Dissertation, Chap. |
[18, 9] |
Ὀλύμπου
καὶ
Μαρσύου
αὐλήμασιν.
Τίς
|
ἄν, |
ὦ
θεοί,
μέμψαιτο
ἐραστὴν
τοιοῦτον, |
[18, 8] |
διακρίνων
τῶν
πεζῶν·
ἦ
γὰρ
|
ἂν |
γέλωτα
ὄφλοι
τὰ
σοφὰ
ταῦτα |
[18, 9] |
πρεσβύτερα
τοῖς
νέοις
εἰκάσαι)
τί
|
ἂν |
εἴη
ἄλλο,
ἢ
αὐτό,
ἡ |
[18, 5] |
γὰρ
τοῦτο.
Ταῦτα
οἶμαι
Θρασύμαχον
|
ἂν |
εἰπεῖν,
ἢ
Καλλίαν,
ἢ
Πῶλον, |
[18, 4] |
τῷ
ἀρίστῳ,
εἰ
δή
τινα
|
ἂν |
θέλῃ,
τῶν
καλῶν·
ὢ
τοῦ |
[18, 9] |
ἐμὲ
γὰρ
λόγων
εἵνεκα
παῖδες
|
ἂν |
φιλοῖεν·
χαρίεντα
μὲν
γὰρ
ᾄδω, |
[18, 9] |
τὴν
σωφροσύνην
ὁρᾷς·
ἔραμαί
τοι
|
συνηβᾶν, |
φησίν,
χαρίεν
γὰρ
ἔχεις
ἦθος· |
[18, 4] |
ἀλλὰ
ἔοικεν
πάντα
ἑξῆς
παρρησιαζομένῳ·
|
πηδᾶν |
μὲν
αὐτῷ
τὴν
καρδίαν
ἐπὶ |
[18, 3] |
νομίσματι,
τῇ
τοῦ
καλοῦ
φύσει.
|
Ἐὰν |
γὰρ
τούτου
τὸ
μὲν
ᾖ |
[18, 4] |
παρρησιαζομένῳ·
πηδᾶν
μὲν
αὐτῷ
τὴν
|
καρδίαν |
ἐπὶ
Χαρμίδῃ
καὶ
ἥδειν
τὸ |
[18, 4] |
τὸν
ἁβρότατον,
καὶ
Φαῖδρον
τὴν
|
θείαν |
κεφαλήν,
καὶ
Λῦσιν
τὸ
μειράκιον, |
[18, 1] |
δὲ
οὐ
σὺν
δίκῃ
τὴν
|
ὁμιλίαν |
συστησαμένῳ
ὕβρις
ἦν
τὸ
χρῆμα, |
[18, 9] |
μοι
τὴν
καθ´
αὑτὸν
ἑκάτερος
|
φιλίαν, |
ἡ
μὲν
γυναικῶν,
ὁ
δὲ
|
[18, 5] |
οἶμαι
Θρασύμαχον
ἂν
εἰπεῖν,
ἢ
|
Καλλίαν, |
ἢ
Πῶλον,
ἢ
ὅστις
ἄλλος |
[18, 2] |
τρόπου
τῶν
ἐρώτων
τοῦ
δικαίου
|
μίαν |
γέ
τινα
ἢ
δευτέραν
εἰκόνα; |
[18, 2] |
τῶν
ἐραστῶν
ἀριστεύειν,
καὶ
διὰ
|
φιλοτιμίαν |
ἐν
ὄψει
τῶν
παιδικῶν
μαχόμενον, |
[18, 2] |
ὁ
μὲν
δίκαιος
ἦν
διὰ
|
ἰσοτιμίαν, |
ὁ
δὲ
ἄδικος
δι´
ἐξουσίαν· |
[18, 3] |
διὰ
τὴν
πρὸς
τὸν
θεὸν
|
ὁμωνυμίαν, |
ἀπιστοῦνται
δὲ
οἱ
χρηστοὶ
διὰ
|
[18, 1] |
πάθος
τῷ
Βοιωτίῳ
διὰ
τὴν
|
ὁμωνυμίαν |
τῶν
μειρακίων,
ἀπολομένου
ἑκατέρου,
τοῦ |
[18, 6] |
περὶ
ῥᾳστώνην
τοιαύτην
τῷ
λόγῳ,
|
οἵαν |
καὶ
εἰς
τὰ
δικαστήρια
εἰσαγγελλόμενοι |
[18, 4] |
καὶ
διδασκάλους
ἐπιγέγραπται
τῆς
τέχνης,
|
Ἀσπασίαν |
τὴν
Μιλησίαν,
καὶ
Διοτίμαν
τὴν |
[18, 4] |
ἐπιγέγραπται
τῆς
τέχνης,
Ἀσπασίαν
τὴν
|
Μιλησίαν, |
καὶ
Διοτίμαν
τὴν
Μαντινικήν·
καὶ |
[18, 5] |
καὶ
χρίσας
μύρῳ·
αἰτιασάμενος
τὴν
|
παρρησίαν |
τῶν
ἐπῶν,
ὅτι
ὁ
Ζεὺς |
[18, 4] |
τὸ
σῶμα,
ἐπτοῆσθαι
δὲ
καὶ
|
ἐνθουσιᾶν, |
καθάπερ
τὰς
βάκχας,
ἐπὶ
Ἀλκιβιάδῃ· |
[18, 2] |
ἰσοτιμίαν,
ὁ
δὲ
ἄδικος
δι´
|
ἐξουσίαν· |
ἀλλὰ
τό
γε
μειράκιον
ὄντως |
[18, 6] |
εἰς
ἄλλους
ἀξιοχρεωτέρους
τρέπουσι
τὴν
|
αἰτίαν, |
τῇ
πρὸς
ἐκείνους
κοινωνίᾳ
κατασμικρύνοντες |
[18, 4] |
τέχνης,
Ἀσπασίαν
τὴν
Μιλησίαν,
καὶ
|
Διοτίμαν |
τὴν
Μαντινικήν·
καὶ
μαθητὰς
λαμβάνει |
[18, 7] |
μελῶν,
καίτοι
μικρὰν
οὖσαν
καὶ
|
μέλαιναν) |
ἢ
Ἀνακρέοντος,
φησίν,
τοῦ
σοφοῦ. |
[18, 9] |
ἀρρένων,
ἐπιτηδεῦσαι.
Καὶ
γὰρ
πολλῶν
|
ἐρᾶν |
ἔλεγον,
καὶ
ὑπὸ
πάντων
ἁλίσκεσθαι |
[18, 2] |
δικαίου
μίαν
γέ
τινα
ἢ
|
δευτέραν |
εἰκόνα;
Μειρακίῳ
Ἀττικῷ
δύο
ἦσαν |
[18, 7] |
τὴν
ὥραν
τῶν
μελῶν,
καίτοι
|
μικρὰν |
οὖσαν
καὶ
μέλαιναν)
ἢ
Ἀνακρέοντος, |
[18, 7] |
αὐτὴν
ὀνομάζων
χαίρει
διὰ
τὴν
|
ὥραν |
τῶν
μελῶν,
καίτοι
μικρὰν
οὖσαν |
[18, 2] |
δευτέραν
εἰκόνα;
Μειρακίῳ
Ἀττικῷ
δύο
|
ἦσαν |
ἐρασταί,
ἰδιώτης
καὶ
τύραννος·
ὁ |
[18, 2] |
ἐρωτικῷ·
μειρακίων
πολλῶν
καλῶν
ἐρασταὶ
|
ἦσαν |
Θήβησιν
πολλοὶ
νεανίαι·
ὅπλα
δοὺς
|
[18, 7] |
ὥραν
τῶν
μελῶν,
καίτοι
μικρὰν
|
οὖσαν |
καὶ
μέλαιναν)
ἢ
Ἀνακρέοντος,
φησίν, |
[18, 2] |
προὐπηλάκισεν,
καὶ
ἀδελφὴν
Ἁρμοδίου
Παναθηναίοις
|
ἥκουσαν |
ἐπὶ
τὴν
πομπὴν
κανηφοροῦσαν
ἐξήλασεν |
[18, 2] |
Παναθηναίοις
ἥκουσαν
ἐπὶ
τὴν
πομπὴν
|
κανηφοροῦσαν |
ἐξήλασεν
ἐπ´
ἀτιμίᾳ.
Διδόασιν
δίκην |
[18, 9] |
φησὶν
ὁ
Σωκράτης·
πολλά
μοι
|
τὰν
|
Πολυανακτίθαο
παῖδα
χαίρειν,
Σαπφὼ
λέγει· |
[18, 4] |
οἴκοι
καὶ
δημοσίᾳ,
ἐν
συμποσίοις,
|
ἐν |
Ἀκαδημίᾳ,
ἐν
Πειραιεῖ,
ἐν
ὁδῷ |
[18, 9] |
που
καὶ
Σαπφοῖ
ἡ
Ἀφροδίτη
|
ἐν |
ᾄσματι,
σύ
τε
καλὸς
θεράπων |
[18, 6] |
ἀλλ´
οὐδὲ
Ἀριστοφάνης
τὰ
Σωκράτους
|
ἐν
|
Διονυσίοις
κωμῳδῶν,
ὁ
δεινότατος
τῶν |
[18, 4] |
οἷα
εἰς
αὐτὸν
Σωκράτην
ἔσκωπτον
|
ἐν |
Διονυσίοις
οἱ
κωμῳδοί.
Ἔλεγε
δὲ |
[18, 2] |
ταῖς
ἀρεταῖς
τοῖς
ἐρασταῖς,
ὥσπερ
|
ἐν |
θήρᾳ
σκύλακες
συμπαραθέοντες
τοῖς
πρεσβυτέροις |
[18, 1] |
ἑκατέρου,
τοῦ
μὲν
ὑπὸ
κυνῶν
|
ἐν |
θήρᾳ,
τοῦ
δὲ
ὑπὸ
ἐραστῶν |
[18, 1] |
χερσὶν
αὐτῶν.
Καὶ
εἰκάσθη
τὸ
|
ἐν |
Κορίνθῳ
τοῦτο
πάθος
τῷ
Βοιωτίῳ |
[18, 4] |
Πειραιεῖ,
ἐν
ὁδῷ
ὑπὸ
πλατάνῳ,
|
ἐν |
Λυκίῳ.
Καὶ
τὰ
μὲν
ἄλλα |
[18, 1] |
θήρᾳ,
τοῦ
δὲ
ὑπὸ
ἐραστῶν
|
ἐν
|
μέθῃ.
Περιάνδρῳ
τῷ
Ἀμβρακιώτῃ
τυράννῳ |
[18, 4] |
Ἔλεγε
δὲ
ταῦτα
μόνον
οὐκ
|
ἐν
|
μέσοις
τοῖς
Ἕλλησιν,
ἀλλὰ
καὶ |
[18, 8] |
τοῖς
κάμνουσιν,
τοὺς
δὲ
κακοὺς
|
ἐν |
μέσῳ
τάττων
τῶν
ἀγαθῶν,
καὶ |
[18, 9] |
τῇ
θυγατρί·
οὐ
γὰρ
θέμις
|
ἐν |
μουσοπόλων
οἰκίᾳ
θρῆνον
εἶναι
οὐκ |
[18, 4] |
ἐπ´
Αὐτόλυκον
τὰ
ὄμματα,
ὥσπερ
|
ἐν |
νυκτὶ
ἐπὶ
φέγγος.
Πόλιν
δὲ |
[18, 8] |
καὶ
ἡνιοχεῖν,
καὶ
τάττειν
στράτευμα·
|
ἐν |
νύσσῃ
μὲν
παραινῶν
ἐγχριμφθῆναι
τὸν |
[18, 4] |
συμποσίοις,
ἐν
Ἀκαδημίᾳ,
ἐν
Πειραιεῖ,
|
ἐν |
ὁδῷ
ὑπὸ
πλατάνῳ,
ἐν
Λυκίῳ. |
[18, 5] |
ἡμῖν
ἐπ´
ἀληθείᾳ
διατεθρυλημένος,
ἐπισφαλέστερος
|
ἐν |
οἷς
αἰνίττεται,
διὰ
τὸ
ἀξιόπιστον |
[18, 2] |
ἐραστῶν
ἀριστεύειν,
καὶ
διὰ
φιλοτιμίαν
|
ἐν |
ὄψει
τῶν
παιδικῶν
μαχόμενον,
καὶ |
[18, 4] |
δημοσίᾳ,
ἐν
συμποσίοις,
ἐν
Ἀκαδημίᾳ,
|
ἐν |
Πειραιεῖ,
ἐν
ὁδῷ
ὑπὸ
πλατάνῳ, |
[18, 8] |
οἷοι
νῦν
βροτοί
εἰσιν.
Αὐτίκα
|
ἐν |
πρώτῳ
λόγῳ
ἐπὶ
αἰχμαλώτῳ
ἐρασταὶ |
[18, 4] |
ἀλλὰ
καὶ
οἴκοι
καὶ
δημοσίᾳ,
|
ἐν |
συμποσίοις,
ἐν
Ἀκαδημίᾳ,
ἐν
Πειραιεῖ, |
[18, 5] |
πεποίηται
αὐτῷ
τῇ
Ἥρᾳ
μισγόμενος
|
ἐν |
τῇ
Ἴδῃ,
νεφέλης
αὐτοὺς
καλυπτούσης |
[18, 8] |
ἐπιμανῆ,
τὸν
πρᾶον·
καὶ
ἐστὶν
|
ἐν |
τοιούτοις
οὐκέτι
ἀρχαῖος,
ἀλλὰ
τεχνίτης |
[18, 5] |
δὲ
τῇ
μιμήσει,
ἀνόμοιον
δ´
|
ἐν |
τοῖς
ἔργοις.
Οὐδὲν
γὰρ
αὐτὸς |
[18, 5] |
αἰνίττεται,
διὰ
τὸ
ἀξιόπιστον
μὲν
|
ἐν |
τοῖς
λόγοις,
δυνατὸν
δὲ
τῇ |
[18, 4] |
ἦν
αὐτῷ
ταυτὶ
τὰ
θρυλούμενα
|
ἐν |
τοῖς
λόγοις;
ὁποῖα
ἄττα
φησὶν |
[18, 7] |
φησίν,
τοῦ
σοφοῦ.
Τὸν
δὲ
|
ἐν |
τῷ
συμποσίῳ
λόγον,
εἰς
ἔρωτα
|
[18, 1] |
μειράκιον
ὑπ´
ἀμφοῖν,
βίᾳ
διαφθείρεται
|
ἐν |
χερσὶν
αὐτῶν.
Καὶ
εἰκάσθη
τὸ |
[18, 9] |
Τοῦτο
καὶ
περὶ
Σωκράτους
Ἀλκιβιάδης
|
ἔλεγεν, |
εἰκάζων
αὐτοῦ
τὴν
χάριν
τοῖς |
[18, 4] |
εἶναι,
καὶ
πραγματεύεσθαι
περὶ
αὐτὴν
|
ἔλεγεν. |
~Τί
βούλεται
τῷ
Σωκράτει
ταυτὶ |
[18, 6] |
θέατρον
καὶ
τὸ
δικαστήριον
ἐκεῖνο
|
διαπέφευγεν· |
πρὸς
τουτουσὶ
δὲ
τοὺς
νυνὶ |
[18, 5] |
ἀνόμοιον
δ´
ἐν
τοῖς
ἔργοις.
|
Οὐδὲν
|
γὰρ
αὐτὸς
αὑτῷ
ὅμοιος
ὁ |
[18, 4] |
Χαρμίδην
τὸν
καλόν.
Ἀποκρύπτεται
δὲ
|
οὐδὲν |
τῶν
τοῦ
ἔρωτος,
οὔτε
ἔργον, |
[18, 4] |
φαινομένου
γνησίους
ἐραστὰς
κάλλους
ἀληθινοῦ.
|
~Εἶεν· |
ἐπεὶ
ταύτῃ
βασανιστέον
τὲ
καὶ |
[18, 9] |
γὰρ
λόγων
εἵνεκα
παῖδες
ἂν
|
φιλοῖεν· |
χαρίεντα
μὲν
γὰρ
ᾄδω,
χαρίεντα |
[18, 9] |
ὁρᾷς·
ἔραμαί
τοι
συνηβᾶν,
φησίν,
|
χαρίεν |
γὰρ
ἔχεις
ἦθος·
καὶ
αὖθις |
[18, 4] |
οὔτε
ἔργον,
οὔτε
πάθος,
ἀλλὰ
|
ἔοικεν |
πάντα
ἑξῆς
παρρησιαζομένῳ·
πηδᾶν
μὲν |
[18, 6] |
ἐρῶντα.
Οὐ
γὰρ
ἦν,
ὡς
|
ἔοικεν, |
τὸ
πρᾶγμα
οὔτε
τοῖς
συκοφάνταις, |
[18, 9] |
ἀναίθεται
τῇ
Ξανθίππῃ
ὀδυρομένῃ
ὅτι
|
ἀπέθνησκεν, |
ἡ
δὲ
τῇ
θυγατρί·
οὐ |
[18, 8] |
ἄχθεται,
ὁ
δὲ
παραμυθεῖται·
ὁ
|
μὲν |
ᾄδει,
ὁ
δὲ
ἀκροᾶται·
ἐρωτικὸν |
[18, 6] |
κωμῳδοῖς
ἐπιλήψιμον.
Διὸ
δὴ
τὸ
|
μὲν |
Ἀθηναίων
θέατρον
καὶ
τὸ
δικαστήριον |
[18, 4] |
πλατάνῳ,
ἐν
Λυκίῳ.
Καὶ
τὰ
|
μὲν |
ἄλλα
ἅπαντα
ἀποποιεῖται
εἰδέναι,
καὶ |
[18, 8] |
τὰ
δὲ
ὅπως
φεύγωμεν,
τὰ
|
μὲν |
ἄλλα
εὐήθως
πάνυ
καὶ
ἀρχαίως |
[18, 8] |
δὲ
ἥμερος
καὶ
ἐμπαθής·
ὁ
|
μὲν |
ἀποφλογοῦται
τὰ
ὄμματα,
καὶ
λοιδορεῖται |
[18, 3] |
λόγοι;
Ὅτι
πρᾶγμα
διττόν,
τὸ
|
μὲν |
ἀρετῆς
ἐπήβολον,
τὸ
δὲ
μοχθηρίᾳ |
[18, 4] |
ἔοικεν
πάντα
ἑξῆς
παρρησιαζομένῳ·
πηδᾶν
|
μὲν |
αὐτῷ
τὴν
καρδίαν
ἐπὶ
Χαρμίδῃ |
[18, 8] |
παιδεύοντος,
τοῦ
δὲ
παιδευομένου·
ὁ
|
μὲν
|
ἄχθεται,
ὁ
δὲ
παραμυθεῖται·
ὁ |
[18, 9] |
εἵνεκα
παῖδες
ἂν
φιλοῖεν·
χαρίεντα
|
μὲν |
γὰρ
ᾄδω,
χαρίεντα
δ´
οἶδα |
[18, 5] |
πολλοῦ
γε
καὶ
δεῖ.
Εἰ
|
μὲν |
γὰρ
ἀληθῆ
ταῦτα,
εὐφημεῖν
ἄξιον· |
[18, 5] |
ἄλλος
τῶν
ὁμοφώνων
αὐτῷ.
Ἐγὼ
|
μὲν |
γὰρ
θαυμάζω
καὶ
ἐκπλήττομαι,
ὅπως |
[18, 6] |
συκοφάνται
Ἀνύτου
καὶ
Μελήτου·
ἐκεῖνοι
|
μέν |
γε
ἀδικεῖν
γραψάμενοι
Σωκράτην,
καὶ |
[18, 9] |
καθ´
αὑτὸν
ἑκάτερος
φιλίαν,
ἡ
|
μὲν |
γυναικῶν,
ὁ
δὲ
ἀρρένων,
ἐπιτηδεῦσαι. |
[18, 2] |
ἐρασταί,
ἰδιώτης
καὶ
τύραννος·
ὁ
|
μὲν |
δίκαιος
ἦν
διὰ
ἰσοτιμίαν,
ὁ |
[18, 5] |
οἷς
αἰνίττεται,
διὰ
τὸ
ἀξιόπιστον
|
μὲν |
ἐν
τοῖς
λόγοις,
δυνατὸν
δὲ |
[18, 1] |
Ἡ
δὲ
παροινία
αὕτη
Περίανδρον
|
μὲν |
ἔπαυσεν
ὑβρίζοντα,
τὸ
δὲ
μειράκιον |
[18, 1] |
εἰσπεσόντες
εἰς
τὸ
δωμάτιον,
οἱ
|
μὲν |
ἐπειρῶντο
ἀπάγειν,
οἱ
δὲ
οἰκεῖοι |
[18, 9] |
Σαπφοῖ
Γοργὼ
καὶ
Ἀνδρομέδα·
νῦν
|
μὲν |
ἐπιτιμᾷ
ταύταις,
νῦν
δὲ
ἐλέγχει, |
[18, 9] |
Ἡ
Διοτίμα
λέγει,
ὅτι
θάλλει
|
μὲν |
ἔρως
εὐπορῶν,
ἀποθνήσκει
δὲ
ἀπορῶν· |
[18, 3] |
φύσει.
Ἐὰν
γὰρ
τούτου
τὸ
|
μὲν |
ᾖ
φαινόμενον
καλόν,
οὐχ
οὕτως |
[18, 5] |
ὅσα
ἄλλα
ἐπὶ
τούτοις
Ὅμηρος
|
μὲν
|
ᾐνίξατο,
Σωκράτης
δὲ
ἐμέμψατο·
αὐτὸς |
[18, 8] |
ἐπὶ
αἰχμαλώτῳ
ἐρασταὶ
δύο,
ὁ
|
μὲν |
θρασὺς
καὶ
ἐπιμανής,
ὁ
δὲ |
[18, 6] |
τοὺς
νέους
διαφθείρειν,
καὶ
ὅτι
|
μὲν |
Κριτίας
ἐτυράννησεν,
τοῦτο
ἀδικεῖν
ἔλεγον |
[18, 3] |
θεὸν
καὶ
τὴν
νόσον,
καλλωπίζονται
|
μὲν |
οἱ
μοχθηροὶ
ἐρασταὶ
διὰ
τὴν |
[18, 5] |
θαυμάζω
καὶ
ἐκπλήττομαι,
ὅπως
τὰ
|
μὲν |
Ὁμήρου
ἔπη
τῆς
θαυμαστῆς
πολιτείας |
[18, 8] |
καλοῖς
τὰ
αἰσχρὰ
ἱστορεῖν,
τὰ
|
μὲν |
ὅπως
ἔχωμεν,
τὰ
δὲ
ὅπως |
[18, 6] |
καὶ
ἡμεῖς
περὶ
Σωκράτους,
εἰ
|
μὲν |
ὀρθῶς
ταῦτα
ἔδρα
ἢ
μή, |
[18, 8] |
καλῶν
ἀμφοτέρων,
καὶ
σωφρόνων,
τοῦ
|
μὲν |
παιδεύοντος,
τοῦ
δὲ
παιδευομένου·
ὁ |
[18, 8] |
καὶ
τάττειν
στράτευμα·
ἐν
νύσσῃ
|
μὲν |
παραινῶν
ἐγχριμφθῆναι
τὸν
ἐπὶ
λαιᾷ |
[18, 8] |
Ἀνδρομάχης
καὶ
τοῦ
Ἕκτορος·
ἡ
|
μὲν |
πατέρα
καὶ
ἀδελφὸν
καλεῖ
τὸν |
[18, 5] |
ἐκείνου
παραβαλλόμενα.
Αὐτίκα
καὶ
ὁ
|
μὲν |
περὶ
τοῦ
Διὸς
τοιαῦτα
ἀκούσας, |
[18, 3] |
τοῦ
δοκίμου
καὶ
μή.
Τὸν
|
μὲν |
πρὸ
τοῦ
δοκίμου
τὸ
φαινόμενον |
[18, 5] |
δὲ
δὴ
Σωκράτης,
ὁ
ἐραστὴς
|
μὲν |
σοφίας,
πενίας
δὲ
κρείττων,
ἡδονῆς |
[18, 8] |
ἤδη
θαπτομένῳ
ἡ
κόμη.
Ταῦτα
|
μὲν |
τὰ
Ὁμήρου
ἐρωτικά.
~Ἡσιόδῳ
δὲ |
[18, 6] |
Καὶ
δή
μοι
δοκῶ
βούλεσθαι
|
μὲν |
ταῦτα,
δύνασθαι
δὲ
ἧττον·
χρὴ |
[18, 5] |
καταμαντεύεται
τοῦ
λόγου,
ὡς
φησὶ
|
μὲν |
ταῦτα,
ἕτερα
δὲ
αἰνίττεται·
καὶ |
[18, 7] |
δὲ
αὐτὸν
Σωκράτην
παραστησώμεθα,
ἐπαινοῦντα
|
μὲν |
τὸ
ἔργον
καὶ
θαυμάζοντα
αὐξανόμενον, |
[18, 3] |
ὂν
καὶ
φαινόμενον,
ἀνάγκη
τοὺς
|
μὲν |
τοῦ
φαινομένου
κάλλους
καὶ
μὴ |
[18, 1] |
τῶν
μειρακίων,
ἀπολομένου
ἑκατέρου,
τοῦ
|
μὲν |
ὑπὸ
κυνῶν
ἐν
θήρᾳ,
τοῦ |
[18, 3] |
τὸ
φαινόμενον
ἀσπαζόμενον
πόρρω
πάνυ
|
τίθεμεν |
τῆς
τέχνης,
τὸν
δὲ
τἀληθῆ |
[18, 6] |
σμικρόν,
ὅσον
τὸ
νῦν
ἔχον·
|
λέγωμεν |
δὲ
ὡδὶ
πρὸς
τουτουσὶ
τοὺς |
[18, 8] |
ὅπως
ἔχωμεν,
τὰ
δὲ
ὅπως
|
φεύγωμεν, |
τὰ
μὲν
ἄλλα
εὐήθως
πάνυ |
[18, 3] |
αὐτῆς·
ταύτῃ
καὶ
τὴν
ἐρωτικὴν
|
προσθῶμεν
|
φέροντες,
ὥσπέρ
τινι
νομίσματι,
τῇ |
[18, 6] |
τῇ
Σωκράτους
φιλοσοφίᾳ
ἐπολέμει.
~Φέρ´
|
ἐπαμύνωμεν |
τῷ
λόγῳ,
μὴ
εἰκαῖα
φλυαρῶμεν. |
[18, 6] |
ἐπαμύνωμεν
τῷ
λόγῳ,
μὴ
εἰκαῖα
|
φλυαρῶμεν. |
Καὶ
δή
μοι
δοκῶ
βούλεσθαι |
[18, 6] |
βούλεσθαι
καὶ
δύνασθαι.
Ὧδε
τοίνυν
|
δράσωμεν |
περὶ
ῥᾳστώνην
τοιαύτην
τῷ
λόγῳ, |
[18, 8] |
αἰσχρὰ
ἱστορεῖν,
τὰ
μὲν
ὅπως
|
ἔχωμεν, |
τὰ
δὲ
ὅπως
φεύγωμεν,
τὰ |
[18, 9] |
ἔρωτος,
τῇ
δὲ
ὁ
ἔρως
|
ἐτίναξεν |
τὰς
φρένας,
ὡς
ἄνεμος
κατ´ |
[18, 2] |
τοῖς
ἐρασταῖς
καὶ
τοῖς
ἐρωμένοις
|
συνέταξεν |
λόχον
ἱερὸν
τοῦ
ἔρωτος,
δεινὸν |
[18, 8] |
αὐτῷ
μέλειν,
ὅσον
ἐκείνης,
λέγει.
|
Ἔδειξεν |
καὶ
τὸν
χαμαιεύνην
ἔρωτα
ἐπὶ |
[18, 2] |
δίκην
ἐκ
τούτου
Πεισιστρατίδαι,
καὶ
|
ἦρξεν |
ἐλευθερίας
Ἀθηναίοις
ὕβρις
τυράννου,
καὶ |
[18, 9] |
δὲ
ἀπορῶν·
τοῦτο
ἐκείνη
ξυλλαβοῦσα
|
εἶπεν
|
γλυκύπικρον‘
καὶ
ἀλγεσίδωρον.
Τὸν
ἔρωτα |
[18, 2] |
ἥκουσαν
ἐπὶ
τὴν
πομπὴν
κανηφοροῦσαν
|
ἐξήλασεν |
ἐπ´
ἀτιμίᾳ.
Διδόασιν
δίκην
ἐκ |
[18, 1] |
μειράκιον
καὶ
ὑπερεφρόνει
ὑβριστοῦ
ἐραστοῦ,
|
ἐκώμασεν
|
εἰς
Ἀκταίωνος
ὁ
ἐραστὴς
ὁμοῦ |
[18, 5] |
κινδυνώδεις
λόγους
ταῖς
αὐτοῦ
ὁμιλίαις
|
ἀνεκέρασεν, |
ὥστε
τὰ
Ὁμήρου
αἰνίγματα
πόρρω |
[18, 1] |
ἔπαυσεν
ὑβρίζοντα,
τὸ
δὲ
μειράκιον
|
ἐποίησεν |
ἐξ
ἐρωμένου
τυραννοκτόνον.
Αὕτη
δίκη |
[18, 6] |
διαφθείρειν,
καὶ
ὅτι
μὲν
Κριτίας
|
ἐτυράννησεν, |
τοῦτο
ἀδικεῖν
ἔλεγον
τὸν
Σωκράτην, |
[18, 2] |
ὑπ´
ὀργῆς
ἄλλά
τε
ἀμφοτέρους
|
προὐπηλάκισεν, |
καὶ
ἀδελφὴν
Ἁρμοδίου
Παναθηναίοις
ἥκουσαν |
[18, 1] |
δὲ
παροινία
αὕτη
Περίανδρον
μὲν
|
ἔπαυσεν |
ὑβρίζοντα,
τὸ
δὲ
μειράκιον
ἐποίησεν |
[18, 1] |
~Κορινθίῳ
ἀνδρί,
ὄνομα
Αἰσχύλῳ,
παῖς
|
ἦν |
Ἀκταίων,
μειράκιον
Δωρικόν,
ὥρᾳ
διαφέρον. |
[18, 4] |
καὶ
περὶ
Σωκράτους
ἐκλογίσασθαι,
τί
|
ἦν |
αὐτῷ
ταυτὶ
τὰ
θρυλούμενα
ἐν |
[18, 2] |
δι´
ἀνάγκην
ὑπερμαχοῦντα
τῶν
φιλτάτων·
|
ἦν |
δὲ
καὶ
τὰ
μειράκια
ἐφάμιλλα |
[18, 2] |
καὶ
τύραννος·
ὁ
μὲν
δίκαιος
|
ἦν |
διὰ
ἰσοτιμίαν,
ὁ
δὲ
ἄδικος
|
[18, 7] |
Μαντινική,
εἴτε
καὶ
Λεσβία
τὶς
|
ἦν |
ἡ
τοῦ
λόγου
μήτηρ,
πάντως |
[18, 2] |
ἀλλὰ
τό
γε
μειράκιον
ὄντως
|
ἦν |
καλὸν
καὶ
ἐρᾶσθαι
ἄξιον,
ὥστε |
[18, 1] |
Περιάνδρῳ
τῷ
Ἀμβρακιώτῃ
τυράννῳ
παιδικὰ
|
ἦν |
μειράκιον
πολιτικόν·
ἅτε
δὲ
οὐ |
[18, 1] |
δίκῃ
τὴν
ὁμιλίαν
συστησαμένῳ
ὕβρις
|
ἦν |
τὸ
χρῆμα,
οὐκ
ἔρως·
θαρσῶν |
[18, 6] |
ἢ
κακῶς
ἐρῶντα.
Οὐ
γὰρ
|
ἦν, |
ὡς
ἔοικεν,
τὸ
πρᾶγμα
οὔτε |
[18, 8] |
ἀποθανόντος
ἀποθανεῖν
ἐρᾷ,
καὶ
τὴν
|
ὀργὴν |
κατατίθεται·
ἐρωτικὰ
δὲ
καὶ
τὰ |
[18, 6] |
ἔλεγον
τὸν
Σωκράτην,
καὶ
ὅτι
|
Ἀλκιβιάδην |
ἐᾷ
ὑβρίζειν,
καὶ
ὅτι
τὸν |
[18, 4] |
καὶ
μαθητὰς
λαμβάνει
τῆς
τέχνης,
|
Ἀλκιβιάδην
|
τὸν
γαυρότατον,
καὶ
Κριτόβουλον
τὸν |
[18, 5] |
τῆς
Ἀλκιβιάδου
ὥρας
παραγινόμενος,
ὁ
|
Χαρμίδην |
τεθηπώς.
Πῶς
γὰρ
ὅμοια
ταῦτα |
[18, 4] |
καὶ
Λῦσιν
τὸ
μειράκιον,
καὶ
|
Χαρμίδην |
τὸν
καλόν.
Ἀποκρύπτεται
δὲ
οὐδὲν |
[18, 2] |
τῶν
παιδικῶν
μαχόμενον,
καὶ
δι´
|
ἀνάγκην |
ὑπερμαχοῦντα
τῶν
φιλτάτων·
ἦν
δὲ |
[18, 2] |
κανηφοροῦσαν
ἐξήλασεν
ἐπ´
ἀτιμίᾳ.
Διδόασιν
|
δίκην |
ἐκ
τούτου
Πεισιστρατίδαι,
καὶ
ἦρξεν |
[18, 4] |
τὴν
Μιλησίαν,
καὶ
Διοτίμαν
τὴν
|
Μαντινικήν· |
καὶ
μαθητὰς
λαμβάνει
τῆς
τέχνης, |
[18, 2] |
Πελοπόννησον,
οὔτε
Πελοποννήσιοι
περὶ
τὴν
|
Ἀττικήν. |
Ἔδει
γὰρ
ἕκαστον
τῶν
ἐραστῶν |
[18, 3] |
συνιέναι
αὐτῆς·
ταύτῃ
καὶ
τὴν
|
ἐρωτικὴν |
προσθῶμεν
φέροντες,
ὥσπέρ
τινι
νομίσματι, |
[18, 4] |
οἱ
σοφισταὶ
ἐκόμων·
τὴν
δὲ
|
ἐρωτικὴν |
τέχνην
ὑποδύς,
ταύτης
καὶ
ἐπιστήμων |
[18, 4] |
ἁβρότατον,
καὶ
Φαῖδρον
τὴν
θείαν
|
κεφαλήν, |
καὶ
Λῦσιν
τὸ
μειράκιον,
καὶ |
[18, 9] |
αὕτη
τίς
δὲ
ἀγροιῶτιν
ἐπεμμένα
|
στολήν |
τὸν
ἔρωτα
φησὶν
ἡ
Διοτίμα |
[18, 9] |
ὦ
θεοί,
μέμψαιτο
ἐραστὴν
τοιοῦτον,
|
πλὴν |
Τιμάρχου;
|
[18, 4] |
ἐγγυτάτω
τῆς
ἑαυτοῦ
τύχης,
ἀνυπόδητον,
|
χαμαιεύνην, |
ἐπίβουλον,
θηρευτικόν,
φαρμακέα,
σοφιστήν,
γόητα· |
[18, 8] |
ἐκείνης,
λέγει.
Ἔδειξεν
καὶ
τὸν
|
χαμαιεύνην |
ἔρωτα
ἐπὶ
τῆς
Ἥρας
καὶ
|
[18, 9] |
ὥρας·
ἀλλὰ
καὶ
τούτοις
τὴν
|
σωφροσύνην |
ὁρᾷς·
ἔραμαί
τοι
συνηβᾶν,
φησίν, |
[18, 9] |
Ἤδη
δέ
που
καὶ
τὴν
|
τέχνην |
ἀπεκαλύψατο·
ἐμὲ
γὰρ
λόγων
εἵνεκα |
[18, 4] |
πρὸς
τοὺς
καλούς,
καὶ
τὴν
|
τέχνην |
δεινός.
Ἀλλὰ
καὶ
διδασκάλους
ἐπιγέγραπται |
[18, 4] |
σοφισταὶ
ἐκόμων·
τὴν
δὲ
ἐρωτικὴν
|
τέχνην |
ὑποδύς,
ταύτης
καὶ
ἐπιστήμων
εἶναι, |
[18, 6] |
δύνασθαι.
Ὧδε
τοίνυν
δράσωμεν
περὶ
|
ῥᾳστώνην |
τοιαύτην
τῷ
λόγῳ,
οἵαν
καὶ |
[18, 2] |
Ἁρμοδίου
Παναθηναίοις
ἥκουσαν
ἐπὶ
τὴν
|
πομπὴν |
κανηφοροῦσαν
ἐξήλασεν
ἐπ´
ἀτιμίᾳ.
Διδόασιν |
[18, 6] |
ἠρέμα
εἰς
ἄλλους
ἀξιοχρεωτέρους
τρέπουσι
|
τὴν |
αἰτίαν,
τῇ
πρὸς
ἐκείνους
κοινωνίᾳ |
[18, 2] |
περὶ
Πελοπόννησον,
οὔτε
Πελοποννήσιοι
περὶ
|
τὴν |
Ἀττικήν.
Ἔδει
γὰρ
ἕκαστον
τῶν |
[18, 4] |
ἐφ´
οἷς
οἱ
σοφισταὶ
ἐκόμων·
|
τὴν |
δὲ
ἐρωτικὴν
τέχνην
ὑποδύς,
ταύτης |
[18, 3] |
καὶ
συνιέναι
αὐτῆς·
ταύτῃ
καὶ
|
τὴν |
ἐρωτικὴν
προσθῶμεν
φέροντες,
ὥσπέρ
τινι |
[18, 7] |
θαυμάζοντα
αὐξανόμενον,
ἀπαρνούμενον
δὲ
αὐτοῦ
|
τὴν |
εὕρεσιν.
Ἐπιδειξαμένου
γὰρ
αὐτῷ
τοῦ |
[18, 4] |
Ἀγάθωνα
τὸν
ἁβρότατον,
καὶ
Φαῖδρον
|
τὴν |
θείαν
κεφαλήν,
καὶ
Λῦσιν
τὸ |
[18, 9] |
τέχνη
ἐρωτική;
Δοκοῦσιν
γάρ
μοι
|
τὴν
|
καθ´
αὑτὸν
ἑκάτερος
φιλίαν,
ἡ |
[18, 4] |
ἑξῆς
παρρησιαζομένῳ·
πηδᾶν
μὲν
αὐτῷ
|
τὴν |
καρδίαν
ἐπὶ
Χαρμίδῃ
καὶ
ἥδειν |
[18, 4] |
Ἀσπασίαν
τὴν
Μιλησίαν,
καὶ
Διοτίμαν
|
τὴν |
Μαντινικήν·
καὶ
μαθητὰς
λαμβάνει
τῆς |
[18, 4] |
διδασκάλους
ἐπιγέγραπται
τῆς
τέχνης,
Ἀσπασίαν
|
τὴν |
Μιλησίαν,
καὶ
Διοτίμαν
τὴν
Μαντινικήν· |
[18, 3] |
καλοῦντες
καὶ
τὸν
θεὸν
καὶ
|
τὴν |
νόσον,
καλλωπίζονται
μὲν
οἱ
μοχθηροὶ |
[18, 1] |
ἅτε
δὲ
οὐ
σὺν
δίκῃ
|
τὴν |
ὁμιλίαν
συστησαμένῳ
ὕβρις
ἦν
τὸ |
[18, 1] |
τοῦτο
πάθος
τῷ
Βοιωτίῳ
διὰ
|
τὴν |
ὁμωνυμίαν
τῶν
μειρακίων,
ἀπολομένου
ἑκατέρου, |
[18, 8] |
καὶ
ἀποθανόντος
ἀποθανεῖν
ἐρᾷ,
καὶ
|
τὴν |
ὀργὴν
κατατίθεται·
ἐρωτικὰ
δὲ
καὶ |
[18, 5] |
ποιητὴν
καὶ
χρίσας
μύρῳ·
αἰτιασάμενος
|
τὴν |
παρρησίαν
τῶν
ἐπῶν,
ὅτι
ὁ |
[18, 6] |
λόγον
κρείττω
ποιεῖ,
καὶ
ὀμνύει
|
τὴν |
πλάτανον
καὶ
τὸν
κύνα·
τῶν |
[18, 2] |
ἀδελφὴν
Ἁρμοδίου
Παναθηναίοις
ἥκουσαν
ἐπὶ
|
τὴν |
πομπὴν
κανηφοροῦσαν
ἐξήλασεν
ἐπ´
ἀτιμίᾳ. |
[18, 3] |
μὲν
οἱ
μοχθηροὶ
ἐρασταὶ
διὰ
|
τὴν |
πρὸς
τὸν
θεὸν
ὁμωνυμίαν,
ἀπιστοῦνται |
[18, 9] |
Βαθύλλου
ὥρας·
ἀλλὰ
καὶ
τούτοις
|
τὴν |
σωφροσύνην
ὁρᾷς·
ἔραμαί
τοι
συνηβᾶν, |
[18, 9] |
φησίν.
Ἤδη
δέ
που
καὶ
|
τὴν |
τέχνην
ἀπεκαλύψατο·
ἐμὲ
γὰρ
λόγων |
[18, 4] |
στάθμη
πρὸς
τοὺς
καλούς,
καὶ
|
τὴν |
τέχνην
δεινός.
Ἀλλὰ
καὶ
διδασκάλους |
[18, 9] |
Σωκράτους
Ἀλκιβιάδης
ἔλεγεν,
εἰκάζων
αὐτοῦ
|
τὴν |
χάριν
τοῖς
Ὀλύμπου
καὶ
Μαρσύου |
[18, 7] |
γὰρ
αὐτὴν
ὀνομάζων
χαίρει
διὰ
|
τὴν |
ὥραν
τῶν
μελῶν,
καίτοι
μικρὰν |
[18, 4] |
γόητα·
ἀτεχνῶς
οἷα
εἰς
αὐτὸν
|
Σωκράτην |
ἔσκωπτον
ἐν
Διονυσίοις
οἱ
κωμῳδοί. |
[18, 6] |
ἐτυράννησεν,
τοῦτο
ἀδικεῖν
ἔλεγον
τὸν
|
Σωκράτην, |
καὶ
ὅτι
Ἀλκιβιάδην
ἐᾷ
ὑβρίζειν, |
[18, 6] |
ἐκεῖνοι
μέν
γε
ἀδικεῖν
γραψάμενοι
|
Σωκράτην, |
καὶ
τοὺς
νέους
διαφθείρειν,
καὶ |
[18, 7] |
μακρῷ
πρεσβύτερον·
μάρτυρα
δὲ
αὐτὸν
|
Σωκράτην |
παραστησώμεθα,
ἐπαινοῦντα
μὲν
τὸ
ἔργον |
[18, 5] |
ἀπεπέμψατο,
αὐτῷ
Ὁμήρῳ,
στεφανώσας
τὸν
|
ποιητὴν |
καὶ
χρίσας
μύρῳ·
αἰτιασάμενος
τὴν |
[18, 8] |
ἀδελφὸν
καλεῖ
τὸν
ἄνδρα
καὶ
|
ἐραστήν, |
καὶ
πάντα
δὴ
τὰ
φίλτατα |
[18, 9] |
Τίς
ἄν,
ὦ
θεοί,
μέμψαιτο
|
ἐραστὴν |
τοιοῦτον,
πλὴν
Τιμάρχου;
|
[18, 8] |
καὶ
τοῦ
Διός·
καὶ
τὸν
|
ὑβριστὴν |
ἐπὶ
τῶν
μνηστήρων·
καὶ
τὸν |
[18, 8] |
τὸν
ἀκόλαστον,
τὸν
δίκαιον,
τὸν
|
ὑβριστήν, |
τὸν
ἐπιμανῆ,
τὸν
πρᾶον·
καὶ |
[18, 4] |
ἀνυπόδητον,
χαμαιεύνην,
ἐπίβουλον,
θηρευτικόν,
φαρμακέα,
|
σοφιστήν, |
γόητα·
ἀτεχνῶς
οἷα
εἰς
αὐτὸν |
[18, 6] |
πένητα
εἰπών,
καὶ
ἀδολέσχην,
καὶ
|
σοφιστήν, |
καὶ
πάντα
μᾶλλον
ἢ
κακῶς |
[18, 9] |
καὶ
ἀλγεσίδωρον.
Τὸν
ἔρωτα
Σωκράτης
|
σοφιστὴν |
λέγει,
Σαπφὼ
μυθοπλόκον.
Ἐκβακχεύεται
ἐπὶ |
[18, 4] |
ἐπιστήμων
εἶναι,
καὶ
πραγματεύεσθαι
περὶ
|
αὐτὴν |
ἔλεγεν.
~Τί
βούλεται
τῷ
Σωκράτει |
[18, 7] |
Σαπφοῦς
τῆς
καλῆς
(οὕτω
γὰρ
|
αὐτὴν
|
ὀνομάζων
χαίρει
διὰ
τὴν
ὥραν |
[18, 6] |
Ὧδε
τοίνυν
δράσωμεν
περὶ
ῥᾳστώνην
|
τοιαύτην |
τῷ
λόγῳ,
οἵαν
καὶ
εἰς |
[18, 2] |
ὥστε
ὑπεριδὸν
τοῦ
τυράννου
τὸν
|
ἰδιώτην |
ἠσπάζετο·
ὁ
δὲ
ὑπ´
ὀργῆς |
[18, 2] |
ἄλλά
τε
ἀμφοτέρους
προὐπηλάκισεν,
καὶ
|
ἀδελφὴν |
Ἁρμοδίου
Παναθηναίοις
ἥκουσαν
ἐπὶ
τὴν |
[18, 8] |
τὸ
τυχεῖν
ἐθέλοντα
ἐξουσίας
πρὸς
|
μάχην |
δακρῦσαι
ὡς
οὐκ
ἀνεξομένου
τοῦ |
[18, 6] |
Σωκράτους·
καίτοι
πένητα
εἰπών,
καὶ
|
ἀδολέσχην, |
καὶ
σοφιστήν,
καὶ
πάντα
μᾶλλον
|
[18, 1] |
τὸ
δωμάτιον,
οἱ
μὲν
ἐπειρῶντο
|
ἀπάγειν, |
οἱ
δὲ
οἰκεῖοι
κατέχειν·
σπώμενον |
[18, 4] |
τὴν
καρδίαν
ἐπὶ
Χαρμίδῃ
καὶ
|
ἥδειν |
τὸ
σῶμα,
ἐπτοῆσθαι
δὲ
καὶ |
[18, 4] |
οἷον
καὶ
εἶναι
λέγει,
αἰσχρὸν
|
ἰδεῖν, |
καὶ
πένητα,
ἐγγυτάτω
τῆς
ἑαυτοῦ |
[18, 7] |
Κεφάλου
συγγεγραμμένον
ἐρωτικόν,
οὐκ
ἔφη
|
θαυμάζειν, |
πλῆρες
τὸ
στῆθος
ἔχων
ὥσπερ |
[18, 3] |
πάθους,
ἀλλ´
ὥσπερ
τοὺς
ἀργυρογνώμονας
|
ἐξετάζειν |
ἔδει,
ὁπότερος
αὐτῶν
γνωριστικὸς
τοῦ |
[18, 6] |
Σωκράτην,
καὶ
ὅτι
Ἀλκιβιάδην
ἐᾷ
|
ὑβρίζειν, |
καὶ
ὅτι
τὸν
ἥττω
λόγον |
[18, 6] |
καὶ
Μελήτου·
ἐκεῖνοι
μέν
γε
|
ἀδικεῖν |
γραψάμενοι
Σωκράτην,
καὶ
τοὺς
νέους
|
[18, 6] |
ὅτι
μὲν
Κριτίας
ἐτυράννησεν,
τοῦτο
|
ἀδικεῖν |
ἔλεγον
τὸν
Σωκράτην,
καὶ
ὅτι |
[18, 8] |
ἄλλα
εὐήθως
πάνυ
καὶ
ἀρχαίως
|
ἐκδιδάσκειν |
ἰδέσθαι,
καὶ
ἡνιοχεῖν,
καὶ
τάττειν |
[18, 5] |
σφαλερὸν
τὸ
χρῆμα.
Τὸ
γὰρ
|
ὑποβαλεῖν
|
αἰσχρῷ
καλόν,
καὶ
τὰ
ὠφελοῦντα |
[18, 8] |
δὲ
οὔτε
μητρὸς
τοσουτονὶ
αὐτῷ
|
μέλειν, |
ὅσον
ἐκείνης,
λέγει.
Ἔδειξεν
καὶ |
[18, 4] |
Ἑλληνικὰς
φλυαρίας,
δωρεῖται·
ἀλλ´
ἐξεῖναι
|
φιλεῖν |
τῷ
ἀρίστῳ,
εἰ
δή
τινα |
[18, 5] |
Εἰ
μὲν
γὰρ
ἀληθῆ
ταῦτα,
|
εὐφημεῖν |
ἄξιον·
εἰ
δὲ
αἰνίττεται
δι´ |
[18, 8] |
βραδύνοντος
περιδεῶς
ἔχει,
καὶ
ἀποθανόντος
|
ἀποθανεῖν |
ἐρᾷ,
καὶ
τὴν
ὀργὴν
κατατίθεται· |
[18, 5] |
τοῦτο.
Ταῦτα
οἶμαι
Θρασύμαχον
ἂν
|
εἰπεῖν, |
ἢ
Καλλίαν,
ἢ
Πῶλον,
ἢ |
[18, 6] |
ὀρθῶς
ταῦτα
ἔδρα
ἢ
μή,
|
σκοπεῖν |
ἀναθησόμεθα
σμικρόν,
ὅσον
τὸ
νῦν |
[18, 9] |
δὲ
Ἀρχιλόχου
ἔρωτα,
ὑβριστὴς
γάρ,
|
χαίρειν |
ἐῶ.
Ὁ
δὲ
τῆς
Λεσβίας |
[18, 9] |
πολλά
μοι
τὰν
Πολυανακτίθαο
παῖδα
|
χαίρειν, |
Σαπφὼ
λέγει·
οὐ
προσιέναι
φησὶν |
[18, 9] |
ἐκεῖνα
τὰ
Σωκράτους·
τὸν
Ἴωνα
|
χαίρειν
|
φησὶν
ὁ
Σωκράτης·
πολλά
μοι |
[18, 6] |
γραψάμενοι
Σωκράτην,
καὶ
τοὺς
νέους
|
διαφθείρειν, |
καὶ
ὅτι
μὲν
Κριτίας
ἐτυράννησεν, |
[18, 8] |
ὁμοῦ
τοῖς
καλοῖς
τὰ
αἰσχρὰ
|
ἱστορεῖν, |
τὰ
μὲν
ὅπως
ἔχωμεν,
τὰ |
[18, 5] |
(τὸ
γὰρ
ὠφελοῦν
ἀφανὲς)
ἀλλὰ
|
βλάπτειν· |
πρόχειρον
γὰρ
τοῦτο.
Ταῦτα
οἶμαι |
[18, 8] |
ἐκδιδάσκειν
ἰδέσθαι,
καὶ
ἡνιοχεῖν,
καὶ
|
τάττειν |
στράτευμα·
ἐν
νύσσῃ
μὲν
παραινῶν |
[18, 2] |
Ἔδει
γὰρ
ἕκαστον
τῶν
ἐραστῶν
|
ἀριστεύειν, |
καὶ
διὰ
φιλοτιμίαν
ἐν
ὄψει
|
[18, 1] |
ἐπειρῶντο
ἀπάγειν,
οἱ
δὲ
οἰκεῖοι
|
κατέχειν· |
σπώμενον
τὸ
μειράκιον
ὑπ´
ἀμφοῖν, |
[18, 8] |
καὶ
ἀρχαίως
ἐκδιδάσκειν
ἰδέσθαι,
καὶ
|
ἡνιοχεῖν, |
καὶ
τάττειν
στράτευμα·
ἐν
νύσσῃ |
[18, 8] |
ἀκροᾶται·
ἐρωτικὸν
δὲ
καὶ
τὸ
|
τυχεῖν |
ἐθέλοντα
ἐξουσίας
πρὸς
μάχην
δακρῦσαι |
[18, 4] |
ὥσπερ
ἐν
νυκτὶ
ἐπὶ
φέγγος.
|
Πόλιν |
δὲ
οἰκίζων
ἀγαθῶν
ἀνδρῶν,
τιθεὶς |
[18, 6] |
τουτουσὶ
τοὺς
δεινοὺς
κατηγόρους·
ὅτι
|
ἡμῖν |
δοκεῖτε,
ὦ
ἄνδρες,
ἀτοπώτεροι
εἶναι |
[18, 5] |
μυθολογίας
ἐξουσίᾳ.
Ὁ
δὲ
Σωκράτης
|
ἡμῖν |
ἐπ´
ἀληθείᾳ
διατεθρυλημένος,
ἐπισφαλέστερος
ἐν |
[18, 5] |
εἴτε
αἰνίγματα,
εἴτε
εἰρωνεύματα;
ἀποκρινάσθω
|
ἡμῖν |
ὑπὲρ
τοῦ
Σωκράτους
Πλάτων,
ἢ |
[18, 1] |
κατέχειν·
σπώμενον
τὸ
μειράκιον
ὑπ´
|
ἀμφοῖν, |
βίᾳ
διαφθείρεται
ἐν
χερσὶν
αὐτῶν. |
[18, 8] |
αὐτῷ
καὶ
δίκαιος
ἔρως
παρ´
|
ἀμφοῖν |
ἴσος
οἷον
τῆς
Ἀνδρομάχης
καὶ |
[18, 9] |
Ἀλκιβιάδης
ἔλεγεν,
εἰκάζων
αὐτοῦ
τὴν
|
χάριν |
τοῖς
Ὀλύμπου
καὶ
Μαρσύου
αὐλήμασιν. |
[18, 9] |
Σωκράτης
Ἀλκιβιάδῃ,
ἐκ
πολλοῦ
ἐρῶν,
|
πρὶν |
ἡγήσατο
ἱκανὸν
εἶναι
πρὸς
λόγους· |
[18, 9] |
χάριν
τοῖς
Ὀλύμπου
καὶ
Μαρσύου
|
αὐλήμασιν. |
Τίς
ἄν,
ὦ
θεοί,
μέμψαιτο |
[18, 2] |
πομπὴν
κανηφοροῦσαν
ἐξήλασεν
ἐπ´
ἀτιμίᾳ.
|
Διδόασιν |
δίκην
ἐκ
τούτου
Πεισιστρατίδαι,
καὶ
|
[18, 8] |
ἀποφλογοῦται
τὰ
ὄμματα,
καὶ
λοιδορεῖται
|
πᾶσιν
|
καὶ
ἀπειλεῖ·
ὁ
δὲ
ἀναχωρεῖ |
[18, 7] |
αὐξανόμενον,
ἀπαρνούμενον
δὲ
αὐτοῦ
τὴν
|
εὕρεσιν. |
Ἐπιδειξαμένου
γὰρ
αὐτῷ
τοῦ
Μυρινουσίου |
[18, 2] |
μειρακίων
πολλῶν
καλῶν
ἐρασταὶ
ἦσαν
|
Θήβησιν |
πολλοὶ
νεανίαι·
ὅπλα
δοὺς
Ἐπαμεινώνδας |
[18, 7] |
εἰς
ἔρωτα
ἔπαινον,
Μαντινικῇ
γυναικὶ
|
ἀνατίθησιν· |
ἀλλὰ
εἴτε
Μαντινική,
εἴτε
καὶ |
[18, 8] |
ἀνεξομένου
τοῦ
ἐραστοῦ·
ὁ
δὲ
|
ἐφίησιν, |
καὶ
τοῖς
αὑτοῦ
ὅπλοις
κοσμεῖ, |
[18, 4] |
μόνον
οὐκ
ἐν
μέσοις
τοῖς
|
Ἕλλησιν, |
ἀλλὰ
καὶ
οἴκοι
καὶ
δημοσίᾳ, |
[18, 9] |
ἀγροιῶτιν
ἐπεμμένα
στολήν
τὸν
ἔρωτα
|
φησὶν |
ἡ
Διοτίμα
τῷ
Σωκράτει
οὐ |
[18, 9] |
εἶναι
τῷ
ἔρωτι
τὰ
δίκαια‘
|
φησίν. |
Ἤδη
δέ
που
καὶ
τὴν |
[18, 8] |
κείμενος,
καὶ
ἀλύει,
καὶ
ἀπελεύσεσθαι
|
φησίν, |
καὶ
οὐκ
ἄπεισιν.
Ἄλλη
εἰκὼν |
[18, 9] |
χαίρειν,
Σαπφὼ
λέγει·
οὐ
προσιέναι
|
φησὶν |
ὁ
Σωκράτης
Ἀλκιβιάδῃ,
ἐκ
πολλοῦ |
[18, 9] |
τὰ
Σωκράτους·
τὸν
Ἴωνα
χαίρειν
|
φησὶν |
ὁ
Σωκράτης·
πολλά
μοι
τὰν
|
[18, 4] |
ἐν
τοῖς
λόγοις;
ὁποῖα
ἄττα
|
φησὶν |
περὶ
αὑτοῦ
ἐκεῖνος,
ὅτι
ἐστὶν |
[18, 7] |
οὖσαν
καὶ
μέλαιναν)
ἢ
Ἀνακρέοντος,
|
φησίν, |
τοῦ
σοφοῦ.
Τὸν
δὲ
ἐν |
[18, 9] |
σωφροσύνην
ὁρᾷς·
ἔραμαί
τοι
συνηβᾶν,
|
φησίν, |
χαρίεν
γὰρ
ἔχεις
ἦθος·
καὶ |
[18, 8] |
τεχνίτης
δεινῶς,
οἷοι
νῦν
βροτοί
|
εἰσιν. |
Αὐτίκα
ἐν
πρώτῳ
λόγῳ
ἐπὶ |
[18, 6] |
τοὺς
νυνὶ
κατηγόρους
(οὐ
γάρ
|
εἰσιν |
ἐκείνων
ἀμαχώτεροι)
διαγωνισώμεθα
τὸ
πρῶτον |
[18, 8] |
δὲ
τοῦ
ἔρωτος
πάντα
ἑξῆς
|
δίεισιν, |
καὶ
ἔργα,
καὶ
ἡλικίας,
καὶ |
[18, 8] |
καὶ
ἀπελεύσεσθαι
φησίν,
καὶ
οὐκ
|
ἄπεισιν. |
Ἄλλη
εἰκὼν
ἀκολάστου
ἔρωτος·
τοιοῦτος |
[18, 9] |
λέγει·
κωμῳδεῖ
σχῆμά
που
καὶ
|
κατάκλισιν
|
σοφιστοῦ,
καὶ
αὕτη
τίς
δὲ |
[18, 1] |
ὑπ´
ἀμφοῖν,
βίᾳ
διαφθείρεται
ἐν
|
χερσὶν |
αὐτῶν.
Καὶ
εἰκάσθη
τὸ
ἐν |
[18, 4] |
ἀγαθῶν
ἀνδρῶν,
τιθεὶς
νόμους
τοῖς
|
ἀριστεῦσιν |
οὐ
στέφανον
οὐδὲ
εἰκόνας,
τὰς |
[18, 4] |
Φαῖδρον
τὴν
θείαν
κεφαλήν,
καὶ
|
Λῦσιν |
τὸ
μειράκιον,
καὶ
Χαρμίδην
τὸν
|
[18, 9] |
τὰ
Ὁμήρου
ἐρωτικά.
~Ἡσιόδῳ
δὲ
|
ἀείδουσιν |
αἱ
μοῦσαι
τί
ἄλλο
ἢ |
[18, 9] |
αὐτό,
ἡ
Σωκράτους
τέχνη
ἐρωτική;
|
Δοκοῦσιν |
γάρ
μοι
τὴν
καθ´
αὑτὸν |
[18, 8] |
κυκεῶ
δὲ
Πραμνίου
διδοὺς
τοῖς
|
κάμνουσιν, |
τοὺς
δὲ
κακοὺς
ἐν
μέσῳ |
[18, 9] |
φρένας,
ὡς
ἄνεμος
κατ´
ὄρος
|
δρυσὶν |
ἐμπεσών·
ἀναίθεται
τῇ
Ξανθίππῃ
ὀδυρομένῃ |
[18, 8] |
τὸν
ἐπιμανῆ,
τὸν
πρᾶον·
καὶ
|
ἐστὶν |
ἐν
τοιούτοις
οὐκέτι
ἀρχαῖος,
ἀλλὰ |
[18, 4] |
φησὶν
περὶ
αὑτοῦ
ἐκεῖνος,
ὅτι
|
ἐστὶν |
θεράπων
τοῦ
ἔρωτος,
καὶ
λευκὴ |
[18, 8] |
θάλαμον
καὶ
ἀεὶ
μοιχῷ
ἐοικέναι.
|
Ἔστιν |
αὐτῷ
καὶ
δίκαιος
ἔρως
παρ´ |
[18, 9] |
σοφιστοῦ,
καὶ
αὕτη
τίς
δὲ
|
ἀγροιῶτιν |
ἐπεμμένα
στολήν
τὸν
ἔρωτα
φησὶν |
[18, 3] |
ἔχον,
τὸ
δὲ
καλὸν
καὶ
|
ὂν |
καὶ
φαινόμενον,
ἀνάγκη
τοὺς
μὲν |
[18, 8] |
τὸν
ὑβριστήν,
τὸν
ἐπιμανῆ,
τὸν
|
πρᾶον· |
καὶ
ἐστὶν
ἐν
τοιούτοις
οὐκέτι
|
[18, 9] |
ἐπιτηδεῦσαι.
Καὶ
γὰρ
πολλῶν
ἐρᾶν
|
ἔλεγον, |
καὶ
ὑπὸ
πάντων
ἁλίσκεσθαι
τῶν |
[18, 6] |
μὲν
Κριτίας
ἐτυράννησεν,
τοῦτο
ἀδικεῖν
|
ἔλεγον |
τὸν
Σωκράτην,
καὶ
ὅτι
Ἀλκιβιάδην |
[18, 5] |
τῇ
φαντασίᾳ,
καὶ
συναναπλάττει
τὸν
|
λόγον, |
ἀπιστῶν
ὁμοῦ
καὶ
χαίρων
τῇ |
[18, 7] |
Τὸν
δὲ
ἐν
τῷ
συμποσίῳ
|
λόγον, |
εἰς
ἔρωτα
ἔπαινον,
Μαντινικῇ
γυναικὶ |
[18, 4] |
καὶ
ἀθρητέον
τὸν
ἐρωτικὸν
καὶ
|
λόγον |
καὶ
ἄνδρα,
ἐπιτολμητόν
τοι
καὶ
|
[18, 6] |
ὑβρίζειν,
καὶ
ὅτι
τὸν
ἥττω
|
λόγον |
κρείττω
ποιεῖ,
καὶ
ὀμνύει
τὴν |
[18, 7] |
γὰρ
αὐτῷ
τοῦ
Μυρινουσίου
Φαίδρου
|
λόγον |
ὑπὸ
Λυσίου
τοῦ
Κεφάλου
συγγεγραμμένον |
[18, 7] |
Σωκράτην
παραστησώμεθα,
ἐπαινοῦντα
μὲν
τὸ
|
ἔργον |
καὶ
θαυμάζοντα
αὐξανόμενον,
ἀπαρνούμενον
δὲ |
[18, 4] |
οὐδὲν
τῶν
τοῦ
ἔρωτος,
οὔτε
|
ἔργον, |
οὔτε
πάθος,
ἀλλὰ
ἔοικεν
πάντα |
[18, 5] |
βλαπτόντων
ἐπιδείκνυσθαι,
οὐκ
ὠφελοῦν
βουλομένου
|
ἔργον |
(τὸ
γὰρ
ὠφελοῦν
ἀφανὲς)
ἀλλὰ |
[18, 2] |
καλὸν
καὶ
ἐρᾶσθαι
ἄξιον,
ὥστε
|
ὑπεριδὸν |
τοῦ
τυράννου
τὸν
ἰδιώτην
ἠσπάζετο· |
[18, 5] |
Ἀχιλλεὺς
διώκων,
αὐτὸς
θνητὸς
ἐών,
|
θεὸν |
ἄμβροτον,
καὶ
ὀδυρόμενοι
θεοί·
ὤμοι |
[18, 3] |
ἔρωτα,
οὑτωσὶ
καλοῦντες
καὶ
τὸν
|
θεὸν |
καὶ
τὴν
νόσον,
καλλωπίζονται
μὲν |
[18, 3] |
ἐρασταὶ
διὰ
τὴν
πρὸς
τὸν
|
θεὸν |
ὁμωνυμίαν,
ἀπιστοῦνται
δὲ
οἱ
χρηστοὶ |
[18, 4] |
ἐπεὶ
ταύτῃ
βασανιστέον
τὲ
καὶ
|
ἀθρητέον |
τὸν
ἐρωτικὸν
καὶ
λόγον
καὶ |
[18, 4] |
κάλλους
ἀληθινοῦ.
~Εἶεν·
ἐπεὶ
ταύτῃ
|
βασανιστέον |
τὲ
καὶ
ἀθρητέον
τὸν
ἐρωτικὸν |
[18, 4] |
τὸν
ἔρωτα,
ἀναπλάττων
ἐπ´
αὐτῷ
|
μῦθον, |
οἷον
καὶ
εἶναι
λέγει,
αἰσχρὸν |
[18, 9] |
τῷ
Σωκράτει
οὐ
παῖδα,
ἀλλὰ
|
ἀκόλουθον |
τῆς
Ἀφροδίτης
καὶ
θεράποντα
εἶναι· |
[18, 8] |
σώφρονα
ἔρωτα,
τὸν
ἀκόλαστον,
τὸν
|
δίκαιον, |
τὸν
ὑβριστήν,
τὸν
ἐπιμανῆ,
τὸν |
[18, 8] |
καὶ
τὰ
δάκρυα,
καὶ
τὸ
|
τελευταῖον
|
δῶρον
ἤδη
θαπτομένῳ
ἡ
κόμη. |
[18, 7] |
τὸ
πρῶτον
τῇδε·
~ὡς
οὐκ
|
ἴδιον |
Σωκράτους
τὸ
ἐρωτικὸν
ἐπιτήδευμα,
ἀλλὰ |
[18, 7] |
πλῆρες
τὸ
στῆθος
ἔχων
ὥσπερ
|
ἀγγεῖον, |
ἀλλοτρίων
ναμάτων,
ἦπου
Σαπφοῦς
τῆς |
[18, 8] |
ἐπὶ
τῆς
Κίρκης·
καὶ
τὸν
|
ἀνδρεῖον |
ἐπὶ
τῷ
Πατρόκλῳ,
τὸν
πόνῳ |
[18, 1] |
ὄνομα
Αἰσχύλῳ,
παῖς
ἦν
Ἀκταίων,
|
μειράκιον |
Δωρικόν,
ὥρᾳ
διαφέρον.
Ἐρᾷ
Ἀκταίωνος
|
[18, 1] |
μὲν
ἔπαυσεν
ὑβρίζοντα,
τὸ
δὲ
|
μειράκιον |
ἐποίησεν
ἐξ
ἐρωμένου
τυραννοκτόνον.
Αὕτη |
[18, 1] |
τῇ
ἐξουσίᾳ
παροινεῖ
εἰς
τὸ
|
μειράκιον. |
Ἡ
δὲ
παροινία
αὕτη
Περίανδρον |
[18, 1] |
ἐδυνάστευον.
Ὡς
δὲ
ἐσωφρόνει
τὸ
|
μειράκιον |
καὶ
ὑπερεφρόνει
ὑβριστοῦ
ἐραστοῦ,
ἐκώμασεν
|
[18, 4] |
θείαν
κεφαλήν,
καὶ
Λῦσιν
τὸ
|
μειράκιον, |
καὶ
Χαρμίδην
τὸν
καλόν.
Ἀποκρύπτεται |
[18, 2] |
δι´
ἐξουσίαν·
ἀλλὰ
τό
γε
|
μειράκιον |
ὄντως
ἦν
καλὸν
καὶ
ἐρᾶσθαι |
[18, 1] |
τῷ
Ἀμβρακιώτῃ
τυράννῳ
παιδικὰ
ἦν
|
μειράκιον |
πολιτικόν·
ἅτε
δὲ
οὐ
σὺν |
[18, 1] |
δὲ
οἰκεῖοι
κατέχειν·
σπώμενον
τὸ
|
μειράκιον
|
ὑπ´
ἀμφοῖν,
βίᾳ
διαφθείρεται
ἐν |
[18, 2] |
οὔτε
ὁ
Νέστωρ
περὶ
τὸ
|
Ἴλιον |
συνεστήσατο,
ὁ
δεινότατος
τῶν
στρατηγῶν, |
[18, 5] |
μὲν
γὰρ
ἀληθῆ
ταῦτα,
εὐφημεῖν
|
ἄξιον· |
εἰ
δὲ
αἰνίττεται
δι´
αἰσχρῶν |
[18, 2] |
ὄντως
ἦν
καλὸν
καὶ
ἐρᾶσθαι
|
ἄξιον, |
ὥστε
ὑπεριδὸν
τοῦ
τυράννου
τὸν
|
[18, 4] |
ἔρωτα,
ἀναπλάττων
ἐπ´
αὐτῷ
μῦθον,
|
οἷον |
καὶ
εἶναι
λέγει,
αἰσχρὸν
ἰδεῖν, |
[18, 2] |
καὶ
συνασπίζοντα
ἀκριβῶς,
καὶ
ἄρρηκτον·
|
οἷον |
οὔτε
ὁ
Νέστωρ
περὶ
τὸ |
[18, 8] |
δίκαιος
ἔρως
παρ´
ἀμφοῖν
ἴσος
|
οἷον |
τῆς
Ἀνδρομάχης
καὶ
τοῦ
Ἕκτορος· |
[18, 5] |
λόγοις,
δυνατὸν
δὲ
τῇ
μιμήσει,
|
ἀνόμοιον |
δ´
ἐν
τοῖς
ἔργοις.
Οὐδὲν
|
[18, 6] |
μὲν
Ἀθηναίων
θέατρον
καὶ
τὸ
|
δικαστήριον |
ἐκεῖνο
διαπέφευγεν·
πρὸς
τουτουσὶ
δὲ |
[18, 5] |
ὑπεροψίᾳ,
οὐδὲ
τῇ
ἐπὶ
τὸ
|
δεσμωτήριον
|
ὁδῷ,
οὐδὲ
τῇ
πρὸς
τὸν |
[18, 1] |
καὶ
ἔρωτι,
εἰσπεσόντες
εἰς
τὸ
|
δωμάτιον, |
οἱ
μὲν
ἐπειρῶντο
ἀπάγειν,
οἱ |
[18, 1] |
Αἰσχύλῳ,
παῖς
ἦν
Ἀκταίων,
μειράκιον
|
Δωρικόν, |
ὥρᾳ
διαφέρον.
Ἐρᾷ
Ἀκταίωνος
νεανίας |
[18, 1] |
Ἀμβρακιώτῃ
τυράννῳ
παιδικὰ
ἦν
μειράκιον
|
πολιτικόν· |
ἅτε
δὲ
οὐ
σὺν
δίκῃ |
[18, 4] |
ἑαυτοῦ
τύχης,
ἀνυπόδητον,
χαμαιεύνην,
ἐπίβουλον,
|
θηρευτικόν, |
φαρμακέα,
σοφιστήν,
γόητα·
ἀτεχνῶς
οἷα |
[18, 8] |
μὲν
ᾄδει,
ὁ
δὲ
ἀκροᾶται·
|
ἐρωτικὸν |
δὲ
καὶ
τὸ
τυχεῖν
ἐθέλοντα |
[18, 7] |
~ὡς
οὐκ
ἴδιον
Σωκράτους
τὸ
|
ἐρωτικὸν |
ἐπιτήδευμα,
ἀλλὰ
μακρῷ
πρεσβύτερον·
μάρτυρα |
[18, 4] |
βασανιστέον
τὲ
καὶ
ἀθρητέον
τὸν
|
ἐρωτικὸν |
καὶ
λόγον
καὶ
ἄνδρα,
ἐπιτολμητόν |
[18, 7] |
ὑπὸ
Λυσίου
τοῦ
Κεφάλου
συγγεγραμμένον
|
ἐρωτικόν, |
οὐκ
ἔφη
θαυμάζειν,
πλῆρες
τὸ |
[18, 9] |
ἔρωτα
Σωκράτης
σοφιστὴν
λέγει,
Σαπφὼ
|
μυθοπλόκον. |
Ἐκβακχεύεται
ἐπὶ
Φαίδρῳ
ὑπὸ
τοῦ |
[18, 4] |
ἐπὶ
Ἀλκιβιάδῃ·
ἐπεστρέφθαι
δὲ
ἐπ´
|
Αὐτόλυκον |
τὰ
ὄμματα,
ὥσπερ
ἐν
νυκτὶ |
[18, 4] |
τὸ
μειράκιον,
καὶ
Χαρμίδην
τὸν
|
καλόν. |
Ἀποκρύπτεται
δὲ
οὐδὲν
τῶν
τοῦ |
[18, 9] |
γὰρ
ἔχεις
ἦθος·
καὶ
αὖθις
|
καλὸν |
εἶναι
τῷ
ἔρωτι
τὰ
δίκαια‘ |
[18, 2] |
τό
γε
μειράκιον
ὄντως
ἦν
|
καλὸν
|
καὶ
ἐρᾶσθαι
ἄξιον,
ὥστε
ὑπεριδὸν |
[18, 3] |
οὐχ
οὕτως
ἔχον,
τὸ
δὲ
|
καλὸν |
καὶ
ὂν
καὶ
φαινόμενον,
ἀνάγκη
|
[18, 5] |
χρῆμα.
Τὸ
γὰρ
ὑποβαλεῖν
αἰσχρῷ
|
καλόν, |
καὶ
τὰ
ὠφελοῦντα
διὰ
τῶν |
[18, 3] |
τούτου
τὸ
μὲν
ᾖ
φαινόμενον
|
καλόν, |
οὐχ
οὕτως
ἔχον,
τὸ
δὲ |
[18, 6] |
ἀδολέσχην,
καὶ
σοφιστήν,
καὶ
πάντα
|
μᾶλλον
|
ἢ
κακῶς
ἐρῶντα.
Οὐ
γὰρ |
[18, 3] |
πρᾶγμα
διττόν,
τὸ
μὲν
ἀρετῆς
|
ἐπήβολον, |
τὸ
δὲ
μοχθηρίᾳ
συμπεφυκός,
φωνῇ |
[18, 3] |
δὲ
οἱ
χρηστοὶ
διὰ
τὸ
|
ἀμφίβολον |
τοῦ
πάθους,
ἀλλ´
ὥσπερ
τοὺς |
[18, 4] |
τῆς
ἑαυτοῦ
τύχης,
ἀνυπόδητον,
χαμαιεύνην,
|
ἐπίβουλον, |
θηρευτικόν,
φαρμακέα,
σοφιστήν,
γόητα·
ἀτεχνῶς |
[18, 4] |
τέχνης,
Ἀλκιβιάδην
τὸν
γαυρότατον,
καὶ
|
Κριτόβουλον |
τὸν
ὡραιότατον,
καὶ
Ἀγάθωνα
τὸν |
[18, 5] |
ἂν
εἰπεῖν,
ἢ
Καλλίαν,
ἢ
|
Πῶλον, |
ἢ
ὅστις
ἄλλος
τῇ
Σωκράτους |
[18, 8] |
ἐκ
μάχης
ἐπανεῖναι
εἰς
τὸν
|
θάλαμον |
καὶ
ἀεὶ
μοιχῷ
ἐοικέναι.
Ἔστιν |
[18, 5] |
βίῳ;
οὐ
τῇ
πρὸς
τὸν
|
δῆμον |
παρρησίᾳ,
οὐδὲ
τῇ
πρὸς
τοὺς |
[18, 6] |
τοῖς
συκοφάνταις,
οὔτε
τοῖς
κωμῳδοῖς
|
ἐπιλήψιμον. |
Διὸ
δὴ
τὸ
μὲν
Ἀθηναίων |
[18, 9] |
ἐκ
πολλοῦ
ἐρῶν,
πρὶν
ἡγήσατο
|
ἱκανὸν |
εἶναι
πρὸς
λόγους·
σμικρά
μοι |
[18, 6] |
κρείττω
ποιεῖ,
καὶ
ὀμνύει
τὴν
|
πλάτανον |
καὶ
τὸν
κύνα·
τῶν
δὲ |
[18, 4] |
τιθεὶς
νόμους
τοῖς
ἀριστεῦσιν
οὐ
|
στέφανον |
οὐδὲ
εἰκόνας,
τὰς
Ἑλληνικὰς
φλυαρίας, |
[18, 7] |
λόγον
ὑπὸ
Λυσίου
τοῦ
Κεφάλου
|
συγγεγραμμένον |
ἐρωτικόν,
οὐκ
ἔφη
θαυμάζειν,
πλῆρες |
[18, 3] |
πρὸ
τοῦ
δοκίμου
τὸ
φαινόμενον
|
ἀσπαζόμενον |
πόρρω
πάνυ
τίθεμεν
τῆς
τέχνης, |
[18, 7] |
μὲν
τὸ
ἔργον
καὶ
θαυμάζοντα
|
αὐξανόμενον, |
ἀπαρνούμενον
δὲ
αὐτοῦ
τὴν
εὕρεσιν. |
[18, 3] |
δὲ
καλὸν
καὶ
ὂν
καὶ
|
φαινόμενον, |
ἀνάγκη
τοὺς
μὲν
τοῦ
φαινομένου |
[18, 3] |
μὲν
πρὸ
τοῦ
δοκίμου
τὸ
|
φαινόμενον |
ἀσπαζόμενον
πόρρω
πάνυ
τίθεμεν
τῆς
|
[18, 3] |
γὰρ
τούτου
τὸ
μὲν
ᾖ
|
φαινόμενον |
καλόν,
οὐχ
οὕτως
ἔχον,
τὸ |
[18, 2] |
φιλοτιμίαν
ἐν
ὄψει
τῶν
παιδικῶν
|
μαχόμενον, |
καὶ
δι´
ἀνάγκην
ὑπερμαχοῦντα
τῶν |
[18, 8] |
καὶ
χρόνῳ,
καὶ
μέχρι
θανάτου
|
προερχόμενον, |
νέων
καὶ
καλῶν
ἀμφοτέρων,
καὶ |
[18, 7] |
τὸ
ἔργον
καὶ
θαυμάζοντα
αὐξανόμενον,
|
ἀπαρνούμενον |
δὲ
αὐτοῦ
τὴν
εὕρεσιν.
Ἐπιδειξαμένου
|
[18, 1] |
ἀπάγειν,
οἱ
δὲ
οἰκεῖοι
κατέχειν·
|
σπώμενον |
τὸ
μειράκιον
ὑπ´
ἀμφοῖν,
βίᾳ |
[18, 9] |
γὰρ
θέμις
ἐν
μουσοπόλων
οἰκίᾳ
|
θρῆνον |
εἶναι
οὐκ
ἄμμι
πρέποι
τάδε. |
[18, 7] |
τῷ
συμποσίῳ
λόγον,
εἰς
ἔρωτα
|
ἔπαινον, |
Μαντινικῇ
γυναικὶ
ἀνατίθησιν·
ἀλλὰ
εἴτε
|
[18, 2] |
συνέταξεν
λόχον
ἱερὸν
τοῦ
ἔρωτος,
|
δεινὸν |
καὶ
ἄμαχον,
καὶ
συνασπίζοντα
ἀκριβῶς, |
[18, 5] |
δι´
αἰσχρῶν
ῥημάτων
πράξεις
καλάς,
|
δεινὸν |
καὶ
σφαλερὸν
τὸ
χρῆμα.
Τὸ |
[18, 4] |
οἱ
κωμῳδοί.
Ἔλεγε
δὲ
ταῦτα
|
μόνον |
οὐκ
ἐν
μέσοις
τοῖς
Ἕλλησιν, |
[18, 6] |
οὐ
περὶ
τοῦ
πράγματος
ἀπολογοῦνται
|
μόνον, |
ὑπὲρ
ὅτου
ἡ
εἰσαγγελία
ἐγένετο, |
[18, 1] |
δὲ
μειράκιον
ἐποίησεν
ἐξ
ἐρωμένου
|
τυραννοκτόνον. |
Αὕτη
δίκη
ἀδίκων
ἐρώτων.
~Βούλει |
[18, 5] |
καὶ
παρεὶς
τῇ
ἀκοῇ
τὸ
|
τερπνόν, |
συναγωνίζεται
τῷ
ποιητῇ,
καὶ
συνεξαίρεται |
[18, 8] |
παραινῶν
ἐγχριμφθῆναι
τὸν
ἐπὶ
λαιᾷ
|
ἵππον, |
κυκεῶ
δὲ
Πραμνίου
διδοὺς
τοῖς |
[18, 4] |
καὶ
Ἀγάθωνα
τὸν
ἁβρότατον,
καὶ
|
Φαῖδρον |
τὴν
θείαν
κεφαλήν,
καὶ
Λῦσιν |
[18, 1] |
μειράκιον.
Ἡ
δὲ
παροινία
αὕτη
|
Περίανδρον |
μὲν
ἔπαυσεν
ὑβρίζοντα,
τὸ
δὲ |
[18, 2] |
καὶ
τοῖς
ἐρωμένοις
συνέταξεν
λόχον
|
ἱερὸν |
τοῦ
ἔρωτος,
δεινὸν
καὶ
ἄμαχον, |
[18, 5] |
ῥημάτων
πράξεις
καλάς,
δεινὸν
καὶ
|
σφαλερὸν |
τὸ
χρῆμα.
Τὸ
γὰρ
ὑποβαλεῖν
|
[18, 7] |
τὸ
ἐρωτικὸν
ἐπιτήδευμα,
ἀλλὰ
μακρῷ
|
πρεσβύτερον· |
μάρτυρα
δὲ
αὐτὸν
Σωκράτην
παραστησώμεθα, |
[18, 1] |
ἦν
Ἀκταίων,
μειράκιον
Δωρικόν,
ὥρᾳ
|
διαφέρον. |
Ἐρᾷ
Ἀκταίωνος
νεανίας
Κορίνθιος,
γένους |
[18, 5] |
γὰρ
ὠφελοῦν
ἀφανὲς)
ἀλλὰ
βλάπτειν·
|
πρόχειρον |
γὰρ
τοῦτο.
Ταῦτα
οἶμαι
Θρασύμαχον |
[18, 6] |
ἔδρα
ἢ
μή,
σκοπεῖν
ἀναθησόμεθα
|
σμικρόν, |
ὅσον
τὸ
νῦν
ἔχον·
λέγωμεν |
[18, 9] |
ἀπορῶν·
τοῦτο
ἐκείνη
ξυλλαβοῦσα
εἶπεν
|
γλυκύπικρον‘ |
καὶ
ἀλγεσίδωρον.
Τὸν
ἔρωτα
Σωκράτης
|
[18, 6] |
Διὸ
δὴ
τὸ
μὲν
Ἀθηναίων
|
θέατρον |
καὶ
τὸ
δικαστήριον
ἐκεῖνο
διαπέφευγεν· |
[18, 4] |
μῦθον,
οἷον
καὶ
εἶναι
λέγει,
|
αἰσχρὸν |
ἰδεῖν,
καὶ
πένητα,
ἐγγυτάτω
τῆς |
[18, 8] |
τὰ
δάκρυα,
καὶ
τὸ
τελευταῖον
|
δῶρον |
ἤδη
θαπτομένῳ
ἡ
κόμη.
Ταῦτα |
[18, 9] |
ἐκείνη
ξυλλαβοῦσα
εἶπεν
γλυκύπικρον‘
καὶ
|
ἀλγεσίδωρον. |
Τὸν
ἔρωτα
Σωκράτης
σοφιστὴν
λέγει, |
[18, 2] |
τῶν
στρατηγῶν,
οὔτε
Ἡρακλεῖδαι
περὶ
|
Πελοπόννησον, |
οὔτε
Πελοποννήσιοι
περὶ
τὴν
Ἀττικήν. |
[18, 8] |
οὔτε
μητρὸς
τοσουτονὶ
αὐτῷ
μέλειν,
|
ὅσον |
ἐκείνης,
λέγει.
Ἔδειξεν
καὶ
τὸν |
[18, 6] |
ἢ
μή,
σκοπεῖν
ἀναθησόμεθα
σμικρόν,
|
ὅσον |
τὸ
νῦν
ἔχον·
λέγωμεν
δὲ |
[18, 3] |
καὶ
τὸν
θεὸν
καὶ
τὴν
|
νόσον, |
καλλωπίζονται
μὲν
οἱ
μοχθηροὶ
ἐρασταὶ |
[18, 4] |
Κριτόβουλον
τὸν
ὡραιότατον,
καὶ
Ἀγάθωνα
|
τὸν |
ἁβρότατον,
καὶ
Φαῖδρον
τὴν
θείαν |
[18, 8] |
τὰ
αἰσχρά,
τὸν
σώφρονα
ἔρωτα,
|
τὸν |
ἀκόλαστον,
τὸν
δίκαιον,
τὸν
ὑβριστήν, |
[18, 8] |
μὲν
πατέρα
καὶ
ἀδελφὸν
καλεῖ
|
τὸν |
ἄνδρα
καὶ
ἐραστήν,
καὶ
πάντα |
[18, 8] |
φαρμακέα
ἐπὶ
τῆς
Κίρκης·
καὶ
|
τὸν |
ἀνδρεῖον
ἐπὶ
τῷ
Πατρόκλῳ,
τὸν
|
[18, 4] |
μαθητὰς
λαμβάνει
τῆς
τέχνης,
Ἀλκιβιάδην
|
τὸν |
γαυρότατον,
καὶ
Κριτόβουλον
τὸν
ὡραιότατον, |
[18, 8] |
ὑβριστὴν
ἐπὶ
τῶν
μνηστήρων·
καὶ
|
τὸν |
γόητα
ἐπὶ
τῆς
Καλυψοῦς·
καὶ |
[18, 9] |
ἔρωτας
καὶ
βασιλέων
καὶ
φυτῶν;
|
Τὸν |
δὲ
Ἀρχιλόχου
ἔρωτα,
ὑβριστὴς
γάρ, |
[18, 7] |
ἢ
Ἀνακρέοντος,
φησίν,
τοῦ
σοφοῦ.
|
Τὸν |
δὲ
ἐν
τῷ
συμποσίῳ
λόγον, |
[18, 3] |
πόρρω
πάνυ
τίθεμεν
τῆς
τέχνης,
|
τὸν |
δὲ
τἀληθῆ
αὐτὰ
γνωρίζοντα,
τοῦτον |
[18, 5] |
φιλοσόφῳ
βίῳ;
οὐ
τῇ
πρὸς
|
τὸν
|
δῆμον
παρρησίᾳ,
οὐδὲ
τῇ
πρὸς |
[18, 8] |
τὸν
σώφρονα
ἔρωτα,
τὸν
ἀκόλαστον,
|
τὸν |
δίκαιον,
τὸν
ὑβριστήν,
τὸν
ἐπιμανῆ, |
[18, 8] |
ἐν
νύσσῃ
μὲν
παραινῶν
ἐγχριμφθῆναι
|
τὸν |
ἐπὶ
λαιᾷ
ἵππον,
κυκεῶ
δὲ |
[18, 8] |
ἀκόλαστον,
τὸν
δίκαιον,
τὸν
ὑβριστήν,
|
τὸν |
ἐπιμανῆ,
τὸν
πρᾶον·
καὶ
ἐστὶν |
[18, 4] |
θαυμαστοῦ
γέρως.
Αὐτὸς
δὲ
δὴ
|
τὸν |
ἔρωτα,
ἀναπλάττων
ἐπ´
αὐτῷ
μῦθον, |
[18, 9] |
ξυλλαβοῦσα
εἶπεν
γλυκύπικρον‘
καὶ
ἀλγεσίδωρον.
|
Τὸν |
ἔρωτα
Σωκράτης
σοφιστὴν
λέγει,
Σαπφὼ |
[18, 9] |
τίς
δὲ
ἀγροιῶτιν
ἐπεμμένα
στολήν
|
τὸν |
ἔρωτα
φησὶν
ἡ
Διοτίμα
τῷ |
[18, 4] |
ταύτῃ
βασανιστέον
τὲ
καὶ
ἀθρητέον
|
τὸν |
ἐρωτικὸν
καὶ
λόγον
καὶ
ἄνδρα, |
[18, 6] |
Ἀλκιβιάδην
ἐᾷ
ὑβρίζειν,
καὶ
ὅτι
|
τὸν |
ἥττω
λόγον
κρείττω
ποιεῖ,
καὶ
|
[18, 8] |
οἷος
ἐκ
μάχης
ἐπανεῖναι
εἰς
|
τὸν |
θάλαμον
καὶ
ἀεὶ
μοιχῷ
ἐοικέναι. |
[18, 5] |
δεσμωτήριον
ὁδῷ,
οὐδὲ
τῇ
πρὸς
|
τὸν |
θάνατον
παρασκευῇ·
πολλοῦ
γε
καὶ |
[18, 3] |
ἐπονομάζοντες
ἔρωτα,
οὑτωσὶ
καλοῦντες
καὶ
|
τὸν |
θεὸν
καὶ
τὴν
νόσον,
καλλωπίζονται |
[18, 3] |
μοχθηροὶ
ἐρασταὶ
διὰ
τὴν
πρὸς
|
τὸν |
θεὸν
ὁμωνυμίαν,
ἀπιστοῦνται
δὲ
οἱ |
[18, 2] |
ἄξιον,
ὥστε
ὑπεριδὸν
τοῦ
τυράννου
|
τὸν
|
ἰδιώτην
ἠσπάζετο·
ὁ
δὲ
ὑπ´ |
[18, 9] |
εἰρωνεύεται
αὐτὰ
ἐκεῖνα
τὰ
Σωκράτους·
|
τὸν |
Ἴωνα
χαίρειν
φησὶν
ὁ
Σωκράτης· |
[18, 4] |
Λῦσιν
τὸ
μειράκιον,
καὶ
Χαρμίδην
|
τὸν
|
καλόν.
Ἀποκρύπτεται
δὲ
οὐδὲν
τῶν |
[18, 6] |
καὶ
ὀμνύει
τὴν
πλάτανον
καὶ
|
τὸν |
κύνα·
τῶν
δὲ
ἐρωτικῶν
τῶν |
[18, 5] |
συνεξαίρεται
τῇ
φαντασίᾳ,
καὶ
συναναπλάττει
|
τὸν |
λόγον,
ἀπιστῶν
ὁμοῦ
καὶ
χαίρων
|
[18, 3] |
γνωριστικὸς
τοῦ
δοκίμου
καὶ
μή.
|
Τὸν |
μὲν
πρὸ
τοῦ
δοκίμου
τὸ
|
[18, 5] |
νέων
ἀπεπέμψατο,
αὐτῷ
Ὁμήρῳ,
στεφανώσας
|
τὸν |
ποιητὴν
καὶ
χρίσας
μύρῳ·
αἰτιασάμενος |
[18, 8] |
τὸν
ἀνδρεῖον
ἐπὶ
τῷ
Πατρόκλῳ,
|
τὸν
|
πόνῳ
κτητὸν
καὶ
χρόνῳ,
καὶ |
[18, 8] |
δίκαιον,
τὸν
ὑβριστήν,
τὸν
ἐπιμανῆ,
|
τὸν |
πρᾶον·
καὶ
ἐστὶν
ἐν
τοιούτοις |
[18, 6] |
Κριτίας
ἐτυράννησεν,
τοῦτο
ἀδικεῖν
ἔλεγον
|
τὸν |
Σωκράτην,
καὶ
ὅτι
Ἀλκιβιάδην
ἐᾷ
|
[18, 8] |
πάθη,
τὰ
καλά,
τὰ
αἰσχρά,
|
τὸν |
σώφρονα
ἔρωτα,
τὸν
ἀκόλαστον,
τὸν |
[18, 8] |
Ἥρας
καὶ
τοῦ
Διός·
καὶ
|
τὸν |
ὑβριστὴν
ἐπὶ
τῶν
μνηστήρων·
καὶ
|
[18, 8] |
ἔρωτα,
τὸν
ἀκόλαστον,
τὸν
δίκαιον,
|
τὸν |
ὑβριστήν,
τὸν
ἐπιμανῆ,
τὸν
πρᾶον· |
[18, 8] |
γόητα
ἐπὶ
τῆς
Καλυψοῦς·
καὶ
|
τὸν |
φαρμακέα
ἐπὶ
τῆς
Κίρκης·
καὶ |
[18, 8] |
ὅσον
ἐκείνης,
λέγει.
Ἔδειξεν
καὶ
|
τὸν |
χαμαιεύνην
ἔρωτα
ἐπὶ
τῆς
Ἥρας |
[18, 4] |
Ἀλκιβιάδην
τὸν
γαυρότατον,
καὶ
Κριτόβουλον
|
τὸν |
ὡραιότατον,
καὶ
Ἀγάθωνα
τὸν
ἁβρότατον, |
[18, 5] |
ὁδῷ,
οὐδὲ
τῇ
πρὸς
τὸν
|
θάνατον |
παρασκευῇ·
πολλοῦ
γε
καὶ
δεῖ. |
[18, 5] |
ἀξιόπιστον
μὲν
ἐν
τοῖς
λόγοις,
|
δυνατὸν |
δὲ
τῇ
μιμήσει,
ἀνόμοιον
δ´ |
[18, 5] |
ὤμοι
ἐγών,
ὅτε
μοι
Σαρπήδονα
|
φίλτατον
|
ἀνδρῶν,
ὁ
Ζεὺς
λέγει·
καὶ |
[18, 4] |
τὸν
γαυρότατον,
καὶ
Κριτόβουλον
τὸν
|
ὡραιότατον, |
καὶ
Ἀγάθωνα
τὸν
ἁβρότατον,
καὶ |
[18, 4] |
τὸν
ὡραιότατον,
καὶ
Ἀγάθωνα
τὸν
|
ἁβρότατον, |
καὶ
Φαῖδρον
τὴν
θείαν
κεφαλήν, |
[18, 4] |
λαμβάνει
τῆς
τέχνης,
Ἀλκιβιάδην
τὸν
|
γαυρότατον, |
καὶ
Κριτόβουλον
τὸν
ὡραιότατον,
καὶ
|
[18, 4] |
πένητα,
ἐγγυτάτω
τῆς
ἑαυτοῦ
τύχης,
|
ἀνυπόδητον, |
χαμαιεύνην,
ἐπίβουλον,
θηρευτικόν,
φαρμακέα,
σοφιστήν, |
[18, 4] |
ἐρωτικὸν
καὶ
λόγον
καὶ
ἄνδρα,
|
ἐπιτολμητόν |
τοι
καὶ
περὶ
Σωκράτους
ἐκλογίσασθαι, |
[18, 8] |
ἐπὶ
τῷ
Πατρόκλῳ,
τὸν
πόνῳ
|
κτητὸν |
καὶ
χρόνῳ,
καὶ
μέχρι
θανάτου |
[18, 2] |
ἄμαχον,
καὶ
συνασπίζοντα
ἀκριβῶς,
καὶ
|
ἄρρηκτον· |
οἷον
οὔτε
ὁ
Νέστωρ
περὶ |
[18, 5] |
διώκων,
αὐτὸς
θνητὸς
ἐών,
θεὸν
|
ἄμβροτον, |
καὶ
ὀδυρόμενοι
θεοί·
ὤμοι
ἐγών, |
[18, 4] |
ἀτεχνῶς
οἷα
εἰς
αὐτὸν
Σωκράτην
|
ἔσκωπτον |
ἐν
Διονυσίοις
οἱ
κωμῳδοί.
Ἔλεγε |
[18, 2] |
περὶ
τὴν
Ἀττικήν.
Ἔδει
γὰρ
|
ἕκαστον
|
τῶν
ἐραστῶν
ἀριστεύειν,
καὶ
διὰ |
[18, 8] |
αἰσχρά,
τὸν
σώφρονα
ἔρωτα,
τὸν
|
ἀκόλαστον, |
τὸν
δίκαιον,
τὸν
ὑβριστήν,
τὸν |
[18, 5] |
θεοὶ
πίνοντες,
καὶ
γελῶντες
θεοὶ
|
ἄσβεστον |
γέλωτα,
καὶ
Ἀπόλλων
φεύγων,
καὶ |
[18, 5] |
ἐν
οἷς
αἰνίττεται,
διὰ
τὸ
|
ἀξιόπιστον |
μὲν
ἐν
τοῖς
λόγοις,
δυνατὸν |
[18, 6] |
βούλεσθαι
μὲν
ταῦτα,
δύνασθαι
δὲ
|
ἧττον· |
χρὴ
δὲ
ὁμοῦ
τῷ
βούλεσθαι |
[18, 3] |
ἀδίκου
ἔρωτος
λόγοι;
Ὅτι
πρᾶγμα
|
διττόν, |
τὸ
μὲν
ἀρετῆς
ἐπήβολον,
τὸ |
[18, 4] |
σοφιστήν,
γόητα·
ἀτεχνῶς
οἷα
εἰς
|
αὐτὸν |
Σωκράτην
ἔσκωπτον
ἐν
Διονυσίοις
οἱ |
[18, 7] |
ἀλλὰ
μακρῷ
πρεσβύτερον·
μάρτυρα
δὲ
|
αὐτὸν |
Σωκράτην
παραστησώμεθα,
ἐπαινοῦντα
μὲν
τὸ |
[18, 9] |
Δοκοῦσιν
γάρ
μοι
τὴν
καθ´
|
αὑτὸν |
ἑκάτερος
φιλίαν,
ἡ
μὲν
γυναικῶν, |
[18, 9] |
ἄν,
ὦ
θεοί,
μέμψαιτο
ἐραστὴν
|
τοιοῦτον, |
πλὴν
Τιμάρχου;
|
[18, 3] |
τὸν
δὲ
τἀληθῆ
αὐτὰ
γνωρίζοντα,
|
τοῦτον |
καὶ
συνιέναι
αὐτῆς·
ταύτῃ
καὶ |
[18, 6] |
εἰσιν
ἐκείνων
ἀμαχώτεροι)
διαγωνισώμεθα
τὸ
|
πρῶτον |
τῇδε·
~ὡς
οὐκ
ἴδιον
Σωκράτους |
[18, 1] |
τῶν
Βακχιάδων·
Βακχιάδαι
δὲ
Κορίνθου
|
ἐδυνάστευον. |
Ὡς
δὲ
ἐσωφρόνει
τὸ
μειράκιον |
[18, 8] |
Ἕκτορος·
ἡ
μὲν
πατέρα
καὶ
|
ἀδελφὸν |
καλεῖ
τὸν
ἄνδρα
καὶ
ἐραστήν, |
[18, 2] |
ἱερὸν
τοῦ
ἔρωτος,
δεινὸν
καὶ
|
ἄμαχον, |
καὶ
συνασπίζοντα
ἀκριβῶς,
καὶ
ἄρρηκτον· |
[18, 5] |
πρόχειρον
γὰρ
τοῦτο.
Ταῦτα
οἶμαι
|
Θρασύμαχον |
ἂν
εἰπεῖν,
ἢ
Καλλίαν,
ἢ
|
[18, 6] |
ἀναθησόμεθα
σμικρόν,
ὅσον
τὸ
νῦν
|
ἔχον· |
λέγωμεν
δὲ
ὡδὶ
πρὸς
τουτουσὶ |
[18, 3] |
ᾖ
φαινόμενον
καλόν,
οὐχ
οὕτως
|
ἔχον, |
τὸ
δὲ
καλὸν
καὶ
ὂν |
[18, 2] |
ἐρασταῖς
καὶ
τοῖς
ἐρωμένοις
συνέταξεν
|
λόχον |
ἱερὸν
τοῦ
ἔρωτος,
δεινὸν
καὶ |
[18, 8] |
ἀρχαῖος,
ἀλλὰ
τεχνίτης
δεινῶς,
οἷοι
|
νῦν |
βροτοί
εἰσιν.
Αὐτίκα
ἐν
πρώτῳ |
[18, 9] |
Ἀνδρομέδα·
νῦν
μὲν
ἐπιτιμᾷ
ταύταις,
|
νῦν |
δὲ
ἐλέγχει,
καὶ
εἰρωνεύεται
αὐτὰ |
[18, 6] |
σκοπεῖν
ἀναθησόμεθα
σμικρόν,
ὅσον
τὸ
|
νῦν |
ἔχον·
λέγωμεν
δὲ
ὡδὶ
πρὸς |
[18, 9] |
τῇ
Σαπφοῖ
Γοργὼ
καὶ
Ἀνδρομέδα·
|
νῦν |
μὲν
ἐπιτιμᾷ
ταύταις,
νῦν
δὲ
|
[18, 8] |
ὄφλοι
τὰ
σοφὰ
ταῦτα
τοῖς
|
νῦν
|
τακτικοῖς
καὶ
ἰατροῖς
καὶ
ἡνιόχοις· |
[18, 6] |
τῷ
βούλεσθαι
καὶ
δύνασθαι.
Ὧδε
|
τοίνυν |
δράσωμεν
περὶ
ῥᾳστώνην
τοιαύτην
τῷ |
[18, 6] |
ἐκείνους
κοινωνίᾳ
κατασμικρύνοντες
τὰ
αὐτῶν.
|
Οὐκοῦν |
καὶ
ἡμεῖς
περὶ
Σωκράτους,
εἰ |
[18, 5] |
ὠφελοῦν
βουλομένου
ἔργον
(τὸ
γὰρ
|
ὠφελοῦν |
ἀφανὲς)
ἀλλὰ
βλάπτειν·
πρόχειρον
γὰρ |
[18, 5] |
διὰ
τῶν
βλαπτόντων
ἐπιδείκνυσθαι,
οὐκ
|
ὠφελοῦν |
βουλομένου
ἔργον
(τὸ
γὰρ
ὠφελοῦν |
[18, 1] |
μειράκιον
πολιτικόν·
ἅτε
δὲ
οὐ
|
σὺν |
δίκῃ
τὴν
ὁμιλίαν
συστησαμένῳ
ὕβρις |
[18, 8] |
~Οὗτος
γάρ
μοι
δοκεῖ
πολυφωνότατος
|
ὢν |
καὶ
δεινὸς
ὁμοῦ
τοῖς
καλοῖς |
[18, 5] |
ἄμβροτον,
καὶ
ὀδυρόμενοι
θεοί·
ὤμοι
|
ἐγών, |
ὅτε
μοι
Σαρπήδονα
φίλτατον
ἀνδρῶν, |
[18, 2] |
Ἴλιον
συνεστήσατο,
ὁ
δεινότατος
τῶν
|
στρατηγῶν, |
οὔτε
Ἡρακλεῖδαι
περὶ
Πελοπόννησον,
οὔτε
|
[18, 9] |
τὴν
τέχνην
ἀπεκαλύψατο·
ἐμὲ
γὰρ
|
λόγων |
εἵνεκα
παῖδες
ἂν
φιλοῖεν·
χαρίεντα |
[18, 5] |
θεοὶ
ἄσβεστον
γέλωτα,
καὶ
Ἀπόλλων
|
φεύγων, |
καὶ
Ἀχιλλεὺς
διώκων,
αὐτὸς
θνητὸς |
[18, 1] |
Ἀκταίωνος
νεανίας
Κορίνθιος,
γένους
τῶν
|
Βακχιάδων· |
Βακχιάδαι
δὲ
Κορίνθου
ἐδυνάστευον.
Ὡς |
[18, 6] |
Ἀριστοφάνης
τὰ
Σωκράτους
ἐν
Διονυσίοις
|
κωμῳδῶν, |
ὁ
δεινότατος
τῶν
κατηγόρων,
ἐλοιδορήσατο |
[18, 5] |
καὶ
Ἀχιλλεὺς
διώκων,
αὐτὸς
θνητὸς
|
ἐών, |
θεὸν
ἄμβροτον,
καὶ
ὀδυρόμενοι
θεοί· |
[18, 4] |
ἀρετῆς
λόγους,
καὶ
τὰς
περὶ
|
θεῶν |
δόξας,
καὶ
τὰ
ἄλλα
ἅπαντα, |
[18, 9] |
ἀνδρῶν;
καὶ
ποταμῶν
ἔρωτας
καὶ
|
βασιλέων |
καὶ
φυτῶν;
Τὸν
δὲ
Ἀρχιλόχου |
[18, 5] |
θαυμαστῆς
πολιτείας
καὶ
τροφῆς
τῶν
|
νέων |
ἀπεπέμψατο,
αὐτῷ
Ὁμήρῳ,
στεφανώσας
τὸν |
[18, 8] |
χρόνῳ,
καὶ
μέχρι
θανάτου
προερχόμενον,
|
νέων |
καὶ
καλῶν
ἀμφοτέρων,
καὶ
σωφρόνων, |
[18, 9] |
καὶ
περὶ
Σωκράτους
Ἀλκιβιάδης
ἔλεγεν,
|
εἰκάζων
|
αὐτοῦ
τὴν
χάριν
τοῖς
Ὀλύμπου |
[18, 7] |
τῆς
καλῆς
(οὕτω
γὰρ
αὐτὴν
|
ὀνομάζων |
χαίρει
διὰ
τὴν
ὥραν
τῶν |
[18, 8] |
καὶ
τοὺς
ἱππεῖς
διακρίνων
τῶν
|
πεζῶν· |
ἦ
γὰρ
ἂν
γέλωτα
ὄφλοι |
[18, 4] |
νυκτὶ
ἐπὶ
φέγγος.
Πόλιν
δὲ
|
οἰκίζων |
ἀγαθῶν
ἀνδρῶν,
τιθεὶς
νόμους
τοῖς
|
[18, 4] |
ἐπὶ
φέγγος.
Πόλιν
δὲ
οἰκίζων
|
ἀγαθῶν |
ἀνδρῶν,
τιθεὶς
νόμους
τοῖς
ἀριστεῦσιν |
[18, 8] |
κακοὺς
ἐν
μέσῳ
τάττων
τῶν
|
ἀγαθῶν, |
καὶ
τοὺς
ἱππεῖς
διακρίνων
τῶν |
[18, 6] |
ἐπιλήψιμον.
Διὸ
δὴ
τὸ
μὲν
|
Ἀθηναίων |
θέατρον
καὶ
τὸ
δικαστήριον
ἐκεῖνο |
[18, 1] |
ἀνδρί,
ὄνομα
Αἰσχύλῳ,
παῖς
ἦν
|
Ἀκταίων, |
μειράκιον
Δωρικόν,
ὥρᾳ
διαφέρον.
Ἐρᾷ |
[18, 1] |
Βοιωτίῳ
διὰ
τὴν
ὁμωνυμίαν
τῶν
|
μειρακίων, |
ἀπολομένου
ἑκατέρου,
τοῦ
μὲν
ὑπὸ |
[18, 2] |
Ἐπαμεινώνδας
ἀπὸ
Λακεδαιμονίων
στρατηγήματι
ἐρωτικῷ·
|
μειρακίων |
πολλῶν
καλῶν
ἐρασταὶ
ἦσαν
Θήβησιν |
[18, 2] |
Ἐλευθεροῖ
τὰς
Θήβας
Ἐπαμεινώνδας
ἀπὸ
|
Λακεδαιμονίων |
στρατηγήματι
ἐρωτικῷ·
μειρακίων
πολλῶν
καλῶν |
[18, 7] |
τὸ
στῆθος
ἔχων
ὥσπερ
ἀγγεῖον,
|
ἀλλοτρίων
|
ναμάτων,
ἦπου
Σαπφοῦς
τῆς
καλῆς |
[18, 9] |
αἱ
μοῦσαι
τί
ἄλλο
ἢ
|
γυναικῶν |
ἔρωτας,
καὶ
ἀνδρῶν;
καὶ
ποταμῶν |
[18, 9] |
αὑτὸν
ἑκάτερος
φιλίαν,
ἡ
μὲν
|
γυναικῶν, |
ὁ
δὲ
ἀρρένων,
ἐπιτηδεῦσαι.
Καὶ |
[18, 1] |
ἐξ
ἐρωμένου
τυραννοκτόνον.
Αὕτη
δίκη
|
ἀδίκων |
ἐρώτων.
~Βούλει
σοι
λέγω
καὶ |
[18, 2] |
διὰ
φιλοτιμίαν
ἐν
ὄψει
τῶν
|
παιδικῶν |
μαχόμενον,
καὶ
δι´
ἀνάγκην
ὑπερμαχοῦντα
|
[18, 8] |
φησίν,
καὶ
οὐκ
ἄπεισιν.
Ἄλλη
|
εἰκὼν |
ἀκολάστου
ἔρωτος·
τοιοῦτος
αὐτῷ
ὁ |
[18, 5] |
τοὺς
ἄφρονας,
ὁ
Λυσίου
τῶν
|
ἐρωτικῶν |
ἀντίτεχνος,
ὁ
Κριτοβούλου
ἁπτόμενος,
ὁ |
[18, 6] |
καὶ
τὸν
κύνα·
τῶν
δὲ
|
ἐρωτικῶν
|
τῶν
Σωκράτους
ἀπέσχοντο
καὶ
οἱ |
[18, 5] |
καὶ
Ἀπόλλων
φεύγων,
καὶ
Ἀχιλλεὺς
|
διώκων, |
αὐτὸς
θνητὸς
ἐών,
θεὸν
ἄμβροτον, |
[18, 8] |
μέχρι
θανάτου
προερχόμενον,
νέων
καὶ
|
καλῶν |
ἀμφοτέρων,
καὶ
σωφρόνων,
τοῦ
μὲν |
[18, 2] |
Λακεδαιμονίων
στρατηγήματι
ἐρωτικῷ·
μειρακίων
πολλῶν
|
καλῶν |
ἐρασταὶ
ἦσαν
Θήβησιν
πολλοὶ
νεανίαι· |
[18, 9] |
καὶ
γὰρ
πάντων
ἐρᾷ
τῶν
|
καλῶν, |
καὶ
ἐπαινεῖ
πάντας·
μεστὰ
δὲ |
[18, 9] |
καὶ
ὑπὸ
πάντων
ἁλίσκεσθαι
τῶν
|
καλῶν· |
ὅ,
τι
γὰρ
ἐκείνῳ
Ἀλκιβιάδης |
[18, 4] |
δή
τινα
ἂν
θέλῃ,
τῶν
|
καλῶν· |
ὢ
τοῦ
θαυμαστοῦ
γέρως.
Αὐτὸς |
[18, 7] |
χαίρει
διὰ
τὴν
ὥραν
τῶν
|
μελῶν, |
καίτοι
μικρὰν
οὖσαν
καὶ
μέλαιναν) |
[18, 9] |
δὲ
ἀρρένων,
ἐπιτηδεῦσαι.
Καὶ
γὰρ
|
πολλῶν |
ἐρᾶν
ἔλεγον,
καὶ
ὑπὸ
πάντων |
[18, 2] |
ἀπὸ
Λακεδαιμονίων
στρατηγήματι
ἐρωτικῷ·
μειρακίων
|
πολλῶν |
καλῶν
ἐρασταὶ
ἦσαν
Θήβησιν
πολλοὶ |
[18, 5] |
γελῶντες
θεοὶ
ἄσβεστον
γέλωτα,
καὶ
|
Ἀπόλλων |
φεύγων,
καὶ
Ἀχιλλεὺς
διώκων,
αὐτὸς |
[18, 9] |
θυγατρί·
οὐ
γὰρ
θέμις
ἐν
|
μουσοπόλων |
οἰκίᾳ
θρῆνον
εἶναι
οὐκ
ἄμμι |
[18, 9] |
γυναικῶν
ἔρωτας,
καὶ
ἀνδρῶν;
καὶ
|
ποταμῶν |
ἔρωτας
καὶ
βασιλέων
καὶ
φυτῶν; |
[18, 4] |
ἐρωτικὴν
τέχνην
ὑποδύς,
ταύτης
καὶ
|
ἐπιστήμων |
εἶναι,
καὶ
πραγματεύεσθαι
περὶ
αὐτὴν |
[18, 9] |
Σμέρδιος
κόμης,
καὶ
τῶν
Κλεοβούλου
|
ὀφθαλμῶν, |
καὶ
τῆς
Βαθύλλου
ὥρας·
ἀλλὰ |
[18, 4] |
ἅπαντα,
ἐφ´
οἷς
οἱ
σοφισταὶ
|
ἐκόμων· |
τὴν
δὲ
ἐρωτικὴν
τέχνην
ὑποδύς, |
[18, 9] |
ἡ
μὲν
γυναικῶν,
ὁ
δὲ
|
ἀρρένων, |
ἐπιτηδεῦσαι.
Καὶ
γὰρ
πολλῶν
ἐρᾶν |
[18, 8] |
τάττειν
στράτευμα·
ἐν
νύσσῃ
μὲν
|
παραινῶν |
ἐγχριμφθῆναι
τὸν
ἐπὶ
λαιᾷ
ἵππον, |
[18, 6] |
νυνὶ
κατηγόρους
(οὐ
γάρ
εἰσιν
|
ἐκείνων |
ἀμαχώτεροι)
διαγωνισώμεθα
τὸ
πρῶτον
τῇδε· |
[18, 8] |
τῶν
ἀγαθῶν,
καὶ
τοὺς
ἱππεῖς
|
διακρίνων |
τῶν
πεζῶν·
ἦ
γὰρ
ἂν |
[18, 8] |
νέων
καὶ
καλῶν
ἀμφοτέρων,
καὶ
|
σωφρόνων, |
τοῦ
μὲν
παιδεύοντος,
τοῦ
δὲ |
[18, 1] |
ἀπολομένου
ἑκατέρου,
τοῦ
μὲν
ὑπὸ
|
κυνῶν |
ἐν
θήρᾳ,
τοῦ
δὲ
ὑπὸ |
[18, 2] |
σκύλακες
συμπαραθέοντες
τοῖς
πρεσβυτέροις
τῶν
|
κυνῶν. |
~Τί
δή
μοι
βούλεται
ὁ |
[18, 5] |
Αἰσχίνης,
ἤ
τις
ἄλλος
τῶν
|
ὁμοφώνων |
αὐτῷ.
Ἐγὼ
μὲν
γὰρ
θαυμάζω |
[18, 9] |
ἐν
ᾄσματι,
σύ
τε
καλὸς
|
θεράπων |
Ἔρως.
Ἡ
Διοτίμα
λέγει,
ὅτι |
[18, 4] |
περὶ
αὑτοῦ
ἐκεῖνος,
ὅτι
ἐστὶν
|
θεράπων |
τοῦ
ἔρωτος,
καὶ
λευκὴ
στάθμη |
[18, 5] |
μύρῳ·
αἰτιασάμενος
τὴν
παρρησίαν
τῶν
|
ἐπῶν, |
ὅτι
ὁ
Ζεὺς
πεποίηται
αὐτῷ |
[18, 6] |
ἔρωτι
τοῦ
Σωκράτους·
καίτοι
πένητα
|
εἰπών, |
καὶ
ἀδολέσχην,
καὶ
σοφιστήν,
καὶ |
[18, 9] |
ἄλλο
ἢ
γυναικῶν
ἔρωτας,
καὶ
|
ἀνδρῶν; |
καὶ
ποταμῶν
ἔρωτας
καὶ
βασιλέων |
[18, 5] |
ἐγών,
ὅτε
μοι
Σαρπήδονα
φίλτατον
|
ἀνδρῶν, |
ὁ
Ζεὺς
λέγει·
καὶ
αὖθις |
[18, 4] |
φέγγος.
Πόλιν
δὲ
οἰκίζων
ἀγαθῶν
|
ἀνδρῶν, |
τιθεὶς
νόμους
τοῖς
ἀριστεῦσιν
οὐ |
[18, 9] |
ὁ
Σωκράτης
Ἀλκιβιάδῃ,
ἐκ
πολλοῦ
|
ἐρῶν, |
πρὶν
ἡγήσατο
ἱκανὸν
εἶναι
πρὸς |
[18, 5] |
αὐτὸς
αὑτῷ
ὅμοιος
ὁ
Σωκράτης
|
ἐρῶν |
τῷ
σωφρονοῦντι,
καὶ
ὁ
ἐκπληττόμενος |
[18, 8] |
θανάτου
προερχόμενον,
νέων
καὶ
καλῶν
|
ἀμφοτέρων, |
καὶ
σωφρόνων,
τοῦ
μὲν
παιδεύοντος, |
[18, 8] |
καὶ
τὸν
ὑβριστὴν
ἐπὶ
τῶν
|
μνηστήρων· |
καὶ
τὸν
γόητα
ἐπὶ
τῆς |
[18, 5] |
τὸν
λόγον,
ἀπιστῶν
ὁμοῦ
καὶ
|
χαίρων
|
τῇ
τῆς
μυθολογίας
ἐξουσίᾳ.
Ὁ |
[18, 6] |
Διονυσίοις
κωμῳδῶν,
ὁ
δεινότατος
τῶν
|
κατηγόρων, |
ἐλοιδορήσατο
τῷ
ἔρωτι
τοῦ
Σωκράτους· |
[18, 9] |
μὲν
ἔρως
εὐπορῶν,
ἀποθνήσκει
δὲ
|
ἀπορῶν· |
τοῦτο
ἐκείνη
ξυλλαβοῦσα
εἶπεν
γλυκύπικρον‘ |
[18, 9] |
λέγει,
ὅτι
θάλλει
μὲν
ἔρως
|
εὐπορῶν, |
ἀποθνήσκει
δὲ
ἀπορῶν·
τοῦτο
ἐκείνη |
[18, 5] |
ἄξιον·
εἰ
δὲ
αἰνίττεται
δι´
|
αἰσχρῶν |
ῥημάτων
πράξεις
καλάς,
δεινὸν
καὶ |
[18, 9] |
ὡς
ἄνεμος
κατ´
ὄρος
δρυσὶν
|
ἐμπεσών· |
ἀναίθεται
τῇ
Ξανθίππῃ
ὀδυρομένῃ
ὅτι |
[18, 1] |
ἦν
τὸ
χρῆμα,
οὐκ
ἔρως·
|
θαρσῶν |
δὲ
ὁ
Περίανδρος
τῇ
ἐξουσίᾳ |
[18, 8] |
δὲ
κακοὺς
ἐν
μέσῳ
τάττων
|
τῶν |
ἀγαθῶν,
καὶ
τοὺς
ἱππεῖς
διακρίνων |
[18, 1] |
Ἐρᾷ
Ἀκταίωνος
νεανίας
Κορίνθιος,
γένους
|
τῶν |
Βακχιάδων·
Βακχιάδαι
δὲ
Κορίνθου
ἐδυνάστευον. |
[18, 5] |
καλόν,
καὶ
τὰ
ὠφελοῦντα
διὰ
|
τῶν |
βλαπτόντων
ἐπιδείκνυσθαι,
οὐκ
ὠφελοῦν
βουλομένου |
[18, 6] |
τὴν
πλάτανον
καὶ
τὸν
κύνα·
|
τῶν |
δὲ
ἐρωτικῶν
τῶν
Σωκράτους
ἀπέσχοντο |
[18, 5] |
χρίσας
μύρῳ·
αἰτιασάμενος
τὴν
παρρησίαν
|
τῶν |
ἐπῶν,
ὅτι
ὁ
Ζεὺς
πεποίηται |
[18, 2] |
τὴν
Ἀττικήν.
Ἔδει
γὰρ
ἕκαστον
|
τῶν |
ἐραστῶν
ἀριστεύειν,
καὶ
διὰ
φιλοτιμίαν |
[18, 5] |
ἐλέγχοντι
τοὺς
ἄφρονας,
ὁ
Λυσίου
|
τῶν |
ἐρωτικῶν
ἀντίτεχνος,
ὁ
Κριτοβούλου
ἁπτόμενος, |
[18, 2] |
λέγω
καὶ
τοῦ
ἑτέρου
τρόπου
|
τῶν |
ἐρώτων
τοῦ
δικαίου
μίαν
γέ |
[18, 9] |
τρόπου·
καὶ
γὰρ
πάντων
ἐρᾷ
|
τῶν |
καλῶν,
καὶ
ἐπαινεῖ
πάντας·
μεστὰ |
[18, 9] |
ἔλεγον,
καὶ
ὑπὸ
πάντων
ἁλίσκεσθαι
|
τῶν |
καλῶν·
ὅ,
τι
γὰρ
ἐκείνῳ |
[18, 4] |
εἰ
δή
τινα
ἂν
θέλῃ,
|
τῶν |
καλῶν·
ὢ
τοῦ
θαυμαστοῦ
γέρως. |
[18, 6] |
ἐν
Διονυσίοις
κωμῳδῶν,
ὁ
δεινότατος
|
τῶν |
κατηγόρων,
ἐλοιδορήσατο
τῷ
ἔρωτι
τοῦ |
[18, 9] |
ᾄσματα
τῆς
Σμέρδιος
κόμης,
καὶ
|
τῶν |
Κλεοβούλου
ὀφθαλμῶν,
καὶ
τῆς
Βαθύλλου |
[18, 2] |
θήρᾳ
σκύλακες
συμπαραθέοντες
τοῖς
πρεσβυτέροις
|
τῶν |
κυνῶν.
~Τί
δή
μοι
βούλεται |
[18, 1] |
τῷ
Βοιωτίῳ
διὰ
τὴν
ὁμωνυμίαν
|
τῶν |
μειρακίων,
ἀπολομένου
ἑκατέρου,
τοῦ
μὲν |
[18, 7] |
ὀνομάζων
χαίρει
διὰ
τὴν
ὥραν
|
τῶν |
μελῶν,
καίτοι
μικρὰν
οὖσαν
καὶ |
[18, 8] |
Διός·
καὶ
τὸν
ὑβριστὴν
ἐπὶ
|
τῶν |
μνηστήρων·
καὶ
τὸν
γόητα
ἐπὶ |
[18, 5] |
τῆς
θαυμαστῆς
πολιτείας
καὶ
τροφῆς
|
τῶν |
νέων
ἀπεπέμψατο,
αὐτῷ
Ὁμήρῳ,
στεφανώσας |
[18, 5] |
ἢ
Αἰσχίνης,
ἤ
τις
ἄλλος
|
τῶν |
ὁμοφώνων
αὐτῷ.
Ἐγὼ
μὲν
γὰρ |
[18, 2] |
καὶ
διὰ
φιλοτιμίαν
ἐν
ὄψει
|
τῶν |
παιδικῶν
μαχόμενον,
καὶ
δι´
ἀνάγκην |
[18, 8] |
ἀγαθῶν,
καὶ
τοὺς
ἱππεῖς
διακρίνων
|
τῶν |
πεζῶν·
ἦ
γὰρ
ἂν
γέλωτα |
[18, 2] |
τὸ
Ἴλιον
συνεστήσατο,
ὁ
δεινότατος
|
τῶν
|
στρατηγῶν,
οὔτε
Ἡρακλεῖδαι
περὶ
Πελοπόννησον, |
[18, 6] |
τὸν
κύνα·
τῶν
δὲ
ἐρωτικῶν
|
τῶν |
Σωκράτους
ἀπέσχοντο
καὶ
οἱ
δεινοὶ |
[18, 4] |
τὸν
καλόν.
Ἀποκρύπτεται
δὲ
οὐδὲν
|
τῶν |
τοῦ
ἔρωτος,
οὔτε
ἔργον,
οὔτε |
[18, 2] |
μαχόμενον,
καὶ
δι´
ἀνάγκην
ὑπερμαχοῦντα
|
τῶν |
φιλτάτων·
ἦν
δὲ
καὶ
τὰ |
[18, 5] |
ἀποκρινάσθω
ἡμῖν
ὑπὲρ
τοῦ
Σωκράτους
|
Πλάτων, |
ἢ
Ξενοφῶν,
ἢ
Αἰσχίνης,
ἤ
|
[18, 7] |
στῆθος
ἔχων
ὥσπερ
ἀγγεῖον,
ἀλλοτρίων
|
ναμάτων, |
ἦπου
Σαπφοῦς
τῆς
καλῆς
(οὕτω |
[18, 5] |
εἰ
δὲ
αἰνίττεται
δι´
αἰσχρῶν
|
ῥημάτων |
πράξεις
καλάς,
δεινὸν
καὶ
σφαλερὸν |
[18, 2] |
καὶ
δι´
ἀνάγκην
ὑπερμαχοῦντα
τῶν
|
φιλτάτων· |
ἦν
δὲ
καὶ
τὰ
μειράκια |
[18, 9] |
πολλῶν
ἐρᾶν
ἔλεγον,
καὶ
ὑπὸ
|
πάντων |
ἁλίσκεσθαι
τῶν
καλῶν·
ὅ,
τι |
[18, 9] |
ἤθους
καὶ
τρόπου·
καὶ
γὰρ
|
πάντων |
ἐρᾷ
τῶν
καλῶν,
καὶ
ἐπαινεῖ |
[18, 5] |
καὶ
τὰ
ὠφελοῦντα
διὰ
τῶν
|
βλαπτόντων
|
ἐπιδείκνυσθαι,
οὐκ
ὠφελοῦν
βουλομένου
ἔργον |
[18, 2] |
Ἀττικήν.
Ἔδει
γὰρ
ἕκαστον
τῶν
|
ἐραστῶν |
ἀριστεύειν,
καὶ
διὰ
φιλοτιμίαν
ἐν |
[18, 1] |
ἐν
θήρᾳ,
τοῦ
δὲ
ὑπὸ
|
ἐραστῶν |
ἐν
μέθῃ.
Περιάνδρῳ
τῷ
Ἀμβρακιώτῃ |
[18, 5] |
φαντασίᾳ,
καὶ
συναναπλάττει
τὸν
λόγον,
|
ἀπιστῶν |
ὁμοῦ
καὶ
χαίρων
τῇ
τῆς |
[18, 4] |
Αὐτὸς
δὲ
δὴ
τὸν
ἔρωτα,
|
ἀναπλάττων |
ἐπ´
αὐτῷ
μῦθον,
οἷον
καὶ |
[18, 8] |
τοὺς
δὲ
κακοὺς
ἐν
μέσῳ
|
τάττων
|
τῶν
ἀγαθῶν,
καὶ
τοὺς
ἱππεῖς |
[18, 5] |
ἐραστὴς
μὲν
σοφίας,
πενίας
δὲ
|
κρείττων, |
ἡδονῆς
δὲ
ἐχθρός,
ἀληθείας
δὲ |
[18, 3] |
τοὺς
ἀργυρογνώμονας
ἐξετάζειν
ἔδει,
ὁπότερος
|
αὐτῶν |
γνωριστικὸς
τοῦ
δοκίμου
καὶ
μή. |
[18, 1] |
ἀμφοῖν,
βίᾳ
διαφθείρεται
ἐν
χερσὶν
|
αὐτῶν. |
Καὶ
εἰκάσθη
τὸ
ἐν
Κορίνθῳ |
[18, 6] |
πρὸς
ἐκείνους
κοινωνίᾳ
κατασμικρύνοντες
τὰ
|
αὐτῶν. |
Οὐκοῦν
καὶ
ἡμεῖς
περὶ
Σωκράτους, |
[18, 9] |
ποταμῶν
ἔρωτας
καὶ
βασιλέων
καὶ
|
φυτῶν; |
Τὸν
δὲ
Ἀρχιλόχου
ἔρωτα,
ὑβριστὴς |
[18, 1] |
ἐρωμένου
τυραννοκτόνον.
Αὕτη
δίκη
ἀδίκων
|
ἐρώτων. |
~Βούλει
σοι
λέγω
καὶ
τοῦ |
[18, 2] |
καὶ
τοῦ
ἑτέρου
τρόπου
τῶν
|
ἐρώτων |
τοῦ
δικαίου
μίαν
γέ
τινα |
[18, 5] |
ὑπὲρ
τοῦ
Σωκράτους
Πλάτων,
ἢ
|
Ξενοφῶν, |
ἢ
Αἰσχίνης,
ἤ
τις
ἄλλος |
[18, 7] |
ἔφη
θαυμάζειν,
πλῆρες
τὸ
στῆθος
|
ἔχων |
ὥσπερ
ἀγγεῖον,
ἀλλοτρίων
ναμάτων,
ἦπου |