Dissertation, Chap. |
[18, 8] |
ἔρωτος
πάντα
ἑξῆς
δίεισιν,
καὶ
|
ἔργα, |
καὶ
ἡλικίας,
καὶ
εἴδη,
καὶ |
[18, 9] |
τοῦτο
τῇ
Σαπφοῖ
Γοργὼ
καὶ
|
Ἀνδρομέδα· |
νῦν
μὲν
ἐπιτιμᾷ
ταύταις,
νῦν |
[18, 9] |
ἡ
Διοτίμα
τῷ
Σωκράτει
οὐ
|
παῖδα, |
ἀλλὰ
ἀκόλουθον
τῆς
Ἀφροδίτης
καὶ |
[18, 9] |
Σωκράτης·
πολλά
μοι
τὰν
Πολυανακτίθαο
|
παῖδα |
χαίρειν,
Σαπφὼ
λέγει·
οὐ
προσιέναι |
[18, 9] |
μὲν
γὰρ
ᾄδω,
χαρίεντα
δ´
|
οἶδα |
λέξαι.
Τοῦτο
καὶ
περὶ
Σωκράτους |
[18, 6] |
τὸν
Σωκράτην,
καὶ
ὅτι
Ἀλκιβιάδην
|
ἐᾷ
|
ὑβρίζειν,
καὶ
ὅτι
τὸν
ἥττω |
[18, 8] |
ἐπὶ
τῆς
Καλυψοῦς·
καὶ
τὸν
|
φαρμακέα |
ἐπὶ
τῆς
Κίρκης·
καὶ
τὸν |
[18, 4] |
τύχης,
ἀνυπόδητον,
χαμαιεύνην,
ἐπίβουλον,
θηρευτικόν,
|
φαρμακέα, |
σοφιστήν,
γόητα·
ἀτεχνῶς
οἷα
εἰς |
[18, 6] |
ταῦτα
ἔδρα
ἢ
μή,
σκοπεῖν
|
ἀναθησόμεθα |
σμικρόν,
ὅσον
τὸ
νῦν
ἔχον· |
[18, 7] |
Σωκράτους
ἐρωτικοὶ
λόγοι,
οὐδὲ
πρώτου·
|
θεασώμεθα |
γὰρ
οὕτως,
ἀπὸ
Ὁμήρου
ἀρξάμενοι. |
[18, 7] |
πρεσβύτερον·
μάρτυρα
δὲ
αὐτὸν
Σωκράτην
|
παραστησώμεθα, |
ἐπαινοῦντα
μὲν
τὸ
ἔργον
καὶ |
[18, 6] |
(οὐ
γάρ
εἰσιν
ἐκείνων
ἀμαχώτεροι)
|
διαγωνισώμεθα |
τὸ
πρῶτον
τῇδε·
~ὡς
οὐκ |
[18, 9] |
καλὸν
εἶναι
τῷ
ἔρωτι
τὰ
|
δίκαια‘ |
φησίν.
Ἤδη
δέ
που
καὶ |
[18, 6] |
~Φέρ´
ἐπαμύνωμεν
τῷ
λόγῳ,
μὴ
|
εἰκαῖα |
φλυαρῶμεν.
Καὶ
δή
μοι
δοκῶ |
[18, 8] |
μὲν
παραινῶν
ἐγχριμφθῆναι
τὸν
ἐπὶ
|
λαιᾷ |
ἵππον,
κυκεῶ
δὲ
Πραμνίου
διδοὺς |
[18, 1] |
σπώμενον
τὸ
μειράκιον
ὑπ´
ἀμφοῖν,
|
βίᾳ |
διαφθείρεται
ἐν
χερσὶν
αὐτῶν.
Καὶ
|
[18, 9] |
Χαρμίδης
καὶ
Φαῖδρος,
τοῦτο
τῇ
|
Λεσβίᾳ |
Γύριννα
καὶ
Ἀτθὶς
Ἀνακτορία·
καὶ |
[18, 7] |
ἀλλὰ
εἴτε
Μαντινική,
εἴτε
καὶ
|
Λεσβία |
τὶς
ἦν
ἡ
τοῦ
λόγου |
[18, 2] |
τύραννος·
ὁ
μὲν
δίκαιος
ἦν
|
διὰ |
ἰσοτιμίαν,
ὁ
δὲ
ἄδικος
δι´ |
[18, 1] |
Κορίνθῳ
τοῦτο
πάθος
τῷ
Βοιωτίῳ
|
διὰ
|
τὴν
ὁμωνυμίαν
τῶν
μειρακίων,
ἀπολομένου |
[18, 3] |
καλλωπίζονται
μὲν
οἱ
μοχθηροὶ
ἐρασταὶ
|
διὰ |
τὴν
πρὸς
τὸν
θεὸν
ὁμωνυμίαν, |
[18, 7] |
(οὕτω
γὰρ
αὐτὴν
ὀνομάζων
χαίρει
|
διὰ |
τὴν
ὥραν
τῶν
μελῶν,
καίτοι |
[18, 3] |
ὁμωνυμίαν,
ἀπιστοῦνται
δὲ
οἱ
χρηστοὶ
|
διὰ
|
τὸ
ἀμφίβολον
τοῦ
πάθους,
ἀλλ´ |
[18, 5] |
διατεθρυλημένος,
ἐπισφαλέστερος
ἐν
οἷς
αἰνίττεται,
|
διὰ |
τὸ
ἀξιόπιστον
μὲν
ἐν
τοῖς |
[18, 5] |
αἰσχρῷ
καλόν,
καὶ
τὰ
ὠφελοῦντα
|
διὰ |
τῶν
βλαπτόντων
ἐπιδείκνυσθαι,
οὐκ
ὠφελοῦν |
[18, 2] |
ἕκαστον
τῶν
ἐραστῶν
ἀριστεύειν,
καὶ
|
διὰ |
φιλοτιμίαν
ἐν
ὄψει
τῶν
παιδικῶν |
[18, 5] |
Ὁ
δὲ
Σωκράτης
ἡμῖν
ἐπ´
|
ἀληθείᾳ |
διατεθρυλημένος,
ἐπισφαλέστερος
ἐν
οἷς
αἰνίττεται, |
[18, 5] |
αὖ,
ὤμοι
ἐγὼ
δειλή,
ὤμοι
|
δυσαριστοτόκεια, |
ἡ
Θέτις
λέγει·
καὶ
ὅσα |
[18, 5] |
ἐλευθερίᾳ,
οὐδὲ
τῇ
ἐπὶ
Δηλίῳ
|
ἀριστείᾳ, |
οὐδὲ
τῇ
πρὸς
τοὺς
δικαστὰς |
[18, 2] |
φιλτάτων·
ἦν
δὲ
καὶ
τὰ
|
μειράκια |
ἐφάμιλλα
ταῖς
ἀρεταῖς
τοῖς
ἐρασταῖς, |
[18, 9] |
οὐ
γὰρ
θέμις
ἐν
μουσοπόλων
|
οἰκίᾳ |
θρῆνον
εἶναι
οὐκ
ἄμμι
πρέποι |
[18, 6] |
ἀπολογοῦνται
μόνον,
ὑπὲρ
ὅτου
ἡ
|
εἰσαγγελία |
ἐγένετο,
ἀλλ´
ἠρέμα
εἰς
ἄλλους |
[18, 3] |
τὸ
δὲ
μοχθηρίᾳ
συμπεφυκός,
φωνῇ
|
μιᾷ |
οἱ
ἄνθρωποι
ἐπονομάζοντες
ἔρωτα,
οὑτωσὶ |
[18, 4] |
καὶ
δημοσίᾳ,
ἐν
συμποσίοις,
ἐν
|
Ἀκαδημίᾳ, |
ἐν
Πειραιεῖ,
ἐν
ὁδῷ
ὑπὸ
|
[18, 2] |
τὴν
πομπὴν
κανηφοροῦσαν
ἐξήλασεν
ἐπ´
|
ἀτιμίᾳ. |
Διδόασιν
δίκην
ἐκ
τούτου
Πεισιστρατίδαι, |
[18, 1] |
εἰς
τὸ
μειράκιον.
Ἡ
δὲ
|
παροινία |
αὕτη
Περίανδρον
μὲν
ἔπαυσεν
ὑβρίζοντα, |
[18, 8] |
κατατίθεται·
ἐρωτικὰ
δὲ
καὶ
τὰ
|
ἐνύπνια, |
καὶ
τὰ
ὀνείρατα,
καὶ
τὰ |
[18, 6] |
τὴν
αἰτίαν,
τῇ
πρὸς
ἐκείνους
|
κοινωνίᾳ |
κατασμικρύνοντες
τὰ
αὐτῶν.
Οὐκοῦν
καὶ |
[18, 4] |
θηρευτικόν,
φαρμακέα,
σοφιστήν,
γόητα·
ἀτεχνῶς
|
οἷα |
εἰς
αὐτὸν
Σωκράτην
ἔσκωπτον
ἐν |
[18, 5] |
ὁ
Χαρμίδην
τεθηπώς.
Πῶς
γὰρ
|
ὅμοια |
ταῦτα
φιλοσόφῳ
βίῳ;
οὐ
τῇ |
[18, 4] |
τὰ
θρυλούμενα
ἐν
τοῖς
λόγοις;
|
ὁποῖα |
ἄττα
φησὶν
περὶ
αὑτοῦ
ἐκεῖνος, |
[18, 5] |
οὐδὲ
τῇ
πρὸς
τοὺς
τυράννους
|
ἐλευθερίᾳ, |
οὐδὲ
τῇ
ἐπὶ
Δηλίῳ
ἀριστείᾳ, |
[18, 3] |
μὲν
ἀρετῆς
ἐπήβολον,
τὸ
δὲ
|
μοχθηρίᾳ |
συμπεφυκός,
φωνῇ
μιᾷ
οἱ
ἄνθρωποι |
[18, 6] |
λόγῳ,
οἵαν
καὶ
εἰς
τὰ
|
δικαστήρια |
εἰσαγγελλόμενοι
ἢ
κινδυνεύοντες·
οὐ
περὶ |
[18, 9] |
τῇ
Λεσβίᾳ
Γύριννα
καὶ
Ἀτθὶς
|
Ἀνακτορία· |
καὶ
ὅ,
τιπερ
Σωκράτει
οἱ |
[18, 5] |
τῷ
ποιητῇ,
καὶ
συνεξαίρεται
τῇ
|
φαντασίᾳ, |
καὶ
συναναπλάττει
τὸν
λόγον,
ἀπιστῶν |
[18, 5] |
οὐ
τῇ
πρὸς
τὸν
δῆμον
|
παρρησίᾳ, |
οὐδὲ
τῇ
πρὸς
τοὺς
τυράννους |
[18, 4] |
Ἕλλησιν,
ἀλλὰ
καὶ
οἴκοι
καὶ
|
δημοσίᾳ, |
ἐν
συμποσίοις,
ἐν
Ἀκαδημίᾳ,
ἐν |
[18, 5] |
ἀθανάτου,
καὶ
Ἄρεως
καὶ
Ἀφροδίτης
|
συνουσία, |
καὶ
Ἡφαίστου
δεσμά,
καὶ
θεοὶ |
[18, 5] |
καὶ
χαίρων
τῇ
τῆς
μυθολογίας
|
ἐξουσίᾳ. |
Ὁ
δὲ
Σωκράτης
ἡμῖν
ἐπ´ |
[18, 1] |
θαρσῶν
δὲ
ὁ
Περίανδρος
τῇ
|
ἐξουσίᾳ |
παροινεῖ
εἰς
τὸ
μειράκιον.
Ἡ |
[18, 5] |
ἢ
ὅστις
ἄλλος
τῇ
Σωκράτους
|
φιλοσοφίᾳ |
ἐπολέμει.
~Φέρ´
ἐπαμύνωμεν
τῷ
λόγῳ, |
[18, 5] |
οὐδὲ
τῇ
πρὸς
τοὺς
δικαστὰς
|
ὑπεροψίᾳ, |
οὐδὲ
τῇ
ἐπὶ
τὸ
δεσμωτήριον
|
[18, 9] |
τέχνην
ἀπεκαλύψατο·
ἐμὲ
γὰρ
λόγων
|
εἵνεκα |
παῖδες
ἂν
φιλοῖεν·
χαρίεντα
μὲν |
[18, 1] |
μέθῃ.
Περιάνδρῳ
τῷ
Ἀμβρακιώτῃ
τυράννῳ
|
παιδικὰ
|
ἦν
μειράκιον
πολιτικόν·
ἅτε
δὲ |
[18, 8] |
δεινῶς,
οἷοι
νῦν
βροτοί
εἰσιν.
|
Αὐτίκα |
ἐν
πρώτῳ
λόγῳ
ἐπὶ
αἰχμαλώτῳ |
[18, 5] |
τῆς
αἰτίας,
τοῖς
ἐκείνου
παραβαλλόμενα.
|
Αὐτίκα |
καὶ
ὁ
μὲν
περὶ
τοῦ |
[18, 8] |
ἐρᾷ,
καὶ
τὴν
ὀργὴν
κατατίθεται·
|
ἐρωτικὰ |
δὲ
καὶ
τὰ
ἐνύπνια,
καὶ |
[18, 8] |
κόμη.
Ταῦτα
μὲν
τὰ
Ὁμήρου
|
ἐρωτικά. |
~Ἡσιόδῳ
δὲ
ἀείδουσιν
αἱ
μοῦσαι |
[18, 8] |
καὶ
εἴδη,
καὶ
πάθη,
τὰ
|
καλά, |
τὰ
αἰσχρά,
τὸν
σώφρονα
ἔρωτα, |
[18, 9] |
Διοτίμα
τῷ
Σωκράτει
οὐ
παῖδα,
|
ἀλλὰ |
ἀκόλουθον
τῆς
Ἀφροδίτης
καὶ
θεράποντα |
[18, 5] |
ἔργον
(τὸ
γὰρ
ὠφελοῦν
ἀφανὲς)
|
ἀλλὰ |
βλάπτειν·
πρόχειρον
γὰρ
τοῦτο.
Ταῦτα |
[18, 7] |
ἔρωτα
ἔπαινον,
Μαντινικῇ
γυναικὶ
ἀνατίθησιν·
|
ἀλλὰ |
εἴτε
Μαντινική,
εἴτε
καὶ
Λεσβία |
[18, 4] |
ἔρωτος,
οὔτε
ἔργον,
οὔτε
πάθος,
|
ἀλλὰ |
ἔοικεν
πάντα
ἑξῆς
παρρησιαζομένῳ·
πηδᾶν |
[18, 4] |
καλούς,
καὶ
τὴν
τέχνην
δεινός.
|
Ἀλλὰ |
καὶ
διδασκάλους
ἐπιγέγραπται
τῆς
τέχνης, |
[18, 4] |
οὐκ
ἐν
μέσοις
τοῖς
Ἕλλησιν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
οἴκοι
καὶ
δημοσίᾳ,
ἐν |
[18, 9] |
ὀφθαλμῶν,
καὶ
τῆς
Βαθύλλου
ὥρας·
|
ἀλλὰ |
καὶ
τούτοις
τὴν
σωφροσύνην
ὁρᾷς· |
[18, 7] |
ἴδιον
Σωκράτους
τὸ
ἐρωτικὸν
ἐπιτήδευμα,
|
ἀλλὰ |
μακρῷ
πρεσβύτερον·
μάρτυρα
δὲ
αὐτὸν |
[18, 8] |
ἐστὶν
ἐν
τοιούτοις
οὐκέτι
ἀρχαῖος,
|
ἀλλὰ |
τεχνίτης
δεινῶς,
οἷοι
νῦν
βροτοί |
[18, 2] |
ὁ
δὲ
ἄδικος
δι´
ἐξουσίαν·
|
ἀλλὰ |
τό
γε
μειράκιον
ὄντως
ἦν |
[18, 4] |
ἐν
Λυκίῳ.
Καὶ
τὰ
μὲν
|
ἄλλα |
ἅπαντα
ἀποποιεῖται
εἰδέναι,
καὶ
τοὺς |
[18, 4] |
περὶ
θεῶν
δόξας,
καὶ
τὰ
|
ἄλλα |
ἅπαντα,
ἐφ´
οἷς
οἱ
σοφισταὶ |
[18, 5] |
ἡ
Θέτις
λέγει·
καὶ
ὅσα
|
ἄλλα |
ἐπὶ
τούτοις
Ὅμηρος
μὲν
ᾐνίξατο, |
[18, 8] |
δὲ
ὅπως
φεύγωμεν,
τὰ
μὲν
|
ἄλλα |
εὐήθως
πάνυ
καὶ
ἀρχαίως
ἐκδιδάσκειν |
[18, 2] |
ἠσπάζετο·
ὁ
δὲ
ὑπ´
ὀργῆς
|
ἄλλά |
τε
ἀμφοτέρους
προὐπηλάκισεν,
καὶ
ἀδελφὴν |
[18, 2] |
ἦν
δὲ
καὶ
τὰ
μειράκια
|
ἐφάμιλλα |
ταῖς
ἀρεταῖς
τοῖς
ἐρασταῖς,
ὥσπερ |
[18, 9] |
Ἴωνα
χαίρειν
φησὶν
ὁ
Σωκράτης·
|
πολλά |
μοι
τὰν
Πολυανακτίθαο
παῖδα
χαίρειν, |
[18, 2] |
ἐρασταὶ
ἦσαν
Θήβησιν
πολλοὶ
νεανίαι·
|
ὅπλα |
δοὺς
Ἐπαμεινώνδας
τοῖς
ἐρασταῖς
καὶ |
[18, 3] |
τοῦ
ἀδίκου
ἔρωτος
λόγοι;
Ὅτι
|
πρᾶγμα
|
διττόν,
τὸ
μὲν
ἀρετῆς
ἐπήβολον, |
[18, 6] |
γὰρ
ἦν,
ὡς
ἔοικεν,
τὸ
|
πρᾶγμα
|
οὔτε
τοῖς
συκοφάνταις,
οὔτε
τοῖς |
[18, 6] |
ὅτου
ἡ
εἰσαγγελία
ἐγένετο,
ἀλλ´
|
ἠρέμα |
εἰς
ἄλλους
ἀξιοχρεωτέρους
τρέπουσι
τὴν |
[18, 1] |
ὁμιλίαν
συστησαμένῳ
ὕβρις
ἦν
τὸ
|
χρῆμα, |
οὐκ
ἔρως·
θαρσῶν
δὲ
ὁ |
[18, 5] |
καλάς,
δεινὸν
καὶ
σφαλερὸν
τὸ
|
χρῆμα. |
Τὸ
γὰρ
ὑποβαλεῖν
αἰσχρῷ
καλόν, |
[18, 9] |
κἄχαρις
ἔσσα
Σαπφὼ
λέγει·
κωμῳδεῖ
|
σχῆμά |
που
καὶ
κατάκλισιν
σοφιστοῦ,
καὶ |
[18, 9] |
Γοργὼ
καὶ
Ἀνδρομέδα·
νῦν
μὲν
|
ἐπιτιμᾷ |
ταύταις,
νῦν
δὲ
ἐλέγχει,
καὶ |
[18, 9] |
τε
καλὸς
θεράπων
Ἔρως.
Ἡ
|
Διοτίμα |
λέγει,
ὅτι
θάλλει
μὲν
ἔρως |
[18, 9] |
στολήν
τὸν
ἔρωτα
φησὶν
ἡ
|
Διοτίμα |
τῷ
Σωκράτει
οὐ
παῖδα,
ἀλλὰ |
[18, 1] |
ἡ
Σωκράτους
ἐρωτική.
~Κορινθίῳ
ἀνδρί,
|
ὄνομα |
Αἰσχύλῳ,
παῖς
ἦν
Ἀκταίων,
μειράκιον |
[18, 5] |
καὶ
Ἀφροδίτης
συνουσία,
καὶ
Ἡφαίστου
|
δεσμά, |
καὶ
θεοὶ
πίνοντες,
καὶ
γελῶντες |
[18, 7] |
οὐκ
ἴδιον
Σωκράτους
τὸ
ἐρωτικὸν
|
ἐπιτήδευμα, |
ἀλλὰ
μακρῷ
πρεσβύτερον·
μάρτυρα
δὲ |
[18, 8] |
ἰδέσθαι,
καὶ
ἡνιοχεῖν,
καὶ
τάττειν
|
στράτευμα· |
ἐν
νύσσῃ
μὲν
παραινῶν
ἐγχριμφθῆναι |
[18, 4] |
ἐπὶ
Χαρμίδῃ
καὶ
ἥδειν
τὸ
|
σῶμα, |
ἐπτοῆσθαι
δὲ
καὶ
ἐνθουσιᾶν,
καθάπερ |
[18, 9] |
καὶ
αὕτη
τίς
δὲ
ἀγροιῶτιν
|
ἐπεμμένα |
στολήν
τὸν
ἔρωτα
φησὶν
ἡ |
[18, 5] |
εἶναι
τῆς
αἰτίας,
τοῖς
ἐκείνου
|
παραβαλλόμενα. |
Αὐτίκα
καὶ
ὁ
μὲν
περὶ |
[18, 4] |
τί
ἦν
αὐτῷ
ταυτὶ
τὰ
|
θρυλούμενα |
ἐν
τοῖς
λόγοις;
ὁποῖα
ἄττα |
[18, 9] |
δὲ
ἐλέγχει,
καὶ
εἰρωνεύεται
αὐτὰ
|
ἐκεῖνα |
τὰ
Σωκράτους·
τὸν
Ἴωνα
χαίρειν
|
[18, 4] |
φιλεῖν
τῷ
ἀρίστῳ,
εἰ
δή
|
τινα |
ἂν
θέλῃ,
τῶν
καλῶν·
ὢ |
[18, 2] |
ἐρώτων
τοῦ
δικαίου
μίαν
γέ
|
τινα |
ἢ
δευτέραν
εἰκόνα;
Μειρακίῳ
Ἀττικῷ |
[18, 9] |
καὶ
Φαῖδρος,
τοῦτο
τῇ
Λεσβίᾳ
|
Γύριννα |
καὶ
Ἀτθὶς
Ἀνακτορία·
καὶ
ὅ, |
[18, 5] |
θεοί·
ὤμοι
ἐγών,
ὅτε
μοι
|
Σαρπήδονα |
φίλτατον
ἀνδρῶν,
ὁ
Ζεὺς
λέγει· |
[18, 2] |
μίαν
γέ
τινα
ἢ
δευτέραν
|
εἰκόνα; |
Μειρακίῳ
Ἀττικῷ
δύο
ἦσαν
ἐρασταί, |
[18, 8] |
τὰ
καλά,
τὰ
αἰσχρά,
τὸν
|
σώφρονα |
ἔρωτα,
τὸν
ἀκόλαστον,
τὸν
δίκαιον, |
[18, 6] |
ὀμνύει
τὴν
πλάτανον
καὶ
τὸν
|
κύνα· |
τῶν
δὲ
ἐρωτικῶν
τῶν
Σωκράτους |
[18, 4] |
καὶ
Κριτόβουλον
τὸν
ὡραιότατον,
καὶ
|
Ἀγάθωνα |
τὸν
ἁβρότατον,
καὶ
Φαῖδρον
τὴν |
[18, 9] |
αὐτὰ
ἐκεῖνα
τὰ
Σωκράτους·
τὸν
|
Ἴωνα |
χαίρειν
φησὶν
ὁ
Σωκράτης·
πολλά |
[18, 6] |
Σωκράτους,
εἰ
μὲν
ὀρθῶς
ταῦτα
|
ἔδρα |
ἢ
μή,
σκοπεῖν
ἀναθησόμεθα
σμικρόν, |
[18, 4] |
τὸν
ἐρωτικὸν
καὶ
λόγον
καὶ
|
ἄνδρα, |
ἐπιτολμητόν
τοι
καὶ
περὶ
Σωκράτους |
[18, 8] |
πατέρα
καὶ
ἀδελφὸν
καλεῖ
τὸν
|
ἄνδρα
|
καὶ
ἐραστήν,
καὶ
πάντα
δὴ |
[18, 1] |
Ἀκταίων,
μειράκιον
Δωρικόν,
ὥρᾳ
διαφέρον.
|
Ἐρᾷ |
Ἀκταίωνος
νεανίας
Κορίνθιος,
γένους
τῶν |
[18, 8] |
περιδεῶς
ἔχει,
καὶ
ἀποθανόντος
ἀποθανεῖν
|
ἐρᾷ, |
καὶ
τὴν
ὀργὴν
κατατίθεται·
ἐρωτικὰ |
[18, 9] |
καὶ
τρόπου·
καὶ
γὰρ
πάντων
|
ἐρᾷ |
τῶν
καλῶν,
καὶ
ἐπαινεῖ
πάντας· |
[18, 8] |
καὶ
τοῦ
Ἕκτορος·
ἡ
μὲν
|
πατέρα |
καὶ
ἀδελφὸν
καλεῖ
τὸν
ἄνδρα
|
[18, 5] |
λόγου,
ὡς
φησὶ
μὲν
ταῦτα,
|
ἕτερα |
δὲ
αἰνίττεται·
καὶ
παρεὶς
τῇ |
[18, 9] |
δὲ
τῆς
Λεσβίας
(εἴτοι
χρὴ
|
πρεσβύτερα |
τοῖς
νέοις
εἰκάσαι)
τί
ἂν |
[18, 5] |
ὁ
Ζεὺς
πεποίηται
αὐτῷ
τῇ
|
Ἥρᾳ |
μισγόμενος
ἐν
τῇ
Ἴδῃ,
νεφέλης |
[18, 2] |
ἀρεταῖς
τοῖς
ἐρασταῖς,
ὥσπερ
ἐν
|
θήρᾳ |
σκύλακες
συμπαραθέοντες
τοῖς
πρεσβυτέροις
τῶν |
[18, 1] |
τοῦ
μὲν
ὑπὸ
κυνῶν
ἐν
|
θήρᾳ, |
τοῦ
δὲ
ὑπὸ
ἐραστῶν
ἐν
|
[18, 9] |
ἡγήσατο
ἱκανὸν
εἶναι
πρὸς
λόγους·
|
σμικρά |
μοι
παῖς
ἔτι
φαίνεο
κἄχαρις |
[18, 7] |
ἐρωτικὸν
ἐπιτήδευμα,
ἀλλὰ
μακρῷ
πρεσβύτερον·
|
μάρτυρα |
δὲ
αὐτὸν
Σωκράτην
παραστησώμεθα,
ἐπαινοῦντα |
[18, 8] |
δεινὸς
ὁμοῦ
τοῖς
καλοῖς
τὰ
|
αἰσχρὰ |
ἱστορεῖν,
τὰ
μὲν
ὅπως
ἔχωμεν, |
[18, 8] |
καὶ
πάθη,
τὰ
καλά,
τὰ
|
αἰσχρά, |
τὸν
σώφρονα
ἔρωτα,
τὸν
ἀκόλαστον, |
[18, 1] |
παῖς
ἦν
Ἀκταίων,
μειράκιον
Δωρικόν,
|
ὥρᾳ |
διαφέρον.
Ἐρᾷ
Ἀκταίωνος
νεανίας
Κορίνθιος, |
[18, 5] |
δυσαριστοτόκεια,
ἡ
Θέτις
λέγει·
καὶ
|
ὅσα |
ἄλλα
ἐπὶ
τούτοις
Ὅμηρος
μὲν
|
[18, 9] |
μοι
παῖς
ἔτι
φαίνεο
κἄχαρις
|
ἔσσα |
Σαπφὼ
λέγει·
κωμῳδεῖ
σχῆμά
που |
[18, 9] |
ἀποθνήσκει
δὲ
ἀπορῶν·
τοῦτο
ἐκείνη
|
ξυλλαβοῦσα |
εἶπεν
γλυκύπικρον‘
καὶ
ἀλγεσίδωρον.
Τὸν |
[18, 8] |
καὶ
δεινὸς
ὁμοῦ
τοῖς
καλοῖς
|
τὰ |
αἰσχρὰ
ἱστορεῖν,
τὰ
μὲν
ὅπως |
[18, 8] |
εἴδη,
καὶ
πάθη,
τὰ
καλά,
|
τὰ |
αἰσχρά,
τὸν
σώφρονα
ἔρωτα,
τὸν |
[18, 4] |
τὰς
περὶ
θεῶν
δόξας,
καὶ
|
τὰ |
ἄλλα
ἅπαντα,
ἐφ´
οἷς
οἱ |
[18, 9] |
ἐπαινεῖ
πάντας·
μεστὰ
δὲ
αὐτοῦ
|
τὰ |
ᾄσματα
τῆς
Σμέρδιος
κόμης,
καὶ |
[18, 6] |
τῇ
πρὸς
ἐκείνους
κοινωνίᾳ
κατασμικρύνοντες
|
τὰ |
αὐτῶν.
Οὐκοῦν
καὶ
ἡμεῖς
περὶ |
[18, 8] |
ἐνύπνια,
καὶ
τὰ
ὀνείρατα,
καὶ
|
τὰ |
δάκρυα,
καὶ
τὸ
τελευταῖον
δῶρον |
[18, 8] |
ἱστορεῖν,
τὰ
μὲν
ὅπως
ἔχωμεν,
|
τὰ |
δὲ
ὅπως
φεύγωμεν,
τὰ
μὲν |
[18, 8] |
τακτικοῖς
καὶ
ἰατροῖς
καὶ
ἡνιόχοις·
|
τὰ |
δὲ
τοῦ
ἔρωτος
πάντα
ἑξῆς |
[18, 9] |
αὖθις
καλὸν
εἶναι
τῷ
ἔρωτι
|
τὰ |
δίκαια‘
φησίν.
Ἤδη
δέ
που |
[18, 6] |
τῷ
λόγῳ,
οἵαν
καὶ
εἰς
|
τὰ |
δικαστήρια
εἰσαγγελλόμενοι
ἢ
κινδυνεύοντες·
οὐ |
[18, 8] |
ὀργὴν
κατατίθεται·
ἐρωτικὰ
δὲ
καὶ
|
τὰ |
ἐνύπνια,
καὶ
τὰ
ὀνείρατα,
καὶ |
[18, 4] |
ἐκλογίσασθαι,
τί
ἦν
αὐτῷ
ταυτὶ
|
τὰ
|
θρυλούμενα
ἐν
τοῖς
λόγοις;
ὁποῖα |
[18, 8] |
ἡλικίας,
καὶ
εἴδη,
καὶ
πάθη,
|
τὰ |
καλά,
τὰ
αἰσχρά,
τὸν
σώφρονα |
[18, 5] |
~Τί
βούλεται
τῷ
Σωκράτει
ταυτὶ
|
τὰ |
κομψά,
εἴτε
αἰνίγματα,
εἴτε
εἰρωνεύματα; |
[18, 2] |
τῶν
φιλτάτων·
ἦν
δὲ
καὶ
|
τὰ |
μειράκια
ἐφάμιλλα
ταῖς
ἀρεταῖς
τοῖς |
[18, 4] |
ὑπὸ
πλατάνῳ,
ἐν
Λυκίῳ.
Καὶ
|
τὰ |
μὲν
ἄλλα
ἅπαντα
ἀποποιεῖται
εἰδέναι, |
[18, 8] |
ἔχωμεν,
τὰ
δὲ
ὅπως
φεύγωμεν,
|
τὰ |
μὲν
ἄλλα
εὐήθως
πάνυ
καὶ |
[18, 5] |
γὰρ
θαυμάζω
καὶ
ἐκπλήττομαι,
ὅπως
|
τὰ |
μὲν
Ὁμήρου
ἔπη
τῆς
θαυμαστῆς |
[18, 8] |
τοῖς
καλοῖς
τὰ
αἰσχρὰ
ἱστορεῖν,
|
τὰ |
μὲν
ὅπως
ἔχωμεν,
τὰ
δὲ |
[18, 5] |
ταῖς
αὐτοῦ
ὁμιλίαις
ἀνεκέρασεν,
ὥστε
|
τὰ |
Ὁμήρου
αἰνίγματα
πόρρω
πάνυ
εἶναι |
[18, 8] |
θαπτομένῳ
ἡ
κόμη.
Ταῦτα
μὲν
|
τὰ |
Ὁμήρου
ἐρωτικά.
~Ἡσιόδῳ
δὲ
ἀείδουσιν |
[18, 8] |
καὶ
ἐμπαθής·
ὁ
μὲν
ἀποφλογοῦται
|
τὰ |
ὄμματα,
καὶ
λοιδορεῖται
πᾶσιν
καὶ |
[18, 4] |
Ἀλκιβιάδῃ·
ἐπεστρέφθαι
δὲ
ἐπ´
Αὐτόλυκον
|
τὰ |
ὄμματα,
ὥσπερ
ἐν
νυκτὶ
ἐπὶ |
[18, 8] |
δὲ
καὶ
τὰ
ἐνύπνια,
καὶ
|
τὰ |
ὀνείρατα,
καὶ
τὰ
δάκρυα,
καὶ |
[18, 8] |
ἦ
γὰρ
ἂν
γέλωτα
ὄφλοι
|
τὰ |
σοφὰ
ταῦτα
τοῖς
νῦν
τακτικοῖς |
[18, 6] |
οὗτοι
συκοφάνται·
ἀλλ´
οὐδὲ
Ἀριστοφάνης
|
τὰ |
Σωκράτους
ἐν
Διονυσίοις
κωμῳδῶν,
ὁ |
[18, 9] |
ἐλέγχει,
καὶ
εἰρωνεύεται
αὐτὰ
ἐκεῖνα
|
τὰ |
Σωκράτους·
τὸν
Ἴωνα
χαίρειν
φησὶν |
[18, 8] |
καὶ
ἐραστήν,
καὶ
πάντα
δὴ
|
τὰ |
φίλτατα
ὀνόματα·
ὁ
δὲ
οὔτε |
[18, 5] |
γὰρ
ὑποβαλεῖν
αἰσχρῷ
καλόν,
καὶ
|
τὰ |
ὠφελοῦντα
διὰ
τῶν
βλαπτόντων
ἐπιδείκνυσθαι, |
[18, 5] |
Σωκράτει
ταυτὶ
τὰ
κομψά,
εἴτε
|
αἰνίγματα, |
εἴτε
εἰρωνεύματα;
ἀποκρινάσθω
ἡμῖν
ὑπὲρ
|
[18, 5] |
ὁμιλίαις
ἀνεκέρασεν,
ὥστε
τὰ
Ὁμήρου
|
αἰνίγματα |
πόρρω
πάνυ
εἶναι
τῆς
αἰτίας, |
[18, 8] |
ἐμπαθής·
ὁ
μὲν
ἀποφλογοῦται
τὰ
|
ὄμματα, |
καὶ
λοιδορεῖται
πᾶσιν
καὶ
ἀπειλεῖ· |
[18, 4] |
ἐπεστρέφθαι
δὲ
ἐπ´
Αὐτόλυκον
τὰ
|
ὄμματα, |
ὥσπερ
ἐν
νυκτὶ
ἐπὶ
φέγγος. |
[18, 8] |
καὶ
πάντα
δὴ
τὰ
φίλτατα
|
ὀνόματα· |
ὁ
δὲ
οὔτε
μητρὸς
τοσουτονὶ |
[18, 9] |
πάντας·
μεστὰ
δὲ
αὐτοῦ
τὰ
|
ᾄσματα |
τῆς
Σμέρδιος
κόμης,
καὶ
τῶν |
[18, 5] |
τὰ
κομψά,
εἴτε
αἰνίγματα,
εἴτε
|
εἰρωνεύματα; |
ἀποκρινάσθω
ἡμῖν
ὑπὲρ
τοῦ
Σωκράτους |
[18, 8] |
καὶ
τὰ
ἐνύπνια,
καὶ
τὰ
|
ὀνείρατα, |
καὶ
τὰ
δάκρυα,
καὶ
τὸ |
[18, 8] |
ἐραστήν,
καὶ
πάντα
δὴ
τὰ
|
φίλτατα |
ὀνόματα·
ὁ
δὲ
οὔτε
μητρὸς |
[18, 4] |
εἶναι
λέγει,
αἰσχρὸν
ἰδεῖν,
καὶ
|
πένητα, |
ἐγγυτάτω
τῆς
ἑαυτοῦ
τύχης,
ἀνυπόδητον, |
[18, 6] |
τῷ
ἔρωτι
τοῦ
Σωκράτους·
καίτοι
|
πένητα
|
εἰπών,
καὶ
ἀδολέσχην,
καὶ
σοφιστήν, |
[18, 4] |
χαμαιεύνην,
ἐπίβουλον,
θηρευτικόν,
φαρμακέα,
σοφιστήν,
|
γόητα· |
ἀτεχνῶς
οἷα
εἰς
αὐτὸν
Σωκράτην |
[18, 8] |
ἐπὶ
τῶν
μνηστήρων·
καὶ
τὸν
|
γόητα |
ἐπὶ
τῆς
Καλυψοῦς·
καὶ
τὸν |
[18, 8] |
τὸν
ἄνδρα
καὶ
ἐραστήν,
καὶ
|
πάντα |
δὴ
τὰ
φίλτατα
ὀνόματα·
ὁ |
[18, 8] |
ἡνιόχοις·
τὰ
δὲ
τοῦ
ἔρωτος
|
πάντα |
ἑξῆς
δίεισιν,
καὶ
ἔργα,
καὶ |
[18, 4] |
ἔργον,
οὔτε
πάθος,
ἀλλὰ
ἔοικεν
|
πάντα |
ἑξῆς
παρρησιαζομένῳ·
πηδᾶν
μὲν
αὐτῷ |
[18, 6] |
καὶ
ἀδολέσχην,
καὶ
σοφιστήν,
καὶ
|
πάντα |
μᾶλλον
ἢ
κακῶς
ἐρῶντα.
Οὐ |
[18, 4] |
Λυκίῳ.
Καὶ
τὰ
μὲν
ἄλλα
|
ἅπαντα |
ἀποποιεῖται
εἰδέναι,
καὶ
τοὺς
περὶ |
[18, 4] |
θεῶν
δόξας,
καὶ
τὰ
ἄλλα
|
ἅπαντα, |
ἐφ´
οἷς
οἱ
σοφισταὶ
ἐκόμων· |
[18, 9] |
φιλοῖεν·
χαρίεντα
μὲν
γὰρ
ᾄδω,
|
χαρίεντα |
δ´
οἶδα
λέξαι.
Τοῦτο
καὶ |
[18, 9] |
λόγων
εἵνεκα
παῖδες
ἂν
φιλοῖεν·
|
χαρίεντα |
μὲν
γὰρ
ᾄδω,
χαρίεντα
δ´ |
[18, 7] |
ἐπαινοῦντα
μὲν
τὸ
ἔργον
καὶ
|
θαυμάζοντα |
αὐξανόμενον,
ἀπαρνούμενον
δὲ
αὐτοῦ
τὴν |
[18, 2] |
ἔρωτος,
δεινὸν
καὶ
ἄμαχον,
καὶ
|
συνασπίζοντα |
ἀκριβῶς,
καὶ
ἄρρηκτον·
οἷον
οὔτε |
[18, 1] |
παροινία
αὕτη
Περίανδρον
μὲν
ἔπαυσεν
|
ὑβρίζοντα, |
τὸ
δὲ
μειράκιον
ἐποίησεν
ἐξ |
[18, 3] |
τέχνης,
τὸν
δὲ
τἀληθῆ
αὐτὰ
|
γνωρίζοντα, |
τοῦτον
καὶ
συνιέναι
αὐτῆς·
ταύτῃ |
[18, 8] |
ἐρωτικὸν
δὲ
καὶ
τὸ
τυχεῖν
|
ἐθέλοντα |
ἐξουσίας
πρὸς
μάχην
δακρῦσαι
ὡς |
[18, 9] |
ἀλλὰ
ἀκόλουθον
τῆς
Ἀφροδίτης
καὶ
|
θεράποντα |
εἶναι·
λέγει
που
καὶ
Σαπφοῖ |
[18, 5] |
ὑποβαλεῖν
αἰσχρῷ
καλόν,
καὶ
τὰ
|
ὠφελοῦντα |
διὰ
τῶν
βλαπτόντων
ἐπιδείκνυσθαι,
οὐκ |
[18, 7] |
μάρτυρα
δὲ
αὐτὸν
Σωκράτην
παραστησώμεθα,
|
ἐπαινοῦντα |
μὲν
τὸ
ἔργον
καὶ
θαυμάζοντα |
[18, 2] |
παιδικῶν
μαχόμενον,
καὶ
δι´
ἀνάγκην
|
ὑπερμαχοῦντα
|
τῶν
φιλτάτων·
ἦν
δὲ
καὶ |
[18, 6] |
καὶ
πάντα
μᾶλλον
ἢ
κακῶς
|
ἐρῶντα. |
Οὐ
γὰρ
ἦν,
ὡς
ἔοικεν, |
[18, 9] |
τῶν
καλῶν,
καὶ
ἐπαινεῖ
πάντας·
|
μεστὰ |
δὲ
αὐτοῦ
τὰ
ᾄσματα
τῆς |
[18, 4] |
θρυλούμενα
ἐν
τοῖς
λόγοις;
ὁποῖα
|
ἄττα |
φησὶν
περὶ
αὑτοῦ
ἐκεῖνος,
ὅτι |
[18, 3] |
τῆς
τέχνης,
τὸν
δὲ
τἀληθῆ
|
αὐτὰ |
γνωρίζοντα,
τοῦτον
καὶ
συνιέναι
αὐτῆς· |
[18, 9] |
νῦν
δὲ
ἐλέγχει,
καὶ
εἰρωνεύεται
|
αὐτὰ |
ἐκεῖνα
τὰ
Σωκράτους·
τὸν
Ἴωνα |
[18, 5] |
ὁ
μὲν
περὶ
τοῦ
Διὸς
|
τοιαῦτα |
ἀκούσας,
καὶ
τοῦ
Ἀπόλλωνος,
καὶ |
[18, 6] |
δή
μοι
δοκῶ
βούλεσθαι
μὲν
|
ταῦτα, |
δύνασθαι
δὲ
ἧττον·
χρὴ
δὲ |
[18, 6] |
περὶ
Σωκράτους,
εἰ
μὲν
ὀρθῶς
|
ταῦτα
|
ἔδρα
ἢ
μή,
σκοπεῖν
ἀναθησόμεθα |
[18, 5] |
τοῦ
λόγου,
ὡς
φησὶ
μὲν
|
ταῦτα, |
ἕτερα
δὲ
αἰνίττεται·
καὶ
παρεὶς |
[18, 5] |
δεῖ.
Εἰ
μὲν
γὰρ
ἀληθῆ
|
ταῦτα, |
εὐφημεῖν
ἄξιον·
εἰ
δὲ
αἰνίττεται |
[18, 8] |
δῶρον
ἤδη
θαπτομένῳ
ἡ
κόμη.
|
Ταῦτα |
μὲν
τὰ
Ὁμήρου
ἐρωτικά.
~Ἡσιόδῳ |
[18, 4] |
Διονυσίοις
οἱ
κωμῳδοί.
Ἔλεγε
δὲ
|
ταῦτα |
μόνον
οὐκ
ἐν
μέσοις
τοῖς |
[18, 5] |
ἀλλὰ
βλάπτειν·
πρόχειρον
γὰρ
τοῦτο.
|
Ταῦτα |
οἶμαι
Θρασύμαχον
ἂν
εἰπεῖν,
ἢ |
[18, 8] |
ἂν
γέλωτα
ὄφλοι
τὰ
σοφὰ
|
ταῦτα |
τοῖς
νῦν
τακτικοῖς
καὶ
ἰατροῖς |
[18, 5] |
Χαρμίδην
τεθηπώς.
Πῶς
γὰρ
ὅμοια
|
ταῦτα |
φιλοσόφῳ
βίῳ;
οὐ
τῇ
πρὸς |
[18, 5] |
πίνοντες,
καὶ
γελῶντες
θεοὶ
ἄσβεστον
|
γέλωτα, |
καὶ
Ἀπόλλων
φεύγων,
καὶ
Ἀχιλλεὺς |
[18, 8] |
τῶν
πεζῶν·
ἦ
γὰρ
ἂν
|
γέλωτα |
ὄφλοι
τὰ
σοφὰ
ταῦτα
τοῖς |
[18, 4] |
γέρως.
Αὐτὸς
δὲ
δὴ
τὸν
|
ἔρωτα, |
ἀναπλάττων
ἐπ´
αὐτῷ
μῦθον,
οἷον |
[18, 7] |
ἐν
τῷ
συμποσίῳ
λόγον,
εἰς
|
ἔρωτα
|
ἔπαινον,
Μαντινικῇ
γυναικὶ
ἀνατίθησιν·
ἀλλὰ |
[18, 8] |
λέγει.
Ἔδειξεν
καὶ
τὸν
χαμαιεύνην
|
ἔρωτα |
ἐπὶ
τῆς
Ἥρας
καὶ
τοῦ |
[18, 3] |
φωνῇ
μιᾷ
οἱ
ἄνθρωποι
ἐπονομάζοντες
|
ἔρωτα, |
οὑτωσὶ
καλοῦντες
καὶ
τὸν
θεὸν |
[18, 9] |
εἶπεν
γλυκύπικρον‘
καὶ
ἀλγεσίδωρον.
Τὸν
|
ἔρωτα |
Σωκράτης
σοφιστὴν
λέγει,
Σαπφὼ
μυθοπλόκον. |
[18, 8] |
καλά,
τὰ
αἰσχρά,
τὸν
σώφρονα
|
ἔρωτα, |
τὸν
ἀκόλαστον,
τὸν
δίκαιον,
τὸν |
[18, 9] |
καὶ
φυτῶν;
Τὸν
δὲ
Ἀρχιλόχου
|
ἔρωτα, |
ὑβριστὴς
γάρ,
χαίρειν
ἐῶ.
Ὁ |
[18, 9] |
δὲ
ἀγροιῶτιν
ἐπεμμένα
στολήν
τὸν
|
ἔρωτα |
φησὶν
ἡ
Διοτίμα
τῷ
Σωκράτει |
[18, 8] |
καὶ
τὰ
ὀνείρατα,
καὶ
τὰ
|
δάκρυα, |
καὶ
τὸ
τελευταῖον
δῶρον
ἤδη |
[18, 8] |
γὰρ
ἂν
γέλωτα
ὄφλοι
τὰ
|
σοφὰ |
ταῦτα
τοῖς
νῦν
τακτικοῖς
καὶ |
[18, 5] |
βούλεται
τῷ
Σωκράτει
ταυτὶ
τὰ
|
κομψά, |
εἴτε
αἰνίγματα,
εἴτε
εἰρωνεύματα;
ἀποκρινάσθω |