Paragraphes |
[2] |
χαίροντας,
εἴ
τις
αὐτοὺς
ἐπαινῶν
|
καὶ |
ἃ
μὴ
ἔχουσιν
προσάπτοι
τῷ |
[24] |
ἐτεμόμην
τὴν
ὁδόν,
ἀλλὰ
πολλοὶ
|
καὶ |
ἀγαθοὶ
ποιηταί,
καὶ
μάλιστα
ὁ |
[18] |
τῇ
ἐν
κήποις
καὶ
Ἥρᾳ
|
καὶ |
Ἀθηνᾷ
τὴν
μορφὴν
ἀναπλάττων
εἴκασα. |
[19] |
λέοντι
ἐοικέναι
λέγηται
καὶ
μέγεθος
|
καὶ |
ἀλκήν.
ὡς
ὁ
τὸν
Ὠρίωνος |
[25] |
Ἄρεΐ
φησίν
τιν´
ὅμοιον
εἶναι
|
καὶ |
ἄλλον
ἄλλῳ,
θεοειδῆ
τὸν
Φρύγα |
[4] |
αὐτῷ,
Πέπαυσο,
ὦ
οὗτος,
μὴ
|
καὶ |
ἀναστῆναι
ποιήσῃς
τὴν
γυναῖκα.
~Παραπλήσιον |
[9] |
δὲ
τὸν
Ἀλέξανδρον
τῆς
μεγαλοψυχίας
|
καὶ |
ἀνδριάντα
μείζω
τοῦτον
τοῦ
Ἄθω |
[28] |
Πολυστράτου
ἕνεκα
τούτου
παύσομαι,
ἵνα
|
καὶ |
ἀπομνημονεῦσαι
δυνηθῇ
τὰ
εἰρημένα.
~ΠΟΛΥΣΤΡΑΤΟΣ. |
[24] |
τὰ
τοιαῦτα
λέγῃ,
μισεῖς
κἀκεῖνον
|
καὶ |
ἀπορρίπτεις
τὸ
βιβλίον,
ἢ
δίδως |
[7] |
ταῖς
ἡρωΐναις
παραθεωρεῖν
με
Πηνελόπῃ
|
καὶ |
Ἀρήτῃ
καὶ
Θεανοῖ,
οὐχ
ὅπως |
[20] |
καὶ
ἢν
οἰκίαν
ἐπαινῇ
καλὴν
|
καὶ |
ἄριστα
κατεσκευασμένην,
εἴποι
ἄν
Ζηνός |
[8] |
περὶ
αὐτῆς
εἰρημένων,
ὅτι
μετρίαν
|
καὶ |
ἄτυφον
ἔφης
αὐτὴν
οὐκ
ἀνατεινομένην |
[25] |
μέλη
πρὸς
τοσούτων
θεῶν
εἰκόνας·
|
καὶ |
αὖ
πάλιν
βροτολοιγῷ
Ἄρεΐ
φησίν |
[2] |
ἀλλαγήσεσθαι
σφίσι
καὶ
τὰς
μορφὰς
|
καὶ |
αὐτοὶ
ἀνηβήσειν
αὖθις,
ὥσπερ
ὁ |
[24] |
ἢ
οὐδεμία
μηχανὴ
μὴ
οὐχὶ
|
καὶ |
αὐτὸν
σὺν
ἐμοὶ
ἁλῶναι.
Ἐρήσομαι |
[12] |
γεγραμμένοις,
ἐπεὶ
δὲ
ἐκείνη
ἐπεσημήνατο,
|
καὶ |
αὐτὸς
ἄρχομαι
τὰ
ὅμοια
γιγνώσκειν
|
[17] |
ἔφη,
καταφρονήσειε.
φαίην
γὰρ
ἂν
|
καὶ |
αὐτός,
εἴ
τις
ἔροιτό
με, |
[19] |
ᾄσματι.
Μὴ
δὴ
θαυμάσῃς
εἰ
|
καὶ |
αὐτὸς
εἰκάσαι
βουλόμενος,
ὅπερ
ἦν |
[14] |
Ταῦτά
σοι
παρ´
ἐκείνης
κομίζω
|
καὶ |
αὐτὸς
παραινῶ
ἑταῖρός
τε
καὶ |
[29] |
ἀνακηρύττωσι
τῶν
κριτῶν,
τότε
ἤδη
|
καὶ |
αὐτὸς
παρέσομαι
ὀψόμενος
ὁποῖόν
τι |
[12] |
καίτοι
εἰ
χρὴ
τἀληθὲς
εἰπεῖν,
|
καὶ |
αὐτῷ
ἐμοὶ
τοιοῦτόν
τι
ἔδοξε. |
[19] |
αὐτὸν
θεοῖς
εἴκασε·
μᾶλλον
δὲ
|
καὶ
|
αὐτῶν
ἐκείνων
ἀμείνω
ἀπέφαινεν.
καὶ |
[12] |
Λυκῖνε,
ὅπως
μετακοσμήσεις
τὸ
βιβλίον
|
καὶ
|
ἀφαιρήσεις
τὰ
τοιαῦτα,
μηδὲ
σφαλῇς |
[7] |
φέρουσα,
ὅτι
θεαῖς
αὐτήν,
Ἥρᾳ
|
καὶ |
Ἀφροδίτῃ,
εἴκασας·
Ὑπὲρ
ἐμὲ
γάρ, |
[7] |
Νηρηΐσιν
ἐκείνη
ἀντεξητάζετο,
Ἥραν
δὲ
|
καὶ |
Ἀφροδίτην
ἔσεβεν.
~Ὥστε,
ὦ
Λυκῖνε, |
[18] |
μᾶλλον,
οἶμαι,
εἰ
καὶ
χαμαὶ
|
καὶ |
βάδην,
ὥσπερ
ἡμεῖς,
ἀλλὰ
μὴ |
[7] |
οὐχ
ὅπως
θεῶν
ταῖς
ἀρίσταις.
|
καὶ |
γὰρ
αὖ
καὶ
τόδε,
πάνυ, |
[24] |
μᾶλλον
δὲ
σὲ
ὑπὲρ
αὐτοῦ—
|
καὶ |
γὰρ
διαμνημονεύεις
εὖ
ποιοῦσα
τὰ
|
[13] |
ἐλαττοῦσθαι
πρὸς
τὸ
ἐνδέον
ἐπικλώμενον.
|
καὶ |
γὰρ
εἰ
μὲν
ὑπὸ
ἀπορίας |
[3] |
τοῦ
τυχόντος
συντριβῆναι
δυναμένῳ,
ὅτε
|
καὶ |
γελοιότερος
ἂν
γένοιτο
αὐτοπρόσωπος
φανείς, |
[17] |
παμμέγεθες
εἰς
ἐπίδειξιν
τρόπου
χρηστοῦ
|
καὶ
|
γνώμης
ὀρθῆς·
ὡς
ὅσοι
τὸ |
[18] |
ὁ
λόγος,
ἀνευθύνους
εἶναι
ποιητὰς
|
καὶ |
γραφέας,
τοὺς
δὲ
ἐπαινοῦντας
καὶ
|
[16] |
ὡς
ὁρᾷς
ἱδρῶ
τε
ἤδη
|
καὶ |
δέδοικα
καὶ
μονονουχὶ
καὶ
ὁρᾶν |
[27] |
ἐῶ
γὰρ
τοὺς
Αἰγυπτίους,
οἵπερ
|
καὶ |
δεισιδαιμονέστατοί
εἰσιν
πάντων,
ὅμως
τοῖς |
[17] |
κατὰ
σὲ
εἶναι
λέγειν,
μετρίας
|
καὶ |
δημοτικῆς
τινος
διανοίας
δεῖγμά
ἐστιν. |
[15] |
πάντων
ἀτοπώτατον,
οἱ
αὐτοὶ
κατήγοροι
|
καὶ |
δικασταὶ
ἦτε.
Πότερα
δ´
οὖν |
[20] |
ἄλλως.
ἐθέλω
δέ
σοι
διακρῖναι
|
καὶ |
διορίσαι
τό
τε
τοῦ
ἐπαινοῦντος |
[20] |
φύσει
κοῦφον
ὧν
ἴσμεν
ζῴων
|
καὶ |
δρομικόν,
ὅτι
Ἄκρον
ἐπ´
ἀνθερίκων |
[19] |
ἀνοίᾳ
τοῦ
ἐπαίνου;
ὅπου
γε
|
καὶ |
εἰ
ἑνὸς
ἀνδρὸς
ἔλεγεν
ἀμείνω |
[19] |
εἶναι,
ὡς
χρὴ
τὸν
ἐπαινοῦντα
|
καὶ |
εἰκόσι
καὶ
ὁμοιώσεσι
προσχρῆσθαι,
καὶ |
[14] |
ἀθρόαν
πεποίησαι
τὴν
μεταβολὴν
ἐπιδαψιλευόμενος
|
καὶ |
ἐκ
τοῦ
τέως
φειδομένου
ἄσωτος |
[21] |
ταῖς
ὑπερβολαῖς,
οἱ
ἐπαινοῦντες
δὲ
|
καὶ
|
ἐν
αὐταῖς
ταύταις
σωφρονοῦσιν
καὶ |
[6] |
μὴ
ἐν
ἐπαίνοις
μόνον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἐν
γραφαῖς
τὰ
ὅμοια
πολλοὶ |
[13] |
ταπεινότερον
ἀποφανεῖ
ἑαυτόν.
ὡσαύτως
δὲ
|
καὶ |
ἐν
ταῖς
τοιαύταις
εἰκόσιν
οὐχ |
[21] |
καὶ
ἐν
αὐταῖς
ταύταις
σωφρονοῦσιν
|
καὶ |
ἐντὸς
τῶν
ὅρων
μένουσιν.
Ταῦτά |
[6] |
τὰ
ὅμοια
πολλοὶ
κολακεύεσθαί
τε
|
καὶ |
ἐξαπατᾶσθαι
θέλουσι.
Χαίρουσι
γοῦν,
ἔφη, |
[19] |
ποιητὴς
ἐπί
τε
τοῖς
ἄλλοις
|
καὶ |
ἐπ´
αὐτῷ
τούτῳ
μάλιστα
τῷ |
[21] |
σοι
ἀπὸ
πολλῶν
ὀλίγα
κολακείας
|
καὶ
|
ἐπαίνου
ἀληθοῦς
δείγματα,
ὡς
μὴ |
[10] |
πόδα
ἔστω
τὸ
ὑπόδημα,
μὴ
|
καὶ |
ἐπιστομίσῃ
με,
φησίν,
ἐμπεριπατοῦσαν
αὐτῷ. |
[14] |
δέον.
~Ὥστε
τὸ
ἄγαν
τοῦτο
|
καὶ |
ἐπίφθονον
ἀφαίρει,
ὦ
Λυκῖνε.
οὐ |
[3] |
ἔπαινος
ἦν
τίμιος,
εἴ
τι
|
καὶ |
ἔργον
αὐτοῦ
ἀπολαῦσαι
δυνατὸν
ἦν |
[27] |
Ἡφαιστίωνες
καὶ
Ζήνωνες
καὶ
Ποσειδώνιοι
|
καὶ |
Ἑρμαῖ
προσαγορευόμενοι;
Λητὼ
δὲ
γυνή |
[19] |
τὸν
ἔπαινον,
ἀλλὰ
εὐδοκίμουν
ἄμφω
|
καὶ |
ἐτιμῶντο
ὑπὸ
τῶν
Ἑλλήνων,
ὁ |
[14] |
καὶ
αὐτὸς
παραινῶ
ἑταῖρός
τε
|
καὶ |
εὔνους
ὤν.
~ΛΥΚΙΝΟΣ.
Πολύστρατε,
οἷος |
[18] |
ἐξ
ἅπαντος
ὁρᾷ
ὅπως
ὑπερθαυμάσεται
|
καὶ |
ζηλωτὸν
ἀποφανεῖ
τὸν
ἐπαινούμενον.
οὐ |
[27] |
τῶν
θεῶν,
Διονύσιοι
καὶ
Ἡφαιστίωνες
|
καὶ |
Ζήνωνες
καὶ
Ποσειδώνιοι
καὶ
Ἑρμαῖ |
[1] |
δοκοῦσιν
οἱ
τοιοῦτοι
γόητες
εἶναι
|
καὶ
|
ἥκιστα
ἐλεύθεροι
τὴν
φύσιν·
ἐν |
[15] |
κρατεῖν.
ὥστε
οὐδὲν
θαυμαστόν,
εἰ
|
καὶ |
ἡμεῖς
ἑάλωμεν
οὔτε
ὕδατος
ἡμῖν
|
[26] |
ὥστε
ἢ
κἀκεῖνα
ἐξαληλίφθω,
ἢ
|
καὶ |
ἡμῖν
τὰ
ὅμοια
τολμᾶν
ἐφείσθω. |
[20] |
ὀκνήσειεν
φάναι
ἀελλοπόδων
δρόμον
ἵππων.
|
καὶ |
ἢν
οἰκίαν
ἐπαινῇ
καλὴν
καὶ |
[13] |
τοσαῦτα
ἔχων
κάλλη
γυναικῶν
Ἀφροδίτῃ
|
καὶ |
Ἥρᾳ
εἰκάσαι
αὐτὴν
ἐτόλμησας
οὐδὲν |
[13] |
~Τὸ
δὴ
ἄνθρωπον
οὖσαν
Ἀφροδίτῃ
|
καὶ |
Ἥρᾳ
εἰκάσαι
τί
ἄλλο
ἢ |
[18] |
Κνίδῳ
καὶ
τῇ
ἐν
κήποις
|
καὶ |
Ἥρᾳ
καὶ
Ἀθηνᾷ
τὴν
μορφὴν |
[27] |
ἐμιμήσαντο
τὰς
τῶν
θεῶν,
Διονύσιοι
|
καὶ |
Ἡφαιστίωνες
καὶ
Ζήνωνες
καὶ
Ποσειδώνιοι
|
[8] |
οὐρανὸν
ἀναβιβάζεις
τὴν
γυναῖκα,
ὡς
|
καὶ |
θεαῖς
ἀπεικάζειν.
~Ἠξίου
δέ
σε |
[7] |
παραθεωρεῖν
με
Πηνελόπῃ
καὶ
Ἀρήτῃ
|
καὶ |
Θεανοῖ,
οὐχ
ὅπως
θεῶν
ταῖς |
[25] |
τὸν
Φρύγα
τὸν
τοῦ
Πριάμου,
|
καὶ |
θεοείκελον
πολλάκις
τὸν
Πηλέως.
Ἀλλὰ |
[15] |
με.
ῥῆσιν
γοῦν
οὕτω
μακρὰν
|
καὶ |
κατηγορίαν
τοσαύτην
ἐξενήνοχας
κατὰ
τοῦ |
[25] |
σύμμετρον·
ὡς
ὄμματα
μέν
φησιν
|
καὶ |
κεφαλὴν
ἴκελον
αὐτὸν
εἶναι
τῷ |
[2] |
δὲ
ὑπὲρ
τοῦτο
ἀλλότριον
ἤδη
|
καὶ |
κολακεία
σαφής.
Καίτοι
πολλούς,
ἔφη, |
[20] |
ὑποβαλόντος
τοῦ
λόγου.
~Ἐπεὶ
δὲ
|
καὶ |
κολακείας
ἐπεμνήσθης,
ὅτι
μὲν
καὶ |
[17] |
τινα
κεφαλὴν
τοῦ
παντὸς
ἔργου
|
καὶ
|
κορυφήν.
Ἐπ´
ἐκείνῳ
μέντοι
καὶ |
[4] |
ἐπιφανῶν
τὰ
μὲν
ἄλλα
καλὴν
|
καὶ
|
κόσμιον,
μικρὰν
δὲ
καὶ
πολὺ |
[5] |
ποιήσῃς
τὴν
γυναῖκα.
~Παραπλήσιον
δὲ
|
καὶ |
μακρῷ
τούτου
γελοιότερον
Στρατονίκην
ποιῆσαι |
[24] |
ἀλλὰ
πολλοὶ
καὶ
ἀγαθοὶ
ποιηταί,
|
καὶ
|
μάλιστα
ὁ
πολίτης
ὁ
σὸς |
[15] |
ἐκεῖνό
γε
οὐ
δικαστικὸν
ἐποιήσατε,
|
καὶ |
μάλιστα
σύ,
ἐρήμην
καταδιαιτήσας
τοῦ |
[18] |
καὶ
γραφέας,
τοὺς
δὲ
ἐπαινοῦντας
|
καὶ
|
μᾶλλον,
οἶμαι,
εἰ
καὶ
χαμαὶ |
[4] |
ἄλλα
καὶ
ὅτι
καλή
τε
|
καὶ |
μεγάλη
ἦν·
αἰγείρῳ
δ´
αὐτῆς |
[19] |
κύων
τῷ
λέοντι
ἐοικέναι
λέγηται
|
καὶ |
μέγεθος
καὶ
ἀλκήν.
ὡς
ὁ |
[24] |
παραβάλλοιμι
θεῶν
εἰκόσι
γυναῖκα
φαιδρὰν
|
καὶ |
μειδιῶσαν
τὰ
πολλά,
ὅπερ
θεοῖς |
[20] |
πάνυ
μεγάλα
ᾖ,
παραλαβὼν
ἐπηύξησε
|
καὶ |
μείζω
ἀπέφηνε·
καὶ
τολμήσειεν
ἂν |
[17] |
ἐγκωμίων,
ἀλλ´
αἰδεῖσθαι
ἐπ´
αὐτοῖς
|
καὶ |
μείζω
ἢ
κατὰ
σὲ
εἶναι |
[1] |
οὕτως
ὑπερεπῄνει
τις,
εἰ
μὴ
|
καὶ |
μετ´
εὐνοίας
συνέγραφε.
τὸ
δὲ |
[16] |
ἱδρῶ
τε
ἤδη
καὶ
δέδοικα
|
καὶ |
μονονουχὶ
καὶ
ὁρᾶν
αὐτὴν
οἴομαι, |
[9] |
ὑπισχνουμένου
τὸν
Ἄθω
ὅλον
μετασχηματίσειν
|
καὶ |
μορφώσειν
πρὸς
αὐτόν,
ὡς
τὸ |
[3] |
ὢν
ὑφ´
οἵῳ
κέκρυπτο·
ἢ
|
καὶ |
νὴ
Δί´
εἴ
τις
ὑποδησάμενος
|
[24] |
πολίτης
ὁ
σὸς
Ὅμηρος,
ὃν
|
καὶ |
νῦν
ἀναβιβάσομαι
συναγορεύσοντά
μοι,
ἢ |
[25] |
Ἀρτέμιδι
ἰκέλη
ἠὲ
χρυσέῃ
Ἀφροδίτῃ.
|
καὶ
|
οἵη
δ´
Ἄρτεμις
εἶσι
κατ´ |
[1] |
ποιούμενος
τὰς
ὑπερβολάς,
ἐρυθριῶ
τε
|
καὶ |
ὀλίγου
δεῖν
ἐπιφράττομαι
τὰ
ὦτα |
[26] |
ἀπείκασε,
καὶ
ταῦτα
αἵματι
δεδευμένην.
|
καὶ |
ὅλως
τοσαῦτά
ἐστιν
τὰ
τοιαῦτα |
[19] |
χρὴ
τὸν
ἐπαινοῦντα
καὶ
εἰκόσι
|
καὶ |
ὁμοιώσεσι
προσχρῆσθαι,
καὶ
σχεδὸν
ἐν |
[27] |
ἐγένετο
Εὐαγόρου
τοῦ
Κυπρίων
βασιλέως,
|
καὶ
|
ὅμως
οὐκ
ἠγανάκτησεν
ἡ
θεὸς |
[5] |
ὀλίγας
τὰς
ἑαυτῆς
τρίχας
ἔχουσα.
|
καὶ
|
ὅμως
οὕτω
διακειμένη
τὴν
κεφαλήν, |
[16] |
ἤδη
καὶ
δέδοικα
καὶ
μονονουχὶ
|
καὶ |
ὁρᾶν
αὐτὴν
οἴομαι,
καὶ
τὸ |
[4] |
εἴκαζεν
ἐκεῖνος
τὸ
εὔμηκές
τε
|
καὶ |
ὄρθιον.
τὴν
μὲν
δὴ
γάνυσθαι |
[4] |
ἐν
ᾄσματι
τά
τε
ἄλλα
|
καὶ |
ὅτι
καλή
τε
καὶ
μεγάλη
|
[24] |
μιμήσει
ἔγωγε
ὑπολαμβάνω.
~Εἰ
δὲ
|
καὶ |
ὅτι
μάλιστά
σε
αὐταῖς
ἐκείναις |
[17] |
τὸ
μέτριον
τοῦ
σοῦ
τρόπου
|
καὶ |
ὅτι
μηδὲν
ὑπερπετὲς
μηδὲ
τύφου |
[5] |
κόμην,
καίτοι
φαλακρὰ
ἐτύγχανεν
οὖσα
|
καὶ |
οὐδὲ
ὅσας
ὀλίγας
τὰς
ἑαυτῆς |
[6] |
λανθάνειν
αὑτοὺς
ἀλλοτρίας
εἰκόνας
στεφανοῦντας
|
καὶ |
οὐδὲν
αὐτοῖς
ἐοικυίας.
~Ταῦτα
δὲ |
[20] |
τοὺς
κολακικούς,
ἐπαινῶ
μέν
σε,
|
καὶ |
οὐκ
ἐχρῆν
ἄλλως.
ἐθέλω
δέ |
[5] |
ὑακινθίνας
τὰς
τρίχας
αὐτῆς
λεγόντων
|
καὶ |
οὔλους
τινὰς
πλοκάμους
ἀναπλεκόντων
καὶ |
[19] |
καὶ
αὐτῶν
ἐκείνων
ἀμείνω
ἀπέφαινεν.
|
καὶ |
οὔτε
αὐτὸς
ὁ
Γλαῦκος
ἠγανάκτησεν |
[20] |
ἀνθερίκων
καρπὸν
θέεν
οὐδὲ
κατέκλα.
|
καὶ |
πάλιν
οὐκ
ἂν
ὀκνήσειεν
φάναι |
[17] |
καὶ
κορυφήν.
Ἐπ´
ἐκείνῳ
μέντοι
|
καὶ |
πάνυ
πολλήν
σοι
εἰδέναι
τὴν |
[16] |
σοῦ
ἕνεκα
ἐπιτεμοῦμαι
τὴν
ἀπολογίαν.
|
καὶ |
παρ´
ἐμοῦ
τοίνυν
τάδε
αὐτῇ |
[10] |
καὶ
προσκυνεῖ
σου
τὰ
ἀρχέτυπα
|
καὶ |
παραδείγματα.
σὺ
δὲ
τὰ
ἀνθρώπινα |
[21] |
ὑποπτεύσῃς
τοὺς
ἐπαινοῦντας,
ἀλλὰ
διακρίνῃς
|
καὶ
|
παραμετρῇς
τῷ
οἰκείῳ
μέτρῳ
ἑκάτερον. |
[12] |
τὰ
ὅμοια
γιγνώσκειν
περὶ
αὐτῶν,
|
καὶ |
παραπλήσιόν
τι
ἔπαθον
οἷς
ἐπὶ
|
[12] |
ἐδυσχέραινεν
καὶ
ὑπέφριττεν
μεταξὺ
ἀναγιγνωσκομένων
|
καὶ
|
παρῃτεῖτο
τὰς
θεὰς
ἵλεως
εἶναι |
[17] |
γυναικῶν
ἀρίστη,
μεγάλα,
ὡς
φής,
|
καὶ |
πέρα
τοῦ
μέτρου
ἐπαινέσας
οὐχ |
[8] |
θεούς.
ἐδόκει
τε
ἀσέβημα
ἑαυτῆς
|
καὶ
|
πλημμέλημα
τοῦτο
δόξειν,
εἰ
ὑπομένοι |
[4] |
καλὴν
καὶ
κόσμιον,
μικρὰν
δὲ
|
καὶ |
πολὺ
τοῦ
συμμέτρου
ἀποδέουσαν,
ἐπαινεῖσθαι |
[18] |
~Ἀλλὰ
ταῦτα
μὲν
ἴσως
ἐξαγώνια
|
καὶ |
πόρρω
τοῦ
πράγματος.
ὑπὲρ
δὲ |
[27] |
Διονύσιοι
καὶ
Ἡφαιστίωνες
καὶ
Ζήνωνες
|
καὶ |
Ποσειδώνιοι
καὶ
Ἑρμαῖ
προσαγορευόμενοι;
Λητὼ |
[16] |
ὦ
Πολύστρατε,
ἡ
μὲν
πάρεστι
|
καὶ |
προείρηκε
δηλαδὴ
ἐκεῖνα
ὁπόσα
σὺ |
[6] |
τῶν
παρεχόντων
αὑτοὺς
τοῖς
κόλαξιν,
|
καὶ |
προσετίθει
δὲ
ὅτι
μὴ
ἐν |
[16] |
προσώπῳ·
φαιδρὰ
γὰρ
ὡς
ὁρᾷς
|
καὶ |
προσηνής.
ὥστε
θαρρῶν
λέγε
τὸν |
[10] |
ἀφίησί
σοι
ταύτην
τὴν
τιμὴν
|
καὶ |
προσκυνεῖ
σου
τὰ
ἀρχέτυπα
καὶ |
[6] |
εἰκάσωσιν.
εἶναι
δέ
τινας,
οἳ
|
καὶ
|
προστάττουσιν
τοῖς
τεχνίταις
ἢ
ἀφελεῖν |
[20] |
ἅπαντα
ὑπερεπαινεῖν
οἴεται
δεῖν,
ἐπιψευδόμενος
|
καὶ |
προστιθεὶς
παρ´
αὑτοῦ
τὰ
πλείω, |
[14] |
ἄλλως
ῥᾴδιος
πρὸς
τοὺς
ἐπαίνους
|
καὶ |
πρόχειρος
ὢν
ἐτύγχανες·
ἀλλὰ
νῦν |
[14] |
τὸν
Φειδίαν
ἐγκλεισάμενον
ἑαυτὸν
ἐπανορθοῦν
|
καὶ |
ῥυθμίζειν
τὸ
ἄγαλμα
πρὸς
τὸ |
[5] |
καὶ
οὔλους
τινὰς
πλοκάμους
ἀναπλεκόντων
|
καὶ |
σελίνοις
τοὺς
μηδὲ
ὅλως
ὄντας |
[18] |
μὴν
ταύτην
ἐγὼ
βαδιοῦμαι,
μὴ
|
καὶ |
σοὶ
δόξω
ὑπ´
ἀπορίας
αὐτὸ |
[20] |
καὶ
κολακείας
ἐπεμνήσθης,
ὅτι
μὲν
|
καὶ |
σὺ
μισεῖς
τοὺς
κολακικούς,
ἐπαινῶ |
[12] |
τὰς
θεὰς
ἵλεως
εἶναι
αὐτῇ.
|
καὶ
|
συγγνώμη,
εἰ
γυναικεῖόν
τι
ἔπαθεν. |
[17] |
μεῖζον
ὧν
εἴρηκα
περὶ
σοῦ,
|
καὶ
|
συγγνώμη,
εἰ
μὴ
καὶ
ταύτην |
[15] |
ποιήσῃ
τὴν
ἀπολογίαν.
ἐγὼ
δὲ
|
καὶ |
συνεξετάζεσθαί
σοι
ἕτοιμος
ἐπὶ
τῆς |
[17] |
τοσούτῳ
ἀξιωτέραν
ὑπερεπαινεῖσθαι
ἀποφαίνεις
σεαυτήν,
|
καὶ |
σχεδὸν
εἰς
τὸν
τοῦ
Διογένους |
[19] |
καὶ
εἰκόσι
καὶ
ὁμοιώσεσι
προσχρῆσθαι,
|
καὶ |
σχεδὸν
ἐν
τούτῳ
τὸ
μέγιστόν |
[12] |
ἅπαντα
σαφῶς
καταφαίνεται,
τὰ
εὖ
|
καὶ |
τὰ
μὴ
οὕτως
ἔχοντα.
~Τὸ |
[17] |
μὴ
ἐν
παρέργῳ
σέβουσιν,
οὗτοι
|
καὶ |
τὰ
πρὸς
ἀνθρώπους
ἄριστοι
ἂν |
[7] |
οὐδὲν
αὐτοῖς
ἐοικυίας.
~Ταῦτα
δὲ
|
καὶ |
τὰ
τοιαῦτα
ἔλεγεν,
τὰ
μὲν |
[13] |
φανεῖσθαι,
ὁ
μείζων
ἐκεῖνος
ἐπικύψει
|
καὶ |
ταπεινότερον
ἀποφανεῖ
ἑαυτόν.
ὡσαύτως
δὲ |
[26] |
ὁμοιώσεις
ἀνεύθυνόν
ἐστιν
ὥστε
Ὅμηρος
|
καὶ |
τὰς
θεὰς
αὐτὰς
οὐκ
ὤκνησεν |
[2] |
ὑπὸ
τῶν
ἐπαίνων
ἀλλαγήσεσθαι
σφίσι
|
καὶ |
τὰς
μορφὰς
καὶ
αὐτοὶ
ἀνηβήσειν |
[26] |
δὲ
τὸ
κατὰ
τὰς
εἰκόνας
|
καὶ |
τὰς
ὁμοιώσεις
ἀνεύθυνόν
ἐστιν
ὥστε |
[26] |
Εὐφόρβου
κόμην
ταῖς
Χάρισιν
ἀπείκασε,
|
καὶ |
ταῦτα
αἵματι
δεδευμένην.
καὶ
ὅλως |
[29] |
Λυκῖνε·
μακρὰ
γὰρ
εἴρηταί
σοι
|
καὶ |
ταῦτα,
καὶ
ὑπὲρ
τὸ
ὕδωρ |
[24] |
ἐκείνῳ
μὲν
ἐφεθήσεται
βάρβαρον
γυναῖκα,
|
καὶ |
ταῦτα
κλαίουσαν,
τῇ
χρυσῇ
Ἀφροδίτῃ |
[3] |
μέγα
ἐπὶ
τῷ
κάλλει
φρονοίη,
|
καὶ |
ταῦτα
περιαιρετῷ
ὄντι
καὶ
ὑπὸ |
[17] |
σοῦ,
καὶ
συγγνώμη,
εἰ
μὴ
|
καὶ |
ταύτην
σοι
προσέγραψα
τὴν
εἰκόνα |
[18] |
ἐστιν,
ὅτι
τῇ
ἐν
Κνίδῳ
|
καὶ |
τῇ
ἐν
κήποις
καὶ
Ἥρᾳ |
[8] |
εἰ
ὑπομένοι
τῇ
ἐν
Κνίδῳ
|
καὶ |
τῇ
ἐν
κήποις
ὁμοία
λέγεσθαι· |
[11] |
μηδὲ
εἷς
ὑπερβάληται
τὴν
ἀλήθειαν,
|
καὶ |
τὴν
ἐξέτασιν
τῶν
ἀνδριάντων
ἀκριβεστέραν
|
[10] |
τὸ
μὲν
πλάσμα
σου
ἐπαινεῖν
|
καὶ |
τὴν
ἐπίνοιαν
τῶν
εἰκόνων,
μὴ |
[26] |
ἀνθρώπους
αὐτοὺς
θεοῖς
ἀπεικάζει,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τὴν
Εὐφόρβου
κόμην
ταῖς
Χάρισιν |
[20] |
τό
τε
τοῦ
ἐπαινοῦντος
ἔργον
|
καὶ |
τὴν
τοῦ
κόλακος
ὑπερβολήν.
Ὁ |
[4] |
καθάπερ
αὐξανομένην
πρὸς
τὸ
μέλος
|
καὶ |
τὴν
χεῖρα
ἐπισείειν,
τὸν
ποιητὴν |
[1] |
ἐνεῖδον
τὴν
εὔνοιαν
πρὸς
ἐμὲ
|
καὶ
|
τιμὴν
ἐκ
τοῦ
συγγράμματος·
οὐ |
[17] |
πάντως
μετακοσμῆσαι
δέοι
τὸν
λόγον
|
καὶ |
τὸ
ἄγαλμα
ἐπανορθώσασθαι,
ἀφελεῖν
μὲν |
[16] |
μονονουχὶ
καὶ
ὁρᾶν
αὐτὴν
οἴομαι,
|
καὶ |
τὸ
πρᾶγμα
πολλήν
μοι
τὴν |
[1] |
ὀλίγου
δεῖν
ἐπιφράττομαι
τὰ
ὦτα
|
καὶ |
τὸ
πρᾶγμα
χλεύῃ
μᾶλλον
ἢ |
[7] |
ταῖς
ἀρίσταις.
καὶ
γὰρ
αὖ
|
καὶ |
τόδε,
πάνυ,
ἔφη,
τὰ
πρὸς |
[4] |
ὅλῳ
πήχει
ὑπερέχουσιν.
~Ἐμέμνητο
γὰρ
|
καὶ |
τοιούτου
τινός.
ἔφη
γυναῖκά
τινα |
[20] |
παραλαβὼν
ἐπηύξησε
καὶ
μείζω
ἀπέφηνε·
|
καὶ |
τολμήσειεν
ἂν
εἰπεῖν,
ἵππον
ἐπαινέσαι
|
[9] |
ἄνθρωπον
οὐ
πιθανῶς
κολοσσοὺς
ἀναπλάττοντα
|
καὶ |
τὸν
Ἄθω
κατὰ
χώραν
ἐᾶν |
[20] |
πλείω,
ὡς
μὴ
ἂν
ὀκνῆσαι
|
καὶ |
τὸν
Θερσίτην
εὐμορφότερον
ἀποφῆναι
τοῦ |
[20] |
νεώτατον
εἶναι.
διομόσαιτο
δ´
ἂν
|
καὶ |
τὸν
Κροίσου
υἱὸν
ὀξυηκοώτερον
εἶναι |
[20] |
Θερσίτην
εὐμορφότερον
ἀποφῆναι
τοῦ
Ἀχιλλέως
|
καὶ |
τὸν
Νέστορα
φάναι
τῶν
ἐπὶ |
[20] |
υἱὸν
ὀξυηκοώτερον
εἶναι
τοῦ
Μελάμποδος
|
καὶ |
τὸν
Φινέα
ὀξύτερον
δεδορκέναι
τοῦ |
[22] |
Κνίδῳ
ἀγάλματι
ὁμοίαν,
γόης
ἂν
|
καὶ |
τοῦ
Κυναίθου
κολακικώτερος
ὄντως
νομιζοίμην· |
[28] |
ἐπειδὰν
πρὸ
ἐμοῦ
τὸν
Ὅμηρον
|
καὶ |
τοὺς
ἄλλους
ποιητὰς
ἀμύνωνται.
ἀλλ´ |
[17] |
τι
τολμήσαιμι
αὐτοῦ,
προσθήσω
δὲ
|
καὶ |
τοῦτο
ὥς
τινα
κεφαλὴν
τοῦ |
[29] |
γὰρ
εἴρηταί
σοι
καὶ
ταῦτα,
|
καὶ |
ὑπὲρ
τὸ
ὕδωρ
τὸ
ἐκκεχυμένον. |
[18] |
εἴκασα.
ταῦτά
σοι
ἔκμετρα
ἔδοξεν
|
καὶ |
ὑπὲρ
τὸν
πόδα.
περὶ
αὐτῶν |
[1] |
ὅταν
τις
ἐπαινῇ
με
φορτικὰς
|
καὶ |
ὑπερμέτρους
ποιούμενος
τὰς
ὑπερβολάς,
ἐρυθριῶ |
[12] |
ἐκείνη
πάνυ
γε
αὐτὰ
ἐδυσχέραινεν
|
καὶ |
ὑπέφριττεν
μεταξὺ
ἀναγιγνωσκομένων
καὶ
παρῃτεῖτο |
[3] |
φρονοίη,
καὶ
ταῦτα
περιαιρετῷ
ὄντι
|
καὶ |
ὑπὸ
τοῦ
τυχόντος
συντριβῆναι
δυναμένῳ, |
[12] |
μὲν
πάνυ
ἐγγύθεν
σκοπῶμέν
τι
|
καὶ |
ὑπὸ
τῶν
ὀφθαλμῶν
αὐτῶν,
οὐδὲν |
[14] |
τὸν
λόγον
ἤδη
διαδεδομένον·
ἐπεὶ
|
καὶ |
Φειδίαν
φασὶν
οὕτω
ποιῆσαι,
ὁπότε |
[23] |
τεχνιτῶν
δὲ
ἀγαθῶν
δημιουργήμασιν
λίθου
|
καὶ |
χαλκοῦ
ἢ
ἐλέφαντος
πεποιημένοις·
τὰ |
[18] |
ἐπαινοῦντας
καὶ
μᾶλλον,
οἶμαι,
εἰ
|
καὶ |
χαμαὶ
καὶ
βάδην,
ὥσπερ
ἡμεῖς, |
[21] |
τοὺς
μὲν
κόλακας
οὐκ
ὀκνεῖν
|
καὶ |
ψεύδεσθαι
τοῦ
χαρίσασθαι
ἕνεκα
τοῖς |
[7] |
τὰ
πρὸς
τοὺς
θεοὺς
δεισιδαιμόνως
|
καὶ |
ψοφοδεῶς
ἔχω.
δέδια
τοίνυν
μὴ |
[25] |
αὐτὸς
φειδὼ
ἐποιήσατο
τῶν
θεῶν
|
καὶ |
ὡς
ἐταμιεύσατο
τὰς
εἰκόνας
εἰς |
[29] |
πειράσομαι
δ´
ὅμως
ἐπιμνησθῆναι
αὐτῶν.
|
καὶ |
ὡς
ὁρᾷς,
ἤδη
ἀποσοβῶ
παρ´ |
[16] |
φοβερώτερόν
μοι
τὸ
πρᾶγμα
πεποίηκας,
|
καὶ |
ὡς
ὁρᾷς
ἱδρῶ
τε
ἤδη |