HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales - Consolation a Apollonius

Liste des contextes (ordre alphabétique)

κ = 219 formes différentes pour 857 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

>
Livre, Chap.

[105, 0]   κακῶν, ἕτερος δὲ ἐάων. μέν κ´ ἀμμείξας δώῃ Ζεὺς τερπικέραυνος, (ἄλλοτε

[108, 0]   ἢ τελευτήσασι· τότε γὰρ αὐτὴ καθ´ αὑτὴν ἔσται ἡ ψυχὴ χωρὶς

[104, 0]   δὲ καὶ ἄλλα τοιαῦτα καὶ καθ´ ἑαυτὸν ἑκάστῳ λογίσασθαι ῥᾴδιον, καὶ

[114, 0]   εἰς ἅπαντα τὸν χρόνον, ἀλλὰ καθ´ ἕκαστον ἀπένειμε τὸν μερισθέντα κατὰ

[107, 0]   δὲ τούτων κακὸν εἶναι. Καὶ καθ´ ἕκαστον ἐπεπορεύετο, καὶ πρῶτον τῷ

[111, 0]   οὐχὶ κἀκείνων ἦν ἂν τὸ καθ´ ἡμᾶς πάθος τοῦτο, εἴπερ ψυχή

[118, 0]   τῶν τε παλαιῶν καὶ τῶν καθ´ ἡμᾶς. Τούτων γὰρ Ἀναξαγόραν παρειλήφαμεν,

[112, 0]   τοιούτῳ χρήσασθαι λόγῳ, φάμενον ὅτι καθ´ ὃν χρόνον ὁ Ζεὺς ἔνεμε

[117, 0]   πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ ὄσσε καθαιρήσουσιν· ἐὰν δ´ ἐπὶ τῆς οἰκείας

[108, 0]   γὰρ καὶ τῶν ἀγαθῶν ἀναφαίνηται, καθάπερ ἀπέδειξεν ὁ Πλάτων. Διὸ καὶ

[113, 0]   τῶν ἀνθρώπων φύσιν οὐδὲν διαφέρει. Καθάπερ γὰρ τῆς εἰς καινὴν πατρίδα

[116, 0]   ἀπαιτῶσιν· οὐδὲ γὰρ οἱ τραπεζῖται, καθάπερ εἰώθαμεν λέγειν πολλάκις, ἀπαιτούμενοι τὰ

[120, 0]   χρόνον προαπεφοίτησε τοῦ θνητοῦ βίου, καθάπερ ἔκ του συμποσίου, πρὶν εἴς

[102, 0]   βίῳ συμβαινόντων, καὶ προειληφὼς ὅτι καθάπερ ἐν δημοκρατίᾳ κλῆρός ἐστι τῶν

[120, 0]   ἔστι τις τιμὴ καὶ προεδρία καθάπερ λέγεται, καὶ χῶρός τις ἀποτεταγμένος

[112, 0]   ἔχειν. Οὐ δεῖν οὖν προσπταίσαντας καθάπερ παῖδας ἐχομένους τοῦ πληγέντος βοᾶν,

[109, 0]   οὐδὲ μετὰ τὴν τελευτήν. Καὶ καθάπερ τὰ πρὸ ἡμῶν οὐδὲν ἦν

[109, 0]   τὸ ὂν καὶ τὸ ὑφεστηκὸς καθάπερ τὸ ἀγαθὸν πέφυκε γίγνεσθαι, τὸν

[108, 0]   ἀναπιμπλώμεθα τῆς τούτου φύσεως, ἀλλὰ καθαρεύωμεν ἀπ´ αὐτοῦ, (ἕως ἂν ὁ

[108, 0]   τὸ ἀληθές. Μὴ καθαρῷ γὰρ καθαροῦ ἐφάπτεσθαι μὴ οὐ θεμιτὸν ᾖ.

[108, 0]   δ´ ἐστὶ τὸ ἀληθές. Μὴ καθαρῷ γὰρ καθαροῦ ἐφάπτεσθαι μὴ οὐ

[108, 0]   τε μετὰ τοῦ σώματος μηδὲν καθαρῶς γνῶναι, δυοῖν θάτερον, ἢ οὐδαμοῦ

[108, 0]   δέδεικται ὅτι εἰ μέλλομέν ποτε καθαρῶς τι εἴσεσθαι, ἀπαλλακτέον αὐτοῦ καὶ

[104, 0]   καὶ μί´ ἡμέρα τὰ μὲν καθεῖλεν ὑψόθεν τὰ δ´ ἦρ´ ἄνω

[105, 0]   Ἡσίοδος, καὶ οὗτος ἐν πίθῳ καθείρξας τὰ κακά, τὴν Πανδώραν ἀνοίξασαν

[106, 0]   καὶ τὸ ἐγρηγορὸς καὶ τὸ καθεῦδον καὶ νέον καὶ γηραιόν· τάδε

[107, 0]   ὁ θάνατος καὶ περὶ τοὺς καθεύδοντας μηδέν ἐστι κακόν, δῆλον ὡς

[120, 0]   καὶ συνήθεις, τιμητικὸς δὲ τῶν καθηγησαμένων, ξένοις δὲ καὶ ἀστοῖς (πραότατος,

[109, 0]   αὐτὴν οὖν τάξιν οἱ τελευτήσαντες καθίστανται (τῇ πρὸ τῆς γενέσεως. Ὥσπερ

[111, 0]   γὰρ οὐδὲν τῶν ἀναγκαίων βροτοῖς. Καθόλου γὰρ χρὴ διανοεῖσθαι πάντα τινὰ

[108, 0]   ὥστε μὴ δύνασθαι ὑπ´ αὐτοῦ καθορᾶν τἀληθές. Ἀλλὰ τῷ ὄντι ἡμῖν

[103, 0]   ἐνθυμούμενοι τὸ τῆς τύχης ἄστατον καὶ ἀβέβαιον, οὐδ´ ὅτι ῥᾳδίως τὰ

[109, 0]   γε τὰ γραφέντα περὶ Τροφωνίου καὶ Ἀγαμήδους ἐκείνου ἐστίν· εἰ δὲ

[110, 0]   ὅτι νήπιος ὢν ὁ παῖς καὶ ἄγαν ἄωρος ἐτελεύτησε. Φησὶ γὰρ

[119, 0]   θαυμάζουσι μὲν τῆς μεγαλοφροσύνης πάντες καὶ ἄγανται, μιμεῖσθαι δ´ ἐπὶ τῶν

[119, 0]   Δημοσθένην τὸν ῥήτορα, τὴν μόνην καὶ ἀγαπητὴν ἀπολέσαντα θυγατέρα, περὶ ἧς

[113, 0]   Θῆλυ γὰρ ὄντως καὶ ἀσθενὲς καὶ ἀγεννὲς τὸ πενθεῖν· γυναῖκες γὰρ

[103, 0]   ποτὲ μὲν πολυγονίαι ποτὲ δὲ καὶ ἀγονίαι, καὶ ἐν θαλάττῃ εὐδίαι

[120, 0]   περὶ ἀνθρώπων καὶ ἐπὶ Κρόνου, καὶ ἀεὶ καὶ νῦν ἔτ´ ἔστιν

[112, 0]   λύπαις καὶ θρήνοις, ἀγαπήσει σε καὶ ἀεί τί σοι παρέσται τοιοῦτον

[121, 0]   ἐκτὸς κακῶν, ~τὸν δ´ ἀδίκως καὶ ἀθέως (εἰς τὸ τῆς δίκης

[108, 0]   ἄλλο παρέχει ἢ τὸ σῶμα καὶ αἱ τούτου ἐπιθυμίαι· διὰ γὰρ

[106, 0]   δοῦλος τοῦ θανεῖν ἄφροντις ὤν; Καὶ Ἅιδην δ´ ἔχων βοηθὸν οὐ

[111, 0]   εἴποι ὡς ἔδει; Πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα ἐφ´ ὧν ἄν τις

[104, 0]   καιρὸν ἔχουσα τακτόν. Ταῦτα δὲ καὶ ἄλλα τοιαῦτα καὶ καθ´ ἑαυτὸν

[104, 0]   καθ´ ἑαυτὸν ἑκάστῳ λογίσασθαι ῥᾴδιον, καὶ ἄλλων ἀκοῦσαι παλαιῶν καὶ σοφῶν

[121, 0]   δικασταὶ ὑπό τε τούτων ἐκπλήττονται, καὶ ἅμα καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι,

[112, 0]   μᾶλλον δάκοι. Οἱ δ´ ἀγεννέστεροι καὶ ἀνασκήτως διακείμενοι οὐδ´ ἀναστροφὴν ἐνίοτε

[118, 0]   πένθεα ἐρρωμένως φέροντα, μεγαλόφρονά τε καὶ ἀνδρήιον ἐδόκεε εἶναι καὶ ἑωυτοῦ

[104, 0]   περ φύλλων γενεή, τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν. Φύλλα τὰ μέν τ´

[117, 0]   ἀλλὰ μεταβάλλειν ἐπὶ τὸ κρεῖττον καὶ ἀνθρωπικώτερον, πειρωμένους καὶ σπουδάζοντας ἐντυγχάνειν

[109, 0]   τύχης τῆς κατὰ τὸν υἱόν, καὶ ἀντιβολεῖν τε καὶ δεῖσθαι συνεξευρεῖν

[106, 0]   Ἐχρήσατο δὲ τῇ τοιαύτῃ ἀγωγῇ καὶ Ἀντίμαχος ὁ ποιητής. Ἀποθανούσης γὰρ

[118, 0]   κατὰ πᾶσαν ἡμέρην εἰς εὐποτμίην καὶ ἀνωδυνίην καὶ τὴν ἐν τοῖσι

[113, 0]   πατρίδα πορείας προκειμένης πᾶσιν ἀναγκαίας καὶ ἀπαραιτήτου οἱ μὲν προπορεύονται οἱ

[118, 0]   Φειστέον οὖν, ὅπως εὔθυμόν τε καὶ ἀπαρενόχλητον τοῦτον ταῖς πενθικαῖς λύπαις

[110, 0]   Ἐπίχαρμος Συνεκρίθη φησί καὶ διεκρίθη καὶ ἀπῆνθεν ὅθεν ἦνθε, πάλιν Γᾶ

[111, 0]   κῆρι φίλει Ζεύς τ´ αἰγίοχος καὶ Ἀπόλλων παντοίην φιλότητ´, οὐδ´ ἵκετο

[109, 0]   τοῦ Τεριναίου, τῶν ἐκεῖ πρώτου καὶ ἀρετῇ καὶ πλούτῳ καὶ δόξῃ,

[115, 0]   τιμωρίαν ἡγουμένοις εἶναι τὸν βίον καὶ ἀρχὴν τὸ γενέσθαι ἄνθρωπον συμφορὰν

[113, 0]   ἐλευθερίου μεταπεποιημένοις. Θῆλυ γὰρ ὄντως καὶ ἀσθενὲς καὶ ἀγεννὲς τὸ πενθεῖν·

[107, 0]   Ὃ δὴ καὶ εὐκόλως καταβλητέον καὶ ἀστενάκτως, ὅταν ὁ δανείσας ἀπαιτῇ·

[120, 0]   δὲ τῶν καθηγησαμένων, ξένοις δὲ καὶ ἀστοῖς (πραότατος, πᾶσι δὲ μείλιχος

[108, 0]   καθαρῶς τι εἴσεσθαι, ἀπαλλακτέον αὐτοῦ καὶ αὐτῇ τῇ ψυχῇ θεατέον αὐτὰ

[121, 0]   τε τούτων ἐκπλήττονται, καὶ ἅμα καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι, πρὸ τῆς

[116, 0]   πῶς οὐ καταφανῶς ἐπιλέλησται ὅτι καὶ αὐτὸς ἄνθρωπός ἐστι καὶ τὰ

[109, 0]   νυκτὶ κατακοιμηθέντας τελευτῆσαι. Λέγεται δὲ καὶ αὐτῷ Πινδάρῳ ἐπισκήψαντι τοῖς παρὰ

[112, 0]   Τὸν οὖν Δία, ὡς ἠξίου καὶ αὑτῷ τιμὴν δοθῆναι, ἀποροῦντα διὰ

[113, 0]   οἱ χείρους ἄνδρες τῶν ἀμεινόνων, καὶ αὐτῶν δὲ τῶν βαρβάρων οὐχ

[107, 0]   πολυχρονίῳ ἢ τρίτον φθορᾷ τινι καὶ ἀφανισμῷ τοῦ τε σώματος καὶ

[114, 0]   τὴν ψυχὴν λύπης εἰς ἄπρακτα καὶ βαρβαρικὰ πένθη παρεκτρέπεσθαι καὶ τοῦθ´

[108, 0]   δή σοι τὰ περὶ Κλέοβιν καὶ Βίτωνα τοὺς Ἀργείους νεανίσκους διηγήσομαι.

[107, 0]   φύσιν ὁρῶσαν τό τ´ ἄτακτον καὶ βραχυχρόνιον τοῦ βίου ἄδηλον ποιῆσαι

[113, 0]   βαρβάρων οὐχ οἱ γενναιότατοι, Κελτοὶ καὶ Γαλάται καὶ πάντες οἱ φρονήματος

[104, 0]   δύσκολον τὸν βίον ἄγαν ἀληθές. Καὶ γὰρ εἰ μὴ φύσει τοῦτον

[112, 0]   νῦν προσσχὼν ἀπαλλάγηθι τῆς κακουχίας· καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν σωματικῶν παθημάτων

[117, 0]   δοκοῦντες ἄωροι τοῦ ζῆν ἐστερῆσθαι· καὶ γὰρ ὁ μακρότατος βίος ὀλίγος

[103, 0]   τὴν ὑπομονὴν ἄρρενα καὶ γενναίαν. Καὶ γὰρ περὶ τἀγαθὸν ἡ φρόνησις

[108, 0]   φρονῆσαι ἡμῖν ἐγγίγνεται οὐδέποτ´ οὐδέν. Καὶ γὰρ πολέμους καὶ στάσεις καὶ

[111, 0]   τὴν εὐγηρίαν πανταχοῦ (θεωροῦμεν πρωτεύουσαν. Καὶ γὰρ φυτῶν ἄριστα τὰ πλείστας

[119, 0]   δὲ καὶ φιλόπατριν, ὃ δὴ καὶ γέγονεν. (Δίωνα δὲ τὸν Συρακόσιον

[121, 0]   ἠμφιεσμένοι εἰσὶ σώματά τε καλὰ καὶ γένη καὶ πλούτους, καὶ ἐπειδὰν

[103, 0]   παρασκευάζειν αὑτῷ τὴν ὑπομονὴν ἄρρενα καὶ γενναίαν. Καὶ γὰρ περὶ τἀγαθὸν

[122, 0]   ὑμῶν διαγωγῇ. ~Ἀνδρὸς οὖν ἀγαθοῦ καὶ γενναίου καὶ (φιλοτέκνου φρόνημα ἀναλαβὼν

[106, 0]   καὶ τὸ καθεῦδον καὶ νέον καὶ γηραιόν· τάδε γὰρ μεταπεσόντα ἐκεῖνά

[104, 0]   ὀπίσσω, ὄφρ´ ἀρετὴν παρέχωσι θεοὶ καὶ γούνατ´ ὀρώρῃ· ἀλλ´ ὅτε δὴ

[102, 0]   καὶ θηριῶδες, τὸ δ´ ἐκλελυμένον καὶ γυναικοπρεπές. Εὐλόγιστος δ´ ὁ τὸν

[117, 0]   αὐτοῖς συμβεβηκότα ἐξ ἐπηρείας τύχης καὶ δαιμόνων γενέσθαι νομίζουσι. Διὸ καὶ

[102, 0]   τινές. Τὸ μὲν οὖν ἀλγεῖν καὶ δάκνεσθαι τελευτήσαντος υἱοῦ φυσικὴν ἔχει

[111, 0]   τῆς ἡμέρας ἐκλείποντα θρήνους παρέχειν καὶ δάκρυα, τὰ δὲ διημερεύσαντα πάντως

[102, 0]   δημοκρατίᾳ κλῆρός ἐστι τῶν ἀρχῶν καὶ δεῖ λαχόντα μὲν ἄρχειν ἀπολαχόντα

[106, 0]   ὅτι ὁ παραμυθούμενος τὸν λελυπημένον καὶ δεικνύων κοινὸν καὶ πολλῶν τὸ

[104, 0]   ἡ τύχη, φησὶν ὁ Θεόφραστος, καὶ δεινὴ παρελέσθαι τὰ προπεπονημένα καὶ

[109, 0]   τὸν υἱόν, καὶ ἀντιβολεῖν τε καὶ δεῖσθαι συνεξευρεῖν τὸν αἴτιον τοῦ

[121, 0]   γὰρ προΐσασι. Τοῦτο μὲν οὖν καὶ δὴ εἴρηται τῷ Προμηθεῖ, ὅπως

[118, 0]   πράως ὑποστάντας, Ἀναξαγόραν τὸν Κλαζομένιον καὶ Δημοσθένην τὸν Ἀθηναῖον καὶ Δίωνα

[119, 0]   μὴ παραλιπεῖν. Τοῦτον ζηλῶσαι λέγεται καὶ Δημοσθένην τὸν ῥήτορα, τὴν μόνην

[116, 0]   ἐστιν ἀλλήλοις συνῳδὰ καὶ σύμφωνα, καὶ διὰ θατέρου θάτερον ἔοικε δηλοῦσθαι

[115, 0]   κακά. Καὶ τὰ μὲν μόγις καὶ διὰ πολλῶν φροντίδων κτώμεθα, τὰ

[118, 0]   Ἀναξαγόραν παρειλήφαμεν, ὥς φασι, φυσιολογοῦντα καὶ διαλεγόμενον τοῖς γνωρίμοις, ἀκούσαντα παρά

[109, 0]   θάνατος τελεία τίς ἐστι φθορὰ καὶ διάλυσις τοῦ τε σώματος καὶ

[102, 0]   νεανίσκου κοσμίου πάνυ καὶ σώφρονος ~καὶ διαφερόντως τά τε πρὸς θεοὺς

[118, 0]   ἐντυγχάνειν ~ἀνδράσι μὴ τοῖς συλλυπουμένοις καὶ διεγείρουσι τὰ πένθη διὰ (κολακείαν,

[110, 0]   οὖν ὁ Ἐπίχαρμος Συνεκρίθη φησί καὶ διεκρίθη καὶ ἀπῆνθεν ὅθεν ἦνθε,

[103, 0]   τε διατελεῖν πράττων ἃ βούλει καὶ διευτυχῶν ἀεί, καὶ τοῦτο τῶν

[102, 0]   πρὸς γονεῖς (καὶ φίλους ὅσια καὶ δίκαια διαφυλάξαντος. Τότε μὲν οὖν

[118, 0]   Κλαζομένιον καὶ Δημοσθένην τὸν Ἀθηναῖον καὶ Δίωνα τὸν Συρακόσιον καὶ τὸν

[103, 0]   προεδρίας πολιτικὰς ἢ διὰ τιμὰς καὶ δόξας (ἐπαπειλεῖν τοῖς ἥττοσι καὶ

[109, 0]   πρώτου καὶ ἀρετῇ καὶ πλούτῳ καὶ δόξῃ, τελευτῆσαι δ´ ἐξαπίνης αἰτίᾳ

[102, 0]   ὁ τὸν οἰκεῖον ὅρον ἔχων καὶ δυνάμενος φέρειν δεξιῶς τά τε

[118, 0]   τὰ τῆς ψυχῆς ἀχθεινὰ πάθη καὶ δυσάντητα πρὸς τὸν ἐπιόντα χρόνον.

[104, 0]   τό γε πολλαχῆ εἶναι ἐργώδη καὶ δύσκολον τὸν βίον ἄγαν ἀληθές.

[115, 0]   τὰ δ´ ἀγαθὰ διεχῆ τε καὶ δυσκόλως συνερχόμενα πρὸς αὐτοῖς τοῦ

[105, 0]   τῶν λυγρῶν δώῃ, λωβητὸν ἔθηκε καί ἑ κακὴ βούβρωστις ἐπὶ χθόνα

[106, 0]   τε καὶ θανάτου καὶ ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως; ~Διὸ καὶ μοιρίδιον χρέος

[108, 0]   δὲ καὶ ἐπιθυμιῶν καὶ φόβων καὶ εἰδώλων παντοδαπῶν καὶ φλυαρίας ἐμπίπλησιν

[116, 0]   τε τὴν αὑτοῦ φύσιν ἀφορῶν καὶ εἰς τὸ μὴ πέρα τοῦ

[108, 0]   σῶμα, δουλεύοντες τῇ τούτου θεραπείᾳ· καὶ ἐκ τούτου ἀσχολίαν ἄγομεν φιλοσοφίας

[121, 0]   ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω ἀληθῆ εἶναι· καὶ ἐκ τούτων τῶν λόγων τοιόνδε

[108, 0]   παραπῖπτον θόρυβον παρέχει καὶ ταραχὴν καὶ ἐκπλήττει, ὥστε μὴ δύνασθαι ὑπ´

[116, 0]   ἡμῖν καὶ τὰ θεῖ´ ἐπίσταται, καὶ ἐν ἄλλοις· ~Τὰ προσπεσόντα δ´

[104, 0]   πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε καὶ ἐν ἄλλοις Τυδείδη μεγάθυμε, τίη

[103, 0]   εὐδίαι τε καὶ χειμῶνες, οὕτω καὶ ἐν βίῳ πολλαὶ καὶ ποικίλαι

[103, 0]   πολυκαρπίαι γίγνονται ποτὲ δ´ ἀκαρπίαι, καὶ ἐν ζῴοις ποτὲ μὲν πολυγονίαι

[103, 0]   πολυγονίαι ποτὲ δὲ καὶ ἀγονίαι, καὶ ἐν θαλάττῃ εὐδίαι τε καὶ

[114, 0]   γίγνονται πολλάκις ὑπὸ τοῦ χρόνου, καὶ ἐν οἷς ἐδυσχέραινον σφόδρα μνήμασιν

[114, 0]   πένθη κακουχουμένους τελευτῆσαι τὸν βίον καὶ ἐν τοῖς πενθίμοις τῆς κακοδαίμονος

[116, 0]   ἑαυτὸν περιέχεται τὸ μηδὲν ἄγαν, καὶ ἐν τούτῳ τὸ γιγνώσκειν ἑαυτόν.

[106, 0]   χαλεπόν ἐστι καὶ τὸ δυσανιῶν καὶ ἐν τῷ τεθνάναι; Τὰ γὰρ

[108, 0]   τοῦ σώματος, πρότερον δ´ οὔ. Καὶ ἐν ᾧ ἂν ζῶμεν, οὕτως,

[111, 0]   συστέλλειν καὶ ποιεῖν ὡς ἐλάχιστον καὶ ἐξαλείφειν εἰς τὸ δυνατόν. Ὡς

[103, 0]   καὶ δόξας (ἐπαπειλεῖν τοῖς ἥττοσι καὶ ἐξυβρίζειν, οὐκ ἐνθυμούμενοι τὸ τῆς

[112, 0]   γίγνεσθαι περὶ τὸ ἰᾶσθαί τε καὶ ἐπανορθοῦν τὸ πεσόν τε καὶ

[121, 0]   καλὰ καὶ γένη καὶ πλούτους, καὶ ἐπειδὰν ἡ κρίσις ᾖ, ἔρχονται

[120, 0]   οὖν νόμος ὅδε περὶ ἀνθρώπων καὶ ἐπὶ Κρόνου, καὶ ἀεὶ καὶ

[116, 0]   ἁπλῶς τῶν ἀνθρωπίνων οὐδέν. Διὸ καὶ ἐπὶ πάντων λέγειν χρή· Τὰ

[117, 0]   καὶ δαιμόνων γενέσθαι νομίζουσι. Διὸ καὶ ἐπὶ πᾶσιν ὀδύρονται, στένοντες καὶ

[108, 0]   τοῦ ὄντος θήραν, ἐρώτων δὲ καὶ ἐπιθυμιῶν καὶ φόβων καὶ εἰδώλων

[104, 0]   ἄδηλος αὕτη τύχη πόρρωθεν ἡμῖν καὶ ἔτ´ ἀπ´ ἀρχῆς ἠκολούθηκεν οὐδ´

[106, 0]   πολλῶν τὸ συμβεβηκὸς καὶ τῶν καὶ ἑτέροις συμβεβηκότων ἔλαττον τὴν δόξαν

[113, 0]   ὁ τῶν νηπίων καὶ παίδων καὶ ἔτι μᾶλλον ὁ τῶν ἄρτι

[121, 0]   δ´ οἱ δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου καὶ ἔτι νεωστὶ τοῦ Διὸς τὴν

[115, 0]   καὶ μακαριστότατε, πρὸς τῷ μακαρίους καὶ εὐδαίμονας εἶναι τοὺς τετελευτηκότας (νομίζειν

[113, 0]   τοὺς τούτων θανάτους ῥᾳδίως φέρομεν καὶ εὐθύμως, τοὺς δὲ τῶν ἤδη

[107, 0]   (ἡμῶν οἱ προπάτορες. Ὃ δὴ καὶ εὐκόλως καταβλητέον καὶ ἀστενάκτως, ὅταν

[104, 0]   Ἀνθρώπων γὰρ ὄντως θνητὰ μὲν καὶ ἐφήμερα τὰ σώματα, θνηταὶ δὲ

[118, 0]   γενναίας καὶ σεμνῆς παρηγορίας, ἐπακούοντας καὶ ἔχοντας ἐν νῷ τὸ Ὁμηρικὸν

[118, 0]   τε καὶ ἀνδρήιον ἐδόκεε εἶναι καὶ ἑωυτοῦ κρέσσω, κάρτα εἰδὼς τὴν

[111, 0]   καρπῶν ἐν βραχεῖ φορὰς ποιούμενα, καὶ ζῴων ἀφ´ ὧν ἐν οὐ

[117, 0]   οὐδὲν ἀλλ´ αὐτὸς σὺ σοί, καὶ ἡ διὰ τὴν ἀπαιδευσίαν ἄνοια

[103, 0]   πρὸς ἀλυπίαν φάρμακον ὁ λόγος καὶ ἡ διὰ τούτου παρασκευὴ πρὸς

[116, 0]   εἶχε τὴν ὑπόληψιν ταύτην ὅτι καὶ ἡ Θαλέθοντι βίῳ βλάσταις τε

[102, 0]   πεπαίνειν (εἰωθὼς ἐγγέγονε τῇ συμφορᾷ καὶ ἡ περὶ σὲ διάθεσις ἀπαιτεῖν

[106, 0]   παρ´ ἓν ποιεῖν ἀδιαλείπτως, οὕτω καὶ ἡ φύσις ἐκ τῆς αὐτῆς

[106, 0]   αὐτοῖς οὐκ ἔστιν ὁ θάνατος; Καί, ᾗ φησιν Ἡράκλειτος, Ταὐτό γ´

[114, 0]   τ´ ὀλλυμένους, ἑλκηθείσας τε θύγατρας, καὶ θαλάμους κεραϊζομένους, καὶ νήπια τέκνα

[105, 0]   τὸ πλῆθος ἐπὶ πᾶσαν γῆν καὶ θάλατταν, λέγων ὧδε· Ἀλλὰ γυνὴ

[106, 0]   νύκτα ποιῶν, ἐπαγωγοὺς ζωῆς τε καὶ θανάτου καὶ ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως;

[107, 0]   ξύμβλητο, κασιγνήτῳ Θανάτοιο καί· Ὕπνῳ καὶ Θανάτῳ διδυμάοσιν, ὄψει τὴν ὁμοιότητα

[111, 0]   καιρίῳ συμμετρίᾳ· τοῦτο γὰρ εὔδαιμον καὶ θεοφιλὲς εἶναι νενόμισται. Διὰ τοῦτο

[102, 0]   δυσπαθεῖς· τὸ μὲν γὰρ ἄτεγκτον καὶ θηριῶδες, τὸ δ´ ἐκλελυμένον καὶ

[107, 0]   αὐτῷ λατρείας ἢ κατοικτίρειν τε καὶ θρηνεῖν, ὅπερ οἱ πολλοὶ δρῶσι

[112, 0]   ταῖς δοθείσαις αὐτῷ τιμαῖς, λύπαις καὶ θρήνοις, ἀγαπήσει σε καὶ ἀεί

[114, 0]   καὶ μετρίου πρὸς ἄπρακτα πένθη καὶ θρήνους ἀγεννεῖς ἐκτρέπεσθαι. Τὸ γὰρ

[113, 0]   ἄωρον νομίζοντες εἶναι πρὸς ὀδυρμοὺς καὶ θρήνους ἐτραπόμεθα. Δῆλον οὖν ὅτι

[109, 0]   προθυσάμενον δ´ ὡς νόμος ἐγκοιμᾶσθαι καὶ ἰδεῖν ὄψιν τοιάνδε. Δόξαι παραγενέσθαι

[104, 0]   Ταῦτα δὲ καὶ ἄλλα τοιαῦτα καὶ καθ´ ἑαυτὸν ἑκάστῳ λογίσασθαι ῥᾴδιον,

[107, 0]   οὐδὲν δὲ τούτων κακὸν εἶναι. Καὶ καθ´ ἕκαστον ἐπεπορεύετο, καὶ πρῶτον

[109, 0]   οὕτως οὐδὲ μετὰ τὴν τελευτήν. Καὶ καθάπερ τὰ πρὸ ἡμῶν οὐδὲν

[112, 0]   πάτρας ἐμῆς θανάτους τ´ ἀώρους καὶ κακῶν ἄλλας ὁδούς, ἵν´ εἴ

[120, 0]   ἐτελεύτησεν. ~Οὐκοῦν εὐποτμότερος διὰ τοῦτο καὶ κακῶν ἀπείρατός ἐστιν· ὁ (Βίος

[108, 0]   φοβείσθω θάνατον ἀπόλυσιν πόνων, ἀλλὰ καὶ κακῶν τῶν μεγίστων. Λέγεται δὲ

[118, 0]   Τῶν γὰρ υἱέων νεηνιέων ἐόντων καὶ καλῶν, ἐν ὀκτὼ δὲ τῇσι

[119, 0]   καὶ τῆς Ῥωμαϊκῆς τῶν γενναίως καὶ καλῶς ἐν ταῖς τῶν ἀναγκαίων

[121, 0]   καταφθορᾶς ἐπὶ τὴν συνήθη σοι καὶ κατὰ φύσιν διαγωγὴν ἐλθεῖν. Ὡς

[121, 0]   ἑκάστου, ἔρημον ἁπάντων τῶν συγγενῶν, καὶ καταλιπόντα ἐπὶ τῆς γῆς πάντα

[116, 0]   διαίρεσθαι πρὸς ἀλαζονείαν ἢ ταπεινοῦσθαι καὶ καταπίπτειν πρὸς οἴκτους καὶ ὀλοφυρμοὺς

[121, 0]   σῶμα καὶ τὴν ψυχὴν κακώσεως καὶ καταφθορᾶς ἐπὶ τὴν συνήθη σοι

[119, 0]   συμφορὰν ἀπιδεῖν καὶ μικρὸν ἐπισχόντα καὶ κατηφιάσαντα προσειπεῖν Ὦ (Ἀλκυονεῦ, ὀψίτερον

[105, 0]   συνεχῶς ἐπὶ ταῖς αὑτοῦ πράξεσι καὶ κελεύοντος ἀπαγγεῖλαί τι αὐτῷ σοφὸν

[103, 0]   τὴν ἀφροσύνην οὕτως εἰσὶν ἀβέλτεροι καὶ κεναυχεῖς, ὥστε μικρὸν ἐπαρθέντες ἢ

[118, 0]   πρὸ διανοίας λαβόντες τῆς ἀπράκτου καὶ κενῆς ἀπαλλαγησόμεθα βαρυπενθείας, ὀλίγου δὴ

[104, 0]   ἀφυΐα μὲν ψυχῆς, νόσοι τε καὶ κήδεα καὶ μοῖρα θνητῶν ἐκεῖθεν

[115, 0]   ὅσιον ὡς κατὰ βελτιόνων ἡγούμεθα καὶ κρειττόνων ἤδη γεγονότων. Καὶ ταῦθ´

[107, 0]   ἐστιν ὁ βαθύτατος τί δεῖ καὶ λέγειν; Αὐτὸ γὰρ τὸ πρᾶγμα

[119, 0]   καὶ τὰ νομιζόμενα ποιῆσαι, στεφανωσάμενος καὶ λευκὴν ἐσθῆτα ἀναλαβὼν ἐβουθύτει καὶ

[118, 0]   ἐστεφανωμένον κατὰ τὸ πάτριον ἔθος καὶ λευχειμονοῦντα δημηγορεῖν βουλάς τ´ ἐξάρχοντ´

[110, 0]   αὐχέν´ Ἑλλησποντίας; Ἅπαντες Ἅιδην ἦλθον καὶ Λήθης δόμους, (τῶν χρημάτων ἅμα

[106, 0]   Τὰ γὰρ τοῦ θανάτου μήποτε καὶ λίαν ἡμῖν ὄντα συνήθη καὶ

[120, 0]   τ´ ἐν λειμώνεσσι προάστιον αὐτῶν· καὶ λιβάνῳ σκιαρὸν καὶ χρυσοκάρποισι βεβριθός.

[111, 0]   τοῦτο, εἴπερ ψυχή τις ἀνθρωπίνη καὶ λογισμὸς ἑκάστοις ἐνῆν, (καὶ ταὐτὰ

[103, 0]   τραγικώτερον λαλῶ, οἰστέον ἄμεινον ταῦτα καὶ λογιστέον. Τὸ δὲ κεφάλαιον τῶν

[104, 0]   γούνατ´ ὀρώρῃ· ἀλλ´ ὅτε δὴ καὶ λυγρὰ θεοὶ μάκαρες τελέουσι, (καὶ

[113, 0]   ἄρα, Αἰγύπτιοί τε καὶ Σύροι καὶ Λυδοὶ καὶ πάντες ὅσοι τούτοις

[112, 0]   τοῖς τελευτήσασι γιγνομένην, οἷον δάκρυα καὶ λύπας. Ὥσπερ οὖν τοὺς ἄλλους

[103, 0]   Ἀτρεύς. Δεῖ δέ σε χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι· θνητὸς γὰρ ἔφυς. Κἂν

[110, 0]   ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ

[120, 0]   Καλλικλέα τὸν Ἀθηναῖον, ἑταῖρον δὲ καὶ μαθητὴν Γοργίου τοῦ ῥήτορος. Φησὶ

[108, 0]   θνητῆς ἀναπίμπλαται φλυαρίας, εὔδαιμόν τι (καὶ μακάριον. Μυρίας μὲν γὰρ ἡμῖν,

[115, 0]   ταυτί. Διόπερ, ὦ κράτιστε πάντων καὶ μακαριστότατε, πρὸς τῷ μακαρίους καὶ

[103, 0]   πάλιν ταπεινότητα ζῷον οὐδὲν λαμβάνει. Καὶ μάλα δικαίως· ἀσθενέστατον γὰρ ὂν

[112, 0]   πικροτάτην κακοδαιμονίαν διὰ ψυχῆς ἀγέννειαν καὶ μαλακίαν· εἰ δὲ μεταθήσῃ ποτέ,

[117, 0]   Ταῦτα δ´ ἐκίνησαν οἱ ποιηταί, καὶ μάλιστα τούτων ὁ πρῶτος Ὅμηρος

[102, 0]   πάντων· Διὰ λύπην γάρ, φασί, καὶ μανίαν γίγνεσθαι πολλοῖσι καὶ νοσήματ´

[102, 0]   λύπης καὶ παῦλαν τῶν πενθικῶν καὶ ματαίων ὀδυρμῶν. Ψυχῆς γὰρ νοσούσης

[108, 0]   Καὶ γὰρ πολέμους καὶ στάσεις καὶ μάχας οὐδὲν ἄλλο παρέχει ἢ

[119, 0]   κατὰ τὴν οἰκίαν θορύβου γενομένου καὶ μεγάλης κραυγῆς, πυθόμενον τὴν αἰτίαν

[118, 0]   δὲ καὶ πρὸς τοὺς εὐγενῶς καὶ μεγαλοφρόνως τοὺς ἐπὶ τοῖς υἱοῖς

[111, 0]   δεῖ ποιεῖν αὐτὸ ὡς πλεῖστον καὶ μέγιστον· εἰ δ´, ὥσπερ ἡ

[110, 0]   συμφερόντως ἀνεπαύσατο τὸν βίον ἐκλιπὼν καὶ μειζόνων ἀπολυθεὶς κακῶν ἢ οὔ,

[106, 0]   αὐτὴν ἐνθυμεῖσθαι τὰ τῶν ἴσα καὶ μείζω δυστυχούντων, ὡς ἐσομένην ἐλαφροτέραν.

[107, 0]   κυνικὸς Διογένης κατενεχθεὶς εἰς ὕπνον καὶ (μέλλων ἐκλείπειν τὸν βίον, διεγείραντος

[118, 0]   συμβιούντων ἡμῖν σωτηρίας. Καλὸν δὲ καὶ μεμνῆσθαι τῶν λόγων, οἷς κατὰ

[113, 0]   πενθητηρίους. Τινὲς δὲ τῶν βαρβάρων καὶ μέρη τοῦ σώματος ἀποτέμνουσι, ῥῖνας

[121, 0]   τῷ μακαρίτῃ σου υἱῷ (χαρισάμενος καὶ μεταβαλὼν ἐκ τῆς ἀνωφελοῦς περὶ

[104, 0]   καὶ δεινὴ παρελέσθαι τὰ προπεπονημένα καὶ μεταρρῖψαι τὴν δοκοῦσαν εὐημερίαν, οὐδένα

[114, 0]   μὴ δεῖν πέρα τοῦ φυσικοῦ καὶ μετρίου πρὸς ἄπρακτα πένθη καὶ

[114, 0]   οὐ χρὴ πέρα τοῦ φυσικοῦ καὶ μετρίου τῆς περὶ τὴν ψυχὴν

[102, 0]   εὐπραγίας (ἂν ἐμφρόνως φέρειν δύναιντο καὶ μετρίως. Τῶν μὲν γὰρ καλῶς

[118, 0]   φέρειν καὶ τὰ ἀνθρώπινα ἀνθρωπίνως, καὶ μὴ τοῖς μὲν ἄλλοις ἐπαρκεῖν

[106, 0]   καὶ τὸν ζοφερὸν Ἅιδην ἄγει. Καὶ μήποτε τοῦδ´ εἰκὼν ᾖ ὁ

[104, 0]   ὅτι Μίκρ´ ἄττα τὰ σφάλλοντα, καὶ μί´ ἡμέρα τὰ μὲν καθεῖλεν

[119, 0]   ἀπαγγείλαντας αὐτῷ τὴν συμφορὰν ἀπιδεῖν καὶ μικρὸν ἐπισχόντα καὶ κατηφιάσαντα προσειπεῖν

[120, 0]   τηλεφανεῖ παντοῖα θεῶν ἐπὶ βωμοῖς. (Καὶ μικρὸν προελθὼν ἐν ἄλλῳ θρήνῳ

[104, 0]   ψυχῆς, νόσοι τε καὶ κήδεα καὶ μοῖρα θνητῶν ἐκεῖθεν ἡμῖν ἕρπει.

[119, 0]   ἦν ἐπιτεταγμένος ὁ νεανίσκος Ἀπόλλωνι (καὶ Μοίραις, καὶ σὲ ἔδει ὑπ´

[107, 0]   καὶ ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως; ~Διὸ καὶ μοιρίδιον χρέος εἶναι λέγεται τὸ

[106, 0]   τὸ ἐγρηγορὸς καὶ τὸ καθεῦδον καὶ νέον καὶ γηραιόν· τάδε γὰρ

[103, 0]   γὰρ ὅστις πάντ´ ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ καὶ νὴ Δία Τό τοι χρεὼν

[114, 0]   τε θύγατρας, καὶ θαλάμους κεραϊζομένους, καὶ νήπια τέκνα βαλλόμενα ποτὶ γαίῃ,

[102, 0]   φασί, καὶ μανίαν γίγνεσθαι πολλοῖσι καὶ νοσήματ´ οὐκ ἰάσιμα, αὑτούς τ´

[112, 0]   καὶ ἐπανορθοῦν τὸ πεσόν τε καὶ νοσῆσαν, ἰατρικῇ θρηνῳδίαν ἀφανίζοντας. Τὸν

[106, 0]   ἀήρ, ἓν παρ´ ἓν ἡμέραν καὶ νύκτα ποιῶν, ἐπαγωγοὺς ζωῆς τε

[119, 0]   διὰ τῶν πρόσθεν ὑπέμνησα λόγων, καὶ νῦν δὲ πειράσομαι διὰ βραχυτάτων

[120, 0]   καὶ ἐπὶ Κρόνου, καὶ ἀεὶ καὶ νῦν ἔτ´ ἔστιν ἐν θεοῖς,

[118, 0]   μετηλλαχέναι τὸν βίον, Πάραλόν τε καὶ Ξάνθιππον, ὥς φησι Πρωταγόρας, εἰπὼν

[106, 0]   πολλῶν κακῶν. Τοῦτον γὰρ ἀπεμιμήσατο καὶ ὁ εἰπών· (Ὦ θάνατε, παιὰν

[110, 0]   ἀμφότερ´ ἐκτελέσαι. Πάνυ δὲ καλῶς καὶ ὁ Εὐριπίδης ἐπὶ τῶν τὰς

[116, 0]   τοῖσι δεινοῖς μὴ τεθυμῶσθαι θεοῖς, καὶ ὁ Εὐριπίδης· Ὅστις δ´ ἀνάγκῃ

[104, 0]   δυνηθείη σαφῶς. Τούτοις δ´ ἑπόμενος καὶ ὁ Κράντωρ παραμυθούμενος ἐπὶ τῇ

[107, 0]   ὁ ὕπνος. Πάνυ δὲ σοφῶς καὶ ὁ κυνικὸς Διογένης κατενεχθεὶς εἰς

[113, 0]   θρήνους ἐτραπόμεθα. Δῆλον οὖν ὅτι καὶ ὁ λεγόμενος ἄωρος θάνατος εὐπαραμύθητός

[120, 0]   ὁ Ζεὺς καὶ ὁ Ποσειδῶν καὶ ὁ Πλούτων, ἐπειδὴ (παρὰ τοῦ

[120, 0]   διενείμαντο τὴν ἀρχὴν ὁ Ζεὺς καὶ ὁ Ποσειδῶν καὶ ὁ Πλούτων,

[113, 0]   ἡλίου φῶς ὁρᾶν βουλομένους, ἐπειδὴ καὶ ὁ τετελευτηκὼς ἀπεστέρηται τούτου. Ἴων

[106, 0]   εἶτ´ ἄλλους ἐπ´ ἄλλοις ἀνακυκλήσει. Καὶ ὁ τῆς γενέσεως ποταμὸς οὕτως

[116, 0]   ἔχῃς, ταύτην ἔχε μηδ´ ἀγανάκτει, καὶ ὁ τραγικὸς Αἰσχύλος· Ἀνδρῶν γάρ

[113, 0]   γυναῖκες γὰρ ἀνδρῶν εἰσι φιλοπενθέστεραι καὶ οἱ βάρβαροι τῶν Ἑλλήνων καὶ

[114, 0]   ἐσχάτης, καίτοι γ´ ὁρῶντας ὡς καὶ οἱ βαρυλυπότατοι καὶ πολυπενθέστατοι πραότατοι

[121, 0]   ἐκρίνοντο. Ὅ τ´ οὖν Πλούτων καὶ οἱ ἐπιμεληταὶ οἱ ἐκ μακάρων

[113, 0]   καὶ οἱ βάρβαροι τῶν Ἑλλήνων καὶ οἱ χείρους ἄνδρες τῶν ἀμεινόνων,

[121, 0]   ἑαυτῶν ὀφθαλμούς τε καὶ ὦτα καὶ ὅλον τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι. Ταῦτα

[116, 0]   ταπεινοῦσθαι καὶ καταπίπτειν πρὸς οἴκτους καὶ ὀλοφυρμοὺς διὰ τὴν τῆς ψυχῆς

[107, 0]   ἐστι πᾶσιν ἀνθρώποις, μαρτυρεῖ δὲ καὶ Ὅμηρος ἐπ´ αὐτοῦ λέγων· Νήγρετος

[120, 0]   μὲν δικαίως διελθόντα τὸν βίον καὶ ὁσίως, ἐπειδὰν τελευτήσῃ, εἰς μακάρων

[104, 0]   θνητὸν ὄντα τὴν φύσιν, ~ἀλλὰ καὶ ὅτι θνητῷ σύγκληρός ἐστι βίῳ

[104, 0]   ὄλβος οὐ βέβαιος ἀλλ´ ἐφήμερος καὶ ὅτι Μίκρ´ ἄττα τὰ σφάλλοντα,

[117, 0]   συμβαινόντων οὔτε τῶν κατ´ ἐπακολούθησιν) καὶ ὅτι οἱ πλεῖστοι θάνατοι πρὸ

[117, 0]   στιγμαῖος πρὸς τὸν ἄπειρον αἰῶνα) (καὶ ὅτι πολλοὶ τῶν ἐπὶ πλέον

[117, 0]   πρὸ ἄλλων δυσχερῶν μειζόνων γίγνονται, καὶ ὅτι τοῖς μὲν οὐδὲ γενέσθαι

[108, 0]   ἔοικεν, ἡμῖν ἔσται οὗ ἐπιθυμοῦμεν καὶ οὗ φαμεν ἐρᾶν (ἔστι δὲ

[112, 0]   προκατακεκρικέναι τῶν ἀνθρωπείων τὴν ἀδηλότητα καὶ οὐδένειαν, καὶ οὐκ ἂν νῦν

[112, 0]   ἀνθρωπείων τὴν ἀδηλότητα καὶ οὐδένειαν, καὶ οὐκ ἂν νῦν ἀπαράσκευος ὥσπερ

[102, 0]   ἔχει τὴν ἀρχὴν τῆς λύπης, καὶ οὐκ ἐφ´ ἡμῖν. Οὐ γὰρ

[119, 0]   ἀφειδῶς ἐξορμῶν πρὸς τοὺς πολεμίους καὶ οὔτε τῆς σαυτοῦ σωτηρίας οὔτε

[105, 0]   Μουσῶν ἀναγορεύων ἑαυτὸν μαθητὴν Ἡσίοδος, καὶ οὗτος ἐν πίθῳ καθείρξας τὰ

[110, 0]   θρήνους ὁ ἄωρος θάνατος. Ἀλλὰ καὶ οὗτος οὕτως ἐστὶν εὐπαραμύθητος, ὥστε

[109, 0]   φάναι Δαίμων τοῦ υἱέος σου, καὶ οὕτω δὴ ὀρέξαι οἱ γραμματείδιον.

[108, 0]   ὁ θεὸς αὐτὸς ἀπολύσῃ ἡμᾶς. Καὶ οὕτω μὲν ἀπαλλαττόμενοι τῆς τοῦ

[109, 0]   οὐ πολὺ ἔσεσθαι αὐτῷ πρόδηλον. Καὶ οὕτω πυθόμενον τὸν Πίνδαρον συλλογίζεσθαι

[113, 0]   βουληθέντα ὅτι (γυναικῶδες τὸ πάθος καὶ οὐχ ἁρμόττον ἀνδράσι κοσμίοις καὶ

[104, 0]   τὰ σώματα, θνηταὶ δὲ τύχαι καὶ πάθη καὶ πάνθ´ ἁπλῶς τὰ

[114, 0]   ἀγαθὸς ἄξιος θρήνων ἀλλ´ ὕμνων καὶ παιάνων, οὐδὲ πένθους ἀλλὰ μνήμης

[106, 0]   Ἅιδην σῶν τι φροντίζειν γόων καὶ παῖδ´ ἀνήσειν τὸν σόν, εἰ

[113, 0]   καὶ οὐχ ἁρμόττον ἀνδράσι κοσμίοις καὶ παιδείας ἐλευθερίου μεταπεποιημένοις. Θῆλυ γὰρ

[113, 0]   ἂν εἴη ὁ τῶν νηπίων καὶ παίδων καὶ ἔτι μᾶλλον ὁ

[119, 0]   νέοι μετέστησαν πρὸς τὸ χρεὼν καὶ πάλαι μὲν διὰ τῶν πρόσθεν

[101, 0]   ~ΠΑΡΑΜΥΘΗΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΝ. (Καὶ πάλαι σοι συνήλγησα καὶ συνηχθέσθην,

[115, 0]   γεγονότων. Καὶ ταῦθ´ οὕτως ἀρχαῖα καὶ παλαιὰ παρ´ ἡμῖν, ὥστε τὸ

[106, 0]   οὕτως ἐνδελεχῶς ῥέων οὔποτε στήσεται, καὶ πάλιν ὁ ἐξ ἐναντίας αὐτῷ

[110, 0]   ὧν ἀμὲς γενεὰν οὐκέτ´ ἐποψόμεθα καὶ πάλιν· (Οἳ θάνον οὐ τὸ

[106, 0]   δύναταί τις πλάττων ζῷα συγχεῖν καὶ πάλιν πλάττειν καὶ συγχεῖν καὶ

[103, 0]   οὗ μεταβολὴν θᾶττον πρὸς ὕψος καὶ πάλιν ταπεινότητα ζῷον οὐδὲν λαμβάνει.

[104, 0]   θνηταὶ δὲ τύχαι καὶ πάθη καὶ πάνθ´ ἁπλῶς τὰ κατὰ τὸν

[117, 0]   Οἱ δὲ πολλοὶ πάντα καταμέμφονται καὶ πάντα τὰ παρὰ τὰς ἐλπίδας

[113, 0]   οἱ γενναιότατοι, Κελτοὶ καὶ Γαλάται καὶ πάντες οἱ φρονήματος ἀνδρειοτέρου πεφυκότες

[113, 0]   τε καὶ Σύροι καὶ Λυδοὶ καὶ πάντες ὅσοι τούτοις παραπλήσιοι. (Τούτων

[108, 0]   καθάπερ ἀπέδειξεν ὁ Πλάτων. Διὸ καὶ πάνυ δαιμονίως ὁ Σωκράτης πρὸς

[112, 0]   τὸν Ἀχαιὸν συναλγεῖν ἀναγκάζοντες. Διὸ καὶ πάνυ καλῶς ὁ Πλάτων ἔοικε

[112, 0]   ἢ ἀεὶ δεῖν οἰήσῃ λυπεῖσθαι καὶ παρ´ ὅλον τὸν βίον; Εἰ

[115, 0]   τὸ νῦν παρ´ ἐλπίδα συμβεβηκὸς καὶ παρὰ τὴν ἡμετέραν δόξαν ἔδειξε

[102, 0]   τῆς τελευτῆς καιρὸν ἐντυγχάνειν σοι καὶ παρακαλεῖν ἀνθρωπίνως φέρειν τὸ συμβεβηκὸς

[104, 0]   ἡ ἀρχαία φιλοσοφία λέγει τε καὶ παρακελεύεται. Ὧν εἰ δή τι

[117, 0]   ἡ διὰ τὴν ἀπαιδευσίαν ἄνοια καὶ παραφροσύνη. Διὰ ταύτην γοῦν τὴν

[119, 0]   καὶ λευκὴν ἐσθῆτα ἀναλαβὼν ἐβουθύτει καὶ παρενόμει, τὴν μόνην ὁ δείλαιος

[115, 0]   βελτίστου φύσεως (ἄριστον γὰρ πᾶσι καὶ πάσαις τὸ μὴ γενέσθαι) τὸ

[109, 0]   γάρ τις κατ´ αὐτὸν γίγνεται καὶ πάσης ἀπαλλαγὴ λύπης καὶ φροντίδος.

[108, 0]   μνησθήσομαι δὲ τῶν ὄντων ἐμφανεστάτων καὶ πᾶσι διὰ στόματος. (Πρῶτα δή

[122, 0]   προσφιλέστατον τῷ τε υἱῷ σου καὶ πᾶσιν ἡμῖν τοῖς κηδομένοις σου

[102, 0]   λόγων πρὸς ἄνεσιν τῆς λύπης καὶ παῦλαν τῶν πενθικῶν καὶ ματαίων

[102, 0]   τῇ διανομῇ τῶν πραγμάτων ἀνεγκλήτως καὶ πειθηνίως ἕπεσθαι. Τοῦτο γὰρ οἱ

[118, 0]   ταῖς παραπλησίοις γενομένους (συμφοραῖς, παραμυθούμενοι καὶ πείθοντες τὰ κοινὰ τοῦ βίου

[109, 0]   Ἀγαμήδους ἐκείνου ἐστίν· εἰ δὲ καὶ πειραθῆναι βούλεται, μετ´ οὐ πολὺ

[113, 0]   δὲ τῶν ἤδη προβεβηκότων δυσχερῶς καὶ πενθικῶς διὰ τὸν ἐκ ματαίων

[117, 0]   τοκῆας. Ἄρρητον δὲ τοκεῦσι γόον καὶ πένθος ἔθηκε, (καὶ ταῦτα μὲν

[109, 0]   αὐτοῖς τῆς εὐσεβείας ἀμοιβὴν δωρησαμένης. ~(Καὶ περὶ Ἀγαμήδους δὲ καὶ Τροφωνίου

[116, 0]   τούτῳ τὸ γιγνώσκειν ἑαυτόν. Διὸ καὶ περὶ μὲν τούτου φησὶν ὁ

[107, 0]   ὕπνος τίς ἐστιν ὁ θάνατος καὶ περὶ τοὺς καθεύδοντας μηδέν ἐστι

[120, 0]   ἡλικίας προαπεφοίτησεν ὁλόκληρος ἠίθεος, ζηλωτὸς καὶ περίβλεπτος πᾶσι τοῖς συνήθεσιν αὐτῷ,

[112, 0]   ταύτῃ, τελείαν ἀθλιότητα (σεαυτῷ παρέξεις καὶ πικροτάτην κακοδαιμονίαν διὰ ψυχῆς ἀγέννειαν

[121, 0]   σώματά τε καλὰ καὶ γένη καὶ πλούτους, καὶ ἐπειδὰν ἡ κρίσις

[109, 0]   τῶν ἐκεῖ πρώτου καὶ ἀρετῇ καὶ πλούτῳ καὶ δόξῃ, τελευτῆσαι δ´

[111, 0]   κακὸν αὐτὸ ὁμολογοῦμεν εἶναι, συστέλλειν καὶ ποιεῖν ὡς ἐλάχιστον καὶ ἐξαλείφειν

[103, 0]   οὕτω καὶ ἐν βίῳ πολλαὶ καὶ ποικίλαι περιστάσεις γιγνόμεναι πρὸς τὰς

[114, 0]   μέλας ἐπὶ ἕσπερος ἦλθε. Διὸ καὶ πολλάκις αὑτοῖς προσδιαλέγεσθαι χρή, (Τί

[111, 0]   τοῦ χρόνου μῆκος. Ματαίους γὰρ καὶ πολλῆς εὐηθείας ἡγητέον εἶναι τὰς

[115, 0]   (τεθνάναι τοῦ ζῆν ἐστι κρεῖττον. Καὶ πολλοῖς οὕτω παρὰ τοῦ δαιμονίου

[119, 0]   δὲ ἀπαγγειλάντων ὅτι γενναίως ἀριστεύων καὶ πολλοὺς τῶν πολεμίων κατακτείνας, μικρὸν

[106, 0]   τὸν λελυπημένον καὶ δεικνύων κοινὸν καὶ πολλῶν τὸ συμβεβηκὸς καὶ τῶν

[114, 0]   ὁρῶντας ὡς καὶ οἱ βαρυλυπότατοι καὶ πολυπενθέστατοι πραότατοι γίγνονται πολλάκις ὑπὸ

[107, 0]   βαθυτάτῳ ὕπνῳ ἢ ἀποδημίᾳ μακρᾷ καὶ πολυχρονίῳ ἢ τρίτον φθορᾷ τινι

[117, 0]   οὐδ´ ἄρα τῷ γε πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ ὄσσε καθαιρήσουσιν· ἐὰν

[110, 0]   ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν

[104, 0]   ὅτι θνητῷ σύγκληρός ἐστι βίῳ καὶ πράγμασι ῥᾳδίως μεθισταμένοις (πρὸς τοὐναντίον.

[111, 0]   ὡς Οὐκ ἔδει πραχθῆναι πέπρακται καὶ πράττεται (καὶ πραχθήσεται πολλάκις. Οὐ

[111, 0]   ἔδει πραχθῆναι πέπρακται καὶ πράττεται (καὶ πραχθήσεται πολλάκις. Οὐ γὰρ νομοθετήσοντες

[118, 0]   ἐπὶ τοῖς υἱοῖς γενομένους θανάτους καὶ πράως ὑποστάντας, Ἀναξαγόραν τὸν Κλαζομένιον

[107, 0]   κἂν προεξετήκοντό τινες ταῖς λύπαις καὶ πρὶν ἀποθανεῖν ἐτεθνήκεσαν. Ὅρα δὲ

[120, 0]   τῶν μεταλλαξάντων ἔστι τις τιμὴ καὶ προεδρία καθάπερ λέγεται, καὶ χῶρός

[102, 0]   τῶν ἐν τῷ βίῳ συμβαινόντων, καὶ προειληφὼς ὅτι καθάπερ ἐν δημοκρατίᾳ

[112, 0]   προσεδόκων. Ἀλλ´ ἐχρῆν σε προσδοκᾶν καὶ προκατακεκρικέναι τῶν ἀνθρωπείων τὴν ἀδηλότητα

[111, 0]   θεῶν καὶ τοῖς τῆς εἱμαρμένης καὶ προνοίας θεσμοῖς. Τί δ´; Οἱ

[117, 0]   πατρικῶς κηδόμενος τοῦ ἀνθρωπείου γένους καὶ προορώμενος τὰ μέλλοντα συμβήσεσθαι προεξάγει

[115, 0]   εἶναί φασι ταῦτα καὶ συνεχῆ καὶ πρὸς ἄλληλα φερόμενα κατὰ πολλὰς

[111, 0]   πάντα τινὰ καὶ πρὸς αὑτὸν καὶ πρὸς ἄλλον διεξιόντα μετὰ σπουδῆς

[111, 0]   γὰρ χρὴ διανοεῖσθαι πάντα τινὰ καὶ πρὸς αὑτὸν καὶ πρὸς ἄλλον

[105, 0]   μετὰ πλειόνων ἐδείπνει, μόνος σωθεὶς καὶ πρὸς πάντων εὐδαιμονιζόμενος, ἀναφωνήσας μεγάλῃ

[103, 0]   δοκούσας εὐτυχίας τὸν αὐτὸν εἶναι, καὶ πρὸς τὰς ἀτυχίας φυλάξαι γενναίως

[119, 0]   τὸν στέφανον ἐπιτελεῖν τὴν θυσίαν, καὶ πρὸς τοὺς ἀγγέλους εἰπεῖν ὅτι

[118, 0]   τὸν ἐπιόντα χρόνον. Ἀποβλέπειν δὲ καὶ πρὸς τοὺς εὐγενῶς καὶ μεγαλοφρόνως

[110, 0]   οὐδένα πώποτ´ ἐλύπησεν, ἀπὸν δὲ καὶ προσδοκώμενον λυπεῖ. Τῷ γὰρ ὄντι

[108, 0]   οὐ θεμιτὸν ᾖ. Ὥστ´ εἰ καὶ προσέοικε μετάγειν εἰς ἕτερον τόπον

[122, 0]   εἰς γαληνότερον μετελθὼν βίου σχῆμα καὶ προσφιλέστατον τῷ τε υἱῷ σου

[119, 0]   παρενόμει, τὴν μόνην ὁ δείλαιος καὶ πρώτην αὐτὸν πατέρα προσειποῦσαν ἀπολέσας.

[107, 0]   εἶναι. Καὶ καθ´ ἕκαστον ἐπεπορεύετο, καὶ πρῶτον τῷ πρώτῳ. Εἰ γὰρ

[115, 0]   γενέσθαι) τὸ μέντοι μετὰ τοῦτο καὶ πρῶτον τῶν ἀνθρώπῳ ἀνυστῶν, δεύτερον

[107, 0]   βίον, διεγείραντος αὐτὸν τοῦ ἰατροῦ καὶ πυθομένου μή τι περὶ αὐτὸν

[115, 0]   ὡς ἔλαβε τὸν Σειληνὸν διερωτῶντι καὶ πυνθανομένῳ τί ποτ´ ἐστὶ τὸ

[121, 0]   ἐκ τῆς Ἀσίας, Μίνω τε καὶ Ῥαδάμανθυν, ἕνα δ´ ἐκ (τῆς

[119, 0]   ὁ νεανίσκος Ἀπόλλωνι (καὶ Μοίραις, καὶ σὲ ἔδει ὑπ´ ἐκείνου τελείου

[112, 0]   ποτέ, τί οὐκ ἤδη μετατίθεσαι καὶ σεαυτὸν ἀνέλκεις ἐκ τῆς ἀτυχίας;

[112, 0]   λόγῳ χάρισαι καὶ τῇ παιδείᾳ, καὶ σεαυτὸν ἔκλυσαι τῶν κακῶν. Ἀλλ´

[118, 0]   τὰς λύπας διὰ τῆς γενναίας καὶ σεμνῆς παρηγορίας, ἐπακούοντας καὶ ἔχοντας

[102, 0]   συμφέρομαι τοῖς ὑμνοῦσι τὴν ἄγριον καὶ σκληρὰν ἀπάθειαν, ἔξω καὶ τοῦ

[115, 0]   εἴσδυσις (οὐδ´ αἰθέρι; Πολλοῖς γὰρ καὶ σοφοῖς ἀνδράσιν, ὥς φησι Κράντωρ,

[111, 0]   ὄντες, ἀπαλλαγήσονται τῆς λύπης, ἀρχαίῳ καὶ σοφῷ πεισθέντες λόγῳ τῷ παραινοῦντι

[104, 0]   ῥᾴδιον, καὶ ἄλλων ἀκοῦσαι παλαιῶν καὶ σοφῶν ἀνδρῶν· ὧν πρῶτος μέν

[116, 0]   Ἀνδρῶν γάρ ἐστιν ἐνδίκων τε καὶ σοφῶν κἀν τοῖσι δεινοῖς μὴ

[120, 0]   τῷ Μένωνι καὶ τῷ Γοργίᾳ καὶ σποράδην ἐν τοῖς ἄλλοις διαλόγοις.

[117, 0]   τὸ κρεῖττον καὶ ἀνθρωπικώτερον, πειρωμένους καὶ σπουδάζοντας ἐντυγχάνειν ~ἀνδράσι μὴ τοῖς

[102, 0]   ἐατέον ὡς βλαβερὸν καὶ φαῦλον καὶ σπουδαίοις ἀνδράσιν ἥκιστα πρέπον, τὴν

[108, 0]   οὐδέποτ´ οὐδέν. Καὶ γὰρ πολέμους καὶ στάσεις καὶ μάχας οὐδὲν ἄλλο

[114, 0]   Τὸ δὲ φιλεῖν τὸν μεταλλάξαντα καὶ στέργειν οὐκ ἐν τῷ λυπεῖν

[114, 0]   οἷς ἐδυσχέραινον σφόδρα μνήμασιν ἀνοιμώζοντες καὶ στερνοτυπούμενοι λαμπρὰς εὐωχίας συνίστανται μετὰ

[117, 0]   ὁ μακρότατος βίος ὀλίγος ἐστὶ καὶ στιγμαῖος πρὸς τὸν ἄπειρον αἰῶνα)

[106, 0]   ζῷα συγχεῖν καὶ πάλιν πλάττειν καὶ συγχεῖν καὶ τοῦθ´ ἓν παρ´

[102, 0]   ψυχὴν ὑπὸ τῆς παραλόγου συμφορᾶς, καὶ συμπαθεῖν δ´ ἦν ἀναγκαῖον· οὐδὲ

[112, 0]   τὸ βουλεύσασθαί τι τῶν εὐσχημόνων καὶ συμφερόντων, ἀλλ´ ἐκτρέπονται πρὸς τὰς

[114, 0]   τῶν ἀτρύτων τούτων φροντίδων τε καὶ συμφορῶν, ἃς ἀνάγκη τοὺς εἰληχότας

[106, 0]   καὶ λίαν ἡμῖν ὄντα συνήθη καὶ συμφυῆ πάλιν οὐκ οἶδ´ ὅπως

[116, 0]   Ταῦτα γάρ ἐστιν ἀλλήλοις συνῳδὰ καὶ σύμφωνα, καὶ διὰ θατέρου θάτερον

[102, 0]   δὲ πέρα τοῦ μέτρου παρεκφέρεσθαι καὶ συναύξειν τὰ πένθη παρὰ φύσιν

[115, 0]   στρογγύλα γὰρ εἶναί φασι ταῦτα καὶ συνεχῆ καὶ πρὸς ἄλληλα φερόμενα

[120, 0]   πατέρας, στέργων δὲ τοὺς ὁμήλικας καὶ συνήθεις, τιμητικὸς δὲ τῶν καθηγησαμένων,

[101, 0]   ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΝ. (Καὶ πάλαι σοι συνήλγησα καὶ συνηχθέσθην, Ἀπολλώνιε, ἀκούσας περὶ τῆς

[121, 0]   Ταῦτά σοι συναγαγών, Ἀπολλώνιε φίλτατε, καὶ συνθεὶς μετὰ πολλῆς ἐπιμελείας ἀπειργασάμην

[113, 0]   δ´, εἴπερ ἄρα, Αἰγύπτιοί τε καὶ Σύροι καὶ Λυδοὶ καὶ πάντες

[118, 0]   Συρακόσιον καὶ τὸν βασιλέα Ἀντίγονον, καὶ συχνοὺς ἄλλους τῶν τε παλαιῶν

[108, 0]   πάντων, ὅτι ἐάν τις ἡμῖν καὶ σχολὴ γένηται ἀπ´ αὐτοῦ καὶ

[120, 0]   δ´ ἅπαντες αἴσᾳ λυσίπονον τελευτάν. Καὶ σῶμα μὲν πάντων ἕπεται θανάτῳ

[101, 0]   τοῦ βίου, νεανίσκου κοσμίου πάνυ καὶ σώφρονος ~καὶ διαφερόντως τά τε

[103, 0]   ἐν πυρί. ~Πεπαιδευμένων δ´ ἐστὶ καὶ σωφρόνων ἀνδρῶν πρός (τε τὰς

[118, 0]   τοῦ βίου συμπτώματα κοινῶς φέρειν καὶ τὰ ἀνθρώπινα ἀνθρωπίνως, καὶ μὴ

[121, 0]   δὴ αὐτοῖς πάντ´ ἐπίπροσθεν γίγνεται, καὶ τὰ αὑτῶν ἀμφιέσματα καὶ τὰ

[116, 0]   συγκεχώρηκεν βροτῶν σοφὸς παρ´ ἡμῖν καὶ τὰ θεῖ´ ἐπίσταται, καὶ ἐν

[102, 0]   φέρειν δεξιῶς τά τε προσηνῆ καὶ τὰ λυπηρὰ τῶν ἐν τῷ

[115, 0]   πολλῷ γὰρ πλείονα τὰ κακά. Καὶ τὰ μὲν μόγις καὶ διὰ

[112, 0]   τὸ μηδὲν αἴτιον σῶμα τιμωρούμενοι καὶ τὰ μὴ νοσοῦντα κατὰ τὸν

[111, 0]   ἀφορῶσιν αἰῶνα. Τὰ γὰρ χίλια καὶ τὰ μύρια κατὰ Σιμωνίδην ἔτη

[119, 0]   (θυγατρὸς αὐτῷ τετελευτηκυίας, πρὶν πενθῆσαι καὶ τὰ νομιζόμενα ποιῆσαι, στεφανωσάμενος καὶ

[113, 0]   εὐπαραμύθητός ἐστι διά τε ταῦτα καὶ τὰ προειρημένα ἐν τοῖς ἔμπροσθεν.

[102, 0]   διαφερόντως τά τε πρὸς θεοὺς καὶ τὰ πρὸς γονεῖς (καὶ φίλους

[116, 0]   ὅτι καὶ αὐτὸς ἄνθρωπός ἐστι καὶ τὰ τέκνα θνητὰ ἐγέννησεν; Οὐ

[109, 0]   καὶ τὰ τοῦ χρόνου τε καὶ τὰ τῆς ἡλικίας ἐγγύς. Ἐρέσθαι

[115, 0]   γαῖα κακῶν πλείη δὲ θάλασσα καὶ τά· Τοιάδε θνητοῖσι κακὰ κακῶν

[109, 0]   αὐτῷ, ἐμφερῆ τε τῷ υἱῷ καὶ τὰ τοῦ χρόνου τε καὶ

[109, 0]   οὐδὲ γονεῦσι. Τοιαῦτα δή σοι καὶ τὰ τῶν διηγημάτων τῶν παρὰ

[121, 0]   γίγνεται, καὶ τὰ αὑτῶν ἀμφιέσματα καὶ τὰ τῶν κρινομένων. (Πρῶτον μὲν

[104, 0]   καὶ λυγρὰ θεοὶ μάκαρες τελέουσι, (καὶ τὰ φέρει ἀεκαζόμενος τετληότι θυμῷ

[103, 0]   ῥᾳδίως τὰ ὑψηλὰ γίγνεται ταπεινὰ καὶ τὰ χθαμαλὰ πάλιν ὑψοῦται ταῖς

[110, 0]   κτᾶται νέα, αὐτός τε θνῄσκει· καὶ τάδ´ ἄχθονται βροτοὶ εἰς γῆν

[117, 0]   διαφθείρειν ἑαυτοὺς δεῖ ταῖς ὀδύναις καὶ ταῖς τοῦ σώματος αἰκίαις παρατεινομένους,

[116, 0]   ἄγαν ἐκ τούτων γὰρ ἤρτηται καὶ τἄλλα πάντα. Ταῦτα γάρ ἐστιν

[111, 0]   μέγιστα, τὰ δὲ κακὰ συστέλλειν καὶ ταπεινοῦν. Εἰ μὲν οὖν τὸ

[108, 0]   ζητήσεσι πανταχοῦ παραπῖπτον θόρυβον παρέχει καὶ ταραχὴν καὶ ἐκπλήττει, ὥστε μὴ

[115, 0]   ἡγούμεθα καὶ κρειττόνων ἤδη γεγονότων. Καὶ ταῦθ´ οὕτως ἀρχαῖα καὶ παλαιὰ

[107, 0]   θανάτῳ ἄγχιστα ἐοικώς. (Ἀλλαχοῦ δὲ καὶ ταῦτα λέγει· Ἔνθ´ Ὕπνῳ ξύμβλητο,

[117, 0]   τοκεῦσι γόον καὶ πένθος ἔθηκε, (καὶ ταῦτα μὲν οὔπω δῆλον εἰ

[111, 0]   ἀνθρωπίνη καὶ λογισμὸς ἑκάστοις ἐνῆν, (καὶ ταὐτὰ δήπου γ´ ἂν συνέπιπτεν,

[106, 0]   Ἡράκλειτος, Ταὐτό γ´ ἔνι ζῶν καὶ τεθνηκὸς καὶ τὸ ἐγρηγορὸς καὶ

[113, 0]   πάντως ἂν ἐμακαρίζομεν ὡς εὐδαιμονέστατον καὶ τελειότατον διαπεράσαντα βίον. Εἰ δὲ

[111, 0]   ἡμέρας ἀκμάζοντα, δείλης δὲ γηρῶντα καὶ τελειοῦντα τὸ ζῆν, οὐχὶ κἀκείνων

[110, 0]   ὑπὸ τῶν τυχόντων ποιητῶν συνεωρᾶσθαι καὶ τετυχηκέναι παραμυθίας. Θέασαι γὰρ οἷα

[102, 0]   φέρειν ἀνεπαχθῶς τὴν τύχην, οὕτω καὶ τῇ διανομῇ τῶν πραγμάτων ἀνεγκλήτως

[105, 0]   βροτοῖσιν. Ὁ δὲ μετὰ τοῦτον καὶ τῇ δόξῃ καὶ τῷ χρόνῳ,

[111, 0]   χρόνου θετέον, ἀλλ´ ἐν ἀρετῇ καὶ τῇ καιρίῳ συμμετρίᾳ· τοῦτο γὰρ

[112, 0]   χαρίζεσθαι, τοῦτο τῷ λόγῳ χάρισαι καὶ τῇ παιδείᾳ, καὶ σεαυτὸν ἔκλυσαι

[119, 0]   κατὰ φύσιν. Τὴν ἡμετέραν δηλονότι καὶ τὴν ἀνθρωπίνην, ἀλλ´ οὐ κατὰ

[117, 0]   καὶ ἐπὶ πᾶσιν ὀδύρονται, στένοντες καὶ τὴν ἑαυτῶν ἀτυχίαν αἰτιώμενοι. Πρὸς

[117, 0]   ὡς ἐξαρπασθέντος ἐκ τῶν χειρῶν καὶ τὴν ἐν ὀφθαλμοῖς ὀδύνην αὐτοῖς

[118, 0]   ἡμέρην εἰς εὐποτμίην καὶ ἀνωδυνίην καὶ τὴν ἐν τοῖσι πολλοῖσι δόξαν·

[120, 0]   τε τὴν ἐξ ὄψεως χάριν καὶ τὴν εὐπροσήγορον φιλανθρωπίαν. Ἀλλὰ γὰρ

[119, 0]   κατὰ τὴν τῶν ὅλων πρόνοιαν καὶ τὴν κοσμικὴν διάταξιν. Ἐκείνῳ δὲ

[122, 0]   (φιλοτέκνου φρόνημα ἀναλαβὼν σεαυτόν τε καὶ τὴν μητέρα τοῦ νεανίσκου καὶ

[107, 0]   ἂν αὐτοῦ καταγνοίημεν, ἐπαληθεύσαιμεν δὲ καὶ τὴν παρ´ ἐνίοις κρατοῦσαν δόξαν

[110, 0]   ὄντι πολλοὶ διὰ τὴν οὐδένειαν καὶ τὴν πρὸς τὸν θάνατον διαβολὴν

[121, 0]   ἀνιαροτάτου πένθους παῦλαν. Περιέχει δὲ καὶ τὴν πρὸς τὸν θεοφιλέστατον υἱόν

[118, 0]   διὰ τὴν περὶ τὸν λόγον καὶ τὴν σύνεσιν ὑπερβεβλημένην δύναμιν, πυθόμενον

[106, 0]   Ἐνταῦθα γὰρ ἄν τις ἑλκύσειε καὶ τὴν τοῦ Σωκράτους φωνήν, τὴν

[107, 0]   ἂν οὕτω φανείημεν. Οἶμαι δὲ καὶ τὴν φύσιν ὁρῶσαν τό τ´

[121, 0]   τῆς ἀνωφελοῦς περὶ τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχὴν κακώσεως καὶ καταφθορᾶς

[102, 0]   ἦν, παρειμένῳ τό τε σῶμα καὶ τὴν ψυχὴν ὑπὸ τῆς παραλόγου

[121, 0]   τὴν διὰ τῆς ἀγαθῆς μνήμης καὶ τῆς ἀδιαλείπτου πρὸς τὸν ἀεὶ

[114, 0]   λαμπρὰς εὐωχίας συνίστανται μετὰ μουσουργῶν καὶ τῆς ἄλλης διαχύσεως. ~Μεμηνότος οὖν

[120, 0]   μὲν τῆς τε σῆς εὐσεβείας καὶ τῆς ἑαυτοῦ τὴν πρέπουσαν εὐφημίαν

[119, 0]   ἀπόθεσιν τοῦ πάντων ἀνιαροτάτου (πένθους καὶ τῆς ἐν τούτῳ πρὸς οὐδὲν

[109, 0]   Εἰ μὴ καὶ τῆς οἰκίας καὶ τῆς ἐσθῆτος ἡμῶν μετὰ τὴν

[109, 0]   ἢ γενόμενον ἀπογενέσθαι; Εἰ μὴ καὶ τῆς οἰκίας καὶ τῆς ἐσθῆτος

[119, 0]   ἡμῖν παραδιδομένων τῆς τε Ἑλληνικῆς καὶ τῆς Ῥωμαϊκῆς τῶν γενναίως καὶ

[113, 0]   ἔτ´ ἀκμαζούσης αὐτῷ τῆς βασιλείας καὶ τῆς τοσαύτης τύχης, ἂν ἐθρήνει

[118, 0]   τὰ τοῦ πένθους παράσημα μεθέμενοι καὶ τῆς τοῦ σώματος ἐπιμελείας φροντίσαντες

[118, 0]   τῆς τοῦ σώματος ἐπιμελείας φροντίσαντες καὶ τῆς τῶν συμβιούντων ἡμῖν σωτηρίας.

[107, 0]   καὶ ἀφανισμῷ τοῦ τε σώματος καὶ τῆς ψυχῆς, κατ´ οὐδὲν δὲ

[109, 0]   καὶ διάλυσις τοῦ τε σώματος καὶ τῆς ψυχῆς (τὸ τρίτον γὰρ

[108, 0]   ἑλκόντων τὴν ἀπήνην ὀρέων ὑστερησάντων καὶ τῆς ὥρας ἐπειγούσης, τούτους ὑποδύντας

[115, 0]   ἐστὶ τὸ βέλτιστον τοῖς ἀνθρώποις καὶ τί τὸ πάντων αἱρετώτατον, τὸ

[117, 0]   Ἐὰν μακρῶς, μέμφονται ὅτι καταφθινήσας καὶ τιμωρηθεὶς ἀπέθανε. Πᾶσα πρόφασις ἱκανὴ

[121, 0]   (εἰς τὸ τῆς δίκης τε καὶ τίσεως δεσμωτήριον, ὃ δὴ Τάρταρον

[113, 0]   σώματος ἀποτέμνουσι, ῥῖνας καὶ ὦτα, καὶ τὸ ἄλλο σῶμα καταικίζοντες, δοκοῦντές

[115, 0]   τὸ ψεύσασθαί τι κατ´ αὐτῶν καὶ τὸ βλασφημεῖν οὐχ ὅσιον ὡς

[106, 0]   Τί γὰρ τὸ χαλεπόν ἐστι καὶ τὸ δυσανιῶν καὶ ἐν τῷ

[106, 0]   γ´ ἔνι ζῶν καὶ τεθνηκὸς καὶ τὸ ἐγρηγορὸς καὶ τὸ καθεῦδον

[116, 0]   οὐκ ἂν οὕτως ἐδυσχέραινεν ὡς καὶ τὸ ζῆν ἐθέλειν ἐκλιπεῖν διὰ

[108, 0]   μεγίστων. Λέγεται δὲ τούτοις μαρτυρεῖν καὶ τὸ θεῖον. Πολλοὺς γὰρ παρειλήφαμεν

[106, 0]   καὶ τεθνηκὸς καὶ τὸ ἐγρηγορὸς καὶ τὸ καθεῦδον καὶ νέον καὶ

[109, 0]   πέφυκε γίγνεσθαι, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τὸ κακόν· περὶ δὲ τὸ

[110, 0]   οὐδὲν ἂν πάθοι. Γενναῖον δὲ καὶ τὸ Λακωνικόν Νῦν ἀμές, πρόσθ´

[103, 0]   κακά. Ὥστ´ ἀνὰ μέσον που καὶ τὸ λοιπὸν ὂν φέρε. Ἀλλ´

[116, 0]   τὸν βίον, τὸ Γνῶθι σαυτὸν (καὶ τὸ Μηδὲν ἄγαν ἐκ τούτων

[116, 0]   δὲ Πίνδαρος· Σοφοὶ δέ, φησί, καὶ τὸ μηδὲν ἄγαν’ ἔπος αἴνεσσαν

[112, 0]   τούτους ἀγαπᾶν, τὸν (αὐτὸν τρόπον καὶ τὸ Πένθος. Ἐὰν μὲν οὖν

[107, 0]   καὶ τοῦ βίου τὸ ὀδυνηρὸν καὶ τὸ πολλαῖς φροντίσιν ἐπηντλημένον, ἃς

[119, 0]   μεγάλης κραυγῆς, πυθόμενον τὴν αἰτίαν καὶ τὸ συμβεβηκὸς ἀκούσαντα ὅτι ὁ

[103, 0]   τὰ θεῶν οὕτω βουλόμεν´ ἔσται καὶ τὸ ὑπὸ Μενάνδρου ῥηθέν Εἰ

[109, 0]   κακόν· περὶ γὰρ τὸ ὂν καὶ τὸ ὑφεστηκὸς καθάπερ τὸ ἀγαθὸν

[119, 0]   αὐτὸν ἐπαινεῖ τὸ πενθεῖν παρωσάμενον καὶ τὸ φιλόπατρι πρὸ τῆς τῶν

[115, 0]   εὐδαίμονας εἶναι τοὺς τετελευτηκότας (νομίζειν καὶ τὸ ψεύσασθαί τι κατ´ αὐτῶν

[120, 0]   λιβάνῳ σκιαρὸν καὶ χρυσοκάρποισι βεβριθός. Καὶ τοὶ μὲν ἵπποις γυμνασίοις τε,

[106, 0]   τὴν δόξαν τοῦ λελυπημένου μεθίστησι καὶ τοιαύτην τινὰ ποιεῖ πίστιν αὐτῷ,

[104, 0]   τὰ φέρει ἀεκαζόμενος τετληότι θυμῷ καί τοῖος γὰρ νόος ἐστὶν ἐπιχθονίων

[120, 0]   ἀληθὴς ὥσπερ εἰκὸς ἔχειν, οὕτω καὶ τοῖς εὐσεβέσι τῶν μεταλλαξάντων ἔστι

[107, 0]   Τὸ γὰρ ἀδούλωτον τῇ σαρκὶ καὶ τοῖς ταύτης πάθεσι διάγειν, ~ὑφ´

[111, 0]   τῶν τὰ ὅλα πρυτανευόντων θεῶν καὶ τοῖς τῆς εἱμαρμένης καὶ προνοίας

[118, 0]   Ἀθηναῖον καὶ Δίωνα τὸν Συρακόσιον καὶ τὸν βασιλέα Ἀντίγονον, καὶ συχνοὺς

[116, 0]   διὰ τὴν τῆς ψυχῆς ἀσθένειαν καὶ τὸν ἐμφυόμενον ἡμῖν τοῦ θανάτου

[109, 0]   συνεξευρεῖν τὸν αἴτιον τοῦ θανάτου. Καὶ τὸν Ἐπὶ τούτῳ, φάναι, ἥκω.

[106, 0]   τοῦ ἡλίου φῶς, ἡ αὐτὴ καὶ τὸν ζοφερὸν Ἅιδην ἄγει. Καὶ

[121, 0]   τούτων· τεθνεῶτας γὰρ δεῖ κρίνεσθαι. Καὶ τὸν κριτὴν δεῖ γυμνὸν εἶναι,

[111, 0]   (βίον θερίζειν ὥστε κάρπιμον στάχυν, καὶ τὸν μὲν εἶναι τὸν δὲ

[115, 0]   μεγίστην· τοῦτο δέ φησιν Ἀριστοτέλης καὶ τὸν Σειληνὸν συλληφθέντα τῷ Μίδᾳ

[109, 0]   ἐγγύς. Ἐρέσθαι οὖν ὅστις εἴη. Καὶ τὸν φάναι Δαίμων τοῦ υἱέος

[108, 0]   ψυχῇ θεατέον αὐτὰ τὰ πράγματα· (καὶ τότε, ὡς ἔοικεν, ἡμῖν ἔσται

[112, 0]   οὔτε δήλου ὄντος τοῦ κακοῦ καὶ τοῦ (ἀγαθοῦ, οὔτ´ εἰς τὸ

[107, 0]   πρὶν ἀποθανεῖν ἐτεθνήκεσαν. Ὅρα δὲ καὶ τοῦ βίου τὸ ὀδυνηρὸν καὶ

[102, 0]   ἄγριον καὶ σκληρὰν ἀπάθειαν, ἔξω καὶ τοῦ δυνατοῦ καὶ τοῦ συμφέροντος

[121, 0]   τὴν τῆς παρούσης λύπης ἀπαλλαγὴν καὶ τοῦ πάντων ἀνιαροτάτου πένθους παῦλαν.

[102, 0]   ἀπάθειαν, ἔξω καὶ τοῦ δυνατοῦ καὶ τοῦ συμφέροντος οὖσαν· ἀφαιρήσεται γὰρ

[121, 0]   δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσις, (τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος ἀπ´ ἀλλήλοιν. Ταῦτά

[106, 0]   καὶ πάλιν πλάττειν καὶ συγχεῖν καὶ τοῦθ´ ἓν παρ´ ἓν ποιεῖν

[114, 0]   ἄπρακτα καὶ βαρβαρικὰ πένθη παρεκτρέπεσθαι καὶ τοῦθ´ ὅπερ πολλοῖς ἤδη συνέβη

[107, 0]   οὕτως ἐστὶ κακόν· μήποτε δὲ καὶ τοὐναντίον ἀγαθόν. Τὸ γὰρ ἀδούλωτον

[116, 0]   διὰ τὸ μέγεθος τῆς συμφορᾶς, καὶ τοὺς θεοὺς ἐπικαλεῖσθαι ἀνάρπαστον αὐτὴν

[110, 0]   πολλοὺς κινεῖ πρὸς τὰ πένθη καὶ τοὺς θρήνους ὁ ἄωρος θάνατος.

[117, 0]   ἱκανὴ πρὸς τὸ τὰς λύπας καὶ τοὺς θρήνους συνεγείρειν. Ταῦτα δ´

[112, 0]   παρελέσθαι τῆς ἀνθρώπου τὸ πένθος καὶ τοὺς θρήνους. Τὸ δ´ ὅλον

[121, 0]   νήσους, ἡ δ´ εἰς Τάρταρον. Καὶ τοὺς μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας

[122, 0]   καὶ τὴν μητέρα τοῦ νεανίσκου καὶ τοὺς συγγενεῖς καὶ φίλους ἔκλυσαι

[102, 0]   ἡμῖν φαύλης γίγνεσθαι δόξης. Διὸ καὶ τοῦτο μὲν ἐατέον ὡς βλαβερὸν

[102, 0]   λεγομένων ἐστὶν ἐν ὑποθήκης μέρει καὶ τοῦτο, Μηδ´ εὐτύχημα μηδὲν ὧδ´

[103, 0]   ἃ βούλει καὶ διευτυχῶν ἀεί, καὶ τοῦτο τῶν θεῶν τις ὡμολόγησέ

[121, 0]   οὐδὲ νῦν μετὰ θεῶν ὢν καὶ τούτοις συνεστιώμενος εὐαρεστήσειεν ἂν τῇ

[116, 0]   ὥσπερ παρακαταθεμένοις θεοῖς ἐξ ἀνάγκης, καὶ τούτου χρόνος οὐδείς ἐστιν ὡρισμένος

[103, 0]   ἀέρα (τὸν κοινόν, ἵνα σοι καὶ τραγικώτερον λαλῶ, οἰστέον ἄμεινον ταῦτα

[108, 0]   καὶ σχολὴ γένηται ἀπ´ αὐτοῦ καὶ τραπώμεθα πρὸς τὸ σκοπεῖν τι,

[109, 0]   δωρησαμένης. ~(Καὶ περὶ Ἀγαμήδους δὲ καὶ Τροφωνίου φησὶ Πίνδαρος τὸν νεὼν

[113, 0]   ἐμὸν τέκος, ὄφρα σαώσῃς Τρῶας καὶ Τρῳάς, μηδὲ μέγα κῦδος ὀρέξῃς

[115, 0]   οὕτως ἀναγκαζόμενον εἰπεῖν, δαίμονος ἐπιπόνου καὶ τύχης χαλεπῆς ἐφήμερον σπέρμα, τί

[120, 0]   τῇ Πολιτείᾳ καὶ τῷ Μένωνι καὶ τῷ Γοργίᾳ καὶ σποράδην ἐν

[119, 0]   κατακτείνας, μικρὸν παντελῶς διασιωπήσαντα χρόνον καὶ τῷ λογισμῷ τὸ πάθος παρακατασχόντα,

[121, 0]   χρόνον εὐφημίας. Καλῶς οὖν ποιήσεις καὶ τῷ λόγῳ πεισθεὶς καὶ τῷ

[121, 0]   ποιήσεις καὶ τῷ λόγῳ πεισθεὶς καὶ τῷ μακαρίτῃ σου υἱῷ (χαρισάμενος

[120, 0]   (ὀλίγα δ´ ἐν τῇ Πολιτείᾳ καὶ τῷ Μένωνι καὶ τῷ Γοργίᾳ

[105, 0]   μετὰ τοῦτον καὶ τῇ δόξῃ καὶ τῷ χρόνῳ, καίτοι τῶν Μουσῶν

[108, 0]   οὐκ ἔστι κακόν· μήποτε γὰρ καὶ τῶν ἀγαθῶν ἀναφαίνηται, καθάπερ ἀπέδειξεν

[103, 0]   χρωμένη δεξιῶς. Οὗτοι τῆς φρονήσεως καὶ τῶν ἄλλων ἀρετῶν εἰσι κανόνες,

[114, 0]   ἀπαλλαγεὶς τῆς τοῦ σώματος λατρείας καὶ τῶν ἀτρύτων τούτων φροντίδων τε

[114, 0]   μεταλαβεῖν, ἅμα τῶν τε ἀνιαρῶν καὶ τῶν ἐκ τῆς ἀλογιστίας κακῶν

[111, 0]   μόριόν τι βραχύτατον στιγμῆς. Ἐπεὶ καὶ τῶν ζῴων ἐκείνων, ἅπερ ἱστοροῦσι

[118, 0]   συχνοὺς ἄλλους τῶν τε παλαιῶν καὶ τῶν καθ´ ἡμᾶς. Τούτων γὰρ

[106, 0]   κοινὸν καὶ πολλῶν τὸ συμβεβηκὸς καὶ τῶν καὶ ἑτέροις συμβεβηκότων ἔλαττον

[106, 0]   ἐπαγωγοὺς ζωῆς τε καὶ θανάτου καὶ ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως; ~Διὸ καὶ

[107, 0]   Ἔνθ´ Ὕπνῳ ξύμβλητο, κασιγνήτῳ Θανάτοιο καί· Ὕπνῳ καὶ Θανάτῳ διδυμάοσιν, ὄψει

[102, 0]   πένθη παρὰ φύσιν εἶναί φημι καὶ ὑπὸ τῆς ἐν ἡμῖν φαύλης

[110, 0]   οὗτος οὕτως ἐστὶν εὐπαραμύθητος, ὥστε καὶ ὑπὸ τῶν τυχόντων ποιητῶν συνεωρᾶσθαι

[102, 0]   τοῦτο μὲν ἐατέον ὡς βλαβερὸν καὶ φαῦλον καὶ σπουδαίοις ἀνδράσιν ἥκιστα

[116, 0]   βίου πράγματα ῥᾳδίως ἐφαρμόζειν δυνήσεται καὶ φέρειν αὐτὰ δεξιῶς, εἴς τε

[102, 0]   αὕτη τὴν ἐκ τοῦ φιλεῖσθαι (καὶ φιλεῖν εὔνοιαν, ἣν παντὸς μᾶλλον

[120, 0]   αὐτῷ, φιλοπάτωρ γενόμενος καὶ φιλομήτωρ καὶ φιλοίκειος καὶ φιλόφιλος, τὸ δὲ

[120, 0]   τοῖς συνήθεσιν αὐτῷ, φιλοπάτωρ γενόμενος καὶ φιλομήτωρ καὶ φιλοίκειος καὶ φιλόφιλος,

[119, 0]   ἄδηλον εἰ συμφέρει) ἀγαθὸν δὲ καὶ φιλόπατριν, ὃ δὴ καὶ γέγονεν.

[120, 0]   ἀστοῖς (πραότατος, πᾶσι δὲ μείλιχος καὶ φίλος διά τε τὴν ἐξ

[120, 0]   ὁ τῶν παλαιῶν ποιητῶν τε καὶ φιλοσόφων λόγος ἐστὶν ἀληθὴς ὥσπερ

[122, 0]   ~Ἀνδρὸς οὖν ἀγαθοῦ καὶ γενναίου καὶ (φιλοτέκνου φρόνημα ἀναλαβὼν σεαυτόν τε

[104, 0]   Σκιᾶς ὄναρ ἄνθρωπος ἐμφαντικῶς σφόδρα καὶ φιλοτέχνως ὑπερβολῇ χρησάμενος τὸν τῶν

[122, 0]   τοῦ νεανίσκου καὶ τοὺς συγγενεῖς καὶ φίλους ἔκλυσαι τῆς τοιαύτης κακοδαιμονίας,

[102, 0]   θεοὺς καὶ τὰ πρὸς γονεῖς (καὶ φίλους ὅσια καὶ δίκαια διαφυλάξαντος.

[120, 0]   γενόμενος καὶ φιλομήτωρ καὶ φιλοίκειος καὶ φιλόφιλος, τὸ δὲ σύμπαν εἰπεῖν

[108, 0]   καὶ φόβων καὶ εἰδώλων παντοδαπῶν καὶ φλυαρίας ἐμπίπλησιν ἡμᾶς, ὥστε τὸ

[108, 0]   θήραν, ἐρώτων δὲ καὶ ἐπιθυμιῶν καὶ φόβων καὶ εἰδώλων παντοδαπῶν καὶ

[109, 0]   γίγνεται καὶ πάσης ἀπαλλαγὴ λύπης καὶ φροντίδος. Ὥσπερ γὰρ οὔτ´ ἀγαθὸν

[111, 0]   γοῦν τοὺς ὑπεροχωτάτους τῶν ἡρώων καὶ φύντας ἀπὸ θεῶν πρὸ γήρως

[114, 0]   θάνατον οὐκ ὀλίγους ἀπαλλάττειν μεγάλων καὶ χαλεπῶν κακῶν, ὧν, εἰ (ἐπεβίωσαν,

[103, 0]   καὶ ἐν θαλάττῃ εὐδίαι τε καὶ χειμῶνες, οὕτω καὶ ἐν βίῳ

[109, 0]   μόνον αὐτῷ ἐπ´ οὐσίᾳ πολλῇ καὶ χρήμασιν. Ἀποροῦντα δ´ ὅτῳ τρόπῳ

[120, 0]   δὲ πρὸς τὸ παρὸν καίρια καὶ χρήσιμα, τὰ λεχθέντα πρὸς Καλλικλέα

[102, 0]   αὑτοῦ λαβεῖν πέψιν. Ἐπειδὴ οὖν καὶ χρόνος ὁ πάντα πεπαίνειν (εἰωθὼς

[120, 0]   προάστιον αὐτῶν· καὶ λιβάνῳ σκιαρὸν καὶ χρυσοκάρποισι βεβριθός. Καὶ τοὶ μὲν

[120, 0]   τιμὴ καὶ προεδρία καθάπερ λέγεται, καὶ χῶρός τις ἀποτεταγμένος (ἐν ᾧ

[117, 0]   Διὰ ταύτην γοῦν τὴν διηπατημένην καὶ ψευδῆ δόξαν πάντα καταμέμφονται θάνατον.

[112, 0]   τῷ βουλεύεσθαι περὶ τοῦ γεγονότος καὶ ὥσπερ ἐν πτώσει κύβων πρὸς

[121, 0]   ψυχῆς τῆς ἑαυτῶν ὀφθαλμούς τε καὶ ὦτα καὶ ὅλον τὸ σῶμα

[113, 0]   μέρη τοῦ σώματος ἀποτέμνουσι, ῥῖνας καὶ ὦτα, καὶ τὸ ἄλλο σῶμα

[113, 0]   διαφέρει. Καθάπερ γὰρ τῆς εἰς καινὴν πατρίδα πορείας προκειμένης πᾶσιν ἀναγκαίας

[104, 0]   ἐτραπόμεθα δεῦρο; Ἵν´ εἰδείημεν ὅτι καινὸν ἀτυχεῖν οὐδὲν ἀνθρώπῳ ἀλλὰ πάντες

[120, 0]   τάδε δὲ πρὸς τὸ παρὸν καίρια καὶ χρήσιμα, τὰ λεχθέντα πρὸς

[111, 0]   ἀλλ´ ἐν ἀρετῇ καὶ τῇ καιρίῳ συμμετρίᾳ· τοῦτο γὰρ εὔδαιμον καὶ

[105, 0]   τύχη, εἶπεν, εἰς τίνα με καιρὸν ἄρα φυλάττεις; Μετ´ οὐ πολὺν

[102, 0]   οὖν ὑπὸ τὸν τῆς τελευτῆς καιρὸν ἐντυγχάνειν σοι καὶ παρακαλεῖν ἀνθρωπίνως

[104, 0]   μεταρρῖψαι τὴν δοκοῦσαν εὐημερίαν, οὐδένα καιρὸν ἔχουσα τακτόν. Ταῦτα δὲ καὶ

[105, 0]   αὐτῷ προσαγγελθέντων εὐτυχημάτων ὑφ´ ἕνα καιρόν, πρώτου μὲν ὅτι τεθρίππῳ νενίκηκεν

[108, 0]   τὸν νεὼν ἀναβάσεως ἧκεν ὁ καιρός, τῶν ἑλκόντων τὴν ἀπήνην ὀρέων

[102, 0]   ἰατροὶ λόγοι, ὅταν τις ἐν καιρῷ γε μαλθάσσῃ κέαρ. Κατὰ γὰρ

[114, 0]   τὸ πένθος ἀνοίας ἐστὶν ἐσχάτης, καίτοι γ´ ὁρῶντας ὡς καὶ οἱ

[118, 0]   ἢ ἀλυπίας ἀναβολὴν δεῖ ποιεῖσθαι. Καίτοι γε τὸν ἐν ὁτῳοῦν Ἀμβολιεργὸν

[105, 0]   τῇ δόξῃ καὶ τῷ χρόνῳ, καίτοι τῶν Μουσῶν ἀναγορεύων ἑαυτὸν μαθητὴν

[117, 0]   πατὴρ οὗ παιδὸς ὀδύρεται ὀστέα καίων, νυμφίου, ὅς τε θανὼν δειλοὺς

[105, 0]   δ´ ἐπὶ νυκτὶ αὐτόματοι φοιτῶσι, κακὰ θνητοῖσι φέρουσαι σιγῇ, ἐπεὶ φωνὴν

[115, 0]   κακῶν· πολλῷ γὰρ πλείονα τὰ κακά. Καὶ τὰ μὲν μόγις καὶ

[115, 0]   θάλασσα καὶ τά· Τοιάδε θνητοῖσι κακὰ κακῶν ἀμφί τε κῆρες εἰλεῦνται,

[115, 0]   πολλῶν φροντίδων κτώμεθα, τὰ δὲ κακὰ πάνυ ῥᾳδίως· στρογγύλα γὰρ εἶναί

[114, 0]   οὐδῷ αἴσῃ ἐν ἀργαλέῃ φθίσει, κακὰ πόλλ´ ἐπιδόντα, υἷάς τ´ ὀλλυμένους,

[106, 0]   δ´ εἰς τὰ τῶν πέλας κακὰ ῥᾴων γένοι´ ἄν, εἰ λογίζεσθαι

[111, 0]   ποιεῖν ὡς μέγιστα, τὰ δὲ κακὰ συστέλλειν καὶ ταπεινοῦν. Εἰ μὲν

[105, 0]   οὗτος ἐν πίθῳ καθείρξας τὰ κακά, τὴν Πανδώραν ἀνοίξασαν ἀποφαίνει σκεδάσαι

[103, 0]   νυνί τ´ ἐστὶ μέτριά σοι κακά. Ὥστ´ ἀνὰ μέσον που καὶ

[106, 0]   τάδε γὰρ μεταπεσόντα ἐκεῖνά ἐστι, κἀκεῖνα πάλιν μεταπεσόντα ταῦτα. Ὡς γὰρ

[111, 0]   οἱ ποιηταὶ παρέδοσαν ἡμῖν, ὥσπερ κἀκεῖνον Ὃν περὶ κῆρι φίλει Ζεύς

[115, 0]   περιφέρεται θρυλούμενον. Τί τοῦτ´; ἔφη. Κἀκεῖνος ὑπολαβών Ὡς ἄρα μὴ γενέσθαι

[111, 0]   καὶ τελειοῦντα τὸ ζῆν, οὐχὶ κἀκείνων ἦν ἂν τὸ καθ´ ἡμᾶς

[105, 0]   δώῃ, λωβητὸν ἔθηκε καί ἑ κακὴ βούβρωστις ἐπὶ χθόνα δῖαν ἐλαύνει,

[104, 0]   βίος, τῶν δὲ φθίνει τε κἀκθερίζεται πάλιν. Ὁ δὲ Πίνδαρος ἐν

[117, 0]   αὐχμηραῖς λύπαις οὐδ´ ἐν τῷ κακοδαιμονεστάτῳ πένθει διαφθείρειν ἑαυτοὺς δεῖ ταῖς

[112, 0]   ἀθλιότητα (σεαυτῷ παρέξεις καὶ πικροτάτην κακοδαιμονίαν διὰ ψυχῆς ἀγέννειαν καὶ μαλακίαν·

[122, 0]   καὶ φίλους ἔκλυσαι τῆς τοιαύτης κακοδαιμονίας, εἰς γαληνότερον μετελθὼν βίου σχῆμα

[114, 0]   καὶ ἐν τοῖς πενθίμοις τῆς κακοδαίμονος ταφῆς μεταλαβεῖν, ἅμα τῶν τε

[106, 0]   τὰς ἡρωικὰς συμφοράς, τοῖς ἀλλοτρίοις κακοῖς ἐλάττω τὴν ἑαυτοῦ ποιῶν λύπην.

[107, 0]   τοὺς τετελευτηκότας εἴη ἄν τι κακόν. Ἀλλὰ μήν γ´ ὅτι ἥδιστός

[111, 0]   δ´, ὥσπερ ἡ ἀλήθεια ἔχει, κακὸν αὐτὸ ὁμολογοῦμεν εἶναι, συστέλλειν καὶ

[107, 0]   περὶ τοὺς καθεύδοντας μηδέν ἐστι κακόν, δῆλον ὡς οὐδὲ περὶ τοὺς

[107, 0]   ψυχῆς, κατ´ οὐδὲν δὲ τούτων κακὸν εἶναι. Καὶ καθ´ ἕκαστον ἐπεπορεύετο,

[103, 0]   ἔργον ἐστὶν ἢ φυλάξασθαι τὸ κακὸν ἐπιφερόμενον ἢ διορθώσασθαι γενόμενον ἢ

[109, 0]   τῆς Σωκρατικῆς εἰκασίας) οὐδ´ οὕτω κακόν ἐστιν· ἀναισθησία γάρ τις κατ´

[113, 0]   γε μὴν ὁ ἄωρος θάνατος κακόν ἐστιν, ἀωρότατος ἂν εἴη ὁ

[106, 0]   τοῖς νομίζουσι τὸν θάνατον εἶναι κακόν, λέγων ὧδε· Ὡς οὐ δικαίως

[108, 0]   τόπον ὁ θάνατος, οὐκ ἔστι κακόν· μήποτε γὰρ καὶ τῶν ἀγαθῶν

[107, 0]   ὁ θάνατος, οὐδ´ οὕτως ἐστὶ κακόν· μήποτε δὲ καὶ τοὐναντίον ἀγαθόν.

[110, 0]   Ἀρκεσιλάου. Τοῦτο, φησί, τὸ λεγόμενον κακὸν ὁ θάνατος μόνον τῶν ἄλλων

[118, 0]   φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν, οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ἐπὴν τὰ

[109, 0]   τῆς γενέσεως οὔτ´ ἀγαθὸν οὔτε κακόν, οὕτως οὐδὲ μετὰ τὴν τελευτήν.

[104, 0]   Οὐ μὲν γάρ ποτέ φησι κακὸν πείσεσθαι ὀπίσσω, ὄφρ´ ἀρετὴν παρέχωσι

[109, 0]   ἀγαθὸν ἡμῖν ἔπεστιν οὕτως οὐδὲ κακόν· περὶ γὰρ τὸ ὂν καὶ

[109, 0]   τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τὸ κακόν· περὶ δὲ τὸ μὴ ὂν

[107, 0]   οἵ τ´ ἀγαθοί ὅστις τε κακός. Πίνδαρος δέ· Ἓν παρ´ ἐσθλὸν

[112, 0]   ὡς οὔτε δήλου ὄντος τοῦ κακοῦ καὶ τοῦ (ἀγαθοῦ, οὔτ´ εἰς

[104, 0]   τε μίγνυταί τις ἐν πᾶσι κακοῦ μοῖρα· τὰ γάρ τοι σπέρματα

[117, 0]   μάτην δ´ ἑαυτοὺς καταικισάμενοι ταῖς κακουχίαις. Βραχυτάτου δὲ τοῦ τῆς ἐπιδημίας

[112, 0]   τούτοις νῦν προσσχὼν ἀπαλλάγηθι τῆς κακουχίας· καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν σωματικῶν

[114, 0]   ὥστε πρὶν ἀπώσασθαι τὰ πένθη κακουχουμένους τελευτῆσαι τὸν βίον καὶ ἐν

[110, 0]   μηδὲν ὠφελῶσι γῆν, θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι νέοις. (Ἡ δὲ Μερόπη

[105, 0]   Ζεὺς τερπικέραυνος, (ἄλλοτε μέν τε κακῷ ὅ γε κύρεται ἄλλοτε δ´ἐσθλῷ·

[111, 0]   πενθοῦσιν, ἐπιστήσαντες ὅτι (ἐν οὐδενὶ κακῷ τυγχάνουσιν ὄντες, ἀπαλλαγήσονται τῆς λύπης,

[112, 0]   παιδείᾳ, καὶ σεαυτὸν ἔκλυσαι τῶν κακῶν. Ἀλλ´ οὐ γὰρ ἤλπιζον, φησί,

[112, 0]   ἐμῆς θανάτους τ´ ἀώρους καὶ κακῶν ἄλλας ὁδούς, ἵν´ εἴ τι

[115, 0]   Μετ´ ἀγνοίας γὰρ τῶν οἰκείων κακῶν ἀλυπότατος ὁ βίος. Ἀνθρώποις δὲ

[115, 0]   καὶ τά· Τοιάδε θνητοῖσι κακὰ κακῶν ἀμφί τε κῆρες εἰλεῦνται, κενεὴ

[120, 0]   ~Οὐκοῦν εὐποτμότερος διὰ τοῦτο καὶ κακῶν ἀπείρατός ἐστιν· ὁ (Βίος γάρ,

[108, 0]   εὖ εἰδότες ὅτι μέγιστον τῶν κακῶν ἐστιν. Οὐκ ἀπᾴδειν δ´ ἔοικε

[105, 0]   Διὸς οὔδει δώρων οἷα δίδωσι, κακῶν, ἕτερος δὲ ἐάων. μέν κ´

[110, 0]   βίον ἐκλιπὼν καὶ μειζόνων ἀπολυθεὶς κακῶν ἢ οὔ, χρὴ μὴ φέρειν

[105, 0]   Εἰ τὰ δάκρυ´ ἡμῖν τῶν κακῶν ἦν φάρμακον, ἀεί θ´ ὁ

[110, 0]   μόνον τῶν ἄλλων τῶν νενομισμένων κακῶν παρὸν μὲν οὐδένα πώποτ´ ἐλύπησεν,

[115, 0]   ἐπιλογίσασθαι ὅτι Πλείη μὲν γαῖα κακῶν πλείη δὲ θάλασσα καὶ τά·

[105, 0]   ἀλάληται. Πλείη μὲν γὰρ γαῖα κακῶν, πλείη δὲ θάλασσα. Νοῦσοι δ´

[115, 0]   εἴτ´ ἀγαθῶν ἀπεστερημένοι τυγχάνουσιν εἴτε κακῶν· πολλῷ γὰρ πλείονα τὰ κακά.

[114, 0]   καὶ τῶν ἐκ τῆς ἀλογιστίας κακῶν συγκηδευομένων αὐτοῖς, ὥστ´ ἐπιφθέγξασθαι τὸ

[120, 0]   οἰκεῖν ἐν πάσῃ εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς κακῶν, ~τὸν δ´ ἀδίκως καὶ ἀθέως

[106, 0]   ὅσπερ μέγιστον ῥῦμα τῶν πολλῶν κακῶν. Τοῦτον γὰρ ἀπεμιμήσατο καὶ ὁ

[108, 0]   θάνατον ἀπόλυσιν πόνων, ἀλλὰ καὶ κακῶν τῶν μεγίστων. Λέγεται δὲ τούτοις

[114, 0]   ὀλίγους ἀπαλλάττειν μεγάλων καὶ χαλεπῶν κακῶν, ὧν, εἰ (ἐπεβίωσαν, πάντως ἂν

[121, 0]   τοῦτο γιγνόμενον. Νῦν μὲν γὰρ (κακῶς αἱ δίκαι δικάζονται. Ἀμπεχόμενοι γάρ,

[114, 0]   Τὸ γὰρ μὴ δι´ αὑτὸν κακῶς πράττειν ὁ μὲν Κράντωρ φησὶν

[121, 0]   τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχὴν κακώσεως καὶ καταφθορᾶς ἐπὶ τὴν συνήθη

[121, 0]   ἔχοντες ἠμφιεσμένοι εἰσὶ σώματά τε καλὰ καὶ γένη καὶ πλούτους, καὶ

[103, 0]   ὅταν πέσῃ δέ, πλεῖστα συντρίβει καλά. Σὺ δ´ οὔθ´ ὑπερβάλλοντα, τρόφιμ´,

[120, 0]   ᾧ διατρίβουσιν αἱ τούτων ψυχαί, καλὰς ἐλπίδας ἔχειν σε δεῖ περὶ

[120, 0]   καὶ χρήσιμα, τὰ λεχθέντα πρὸς Καλλικλέα τὸν Ἀθηναῖον, ἑταῖρον δὲ καὶ

[121, 0]   τοῖς ἀνθρώποις. Ταῦτ´ ἐστίν, ὦ Καλλίκλεις, ἃ ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω ἀληθῆ

[109, 0]   θανάτῳ. Οὐκ ἦν γὰρ ζώειν καλὸν αὐτῷ οὐδὲ γονεῦσι. Τοιαῦτα δή

[118, 0]   τῆς τῶν συμβιούντων ἡμῖν σωτηρίας. Καλὸν δὲ καὶ μεμνῆσθαι τῶν λόγων,

[111, 0]   Μέτρον γὰρ τοῦ βίου τὸ καλόν, οὐ τὸ τοῦ χρόνου μῆκος.

[110, 0]   θάνον οὐ τὸ ζῆν θέμενοι καλὸν οὐδὲ τὸ θνῄσκειν, ἀλλὰ τὸ

[111, 0]   ὁ καλῶς ἐπαινεῖται. Τὸ γὰρ καλὸν οὐκ ἐν μήκει χρόνου θετέον,

[120, 0]   Σωκράτης· Ἄκουε δή, φασί, μάλα καλοῦ λόγου, ὃν σὺ μὲν ἡγήσῃ,

[106, 0]   αὑτῷ ἐποίησε τὴν ἐλεγείαν τὴν καλουμένην (Λύδην, ἐξαριθμησάμενος τὰς ἡρωικὰς συμφοράς,

[106, 0]   φθορᾶς εἴτ´ Ἀχέρων εἴτε Κωκυτὸς καλούμενος ὑπὸ τῶν ποιητῶν. Ἡ πρώτη

[119, 0]   πρὸς τὴν εἱμαρμένην ἐπανάγειν πορείαν, καλούσης αὐτῆς, φησίν, ἤδη πρὸς ἑαυτήν.

[121, 0]   τίσεως δεσμωτήριον, ὃ δὴ Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι. Τούτων δ´ οἱ δικασταὶ

[118, 0]   γὰρ υἱέων νεηνιέων ἐόντων καὶ καλῶν, ἐν ὀκτὼ δὲ τῇσι πάσῃσιν

[110, 0]   τὸ θνῄσκειν, ἀλλὰ τὸ ταῦτα καλῶς ἀμφότερ´ ἐκτελέσαι. Πάνυ δὲ καλῶς

[112, 0]   ὑπὸ πολεμίων ἐξαίφνης ἐπελθόντων ἐλήφθης. Καλῶς γὰρ ὁ παρὰ τῷ Εὐριπίδῃ

[116, 0]   τῆς ἀνάγκης ἢ πεπρωμένης μοῖραν. Καλῶς δ´ οἱ Πυθαγόρειοι παρεκελεύσαντο λέγοντες·

[121, 0]   Ἔπειτα αἱ δίκαι πως οὐ καλῶς ἐκρίνοντο. Ὅ τ´ οὖν Πλούτων

[119, 0]   τῆς Ῥωμαϊκῆς τῶν γενναίως καὶ καλῶς ἐν ταῖς τῶν ἀναγκαίων τελευταῖς

[106, 0]   συμβεβηκός ἐστιν. Ὁ δ´ Αἰσχύλος καλῶς ἔοικεν ἐπιπλήττειν τοῖς νομίζουσι τὸν

[111, 0]   ῥητορεύσας ἢ κυβερνήσας ἀλλ´ ὁ καλῶς ἐπαινεῖται. Τὸ γὰρ καλὸν οὐκ

[104, 0]   ἦρ´ ἄνω (τὰ μὲν ἄλλα καλῶς ἔφη λέγειν αὐτὸν βέλτιον δ´

[102, 0]   τὴν παρὰ τῶν φίλων βοήθειαν, καλῶς ἔχειν ὑπέλαβον τῶν παραμυθητικῶν σοι

[104, 0]   δ´ ἀπολήγει. (Ταύτῃ δ´ ὅτι καλῶς ἐχρήσατο τῇ εἰκόνι τοῦ ἀνθρωπείου

[110, 0]   καλῶς ἀμφότερ´ ἐκτελέσαι. Πάνυ δὲ καλῶς καὶ ὁ Εὐριπίδης ἐπὶ τῶν

[102, 0]   καὶ μετρίως. Τῶν μὲν γὰρ καλῶς λεγομένων ἐστὶν ἐν ὑποθήκης μέρει

[112, 0]   συναλγεῖν ἀναγκάζοντες. Διὸ καὶ πάνυ καλῶς ὁ Πλάτων ἔοικε παραινεῖν ἐν

[110, 0]   διαβολὴν ἀποθνῄσκουσιν, ἵνα μὴ ἀποθάνωσι. Καλῶς οὖν ὁ Ἐπίχαρμος Συνεκρίθη φησί

[121, 0]   πρὸς τὸν ἀεὶ χρόνον εὐφημίας. Καλῶς οὖν ποιήσεις καὶ τῷ λόγῳ

[119, 0]   διὰ βραχυτάτων ἐπιδραμεῖν, προσμαρτυρήσας τῷ καλῶς ὑπὸ Μενάνδρου ῥηθέντι τούτῳ· Ὃν

[116, 0]   ἐστιν ἐνδίκων τε καὶ σοφῶν κἀν τοῖσι δεινοῖς μὴ τεθυμῶσθαι θεοῖς,

[109, 0]   οὖν Ἠλύσιον εἰσελθεῖν ὅπερ ἴσως κἂν ἄλλον εἰσῆλθε, μήποτ´ εἴη φαρμάκοις

[103, 0]   καὶ λυπεῖσθαι· θνητὸς γὰρ ἔφυς. Κἂν μὴ σὺ θέλῃς, τὰ θεῶν

[107, 0]   ἦν ἄμεινον· εἰ γὰρ προῄδειμεν, κἂν προεξετήκοντό τινες ταῖς λύπαις καὶ

[103, 0]   καὶ τῶν ἄλλων ἀρετῶν εἰσι κανόνες, οἷς πρὸς ἀμφότερα χρηστέον. (Οὐκ

[114, 0]   Ἀλλ´ ὅτε δὴ πολιόν τε κάρη πολιόν τε γένειον αἰδῶ τ´

[104, 0]   εἶπε χρόνου. Κύκλος γὰρ αὑτὸς καρπίμοις τε γῆς φυτοῖς γένει βροτῶν

[111, 0]   δ´ ἔχει (βίον θερίζειν ὥστε κάρπιμον στάχυν, καὶ τὸν μὲν εἶναι

[104, 0]   μέν τε ζαφλεγέες τελέθουσιν ἀρούρης καρπὸν ἔδοντες, ἄλλοτε δὲ φθινύθουσιν ἀκήριοι,

[106, 0]   ἔχει (ὥσπερ τὰ δένδρα ταῦτα καρπὸν τὰ δάκρυα. Ὁ δὲ παραμυθούμενος

[111, 0]   γὰρ φυτῶν ἄριστα τὰ πλείστας καρπῶν ἐν βραχεῖ φορὰς ποιούμενα, καὶ

[118, 0]   ἐδόκεε εἶναι καὶ ἑωυτοῦ κρέσσω, κάρτα εἰδὼς τὴν ἑωυτοῦ ἐν τοισίδε

[107, 0]   Σιμωνίδης, (Ἄνθρώπων, φησίν, ὀλίγον μὲν κάρτος, ἄπρακτοι δὲ μεληδόνες, αἰῶνι δὲ

[107, 0]   ταῦτα λέγει· Ἔνθ´ Ὕπνῳ ξύμβλητο, κασιγνήτῳ Θανάτοιο καί· Ὕπνῳ καὶ Θανάτῳ

[105, 0]   πίθοιο. Ἄλλα δὲ μυρία λυγρὰ κατ´ ἀνθρώπους ἀλάληται. Πλείη μὲν γὰρ

[105, 0]   Ἕκτορος ταυτί· Ἀλλ´ ἄγε δὴ κατ´ ἄρ´ ἕζευ ἐπὶ θρόνου, ἄλγεα

[109, 0]   κακόν ἐστιν· ἀναισθησία γάρ τις κατ´ αὐτὸν γίγνεται καὶ πάσης ἀπαλλαγὴ

[115, 0]   (νομίζειν καὶ τὸ ψεύσασθαί τι κατ´ αὐτῶν καὶ τὸ βλασφημεῖν οὐχ

[117, 0]   προηγούμενον λόγον συμβαινόντων οὔτε τῶν κατ´ ἐπακολούθησιν) καὶ ὅτι οἱ πλεῖστοι

[120, 0]   τῷ Περὶ ψυχῆς διαλόγῳ ῥηθέντα κατ´ ἰδίαν ὑπομνηματισάμενός σοι παρέξομαι, ὡς

[107, 0]   τε σώματος καὶ τῆς ψυχῆς, κατ´ οὐδὲν δὲ τούτων κακὸν εἶναι.

[115, 0]   τὸ βλασφημεῖν οὐχ ὅσιον ὡς κατὰ βελτιόνων ἡγούμεθα καὶ κρειττόνων ἤδη

[102, 0]   ἐν καιρῷ γε μαλθάσσῃ κέαρ. Κατὰ γὰρ τὸν σοφὸν Εὐριπίδην Ἄλλο

[116, 0]   διὰ θατέρου θάτερον ἔοικε δηλοῦσθαι κατὰ δύναμιν. Ἔν τε γὰρ τῷ

[118, 0]   εἴχετο, ἐξ ἧς πολλὸν ὤνητο κατὰ πᾶσαν ἡμέρην εἰς εὐποτμίην καὶ

[115, 0]   συνεχῆ καὶ πρὸς ἄλληλα φερόμενα κατὰ πολλὰς αἰτίας, τὰ δ´ ἀγαθὰ

[117, 0]   τῶν ἀναγκαίων βροτοῖς (οὔτε τῶν κατὰ προηγούμενον λόγον συμβαινόντων οὔτε τῶν

[111, 0]   γὰρ χίλια καὶ τὰ μύρια κατὰ Σιμωνίδην ἔτη στιγμή τίς ἐστιν

[119, 0]   Συρακόσιον συνεδρεύοντα μετὰ τῶν φίλων, κατὰ τὴν οἰκίαν θορύβου γενομένου καὶ

[116, 0]   εἰωθότων ἐν τῷ βίῳ συμβαίνειν κατὰ τὴν τῆς ἀνάγκης ἢ πεπρωμένης

[119, 0]   καὶ τὴν ἀνθρωπίνην, ἀλλ´ οὐ κατὰ τὴν τῶν ὅλων πρόνοιαν καὶ

[118, 0]   καὶ μεμνῆσθαι τῶν λόγων, οἷς κατὰ τὸ εἰκὸς ἐχρησάμεθά ποτε πρὸς

[118, 0]   τῶν υἱέων οὐδὲν ἧττον ἐστεφανωμένον κατὰ τὸ πάτριον ἔθος καὶ λευχειμονοῦντα

[122, 0]   πᾶσιν ἡμῖν τοῖς κηδομένοις σου κατὰ τὸ προσῆκον.

[112, 0]   τιμωρούμενοι καὶ τὰ μὴ νοσοῦντα κατὰ τὸν Ἀχαιὸν συναλγεῖν ἀναγκάζοντες. Διὸ

[104, 0]   πάθη καὶ πάνθ´ ἁπλῶς τὰ κατὰ τὸν βίον, ἅπερ Οὐκ ἔστι

[109, 0]   αὐτὸν περὶ τῆς τύχης τῆς κατὰ τὸν υἱόν, καὶ ἀντιβολεῖν τε

[116, 0]   ἀποθανεῖν. Εἰ γοῦν ἡ Νιόβη κατὰ τοὺς μύθους πρόχειρον εἶχε τὴν

[114, 0]   καθ´ ἕκαστον ἀπένειμε τὸν μερισθέντα κατὰ τοὺς τῆς εἱμαρμένης νόμους. (Διὸ

[121, 0]   ἐπὶ τὴν συνήθη σοι καὶ κατὰ φύσιν διαγωγὴν ἐλθεῖν. Ὡς γὰρ

[111, 0]   ταῦτα δεῖ στένειν, ἅπερ δεῖ κατὰ φύσιν διεκπερᾶν; Δεινὸν γὰρ οὐδὲν

[113, 0]   χαρίζεσθαι τοῖς τετελευτηκόσιν ἀπαρτώμενοι τῆς κατὰ φύσιν ἐν τοῖς τοιούτοις μετριοπαθείας.

[119, 0]   δὲ τῷ μακαρισθέντι οὐκ ἦν κατὰ φύσιν περαιτέρω τοῦ ἀπονεμηθέντος αὐτῷ

[119, 0]   τὸν βίον· τοῦτο γὰρ εἶναι κατὰ φύσιν. Τὴν ἡμετέραν δηλονότι καὶ

[120, 0]   τέθαλεν ὄλβος, ὀδμὰ δ´ ἐρατὸν κατὰ χῶρον κίδναται αἰεὶ θύα μιγνύντων

[107, 0]   προπάτορες. Ὃ δὴ καὶ εὐκόλως καταβλητέον καὶ ἀστενάκτως, ὅταν ὁ δανείσας

[107, 0]   βουλοίμεθα καταριθμεῖσθαι, λίαν ἂν αὐτοῦ καταγνοίημεν, ἐπαληθεύσαιμεν δὲ καὶ τὴν παρ´

[113, 0]   τοὺς μὲν εἰς βόθρους τινὰς καταδύντας ἱστοροῦσιν ἐπὶ πλείους ἡμέρας μένειν,

[113, 0]   ὦτα, καὶ τὸ ἄλλο σῶμα καταικίζοντες, δοκοῦντές τι χαρίζεσθαι τοῖς τετελευτηκόσιν

[117, 0]   ὄφελος περιποιησάμενοι, μάτην δ´ ἑαυτοὺς καταικισάμενοι ταῖς κακουχίαις. Βραχυτάτου δὲ τοῦ

[105, 0]   εἰσί. Δοιοὶ γάρ τε πίθοι κατακείαται ἐν Διὸς οὔδει δώρων οἷα

[105, 0]   ἄλγεα δ´ ἔμπης ἐν θυμῷ κατακεῖσθαι ἐάσομεν ἀχνύμενοί περ· οὐ γάρ

[108, 0]   τῶν ἐν ἀνθρώποις, τοὺς δὲ κατακοιμηθέντας μηκέτ´ ἀναστῆναι, τῆς θεοῦ τὸν

[109, 0]   τὸ προσταχθὲν τῇ ἑβδόμῃ νυκτὶ κατακοιμηθέντας τελευτῆσαι. Λέγεται δὲ καὶ αὐτῷ

[119, 0]   ἀριστεύων καὶ πολλοὺς τῶν πολεμίων κατακτείνας, μικρὸν παντελῶς διασιωπήσαντα χρόνον καὶ

[121, 0]   ἔρημον ἁπάντων τῶν συγγενῶν, καὶ καταλιπόντα ἐπὶ τῆς γῆς πάντα ἐκεῖνον

[117, 0]   διηπατημένην καὶ ψευδῆ δόξαν πάντα καταμέμφονται θάνατον. Ἐὰν μὲν (γὰρ ἐν

[117, 0]   δοκεῖ. Οἱ δὲ πολλοὶ πάντα καταμέμφονται καὶ πάντα τὰ παρὰ τὰς

[119, 0]   ἀκούσαντα ὅτι ὁ υἱὸς αὐτοῦ καταπεσὼν ἀπὸ τοῦ στέγους ἐτελεύτησεν, οὐδὲν

[116, 0]   πρὸς ἀλαζονείαν ἢ ταπεινοῦσθαι καὶ καταπίπτειν πρὸς οἴκτους καὶ ὀλοφυρμοὺς διὰ

[107, 0]   φροντίσιν ἐπηντλημένον, ἃς εἰ βουλοίμεθα καταριθμεῖσθαι, λίαν ἂν αὐτοῦ καταγνοίημεν, ἐπαληθεύσαιμεν

[108, 0]   ταύτης πάθεσι διάγειν, ~ὑφ´ ὧν κατασπώμενος ὁ νοῦς τῆς θνητῆς ἀναπίμπλαται

[110, 0]   πρὸς τὴν πρὸ τῆς γενέσεως κατάστασιν ἔστι διαφορά. Χάριεν γὰρ τὸ

[109, 0]   ἴσον λέγω. Ἡ γὰρ αὐτὴ κατάστασίς ἐστι τῇ πρὸ τῆς γενέσεως

[105, 0]   Μετ´ οὐ πολὺν δὲ χρόνον καταστρεβλωθεὶς ὑπὸ τῶν συντυράννων ἐτελεύτησεν. Ὑπερφυῶς

[106, 0]   τὴν ἑαυτοῦ ποιῶν λύπην. Ὥστε καταφανὲς εἶναι ὅτι ὁ παραμυθούμενος τὸν

[111, 0]   δυνατόν. Ὡς δὲ τοῦτο ῥᾴδιον, καταφανὲς ἐκ τῆς τοιαύτης παραμυθίας. ~Φασὶ

[116, 0]   τέκνων ἀποθανόντων ὑπεραγανακτῶν πῶς οὐ καταφανῶς ἐπιλέλησται ὅτι καὶ αὐτὸς ἄνθρωπός

[117, 0]   Ἀνηρπάσθη. Ἐὰν μακρῶς, μέμφονται ὅτι καταφθινήσας καὶ τιμωρηθεὶς ἀπέθανε. Πᾶσα πρόφασις

[121, 0]   καὶ τὴν ψυχὴν κακώσεως καὶ καταφθορᾶς ἐπὶ τὴν συνήθη σοι καὶ

[107, 0]   σοφῶς καὶ ὁ κυνικὸς Διογένης κατενεχθεὶς εἰς ὕπνον καὶ (μέλλων ἐκλείπειν

[110, 0]   εἶναι ~πρὸς τὸν ὃν (οὐδέπω κατεσκευάσθη χρόνον. Εἰ δ´ ἐπὶ τούτων

[108, 0]   ὑπερησθεῖσαν τῇ τῶν υἱῶν εὐσεβείᾳ κατεύξασθαι τὸ κράτιστον αὐτοῖς παρὰ τῆς

[107, 0]   Σὺ δ´ ἄνδρα θνητὸν εἰ κατέφθιτο στένεις, Εἰδὼς τὸ μέλλον οὐδὲν

[119, 0]   θυγατέρα, περὶ ἧς φησιν Αἰσχίνης, κατηγορεῖν αὐτοῦ δόξας, ταυτί· Ἑβδόμην δ´

[119, 0]   μὲν οὖν ῥητορικῶς προθέμενος αὐτοῦ κατηγορῆσαι ταῦτα διεξῆλθεν, ἀγνοῶν ὅτι διὰ

[112, 0]   δοθῆναι, ἀποροῦντα διὰ τὸ ἤδη κατηναλῶσθαι πάσας τοῖς ἄλλοις, ταύτην αὐτῷ

[121, 0]   οὐδὲ συμβιῶν ἡμῖν ἡδέως ἑώρα κατηφεῖς ὄντας οὔτε σὲ οὔτε τὴν

[119, 0]   ἀπιδεῖν καὶ μικρὸν ἐπισχόντα καὶ κατηφιάσαντα προσειπεῖν Ὦ (Ἀλκυονεῦ, ὀψίτερον μετήλλαξας

[107, 0]   Ἀλλ´ ἄκουέ μου. Βροτοῖς ἅπασι κατθανεῖν ὀφείλεται, κοὐκ ἔστιν αὐτῶν ὅστις

[117, 0]   οὐ πολὺ τοῖς ὑπ´ αὐτῶν κατοδυρθεῖσιν ἐπηκολούθησαν, οὐδὲν ἐκ τοῦ πένθους

[107, 0]   τῆς ἐν αὐτῷ λατρείας ἢ κατοικτίρειν τε καὶ θρηνεῖν, ὅπερ οἱ

[111, 0]   ἑαυτῶν ἕνεκα πενθοῦσιν ἢ τῶν κατοιχομένων; Εἰ μὲν οὖν ἑαυτῶν, ὅτι

[120, 0]   μένος ἀελίου τὰν ἐνθάδε νύκτα κάτω, φοινικορόδοις τ´ ἐν λειμώνεσσι προάστιον

[106, 0]   τὸ τηκτὸν τέτηκται, εἰ τὸ καυστὸν (κέκαυται, εἰ τὸ φθαρτὸν ἔφθαρται;

[114, 0]   πρώτῃσι θύρῃσι ὠμησταὶ ἐρύωσιν, ἐπεί κέ τις ὀξέι χαλκῷ (τύψας ἠὲ

[105, 0]   κύρεται ἄλλοτε δ´ἐσθλῷ· ᾧ δέ κε τῶν λυγρῶν δώῃ, λωβητὸν ἔθηκε

[102, 0]   τις ἐν καιρῷ γε μαλθάσσῃ κέαρ. Κατὰ γὰρ τὸν σοφὸν Εὐριπίδην

[110, 0]   συνάψειε· Ποῦ γὰρ τὰ σεμνὰ κεῖνα, ποῦ δὲ Λυδίας μέγας δυνάστης

[107, 0]   δ´ ἄφυκτος ὁμῶς ἐπικρέμαται θάνατος· κείνου γὰρ ἴσον λάχον μέρος οἵ

[109, 0]   νηπιέῃσιν ἀλύουσιν φρένες ἀνδρῶν. Εὐθύνοος κεῖται μοιριδίῳ θανάτῳ. Οὐκ ἦν γὰρ

[102, 0]   δέ γ´ ἐπ´ ἄλλῃ φάρμακον κεῖται νόσῳ· λυπουμένῳ μὲν μῦθος εὐμενὴς

[106, 0]   τηκτὸν τέτηκται, εἰ τὸ καυστὸν (κέκαυται, εἰ τὸ φθαρτὸν ἔφθαρται; Πότε

[115, 0]   Κράντωρ, οὐ νῦν ἀλλὰ πάλαι κέκλαυσται τἀνθρώπινα, τιμωρίαν ἡγουμένοις εἶναι τὸν

[116, 0]   Εὐριπίδης, Τὰ χρήματα οὐκ ἴδια κέκτηνται βροτοί, ἀλλ´ ἁπλῶς τῶν ἀνθρωπίνων

[106, 0]   ὄντας. Ταῦτά σε σκοπεῖν χρεών. Κελεύει γὰρ αὐτὴν ἐνθυμεῖσθαι τὰ τῶν

[105, 0]   ἐπὶ ταῖς αὑτοῦ πράξεσι καὶ κελεύοντος ἀπαγγεῖλαί τι αὐτῷ σοφὸν μετὰ

[119, 0]   οὐδὲν ἐκπλαγέντα τὸ μὲν σωμάτιον κελεῦσαι τοῦ μεταλλάξαντος ταῖς γυναιξὶ παραδοῦναι

[113, 0]   τῶν βαρβάρων οὐχ οἱ γενναιότατοι, Κελτοὶ καὶ Γαλάται καὶ πάντες οἱ

[117, 0]   εἶπας πυκινὸν ἔπος, οὗ τέ κεν αἰεί (μεμνῄμην. Ἐὰν προσομιλήσας τι,

[103, 0]   ἀφροσύνην οὕτως εἰσὶν ἀβέλτεροι καὶ κεναυχεῖς, ὥστε μικρὸν ἐπαρθέντες ἢ διὰ

[115, 0]   κακῶν ἀμφί τε κῆρες εἰλεῦνται, κενεὴ δ´ εἴσδυσις (οὐδ´ αἰθέρι; Πολλοῖς

[118, 0]   διανοίας λαβόντες τῆς ἀπράκτου καὶ κενῆς ἀπαλλαγησόμεθα βαρυπενθείας, ὀλίγου δὴ παντάπασι

[114, 0]   ἑλκηθείσας τε θύγατρας, καὶ θαλάμους κεραϊζομένους, καὶ νήπια τέκνα βαλλόμενα ποτὶ

[107, 0]   Εἰδὼς τὸ μέλλον οὐδὲν εἰ κέρδος φέρει; Εὐριπίδης δέ· Τὰ θνητὰ

[115, 0]   ἔχοι τοιαῦτα παρατίθεσθαι πρὸς ταὐτὸ κεφάλαιον· ἀλλ´ οὐκ ἀναγκαῖον μακρηγορεῖν. (Οὐ

[103, 0]   ταῦτα καὶ λογιστέον. Τὸ δὲ κεφάλαιον τῶν λόγων, ἄνθρωπος εἶ, οὗ

[114, 0]   τρίχας ἕλκετο χερσί, τίλλων ἐκ κεφαλῆς, οὐδ´ Ἕκτορι θυμὸν ἔπειθεν. Ὄντων

[104, 0]   μὲν ψυχῆς, νόσοι τε καὶ κήδεα καὶ μοῖρα θνητῶν ἐκεῖθεν ἡμῖν

[105, 0]   ἀφελοῦσα (ἐσκέδας´· ἀνθρώποισι δὲ μήσατο κήδεα λυγρά. Μούνη δ´ αὐτόθι Ἐλπὶς

[119, 0]   ἔδει ὑπ´ ἐκείνου τελείου γενομένου κηδευθῆναι μεταλλάξαντα τὸν βίον· τοῦτο γὰρ

[122, 0]   σου καὶ πᾶσιν ἡμῖν τοῖς κηδομένοις σου κατὰ τὸ προσῆκον.

[117, 0]   οἶδεν, εἰ ὁ θεὸς πατρικῶς κηδόμενος τοῦ ἀνθρωπείου γένους καὶ προορώμενος

[115, 0]   θνητοῖσι κακὰ κακῶν ἀμφί τε κῆρες εἰλεῦνται, κενεὴ δ´ εἴσδυσις (οὐδ´

[111, 0]   ἡμῖν, ὥσπερ κἀκεῖνον Ὃν περὶ κῆρι φίλει Ζεύς τ´ αἰγίοχος καὶ

[120, 0]   ὀδμὰ δ´ ἐρατὸν κατὰ χῶρον κίδναται αἰεὶ θύα μιγνύντων πυρὶ τηλεφανεῖ

[111, 0]   σπουδαιότατος. Οὐδὲ γὰρ ὁ πλεῖστα κιθαρῳδήσας (ἢ ῥητορεύσας ἢ κυβερνήσας ἀλλ´

[110, 0]   Νὴ Δί´ ἀλλὰ τοὺς πολλοὺς κινεῖ πρὸς τὰ πένθη καὶ τοὺς

[110, 0]   δὲ Μερόπη λόγους ἀνδρώδεις προφερομένη κινεῖ τὰ θέατρα, λέγουσα τοιαῦτα· Τεθνᾶσι

[118, 0]   καὶ πράως ὑποστάντας, Ἀναξαγόραν τὸν Κλαζομένιον καὶ Δημοσθένην τὸν Ἀθηναῖον καὶ

[105, 0]   τὴν αὐτὴν ὁδόν, ἐάν τε κλάῃς ἄν τε μή, πορεύεται. ~Τί

[117, 0]   ἄφωνος μηδὲν προσειπὼν περὶ μηδενός, κλαίοντες λέγουσιν· Οὐδέ τί μοι εἶπας

[105, 0]   ἦν φάρμακον, ἀεί θ´ ὁ κλαύσας τοῦ πονεῖν ἐπαύετο, ἠλλαττόμεσθ´ ἂν

[108, 0]   (Πρῶτα δή σοι τὰ περὶ Κλέοβιν καὶ Βίτωνα τοὺς Ἀργείους νεανίσκους

[102, 0]   προειληφὼς ὅτι καθάπερ ἐν δημοκρατίᾳ κλῆρός ἐστι τῶν ἀρχῶν καὶ δεῖ

[118, 0]   (συμφοραῖς, παραμυθούμενοι καὶ πείθοντες τὰ κοινὰ τοῦ βίου συμπτώματα κοινῶς φέρειν

[103, 0]   ἡμεῖς ἔσπασας τὸν ἀέρα (τὸν κοινόν, ἵνα σοι καὶ τραγικώτερον λαλῶ,

[106, 0]   παραμυθούμενος τὸν λελυπημένον καὶ δεικνύων κοινὸν καὶ πολλῶν τὸ συμβεβηκὸς καὶ

[106, 0]   οἰομένην, εἰ συνεισενέγκαιμεν εἰς τὸ κοινὸν τὰς ἀτυχίας, ὥστε διελέσθαι τὸ

[104, 0]   σπέρματα εὐθὺς θνητὰ ὄντα ταύτης κοινωνεῖ τῆς αἰτίας, ἐξ ἧς ἀφυΐα

[108, 0]   μηδὲν ὁμιλῶμεν τῷ σώματι μηδὲ κοινωνῶμεν, ὅτι μὴ πᾶσα ἀνάγκη, μηδὲ

[118, 0]   τὰ κοινὰ τοῦ βίου συμπτώματα κοινῶς φέρειν καὶ τὰ ἀνθρώπινα ἀνθρωπίνως,

[118, 0]   καὶ διεγείρουσι τὰ πένθη διὰ (κολακείαν, ἀλλὰ τοῖς ἀφαιρουμένοις τὰς λύπας

[119, 0]   τῶν ὅλων πρόνοιαν καὶ τὴν κοσμικὴν διάταξιν. Ἐκείνῳ δὲ τῷ μακαρισθέντι

[113, 0]   πάθος καὶ οὐχ ἁρμόττον ἀνδράσι κοσμίοις καὶ παιδείας ἐλευθερίου μεταπεποιημένοις. Θῆλυ

[101, 0]   προώρου μεταλλαγῆς τοῦ βίου, νεανίσκου κοσμίου πάνυ καὶ σώφρονος ~καὶ διαφερόντως

[121, 0]   τῆς γῆς πάντα ἐκεῖνον τὸν κόσμον, ἵνα δικαία ἡ κρίσις ᾖ.

[107, 0]   μὲν ὦν οὐ δύνανται νήπιοι κόσμῳ φέρειν. Σοφοκλῆς δέ· Σὺ δ´

[107, 0]   μου. Βροτοῖς ἅπασι κατθανεῖν ὀφείλεται, κοὐκ ἔστιν αὐτῶν ὅστις ἐξεπίσταται τὴν

[114, 0]   Κράντωρ φησὶν οὐ μικρὸν εἶναι κούφισμα πρὸς τὰς τύχας, ἐγὼ δ´

[102, 0]   γὰρ νοσοῖμεν φησὶν ὁ ἀκαδημαϊκὸς Κράντωρ, Νοσήσασι δὲ παρείη τις αἴσθησις,

[115, 0]   καὶ σοφοῖς ἀνδράσιν, ὥς φησι Κράντωρ, οὐ νῦν ἀλλὰ πάλαι κέκλαυσται

[104, 0]   Τούτοις δ´ ἑπόμενος καὶ ὁ Κράντωρ παραμυθούμενος ἐπὶ τῇ τῶν τέκνων

[114, 0]   αὑτὸν κακῶς πράττειν ὁ μὲν Κράντωρ φησὶν οὐ μικρὸν εἶναι κούφισμα

[115, 0]   Περὶ ψυχῆς ταυτί. Διόπερ, ὦ κράτιστε πάντων καὶ μακαριστότατε, πρὸς τῷ

[108, 0]   τῶν υἱῶν εὐσεβείᾳ κατεύξασθαι τὸ κράτιστον αὐτοῖς παρὰ τῆς θεοῦ δοθῆναι

[103, 0]   ἁψὶς ὕπερθε γίγνετ´ ἄλλοθ´ ἡτέρα. Κράτιστον δὴ πρὸς ἀλυπίαν φάρμακον ὁ

[107, 0]   δὲ καὶ τὴν παρ´ ἐνίοις κρατοῦσαν δόξαν ὡς ἄρα κρεῖττόν ἐστι

[119, 0]   οἰκίαν θορύβου γενομένου καὶ μεγάλης κραυγῆς, πυθόμενον τὴν αἰτίαν καὶ τὸ

[107, 0]   ἐνίοις κρατοῦσαν δόξαν ὡς ἄρα κρεῖττόν ἐστι τὸ τεθνάναι τοῦ ζῆν.

[117, 0]   παρατεινομένους, ἀλλὰ μεταβάλλειν ἐπὶ τὸ κρεῖττον καὶ ἀνθρωπικώτερον, πειρωμένους καὶ σπουδάζοντας

[115, 0]   δὲ (τεθνάναι τοῦ ζῆν ἐστι κρεῖττον. Καὶ πολλοῖς οὕτω παρὰ τοῦ

[115, 0]   τάχιστα. Δῆλον οὖν ὡς οὔσης κρείττονος τῆς ἐν τῷ τεθνάναι διαγωγῆς

[115, 0]   ὡς κατὰ βελτιόνων ἡγούμεθα καὶ κρειττόνων ἤδη γεγονότων. Καὶ ταῦθ´ οὕτως

[118, 0]   ἀνδρήιον ἐδόκεε εἶναι καὶ ἑωυτοῦ κρέσσω, κάρτα εἰδὼς τὴν ἑωυτοῦ ἐν

[110, 0]   Τί τῶνδε χαλεπόν; Οὐδέν. (Ὁ Κρεσφόντης δέ που ὁ παρὰ τῷ

[121, 0]   μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας Ῥαδάμανθυς κρινεῖ, τοὺς δ´ ἐκ τῆς Εὐρώπης

[121, 0]   ἁπάντων τούτων· τεθνεῶτας γὰρ δεῖ κρίνεσθαι. Καὶ τὸν κριτὴν δεῖ γυμνὸν

[121, 0]   δικάζονται. Ἀμπεχόμενοι γάρ, ἔφη, οἱ κρινόμενοι κρίνονται· ζῶντες γὰρ κρίνονται. Πολλοὶ

[121, 0]   αὑτῶν ἀμφιέσματα καὶ τὰ τῶν κρινομένων. (Πρῶτον μὲν οὖν παυστέον ἐστὶ

[121, 0]   Ἀμπεχόμενοι γάρ, ἔφη, οἱ κρινόμενοι κρίνονται· ζῶντες γὰρ κρίνονται. Πολλοὶ οὖν

[121, 0]   οἱ κρινόμενοι κρίνονται· ζῶντες γὰρ κρίνονται. Πολλοὶ οὖν ἴσως, ἦ δ´

[120, 0]   δείκνυσι τερπνῶν ἐφέρποισαν χαλεπῶν τε κρίσιν. Ὁ δὲ θεῖος Πλάτων πολλὰ

[121, 0]   τὸν κόσμον, ἵνα δικαία ἡ κρίσις ᾖ. Ἐγὼ οὖν ταῦτ´ ἐγνωκὼς

[121, 0]   καὶ πλούτους, καὶ ἐπειδὰν ἡ κρίσις ᾖ, ἔρχονται αὐτοῖς πολλοὶ μαρτυρήσοντες

[121, 0]   ἑτέρω, ἵν´ ὡς δικαιοτάτη ἡ κρίσις ᾖ περὶ τῆς πορείας τοῖς

[121, 0]   ἂν παύσῃ αὐτό. Ἔπειτα γυμνοὺς κριτέον ἁπάντων τούτων· τεθνεῶτας γὰρ δεῖ

[121, 0]   γὰρ δεῖ κρίνεσθαι. Καὶ τὸν κριτὴν δεῖ γυμνὸν εἶναι, τεθνεῶτα, αὐτῇ

[110, 0]   ποῦ δὲ Λυδίας μέγας δυνάστης Κροῖσος ἢ Ξέρξης βαρὺν ζεύξας θαλάσσης

[114, 0]   ἐλέησον, δύσμορον, ὅν ῥα πατὴρ Κρονίδης ἐπὶ γήραος οὐδῷ αἴσῃ ἐν

[120, 0]   ὅδε περὶ ἀνθρώπων καὶ ἐπὶ Κρόνου, καὶ ἀεὶ καὶ νῦν ἔτ´

[121, 0]   Τούτων δ´ οἱ δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου καὶ ἔτι νεωστὶ τοῦ Διὸς

[105, 0]   οὐ γάρ τις πρῆξις πέλεται κρυεροῖο γόοιο. Ὣς γὰρ ἐπεκλώσαντο θεοὶ

[114, 0]   γένειον αἰδῶ τ´ αἰσχύνωσι κύνες κταμένοιο γέροντος, τοῦτο δὴ οἴκτιστον πέλεται

[108, 0]   (γίγνονται· τὰ δὲ χρήματα ἀναγκαζόμεθα κτᾶσθαι διὰ τὸ σῶμα, δουλεύοντες τῇ

[110, 0]   Θάπτει τε τέκνα χἄτερ´ αὖ κτᾶται νέα, αὐτός τε θνῄσκει· καὶ

[117, 0]   ἑξῆς· Μοῦνος τηλύγετος πολλοῖσιν ἐπὶ κτεάτεσσι. Τίς γὰρ οἶδεν, εἰ ὁ

[108, 0]   δυοῖν θάτερον, ἢ οὐδαμοῦ ἔστι κτήσασθαι τὸ εἰδέναι ἢ τελευτήσασι· τότε

[108, 0]   διὰ γὰρ τὴν τῶν χρημάτων κτῆσιν πάντες οἱ πόλεμοι (γίγνονται· τὰ

[115, 0]   μόγις καὶ διὰ πολλῶν φροντίδων κτώμεθα, τὰ δὲ κακὰ πάνυ ῥᾳδίως·

[103, 0]   ἡ φρόνησις πραγματεύεται τετραχῶς, ἢ κτωμένη τἀγαθὰ ἢ φυλάττουσα ἢ αὔξουσα

[111, 0]   πλεῖστα κιθαρῳδήσας (ἢ ῥητορεύσας ἢ κυβερνήσας ἀλλ´ ὁ καλῶς ἐπαινεῖται. Τὸ

[112, 0]   γεγονότος καὶ ὥσπερ ἐν πτώσει κύβων πρὸς τὰ πεπτωκότα τίθεσθαι τὰ

[113, 0]   Τρῶας καὶ Τρῳάς, μηδὲ μέγα κῦδος ὀρέξῃς Πηλείδῃ, αὐτὸς δὲ φίλης

[104, 0]   ἡμέραν ἀλλὰ στιγμὴν εἶπε χρόνου. Κύκλος γὰρ αὑτὸς καρπίμοις τε γῆς

[118, 0]   Ἀμβολιεργὸν ἄταις, φησί, παλαίειν, τὸ κυκλούμενον τοῦτο παρὰ πᾶσιν (ἔπος· πολὺ

[114, 0]   τε γένειον αἰδῶ τ´ αἰσχύνωσι κύνες κταμένοιο γέροντος, τοῦτο δὴ οἴκτιστον

[114, 0]   Αὐτὸν δ´ ἂν πύματόν με κύνες πρώτῃσι θύρῃσι ὠμησταὶ ἐρύωσιν, ἐπεί

[107, 0]   Πάνυ δὲ σοφῶς καὶ ὁ κυνικὸς Διογένης κατενεχθεὶς εἰς ὕπνον καὶ

[105, 0]   μέν τε κακῷ ὅ γε κύρεται ἄλλοτε δ´ἐσθλῷ· ᾧ δέ κε

[106, 0]   τῆς φθορᾶς εἴτ´ Ἀχέρων εἴτε Κωκυτὸς καλούμενος ὑπὸ τῶν ποιητῶν. Ἡ

[105, 0]   Ζεύς. (Ἀπηρτημένως δὲ τούτοις ὁ κωμικὸς ἐπὶ τῶν δυσπαθούντων ἐπὶ ταῖς

[110, 0]   οἷα περὶ τούτου φησὶ τῶν κωμικῶν τις πρὸς τὸν ἐπὶ τῷ

Livre, Chap.
[105, 0]	κακῶν, ἕτερος δὲ ἐάων. μέν	κ´	ἀμμείξας δώῃ Ζεὺς τερπικέραυνος, (ἄλλοτε
[108, 0]	ἢ τελευτήσασι· τότε γὰρ αὐτὴ	καθ´	αὑτὴν ἔσται ἡ ψυχὴ χωρὶς
[104, 0]	δὲ καὶ ἄλλα τοιαῦτα καὶ	καθ´	ἑαυτὸν ἑκάστῳ λογίσασθαι ῥᾴδιον, καὶ
[114, 0]	εἰς ἅπαντα τὸν χρόνον, ἀλλὰ	καθ´	ἕκαστον ἀπένειμε τὸν μερισθέντα κατὰ
[107, 0]	δὲ τούτων κακὸν εἶναι. Καὶ	καθ´	ἕκαστον ἐπεπορεύετο, καὶ πρῶτον τῷ
[111, 0]	οὐχὶ κἀκείνων ἦν ἂν τὸ	καθ´	ἡμᾶς πάθος τοῦτο, εἴπερ ψυχή
[118, 0]	τῶν τε παλαιῶν καὶ τῶν	καθ´	ἡμᾶς. Τούτων γὰρ Ἀναξαγόραν παρειλήφαμεν,
[112, 0]	τοιούτῳ χρήσασθαι λόγῳ, φάμενον ὅτι	καθ´	ὃν χρόνον ὁ Ζεὺς ἔνεμε
[117, 0]	πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ ὄσσε	καθαιρήσουσιν·	ἐὰν δ´ ἐπὶ τῆς οἰκείας
[108, 0]	γὰρ καὶ τῶν ἀγαθῶν ἀναφαίνηται,	καθάπερ	ἀπέδειξεν ὁ Πλάτων. Διὸ καὶ
[113, 0]	τῶν ἀνθρώπων φύσιν οὐδὲν διαφέρει.	Καθάπερ	γὰρ τῆς εἰς καινὴν πατρίδα
[116, 0]	ἀπαιτῶσιν· οὐδὲ γὰρ οἱ τραπεζῖται,	καθάπερ	εἰώθαμεν λέγειν πολλάκις, ἀπαιτούμενοι τὰ
[120, 0]	χρόνον προαπεφοίτησε τοῦ θνητοῦ βίου,	καθάπερ	ἔκ του συμποσίου, πρὶν εἴς
[102, 0]	βίῳ συμβαινόντων, καὶ προειληφὼς ὅτι	καθάπερ	ἐν δημοκρατίᾳ κλῆρός ἐστι τῶν
[120, 0]	ἔστι τις τιμὴ καὶ προεδρία	καθάπερ	λέγεται, καὶ χῶρός τις ἀποτεταγμένος
[112, 0]	ἔχειν. Οὐ δεῖν οὖν προσπταίσαντας	καθάπερ	παῖδας ἐχομένους τοῦ πληγέντος βοᾶν,
[109, 0]	οὐδὲ μετὰ τὴν τελευτήν. Καὶ	καθάπερ	τὰ πρὸ ἡμῶν οὐδὲν ἦν
[109, 0]	τὸ ὂν καὶ τὸ ὑφεστηκὸς	καθάπερ	τὸ ἀγαθὸν πέφυκε γίγνεσθαι, τὸν
[108, 0]	ἀναπιμπλώμεθα τῆς τούτου φύσεως, ἀλλὰ	καθαρεύωμεν	ἀπ´ αὐτοῦ, (ἕως ἂν ὁ
[108, 0]	τὸ ἀληθές. Μὴ καθαρῷ γὰρ	καθαροῦ	ἐφάπτεσθαι μὴ οὐ θεμιτὸν ᾖ.
[108, 0]	δ´ ἐστὶ τὸ ἀληθές. Μὴ	καθαρῷ	γὰρ καθαροῦ ἐφάπτεσθαι μὴ οὐ
[108, 0]	τε μετὰ τοῦ σώματος μηδὲν	καθαρῶς	γνῶναι, δυοῖν θάτερον, ἢ οὐδαμοῦ
[108, 0]	δέδεικται ὅτι εἰ μέλλομέν ποτε	καθαρῶς	τι εἴσεσθαι, ἀπαλλακτέον αὐτοῦ καὶ
[104, 0]	καὶ μί´ ἡμέρα τὰ μὲν	καθεῖλεν	ὑψόθεν τὰ δ´ ἦρ´ ἄνω
[105, 0]	Ἡσίοδος, καὶ οὗτος ἐν πίθῳ	καθείρξας	τὰ κακά, τὴν Πανδώραν ἀνοίξασαν
[106, 0]	καὶ τὸ ἐγρηγορὸς καὶ τὸ	καθεῦδον	καὶ νέον καὶ γηραιόν· τάδε
[107, 0]	ὁ θάνατος καὶ περὶ τοὺς	καθεύδοντας	μηδέν ἐστι κακόν, δῆλον ὡς
[120, 0]	καὶ συνήθεις, τιμητικὸς δὲ τῶν	καθηγησαμένων,	ξένοις δὲ καὶ ἀστοῖς (πραότατος,
[109, 0]	αὐτὴν οὖν τάξιν οἱ τελευτήσαντες	καθίστανται	(τῇ πρὸ τῆς γενέσεως. Ὥσπερ
[111, 0]	γὰρ οὐδὲν τῶν ἀναγκαίων βροτοῖς.	Καθόλου	γὰρ χρὴ διανοεῖσθαι πάντα τινὰ
[108, 0]	ὥστε μὴ δύνασθαι ὑπ´ αὐτοῦ	καθορᾶν	τἀληθές. Ἀλλὰ τῷ ὄντι ἡμῖν
[103, 0]	ἐνθυμούμενοι τὸ τῆς τύχης ἄστατον	καὶ	ἀβέβαιον, οὐδ´ ὅτι ῥᾳδίως τὰ
[109, 0]	γε τὰ γραφέντα περὶ Τροφωνίου	καὶ	Ἀγαμήδους ἐκείνου ἐστίν· εἰ δὲ
[110, 0]	ὅτι νήπιος ὢν ὁ παῖς	καὶ	ἄγαν ἄωρος ἐτελεύτησε. Φησὶ γὰρ
[119, 0]	θαυμάζουσι μὲν τῆς μεγαλοφροσύνης πάντες	καὶ	ἄγανται, μιμεῖσθαι δ´ ἐπὶ τῶν
[119, 0]	Δημοσθένην τὸν ῥήτορα, τὴν μόνην	καὶ	ἀγαπητὴν ἀπολέσαντα θυγατέρα, περὶ ἧς
[113, 0]	Θῆλυ γὰρ ὄντως καὶ ἀσθενὲς	καὶ	ἀγεννὲς τὸ πενθεῖν· γυναῖκες γὰρ
[103, 0]	ποτὲ μὲν πολυγονίαι ποτὲ δὲ	καὶ	ἀγονίαι, καὶ ἐν θαλάττῃ εὐδίαι
[120, 0]	περὶ ἀνθρώπων καὶ ἐπὶ Κρόνου,	καὶ	ἀεὶ καὶ νῦν ἔτ´ ἔστιν
[112, 0]	λύπαις καὶ θρήνοις, ἀγαπήσει σε	καὶ	ἀεί τί σοι παρέσται τοιοῦτον
[121, 0]	ἐκτὸς κακῶν, ~τὸν δ´ ἀδίκως	καὶ	ἀθέως (εἰς τὸ τῆς δίκης
[108, 0]	ἄλλο παρέχει ἢ τὸ σῶμα	καὶ	αἱ τούτου ἐπιθυμίαι· διὰ γὰρ
[106, 0]	δοῦλος τοῦ θανεῖν ἄφροντις ὤν;	Καὶ	Ἅιδην δ´ ἔχων βοηθὸν οὐ
[111, 0]	εἴποι ὡς ἔδει; Πολλὰ δὲ	καὶ	ἄλλα ἐφ´ ὧν ἄν τις
[104, 0]	καιρὸν ἔχουσα τακτόν. Ταῦτα δὲ	καὶ	ἄλλα τοιαῦτα καὶ καθ´ ἑαυτὸν
[104, 0]	καθ´ ἑαυτὸν ἑκάστῳ λογίσασθαι ῥᾴδιον,	καὶ	ἄλλων ἀκοῦσαι παλαιῶν καὶ σοφῶν
[121, 0]	δικασταὶ ὑπό τε τούτων ἐκπλήττονται,	καὶ	ἅμα καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι,
[112, 0]	μᾶλλον δάκοι. Οἱ δ´ ἀγεννέστεροι	καὶ	ἀνασκήτως διακείμενοι οὐδ´ ἀναστροφὴν ἐνίοτε
[118, 0]	πένθεα ἐρρωμένως φέροντα, μεγαλόφρονά τε	καὶ	ἀνδρήιον ἐδόκεε εἶναι καὶ ἑωυτοῦ
[104, 0]	περ φύλλων γενεή, τοίη δὲ	καὶ	ἀνδρῶν. Φύλλα τὰ μέν τ´
[117, 0]	ἀλλὰ μεταβάλλειν ἐπὶ τὸ κρεῖττον	καὶ	ἀνθρωπικώτερον, πειρωμένους καὶ σπουδάζοντας ἐντυγχάνειν
[109, 0]	τύχης τῆς κατὰ τὸν υἱόν,	καὶ	ἀντιβολεῖν τε καὶ δεῖσθαι συνεξευρεῖν
[106, 0]	Ἐχρήσατο δὲ τῇ τοιαύτῃ ἀγωγῇ	καὶ	Ἀντίμαχος ὁ ποιητής. Ἀποθανούσης γὰρ
[118, 0]	κατὰ πᾶσαν ἡμέρην εἰς εὐποτμίην	καὶ	ἀνωδυνίην καὶ τὴν ἐν τοῖσι
[113, 0]	πατρίδα πορείας προκειμένης πᾶσιν ἀναγκαίας	καὶ	ἀπαραιτήτου οἱ μὲν προπορεύονται οἱ
[118, 0]	Φειστέον οὖν, ὅπως εὔθυμόν τε	καὶ	ἀπαρενόχλητον τοῦτον ταῖς πενθικαῖς λύπαις
[110, 0]	Ἐπίχαρμος Συνεκρίθη φησί καὶ διεκρίθη	καὶ	ἀπῆνθεν ὅθεν ἦνθε, πάλιν Γᾶ
[111, 0]	κῆρι φίλει Ζεύς τ´ αἰγίοχος	καὶ	Ἀπόλλων παντοίην φιλότητ´, οὐδ´ ἵκετο
[109, 0]	τοῦ Τεριναίου, τῶν ἐκεῖ πρώτου	καὶ	ἀρετῇ καὶ πλούτῳ καὶ δόξῃ,
[115, 0]	τιμωρίαν ἡγουμένοις εἶναι τὸν βίον	καὶ	ἀρχὴν τὸ γενέσθαι ἄνθρωπον συμφορὰν
[113, 0]	ἐλευθερίου μεταπεποιημένοις. Θῆλυ γὰρ ὄντως	καὶ	ἀσθενὲς καὶ ἀγεννὲς τὸ πενθεῖν·
[107, 0]	Ὃ δὴ καὶ εὐκόλως καταβλητέον	καὶ	ἀστενάκτως, ὅταν ὁ δανείσας ἀπαιτῇ·
[120, 0]	δὲ τῶν καθηγησαμένων, ξένοις δὲ	καὶ	ἀστοῖς (πραότατος, πᾶσι δὲ μείλιχος
[108, 0]	καθαρῶς τι εἴσεσθαι, ἀπαλλακτέον αὐτοῦ	καὶ	αὐτῇ τῇ ψυχῇ θεατέον αὐτὰ
[121, 0]	τε τούτων ἐκπλήττονται, καὶ ἅμα	καὶ	αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι, πρὸ τῆς
[116, 0]	πῶς οὐ καταφανῶς ἐπιλέλησται ὅτι	καὶ	αὐτὸς ἄνθρωπός ἐστι καὶ τὰ
[109, 0]	νυκτὶ κατακοιμηθέντας τελευτῆσαι. Λέγεται δὲ	καὶ	αὐτῷ Πινδάρῳ ἐπισκήψαντι τοῖς παρὰ
[112, 0]	Τὸν οὖν Δία, ὡς ἠξίου	καὶ	αὑτῷ τιμὴν δοθῆναι, ἀποροῦντα διὰ
[113, 0]	οἱ χείρους ἄνδρες τῶν ἀμεινόνων,	καὶ	αὐτῶν δὲ τῶν βαρβάρων οὐχ
[107, 0]	πολυχρονίῳ ἢ τρίτον φθορᾷ τινι	καὶ	ἀφανισμῷ τοῦ τε σώματος καὶ
[114, 0]	τὴν ψυχὴν λύπης εἰς ἄπρακτα	καὶ	βαρβαρικὰ πένθη παρεκτρέπεσθαι καὶ τοῦθ´
[108, 0]	δή σοι τὰ περὶ Κλέοβιν	καὶ	Βίτωνα τοὺς Ἀργείους νεανίσκους διηγήσομαι.
[107, 0]	φύσιν ὁρῶσαν τό τ´ ἄτακτον	καὶ	βραχυχρόνιον τοῦ βίου ἄδηλον ποιῆσαι
[113, 0]	βαρβάρων οὐχ οἱ γενναιότατοι, Κελτοὶ	καὶ	Γαλάται καὶ πάντες οἱ φρονήματος
[104, 0]	δύσκολον τὸν βίον ἄγαν ἀληθές.	Καὶ	γὰρ εἰ μὴ φύσει τοῦτον
[112, 0]	νῦν προσσχὼν ἀπαλλάγηθι τῆς κακουχίας·	καὶ	γὰρ ἐπὶ τῶν σωματικῶν παθημάτων
[117, 0]	δοκοῦντες ἄωροι τοῦ ζῆν ἐστερῆσθαι·	καὶ	γὰρ ὁ μακρότατος βίος ὀλίγος
[103, 0]	τὴν ὑπομονὴν ἄρρενα καὶ γενναίαν.	Καὶ	γὰρ περὶ τἀγαθὸν ἡ φρόνησις
[108, 0]	φρονῆσαι ἡμῖν ἐγγίγνεται οὐδέποτ´ οὐδέν.	Καὶ	γὰρ πολέμους καὶ στάσεις καὶ
[111, 0]	τὴν εὐγηρίαν πανταχοῦ (θεωροῦμεν πρωτεύουσαν.	Καὶ	γὰρ φυτῶν ἄριστα τὰ πλείστας
[119, 0]	δὲ καὶ φιλόπατριν, ὃ δὴ	καὶ	γέγονεν. (Δίωνα δὲ τὸν Συρακόσιον
[121, 0]	ἠμφιεσμένοι εἰσὶ σώματά τε καλὰ	καὶ	γένη καὶ πλούτους, καὶ ἐπειδὰν
[103, 0]	παρασκευάζειν αὑτῷ τὴν ὑπομονὴν ἄρρενα	καὶ	γενναίαν. Καὶ γὰρ περὶ τἀγαθὸν
[122, 0]	ὑμῶν διαγωγῇ. ~Ἀνδρὸς οὖν ἀγαθοῦ	καὶ	γενναίου καὶ (φιλοτέκνου φρόνημα ἀναλαβὼν
[106, 0]	καὶ τὸ καθεῦδον καὶ νέον	καὶ	γηραιόν· τάδε γὰρ μεταπεσόντα ἐκεῖνά
[104, 0]	ὀπίσσω, ὄφρ´ ἀρετὴν παρέχωσι θεοὶ	καὶ	γούνατ´ ὀρώρῃ· ἀλλ´ ὅτε δὴ
[102, 0]	καὶ θηριῶδες, τὸ δ´ ἐκλελυμένον	καὶ	γυναικοπρεπές. Εὐλόγιστος δ´ ὁ τὸν
[117, 0]	αὐτοῖς συμβεβηκότα ἐξ ἐπηρείας τύχης	καὶ	δαιμόνων γενέσθαι νομίζουσι. Διὸ καὶ
[102, 0]	τινές. Τὸ μὲν οὖν ἀλγεῖν	καὶ	δάκνεσθαι τελευτήσαντος υἱοῦ φυσικὴν ἔχει
[111, 0]	τῆς ἡμέρας ἐκλείποντα θρήνους παρέχειν	καὶ	δάκρυα, τὰ δὲ διημερεύσαντα πάντως
[102, 0]	δημοκρατίᾳ κλῆρός ἐστι τῶν ἀρχῶν	καὶ	δεῖ λαχόντα μὲν ἄρχειν ἀπολαχόντα
[106, 0]	ὅτι ὁ παραμυθούμενος τὸν λελυπημένον	καὶ	δεικνύων κοινὸν καὶ πολλῶν τὸ
[104, 0]	ἡ τύχη, φησὶν ὁ Θεόφραστος,	καὶ	δεινὴ παρελέσθαι τὰ προπεπονημένα καὶ
[109, 0]	τὸν υἱόν, καὶ ἀντιβολεῖν τε	καὶ	δεῖσθαι συνεξευρεῖν τὸν αἴτιον τοῦ
[121, 0]	γὰρ προΐσασι. Τοῦτο μὲν οὖν	καὶ	δὴ εἴρηται τῷ Προμηθεῖ, ὅπως
[118, 0]	πράως ὑποστάντας, Ἀναξαγόραν τὸν Κλαζομένιον	καὶ	Δημοσθένην τὸν Ἀθηναῖον καὶ Δίωνα
[119, 0]	μὴ παραλιπεῖν. Τοῦτον ζηλῶσαι λέγεται	καὶ	Δημοσθένην τὸν ῥήτορα, τὴν μόνην
[116, 0]	ἐστιν ἀλλήλοις συνῳδὰ καὶ σύμφωνα,	καὶ	διὰ θατέρου θάτερον ἔοικε δηλοῦσθαι
[115, 0]	κακά. Καὶ τὰ μὲν μόγις	καὶ	διὰ πολλῶν φροντίδων κτώμεθα, τὰ
[118, 0]	Ἀναξαγόραν παρειλήφαμεν, ὥς φασι, φυσιολογοῦντα	καὶ	διαλεγόμενον τοῖς γνωρίμοις, ἀκούσαντα παρά
[109, 0]	θάνατος τελεία τίς ἐστι φθορὰ	καὶ	διάλυσις τοῦ τε σώματος καὶ
[102, 0]	νεανίσκου κοσμίου πάνυ καὶ σώφρονος	~καὶ	διαφερόντως τά τε πρὸς θεοὺς
[118, 0]	ἐντυγχάνειν ~ἀνδράσι μὴ τοῖς συλλυπουμένοις	καὶ	διεγείρουσι τὰ πένθη διὰ (κολακείαν,
[110, 0]	οὖν ὁ Ἐπίχαρμος Συνεκρίθη φησί	καὶ	διεκρίθη καὶ ἀπῆνθεν ὅθεν ἦνθε,
[103, 0]	τε διατελεῖν πράττων ἃ βούλει	καὶ	διευτυχῶν ἀεί, καὶ τοῦτο τῶν
[102, 0]	πρὸς γονεῖς (καὶ φίλους ὅσια	καὶ	δίκαια διαφυλάξαντος. Τότε μὲν οὖν
[118, 0]	Κλαζομένιον καὶ Δημοσθένην τὸν Ἀθηναῖον	καὶ	Δίωνα τὸν Συρακόσιον καὶ τὸν
[103, 0]	προεδρίας πολιτικὰς ἢ διὰ τιμὰς	καὶ	δόξας (ἐπαπειλεῖν τοῖς ἥττοσι καὶ
[109, 0]	πρώτου καὶ ἀρετῇ καὶ πλούτῳ	καὶ	δόξῃ, τελευτῆσαι δ´ ἐξαπίνης αἰτίᾳ
[102, 0]	ὁ τὸν οἰκεῖον ὅρον ἔχων	καὶ	δυνάμενος φέρειν δεξιῶς τά τε
[118, 0]	τὰ τῆς ψυχῆς ἀχθεινὰ πάθη	καὶ	δυσάντητα πρὸς τὸν ἐπιόντα χρόνον.
[104, 0]	τό γε πολλαχῆ εἶναι ἐργώδη	καὶ	δύσκολον τὸν βίον ἄγαν ἀληθές.
[115, 0]	τὰ δ´ ἀγαθὰ διεχῆ τε	καὶ	δυσκόλως συνερχόμενα πρὸς αὐτοῖς τοῦ
[105, 0]	τῶν λυγρῶν δώῃ, λωβητὸν ἔθηκε	καί	ἑ κακὴ βούβρωστις ἐπὶ χθόνα
[106, 0]	τε καὶ θανάτου καὶ ὕπνου	καὶ	ἐγρηγόρσεως; ~Διὸ καὶ μοιρίδιον χρέος
[108, 0]	δὲ καὶ ἐπιθυμιῶν καὶ φόβων	καὶ	εἰδώλων παντοδαπῶν καὶ φλυαρίας ἐμπίπλησιν
[116, 0]	τε τὴν αὑτοῦ φύσιν ἀφορῶν	καὶ	εἰς τὸ μὴ πέρα τοῦ
[108, 0]	σῶμα, δουλεύοντες τῇ τούτου θεραπείᾳ·	καὶ	ἐκ τούτου ἀσχολίαν ἄγομεν φιλοσοφίας
[121, 0]	ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω ἀληθῆ εἶναι·	καὶ	ἐκ τούτων τῶν λόγων τοιόνδε
[108, 0]	παραπῖπτον θόρυβον παρέχει καὶ ταραχὴν	καὶ	ἐκπλήττει, ὥστε μὴ δύνασθαι ὑπ´
[116, 0]	ἡμῖν καὶ τὰ θεῖ´ ἐπίσταται,	καὶ	ἐν ἄλλοις· ~Τὰ προσπεσόντα δ´
[104, 0]	πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε	καὶ	ἐν ἄλλοις Τυδείδη μεγάθυμε, τίη
[103, 0]	εὐδίαι τε καὶ χειμῶνες, οὕτω	καὶ	ἐν βίῳ πολλαὶ καὶ ποικίλαι
[103, 0]	πολυκαρπίαι γίγνονται ποτὲ δ´ ἀκαρπίαι,	καὶ	ἐν ζῴοις ποτὲ μὲν πολυγονίαι
[103, 0]	πολυγονίαι ποτὲ δὲ καὶ ἀγονίαι,	καὶ	ἐν θαλάττῃ εὐδίαι τε καὶ
[114, 0]	γίγνονται πολλάκις ὑπὸ τοῦ χρόνου,	καὶ	ἐν οἷς ἐδυσχέραινον σφόδρα μνήμασιν
[114, 0]	πένθη κακουχουμένους τελευτῆσαι τὸν βίον	καὶ	ἐν τοῖς πενθίμοις τῆς κακοδαίμονος
[116, 0]	ἑαυτὸν περιέχεται τὸ μηδὲν ἄγαν,	καὶ	ἐν τούτῳ τὸ γιγνώσκειν ἑαυτόν.
[106, 0]	χαλεπόν ἐστι καὶ τὸ δυσανιῶν	καὶ	ἐν τῷ τεθνάναι; Τὰ γὰρ
[108, 0]	τοῦ σώματος, πρότερον δ´ οὔ.	Καὶ	ἐν ᾧ ἂν ζῶμεν, οὕτως,
[111, 0]	συστέλλειν καὶ ποιεῖν ὡς ἐλάχιστον	καὶ	ἐξαλείφειν εἰς τὸ δυνατόν. Ὡς
[103, 0]	καὶ δόξας (ἐπαπειλεῖν τοῖς ἥττοσι	καὶ	ἐξυβρίζειν, οὐκ ἐνθυμούμενοι τὸ τῆς
[112, 0]	γίγνεσθαι περὶ τὸ ἰᾶσθαί τε	καὶ	ἐπανορθοῦν τὸ πεσόν τε καὶ
[121, 0]	καλὰ καὶ γένη καὶ πλούτους,	καὶ	ἐπειδὰν ἡ κρίσις ᾖ, ἔρχονται
[120, 0]	οὖν νόμος ὅδε περὶ ἀνθρώπων	καὶ	ἐπὶ Κρόνου, καὶ ἀεὶ καὶ
[116, 0]	ἁπλῶς τῶν ἀνθρωπίνων οὐδέν. Διὸ	καὶ	ἐπὶ πάντων λέγειν χρή· Τὰ
[117, 0]	καὶ δαιμόνων γενέσθαι νομίζουσι. Διὸ	καὶ	ἐπὶ πᾶσιν ὀδύρονται, στένοντες καὶ
[108, 0]	τοῦ ὄντος θήραν, ἐρώτων δὲ	καὶ	ἐπιθυμιῶν καὶ φόβων καὶ εἰδώλων
[104, 0]	ἄδηλος αὕτη τύχη πόρρωθεν ἡμῖν	καὶ	ἔτ´ ἀπ´ ἀρχῆς ἠκολούθηκεν οὐδ´
[106, 0]	πολλῶν τὸ συμβεβηκὸς καὶ τῶν	καὶ	ἑτέροις συμβεβηκότων ἔλαττον τὴν δόξαν
[113, 0]	ὁ τῶν νηπίων καὶ παίδων	καὶ	ἔτι μᾶλλον ὁ τῶν ἄρτι
[121, 0]	δ´ οἱ δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου	καὶ	ἔτι νεωστὶ τοῦ Διὸς τὴν
[115, 0]	καὶ μακαριστότατε, πρὸς τῷ μακαρίους	καὶ	εὐδαίμονας εἶναι τοὺς τετελευτηκότας (νομίζειν
[113, 0]	τοὺς τούτων θανάτους ῥᾳδίως φέρομεν	καὶ	εὐθύμως, τοὺς δὲ τῶν ἤδη
[107, 0]	(ἡμῶν οἱ προπάτορες. Ὃ δὴ	καὶ	εὐκόλως καταβλητέον καὶ ἀστενάκτως, ὅταν
[104, 0]	Ἀνθρώπων γὰρ ὄντως θνητὰ μὲν	καὶ	ἐφήμερα τὰ σώματα, θνηταὶ δὲ
[118, 0]	γενναίας καὶ σεμνῆς παρηγορίας, ἐπακούοντας	καὶ	ἔχοντας ἐν νῷ τὸ Ὁμηρικὸν
[118, 0]	τε καὶ ἀνδρήιον ἐδόκεε εἶναι	καὶ	ἑωυτοῦ κρέσσω, κάρτα εἰδὼς τὴν
[111, 0]	καρπῶν ἐν βραχεῖ φορὰς ποιούμενα,	καὶ	ζῴων ἀφ´ ὧν ἐν οὐ
[117, 0]	οὐδὲν ἀλλ´ αὐτὸς σὺ σοί,	καὶ	ἡ διὰ τὴν ἀπαιδευσίαν ἄνοια
[103, 0]	πρὸς ἀλυπίαν φάρμακον ὁ λόγος	καὶ	ἡ διὰ τούτου παρασκευὴ πρὸς
[116, 0]	εἶχε τὴν ὑπόληψιν ταύτην ὅτι	καὶ	ἡ Θαλέθοντι βίῳ βλάσταις τε
[102, 0]	πεπαίνειν (εἰωθὼς ἐγγέγονε τῇ συμφορᾷ	καὶ	ἡ περὶ σὲ διάθεσις ἀπαιτεῖν
[106, 0]	παρ´ ἓν ποιεῖν ἀδιαλείπτως, οὕτω	καὶ	ἡ φύσις ἐκ τῆς αὐτῆς
[106, 0]	αὐτοῖς οὐκ ἔστιν ὁ θάνατος;	Καί,	ᾗ φησιν Ἡράκλειτος, Ταὐτό γ´
[114, 0]	τ´ ὀλλυμένους, ἑλκηθείσας τε θύγατρας,	καὶ	θαλάμους κεραϊζομένους, καὶ νήπια τέκνα
[105, 0]	τὸ πλῆθος ἐπὶ πᾶσαν γῆν	καὶ	θάλατταν, λέγων ὧδε· Ἀλλὰ γυνὴ
[106, 0]	νύκτα ποιῶν, ἐπαγωγοὺς ζωῆς τε	καὶ	θανάτου καὶ ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως;
[107, 0]	ξύμβλητο, κασιγνήτῳ Θανάτοιο καί· Ὕπνῳ	καὶ	Θανάτῳ διδυμάοσιν, ὄψει τὴν ὁμοιότητα
[111, 0]	καιρίῳ συμμετρίᾳ· τοῦτο γὰρ εὔδαιμον	καὶ	θεοφιλὲς εἶναι νενόμισται. Διὰ τοῦτο
[102, 0]	δυσπαθεῖς· τὸ μὲν γὰρ ἄτεγκτον	καὶ	θηριῶδες, τὸ δ´ ἐκλελυμένον καὶ
[107, 0]	αὐτῷ λατρείας ἢ κατοικτίρειν τε	καὶ	θρηνεῖν, ὅπερ οἱ πολλοὶ δρῶσι
[112, 0]	ταῖς δοθείσαις αὐτῷ τιμαῖς, λύπαις	καὶ	θρήνοις, ἀγαπήσει σε καὶ ἀεί
[114, 0]	καὶ μετρίου πρὸς ἄπρακτα πένθη	καὶ	θρήνους ἀγεννεῖς ἐκτρέπεσθαι. Τὸ γὰρ
[113, 0]	ἄωρον νομίζοντες εἶναι πρὸς ὀδυρμοὺς	καὶ	θρήνους ἐτραπόμεθα. Δῆλον οὖν ὅτι
[109, 0]	προθυσάμενον δ´ ὡς νόμος ἐγκοιμᾶσθαι	καὶ	ἰδεῖν ὄψιν τοιάνδε. Δόξαι παραγενέσθαι
[104, 0]	Ταῦτα δὲ καὶ ἄλλα τοιαῦτα	καὶ	καθ´ ἑαυτὸν ἑκάστῳ λογίσασθαι ῥᾴδιον,
[107, 0]	οὐδὲν δὲ τούτων κακὸν εἶναι.	Καὶ	καθ´ ἕκαστον ἐπεπορεύετο, καὶ πρῶτον
[109, 0]	οὕτως οὐδὲ μετὰ τὴν τελευτήν.	Καὶ	καθάπερ τὰ πρὸ ἡμῶν οὐδὲν
[112, 0]	πάτρας ἐμῆς θανάτους τ´ ἀώρους	καὶ	κακῶν ἄλλας ὁδούς, ἵν´ εἴ
[120, 0]	ἐτελεύτησεν. ~Οὐκοῦν εὐποτμότερος διὰ τοῦτο	καὶ	κακῶν ἀπείρατός ἐστιν· ὁ (Βίος
[108, 0]	φοβείσθω θάνατον ἀπόλυσιν πόνων, ἀλλὰ	καὶ	κακῶν τῶν μεγίστων. Λέγεται δὲ
[118, 0]	Τῶν γὰρ υἱέων νεηνιέων ἐόντων	καὶ	καλῶν, ἐν ὀκτὼ δὲ τῇσι
[119, 0]	καὶ τῆς Ῥωμαϊκῆς τῶν γενναίως	καὶ	καλῶς ἐν ταῖς τῶν ἀναγκαίων
[121, 0]	καταφθορᾶς ἐπὶ τὴν συνήθη σοι	καὶ	κατὰ φύσιν διαγωγὴν ἐλθεῖν. Ὡς
[121, 0]	ἑκάστου, ἔρημον ἁπάντων τῶν συγγενῶν,	καὶ	καταλιπόντα ἐπὶ τῆς γῆς πάντα
[116, 0]	διαίρεσθαι πρὸς ἀλαζονείαν ἢ ταπεινοῦσθαι	καὶ	καταπίπτειν πρὸς οἴκτους καὶ ὀλοφυρμοὺς
[121, 0]	σῶμα καὶ τὴν ψυχὴν κακώσεως	καὶ	καταφθορᾶς ἐπὶ τὴν συνήθη σοι
[119, 0]	συμφορὰν ἀπιδεῖν καὶ μικρὸν ἐπισχόντα	καὶ	κατηφιάσαντα προσειπεῖν Ὦ (Ἀλκυονεῦ, ὀψίτερον
[105, 0]	συνεχῶς ἐπὶ ταῖς αὑτοῦ πράξεσι	καὶ	κελεύοντος ἀπαγγεῖλαί τι αὐτῷ σοφὸν
[103, 0]	τὴν ἀφροσύνην οὕτως εἰσὶν ἀβέλτεροι	καὶ	κεναυχεῖς, ὥστε μικρὸν ἐπαρθέντες ἢ
[118, 0]	πρὸ διανοίας λαβόντες τῆς ἀπράκτου	καὶ	κενῆς ἀπαλλαγησόμεθα βαρυπενθείας, ὀλίγου δὴ
[104, 0]	ἀφυΐα μὲν ψυχῆς, νόσοι τε	καὶ	κήδεα καὶ μοῖρα θνητῶν ἐκεῖθεν
[115, 0]	ὅσιον ὡς κατὰ βελτιόνων ἡγούμεθα	καὶ	κρειττόνων ἤδη γεγονότων. Καὶ ταῦθ´
[107, 0]	ἐστιν ὁ βαθύτατος τί δεῖ	καὶ	λέγειν; Αὐτὸ γὰρ τὸ πρᾶγμα
[119, 0]	καὶ τὰ νομιζόμενα ποιῆσαι, στεφανωσάμενος	καὶ	λευκὴν ἐσθῆτα ἀναλαβὼν ἐβουθύτει καὶ
[118, 0]	ἐστεφανωμένον κατὰ τὸ πάτριον ἔθος	καὶ	λευχειμονοῦντα δημηγορεῖν βουλάς τ´ ἐξάρχοντ´
[110, 0]	αὐχέν´ Ἑλλησποντίας; Ἅπαντες Ἅιδην ἦλθον	καὶ	Λήθης δόμους, (τῶν χρημάτων ἅμα
[106, 0]	Τὰ γὰρ τοῦ θανάτου μήποτε	καὶ	λίαν ἡμῖν ὄντα συνήθη καὶ
[120, 0]	τ´ ἐν λειμώνεσσι προάστιον αὐτῶν·	καὶ	λιβάνῳ σκιαρὸν καὶ χρυσοκάρποισι βεβριθός.
[111, 0]	τοῦτο, εἴπερ ψυχή τις ἀνθρωπίνη	καὶ	λογισμὸς ἑκάστοις ἐνῆν, (καὶ ταὐτὰ
[103, 0]	τραγικώτερον λαλῶ, οἰστέον ἄμεινον ταῦτα	καὶ	λογιστέον. Τὸ δὲ κεφάλαιον τῶν
[104, 0]	γούνατ´ ὀρώρῃ· ἀλλ´ ὅτε δὴ	καὶ	λυγρὰ θεοὶ μάκαρες τελέουσι, (καὶ
[113, 0]	ἄρα, Αἰγύπτιοί τε καὶ Σύροι	καὶ	Λυδοὶ καὶ πάντες ὅσοι τούτοις
[112, 0]	τοῖς τελευτήσασι γιγνομένην, οἷον δάκρυα	καὶ	λύπας. Ὥσπερ οὖν τοὺς ἄλλους
[103, 0]	Ἀτρεύς. Δεῖ δέ σε χαίρειν	καὶ	λυπεῖσθαι· θνητὸς γὰρ ἔφυς. Κἂν
[110, 0]	ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι	καὶ	μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ
[120, 0]	Καλλικλέα τὸν Ἀθηναῖον, ἑταῖρον δὲ	καὶ	μαθητὴν Γοργίου τοῦ ῥήτορος. Φησὶ
[108, 0]	θνητῆς ἀναπίμπλαται φλυαρίας, εὔδαιμόν τι	(καὶ	μακάριον. Μυρίας μὲν γὰρ ἡμῖν,
[115, 0]	ταυτί. Διόπερ, ὦ κράτιστε πάντων	καὶ	μακαριστότατε, πρὸς τῷ μακαρίους καὶ
[103, 0]	πάλιν ταπεινότητα ζῷον οὐδὲν λαμβάνει.	Καὶ	μάλα δικαίως· ἀσθενέστατον γὰρ ὂν
[112, 0]	πικροτάτην κακοδαιμονίαν διὰ ψυχῆς ἀγέννειαν	καὶ	μαλακίαν· εἰ δὲ μεταθήσῃ ποτέ,
[117, 0]	Ταῦτα δ´ ἐκίνησαν οἱ ποιηταί,	καὶ	μάλιστα τούτων ὁ πρῶτος Ὅμηρος
[102, 0]	πάντων· Διὰ λύπην γάρ, φασί,	καὶ	μανίαν γίγνεσθαι πολλοῖσι καὶ νοσήματ´
[102, 0]	λύπης καὶ παῦλαν τῶν πενθικῶν	καὶ	ματαίων ὀδυρμῶν. Ψυχῆς γὰρ νοσούσης
[108, 0]	Καὶ γὰρ πολέμους καὶ στάσεις	καὶ	μάχας οὐδὲν ἄλλο παρέχει ἢ
[119, 0]	κατὰ τὴν οἰκίαν θορύβου γενομένου	καὶ	μεγάλης κραυγῆς, πυθόμενον τὴν αἰτίαν
[118, 0]	δὲ καὶ πρὸς τοὺς εὐγενῶς	καὶ	μεγαλοφρόνως τοὺς ἐπὶ τοῖς υἱοῖς
[111, 0]	δεῖ ποιεῖν αὐτὸ ὡς πλεῖστον	καὶ	μέγιστον· εἰ δ´, ὥσπερ ἡ
[110, 0]	συμφερόντως ἀνεπαύσατο τὸν βίον ἐκλιπὼν	καὶ	μειζόνων ἀπολυθεὶς κακῶν ἢ οὔ,
[106, 0]	αὐτὴν ἐνθυμεῖσθαι τὰ τῶν ἴσα	καὶ	μείζω δυστυχούντων, ὡς ἐσομένην ἐλαφροτέραν.
[107, 0]	κυνικὸς Διογένης κατενεχθεὶς εἰς ὕπνον	καὶ	(μέλλων ἐκλείπειν τὸν βίον, διεγείραντος
[118, 0]	συμβιούντων ἡμῖν σωτηρίας. Καλὸν δὲ	καὶ	μεμνῆσθαι τῶν λόγων, οἷς κατὰ
[113, 0]	πενθητηρίους. Τινὲς δὲ τῶν βαρβάρων	καὶ	μέρη τοῦ σώματος ἀποτέμνουσι, ῥῖνας
[121, 0]	τῷ μακαρίτῃ σου υἱῷ (χαρισάμενος	καὶ	μεταβαλὼν ἐκ τῆς ἀνωφελοῦς περὶ
[104, 0]	καὶ δεινὴ παρελέσθαι τὰ προπεπονημένα	καὶ	μεταρρῖψαι τὴν δοκοῦσαν εὐημερίαν, οὐδένα
[114, 0]	μὴ δεῖν πέρα τοῦ φυσικοῦ	καὶ	μετρίου πρὸς ἄπρακτα πένθη καὶ
[114, 0]	οὐ χρὴ πέρα τοῦ φυσικοῦ	καὶ	μετρίου τῆς περὶ τὴν ψυχὴν
[102, 0]	εὐπραγίας (ἂν ἐμφρόνως φέρειν δύναιντο	καὶ	μετρίως. Τῶν μὲν γὰρ καλῶς
[118, 0]	φέρειν καὶ τὰ ἀνθρώπινα ἀνθρωπίνως,	καὶ	μὴ τοῖς μὲν ἄλλοις ἐπαρκεῖν
[106, 0]	καὶ τὸν ζοφερὸν Ἅιδην ἄγει.	Καὶ	μήποτε τοῦδ´ εἰκὼν ᾖ ὁ
[104, 0]	ὅτι Μίκρ´ ἄττα τὰ σφάλλοντα,	καὶ	μί´ ἡμέρα τὰ μὲν καθεῖλεν
[119, 0]	ἀπαγγείλαντας αὐτῷ τὴν συμφορὰν ἀπιδεῖν	καὶ	μικρὸν ἐπισχόντα καὶ κατηφιάσαντα προσειπεῖν
[120, 0]	τηλεφανεῖ παντοῖα θεῶν ἐπὶ βωμοῖς.	(Καὶ	μικρὸν προελθὼν ἐν ἄλλῳ θρήνῳ
[104, 0]	ψυχῆς, νόσοι τε καὶ κήδεα	καὶ	μοῖρα θνητῶν ἐκεῖθεν ἡμῖν ἕρπει.
[119, 0]	ἦν ἐπιτεταγμένος ὁ νεανίσκος Ἀπόλλωνι	(καὶ	Μοίραις, καὶ σὲ ἔδει ὑπ´
[107, 0]	καὶ ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως; ~Διὸ	καὶ	μοιρίδιον χρέος εἶναι λέγεται τὸ
[106, 0]	τὸ ἐγρηγορὸς καὶ τὸ καθεῦδον	καὶ	νέον καὶ γηραιόν· τάδε γὰρ
[103, 0]	γὰρ ὅστις πάντ´ ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ	καὶ	νὴ Δία Τό τοι χρεὼν
[114, 0]	τε θύγατρας, καὶ θαλάμους κεραϊζομένους,	καὶ	νήπια τέκνα βαλλόμενα ποτὶ γαίῃ,
[102, 0]	φασί, καὶ μανίαν γίγνεσθαι πολλοῖσι	καὶ	νοσήματ´ οὐκ ἰάσιμα, αὑτούς τ´
[112, 0]	καὶ ἐπανορθοῦν τὸ πεσόν τε	καὶ	νοσῆσαν, ἰατρικῇ θρηνῳδίαν ἀφανίζοντας. Τὸν
[106, 0]	ἀήρ, ἓν παρ´ ἓν ἡμέραν	καὶ	νύκτα ποιῶν, ἐπαγωγοὺς ζωῆς τε
[119, 0]	διὰ τῶν πρόσθεν ὑπέμνησα λόγων,	καὶ	νῦν δὲ πειράσομαι διὰ βραχυτάτων
[120, 0]	καὶ ἐπὶ Κρόνου, καὶ ἀεὶ	καὶ	νῦν ἔτ´ ἔστιν ἐν θεοῖς,
[118, 0]	μετηλλαχέναι τὸν βίον, Πάραλόν τε	καὶ	Ξάνθιππον, ὥς φησι Πρωταγόρας, εἰπὼν
[106, 0]	πολλῶν κακῶν. Τοῦτον γὰρ ἀπεμιμήσατο	καὶ	ὁ εἰπών· (Ὦ θάνατε, παιὰν
[110, 0]	ἀμφότερ´ ἐκτελέσαι. Πάνυ δὲ καλῶς	καὶ	ὁ Εὐριπίδης ἐπὶ τῶν τὰς
[116, 0]	τοῖσι δεινοῖς μὴ τεθυμῶσθαι θεοῖς,	καὶ	ὁ Εὐριπίδης· Ὅστις δ´ ἀνάγκῃ
[104, 0]	δυνηθείη σαφῶς. Τούτοις δ´ ἑπόμενος	καὶ	ὁ Κράντωρ παραμυθούμενος ἐπὶ τῇ
[107, 0]	ὁ ὕπνος. Πάνυ δὲ σοφῶς	καὶ	ὁ κυνικὸς Διογένης κατενεχθεὶς εἰς
[113, 0]	θρήνους ἐτραπόμεθα. Δῆλον οὖν ὅτι	καὶ	ὁ λεγόμενος ἄωρος θάνατος εὐπαραμύθητός
[120, 0]	ὁ Ζεὺς καὶ ὁ Ποσειδῶν	καὶ	ὁ Πλούτων, ἐπειδὴ (παρὰ τοῦ
[120, 0]	διενείμαντο τὴν ἀρχὴν ὁ Ζεὺς	καὶ	ὁ Ποσειδῶν καὶ ὁ Πλούτων,
[113, 0]	ἡλίου φῶς ὁρᾶν βουλομένους, ἐπειδὴ	καὶ	ὁ τετελευτηκὼς ἀπεστέρηται τούτου. Ἴων
[106, 0]	εἶτ´ ἄλλους ἐπ´ ἄλλοις ἀνακυκλήσει.	Καὶ	ὁ τῆς γενέσεως ποταμὸς οὕτως
[116, 0]	ἔχῃς, ταύτην ἔχε μηδ´ ἀγανάκτει,	καὶ	ὁ τραγικὸς Αἰσχύλος· Ἀνδρῶν γάρ
[113, 0]	γυναῖκες γὰρ ἀνδρῶν εἰσι φιλοπενθέστεραι	καὶ	οἱ βάρβαροι τῶν Ἑλλήνων καὶ
[114, 0]	ἐσχάτης, καίτοι γ´ ὁρῶντας ὡς	καὶ	οἱ βαρυλυπότατοι καὶ πολυπενθέστατοι πραότατοι
[121, 0]	ἐκρίνοντο. Ὅ τ´ οὖν Πλούτων	καὶ	οἱ ἐπιμεληταὶ οἱ ἐκ μακάρων
[113, 0]	καὶ οἱ βάρβαροι τῶν Ἑλλήνων	καὶ	οἱ χείρους ἄνδρες τῶν ἀμεινόνων,
[121, 0]	ἑαυτῶν ὀφθαλμούς τε καὶ ὦτα	καὶ	ὅλον τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι. Ταῦτα
[116, 0]	ταπεινοῦσθαι καὶ καταπίπτειν πρὸς οἴκτους	καὶ	ὀλοφυρμοὺς διὰ τὴν τῆς ψυχῆς
[107, 0]	ἐστι πᾶσιν ἀνθρώποις, μαρτυρεῖ δὲ	καὶ	Ὅμηρος ἐπ´ αὐτοῦ λέγων· Νήγρετος
[120, 0]	μὲν δικαίως διελθόντα τὸν βίον	καὶ	ὁσίως, ἐπειδὰν τελευτήσῃ, εἰς μακάρων
[104, 0]	θνητὸν ὄντα τὴν φύσιν, ~ἀλλὰ	καὶ	ὅτι θνητῷ σύγκληρός ἐστι βίῳ
[104, 0]	ὄλβος οὐ βέβαιος ἀλλ´ ἐφήμερος	καὶ	ὅτι Μίκρ´ ἄττα τὰ σφάλλοντα,
[117, 0]	συμβαινόντων οὔτε τῶν κατ´ ἐπακολούθησιν)	καὶ	ὅτι οἱ πλεῖστοι θάνατοι πρὸ
[117, 0]	στιγμαῖος πρὸς τὸν ἄπειρον αἰῶνα)	(καὶ	ὅτι πολλοὶ τῶν ἐπὶ πλέον
[117, 0]	πρὸ ἄλλων δυσχερῶν μειζόνων γίγνονται,	καὶ	ὅτι τοῖς μὲν οὐδὲ γενέσθαι
[108, 0]	ἔοικεν, ἡμῖν ἔσται οὗ ἐπιθυμοῦμεν	καὶ	οὗ φαμεν ἐρᾶν (ἔστι δὲ
[112, 0]	προκατακεκρικέναι τῶν ἀνθρωπείων τὴν ἀδηλότητα	καὶ	οὐδένειαν, καὶ οὐκ ἂν νῦν
[112, 0]	ἀνθρωπείων τὴν ἀδηλότητα καὶ οὐδένειαν,	καὶ	οὐκ ἂν νῦν ἀπαράσκευος ὥσπερ
[102, 0]	ἔχει τὴν ἀρχὴν τῆς λύπης,	καὶ	οὐκ ἐφ´ ἡμῖν. Οὐ γὰρ
[119, 0]	ἀφειδῶς ἐξορμῶν πρὸς τοὺς πολεμίους	καὶ	οὔτε τῆς σαυτοῦ σωτηρίας οὔτε
[105, 0]	Μουσῶν ἀναγορεύων ἑαυτὸν μαθητὴν Ἡσίοδος,	καὶ	οὗτος ἐν πίθῳ καθείρξας τὰ
[110, 0]	θρήνους ὁ ἄωρος θάνατος. Ἀλλὰ	καὶ	οὗτος οὕτως ἐστὶν εὐπαραμύθητος, ὥστε
[109, 0]	φάναι Δαίμων τοῦ υἱέος σου,	καὶ	οὕτω δὴ ὀρέξαι οἱ γραμματείδιον.
[108, 0]	ὁ θεὸς αὐτὸς ἀπολύσῃ ἡμᾶς.	Καὶ	οὕτω μὲν ἀπαλλαττόμενοι τῆς τοῦ
[109, 0]	οὐ πολὺ ἔσεσθαι αὐτῷ πρόδηλον.	Καὶ	οὕτω πυθόμενον τὸν Πίνδαρον συλλογίζεσθαι
[113, 0]	βουληθέντα ὅτι (γυναικῶδες τὸ πάθος	καὶ	οὐχ ἁρμόττον ἀνδράσι κοσμίοις καὶ
[104, 0]	τὰ σώματα, θνηταὶ δὲ τύχαι	καὶ	πάθη καὶ πάνθ´ ἁπλῶς τὰ
[114, 0]	ἀγαθὸς ἄξιος θρήνων ἀλλ´ ὕμνων	καὶ	παιάνων, οὐδὲ πένθους ἀλλὰ μνήμης
[106, 0]	Ἅιδην σῶν τι φροντίζειν γόων	καὶ	παῖδ´ ἀνήσειν τὸν σόν, εἰ
[113, 0]	καὶ οὐχ ἁρμόττον ἀνδράσι κοσμίοις	καὶ	παιδείας ἐλευθερίου μεταπεποιημένοις. Θῆλυ γὰρ
[113, 0]	ἂν εἴη ὁ τῶν νηπίων	καὶ	παίδων καὶ ἔτι μᾶλλον ὁ
[119, 0]	νέοι μετέστησαν πρὸς τὸ χρεὼν	καὶ	πάλαι μὲν διὰ τῶν πρόσθεν
[101, 0]	~ΠΑΡΑΜΥΘΗΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΝ.	(Καὶ	πάλαι σοι συνήλγησα καὶ συνηχθέσθην,
[115, 0]	γεγονότων. Καὶ ταῦθ´ οὕτως ἀρχαῖα	καὶ	παλαιὰ παρ´ ἡμῖν, ὥστε τὸ
[106, 0]	οὕτως ἐνδελεχῶς ῥέων οὔποτε στήσεται,	καὶ	πάλιν ὁ ἐξ ἐναντίας αὐτῷ
[110, 0]	ὧν ἀμὲς γενεὰν οὐκέτ´ ἐποψόμεθα	καὶ	πάλιν· (Οἳ θάνον οὐ τὸ
[106, 0]	δύναταί τις πλάττων ζῷα συγχεῖν	καὶ	πάλιν πλάττειν καὶ συγχεῖν καὶ
[103, 0]	οὗ μεταβολὴν θᾶττον πρὸς ὕψος	καὶ	πάλιν ταπεινότητα ζῷον οὐδὲν λαμβάνει.
[104, 0]	θνηταὶ δὲ τύχαι καὶ πάθη	καὶ	πάνθ´ ἁπλῶς τὰ κατὰ τὸν
[117, 0]	Οἱ δὲ πολλοὶ πάντα καταμέμφονται	καὶ	πάντα τὰ παρὰ τὰς ἐλπίδας
[113, 0]	οἱ γενναιότατοι, Κελτοὶ καὶ Γαλάται	καὶ	πάντες οἱ φρονήματος ἀνδρειοτέρου πεφυκότες
[113, 0]	τε καὶ Σύροι καὶ Λυδοὶ	καὶ	πάντες ὅσοι τούτοις παραπλήσιοι. (Τούτων
[108, 0]	καθάπερ ἀπέδειξεν ὁ Πλάτων. Διὸ	καὶ	πάνυ δαιμονίως ὁ Σωκράτης πρὸς
[112, 0]	τὸν Ἀχαιὸν συναλγεῖν ἀναγκάζοντες. Διὸ	καὶ	πάνυ καλῶς ὁ Πλάτων ἔοικε
[112, 0]	ἢ ἀεὶ δεῖν οἰήσῃ λυπεῖσθαι	καὶ	παρ´ ὅλον τὸν βίον; Εἰ
[115, 0]	τὸ νῦν παρ´ ἐλπίδα συμβεβηκὸς	καὶ	παρὰ τὴν ἡμετέραν δόξαν ἔδειξε
[102, 0]	τῆς τελευτῆς καιρὸν ἐντυγχάνειν σοι	καὶ	παρακαλεῖν ἀνθρωπίνως φέρειν τὸ συμβεβηκὸς
[104, 0]	ἡ ἀρχαία φιλοσοφία λέγει τε	καὶ	παρακελεύεται. Ὧν εἰ δή τι
[117, 0]	ἡ διὰ τὴν ἀπαιδευσίαν ἄνοια	καὶ	παραφροσύνη. Διὰ ταύτην γοῦν τὴν
[119, 0]	καὶ λευκὴν ἐσθῆτα ἀναλαβὼν ἐβουθύτει	καὶ	παρενόμει, τὴν μόνην ὁ δείλαιος
[115, 0]	βελτίστου φύσεως (ἄριστον γὰρ πᾶσι	καὶ	πάσαις τὸ μὴ γενέσθαι) τὸ
[109, 0]	γάρ τις κατ´ αὐτὸν γίγνεται	καὶ	πάσης ἀπαλλαγὴ λύπης καὶ φροντίδος.
[108, 0]	μνησθήσομαι δὲ τῶν ὄντων ἐμφανεστάτων	καὶ	πᾶσι διὰ στόματος. (Πρῶτα δή
[122, 0]	προσφιλέστατον τῷ τε υἱῷ σου	καὶ	πᾶσιν ἡμῖν τοῖς κηδομένοις σου
[102, 0]	λόγων πρὸς ἄνεσιν τῆς λύπης	καὶ	παῦλαν τῶν πενθικῶν καὶ ματαίων
[102, 0]	τῇ διανομῇ τῶν πραγμάτων ἀνεγκλήτως	καὶ	πειθηνίως ἕπεσθαι. Τοῦτο γὰρ οἱ
[118, 0]	ταῖς παραπλησίοις γενομένους (συμφοραῖς, παραμυθούμενοι	καὶ	πείθοντες τὰ κοινὰ τοῦ βίου
[109, 0]	Ἀγαμήδους ἐκείνου ἐστίν· εἰ δὲ	καὶ	πειραθῆναι βούλεται, μετ´ οὐ πολὺ
[113, 0]	δὲ τῶν ἤδη προβεβηκότων δυσχερῶς	καὶ	πενθικῶς διὰ τὸν ἐκ ματαίων
[117, 0]	τοκῆας. Ἄρρητον δὲ τοκεῦσι γόον	καὶ	πένθος ἔθηκε, (καὶ ταῦτα μὲν
[109, 0]	αὐτοῖς τῆς εὐσεβείας ἀμοιβὴν δωρησαμένης.	~(Καὶ	περὶ Ἀγαμήδους δὲ καὶ Τροφωνίου
[116, 0]	τούτῳ τὸ γιγνώσκειν ἑαυτόν. Διὸ	καὶ	περὶ μὲν τούτου φησὶν ὁ
[107, 0]	ὕπνος τίς ἐστιν ὁ θάνατος	καὶ	περὶ τοὺς καθεύδοντας μηδέν ἐστι
[120, 0]	ἡλικίας προαπεφοίτησεν ὁλόκληρος ἠίθεος, ζηλωτὸς	καὶ	περίβλεπτος πᾶσι τοῖς συνήθεσιν αὐτῷ,
[112, 0]	ταύτῃ, τελείαν ἀθλιότητα (σεαυτῷ παρέξεις	καὶ	πικροτάτην κακοδαιμονίαν διὰ ψυχῆς ἀγέννειαν
[121, 0]	σώματά τε καλὰ καὶ γένη	καὶ	πλούτους, καὶ ἐπειδὰν ἡ κρίσις
[109, 0]	τῶν ἐκεῖ πρώτου καὶ ἀρετῇ	καὶ	πλούτῳ καὶ δόξῃ, τελευτῆσαι δ´
[111, 0]	κακὸν αὐτὸ ὁμολογοῦμεν εἶναι, συστέλλειν	καὶ	ποιεῖν ὡς ἐλάχιστον καὶ ἐξαλείφειν
[103, 0]	οὕτω καὶ ἐν βίῳ πολλαὶ	καὶ	ποικίλαι περιστάσεις γιγνόμεναι πρὸς τὰς
[114, 0]	μέλας ἐπὶ ἕσπερος ἦλθε. Διὸ	καὶ	πολλάκις αὑτοῖς προσδιαλέγεσθαι χρή, (Τί
[111, 0]	τοῦ χρόνου μῆκος. Ματαίους γὰρ	καὶ	πολλῆς εὐηθείας ἡγητέον εἶναι τὰς
[115, 0]	(τεθνάναι τοῦ ζῆν ἐστι κρεῖττον.	Καὶ	πολλοῖς οὕτω παρὰ τοῦ δαιμονίου
[119, 0]	δὲ ἀπαγγειλάντων ὅτι γενναίως ἀριστεύων	καὶ	πολλοὺς τῶν πολεμίων κατακτείνας, μικρὸν
[106, 0]	τὸν λελυπημένον καὶ δεικνύων κοινὸν	καὶ	πολλῶν τὸ συμβεβηκὸς καὶ τῶν
[114, 0]	ὁρῶντας ὡς καὶ οἱ βαρυλυπότατοι	καὶ	πολυπενθέστατοι πραότατοι γίγνονται πολλάκις ὑπὸ
[107, 0]	βαθυτάτῳ ὕπνῳ ἢ ἀποδημίᾳ μακρᾷ	καὶ	πολυχρονίῳ ἢ τρίτον φθορᾷ τινι
[117, 0]	οὐδ´ ἄρα τῷ γε πατὴρ	καὶ	πότνια μήτηρ ὄσσε καθαιρήσουσιν· ἐὰν
[110, 0]	ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι	καὶ	ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν
[104, 0]	ὅτι θνητῷ σύγκληρός ἐστι βίῳ	καὶ	πράγμασι ῥᾳδίως μεθισταμένοις (πρὸς τοὐναντίον.
[111, 0]	ὡς Οὐκ ἔδει πραχθῆναι πέπρακται	καὶ	πράττεται (καὶ πραχθήσεται πολλάκις. Οὐ
[111, 0]	ἔδει πραχθῆναι πέπρακται καὶ πράττεται	(καὶ	πραχθήσεται πολλάκις. Οὐ γὰρ νομοθετήσοντες
[118, 0]	ἐπὶ τοῖς υἱοῖς γενομένους θανάτους	καὶ	πράως ὑποστάντας, Ἀναξαγόραν τὸν Κλαζομένιον
[107, 0]	κἂν προεξετήκοντό τινες ταῖς λύπαις	καὶ	πρὶν ἀποθανεῖν ἐτεθνήκεσαν. Ὅρα δὲ
[120, 0]	τῶν μεταλλαξάντων ἔστι τις τιμὴ	καὶ	προεδρία καθάπερ λέγεται, καὶ χῶρός
[102, 0]	τῶν ἐν τῷ βίῳ συμβαινόντων,	καὶ	προειληφὼς ὅτι καθάπερ ἐν δημοκρατίᾳ
[112, 0]	προσεδόκων. Ἀλλ´ ἐχρῆν σε προσδοκᾶν	καὶ	προκατακεκρικέναι τῶν ἀνθρωπείων τὴν ἀδηλότητα
[111, 0]	θεῶν καὶ τοῖς τῆς εἱμαρμένης	καὶ	προνοίας θεσμοῖς. Τί δ´; Οἱ
[117, 0]	πατρικῶς κηδόμενος τοῦ ἀνθρωπείου γένους	καὶ	προορώμενος τὰ μέλλοντα συμβήσεσθαι προεξάγει
[115, 0]	εἶναί φασι ταῦτα καὶ συνεχῆ	καὶ	πρὸς ἄλληλα φερόμενα κατὰ πολλὰς
[111, 0]	πάντα τινὰ καὶ πρὸς αὑτὸν	καὶ	πρὸς ἄλλον διεξιόντα μετὰ σπουδῆς
[111, 0]	γὰρ χρὴ διανοεῖσθαι πάντα τινὰ	καὶ	πρὸς αὑτὸν καὶ πρὸς ἄλλον
[105, 0]	μετὰ πλειόνων ἐδείπνει, μόνος σωθεὶς	καὶ	πρὸς πάντων εὐδαιμονιζόμενος, ἀναφωνήσας μεγάλῃ
[103, 0]	δοκούσας εὐτυχίας τὸν αὐτὸν εἶναι,	καὶ	πρὸς τὰς ἀτυχίας φυλάξαι γενναίως
[119, 0]	τὸν στέφανον ἐπιτελεῖν τὴν θυσίαν,	καὶ	πρὸς τοὺς ἀγγέλους εἰπεῖν ὅτι
[118, 0]	τὸν ἐπιόντα χρόνον. Ἀποβλέπειν δὲ	καὶ	πρὸς τοὺς εὐγενῶς καὶ μεγαλοφρόνως
[110, 0]	οὐδένα πώποτ´ ἐλύπησεν, ἀπὸν δὲ	καὶ	προσδοκώμενον λυπεῖ. Τῷ γὰρ ὄντι
[108, 0]	οὐ θεμιτὸν ᾖ. Ὥστ´ εἰ	καὶ	προσέοικε μετάγειν εἰς ἕτερον τόπον
[122, 0]	εἰς γαληνότερον μετελθὼν βίου σχῆμα	καὶ	προσφιλέστατον τῷ τε υἱῷ σου
[119, 0]	παρενόμει, τὴν μόνην ὁ δείλαιος	καὶ	πρώτην αὐτὸν πατέρα προσειποῦσαν ἀπολέσας.
[107, 0]	εἶναι. Καὶ καθ´ ἕκαστον ἐπεπορεύετο,	καὶ	πρῶτον τῷ πρώτῳ. Εἰ γὰρ
[115, 0]	γενέσθαι) τὸ μέντοι μετὰ τοῦτο	καὶ	πρῶτον τῶν ἀνθρώπῳ ἀνυστῶν, δεύτερον
[107, 0]	βίον, διεγείραντος αὐτὸν τοῦ ἰατροῦ	καὶ	πυθομένου μή τι περὶ αὐτὸν
[115, 0]	ὡς ἔλαβε τὸν Σειληνὸν διερωτῶντι	καὶ	πυνθανομένῳ τί ποτ´ ἐστὶ τὸ
[121, 0]	ἐκ τῆς Ἀσίας, Μίνω τε	καὶ	Ῥαδάμανθυν, ἕνα δ´ ἐκ (τῆς
[119, 0]	ὁ νεανίσκος Ἀπόλλωνι (καὶ Μοίραις,	καὶ	σὲ ἔδει ὑπ´ ἐκείνου τελείου
[112, 0]	ποτέ, τί οὐκ ἤδη μετατίθεσαι	καὶ	σεαυτὸν ἀνέλκεις ἐκ τῆς ἀτυχίας;
[112, 0]	λόγῳ χάρισαι καὶ τῇ παιδείᾳ,	καὶ	σεαυτὸν ἔκλυσαι τῶν κακῶν. Ἀλλ´
[118, 0]	τὰς λύπας διὰ τῆς γενναίας	καὶ	σεμνῆς παρηγορίας, ἐπακούοντας καὶ ἔχοντας
[102, 0]	συμφέρομαι τοῖς ὑμνοῦσι τὴν ἄγριον	καὶ	σκληρὰν ἀπάθειαν, ἔξω καὶ τοῦ
[115, 0]	εἴσδυσις (οὐδ´ αἰθέρι; Πολλοῖς γὰρ	καὶ	σοφοῖς ἀνδράσιν, ὥς φησι Κράντωρ,
[111, 0]	ὄντες, ἀπαλλαγήσονται τῆς λύπης, ἀρχαίῳ	καὶ	σοφῷ πεισθέντες λόγῳ τῷ παραινοῦντι
[104, 0]	ῥᾴδιον, καὶ ἄλλων ἀκοῦσαι παλαιῶν	καὶ	σοφῶν ἀνδρῶν· ὧν πρῶτος μέν
[116, 0]	Ἀνδρῶν γάρ ἐστιν ἐνδίκων τε	καὶ	σοφῶν κἀν τοῖσι δεινοῖς μὴ
[120, 0]	τῷ Μένωνι καὶ τῷ Γοργίᾳ	καὶ	σποράδην ἐν τοῖς ἄλλοις διαλόγοις.
[117, 0]	τὸ κρεῖττον καὶ ἀνθρωπικώτερον, πειρωμένους	καὶ	σπουδάζοντας ἐντυγχάνειν ~ἀνδράσι μὴ τοῖς
[102, 0]	ἐατέον ὡς βλαβερὸν καὶ φαῦλον	καὶ	σπουδαίοις ἀνδράσιν ἥκιστα πρέπον, τὴν
[108, 0]	οὐδέποτ´ οὐδέν. Καὶ γὰρ πολέμους	καὶ	στάσεις καὶ μάχας οὐδὲν ἄλλο
[114, 0]	Τὸ δὲ φιλεῖν τὸν μεταλλάξαντα	καὶ	στέργειν οὐκ ἐν τῷ λυπεῖν
[114, 0]	οἷς ἐδυσχέραινον σφόδρα μνήμασιν ἀνοιμώζοντες	καὶ	στερνοτυπούμενοι λαμπρὰς εὐωχίας συνίστανται μετὰ
[117, 0]	ὁ μακρότατος βίος ὀλίγος ἐστὶ	καὶ	στιγμαῖος πρὸς τὸν ἄπειρον αἰῶνα)
[106, 0]	ζῷα συγχεῖν καὶ πάλιν πλάττειν	καὶ	συγχεῖν καὶ τοῦθ´ ἓν παρ´
[102, 0]	ψυχὴν ὑπὸ τῆς παραλόγου συμφορᾶς,	καὶ	συμπαθεῖν δ´ ἦν ἀναγκαῖον· οὐδὲ
[112, 0]	τὸ βουλεύσασθαί τι τῶν εὐσχημόνων	καὶ	συμφερόντων, ἀλλ´ ἐκτρέπονται πρὸς τὰς
[114, 0]	τῶν ἀτρύτων τούτων φροντίδων τε	καὶ	συμφορῶν, ἃς ἀνάγκη τοὺς εἰληχότας
[106, 0]	καὶ λίαν ἡμῖν ὄντα συνήθη	καὶ	συμφυῆ πάλιν οὐκ οἶδ´ ὅπως
[116, 0]	Ταῦτα γάρ ἐστιν ἀλλήλοις συνῳδὰ	καὶ	σύμφωνα, καὶ διὰ θατέρου θάτερον
[102, 0]	δὲ πέρα τοῦ μέτρου παρεκφέρεσθαι	καὶ	συναύξειν τὰ πένθη παρὰ φύσιν
[115, 0]	στρογγύλα γὰρ εἶναί φασι ταῦτα	καὶ	συνεχῆ καὶ πρὸς ἄλληλα φερόμενα
[120, 0]	πατέρας, στέργων δὲ τοὺς ὁμήλικας	καὶ	συνήθεις, τιμητικὸς δὲ τῶν καθηγησαμένων,
[101, 0]	ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΝ. (Καὶ πάλαι σοι συνήλγησα	καὶ	συνηχθέσθην, Ἀπολλώνιε, ἀκούσας περὶ τῆς
[121, 0]	Ταῦτά σοι συναγαγών, Ἀπολλώνιε φίλτατε,	καὶ	συνθεὶς μετὰ πολλῆς ἐπιμελείας ἀπειργασάμην
[113, 0]	δ´, εἴπερ ἄρα, Αἰγύπτιοί τε	καὶ	Σύροι καὶ Λυδοὶ καὶ πάντες
[118, 0]	Συρακόσιον καὶ τὸν βασιλέα Ἀντίγονον,	καὶ	συχνοὺς ἄλλους τῶν τε παλαιῶν
[108, 0]	πάντων, ὅτι ἐάν τις ἡμῖν	καὶ	σχολὴ γένηται ἀπ´ αὐτοῦ καὶ
[120, 0]	δ´ ἅπαντες αἴσᾳ λυσίπονον τελευτάν.	Καὶ	σῶμα μὲν πάντων ἕπεται θανάτῳ
[101, 0]	τοῦ βίου, νεανίσκου κοσμίου πάνυ	καὶ	σώφρονος ~καὶ διαφερόντως τά τε
[103, 0]	ἐν πυρί. ~Πεπαιδευμένων δ´ ἐστὶ	καὶ	σωφρόνων ἀνδρῶν πρός (τε τὰς
[118, 0]	τοῦ βίου συμπτώματα κοινῶς φέρειν	καὶ	τὰ ἀνθρώπινα ἀνθρωπίνως, καὶ μὴ
[121, 0]	δὴ αὐτοῖς πάντ´ ἐπίπροσθεν γίγνεται,	καὶ	τὰ αὑτῶν ἀμφιέσματα καὶ τὰ
[116, 0]	συγκεχώρηκεν βροτῶν σοφὸς παρ´ ἡμῖν	καὶ	τὰ θεῖ´ ἐπίσταται, καὶ ἐν
[102, 0]	φέρειν δεξιῶς τά τε προσηνῆ	καὶ	τὰ λυπηρὰ τῶν ἐν τῷ
[115, 0]	πολλῷ γὰρ πλείονα τὰ κακά.	Καὶ	τὰ μὲν μόγις καὶ διὰ
[112, 0]	τὸ μηδὲν αἴτιον σῶμα τιμωρούμενοι	καὶ	τὰ μὴ νοσοῦντα κατὰ τὸν
[111, 0]	ἀφορῶσιν αἰῶνα. Τὰ γὰρ χίλια	καὶ	τὰ μύρια κατὰ Σιμωνίδην ἔτη
[119, 0]	(θυγατρὸς αὐτῷ τετελευτηκυίας, πρὶν πενθῆσαι	καὶ	τὰ νομιζόμενα ποιῆσαι, στεφανωσάμενος καὶ
[113, 0]	εὐπαραμύθητός ἐστι διά τε ταῦτα	καὶ	τὰ προειρημένα ἐν τοῖς ἔμπροσθεν.
[102, 0]	διαφερόντως τά τε πρὸς θεοὺς	καὶ	τὰ πρὸς γονεῖς (καὶ φίλους
[116, 0]	ὅτι καὶ αὐτὸς ἄνθρωπός ἐστι	καὶ	τὰ τέκνα θνητὰ ἐγέννησεν; Οὐ
[109, 0]	καὶ τὰ τοῦ χρόνου τε	καὶ	τὰ τῆς ἡλικίας ἐγγύς. Ἐρέσθαι
[115, 0]	γαῖα κακῶν πλείη δὲ θάλασσα	καὶ	τά· Τοιάδε θνητοῖσι κακὰ κακῶν
[109, 0]	αὐτῷ, ἐμφερῆ τε τῷ υἱῷ	καὶ	τὰ τοῦ χρόνου τε καὶ
[109, 0]	οὐδὲ γονεῦσι. Τοιαῦτα δή σοι	καὶ	τὰ τῶν διηγημάτων τῶν παρὰ
[121, 0]	γίγνεται, καὶ τὰ αὑτῶν ἀμφιέσματα	καὶ	τὰ τῶν κρινομένων. (Πρῶτον μὲν
[104, 0]	καὶ λυγρὰ θεοὶ μάκαρες τελέουσι,	(καὶ	τὰ φέρει ἀεκαζόμενος τετληότι θυμῷ
[103, 0]	ῥᾳδίως τὰ ὑψηλὰ γίγνεται ταπεινὰ	καὶ	τὰ χθαμαλὰ πάλιν ὑψοῦται ταῖς
[110, 0]	κτᾶται νέα, αὐτός τε θνῄσκει·	καὶ	τάδ´ ἄχθονται βροτοὶ εἰς γῆν
[117, 0]	διαφθείρειν ἑαυτοὺς δεῖ ταῖς ὀδύναις	καὶ	ταῖς τοῦ σώματος αἰκίαις παρατεινομένους,
[116, 0]	ἄγαν ἐκ τούτων γὰρ ἤρτηται	καὶ	τἄλλα πάντα. Ταῦτα γάρ ἐστιν
[111, 0]	μέγιστα, τὰ δὲ κακὰ συστέλλειν	καὶ	ταπεινοῦν. Εἰ μὲν οὖν τὸ
[108, 0]	ζητήσεσι πανταχοῦ παραπῖπτον θόρυβον παρέχει	καὶ	ταραχὴν καὶ ἐκπλήττει, ὥστε μὴ
[115, 0]	ἡγούμεθα καὶ κρειττόνων ἤδη γεγονότων.	Καὶ	ταῦθ´ οὕτως ἀρχαῖα καὶ παλαιὰ
[107, 0]	θανάτῳ ἄγχιστα ἐοικώς. (Ἀλλαχοῦ δὲ	καὶ	ταῦτα λέγει· Ἔνθ´ Ὕπνῳ ξύμβλητο,
[117, 0]	τοκεῦσι γόον καὶ πένθος ἔθηκε,	(καὶ	ταῦτα μὲν οὔπω δῆλον εἰ
[111, 0]	ἀνθρωπίνη καὶ λογισμὸς ἑκάστοις ἐνῆν,	(καὶ	ταὐτὰ δήπου γ´ ἂν συνέπιπτεν,
[106, 0]	Ἡράκλειτος, Ταὐτό γ´ ἔνι ζῶν	καὶ	τεθνηκὸς καὶ τὸ ἐγρηγορὸς καὶ
[113, 0]	πάντως ἂν ἐμακαρίζομεν ὡς εὐδαιμονέστατον	καὶ	τελειότατον διαπεράσαντα βίον. Εἰ δὲ
[111, 0]	ἡμέρας ἀκμάζοντα, δείλης δὲ γηρῶντα	καὶ	τελειοῦντα τὸ ζῆν, οὐχὶ κἀκείνων
[110, 0]	ὑπὸ τῶν τυχόντων ποιητῶν συνεωρᾶσθαι	καὶ	τετυχηκέναι παραμυθίας. Θέασαι γὰρ οἷα
[102, 0]	φέρειν ἀνεπαχθῶς τὴν τύχην, οὕτω	καὶ	τῇ διανομῇ τῶν πραγμάτων ἀνεγκλήτως
[105, 0]	βροτοῖσιν. Ὁ δὲ μετὰ τοῦτον	καὶ	τῇ δόξῃ καὶ τῷ χρόνῳ,
[111, 0]	χρόνου θετέον, ἀλλ´ ἐν ἀρετῇ	καὶ	τῇ καιρίῳ συμμετρίᾳ· τοῦτο γὰρ
[112, 0]	χαρίζεσθαι, τοῦτο τῷ λόγῳ χάρισαι	καὶ	τῇ παιδείᾳ, καὶ σεαυτὸν ἔκλυσαι
[119, 0]	κατὰ φύσιν. Τὴν ἡμετέραν δηλονότι	καὶ	τὴν ἀνθρωπίνην, ἀλλ´ οὐ κατὰ
[117, 0]	καὶ ἐπὶ πᾶσιν ὀδύρονται, στένοντες	καὶ	τὴν ἑαυτῶν ἀτυχίαν αἰτιώμενοι. Πρὸς
[117, 0]	ὡς ἐξαρπασθέντος ἐκ τῶν χειρῶν	καὶ	τὴν ἐν ὀφθαλμοῖς ὀδύνην αὐτοῖς
[118, 0]	ἡμέρην εἰς εὐποτμίην καὶ ἀνωδυνίην	καὶ	τὴν ἐν τοῖσι πολλοῖσι δόξαν·
[120, 0]	τε τὴν ἐξ ὄψεως χάριν	καὶ	τὴν εὐπροσήγορον φιλανθρωπίαν. Ἀλλὰ γὰρ
[119, 0]	κατὰ τὴν τῶν ὅλων πρόνοιαν	καὶ	τὴν κοσμικὴν διάταξιν. Ἐκείνῳ δὲ
[122, 0]	(φιλοτέκνου φρόνημα ἀναλαβὼν σεαυτόν τε	καὶ	τὴν μητέρα τοῦ νεανίσκου καὶ
[107, 0]	ἂν αὐτοῦ καταγνοίημεν, ἐπαληθεύσαιμεν δὲ	καὶ	τὴν παρ´ ἐνίοις κρατοῦσαν δόξαν
[110, 0]	ὄντι πολλοὶ διὰ τὴν οὐδένειαν	καὶ	τὴν πρὸς τὸν θάνατον διαβολὴν
[121, 0]	ἀνιαροτάτου πένθους παῦλαν. Περιέχει δὲ	καὶ	τὴν πρὸς τὸν θεοφιλέστατον υἱόν
[118, 0]	διὰ τὴν περὶ τὸν λόγον	καὶ	τὴν σύνεσιν ὑπερβεβλημένην δύναμιν, πυθόμενον
[106, 0]	Ἐνταῦθα γὰρ ἄν τις ἑλκύσειε	καὶ	τὴν τοῦ Σωκράτους φωνήν, τὴν
[107, 0]	ἂν οὕτω φανείημεν. Οἶμαι δὲ	καὶ	τὴν φύσιν ὁρῶσαν τό τ´
[121, 0]	τῆς ἀνωφελοῦς περὶ τὸ σῶμα	καὶ	τὴν ψυχὴν κακώσεως καὶ καταφθορᾶς
[102, 0]	ἦν, παρειμένῳ τό τε σῶμα	καὶ	τὴν ψυχὴν ὑπὸ τῆς παραλόγου
[121, 0]	τὴν διὰ τῆς ἀγαθῆς μνήμης	καὶ	τῆς ἀδιαλείπτου πρὸς τὸν ἀεὶ
[114, 0]	λαμπρὰς εὐωχίας συνίστανται μετὰ μουσουργῶν	καὶ	τῆς ἄλλης διαχύσεως. ~Μεμηνότος οὖν
[120, 0]	μὲν τῆς τε σῆς εὐσεβείας	καὶ	τῆς ἑαυτοῦ τὴν πρέπουσαν εὐφημίαν
[119, 0]	ἀπόθεσιν τοῦ πάντων ἀνιαροτάτου (πένθους	καὶ	τῆς ἐν τούτῳ πρὸς οὐδὲν
[109, 0]	Εἰ μὴ καὶ τῆς οἰκίας	καὶ	τῆς ἐσθῆτος ἡμῶν μετὰ τὴν
[109, 0]	ἢ γενόμενον ἀπογενέσθαι; Εἰ μὴ	καὶ	τῆς οἰκίας καὶ τῆς ἐσθῆτος
[119, 0]	ἡμῖν παραδιδομένων τῆς τε Ἑλληνικῆς	καὶ	τῆς Ῥωμαϊκῆς τῶν γενναίως καὶ
[113, 0]	ἔτ´ ἀκμαζούσης αὐτῷ τῆς βασιλείας	καὶ	τῆς τοσαύτης τύχης, ἂν ἐθρήνει
[118, 0]	τὰ τοῦ πένθους παράσημα μεθέμενοι	καὶ	τῆς τοῦ σώματος ἐπιμελείας φροντίσαντες
[118, 0]	τῆς τοῦ σώματος ἐπιμελείας φροντίσαντες	καὶ	τῆς τῶν συμβιούντων ἡμῖν σωτηρίας.
[107, 0]	καὶ ἀφανισμῷ τοῦ τε σώματος	καὶ	τῆς ψυχῆς, κατ´ οὐδὲν δὲ
[109, 0]	καὶ διάλυσις τοῦ τε σώματος	καὶ	τῆς ψυχῆς (τὸ τρίτον γὰρ
[108, 0]	ἑλκόντων τὴν ἀπήνην ὀρέων ὑστερησάντων	καὶ	τῆς ὥρας ἐπειγούσης, τούτους ὑποδύντας
[115, 0]	ἐστὶ τὸ βέλτιστον τοῖς ἀνθρώποις	καὶ	τί τὸ πάντων αἱρετώτατον, τὸ
[117, 0]	Ἐὰν μακρῶς, μέμφονται ὅτι καταφθινήσας	καὶ	τιμωρηθεὶς ἀπέθανε. Πᾶσα πρόφασις ἱκανὴ
[121, 0]	(εἰς τὸ τῆς δίκης τε	καὶ	τίσεως δεσμωτήριον, ὃ δὴ Τάρταρον
[113, 0]	σώματος ἀποτέμνουσι, ῥῖνας καὶ ὦτα,	καὶ	τὸ ἄλλο σῶμα καταικίζοντες, δοκοῦντές
[115, 0]	τὸ ψεύσασθαί τι κατ´ αὐτῶν	καὶ	τὸ βλασφημεῖν οὐχ ὅσιον ὡς
[106, 0]	Τί γὰρ τὸ χαλεπόν ἐστι	καὶ	τὸ δυσανιῶν καὶ ἐν τῷ
[106, 0]	γ´ ἔνι ζῶν καὶ τεθνηκὸς	καὶ	τὸ ἐγρηγορὸς καὶ τὸ καθεῦδον
[116, 0]	οὐκ ἂν οὕτως ἐδυσχέραινεν ὡς	καὶ	τὸ ζῆν ἐθέλειν ἐκλιπεῖν διὰ
[108, 0]	μεγίστων. Λέγεται δὲ τούτοις μαρτυρεῖν	καὶ	τὸ θεῖον. Πολλοὺς γὰρ παρειλήφαμεν
[106, 0]	καὶ τεθνηκὸς καὶ τὸ ἐγρηγορὸς	καὶ	τὸ καθεῦδον καὶ νέον καὶ
[109, 0]	πέφυκε γίγνεσθαι, τὸν αὐτὸν τρόπον	καὶ	τὸ κακόν· περὶ δὲ τὸ
[110, 0]	οὐδὲν ἂν πάθοι. Γενναῖον δὲ	καὶ	τὸ Λακωνικόν Νῦν ἀμές, πρόσθ´
[103, 0]	κακά. Ὥστ´ ἀνὰ μέσον που	καὶ	τὸ λοιπὸν ὂν φέρε. Ἀλλ´
[116, 0]	τὸν βίον, τὸ Γνῶθι σαυτὸν	(καὶ	τὸ Μηδὲν ἄγαν ἐκ τούτων
[116, 0]	δὲ Πίνδαρος· Σοφοὶ δέ, φησί,	καὶ	τὸ μηδὲν ἄγαν’ ἔπος αἴνεσσαν
[112, 0]	τούτους ἀγαπᾶν, τὸν (αὐτὸν τρόπον	καὶ	τὸ Πένθος. Ἐὰν μὲν οὖν
[107, 0]	καὶ τοῦ βίου τὸ ὀδυνηρὸν	καὶ	τὸ πολλαῖς φροντίσιν ἐπηντλημένον, ἃς
[119, 0]	μεγάλης κραυγῆς, πυθόμενον τὴν αἰτίαν	καὶ	τὸ συμβεβηκὸς ἀκούσαντα ὅτι ὁ
[103, 0]	τὰ θεῶν οὕτω βουλόμεν´ ἔσται	καὶ	τὸ ὑπὸ Μενάνδρου ῥηθέν Εἰ
[109, 0]	κακόν· περὶ γὰρ τὸ ὂν	καὶ	τὸ ὑφεστηκὸς καθάπερ τὸ ἀγαθὸν
[119, 0]	αὐτὸν ἐπαινεῖ τὸ πενθεῖν παρωσάμενον	καὶ	τὸ φιλόπατρι πρὸ τῆς τῶν
[115, 0]	εὐδαίμονας εἶναι τοὺς τετελευτηκότας (νομίζειν	καὶ	τὸ ψεύσασθαί τι κατ´ αὐτῶν
[120, 0]	λιβάνῳ σκιαρὸν καὶ χρυσοκάρποισι βεβριθός.	Καὶ	τοὶ μὲν ἵπποις γυμνασίοις τε,
[106, 0]	τὴν δόξαν τοῦ λελυπημένου μεθίστησι	καὶ	τοιαύτην τινὰ ποιεῖ πίστιν αὐτῷ,
[104, 0]	τὰ φέρει ἀεκαζόμενος τετληότι θυμῷ	καί	τοῖος γὰρ νόος ἐστὶν ἐπιχθονίων
[120, 0]	ἀληθὴς ὥσπερ εἰκὸς ἔχειν, οὕτω	καὶ	τοῖς εὐσεβέσι τῶν μεταλλαξάντων ἔστι
[107, 0]	Τὸ γὰρ ἀδούλωτον τῇ σαρκὶ	καὶ	τοῖς ταύτης πάθεσι διάγειν, ~ὑφ´
[111, 0]	τῶν τὰ ὅλα πρυτανευόντων θεῶν	καὶ	τοῖς τῆς εἱμαρμένης καὶ προνοίας
[118, 0]	Ἀθηναῖον καὶ Δίωνα τὸν Συρακόσιον	καὶ	τὸν βασιλέα Ἀντίγονον, καὶ συχνοὺς
[116, 0]	διὰ τὴν τῆς ψυχῆς ἀσθένειαν	καὶ	τὸν ἐμφυόμενον ἡμῖν τοῦ θανάτου
[109, 0]	συνεξευρεῖν τὸν αἴτιον τοῦ θανάτου.	Καὶ	τὸν Ἐπὶ τούτῳ, φάναι, ἥκω.
[106, 0]	τοῦ ἡλίου φῶς, ἡ αὐτὴ	καὶ	τὸν ζοφερὸν Ἅιδην ἄγει. Καὶ
[121, 0]	τούτων· τεθνεῶτας γὰρ δεῖ κρίνεσθαι.	Καὶ	τὸν κριτὴν δεῖ γυμνὸν εἶναι,
[111, 0]	(βίον θερίζειν ὥστε κάρπιμον στάχυν,	καὶ	τὸν μὲν εἶναι τὸν δὲ
[115, 0]	μεγίστην· τοῦτο δέ φησιν Ἀριστοτέλης	καὶ	τὸν Σειληνὸν συλληφθέντα τῷ Μίδᾳ
[109, 0]	ἐγγύς. Ἐρέσθαι οὖν ὅστις εἴη.	Καὶ	τὸν φάναι Δαίμων τοῦ υἱέος
[108, 0]	ψυχῇ θεατέον αὐτὰ τὰ πράγματα·	(καὶ	τότε, ὡς ἔοικεν, ἡμῖν ἔσται
[112, 0]	οὔτε δήλου ὄντος τοῦ κακοῦ	καὶ	τοῦ (ἀγαθοῦ, οὔτ´ εἰς τὸ
[107, 0]	πρὶν ἀποθανεῖν ἐτεθνήκεσαν. Ὅρα δὲ	καὶ	τοῦ βίου τὸ ὀδυνηρὸν καὶ
[102, 0]	ἄγριον καὶ σκληρὰν ἀπάθειαν, ἔξω	καὶ	τοῦ δυνατοῦ καὶ τοῦ συμφέροντος
[121, 0]	τὴν τῆς παρούσης λύπης ἀπαλλαγὴν	καὶ	τοῦ πάντων ἀνιαροτάτου πένθους παῦλαν.
[102, 0]	ἀπάθειαν, ἔξω καὶ τοῦ δυνατοῦ	καὶ	τοῦ συμφέροντος οὖσαν· ἀφαιρήσεται γὰρ
[121, 0]	δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσις, (τῆς ψυχῆς	καὶ	τοῦ σώματος ἀπ´ ἀλλήλοιν. Ταῦτά
[106, 0]	καὶ πάλιν πλάττειν καὶ συγχεῖν	καὶ	τοῦθ´ ἓν παρ´ ἓν ποιεῖν
[114, 0]	ἄπρακτα καὶ βαρβαρικὰ πένθη παρεκτρέπεσθαι	καὶ	τοῦθ´ ὅπερ πολλοῖς ἤδη συνέβη
[107, 0]	οὕτως ἐστὶ κακόν· μήποτε δὲ	καὶ	τοὐναντίον ἀγαθόν. Τὸ γὰρ ἀδούλωτον
[116, 0]	διὰ τὸ μέγεθος τῆς συμφορᾶς,	καὶ	τοὺς θεοὺς ἐπικαλεῖσθαι ἀνάρπαστον αὐτὴν
[110, 0]	πολλοὺς κινεῖ πρὸς τὰ πένθη	καὶ	τοὺς θρήνους ὁ ἄωρος θάνατος.
[117, 0]	ἱκανὴ πρὸς τὸ τὰς λύπας	καὶ	τοὺς θρήνους συνεγείρειν. Ταῦτα δ´
[112, 0]	παρελέσθαι τῆς ἀνθρώπου τὸ πένθος	καὶ	τοὺς θρήνους. Τὸ δ´ ὅλον
[121, 0]	νήσους, ἡ δ´ εἰς Τάρταρον.	Καὶ	τοὺς μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας
[122, 0]	καὶ τὴν μητέρα τοῦ νεανίσκου	καὶ	τοὺς συγγενεῖς καὶ φίλους ἔκλυσαι
[102, 0]	ἡμῖν φαύλης γίγνεσθαι δόξης. Διὸ	καὶ	τοῦτο μὲν ἐατέον ὡς βλαβερὸν
[102, 0]	λεγομένων ἐστὶν ἐν ὑποθήκης μέρει	καὶ	τοῦτο, Μηδ´ εὐτύχημα μηδὲν ὧδ´
[103, 0]	ἃ βούλει καὶ διευτυχῶν ἀεί,	καὶ	τοῦτο τῶν θεῶν τις ὡμολόγησέ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 8/10/2009