HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Jean Chrysostome, Sur la virginité

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ω = 49 formes différentes pour 286 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[39]   συνεχῶς ἀπολαύειν ἐπιθυμίας. Τί οὖν, ὦ βέλτιστε, ἂν μηδὲ τρυφᾶν ἐξῇ,

[45]   τοσαύτης ἀνάγκης κατορθῶν; Τίνος ἕνεκεν, ὦ βέλτιστε, καὶ διὰ τί; Ὅτι

[82]   ἀπελθεῖν. Τίς σοι τοῦτο εἶπεν, ὦ βέλτιστε; Ποῖος προφήτης; Τίς εὐαγγελιστής;

[4]   κατὰ τὴν παρθενίαν οἱ αἱρετικοί. Ὦ καὶ Ἑλλήνων ὑμεῖς ἀθλιώτεροι. Ἕλληνας

[26]   Τί τοίνυν φοβῇ καὶ τρέμεις, ὦ μακάριε Παῦλε; Ὅτι οὗτοι μέν,

[8]   τῷ γάμῳ; Τοῦτο γὰρ σέ, ὦ ταλαίπωρε, τοῦτο ἀπολώλεκεν ὅτι μηδὲν

[84]   γὰρ ἀδύνατον τοῦ νόμου ἐν ᾧ ἠσθένει διὰ τῆς σαρκός, ὁ

[38]   ὁ ἀνὴρ αὐτῆς ἐλευθέρα ἐστὶν ᾧ θέλει γαμηθῆναι, μόνον ἐν κυρίῳ.

[65]   ἀφόρητα τῶν κακῶν αἰνίττεσθαι βούληται, ὠδῖνας πάντα τὰ τοιαῦτα καλεῖν. Καὶ

[41]   παρθενίας λόγον ὃν πάλαι μὲν ὤδινε καὶ κατασπεῖραι ἔσπευδεν, ἀπέτεκε δὲ

[57]   ἐπὶ τοσούτῳ χρόνῳ πονηθεῖσαν νηδὺν ὠδῖνες, αἳ καὶ μόναι ἱκαναὶ πάντα

[57]   νῦν. Τίνα οὖν ἐστι ταῦτα; Ὠδῖνες καὶ τόκοι καὶ παιδία. Μᾶλλον

[14]   δὲ ἐπιθυμία καὶ σύλληψις καὶ ὠδῖνες καὶ τόκοι καὶ πᾶν εἶδος

[15]   τί μὴ πρὸ τῆς ἀρᾶς ὠδῖνες; Ὅτι τότε μὲν ταῦτα περιττά,

[14]   ἀπέτεκε Ἀδάμ; Ποῖαι τὴν Εὔαν ὠδῖνες; Οὐκ ἂν ἔχοις εἰπεῖν. Τί

[73]   βεβαίων ἀμελῶν; Οὐκέτι γάμος, οὐδὲ ὠδῖνες, οὐχ ἡδονὴ καὶ μίξις, οὐ

[65]   παρθένος ἀνωτέρω ταύτης ἕστηκε τῆς ὠδῖνος καὶ τῆς ἀρᾶς. Ὁ γὰρ

[65]   οὕτω τίκτειν μετὰ πόνων καὶ ὠδίνων· Ἐν λύπαις γάρ« φησί, τέξῃ

[57]   αὕτη οὐχ ἧττον αὐτὰς τῶν ὠδίνων ἡ ἀγωνία θορυβεῖ τότε· οὐδὲ

[14]   διαδοχῆς, οὐδεὶς ἐκ τόκων καὶ ὠδίνων καὶ συλλήψεως. Οὔκουν πολλῷ μᾶλλον

[65]   τὰ ἐπίπονα τῆς παρθενίας τῶν ὠδίνων μόνων τοῦ γάμου οὐκ ἔστιν

[65]   ὡς εἰπεῖν ἐνιαυτὸν ἡ γεγαμημένη, ὠδῖσι καὶ οἰμωγαῖς διακοπτομένη; Τοσαύτη γὰρ

[48]   τὸ βάραθρον αὐτὸν τῆς ἀσελγείας ὤθησε τῆς κατὰ νόμον ἀποστερήσασα μίξεως.

[61]   πολλάκις χωρὶς ὑπὸ τοῦ πλήθους ὠθούμεναι καὶ πιεζόμεναι αἱ χρυσοφοροῦσαι οὐδὲ

[13]   τοῦ πράγματος τούτου λαβεῖν, ἵν´ ᾠκειωμένας αὐτῶν ἤδη τῇ παρθενίᾳ λαβὼν

[79]   οὐκ ἂν εὐκόλως τὴν ἐρημίαν ᾤκησαν, οὐκ οἰκίας κατεφρόνησαν, οὐκ ἂν

[13]   στήσας τὸν λόγον οὕτως σοφῶς ᾠκονόμησεν ὡς τοὺς μηδὲν περὶ τοῦ

[76]   μὴ ἔχωμεν καὶ ἵνα ἀμέριμνοι ὦμεν καὶ ἐπειδὴ φείδεται ἡμῶν καὶ

[8]   τῆς γεέννης εἵλκυσε πῦρ; Οὐχ ὡμιλήσας γάμοις; Ἀλλ´ οὐδέπω τούτῳ παρθένος.

[56]   τί ἄν τις ἐπὶ τοῖς ὡμολογημένοις εἴποι λυπηροῖς; Οὐ γὰρ ὑπὲρ

[9]   δικαίως ὅταν τις πρὸς τὸ ὡμολογημένον ῥέψῃ κακόν. Ὁ δὲ τὸ

[32]   οὐχ ὅτι ἀπηνὴς οὐδ´ ὅτι ὠμὸς ὁ δεσπότης ἡμῶν— καὶ γὰρ

[37]   τῆς ἀλογίας χεῖρον, τί τῆς ὠμότητος; Οὐδὲν παρὰ τῆς ἀπελθούσης ἠδικημένη—

[71]   καὶ ἀκολάστους καὶ ἀκροχόλους καὶ ὠμοὺς καὶ ἀγεννεῖς καὶ πλεονέκτας καὶ

[12]   εἶναι μετὰ τῆς ἀπίστου πιστὸς ὢν αὐτός, μετὰ τῆς ἐναγοῦς ὁ

[83]   Νῶε« γάρ φησι, δίκαιος, τέλειος ὢν ἐν τῇ γενεᾷ αὐτοῦ, τῷ

[44]   οὐκ ἂν ἐδεήθη καθ´ ἑαυτὸν ὢν ὁ ἀνήρ. Καὶ ταῦτα μὲν

[17]   τέλους, τὸν δὲ Θεὸν ἄνθρωπος ὢν τὸν οὐδαμοῦ μὲν διαμαρτάνοντα, πάντα

[45]   λόγος ἦν. Εἰ δὲ κύριος ὢν τοῦ μὴ τὸν ζυγὸν ὑπελθεῖν

[52]   τις, εἰπέ μοι, φύσει ζηλότυπος ὢν τύχοι, ἢ καὶ ἔκ τινος

[58]   τρυφῆς καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων ὧν ἄρτι διῆλθον καὶ εἰς γῆρας

[12]   ἀπ´ αὐτῶν τοῦ κυρίου ῥημάτων, ὧν διὰ τοῦ μακαρίου φθέγγεται Παύλου.

[49]   τὰς ἐν τοῖς οὐρανοῖς δωρεάς, ὧν ἑαυτὴν ἀπεστέρησε, Θλῖψιν« φησί, τῇ

[13]   Τί οὖν φησι; Περὶ δὲ ὧν ἐγράψατέ μοι, καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς

[12]   τοῦ κυρίου φησί; Περὶ δὲ ὧν ἐγράψατέ μοι, καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς

[13]   τοῦ Χριστοῦ μιμητής· Περὶ δὲ ὧν ἐγράψατέ μοι« μόνον οὐκ ἀπολογούμενος

[24]   μακάριον Παῦλον ἐπανελθόντες. Περὶ δὲ ὧν ἐγράψατέ μοι« φησί, καλὸν ἀνθρώπῳ

[32]   οὐ μόνον οὐ κατώρθωσαν ὑπὲρ ὧν ἐδέοντο ἀλλὰ καὶ κακόν τι

[70]   μηδενὶ τῶν κακῶν ἐνοχλεῖσθαι ἐκείνων ὧν ἕκαστον καὶ καθ´ ἑαυτὸ πᾶσαν

[4]   Χριστῷ συνόντας, αὐτὸν δὲ ὑπὲρ ὧν ἐκεῖνοι τῶν ἀπορρήτων ἀπολαύουσιν ἀγαθῶν,

[4]   τὸ ὑπὲρ τούτων κολάζεσθαι ὑπὲρ ὧν ἐνταῦθα ἀπέλαυσαν. Ὁ δὲ πενίαν

[13]   τὴν παραίνεσιν, τῶν γραμμάτων αὐτοὺς ὧν ἔπεμψαν ὑπομιμνήσκει. Καὶ οὐδὲ οὕτως

[50]   τοῖς νηπίοις Ἰουδαίοις διαλεγόμενος, ἐφ´ ὧν καὶ τρυφὴ συγκεχώρητο καὶ πολυτέλεια

[34]   τοῦτο παντί που δῆλόν ἐστιν. Ὧν μὲν γὰρ τὴν ἀπόλαυσιν ἔχομεν,

[82]   ἡ διαφορὰ δήλη ἀλλ´ ὅτι ὧν μὲν ὁ Ἀβραὰμ ἔτυχε πολλοὶ

[4]   κόλασις ἀποκείσεται· ὑμεῖς δὲ ὑπὲρ ὧν μυρίους προσεδοκήσατε ἐπαίνους, ὑπὲρ τούτων

[4]   προσδοκίαν ὑπὲρ τούτων κολαζόμενος ὑπὲρ ὧν μυρίων ἤλπισεν ἀπολαύσεσθαι καλῶν, οὐδὲ

[44]   ἀνάγκη μεριμνᾶν καὶ ὑπὲρ πολλῶν, ὧν οὐκ ἂν ἐδεήθη καθ´ ἑαυτὸν

[74]   μὲν γὰρ ὑπὲρ τούτων φροντίζων ὧν οὐκ εἰς μακρὸν ἀπολαύσεται χρόνον,

[34]   σφοδρόν. Ἂν δέ ποτε κωλυθῶμεν ὧν πάλαι ἦμεν κύριοι, τοὐναντίον γίνεται

[9]   τῆς τῶν πραγμάτων αἱρέσεως ὑπὲρ ὧν ποιεῖται τὴν συμβουλήν· ὁ δὲ

[73]   σπουδὴν ἐπιδεικνύμεθα, ὑπὲρ πραγμάτων μεριμνῶντες ὧν πρὸ τῆς ἑσπέρας πολλάκις ἀποστησόμεθα;

[71]   χρησίμων καὶ ἀναγκαίων ἀχρήστους καθίστησιν, ὧν τἀναντία πάντα ἡ αὐτάρκεια ποιεῖ.

[57]   εἰσιν ὑπεύθυνοι μόνον ἀλλὰ καὶ ὧν τῆς αἰτίας ἀφίενται κἀν τούτοις

[75]   διάκεινται; Οὐ θεραπαινίδων ἀναγκάζονται πλῆθος ὠνεῖσθαι, οὐ χρυσία καὶ περιδέραια, οὐκ

[47]   οὐ μόνον οὐδὲν ἂν αὐτὸν ὤνησεν ἀλλὰ καὶ κατέβλαψεν. Ὅτι δὲ

[46]   ἐπάγηται συνεργὸν οὐ μόνον οὐδὲν ὤνησεν ἀλλὰ καὶ συνεπόδισεν αὐτὸν ταῖς

[26]   περιφράττων ὅπλοις οὐ μόνον οὐκ ὤνησεν ἀλλὰ καὶ τὴν ἐσχάτην ἀδικίαν

[15]   Ἀβραὰμ εἰς παιδοποιΐαν τὸ πρᾶγμα ὤνησεν; Οὐκ ἐπὶ τοσούτοις αὐτῷ χρησάμενος

[27]   δεῖ νύκτωρ καὶ μεθ´ ἡμέραν ὡπλισμένους ἡμᾶς ἑστάναι τοὺς λογισμοὺς καὶ

[67]   πόθῳ ἀλλὰ τῇ τοῦ σώματος ὥρᾳ καὶ τῷ θαύματι. Ὅταν οὖν

[63]   κάλλος περιθεῖσα ἀμήχανον, ἄν τε ὡραία καὶ φαιδρά, λαμπροτέραν εἰργάσατο. Οὐ

[10]   λώβην ἐχόντων ἐστὶν ἀμείνω, ταῦτα ὡραῖά φαμεν εἶναι. Καλὸν ὁ γάμος;

[37]   δυσχεράνας, πολλάκις μεταξὺ τούτων αὐτῶν ὡραΐζεται καὶ καλλωπίζεται πάλιν καὶ τοῖς

[57]   σφόδρα κατὰ τὴν τοῦ σώματος ὥραν οὐκ ἴσχυσαν ἄνδρας ἑλεῖν τοὺς

[60]   μὴ διαλάμπειν τὴν τοῦ σώματος ὥραν οὔτε ἄλλο τῶν τοιούτων οὐδέν.

[83]   γὰρ τελειότητος τρόποι κατὰ διαφόρους ὡρισμένοι καιρούς, καὶ τοῦ χρόνου προκόπτοντος

[78]   γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται, ἀλλ´ εἰσὶν ὡς ἄγγελοι ἐν οὐρανῷ. Εἶδες τὸ

[79]   ὡς τὸν οὐρανὸν ἤδη λαχόντας, ὡς ἀθανασίαν μετειληφότας, οὕτως ἅπαντα ποιεῖν

[57]   αἱ τῶν ἀγαθῶν ἐλπίδες παραμυθοῦνται, ὡς αἱ τῶν πονηρῶν προσδοκίαι λυποῦσι.

[52]   διασκεψάμενος ὁ Σολομὼν ἔλεγε· Σκληρὸς ὡς Ἅιδης ζῆλος. Καὶ πάλιν· Μεστὸς

[14]   ἐπιλείπῃ, τῆς δὲ ἰδίας ἕκαστος ὡς ἀλλοτρίας οὕτως ἀμελοῦντες ψυχῆς καὶ

[22]   φαλακρέ« οὕτω παρώξυναν τὸν Θεὸν ὡς ἅμα τῷ λόγῳ τούτῳ ἄρκους

[41]   ἐπιτάσσω, ἀλλ´ Ἐπιταγὴν οὐκ ἔχω« ὡς ἂν εἰ ἔλεγεν, εἰ μὲν

[57]   φορητόν· ὅταν δὲ ἀπ´ αὐτῆς, ὡς ἂν εἴποι τις, τῆς γραμμῆς

[77]   τοῖς κατὰ Θεὸν ἀνατίθησιν ἔργοις, ὡς ἂν μὴ τοῦτο ἔχοι, πολὺ

[27]   φοβεροὺς εἶναι ταῖς ἀναισχύντοις ἐπιθυμίαις. Ὡς ἂν μικρὸν ἐνδῶσιν, ἕστηκεν ὁ

[27]   αὐτοῦ κατέγνω λαγνείαν ὁ Παῦλος ὡς ἄνευ γάμου μὴ δυναμένου λαγνείας

[63]   οὕτω μὲν καλὸς καὶ εὐπρεπὴς ὡς ἀντὶ ἀνθρώπων τὰς ἀσωμάτους δυνάμεις

[63]   Οὕτω δὲ καθαρὸς καὶ διειδὴς ὡς ἀντὶ τῶν σωματικῶν τὰ ἀσώματα

[42]   γνώμην ὡς πιστευθεὶς τὸ εὐαγγέλιον, ὡς ἀξιωθεὶς εἶναι κῆρυξ τῶν ἐθνῶν,

[8]   Ἀλλὰ κἀκεῖνοι παρώσονται πάλιν ὑμᾶς ὡς ἀσεβεστέρους. Πλάτων μὲν γάρ φησιν

[79]   τοὺς ἀνάγκῃ φύσεως ὑποκειμένους θνητῆς ὡς ἀσωμάτους, ὡς τὸν οὐρανὸν ἤδη

[42]   Ποίαν δὲ ταύτην; Οὐκ εἶπεν· ὡς γενόμενος πιστός, ἀλλ´ Ὡς ἠλεημένος

[17]   τῷ γάμῳ τρέφεσθαι χρόνον πολύν. Ὡς δὲ ἡμῖν ἐν τῷ πολλῷ

[78]   τὸ πρᾶγμα δι´ ἀνάγκην κωλύειν ὡς δι´ αἰσχύνην. Τοῦτο μὲν γὰρ

[34]   ἡδονῶν, φησίν, ἂν οὕτω χαῦνος ὡς διὰ παντὸς ἐκκεχύσθαι πρὸς τὴν

[42]   ὡς προστασίαν τὴν ὑμετέραν ἐγχειρισθείς, ὡς διδάσκαλος καὶ καθηγητής, ἀλλὰ τί;

[42]   δίδωμι« λέγων, ἀντὶ δὲ τοῦ ὡς διδάσκαλος Ὡς ἡλεημένος ὑπὸ κυρίου

[40]   ὄγκον περιβεβλημένος, καὶ τὴν ἐλευθέραν ὡς δούλην ἔχει καὶ τῶν θεραπαινίδων

[57]   τὰ πρὸ τοῦ γάμου καταμάθωμεν ὡς δυνατόν. Μετὰ ἀκριβείας γὰρ οἱ

[47]   τὴν τοῦ συνοικοῦντος σωθῆναι ψυχήν· ὡς ἐὰν ἐπιμένῃ τὰ τῶν γυναικῶν

[35]   ἐκεῖ φυλάττοντες, τί φησί; Γίνεσθε ὡς ἐγώ, ὅτι κἀγὼ ὡς ὑμεῖς.

[49]   γάμον ἀποφαίνων πλείονας ἔχοντα δυσκολίας, ὡς εἰ πρός τινα ἔλεγε, μοχθηρὸν

[17]   καὶ πρᾶγμα ἀναγκαῖον ἐνομίζετο εἶναι, ὡς εἴ γε ἔμεινεν ὑπακούων ὁ

[65]   ὑπομένει τοιοῦτον οἷον καθ´ ἕκαστον ὡς εἰπεῖν ἐνιαυτὸν ἡ γεγαμημένη, ὠδῖσι

[37]   ἧττον τοὺς τοιούτους ἅπαντες ἐκτρέπονται, ὡς εἰπεῖν, οὔτε φίλους ποιήσασθαι θαρροῦντες

[50]   συγκεχώρητο καὶ πολυτέλεια καὶ πάντα ὡς εἰπεῖν τὰ περιττά, ἄκουσον πῶς

[68]   οὐ δύναμαι συνιδεῖν πόθεν ἅπαν ὡς εἰπεῖν τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος,

[73]   τοῦ κόσμου τούτου. Τί τοίνυν ὡς εἰς τοὺς αἰῶνας ἅπαντας ἐνθάδε

[79]   πάντων τούτων ἀπολυθέντες τῶν δεσμῶν ὡς ἐν οὐρανοῖς ὄντες οὕτως διέτριβον

[8]   τρόπος· καὶ αἱ τὸν γάμον ὡς ἐναγὲς φεύγουσαι αὐτῷ τούτῳ τῷ

[38]   ἡ γυμνασία καὶ τοῖς φίλοις ὡς ἐναντίοις συμπλέκεται καὶ τοῦ πονεῖν

[13]   καὶ μὴ ὡς ἐπίταγμα, μηδὲ ὡς ἐντολὴν ἀλλ´ ὡς παραίνεσιν καὶ

[13]   ἂν εἰσηγήσατο, εἰ καὶ μὴ ὡς ἐπίταγμα, μηδὲ ὡς ἐντολὴν ἀλλ´

[34]   ἀπὸ τῆς ἀκρασίας βουλόμενος κωλύηται ὡς ἐπιτάγματος ἀνάγκῃ δεδεμένος· ἐκεῖ δὲ

[50]   καὶ τὰ πρῶτα μύρα χριόμενοι· ὡς ἑστῶτα ἐλογίσαντο καὶ οὐχ ὡς

[12]   λέγω οὐχ ὁ κύριος, οὐχ ὡς ἑτέρων μὲν ὄντων τῶν αὐτοῦ,

[60]   εὑρεῖν πολλῷ μείζονα ἔχουσαν. Οὐχ ὡς ἔτυχε δὲ ἐλαττοῖ τὴν ἐκ

[14]   γὰρ καὶ τούτων ὑμῖν οὐχ ὡς ἔτυχε μέλει, ἀλλ´ οὐκ ἦν

[35]   παραινέσει πρόσκειται; Οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ ὡς ἔτυχεν, ἀλλ´ ᾔδει τοὺς μαθητὰς

[37]   αὐτοὺς μετὰ πάσης προσίοιντο γνησιότητος ὡς εὐκόλους καὶ ἀλλοπροσάλλους. Οὐ διὰ

[20]   δικαίως ἂν παρὰ πάντων μισοῖτο ὡς ἐχθρὸς καὶ πολέμιος τῆς ἀρετῆς

[78]   τῶν στοιχείων τοῦ κόσμου, τί ὡς ζῶντες ἐν κόσμῳ δογματίζετε, μὴ

[42]   εἶπεν· ὡς γενόμενος πιστός, ἀλλ´ Ὡς ἠλεημένος εἶναι πιστός. Μὴ γὰρ

[41]   κατεσκεύασεν. Τῷ μὲν γὰρ εἰπεῖν Ὡς ἠλεημένος« συνίστησί πως ἑαυτόν, τῷ

[41]   οὐκ ἔχω, γνώμην δὲ δίδωμι ὡς ἠλεημένος ὑπὸ κυρίου πιστὸς εἶναι.

[41]   ὡς ὁμοδούλου, Γνώμην δίδωμι« φησίν, ὡς ἠλεημένος ὑπὸ κυρίου πιστὸς εἶναι«

[42]   διδάσκαλος καὶ καθηγητής, ἀλλὰ τί; Ὡς ἠλεημένος« φησίν, ὑπὸ κυρίου πιστὸς

[42]   ἀντὶ δὲ τοῦ ὡς διδάσκαλος Ὡς ἡλεημένος ὑπὸ κυρίου πιστὸς εἶναι.

[38]   χήραις, καλὸν αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ· εἰ δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται,

[41]   ὅτι καλὸν αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ. Ἐν δὲ τοῖς περὶ

[42]   Καλόν ἐστιν αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ· ἐνταῦθα δὲ Νομίζω οὖν

[36]   ἐνταῦθα· Καλὸν αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ« οὐδαμοῦ τὴν αἰτίαν προστίθησι,

[37]   Καλὸν αὐτοῖς ἐστιν ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ. Οὐκ ἴσχυσας εἰς τὴν

[36]   καλὸν αὐτοῖς ἐστιν ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ. Πάλιν οὖν ἑαυτὸν τίθησι

[43]   τοσοῦτος ὁ τῶν περιστάσεων ὄχλος ὡς καὶ ἄκοντα πολλάκις ἀναγκάζεσθαι τὸν

[60]   γὰρ ἐφίεται ἐν τούτοις τρυφᾶν ὡς καὶ ἀπεδείξαμεν ἐν τοῖς πρόσθεν

[2]   γάρ, φησίν, πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ δηλονότι.

[41]   Θέλω« φησί, πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ. Καὶ

[34]   Θέλω« φησί, πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ. Οὐκοῦν

[36]   γάρ· Θέλω πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ, πάλιν

[36]   ἀνωτέρω λέγων· Θέλω πάντας εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτόν« καὶ ἐνταῦθα· Καλὸν

[35]   Θέλω δὲ πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτόν; Καίτοι εἰ μὴ

[35]   ἄν. Τίνος οὖν ἕνεκεν προσέθηκεν· Ὡς καὶ ἐμαυτόν; Οὐκ ἐπαίρων ἑαυτόν·

[34]   μὲν καὶ ποθῶ πάντας εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτόν, συγχωρῶ δὲ κἀκεῖνο

[83]   καὶ θαυμαστὸν οὕτως ἐστὶν ἀτελές, ὡς καὶ μετὰ τὴν κατόρθωσιν αὐτοῦ

[78]   καὶ τὸν παρόντα βίον θαυμάζων ὡς καὶ μετὰ τὴν τοσαύτην παραίνεσιν

[65]   τῆς ἀλγηδόνος ταύτης ἡ τυραννὶς ὡς καὶ τὴν θείαν γραφὴν ἡνίκα

[64]   εἰς τὸν Χριστὸν πίστις τοιαύτη ὡς καὶ τῆς φύσεως αὐτῆς τῶν

[63]   Κοσμιότης δὲ αὐτῇ τοσαύτη περίκειται ὡς καὶ τοὺς ἀκολάστους αἰσχύνεσθαι καὶ

[60]   ἔστιν ἀλγῆσαι διαφθονουμένην ἑτέρᾳ γυναικὶ ὡς λαμπροτέρῳ συνεζευγμένῃ ἀνδρί. Οὐ γάρ

[30]   τοσαύτην ποιεῖσθαι τοῦ πράγματος πρόνοιαν ὡς μέλλοντας θείων ἀκούειν λόγων ἀποστῆναι

[84]   πραγματεύεσθαι καὶ τὸν ἔχοντα γυναῖκα ὡς μὴ ἔχοντα εἶναι καὶ τὸν

[73]   ἵνα καὶ οἱ ἔχοντες γυναῖκας ὡς μὴ ἔχοντες ὦσι. Τί οὖν

[74]   ἵνα καὶ οἱ ἔχοντες γυναῖκας ὡς μὴ ἔχοντες ὦσιν, ἵνα οἱ

[75]   ἐπαγωγῆς ἐδήλωσε. Καὶ οἱ κλαίοντες ὡς μὴ κλαίοντες καὶ οἱ χαίροντες

[82]   φλόγα καὶ οὐδεμιᾷ συνεδέδετο προσπαθείᾳ, ὡς μὴ μόνον ἀποσχέσθαι τῆς παλλακίδος

[73]   οὕτως ζητοῦντι παρ´ ἡμῶν ἀγαπᾶσθαι ὡς μὴ τῶν ἐν τῇ γῇ

[75]   καὶ οἱ χαίροντες ἐν κτήσεσιν ὡς μὴ χαίροντες. Οἱ γὰρ μὴ

[38]   γεγαμηκόσι πολλὴν δίδωσι τὴν παραμυθίαν ὡς μηδὲ ἄκοντος θατέρου ἀποστερεῖν αὐτοὺς

[74]   τῆς μερίμνης ἑκατέρας τὸ μέσον ὡς μηδὲ μέριμναν ταύτην ἐκείνῃ παραβαλλομένην

[52]   ἡ τῆς νόσου ταύτης μανία, ὡς μηδὲ μετὰ τὴν τοῦ λελυπηκότος

[51]   δὲ οὕτω πλείονα καὶ μείζω ὡς μηδὲ μικρὰν ἀπὸ τούτων ἡμᾶς

[63]   οὕτω δὲ ἥμερος καὶ γαληνὸς ὡς μηδὲ πρὸς τοὺς ἀδικοῦντας καὶ

[68]   κείμενος ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς ἄργυρος ὡς ὁ κατὰ τὴν οἰκίαν; Καίτοι

[41]   παρῄρημαι, εἰ δὲ βούλεσθε ἀκούειν ὡς ὁμοδούλου, Γνώμην δίδωμι« φησίν, ὡς

[49]   καὶ εἰς μακρὰς ἐλπίδας ἐμπέσῃ ὡς ὅταν παρὰ τοῦ λελυπηκότος προσδοκήσῃ

[24]   δυσωπηθέντες παύσωνται λοιπὸν ἀπατῶντες ἑαυτοὺς ὡς οὐ δώσοντες δίκην καὶ μαθῶσιν

[21]   ἐξεκαλέσατο τοῦ Θεοῦ τὴν ὀργὴν ὡς οὐδὲ αὐτοῦ ἐκείνου τοῦ δοκοῦντος

[5]   ἀπελαύνειν τούτου χρὴ τοῦ νυμφῶνος ὡς οὐκ ἐνὸν μετ´ ἐκείνων εὐσχήμονα

[14]   εἶναι μεθ´ ἡμῶν, διδάξωμεν ἀμφότερα, ὡς οὔτε τὸ πρᾶγμα περιττόν, ἀλλὰ

[81]   καλόν. Ὁ γὰρ μηδὲν ἔχων ὡς πάντα κατέχων, οὗτος ἁπάντων καταφρονεῖ

[13]   ἐπίταγμα, μηδὲ ὡς ἐντολὴν ἀλλ´ ὡς παραίνεσιν καὶ συμβουλήν. Ὁ δὲ

[39]   κυρίῳ φησὶν εἶναι γάμον τοῦτον ὡς παρανόμως γινόμενον κατακρίνει; Μὴ δείσῃς·

[42]   Οὐ γὰρ εἶπε· δίδωμι γνώμην ὡς πιστευθεὶς τὸ εὐαγγέλιον, ὡς ἀξιωθεὶς

[49]   ἐσταυρωμένον, οἷς οὐκ ἠδυνήθη λαλῆσαι ὡς πνευματικοῖς καὶ διὰ τὸ σαρκίνους

[49]   μετιέναι ὅτι οὕτω ῥᾷστόν ἐστιν ὡς πολὺ τοῦ γάμου πράγματα ἡμῖν

[6]   καὶ τοὺς ἔξωθεν πείθοντος ὀφθαλμοὺς ὡς πονηροῖς προσέχειν τοῖς τοῦ Θεοῦ

[50]   μαργαρίταις ἢ ἱματισμῷ πολυτελεῖ, ἀλλ´ ὡς πρέπει γυναιξὶν ἐπαγγελλομέναις θεοσέβειαν δι´

[47]   τοῦ πράγματος ἐνδεικνύμενος. Ἐπειδὴ γὰρ ὡς πρὸς ἐπέραστον πρᾶγμα τὸν γάμον

[34]   πρὸς τὴν παρθενίαν ἀδυνατῶν κατακρίνηται ὡς προστάγματος παρακούων. Οὐκ ἐπιτάττω παρθενεύειν,

[42]   ἀξιωθεὶς εἶναι κῆρυξ τῶν ἐθνῶν, ὡς προστασίαν τὴν ὑμετέραν ἐγχειρισθείς, ὡς

[45]   πραγμάτων στρατεύεσθαι βούλει καὶ πολεμεῖν ὡς τὰ αὐτὰ ἀνύσων ἐκείνοις τοῖς

[68]   ἐκπώματα ἀπὸ τῆς ὕλης ταύτης ὡς τὰ πολλὰ κατασκευάζοντες. Εἰ δέ

[24]   ἀνθρώπων« γάρ φησιν, οὐ μαστιγωθήσονται« ὡς τηρούμενοι μετὰ δαιμόνων κολάζεσθαι. Πορεύεσθε«

[21]   Μωϋσέως ἡ Μαριὰμ οὐχ οὕτως ὡς τῆς παρθενίας νῦν ὑμεῖς ἀλλὰ

[30]   τῇ νηστείᾳ καὶ τῇ προσευχῇ« ὡς τῆς πρὸς γυναῖκα ὁμιλίας οὐκ

[20]   ἂν ταῖς ἁπάντων καταδικάζοιτο ψήφοις ὡς τῆς φύσεως τῆς ἡμετέρας ἐχθρός.

[47]   Τοῦτο οὐχ οὕτως συμβουλεύοντός ἐστιν ὡς τὸ ἄπορον δεικνύντος καὶ ἀδιεξόδευτον

[49]   λόγοι, καίτοι γε συνεχῶς ἐνηχούμενοι, ὡς τὸ χρηστὸν ἐλπίσαι τι κατὰ

[32]   ἀρχόμενος βασιλέα παροξύνειεν ἂν οὕτως ὡς τὸν Θεὸν καθ´ ἑκάστην ἡμέραν

[79]   φύσεως ὑποκειμένους θνητῆς ὡς ἀσωμάτους, ὡς τὸν οὐρανὸν ἤδη λαχόντας, ὡς

[52]   Οὔτε γὰρ ἂν ἔχοιεν εἰπεῖν ὡς τοσαύτη παρ´ αὐταῖς τῆς ἐπιθυμίας

[13]   τὸν λόγον οὕτως σοφῶς ᾠκονόμησεν ὡς τοὺς μηδὲν περὶ τοῦ μὴ

[17]   ὑποκειμένοις πάθεσιν ἔχειν τὸ πρόσταγμα, ὡς τούτων ἄνευ ἀμφοτέρων οὐκ ἂν

[35]   ἡμᾶς. Καὶ γὰρ ἐγώ, φησίν, ὡς ὑμεῖς ἐδούλευσα ταύτην τὴν δουλείαν

[35]   Γίνεσθε ὡς ἐγώ, ὅτι κἀγὼ ὡς ὑμεῖς. Ὃ δὲ λέγει τοιοῦτόν

[50]   ὡς ἑστῶτα ἐλογίσαντο καὶ οὐχ ὡς φεύγοντα. ~Ὅτι εἰ καὶ ἐφεῖτο

[30]   μίξεως ἀνάγκην; Τὸν γὰρ εὐχόμενον ὡς χρὴ καὶ νηστεύοντα πάντα ἀπορρῖψαι

[8]   τὴν τῶν χειρόνων αὐτὸ τάξιν ὤσαντες, οὐκέτ´ ἂν δύναισθε τῶν ἀπὸ

[50]   τῶν γεγαμηκότων τί φησι· Γυναῖκας ὡσαύτως ἐν καταστολῇ κοσμίῳ μετὰ πάσης

[73]   ἔχοντες γυναῖκας ὡς μὴ ἔχοντες ὦσι. Τί οὖν δεῖ γάμου τοῖς

[11]   τῶν οὐρανῶν ὑποδεχόμεναι δεσπότην ἂν ὦσιν ἅγιαι τῷ σώματι καὶ τῷ

[74]   ἔχοντες γυναῖκας ὡς μὴ ἔχοντες ὦσιν, ἵνα οἱ φθάσαντες ἤδη δεθῆναι

[28]   γάμου λέγεσθαι. Τὸ δὲ ἀληθὲς ὥσπερ ἄγκιστρον τῇ συνήθει περιστείλας τροφῇ,

[8]   δι´ ἧς ὑμᾶς ὁ διάβολος ὥσπερ αἰχμαλώτους δήσας εἰς τὸ τῆς

[52]   μικρὸν ἀτρεμεῖν ἀνέξεται χρόνον, ἀλλ´ ὥσπερ ἀνθράκων ὑποκειμένων οὕτως θορυβεῖται καὶ

[57]   γένηται χρόνος, ἀπαρρησίαστος ἡ γυνὴ ὥσπερ αὐτὴ κυρία οὖσα τοῦ τεκεῖν.

[16]   τοῦτο ἐναντιουμένου σφόδρα ἦν ἑαυτῷ. Ὥσπερ γὰρ εἰ παρὰ τὴν ἀρχήν,

[47]   τῆς παραινέσεως ἑκατέρας τὴν μίξιν; Ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς περὶ τοῦ

[73]   ἁπάσης τῆς ἐκεῖ χρησιμευούσης ἡμῖν. Ὥσπερ γὰρ ἡ παρθένος ἕως μὲν

[1]   φαύλων ἀναχωρήσεως δυνήσονται μισθὸν ἀπαιτεῖν; Ὥσπερ γὰρ ἡμεῖς ὑπὲρ τοῦ μὴ

[39]   οὐ τὸν αὐτὸν ἀλλ´ ἕτερον. Ὥσπερ γὰρ λέγων· Ἐὰν γάμῃ ἡ

[77]   τὸ ὄφελος τῆς σωματικῆς καθαρότητος; Ὥσπερ γὰρ στρατιώτου οὐδὲν αἰσχρότερον γένοιτ´

[40]   ταύτην; Ἀνάμενε τὸν ἐκείνου θάνατον. Ὥσπερ γὰρ τῇ παρθένῳ γαμεῖν οὐδέποτε

[80]   ὅσον ἡ γῆ τοῦ οὐρανοῦ. Ὥσπερ γὰρ τὸ εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον

[8]   τὴν τῶν ἀγαθῶν ἐγκρίνει τάξιν. Ὥσπερ γὰρ τοὺς εὐνούχους οὐδεὶς ἂν

[63]   ὅταν πρὸς αὐτὴν ἴδωσιν ἀκριβῶς. Ὥσπερ δὲ γυναικὶ κοσμίᾳ τὴν διακονουμένην

[68]   καὶ κραυγὴ πᾶσα ἐκποδὼν ἀπελήλαται, ὥσπερ δὲ ἐν εὐδίῳ λιμένι σιγὴ

[17]   ἐπὶ τὴν συνήθη φέρει δίαιταν. Ὥσπερ δὲ ἐν τοῖς σώμασι τὰ

[57]   συνέχεε καὶ συνετάραξε τὴν ψυχήν. Ὥσπερ δὲ ἐπὶ τῶν ἀνδραπόδων ἡ

[14]   φθορᾶς ἐξώριστο τῆς ἐκείνων ψυχῆς. Ὥσπερ δὲ ῥεῖθρον διειδὲς ἐκ καθαρᾶς

[66]   ἡμέραις— ἀνάγκη πάλιν οἴκοι μένειν ὥσπερ δεδεμένην καὶ μηδὲ χρείας καλούσης

[21]   καὶ αὐτὴ τῶν αὐτῶν ἀπέλαυσεν ὥσπερ ἐκεῖνος. Ἀλλ´ ὅμως οὕτως ἐξεκαλέσατο

[24]   Φαραὼ ζηλώσαντες ἀσέβειαν οὐ κατεποντίσθησαν ὥσπερ ἐκεῖνος, ἀλλὰ μένει τὸ τῆς

[55]   μετ´ ἐλευθερίας ἐπιτάττειν δυνήσεται, ἀλλ´ ὥσπερ ἐν ἀλλοτρίοις ζῶσα καὶ τῶν

[17]   δὲ ἔδειξεν, οὕτω λοιπὸν ἀφίησιν ὥσπερ ἐν καλιᾷ τῷ κόσμῳ τούτῳ

[52]   ἐκείνων ἡδονήν, ἀλλ´ οὕτως ἠφανισμένην ὥσπερ ἐν πελάγει πολλῷ σπινθῆρα μικρὸν

[62]   τοῦ μαργαρίτου τὸ φῶς καὶ ὥσπερ ἐν σκότῳ στίλβον, τό τε

[23]   δεύτερον τῶν ἡμαρτηκότων κολάσας καὶ ὥσπερ ἐν στήλῃ χαλκῇ καὶ γράμμασι

[10]   τῶν στρατιωτῶν ὁ στρατηγός. Ἀλλ´ ὥσπερ ἐπὶ τοῦ πλοίου τοὺς ἐρέττοντας

[52]   ἁπλῶς διαφυγεῖν οὐ δυνήσεται. Ἀλλ´ ὥσπερ ἐπὶ τῶν ἀκανθῶν τῶν τοῖς

[16]   βουλόμενος ἐκεῖνα μὲν ἀποθέσθαι ἐκέλευσεν, ὥσπερ ἱμάτια παιδικὰ καὶ οὐ δυνάμενα

[46]   τὸν φοβερὸν ἅπασι καθάπερ δεσπότην, ὥσπερ οἰκέτην ἀγνώμονα μετὰ τὸ προσκροῦσαι

[42]   ὑπὸ κυρίου πιστὸς εἶναι. Καὶ ὥσπερ οὐδὲ τούτων ἀρκούντων πρὸς τὸ

[46]   εἰκόνα καὶ καθ´ ὁμοίωσιν ἡμετέραν« ὥσπερ οὖν εἶπε Ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθόν.

[35]   ἂν τῆς οἰκείας ἠμέλησα σωτηρίας. Ὥσπερ οὖν ἐκεῖ τὸ παράδειγμα παρ´

[84]   αὕτη τελείους ἀντὶ νηπίων ἐποίησεν. Ὥσπερ οὖν ἡμεῖς τοὺς παῖδας τοὺς

[14]   ἀνθρώπους ἐποίησεν ἂν γάμου χωρίς; Ὥσπερ οὖν καὶ ἐποίησε τοὺς πρώτους

[36]   θαυμάτων ἀλλὰ ἔργων οἱ μακαρισμοὶ ὥσπερ οὖν καὶ κολάσεις. Πῶς δὲ

[52]   τὸ πλέον αὐταὶ καρποῦνται μέρος, ὥσπερ οὖν καὶ ὁ λόγος ἀπέδειξε.

[13]   καὶ βουληθῆναι κατασκευάζοντας ἐν αὐτοῖς· ὥσπερ οὖν καὶ ὁ Χριστὸς ἐποίησεν.

[84]   λοιπὸν ἀθάνατα κολάζεσθαι τοὺς ἡμαρτηκότας ὥσπερ οὖν καὶ τιμᾶσθαι τοὺς κατωρθωκότας.

[35]   τῶν διδασκάλων ἔχωσι τὰ παραδείγματα. Ὥσπερ οὖν ὁ χωρὶς ἔργων ἐν

[34]   τὸ σκάφος αὐτῇ καὶ ἀναπαύσασθαι. Ὥσπερ οὖν οἱ κατὰ τὴν θάλατταν

[10]   τὴν παρθενίαν ἀποδείκνυμεν οὖσαν ἡμεῖς. Ὥσπερ οὖν οἱ τὸν γάμον κακίζοντες

[17]   ἐν τῇ ψυχῇ γενομένην διαστροφήν. Ὥσπερ οὖν οὐδὲ ἡ τῶν φαρμάκων

[74]   Ὅτι οὔτε φροντίζειν τοῦτό ἐστιν, ὥσπερ οὖν οὐδὲ θλίβεσθαι τὸ διὰ

[12]   δὲ κἀγὼ πνεῦμα Θεοῦ ἔχειν. Ὥσπερ οὖν τὰ τοῦ πνεύματος φθεγγόμενος

[46]   τῆς ἀρχῆς αὐτὸν ἐκείνης κατήγαγεν. Ὥσπερ οὖν τὸ μὴ πάντων αὐτὸν

[12]   δέδωκεν, ἀλλὰ νῦν δι´ αὐτοῦ. Ὥσπερ οὖν τὸ Ὁ κύριος, οὐκ

[15]   δώσεις; Ἐγὼ δὲ ἀπολύομαι ἄτεκνος; Ὥσπερ οὖν τότε ἀπὸ νεκρῶν σωμάτων

[66]   ἡδονῆς δὲ ἀπεστέρηται πάσης. Καὶ ὥσπερ οὔτε σκότος τοῦ φωτὸς ἄμεινον

[62]   διὰ ταῦτα καὶ ἐκάκισε πολλάκις ὥσπερ παρὰ τὴν ἀξίαν κοσμουμένην αὐτοῖς.

[84]   τέλος ἔσται ὁ Χριστὸς ἀπεφήνατο, ὥσπερ τὴν ζωὴν αἰώνιον οὕτω καὶ

[35]   εἰμι ὁ ἐλάχιστος τῶν ἀποστόλων« ὥσπερ τι τῆς ἀξίας αὐτοῦ μεῖζον

[44]   πρὸς τὸν οὐρανὸν συγχωρεῖ, πάντοθεν ὥσπερ τις ἴλιγγος περιστρέφων καὶ βαπτίζων

[53]   ἐστι τὸ κατέχον αὐτάς. Ἀλλ´ ὥσπερ ὕλης τινὸς λαβομένη φλὸξ οὕτως

[37]   θόρυβος ἀπ´ ἐναντίας τῷ προτέρῳ, ὥσπερ ὑποκριτῶν ἐν σκηνῇ παιζόντων καὶ

[20]   οὕτω διεστραμμένην καὶ ἄδικον ψῆφον. Ὥστε εἰ καὶ μηδενὸς ἕνεκεν ἄλλου,

[52]   προαναρπασθεῖσαι τῇ τῆς ἀθυμίας σφοδρότητι. Ὥστε εἰ καὶ πάντες ἄνδρες ἐπέτρεχον

[42]   ἐστιν, οὐ τοῦ κατ´ ἀξίαν. Ὥστε εἰ μὴ ἦν σφόδρα εὔσπλαγχνος

[27]   διάβολος πῦρ ἔχων μετὰ χεῖρας ὥστε ἐναφεῖναι καὶ καταφλέξαι τοῦ Θεοῦ

[45]   δυσκολίας ἑαυτῷ περιθεῖναι τοσαύτας ἠθέλησεν ὥστε ἐπαχθέστερον αὐτῷ γενέσθαι τῆς ἀρετῆς

[1]   μηδὲν κατὰ τοῦτο πλέον ἔχωμεν; Ὥστε ἑτέρας ἡμῖν ταύτης πολλῷ μείζονος

[41]   τε συστῆσαι τὸ ἑαυτοῦ πρόσωπον ὥστε εὐπαράδεκτον γενέσθαι τὴν συμβουλὴν καὶ

[67]   ὥστε πολλὰς κτήσασθαι μόνον, ἀλλ´ ὥστε καὶ εὐειδεῖς ἐξ ἴσης οἱ

[78]   μέν, τίθησι δ´ ὅμως λέγων· Ὥστε καὶ ὁ ἐκγαμίζων καλῶς ποιεῖ,

[63]   Καὶ ποδῶν δὲ αὐτῇ μέλει ὥστε μὴ ἄτακτα βαδίζειν καὶ διατεθρυμμένα

[30]   μέχρι τοσούτου φθάσαι δύναιτ´ ἂν ὥστε μὴ μολῦναι τὸν χρώμενον, τὸ

[22]   χλευαζόντων αὐτῶν σωτηρίας τοῦτο γίνεται ὥστε μὴ περαιτέρω προελθεῖν τῆς κακίας

[76]   θλῖψαι βουλόμενος ταῦτα συνεβούλευσα ἀλλ´ ὥστε μὴ τὴν εὐσχήμονα προσεδρίαν ὑπὸ

[2]   ἐξώτερον, ἡ θλῖψις, ἡ στενοχωρία. Ὥστε μυρίων ἡμῖν δεῖ στομάτων καὶ

[24]   δεδοικέναι διὰ τοῦτο μᾶλλον χρή. Ὥστε ὅταν ἄμετρα ἁμαρτάνοντες μηδὲν πάσχωμεν

[43]   τῆς ἀρετῆς ἐπιδοθείσης εὐκαταγώνιστος γέγονεν, ὥστε οὐ περὶ ταύτης ὁ λόγος

[35]   ἐστιν ἀνδρὶ γενομένων ἡμῶν ἑτέρῳ« ὥστε οὐδεὶς ἂν ἔχοι τοῦτο λέγειν

[82]   ὁ τῶν ἀποστόλων ἦσαν χορός. Ὥστε περιττὸς ὑμῖν οὗτος ὁ λόγος

[67]   τῷ πλήθει συμπεσεῖν· οὐδὲ γὰρ ὥστε πολλὰς κτήσασθαι μόνον, ἀλλ´ ὥστε

[34]   πάντα ἄνω καὶ κάτω κυκῶν, ὥστε τῇ βίᾳ καὶ τῇ ῥύμῃ

[12]   λαλοῦντα, ὁ μηδὲ ζῆν σπουδάζων ὥστε τὸν Χριστὸν ἐν ἑαυτῷ ζῆν,

[2]   ἀπήλαυσαν, ἀλλ´ ἤκουσαν ἄν· Ὃ ὠφείλατε ποιῆσαι πεποιήκατε« οὔτε οἱ διαμαρτάνοντες

[83]   φησί, τοῦ πατριάρχου βιοῦμεν νῦν; Ὠφείλομεν μὲν καὶ τοῦτο ἐπιτετάγμεθα, οὐ

[58]   τί πρὸς τὸ δικαστήριον ἡμᾶς ὠφελῆσαι δυνήδεται ἐκεῖνο ἐν τοῖς αἰωνίοις

[6]   παρθένος; Ἀλλὰ πρόσωπόν μοι δείκνυσιν ὠχρὸν καὶ κατισχνωμένα μέλη καὶ στολὴν

[27]   τὸν ναόν. Πάντοθεν οὖν ἡμᾶς ὠχυρῶσθαι χρή. Πρὸς γὰρ φύσεως ἀνάγκην

Chapitre
[39]	συνεχῶς ἀπολαύειν ἐπιθυμίας. Τί οὖν,	ὦ	βέλτιστε, ἂν μηδὲ τρυφᾶν ἐξῇ,
[45]	τοσαύτης ἀνάγκης κατορθῶν; Τίνος ἕνεκεν,	ὦ	βέλτιστε, καὶ διὰ τί; Ὅτι
[82]	ἀπελθεῖν. Τίς σοι τοῦτο εἶπεν,	ὦ	βέλτιστε; Ποῖος προφήτης; Τίς εὐαγγελιστής;
[4]	κατὰ τὴν παρθενίαν οἱ αἱρετικοί.	Ὦ	καὶ Ἑλλήνων ὑμεῖς ἀθλιώτεροι. Ἕλληνας
[26]	Τί τοίνυν φοβῇ καὶ τρέμεις,	ὦ	μακάριε Παῦλε; Ὅτι οὗτοι μέν,
[8]	τῷ γάμῳ; Τοῦτο γὰρ σέ,	ὦ	ταλαίπωρε, τοῦτο ἀπολώλεκεν ὅτι μηδὲν
[84]	γὰρ ἀδύνατον τοῦ νόμου ἐν	ᾧ	ἠσθένει διὰ τῆς σαρκός, ὁ
[38]	ὁ ἀνὴρ αὐτῆς ἐλευθέρα ἐστὶν	ᾧ	θέλει γαμηθῆναι, μόνον ἐν κυρίῳ.
[65]	ἀφόρητα τῶν κακῶν αἰνίττεσθαι βούληται,	ὠδῖνας	πάντα τὰ τοιαῦτα καλεῖν. Καὶ
[41]	παρθενίας λόγον ὃν πάλαι μὲν	ὤδινε	καὶ κατασπεῖραι ἔσπευδεν, ἀπέτεκε δὲ
[57]	ἐπὶ τοσούτῳ χρόνῳ πονηθεῖσαν νηδὺν	ὠδῖνες,	αἳ καὶ μόναι ἱκαναὶ πάντα
[57]	νῦν. Τίνα οὖν ἐστι ταῦτα;	Ὠδῖνες	καὶ τόκοι καὶ παιδία. Μᾶλλον
[14]	δὲ ἐπιθυμία καὶ σύλληψις καὶ	ὠδῖνες	καὶ τόκοι καὶ πᾶν εἶδος
[15]	τί μὴ πρὸ τῆς ἀρᾶς	ὠδῖνες;	Ὅτι τότε μὲν ταῦτα περιττά,
[14]	ἀπέτεκε Ἀδάμ; Ποῖαι τὴν Εὔαν	ὠδῖνες;	Οὐκ ἂν ἔχοις εἰπεῖν. Τί
[73]	βεβαίων ἀμελῶν; Οὐκέτι γάμος, οὐδὲ	ὠδῖνες,	οὐχ ἡδονὴ καὶ μίξις, οὐ
[65]	παρθένος ἀνωτέρω ταύτης ἕστηκε τῆς	ὠδῖνος	καὶ τῆς ἀρᾶς. Ὁ γὰρ
[65]	οὕτω τίκτειν μετὰ πόνων καὶ	ὠδίνων·	Ἐν λύπαις γάρ« φησί, τέξῃ
[57]	αὕτη οὐχ ἧττον αὐτὰς τῶν	ὠδίνων	ἡ ἀγωνία θορυβεῖ τότε· οὐδὲ
[14]	διαδοχῆς, οὐδεὶς ἐκ τόκων καὶ	ὠδίνων	καὶ συλλήψεως. Οὔκουν πολλῷ μᾶλλον
[65]	τὰ ἐπίπονα τῆς παρθενίας τῶν	ὠδίνων	μόνων τοῦ γάμου οὐκ ἔστιν
[65]	ὡς εἰπεῖν ἐνιαυτὸν ἡ γεγαμημένη,	ὠδῖσι	καὶ οἰμωγαῖς διακοπτομένη; Τοσαύτη γὰρ
[48]	τὸ βάραθρον αὐτὸν τῆς ἀσελγείας	ὤθησε	τῆς κατὰ νόμον ἀποστερήσασα μίξεως.
[61]	πολλάκις χωρὶς ὑπὸ τοῦ πλήθους	ὠθούμεναι	καὶ πιεζόμεναι αἱ χρυσοφοροῦσαι οὐδὲ
[13]	τοῦ πράγματος τούτου λαβεῖν, ἵν´	ᾠκειωμένας	αὐτῶν ἤδη τῇ παρθενίᾳ λαβὼν
[79]	οὐκ ἂν εὐκόλως τὴν ἐρημίαν	ᾤκησαν,	οὐκ οἰκίας κατεφρόνησαν, οὐκ ἂν
[13]	στήσας τὸν λόγον οὕτως σοφῶς	ᾠκονόμησεν	ὡς τοὺς μηδὲν περὶ τοῦ
[76]	μὴ ἔχωμεν καὶ ἵνα ἀμέριμνοι	ὦμεν	καὶ ἐπειδὴ φείδεται ἡμῶν καὶ
[8]	τῆς γεέννης εἵλκυσε πῦρ; Οὐχ	ὡμιλήσας	γάμοις; Ἀλλ´ οὐδέπω τούτῳ παρθένος.
[56]	τί ἄν τις ἐπὶ τοῖς	ὡμολογημένοις	εἴποι λυπηροῖς; Οὐ γὰρ ὑπὲρ
[9]	δικαίως ὅταν τις πρὸς τὸ	ὡμολογημένον	ῥέψῃ κακόν. Ὁ δὲ τὸ
[32]	οὐχ ὅτι ἀπηνὴς οὐδ´ ὅτι	ὠμὸς	ὁ δεσπότης ἡμῶν— καὶ γὰρ
[37]	τῆς ἀλογίας χεῖρον, τί τῆς	ὠμότητος;	Οὐδὲν παρὰ τῆς ἀπελθούσης ἠδικημένη—
[71]	καὶ ἀκολάστους καὶ ἀκροχόλους καὶ	ὠμοὺς	καὶ ἀγεννεῖς καὶ πλεονέκτας καὶ
[12]	εἶναι μετὰ τῆς ἀπίστου πιστὸς	ὢν	αὐτός, μετὰ τῆς ἐναγοῦς ὁ
[83]	Νῶε« γάρ φησι, δίκαιος, τέλειος	ὢν	ἐν τῇ γενεᾷ αὐτοῦ, τῷ
[44]	οὐκ ἂν ἐδεήθη καθ´ ἑαυτὸν	ὢν	ὁ ἀνήρ. Καὶ ταῦτα μὲν
[17]	τέλους, τὸν δὲ Θεὸν ἄνθρωπος	ὢν	τὸν οὐδαμοῦ μὲν διαμαρτάνοντα, πάντα
[45]	λόγος ἦν. Εἰ δὲ κύριος	ὢν	τοῦ μὴ τὸν ζυγὸν ὑπελθεῖν
[52]	τις, εἰπέ μοι, φύσει ζηλότυπος	ὢν	τύχοι, ἢ καὶ ἔκ τινος
[58]	τρυφῆς καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων	ὧν	ἄρτι διῆλθον καὶ εἰς γῆρας
[12]	ἀπ´ αὐτῶν τοῦ κυρίου ῥημάτων,	ὧν	διὰ τοῦ μακαρίου φθέγγεται Παύλου.
[49]	τὰς ἐν τοῖς οὐρανοῖς δωρεάς,	ὧν	ἑαυτὴν ἀπεστέρησε, Θλῖψιν« φησί, τῇ
[13]	Τί οὖν φησι; Περὶ δὲ	ὧν	ἐγράψατέ μοι, καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς
[12]	τοῦ κυρίου φησί; Περὶ δὲ	ὧν	ἐγράψατέ μοι, καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς
[13]	τοῦ Χριστοῦ μιμητής· Περὶ δὲ	ὧν	ἐγράψατέ μοι« μόνον οὐκ ἀπολογούμενος
[24]	μακάριον Παῦλον ἐπανελθόντες. Περὶ δὲ	ὧν	ἐγράψατέ μοι« φησί, καλὸν ἀνθρώπῳ
[32]	οὐ μόνον οὐ κατώρθωσαν ὑπὲρ	ὧν	ἐδέοντο ἀλλὰ καὶ κακόν τι
[70]	μηδενὶ τῶν κακῶν ἐνοχλεῖσθαι ἐκείνων	ὧν	ἕκαστον καὶ καθ´ ἑαυτὸ πᾶσαν
[4]	Χριστῷ συνόντας, αὐτὸν δὲ ὑπὲρ	ὧν	ἐκεῖνοι τῶν ἀπορρήτων ἀπολαύουσιν ἀγαθῶν,
[4]	τὸ ὑπὲρ τούτων κολάζεσθαι ὑπὲρ	ὧν	ἐνταῦθα ἀπέλαυσαν. Ὁ δὲ πενίαν
[13]	τὴν παραίνεσιν, τῶν γραμμάτων αὐτοὺς	ὧν	ἔπεμψαν ὑπομιμνήσκει. Καὶ οὐδὲ οὕτως
[50]	τοῖς νηπίοις Ἰουδαίοις διαλεγόμενος, ἐφ´	ὧν	καὶ τρυφὴ συγκεχώρητο καὶ πολυτέλεια
[34]	τοῦτο παντί που δῆλόν ἐστιν.	Ὧν	μὲν γὰρ τὴν ἀπόλαυσιν ἔχομεν,
[82]	ἡ διαφορὰ δήλη ἀλλ´ ὅτι	ὧν	μὲν ὁ Ἀβραὰμ ἔτυχε πολλοὶ
[4]	κόλασις ἀποκείσεται· ὑμεῖς δὲ ὑπὲρ	ὧν	μυρίους προσεδοκήσατε ἐπαίνους, ὑπὲρ τούτων
[4]	προσδοκίαν ὑπὲρ τούτων κολαζόμενος ὑπὲρ	ὧν	μυρίων ἤλπισεν ἀπολαύσεσθαι καλῶν, οὐδὲ
[44]	ἀνάγκη μεριμνᾶν καὶ ὑπὲρ πολλῶν,	ὧν	οὐκ ἂν ἐδεήθη καθ´ ἑαυτὸν
[74]	μὲν γὰρ ὑπὲρ τούτων φροντίζων	ὧν	οὐκ εἰς μακρὸν ἀπολαύσεται χρόνον,
[34]	σφοδρόν. Ἂν δέ ποτε κωλυθῶμεν	ὧν	πάλαι ἦμεν κύριοι, τοὐναντίον γίνεται
[9]	τῆς τῶν πραγμάτων αἱρέσεως ὑπὲρ	ὧν	ποιεῖται τὴν συμβουλήν· ὁ δὲ
[73]	σπουδὴν ἐπιδεικνύμεθα, ὑπὲρ πραγμάτων μεριμνῶντες	ὧν	πρὸ τῆς ἑσπέρας πολλάκις ἀποστησόμεθα;
[71]	χρησίμων καὶ ἀναγκαίων ἀχρήστους καθίστησιν,	ὧν	τἀναντία πάντα ἡ αὐτάρκεια ποιεῖ.
[57]	εἰσιν ὑπεύθυνοι μόνον ἀλλὰ καὶ	ὧν	τῆς αἰτίας ἀφίενται κἀν τούτοις
[75]	διάκεινται; Οὐ θεραπαινίδων ἀναγκάζονται πλῆθος	ὠνεῖσθαι,	οὐ χρυσία καὶ περιδέραια, οὐκ
[47]	οὐ μόνον οὐδὲν ἂν αὐτὸν	ὤνησεν	ἀλλὰ καὶ κατέβλαψεν. Ὅτι δὲ
[46]	ἐπάγηται συνεργὸν οὐ μόνον οὐδὲν	ὤνησεν	ἀλλὰ καὶ συνεπόδισεν αὐτὸν ταῖς
[26]	περιφράττων ὅπλοις οὐ μόνον οὐκ	ὤνησεν	ἀλλὰ καὶ τὴν ἐσχάτην ἀδικίαν
[15]	Ἀβραὰμ εἰς παιδοποιΐαν τὸ πρᾶγμα	ὤνησεν;	Οὐκ ἐπὶ τοσούτοις αὐτῷ χρησάμενος
[27]	δεῖ νύκτωρ καὶ μεθ´ ἡμέραν	ὡπλισμένους	ἡμᾶς ἑστάναι τοὺς λογισμοὺς καὶ
[67]	πόθῳ ἀλλὰ τῇ τοῦ σώματος	ὥρᾳ	καὶ τῷ θαύματι. Ὅταν οὖν
[63]	κάλλος περιθεῖσα ἀμήχανον, ἄν τε	ὡραία	καὶ φαιδρά, λαμπροτέραν εἰργάσατο. Οὐ
[10]	λώβην ἐχόντων ἐστὶν ἀμείνω, ταῦτα	ὡραῖά	φαμεν εἶναι. Καλὸν ὁ γάμος;
[37]	δυσχεράνας, πολλάκις μεταξὺ τούτων αὐτῶν	ὡραΐζεται	καὶ καλλωπίζεται πάλιν καὶ τοῖς
[57]	σφόδρα κατὰ τὴν τοῦ σώματος	ὥραν	οὐκ ἴσχυσαν ἄνδρας ἑλεῖν τοὺς
[60]	μὴ διαλάμπειν τὴν τοῦ σώματος	ὥραν	οὔτε ἄλλο τῶν τοιούτων οὐδέν.
[83]	γὰρ τελειότητος τρόποι κατὰ διαφόρους	ὡρισμένοι	καιρούς, καὶ τοῦ χρόνου προκόπτοντος
[78]	γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται, ἀλλ´ εἰσὶν	ὡς	ἄγγελοι ἐν οὐρανῷ. Εἶδες τὸ
[79]	ὡς τὸν οὐρανὸν ἤδη λαχόντας,	ὡς	ἀθανασίαν μετειληφότας, οὕτως ἅπαντα ποιεῖν
[57]	αἱ τῶν ἀγαθῶν ἐλπίδες παραμυθοῦνται,	ὡς	αἱ τῶν πονηρῶν προσδοκίαι λυποῦσι.
[52]	διασκεψάμενος ὁ Σολομὼν ἔλεγε· Σκληρὸς	ὡς	Ἅιδης ζῆλος. Καὶ πάλιν· Μεστὸς
[14]	ἐπιλείπῃ, τῆς δὲ ἰδίας ἕκαστος	ὡς	ἀλλοτρίας οὕτως ἀμελοῦντες ψυχῆς καὶ
[22]	φαλακρέ« οὕτω παρώξυναν τὸν Θεὸν	ὡς	ἅμα τῷ λόγῳ τούτῳ ἄρκους
[41]	ἐπιτάσσω, ἀλλ´ Ἐπιταγὴν οὐκ ἔχω«	ὡς	ἂν εἰ ἔλεγεν, εἰ μὲν
[57]	φορητόν· ὅταν δὲ ἀπ´ αὐτῆς,	ὡς	ἂν εἴποι τις, τῆς γραμμῆς
[77]	τοῖς κατὰ Θεὸν ἀνατίθησιν ἔργοις,	ὡς	ἂν μὴ τοῦτο ἔχοι, πολὺ
[27]	φοβεροὺς εἶναι ταῖς ἀναισχύντοις ἐπιθυμίαις.	Ὡς	ἂν μικρὸν ἐνδῶσιν, ἕστηκεν ὁ
[27]	αὐτοῦ κατέγνω λαγνείαν ὁ Παῦλος	ὡς	ἄνευ γάμου μὴ δυναμένου λαγνείας
[63]	οὕτω μὲν καλὸς καὶ εὐπρεπὴς	ὡς	ἀντὶ ἀνθρώπων τὰς ἀσωμάτους δυνάμεις
[63]	Οὕτω δὲ καθαρὸς καὶ διειδὴς	ὡς	ἀντὶ τῶν σωματικῶν τὰ ἀσώματα
[42]	γνώμην ὡς πιστευθεὶς τὸ εὐαγγέλιον,	ὡς	ἀξιωθεὶς εἶναι κῆρυξ τῶν ἐθνῶν,
[8]	Ἀλλὰ κἀκεῖνοι παρώσονται πάλιν ὑμᾶς	ὡς	ἀσεβεστέρους. Πλάτων μὲν γάρ φησιν
[79]	τοὺς ἀνάγκῃ φύσεως ὑποκειμένους θνητῆς	ὡς	ἀσωμάτους, ὡς τὸν οὐρανὸν ἤδη
[42]	Ποίαν δὲ ταύτην; Οὐκ εἶπεν·	ὡς	γενόμενος πιστός, ἀλλ´ Ὡς ἠλεημένος
[17]	τῷ γάμῳ τρέφεσθαι χρόνον πολύν.	Ὡς	δὲ ἡμῖν ἐν τῷ πολλῷ
[78]	τὸ πρᾶγμα δι´ ἀνάγκην κωλύειν	ὡς	δι´ αἰσχύνην. Τοῦτο μὲν γὰρ
[34]	ἡδονῶν, φησίν, ἂν οὕτω χαῦνος	ὡς	διὰ παντὸς ἐκκεχύσθαι πρὸς τὴν
[42]	ὡς προστασίαν τὴν ὑμετέραν ἐγχειρισθείς,	ὡς	διδάσκαλος καὶ καθηγητής, ἀλλὰ τί;
[42]	δίδωμι« λέγων, ἀντὶ δὲ τοῦ	ὡς	διδάσκαλος Ὡς ἡλεημένος ὑπὸ κυρίου
[40]	ὄγκον περιβεβλημένος, καὶ τὴν ἐλευθέραν	ὡς	δούλην ἔχει καὶ τῶν θεραπαινίδων
[57]	τὰ πρὸ τοῦ γάμου καταμάθωμεν	ὡς	δυνατόν. Μετὰ ἀκριβείας γὰρ οἱ
[47]	τὴν τοῦ συνοικοῦντος σωθῆναι ψυχήν·	ὡς	ἐὰν ἐπιμένῃ τὰ τῶν γυναικῶν
[35]	ἐκεῖ φυλάττοντες, τί φησί; Γίνεσθε	ὡς	ἐγώ, ὅτι κἀγὼ ὡς ὑμεῖς.
[49]	γάμον ἀποφαίνων πλείονας ἔχοντα δυσκολίας,	ὡς	εἰ πρός τινα ἔλεγε, μοχθηρὸν
[17]	καὶ πρᾶγμα ἀναγκαῖον ἐνομίζετο εἶναι,	ὡς	εἴ γε ἔμεινεν ὑπακούων ὁ
[65]	ὑπομένει τοιοῦτον οἷον καθ´ ἕκαστον	ὡς	εἰπεῖν ἐνιαυτὸν ἡ γεγαμημένη, ὠδῖσι
[37]	ἧττον τοὺς τοιούτους ἅπαντες ἐκτρέπονται,	ὡς	εἰπεῖν, οὔτε φίλους ποιήσασθαι θαρροῦντες
[50]	συγκεχώρητο καὶ πολυτέλεια καὶ πάντα	ὡς	εἰπεῖν τὰ περιττά, ἄκουσον πῶς
[68]	οὐ δύναμαι συνιδεῖν πόθεν ἅπαν	ὡς	εἰπεῖν τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος,
[73]	τοῦ κόσμου τούτου. Τί τοίνυν	ὡς	εἰς τοὺς αἰῶνας ἅπαντας ἐνθάδε
[79]	πάντων τούτων ἀπολυθέντες τῶν δεσμῶν	ὡς	ἐν οὐρανοῖς ὄντες οὕτως διέτριβον
[8]	τρόπος· καὶ αἱ τὸν γάμον	ὡς	ἐναγὲς φεύγουσαι αὐτῷ τούτῳ τῷ
[38]	ἡ γυμνασία καὶ τοῖς φίλοις	ὡς	ἐναντίοις συμπλέκεται καὶ τοῦ πονεῖν
[13]	καὶ μὴ ὡς ἐπίταγμα, μηδὲ	ὡς	ἐντολὴν ἀλλ´ ὡς παραίνεσιν καὶ
[13]	ἂν εἰσηγήσατο, εἰ καὶ μὴ	ὡς	ἐπίταγμα, μηδὲ ὡς ἐντολὴν ἀλλ´
[34]	ἀπὸ τῆς ἀκρασίας βουλόμενος κωλύηται	ὡς	ἐπιτάγματος ἀνάγκῃ δεδεμένος· ἐκεῖ δὲ
[50]	καὶ τὰ πρῶτα μύρα χριόμενοι·	ὡς	ἑστῶτα ἐλογίσαντο καὶ οὐχ ὡς
[12]	λέγω οὐχ ὁ κύριος, οὐχ	ὡς	ἑτέρων μὲν ὄντων τῶν αὐτοῦ,
[60]	εὑρεῖν πολλῷ μείζονα ἔχουσαν. Οὐχ	ὡς	ἔτυχε δὲ ἐλαττοῖ τὴν ἐκ
[14]	γὰρ καὶ τούτων ὑμῖν οὐχ	ὡς	ἔτυχε μέλει, ἀλλ´ οὐκ ἦν
[35]	παραινέσει πρόσκειται; Οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ	ὡς	ἔτυχεν, ἀλλ´ ᾔδει τοὺς μαθητὰς
[37]	αὐτοὺς μετὰ πάσης προσίοιντο γνησιότητος	ὡς	εὐκόλους καὶ ἀλλοπροσάλλους. Οὐ διὰ
[20]	δικαίως ἂν παρὰ πάντων μισοῖτο	ὡς	ἐχθρὸς καὶ πολέμιος τῆς ἀρετῆς
[78]	τῶν στοιχείων τοῦ κόσμου, τί	ὡς	ζῶντες ἐν κόσμῳ δογματίζετε, μὴ
[42]	εἶπεν· ὡς γενόμενος πιστός, ἀλλ´	Ὡς	ἠλεημένος εἶναι πιστός. Μὴ γὰρ
[41]	κατεσκεύασεν. Τῷ μὲν γὰρ εἰπεῖν	Ὡς	ἠλεημένος« συνίστησί πως ἑαυτόν, τῷ
[41]	οὐκ ἔχω, γνώμην δὲ δίδωμι	ὡς	ἠλεημένος ὑπὸ κυρίου πιστὸς εἶναι.
[41]	ὡς ὁμοδούλου, Γνώμην δίδωμι« φησίν,	ὡς	ἠλεημένος ὑπὸ κυρίου πιστὸς εἶναι«
[42]	διδάσκαλος καὶ καθηγητής, ἀλλὰ τί;	Ὡς	ἠλεημένος« φησίν, ὑπὸ κυρίου πιστὸς
[42]	ἀντὶ δὲ τοῦ ὡς διδάσκαλος	Ὡς	ἡλεημένος ὑπὸ κυρίου πιστὸς εἶναι.
[38]	χήραις, καλὸν αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν	ὡς	κἀγώ· εἰ δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται,
[41]	ὅτι καλὸν αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν	ὡς	κἀγώ. Ἐν δὲ τοῖς περὶ
[42]	Καλόν ἐστιν αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν	ὡς	κἀγώ· ἐνταῦθα δὲ Νομίζω οὖν
[36]	ἐνταῦθα· Καλὸν αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν	ὡς	κἀγώ« οὐδαμοῦ τὴν αἰτίαν προστίθησι,
[37]	Καλὸν αὐτοῖς ἐστιν ἐὰν μείνωσιν	ὡς	κἀγώ. Οὐκ ἴσχυσας εἰς τὴν
[36]	καλὸν αὐτοῖς ἐστιν ἐὰν μείνωσιν	ὡς	κἀγώ. Πάλιν οὖν ἑαυτὸν τίθησι
[43]	τοσοῦτος ὁ τῶν περιστάσεων ὄχλος	ὡς	καὶ ἄκοντα πολλάκις ἀναγκάζεσθαι τὸν
[60]	γὰρ ἐφίεται ἐν τούτοις τρυφᾶν	ὡς	καὶ ἀπεδείξαμεν ἐν τοῖς πρόσθεν
[2]	γάρ, φησίν, πάντας ἀνθρώπους εἶναι	ὡς	καὶ ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ δηλονότι.
[41]	Θέλω« φησί, πάντας ἀνθρώπους εἶναι	ὡς	καὶ ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ. Καὶ
[34]	Θέλω« φησί, πάντας ἀνθρώπους εἶναι	ὡς	καὶ ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ. Οὐκοῦν
[36]	γάρ· Θέλω πάντας ἀνθρώπους εἶναι	ὡς	καὶ ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ, πάλιν
[36]	ἀνωτέρω λέγων· Θέλω πάντας εἶναι	ὡς	καὶ ἐμαυτόν« καὶ ἐνταῦθα· Καλὸν
[35]	Θέλω δὲ πάντας ἀνθρώπους εἶναι	ὡς	καὶ ἐμαυτόν; Καίτοι εἰ μὴ
[35]	ἄν. Τίνος οὖν ἕνεκεν προσέθηκεν·	Ὡς	καὶ ἐμαυτόν; Οὐκ ἐπαίρων ἑαυτόν·
[34]	μὲν καὶ ποθῶ πάντας εἶναι	ὡς	καὶ ἐμαυτόν, συγχωρῶ δὲ κἀκεῖνο
[83]	καὶ θαυμαστὸν οὕτως ἐστὶν ἀτελές,	ὡς	καὶ μετὰ τὴν κατόρθωσιν αὐτοῦ
[78]	καὶ τὸν παρόντα βίον θαυμάζων	ὡς	καὶ μετὰ τὴν τοσαύτην παραίνεσιν
[65]	τῆς ἀλγηδόνος ταύτης ἡ τυραννὶς	ὡς	καὶ τὴν θείαν γραφὴν ἡνίκα
[64]	εἰς τὸν Χριστὸν πίστις τοιαύτη	ὡς	καὶ τῆς φύσεως αὐτῆς τῶν
[63]	Κοσμιότης δὲ αὐτῇ τοσαύτη περίκειται	ὡς	καὶ τοὺς ἀκολάστους αἰσχύνεσθαι καὶ
[60]	ἔστιν ἀλγῆσαι διαφθονουμένην ἑτέρᾳ γυναικὶ	ὡς	λαμπροτέρῳ συνεζευγμένῃ ἀνδρί. Οὐ γάρ
[30]	τοσαύτην ποιεῖσθαι τοῦ πράγματος πρόνοιαν	ὡς	μέλλοντας θείων ἀκούειν λόγων ἀποστῆναι
[84]	πραγματεύεσθαι καὶ τὸν ἔχοντα γυναῖκα	ὡς	μὴ ἔχοντα εἶναι καὶ τὸν
[73]	ἵνα καὶ οἱ ἔχοντες γυναῖκας	ὡς	μὴ ἔχοντες ὦσι. Τί οὖν
[74]	ἵνα καὶ οἱ ἔχοντες γυναῖκας	ὡς	μὴ ἔχοντες ὦσιν, ἵνα οἱ
[75]	ἐπαγωγῆς ἐδήλωσε. Καὶ οἱ κλαίοντες	ὡς	μὴ κλαίοντες καὶ οἱ χαίροντες
[82]	φλόγα καὶ οὐδεμιᾷ συνεδέδετο προσπαθείᾳ,	ὡς	μὴ μόνον ἀποσχέσθαι τῆς παλλακίδος
[73]	οὕτως ζητοῦντι παρ´ ἡμῶν ἀγαπᾶσθαι	ὡς	μὴ τῶν ἐν τῇ γῇ
[75]	καὶ οἱ χαίροντες ἐν κτήσεσιν	ὡς	μὴ χαίροντες. Οἱ γὰρ μὴ
[38]	γεγαμηκόσι πολλὴν δίδωσι τὴν παραμυθίαν	ὡς	μηδὲ ἄκοντος θατέρου ἀποστερεῖν αὐτοὺς
[74]	τῆς μερίμνης ἑκατέρας τὸ μέσον	ὡς	μηδὲ μέριμναν ταύτην ἐκείνῃ παραβαλλομένην
[52]	ἡ τῆς νόσου ταύτης μανία,	ὡς	μηδὲ μετὰ τὴν τοῦ λελυπηκότος
[51]	δὲ οὕτω πλείονα καὶ μείζω	ὡς	μηδὲ μικρὰν ἀπὸ τούτων ἡμᾶς
[63]	οὕτω δὲ ἥμερος καὶ γαληνὸς	ὡς	μηδὲ πρὸς τοὺς ἀδικοῦντας καὶ
[68]	κείμενος ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς ἄργυρος	ὡς	ὁ κατὰ τὴν οἰκίαν; Καίτοι
[41]	παρῄρημαι, εἰ δὲ βούλεσθε ἀκούειν	ὡς	ὁμοδούλου, Γνώμην δίδωμι« φησίν, ὡς
[49]	καὶ εἰς μακρὰς ἐλπίδας ἐμπέσῃ	ὡς	ὅταν παρὰ τοῦ λελυπηκότος προσδοκήσῃ
[24]	δυσωπηθέντες παύσωνται λοιπὸν ἀπατῶντες ἑαυτοὺς	ὡς	οὐ δώσοντες δίκην καὶ μαθῶσιν
[21]	ἐξεκαλέσατο τοῦ Θεοῦ τὴν ὀργὴν	ὡς	οὐδὲ αὐτοῦ ἐκείνου τοῦ δοκοῦντος
[5]	ἀπελαύνειν τούτου χρὴ τοῦ νυμφῶνος	ὡς	οὐκ ἐνὸν μετ´ ἐκείνων εὐσχήμονα
[14]	εἶναι μεθ´ ἡμῶν, διδάξωμεν ἀμφότερα,	ὡς	οὔτε τὸ πρᾶγμα περιττόν, ἀλλὰ
[81]	καλόν. Ὁ γὰρ μηδὲν ἔχων	ὡς	πάντα κατέχων, οὗτος ἁπάντων καταφρονεῖ
[13]	ἐπίταγμα, μηδὲ ὡς ἐντολὴν ἀλλ´	ὡς	παραίνεσιν καὶ συμβουλήν. Ὁ δὲ
[39]	κυρίῳ φησὶν εἶναι γάμον τοῦτον	ὡς	παρανόμως γινόμενον κατακρίνει; Μὴ δείσῃς·
[42]	Οὐ γὰρ εἶπε· δίδωμι γνώμην	ὡς	πιστευθεὶς τὸ εὐαγγέλιον, ὡς ἀξιωθεὶς
[49]	ἐσταυρωμένον, οἷς οὐκ ἠδυνήθη λαλῆσαι	ὡς	πνευματικοῖς καὶ διὰ τὸ σαρκίνους
[49]	μετιέναι ὅτι οὕτω ῥᾷστόν ἐστιν	ὡς	πολὺ τοῦ γάμου πράγματα ἡμῖν
[6]	καὶ τοὺς ἔξωθεν πείθοντος ὀφθαλμοὺς	ὡς	πονηροῖς προσέχειν τοῖς τοῦ Θεοῦ
[50]	μαργαρίταις ἢ ἱματισμῷ πολυτελεῖ, ἀλλ´	ὡς	πρέπει γυναιξὶν ἐπαγγελλομέναις θεοσέβειαν δι´
[47]	τοῦ πράγματος ἐνδεικνύμενος. Ἐπειδὴ γὰρ	ὡς	πρὸς ἐπέραστον πρᾶγμα τὸν γάμον
[34]	πρὸς τὴν παρθενίαν ἀδυνατῶν κατακρίνηται	ὡς	προστάγματος παρακούων. Οὐκ ἐπιτάττω παρθενεύειν,
[42]	ἀξιωθεὶς εἶναι κῆρυξ τῶν ἐθνῶν,	ὡς	προστασίαν τὴν ὑμετέραν ἐγχειρισθείς, ὡς
[45]	πραγμάτων στρατεύεσθαι βούλει καὶ πολεμεῖν	ὡς	τὰ αὐτὰ ἀνύσων ἐκείνοις τοῖς
[68]	ἐκπώματα ἀπὸ τῆς ὕλης ταύτης	ὡς	τὰ πολλὰ κατασκευάζοντες. Εἰ δέ
[24]	ἀνθρώπων« γάρ φησιν, οὐ μαστιγωθήσονται«	ὡς	τηρούμενοι μετὰ δαιμόνων κολάζεσθαι. Πορεύεσθε«
[21]	Μωϋσέως ἡ Μαριὰμ οὐχ οὕτως	ὡς	τῆς παρθενίας νῦν ὑμεῖς ἀλλὰ
[30]	τῇ νηστείᾳ καὶ τῇ προσευχῇ«	ὡς	τῆς πρὸς γυναῖκα ὁμιλίας οὐκ
[20]	ἂν ταῖς ἁπάντων καταδικάζοιτο ψήφοις	ὡς	τῆς φύσεως τῆς ἡμετέρας ἐχθρός.
[47]	Τοῦτο οὐχ οὕτως συμβουλεύοντός ἐστιν	ὡς	τὸ ἄπορον δεικνύντος καὶ ἀδιεξόδευτον
[49]	λόγοι, καίτοι γε συνεχῶς ἐνηχούμενοι,	ὡς	τὸ χρηστὸν ἐλπίσαι τι κατὰ
[32]	ἀρχόμενος βασιλέα παροξύνειεν ἂν οὕτως	ὡς	τὸν Θεὸν καθ´ ἑκάστην ἡμέραν
[79]	φύσεως ὑποκειμένους θνητῆς ὡς ἀσωμάτους,	ὡς	τὸν οὐρανὸν ἤδη λαχόντας, ὡς
[52]	Οὔτε γὰρ ἂν ἔχοιεν εἰπεῖν	ὡς	τοσαύτη παρ´ αὐταῖς τῆς ἐπιθυμίας
[13]	τὸν λόγον οὕτως σοφῶς ᾠκονόμησεν	ὡς	τοὺς μηδὲν περὶ τοῦ μὴ
[17]	ὑποκειμένοις πάθεσιν ἔχειν τὸ πρόσταγμα,	ὡς	τούτων ἄνευ ἀμφοτέρων οὐκ ἂν
[35]	ἡμᾶς. Καὶ γὰρ ἐγώ, φησίν,	ὡς	ὑμεῖς ἐδούλευσα ταύτην τὴν δουλείαν
[35]	Γίνεσθε ὡς ἐγώ, ὅτι κἀγὼ	ὡς	ὑμεῖς. Ὃ δὲ λέγει τοιοῦτόν
[50]	ὡς ἑστῶτα ἐλογίσαντο καὶ οὐχ	ὡς	φεύγοντα. ~Ὅτι εἰ καὶ ἐφεῖτο
[30]	μίξεως ἀνάγκην; Τὸν γὰρ εὐχόμενον	ὡς	χρὴ καὶ νηστεύοντα πάντα ἀπορρῖψαι
[8]	τὴν τῶν χειρόνων αὐτὸ τάξιν	ὤσαντες,	οὐκέτ´ ἂν δύναισθε τῶν ἀπὸ
[50]	τῶν γεγαμηκότων τί φησι· Γυναῖκας	ὡσαύτως	ἐν καταστολῇ κοσμίῳ μετὰ πάσης
[73]	ἔχοντες γυναῖκας ὡς μὴ ἔχοντες	ὦσι.	Τί οὖν δεῖ γάμου τοῖς
[11]	τῶν οὐρανῶν ὑποδεχόμεναι δεσπότην ἂν	ὦσιν	ἅγιαι τῷ σώματι καὶ τῷ
[74]	ἔχοντες γυναῖκας ὡς μὴ ἔχοντες	ὦσιν,	ἵνα οἱ φθάσαντες ἤδη δεθῆναι
[28]	γάμου λέγεσθαι. Τὸ δὲ ἀληθὲς	ὥσπερ	ἄγκιστρον τῇ συνήθει περιστείλας τροφῇ,
[8]	δι´ ἧς ὑμᾶς ὁ διάβολος	ὥσπερ	αἰχμαλώτους δήσας εἰς τὸ τῆς
[52]	μικρὸν ἀτρεμεῖν ἀνέξεται χρόνον, ἀλλ´	ὥσπερ	ἀνθράκων ὑποκειμένων οὕτως θορυβεῖται καὶ
[57]	γένηται χρόνος, ἀπαρρησίαστος ἡ γυνὴ	ὥσπερ	αὐτὴ κυρία οὖσα τοῦ τεκεῖν.
[16]	τοῦτο ἐναντιουμένου σφόδρα ἦν ἑαυτῷ.	Ὥσπερ	γὰρ εἰ παρὰ τὴν ἀρχήν,
[47]	τῆς παραινέσεως ἑκατέρας τὴν μίξιν;	Ὥσπερ	γὰρ ἐν τοῖς περὶ τοῦ
[73]	ἁπάσης τῆς ἐκεῖ χρησιμευούσης ἡμῖν.	Ὥσπερ	γὰρ ἡ παρθένος ἕως μὲν
[1]	φαύλων ἀναχωρήσεως δυνήσονται μισθὸν ἀπαιτεῖν;	Ὥσπερ	γὰρ ἡμεῖς ὑπὲρ τοῦ μὴ
[39]	οὐ τὸν αὐτὸν ἀλλ´ ἕτερον.	Ὥσπερ	γὰρ λέγων· Ἐὰν γάμῃ ἡ
[77]	τὸ ὄφελος τῆς σωματικῆς καθαρότητος;	Ὥσπερ	γὰρ στρατιώτου οὐδὲν αἰσχρότερον γένοιτ´
[40]	ταύτην; Ἀνάμενε τὸν ἐκείνου θάνατον.	Ὥσπερ	γὰρ τῇ παρθένῳ γαμεῖν οὐδέποτε
[80]	ὅσον ἡ γῆ τοῦ οὐρανοῦ.	Ὥσπερ	γὰρ τὸ εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον
[8]	τὴν τῶν ἀγαθῶν ἐγκρίνει τάξιν.	Ὥσπερ	γὰρ τοὺς εὐνούχους οὐδεὶς ἂν
[63]	ὅταν πρὸς αὐτὴν ἴδωσιν ἀκριβῶς.	Ὥσπερ	δὲ γυναικὶ κοσμίᾳ τὴν διακονουμένην
[68]	καὶ κραυγὴ πᾶσα ἐκποδὼν ἀπελήλαται,	ὥσπερ	δὲ ἐν εὐδίῳ λιμένι σιγὴ
[17]	ἐπὶ τὴν συνήθη φέρει δίαιταν.	Ὥσπερ	δὲ ἐν τοῖς σώμασι τὰ
[57]	συνέχεε καὶ συνετάραξε τὴν ψυχήν.	Ὥσπερ	δὲ ἐπὶ τῶν ἀνδραπόδων ἡ
[14]	φθορᾶς ἐξώριστο τῆς ἐκείνων ψυχῆς.	Ὥσπερ	δὲ ῥεῖθρον διειδὲς ἐκ καθαρᾶς
[66]	ἡμέραις— ἀνάγκη πάλιν οἴκοι μένειν	ὥσπερ	δεδεμένην καὶ μηδὲ χρείας καλούσης
[21]	καὶ αὐτὴ τῶν αὐτῶν ἀπέλαυσεν	ὥσπερ	ἐκεῖνος. Ἀλλ´ ὅμως οὕτως ἐξεκαλέσατο
[24]	Φαραὼ ζηλώσαντες ἀσέβειαν οὐ κατεποντίσθησαν	ὥσπερ	ἐκεῖνος, ἀλλὰ μένει τὸ τῆς
[55]	μετ´ ἐλευθερίας ἐπιτάττειν δυνήσεται, ἀλλ´	ὥσπερ	ἐν ἀλλοτρίοις ζῶσα καὶ τῶν
[17]	δὲ ἔδειξεν, οὕτω λοιπὸν ἀφίησιν	ὥσπερ	ἐν καλιᾷ τῷ κόσμῳ τούτῳ
[52]	ἐκείνων ἡδονήν, ἀλλ´ οὕτως ἠφανισμένην	ὥσπερ	ἐν πελάγει πολλῷ σπινθῆρα μικρὸν
[62]	τοῦ μαργαρίτου τὸ φῶς καὶ	ὥσπερ	ἐν σκότῳ στίλβον, τό τε
[23]	δεύτερον τῶν ἡμαρτηκότων κολάσας καὶ	ὥσπερ	ἐν στήλῃ χαλκῇ καὶ γράμμασι
[10]	τῶν στρατιωτῶν ὁ στρατηγός. Ἀλλ´	ὥσπερ	ἐπὶ τοῦ πλοίου τοὺς ἐρέττοντας
[52]	ἁπλῶς διαφυγεῖν οὐ δυνήσεται. Ἀλλ´	ὥσπερ	ἐπὶ τῶν ἀκανθῶν τῶν τοῖς
[16]	βουλόμενος ἐκεῖνα μὲν ἀποθέσθαι ἐκέλευσεν,	ὥσπερ	ἱμάτια παιδικὰ καὶ οὐ δυνάμενα
[46]	τὸν φοβερὸν ἅπασι καθάπερ δεσπότην,	ὥσπερ	οἰκέτην ἀγνώμονα μετὰ τὸ προσκροῦσαι
[42]	ὑπὸ κυρίου πιστὸς εἶναι. Καὶ	ὥσπερ	οὐδὲ τούτων ἀρκούντων πρὸς τὸ
[46]	εἰκόνα καὶ καθ´ ὁμοίωσιν ἡμετέραν«	ὥσπερ	οὖν εἶπε Ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθόν.
[35]	ἂν τῆς οἰκείας ἠμέλησα σωτηρίας.	Ὥσπερ	οὖν ἐκεῖ τὸ παράδειγμα παρ´
[84]	αὕτη τελείους ἀντὶ νηπίων ἐποίησεν.	Ὥσπερ	οὖν ἡμεῖς τοὺς παῖδας τοὺς
[14]	ἀνθρώπους ἐποίησεν ἂν γάμου χωρίς;	Ὥσπερ	οὖν καὶ ἐποίησε τοὺς πρώτους
[36]	θαυμάτων ἀλλὰ ἔργων οἱ μακαρισμοὶ	ὥσπερ	οὖν καὶ κολάσεις. Πῶς δὲ
[52]	τὸ πλέον αὐταὶ καρποῦνται μέρος,	ὥσπερ	οὖν καὶ ὁ λόγος ἀπέδειξε.
[13]	καὶ βουληθῆναι κατασκευάζοντας ἐν αὐτοῖς·	ὥσπερ	οὖν καὶ ὁ Χριστὸς ἐποίησεν.
[84]	λοιπὸν ἀθάνατα κολάζεσθαι τοὺς ἡμαρτηκότας	ὥσπερ	οὖν καὶ τιμᾶσθαι τοὺς κατωρθωκότας.
[35]	τῶν διδασκάλων ἔχωσι τὰ παραδείγματα.	Ὥσπερ	οὖν ὁ χωρὶς ἔργων ἐν
[34]	τὸ σκάφος αὐτῇ καὶ ἀναπαύσασθαι.	Ὥσπερ	οὖν οἱ κατὰ τὴν θάλατταν
[10]	τὴν παρθενίαν ἀποδείκνυμεν οὖσαν ἡμεῖς.	Ὥσπερ	οὖν οἱ τὸν γάμον κακίζοντες
[17]	ἐν τῇ ψυχῇ γενομένην διαστροφήν.	Ὥσπερ	οὖν οὐδὲ ἡ τῶν φαρμάκων
[74]	Ὅτι οὔτε φροντίζειν τοῦτό ἐστιν,	ὥσπερ	οὖν οὐδὲ θλίβεσθαι τὸ διὰ
[12]	δὲ κἀγὼ πνεῦμα Θεοῦ ἔχειν.	Ὥσπερ	οὖν τὰ τοῦ πνεύματος φθεγγόμενος
[46]	τῆς ἀρχῆς αὐτὸν ἐκείνης κατήγαγεν.	Ὥσπερ	οὖν τὸ μὴ πάντων αὐτὸν
[12]	δέδωκεν, ἀλλὰ νῦν δι´ αὐτοῦ.	Ὥσπερ	οὖν τὸ Ὁ κύριος, οὐκ
[15]	δώσεις; Ἐγὼ δὲ ἀπολύομαι ἄτεκνος;	Ὥσπερ	οὖν τότε ἀπὸ νεκρῶν σωμάτων
[66]	ἡδονῆς δὲ ἀπεστέρηται πάσης. Καὶ	ὥσπερ	οὔτε σκότος τοῦ φωτὸς ἄμεινον
[62]	διὰ ταῦτα καὶ ἐκάκισε πολλάκις	ὥσπερ	παρὰ τὴν ἀξίαν κοσμουμένην αὐτοῖς.
[84]	τέλος ἔσται ὁ Χριστὸς ἀπεφήνατο,	ὥσπερ	τὴν ζωὴν αἰώνιον οὕτω καὶ
[35]	εἰμι ὁ ἐλάχιστος τῶν ἀποστόλων«	ὥσπερ	τι τῆς ἀξίας αὐτοῦ μεῖζον
[44]	πρὸς τὸν οὐρανὸν συγχωρεῖ, πάντοθεν	ὥσπερ	τις ἴλιγγος περιστρέφων καὶ βαπτίζων
[53]	ἐστι τὸ κατέχον αὐτάς. Ἀλλ´	ὥσπερ	ὕλης τινὸς λαβομένη φλὸξ οὕτως
[37]	θόρυβος ἀπ´ ἐναντίας τῷ προτέρῳ,	ὥσπερ	ὑποκριτῶν ἐν σκηνῇ παιζόντων καὶ
[20]	οὕτω διεστραμμένην καὶ ἄδικον ψῆφον.	Ὥστε	εἰ καὶ μηδενὸς ἕνεκεν ἄλλου,
[52]	προαναρπασθεῖσαι τῇ τῆς ἀθυμίας σφοδρότητι.	Ὥστε	εἰ καὶ πάντες ἄνδρες ἐπέτρεχον
[42]	ἐστιν, οὐ τοῦ κατ´ ἀξίαν.	Ὥστε	εἰ μὴ ἦν σφόδρα εὔσπλαγχνος
[27]	διάβολος πῦρ ἔχων μετὰ χεῖρας	ὥστε	ἐναφεῖναι καὶ καταφλέξαι τοῦ Θεοῦ
[45]	δυσκολίας ἑαυτῷ περιθεῖναι τοσαύτας ἠθέλησεν	ὥστε	ἐπαχθέστερον αὐτῷ γενέσθαι τῆς ἀρετῆς
[1]	μηδὲν κατὰ τοῦτο πλέον ἔχωμεν;	Ὥστε	ἑτέρας ἡμῖν ταύτης πολλῷ μείζονος
[41]	τε συστῆσαι τὸ ἑαυτοῦ πρόσωπον	ὥστε	εὐπαράδεκτον γενέσθαι τὴν συμβουλὴν καὶ
[67]	ὥστε πολλὰς κτήσασθαι μόνον, ἀλλ´	ὥστε	καὶ εὐειδεῖς ἐξ ἴσης οἱ
[78]	μέν, τίθησι δ´ ὅμως λέγων·	Ὥστε	καὶ ὁ ἐκγαμίζων καλῶς ποιεῖ,
[63]	Καὶ ποδῶν δὲ αὐτῇ μέλει	ὥστε	μὴ ἄτακτα βαδίζειν καὶ διατεθρυμμένα
[30]	μέχρι τοσούτου φθάσαι δύναιτ´ ἂν	ὥστε	μὴ μολῦναι τὸν χρώμενον, τὸ
[22]	χλευαζόντων αὐτῶν σωτηρίας τοῦτο γίνεται	ὥστε	μὴ περαιτέρω προελθεῖν τῆς κακίας
[76]	θλῖψαι βουλόμενος ταῦτα συνεβούλευσα ἀλλ´	ὥστε	μὴ τὴν εὐσχήμονα προσεδρίαν ὑπὸ
[2]	ἐξώτερον, ἡ θλῖψις, ἡ στενοχωρία.	Ὥστε	μυρίων ἡμῖν δεῖ στομάτων καὶ
[24]	δεδοικέναι διὰ τοῦτο μᾶλλον χρή.	Ὥστε	ὅταν ἄμετρα ἁμαρτάνοντες μηδὲν πάσχωμεν
[43]	τῆς ἀρετῆς ἐπιδοθείσης εὐκαταγώνιστος γέγονεν,	ὥστε	οὐ περὶ ταύτης ὁ λόγος
[35]	ἐστιν ἀνδρὶ γενομένων ἡμῶν ἑτέρῳ«	ὥστε	οὐδεὶς ἂν ἔχοι τοῦτο λέγειν
[82]	ὁ τῶν ἀποστόλων ἦσαν χορός.	Ὥστε	περιττὸς ὑμῖν οὗτος ὁ λόγος
[67]	τῷ πλήθει συμπεσεῖν· οὐδὲ γὰρ	ὥστε	πολλὰς κτήσασθαι μόνον, ἀλλ´ ὥστε
[34]	πάντα ἄνω καὶ κάτω κυκῶν,	ὥστε	τῇ βίᾳ καὶ τῇ ῥύμῃ
[12]	λαλοῦντα, ὁ μηδὲ ζῆν σπουδάζων	ὥστε	τὸν Χριστὸν ἐν ἑαυτῷ ζῆν,
[2]	ἀπήλαυσαν, ἀλλ´ ἤκουσαν ἄν· Ὃ	ὠφείλατε	ποιῆσαι πεποιήκατε« οὔτε οἱ διαμαρτάνοντες
[83]	φησί, τοῦ πατριάρχου βιοῦμεν νῦν;	Ὠφείλομεν	μὲν καὶ τοῦτο ἐπιτετάγμεθα, οὐ
[58]	τί πρὸς τὸ δικαστήριον ἡμᾶς	ὠφελῆσαι	δυνήδεται ἐκεῖνο ἐν τοῖς αἰωνίοις
[6]	παρθένος; Ἀλλὰ πρόσωπόν μοι δείκνυσιν	ὠχρὸν	καὶ κατισχνωμένα μέλη καὶ στολὴν
[27]	τὸν ναόν. Πάντοθεν οὖν ἡμᾶς	ὠχυρῶσθαι	χρή. Πρὸς γὰρ φύσεως ἀνάγκην

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 22/04/2009