>

Livre, Chap.
[103, 0]	(Ἀγάμεμνον, Ἀτρεύς. Δεῖ δέ σε	χαίρειν	καὶ λυπεῖσθαι· θνητὸς γὰρ ἔφυς.
[115, 0]	εἰπεῖν, δαίμονος ἐπιπόνου καὶ τύχης	χαλεπῆς	ἐφήμερον σπέρμα, τί με βιάζεσθε
[106, 0]	τρέμω σκιάς. Τί γὰρ τὸ	χαλεπόν	ἐστι καὶ τὸ δυσανιῶν καὶ
[107, 0]	μή τι περὶ αὐτὸν εἴη	χαλεπόν,	Οὐδέν, ἔφη· ὁ γὰρ ἀδελφὸς
[110, 0]	γᾶν, πνεῦμ´ ἄνω. Τί τῶνδε	χαλεπόν;	Οὐδέν. (Ὁ Κρεσφόντης δέ που
[114, 0]	οὐκ ὀλίγους ἀπαλλάττειν μεγάλων καὶ	χαλεπῶν	κακῶν, ὧν, εἰ (ἐπεβίωσαν, πάντως
[120, 0]	πολλοῖς ὀνείροις δείκνυσι τερπνῶν ἐφέρποισαν	χαλεπῶν	τε κρίσιν. Ὁ δὲ θεῖος
[112, 0]	τὸ πρόσθεν οὐδὲν προβαῖνον τῷ	χαλεπῶς	φέροντι· ἐμποδὼν γὰρ γίγνεσθαι τὸ
[116, 0]	αὐτὴν γενέσθαι πρὸς ἀπώλειαν τὴν	χαλεπωτάτην.	Δύ´ ἐστὶ τῶν Δελφικῶν γραμμάτων
[102, 0]	ψυχικῶν παθῶν, ἡ λύπη τὸ	χαλεπώτατον	πέφυκεν εἶναι πάντων· Διὰ λύπην
[107, 0]	πού φησι τὸν θάνατον εἶναι	Χάλκεον	ὕπνον, τὴν ἀναισθησίαν ἡμῶν αἰνιττόμενος.
[114, 0]	ἐρύωσιν, ἐπεί κέ τις ὀξέι	χαλκῷ	(τύψας ἠὲ βαλὼν ῥεθέων ἐκ
[104, 0]	Φύλλα τὰ μέν τ´ ἄνεμος	χαμάδις	χέει, ἄλλα δέ θ´ ὕλη
[110, 0]	τῆς γενέσεως κατάστασιν ἔστι διαφορά.	Χάριεν	γὰρ τὸ τοῦ Ἀρκεσιλάου. Τοῦτο,
[113, 0]	ἄλλο σῶμα καταικίζοντες, δοκοῦντές τι	χαρίζεσθαι	τοῖς τετελευτηκόσιν ἀπαρτώμενοι τῆς κατὰ
[112, 0]	Ὃ οὖν μέλλεις τῷ χρόνῳ	χαρίζεσθαι,	τοῦτο τῷ λόγῳ χάρισαι καὶ
[104, 0]	ἐκεῖθεν ἡμῖν ἕρπει. (Τοῦ δὴ	χάριν	ἐτραπόμεθα δεῦρο; Ἵν´ εἰδείημεν ὅτι
[120, 0]	διά τε τὴν ἐξ ὄψεως	χάριν	καὶ τὴν εὐπροσήγορον φιλανθρωπίαν. Ἀλλὰ
[112, 0]	χρόνῳ χαρίζεσθαι, τοῦτο τῷ λόγῳ	χάρισαι	καὶ τῇ παιδείᾳ, καὶ σεαυτὸν
[121, 0]	καὶ τῷ μακαρίτῃ σου υἱῷ	(χαρισάμενος	καὶ μεταβαλὼν ἐκ τῆς ἀνωφελοῦς
[110, 0]	πονεῖ βροτῶν. Θάπτει τε τέκνα	χἄτερ´	αὖ κτᾶται νέα, αὐτός τε
[104, 0]	τὰ μέν τ´ ἄνεμος χαμάδις	χέει,	ἄλλα δέ θ´ ὕλη τηλεθόωσα
[105, 0]	δόμοισιν ἔνδον ἔμεινε πίθου ὑπὸ	χείλεσιν,	οὐδὲ θύραζε ἐξέπτη· πρόσθεν γὰρ
[103, 0]	ἐν θαλάττῃ εὐδίαι τε καὶ	χειμῶνες,	οὕτω καὶ ἐν βίῳ πολλαὶ
[105, 0]	ἀνατείνας εἰς τὸν οὐρανὸν τὰς	χεῖρας	Ὦ δαῖμον, εἶπε, μέτριόν τι
[105, 0]	θάλατταν, λέγων ὧδε· Ἀλλὰ γυνὴ	χείρεσσι	πίθου μέγα πῶμ´ ἀφελοῦσα (ἐσκέδας´·
[113, 0]	βάρβαροι τῶν Ἑλλήνων καὶ οἱ	χείρους	ἄνδρες τῶν ἀμεινόνων, καὶ αὐτῶν
[117, 0]	ὀδύρονται ὡς ἐξαρπασθέντος ἐκ τῶν	χειρῶν	καὶ τὴν ἐν ὀφθαλμοῖς ὀδύνην
[114, 0]	δ´ ἄρ´ ἀνὰ τρίχας ἕλκετο	χερσί,	τίλλων ἐκ κεφαλῆς, οὐδ´ Ἕκτορι
[114, 0]	ἑλκομένας τε νυοὺς ὀλοῇς ὑπὸ	χερσὶν	Ἀχαιῶν. Αὐτὸν δ´ ἂν πύματόν
[103, 0]	ὑψηλὰ γίγνεται ταπεινὰ καὶ τὰ	χθαμαλὰ	πάλιν ὑψοῦται ταῖς ὀξυρρόποις μεθιστάμενα
[105, 0]	καί ἑ κακὴ βούβρωστις ἐπὶ	χθόνα	δῖαν ἐλαύνει, φοιτᾷ δ´ οὔτε
[110, 0]	γὰρ οἰκεῖ, φησί, νερτέρας ὑπὸ	χθονός	ἐν τοῖσιν οὐκέτ´ οὖσιν, οὐδὲν
[110, 0]	μὲν γὰρ οἰκεῖ νερτέρας ὑπὸ	χθονός	ἐν τοῖσιν οὐκέτ´ οὖσιν, οὐδὲν
[111, 0]	ἄπειρον ἀφορῶσιν αἰῶνα. Τὰ γὰρ	χίλια	καὶ τὰ μύρια κατὰ Σιμωνίδην
[105, 0]	ἀπαγγεῖλαί τι αὐτῷ σοφὸν μετὰ	χλευασμοῦ,	συνεὶς αὐτοῦ τὴν ὑπερηφανίαν συνεβούλευε
[111, 0]	ἀπὸ τῶν τεθνεώτων ἡδονῆς ἢ	χρείας	ἢ γηροβοσκίας ἐστερήθησαν, φίλαυτος ἡ
[107, 0]	καὶ ἐγρηγόρσεως; ~Διὸ καὶ μοιρίδιον	χρέος	εἶναι λέγεται τὸ ζῆν, ὡς
[119, 0]	θεοφιλεῖς νέοι μετέστησαν πρὸς τὸ	χρεὼν	καὶ πάλαι μὲν διὰ τῶν
[106, 0]	μηδὲν ὄντας. Ταῦτά σε σκοπεῖν	χρεών.	Κελεύει γὰρ αὐτὴν ἐνθυμεῖσθαι τὰ
[113, 0]	αὐτὸν τρόπον τῶν εἰς τὸ	χρεὼν	ὁδευόντων οὐδὲν πλέον ἔχοντες τυγχάνουσιν
[103, 0]	καὶ νὴ Δία Τό τοι	χρεὼν	οὐκ ἔστι μὴ χρεὼν ποιεῖν.
[103, 0]	τοι χρεὼν οὐκ ἔστι μὴ	χρεὼν	ποιεῖν. Ὥσπερ γὰρ ἐν φυτοῖς
[102, 0]	ὅ ς´ ἐξεπαρεῖ μεῖζον ἢ	χρεὼν	φρονεῖν, μηδ´ ἄν τι συμβῇ
[103, 0]	πάσας τοῦ βίου τὰς μεταβολάς.	Χρὴ	γὰρ οὐ μόνον ἑαυτὸν εἰδέναι
[111, 0]	τῶν ἀναγκαίων βροτοῖς. Καθόλου γὰρ	χρὴ	διανοεῖσθαι πάντα τινὰ καὶ πρὸς
[110, 0]	μειζόνων ἀπολυθεὶς κακῶν ἢ οὔ,	χρὴ	μὴ φέρειν οὕτω βαρέως ὡς
[115, 0]	ἀλλ´ οὐκ ἀναγκαῖον μακρηγορεῖν. (Οὐ	χρὴ	οὖν τοὺς ἀποθνῄσκοντας νέους θρηνεῖν
[114, 0]	φρονοῦντας ἐπὶ τοῖς ἀποθνῄσκουσιν οὐ	χρὴ	πέρα τοῦ φυσικοῦ καὶ μετρίου
[116, 0]	Διὸ καὶ ἐπὶ πάντων λέγειν	χρή·	Τὰ τῶν θεῶν δ´ ἔχοντες
[114, 0]	Διὸ καὶ πολλάκις αὑτοῖς προσδιαλέγεσθαι	χρή,	(Τί δέ; Παυσόμεθά ποτε λυπούμενοι
[110, 0]	ὑπομενόντων φησί· Μισῶ δ´ ὅσοι	χρῄζουσιν	ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι
[116, 0]	δ´ ἔχοντες ἐπιμελούμεθα. Ὅταν δὲ	χρῄζως´,	αὔτ´ ἀφαιροῦνται πάλιν. Οὐ δεῖ
[109, 0]	αὐτῷ ἐπ´ οὐσίᾳ πολλῇ καὶ	χρήμασιν.	Ἀποροῦντα δ´ ὅτῳ τρόπῳ βάσανον
[108, 0]	οἱ πόλεμοι (γίγνονται· τὰ δὲ	χρήματα	ἀναγκαζόμεθα κτᾶσθαι διὰ τὸ σῶμα,
[116, 0]	μόνον, ὥς φησιν Εὐριπίδης, Τὰ	χρήματα	οὐκ ἴδια κέκτηνται βροτοί, ἀλλ´
[110, 0]	ἦλθον καὶ Λήθης δόμους, (τῶν	χρημάτων	ἅμα τοῖς σώμασι διαφθαρέντων. Νὴ
[108, 0]	ἐπιθυμίαι· διὰ γὰρ τὴν τῶν	χρημάτων	κτῆσιν πάντες οἱ πόλεμοι (γίγνονται·
[103, 0]	ὥστε μικρὸν ἐπαρθέντες ἢ διὰ	χρημάτων	περιουσίαν ἄφθονον ἢ διὰ μέγεθος
[110, 0]	ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν. Οὓς	χρῆν,	ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι γῆν, θανόντας
[112, 0]	γὰρ λόγοις τοῦ χρόνου προϊόντος	χρησάμενος	ἀπολυθήσῃ, τούτοις νῦν προσσχὼν ἀπαλλάγηθι
[104, 0]	ἐμφαντικῶς σφόδρα καὶ φιλοτέχνως ὑπερβολῇ	χρησάμενος	τὸν τῶν ἀνθρώπων βίον ἐδήλωσε.
[112, 0]	βασίλισσαν (πενθοῦσαν τὸν υἱὸν τοιούτῳ	χρήσασθαι	λόγῳ, φάμενον ὅτι καθ´ ὃν
[120, 0]	πρὸς τὸ παρὸν καίρια καὶ	χρήσιμα,	τὰ λεχθέντα πρὸς Καλλικλέα τὸν
[119, 0]	τῆς ἐν τούτῳ πρὸς οὐδὲν	χρήσιμον	ματαιοπονίας. Ὅτι γὰρ οἱ ταῖς
[103, 0]	εἰσι κανόνες, οἷς πρὸς ἀμφότερα	χρηστέον.	(Οὐκ ἔστιν γὰρ ὅστις πάντ´
[114, 0]	φύσις οὐκ εἰς ἅπαντα τὸν	χρόνον,	ἀλλὰ καθ´ ἕκαστον ἀπένειμε τὸν
[118, 0]	καὶ δυσάντητα πρὸς τὸν ἐπιόντα	χρόνον.	Ἀποβλέπειν δὲ καὶ πρὸς τοὺς
[110, 0]	~πρὸς τὸν ὃν (οὐδέπω κατεσκευάσθη	χρόνον.	Εἰ δ´ ἐπὶ τούτων οὐδὲν
[121, 0]	τῆς ἀδιαλείπτου πρὸς τὸν ἀεὶ	χρόνον	εὐφημίας. Καλῶς οὖν ποιήσεις καὶ
[119, 0]	πολεμίων κατακτείνας, μικρὸν παντελῶς διασιωπήσαντα	χρόνον	καὶ τῷ λογισμῷ τὸ πάθος
[105, 0]	φυλάττεις; Μετ´ οὐ πολὺν δὲ	χρόνον	καταστρεβλωθεὶς ὑπὸ τῶν συντυράννων ἐτελεύτησεν.
[112, 0]	λόγῳ, φάμενον ὅτι καθ´ ὃν	χρόνον	ὁ Ζεὺς ἔνεμε τοῖς δαίμοσι
[120, 0]	εὐφημίαν ἔχων πρὸς τὸν ἀεὶ	χρόνον	προαπεφοίτησε τοῦ θνητοῦ βίου, καθάπερ
[117, 0]	ἐστὶν ἀνθρώπων προσειληφέναι ὅτι βραχὺν	χρόνον	προειλήφασιν ἡμᾶς οἱ δοκοῦντες ἄωροι
[113, 0]	ὁ τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων	χρόνος	εἰκοσαέτης ἦν, τὸν πεντεκαιδεκαέτη ἀπογενόμενον
[102, 0]	λαβεῖν πέψιν. Ἐπειδὴ οὖν καὶ	χρόνος	ὁ πάντα πεπαίνειν (εἰωθὼς ἐγγέγονε
[116, 0]	θεοῖς ἐξ ἀνάγκης, καὶ τούτου	χρόνος	οὐδείς ἐστιν ὡρισμένος τῆς ἀποδόσεως,
[115, 0]	παύσεταί τινος γενομένου, προσαναλογίσαιντ´ ἂν	χρόνου	δηλαδή τι ποιήσαντος· τὸ μὲν
[111, 0]	γὰρ καλὸν οὐκ ἐν μήκει	χρόνου	θετέον, ἀλλ´ ἐν ἀρετῇ καὶ
[114, 0]	πραότατοι γίγνονται πολλάκις ὑπὸ τοῦ	χρόνου,	καὶ ἐν οἷς ἐδυσχέραινον σφόδρα
[104, 0]	μίαν ἡμέραν ἀλλὰ στιγμὴν εἶπε	χρόνου.	Κύκλος γὰρ αὑτὸς καρπίμοις τε
[111, 0]	τὸ καλόν, οὐ τὸ τοῦ	χρόνου	μῆκος. Ματαίους γὰρ καὶ πολλῆς
[117, 0]	ἐπιδημίας ὄντος ἐν τῷ βίῳ	χρόνου,	οὐκ ἐν ταῖς αὐχμηραῖς λύπαις
[112, 0]	ἀτυχίας; Οἷς γὰρ λόγοις τοῦ	χρόνου	προϊόντος χρησάμενος ἀπολυθήσῃ, τούτοις νῦν
[119, 0]	φύσιν περαιτέρω τοῦ ἀπονεμηθέντος αὐτῷ	χρόνου	πρὸς τὸν ἐνθάδε βίον περιμένειν,
[109, 0]	τῷ υἱῷ καὶ τὰ τοῦ	χρόνου	τε καὶ τὰ τῆς ἡλικίας
[109, 0]	τὸν θάνατον, διελθόντος δ´ ὀλίγου	χρόνου	τελευτῆσαι. Τὰ δὲ περὶ τὸν
[115, 0]	παράπαν οὐδεὶς οἶδεν οὔτε τοῦ	χρόνου	τὴν ἀρχὴν οὔτε τὸν θέντα
[118, 0]	ὀλίγου δὴ παντάπασι τοῦ μεταξὺ	χρόνου	τῆς ζωῆς ὄντος. Φειστέον οὖν,
[105, 0]	καὶ τῇ δόξῃ καὶ τῷ	χρόνῳ,	καίτοι τῶν Μουσῶν ἀναγορεύων ἑαυτὸν
[111, 0]	ἀφ´ ὧν ἐν οὐ πολλῷ	χρόνῳ	πολλὴν πρὸς τὸν βίον ὠφέλειαν
[112, 0]	ἀμείνων. Ὃ οὖν μέλλεις τῷ	χρόνῳ	χαρίζεσθαι, τοῦτο τῷ λόγῳ χάρισαι
[105, 0]	ἐπαύετο, ἠλλαττόμεσθ´ ἂν δάκρυα, δόντες	χρυσίον.	Νῦν δ´ οὐ προσέχει τὰ
[120, 0]	αὐτῶν· καὶ λιβάνῳ σκιαρὸν καὶ	χρυσοκάρποισι	βεβριθός. Καὶ τοὶ μὲν ἵπποις
[102, 0]	σαυτοῦ φύσιν σῴζων βεβαίως, ὥστε	χρυσὸς	ἐν πυρί. ~Πεπαιδευμένων δ´ ἐστὶ
[103, 0]	ἢ φυλάττουσα ἢ αὔξουσα ἢ	χρωμένη	δεξιῶς. Οὗτοι τῆς φρονήσεως καὶ
[108, 0]	καθ´ αὑτὴν ἔσται ἡ ψυχὴ	χωρὶς	τοῦ σώματος, πρότερον δ´ οὔ.
[120, 0]	ὄλβος, ὀδμὰ δ´ ἐρατὸν κατὰ	χῶρον	κίδναται αἰεὶ θύα μιγνύντων πυρὶ
[120, 0]	καὶ προεδρία καθάπερ λέγεται, καὶ	χῶρός	τις ἀποτεταγμένος (ἐν ᾧ διατρίβουσιν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/10/2009