Dissertation, Chap.
[18, 2]	καὶ ἐραστοῦ ἀρετή. Ἐλευθεροῖ τὰς	Θήβας	Ἐπαμεινώνδας ἀπὸ Λακεδαιμονίων στρατηγήματι ἐρωτικῷ·
[18, 2]	ἐραστοῦ ἀρετή. Ἐλευθεροῖ τὰς Θήβας	Ἐπαμεινώνδας	ἀπὸ Λακεδαιμονίων στρατηγήματι ἐρωτικῷ· μειρακίων
[18, 3]	~Τί δή μοι βούλεται ὁ	Ἐπαμεινώνδας	καὶ ὁ Ἁρμόδιος, καὶ οἱ
[18, 2]	Θήβησιν πολλοὶ νεανίαι· ὅπλα δοὺς	Ἐπαμεινώνδας	τοῖς ἐρασταῖς καὶ τοῖς ἐρωμένοις
[18, 9]	χαίρειν ἐῶ. Ὁ δὲ τῆς	Λεσβίας	(εἴτοι χρὴ πρεσβύτερα τοῖς νέοις
[18, 5]	ὁμοῦ καὶ χαίρων τῇ τῆς	μυθολογίας	ἐξουσίᾳ. Ὁ δὲ Σωκράτης ἡμῖν
[18, 9]	Σωκράτει οἱ ἀντίτεχνοι, Πρόδικος καὶ	Γοργίας	καὶ Θρασύμαχος καὶ Πρωταγόρας, τοῦτο
[18, 5]	δὲ κρείττων, ἡδονῆς δὲ ἐχθρός,	ἀληθείας	δὲ φίλος, οὕτω σφαλεροὺς καὶ
[18, 5]	μὲν Ὁμήρου ἔπη τῆς θαυμαστῆς	πολιτείας	καὶ τροφῆς τῶν νέων ἀπεπέμψατο,
[18, 8]	ἑξῆς δίεισιν, καὶ ἔργα, καὶ	ἡλικίας,	καὶ εἴδη, καὶ πάθη, τὰ
[18, 1]	Δωρικόν, ὥρᾳ διαφέρον. Ἐρᾷ Ἀκταίωνος	νεανίας	Κορίνθιος, γένους τῶν Βακχιάδων· Βακχιάδαι
[18, 5]	Σωκράτης, ὁ ἐραστὴς μὲν σοφίας,	πενίας	δὲ κρείττων, ἡδονῆς δὲ ἐχθρός,
[18, 4]	στέφανον οὐδὲ εἰκόνας, τὰς Ἑλληνικὰς	φλυαρίας,	δωρεῖται· ἀλλ´ ἐξεῖναι φιλεῖν τῷ
[18, 2]	ἐκ τούτου Πεισιστρατίδαι, καὶ ἦρξεν	ἐλευθερίας	Ἀθηναίοις ὕβρις τυράννου, καὶ μειρακίου
[18, 8]	δὲ καὶ τὸ τυχεῖν ἐθέλοντα	ἐξουσίας	πρὸς μάχην δακρῦσαι ὡς οὐκ
[18, 5]	αἰνίγματα πόρρω πάνυ εἶναι τῆς	αἰτίας,	τοῖς ἐκείνου παραβαλλόμενα. Αὐτίκα καὶ
[18, 6]	νέους διαφθείρειν, καὶ ὅτι μὲν	Κριτίας	ἐτυράννησεν, τοῦτο ἀδικεῖν ἔλεγον τὸν
[18, 5]	δὴ Σωκράτης, ὁ ἐραστὴς μὲν	σοφίας,	πενίας δὲ κρείττων, ἡδονῆς δὲ
[18, 8]	ἀπειλεῖ· ὁ δὲ ἀναχωρεῖ ἐφ´	ἡσυχίας,	καὶ δακρύει κείμενος, καὶ ἀλύει,
[18, 4]	οὐ στέφανον οὐδὲ εἰκόνας, τὰς	Ἑλληνικὰς	φλυαρίας, δωρεῖται· ἀλλ´ ἐξεῖναι φιλεῖν
[18, 5]	αἰνίττεται δι´ αἰσχρῶν ῥημάτων πράξεις	καλάς,	δεινὸν καὶ σφαλερὸν τὸ χρῆμα.
[18, 9]	δὲ ὁ ἔρως ἐτίναξεν τὰς	φρένας,	ὡς ἄνεμος κατ´ ὄρος δρυσὶν
[18, 3]	καὶ μὴ ὄντος γλιχομένους νόθους	τινὰς	εἶναι καὶ κιβδήλους ἐραστάς, τοὺς
[18, 4]	τοῖς ἀριστεῦσιν οὐ στέφανον οὐδὲ	εἰκόνας,	τὰς Ἑλληνικὰς φλυαρίας, δωρεῖται· ἀλλ´
[18, 3]	τοῦ πάθους, ἀλλ´ ὥσπερ τοὺς	ἀργυρογνώμονας	ἐξετάζειν ἔδει, ὁπότερος αὐτῶν γνωριστικὸς
[18, 5]	τοὺς καλοὺς τῷ ἐλέγχοντι τοὺς	ἄφρονας,	ὁ Λυσίου τῶν ἐρωτικῶν ἀντίτεχνος,
[18, 4]	λόγους, καὶ τὰς περὶ θεῶν	δόξας,	καὶ τὰ ἄλλα ἅπαντα, ἐφ´
[18, 8]	τὸν χαμαιεύνην ἔρωτα ἐπὶ τῆς	Ἥρας	καὶ τοῦ Διός· καὶ τὸν
[18, 9]	ἀλλὰ καὶ τούτοις τὴν σωφροσύνην	ὁρᾷς·	ἔραμαί τοι συνηβᾶν, φησίν, χαρίεν
[18, 9]	καὶ Γοργίας καὶ Θρασύμαχος καὶ	Πρωταγόρας,	τοῦτο τῇ Σαπφοῖ Γοργὼ καὶ
[18, 9]	Κλεοβούλου ὀφθαλμῶν, καὶ τῆς Βαθύλλου	ὥρας·	ἀλλὰ καὶ τούτοις τὴν σωφροσύνην
[18, 5]	ὁ ἀπὸ κυνηγεσίου τῆς Ἀλκιβιάδου	ὥρας	παραγινόμενος, ὁ Χαρμίδην τεθηπώς. Πῶς
[18, 5]	Ὁμήρῳ, στεφανώσας τὸν ποιητὴν καὶ	χρίσας	μύρῳ· αἰτιασάμενος τὴν παρρησίαν τῶν
[18, 5]	μὲν περὶ τοῦ Διὸς τοιαῦτα	ἀκούσας,	καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος, καὶ τῆς
[18, 5]	τῶν νέων ἀπεπέμψατο, αὐτῷ Ὁμήρῳ,	στεφανώσας	τὸν ποιητὴν καὶ χρίσας μύρῳ·
[18, 4]	ἐπτοῆσθαι δὲ καὶ ἐνθουσιᾶν, καθάπερ	τὰς	βάκχας, ἐπὶ Ἀλκιβιάδῃ· ἐπεστρέφθαι δὲ
[18, 4]	ἀριστεῦσιν οὐ στέφανον οὐδὲ εἰκόνας,	τὰς	Ἑλληνικὰς φλυαρίας, δωρεῖται· ἀλλ´ ἐξεῖναι
[18, 2]	δίκαιος, καὶ ἐραστοῦ ἀρετή. Ἐλευθεροῖ	τὰς	Θήβας Ἐπαμεινώνδας ἀπὸ Λακεδαιμονίων στρατηγήματι
[18, 4]	τοὺς περὶ ἀρετῆς λόγους, καὶ	τὰς	περὶ θεῶν δόξας, καὶ τὰ
[18, 9]	τῇ δὲ ὁ ἔρως ἐτίναξεν	τὰς	φρένας, ὡς ἄνεμος κατ´ ὄρος
[18, 4]	καὶ Διοτίμαν τὴν Μαντινικήν· καὶ	μαθητὰς	λαμβάνει τῆς τέχνης, Ἀλκιβιάδην τὸν
[18, 9]	ἐρᾷ τῶν καλῶν, καὶ ἐπαινεῖ	πάντας·	μεστὰ δὲ αὐτοῦ τὰ ᾄσματα
[18, 5]	ἀριστείᾳ, οὐδὲ τῇ πρὸς τοὺς	δικαστὰς	ὑπεροψίᾳ, οὐδὲ τῇ ἐπὶ τὸ
[18, 3]	καὶ ὄντος καὶ φαινομένου γνησίους	ἐραστὰς	κάλλους ἀληθινοῦ. ~Εἶεν· ἐπεὶ ταύτῃ
[18, 3]	νόθους τινὰς εἶναι καὶ κιβδήλους	ἐραστάς,	τοὺς δὲ τοῦ καὶ ὄντος
[18, 9]	μοῦσαι τί ἄλλο ἢ γυναικῶν	ἔρωτας,	καὶ ἀνδρῶν; καὶ ποταμῶν ἔρωτας
[18, 9]	ἔρωτας, καὶ ἀνδρῶν; καὶ ποταμῶν	ἔρωτας	καὶ βασιλέων καὶ φυτῶν; Τὸν
[18, 4]	δὲ καὶ ἐνθουσιᾶν, καθάπερ τὰς	βάκχας,	ἐπὶ Ἀλκιβιάδῃ· ἐπεστρέφθαι δὲ ἐπ´
[18, 9]	ἀπεκαλύψατο· ἐμὲ γὰρ λόγων εἵνεκα	παῖδες	ἂν φιλοῖεν· χαρίεντα μὲν γὰρ
[18, 2]	τοῖς ἐρασταῖς, ὥσπερ ἐν θήρᾳ	σκύλακες	συμπαραθέοντες τοῖς πρεσβυτέροις τῶν κυνῶν.
[18, 5]	βουλομένου ἔργον (τὸ γὰρ ὠφελοῦν	ἀφανὲς)	ἀλλὰ βλάπτειν· πρόχειρον γὰρ τοῦτο.
[18, 6]	κατηγόρους· ὅτι ἡμῖν δοκεῖτε, ὦ	ἄνδρες,	ἀτοπώτεροι εἶναι συκοφάνται Ἀνύτου καὶ
[18, 7]	συγγεγραμμένον ἐρωτικόν, οὐκ ἔφη θαυμάζειν,	πλῆρες	τὸ στῆθος ἔχων ὥσπερ ἀγγεῖον,
[18, 2]	ἐρασταῖς, ὥσπερ ἐν θήρᾳ σκύλακες	συμπαραθέοντες	τοῖς πρεσβυτέροις τῶν κυνῶν. ~Τί
[18, 3]	συμπεφυκός, φωνῇ μιᾷ οἱ ἄνθρωποι	ἐπονομάζοντες	ἔρωτα, οὑτωσὶ καλοῦντες καὶ τὸν
[18, 5]	καὶ Ἡφαίστου δεσμά, καὶ θεοὶ	πίνοντες,	καὶ γελῶντες θεοὶ ἄσβεστον γέλωτα,
[18, 6]	αἰτίαν, τῇ πρὸς ἐκείνους κοινωνίᾳ	κατασμικρύνοντες	τὰ αὐτῶν. Οὐκοῦν καὶ ἡμεῖς
[18, 3]	ταύτῃ καὶ τὴν ἐρωτικὴν προσθῶμεν	φέροντες,	ὥσπέρ τινι νομίσματι, τῇ τοῦ
[18, 1]	μέθῃ καὶ τυραννίδι καὶ ἔρωτι,	εἰσπεσόντες	εἰς τὸ δωμάτιον, οἱ μὲν
[18, 6]	εἰς τὰ δικαστήρια εἰσαγγελλόμενοι ἢ	κινδυνεύοντες·	οὐ περὶ τοῦ πράγματος ἀπολογοῦνται
[18, 3]	οἱ ἄνθρωποι ἐπονομάζοντες ἔρωτα, οὑτωσὶ	καλοῦντες	καὶ τὸν θεὸν καὶ τὴν
[18, 1]	ὁμοῦ τοῖς Βακχιάδαις νεανίσκοις· οἳ	θαρσοῦντες	μέθῃ καὶ τυραννίδι καὶ ἔρωτι,
[18, 5]	δεσμά, καὶ θεοὶ πίνοντες, καὶ	γελῶντες	θεοὶ ἄσβεστον γέλωτα, καὶ Ἀπόλλων
[18, 2]	ἰδιώτην ἠσπάζετο· ὁ δὲ ὑπ´	ὀργῆς	ἄλλά τε ἀμφοτέρους προὐπηλάκισεν, καὶ
[18, 9]	λέξαι. Τοῦτο καὶ περὶ Σωκράτους	Ἀλκιβιάδης	ἔλεγεν, εἰκάζων αὐτοῦ τὴν χάριν
[18, 9]	καλῶν· ὅ, τι γὰρ ἐκείνῳ	Ἀλκιβιάδης	καὶ Χαρμίδης καὶ Φαῖδρος, τοῦτο
[18, 9]	τι γὰρ ἐκείνῳ Ἀλκιβιάδης καὶ	Χαρμίδης	καὶ Φαῖδρος, τοῦτο τῇ Λεσβίᾳ
[18, 8]	ἐπιμανής, ὁ δὲ ἥμερος καὶ	ἐμπαθής·	ὁ μὲν ἀποφλογοῦται τὰ ὄμματα,
[18, 8]	καὶ τὸν φαρμακέα ἐπὶ τῆς	Κίρκης·	καὶ τὸν ἀνδρεῖον ἐπὶ τῷ
[18, 7]	ἀλλοτρίων ναμάτων, ἦπου Σαπφοῦς τῆς	καλῆς	(οὕτω γὰρ αὐτὴν ὀνομάζων χαίρει
[18, 5]	Ἥρᾳ μισγόμενος ἐν τῇ Ἴδῃ,	νεφέλης	αὐτοὺς καλυπτούσης ἀθανάτου, καὶ Ἄρεως
[18, 9]	αὐτοῦ τὰ ᾄσματα τῆς Σμέρδιος	κόμης,	καὶ τῶν Κλεοβούλου ὀφθαλμῶν, καὶ
[18, 8]	δύο, ὁ μὲν θρασὺς καὶ	ἐπιμανής,	ὁ δὲ ἥμερος καὶ ἐμπαθής·
[18, 6]	δεινοὶ οὗτοι συκοφάνται· ἀλλ´ οὐδὲ	Ἀριστοφάνης	τὰ Σωκράτους ἐν Διονυσίοις κωμῳδῶν,
[18, 8]	μητρὸς τοσουτονὶ αὐτῷ μέλειν, ὅσον	ἐκείνης,	λέγει. Ἔδειξεν καὶ τὸν χαμαιεύνην
[18, 5]	Σωκράτους Πλάτων, ἢ Ξενοφῶν, ἢ	Αἰσχίνης,	ἤ τις ἄλλος τῶν ὁμοφώνων
[18, 5]	μὲν σοφίας, πενίας δὲ κρείττων,	ἡδονῆς	δὲ ἐχθρός, ἀληθείας δὲ φίλος,
[18, 4]	Μαντινικήν· καὶ μαθητὰς λαμβάνει τῆς	τέχνης,	Ἀλκιβιάδην τὸν γαυρότατον, καὶ Κριτόβουλον
[18, 4]	Ἀλλὰ καὶ διδασκάλους ἐπιγέγραπται τῆς	τέχνης,	Ἀσπασίαν τὴν Μιλησίαν, καὶ Διοτίμαν
[18, 3]	ἀσπαζόμενον πόρρω πάνυ τίθεμεν τῆς	τέχνης,	τὸν δὲ τἀληθῆ αὐτὰ γνωρίζοντα,
[18, 8]	τὰ δὲ τοῦ ἔρωτος πάντα	ἑξῆς	δίεισιν, καὶ ἔργα, καὶ ἡλικίας,
[18, 4]	οὔτε πάθος, ἀλλὰ ἔοικεν πάντα	ἑξῆς	παρρησιαζομένῳ· πηδᾶν μὲν αὐτῷ τὴν
[18, 5]	ἐν τῇ Ἴδῃ, νεφέλης αὐτοὺς	καλυπτούσης	ἀθανάτου, καὶ Ἄρεως καὶ Ἀφροδίτης
[18, 5]	Ὁμήρου αἰνίγματα πόρρω πάνυ εἶναι	τῆς	αἰτίας, τοῖς ἐκείνου παραβαλλόμενα. Αὐτίκα
[18, 5]	Κριτοβούλου ἁπτόμενος, ὁ ἀπὸ κυνηγεσίου	τῆς	Ἀλκιβιάδου ὥρας παραγινόμενος, ὁ Χαρμίδην
[18, 8]	ἔρως παρ´ ἀμφοῖν ἴσος οἷον	τῆς	Ἀνδρομάχης καὶ τοῦ Ἕκτορος· ἡ
[18, 9]	Σωκράτει οὐ παῖδα, ἀλλὰ ἀκόλουθον	τῆς	Ἀφροδίτης καὶ θεράποντα εἶναι· λέγει
[18, 9]	καὶ τῶν Κλεοβούλου ὀφθαλμῶν, καὶ	τῆς	Βαθύλλου ὥρας· ἀλλὰ καὶ τούτοις
[18, 4]	αἰσχρὸν ἰδεῖν, καὶ πένητα, ἐγγυτάτω	τῆς	ἑαυτοῦ τύχης, ἀνυπόδητον, χαμαιεύνην, ἐπίβουλον,
[18, 8]	καὶ τὸν χαμαιεύνην ἔρωτα ἐπὶ	τῆς	Ἥρας καὶ τοῦ Διός· καὶ
[18, 5]	ὅπως τὰ μὲν Ὁμήρου ἔπη	τῆς	θαυμαστῆς πολιτείας καὶ τροφῆς τῶν
[18, 5]	ἀκούσας, καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος, καὶ	τῆς	Θέτιδος, καὶ τοῦ Ἡφαίστου, καταμαντεύεται
[18, 7]	ἀγγεῖον, ἀλλοτρίων ναμάτων, ἦπου Σαπφοῦς	τῆς	καλῆς (οὕτω γὰρ αὐτὴν ὀνομάζων
[18, 8]	μνηστήρων· καὶ τὸν γόητα ἐπὶ	τῆς	Καλυψοῦς· καὶ τὸν φαρμακέα ἐπὶ
[18, 8]	Καλυψοῦς· καὶ τὸν φαρμακέα ἐπὶ	τῆς	Κίρκης· καὶ τὸν ἀνδρεῖον ἐπὶ
[18, 9]	γάρ, χαίρειν ἐῶ. Ὁ δὲ	τῆς	Λεσβίας (εἴτοι χρὴ πρεσβύτερα τοῖς
[18, 5]	ἀπιστῶν ὁμοῦ καὶ χαίρων τῇ	τῆς	μυθολογίας ἐξουσίᾳ. Ὁ δὲ Σωκράτης
[18, 9]	μεστὰ δὲ αὐτοῦ τὰ ᾄσματα	τῆς	Σμέρδιος κόμης, καὶ τῶν Κλεοβούλου
[18, 4]	τὴν Μαντινικήν· καὶ μαθητὰς λαμβάνει	τῆς	τέχνης, Ἀλκιβιάδην τὸν γαυρότατον, καὶ
[18, 4]	δεινός. Ἀλλὰ καὶ διδασκάλους ἐπιγέγραπται	τῆς	τέχνης, Ἀσπασίαν τὴν Μιλησίαν, καὶ
[18, 3]	φαινόμενον ἀσπαζόμενον πόρρω πάνυ τίθεμεν	τῆς	τέχνης, τὸν δὲ τἀληθῆ αὐτὰ
[18, 9]	λέγει· οὐ προσιέναι φησὶν ὁ	Σωκράτης	Ἀλκιβιάδῃ, ἐκ πολλοῦ ἐρῶν, πρὶν
[18, 5]	ἐπὶ τούτοις Ὅμηρος μὲν ᾐνίξατο,	Σωκράτης	δὲ ἐμέμψατο· αὐτὸς δὲ δὴ
[18, 5]	γὰρ αὐτὸς αὑτῷ ὅμοιος ὁ	Σωκράτης	ἐρῶν τῷ σωφρονοῦντι, καὶ ὁ
[18, 5]	τῆς μυθολογίας ἐξουσίᾳ. Ὁ δὲ	Σωκράτης	ἡμῖν ἐπ´ ἀληθείᾳ διατεθρυλημένος, ἐπισφαλέστερος
[18, 5]	δὲ ἐμέμψατο· αὐτὸς δὲ δὴ	Σωκράτης,	ὁ ἐραστὴς μὲν σοφίας, πενίας
[18, 9]	τὸν Ἴωνα χαίρειν φησὶν ὁ	Σωκράτης·	πολλά μοι τὰν Πολυανακτίθαο παῖδα
[18, 9]	γλυκύπικρον‘ καὶ ἀλγεσίδωρον. Τὸν ἔρωτα	Σωκράτης	σοφιστὴν λέγει, Σαπφὼ μυθοπλόκον. Ἐκβακχεύεται
[18, 3]	Ὅτι πρᾶγμα διττόν, τὸ μὲν	ἀρετῆς	ἐπήβολον, τὸ δὲ μοχθηρίᾳ συμπεφυκός,
[18, 4]	ἀποποιεῖται εἰδέναι, καὶ τοὺς περὶ	ἀρετῆς	λόγους, καὶ τὰς περὶ θεῶν
[18, 9]	οὐ παῖδα, ἀλλὰ ἀκόλουθον τῆς	Ἀφροδίτης	καὶ θεράποντα εἶναι· λέγει που
[18, 5]	καλυπτούσης ἀθανάτου, καὶ Ἄρεως καὶ	Ἀφροδίτης	συνουσία, καὶ Ἡφαίστου δεσμά, καὶ
[18, 8]	ἐν τοιούτοις οὐκέτι ἀρχαῖος, ἀλλὰ	τεχνίτης	δεινῶς, οἷοι νῦν βροτοί εἰσιν.
[18, 5]	τὰ μὲν Ὁμήρου ἔπη τῆς	θαυμαστῆς	πολιτείας καὶ τροφῆς τῶν νέων
[18, 5]	αὐτὸς δὲ δὴ Σωκράτης, ὁ	ἐραστὴς	μὲν σοφίας, πενίας δὲ κρείττων,
[18, 1]	ἐραστοῦ, ἐκώμασεν εἰς Ἀκταίωνος ὁ	ἐραστὴς	ὁμοῦ τοῖς Βακχιάδαις νεανίσκοις· οἳ
[18, 9]	φυτῶν; Τὸν δὲ Ἀρχιλόχου ἔρωτα,	ὑβριστὴς	γάρ, χαίρειν ἐῶ. Ὁ δὲ
[18, 3]	αὐτὰ γνωρίζοντα, τοῦτον καὶ συνιέναι	αὐτῆς·	ταύτῃ καὶ τὴν ἐρωτικὴν προσθῶμεν
[18, 4]	τὴν δὲ ἐρωτικὴν τέχνην ὑποδύς,	ταύτης	καὶ ἐπιστήμων εἶναι, καὶ πραγματεύεσθαι
[18, 2]	Μειρακίῳ Ἀττικῷ δύο ἦσαν ἐρασταί,	ἰδιώτης	καὶ τύραννος· ὁ μὲν δίκαιος
[18, 5]	ἔπη τῆς θαυμαστῆς πολιτείας καὶ	τροφῆς	τῶν νέων ἀπεπέμψατο, αὐτῷ Ὁμήρῳ,
[18, 8]	αὐτῷ ὁ Ἀλέξανδρος, οἷος ἐκ	μάχης	ἐπανεῖναι εἰς τὸν θάλαμον καὶ
[18, 8]	παρ´ ἀμφοῖν ἴσος οἷον τῆς	Ἀνδρομάχης	καὶ τοῦ Ἕκτορος· ἡ μὲν
[18, 4]	καὶ πένητα, ἐγγυτάτω τῆς ἑαυτοῦ	τύχης,	ἀνυπόδητον, χαμαιεύνην, ἐπίβουλον, θηρευτικόν, φαρμακέα,
[18, 1]	Ἀκταίωνος ὁ ἐραστὴς ὁμοῦ τοῖς	Βακχιάδαις	νεανίσκοις· οἳ θαρσοῦντες μέθῃ καὶ
[18, 5]	καὶ κινδυνώδεις λόγους ταῖς αὐτοῦ	ὁμιλίαις	ἀνεκέρασεν, ὥστε τὰ Ὁμήρου αἰνίγματα
[18, 9]	εἶναι πρὸς λόγους· σμικρά μοι	παῖς	ἔτι φαίνεο κἄχαρις ἔσσα Σαπφὼ
[18, 1]	ἐρωτική. ~Κορινθίῳ ἀνδρί, ὄνομα Αἰσχύλῳ,	παῖς	ἦν Ἀκταίων, μειράκιον Δωρικόν, ὥρᾳ
[18, 2]	δὲ καὶ τὰ μειράκια ἐφάμιλλα	ταῖς	ἀρεταῖς τοῖς ἐρασταῖς, ὥσπερ ἐν
[18, 5]	οὕτω σφαλεροὺς καὶ κινδυνώδεις λόγους	ταῖς	αὐτοῦ ὁμιλίαις ἀνεκέρασεν, ὥστε τὰ
[18, 2]	καὶ τὰ μειράκια ἐφάμιλλα ταῖς	ἀρεταῖς	τοῖς ἐρασταῖς, ὥσπερ ἐν θήρᾳ
[18, 6]	ἔοικεν, τὸ πρᾶγμα οὔτε τοῖς	συκοφάνταις,	οὔτε τοῖς κωμῳδοῖς ἐπιλήψιμον. Διὸ
[18, 2]	νεανίαι· ὅπλα δοὺς Ἐπαμεινώνδας τοῖς	ἐρασταῖς	καὶ τοῖς ἐρωμένοις συνέταξεν λόχον
[18, 2]	μειράκια ἐφάμιλλα ταῖς ἀρεταῖς τοῖς	ἐρασταῖς,	ὥσπερ ἐν θήρᾳ σκύλακες συμπαραθέοντες
[18, 9]	καὶ Ἀνδρομέδα· νῦν μὲν ἐπιτιμᾷ	ταύταις,	νῦν δὲ ἐλέγχει, καὶ εἰρωνεύεται
[18, 1]	καὶ ὑπερεφρόνει ὑβριστοῦ ἐραστοῦ, ἐκώμασεν	εἰς	Ἀκταίωνος ὁ ἐραστὴς ὁμοῦ τοῖς
[18, 6]	ἡ εἰσαγγελία ἐγένετο, ἀλλ´ ἠρέμα	εἰς	ἄλλους ἀξιοχρεωτέρους τρέπουσι τὴν αἰτίαν,
[18, 4]	φαρμακέα, σοφιστήν, γόητα· ἀτεχνῶς οἷα	εἰς	αὐτὸν Σωκράτην ἔσκωπτον ἐν Διονυσίοις
[18, 7]	δὲ ἐν τῷ συμποσίῳ λόγον,	εἰς	ἔρωτα ἔπαινον, Μαντινικῇ γυναικὶ ἀνατίθησιν·
[18, 6]	τοιαύτην τῷ λόγῳ, οἵαν καὶ	εἰς	τὰ δικαστήρια εἰσαγγελλόμενοι ἢ κινδυνεύοντες·
[18, 1]	καὶ τυραννίδι καὶ ἔρωτι, εἰσπεσόντες	εἰς	τὸ δωμάτιον, οἱ μὲν ἐπειρῶντο
[18, 1]	ὁ Περίανδρος τῇ ἐξουσίᾳ παροινεῖ	εἰς	τὸ μειράκιον. Ἡ δὲ παροινία
[18, 8]	Ἀλέξανδρος, οἷος ἐκ μάχης ἐπανεῖναι	εἰς	τὸν θάλαμον καὶ ἀεὶ μοιχῷ
[18, 5]	δὲ φίλος, οὕτω σφαλεροὺς καὶ	κινδυνώδεις	λόγους ταῖς αὐτοῦ ὁμιλίαις ἀνεκέρασεν,
[18, 4]	Πόλιν δὲ οἰκίζων ἀγαθῶν ἀνδρῶν,	τιθεὶς	νόμους τοῖς ἀριστεῦσιν οὐ στέφανον
[18, 6]	κατασμικρύνοντες τὰ αὐτῶν. Οὐκοῦν καὶ	ἡμεῖς	περὶ Σωκράτους, εἰ μὲν ὀρθῶς
[18, 5]	δὲ αἰνίττεται δι´ αἰσχρῶν ῥημάτων	πράξεις	καλάς, δεινὸν καὶ σφαλερὸν τὸ
[18, 8]	τάττων τῶν ἀγαθῶν, καὶ τοὺς	ἱππεῖς	διακρίνων τῶν πεζῶν· ἦ γὰρ
[18, 5]	ταῦτα, ἕτερα δὲ αἰνίττεται· καὶ	παρεὶς	τῇ ἀκοῇ τὸ τερπνόν, συναγωνίζεται
[18, 9]	τοι συνηβᾶν, φησίν, χαρίεν γὰρ	ἔχεις	ἦθος· καὶ αὖθις καλὸν εἶναι
[18, 9]	τοῦτο τῇ Λεσβίᾳ Γύριννα καὶ	Ἀτθὶς	Ἀνακτορία· καὶ ὅ, τιπερ Σωκράτει
[18, 5]	ἀνδρῶν, ὁ Ζεὺς λέγει· καὶ	αὖθις	αὖ, ὤμοι ἐγὼ δειλή, ὤμοι
[18, 9]	χαρίεν γὰρ ἔχεις ἦθος· καὶ	αὖθις	καλὸν εἶναι τῷ ἔρωτι τὰ
[18, 9]	δὲ τῇ θυγατρί· οὐ γὰρ	θέμις	ἐν μουσοπόλων οἰκίᾳ θρῆνον εἶναι
[18, 5]	ἐπ´ ἀληθείᾳ διατεθρυλημένος, ἐπισφαλέστερος ἐν	οἷς	αἰνίττεται, διὰ τὸ ἀξιόπιστον μὲν
[18, 4]	καὶ τὰ ἄλλα ἅπαντα, ἐφ´	οἷς	οἱ σοφισταὶ ἐκόμων· τὴν δὲ
[18, 5]	τὸ ἀξιόπιστον μὲν ἐν τοῖς	λόγοις,	δυνατὸν δὲ τῇ μιμήσει, ἀνόμοιον
[18, 4]	ταυτὶ τὰ θρυλούμενα ἐν τοῖς	λόγοις;	ὁποῖα ἄττα φησὶν περὶ αὑτοῦ
[18, 5]	μιμήσει, ἀνόμοιον δ´ ἐν τοῖς	ἔργοις.	Οὐδὲν γὰρ αὐτὸς αὑτῷ ὅμοιος
[18, 6]	οὔτε τοῖς συκοφάνταις, οὔτε τοῖς	κωμῳδοῖς	ἐπιλήψιμον. Διὸ δὴ τὸ μὲν
[18, 9]	Λεσβίας (εἴτοι χρὴ πρεσβύτερα τοῖς	νέοις	εἰκάσαι) τί ἂν εἴη ἄλλο,
[18, 2]	τούτου Πεισιστρατίδαι, καὶ ἦρξεν ἐλευθερίας	Ἀθηναίοις	ὕβρις τυράννου, καὶ μειρακίου θάρσος,
[18, 2]	ἀμφοτέρους προὐπηλάκισεν, καὶ ἀδελφὴν Ἁρμοδίου	Παναθηναίοις	ἥκουσαν ἐπὶ τὴν πομπὴν κανηφοροῦσαν
[18, 4]	καὶ οἴκοι καὶ δημοσίᾳ, ἐν	συμποσίοις,	ἐν Ἀκαδημίᾳ, ἐν Πειραιεῖ, ἐν
[18, 6]	οὐδὲ Ἀριστοφάνης τὰ Σωκράτους ἐν	Διονυσίοις	κωμῳδῶν, ὁ δεινότατος τῶν κατηγόρων,
[18, 4]	εἰς αὐτὸν Σωκράτην ἔσκωπτον ἐν	Διονυσίοις	οἱ κωμῳδοί. Ἔλεγε δὲ ταῦτα
[18, 8]	τὰ σοφὰ ταῦτα τοῖς νῦν	τακτικοῖς	καὶ ἰατροῖς καὶ ἡνιόχοις· τὰ
[18, 1]	ὁ ἐραστὴς ὁμοῦ τοῖς Βακχιάδαις	νεανίσκοις·	οἳ θαρσοῦντες μέθῃ καὶ τυραννίδι
[18, 8]	ὢν καὶ δεινὸς ὁμοῦ τοῖς	καλοῖς	τὰ αἰσχρὰ ἱστορεῖν, τὰ μὲν
[18, 8]	δὲ ἐφίησιν, καὶ τοῖς αὑτοῦ	ὅπλοις	κοσμεῖ, καὶ βραδύνοντος περιδεῶς ἔχει,
[18, 2]	Ἐπαμεινώνδας τοῖς ἐρασταῖς καὶ τοῖς	ἐρωμένοις	συνέταξεν λόχον ἱερὸν τοῦ ἔρωτος,
[18, 2]	ἐν θήρᾳ σκύλακες συμπαραθέοντες τοῖς	πρεσβυτέροις	τῶν κυνῶν. ~Τί δή μοι
[18, 8]	ταῦτα τοῖς νῦν τακτικοῖς καὶ	ἰατροῖς	καὶ ἡνιόχοις· τὰ δὲ τοῦ
[18, 4]	δὲ ταῦτα μόνον οὐκ ἐν	μέσοις	τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ οἴκοι
[18, 4]	οἰκίζων ἀγαθῶν ἀνδρῶν, τιθεὶς νόμους	τοῖς	ἀριστεῦσιν οὐ στέφανον οὐδὲ εἰκόνας,
[18, 8]	ἐραστοῦ· ὁ δὲ ἐφίησιν, καὶ	τοῖς	αὑτοῦ ὅπλοις κοσμεῖ, καὶ βραδύνοντος
[18, 1]	εἰς Ἀκταίωνος ὁ ἐραστὴς ὁμοῦ	τοῖς	Βακχιάδαις νεανίσκοις· οἳ θαρσοῦντες μέθῃ
[18, 5]	πόρρω πάνυ εἶναι τῆς αἰτίας,	τοῖς	ἐκείνου παραβαλλόμενα. Αὐτίκα καὶ ὁ
[18, 4]	ταῦτα μόνον οὐκ ἐν μέσοις	τοῖς	Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ οἴκοι καὶ
[18, 2]	πολλοὶ νεανίαι· ὅπλα δοὺς Ἐπαμεινώνδας	τοῖς	ἐρασταῖς καὶ τοῖς ἐρωμένοις συνέταξεν
[18, 2]	τὰ μειράκια ἐφάμιλλα ταῖς ἀρεταῖς	τοῖς	ἐρασταῖς, ὥσπερ ἐν θήρᾳ σκύλακες
[18, 5]	τῇ μιμήσει, ἀνόμοιον δ´ ἐν	τοῖς	ἔργοις. Οὐδὲν γὰρ αὐτὸς αὑτῷ
[18, 2]	δοὺς Ἐπαμεινώνδας τοῖς ἐρασταῖς καὶ	τοῖς	ἐρωμένοις συνέταξεν λόχον ἱερὸν τοῦ
[18, 8]	πολυφωνότατος ὢν καὶ δεινὸς ὁμοῦ	τοῖς	καλοῖς τὰ αἰσχρὰ ἱστορεῖν, τὰ
[18, 8]	ἵππον, κυκεῶ δὲ Πραμνίου διδοὺς	τοῖς	κάμνουσιν, τοὺς δὲ κακοὺς ἐν
[18, 6]	πρᾶγμα οὔτε τοῖς συκοφάνταις, οὔτε	τοῖς	κωμῳδοῖς ἐπιλήψιμον. Διὸ δὴ τὸ
[18, 5]	διὰ τὸ ἀξιόπιστον μὲν ἐν	τοῖς	λόγοις, δυνατὸν δὲ τῇ μιμήσει,
[18, 4]	αὐτῷ ταυτὶ τὰ θρυλούμενα ἐν	τοῖς	λόγοις; ὁποῖα ἄττα φησὶν περὶ
[18, 9]	τῆς Λεσβίας (εἴτοι χρὴ πρεσβύτερα	τοῖς	νέοις εἰκάσαι) τί ἂν εἴη
[18, 8]	γέλωτα ὄφλοι τὰ σοφὰ ταῦτα	τοῖς	νῦν τακτικοῖς καὶ ἰατροῖς καὶ
[18, 9]	ἔλεγεν, εἰκάζων αὐτοῦ τὴν χάριν	τοῖς	Ὀλύμπου καὶ Μαρσύου αὐλήμασιν. Τίς
[18, 2]	ὥσπερ ἐν θήρᾳ σκύλακες συμπαραθέοντες	τοῖς	πρεσβυτέροις τῶν κυνῶν. ~Τί δή
[18, 6]	ὡς ἔοικεν, τὸ πρᾶγμα οὔτε	τοῖς	συκοφάνταις, οὔτε τοῖς κωμῳδοῖς ἐπιλήψιμον.
[18, 8]	τὸν πρᾶον· καὶ ἐστὶν ἐν	τοιούτοις	οὐκέτι ἀρχαῖος, ἀλλὰ τεχνίτης δεινῶς,
[18, 5]	λέγει· καὶ ὅσα ἄλλα ἐπὶ	τούτοις	Ὅμηρος μὲν ᾐνίξατο, Σωκράτης δὲ
[18, 9]	τῆς Βαθύλλου ὥρας· ἀλλὰ καὶ	τούτοις	τὴν σωφροσύνην ὁρᾷς· ἔραμαί τοι
[18, 8]	νῦν τακτικοῖς καὶ ἰατροῖς καὶ	ἡνιόχοις·	τὰ δὲ τοῦ ἔρωτος πάντα
[18, 9]	σμικρά μοι παῖς ἔτι φαίνεο	κἄχαρις	ἔσσα Σαπφὼ λέγει· κωμῳδεῖ σχῆμά
[18, 1]	σὺν δίκῃ τὴν ὁμιλίαν συστησαμένῳ	ὕβρις	ἦν τὸ χρῆμα, οὐκ ἔρως·
[18, 2]	Πεισιστρατίδαι, καὶ ἦρξεν ἐλευθερίας Ἀθηναίοις	ὕβρις	τυράννου, καὶ μειρακίου θάρσος, καὶ
[18, 5]	ἢ Ξενοφῶν, ἢ Αἰσχίνης, ἤ	τις	ἄλλος τῶν ὁμοφώνων αὐτῷ. Ἐγὼ
[18, 9]	τοῖς Ὀλύμπου καὶ Μαρσύου αὐλήμασιν.	Τίς	ἄν, ὦ θεοί, μέμψαιτο ἐραστὴν
[18, 9]	καὶ κατάκλισιν σοφιστοῦ, καὶ αὕτη	τίς	δὲ ἀγροιῶτιν ἐπεμμένα στολήν τὸν
[18, 0]		~Τίς	ἡ Σωκράτους ἐρωτική. ~Κορινθίῳ ἀνδρί,
[18, 7]	εἴτε Μαντινική, εἴτε καὶ Λεσβία	τὶς	ἦν ἡ τοῦ λόγου μήτηρ,
[18, 5]	ἐγὼ δειλή, ὤμοι δυσαριστοτόκεια, ἡ	Θέτις	λέγει· καὶ ὅσα ἄλλα ἐπὶ
[18, 5]	ἢ Καλλίαν, ἢ Πῶλον, ἢ	ὅστις	ἄλλος τῇ Σωκράτους φιλοσοφίᾳ ἐπολέμει.
[18, 4]	ὄμματα, ὥσπερ ἐν νυκτὶ ἐπὶ	φέγγος.	Πόλιν δὲ οἰκίζων ἀγαθῶν ἀνδρῶν,
[18, 5]	καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος, καὶ τῆς	Θέτιδος,	καὶ τοῦ Ἡφαίστου, καταμαντεύεται τοῦ
[18, 4]	τοῦ ἔρωτος, οὔτε ἔργον, οὔτε	πάθος,	ἀλλὰ ἔοικεν πάντα ἑξῆς παρρησιαζομένῳ·
[18, 1]	εἰκάσθη τὸ ἐν Κορίνθῳ τοῦτο	πάθος	τῷ Βοιωτίῳ διὰ τὴν ὁμωνυμίαν
[18, 9]	συνηβᾶν, φησίν, χαρίεν γὰρ ἔχεις	ἦθος·	καὶ αὖθις καλὸν εἶναι τῷ
[18, 7]	οὐκ ἔφη θαυμάζειν, πλῆρες τὸ	στῆθος	ἔχων ὥσπερ ἀγγεῖον, ἀλλοτρίων ναμάτων,
[18, 8]	μοιχῷ ἐοικέναι. Ἔστιν αὐτῷ καὶ	δίκαιος	ἔρως παρ´ ἀμφοῖν ἴσος οἷον
[18, 2]	ἰδιώτης καὶ τύραννος· ὁ μὲν	δίκαιος	ἦν διὰ ἰσοτιμίαν, ὁ δὲ
[18, 2]	καὶ μειρακίου θάρσος, καὶ ἔρως	δίκαιος,	καὶ ἐραστοῦ ἀρετή. Ἐλευθεροῖ τὰς
[18, 8]	καὶ ἐστὶν ἐν τοιούτοις οὐκέτι	ἀρχαῖος,	ἀλλὰ τεχνίτης δεινῶς, οἷοι νῦν
[18, 8]	ἐπὶ τῆς Ἥρας καὶ τοῦ	Διός·	καὶ τὸν ὑβριστὴν ἐπὶ τῶν
[18, 5]	καὶ ὁ μὲν περὶ τοῦ	Διὸς	τοιαῦτα ἀκούσας, καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος,
[18, 3]	βούλεται ὁ Ἐπαμεινώνδας καὶ ὁ	Ἁρμόδιος,	καὶ οἱ περὶ τοῦ ἀδίκου
[18, 9]	δὲ αὐτοῦ τὰ ᾄσματα τῆς	Σμέρδιος	κόμης, καὶ τῶν Κλεοβούλου ὀφθαλμῶν,
[18, 1]	ὥρᾳ διαφέρον. Ἐρᾷ Ἀκταίωνος νεανίας	Κορίνθιος,	γένους τῶν Βακχιάδων· Βακχιάδαι δὲ
[18, 8]	ἔρωτος· τοιοῦτος αὐτῷ ὁ Ἀλέξανδρος,	οἷος	ἐκ μάχης ἐπανεῖναι εἰς τὸν
[18, 5]	ἔργοις. Οὐδὲν γὰρ αὐτὸς αὑτῷ	ὅμοιος	ὁ Σωκράτης ἐρῶν τῷ σωφρονοῦντι,
[18, 2]	ἦν διὰ ἰσοτιμίαν, ὁ δὲ	ἄδικος	δι´ ἐξουσίαν· ἀλλὰ τό γε
[18, 9]	ὅ, τιπερ Σωκράτει οἱ ἀντίτεχνοι,	Πρόδικος	καὶ Γοργίας καὶ Θρασύμαχος καὶ
[18, 3]	ἀργυρογνώμονας ἐξετάζειν ἔδει, ὁπότερος αὐτῶν	γνωριστικὸς	τοῦ δοκίμου καὶ μή. Τὸν
[18, 3]	ἀρετῆς ἐπήβολον, τὸ δὲ μοχθηρίᾳ	συμπεφυκός,	φωνῇ μιᾷ οἱ ἄνθρωποι ἐπονομάζοντες
[18, 9]	Ἀφροδίτη ἐν ᾄσματι, σύ τε	καλὸς	θεράπων Ἔρως. Ἡ Διοτίμα λέγει,
[18, 5]	ἡδονῆς δὲ ἐχθρός, ἀληθείας δὲ	φίλος,	οὕτω σφαλεροὺς καὶ κινδυνώδεις λόγους
[18, 5]	Καλλίαν, ἢ Πῶλον, ἢ ὅστις	ἄλλος	τῇ Σωκράτους φιλοσοφίᾳ ἐπολέμει. ~Φέρ´
[18, 5]	Ξενοφῶν, ἢ Αἰσχίνης, ἤ τις	ἄλλος	τῶν ὁμοφώνων αὐτῷ. Ἐγὼ μὲν
[18, 9]	ἔρως ἐτίναξεν τὰς φρένας, ὡς	ἄνεμος	κατ´ ὄρος δρυσὶν ἐμπεσών· ἀναίθεται
[18, 5]	τὸν ποιητὴν καὶ χρίσας μύρῳ·	αἰτιασάμενος	τὴν παρρησίαν τῶν ἐπῶν, ὅτι
[18, 5]	δὲ Σωκράτης ἡμῖν ἐπ´ ἀληθείᾳ	διατεθρυλημένος,	ἐπισφαλέστερος ἐν οἷς αἰνίττεται, διὰ
[18, 8]	ἀναχωρεῖ ἐφ´ ἡσυχίας, καὶ δακρύει	κείμενος,	καὶ ἀλύει, καὶ ἀπελεύσεσθαι φησίν,
[18, 5]	Ζεὺς πεποίηται αὐτῷ τῇ Ἥρᾳ	μισγόμενος	ἐν τῇ Ἴδῃ, νεφέλης αὐτοὺς
[18, 5]	ἀπὸ κυνηγεσίου τῆς Ἀλκιβιάδου ὥρας	παραγινόμενος,	ὁ Χαρμίδην τεθηπώς. Πῶς γὰρ
[18, 5]	τῶν ἐρωτικῶν ἀντίτεχνος, ὁ Κριτοβούλου	ἁπτόμενος,	ὁ ἀπὸ κυνηγεσίου τῆς Ἀλκιβιάδου
[18, 5]	ἐρῶν τῷ σωφρονοῦντι, καὶ ὁ	ἐκπληττόμενος	τοὺς καλοὺς τῷ ἐλέγχοντι τοὺς
[18, 4]	τοὺς καλούς, καὶ τὴν τέχνην	δεινός.	Ἀλλὰ καὶ διδασκάλους ἐπιγέγραπται τῆς
[18, 8]	μοι δοκεῖ πολυφωνότατος ὢν καὶ	δεινὸς	ὁμοῦ τοῖς καλοῖς τὰ αἰσχρὰ
[18, 4]	ὁποῖα ἄττα φησὶν περὶ αὑτοῦ	ἐκεῖνος,	ὅτι ἐστὶν θεράπων τοῦ ἔρωτος,
[18, 2]	δύο ἦσαν ἐρασταί, ἰδιώτης καὶ	τύραννος·	ὁ μὲν δίκαιος ἦν διὰ
[18, 5]	ἄφρονας, ὁ Λυσίου τῶν ἐρωτικῶν	ἀντίτεχνος,	ὁ Κριτοβούλου ἁπτόμενος, ὁ ἀπὸ
[18, 1]	μειράκιον Δωρικόν, ὥρᾳ διαφέρον. Ἐρᾷ	Ἀκταίωνος	νεανίας Κορίνθιος, γένους τῶν Βακχιάδων·
[18, 1]	ὑπερεφρόνει ὑβριστοῦ ἐραστοῦ, ἐκώμασεν εἰς	Ἀκταίωνος	ὁ ἐραστὴς ὁμοῦ τοῖς Βακχιάδαις
[18, 5]	Διὸς τοιαῦτα ἀκούσας, καὶ τοῦ	Ἀπόλλωνος,	καὶ τῆς Θέτιδος, καὶ τοῦ
[18, 9]	ἐκείνῳ Ἀλκιβιάδης καὶ Χαρμίδης καὶ	Φαῖδρος,	τοῦτο τῇ Λεσβίᾳ Γύριννα καὶ
[18, 1]	οὐκ ἔρως· θαρσῶν δὲ ὁ	Περίανδρος	τῇ ἐξουσίᾳ παροινεῖ εἰς τὸ
[18, 8]	ἀκολάστου ἔρωτος· τοιοῦτος αὐτῷ ὁ	Ἀλέξανδρος,	οἷος ἐκ μάχης ἐπανεῖναι εἰς
[18, 8]	θρασὺς καὶ ἐπιμανής, ὁ δὲ	ἥμερος	καὶ ἐμπαθής· ὁ μὲν ἀποφλογοῦται
[18, 9]	γάρ μοι τὴν καθ´ αὑτὸν	ἑκάτερος	φιλίαν, ἡ μὲν γυναικῶν, ὁ
[18, 3]	ὥσπερ τοὺς ἀργυρογνώμονας ἐξετάζειν ἔδει,	ὁπότερος	αὐτῶν γνωριστικὸς τοῦ δοκίμου καὶ
[18, 5]	Σωκράτης ἡμῖν ἐπ´ ἀληθείᾳ διατεθρυλημένος,	ἐπισφαλέστερος	ἐν οἷς αἰνίττεται, διὰ τὸ
[18, 5]	καὶ ὅσα ἄλλα ἐπὶ τούτοις	Ὅμηρος	μὲν ᾐνίξατο, Σωκράτης δὲ ἐμέμψατο·
[18, 5]	πενίας δὲ κρείττων, ἡδονῆς δὲ	ἐχθρός,	ἀληθείας δὲ φίλος, οὕτω σφαλεροὺς
[18, 9]	τὰς φρένας, ὡς ἄνεμος κατ´	ὄρος	δρυσὶν ἐμπεσών· ἀναίθεται τῇ Ξανθίππῃ
[18, 8]	οἷον τῆς Ἀνδρομάχης καὶ τοῦ	Ἕκτορος·	ἡ μὲν πατέρα καὶ ἀδελφὸν
[18, 6]	ἀξιοχρεωτέρους τρέπουσι τὴν αἰτίαν, τῇ	πρὸς	ἐκείνους κοινωνίᾳ κατασμικρύνοντες τὰ αὐτῶν.
[18, 9]	ἐρῶν, πρὶν ἡγήσατο ἱκανὸν εἶναι	πρὸς	λόγους· σμικρά μοι παῖς ἔτι
[18, 8]	καὶ τὸ τυχεῖν ἐθέλοντα ἐξουσίας	πρὸς	μάχην δακρῦσαι ὡς οὐκ ἀνεξομένου
[18, 5]	ταῦτα φιλοσόφῳ βίῳ; οὐ τῇ	πρὸς	τὸν δῆμον παρρησίᾳ, οὐδὲ τῇ
[18, 5]	τὸ δεσμωτήριον ὁδῷ, οὐδὲ τῇ	πρὸς	τὸν θάνατον παρασκευῇ· πολλοῦ γε
[18, 3]	οἱ μοχθηροὶ ἐρασταὶ διὰ τὴν	πρὸς	τὸν θεὸν ὁμωνυμίαν, ἀπιστοῦνται δὲ
[18, 5]	ἐπὶ Δηλίῳ ἀριστείᾳ, οὐδὲ τῇ	πρὸς	τοὺς δικαστὰς ὑπεροψίᾳ, οὐδὲ τῇ
[18, 4]	τοῦ ἔρωτος, καὶ λευκὴ στάθμη	πρὸς	τοὺς καλούς, καὶ τὴν τέχνην
[18, 5]	τὸν δῆμον παρρησίᾳ, οὐδὲ τῇ	πρὸς	τοὺς τυράννους ἐλευθερίᾳ, οὐδὲ τῇ
[18, 6]	καὶ τὸ δικαστήριον ἐκεῖνο διαπέφευγεν·	πρὸς	τουτουσὶ δὲ τοὺς νυνὶ κατηγόρους
[18, 6]	νῦν ἔχον· λέγωμεν δὲ ὡδὶ	πρὸς	τουτουσὶ τοὺς δεινοὺς κατηγόρους· ὅτι
[18, 8]	φίλτατα ὀνόματα· ὁ δὲ οὔτε	μητρὸς	τοσουτονὶ αὐτῷ μέλειν, ὅσον ἐκείνης,
[18, 8]	καὶ δίκαιος ἔρως παρ´ ἀμφοῖν	ἴσος	οἷον τῆς Ἀνδρομάχης καὶ τοῦ
[18, 2]	Ἀθηναίοις ὕβρις τυράννου, καὶ μειρακίου	θάρσος,	καὶ ἔρως δίκαιος, καὶ ἐραστοῦ
[18, 6]	ἢ κινδυνεύοντες· οὐ περὶ τοῦ	πράγματος	ἀπολογοῦνται μόνον, ὑπὲρ ὅτου ἡ
[18, 6]	Σωκράτους ἐν Διονυσίοις κωμῳδῶν, ὁ	δεινότατος	τῶν κατηγόρων, ἐλοιδορήσατο τῷ ἔρωτι
[18, 2]	περὶ τὸ Ἴλιον συνεστήσατο, ὁ	δεινότατος	τῶν στρατηγῶν, οὔτε Ἡρακλεῖδαι περὶ
[18, 8]	ἀρξάμενοι. ~Οὗτος γάρ μοι δοκεῖ	πολυφωνότατος	ὢν καὶ δεινὸς ὁμοῦ τοῖς
[18, 5]	φεύγων, καὶ Ἀχιλλεὺς διώκων, αὐτὸς	θνητὸς	ἐών, θεὸν ἄμβροτον, καὶ ὀδυρόμενοι
[18, 3]	τοῦ φαινομένου κάλλους καὶ μὴ	ὄντος	γλιχομένους νόθους τινὰς εἶναι καὶ
[18, 3]	ἐραστάς, τοὺς δὲ τοῦ καὶ	ὄντος	καὶ φαινομένου γνησίους ἐραστὰς κάλλους
[18, 7]	μικρὰν οὖσαν καὶ μέλαιναν) ἢ	Ἀνακρέοντος,	φησίν, τοῦ σοφοῦ. Τὸν δὲ
[18, 8]	καὶ βραδύνοντος περιδεῶς ἔχει, καὶ	ἀποθανόντος	ἀποθανεῖν ἐρᾷ, καὶ τὴν ὀργὴν
[18, 8]	τοῖς αὑτοῦ ὅπλοις κοσμεῖ, καὶ	βραδύνοντος	περιδεῶς ἔχει, καὶ ἀποθανόντος ἀποθανεῖν
[18, 8]	ἀμφοτέρων, καὶ σωφρόνων, τοῦ μὲν	παιδεύοντος,	τοῦ δὲ παιδευομένου· ὁ μὲν
[18, 5]	ἐν τοῖς ἔργοις. Οὐδὲν γὰρ	αὐτὸς	αὑτῷ ὅμοιος ὁ Σωκράτης ἐρῶν
[18, 5]	μὲν ᾐνίξατο, Σωκράτης δὲ ἐμέμψατο·	αὐτὸς	δὲ δὴ Σωκράτης, ὁ ἐραστὴς
[18, 4]	καλῶν· ὢ τοῦ θαυμαστοῦ γέρως.	Αὐτὸς	δὲ δὴ τὸν ἔρωτα, ἀναπλάττων
[18, 5]	Ἀπόλλων φεύγων, καὶ Ἀχιλλεὺς διώκων,	αὐτὸς	θνητὸς ἐών, θεὸν ἄμβροτον, καὶ
[18, 8]	γὰρ οὕτως, ἀπὸ Ὁμήρου ἀρξάμενοι.	~Οὗτος	γάρ μοι δοκεῖ πολυφωνότατος ὢν
[18, 8]	ἄπεισιν. Ἄλλη εἰκὼν ἀκολάστου ἔρωτος·	τοιοῦτος	αὐτῷ ὁ Ἀλέξανδρος, οἷος ἐκ
[18, 2]	ἐρωμένοις συνέταξεν λόχον ἱερὸν τοῦ	ἔρωτος,	δεινὸν καὶ ἄμαχον, καὶ συνασπίζοντα
[18, 4]	ἐκεῖνος, ὅτι ἐστὶν θεράπων τοῦ	ἔρωτος,	καὶ λευκὴ στάθμη πρὸς τοὺς
[18, 3]	καὶ οἱ περὶ τοῦ ἀδίκου	ἔρωτος	λόγοι; Ὅτι πρᾶγμα διττόν, τὸ
[18, 4]	Ἀποκρύπτεται δὲ οὐδὲν τῶν τοῦ	ἔρωτος,	οὔτε ἔργον, οὔτε πάθος, ἀλλὰ
[18, 8]	καὶ ἡνιόχοις· τὰ δὲ τοῦ	ἔρωτος	πάντα ἑξῆς δίεισιν, καὶ ἔργα,
[18, 9]	Ἐκβακχεύεται ἐπὶ Φαίδρῳ ὑπὸ τοῦ	ἔρωτος,	τῇ δὲ ὁ ἔρως ἐτίναξεν
[18, 8]	οὐκ ἄπεισιν. Ἄλλη εἰκὼν ἀκολάστου	ἔρωτος·	τοιοῦτος αὐτῷ ὁ Ἀλέξανδρος, οἷος
[18, 9]	ἀντίτεχνοι, Πρόδικος καὶ Γοργίας καὶ	Θρασύμαχος	καὶ Πρωταγόρας, τοῦτο τῇ Σαπφοῖ
[18, 4]	ἐκόμων· τὴν δὲ ἐρωτικὴν τέχνην	ὑποδύς,	ταύτης καὶ ἐπιστήμων εἶναι, καὶ
[18, 5]	μοι Σαρπήδονα φίλτατον ἀνδρῶν, ὁ	Ζεὺς	λέγει· καὶ αὖθις αὖ, ὤμοι
[18, 5]	παρρησίαν τῶν ἐπῶν, ὅτι ὁ	Ζεὺς	πεποίηται αὐτῷ τῇ Ἥρᾳ μισγόμενος
[18, 5]	γέλωτα, καὶ Ἀπόλλων φεύγων, καὶ	Ἀχιλλεὺς	διώκων, αὐτὸς θνητὸς ἐών, θεὸν
[18, 4]	εἰδέναι, καὶ τοὺς περὶ ἀρετῆς	λόγους,	καὶ τὰς περὶ θεῶν δόξας,
[18, 9]	πρὶν ἡγήσατο ἱκανὸν εἶναι πρὸς	λόγους·	σμικρά μοι παῖς ἔτι φαίνεο
[18, 5]	φίλος, οὕτω σφαλεροὺς καὶ κινδυνώδεις	λόγους	ταῖς αὐτοῦ ὁμιλίαις ἀνεκέρασεν, ὥστε
[18, 2]	ἦσαν Θήβησιν πολλοὶ νεανίαι· ὅπλα	δοὺς	Ἐπαμεινώνδας τοῖς ἐρασταῖς καὶ τοῖς
[18, 8]	λαιᾷ ἵππον, κυκεῶ δὲ Πραμνίου	διδοὺς	τοῖς κάμνουσιν, τοὺς δὲ κακοὺς
[18, 6]	ἀδικεῖν γραψάμενοι Σωκράτην, καὶ τοὺς	νέους	διαφθείρειν, καὶ ὅτι μὲν Κριτίας
[18, 3]	χρηστοὶ διὰ τὸ ἀμφίβολον τοῦ	πάθους,	ἀλλ´ ὥσπερ τοὺς ἀργυρογνώμονας ἐξετάζειν
[18, 9]	Τηΐου σοφιστοῦ τέχνη τοῦ αὐτοῦ	ἤθους	καὶ τρόπου· καὶ γὰρ πάντων
[18, 3]	κάλλους καὶ μὴ ὄντος γλιχομένους	νόθους	τινὰς εἶναι καὶ κιβδήλους ἐραστάς,
[18, 3]	τοῦ καὶ ὄντος καὶ φαινομένου	γνησίους	ἐραστὰς κάλλους ἀληθινοῦ. ~Εἶεν· ἐπεὶ
[18, 8]	διδοὺς τοῖς κάμνουσιν, τοὺς δὲ	κακοὺς	ἐν μέσῳ τάττων τῶν ἀγαθῶν,
[18, 4]	καὶ λευκὴ στάθμη πρὸς τοὺς	καλούς,	καὶ τὴν τέχνην δεινός. Ἀλλὰ
[18, 5]	σωφρονοῦντι, καὶ ὁ ἐκπληττόμενος τοὺς	καλοὺς	τῷ ἐλέγχοντι τοὺς ἄφρονας, ὁ
[18, 4]	τὴν τέχνην δεινός. Ἀλλὰ καὶ	διδασκάλους	ἐπιγέγραπται τῆς τέχνης, Ἀσπασίαν τὴν
[18, 3]	γλιχομένους νόθους τινὰς εἶναι καὶ	κιβδήλους	ἐραστάς, τοὺς δὲ τοῦ καὶ
[18, 6]	εἰσαγγελία ἐγένετο, ἀλλ´ ἠρέμα εἰς	ἄλλους	ἀξιοχρεωτέρους τρέπουσι τὴν αἰτίαν, τῇ
[18, 3]	ὄντος καὶ φαινομένου γνησίους ἐραστὰς	κάλλους	ἀληθινοῦ. ~Εἶεν· ἐπεὶ ταύτῃ βασανιστέον
[18, 3]	ἀνάγκη τοὺς μὲν τοῦ φαινομένου	κάλλους	καὶ μὴ ὄντος γλιχομένους νόθους
[18, 4]	δὲ οἰκίζων ἀγαθῶν ἀνδρῶν, τιθεὶς	νόμους	τοῖς ἀριστεῦσιν οὐ στέφανον οὐδὲ
[18, 1]	διαφέρον. Ἐρᾷ Ἀκταίωνος νεανίας Κορίνθιος,	γένους	τῶν Βακχιάδων· Βακχιάδαι δὲ Κορίνθου
[18, 3]	φαινομένου κάλλους καὶ μὴ ὄντος	γλιχομένους	νόθους τινὰς εἶναι καὶ κιβδήλους
[18, 6]	δὲ ὡδὶ πρὸς τουτουσὶ τοὺς	δεινοὺς	κατηγόρους· ὅτι ἡμῖν δοκεῖτε, ὦ
[18, 6]	τρέπουσι τὴν αἰτίαν, τῇ πρὸς	ἐκείνους	κοινωνίᾳ κατασμικρύνοντες τὰ αὐτῶν. Οὐκοῦν
[18, 5]	παρρησίᾳ, οὐδὲ τῇ πρὸς τοὺς	τυράννους	ἐλευθερίᾳ, οὐδὲ τῇ ἐπὶ Δηλίῳ
[18, 5]	ἐχθρός, ἀληθείας δὲ φίλος, οὕτω	σφαλεροὺς	καὶ κινδυνώδεις λόγους ταῖς αὐτοῦ
[18, 2]	δὲ ὑπ´ ὀργῆς ἄλλά τε	ἀμφοτέρους	προὐπηλάκισεν, καὶ ἀδελφὴν Ἁρμοδίου Παναθηναίοις
[18, 6]	ἐγένετο, ἀλλ´ ἠρέμα εἰς ἄλλους	ἀξιοχρεωτέρους	τρέπουσι τὴν αἰτίαν, τῇ πρὸς
[18, 6]	ὡδὶ πρὸς τουτουσὶ τοὺς δεινοὺς	κατηγόρους·	ὅτι ἡμῖν δοκεῖτε, ὦ ἄνδρες,
[18, 6]	πρὸς τουτουσὶ δὲ τοὺς νυνὶ	κατηγόρους	(οὐ γάρ εἰσιν ἐκείνων ἀμαχώτεροι)
[18, 3]	ἀμφίβολον τοῦ πάθους, ἀλλ´ ὥσπερ	τοὺς	ἀργυρογνώμονας ἐξετάζειν ἔδει, ὁπότερος αὐτῶν
[18, 5]	ἐκπληττόμενος τοὺς καλοὺς τῷ ἐλέγχοντι	τοὺς	ἄφρονας, ὁ Λυσίου τῶν ἐρωτικῶν
[18, 8]	δὲ Πραμνίου διδοὺς τοῖς κάμνουσιν,	τοὺς	δὲ κακοὺς ἐν μέσῳ τάττων
[18, 3]	τινὰς εἶναι καὶ κιβδήλους ἐραστάς,	τοὺς	δὲ τοῦ καὶ ὄντος καὶ
[18, 6]	λέγωμεν δὲ ὡδὶ πρὸς τουτουσὶ	τοὺς	δεινοὺς κατηγόρους· ὅτι ἡμῖν δοκεῖτε,
[18, 5]	Δηλίῳ ἀριστείᾳ, οὐδὲ τῇ πρὸς	τοὺς	δικαστὰς ὑπεροψίᾳ, οὐδὲ τῇ ἐπὶ
[18, 8]	μέσῳ τάττων τῶν ἀγαθῶν, καὶ	τοὺς	ἱππεῖς διακρίνων τῶν πεζῶν· ἦ
[18, 4]	ἔρωτος, καὶ λευκὴ στάθμη πρὸς	τοὺς	καλούς, καὶ τὴν τέχνην δεινός.
[18, 5]	τῷ σωφρονοῦντι, καὶ ὁ ἐκπληττόμενος	τοὺς	καλοὺς τῷ ἐλέγχοντι τοὺς ἄφρονας,
[18, 3]	καὶ ὂν καὶ φαινόμενον, ἀνάγκη	τοὺς	μὲν τοῦ φαινομένου κάλλους καὶ
[18, 6]	γε ἀδικεῖν γραψάμενοι Σωκράτην, καὶ	τοὺς	νέους διαφθείρειν, καὶ ὅτι μὲν
[18, 6]	ἐκεῖνο διαπέφευγεν· πρὸς τουτουσὶ δὲ	τοὺς	νυνὶ κατηγόρους (οὐ γάρ εἰσιν
[18, 4]	ἄλλα ἅπαντα ἀποποιεῖται εἰδέναι, καὶ	τοὺς	περὶ ἀρετῆς λόγους, καὶ τὰς
[18, 5]	δῆμον παρρησίᾳ, οὐδὲ τῇ πρὸς	τοὺς	τυράννους ἐλευθερίᾳ, οὐδὲ τῇ ἐπὶ
[18, 9]	οἶδα λέξαι. Τοῦτο καὶ περὶ	Σωκράτους	Ἀλκιβιάδης ἔλεγεν, εἰκάζων αὐτοῦ τὴν
[18, 6]	κύνα· τῶν δὲ ἐρωτικῶν τῶν	Σωκράτους	ἀπέσχοντο καὶ οἱ δεινοὶ οὗτοι
[18, 6]	αὐτῶν. Οὐκοῦν καὶ ἡμεῖς περὶ	Σωκράτους,	εἰ μὲν ὀρθῶς ταῦτα ἔδρα
[18, 4]	ἄνδρα, ἐπιτολμητόν τοι καὶ περὶ	Σωκράτους	ἐκλογίσασθαι, τί ἦν αὐτῷ ταυτὶ
[18, 6]	συκοφάνται· ἀλλ´ οὐδὲ Ἀριστοφάνης τὰ	Σωκράτους	ἐν Διονυσίοις κωμῳδῶν, ὁ δεινότατος
[18, 0]	~Τίς ἡ	Σωκράτους	ἐρωτική. ~Κορινθίῳ ἀνδρί, ὄνομα Αἰσχύλῳ,
[18, 7]	γε οὐκ ἴδιοι οἱ τοῦ	Σωκράτους	ἐρωτικοὶ λόγοι, οὐδὲ πρώτου· θεασώμεθα
[18, 6]	κατηγόρων, ἐλοιδορήσατο τῷ ἔρωτι τοῦ	Σωκράτους·	καίτοι πένητα εἰπών, καὶ ἀδολέσχην,
[18, 5]	εἰρωνεύματα; ἀποκρινάσθω ἡμῖν ὑπὲρ τοῦ	Σωκράτους	Πλάτων, ἢ Ξενοφῶν, ἢ Αἰσχίνης,
[18, 9]	εἴη ἄλλο, ἢ αὐτό, ἡ	Σωκράτους	τέχνη ἐρωτική; Δοκοῦσιν γάρ μοι
[18, 7]	πρῶτον τῇδε· ~ὡς οὐκ ἴδιον	Σωκράτους	τὸ ἐρωτικὸν ἐπιτήδευμα, ἀλλὰ μακρῷ
[18, 9]	καὶ εἰρωνεύεται αὐτὰ ἐκεῖνα τὰ	Σωκράτους·	τὸν Ἴωνα χαίρειν φησὶν ὁ
[18, 5]	Πῶλον, ἢ ὅστις ἄλλος τῇ	Σωκράτους	φιλοσοφίᾳ ἐπολέμει. ~Φέρ´ ἐπαμύνωμεν τῷ
[18, 5]	μισγόμενος ἐν τῇ Ἴδῃ, νεφέλης	αὐτοὺς	καλυπτούσης ἀθανάτου, καὶ Ἄρεως καὶ
[18, 7]	ὥσπερ ἀγγεῖον, ἀλλοτρίων ναμάτων, ἦπου	Σαπφοῦς	τῆς καλῆς (οὕτω γὰρ αὐτὴν
[18, 8]	καὶ τὸν γόητα ἐπὶ τῆς	Καλυψοῦς·	καὶ τὸν φαρμακέα ἐπὶ τῆς
[18, 8]	αἰχμαλώτῳ ἐρασταὶ δύο, ὁ μὲν	θρασὺς	καὶ ἐπιμανής, ὁ δὲ ἥμερος
[18, 9]	ὁ ἔρως ἐτίναξεν τὰς φρένας,	ὡς	ἄνεμος κατ´ ὄρος δρυσὶν ἐμπεσών·
[18, 1]	Βακχιάδων· Βακχιάδαι δὲ Κορίνθου ἐδυνάστευον.	Ὡς	δὲ ἐσωφρόνει τὸ μειράκιον καὶ
[18, 6]	κακῶς ἐρῶντα. Οὐ γὰρ ἦν,	ὡς	ἔοικεν, τὸ πρᾶγμα οὔτε τοῖς
[18, 8]	ἐθέλοντα ἐξουσίας πρὸς μάχην δακρῦσαι	ὡς	οὐκ ἀνεξομένου τοῦ ἐραστοῦ· ὁ
[18, 7]	ἀμαχώτεροι) διαγωνισώμεθα τὸ πρῶτον τῇδε·	~ὡς	οὐκ ἴδιον Σωκράτους τὸ ἐρωτικὸν
[18, 5]	τοῦ Ἡφαίστου, καταμαντεύεται τοῦ λόγου,	ὡς	φησὶ μὲν ταῦτα, ἕτερα δὲ
[18, 2]	δεινὸν καὶ ἄμαχον, καὶ συνασπίζοντα	ἀκριβῶς,	καὶ ἄρρηκτον· οἷον οὔτε ὁ
[18, 8]	αὑτοῦ ὅπλοις κοσμεῖ, καὶ βραδύνοντος	περιδεῶς	ἔχει, καὶ ἀποθανόντος ἀποθανεῖν ἐρᾷ,
[18, 5]	νεφέλης αὐτοὺς καλυπτούσης ἀθανάτου, καὶ	Ἄρεως	καὶ Ἀφροδίτης συνουσία, καὶ Ἡφαίστου
[18, 8]	ὅπως φεύγωμεν, τὰ μὲν ἄλλα	εὐήθως	πάνυ καὶ ἀρχαίως ἐκδιδάσκειν ἰδέσθαι,
[18, 6]	ἡμεῖς περὶ Σωκράτους, εἰ μὲν	ὀρθῶς	ταῦτα ἔδρα ἢ μή, σκοπεῖν
[18, 8]	μὲν ἄλλα εὐήθως πάνυ καὶ	ἀρχαίως	ἐκδιδάσκειν ἰδέσθαι, καὶ ἡνιοχεῖν, καὶ
[18, 6]	σοφιστήν, καὶ πάντα μᾶλλον ἢ	κακῶς	ἐρῶντα. Οὐ γὰρ ἦν, ὡς
[18, 8]	τοιούτοις οὐκέτι ἀρχαῖος, ἀλλὰ τεχνίτης	δεινῶς,	οἷοι νῦν βροτοί εἰσιν. Αὐτίκα
[18, 4]	ἐπίβουλον, θηρευτικόν, φαρμακέα, σοφιστήν, γόητα·	ἀτεχνῶς	οἷα εἰς αὐτὸν Σωκράτην ἔσκωπτον
[18, 5]	ὥρας παραγινόμενος, ὁ Χαρμίδην τεθηπώς.	Πῶς	γὰρ ὅμοια ταῦτα φιλοσόφῳ βίῳ;
[18, 5]	Ἀλκιβιάδου ὥρας παραγινόμενος, ὁ Χαρμίδην	τεθηπώς.	Πῶς γὰρ ὅμοια ταῦτα φιλοσόφῳ
[18, 8]	τὰ αἰσχρὰ ἱστορεῖν, τὰ μὲν	ὅπως	ἔχωμεν, τὰ δὲ ὅπως φεύγωμεν,
[18, 5]	μὲν γὰρ θαυμάζω καὶ ἐκπλήττομαι,	ὅπως	τὰ μὲν Ὁμήρου ἔπη τῆς
[18, 8]	μὲν ὅπως ἔχωμεν, τὰ δὲ	ὅπως	φεύγωμεν, τὰ μὲν ἄλλα εὐήθως
[18, 2]	τυράννου, καὶ μειρακίου θάρσος, καὶ	ἔρως	δίκαιος, καὶ ἐραστοῦ ἀρετή. Ἐλευθεροῖ
[18, 9]	τοῦ ἔρωτος, τῇ δὲ ὁ	ἔρως	ἐτίναξεν τὰς φρένας, ὡς ἄνεμος
[18, 9]	Διοτίμα λέγει, ὅτι θάλλει μὲν	ἔρως	εὐπορῶν, ἀποθνήσκει δὲ ἀπορῶν· τοῦτο
[18, 9]	ᾄσματι, σύ τε καλὸς θεράπων	Ἔρως.	Ἡ Διοτίμα λέγει, ὅτι θάλλει
[18, 1]	ὕβρις ἦν τὸ χρῆμα, οὐκ	ἔρως·	θαρσῶν δὲ ὁ Περίανδρος τῇ
[18, 8]	ἐοικέναι. Ἔστιν αὐτῷ καὶ δίκαιος	ἔρως	παρ´ ἀμφοῖν ἴσος οἷον τῆς
[18, 4]	τῶν καλῶν· ὢ τοῦ θαυμαστοῦ	γέρως.	Αὐτὸς δὲ δὴ τὸν ἔρωτα,
[18, 7]	ἦν ἡ τοῦ λόγου μήτηρ,	πάντως	γε οὐκ ἴδιοι οἱ τοῦ
[18, 2]	ἐξουσίαν· ἀλλὰ τό γε μειράκιον	ὄντως	ἦν καλὸν καὶ ἐρᾶσθαι ἄξιον,
[18, 7]	λόγοι, οὐδὲ πρώτου· θεασώμεθα γὰρ	οὕτως,	ἀπὸ Ὁμήρου ἀρξάμενοι. ~Οὗτος γάρ
[18, 3]	μὲν ᾖ φαινόμενον καλόν, οὐχ	οὕτως	ἔχον, τὸ δὲ καλὸν καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/04/2008