Dissertation, Chap. |
[18, 9] |
παῖδες
ἂν
φιλοῖεν·
χαρίεντα
μὲν
|
γὰρ |
ᾄδω,
χαρίεντα
δ´
οἶδα
λέξαι. |
[18, 5] |
γε
καὶ
δεῖ.
Εἰ
μὲν
|
γὰρ |
ἀληθῆ
ταῦτα,
εὐφημεῖν
ἄξιον·
εἰ |
[18, 8] |
ἱππεῖς
διακρίνων
τῶν
πεζῶν·
ἦ
|
γὰρ |
ἂν
γέλωτα
ὄφλοι
τὰ
σοφὰ |
[18, 7] |
ἦπου
Σαπφοῦς
τῆς
καλῆς
(οὕτω
|
γὰρ |
αὐτὴν
ὀνομάζων
χαίρει
διὰ
τὴν |
[18, 5] |
δ´
ἐν
τοῖς
ἔργοις.
Οὐδὲν
|
γὰρ |
αὐτὸς
αὑτῷ
ὅμοιος
ὁ
Σωκράτης |
[18, 7] |
δὲ
αὐτοῦ
τὴν
εὕρεσιν.
Ἐπιδειξαμένου
|
γὰρ |
αὐτῷ
τοῦ
Μυρινουσίου
Φαίδρου
λόγον |
[18, 6] |
δὲ
τοὺς
νυνὶ
κατηγόρους
(οὐ
|
γάρ |
εἰσιν
ἐκείνων
ἀμαχώτεροι)
διαγωνισώμεθα
τὸ |
[18, 2] |
Πελοποννήσιοι
περὶ
τὴν
Ἀττικήν.
Ἔδει
|
γὰρ |
ἕκαστον
τῶν
ἐραστῶν
ἀριστεύειν,
καὶ |
[18, 9] |
ἁλίσκεσθαι
τῶν
καλῶν·
ὅ,
τι
|
γὰρ
|
ἐκείνῳ
Ἀλκιβιάδης
καὶ
Χαρμίδης
καὶ |
[18, 9] |
ἔραμαί
τοι
συνηβᾶν,
φησίν,
χαρίεν
|
γὰρ |
ἔχεις
ἦθος·
καὶ
αὖθις
καλὸν |
[18, 6] |
μᾶλλον
ἢ
κακῶς
ἐρῶντα.
Οὐ
|
γὰρ |
ἦν,
ὡς
ἔοικεν,
τὸ
πρᾶγμα
|
[18, 5] |
τῶν
ὁμοφώνων
αὐτῷ.
Ἐγὼ
μὲν
|
γὰρ |
θαυμάζω
καὶ
ἐκπλήττομαι,
ὅπως
τὰ |
[18, 9] |
ἡ
δὲ
τῇ
θυγατρί·
οὐ
|
γὰρ |
θέμις
ἐν
μουσοπόλων
οἰκίᾳ
θρῆνον |
[18, 9] |
καὶ
τὴν
τέχνην
ἀπεκαλύψατο·
ἐμὲ
|
γὰρ |
λόγων
εἵνεκα
παῖδες
ἂν
φιλοῖεν· |
[18, 8] |
οὕτως,
ἀπὸ
Ὁμήρου
ἀρξάμενοι.
~Οὗτος
|
γάρ |
μοι
δοκεῖ
πολυφωνότατος
ὢν
καὶ |
[18, 9] |
ἡ
Σωκράτους
τέχνη
ἐρωτική;
Δοκοῦσιν
|
γάρ |
μοι
τὴν
καθ´
αὑτὸν
ἑκάτερος |
[18, 5] |
παραγινόμενος,
ὁ
Χαρμίδην
τεθηπώς.
Πῶς
|
γὰρ |
ὅμοια
ταῦτα
φιλοσόφῳ
βίῳ;
οὐ |
[18, 7] |
ἐρωτικοὶ
λόγοι,
οὐδὲ
πρώτου·
θεασώμεθα
|
γὰρ |
οὕτως,
ἀπὸ
Ὁμήρου
ἀρξάμενοι.
~Οὗτος |
[18, 9] |
αὐτοῦ
ἤθους
καὶ
τρόπου·
καὶ
|
γὰρ |
πάντων
ἐρᾷ
τῶν
καλῶν,
καὶ
|
[18, 9] |
ὁ
δὲ
ἀρρένων,
ἐπιτηδεῦσαι.
Καὶ
|
γὰρ |
πολλῶν
ἐρᾶν
ἔλεγον,
καὶ
ὑπὸ |
[18, 5] |
ὠφελοῦν
ἀφανὲς)
ἀλλὰ
βλάπτειν·
πρόχειρον
|
γὰρ |
τοῦτο.
Ταῦτα
οἶμαι
Θρασύμαχον
ἂν |
[18, 3] |
τῇ
τοῦ
καλοῦ
φύσει.
Ἐὰν
|
γὰρ |
τούτου
τὸ
μὲν
ᾖ
φαινόμενον |
[18, 5] |
καὶ
σφαλερὸν
τὸ
χρῆμα.
Τὸ
|
γὰρ |
ὑποβαλεῖν
αἰσχρῷ
καλόν,
καὶ
τὰ |
[18, 9] |
Τὸν
δὲ
Ἀρχιλόχου
ἔρωτα,
ὑβριστὴς
|
γάρ, |
χαίρειν
ἐῶ.
Ὁ
δὲ
τῆς |
[18, 5] |
οὐκ
ὠφελοῦν
βουλομένου
ἔργον
(τὸ
|
γὰρ
|
ὠφελοῦν
ἀφανὲς)
ἀλλὰ
βλάπτειν·
πρόχειρον |
[18, 4] |
σῶμα,
ἐπτοῆσθαι
δὲ
καὶ
ἐνθουσιᾶν,
|
καθάπερ |
τὰς
βάκχας,
ἐπὶ
Ἀλκιβιάδῃ·
ἐπεστρέφθαι |
[18, 9] |
καὶ
Ἀτθὶς
Ἀνακτορία·
καὶ
ὅ,
|
τιπερ
|
Σωκράτει
οἱ
ἀντίτεχνοι,
Πρόδικος
καὶ |
[18, 7] |
θαυμάζειν,
πλῆρες
τὸ
στῆθος
ἔχων
|
ὥσπερ |
ἀγγεῖον,
ἀλλοτρίων
ναμάτων,
ἦπου
Σαπφοῦς |
[18, 2] |
ἐφάμιλλα
ταῖς
ἀρεταῖς
τοῖς
ἐρασταῖς,
|
ὥσπερ |
ἐν
θήρᾳ
σκύλακες
συμπαραθέοντες
τοῖς |
[18, 4] |
δὲ
ἐπ´
Αὐτόλυκον
τὰ
ὄμματα,
|
ὥσπερ |
ἐν
νυκτὶ
ἐπὶ
φέγγος.
Πόλιν |
[18, 3] |
καὶ
τὴν
ἐρωτικὴν
προσθῶμεν
φέροντες,
|
ὥσπέρ |
τινι
νομίσματι,
τῇ
τοῦ
καλοῦ |
[18, 3] |
τὸ
ἀμφίβολον
τοῦ
πάθους,
ἀλλ´
|
ὥσπερ |
τοὺς
ἀργυρογνώμονας
ἐξετάζειν
ἔδει,
ὁπότερος |
[18, 6] |
περὶ
τοῦ
πράγματος
ἀπολογοῦνται
μόνον,
|
ὑπὲρ |
ὅτου
ἡ
εἰσαγγελία
ἐγένετο,
ἀλλ´ |
[18, 5] |
αἰνίγματα,
εἴτε
εἰρωνεύματα;
ἀποκρινάσθω
ἡμῖν
|
ὑπὲρ
|
τοῦ
Σωκράτους
Πλάτων,
ἢ
Ξενοφῶν, |
[18, 7] |
τὶς
ἦν
ἡ
τοῦ
λόγου
|
μήτηρ, |
πάντως
γε
οὐκ
ἴδιοι
οἱ |
[18, 2] |
καὶ
ἄρρηκτον·
οἷον
οὔτε
ὁ
|
Νέστωρ |
περὶ
τὸ
Ἴλιον
συνεστήσατο,
ὁ |