HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Maxime de Tyr, Dissertations, XVIII

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


α  =  130 formes différentes pour 212 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Dissertation, Chap.
[18, 8]   ἔρωτος πάντα ἑξῆς δίεισιν, καὶ  ἔργα,   καὶ ἡλικίας, καὶ εἴδη, καὶ
[18, 9]   τοῦτο τῇ Σαπφοῖ Γοργὼ καὶ  Ἀνδρομέδα·   νῦν μὲν ἐπιτιμᾷ ταύταις, νῦν
[18, 9]   Διοτίμα τῷ Σωκράτει οὐ  παῖδα,   ἀλλὰ ἀκόλουθον τῆς Ἀφροδίτης καὶ
[18, 9]   Σωκράτης· πολλά μοι τὰν Πολυανακτίθαο  παῖδα   χαίρειν, Σαπφὼ λέγει· οὐ προσιέναι
[18, 9]   μὲν γὰρ ᾄδω, χαρίεντα δ´  οἶδα   λέξαι. Τοῦτο καὶ περὶ Σωκράτους
[18, 6]   τὸν Σωκράτην, καὶ ὅτι Ἀλκιβιάδην  ἐᾷ   ὑβρίζειν, καὶ ὅτι τὸν ἥττω
[18, 8]   ἐπὶ τῆς Καλυψοῦς· καὶ τὸν  φαρμακέα   ἐπὶ τῆς Κίρκης· καὶ τὸν
[18, 4]   τύχης, ἀνυπόδητον, χαμαιεύνην, ἐπίβουλον, θηρευτικόν,  φαρμακέα,   σοφιστήν, γόητα· ἀτεχνῶς οἷα εἰς
[18, 6]   ταῦτα ἔδρα μή, σκοπεῖν  ἀναθησόμεθα   σμικρόν, ὅσον τὸ νῦν ἔχον·
[18, 7]   Σωκράτους ἐρωτικοὶ λόγοι, οὐδὲ πρώτου·  θεασώμεθα   γὰρ οὕτως, ἀπὸ Ὁμήρου ἀρξάμενοι.
[18, 7]   πρεσβύτερον· μάρτυρα δὲ αὐτὸν Σωκράτην  παραστησώμεθα,   ἐπαινοῦντα μὲν τὸ ἔργον καὶ
[18, 6]   (οὐ γάρ εἰσιν ἐκείνων ἀμαχώτεροι)  διαγωνισώμεθα   τὸ πρῶτον τῇδε· ~ὡς οὐκ
[18, 9]   καλὸν εἶναι τῷ ἔρωτι τὰ  δίκαια‘   φησίν. Ἤδη δέ που καὶ
[18, 6]   ~Φέρ´ ἐπαμύνωμεν τῷ λόγῳ, μὴ  εἰκαῖα   φλυαρῶμεν. Καὶ δή μοι δοκῶ
[18, 8]   μὲν παραινῶν ἐγχριμφθῆναι τὸν ἐπὶ  λαιᾷ   ἵππον, κυκεῶ δὲ Πραμνίου διδοὺς
[18, 1]   σπώμενον τὸ μειράκιον ὑπ´ ἀμφοῖν,  βίᾳ   διαφθείρεται ἐν χερσὶν αὐτῶν. Καὶ
[18, 9]   Χαρμίδης καὶ Φαῖδρος, τοῦτο τῇ  Λεσβίᾳ   Γύριννα καὶ Ἀτθὶς Ἀνακτορία· καὶ
[18, 7]   ἀλλὰ εἴτε Μαντινική, εἴτε καὶ  Λεσβία   τὶς ἦν τοῦ λόγου
[18, 2]   τύραννος· μὲν δίκαιος ἦν  διὰ   ἰσοτιμίαν, δὲ ἄδικος δι´
[18, 1]   Κορίνθῳ τοῦτο πάθος τῷ Βοιωτίῳ  διὰ   τὴν ὁμωνυμίαν τῶν μειρακίων, ἀπολομένου
[18, 3]   καλλωπίζονται μὲν οἱ μοχθηροὶ ἐρασταὶ  διὰ   τὴν πρὸς τὸν θεὸν ὁμωνυμίαν,
[18, 7]   (οὕτω γὰρ αὐτὴν ὀνομάζων χαίρει  διὰ   τὴν ὥραν τῶν μελῶν, καίτοι
[18, 3]   ὁμωνυμίαν, ἀπιστοῦνται δὲ οἱ χρηστοὶ  διὰ   τὸ ἀμφίβολον τοῦ πάθους, ἀλλ´
[18, 5]   διατεθρυλημένος, ἐπισφαλέστερος ἐν οἷς αἰνίττεται,  διὰ   τὸ ἀξιόπιστον μὲν ἐν τοῖς
[18, 5]   αἰσχρῷ καλόν, καὶ τὰ ὠφελοῦντα  διὰ   τῶν βλαπτόντων ἐπιδείκνυσθαι, οὐκ ὠφελοῦν
[18, 2]   ἕκαστον τῶν ἐραστῶν ἀριστεύειν, καὶ  διὰ   φιλοτιμίαν ἐν ὄψει τῶν παιδικῶν
[18, 5]   δὲ Σωκράτης ἡμῖν ἐπ´  ἀληθείᾳ   διατεθρυλημένος, ἐπισφαλέστερος ἐν οἷς αἰνίττεται,
[18, 5]   αὖ, ὤμοι ἐγὼ δειλή, ὤμοι  δυσαριστοτόκεια,   Θέτις λέγει· καὶ ὅσα
[18, 5]   ἐλευθερίᾳ, οὐδὲ τῇ ἐπὶ Δηλίῳ  ἀριστείᾳ,   οὐδὲ τῇ πρὸς τοὺς δικαστὰς
[18, 2]   φιλτάτων· ἦν δὲ καὶ τὰ  μειράκια   ἐφάμιλλα ταῖς ἀρεταῖς τοῖς ἐρασταῖς,
[18, 9]   οὐ γὰρ θέμις ἐν μουσοπόλων  οἰκίᾳ   θρῆνον εἶναι οὐκ ἄμμι πρέποι
[18, 6]   ἀπολογοῦνται μόνον, ὑπὲρ ὅτου  εἰσαγγελία   ἐγένετο, ἀλλ´ ἠρέμα εἰς ἄλλους
[18, 3]   τὸ δὲ μοχθηρίᾳ συμπεφυκός, φωνῇ  μιᾷ   οἱ ἄνθρωποι ἐπονομάζοντες ἔρωτα, οὑτωσὶ
[18, 4]   καὶ δημοσίᾳ, ἐν συμποσίοις, ἐν  Ἀκαδημίᾳ,   ἐν Πειραιεῖ, ἐν ὁδῷ ὑπὸ
[18, 2]   τὴν πομπὴν κανηφοροῦσαν ἐξήλασεν ἐπ´  ἀτιμίᾳ.   Διδόασιν δίκην ἐκ τούτου Πεισιστρατίδαι,
[18, 1]   εἰς τὸ μειράκιον. δὲ  παροινία   αὕτη Περίανδρον μὲν ἔπαυσεν ὑβρίζοντα,
[18, 8]   κατατίθεται· ἐρωτικὰ δὲ καὶ τὰ  ἐνύπνια,   καὶ τὰ ὀνείρατα, καὶ τὰ
[18, 6]   τὴν αἰτίαν, τῇ πρὸς ἐκείνους  κοινωνίᾳ   κατασμικρύνοντες τὰ αὐτῶν. Οὐκοῦν καὶ
[18, 4]   θηρευτικόν, φαρμακέα, σοφιστήν, γόητα· ἀτεχνῶς  οἷα   εἰς αὐτὸν Σωκράτην ἔσκωπτον ἐν
[18, 5]   Χαρμίδην τεθηπώς. Πῶς γὰρ  ὅμοια   ταῦτα φιλοσόφῳ βίῳ; οὐ τῇ
[18, 4]   τὰ θρυλούμενα ἐν τοῖς λόγοις;  ὁποῖα   ἄττα φησὶν περὶ αὑτοῦ ἐκεῖνος,
[18, 5]   οὐδὲ τῇ πρὸς τοὺς τυράννους  ἐλευθερίᾳ,   οὐδὲ τῇ ἐπὶ Δηλίῳ ἀριστείᾳ,
[18, 3]   μὲν ἀρετῆς ἐπήβολον, τὸ δὲ  μοχθηρίᾳ   συμπεφυκός, φωνῇ μιᾷ οἱ ἄνθρωποι
[18, 6]   λόγῳ, οἵαν καὶ εἰς τὰ  δικαστήρια   εἰσαγγελλόμενοι κινδυνεύοντες· οὐ περὶ
[18, 9]   τῇ Λεσβίᾳ Γύριννα καὶ Ἀτθὶς  Ἀνακτορία·   καὶ ὅ, τιπερ Σωκράτει οἱ
[18, 5]   τῷ ποιητῇ, καὶ συνεξαίρεται τῇ  φαντασίᾳ,   καὶ συναναπλάττει τὸν λόγον, ἀπιστῶν
[18, 5]   οὐ τῇ πρὸς τὸν δῆμον  παρρησίᾳ,   οὐδὲ τῇ πρὸς τοὺς τυράννους
[18, 4]   Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ οἴκοι καὶ  δημοσίᾳ,   ἐν συμποσίοις, ἐν Ἀκαδημίᾳ, ἐν
[18, 5]   ἀθανάτου, καὶ Ἄρεως καὶ Ἀφροδίτης  συνουσία,   καὶ Ἡφαίστου δεσμά, καὶ θεοὶ
[18, 5]   καὶ χαίρων τῇ τῆς μυθολογίας  ἐξουσίᾳ.   δὲ Σωκράτης ἡμῖν ἐπ´
[18, 1]   θαρσῶν δὲ Περίανδρος τῇ  ἐξουσίᾳ   παροινεῖ εἰς τὸ μειράκιον.
[18, 5]   ὅστις ἄλλος τῇ Σωκράτους  φιλοσοφίᾳ   ἐπολέμει. ~Φέρ´ ἐπαμύνωμεν τῷ λόγῳ,
[18, 5]   οὐδὲ τῇ πρὸς τοὺς δικαστὰς  ὑπεροψίᾳ,   οὐδὲ τῇ ἐπὶ τὸ δεσμωτήριον
[18, 9]   τέχνην ἀπεκαλύψατο· ἐμὲ γὰρ λόγων  εἵνεκα   παῖδες ἂν φιλοῖεν· χαρίεντα μὲν
[18, 1]   μέθῃ. Περιάνδρῳ τῷ Ἀμβρακιώτῃ τυράννῳ  παιδικὰ   ἦν μειράκιον πολιτικόν· ἅτε δὲ
[18, 8]   δεινῶς, οἷοι νῦν βροτοί εἰσιν.  Αὐτίκα   ἐν πρώτῳ λόγῳ ἐπὶ αἰχμαλώτῳ
[18, 5]   τῆς αἰτίας, τοῖς ἐκείνου παραβαλλόμενα.  Αὐτίκα   καὶ μὲν περὶ τοῦ
[18, 8]   ἐρᾷ, καὶ τὴν ὀργὴν κατατίθεται·  ἐρωτικὰ   δὲ καὶ τὰ ἐνύπνια, καὶ
[18, 8]   κόμη. Ταῦτα μὲν τὰ Ὁμήρου  ἐρωτικά.   ~Ἡσιόδῳ δὲ ἀείδουσιν αἱ μοῦσαι
[18, 8]   καὶ εἴδη, καὶ πάθη, τὰ  καλά,   τὰ αἰσχρά, τὸν σώφρονα ἔρωτα,
[18, 9]   Διοτίμα τῷ Σωκράτει οὐ παῖδα,  ἀλλὰ   ἀκόλουθον τῆς Ἀφροδίτης καὶ θεράποντα
[18, 5]   ἔργον (τὸ γὰρ ὠφελοῦν ἀφανὲς)  ἀλλὰ   βλάπτειν· πρόχειρον γὰρ τοῦτο. Ταῦτα
[18, 7]   ἔρωτα ἔπαινον, Μαντινικῇ γυναικὶ ἀνατίθησιν·  ἀλλὰ   εἴτε Μαντινική, εἴτε καὶ Λεσβία
[18, 4]   ἔρωτος, οὔτε ἔργον, οὔτε πάθος,  ἀλλὰ   ἔοικεν πάντα ἑξῆς παρρησιαζομένῳ· πηδᾶν
[18, 4]   καλούς, καὶ τὴν τέχνην δεινός.  Ἀλλὰ   καὶ διδασκάλους ἐπιγέγραπται τῆς τέχνης,
[18, 4]   οὐκ ἐν μέσοις τοῖς Ἕλλησιν,  ἀλλὰ   καὶ οἴκοι καὶ δημοσίᾳ, ἐν
[18, 9]   ὀφθαλμῶν, καὶ τῆς Βαθύλλου ὥρας·  ἀλλὰ   καὶ τούτοις τὴν σωφροσύνην ὁρᾷς·
[18, 7]   ἴδιον Σωκράτους τὸ ἐρωτικὸν ἐπιτήδευμα,  ἀλλὰ   μακρῷ πρεσβύτερον· μάρτυρα δὲ αὐτὸν
[18, 8]   ἐστὶν ἐν τοιούτοις οὐκέτι ἀρχαῖος,  ἀλλὰ   τεχνίτης δεινῶς, οἷοι νῦν βροτοί
[18, 2]   δὲ ἄδικος δι´ ἐξουσίαν·  ἀλλὰ   τό γε μειράκιον ὄντως ἦν
[18, 4]   ἐν Λυκίῳ. Καὶ τὰ μὲν  ἄλλα   ἅπαντα ἀποποιεῖται εἰδέναι, καὶ τοὺς
[18, 4]   περὶ θεῶν δόξας, καὶ τὰ  ἄλλα   ἅπαντα, ἐφ´ οἷς οἱ σοφισταὶ
[18, 5]   Θέτις λέγει· καὶ ὅσα  ἄλλα   ἐπὶ τούτοις Ὅμηρος μὲν ᾐνίξατο,
[18, 8]   δὲ ὅπως φεύγωμεν, τὰ μὲν  ἄλλα   εὐήθως πάνυ καὶ ἀρχαίως ἐκδιδάσκειν
[18, 2]   ἠσπάζετο· δὲ ὑπ´ ὀργῆς  ἄλλά   τε ἀμφοτέρους προὐπηλάκισεν, καὶ ἀδελφὴν
[18, 2]   ἦν δὲ καὶ τὰ μειράκια  ἐφάμιλλα   ταῖς ἀρεταῖς τοῖς ἐρασταῖς, ὥσπερ
[18, 9]   Ἴωνα χαίρειν φησὶν Σωκράτης·  πολλά   μοι τὰν Πολυανακτίθαο παῖδα χαίρειν,
[18, 2]   ἐρασταὶ ἦσαν Θήβησιν πολλοὶ νεανίαι·  ὅπλα   δοὺς Ἐπαμεινώνδας τοῖς ἐρασταῖς καὶ
[18, 3]   τοῦ ἀδίκου ἔρωτος λόγοι; Ὅτι  πρᾶγμα   διττόν, τὸ μὲν ἀρετῆς ἐπήβολον,
[18, 6]   γὰρ ἦν, ὡς ἔοικεν, τὸ  πρᾶγμα   οὔτε τοῖς συκοφάνταις, οὔτε τοῖς
[18, 6]   ὅτου εἰσαγγελία ἐγένετο, ἀλλ´  ἠρέμα   εἰς ἄλλους ἀξιοχρεωτέρους τρέπουσι τὴν
[18, 1]   ὁμιλίαν συστησαμένῳ ὕβρις ἦν τὸ  χρῆμα,   οὐκ ἔρως· θαρσῶν δὲ
[18, 5]   καλάς, δεινὸν καὶ σφαλερὸν τὸ  χρῆμα.   Τὸ γὰρ ὑποβαλεῖν αἰσχρῷ καλόν,
[18, 9]   κἄχαρις ἔσσα Σαπφὼ λέγει· κωμῳδεῖ  σχῆμά   που καὶ κατάκλισιν σοφιστοῦ, καὶ
[18, 9]   Γοργὼ καὶ Ἀνδρομέδα· νῦν μὲν  ἐπιτιμᾷ   ταύταις, νῦν δὲ ἐλέγχει, καὶ
[18, 9]   τε καλὸς θεράπων Ἔρως.  Διοτίμα   λέγει, ὅτι θάλλει μὲν ἔρως
[18, 9]   στολήν τὸν ἔρωτα φησὶν  Διοτίμα   τῷ Σωκράτει οὐ παῖδα, ἀλλὰ
[18, 1]   Σωκράτους ἐρωτική. ~Κορινθίῳ ἀνδρί,  ὄνομα   Αἰσχύλῳ, παῖς ἦν Ἀκταίων, μειράκιον
[18, 5]   καὶ Ἀφροδίτης συνουσία, καὶ Ἡφαίστου  δεσμά,   καὶ θεοὶ πίνοντες, καὶ γελῶντες
[18, 7]   οὐκ ἴδιον Σωκράτους τὸ ἐρωτικὸν  ἐπιτήδευμα,   ἀλλὰ μακρῷ πρεσβύτερον· μάρτυρα δὲ
[18, 8]   ἰδέσθαι, καὶ ἡνιοχεῖν, καὶ τάττειν  στράτευμα·   ἐν νύσσῃ μὲν παραινῶν ἐγχριμφθῆναι
[18, 4]   ἐπὶ Χαρμίδῃ καὶ ἥδειν τὸ  σῶμα,   ἐπτοῆσθαι δὲ καὶ ἐνθουσιᾶν, καθάπερ
[18, 9]   καὶ αὕτη τίς δὲ ἀγροιῶτιν  ἐπεμμένα   στολήν τὸν ἔρωτα φησὶν
[18, 5]   εἶναι τῆς αἰτίας, τοῖς ἐκείνου  παραβαλλόμενα.   Αὐτίκα καὶ μὲν περὶ
[18, 4]   τί ἦν αὐτῷ ταυτὶ τὰ  θρυλούμενα   ἐν τοῖς λόγοις; ὁποῖα ἄττα
[18, 9]   δὲ ἐλέγχει, καὶ εἰρωνεύεται αὐτὰ  ἐκεῖνα   τὰ Σωκράτους· τὸν Ἴωνα χαίρειν
[18, 4]   φιλεῖν τῷ ἀρίστῳ, εἰ δή  τινα   ἂν θέλῃ, τῶν καλῶν·
[18, 2]   ἐρώτων τοῦ δικαίου μίαν γέ  τινα   δευτέραν εἰκόνα; Μειρακίῳ Ἀττικῷ
[18, 9]   καὶ Φαῖδρος, τοῦτο τῇ Λεσβίᾳ  Γύριννα   καὶ Ἀτθὶς Ἀνακτορία· καὶ ὅ,
[18, 5]   θεοί· ὤμοι ἐγών, ὅτε μοι  Σαρπήδονα   φίλτατον ἀνδρῶν, Ζεὺς λέγει·
[18, 2]   μίαν γέ τινα δευτέραν  εἰκόνα;   Μειρακίῳ Ἀττικῷ δύο ἦσαν ἐρασταί,
[18, 8]   τὰ καλά, τὰ αἰσχρά, τὸν  σώφρονα   ἔρωτα, τὸν ἀκόλαστον, τὸν δίκαιον,
[18, 6]   ὀμνύει τὴν πλάτανον καὶ τὸν  κύνα·   τῶν δὲ ἐρωτικῶν τῶν Σωκράτους
[18, 4]   καὶ Κριτόβουλον τὸν ὡραιότατον, καὶ  Ἀγάθωνα   τὸν ἁβρότατον, καὶ Φαῖδρον τὴν
[18, 9]   αὐτὰ ἐκεῖνα τὰ Σωκράτους· τὸν  Ἴωνα   χαίρειν φησὶν Σωκράτης· πολλά
[18, 6]   Σωκράτους, εἰ μὲν ὀρθῶς ταῦτα  ἔδρα   μή, σκοπεῖν ἀναθησόμεθα σμικρόν,
[18, 4]   τὸν ἐρωτικὸν καὶ λόγον καὶ  ἄνδρα,   ἐπιτολμητόν τοι καὶ περὶ Σωκράτους
[18, 8]   πατέρα καὶ ἀδελφὸν καλεῖ τὸν  ἄνδρα   καὶ ἐραστήν, καὶ πάντα δὴ
[18, 1]   Ἀκταίων, μειράκιον Δωρικόν, ὥρᾳ διαφέρον.  Ἐρᾷ   Ἀκταίωνος νεανίας Κορίνθιος, γένους τῶν
[18, 8]   περιδεῶς ἔχει, καὶ ἀποθανόντος ἀποθανεῖν  ἐρᾷ,   καὶ τὴν ὀργὴν κατατίθεται· ἐρωτικὰ
[18, 9]   καὶ τρόπου· καὶ γὰρ πάντων  ἐρᾷ   τῶν καλῶν, καὶ ἐπαινεῖ πάντας·
[18, 8]   καὶ τοῦ Ἕκτορος· μὲν  πατέρα   καὶ ἀδελφὸν καλεῖ τὸν ἄνδρα
[18, 5]   λόγου, ὡς φησὶ μὲν ταῦτα,  ἕτερα   δὲ αἰνίττεται· καὶ παρεὶς τῇ
[18, 9]   δὲ τῆς Λεσβίας (εἴτοι χρὴ  πρεσβύτερα   τοῖς νέοις εἰκάσαι) τί ἂν
[18, 5]   Ζεὺς πεποίηται αὐτῷ τῇ  Ἥρᾳ   μισγόμενος ἐν τῇ Ἴδῃ, νεφέλης
[18, 2]   ἀρεταῖς τοῖς ἐρασταῖς, ὥσπερ ἐν  θήρᾳ   σκύλακες συμπαραθέοντες τοῖς πρεσβυτέροις τῶν
[18, 1]   τοῦ μὲν ὑπὸ κυνῶν ἐν  θήρᾳ,   τοῦ δὲ ὑπὸ ἐραστῶν ἐν
[18, 9]   ἡγήσατο ἱκανὸν εἶναι πρὸς λόγους·  σμικρά   μοι παῖς ἔτι φαίνεο κἄχαρις
[18, 7]   ἐρωτικὸν ἐπιτήδευμα, ἀλλὰ μακρῷ πρεσβύτερον·  μάρτυρα   δὲ αὐτὸν Σωκράτην παραστησώμεθα, ἐπαινοῦντα
[18, 8]   δεινὸς ὁμοῦ τοῖς καλοῖς τὰ  αἰσχρὰ   ἱστορεῖν, τὰ μὲν ὅπως ἔχωμεν,
[18, 8]   καὶ πάθη, τὰ καλά, τὰ  αἰσχρά,   τὸν σώφρονα ἔρωτα, τὸν ἀκόλαστον,
[18, 1]   παῖς ἦν Ἀκταίων, μειράκιον Δωρικόν,  ὥρᾳ   διαφέρον. Ἐρᾷ Ἀκταίωνος νεανίας Κορίνθιος,
[18, 5]   δυσαριστοτόκεια, Θέτις λέγει· καὶ  ὅσα   ἄλλα ἐπὶ τούτοις Ὅμηρος μὲν
[18, 9]   μοι παῖς ἔτι φαίνεο κἄχαρις  ἔσσα   Σαπφὼ λέγει· κωμῳδεῖ σχῆμά που
[18, 9]   ἀποθνήσκει δὲ ἀπορῶν· τοῦτο ἐκείνη  ξυλλαβοῦσα   εἶπεν γλυκύπικρον‘ καὶ ἀλγεσίδωρον. Τὸν
[18, 8]   καὶ δεινὸς ὁμοῦ τοῖς καλοῖς  τὰ   αἰσχρὰ ἱστορεῖν, τὰ μὲν ὅπως
[18, 8]   εἴδη, καὶ πάθη, τὰ καλά,  τὰ   αἰσχρά, τὸν σώφρονα ἔρωτα, τὸν
[18, 4]   τὰς περὶ θεῶν δόξας, καὶ  τὰ   ἄλλα ἅπαντα, ἐφ´ οἷς οἱ
[18, 9]   ἐπαινεῖ πάντας· μεστὰ δὲ αὐτοῦ  τὰ   ᾄσματα τῆς Σμέρδιος κόμης, καὶ
[18, 6]   τῇ πρὸς ἐκείνους κοινωνίᾳ κατασμικρύνοντες  τὰ   αὐτῶν. Οὐκοῦν καὶ ἡμεῖς περὶ
[18, 8]   ἐνύπνια, καὶ τὰ ὀνείρατα, καὶ  τὰ   δάκρυα, καὶ τὸ τελευταῖον δῶρον
[18, 8]   ἱστορεῖν, τὰ μὲν ὅπως ἔχωμεν,  τὰ   δὲ ὅπως φεύγωμεν, τὰ μὲν
[18, 8]   τακτικοῖς καὶ ἰατροῖς καὶ ἡνιόχοις·  τὰ   δὲ τοῦ ἔρωτος πάντα ἑξῆς
[18, 9]   αὖθις καλὸν εἶναι τῷ ἔρωτι  τὰ   δίκαια‘ φησίν. Ἤδη δέ που
[18, 6]   τῷ λόγῳ, οἵαν καὶ εἰς  τὰ   δικαστήρια εἰσαγγελλόμενοι κινδυνεύοντες· οὐ
[18, 8]   ὀργὴν κατατίθεται· ἐρωτικὰ δὲ καὶ  τὰ   ἐνύπνια, καὶ τὰ ὀνείρατα, καὶ
[18, 4]   ἐκλογίσασθαι, τί ἦν αὐτῷ ταυτὶ  τὰ   θρυλούμενα ἐν τοῖς λόγοις; ὁποῖα
[18, 8]   ἡλικίας, καὶ εἴδη, καὶ πάθη,  τὰ   καλά, τὰ αἰσχρά, τὸν σώφρονα
[18, 5]   ~Τί βούλεται τῷ Σωκράτει ταυτὶ  τὰ   κομψά, εἴτε αἰνίγματα, εἴτε εἰρωνεύματα;
[18, 2]   τῶν φιλτάτων· ἦν δὲ καὶ  τὰ   μειράκια ἐφάμιλλα ταῖς ἀρεταῖς τοῖς
[18, 4]   ὑπὸ πλατάνῳ, ἐν Λυκίῳ. Καὶ  τὰ   μὲν ἄλλα ἅπαντα ἀποποιεῖται εἰδέναι,
[18, 8]   ἔχωμεν, τὰ δὲ ὅπως φεύγωμεν,  τὰ   μὲν ἄλλα εὐήθως πάνυ καὶ
[18, 5]   γὰρ θαυμάζω καὶ ἐκπλήττομαι, ὅπως  τὰ   μὲν Ὁμήρου ἔπη τῆς θαυμαστῆς
[18, 8]   τοῖς καλοῖς τὰ αἰσχρὰ ἱστορεῖν,  τὰ   μὲν ὅπως ἔχωμεν, τὰ δὲ
[18, 5]   ταῖς αὐτοῦ ὁμιλίαις ἀνεκέρασεν, ὥστε  τὰ   Ὁμήρου αἰνίγματα πόρρω πάνυ εἶναι
[18, 8]   θαπτομένῳ κόμη. Ταῦτα μὲν  τὰ   Ὁμήρου ἐρωτικά. ~Ἡσιόδῳ δὲ ἀείδουσιν
[18, 8]   καὶ ἐμπαθής· μὲν ἀποφλογοῦται  τὰ   ὄμματα, καὶ λοιδορεῖται πᾶσιν καὶ
[18, 4]   Ἀλκιβιάδῃ· ἐπεστρέφθαι δὲ ἐπ´ Αὐτόλυκον  τὰ   ὄμματα, ὥσπερ ἐν νυκτὶ ἐπὶ
[18, 8]   δὲ καὶ τὰ ἐνύπνια, καὶ  τὰ   ὀνείρατα, καὶ τὰ δάκρυα, καὶ
[18, 8]   γὰρ ἂν γέλωτα ὄφλοι  τὰ   σοφὰ ταῦτα τοῖς νῦν τακτικοῖς
[18, 6]   οὗτοι συκοφάνται· ἀλλ´ οὐδὲ Ἀριστοφάνης  τὰ   Σωκράτους ἐν Διονυσίοις κωμῳδῶν,
[18, 9]   ἐλέγχει, καὶ εἰρωνεύεται αὐτὰ ἐκεῖνα  τὰ   Σωκράτους· τὸν Ἴωνα χαίρειν φησὶν
[18, 8]   καὶ ἐραστήν, καὶ πάντα δὴ  τὰ   φίλτατα ὀνόματα· δὲ οὔτε
[18, 5]   γὰρ ὑποβαλεῖν αἰσχρῷ καλόν, καὶ  τὰ   ὠφελοῦντα διὰ τῶν βλαπτόντων ἐπιδείκνυσθαι,
[18, 5]   Σωκράτει ταυτὶ τὰ κομψά, εἴτε  αἰνίγματα,   εἴτε εἰρωνεύματα; ἀποκρινάσθω ἡμῖν ὑπὲρ
[18, 5]   ὁμιλίαις ἀνεκέρασεν, ὥστε τὰ Ὁμήρου  αἰνίγματα   πόρρω πάνυ εἶναι τῆς αἰτίας,
[18, 8]   ἐμπαθής· μὲν ἀποφλογοῦται τὰ  ὄμματα,   καὶ λοιδορεῖται πᾶσιν καὶ ἀπειλεῖ·
[18, 4]   ἐπεστρέφθαι δὲ ἐπ´ Αὐτόλυκον τὰ  ὄμματα,   ὥσπερ ἐν νυκτὶ ἐπὶ φέγγος.
[18, 8]   καὶ πάντα δὴ τὰ φίλτατα  ὀνόματα·   δὲ οὔτε μητρὸς τοσουτονὶ
[18, 9]   πάντας· μεστὰ δὲ αὐτοῦ τὰ  ᾄσματα   τῆς Σμέρδιος κόμης, καὶ τῶν
[18, 5]   τὰ κομψά, εἴτε αἰνίγματα, εἴτε  εἰρωνεύματα;   ἀποκρινάσθω ἡμῖν ὑπὲρ τοῦ Σωκράτους
[18, 8]   καὶ τὰ ἐνύπνια, καὶ τὰ  ὀνείρατα,   καὶ τὰ δάκρυα, καὶ τὸ
[18, 8]   ἐραστήν, καὶ πάντα δὴ τὰ  φίλτατα   ὀνόματα· δὲ οὔτε μητρὸς
[18, 4]   εἶναι λέγει, αἰσχρὸν ἰδεῖν, καὶ  πένητα,   ἐγγυτάτω τῆς ἑαυτοῦ τύχης, ἀνυπόδητον,
[18, 6]   τῷ ἔρωτι τοῦ Σωκράτους· καίτοι  πένητα   εἰπών, καὶ ἀδολέσχην, καὶ σοφιστήν,
[18, 4]   χαμαιεύνην, ἐπίβουλον, θηρευτικόν, φαρμακέα, σοφιστήν,  γόητα·   ἀτεχνῶς οἷα εἰς αὐτὸν Σωκράτην
[18, 8]   ἐπὶ τῶν μνηστήρων· καὶ τὸν  γόητα   ἐπὶ τῆς Καλυψοῦς· καὶ τὸν
[18, 8]   τὸν ἄνδρα καὶ ἐραστήν, καὶ  πάντα   δὴ τὰ φίλτατα ὀνόματα·
[18, 8]   ἡνιόχοις· τὰ δὲ τοῦ ἔρωτος  πάντα   ἑξῆς δίεισιν, καὶ ἔργα, καὶ
[18, 4]   ἔργον, οὔτε πάθος, ἀλλὰ ἔοικεν  πάντα   ἑξῆς παρρησιαζομένῳ· πηδᾶν μὲν αὐτῷ
[18, 6]   καὶ ἀδολέσχην, καὶ σοφιστήν, καὶ  πάντα   μᾶλλον κακῶς ἐρῶντα. Οὐ
[18, 4]   Λυκίῳ. Καὶ τὰ μὲν ἄλλα  ἅπαντα   ἀποποιεῖται εἰδέναι, καὶ τοὺς περὶ
[18, 4]   θεῶν δόξας, καὶ τὰ ἄλλα  ἅπαντα,   ἐφ´ οἷς οἱ σοφισταὶ ἐκόμων·
[18, 9]   φιλοῖεν· χαρίεντα μὲν γὰρ ᾄδω,  χαρίεντα   δ´ οἶδα λέξαι. Τοῦτο καὶ
[18, 9]   λόγων εἵνεκα παῖδες ἂν φιλοῖεν·  χαρίεντα   μὲν γὰρ ᾄδω, χαρίεντα δ´
[18, 7]   ἐπαινοῦντα μὲν τὸ ἔργον καὶ  θαυμάζοντα   αὐξανόμενον, ἀπαρνούμενον δὲ αὐτοῦ τὴν
[18, 2]   ἔρωτος, δεινὸν καὶ ἄμαχον, καὶ  συνασπίζοντα   ἀκριβῶς, καὶ ἄρρηκτον· οἷον οὔτε
[18, 1]   παροινία αὕτη Περίανδρον μὲν ἔπαυσεν  ὑβρίζοντα,   τὸ δὲ μειράκιον ἐποίησεν ἐξ
[18, 3]   τέχνης, τὸν δὲ τἀληθῆ αὐτὰ  γνωρίζοντα,   τοῦτον καὶ συνιέναι αὐτῆς· ταύτῃ
[18, 8]   ἐρωτικὸν δὲ καὶ τὸ τυχεῖν  ἐθέλοντα   ἐξουσίας πρὸς μάχην δακρῦσαι ὡς
[18, 9]   ἀλλὰ ἀκόλουθον τῆς Ἀφροδίτης καὶ  θεράποντα   εἶναι· λέγει που καὶ Σαπφοῖ
[18, 5]   ὑποβαλεῖν αἰσχρῷ καλόν, καὶ τὰ  ὠφελοῦντα   διὰ τῶν βλαπτόντων ἐπιδείκνυσθαι, οὐκ
[18, 7]   μάρτυρα δὲ αὐτὸν Σωκράτην παραστησώμεθα,  ἐπαινοῦντα   μὲν τὸ ἔργον καὶ θαυμάζοντα
[18, 2]   παιδικῶν μαχόμενον, καὶ δι´ ἀνάγκην  ὑπερμαχοῦντα   τῶν φιλτάτων· ἦν δὲ καὶ
[18, 6]   καὶ πάντα μᾶλλον κακῶς  ἐρῶντα.   Οὐ γὰρ ἦν, ὡς ἔοικεν,
[18, 9]   τῶν καλῶν, καὶ ἐπαινεῖ πάντας·  μεστὰ   δὲ αὐτοῦ τὰ ᾄσματα τῆς
[18, 4]   θρυλούμενα ἐν τοῖς λόγοις; ὁποῖα  ἄττα   φησὶν περὶ αὑτοῦ ἐκεῖνος, ὅτι
[18, 3]   τῆς τέχνης, τὸν δὲ τἀληθῆ  αὐτὰ   γνωρίζοντα, τοῦτον καὶ συνιέναι αὐτῆς·
[18, 9]   νῦν δὲ ἐλέγχει, καὶ εἰρωνεύεται  αὐτὰ   ἐκεῖνα τὰ Σωκράτους· τὸν Ἴωνα
[18, 5]   μὲν περὶ τοῦ Διὸς  τοιαῦτα   ἀκούσας, καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος, καὶ
[18, 6]   δή μοι δοκῶ βούλεσθαι μὲν  ταῦτα,   δύνασθαι δὲ ἧττον· χρὴ δὲ
[18, 6]   περὶ Σωκράτους, εἰ μὲν ὀρθῶς  ταῦτα   ἔδρα μή, σκοπεῖν ἀναθησόμεθα
[18, 5]   τοῦ λόγου, ὡς φησὶ μὲν  ταῦτα,   ἕτερα δὲ αἰνίττεται· καὶ παρεὶς
[18, 5]   δεῖ. Εἰ μὲν γὰρ ἀληθῆ  ταῦτα,   εὐφημεῖν ἄξιον· εἰ δὲ αἰνίττεται
[18, 8]   δῶρον ἤδη θαπτομένῳ κόμη.  Ταῦτα   μὲν τὰ Ὁμήρου ἐρωτικά. ~Ἡσιόδῳ
[18, 4]   Διονυσίοις οἱ κωμῳδοί. Ἔλεγε δὲ  ταῦτα   μόνον οὐκ ἐν μέσοις τοῖς
[18, 5]   ἀλλὰ βλάπτειν· πρόχειρον γὰρ τοῦτο.  Ταῦτα   οἶμαι Θρασύμαχον ἂν εἰπεῖν,
[18, 8]   ἂν γέλωτα ὄφλοι τὰ σοφὰ  ταῦτα   τοῖς νῦν τακτικοῖς καὶ ἰατροῖς
[18, 5]   Χαρμίδην τεθηπώς. Πῶς γὰρ ὅμοια  ταῦτα   φιλοσόφῳ βίῳ; οὐ τῇ πρὸς
[18, 5]   πίνοντες, καὶ γελῶντες θεοὶ ἄσβεστον  γέλωτα,   καὶ Ἀπόλλων φεύγων, καὶ Ἀχιλλεὺς
[18, 8]   τῶν πεζῶν· γὰρ ἂν  γέλωτα   ὄφλοι τὰ σοφὰ ταῦτα τοῖς
[18, 4]   γέρως. Αὐτὸς δὲ δὴ τὸν  ἔρωτα,   ἀναπλάττων ἐπ´ αὐτῷ μῦθον, οἷον
[18, 7]   ἐν τῷ συμποσίῳ λόγον, εἰς  ἔρωτα   ἔπαινον, Μαντινικῇ γυναικὶ ἀνατίθησιν· ἀλλὰ
[18, 8]   λέγει. Ἔδειξεν καὶ τὸν χαμαιεύνην  ἔρωτα   ἐπὶ τῆς Ἥρας καὶ τοῦ
[18, 3]   φωνῇ μιᾷ οἱ ἄνθρωποι ἐπονομάζοντες  ἔρωτα,   οὑτωσὶ καλοῦντες καὶ τὸν θεὸν
[18, 9]   εἶπεν γλυκύπικρον‘ καὶ ἀλγεσίδωρον. Τὸν  ἔρωτα   Σωκράτης σοφιστὴν λέγει, Σαπφὼ μυθοπλόκον.
[18, 8]   καλά, τὰ αἰσχρά, τὸν σώφρονα  ἔρωτα,   τὸν ἀκόλαστον, τὸν δίκαιον, τὸν
[18, 9]   καὶ φυτῶν; Τὸν δὲ Ἀρχιλόχου  ἔρωτα,   ὑβριστὴς γάρ, χαίρειν ἐῶ.
[18, 9]   δὲ ἀγροιῶτιν ἐπεμμένα στολήν τὸν  ἔρωτα   φησὶν Διοτίμα τῷ Σωκράτει
[18, 8]   καὶ τὰ ὀνείρατα, καὶ τὰ  δάκρυα,   καὶ τὸ τελευταῖον δῶρον ἤδη
[18, 8]   γὰρ ἂν γέλωτα ὄφλοι τὰ  σοφὰ   ταῦτα τοῖς νῦν τακτικοῖς καὶ
[18, 5]   βούλεται τῷ Σωκράτει ταυτὶ τὰ  κομψά,   εἴτε αἰνίγματα, εἴτε εἰρωνεύματα; ἀποκρινάσθω




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 17/04/2008