Dissertation, Chap. |
[18, 9] |
Ὁμήρου
ἐρωτικά.
~Ἡσιόδῳ
δὲ
ἀείδουσιν
|
αἱ |
μοῦσαι
τί
ἄλλο
ἢ
γυναικῶν |
[18, 1] |
νεανίας
Κορίνθιος,
γένους
τῶν
Βακχιάδων·
|
Βακχιάδαι
|
δὲ
Κορίνθου
ἐδυνάστευον.
Ὡς
δὲ |
[18, 2] |
ὁ
δεινότατος
τῶν
στρατηγῶν,
οὔτε
|
Ἡρακλεῖδαι |
περὶ
Πελοπόννησον,
οὔτε
Πελοποννήσιοι
περὶ |
[18, 2] |
ἀτιμίᾳ.
Διδόασιν
δίκην
ἐκ
τούτου
|
Πεισιστρατίδαι, |
καὶ
ἦρξεν
ἐλευθερίας
Ἀθηναίοις
ὕβρις |
[18, 6] |
μοι
δοκῶ
βούλεσθαι
μὲν
ταῦτα,
|
δύνασθαι |
δὲ
ἧττον·
χρὴ
δὲ
ὁμοῦ |
[18, 6] |
δὲ
ὁμοῦ
τῷ
βούλεσθαι
καὶ
|
δύνασθαι. |
Ὧδε
τοίνυν
δράσωμεν
περὶ
ῥᾳστώνην |
[18, 2] |
μειράκιον
ὄντως
ἦν
καλὸν
καὶ
|
ἐρᾶσθαι |
ἄξιον,
ὥστε
ὑπεριδὸν
τοῦ
τυράννου |
[18, 4] |
ἐπιτολμητόν
τοι
καὶ
περὶ
Σωκράτους
|
ἐκλογίσασθαι, |
τί
ἦν
αὐτῷ
ταυτὶ
τὰ
|
[18, 8] |
εὐήθως
πάνυ
καὶ
ἀρχαίως
ἐκδιδάσκειν
|
ἰδέσθαι, |
καὶ
ἡνιοχεῖν,
καὶ
τάττειν
στράτευμα· |
[18, 9] |
ἐρᾶν
ἔλεγον,
καὶ
ὑπὸ
πάντων
|
ἁλίσκεσθαι |
τῶν
καλῶν·
ὅ,
τι
γὰρ
|
[18, 6] |
ἧττον·
χρὴ
δὲ
ὁμοῦ
τῷ
|
βούλεσθαι |
καὶ
δύνασθαι.
Ὧδε
τοίνυν
δράσωμεν |
[18, 6] |
φλυαρῶμεν.
Καὶ
δή
μοι
δοκῶ
|
βούλεσθαι |
μὲν
ταῦτα,
δύνασθαι
δὲ
ἧττον· |
[18, 8] |
δακρύει
κείμενος,
καὶ
ἀλύει,
καὶ
|
ἀπελεύσεσθαι |
φησίν,
καὶ
οὐκ
ἄπεισιν.
Ἄλλη |
[18, 4] |
ταύτης
καὶ
ἐπιστήμων
εἶναι,
καὶ
|
πραγματεύεσθαι |
περὶ
αὐτὴν
ἔλεγεν.
~Τί
βούλεται |
[18, 4] |
Χαρμίδῃ
καὶ
ἥδειν
τὸ
σῶμα,
|
ἐπτοῆσθαι |
δὲ
καὶ
ἐνθουσιᾶν,
καθάπερ
τὰς |
[18, 5] |
τὰ
ὠφελοῦντα
διὰ
τῶν
βλαπτόντων
|
ἐπιδείκνυσθαι, |
οὐκ
ὠφελοῦν
βουλομένου
ἔργον
(τὸ |
[18, 4] |
καθάπερ
τὰς
βάκχας,
ἐπὶ
Ἀλκιβιάδῃ·
|
ἐπεστρέφθαι |
δὲ
ἐπ´
Αὐτόλυκον
τὰ
ὄμματα, |
[18, 2] |
καλῶν
ἐρασταὶ
ἦσαν
Θήβησιν
πολλοὶ
|
νεανίαι· |
ὅπλα
δοὺς
Ἐπαμεινώνδας
τοῖς
ἐρασταῖς |
[18, 4] |
γαυρότατον,
καὶ
Κριτόβουλον
τὸν
ὡραιότατον,
|
καὶ
|
Ἀγάθωνα
τὸν
ἁβρότατον,
καὶ
Φαῖδρον |
[18, 2] |
ὀργῆς
ἄλλά
τε
ἀμφοτέρους
προὐπηλάκισεν,
|
καὶ |
ἀδελφὴν
Ἁρμοδίου
Παναθηναίοις
ἥκουσαν
ἐπὶ |
[18, 8] |
τοῦ
Ἕκτορος·
ἡ
μὲν
πατέρα
|
καὶ |
ἀδελφὸν
καλεῖ
τὸν
ἄνδρα
καὶ |
[18, 6] |
τοῦ
Σωκράτους·
καίτοι
πένητα
εἰπών,
|
καὶ |
ἀδολέσχην,
καὶ
σοφιστήν,
καὶ
πάντα |
[18, 8] |
μάχης
ἐπανεῖναι
εἰς
τὸν
θάλαμον
|
καὶ |
ἀεὶ
μοιχῷ
ἐοικέναι.
Ἔστιν
αὐτῷ |
[18, 4] |
~Εἶεν·
ἐπεὶ
ταύτῃ
βασανιστέον
τὲ
|
καὶ |
ἀθρητέον
τὸν
ἐρωτικὸν
καὶ
λόγον |
[18, 9] |
τοῦτο
ἐκείνη
ξυλλαβοῦσα
εἶπεν
γλυκύπικρον‘
|
καὶ |
ἀλγεσίδωρον.
Τὸν
ἔρωτα
Σωκράτης
σοφιστὴν |
[18, 8] |
ἐφ´
ἡσυχίας,
καὶ
δακρύει
κείμενος,
|
καὶ |
ἀλύει,
καὶ
ἀπελεύσεσθαι
φησίν,
καὶ |
[18, 2] |
λόχον
ἱερὸν
τοῦ
ἔρωτος,
δεινὸν
|
καὶ |
ἄμαχον,
καὶ
συνασπίζοντα
ἀκριβῶς,
καὶ |
[18, 4] |
ἀθρητέον
τὸν
ἐρωτικὸν
καὶ
λόγον
|
καὶ |
ἄνδρα,
ἐπιτολμητόν
τοι
καὶ
περὶ |
[18, 9] |
Πρωταγόρας,
τοῦτο
τῇ
Σαπφοῖ
Γοργὼ
|
καὶ |
Ἀνδρομέδα·
νῦν
μὲν
ἐπιτιμᾷ
ταύταις, |
[18, 9] |
τί
ἄλλο
ἢ
γυναικῶν
ἔρωτας,
|
καὶ |
ἀνδρῶν;
καὶ
ποταμῶν
ἔρωτας
καὶ
|
[18, 8] |
τὰ
ὄμματα,
καὶ
λοιδορεῖται
πᾶσιν
|
καὶ |
ἀπειλεῖ·
ὁ
δὲ
ἀναχωρεῖ
ἐφ´ |
[18, 8] |
καὶ
δακρύει
κείμενος,
καὶ
ἀλύει,
|
καὶ |
ἀπελεύσεσθαι
φησίν,
καὶ
οὐκ
ἄπεισιν. |
[18, 8] |
κοσμεῖ,
καὶ
βραδύνοντος
περιδεῶς
ἔχει,
|
καὶ |
ἀποθανόντος
ἀποθανεῖν
ἐρᾷ,
καὶ
τὴν |
[18, 5] |
καὶ
γελῶντες
θεοὶ
ἄσβεστον
γέλωτα,
|
καὶ |
Ἀπόλλων
φεύγων,
καὶ
Ἀχιλλεὺς
διώκων, |
[18, 5] |
Ἴδῃ,
νεφέλης
αὐτοὺς
καλυπτούσης
ἀθανάτου,
|
καὶ |
Ἄρεως
καὶ
Ἀφροδίτης
συνουσία,
καὶ |
[18, 2] |
καὶ
ἄμαχον,
καὶ
συνασπίζοντα
ἀκριβῶς,
|
καὶ |
ἄρρηκτον·
οἷον
οὔτε
ὁ
Νέστωρ |
[18, 8] |
τὰ
μὲν
ἄλλα
εὐήθως
πάνυ
|
καὶ |
ἀρχαίως
ἐκδιδάσκειν
ἰδέσθαι,
καὶ
ἡνιοχεῖν, |
[18, 9] |
Φαῖδρος,
τοῦτο
τῇ
Λεσβίᾳ
Γύριννα
|
καὶ |
Ἀτθὶς
Ἀνακτορία·
καὶ
ὅ,
τιπερ
|
[18, 5] |
φίλτατον
ἀνδρῶν,
ὁ
Ζεὺς
λέγει·
|
καὶ |
αὖθις
αὖ,
ὤμοι
ἐγὼ
δειλή, |
[18, 9] |
φησίν,
χαρίεν
γὰρ
ἔχεις
ἦθος·
|
καὶ |
αὖθις
καλὸν
εἶναι
τῷ
ἔρωτι |
[18, 9] |
σχῆμά
που
καὶ
κατάκλισιν
σοφιστοῦ,
|
καὶ |
αὕτη
τίς
δὲ
ἀγροιῶτιν
ἐπεμμένα |
[18, 5] |
αὐτοὺς
καλυπτούσης
ἀθανάτου,
καὶ
Ἄρεως
|
καὶ |
Ἀφροδίτης
συνουσία,
καὶ
Ἡφαίστου
δεσμά, |
[18, 5] |
ἄσβεστον
γέλωτα,
καὶ
Ἀπόλλων
φεύγων,
|
καὶ |
Ἀχιλλεὺς
διώκων,
αὐτὸς
θνητὸς
ἐών, |
[18, 9] |
καὶ
ἀνδρῶν;
καὶ
ποταμῶν
ἔρωτας
|
καὶ
|
βασιλέων
καὶ
φυτῶν;
Τὸν
δὲ |
[18, 8] |
καὶ
τοῖς
αὑτοῦ
ὅπλοις
κοσμεῖ,
|
καὶ |
βραδύνοντος
περιδεῶς
ἔχει,
καὶ
ἀποθανόντος |
[18, 9] |
τοῦ
αὐτοῦ
ἤθους
καὶ
τρόπου·
|
καὶ |
γὰρ
πάντων
ἐρᾷ
τῶν
καλῶν, |
[18, 9] |
γυναικῶν,
ὁ
δὲ
ἀρρένων,
ἐπιτηδεῦσαι.
|
Καὶ |
γὰρ
πολλῶν
ἐρᾶν
ἔλεγον,
καὶ |
[18, 5] |
Ἡφαίστου
δεσμά,
καὶ
θεοὶ
πίνοντες,
|
καὶ |
γελῶντες
θεοὶ
ἄσβεστον
γέλωτα,
καὶ |
[18, 9] |
τιπερ
Σωκράτει
οἱ
ἀντίτεχνοι,
Πρόδικος
|
καὶ |
Γοργίας
καὶ
Θρασύμαχος
καὶ
Πρωταγόρας, |
[18, 8] |
ὁ
δὲ
ἀναχωρεῖ
ἐφ´
ἡσυχίας,
|
καὶ |
δακρύει
κείμενος,
καὶ
ἀλύει,
καὶ |
[18, 5] |
τὸν
θάνατον
παρασκευῇ·
πολλοῦ
γε
|
καὶ |
δεῖ.
Εἰ
μὲν
γὰρ
ἀληθῆ |
[18, 8] |
γάρ
μοι
δοκεῖ
πολυφωνότατος
ὢν
|
καὶ |
δεινὸς
ὁμοῦ
τοῖς
καλοῖς
τὰ |
[18, 6] |
τῷ
λόγῳ,
μὴ
εἰκαῖα
φλυαρῶμεν.
|
Καὶ |
δή
μοι
δοκῶ
βούλεσθαι
μὲν |
[18, 4] |
τοῖς
Ἕλλησιν,
ἀλλὰ
καὶ
οἴκοι
|
καὶ |
δημοσίᾳ,
ἐν
συμποσίοις,
ἐν
Ἀκαδημίᾳ, |
[18, 2] |
ἐν
ὄψει
τῶν
παιδικῶν
μαχόμενον,
|
καὶ |
δι´
ἀνάγκην
ὑπερμαχοῦντα
τῶν
φιλτάτων· |
[18, 2] |
γὰρ
ἕκαστον
τῶν
ἐραστῶν
ἀριστεύειν,
|
καὶ |
διὰ
φιλοτιμίαν
ἐν
ὄψει
τῶν |
[18, 4] |
καὶ
τὴν
τέχνην
δεινός.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
διδασκάλους
ἐπιγέγραπται
τῆς
τέχνης,
Ἀσπασίαν |
[18, 8] |
ἀεὶ
μοιχῷ
ἐοικέναι.
Ἔστιν
αὐτῷ
|
καὶ |
δίκαιος
ἔρως
παρ´
ἀμφοῖν
ἴσος |
[18, 4] |
τῆς
τέχνης,
Ἀσπασίαν
τὴν
Μιλησίαν,
|
καὶ |
Διοτίμαν
τὴν
Μαντινικήν·
καὶ
μαθητὰς |
[18, 6] |
χρὴ
δὲ
ὁμοῦ
τῷ
βούλεσθαι
|
καὶ |
δύνασθαι.
Ὧδε
τοίνυν
δράσωμεν
περὶ |
[18, 8] |
δίεισιν,
καὶ
ἔργα,
καὶ
ἡλικίας,
|
καὶ |
εἴδη,
καὶ
πάθη,
τὰ
καλά, |
[18, 1] |
βίᾳ
διαφθείρεται
ἐν
χερσὶν
αὐτῶν.
|
Καὶ
|
εἰκάσθη
τὸ
ἐν
Κορίνθῳ
τοῦτο |
[18, 4] |
ἀναπλάττων
ἐπ´
αὐτῷ
μῦθον,
οἷον
|
καὶ |
εἶναι
λέγει,
αἰσχρὸν
ἰδεῖν,
καὶ |
[18, 9] |
ἐπιτιμᾷ
ταύταις,
νῦν
δὲ
ἐλέγχει,
|
καὶ |
εἰρωνεύεται
αὐτὰ
ἐκεῖνα
τὰ
Σωκράτους· |
[18, 6] |
ῥᾳστώνην
τοιαύτην
τῷ
λόγῳ,
οἵαν
|
καὶ |
εἰς
τὰ
δικαστήρια
εἰσαγγελλόμενοι
ἢ |
[18, 5] |
αὐτῷ.
Ἐγὼ
μὲν
γὰρ
θαυμάζω
|
καὶ |
ἐκπλήττομαι,
ὅπως
τὰ
μὲν
Ὁμήρου |
[18, 8] |
καὶ
ἐπιμανής,
ὁ
δὲ
ἥμερος
|
καὶ |
ἐμπαθής·
ὁ
μὲν
ἀποφλογοῦται
τὰ |
[18, 4] |
ἥδειν
τὸ
σῶμα,
ἐπτοῆσθαι
δὲ
|
καὶ |
ἐνθουσιᾶν,
καθάπερ
τὰς
βάκχας,
ἐπὶ |
[18, 9] |
γὰρ
πάντων
ἐρᾷ
τῶν
καλῶν,
|
καὶ
|
ἐπαινεῖ
πάντας·
μεστὰ
δὲ
αὐτοῦ |
[18, 8] |
ἐρασταὶ
δύο,
ὁ
μὲν
θρασὺς
|
καὶ |
ἐπιμανής,
ὁ
δὲ
ἥμερος
καὶ |
[18, 4] |
δὲ
ἐρωτικὴν
τέχνην
ὑποδύς,
ταύτης
|
καὶ |
ἐπιστήμων
εἶναι,
καὶ
πραγματεύεσθαι
περὶ
|
[18, 2] |
γε
μειράκιον
ὄντως
ἦν
καλὸν
|
καὶ |
ἐρᾶσθαι
ἄξιον,
ὥστε
ὑπεριδὸν
τοῦ |
[18, 8] |
καὶ
ἀδελφὸν
καλεῖ
τὸν
ἄνδρα
|
καὶ |
ἐραστήν,
καὶ
πάντα
δὴ
τὰ |
[18, 2] |
μειρακίου
θάρσος,
καὶ
ἔρως
δίκαιος,
|
καὶ |
ἐραστοῦ
ἀρετή.
Ἐλευθεροῖ
τὰς
Θήβας |
[18, 8] |
τοῦ
ἔρωτος
πάντα
ἑξῆς
δίεισιν,
|
καὶ |
ἔργα,
καὶ
ἡλικίας,
καὶ
εἴδη, |
[18, 2] |
ὕβρις
τυράννου,
καὶ
μειρακίου
θάρσος,
|
καὶ |
ἔρως
δίκαιος,
καὶ
ἐραστοῦ
ἀρετή. |
[18, 1] |
οἳ
θαρσοῦντες
μέθῃ
καὶ
τυραννίδι
|
καὶ |
ἔρωτι,
εἰσπεσόντες
εἰς
τὸ
δωμάτιον, |
[18, 8] |
ὑβριστήν,
τὸν
ἐπιμανῆ,
τὸν
πρᾶον·
|
καὶ |
ἐστὶν
ἐν
τοιούτοις
οὐκέτι
ἀρχαῖος, |
[18, 4] |
αὐτῷ
τὴν
καρδίαν
ἐπὶ
Χαρμίδῃ
|
καὶ |
ἥδειν
τὸ
σῶμα,
ἐπτοῆσθαι
δὲ |
[18, 8] |
πάντα
ἑξῆς
δίεισιν,
καὶ
ἔργα,
|
καὶ |
ἡλικίας,
καὶ
εἴδη,
καὶ
πάθη, |
[18, 6] |
κοινωνίᾳ
κατασμικρύνοντες
τὰ
αὐτῶν.
Οὐκοῦν
|
καὶ |
ἡμεῖς
περὶ
Σωκράτους,
εἰ
μὲν |
[18, 8] |
πάνυ
καὶ
ἀρχαίως
ἐκδιδάσκειν
ἰδέσθαι,
|
καὶ |
ἡνιοχεῖν,
καὶ
τάττειν
στράτευμα·
ἐν |
[18, 8] |
τοῖς
νῦν
τακτικοῖς
καὶ
ἰατροῖς
|
καὶ |
ἡνιόχοις·
τὰ
δὲ
τοῦ
ἔρωτος
|
[18, 2] |
Διδόασιν
δίκην
ἐκ
τούτου
Πεισιστρατίδαι,
|
καὶ
|
ἦρξεν
ἐλευθερίας
Ἀθηναίοις
ὕβρις
τυράννου, |
[18, 5] |
καὶ
Ἄρεως
καὶ
Ἀφροδίτης
συνουσία,
|
καὶ |
Ἡφαίστου
δεσμά,
καὶ
θεοὶ
πίνοντες, |
[18, 7] |
παραστησώμεθα,
ἐπαινοῦντα
μὲν
τὸ
ἔργον
|
καὶ |
θαυμάζοντα
αὐξανόμενον,
ἀπαρνούμενον
δὲ
αὐτοῦ |
[18, 5] |
Ἀφροδίτης
συνουσία,
καὶ
Ἡφαίστου
δεσμά,
|
καὶ |
θεοὶ
πίνοντες,
καὶ
γελῶντες
θεοὶ |
[18, 9] |
παῖδα,
ἀλλὰ
ἀκόλουθον
τῆς
Ἀφροδίτης
|
καὶ |
θεράποντα
εἶναι·
λέγει
που
καὶ |
[18, 9] |
οἱ
ἀντίτεχνοι,
Πρόδικος
καὶ
Γοργίας
|
καὶ
|
Θρασύμαχος
καὶ
Πρωταγόρας,
τοῦτο
τῇ |
[18, 8] |
σοφὰ
ταῦτα
τοῖς
νῦν
τακτικοῖς
|
καὶ |
ἰατροῖς
καὶ
ἡνιόχοις·
τὰ
δὲ |
[18, 8] |
καὶ
μέχρι
θανάτου
προερχόμενον,
νέων
|
καὶ |
καλῶν
ἀμφοτέρων,
καὶ
σωφρόνων,
τοῦ |
[18, 9] |
Σαπφὼ
λέγει·
κωμῳδεῖ
σχῆμά
που
|
καὶ |
κατάκλισιν
σοφιστοῦ,
καὶ
αὕτη
τίς |
[18, 3] |
ὄντος
γλιχομένους
νόθους
τινὰς
εἶναι
|
καὶ |
κιβδήλους
ἐραστάς,
τοὺς
δὲ
τοῦ |
[18, 5] |
ἀληθείας
δὲ
φίλος,
οὕτω
σφαλεροὺς
|
καὶ |
κινδυνώδεις
λόγους
ταῖς
αὐτοῦ
ὁμιλίαις |
[18, 4] |
τῆς
τέχνης,
Ἀλκιβιάδην
τὸν
γαυρότατον,
|
καὶ |
Κριτόβουλον
τὸν
ὡραιότατον,
καὶ
Ἀγάθωνα |
[18, 7] |
ἀνατίθησιν·
ἀλλὰ
εἴτε
Μαντινική,
εἴτε
|
καὶ |
Λεσβία
τὶς
ἦν
ἡ
τοῦ |
[18, 4] |
ὅτι
ἐστὶν
θεράπων
τοῦ
ἔρωτος,
|
καὶ
|
λευκὴ
στάθμη
πρὸς
τοὺς
καλούς, |
[18, 4] |
τὲ
καὶ
ἀθρητέον
τὸν
ἐρωτικὸν
|
καὶ |
λόγον
καὶ
ἄνδρα,
ἐπιτολμητόν
τοι |
[18, 8] |
ὁ
μὲν
ἀποφλογοῦται
τὰ
ὄμματα,
|
καὶ |
λοιδορεῖται
πᾶσιν
καὶ
ἀπειλεῖ·
ὁ |
[18, 4] |
καὶ
Φαῖδρον
τὴν
θείαν
κεφαλήν,
|
καὶ |
Λῦσιν
τὸ
μειράκιον,
καὶ
Χαρμίδην |
[18, 4] |
Μιλησίαν,
καὶ
Διοτίμαν
τὴν
Μαντινικήν·
|
καὶ |
μαθητὰς
λαμβάνει
τῆς
τέχνης,
Ἀλκιβιάδην
|
[18, 9] |
αὐτοῦ
τὴν
χάριν
τοῖς
Ὀλύμπου
|
καὶ |
Μαρσύου
αὐλήμασιν.
Τίς
ἄν,
ὦ |
[18, 2] |
ἦρξεν
ἐλευθερίας
Ἀθηναίοις
ὕβρις
τυράννου,
|
καὶ |
μειρακίου
θάρσος,
καὶ
ἔρως
δίκαιος, |
[18, 7] |
τῶν
μελῶν,
καίτοι
μικρὰν
οὖσαν
|
καὶ |
μέλαιναν)
ἢ
Ἀνακρέοντος,
φησίν,
τοῦ
|
[18, 6] |
ἄνδρες,
ἀτοπώτεροι
εἶναι
συκοφάνται
Ἀνύτου
|
καὶ |
Μελήτου·
ἐκεῖνοι
μέν
γε
ἀδικεῖν |
[18, 8] |
τὸν
πόνῳ
κτητὸν
καὶ
χρόνῳ,
|
καὶ |
μέχρι
θανάτου
προερχόμενον,
νέων
καὶ |
[18, 3] |
τοὺς
μὲν
τοῦ
φαινομένου
κάλλους
|
καὶ |
μὴ
ὄντος
γλιχομένους
νόθους
τινὰς |
[18, 3] |
ὁπότερος
αὐτῶν
γνωριστικὸς
τοῦ
δοκίμου
|
καὶ |
μή.
Τὸν
μὲν
πρὸ
τοῦ |
[18, 3] |
δή
μοι
βούλεται
ὁ
Ἐπαμεινώνδας
|
καὶ |
ὁ
Ἁρμόδιος,
καὶ
οἱ
περὶ |
[18, 5] |
ὁ
Σωκράτης
ἐρῶν
τῷ
σωφρονοῦντι,
|
καὶ |
ὁ
ἐκπληττόμενος
τοὺς
καλοὺς
τῷ |
[18, 5] |
αἰτίας,
τοῖς
ἐκείνου
παραβαλλόμενα.
Αὐτίκα
|
καὶ |
ὁ
μὲν
περὶ
τοῦ
Διὸς |
[18, 9] |
Λεσβίᾳ
Γύριννα
καὶ
Ἀτθὶς
Ἀνακτορία·
|
καὶ |
ὅ,
τιπερ
Σωκράτει
οἱ
ἀντίτεχνοι, |
[18, 5] |
αὐτὸς
θνητὸς
ἐών,
θεὸν
ἄμβροτον,
|
καὶ |
ὀδυρόμενοι
θεοί·
ὤμοι
ἐγών,
ὅτε |
[18, 6] |
δὲ
ἐρωτικῶν
τῶν
Σωκράτους
ἀπέσχοντο
|
καὶ |
οἱ
δεινοὶ
οὗτοι
συκοφάνται·
ἀλλ´ |
[18, 3] |
ὁ
Ἐπαμεινώνδας
καὶ
ὁ
Ἁρμόδιος,
|
καὶ |
οἱ
περὶ
τοῦ
ἀδίκου
ἔρωτος |
[18, 4] |
ἐν
μέσοις
τοῖς
Ἕλλησιν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
οἴκοι
καὶ
δημοσίᾳ,
ἐν
συμποσίοις, |
[18, 6] |
τὸν
ἥττω
λόγον
κρείττω
ποιεῖ,
|
καὶ
|
ὀμνύει
τὴν
πλάτανον
καὶ
τὸν |
[18, 3] |
οὕτως
ἔχον,
τὸ
δὲ
καλὸν
|
καὶ |
ὂν
καὶ
φαινόμενον,
ἀνάγκη
τοὺς |
[18, 3] |
κιβδήλους
ἐραστάς,
τοὺς
δὲ
τοῦ
|
καὶ |
ὄντος
καὶ
φαινομένου
γνησίους
ἐραστὰς |
[18, 5] |
ὤμοι
δυσαριστοτόκεια,
ἡ
Θέτις
λέγει·
|
καὶ |
ὅσα
ἄλλα
ἐπὶ
τούτοις
Ὅμηρος |
[18, 6] |
τοῦτο
ἀδικεῖν
ἔλεγον
τὸν
Σωκράτην,
|
καὶ |
ὅτι
Ἀλκιβιάδην
ἐᾷ
ὑβρίζειν,
καὶ |
[18, 6] |
Σωκράτην,
καὶ
τοὺς
νέους
διαφθείρειν,
|
καὶ |
ὅτι
μὲν
Κριτίας
ἐτυράννησεν,
τοῦτο
|
[18, 6] |
καὶ
ὅτι
Ἀλκιβιάδην
ἐᾷ
ὑβρίζειν,
|
καὶ |
ὅτι
τὸν
ἥττω
λόγον
κρείττω |
[18, 8] |
καὶ
ἀλύει,
καὶ
ἀπελεύσεσθαι
φησίν,
|
καὶ |
οὐκ
ἄπεισιν.
Ἄλλη
εἰκὼν
ἀκολάστου |
[18, 8] |
ἔργα,
καὶ
ἡλικίας,
καὶ
εἴδη,
|
καὶ |
πάθη,
τὰ
καλά,
τὰ
αἰσχρά, |
[18, 8] |
καλεῖ
τὸν
ἄνδρα
καὶ
ἐραστήν,
|
καὶ |
πάντα
δὴ
τὰ
φίλτατα
ὀνόματα· |
[18, 6] |
εἰπών,
καὶ
ἀδολέσχην,
καὶ
σοφιστήν,
|
καὶ |
πάντα
μᾶλλον
ἢ
κακῶς
ἐρῶντα. |
[18, 5] |
μὲν
ταῦτα,
ἕτερα
δὲ
αἰνίττεται·
|
καὶ |
παρεὶς
τῇ
ἀκοῇ
τὸ
τερπνόν, |
[18, 4] |
καὶ
εἶναι
λέγει,
αἰσχρὸν
ἰδεῖν,
|
καὶ |
πένητα,
ἐγγυτάτω
τῆς
ἑαυτοῦ
τύχης, |
[18, 9] |
χαρίεντα
δ´
οἶδα
λέξαι.
Τοῦτο
|
καὶ |
περὶ
Σωκράτους
Ἀλκιβιάδης
ἔλεγεν,
εἰκάζων
|
[18, 4] |
λόγον
καὶ
ἄνδρα,
ἐπιτολμητόν
τοι
|
καὶ
|
περὶ
Σωκράτους
ἐκλογίσασθαι,
τί
ἦν |
[18, 9] |
ἢ
γυναικῶν
ἔρωτας,
καὶ
ἀνδρῶν;
|
καὶ |
ποταμῶν
ἔρωτας
καὶ
βασιλέων
καὶ |
[18, 4] |
ὑποδύς,
ταύτης
καὶ
ἐπιστήμων
εἶναι,
|
καὶ |
πραγματεύεσθαι
περὶ
αὐτὴν
ἔλεγεν.
~Τί |
[18, 9] |
Πρόδικος
καὶ
Γοργίας
καὶ
Θρασύμαχος
|
καὶ |
Πρωταγόρας,
τοῦτο
τῇ
Σαπφοῖ
Γοργὼ
|
[18, 9] |
καὶ
θεράποντα
εἶναι·
λέγει
που
|
καὶ |
Σαπφοῖ
ἡ
Ἀφροδίτη
ἐν
ᾄσματι, |
[18, 6] |
καίτοι
πένητα
εἰπών,
καὶ
ἀδολέσχην,
|
καὶ |
σοφιστήν,
καὶ
πάντα
μᾶλλον
ἢ |
[18, 5] |
ποιητῇ,
καὶ
συνεξαίρεται
τῇ
φαντασίᾳ,
|
καὶ
|
συναναπλάττει
τὸν
λόγον,
ἀπιστῶν
ὁμοῦ |
[18, 2] |
τοῦ
ἔρωτος,
δεινὸν
καὶ
ἄμαχον,
|
καὶ |
συνασπίζοντα
ἀκριβῶς,
καὶ
ἄρρηκτον·
οἷον |
[18, 5] |
τὸ
τερπνόν,
συναγωνίζεται
τῷ
ποιητῇ,
|
καὶ |
συνεξαίρεται
τῇ
φαντασίᾳ,
καὶ
συναναπλάττει |
[18, 3] |
δὲ
τἀληθῆ
αὐτὰ
γνωρίζοντα,
τοῦτον
|
καὶ
|
συνιέναι
αὐτῆς·
ταύτῃ
καὶ
τὴν |
[18, 5] |
αἰσχρῶν
ῥημάτων
πράξεις
καλάς,
δεινὸν
|
καὶ |
σφαλερὸν
τὸ
χρῆμα.
Τὸ
γὰρ |
[18, 8] |
προερχόμενον,
νέων
καὶ
καλῶν
ἀμφοτέρων,
|
καὶ |
σωφρόνων,
τοῦ
μὲν
παιδεύοντος,
τοῦ |
[18, 4] |
καὶ
τὰς
περὶ
θεῶν
δόξας,
|
καὶ |
τὰ
ἄλλα
ἅπαντα,
ἐφ´
οἷς |
[18, 8] |
τὰ
ἐνύπνια,
καὶ
τὰ
ὀνείρατα,
|
καὶ |
τὰ
δάκρυα,
καὶ
τὸ
τελευταῖον
|
[18, 8] |
τὴν
ὀργὴν
κατατίθεται·
ἐρωτικὰ
δὲ
|
καὶ |
τὰ
ἐνύπνια,
καὶ
τὰ
ὀνείρατα, |
[18, 2] |
ὑπερμαχοῦντα
τῶν
φιλτάτων·
ἦν
δὲ
|
καὶ |
τὰ
μειράκια
ἐφάμιλλα
ταῖς
ἀρεταῖς |
[18, 4] |
ὁδῷ
ὑπὸ
πλατάνῳ,
ἐν
Λυκίῳ.
|
Καὶ |
τὰ
μὲν
ἄλλα
ἅπαντα
ἀποποιεῖται |
[18, 8] |
ἐρωτικὰ
δὲ
καὶ
τὰ
ἐνύπνια,
|
καὶ |
τὰ
ὀνείρατα,
καὶ
τὰ
δάκρυα, |
[18, 5] |
Τὸ
γὰρ
ὑποβαλεῖν
αἰσχρῷ
καλόν,
|
καὶ |
τὰ
ὠφελοῦντα
διὰ
τῶν
βλαπτόντων
|
[18, 4] |
καὶ
τοὺς
περὶ
ἀρετῆς
λόγους,
|
καὶ |
τὰς
περὶ
θεῶν
δόξας,
καὶ |
[18, 8] |
ἀρχαίως
ἐκδιδάσκειν
ἰδέσθαι,
καὶ
ἡνιοχεῖν,
|
καὶ |
τάττειν
στράτευμα·
ἐν
νύσσῃ
μὲν |
[18, 3] |
τοῦτον
καὶ
συνιέναι
αὐτῆς·
ταύτῃ
|
καὶ |
τὴν
ἐρωτικὴν
προσθῶμεν
φέροντες,
ὥσπέρ |
[18, 3] |
οὑτωσὶ
καλοῦντες
καὶ
τὸν
θεὸν
|
καὶ |
τὴν
νόσον,
καλλωπίζονται
μὲν
οἱ |
[18, 8] |
ἔχει,
καὶ
ἀποθανόντος
ἀποθανεῖν
ἐρᾷ,
|
καὶ |
τὴν
ὀργὴν
κατατίθεται·
ἐρωτικὰ
δὲ |
[18, 9] |
δίκαια‘
φησίν.
Ἤδη
δέ
που
|
καὶ |
τὴν
τέχνην
ἀπεκαλύψατο·
ἐμὲ
γὰρ |
[18, 4] |
λευκὴ
στάθμη
πρὸς
τοὺς
καλούς,
|
καὶ |
τὴν
τέχνην
δεινός.
Ἀλλὰ
καὶ |
[18, 9] |
κόμης,
καὶ
τῶν
Κλεοβούλου
ὀφθαλμῶν,
|
καὶ |
τῆς
Βαθύλλου
ὥρας·
ἀλλὰ
καὶ |
[18, 5] |
τοιαῦτα
ἀκούσας,
καὶ
τοῦ
Ἀπόλλωνος,
|
καὶ |
τῆς
Θέτιδος,
καὶ
τοῦ
Ἡφαίστου, |
[18, 6] |
δὴ
τὸ
μὲν
Ἀθηναίων
θέατρον
|
καὶ |
τὸ
δικαστήριον
ἐκεῖνο
διαπέφευγεν·
πρὸς |
[18, 8] |
τὰ
ὀνείρατα,
καὶ
τὰ
δάκρυα,
|
καὶ |
τὸ
τελευταῖον
δῶρον
ἤδη
θαπτομένῳ |
[18, 8] |
ὁ
δὲ
ἀκροᾶται·
ἐρωτικὸν
δὲ
|
καὶ |
τὸ
τυχεῖν
ἐθέλοντα
ἐξουσίας
πρὸς |
[18, 8] |
τοῦ
ἐραστοῦ·
ὁ
δὲ
ἐφίησιν,
|
καὶ |
τοῖς
αὑτοῦ
ὅπλοις
κοσμεῖ,
καὶ |
[18, 2] |
ὅπλα
δοὺς
Ἐπαμεινώνδας
τοῖς
ἐρασταῖς
|
καὶ |
τοῖς
ἐρωμένοις
συνέταξεν
λόχον
ἱερὸν |
[18, 8] |
τὸν
φαρμακέα
ἐπὶ
τῆς
Κίρκης·
|
καὶ |
τὸν
ἀνδρεῖον
ἐπὶ
τῷ
Πατρόκλῳ, |
[18, 8] |
τὸν
ὑβριστὴν
ἐπὶ
τῶν
μνηστήρων·
|
καὶ
|
τὸν
γόητα
ἐπὶ
τῆς
Καλυψοῦς· |
[18, 3] |
ἄνθρωποι
ἐπονομάζοντες
ἔρωτα,
οὑτωσὶ
καλοῦντες
|
καὶ |
τὸν
θεὸν
καὶ
τὴν
νόσον, |
[18, 6] |
ποιεῖ,
καὶ
ὀμνύει
τὴν
πλάτανον
|
καὶ |
τὸν
κύνα·
τῶν
δὲ
ἐρωτικῶν
|
[18, 8] |
τῆς
Ἥρας
καὶ
τοῦ
Διός·
|
καὶ |
τὸν
ὑβριστὴν
ἐπὶ
τῶν
μνηστήρων· |
[18, 8] |
τὸν
γόητα
ἐπὶ
τῆς
Καλυψοῦς·
|
καὶ |
τὸν
φαρμακέα
ἐπὶ
τῆς
Κίρκης· |
[18, 8] |
μέλειν,
ὅσον
ἐκείνης,
λέγει.
Ἔδειξεν
|
καὶ |
τὸν
χαμαιεύνην
ἔρωτα
ἐπὶ
τῆς |
[18, 5] |
περὶ
τοῦ
Διὸς
τοιαῦτα
ἀκούσας,
|
καὶ |
τοῦ
Ἀπόλλωνος,
καὶ
τῆς
Θέτιδος, |
[18, 8] |
χαμαιεύνην
ἔρωτα
ἐπὶ
τῆς
Ἥρας
|
καὶ
|
τοῦ
Διός·
καὶ
τὸν
ὑβριστὴν |
[18, 8] |
ἀμφοῖν
ἴσος
οἷον
τῆς
Ἀνδρομάχης
|
καὶ |
τοῦ
Ἕκτορος·
ἡ
μὲν
πατέρα |
[18, 2] |
ἀδίκων
ἐρώτων.
~Βούλει
σοι
λέγω
|
καὶ |
τοῦ
ἑτέρου
τρόπου
τῶν
ἐρώτων |
[18, 5] |
τοῦ
Ἀπόλλωνος,
καὶ
τῆς
Θέτιδος,
|
καὶ |
τοῦ
Ἡφαίστου,
καταμαντεύεται
τοῦ
λόγου, |
[18, 8] |
ἐν
μέσῳ
τάττων
τῶν
ἀγαθῶν,
|
καὶ |
τοὺς
ἱππεῖς
διακρίνων
τῶν
πεζῶν· |
[18, 6] |
μέν
γε
ἀδικεῖν
γραψάμενοι
Σωκράτην,
|
καὶ |
τοὺς
νέους
διαφθείρειν,
καὶ
ὅτι |
[18, 4] |
μὲν
ἄλλα
ἅπαντα
ἀποποιεῖται
εἰδέναι,
|
καὶ |
τοὺς
περὶ
ἀρετῆς
λόγους,
καὶ |
[18, 9] |
καὶ
τῆς
Βαθύλλου
ὥρας·
ἀλλὰ
|
καὶ |
τούτοις
τὴν
σωφροσύνην
ὁρᾷς·
ἔραμαί |
[18, 9] |
σοφιστοῦ
τέχνη
τοῦ
αὐτοῦ
ἤθους
|
καὶ |
τρόπου·
καὶ
γὰρ
πάντων
ἐρᾷ |
[18, 5] |
Ὁμήρου
ἔπη
τῆς
θαυμαστῆς
πολιτείας
|
καὶ |
τροφῆς
τῶν
νέων
ἀπεπέμψατο,
αὐτῷ |
[18, 1] |
Βακχιάδαις
νεανίσκοις·
οἳ
θαρσοῦντες
μέθῃ
|
καὶ |
τυραννίδι
καὶ
ἔρωτι,
εἰσπεσόντες
εἰς |
[18, 2] |
Ἀττικῷ
δύο
ἦσαν
ἐρασταί,
ἰδιώτης
|
καὶ |
τύραννος·
ὁ
μὲν
δίκαιος
ἦν |
[18, 9] |
τὰ
ᾄσματα
τῆς
Σμέρδιος
κόμης,
|
καὶ |
τῶν
Κλεοβούλου
ὀφθαλμῶν,
καὶ
τῆς
|
[18, 1] |
Ὡς
δὲ
ἐσωφρόνει
τὸ
μειράκιον
|
καὶ |
ὑπερεφρόνει
ὑβριστοῦ
ἐραστοῦ,
ἐκώμασεν
εἰς |
[18, 9] |
Καὶ
γὰρ
πολλῶν
ἐρᾶν
ἔλεγον,
|
καὶ |
ὑπὸ
πάντων
ἁλίσκεσθαι
τῶν
καλῶν· |
[18, 4] |
ὡραιότατον,
καὶ
Ἀγάθωνα
τὸν
ἁβρότατον,
|
καὶ |
Φαῖδρον
τὴν
θείαν
κεφαλήν,
καὶ |
[18, 9] |
γὰρ
ἐκείνῳ
Ἀλκιβιάδης
καὶ
Χαρμίδης
|
καὶ |
Φαῖδρος,
τοῦτο
τῇ
Λεσβίᾳ
Γύριννα |
[18, 3] |
τὸ
δὲ
καλὸν
καὶ
ὂν
|
καὶ |
φαινόμενον,
ἀνάγκη
τοὺς
μὲν
τοῦ |
[18, 3] |
τοὺς
δὲ
τοῦ
καὶ
ὄντος
|
καὶ |
φαινομένου
γνησίους
ἐραστὰς
κάλλους
ἀληθινοῦ. |
[18, 9] |
καὶ
ποταμῶν
ἔρωτας
καὶ
βασιλέων
|
καὶ |
φυτῶν;
Τὸν
δὲ
Ἀρχιλόχου
ἔρωτα, |
[18, 5] |
συναναπλάττει
τὸν
λόγον,
ἀπιστῶν
ὁμοῦ
|
καὶ |
χαίρων
τῇ
τῆς
μυθολογίας
ἐξουσίᾳ. |
[18, 4] |
κεφαλήν,
καὶ
Λῦσιν
τὸ
μειράκιον,
|
καὶ |
Χαρμίδην
τὸν
καλόν.
Ἀποκρύπτεται
δὲ |
[18, 9] |
ὅ,
τι
γὰρ
ἐκείνῳ
Ἀλκιβιάδης
|
καὶ |
Χαρμίδης
καὶ
Φαῖδρος,
τοῦτο
τῇ |
[18, 5] |
αὐτῷ
Ὁμήρῳ,
στεφανώσας
τὸν
ποιητὴν
|
καὶ |
χρίσας
μύρῳ·
αἰτιασάμενος
τὴν
παρρησίαν |
[18, 8] |
τῷ
Πατρόκλῳ,
τὸν
πόνῳ
κτητὸν
|
καὶ |
χρόνῳ,
καὶ
μέχρι
θανάτου
προερχόμενον, |
[18, 9] |
καὶ
τούτοις
τὴν
σωφροσύνην
ὁρᾷς·
|
ἔραμαί |
τοι
συνηβᾶν,
φησίν,
χαρίεν
γὰρ |
[18, 5] |
βλάπτειν·
πρόχειρον
γὰρ
τοῦτο.
Ταῦτα
|
οἶμαι |
Θρασύμαχον
ἂν
εἰπεῖν,
ἢ
Καλλίαν, |
[18, 5] |
Ἐγὼ
μὲν
γὰρ
θαυμάζω
καὶ
|
ἐκπλήττομαι, |
ὅπως
τὰ
μὲν
Ὁμήρου
ἔπη |
[18, 4] |
τὰ
μὲν
ἄλλα
ἅπαντα
ἀποποιεῖται
|
εἰδέναι, |
καὶ
τοὺς
περὶ
ἀρετῆς
λόγους, |
[18, 3] |
τἀληθῆ
αὐτὰ
γνωρίζοντα,
τοῦτον
καὶ
|
συνιέναι |
αὐτῆς·
ταύτῃ
καὶ
τὴν
ἐρωτικὴν |
[18, 9] |
παῖδα
χαίρειν,
Σαπφὼ
λέγει·
οὐ
|
προσιέναι |
φησὶν
ὁ
Σωκράτης
Ἀλκιβιάδῃ,
ἐκ |
[18, 8] |
τὸν
θάλαμον
καὶ
ἀεὶ
μοιχῷ
|
ἐοικέναι. |
Ἔστιν
αὐτῷ
καὶ
δίκαιος
ἔρως |
[18, 8] |
στράτευμα·
ἐν
νύσσῃ
μὲν
παραινῶν
|
ἐγχριμφθῆναι |
τὸν
ἐπὶ
λαιᾷ
ἵππον,
κυκεῶ |
[18, 3] |
μὴ
ὄντος
γλιχομένους
νόθους
τινὰς
|
εἶναι |
καὶ
κιβδήλους
ἐραστάς,
τοὺς
δὲ |
[18, 4] |
τέχνην
ὑποδύς,
ταύτης
καὶ
ἐπιστήμων
|
εἶναι, |
καὶ
πραγματεύεσθαι
περὶ
αὐτὴν
ἔλεγεν. |
[18, 4] |
ἐπ´
αὐτῷ
μῦθον,
οἷον
καὶ
|
εἶναι |
λέγει,
αἰσχρὸν
ἰδεῖν,
καὶ
πένητα, |
[18, 9] |
ἀκόλουθον
τῆς
Ἀφροδίτης
καὶ
θεράποντα
|
εἶναι· |
λέγει
που
καὶ
Σαπφοῖ
ἡ |
[18, 9] |
θέμις
ἐν
μουσοπόλων
οἰκίᾳ
θρῆνον
|
εἶναι
|
οὐκ
ἄμμι
πρέποι
τάδε.
Ἡ |
[18, 9] |
πολλοῦ
ἐρῶν,
πρὶν
ἡγήσατο
ἱκανὸν
|
εἶναι
|
πρὸς
λόγους·
σμικρά
μοι
παῖς |
[18, 6] |
ἡμῖν
δοκεῖτε,
ὦ
ἄνδρες,
ἀτοπώτεροι
|
εἶναι |
συκοφάνται
Ἀνύτου
καὶ
Μελήτου·
ἐκεῖνοι
|
[18, 5] |
τὰ
Ὁμήρου
αἰνίγματα
πόρρω
πάνυ
|
εἶναι |
τῆς
αἰτίας,
τοῖς
ἐκείνου
παραβαλλόμενα. |
[18, 9] |
ἔχεις
ἦθος·
καὶ
αὖθις
καλὸν
|
εἶναι |
τῷ
ἔρωτι
τὰ
δίκαια‘
φησίν. |
[18, 8] |
ὁ
Ἀλέξανδρος,
οἷος
ἐκ
μάχης
|
ἐπανεῖναι |
εἰς
τὸν
θάλαμον
καὶ
ἀεὶ |
[18, 4] |
τὰς
Ἑλληνικὰς
φλυαρίας,
δωρεῖται·
ἀλλ´
|
ἐξεῖναι |
φιλεῖν
τῷ
ἀρίστῳ,
εἰ
δή |
[18, 9] |
γὰρ
ᾄδω,
χαρίεντα
δ´
οἶδα
|
λέξαι. |
Τοῦτο
καὶ
περὶ
Σωκράτους
Ἀλκιβιάδης |
[18, 9] |
(εἴτοι
χρὴ
πρεσβύτερα
τοῖς
νέοις
|
εἰκάσαι) |
τί
ἂν
εἴη
ἄλλο,
ἢ |
[18, 9] |
μὲν
γυναικῶν,
ὁ
δὲ
ἀρρένων,
|
ἐπιτηδεῦσαι. |
Καὶ
γὰρ
πολλῶν
ἐρᾶν
ἔλεγον, |
[18, 9] |
ἐρωτικά.
~Ἡσιόδῳ
δὲ
ἀείδουσιν
αἱ
|
μοῦσαι |
τί
ἄλλο
ἢ
γυναικῶν
ἔρωτας, |
[18, 8] |
τυχεῖν
ἐθέλοντα
ἐξουσίας
πρὸς
μάχην
|
δακρῦσαι |
ὡς
οὐκ
ἀνεξομένου
τοῦ
ἐραστοῦ· |
[18, 8] |
ὁ
μὲν
ᾄδει,
ὁ
δὲ
|
ἀκροᾶται· |
ἐρωτικὸν
δὲ
καὶ
τὸ
τυχεῖν |
[18, 5] |
παρεὶς
τῇ
ἀκοῇ
τὸ
τερπνόν,
|
συναγωνίζεται |
τῷ
ποιητῇ,
καὶ
συνεξαίρεται
τῇ |
[18, 9] |
ἄνεμος
κατ´
ὄρος
δρυσὶν
ἐμπεσών·
|
ἀναίθεται |
τῇ
Ξανθίππῃ
ὀδυρομένῃ
ὅτι
ἀπέθνησκεν, |
[18, 8] |
ἀποθανεῖν
ἐρᾷ,
καὶ
τὴν
ὀργὴν
|
κατατίθεται· |
ἐρωτικὰ
δὲ
καὶ
τὰ
ἐνύπνια, |
[18, 8] |
τοῦ
δὲ
παιδευομένου·
ὁ
μὲν
|
ἄχθεται, |
ὁ
δὲ
παραμυθεῖται·
ὁ
μὲν |
[18, 3] |
τῶν
κυνῶν.
~Τί
δή
μοι
|
βούλεται |
ὁ
Ἐπαμεινώνδας
καὶ
ὁ
Ἁρμόδιος, |
[18, 5] |
πραγματεύεσθαι
περὶ
αὐτὴν
ἔλεγεν.
~Τί
|
βούλεται |
τῷ
Σωκράτει
ταυτὶ
τὰ
κομψά, |
[18, 5] |
τερπνόν,
συναγωνίζεται
τῷ
ποιητῇ,
καὶ
|
συνεξαίρεται |
τῇ
φαντασίᾳ,
καὶ
συναναπλάττει
τὸν |
[18, 1] |
τὸ
μειράκιον
ὑπ´
ἀμφοῖν,
βίᾳ
|
διαφθείρεται |
ἐν
χερσὶν
αὐτῶν.
Καὶ
εἰκάσθη |
[18, 4] |
μειράκιον,
καὶ
Χαρμίδην
τὸν
καλόν.
|
Ἀποκρύπτεται |
δὲ
οὐδὲν
τῶν
τοῦ
ἔρωτος, |
[18, 5] |
ταῦτα,
εὐφημεῖν
ἄξιον·
εἰ
δὲ
|
αἰνίττεται |
δι´
αἰσχρῶν
ῥημάτων
πράξεις
καλάς, |
[18, 5] |
ἀληθείᾳ
διατεθρυλημένος,
ἐπισφαλέστερος
ἐν
οἷς
|
αἰνίττεται, |
διὰ
τὸ
ἀξιόπιστον
μὲν
ἐν |
[18, 5] |
φησὶ
μὲν
ταῦτα,
ἕτερα
δὲ
|
αἰνίττεται· |
καὶ
παρεὶς
τῇ
ἀκοῇ
τὸ |
[18, 9] |
ταύταις,
νῦν
δὲ
ἐλέγχει,
καὶ
|
εἰρωνεύεται |
αὐτὰ
ἐκεῖνα
τὰ
Σωκράτους·
τὸν |
[18, 5] |
τῆς
Θέτιδος,
καὶ
τοῦ
Ἡφαίστου,
|
καταμαντεύεται |
τοῦ
λόγου,
ὡς
φησὶ
μὲν |
[18, 9] |
Σωκράτης
σοφιστὴν
λέγει,
Σαπφὼ
μυθοπλόκον.
|
Ἐκβακχεύεται
|
ἐπὶ
Φαίδρῳ
ὑπὸ
τοῦ
ἔρωτος, |
[18, 5] |
τῶν
ἐπῶν,
ὅτι
ὁ
Ζεὺς
|
πεποίηται |
αὐτῷ
τῇ
Ἥρᾳ
μισγόμενος
ἐν |
[18, 8] |
ὁ
μὲν
ἄχθεται,
ὁ
δὲ
|
παραμυθεῖται· |
ὁ
μὲν
ᾄδει,
ὁ
δὲ |
[18, 4] |
Καὶ
τὰ
μὲν
ἄλλα
ἅπαντα
|
ἀποποιεῖται |
εἰδέναι,
καὶ
τοὺς
περὶ
ἀρετῆς |
[18, 8] |
μὲν
ἀποφλογοῦται
τὰ
ὄμματα,
καὶ
|
λοιδορεῖται |
πᾶσιν
καὶ
ἀπειλεῖ·
ὁ
δὲ |
[18, 4] |
οὐδὲ
εἰκόνας,
τὰς
Ἑλληνικὰς
φλυαρίας,
|
δωρεῖται· |
ἀλλ´
ἐξεῖναι
φιλεῖν
τῷ
ἀρίστῳ, |
[18, 6] |
ἀπέσχοντο
καὶ
οἱ
δεινοὶ
οὗτοι
|
συκοφάνται· |
ἀλλ´
οὐδὲ
Ἀριστοφάνης
τὰ
Σωκράτους |
[18, 6] |
δοκεῖτε,
ὦ
ἄνδρες,
ἀτοπώτεροι
εἶναι
|
συκοφάνται |
Ἀνύτου
καὶ
Μελήτου·
ἐκεῖνοι
μέν |
[18, 3] |
τὸν
θεὸν
καὶ
τὴν
νόσον,
|
καλλωπίζονται |
μὲν
οἱ
μοχθηροὶ
ἐρασταὶ
διὰ |
[18, 6] |
κινδυνεύοντες·
οὐ
περὶ
τοῦ
πράγματος
|
ἀπολογοῦνται |
μόνον,
ὑπὲρ
ὅτου
ἡ
εἰσαγγελία |
[18, 3] |
τὴν
πρὸς
τὸν
θεὸν
ὁμωνυμίαν,
|
ἀπιστοῦνται |
δὲ
οἱ
χρηστοὶ
διὰ
τὸ |
[18, 4] |
τέχνην
δεινός.
Ἀλλὰ
καὶ
διδασκάλους
|
ἐπιγέγραπται |
τῆς
τέχνης,
Ἀσπασίαν
τὴν
Μιλησίαν, |
[18, 3] |
νόσον,
καλλωπίζονται
μὲν
οἱ
μοχθηροὶ
|
ἐρασταὶ |
διὰ
τὴν
πρὸς
τὸν
θεὸν |
[18, 8] |
ἐν
πρώτῳ
λόγῳ
ἐπὶ
αἰχμαλώτῳ
|
ἐρασταὶ |
δύο,
ὁ
μὲν
θρασὺς
καὶ |
[18, 2] |
στρατηγήματι
ἐρωτικῷ·
μειρακίων
πολλῶν
καλῶν
|
ἐρασταὶ |
ἦσαν
Θήβησιν
πολλοὶ
νεανίαι·
ὅπλα |
[18, 2] |
εἰκόνα;
Μειρακίῳ
Ἀττικῷ
δύο
ἦσαν
|
ἐρασταί, |
ἰδιώτης
καὶ
τύραννος·
ὁ
μὲν |
[18, 4] |
ἄλλα
ἅπαντα,
ἐφ´
οἷς
οἱ
|
σοφισταὶ |
ἐκόμων·
τὴν
δὲ
ἐρωτικὴν
τέχνην |
[18, 8] |
ἥμερος
καὶ
ἐμπαθής·
ὁ
μὲν
|
ἀποφλογοῦται |
τὰ
ὄμματα,
καὶ
λοιδορεῖται
πᾶσιν
|
[18, 1] |
νεανίσκοις·
οἳ
θαρσοῦντες
μέθῃ
καὶ
|
τυραννίδι |
καὶ
ἔρωτι,
εἰσπεσόντες
εἰς
τὸ |
[18, 6] |
τὸ
νῦν
ἔχον·
λέγωμεν
δὲ
|
ὡδὶ |
πρὸς
τουτουσὶ
τοὺς
δεινοὺς
κατηγόρους· |
[18, 5] |
γὰρ
ἀληθῆ
ταῦτα,
εὐφημεῖν
ἄξιον·
|
εἰ |
δὲ
αἰνίττεται
δι´
αἰσχρῶν
ῥημάτων |
[18, 4] |
ἀλλ´
ἐξεῖναι
φιλεῖν
τῷ
ἀρίστῳ,
|
εἰ |
δή
τινα
ἂν
θέλῃ,
τῶν |
[18, 5] |
παρασκευῇ·
πολλοῦ
γε
καὶ
δεῖ.
|
Εἰ |
μὲν
γὰρ
ἀληθῆ
ταῦτα,
εὐφημεῖν |
[18, 6] |
Οὐκοῦν
καὶ
ἡμεῖς
περὶ
Σωκράτους,
|
εἰ |
μὲν
ὀρθῶς
ταῦτα
ἔδρα
ἢ |
[18, 8] |
ἐπανεῖναι
εἰς
τὸν
θάλαμον
καὶ
|
ἀεὶ |
μοιχῷ
ἐοικέναι.
Ἔστιν
αὐτῷ
καὶ |
[18, 4] |
αὐτῷ
μῦθον,
οἷον
καὶ
εἶναι
|
λέγει, |
αἰσχρὸν
ἰδεῖν,
καὶ
πένητα,
ἐγγυτάτω |
[18, 8] |
τοσουτονὶ
αὐτῷ
μέλειν,
ὅσον
ἐκείνης,
|
λέγει. |
Ἔδειξεν
καὶ
τὸν
χαμαιεύνην
ἔρωτα |
[18, 5] |
Σαρπήδονα
φίλτατον
ἀνδρῶν,
ὁ
Ζεὺς
|
λέγει· |
καὶ
αὖθις
αὖ,
ὤμοι
ἐγὼ |
[18, 5] |
δειλή,
ὤμοι
δυσαριστοτόκεια,
ἡ
Θέτις
|
λέγει· |
καὶ
ὅσα
ἄλλα
ἐπὶ
τούτοις |
[18, 9] |
ἔτι
φαίνεο
κἄχαρις
ἔσσα
Σαπφὼ
|
λέγει· |
κωμῳδεῖ
σχῆμά
που
καὶ
κατάκλισιν
|
[18, 9] |
καλὸς
θεράπων
Ἔρως.
Ἡ
Διοτίμα
|
λέγει, |
ὅτι
θάλλει
μὲν
ἔρως
εὐπορῶν, |
[18, 9] |
τὰν
Πολυανακτίθαο
παῖδα
χαίρειν,
Σαπφὼ
|
λέγει· |
οὐ
προσιέναι
φησὶν
ὁ
Σωκράτης |
[18, 9] |
τῆς
Ἀφροδίτης
καὶ
θεράποντα
εἶναι·
|
λέγει |
που
καὶ
Σαπφοῖ
ἡ
Ἀφροδίτη |
[18, 9] |
ἀλγεσίδωρον.
Τὸν
ἔρωτα
Σωκράτης
σοφιστὴν
|
λέγει, |
Σαπφὼ
μυθοπλόκον.
Ἐκβακχεύεται
ἐπὶ
Φαίδρῳ |
[18, 5] |
θάνατον
παρασκευῇ·
πολλοῦ
γε
καὶ
|
δεῖ. |
Εἰ
μὲν
γὰρ
ἀληθῆ
ταῦτα, |
[18, 8] |
ὁ
δὲ
παραμυθεῖται·
ὁ
μὲν
|
ᾄδει, |
ὁ
δὲ
ἀκροᾶται·
ἐρωτικὸν
δὲ |
[18, 2] |
οὔτε
Πελοποννήσιοι
περὶ
τὴν
Ἀττικήν.
|
Ἔδει |
γὰρ
ἕκαστον
τῶν
ἐραστῶν
ἀριστεύειν, |
[18, 3] |
ἀλλ´
ὥσπερ
τοὺς
ἀργυρογνώμονας
ἐξετάζειν
|
ἔδει, |
ὁπότερος
αὐτῶν
γνωριστικὸς
τοῦ
δοκίμου |
[18, 9] |
φαίνεο
κἄχαρις
ἔσσα
Σαπφὼ
λέγει·
|
κωμῳδεῖ |
σχῆμά
που
καὶ
κατάκλισιν
σοφιστοῦ, |
[18, 4] |
ἐν
συμποσίοις,
ἐν
Ἀκαδημίᾳ,
ἐν
|
Πειραιεῖ, |
ἐν
ὁδῷ
ὑπὸ
πλατάνῳ,
ἐν |
[18, 6] |
ὅτι
τὸν
ἥττω
λόγον
κρείττω
|
ποιεῖ, |
καὶ
ὀμνύει
τὴν
πλάτανον
καὶ |
[18, 8] |
Ὁμήρου
ἀρξάμενοι.
~Οὗτος
γάρ
μοι
|
δοκεῖ |
πολυφωνότατος
ὢν
καὶ
δεινὸς
ὁμοῦ |
[18, 9] |
ὅτι
θάλλει
μὲν
ἔρως
εὐπορῶν,
|
ἀποθνήσκει |
δὲ
ἀπορῶν·
τοῦτο
ἐκείνη
ξυλλαβοῦσα |
[18, 8] |
ἡ
μὲν
πατέρα
καὶ
ἀδελφὸν
|
καλεῖ |
τὸν
ἄνδρα
καὶ
ἐραστήν,
καὶ |
[18, 8] |
ὄμματα,
καὶ
λοιδορεῖται
πᾶσιν
καὶ
|
ἀπειλεῖ· |
ὁ
δὲ
ἀναχωρεῖ
ἐφ´
ἡσυχίας, |
[18, 9] |
Ἔρως.
Ἡ
Διοτίμα
λέγει,
ὅτι
|
θάλλει |
μὲν
ἔρως
εὐπορῶν,
ἀποθνήσκει
δὲ |
[18, 2] |
τυραννοκτόνον.
Αὕτη
δίκη
ἀδίκων
ἐρώτων.
|
~Βούλει |
σοι
λέγω
καὶ
τοῦ
ἑτέρου |
[18, 5] |
ὅστις
ἄλλος
τῇ
Σωκράτους
φιλοσοφίᾳ
|
ἐπολέμει. |
~Φέρ´
ἐπαμύνωμεν
τῷ
λόγῳ,
μὴ |
[18, 8] |
ἐφίησιν,
καὶ
τοῖς
αὑτοῦ
ὅπλοις
|
κοσμεῖ, |
καὶ
βραδύνοντος
περιδεῶς
ἔχει,
καὶ |
[18, 4] |
Διοτίμαν
τὴν
Μαντινικήν·
καὶ
μαθητὰς
|
λαμβάνει |
τῆς
τέχνης,
Ἀλκιβιάδην
τὸν
γαυρότατον, |
[18, 9] |
πάντων
ἐρᾷ
τῶν
καλῶν,
καὶ
|
ἐπαινεῖ |
πάντας·
μεστὰ
δὲ
αὐτοῦ
τὰ |
[18, 1] |
δὲ
ὁ
Περίανδρος
τῇ
ἐξουσίᾳ
|
παροινεῖ |
εἰς
τὸ
μειράκιον.
Ἡ
δὲ |
[18, 1] |
δὲ
ἐσωφρόνει
τὸ
μειράκιον
καὶ
|
ὑπερεφρόνει |
ὑβριστοῦ
ἐραστοῦ,
ἐκώμασεν
εἰς
Ἀκταίωνος |
[18, 1] |
δὲ
Κορίνθου
ἐδυνάστευον.
Ὡς
δὲ
|
ἐσωφρόνει |
τὸ
μειράκιον
καὶ
ὑπερεφρόνει
ὑβριστοῦ |
[18, 4] |
γνησίους
ἐραστὰς
κάλλους
ἀληθινοῦ.
~Εἶεν·
|
ἐπεὶ |
ταύτῃ
βασανιστέον
τὲ
καὶ
ἀθρητέον |
[18, 7] |
καλῆς
(οὕτω
γὰρ
αὐτὴν
ὀνομάζων
|
χαίρει |
διὰ
τὴν
ὥραν
τῶν
μελῶν, |
[18, 8] |
πᾶσιν
καὶ
ἀπειλεῖ·
ὁ
δὲ
|
ἀναχωρεῖ |
ἐφ´
ἡσυχίας,
καὶ
δακρύει
κείμενος, |
[18, 5] |
τοῖς
λόγοις,
δυνατὸν
δὲ
τῇ
|
μιμήσει, |
ἀνόμοιον
δ´
ἐν
τοῖς
ἔργοις. |
[18, 3] |
τινι
νομίσματι,
τῇ
τοῦ
καλοῦ
|
φύσει. |
Ἐὰν
γὰρ
τούτου
τὸ
μὲν |
[18, 9] |
Ἀτθὶς
Ἀνακτορία·
καὶ
ὅ,
τιπερ
|
Σωκράτει |
οἱ
ἀντίτεχνοι,
Πρόδικος
καὶ
Γοργίας |
[18, 9] |
ἔρωτα
φησὶν
ἡ
Διοτίμα
τῷ
|
Σωκράτει |
οὐ
παῖδα,
ἀλλὰ
ἀκόλουθον
τῆς |
[18, 5] |
αὐτὴν
ἔλεγεν.
~Τί
βούλεται
τῷ
|
Σωκράτει |
ταυτὶ
τὰ
κομψά,
εἴτε
αἰνίγματα, |
[18, 5] |
καὶ
συνεξαίρεται
τῇ
φαντασίᾳ,
καὶ
|
συναναπλάττει |
τὸν
λόγον,
ἀπιστῶν
ὁμοῦ
καὶ |
[18, 8] |
ἡσυχίας,
καὶ
δακρύει
κείμενος,
καὶ
|
ἀλύει, |
καὶ
ἀπελεύσεσθαι
φησίν,
καὶ
οὐκ
|
[18, 6] |
ἥττω
λόγον
κρείττω
ποιεῖ,
καὶ
|
ὀμνύει |
τὴν
πλάτανον
καὶ
τὸν
κύνα· |
[18, 8] |
δὲ
ἀναχωρεῖ
ἐφ´
ἡσυχίας,
καὶ
|
δακρύει
|
κείμενος,
καὶ
ἀλύει,
καὶ
ἀπελεύσεσθαι |
[18, 9] |
μὲν
ἐπιτιμᾷ
ταύταις,
νῦν
δὲ
|
ἐλέγχει, |
καὶ
εἰρωνεύεται
αὐτὰ
ἐκεῖνα
τὰ |
[18, 8] |
ὅπλοις
κοσμεῖ,
καὶ
βραδύνοντος
περιδεῶς
|
ἔχει, |
καὶ
ἀποθανόντος
ἀποθανεῖν
ἐρᾷ,
καὶ |
[18, 2] |
ἀριστεύειν,
καὶ
διὰ
φιλοτιμίαν
ἐν
|
ὄψει
|
τῶν
παιδικῶν
μαχόμενον,
καὶ
δι´ |
[18, 7] |
λόγον,
εἰς
ἔρωτα
ἔπαινον,
Μαντινικῇ
|
γυναικὶ |
ἀνατίθησιν·
ἀλλὰ
εἴτε
Μαντινική,
εἴτε |
[18, 9] |
μουσοπόλων
οἰκίᾳ
θρῆνον
εἶναι
οὐκ
|
ἄμμι |
πρέποι
τάδε.
Ἡ
δὲ
τοῦ |
[18, 3] |
τὴν
ἐρωτικὴν
προσθῶμεν
φέροντες,
ὥσπέρ
|
τινι |
νομίσματι,
τῇ
τοῦ
καλοῦ
φύσει. |
[18, 8] |
ὀνόματα·
ὁ
δὲ
οὔτε
μητρὸς
|
τοσουτονὶ |
αὐτῷ
μέλειν,
ὅσον
ἐκείνης,
λέγει. |
[18, 6] |
διαπέφευγεν·
πρὸς
τουτουσὶ
δὲ
τοὺς
|
νυνὶ |
κατηγόρους
(οὐ
γάρ
εἰσιν
ἐκείνων |
[18, 3] |
δὲ
μοχθηρίᾳ
συμπεφυκός,
φωνῇ
μιᾷ
|
οἱ |
ἄνθρωποι
ἐπονομάζοντες
ἔρωτα,
οὑτωσὶ
καλοῦντες |
[18, 9] |
Ἀνακτορία·
καὶ
ὅ,
τιπερ
Σωκράτει
|
οἱ |
ἀντίτεχνοι,
Πρόδικος
καὶ
Γοργίας
καὶ
|
[18, 1] |
δωμάτιον,
οἱ
μὲν
ἐπειρῶντο
ἀπάγειν,
|
οἱ |
δὲ
οἰκεῖοι
κατέχειν·
σπώμενον
τὸ |
[18, 6] |
ἐρωτικῶν
τῶν
Σωκράτους
ἀπέσχοντο
καὶ
|
οἱ |
δεινοὶ
οὗτοι
συκοφάνται·
ἀλλ´
οὐδὲ |
[18, 4] |
αὐτὸν
Σωκράτην
ἔσκωπτον
ἐν
Διονυσίοις
|
οἱ |
κωμῳδοί.
Ἔλεγε
δὲ
ταῦτα
μόνον |
[18, 1] |
ἔρωτι,
εἰσπεσόντες
εἰς
τὸ
δωμάτιον,
|
οἱ |
μὲν
ἐπειρῶντο
ἀπάγειν,
οἱ
δὲ |
[18, 3] |
καὶ
τὴν
νόσον,
καλλωπίζονται
μὲν
|
οἱ |
μοχθηροὶ
ἐρασταὶ
διὰ
τὴν
πρὸς
|
[18, 3] |
Ἐπαμεινώνδας
καὶ
ὁ
Ἁρμόδιος,
καὶ
|
οἱ |
περὶ
τοῦ
ἀδίκου
ἔρωτος
λόγοι; |
[18, 4] |
τὰ
ἄλλα
ἅπαντα,
ἐφ´
οἷς
|
οἱ |
σοφισταὶ
ἐκόμων·
τὴν
δὲ
ἐρωτικὴν |
[18, 7] |
μήτηρ,
πάντως
γε
οὐκ
ἴδιοι
|
οἱ |
τοῦ
Σωκράτους
ἐρωτικοὶ
λόγοι,
οὐδὲ |
[18, 3] |
τὸν
θεὸν
ὁμωνυμίαν,
ἀπιστοῦνται
δὲ
|
οἱ |
χρηστοὶ
διὰ
τὸ
ἀμφίβολον
τοῦ |
[18, 1] |
ἐραστὴς
ὁμοῦ
τοῖς
Βακχιάδαις
νεανίσκοις·
|
οἳ |
θαρσοῦντες
μέθῃ
καὶ
τυραννίδι
καὶ |
[18, 3] |
οἱ
περὶ
τοῦ
ἀδίκου
ἔρωτος
|
λόγοι; |
Ὅτι
πρᾶγμα
διττόν,
τὸ
μὲν |
[18, 7] |
ἴδιοι
οἱ
τοῦ
Σωκράτους
ἐρωτικοὶ
|
λόγοι, |
οὐδὲ
πρώτου·
θεασώμεθα
γὰρ
οὕτως, |
[18, 4] |
Σωκράτην
ἔσκωπτον
ἐν
Διονυσίοις
οἱ
|
κωμῳδοί. |
Ἔλεγε
δὲ
ταῦτα
μόνον
οὐκ |
[18, 5] |
καὶ
θεοὶ
πίνοντες,
καὶ
γελῶντες
|
θεοὶ |
ἄσβεστον
γέλωτα,
καὶ
Ἀπόλλων
φεύγων, |
[18, 9] |
Μαρσύου
αὐλήμασιν.
Τίς
ἄν,
ὦ
|
θεοί, |
μέμψαιτο
ἐραστὴν
τοιοῦτον,
πλὴν
Τιμάρχου; |
[18, 5] |
συνουσία,
καὶ
Ἡφαίστου
δεσμά,
καὶ
|
θεοὶ |
πίνοντες,
καὶ
γελῶντες
θεοὶ
ἄσβεστον |
[18, 5] |
ἐών,
θεὸν
ἄμβροτον,
καὶ
ὀδυρόμενοι
|
θεοί· |
ὤμοι
ἐγών,
ὅτε
μοι
Σαρπήδονα |
[18, 7] |
λόγου
μήτηρ,
πάντως
γε
οὐκ
|
ἴδιοι |
οἱ
τοῦ
Σωκράτους
ἐρωτικοὶ
λόγοι, |
[18, 1] |
μὲν
ἐπειρῶντο
ἀπάγειν,
οἱ
δὲ
|
οἰκεῖοι |
κατέχειν·
σπώμενον
τὸ
μειράκιον
ὑπ´ |
[18, 8] |
οὐκέτι
ἀρχαῖος,
ἀλλὰ
τεχνίτης
δεινῶς,
|
οἷοι |
νῦν
βροτοί
εἰσιν.
Αὐτίκα
ἐν |
[18, 2] |
οὔτε
Ἡρακλεῖδαι
περὶ
Πελοπόννησον,
οὔτε
|
Πελοποννήσιοι |
περὶ
τὴν
Ἀττικήν.
Ἔδει
γὰρ |
[18, 4] |
μέσοις
τοῖς
Ἕλλησιν,
ἀλλὰ
καὶ
|
οἴκοι |
καὶ
δημοσίᾳ,
ἐν
συμποσίοις,
ἐν |
[18, 7] |
οὐκ
ἴδιοι
οἱ
τοῦ
Σωκράτους
|
ἐρωτικοὶ |
λόγοι,
οὐδὲ
πρώτου·
θεασώμεθα
γὰρ |
[18, 2] |
πολλῶν
καλῶν
ἐρασταὶ
ἦσαν
Θήβησιν
|
πολλοὶ |
νεανίαι·
ὅπλα
δοὺς
Ἐπαμεινώνδας
τοῖς |
[18, 8] |
πεζῶν·
ἦ
γὰρ
ἂν
γέλωτα
|
ὄφλοι |
τὰ
σοφὰ
ταῦτα
τοῖς
νῦν
|
[18, 3] |
πρεσβυτέροις
τῶν
κυνῶν.
~Τί
δή
|
μοι |
βούλεται
ὁ
Ἐπαμεινώνδας
καὶ
ὁ |
[18, 8] |
ἀπὸ
Ὁμήρου
ἀρξάμενοι.
~Οὗτος
γάρ
|
μοι |
δοκεῖ
πολυφωνότατος
ὢν
καὶ
δεινὸς
|
[18, 6] |
μὴ
εἰκαῖα
φλυαρῶμεν.
Καὶ
δή
|
μοι |
δοκῶ
βούλεσθαι
μὲν
ταῦτα,
δύνασθαι |
[18, 9] |
ἱκανὸν
εἶναι
πρὸς
λόγους·
σμικρά
|
μοι |
παῖς
ἔτι
φαίνεο
κἄχαρις
ἔσσα |
[18, 5] |
ὀδυρόμενοι
θεοί·
ὤμοι
ἐγών,
ὅτε
|
μοι |
Σαρπήδονα
φίλτατον
ἀνδρῶν,
ὁ
Ζεὺς |
[18, 9] |
χαίρειν
φησὶν
ὁ
Σωκράτης·
πολλά
|
μοι |
τὰν
Πολυανακτίθαο
παῖδα
χαίρειν,
Σαπφὼ |
[18, 9] |
Σωκράτους
τέχνη
ἐρωτική;
Δοκοῦσιν
γάρ
|
μοι |
τὴν
καθ´
αὑτὸν
ἑκάτερος
φιλίαν, |
[18, 5] |
αὖθις
αὖ,
ὤμοι
ἐγὼ
δειλή,
|
ὤμοι |
δυσαριστοτόκεια,
ἡ
Θέτις
λέγει·
καὶ |
[18, 5] |
Ζεὺς
λέγει·
καὶ
αὖθις
αὖ,
|
ὤμοι |
ἐγὼ
δειλή,
ὤμοι
δυσαριστοτόκεια,
ἡ |
[18, 5] |
θεὸν
ἄμβροτον,
καὶ
ὀδυρόμενοι
θεοί·
|
ὤμοι |
ἐγών,
ὅτε
μοι
Σαρπήδονα
φίλτατον
|
[18, 7] |
θεασώμεθα
γὰρ
οὕτως,
ἀπὸ
Ὁμήρου
|
ἀρξάμενοι. |
~Οὗτος
γάρ
μοι
δοκεῖ
πολυφωνότατος |
[18, 6] |
Μελήτου·
ἐκεῖνοι
μέν
γε
ἀδικεῖν
|
γραψάμενοι |
Σωκράτην,
καὶ
τοὺς
νέους
διαφθείρειν, |
[18, 6] |
οἵαν
καὶ
εἰς
τὰ
δικαστήρια
|
εἰσαγγελλόμενοι |
ἢ
κινδυνεύοντες·
οὐ
περὶ
τοῦ |
[18, 5] |
θνητὸς
ἐών,
θεὸν
ἄμβροτον,
καὶ
|
ὀδυρόμενοι |
θεοί·
ὤμοι
ἐγών,
ὅτε
μοι |
[18, 6] |
τῶν
Σωκράτους
ἀπέσχοντο
καὶ
οἱ
|
δεινοὶ |
οὗτοι
συκοφάνται·
ἀλλ´
οὐδὲ
Ἀριστοφάνης |
[18, 6] |
εἶναι
συκοφάνται
Ἀνύτου
καὶ
Μελήτου·
|
ἐκεῖνοι
|
μέν
γε
ἀδικεῖν
γραψάμενοι
Σωκράτην, |
[18, 9] |
καὶ
ὅ,
τιπερ
Σωκράτει
οἱ
|
ἀντίτεχνοι, |
Πρόδικος
καὶ
Γοργίας
καὶ
Θρασύμαχος |
[18, 9] |
οἰκίᾳ
θρῆνον
εἶναι
οὐκ
ἄμμι
|
πρέποι |
τάδε.
Ἡ
δὲ
τοῦ
Τηΐου |
[18, 3] |
μοχθηρίᾳ
συμπεφυκός,
φωνῇ
μιᾷ
οἱ
|
ἄνθρωποι |
ἐπονομάζοντες
ἔρωτα,
οὑτωσὶ
καλοῦντες
καὶ |
[18, 2] |
ἔρως
δίκαιος,
καὶ
ἐραστοῦ
ἀρετή.
|
Ἐλευθεροῖ |
τὰς
Θήβας
Ἐπαμεινώνδας
ἀπὸ
Λακεδαιμονίων |
[18, 6] |
ὅτι
ἡμῖν
δοκεῖτε,
ὦ
ἄνδρες,
|
ἀτοπώτεροι |
εἶναι
συκοφάνται
Ἀνύτου
καὶ
Μελήτου· |
[18, 6] |
κατηγόρους
(οὐ
γάρ
εἰσιν
ἐκείνων
|
ἀμαχώτεροι) |
διαγωνισώμεθα
τὸ
πρῶτον
τῇδε·
~ὡς |
[18, 3] |
τὴν
νόσον,
καλλωπίζονται
μὲν
οἱ
|
μοχθηροὶ |
ἐρασταὶ
διὰ
τὴν
πρὸς
τὸν |
[18, 2] |
Αὕτη
δίκη
ἀδίκων
ἐρώτων.
~Βούλει
|
σοι |
λέγω
καὶ
τοῦ
ἑτέρου
τρόπου |
[18, 4] |
καὶ
λόγον
καὶ
ἄνδρα,
ἐπιτολμητόν
|
τοι |
καὶ
περὶ
Σωκράτους
ἐκλογίσασθαι,
τί |
[18, 9] |
τούτοις
τὴν
σωφροσύνην
ὁρᾷς·
ἔραμαί
|
τοι |
συνηβᾶν,
φησίν,
χαρίεν
γὰρ
ἔχεις |
[18, 7] |
διὰ
τὴν
ὥραν
τῶν
μελῶν,
|
καίτοι |
μικρὰν
οὖσαν
καὶ
μέλαιναν)
ἢ |
[18, 6] |
ἐλοιδορήσατο
τῷ
ἔρωτι
τοῦ
Σωκράτους·
|
καίτοι |
πένητα
εἰπών,
καὶ
ἀδολέσχην,
καὶ |
[18, 9] |
ἐῶ.
Ὁ
δὲ
τῆς
Λεσβίας
|
(εἴτοι |
χρὴ
πρεσβύτερα
τοῖς
νέοις
εἰκάσαι) |
[18, 8] |
ἀλλὰ
τεχνίτης
δεινῶς,
οἷοι
νῦν
|
βροτοί |
εἰσιν.
Αὐτίκα
ἐν
πρώτῳ
λόγῳ |
[18, 3] |
θεὸν
ὁμωνυμίαν,
ἀπιστοῦνται
δὲ
οἱ
|
χρηστοὶ |
διὰ
τὸ
ἀμφίβολον
τοῦ
πάθους, |
[18, 6] |
Σωκράτους
ἀπέσχοντο
καὶ
οἱ
δεινοὶ
|
οὗτοι |
συκοφάνται·
ἀλλ´
οὐδὲ
Ἀριστοφάνης
τὰ |
[18, 9] |
Θρασύμαχος
καὶ
Πρωταγόρας,
τοῦτο
τῇ
|
Σαπφοῖ |
Γοργὼ
καὶ
Ἀνδρομέδα·
νῦν
μὲν |
[18, 9] |
θεράποντα
εἶναι·
λέγει
που
καὶ
|
Σαπφοῖ |
ἡ
Ἀφροδίτη
ἐν
ᾄσματι,
σύ |
[18, 8] |
εἰσιν.
Αὐτίκα
ἐν
πρώτῳ
λόγῳ
|
ἐπὶ |
αἰχμαλώτῳ
ἐρασταὶ
δύο,
ὁ
μὲν |
[18, 4] |
καὶ
ἐνθουσιᾶν,
καθάπερ
τὰς
βάκχας,
|
ἐπὶ |
Ἀλκιβιάδῃ·
ἐπεστρέφθαι
δὲ
ἐπ´
Αὐτόλυκον |
[18, 5] |
τοὺς
τυράννους
ἐλευθερίᾳ,
οὐδὲ
τῇ
|
ἐπὶ |
Δηλίῳ
ἀριστείᾳ,
οὐδὲ
τῇ
πρὸς
|
[18, 8] |
νύσσῃ
μὲν
παραινῶν
ἐγχριμφθῆναι
τὸν
|
ἐπὶ |
λαιᾷ
ἵππον,
κυκεῶ
δὲ
Πραμνίου
|
[18, 2] |
καὶ
ἀδελφὴν
Ἁρμοδίου
Παναθηναίοις
ἥκουσαν
|
ἐπὶ |
τὴν
πομπὴν
κανηφοροῦσαν
ἐξήλασεν
ἐπ´
|
[18, 8] |
Ἔδειξεν
καὶ
τὸν
χαμαιεύνην
ἔρωτα
|
ἐπὶ |
τῆς
Ἥρας
καὶ
τοῦ
Διός· |
[18, 8] |
τῶν
μνηστήρων·
καὶ
τὸν
γόητα
|
ἐπὶ |
τῆς
Καλυψοῦς·
καὶ
τὸν
φαρμακέα |
[18, 8] |
τῆς
Καλυψοῦς·
καὶ
τὸν
φαρμακέα
|
ἐπὶ
|
τῆς
Κίρκης·
καὶ
τὸν
ἀνδρεῖον |
[18, 5] |
τοὺς
δικαστὰς
ὑπεροψίᾳ,
οὐδὲ
τῇ
|
ἐπὶ |
τὸ
δεσμωτήριον
ὁδῷ,
οὐδὲ
τῇ |
[18, 5] |
Θέτις
λέγει·
καὶ
ὅσα
ἄλλα
|
ἐπὶ |
τούτοις
Ὅμηρος
μὲν
ᾐνίξατο,
Σωκράτης |
[18, 8] |
τῆς
Κίρκης·
καὶ
τὸν
ἀνδρεῖον
|
ἐπὶ |
τῷ
Πατρόκλῳ,
τὸν
πόνῳ
κτητὸν |
[18, 8] |
τοῦ
Διός·
καὶ
τὸν
ὑβριστὴν
|
ἐπὶ |
τῶν
μνηστήρων·
καὶ
τὸν
γόητα |
[18, 9] |
σοφιστὴν
λέγει,
Σαπφὼ
μυθοπλόκον.
Ἐκβακχεύεται
|
ἐπὶ |
Φαίδρῳ
ὑπὸ
τοῦ
ἔρωτος,
τῇ |
[18, 4] |
τὰ
ὄμματα,
ὥσπερ
ἐν
νυκτὶ
|
ἐπὶ |
φέγγος.
Πόλιν
δὲ
οἰκίζων
ἀγαθῶν |
[18, 4] |
πηδᾶν
μὲν
αὐτῷ
τὴν
καρδίαν
|
ἐπὶ |
Χαρμίδῃ
καὶ
ἥδειν
τὸ
σῶμα, |
[18, 1] |
~Τίς
ἡ
Σωκράτους
ἐρωτική.
~Κορινθίῳ
|
ἀνδρί, |
ὄνομα
Αἰσχύλῳ,
παῖς
ἦν
Ἀκταίων, |
[18, 4] |
ἅπαντα
ἀποποιεῖται
εἰδέναι,
καὶ
τοὺς
|
περὶ |
ἀρετῆς
λόγους,
καὶ
τὰς
περὶ |
[18, 4] |
καὶ
ἐπιστήμων
εἶναι,
καὶ
πραγματεύεσθαι
|
περὶ
|
αὐτὴν
ἔλεγεν.
~Τί
βούλεται
τῷ |
[18, 4] |
τοῖς
λόγοις;
ὁποῖα
ἄττα
φησὶν
|
περὶ
|
αὑτοῦ
ἐκεῖνος,
ὅτι
ἐστὶν
θεράπων |
[18, 4] |
περὶ
ἀρετῆς
λόγους,
καὶ
τὰς
|
περὶ |
θεῶν
δόξας,
καὶ
τὰ
ἄλλα |
[18, 2] |
δεινότατος
τῶν
στρατηγῶν,
οὔτε
Ἡρακλεῖδαι
|
περὶ |
Πελοπόννησον,
οὔτε
Πελοποννήσιοι
περὶ
τὴν |
[18, 6] |
καὶ
δύνασθαι.
Ὧδε
τοίνυν
δράσωμεν
|
περὶ |
ῥᾳστώνην
τοιαύτην
τῷ
λόγῳ,
οἵαν |
[18, 9] |
δ´
οἶδα
λέξαι.
Τοῦτο
καὶ
|
περὶ |
Σωκράτους
Ἀλκιβιάδης
ἔλεγεν,
εἰκάζων
αὐτοῦ |
[18, 6] |
τὰ
αὐτῶν.
Οὐκοῦν
καὶ
ἡμεῖς
|
περὶ |
Σωκράτους,
εἰ
μὲν
ὀρθῶς
ταῦτα
|
[18, 4] |
καὶ
ἄνδρα,
ἐπιτολμητόν
τοι
καὶ
|
περὶ |
Σωκράτους
ἐκλογίσασθαι,
τί
ἦν
αὐτῷ |
[18, 2] |
Ἡρακλεῖδαι
περὶ
Πελοπόννησον,
οὔτε
Πελοποννήσιοι
|
περὶ |
τὴν
Ἀττικήν.
Ἔδει
γὰρ
ἕκαστον
|
[18, 2] |
ἄρρηκτον·
οἷον
οὔτε
ὁ
Νέστωρ
|
περὶ |
τὸ
Ἴλιον
συνεστήσατο,
ὁ
δεινότατος |
[18, 3] |
καὶ
ὁ
Ἁρμόδιος,
καὶ
οἱ
|
περὶ |
τοῦ
ἀδίκου
ἔρωτος
λόγοι;
Ὅτι |
[18, 5] |
παραβαλλόμενα.
Αὐτίκα
καὶ
ὁ
μὲν
|
περὶ |
τοῦ
Διὸς
τοιαῦτα
ἀκούσας,
καὶ |
[18, 6] |
δικαστήρια
εἰσαγγελλόμενοι
ἢ
κινδυνεύοντες·
οὐ
|
περὶ |
τοῦ
πράγματος
ἀπολογοῦνται
μόνον,
ὑπὲρ |
[18, 9] |
ὅτι
ἀπέθνησκεν,
ἡ
δὲ
τῇ
|
θυγατρί· |
οὐ
γὰρ
θέμις
ἐν
μουσοπόλων |
[18, 8] |
πόνῳ
κτητὸν
καὶ
χρόνῳ,
καὶ
|
μέχρι |
θανάτου
προερχόμενον,
νέων
καὶ
καλῶν |
[18, 5] |
Ἡφαίστου,
καταμαντεύεται
τοῦ
λόγου,
ὡς
|
φησὶ |
μὲν
ταῦτα,
ἕτερα
δὲ
αἰνίττεται· |
[18, 6] |
ἀλλ´
ἠρέμα
εἰς
ἄλλους
ἀξιοχρεωτέρους
|
τρέπουσι |
τὴν
αἰτίαν,
τῇ
πρὸς
ἐκείνους |
[18, 6] |
τὸ
δικαστήριον
ἐκεῖνο
διαπέφευγεν·
πρὸς
|
τουτουσὶ |
δὲ
τοὺς
νυνὶ
κατηγόρους
(οὐ |
[18, 6] |
ἔχον·
λέγωμεν
δὲ
ὡδὶ
πρὸς
|
τουτουσὶ |
τοὺς
δεινοὺς
κατηγόρους·
ὅτι
ἡμῖν |
[18, 3] |
μιᾷ
οἱ
ἄνθρωποι
ἐπονομάζοντες
ἔρωτα,
|
οὑτωσὶ |
καλοῦντες
καὶ
τὸν
θεὸν
καὶ |
[18, 9] |
~Ἡσιόδῳ
δὲ
ἀείδουσιν
αἱ
μοῦσαι
|
τί |
ἄλλο
ἢ
γυναικῶν
ἔρωτας,
καὶ |
[18, 9] |
χρὴ
πρεσβύτερα
τοῖς
νέοις
εἰκάσαι)
|
τί |
ἂν
εἴη
ἄλλο,
ἢ
αὐτό, |
[18, 5] |
καὶ
πραγματεύεσθαι
περὶ
αὐτὴν
ἔλεγεν.
|
~Τί |
βούλεται
τῷ
Σωκράτει
ταυτὶ
τὰ |
[18, 9] |
πάντων
ἁλίσκεσθαι
τῶν
καλῶν·
ὅ,
|
τι |
γὰρ
ἐκείνῳ
Ἀλκιβιάδης
καὶ
Χαρμίδης |
[18, 3] |
συμπαραθέοντες
τοῖς
πρεσβυτέροις
τῶν
κυνῶν.
|
~Τί |
δή
μοι
βούλεται
ὁ
Ἐπαμεινώνδας |
[18, 4] |
τοι
καὶ
περὶ
Σωκράτους
ἐκλογίσασθαι,
|
τί |
ἦν
αὐτῷ
ταυτὶ
τὰ
θρυλούμενα |
[18, 2] |
τὰς
Θήβας
Ἐπαμεινώνδας
ἀπὸ
Λακεδαιμονίων
|
στρατηγήματι |
ἐρωτικῷ·
μειρακίων
πολλῶν
καλῶν
ἐρασταὶ |
[18, 9] |
καὶ
Σαπφοῖ
ἡ
Ἀφροδίτη
ἐν
|
ᾄσματι, |
σύ
τε
καλὸς
θεράπων
Ἔρως. |
[18, 3] |
ἐρωτικὴν
προσθῶμεν
φέροντες,
ὥσπέρ
τινι
|
νομίσματι, |
τῇ
τοῦ
καλοῦ
φύσει.
Ἐὰν |
[18, 9] |
πρὸς
λόγους·
σμικρά
μοι
παῖς
|
ἔτι |
φαίνεο
κἄχαρις
ἔσσα
Σαπφὼ
λέγει· |
[18, 8] |
πρᾶον·
καὶ
ἐστὶν
ἐν
τοιούτοις
|
οὐκέτι
|
ἀρχαῖος,
ἀλλὰ
τεχνίτης
δεινῶς,
οἷοι |
[18, 4] |
Αὐτόλυκον
τὰ
ὄμματα,
ὥσπερ
ἐν
|
νυκτὶ |
ἐπὶ
φέγγος.
Πόλιν
δὲ
οἰκίζων |
[18, 5] |
ὁ
ἐκπληττόμενος
τοὺς
καλοὺς
τῷ
|
ἐλέγχοντι
|
τοὺς
ἄφρονας,
ὁ
Λυσίου
τῶν |
[18, 5] |
ὅμοιος
ὁ
Σωκράτης
ἐρῶν
τῷ
|
σωφρονοῦντι, |
καὶ
ὁ
ἐκπληττόμενος
τοὺς
καλοὺς |
[18, 6] |
ἀδικεῖν
ἔλεγον
τὸν
Σωκράτην,
καὶ
|
ὅτι |
Ἀλκιβιάδην
ἐᾷ
ὑβρίζειν,
καὶ
ὅτι |
[18, 9] |
ἐμπεσών·
ἀναίθεται
τῇ
Ξανθίππῃ
ὀδυρομένῃ
|
ὅτι |
ἀπέθνησκεν,
ἡ
δὲ
τῇ
θυγατρί· |
[18, 4] |
ἄττα
φησὶν
περὶ
αὑτοῦ
ἐκεῖνος,
|
ὅτι |
ἐστὶν
θεράπων
τοῦ
ἔρωτος,
καὶ
|
[18, 6] |
πρὸς
τουτουσὶ
τοὺς
δεινοὺς
κατηγόρους·
|
ὅτι |
ἡμῖν
δοκεῖτε,
ὦ
ἄνδρες,
ἀτοπώτεροι |
[18, 9] |
θεράπων
Ἔρως.
Ἡ
Διοτίμα
λέγει,
|
ὅτι |
θάλλει
μὲν
ἔρως
εὐπορῶν,
ἀποθνήσκει |
[18, 6] |
καὶ
τοὺς
νέους
διαφθείρειν,
καὶ
|
ὅτι |
μὲν
Κριτίας
ἐτυράννησεν,
τοῦτο
ἀδικεῖν |
[18, 5] |
αἰτιασάμενος
τὴν
παρρησίαν
τῶν
ἐπῶν,
|
ὅτι
|
ὁ
Ζεὺς
πεποίηται
αὐτῷ
τῇ |
[18, 3] |
περὶ
τοῦ
ἀδίκου
ἔρωτος
λόγοι;
|
Ὅτι |
πρᾶγμα
διττόν,
τὸ
μὲν
ἀρετῆς |
[18, 6] |
ὅτι
Ἀλκιβιάδην
ἐᾷ
ὑβρίζειν,
καὶ
|
ὅτι |
τὸν
ἥττω
λόγον
κρείττω
ποιεῖ, |
[18, 4] |
Σωκράτους
ἐκλογίσασθαι,
τί
ἦν
αὐτῷ
|
ταυτὶ |
τὰ
θρυλούμενα
ἐν
τοῖς
λόγοις; |
[18, 5] |
ἔλεγεν.
~Τί
βούλεται
τῷ
Σωκράτει
|
ταυτὶ |
τὰ
κομψά,
εἴτε
αἰνίγματα,
εἴτε |
[18, 1] |
θαρσοῦντες
μέθῃ
καὶ
τυραννίδι
καὶ
|
ἔρωτι, |
εἰσπεσόντες
εἰς
τὸ
δωμάτιον,
οἱ |
[18, 9] |
καὶ
αὖθις
καλὸν
εἶναι
τῷ
|
ἔρωτι |
τὰ
δίκαια‘
φησίν.
Ἤδη
δέ |
[18, 6] |
δεινότατος
τῶν
κατηγόρων,
ἐλοιδορήσατο
τῷ
|
ἔρωτι |
τοῦ
Σωκράτους·
καίτοι
πένητα
εἰπών, |