Paragraphes |
[20] |
εἴποι
ἄν
Ζηνός
που
τοιήδε
|
γ´ |
Ὀλυμπίου
ἔνδοθεν
αὐλή.
ὁ
δὲ |
[4] |
καὶ
ὄρθιον.
τὴν
μὲν
δὴ
|
γάνυσθαι |
τῷ
ἐπαίνῳ
καθάπερ
αὐξανομένην
πρὸς |
[17] |
ὑπ´
ἀγνοίας
με
διαλαθοῦσαν·
οὐ
|
γὰρ
|
ἂν
ἄλλην
πρὸ
αὐτῆς
ἐγραψάμην. |
[17] |
Εἰ
δόξης,
ἔφη,
καταφρονήσειε.
φαίην
|
γὰρ |
ἂν
καὶ
αὐτός,
εἴ
τις |
[3] |
δὲ
οὐχ
οὕτως
ἔχει·
πολλοῦ
|
γὰρ |
ἂν
ὁ
ἔπαινος
ἦν
τίμιος, |
[16] |
παρούσης
ποιήσομαι
τοὺς
λόγους·
μακρῷ
|
γὰρ |
ἂν
οὕτως
ἄμεινον
ἦν.
νῦν |
[1] |
τιμὴν
ἐκ
τοῦ
συγγράμματος·
οὐ
|
γὰρ |
ἂν
οὕτως
ὑπερεπῄνει
τις,
εἰ |
[17] |
τιμὴν
ἐν
μεγάλῳ
τιθεμένη.
σχεδὸν
|
γὰρ
|
ἁπάντων
τοῦτο
μεῖζον
ὧν
εἴρηκα |
[7] |
ὅπως
θεῶν
ταῖς
ἀρίσταις.
καὶ
|
γὰρ |
αὖ
καὶ
τόδε,
πάνυ,
ἔφη, |
[14] |
τοῖς
Ἠλείοις
τὸν
Δία.
στάντα
|
γὰρ |
αὐτὸν
κατόπιν
τῶν
θυρῶν,
ὁπότε |
[19] |
ἔφη
ποιητὴς
λεοντοδάμαν
αὐτόν·
οὗτος
|
γὰρ |
δὴ
κυνὸς
ἐντελὴς
ἔπαινος.
Καὶ |
[25] |
τὰ
γυναικεῖα
τῶν
παραδειγμάτων·
ἀκούεις
|
γὰρ |
δή
που
αὐτοῦ
λέγοντος
Ἀρτέμιδι |
[24] |
δὲ
σὲ
ὑπὲρ
αὐτοῦ—
καὶ
|
γὰρ |
διαμνημονεύεις
εὖ
ποιοῦσα
τὰ
χαριέστατα |
[22] |
τούτῳ
εἴτ´
ἐκείνῳ
ἐοίκασιν.
ἐγὼ
|
γὰρ |
εἰ
μέν
τινα
ἄμορφον
οὖσαν |
[13] |
πρὸς
τὸ
ἐνδέον
ἐπικλώμενον.
καὶ
|
γὰρ |
εἰ
μὲν
ὑπὸ
ἀπορίας
τῶν
|
[10] |
γνωρίζειν
δὲ
τὴν
ὁμοιότητα·
μὴ
|
γὰρ |
εἶναι
τῶν
τηλικούτων
ἀξίαν,
μηδὲ |
[29] |
δυνατὸν
ἔτι,
ὦ
Λυκῖνε·
μακρὰ
|
γὰρ |
εἴρηταί
σοι
καὶ
ταῦτα,
καὶ |
[15] |
ἔχῃς
τι
δίκαιον
εἰπεῖν·
οὐ
|
γὰρ
|
ἐν
ἀντιδίκοις,
ὡς
σὺ
φής, |
[17] |
εἰδέναι
τὴν
χάριν
ὁμολογῶ·
ἐμοῦ
|
γὰρ |
ἐπαινέσαντος
τὸ
μέτριον
τοῦ
σοῦ |
[14] |
τὸ
τοῖς
πλείστοις
δοκοῦν·
οὐ
|
γὰρ |
ἡγεῖτο
μικρὰν
εἶναι
συμβουλὴν
δήμου |
[4] |
ἰσοπέδου
ὅλῳ
πήχει
ὑπερέχουσιν.
~Ἐμέμνητο
|
γὰρ |
καὶ
τοιούτου
τινός.
ἔφη
γυναῖκά
|
[23] |
ἄνθρωπον
οὖσαν.
ἐγὼ
δὲ—
ἤδη
|
γάρ |
με
προάξεται
τἀληθὲς
εἰπεῖν—
οὐ |
[17] |
τοῦ
ἐπαίνου
τὴν
ἀλήθειαν·
τὸ
|
γὰρ |
μὴ
προαρπάζειν
τὰ
τοιαῦτα
τῶν |
[9] |
τῶν
ἀεὶ
μεμνησομένων
διανοίαις·
οὐ
|
γὰρ |
μικρᾶς
εἶναι
γνώμης
ὑπεριδεῖν
οὕτω |
[16] |
ἐμπεποίηκεν.
ἄρξομαι
δ´
ὅμως·
οὐ
|
γὰρ |
οἷόν
τε
ἀναδῦναι
ἤδη
παρούσης. |
[16] |
δευτέρων
λόγων
ἐνάρχεσθαι.
καίτοι—
οὐ
|
γὰρ |
ὀκνήσω
πρὸς
σὲ
εἰπεῖν
ὃ |
[5] |
ποιῆσαι
τὴν
Σελεύκου
γυναῖκα.
τοῖς
|
γὰρ |
ποιηταῖς
ἀγῶνα
προθεῖναι
αὐτὴν
περὶ
|
[14] |
ἐπίφθονον
ἀφαίρει,
ὦ
Λυκῖνε.
οὐ
|
γὰρ |
πρὸς
τοῦ
σοῦ
τρόπου
τὸ
|
[12] |
τοιοῦτόν
τι
ἔδοξε.
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
πρῶτον
ἀκούων
οὐδὲν
πλημμέλημα
ἐνεώρων |
[26] |
τὴν
Ἀφροδίτην
ἔφη.
τὴν
μὲν
|
γὰρ |
ῥοδοδάκτυλον
τίς
ἀγνοεῖ
τῶν
κἂν |
[28] |
διακεῖσθαι
πρὸς
τὸν
ἔπαινον·
εἰ
|
γάρ |
τι
ἐν
τῷ
συγγράμματι
πεπλημμέληται |
[18] |
μὴ
ἐπὶ
μέτρων
φέροιντο.
ἐλεύθερον
|
γάρ |
τι
ὁ
ἔπαινος,
οὐδ´
ἔστιν |
[13] |
ἐστιν
εὐτελίζειν
τὰς
θεάς;
ἐν
|
γὰρ |
τοῖς
τοιούτοις
οὐχ
οὕτω
τὸ |
[2] |
ἐπαίνῳ
ἐοικέναι
μοι
δοκεῖ.
~μέχρι
|
γὰρ |
τοῦδε
οἱ
ἔπαινοι
ἀνεκτοί
εἰσιν
|
[27] |
ὥσπερ
τὴν
Νιόβην
ἀπεργάσασθαι.
ἐῶ
|
γὰρ |
τοὺς
Αἰγυπτίους,
οἵπερ
καὶ
δεισιδαιμονέστατοί
|
[2] |
ἢ
τὸ
Φάωνος
περιθείη·
οἴονται
|
γὰρ |
ὑπὸ
τῶν
ἐπαίνων
ἀλλαγήσεσθαι
σφίσι |
[7] |
καὶ
Ἀφροδίτῃ,
εἴκασας·
Ὑπὲρ
ἐμὲ
|
γάρ, |
φησίν,
μᾶλλον
δὲ
ὑπὲρ
ἅπασαν |
[16] |
εὐμένειαν
ἐπιφαίνει
τῷ
προσώπῳ·
φαιδρὰ
|
γὰρ |
ὡς
ὁρᾷς
καὶ
προσηνής.
ὥστε |
[23] |
τῶν
θεῶν
δοξάζειν,
ὧν
τάς
|
γε |
ἀληθεῖς
εἰκόνας
ἀνεφίκτους
εἶναι
ἀνθρωπίνῃ |
[12] |
τὸ
θεῖον·
ὡς
ἐκείνη
πάνυ
|
γε |
αὐτὰ
ἐδυσχέραινεν
καὶ
ὑπέφριττεν
μεταξὺ |
[20] |
ἐπὶ
τῷ
ψεύσματι.
ὁ
δέ
|
γε
|
αὐτὸ
τοῦτο
ἐπαινῶν
οὐχ
ὅπως |
[16] |
ΠΟΛΥΣΤΡΑΤΟΣ.
Θάρρει,
ὦ
Λυκῖνε,
τούτου
|
γε |
ἕνεκα,
ὡς
οὐ
φαῦλόν
με |
[19] |
τῇ
ἀνοίᾳ
τοῦ
ἐπαίνου;
ὅπου
|
γε |
καὶ
εἰ
ἑνὸς
ἀνδρὸς
ἔλεγεν |
[15] |
ἔτι
καταλείπεσθαι.
πλὴν
ἀλλὰ
ἐκεῖνό
|
γε |
οὐ
δικαστικὸν
ἐποιήσατε,
καὶ
μάλιστα |
[10] |
ὅτι
μηδὲ
ἄλλην
τινά,
γυναῖκά
|
γε |
οὖσαν·
ὥστε
ἀφίησί
σοι
ταύτην |
[17] |
πρὸ
αὐτῆς
ἐγραψάμην.
ὥστε
ταύτῃ
|
γε
|
οὐχ
ὅπως
ὑπερβάλλεσθαι
τοὺς
ἐπαίνους, |
[28] |
οὐρανοῦ
ἐστιν.
~Ὥστε
οὐ
πρός
|
γε |
σοῦ
τὸ
τοιοῦτον,
ψοφοδεῶς
διακεῖσθαι |
[24] |
κἂν
σὺ
μὴ
δῷς,
ὅ
|
γε |
τοσοῦτος
αἰὼν
δέδωκεν,
οὐδ´
ἔστιν |
[25] |
ὅμοιον
ἄνθρωποι
ἔχουσιν;
~Ἐπὶ
μέν
|
γε |
τοῦ
Ἀγαμέμνονος
ὅρα
ὅσην
αὐτὸς
|
[19] |
ἀπορίας
αὐτὸ
δρᾶν.
~Ἐκεῖνο
δέ
|
γέ |
φημι,
τοιαύτας
ἡμῖν
τὰς
ἀφορμὰς
|
[23] |
πεποιημένοις·
τὰ
δὲ
ὑπ´
ἀνθρώπων
|
γεγενημένα |
οὐκ
ἀσεβές,
οἶμαι,
ἀνθρώποις
εἰκάζειν. |
[16] |
οἷος
παρ´
ἐκείνης
πρὸς
μὲ
|
γεγένησαι, |
τολμήσω
ἀναρρῖψαι
τὸν
κύβον.
ΠΟΛΥΣΤΡΑΤΟΣ. |
[12] |
ἀκούων
οὐδὲν
πλημμέλημα
ἐνεώρων
τοῖς
|
γεγραμμένοις, |
ἐπεὶ
δὲ
ἐκείνη
ἐπεσημήνατο,
καὶ |
[8] |
τὰς
θεὰς
ὡς
ἀκούσης
αὐτῆς
|
γέγραφας, |
σὲ
δὲ
εἰδέναι
ὅτι
ἀνιάσει
|
[19] |
γυναικὸς
γενέσθαι,
οὐκ
ἂν
οἴει
|
γελασθῆναι
|
αὐτὸν
ἐπὶ
τῇ
ἀνοίᾳ
τοῦ |
[5] |
~Παραπλήσιον
δὲ
καὶ
μακρῷ
τούτου
|
γελοιότερον
|
Στρατονίκην
ποιῆσαι
τὴν
Σελεύκου
γυναῖκα. |
[3] |
τυχόντος
συντριβῆναι
δυναμένῳ,
ὅτε
καὶ
|
γελοιότερος
|
ἂν
γένοιτο
αὐτοπρόσωπος
φανείς,
οἷος |
[19] |
λέγοι
ἰσχυρότερον
ἕκαστον
αὐτῶν
γυναικὸς
|
γενέσθαι, |
οὐκ
ἂν
οἴει
γελασθῆναι
αὐτὸν |
[9] |
ὡς
τὸ
ὄρος
ἅπαν
εἰκόνα
|
γενέσθαι |
τοῦ
βασιλέως,
ἔχοντα
δύο
πόλεις
|
[16] |
ἀλλ´
εἴ
μοι
τοιοῦτος
ἀγγελιαφόρος
|
γένοιο |
πρὸς
αὐτὴν
οἷος
παρ´
ἐκείνης
|
[13] |
οὐ
τοῦ
βραχυτέρου
ὑπερανατεινομένου
τοῦτο
|
γένοιτ´ |
ἄν,
κἂν
ὅτι
μάλιστα
ἀκροποδητὶ
|
[3] |
δυναμένῳ,
ὅτε
καὶ
γελοιότερος
ἂν
|
γένοιτο |
αὐτοπρόσωπος
φανείς,
οἷος
ὢν
ὑφ´ |
[17] |
τινὸς
ὅπως
ἄν
τις
ἔνδοξος
|
γένοιτο, |
Εἰ
δόξης,
ἔφη,
καταφρονήσειε.
φαίην |
[2] |
προσάπτοι
τῷ
λόγῳ,
οἷον
εἰ
|
γέροντας |
ὄντας
εὐδαιμονίζοι
τῆς
ἀκμῆς
ἢ |
[11] |
τὴν
ἐξέτασιν
τῶν
ἀνδριάντων
ἀκριβεστέραν
|
γίγνεσθαι |
τῆς
τῶν
ἀθλητῶν
ἐγκρίσεως.
ὥστε
|
[13] |
εἰκόσιν
οὐχ
οὕτως
ἄνθρωπος
μείζων
|
γίγνεται, |
ἤν
τις
αὐτὸν
θεῷ
ἀπεικάζῃ, |
[13] |
οὐχ
οὕτω
τὸ
μικρὸν
μεῖζον
|
γίγνεται |
τῇ
παραθέσει,
ὡς
τὸ
μεῖζον |
[12] |
καὶ
αὐτὸς
ἄρχομαι
τὰ
ὅμοια
|
γιγνώσκειν
|
περὶ
αὐτῶν,
καὶ
παραπλήσιόν
τι |
[19] |
οὔτε
ἐκεῖνοι
ἠμύναντο
ἢ
τὸν
|
Γλαῦκον |
ἢ
τὸν
ποιητὴν
ὡς
ἀσεβοῦντα |
[19] |
πῶς
ἐπῄνεσε
ποιητὴς
εὐδόκιμος
τὸν
|
Γλαῦκον, |
οὐδὲ
Πολυδεύκεος
βίαν’
φήσας
ἀνατείνασθαι |
[19] |
Μίλωνα
τὸν
ἐκ
Κρότωνος
ἢ
|
Γλαῦκον |
τὸν
ἐκ
Καρύστου
ἢ
Πολυδάμαντα |
[19] |
ἀπέφαινεν.
καὶ
οὔτε
αὐτὸς
ὁ
|
Γλαῦκος |
ἠγανάκτησεν
τοῖς
ἐφόροις
τῶν
ἀθλητῶν
|
[19] |
μὲν
ἐπὶ
τῇ
ἀλκῇ,
ὁ
|
Γλαῦκος, |
ὁ
δὲ
ποιητὴς
ἐπί
τε |
[17] |
εἰς
ἐπίδειξιν
τρόπου
χρηστοῦ
καὶ
|
γνώμης |
ὀρθῆς·
ὡς
ὅσοι
τὸ
θεῖον |
[9] |
διανοίαις·
οὐ
γὰρ
μικρᾶς
εἶναι
|
γνώμης |
ὑπεριδεῖν
οὕτω
παραδόξου
τιμῆς.
~Καὶ |
[10] |
τὴν
ἐπίνοιαν
τῶν
εἰκόνων,
μὴ
|
γνωρίζειν |
δὲ
τὴν
ὁμοιότητα·
μὴ
γὰρ |
[2] |
εἰς
ὅσον
ἂν
ὁ
ἐπαινούμενος
|
γνωρίζῃ |
ἕκαστον
τῶν
λεγομένων
προσὸν
ἑαυτῷ· |
[21] |
μόνον
δὲ
τοῦτο
ἑκατέρου
αὐτῶν
|
γνώρισμά
|
ἐστιν,
τὸ
τοὺς
μὲν
κόλακας |
[22] |
τῷ
ἐν
Κνίδῳ
ἀγάλματι
ὁμοίαν,
|
γόης |
ἂν
καὶ
τοῦ
Κυναίθου
κολακικώτερος
|
[1] |
ἀλλά
μοι
δοκοῦσιν
οἱ
τοιοῦτοι
|
γόητες |
εἶναι
καὶ
ἥκιστα
ἐλεύθεροι
τὴν |
[6] |
τε
καὶ
ἐξαπατᾶσθαι
θέλουσι.
Χαίρουσι
|
γοῦν, |
ἔφη,
τῶν
γραφέων
ἐκείνοις
μάλιστα, |
[17] |
δοκῶ
τῆς
ἀξίας
εἰρηκέναι.
σκόπει
|
γοῦν |
ἡλίκον
τοῦτο
παρέλιπον,
ὡς
παμμέγεθες |
[15] |
ὢν
ῥήτωρ
ἐλελήθεις
με.
ῥῆσιν
|
γοῦν |
οὕτω
μακρὰν
καὶ
κατηγορίαν
τοσαύτην
|
[27] |
ὀνόμασιν
εἰς
κόρον
ἐπιχρωμένους·
σχεδὸν
|
γοῦν |
τὰ
πλεῖστα
αὐτοῖς
ἐξ
οὐρανοῦ |
[26] |
ἀπὸ
τῶν
ἐλαττόνων
ἐπαινέσαι·
τοὺς
|
γοῦν |
τῆς
Ἥρας
ὀφθαλμοὺς
τοῖς
τῶν |
[6] |
ἐπαίνοις
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
ἐν
|
γραφαῖς
|
τὰ
ὅμοια
πολλοὶ
κολακεύεσθαί
τε |
[18] |
λόγος,
ἀνευθύνους
εἶναι
ποιητὰς
καὶ
|
γραφέας, |
τοὺς
δὲ
ἐπαινοῦντας
καὶ
μᾶλλον, |
[6] |
θέλουσι.
Χαίρουσι
γοῦν,
ἔφη,
τῶν
|
γραφέων |
ἐκείνοις
μάλιστα,
οἳ
ἂν
πρὸς |
[6] |
τι
τῆς
ῥινὸς
ἢ
μελάντερα
|
γράψασθαι |
τὰ
ὄμματα
ἢ
ὅ
τι |
[10] |
ἐγγύς,
ὅτι
μηδὲ
ἄλλην
τινά,
|
γυναῖκά
|
γε
οὖσαν·
ὥστε
ἀφίησί
σοι |
[24] |
Εἶτα
ἐκείνῳ
μὲν
ἐφεθήσεται
βάρβαρον
|
γυναῖκα, |
καὶ
ταῦτα
κλαίουσαν,
τῇ
χρυσῇ |
[4] |
μὴ
καὶ
ἀναστῆναι
ποιήσῃς
τὴν
|
γυναῖκα. |
~Παραπλήσιον
δὲ
καὶ
μακρῷ
τούτου |
[4] |
γὰρ
καὶ
τοιούτου
τινός.
ἔφη
|
γυναῖκά
|
τινα
τῶν
ἐπιφανῶν
τὰ
μὲν |
[5] |
γελοιότερον
Στρατονίκην
ποιῆσαι
τὴν
Σελεύκου
|
γυναῖκα. |
τοῖς
γὰρ
ποιηταῖς
ἀγῶνα
προθεῖναι |
[24] |
οὐκ
ἂν
παραβάλλοιμι
θεῶν
εἰκόσι
|
γυναῖκα |
φαιδρὰν
καὶ
μειδιῶσαν
τὰ
πολλά, |
[8] |
αὐτὸν
τὸν
οὐρανὸν
ἀναβιβάζεις
τὴν
|
γυναῖκα, |
ὡς
καὶ
θεαῖς
ἀπεικάζειν.
~Ἠξίου |
[25] |
Ἀλλὰ
ἐπάνειμι
αὖθις
ἐπὶ
τὰ
|
γυναικεῖα |
τῶν
παραδειγμάτων·
ἀκούεις
γὰρ
δή |
[12] |
εἶναι
αὐτῇ.
καὶ
συγγνώμη,
εἰ
|
γυναικεῖόν |
τι
ἔπαθεν.
καίτοι
εἰ
χρὴ
|
[19] |
ἔπειτα
λέγοι
ἰσχυρότερον
ἕκαστον
αὐτῶν
|
γυναικὸς |
γενέσθαι,
οὐκ
ἂν
οἴει
γελασθῆναι
|
[17] |
λόγον.
~ΛΥΚΙΝΟΣ.
Ἐγώ
σε,
ὦ
|
γυναικῶν |
ἀρίστη,
μεγάλα,
ὡς
φής,
καὶ |
[13] |
σὺ
δὲ
τοσαῦτα
ἔχων
κάλλη
|
γυναικῶν
|
Ἀφροδίτῃ
καὶ
Ἥρᾳ
εἰκάσαι
αὐτὴν |
[24] |
Εἶπε
δ´
ἄρα—
φησίν—
κλαίουσα
|
γυνὴ |
εἰκυῖα
θεῇσιν.
Ὁπόταν
οὖν
τὰ |
[1] |
σοι,
ὦ
Λυκῖνε,
φησὶν
ἡ
|
γυνή, |
τὰ
μὲν
ἄλλα
πολλὴν
ἐνεῖδον |
[27] |
καὶ
Ἑρμαῖ
προσαγορευόμενοι;
Λητὼ
δὲ
|
γυνή |
τις
ἐγένετο
Εὐαγόρου
τοῦ
Κυπρίων |