Paragraphes |
[16] |
τολμήσω
ἀναρρῖψαι
τὸν
κύβον.
ΠΟΛΥΣΤΡΑΤΟΣ.
|
Θάρρει, |
ὦ
Λυκῖνε,
τούτου
γε
ἕνεκα, |
[16] |
ὡς
ὁρᾷς
καὶ
προσηνής.
ὥστε
|
θαρρῶν |
λέγε
τὸν
λόγον.
~ΛΥΚΙΝΟΣ.
Ἐγώ |
[13] |
ἀπισῶσαι
αὐτοὺς
ὡς
μὴ
ὑπερέχειν
|
θατέρου |
τὸν
ἕτερον,
οὐ
τοῦ
βραχυτέρου |
[19] |
μάλιστα
τῷ
ᾄσματι.
Μὴ
δὴ
|
θαυμάσῃς |
εἰ
καὶ
αὐτὸς
εἰκάσαι
βουλόμενος, |
[15] |
μόνον
θέοντα
κρατεῖν.
ὥστε
οὐδὲν
|
θαυμαστόν, |
εἰ
καὶ
ἡμεῖς
ἑάλωμεν
οὔτε |
[23] |
τὸν
ἔπαινον
ἐχρῆν,
ἀλλὰ
μὴ
|
θεαῖς |
ἀπεικάζειν
ἄνθρωπον
οὖσαν.
ἐγὼ
δὲ— |
[8] |
ἀναβιβάζεις
τὴν
γυναῖκα,
ὡς
καὶ
|
θεαῖς |
ἀπεικάζειν.
~Ἠξίου
δέ
σε
μηδὲ |
[7] |
δὲ
τοῦτο
οὐ
φέρουσα,
ὅτι
|
θεαῖς |
αὐτήν,
Ἥρᾳ
καὶ
Ἀφροδίτῃ,
εἴκασας· |
[23] |
με
προάξεται
τἀληθὲς
εἰπεῖν—
οὐ
|
θεαῖς |
σε,
ὦ
βελτίστη,
εἴκασα,
τεχνιτῶν |
[7] |
με
Πηνελόπῃ
καὶ
Ἀρήτῃ
καὶ
|
Θεανοῖ, |
οὐχ
ὅπως
θεῶν
ταῖς
ἀρίσταις. |
[26] |
ἐστιν
ὥστε
Ὅμηρος
καὶ
τὰς
|
θεὰς |
αὐτὰς
οὐκ
ὤκνησεν
ἀπὸ
τῶν |
[13] |
ἢ
ἄντικρύς
ἐστιν
εὐτελίζειν
τὰς
|
θεάς; |
ἐν
γὰρ
τοῖς
τοιούτοις
οὐχ |
[12] |
μεταξὺ
ἀναγιγνωσκομένων
καὶ
παρῃτεῖτο
τὰς
|
θεὰς |
ἵλεως
εἶναι
αὐτῇ.
καὶ
συγγνώμη, |
[8] |
ἢ
αὐτὴ
μὲν
μαρτύρεσθαι
τὰς
|
θεὰς |
ὡς
ἀκούσης
αὐτῆς
γέγραφας,
σὲ |
[14] |
τι.
εἶτ´
ἐπειδὴ
ἀπηλλάγησαν
οἱ
|
θεαταί, |
αὖθις
τὸν
Φειδίαν
ἐγκλεισάμενον
ἑαυτὸν |
[29] |
μοι
συρίττεσθαι
συμβῇ
πρὸς
τῶν
|
θεατῶν. |
ΛΥΚΙΝΟΣ.
Αὐτῷ
σοι
μελήσει,
ὦ |
[20] |
ὅτι
Ἄκρον
ἐπ´
ἀνθερίκων
καρπὸν
|
θέεν |
οὐδὲ
κατέκλα.
καὶ
πάλιν
οὐκ |
[24] |
ἄρα—
φησίν—
κλαίουσα
γυνὴ
εἰκυῖα
|
θεῇσιν. |
Ὁπόταν
οὖν
τὰ
τοιαῦτα
λέγῃ, |
[26] |
τῆς
ποιήσεως
ὃ
μὴ
ταῖς
|
θείαις |
εἰκόσιν
διακεκόσμηται.
ὥστε
ἢ
κἀκεῖνα |
[27] |
δεισιδαιμονέστατοί
εἰσιν
πάντων,
ὅμως
τοῖς
|
θείοις |
ὀνόμασιν
εἰς
κόρον
ἐπιχρωμένους·
σχεδὸν |
[13] |
αὐτὸν
θεῷ
ἀπεικάζῃ,
ὡς
τὸ
|
θεῖον |
ἀνάγκη
ἐλαττοῦσθαι
πρὸς
τὸ
ἐνδέον |
[17] |
γνώμης
ὀρθῆς·
ὡς
ὅσοι
τὸ
|
θεῖον |
μὴ
ἐν
παρέργῳ
σέβουσιν,
οὗτοι |
[28] |
τῷ
συγγράμματι
πεπλημμέληται
εἰς
τὸ
|
θεῖον, |
σὺ
μὲν
ἀνεύθυνος
αὐτοῦ,
ἐκτὸς |
[17] |
σεαυτῆς
ἐξενήνοχας
τὴν
πρὸς
τὸ
|
θεῖον |
τιμὴν
ἐν
μεγάλῳ
τιθεμένη.
σχεδὸν |
[12] |
τοιαῦτα,
μηδὲ
σφαλῇς
πρὸς
τὸ
|
θεῖον· |
ὡς
ἐκείνη
πάνυ
γε
αὐτὰ |
[6] |
πολλοὶ
κολακεύεσθαί
τε
καὶ
ἐξαπατᾶσθαι
|
θέλουσι. |
Χαίρουσι
γοῦν,
ἔφη,
τῶν
γραφέων |
[17] |
ἐπαίνου
ἄξιοι;
Ὁπόσοι
ἐπαινεῖσθαι
μὴ
|
θέλουσιν. |
~Ἀλλὰ
ταῦτα
μὲν
ἴσως
ἐξαγώνια |
[19] |
ἐκ
Καρύστου
ἢ
Πολυδάμαντα
ἐπαινέσαι
|
θέλων |
ἔπειτα
λέγοι
ἰσχυρότερον
ἕκαστον
αὐτῶν |
[20] |
τολμήσειεν
ἂν
εἰπεῖν,
ἵππον
ἐπαινέσαι
|
θέλων, |
φύσει
κοῦφον
ὧν
ἴσμεν
ζῴων |
[25] |
ὅμοιον
εἶναι
καὶ
ἄλλον
ἄλλῳ,
|
θεοειδῆ
|
τὸν
Φρύγα
τὸν
τοῦ
Πριάμου, |
[25] |
Φρύγα
τὸν
τοῦ
Πριάμου,
καὶ
|
θεοείκελον
|
πολλάκις
τὸν
Πηλέως.
Ἀλλὰ
ἐπάνειμι |
[28] |
εἶναι,
ἐμὲ
δὲ
ἀμυνοῦνται
οἱ
|
θεοί, |
ἐπειδὰν
πρὸ
ἐμοῦ
τὸν
Ὅμηρον |
[19] |
ἠγανάκτησεν
τοῖς
ἐφόροις
τῶν
ἀθλητῶν
|
θεοῖς |
ἀντεπαινούμενος,
οὔτε
ἐκεῖνοι
ἠμύναντο
ἢ
|
[26] |
μόνον
δὲ
τοὺς
ἀνθρώπους
αὐτοὺς
|
θεοῖς
|
ἀπεικάζει,
ἀλλὰ
καὶ
τὴν
Εὐφόρβου |
[19] |
Ἀλκμάνας
τέκος’
ὁρᾷς
ὁποίοις
αὐτὸν
|
θεοῖς |
εἴκασε·
μᾶλλον
δὲ
καὶ
αὐτῶν |
[24] |
καὶ
μειδιῶσαν
τὰ
πολλά,
ὅπερ
|
θεοῖς |
ὅμοιον
ἄνθρωποι
ἔχουσιν;
~Ἐπὶ
μέν |
[15] |
ἐστιν
κατὰ
τὴν
παροιμίαν,
μόνον
|
θέοντα |
κρατεῖν.
ὥστε
οὐδὲν
θαυμαστόν,
εἰ |
[27] |
καὶ
ὅμως
οὐκ
ἠγανάκτησεν
ἡ
|
θεὸς |
δυναμένη
λίθον
αὐτὴν
ὥσπερ
τὴν |
[28] |
ἄριστον
τῶν
φιλοσόφων
ἠμύναντο
εἰκόνα
|
θεοῦ
|
τὸν
ἄνθρωπον
εἰπόντα
εἶναι.
Πολλὰ |
[7] |
πάνυ,
ἔφη,
τὰ
πρὸς
τοὺς
|
θεοὺς
|
δεισιδαιμόνως
καὶ
ψοφοδεῶς
ἔχω.
δέδια |
[8] |
οὐδὲ
ὁσίως
τὰ
πρὸς
τοὺς
|
θεούς. |
ἐδόκει
τε
ἀσέβημα
ἑαυτῆς
καὶ
|
[20] |
μὴ
ἂν
ὀκνῆσαι
καὶ
τὸν
|
Θερσίτην |
εὐμορφότερον
ἀποφῆναι
τοῦ
Ἀχιλλέως
καὶ |
[13] |
μείζων
γίγνεται,
ἤν
τις
αὐτὸν
|
θεῷ |
ἀπεικάζῃ,
ὡς
τὸ
θεῖον
ἀνάγκη |
[27] |
μορφῆς
ἔτι
μετριώτερα,
εἰ
τις
|
θεῷ |
ἐοικέναι
λέγεται·
ἀλλὰ
τὰς
προσηγορίας
|
[27] |
αὐτὰς
πόσοι
ἐμιμήσαντο
τὰς
τῶν
|
θεῶν, |
Διονύσιοι
καὶ
Ἡφαιστίωνες
καὶ
Ζήνωνες |
[23] |
ᾖ
τὰ
τοιαῦτα
περὶ
τῶν
|
θεῶν |
δοξάζειν,
ὧν
τάς
γε
ἀληθεῖς |
[25] |
ἄνθρωπον
κατὰ
μέλη
πρὸς
τοσούτων
|
θεῶν |
εἰκόνας·
καὶ
αὖ
πάλιν
βροτολοιγῷ |
[24] |
ἀνέχῃ
ἀκούουσα,
οὐκ
ἂν
παραβάλλοιμι
|
θεῶν
|
εἰκόσι
γυναῖκα
φαιδρὰν
καὶ
μειδιῶσαν |
[25] |
ὅσην
αὐτὸς
φειδὼ
ἐποιήσατο
τῶν
|
θεῶν |
καὶ
ὡς
ἐταμιεύσατο
τὰς
εἰκόνας |
[7] |
Ἀρήτῃ
καὶ
Θεανοῖ,
οὐχ
ὅπως
|
θεῶν |
ταῖς
ἀρίσταις.
καὶ
γὰρ
αὖ
|
[14] |
στάντα
γὰρ
αὐτὸν
κατόπιν
τῶν
|
θυρῶν, |
ὁπότε
τὸ
πρῶτον
ἀναπετάσας
ἐπεδείκνυεν |