Dissertation, Chap.
[18, 4]	τινα ἂν θέλῃ, τῶν καλῶν·	ὢ	τοῦ θαυμαστοῦ γέρως. Αὐτὸς δὲ
[18, 6]	δεινοὺς κατηγόρους· ὅτι ἡμῖν δοκεῖτε,	ὦ	ἄνδρες, ἀτοπώτεροι εἶναι συκοφάνται Ἀνύτου
[18, 9]	καὶ Μαρσύου αὐλήμασιν. Τίς ἄν,	ὦ	θεοί, μέμψαιτο ἐραστὴν τοιοῦτον, πλὴν
[18, 5]	λέγει· καὶ αὖθις αὖ, ὤμοι	ἐγὼ	δειλή, ὤμοι δυσαριστοτόκεια, ἡ Θέτις
[18, 5]	τις ἄλλος τῶν ὁμοφώνων αὐτῷ.	Ἐγὼ	μὲν γὰρ θαυμάζω καὶ ἐκπλήττομαι,
[18, 2]	δίκη ἀδίκων ἐρώτων. ~Βούλει σοι	λέγω	καὶ τοῦ ἑτέρου τρόπου τῶν
[18, 8]	βροτοί εἰσιν. Αὐτίκα ἐν πρώτῳ	λόγῳ	ἐπὶ αἰχμαλώτῳ ἐρασταὶ δύο, ὁ
[18, 6]	φιλοσοφίᾳ ἐπολέμει. ~Φέρ´ ἐπαμύνωμεν τῷ	λόγῳ,	μὴ εἰκαῖα φλυαρῶμεν. Καὶ δή
[18, 6]	δράσωμεν περὶ ῥᾳστώνην τοιαύτην τῷ	λόγῳ,	οἵαν καὶ εἰς τὰ δικαστήρια
[18, 9]	καὶ Πρωταγόρας, τοῦτο τῇ Σαπφοῖ	Γοργὼ	καὶ Ἀνδρομέδα· νῦν μὲν ἐπιτιμᾷ
[18, 9]	ἂν φιλοῖεν· χαρίεντα μὲν γὰρ	ᾄδω,	χαρίεντα δ´ οἶδα λέξαι. Τοῦτο
[18, 5]	οὐδὲ τῇ ἐπὶ τὸ δεσμωτήριον	ὁδῷ,	οὐδὲ τῇ πρὸς τὸν θάνατον
[18, 4]	ἐν Ἀκαδημίᾳ, ἐν Πειραιεῖ, ἐν	ὁδῷ	ὑπὸ πλατάνῳ, ἐν Λυκίῳ. Καὶ
[18, 9]	Ταῦτα μὲν τὰ Ὁμήρου ἐρωτικά.	~Ἡσιόδῳ	δὲ ἀείδουσιν αἱ μοῦσαι τί
[18, 9]	Ἀρχιλόχου ἔρωτα, ὑβριστὴς γάρ, χαίρειν	ἐῶ.	Ὁ δὲ τῆς Λεσβίας (εἴτοι
[18, 8]	ἐγχριμφθῆναι τὸν ἐπὶ λαιᾷ ἵππον,	κυκεῶ	δὲ Πραμνίου διδοὺς τοῖς κάμνουσιν,
[18, 5]	ὁμοφώνων αὐτῷ. Ἐγὼ μὲν γὰρ	θαυμάζω	καὶ ἐκπλήττομαι, ὅπως τὰ μὲν
[18, 1]	αὐτῶν. Καὶ εἰκάσθη τὸ ἐν	Κορίνθῳ	τοῦτο πάθος τῷ Βοιωτίῳ διὰ
[18, 5]	κομψά, εἴτε αἰνίγματα, εἴτε εἰρωνεύματα;	ἀποκρινάσθω	ἡμῖν ὑπὲρ τοῦ Σωκράτους Πλάτων,
[18, 5]	Πῶς γὰρ ὅμοια ταῦτα φιλοσόφῳ	βίῳ;	οὐ τῇ πρὸς τὸν δῆμον
[18, 1]	~Τίς ἡ Σωκράτους ἐρωτική.	~Κορινθίῳ	ἀνδρί, ὄνομα Αἰσχύλῳ, παῖς ἦν
[18, 2]	γέ τινα ἢ δευτέραν εἰκόνα;	Μειρακίῳ	Ἀττικῷ δύο ἦσαν ἐρασταί, ἰδιώτης
[18, 4]	ἐν ὁδῷ ὑπὸ πλατάνῳ, ἐν	Λυκίῳ.	Καὶ τὰ μὲν ἄλλα ἅπαντα
[18, 5]	τυράννους ἐλευθερίᾳ, οὐδὲ τῇ ἐπὶ	Δηλίῳ	ἀριστείᾳ, οὐδὲ τῇ πρὸς τοὺς
[18, 7]	σοφοῦ. Τὸν δὲ ἐν τῷ	συμποσίῳ	λόγον, εἰς ἔρωτα ἔπαινον, Μαντινικῇ
[18, 1]	ἐν Κορίνθῳ τοῦτο πάθος τῷ	Βοιωτίῳ	διὰ τὴν ὁμωνυμίαν τῶν μειρακίων,
[18, 2]	τινα ἢ δευτέραν εἰκόνα; Μειρακίῳ	Ἀττικῷ	δύο ἦσαν ἐρασταί, ἰδιώτης καὶ
[18, 2]	Θήβας Ἐπαμεινώνδας ἀπὸ Λακεδαιμονίων στρατηγήματι	ἐρωτικῷ·	μειρακίων πολλῶν καλῶν ἐρασταὶ ἦσαν
[18, 6]	εἰκαῖα φλυαρῶμεν. Καὶ δή μοι	δοκῶ	βούλεσθαι μὲν ταῦτα, δύνασθαι δὲ
[18, 8]	καὶ τὸν ἀνδρεῖον ἐπὶ τῷ	Πατρόκλῳ,	τὸν πόνῳ κτητὸν καὶ χρόνῳ,
[18, 1]	Σωκράτους ἐρωτική. ~Κορινθίῳ ἀνδρί, ὄνομα	Αἰσχύλῳ,	παῖς ἦν Ἀκταίων, μειράκιον Δωρικόν,
[18, 4]	ἐν Πειραιεῖ, ἐν ὁδῷ ὑπὸ	πλατάνῳ,	ἐν Λυκίῳ. Καὶ τὰ μὲν
[18, 1]	οὐ σὺν δίκῃ τὴν ὁμιλίαν	συστησαμένῳ	ὕβρις ἦν τὸ χρῆμα, οὐκ
[18, 4]	πάθος, ἀλλὰ ἔοικεν πάντα ἑξῆς	παρρησιαζομένῳ·	πηδᾶν μὲν αὐτῷ τὴν καρδίαν
[18, 8]	καὶ τὸ τελευταῖον δῶρον ἤδη	θαπτομένῳ	ἡ κόμη. Ταῦτα μὲν τὰ
[18, 9]	τῶν καλῶν· ὅ, τι γὰρ	ἐκείνῳ	Ἀλκιβιάδης καὶ Χαρμίδης καὶ Φαῖδρος,
[18, 1]	ἐν μέθῃ. Περιάνδρῳ τῷ Ἀμβρακιώτῃ	τυράννῳ	παιδικὰ ἦν μειράκιον πολιτικόν· ἅτε
[18, 8]	ἀνδρεῖον ἐπὶ τῷ Πατρόκλῳ, τὸν	πόνῳ	κτητὸν καὶ χρόνῳ, καὶ μέχρι
[18, 8]	Πατρόκλῳ, τὸν πόνῳ κτητὸν καὶ	χρόνῳ,	καὶ μέχρι θανάτου προερχόμενον, νέων
[18, 9]	λέγει, Σαπφὼ μυθοπλόκον. Ἐκβακχεύεται ἐπὶ	Φαίδρῳ	ὑπὸ τοῦ ἔρωτος, τῇ δὲ
[18, 1]	δὲ ὑπὸ ἐραστῶν ἐν μέθῃ.	Περιάνδρῳ	τῷ Ἀμβρακιώτῃ τυράννῳ παιδικὰ ἦν
[18, 5]	τροφῆς τῶν νέων ἀπεπέμψατο, αὐτῷ	Ὁμήρῳ,	στεφανώσας τὸν ποιητὴν καὶ χρίσας
[18, 7]	Σωκράτους τὸ ἐρωτικὸν ἐπιτήδευμα, ἀλλὰ	μακρῷ	πρεσβύτερον· μάρτυρα δὲ αὐτὸν Σωκράτην
[18, 5]	ἀνεκέρασεν, ὥστε τὰ Ὁμήρου αἰνίγματα	πόρρω	πάνυ εἶναι τῆς αἰτίας, τοῖς
[18, 3]	τοῦ δοκίμου τὸ φαινόμενον ἀσπαζόμενον	πόρρω	πάνυ τίθεμεν τῆς τέχνης, τὸν
[18, 5]	στεφανώσας τὸν ποιητὴν καὶ χρίσας	μύρῳ·	αἰτιασάμενος τὴν παρρησίαν τῶν ἐπῶν,
[18, 5]	τὸ χρῆμα. Τὸ γὰρ ὑποβαλεῖν	αἰσχρῷ	καλόν, καὶ τὰ ὠφελοῦντα διὰ
[18, 8]	κάμνουσιν, τοὺς δὲ κακοὺς ἐν	μέσῳ	τάττων τῶν ἀγαθῶν, καὶ τοὺς
[18, 1]	ὑπὸ ἐραστῶν ἐν μέθῃ. Περιάνδρῳ	τῷ	Ἀμβρακιώτῃ τυράννῳ παιδικὰ ἦν μειράκιον
[18, 4]	φλυαρίας, δωρεῖται· ἀλλ´ ἐξεῖναι φιλεῖν	τῷ	ἀρίστῳ, εἰ δή τινα ἂν
[18, 1]	τὸ ἐν Κορίνθῳ τοῦτο πάθος	τῷ	Βοιωτίῳ διὰ τὴν ὁμωνυμίαν τῶν
[18, 6]	δὲ ἧττον· χρὴ δὲ ὁμοῦ	τῷ	βούλεσθαι καὶ δύνασθαι. Ὧδε τοίνυν
[18, 5]	καὶ ὁ ἐκπληττόμενος τοὺς καλοὺς	τῷ	ἐλέγχοντι τοὺς ἄφρονας, ὁ Λυσίου
[18, 9]	ἦθος· καὶ αὖθις καλὸν εἶναι	τῷ	ἔρωτι τὰ δίκαια‘ φησίν. Ἤδη
[18, 6]	ὁ δεινότατος τῶν κατηγόρων, ἐλοιδορήσατο	τῷ	ἔρωτι τοῦ Σωκράτους· καίτοι πένητα
[18, 6]	Σωκράτους φιλοσοφίᾳ ἐπολέμει. ~Φέρ´ ἐπαμύνωμεν	τῷ	λόγῳ, μὴ εἰκαῖα φλυαρῶμεν. Καὶ
[18, 6]	τοίνυν δράσωμεν περὶ ῥᾳστώνην τοιαύτην	τῷ	λόγῳ, οἵαν καὶ εἰς τὰ
[18, 8]	Κίρκης· καὶ τὸν ἀνδρεῖον ἐπὶ	τῷ	Πατρόκλῳ, τὸν πόνῳ κτητὸν καὶ
[18, 5]	τῇ ἀκοῇ τὸ τερπνόν, συναγωνίζεται	τῷ	ποιητῇ, καὶ συνεξαίρεται τῇ φαντασίᾳ,
[18, 7]	τοῦ σοφοῦ. Τὸν δὲ ἐν	τῷ	συμποσίῳ λόγον, εἰς ἔρωτα ἔπαινον,
[18, 9]	τὸν ἔρωτα φησὶν ἡ Διοτίμα	τῷ	Σωκράτει οὐ παῖδα, ἀλλὰ ἀκόλουθον
[18, 5]	περὶ αὐτὴν ἔλεγεν. ~Τί βούλεται	τῷ	Σωκράτει ταυτὶ τὰ κομψά, εἴτε
[18, 5]	αὑτῷ ὅμοιος ὁ Σωκράτης ἐρῶν	τῷ	σωφρονοῦντι, καὶ ὁ ἐκπληττόμενος τοὺς
[18, 4]	λέγει, αἰσχρὸν ἰδεῖν, καὶ πένητα,	ἐγγυτάτω	τῆς ἑαυτοῦ τύχης, ἀνυπόδητον, χαμαιεύνην,
[18, 4]	δωρεῖται· ἀλλ´ ἐξεῖναι φιλεῖν τῷ	ἀρίστῳ,	εἰ δή τινα ἂν θέλῃ,
[18, 6]	ἐᾷ ὑβρίζειν, καὶ ὅτι τὸν	ἥττω	λόγον κρείττω ποιεῖ, καὶ ὀμνύει
[18, 6]	καὶ ὅτι τὸν ἥττω λόγον	κρείττω	ποιεῖ, καὶ ὀμνύει τὴν πλάτανον
[18, 5]	ἤ τις ἄλλος τῶν ὁμοφώνων	αὐτῷ.	Ἐγὼ μὲν γὰρ θαυμάζω καὶ
[18, 8]	καὶ ἀεὶ μοιχῷ ἐοικέναι. Ἔστιν	αὐτῷ	καὶ δίκαιος ἔρως παρ´ ἀμφοῖν
[18, 8]	ὁ δὲ οὔτε μητρὸς τοσουτονὶ	αὐτῷ	μέλειν, ὅσον ἐκείνης, λέγει. Ἔδειξεν
[18, 4]	δὴ τὸν ἔρωτα, ἀναπλάττων ἐπ´	αὐτῷ	μῦθον, οἷον καὶ εἶναι λέγει,
[18, 8]	Ἄλλη εἰκὼν ἀκολάστου ἔρωτος· τοιοῦτος	αὐτῷ	ὁ Ἀλέξανδρος, οἷος ἐκ μάχης
[18, 5]	καὶ τροφῆς τῶν νέων ἀπεπέμψατο,	αὐτῷ	Ὁμήρῳ, στεφανώσας τὸν ποιητὴν καὶ
[18, 4]	περὶ Σωκράτους ἐκλογίσασθαι, τί ἦν	αὐτῷ	ταυτὶ τὰ θρυλούμενα ἐν τοῖς
[18, 5]	ἐπῶν, ὅτι ὁ Ζεὺς πεποίηται	αὐτῷ	τῇ Ἥρᾳ μισγόμενος ἐν τῇ
[18, 4]	πάντα ἑξῆς παρρησιαζομένῳ· πηδᾶν μὲν	αὐτῷ	τὴν καρδίαν ἐπὶ Χαρμίδῃ καὶ
[18, 7]	αὐτοῦ τὴν εὕρεσιν. Ἐπιδειξαμένου γὰρ	αὐτῷ	τοῦ Μυρινουσίου Φαίδρου λόγον ὑπὸ
[18, 5]	τοῖς ἔργοις. Οὐδὲν γὰρ αὐτὸς	αὑτῷ	ὅμοιος ὁ Σωκράτης ἐρῶν τῷ
[18, 7]	ναμάτων, ἦπου Σαπφοῦς τῆς καλῆς	(οὕτω	γὰρ αὐτὴν ὀνομάζων χαίρει διὰ
[18, 5]	δὲ ἐχθρός, ἀληθείας δὲ φίλος,	οὕτω	σφαλεροὺς καὶ κινδυνώδεις λόγους ταῖς
[18, 8]	Αὐτίκα ἐν πρώτῳ λόγῳ ἐπὶ	αἰχμαλώτῳ	ἐρασταὶ δύο, ὁ μὲν θρασὺς
[18, 8]	νῦν βροτοί εἰσιν. Αὐτίκα ἐν	πρώτῳ	λόγῳ ἐπὶ αἰχμαλώτῳ ἐρασταὶ δύο,
[18, 5]	τεθηπώς. Πῶς γὰρ ὅμοια ταῦτα	φιλοσόφῳ	βίῳ; οὐ τῇ πρὸς τὸν
[18, 9]	παῖς ἔτι φαίνεο κἄχαρις ἔσσα	Σαπφὼ	λέγει· κωμῳδεῖ σχῆμά που καὶ
[18, 9]	μοι τὰν Πολυανακτίθαο παῖδα χαίρειν,	Σαπφὼ	λέγει· οὐ προσιέναι φησὶν ὁ
[18, 9]	Τὸν ἔρωτα Σωκράτης σοφιστὴν λέγει,	Σαπφὼ	μυθοπλόκον. Ἐκβακχεύεται ἐπὶ Φαίδρῳ ὑπὸ
[18, 8]	εἰς τὸν θάλαμον καὶ ἀεὶ	μοιχῷ	ἐοικέναι. Ἔστιν αὐτῷ καὶ δίκαιος

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/04/2008