>Livre, Chap. |
[104, 0] |
φύλλοισιν
ἐοικότες,
ἄλλοτε
μέν
τε
|
ζαφλεγέες |
τελέθουσιν
ἀρούρης
καρπὸν
ἔδοντες,
ἄλλοτε |
[110, 0] |
δυνάστης
Κροῖσος
ἢ
Ξέρξης
βαρὺν
|
ζεύξας |
θαλάσσης
αὐχέν´
Ἑλλησποντίας;
Ἅπαντες
Ἅιδην |
[121, 0] |
ἑκατέρωσε
ἀνάξιοι.
Εἶπεν
οὖν
ὁ
|
Ζεύς, |
ἀλλ´
ἐγώ,
ἔφη,
παύσω
τοῦτο |
[105, 0] |
σιγῇ,
ἐπεὶ
φωνὴν
ἐξείλετο
μητίετα
|
Ζεύς. |
(Ἀπηρτημένως
δὲ
τούτοις
ὁ
κωμικὸς |
[112, 0] |
ὅτι
καθ´
ὃν
χρόνον
ὁ
|
Ζεὺς |
ἔνεμε
τοῖς
δαίμοσι
τὰς
τιμάς, |
[120, 0] |
λέγει,
διενείμαντο
τὴν
ἀρχὴν
ὁ
|
Ζεὺς |
καὶ
ὁ
Ποσειδῶν
καὶ
ὁ |
[116, 0] |
οὐ
μέγα,
ἔργον
δ´
ὅσον
|
Ζεὺς |
μόνος
ἐπίσταται
θεῶν,
ὁ
δὲ |
[111, 0] |
κἀκεῖνον
Ὃν
περὶ
κῆρι
φίλει
|
Ζεύς |
τ´
αἰγίοχος
καὶ
Ἀπόλλων
παντοίην |
[105, 0] |
ἐάων.
μέν
κ´
ἀμμείξας
δώῃ
|
Ζεὺς |
τερπικέραυνος,
(ἄλλοτε
μέν
τε
κακῷ |
[119, 0] |
ὧν
διεσκέπτετο
μὴ
παραλιπεῖν.
Τοῦτον
|
ζηλῶσαι |
λέγεται
καὶ
Δημοσθένην
τὸν
ῥήτορα, |
[120, 0] |
εὐανθεστάτης
ἡλικίας
προαπεφοίτησεν
ὁλόκληρος
ἠίθεος,
|
ζηλωτὸς |
καὶ
περίβλεπτος
πᾶσι
τοῖς
συνήθεσιν |
[117, 0] |
συμβήσεσθαι
προεξάγει
τινὰς
ἐκ
τοῦ
|
ζῆν |
ἀώρους;
Ὅθεν
οὐδὲν
φευκτὸν
νομιστέον |
[116, 0] |
οὕτως
ἐδυσχέραινεν
ὡς
καὶ
τὸ
|
ζῆν |
ἐθέλειν
ἐκλιπεῖν
διὰ
τὸ
μέγεθος |
[117, 0] |
ἡμᾶς
οἱ
δοκοῦντες
ἄωροι
τοῦ
|
ζῆν |
ἐστερῆσθαι·
καὶ
γὰρ
ὁ
μακρότατος |
[115, 0] |
πάντων,
τὸ
δὲ
(τεθνάναι
τοῦ
|
ζῆν |
ἐστι
κρεῖττον.
Καὶ
πολλοῖς
οὕτω |
[110, 0] |
πάλιν·
(Οἳ
θάνον
οὐ
τὸ
|
ζῆν |
θέμενοι
καλὸν
οὐδὲ
τὸ
θνῄσκειν, |
[107, 0] |
κρεῖττόν
ἐστι
τὸ
τεθνάναι
τοῦ
|
ζῆν. |
Ὁ
γοῦν
Σιμωνίδης,
(Ἄνθρώπων,
φησίν, |
[115, 0] |
διαγωγῆς
ἢ
τῆς
ἐν
τῷ
|
ζῆν, |
οὕτως
ἀπεφήνατο.
Μυρία
δ´
ἐπὶ |
[111, 0] |
δὲ
γηρῶντα
καὶ
τελειοῦντα
τὸ
|
ζῆν, |
οὐχὶ
κἀκείνων
ἦν
ἂν
τὸ |
[107, 0] |
μοιρίδιον
χρέος
εἶναι
λέγεται
τὸ
|
ζῆν, |
ὡς
ἀποδοθησόμενον
ὃ
ἐδανείσαντο
(ἡμῶν |
[116, 0] |
ἅπασι
συμβέβηκεν.
Ἔχομεν
γὰρ
τὸ
|
ζῆν |
ὥσπερ
παρακαταθεμένοις
θεοῖς
ἐξ
ἀνάγκης, |
[103, 0] |
ὀξυρρόποις
μεθιστάμενα
τῆς
τύχης
μεταβολαῖς.
|
Ζητεῖν |
οὖν
ἐν
ἀβεβαίοις
βέβαιόν
τι |
[108, 0] |
τὸ
σκοπεῖν
τι,
ἐν
ταῖς
|
ζητήσεσι |
πανταχοῦ
παραπῖπτον
θόρυβον
παρέχει
καὶ |
[106, 0] |
φῶς,
ἡ
αὐτὴ
καὶ
τὸν
|
ζοφερὸν |
Ἅιδην
ἄγει.
Καὶ
μήποτε
τοῦδ´ |
[106, 0] |
αὐτοῦ
πηλοῦ
δύναταί
τις
πλάττων
|
ζῷα |
συγχεῖν
καὶ
πάλιν
πλάττειν
καὶ |
[105, 0] |
γὰρ
ἐπεκλώσαντο
θεοὶ
δειλοῖσι
βροτοῖσι,
|
ζώειν |
ἀχνυμένοις·
αὐτοὶ
δέ
τ´
ἀκηδέες |
[109, 0] |
μοιριδίῳ
θανάτῳ.
Οὐκ
ἦν
γὰρ
|
ζώειν |
καλὸν
αὐτῷ
οὐδὲ
γονεῦσι.
Τοιαῦτα |
[111, 0] |
περὶ
τὸν
Πόντον
γιγνόμενα
τὴν
|
ζωὴν |
ἔχειν
ἡμερησίαν,
ἕωθεν
μὲν
γεννώμενα, |
[114, 0] |
ἂν
ἐκπλήσωσι
τὸν
ἐπικλωσθέντα
τῆς
|
ζωῆς |
βίον,
ὃν
ἔδωκεν
ἡμῖν
ἡ |
[118, 0] |
παντάπασι
τοῦ
μεταξὺ
χρόνου
τῆς
|
ζωῆς |
ὄντος.
Φειστέον
οὖν,
ὅπως
εὔθυμόν |
[106, 0] |
ἡμέραν
καὶ
νύκτα
ποιῶν,
ἐπαγωγοὺς
|
ζωῆς |
τε
καὶ
θανάτου
καὶ
ὕπνου |
[113, 0] |
διαμονήν.
Εἰ
δ´
ὁ
τῆς
|
ζωῆς |
τῶν
ἀνθρώπων
χρόνος
εἰκοσαέτης
ἦν, |
[108, 0] |
οὔ.
Καὶ
ἐν
ᾧ
ἂν
|
ζῶμεν, |
οὕτως,
ὡς
ἔοικεν,
ἐγγυτάτω
ἐσόμεθα |
[110, 0] |
τὸν
βίον,
ὃν
οὐκ
ἐβίωσε,
|
ζῶν |
διηυτύχησεν
ἄν,
ὁ
θάνατος
οὐκ |
[106, 0] |
φησιν
Ἡράκλειτος,
Ταὐτό
γ´
ἔνι
|
ζῶν |
καὶ
τεθνηκὸς
καὶ
τὸ
ἐγρηγορὸς |
[121, 0] |
γάρ,
ἔφη,
οἱ
κρινόμενοι
κρίνονται·
|
ζῶντες |
γὰρ
κρίνονται.
Πολλοὶ
οὖν
ἴσως, |
[121, 0] |
τοῦ
Διὸς
τὴν
ἀρχὴν
ἔχοντος
|
ζῶντες |
ἦσαν
ζώντων,
ἐκείνῃ
τῇ
ἡμέρᾳ |
[121, 0] |
τὴν
ἀρχὴν
ἔχοντος
ζῶντες
ἦσαν
|
ζώντων, |
ἐκείνῃ
τῇ
ἡμέρᾳ
δικάζοντες
ᾗ |
[103, 0] |
ποτὲ
δ´
ἀκαρπίαι,
καὶ
ἐν
|
ζῴοις |
ποτὲ
μὲν
πολυγονίαι
ποτὲ
δὲ |
[120, 0] |
μὲν
πάντων
ἕπεται
θανάτῳ
περισθενεῖ,
|
ζωὸν |
δ´
ἔτι
λείπεται
αἰῶνος
εἴδωλον· |
[116, 0] |
ἀνθρώπου
ἀγνοεῖν
ὅτι
ὁ
ἄνθρωπος
|
ζῷόν |
ἐστι
θνητόν,
οὐδ´
ὅτι
γέγονεν |
[103, 0] |
πρὸς
ὕψος
καὶ
πάλιν
ταπεινότητα
|
ζῷον |
οὐδὲν
λαμβάνει.
Καὶ
μάλα
δικαίως· |
[108, 0] |
τελευτήσωμεν,
ὡς
ὁ
λόγος
σημαίνει,
|
ζῶσι |
δ´
οὔ.
Εἰ
γὰρ
μὴ |
[111, 0] |
ἐν
βραχεῖ
φορὰς
ποιούμενα,
καὶ
|
ζῴων |
ἀφ´
ὧν
ἐν
οὐ
πολλῷ |
[111, 0] |
βραχύτατον
στιγμῆς.
Ἐπεὶ
καὶ
τῶν
|
ζῴων |
ἐκείνων,
ἅπερ
ἱστοροῦσι
περὶ
τὸν |