Dissertation, Chap.
[18, 9]	Ὁμήρου ἐρωτικά. ~Ἡσιόδῳ δὲ ἀείδουσιν	αἱ	μοῦσαι τί ἄλλο ἢ γυναικῶν
[18, 1]	νεανίας Κορίνθιος, γένους τῶν Βακχιάδων·	Βακχιάδαι	δὲ Κορίνθου ἐδυνάστευον. Ὡς δὲ
[18, 2]	ὁ δεινότατος τῶν στρατηγῶν, οὔτε	Ἡρακλεῖδαι	περὶ Πελοπόννησον, οὔτε Πελοποννήσιοι περὶ
[18, 2]	ἀτιμίᾳ. Διδόασιν δίκην ἐκ τούτου	Πεισιστρατίδαι,	καὶ ἦρξεν ἐλευθερίας Ἀθηναίοις ὕβρις
[18, 6]	μοι δοκῶ βούλεσθαι μὲν ταῦτα,	δύνασθαι	δὲ ἧττον· χρὴ δὲ ὁμοῦ
[18, 6]	δὲ ὁμοῦ τῷ βούλεσθαι καὶ	δύνασθαι.	Ὧδε τοίνυν δράσωμεν περὶ ῥᾳστώνην
[18, 2]	μειράκιον ὄντως ἦν καλὸν καὶ	ἐρᾶσθαι	ἄξιον, ὥστε ὑπεριδὸν τοῦ τυράννου
[18, 4]	ἐπιτολμητόν τοι καὶ περὶ Σωκράτους	ἐκλογίσασθαι,	τί ἦν αὐτῷ ταυτὶ τὰ
[18, 8]	εὐήθως πάνυ καὶ ἀρχαίως ἐκδιδάσκειν	ἰδέσθαι,	καὶ ἡνιοχεῖν, καὶ τάττειν στράτευμα·
[18, 9]	ἐρᾶν ἔλεγον, καὶ ὑπὸ πάντων	ἁλίσκεσθαι	τῶν καλῶν· ὅ, τι γὰρ
[18, 6]	ἧττον· χρὴ δὲ ὁμοῦ τῷ	βούλεσθαι	καὶ δύνασθαι. Ὧδε τοίνυν δράσωμεν
[18, 6]	φλυαρῶμεν. Καὶ δή μοι δοκῶ	βούλεσθαι	μὲν ταῦτα, δύνασθαι δὲ ἧττον·
[18, 8]	δακρύει κείμενος, καὶ ἀλύει, καὶ	ἀπελεύσεσθαι	φησίν, καὶ οὐκ ἄπεισιν. Ἄλλη
[18, 4]	ταύτης καὶ ἐπιστήμων εἶναι, καὶ	πραγματεύεσθαι	περὶ αὐτὴν ἔλεγεν. ~Τί βούλεται
[18, 4]	Χαρμίδῃ καὶ ἥδειν τὸ σῶμα,	ἐπτοῆσθαι	δὲ καὶ ἐνθουσιᾶν, καθάπερ τὰς
[18, 5]	τὰ ὠφελοῦντα διὰ τῶν βλαπτόντων	ἐπιδείκνυσθαι,	οὐκ ὠφελοῦν βουλομένου ἔργον (τὸ
[18, 4]	καθάπερ τὰς βάκχας, ἐπὶ Ἀλκιβιάδῃ·	ἐπεστρέφθαι	δὲ ἐπ´ Αὐτόλυκον τὰ ὄμματα,
[18, 2]	καλῶν ἐρασταὶ ἦσαν Θήβησιν πολλοὶ	νεανίαι·	ὅπλα δοὺς Ἐπαμεινώνδας τοῖς ἐρασταῖς
[18, 4]	γαυρότατον, καὶ Κριτόβουλον τὸν ὡραιότατον,	καὶ	Ἀγάθωνα τὸν ἁβρότατον, καὶ Φαῖδρον
[18, 2]	ὀργῆς ἄλλά τε ἀμφοτέρους προὐπηλάκισεν,	καὶ	ἀδελφὴν Ἁρμοδίου Παναθηναίοις ἥκουσαν ἐπὶ
[18, 8]	τοῦ Ἕκτορος· ἡ μὲν πατέρα	καὶ	ἀδελφὸν καλεῖ τὸν ἄνδρα καὶ
[18, 6]	τοῦ Σωκράτους· καίτοι πένητα εἰπών,	καὶ	ἀδολέσχην, καὶ σοφιστήν, καὶ πάντα
[18, 8]	μάχης ἐπανεῖναι εἰς τὸν θάλαμον	καὶ	ἀεὶ μοιχῷ ἐοικέναι. Ἔστιν αὐτῷ
[18, 4]	~Εἶεν· ἐπεὶ ταύτῃ βασανιστέον τὲ	καὶ	ἀθρητέον τὸν ἐρωτικὸν καὶ λόγον
[18, 9]	τοῦτο ἐκείνη ξυλλαβοῦσα εἶπεν γλυκύπικρον‘	καὶ	ἀλγεσίδωρον. Τὸν ἔρωτα Σωκράτης σοφιστὴν
[18, 8]	ἐφ´ ἡσυχίας, καὶ δακρύει κείμενος,	καὶ	ἀλύει, καὶ ἀπελεύσεσθαι φησίν, καὶ
[18, 2]	λόχον ἱερὸν τοῦ ἔρωτος, δεινὸν	καὶ	ἄμαχον, καὶ συνασπίζοντα ἀκριβῶς, καὶ
[18, 4]	ἀθρητέον τὸν ἐρωτικὸν καὶ λόγον	καὶ	ἄνδρα, ἐπιτολμητόν τοι καὶ περὶ
[18, 9]	Πρωταγόρας, τοῦτο τῇ Σαπφοῖ Γοργὼ	καὶ	Ἀνδρομέδα· νῦν μὲν ἐπιτιμᾷ ταύταις,
[18, 9]	τί ἄλλο ἢ γυναικῶν ἔρωτας,	καὶ	ἀνδρῶν; καὶ ποταμῶν ἔρωτας καὶ
[18, 8]	τὰ ὄμματα, καὶ λοιδορεῖται πᾶσιν	καὶ	ἀπειλεῖ· ὁ δὲ ἀναχωρεῖ ἐφ´
[18, 8]	καὶ δακρύει κείμενος, καὶ ἀλύει,	καὶ	ἀπελεύσεσθαι φησίν, καὶ οὐκ ἄπεισιν.
[18, 8]	κοσμεῖ, καὶ βραδύνοντος περιδεῶς ἔχει,	καὶ	ἀποθανόντος ἀποθανεῖν ἐρᾷ, καὶ τὴν
[18, 5]	καὶ γελῶντες θεοὶ ἄσβεστον γέλωτα,	καὶ	Ἀπόλλων φεύγων, καὶ Ἀχιλλεὺς διώκων,
[18, 5]	Ἴδῃ, νεφέλης αὐτοὺς καλυπτούσης ἀθανάτου,	καὶ	Ἄρεως καὶ Ἀφροδίτης συνουσία, καὶ
[18, 2]	καὶ ἄμαχον, καὶ συνασπίζοντα ἀκριβῶς,	καὶ	ἄρρηκτον· οἷον οὔτε ὁ Νέστωρ
[18, 8]	τὰ μὲν ἄλλα εὐήθως πάνυ	καὶ	ἀρχαίως ἐκδιδάσκειν ἰδέσθαι, καὶ ἡνιοχεῖν,
[18, 9]	Φαῖδρος, τοῦτο τῇ Λεσβίᾳ Γύριννα	καὶ	Ἀτθὶς Ἀνακτορία· καὶ ὅ, τιπερ
[18, 5]	φίλτατον ἀνδρῶν, ὁ Ζεὺς λέγει·	καὶ	αὖθις αὖ, ὤμοι ἐγὼ δειλή,
[18, 9]	φησίν, χαρίεν γὰρ ἔχεις ἦθος·	καὶ	αὖθις καλὸν εἶναι τῷ ἔρωτι
[18, 9]	σχῆμά που καὶ κατάκλισιν σοφιστοῦ,	καὶ	αὕτη τίς δὲ ἀγροιῶτιν ἐπεμμένα
[18, 5]	αὐτοὺς καλυπτούσης ἀθανάτου, καὶ Ἄρεως	καὶ	Ἀφροδίτης συνουσία, καὶ Ἡφαίστου δεσμά,
[18, 5]	ἄσβεστον γέλωτα, καὶ Ἀπόλλων φεύγων,	καὶ	Ἀχιλλεὺς διώκων, αὐτὸς θνητὸς ἐών,
[18, 9]	καὶ ἀνδρῶν; καὶ ποταμῶν ἔρωτας	καὶ	βασιλέων καὶ φυτῶν; Τὸν δὲ
[18, 8]	καὶ τοῖς αὑτοῦ ὅπλοις κοσμεῖ,	καὶ	βραδύνοντος περιδεῶς ἔχει, καὶ ἀποθανόντος
[18, 9]	τοῦ αὐτοῦ ἤθους καὶ τρόπου·	καὶ	γὰρ πάντων ἐρᾷ τῶν καλῶν,
[18, 9]	γυναικῶν, ὁ δὲ ἀρρένων, ἐπιτηδεῦσαι.	Καὶ	γὰρ πολλῶν ἐρᾶν ἔλεγον, καὶ
[18, 5]	Ἡφαίστου δεσμά, καὶ θεοὶ πίνοντες,	καὶ	γελῶντες θεοὶ ἄσβεστον γέλωτα, καὶ
[18, 9]	τιπερ Σωκράτει οἱ ἀντίτεχνοι, Πρόδικος	καὶ	Γοργίας καὶ Θρασύμαχος καὶ Πρωταγόρας,
[18, 8]	ὁ δὲ ἀναχωρεῖ ἐφ´ ἡσυχίας,	καὶ	δακρύει κείμενος, καὶ ἀλύει, καὶ
[18, 5]	τὸν θάνατον παρασκευῇ· πολλοῦ γε	καὶ	δεῖ. Εἰ μὲν γὰρ ἀληθῆ
[18, 8]	γάρ μοι δοκεῖ πολυφωνότατος ὢν	καὶ	δεινὸς ὁμοῦ τοῖς καλοῖς τὰ
[18, 6]	τῷ λόγῳ, μὴ εἰκαῖα φλυαρῶμεν.	Καὶ	δή μοι δοκῶ βούλεσθαι μὲν
[18, 4]	τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ οἴκοι	καὶ	δημοσίᾳ, ἐν συμποσίοις, ἐν Ἀκαδημίᾳ,
[18, 2]	ἐν ὄψει τῶν παιδικῶν μαχόμενον,	καὶ	δι´ ἀνάγκην ὑπερμαχοῦντα τῶν φιλτάτων·
[18, 2]	γὰρ ἕκαστον τῶν ἐραστῶν ἀριστεύειν,	καὶ	διὰ φιλοτιμίαν ἐν ὄψει τῶν
[18, 4]	καὶ τὴν τέχνην δεινός. Ἀλλὰ	καὶ	διδασκάλους ἐπιγέγραπται τῆς τέχνης, Ἀσπασίαν
[18, 8]	ἀεὶ μοιχῷ ἐοικέναι. Ἔστιν αὐτῷ	καὶ	δίκαιος ἔρως παρ´ ἀμφοῖν ἴσος
[18, 4]	τῆς τέχνης, Ἀσπασίαν τὴν Μιλησίαν,	καὶ	Διοτίμαν τὴν Μαντινικήν· καὶ μαθητὰς
[18, 6]	χρὴ δὲ ὁμοῦ τῷ βούλεσθαι	καὶ	δύνασθαι. Ὧδε τοίνυν δράσωμεν περὶ
[18, 8]	δίεισιν, καὶ ἔργα, καὶ ἡλικίας,	καὶ	εἴδη, καὶ πάθη, τὰ καλά,
[18, 1]	βίᾳ διαφθείρεται ἐν χερσὶν αὐτῶν.	Καὶ	εἰκάσθη τὸ ἐν Κορίνθῳ τοῦτο
[18, 4]	ἀναπλάττων ἐπ´ αὐτῷ μῦθον, οἷον	καὶ	εἶναι λέγει, αἰσχρὸν ἰδεῖν, καὶ
[18, 9]	ἐπιτιμᾷ ταύταις, νῦν δὲ ἐλέγχει,	καὶ	εἰρωνεύεται αὐτὰ ἐκεῖνα τὰ Σωκράτους·
[18, 6]	ῥᾳστώνην τοιαύτην τῷ λόγῳ, οἵαν	καὶ	εἰς τὰ δικαστήρια εἰσαγγελλόμενοι ἢ
[18, 5]	αὐτῷ. Ἐγὼ μὲν γὰρ θαυμάζω	καὶ	ἐκπλήττομαι, ὅπως τὰ μὲν Ὁμήρου
[18, 8]	καὶ ἐπιμανής, ὁ δὲ ἥμερος	καὶ	ἐμπαθής· ὁ μὲν ἀποφλογοῦται τὰ
[18, 4]	ἥδειν τὸ σῶμα, ἐπτοῆσθαι δὲ	καὶ	ἐνθουσιᾶν, καθάπερ τὰς βάκχας, ἐπὶ
[18, 9]	γὰρ πάντων ἐρᾷ τῶν καλῶν,	καὶ	ἐπαινεῖ πάντας· μεστὰ δὲ αὐτοῦ
[18, 8]	ἐρασταὶ δύο, ὁ μὲν θρασὺς	καὶ	ἐπιμανής, ὁ δὲ ἥμερος καὶ
[18, 4]	δὲ ἐρωτικὴν τέχνην ὑποδύς, ταύτης	καὶ	ἐπιστήμων εἶναι, καὶ πραγματεύεσθαι περὶ
[18, 2]	γε μειράκιον ὄντως ἦν καλὸν	καὶ	ἐρᾶσθαι ἄξιον, ὥστε ὑπεριδὸν τοῦ
[18, 8]	καὶ ἀδελφὸν καλεῖ τὸν ἄνδρα	καὶ	ἐραστήν, καὶ πάντα δὴ τὰ
[18, 2]	μειρακίου θάρσος, καὶ ἔρως δίκαιος,	καὶ	ἐραστοῦ ἀρετή. Ἐλευθεροῖ τὰς Θήβας
[18, 8]	τοῦ ἔρωτος πάντα ἑξῆς δίεισιν,	καὶ	ἔργα, καὶ ἡλικίας, καὶ εἴδη,
[18, 2]	ὕβρις τυράννου, καὶ μειρακίου θάρσος,	καὶ	ἔρως δίκαιος, καὶ ἐραστοῦ ἀρετή.
[18, 1]	οἳ θαρσοῦντες μέθῃ καὶ τυραννίδι	καὶ	ἔρωτι, εἰσπεσόντες εἰς τὸ δωμάτιον,
[18, 8]	ὑβριστήν, τὸν ἐπιμανῆ, τὸν πρᾶον·	καὶ	ἐστὶν ἐν τοιούτοις οὐκέτι ἀρχαῖος,
[18, 4]	αὐτῷ τὴν καρδίαν ἐπὶ Χαρμίδῃ	καὶ	ἥδειν τὸ σῶμα, ἐπτοῆσθαι δὲ
[18, 8]	πάντα ἑξῆς δίεισιν, καὶ ἔργα,	καὶ	ἡλικίας, καὶ εἴδη, καὶ πάθη,
[18, 6]	κοινωνίᾳ κατασμικρύνοντες τὰ αὐτῶν. Οὐκοῦν	καὶ	ἡμεῖς περὶ Σωκράτους, εἰ μὲν
[18, 8]	πάνυ καὶ ἀρχαίως ἐκδιδάσκειν ἰδέσθαι,	καὶ	ἡνιοχεῖν, καὶ τάττειν στράτευμα· ἐν
[18, 8]	τοῖς νῦν τακτικοῖς καὶ ἰατροῖς	καὶ	ἡνιόχοις· τὰ δὲ τοῦ ἔρωτος
[18, 2]	Διδόασιν δίκην ἐκ τούτου Πεισιστρατίδαι,	καὶ	ἦρξεν ἐλευθερίας Ἀθηναίοις ὕβρις τυράννου,
[18, 5]	καὶ Ἄρεως καὶ Ἀφροδίτης συνουσία,	καὶ	Ἡφαίστου δεσμά, καὶ θεοὶ πίνοντες,
[18, 7]	παραστησώμεθα, ἐπαινοῦντα μὲν τὸ ἔργον	καὶ	θαυμάζοντα αὐξανόμενον, ἀπαρνούμενον δὲ αὐτοῦ
[18, 5]	Ἀφροδίτης συνουσία, καὶ Ἡφαίστου δεσμά,	καὶ	θεοὶ πίνοντες, καὶ γελῶντες θεοὶ
[18, 9]	παῖδα, ἀλλὰ ἀκόλουθον τῆς Ἀφροδίτης	καὶ	θεράποντα εἶναι· λέγει που καὶ
[18, 9]	οἱ ἀντίτεχνοι, Πρόδικος καὶ Γοργίας	καὶ	Θρασύμαχος καὶ Πρωταγόρας, τοῦτο τῇ
[18, 8]	σοφὰ ταῦτα τοῖς νῦν τακτικοῖς	καὶ	ἰατροῖς καὶ ἡνιόχοις· τὰ δὲ
[18, 8]	καὶ μέχρι θανάτου προερχόμενον, νέων	καὶ	καλῶν ἀμφοτέρων, καὶ σωφρόνων, τοῦ
[18, 9]	Σαπφὼ λέγει· κωμῳδεῖ σχῆμά που	καὶ	κατάκλισιν σοφιστοῦ, καὶ αὕτη τίς
[18, 3]	ὄντος γλιχομένους νόθους τινὰς εἶναι	καὶ	κιβδήλους ἐραστάς, τοὺς δὲ τοῦ
[18, 5]	ἀληθείας δὲ φίλος, οὕτω σφαλεροὺς	καὶ	κινδυνώδεις λόγους ταῖς αὐτοῦ ὁμιλίαις
[18, 4]	τῆς τέχνης, Ἀλκιβιάδην τὸν γαυρότατον,	καὶ	Κριτόβουλον τὸν ὡραιότατον, καὶ Ἀγάθωνα
[18, 7]	ἀνατίθησιν· ἀλλὰ εἴτε Μαντινική, εἴτε	καὶ	Λεσβία τὶς ἦν ἡ τοῦ
[18, 4]	ὅτι ἐστὶν θεράπων τοῦ ἔρωτος,	καὶ	λευκὴ στάθμη πρὸς τοὺς καλούς,
[18, 4]	τὲ καὶ ἀθρητέον τὸν ἐρωτικὸν	καὶ	λόγον καὶ ἄνδρα, ἐπιτολμητόν τοι
[18, 8]	ὁ μὲν ἀποφλογοῦται τὰ ὄμματα,	καὶ	λοιδορεῖται πᾶσιν καὶ ἀπειλεῖ· ὁ
[18, 4]	καὶ Φαῖδρον τὴν θείαν κεφαλήν,	καὶ	Λῦσιν τὸ μειράκιον, καὶ Χαρμίδην
[18, 4]	Μιλησίαν, καὶ Διοτίμαν τὴν Μαντινικήν·	καὶ	μαθητὰς λαμβάνει τῆς τέχνης, Ἀλκιβιάδην
[18, 9]	αὐτοῦ τὴν χάριν τοῖς Ὀλύμπου	καὶ	Μαρσύου αὐλήμασιν. Τίς ἄν, ὦ
[18, 2]	ἦρξεν ἐλευθερίας Ἀθηναίοις ὕβρις τυράννου,	καὶ	μειρακίου θάρσος, καὶ ἔρως δίκαιος,
[18, 7]	τῶν μελῶν, καίτοι μικρὰν οὖσαν	καὶ	μέλαιναν) ἢ Ἀνακρέοντος, φησίν, τοῦ
[18, 6]	ἄνδρες, ἀτοπώτεροι εἶναι συκοφάνται Ἀνύτου	καὶ	Μελήτου· ἐκεῖνοι μέν γε ἀδικεῖν
[18, 8]	τὸν πόνῳ κτητὸν καὶ χρόνῳ,	καὶ	μέχρι θανάτου προερχόμενον, νέων καὶ
[18, 3]	τοὺς μὲν τοῦ φαινομένου κάλλους	καὶ	μὴ ὄντος γλιχομένους νόθους τινὰς
[18, 3]	ὁπότερος αὐτῶν γνωριστικὸς τοῦ δοκίμου	καὶ	μή. Τὸν μὲν πρὸ τοῦ
[18, 3]	δή μοι βούλεται ὁ Ἐπαμεινώνδας	καὶ	ὁ Ἁρμόδιος, καὶ οἱ περὶ
[18, 5]	ὁ Σωκράτης ἐρῶν τῷ σωφρονοῦντι,	καὶ	ὁ ἐκπληττόμενος τοὺς καλοὺς τῷ
[18, 5]	αἰτίας, τοῖς ἐκείνου παραβαλλόμενα. Αὐτίκα	καὶ	ὁ μὲν περὶ τοῦ Διὸς
[18, 9]	Λεσβίᾳ Γύριννα καὶ Ἀτθὶς Ἀνακτορία·	καὶ	ὅ, τιπερ Σωκράτει οἱ ἀντίτεχνοι,
[18, 5]	αὐτὸς θνητὸς ἐών, θεὸν ἄμβροτον,	καὶ	ὀδυρόμενοι θεοί· ὤμοι ἐγών, ὅτε
[18, 6]	δὲ ἐρωτικῶν τῶν Σωκράτους ἀπέσχοντο	καὶ	οἱ δεινοὶ οὗτοι συκοφάνται· ἀλλ´
[18, 3]	ὁ Ἐπαμεινώνδας καὶ ὁ Ἁρμόδιος,	καὶ	οἱ περὶ τοῦ ἀδίκου ἔρωτος
[18, 4]	ἐν μέσοις τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ	καὶ	οἴκοι καὶ δημοσίᾳ, ἐν συμποσίοις,
[18, 6]	τὸν ἥττω λόγον κρείττω ποιεῖ,	καὶ	ὀμνύει τὴν πλάτανον καὶ τὸν
[18, 3]	οὕτως ἔχον, τὸ δὲ καλὸν	καὶ	ὂν καὶ φαινόμενον, ἀνάγκη τοὺς
[18, 3]	κιβδήλους ἐραστάς, τοὺς δὲ τοῦ	καὶ	ὄντος καὶ φαινομένου γνησίους ἐραστὰς
[18, 5]	ὤμοι δυσαριστοτόκεια, ἡ Θέτις λέγει·	καὶ	ὅσα ἄλλα ἐπὶ τούτοις Ὅμηρος
[18, 6]	τοῦτο ἀδικεῖν ἔλεγον τὸν Σωκράτην,	καὶ	ὅτι Ἀλκιβιάδην ἐᾷ ὑβρίζειν, καὶ
[18, 6]	Σωκράτην, καὶ τοὺς νέους διαφθείρειν,	καὶ	ὅτι μὲν Κριτίας ἐτυράννησεν, τοῦτο
[18, 6]	καὶ ὅτι Ἀλκιβιάδην ἐᾷ ὑβρίζειν,	καὶ	ὅτι τὸν ἥττω λόγον κρείττω
[18, 8]	καὶ ἀλύει, καὶ ἀπελεύσεσθαι φησίν,	καὶ	οὐκ ἄπεισιν. Ἄλλη εἰκὼν ἀκολάστου
[18, 8]	ἔργα, καὶ ἡλικίας, καὶ εἴδη,	καὶ	πάθη, τὰ καλά, τὰ αἰσχρά,
[18, 8]	καλεῖ τὸν ἄνδρα καὶ ἐραστήν,	καὶ	πάντα δὴ τὰ φίλτατα ὀνόματα·
[18, 6]	εἰπών, καὶ ἀδολέσχην, καὶ σοφιστήν,	καὶ	πάντα μᾶλλον ἢ κακῶς ἐρῶντα.
[18, 5]	μὲν ταῦτα, ἕτερα δὲ αἰνίττεται·	καὶ	παρεὶς τῇ ἀκοῇ τὸ τερπνόν,
[18, 4]	καὶ εἶναι λέγει, αἰσχρὸν ἰδεῖν,	καὶ	πένητα, ἐγγυτάτω τῆς ἑαυτοῦ τύχης,
[18, 9]	χαρίεντα δ´ οἶδα λέξαι. Τοῦτο	καὶ	περὶ Σωκράτους Ἀλκιβιάδης ἔλεγεν, εἰκάζων
[18, 4]	λόγον καὶ ἄνδρα, ἐπιτολμητόν τοι	καὶ	περὶ Σωκράτους ἐκλογίσασθαι, τί ἦν
[18, 9]	ἢ γυναικῶν ἔρωτας, καὶ ἀνδρῶν;	καὶ	ποταμῶν ἔρωτας καὶ βασιλέων καὶ
[18, 4]	ὑποδύς, ταύτης καὶ ἐπιστήμων εἶναι,	καὶ	πραγματεύεσθαι περὶ αὐτὴν ἔλεγεν. ~Τί
[18, 9]	Πρόδικος καὶ Γοργίας καὶ Θρασύμαχος	καὶ	Πρωταγόρας, τοῦτο τῇ Σαπφοῖ Γοργὼ
[18, 9]	καὶ θεράποντα εἶναι· λέγει που	καὶ	Σαπφοῖ ἡ Ἀφροδίτη ἐν ᾄσματι,
[18, 6]	καίτοι πένητα εἰπών, καὶ ἀδολέσχην,	καὶ	σοφιστήν, καὶ πάντα μᾶλλον ἢ
[18, 5]	ποιητῇ, καὶ συνεξαίρεται τῇ φαντασίᾳ,	καὶ	συναναπλάττει τὸν λόγον, ἀπιστῶν ὁμοῦ
[18, 2]	τοῦ ἔρωτος, δεινὸν καὶ ἄμαχον,	καὶ	συνασπίζοντα ἀκριβῶς, καὶ ἄρρηκτον· οἷον
[18, 5]	τὸ τερπνόν, συναγωνίζεται τῷ ποιητῇ,	καὶ	συνεξαίρεται τῇ φαντασίᾳ, καὶ συναναπλάττει
[18, 3]	δὲ τἀληθῆ αὐτὰ γνωρίζοντα, τοῦτον	καὶ	συνιέναι αὐτῆς· ταύτῃ καὶ τὴν
[18, 5]	αἰσχρῶν ῥημάτων πράξεις καλάς, δεινὸν	καὶ	σφαλερὸν τὸ χρῆμα. Τὸ γὰρ
[18, 8]	προερχόμενον, νέων καὶ καλῶν ἀμφοτέρων,	καὶ	σωφρόνων, τοῦ μὲν παιδεύοντος, τοῦ
[18, 4]	καὶ τὰς περὶ θεῶν δόξας,	καὶ	τὰ ἄλλα ἅπαντα, ἐφ´ οἷς
[18, 8]	τὰ ἐνύπνια, καὶ τὰ ὀνείρατα,	καὶ	τὰ δάκρυα, καὶ τὸ τελευταῖον
[18, 8]	τὴν ὀργὴν κατατίθεται· ἐρωτικὰ δὲ	καὶ	τὰ ἐνύπνια, καὶ τὰ ὀνείρατα,
[18, 2]	ὑπερμαχοῦντα τῶν φιλτάτων· ἦν δὲ	καὶ	τὰ μειράκια ἐφάμιλλα ταῖς ἀρεταῖς
[18, 4]	ὁδῷ ὑπὸ πλατάνῳ, ἐν Λυκίῳ.	Καὶ	τὰ μὲν ἄλλα ἅπαντα ἀποποιεῖται
[18, 8]	ἐρωτικὰ δὲ καὶ τὰ ἐνύπνια,	καὶ	τὰ ὀνείρατα, καὶ τὰ δάκρυα,
[18, 5]	Τὸ γὰρ ὑποβαλεῖν αἰσχρῷ καλόν,	καὶ	τὰ ὠφελοῦντα διὰ τῶν βλαπτόντων
[18, 4]	καὶ τοὺς περὶ ἀρετῆς λόγους,	καὶ	τὰς περὶ θεῶν δόξας, καὶ
[18, 8]	ἀρχαίως ἐκδιδάσκειν ἰδέσθαι, καὶ ἡνιοχεῖν,	καὶ	τάττειν στράτευμα· ἐν νύσσῃ μὲν
[18, 3]	τοῦτον καὶ συνιέναι αὐτῆς· ταύτῃ	καὶ	τὴν ἐρωτικὴν προσθῶμεν φέροντες, ὥσπέρ
[18, 3]	οὑτωσὶ καλοῦντες καὶ τὸν θεὸν	καὶ	τὴν νόσον, καλλωπίζονται μὲν οἱ
[18, 8]	ἔχει, καὶ ἀποθανόντος ἀποθανεῖν ἐρᾷ,	καὶ	τὴν ὀργὴν κατατίθεται· ἐρωτικὰ δὲ
[18, 9]	δίκαια‘ φησίν. Ἤδη δέ που	καὶ	τὴν τέχνην ἀπεκαλύψατο· ἐμὲ γὰρ
[18, 4]	λευκὴ στάθμη πρὸς τοὺς καλούς,	καὶ	τὴν τέχνην δεινός. Ἀλλὰ καὶ
[18, 9]	κόμης, καὶ τῶν Κλεοβούλου ὀφθαλμῶν,	καὶ	τῆς Βαθύλλου ὥρας· ἀλλὰ καὶ
[18, 5]	τοιαῦτα ἀκούσας, καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος,	καὶ	τῆς Θέτιδος, καὶ τοῦ Ἡφαίστου,
[18, 6]	δὴ τὸ μὲν Ἀθηναίων θέατρον	καὶ	τὸ δικαστήριον ἐκεῖνο διαπέφευγεν· πρὸς
[18, 8]	τὰ ὀνείρατα, καὶ τὰ δάκρυα,	καὶ	τὸ τελευταῖον δῶρον ἤδη θαπτομένῳ
[18, 8]	ὁ δὲ ἀκροᾶται· ἐρωτικὸν δὲ	καὶ	τὸ τυχεῖν ἐθέλοντα ἐξουσίας πρὸς
[18, 8]	τοῦ ἐραστοῦ· ὁ δὲ ἐφίησιν,	καὶ	τοῖς αὑτοῦ ὅπλοις κοσμεῖ, καὶ
[18, 2]	ὅπλα δοὺς Ἐπαμεινώνδας τοῖς ἐρασταῖς	καὶ	τοῖς ἐρωμένοις συνέταξεν λόχον ἱερὸν
[18, 8]	τὸν φαρμακέα ἐπὶ τῆς Κίρκης·	καὶ	τὸν ἀνδρεῖον ἐπὶ τῷ Πατρόκλῳ,
[18, 8]	τὸν ὑβριστὴν ἐπὶ τῶν μνηστήρων·	καὶ	τὸν γόητα ἐπὶ τῆς Καλυψοῦς·
[18, 3]	ἄνθρωποι ἐπονομάζοντες ἔρωτα, οὑτωσὶ καλοῦντες	καὶ	τὸν θεὸν καὶ τὴν νόσον,
[18, 6]	ποιεῖ, καὶ ὀμνύει τὴν πλάτανον	καὶ	τὸν κύνα· τῶν δὲ ἐρωτικῶν
[18, 8]	τῆς Ἥρας καὶ τοῦ Διός·	καὶ	τὸν ὑβριστὴν ἐπὶ τῶν μνηστήρων·
[18, 8]	τὸν γόητα ἐπὶ τῆς Καλυψοῦς·	καὶ	τὸν φαρμακέα ἐπὶ τῆς Κίρκης·
[18, 8]	μέλειν, ὅσον ἐκείνης, λέγει. Ἔδειξεν	καὶ	τὸν χαμαιεύνην ἔρωτα ἐπὶ τῆς
[18, 5]	περὶ τοῦ Διὸς τοιαῦτα ἀκούσας,	καὶ	τοῦ Ἀπόλλωνος, καὶ τῆς Θέτιδος,
[18, 8]	χαμαιεύνην ἔρωτα ἐπὶ τῆς Ἥρας	καὶ	τοῦ Διός· καὶ τὸν ὑβριστὴν
[18, 8]	ἀμφοῖν ἴσος οἷον τῆς Ἀνδρομάχης	καὶ	τοῦ Ἕκτορος· ἡ μὲν πατέρα
[18, 2]	ἀδίκων ἐρώτων. ~Βούλει σοι λέγω	καὶ	τοῦ ἑτέρου τρόπου τῶν ἐρώτων
[18, 5]	τοῦ Ἀπόλλωνος, καὶ τῆς Θέτιδος,	καὶ	τοῦ Ἡφαίστου, καταμαντεύεται τοῦ λόγου,
[18, 8]	ἐν μέσῳ τάττων τῶν ἀγαθῶν,	καὶ	τοὺς ἱππεῖς διακρίνων τῶν πεζῶν·
[18, 6]	μέν γε ἀδικεῖν γραψάμενοι Σωκράτην,	καὶ	τοὺς νέους διαφθείρειν, καὶ ὅτι
[18, 4]	μὲν ἄλλα ἅπαντα ἀποποιεῖται εἰδέναι,	καὶ	τοὺς περὶ ἀρετῆς λόγους, καὶ
[18, 9]	καὶ τῆς Βαθύλλου ὥρας· ἀλλὰ	καὶ	τούτοις τὴν σωφροσύνην ὁρᾷς· ἔραμαί
[18, 9]	σοφιστοῦ τέχνη τοῦ αὐτοῦ ἤθους	καὶ	τρόπου· καὶ γὰρ πάντων ἐρᾷ
[18, 5]	Ὁμήρου ἔπη τῆς θαυμαστῆς πολιτείας	καὶ	τροφῆς τῶν νέων ἀπεπέμψατο, αὐτῷ
[18, 1]	Βακχιάδαις νεανίσκοις· οἳ θαρσοῦντες μέθῃ	καὶ	τυραννίδι καὶ ἔρωτι, εἰσπεσόντες εἰς
[18, 2]	Ἀττικῷ δύο ἦσαν ἐρασταί, ἰδιώτης	καὶ	τύραννος· ὁ μὲν δίκαιος ἦν
[18, 9]	τὰ ᾄσματα τῆς Σμέρδιος κόμης,	καὶ	τῶν Κλεοβούλου ὀφθαλμῶν, καὶ τῆς
[18, 1]	Ὡς δὲ ἐσωφρόνει τὸ μειράκιον	καὶ	ὑπερεφρόνει ὑβριστοῦ ἐραστοῦ, ἐκώμασεν εἰς
[18, 9]	Καὶ γὰρ πολλῶν ἐρᾶν ἔλεγον,	καὶ	ὑπὸ πάντων ἁλίσκεσθαι τῶν καλῶν·
[18, 4]	ὡραιότατον, καὶ Ἀγάθωνα τὸν ἁβρότατον,	καὶ	Φαῖδρον τὴν θείαν κεφαλήν, καὶ
[18, 9]	γὰρ ἐκείνῳ Ἀλκιβιάδης καὶ Χαρμίδης	καὶ	Φαῖδρος, τοῦτο τῇ Λεσβίᾳ Γύριννα
[18, 3]	τὸ δὲ καλὸν καὶ ὂν	καὶ	φαινόμενον, ἀνάγκη τοὺς μὲν τοῦ
[18, 3]	τοὺς δὲ τοῦ καὶ ὄντος	καὶ	φαινομένου γνησίους ἐραστὰς κάλλους ἀληθινοῦ.
[18, 9]	καὶ ποταμῶν ἔρωτας καὶ βασιλέων	καὶ	φυτῶν; Τὸν δὲ Ἀρχιλόχου ἔρωτα,
[18, 5]	συναναπλάττει τὸν λόγον, ἀπιστῶν ὁμοῦ	καὶ	χαίρων τῇ τῆς μυθολογίας ἐξουσίᾳ.
[18, 4]	κεφαλήν, καὶ Λῦσιν τὸ μειράκιον,	καὶ	Χαρμίδην τὸν καλόν. Ἀποκρύπτεται δὲ
[18, 9]	ὅ, τι γὰρ ἐκείνῳ Ἀλκιβιάδης	καὶ	Χαρμίδης καὶ Φαῖδρος, τοῦτο τῇ
[18, 5]	αὐτῷ Ὁμήρῳ, στεφανώσας τὸν ποιητὴν	καὶ	χρίσας μύρῳ· αἰτιασάμενος τὴν παρρησίαν
[18, 8]	τῷ Πατρόκλῳ, τὸν πόνῳ κτητὸν	καὶ	χρόνῳ, καὶ μέχρι θανάτου προερχόμενον,
[18, 9]	καὶ τούτοις τὴν σωφροσύνην ὁρᾷς·	ἔραμαί	τοι συνηβᾶν, φησίν, χαρίεν γὰρ
[18, 5]	βλάπτειν· πρόχειρον γὰρ τοῦτο. Ταῦτα	οἶμαι	Θρασύμαχον ἂν εἰπεῖν, ἢ Καλλίαν,
[18, 5]	Ἐγὼ μὲν γὰρ θαυμάζω καὶ	ἐκπλήττομαι,	ὅπως τὰ μὲν Ὁμήρου ἔπη
[18, 4]	τὰ μὲν ἄλλα ἅπαντα ἀποποιεῖται	εἰδέναι,	καὶ τοὺς περὶ ἀρετῆς λόγους,
[18, 3]	τἀληθῆ αὐτὰ γνωρίζοντα, τοῦτον καὶ	συνιέναι	αὐτῆς· ταύτῃ καὶ τὴν ἐρωτικὴν
[18, 9]	παῖδα χαίρειν, Σαπφὼ λέγει· οὐ	προσιέναι	φησὶν ὁ Σωκράτης Ἀλκιβιάδῃ, ἐκ
[18, 8]	τὸν θάλαμον καὶ ἀεὶ μοιχῷ	ἐοικέναι.	Ἔστιν αὐτῷ καὶ δίκαιος ἔρως
[18, 8]	στράτευμα· ἐν νύσσῃ μὲν παραινῶν	ἐγχριμφθῆναι	τὸν ἐπὶ λαιᾷ ἵππον, κυκεῶ
[18, 3]	μὴ ὄντος γλιχομένους νόθους τινὰς	εἶναι	καὶ κιβδήλους ἐραστάς, τοὺς δὲ
[18, 4]	τέχνην ὑποδύς, ταύτης καὶ ἐπιστήμων	εἶναι,	καὶ πραγματεύεσθαι περὶ αὐτὴν ἔλεγεν.
[18, 4]	ἐπ´ αὐτῷ μῦθον, οἷον καὶ	εἶναι	λέγει, αἰσχρὸν ἰδεῖν, καὶ πένητα,
[18, 9]	ἀκόλουθον τῆς Ἀφροδίτης καὶ θεράποντα	εἶναι·	λέγει που καὶ Σαπφοῖ ἡ
[18, 9]	θέμις ἐν μουσοπόλων οἰκίᾳ θρῆνον	εἶναι	οὐκ ἄμμι πρέποι τάδε. Ἡ
[18, 9]	πολλοῦ ἐρῶν, πρὶν ἡγήσατο ἱκανὸν	εἶναι	πρὸς λόγους· σμικρά μοι παῖς
[18, 6]	ἡμῖν δοκεῖτε, ὦ ἄνδρες, ἀτοπώτεροι	εἶναι	συκοφάνται Ἀνύτου καὶ Μελήτου· ἐκεῖνοι
[18, 5]	τὰ Ὁμήρου αἰνίγματα πόρρω πάνυ	εἶναι	τῆς αἰτίας, τοῖς ἐκείνου παραβαλλόμενα.
[18, 9]	ἔχεις ἦθος· καὶ αὖθις καλὸν	εἶναι	τῷ ἔρωτι τὰ δίκαια‘ φησίν.
[18, 8]	ὁ Ἀλέξανδρος, οἷος ἐκ μάχης	ἐπανεῖναι	εἰς τὸν θάλαμον καὶ ἀεὶ
[18, 4]	τὰς Ἑλληνικὰς φλυαρίας, δωρεῖται· ἀλλ´	ἐξεῖναι	φιλεῖν τῷ ἀρίστῳ, εἰ δή
[18, 9]	γὰρ ᾄδω, χαρίεντα δ´ οἶδα	λέξαι.	Τοῦτο καὶ περὶ Σωκράτους Ἀλκιβιάδης
[18, 9]	(εἴτοι χρὴ πρεσβύτερα τοῖς νέοις	εἰκάσαι)	τί ἂν εἴη ἄλλο, ἢ
[18, 9]	μὲν γυναικῶν, ὁ δὲ ἀρρένων,	ἐπιτηδεῦσαι.	Καὶ γὰρ πολλῶν ἐρᾶν ἔλεγον,
[18, 9]	ἐρωτικά. ~Ἡσιόδῳ δὲ ἀείδουσιν αἱ	μοῦσαι	τί ἄλλο ἢ γυναικῶν ἔρωτας,
[18, 8]	τυχεῖν ἐθέλοντα ἐξουσίας πρὸς μάχην	δακρῦσαι	ὡς οὐκ ἀνεξομένου τοῦ ἐραστοῦ·
[18, 8]	ὁ μὲν ᾄδει, ὁ δὲ	ἀκροᾶται·	ἐρωτικὸν δὲ καὶ τὸ τυχεῖν
[18, 5]	παρεὶς τῇ ἀκοῇ τὸ τερπνόν,	συναγωνίζεται	τῷ ποιητῇ, καὶ συνεξαίρεται τῇ
[18, 9]	ἄνεμος κατ´ ὄρος δρυσὶν ἐμπεσών·	ἀναίθεται	τῇ Ξανθίππῃ ὀδυρομένῃ ὅτι ἀπέθνησκεν,
[18, 8]	ἀποθανεῖν ἐρᾷ, καὶ τὴν ὀργὴν	κατατίθεται·	ἐρωτικὰ δὲ καὶ τὰ ἐνύπνια,
[18, 8]	τοῦ δὲ παιδευομένου· ὁ μὲν	ἄχθεται,	ὁ δὲ παραμυθεῖται· ὁ μὲν
[18, 3]	τῶν κυνῶν. ~Τί δή μοι	βούλεται	ὁ Ἐπαμεινώνδας καὶ ὁ Ἁρμόδιος,
[18, 5]	πραγματεύεσθαι περὶ αὐτὴν ἔλεγεν. ~Τί	βούλεται	τῷ Σωκράτει ταυτὶ τὰ κομψά,
[18, 5]	τερπνόν, συναγωνίζεται τῷ ποιητῇ, καὶ	συνεξαίρεται	τῇ φαντασίᾳ, καὶ συναναπλάττει τὸν
[18, 1]	τὸ μειράκιον ὑπ´ ἀμφοῖν, βίᾳ	διαφθείρεται	ἐν χερσὶν αὐτῶν. Καὶ εἰκάσθη
[18, 4]	μειράκιον, καὶ Χαρμίδην τὸν καλόν.	Ἀποκρύπτεται	δὲ οὐδὲν τῶν τοῦ ἔρωτος,
[18, 5]	ταῦτα, εὐφημεῖν ἄξιον· εἰ δὲ	αἰνίττεται	δι´ αἰσχρῶν ῥημάτων πράξεις καλάς,
[18, 5]	ἀληθείᾳ διατεθρυλημένος, ἐπισφαλέστερος ἐν οἷς	αἰνίττεται,	διὰ τὸ ἀξιόπιστον μὲν ἐν
[18, 5]	φησὶ μὲν ταῦτα, ἕτερα δὲ	αἰνίττεται·	καὶ παρεὶς τῇ ἀκοῇ τὸ
[18, 9]	ταύταις, νῦν δὲ ἐλέγχει, καὶ	εἰρωνεύεται	αὐτὰ ἐκεῖνα τὰ Σωκράτους· τὸν
[18, 5]	τῆς Θέτιδος, καὶ τοῦ Ἡφαίστου,	καταμαντεύεται	τοῦ λόγου, ὡς φησὶ μὲν
[18, 9]	Σωκράτης σοφιστὴν λέγει, Σαπφὼ μυθοπλόκον.	Ἐκβακχεύεται	ἐπὶ Φαίδρῳ ὑπὸ τοῦ ἔρωτος,
[18, 5]	τῶν ἐπῶν, ὅτι ὁ Ζεὺς	πεποίηται	αὐτῷ τῇ Ἥρᾳ μισγόμενος ἐν
[18, 8]	ὁ μὲν ἄχθεται, ὁ δὲ	παραμυθεῖται·	ὁ μὲν ᾄδει, ὁ δὲ
[18, 4]	Καὶ τὰ μὲν ἄλλα ἅπαντα	ἀποποιεῖται	εἰδέναι, καὶ τοὺς περὶ ἀρετῆς
[18, 8]	μὲν ἀποφλογοῦται τὰ ὄμματα, καὶ	λοιδορεῖται	πᾶσιν καὶ ἀπειλεῖ· ὁ δὲ
[18, 4]	οὐδὲ εἰκόνας, τὰς Ἑλληνικὰς φλυαρίας,	δωρεῖται·	ἀλλ´ ἐξεῖναι φιλεῖν τῷ ἀρίστῳ,
[18, 6]	ἀπέσχοντο καὶ οἱ δεινοὶ οὗτοι	συκοφάνται·	ἀλλ´ οὐδὲ Ἀριστοφάνης τὰ Σωκράτους
[18, 6]	δοκεῖτε, ὦ ἄνδρες, ἀτοπώτεροι εἶναι	συκοφάνται	Ἀνύτου καὶ Μελήτου· ἐκεῖνοι μέν
[18, 3]	τὸν θεὸν καὶ τὴν νόσον,	καλλωπίζονται	μὲν οἱ μοχθηροὶ ἐρασταὶ διὰ
[18, 6]	κινδυνεύοντες· οὐ περὶ τοῦ πράγματος	ἀπολογοῦνται	μόνον, ὑπὲρ ὅτου ἡ εἰσαγγελία
[18, 3]	τὴν πρὸς τὸν θεὸν ὁμωνυμίαν,	ἀπιστοῦνται	δὲ οἱ χρηστοὶ διὰ τὸ
[18, 4]	τέχνην δεινός. Ἀλλὰ καὶ διδασκάλους	ἐπιγέγραπται	τῆς τέχνης, Ἀσπασίαν τὴν Μιλησίαν,
[18, 3]	νόσον, καλλωπίζονται μὲν οἱ μοχθηροὶ	ἐρασταὶ	διὰ τὴν πρὸς τὸν θεὸν
[18, 8]	ἐν πρώτῳ λόγῳ ἐπὶ αἰχμαλώτῳ	ἐρασταὶ	δύο, ὁ μὲν θρασὺς καὶ
[18, 2]	στρατηγήματι ἐρωτικῷ· μειρακίων πολλῶν καλῶν	ἐρασταὶ	ἦσαν Θήβησιν πολλοὶ νεανίαι· ὅπλα
[18, 2]	εἰκόνα; Μειρακίῳ Ἀττικῷ δύο ἦσαν	ἐρασταί,	ἰδιώτης καὶ τύραννος· ὁ μὲν
[18, 4]	ἄλλα ἅπαντα, ἐφ´ οἷς οἱ	σοφισταὶ	ἐκόμων· τὴν δὲ ἐρωτικὴν τέχνην
[18, 8]	ἥμερος καὶ ἐμπαθής· ὁ μὲν	ἀποφλογοῦται	τὰ ὄμματα, καὶ λοιδορεῖται πᾶσιν
[18, 1]	νεανίσκοις· οἳ θαρσοῦντες μέθῃ καὶ	τυραννίδι	καὶ ἔρωτι, εἰσπεσόντες εἰς τὸ
[18, 6]	τὸ νῦν ἔχον· λέγωμεν δὲ	ὡδὶ	πρὸς τουτουσὶ τοὺς δεινοὺς κατηγόρους·
[18, 5]	γὰρ ἀληθῆ ταῦτα, εὐφημεῖν ἄξιον·	εἰ	δὲ αἰνίττεται δι´ αἰσχρῶν ῥημάτων
[18, 4]	ἀλλ´ ἐξεῖναι φιλεῖν τῷ ἀρίστῳ,	εἰ	δή τινα ἂν θέλῃ, τῶν
[18, 5]	παρασκευῇ· πολλοῦ γε καὶ δεῖ.	Εἰ	μὲν γὰρ ἀληθῆ ταῦτα, εὐφημεῖν
[18, 6]	Οὐκοῦν καὶ ἡμεῖς περὶ Σωκράτους,	εἰ	μὲν ὀρθῶς ταῦτα ἔδρα ἢ
[18, 8]	ἐπανεῖναι εἰς τὸν θάλαμον καὶ	ἀεὶ	μοιχῷ ἐοικέναι. Ἔστιν αὐτῷ καὶ
[18, 4]	αὐτῷ μῦθον, οἷον καὶ εἶναι	λέγει,	αἰσχρὸν ἰδεῖν, καὶ πένητα, ἐγγυτάτω
[18, 8]	τοσουτονὶ αὐτῷ μέλειν, ὅσον ἐκείνης,	λέγει.	Ἔδειξεν καὶ τὸν χαμαιεύνην ἔρωτα
[18, 5]	Σαρπήδονα φίλτατον ἀνδρῶν, ὁ Ζεὺς	λέγει·	καὶ αὖθις αὖ, ὤμοι ἐγὼ
[18, 5]	δειλή, ὤμοι δυσαριστοτόκεια, ἡ Θέτις	λέγει·	καὶ ὅσα ἄλλα ἐπὶ τούτοις
[18, 9]	ἔτι φαίνεο κἄχαρις ἔσσα Σαπφὼ	λέγει·	κωμῳδεῖ σχῆμά που καὶ κατάκλισιν
[18, 9]	καλὸς θεράπων Ἔρως. Ἡ Διοτίμα	λέγει,	ὅτι θάλλει μὲν ἔρως εὐπορῶν,
[18, 9]	τὰν Πολυανακτίθαο παῖδα χαίρειν, Σαπφὼ	λέγει·	οὐ προσιέναι φησὶν ὁ Σωκράτης
[18, 9]	τῆς Ἀφροδίτης καὶ θεράποντα εἶναι·	λέγει	που καὶ Σαπφοῖ ἡ Ἀφροδίτη
[18, 9]	ἀλγεσίδωρον. Τὸν ἔρωτα Σωκράτης σοφιστὴν	λέγει,	Σαπφὼ μυθοπλόκον. Ἐκβακχεύεται ἐπὶ Φαίδρῳ
[18, 5]	θάνατον παρασκευῇ· πολλοῦ γε καὶ	δεῖ.	Εἰ μὲν γὰρ ἀληθῆ ταῦτα,
[18, 8]	ὁ δὲ παραμυθεῖται· ὁ μὲν	ᾄδει,	ὁ δὲ ἀκροᾶται· ἐρωτικὸν δὲ
[18, 2]	οὔτε Πελοποννήσιοι περὶ τὴν Ἀττικήν.	Ἔδει	γὰρ ἕκαστον τῶν ἐραστῶν ἀριστεύειν,
[18, 3]	ἀλλ´ ὥσπερ τοὺς ἀργυρογνώμονας ἐξετάζειν	ἔδει,	ὁπότερος αὐτῶν γνωριστικὸς τοῦ δοκίμου
[18, 9]	φαίνεο κἄχαρις ἔσσα Σαπφὼ λέγει·	κωμῳδεῖ	σχῆμά που καὶ κατάκλισιν σοφιστοῦ,
[18, 4]	ἐν συμποσίοις, ἐν Ἀκαδημίᾳ, ἐν	Πειραιεῖ,	ἐν ὁδῷ ὑπὸ πλατάνῳ, ἐν
[18, 6]	ὅτι τὸν ἥττω λόγον κρείττω	ποιεῖ,	καὶ ὀμνύει τὴν πλάτανον καὶ
[18, 8]	Ὁμήρου ἀρξάμενοι. ~Οὗτος γάρ μοι	δοκεῖ	πολυφωνότατος ὢν καὶ δεινὸς ὁμοῦ
[18, 9]	ὅτι θάλλει μὲν ἔρως εὐπορῶν,	ἀποθνήσκει	δὲ ἀπορῶν· τοῦτο ἐκείνη ξυλλαβοῦσα
[18, 8]	ἡ μὲν πατέρα καὶ ἀδελφὸν	καλεῖ	τὸν ἄνδρα καὶ ἐραστήν, καὶ
[18, 8]	ὄμματα, καὶ λοιδορεῖται πᾶσιν καὶ	ἀπειλεῖ·	ὁ δὲ ἀναχωρεῖ ἐφ´ ἡσυχίας,
[18, 9]	Ἔρως. Ἡ Διοτίμα λέγει, ὅτι	θάλλει	μὲν ἔρως εὐπορῶν, ἀποθνήσκει δὲ
[18, 2]	τυραννοκτόνον. Αὕτη δίκη ἀδίκων ἐρώτων.	~Βούλει	σοι λέγω καὶ τοῦ ἑτέρου
[18, 5]	ὅστις ἄλλος τῇ Σωκράτους φιλοσοφίᾳ	ἐπολέμει.	~Φέρ´ ἐπαμύνωμεν τῷ λόγῳ, μὴ
[18, 8]	ἐφίησιν, καὶ τοῖς αὑτοῦ ὅπλοις	κοσμεῖ,	καὶ βραδύνοντος περιδεῶς ἔχει, καὶ
[18, 4]	Διοτίμαν τὴν Μαντινικήν· καὶ μαθητὰς	λαμβάνει	τῆς τέχνης, Ἀλκιβιάδην τὸν γαυρότατον,
[18, 9]	πάντων ἐρᾷ τῶν καλῶν, καὶ	ἐπαινεῖ	πάντας· μεστὰ δὲ αὐτοῦ τὰ
[18, 1]	δὲ ὁ Περίανδρος τῇ ἐξουσίᾳ	παροινεῖ	εἰς τὸ μειράκιον. Ἡ δὲ
[18, 1]	δὲ ἐσωφρόνει τὸ μειράκιον καὶ	ὑπερεφρόνει	ὑβριστοῦ ἐραστοῦ, ἐκώμασεν εἰς Ἀκταίωνος
[18, 1]	δὲ Κορίνθου ἐδυνάστευον. Ὡς δὲ	ἐσωφρόνει	τὸ μειράκιον καὶ ὑπερεφρόνει ὑβριστοῦ
[18, 4]	γνησίους ἐραστὰς κάλλους ἀληθινοῦ. ~Εἶεν·	ἐπεὶ	ταύτῃ βασανιστέον τὲ καὶ ἀθρητέον
[18, 7]	καλῆς (οὕτω γὰρ αὐτὴν ὀνομάζων	χαίρει	διὰ τὴν ὥραν τῶν μελῶν,
[18, 8]	πᾶσιν καὶ ἀπειλεῖ· ὁ δὲ	ἀναχωρεῖ	ἐφ´ ἡσυχίας, καὶ δακρύει κείμενος,
[18, 5]	τοῖς λόγοις, δυνατὸν δὲ τῇ	μιμήσει,	ἀνόμοιον δ´ ἐν τοῖς ἔργοις.
[18, 3]	τινι νομίσματι, τῇ τοῦ καλοῦ	φύσει.	Ἐὰν γὰρ τούτου τὸ μὲν
[18, 9]	Ἀτθὶς Ἀνακτορία· καὶ ὅ, τιπερ	Σωκράτει	οἱ ἀντίτεχνοι, Πρόδικος καὶ Γοργίας
[18, 9]	ἔρωτα φησὶν ἡ Διοτίμα τῷ	Σωκράτει	οὐ παῖδα, ἀλλὰ ἀκόλουθον τῆς
[18, 5]	αὐτὴν ἔλεγεν. ~Τί βούλεται τῷ	Σωκράτει	ταυτὶ τὰ κομψά, εἴτε αἰνίγματα,
[18, 5]	καὶ συνεξαίρεται τῇ φαντασίᾳ, καὶ	συναναπλάττει	τὸν λόγον, ἀπιστῶν ὁμοῦ καὶ
[18, 8]	ἡσυχίας, καὶ δακρύει κείμενος, καὶ	ἀλύει,	καὶ ἀπελεύσεσθαι φησίν, καὶ οὐκ
[18, 6]	ἥττω λόγον κρείττω ποιεῖ, καὶ	ὀμνύει	τὴν πλάτανον καὶ τὸν κύνα·
[18, 8]	δὲ ἀναχωρεῖ ἐφ´ ἡσυχίας, καὶ	δακρύει	κείμενος, καὶ ἀλύει, καὶ ἀπελεύσεσθαι
[18, 9]	μὲν ἐπιτιμᾷ ταύταις, νῦν δὲ	ἐλέγχει,	καὶ εἰρωνεύεται αὐτὰ ἐκεῖνα τὰ
[18, 8]	ὅπλοις κοσμεῖ, καὶ βραδύνοντος περιδεῶς	ἔχει,	καὶ ἀποθανόντος ἀποθανεῖν ἐρᾷ, καὶ
[18, 2]	ἀριστεύειν, καὶ διὰ φιλοτιμίαν ἐν	ὄψει	τῶν παιδικῶν μαχόμενον, καὶ δι´
[18, 7]	λόγον, εἰς ἔρωτα ἔπαινον, Μαντινικῇ	γυναικὶ	ἀνατίθησιν· ἀλλὰ εἴτε Μαντινική, εἴτε
[18, 9]	μουσοπόλων οἰκίᾳ θρῆνον εἶναι οὐκ	ἄμμι	πρέποι τάδε. Ἡ δὲ τοῦ
[18, 3]	τὴν ἐρωτικὴν προσθῶμεν φέροντες, ὥσπέρ	τινι	νομίσματι, τῇ τοῦ καλοῦ φύσει.
[18, 8]	ὀνόματα· ὁ δὲ οὔτε μητρὸς	τοσουτονὶ	αὐτῷ μέλειν, ὅσον ἐκείνης, λέγει.
[18, 6]	διαπέφευγεν· πρὸς τουτουσὶ δὲ τοὺς	νυνὶ	κατηγόρους (οὐ γάρ εἰσιν ἐκείνων
[18, 3]	δὲ μοχθηρίᾳ συμπεφυκός, φωνῇ μιᾷ	οἱ	ἄνθρωποι ἐπονομάζοντες ἔρωτα, οὑτωσὶ καλοῦντες
[18, 9]	Ἀνακτορία· καὶ ὅ, τιπερ Σωκράτει	οἱ	ἀντίτεχνοι, Πρόδικος καὶ Γοργίας καὶ
[18, 1]	δωμάτιον, οἱ μὲν ἐπειρῶντο ἀπάγειν,	οἱ	δὲ οἰκεῖοι κατέχειν· σπώμενον τὸ
[18, 6]	ἐρωτικῶν τῶν Σωκράτους ἀπέσχοντο καὶ	οἱ	δεινοὶ οὗτοι συκοφάνται· ἀλλ´ οὐδὲ
[18, 4]	αὐτὸν Σωκράτην ἔσκωπτον ἐν Διονυσίοις	οἱ	κωμῳδοί. Ἔλεγε δὲ ταῦτα μόνον
[18, 1]	ἔρωτι, εἰσπεσόντες εἰς τὸ δωμάτιον,	οἱ	μὲν ἐπειρῶντο ἀπάγειν, οἱ δὲ
[18, 3]	καὶ τὴν νόσον, καλλωπίζονται μὲν	οἱ	μοχθηροὶ ἐρασταὶ διὰ τὴν πρὸς
[18, 3]	Ἐπαμεινώνδας καὶ ὁ Ἁρμόδιος, καὶ	οἱ	περὶ τοῦ ἀδίκου ἔρωτος λόγοι;
[18, 4]	τὰ ἄλλα ἅπαντα, ἐφ´ οἷς	οἱ	σοφισταὶ ἐκόμων· τὴν δὲ ἐρωτικὴν
[18, 7]	μήτηρ, πάντως γε οὐκ ἴδιοι	οἱ	τοῦ Σωκράτους ἐρωτικοὶ λόγοι, οὐδὲ
[18, 3]	τὸν θεὸν ὁμωνυμίαν, ἀπιστοῦνται δὲ	οἱ	χρηστοὶ διὰ τὸ ἀμφίβολον τοῦ
[18, 1]	ἐραστὴς ὁμοῦ τοῖς Βακχιάδαις νεανίσκοις·	οἳ	θαρσοῦντες μέθῃ καὶ τυραννίδι καὶ
[18, 3]	οἱ περὶ τοῦ ἀδίκου ἔρωτος	λόγοι;	Ὅτι πρᾶγμα διττόν, τὸ μὲν
[18, 7]	ἴδιοι οἱ τοῦ Σωκράτους ἐρωτικοὶ	λόγοι,	οὐδὲ πρώτου· θεασώμεθα γὰρ οὕτως,
[18, 4]	Σωκράτην ἔσκωπτον ἐν Διονυσίοις οἱ	κωμῳδοί.	Ἔλεγε δὲ ταῦτα μόνον οὐκ
[18, 5]	καὶ θεοὶ πίνοντες, καὶ γελῶντες	θεοὶ	ἄσβεστον γέλωτα, καὶ Ἀπόλλων φεύγων,
[18, 9]	Μαρσύου αὐλήμασιν. Τίς ἄν, ὦ	θεοί,	μέμψαιτο ἐραστὴν τοιοῦτον, πλὴν Τιμάρχου;
[18, 5]	συνουσία, καὶ Ἡφαίστου δεσμά, καὶ	θεοὶ	πίνοντες, καὶ γελῶντες θεοὶ ἄσβεστον
[18, 5]	ἐών, θεὸν ἄμβροτον, καὶ ὀδυρόμενοι	θεοί·	ὤμοι ἐγών, ὅτε μοι Σαρπήδονα
[18, 7]	λόγου μήτηρ, πάντως γε οὐκ	ἴδιοι	οἱ τοῦ Σωκράτους ἐρωτικοὶ λόγοι,
[18, 1]	μὲν ἐπειρῶντο ἀπάγειν, οἱ δὲ	οἰκεῖοι	κατέχειν· σπώμενον τὸ μειράκιον ὑπ´
[18, 8]	οὐκέτι ἀρχαῖος, ἀλλὰ τεχνίτης δεινῶς,	οἷοι	νῦν βροτοί εἰσιν. Αὐτίκα ἐν
[18, 2]	οὔτε Ἡρακλεῖδαι περὶ Πελοπόννησον, οὔτε	Πελοποννήσιοι	περὶ τὴν Ἀττικήν. Ἔδει γὰρ
[18, 4]	μέσοις τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ	οἴκοι	καὶ δημοσίᾳ, ἐν συμποσίοις, ἐν
[18, 7]	οὐκ ἴδιοι οἱ τοῦ Σωκράτους	ἐρωτικοὶ	λόγοι, οὐδὲ πρώτου· θεασώμεθα γὰρ
[18, 2]	πολλῶν καλῶν ἐρασταὶ ἦσαν Θήβησιν	πολλοὶ	νεανίαι· ὅπλα δοὺς Ἐπαμεινώνδας τοῖς
[18, 8]	πεζῶν· ἦ γὰρ ἂν γέλωτα	ὄφλοι	τὰ σοφὰ ταῦτα τοῖς νῦν
[18, 3]	πρεσβυτέροις τῶν κυνῶν. ~Τί δή	μοι	βούλεται ὁ Ἐπαμεινώνδας καὶ ὁ
[18, 8]	ἀπὸ Ὁμήρου ἀρξάμενοι. ~Οὗτος γάρ	μοι	δοκεῖ πολυφωνότατος ὢν καὶ δεινὸς
[18, 6]	μὴ εἰκαῖα φλυαρῶμεν. Καὶ δή	μοι	δοκῶ βούλεσθαι μὲν ταῦτα, δύνασθαι
[18, 9]	ἱκανὸν εἶναι πρὸς λόγους· σμικρά	μοι	παῖς ἔτι φαίνεο κἄχαρις ἔσσα
[18, 5]	ὀδυρόμενοι θεοί· ὤμοι ἐγών, ὅτε	μοι	Σαρπήδονα φίλτατον ἀνδρῶν, ὁ Ζεὺς
[18, 9]	χαίρειν φησὶν ὁ Σωκράτης· πολλά	μοι	τὰν Πολυανακτίθαο παῖδα χαίρειν, Σαπφὼ
[18, 9]	Σωκράτους τέχνη ἐρωτική; Δοκοῦσιν γάρ	μοι	τὴν καθ´ αὑτὸν ἑκάτερος φιλίαν,
[18, 5]	αὖθις αὖ, ὤμοι ἐγὼ δειλή,	ὤμοι	δυσαριστοτόκεια, ἡ Θέτις λέγει· καὶ
[18, 5]	Ζεὺς λέγει· καὶ αὖθις αὖ,	ὤμοι	ἐγὼ δειλή, ὤμοι δυσαριστοτόκεια, ἡ
[18, 5]	θεὸν ἄμβροτον, καὶ ὀδυρόμενοι θεοί·	ὤμοι	ἐγών, ὅτε μοι Σαρπήδονα φίλτατον
[18, 7]	θεασώμεθα γὰρ οὕτως, ἀπὸ Ὁμήρου	ἀρξάμενοι.	~Οὗτος γάρ μοι δοκεῖ πολυφωνότατος
[18, 6]	Μελήτου· ἐκεῖνοι μέν γε ἀδικεῖν	γραψάμενοι	Σωκράτην, καὶ τοὺς νέους διαφθείρειν,
[18, 6]	οἵαν καὶ εἰς τὰ δικαστήρια	εἰσαγγελλόμενοι	ἢ κινδυνεύοντες· οὐ περὶ τοῦ
[18, 5]	θνητὸς ἐών, θεὸν ἄμβροτον, καὶ	ὀδυρόμενοι	θεοί· ὤμοι ἐγών, ὅτε μοι
[18, 6]	τῶν Σωκράτους ἀπέσχοντο καὶ οἱ	δεινοὶ	οὗτοι συκοφάνται· ἀλλ´ οὐδὲ Ἀριστοφάνης
[18, 6]	εἶναι συκοφάνται Ἀνύτου καὶ Μελήτου·	ἐκεῖνοι	μέν γε ἀδικεῖν γραψάμενοι Σωκράτην,
[18, 9]	καὶ ὅ, τιπερ Σωκράτει οἱ	ἀντίτεχνοι,	Πρόδικος καὶ Γοργίας καὶ Θρασύμαχος
[18, 9]	οἰκίᾳ θρῆνον εἶναι οὐκ ἄμμι	πρέποι	τάδε. Ἡ δὲ τοῦ Τηΐου
[18, 3]	μοχθηρίᾳ συμπεφυκός, φωνῇ μιᾷ οἱ	ἄνθρωποι	ἐπονομάζοντες ἔρωτα, οὑτωσὶ καλοῦντες καὶ
[18, 2]	ἔρως δίκαιος, καὶ ἐραστοῦ ἀρετή.	Ἐλευθεροῖ	τὰς Θήβας Ἐπαμεινώνδας ἀπὸ Λακεδαιμονίων
[18, 6]	ὅτι ἡμῖν δοκεῖτε, ὦ ἄνδρες,	ἀτοπώτεροι	εἶναι συκοφάνται Ἀνύτου καὶ Μελήτου·
[18, 6]	κατηγόρους (οὐ γάρ εἰσιν ἐκείνων	ἀμαχώτεροι)	διαγωνισώμεθα τὸ πρῶτον τῇδε· ~ὡς
[18, 3]	τὴν νόσον, καλλωπίζονται μὲν οἱ	μοχθηροὶ	ἐρασταὶ διὰ τὴν πρὸς τὸν
[18, 2]	Αὕτη δίκη ἀδίκων ἐρώτων. ~Βούλει	σοι	λέγω καὶ τοῦ ἑτέρου τρόπου
[18, 4]	καὶ λόγον καὶ ἄνδρα, ἐπιτολμητόν	τοι	καὶ περὶ Σωκράτους ἐκλογίσασθαι, τί
[18, 9]	τούτοις τὴν σωφροσύνην ὁρᾷς· ἔραμαί	τοι	συνηβᾶν, φησίν, χαρίεν γὰρ ἔχεις
[18, 7]	διὰ τὴν ὥραν τῶν μελῶν,	καίτοι	μικρὰν οὖσαν καὶ μέλαιναν) ἢ
[18, 6]	ἐλοιδορήσατο τῷ ἔρωτι τοῦ Σωκράτους·	καίτοι	πένητα εἰπών, καὶ ἀδολέσχην, καὶ
[18, 9]	ἐῶ. Ὁ δὲ τῆς Λεσβίας	(εἴτοι	χρὴ πρεσβύτερα τοῖς νέοις εἰκάσαι)
[18, 8]	ἀλλὰ τεχνίτης δεινῶς, οἷοι νῦν	βροτοί	εἰσιν. Αὐτίκα ἐν πρώτῳ λόγῳ
[18, 3]	θεὸν ὁμωνυμίαν, ἀπιστοῦνται δὲ οἱ	χρηστοὶ	διὰ τὸ ἀμφίβολον τοῦ πάθους,
[18, 6]	Σωκράτους ἀπέσχοντο καὶ οἱ δεινοὶ	οὗτοι	συκοφάνται· ἀλλ´ οὐδὲ Ἀριστοφάνης τὰ
[18, 9]	Θρασύμαχος καὶ Πρωταγόρας, τοῦτο τῇ	Σαπφοῖ	Γοργὼ καὶ Ἀνδρομέδα· νῦν μὲν
[18, 9]	θεράποντα εἶναι· λέγει που καὶ	Σαπφοῖ	ἡ Ἀφροδίτη ἐν ᾄσματι, σύ
[18, 8]	εἰσιν. Αὐτίκα ἐν πρώτῳ λόγῳ	ἐπὶ	αἰχμαλώτῳ ἐρασταὶ δύο, ὁ μὲν
[18, 4]	καὶ ἐνθουσιᾶν, καθάπερ τὰς βάκχας,	ἐπὶ	Ἀλκιβιάδῃ· ἐπεστρέφθαι δὲ ἐπ´ Αὐτόλυκον
[18, 5]	τοὺς τυράννους ἐλευθερίᾳ, οὐδὲ τῇ	ἐπὶ	Δηλίῳ ἀριστείᾳ, οὐδὲ τῇ πρὸς
[18, 8]	νύσσῃ μὲν παραινῶν ἐγχριμφθῆναι τὸν	ἐπὶ	λαιᾷ ἵππον, κυκεῶ δὲ Πραμνίου
[18, 2]	καὶ ἀδελφὴν Ἁρμοδίου Παναθηναίοις ἥκουσαν	ἐπὶ	τὴν πομπὴν κανηφοροῦσαν ἐξήλασεν ἐπ´
[18, 8]	Ἔδειξεν καὶ τὸν χαμαιεύνην ἔρωτα	ἐπὶ	τῆς Ἥρας καὶ τοῦ Διός·
[18, 8]	τῶν μνηστήρων· καὶ τὸν γόητα	ἐπὶ	τῆς Καλυψοῦς· καὶ τὸν φαρμακέα
[18, 8]	τῆς Καλυψοῦς· καὶ τὸν φαρμακέα	ἐπὶ	τῆς Κίρκης· καὶ τὸν ἀνδρεῖον
[18, 5]	τοὺς δικαστὰς ὑπεροψίᾳ, οὐδὲ τῇ	ἐπὶ	τὸ δεσμωτήριον ὁδῷ, οὐδὲ τῇ
[18, 5]	Θέτις λέγει· καὶ ὅσα ἄλλα	ἐπὶ	τούτοις Ὅμηρος μὲν ᾐνίξατο, Σωκράτης
[18, 8]	τῆς Κίρκης· καὶ τὸν ἀνδρεῖον	ἐπὶ	τῷ Πατρόκλῳ, τὸν πόνῳ κτητὸν
[18, 8]	τοῦ Διός· καὶ τὸν ὑβριστὴν	ἐπὶ	τῶν μνηστήρων· καὶ τὸν γόητα
[18, 9]	σοφιστὴν λέγει, Σαπφὼ μυθοπλόκον. Ἐκβακχεύεται	ἐπὶ	Φαίδρῳ ὑπὸ τοῦ ἔρωτος, τῇ
[18, 4]	τὰ ὄμματα, ὥσπερ ἐν νυκτὶ	ἐπὶ	φέγγος. Πόλιν δὲ οἰκίζων ἀγαθῶν
[18, 4]	πηδᾶν μὲν αὐτῷ τὴν καρδίαν	ἐπὶ	Χαρμίδῃ καὶ ἥδειν τὸ σῶμα,
[18, 1]	~Τίς ἡ Σωκράτους ἐρωτική. ~Κορινθίῳ	ἀνδρί,	ὄνομα Αἰσχύλῳ, παῖς ἦν Ἀκταίων,
[18, 4]	ἅπαντα ἀποποιεῖται εἰδέναι, καὶ τοὺς	περὶ	ἀρετῆς λόγους, καὶ τὰς περὶ
[18, 4]	καὶ ἐπιστήμων εἶναι, καὶ πραγματεύεσθαι	περὶ	αὐτὴν ἔλεγεν. ~Τί βούλεται τῷ
[18, 4]	τοῖς λόγοις; ὁποῖα ἄττα φησὶν	περὶ	αὑτοῦ ἐκεῖνος, ὅτι ἐστὶν θεράπων
[18, 4]	περὶ ἀρετῆς λόγους, καὶ τὰς	περὶ	θεῶν δόξας, καὶ τὰ ἄλλα
[18, 2]	δεινότατος τῶν στρατηγῶν, οὔτε Ἡρακλεῖδαι	περὶ	Πελοπόννησον, οὔτε Πελοποννήσιοι περὶ τὴν
[18, 6]	καὶ δύνασθαι. Ὧδε τοίνυν δράσωμεν	περὶ	ῥᾳστώνην τοιαύτην τῷ λόγῳ, οἵαν
[18, 9]	δ´ οἶδα λέξαι. Τοῦτο καὶ	περὶ	Σωκράτους Ἀλκιβιάδης ἔλεγεν, εἰκάζων αὐτοῦ
[18, 6]	τὰ αὐτῶν. Οὐκοῦν καὶ ἡμεῖς	περὶ	Σωκράτους, εἰ μὲν ὀρθῶς ταῦτα
[18, 4]	καὶ ἄνδρα, ἐπιτολμητόν τοι καὶ	περὶ	Σωκράτους ἐκλογίσασθαι, τί ἦν αὐτῷ
[18, 2]	Ἡρακλεῖδαι περὶ Πελοπόννησον, οὔτε Πελοποννήσιοι	περὶ	τὴν Ἀττικήν. Ἔδει γὰρ ἕκαστον
[18, 2]	ἄρρηκτον· οἷον οὔτε ὁ Νέστωρ	περὶ	τὸ Ἴλιον συνεστήσατο, ὁ δεινότατος
[18, 3]	καὶ ὁ Ἁρμόδιος, καὶ οἱ	περὶ	τοῦ ἀδίκου ἔρωτος λόγοι; Ὅτι
[18, 5]	παραβαλλόμενα. Αὐτίκα καὶ ὁ μὲν	περὶ	τοῦ Διὸς τοιαῦτα ἀκούσας, καὶ
[18, 6]	δικαστήρια εἰσαγγελλόμενοι ἢ κινδυνεύοντες· οὐ	περὶ	τοῦ πράγματος ἀπολογοῦνται μόνον, ὑπὲρ
[18, 9]	ὅτι ἀπέθνησκεν, ἡ δὲ τῇ	θυγατρί·	οὐ γὰρ θέμις ἐν μουσοπόλων
[18, 8]	πόνῳ κτητὸν καὶ χρόνῳ, καὶ	μέχρι	θανάτου προερχόμενον, νέων καὶ καλῶν
[18, 5]	Ἡφαίστου, καταμαντεύεται τοῦ λόγου, ὡς	φησὶ	μὲν ταῦτα, ἕτερα δὲ αἰνίττεται·
[18, 6]	ἀλλ´ ἠρέμα εἰς ἄλλους ἀξιοχρεωτέρους	τρέπουσι	τὴν αἰτίαν, τῇ πρὸς ἐκείνους
[18, 6]	τὸ δικαστήριον ἐκεῖνο διαπέφευγεν· πρὸς	τουτουσὶ	δὲ τοὺς νυνὶ κατηγόρους (οὐ
[18, 6]	ἔχον· λέγωμεν δὲ ὡδὶ πρὸς	τουτουσὶ	τοὺς δεινοὺς κατηγόρους· ὅτι ἡμῖν
[18, 3]	μιᾷ οἱ ἄνθρωποι ἐπονομάζοντες ἔρωτα,	οὑτωσὶ	καλοῦντες καὶ τὸν θεὸν καὶ
[18, 9]	~Ἡσιόδῳ δὲ ἀείδουσιν αἱ μοῦσαι	τί	ἄλλο ἢ γυναικῶν ἔρωτας, καὶ
[18, 9]	χρὴ πρεσβύτερα τοῖς νέοις εἰκάσαι)	τί	ἂν εἴη ἄλλο, ἢ αὐτό,
[18, 5]	καὶ πραγματεύεσθαι περὶ αὐτὴν ἔλεγεν.	~Τί	βούλεται τῷ Σωκράτει ταυτὶ τὰ
[18, 9]	πάντων ἁλίσκεσθαι τῶν καλῶν· ὅ,	τι	γὰρ ἐκείνῳ Ἀλκιβιάδης καὶ Χαρμίδης
[18, 3]	συμπαραθέοντες τοῖς πρεσβυτέροις τῶν κυνῶν.	~Τί	δή μοι βούλεται ὁ Ἐπαμεινώνδας
[18, 4]	τοι καὶ περὶ Σωκράτους ἐκλογίσασθαι,	τί	ἦν αὐτῷ ταυτὶ τὰ θρυλούμενα
[18, 2]	τὰς Θήβας Ἐπαμεινώνδας ἀπὸ Λακεδαιμονίων	στρατηγήματι	ἐρωτικῷ· μειρακίων πολλῶν καλῶν ἐρασταὶ
[18, 9]	καὶ Σαπφοῖ ἡ Ἀφροδίτη ἐν	ᾄσματι,	σύ τε καλὸς θεράπων Ἔρως.
[18, 3]	ἐρωτικὴν προσθῶμεν φέροντες, ὥσπέρ τινι	νομίσματι,	τῇ τοῦ καλοῦ φύσει. Ἐὰν
[18, 9]	πρὸς λόγους· σμικρά μοι παῖς	ἔτι	φαίνεο κἄχαρις ἔσσα Σαπφὼ λέγει·
[18, 8]	πρᾶον· καὶ ἐστὶν ἐν τοιούτοις	οὐκέτι	ἀρχαῖος, ἀλλὰ τεχνίτης δεινῶς, οἷοι
[18, 4]	Αὐτόλυκον τὰ ὄμματα, ὥσπερ ἐν	νυκτὶ	ἐπὶ φέγγος. Πόλιν δὲ οἰκίζων
[18, 5]	ὁ ἐκπληττόμενος τοὺς καλοὺς τῷ	ἐλέγχοντι	τοὺς ἄφρονας, ὁ Λυσίου τῶν
[18, 5]	ὅμοιος ὁ Σωκράτης ἐρῶν τῷ	σωφρονοῦντι,	καὶ ὁ ἐκπληττόμενος τοὺς καλοὺς
[18, 6]	ἀδικεῖν ἔλεγον τὸν Σωκράτην, καὶ	ὅτι	Ἀλκιβιάδην ἐᾷ ὑβρίζειν, καὶ ὅτι
[18, 9]	ἐμπεσών· ἀναίθεται τῇ Ξανθίππῃ ὀδυρομένῃ	ὅτι	ἀπέθνησκεν, ἡ δὲ τῇ θυγατρί·
[18, 4]	ἄττα φησὶν περὶ αὑτοῦ ἐκεῖνος,	ὅτι	ἐστὶν θεράπων τοῦ ἔρωτος, καὶ
[18, 6]	πρὸς τουτουσὶ τοὺς δεινοὺς κατηγόρους·	ὅτι	ἡμῖν δοκεῖτε, ὦ ἄνδρες, ἀτοπώτεροι
[18, 9]	θεράπων Ἔρως. Ἡ Διοτίμα λέγει,	ὅτι	θάλλει μὲν ἔρως εὐπορῶν, ἀποθνήσκει
[18, 6]	καὶ τοὺς νέους διαφθείρειν, καὶ	ὅτι	μὲν Κριτίας ἐτυράννησεν, τοῦτο ἀδικεῖν
[18, 5]	αἰτιασάμενος τὴν παρρησίαν τῶν ἐπῶν,	ὅτι	ὁ Ζεὺς πεποίηται αὐτῷ τῇ
[18, 3]	περὶ τοῦ ἀδίκου ἔρωτος λόγοι;	Ὅτι	πρᾶγμα διττόν, τὸ μὲν ἀρετῆς
[18, 6]	ὅτι Ἀλκιβιάδην ἐᾷ ὑβρίζειν, καὶ	ὅτι	τὸν ἥττω λόγον κρείττω ποιεῖ,
[18, 4]	Σωκράτους ἐκλογίσασθαι, τί ἦν αὐτῷ	ταυτὶ	τὰ θρυλούμενα ἐν τοῖς λόγοις;
[18, 5]	ἔλεγεν. ~Τί βούλεται τῷ Σωκράτει	ταυτὶ	τὰ κομψά, εἴτε αἰνίγματα, εἴτε
[18, 1]	θαρσοῦντες μέθῃ καὶ τυραννίδι καὶ	ἔρωτι,	εἰσπεσόντες εἰς τὸ δωμάτιον, οἱ
[18, 9]	καὶ αὖθις καλὸν εἶναι τῷ	ἔρωτι	τὰ δίκαια‘ φησίν. Ἤδη δέ
[18, 6]	δεινότατος τῶν κατηγόρων, ἐλοιδορήσατο τῷ	ἔρωτι	τοῦ Σωκράτους· καίτοι πένητα εἰπών,