HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales - Consolation a Apollonius

Liste des contextes (ordre alphabétique)

δ = 228 formes différentes pour 594 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

>
Livre, Chap.

[115, 0]   φερόμενα κατὰ πολλὰς αἰτίας, τὰ δ´ ἀγαθὰ διεχῆ τε καὶ δυσκόλως

[112, 0]   νεῶρες προσπεσὸν μᾶλλον δάκοι. Οἱ δ´ ἀγεννέστεροι καὶ ἀνασκήτως διακείμενοι οὐδ´

[121, 0]   πάσῃ εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς κακῶν, ~τὸν δ´ ἀδίκως καὶ ἀθέως (εἰς τὸ

[106, 0]   ᾤετο τὸ συμβεβηκός ἐστιν. Ὁ δ´ Αἰσχύλος καλῶς ἔοικεν ἐπιπλήττειν τοῖς

[103, 0]   ποτὲ μὲν πολυκαρπίαι γίγνονται ποτὲ δ´ ἀκαρπίαι, καὶ ἐν ζῴοις ποτὲ

[117, 0]   δὲ προελθοῦσιν ἐπὶ μικρὸν, τοῖς δ´ ἀκμάζουσι. Πρὸς πάντας δὴ τούτους

[110, 0]   ἀμές, πρόσθ´ ἄλλοι ἐθάλεον, αὐτίκα δ´ ἄλλοι, ὧν ἀμὲς γενεὰν οὐκέτ´

[117, 0]   μὲν οὐδὲ γενέσθαι συνέφερε, τοῖς δ´ ἅμα τῷ γενέσθαι ἀποθανεῖν, τοῖς

[114, 0]   κούφισμα πρὸς τὰς τύχας, ἐγὼ δ´ ἂν εἴποιμι φάρμακον ἀλυπίας εἶναι

[114, 0]   ὀλοῇς ὑπὸ χερσὶν Ἀχαιῶν. Αὐτὸν δ´ ἂν πύματόν με κύνες πρώτῃσι

[116, 0]   θεοῖς, καὶ ὁ Εὐριπίδης· Ὅστις δ´ ἀνάγκῃ συγκεχώρηκεν βροτῶν σοφὸς παρ´

[107, 0]   κόσμῳ φέρειν. Σοφοκλῆς δέ· Σὺ δ´ ἄνδρα θνητὸν εἰ κατέφθιτο στένεις,

[105, 0]   κακῶν, πλείη δὲ θάλασσα. Νοῦσοι δ´ ἀνθρώποισιν ἐφ´ ἡμέρῃ αἱ δ´

[120, 0]   περὶ ψυχῆς λέγων φησίν· Ὀλβίᾳ δ´ ἅπαντες αἴσᾳ λυσίπονον τελευτάν. Καὶ

[104, 0]   γενεὴ ἡ μὲν φύει ἡ δ´ ἀπολήγει. (Ταύτῃ δ´ ὅτι καλῶς

[114, 0]   Ἦ ῥ´ ὁ γέρων· πολιὰς δ´ ἄρ´ ἀνὰ τρίχας ἕλκετο χερσί,

[115, 0]   συλληφθέντα τῷ Μίδᾳ ἀποφήνασθαι. Βέλτιον δ´ αὐτὰς τὰς τοῦ φιλοσόφου λέξεις

[105, 0]   δὲ μήσατο κήδεα λυγρά. Μούνη δ´ αὐτόθι Ἐλπὶς ἐν ἀρρήκτοισι δόμοισιν

[109, 0]   παρὰ τοῦ Ἀπόλλωνος μισθόν, τὸν δ´ αὐτοῖς ἐπαγγείλασθαι εἰς ἑβδόμην ἡμέραν

[107, 0]   παύρῳ πόνος ἀμφὶ πόνῳ. Ὁ δ´ ἄφυκτος ὁμῶς ἐπικρέμαται θάνατος· κείνου

[117, 0]   ὀφθαλμοῖς ὀδύνην αὐτοῖς ἀφέντος. Ἐὰν δ´ ἄφωνος μηδὲν προσειπὼν περὶ μηδενός,

[108, 0]   διὰ τὴν ἀναγκαίαν τροφήν· ἔτι δ´ ἐάν τινες νόσοι προσπέσωσιν, ἐμποδίζουσιν

[117, 0]   τοῦ πένθους ὄφελος περιποιησάμενοι, μάτην δ´ ἑαυτοὺς καταικισάμενοι ταῖς κακουχίαις. Βραχυτάτου

[107, 0]   ἀναισθησίαν ἡμῶν αἰνιττόμενος. Οὐκ ἀμούσως δ´ ἔδοξεν ἀποφήνασθαι οὐδ´ ὁ εἰπὼν

[113, 0]   φρονήματος ἀνδρειοτέρου πεφυκότες ἔμπλεῳ, μᾶλλον δ´, εἴπερ ἄρα, Αἰγύπτιοί τε καὶ

[106, 0]   εἰ θέλοις στένειν; Παῦσαι· βλέπουσα δ´ εἰς τὰ τῶν πέλας κακὰ

[121, 0]   μὲν εἰς μακάρων νήσους, ἡ δ´ εἰς Τάρταρον. Καὶ τοὺς μὲν

[115, 0]   ἀμφί τε κῆρες εἰλεῦνται, κενεὴ δ´ εἴσδυσις (οὐδ´ αἰθέρι; Πολλοῖς γὰρ

[121, 0]   Μίνω τε καὶ Ῥαδάμανθυν, ἕνα δ´ ἐκ (τῆς Εὐρώπης, Αἰακόν. Οὗτοι

[121, 0]   τῆς Ἀσίας Ῥαδάμανθυς κρινεῖ, τοὺς δ´ ἐκ τῆς Εὐρώπης Αἰακός· Μίνῳ

[117, 0]   καὶ τοὺς θρήνους συνεγείρειν. Ταῦτα δ´ ἐκίνησαν οἱ ποιηταί, καὶ μάλιστα

[102, 0]   γὰρ ἄτεγκτον καὶ θηριῶδες, τὸ δ´ ἐκλελυμένον καὶ γυναικοπρεπές. Εὐλόγιστος δ´

[114, 0]   δὲ φίλης αἰῶνος ἀμερθῇς ~(πρὸς δ´ ἐμὲ τὸν δύστηνον ἔτι φρονέοντ´

[105, 0]   ἄρ´ ἕζευ ἐπὶ θρόνου, ἄλγεα δ´ ἔμπης ἐν θυμῷ κατακεῖσθαι ἐάσομεν

[120, 0]   ἀθανασίας αὐτῆς εἴρηκεν, οὐκ (ὀλίγα δ´ ἐν τῇ Πολιτείᾳ καὶ τῷ

[109, 0]   καὶ πλούτῳ καὶ δόξῃ, τελευτῆσαι δ´ ἐξαπίνης αἰτίᾳ τινὶ ἀδήλῳ. Τὸν

[108, 0]   τῶν κακῶν ἐστιν. Οὐκ ἀπᾴδειν δ´ ἔοικε τούτων οὐδ´ ὁ εἰπών·

[113, 0]   ἀπαραιτήτου οἱ μὲν προπορεύονται οἱ δ´ ἐπακολουθοῦσι, πάντες δ´ ἐπὶ ταὐτὸν

[115, 0]   τῷ ζῆν, οὕτως ἀπεφήνατο. Μυρία δ´ ἐπὶ μυρίοις ἄν τις ἔχοι

[105, 0]   δ´ ἀνθρώποισιν ἐφ´ ἡμέρῃ αἱ δ´ ἐπὶ νυκτὶ αὐτόματοι φοιτῶσι, κακὰ

[113, 0]   προπορεύονται οἱ δ´ ἐπακολουθοῦσι, πάντες δ´ ἐπὶ ταὐτὸν ἔρχονται, τὸν αὐτὸν

[120, 0]   ἔχει μόνον πόνος γεγώς. Οὗτος δ´ ἐπὶ τῆς εὐανθεστάτης ἡλικίας προαπεφοίτησεν

[117, 0]   πότνια μήτηρ ὄσσε καθαιρήσουσιν· ἐὰν δ´ ἐπὶ τῆς οἰκείας πατρίδος παρόντων

[103, 0]   ἐψευσμένος, ἄτοπόν τε πεποίηκ´. Εἰ δ´ ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς νόμοις ἐφ´

[110, 0]   ὃν (οὐδέπω κατεσκευάσθη χρόνον. Εἰ δ´ ἐπὶ τούτων οὐδὲν ἔστι, δῆλον

[119, 0]   μεγαλοφροσύνης πάντες καὶ ἄγανται, μιμεῖσθαι δ´ ἐπὶ τῶν ἔργων οὐ δύνανται

[104, 0]   θ´ ὕλη τηλεθόωσα φύει, ἔαρος δ´ ἐπιγίγνεται ὥρη· ὣς ἀνδρῶν γενεὴ

[104, 0]   τις ἕτερος δυνηθείη σαφῶς. Τούτοις δ´ ἑπόμενος καὶ ὁ Κράντωρ παραμυθούμενος

[120, 0]   εὐανθὴς ἅπας τέθαλεν ὄλβος, ὀδμὰ δ´ ἐρατὸν κατὰ χῶρον κίδναται αἰεὶ

[106, 0]   μετὰ πείσματος τεθαρρηκότος εἰπεῖν Τίς δ´ ἐστὶ δοῦλος τοῦ θανεῖν ἄφροντις

[103, 0]   ὥστε χρυσὸς ἐν πυρί. ~Πεπαιδευμένων δ´ ἐστὶ καὶ σωφρόνων ἀνδρῶν πρός

[108, 0]   πᾶν τὸ εἰλικρινὲς ὁρῶντες· τοῦτο δ´ ἐστὶ τὸ ἀληθές. Μὴ καθαρῷ

[114, 0]   τῷ τὸν ἀγαπώμενον ὠφελεῖν· ὠφέλεια δ´ ἐστὶ τοῖς (ἀφῃρημένοις ἡ διὰ

[117, 0]   μοῖραν οὐκ ἔστιν ἐκφυγεῖν (πεπαιδευμένων δ´ ἐστὶν ἀνθρώπων προσειληφέναι ὅτι βραχὺν

[108, 0]   πέρι διὰ ταῦτα πάντα. Τὸ δ´ ἔσχατον πάντων, ὅτι ἐάν τις

[120, 0]   πάντων ἕπεται θανάτῳ περισθενεῖ, ζωὸν δ´ ἔτι λείπεται αἰῶνος εἴδωλον· τὸ

[109, 0]   ἑβδόμην ἡμέραν ἀποδώσειν, ἐν τοσούτῳ δ´ εὐωχεῖσθαι παρακελεύσασθαι· τοὺς δὲ ποιήσαντας

[111, 0]   εἰς γῆν φέροντες γῆν. ~Ἀναγκαίως δ´ ἔχει (βίον θερίζειν ὥστε κάρπιμον

[106, 0]   πλέον ποιοῦμεν; Οὐδέν· ἡ λύπη δ´ ἔχει (ὥσπερ τὰ δένδρα ταῦτα

[104, 0]   καλῶς ἔφη λέγειν αὐτὸν βέλτιον δ´ ἔχειν ἄν, εἰ μὴ μίαν

[116, 0]   λέγειν χρή· Τὰ τῶν θεῶν δ´ ἔχοντες ἐπιμελούμεθα. Ὅταν δὲ χρῄζως´,

[106, 0]   θανεῖν ἄφροντις ὤν; Καὶ Ἅιδην δ´ ἔχων βοηθὸν οὐ τρέμω σκιάς.

[119, 0]   κατηγορεῖν αὐτοῦ δόξας, ταυτί· Ἑβδόμην δ´ ἡμέραν τῆς (θυγατρὸς αὐτῷ τετελευτηκυίας,

[111, 0]   ἡμερησίαν, ἕωθεν μὲν γεννώμενα, μέσης δ´ ἡμέρας ἀκμάζοντα, δείλης δὲ γηρῶντα

[102, 0]   τῆς παραλόγου συμφορᾶς, καὶ συμπαθεῖν δ´ ἦν ἀναγκαῖον· οὐδὲ γὰρ οἱ

[110, 0]   ὁ θάνατος οὐκ εὔκαιρος· εἰ δ´ ἤνεγκεν αὖ οὗτος ὁ βίος

[104, 0]   τὰ μὲν καθεῖλεν ὑψόθεν τὰ δ´ ἦρ´ ἄνω (τὰ μὲν ἄλλα

[105, 0]   φθονεῖν πέφυκεν ἡ τύχη. Θηραμένης δ´ ὁ γενόμενος Ἀθήνησι τῶν τριάκοντα

[113, 0]   τὴν τῶν τηλικούτων διαμονήν. Εἰ δ´ ὁ τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων

[102, 0]   δ´ ἐκλελυμένον καὶ γυναικοπρεπές. Εὐλόγιστος δ´ ὁ τὸν οἰκεῖον ὅρον ἔχων

[105, 0]   μεμνῆσθαι ὅτι ἄνθρωπός ἐστι. Φίλιππος δ´ ὁ τῶν Μακεδόνων βασιλεὺς τριῶν

[105, 0]   ἀκήριοι, οὐδέ τις ἀλκή. ~(Σιμωνίδης δ´ ὁ τῶν μελῶν ποιητής, Παυσανίου

[120, 0]   τῷ μακρῷ γήρᾳ παρεπομένην. Εἰ δ´ ὁ τῶν παλαιῶν ποιητῶν τε

[121, 0]   δὴ Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι. Τούτων δ´ οἱ δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου καὶ

[111, 0]   εἱμαρμένης καὶ προνοίας θεσμοῖς. Τί δ´; Οἱ πενθοῦντες τοὺς οὕτως ἀποθανόντας

[116, 0]   ἀνάγκης ἢ πεπρωμένης μοῖραν. Καλῶς δ´ οἱ Πυθαγόρειοι παρεκελεύσαντο λέγοντες· Ὅσσα

[118, 0]   τοῦτο παρὰ πᾶσιν (ἔπος· πολὺ δ´ οἶμαι μᾶλλον τὸν ὑπερτιθέμενον τὰ

[104, 0]   Φαληρεὺς Δημήτριος εἰπόντος Εὐριπίδου Ὁ δ´ ὄλβος οὐ βέβαιος ἀλλ´ ἐφήμερος

[109, 0]   τὰ πρὸς τὸν θάνατον, διελθόντος δ´ ὀλίγου χρόνου τελευτῆσαι. Τὰ δὲ

[112, 0]   πένθος καὶ τοὺς θρήνους. Τὸ δ´ ὅλον εἴποι τις ἂν πρὸς

[109, 0]   εἴσῃ ὧν πέρι λυπῇ. Εἶναι δ´ ὃν ἐσήμηνε νεανίσκον (ἑπόμενον αὐτῷ,

[121, 0]   κρίνονται. Πολλοὶ οὖν ἴσως, ἦ δ´ ὅς, πονηρὰς ψυχὰς ἔχοντες ἠμφιεσμένοι

[110, 0]   μακρὰς νοσηλείας ὑπομενόντων φησί· Μισῶ δ´ ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι

[116, 0]   ἔπος μὲν οὐ μέγα, ἔργον δ´ ὅσον Ζεὺς μόνος ἐπίσταται θεῶν,

[117, 0]   καὶ ἐν ἄλλοις· ~Τὰ προσπεσόντα δ´ ὅστις εὖ φέρει βροτῶν, (ἄριστος

[105, 0]   στρατηγὸς μάχῃ (Δαρδανεῖς ἐνίκησε, τρίτου δ´ ὅτι ἄρρεν αὐτῷ παιδίον ἐκύησεν

[104, 0]   φύει ἡ δ´ ἀπολήγει. (Ταύτῃ δ´ ὅτι καλῶς ἐχρήσατο τῇ εἰκόνι

[105, 0]   ὅτι τεθρίππῳ νενίκηκεν Ὀλύμπια, δευτέρου δ´ ὅτι Παρμενίων ὁ στρατηγὸς μάχῃ

[109, 0]   οὐσίᾳ πολλῇ καὶ χρήμασιν. Ἀποροῦντα δ´ ὅτῳ τρόπῳ βάσανον λάβοι τούτων,

[105, 0]   ἂν δάκρυα, δόντες χρυσίον. Νῦν δ´ οὐ προσέχει τὰ πράγματ´ οὐδ´

[108, 0]   ὡς ὁ λόγος σημαίνει, ζῶσι δ´ οὔ. Εἰ γὰρ μὴ οἷόν

[108, 0]   ψυχὴ χωρὶς τοῦ σώματος, πρότερον δ´ οὔ. Καὶ ἐν ᾧ ἂν

[118, 0]   αἶσαν ἀνὴρ Ἄιδι προϊάψει, μοῖραν δ´ οὔ τινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι

[104, 0]   ἄλλοις Τί δέ τις; Τί δ´ οὔ τις; Σκιᾶς ὄναρ ἄνθρωπος

[103, 0]   δέ, πλεῖστα συντρίβει καλά. Σὺ δ´ οὔθ´ ὑπερβάλλοντα, τρόφιμ´, ἀπώλεσας (ἀγαθά,

[105, 0]   ἐπὶ χθόνα δῖαν ἐλαύνει, φοιτᾷ δ´ οὔτε θεοῖσι τετιμένος οὔτε βροτοῖσιν.

[108, 0]   τὸ ἱερὸν τὴν μητέρα, τὴν δ´ ὑπερησθεῖσαν τῇ τῶν υἱῶν εὐσεβείᾳ

[120, 0]   ὅτι τούτοις συγκαταριθμηθεὶς συνέσται. Λέγεται δ´ ὑπὸ μὲν τοῦ μελικοῦ Πινδάρου

[108, 0]   πάντων ὂν τῶν ἀγαθῶν, δεδίασι δ´ ὡς εὖ εἰδότες ὅτι μέγιστον

[109, 0]   ἀφικέσθαι ἐπί τι ψυχομαντεῖον, προθυσάμενον δ´ ὡς νόμος ἐγκοιμᾶσθαι καὶ ἰδεῖν

[111, 0]   ὡς πλεῖστον καὶ μέγιστον· εἰ δ´, ὥσπερ ἡ ἀλήθεια ἔχει, κακὸν

[105, 0]   κακῷ ὅ γε κύρεται ἄλλοτε δ´ἐσθλῷ· ᾧ δέ κε τῶν λυγρῶν

[105, 0]   τὸν οὐρανὸν τὰς χεῖρας Ὦ δαῖμον, εἶπε, μέτριόν τι τούτοις ἀντίθες

[112, 0]   λύπας. Ὥσπερ οὖν τοὺς ἄλλους δαίμονας, ὑφ´ ὧν τιμῶνται, τούτους ἀγαπᾶν,

[118, 0]   Ἀνδρομάχην ἀντιπαρηγορῶν αὐτὴν εἶπεν ὡδί· Δαιμονίη, μή μοί τι λίην ἀκαχίζεο

[116, 0]   Πυθαγόρειοι παρεκελεύσαντο λέγοντες· Ὅσσα δὲ δαιμονίῃσι τύχαις βροτοὶ ἄλγε´ ἔχουσιν, (ἣν

[115, 0]   Καὶ πολλοῖς οὕτω παρὰ τοῦ δαιμονίου μεμαρτύρηται. Τοῦτο μὲν ἐκείνῳ τῷ

[108, 0]   ὁ Πλάτων. Διὸ καὶ πάνυ δαιμονίως ὁ Σωκράτης πρὸς (τοὺς δικαστὰς

[115, 0]   πρὸς αὐτόν, οὕτως ἀναγκαζόμενον εἰπεῖν, δαίμονος ἐπιπόνου καὶ τύχης χαλεπῆς ἐφήμερον

[117, 0]   συμβεβηκότα ἐξ ἐπηρείας τύχης καὶ δαιμόνων γενέσθαι νομίζουσι. Διὸ καὶ ἐπὶ

[112, 0]   χρόνον ὁ Ζεὺς ἔνεμε τοῖς δαίμοσι τὰς τιμάς, οὐκ ἔτυχε παρὸν

[109, 0]   ὅστις εἴη. Καὶ τὸν φάναι Δαίμων τοῦ υἱέος σου, καὶ οὕτω

[107, 0]   Ἓν παρ´ ἐσθλὸν σύνδυο πήματα δαίονται βροτοῖς ἀθάνατοι. Τὰ μὲν ὦν

[102, 0]   Τὸ μὲν οὖν ἀλγεῖν καὶ δάκνεσθαι τελευτήσαντος υἱοῦ φυσικὴν ἔχει τὴν

[112, 0]   (μή μοι νεῶρες προσπεσὸν μᾶλλον δάκοι. Οἱ δ´ ἀγεννέστεροι καὶ ἀνασκήτως

[105, 0]   συμφοραῖς ταυτὶ λέγει· Εἰ τὰ δάκρυ´ ἡμῖν τῶν κακῶν ἦν φάρμακον,

[105, 0]   τοῦ πονεῖν ἐπαύετο, ἠλλαττόμεσθ´ ἂν δάκρυα, δόντες χρυσίον. Νῦν δ´ οὐ

[112, 0]   ἐπὶ τοῖς τελευτήσασι γιγνομένην, οἷον δάκρυα καὶ λύπας. Ὥσπερ οὖν τοὺς

[106, 0]   τὰ δένδρα ταῦτα καρπὸν τὰ δάκρυα. Ὁ δὲ παραμυθούμενος τὴν Δανάην

[111, 0]   ἡμέρας ἐκλείποντα θρήνους παρέχειν καὶ δάκρυα, τὰ δὲ διημερεύσαντα πάντως ἂν

[114, 0]   πένθους ἀλλὰ μνήμης εὐκλεοῦς, οὐδὲ δακρύων ἐπωδύνων ἀλλὰ θυσιῶν ἀπαρχῶν, εἴ

[106, 0]   δάκρυα. Ὁ δὲ παραμυθούμενος τὴν Δανάην δυσπαθοῦσαν Δίκτυς φησί· Δοκεῖς τὸν

[107, 0]   καταβλητέον καὶ ἀστενάκτως, ὅταν ὁ δανείσας ἀπαιτῇ· εὐγνωμονέστατοι γὰρ ἂν οὕτω

[105, 0]   ὅτι Παρμενίων ὁ στρατηγὸς μάχῃ (Δαρδανεῖς ἐνίκησε, τρίτου δ´ ὅτι ἄρρεν

[119, 0]   ἐξετάζειν τίνα τρόπον ἐτελεύτησε. Τῶν δὲ ἀπαγγειλάντων ὅτι γενναίως ἀριστεύων καὶ

[102, 0]   γὰρ τὸν σοφὸν Εὐριπίδην Ἄλλο δέ γ´ ἐπ´ ἄλλῃ φάρμακον κεῖται

[111, 0]   μέσης δ´ ἡμέρας ἀκμάζοντα, δείλης δὲ γηρῶντα καὶ τελειοῦντα τὸ ζῆν,

[116, 0]   οἱ Πυθαγόρειοι παρεκελεύσαντο λέγοντες· Ὅσσα δὲ δαιμονίῃσι τύχαις βροτοὶ ἄλγε´ ἔχουσιν,

[115, 0]   ἄπειρον αἰῶνα διατελεῖ νενομισμένα. Πρὸς δὲ δὴ τούτοις τὸ διὰ στόματος

[113, 0]   καὶ τελειότατον διαπεράσαντα βίον. Εἰ δὲ διακοσίων ἐτῶν ἦν, τὸν ἑκατὸν

[109, 0]   τὸν πατέρα τὸν ἑαυτοῦ· ἰδόντα δὲ διεξέρχεσθαι πρὸς αὐτὸν περὶ τῆς

[111, 0]   θρήνους παρέχειν καὶ δάκρυα, τὰ δὲ διημερεύσαντα πάντως ἂν εὐδαιμονίζεσθαι; Μέτρον

[105, 0]   δώρων οἷα δίδωσι, κακῶν, ἕτερος δὲ ἐάων. μέν κ´ ἀμμείξας δώῃ

[107, 0]   ἀγαθοί ὅστις τε κακός. Πίνδαρος δέ· Ἓν παρ´ ἐσθλὸν σύνδυο πήματα

[104, 0]   τ´ ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα δέ θ´ ὕλη τηλεθόωσα φύει, ἔαρος

[115, 0]   Πλείη μὲν γαῖα κακῶν πλείη δὲ θάλασσα καὶ τά· Τοιάδε θνητοῖσι

[105, 0]   μὲν γὰρ γαῖα κακῶν, πλείη δὲ θάλασσα. Νοῦσοι δ´ ἀνθρώποισιν ἐφ´

[120, 0]   ἐφέρποισαν χαλεπῶν τε κρίσιν. Ὁ δὲ θεῖος Πλάτων πολλὰ μὲν ἐν

[103, 0]   ζῴοις ποτὲ μὲν πολυγονίαι ποτὲ δὲ καὶ ἀγονίαι, καὶ ἐν θαλάττῃ

[111, 0]   ἂν εἴποι ὡς ἔδει; Πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα ἐφ´ ὧν ἄν

[104, 0]   οὐδένα καιρὸν ἔχουσα τακτόν. Ταῦτα δὲ καὶ ἄλλα τοιαῦτα καὶ καθ´

[104, 0]   Οἵη περ φύλλων γενεή, τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν. Φύλλα τὰ μέν

[120, 0]   τιμητικὸς δὲ τῶν καθηγησαμένων, ξένοις δὲ καὶ ἀστοῖς (πραότατος, πᾶσι δὲ

[109, 0]   ἑβδόμῃ νυκτὶ κατακοιμηθέντας τελευτῆσαι. Λέγεται δὲ καὶ αὐτῷ Πινδάρῳ ἐπισκήψαντι τοῖς

[108, 0]   τὴν τοῦ ὄντος θήραν, ἐρώτων δὲ καὶ ἐπιθυμιῶν καὶ φόβων καὶ

[120, 0]   πρὸς Καλλικλέα τὸν Ἀθηναῖον, ἑταῖρον δὲ καὶ μαθητὴν Γοργίου τοῦ ῥήτορος.

[118, 0]   τῶν συμβιούντων ἡμῖν σωτηρίας. Καλὸν δὲ καὶ μεμνῆσθαι τῶν λόγων, οἷς

[107, 0]   φανερόν ἐστι πᾶσιν ἀνθρώποις, μαρτυρεῖ δὲ καὶ Ὅμηρος ἐπ´ αὐτοῦ λέγων·

[109, 0]   καὶ Ἀγαμήδους ἐκείνου ἐστίν· εἰ δὲ καὶ πειραθῆναι βούλεται, μετ´ οὐ

[118, 0]   πρὸς τὸν ἐπιόντα χρόνον. Ἀποβλέπειν δὲ καὶ πρὸς τοὺς εὐγενῶς καὶ

[110, 0]   μὲν οὐδένα πώποτ´ ἐλύπησεν, ἀπὸν δὲ καὶ προσδοκώμενον λυπεῖ. Τῷ γὰρ

[107, 0]   ἥδιστος, θανάτῳ ἄγχιστα ἐοικώς. (Ἀλλαχοῦ δὲ καὶ ταῦτα λέγει· Ἔνθ´ Ὕπνῳ

[107, 0]   λίαν ἂν αὐτοῦ καταγνοίημεν, ἐπαληθεύσαιμεν δὲ καὶ τὴν παρ´ ἐνίοις κρατοῦσαν

[121, 0]   πάντων ἀνιαροτάτου πένθους παῦλαν. Περιέχει δὲ καὶ τὴν πρὸς τὸν θεοφιλέστατον

[107, 0]   γὰρ ἂν οὕτω φανείημεν. Οἶμαι δὲ καὶ τὴν φύσιν ὁρῶσαν τό

[110, 0]   οὖσιν, οὐδὲν ἂν πάθοι. Γενναῖον δὲ καὶ τὸ Λακωνικόν Νῦν ἀμές,

[107, 0]   καὶ πρὶν ἀποθανεῖν ἐτεθνήκεσαν. Ὅρα δὲ καὶ τοῦ βίου τὸ ὀδυνηρὸν

[107, 0]   οὐδ´ οὕτως ἐστὶ κακόν· μήποτε δὲ καὶ τοὐναντίον ἀγαθόν. Τὸ γὰρ

[109, 0]   ἀμοιβὴν δωρησαμένης. ~(Καὶ περὶ Ἀγαμήδους δὲ καὶ Τροφωνίου φησὶ Πίνδαρος τὸν

[119, 0]   τοιοῦτον ἄδηλον εἰ συμφέρει) ἀγαθὸν δὲ καὶ φιλόπατριν, ὃ δὴ καὶ

[115, 0]   διὰ πολλῶν φροντίδων κτώμεθα, τὰ δὲ κακὰ πάνυ ῥᾳδίως· στρογγύλα γὰρ

[111, 0]   ἀγαθὰ ποιεῖν ὡς μέγιστα, τὰ δὲ κακὰ συστέλλειν καὶ ταπεινοῦν. Εἰ

[110, 0]   ταῦτα καλῶς ἀμφότερ´ ἐκτελέσαι. Πάνυ δὲ καλῶς καὶ ὁ Εὐριπίδης ἐπὶ

[108, 0]   δοθῆναι τῶν ἐν ἀνθρώποις, τοὺς δὲ κατακοιμηθέντας μηκέτ´ ἀναστῆναι, τῆς θεοῦ

[105, 0]   γε κύρεται ἄλλοτε δ´ἐσθλῷ· ᾧ δέ κε τῶν λυγρῶν δώῃ, λωβητὸν

[103, 0]   ἄμεινον ταῦτα καὶ λογιστέον. Τὸ δὲ κεφάλαιον τῶν λόγων, ἄνθρωπος εἶ,

[120, 0]   ὡς ἐγὼ οἶμαι, μῦθον, ἐγὼ δὲ λόγον· ὡς ἀληθῆ γὰρ ὄντα

[110, 0]   γὰρ τὰ σεμνὰ κεῖνα, ποῦ δὲ Λυδίας μέγας δυνάστης Κροῖσος ἢ

[120, 0]   δὲ καὶ ἀστοῖς (πραότατος, πᾶσι δὲ μείλιχος καὶ φίλος διά τε

[107, 0]   φησίν, ὀλίγον μὲν κάρτος, ἄπρακτοι δὲ μεληδόνες, αἰῶνι δὲ παύρῳ πόνος

[110, 0]   ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι νέοις. (Ἡ δὲ Μερόπη λόγους ἀνδρώδεις προφερομένη κινεῖ

[105, 0]   θεοῖσι τετιμένος οὔτε βροτοῖσιν. Ὁ δὲ μετὰ τοῦτον καὶ τῇ δόξῃ

[112, 0]   ψυχῆς ἀγέννειαν καὶ μαλακίαν· εἰ δὲ μεταθήσῃ ποτέ, τί οὐκ ἤδη

[102, 0]   σπουδαίοις ἀνδράσιν ἥκιστα πρέπον, τὴν δὲ μετριοπάθειαν οὐκ ἀποδοκιμαστέον. Μὴ γὰρ

[111, 0]   καὶ τὸν μὲν εἶναι τὸν δὲ μή. Τί ταῦτα δεῖ στένειν,

[118, 0]   ἐπαρκεῖν πρὸς ἀλυπίαν δύνασθαι, ἑαυτοῖς δὲ μηδὲν ὄφελος εἶναι τὴν τούτων

[105, 0]   μέγα πῶμ´ ἀφελοῦσα (ἐσκέδας´· ἀνθρώποισι δὲ μήσατο κήδεα λυγρά. Μούνη δ´

[111, 0]   στιγμή τίς ἐστιν ἀόριστος, μᾶλλον δὲ μόριόν τι βραχύτατον στιγμῆς. Ἐπεὶ

[105, 0]   γὰρ ἐπέλλαβε πῶμα πίθοιο. Ἄλλα δὲ μυρία λυγρὰ κατ´ ἀνθρώπους ἀλάληται.

[102, 0]   μὲν μῦθος εὐμενὴς φίλων, ἄγαν δὲ μωραίνοντι νουθετήματα. (Πολλῶν γὰρ ὄντων

[112, 0]   ἔτυχε παρὸν τὸ Πένθος, ἤδη δὲ νενεμημένων ἦλθεν ὕστερον. Τὸν οὖν

[115, 0]   κακῶν ἀλυπότατος ὁ βίος. Ἀνθρώποις δὲ πάμπαν οὐκ ἔστι γενέσθαι τὸ

[106, 0]   ταῦτα καρπὸν τὰ δάκρυα. Ὁ δὲ παραμυθούμενος τὴν Δανάην δυσπαθοῦσαν Δίκτυς

[102, 0]   φησὶν ὁ ἀκαδημαϊκὸς Κράντωρ, Νοσήσασι δὲ παρείη τις αἴσθησις, εἴτ´ οὖν

[117, 0]   ὁ πρῶτος Ὅμηρος λέγων· Ὡς δὲ πατὴρ οὗ παιδὸς ὀδύρεται ὀστέα

[107, 0]   κάρτος, ἄπρακτοι δὲ μεληδόνες, αἰῶνι δὲ παύρῳ πόνος ἀμφὶ πόνῳ. Ὁ

[114, 0]   πολλάκις αὑτοῖς προσδιαλέγεσθαι χρή, (Τί δέ; Παυσόμεθά ποτε λυπούμενοι ἢ ἀκαταπαύστῳ

[119, 0]   πρόσθεν ὑπέμνησα λόγων, καὶ νῦν δὲ πειράσομαι διὰ βραχυτάτων ἐπιδραμεῖν, προσμαρτυρήσας

[102, 0]   παντὸς μᾶλλον διασῴζειν ἀναγκαῖον. Τὸ δὲ πέρα τοῦ μέτρου παρεκφέρεσθαι καὶ

[109, 0]   δ´ ὀλίγου χρόνου τελευτῆσαι. Τὰ δὲ περὶ τὸν Ἰταλὸν Εὐθύνοον τοιαῦτά

[119, 0]   πρὸς τὴν νόμιμον ταφήν, αὐτὸν δὲ περὶ ὧν διεσκέπτετο μὴ παραλιπεῖν.

[120, 0]   μὲν ἵπποις γυμνασίοις τε, τοὶ δὲ πεσσοῖς, τοὶ δὲ φορμίγγεσι τέρπονται,

[104, 0]   φθίνει τε κἀκθερίζεται πάλιν. Ὁ δὲ Πίνδαρος ἐν ἄλλοις Τί δέ

[116, 0]   Ζεὺς μόνος ἐπίσταται θεῶν, ὁ δὲ Πίνδαρος· Σοφοὶ δέ, φησί, καὶ

[103, 0]   μεγίστοις οἰκονομεῖται πράγμασιν, ὅταν πέσῃ δέ, πλεῖστα συντρίβει καλά. Σὺ δ´

[109, 0]   τοσούτῳ δ´ εὐωχεῖσθαι παρακελεύσασθαι· τοὺς δὲ ποιήσαντας τὸ προσταχθὲν τῇ ἑβδόμῃ

[117, 0]   σωφρονεῖν τέ μοι δοκεῖ. Οἱ δὲ πολλοὶ πάντα καταμέμφονται καὶ πάντα

[115, 0]   εἰπεῖν ἀλλὰ σιωπᾶν ἀρρήτως· ἐπειδὴ δέ ποτε μόγις πᾶσαν μηχανὴν μηχανώμενος

[110, 0]   τῶνδε χαλεπόν; Οὐδέν. (Ὁ Κρεσφόντης δέ που ὁ παρὰ τῷ Εὐριπίδῃ

[120, 0]   ἐστι μόνον ἐκ θεῶν. Εὕδει δὲ πρασσόντων μελέων, ἀτὰρ εὑδόντεσσιν ἐν

[121, 0]   ἐκ τῆς Εὐρώπης Αἰακός· Μίνῳ δὲ πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν ἐὰν ἀπορῆτόν

[117, 0]   ἅμα τῷ γενέσθαι ἀποθανεῖν, τοῖς δὲ προελθοῦσιν ἐπὶ μικρὸν, τοῖς δ´

[120, 0]   σοι παρέξομαι, ὡς ἐβουλήθης· τάδε δὲ πρὸς τὸ παρὸν καίρια καὶ

[103, 0]   ἐφύτευς´ ἀγαθοῖς, (Ἀγάμεμνον, Ἀτρεύς. Δεῖ δέ σε χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι· θνητὸς

[117, 0]   ὑποτυχὼν ἄν τις εἴποι· Θεὸς δέ σοι πῆμ´ οὐδὲν ἀλλ´ αὐτὸς

[107, 0]   τοῦ θανάτου ὁ ὕπνος. Πάνυ δὲ σοφῶς καὶ ὁ κυνικὸς Διογένης

[107, 0]   δύνανται νήπιοι κόσμῳ φέρειν. Σοφοκλῆς δέ· Σὺ δ´ ἄνδρα θνητὸν εἰ

[120, 0]   καὶ φιλοίκειος καὶ φιλόφιλος, τὸ δὲ σύμπαν εἰπεῖν φιλάνθρωπος, αἰδούμενος μὲν

[120, 0]   τοὶ δὲ φορμίγγεσι τέρπονται, παρὰ δέ σφισιν εὐανθὴς ἅπας τέθαλεν ὄλβος,

[107, 0]   πολλοὶ δρῶσι δι´ ἀμαθίαν; (Ὁ δὲ Σωκράτης παραπλήσιον ἔλεγεν εἶναι τὸν

[105, 0]   δειλοῖσι βροτοῖσι, ζώειν ἀχνυμένοις· αὐτοὶ δέ τ´ ἀκηδέες εἰσί. Δοιοὶ γάρ

[107, 0]   οὐδὲν εἰ κέρδος φέρει; Εὐριπίδης δέ· Τὰ θνητὰ πράγματ´ οἶσθά γ´

[112, 0]   τοιαῦτα· ἐκεῖνος γάρ φησιν· Ἐγὼ δὲ ταῦτα παρὰ σοφοῦ τινος μαθὼν

[104, 0]   Τί γὰρ σκιᾶς ἀσθενέστερον; Τὸ δὲ ταύτης ὄναρ οὐδ´ (ἂν ἐκφράσαι

[115, 0]   μέν, ἔφη, ἄριστον πάντων, τὸ δὲ (τεθνάναι τοῦ ζῆν ἐστι κρεῖττον.

[106, 0]   τὰς αὑτῶν λαβόντας ἀπελθεῖν. Ἐχρήσατο δὲ τῇ τοιαύτῃ ἀγωγῇ καὶ Ἀντίμαχος

[118, 0]   ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται. Ταύτην δὲ τὴν μοῖραν ἐν ἄλλοις ὁ

[113, 0]   μέτρον ἡλικίας ἔχοντα (ἱκανόν· τὸν δὲ τὴν τῶν εἴκοσιν ἐτῶν προθεσμίαν

[118, 0]   ἐόντων καὶ καλῶν, ἐν ὀκτὼ δὲ τῇσι πάσῃσιν ἡμέρῃσι ἀποθανόντων νηπενθέως

[112, 0]   γύναι, οὐ προσελεύσεταί σοι· ἐὰν δὲ τιμᾶται ὑπὸ σοῦ ἐπιμελῶς ταῖς

[104, 0]   δὲ Πίνδαρος ἐν ἄλλοις Τί δέ τις; Τί δ´ οὔ τις;

[115, 0]   πρῶτον τῶν ἀνθρώπῳ ἀνυστῶν, δεύτερον δέ, τὸ γενομένους ἀποθανεῖν ὡς τάχιστα.

[109, 0]   τρόπον καὶ τὸ κακόν· περὶ δὲ τὸ μὴ ὂν ἀλλ´ ἠρμένον

[114, 0]   ὥστ´ ἐπιφθέγξασθαι τὸ Ὁμηρικόν Μυρομένοισι δὲ τοῖσι μέλας ἐπὶ ἕσπερος ἦλθε.

[117, 0]   θανὼν δειλοὺς ἀκάχησε τοκῆας. Ἄρρητον δὲ τοκεῦσι γόον καὶ πένθος ἔθηκε,

[119, 0]   τῶν ἀναγκαίων συμπαθείας ἐπιδειξάμενον. Ἀντίγονον δὲ τὸν βασιλέα πυθόμενον τὴν Ἀλκυονέως

[118, 0]   ὅτι θνητὸν ἐγέννησα υἱόν. Περικλέα δὲ τὸν Ὀλύμπιον προσαγορευθέντα διὰ τὴν

[119, 0]   ὃ δὴ καὶ γέγονεν. (Δίωνα δὲ τὸν Συρακόσιον συνεδρεύοντα μετὰ τῶν

[118, 0]   πόλεμον ἐπιπαρορμῶντα τοὺς Ἀθηναίους. Ξενοφῶντα δὲ τὸν Σωκρατικὸν θύοντά ποτε, παρὰ

[117, 0]   ἑαυτοὺς καταικισάμενοι ταῖς κακουχίαις. Βραχυτάτου δὲ τοῦ τῆς ἐπιδημίας ὄντος ἐν

[120, 0]   τῶν φίλων ὥσπερ πατέρας, στέργων δὲ τοὺς ὁμήλικας καὶ συνήθεις, τιμητικὸς

[111, 0]   ἐξαλείφειν εἰς τὸ δυνατόν. Ὡς δὲ τοῦτο ῥᾴδιον, καταφανὲς ἐκ τῆς

[108, 0]   καὶ κακῶν τῶν μεγίστων. Λέγεται δὲ τούτοις μαρτυρεῖν καὶ τὸ θεῖον.

[105, 0]   φωνὴν ἐξείλετο μητίετα Ζεύς. (Ἀπηρτημένως δὲ τούτοις ὁ κωμικὸς ἐπὶ τῶν

[107, 0]   καὶ τῆς ψυχῆς, κατ´ οὐδὲν δὲ τούτων κακὸν εἶναι. Καὶ καθ´

[104, 0]   καὶ ἐφήμερα τὰ σώματα, θνηταὶ δὲ τύχαι καὶ πάθη καὶ πάνθ´

[119, 0]   καὶ τὴν κοσμικὴν διάταξιν. Ἐκείνῳ δὲ τῷ μακαρισθέντι οὐκ ἦν κατὰ

[113, 0]   παίδων, βόθρους λιποῦσα πενθητηρίους. Τινὲς δὲ τῶν βαρβάρων καὶ μέρη τοῦ

[113, 0]   ἄνδρες τῶν ἀμεινόνων, καὶ αὐτῶν δὲ τῶν βαρβάρων οὐχ οἱ γενναιότατοι,

[113, 0]   ῥᾳδίως φέρομεν καὶ εὐθύμως, τοὺς δὲ τῶν ἤδη προβεβηκότων δυσχερῶς καὶ

[120, 0]   τοὺς ὁμήλικας καὶ συνήθεις, τιμητικὸς δὲ τῶν καθηγησαμένων, ξένοις δὲ καὶ

[108, 0]   συμμετρίας τοῦ συγγράμματος παραλείψω· μνησθήσομαι δὲ τῶν ὄντων ἐμφανεστάτων καὶ πᾶσι

[111, 0]   ἀπ´ αὐτῶν ὠφελείας φανήσονται. Εἰ δὲ τῶν τεθνεώτων ἕνεκα πενθοῦσιν, ἐπιστήσαντες

[105, 0]   ὑπὸ τῶν συντυράννων ἐτελεύτησεν. Ὑπερφυῶς δὲ φαίνεται περὶ τὴν παραμυθίαν (ὁ

[102, 0]   δεῖ λαχόντα μὲν ἄρχειν ἀπολαχόντα δὲ φέρειν ἀνεπαχθῶς τὴν τύχην, οὕτω

[116, 0]   θεῶν, ὁ δὲ Πίνδαρος· Σοφοὶ δέ, φησί, καὶ τὸ μηδὲν ἄγαν’

[115, 0]   ἄνθρωπον συμφορὰν τὴν μεγίστην· τοῦτο δέ φησιν Ἀριστοτέλης καὶ τὸν Σειληνὸν

[104, 0]   Τοῖς μὲν αὔξεται βίος, τῶν δὲ φθίνει τε κἀκθερίζεται πάλιν. Ὁ

[104, 0]   τελέθουσιν ἀρούρης καρπὸν ἔδοντες, ἄλλοτε δὲ φθινύθουσιν ἀκήριοι, οὐδέ τις ἀλκή.

[114, 0]   φάρμακον ἀλυπίας εἶναι μέγιστον. Τὸ δὲ φιλεῖν τὸν μεταλλάξαντα καὶ στέργειν

[113, 0]   μέγα κῦδος ὀρέξῃς Πηλείδῃ, αὐτὸς δὲ φίλης αἰῶνος ἀμερθῇς ~(πρὸς δ´

[120, 0]   τε, τοὶ δὲ πεσσοῖς, τοὶ δὲ φορμίγγεσι τέρπονται, παρὰ δέ σφισιν

[108, 0]   καὶ οὗ φαμεν ἐρᾶν (ἔστι δὲ φρόνησις) ἐπειδὰν τελευτήσωμεν, ὡς ὁ

[116, 0]   θεῶν δ´ ἔχοντες ἐπιμελούμεθα. Ὅταν δὲ χρῄζως´, αὔτ´ ἀφαιροῦνται πάλιν. Οὐ

[108, 0]   πάντες οἱ πόλεμοι (γίγνονται· τὰ δὲ χρήματα ἀναγκαζόμεθα κτᾶσθαι διὰ τὸ

[105, 0]   ἄρα φυλάττεις; Μετ´ οὐ πολὺν δὲ χρόνον καταστρεβλωθεὶς ὑπὸ τῶν συντυράννων

[102, 0]   ἐκεῖ μὲν σῶμα (τοιοῦτον ἐνταῦθα δὲ ψυχήν. Οὔτ´ οὖν ἀπαθεῖς ἐπὶ

[108, 0]   τἀληθές. Ἀλλὰ τῷ ὄντι ἡμῖν δέδεικται ὅτι εἰ μέλλομέν ποτε καθαρῶς

[108, 0]   μέγιστον πάντων ὂν τῶν ἀγαθῶν, δεδίασι δ´ ὡς εὖ εἰδότες ὅτι

[108, 0]   δικαστὰς τοιαῦτ´ ἔφη· Τὸ γὰρ δεδιέναι, ὦ ἄνδρες, τὸν θάνατον οὐδὲν

[121, 0]   δεῖ κρίνεσθαι. Καὶ τὸν κριτὴν δεῖ γυμνὸν εἶναι, τεθνεῶτα, αὐτῇ τῇ

[103, 0]   ς´ ἐφύτευς´ ἀγαθοῖς, (Ἀγάμεμνον, Ἀτρεύς. Δεῖ δέ σε χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι·

[107, 0]   ἥδιστός ἐστιν ὁ βαθύτατος τί δεῖ καὶ λέγειν; Αὐτὸ γὰρ τὸ

[111, 0]   Τί ταῦτα δεῖ στένειν, ἅπερ δεῖ κατὰ φύσιν διεκπερᾶν; Δεινὸν γὰρ

[121, 0]   κριτέον ἁπάντων τούτων· τεθνεῶτας γὰρ δεῖ κρίνεσθαι. Καὶ τὸν κριτὴν δεῖ

[102, 0]   κλῆρός ἐστι τῶν ἀρχῶν καὶ δεῖ λαχόντα μὲν ἄρχειν ἀπολαχόντα δὲ

[116, 0]   χρῄζως´, αὔτ´ ἀφαιροῦνται πάλιν. Οὐ δεῖ οὖν δυσφορεῖν, ἐὰν ἃ ἔχρησαν

[120, 0]   ψυχαί, καλὰς ἐλπίδας ἔχειν σε δεῖ περὶ τοῦ μακαρίτου υἱέος σου,

[111, 0]   οὖν τὸ πένθος ἐστὶν ἀγαθόν, δεῖ ποιεῖν αὐτὸ ὡς πλεῖστον καὶ

[118, 0]   πάντων μᾶλλον ἢ ἀλυπίας ἀναβολὴν δεῖ ποιεῖσθαι. Καίτοι γε τὸν ἐν

[111, 0]   τὸν δὲ μή. Τί ταῦτα δεῖ στένειν, ἅπερ δεῖ κατὰ φύσιν

[117, 0]   τῷ κακοδαιμονεστάτῳ πένθει διαφθείρειν ἑαυτοὺς δεῖ ταῖς ὀδύναις καὶ ταῖς τοῦ

[118, 0]   τὴν τούτων ὑπόμνησιν, δι´ ὧν δεῖ τὸ ἀλγοῦν τῆς ψυχῆς ἀποθεραπεύειν

[120, 0]   ἀτὰρ εὑδόντεσσιν ἐν πολλοῖς ὀνείροις δείκνυσι τερπνῶν ἐφέρποισαν χαλεπῶν τε κρίσιν.

[106, 0]   ὁ παραμυθούμενος τὸν λελυπημένον καὶ δεικνύων κοινὸν καὶ πολλῶν τὸ συμβεβηκὸς

[119, 0]   καὶ παρενόμει, τὴν μόνην ὁ δείλαιος καὶ πρώτην αὐτὸν πατέρα προσειποῦσαν

[111, 0]   γεννώμενα, μέσης δ´ ἡμέρας ἀκμάζοντα, δείλης δὲ γηρῶντα καὶ τελειοῦντα τὸ

[105, 0]   γόοιο. Ὣς γὰρ ἐπεκλώσαντο θεοὶ δειλοῖσι βροτοῖσι, ζώειν ἀχνυμένοις· αὐτοὶ δέ

[114, 0]   γέροντος, τοῦτο δὴ οἴκτιστον πέλεται δειλοῖσι βροτοῖσιν. Ἦ ῥ´ ὁ γέρων·

[117, 0]   καίων, νυμφίου, ὅς τε θανὼν δειλοὺς ἀκάχησε τοκῆας. Ἄρρητον δὲ τοκεῦσι

[104, 0]   φησὶν οὕτω, Βροτῶν ἕνεκα πτολεμίζειν δειλῶν, οἳ φύλλοισιν ἐοικότες, ἄλλοτε μέν

[112, 0]   παύσῃ ποτὲ δυσφορῶν ἢ ἀεὶ δεῖν οἰήσῃ λυπεῖσθαι καὶ παρ´ ὅλον

[113, 0]   ἐπὶ παντὶ θανάτῳ τὰ πένθη δεῖν οἴονται γίγνεσθαι, ἀλλ´ ἐπὶ τοῖς

[118, 0]   ἐπισχόντα (πρὸς τοὺς παρόντας εἰπεῖν δειν ὅτι θνητὸν ἐγέννησα υἱόν. Περικλέα

[112, 0]   αἱρεῖ βέλτιστ´ ἂν ἔχειν. Οὐ δεῖν οὖν προσπταίσαντας καθάπερ παῖδας ἐχομένους

[114, 0]   τοῖς εἰρημένοις πρὸς τὸ μὴ δεῖν πέρα τοῦ φυσικοῦ καὶ μετρίου

[104, 0]   τύχη, φησὶν ὁ Θεόφραστος, καὶ δεινὴ παρελέσθαι τὰ προπεπονημένα καὶ μεταρρῖψαι

[116, 0]   τε καὶ σοφῶν κἀν τοῖσι δεινοῖς μὴ τεθυμῶσθαι θεοῖς, καὶ ὁ

[111, 0]   ἅπερ δεῖ κατὰ φύσιν διεκπερᾶν; Δεινὸν γὰρ οὐδὲν τῶν ἀναγκαίων βροτοῖς.

[117, 0]   οὐδὲν φευκτὸν νομιστέον αὐτοὺς πάσχειν (Δεινὸν γὰρ οὐδὲν τῶν ἀναγκαίων βροτοῖς

[106, 0]   Ἡ πρώτη οὖν αἰτία ἡ δείξασα ἡμῖν τὸ τοῦ ἡλίου φῶς,

[109, 0]   υἱόν, καὶ ἀντιβολεῖν τε καὶ δεῖσθαι συνεξευρεῖν τὸν αἴτιον τοῦ θανάτου.

[116, 0]   τὴν χαλεπωτάτην. Δύ´ ἐστὶ τῶν Δελφικῶν γραμμάτων τὰ μάλιστ´ ἀναγκαιότατα πρὸς

[109, 0]   Πίνδαρος τὸν νεὼν τὸν ἐν Δελφοῖς οἰκοδομήσαντας αἰτεῖν παρὰ τοῦ Ἀπόλλωνος

[106, 0]   λύπη δ´ ἔχει (ὥσπερ τὰ δένδρα ταῦτα καρπὸν τὰ δάκρυα. Ὁ

[109, 0]   Ἐπὶ τούτῳ, φάναι, ἥκω. Ἀλλὰ δέξαι παρὰ τοῦδ´ ἅ σοι φέρει,

[116, 0]   ἐφαρμόζειν δυνήσεται καὶ φέρειν αὐτὰ δεξιῶς, εἴς τε τὴν αὑτοῦ φύσιν

[103, 0]   φυλάττουσα ἢ αὔξουσα ἢ χρωμένη δεξιῶς. Οὗτοι τῆς φρονήσεως καὶ τῶν

[102, 0]   ὅρον ἔχων καὶ δυνάμενος φέρειν δεξιῶς τά τε προσηνῆ καὶ τὰ

[113, 0]   διὰ τὸ ἀφῃρῆσθαι πρὸ τοῦ δέοντος τῆς ἐλπίδος) ἀγνοοῦντες ὅτι ὁ

[106, 0]   εἰ λογίζεσθαι θέλοις ὅσοι τε δεσμοῖς ἐκμεμόχθηνται βροτῶν, ὅσοι τε γηράσκουσιν

[121, 0]   τῆς δίκης τε καὶ τίσεως δεσμωτήριον, ὃ δὴ Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι.

[105, 0]   πράγματ´ οὐδ´ ἀποβλέπει εἰς ταῦτα, δέσποτ´, ἀλλὰ τὴν αὐτὴν ὁδόν, ἐάν

[104, 0]   ἕρπει. (Τοῦ δὴ χάριν ἐτραπόμεθα δεῦρο; Ἵν´ εἰδείημεν ὅτι καινὸν ἀτυχεῖν

[115, 0]   καὶ πρῶτον τῶν ἀνθρώπῳ ἀνυστῶν, δεύτερον δέ, τὸ γενομένους ἀποθανεῖν ὡς

[105, 0]   μὲν ὅτι τεθρίππῳ νενίκηκεν Ὀλύμπια, δευτέρου δ´ ὅτι Παρμενίων ὁ στρατηγὸς

[114, 0]   παντὸς τοῦ βίου; Τὸ γὰρ δὴ ἀτελεύτητον νομίζειν τὸ πένθος ἀνοίας

[121, 0]   ὅλον τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι. Ταῦτα δὴ αὐτοῖς πάντ´ ἐπίπροσθεν γίγνεται, καὶ

[121, 0]   προΐσασι. Τοῦτο μὲν οὖν καὶ δὴ εἴρηται τῷ Προμηθεῖ, ὅπως ἂν

[115, 0]   τοῦ φιλοσόφου λέξεις παραθέσθαι. Φησὶ δὴ ἐν τῷ Εὐδήμῳ ἐπιγραφομένῳ ἢ

[119, 0]   ἀγαθὸν δὲ καὶ φιλόπατριν, ὃ δὴ καὶ γέγονεν. (Δίωνα δὲ τὸν

[107, 0]   ἐδανείσαντο (ἡμῶν οἱ προπάτορες. Ὃ δὴ καὶ εὐκόλως καταβλητέον καὶ ἀστενάκτως,

[104, 0]   καὶ γούνατ´ ὀρώρῃ· ἀλλ´ ὅτε δὴ καὶ λυγρὰ θεοὶ μάκαρες τελέουσι,

[105, 0]   τοῦ Ἕκτορος ταυτί· Ἀλλ´ ἄγε δὴ κατ´ ἄρ´ ἕζευ ἐπὶ θρόνου,

[114, 0]   αἰσχύνωσι κύνες κταμένοιο γέροντος, τοῦτο δὴ οἴκτιστον πέλεται δειλοῖσι βροτοῖσιν. Ἦ

[109, 0]   τοῦ υἱέος σου, καὶ οὕτω δὴ ὀρέξαι οἱ γραμματείδιον. Ανειλήσαντα οὖν

[118, 0]   καὶ κενῆς ἀπαλλαγησόμεθα βαρυπενθείας, ὀλίγου δὴ παντάπασι τοῦ μεταξὺ χρόνου τῆς

[114, 0]   ἐκ θυμὸν ἕληται. Ἀλλ´ ὅτε δὴ πολιόν τε κάρη πολιόν τε

[103, 0]   ὕπερθε γίγνετ´ ἄλλοθ´ ἡτέρα. Κράτιστον δὴ πρὸς ἀλυπίαν φάρμακον ὁ λόγος

[109, 0]   καλὸν αὐτῷ οὐδὲ γονεῦσι. Τοιαῦτα δή σοι καὶ τὰ τῶν διηγημάτων

[108, 0]   καὶ πᾶσι διὰ στόματος. (Πρῶτα δή σοι τὰ περὶ Κλέοβιν καὶ

[121, 0]   τε καὶ τίσεως δεσμωτήριον, ὃ δὴ Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι. Τούτων δ´

[104, 0]   τε καὶ παρακελεύεται. Ὧν εἰ δή τι ἄλλο μὴ ἀποδεχόμεθα, τό

[116, 0]   ἔλαβες ἐπὶ τῷ ἀποδοῦναι; Τοῦτο δὴ τοῖς θνητοῖς ἅπασι συμβέβηκεν. Ἔχομεν

[107, 0]   γὰρ ἀφανὲς οἷ προβήσεται. Τοιούτου δὴ τοῦ βίου τῶν ἀνθρώπων ὄντος

[119, 0]   τῶν ἐμῶν παραινέσεων φροντίζων. Τούτους δὴ τοὺς ἄνδρας θαυμάζουσι μὲν τῆς

[115, 0]   αἰῶνα διατελεῖ νενομισμένα. Πρὸς δὲ δὴ τούτοις τὸ διὰ στόματος ὂν

[117, 0]   τοῖς δ´ ἀκμάζουσι. Πρὸς πάντας δὴ τούτους τοὺς θανάτους ἐλαφρῶς ἑκτέον,

[107, 0]   πρῶτον τῷ πρώτῳ. Εἰ γὰρ δὴ ὕπνος τίς ἐστιν ὁ θάνατος

[112, 0]   τιμηθήσεται συνεχῶς ὑπὸ σοῦ. Θαυμασίως δὴ φαίνεται τῷ λόγῳ πείσας οὗτος

[120, 0]   παρὰ τῷ Πλάτωνι Σωκράτης· Ἄκουε δή, φασί, μάλα καλοῦ λόγου, ὃν

[104, 0]   θνητῶν ἐκεῖθεν ἡμῖν ἕρπει. (Τοῦ δὴ χάριν ἐτραπόμεθα δεῦρο; Ἵν´ εἰδείημεν

[114, 0]   βαλλόμενα ποτὶ γαίῃ, ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι, ἑλκομένας τε νυοὺς ὀλοῇς ὑπὸ

[115, 0]   τινος γενομένου, προσαναλογίσαιντ´ ἂν χρόνου δηλαδή τι ποιήσαντος· τὸ μὲν γὰρ

[117, 0]   ἔθηκε, (καὶ ταῦτα μὲν οὔπω δῆλον εἰ δικαίως ὀδύρεται, ἀλλ´ ὅρα

[104, 0]   τῇ εἰκόνι τοῦ ἀνθρωπείου βίου δῆλον ἐξ ὧν ἐν ἄλλῳ τόπῳ

[113, 0]   πρὸς ὀδυρμοὺς καὶ θρήνους ἐτραπόμεθα. Δῆλον οὖν ὅτι καὶ ὁ λεγόμενος

[115, 0]   τὸ γενομένους ἀποθανεῖν ὡς τάχιστα. Δῆλον οὖν ὡς οὔσης κρείττονος τῆς

[110, 0]   δ´ ἐπὶ τούτων οὐδὲν ἔστι, δῆλον ὡς οὐδ´ ἐπὶ τοῦ θανάτου

[107, 0]   τοὺς καθεύδοντας μηδέν ἐστι κακόν, δῆλον ὡς οὐδὲ περὶ τοὺς τετελευτηκότας

[119, 0]   εἶναι κατὰ φύσιν. Τὴν ἡμετέραν δηλονότι καὶ τὴν ἀνθρωπίνην, ἀλλ´ οὐ

[112, 0]   συμφοραῖς ἡσυχίαν ἔχειν, ὡς οὔτε δήλου ὄντος τοῦ κακοῦ καὶ τοῦ

[116, 0]   καὶ διὰ θατέρου θάτερον ἔοικε δηλοῦσθαι κατὰ δύναμιν. Ἔν τε γὰρ

[107, 0]   διδυμάοσιν, ὄψει τὴν ὁμοιότητα αὐτῶν δηλῶν· τὰ γὰρ δίδυμα τὴν ὁμοιότητα

[118, 0]   τὸ πάτριον ἔθος καὶ λευχειμονοῦντα δημηγορεῖν βουλάς τ´ ἐξάρχοντ´ ἀγαθὰς’ πρός

[104, 0]   Πίνδαρος. Ὅθεν ὀρθῶς ὁ Φαληρεὺς Δημήτριος εἰπόντος Εὐριπίδου Ὁ δ´ ὄλβος

[102, 0]   καὶ προειληφὼς ὅτι καθάπερ ἐν δημοκρατίᾳ κλῆρός ἐστι τῶν ἀρχῶν καὶ

[118, 0]   ὑποστάντας, Ἀναξαγόραν τὸν Κλαζομένιον καὶ Δημοσθένην τὸν Ἀθηναῖον καὶ Δίωνα τὸν

[119, 0]   παραλιπεῖν. Τοῦτον ζηλῶσαι λέγεται καὶ Δημοσθένην τὸν ῥήτορα, τὴν μόνην καὶ

[111, 0]   λογισμὸς ἑκάστοις ἐνῆν, (καὶ ταὐτὰ δήπου γ´ ἂν συνέπιπτεν, ὥστε τὰ

[115, 0]   μὲν ἐκείνῳ τῷ Μίδᾳ λέγουσι δήπου μετὰ τὴν θήραν ὡς ἔλαβε

[111, 0]   ὠφέλειαν ἔχομεν. Τό τε πολὺ δήπουθεν ἢ μικρὸν οὐδὲν διαφέρειν δοκεῖ

[110, 0]   ἅμα τοῖς σώμασι διαφθαρέντων. Νὴ Δί´ ἀλλὰ τοὺς πολλοὺς κινεῖ πρὸς

[107, 0]   θρηνεῖν, ὅπερ οἱ πολλοὶ δρῶσι δι´ ἀμαθίαν; (Ὁ δὲ Σωκράτης παραπλήσιον

[114, 0]   ἀγεννεῖς ἐκτρέπεσθαι. Τὸ γὰρ μὴ δι´ αὑτὸν κακῶς πράττειν ὁ μὲν

[102, 0]   τῶν ἔξωθεν περιχρίστων ἐπιθέσεως αὐτὸ δι´ αὑτοῦ λαβεῖν πέψιν. Ἐπειδὴ οὖν

[115, 0]   τὸ εἰωθὸς περὶ πολλοὺς γίγνεσθαι δι´ αὐτῶν τῶν ἔργων. Τί οὖν;

[108, 0]   τὸ θεῖον. Πολλοὺς γὰρ παρειλήφαμεν δι´ εὐσέβειαν παρὰ θεῶν ταύτης τυχόντας

[108, 0]   τὸ εἰκός, μετὰ τοιούτων ἐσόμεθα, δι´ ἡμῶν αὐτῶν πᾶν τὸ εἰλικρινὲς

[118, 0]   ὄφελος εἶναι τὴν τούτων ὑπόμνησιν, δι´ ὧν δεῖ τὸ ἀλγοῦν τῆς

[119, 0]   λόγων, καὶ νῦν δὲ πειράσομαι διὰ βραχυτάτων ἐπιδραμεῖν, προσμαρτυρήσας τῷ καλῶς

[108, 0]   σῶμα καὶ αἱ τούτου ἐπιθυμίαι· διὰ γὰρ τὴν τῶν χρημάτων κτῆσιν

[116, 0]   ἀλλήλοις συνῳδὰ καὶ σύμφωνα, καὶ διὰ θατέρου θάτερον ἔοικε δηλοῦσθαι κατὰ

[118, 0]   συλλυπουμένοις καὶ διεγείρουσι τὰ πένθη διὰ (κολακείαν, ἀλλὰ τοῖς ἀφαιρουμένοις τὰς

[102, 0]   τὸ χαλεπώτατον πέφυκεν εἶναι πάντων· Διὰ λύπην γάρ, φασί, καὶ μανίαν

[102, 0]   οὐκ ἰάσιμα, αὑτούς τ´ ἀνῃρήκασι διὰ λύπην τινές. Τὸ μὲν οὖν

[103, 0]   διὰ χρημάτων περιουσίαν ἄφθονον ἢ διὰ μέγεθος ἀρχῆς ἢ διά τινας

[121, 0]   νήσων ἰόντες ἔλεγον πρὸς τὸν Δία ὅτι φοιτῷέν σφισιν ἄνθρωποι ἑκατέρωσε

[115, 0]   Καὶ τὰ μὲν μόγις καὶ διὰ πολλῶν φροντίδων κτώμεθα, τὰ δὲ

[115, 0]   Πρὸς δὲ δὴ τούτοις τὸ διὰ στόματος ὂν τοῖς ἀνθρώποις ὁρᾷς

[108, 0]   τῶν ὄντων ἐμφανεστάτων καὶ πᾶσι διὰ στόματος. (Πρῶτα δή σοι τὰ

[108, 0]   τούτου ἀσχολίαν ἄγομεν φιλοσοφίας πέρι διὰ ταῦτα πάντα. Τὸ δ´ ἔσχατον

[117, 0]   τὴν ἀπαιδευσίαν ἄνοια καὶ παραφροσύνη. Διὰ ταύτην γοῦν τὴν διηπατημένην καὶ

[113, 0]   λεγόμενος ἄωρος θάνατος εὐπαραμύθητός ἐστι διά τε ταῦτα καὶ τὰ προειρημένα

[120, 0]   πᾶσι δὲ μείλιχος καὶ φίλος διά τε τὴν ἐξ ὄψεως χάριν

[108, 0]   Πλάτων, ἀσχολίας παρέχει τὸ σῶμα διὰ τὴν ἀναγκαίαν τροφήν· ἔτι δ´

[117, 0]   αὐτὸς σὺ σοί, καὶ ἡ διὰ τὴν ἀπαιδευσίαν ἄνοια καὶ παραφροσύνη.

[103, 0]   τοιούτων ὄντων τῶν πραγμάτων ἔνιοι διὰ τὴν ἀφροσύνην οὕτως εἰσὶν ἀβέλτεροι

[119, 0]   ἐπὶ τῶν ἔργων οὐ δύνανται διὰ τὴν ἐκ τῆς ἀπαιδευσίας ἀσθένειαν

[110, 0]   λυπεῖ. Τῷ γὰρ ὄντι πολλοὶ διὰ τὴν οὐδένειαν καὶ τὴν πρὸς

[118, 0]   Περικλέα δὲ τὸν Ὀλύμπιον προσαγορευθέντα διὰ τὴν περὶ τὸν λόγον καὶ

[116, 0]   καταπίπτειν πρὸς οἴκτους καὶ ὀλοφυρμοὺς διὰ τὴν τῆς ψυχῆς ἀσθένειαν καὶ

[121, 0]   ποθεινοτάτην οὖσαν τοῖς ἀφιερωθεῖσι, τὴν διὰ τῆς ἀγαθῆς μνήμης καὶ τῆς

[114, 0]   δ´ ἐστὶ τοῖς (ἀφῃρημένοις ἡ διὰ τῆς ἀγαθῆς μνήμης τιμή. Οὐδεὶς

[118, 0]   ἀλλὰ τοῖς ἀφαιρουμένοις τὰς λύπας διὰ τῆς γενναίας καὶ σεμνῆς παρηγορίας,

[119, 0]   Πλὴν πολλῶν ὄντων παραδειγμάτων τῶν διὰ τῆς ἱστορίας ἡμῖν παραδιδομένων τῆς

[103, 0]   διά τινας προεδρίας πολιτικὰς ἢ διὰ τιμὰς καὶ δόξας (ἐπαπειλεῖν τοῖς

[103, 0]   ἢ διὰ μέγεθος ἀρχῆς ἢ διά τινας προεδρίας πολιτικὰς ἢ διὰ

[113, 0]   τοῖς τοιούτοις μετριοπαθείας. (Ἀλλὰ νὴ Δία τινὲς ὑποτυγχάνοντες οὐκ ἐπὶ παντὶ

[113, 0]   τοὺς ἐπὶ τοῖς ἀώροις ἀτυχοῦντας, διὰ τὸ ἀφῃρῆσθαι πρὸ τοῦ δέοντος

[112, 0]   καὶ αὑτῷ τιμὴν δοθῆναι, ἀποροῦντα διὰ τὸ ἤδη κατηναλῶσθαι πάσας τοῖς

[116, 0]   καὶ τὸ ζῆν ἐθέλειν ἐκλιπεῖν διὰ τὸ μέγεθος τῆς συμφορᾶς, καὶ

[113, 0]   γίγνεσθαι, ἀλλ´ ἐπὶ τοῖς ἀώροις, διὰ τὸ μηδενὸς τετυχηκέναι τῶν ἐν

[108, 0]   τὰ δὲ χρήματα ἀναγκαζόμεθα κτᾶσθαι διὰ τὸ σῶμα, δουλεύοντες τῇ τούτου

[103, 0]   πάντ´ ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ καὶ νὴ Δία Τό τοι χρεὼν οὐκ ἔστι

[113, 0]   ἤδη προβεβηκότων δυσχερῶς καὶ πενθικῶς διὰ τὸν ἐκ ματαίων ἐλπίδων ἀναπλασμόν,

[115, 0]   οὖν; Ἆρά γ´ ἡμεῖς τοῦτο διὰ τοῦ λόγου μαθεῖν οὐ δυνάμεθα

[111, 0]   εὔδαιμον καὶ θεοφιλὲς εἶναι νενόμισται. Διὰ τοῦτο γοῦν τοὺς ὑπεροχωτάτους τῶν

[120, 0]   Ἀλλ´ ἄωρος ἐτελεύτησεν. ~Οὐκοῦν εὐποτμότερος διὰ τοῦτο καὶ κακῶν ἀπείρατός ἐστιν·

[103, 0]   φάρμακον ὁ λόγος καὶ ἡ διὰ τούτου παρασκευὴ πρὸς πάσας τοῦ

[119, 0]   κατηγορῆσαι ταῦτα διεξῆλθεν, ἀγνοῶν ὅτι διὰ τούτων αὐτὸν ἐπαινεῖ τὸ πενθεῖν

[119, 0]   τὸ χρεὼν καὶ πάλαι μὲν διὰ τῶν πρόσθεν ὑπέμνησα λόγων, καὶ

[102, 0]   ῥευμάτων ἐπιφορὰς εὐθὺς προσφέρουσι τὰς διὰ τῶν φαρμάκων βοηθείας, ἀλλ´ ἐῶσι

[103, 0]   κεναυχεῖς, ὥστε μικρὸν ἐπαρθέντες ἢ διὰ χρημάτων περιουσίαν ἄφθονον ἢ διὰ

[112, 0]   (σεαυτῷ παρέξεις καὶ πικροτάτην κακοδαιμονίαν διὰ ψυχῆς ἀγέννειαν καὶ μαλακίαν· εἰ

[112, 0]   νενεμημένων ἦλθεν ὕστερον. Τὸν οὖν Δία, ὡς ἠξίου καὶ αὑτῷ τιμὴν

[103, 0]   τοὺς ἀνθρώπους τύχας. Εἰς ἃς διαβλέψας ἄν τις οὐκ ἀπεικότως εἴποι,

[110, 0]   καὶ τὴν πρὸς τὸν θάνατον διαβολὴν ἀποθνῄσκουσιν, ἵνα μὴ ἀποθάνωσι. Καλῶς

[118, 0]   ἀπαρενόχλητον τοῦτον ταῖς πενθικαῖς λύπαις διαγάγωμεν, τὰ τοῦ πένθους παράσημα μεθέμενοι

[107, 0]   σαρκὶ καὶ τοῖς ταύτης πάθεσι διάγειν, ~ὑφ´ ὧν κατασπώμενος ὁ νοῦς

[119, 0]   ἐν ταῖς τῶν ἀναγκαίων τελευταῖς διαγενομένων ἀποχρήσει τὰ εἰρημένα πρὸς τὴν

[121, 0]   εὐαρεστήσειεν ἂν τῇ τοιαύτῃ ὑμῶν διαγωγῇ. ~Ἀνδρὸς οὖν ἀγαθοῦ καὶ γενναίου

[121, 0]   συνήθη σοι καὶ κατὰ φύσιν διαγωγὴν ἐλθεῖν. Ὡς γὰρ οὐδὲ συμβιῶν

[115, 0]   κρείττονος τῆς ἐν τῷ τεθνάναι διαγωγῆς ἢ τῆς ἐν τῷ ζῆν,

[102, 0]   συμφορᾷ καὶ ἡ περὶ σὲ διάθεσις ἀπαιτεῖν ἔοικε τὴν παρὰ τῶν

[116, 0]   προσήκοντος ἐν τοῖς προσπίπτουσιν ἢ διαίρεσθαι πρὸς ἀλαζονείαν ἢ ταπεινοῦσθαι καὶ

[112, 0]   Οἱ δ´ ἀγεννέστεροι καὶ ἀνασκήτως διακείμενοι οὐδ´ ἀναστροφὴν ἐνίοτε λαμβάνουσι πρὸς

[113, 0]   τελειότατον διαπεράσαντα βίον. Εἰ δὲ διακοσίων ἐτῶν ἦν, τὸν ἑκατὸν ἐτῶν

[118, 0]   παρειλήφαμεν, ὥς φασι, φυσιολογοῦντα καὶ διαλεγόμενον τοῖς γνωρίμοις, ἀκούσαντα παρά τινος

[120, 0]   καὶ σποράδην ἐν τοῖς ἄλλοις διαλόγοις. Ἀλλὰ τὰ μὲν ἐν τῷ

[120, 0]   μὲν ἐν τῷ Περὶ ψυχῆς διαλόγῳ ῥηθέντα κατ´ ἰδίαν ὑπομνηματισάμενός σοι

[121, 0]   οὐδὲν ἄλλο ἢ δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσις, (τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος

[109, 0]   τελεία τίς ἐστι φθορὰ καὶ διάλυσις τοῦ τε σώματος καὶ τῆς

[113, 0]   βεβαίαν ἔχειν τὴν τῶν τηλικούτων διαμονήν. Εἰ δ´ ὁ τῆς ζωῆς

[105, 0]   ἑ κακὴ βούβρωστις ἐπὶ χθόνα δῖαν ἐλαύνει, φοιτᾷ δ´ οὔτε θεοῖσι

[111, 0]   ἀναγκαίων βροτοῖς. Καθόλου γὰρ χρὴ διανοεῖσθαι πάντα τινὰ καὶ πρὸς αὑτὸν

[116, 0]   αἴνεσσαν περισσῶς. Ταῦτ´ οὖν ἐν διανοίᾳ τις ἔχων ὡς πυθόχρηστα (παραγγέλματα

[118, 0]   μιν τέκε μήτηρ. Ταῦτα πρὸ διανοίας λαβόντες τῆς ἀπράκτου καὶ κενῆς

[102, 0]   τὴν τύχην, οὕτω καὶ τῇ διανομῇ τῶν πραγμάτων ἀνεγκλήτως καὶ πειθηνίως

[113, 0]   ἐμακαρίζομεν ὡς εὐδαιμονέστατον καὶ τελειότατον διαπεράσαντα βίον. Εἰ δὲ διακοσίων ἐτῶν

[119, 0]   τῶν πολεμίων κατακτείνας, μικρὸν παντελῶς διασιωπήσαντα χρόνον καὶ τῷ λογισμῷ τὸ

[102, 0]   φιλεῖν εὔνοιαν, ἣν παντὸς μᾶλλον διασῴζειν ἀναγκαῖον. Τὸ δὲ πέρα τοῦ

[119, 0]   ὅλων πρόνοιαν καὶ τὴν κοσμικὴν διάταξιν. Ἐκείνῳ δὲ τῷ μακαρισθέντι οὐκ

[115, 0]   πρῶτον, ἀλλὰ τὸν ἄπειρον αἰῶνα διατελεῖ νενομισμένα. Πρὸς δὲ δὴ τούτοις

[103, 0]   μήτηρ ς´, ἐφ´ ᾧ τε διατελεῖν πράττων ἃ βούλει καὶ διευτυχῶν

[111, 0]   τὸν βίον, ἀλλὰ πεισόμενοι τοῖς διατεταγμένοις ὑπὸ τῶν τὰ ὅλα πρυτανευόντων

[120, 0]   χῶρός τις ἀποτεταγμένος (ἐν ᾧ διατρίβουσιν αἱ τούτων ψυχαί, καλὰς ἐλπίδας

[113, 0]   τὴν τῶν ἀνθρώπων φύσιν οὐδὲν διαφέρει. Καθάπερ γὰρ τῆς εἰς καινὴν

[111, 0]   πολὺ δήπουθεν ἢ μικρὸν οὐδὲν διαφέρειν δοκεῖ πρὸς τὸν ἄπειρον ἀφορῶσιν

[102, 0]   κοσμίου πάνυ καὶ σώφρονος ~καὶ διαφερόντως τά τε πρὸς θεοὺς καὶ

[110, 0]   (τῶν χρημάτων ἅμα τοῖς σώμασι διαφθαρέντων. Νὴ Δί´ ἀλλὰ τοὺς πολλοὺς

[117, 0]   οὐδ´ ἐν τῷ κακοδαιμονεστάτῳ πένθει διαφθείρειν ἑαυτοὺς δεῖ ταῖς ὀδύναις καὶ

[104, 0]   γ´ ἡμῶν εἰς τοῦτ´ ἀφῖκται διαφθορᾶς. Ἤ τ´ ἄδηλος αὕτη τύχη

[110, 0]   πρὸ τῆς γενέσεως κατάστασιν ἔστι διαφορά. Χάριεν γὰρ τὸ τοῦ Ἀρκεσιλάου.

[109, 0]   τὴν τελευτήν. Ἀλλ´ οἴει σὺ διαφορὰν εἶναι μὴ γενέσθαι ἢ γενόμενον

[109, 0]   μετὰ τὴν φθορὰν ὑπολαμβάνεις τινὰ διαφορὰν εἶναι ~πρὸς τὸν ὃν (οὐδέπω

[102, 0]   (καὶ φίλους ὅσια καὶ δίκαια διαφυλάξαντος. Τότε μὲν οὖν ὑπὸ τὸν

[114, 0]   μετὰ μουσουργῶν καὶ τῆς ἄλλης διαχύσεως. ~Μεμηνότος οὖν ἐστι τὸ οὕτως

[107, 0]   ὁμοιότητα αὐτῶν δηλῶν· τὰ γὰρ δίδυμα τὴν ὁμοιότητα μάλιστα παρεμφαίνει. Πάλιν

[107, 0]   Θανάτοιο καί· Ὕπνῳ καὶ Θανάτῳ διδυμάοσιν, ὄψει τὴν ὁμοιότητα αὐτῶν δηλῶν·

[105, 0]   ἐν Διὸς οὔδει δώρων οἷα δίδωσι, κακῶν, ἕτερος δὲ ἐάων. μέν

[107, 0]   καὶ (μέλλων ἐκλείπειν τὸν βίον, διεγείραντος αὐτὸν τοῦ ἰατροῦ καὶ πυθομένου

[118, 0]   ~ἀνδράσι μὴ τοῖς συλλυπουμένοις καὶ διεγείρουσι τὰ πένθη διὰ (κολακείαν, ἀλλὰ

[111, 0]   στένειν, ἅπερ δεῖ κατὰ φύσιν διεκπερᾶν; Δεινὸν γὰρ οὐδὲν τῶν ἀναγκαίων

[110, 0]   ὁ Ἐπίχαρμος Συνεκρίθη φησί καὶ διεκρίθη καὶ ἀπῆνθεν ὅθεν ἦνθε, πάλιν

[106, 0]   τὸ κοινὸν τὰς ἀτυχίας, ὥστε διελέσθαι τὸ ἴσον ἕκαστον, ἀσμένως ἂν

[113, 0]   οἷα γοῦν πρὸς τὸν ἑαυτοῦ διελέχθη υἱὸν Ἕκτορα, παραινῶν ἀναχωρεῖν ἀπὸ

[120, 0]   τῶν ἀνθρώπων τὸν μὲν δικαίως διελθόντα τὸν βίον καὶ ὁσίως, ἐπειδὰν

[109, 0]   συλλογίζεσθαι τὰ πρὸς τὸν θάνατον, διελθόντος δ´ ὀλίγου χρόνου τελευτῆσαι. Τὰ

[119, 0]   Ὅτι γὰρ οἱ ταῖς ἀρεταῖς διενεγκόντες ὡς θεοφιλεῖς νέοι μετέστησαν πρὸς

[120, 0]   λέγειν. Ὥσπερ γὰρ Ὅμηρος λέγει, διενείμαντο τὴν ἀρχὴν ὁ Ζεὺς καὶ

[109, 0]   πατέρα τὸν ἑαυτοῦ· ἰδόντα δὲ διεξέρχεσθαι πρὸς αὐτὸν περὶ τῆς τύχης

[119, 0]   ῥητορικῶς προθέμενος αὐτοῦ κατηγορῆσαι ταῦτα διεξῆλθεν, ἀγνοῶν ὅτι διὰ τούτων αὐτὸν

[111, 0]   πρὸς αὑτὸν καὶ πρὸς ἄλλον διεξιόντα μετὰ σπουδῆς ὡς οὐχ ὁ

[115, 0]   θήραν ὡς ἔλαβε τὸν Σειληνὸν διερωτῶντι καὶ πυνθανομένῳ τί ποτ´ ἐστὶ

[119, 0]   ταφήν, αὐτὸν δὲ περὶ ὧν διεσκέπτετο μὴ παραλιπεῖν. Τοῦτον ζηλῶσαι λέγεται

[103, 0]   διατελεῖν πράττων ἃ βούλει καὶ διευτυχῶν ἀεί, καὶ τοῦτο τῶν θεῶν

[115, 0]   πολλὰς αἰτίας, τὰ δ´ ἀγαθὰ διεχῆ τε καὶ δυσκόλως συνερχόμενα πρὸς

[109, 0]   δή σοι καὶ τὰ τῶν διηγημάτων τῶν παρὰ τοῖς ἀρχαίοις ἀναγεγραμμένων.

[108, 0]   καὶ Βίτωνα τοὺς Ἀργείους νεανίσκους διηγήσομαι. Φασὶ γὰρ τῆς μητρὸς αὐτῶν

[111, 0]   παρέχειν καὶ δάκρυα, τὰ δὲ διημερεύσαντα πάντως ἂν εὐδαιμονίζεσθαι; Μέτρον γὰρ

[117, 0]   παραφροσύνη. Διὰ ταύτην γοῦν τὴν διηπατημένην καὶ ψευδῆ δόξαν πάντα καταμέμφονται

[110, 0]   βίον, ὃν οὐκ ἐβίωσε, ζῶν διηυτύχησεν ἄν, ὁ θάνατος οὐκ εὔκαιρος·

[121, 0]   μὲν γὰρ (κακῶς αἱ δίκαι δικάζονται. Ἀμπεχόμενοι γάρ, ἔφη, οἱ κρινόμενοι

[121, 0]   ἦσαν ζώντων, ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ δικάζοντες ᾗ μέλλοιεν τελευτᾶν. Ἔπειτα αἱ

[121, 0]   καὶ ἅμα καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι, πρὸ τῆς ψυχῆς τῆς ἑαυτῶν

[121, 0]   Νῦν μὲν γὰρ (κακῶς αἱ δίκαι δικάζονται. Ἀμπεχόμενοι γάρ, ἔφη, οἱ

[121, 0]   ᾗ μέλλοιεν τελευτᾶν. Ἔπειτα αἱ δίκαι πως οὐ καλῶς ἐκρίνοντο. Ὅ

[102, 0]   γονεῖς (καὶ φίλους ὅσια καὶ δίκαια διαφυλάξαντος. Τότε μὲν οὖν ὑπὸ

[121, 0]   πάντα ἐκεῖνον τὸν κόσμον, ἵνα δικαία ἡ κρίσις ᾖ. Ἐγὼ οὖν

[121, 0]   τι τὼ ἑτέρω, ἵν´ ὡς δικαιοτάτη ἡ κρίσις ᾖ περὶ τῆς

[103, 0]   ζῷον οὐδὲν λαμβάνει. Καὶ μάλα δικαίως· ἀσθενέστατον γὰρ ὂν φύσει μεγίστοις

[121, 0]   ἔρχονται αὐτοῖς πολλοὶ μαρτυρήσοντες ὡς δικαίως βεβιώκασιν. Οἱ οὖν δικασταὶ ὑπό

[120, 0]   θεοῖς, τῶν ἀνθρώπων τὸν μὲν δικαίως διελθόντα τὸν βίον καὶ ὁσίως,

[106, 0]   κακόν, λέγων ὧδε· Ὡς οὐ δικαίως θάνατον ἔχθουσιν βροτοί, ὅσπερ μέγιστον

[117, 0]   ταῦτα μὲν οὔπω δῆλον εἰ δικαίως ὀδύρεται, ἀλλ´ ὅρα τὸ ἑξῆς·

[121, 0]   Αἰακόν. Οὗτοι οὖν ἐπειδὰν τελευτήσωσι, δικάσουσιν ἐν τῷ λειμῶνι, ἐν τῇ

[121, 0]   καλοῦσιν, ἰέναι. Τούτων δ´ οἱ δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου καὶ ἔτι νεωστὶ

[121, 0]   ὡς δικαίως βεβιώκασιν. Οἱ οὖν δικασταὶ ὑπό τε τούτων ἐκπλήττονται, καὶ

[108, 0]   δαιμονίως ὁ Σωκράτης πρὸς (τοὺς δικαστὰς τοιαῦτ´ ἔφη· Τὸ γὰρ δεδιέναι,

[121, 0]   ἐγνωκὼς πρότερος ἢ ὑμεῖς ἐποιησάμην δικαστὰς υἱεῖς ἐμαυτοῦ, δύο μὲν ἐκ

[121, 0]   καὶ ἀθέως (εἰς τὸ τῆς δίκης τε καὶ τίσεως δεσμωτήριον, ὃ

[106, 0]   δὲ παραμυθούμενος τὴν Δανάην δυσπαθοῦσαν Δίκτυς φησί· Δοκεῖς τὸν Ἅιδην σῶν

[116, 0]   ἀλλ´ ἁπλῶς τῶν ἀνθρωπίνων οὐδέν. Διὸ καὶ ἐπὶ πάντων λέγειν χρή·

[117, 0]   τύχης καὶ δαιμόνων γενέσθαι νομίζουσι. Διὸ καὶ ἐπὶ πᾶσιν ὀδύρονται, στένοντες

[107, 0]   θανάτου καὶ ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως; ~Διὸ καὶ μοιρίδιον χρέος εἶναι λέγεται

[108, 0]   ἀναφαίνηται, καθάπερ ἀπέδειξεν ὁ Πλάτων. Διὸ καὶ πάνυ δαιμονίως ὁ Σωκράτης

[112, 0]   κατὰ τὸν Ἀχαιὸν συναλγεῖν ἀναγκάζοντες. Διὸ καὶ πάνυ καλῶς ὁ Πλάτων

[116, 0]   ἐν τούτῳ τὸ γιγνώσκειν ἑαυτόν. Διὸ καὶ περὶ μὲν τούτου φησὶν

[114, 0]   τοῖσι μέλας ἐπὶ ἕσπερος ἦλθε. Διὸ καὶ πολλάκις αὑτοῖς προσδιαλέγεσθαι χρή,

[102, 0]   ἐν ἡμῖν φαύλης γίγνεσθαι δόξης. Διὸ καὶ τοῦτο μὲν ἐατέον ὡς

[114, 0]   κατὰ τοὺς τῆς εἱμαρμένης νόμους. (Διὸ τοὺς εὖ φρονοῦντας ἐπὶ τοῖς

[107, 0]   δὲ σοφῶς καὶ ὁ κυνικὸς Διογένης κατενεχθεὶς εἰς ὕπνον καὶ (μέλλων

[115, 0]   ἐπιγραφομένῳ ἢ Περὶ ψυχῆς ταυτί. Διόπερ, ὦ κράτιστε πάντων καὶ μακαριστότατε,

[103, 0]   φυλάξασθαι τὸ κακὸν ἐπιφερόμενον ἢ διορθώσασθαι γενόμενον ἢ συστεῖλαι πρὸς τὸ

[105, 0]   γάρ τε πίθοι κατακείαται ἐν Διὸς οὔδει δώρων οἷα δίδωσι, κακῶν,

[121, 0]   Κρόνου καὶ ἔτι νεωστὶ τοῦ Διὸς τὴν ἀρχὴν ἔχοντος ζῶντες ἦσαν

[102, 0]   ἐῶσι τὸ βαρῦνον τῆς φλεγμονῆς δίχα τῆς τῶν ἔξωθεν περιχρίστων ἐπιθέσεως

[119, 0]   φιλόπατριν, ὃ δὴ καὶ γέγονεν. (Δίωνα δὲ τὸν Συρακόσιον συνεδρεύοντα μετὰ

[118, 0]   καὶ Δημοσθένην τὸν Ἀθηναῖον καὶ Δίωνα τὸν Συρακόσιον καὶ τὸν βασιλέα

[112, 0]   τιμᾶται ὑπὸ σοῦ ἐπιμελῶς ταῖς δοθείσαις αὐτῷ τιμαῖς, λύπαις καὶ θρήνοις,

[112, 0]   ὡς ἠξίου καὶ αὑτῷ τιμὴν δοθῆναι, ἀποροῦντα διὰ τὸ ἤδη κατηναλῶσθαι

[108, 0]   κράτιστον αὐτοῖς παρὰ τῆς θεοῦ δοθῆναι τῶν ἐν ἀνθρώποις, τοὺς δὲ

[105, 0]   αὐτοὶ δέ τ´ ἀκηδέες εἰσί. Δοιοὶ γάρ τε πίθοι κατακείαται ἐν

[106, 0]   πάλιν οὐκ οἶδ´ ὅπως δυσαλγῆ δοκεῖ εἶναι. Τί γὰρ θαυμαστὸν εἰ

[117, 0]   (ἄριστος εἶναι σωφρονεῖν τέ μοι δοκεῖ. Οἱ δὲ πολλοὶ πάντα καταμέμφονται

[121, 0]   θάνατος τυγχάνει ὤν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδὲν ἄλλο ἢ δυοῖν πραγμάτοιν

[111, 0]   δήπουθεν ἢ μικρὸν οὐδὲν διαφέρειν δοκεῖ πρὸς τὸν ἄπειρον ἀφορῶσιν αἰῶνα.

[108, 0]   δοκεῖν σοφὸν εἶναι μὴ ὄντα· δοκεῖν γὰρ εἰδέναι ἐστὶν ἃ οὐκ

[108, 0]   θάνατον οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν ἢ δοκεῖν σοφὸν εἶναι μὴ ὄντα· δοκεῖν

[106, 0]   τὴν Δανάην δυσπαθοῦσαν Δίκτυς φησί· Δοκεῖς τὸν Ἅιδην σῶν τι φροντίζειν

[117, 0]   βραχὺν χρόνον προειλήφασιν ἡμᾶς οἱ δοκοῦντες ἄωροι τοῦ ζῆν ἐστερῆσθαι· καὶ

[113, 0]   καὶ τὸ ἄλλο σῶμα καταικίζοντες, δοκοῦντές τι χαρίζεσθαι τοῖς τετελευτηκόσιν ἀπαρτώμενοι

[104, 0]   τὰ προπεπονημένα καὶ μεταρρῖψαι τὴν δοκοῦσαν εὐημερίαν, οὐδένα καιρὸν ἔχουσα τακτόν.

[103, 0]   σωφρόνων ἀνδρῶν πρός (τε τὰς δοκούσας εὐτυχίας τὸν αὐτὸν εἶναι, καὶ

[107, 0]   οἶσθά γ´ ἣν ἔχει φύσιν; (Δοκῶ μὲν οὔ· πόθεν γάρ; Ἀλλ´

[105, 0]   δ´ αὐτόθι Ἐλπὶς ἐν ἀρρήκτοισι δόμοισιν ἔνδον ἔμεινε πίθου ὑπὸ χείλεσιν,

[110, 0]   Ἅπαντες Ἅιδην ἦλθον καὶ Λήθης δόμους, (τῶν χρημάτων ἅμα τοῖς σώμασι

[105, 0]   πονεῖν ἐπαύετο, ἠλλαττόμεσθ´ ἂν δάκρυα, δόντες χρυσίον. Νῦν δ´ οὐ προσέχει

[109, 0]   ἐγκοιμᾶσθαι καὶ ἰδεῖν ὄψιν τοιάνδε. Δόξαι παραγενέσθαι τὸν πατέρα τὸν ἑαυτοῦ·

[115, 0]   συμβεβηκὸς καὶ παρὰ τὴν ἡμετέραν δόξαν ἔδειξε τὸ εἰωθὸς περὶ πολλοὺς

[117, 0]   γοῦν τὴν διηπατημένην καὶ ψευδῆ δόξαν πάντα καταμέμφονται θάνατον. Ἐὰν μὲν

[118, 0]   καὶ τὴν ἐν τοῖσι πολλοῖσι δόξαν· (πᾶς γάρ τίς μιν ὁρέων

[106, 0]   καὶ ἑτέροις συμβεβηκότων ἔλαττον τὴν δόξαν τοῦ λελυπημένου μεθίστησι καὶ τοιαύτην

[107, 0]   καὶ τὴν παρ´ ἐνίοις κρατοῦσαν δόξαν ὡς ἄρα κρεῖττόν ἐστι τὸ

[103, 0]   πολιτικὰς ἢ διὰ τιμὰς καὶ δόξας (ἐπαπειλεῖν τοῖς ἥττοσι καὶ ἐξυβρίζειν,

[119, 0]   ἧς φησιν Αἰσχίνης, κατηγορεῖν αὐτοῦ δόξας, ταυτί· Ἑβδόμην δ´ ἡμέραν τῆς

[110, 0]   αὐτοῦ. Οὐ φαύλως γὰρ ἂν δόξειεν ὁ παρὰ τῷ ποιητῇ Ἀμφιάραος

[105, 0]   δὲ μετὰ τοῦτον καὶ τῇ δόξῃ καὶ τῷ χρόνῳ, καίτοι τῶν

[109, 0]   καὶ ἀρετῇ καὶ πλούτῳ καὶ δόξῃ, τελευτῆσαι δ´ ἐξαπίνης αἰτίᾳ τινὶ

[102, 0]   τῆς ἐν ἡμῖν φαύλης γίγνεσθαι δόξης. Διὸ καὶ τοῦτο μὲν ἐατέον

[108, 0]   ἀναγκαζόμεθα κτᾶσθαι διὰ τὸ σῶμα, δουλεύοντες τῇ τούτου θεραπείᾳ· καὶ ἐκ

[106, 0]   τεθαρρηκότος εἰπεῖν Τίς δ´ ἐστὶ δοῦλος τοῦ θανεῖν ἄφροντις ὤν; Καὶ

[102, 0]   μηδ´ ἄν τι συμβῇ δυσχερές, δουλοῦ πάλιν, ἀλλ´ αὑτὸς αἰεὶ μίμνε,

[112, 0]   πάσας τοῖς ἄλλοις, ταύτην αὐτῷ δοῦναι τὴν ἐπὶ τοῖς τελευτήσασι γιγνομένην,

[116, 0]   θεμάτων, ἀλλ´ ἄδηλον πόθ´ ὁ δοὺς ἀπαιτήσει. Ὁ οὖν ἢ αὐτὸς

[107, 0]   καὶ θρηνεῖν, ὅπερ οἱ πολλοὶ δρῶσι δι´ ἀμαθίαν; (Ὁ δὲ Σωκράτης

[116, 0]   γενέσθαι πρὸς ἀπώλειαν τὴν χαλεπωτάτην. Δύ´ ἐστὶ τῶν Δελφικῶν γραμμάτων τὰ

[102, 0]   τὰς εὐπραγίας (ἂν ἐμφρόνως φέρειν δύναιντο καὶ μετρίως. Τῶν μὲν γὰρ

[115, 0]   διὰ τοῦ λόγου μαθεῖν οὐ δυνάμεθα οὐδ´ ἐπιλογίσασθαι ὅτι Πλείη μὲν

[102, 0]   ἕπεσθαι. Τοῦτο γὰρ οἱ μὴ δυνάμενοι ποιεῖν οὐδὲ τὰς εὐπραγίας (ἂν

[102, 0]   τὸν οἰκεῖον ὅρον ἔχων καὶ δυνάμενος φέρειν δεξιῶς τά τε προσηνῆ

[116, 0]   θατέρου θάτερον ἔοικε δηλοῦσθαι κατὰ δύναμιν. Ἔν τε γὰρ τῷ γιγνώσκειν

[118, 0]   λόγον καὶ τὴν σύνεσιν ὑπερβεβλημένην δύναμιν, πυθόμενον ἀμφοτέρους αὐτοῦ τοὺς υἱοὺς

[119, 0]   δ´ ἐπὶ τῶν ἔργων οὐ δύνανται διὰ τὴν ἐκ τῆς ἀπαιδευσίας

[107, 0]   ἀθάνατοι. Τὰ μὲν ὦν οὐ δύνανται νήπιοι κόσμῳ φέρειν. Σοφοκλῆς δέ·

[118, 0]   μὲν ἄλλοις ἐπαρκεῖν πρὸς ἀλυπίαν δύνασθαι, ἑαυτοῖς δὲ μηδὲν ὄφελος εἶναι

[108, 0]   ταραχὴν καὶ ἐκπλήττει, ὥστε μὴ δύνασθαι ὑπ´ αὐτοῦ καθορᾶν τἀληθές. Ἀλλὰ

[110, 0]   κεῖνα, ποῦ δὲ Λυδίας μέγας δυνάστης Κροῖσος ἢ Ξέρξης βαρὺν ζεύξας

[106, 0]   γὰρ ἐκ τοῦ αὐτοῦ πηλοῦ δύναταί τις πλάττων ζῷα συγχεῖν καὶ

[115, 0]   μὲν γὰρ γεγενημένον οὐδὲ θεῷ δυνατόν ἐστι ποιῆσαι ἀγένητον. Οὐκοῦν τὸ

[111, 0]   ἐλάχιστον καὶ ἐξαλείφειν εἰς τὸ δυνατόν. Ὡς δὲ τοῦτο ῥᾴδιον, καταφανὲς

[102, 0]   σκληρὰν ἀπάθειαν, ἔξω καὶ τοῦ δυνατοῦ καὶ τοῦ συμφέροντος οὖσαν· ἀφαιρήσεται

[104, 0]   οὐδ´ (ἂν ἐκφράσαι τις ἕτερος δυνηθείη σαφῶς. Τούτοις δ´ ἑπόμενος καὶ

[116, 0]   τοῦ βίου πράγματα ῥᾳδίως ἐφαρμόζειν δυνήσεται καὶ φέρειν αὐτὰ δεξιῶς, εἴς

[121, 0]   ὑμεῖς ἐποιησάμην δικαστὰς υἱεῖς ἐμαυτοῦ, δύο μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας, Μίνω

[108, 0]   τοῦ σώματος μηδὲν καθαρῶς γνῶναι, δυοῖν θάτερον, ἢ οὐδαμοῦ ἔστι κτήσασθαι

[121, 0]   ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδὲν ἄλλο ἢ δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσις, (τῆς ψυχῆς καὶ

[106, 0]   συμφυῆ πάλιν οὐκ οἶδ´ ὅπως δυσαλγῆ δοκεῖ εἶναι. Τί γὰρ θαυμαστὸν

[106, 0]   τὸ χαλεπόν ἐστι καὶ τὸ δυσανιῶν καὶ ἐν τῷ τεθνάναι; Τὰ

[118, 0]   τῆς ψυχῆς ἀχθεινὰ πάθη καὶ δυσάντητα πρὸς τὸν ἐπιόντα χρόνον. Ἀποβλέπειν

[104, 0]   γε πολλαχῆ εἶναι ἐργώδη καὶ δύσκολον τὸν βίον ἄγαν ἀληθές. Καὶ

[115, 0]   δ´ ἀγαθὰ διεχῆ τε καὶ δυσκόλως συνερχόμενα πρὸς αὐτοῖς τοῦ βίου

[114, 0]   τὸν δύστηνον ἔτι φρονέοντ´ ἐλέησον, δύσμορον, ὅν ῥα πατὴρ Κρονίδης ἐπὶ

[117, 0]   τις ὢν ἀποθάνῃ, στένουσιν ἐπιλέγοντες· Δύσμορος, οὐδ´ ἄρα τῷ γε πατὴρ

[112, 0]   γὰρ ἀεὶ μενεῖς ἐπὶ τῇ δυσπαθείᾳ ταύτῃ, τελείαν ἀθλιότητα (σεαυτῷ παρέξεις

[102, 0]   γίγνεσθαι τοὺς εὖ φρονοῦντας οὔτε δυσπαθεῖς· τὸ μὲν γὰρ ἄτεγκτον καὶ

[105, 0]   τούτοις ὁ κωμικὸς ἐπὶ τῶν δυσπαθούντων ἐπὶ ταῖς τοιαύταις συμφοραῖς ταυτὶ

[106, 0]   Ὁ δὲ παραμυθούμενος τὴν Δανάην δυσπαθοῦσαν Δίκτυς φησί· Δοκεῖς τὸν Ἅιδην

[114, 0]   ἀμερθῇς ~(πρὸς δ´ ἐμὲ τὸν δύστηνον ἔτι φρονέοντ´ ἐλέησον, δύσμορον, ὅν

[106, 0]   τὰ τῶν ἴσα καὶ μείζω δυστυχούντων, ὡς ἐσομένην ἐλαφροτέραν. Ἐνταῦθα γὰρ

[116, 0]   ἀφαιροῦνται πάλιν. Οὐ δεῖ οὖν δυσφορεῖν, ἐὰν ἃ ἔχρησαν ἡμῖν πρὸς

[112, 0]   τὸν πενθοῦντα Πότερα παύσῃ ποτὲ δυσφορῶν ἢ ἀεὶ δεῖν οἰήσῃ λυπεῖσθαι

[110, 0]   Ἀμφιάραος παραμυθεῖσθαι τὴν Ἀρχεμόρου μητέρα δυσχεραίνουσαν ὅτι νήπιος ὢν ὁ παῖς

[116, 0]   λέγειν πολλάκις, ἀπαιτούμενοι τὰ θέματα δυσχεραίνουσιν ἐπὶ τῇ ἀποδόσει, ἐάνπερ εὐγνωμονῶσι.

[102, 0]   φρονεῖν, μηδ´ ἄν τι συμβῇ δυσχερές, δουλοῦ πάλιν, ἀλλ´ αὑτὸς αἰεὶ

[117, 0]   οἱ πλεῖστοι θάνατοι πρὸ ἄλλων δυσχερῶν μειζόνων γίγνονται, καὶ ὅτι τοῖς

[113, 0]   τοὺς δὲ τῶν ἤδη προβεβηκότων δυσχερῶς καὶ πενθικῶς διὰ τὸν ἐκ

[105, 0]   δὲ ἐάων. μέν κ´ ἀμμείξας δώῃ Ζεὺς τερπικέραυνος, (ἄλλοτε μέν τε

[105, 0]   ᾧ δέ κε τῶν λυγρῶν δώῃ, λωβητὸν ἔθηκε καί ἑ κακὴ

[108, 0]   παρὰ θεῶν ταύτης τυχόντας τῆς δωρεᾶς. Ὧν τοὺς μὲν ἄλλους φειδόμενος

[108, 0]   θάνατον αὐτοῖς τῆς εὐσεβείας ἀμοιβὴν δωρησαμένης. ~(Καὶ περὶ Ἀγαμήδους δὲ καὶ

[105, 0]   πίθοι κατακείαται ἐν Διὸς οὔδει δώρων οἷα δίδωσι, κακῶν, ἕτερος δὲ

[121, 0]   Εὐρώπης Αἰακός· Μίνῳ δὲ πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν ἐὰν ἀπορῆτόν τι τὼ

Livre, Chap.
[115, 0]	φερόμενα κατὰ πολλὰς αἰτίας, τὰ	δ´	ἀγαθὰ διεχῆ τε καὶ δυσκόλως
[112, 0]	νεῶρες προσπεσὸν μᾶλλον δάκοι. Οἱ	δ´	ἀγεννέστεροι καὶ ἀνασκήτως διακείμενοι οὐδ´
[121, 0]	πάσῃ εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς κακῶν, ~τὸν	δ´	ἀδίκως καὶ ἀθέως (εἰς τὸ
[106, 0]	ᾤετο τὸ συμβεβηκός ἐστιν. Ὁ	δ´	Αἰσχύλος καλῶς ἔοικεν ἐπιπλήττειν τοῖς
[103, 0]	ποτὲ μὲν πολυκαρπίαι γίγνονται ποτὲ	δ´	ἀκαρπίαι, καὶ ἐν ζῴοις ποτὲ
[117, 0]	δὲ προελθοῦσιν ἐπὶ μικρὸν, τοῖς	δ´	ἀκμάζουσι. Πρὸς πάντας δὴ τούτους
[110, 0]	ἀμές, πρόσθ´ ἄλλοι ἐθάλεον, αὐτίκα	δ´	ἄλλοι, ὧν ἀμὲς γενεὰν οὐκέτ´
[117, 0]	μὲν οὐδὲ γενέσθαι συνέφερε, τοῖς	δ´	ἅμα τῷ γενέσθαι ἀποθανεῖν, τοῖς
[114, 0]	κούφισμα πρὸς τὰς τύχας, ἐγὼ	δ´	ἂν εἴποιμι φάρμακον ἀλυπίας εἶναι
[114, 0]	ὀλοῇς ὑπὸ χερσὶν Ἀχαιῶν. Αὐτὸν	δ´	ἂν πύματόν με κύνες πρώτῃσι
[116, 0]	θεοῖς, καὶ ὁ Εὐριπίδης· Ὅστις	δ´	ἀνάγκῃ συγκεχώρηκεν βροτῶν σοφὸς παρ´
[107, 0]	κόσμῳ φέρειν. Σοφοκλῆς δέ· Σὺ	δ´	ἄνδρα θνητὸν εἰ κατέφθιτο στένεις,
[105, 0]	κακῶν, πλείη δὲ θάλασσα. Νοῦσοι	δ´	ἀνθρώποισιν ἐφ´ ἡμέρῃ αἱ δ´
[120, 0]	περὶ ψυχῆς λέγων φησίν· Ὀλβίᾳ	δ´	ἅπαντες αἴσᾳ λυσίπονον τελευτάν. Καὶ
[104, 0]	γενεὴ ἡ μὲν φύει ἡ	δ´	ἀπολήγει. (Ταύτῃ δ´ ὅτι καλῶς
[114, 0]	Ἦ ῥ´ ὁ γέρων· πολιὰς	δ´	ἄρ´ ἀνὰ τρίχας ἕλκετο χερσί,
[115, 0]	συλληφθέντα τῷ Μίδᾳ ἀποφήνασθαι. Βέλτιον	δ´	αὐτὰς τὰς τοῦ φιλοσόφου λέξεις
[105, 0]	δὲ μήσατο κήδεα λυγρά. Μούνη	δ´	αὐτόθι Ἐλπὶς ἐν ἀρρήκτοισι δόμοισιν
[109, 0]	παρὰ τοῦ Ἀπόλλωνος μισθόν, τὸν	δ´	αὐτοῖς ἐπαγγείλασθαι εἰς ἑβδόμην ἡμέραν
[107, 0]	παύρῳ πόνος ἀμφὶ πόνῳ. Ὁ	δ´	ἄφυκτος ὁμῶς ἐπικρέμαται θάνατος· κείνου
[117, 0]	ὀφθαλμοῖς ὀδύνην αὐτοῖς ἀφέντος. Ἐὰν	δ´	ἄφωνος μηδὲν προσειπὼν περὶ μηδενός,
[108, 0]	διὰ τὴν ἀναγκαίαν τροφήν· ἔτι	δ´	ἐάν τινες νόσοι προσπέσωσιν, ἐμποδίζουσιν
[117, 0]	τοῦ πένθους ὄφελος περιποιησάμενοι, μάτην	δ´	ἑαυτοὺς καταικισάμενοι ταῖς κακουχίαις. Βραχυτάτου
[107, 0]	ἀναισθησίαν ἡμῶν αἰνιττόμενος. Οὐκ ἀμούσως	δ´	ἔδοξεν ἀποφήνασθαι οὐδ´ ὁ εἰπὼν
[113, 0]	φρονήματος ἀνδρειοτέρου πεφυκότες ἔμπλεῳ, μᾶλλον	δ´,	εἴπερ ἄρα, Αἰγύπτιοί τε καὶ
[106, 0]	εἰ θέλοις στένειν; Παῦσαι· βλέπουσα	δ´	εἰς τὰ τῶν πέλας κακὰ
[121, 0]	μὲν εἰς μακάρων νήσους, ἡ	δ´	εἰς Τάρταρον. Καὶ τοὺς μὲν
[115, 0]	ἀμφί τε κῆρες εἰλεῦνται, κενεὴ	δ´	εἴσδυσις (οὐδ´ αἰθέρι; Πολλοῖς γὰρ
[121, 0]	Μίνω τε καὶ Ῥαδάμανθυν, ἕνα	δ´	ἐκ (τῆς Εὐρώπης, Αἰακόν. Οὗτοι
[121, 0]	τῆς Ἀσίας Ῥαδάμανθυς κρινεῖ, τοὺς	δ´	ἐκ τῆς Εὐρώπης Αἰακός· Μίνῳ
[117, 0]	καὶ τοὺς θρήνους συνεγείρειν. Ταῦτα	δ´	ἐκίνησαν οἱ ποιηταί, καὶ μάλιστα
[102, 0]	γὰρ ἄτεγκτον καὶ θηριῶδες, τὸ	δ´	ἐκλελυμένον καὶ γυναικοπρεπές. Εὐλόγιστος δ´
[114, 0]	δὲ φίλης αἰῶνος ἀμερθῇς ~(πρὸς	δ´	ἐμὲ τὸν δύστηνον ἔτι φρονέοντ´
[105, 0]	ἄρ´ ἕζευ ἐπὶ θρόνου, ἄλγεα	δ´	ἔμπης ἐν θυμῷ κατακεῖσθαι ἐάσομεν
[120, 0]	ἀθανασίας αὐτῆς εἴρηκεν, οὐκ (ὀλίγα	δ´	ἐν τῇ Πολιτείᾳ καὶ τῷ
[109, 0]	καὶ πλούτῳ καὶ δόξῃ, τελευτῆσαι	δ´	ἐξαπίνης αἰτίᾳ τινὶ ἀδήλῳ. Τὸν
[108, 0]	τῶν κακῶν ἐστιν. Οὐκ ἀπᾴδειν	δ´	ἔοικε τούτων οὐδ´ ὁ εἰπών·
[113, 0]	ἀπαραιτήτου οἱ μὲν προπορεύονται οἱ	δ´	ἐπακολουθοῦσι, πάντες δ´ ἐπὶ ταὐτὸν
[115, 0]	τῷ ζῆν, οὕτως ἀπεφήνατο. Μυρία	δ´	ἐπὶ μυρίοις ἄν τις ἔχοι
[105, 0]	δ´ ἀνθρώποισιν ἐφ´ ἡμέρῃ αἱ	δ´	ἐπὶ νυκτὶ αὐτόματοι φοιτῶσι, κακὰ
[113, 0]	προπορεύονται οἱ δ´ ἐπακολουθοῦσι, πάντες	δ´	ἐπὶ ταὐτὸν ἔρχονται, τὸν αὐτὸν
[120, 0]	ἔχει μόνον πόνος γεγώς. Οὗτος	δ´	ἐπὶ τῆς εὐανθεστάτης ἡλικίας προαπεφοίτησεν
[117, 0]	πότνια μήτηρ ὄσσε καθαιρήσουσιν· ἐὰν	δ´	ἐπὶ τῆς οἰκείας πατρίδος παρόντων
[103, 0]	ἐψευσμένος, ἄτοπόν τε πεποίηκ´. Εἰ	δ´	ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς νόμοις ἐφ´
[110, 0]	ὃν (οὐδέπω κατεσκευάσθη χρόνον. Εἰ	δ´	ἐπὶ τούτων οὐδὲν ἔστι, δῆλον
[119, 0]	μεγαλοφροσύνης πάντες καὶ ἄγανται, μιμεῖσθαι	δ´	ἐπὶ τῶν ἔργων οὐ δύνανται
[104, 0]	θ´ ὕλη τηλεθόωσα φύει, ἔαρος	δ´	ἐπιγίγνεται ὥρη· ὣς ἀνδρῶν γενεὴ
[104, 0]	τις ἕτερος δυνηθείη σαφῶς. Τούτοις	δ´	ἑπόμενος καὶ ὁ Κράντωρ παραμυθούμενος
[120, 0]	εὐανθὴς ἅπας τέθαλεν ὄλβος, ὀδμὰ	δ´	ἐρατὸν κατὰ χῶρον κίδναται αἰεὶ
[106, 0]	μετὰ πείσματος τεθαρρηκότος εἰπεῖν Τίς	δ´	ἐστὶ δοῦλος τοῦ θανεῖν ἄφροντις
[103, 0]	ὥστε χρυσὸς ἐν πυρί. ~Πεπαιδευμένων	δ´	ἐστὶ καὶ σωφρόνων ἀνδρῶν πρός
[108, 0]	πᾶν τὸ εἰλικρινὲς ὁρῶντες· τοῦτο	δ´	ἐστὶ τὸ ἀληθές. Μὴ καθαρῷ
[114, 0]	τῷ τὸν ἀγαπώμενον ὠφελεῖν· ὠφέλεια	δ´	ἐστὶ τοῖς (ἀφῃρημένοις ἡ διὰ
[117, 0]	μοῖραν οὐκ ἔστιν ἐκφυγεῖν (πεπαιδευμένων	δ´	ἐστὶν ἀνθρώπων προσειληφέναι ὅτι βραχὺν
[108, 0]	πέρι διὰ ταῦτα πάντα. Τὸ	δ´	ἔσχατον πάντων, ὅτι ἐάν τις
[120, 0]	πάντων ἕπεται θανάτῳ περισθενεῖ, ζωὸν	δ´	ἔτι λείπεται αἰῶνος εἴδωλον· τὸ
[109, 0]	ἑβδόμην ἡμέραν ἀποδώσειν, ἐν τοσούτῳ	δ´	εὐωχεῖσθαι παρακελεύσασθαι· τοὺς δὲ ποιήσαντας
[111, 0]	εἰς γῆν φέροντες γῆν. ~Ἀναγκαίως	δ´	ἔχει (βίον θερίζειν ὥστε κάρπιμον
[106, 0]	πλέον ποιοῦμεν; Οὐδέν· ἡ λύπη	δ´	ἔχει (ὥσπερ τὰ δένδρα ταῦτα
[104, 0]	καλῶς ἔφη λέγειν αὐτὸν βέλτιον	δ´	ἔχειν ἄν, εἰ μὴ μίαν
[116, 0]	λέγειν χρή· Τὰ τῶν θεῶν	δ´	ἔχοντες ἐπιμελούμεθα. Ὅταν δὲ χρῄζως´,
[106, 0]	θανεῖν ἄφροντις ὤν; Καὶ Ἅιδην	δ´	ἔχων βοηθὸν οὐ τρέμω σκιάς.
[119, 0]	κατηγορεῖν αὐτοῦ δόξας, ταυτί· Ἑβδόμην	δ´	ἡμέραν τῆς (θυγατρὸς αὐτῷ τετελευτηκυίας,
[111, 0]	ἡμερησίαν, ἕωθεν μὲν γεννώμενα, μέσης	δ´	ἡμέρας ἀκμάζοντα, δείλης δὲ γηρῶντα
[102, 0]	τῆς παραλόγου συμφορᾶς, καὶ συμπαθεῖν	δ´	ἦν ἀναγκαῖον· οὐδὲ γὰρ οἱ
[110, 0]	ὁ θάνατος οὐκ εὔκαιρος· εἰ	δ´	ἤνεγκεν αὖ οὗτος ὁ βίος
[104, 0]	τὰ μὲν καθεῖλεν ὑψόθεν τὰ	δ´	ἦρ´ ἄνω (τὰ μὲν ἄλλα
[105, 0]	φθονεῖν πέφυκεν ἡ τύχη. Θηραμένης	δ´	ὁ γενόμενος Ἀθήνησι τῶν τριάκοντα
[113, 0]	τὴν τῶν τηλικούτων διαμονήν. Εἰ	δ´	ὁ τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων
[102, 0]	δ´ ἐκλελυμένον καὶ γυναικοπρεπές. Εὐλόγιστος	δ´	ὁ τὸν οἰκεῖον ὅρον ἔχων
[105, 0]	μεμνῆσθαι ὅτι ἄνθρωπός ἐστι. Φίλιππος	δ´	ὁ τῶν Μακεδόνων βασιλεὺς τριῶν
[105, 0]	ἀκήριοι, οὐδέ τις ἀλκή. ~(Σιμωνίδης	δ´	ὁ τῶν μελῶν ποιητής, Παυσανίου
[120, 0]	τῷ μακρῷ γήρᾳ παρεπομένην. Εἰ	δ´	ὁ τῶν παλαιῶν ποιητῶν τε
[121, 0]	δὴ Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι. Τούτων	δ´	οἱ δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου καὶ
[111, 0]	εἱμαρμένης καὶ προνοίας θεσμοῖς. Τί	δ´;	Οἱ πενθοῦντες τοὺς οὕτως ἀποθανόντας
[116, 0]	ἀνάγκης ἢ πεπρωμένης μοῖραν. Καλῶς	δ´	οἱ Πυθαγόρειοι παρεκελεύσαντο λέγοντες· Ὅσσα
[118, 0]	τοῦτο παρὰ πᾶσιν (ἔπος· πολὺ	δ´	οἶμαι μᾶλλον τὸν ὑπερτιθέμενον τὰ
[104, 0]	Φαληρεὺς Δημήτριος εἰπόντος Εὐριπίδου Ὁ	δ´	ὄλβος οὐ βέβαιος ἀλλ´ ἐφήμερος
[109, 0]	τὰ πρὸς τὸν θάνατον, διελθόντος	δ´	ὀλίγου χρόνου τελευτῆσαι. Τὰ δὲ
[112, 0]	πένθος καὶ τοὺς θρήνους. Τὸ	δ´	ὅλον εἴποι τις ἂν πρὸς
[109, 0]	εἴσῃ ὧν πέρι λυπῇ. Εἶναι	δ´	ὃν ἐσήμηνε νεανίσκον (ἑπόμενον αὐτῷ,
[121, 0]	κρίνονται. Πολλοὶ οὖν ἴσως, ἦ	δ´	ὅς, πονηρὰς ψυχὰς ἔχοντες ἠμφιεσμένοι
[110, 0]	μακρὰς νοσηλείας ὑπομενόντων φησί· Μισῶ	δ´	ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι
[116, 0]	ἔπος μὲν οὐ μέγα, ἔργον	δ´	ὅσον Ζεὺς μόνος ἐπίσταται θεῶν,
[117, 0]	καὶ ἐν ἄλλοις· ~Τὰ προσπεσόντα	δ´	ὅστις εὖ φέρει βροτῶν, (ἄριστος
[105, 0]	στρατηγὸς μάχῃ (Δαρδανεῖς ἐνίκησε, τρίτου	δ´	ὅτι ἄρρεν αὐτῷ παιδίον ἐκύησεν
[104, 0]	φύει ἡ δ´ ἀπολήγει. (Ταύτῃ	δ´	ὅτι καλῶς ἐχρήσατο τῇ εἰκόνι
[105, 0]	ὅτι τεθρίππῳ νενίκηκεν Ὀλύμπια, δευτέρου	δ´	ὅτι Παρμενίων ὁ στρατηγὸς μάχῃ
[109, 0]	οὐσίᾳ πολλῇ καὶ χρήμασιν. Ἀποροῦντα	δ´	ὅτῳ τρόπῳ βάσανον λάβοι τούτων,
[105, 0]	ἂν δάκρυα, δόντες χρυσίον. Νῦν	δ´	οὐ προσέχει τὰ πράγματ´ οὐδ´
[108, 0]	ὡς ὁ λόγος σημαίνει, ζῶσι	δ´	οὔ. Εἰ γὰρ μὴ οἷόν
[108, 0]	ψυχὴ χωρὶς τοῦ σώματος, πρότερον	δ´	οὔ. Καὶ ἐν ᾧ ἂν
[118, 0]	αἶσαν ἀνὴρ Ἄιδι προϊάψει, μοῖραν	δ´	οὔ τινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι
[104, 0]	ἄλλοις Τί δέ τις; Τί	δ´	οὔ τις; Σκιᾶς ὄναρ ἄνθρωπος
[103, 0]	δέ, πλεῖστα συντρίβει καλά. Σὺ	δ´	οὔθ´ ὑπερβάλλοντα, τρόφιμ´, ἀπώλεσας (ἀγαθά,
[105, 0]	ἐπὶ χθόνα δῖαν ἐλαύνει, φοιτᾷ	δ´	οὔτε θεοῖσι τετιμένος οὔτε βροτοῖσιν.
[108, 0]	τὸ ἱερὸν τὴν μητέρα, τὴν	δ´	ὑπερησθεῖσαν τῇ τῶν υἱῶν εὐσεβείᾳ
[120, 0]	ὅτι τούτοις συγκαταριθμηθεὶς συνέσται. Λέγεται	δ´	ὑπὸ μὲν τοῦ μελικοῦ Πινδάρου
[108, 0]	πάντων ὂν τῶν ἀγαθῶν, δεδίασι	δ´	ὡς εὖ εἰδότες ὅτι μέγιστον
[109, 0]	ἀφικέσθαι ἐπί τι ψυχομαντεῖον, προθυσάμενον	δ´	ὡς νόμος ἐγκοιμᾶσθαι καὶ ἰδεῖν
[111, 0]	ὡς πλεῖστον καὶ μέγιστον· εἰ	δ´,	ὥσπερ ἡ ἀλήθεια ἔχει, κακὸν
[105, 0]	κακῷ ὅ γε κύρεται ἄλλοτε	δ´ἐσθλῷ·	ᾧ δέ κε τῶν λυγρῶν
[105, 0]	τὸν οὐρανὸν τὰς χεῖρας Ὦ	δαῖμον,	εἶπε, μέτριόν τι τούτοις ἀντίθες
[112, 0]	λύπας. Ὥσπερ οὖν τοὺς ἄλλους	δαίμονας,	ὑφ´ ὧν τιμῶνται, τούτους ἀγαπᾶν,
[118, 0]	Ἀνδρομάχην ἀντιπαρηγορῶν αὐτὴν εἶπεν ὡδί·	Δαιμονίη,	μή μοί τι λίην ἀκαχίζεο
[116, 0]	Πυθαγόρειοι παρεκελεύσαντο λέγοντες· Ὅσσα δὲ	δαιμονίῃσι	τύχαις βροτοὶ ἄλγε´ ἔχουσιν, (ἣν
[115, 0]	Καὶ πολλοῖς οὕτω παρὰ τοῦ	δαιμονίου	μεμαρτύρηται. Τοῦτο μὲν ἐκείνῳ τῷ
[108, 0]	ὁ Πλάτων. Διὸ καὶ πάνυ	δαιμονίως	ὁ Σωκράτης πρὸς (τοὺς δικαστὰς
[115, 0]	πρὸς αὐτόν, οὕτως ἀναγκαζόμενον εἰπεῖν,	δαίμονος	ἐπιπόνου καὶ τύχης χαλεπῆς ἐφήμερον
[117, 0]	συμβεβηκότα ἐξ ἐπηρείας τύχης καὶ	δαιμόνων	γενέσθαι νομίζουσι. Διὸ καὶ ἐπὶ
[112, 0]	χρόνον ὁ Ζεὺς ἔνεμε τοῖς	δαίμοσι	τὰς τιμάς, οὐκ ἔτυχε παρὸν
[109, 0]	ὅστις εἴη. Καὶ τὸν φάναι	Δαίμων	τοῦ υἱέος σου, καὶ οὕτω
[107, 0]	Ἓν παρ´ ἐσθλὸν σύνδυο πήματα	δαίονται	βροτοῖς ἀθάνατοι. Τὰ μὲν ὦν
[102, 0]	Τὸ μὲν οὖν ἀλγεῖν καὶ	δάκνεσθαι	τελευτήσαντος υἱοῦ φυσικὴν ἔχει τὴν
[112, 0]	(μή μοι νεῶρες προσπεσὸν μᾶλλον	δάκοι.	Οἱ δ´ ἀγεννέστεροι καὶ ἀνασκήτως
[105, 0]	συμφοραῖς ταυτὶ λέγει· Εἰ τὰ	δάκρυ´	ἡμῖν τῶν κακῶν ἦν φάρμακον,
[105, 0]	τοῦ πονεῖν ἐπαύετο, ἠλλαττόμεσθ´ ἂν	δάκρυα,	δόντες χρυσίον. Νῦν δ´ οὐ
[112, 0]	ἐπὶ τοῖς τελευτήσασι γιγνομένην, οἷον	δάκρυα	καὶ λύπας. Ὥσπερ οὖν τοὺς
[106, 0]	τὰ δένδρα ταῦτα καρπὸν τὰ	δάκρυα.	Ὁ δὲ παραμυθούμενος τὴν Δανάην
[111, 0]	ἡμέρας ἐκλείποντα θρήνους παρέχειν καὶ	δάκρυα,	τὰ δὲ διημερεύσαντα πάντως ἂν
[114, 0]	πένθους ἀλλὰ μνήμης εὐκλεοῦς, οὐδὲ	δακρύων	ἐπωδύνων ἀλλὰ θυσιῶν ἀπαρχῶν, εἴ
[106, 0]	δάκρυα. Ὁ δὲ παραμυθούμενος τὴν	Δανάην	δυσπαθοῦσαν Δίκτυς φησί· Δοκεῖς τὸν
[107, 0]	καταβλητέον καὶ ἀστενάκτως, ὅταν ὁ	δανείσας	ἀπαιτῇ· εὐγνωμονέστατοι γὰρ ἂν οὕτω
[105, 0]	ὅτι Παρμενίων ὁ στρατηγὸς μάχῃ	(Δαρδανεῖς	ἐνίκησε, τρίτου δ´ ὅτι ἄρρεν
[119, 0]	ἐξετάζειν τίνα τρόπον ἐτελεύτησε. Τῶν	δὲ	ἀπαγγειλάντων ὅτι γενναίως ἀριστεύων καὶ
[102, 0]	γὰρ τὸν σοφὸν Εὐριπίδην Ἄλλο	δέ	γ´ ἐπ´ ἄλλῃ φάρμακον κεῖται
[111, 0]	μέσης δ´ ἡμέρας ἀκμάζοντα, δείλης	δὲ	γηρῶντα καὶ τελειοῦντα τὸ ζῆν,
[116, 0]	οἱ Πυθαγόρειοι παρεκελεύσαντο λέγοντες· Ὅσσα	δὲ	δαιμονίῃσι τύχαις βροτοὶ ἄλγε´ ἔχουσιν,
[115, 0]	ἄπειρον αἰῶνα διατελεῖ νενομισμένα. Πρὸς	δὲ	δὴ τούτοις τὸ διὰ στόματος
[113, 0]	καὶ τελειότατον διαπεράσαντα βίον. Εἰ	δὲ	διακοσίων ἐτῶν ἦν, τὸν ἑκατὸν
[109, 0]	τὸν πατέρα τὸν ἑαυτοῦ· ἰδόντα	δὲ	διεξέρχεσθαι πρὸς αὐτὸν περὶ τῆς
[111, 0]	θρήνους παρέχειν καὶ δάκρυα, τὰ	δὲ	διημερεύσαντα πάντως ἂν εὐδαιμονίζεσθαι; Μέτρον
[105, 0]	δώρων οἷα δίδωσι, κακῶν, ἕτερος	δὲ	ἐάων. μέν κ´ ἀμμείξας δώῃ
[107, 0]	ἀγαθοί ὅστις τε κακός. Πίνδαρος	δέ·	Ἓν παρ´ ἐσθλὸν σύνδυο πήματα
[104, 0]	τ´ ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα	δέ	θ´ ὕλη τηλεθόωσα φύει, ἔαρος
[115, 0]	Πλείη μὲν γαῖα κακῶν πλείη	δὲ	θάλασσα καὶ τά· Τοιάδε θνητοῖσι
[105, 0]	μὲν γὰρ γαῖα κακῶν, πλείη	δὲ	θάλασσα. Νοῦσοι δ´ ἀνθρώποισιν ἐφ´
[120, 0]	ἐφέρποισαν χαλεπῶν τε κρίσιν. Ὁ	δὲ	θεῖος Πλάτων πολλὰ μὲν ἐν
[103, 0]	ζῴοις ποτὲ μὲν πολυγονίαι ποτὲ	δὲ	καὶ ἀγονίαι, καὶ ἐν θαλάττῃ
[111, 0]	ἂν εἴποι ὡς ἔδει; Πολλὰ	δὲ	καὶ ἄλλα ἐφ´ ὧν ἄν
[104, 0]	οὐδένα καιρὸν ἔχουσα τακτόν. Ταῦτα	δὲ	καὶ ἄλλα τοιαῦτα καὶ καθ´
[104, 0]	Οἵη περ φύλλων γενεή, τοίη	δὲ	καὶ ἀνδρῶν. Φύλλα τὰ μέν
[120, 0]	τιμητικὸς δὲ τῶν καθηγησαμένων, ξένοις	δὲ	καὶ ἀστοῖς (πραότατος, πᾶσι δὲ
[109, 0]	ἑβδόμῃ νυκτὶ κατακοιμηθέντας τελευτῆσαι. Λέγεται	δὲ	καὶ αὐτῷ Πινδάρῳ ἐπισκήψαντι τοῖς
[108, 0]	τὴν τοῦ ὄντος θήραν, ἐρώτων	δὲ	καὶ ἐπιθυμιῶν καὶ φόβων καὶ
[120, 0]	πρὸς Καλλικλέα τὸν Ἀθηναῖον, ἑταῖρον	δὲ	καὶ μαθητὴν Γοργίου τοῦ ῥήτορος.
[118, 0]	τῶν συμβιούντων ἡμῖν σωτηρίας. Καλὸν	δὲ	καὶ μεμνῆσθαι τῶν λόγων, οἷς
[107, 0]	φανερόν ἐστι πᾶσιν ἀνθρώποις, μαρτυρεῖ	δὲ	καὶ Ὅμηρος ἐπ´ αὐτοῦ λέγων·
[109, 0]	καὶ Ἀγαμήδους ἐκείνου ἐστίν· εἰ	δὲ	καὶ πειραθῆναι βούλεται, μετ´ οὐ
[118, 0]	πρὸς τὸν ἐπιόντα χρόνον. Ἀποβλέπειν	δὲ	καὶ πρὸς τοὺς εὐγενῶς καὶ
[110, 0]	μὲν οὐδένα πώποτ´ ἐλύπησεν, ἀπὸν	δὲ	καὶ προσδοκώμενον λυπεῖ. Τῷ γὰρ
[107, 0]	ἥδιστος, θανάτῳ ἄγχιστα ἐοικώς. (Ἀλλαχοῦ	δὲ	καὶ ταῦτα λέγει· Ἔνθ´ Ὕπνῳ
[107, 0]	λίαν ἂν αὐτοῦ καταγνοίημεν, ἐπαληθεύσαιμεν	δὲ	καὶ τὴν παρ´ ἐνίοις κρατοῦσαν
[121, 0]	πάντων ἀνιαροτάτου πένθους παῦλαν. Περιέχει	δὲ	καὶ τὴν πρὸς τὸν θεοφιλέστατον
[107, 0]	γὰρ ἂν οὕτω φανείημεν. Οἶμαι	δὲ	καὶ τὴν φύσιν ὁρῶσαν τό
[110, 0]	οὖσιν, οὐδὲν ἂν πάθοι. Γενναῖον	δὲ	καὶ τὸ Λακωνικόν Νῦν ἀμές,
[107, 0]	καὶ πρὶν ἀποθανεῖν ἐτεθνήκεσαν. Ὅρα	δὲ	καὶ τοῦ βίου τὸ ὀδυνηρὸν
[107, 0]	οὐδ´ οὕτως ἐστὶ κακόν· μήποτε	δὲ	καὶ τοὐναντίον ἀγαθόν. Τὸ γὰρ
[109, 0]	ἀμοιβὴν δωρησαμένης. ~(Καὶ περὶ Ἀγαμήδους	δὲ	καὶ Τροφωνίου φησὶ Πίνδαρος τὸν
[119, 0]	τοιοῦτον ἄδηλον εἰ συμφέρει) ἀγαθὸν	δὲ	καὶ φιλόπατριν, ὃ δὴ καὶ
[115, 0]	διὰ πολλῶν φροντίδων κτώμεθα, τὰ	δὲ	κακὰ πάνυ ῥᾳδίως· στρογγύλα γὰρ
[111, 0]	ἀγαθὰ ποιεῖν ὡς μέγιστα, τὰ	δὲ	κακὰ συστέλλειν καὶ ταπεινοῦν. Εἰ
[110, 0]	ταῦτα καλῶς ἀμφότερ´ ἐκτελέσαι. Πάνυ	δὲ	καλῶς καὶ ὁ Εὐριπίδης ἐπὶ
[108, 0]	δοθῆναι τῶν ἐν ἀνθρώποις, τοὺς	δὲ	κατακοιμηθέντας μηκέτ´ ἀναστῆναι, τῆς θεοῦ
[105, 0]	γε κύρεται ἄλλοτε δ´ἐσθλῷ· ᾧ	δέ	κε τῶν λυγρῶν δώῃ, λωβητὸν
[103, 0]	ἄμεινον ταῦτα καὶ λογιστέον. Τὸ	δὲ	κεφάλαιον τῶν λόγων, ἄνθρωπος εἶ,
[120, 0]	ὡς ἐγὼ οἶμαι, μῦθον, ἐγὼ	δὲ	λόγον· ὡς ἀληθῆ γὰρ ὄντα
[110, 0]	γὰρ τὰ σεμνὰ κεῖνα, ποῦ	δὲ	Λυδίας μέγας δυνάστης Κροῖσος ἢ
[120, 0]	δὲ καὶ ἀστοῖς (πραότατος, πᾶσι	δὲ	μείλιχος καὶ φίλος διά τε
[107, 0]	φησίν, ὀλίγον μὲν κάρτος, ἄπρακτοι	δὲ	μεληδόνες, αἰῶνι δὲ παύρῳ πόνος
[110, 0]	ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι νέοις. (Ἡ	δὲ	Μερόπη λόγους ἀνδρώδεις προφερομένη κινεῖ
[105, 0]	θεοῖσι τετιμένος οὔτε βροτοῖσιν. Ὁ	δὲ	μετὰ τοῦτον καὶ τῇ δόξῃ
[112, 0]	ψυχῆς ἀγέννειαν καὶ μαλακίαν· εἰ	δὲ	μεταθήσῃ ποτέ, τί οὐκ ἤδη
[102, 0]	σπουδαίοις ἀνδράσιν ἥκιστα πρέπον, τὴν	δὲ	μετριοπάθειαν οὐκ ἀποδοκιμαστέον. Μὴ γὰρ
[111, 0]	καὶ τὸν μὲν εἶναι τὸν	δὲ	μή. Τί ταῦτα δεῖ στένειν,
[118, 0]	ἐπαρκεῖν πρὸς ἀλυπίαν δύνασθαι, ἑαυτοῖς	δὲ	μηδὲν ὄφελος εἶναι τὴν τούτων
[105, 0]	μέγα πῶμ´ ἀφελοῦσα (ἐσκέδας´· ἀνθρώποισι	δὲ	μήσατο κήδεα λυγρά. Μούνη δ´
[111, 0]	στιγμή τίς ἐστιν ἀόριστος, μᾶλλον	δὲ	μόριόν τι βραχύτατον στιγμῆς. Ἐπεὶ
[105, 0]	γὰρ ἐπέλλαβε πῶμα πίθοιο. Ἄλλα	δὲ	μυρία λυγρὰ κατ´ ἀνθρώπους ἀλάληται.
[102, 0]	μὲν μῦθος εὐμενὴς φίλων, ἄγαν	δὲ	μωραίνοντι νουθετήματα. (Πολλῶν γὰρ ὄντων
[112, 0]	ἔτυχε παρὸν τὸ Πένθος, ἤδη	δὲ	νενεμημένων ἦλθεν ὕστερον. Τὸν οὖν
[115, 0]	κακῶν ἀλυπότατος ὁ βίος. Ἀνθρώποις	δὲ	πάμπαν οὐκ ἔστι γενέσθαι τὸ
[106, 0]	ταῦτα καρπὸν τὰ δάκρυα. Ὁ	δὲ	παραμυθούμενος τὴν Δανάην δυσπαθοῦσαν Δίκτυς
[102, 0]	φησὶν ὁ ἀκαδημαϊκὸς Κράντωρ, Νοσήσασι	δὲ	παρείη τις αἴσθησις, εἴτ´ οὖν
[117, 0]	ὁ πρῶτος Ὅμηρος λέγων· Ὡς	δὲ	πατὴρ οὗ παιδὸς ὀδύρεται ὀστέα
[107, 0]	κάρτος, ἄπρακτοι δὲ μεληδόνες, αἰῶνι	δὲ	παύρῳ πόνος ἀμφὶ πόνῳ. Ὁ
[114, 0]	πολλάκις αὑτοῖς προσδιαλέγεσθαι χρή, (Τί	δέ;	Παυσόμεθά ποτε λυπούμενοι ἢ ἀκαταπαύστῳ
[119, 0]	πρόσθεν ὑπέμνησα λόγων, καὶ νῦν	δὲ	πειράσομαι διὰ βραχυτάτων ἐπιδραμεῖν, προσμαρτυρήσας
[102, 0]	παντὸς μᾶλλον διασῴζειν ἀναγκαῖον. Τὸ	δὲ	πέρα τοῦ μέτρου παρεκφέρεσθαι καὶ
[109, 0]	δ´ ὀλίγου χρόνου τελευτῆσαι. Τὰ	δὲ	περὶ τὸν Ἰταλὸν Εὐθύνοον τοιαῦτά
[119, 0]	πρὸς τὴν νόμιμον ταφήν, αὐτὸν	δὲ	περὶ ὧν διεσκέπτετο μὴ παραλιπεῖν.
[120, 0]	μὲν ἵπποις γυμνασίοις τε, τοὶ	δὲ	πεσσοῖς, τοὶ δὲ φορμίγγεσι τέρπονται,
[104, 0]	φθίνει τε κἀκθερίζεται πάλιν. Ὁ	δὲ	Πίνδαρος ἐν ἄλλοις Τί δέ
[116, 0]	Ζεὺς μόνος ἐπίσταται θεῶν, ὁ	δὲ	Πίνδαρος· Σοφοὶ δέ, φησί, καὶ
[103, 0]	μεγίστοις οἰκονομεῖται πράγμασιν, ὅταν πέσῃ	δέ,	πλεῖστα συντρίβει καλά. Σὺ δ´
[109, 0]	τοσούτῳ δ´ εὐωχεῖσθαι παρακελεύσασθαι· τοὺς	δὲ	ποιήσαντας τὸ προσταχθὲν τῇ ἑβδόμῃ
[117, 0]	σωφρονεῖν τέ μοι δοκεῖ. Οἱ	δὲ	πολλοὶ πάντα καταμέμφονται καὶ πάντα
[115, 0]	εἰπεῖν ἀλλὰ σιωπᾶν ἀρρήτως· ἐπειδὴ	δέ	ποτε μόγις πᾶσαν μηχανὴν μηχανώμενος
[110, 0]	τῶνδε χαλεπόν; Οὐδέν. (Ὁ Κρεσφόντης	δέ	που ὁ παρὰ τῷ Εὐριπίδῃ
[120, 0]	ἐστι μόνον ἐκ θεῶν. Εὕδει	δὲ	πρασσόντων μελέων, ἀτὰρ εὑδόντεσσιν ἐν
[121, 0]	ἐκ τῆς Εὐρώπης Αἰακός· Μίνῳ	δὲ	πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν ἐὰν ἀπορῆτόν
[117, 0]	ἅμα τῷ γενέσθαι ἀποθανεῖν, τοῖς	δὲ	προελθοῦσιν ἐπὶ μικρὸν, τοῖς δ´
[120, 0]	σοι παρέξομαι, ὡς ἐβουλήθης· τάδε	δὲ	πρὸς τὸ παρὸν καίρια καὶ
[103, 0]	ἐφύτευς´ ἀγαθοῖς, (Ἀγάμεμνον, Ἀτρεύς. Δεῖ	δέ	σε χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι· θνητὸς
[117, 0]	ὑποτυχὼν ἄν τις εἴποι· Θεὸς	δέ	σοι πῆμ´ οὐδὲν ἀλλ´ αὐτὸς
[107, 0]	τοῦ θανάτου ὁ ὕπνος. Πάνυ	δὲ	σοφῶς καὶ ὁ κυνικὸς Διογένης
[107, 0]	δύνανται νήπιοι κόσμῳ φέρειν. Σοφοκλῆς	δέ·	Σὺ δ´ ἄνδρα θνητὸν εἰ
[120, 0]	καὶ φιλοίκειος καὶ φιλόφιλος, τὸ	δὲ	σύμπαν εἰπεῖν φιλάνθρωπος, αἰδούμενος μὲν
[120, 0]	τοὶ δὲ φορμίγγεσι τέρπονται, παρὰ	δέ	σφισιν εὐανθὴς ἅπας τέθαλεν ὄλβος,
[107, 0]	πολλοὶ δρῶσι δι´ ἀμαθίαν; (Ὁ	δὲ	Σωκράτης παραπλήσιον ἔλεγεν εἶναι τὸν
[105, 0]	δειλοῖσι βροτοῖσι, ζώειν ἀχνυμένοις· αὐτοὶ	δέ	τ´ ἀκηδέες εἰσί. Δοιοὶ γάρ
[107, 0]	οὐδὲν εἰ κέρδος φέρει; Εὐριπίδης	δέ·	Τὰ θνητὰ πράγματ´ οἶσθά γ´
[112, 0]	τοιαῦτα· ἐκεῖνος γάρ φησιν· Ἐγὼ	δὲ	ταῦτα παρὰ σοφοῦ τινος μαθὼν
[104, 0]	Τί γὰρ σκιᾶς ἀσθενέστερον; Τὸ	δὲ	ταύτης ὄναρ οὐδ´ (ἂν ἐκφράσαι
[115, 0]	μέν, ἔφη, ἄριστον πάντων, τὸ	δὲ	(τεθνάναι τοῦ ζῆν ἐστι κρεῖττον.
[106, 0]	τὰς αὑτῶν λαβόντας ἀπελθεῖν. Ἐχρήσατο	δὲ	τῇ τοιαύτῃ ἀγωγῇ καὶ Ἀντίμαχος
[118, 0]	ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται. Ταύτην	δὲ	τὴν μοῖραν ἐν ἄλλοις ὁ
[113, 0]	μέτρον ἡλικίας ἔχοντα (ἱκανόν· τὸν	δὲ	τὴν τῶν εἴκοσιν ἐτῶν προθεσμίαν
[118, 0]	ἐόντων καὶ καλῶν, ἐν ὀκτὼ	δὲ	τῇσι πάσῃσιν ἡμέρῃσι ἀποθανόντων νηπενθέως
[112, 0]	γύναι, οὐ προσελεύσεταί σοι· ἐὰν	δὲ	τιμᾶται ὑπὸ σοῦ ἐπιμελῶς ταῖς
[104, 0]	δὲ Πίνδαρος ἐν ἄλλοις Τί	δέ	τις; Τί δ´ οὔ τις;
[115, 0]	πρῶτον τῶν ἀνθρώπῳ ἀνυστῶν, δεύτερον	δέ,	τὸ γενομένους ἀποθανεῖν ὡς τάχιστα.
[109, 0]	τρόπον καὶ τὸ κακόν· περὶ	δὲ	τὸ μὴ ὂν ἀλλ´ ἠρμένον
[114, 0]	ὥστ´ ἐπιφθέγξασθαι τὸ Ὁμηρικόν Μυρομένοισι	δὲ	τοῖσι μέλας ἐπὶ ἕσπερος ἦλθε.
[117, 0]	θανὼν δειλοὺς ἀκάχησε τοκῆας. Ἄρρητον	δὲ	τοκεῦσι γόον καὶ πένθος ἔθηκε,
[119, 0]	τῶν ἀναγκαίων συμπαθείας ἐπιδειξάμενον. Ἀντίγονον	δὲ	τὸν βασιλέα πυθόμενον τὴν Ἀλκυονέως
[118, 0]	ὅτι θνητὸν ἐγέννησα υἱόν. Περικλέα	δὲ	τὸν Ὀλύμπιον προσαγορευθέντα διὰ τὴν
[119, 0]	ὃ δὴ καὶ γέγονεν. (Δίωνα	δὲ	τὸν Συρακόσιον συνεδρεύοντα μετὰ τῶν
[118, 0]	πόλεμον ἐπιπαρορμῶντα τοὺς Ἀθηναίους. Ξενοφῶντα	δὲ	τὸν Σωκρατικὸν θύοντά ποτε, παρὰ
[117, 0]	ἑαυτοὺς καταικισάμενοι ταῖς κακουχίαις. Βραχυτάτου	δὲ	τοῦ τῆς ἐπιδημίας ὄντος ἐν
[120, 0]	τῶν φίλων ὥσπερ πατέρας, στέργων	δὲ	τοὺς ὁμήλικας καὶ συνήθεις, τιμητικὸς
[111, 0]	ἐξαλείφειν εἰς τὸ δυνατόν. Ὡς	δὲ	τοῦτο ῥᾴδιον, καταφανὲς ἐκ τῆς
[108, 0]	καὶ κακῶν τῶν μεγίστων. Λέγεται	δὲ	τούτοις μαρτυρεῖν καὶ τὸ θεῖον.
[105, 0]	φωνὴν ἐξείλετο μητίετα Ζεύς. (Ἀπηρτημένως	δὲ	τούτοις ὁ κωμικὸς ἐπὶ τῶν
[107, 0]	καὶ τῆς ψυχῆς, κατ´ οὐδὲν	δὲ	τούτων κακὸν εἶναι. Καὶ καθ´
[104, 0]	καὶ ἐφήμερα τὰ σώματα, θνηταὶ	δὲ	τύχαι καὶ πάθη καὶ πάνθ´
[119, 0]	καὶ τὴν κοσμικὴν διάταξιν. Ἐκείνῳ	δὲ	τῷ μακαρισθέντι οὐκ ἦν κατὰ
[113, 0]	παίδων, βόθρους λιποῦσα πενθητηρίους. Τινὲς	δὲ	τῶν βαρβάρων καὶ μέρη τοῦ
[113, 0]	ἄνδρες τῶν ἀμεινόνων, καὶ αὐτῶν	δὲ	τῶν βαρβάρων οὐχ οἱ γενναιότατοι,
[113, 0]	ῥᾳδίως φέρομεν καὶ εὐθύμως, τοὺς	δὲ	τῶν ἤδη προβεβηκότων δυσχερῶς καὶ
[120, 0]	τοὺς ὁμήλικας καὶ συνήθεις, τιμητικὸς	δὲ	τῶν καθηγησαμένων, ξένοις δὲ καὶ
[108, 0]	συμμετρίας τοῦ συγγράμματος παραλείψω· μνησθήσομαι	δὲ	τῶν ὄντων ἐμφανεστάτων καὶ πᾶσι
[111, 0]	ἀπ´ αὐτῶν ὠφελείας φανήσονται. Εἰ	δὲ	τῶν τεθνεώτων ἕνεκα πενθοῦσιν, ἐπιστήσαντες
[105, 0]	ὑπὸ τῶν συντυράννων ἐτελεύτησεν. Ὑπερφυῶς	δὲ	φαίνεται περὶ τὴν παραμυθίαν (ὁ
[102, 0]	δεῖ λαχόντα μὲν ἄρχειν ἀπολαχόντα	δὲ	φέρειν ἀνεπαχθῶς τὴν τύχην, οὕτω
[116, 0]	θεῶν, ὁ δὲ Πίνδαρος· Σοφοὶ	δέ,	φησί, καὶ τὸ μηδὲν ἄγαν’
[115, 0]	ἄνθρωπον συμφορὰν τὴν μεγίστην· τοῦτο	δέ	φησιν Ἀριστοτέλης καὶ τὸν Σειληνὸν
[104, 0]	Τοῖς μὲν αὔξεται βίος, τῶν	δὲ	φθίνει τε κἀκθερίζεται πάλιν. Ὁ
[104, 0]	τελέθουσιν ἀρούρης καρπὸν ἔδοντες, ἄλλοτε	δὲ	φθινύθουσιν ἀκήριοι, οὐδέ τις ἀλκή.
[114, 0]	φάρμακον ἀλυπίας εἶναι μέγιστον. Τὸ	δὲ	φιλεῖν τὸν μεταλλάξαντα καὶ στέργειν
[113, 0]	μέγα κῦδος ὀρέξῃς Πηλείδῃ, αὐτὸς	δὲ	φίλης αἰῶνος ἀμερθῇς ~(πρὸς δ´
[120, 0]	τε, τοὶ δὲ πεσσοῖς, τοὶ	δὲ	φορμίγγεσι τέρπονται, παρὰ δέ σφισιν
[108, 0]	καὶ οὗ φαμεν ἐρᾶν (ἔστι	δὲ	φρόνησις) ἐπειδὰν τελευτήσωμεν, ὡς ὁ
[116, 0]	θεῶν δ´ ἔχοντες ἐπιμελούμεθα. Ὅταν	δὲ	χρῄζως´, αὔτ´ ἀφαιροῦνται πάλιν. Οὐ
[108, 0]	πάντες οἱ πόλεμοι (γίγνονται· τὰ	δὲ	χρήματα ἀναγκαζόμεθα κτᾶσθαι διὰ τὸ
[105, 0]	ἄρα φυλάττεις; Μετ´ οὐ πολὺν	δὲ	χρόνον καταστρεβλωθεὶς ὑπὸ τῶν συντυράννων
[102, 0]	ἐκεῖ μὲν σῶμα (τοιοῦτον ἐνταῦθα	δὲ	ψυχήν. Οὔτ´ οὖν ἀπαθεῖς ἐπὶ
[108, 0]	τἀληθές. Ἀλλὰ τῷ ὄντι ἡμῖν	δέδεικται	ὅτι εἰ μέλλομέν ποτε καθαρῶς
[108, 0]	μέγιστον πάντων ὂν τῶν ἀγαθῶν,	δεδίασι	δ´ ὡς εὖ εἰδότες ὅτι
[108, 0]	δικαστὰς τοιαῦτ´ ἔφη· Τὸ γὰρ	δεδιέναι,	ὦ ἄνδρες, τὸν θάνατον οὐδὲν
[121, 0]	δεῖ κρίνεσθαι. Καὶ τὸν κριτὴν	δεῖ	γυμνὸν εἶναι, τεθνεῶτα, αὐτῇ τῇ
[103, 0]	ς´ ἐφύτευς´ ἀγαθοῖς, (Ἀγάμεμνον, Ἀτρεύς.	Δεῖ	δέ σε χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι·
[107, 0]	ἥδιστός ἐστιν ὁ βαθύτατος τί	δεῖ	καὶ λέγειν; Αὐτὸ γὰρ τὸ
[111, 0]	Τί ταῦτα δεῖ στένειν, ἅπερ	δεῖ	κατὰ φύσιν διεκπερᾶν; Δεινὸν γὰρ
[121, 0]	κριτέον ἁπάντων τούτων· τεθνεῶτας γὰρ	δεῖ	κρίνεσθαι. Καὶ τὸν κριτὴν δεῖ
[102, 0]	κλῆρός ἐστι τῶν ἀρχῶν καὶ	δεῖ	λαχόντα μὲν ἄρχειν ἀπολαχόντα δὲ
[116, 0]	χρῄζως´, αὔτ´ ἀφαιροῦνται πάλιν. Οὐ	δεῖ	οὖν δυσφορεῖν, ἐὰν ἃ ἔχρησαν
[120, 0]	ψυχαί, καλὰς ἐλπίδας ἔχειν σε	δεῖ	περὶ τοῦ μακαρίτου υἱέος σου,
[111, 0]	οὖν τὸ πένθος ἐστὶν ἀγαθόν,	δεῖ	ποιεῖν αὐτὸ ὡς πλεῖστον καὶ
[118, 0]	πάντων μᾶλλον ἢ ἀλυπίας ἀναβολὴν	δεῖ	ποιεῖσθαι. Καίτοι γε τὸν ἐν
[111, 0]	τὸν δὲ μή. Τί ταῦτα	δεῖ	στένειν, ἅπερ δεῖ κατὰ φύσιν
[117, 0]	τῷ κακοδαιμονεστάτῳ πένθει διαφθείρειν ἑαυτοὺς	δεῖ	ταῖς ὀδύναις καὶ ταῖς τοῦ
[118, 0]	τὴν τούτων ὑπόμνησιν, δι´ ὧν	δεῖ	τὸ ἀλγοῦν τῆς ψυχῆς ἀποθεραπεύειν
[120, 0]	ἀτὰρ εὑδόντεσσιν ἐν πολλοῖς ὀνείροις	δείκνυσι	τερπνῶν ἐφέρποισαν χαλεπῶν τε κρίσιν.
[106, 0]	ὁ παραμυθούμενος τὸν λελυπημένον καὶ	δεικνύων	κοινὸν καὶ πολλῶν τὸ συμβεβηκὸς
[119, 0]	καὶ παρενόμει, τὴν μόνην ὁ	δείλαιος	καὶ πρώτην αὐτὸν πατέρα προσειποῦσαν
[111, 0]	γεννώμενα, μέσης δ´ ἡμέρας ἀκμάζοντα,	δείλης	δὲ γηρῶντα καὶ τελειοῦντα τὸ
[105, 0]	γόοιο. Ὣς γὰρ ἐπεκλώσαντο θεοὶ	δειλοῖσι	βροτοῖσι, ζώειν ἀχνυμένοις· αὐτοὶ δέ
[114, 0]	γέροντος, τοῦτο δὴ οἴκτιστον πέλεται	δειλοῖσι	βροτοῖσιν. Ἦ ῥ´ ὁ γέρων·
[117, 0]	καίων, νυμφίου, ὅς τε θανὼν	δειλοὺς	ἀκάχησε τοκῆας. Ἄρρητον δὲ τοκεῦσι
[104, 0]	φησὶν οὕτω, Βροτῶν ἕνεκα πτολεμίζειν	δειλῶν,	οἳ φύλλοισιν ἐοικότες, ἄλλοτε μέν
[112, 0]	παύσῃ ποτὲ δυσφορῶν ἢ ἀεὶ	δεῖν	οἰήσῃ λυπεῖσθαι καὶ παρ´ ὅλον
[113, 0]	ἐπὶ παντὶ θανάτῳ τὰ πένθη	δεῖν	οἴονται γίγνεσθαι, ἀλλ´ ἐπὶ τοῖς
[118, 0]	ἐπισχόντα (πρὸς τοὺς παρόντας εἰπεῖν	δειν	ὅτι θνητὸν ἐγέννησα υἱόν. Περικλέα
[112, 0]	αἱρεῖ βέλτιστ´ ἂν ἔχειν. Οὐ	δεῖν	οὖν προσπταίσαντας καθάπερ παῖδας ἐχομένους
[114, 0]	τοῖς εἰρημένοις πρὸς τὸ μὴ	δεῖν	πέρα τοῦ φυσικοῦ καὶ μετρίου
[104, 0]	τύχη, φησὶν ὁ Θεόφραστος, καὶ	δεινὴ	παρελέσθαι τὰ προπεπονημένα καὶ μεταρρῖψαι
[116, 0]	τε καὶ σοφῶν κἀν τοῖσι	δεινοῖς	μὴ τεθυμῶσθαι θεοῖς, καὶ ὁ
[111, 0]	ἅπερ δεῖ κατὰ φύσιν διεκπερᾶν;	Δεινὸν	γὰρ οὐδὲν τῶν ἀναγκαίων βροτοῖς.
[117, 0]	οὐδὲν φευκτὸν νομιστέον αὐτοὺς πάσχειν	(Δεινὸν	γὰρ οὐδὲν τῶν ἀναγκαίων βροτοῖς
[106, 0]	Ἡ πρώτη οὖν αἰτία ἡ	δείξασα	ἡμῖν τὸ τοῦ ἡλίου φῶς,
[109, 0]	υἱόν, καὶ ἀντιβολεῖν τε καὶ	δεῖσθαι	συνεξευρεῖν τὸν αἴτιον τοῦ θανάτου.
[116, 0]	τὴν χαλεπωτάτην. Δύ´ ἐστὶ τῶν	Δελφικῶν	γραμμάτων τὰ μάλιστ´ ἀναγκαιότατα πρὸς
[109, 0]	Πίνδαρος τὸν νεὼν τὸν ἐν	Δελφοῖς	οἰκοδομήσαντας αἰτεῖν παρὰ τοῦ Ἀπόλλωνος
[106, 0]	λύπη δ´ ἔχει (ὥσπερ τὰ	δένδρα	ταῦτα καρπὸν τὰ δάκρυα. Ὁ
[109, 0]	Ἐπὶ τούτῳ, φάναι, ἥκω. Ἀλλὰ	δέξαι	παρὰ τοῦδ´ ἅ σοι φέρει,
[116, 0]	ἐφαρμόζειν δυνήσεται καὶ φέρειν αὐτὰ	δεξιῶς,	εἴς τε τὴν αὑτοῦ φύσιν
[103, 0]	φυλάττουσα ἢ αὔξουσα ἢ χρωμένη	δεξιῶς.	Οὗτοι τῆς φρονήσεως καὶ τῶν
[102, 0]	ὅρον ἔχων καὶ δυνάμενος φέρειν	δεξιῶς	τά τε προσηνῆ καὶ τὰ
[113, 0]	διὰ τὸ ἀφῃρῆσθαι πρὸ τοῦ	δέοντος	τῆς ἐλπίδος) ἀγνοοῦντες ὅτι ὁ
[106, 0]	εἰ λογίζεσθαι θέλοις ὅσοι τε	δεσμοῖς	ἐκμεμόχθηνται βροτῶν, ὅσοι τε γηράσκουσιν
[121, 0]	τῆς δίκης τε καὶ τίσεως	δεσμωτήριον,	ὃ δὴ Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι.
[105, 0]	πράγματ´ οὐδ´ ἀποβλέπει εἰς ταῦτα,	δέσποτ´,	ἀλλὰ τὴν αὐτὴν ὁδόν, ἐάν
[104, 0]	ἕρπει. (Τοῦ δὴ χάριν ἐτραπόμεθα	δεῦρο;	Ἵν´ εἰδείημεν ὅτι καινὸν ἀτυχεῖν
[115, 0]	καὶ πρῶτον τῶν ἀνθρώπῳ ἀνυστῶν,	δεύτερον	δέ, τὸ γενομένους ἀποθανεῖν ὡς
[105, 0]	μὲν ὅτι τεθρίππῳ νενίκηκεν Ὀλύμπια,	δευτέρου	δ´ ὅτι Παρμενίων ὁ στρατηγὸς
[114, 0]	παντὸς τοῦ βίου; Τὸ γὰρ	δὴ	ἀτελεύτητον νομίζειν τὸ πένθος ἀνοίας
[121, 0]	ὅλον τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι. Ταῦτα	δὴ	αὐτοῖς πάντ´ ἐπίπροσθεν γίγνεται, καὶ
[121, 0]	προΐσασι. Τοῦτο μὲν οὖν καὶ	δὴ	εἴρηται τῷ Προμηθεῖ, ὅπως ἂν
[115, 0]	τοῦ φιλοσόφου λέξεις παραθέσθαι. Φησὶ	δὴ	ἐν τῷ Εὐδήμῳ ἐπιγραφομένῳ ἢ
[119, 0]	ἀγαθὸν δὲ καὶ φιλόπατριν, ὃ	δὴ	καὶ γέγονεν. (Δίωνα δὲ τὸν
[107, 0]	ἐδανείσαντο (ἡμῶν οἱ προπάτορες. Ὃ	δὴ	καὶ εὐκόλως καταβλητέον καὶ ἀστενάκτως,
[104, 0]	καὶ γούνατ´ ὀρώρῃ· ἀλλ´ ὅτε	δὴ	καὶ λυγρὰ θεοὶ μάκαρες τελέουσι,
[105, 0]	τοῦ Ἕκτορος ταυτί· Ἀλλ´ ἄγε	δὴ	κατ´ ἄρ´ ἕζευ ἐπὶ θρόνου,
[114, 0]	αἰσχύνωσι κύνες κταμένοιο γέροντος, τοῦτο	δὴ	οἴκτιστον πέλεται δειλοῖσι βροτοῖσιν. Ἦ
[109, 0]	τοῦ υἱέος σου, καὶ οὕτω	δὴ	ὀρέξαι οἱ γραμματείδιον. Ανειλήσαντα οὖν
[118, 0]	καὶ κενῆς ἀπαλλαγησόμεθα βαρυπενθείας, ὀλίγου	δὴ	παντάπασι τοῦ μεταξὺ χρόνου τῆς
[114, 0]	ἐκ θυμὸν ἕληται. Ἀλλ´ ὅτε	δὴ	πολιόν τε κάρη πολιόν τε
[103, 0]	ὕπερθε γίγνετ´ ἄλλοθ´ ἡτέρα. Κράτιστον	δὴ	πρὸς ἀλυπίαν φάρμακον ὁ λόγος
[109, 0]	καλὸν αὐτῷ οὐδὲ γονεῦσι. Τοιαῦτα	δή	σοι καὶ τὰ τῶν διηγημάτων
[108, 0]	καὶ πᾶσι διὰ στόματος. (Πρῶτα	δή	σοι τὰ περὶ Κλέοβιν καὶ
[121, 0]	τε καὶ τίσεως δεσμωτήριον, ὃ	δὴ	Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι. Τούτων δ´
[104, 0]	τε καὶ παρακελεύεται. Ὧν εἰ	δή	τι ἄλλο μὴ ἀποδεχόμεθα, τό
[116, 0]	ἔλαβες ἐπὶ τῷ ἀποδοῦναι; Τοῦτο	δὴ	τοῖς θνητοῖς ἅπασι συμβέβηκεν. Ἔχομεν
[107, 0]	γὰρ ἀφανὲς οἷ προβήσεται. Τοιούτου	δὴ	τοῦ βίου τῶν ἀνθρώπων ὄντος
[119, 0]	τῶν ἐμῶν παραινέσεων φροντίζων. Τούτους	δὴ	τοὺς ἄνδρας θαυμάζουσι μὲν τῆς
[115, 0]	αἰῶνα διατελεῖ νενομισμένα. Πρὸς δὲ	δὴ	τούτοις τὸ διὰ στόματος ὂν
[117, 0]	τοῖς δ´ ἀκμάζουσι. Πρὸς πάντας	δὴ	τούτους τοὺς θανάτους ἐλαφρῶς ἑκτέον,
[107, 0]	πρῶτον τῷ πρώτῳ. Εἰ γὰρ	δὴ	ὕπνος τίς ἐστιν ὁ θάνατος
[112, 0]	τιμηθήσεται συνεχῶς ὑπὸ σοῦ. Θαυμασίως	δὴ	φαίνεται τῷ λόγῳ πείσας οὗτος
[120, 0]	παρὰ τῷ Πλάτωνι Σωκράτης· Ἄκουε	δή,	φασί, μάλα καλοῦ λόγου, ὃν
[104, 0]	θνητῶν ἐκεῖθεν ἡμῖν ἕρπει. (Τοῦ	δὴ	χάριν ἐτραπόμεθα δεῦρο; Ἵν´ εἰδείημεν
[114, 0]	βαλλόμενα ποτὶ γαίῃ, ἐν αἰνῇ	δηϊοτῆτι,	ἑλκομένας τε νυοὺς ὀλοῇς ὑπὸ
[115, 0]	τινος γενομένου, προσαναλογίσαιντ´ ἂν χρόνου	δηλαδή	τι ποιήσαντος· τὸ μὲν γὰρ
[117, 0]	ἔθηκε, (καὶ ταῦτα μὲν οὔπω	δῆλον	εἰ δικαίως ὀδύρεται, ἀλλ´ ὅρα
[104, 0]	τῇ εἰκόνι τοῦ ἀνθρωπείου βίου	δῆλον	ἐξ ὧν ἐν ἄλλῳ τόπῳ
[113, 0]	πρὸς ὀδυρμοὺς καὶ θρήνους ἐτραπόμεθα.	Δῆλον	οὖν ὅτι καὶ ὁ λεγόμενος
[115, 0]	τὸ γενομένους ἀποθανεῖν ὡς τάχιστα.	Δῆλον	οὖν ὡς οὔσης κρείττονος τῆς
[110, 0]	δ´ ἐπὶ τούτων οὐδὲν ἔστι,	δῆλον	ὡς οὐδ´ ἐπὶ τοῦ θανάτου
[107, 0]	τοὺς καθεύδοντας μηδέν ἐστι κακόν,	δῆλον	ὡς οὐδὲ περὶ τοὺς τετελευτηκότας
[119, 0]	εἶναι κατὰ φύσιν. Τὴν ἡμετέραν	δηλονότι	καὶ τὴν ἀνθρωπίνην, ἀλλ´ οὐ
[112, 0]	συμφοραῖς ἡσυχίαν ἔχειν, ὡς οὔτε	δήλου	ὄντος τοῦ κακοῦ καὶ τοῦ
[116, 0]	καὶ διὰ θατέρου θάτερον ἔοικε	δηλοῦσθαι	κατὰ δύναμιν. Ἔν τε γὰρ
[107, 0]	διδυμάοσιν, ὄψει τὴν ὁμοιότητα αὐτῶν	δηλῶν·	τὰ γὰρ δίδυμα τὴν ὁμοιότητα
[118, 0]	τὸ πάτριον ἔθος καὶ λευχειμονοῦντα	δημηγορεῖν	βουλάς τ´ ἐξάρχοντ´ ἀγαθὰς’ πρός
[104, 0]	Πίνδαρος. Ὅθεν ὀρθῶς ὁ Φαληρεὺς	Δημήτριος	εἰπόντος Εὐριπίδου Ὁ δ´ ὄλβος
[102, 0]	καὶ προειληφὼς ὅτι καθάπερ ἐν	δημοκρατίᾳ	κλῆρός ἐστι τῶν ἀρχῶν καὶ
[118, 0]	ὑποστάντας, Ἀναξαγόραν τὸν Κλαζομένιον καὶ	Δημοσθένην	τὸν Ἀθηναῖον καὶ Δίωνα τὸν
[119, 0]	παραλιπεῖν. Τοῦτον ζηλῶσαι λέγεται καὶ	Δημοσθένην	τὸν ῥήτορα, τὴν μόνην καὶ
[111, 0]	λογισμὸς ἑκάστοις ἐνῆν, (καὶ ταὐτὰ	δήπου	γ´ ἂν συνέπιπτεν, ὥστε τὰ
[115, 0]	μὲν ἐκείνῳ τῷ Μίδᾳ λέγουσι	δήπου	μετὰ τὴν θήραν ὡς ἔλαβε
[111, 0]	ὠφέλειαν ἔχομεν. Τό τε πολὺ	δήπουθεν	ἢ μικρὸν οὐδὲν διαφέρειν δοκεῖ
[110, 0]	ἅμα τοῖς σώμασι διαφθαρέντων. Νὴ	Δί´	ἀλλὰ τοὺς πολλοὺς κινεῖ πρὸς
[107, 0]	θρηνεῖν, ὅπερ οἱ πολλοὶ δρῶσι	δι´	ἀμαθίαν; (Ὁ δὲ Σωκράτης παραπλήσιον
[114, 0]	ἀγεννεῖς ἐκτρέπεσθαι. Τὸ γὰρ μὴ	δι´	αὑτὸν κακῶς πράττειν ὁ μὲν
[102, 0]	τῶν ἔξωθεν περιχρίστων ἐπιθέσεως αὐτὸ	δι´	αὑτοῦ λαβεῖν πέψιν. Ἐπειδὴ οὖν
[115, 0]	τὸ εἰωθὸς περὶ πολλοὺς γίγνεσθαι	δι´	αὐτῶν τῶν ἔργων. Τί οὖν;
[108, 0]	τὸ θεῖον. Πολλοὺς γὰρ παρειλήφαμεν	δι´	εὐσέβειαν παρὰ θεῶν ταύτης τυχόντας
[108, 0]	τὸ εἰκός, μετὰ τοιούτων ἐσόμεθα,	δι´	ἡμῶν αὐτῶν πᾶν τὸ εἰλικρινὲς
[118, 0]	ὄφελος εἶναι τὴν τούτων ὑπόμνησιν,	δι´	ὧν δεῖ τὸ ἀλγοῦν τῆς
[119, 0]	λόγων, καὶ νῦν δὲ πειράσομαι	διὰ	βραχυτάτων ἐπιδραμεῖν, προσμαρτυρήσας τῷ καλῶς
[108, 0]	σῶμα καὶ αἱ τούτου ἐπιθυμίαι·	διὰ	γὰρ τὴν τῶν χρημάτων κτῆσιν
[116, 0]	ἀλλήλοις συνῳδὰ καὶ σύμφωνα, καὶ	διὰ	θατέρου θάτερον ἔοικε δηλοῦσθαι κατὰ
[118, 0]	συλλυπουμένοις καὶ διεγείρουσι τὰ πένθη	διὰ	(κολακείαν, ἀλλὰ τοῖς ἀφαιρουμένοις τὰς
[102, 0]	τὸ χαλεπώτατον πέφυκεν εἶναι πάντων·	Διὰ	λύπην γάρ, φασί, καὶ μανίαν
[102, 0]	οὐκ ἰάσιμα, αὑτούς τ´ ἀνῃρήκασι	διὰ	λύπην τινές. Τὸ μὲν οὖν
[103, 0]	διὰ χρημάτων περιουσίαν ἄφθονον ἢ	διὰ	μέγεθος ἀρχῆς ἢ διά τινας
[121, 0]	νήσων ἰόντες ἔλεγον πρὸς τὸν	Δία	ὅτι φοιτῷέν σφισιν ἄνθρωποι ἑκατέρωσε
[115, 0]	Καὶ τὰ μὲν μόγις καὶ	διὰ	πολλῶν φροντίδων κτώμεθα, τὰ δὲ
[115, 0]	Πρὸς δὲ δὴ τούτοις τὸ	διὰ	στόματος ὂν τοῖς ἀνθρώποις ὁρᾷς
[108, 0]	τῶν ὄντων ἐμφανεστάτων καὶ πᾶσι	διὰ	στόματος. (Πρῶτα δή σοι τὰ
[108, 0]	τούτου ἀσχολίαν ἄγομεν φιλοσοφίας πέρι	διὰ	ταῦτα πάντα. Τὸ δ´ ἔσχατον
[117, 0]	τὴν ἀπαιδευσίαν ἄνοια καὶ παραφροσύνη.	Διὰ	ταύτην γοῦν τὴν διηπατημένην καὶ
[113, 0]	λεγόμενος ἄωρος θάνατος εὐπαραμύθητός ἐστι	διά	τε ταῦτα καὶ τὰ προειρημένα
[120, 0]	πᾶσι δὲ μείλιχος καὶ φίλος	διά	τε τὴν ἐξ ὄψεως χάριν
[108, 0]	Πλάτων, ἀσχολίας παρέχει τὸ σῶμα	διὰ	τὴν ἀναγκαίαν τροφήν· ἔτι δ´
[117, 0]	αὐτὸς σὺ σοί, καὶ ἡ	διὰ	τὴν ἀπαιδευσίαν ἄνοια καὶ παραφροσύνη.
[103, 0]	τοιούτων ὄντων τῶν πραγμάτων ἔνιοι	διὰ	τὴν ἀφροσύνην οὕτως εἰσὶν ἀβέλτεροι
[119, 0]	ἐπὶ τῶν ἔργων οὐ δύνανται	διὰ	τὴν ἐκ τῆς ἀπαιδευσίας ἀσθένειαν
[110, 0]	λυπεῖ. Τῷ γὰρ ὄντι πολλοὶ	διὰ	τὴν οὐδένειαν καὶ τὴν πρὸς
[118, 0]	Περικλέα δὲ τὸν Ὀλύμπιον προσαγορευθέντα	διὰ	τὴν περὶ τὸν λόγον καὶ
[116, 0]	καταπίπτειν πρὸς οἴκτους καὶ ὀλοφυρμοὺς	διὰ	τὴν τῆς ψυχῆς ἀσθένειαν καὶ
[121, 0]	ποθεινοτάτην οὖσαν τοῖς ἀφιερωθεῖσι, τὴν	διὰ	τῆς ἀγαθῆς μνήμης καὶ τῆς
[114, 0]	δ´ ἐστὶ τοῖς (ἀφῃρημένοις ἡ	διὰ	τῆς ἀγαθῆς μνήμης τιμή. Οὐδεὶς
[118, 0]	ἀλλὰ τοῖς ἀφαιρουμένοις τὰς λύπας	διὰ	τῆς γενναίας καὶ σεμνῆς παρηγορίας,
[119, 0]	Πλὴν πολλῶν ὄντων παραδειγμάτων τῶν	διὰ	τῆς ἱστορίας ἡμῖν παραδιδομένων τῆς
[103, 0]	διά τινας προεδρίας πολιτικὰς ἢ	διὰ	τιμὰς καὶ δόξας (ἐπαπειλεῖν τοῖς
[103, 0]	ἢ διὰ μέγεθος ἀρχῆς ἢ	διά	τινας προεδρίας πολιτικὰς ἢ διὰ
[113, 0]	τοῖς τοιούτοις μετριοπαθείας. (Ἀλλὰ νὴ	Δία	τινὲς ὑποτυγχάνοντες οὐκ ἐπὶ παντὶ
[113, 0]	τοὺς ἐπὶ τοῖς ἀώροις ἀτυχοῦντας,	διὰ	τὸ ἀφῃρῆσθαι πρὸ τοῦ δέοντος
[112, 0]	καὶ αὑτῷ τιμὴν δοθῆναι, ἀποροῦντα	διὰ	τὸ ἤδη κατηναλῶσθαι πάσας τοῖς
[116, 0]	καὶ τὸ ζῆν ἐθέλειν ἐκλιπεῖν	διὰ	τὸ μέγεθος τῆς συμφορᾶς, καὶ
[113, 0]	γίγνεσθαι, ἀλλ´ ἐπὶ τοῖς ἀώροις,	διὰ	τὸ μηδενὸς τετυχηκέναι τῶν ἐν
[108, 0]	τὰ δὲ χρήματα ἀναγκαζόμεθα κτᾶσθαι	διὰ	τὸ σῶμα, δουλεύοντες τῇ τούτου
[103, 0]	πάντ´ ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ καὶ νὴ	Δία	Τό τοι χρεὼν οὐκ ἔστι
[113, 0]	ἤδη προβεβηκότων δυσχερῶς καὶ πενθικῶς	διὰ	τὸν ἐκ ματαίων ἐλπίδων ἀναπλασμόν,
[115, 0]	οὖν; Ἆρά γ´ ἡμεῖς τοῦτο	διὰ	τοῦ λόγου μαθεῖν οὐ δυνάμεθα
[111, 0]	εὔδαιμον καὶ θεοφιλὲς εἶναι νενόμισται.	Διὰ	τοῦτο γοῦν τοὺς ὑπεροχωτάτους τῶν
[120, 0]	Ἀλλ´ ἄωρος ἐτελεύτησεν. ~Οὐκοῦν εὐποτμότερος	διὰ	τοῦτο καὶ κακῶν ἀπείρατός ἐστιν·
[103, 0]	φάρμακον ὁ λόγος καὶ ἡ	διὰ	τούτου παρασκευὴ πρὸς πάσας τοῦ
[119, 0]	κατηγορῆσαι ταῦτα διεξῆλθεν, ἀγνοῶν ὅτι	διὰ	τούτων αὐτὸν ἐπαινεῖ τὸ πενθεῖν
[119, 0]	τὸ χρεὼν καὶ πάλαι μὲν	διὰ	τῶν πρόσθεν ὑπέμνησα λόγων, καὶ
[102, 0]	ῥευμάτων ἐπιφορὰς εὐθὺς προσφέρουσι τὰς	διὰ	τῶν φαρμάκων βοηθείας, ἀλλ´ ἐῶσι
[103, 0]	κεναυχεῖς, ὥστε μικρὸν ἐπαρθέντες ἢ	διὰ	χρημάτων περιουσίαν ἄφθονον ἢ διὰ
[112, 0]	(σεαυτῷ παρέξεις καὶ πικροτάτην κακοδαιμονίαν	διὰ	ψυχῆς ἀγέννειαν καὶ μαλακίαν· εἰ
[112, 0]	νενεμημένων ἦλθεν ὕστερον. Τὸν οὖν	Δία,	ὡς ἠξίου καὶ αὑτῷ τιμὴν
[103, 0]	τοὺς ἀνθρώπους τύχας. Εἰς ἃς	διαβλέψας	ἄν τις οὐκ ἀπεικότως εἴποι,
[110, 0]	καὶ τὴν πρὸς τὸν θάνατον	διαβολὴν	ἀποθνῄσκουσιν, ἵνα μὴ ἀποθάνωσι. Καλῶς
[118, 0]	ἀπαρενόχλητον τοῦτον ταῖς πενθικαῖς λύπαις	διαγάγωμεν,	τὰ τοῦ πένθους παράσημα μεθέμενοι
[107, 0]	σαρκὶ καὶ τοῖς ταύτης πάθεσι	διάγειν,	~ὑφ´ ὧν κατασπώμενος ὁ νοῦς
[119, 0]	ἐν ταῖς τῶν ἀναγκαίων τελευταῖς	διαγενομένων	ἀποχρήσει τὰ εἰρημένα πρὸς τὴν
[121, 0]	εὐαρεστήσειεν ἂν τῇ τοιαύτῃ ὑμῶν	διαγωγῇ.	~Ἀνδρὸς οὖν ἀγαθοῦ καὶ γενναίου
[121, 0]	συνήθη σοι καὶ κατὰ φύσιν	διαγωγὴν	ἐλθεῖν. Ὡς γὰρ οὐδὲ συμβιῶν
[115, 0]	κρείττονος τῆς ἐν τῷ τεθνάναι	διαγωγῆς	ἢ τῆς ἐν τῷ ζῆν,
[102, 0]	συμφορᾷ καὶ ἡ περὶ σὲ	διάθεσις	ἀπαιτεῖν ἔοικε τὴν παρὰ τῶν
[116, 0]	προσήκοντος ἐν τοῖς προσπίπτουσιν ἢ	διαίρεσθαι	πρὸς ἀλαζονείαν ἢ ταπεινοῦσθαι καὶ
[112, 0]	Οἱ δ´ ἀγεννέστεροι καὶ ἀνασκήτως	διακείμενοι	οὐδ´ ἀναστροφὴν ἐνίοτε λαμβάνουσι πρὸς
[113, 0]	τελειότατον διαπεράσαντα βίον. Εἰ δὲ	διακοσίων	ἐτῶν ἦν, τὸν ἑκατὸν ἐτῶν
[118, 0]	παρειλήφαμεν, ὥς φασι, φυσιολογοῦντα καὶ	διαλεγόμενον	τοῖς γνωρίμοις, ἀκούσαντα παρά τινος
[120, 0]	καὶ σποράδην ἐν τοῖς ἄλλοις	διαλόγοις.	Ἀλλὰ τὰ μὲν ἐν τῷ
[120, 0]	μὲν ἐν τῷ Περὶ ψυχῆς	διαλόγῳ	ῥηθέντα κατ´ ἰδίαν ὑπομνηματισάμενός σοι
[121, 0]	οὐδὲν ἄλλο ἢ δυοῖν πραγμάτοιν	διάλυσις,	(τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος
[109, 0]	τελεία τίς ἐστι φθορὰ καὶ	διάλυσις	τοῦ τε σώματος καὶ τῆς
[113, 0]	βεβαίαν ἔχειν τὴν τῶν τηλικούτων	διαμονήν.	Εἰ δ´ ὁ τῆς ζωῆς
[105, 0]	ἑ κακὴ βούβρωστις ἐπὶ χθόνα	δῖαν	ἐλαύνει, φοιτᾷ δ´ οὔτε θεοῖσι
[111, 0]	ἀναγκαίων βροτοῖς. Καθόλου γὰρ χρὴ	διανοεῖσθαι	πάντα τινὰ καὶ πρὸς αὑτὸν
[116, 0]	αἴνεσσαν περισσῶς. Ταῦτ´ οὖν ἐν	διανοίᾳ	τις ἔχων ὡς πυθόχρηστα (παραγγέλματα
[118, 0]	μιν τέκε μήτηρ. Ταῦτα πρὸ	διανοίας	λαβόντες τῆς ἀπράκτου καὶ κενῆς
[102, 0]	τὴν τύχην, οὕτω καὶ τῇ	διανομῇ	τῶν πραγμάτων ἀνεγκλήτως καὶ πειθηνίως
[113, 0]	ἐμακαρίζομεν ὡς εὐδαιμονέστατον καὶ τελειότατον	διαπεράσαντα	βίον. Εἰ δὲ διακοσίων ἐτῶν
[119, 0]	τῶν πολεμίων κατακτείνας, μικρὸν παντελῶς	διασιωπήσαντα	χρόνον καὶ τῷ λογισμῷ τὸ
[102, 0]	φιλεῖν εὔνοιαν, ἣν παντὸς μᾶλλον	διασῴζειν	ἀναγκαῖον. Τὸ δὲ πέρα τοῦ
[119, 0]	ὅλων πρόνοιαν καὶ τὴν κοσμικὴν	διάταξιν.	Ἐκείνῳ δὲ τῷ μακαρισθέντι οὐκ
[115, 0]	πρῶτον, ἀλλὰ τὸν ἄπειρον αἰῶνα	διατελεῖ	νενομισμένα. Πρὸς δὲ δὴ τούτοις
[103, 0]	μήτηρ ς´, ἐφ´ ᾧ τε	διατελεῖν	πράττων ἃ βούλει καὶ διευτυχῶν
[111, 0]	τὸν βίον, ἀλλὰ πεισόμενοι τοῖς	διατεταγμένοις	ὑπὸ τῶν τὰ ὅλα πρυτανευόντων
[120, 0]	χῶρός τις ἀποτεταγμένος (ἐν ᾧ	διατρίβουσιν	αἱ τούτων ψυχαί, καλὰς ἐλπίδας
[113, 0]	τὴν τῶν ἀνθρώπων φύσιν οὐδὲν	διαφέρει.	Καθάπερ γὰρ τῆς εἰς καινὴν
[111, 0]	πολὺ δήπουθεν ἢ μικρὸν οὐδὲν	διαφέρειν	δοκεῖ πρὸς τὸν ἄπειρον ἀφορῶσιν
[102, 0]	κοσμίου πάνυ καὶ σώφρονος ~καὶ	διαφερόντως	τά τε πρὸς θεοὺς καὶ
[110, 0]	(τῶν χρημάτων ἅμα τοῖς σώμασι	διαφθαρέντων.	Νὴ Δί´ ἀλλὰ τοὺς πολλοὺς
[117, 0]	οὐδ´ ἐν τῷ κακοδαιμονεστάτῳ πένθει	διαφθείρειν	ἑαυτοὺς δεῖ ταῖς ὀδύναις καὶ
[104, 0]	γ´ ἡμῶν εἰς τοῦτ´ ἀφῖκται	διαφθορᾶς.	Ἤ τ´ ἄδηλος αὕτη τύχη
[110, 0]	πρὸ τῆς γενέσεως κατάστασιν ἔστι	διαφορά.	Χάριεν γὰρ τὸ τοῦ Ἀρκεσιλάου.
[109, 0]	τὴν τελευτήν. Ἀλλ´ οἴει σὺ	διαφορὰν	εἶναι μὴ γενέσθαι ἢ γενόμενον
[109, 0]	μετὰ τὴν φθορὰν ὑπολαμβάνεις τινὰ	διαφορὰν	εἶναι ~πρὸς τὸν ὃν (οὐδέπω
[102, 0]	(καὶ φίλους ὅσια καὶ δίκαια	διαφυλάξαντος.	Τότε μὲν οὖν ὑπὸ τὸν
[114, 0]	μετὰ μουσουργῶν καὶ τῆς ἄλλης	διαχύσεως.	~Μεμηνότος οὖν ἐστι τὸ οὕτως
[107, 0]	ὁμοιότητα αὐτῶν δηλῶν· τὰ γὰρ	δίδυμα	τὴν ὁμοιότητα μάλιστα παρεμφαίνει. Πάλιν
[107, 0]	Θανάτοιο καί· Ὕπνῳ καὶ Θανάτῳ	διδυμάοσιν,	ὄψει τὴν ὁμοιότητα αὐτῶν δηλῶν·
[105, 0]	ἐν Διὸς οὔδει δώρων οἷα	δίδωσι,	κακῶν, ἕτερος δὲ ἐάων. μέν
[107, 0]	καὶ (μέλλων ἐκλείπειν τὸν βίον,	διεγείραντος	αὐτὸν τοῦ ἰατροῦ καὶ πυθομένου
[118, 0]	~ἀνδράσι μὴ τοῖς συλλυπουμένοις καὶ	διεγείρουσι	τὰ πένθη διὰ (κολακείαν, ἀλλὰ
[111, 0]	στένειν, ἅπερ δεῖ κατὰ φύσιν	διεκπερᾶν;	Δεινὸν γὰρ οὐδὲν τῶν ἀναγκαίων
[110, 0]	ὁ Ἐπίχαρμος Συνεκρίθη φησί καὶ	διεκρίθη	καὶ ἀπῆνθεν ὅθεν ἦνθε, πάλιν
[106, 0]	τὸ κοινὸν τὰς ἀτυχίας, ὥστε	διελέσθαι	τὸ ἴσον ἕκαστον, ἀσμένως ἂν
[113, 0]	οἷα γοῦν πρὸς τὸν ἑαυτοῦ	διελέχθη	υἱὸν Ἕκτορα, παραινῶν ἀναχωρεῖν ἀπὸ
[120, 0]	τῶν ἀνθρώπων τὸν μὲν δικαίως	διελθόντα	τὸν βίον καὶ ὁσίως, ἐπειδὰν
[109, 0]	συλλογίζεσθαι τὰ πρὸς τὸν θάνατον,	διελθόντος	δ´ ὀλίγου χρόνου τελευτῆσαι. Τὰ
[119, 0]	Ὅτι γὰρ οἱ ταῖς ἀρεταῖς	διενεγκόντες	ὡς θεοφιλεῖς νέοι μετέστησαν πρὸς
[120, 0]	λέγειν. Ὥσπερ γὰρ Ὅμηρος λέγει,	διενείμαντο	τὴν ἀρχὴν ὁ Ζεὺς καὶ
[109, 0]	πατέρα τὸν ἑαυτοῦ· ἰδόντα δὲ	διεξέρχεσθαι	πρὸς αὐτὸν περὶ τῆς τύχης
[119, 0]	ῥητορικῶς προθέμενος αὐτοῦ κατηγορῆσαι ταῦτα	διεξῆλθεν,	ἀγνοῶν ὅτι διὰ τούτων αὐτὸν
[111, 0]	πρὸς αὑτὸν καὶ πρὸς ἄλλον	διεξιόντα	μετὰ σπουδῆς ὡς οὐχ ὁ
[115, 0]	θήραν ὡς ἔλαβε τὸν Σειληνὸν	διερωτῶντι	καὶ πυνθανομένῳ τί ποτ´ ἐστὶ
[119, 0]	ταφήν, αὐτὸν δὲ περὶ ὧν	διεσκέπτετο	μὴ παραλιπεῖν. Τοῦτον ζηλῶσαι λέγεται
[103, 0]	διατελεῖν πράττων ἃ βούλει καὶ	διευτυχῶν	ἀεί, καὶ τοῦτο τῶν θεῶν
[115, 0]	πολλὰς αἰτίας, τὰ δ´ ἀγαθὰ	διεχῆ	τε καὶ δυσκόλως συνερχόμενα πρὸς
[109, 0]	δή σοι καὶ τὰ τῶν	διηγημάτων	τῶν παρὰ τοῖς ἀρχαίοις ἀναγεγραμμένων.
[108, 0]	καὶ Βίτωνα τοὺς Ἀργείους νεανίσκους	διηγήσομαι.	Φασὶ γὰρ τῆς μητρὸς αὐτῶν
[111, 0]	παρέχειν καὶ δάκρυα, τὰ δὲ	διημερεύσαντα	πάντως ἂν εὐδαιμονίζεσθαι; Μέτρον γὰρ
[117, 0]	παραφροσύνη. Διὰ ταύτην γοῦν τὴν	διηπατημένην	καὶ ψευδῆ δόξαν πάντα καταμέμφονται
[110, 0]	βίον, ὃν οὐκ ἐβίωσε, ζῶν	διηυτύχησεν	ἄν, ὁ θάνατος οὐκ εὔκαιρος·
[121, 0]	μὲν γὰρ (κακῶς αἱ δίκαι	δικάζονται.	Ἀμπεχόμενοι γάρ, ἔφη, οἱ κρινόμενοι
[121, 0]	ἦσαν ζώντων, ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ	δικάζοντες	ᾗ μέλλοιεν τελευτᾶν. Ἔπειτα αἱ
[121, 0]	καὶ ἅμα καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι	δικάζουσι,	πρὸ τῆς ψυχῆς τῆς ἑαυτῶν
[121, 0]	Νῦν μὲν γὰρ (κακῶς αἱ	δίκαι	δικάζονται. Ἀμπεχόμενοι γάρ, ἔφη, οἱ
[121, 0]	ᾗ μέλλοιεν τελευτᾶν. Ἔπειτα αἱ	δίκαι	πως οὐ καλῶς ἐκρίνοντο. Ὅ
[102, 0]	γονεῖς (καὶ φίλους ὅσια καὶ	δίκαια	διαφυλάξαντος. Τότε μὲν οὖν ὑπὸ
[121, 0]	πάντα ἐκεῖνον τὸν κόσμον, ἵνα	δικαία	ἡ κρίσις ᾖ. Ἐγὼ οὖν
[121, 0]	τι τὼ ἑτέρω, ἵν´ ὡς	δικαιοτάτη	ἡ κρίσις ᾖ περὶ τῆς
[103, 0]	ζῷον οὐδὲν λαμβάνει. Καὶ μάλα	δικαίως·	ἀσθενέστατον γὰρ ὂν φύσει μεγίστοις
[121, 0]	ἔρχονται αὐτοῖς πολλοὶ μαρτυρήσοντες ὡς	δικαίως	βεβιώκασιν. Οἱ οὖν δικασταὶ ὑπό
[120, 0]	θεοῖς, τῶν ἀνθρώπων τὸν μὲν	δικαίως	διελθόντα τὸν βίον καὶ ὁσίως,
[106, 0]	κακόν, λέγων ὧδε· Ὡς οὐ	δικαίως	θάνατον ἔχθουσιν βροτοί, ὅσπερ μέγιστον
[117, 0]	ταῦτα μὲν οὔπω δῆλον εἰ	δικαίως	ὀδύρεται, ἀλλ´ ὅρα τὸ ἑξῆς·
[121, 0]	Αἰακόν. Οὗτοι οὖν ἐπειδὰν τελευτήσωσι,	δικάσουσιν	ἐν τῷ λειμῶνι, ἐν τῇ
[121, 0]	καλοῦσιν, ἰέναι. Τούτων δ´ οἱ	δικασταὶ	ἐπὶ Κρόνου καὶ ἔτι νεωστὶ
[121, 0]	ὡς δικαίως βεβιώκασιν. Οἱ οὖν	δικασταὶ	ὑπό τε τούτων ἐκπλήττονται, καὶ
[108, 0]	δαιμονίως ὁ Σωκράτης πρὸς (τοὺς	δικαστὰς	τοιαῦτ´ ἔφη· Τὸ γὰρ δεδιέναι,
[121, 0]	ἐγνωκὼς πρότερος ἢ ὑμεῖς ἐποιησάμην	δικαστὰς	υἱεῖς ἐμαυτοῦ, δύο μὲν ἐκ
[121, 0]	καὶ ἀθέως (εἰς τὸ τῆς	δίκης	τε καὶ τίσεως δεσμωτήριον, ὃ
[106, 0]	δὲ παραμυθούμενος τὴν Δανάην δυσπαθοῦσαν	Δίκτυς	φησί· Δοκεῖς τὸν Ἅιδην σῶν
[116, 0]	ἀλλ´ ἁπλῶς τῶν ἀνθρωπίνων οὐδέν.	Διὸ	καὶ ἐπὶ πάντων λέγειν χρή·
[117, 0]	τύχης καὶ δαιμόνων γενέσθαι νομίζουσι.	Διὸ	καὶ ἐπὶ πᾶσιν ὀδύρονται, στένοντες
[107, 0]	θανάτου καὶ ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως;	~Διὸ	καὶ μοιρίδιον χρέος εἶναι λέγεται
[108, 0]	ἀναφαίνηται, καθάπερ ἀπέδειξεν ὁ Πλάτων.	Διὸ	καὶ πάνυ δαιμονίως ὁ Σωκράτης
[112, 0]	κατὰ τὸν Ἀχαιὸν συναλγεῖν ἀναγκάζοντες.	Διὸ	καὶ πάνυ καλῶς ὁ Πλάτων
[116, 0]	ἐν τούτῳ τὸ γιγνώσκειν ἑαυτόν.	Διὸ	καὶ περὶ μὲν τούτου φησὶν
[114, 0]	τοῖσι μέλας ἐπὶ ἕσπερος ἦλθε.	Διὸ	καὶ πολλάκις αὑτοῖς προσδιαλέγεσθαι χρή,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 8/10/2009