Dissertation, Chap. |
[18, 5] |
Σωκράτης
δὲ
ἐμέμψατο·
αὐτὸς
δὲ
|
δὴ |
Σωκράτης,
ὁ
ἐραστὴς
μὲν
σοφίας, |
[18, 4] |
τοῦ
θαυμαστοῦ
γέρως.
Αὐτὸς
δὲ
|
δὴ |
τὸν
ἔρωτα,
ἀναπλάττων
ἐπ´
αὐτῷ
|
[18, 5] |
Πλάτων,
ἢ
Ξενοφῶν,
ἢ
Αἰσχίνης,
|
ἤ
|
τις
ἄλλος
τῶν
ὁμοφώνων
αὐτῷ. |
[18, 5] |
τοῦ
Σωκράτους
Πλάτων,
ἢ
Ξενοφῶν,
|
ἢ |
Αἰσχίνης,
ἤ
τις
ἄλλος
τῶν |
[18, 7] |
καίτοι
μικρὰν
οὖσαν
καὶ
μέλαιναν)
|
ἢ |
Ἀνακρέοντος,
φησίν,
τοῦ
σοφοῦ.
Τὸν |
[18, 9] |
εἰκάσαι)
τί
ἂν
εἴη
ἄλλο,
|
ἢ |
αὐτό,
ἡ
Σωκράτους
τέχνη
ἐρωτική; |
[18, 9] |
ἀείδουσιν
αἱ
μοῦσαι
τί
ἄλλο
|
ἢ |
γυναικῶν
ἔρωτας,
καὶ
ἀνδρῶν;
καὶ |
[18, 2] |
τοῦ
δικαίου
μίαν
γέ
τινα
|
ἢ |
δευτέραν
εἰκόνα;
Μειρακίῳ
Ἀττικῷ
δύο |
[18, 6] |
καὶ
σοφιστήν,
καὶ
πάντα
μᾶλλον
|
ἢ |
κακῶς
ἐρῶντα.
Οὐ
γὰρ
ἦν, |
[18, 5] |
Ταῦτα
οἶμαι
Θρασύμαχον
ἂν
εἰπεῖν,
|
ἢ |
Καλλίαν,
ἢ
Πῶλον,
ἢ
ὅστις |
[18, 6] |
καὶ
εἰς
τὰ
δικαστήρια
εἰσαγγελλόμενοι
|
ἢ |
κινδυνεύοντες·
οὐ
περὶ
τοῦ
πράγματος |
[18, 6] |
εἰ
μὲν
ὀρθῶς
ταῦτα
ἔδρα
|
ἢ |
μή,
σκοπεῖν
ἀναθησόμεθα
σμικρόν,
ὅσον |
[18, 5] |
ἡμῖν
ὑπὲρ
τοῦ
Σωκράτους
Πλάτων,
|
ἢ |
Ξενοφῶν,
ἢ
Αἰσχίνης,
ἤ
τις |
[18, 5] |
εἰπεῖν,
ἢ
Καλλίαν,
ἢ
Πῶλον,
|
ἢ |
ὅστις
ἄλλος
τῇ
Σωκράτους
φιλοσοφίᾳ |
[18, 5] |
Θρασύμαχον
ἂν
εἰπεῖν,
ἢ
Καλλίαν,
|
ἢ
|
Πῶλον,
ἢ
ὅστις
ἄλλος
τῇ |
[18, 8] |
τοὺς
ἱππεῖς
διακρίνων
τῶν
πεζῶν·
|
ἦ |
γὰρ
ἂν
γέλωτα
ὄφλοι
τὰ |
[18, 3] |
Ἐὰν
γὰρ
τούτου
τὸ
μὲν
|
ᾖ |
φαινόμενον
καλόν,
οὐχ
οὕτως
ἔχον, |
[18, 9] |
εἶναι·
λέγει
που
καὶ
Σαπφοῖ
|
ἡ |
Ἀφροδίτη
ἐν
ᾄσματι,
σύ
τε |
[18, 1] |
ἐξουσίᾳ
παροινεῖ
εἰς
τὸ
μειράκιον.
|
Ἡ |
δὲ
παροινία
αὕτη
Περίανδρον
μὲν |
[18, 9] |
τῇ
Ξανθίππῃ
ὀδυρομένῃ
ὅτι
ἀπέθνησκεν,
|
ἡ |
δὲ
τῇ
θυγατρί·
οὐ
γὰρ |
[18, 9] |
εἶναι
οὐκ
ἄμμι
πρέποι
τάδε.
|
Ἡ |
δὲ
τοῦ
Τηΐου
σοφιστοῦ
τέχνη |
[18, 9] |
σύ
τε
καλὸς
θεράπων
Ἔρως.
|
Ἡ |
Διοτίμα
λέγει,
ὅτι
θάλλει
μὲν |
[18, 9] |
ἐπεμμένα
στολήν
τὸν
ἔρωτα
φησὶν
|
ἡ |
Διοτίμα
τῷ
Σωκράτει
οὐ
παῖδα, |
[18, 6] |
πράγματος
ἀπολογοῦνται
μόνον,
ὑπὲρ
ὅτου
|
ἡ |
εἰσαγγελία
ἐγένετο,
ἀλλ´
ἠρέμα
εἰς
|
[18, 5] |
ὤμοι
ἐγὼ
δειλή,
ὤμοι
δυσαριστοτόκεια,
|
ἡ |
Θέτις
λέγει·
καὶ
ὅσα
ἄλλα |
[18, 8] |
τὸ
τελευταῖον
δῶρον
ἤδη
θαπτομένῳ
|
ἡ |
κόμη.
Ταῦτα
μὲν
τὰ
Ὁμήρου
|
[18, 9] |
τὴν
καθ´
αὑτὸν
ἑκάτερος
φιλίαν,
|
ἡ |
μὲν
γυναικῶν,
ὁ
δὲ
ἀρρένων, |
[18, 8] |
τῆς
Ἀνδρομάχης
καὶ
τοῦ
Ἕκτορος·
|
ἡ |
μὲν
πατέρα
καὶ
ἀδελφὸν
καλεῖ |
[18, 0] |
~Τίς
|
ἡ |
Σωκράτους
ἐρωτική.
~Κορινθίῳ
ἀνδρί,
ὄνομα |
[18, 9] |
ἂν
εἴη
ἄλλο,
ἢ
αὐτό,
|
ἡ |
Σωκράτους
τέχνη
ἐρωτική;
Δοκοῦσιν
γάρ |
[18, 7] |
εἴτε
καὶ
Λεσβία
τὶς
ἦν
|
ἡ |
τοῦ
λόγου
μήτηρ,
πάντως
γε |
[18, 3] |
τοῖς
πρεσβυτέροις
τῶν
κυνῶν.
~Τί
|
δή |
μοι
βούλεται
ὁ
Ἐπαμεινώνδας
καὶ |
[18, 6] |
λόγῳ,
μὴ
εἰκαῖα
φλυαρῶμεν.
Καὶ
|
δή |
μοι
δοκῶ
βούλεσθαι
μὲν
ταῦτα, |
[18, 8] |
ἄνδρα
καὶ
ἐραστήν,
καὶ
πάντα
|
δὴ |
τὰ
φίλτατα
ὀνόματα·
ὁ
δὲ
|
[18, 4] |
ἐξεῖναι
φιλεῖν
τῷ
ἀρίστῳ,
εἰ
|
δή |
τινα
ἂν
θέλῃ,
τῶν
καλῶν· |
[18, 6] |
οὔτε
τοῖς
κωμῳδοῖς
ἐπιλήψιμον.
Διὸ
|
δὴ |
τὸ
μὲν
Ἀθηναίων
θέατρον
καὶ |
[18, 9] |
οὐ
προσιέναι
φησὶν
ὁ
Σωκράτης
|
Ἀλκιβιάδῃ, |
ἐκ
πολλοῦ
ἐρῶν,
πρὶν
ἡγήσατο |
[18, 4] |
ἐνθουσιᾶν,
καθάπερ
τὰς
βάκχας,
ἐπὶ
|
Ἀλκιβιάδῃ· |
ἐπεστρέφθαι
δὲ
ἐπ´
Αὐτόλυκον
τὰ |
[18, 9] |
τῷ
ἔρωτι
τὰ
δίκαια‘
φησίν.
|
Ἤδη
|
δέ
που
καὶ
τὴν
τέχνην |
[18, 8] |
δάκρυα,
καὶ
τὸ
τελευταῖον
δῶρον
|
ἤδη |
θαπτομένῳ
ἡ
κόμη.
Ταῦτα
μὲν |
[18, 5] |
τῇ
Ἥρᾳ
μισγόμενος
ἐν
τῇ
|
Ἴδῃ, |
νεφέλης
αὐτοὺς
καλυπτούσης
ἀθανάτου,
καὶ |
[18, 8] |
καὶ
ἔργα,
καὶ
ἡλικίας,
καὶ
|
εἴδη, |
καὶ
πάθη,
τὰ
καλά,
τὰ |
[18, 4] |
μὲν
αὐτῷ
τὴν
καρδίαν
ἐπὶ
|
Χαρμίδῃ |
καὶ
ἥδειν
τὸ
σῶμα,
ἐπτοῆσθαι |
[18, 8] |
καὶ
ἡλικίας,
καὶ
εἴδη,
καὶ
|
πάθη, |
τὰ
καλά,
τὰ
αἰσχρά,
τὸν |
[18, 1] |
τοῖς
Βακχιάδαις
νεανίσκοις·
οἳ
θαρσοῦντες
|
μέθῃ |
καὶ
τυραννίδι
καὶ
ἔρωτι,
εἰσπεσόντες |
[18, 1] |
τοῦ
δὲ
ὑπὸ
ἐραστῶν
ἐν
|
μέθῃ. |
Περιάνδρῳ
τῷ
Ἀμβρακιώτῃ
τυράννῳ
παιδικὰ
|
[18, 5] |
καὶ
δεῖ.
Εἰ
μὲν
γὰρ
|
ἀληθῆ |
ταῦτα,
εὐφημεῖν
ἄξιον·
εἰ
δὲ |
[18, 3] |
τίθεμεν
τῆς
τέχνης,
τὸν
δὲ
|
τἀληθῆ |
αὐτὰ
γνωρίζοντα,
τοῦτον
καὶ
συνιέναι |
[18, 1] |
διαφθείρεται
ἐν
χερσὶν
αὐτῶν.
Καὶ
|
εἰκάσθη |
τὸ
ἐν
Κορίνθῳ
τοῦτο
πάθος |
[18, 9] |
τοῖς
νέοις
εἰκάσαι)
τί
ἂν
|
εἴη |
ἄλλο,
ἢ
αὐτό,
ἡ
Σωκράτους |
[18, 3] |
καλὸν
καὶ
ὂν
καὶ
φαινόμενον,
|
ἀνάγκη
|
τοὺς
μὲν
τοῦ
φαινομένου
κάλλους |
[18, 1] |
ἐποίησεν
ἐξ
ἐρωμένου
τυραννοκτόνον.
Αὕτη
|
δίκη |
ἀδίκων
ἐρώτων.
~Βούλει
σοι
λέγω |
[18, 1] |
πολιτικόν·
ἅτε
δὲ
οὐ
σὺν
|
δίκῃ |
τὴν
ὁμιλίαν
συστησαμένῳ
ὕβρις
ἦν |
[18, 7] |
συμποσίῳ
λόγον,
εἰς
ἔρωτα
ἔπαινον,
|
Μαντινικῇ |
γυναικὶ
ἀνατίθησιν·
ἀλλὰ
εἴτε
Μαντινική, |
[18, 7] |
Μαντινικῇ
γυναικὶ
ἀνατίθησιν·
ἀλλὰ
εἴτε
|
Μαντινική, |
εἴτε
καὶ
Λεσβία
τὶς
ἦν |
[18, 9] |
ἢ
αὐτό,
ἡ
Σωκράτους
τέχνη
|
ἐρωτική; |
Δοκοῦσιν
γάρ
μοι
τὴν
καθ´ |
[18, 0] |
~Τίς
ἡ
Σωκράτους
|
ἐρωτική. |
~Κορινθίῳ
ἀνδρί,
ὄνομα
Αἰσχύλῳ,
παῖς |
[18, 4] |
ἐστὶν
θεράπων
τοῦ
ἔρωτος,
καὶ
|
λευκὴ |
στάθμη
πρὸς
τοὺς
καλούς,
καὶ |
[18, 4] |
ἀρίστῳ,
εἰ
δή
τινα
ἂν
|
θέλῃ, |
τῶν
καλῶν·
ὢ
τοῦ
θαυμαστοῦ
|
[18, 5] |
καὶ
αὖθις
αὖ,
ὤμοι
ἐγὼ
|
δειλή, |
ὤμοι
δυσαριστοτόκεια,
ἡ
Θέτις
λέγει· |
[18, 8] |
ἀπελεύσεσθαι
φησίν,
καὶ
οὐκ
ἄπεισιν.
|
Ἄλλη |
εἰκὼν
ἀκολάστου
ἔρωτος·
τοιοῦτος
αὐτῷ
|
[18, 6] |
ἐπολέμει.
~Φέρ´
ἐπαμύνωμεν
τῷ
λόγῳ,
|
μὴ |
εἰκαῖα
φλυαρῶμεν.
Καὶ
δή
μοι |
[18, 3] |
μὲν
τοῦ
φαινομένου
κάλλους
καὶ
|
μὴ |
ὄντος
γλιχομένους
νόθους
τινὰς
εἶναι |
[18, 6] |
μὲν
ὀρθῶς
ταῦτα
ἔδρα
ἢ
|
μή, |
σκοπεῖν
ἀναθησόμεθα
σμικρόν,
ὅσον
τὸ
|
[18, 3] |
αὐτῶν
γνωριστικὸς
τοῦ
δοκίμου
καὶ
|
μή. |
Τὸν
μὲν
πρὸ
τοῦ
δοκίμου |
[18, 4] |
θεράπων
τοῦ
ἔρωτος,
καὶ
λευκὴ
|
στάθμη |
πρὸς
τοὺς
καλούς,
καὶ
τὴν |
[18, 8] |
τελευταῖον
δῶρον
ἤδη
θαπτομένῳ
ἡ
|
κόμη. |
Ταῦτα
μὲν
τὰ
Ὁμήρου
ἐρωτικά. |
[18, 8] |
τὸν
δίκαιον,
τὸν
ὑβριστήν,
τὸν
|
ἐπιμανῆ, |
τὸν
πρᾶον·
καὶ
ἐστὶν
ἐν |
[18, 9] |
δρυσὶν
ἐμπεσών·
ἀναίθεται
τῇ
Ξανθίππῃ
|
ὀδυρομένῃ |
ὅτι
ἀπέθνησκεν,
ἡ
δὲ
τῇ |
[18, 9] |
εὐπορῶν,
ἀποθνήσκει
δὲ
ἀπορῶν·
τοῦτο
|
ἐκείνη |
ξυλλαβοῦσα
εἶπεν
γλυκύπικρον‘
καὶ
ἀλγεσίδωρον. |
[18, 9] |
ἄλλο,
ἢ
αὐτό,
ἡ
Σωκράτους
|
τέχνη |
ἐρωτική;
Δοκοῦσιν
γάρ
μοι
τὴν
|
[18, 9] |
Ἡ
δὲ
τοῦ
Τηΐου
σοφιστοῦ
|
τέχνη |
τοῦ
αὐτοῦ
ἤθους
καὶ
τρόπου· |
[18, 3] |
ἐπήβολον,
τὸ
δὲ
μοχθηρίᾳ
συμπεφυκός,
|
φωνῇ |
μιᾷ
οἱ
ἄνθρωποι
ἐπονομάζοντες
ἔρωτα, |
[18, 5] |
δὲ
αἰνίττεται·
καὶ
παρεὶς
τῇ
|
ἀκοῇ |
τὸ
τερπνόν,
συναγωνίζεται
τῷ
ποιητῇ, |
[18, 5] |
ἐκπλήττομαι,
ὅπως
τὰ
μὲν
Ὁμήρου
|
ἔπη |
τῆς
θαυμαστῆς
πολιτείας
καὶ
τροφῆς |
[18, 9] |
ὄρος
δρυσὶν
ἐμπεσών·
ἀναίθεται
τῇ
|
Ξανθίππῃ |
ὀδυρομένῃ
ὅτι
ἀπέθνησκεν,
ἡ
δὲ |
[18, 6] |
μὲν
ταῦτα,
δύνασθαι
δὲ
ἧττον·
|
χρὴ |
δὲ
ὁμοῦ
τῷ
βούλεσθαι
καὶ |
[18, 9] |
Ὁ
δὲ
τῆς
Λεσβίας
(εἴτοι
|
χρὴ
|
πρεσβύτερα
τοῖς
νέοις
εἰκάσαι)
τί |
[18, 8] |
ἡνιοχεῖν,
καὶ
τάττειν
στράτευμα·
ἐν
|
νύσσῃ |
μὲν
παραινῶν
ἐγχριμφθῆναι
τὸν
ἐπὶ |
[18, 5] |
ἕτερα
δὲ
αἰνίττεται·
καὶ
παρεὶς
|
τῇ |
ἀκοῇ
τὸ
τερπνόν,
συναγωνίζεται
τῷ |
[18, 9] |
ἐπὶ
Φαίδρῳ
ὑπὸ
τοῦ
ἔρωτος,
|
τῇ |
δὲ
ὁ
ἔρως
ἐτίναξεν
τὰς |
[18, 1] |
ἔρως·
θαρσῶν
δὲ
ὁ
Περίανδρος
|
τῇ |
ἐξουσίᾳ
παροινεῖ
εἰς
τὸ
μειράκιον. |
[18, 5] |
πρὸς
τοὺς
τυράννους
ἐλευθερίᾳ,
οὐδὲ
|
τῇ |
ἐπὶ
Δηλίῳ
ἀριστείᾳ,
οὐδὲ
τῇ |
[18, 5] |
πρὸς
τοὺς
δικαστὰς
ὑπεροψίᾳ,
οὐδὲ
|
τῇ |
ἐπὶ
τὸ
δεσμωτήριον
ὁδῷ,
οὐδὲ |
[18, 5] |
ὅτι
ὁ
Ζεὺς
πεποίηται
αὐτῷ
|
τῇ |
Ἥρᾳ
μισγόμενος
ἐν
τῇ
Ἴδῃ, |
[18, 9] |
ὀδυρομένῃ
ὅτι
ἀπέθνησκεν,
ἡ
δὲ
|
τῇ |
θυγατρί·
οὐ
γὰρ
θέμις
ἐν |
[18, 5] |
αὐτῷ
τῇ
Ἥρᾳ
μισγόμενος
ἐν
|
τῇ |
Ἴδῃ,
νεφέλης
αὐτοὺς
καλυπτούσης
ἀθανάτου, |
[18, 9] |
καὶ
Χαρμίδης
καὶ
Φαῖδρος,
τοῦτο
|
τῇ |
Λεσβίᾳ
Γύριννα
καὶ
Ἀτθὶς
Ἀνακτορία· |
[18, 5] |
ἐν
τοῖς
λόγοις,
δυνατὸν
δὲ
|
τῇ |
μιμήσει,
ἀνόμοιον
δ´
ἐν
τοῖς |
[18, 9] |
κατ´
ὄρος
δρυσὶν
ἐμπεσών·
ἀναίθεται
|
τῇ |
Ξανθίππῃ
ὀδυρομένῃ
ὅτι
ἀπέθνησκεν,
ἡ |
[18, 6] |
ἄλλους
ἀξιοχρεωτέρους
τρέπουσι
τὴν
αἰτίαν,
|
τῇ |
πρὸς
ἐκείνους
κοινωνίᾳ
κατασμικρύνοντες
τὰ |
[18, 5] |
ὅμοια
ταῦτα
φιλοσόφῳ
βίῳ;
οὐ
|
τῇ |
πρὸς
τὸν
δῆμον
παρρησίᾳ,
οὐδὲ |
[18, 5] |
ἐπὶ
τὸ
δεσμωτήριον
ὁδῷ,
οὐδὲ
|
τῇ |
πρὸς
τὸν
θάνατον
παρασκευῇ·
πολλοῦ
|
[18, 5] |
τῇ
ἐπὶ
Δηλίῳ
ἀριστείᾳ,
οὐδὲ
|
τῇ |
πρὸς
τοὺς
δικαστὰς
ὑπεροψίᾳ,
οὐδὲ |
[18, 5] |
πρὸς
τὸν
δῆμον
παρρησίᾳ,
οὐδὲ
|
τῇ |
πρὸς
τοὺς
τυράννους
ἐλευθερίᾳ,
οὐδὲ |
[18, 9] |
καὶ
Θρασύμαχος
καὶ
Πρωταγόρας,
τοῦτο
|
τῇ |
Σαπφοῖ
Γοργὼ
καὶ
Ἀνδρομέδα·
νῦν |
[18, 5] |
ἢ
Πῶλον,
ἢ
ὅστις
ἄλλος
|
τῇ |
Σωκράτους
φιλοσοφίᾳ
ἐπολέμει.
~Φέρ´
ἐπαμύνωμεν |
[18, 5] |
λόγον,
ἀπιστῶν
ὁμοῦ
καὶ
χαίρων
|
τῇ |
τῆς
μυθολογίας
ἐξουσίᾳ.
Ὁ
δὲ |
[18, 3] |
προσθῶμεν
φέροντες,
ὥσπέρ
τινι
νομίσματι,
|
τῇ |
τοῦ
καλοῦ
φύσει.
Ἐὰν
γὰρ |
[18, 5] |
συναγωνίζεται
τῷ
ποιητῇ,
καὶ
συνεξαίρεται
|
τῇ |
φαντασίᾳ,
καὶ
συναναπλάττει
τὸν
λόγον, |
[18, 2] |
καὶ
ἔρως
δίκαιος,
καὶ
ἐραστοῦ
|
ἀρετή. |
Ἐλευθεροῖ
τὰς
Θήβας
Ἐπαμεινώνδας
ἀπὸ |
[18, 5] |
ἀκοῇ
τὸ
τερπνόν,
συναγωνίζεται
τῷ
|
ποιητῇ, |
καὶ
συνεξαίρεται
τῇ
φαντασίᾳ,
καὶ
|
[18, 9] |
λέγει
που
καὶ
Σαπφοῖ
ἡ
|
Ἀφροδίτη |
ἐν
ᾄσματι,
σύ
τε
καλὸς |
[18, 1] |
μειράκιον
ἐποίησεν
ἐξ
ἐρωμένου
τυραννοκτόνον.
|
Αὕτη |
δίκη
ἀδίκων
ἐρώτων.
~Βούλει
σοι |
[18, 1] |
τὸ
μειράκιον.
Ἡ
δὲ
παροινία
|
αὕτη |
Περίανδρον
μὲν
ἔπαυσεν
ὑβρίζοντα,
τὸ |
[18, 9] |
που
καὶ
κατάκλισιν
σοφιστοῦ,
καὶ
|
αὕτη
|
τίς
δὲ
ἀγροιῶτιν
ἐπεμμένα
στολήν |
[18, 4] |
ἐραστὰς
κάλλους
ἀληθινοῦ.
~Εἶεν·
ἐπεὶ
|
ταύτῃ |
βασανιστέον
τὲ
καὶ
ἀθρητέον
τὸν |
[18, 3] |
γνωρίζοντα,
τοῦτον
καὶ
συνιέναι
αὐτῆς·
|
ταύτῃ |
καὶ
τὴν
ἐρωτικὴν
προσθῶμεν
φέροντες, |
[18, 1] |
ἐραστῶν
ἐν
μέθῃ.
Περιάνδρῳ
τῷ
|
Ἀμβρακιώτῃ |
τυράννῳ
παιδικὰ
ἦν
μειράκιον
πολιτικόν· |
[18, 5] |
οὐδὲ
τῇ
πρὸς
τὸν
θάνατον
|
παρασκευῇ· |
πολλοῦ
γε
καὶ
δεῖ.
Εἰ |
[18, 7] |
τοῦ
Κεφάλου
συγγεγραμμένον
ἐρωτικόν,
οὐκ
|
ἔφη |
θαυμάζειν,
πλῆρες
τὸ
στῆθος
ἔχων |