς μνήμης τιμή. Οὐδεὶς γὰρ	ἀγαθὸς	ἄξιος θρήνων ἀλλ´ ὕμνων καὶ
[122, 0]	τοιαύτῃ ὑμῶν διαγωγῇ. ~Ἀνδρὸς οὖν	ἀγαθοῦ	καὶ γενναίου καὶ (φιλοτέκνου φρόνημα
[112, 0]	ὄντος τοῦ κακοῦ καὶ τοῦ	(ἀγαθοῦ,	οὔτ´ εἰς τὸ πρόσθεν οὐδὲν
[108, 0]	κακόν· μήποτε γὰρ καὶ τῶν	ἀγαθῶν	ἀναφαίνηται, καθάπερ ἀπέδειξεν ὁ Πλάτων.
[115, 0]	ἄδηλον, ὡς πολλάκις εἴπομεν, εἴτ´	ἀγαθῶν	ἀπεστερημένοι τυγχάνουσιν εἴτε κακῶν· πολλῷ
[115, 0]	ἐν τῷ μακρῷ βίῳ νομιζομένων	ἀγαθῶν	ἀπεστέρηνται· τοῦτο γὰρ ἄδηλον, ὡς
[108, 0]	ἀνθρώπῳ μέγιστον πάντων ὂν τῶν	ἀγαθῶν,	δεδίασι δ´ ὡς εὖ εἰδότες
[113, 0]	τῶν ἐν τῷ βίῳ νενομισμένων	ἀγαθῶν,	οἷον γάμου παιδείας τελειότητος πολιτείας
[103, 0]	ἐπὶ πᾶσίν ς´ ἐφύτευς´ ἀγαθοῖς,	(Ἀγάμεμνον,	Ἀτρεύς. Δεῖ δέ σε χαίρειν
[109, 0]	εὐσεβείας ἀμοιβὴν δωρησαμένης. ~(Καὶ περὶ	Ἀγαμήδους	δὲ καὶ Τροφωνίου φησὶ Πίνδαρος
[109, 0]	τὰ γραφέντα περὶ Τροφωνίου καὶ	Ἀγαμήδους	ἐκείνου ἐστίν· εἰ δὲ καὶ
[104, 0]	ἐργώδη καὶ δύσκολον τὸν βίον	ἄγαν	ἀληθές. Καὶ γὰρ εἰ μὴ
[110, 0]	νήπιος ὢν ὁ παῖς καὶ	ἄγαν	ἄωρος ἐτελεύτησε. Φησὶ γὰρ οὕτως·
[102, 0]	λυπουμένῳ μὲν μῦθος εὐμενὴς φίλων,	ἄγαν	δὲ μωραίνοντι νουθετήματα. (Πολλῶν γὰρ
[116, 0]	Γνῶθι σαυτὸν (καὶ τὸ Μηδὲν	ἄγαν	ἐκ τούτων γὰρ ἤρτηται καὶ
[116, 0]	δέ, φησί, καὶ τὸ μηδὲν	ἄγαν’	ἔπος αἴνεσσαν περισσῶς. Ταῦτ´ οὖν
[116, 0]	γιγνώσκειν ἑαυτὸν περιέχεται τὸ μηδὲν	ἄγαν,	καὶ ἐν τούτῳ τὸ γιγνώσκειν
[116, 0]	μοῖραν ἔχῃς, ταύτην ἔχε μηδ´	ἀγανάκτει,	καὶ ὁ τραγικὸς Αἰσχύλος· Ἀνδρῶν
[103, 0]	θεῶν τις ὡμολόγησέ σοι, ὀρθῶς	ἀγανακτεῖς·	ἔστι γάρ ς´ ἐψευσμένος, ἄτοπόν
[119, 0]	μὲν τῆς μεγαλοφροσύνης πάντες καὶ	ἄγανται,	μιμεῖσθαι δ´ ἐπὶ τῶν ἔργων
[112, 0]	δαίμονας, ὑφ´ ὧν τιμῶνται, τούτους	ἀγαπᾶν,	τὸν (αὐτὸν τρόπον καὶ τὸ
[112, 0]	αὐτῷ τιμαῖς, λύπαις καὶ θρήνοις,	ἀγαπήσει	σε καὶ ἀεί τί σοι
[119, 0]	τὸν ῥήτορα, τὴν μόνην καὶ	ἀγαπητὴν	ἀπολέσαντα θυγατέρα, περὶ ἧς φησιν
[114, 0]	ἐστιν, ἀλλ´ ἐν τῷ τὸν	ἀγαπώμενον	ὠφελεῖν· ὠφέλεια δ´ ἐστὶ τοῖς
[119, 0]	τὴν θυσίαν, καὶ πρὸς τοὺς	ἀγγέλους	εἰπεῖν ὅτι Θεοῖς ηὐξάμην οὐκ
[118, 0]	Σωκρατικὸν θύοντά ποτε, παρὰ τῶν	ἀγγέλων	τῶν ἀπὸ τοῦ πολέμου πυθόμενον
[105, 0]	λύτρα τοῦ Ἕκτορος ταυτί· Ἀλλ´	ἄγε	δὴ κατ´ ἄρ´ ἕζευ ἐπὶ
[106, 0]	αὐτὴ καὶ τὸν ζοφερὸν Ἅιδην	ἄγει.	Καὶ μήποτε τοῦδ´ εἰκὼν ᾖ
[115, 0]	οὐδὲ θεῷ δυνατόν ἐστι ποιῆσαι	ἀγένητον.	Οὐκοῦν τὸ νῦν παρ´ ἐλπίδα
[112, 0]	καὶ πικροτάτην κακοδαιμονίαν διὰ ψυχῆς	ἀγέννειαν	καὶ μαλακίαν· εἰ δὲ μεταθήσῃ
[114, 0]	πρὸς ἄπρακτα πένθη καὶ θρήνους	ἀγεννεῖς	ἐκτρέπεσθαι. Τὸ γὰρ μὴ δι´
[113, 0]	γὰρ ὄντως καὶ ἀσθενὲς καὶ	ἀγεννὲς	τὸ πενθεῖν· γυναῖκες γὰρ ἀνδρῶν
[112, 0]	προσπεσὸν μᾶλλον δάκοι. Οἱ δ´	ἀγεννέστεροι	καὶ ἀνασκήτως διακείμενοι οὐδ´ ἀναστροφὴν
[104, 0]	ἐπιχθονίων ἀνθρώπων, οἷον ἐπ´ ἦμαρ	ἄγῃσι	πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε
[109, 0]	τὴν πρόμαντιν ὅτι οὐδ´ αὐτὸς	ἀγνοεῖ,	εἴ γε τὰ γραφέντα περὶ
[116, 0]	γάρ ἐστι φρένας ἔχοντος ἀνθρώπου	ἀγνοεῖν	ὅτι ὁ ἄνθρωπος ζῷόν ἐστι
[116, 0]	τοῦ θανάτου φόβον παρὰ τὴν	ἄγνοιαν	τῶν εἰωθότων ἐν τῷ βίῳ
[115, 0]	ὑμῖν (ἄρειον μὴ γνῶναι; Μετ´	ἀγνοίας	γὰρ τῶν οἰκείων κακῶν ἀλυπότατος
[113, 0]	πρὸ τοῦ δέοντος τῆς ἐλπίδος)	ἀγνοοῦντες	ὅτι ὁ ἄωρος θάνατος ὡς
[119, 0]	προθέμενος αὐτοῦ κατηγορῆσαι ταῦτα διεξῆλθεν,	ἀγνοῶν	ὅτι διὰ τούτων αὐτὸν ἐπαινεῖ
[108, 0]	θεραπείᾳ· καὶ ἐκ τούτου ἀσχολίαν	ἄγομεν	φιλοσοφίας πέρι διὰ ταῦτα πάντα.
[103, 0]	μὲν πολυγονίαι ποτὲ δὲ καὶ	ἀγονίαι,	καὶ ἐν θαλάττῃ εὐδίαι τε
[102, 0]	ἔγωγε συμφέρομαι τοῖς ὑμνοῦσι τὴν	ἄγριον	καὶ σκληρὰν ἀπάθειαν, ἔξω καὶ
[107, 0]	αὐτοῦ λέγων· Νήγρετος ἥδιστος, θανάτῳ	ἄγχιστα	ἐοικώς. (Ἀλλαχοῦ δὲ καὶ ταῦτα
[106, 0]	ἀπελθεῖν. Ἐχρήσατο δὲ τῇ τοιαύτῃ	ἀγωγῇ	καὶ Ἀντίμαχος ὁ ποιητής. Ἀποθανούσης
[119, 0]	~ὅτι ὁ υἱὸς αὐτοῦ Γρύλλος	ἀγωνιζόμενος	(ἐτελεύτησε, περιελόμενον τὸν στέφανον ἐξετάζειν
[107, 0]	ἔφη· ὁ γὰρ ἀδελφὸς τὸν	ἀδελφὸν	προλαμβάνει. Εἴ γε μὴν ἀποδημίᾳ
[107, 0]	χαλεπόν, Οὐδέν, ἔφη· ὁ γὰρ	ἀδελφὸς	τὸν ἀδελφὸν προλαμβάνει. Εἴ γε
[119, 0]	τὸν υἱόν (τὸ γὰρ τοιοῦτον	ἄδηλον	εἰ συμφέρει) ἀγαθὸν δὲ καὶ
[116, 0]	τραπεζίταις τῆς τῶν θεμάτων, ἀλλ´	ἄδηλον	πόθ´ ὁ δοὺς ἀπαιτήσει. Ὁ
[107, 0]	ἄτακτον καὶ βραχυχρόνιον τοῦ βίου	ἄδηλον	ποιῆσαι τὴν τοῦ θανάτου προθεσμίαν.
[115, 0]	νομιζομένων ἀγαθῶν ἀπεστέρηνται· τοῦτο γὰρ	ἄδηλον,	ὡς πολλάκις εἴπομεν, εἴτ´ ἀγαθῶν
[104, 0]	τοῦτ´ ἀφῖκται διαφθορᾶς. Ἤ τ´	ἄδηλος	αὕτη τύχη πόρρωθεν ἡμῖν καὶ
[112, 0]	καὶ προκατακεκρικέναι τῶν ἀνθρωπείων τὴν	ἀδηλότητα	καὶ οὐδένειαν, καὶ οὐκ ἂν
[110, 0]	θάνατος αὐτὸς σοῦ γέγονεν εὐνούστερος.	(Ἀδήλου	οὖν ὄντος πότερον συμφερόντως ἀνεπαύσατο
[109, 0]	τελευτῆσαι δ´ ἐξαπίνης αἰτίᾳ τινὶ	ἀδήλῳ.	Τὸν οὖν Ἠλύσιον εἰσελθεῖν ὅπερ
[121, 0]	τῆς ἀγαθῆς μνήμης καὶ τῆς	ἀδιαλείπτου	πρὸς τὸν ἀεὶ χρόνον εὐφημίας.
[106, 0]	τοῦθ´ ἓν παρ´ ἓν ποιεῖν	ἀδιαλείπτως,	οὕτω καὶ ἡ φύσις ἐκ
[121, 0]	εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς κακῶν, ~τὸν δ´	ἀδίκως	καὶ ἀθέως (εἰς τὸ τῆς
[107, 0]	καὶ τοὐναντίον ἀγαθόν. Τὸ γὰρ	ἀδούλωτον	τῇ σαρκὶ καὶ τοῖς ταύτης
[112, 0]	Πότερα παύσῃ ποτὲ δυσφορῶν ἢ	ἀεὶ	δεῖν οἰήσῃ λυπεῖσθαι καὶ παρ´
[105, 0]	ἡμῖν τῶν κακῶν ἦν φάρμακον,	ἀεί	θ´ ὁ κλαύσας τοῦ πονεῖν
[120, 0]	ἀνθρώπων καὶ ἐπὶ Κρόνου, καὶ	ἀεὶ	καὶ νῦν ἔτ´ ἔστιν ἐν
[103, 0]	πράττων ἃ βούλει καὶ διευτυχῶν	ἀεί,	καὶ τοῦτο τῶν θεῶν τις
[112, 0]	τὸν βίον; Εἰ μὲν γὰρ	ἀεὶ	μενεῖς ἐπὶ τῇ δυσπαθείᾳ ταύτῃ,
[117, 0]	(μεμνῄμην. Ἐὰν προσομιλήσας τι, τοῦτ´	ἀεὶ	πρόχειρον ἔχουσιν ὥσπερ ὑπέκκαυμα τῆς
[112, 0]	καὶ θρήνοις, ἀγαπήσει σε καὶ	ἀεί	τί σοι παρέσται τοιοῦτον ἐφ´
[121, 0]	καὶ τῆς ἀδιαλείπτου πρὸς τὸν	ἀεὶ	χρόνον εὐφημίας. Καλῶς οὖν ποιήσεις
[120, 0]	πρέπουσαν εὐφημίαν ἔχων πρὸς τὸν	ἀεὶ	χρόνον προαπεφοίτησε τοῦ θνητοῦ βίου,
[104, 0]	μάκαρες τελέουσι, (καὶ τὰ φέρει	ἀεκαζόμενος	τετληότι θυμῷ καί τοῖος γὰρ
[120, 0]	Ἅιδου· Τοῖσι λάμπει μὲν μένος	ἀελίου	τὰν ἐνθάδε νύκτα κάτω, φοινικορόδοις
[103, 0]	ἐφ´ οἷσπερ ἡμεῖς ἔσπασας τὸν	ἀέρα	(τὸν κοινόν, ἵνα σοι καὶ
[106, 0]	εἰκὼν ᾖ ὁ περὶ ἡμᾶς	ἀήρ,	ἓν παρ´ ἓν ἡμέραν καὶ
[120, 0]	τῷ Περὶ ψυχῆς περὶ τῆς	ἀθανασίας	αὐτῆς εἴρηκεν, οὐκ (ὀλίγα δ´
[107, 0]	ἐσθλὸν σύνδυο πήματα δαίονται βροτοῖς	ἀθάνατοι.	Τὰ μὲν ὦν οὐ δύνανται
[119, 0]	εἰπεῖν ὅτι Θεοῖς ηὐξάμην οὐκ	ἀθάνατον	οὐδὲ πολυχρόνιον γενέσθαι μοι τὸν
[121, 0]	κακῶν, ~τὸν δ´ ἀδίκως καὶ	ἀθέως	(εἰς τὸ τῆς δίκης τε
[120, 0]	τὰ λεχθέντα πρὸς Καλλικλέα τὸν	Ἀθηναῖον,	ἑταῖρον δὲ καὶ μαθητὴν Γοργίου
[118, 0]	τὸν Κλαζομένιον καὶ Δημοσθένην τὸν	Ἀθηναῖον	καὶ Δίωνα τὸν Συρακόσιον καὶ
[118, 0]	τε τὸν πόλεμον ἐπιπαρορμῶντα τοὺς	Ἀθηναίους.	Ξενοφῶντα δὲ τὸν Σωκρατικὸν θύοντά
[105, 0]	τύχη. Θηραμένης δ´ ὁ γενόμενος	Ἀθήνησι	τῶν τριάκοντα τυράννων, συμπεσούσης τῆς
[112, 0]	ἐπὶ τῇ δυσπαθείᾳ ταύτῃ, τελείαν	ἀθλιότητα	(σεαυτῷ παρέξεις καὶ πικροτάτην κακοδαιμονίαν
[102, 0]	βέλτιστοι τῶν ἰατρῶν πρὸς τὰς	ἀθρόας	τῶν ῥευμάτων ἐπιφορὰς εὐθὺς προσφέρουσι
[105, 0]	Νοῦσοι δ´ ἀνθρώποισιν ἐφ´ ἡμέρῃ	αἱ	δ´ ἐπὶ νυκτὶ αὐτόματοι φοιτῶσι,
[121, 0]	γιγνόμενον. Νῦν μὲν γὰρ (κακῶς	αἱ	δίκαι δικάζονται. Ἀμπεχόμενοι γάρ, ἔφη,
[121, 0]	δικάζοντες ᾗ μέλλοιεν τελευτᾶν. Ἔπειτα	αἱ	δίκαι πως οὐ καλῶς ἐκρίνοντο.
[108, 0]	παρέχει ἢ τὸ σῶμα καὶ	αἱ	τούτου ἐπιθυμίαι· διὰ γὰρ τὴν
[120, 0]	τις ἀποτεταγμένος (ἐν ᾧ διατρίβουσιν	αἱ	τούτων ψυχαί, καλὰς ἐλπίδας ἔχειν
[121, 0]	ἕνα δ´ ἐκ (τῆς Εὐρώπης,	Αἰακόν.	Οὗτοι οὖν ἐπειδὰν τελευτήσωσι, δικάσουσιν
[121, 0]	τοὺς δ´ ἐκ τῆς Εὐρώπης	Αἰακός·	Μίνῳ δὲ πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν
[111, 0]	περὶ κῆρι φίλει Ζεύς τ´	αἰγίοχος	καὶ Ἀπόλλων παντοίην φιλότητ´, οὐδ´
[113, 0]	ἔμπλεῳ, μᾶλλον δ´, εἴπερ ἄρα,	Αἰγύπτιοί	τε καὶ Σύροι καὶ Λυδοὶ
[106, 0]	ἰατρὸς μόλοις. Λιμὴν γὰρ ὄντως	Ἀίδας	ἀνιᾶν. Μέγα γάρ ἐστι τὸ
[106, 0]	ἡ αὐτὴ καὶ τὸν ζοφερὸν	Ἅιδην	ἄγει. Καὶ μήποτε τοῦδ´ εἰκὼν
[106, 0]	τοῦ θανεῖν ἄφροντις ὤν; Καὶ	Ἅιδην	δ´ ἔχων βοηθὸν οὐ τρέμω
[110, 0]	ζεύξας θαλάσσης αὐχέν´ Ἑλλησποντίας; Ἅπαντες	Ἅιδην	ἦλθον καὶ Λήθης δόμους, (τῶν
[106, 0]	δυσπαθοῦσαν Δίκτυς φησί· Δοκεῖς τὸν	Ἅιδην	σῶν τι φροντίζειν γόων καὶ
[118, 0]	τίς μ´ ὑπὲρ αἶσαν ἀνὴρ	Ἄιδι	προϊάψει, μοῖραν δ´ οὔ τινά
[120, 0]	ταυτὶ περὶ τῶν εὐσεβῶν ἐν	Ἅιδου·	Τοῖσι λάμπει μὲν μένος ἀελίου
[120, 0]	τὸ δὲ σύμπαν εἰπεῖν φιλάνθρωπος,	αἰδούμενος	μὲν τοὺς πρεσβυτέρους τῶν φίλων
[114, 0]	τε κάρη πολιόν τε γένειον	αἰδῶ	τ´ αἰσχύνωσι κύνες κταμένοιο γέροντος,
[120, 0]	δ´ ἐρατὸν κατὰ χῶρον κίδναται	αἰεὶ	θύα μιγνύντων πυρὶ τηλεφανεῖ παντοῖα
[117, 0]	πυκινὸν ἔπος, οὗ τέ κεν	αἰεί	(μεμνῄμην. Ἐὰν προσομιλήσας τι, τοῦτ´
[102, 0]	δυσχερές, δουλοῦ πάλιν, ἀλλ´ αὑτὸς	αἰεὶ	μίμνε, τὴν σαυτοῦ φύσιν σῴζων
[115, 0]	εἰλεῦνται, κενεὴ δ´ εἴσδυσις (οὐδ´	αἰθέρι;	Πολλοῖς γὰρ καὶ σοφοῖς ἀνδράσιν,
[117, 0]	ὀδύναις καὶ ταῖς τοῦ σώματος	αἰκίαις	παρατεινομένους, ἀλλὰ μεταβάλλειν ἐπὶ τὸ
[116, 0]	καὶ τὸ μηδὲν ἄγαν’ ἔπος	αἴνεσσαν	περισσῶς. Ταῦτ´ οὖν ἐν διανοίᾳ
[114, 0]	τέκνα βαλλόμενα ποτὶ γαίῃ, ἐν	αἰνῇ	δηϊοτῆτι, ἑλκομένας τε νυοὺς ὀλοῇς
[107, 0]	Χάλκεον ὕπνον, τὴν ἀναισθησίαν ἡμῶν	αἰνιττόμενος.	Οὐκ ἀμούσως δ´ ἔδοξεν ἀποφήνασθαι
[112, 0]	ἑαυτοῦ πράγματα, ὅπῃ ὁ λόγος	αἱρεῖ	βέλτιστ´ ἂν ἔχειν. Οὐ δεῖν
[115, 0]	ἀνθρώποις καὶ τί τὸ πάντων	αἱρετώτατον,	τὸ μὲν πρῶτον οὐδὲν ἐθέλειν
[120, 0]	λέγων φησίν· Ὀλβίᾳ δ´ ἅπαντες	αἴσᾳ	λυσίπονον τελευτάν. Καὶ σῶμα μὲν
[118, 0]	οὐ γάρ τίς μ´ ὑπὲρ	αἶσαν	ἀνὴρ Ἄιδι προϊάψει, μοῖραν δ´
[114, 0]	πατὴρ Κρονίδης ἐπὶ γήραος οὐδῷ	αἴσῃ	ἐν ἀργαλέῃ φθίσει, κακὰ πόλλ´
[102, 0]	Κράντωρ, Νοσήσασι δὲ παρείη τις	αἴσθησις,	εἴτ´ οὖν τέμνοιτό τι τῶν
[119, 0]	ἀπολέσαντα θυγατέρα, περὶ ἧς φησιν	Αἰσχίνης,	κατηγορεῖν αὐτοῦ δόξας, ταυτί· Ἑβδόμην
[116, 0]	μηδ´ ἀγανάκτει, καὶ ὁ τραγικὸς	Αἰσχύλος·	Ἀνδρῶν γάρ ἐστιν ἐνδίκων τε
[106, 0]	τὸ συμβεβηκός ἐστιν. Ὁ δ´	Αἰσχύλος	καλῶς ἔοικεν ἐπιπλήττειν τοῖς νομίζουσι
[114, 0]	πολιόν τε γένειον αἰδῶ τ´	αἰσχύνωσι	κύνες κταμένοιο γέροντος, τοῦτο δὴ
[109, 0]	νεὼν τὸν ἐν Δελφοῖς οἰκοδομήσαντας	αἰτεῖν	παρὰ τοῦ Ἀπόλλωνος μισθόν, τὸν
[106, 0]	τῶν ποιητῶν. Ἡ πρώτη οὖν	αἰτία	ἡ δείξασα ἡμῖν τὸ τοῦ
[109, 0]	καὶ δόξῃ, τελευτῆσαι δ´ ἐξαπίνης	αἰτίᾳ	τινὶ ἀδήλῳ. Τὸν οὖν Ἠλύσιον
[119, 0]	καὶ μεγάλης κραυγῆς, πυθόμενον τὴν	αἰτίαν	καὶ τὸ συμβεβηκὸς ἀκούσαντα ὅτι
[104, 0]	θνητὰ ὄντα ταύτης κοινωνεῖ τῆς	αἰτίας,	ἐξ ἧς ἀφυΐα μὲν ψυχῆς,
[115, 0]	πρὸς ἄλληλα φερόμενα κατὰ πολλὰς	αἰτίας,	τὰ δ´ ἀγαθὰ διεχῆ τε
[112, 0]	τὰς ἐσχάτας ταλαιπωρίας, τὸ μηδὲν	αἴτιον	σῶμα τιμωρούμενοι καὶ τὰ μὴ
[109, 0]	τε καὶ δεῖσθαι συνεξευρεῖν τὸν	αἴτιον	τοῦ θανάτου. Καὶ τὸν Ἐπὶ
[117, 0]	στένοντες καὶ τὴν ἑαυτῶν ἀτυχίαν	αἰτιώμενοι.	Πρὸς οὓς ὑποτυχὼν ἄν τις
[115, 0]	θέντα πρῶτον, ἀλλὰ τὸν ἄπειρον	αἰῶνα	διατελεῖ νενομισμένα. Πρὸς δὲ δὴ
[117, 0]	καὶ στιγμαῖος πρὸς τὸν ἄπειρον	αἰῶνα)	(καὶ ὅτι πολλοὶ τῶν ἐπὶ
[111, 0]	δοκεῖ πρὸς τὸν ἄπειρον ἀφορῶσιν	αἰῶνα.	Τὰ γὰρ χίλια καὶ τὰ
[107, 0]	μὲν κάρτος, ἄπρακτοι δὲ μεληδόνες,	αἰῶνι	δὲ παύρῳ πόνος ἀμφὶ πόνῳ.
[113, 0]	ὀρέξῃς Πηλείδῃ, αὐτὸς δὲ φίλης	αἰῶνος	ἀμερθῇς ~(πρὸς δ´ ἐμὲ τὸν
[120, 0]	περισθενεῖ, ζωὸν δ´ ἔτι λείπεται	αἰῶνος	εἴδωλον· τὸ γάρ ἐστι μόνον
[102, 0]	Μὴ γὰρ νοσοῖμεν φησὶν ὁ	ἀκαδημαϊκὸς	Κράντωρ, Νοσήσασι δὲ παρείη τις
[103, 0]	μὲν πολυκαρπίαι γίγνονται ποτὲ δ´	ἀκαρπίαι,	καὶ ἐν ζῴοις ποτὲ μὲν
[114, 0]	δέ; Παυσόμεθά ποτε λυπούμενοι ἢ	ἀκαταπαύστῳ	συμφορᾷ συνεσόμεθα μέχρι παντὸς τοῦ
[117, 0]	νυμφίου, ὅς τε θανὼν δειλοὺς	ἀκάχησε	τοκῆας. Ἄρρητον δὲ τοκεῦσι γόον
[118, 0]	Δαιμονίη, μή μοί τι λίην	ἀκαχίζεο	θυμῷ· οὐ γάρ τίς μ´
[105, 0]	ζώειν ἀχνυμένοις· αὐτοὶ δέ τ´	ἀκηδέες	εἰσί. Δοιοὶ γάρ τε πίθοι
[121, 0]	ἐστίν, ὦ Καλλίκλεις, ἃ ἐγὼ	ἀκηκοὼς	πιστεύω ἀληθῆ εἶναι· καὶ ἐκ
[104, 0]	καρπὸν ἔδοντες, ἄλλοτε δὲ φθινύθουσιν	ἀκήριοι,	οὐδέ τις ἀλκή. ~(Σιμωνίδης δ´
[104, 0]	ὁ θεῖος Ὅμηρος, εἰπών, Οὐδὲν	ἀκιδνότερον	γαῖα τρέφει ἀνθρώποιο. Οὐ μὲν
[111, 0]	μὲν γεννώμενα, μέσης δ´ ἡμέρας	ἀκμάζοντα,	δείλης δὲ γηρῶντα καὶ τελειοῦντα
[113, 0]	οὐδ´ οὗτος, εἰ προετελεύτησεν ἔτ´	ἀκμαζούσης	αὐτῷ τῆς βασιλείας καὶ τῆς
[117, 0]	προελθοῦσιν ἐπὶ μικρὸν, τοῖς δ´	ἀκμάζουσι.	Πρὸς πάντας δὴ τούτους τοὺς
[120, 0]	ὁ παρὰ τῷ Πλάτωνι Σωκράτης·	Ἄκουε	δή, φασί, μάλα καλοῦ λόγου,
[107, 0]	μὲν οὔ· πόθεν γάρ; Ἀλλ´	ἄκουέ	μου. Βροτοῖς ἅπασι κατθανεῖν ὀφείλεται,
[104, 0]	ἑκάστῳ λογίσασθαι ῥᾴδιον, καὶ ἄλλων	ἀκοῦσαι	παλαιῶν καὶ σοφῶν ἀνδρῶν· ὧν
[119, 0]	τὴν αἰτίαν καὶ τὸ συμβεβηκὸς	ἀκούσαντα	ὅτι ὁ υἱὸς αὐτοῦ καταπεσὼν
[118, 0]	φυσιολογοῦντα καὶ διαλεγόμενον τοῖς γνωρίμοις,	ἀκούσαντα	παρά τινος τῶν ἀναγγειλάντων αὐτῷ
[101, 0]	σοι συνήλγησα καὶ συνηχθέσθην, Ἀπολλώνιε,	ἀκούσας	περὶ τῆς τοῦ προσφιλεστάτου πᾶσιν
[116, 0]	τοῖς προσπίπτουσιν ἢ διαίρεσθαι πρὸς	ἀλαζονείαν	ἢ ταπεινοῦσθαι καὶ καταπίπτειν πρὸς
[105, 0]	δὲ μυρία λυγρὰ κατ´ ἀνθρώπους	ἀλάληται.	Πλείη μὲν γὰρ γαῖα κακῶν,
[116, 0]	Ὅσσα δὲ δαιμονίῃσι τύχαις βροτοὶ	ἄλγε´	ἔχουσιν, (ἣν ἂν μοῖραν ἔχῃς,
[105, 0]	κατ´ ἄρ´ ἕζευ ἐπὶ θρόνου,	ἄλγεα	δ´ ἔμπης ἐν θυμῷ κατακεῖσθαι
[102, 0]	λύπην τινές. Τὸ μὲν οὖν	ἀλγεῖν	καὶ δάκνεσθαι τελευτήσαντος υἱοῦ φυσικὴν
[109, 0]	ἡμᾶς οὐδὲν ἔσται πρὸς ἡμᾶς·	Ἄλγος	γὰρ ὄντως οὐδὲν ἅπτεται νεκροῦ.
[118, 0]	ὑπόμνησιν, δι´ ὧν δεῖ τὸ	ἀλγοῦν	τῆς ψυχῆς ἀποθεραπεύειν Παιωνίοις λόγου
[111, 0]	μέγιστον· εἰ δ´, ὥσπερ ἡ	ἀλήθεια	ἔχει, κακὸν αὐτὸ ὁμολογοῦμεν εἶναι,
[104, 0]	καὶ δύσκολον τὸν βίον ἄγαν	ἀληθές.	Καὶ γὰρ εἰ μὴ φύσει
[108, 0]	ὁρῶντες· τοῦτο δ´ ἐστὶ τὸ	ἀληθές.	Μὴ καθαρῷ γὰρ καθαροῦ ἐφάπτεσθαι
[120, 0]	μῦθον, ἐγὼ δὲ λόγον· ὡς	ἀληθῆ	γὰρ ὄντα σοι λέξω ἃ
[121, 0]	Καλλίκλεις, ἃ ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω	ἀληθῆ	εἶναι· καὶ ἐκ τούτων τῶν
[120, 0]	τε καὶ φιλοσόφων λόγος ἐστὶν	ἀληθὴς	ὥσπερ εἰκὸς ἔχειν, οὕτω καὶ
[108, 0]	ἡμᾶς, ὥστε τὸ λεγόμενον ὡς	ἀληθῶς	τῷ ὄντι ὑπ´ αὐτοῦ οὐδὲ
[104, 0]	δὲ φθινύθουσιν ἀκήριοι, οὐδέ τις	ἀλκή.	~(Σιμωνίδης δ´ ὁ τῶν μελῶν
[119, 0]	ἐπισχόντα καὶ κατηφιάσαντα προσειπεῖν Ὦ	(Ἀλκυονεῦ,	ὀψίτερον μετήλλαξας τὸν βίον, οὕτως
[119, 0]	δὲ τὸν βασιλέα πυθόμενον τὴν	Ἀλκυονέως	τοῦ υἱοῦ τελευτὴν ἐν παρατάξει
[105, 0]	ἐπὶ λύτρα τοῦ Ἕκτορος ταυτί·	Ἀλλ´	ἄγε δὴ κατ´ ἄρ´ ἕζευ
[116, 0]	τοῖς τραπεζίταις τῆς τῶν θεμάτων,	ἀλλ´	ἄδηλον πόθ´ ὁ δοὺς ἀπαιτήσει.
[107, 0]	(Δοκῶ μὲν οὔ· πόθεν γάρ;	Ἀλλ´	ἄκουέ μου. Βροτοῖς ἅπασι κατθανεῖν
[116, 0]	χρήματα οὐκ ἴδια κέκτηνται βροτοί,	ἀλλ´	ἁπλῶς τῶν ἀνθρωπίνων οὐδέν. Διὸ
[117, 0]	Θεὸς δέ σοι πῆμ´ οὐδὲν	ἀλλ´	αὐτὸς σὺ σοί, καὶ ἡ
[102, 0]	τι συμβῇ δυσχερές, δουλοῦ πάλιν,	ἀλλ´	αὑτὸς αἰεὶ μίμνε, τὴν σαυτοῦ
[119, 0]	αὐτῆς, φησίν, ἤδη πρὸς ἑαυτήν.	Ἀλλ´	ἄωρος ἐτελεύτησεν. ~Οὐκοῦν εὐποτμότερος διὰ
[121, 0]	ἀνάξιοι. Εἶπεν οὖν ὁ Ζεύς,	ἀλλ´	ἐγώ, ἔφη, παύσω τοῦτο γιγνόμενον.
[112, 0]	παῖδας ἐχομένους τοῦ πληγέντος βοᾶν,	ἀλλ´	ἐθίζειν τὴν ψυχὴν ὅτι τάχιστα
[115, 0]	ὑπολαμβάνειν παράμονον (ἕξειν τὸ πένθος.	Ἀλλ´	εἰ λογίζοινθ´ ὅτι παύσεταί τινος
[113, 0]	Ἀχιλλέα μάχης, ἐν οἷς φησιν·	Ἀλλ´	εἰσέρχεο τεῖχος, ἐμὸν τέκος, ὄφρα
[112, 0]	τι τῶν εὐσχημόνων καὶ συμφερόντων,	ἀλλ´	ἐκτρέπονται πρὸς τὰς ἐσχάτας ταλαιπωρίας,
[111, 0]	οὐκ ἐν μήκει χρόνου θετέον,	ἀλλ´	ἐν ἀρετῇ καὶ τῇ καιρίῳ
[114, 0]	ἐν τῷ λυπεῖν ἑαυτούς ἐστιν,	ἀλλ´	ἐν τῷ τὸν ἀγαπώμενον ὠφελεῖν·
[113, 0]	τὰ πένθη δεῖν οἴονται γίγνεσθαι,	ἀλλ´	ἐπὶ τοῖς ἀώροις, διὰ τὸ
[119, 0]	πρὸς τὸν ἐνθάδε βίον περιμένειν,	ἀλλ´	εὐτάκτως τοῦτον ἐκπλήσαντι πρὸς τὴν
[104, 0]	Ὁ δ´ ὄλβος οὐ βέβαιος	ἀλλ´	ἐφήμερος καὶ ὅτι Μίκρ´ ἄττα
[112, 0]	φησί, ταῦτα (πείσεσθαι, οὐδὲ προσεδόκων.	Ἀλλ´	ἐχρῆν σε προσδοκᾶν καὶ προκατακεκρικέναι
[102, 0]	τὰς διὰ τῶν φαρμάκων βοηθείας,	ἀλλ´	ἐῶσι τὸ βαρῦνον τῆς φλεγμονῆς
[113, 0]	ἐνομίζομεν ἂν μηκέτ´ ἄωρον τελευτᾶν	ἀλλ´	ἤδη μέτρον ἡλικίας ἔχοντα (ἱκανόν·
[109, 0]	περὶ δὲ τὸ μὴ ὂν	ἀλλ´	ἠρμένον ἐκ τῶν ὄντων οὐδέτερον
[119, 0]	οἱ θεοὶ φιλοῦσιν ἀποθνῄσκει νέος.	Ἀλλ´	ἴσως ὑποτυχὼν ἂν φαίης, Ἀπολλώνιε
[111, 0]	κιθαρῳδήσας (ἢ ῥητορεύσας ἢ κυβερνήσας	ἀλλ´	ὁ καλῶς ἐπαινεῖται. Τὸ γὰρ
[111, 0]	οὐχ ὁ μακρότατος βίος ἄριστος	ἀλλ´	ὁ σπουδαιότατος. Οὐδὲ γὰρ ὁ
[109, 0]	γενέσεως ἡ μετὰ τὴν τελευτήν.	Ἀλλ´	οἴει σὺ διαφορὰν εἶναι μὴ
[103, 0]	καὶ τὸ λοιπὸν ὂν φέρε.	Ἀλλ´	ὅμως τοιούτων ὄντων τῶν πραγμάτων
[117, 0]	οὔπω δῆλον εἰ δικαίως ὀδύρεται,	ἀλλ´	ὅρα τὸ ἑξῆς· Μοῦνος τηλύγετος
[104, 0]	παρέχωσι θεοὶ καὶ γούνατ´ ὀρώρῃ·	ἀλλ´	ὅτε δὴ καὶ λυγρὰ θεοὶ
[114, 0]	βαλὼν ῥεθέων ἐκ θυμὸν ἕληται.	Ἀλλ´	ὅτε δὴ πολιόν τε κάρη
[112, 0]	καὶ σεαυτὸν ἔκλυσαι τῶν κακῶν.	Ἀλλ´	οὐ γὰρ ἤλπιζον, φησί, ταῦτα
[119, 0]	ἡμετέραν δηλονότι καὶ τὴν ἀνθρωπίνην,	ἀλλ´	οὐ κατὰ τὴν τῶν ὅλων
[115, 0]	τοιαῦτα παρατίθεσθαι πρὸς ταὐτὸ κεφάλαιον·	ἀλλ´	οὐκ ἀναγκαῖον μακρηγορεῖν. (Οὐ χρὴ
[111, 0]	ἡγητέον εἶναι τὰς τοιαύτας ἐκφωνήσεις	Ἀλλ´	οὐκ ἔδει νέον ὄντα ἀναρπαγῆναι.
[114, 0]	Οὐδεὶς γὰρ ἀγαθὸς ἄξιος θρήνων	ἀλλ´	ὕμνων καὶ παιάνων, οὐδὲ πένθους
[120, 0]	χάριν καὶ τὴν εὐπροσήγορον φιλανθρωπίαν.	Ἀλλὰ	γὰρ ἐκεῖνος μὲν τῆς τε
[105, 0]	γῆν καὶ θάλατταν, λέγων ὧδε·	Ἀλλὰ	γυνὴ χείρεσσι πίθου μέγα πῶμ´
[109, 0]	τὸν Ἐπὶ τούτῳ, φάναι, ἥκω.	Ἀλλὰ	δέξαι παρὰ τοῦδ´ ἅ σοι
[114, 0]	μνήμης εὐκλεοῦς, οὐδὲ δακρύων ἐπωδύνων	ἀλλὰ	θυσιῶν ἀπαρχῶν, εἴ γ´ ὁ
[114, 0]	οὐκ εἰς ἅπαντα τὸν χρόνον,	ἀλλὰ	καθ´ ἕκαστον ἀπένειμε τὸν μερισθέντα
[108, 0]	μηδὲ ἀναπιμπλώμεθα τῆς τούτου φύσεως,	ἀλλὰ	καθαρεύωμεν ἀπ´ αὐτοῦ, (ἕως ἂν
[108, 0]	Μηδεὶς φοβείσθω θάνατον ἀπόλυσιν πόνων,	ἀλλὰ	καὶ κακῶν τῶν μεγίστων. Λέγεται
[104, 0]	εἰδέναι θνητὸν ὄντα τὴν φύσιν,	~ἀλλὰ	καὶ ὅτι θνητῷ σύγκληρός ἐστι
[110, 0]	τοὺς θρήνους ὁ ἄωρος θάνατος.	Ἀλλὰ	καὶ οὗτος οὕτως ἐστὶν εὐπαραμύθητος,
[117, 0]	ταῖς τοῦ σώματος αἰκίαις παρατεινομένους,	ἀλλὰ	μεταβάλλειν ἐπὶ τὸ κρεῖττον καὶ
[107, 0]	τετελευτηκότας εἴη ἄν τι κακόν.	Ἀλλὰ	μήν γ´ ὅτι ἥδιστός ἐστιν
[114, 0]	ὕμνων καὶ παιάνων, οὐδὲ πένθους	ἀλλὰ	μνήμης εὐκλεοῦς, οὐδὲ δακρύων ἐπωδύνων
[110, 0]	μόνῃ βροτῶν, οὐδ´ ἀνδρὸς ἐστερήμεθ´,	ἀλλὰ	μυρίαι τὸν αὐτὸν ἐξήντλησαν ὡς
[113, 0]	φύσιν ἐν τοῖς τοιούτοις μετριοπαθείας.	(Ἀλλὰ	νὴ Δία τινὲς ὑποτυγχάνοντες οὐκ
[115, 0]	ὥς φησι Κράντωρ, οὐ νῦν	ἀλλὰ	πάλαι κέκλαυσται τἀνθρώπινα, τιμωρίαν ἡγουμένοις
[104, 0]	ὅτι καινὸν ἀτυχεῖν οὐδὲν ἀνθρώπῳ	ἀλλὰ	πάντες ταὐτὸ πεπόνθαμεν. Ἄσκοπος γὰρ
[111, 0]	νομοθετήσοντες πάρεσμεν εἰς τὸν βίον,	ἀλλὰ	πεισόμενοι τοῖς διατεταγμένοις ὑπὸ τῶν
[115, 0]	μὲν πρῶτον οὐδὲν ἐθέλειν εἰπεῖν	ἀλλὰ	σιωπᾶν ἀρρήτως· ἐπειδὴ δέ ποτε
[104, 0]	ἄν, εἰ μὴ μίαν ἡμέραν	ἀλλὰ	στιγμὴν εἶπε χρόνου. Κύκλος γὰρ
[120, 0]	σποράδην ἐν τοῖς ἄλλοις διαλόγοις.	Ἀλλὰ	τὰ μὲν ἐν τῷ Περὶ
[104, 0]	βροτὸν οὐδ´ ὑπαλύξαι τὸ παράπαν	ἀλλά	Ταρτάρου πυθμὴν πιέζει ς´ ἀφανοῦς
[111, 0]	πρόφασις· οὐ γὰρ ἐκείνους ποθοῦντες	ἀλλὰ	τὰς ἀπ´ αὐτῶν ὠφελείας φανήσονται.
[105, 0]	οὐδ´ ἀποβλέπει εἰς ταῦτα, δέσποτ´,	ἀλλὰ	τὴν αὐτὴν ὁδόν, ἐάν τε
[110, 0]	θέμενοι καλὸν οὐδὲ τὸ θνῄσκειν,	ἀλλὰ	τὸ ταῦτα καλῶς ἀμφότερ´ ἐκτελέσαι.
[118, 0]	διεγείρουσι τὰ πένθη διὰ (κολακείαν,	ἀλλὰ	τοῖς ἀφαιρουμένοις τὰς λύπας διὰ
[115, 0]	ἀρχὴν οὔτε τὸν θέντα πρῶτον,	ἀλλὰ	τὸν ἄπειρον αἰῶνα διατελεῖ νενομισμένα.
[110, 0]	τοῖς σώμασι διαφθαρέντων. Νὴ Δί´	ἀλλὰ	τοὺς πολλοὺς κινεῖ πρὸς τὰ
[113, 0]	μᾶλλον ὁ τῶν ἄρτι γεγονότων.	Ἀλλὰ	τοὺς τούτων θανάτους ῥᾳδίως φέρομεν
[108, 0]	δύνασθαι ὑπ´ αὐτοῦ καθορᾶν τἀληθές.	Ἀλλὰ	τῷ ὄντι ἡμῖν δέδεικται ὅτι
[104, 0]	μέν τ´ ἄνεμος χαμάδις χέει,	ἄλλα	δέ θ´ ὕλη τηλεθόωσα φύει,
[105, 0]	πρόσθεν γὰρ ἐπέλλαβε πῶμα πίθοιο.	Ἄλλα	δὲ μυρία λυγρὰ κατ´ ἀνθρώπους
[111, 0]	ὡς ἔδει; Πολλὰ δὲ καὶ	ἄλλα	ἐφ´ ὧν ἄν τις εἴποι
[104, 0]	δ´ ἦρ´ ἄνω (τὰ μὲν	ἄλλα	καλῶς ἔφη λέγειν αὐτὸν βέλτιον
[104, 0]	ἔχουσα τακτόν. Ταῦτα δὲ καὶ	ἄλλα	τοιαῦτα καὶ καθ´ ἑαυτὸν ἑκάστῳ
[112, 0]	θανάτους τ´ ἀώρους καὶ κακῶν	ἄλλας	ὁδούς, ἵν´ εἴ τι πάσχοιμ´
[107, 0]	Νήγρετος ἥδιστος, θανάτῳ ἄγχιστα ἐοικώς.	(Ἀλλαχοῦ	δὲ καὶ ταῦτα λέγει· Ἔνθ´
[102, 0]	Εὐριπίδην Ἄλλο δέ γ´ ἐπ´	ἄλλῃ	φάρμακον κεῖται νόσῳ· λυπουμένῳ μὲν
[115, 0]	ταῦτα καὶ συνεχῆ καὶ πρὸς	ἄλληλα	φερόμενα κατὰ πολλὰς αἰτίας, τὰ
[121, 0]	ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος ἀπ´	ἀλλήλοιν.	Ταῦτά σοι συναγαγών, Ἀπολλώνιε φίλτατε,
[116, 0]	τἄλλα πάντα. Ταῦτα γάρ ἐστιν	ἀλλήλοις	συνῳδὰ καὶ σύμφωνα, καὶ διὰ
[114, 0]	συνίστανται μετὰ μουσουργῶν καὶ τῆς	ἄλλης	διαχύσεως. ~Μεμηνότος οὖν ἐστι τὸ
[102, 0]	Κατὰ γὰρ τὸν σοφὸν Εὐριπίδην	Ἄλλο	δέ γ´ ἐπ´ ἄλλῃ φάρμακον
[108, 0]	ὦ ἄνδρες, τὸν θάνατον οὐδὲν	ἄλλο	ἐστὶν ἢ δοκεῖν σοφὸν εἶναι
[121, 0]	ὤν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδὲν	ἄλλο	ἢ δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσις, (τῆς
[104, 0]	παρακελεύεται. Ὧν εἰ δή τι	ἄλλο	μὴ ἀποδεχόμεθα, τό γε πολλαχῆ
[108, 0]	καὶ στάσεις καὶ μάχας οὐδὲν	ἄλλο	παρέχει ἢ τὸ σῶμα καὶ
[113, 0]	ῥῖνας καὶ ὦτα, καὶ τὸ	ἄλλο	σῶμα καταικίζοντες, δοκοῦντές τι χαρίζεσθαι
[103, 0]	οὐκ ὀρθῶς· Τροχοῦ γὰρ περιστείχοντος	ἄλλοθ´	ἡτέρα ἁψὶς ὕπερθε γίγνετ´ ἄλλοθ´
[103, 0]	ἄλλοθ´ ἡτέρα ἁψὶς ὕπερθε γίγνετ´	ἄλλοθ´	ἡτέρα. Κράτιστον δὴ πρὸς ἀλυπίαν
[110, 0]	τὸ Λακωνικόν Νῦν ἀμές, πρόσθ´	ἄλλοι	ἐθάλεον, αὐτίκα δ´ ἄλλοι, ὧν
[110, 0]	πρόσθ´ ἄλλοι ἐθάλεον, αὐτίκα δ´	ἄλλοι,	ὧν ἀμὲς γενεὰν οὐκέτ´ ἐποψόμεθα
[106, 0]	εἶθ´ ἡμᾶς, εἶτ´ ἄλλους ἐπ´	ἄλλοις	ἀνακυκλήσει. Καὶ ὁ τῆς γενέσεως
[120, 0]	Γοργίᾳ καὶ σποράδην ἐν τοῖς	ἄλλοις	διαλόγοις. Ἀλλὰ τὰ μὲν ἐν
[118, 0]	ἀνθρωπίνως, καὶ μὴ τοῖς μὲν	ἄλλοις	ἐπαρκεῖν πρὸς ἀλυπίαν δύνασθαι, ἑαυτοῖς
[118, 0]	Ταύτην δὲ τὴν μοῖραν ἐν	ἄλλοις	ὁ ποιητής φησι· (Γεινομένῳ ἐπένησε
[116, 0]	τὰ θεῖ´ ἐπίσταται, καὶ ἐν	ἄλλοις·	~Τὰ προσπεσόντα δ´ ὅστις εὖ
[112, 0]	τὸ ἤδη κατηναλῶσθαι πάσας τοῖς	ἄλλοις,	ταύτην αὐτῷ δοῦναι τὴν ἐπὶ
[104, 0]	πάλιν. Ὁ δὲ Πίνδαρος ἐν	ἄλλοις	Τί δέ τις; Τί δ´
[104, 0]	τε θεῶν τε καὶ ἐν	ἄλλοις	Τυδείδη μεγάθυμε, τίη γενεὴν ἐρεείνεις;
[111, 0]	καὶ πρὸς αὑτὸν καὶ πρὸς	ἄλλον	διεξιόντα μετὰ σπουδῆς ὡς οὐχ
[109, 0]	Ἠλύσιον εἰσελθεῖν ὅπερ ἴσως κἂν	ἄλλον	εἰσῆλθε, μήποτ´ εἴη φαρμάκοις ἀπολωλώς·
[105, 0]	τε κακῷ ὅ γε κύρεται	ἄλλοτε	δ´ἐσθλῷ· ᾧ δέ κε τῶν
[104, 0]	ζαφλεγέες τελέθουσιν ἀρούρης καρπὸν ἔδοντες,	ἄλλοτε	δὲ φθινύθουσιν ἀκήριοι, οὐδέ τις
[104, 0]	πτολεμίζειν δειλῶν, οἳ φύλλοισιν ἐοικότες,	ἄλλοτε	μέν τε ζαφλεγέες τελέθουσιν ἀρούρης
[105, 0]	κ´ ἀμμείξας δώῃ Ζεὺς τερπικέραυνος,	(ἄλλοτε	μέν τε κακῷ ὅ γε
[106, 0]	ἐξαριθμησάμενος τὰς ἡρωικὰς συμφοράς, τοῖς	ἀλλοτρίοις	κακοῖς ἐλάττω τὴν ἑαυτοῦ ποιῶν
[112, 0]	καὶ λύπας. Ὥσπερ οὖν τοὺς	ἄλλους	δαίμονας, ὑφ´ ὧν τιμῶνται, τούτους
[106, 0]	τοὺς πατέρας, εἶθ´ ἡμᾶς, εἶτ´	ἄλλους	ἐπ´ ἄλλοις ἀνακυκλήσει. Καὶ ὁ
[118, 0]	τὸν βασιλέα Ἀντίγονον, καὶ συχνοὺς	ἄλλους	τῶν τε παλαιῶν καὶ τῶν
[108, 0]	τῆς δωρεᾶς. Ὧν τοὺς μὲν	ἄλλους	φειδόμενος τῆς συμμετρίας τοῦ συγγράμματος
[120, 0]	βωμοῖς. (Καὶ μικρὸν προελθὼν ἐν	ἄλλῳ	θρήνῳ περὶ ψυχῆς λέγων φησίν·
[104, 0]	βίου δῆλον ἐξ ὧν ἐν	ἄλλῳ	τόπῳ φησὶν οὕτω, Βροτῶν ἕνεκα
[104, 0]	ἑαυτὸν ἑκάστῳ λογίσασθαι ῥᾴδιον, καὶ	ἄλλων	ἀκοῦσαι παλαιῶν καὶ σοφῶν ἀνδρῶν·
[103, 0]	Οὗτοι τῆς φρονήσεως καὶ τῶν	ἄλλων	ἀρετῶν εἰσι κανόνες, οἷς πρὸς
[117, 0]	ὅτι οἱ πλεῖστοι θάνατοι πρὸ	ἄλλων	δυσχερῶν μειζόνων γίγνονται, καὶ ὅτι
[110, 0]	κακὸν ὁ θάνατος μόνον τῶν	ἄλλων	τῶν νενομισμένων κακῶν παρὸν μὲν
[114, 0]	ἀνιαρῶν καὶ τῶν ἐκ τῆς	ἀλογιστίας	κακῶν συγκηδευομένων αὐτοῖς, ὥστ´ ἐπιφθέγξασθαι
[109, 0]	τρία ταῦτα· Ἦ που νηπιέῃσιν	ἀλύουσιν	φρένες ἀνδρῶν. Εὐθύνοος κεῖται μοιριδίῳ
[118, 0]	τοῖς μὲν ἄλλοις ἐπαρκεῖν πρὸς	ἀλυπίαν	δύνασθαι, ἑαυτοῖς δὲ μηδὲν ὄφελος
[103, 0]	ἄλλοθ´ ἡτέρα. Κράτιστον δὴ πρὸς	ἀλυπίαν	φάρμακον ὁ λόγος καὶ ἡ
[118, 0]	φαρμάκοις, ὡς πάντων μᾶλλον ἢ	ἀλυπίας	ἀναβολὴν δεῖ ποιεῖσθαι. Καίτοι γε
[114, 0]	ἐγὼ δ´ ἂν εἴποιμι φάρμακον	ἀλυπίας	εἶναι μέγιστον. Τὸ δὲ φιλεῖν
[115, 0]	ἀγνοίας γὰρ τῶν οἰκείων κακῶν	ἀλυπότατος	ὁ βίος. Ἀνθρώποις δὲ πάμπαν
[121, 0]	ὑπό τε τούτων ἐκπλήττονται, καὶ	ἅμα	καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι, πρὸ
[110, 0]	καὶ Λήθης δόμους, (τῶν χρημάτων	ἅμα	τοῖς σώμασι διαφθαρέντων. Νὴ Δί´
[117, 0]	οὐδὲ γενέσθαι συνέφερε, τοῖς δ´	ἅμα	τῷ γενέσθαι ἀποθανεῖν, τοῖς δὲ
[114, 0]	πενθίμοις τῆς κακοδαίμονος ταφῆς μεταλαβεῖν,	ἅμα	τῶν τε ἀνιαρῶν καὶ τῶν
[107, 0]	ὅπερ οἱ πολλοὶ δρῶσι δι´	ἀμαθίαν;	(Ὁ δὲ Σωκράτης παραπλήσιον ἔλεγεν
[118, 0]	Καίτοι γε τὸν ἐν ὁτῳοῦν	Ἀμβολιεργὸν	ἄταις, φησί, παλαίειν, τὸ κυκλούμενον
[107, 0]	θανάτου προθεσμίαν. Τοῦτο γὰρ ἦν	ἄμεινον·	εἰ γὰρ προῄδειμεν, κἂν προεξετήκοντό
[103, 0]	σοι καὶ τραγικώτερον λαλῶ, οἰστέον	ἄμεινον	ταῦτα καὶ λογιστέον. Τὸ δὲ
[113, 0]	καὶ οἱ χείρους ἄνδρες τῶν	ἀμεινόνων,	καὶ αὐτῶν δὲ τῶν βαρβάρων
[112, 0]	ἡ ταχίστη τῆς ἀπαλλαγῆς ὁδὸς	ἀμείνων.	Ὃ οὖν μέλλεις τῷ χρόνῳ
[113, 0]	Πηλείδῃ, αὐτὸς δὲ φίλης αἰῶνος	ἀμερθῇς	~(πρὸς δ´ ἐμὲ τὸν δύστηνον
[110, 0]	ἐθάλεον, αὐτίκα δ´ ἄλλοι, ὧν	ἀμὲς	γενεὰν οὐκέτ´ ἐποψόμεθα καὶ πάλιν·
[110, 0]	δὲ καὶ τὸ Λακωνικόν Νῦν	ἀμές,	πρόσθ´ ἄλλοι ἐθάλεον, αὐτίκα δ´
[118, 0]	τὴν ἑωυτοῦ ἐν τοισίδε πρήγμασι	ἀμηχανίην·	τοῦτον γὰρ εὐθὺς μετὰ τὴν
[105, 0]	ἕτερος δὲ ἐάων. μέν κ´	ἀμμείξας	δώῃ Ζεὺς τερπικέραυνος, (ἄλλοτε μέν
[108, 0]	τὸν θάνατον αὐτοῖς τῆς εὐσεβείας	ἀμοιβὴν	δωρησαμένης. ~(Καὶ περὶ Ἀγαμήδους δὲ
[107, 0]	τὴν ἀναισθησίαν ἡμῶν αἰνιττόμενος. Οὐκ	ἀμούσως	δ´ ἔδοξεν ἀποφήνασθαι οὐδ´ ὁ
[121, 0]	γὰρ (κακῶς αἱ δίκαι δικάζονται.	Ἀμπεχόμενοι	γάρ, ἔφη, οἱ κρινόμενοι κρίνονται·
[121, 0]	ἐκπλήττονται, καὶ ἅμα καὶ αὐτοὶ	ἀμπεχόμενοι	δικάζουσι, πρὸ τῆς ψυχῆς τῆς
[107, 0]	μεληδόνες, αἰῶνι δὲ παύρῳ πόνος	ἀμφὶ	πόνῳ. Ὁ δ´ ἄφυκτος ὁμῶς
[115, 0]	τά· Τοιάδε θνητοῖσι κακὰ κακῶν	ἀμφί	τε κῆρες εἰλεῦνται, κενεὴ δ´
[110, 0]	δόξειεν ὁ παρὰ τῷ ποιητῇ	Ἀμφιάραος	παραμυθεῖσθαι τὴν Ἀρχεμόρου μητέρα δυσχεραίνουσαν
[112, 0]	αὑτοῦ πολίταις, ἐπὰν πενθῶσι, γυναικείαν	ἀμφιεσαμένους	ἐσθῆτα πενθεῖν, ~ἐμφαίνειν βουληθέντα ὅτι
[121, 0]	ἐπίπροσθεν γίγνεται, καὶ τὰ αὑτῶν	ἀμφιέσματα	καὶ τὰ τῶν κρινομένων. (Πρῶτον
[110, 0]	θνῄσκειν, ἀλλὰ τὸ ταῦτα καλῶς	ἀμφότερ´	ἐκτελέσαι. Πάνυ δὲ καλῶς καὶ
[103, 0]	ἀρετῶν εἰσι κανόνες, οἷς πρὸς	ἀμφότερα	χρηστέον. (Οὐκ ἔστιν γὰρ ὅστις
[118, 0]	τὴν σύνεσιν ὑπερβεβλημένην δύναμιν, πυθόμενον	ἀμφοτέρους	αὐτοῦ τοὺς υἱοὺς μετηλλαχέναι τὸν
[118, 0]	γὰρ εὐθὺς μετὰ τὴν προσαγγελίαν	ἀμφοτέρων	τῶν υἱέων οὐδὲν ἧττον ἐστεφανωμένον
[106, 0]	τῶν πέλας κακὰ ῥᾴων γένοι´	ἄν,	εἰ λογίζεσθαι θέλοις ὅσοι τε
[110, 0]	ἂν σθένοι. Τοῦτο μεταποιήσας εἴποις	ἄν·	Εἰ μὲν γὰρ οἰκεῖ νερτέρας
[104, 0]	λέγειν αὐτὸν βέλτιον δ´ ἔχειν	ἄν,	εἰ μὴ μίαν ἡμέραν ἀλλὰ
[110, 0]	ὃν οὐκ ἐβίωσε, ζῶν διηυτύχησεν	ἄν,	ὁ θάνατος οὐκ εὔκαιρος· εἰ
[105, 0]	αὐτὴν ὁδόν, ἐάν τε κλάῃς	ἄν	τε μή, πορεύεται. ~Τί οὖν
[107, 0]	οὐδὲ περὶ τοὺς τετελευτηκότας εἴη	ἄν	τι κακόν. Ἀλλὰ μήν γ´
[102, 0]	μεῖζον ἢ χρεὼν φρονεῖν, μηδ´	ἄν	τι συμβῇ δυσχερές, δουλοῦ πάλιν,
[116, 0]	τοὺς οὐκ εὐμαρῶς ἀποδιδόντας (εἰκότως	ἄν	τις εἴποι Ἐπελάθου ὅτι ταῦτ´
[117, 0]	ἀτυχίαν αἰτιώμενοι. Πρὸς οὓς ὑποτυχὼν	ἄν	τις εἴποι· Θεὸς δέ σοι
[111, 0]	δὲ καὶ ἄλλα ἐφ´ ὧν	ἄν	τις εἴποι ὡς Οὐκ ἔδει
[106, 0]	ὡς ἐσομένην ἐλαφροτέραν. Ἐνταῦθα γὰρ	ἄν	τις ἑλκύσειε καὶ τὴν τοῦ
[115, 0]	ἀπεφήνατο. Μυρία δ´ ἐπὶ μυρίοις	ἄν	τις ἔχοι τοιαῦτα παρατίθεσθαι πρὸς
[103, 0]	ἀνθρώπους τύχας. Εἰς ἃς διαβλέψας	ἄν	τις οὐκ ἀπεικότως εἴποι, Οὐκ
[110, 0]	ἐγὼ βίον. Τούτοις γὰρ οἰκείως	ἄν	τις ταῦτα συνάψειε· Ποῦ γὰρ
[107, 0]	ἃς εἰ βουλοίμεθα καταριθμεῖσθαι, λίαν	ἂν	αὐτοῦ καταγνοίημεν, ἐπαληθεύσαιμεν δὲ καὶ
[113, 0]	τὸν ἑκατὸν ἐτῶν τελευτήσαντα πάντως	ἂν	ἄωρον νομίζοντες εἶναι πρὸς ὀδυρμοὺς
[105, 0]	κλαύσας τοῦ πονεῖν ἐπαύετο, ἠλλαττόμεσθ´	ἂν	δάκρυα, δόντες χρυσίον. Νῦν δ´
[110, 0]	παρ´ αὐτοῦ. Οὐ φαύλως γὰρ	ἂν	δόξειεν ὁ παρὰ τῷ ποιητῇ
[113, 0]	βασιλείας καὶ τῆς τοσαύτης τύχης,	ἂν	ἐθρήνει οἷα γοῦν πρὸς τὸν
[113, 0]	ἄωρος θάνατος κακόν ἐστιν, ἀωρότατος	ἂν	εἴη ὁ τῶν νηπίων καὶ
[111, 0]	νέον ὄντα ἀναρπαγῆναι. Τίς γὰρ	ἂν	εἴποι ὡς ἔδει; Πολλὰ δὲ
[114, 0]	πρὸς τὰς τύχας, ἐγὼ δ´	ἂν	εἴποιμι φάρμακον ἀλυπίας εἶναι μέγιστον.
[114, 0]	τὸν θνητὸν βίον ὑπομένειν, ἕως	ἂν	ἐκπλήσωσι τὸν ἐπικλωσθέντα τῆς ζωῆς
[104, 0]	Τὸ δὲ ταύτης ὄναρ οὐδ´	(ἂν	ἐκφράσαι τις ἕτερος δυνηθείη σαφῶς.
[113, 0]	τῶν εἴκοσιν ἐτῶν ἀριθμοῦ πάντως	ἂν	ἐμακαρίζομεν ὡς εὐδαιμονέστατον καὶ τελειότατον
[102, 0]	δυνάμενοι ποιεῖν οὐδὲ τὰς εὐπραγίας	(ἂν	ἐμφρόνως φέρειν δύναιντο καὶ μετρίως.
[114, 0]	κακῶν, ὧν, εἰ (ἐπεβίωσαν, πάντως	ἂν	ἐπειράθησαν. Ἃ φειδόμενος τῆς τοῦ
[111, 0]	δάκρυα, τὰ δὲ διημερεύσαντα πάντως	ἂν	εὐδαιμονίζεσθαι; Μέτρον γὰρ τοῦ βίου
[112, 0]	ὅπῃ ὁ λόγος αἱρεῖ βέλτιστ´	ἂν	ἔχειν. Οὐ δεῖν οὖν προσπταίσαντας
[108, 0]	δ´ οὔ. Καὶ ἐν ᾧ	ἂν	ζῶμεν, οὕτως, ὡς ἔοικεν, ἐγγυτάτω
[113, 0]	ἦν, τὸν πεντεκαιδεκαέτη ἀπογενόμενον ἐνομίζομεν	ἂν	μηκέτ´ ἄωρον τελευτᾶν ἀλλ´ ἤδη
[116, 0]	τύχαις βροτοὶ ἄλγε´ ἔχουσιν, (ἣν	ἂν	μοῖραν ἔχῃς, ταύτην ἔχε μηδ´
[112, 0]	ἀδηλότητα καὶ οὐδένειαν, καὶ οὐκ	ἂν	νῦν ἀπαράσκευος ὥσπερ ὑπὸ πολεμίων
[108, 0]	ἀλλὰ καθαρεύωμεν ἀπ´ αὐτοῦ, (ἕως	ἂν	ὁ θεὸς αὐτὸς ἀπολύσῃ ἡμᾶς.
[107, 0]	ὁ δανείσας ἀπαιτῇ· εὐγνωμονέστατοι γὰρ	ἂν	οὕτω φανείημεν. Οἶμαι δὲ καὶ
[116, 0]	γλυκερὸν φάος ὁρῶσα τελευτήσει, οὐκ	ἂν	οὕτως ἐδυσχέραινεν ὡς καὶ τὸ
[110, 0]	ἐν τοῖσιν οὐκέτ´ οὖσιν, οὐδὲν	ἂν	πάθοι. Γενναῖον δὲ καὶ τὸ
[121, 0]	δὴ εἴρηται τῷ Προμηθεῖ, ὅπως	ἂν	παύσῃ αὐτό. Ἔπειτα γυμνοὺς κριτέον
[112, 0]	Τὸ δ´ ὅλον εἴποι τις	ἂν	πρὸς τὸν πενθοῦντα Πότερα παύσῃ
[114, 0]	ὑπὸ χερσὶν Ἀχαιῶν. Αὐτὸν δ´	ἂν	πύματόν με κύνες πρώτῃσι θύρῃσι
[110, 0]	ἐν τοῖσιν οὐκέτ´ οὖσιν, οὐδὲν	ἂν	σθένοι. Τοῦτο μεταποιήσας εἴποις ἄν·
[111, 0]	ἐνῆν, (καὶ ταὐτὰ δήπου γ´	ἂν	συνέπιπτεν, ὥστε τὰ πρὸ μέσης
[121, 0]	ὢν καὶ τούτοις συνεστιώμενος εὐαρεστήσειεν	ἂν	τῇ τοιαύτῃ ὑμῶν διαγωγῇ. ~Ἀνδρὸς
[111, 0]	τὸ ζῆν, οὐχὶ κἀκείνων ἦν	ἂν	τὸ καθ´ ἡμᾶς πάθος τοῦτο,
[106, 0]	διελέσθαι τὸ ἴσον ἕκαστον, ἀσμένως	ἂν	τοὺς πλείους τὰς αὑτῶν λαβόντας
[119, 0]	ἀποθνῄσκει νέος. Ἀλλ´ ἴσως ὑποτυχὼν	ἂν	φαίης, Ἀπολλώνιε φίλτατε, σφόδρ´ ἦν
[115, 0]	ὅτι παύσεταί τινος γενομένου, προσαναλογίσαιντ´	ἂν	χρόνου δηλαδή τι ποιήσαντος· τὸ
[103, 0]	ἐστὶ μέτριά σοι κακά. Ὥστ´	ἀνὰ	μέσον που καὶ τὸ λοιπὸν
[114, 0]	ὁ γέρων· πολιὰς δ´ ἄρ´	ἀνὰ	τρίχας ἕλκετο χερσί, τίλλων ἐκ
[108, 0]	ἐπειδὴ τῆς εἰς τὸν νεὼν	ἀναβάσεως	ἧκεν ὁ καιρός, τῶν ἑλκόντων
[118, 0]	ὡς πάντων μᾶλλον ἢ ἀλυπίας	ἀναβολὴν	δεῖ ποιεῖσθαι. Καίτοι γε τὸν
[118, 0]	γνωρίμοις, ἀκούσαντα παρά τινος τῶν	ἀναγγειλάντων	αὐτῷ τὴν περὶ τὸν υἱὸν
[109, 0]	διηγημάτων τῶν παρὰ τοῖς ἀρχαίοις	ἀναγεγραμμένων.	(Εἴ γε μὴν ὁ θάνατος
[108, 0]	πόλεμοι (γίγνονται· τὰ δὲ χρήματα	ἀναγκαζόμεθα	κτᾶσθαι διὰ τὸ σῶμα, δουλεύοντες
[115, 0]	φθέγξασθαί τι πρὸς αὐτόν, οὕτως	ἀναγκαζόμενον	εἰπεῖν, δαίμονος ἐπιπόνου καὶ τύχης
[112, 0]	νοσοῦντα κατὰ τὸν Ἀχαιὸν συναλγεῖν	ἀναγκάζοντες.	Διὸ καὶ πάνυ καλῶς ὁ
[108, 0]	παρέχει τὸ σῶμα διὰ τὴν	ἀναγκαίαν	τροφήν· ἔτι δ´ ἐάν τινες
[113, 0]	καινὴν πατρίδα πορείας προκειμένης πᾶσιν	ἀναγκαίας	καὶ ἀπαραιτήτου οἱ μὲν προπορεύονται
[115, 0]	πρὸς ταὐτὸ κεφάλαιον· ἀλλ´ οὐκ	ἀναγκαῖον	μακρηγορεῖν. (Οὐ χρὴ οὖν τοὺς
[102, 0]	συμφορᾶς, καὶ συμπαθεῖν δ´ ἦν	ἀναγκαῖον·	οὐδὲ γὰρ οἱ βέλτιστοι τῶν
[102, 0]	εὔνοιαν, ἣν παντὸς μᾶλλον διασῴζειν	ἀναγκαῖον.	Τὸ δὲ πέρα τοῦ μέτρου
[116, 0]	τῶν Δελφικῶν γραμμάτων τὰ μάλιστ´	ἀναγκαιότατα	πρὸς τὸν βίον, τὸ Γνῶθι
[121, 0]	ἀπειργασάμην τὸν παραμυθητικόν σοι λόγον,	ἀναγκαιότατον	ὄντα σοι πρός τε τὴν
[104, 0]	πυθμὴν πιέζει ς´ ἀφανοῦς σφυρηλάτοις	ἀνάγκαις	ὥς φησι Πίνδαρος. Ὅθεν ὀρθῶς
[111, 0]	διεκπερᾶν; Δεινὸν γὰρ οὐδὲν τῶν	ἀναγκαίων	βροτοῖς. Καθόλου γὰρ χρὴ διανοεῖσθαι
[117, 0]	πάσχειν (Δεινὸν γὰρ οὐδὲν τῶν	ἀναγκαίων	βροτοῖς (οὔτε τῶν κατὰ προηγούμενον
[119, 0]	τὸ φιλόπατρι πρὸ τῆς τῶν	ἀναγκαίων	συμπαθείας ἐπιδειξάμενον. Ἀντίγονον δὲ τὸν
[119, 0]	καὶ καλῶς ἐν ταῖς τῶν	ἀναγκαίων	τελευταῖς διαγενομένων ἀποχρήσει τὰ εἰρημένα
[111, 0]	βροτοὶ εἰς γῆν φέροντες γῆν.	~Ἀναγκαίως	δ´ ἔχει (βίον θερίζειν ὥστε
[108, 0]	μηδὲ κοινωνῶμεν, ὅτι μὴ πᾶσα	ἀνάγκη,	μηδὲ ἀναπιμπλώμεθα τῆς τούτου φύσεως,
[116, 0]	καὶ ὁ Εὐριπίδης· Ὅστις δ´	ἀνάγκῃ	συγκεχώρηκεν βροτῶν σοφὸς παρ´ ἡμῖν
[114, 0]	φροντίδων τε καὶ συμφορῶν, ἃς	ἀνάγκη	τοὺς εἰληχότας τὸν θνητὸν βίον
[116, 0]	βίῳ συμβαίνειν κατὰ τὴν τῆς	ἀνάγκης	ἢ πεπρωμένης μοῖραν. Καλῶς δ´
[116, 0]	ζῆν ὥσπερ παρακαταθεμένοις θεοῖς ἐξ	ἀνάγκης,	καὶ τούτου χρόνος οὐδείς ἐστιν
[105, 0]	τῷ χρόνῳ, καίτοι τῶν Μουσῶν	ἀναγορεύων	ἑαυτὸν μαθητὴν Ἡσίοδος, καὶ οὗτος
[109, 0]	εἰκασίας) οὐδ´ οὕτω κακόν ἐστιν·	ἀναισθησία	γάρ τις κατ´ αὐτὸν γίγνεται
[107, 0]	θάνατον εἶναι Χάλκεον ὕπνον, τὴν	ἀναισθησίαν	ἡμῶν αἰνιττόμενος. Οὐκ ἀμούσως δ´
[106, 0]	ἡμᾶς, εἶτ´ ἄλλους ἐπ´ ἄλλοις	ἀνακυκλήσει.	Καὶ ὁ τῆς γενέσεως ποταμὸς
[119, 0]	ποιῆσαι, στεφανωσάμενος καὶ λευκὴν ἐσθῆτα	ἀναλαβὼν	ἐβουθύτει καὶ παρενόμει, τὴν μόνην
[122, 0]	καὶ γενναίου καὶ (φιλοτέκνου φρόνημα	ἀναλαβὼν	σεαυτόν τε καὶ τὴν μητέρα
[118, 0]	τῶν καθ´ ἡμᾶς. Τούτων γὰρ	Ἀναξαγόραν	παρειλήφαμεν, ὥς φασι, φυσιολογοῦντα καὶ
[118, 0]	γενομένους θανάτους καὶ πράως ὑποστάντας,	Ἀναξαγόραν	τὸν Κλαζομένιον καὶ Δημοσθένην τὸν
[121, 0]	ὅτι φοιτῷέν σφισιν ἄνθρωποι ἑκατέρωσε	ἀνάξιοι.	Εἶπεν οὖν ὁ Ζεύς, ἀλλ´
[108, 0]	κατασπώμενος ὁ νοῦς τῆς θνητῆς	ἀναπίμπλαται	φλυαρίας, εὔδαιμόν τι (καὶ μακάριον.
[108, 0]	ὅτι μὴ πᾶσα ἀνάγκη, μηδὲ	ἀναπιμπλώμεθα	τῆς τούτου φύσεως, ἀλλὰ καθαρεύωμεν
[113, 0]	διὰ τὸν ἐκ ματαίων ἐλπίδων	ἀναπλασμόν,	ἤδη νομιζόντων ἡμῶν βεβαίαν ἔχειν
[111, 0]	Ἀλλ´ οὐκ ἔδει νέον ὄντα	ἀναρπαγῆναι.	Τίς γὰρ ἂν εἴποι ὡς
[116, 0]	συμφορᾶς, καὶ τοὺς θεοὺς ἐπικαλεῖσθαι	ἀνάρπαστον	αὐτὴν γενέσθαι πρὸς ἀπώλειαν τὴν
[112, 0]	δάκοι. Οἱ δ´ ἀγεννέστεροι καὶ	ἀνασκήτως	διακείμενοι οὐδ´ ἀναστροφὴν ἐνίοτε λαμβάνουσι
[108, 0]	ἀνθρώποις, τοὺς δὲ κατακοιμηθέντας μηκέτ´	ἀναστῆναι,	τῆς θεοῦ τὸν θάνατον αὐτοῖς
[112, 0]	ἀγεννέστεροι καὶ ἀνασκήτως διακείμενοι οὐδ´	ἀναστροφὴν	ἐνίοτε λαμβάνουσι πρὸς τὸ βουλεύσασθαί
[105, 0]	ἄρρεν αὐτῷ παιδίον ἐκύησεν Ὀλυμπιάς,	ἀνατείνας	εἰς τὸν οὐρανὸν τὰς χεῖρας
[108, 0]	μήποτε γὰρ καὶ τῶν ἀγαθῶν	ἀναφαίνηται,	καθάπερ ἀπέδειξεν ὁ Πλάτων. Διὸ
[105, 0]	σωθεὶς καὶ πρὸς πάντων εὐδαιμονιζόμενος,	ἀναφωνήσας	μεγάλῃ τῇ φωνῇ, Ὦ τύχη,
[113, 0]	ἑαυτοῦ διελέχθη υἱὸν Ἕκτορα, παραινῶν	ἀναχωρεῖν	ἀπὸ τῆς πρὸς τὸν Ἀχιλλέα
[107, 0]	φέρειν. Σοφοκλῆς δέ· Σὺ δ´	ἄνδρα	θνητὸν εἰ κατέφθιτο στένεις, Εἰδὼς
[119, 0]	παραινέσεων φροντίζων. Τούτους δὴ τοὺς	ἄνδρας	θαυμάζουσι μὲν τῆς μεγαλοφροσύνης πάντες
[113, 0]	τὸ πάθος καὶ οὐχ ἁρμόττον	ἀνδράσι	κοσμίοις καὶ παιδείας ἐλευθερίου μεταπεποιημένοις.
[118, 0]	ἀνθρωπικώτερον, πειρωμένους καὶ σπουδάζοντας ἐντυγχάνειν	~ἀνδράσι	μὴ τοῖς συλλυπουμένοις καὶ διεγείρουσι
[102, 0]	βλαβερὸν καὶ φαῦλον καὶ σπουδαίοις	ἀνδράσιν	ἥκιστα πρέπον, τὴν δὲ μετριοπάθειαν
[115, 0]	αἰθέρι; Πολλοῖς γὰρ καὶ σοφοῖς	ἀνδράσιν,	ὥς φησι Κράντωρ, οὐ νῦν
[113, 0]	Γαλάται καὶ πάντες οἱ φρονήματος	ἀνδρειοτέρου	πεφυκότες ἔμπλεῳ, μᾶλλον δ´, εἴπερ
[108, 0]	ἔφη· Τὸ γὰρ δεδιέναι, ὦ	ἄνδρες,	τὸν θάνατον οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν
[113, 0]	τῶν Ἑλλήνων καὶ οἱ χείρους	ἄνδρες	τῶν ἀμεινόνων, καὶ αὐτῶν δὲ
[118, 0]	ἐρρωμένως φέροντα, μεγαλόφρονά τε καὶ	ἀνδρήιον	ἐδόκεε εἶναι καὶ ἑωυτοῦ κρέσσω,
[118, 0]	ὅπερ ὁ Ἕκτωρ πρὸς τὴν	Ἀνδρομάχην	ἀντιπαρηγορῶν αὐτὴν εἶπεν ὡδί· Δαιμονίη,
[110, 0]	οὐκ ἐμοὶ μόνῃ βροτῶν, οὐδ´	ἀνδρὸς	ἐστερήμεθ´, ἀλλὰ μυρίαι τὸν αὐτὸν
[122, 0]	ἂν τῇ τοιαύτῃ ὑμῶν διαγωγῇ.	~Ἀνδρὸς	οὖν ἀγαθοῦ καὶ γενναίου καὶ
[110, 0]	νέοις. (Ἡ δὲ Μερόπη λόγους	ἀνδρώδεις	προφερομένη κινεῖ τὰ θέατρα, λέγουσα
[116, 0]	ἀγανάκτει, καὶ ὁ τραγικὸς Αἰσχύλος·	Ἀνδρῶν	γάρ ἐστιν ἐνδίκων τε καὶ
[104, 0]	ἔαρος δ´ ἐπιγίγνεται ὥρη· ὣς	ἀνδρῶν	γενεὴ ἡ μὲν φύει ἡ
[113, 0]	ἀγεννὲς τὸ πενθεῖν· γυναῖκες γὰρ	ἀνδρῶν	εἰσι φιλοπενθέστεραι καὶ οἱ βάρβαροι
[109, 0]	Ἦ που νηπιέῃσιν ἀλύουσιν φρένες	ἀνδρῶν.	Εὐθύνοος κεῖται μοιριδίῳ θανάτῳ. Οὐκ
[118, 0]	οὔ τινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι	ἀνδρῶν,	οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν,
[103, 0]	~Πεπαιδευμένων δ´ ἐστὶ καὶ σωφρόνων	ἀνδρῶν	πρός (τε τὰς δοκούσας εὐτυχίας
[104, 0]	οἷον ἐπ´ ἦμαρ ἄγῃσι πατὴρ	ἀνδρῶν	τε θεῶν τε καὶ ἐν
[104, 0]	φύλλων γενεή, τοίη δὲ καὶ	ἀνδρῶν.	Φύλλα τὰ μέν τ´ ἄνεμος
[104, 0]	ἄλλων ἀκοῦσαι παλαιῶν καὶ σοφῶν	ἀνδρῶν·	ὧν πρῶτος μέν ἐστιν ὁ
[102, 0]	καὶ τῇ διανομῇ τῶν πραγμάτων	ἀνεγκλήτως	καὶ πειθηνίως ἕπεσθαι. Τοῦτο γὰρ
[109, 0]	οὕτω δὴ ὀρέξαι οἱ γραμματείδιον.	Ανειλήσαντα	οὖν αὐτὸ ἰδεῖν ἐγγεγραμμένα τρία
[112, 0]	οὐκ ἤδη μετατίθεσαι καὶ σεαυτὸν	ἀνέλκεις	ἐκ τῆς ἀτυχίας; Οἷς γὰρ
[104, 0]	ἀνδρῶν. Φύλλα τὰ μέν τ´	ἄνεμος	χαμάδις χέει, ἄλλα δέ θ´
[110, 0]	(Ἀδήλου οὖν ὄντος πότερον συμφερόντως	ἀνεπαύσατο	τὸν βίον ἐκλιπὼν καὶ μειζόνων
[102, 0]	μὲν ἄρχειν ἀπολαχόντα δὲ φέρειν	ἀνεπαχθῶς	τὴν τύχην, οὕτω καὶ τῇ
[102, 0]	παραμυθητικῶν σοι μεταδοῦναι λόγων πρὸς	ἄνεσιν	τῆς λύπης καὶ παῦλαν τῶν
[106, 0]	(πάλαι μὲν τοὺς προγόνους ἡμῶν	ἀνέσχεν,	εἶτα συνεχεῖς αὐτοῖς ἐγέννησε τοὺς
[118, 0]	τῇσι πάσῃσιν ἡμέρῃσι ἀποθανόντων νηπενθέως	ἀνέτλη·	εὐδίης γὰρ εἴχετο, ἐξ ἧς
[102, 0]	Τὸ γὰρ ἀνώδυνον τοῦτ´ οὐκ	ἄνευ	μεγάλων ἐγγίγνεται μισθῶν τῷ ἀνθρώπῳ·
[110, 0]	οὗτος ὁ βίος τι τῶν	ἀνηκέστων,	ἴσως ὁ θάνατος αὐτὸς σοῦ
[113, 0]	γοῦν ὁ τραγικὸς ποιητής, οὐκ	ἀνήκοος	ὢν τῆς τούτων εὐηθείας, πεποίηκέ
[118, 0]	γάρ τίς μ´ ὑπὲρ αἶσαν	ἀνὴρ	Ἄιδι προϊάψει, μοῖραν δ´ οὔ
[103, 0]	(Οὐκ ἔστιν γὰρ ὅστις πάντ´	ἀνὴρ	εὐδαιμονεῖ καὶ νὴ Δία Τό
[102, 0]	νοσήματ´ οὐκ ἰάσιμα, αὑτούς τ´	ἀνῃρήκασι	διὰ λύπην τινές. Τὸ μὲν
[117, 0]	λύπης. Ἐὰν ταχέως, ὀδύρονται λέγοντες	Ἀνηρπάσθη.	Ἐὰν μακρῶς, μέμφονται ὅτι καταφθινήσας
[106, 0]	τι φροντίζειν γόων καὶ παῖδ´	ἀνήσειν	τὸν σόν, εἰ θέλοις στένειν;
[104, 0]	καλῶς ἐχρήσατο τῇ εἰκόνι τοῦ	ἀνθρωπείου	βίου δῆλον ἐξ ὧν ἐν
[117, 0]	ὁ θεὸς πατρικῶς κηδόμενος τοῦ	ἀνθρωπείου	γένους καὶ προορώμενος τὰ μέλλοντα
[112, 0]	σε προσδοκᾶν καὶ προκατακεκρικέναι τῶν	ἀνθρωπείων	τὴν ἀδηλότητα καὶ οὐδένειαν, καὶ
[117, 0]	μεταβάλλειν ἐπὶ τὸ κρεῖττον καὶ	ἀνθρωπικώτερον,	πειρωμένους καὶ σπουδάζοντας ἐντυγχάνειν ~ἀνδράσι
[118, 0]	συμπτώματα κοινῶς φέρειν καὶ τὰ	ἀνθρώπινα	ἀνθρωπίνως, καὶ μὴ τοῖς μὲν
[111, 0]	πάθος τοῦτο, εἴπερ ψυχή τις	ἀνθρωπίνη	καὶ λογισμὸς ἑκάστοις ἐνῆν, (καὶ
[119, 0]	Τὴν ἡμετέραν δηλονότι καὶ τὴν	ἀνθρωπίνην,	ἀλλ´ οὐ κατὰ τὴν τῶν
[116, 0]	κέκτηνται βροτοί, ἀλλ´ ἁπλῶς τῶν	ἀνθρωπίνων	οὐδέν. Διὸ καὶ ἐπὶ πάντων
[118, 0]	κοινῶς φέρειν καὶ τὰ ἀνθρώπινα	ἀνθρωπίνως,	καὶ μὴ τοῖς μὲν ἄλλοις
[102, 0]	καιρὸν ἐντυγχάνειν σοι καὶ παρακαλεῖν	ἀνθρωπίνως	φέρειν τὸ συμβεβηκὸς ἀνοίκειον ἦν,
[121, 0]	τὸν Δία ὅτι φοιτῷέν σφισιν	ἄνθρωποι	ἑκατέρωσε ἀνάξιοι. Εἶπεν οὖν ὁ
[104, 0]	εἰπών, Οὐδὲν ἀκιδνότερον γαῖα τρέφει	ἀνθρώποιο.	Οὐ μὲν γάρ ποτέ φησι
[109, 0]	θεοῦ (πυθέσθαι Τί ἄριστόν ἐστιν	ἀνθρώποις	ἀποκρίνασθαι τὴν πρόμαντιν ὅτι οὐδ´
[115, 0]	οἰκείων κακῶν ἀλυπότατος ὁ βίος.	Ἀνθρώποις	δὲ πάμπαν οὐκ ἔστι γενέσθαι
[115, 0]	ποτ´ ἐστὶ τὸ βέλτιστον τοῖς	ἀνθρώποις	καὶ τί τὸ πάντων αἱρετώτατον,
[107, 0]	τὸ πρᾶγμα φανερόν ἐστι πᾶσιν	ἀνθρώποις,	μαρτυρεῖ δὲ καὶ Ὅμηρος ἐπ´
[115, 0]	τὸ διὰ στόματος ὂν τοῖς	ἀνθρώποις	ὁρᾷς ὡς ἐκ πολλῶν ἐτῶν
[121, 0]	ᾖ περὶ τῆς πορείας τοῖς	ἀνθρώποις.	Ταῦτ´ ἐστίν, ὦ Καλλίκλεις, ἃ
[108, 0]	τῆς θεοῦ δοθῆναι τῶν ἐν	ἀνθρώποις,	τοὺς δὲ κατακοιμηθέντας μηκέτ´ ἀναστῆναι,
[105, 0]	πίθου μέγα πῶμ´ ἀφελοῦσα (ἐσκέδας´·	ἀνθρώποισι	δὲ μήσατο κήδεα λυγρά. Μούνη
[105, 0]	πλείη δὲ θάλασσα. Νοῦσοι δ´	ἀνθρώποισιν	ἐφ´ ἡμέρῃ αἱ δ´ ἐπὶ
[115, 0]	βίον καὶ ἀρχὴν τὸ γενέσθαι	ἄνθρωπον	συμφορὰν τὴν μεγίστην· τοῦτο δέ
[103, 0]	Τὸ δὲ κεφάλαιον τῶν λόγων,	ἄνθρωπος	εἶ, οὗ μεταβολὴν θᾶττον πρὸς
[104, 0]	δ´ οὔ τις; Σκιᾶς ὄναρ	ἄνθρωπος	ἐμφαντικῶς σφόδρα καὶ φιλοτέχνως ὑπερβολῇ
[116, 0]	καταφανῶς ἐπιλέλησται ὅτι καὶ αὐτὸς	ἄνθρωπός	ἐστι καὶ τὰ τέκνα θνητὰ
[105, 0]	τὴν ὑπερηφανίαν συνεβούλευε μεμνῆσθαι ὅτι	ἄνθρωπός	ἐστι. Φίλιππος δ´ ὁ τῶν
[116, 0]	ἔχοντος ἀνθρώπου ἀγνοεῖν ὅτι ὁ	ἄνθρωπος	ζῷόν ἐστι θνητόν, οὐδ´ ὅτι
[116, 0]	Οὐ γάρ ἐστι φρένας ἔχοντος	ἀνθρώπου	ἀγνοεῖν ὅτι ὁ ἄνθρωπος ζῷόν
[112, 0]	λόγῳ πείσας οὗτος παρελέσθαι τῆς	ἀνθρώπου	τὸ πένθος καὶ τοὺς θρήνους.
[105, 0]	Ἄλλα δὲ μυρία λυγρὰ κατ´	ἀνθρώπους	ἀλάληται. Πλείη μὲν γὰρ γαῖα
[103, 0]	πρὸς τὰς ἐναντίας περιάγουσι τοὺς	ἀνθρώπους	τύχας. Εἰς ἃς διαβλέψας ἄν
[104, 0]	εἰδείημεν ὅτι καινὸν ἀτυχεῖν οὐδὲν	ἀνθρώπῳ	ἀλλὰ πάντες ταὐτὸ πεπόνθαμεν. Ἄσκοπος
[115, 0]	μετὰ τοῦτο καὶ πρῶτον τῶν	ἀνθρώπῳ	ἀνυστῶν, δεύτερον δέ, τὸ γενομένους
[108, 0]	θάνατον οὐδ´ εἰ τυγχάνει τῷ	ἀνθρώπῳ	μέγιστον πάντων ὂν τῶν ἀγαθῶν,
[102, 0]	ἄνευ μεγάλων ἐγγίγνεται μισθῶν τῷ	ἀνθρώπῳ·	τεθηριῶσθαι γὰρ εἰκὸς ἐκεῖ μὲν
[104, 0]	φιλοτέχνως ὑπερβολῇ χρησάμενος τὸν τῶν	ἀνθρώπων	βίον ἐδήλωσε. Τί γὰρ σκιᾶς
[104, 0]	πράγμασι ῥᾳδίως μεθισταμένοις (πρὸς τοὐναντίον.	Ἀνθρώπων	γὰρ ὄντως θνητὰ μὲν καὶ
[120, 0]	ἦν οὖν νόμος ὅδε περὶ	ἀνθρώπων	καὶ ἐπὶ Κρόνου, καὶ ἀεὶ
[104, 0]	τοῖος γὰρ νόος ἐστὶν ἐπιχθονίων	ἀνθρώπων,	οἷον ἐπ´ ἦμαρ ἄγῃσι πατὴρ
[107, 0]	Τοιούτου δὴ τοῦ βίου τῶν	ἀνθρώπων	ὄντος οἷον οὗτοί φασι, πῶς
[117, 0]	ἔστιν ἐκφυγεῖν (πεπαιδευμένων δ´ ἐστὶν	ἀνθρώπων	προσειληφέναι ὅτι βραχὺν χρόνον προειλήφασιν
[120, 0]	ἔτ´ ἔστιν ἐν θεοῖς, τῶν	ἀνθρώπων	τὸν μὲν δικαίως διελθόντα τὸν
[113, 0]	θάνατος ὡς πρὸς τὴν τῶν	ἀνθρώπων	φύσιν οὐδὲν διαφέρει. Καθάπερ γὰρ
[113, 0]	δ´ ὁ τῆς ζωῆς τῶν	ἀνθρώπων	χρόνος εἰκοσαέτης ἦν, τὸν πεντεκαιδεκαέτη
[107, 0]	τοῦ ζῆν. Ὁ γοῦν Σιμωνίδης,	(Ἄνθρώπων,	φησίν, ὀλίγον μὲν κάρτος, ἄπρακτοι
[106, 0]	μόλοις. Λιμὴν γὰρ ὄντως Ἀίδας	ἀνιᾶν.	Μέγα γάρ ἐστι τὸ μετὰ
[119, 0]	πρὸς τὴν ἀπόθεσιν τοῦ πάντων	ἀνιαροτάτου	(πένθους καὶ τῆς ἐν τούτῳ
[121, 0]	λύπης ἀπαλλαγὴν καὶ τοῦ πάντων	ἀνιαροτάτου	πένθους παῦλαν. Περιέχει δὲ καὶ
[114, 0]	ταφῆς μεταλαβεῖν, ἅμα τῶν τε	ἀνιαρῶν	καὶ τῶν ἐκ τῆς ἀλογιστίας
[117, 0]	καὶ ἡ διὰ τὴν ἀπαιδευσίαν	ἄνοια	καὶ παραφροσύνη. Διὰ ταύτην γοῦν
[114, 0]	δὴ ἀτελεύτητον νομίζειν τὸ πένθος	ἀνοίας	ἐστὶν ἐσχάτης, καίτοι γ´ ὁρῶντας
[102, 0]	παρακαλεῖν ἀνθρωπίνως φέρειν τὸ συμβεβηκὸς	ἀνοίκειον	ἦν, παρειμένῳ τό τε σῶμα
[114, 0]	ἐν οἷς ἐδυσχέραινον σφόδρα μνήμασιν	ἀνοιμώζοντες	καὶ στερνοτυπούμενοι λαμπρὰς εὐωχίας συνίστανται
[105, 0]	καθείρξας τὰ κακά, τὴν Πανδώραν	ἀνοίξασαν	ἀποφαίνει σκεδάσαι τὸ πλῆθος ἐπὶ
[109, 0]	τῆς κατὰ τὸν υἱόν, καὶ	ἀντιβολεῖν	τε καὶ δεῖσθαι συνεξευρεῖν τὸν
[119, 0]	τῆς τῶν ἀναγκαίων συμπαθείας ἐπιδειξάμενον.	Ἀντίγονον	δὲ τὸν βασιλέα πυθόμενον τὴν
[118, 0]	τὸν Συρακόσιον καὶ τὸν βασιλέα	Ἀντίγονον,	καὶ συχνοὺς ἄλλους τῶν τε
[105, 0]	δαῖμον, εἶπε, μέτριόν τι τούτοις	ἀντίθες	ἐλάττωμα, εἰδὼς ὅτι τοῖς μεγάλοις
[106, 0]	δὲ τῇ τοιαύτῃ ἀγωγῇ καὶ	Ἀντίμαχος	ὁ ποιητής. Ἀποθανούσης γὰρ τῆς
[118, 0]	ὁ Ἕκτωρ πρὸς τὴν Ἀνδρομάχην	ἀντιπαρηγορῶν	αὐτὴν εἶπεν ὡδί· Δαιμονίη, μή
[115, 0]	τοῦτο καὶ πρῶτον τῶν ἀνθρώπῳ	ἀνυστῶν,	δεύτερον δέ, τὸ γενομένους ἀποθανεῖν
[104, 0]	καθεῖλεν ὑψόθεν τὰ δ´ ἦρ´	ἄνω	(τὰ μὲν ἄλλα καλῶς ἔφη
[110, 0]	Γᾶ μὲν εἰς γᾶν, πνεῦμ´	ἄνω.	Τί τῶνδε χαλεπόν; Οὐδέν. (Ὁ
[118, 0]	πᾶσαν ἡμέρην εἰς εὐποτμίην καὶ	ἀνωδυνίην	καὶ τὴν ἐν τοῖσι πολλοῖσι
[102, 0]	ἡμετέρων εἴτ´ ἀποσπῷτο. Τὸ γὰρ	ἀνώδυνον	τοῦτ´ οὐκ ἄνευ μεγάλων ἐγγίγνεται
[121, 0]	(χαρισάμενος καὶ μεταβαλὼν ἐκ τῆς	ἀνωφελοῦς	περὶ τὸ σῶμα καὶ τὴν
[102, 0]	τῶν τοιούτων συμφορῶν ὁ λόγος	ἀξιοῖ	γίγνεσθαι τοὺς εὖ φρονοῦντας οὔτε
[114, 0]	μνήμης τιμή. Οὐδεὶς γὰρ ἀγαθὸς	ἄξιος	θρήνων ἀλλ´ ὕμνων καὶ παιάνων,
[111, 0]	Σιμωνίδην ἔτη στιγμή τίς ἐστιν	ἀόριστος,	μᾶλλον δὲ μόριόν τι βραχύτατον
[121, 0]	(τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος	ἀπ´	ἀλλήλοιν. Ταῦτά σοι συναγαγών, Ἀπολλώνιε
[104, 0]	τύχη πόρρωθεν ἡμῖν καὶ ἔτ´	ἀπ´	ἀρχῆς ἠκολούθηκεν οὐδ´ ἐφ´ ἑνὶ
[108, 0]	τῆς τούτου φύσεως, ἀλλὰ καθαρεύωμεν	ἀπ´	αὐτοῦ, (ἕως ἂν ὁ θεὸς
[108, 0]	τις ἡμῖν καὶ σχολὴ γένηται	ἀπ´	αὐτοῦ καὶ τραπώμεθα πρὸς τὸ
[111, 0]	γὰρ ἐκείνους ποθοῦντες ἀλλὰ τὰς	ἀπ´	αὐτῶν ὠφελείας φανήσονται. Εἰ δὲ
[105, 0]	ταῖς αὑτοῦ πράξεσι καὶ κελεύοντος	ἀπαγγεῖλαί	τι αὐτῷ σοφὸν μετὰ χλευασμοῦ,
[119, 0]	γενομένην μεγαλοφρόνως τε πρὸς τοὺς	ἀπαγγείλαντας	αὐτῷ τὴν συμφορὰν ἀπιδεῖν καὶ
[119, 0]	τίνα τρόπον ἐτελεύτησε. Τῶν δὲ	ἀπαγγειλάντων	ὅτι γενναίως ἀριστεύων καὶ πολλοὺς
[108, 0]	μέγιστον τῶν κακῶν ἐστιν. Οὐκ	ἀπᾴδειν	δ´ ἔοικε τούτων οὐδ´ ὁ
[102, 0]	ὑμνοῦσι τὴν ἄγριον καὶ σκληρὰν	ἀπάθειαν,	ἔξω καὶ τοῦ δυνατοῦ καὶ
[102, 0]	ἐνταῦθα δὲ ψυχήν. Οὔτ´ οὖν	ἀπαθεῖς	ἐπὶ τῶν τοιούτων συμφορῶν ὁ
[117, 0]	σοί, καὶ ἡ διὰ τὴν	ἀπαιδευσίαν	ἄνοια καὶ παραφροσύνη. Διὰ ταύτην
[119, 0]	δύνανται διὰ τὴν ἐκ τῆς	ἀπαιδευσίας	ἀσθένειαν τῆς ψυχῆς. Πλὴν πολλῶν
[102, 0]	καὶ ἡ περὶ σὲ διάθεσις	ἀπαιτεῖν	ἔοικε τὴν παρὰ τῶν φίλων
[107, 0]	καὶ ἀστενάκτως, ὅταν ὁ δανείσας	ἀπαιτῇ·	εὐγνωμονέστατοι γὰρ ἂν οὕτω φανείημεν.
[116, 0]	ἀλλ´ ἄδηλον πόθ´ ὁ δοὺς	ἀπαιτήσει.	Ὁ οὖν ἢ αὐτὸς μέλλων
[116, 0]	τραπεζῖται, καθάπερ εἰώθαμεν λέγειν πολλάκις,	ἀπαιτούμενοι	τὰ θέματα δυσχεραίνουσιν ἐπὶ τῇ
[116, 0]	ἔχρησαν ἡμῖν πρὸς ὀλίγον, ταῦτ´	ἀπαιτῶσιν·	οὐδὲ γὰρ οἱ τραπεζῖται, καθάπερ
[114, 0]	μετηλλαχὼς θειότερόν τινα βίον μετείληφεν,	ἀπαλλαγεὶς	τῆς τοῦ σώματος λατρείας καὶ
[109, 0]	κατ´ αὐτὸν γίγνεται καὶ πάσης	ἀπαλλαγὴ	λύπης καὶ φροντίδος. Ὥσπερ γὰρ
[112, 0]	χρησάμενος ἀπολυθήσῃ, τούτοις νῦν προσσχὼν	ἀπαλλάγηθι	τῆς κακουχίας· καὶ γὰρ ἐπὶ
[121, 0]	τε τὴν τῆς παρούσης λύπης	ἀπαλλαγὴν	καὶ τοῦ πάντων ἀνιαροτάτου πένθους
[112, 0]	σωματικῶν παθημάτων ἡ ταχίστη τῆς	ἀπαλλαγῆς	ὁδὸς ἀμείνων. Ὃ οὖν μέλλεις
[118, 0]	λαβόντες τῆς ἀπράκτου καὶ κενῆς	ἀπαλλαγησόμεθα	βαρυπενθείας, ὀλίγου δὴ παντάπασι τοῦ
[111, 0]	(ἐν οὐδενὶ κακῷ τυγχάνουσιν ὄντες,	ἀπαλλαγήσονται	τῆς λύπης, ἀρχαίῳ καὶ σοφῷ
[108, 0]	μέλλομέν ποτε καθαρῶς τι εἴσεσθαι,	ἀπαλλακτέον	αὐτοῦ καὶ αὐτῇ τῇ ψυχῇ
[114, 0]	ἐννοήθητι τὸν θάνατον οὐκ ὀλίγους	ἀπαλλάττειν	μεγάλων καὶ χαλεπῶν κακῶν, ὧν,
[108, 0]	ἀπολύσῃ ἡμᾶς. Καὶ οὕτω μὲν	ἀπαλλαττόμενοι	τῆς τοῦ σώματος ἀφροσύνης, ὡς
[109, 0]	σοι φέρει, ἐκ γὰρ τούτων	ἅπαντ´	εἴσῃ ὧν πέρι λυπῇ. Εἶναι
[114, 0]	ἡμῖν ἡ φύσις οὐκ εἰς	ἅπαντα	τὸν χρόνον, ἀλλὰ καθ´ ἕκαστον
[110, 0]	βαρὺν ζεύξας θαλάσσης αὐχέν´ Ἑλλησποντίας;	Ἅπαντες	Ἅιδην ἦλθον καὶ Λήθης δόμους,
[120, 0]	ψυχῆς λέγων φησίν· Ὀλβίᾳ δ´	ἅπαντες	αἴσᾳ λυσίπονον τελευτάν. Καὶ σῶμα
[121, 0]	παύσῃ αὐτό. Ἔπειτα γυμνοὺς κριτέον	ἁπάντων	τούτων· τεθνεῶτας γὰρ δεῖ κρίνεσθαι.
[121, 0]	θεωροῦντα ἐξαίφνης ἀποθανόντος ἑκάστου, ἔρημον	ἁπάντων	τῶν συγγενῶν, καὶ καταλιπόντα ἐπὶ
[113, 0]	πορείας προκειμένης πᾶσιν ἀναγκαίας καὶ	ἀπαραιτήτου	οἱ μὲν προπορεύονται οἱ δ´
[112, 0]	οὐδένειαν, καὶ οὐκ ἂν νῦν	ἀπαράσκευος	ὥσπερ ὑπὸ πολεμίων ἐξαίφνης ἐπελθόντων
[118, 0]	οὖν, ὅπως εὔθυμόν τε καὶ	ἀπαρενόχλητον	τοῦτον ταῖς πενθικαῖς λύπαις διαγάγωμεν,
[113, 0]	δοκοῦντές τι χαρίζεσθαι τοῖς τετελευτηκόσιν	ἀπαρτώμενοι	τῆς κατὰ φύσιν ἐν τοῖς
[114, 0]	οὐδὲ δακρύων ἐπωδύνων ἀλλὰ θυσιῶν	ἀπαρχῶν,	εἴ γ´ ὁ μετηλλαχὼς θειότερόν
[120, 0]	τέρπονται, παρὰ δέ σφισιν εὐανθὴς	ἅπας	τέθαλεν ὄλβος, ὀδμὰ δ´ ἐρατὸν
[107, 0]	γάρ; Ἀλλ´ ἄκουέ μου. Βροτοῖς	ἅπασι	κατθανεῖν ὀφείλεται, κοὐκ ἔστιν αὐτῶν
[116, 0]	ἀποδοῦναι; Τοῦτο δὴ τοῖς θνητοῖς	ἅπασι	συμβέβηκεν. Ἔχομεν γὰρ τὸ ζῆν
[108, 0]	καὶ τῶν ἀγαθῶν ἀναφαίνηται, καθάπερ	ἀπέδειξεν	ὁ Πλάτων. Διὸ καὶ πάνυ
[117, 0]	μέμφονται ὅτι καταφθινήσας καὶ τιμωρηθεὶς	ἀπέθανε.	Πᾶσα πρόφασις ἱκανὴ πρὸς τὸ
[103, 0]	ἃς διαβλέψας ἄν τις οὐκ	ἀπεικότως	εἴποι, Οὐκ ἐπὶ πᾶσίν ς´
[120, 0]	εὐποτμότερος διὰ τοῦτο καὶ κακῶν	ἀπείρατός	ἐστιν· ὁ (Βίος γάρ, φησὶν
[121, 0]	καὶ συνθεὶς μετὰ πολλῆς ἐπιμελείας	ἀπειργασάμην	τὸν παραμυθητικόν σοι λόγον, ἀναγκαιότατον
[115, 0]	τὸν θέντα πρῶτον, ἀλλὰ τὸν	ἄπειρον	αἰῶνα διατελεῖ νενομισμένα. Πρὸς δὲ
[117, 0]	ἐστὶ καὶ στιγμαῖος πρὸς τὸν	ἄπειρον	αἰῶνα) (καὶ ὅτι πολλοὶ τῶν
[111, 0]	οὐδὲν διαφέρειν δοκεῖ πρὸς τὸν	ἄπειρον	ἀφορῶσιν αἰῶνα. Τὰ γὰρ χίλια
[106, 0]	τοὺς πλείους τὰς αὑτῶν λαβόντας	ἀπελθεῖν.	Ἐχρήσατο δὲ τῇ τοιαύτῃ ἀγωγῇ
[106, 0]	τῶν πολλῶν κακῶν. Τοῦτον γὰρ	ἀπεμιμήσατο	καὶ ὁ εἰπών· (Ὦ θάνατε,
[114, 0]	τὸν χρόνον, ἀλλὰ καθ´ ἕκαστον	ἀπένειμε	τὸν μερισθέντα κατὰ τοὺς τῆς
[111, 0]	μή. Τί ταῦτα δεῖ στένειν,	ἅπερ	δεῖ κατὰ φύσιν διεκπερᾶν; Δεινὸν
[111, 0]	Ἐπεὶ καὶ τῶν ζῴων ἐκείνων,	ἅπερ	ἱστοροῦσι περὶ τὸν Πόντον γιγνόμενα
[104, 0]	ἁπλῶς τὰ κατὰ τὸν βίον,	ἅπερ	Οὐκ ἔστι φυγεῖν βροτὸν οὐδ´
[115, 0]	ὡς πολλάκις εἴπομεν, εἴτ´ ἀγαθῶν	ἀπεστερημένοι	τυγχάνουσιν εἴτε κακῶν· πολλῷ γὰρ
[115, 0]	τῷ μακρῷ βίῳ νομιζομένων ἀγαθῶν	ἀπεστέρηνται·	τοῦτο γὰρ ἄδηλον, ὡς πολλάκις
[113, 0]	βουλομένους, ἐπειδὴ καὶ ὁ τετελευτηκὼς	ἀπεστέρηται	τούτου. Ἴων γοῦν ὁ τραγικὸς
[115, 0]	τῆς ἐν τῷ ζῆν, οὕτως	ἀπεφήνατο.	Μυρία δ´ ἐπὶ μυρίοις ἄν
[108, 0]	ἐπειγούσης, τούτους ὑποδύντας ὑπὸ τὴν	ἀπήνην	ἀγαγεῖν εἰς τὸ ἱερὸν τὴν
[108, 0]	ὁ καιρός, τῶν ἑλκόντων τὴν	ἀπήνην	ὀρέων ὑστερησάντων καὶ τῆς ὥρας
[110, 0]	Συνεκρίθη φησί καὶ διεκρίθη καὶ	ἀπῆνθεν	ὅθεν ἦνθε, πάλιν Γᾶ μὲν
[105, 0]	ἐπεὶ φωνὴν ἐξείλετο μητίετα Ζεύς.	(Ἀπηρτημένως	δὲ τούτοις ὁ κωμικὸς ἐπὶ
[119, 0]	τοὺς ἀπαγγείλαντας αὐτῷ τὴν συμφορὰν	ἀπιδεῖν	καὶ μικρὸν ἐπισχόντα καὶ κατηφιάσαντα
[120, 0]	ἐπειδὰν τελευτήσῃ, εἰς μακάρων νήσους	ἀπιόντα	οἰκεῖν ἐν πάσῃ εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς
[104, 0]	τύχαι καὶ πάθη καὶ πάνθ´	ἁπλῶς	τὰ κατὰ τὸν βίον, ἅπερ
[116, 0]	οὐκ ἴδια κέκτηνται βροτοί, ἀλλ´	ἁπλῶς	τῶν ἀνθρωπίνων οὐδέν. Διὸ καὶ
[111, 0]	ὑπεροχωτάτους τῶν ἡρώων καὶ φύντας	ἀπὸ	θεῶν πρὸ γήρως ἐκλιπόντας τὸν
[113, 0]	διελέχθη υἱὸν Ἕκτορα, παραινῶν ἀναχωρεῖν	ἀπὸ	τῆς πρὸς τὸν Ἀχιλλέα μάχης,
[118, 0]	ποτε, παρὰ τῶν ἀγγέλων τῶν	ἀπὸ	τοῦ πολέμου πυθόμενον ~ὅτι ὁ
[119, 0]	ὅτι ὁ υἱὸς αὐτοῦ καταπεσὼν	ἀπὸ	τοῦ στέγους ἐτελεύτησεν, οὐδὲν ἐκπλαγέντα
[111, 0]	μὲν οὖν ἑαυτῶν, ὅτι τῆς	ἀπὸ	τῶν τεθνεώτων ἡδονῆς ἢ χρείας
[105, 0]	οὐ προσέχει τὰ πράγματ´ οὐδ´	ἀποβλέπει	εἰς ταῦτα, δέσποτ´, ἀλλὰ τὴν
[118, 0]	δυσάντητα πρὸς τὸν ἐπιόντα χρόνον.	Ἀποβλέπειν	δὲ καὶ πρὸς τοὺς εὐγενῶς
[109, 0]	εἶναι μὴ γενέσθαι ἢ γενόμενον	ἀπογενέσθαι;	Εἰ μὴ καὶ τῆς οἰκίας
[113, 0]	χρόνος εἰκοσαέτης ἦν, τὸν πεντεκαιδεκαέτη	ἀπογενόμενον	ἐνομίζομεν ἂν μηκέτ´ ἄωρον τελευτᾶν
[104, 0]	εἰ δή τι ἄλλο μὴ	ἀποδεχόμεθα,	τό γε πολλαχῆ εἶναι ἐργώδη
[107, 0]	ἤτοι τῷ βαθυτάτῳ ὕπνῳ ἢ	ἀποδημίᾳ	μακρᾷ καὶ πολυχρονίῳ ἢ τρίτον
[107, 0]	ἀδελφὸν προλαμβάνει. Εἴ γε μὴν	ἀποδημίᾳ	προσέοικεν ὁ θάνατος, οὐδ´ οὕτως
[117, 0]	θάνατον. Ἐὰν μὲν (γὰρ ἐν	ἀποδημίᾳ	τις ὢν ἀποθάνῃ, στένουσιν ἐπιλέγοντες·
[116, 0]	Πρὸς γὰρ τοὺς οὐκ εὐμαρῶς	ἀποδιδόντας	(εἰκότως ἄν τις εἴποι Ἐπελάθου
[107, 0]	εἶναι λέγεται τὸ ζῆν, ὡς	ἀποδοθησόμενον	ὃ ἐδανείσαντο (ἡμῶν οἱ προπάτορες.
[102, 0]	πρέπον, τὴν δὲ μετριοπάθειαν οὐκ	ἀποδοκιμαστέον.	Μὴ γὰρ νοσοῖμεν φησὶν ὁ
[116, 0]	τὰ θέματα δυσχεραίνουσιν ἐπὶ τῇ	ἀποδόσει,	ἐάνπερ εὐγνωμονῶσι. Πρὸς γὰρ τοὺς
[116, 0]	χρόνος οὐδείς ἐστιν ὡρισμένος τῆς	ἀποδόσεως,	ὥσπερ οὐδὲ τοῖς τραπεζίταις τῆς
[116, 0]	ὅτι ταῦτ´ ἔλαβες ἐπὶ τῷ	ἀποδοῦναι;	Τοῦτο δὴ τοῖς θνητοῖς ἅπασι
[109, 0]	αὐτοῖς ἐπαγγείλασθαι εἰς ἑβδόμην ἡμέραν	ἀποδώσειν,	ἐν τοσούτῳ δ´ εὐωχεῖσθαι παρακελεύσασθαι·
[116, 0]	οὐδ´ ὅτι γέγονεν εἰς (τὸ	ἀποθανεῖν.	Εἰ γοῦν ἡ Νιόβη κατὰ
[107, 0]	τινες ταῖς λύπαις καὶ πρὶν	ἀποθανεῖν	ἐτεθνήκεσαν. Ὅρα δὲ καὶ τοῦ
[117, 0]	τοῖς δ´ ἅμα τῷ γενέσθαι	ἀποθανεῖν,	τοῖς δὲ προελθοῦσιν ἐπὶ μικρὸν,
[115, 0]	ἀνυστῶν, δεύτερον δέ, τὸ γενομένους	ἀποθανεῖν	ὡς τάχιστα. Δῆλον οὖν ὡς
[117, 0]	(γὰρ ἐν ἀποδημίᾳ τις ὢν	ἀποθάνῃ,	στένουσιν ἐπιλέγοντες· Δύσμορος, οὐδ´ ἄρα
[111, 0]	δ´; Οἱ πενθοῦντες τοὺς οὕτως	ἀποθανόντας	ἑαυτῶν ἕνεκα πενθοῦσιν ἢ τῶν
[121, 0]	αὐτὴν τὴν ψυχὴν θεωροῦντα ἐξαίφνης	ἀποθανόντος	ἑκάστου, ἔρημον ἁπάντων τῶν συγγενῶν,
[118, 0]	ὀκτὼ δὲ τῇσι πάσῃσιν ἡμέρῃσι	ἀποθανόντων	νηπενθέως ἀνέτλη· εὐδίης γὰρ εἴχετο,
[116, 0]	αὐτὸς μέλλων ἀποθνῄσκειν ἢ τέκνων	ἀποθανόντων	ὑπεραγανακτῶν πῶς οὐ καταφανῶς ἐπιλέλησται
[106, 0]	ἀγωγῇ καὶ Ἀντίμαχος ὁ ποιητής.	Ἀποθανούσης	γὰρ τῆς γυναικὸς αὐτῷ Λύδης,
[110, 0]	θάνατον διαβολὴν ἀποθνῄσκουσιν, ἵνα μὴ	ἀποθάνωσι.	Καλῶς οὖν ὁ Ἐπίχαρμος Συνεκρίθη
[118, 0]	δεῖ τὸ ἀλγοῦν τῆς ψυχῆς	ἀποθεραπεύειν	Παιωνίοις λόγου φαρμάκοις, ὡς πάντων
[119, 0]	ἀποχρήσει τὰ εἰρημένα πρὸς τὴν	ἀπόθεσιν	τοῦ πάντων ἀνιαροτάτου (πένθους καὶ
[119, 0]	τούτῳ· Ὃν οἱ θεοὶ φιλοῦσιν	ἀποθνῄσκει	νέος. Ἀλλ´ ἴσως ὑποτυχὼν ἂν
[116, 0]	Ὁ οὖν ἢ αὐτὸς μέλλων	ἀποθνῄσκειν	ἢ τέκνων ἀποθανόντων ὑπεραγανακτῶν πῶς
[115, 0]	μακρηγορεῖν. (Οὐ χρὴ οὖν τοὺς	ἀποθνῄσκοντας	νέους θρηνεῖν ὅτι τῶν ἐν
[110, 0]	τὴν πρὸς τὸν θάνατον διαβολὴν	ἀποθνῄσκουσιν,	ἵνα μὴ ἀποθάνωσι. Καλῶς οὖν
[114, 0]	τοὺς εὖ φρονοῦντας ἐπὶ τοῖς	ἀποθνῄσκουσιν	οὐ χρὴ πέρα τοῦ φυσικοῦ
[109, 0]	(πυθέσθαι Τί ἄριστόν ἐστιν ἀνθρώποις	ἀποκρίνασθαι	τὴν πρόμαντιν ὅτι οὐδ´ αὐτὸς
[102, 0]	καὶ δεῖ λαχόντα μὲν ἄρχειν	ἀπολαχόντα	δὲ φέρειν ἀνεπαχθῶς τὴν τύχην,
[119, 0]	ῥήτορα, τὴν μόνην καὶ ἀγαπητὴν	ἀπολέσαντα	θυγατέρα, περὶ ἧς φησιν Αἰσχίνης,
[119, 0]	καὶ πρώτην αὐτὸν πατέρα προσειποῦσαν	ἀπολέσας.	Οὗτος μὲν οὖν ῥητορικῶς προθέμενος
[104, 0]	ἡ μὲν φύει ἡ δ´	ἀπολήγει.	(Ταύτῃ δ´ ὅτι καλῶς ἐχρήσατο
[111, 0]	φίλει Ζεύς τ´ αἰγίοχος καὶ	Ἀπόλλων	παντοίην φιλότητ´, οὐδ´ ἵκετο γήραος
[119, 0]	σφόδρ´ ἦν ἐπιτεταγμένος ὁ νεανίσκος	Ἀπόλλωνι	(καὶ Μοίραις, καὶ σὲ ἔδει
[101, 0]	πάλαι σοι συνήλγησα καὶ συνηχθέσθην,	Ἀπολλώνιε,	ἀκούσας περὶ τῆς τοῦ προσφιλεστάτου
[121, 0]	ἀπ´ ἀλλήλοιν. Ταῦτά σοι συναγαγών,	Ἀπολλώνιε	φίλτατε, καὶ συνθεὶς μετὰ πολλῆς
[119, 0]	Ἀλλ´ ἴσως ὑποτυχὼν ἂν φαίης,	Ἀπολλώνιε	φίλτατε, σφόδρ´ ἦν ἐπιτεταγμένος ὁ
[101, 0]	~ΠΑΡΑΜΥΘΗΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣ	ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΝ.	(Καὶ πάλαι σοι συνήλγησα καὶ
[121, 0]	πρὸς τὸν θεοφιλέστατον υἱόν σου	Ἀπολλώνιον	πρέπουσαν τιμήν, ποθεινοτάτην οὖσαν τοῖς
[109, 0]	Δελφοῖς οἰκοδομήσαντας αἰτεῖν παρὰ τοῦ	Ἀπόλλωνος	μισθόν, τὸν δ´ αὐτοῖς ἐπαγγείλασθαι
[110, 0]	τὸν βίον ἐκλιπὼν καὶ μειζόνων	ἀπολυθεὶς	κακῶν ἢ οὔ, χρὴ μὴ
[107, 0]	οὐκ εὐδαιμονίζειν μᾶλλον προσήκει τοὺς	ἀπολυθέντας	τῆς ἐν αὐτῷ λατρείας ἢ
[112, 0]	λόγοις τοῦ χρόνου προϊόντος χρησάμενος	ἀπολυθήσῃ,	τούτοις νῦν προσσχὼν ἀπαλλάγηθι τῆς
[108, 0]	(ἕως ἂν ὁ θεὸς αὐτὸς	ἀπολύσῃ	ἡμᾶς. Καὶ οὕτω μὲν ἀπαλλαττόμενοι
[108, 0]	ὁ εἰπών· Μηδεὶς φοβείσθω θάνατον	ἀπόλυσιν	πόνων, ἀλλὰ καὶ κακῶν τῶν
[110, 0]	μὴ φέρειν οὕτω βαρέως ὡς	ἀπολωλεκότας	πάνθ´ ὅσων ᾠήθημεν τεύξεσθαι παρ´
[109, 0]	ἄλλον εἰσῆλθε, μήποτ´ εἴη φαρμάκοις	ἀπολωλώς·	(τοῦτον γὰρ εἶναι μόνον αὐτῷ
[110, 0]	παρὸν μὲν οὐδένα πώποτ´ ἐλύπησεν,	ἀπὸν	δὲ καὶ προσδοκώμενον λυπεῖ. Τῷ
[119, 0]	ἦν κατὰ φύσιν περαιτέρω τοῦ	ἀπονεμηθέντος	αὐτῷ χρόνου πρὸς τὸν ἐνθάδε
[121, 0]	δὲ πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν ἐὰν	ἀπορῆτόν	τι τὼ ἑτέρω, ἵν´ ὡς
[109, 0]	ἐπ´ οὐσίᾳ πολλῇ καὶ χρήμασιν.	Ἀποροῦντα	δ´ ὅτῳ τρόπῳ βάσανον λάβοι
[112, 0]	ἠξίου καὶ αὑτῷ τιμὴν δοθῆναι,	ἀποροῦντα	διὰ τὸ ἤδη κατηναλῶσθαι πάσας
[102, 0]	τέμνοιτό τι τῶν ἡμετέρων εἴτ´	ἀποσπῷτο.	Τὸ γὰρ ἀνώδυνον τοῦτ´ οὐκ
[113, 0]	βαρβάρων καὶ μέρη τοῦ σώματος	ἀποτέμνουσι,	ῥῖνας καὶ ὦτα, καὶ τὸ
[120, 0]	καθάπερ λέγεται, καὶ χῶρός τις	ἀποτεταγμένος	(ἐν ᾧ διατρίβουσιν αἱ τούτων
[105, 0]	τὰ κακά, τὴν Πανδώραν ἀνοίξασαν	ἀποφαίνει	σκεδάσαι τὸ πλῆθος ἐπὶ πᾶσαν
[115, 0]	τὸν Σειληνὸν συλληφθέντα τῷ Μίδᾳ	ἀποφήνασθαι.	Βέλτιον δ´ αὐτὰς τὰς τοῦ
[107, 0]	αἰνιττόμενος. Οὐκ ἀμούσως δ´ ἔδοξεν	ἀποφήνασθαι	οὐδ´ ὁ εἰπὼν Τὸν ὕπνον
[119, 0]	ταῖς τῶν ἀναγκαίων τελευταῖς διαγενομένων	ἀποχρήσει	τὰ εἰρημένα πρὸς τὴν ἀπόθεσιν
[114, 0]	περὶ τὴν ψυχὴν λύπης εἰς	ἄπρακτα	καὶ βαρβαρικὰ πένθη παρεκτρέπεσθαι καὶ
[114, 0]	τοῦ φυσικοῦ καὶ μετρίου πρὸς	ἄπρακτα	πένθη καὶ θρήνους ἀγεννεῖς ἐκτρέπεσθαι.
[107, 0]	(Ἄνθρώπων, φησίν, ὀλίγον μὲν κάρτος,	ἄπρακτοι	δὲ μεληδόνες, αἰῶνι δὲ παύρῳ
[118, 0]	Ταῦτα πρὸ διανοίας λαβόντες τῆς	ἀπράκτου	καὶ κενῆς ἀπαλλαγησόμεθα βαρυπενθείας, ὀλίγου
[109, 0]	ἡμᾶς· Ἄλγος γὰρ ὄντως οὐδὲν	ἅπτεται	νεκροῦ. Τὸ γὰρ μὴ γενέσθαι
[116, 0]	ἐπικαλεῖσθαι ἀνάρπαστον αὐτὴν γενέσθαι πρὸς	ἀπώλειαν	τὴν χαλεπωτάτην. Δύ´ ἐστὶ τῶν
[103, 0]	Σὺ δ´ οὔθ´ ὑπερβάλλοντα, τρόφιμ´,	ἀπώλεσας	(ἀγαθά, τὰ νυνί τ´ ἐστὶ
[114, 0]	ἤδη συνέβη περιμένειν, ὥστε πρὶν	ἀπώσασθαι	τὰ πένθη κακουχουμένους τελευτῆσαι τὸν
[114, 0]	ῥ´ ὁ γέρων· πολιὰς δ´	ἄρ´	ἀνὰ τρίχας ἕλκετο χερσί, τίλλων
[105, 0]	ταυτί· Ἀλλ´ ἄγε δὴ κατ´	ἄρ´	ἕζευ ἐπὶ θρόνου, ἄλγεα δ´
[113, 0]	πεφυκότες ἔμπλεῳ, μᾶλλον δ´, εἴπερ	ἄρα,	Αἰγύπτιοί τε καὶ Σύροι καὶ
[107, 0]	παρ´ ἐνίοις κρατοῦσαν δόξαν ὡς	ἄρα	κρεῖττόν ἐστι τὸ τεθνάναι τοῦ
[115, 0]	τοῦτ´; ἔφη. Κἀκεῖνος ὑπολαβών Ὡς	ἄρα	μὴ γενέσθαι μέν, ἔφη, ἄριστον
[117, 0]	ἀποθάνῃ, στένουσιν ἐπιλέγοντες· Δύσμορος, οὐδ´	ἄρα	τῷ γε πατὴρ καὶ πότνια
[105, 0]	εἶπεν, εἰς τίνα με καιρὸν	ἄρα	φυλάττεις; Μετ´ οὐ πολὺν δὲ
[115, 0]	αὐτῶν τῶν ἔργων. Τί οὖν;	Ἆρά	γ´ ἡμεῖς τοῦτο διὰ τοῦ
[114, 0]	ἐπὶ γήραος οὐδῷ αἴσῃ ἐν	ἀργαλέῃ	φθίσει, κακὰ πόλλ´ ἐπιδόντα, υἷάς
[108, 0]	περὶ Κλέοβιν καὶ Βίτωνα τοὺς	Ἀργείους	νεανίσκους διηγήσομαι. Φασὶ γὰρ τῆς
[115, 0]	με βιάζεσθε λέγειν ἃ ὑμῖν	(ἄρειον	μὴ γνῶναι; Μετ´ ἀγνοίας γὰρ
[119, 0]	ματαιοπονίας. Ὅτι γὰρ οἱ ταῖς	ἀρεταῖς	διενεγκόντες ὡς θεοφιλεῖς νέοι μετέστησαν
[109, 0]	Τεριναίου, τῶν ἐκεῖ πρώτου καὶ	ἀρετῇ	καὶ πλούτῳ καὶ δόξῃ, τελευτῆσαι
[111, 0]	μήκει χρόνου θετέον, ἀλλ´ ἐν	ἀρετῇ	καὶ τῇ καιρίῳ συμμετρίᾳ· τοῦτο
[104, 0]	φησι κακὸν πείσεσθαι ὀπίσσω, ὄφρ´	ἀρετὴν	παρέχωσι θεοὶ καὶ γούνατ´ ὀρώρῃ·
[103, 0]	τῆς φρονήσεως καὶ τῶν ἄλλων	ἀρετῶν	εἰσι κανόνες, οἷς πρὸς ἀμφότερα
[113, 0]	γενόμενον τοῦ τῶν εἴκοσιν ἐτῶν	ἀριθμοῦ	πάντως ἂν ἐμακαρίζομεν ὡς εὐδαιμονέστατον
[111, 0]	(θεωροῦμεν πρωτεύουσαν. Καὶ γὰρ φυτῶν	ἄριστα	τὰ πλείστας καρπῶν ἐν βραχεῖ
[119, 0]	Τῶν δὲ ἀπαγγειλάντων ὅτι γενναίως	ἀριστεύων	καὶ πολλοὺς τῶν πολεμίων κατακτείνας,
[115, 0]	μετασχεῖν τῆς τοῦ βελτίστου φύσεως	(ἄριστον	γὰρ πᾶσι καὶ πάσαις τὸ
[109, 0]	πεμφθεῖσιν εἰς θεοῦ (πυθέσθαι Τί	ἄριστόν	ἐστιν ἀνθρώποις ἀποκρίνασθαι τὴν πρόμαντιν
[115, 0]	οὐκ ἔστι γενέσθαι τὸ πάντων	ἄριστον	οὐδὲ μετασχεῖν τῆς τοῦ βελτίστου
[115, 0]	ἄρα μὴ γενέσθαι μέν, ἔφη,	ἄριστον	πάντων, τὸ δὲ (τεθνάναι τοῦ
[111, 0]	ὡς οὐχ ὁ μακρότατος βίος	ἄριστος	ἀλλ´ ὁ σπουδαιότατος. Οὐδὲ γὰρ
[117, 0]	δ´ ὅστις εὖ φέρει βροτῶν,	(ἄριστος	εἶναι σωφρονεῖν τέ μοι δοκεῖ.
[115, 0]	τὴν μεγίστην· τοῦτο δέ φησιν	Ἀριστοτέλης	καὶ τὸν Σειληνὸν συλληφθέντα τῷ
[114, 0]	τῆς τοῦ λόγου συμμετρίας παρέλιπον,	ἀρκεσθεὶς	τοῖς εἰρημένοις πρὸς τὸ μὴ
[110, 0]	διαφορά. Χάριεν γὰρ τὸ τοῦ	Ἀρκεσιλάου.	Τοῦτο, φησί, τὸ λεγόμενον κακὸν
[113, 0]	(γυναικῶδες τὸ πάθος καὶ οὐχ	ἁρμόττον	ἀνδράσι κοσμίοις καὶ παιδείας ἐλευθερίου
[104, 0]	ἄλλοτε μέν τε ζαφλεγέες τελέθουσιν	ἀρούρης	καρπὸν ἔδοντες, ἄλλοτε δὲ φθινύθουσιν
[105, 0]	(Δαρδανεῖς ἐνίκησε, τρίτου δ´ ὅτι	ἄρρεν	αὐτῷ παιδίον ἐκύησεν Ὀλυμπιάς, ἀνατείνας
[103, 0]	ἢ παρασκευάζειν αὑτῷ τὴν ὑπομονὴν	ἄρρενα	καὶ γενναίαν. Καὶ γὰρ περὶ
[105, 0]	Μούνη δ´ αὐτόθι Ἐλπὶς ἐν	ἀρρήκτοισι	δόμοισιν ἔνδον ἔμεινε πίθου ὑπὸ
[117, 0]	τε θανὼν δειλοὺς ἀκάχησε τοκῆας.	Ἄρρητον	δὲ τοκεῦσι γόον καὶ πένθος
[115, 0]	οὐδὲν ἐθέλειν εἰπεῖν ἀλλὰ σιωπᾶν	ἀρρήτως·	ἐπειδὴ δέ ποτε μόγις πᾶσαν
[112, 0]	τῶν ἀρχαίων φιλοσόφων εἰσιόντα πρὸς	Ἀρσινόην	τὴν βασίλισσαν (πενθοῦσαν τὸν υἱὸν
[113, 0]	καὶ ἔτι μᾶλλον ὁ τῶν	ἄρτι	γεγονότων. Ἀλλὰ τοὺς τούτων θανάτους
[115, 0]	ἤδη γεγονότων. Καὶ ταῦθ´ οὕτως	ἀρχαῖα	καὶ παλαιὰ παρ´ ἡμῖν, ὥστε
[104, 0]	Ταῦτα γὰρ πᾶσα αὕτη ἡ	ἀρχαία	φιλοσοφία λέγει τε καὶ παρακελεύεται.
[109, 0]	τῶν διηγημάτων τῶν παρὰ τοῖς	ἀρχαίοις	ἀναγεγραμμένων. (Εἴ γε μὴν ὁ
[111, 0]	τυγχάνουσιν ὄντες, ἀπαλλαγήσονται τῆς λύπης,	ἀρχαίῳ	καὶ σοφῷ πεισθέντες λόγῳ τῷ
[112, 0]	παραμυθίας. ~Φασὶ γάρ τινα τῶν	ἀρχαίων	φιλοσόφων εἰσιόντα πρὸς Ἀρσινόην τὴν
[102, 0]	ἀρχῶν καὶ δεῖ λαχόντα μὲν	ἄρχειν	ἀπολαχόντα δὲ φέρειν ἀνεπαχθῶς τὴν
[110, 0]	τῷ ποιητῇ Ἀμφιάραος παραμυθεῖσθαι τὴν	Ἀρχεμόρου	μητέρα δυσχεραίνουσαν ὅτι νήπιος ὢν
[121, 0]	ἔτι νεωστὶ τοῦ Διὸς τὴν	ἀρχὴν	ἔχοντος ζῶντες ἦσαν ζώντων, ἐκείνῃ
[120, 0]	γὰρ Ὅμηρος λέγει, διενείμαντο τὴν	ἀρχὴν	ὁ Ζεὺς καὶ ὁ Ποσειδῶν
[115, 0]	οἶδεν οὔτε τοῦ χρόνου τὴν	ἀρχὴν	οὔτε τὸν θέντα πρῶτον, ἀλλὰ
[102, 0]	τελευτήσαντος υἱοῦ φυσικὴν ἔχει τὴν	ἀρχὴν	τῆς λύπης, καὶ οὐκ ἐφ´
[115, 0]	ἡγουμένοις εἶναι τὸν βίον καὶ	ἀρχὴν	τὸ γενέσθαι ἄνθρωπον συμφορὰν τὴν
[103, 0]	περιουσίαν ἄφθονον ἢ διὰ μέγεθος	ἀρχῆς	ἢ διά τινας προεδρίας πολιτικὰς
[104, 0]	πόρρωθεν ἡμῖν καὶ ἔτ´ ἀπ´	ἀρχῆς	ἠκολούθηκεν οὐδ´ ἐφ´ ἑνὶ ὑγιεῖ,
[102, 0]	ἐν δημοκρατίᾳ κλῆρός ἐστι τῶν	ἀρχῶν	καὶ δεῖ λαχόντα μὲν ἄρχειν
[113, 0]	οἷον γάμου παιδείας τελειότητος πολιτείας	ἀρχῶν	(ταῦτα γὰρ εἶναι τὰ λυποῦντα
[114, 0]	τούτων φροντίδων τε καὶ συμφορῶν,	ἃς	ἀνάγκη τοὺς εἰληχότας τὸν θνητὸν
[103, 0]	περιάγουσι τοὺς ἀνθρώπους τύχας. Εἰς	ἃς	διαβλέψας ἄν τις οὐκ ἀπεικότως
[107, 0]	καὶ τὸ πολλαῖς φροντίσιν ἐπηντλημένον,	ἃς	εἰ βουλοίμεθα καταριθμεῖσθαι, λίαν ἂν
[116, 0]	ὀλοφυρμοὺς διὰ τὴν τῆς ψυχῆς	ἀσθένειαν	καὶ τὸν ἐμφυόμενον ἡμῖν τοῦ
[119, 0]	διὰ τὴν ἐκ τῆς ἀπαιδευσίας	ἀσθένειαν	τῆς ψυχῆς. Πλὴν πολλῶν ὄντων
[113, 0]	μεταπεποιημένοις. Θῆλυ γὰρ ὄντως καὶ	ἀσθενὲς	καὶ ἀγεννὲς τὸ πενθεῖν· γυναῖκες
[103, 0]	οὐδὲν λαμβάνει. Καὶ μάλα δικαίως·	ἀσθενέστατον	γὰρ ὂν φύσει μεγίστοις οἰκονομεῖται
[104, 0]	βίον ἐδήλωσε. Τί γὰρ σκιᾶς	ἀσθενέστερον;	Τὸ δὲ ταύτης ὄναρ οὐδ´
[121, 0]	ἐμαυτοῦ, δύο μὲν ἐκ τῆς	Ἀσίας,	Μίνω τε καὶ Ῥαδάμανθυν, ἕνα
[121, 0]	Καὶ τοὺς μὲν ἐκ τῆς	Ἀσίας	Ῥαδάμανθυς κρινεῖ, τοὺς δ´ ἐκ
[104, 0]	ἀνθρώπῳ ἀλλὰ πάντες ταὐτὸ πεπόνθαμεν.	Ἄσκοπος	γὰρ ἡ τύχη, φησὶν ὁ
[106, 0]	ὥστε διελέσθαι τὸ ἴσον ἕκαστον,	ἀσμένως	ἂν τοὺς πλείους τὰς αὑτῶν
[103, 0]	οὐκ ἐνθυμούμενοι τὸ τῆς τύχης	ἄστατον	καὶ ἀβέβαιον, οὐδ´ ὅτι ῥᾳδίως
[107, 0]	δὴ καὶ εὐκόλως καταβλητέον καὶ	ἀστενάκτως,	ὅταν ὁ δανείσας ἀπαιτῇ· εὐγνωμονέστατοι
[120, 0]	τῶν καθηγησαμένων, ξένοις δὲ καὶ	ἀστοῖς	(πραότατος, πᾶσι δὲ μείλιχος καὶ
[108, 0]	τούτου θεραπείᾳ· καὶ ἐκ τούτου	ἀσχολίαν	ἄγομεν φιλοσοφίας πέρι διὰ ταῦτα
[108, 0]	γὰρ ἡμῖν, φησὶν ὁ Πλάτων,	ἀσχολίας	παρέχει τὸ σῶμα διὰ τὴν
[118, 0]	γε τὸν ἐν ὁτῳοῦν Ἀμβολιεργὸν	ἄταις,	φησί, παλαίειν, τὸ κυκλούμενον τοῦτο
[107, 0]	τὴν φύσιν ὁρῶσαν τό τ´	ἄτακτον	καὶ βραχυχρόνιον τοῦ βίου ἄδηλον
[120, 0]	θεῶν. Εὕδει δὲ πρασσόντων μελέων,	ἀτὰρ	εὑδόντεσσιν ἐν πολλοῖς ὀνείροις δείκνυσι
[102, 0]	οὔτε δυσπαθεῖς· τὸ μὲν γὰρ	ἄτεγκτον	καὶ θηριῶδες, τὸ δ´ ἐκλελυμένον
[114, 0]	τοῦ βίου; Τὸ γὰρ δὴ	ἀτελεύτητον	νομίζειν τὸ πένθος ἀνοίας ἐστὶν
[112, 0]	Πένθος. Ἐὰν μὲν οὖν αὐτὸ	ἀτιμάσῃς,	ὦ γύναι, οὐ προσελεύσεταί σοι·
[103, 0]	ἀγανακτεῖς· ἔστι γάρ ς´ ἐψευσμένος,	ἄτοπόν	τε πεποίηκ´. Εἰ δ´ ἐπὶ
[103, 0]	πᾶσίν ς´ ἐφύτευς´ ἀγαθοῖς, (Ἀγάμεμνον,	Ἀτρεύς.	Δεῖ δέ σε χαίρειν καὶ
[114, 0]	τοῦ σώματος λατρείας καὶ τῶν	ἀτρύτων	τούτων φροντίδων τε καὶ συμφορῶν,
[104, 0]	ἀλλ´ ἐφήμερος καὶ ὅτι Μίκρ´	ἄττα	τὰ σφάλλοντα, καὶ μί´ ἡμέρα
[104, 0]	δεῦρο; Ἵν´ εἰδείημεν ὅτι καινὸν	ἀτυχεῖν	οὐδὲν ἀνθρώπῳ ἀλλὰ πάντες ταὐτὸ
[117, 0]	ὀδύρονται, στένοντες καὶ τὴν ἑαυτῶν	ἀτυχίαν	αἰτιώμενοι. Πρὸς οὓς ὑποτυχὼν ἄν
[112, 0]	καὶ σεαυτὸν ἀνέλκεις ἐκ τῆς	ἀτυχίας;	Οἷς γὰρ λόγοις τοῦ χρόνου
[103, 0]	αὐτὸν εἶναι, καὶ πρὸς τὰς	ἀτυχίας	φυλάξαι γενναίως τὸ πρέπον. Τῆς
[106, 0]	συνεισενέγκαιμεν εἰς τὸ κοινὸν τὰς	ἀτυχίας,	ὥστε διελέσθαι τὸ ἴσον ἕκαστον,
[113, 0]	μάλιστα τοὺς ἐπὶ τοῖς ἀώροις	ἀτυχοῦντας,	διὰ τὸ ἀφῃρῆσθαι πρὸ τοῦ
[110, 0]	βροτῶν. Θάπτει τε τέκνα χἄτερ´	αὖ	κτᾶται νέα, αὐτός τε θνῄσκει·
[110, 0]	οὐκ εὔκαιρος· εἰ δ´ ἤνεγκεν	αὖ	οὗτος ὁ βίος τι τῶν
[104, 0]	γένει βροτῶν τε. Τοῖς μὲν	αὔξεται	βίος, τῶν δὲ φθίνει τε
[103, 0]	κτωμένη τἀγαθὰ ἢ φυλάττουσα ἢ	αὔξουσα	ἢ χρωμένη δεξιῶς. Οὗτοι τῆς
[107, 0]	ἔστιν αὐτῶν ὅστις ἐξεπίσταται τὴν	αὔριον	μέλλουσαν εἰ βιώσεται. Τὸ τῆς
[116, 0]	ἔχοντες ἐπιμελούμεθα. Ὅταν δὲ χρῄζως´,	αὔτ´	ἀφαιροῦνται πάλιν. Οὐ δεῖ οὖν
[116, 0]	ῥᾳδίως ἐφαρμόζειν δυνήσεται καὶ φέρειν	αὐτὰ	δεξιῶς, εἴς τε τὴν αὑτοῦ
[108, 0]	καὶ αὐτῇ τῇ ψυχῇ θεατέον	αὐτὰ	τὰ πράγματα· (καὶ τότε, ὡς
[115, 0]	τῷ Μίδᾳ ἀποφήνασθαι. Βέλτιον δ´	αὐτὰς	τὰς τοῦ φιλοσόφου λέξεις παραθέσθαι.
[108, 0]	εἰδέναι ἢ τελευτήσασι· τότε γὰρ	αὐτὴ	καθ´ αὑτὴν ἔσται ἡ ψυχὴ
[106, 0]	τὸ τοῦ ἡλίου φῶς, ἡ	αὐτὴ	καὶ τὸν ζοφερὸν Ἅιδην ἄγει.
[109, 0]	θανεῖν ἴσον λέγω. Ἡ γὰρ	αὐτὴ	κατάστασίς ἐστι τῇ πρὸ τῆς
[121, 0]	κριτὴν δεῖ γυμνὸν εἶναι, τεθνεῶτα,	αὐτῇ	τῇ ψυχῇ αὐτὴν τὴν ψυχὴν
[108, 0]	τι εἴσεσθαι, ἀπαλλακτέον αὐτοῦ καὶ	αὐτῇ	τῇ ψυχῇ θεατέον αὐτὰ τὰ
[104, 0]	Ἱπποκλέα φησί· Ταῦτα γὰρ πᾶσα	αὕτη	ἡ ἀρχαία φιλοσοφία λέγει τε
[102, 0]	συμφέροντος οὖσαν· ἀφαιρήσεται γὰρ ἡμῶν	αὕτη	τὴν ἐκ τοῦ φιλεῖσθαι (καὶ
[104, 0]	ἀφῖκται διαφθορᾶς. Ἤ τ´ ἄδηλος	αὕτη	τύχη πόρρωθεν ἡμῖν καὶ ἔτ´
[116, 0]	καὶ τοὺς θεοὺς ἐπικαλεῖσθαι ἀνάρπαστον	αὐτὴν	γενέσθαι πρὸς ἀπώλειαν τὴν χαλεπωτάτην.
[118, 0]	Ἕκτωρ πρὸς τὴν Ἀνδρομάχην ἀντιπαρηγορῶν	αὐτὴν	εἶπεν ὡδί· Δαιμονίη, μή μοί
[106, 0]	σε σκοπεῖν χρεών. Κελεύει γὰρ	αὐτὴν	ἐνθυμεῖσθαι τὰ τῶν ἴσα καὶ
[105, 0]	εἰς ταῦτα, δέσποτ´, ἀλλὰ τὴν	αὐτὴν	ὁδόν, ἐάν τε κλάῃς ἄν
[109, 0]	οὐδέτερον τούτων ὑπάρχει. Εἰς τὴν	αὐτὴν	οὖν τάξιν οἱ τελευτήσαντες καθίστανται
[121, 0]	εἶναι, τεθνεῶτα, αὐτῇ τῇ ψυχῇ	αὐτὴν	τὴν ψυχὴν θεωροῦντα ἐξαίφνης ἀποθανόντος
[108, 0]	τελευτήσασι· τότε γὰρ αὐτὴ καθ´	αὑτὴν	ἔσται ἡ ψυχὴ χωρὶς τοῦ
[120, 0]	Περὶ ψυχῆς περὶ τῆς ἀθανασίας	αὐτῆς	εἴρηκεν, οὐκ (ὀλίγα δ´ ἐν
[106, 0]	καὶ ἡ φύσις ἐκ τῆς	αὐτῆς	ὕλης (πάλαι μὲν τοὺς προγόνους
[119, 0]	τὴν εἱμαρμένην ἐπανάγειν πορείαν, καλούσης	αὐτῆς,	φησίν, ἤδη πρὸς ἑαυτήν. Ἀλλ´
[110, 0]	Νῦν ἀμές, πρόσθ´ ἄλλοι ἐθάλεον,	αὐτίκα	δ´ ἄλλοι, ὧν ἀμὲς γενεὰν
[112, 0]	τὸ Πένθος. Ἐὰν μὲν οὖν	αὐτὸ	ἀτιμάσῃς, ὦ γύναι, οὐ προσελεύσεταί
[107, 0]	βαθύτατος τί δεῖ καὶ λέγειν;	Αὐτὸ	γὰρ τὸ πρᾶγμα φανερόν ἐστι
[102, 0]	τῆς τῶν ἔξωθεν περιχρίστων ἐπιθέσεως	αὐτὸ	δι´ αὑτοῦ λαβεῖν πέψιν. Ἐπειδὴ
[121, 0]	τῷ Προμηθεῖ, ὅπως ἂν παύσῃ	αὐτό.	Ἔπειτα γυμνοὺς κριτέον ἁπάντων τούτων·
[109, 0]	ὀρέξαι οἱ γραμματείδιον. Ανειλήσαντα οὖν	αὐτὸ	ἰδεῖν ἐγγεγραμμένα τρία ταῦτα· Ἦ
[111, 0]	ὥσπερ ἡ ἀλήθεια ἔχει, κακὸν	αὐτὸ	ὁμολογοῦμεν εἶναι, συστέλλειν καὶ ποιεῖν
[111, 0]	πένθος ἐστὶν ἀγαθόν, δεῖ ποιεῖν	αὐτὸ	ὡς πλεῖστον καὶ μέγιστον· εἰ
[105, 0]	μήσατο κήδεα λυγρά. Μούνη δ´	αὐτόθι	Ἐλπὶς ἐν ἀρρήκτοισι δόμοισιν ἔνδον
[121, 0]	τούτων ἐκπλήττονται, καὶ ἅμα καὶ	αὐτοὶ	ἀμπεχόμενοι δικάζουσι, πρὸ τῆς ψυχῆς
[105, 0]	θεοὶ δειλοῖσι βροτοῖσι, ζώειν ἀχνυμένοις·	αὐτοὶ	δέ τ´ ἀκηδέες εἰσί. Δοιοὶ
[117, 0]	καὶ τὴν ἐν ὀφθαλμοῖς ὀδύνην	αὐτοῖς	ἀφέντος. Ἐὰν δ´ ἄφωνος μηδὲν
[106, 0]	προγόνους ἡμῶν ἀνέσχεν, εἶτα συνεχεῖς	αὐτοῖς	ἐγέννησε τοὺς πατέρας, εἶθ´ ἡμᾶς,
[109, 0]	τοῦ Ἀπόλλωνος μισθόν, τὸν δ´	αὐτοῖς	ἐπαγγείλασθαι εἰς ἑβδόμην ἡμέραν ἀποδώσειν,
[103, 0]	πεποίηκ´. Εἰ δ´ ἐπὶ τοῖς	αὐτοῖς	νόμοις ἐφ´ οἷσπερ ἡμεῖς ἔσπασας
[106, 0]	ἔφθαρται; Πότε γὰρ ἐν ἡμῖν	αὐτοῖς	οὐκ ἔστιν ὁ θάνατος; Καί,
[121, 0]	τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι. Ταῦτα δὴ	αὐτοῖς	πάντ´ ἐπίπροσθεν γίγνεται, καὶ τὰ
[108, 0]	υἱῶν εὐσεβείᾳ κατεύξασθαι τὸ κράτιστον	αὐτοῖς	παρὰ τῆς θεοῦ δοθῆναι τῶν
[121, 0]	ἐπειδὰν ἡ κρίσις ᾖ, ἔρχονται	αὐτοῖς	πολλοὶ μαρτυρήσοντες ὡς δικαίως βεβιώκασιν.
[117, 0]	πάντα τὰ παρὰ τὰς ἐλπίδας	αὐτοῖς	συμβεβηκότα ἐξ ἐπηρείας τύχης καὶ
[108, 0]	ἀναστῆναι, τῆς θεοῦ τὸν θάνατον	αὐτοῖς	τῆς εὐσεβείας ἀμοιβὴν δωρησαμένης. ~(Καὶ
[115, 0]	τε καὶ δυσκόλως συνερχόμενα πρὸς	αὐτοῖς	τοῦ βίου τοῖς τέρμασιν. ~(Ἐπιλελησμένοις
[114, 0]	ἐκ τῆς ἀλογιστίας κακῶν συγκηδευομένων	αὐτοῖς,	ὥστ´ ἐπιφθέγξασθαι τὸ Ὁμηρικόν Μυρομένοισι
[114, 0]	ἕσπερος ἦλθε. Διὸ καὶ πολλάκις	αὑτοῖς	προσδιαλέγεσθαι χρή, (Τί δέ; Παυσόμεθά
[105, 0]	ἡμέρῃ αἱ δ´ ἐπὶ νυκτὶ	αὐτόματοι	φοιτῶσι, κακὰ θνητοῖσι φέρουσαι σιγῇ,
[104, 0]	μὲν ἄλλα καλῶς ἔφη λέγειν	αὐτὸν	βέλτιον δ´ ἔχειν ἄν, εἰ
[109, 0]	ἐστιν· ἀναισθησία γάρ τις κατ´	αὐτὸν	γίγνεται καὶ πάσης ἀπαλλαγὴ λύπης
[114, 0]	νυοὺς ὀλοῇς ὑπὸ χερσὶν Ἀχαιῶν.	Αὐτὸν	δ´ ἂν πύματόν με κύνες
[119, 0]	παραδοῦναι πρὸς τὴν νόμιμον ταφήν,	αὐτὸν	δὲ περὶ ὧν διεσκέπτετο μὴ
[107, 0]	καὶ πυθομένου μή τι περὶ	αὐτὸν	εἴη χαλεπόν, Οὐδέν, ἔφη· ὁ
[103, 0]	(τε τὰς δοκούσας εὐτυχίας τὸν	αὐτὸν	εἶναι, καὶ πρὸς τὰς ἀτυχίας
[110, 0]	ἀνδρὸς ἐστερήμεθ´, ἀλλὰ μυρίαι τὸν	αὐτὸν	ἐξήντλησαν ὡς ἐγὼ βίον. Τούτοις
[119, 0]	διεξῆλθεν, ἀγνοῶν ὅτι διὰ τούτων	αὐτὸν	ἐπαινεῖ τὸ πενθεῖν παρωσάμενον καὶ
[109, 0]	φασι γενέσθαι. Εἶναι μὲν γὰρ	αὐτὸν	Ἠλυσίου πατρὸς τοῦ Τεριναίου, τῶν
[115, 0]	μηχανώμενος προσηγάγετο φθέγξασθαί τι πρὸς	αὐτόν,	οὕτως ἀναγκαζόμενον εἰπεῖν, δαίμονος ἐπιπόνου
[119, 0]	μόνην ὁ δείλαιος καὶ πρώτην	αὐτὸν	πατέρα προσειποῦσαν ἀπολέσας. Οὗτος μὲν
[109, 0]	ἑαυτοῦ· ἰδόντα δὲ διεξέρχεσθαι πρὸς	αὐτὸν	περὶ τῆς τύχης τῆς κατὰ
[107, 0]	(μέλλων ἐκλείπειν τὸν βίον, διεγείραντος	αὐτὸν	τοῦ ἰατροῦ καὶ πυθομένου μή
[109, 0]	τὸ ἀγαθὸν πέφυκε γίγνεσθαι, τὸν	αὐτὸν	τρόπον καὶ τὸ κακόν· περὶ
[112, 0]	ὧν τιμῶνται, τούτους ἀγαπᾶν, τὸν	(αὐτὸν	τρόπον καὶ τὸ Πένθος. Ἐὰν
[113, 0]	δ´ ἐπὶ ταὐτὸν ἔρχονται, τὸν	αὐτὸν	τρόπον τῶν εἰς τὸ χρεὼν
[111, 0]	διανοεῖσθαι πάντα τινὰ καὶ πρὸς	αὑτὸν	καὶ πρὸς ἄλλον διεξιόντα μετὰ
[114, 0]	ἐκτρέπεσθαι. Τὸ γὰρ μὴ δι´	αὑτὸν	κακῶς πράττειν ὁ μὲν Κράντωρ
[109, 0]	ἀποκρίνασθαι τὴν πρόμαντιν ὅτι οὐδ´	αὐτὸς	ἀγνοεῖ, εἴ γε τὰ γραφέντα
[116, 0]	οὐ καταφανῶς ἐπιλέλησται ὅτι καὶ	αὐτὸς	ἄνθρωπός ἐστι καὶ τὰ τέκνα
[108, 0]	αὐτοῦ, (ἕως ἂν ὁ θεὸς	αὐτὸς	ἀπολύσῃ ἡμᾶς. Καὶ οὕτω μὲν
[113, 0]	μηδὲ μέγα κῦδος ὀρέξῃς Πηλείδῃ,	αὐτὸς	δὲ φίλης αἰῶνος ἀμερθῇς ~(πρὸς
[116, 0]	δοὺς ἀπαιτήσει. Ὁ οὖν ἢ	αὐτὸς	μέλλων ἀποθνῄσκειν ἢ τέκνων ἀποθανόντων
[110, 0]	τῶν ἀνηκέστων, ἴσως ὁ θάνατος	αὐτὸς	σοῦ γέγονεν εὐνούστερος. (Ἀδήλου οὖν
[117, 0]	δέ σοι πῆμ´ οὐδὲν ἀλλ´	αὐτὸς	σὺ σοί, καὶ ἡ διὰ
[110, 0]	τέκνα χἄτερ´ αὖ κτᾶται νέα,	αὐτός	τε θνῄσκει· καὶ τάδ´ ἄχθονται
[102, 0]	συμβῇ δυσχερές, δουλοῦ πάλιν, ἀλλ´	αὑτὸς	αἰεὶ μίμνε, τὴν σαυτοῦ φύσιν
[104, 0]	στιγμὴν εἶπε χρόνου. Κύκλος γὰρ	αὑτὸς	καρπίμοις τε γῆς φυτοῖς γένει
[119, 0]	πολέμου πυθόμενον ~ὅτι ὁ υἱὸς	αὐτοῦ	Γρύλλος ἀγωνιζόμενος (ἐτελεύτησε, περιελόμενον τὸν
[119, 0]	περὶ ἧς φησιν Αἰσχίνης, κατηγορεῖν	αὐτοῦ	δόξας, ταυτί· Ἑβδόμην δ´ ἡμέραν
[108, 0]	τούτου φύσεως, ἀλλὰ καθαρεύωμεν ἀπ´	αὐτοῦ,	(ἕως ἂν ὁ θεὸς αὐτὸς
[108, 0]	ἐκπλήττει, ὥστε μὴ δύνασθαι ὑπ´	αὐτοῦ	καθορᾶν τἀληθές. Ἀλλὰ τῷ ὄντι
[108, 0]	ποτε καθαρῶς τι εἴσεσθαι, ἀπαλλακτέον	αὐτοῦ	καὶ αὐτῇ τῇ ψυχῇ θεατέον
[108, 0]	ἡμῖν καὶ σχολὴ γένηται ἀπ´	αὐτοῦ	καὶ τραπώμεθα πρὸς τὸ σκοπεῖν
[107, 0]	εἰ βουλοίμεθα καταριθμεῖσθαι, λίαν ἂν	αὐτοῦ	καταγνοίημεν, ἐπαληθεύσαιμεν δὲ καὶ τὴν
[119, 0]	συμβεβηκὸς ἀκούσαντα ὅτι ὁ υἱὸς	αὐτοῦ	καταπεσὼν ἀπὸ τοῦ στέγους ἐτελεύτησεν,
[119, 0]	Οὗτος μὲν οὖν ῥητορικῶς προθέμενος	αὐτοῦ	κατηγορῆσαι ταῦτα διεξῆλθεν, ἀγνοῶν ὅτι
[107, 0]	μαρτυρεῖ δὲ καὶ Ὅμηρος ἐπ´	αὐτοῦ	λέγων· Νήγρετος ἥδιστος, θανάτῳ ἄγχιστα
[110, 0]	πάνθ´ ὅσων ᾠήθημεν τεύξεσθαι παρ´	αὐτοῦ.	Οὐ φαύλως γὰρ ἂν δόξειεν
[108, 0]	ὡς ἀληθῶς τῷ ὄντι ὑπ´	αὐτοῦ	οὐδὲ φρονῆσαι ἡμῖν ἐγγίγνεται οὐδέποτ´
[106, 0]	ταῦτα. Ὡς γὰρ ἐκ τοῦ	αὐτοῦ	πηλοῦ δύναταί τις πλάττων ζῷα
[105, 0]	αὐτῷ σοφὸν μετὰ χλευασμοῦ, συνεὶς	αὐτοῦ	τὴν ὑπερηφανίαν συνεβούλευε μεμνῆσθαι ὅτι
[118, 0]	σύνεσιν ὑπερβεβλημένην δύναμιν, πυθόμενον ἀμφοτέρους	αὐτοῦ	τοὺς υἱοὺς μετηλλαχέναι τὸν βίον,
[102, 0]	ἔξωθεν περιχρίστων ἐπιθέσεως αὐτὸ δι´	αὑτοῦ	λαβεῖν πέψιν. Ἐπειδὴ οὖν καὶ
[112, 0]	Λυκίων νομοθέτην φασὶ προστάξαι τοῖς	αὑτοῦ	πολίταις, ἐπὰν πενθῶσι, γυναικείαν ἀμφιεσαμένους
[105, 0]	Λακεδαιμονίων μεγαλαυχουμένου συνεχῶς ἐπὶ ταῖς	αὑτοῦ	πράξεσι καὶ κελεύοντος ἀπαγγεῖλαί τι
[116, 0]	αὐτὰ δεξιῶς, εἴς τε τὴν	αὑτοῦ	φύσιν ἀφορῶν καὶ εἰς τὸ
[117, 0]	ἀώρους; Ὅθεν οὐδὲν φευκτὸν νομιστέον	αὐτοὺς	πάσχειν (Δεινὸν γὰρ οὐδὲν τῶν
[121, 0]	μὲν οὖν παυστέον ἐστὶ προειδότας	αὐτοὺς	τὸν θάνατον· νῦν γὰρ προΐσασι.
[102, 0]	πολλοῖσι καὶ νοσήματ´ οὐκ ἰάσιμα,	αὑτούς	τ´ ἀνῃρήκασι διὰ λύπην τινές.
[112, 0]	κατηναλῶσθαι πάσας τοῖς ἄλλοις, ταύτην	αὐτῷ	δοῦναι τὴν ἐπὶ τοῖς τελευτήσασι
[109, 0]	δ´ ὃν ἐσήμηνε νεανίσκον (ἑπόμενον	αὐτῷ,	ἐμφερῆ τε τῷ υἱῷ καὶ
[109, 0]	ἀπολωλώς· (τοῦτον γὰρ εἶναι μόνον	αὐτῷ	ἐπ´ οὐσίᾳ πολλῇ καὶ χρήμασιν.
[107, 0]	προσήκει τοὺς ἀπολυθέντας τῆς ἐν	αὐτῷ	λατρείας ἢ κατοικτίρειν τε καὶ
[106, 0]	ποιητής. Ἀποθανούσης γὰρ τῆς γυναικὸς	αὐτῷ	Λύδης, πρὸς ἣν φιλοστόργως εἶχε,
[106, 0]	καὶ πάλιν ὁ ἐξ ἐναντίας	αὐτῷ	ὁ τῆς φθορᾶς εἴτ´ Ἀχέρων
[106, 0]	καὶ τοιαύτην τινὰ ποιεῖ πίστιν	αὐτῷ,	ὅτι ἔλαττον ἢ ἡλίκον ᾤετο
[109, 0]	Οὐκ ἦν γὰρ ζώειν καλὸν	αὐτῷ	οὐδὲ γονεῦσι. Τοιαῦτα δή σοι
[105, 0]	ἐνίκησε, τρίτου δ´ ὅτι ἄρρεν	αὐτῷ	παιδίον ἐκύησεν Ὀλυμπιάς, ἀνατείνας εἰς
[109, 0]	κατακοιμηθέντας τελευτῆσαι. Λέγεται δὲ καὶ	αὐτῷ	Πινδάρῳ ἐπισκήψαντι τοῖς παρὰ τῶν
[109, 0]	βούλεται, μετ´ οὐ πολὺ ἔσεσθαι	αὐτῷ	πρόδηλον. Καὶ οὕτω πυθόμενον τὸν
[105, 0]	ὁ τῶν Μακεδόνων βασιλεὺς τριῶν	αὐτῷ	προσαγγελθέντων εὐτυχημάτων ὑφ´ ἕνα καιρόν,
[105, 0]	πράξεσι καὶ κελεύοντος ἀπαγγεῖλαί τι	αὐτῷ	σοφὸν μετὰ χλευασμοῦ, συνεὶς αὐτοῦ
[119, 0]	Ἑβδόμην δ´ ἡμέραν τῆς (θυγατρὸς	αὐτῷ	τετελευτηκυίας, πρὶν πενθῆσαι καὶ τὰ
[118, 0]	ἀκούσαντα παρά τινος τῶν ἀναγγειλάντων	αὐτῷ	τὴν περὶ τὸν υἱὸν τελευτήν,
[119, 0]	μεγαλοφρόνως τε πρὸς τοὺς ἀπαγγείλαντας	αὐτῷ	τὴν συμφορὰν ἀπιδεῖν καὶ μικρὸν
[113, 0]	οὗτος, εἰ προετελεύτησεν ἔτ´ ἀκμαζούσης	αὐτῷ	τῆς βασιλείας καὶ τῆς τοσαύτης
[112, 0]	ὑπὸ σοῦ ἐπιμελῶς ταῖς δοθείσαις	αὐτῷ	τιμαῖς, λύπαις καὶ θρήνοις, ἀγαπήσει
[120, 0]	καὶ περίβλεπτος πᾶσι τοῖς συνήθεσιν	αὐτῷ,	φιλοπάτωρ γενόμενος καὶ φιλομήτωρ καὶ
[119, 0]	κατὰ φύσιν περαιτέρω τοῦ ἀπονεμηθέντος	αὐτῷ	χρόνου πρὸς τὸν ἐνθάδε βίον
[106, 0]	φιλοστόργως εἶχε, παραμύθιον τῆς λύπης	αὑτῷ	ἐποίησε τὴν ἐλεγείαν τὴν καλουμένην
[103, 0]	πρὸς τὸ βραχύτατον ἢ παρασκευάζειν	αὑτῷ	τὴν ὑπομονὴν ἄρρενα καὶ γενναίαν.
[112, 0]	οὖν Δία, ὡς ἠξίου καὶ	αὑτῷ	τιμὴν δοθῆναι, ἀποροῦντα διὰ τὸ
[113, 0]	χείρους ἄνδρες τῶν ἀμεινόνων, καὶ	αὐτῶν	δὲ τῶν βαρβάρων οὐχ οἱ
[107, 0]	Θανάτῳ διδυμάοσιν, ὄψει τὴν ὁμοιότητα	αὐτῶν	δηλῶν· τὰ γὰρ δίδυμα τὴν
[108, 0]	διηγήσομαι. Φασὶ γὰρ τῆς μητρὸς	αὐτῶν	ἱερείας οὔσης τῆς Ἥρας ἐπειδὴ
[120, 0]	φοινικορόδοις τ´ ἐν λειμώνεσσι προάστιον	αὐτῶν·	καὶ λιβάνῳ σκιαρὸν καὶ χρυσοκάρποισι
[115, 0]	καὶ τὸ ψεύσασθαί τι κατ´	αὐτῶν	καὶ τὸ βλασφημεῖν οὐχ ὅσιον
[117, 0]	μετ´ οὐ πολὺ τοῖς ὑπ´	αὐτῶν	κατοδυρθεῖσιν ἐπηκολούθησαν, οὐδὲν ἐκ τοῦ
[107, 0]	ἅπασι κατθανεῖν ὀφείλεται, κοὐκ ἔστιν	αὐτῶν	ὅστις ἐξεπίσταται τὴν αὔριον μέλλουσαν
[108, 0]	μετὰ τοιούτων ἐσόμεθα, δι´ ἡμῶν	αὐτῶν	πᾶν τὸ εἰλικρινὲς ὁρῶντες· τοῦτο
[115, 0]	εἰωθὸς περὶ πολλοὺς γίγνεσθαι δι´	αὐτῶν	τῶν ἔργων. Τί οὖν; Ἆρά
[111, 0]	ἐκείνους ποθοῦντες ἀλλὰ τὰς ἀπ´	αὐτῶν	ὠφελείας φανήσονται. Εἰ δὲ τῶν
[121, 0]	πάντ´ ἐπίπροσθεν γίγνεται, καὶ τὰ	αὑτῶν	ἀμφιέσματα καὶ τὰ τῶν κρινομένων.
[106, 0]	ἀσμένως ἂν τοὺς πλείους τὰς	αὑτῶν	λαβόντας ἀπελθεῖν. Ἐχρήσατο δὲ τῇ
[110, 0]	ἢ Ξέρξης βαρὺν ζεύξας θαλάσσης	αὐχέν´	Ἑλλησποντίας; Ἅπαντες Ἅιδην ἦλθον καὶ
[117, 0]	βίῳ χρόνου, οὐκ ἐν ταῖς	αὐχμηραῖς	λύπαις οὐδ´ ἐν τῷ κακοδαιμονεστάτῳ
[111, 0]	βραχεῖ φορὰς ποιούμενα, καὶ ζῴων	ἀφ´	ὧν ἐν οὐ πολλῷ χρόνῳ
[102, 0]	δυνατοῦ καὶ τοῦ συμφέροντος οὖσαν·	ἀφαιρήσεται	γὰρ ἡμῶν αὕτη τὴν ἐκ
[118, 0]	πένθη διὰ (κολακείαν, ἀλλὰ τοῖς	ἀφαιρουμένοις	τὰς λύπας διὰ τῆς γενναίας
[116, 0]	ἐπιμελούμεθα. Ὅταν δὲ χρῄζως´, αὔτ´	ἀφαιροῦνται	πάλιν. Οὐ δεῖ οὖν δυσφορεῖν,
[107, 0]	βιώσεται. Τὸ τῆς τύχης γὰρ	ἀφανὲς	οἷ προβήσεται. Τοιούτου δὴ τοῦ
[112, 0]	τε καὶ νοσῆσαν, ἰατρικῇ θρηνῳδίαν	ἀφανίζοντας.	Τὸν τῶν Λυκίων νομοθέτην φασὶ
[107, 0]	ἢ τρίτον φθορᾷ τινι καὶ	ἀφανισμῷ	τοῦ τε σώματος καὶ τῆς
[104, 0]	ἀλλά Ταρτάρου πυθμὴν πιέζει ς´	ἀφανοῦς	σφυρηλάτοις ἀνάγκαις ὥς φησι Πίνδαρος.
[119, 0]	ὀψίτερον μετήλλαξας τὸν βίον, οὕτως	ἀφειδῶς	ἐξορμῶν πρὸς τοὺς πολεμίους καὶ
[105, 0]	γυνὴ χείρεσσι πίθου μέγα πῶμ´	ἀφελοῦσα	(ἐσκέδας´· ἀνθρώποισι δὲ μήσατο κήδεα
[117, 0]	τὴν ἐν ὀφθαλμοῖς ὀδύνην αὐτοῖς	ἀφέντος.	Ἐὰν δ´ ἄφωνος μηδὲν προσειπὼν
[114, 0]	ὠφελεῖν· ὠφέλεια δ´ ἐστὶ τοῖς	(ἀφῃρημένοις	ἡ διὰ τῆς ἀγαθῆς μνήμης
[113, 0]	τοῖς ἀώροις ἀτυχοῦντας, διὰ τὸ	ἀφῃρῆσθαι	πρὸ τοῦ δέοντος τῆς ἐλπίδος)
[103, 0]	ἐπαρθέντες ἢ διὰ χρημάτων περιουσίαν	ἄφθονον	ἢ διὰ μέγεθος ἀρχῆς ἢ
[121, 0]	πρέπουσαν τιμήν, ποθεινοτάτην οὖσαν τοῖς	ἀφιερωθεῖσι,	τὴν διὰ τῆς ἀγαθῆς μνήμης
[109, 0]	ὅτῳ τρόπῳ βάσανον λάβοι τούτων,	ἀφικέσθαι	ἐπί τι ψυχομαντεῖον, προθυσάμενον δ´
[113, 0]	πλέον ἔχοντες τυγχάνουσιν (οἱ βραδύτερον	ἀφικνούμενοι	τῶν θᾶττον παραγιγνομένων. Εἴ γε
[104, 0]	ὑπό γ´ ἡμῶν εἰς τοῦτ´	ἀφῖκται	διαφθορᾶς. Ἤ τ´ ἄδηλος αὕτη
[116, 0]	εἴς τε τὴν αὑτοῦ φύσιν	ἀφορῶν	καὶ εἰς τὸ μὴ πέρα
[111, 0]	διαφέρειν δοκεῖ πρὸς τὸν ἄπειρον	ἀφορῶσιν	αἰῶνα. Τὰ γὰρ χίλια καὶ
[106, 0]	δ´ ἐστὶ δοῦλος τοῦ θανεῖν	ἄφροντις	ὤν; Καὶ Ἅιδην δ´ ἔχων
[103, 0]	τῶν πραγμάτων ἔνιοι διὰ τὴν	ἀφροσύνην	οὕτως εἰσὶν ἀβέλτεροι καὶ κεναυχεῖς,
[108, 0]	μὲν ἀπαλλαττόμενοι τῆς τοῦ σώματος	ἀφροσύνης,	ὡς τὸ εἰκός, μετὰ τοιούτων
[104, 0]	κοινωνεῖ τῆς αἰτίας, ἐξ ἧς	ἀφυΐα	μὲν ψυχῆς, νόσοι τε καὶ
[107, 0]	πόνος ἀμφὶ πόνῳ. Ὁ δ´	ἄφυκτος	ὁμῶς ἐπικρέμαται θάνατος· κείνου γὰρ
[117, 0]	ὀδύνην αὐτοῖς ἀφέντος. Ἐὰν δ´	ἄφωνος	μηδὲν προσειπὼν περὶ μηδενός, κλαίοντες
[112, 0]	τὰ μὴ νοσοῦντα κατὰ τὸν	Ἀχαιὸν	συναλγεῖν ἀναγκάζοντες. Διὸ καὶ πάνυ
[114, 0]	τε νυοὺς ὀλοῇς ὑπὸ χερσὶν	Ἀχαιῶν.	Αὐτὸν δ´ ἂν πύματόν με
[106, 0]	αὐτῷ ὁ τῆς φθορᾶς εἴτ´	Ἀχέρων	εἴτε Κωκυτὸς καλούμενος ὑπὸ τῶν
[118, 0]	τὸν ὑπερτιθέμενον τὰ τῆς ψυχῆς	ἀχθεινὰ	πάθη καὶ δυσάντητα πρὸς τὸν
[110, 0]	αὐτός τε θνῄσκει· καὶ τάδ´	ἄχθονται	βροτοὶ εἰς γῆν φέροντες γῆν.
[105, 0]	(ὁ ποιητὴς εὐδοκιμεῖν, ποιήσας τὸν	Ἀχιλλέα	λέγοντα πρὸς τὸν Πρίαμον ἥκοντα
[113, 0]	ἀναχωρεῖν ἀπὸ τῆς πρὸς τὸν	Ἀχιλλέα	μάχης, ἐν οἷς φησιν· Ἀλλ´
[105, 0]	ἔμπης ἐν θυμῷ κατακεῖσθαι ἐάσομεν	ἀχνύμενοί	περ· οὐ γάρ τις πρῆξις
[105, 0]	ἐπεκλώσαντο θεοὶ δειλοῖσι βροτοῖσι, ζώειν	ἀχνυμένοις·	αὐτοὶ δέ τ´ ἀκηδέες εἰσί.
[103, 0]	Τροχοῦ γὰρ περιστείχοντος ἄλλοθ´ ἡτέρα	ἁψὶς	ὕπερθε γίγνετ´ ἄλλοθ´ ἡτέρα. Κράτιστον
[117, 0]	χρόνον προειλήφασιν ἡμᾶς οἱ δοκοῦντες	ἄωροι	τοῦ ζῆν ἐστερῆσθαι· καὶ γὰρ
[113, 0]	λυποῦντα μάλιστα τοὺς ἐπὶ τοῖς	ἀώροις	ἀτυχοῦντας, διὰ τὸ ἀφῃρῆσθαι πρὸ
[113, 0]	οἴονται γίγνεσθαι, ἀλλ´ ἐπὶ τοῖς	ἀώροις,	διὰ τὸ μηδενὸς τετυχηκέναι τῶν
[113, 0]	ἑκατὸν ἐτῶν τελευτήσαντα πάντως ἂν	ἄωρον	νομίζοντες εἶναι πρὸς ὀδυρμοὺς καὶ
[113, 0]	πεντεκαιδεκαέτη ἀπογενόμενον ἐνομίζομεν ἂν μηκέτ´	ἄωρον	τελευτᾶν ἀλλ´ ἤδη μέτρον ἡλικίας
[110, 0]	ὢν ὁ παῖς καὶ ἄγαν	ἄωρος	ἐτελεύτησε. Φησὶ γὰρ οὕτως· Ἔφυ
[119, 0]	φησίν, ἤδη πρὸς ἑαυτήν. Ἀλλ´	ἄωρος	ἐτελεύτησεν. ~Οὐκοῦν εὐποτμότερος διὰ τοῦτο
[110, 0]	πένθη καὶ τοὺς θρήνους ὁ	ἄωρος	θάνατος. Ἀλλὰ καὶ οὗτος οὕτως
[113, 0]	οὖν ὅτι καὶ ὁ λεγόμενος	ἄωρος	θάνατος εὐπαραμύθητός ἐστι διά τε
[113, 0]	παραγιγνομένων. Εἴ γε μὴν ὁ	ἄωρος	θάνατος κακόν ἐστιν, ἀωρότατος ἂν
[113, 0]	τῆς ἐλπίδος) ἀγνοοῦντες ὅτι ὁ	ἄωρος	θάνατος ὡς πρὸς τὴν τῶν
[113, 0]	ὁ ἄωρος θάνατος κακόν ἐστιν,	ἀωρότατος	ἂν εἴη ὁ τῶν νηπίων
[112, 0]	προστιθεὶς πάτρας ἐμῆς θανάτους τ´	ἀώρους	καὶ κακῶν ἄλλας ὁδούς, ἵν´
[117, 0]	προεξάγει τινὰς ἐκ τοῦ ζῆν	ἀώρους;	Ὅθεν οὐδὲν φευκτὸν νομιστέον αὐτοὺς
[110, 0]	τις πρὸς τὸν ἐπὶ τῷ	ἀώρῳ	λυπούμενον θανάτῳ· Εἶτ´ εἰ μὲν