HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Maxime de Tyr, Dissertations, XVIII

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ν  =  335 formes différentes pour 578 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Dissertation, Chap.
[18, 9]   Ὀλύμπου καὶ Μαρσύου αὐλήμασιν. Τίς  ἄν,   θεοί, μέμψαιτο ἐραστὴν τοιοῦτον,
[18, 8]   διακρίνων τῶν πεζῶν· γὰρ  ἂν   γέλωτα ὄφλοι τὰ σοφὰ ταῦτα
[18, 9]   πρεσβύτερα τοῖς νέοις εἰκάσαι) τί  ἂν   εἴη ἄλλο, αὐτό,
[18, 5]   γὰρ τοῦτο. Ταῦτα οἶμαι Θρασύμαχον  ἂν   εἰπεῖν, Καλλίαν, Πῶλον,
[18, 4]   τῷ ἀρίστῳ, εἰ δή τινα  ἂν   θέλῃ, τῶν καλῶν· τοῦ
[18, 9]   ἐμὲ γὰρ λόγων εἵνεκα παῖδες  ἂν   φιλοῖεν· χαρίεντα μὲν γὰρ ᾄδω,
[18, 9]   τὴν σωφροσύνην ὁρᾷς· ἔραμαί τοι  συνηβᾶν,   φησίν, χαρίεν γὰρ ἔχεις ἦθος·
[18, 4]   ἀλλὰ ἔοικεν πάντα ἑξῆς παρρησιαζομένῳ·  πηδᾶν   μὲν αὐτῷ τὴν καρδίαν ἐπὶ
[18, 3]   νομίσματι, τῇ τοῦ καλοῦ φύσει.  Ἐὰν   γὰρ τούτου τὸ μὲν
[18, 4]   παρρησιαζομένῳ· πηδᾶν μὲν αὐτῷ τὴν  καρδίαν   ἐπὶ Χαρμίδῃ καὶ ἥδειν τὸ
[18, 4]   τὸν ἁβρότατον, καὶ Φαῖδρον τὴν  θείαν   κεφαλήν, καὶ Λῦσιν τὸ μειράκιον,
[18, 1]   δὲ οὐ σὺν δίκῃ τὴν  ὁμιλίαν   συστησαμένῳ ὕβρις ἦν τὸ χρῆμα,
[18, 9]   μοι τὴν καθ´ αὑτὸν ἑκάτερος  φιλίαν,   μὲν γυναικῶν, δὲ
[18, 5]   οἶμαι Θρασύμαχον ἂν εἰπεῖν,  Καλλίαν,   Πῶλον, ὅστις ἄλλος
[18, 2]   τρόπου τῶν ἐρώτων τοῦ δικαίου  μίαν   γέ τινα δευτέραν εἰκόνα;
[18, 2]   τῶν ἐραστῶν ἀριστεύειν, καὶ διὰ  φιλοτιμίαν   ἐν ὄψει τῶν παιδικῶν μαχόμενον,
[18, 2]   μὲν δίκαιος ἦν διὰ  ἰσοτιμίαν,   δὲ ἄδικος δι´ ἐξουσίαν·
[18, 3]   διὰ τὴν πρὸς τὸν θεὸν  ὁμωνυμίαν,   ἀπιστοῦνται δὲ οἱ χρηστοὶ διὰ
[18, 1]   πάθος τῷ Βοιωτίῳ διὰ τὴν  ὁμωνυμίαν   τῶν μειρακίων, ἀπολομένου ἑκατέρου, τοῦ
[18, 6]   περὶ ῥᾳστώνην τοιαύτην τῷ λόγῳ,  οἵαν   καὶ εἰς τὰ δικαστήρια εἰσαγγελλόμενοι
[18, 4]   καὶ διδασκάλους ἐπιγέγραπται τῆς τέχνης,  Ἀσπασίαν   τὴν Μιλησίαν, καὶ Διοτίμαν τὴν
[18, 4]   ἐπιγέγραπται τῆς τέχνης, Ἀσπασίαν τὴν  Μιλησίαν,   καὶ Διοτίμαν τὴν Μαντινικήν· καὶ
[18, 5]   καὶ χρίσας μύρῳ· αἰτιασάμενος τὴν  παρρησίαν   τῶν ἐπῶν, ὅτι Ζεὺς
[18, 4]   τὸ σῶμα, ἐπτοῆσθαι δὲ καὶ  ἐνθουσιᾶν,   καθάπερ τὰς βάκχας, ἐπὶ Ἀλκιβιάδῃ·
[18, 2]   ἰσοτιμίαν, δὲ ἄδικος δι´  ἐξουσίαν·   ἀλλὰ τό γε μειράκιον ὄντως
[18, 6]   εἰς ἄλλους ἀξιοχρεωτέρους τρέπουσι τὴν  αἰτίαν,   τῇ πρὸς ἐκείνους κοινωνίᾳ κατασμικρύνοντες
[18, 4]   τέχνης, Ἀσπασίαν τὴν Μιλησίαν, καὶ  Διοτίμαν   τὴν Μαντινικήν· καὶ μαθητὰς λαμβάνει
[18, 7]   μελῶν, καίτοι μικρὰν οὖσαν καὶ  μέλαιναν)   Ἀνακρέοντος, φησίν, τοῦ σοφοῦ.
[18, 9]   ἀρρένων, ἐπιτηδεῦσαι. Καὶ γὰρ πολλῶν  ἐρᾶν   ἔλεγον, καὶ ὑπὸ πάντων ἁλίσκεσθαι
[18, 2]   δικαίου μίαν γέ τινα  δευτέραν   εἰκόνα; Μειρακίῳ Ἀττικῷ δύο ἦσαν
[18, 7]   τὴν ὥραν τῶν μελῶν, καίτοι  μικρὰν   οὖσαν καὶ μέλαιναν) Ἀνακρέοντος,
[18, 7]   αὐτὴν ὀνομάζων χαίρει διὰ τὴν  ὥραν   τῶν μελῶν, καίτοι μικρὰν οὖσαν
[18, 2]   δευτέραν εἰκόνα; Μειρακίῳ Ἀττικῷ δύο  ἦσαν   ἐρασταί, ἰδιώτης καὶ τύραννος·
[18, 2]   ἐρωτικῷ· μειρακίων πολλῶν καλῶν ἐρασταὶ  ἦσαν   Θήβησιν πολλοὶ νεανίαι· ὅπλα δοὺς
[18, 7]   ὥραν τῶν μελῶν, καίτοι μικρὰν  οὖσαν   καὶ μέλαιναν) Ἀνακρέοντος, φησίν,
[18, 2]   προὐπηλάκισεν, καὶ ἀδελφὴν Ἁρμοδίου Παναθηναίοις  ἥκουσαν   ἐπὶ τὴν πομπὴν κανηφοροῦσαν ἐξήλασεν
[18, 2]   Παναθηναίοις ἥκουσαν ἐπὶ τὴν πομπὴν  κανηφοροῦσαν   ἐξήλασεν ἐπ´ ἀτιμίᾳ. Διδόασιν δίκην
[18, 9]   φησὶν Σωκράτης· πολλά μοι  τὰν   Πολυανακτίθαο παῖδα χαίρειν, Σαπφὼ λέγει·
[18, 4]   οἴκοι καὶ δημοσίᾳ, ἐν συμποσίοις,  ἐν   Ἀκαδημίᾳ, ἐν Πειραιεῖ, ἐν ὁδῷ
[18, 9]   που καὶ Σαπφοῖ Ἀφροδίτη  ἐν   ᾄσματι, σύ τε καλὸς θεράπων
[18, 6]   ἀλλ´ οὐδὲ Ἀριστοφάνης τὰ Σωκράτους  ἐν   Διονυσίοις κωμῳδῶν, δεινότατος τῶν
[18, 4]   οἷα εἰς αὐτὸν Σωκράτην ἔσκωπτον  ἐν   Διονυσίοις οἱ κωμῳδοί. Ἔλεγε δὲ
[18, 2]   ταῖς ἀρεταῖς τοῖς ἐρασταῖς, ὥσπερ  ἐν   θήρᾳ σκύλακες συμπαραθέοντες τοῖς πρεσβυτέροις
[18, 1]   ἑκατέρου, τοῦ μὲν ὑπὸ κυνῶν  ἐν   θήρᾳ, τοῦ δὲ ὑπὸ ἐραστῶν
[18, 1]   χερσὶν αὐτῶν. Καὶ εἰκάσθη τὸ  ἐν   Κορίνθῳ τοῦτο πάθος τῷ Βοιωτίῳ
[18, 4]   Πειραιεῖ, ἐν ὁδῷ ὑπὸ πλατάνῳ,  ἐν   Λυκίῳ. Καὶ τὰ μὲν ἄλλα
[18, 1]   θήρᾳ, τοῦ δὲ ὑπὸ ἐραστῶν  ἐν   μέθῃ. Περιάνδρῳ τῷ Ἀμβρακιώτῃ τυράννῳ
[18, 4]   Ἔλεγε δὲ ταῦτα μόνον οὐκ  ἐν   μέσοις τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ
[18, 8]   τοῖς κάμνουσιν, τοὺς δὲ κακοὺς  ἐν   μέσῳ τάττων τῶν ἀγαθῶν, καὶ
[18, 9]   τῇ θυγατρί· οὐ γὰρ θέμις  ἐν   μουσοπόλων οἰκίᾳ θρῆνον εἶναι οὐκ
[18, 4]   ἐπ´ Αὐτόλυκον τὰ ὄμματα, ὥσπερ  ἐν   νυκτὶ ἐπὶ φέγγος. Πόλιν δὲ
[18, 8]   καὶ ἡνιοχεῖν, καὶ τάττειν στράτευμα·  ἐν   νύσσῃ μὲν παραινῶν ἐγχριμφθῆναι τὸν
[18, 4]   συμποσίοις, ἐν Ἀκαδημίᾳ, ἐν Πειραιεῖ,  ἐν   ὁδῷ ὑπὸ πλατάνῳ, ἐν Λυκίῳ.
[18, 5]   ἡμῖν ἐπ´ ἀληθείᾳ διατεθρυλημένος, ἐπισφαλέστερος  ἐν   οἷς αἰνίττεται, διὰ τὸ ἀξιόπιστον
[18, 2]   ἐραστῶν ἀριστεύειν, καὶ διὰ φιλοτιμίαν  ἐν   ὄψει τῶν παιδικῶν μαχόμενον, καὶ
[18, 4]   δημοσίᾳ, ἐν συμποσίοις, ἐν Ἀκαδημίᾳ,  ἐν   Πειραιεῖ, ἐν ὁδῷ ὑπὸ πλατάνῳ,
[18, 8]   οἷοι νῦν βροτοί εἰσιν. Αὐτίκα  ἐν   πρώτῳ λόγῳ ἐπὶ αἰχμαλώτῳ ἐρασταὶ
[18, 4]   ἀλλὰ καὶ οἴκοι καὶ δημοσίᾳ,  ἐν   συμποσίοις, ἐν Ἀκαδημίᾳ, ἐν Πειραιεῖ,
[18, 5]   πεποίηται αὐτῷ τῇ Ἥρᾳ μισγόμενος  ἐν   τῇ Ἴδῃ, νεφέλης αὐτοὺς καλυπτούσης
[18, 8]   ἐπιμανῆ, τὸν πρᾶον· καὶ ἐστὶν  ἐν   τοιούτοις οὐκέτι ἀρχαῖος, ἀλλὰ τεχνίτης
[18, 5]   δὲ τῇ μιμήσει, ἀνόμοιον δ´  ἐν   τοῖς ἔργοις. Οὐδὲν γὰρ αὐτὸς
[18, 5]   αἰνίττεται, διὰ τὸ ἀξιόπιστον μὲν  ἐν   τοῖς λόγοις, δυνατὸν δὲ τῇ
[18, 4]   ἦν αὐτῷ ταυτὶ τὰ θρυλούμενα  ἐν   τοῖς λόγοις; ὁποῖα ἄττα φησὶν
[18, 7]   φησίν, τοῦ σοφοῦ. Τὸν δὲ  ἐν   τῷ συμποσίῳ λόγον, εἰς ἔρωτα
[18, 1]   μειράκιον ὑπ´ ἀμφοῖν, βίᾳ διαφθείρεται  ἐν   χερσὶν αὐτῶν. Καὶ εἰκάσθη τὸ
[18, 9]   Τοῦτο καὶ περὶ Σωκράτους Ἀλκιβιάδης  ἔλεγεν,   εἰκάζων αὐτοῦ τὴν χάριν τοῖς
[18, 4]   εἶναι, καὶ πραγματεύεσθαι περὶ αὐτὴν  ἔλεγεν.   ~Τί βούλεται τῷ Σωκράτει ταυτὶ
[18, 6]   θέατρον καὶ τὸ δικαστήριον ἐκεῖνο  διαπέφευγεν·   πρὸς τουτουσὶ δὲ τοὺς νυνὶ
[18, 5]   ἀνόμοιον δ´ ἐν τοῖς ἔργοις.  Οὐδὲν   γὰρ αὐτὸς αὑτῷ ὅμοιος
[18, 4]   Χαρμίδην τὸν καλόν. Ἀποκρύπτεται δὲ  οὐδὲν   τῶν τοῦ ἔρωτος, οὔτε ἔργον,
[18, 4]   φαινομένου γνησίους ἐραστὰς κάλλους ἀληθινοῦ.  ~Εἶεν·   ἐπεὶ ταύτῃ βασανιστέον τὲ καὶ
[18, 9]   γὰρ λόγων εἵνεκα παῖδες ἂν  φιλοῖεν·   χαρίεντα μὲν γὰρ ᾄδω, χαρίεντα
[18, 9]   ὁρᾷς· ἔραμαί τοι συνηβᾶν, φησίν,  χαρίεν   γὰρ ἔχεις ἦθος· καὶ αὖθις
[18, 4]   οὔτε ἔργον, οὔτε πάθος, ἀλλὰ  ἔοικεν   πάντα ἑξῆς παρρησιαζομένῳ· πηδᾶν μὲν
[18, 6]   ἐρῶντα. Οὐ γὰρ ἦν, ὡς  ἔοικεν,   τὸ πρᾶγμα οὔτε τοῖς συκοφάνταις,
[18, 9]   ἀναίθεται τῇ Ξανθίππῃ ὀδυρομένῃ ὅτι  ἀπέθνησκεν,   δὲ τῇ θυγατρί· οὐ
[18, 8]   ἄχθεται, δὲ παραμυθεῖται·  μὲν   ᾄδει, δὲ ἀκροᾶται· ἐρωτικὸν
[18, 6]   κωμῳδοῖς ἐπιλήψιμον. Διὸ δὴ τὸ  μὲν   Ἀθηναίων θέατρον καὶ τὸ δικαστήριον
[18, 4]   πλατάνῳ, ἐν Λυκίῳ. Καὶ τὰ  μὲν   ἄλλα ἅπαντα ἀποποιεῖται εἰδέναι, καὶ
[18, 8]   τὰ δὲ ὅπως φεύγωμεν, τὰ  μὲν   ἄλλα εὐήθως πάνυ καὶ ἀρχαίως
[18, 8]   δὲ ἥμερος καὶ ἐμπαθής·  μὲν   ἀποφλογοῦται τὰ ὄμματα, καὶ λοιδορεῖται
[18, 3]   λόγοι; Ὅτι πρᾶγμα διττόν, τὸ  μὲν   ἀρετῆς ἐπήβολον, τὸ δὲ μοχθηρίᾳ
[18, 4]   ἔοικεν πάντα ἑξῆς παρρησιαζομένῳ· πηδᾶν  μὲν   αὐτῷ τὴν καρδίαν ἐπὶ Χαρμίδῃ
[18, 8]   παιδεύοντος, τοῦ δὲ παιδευομένου·  μὲν   ἄχθεται, δὲ παραμυθεῖται·
[18, 9]   εἵνεκα παῖδες ἂν φιλοῖεν· χαρίεντα  μὲν   γὰρ ᾄδω, χαρίεντα δ´ οἶδα
[18, 5]   πολλοῦ γε καὶ δεῖ. Εἰ  μὲν   γὰρ ἀληθῆ ταῦτα, εὐφημεῖν ἄξιον·
[18, 5]   ἄλλος τῶν ὁμοφώνων αὐτῷ. Ἐγὼ  μὲν   γὰρ θαυμάζω καὶ ἐκπλήττομαι, ὅπως
[18, 6]   συκοφάνται Ἀνύτου καὶ Μελήτου· ἐκεῖνοι  μέν   γε ἀδικεῖν γραψάμενοι Σωκράτην, καὶ
[18, 9]   καθ´ αὑτὸν ἑκάτερος φιλίαν,  μὲν   γυναικῶν, δὲ ἀρρένων, ἐπιτηδεῦσαι.
[18, 2]   ἐρασταί, ἰδιώτης καὶ τύραννος·  μὲν   δίκαιος ἦν διὰ ἰσοτιμίαν,
[18, 5]   οἷς αἰνίττεται, διὰ τὸ ἀξιόπιστον  μὲν   ἐν τοῖς λόγοις, δυνατὸν δὲ
[18, 1]   δὲ παροινία αὕτη Περίανδρον  μὲν   ἔπαυσεν ὑβρίζοντα, τὸ δὲ μειράκιον
[18, 1]   εἰσπεσόντες εἰς τὸ δωμάτιον, οἱ  μὲν   ἐπειρῶντο ἀπάγειν, οἱ δὲ οἰκεῖοι
[18, 9]   Σαπφοῖ Γοργὼ καὶ Ἀνδρομέδα· νῦν  μὲν   ἐπιτιμᾷ ταύταις, νῦν δὲ ἐλέγχει,
[18, 9]   Διοτίμα λέγει, ὅτι θάλλει  μὲν   ἔρως εὐπορῶν, ἀποθνήσκει δὲ ἀπορῶν·
[18, 3]   φύσει. Ἐὰν γὰρ τούτου τὸ  μὲν   φαινόμενον καλόν, οὐχ οὕτως
[18, 5]   ὅσα ἄλλα ἐπὶ τούτοις Ὅμηρος  μὲν   ᾐνίξατο, Σωκράτης δὲ ἐμέμψατο· αὐτὸς
[18, 8]   ἐπὶ αἰχμαλώτῳ ἐρασταὶ δύο,  μὲν   θρασὺς καὶ ἐπιμανής, δὲ
[18, 6]   τοὺς νέους διαφθείρειν, καὶ ὅτι  μὲν   Κριτίας ἐτυράννησεν, τοῦτο ἀδικεῖν ἔλεγον
[18, 3]   θεὸν καὶ τὴν νόσον, καλλωπίζονται  μὲν   οἱ μοχθηροὶ ἐρασταὶ διὰ τὴν
[18, 5]   θαυμάζω καὶ ἐκπλήττομαι, ὅπως τὰ  μὲν   Ὁμήρου ἔπη τῆς θαυμαστῆς πολιτείας
[18, 8]   καλοῖς τὰ αἰσχρὰ ἱστορεῖν, τὰ  μὲν   ὅπως ἔχωμεν, τὰ δὲ ὅπως
[18, 6]   καὶ ἡμεῖς περὶ Σωκράτους, εἰ  μὲν   ὀρθῶς ταῦτα ἔδρα μή,
[18, 8]   καλῶν ἀμφοτέρων, καὶ σωφρόνων, τοῦ  μὲν   παιδεύοντος, τοῦ δὲ παιδευομένου·
[18, 8]   καὶ τάττειν στράτευμα· ἐν νύσσῃ  μὲν   παραινῶν ἐγχριμφθῆναι τὸν ἐπὶ λαιᾷ
[18, 8]   Ἀνδρομάχης καὶ τοῦ Ἕκτορος·  μὲν   πατέρα καὶ ἀδελφὸν καλεῖ τὸν
[18, 5]   ἐκείνου παραβαλλόμενα. Αὐτίκα καὶ  μὲν   περὶ τοῦ Διὸς τοιαῦτα ἀκούσας,
[18, 3]   τοῦ δοκίμου καὶ μή. Τὸν  μὲν   πρὸ τοῦ δοκίμου τὸ φαινόμενον
[18, 5]   δὲ δὴ Σωκράτης, ἐραστὴς  μὲν   σοφίας, πενίας δὲ κρείττων, ἡδονῆς
[18, 8]   ἤδη θαπτομένῳ κόμη. Ταῦτα  μὲν   τὰ Ὁμήρου ἐρωτικά. ~Ἡσιόδῳ δὲ
[18, 6]   Καὶ δή μοι δοκῶ βούλεσθαι  μὲν   ταῦτα, δύνασθαι δὲ ἧττον· χρὴ
[18, 5]   καταμαντεύεται τοῦ λόγου, ὡς φησὶ  μὲν   ταῦτα, ἕτερα δὲ αἰνίττεται· καὶ
[18, 7]   δὲ αὐτὸν Σωκράτην παραστησώμεθα, ἐπαινοῦντα  μὲν   τὸ ἔργον καὶ θαυμάζοντα αὐξανόμενον,
[18, 3]   ὂν καὶ φαινόμενον, ἀνάγκη τοὺς  μὲν   τοῦ φαινομένου κάλλους καὶ μὴ
[18, 1]   τῶν μειρακίων, ἀπολομένου ἑκατέρου, τοῦ  μὲν   ὑπὸ κυνῶν ἐν θήρᾳ, τοῦ
[18, 3]   τὸ φαινόμενον ἀσπαζόμενον πόρρω πάνυ  τίθεμεν   τῆς τέχνης, τὸν δὲ τἀληθῆ
[18, 6]   σμικρόν, ὅσον τὸ νῦν ἔχον·  λέγωμεν   δὲ ὡδὶ πρὸς τουτουσὶ τοὺς
[18, 8]   ὅπως ἔχωμεν, τὰ δὲ ὅπως  φεύγωμεν,   τὰ μὲν ἄλλα εὐήθως πάνυ
[18, 3]   αὐτῆς· ταύτῃ καὶ τὴν ἐρωτικὴν  προσθῶμεν   φέροντες, ὥσπέρ τινι νομίσματι, τῇ
[18, 6]   τῇ Σωκράτους φιλοσοφίᾳ ἐπολέμει. ~Φέρ´  ἐπαμύνωμεν   τῷ λόγῳ, μὴ εἰκαῖα φλυαρῶμεν.
[18, 6]   ἐπαμύνωμεν τῷ λόγῳ, μὴ εἰκαῖα  φλυαρῶμεν.   Καὶ δή μοι δοκῶ βούλεσθαι
[18, 6]   βούλεσθαι καὶ δύνασθαι. Ὧδε τοίνυν  δράσωμεν   περὶ ῥᾳστώνην τοιαύτην τῷ λόγῳ,
[18, 8]   αἰσχρὰ ἱστορεῖν, τὰ μὲν ὅπως  ἔχωμεν,   τὰ δὲ ὅπως φεύγωμεν, τὰ
[18, 9]   ἔρωτος, τῇ δὲ ἔρως  ἐτίναξεν   τὰς φρένας, ὡς ἄνεμος κατ´
[18, 2]   τοῖς ἐρασταῖς καὶ τοῖς ἐρωμένοις  συνέταξεν   λόχον ἱερὸν τοῦ ἔρωτος, δεινὸν
[18, 8]   αὐτῷ μέλειν, ὅσον ἐκείνης, λέγει.  Ἔδειξεν   καὶ τὸν χαμαιεύνην ἔρωτα ἐπὶ
[18, 2]   δίκην ἐκ τούτου Πεισιστρατίδαι, καὶ  ἦρξεν   ἐλευθερίας Ἀθηναίοις ὕβρις τυράννου, καὶ
[18, 9]   δὲ ἀπορῶν· τοῦτο ἐκείνη ξυλλαβοῦσα  εἶπεν   γλυκύπικρον‘ καὶ ἀλγεσίδωρον. Τὸν ἔρωτα
[18, 2]   ἥκουσαν ἐπὶ τὴν πομπὴν κανηφοροῦσαν  ἐξήλασεν   ἐπ´ ἀτιμίᾳ. Διδόασιν δίκην ἐκ
[18, 1]   μειράκιον καὶ ὑπερεφρόνει ὑβριστοῦ ἐραστοῦ,  ἐκώμασεν   εἰς Ἀκταίωνος ἐραστὴς ὁμοῦ
[18, 5]   κινδυνώδεις λόγους ταῖς αὐτοῦ ὁμιλίαις  ἀνεκέρασεν,   ὥστε τὰ Ὁμήρου αἰνίγματα πόρρω
[18, 1]   ἔπαυσεν ὑβρίζοντα, τὸ δὲ μειράκιον  ἐποίησεν   ἐξ ἐρωμένου τυραννοκτόνον. Αὕτη δίκη
[18, 6]   διαφθείρειν, καὶ ὅτι μὲν Κριτίας  ἐτυράννησεν,   τοῦτο ἀδικεῖν ἔλεγον τὸν Σωκράτην,
[18, 2]   ὑπ´ ὀργῆς ἄλλά τε ἀμφοτέρους  προὐπηλάκισεν,   καὶ ἀδελφὴν Ἁρμοδίου Παναθηναίοις ἥκουσαν
[18, 1]   δὲ παροινία αὕτη Περίανδρον μὲν  ἔπαυσεν   ὑβρίζοντα, τὸ δὲ μειράκιον ἐποίησεν
[18, 1]   ~Κορινθίῳ ἀνδρί, ὄνομα Αἰσχύλῳ, παῖς  ἦν   Ἀκταίων, μειράκιον Δωρικόν, ὥρᾳ διαφέρον.
[18, 4]   καὶ περὶ Σωκράτους ἐκλογίσασθαι, τί  ἦν   αὐτῷ ταυτὶ τὰ θρυλούμενα ἐν
[18, 2]   δι´ ἀνάγκην ὑπερμαχοῦντα τῶν φιλτάτων·  ἦν   δὲ καὶ τὰ μειράκια ἐφάμιλλα
[18, 2]   καὶ τύραννος· μὲν δίκαιος  ἦν   διὰ ἰσοτιμίαν, δὲ ἄδικος
[18, 7]   Μαντινική, εἴτε καὶ Λεσβία τὶς  ἦν   τοῦ λόγου μήτηρ, πάντως
[18, 2]   ἀλλὰ τό γε μειράκιον ὄντως  ἦν   καλὸν καὶ ἐρᾶσθαι ἄξιον, ὥστε
[18, 1]   Περιάνδρῳ τῷ Ἀμβρακιώτῃ τυράννῳ παιδικὰ  ἦν   μειράκιον πολιτικόν· ἅτε δὲ οὐ
[18, 1]   δίκῃ τὴν ὁμιλίαν συστησαμένῳ ὕβρις  ἦν   τὸ χρῆμα, οὐκ ἔρως· θαρσῶν
[18, 6]   κακῶς ἐρῶντα. Οὐ γὰρ  ἦν,   ὡς ἔοικεν, τὸ πρᾶγμα οὔτε
[18, 8]   ἀποθανόντος ἀποθανεῖν ἐρᾷ, καὶ τὴν  ὀργὴν   κατατίθεται· ἐρωτικὰ δὲ καὶ τὰ
[18, 6]   ἔλεγον τὸν Σωκράτην, καὶ ὅτι  Ἀλκιβιάδην   ἐᾷ ὑβρίζειν, καὶ ὅτι τὸν
[18, 4]   καὶ μαθητὰς λαμβάνει τῆς τέχνης,  Ἀλκιβιάδην   τὸν γαυρότατον, καὶ Κριτόβουλον τὸν
[18, 5]   τῆς Ἀλκιβιάδου ὥρας παραγινόμενος,  Χαρμίδην   τεθηπώς. Πῶς γὰρ ὅμοια ταῦτα
[18, 4]   καὶ Λῦσιν τὸ μειράκιον, καὶ  Χαρμίδην   τὸν καλόν. Ἀποκρύπτεται δὲ οὐδὲν
[18, 2]   τῶν παιδικῶν μαχόμενον, καὶ δι´  ἀνάγκην   ὑπερμαχοῦντα τῶν φιλτάτων· ἦν δὲ
[18, 2]   κανηφοροῦσαν ἐξήλασεν ἐπ´ ἀτιμίᾳ. Διδόασιν  δίκην   ἐκ τούτου Πεισιστρατίδαι, καὶ ἦρξεν
[18, 4]   τὴν Μιλησίαν, καὶ Διοτίμαν τὴν  Μαντινικήν·   καὶ μαθητὰς λαμβάνει τῆς τέχνης,
[18, 2]   Πελοπόννησον, οὔτε Πελοποννήσιοι περὶ τὴν  Ἀττικήν.   Ἔδει γὰρ ἕκαστον τῶν ἐραστῶν
[18, 3]   συνιέναι αὐτῆς· ταύτῃ καὶ τὴν  ἐρωτικὴν   προσθῶμεν φέροντες, ὥσπέρ τινι νομίσματι,
[18, 4]   οἱ σοφισταὶ ἐκόμων· τὴν δὲ  ἐρωτικὴν   τέχνην ὑποδύς, ταύτης καὶ ἐπιστήμων
[18, 4]   ἁβρότατον, καὶ Φαῖδρον τὴν θείαν  κεφαλήν,   καὶ Λῦσιν τὸ μειράκιον, καὶ
[18, 9]   αὕτη τίς δὲ ἀγροιῶτιν ἐπεμμένα  στολήν   τὸν ἔρωτα φησὶν Διοτίμα
[18, 9]   θεοί, μέμψαιτο ἐραστὴν τοιοῦτον,  πλὴν   Τιμάρχου;
[18, 4]   ἐγγυτάτω τῆς ἑαυτοῦ τύχης, ἀνυπόδητον,  χαμαιεύνην,   ἐπίβουλον, θηρευτικόν, φαρμακέα, σοφιστήν, γόητα·
[18, 8]   ἐκείνης, λέγει. Ἔδειξεν καὶ τὸν  χαμαιεύνην   ἔρωτα ἐπὶ τῆς Ἥρας καὶ
[18, 9]   ὥρας· ἀλλὰ καὶ τούτοις τὴν  σωφροσύνην   ὁρᾷς· ἔραμαί τοι συνηβᾶν, φησίν,
[18, 9]   Ἤδη δέ που καὶ τὴν  τέχνην   ἀπεκαλύψατο· ἐμὲ γὰρ λόγων εἵνεκα
[18, 4]   πρὸς τοὺς καλούς, καὶ τὴν  τέχνην   δεινός. Ἀλλὰ καὶ διδασκάλους ἐπιγέγραπται
[18, 4]   σοφισταὶ ἐκόμων· τὴν δὲ ἐρωτικὴν  τέχνην   ὑποδύς, ταύτης καὶ ἐπιστήμων εἶναι,
[18, 6]   δύνασθαι. Ὧδε τοίνυν δράσωμεν περὶ  ῥᾳστώνην   τοιαύτην τῷ λόγῳ, οἵαν καὶ
[18, 2]   Ἁρμοδίου Παναθηναίοις ἥκουσαν ἐπὶ τὴν  πομπὴν   κανηφοροῦσαν ἐξήλασεν ἐπ´ ἀτιμίᾳ. Διδόασιν
[18, 6]   ἠρέμα εἰς ἄλλους ἀξιοχρεωτέρους τρέπουσι  τὴν   αἰτίαν, τῇ πρὸς ἐκείνους κοινωνίᾳ
[18, 2]   περὶ Πελοπόννησον, οὔτε Πελοποννήσιοι περὶ  τὴν   Ἀττικήν. Ἔδει γὰρ ἕκαστον τῶν
[18, 4]   ἐφ´ οἷς οἱ σοφισταὶ ἐκόμων·  τὴν   δὲ ἐρωτικὴν τέχνην ὑποδύς, ταύτης
[18, 3]   καὶ συνιέναι αὐτῆς· ταύτῃ καὶ  τὴν   ἐρωτικὴν προσθῶμεν φέροντες, ὥσπέρ τινι
[18, 7]   θαυμάζοντα αὐξανόμενον, ἀπαρνούμενον δὲ αὐτοῦ  τὴν   εὕρεσιν. Ἐπιδειξαμένου γὰρ αὐτῷ τοῦ
[18, 4]   Ἀγάθωνα τὸν ἁβρότατον, καὶ Φαῖδρον  τὴν   θείαν κεφαλήν, καὶ Λῦσιν τὸ
[18, 9]   τέχνη ἐρωτική; Δοκοῦσιν γάρ μοι  τὴν   καθ´ αὑτὸν ἑκάτερος φιλίαν,
[18, 4]   ἑξῆς παρρησιαζομένῳ· πηδᾶν μὲν αὐτῷ  τὴν   καρδίαν ἐπὶ Χαρμίδῃ καὶ ἥδειν
[18, 4]   Ἀσπασίαν τὴν Μιλησίαν, καὶ Διοτίμαν  τὴν   Μαντινικήν· καὶ μαθητὰς λαμβάνει τῆς
[18, 4]   διδασκάλους ἐπιγέγραπται τῆς τέχνης, Ἀσπασίαν  τὴν   Μιλησίαν, καὶ Διοτίμαν τὴν Μαντινικήν·
[18, 3]   καλοῦντες καὶ τὸν θεὸν καὶ  τὴν   νόσον, καλλωπίζονται μὲν οἱ μοχθηροὶ
[18, 1]   ἅτε δὲ οὐ σὺν δίκῃ  τὴν   ὁμιλίαν συστησαμένῳ ὕβρις ἦν τὸ
[18, 1]   τοῦτο πάθος τῷ Βοιωτίῳ διὰ  τὴν   ὁμωνυμίαν τῶν μειρακίων, ἀπολομένου ἑκατέρου,
[18, 8]   καὶ ἀποθανόντος ἀποθανεῖν ἐρᾷ, καὶ  τὴν   ὀργὴν κατατίθεται· ἐρωτικὰ δὲ καὶ
[18, 5]   ποιητὴν καὶ χρίσας μύρῳ· αἰτιασάμενος  τὴν   παρρησίαν τῶν ἐπῶν, ὅτι
[18, 6]   λόγον κρείττω ποιεῖ, καὶ ὀμνύει  τὴν   πλάτανον καὶ τὸν κύνα· τῶν
[18, 2]   ἀδελφὴν Ἁρμοδίου Παναθηναίοις ἥκουσαν ἐπὶ  τὴν   πομπὴν κανηφοροῦσαν ἐξήλασεν ἐπ´ ἀτιμίᾳ.
[18, 3]   μὲν οἱ μοχθηροὶ ἐρασταὶ διὰ  τὴν   πρὸς τὸν θεὸν ὁμωνυμίαν, ἀπιστοῦνται
[18, 9]   Βαθύλλου ὥρας· ἀλλὰ καὶ τούτοις  τὴν   σωφροσύνην ὁρᾷς· ἔραμαί τοι συνηβᾶν,
[18, 9]   φησίν. Ἤδη δέ που καὶ  τὴν   τέχνην ἀπεκαλύψατο· ἐμὲ γὰρ λόγων
[18, 4]   στάθμη πρὸς τοὺς καλούς, καὶ  τὴν   τέχνην δεινός. Ἀλλὰ καὶ διδασκάλους
[18, 9]   Σωκράτους Ἀλκιβιάδης ἔλεγεν, εἰκάζων αὐτοῦ  τὴν   χάριν τοῖς Ὀλύμπου καὶ Μαρσύου
[18, 7]   γὰρ αὐτὴν ὀνομάζων χαίρει διὰ  τὴν   ὥραν τῶν μελῶν, καίτοι μικρὰν
[18, 4]   γόητα· ἀτεχνῶς οἷα εἰς αὐτὸν  Σωκράτην   ἔσκωπτον ἐν Διονυσίοις οἱ κωμῳδοί.
[18, 6]   ἐτυράννησεν, τοῦτο ἀδικεῖν ἔλεγον τὸν  Σωκράτην,   καὶ ὅτι Ἀλκιβιάδην ἐᾷ ὑβρίζειν,
[18, 6]   ἐκεῖνοι μέν γε ἀδικεῖν γραψάμενοι  Σωκράτην,   καὶ τοὺς νέους διαφθείρειν, καὶ
[18, 7]   μακρῷ πρεσβύτερον· μάρτυρα δὲ αὐτὸν  Σωκράτην   παραστησώμεθα, ἐπαινοῦντα μὲν τὸ ἔργον
[18, 5]   ἀπεπέμψατο, αὐτῷ Ὁμήρῳ, στεφανώσας τὸν  ποιητὴν   καὶ χρίσας μύρῳ· αἰτιασάμενος τὴν
[18, 8]   ἀδελφὸν καλεῖ τὸν ἄνδρα καὶ  ἐραστήν,   καὶ πάντα δὴ τὰ φίλτατα
[18, 9]   Τίς ἄν, θεοί, μέμψαιτο  ἐραστὴν   τοιοῦτον, πλὴν Τιμάρχου;
[18, 8]   καὶ τοῦ Διός· καὶ τὸν  ὑβριστὴν   ἐπὶ τῶν μνηστήρων· καὶ τὸν
[18, 8]   τὸν ἀκόλαστον, τὸν δίκαιον, τὸν  ὑβριστήν,   τὸν ἐπιμανῆ, τὸν πρᾶον· καὶ
[18, 4]   ἀνυπόδητον, χαμαιεύνην, ἐπίβουλον, θηρευτικόν, φαρμακέα,  σοφιστήν,   γόητα· ἀτεχνῶς οἷα εἰς αὐτὸν
[18, 6]   πένητα εἰπών, καὶ ἀδολέσχην, καὶ  σοφιστήν,   καὶ πάντα μᾶλλον κακῶς
[18, 9]   καὶ ἀλγεσίδωρον. Τὸν ἔρωτα Σωκράτης  σοφιστὴν   λέγει, Σαπφὼ μυθοπλόκον. Ἐκβακχεύεται ἐπὶ
[18, 4]   ἐπιστήμων εἶναι, καὶ πραγματεύεσθαι περὶ  αὐτὴν   ἔλεγεν. ~Τί βούλεται τῷ Σωκράτει
[18, 7]   Σαπφοῦς τῆς καλῆς (οὕτω γὰρ  αὐτὴν   ὀνομάζων χαίρει διὰ τὴν ὥραν
[18, 6]   Ὧδε τοίνυν δράσωμεν περὶ ῥᾳστώνην  τοιαύτην   τῷ λόγῳ, οἵαν καὶ εἰς
[18, 2]   ὥστε ὑπεριδὸν τοῦ τυράννου τὸν  ἰδιώτην   ἠσπάζετο· δὲ ὑπ´ ὀργῆς
[18, 2]   ἄλλά τε ἀμφοτέρους προὐπηλάκισεν, καὶ  ἀδελφὴν   Ἁρμοδίου Παναθηναίοις ἥκουσαν ἐπὶ τὴν
[18, 8]   τὸ τυχεῖν ἐθέλοντα ἐξουσίας πρὸς  μάχην   δακρῦσαι ὡς οὐκ ἀνεξομένου τοῦ
[18, 6]   Σωκράτους· καίτοι πένητα εἰπών, καὶ  ἀδολέσχην,   καὶ σοφιστήν, καὶ πάντα μᾶλλον
[18, 1]   τὸ δωμάτιον, οἱ μὲν ἐπειρῶντο  ἀπάγειν,   οἱ δὲ οἰκεῖοι κατέχειν· σπώμενον
[18, 4]   τὴν καρδίαν ἐπὶ Χαρμίδῃ καὶ  ἥδειν   τὸ σῶμα, ἐπτοῆσθαι δὲ καὶ
[18, 4]   οἷον καὶ εἶναι λέγει, αἰσχρὸν  ἰδεῖν,   καὶ πένητα, ἐγγυτάτω τῆς ἑαυτοῦ
[18, 7]   Κεφάλου συγγεγραμμένον ἐρωτικόν, οὐκ ἔφη  θαυμάζειν,   πλῆρες τὸ στῆθος ἔχων ὥσπερ
[18, 3]   πάθους, ἀλλ´ ὥσπερ τοὺς ἀργυρογνώμονας  ἐξετάζειν   ἔδει, ὁπότερος αὐτῶν γνωριστικὸς τοῦ
[18, 6]   Σωκράτην, καὶ ὅτι Ἀλκιβιάδην ἐᾷ  ὑβρίζειν,   καὶ ὅτι τὸν ἥττω λόγον
[18, 6]   καὶ Μελήτου· ἐκεῖνοι μέν γε  ἀδικεῖν   γραψάμενοι Σωκράτην, καὶ τοὺς νέους
[18, 6]   ὅτι μὲν Κριτίας ἐτυράννησεν, τοῦτο  ἀδικεῖν   ἔλεγον τὸν Σωκράτην, καὶ ὅτι
[18, 8]   ἄλλα εὐήθως πάνυ καὶ ἀρχαίως  ἐκδιδάσκειν   ἰδέσθαι, καὶ ἡνιοχεῖν, καὶ τάττειν
[18, 5]   σφαλερὸν τὸ χρῆμα. Τὸ γὰρ  ὑποβαλεῖν   αἰσχρῷ καλόν, καὶ τὰ ὠφελοῦντα
[18, 8]   δὲ οὔτε μητρὸς τοσουτονὶ αὐτῷ  μέλειν,   ὅσον ἐκείνης, λέγει. Ἔδειξεν καὶ
[18, 4]   Ἑλληνικὰς φλυαρίας, δωρεῖται· ἀλλ´ ἐξεῖναι  φιλεῖν   τῷ ἀρίστῳ, εἰ δή τινα
[18, 5]   Εἰ μὲν γὰρ ἀληθῆ ταῦτα,  εὐφημεῖν   ἄξιον· εἰ δὲ αἰνίττεται δι´
[18, 8]   βραδύνοντος περιδεῶς ἔχει, καὶ ἀποθανόντος  ἀποθανεῖν   ἐρᾷ, καὶ τὴν ὀργὴν κατατίθεται·
[18, 5]   τοῦτο. Ταῦτα οἶμαι Θρασύμαχον ἂν  εἰπεῖν,   Καλλίαν, Πῶλον,
[18, 6]   ὀρθῶς ταῦτα ἔδρα μή,  σκοπεῖν   ἀναθησόμεθα σμικρόν, ὅσον τὸ νῦν
[18, 9]   δὲ Ἀρχιλόχου ἔρωτα, ὑβριστὴς γάρ,  χαίρειν   ἐῶ. δὲ τῆς Λεσβίας
[18, 9]   πολλά μοι τὰν Πολυανακτίθαο παῖδα  χαίρειν,   Σαπφὼ λέγει· οὐ προσιέναι φησὶν
[18, 9]   ἐκεῖνα τὰ Σωκράτους· τὸν Ἴωνα  χαίρειν   φησὶν Σωκράτης· πολλά μοι
[18, 6]   γραψάμενοι Σωκράτην, καὶ τοὺς νέους  διαφθείρειν,   καὶ ὅτι μὲν Κριτίας ἐτυράννησεν,
[18, 8]   ὁμοῦ τοῖς καλοῖς τὰ αἰσχρὰ  ἱστορεῖν,   τὰ μὲν ὅπως ἔχωμεν, τὰ
[18, 5]   (τὸ γὰρ ὠφελοῦν ἀφανὲς) ἀλλὰ  βλάπτειν·   πρόχειρον γὰρ τοῦτο. Ταῦτα οἶμαι
[18, 8]   ἐκδιδάσκειν ἰδέσθαι, καὶ ἡνιοχεῖν, καὶ  τάττειν   στράτευμα· ἐν νύσσῃ μὲν παραινῶν
[18, 2]   Ἔδει γὰρ ἕκαστον τῶν ἐραστῶν  ἀριστεύειν,   καὶ διὰ φιλοτιμίαν ἐν ὄψει
[18, 1]   ἐπειρῶντο ἀπάγειν, οἱ δὲ οἰκεῖοι  κατέχειν·   σπώμενον τὸ μειράκιον ὑπ´ ἀμφοῖν,
[18, 8]   καὶ ἀρχαίως ἐκδιδάσκειν ἰδέσθαι, καὶ  ἡνιοχεῖν,   καὶ τάττειν στράτευμα· ἐν νύσσῃ
[18, 8]   ἀκροᾶται· ἐρωτικὸν δὲ καὶ τὸ  τυχεῖν   ἐθέλοντα ἐξουσίας πρὸς μάχην δακρῦσαι
[18, 4]   ὥσπερ ἐν νυκτὶ ἐπὶ φέγγος.  Πόλιν   δὲ οἰκίζων ἀγαθῶν ἀνδρῶν, τιθεὶς
[18, 6]   τουτουσὶ τοὺς δεινοὺς κατηγόρους· ὅτι  ἡμῖν   δοκεῖτε, ἄνδρες, ἀτοπώτεροι εἶναι
[18, 5]   μυθολογίας ἐξουσίᾳ. δὲ Σωκράτης  ἡμῖν   ἐπ´ ἀληθείᾳ διατεθρυλημένος, ἐπισφαλέστερος ἐν
[18, 5]   εἴτε αἰνίγματα, εἴτε εἰρωνεύματα; ἀποκρινάσθω  ἡμῖν   ὑπὲρ τοῦ Σωκράτους Πλάτων,
[18, 1]   κατέχειν· σπώμενον τὸ μειράκιον ὑπ´  ἀμφοῖν,   βίᾳ διαφθείρεται ἐν χερσὶν αὐτῶν.
[18, 8]   αὐτῷ καὶ δίκαιος ἔρως παρ´  ἀμφοῖν   ἴσος οἷον τῆς Ἀνδρομάχης καὶ
[18, 9]   Ἀλκιβιάδης ἔλεγεν, εἰκάζων αὐτοῦ τὴν  χάριν   τοῖς Ὀλύμπου καὶ Μαρσύου αὐλήμασιν.
[18, 9]   Σωκράτης Ἀλκιβιάδῃ, ἐκ πολλοῦ ἐρῶν,  πρὶν   ἡγήσατο ἱκανὸν εἶναι πρὸς λόγους·
[18, 9]   χάριν τοῖς Ὀλύμπου καὶ Μαρσύου  αὐλήμασιν.   Τίς ἄν, θεοί, μέμψαιτο
[18, 2]   πομπὴν κανηφοροῦσαν ἐξήλασεν ἐπ´ ἀτιμίᾳ.  Διδόασιν   δίκην ἐκ τούτου Πεισιστρατίδαι, καὶ
[18, 8]   ἀποφλογοῦται τὰ ὄμματα, καὶ λοιδορεῖται  πᾶσιν   καὶ ἀπειλεῖ· δὲ ἀναχωρεῖ
[18, 7]   αὐξανόμενον, ἀπαρνούμενον δὲ αὐτοῦ τὴν  εὕρεσιν.   Ἐπιδειξαμένου γὰρ αὐτῷ τοῦ Μυρινουσίου
[18, 2]   μειρακίων πολλῶν καλῶν ἐρασταὶ ἦσαν  Θήβησιν   πολλοὶ νεανίαι· ὅπλα δοὺς Ἐπαμεινώνδας
[18, 7]   εἰς ἔρωτα ἔπαινον, Μαντινικῇ γυναικὶ  ἀνατίθησιν·   ἀλλὰ εἴτε Μαντινική, εἴτε καὶ
[18, 8]   ἀνεξομένου τοῦ ἐραστοῦ· δὲ  ἐφίησιν,   καὶ τοῖς αὑτοῦ ὅπλοις κοσμεῖ,
[18, 4]   μόνον οὐκ ἐν μέσοις τοῖς  Ἕλλησιν,   ἀλλὰ καὶ οἴκοι καὶ δημοσίᾳ,
[18, 9]   ἀγροιῶτιν ἐπεμμένα στολήν τὸν ἔρωτα  φησὶν   Διοτίμα τῷ Σωκράτει οὐ
[18, 9]   εἶναι τῷ ἔρωτι τὰ δίκαια‘  φησίν.   Ἤδη δέ που καὶ τὴν
[18, 8]   κείμενος, καὶ ἀλύει, καὶ ἀπελεύσεσθαι  φησίν,   καὶ οὐκ ἄπεισιν. Ἄλλη εἰκὼν
[18, 9]   χαίρειν, Σαπφὼ λέγει· οὐ προσιέναι  φησὶν   Σωκράτης Ἀλκιβιάδῃ, ἐκ πολλοῦ
[18, 9]   τὰ Σωκράτους· τὸν Ἴωνα χαίρειν  φησὶν   Σωκράτης· πολλά μοι τὰν
[18, 4]   ἐν τοῖς λόγοις; ὁποῖα ἄττα  φησὶν   περὶ αὑτοῦ ἐκεῖνος, ὅτι ἐστὶν
[18, 7]   οὖσαν καὶ μέλαιναν) Ἀνακρέοντος,  φησίν,   τοῦ σοφοῦ. Τὸν δὲ ἐν
[18, 9]   σωφροσύνην ὁρᾷς· ἔραμαί τοι συνηβᾶν,  φησίν,   χαρίεν γὰρ ἔχεις ἦθος· καὶ
[18, 8]   τεχνίτης δεινῶς, οἷοι νῦν βροτοί  εἰσιν.   Αὐτίκα ἐν πρώτῳ λόγῳ ἐπὶ
[18, 6]   τοὺς νυνὶ κατηγόρους (οὐ γάρ  εἰσιν   ἐκείνων ἀμαχώτεροι) διαγωνισώμεθα τὸ πρῶτον
[18, 8]   δὲ τοῦ ἔρωτος πάντα ἑξῆς  δίεισιν,   καὶ ἔργα, καὶ ἡλικίας, καὶ
[18, 8]   καὶ ἀπελεύσεσθαι φησίν, καὶ οὐκ  ἄπεισιν.   Ἄλλη εἰκὼν ἀκολάστου ἔρωτος· τοιοῦτος
[18, 9]   λέγει· κωμῳδεῖ σχῆμά που καὶ  κατάκλισιν   σοφιστοῦ, καὶ αὕτη τίς δὲ
[18, 1]   ὑπ´ ἀμφοῖν, βίᾳ διαφθείρεται ἐν  χερσὶν   αὐτῶν. Καὶ εἰκάσθη τὸ ἐν
[18, 4]   ἀγαθῶν ἀνδρῶν, τιθεὶς νόμους τοῖς  ἀριστεῦσιν   οὐ στέφανον οὐδὲ εἰκόνας, τὰς
[18, 4]   Φαῖδρον τὴν θείαν κεφαλήν, καὶ  Λῦσιν   τὸ μειράκιον, καὶ Χαρμίδην τὸν
[18, 9]   τὰ Ὁμήρου ἐρωτικά. ~Ἡσιόδῳ δὲ  ἀείδουσιν   αἱ μοῦσαι τί ἄλλο
[18, 9]   αὐτό, Σωκράτους τέχνη ἐρωτική;  Δοκοῦσιν   γάρ μοι τὴν καθ´ αὑτὸν
[18, 8]   κυκεῶ δὲ Πραμνίου διδοὺς τοῖς  κάμνουσιν,   τοὺς δὲ κακοὺς ἐν μέσῳ
[18, 9]   φρένας, ὡς ἄνεμος κατ´ ὄρος  δρυσὶν   ἐμπεσών· ἀναίθεται τῇ Ξανθίππῃ ὀδυρομένῃ
[18, 8]   τὸν ἐπιμανῆ, τὸν πρᾶον· καὶ  ἐστὶν   ἐν τοιούτοις οὐκέτι ἀρχαῖος, ἀλλὰ
[18, 4]   φησὶν περὶ αὑτοῦ ἐκεῖνος, ὅτι  ἐστὶν   θεράπων τοῦ ἔρωτος, καὶ λευκὴ
[18, 8]   θάλαμον καὶ ἀεὶ μοιχῷ ἐοικέναι.  Ἔστιν   αὐτῷ καὶ δίκαιος ἔρως παρ´
[18, 9]   σοφιστοῦ, καὶ αὕτη τίς δὲ  ἀγροιῶτιν   ἐπεμμένα στολήν τὸν ἔρωτα φησὶν
[18, 3]   ἔχον, τὸ δὲ καλὸν καὶ  ὂν   καὶ φαινόμενον, ἀνάγκη τοὺς μὲν
[18, 8]   τὸν ὑβριστήν, τὸν ἐπιμανῆ, τὸν  πρᾶον·   καὶ ἐστὶν ἐν τοιούτοις οὐκέτι
[18, 9]   ἐπιτηδεῦσαι. Καὶ γὰρ πολλῶν ἐρᾶν  ἔλεγον,   καὶ ὑπὸ πάντων ἁλίσκεσθαι τῶν
[18, 6]   μὲν Κριτίας ἐτυράννησεν, τοῦτο ἀδικεῖν  ἔλεγον   τὸν Σωκράτην, καὶ ὅτι Ἀλκιβιάδην
[18, 5]   τῇ φαντασίᾳ, καὶ συναναπλάττει τὸν  λόγον,   ἀπιστῶν ὁμοῦ καὶ χαίρων τῇ
[18, 7]   Τὸν δὲ ἐν τῷ συμποσίῳ  λόγον,   εἰς ἔρωτα ἔπαινον, Μαντινικῇ γυναικὶ
[18, 4]   καὶ ἀθρητέον τὸν ἐρωτικὸν καὶ  λόγον   καὶ ἄνδρα, ἐπιτολμητόν τοι καὶ
[18, 6]   ὑβρίζειν, καὶ ὅτι τὸν ἥττω  λόγον   κρείττω ποιεῖ, καὶ ὀμνύει τὴν
[18, 7]   γὰρ αὐτῷ τοῦ Μυρινουσίου Φαίδρου  λόγον   ὑπὸ Λυσίου τοῦ Κεφάλου συγγεγραμμένον
[18, 7]   Σωκράτην παραστησώμεθα, ἐπαινοῦντα μὲν τὸ  ἔργον   καὶ θαυμάζοντα αὐξανόμενον, ἀπαρνούμενον δὲ
[18, 4]   οὐδὲν τῶν τοῦ ἔρωτος, οὔτε  ἔργον,   οὔτε πάθος, ἀλλὰ ἔοικεν πάντα
[18, 5]   βλαπτόντων ἐπιδείκνυσθαι, οὐκ ὠφελοῦν βουλομένου  ἔργον   (τὸ γὰρ ὠφελοῦν ἀφανὲς) ἀλλὰ
[18, 2]   καλὸν καὶ ἐρᾶσθαι ἄξιον, ὥστε  ὑπεριδὸν   τοῦ τυράννου τὸν ἰδιώτην ἠσπάζετο·
[18, 5]   Ἀχιλλεὺς διώκων, αὐτὸς θνητὸς ἐών,  θεὸν   ἄμβροτον, καὶ ὀδυρόμενοι θεοί· ὤμοι
[18, 3]   ἔρωτα, οὑτωσὶ καλοῦντες καὶ τὸν  θεὸν   καὶ τὴν νόσον, καλλωπίζονται μὲν
[18, 3]   ἐρασταὶ διὰ τὴν πρὸς τὸν  θεὸν   ὁμωνυμίαν, ἀπιστοῦνται δὲ οἱ χρηστοὶ
[18, 4]   ἐπεὶ ταύτῃ βασανιστέον τὲ καὶ  ἀθρητέον   τὸν ἐρωτικὸν καὶ λόγον καὶ
[18, 4]   κάλλους ἀληθινοῦ. ~Εἶεν· ἐπεὶ ταύτῃ  βασανιστέον   τὲ καὶ ἀθρητέον τὸν ἐρωτικὸν
[18, 4]   τὸν ἔρωτα, ἀναπλάττων ἐπ´ αὐτῷ  μῦθον,   οἷον καὶ εἶναι λέγει, αἰσχρὸν
[18, 9]   τῷ Σωκράτει οὐ παῖδα, ἀλλὰ  ἀκόλουθον   τῆς Ἀφροδίτης καὶ θεράποντα εἶναι·
[18, 8]   σώφρονα ἔρωτα, τὸν ἀκόλαστον, τὸν  δίκαιον,   τὸν ὑβριστήν, τὸν ἐπιμανῆ, τὸν
[18, 8]   καὶ τὰ δάκρυα, καὶ τὸ  τελευταῖον   δῶρον ἤδη θαπτομένῳ κόμη.
[18, 7]   τὸ πρῶτον τῇδε· ~ὡς οὐκ  ἴδιον   Σωκράτους τὸ ἐρωτικὸν ἐπιτήδευμα, ἀλλὰ
[18, 7]   πλῆρες τὸ στῆθος ἔχων ὥσπερ  ἀγγεῖον,   ἀλλοτρίων ναμάτων, ἦπου Σαπφοῦς τῆς
[18, 8]   ἐπὶ τῆς Κίρκης· καὶ τὸν  ἀνδρεῖον   ἐπὶ τῷ Πατρόκλῳ, τὸν πόνῳ
[18, 1]   ὄνομα Αἰσχύλῳ, παῖς ἦν Ἀκταίων,  μειράκιον   Δωρικόν, ὥρᾳ διαφέρον. Ἐρᾷ Ἀκταίωνος
[18, 1]   μὲν ἔπαυσεν ὑβρίζοντα, τὸ δὲ  μειράκιον   ἐποίησεν ἐξ ἐρωμένου τυραννοκτόνον. Αὕτη
[18, 1]   τῇ ἐξουσίᾳ παροινεῖ εἰς τὸ  μειράκιον.   δὲ παροινία αὕτη Περίανδρον
[18, 1]   ἐδυνάστευον. Ὡς δὲ ἐσωφρόνει τὸ  μειράκιον   καὶ ὑπερεφρόνει ὑβριστοῦ ἐραστοῦ, ἐκώμασεν
[18, 4]   θείαν κεφαλήν, καὶ Λῦσιν τὸ  μειράκιον,   καὶ Χαρμίδην τὸν καλόν. Ἀποκρύπτεται
[18, 2]   δι´ ἐξουσίαν· ἀλλὰ τό γε  μειράκιον   ὄντως ἦν καλὸν καὶ ἐρᾶσθαι
[18, 1]   τῷ Ἀμβρακιώτῃ τυράννῳ παιδικὰ ἦν  μειράκιον   πολιτικόν· ἅτε δὲ οὐ σὺν
[18, 1]   δὲ οἰκεῖοι κατέχειν· σπώμενον τὸ  μειράκιον   ὑπ´ ἀμφοῖν, βίᾳ διαφθείρεται ἐν
[18, 2]   οὔτε Νέστωρ περὶ τὸ  Ἴλιον   συνεστήσατο, δεινότατος τῶν στρατηγῶν,
[18, 5]   μὲν γὰρ ἀληθῆ ταῦτα, εὐφημεῖν  ἄξιον·   εἰ δὲ αἰνίττεται δι´ αἰσχρῶν
[18, 2]   ὄντως ἦν καλὸν καὶ ἐρᾶσθαι  ἄξιον,   ὥστε ὑπεριδὸν τοῦ τυράννου τὸν
[18, 4]   ἔρωτα, ἀναπλάττων ἐπ´ αὐτῷ μῦθον,  οἷον   καὶ εἶναι λέγει, αἰσχρὸν ἰδεῖν,
[18, 2]   καὶ συνασπίζοντα ἀκριβῶς, καὶ ἄρρηκτον·  οἷον   οὔτε Νέστωρ περὶ τὸ
[18, 8]   δίκαιος ἔρως παρ´ ἀμφοῖν ἴσος  οἷον   τῆς Ἀνδρομάχης καὶ τοῦ Ἕκτορος·
[18, 5]   λόγοις, δυνατὸν δὲ τῇ μιμήσει,  ἀνόμοιον   δ´ ἐν τοῖς ἔργοις. Οὐδὲν
[18, 6]   μὲν Ἀθηναίων θέατρον καὶ τὸ  δικαστήριον   ἐκεῖνο διαπέφευγεν· πρὸς τουτουσὶ δὲ
[18, 5]   ὑπεροψίᾳ, οὐδὲ τῇ ἐπὶ τὸ  δεσμωτήριον   ὁδῷ, οὐδὲ τῇ πρὸς τὸν
[18, 1]   καὶ ἔρωτι, εἰσπεσόντες εἰς τὸ  δωμάτιον,   οἱ μὲν ἐπειρῶντο ἀπάγειν, οἱ
[18, 1]   Αἰσχύλῳ, παῖς ἦν Ἀκταίων, μειράκιον  Δωρικόν,   ὥρᾳ διαφέρον. Ἐρᾷ Ἀκταίωνος νεανίας
[18, 1]   Ἀμβρακιώτῃ τυράννῳ παιδικὰ ἦν μειράκιον  πολιτικόν·   ἅτε δὲ οὐ σὺν δίκῃ
[18, 4]   ἑαυτοῦ τύχης, ἀνυπόδητον, χαμαιεύνην, ἐπίβουλον,  θηρευτικόν,   φαρμακέα, σοφιστήν, γόητα· ἀτεχνῶς οἷα
[18, 8]   μὲν ᾄδει, δὲ ἀκροᾶται·  ἐρωτικὸν   δὲ καὶ τὸ τυχεῖν ἐθέλοντα
[18, 7]   ~ὡς οὐκ ἴδιον Σωκράτους τὸ  ἐρωτικὸν   ἐπιτήδευμα, ἀλλὰ μακρῷ πρεσβύτερον· μάρτυρα
[18, 4]   βασανιστέον τὲ καὶ ἀθρητέον τὸν  ἐρωτικὸν   καὶ λόγον καὶ ἄνδρα, ἐπιτολμητόν
[18, 7]   ὑπὸ Λυσίου τοῦ Κεφάλου συγγεγραμμένον  ἐρωτικόν,   οὐκ ἔφη θαυμάζειν, πλῆρες τὸ
[18, 9]   ἔρωτα Σωκράτης σοφιστὴν λέγει, Σαπφὼ  μυθοπλόκον.   Ἐκβακχεύεται ἐπὶ Φαίδρῳ ὑπὸ τοῦ
[18, 4]   ἐπὶ Ἀλκιβιάδῃ· ἐπεστρέφθαι δὲ ἐπ´  Αὐτόλυκον   τὰ ὄμματα, ὥσπερ ἐν νυκτὶ
[18, 4]   τὸ μειράκιον, καὶ Χαρμίδην τὸν  καλόν.   Ἀποκρύπτεται δὲ οὐδὲν τῶν τοῦ
[18, 9]   γὰρ ἔχεις ἦθος· καὶ αὖθις  καλὸν   εἶναι τῷ ἔρωτι τὰ δίκαια‘
[18, 2]   τό γε μειράκιον ὄντως ἦν  καλὸν   καὶ ἐρᾶσθαι ἄξιον, ὥστε ὑπεριδὸν
[18, 3]   οὐχ οὕτως ἔχον, τὸ δὲ  καλὸν   καὶ ὂν καὶ φαινόμενον, ἀνάγκη
[18, 5]   χρῆμα. Τὸ γὰρ ὑποβαλεῖν αἰσχρῷ  καλόν,   καὶ τὰ ὠφελοῦντα διὰ τῶν
[18, 3]   τούτου τὸ μὲν φαινόμενον  καλόν,   οὐχ οὕτως ἔχον, τὸ δὲ
[18, 6]   ἀδολέσχην, καὶ σοφιστήν, καὶ πάντα  μᾶλλον   κακῶς ἐρῶντα. Οὐ γὰρ
[18, 3]   πρᾶγμα διττόν, τὸ μὲν ἀρετῆς  ἐπήβολον,   τὸ δὲ μοχθηρίᾳ συμπεφυκός, φωνῇ
[18, 3]   δὲ οἱ χρηστοὶ διὰ τὸ  ἀμφίβολον   τοῦ πάθους, ἀλλ´ ὥσπερ τοὺς
[18, 4]   τῆς ἑαυτοῦ τύχης, ἀνυπόδητον, χαμαιεύνην,  ἐπίβουλον,   θηρευτικόν, φαρμακέα, σοφιστήν, γόητα· ἀτεχνῶς
[18, 4]   τέχνης, Ἀλκιβιάδην τὸν γαυρότατον, καὶ  Κριτόβουλον   τὸν ὡραιότατον, καὶ Ἀγάθωνα τὸν
[18, 5]   ἂν εἰπεῖν, Καλλίαν,  Πῶλον,   ὅστις ἄλλος τῇ Σωκράτους
[18, 8]   ἐκ μάχης ἐπανεῖναι εἰς τὸν  θάλαμον   καὶ ἀεὶ μοιχῷ ἐοικέναι. Ἔστιν
[18, 5]   βίῳ; οὐ τῇ πρὸς τὸν  δῆμον   παρρησίᾳ, οὐδὲ τῇ πρὸς τοὺς
[18, 6]   τοῖς συκοφάνταις, οὔτε τοῖς κωμῳδοῖς  ἐπιλήψιμον.   Διὸ δὴ τὸ μὲν Ἀθηναίων
[18, 9]   ἐκ πολλοῦ ἐρῶν, πρὶν ἡγήσατο  ἱκανὸν   εἶναι πρὸς λόγους· σμικρά μοι
[18, 6]   κρείττω ποιεῖ, καὶ ὀμνύει τὴν  πλάτανον   καὶ τὸν κύνα· τῶν δὲ
[18, 4]   τιθεὶς νόμους τοῖς ἀριστεῦσιν οὐ  στέφανον   οὐδὲ εἰκόνας, τὰς Ἑλληνικὰς φλυαρίας,
[18, 7]   λόγον ὑπὸ Λυσίου τοῦ Κεφάλου  συγγεγραμμένον   ἐρωτικόν, οὐκ ἔφη θαυμάζειν, πλῆρες
[18, 3]   πρὸ τοῦ δοκίμου τὸ φαινόμενον  ἀσπαζόμενον   πόρρω πάνυ τίθεμεν τῆς τέχνης,
[18, 7]   μὲν τὸ ἔργον καὶ θαυμάζοντα  αὐξανόμενον,   ἀπαρνούμενον δὲ αὐτοῦ τὴν εὕρεσιν.
[18, 3]   δὲ καλὸν καὶ ὂν καὶ  φαινόμενον,   ἀνάγκη τοὺς μὲν τοῦ φαινομένου
[18, 3]   μὲν πρὸ τοῦ δοκίμου τὸ  φαινόμενον   ἀσπαζόμενον πόρρω πάνυ τίθεμεν τῆς
[18, 3]   γὰρ τούτου τὸ μὲν  φαινόμενον   καλόν, οὐχ οὕτως ἔχον, τὸ
[18, 2]   φιλοτιμίαν ἐν ὄψει τῶν παιδικῶν  μαχόμενον,   καὶ δι´ ἀνάγκην ὑπερμαχοῦντα τῶν
[18, 8]   καὶ χρόνῳ, καὶ μέχρι θανάτου  προερχόμενον,   νέων καὶ καλῶν ἀμφοτέρων, καὶ
[18, 7]   τὸ ἔργον καὶ θαυμάζοντα αὐξανόμενον,  ἀπαρνούμενον   δὲ αὐτοῦ τὴν εὕρεσιν. Ἐπιδειξαμένου
[18, 1]   ἀπάγειν, οἱ δὲ οἰκεῖοι κατέχειν·  σπώμενον   τὸ μειράκιον ὑπ´ ἀμφοῖν, βίᾳ
[18, 9]   γὰρ θέμις ἐν μουσοπόλων οἰκίᾳ  θρῆνον   εἶναι οὐκ ἄμμι πρέποι τάδε.
[18, 7]   τῷ συμποσίῳ λόγον, εἰς ἔρωτα  ἔπαινον,   Μαντινικῇ γυναικὶ ἀνατίθησιν· ἀλλὰ εἴτε
[18, 2]   συνέταξεν λόχον ἱερὸν τοῦ ἔρωτος,  δεινὸν   καὶ ἄμαχον, καὶ συνασπίζοντα ἀκριβῶς,
[18, 5]   δι´ αἰσχρῶν ῥημάτων πράξεις καλάς,  δεινὸν   καὶ σφαλερὸν τὸ χρῆμα. Τὸ
[18, 4]   οἱ κωμῳδοί. Ἔλεγε δὲ ταῦτα  μόνον   οὐκ ἐν μέσοις τοῖς Ἕλλησιν,
[18, 6]   οὐ περὶ τοῦ πράγματος ἀπολογοῦνται  μόνον,   ὑπὲρ ὅτου εἰσαγγελία ἐγένετο,
[18, 1]   δὲ μειράκιον ἐποίησεν ἐξ ἐρωμένου  τυραννοκτόνον.   Αὕτη δίκη ἀδίκων ἐρώτων. ~Βούλει
[18, 5]   καὶ παρεὶς τῇ ἀκοῇ τὸ  τερπνόν,   συναγωνίζεται τῷ ποιητῇ, καὶ συνεξαίρεται
[18, 8]   παραινῶν ἐγχριμφθῆναι τὸν ἐπὶ λαιᾷ  ἵππον,   κυκεῶ δὲ Πραμνίου διδοὺς τοῖς
[18, 4]   καὶ Ἀγάθωνα τὸν ἁβρότατον, καὶ  Φαῖδρον   τὴν θείαν κεφαλήν, καὶ Λῦσιν
[18, 1]   μειράκιον. δὲ παροινία αὕτη  Περίανδρον   μὲν ἔπαυσεν ὑβρίζοντα, τὸ δὲ
[18, 2]   καὶ τοῖς ἐρωμένοις συνέταξεν λόχον  ἱερὸν   τοῦ ἔρωτος, δεινὸν καὶ ἄμαχον,
[18, 5]   ῥημάτων πράξεις καλάς, δεινὸν καὶ  σφαλερὸν   τὸ χρῆμα. Τὸ γὰρ ὑποβαλεῖν
[18, 7]   τὸ ἐρωτικὸν ἐπιτήδευμα, ἀλλὰ μακρῷ  πρεσβύτερον·   μάρτυρα δὲ αὐτὸν Σωκράτην παραστησώμεθα,
[18, 1]   ἦν Ἀκταίων, μειράκιον Δωρικόν, ὥρᾳ  διαφέρον.   Ἐρᾷ Ἀκταίωνος νεανίας Κορίνθιος, γένους
[18, 5]   γὰρ ὠφελοῦν ἀφανὲς) ἀλλὰ βλάπτειν·  πρόχειρον   γὰρ τοῦτο. Ταῦτα οἶμαι Θρασύμαχον
[18, 6]   ἔδρα μή, σκοπεῖν ἀναθησόμεθα  σμικρόν,   ὅσον τὸ νῦν ἔχον· λέγωμεν
[18, 9]   ἀπορῶν· τοῦτο ἐκείνη ξυλλαβοῦσα εἶπεν  γλυκύπικρον‘   καὶ ἀλγεσίδωρον. Τὸν ἔρωτα Σωκράτης
[18, 6]   Διὸ δὴ τὸ μὲν Ἀθηναίων  θέατρον   καὶ τὸ δικαστήριον ἐκεῖνο διαπέφευγεν·
[18, 4]   μῦθον, οἷον καὶ εἶναι λέγει,  αἰσχρὸν   ἰδεῖν, καὶ πένητα, ἐγγυτάτω τῆς
[18, 8]   τὰ δάκρυα, καὶ τὸ τελευταῖον  δῶρον   ἤδη θαπτομένῳ κόμη. Ταῦτα
[18, 9]   ἐκείνη ξυλλαβοῦσα εἶπεν γλυκύπικρον‘ καὶ  ἀλγεσίδωρον.   Τὸν ἔρωτα Σωκράτης σοφιστὴν λέγει,
[18, 2]   τῶν στρατηγῶν, οὔτε Ἡρακλεῖδαι περὶ  Πελοπόννησον,   οὔτε Πελοποννήσιοι περὶ τὴν Ἀττικήν.
[18, 8]   οὔτε μητρὸς τοσουτονὶ αὐτῷ μέλειν,  ὅσον   ἐκείνης, λέγει. Ἔδειξεν καὶ τὸν
[18, 6]   μή, σκοπεῖν ἀναθησόμεθα σμικρόν,  ὅσον   τὸ νῦν ἔχον· λέγωμεν δὲ
[18, 3]   καὶ τὸν θεὸν καὶ τὴν  νόσον,   καλλωπίζονται μὲν οἱ μοχθηροὶ ἐρασταὶ
[18, 4]   Κριτόβουλον τὸν ὡραιότατον, καὶ Ἀγάθωνα  τὸν   ἁβρότατον, καὶ Φαῖδρον τὴν θείαν
[18, 8]   τὰ αἰσχρά, τὸν σώφρονα ἔρωτα,  τὸν   ἀκόλαστον, τὸν δίκαιον, τὸν ὑβριστήν,
[18, 8]   μὲν πατέρα καὶ ἀδελφὸν καλεῖ  τὸν   ἄνδρα καὶ ἐραστήν, καὶ πάντα
[18, 8]   φαρμακέα ἐπὶ τῆς Κίρκης· καὶ  τὸν   ἀνδρεῖον ἐπὶ τῷ Πατρόκλῳ, τὸν
[18, 4]   μαθητὰς λαμβάνει τῆς τέχνης, Ἀλκιβιάδην  τὸν   γαυρότατον, καὶ Κριτόβουλον τὸν ὡραιότατον,
[18, 8]   ὑβριστὴν ἐπὶ τῶν μνηστήρων· καὶ  τὸν   γόητα ἐπὶ τῆς Καλυψοῦς· καὶ
[18, 9]   ἔρωτας καὶ βασιλέων καὶ φυτῶν;  Τὸν   δὲ Ἀρχιλόχου ἔρωτα, ὑβριστὴς γάρ,
[18, 7]   Ἀνακρέοντος, φησίν, τοῦ σοφοῦ.  Τὸν   δὲ ἐν τῷ συμποσίῳ λόγον,
[18, 3]   πόρρω πάνυ τίθεμεν τῆς τέχνης,  τὸν   δὲ τἀληθῆ αὐτὰ γνωρίζοντα, τοῦτον
[18, 5]   φιλοσόφῳ βίῳ; οὐ τῇ πρὸς  τὸν   δῆμον παρρησίᾳ, οὐδὲ τῇ πρὸς
[18, 8]   τὸν σώφρονα ἔρωτα, τὸν ἀκόλαστον,  τὸν   δίκαιον, τὸν ὑβριστήν, τὸν ἐπιμανῆ,
[18, 8]   ἐν νύσσῃ μὲν παραινῶν ἐγχριμφθῆναι  τὸν   ἐπὶ λαιᾷ ἵππον, κυκεῶ δὲ
[18, 8]   ἀκόλαστον, τὸν δίκαιον, τὸν ὑβριστήν,  τὸν   ἐπιμανῆ, τὸν πρᾶον· καὶ ἐστὶν
[18, 4]   θαυμαστοῦ γέρως. Αὐτὸς δὲ δὴ  τὸν   ἔρωτα, ἀναπλάττων ἐπ´ αὐτῷ μῦθον,
[18, 9]   ξυλλαβοῦσα εἶπεν γλυκύπικρον‘ καὶ ἀλγεσίδωρον.  Τὸν   ἔρωτα Σωκράτης σοφιστὴν λέγει, Σαπφὼ
[18, 9]   τίς δὲ ἀγροιῶτιν ἐπεμμένα στολήν  τὸν   ἔρωτα φησὶν Διοτίμα τῷ
[18, 4]   ταύτῃ βασανιστέον τὲ καὶ ἀθρητέον  τὸν   ἐρωτικὸν καὶ λόγον καὶ ἄνδρα,
[18, 6]   Ἀλκιβιάδην ἐᾷ ὑβρίζειν, καὶ ὅτι  τὸν   ἥττω λόγον κρείττω ποιεῖ, καὶ
[18, 8]   οἷος ἐκ μάχης ἐπανεῖναι εἰς  τὸν   θάλαμον καὶ ἀεὶ μοιχῷ ἐοικέναι.
[18, 5]   δεσμωτήριον ὁδῷ, οὐδὲ τῇ πρὸς  τὸν   θάνατον παρασκευῇ· πολλοῦ γε καὶ
[18, 3]   ἐπονομάζοντες ἔρωτα, οὑτωσὶ καλοῦντες καὶ  τὸν   θεὸν καὶ τὴν νόσον, καλλωπίζονται
[18, 3]   μοχθηροὶ ἐρασταὶ διὰ τὴν πρὸς  τὸν   θεὸν ὁμωνυμίαν, ἀπιστοῦνται δὲ οἱ
[18, 2]   ἄξιον, ὥστε ὑπεριδὸν τοῦ τυράννου  τὸν   ἰδιώτην ἠσπάζετο· δὲ ὑπ´
[18, 9]   εἰρωνεύεται αὐτὰ ἐκεῖνα τὰ Σωκράτους·  τὸν   Ἴωνα χαίρειν φησὶν Σωκράτης·
[18, 4]   Λῦσιν τὸ μειράκιον, καὶ Χαρμίδην  τὸν   καλόν. Ἀποκρύπτεται δὲ οὐδὲν τῶν
[18, 6]   καὶ ὀμνύει τὴν πλάτανον καὶ  τὸν   κύνα· τῶν δὲ ἐρωτικῶν τῶν
[18, 5]   συνεξαίρεται τῇ φαντασίᾳ, καὶ συναναπλάττει  τὸν   λόγον, ἀπιστῶν ὁμοῦ καὶ χαίρων
[18, 3]   γνωριστικὸς τοῦ δοκίμου καὶ μή.  Τὸν   μὲν πρὸ τοῦ δοκίμου τὸ
[18, 5]   νέων ἀπεπέμψατο, αὐτῷ Ὁμήρῳ, στεφανώσας  τὸν   ποιητὴν καὶ χρίσας μύρῳ· αἰτιασάμενος
[18, 8]   τὸν ἀνδρεῖον ἐπὶ τῷ Πατρόκλῳ,  τὸν   πόνῳ κτητὸν καὶ χρόνῳ, καὶ
[18, 8]   δίκαιον, τὸν ὑβριστήν, τὸν ἐπιμανῆ,  τὸν   πρᾶον· καὶ ἐστὶν ἐν τοιούτοις
[18, 6]   Κριτίας ἐτυράννησεν, τοῦτο ἀδικεῖν ἔλεγον  τὸν   Σωκράτην, καὶ ὅτι Ἀλκιβιάδην ἐᾷ
[18, 8]   πάθη, τὰ καλά, τὰ αἰσχρά,  τὸν   σώφρονα ἔρωτα, τὸν ἀκόλαστον, τὸν
[18, 8]   Ἥρας καὶ τοῦ Διός· καὶ  τὸν   ὑβριστὴν ἐπὶ τῶν μνηστήρων· καὶ
[18, 8]   ἔρωτα, τὸν ἀκόλαστον, τὸν δίκαιον,  τὸν   ὑβριστήν, τὸν ἐπιμανῆ, τὸν πρᾶον·
[18, 8]   γόητα ἐπὶ τῆς Καλυψοῦς· καὶ  τὸν   φαρμακέα ἐπὶ τῆς Κίρκης· καὶ
[18, 8]   ὅσον ἐκείνης, λέγει. Ἔδειξεν καὶ  τὸν   χαμαιεύνην ἔρωτα ἐπὶ τῆς Ἥρας
[18, 4]   Ἀλκιβιάδην τὸν γαυρότατον, καὶ Κριτόβουλον  τὸν   ὡραιότατον, καὶ Ἀγάθωνα τὸν ἁβρότατον,
[18, 5]   ὁδῷ, οὐδὲ τῇ πρὸς τὸν  θάνατον   παρασκευῇ· πολλοῦ γε καὶ δεῖ.
[18, 5]   ἀξιόπιστον μὲν ἐν τοῖς λόγοις,  δυνατὸν   δὲ τῇ μιμήσει, ἀνόμοιον δ´
[18, 5]   ὤμοι ἐγών, ὅτε μοι Σαρπήδονα  φίλτατον   ἀνδρῶν, Ζεὺς λέγει· καὶ
[18, 4]   τὸν γαυρότατον, καὶ Κριτόβουλον τὸν  ὡραιότατον,   καὶ Ἀγάθωνα τὸν ἁβρότατον, καὶ
[18, 4]   τὸν ὡραιότατον, καὶ Ἀγάθωνα τὸν  ἁβρότατον,   καὶ Φαῖδρον τὴν θείαν κεφαλήν,
[18, 4]   λαμβάνει τῆς τέχνης, Ἀλκιβιάδην τὸν  γαυρότατον,   καὶ Κριτόβουλον τὸν ὡραιότατον, καὶ
[18, 4]   πένητα, ἐγγυτάτω τῆς ἑαυτοῦ τύχης,  ἀνυπόδητον,   χαμαιεύνην, ἐπίβουλον, θηρευτικόν, φαρμακέα, σοφιστήν,
[18, 4]   ἐρωτικὸν καὶ λόγον καὶ ἄνδρα,  ἐπιτολμητόν   τοι καὶ περὶ Σωκράτους ἐκλογίσασθαι,
[18, 8]   ἐπὶ τῷ Πατρόκλῳ, τὸν πόνῳ  κτητὸν   καὶ χρόνῳ, καὶ μέχρι θανάτου
[18, 2]   ἄμαχον, καὶ συνασπίζοντα ἀκριβῶς, καὶ  ἄρρηκτον·   οἷον οὔτε Νέστωρ περὶ
[18, 5]   διώκων, αὐτὸς θνητὸς ἐών, θεὸν  ἄμβροτον,   καὶ ὀδυρόμενοι θεοί· ὤμοι ἐγών,
[18, 4]   ἀτεχνῶς οἷα εἰς αὐτὸν Σωκράτην  ἔσκωπτον   ἐν Διονυσίοις οἱ κωμῳδοί. Ἔλεγε
[18, 2]   περὶ τὴν Ἀττικήν. Ἔδει γὰρ  ἕκαστον   τῶν ἐραστῶν ἀριστεύειν, καὶ διὰ
[18, 8]   αἰσχρά, τὸν σώφρονα ἔρωτα, τὸν  ἀκόλαστον,   τὸν δίκαιον, τὸν ὑβριστήν, τὸν
[18, 5]   θεοὶ πίνοντες, καὶ γελῶντες θεοὶ  ἄσβεστον   γέλωτα, καὶ Ἀπόλλων φεύγων, καὶ
[18, 5]   ἐν οἷς αἰνίττεται, διὰ τὸ  ἀξιόπιστον   μὲν ἐν τοῖς λόγοις, δυνατὸν
[18, 6]   βούλεσθαι μὲν ταῦτα, δύνασθαι δὲ  ἧττον·   χρὴ δὲ ὁμοῦ τῷ βούλεσθαι
[18, 3]   ἀδίκου ἔρωτος λόγοι; Ὅτι πρᾶγμα  διττόν,   τὸ μὲν ἀρετῆς ἐπήβολον, τὸ
[18, 4]   σοφιστήν, γόητα· ἀτεχνῶς οἷα εἰς  αὐτὸν   Σωκράτην ἔσκωπτον ἐν Διονυσίοις οἱ
[18, 7]   ἀλλὰ μακρῷ πρεσβύτερον· μάρτυρα δὲ  αὐτὸν   Σωκράτην παραστησώμεθα, ἐπαινοῦντα μὲν τὸ
[18, 9]   Δοκοῦσιν γάρ μοι τὴν καθ´  αὑτὸν   ἑκάτερος φιλίαν, μὲν γυναικῶν,
[18, 9]   ἄν, θεοί, μέμψαιτο ἐραστὴν  τοιοῦτον,   πλὴν Τιμάρχου;
[18, 3]   τὸν δὲ τἀληθῆ αὐτὰ γνωρίζοντα,  τοῦτον   καὶ συνιέναι αὐτῆς· ταύτῃ καὶ
[18, 6]   εἰσιν ἐκείνων ἀμαχώτεροι) διαγωνισώμεθα τὸ  πρῶτον   τῇδε· ~ὡς οὐκ ἴδιον Σωκράτους
[18, 1]   τῶν Βακχιάδων· Βακχιάδαι δὲ Κορίνθου  ἐδυνάστευον.   Ὡς δὲ ἐσωφρόνει τὸ μειράκιον
[18, 8]   Ἕκτορος· μὲν πατέρα καὶ  ἀδελφὸν   καλεῖ τὸν ἄνδρα καὶ ἐραστήν,
[18, 2]   ἱερὸν τοῦ ἔρωτος, δεινὸν καὶ  ἄμαχον,   καὶ συνασπίζοντα ἀκριβῶς, καὶ ἄρρηκτον·
[18, 5]   πρόχειρον γὰρ τοῦτο. Ταῦτα οἶμαι  Θρασύμαχον   ἂν εἰπεῖν, Καλλίαν,
[18, 6]   ἀναθησόμεθα σμικρόν, ὅσον τὸ νῦν  ἔχον·   λέγωμεν δὲ ὡδὶ πρὸς τουτουσὶ
[18, 3]   φαινόμενον καλόν, οὐχ οὕτως  ἔχον,   τὸ δὲ καλὸν καὶ ὂν
[18, 2]   ἐρασταῖς καὶ τοῖς ἐρωμένοις συνέταξεν  λόχον   ἱερὸν τοῦ ἔρωτος, δεινὸν καὶ
[18, 8]   ἀρχαῖος, ἀλλὰ τεχνίτης δεινῶς, οἷοι  νῦν   βροτοί εἰσιν. Αὐτίκα ἐν πρώτῳ
[18, 9]   Ἀνδρομέδα· νῦν μὲν ἐπιτιμᾷ ταύταις,  νῦν   δὲ ἐλέγχει, καὶ εἰρωνεύεται αὐτὰ
[18, 6]   σκοπεῖν ἀναθησόμεθα σμικρόν, ὅσον τὸ  νῦν   ἔχον· λέγωμεν δὲ ὡδὶ πρὸς
[18, 9]   τῇ Σαπφοῖ Γοργὼ καὶ Ἀνδρομέδα·  νῦν   μὲν ἐπιτιμᾷ ταύταις, νῦν δὲ
[18, 8]   ὄφλοι τὰ σοφὰ ταῦτα τοῖς  νῦν   τακτικοῖς καὶ ἰατροῖς καὶ ἡνιόχοις·
[18, 6]   τῷ βούλεσθαι καὶ δύνασθαι. Ὧδε  τοίνυν   δράσωμεν περὶ ῥᾳστώνην τοιαύτην τῷ
[18, 6]   ἐκείνους κοινωνίᾳ κατασμικρύνοντες τὰ αὐτῶν.  Οὐκοῦν   καὶ ἡμεῖς περὶ Σωκράτους, εἰ
[18, 5]   ὠφελοῦν βουλομένου ἔργον (τὸ γὰρ  ὠφελοῦν   ἀφανὲς) ἀλλὰ βλάπτειν· πρόχειρον γὰρ
[18, 5]   διὰ τῶν βλαπτόντων ἐπιδείκνυσθαι, οὐκ  ὠφελοῦν   βουλομένου ἔργον (τὸ γὰρ ὠφελοῦν
[18, 1]   μειράκιον πολιτικόν· ἅτε δὲ οὐ  σὺν   δίκῃ τὴν ὁμιλίαν συστησαμένῳ ὕβρις
[18, 8]   ~Οὗτος γάρ μοι δοκεῖ πολυφωνότατος  ὢν   καὶ δεινὸς ὁμοῦ τοῖς καλοῖς
[18, 5]   ἄμβροτον, καὶ ὀδυρόμενοι θεοί· ὤμοι  ἐγών,   ὅτε μοι Σαρπήδονα φίλτατον ἀνδρῶν,
[18, 2]   Ἴλιον συνεστήσατο, δεινότατος τῶν  στρατηγῶν,   οὔτε Ἡρακλεῖδαι περὶ Πελοπόννησον, οὔτε
[18, 9]   τὴν τέχνην ἀπεκαλύψατο· ἐμὲ γὰρ  λόγων   εἵνεκα παῖδες ἂν φιλοῖεν· χαρίεντα
[18, 5]   θεοὶ ἄσβεστον γέλωτα, καὶ Ἀπόλλων  φεύγων,   καὶ Ἀχιλλεὺς διώκων, αὐτὸς θνητὸς
[18, 1]   Ἀκταίωνος νεανίας Κορίνθιος, γένους τῶν  Βακχιάδων·   Βακχιάδαι δὲ Κορίνθου ἐδυνάστευον. Ὡς
[18, 6]   Ἀριστοφάνης τὰ Σωκράτους ἐν Διονυσίοις  κωμῳδῶν,   δεινότατος τῶν κατηγόρων, ἐλοιδορήσατο
[18, 5]   καὶ Ἀχιλλεὺς διώκων, αὐτὸς θνητὸς  ἐών,   θεὸν ἄμβροτον, καὶ ὀδυρόμενοι θεοί·
[18, 4]   ἀρετῆς λόγους, καὶ τὰς περὶ  θεῶν   δόξας, καὶ τὰ ἄλλα ἅπαντα,
[18, 9]   ἀνδρῶν; καὶ ποταμῶν ἔρωτας καὶ  βασιλέων   καὶ φυτῶν; Τὸν δὲ Ἀρχιλόχου
[18, 5]   θαυμαστῆς πολιτείας καὶ τροφῆς τῶν  νέων   ἀπεπέμψατο, αὐτῷ Ὁμήρῳ, στεφανώσας τὸν
[18, 8]   χρόνῳ, καὶ μέχρι θανάτου προερχόμενον,  νέων   καὶ καλῶν ἀμφοτέρων, καὶ σωφρόνων,
[18, 9]   καὶ περὶ Σωκράτους Ἀλκιβιάδης ἔλεγεν,  εἰκάζων   αὐτοῦ τὴν χάριν τοῖς Ὀλύμπου
[18, 7]   τῆς καλῆς (οὕτω γὰρ αὐτὴν  ὀνομάζων   χαίρει διὰ τὴν ὥραν τῶν
[18, 8]   καὶ τοὺς ἱππεῖς διακρίνων τῶν  πεζῶν·   γὰρ ἂν γέλωτα ὄφλοι
[18, 4]   νυκτὶ ἐπὶ φέγγος. Πόλιν δὲ  οἰκίζων   ἀγαθῶν ἀνδρῶν, τιθεὶς νόμους τοῖς
[18, 4]   ἐπὶ φέγγος. Πόλιν δὲ οἰκίζων  ἀγαθῶν   ἀνδρῶν, τιθεὶς νόμους τοῖς ἀριστεῦσιν
[18, 8]   κακοὺς ἐν μέσῳ τάττων τῶν  ἀγαθῶν,   καὶ τοὺς ἱππεῖς διακρίνων τῶν
[18, 6]   ἐπιλήψιμον. Διὸ δὴ τὸ μὲν  Ἀθηναίων   θέατρον καὶ τὸ δικαστήριον ἐκεῖνο
[18, 1]   ἀνδρί, ὄνομα Αἰσχύλῳ, παῖς ἦν  Ἀκταίων,   μειράκιον Δωρικόν, ὥρᾳ διαφέρον. Ἐρᾷ
[18, 1]   Βοιωτίῳ διὰ τὴν ὁμωνυμίαν τῶν  μειρακίων,   ἀπολομένου ἑκατέρου, τοῦ μὲν ὑπὸ
[18, 2]   Ἐπαμεινώνδας ἀπὸ Λακεδαιμονίων στρατηγήματι ἐρωτικῷ·  μειρακίων   πολλῶν καλῶν ἐρασταὶ ἦσαν Θήβησιν
[18, 2]   Ἐλευθεροῖ τὰς Θήβας Ἐπαμεινώνδας ἀπὸ  Λακεδαιμονίων   στρατηγήματι ἐρωτικῷ· μειρακίων πολλῶν καλῶν
[18, 7]   τὸ στῆθος ἔχων ὥσπερ ἀγγεῖον,  ἀλλοτρίων   ναμάτων, ἦπου Σαπφοῦς τῆς καλῆς
[18, 9]   αἱ μοῦσαι τί ἄλλο  γυναικῶν   ἔρωτας, καὶ ἀνδρῶν; καὶ ποταμῶν
[18, 9]   αὑτὸν ἑκάτερος φιλίαν, μὲν  γυναικῶν,   δὲ ἀρρένων, ἐπιτηδεῦσαι. Καὶ
[18, 1]   ἐξ ἐρωμένου τυραννοκτόνον. Αὕτη δίκη  ἀδίκων   ἐρώτων. ~Βούλει σοι λέγω καὶ
[18, 2]   διὰ φιλοτιμίαν ἐν ὄψει τῶν  παιδικῶν   μαχόμενον, καὶ δι´ ἀνάγκην ὑπερμαχοῦντα
[18, 8]   φησίν, καὶ οὐκ ἄπεισιν. Ἄλλη  εἰκὼν   ἀκολάστου ἔρωτος· τοιοῦτος αὐτῷ
[18, 5]   τοὺς ἄφρονας, Λυσίου τῶν  ἐρωτικῶν   ἀντίτεχνος, Κριτοβούλου ἁπτόμενος,
[18, 6]   καὶ τὸν κύνα· τῶν δὲ  ἐρωτικῶν   τῶν Σωκράτους ἀπέσχοντο καὶ οἱ
[18, 5]   καὶ Ἀπόλλων φεύγων, καὶ Ἀχιλλεὺς  διώκων,   αὐτὸς θνητὸς ἐών, θεὸν ἄμβροτον,
[18, 8]   μέχρι θανάτου προερχόμενον, νέων καὶ  καλῶν   ἀμφοτέρων, καὶ σωφρόνων, τοῦ μὲν
[18, 2]   Λακεδαιμονίων στρατηγήματι ἐρωτικῷ· μειρακίων πολλῶν  καλῶν   ἐρασταὶ ἦσαν Θήβησιν πολλοὶ νεανίαι·
[18, 9]   καὶ γὰρ πάντων ἐρᾷ τῶν  καλῶν,   καὶ ἐπαινεῖ πάντας· μεστὰ δὲ
[18, 9]   καὶ ὑπὸ πάντων ἁλίσκεσθαι τῶν  καλῶν·   ὅ, τι γὰρ ἐκείνῳ Ἀλκιβιάδης
[18, 4]   δή τινα ἂν θέλῃ, τῶν  καλῶν·   τοῦ θαυμαστοῦ γέρως. Αὐτὸς
[18, 7]   χαίρει διὰ τὴν ὥραν τῶν  μελῶν,   καίτοι μικρὰν οὖσαν καὶ μέλαιναν)
[18, 9]   δὲ ἀρρένων, ἐπιτηδεῦσαι. Καὶ γὰρ  πολλῶν   ἐρᾶν ἔλεγον, καὶ ὑπὸ πάντων
[18, 2]   ἀπὸ Λακεδαιμονίων στρατηγήματι ἐρωτικῷ· μειρακίων  πολλῶν   καλῶν ἐρασταὶ ἦσαν Θήβησιν πολλοὶ
[18, 5]   γελῶντες θεοὶ ἄσβεστον γέλωτα, καὶ  Ἀπόλλων   φεύγων, καὶ Ἀχιλλεὺς διώκων, αὐτὸς
[18, 9]   θυγατρί· οὐ γὰρ θέμις ἐν  μουσοπόλων   οἰκίᾳ θρῆνον εἶναι οὐκ ἄμμι
[18, 9]   γυναικῶν ἔρωτας, καὶ ἀνδρῶν; καὶ  ποταμῶν   ἔρωτας καὶ βασιλέων καὶ φυτῶν;
[18, 4]   ἐρωτικὴν τέχνην ὑποδύς, ταύτης καὶ  ἐπιστήμων   εἶναι, καὶ πραγματεύεσθαι περὶ αὐτὴν
[18, 9]   Σμέρδιος κόμης, καὶ τῶν Κλεοβούλου  ὀφθαλμῶν,   καὶ τῆς Βαθύλλου ὥρας· ἀλλὰ
[18, 4]   ἅπαντα, ἐφ´ οἷς οἱ σοφισταὶ  ἐκόμων·   τὴν δὲ ἐρωτικὴν τέχνην ὑποδύς,
[18, 9]   μὲν γυναικῶν, δὲ  ἀρρένων,   ἐπιτηδεῦσαι. Καὶ γὰρ πολλῶν ἐρᾶν
[18, 8]   τάττειν στράτευμα· ἐν νύσσῃ μὲν  παραινῶν   ἐγχριμφθῆναι τὸν ἐπὶ λαιᾷ ἵππον,
[18, 6]   νυνὶ κατηγόρους (οὐ γάρ εἰσιν  ἐκείνων   ἀμαχώτεροι) διαγωνισώμεθα τὸ πρῶτον τῇδε·
[18, 8]   τῶν ἀγαθῶν, καὶ τοὺς ἱππεῖς  διακρίνων   τῶν πεζῶν· γὰρ ἂν
[18, 8]   νέων καὶ καλῶν ἀμφοτέρων, καὶ  σωφρόνων,   τοῦ μὲν παιδεύοντος, τοῦ δὲ
[18, 1]   ἀπολομένου ἑκατέρου, τοῦ μὲν ὑπὸ  κυνῶν   ἐν θήρᾳ, τοῦ δὲ ὑπὸ
[18, 2]   σκύλακες συμπαραθέοντες τοῖς πρεσβυτέροις τῶν  κυνῶν.   ~Τί δή μοι βούλεται
[18, 5]   Αἰσχίνης, τις ἄλλος τῶν  ὁμοφώνων   αὐτῷ. Ἐγὼ μὲν γὰρ θαυμάζω
[18, 9]   ἐν ᾄσματι, σύ τε καλὸς  θεράπων   Ἔρως. Διοτίμα λέγει, ὅτι
[18, 4]   περὶ αὑτοῦ ἐκεῖνος, ὅτι ἐστὶν  θεράπων   τοῦ ἔρωτος, καὶ λευκὴ στάθμη
[18, 5]   μύρῳ· αἰτιασάμενος τὴν παρρησίαν τῶν  ἐπῶν,   ὅτι Ζεὺς πεποίηται αὐτῷ
[18, 6]   ἔρωτι τοῦ Σωκράτους· καίτοι πένητα  εἰπών,   καὶ ἀδολέσχην, καὶ σοφιστήν, καὶ
[18, 9]   ἄλλο γυναικῶν ἔρωτας, καὶ  ἀνδρῶν;   καὶ ποταμῶν ἔρωτας καὶ βασιλέων
[18, 5]   ἐγών, ὅτε μοι Σαρπήδονα φίλτατον  ἀνδρῶν,   Ζεὺς λέγει· καὶ αὖθις
[18, 4]   φέγγος. Πόλιν δὲ οἰκίζων ἀγαθῶν  ἀνδρῶν,   τιθεὶς νόμους τοῖς ἀριστεῦσιν οὐ
[18, 9]   Σωκράτης Ἀλκιβιάδῃ, ἐκ πολλοῦ  ἐρῶν,   πρὶν ἡγήσατο ἱκανὸν εἶναι πρὸς
[18, 5]   αὐτὸς αὑτῷ ὅμοιος Σωκράτης  ἐρῶν   τῷ σωφρονοῦντι, καὶ ἐκπληττόμενος
[18, 8]   θανάτου προερχόμενον, νέων καὶ καλῶν  ἀμφοτέρων,   καὶ σωφρόνων, τοῦ μὲν παιδεύοντος,
[18, 8]   καὶ τὸν ὑβριστὴν ἐπὶ τῶν  μνηστήρων·   καὶ τὸν γόητα ἐπὶ τῆς
[18, 5]   τὸν λόγον, ἀπιστῶν ὁμοῦ καὶ  χαίρων   τῇ τῆς μυθολογίας ἐξουσίᾳ.
[18, 6]   Διονυσίοις κωμῳδῶν, δεινότατος τῶν  κατηγόρων,   ἐλοιδορήσατο τῷ ἔρωτι τοῦ Σωκράτους·
[18, 9]   μὲν ἔρως εὐπορῶν, ἀποθνήσκει δὲ  ἀπορῶν·   τοῦτο ἐκείνη ξυλλαβοῦσα εἶπεν γλυκύπικρον‘
[18, 9]   λέγει, ὅτι θάλλει μὲν ἔρως  εὐπορῶν,   ἀποθνήσκει δὲ ἀπορῶν· τοῦτο ἐκείνη
[18, 5]   ἄξιον· εἰ δὲ αἰνίττεται δι´  αἰσχρῶν   ῥημάτων πράξεις καλάς, δεινὸν καὶ
[18, 9]   ὡς ἄνεμος κατ´ ὄρος δρυσὶν  ἐμπεσών·   ἀναίθεται τῇ Ξανθίππῃ ὀδυρομένῃ ὅτι
[18, 1]   ἦν τὸ χρῆμα, οὐκ ἔρως·  θαρσῶν   δὲ Περίανδρος τῇ ἐξουσίᾳ
[18, 8]   δὲ κακοὺς ἐν μέσῳ τάττων  τῶν   ἀγαθῶν, καὶ τοὺς ἱππεῖς διακρίνων
[18, 1]   Ἐρᾷ Ἀκταίωνος νεανίας Κορίνθιος, γένους  τῶν   Βακχιάδων· Βακχιάδαι δὲ Κορίνθου ἐδυνάστευον.
[18, 5]   καλόν, καὶ τὰ ὠφελοῦντα διὰ  τῶν   βλαπτόντων ἐπιδείκνυσθαι, οὐκ ὠφελοῦν βουλομένου
[18, 6]   τὴν πλάτανον καὶ τὸν κύνα·  τῶν   δὲ ἐρωτικῶν τῶν Σωκράτους ἀπέσχοντο
[18, 5]   χρίσας μύρῳ· αἰτιασάμενος τὴν παρρησίαν  τῶν   ἐπῶν, ὅτι Ζεὺς πεποίηται
[18, 2]   τὴν Ἀττικήν. Ἔδει γὰρ ἕκαστον  τῶν   ἐραστῶν ἀριστεύειν, καὶ διὰ φιλοτιμίαν
[18, 5]   ἐλέγχοντι τοὺς ἄφρονας, Λυσίου  τῶν   ἐρωτικῶν ἀντίτεχνος, Κριτοβούλου ἁπτόμενος,
[18, 2]   λέγω καὶ τοῦ ἑτέρου τρόπου  τῶν   ἐρώτων τοῦ δικαίου μίαν γέ
[18, 9]   τρόπου· καὶ γὰρ πάντων ἐρᾷ  τῶν   καλῶν, καὶ ἐπαινεῖ πάντας· μεστὰ
[18, 9]   ἔλεγον, καὶ ὑπὸ πάντων ἁλίσκεσθαι  τῶν   καλῶν· ὅ, τι γὰρ ἐκείνῳ
[18, 4]   εἰ δή τινα ἂν θέλῃ,  τῶν   καλῶν· τοῦ θαυμαστοῦ γέρως.
[18, 6]   ἐν Διονυσίοις κωμῳδῶν, δεινότατος  τῶν   κατηγόρων, ἐλοιδορήσατο τῷ ἔρωτι τοῦ
[18, 9]   ᾄσματα τῆς Σμέρδιος κόμης, καὶ  τῶν   Κλεοβούλου ὀφθαλμῶν, καὶ τῆς Βαθύλλου
[18, 2]   θήρᾳ σκύλακες συμπαραθέοντες τοῖς πρεσβυτέροις  τῶν   κυνῶν. ~Τί δή μοι βούλεται
[18, 1]   τῷ Βοιωτίῳ διὰ τὴν ὁμωνυμίαν  τῶν   μειρακίων, ἀπολομένου ἑκατέρου, τοῦ μὲν
[18, 7]   ὀνομάζων χαίρει διὰ τὴν ὥραν  τῶν   μελῶν, καίτοι μικρὰν οὖσαν καὶ
[18, 8]   Διός· καὶ τὸν ὑβριστὴν ἐπὶ  τῶν   μνηστήρων· καὶ τὸν γόητα ἐπὶ
[18, 5]   τῆς θαυμαστῆς πολιτείας καὶ τροφῆς  τῶν   νέων ἀπεπέμψατο, αὐτῷ Ὁμήρῳ, στεφανώσας
[18, 5]   Αἰσχίνης, τις ἄλλος  τῶν   ὁμοφώνων αὐτῷ. Ἐγὼ μὲν γὰρ
[18, 2]   καὶ διὰ φιλοτιμίαν ἐν ὄψει  τῶν   παιδικῶν μαχόμενον, καὶ δι´ ἀνάγκην
[18, 8]   ἀγαθῶν, καὶ τοὺς ἱππεῖς διακρίνων  τῶν   πεζῶν· γὰρ ἂν γέλωτα
[18, 2]   τὸ Ἴλιον συνεστήσατο, δεινότατος  τῶν   στρατηγῶν, οὔτε Ἡρακλεῖδαι περὶ Πελοπόννησον,
[18, 6]   τὸν κύνα· τῶν δὲ ἐρωτικῶν  τῶν   Σωκράτους ἀπέσχοντο καὶ οἱ δεινοὶ
[18, 4]   τὸν καλόν. Ἀποκρύπτεται δὲ οὐδὲν  τῶν   τοῦ ἔρωτος, οὔτε ἔργον, οὔτε
[18, 2]   μαχόμενον, καὶ δι´ ἀνάγκην ὑπερμαχοῦντα  τῶν   φιλτάτων· ἦν δὲ καὶ τὰ
[18, 5]   ἀποκρινάσθω ἡμῖν ὑπὲρ τοῦ Σωκράτους  Πλάτων,   Ξενοφῶν, Αἰσχίνης,
[18, 7]   στῆθος ἔχων ὥσπερ ἀγγεῖον, ἀλλοτρίων  ναμάτων,   ἦπου Σαπφοῦς τῆς καλῆς (οὕτω
[18, 5]   εἰ δὲ αἰνίττεται δι´ αἰσχρῶν  ῥημάτων   πράξεις καλάς, δεινὸν καὶ σφαλερὸν
[18, 2]   καὶ δι´ ἀνάγκην ὑπερμαχοῦντα τῶν  φιλτάτων·   ἦν δὲ καὶ τὰ μειράκια
[18, 9]   πολλῶν ἐρᾶν ἔλεγον, καὶ ὑπὸ  πάντων   ἁλίσκεσθαι τῶν καλῶν· ὅ, τι
[18, 9]   ἤθους καὶ τρόπου· καὶ γὰρ  πάντων   ἐρᾷ τῶν καλῶν, καὶ ἐπαινεῖ
[18, 5]   καὶ τὰ ὠφελοῦντα διὰ τῶν  βλαπτόντων   ἐπιδείκνυσθαι, οὐκ ὠφελοῦν βουλομένου ἔργον
[18, 2]   Ἀττικήν. Ἔδει γὰρ ἕκαστον τῶν  ἐραστῶν   ἀριστεύειν, καὶ διὰ φιλοτιμίαν ἐν
[18, 1]   ἐν θήρᾳ, τοῦ δὲ ὑπὸ  ἐραστῶν   ἐν μέθῃ. Περιάνδρῳ τῷ Ἀμβρακιώτῃ
[18, 5]   φαντασίᾳ, καὶ συναναπλάττει τὸν λόγον,  ἀπιστῶν   ὁμοῦ καὶ χαίρων τῇ τῆς
[18, 4]   Αὐτὸς δὲ δὴ τὸν ἔρωτα,  ἀναπλάττων   ἐπ´ αὐτῷ μῦθον, οἷον καὶ
[18, 8]   τοὺς δὲ κακοὺς ἐν μέσῳ  τάττων   τῶν ἀγαθῶν, καὶ τοὺς ἱππεῖς
[18, 5]   ἐραστὴς μὲν σοφίας, πενίας δὲ  κρείττων,   ἡδονῆς δὲ ἐχθρός, ἀληθείας δὲ
[18, 3]   τοὺς ἀργυρογνώμονας ἐξετάζειν ἔδει, ὁπότερος  αὐτῶν   γνωριστικὸς τοῦ δοκίμου καὶ μή.
[18, 1]   ἀμφοῖν, βίᾳ διαφθείρεται ἐν χερσὶν  αὐτῶν.   Καὶ εἰκάσθη τὸ ἐν Κορίνθῳ
[18, 6]   πρὸς ἐκείνους κοινωνίᾳ κατασμικρύνοντες τὰ  αὐτῶν.   Οὐκοῦν καὶ ἡμεῖς περὶ Σωκράτους,
[18, 9]   ποταμῶν ἔρωτας καὶ βασιλέων καὶ  φυτῶν;   Τὸν δὲ Ἀρχιλόχου ἔρωτα, ὑβριστὴς
[18, 1]   ἐρωμένου τυραννοκτόνον. Αὕτη δίκη ἀδίκων  ἐρώτων.   ~Βούλει σοι λέγω καὶ τοῦ
[18, 2]   καὶ τοῦ ἑτέρου τρόπου τῶν  ἐρώτων   τοῦ δικαίου μίαν γέ τινα
[18, 5]   ὑπὲρ τοῦ Σωκράτους Πλάτων,  Ξενοφῶν,   Αἰσχίνης, τις ἄλλος
[18, 7]   ἔφη θαυμάζειν, πλῆρες τὸ στῆθος  ἔχων   ὥσπερ ἀγγεῖον, ἀλλοτρίων ναμάτων, ἦπου




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 17/04/2008