Paragraphes
[2]	εἴ τις αὐτοὺς ἐπαινῶν καὶ	ἃ	μὴ ἔχουσιν προσάπτοι τῷ λόγῳ,
[20]	τὰ δ´ ὑπάρχοντα αὐτῷ φύσει	ἀγαθά,	κἂν μὴ πάνυ μεγάλα ᾖ,
[24]	τὴν ὁδόν, ἀλλὰ πολλοὶ καὶ	ἀγαθοὶ	ποιηταί, καὶ μάλιστα ὁ πολίτης
[23]	ὦ βελτίστη, εἴκασα, τεχνιτῶν δὲ	ἀγαθῶν	δημιουργήμασιν λίθου καὶ χαλκοῦ ἢ
[17]	δέοι τὸν λόγον καὶ τὸ	ἄγαλμα	ἐπανορθώσασθαι, ἀφελεῖν μὲν οὐκ ἄν
[14]	ἑαυτὸν ἐπανορθοῦν καὶ ῥυθμίζειν τὸ	ἄγαλμα	πρὸς τὸ τοῖς πλείστοις δοκοῦν·
[22]	οὖσαν ἔφην τῷ ἐν Κνίδῳ	ἀγάλματι	ὁμοίαν, γόης ἂν καὶ τοῦ
[25]	ἔχουσιν; ~Ἐπὶ μέν γε τοῦ	Ἀγαμέμνονος	ὅρα ὅσην αὐτὸς φειδὼ ἐποιήσατο
[14]	ἐτόλμησας οὐδὲν δέον. ~Ὥστε τὸ	ἄγαν	τοῦτο καὶ ἐπίφθονον ἀφαίρει, ὦ
[15]	ἦτε. Πότερα δ´ οὖν ἐθέλεις;	ἀγαπήσας	τοῖς ἐγνωσμένοις ἡσυχίαν ἄγω, ἢ
[16]	ἀπολογήσασθαι. ἀλλ´ εἴ μοι τοιοῦτος	ἀγγελιαφόρος	γένοιο πρὸς αὐτὴν οἷος παρ´
[26]	τὴν μὲν γὰρ ῥοδοδάκτυλον τίς	ἀγνοεῖ	τῶν κἂν ἐπ´ ἐλάχιστον τῇ
[17]	σοι προσέγραψα τὴν εἰκόνα ὑπ´	ἀγνοίας	με διαλαθοῦσαν· οὐ γὰρ ἂν
[15]	ἐθέλεις; ἀγαπήσας τοῖς ἐγνωσμένοις ἡσυχίαν	ἄγω,	ἢ κατὰ τὸν Ἱμεραῖον ποιητὴν
[5]	Σελεύκου γυναῖκα. τοῖς γὰρ ποιηταῖς	ἀγῶνα	προθεῖναι αὐτὴν περὶ ταλάντου, ὅστις
[15]	συγγράφω, ἢ δώσετέ μοι ἐφέσιμον	ἀγωνίσασθαι	τὴν δίκην; ΠΟΛΥΣΤΡΑΤΟΣ. Νὴ Δί´,
[29]	ὁποῖόν τι τὸ τέλος τοῦ	ἀγῶνος	ἔσται.
[4]	ποιητὴν δὲ πολλάκις τὸ αὐτὸ	ᾄδειν	ὁρῶντα ὡς ἥδοιτο ἐπαινουμένη, ἄχρι
[14]	εἶναι συμβουλὴν δήμου τοσούτου, ἀλλ´	ἀεὶ	ἀναγκαῖον ὑπάρχειν τοὺς πολλοὺς περιττότερον
[9]	αὐτοῦ ἀνεστάναι ἐν ταῖς τῶν	ἀεὶ	μεμνησομένων διανοίαις· οὐ γὰρ μικρᾶς
[20]	πάλιν οὐκ ἂν ὀκνήσειεν φάναι	ἀελλοπόδων	δρόμον ἵππων. καὶ ἢν οἰκίαν
[18]	ἐν κήποις καὶ Ἥρᾳ καὶ	Ἀθηνᾷ	τὴν μορφὴν ἀναπλάττων εἴκασα. ταῦτά
[23]	μὴ σὺ τοῦτο εἶναι τὴν	Ἀθηνᾶν	ὑπείληφας τὸ ὑπὸ Φειδίου πεπλασμένον
[11]	ἀνδριάντων ἀκριβεστέραν γίγνεσθαι τῆς τῶν	ἀθλητῶν	ἐγκρίσεως. ὥστε ὅρα, ἔφη, μὴ
[19]	Γλαῦκος ἠγανάκτησεν τοῖς ἐφόροις τῶν	ἀθλητῶν	θεοῖς ἀντεπαινούμενος, οὔτε ἐκεῖνοι ἠμύναντο
[14]	ἀλλὰ νῦν οὐκ οἶδ´ ὅπως	ἀθρόαν	πεποίησαι τὴν μεταβολὴν ἐπιδαψιλευόμενος καὶ
[9]	καὶ ἀνδριάντα μείζω τοῦτον τοῦ	Ἄθω	ἔλεγεν αὐτοῦ ἀνεστάναι ἐν ταῖς
[9]	πιθανῶς κολοσσοὺς ἀναπλάττοντα καὶ τὸν	Ἄθω	κατὰ χώραν ἐᾶν ἐκέλευσεν μηδὲ
[9]	ὃς τοῦ ἀρχιτέκτονος ὑπισχνουμένου τὸν	Ἄθω	ὅλον μετασχηματίσειν καὶ μορφώσειν πρὸς
[4]	καλή τε καὶ μεγάλη ἦν·	αἰγείρῳ	δ´ αὐτῆς εἴκαζεν ἐκεῖνος τὸ
[27]	Νιόβην ἀπεργάσασθαι. ἐῶ γὰρ τοὺς	Αἰγυπτίους,	οἵπερ καὶ δεισιδαιμονέστατοί εἰσιν πάντων,
[17]	τὰ τοιαῦτα τῶν ἐγκωμίων, ἀλλ´	αἰδεῖσθαι	ἐπ´ αὐτοῖς καὶ μείζω ἢ
[19]	ἀλώπεκος εἶναι μείζω αὐτὸν ἢ	αἰλούρου,	ἆρά σοι δοκεῖ ὁ τοιοῦτος
[26]	ταῖς Χάρισιν ἀπείκασε, καὶ ταῦτα	αἵματι	δεδευμένην. καὶ ὅλως τοσαῦτά ἐστιν
[14]	ἐπαίνοις ἀναπέφηνας. ἀλλὰ μηδὲ ἐκεῖνο	αἰσχυνθῇς,	εἰ μεταρρυθμιεῖς τὸν λόγον ἤδη
[13]	λόγον, ἧττον ἂν ὁ τοιοῦτος	αἰτίαν	ἔχοι ὑπὸ ἀσεβείας αὐτὸ δρᾶν·
[11]	ἐγκρίσεως. ὥστε ὅρα, ἔφη, μὴ	αἰτίαν	λάβωμεν ψεύδεσθαι ἐν τῷ μέτρῳ,
[17]	τῶν πραγμάτων, σὺ τὰ τοιαῦτα	αἰτιασαμένη	τοῦ λόγου ἐπιστώσω τοῦ ἐπαίνου
[14]	ἐπεδείκνυεν τὸ ἔργον, ἐπακούειν τῶν	αἰτιωμένων	τι ἢ ἐπαινούντων· ᾐτιᾶτο δὲ
[24]	ἐκεῖνος δοκεῖ, ὁπόταν περὶ τῆς	αἰχμαλώτου	λέγῃ τῆς Βρισηΐδος ὅτι χρυσῇ
[24]	μὴ δῷς, ὅ γε τοσοῦτος	αἰὼν	δέδωκεν, οὐδ´ ἔστιν ὅστις αὐτὸν
[2]	εἰ γέροντας ὄντας εὐδαιμονίζοι τῆς	ἀκμῆς	ἢ ἀμόρφοις οὖσι τὸ Νιρέως
[25]	ἐπὶ τὰ γυναικεῖα τῶν παραδειγμάτων·	ἀκούεις	γὰρ δή που αὐτοῦ λέγοντος
[24]	κάλλος εἴπω, διότι μὴ ἀνέχῃ	ἀκούουσα,	οὐκ ἂν παραβάλλοιμι θεῶν εἰκόσι
[8]	μὲν μαρτύρεσθαι τὰς θεὰς ὡς	ἀκούσης	αὐτῆς γέγραφας, σὲ δὲ εἰδέναι
[11]	~Κἀκεῖνο δὲ εἰπεῖν σοι ἐνετείλατο.	Ἀκούω,	ἔφη, πολλῶν λεγόντων— εἰ δὲ
[12]	ἔδοξε. τὸ μὲν γὰρ πρῶτον	ἀκούων	οὐδὲν πλημμέλημα ἐνεώρων τοῖς γεγραμμένοις,
[12]	ὑπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν, οὐδὲν	ἀκριβὲς	διαγιγνώσκομεν, ἢν δὲ ἀποστάντες ἐκ
[11]	καὶ τὴν ἐξέτασιν τῶν ἀνδριάντων	ἀκριβεστέραν	γίγνεσθαι τῆς τῶν ἀθλητῶν ἐγκρίσεως.
[28]	ἐκτὸς εἰ μή τινα νομίζεις	ἀκροάσεως	εὔθυναν εἶναι, ἐμὲ δὲ ἀμυνοῦνται
[20]	ἴσμεν ζῴων καὶ δρομικόν, ὅτι	Ἄκρον	ἐπ´ ἀνθερίκων καρπὸν θέεν οὐδὲ
[13]	γένοιτ´ ἄν, κἂν ὅτι μάλιστα	ἀκροποδητὶ	ἐπεγείρῃ ἑαυτόν· ἀλλ´ εἰ μέλλουσιν
[9]	σώματος ὁμοιότητα. ἐπῄνει δὲ τὸν	Ἀλέξανδρον	τῆς μεγαλοψυχίας καὶ ἀνδριάντα μείζω
[9]	μηδὲ ἀξυνετωτέραν αὐτὴν ἡγεῖσθαι τοῦ	Ἀλεξάνδρου,	ὃς τοῦ ἀρχιτέκτονος ὑπισχνουμένου τὸν
[11]	ὅπως μηδὲ εἷς ὑπερβάληται τὴν	ἀλήθειαν,	καὶ τὴν ἐξέτασιν τῶν ἀνδριάντων
[17]	λόγου ἐπιστώσω τοῦ ἐπαίνου τὴν	ἀλήθειαν·	τὸ γὰρ μὴ προαρπάζειν τὰ
[20]	χρείας ἕνεκα τῆς ἑαυτοῦ ἐπαινῶν,	ἀληθείας	δὲ ὀλίγην ποιούμενος τὴν πρόνοιαν,
[23]	θεῶν δοξάζειν, ὧν τάς γε	ἀληθεῖς	εἰκόνας ἀνεφίκτους εἶναι ἀνθρωπίνῃ μιμήσει
[11]	ἔφη, πολλῶν λεγόντων— εἰ δὲ	ἀληθές,	ὑμεῖς οἱ ἄνδρες ἴστε— μηδ´
[21]	πολλῶν ὀλίγα κολακείας καὶ ἐπαίνου	ἀληθοῦς	δείγματα, ὡς μὴ πάντας ὑποπτεύσῃς
[19]	Ἑλλήνων, ὁ μὲν ἐπὶ τῇ	ἀλκῇ,	ὁ Γλαῦκος, ὁ δὲ ποιητὴς
[19]	ἐοικέναι λέγηται καὶ μέγεθος καὶ	ἀλκήν.	ὡς ὁ τὸν Ὠρίωνος κύνα
[19]	ἐναντίας τὰς χεῖρας οὐδὲ σιδάρεον	Ἀλκμάνας	τέκος’ ὁρᾷς ὁποίοις αὐτὸν θεοῖς
[14]	μικρὰν εἶναι συμβουλὴν δήμου τοσούτου,	ἀλλ´	ἀεὶ ἀναγκαῖον ὑπάρχειν τοὺς πολλοὺς
[17]	προαρπάζειν τὰ τοιαῦτα τῶν ἐγκωμίων,	ἀλλ´	αἰδεῖσθαι ἐπ´ αὐτοῖς καὶ μείζω
[13]	ὅτι μάλιστα ἀκροποδητὶ ἐπεγείρῃ ἑαυτόν·	ἀλλ´	εἰ μέλλουσιν ὁμήλικες φανεῖσθαι, ὁ
[16]	δὲ ἀνάγκη ἀπ´ ἐντολῆς ἀπολογήσασθαι.	ἀλλ´	εἴ μοι τοιοῦτος ἀγγελιαφόρος γένοιο
[15]	ἐν ἀντιδίκοις, ὡς σὺ φής,	ἀλλ´	ἐν φίλοις ποιήσῃ τὴν ἀπολογίαν.
[19]	τὸ ὑποδεέστερον ποιῆται τὴν παράθεσιν,	ἀλλ´	ἢν πρὸς τὸ ὑπερέχον ὡς
[23]	Κνίδῳ οὐ πάνυ πολλῶν ἐτῶν.	ἀλλ´	ὅρα μὴ ἄσεμνον ᾖ τὰ
[28]	καὶ τοὺς ἄλλους ποιητὰς ἀμύνωνται.	ἀλλ´	οὐδέπω οὐδὲ τὸν ἄριστον τῶν
[9]	προσήκατο τὴν τερατείαν τῆς ὑποσχέσεως,	ἀλλ´	ὑπὲρ αὐτὸν ἡγησάμενος τὸ τόλμημα
[16]	ἀπάγγελλε. ΠΟΛΥΣΤΡΑΤΟΣ. Μηδαμῶς, ὦ Λυκῖνε,	ἀλλ´	ὥσπερ αὐτῆς ἐκείνης παρούσης λέγε
[21]	μὴ πάντας ὑποπτεύσῃς τοὺς ἐπαινοῦντας,	ἀλλὰ	διακρίνῃς καὶ παραμετρῇς τῷ οἰκείῳ
[16]	ἕτοιμος ἐπὶ τῆς δίκης. ~ΛΥΚΙΝΟΣ.	Ἀλλὰ	ἐκεῖνο ἀνιαρόν, ὦ Πολύστρατε, ὅτι
[15]	μοι ἀπολογίας ἔτι καταλείπεσθαι. πλὴν	ἀλλὰ	ἐκεῖνό γε οὐ δικαστικὸν ἐποιήσατε,
[25]	καὶ θεοείκελον πολλάκις τὸν Πηλέως.	Ἀλλὰ	ἐπάνειμι αὖθις ἐπὶ τὰ γυναικεῖα
[11]	τῶν σωμάτων ἀνεστάναι τοὺς ἀνδριάντας,	ἀλλὰ	ἐπιμελεῖσθαι τοὺς Ἑλλανοδίκας ὅπως μηδὲ
[19]	ὡς ἀσεβοῦντα περὶ τὸν ἔπαινον,	ἀλλὰ	εὐδοκίμουν ἄμφω καὶ ἐτιμῶντο ὑπὸ
[6]	ὅτι μὴ ἐν ἐπαίνοις μόνον,	ἀλλὰ	καὶ ἐν γραφαῖς τὰ ὅμοια
[26]	τοὺς ἀνθρώπους αὐτοὺς θεοῖς ἀπεικάζει,	ἀλλὰ	καὶ τὴν Εὐφόρβου κόμην ταῖς
[21]	τοὺς ἐπαινοῦντας τὰ ὑπάρχοντα πειρᾶσθαι·	ἀλλὰ	κἀκείνῳ οὐ μικρῷ διαλλάττουσιν, ὅτι
[24]	αὐτῷ ἐλευθεριάζειν ἐν τῷ ἐπαίνῳ;	ἀλλὰ	κἂν σὺ μὴ δῷς, ὅ
[18]	χαμαὶ καὶ βάδην, ὥσπερ ἡμεῖς,	ἀλλὰ	μὴ ἐπὶ μέτρων φέροιντο. ἐλεύθερον
[23]	μέντοι ποιήσασθαι τὸν ἔπαινον ἐχρῆν,	ἀλλὰ	μὴ θεαῖς ἀπεικάζειν ἄνθρωπον οὖσαν.
[14]	ἄσωτος ἐν τοῖς ἐπαίνοις ἀναπέφηνας.	ἀλλὰ	μηδὲ ἐκεῖνο αἰσχυνθῇς, εἰ μεταρρυθμιεῖς
[19]	ἐπαινεῖν εἰδέναι; οὐκ ἂν εἴποις.	ἀλλὰ	μὴν οὐδ´ εἰ λύκῳ φαίη
[1]	χαίρω τοῖς κολακικοῖς τὸν τρόπον,	ἀλλά	μοι δοκοῦσιν οἱ τοιοῦτοι γόητες
[14]	ἐπαίνους καὶ πρόχειρος ὢν ἐτύγχανες·	ἀλλὰ	νῦν οὐκ οἶδ´ ὅπως ἀθρόαν
[17]	τινος διανοίας δεῖγμά ἐστιν. πλὴν	ἀλλὰ	ὅσῳπερ ἂν πρὸς τὸ ἐπαινεῖσθαι
[24]	πρῶτος ταύτην ἐτεμόμην τὴν ὁδόν,	ἀλλὰ	πολλοὶ καὶ ἀγαθοὶ ποιηταί, καὶ
[17]	οὐχ ὅπως ὑπερβάλλεσθαι τοὺς ἐπαίνους,	ἀλλὰ	πολὺ καταδεέστερόν μοι δοκῶ τῆς
[19]	ὑπάρχειν, οὐδὲ οὕτως μεγαλωστὶ ἐπῄνεσεν.	ἀλλὰ	ποῦ τὸ ἴδιον τοῦ ἐπαίνου
[8]	ἀνατεινομένην ὑπὲρ τὸ ἀνθρώπινον μέτρον,	ἀλλὰ	πρόσγειον τὴν πτῆσιν ποιουμένην, ὁ
[19]	τοῦτο ἀπέχρησεν ἂν εἰς ἔπαινον.	ἀλλὰ	πῶς ἐπῄνεσε ποιητὴς εὐδόκιμος τὸν
[27]	εἰ τις θεῷ ἐοικέναι λέγεται·	ἀλλὰ	τὰς προσηγορίας αὐτὰς πόσοι ἐμιμήσαντο
[18]	ἄξιοι; Ὁπόσοι ἐπαινεῖσθαι μὴ θέλουσιν.	~Ἀλλὰ	ταῦτα μὲν ἴσως ἐξαγώνια καὶ
[18]	εἰς μέγεθος ἢ βραχύτητα νενομοθετημένον,	ἀλλὰ	τοῦτο μόνον ἐξ ἅπαντος ὁρᾷ
[7]	τὰ τοιαῦτα ἔλεγεν, τὰ μὲν	ἄλλα	ἐπαινοῦσα τοῦ συγγράμματος, ἓν δὲ
[4]	ποιητοῦ ἐν ᾄσματι τά τε	ἄλλα	καὶ ὅτι καλή τε καὶ
[4]	τινα τῶν ἐπιφανῶν τὰ μὲν	ἄλλα	καλὴν καὶ κόσμιον, μικρὰν δὲ
[1]	φησὶν ἡ γυνή, τὰ μὲν	ἄλλα	πολλὴν ἐνεῖδον τὴν εὔνοιαν πρὸς
[2]	οἴονται γὰρ ὑπὸ τῶν ἐπαίνων	ἀλλαγήσεσθαι	σφίσι καὶ τὰς μορφὰς καὶ
[17]	με διαλαθοῦσαν· οὐ γὰρ ἂν	ἄλλην	πρὸ αὐτῆς ἐγραψάμην. ὥστε ταύτῃ
[10]	ἀξίαν, μηδὲ ἐγγύς, ὅτι μηδὲ	ἄλλην	τινά, γυναῖκά γε οὖσαν· ὥστε
[6]	ὄμματα ἢ ὅ τι ἂν	ἄλλο	ἐπιθυμήσωσιν αὑτοῖς προσεῖναι, εἶτα λανθάνειν
[13]	Ἀφροδίτῃ καὶ Ἥρᾳ εἰκάσαι τί	ἄλλο	ἢ ἄντικρύς ἐστιν εὐτελίζειν τὰς
[29]	ὦτα, ὡς μή τι παρεμπεσὸν	ἄλλο	συγχέῃ τὴν τάξιν αὐτῶν, εἶτά
[14]	τὸ πρόσωπον, ὁ δὲ ἄλλος	ἄλλο	τι. εἶτ´ ἐπειδὴ ἀπηλλάγησαν οἱ
[19]	δὲ ποιητὴς ἐπί τε τοῖς	ἄλλοις	καὶ ἐπ´ αὐτῷ τούτῳ μάλιστα
[25]	φησίν τιν´ ὅμοιον εἶναι καὶ	ἄλλον	ἄλλῳ, θεοειδῆ τὸν Φρύγα τὸν
[14]	ἐπιμηκέστερον τὸ πρόσωπον, ὁ δὲ	ἄλλος	ἄλλο τι. εἶτ´ ἐπειδὴ ἀπηλλάγησαν
[6]	αὑτοῖς προσεῖναι, εἶτα λανθάνειν αὑτοὺς	ἀλλοτρίας	εἰκόνας στεφανοῦντας καὶ οὐδὲν αὐτοῖς
[2]	ἑαυτῷ· τὸ δὲ ὑπὲρ τοῦτο	ἀλλότριον	ἤδη καὶ κολακεία σαφής. Καίτοι
[28]	ἐμοῦ τὸν Ὅμηρον καὶ τοὺς	ἄλλους	ποιητὰς ἀμύνωνται. ἀλλ´ οὐδέπω οὐδὲ
[25]	τιν´ ὅμοιον εἶναι καὶ ἄλλον	ἄλλῳ,	θεοειδῆ τὸν Φρύγα τὸν τοῦ
[20]	μέν σε, καὶ οὐκ ἐχρῆν	ἄλλως.	ἐθέλω δέ σοι διακρῖναι καὶ
[1]	ἂν εἰδῇς, τοιόνδε ἐστίν. οὐδὲ	ἄλλως	μὲν χαίρω τοῖς κολακικοῖς τὸν
[14]	τρόπου τὸ τοιοῦτον, ὃς οὐδὲ	ἄλλως	ῥᾴδιος πρὸς τοὺς ἐπαίνους καὶ
[24]	οὐχὶ καὶ αὐτὸν σὺν ἐμοὶ	ἁλῶναι.	Ἐρήσομαι τοίνυν αὐτόν, μᾶλλον δὲ
[19]	εἴ τις κύνα ἐπαινῶν εἴποι	ἀλώπεκος	εἶναι μείζω αὐτὸν ἢ αἰλούρου,
[13]	ταπεινότερον κατασπώμενον· οἷον εἴ τινες	ἅμα	βαδίζοιεν, ὁ μὲν μέγιστος, ὁ
[5]	αὐτὴν περὶ ταλάντου, ὅστις ἂν	ἄμεινον	ἐπαινέσαι αὐτῆς τὴν κόμην, καίτοι
[16]	λόγους· μακρῷ γὰρ ἂν οὕτως	ἄμεινον	ἦν. νῦν δὲ ἀνάγκη ἀπ´
[19]	μᾶλλον δὲ καὶ αὐτῶν ἐκείνων	ἀμείνω	ἀπέφαινεν. καὶ οὔτε αὐτὸς ὁ
[19]	καὶ εἰ ἑνὸς ἀνδρὸς ἔλεγεν	ἀμείνω	εἶναι αὐτόν, οὐδὲ τοῦτο ἀπέχρησεν
[2]	ὄντας εὐδαιμονίζοι τῆς ἀκμῆς ἢ	ἀμόρφοις	οὖσι τὸ Νιρέως κάλλος ἢ
[22]	ἐγὼ γὰρ εἰ μέν τινα	ἄμορφον	οὖσαν ἔφην τῷ ἐν Κνίδῳ
[3]	πάσχειν, ὥσπερ ἂν εἴ τινι	ἀμόρφῳ	προσωπεῖον εὔμορφον ἐπιθείη τις φέρων,
[28]	ἀκροάσεως εὔθυναν εἶναι, ἐμὲ δὲ	ἀμυνοῦνται	οἱ θεοί, ἐπειδὰν πρὸ ἐμοῦ
[28]	Ὅμηρον καὶ τοὺς ἄλλους ποιητὰς	ἀμύνωνται.	ἀλλ´ οὐδέπω οὐδὲ τὸν ἄριστον
[22]	ὑπ´ ἐμοῦ εἰρημένοις τοὺς κανόνας	ἀμφοτέρους,	ὡς μάθῃς εἴτε τούτῳ εἴτ´
[19]	περὶ τὸν ἔπαινον, ἀλλὰ εὐδοκίμουν	ἄμφω	καὶ ἐτιμῶντο ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων,
[20]	καλὴν καὶ ἄριστα κατεσκευασμένην, εἴποι	ἄν	Ζηνός που τοιήδε γ´ Ὀλυμπίου
[13]	τοῦ βραχυτέρου ὑπερανατεινομένου τοῦτο γένοιτ´	ἄν,	κἂν ὅτι μάλιστα ἀκροποδητὶ ἐπεγείρῃ
[17]	ἄγαλμα ἐπανορθώσασθαι, ἀφελεῖν μὲν οὐκ	ἄν	τι τολμήσαιμι αὐτοῦ, προσθήσω δὲ
[17]	πρᾶγμα, ὃς ἐρομένου τινὸς ὅπως	ἄν	τις ἔνδοξος γένοιτο, Εἰ δόξης,
[17]	ἀγνοίας με διαλαθοῦσαν· οὐ γὰρ	ἂν	ἄλλην πρὸ αὐτῆς ἐγραψάμην. ὥστε
[6]	τὰ ὄμματα ἢ ὅ τι	ἂν	ἄλλο ἐπιθυμήσωσιν αὑτοῖς προσεῖναι, εἶτα
[5]	προθεῖναι αὐτὴν περὶ ταλάντου, ὅστις	ἂν	ἄμεινον ἐπαινέσαι αὐτῆς τὴν κόμην,
[19]	οὐδὲ Πολυδεύκεος βίαν’ φήσας ἀνατείνασθαι	ἂν	αὐτῷ ἐναντίας τὰς χεῖρας οὐδὲ
[3]	συντριβῆναι δυναμένῳ, ὅτε καὶ γελοιότερος	ἂν	γένοιτο αὐτοπρόσωπος φανείς, οἷος ὢν
[3]	μοι δοκοῦσιν, ἔφη, πάσχειν, ὥσπερ	ἂν	εἴ τινι ἀμόρφῳ προσωπεῖον εὔμορφον
[1]	συνέγραφε. τὸ δὲ ἐμὸν ὡς	ἂν	εἰδῇς, τοιόνδε ἐστίν. οὐδὲ ἄλλως
[17]	καὶ τὰ πρὸς ἀνθρώπους ἄριστοι	ἂν	εἶεν. ὥστε εἰ πάντως μετακοσμῆσαι
[20]	καὶ μείζω ἀπέφηνε· καὶ τολμήσειεν	ἂν	εἰπεῖν, ἵππον ἐπαινέσαι θέλων, φύσει
[19]	ὁ τοιοῦτος ἐπαινεῖν εἰδέναι; οὐκ	ἂν	εἴποις. ἀλλὰ μὴν οὐδ´ εἰ
[19]	εἶναι αὐτόν, οὐδὲ τοῦτο ἀπέχρησεν	ἂν	εἰς ἔπαινον. ἀλλὰ πῶς ἐπῄνεσε
[17]	δόξης, ἔφη, καταφρονήσειε. φαίην γὰρ	ἂν	καὶ αὐτός, εἴ τις ἔροιτό
[20]	τὸν νεώτατον εἶναι. διομόσαιτο δ´	ἂν	καὶ τὸν Κροίσου υἱὸν ὀξυηκοώτερον
[22]	ἐν Κνίδῳ ἀγάλματι ὁμοίαν, γόης	ἂν	καὶ τοῦ Κυναίθου κολακικώτερος ὄντως
[19]	τὸ δὲ εὖ ὧδε μάλιστ´	ἂν	κρίνοιτο, οὐκ ἤν τις τοῖς
[16]	πειρώμενος διὰ βραχέων εἰπεῖν, ὡς	ἂν	μᾶλλον μνημονεύσαιμι. ΛΥΚΙΝΟΣ. Καὶ μὴν
[3]	οὐχ οὕτως ἔχει· πολλοῦ γὰρ	ἂν	ὁ ἔπαινος ἦν τίμιος, εἴ
[2]	ἔπαινοι ἀνεκτοί εἰσιν εἰς ὅσον	ἂν	ὁ ἐπαινούμενος γνωρίζῃ ἕκαστον τῶν
[13]	ἐκτείνοι τις τὸν λόγον, ἧττον	ἂν	ὁ τοιοῦτος αἰτίαν ἔχοι ὑπὸ
[19]	ἕκαστον αὐτῶν γυναικὸς γενέσθαι, οὐκ	ἂν	οἴει γελασθῆναι αὐτὸν ἐπὶ τῇ
[20]	αὑτοῦ τὰ πλείω, ὡς μὴ	ἂν	ὀκνῆσαι καὶ τὸν Θερσίτην εὐμορφότερον
[20]	οὐδὲ κατέκλα. καὶ πάλιν οὐκ	ἂν	ὀκνήσειεν φάναι ἀελλοπόδων δρόμον ἵππων.
[23]	διαστήματος ἦν τὸ τόλμημα. ~Τάχ´	ἂν	οὖν φαίης, μᾶλλον δὲ ἤδη
[16]	ποιήσομαι τοὺς λόγους· μακρῷ γὰρ	ἂν	οὕτως ἄμεινον ἦν. νῦν δὲ
[1]	ἐκ τοῦ συγγράμματος· οὐ γὰρ	ἂν	οὕτως ὑπερεπῄνει τις, εἰ μὴ
[24]	διότι μὴ ἀνέχῃ ἀκούουσα, οὐκ	ἂν	παραβάλλοιμι θεῶν εἰκόσι γυναῖκα φαιδρὰν
[17]	δεῖγμά ἐστιν. πλὴν ἀλλὰ ὅσῳπερ	ἂν	πρὸς τὸ ἐπαινεῖσθαι αὐτὸ οὕτω
[6]	τῶν γραφέων ἐκείνοις μάλιστα, οἳ	ἂν	πρὸς τὸ εὐμορφότερον αὐτοὺς εἰκάσωσιν.
[20]	τοῦτο ἐπαινῶν οὐχ ὅπως οὐδ´	ἂν	ψεύσαιτό τι ἢ προσθείη τῶν
[8]	εἰπὼν ὑπὲρ αὐτὸν τὸν οὐρανὸν	ἀναβιβάζεις	τὴν γυναῖκα, ὡς καὶ θεαῖς
[24]	σὸς Ὅμηρος, ὃν καὶ νῦν	ἀναβιβάσομαι	συναγορεύσοντά μοι, ἢ οὐδεμία μηχανὴ
[12]	αὐτὰ ἐδυσχέραινεν καὶ ὑπέφριττεν μεταξὺ	ἀναγιγνωσκομένων	καὶ παρῃτεῖτο τὰς θεὰς ἵλεως
[14]	συμβουλὴν δήμου τοσούτου, ἀλλ´ ἀεὶ	ἀναγκαῖον	ὑπάρχειν τοὺς πολλοὺς περιττότερον ὁρᾶν
[19]	βουλόμενος, ὅπερ ἦν τῷ ἐπαινοῦντι	ἀναγκαῖον,	ὑψηλοτέρῳ ἐχρησάμην τῷ παραδείγματι, τοῦτο
[16]	οὕτως ἄμεινον ἦν. νῦν δὲ	ἀνάγκη	ἀπ´ ἐντολῆς ἀπολογήσασθαι. ἀλλ´ εἴ
[13]	θεῷ ἀπεικάζῃ, ὡς τὸ θεῖον	ἀνάγκη	ἐλαττοῦσθαι πρὸς τὸ ἐνδέον ἐπικλώμενον.
[16]	ὅμως· οὐ γὰρ οἷόν τε	ἀναδῦναι	ἤδη παρούσης. ΠΟΛΥΣΤΡΑΤΟΣ. Καὶ νὴ
[29]	ἀποστήσομαι· ὁπόταν δὲ τὰς ψήφους	ἀνακηρύττωσι	τῶν κριτῶν, τότε ἤδη καὶ
[14]	τῶν θυρῶν, ὁπότε τὸ πρῶτον	ἀναπετάσας	ἐπεδείκνυεν τὸ ἔργον, ἐπακούειν τῶν
[14]	φειδομένου ἄσωτος ἐν τοῖς ἐπαίνοις	ἀναπέφηνας.	ἀλλὰ μηδὲ ἐκεῖνο αἰσχυνθῇς, εἰ
[9]	τὸν ἄνθρωπον οὐ πιθανῶς κολοσσοὺς	ἀναπλάττοντα	καὶ τὸν Ἄθω κατὰ χώραν
[18]	Ἥρᾳ καὶ Ἀθηνᾷ τὴν μορφὴν	ἀναπλάττων	εἴκασα. ταῦτά σοι ἔκμετρα ἔδοξεν
[5]	λεγόντων καὶ οὔλους τινὰς πλοκάμους	ἀναπλεκόντων	καὶ σελίνοις τοὺς μηδὲ ὅλως
[16]	ἐκείνης πρὸς μὲ γεγένησαι, τολμήσω	ἀναρρῖψαι	τὸν κύβον. ΠΟΛΥΣΤΡΑΤΟΣ. Θάρρει, ὦ
[4]	Πέπαυσο, ὦ οὗτος, μὴ καὶ	ἀναστῆναι	ποιήσῃς τὴν γυναῖκα. ~Παραπλήσιον δὲ
[19]	Γλαῦκον, οὐδὲ Πολυδεύκεος βίαν’ φήσας	ἀνατείνασθαι	ἂν αὐτῷ ἐναντίας τὰς χεῖρας
[8]	καὶ ἄτυφον ἔφης αὐτὴν οὐκ	ἀνατεινομένην	ὑπὲρ τὸ ἀνθρώπινον μέτρον, ἀλλὰ
[11]	ἐν τῷ μέτρῳ, κᾆτα ἡμῶν	ἀνατρέψωσιν	οἱ Ἑλλανοδίκαι τὴν εἰκόνα. ~Ταῦτα
[11]	εἰ δὲ ἀληθές, ὑμεῖς οἱ	ἄνδρες	ἴστε— μηδ´ Ὀλυμπίασιν ἐξεῖναι τοῖς
[9]	τὸν Ἀλέξανδρον τῆς μεγαλοψυχίας καὶ	ἀνδριάντα	μείζω τοῦτον τοῦ Ἄθω ἔλεγεν
[11]	μείζους τῶν σωμάτων ἀνεστάναι τοὺς	ἀνδριάντας,	ἀλλὰ ἐπιμελεῖσθαι τοὺς Ἑλλανοδίκας ὅπως
[11]	ἀλήθειαν, καὶ τὴν ἐξέτασιν τῶν	ἀνδριάντων	ἀκριβεστέραν γίγνεσθαι τῆς τῶν ἀθλητῶν
[19]	ὅπου γε καὶ εἰ ἑνὸς	ἀνδρὸς	ἔλεγεν ἀμείνω εἶναι αὐτόν, οὐδὲ
[2]	~μέχρι γὰρ τοῦδε οἱ ἔπαινοι	ἀνεκτοί	εἰσιν εἰς ὅσον ἂν ὁ
[23]	σοι εἰς τὸ κάλλος ἐφείσθω·	ἀνεπίφθονον	μέντοι ποιήσασθαι τὸν ἔπαινον ἐχρῆν,
[9]	τοῦτον τοῦ Ἄθω ἔλεγεν αὐτοῦ	ἀνεστάναι	ἐν ταῖς τῶν ἀεὶ μεμνησομένων
[11]	τοῖς νικῶσι μείζους τῶν σωμάτων	ἀνεστάναι	τοὺς ἀνδριάντας, ἀλλὰ ἐπιμελεῖσθαι τοὺς
[26]	τὰς εἰκόνας καὶ τὰς ὁμοιώσεις	ἀνεύθυνόν	ἐστιν ὥστε Ὅμηρος καὶ τὰς
[28]	εἰς τὸ θεῖον, σὺ μὲν	ἀνεύθυνος	αὐτοῦ, ἐκτὸς εἰ μή τινα
[18]	Καίτοι παλαιὸς οὗτος ὁ λόγος,	ἀνευθύνους	εἶναι ποιητὰς καὶ γραφέας, τοὺς
[23]	ὧν τάς γε ἀληθεῖς εἰκόνας	ἀνεφίκτους	εἶναι ἀνθρωπίνῃ μιμήσει ἔγωγε ὑπολαμβάνω.
[24]	τὸ κάλλος εἴπω, διότι μὴ	ἀνέχῃ	ἀκούουσα, οὐκ ἂν παραβάλλοιμι θεῶν
[2]	καὶ τὰς μορφὰς καὶ αὐτοὶ	ἀνηβήσειν	αὖθις, ὥσπερ ὁ Πελίας ᾤετο.
[20]	καὶ δρομικόν, ὅτι Ἄκρον ἐπ´	ἀνθερίκων	καρπὸν θέεν οὐδὲ κατέκλα. καὶ
[10]	καὶ παραδείγματα. σὺ δὲ τὰ	ἀνθρώπινα	ταῦτα ἐπαίνει αὐτήν, μηδὲ ὑπὲρ
[23]	γε ἀληθεῖς εἰκόνας ἀνεφίκτους εἶναι	ἀνθρωπίνῃ	μιμήσει ἔγωγε ὑπολαμβάνω. ~Εἰ δὲ
[7]	μᾶλλον δὲ ὑπὲρ ἅπασαν τὴν	ἀνθρωπίνην	φύσιν τὰ τοιαῦτα. ἐγὼ δέ
[8]	αὐτὴν οὐκ ἀνατεινομένην ὑπὲρ τὸ	ἀνθρώπινον	μέτρον, ἀλλὰ πρόσγειον τὴν πτῆσιν
[24]	τὰ πολλά, ὅπερ θεοῖς ὅμοιον	ἄνθρωποι	ἔχουσιν; ~Ἐπὶ μέν γε τοῦ
[23]	ἀνθρώπων γεγενημένα οὐκ ἀσεβές, οἶμαι,	ἀνθρώποις	εἰκάζειν. ἐκτὸς εἰ μὴ σὺ
[28]	φιλοσόφων ἠμύναντο εἰκόνα θεοῦ τὸν	ἄνθρωπον	εἰπόντα εἶναι. Πολλὰ ἔτι ἔχων
[25]	δὲ τῷ Ποσειδῶνι, διαιρῶν τὸν	ἄνθρωπον	κατὰ μέλη πρὸς τοσούτων θεῶν
[9]	ἡγησάμενος τὸ τόλμημα ἔπαυσεν τὸν	ἄνθρωπον	οὐ πιθανῶς κολοσσοὺς ἀναπλάττοντα καὶ
[13]	μὴ οὕτως ἔχοντα. ~Τὸ δὴ	ἄνθρωπον	οὖσαν Ἀφροδίτῃ καὶ Ἥρᾳ εἰκάσαι
[23]	ἐχρῆν, ἀλλὰ μὴ θεαῖς ἀπεικάζειν	ἄνθρωπον	οὖσαν. ἐγὼ δὲ— ἤδη γάρ
[13]	ταῖς τοιαύταις εἰκόσιν οὐχ οὕτως	ἄνθρωπος	μείζων γίγνεται, ἤν τις αὐτὸν
[17]	σέβουσιν, οὗτοι καὶ τὰ πρὸς	ἀνθρώπους	ἄριστοι ἂν εἶεν. ὥστε εἰ
[26]	οὔρεος. ~Οὐ μόνον δὲ τοὺς	ἀνθρώπους	αὐτοὺς θεοῖς ἀπεικάζει, ἀλλὰ καὶ
[23]	ἐλέφαντος πεποιημένοις· τὰ δὲ ὑπ´	ἀνθρώπων	γεγενημένα οὐκ ἀσεβές, οἶμαι, ἀνθρώποις
[16]	τῆς δίκης. ~ΛΥΚΙΝΟΣ. Ἀλλὰ ἐκεῖνο	ἀνιαρόν,	ὦ Πολύστρατε, ὅτι μὴ ἐκείνης
[8]	γέγραφας, σὲ δὲ εἰδέναι ὅτι	ἀνιάσει	αὐτὴν τὸ βιβλίον οὕτω περινοστοῦν
[19]	οἴει γελασθῆναι αὐτὸν ἐπὶ τῇ	ἀνοίᾳ	τοῦ ἐπαίνου; ὅπου γε καὶ
[7]	ἔπαινον προσιεμένη· καίτοι Νηρηΐσιν ἐκείνη	ἀντεξητάζετο,	Ἥραν δὲ καὶ Ἀφροδίτην ἔσεβεν.
[19]	τοῖς ἐφόροις τῶν ἀθλητῶν θεοῖς	ἀντεπαινούμενος,	οὔτε ἐκεῖνοι ἠμύναντο ἢ τὸν
[15]	δίκαιον εἰπεῖν· οὐ γὰρ ἐν	ἀντιδίκοις,	ὡς σὺ φής, ἀλλ´ ἐν
[13]	Ἥρᾳ εἰκάσαι τί ἄλλο ἢ	ἄντικρύς	ἐστιν εὐτελίζειν τὰς θεάς; ἐν
[10]	μὴ γὰρ εἶναι τῶν τηλικούτων	ἀξίαν,	μηδὲ ἐγγύς, ὅτι μηδὲ ἄλλην
[17]	πολὺ καταδεέστερόν μοι δοκῶ τῆς	ἀξίας	εἰρηκέναι. σκόπει γοῦν ἡλίκον τοῦτο
[17]	με, Τίνες εἰσὶν μάλιστα ἐπαίνου	ἄξιοι;	Ὁπόσοι ἐπαινεῖσθαι μὴ θέλουσιν. ~Ἀλλὰ
[17]	αὐτὸ οὕτω διακειμένη τυγχάνῃς, τοσούτῳ	ἀξιωτέραν	ὑπερεπαινεῖσθαι ἀποφαίνεις σεαυτήν, καὶ σχεδὸν
[9]	ἀπεικάζειν. ~Ἠξίου δέ σε μηδὲ	ἀξυνετωτέραν	αὐτὴν ἡγεῖσθαι τοῦ Ἀλεξάνδρου, ὃς
[16]	ἄμεινον ἦν. νῦν δὲ ἀνάγκη	ἀπ´	ἐντολῆς ἀπολογήσασθαι. ἀλλ´ εἴ μοι
[16]	παρ´ ἐμοῦ τοίνυν τάδε αὐτῇ	ἀπάγγελλε.	ΠΟΛΥΣΤΡΑΤΟΣ. Μηδαμῶς, ὦ Λυκῖνε, ἀλλ´
[9]	πρὸς αὐτόν, ὡς τὸ ὄρος	ἅπαν	εἰκόνα γενέσθαι τοῦ βασιλέως, ἔχοντα
[12]	ἐκ τοῦ συμμέτρου διαστήματος ἴδωμεν,	ἅπαντα	σαφῶς καταφαίνεται, τὰ εὖ καὶ
[20]	δὲ ὀλίγην ποιούμενος τὴν πρόνοιαν,	ἅπαντα	ὑπερεπαινεῖν οἴεται δεῖν, ἐπιψευδόμενος καὶ
[18]	νενομοθετημένον, ἀλλὰ τοῦτο μόνον ἐξ	ἅπαντος	ὁρᾷ ὅπως ὑπερθαυμάσεται καὶ ζηλωτὸν
[20]	ὁ Δημητρίου τοῦ Πολιορκητοῦ κόλαξ	ἁπάντων	αὐτῷ τῶν πρὸς τὴν κολακείαν
[5]	ὅμως οὕτω διακειμένη τὴν κεφαλήν,	ἁπάντων	εἰδότων ὅτι ἐκ νόσου μακρᾶς
[6]	τοὺς μηδὲ ὅλως ὄντας εἰκαζόντων.	~Ἁπάντων	οὖν τῶν τοιούτων κατεγέλα τῶν
[17]	ἐν μεγάλῳ τιθεμένη. σχεδὸν γὰρ	ἁπάντων	τοῦτο μεῖζον ὧν εἴρηκα περὶ
[29]	ἄριστα ὑποκρίνῃ. ἐγὼ δὲ ἐπείπερ	ἅπαξ	σοι τὸ δρᾶμα παραδέδωκα, νῦν
[7]	γάρ, φησίν, μᾶλλον δὲ ὑπὲρ	ἅπασαν	τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν τὰ τοιαῦτα.
[26]	δὲ τοὺς ἀνθρώπους αὐτοὺς θεοῖς	ἀπεικάζει,	ἀλλὰ καὶ τὴν Εὐφόρβου κόμην
[23]	ἔπαινον ἐχρῆν, ἀλλὰ μὴ θεαῖς	ἀπεικάζειν	ἄνθρωπον οὖσαν. ἐγὼ δὲ— ἤδη
[8]	τὴν γυναῖκα, ὡς καὶ θεαῖς	ἀπεικάζειν.	~Ἠξίου δέ σε μηδὲ ἀξυνετωτέραν
[13]	γίγνεται, ἤν τις αὐτὸν θεῷ	ἀπεικάζῃ,	ὡς τὸ θεῖον ἀνάγκη ἐλαττοῦσθαι
[26]	τὴν Εὐφόρβου κόμην ταῖς Χάρισιν	ἀπείκασε,	καὶ ταῦτα αἵματι δεδευμένην. καὶ
[27]	λίθον αὐτὴν ὥσπερ τὴν Νιόβην	ἀπεργάσασθαι.	ἐῶ γὰρ τοὺς Αἰγυπτίους, οἵπερ
[19]	δὲ καὶ αὐτῶν ἐκείνων ἀμείνω	ἀπέφαινεν.	καὶ οὔτε αὐτὸς ὁ Γλαῦκος
[20]	ᾖ, παραλαβὼν ἐπηύξησε καὶ μείζω	ἀπέφηνε·	καὶ τολμήσειεν ἂν εἰπεῖν, ἵππον
[19]	ἀμείνω εἶναι αὐτόν, οὐδὲ τοῦτο	ἀπέχρησεν	ἂν εἰς ἔπαινον. ἀλλὰ πῶς
[16]	ἐκεῖνα ὁπόσα σὺ παρ´ αὐτῆς	ἀπήγγειλας,	ἡμᾶς δὲ χρὴ τῶν δευτέρων
[14]	ἄλλος ἄλλο τι. εἶτ´ ἐπειδὴ	ἀπηλλάγησαν	οἱ θεαταί, αὖθις τὸν Φειδίαν
[13]	τῇ ἡλικίᾳ χαμαίζηλος, εἶτα δεήσειεν	ἀπισῶσαι	αὐτοὺς ὡς μὴ ὑπερέχειν θατέρου
[21]	τῶν ὅρων μένουσιν. Ταῦτά σοι	ἀπὸ	πολλῶν ὀλίγα κολακείας καὶ ἐπαίνου
[3]	ὢν ἐρίζοι περὶ μεγέθους τοῖς	ἀπὸ	τοῦ ἰσοπέδου ὅλῳ πήχει ὑπερέχουσιν.
[26]	τὰς θεὰς αὐτὰς οὐκ ὤκνησεν	ἀπὸ	τῶν ἐλαττόνων ἐπαινέσαι· τοὺς γοῦν
[4]	δὲ καὶ πολὺ τοῦ συμμέτρου	ἀποδέουσαν,	ἐπαινεῖσθαι πρός τινος ποιητοῦ ἐν
[15]	ὕδατος ἡμῖν ἐκχυθέντος οὔτε ἀπολογίας	ἀποδοθείσης.	μᾶλλον δὲ τοῦτο πάντων ἀτοπώτατον,
[3]	εἴ τι καὶ ἔργον αὐτοῦ	ἀπολαῦσαι	δυνατὸν ἦν ἐκ τῆς τοιαύτης
[16]	νῦν δὲ ἀνάγκη ἀπ´ ἐντολῆς	ἀπολογήσασθαι.	ἀλλ´ εἴ μοι τοιοῦτος ἀγγελιαφόρος
[18]	πράγματος. ὑπὲρ δὲ οὗ χρὴ	ἀπολογήσασθαι,	τοῦτό ἐστιν, ὅτι τῇ ἐν
[15]	ἀλλ´ ἐν φίλοις ποιήσῃ τὴν	ἀπολογίαν.	ἐγὼ δὲ καὶ συνεξετάζεσθαί σοι
[16]	δὲ σοῦ ἕνεκα ἐπιτεμοῦμαι τὴν	ἀπολογίαν.	καὶ παρ´ ἐμοῦ τοίνυν τάδε
[15]	οὔτε ὕδατος ἡμῖν ἐκχυθέντος οὔτε	ἀπολογίας	ἀποδοθείσης. μᾶλλον δὲ τοῦτο πάντων
[15]	συγγράμματος, ὥστε μηδὲ ἐλπίδα μοι	ἀπολογίας	ἔτι καταλείπεσθαι. πλὴν ἀλλὰ ἐκεῖνό
[16]	φαῦλόν με ὑποκριτὴν ἕξων τῆς	ἀπολογίας,	πειρώμενος διὰ βραχέων εἰπεῖν, ὡς
[13]	τῇ παραθέσει, ὡς τὸ μεῖζον	ἀπομικρύνεται	πρὸς τὸ ταπεινότερον κατασπώμενον· οἷον
[28]	ἕνεκα τούτου παύσομαι, ἵνα καὶ	ἀπομνημονεῦσαι	δυνηθῇ τὰ εἰρημένα. ~ΠΟΛΥΣΤΡΑΤΟΣ. Οὐκ
[18]	μὴ καὶ σοὶ δόξω ὑπ´	ἀπορίας	αὐτὸ δρᾶν. ~Ἐκεῖνο δέ γέ
[13]	καὶ γὰρ εἰ μὲν ὑπὸ	ἀπορίας	τῶν ἐπιγείων ἐπὶ τὰ οὐράνια
[24]	τοιαῦτα λέγῃ, μισεῖς κἀκεῖνον καὶ	ἀπορρίπτεις	τὸ βιβλίον, ἢ δίδως αὐτῷ
[29]	αὐτῶν. καὶ ὡς ὁρᾷς, ἤδη	ἀποσοβῶ	παρ´ αὐτὴν ἐπιβυσάμενος τὰ ὦτα,
[12]	οὐδὲν ἀκριβὲς διαγιγνώσκομεν, ἢν δὲ	ἀποστάντες	ἐκ τοῦ συμμέτρου διαστήματος ἴδωμεν,
[29]	δρᾶμα παραδέδωκα, νῦν μὲν ἐκποδὼν	ἀποστήσομαι·	ὁπόταν δὲ τὰς ψήφους ἀνακηρύττωσι
[19]	ποῦ τὸ ἴδιον τοῦ ἐπαίνου	ἀποτελεῖται;	ἢν ὁ κύων τῷ λέοντι
[17]	διακειμένη τυγχάνῃς, τοσούτῳ ἀξιωτέραν ὑπερεπαινεῖσθαι	ἀποφαίνεις	σεαυτήν, καὶ σχεδὸν εἰς τὸν
[13]	μείζων ἐκεῖνος ἐπικύψει καὶ ταπεινότερον	ἀποφανεῖ	ἑαυτόν. ὡσαύτως δὲ καὶ ἐν
[18]	ὁρᾷ ὅπως ὑπερθαυμάσεται καὶ ζηλωτὸν	ἀποφανεῖ	τὸν ἐπαινούμενον. οὐ μὴν ταύτην
[20]	ὀκνῆσαι καὶ τὸν Θερσίτην εὐμορφότερον	ἀποφῆναι	τοῦ Ἀχιλλέως καὶ τὸν Νέστορα
[24]	Ἀφροδίτῃ ἐοικυῖα ἔσται, Εἶπε δ´	ἄρα—	φησίν— κλαίουσα γυνὴ εἰκυῖα θεῇσιν.
[19]	εἶναι μείζω αὐτὸν ἢ αἰλούρου,	ἆρά	σοι δοκεῖ ὁ τοιοῦτος ἐπαινεῖν
[25]	αὐτὸν εἶναι τῷ Διί, τῷ	Ἄρεϊ	δὲ τὴν ζώνην, στέρνον δὲ
[25]	εἰκόνας· καὶ αὖ πάλιν βροτολοιγῷ	Ἄρεΐ	φησίν τιν´ ὅμοιον εἶναι καὶ
[7]	ἡρωΐναις παραθεωρεῖν με Πηνελόπῃ καὶ	Ἀρήτῃ	καὶ Θεανοῖ, οὐχ ὅπως θεῶν
[20]	ἢν οἰκίαν ἐπαινῇ καλὴν καὶ	ἄριστα	κατεσκευασμένην, εἴποι ἄν Ζηνός που
[29]	σοι μελήσει, ὦ Πολύστρατε, ὅπως	ἄριστα	ὑποκρίνῃ. ἐγὼ δὲ ἐπείπερ ἅπαξ
[7]	Θεανοῖ, οὐχ ὅπως θεῶν ταῖς	ἀρίσταις.	καὶ γὰρ αὖ καὶ τόδε,
[17]	~ΛΥΚΙΝΟΣ. Ἐγώ σε, ὦ γυναικῶν	ἀρίστη,	μεγάλα, ὡς φής, καὶ πέρα
[17]	οὗτοι καὶ τὰ πρὸς ἀνθρώπους	ἄριστοι	ἂν εἶεν. ὥστε εἰ πάντως
[28]	ἀμύνωνται. ἀλλ´ οὐδέπω οὐδὲ τὸν	ἄριστον	τῶν φιλοσόφων ἠμύναντο εἰκόνα θεοῦ
[16]	πολλήν μοι τὴν ταραχὴν ἐμπεποίηκεν.	ἄρξομαι	δ´ ὅμως· οὐ γὰρ οἷόν
[25]	γὰρ δή που αὐτοῦ λέγοντος	Ἀρτέμιδι	ἰκέλη ἠὲ χρυσέῃ Ἀφροδίτῃ. καὶ
[25]	χρυσέῃ Ἀφροδίτῃ. καὶ οἵη δ´	Ἄρτεμις	εἶσι κατ´ οὔρεος. ~Οὐ μόνον
[10]	τιμὴν καὶ προσκυνεῖ σου τὰ	ἀρχέτυπα	καὶ παραδείγματα. σὺ δὲ τὰ
[9]	ἡγεῖσθαι τοῦ Ἀλεξάνδρου, ὃς τοῦ	ἀρχιτέκτονος	ὑπισχνουμένου τὸν Ἄθω ὅλον μετασχηματίσειν
[12]	δὲ ἐκείνη ἐπεσημήνατο, καὶ αὐτὸς	ἄρχομαι	τὰ ὅμοια γιγνώσκειν περὶ αὐτῶν,
[13]	ὁ τοιοῦτος αἰτίαν ἔχοι ὑπὸ	ἀσεβείας	αὐτὸ δρᾶν· σὺ δὲ τοσαῦτα
[23]	δὲ ὑπ´ ἀνθρώπων γεγενημένα οὐκ	ἀσεβές,	οἶμαι, ἀνθρώποις εἰκάζειν. ἐκτὸς εἰ
[8]	πρὸς τοὺς θεούς. ἐδόκει τε	ἀσέβημα	ἑαυτῆς καὶ πλημμέλημα τοῦτο δόξειν,
[19]	Γλαῦκον ἢ τὸν ποιητὴν ὡς	ἀσεβοῦντα	περὶ τὸν ἔπαινον, ἀλλὰ εὐδοκίμουν
[23]	πολλῶν ἐτῶν. ἀλλ´ ὅρα μὴ	ἄσεμνον	ᾖ τὰ τοιαῦτα περὶ τῶν
[19]	ἐπ´ αὐτῷ τούτῳ μάλιστα τῷ	ᾄσματι.	Μὴ δὴ θαυμάσῃς εἰ καὶ
[4]	ἐπαινεῖσθαι πρός τινος ποιητοῦ ἐν	ᾄσματι	τά τε ἄλλα καὶ ὅτι
[14]	καὶ ἐκ τοῦ τέως φειδομένου	ἄσωτος	ἐν τοῖς ἐπαίνοις ἀναπέφηνας. ἀλλὰ
[20]	ὑπερβολήν. Ὁ μὲν οὖν κόλαξ	ἅτε	τῆς χρείας ἕνεκα τῆς ἑαυτοῦ
[15]	ἀποδοθείσης. μᾶλλον δὲ τοῦτο πάντων	ἀτοπώτατον,	οἱ αὐτοὶ κατήγοροι καὶ δικασταὶ
[8]	αὐτῆς εἰρημένων, ὅτι μετρίαν καὶ	ἄτυφον	ἔφης αὐτὴν οὐκ ἀνατεινομένην ὑπὲρ
[7]	θεῶν ταῖς ἀρίσταις. καὶ γὰρ	αὖ	καὶ τόδε, πάνυ, ἔφη, τὰ
[25]	πρὸς τοσούτων θεῶν εἰκόνας· καὶ	αὖ	πάλιν βροτολοιγῷ Ἄρεΐ φησίν τιν´
[25]	πολλάκις τὸν Πηλέως. Ἀλλὰ ἐπάνειμι	αὖθις	ἐπὶ τὰ γυναικεῖα τῶν παραδειγμάτων·
[14]	εἶτ´ ἐπειδὴ ἀπηλλάγησαν οἱ θεαταί,	αὖθις	τὸν Φειδίαν ἐγκλεισάμενον ἑαυτὸν ἐπανορθοῦν
[2]	τὰς μορφὰς καὶ αὐτοὶ ἀνηβήσειν	αὖθις,	ὥσπερ ὁ Πελίας ᾤετο. ~τὸ
[20]	που τοιήδε γ´ Ὀλυμπίου ἔνδοθεν	αὐλή.	ὁ δὲ κόλαξ τοῦτο τὸ
[4]	δὴ γάνυσθαι τῷ ἐπαίνῳ καθάπερ	αὐξανομένην	πρὸς τὸ μέλος καὶ τὴν
[12]	θεῖον· ὡς ἐκείνη πάνυ γε	αὐτὰ	ἐδυσχέραινεν καὶ ὑπέφριττεν μεταξὺ ἀναγιγνωσκομένων
[24]	δὲ καὶ ὅτι μάλιστά σε	αὐταῖς	ἐκείναις εἴκασα, οὐκ ἐμὸν τοῦτο,
[21]	οἱ ἐπαινοῦντες δὲ καὶ ἐν	αὐταῖς	ταύταις σωφρονοῦσιν καὶ ἐντὸς τῶν
[26]	ὥστε Ὅμηρος καὶ τὰς θεὰς	αὐτὰς	οὐκ ὤκνησεν ἀπὸ τῶν ἐλαττόνων
[27]	ἐοικέναι λέγεται· ἀλλὰ τὰς προσηγορίας	αὐτὰς	πόσοι ἐμιμήσαντο τὰς τῶν θεῶν,
[16]	καὶ παρ´ ἐμοῦ τοίνυν τάδε	αὐτῇ	ἀπάγγελλε. ΠΟΛΥΣΤΡΑΤΟΣ. Μηδαμῶς, ὦ Λυκῖνε,
[12]	παρῃτεῖτο τὰς θεὰς ἵλεως εἶναι	αὐτῇ.	καὶ συγγνώμη, εἰ γυναικεῖόν τι
[8]	σε τὰ τοιαῦτα ἐκέλευσεν, ἢ	αὐτὴ	μὲν μαρτύρεσθαι τὰς θεὰς ὡς
[17]	ὅ τι τηλικοῦτον ἐπῄνεσα, ἡλίκον	αὐτὴ	σὺ τοῦτο ἐγκώμιον ὑπὲρ σεαυτῆς
[29]	ὡς ὁρᾷς, ἤδη ἀποσοβῶ παρ´	αὐτὴν	ἐπιβυσάμενος τὰ ὦτα, ὡς μή
[13]	γυναικῶν Ἀφροδίτῃ καὶ Ἥρᾳ εἰκάσαι	αὐτὴν	ἐτόλμησας οὐδὲν δέον. ~Ὥστε τὸ
[9]	~Ἠξίου δέ σε μηδὲ ἀξυνετωτέραν	αὐτὴν	ἡγεῖσθαι τοῦ Ἀλεξάνδρου, ὃς τοῦ
[7]	τοῦτο οὐ φέρουσα, ὅτι θεαῖς	αὐτήν,	Ἥρᾳ καὶ Ἀφροδίτῃ, εἴκασας· Ὑπὲρ
[16]	εἶτ´ ἐγὼ μιμήσομαί σε πρὸς	αὐτήν.	ΛΥΚΙΝΟΣ. Οὐκοῦν ἐπειδήπερ οὕτω σοι
[10]	δὲ τὰ ἀνθρώπινα ταῦτα ἐπαίνει	αὐτήν,	μηδὲ ὑπὲρ τὸν πόδα ἔστω
[16]	δέδοικα καὶ μονονουχὶ καὶ ὁρᾶν	αὐτὴν	οἴομαι, καὶ τὸ πρᾶγμα πολλήν
[16]	μοι τοιοῦτος ἀγγελιαφόρος γένοιο πρὸς	αὐτὴν	οἷος παρ´ ἐκείνης πρὸς μὲ
[8]	ὅτι μετρίαν καὶ ἄτυφον ἔφης	αὐτὴν	οὐκ ἀνατεινομένην ὑπὲρ τὸ ἀνθρώπινον
[5]	τοῖς γὰρ ποιηταῖς ἀγῶνα προθεῖναι	αὐτὴν	περὶ ταλάντου, ὅστις ἂν ἄμεινον
[8]	σὲ δὲ εἰδέναι ὅτι ἀνιάσει	αὐτὴν	τὸ βιβλίον οὕτω περινοστοῦν ὥσπερ
[27]	ἠγανάκτησεν ἡ θεὸς δυναμένη λίθον	αὐτὴν	ὥσπερ τὴν Νιόβην ἀπεργάσασθαι. ἐῶ
[16]	δηλαδὴ ἐκεῖνα ὁπόσα σὺ παρ´	αὐτῆς	ἀπήγγειλας, ἡμᾶς δὲ χρὴ τῶν
[8]	μαρτύρεσθαι τὰς θεὰς ὡς ἀκούσης	αὐτῆς	γέγραφας, σὲ δὲ εἰδέναι ὅτι
[17]	οὐ γὰρ ἂν ἄλλην πρὸ	αὐτῆς	ἐγραψάμην. ὥστε ταύτῃ γε οὐχ
[4]	καὶ μεγάλη ἦν· αἰγείρῳ δ´	αὐτῆς	εἴκαζεν ἐκεῖνος τὸ εὔμηκές τε
[8]	τελευταίων ἐν τῷ βιβλίῳ περὶ	αὐτῆς	εἰρημένων, ὅτι μετρίαν καὶ ἄτυφον
[16]	Μηδαμῶς, ὦ Λυκῖνε, ἀλλ´ ὥσπερ	αὐτῆς	ἐκείνης παρούσης λέγε τὸν λόγον,
[5]	καταράτων ποιητῶν ὑακινθίνας τὰς τρίχας	αὐτῆς	λεγόντων καὶ οὔλους τινὰς πλοκάμους
[5]	ταλάντου, ὅστις ἂν ἄμεινον ἐπαινέσαι	αὐτῆς	τὴν κόμην, καίτοι φαλακρὰ ἐτύγχανεν
[4]	τὸν ποιητὴν δὲ πολλάκις τὸ	αὐτὸ	ᾄδειν ὁρῶντα ὡς ἥδοιτο ἐπαινουμένη,
[18]	καὶ σοὶ δόξω ὑπ´ ἀπορίας	αὐτὸ	δρᾶν. ~Ἐκεῖνο δέ γέ φημι,
[13]	τοιοῦτος αἰτίαν ἔχοι ὑπὸ ἀσεβείας	αὐτὸ	δρᾶν· σὺ δὲ τοσαῦτα ἔχων
[17]	ὅσῳπερ ἂν πρὸς τὸ ἐπαινεῖσθαι	αὐτὸ	οὕτω διακειμένη τυγχάνῃς, τοσούτῳ ἀξιωτέραν
[20]	τῷ ψεύσματι. ὁ δέ γε	αὐτὸ	τοῦτο ἐπαινῶν οὐχ ὅπως οὐδ´
[2]	σφίσι καὶ τὰς μορφὰς καὶ	αὐτοὶ	ἀνηβήσειν αὖθις, ὥσπερ ὁ Πελίας
[15]	δὲ τοῦτο πάντων ἀτοπώτατον, οἱ	αὐτοὶ	κατήγοροι καὶ δικασταὶ ἦτε. Πότερα
[27]	ἐπιχρωμένους· σχεδὸν γοῦν τὰ πλεῖστα	αὐτοῖς	ἐξ οὐρανοῦ ἐστιν. ~Ὥστε οὐ
[6]	ἀλλοτρίας εἰκόνας στεφανοῦντας καὶ οὐδὲν	αὐτοῖς	ἐοικυίας. ~Ταῦτα δὲ καὶ τὰ
[17]	τῶν ἐγκωμίων, ἀλλ´ αἰδεῖσθαι ἐπ´	αὐτοῖς	καὶ μείζω ἢ κατὰ σὲ
[21]	κόλακες, ἐφ´ ὅσον οἷόν τε	αὐτοῖς,	χρῶνται ταῖς ὑπερβολαῖς, οἱ ἐπαινοῦντες
[6]	ὅ τι ἂν ἄλλο ἐπιθυμήσωσιν	αὑτοῖς	προσεῖναι, εἶτα λανθάνειν αὑτοὺς ἀλλοτρίας
[25]	μέν φησιν καὶ κεφαλὴν ἴκελον	αὐτὸν	εἶναι τῷ Διί, τῷ Ἄρεϊ
[19]	γενέσθαι, οὐκ ἂν οἴει γελασθῆναι	αὐτὸν	ἐπὶ τῇ ἀνοίᾳ τοῦ ἐπαίνου;
[24]	αἰὼν δέδωκεν, οὐδ´ ἔστιν ὅστις	αὐτὸν	ἐπὶ τούτῳ ᾐτιάσατο, οὐδὲ ὁ
[19]	ἐπαινῶν εἴποι ἀλώπεκος εἶναι μείζω	αὐτὸν	ἢ αἰλούρου, ἆρά σοι δοκεῖ
[9]	τερατείαν τῆς ὑποσχέσεως, ἀλλ´ ὑπὲρ	αὐτὸν	ἡγησάμενος τὸ τόλμημα ἔπαυσεν τὸν
[19]	σιδάρεον Ἀλκμάνας τέκος’ ὁρᾷς ὁποίοις	αὐτὸν	θεοῖς εἴκασε· μᾶλλον δὲ καὶ
[13]	ἄνθρωπος μείζων γίγνεται, ἤν τις	αὐτὸν	θεῷ ἀπεικάζῃ, ὡς τὸ θεῖον
[14]	Ἠλείοις τὸν Δία. στάντα γὰρ	αὐτὸν	κατόπιν τῶν θυρῶν, ὁπότε τὸ
[24]	σὺν ἐμοὶ ἁλῶναι. Ἐρήσομαι τοίνυν	αὐτόν,	μᾶλλον δὲ σὲ ὑπὲρ αὐτοῦ—
[19]	ἑνὸς ἀνδρὸς ἔλεγεν ἀμείνω εἶναι	αὐτόν,	οὐδὲ τοῦτο ἀπέχρησεν ἂν εἰς
[19]	κύνα ἐπαινῶν ἔφη ποιητὴς λεοντοδάμαν	αὐτόν·	οὗτος γὰρ δὴ κυνὸς ἐντελὴς
[24]	οὐδεμία μηχανὴ μὴ οὐχὶ καὶ	αὐτὸν	σὺν ἐμοὶ ἁλῶναι. Ἐρήσομαι τοίνυν
[8]	ὁ δὲ ταῦτα εἰπὼν ὑπὲρ	αὐτὸν	τὸν οὐρανὸν ἀναβιβάζεις τὴν γυναῖκα,
[19]	οὐδ´ εἰ λύκῳ φαίη ἴσον	αὐτὸν	ὑπάρχειν, οὐδὲ οὕτως μεγαλωστὶ ἐπῄνεσεν.
[9]	ὅλον μετασχηματίσειν καὶ μορφώσειν πρὸς	αὐτόν,	ὡς τὸ ὄρος ἅπαν εἰκόνα
[3]	ὅτε καὶ γελοιότερος ἂν γένοιτο	αὐτοπρόσωπος	φανείς, οἷος ὢν ὑφ´ οἵῳ
[12]	ἐπεὶ δὲ ἐκείνη ἐπεσημήνατο, καὶ	αὐτὸς	ἄρχομαι τὰ ὅμοια γιγνώσκειν περὶ
[17]	καταφρονήσειε. φαίην γὰρ ἂν καὶ	αὐτός,	εἴ τις ἔροιτό με, Τίνες
[19]	Μὴ δὴ θαυμάσῃς εἰ καὶ	αὐτὸς	εἰκάσαι βουλόμενος, ὅπερ ἦν τῷ
[19]	ἐκείνων ἀμείνω ἀπέφαινεν. καὶ οὔτε	αὐτὸς	ὁ Γλαῦκος ἠγανάκτησεν τοῖς ἐφόροις
[14]	σοι παρ´ ἐκείνης κομίζω καὶ	αὐτὸς	παραινῶ ἑταῖρός τε καὶ εὔνους
[29]	τῶν κριτῶν, τότε ἤδη καὶ	αὐτὸς	παρέσομαι ὀψόμενος ὁποῖόν τι τὸ
[25]	γε τοῦ Ἀγαμέμνονος ὅρα ὅσην	αὐτὸς	φειδὼ ἐποιήσατο τῶν θεῶν καὶ
[3]	εἴ τις ὑποδησάμενος κοθόρνους μικρὸς	αὐτὸς	ὢν ἐρίζοι περὶ μεγέθους τοῖς
[9]	μείζω τοῦτον τοῦ Ἄθω ἔλεγεν	αὐτοῦ	ἀνεστάναι ἐν ταῖς τῶν ἀεὶ
[3]	τίμιος, εἴ τι καὶ ἔργον	αὐτοῦ	ἀπολαῦσαι δυνατὸν ἦν ἐκ τῆς
[28]	τὸ θεῖον, σὺ μὲν ἀνεύθυνος	αὐτοῦ,	ἐκτὸς εἰ μή τινα νομίζεις
[24]	αὐτόν, μᾶλλον δὲ σὲ ὑπὲρ	αὐτοῦ—	καὶ γὰρ διαμνημονεύεις εὖ ποιοῦσα
[25]	παραδειγμάτων· ἀκούεις γὰρ δή που	αὐτοῦ	λέγοντος Ἀρτέμιδι ἰκέλη ἠὲ χρυσέῃ
[18]	τι ὁ ἔπαινος, οὐδ´ ἔστιν	αὐτοῦ	μέτρον εἰς μέγεθος ἢ βραχύτητα
[17]	μὲν οὐκ ἄν τι τολμήσαιμι	αὐτοῦ,	προσθήσω δὲ καὶ τοῦτο ὥς
[24]	ᾐτιάσατο, οὐδὲ ὁ μαστίξαι τολμήσας	αὐτοῦ	τὴν εἰκόνα οὐδ´ ὁ τὰ
[20]	δεῖν, ἐπιψευδόμενος καὶ προστιθεὶς παρ´	αὑτοῦ	τὰ πλείω, ὡς μὴ ἂν
[6]	οἳ ἂν πρὸς τὸ εὐμορφότερον	αὐτοὺς	εἰκάσωσιν. εἶναι δέ τινας, οἳ
[2]	ἔφη, οἶδα χαίροντας, εἴ τις	αὐτοὺς	ἐπαινῶν καὶ ἃ μὴ ἔχουσιν
[26]	~Οὐ μόνον δὲ τοὺς ἀνθρώπους	αὐτοὺς	θεοῖς ἀπεικάζει, ἀλλὰ καὶ τὴν
[13]	ἡλικίᾳ χαμαίζηλος, εἶτα δεήσειεν ἀπισῶσαι	αὐτοὺς	ὡς μὴ ὑπερέχειν θατέρου τὸν
[6]	ἐπιθυμήσωσιν αὑτοῖς προσεῖναι, εἶτα λανθάνειν	αὑτοὺς	ἀλλοτρίας εἰκόνας στεφανοῦντας καὶ οὐδὲν
[6]	τῶν τοιούτων κατεγέλα τῶν παρεχόντων	αὑτοὺς	τοῖς κόλαξιν, καὶ προσετίθει δὲ
[24]	ἀπορρίπτεις τὸ βιβλίον, ἢ δίδως	αὐτῷ	ἐλευθεριάζειν ἐν τῷ ἐπαίνῳ; ἀλλὰ
[12]	εἰ χρὴ τἀληθὲς εἰπεῖν, καὶ	αὐτῷ	ἐμοὶ τοιοῦτόν τι ἔδοξε. τὸ
[19]	Πολυδεύκεος βίαν’ φήσας ἀνατείνασθαι ἂν	αὐτῷ	ἐναντίας τὰς χεῖρας οὐδὲ σιδάρεον
[10]	καὶ ἐπιστομίσῃ με, φησίν, ἐμπεριπατοῦσαν	αὐτῷ.	~Κἀκεῖνο δὲ εἰπεῖν σοι ἐνετείλατο.
[4]	προσκύψαντα πρὸς τὸ οὖς εἰπεῖν	αὐτῷ,	Πέπαυσο, ὦ οὗτος, μὴ καὶ
[29]	συμβῇ πρὸς τῶν θεατῶν. ΛΥΚΙΝΟΣ.	Αὐτῷ	σοι μελήσει, ὦ Πολύστρατε, ὅπως
[24]	ποιοῦσα τὰ χαριέστατα τῶν ἐρραψῳδημένων	αὐτῷ—	τί σοι ἐκεῖνος δοκεῖ, ὁπόταν
[15]	καταδιαιτήσας τοῦ βιβλίου μὴ παρόντος	αὐτῷ	τοῦ συνηγόρου. ῥᾷστον δέ, οἶμαι,
[19]	τε τοῖς ἄλλοις καὶ ἐπ´	αὐτῷ	τούτῳ μάλιστα τῷ ᾄσματι. Μὴ
[20]	Δημητρίου τοῦ Πολιορκητοῦ κόλαξ ἁπάντων	αὐτῷ	τῶν πρὸς τὴν κολακείαν καταναλωμένων
[20]	ὅλως προσόντων, τὰ δ´ ὑπάρχοντα	αὐτῷ	φύσει ἀγαθά, κἂν μὴ πάνυ
[21]	~Οὐ μόνον δὲ τοῦτο ἑκατέρου	αὐτῶν	γνώρισμά ἐστιν, τὸ τοὺς μὲν
[19]	θέλων ἔπειτα λέγοι ἰσχυρότερον ἕκαστον	αὐτῶν	γυναικὸς γενέσθαι, οὐκ ἂν οἴει
[18]	καὶ ὑπὲρ τὸν πόδα. περὶ	αὐτῶν	δὴ τούτων ἐρῶ. Καίτοι παλαιὸς
[29]	παρεμπεσὸν ἄλλο συγχέῃ τὴν τάξιν	αὐτῶν,	εἶτά μοι συρίττεσθαι συμβῇ πρὸς
[19]	θεοῖς εἴκασε· μᾶλλον δὲ καὶ	αὐτῶν	ἐκείνων ἀμείνω ἀπέφαινεν. καὶ οὔτε
[12]	ἄρχομαι τὰ ὅμοια γιγνώσκειν περὶ	αὐτῶν,	καὶ παραπλήσιόν τι ἔπαθον οἷς
[29]	ἐκκεχυμένον. πειράσομαι δ´ ὅμως ἐπιμνησθῆναι	αὐτῶν.	καὶ ὡς ὁρᾷς, ἤδη ἀποσοβῶ
[12]	τι καὶ ὑπὸ τῶν ὀφθαλμῶν	αὐτῶν,	οὐδὲν ἀκριβὲς διαγιγνώσκομεν, ἢν δὲ
[14]	τὸ ἄγαν τοῦτο καὶ ἐπίφθονον	ἀφαίρει,	ὦ Λυκῖνε. οὐ γὰρ πρὸς
[12]	ὅπως μετακοσμήσεις τὸ βιβλίον καὶ	ἀφαιρήσεις	τὰ τοιαῦτα, μηδὲ σφαλῇς πρὸς
[17]	λόγον καὶ τὸ ἄγαλμα ἐπανορθώσασθαι,	ἀφελεῖν	μὲν οὐκ ἄν τι τολμήσαιμι
[6]	καὶ προστάττουσιν τοῖς τεχνίταις ἢ	ἀφελεῖν	τι τῆς ῥινὸς ἢ μελάντερα
[10]	τινά, γυναῖκά γε οὖσαν· ὥστε	ἀφίησί	σοι ταύτην τὴν τιμὴν καὶ
[19]	γέ φημι, τοιαύτας ἡμῖν τὰς	ἀφορμὰς	τῶν ἐπαινετικῶν τούτων λόγων εἶναι,
[24]	καὶ ταῦτα κλαίουσαν, τῇ χρυσῇ	Ἀφροδίτῃ	εἰκάσαι, ἐγὼ δ´, ἵνα μὴ
[7]	ὅτι θεαῖς αὐτήν, Ἥρᾳ καὶ	Ἀφροδίτῃ,	εἴκασας· Ὑπὲρ ἐμὲ γάρ, φησίν,
[24]	οὐχ ἱκανὸν εἰ μόνῃ τῇ	Ἀφροδίτῃ	ἐοικυῖα ἔσται, Εἶπε δ´ ἄρα—
[24]	λέγῃ τῆς Βρισηΐδος ὅτι χρυσῇ	Ἀφροδίτῃ	ἰκέλη ἐπένθει τὸν Πάτροκλον; εἶτα
[13]	δὲ τοσαῦτα ἔχων κάλλη γυναικῶν	Ἀφροδίτῃ	καὶ Ἥρᾳ εἰκάσαι αὐτὴν ἐτόλμησας
[13]	ἔχοντα. ~Τὸ δὴ ἄνθρωπον οὖσαν	Ἀφροδίτῃ	καὶ Ἥρᾳ εἰκάσαι τί ἄλλο
[25]	λέγοντος Ἀρτέμιδι ἰκέλη ἠὲ χρυσέῃ	Ἀφροδίτῃ.	καὶ οἵη δ´ Ἄρτεμις εἶσι
[7]	ἐκείνη ἀντεξητάζετο, Ἥραν δὲ καὶ	Ἀφροδίτην	ἔσεβεν. ~Ὥστε, ὦ Λυκῖνε, μεταγράψαι
[26]	ἕτερος δέ τις ἰοβλέφαρον τὴν	Ἀφροδίτην	ἔφη. τὴν μὲν γὰρ ῥοδοδάκτυλον
[23]	πεπλασμένον ἢ τοῦτο τὴν οὐρανίαν	Ἀφροδίτην	ὃ ἐποίησεν Πραξιτέλης ἐν Κνίδῳ
[20]	τὸν Θερσίτην εὐμορφότερον ἀποφῆναι τοῦ	Ἀχιλλέως	καὶ τὸν Νέστορα φάναι τῶν
[4]	ᾄδειν ὁρῶντα ὡς ἥδοιτο ἐπαινουμένη,	ἄχρι	δὴ τῶν παρόντων τινὰ προσκύψαντα