Chapitre
[1]	γὰρ ἐπαινεῖσθαι καὶ θαυμάζεσθαι τῶν	τὰ	ἀγαθὰ κατορθούντων οὐ τῶν τὰ
[58]	γενέσθαι γάμον πάντα ὅμου ἔχοντα	τὰ	ἀγαθά, πολυπαιδίαν, εὐπαιδίαν, πλοῦτον, γυναικὸς
[58]	πάντα ἐκβαλόντες θῶμεν τῷ λόγῳ	τὰ	ἀδύνατα καὶ συγχωρήσωμεν γενέσθαι γάμον
[15]	ἡμετέραν ἀσθένειαν καὶ ταῦτα καὶ	τὰ	ἀλλὰ ἅπαντα, αἱ πόλεις, αἱ
[17]	γάμον, τὰ χρήματα, τὰς φροντίδας,	τὰ	ἄλλα πάντα ὅσα πρὸς τὴν
[73]	πλῆθος καὶ ἀνδρὸς θεραπείαν καὶ	τὰ	ἄλλα τὰ τούτων πολλῶν μείζονα
[1]	εἰσάγει, οὐχ ὅτι οὐχ ἥρπασαν	τὰ	ἀλλότρια ἀλλ´ ὅτι καὶ τὰ
[24]	δεόμενοι, ὅταν αὐτῶν σύμμετρα ᾖ	τὰ	ἁμαρτήματα καὶ κολασθέντες μηκέτι πάλιν
[66]	σφόδρα ἀγνοεῖν μοι δοκεῖ καὶ	τὰ	ἀπαλλάττοντα καὶ τὰ περιβάλλοντα τὴν
[63]	διειδὴς ὡς ἀντὶ τῶν σωματικῶν	τὰ	ἀσώματα κάλλη δύνασθαι καθορᾶν, οὕτω
[23]	καιροῦ τότε; ~Διὰ τί οἱ	τὰ	αὐτὰ ἁμαρτάνοντες οὐ τὰ αὐτὰ
[45]	στρατεύεσθαι βούλει καὶ πολεμεῖν ὡς	τὰ	αὐτὰ ἀνύσων ἐκείνοις τοῖς οὐδενὶ
[4]	αὐτόν, ὅταν ἐννοήσῃ τοὺς μὲν	τὰ	αὐτὰ αὐτῷ πεπονηκότας τῷ Χριστῷ
[23]	οἱ τὰ αὐτὰ ἁμαρτάνοντες οὐ	τὰ	αὐτὰ κολάζονται. Ἀλλ´ ἴσως ἐρεῖ
[33]	τῆς ἐγκρατείας ἔρωτα. Οὕτω συνεχῶς	τὰ	αὐτὰ λεγόμενα πλείονα ἔχει τὴν
[9]	οὐ κωλύεις; Ἄπαγε· μή ποτε	τὰ	αὐτά σοι μανείην. Πῶς οὖν,
[49]	προτρέπων, μετὰ σαρκὸς καὶ αἵματος	τὰ	αὐτὰ ταῖς ἀσωμάτοις δυνάμεσι κατορθῶσαι
[23]	μὴ δῶσι τὴν αὐτὴν οἱ	τὰ	αὐτὰ τολμῶντες τοῖς δεδωκόσι κατὰ
[1]	τὰ ἀλλότρια ἀλλ´ ὅτι καὶ	τὰ	αὑτῶν ἑτέροις διένειμαν. Καὶ τὸν
[65]	καὶ λιμὸν καὶ λοιμὸν καὶ	τὰ	ἀφόρητα τῶν κακῶν αἰνίττεσθαι βούληται,
[77]	γάμος ἐπισύρεσθαι εἴωθεν. ~Ὅτι ἡ	τὰ	βιωτικὰ μεριμνῶσα οὐκ ἂν εἴη
[36]	ἡδονῆς λέγων· Μὴ χαίρετε ὅτι	τὰ	δαιμόνια ὑμῖν ὑπακούει. Οἱ γὰρ
[64]	ὑποπτεύσῃς σκυθρωπόν. Τοσαύτην γὰρ ἔχει	τὰ	δάκρυα ἐκεῖνα τὴν ἡδονὴν ὅσην
[37]	κωκυτὸν καὶ τὰς οἰμωγὰς καὶ	τὰ	δάκρυα καὶ τὴν αὐχμηρὰν κόμην
[64]	Χριστόν, τί θαυμάζεις εἰ καὶ	τὰ	δάκρυα τὸ αὐτὸ ἐργάζεται διὰ
[79]	ἢ ὅσον θνητῇ προσεδέδεντο φύσει.	Τὰ	δὲ ἄλλα εἴ τις ἀκριβῶς
[14]	τὰ μὲν ἑτέρων σπουδαίως μεριμνῶντες,	τὰ	δὲ ἑαυτῶν οὐδὲ ἐννοεῖν ἀνεχόμενοι
[32]	πλησίον ἁμαρτήματα ἑκατὸν ἐκάλει δηνάρια,	τὰ	δὲ εἰς τὸν Θεὸν μύρια
[16]	ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ,	τὰ	δὲ ἐκείνων εὐπρεπέστερα καὶ τελειότερα
[34]	Ἀποδήσει τις πῦρ ἐν κόλπῳ,	τὰ	δὲ ἱμάτια οὐ κατακαύσει; Αὕτη
[52]	ὁμιλίας πάντα ἀναλογίζεσθαι καὶ δεδοικέναι	τὰ	δεινά. Ἡ δὲ παρθένος οὐ
[80]	ἤλειψε δρόμον, πάντα μὲν αὐτῶν	τὰ	δεσμὰ περικόψασα, ποσὶ δὲ εὐλύτοις
[8]	ὁ γάμος, ἀκάθαρτα μὲν ἅπαντα	τὰ	δι´ αὐτοῦ τικτόμενα ζῷα, ἀκάθαρτοι
[34]	ἦμεν κύριοι, τοὐναντίον γίνεται καὶ	τὰ	δι´ ἐξουσίαν παρ´ ἡμῶν καταφρονούμενα
[78]	πρὸς πάντα ἵστασθαι χρὴ γενναίως	τὰ	διακόπτοντα τὴν καλὴν ταύτην ὁρμήν,
[7]	ἀγωνιζόμενος, φησί, πάντα ἐγκρατεύεται« πάντα	τὰ	διενοχλοῦντα τὴν τῆς ψυχῆς ὑγίειαν,
[41]	ἀλλὰ καὶ σφόδρα αὐτῆς ἐπιστάμενοι	τὰ	δικαιώματα καὶ τοὺς νόμους, ἑκόντες
[80]	ὀνείρων τούτων ὁρμαθός, ἀλλὰ καὶ	τὰ	δοκοῦντα εἶναι ἀναγκαῖα, οἰκίαι καὶ
[71]	πάλιν ἁψώμεθα ῥημάτων. Εἰ γὰρ	τὰ	δοκοῦντα εἶναι ζηλωτὰ τοσούτων γέμει
[67]	καὶ τῷ θαύματι. Ὅταν οὖν	τὰ	δοκοῦντα εἶναι παρ´ αὐτοῖς λαμπρὰ
[53]	πενήτων χαλεπώτερον. Ἀλλά, εἰ βούλει,	τὰ	δυσχερῆ τέως ἀφέντες τὸ δοκοῦν
[36]	ὁ Παῦλος τὰ κατορθώματα ἀριθμῶν	τὰ	ἑαυτοῦ ἐν τούτοις καὶ τῆς
[59]	καὶ τὰ ἐν οὐρανοῖς ἀγαθὰ	τὰ	ἕδνα ταύτης τῆς νύμφης ἐστί.
[44]	συνοικοῦσα, ὁ δι´ αὐτὴν καὶ	τὰ	ἔκγονα ἐκείνης περιρρέων ἡμᾶς φροντίδων
[63]	τῆς οὕτω φιλοσοφούσης ψυχῆς πρὸς	τὰ	ἐκείνης κινήματα καὶ τὰς οἰκείας
[68]	οἱ πλουτοῦντες εἴποιεν ἂν οἱ	τὰ	ἐκπώματα ἀπὸ τῆς ὕλης ταύτης
[7]	οὕτω θαυμαστὸν καὶ πάντα ὑπερβαῖνον	τὰ	ἐν ἀνθρώποις διὰ τὸν τῶν
[59]	χρυσίου τάλαντα, ἀλλ´ οὐρανοὶ καὶ	τὰ	ἐν οὐρανοῖς ἀγαθὰ τὰ ἕδνα
[73]	πενίας. Μὴ τοίνυν μηδὲ νῦν	τὰ	ἐν τῇ γῇ μεριμνῶμεν· ὁ
[49]	λόγοις σιωπήσας τὸν οὐρανὸν καὶ	τὰ	ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἀγαθὰ ἐν
[57]	δὲ λέγοι τις ὅτι καὶ	τὰ	ἐναντία προσδοκῶσα εὐφραίνεσθαι δύναιτ´ ἄν,
[68]	εὐδίῳ λιμένι σιγὴ πάντα κατέχει	τὰ	ἔνδον καὶ τῆς σιγῆς πλείων
[58]	ὀνείρατα ἀπολείπεται τῆς ἀληθείας, τοσοῦτον	τὰ	ἐνταῦθα ἀφέστηκε τῶν ἐκεῖ ἀλλ´
[84]	γὰρ μισθοὺς μείζονας ἔθηκε καὶ	τὰ	ἔπαθλα πολλῷ λαμπρότερα νῦν. Οὐκέτι
[84]	νῦν. Οὐκέτι γὰρ γῆ καὶ	τὰ	ἐπὶ τῆς γῆς ἀλλ´ οὐρανὸς
[17]	καὶ τῶν οὐρανῶν ἔχονται, πάντα	τὰ	ἐπὶ τῆς γῆς καταλείψαντες, τὸν
[73]	βίον καὶ τὸν ἀνδράσι προσήκοντα	τὰ	ἐπὶ τῆς γῆς πάντα ἀφέντας
[65]	θλίψεις χρὴ καλεῖν. ~Ὅτι πάντα	τὰ	ἐπίπονα τῆς παρθενίας τῶν ὠδίνων
[2]	οὖν ἐναντία τῶν αὐτῶν πόνων	τὰ	ἐπίχειρα; Ὅτι ἐκεῖνοι μὲν ἵνα
[69]	καὶ ἴλιγγοι καὶ ἀχλύες καὶ	τὰ	ἔτι τούτων ἀτοπώτερα ἀπὸ τῆς
[78]	τοῦ δέοντος θᾶττον ἐπὶ τὸ	τὰ	ζιζάνια ἀνασπάσαι ἐλθὼν πρόρριζα μετ´
[29]	δὲ ἀλγῆσαι τὸν ἀκούοντα ἐπὶ	τὰ	ἡδύτερα μεταπηδῆσαι καὶ τούτοις ἐνδιατρῖψαι
[36]	κρίσει. Διὰ τοῦτο οὐδαμοῦ τοὺς	τὰ	θαύματα ἐργαζομένους ὁ Χριστὸς ἐπαινεῖ
[14]	τοὺς βασιλεῖς τὸ διάδημα καὶ	τὰ	ἱμάτια τὰ χρυσᾶ. Ἐπειδὴ δὲ
[57]	τότε μόνον τίκτει τὴν ἡδονήν,	τὰ	κακὰ δὲ κἂν ὑποπτευθῇ μόνον,
[57]	ἀποδημίας εἰς ταῦτα πάλιν περιίστανται	τὰ	κακά. Πλὴν ἀλλὰ ταῦτα πάντα
[1]	τὰ ἀγαθὰ κατορθούντων οὐ τῶν	τὰ	κακὰ φευγόντων ἐστίν· ἀποχρῶσα γὰρ
[81]	τὴν ἀρίστην τὴν ἅπαντα βλαστάνουσαν	τὰ	καλά, ἐλευθερίαν, παρρησίαν, ἀνδρείαν, ζῆλον
[76]	ὑμῖν ἐπιβάλω« τοῦτό ἐστιν· ἅπαντα	τὰ	καλὰ τῆς παρθενίας εἶπον καὶ
[20]	τῆς διαβολῆς. Ὁ γὰρ πρὸς	τὰ	καλὰ τῶν πραγμάτων ἀπ´ ἐναντίας
[44]	τῶν ἁμαρτημάτων προστρίβεσθαι ῥύπον; Καὶ	τὰ	κατὰ τὴν οἰκίαν δὲ εἴ
[36]	Καὶ αὐτὸς δὲ ὁ Παῦλος	τὰ	κατορθώματα ἀριθμῶν τὰ ἑαυτοῦ ἐν
[84]	πρώτοις χρόνοις οὐ μεγάλα ἀπῄτει	τὰ	κατορθώματα, ἅτε νηπιωδέστερον διακειμένην. Ἐπειδὴ
[84]	ὅταν ἡβήσωσι, πολλῷ μείζονα ἀπαιτοῦμεν	τὰ	κατορθώματα καὶ ἃ ποιοῦντας πρότερον
[1]	νομίσαντες τῆς τῶν ἐναγῶν ἀπαλλαγῆς	τὰ	κείμενα τοῖς ἐργάταις τῶν ἀγαθῶν
[9]	διατελῶ. Οὕτω γὰρ δύο γίνεται	τὰ	κέρδη· ἓν μὲν τὸ μὴ
[4]	Θεῷ μαχόμενοι καὶ διαβάλλοντες αὐτοῦ	τὰ	κτίσματα οὐ μόνον οὐκ ἀπέχετε
[21]	περὶ τῶν εἰς ἑτέρους ἐκφερόντων	τὰ	λοιμικὰ ταῦτα ῥήματα τί φησιν
[58]	ὁ γάμος κἂν πάντα διαφύγῃ	τὰ	λυπηρά. Βούλει καὶ ταῦτα πάντα
[71]	νιφετὸν ἐπάγει τῶν νοσημάτων, ποῦ	τὰ	λυπηρὰ θήσομεν; Οἷον ἀρχόντων φόβους,
[26]	τῶν ἐγκωμίων ὑποτέμνεσθαι μέρος. ~Ὅτι	τὰ	μέγιστα ἀδικεῖ ἑαυτὸν ὁ δυνάμενος
[25]	ἔχει τὸ κέρδος οὐκ ἐῶν	τὰ	μέλη τοῦ Χριστοῦ μέλη γενέσθαι
[49]	ὑπάρχειν. Καὶ ἀφεὶς εἰπεῖν, διὰ	τὰ	μέλλοντα ἀγαθά, λέγει· Διὰ τὴν
[57]	αἱ τῶν πονηρῶν προσδοκίαι λυποῦσι.	Τὰ	μὲν γὰρ ἀγαθὰ ὅταν ἐλπισθῇ
[32]	Καὶ τοῦτο ἐμφαίνων ὁ Χριστὸς	τὰ	μὲν εἰς τὸν πλησίον ἁμαρτήματα
[14]	οἱ τῆς οἰκουμένης μεριμνηταί, οἱ	τὰ	μὲν ἑτέρων σπουδαίως μεριμνῶντες, τὰ
[39]	στῇς μέχρι τούτου, δέχου καὶ	τὰ	μετὰ ταῦτα· τοῦ γὰρ αὐτοῦ
[49]	δωρεῶν; Διὰ τί μὴ διηγήσατο	τὰ	μετὰ τὴν ἀθανασίαν αὐταῖς ἀποκείμενα
[17]	πολλῆς εὐκολίας ἀφέντες αὐτὴν πρὸς	τὰ	μετέωρα πέτανται καὶ τῶν οὐρανῶν
[80]	καὶ εὐπρόσεδρον ἂν περιέλῃς, αὐτὰ	τὰ	νεῦρα τῆς παρθενίας ἐξέκοψας, οὕτως
[5]	ἐμὸς ὁ λόγος ἀλλὰ τοῦ	τὰ	νοήματα αὐτοῦ οὐκ ἀγνοοῦντος. Τί
[6]	τὸ κρεῖττον διέφθαρται τῆς ψυχῆς	τὰ	νοήματα. Τί οὖν ὄφελος ἀφανισθέντος
[84]	τῆς γῆς ἀλλ´ οὐρανὸς καὶ	τὰ	νοῦν ὑπερβαίνοντα ἀγαθὰ τοῖς κατορθοῦσιν
[53]	χεῖρον γένοιτ´ ἄν; Καὶ σιωπῶ	τὰ	ὀνείδη, τὰς ὕβρεις, τὰς ἀηδίας,
[58]	ἐβουλόμην εἶπον. Οὐδὲ γὰρ ὅσον	τὰ	ὀνείρατα ἀπολείπεται τῆς ἀληθείας, τοσοῦτον
[80]	ἦν περιττά, οὐ ταῦτα μόνον	τὰ	ὄντως ὄντα περιττά, τρυφὴ καὶ
[73]	ἐπὶ τῆς γῆς πάντα ἀφέντας	τὰ	ὄντως παιδικὰ ἀθύρματα φαντάζεσθαι τὸν
[77]	στρατιώτου οὐδὲν αἰσχρότερον γένοιτ´ ἂν	τὰ	ὅπλα ῥίψαντος καὶ καπηλείοις σχολάζοντος,
[27]	τὴν ῥοπὴν ἐπισπασόμεθα ταύτην; Ὅταν	τὰ	παρ´ ἑαυτῶν ἅπαντα εἰσενέγκωμεν, λογισμὸν
[74]	τοῦ πράγματος φύσεως τικτομένων φροντίδων	τὰ	παρὰ τῆς ἡμετέρας προστιθέναι νωθείας.
[34]	τέλους ἀχείρωτοι διαμείνασαι; Καίτοι οὐδὲ	τὰ	παρὰ τοῦ διαβόλου μηχανήματα ἐξ
[39]	ταῦτα· τοῦ γὰρ αὐτοῦ ἀμφότερα	τὰ	παραγγέλματα. Τί οὖν μετὰ ταῦτά
[35]	ὅταν παρὰ τῶν διδασκάλων ἔχωσι	τὰ	παραδείγματα. Ὥσπερ οὖν ὁ χωρὶς
[42]	γὰρ, οὐ νομοθετῶ. Τὸ δὲ	τὰ	παραστάντα ἑκάστῳ συμφέροντα φέρειν εἰς
[1]	αὑτῶν ἑτέροις διένειμαν. Καὶ τὸν	τὰ	πέντε τάλαντα δὲ ἐγχειρισθέντα ἀποδέχεται,
[28]	τὴν τοσαύτην ἀποκρούσασθαι δόξαν. ~Ὅτι	τὰ	περὶ γάμου λεγόμενα παρθενίας ἐστὶ
[37]	ἀνθρώπων ἐξεταζέτω δόξαν, ἔπειτα καὶ	τὰ	περὶ τὸ πρᾶγμα συμβαίνοντα. Τῶν
[66]	δοκεῖ καὶ τὰ ἀπαλλάττοντα καὶ	τὰ	περιβάλλοντα τὴν γυναικείαν φύσιν τῇ
[62]	Ἀλλὰ οὐ τὴν περικειμένην ἀλλὰ	τὰ	περικείμενα, ἐκείνην δὲ διὰ ταῦτα
[50]	πολυτέλεια καὶ πάντα ὡς εἰπεῖν	τὰ	περιττά, ἄκουσον πῶς σφόδρα καθάπτεται
[74]	γάρ, ἂν βουλώμεθα, πάντα περικόπτειν	τὰ	περιττὰ καὶ μὴ μειζόνως τῶν
[84]	πεπραγμένων ἡμῖν, οὐκέτι λοιπὸν ἀποδύσασθαι	τὰ	πλημμελήματα συγχωρούμεθα, ἀλλ´ ἐπὶ τὴν
[27]	σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς	τὰ	πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς
[34]	αὐτήν, δι´ ὅλου μάχεσθαι πρὸς	τὰ	πνευματικὰ τῆς πονηρίας, ἕως ἂν
[11]	δὲ τῆς ἐκκλησίας παρθένοις ἀπαντήσεται	τὰ	πολλὰ καὶ μεγάλα ἀγαθά, καὶ
[68]	ἀπὸ τῆς ὕλης ταύτης ὡς	τὰ	πολλὰ κατασκευάζοντες. Εἰ δέ που
[20]	τῷ μὴ μετιέναι καὶ κακίζων	τὰ	πολλῶν ἄξια στεφάνων δικαίως ἂν
[55]	ἀπὸ τῶν ἀεὶ συμβαινόντων χαρακτηρίζειν	τὰ	πράγματα προσῆκεν. ~Ὅτι πολλὰς ἔχει
[57]	ἀνωτέρω τὸν λόγον ἀγάγωμεν καὶ	τὰ	πρὸ τοῦ γάμου καταμάθωμεν ὡς
[1]	ἔπαθλα; Διὰ τοῦτο γὰρ καὶ	τὰ	πρόβατα ἐκ δεξιῶν ἵστησιν ὁ
[14]	κόσμος ἀπήρτιστο καὶ πάντα ηὐτρέπιστο	τὰ	πρὸς ἀνάπαυσιν καὶ χρῆσιν τὴν
[39]	ἐγκρατεύονται, γαμησατώσαν; Ἀλλ´ ἄκουε καὶ	τὰ	προσκείμενα τούτῳ. Ἔμαθες ὅτι κρεῖττον
[16]	σφόδρα ἀκολουθῶν. Εἰ γὰρ καὶ	τὰ	προστάγματα ταῦτα ἐκείνων μείζω, ἀλλὰ
[24]	καὶ κολασθέντες μηκέτι πάλιν πρὸς	τὰ	πρότερα ἀνατρέχωσι τὸν ἐπὶ τὸν
[50]	πίνοντες τὸν διϋλισμένον οἶνον καὶ	τὰ	πρῶτα μύρα χριόμενοι· ὡς ἑστῶτα
[14]	καὶ ἀπίστων ἦν ταῦτα μόνον	τὰ	ῥήματα, βραχὺν ἂν αὐτῶν ἐποιησάμην
[47]	δὲ καὶ αὐτὰ λοιπὸν ἐξετάσαι	τὰ	ῥήματα. Δέδεσαι« φησί, γυναικί; Μὴ
[29]	νυμφευτρίας εἶναι μᾶλλον ἢ ἀποστόλου	τὰ	ῥήματα. Εἰ δὲ τὸν σκόπον
[41]	παρθενίας ἐμβάλλει λόγους, ταῦτα λέγων	τὰ	ῥήματα· Περὶ δὲ τῶν παρθένων
[83]	Ἐπεὶ ὅτι γε μείζονα ἡμῖν	τὰ	σκάμματα πρόκειται, παντί που δῆλόν
[17]	Ὥσπερ δὲ ἐν τοῖς σώμασι	τὰ	στοιχεῖα πρὸς ἄλληλα στασιάζοντα κατὰ
[6]	τὰς ψυχὰς μόνον ἀλλὰ καὶ	τὰ	σώματα μιαίνουσιν. Εἰ γὰρ καὶ
[30]	ἦν Ἰουδαίους μέν— οἷς ἅπαντα	τὰ	σωματικὰ διατετύπωτο, οἷς καὶ δύο
[73]	μητέρα καὶ τὴν γυναῖκα καὶ	τὰ	τέκνα καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ
[73]	τέλος ἐπείγεται καὶ ἐπὶ θύραις	τὰ	τῆς ἀναστάσεως ἕστηκεν, οὐ γάμων
[17]	ἡμῖν ἐν τῷ πολλῷ χρόνῳ	τὰ	τῆς ἀρετῆς ἔφυ πτερά, τότε
[69]	τῶν παρ´ ἡμέραν λυπηρῶν καὶ	τὰ	τῆς ἀσχημοσύνης ἐκείνης καὶ τὰ
[4]	Ἕλληνας μὲν γὰρ εἰ καὶ	τὰ	τῆς γεέννης ἐκδέχεται δεινά, ἀλλ´
[49]	Ἰουδαίοις ἀφεὶς ἐπαγγείλασθαι βασιλείαν οὐρανῶν	τὰ	τῆς γῆς ἐχαρίζετο ἀγαθά. Καὶ
[9]	τὴν ἔννομον μίξιν καὶ ταύτῃ	τὰ	τῆς ἐπιθυμίας δεχόμενος κύματα ἐν
[30]	νυμφίον καὶ νύμφην, οἷς ἀκμάζει	τὰ	τῆς ἐπιθυμίας, οἷς ἡ νεότης
[2]	οὐδὲ μέχρι τοῦ μὴ κερδᾶναι	τὰ	τῆς ζημίας αὐτοῖς ἀλλ´ ἕτερα
[69]	τὰ τῆς ἀσχημοσύνης ἐκείνης καὶ	τὰ	τῆς ζημίας ἵστατο μόνον. Νυνὶ
[70]	μετέχουσιν, ὃ μάλιστα πάντων αὔξει	τὰ	τῆς ἡδονῆς. Διὰ τί γάρ,
[67]	μηδὲν περαιτέρω τοῦ θαυμασθῆναι ἰσχύσῃ,	τὰ	τῆς ὀδύνης ἴσα γίνεται τῇ
[55]	πάλιν τῷ τῆς ὑποταγῆς νόμῳ	τὰ	τῆς ὁμοτιμίας λυμαίνεται, τοῦ τῆς
[1]	πονηρὸν εἶναι τὸ πρᾶγμα προλαβοῦσαι	τὰ	τῆς παρθενίας ἑαυτῶν ἀφείλοντο ἔπαθλα.
[82]	καὶ ἐν γάμῳ ζῶν ἐσπούδασε	τὰ	τῆς παρθενίας κατορθῶσαι καλά, τὸ
[58]	πάλιν τὸ μέσον. Ἀλλ´ οὐ	τὰ	τῆς παρθένου τοιαῦτα, ἀλλὰ πολλὴν
[16]	σύμμετρον ἐδεξάμεθά ποτε, ἀλλὰ πάντα	τὰ	τῆς σωτηρίας ἡμῖν ὑπὸ ταύτης
[78]	πρόρριζα μετ´ αὐτῶν συνανασπάσῃ καὶ	τὰ	τῆς ὑγιοῦς διδασκαλίας φυτά. Διὰ
[78]	δάκνει ψυχὴν ἐμφαίνων ὅτι τὸ	τὰ	τοιαῦτα αἱρεῖσθαι οὐ τῶν βεβαίων
[41]	ἐνέχυρον. Τὴν μὲν ἐξουσίαν τοῦ	τὰ	τοιαῦτα ἐπιτάττειν παρῄρημαι, εἰ δὲ
[62]	χρυσὸς καὶ ἡ πολλὴ τῶν	τὰ	τοιαῦτα ἐργαζομένων ποικιλία καὶ ὁ
[61]	βαλανείοις καὶ ἐκκλησίαις παραγίνονται αἱ	τὰ	τοιαῦτα κακουργοῦσαι γυναῖκες. Κἀκείνων δὲ
[65]	κακῶν αἰνίττεσθαι βούληται, ὠδῖνας πάντα	τὰ	τοιαῦτα καλεῖν. Καὶ ὁ Θεὸς
[52]	ταχέως αὐτὴν ὅτι βέλτιον σιγῇ	τὰ	τοιαῦτα φέρειν καὶ τήκεσθαι. Καὶ
[51]	εἰ καὶ ἐφεῖτο τρυφᾶν ἱκανὰ	τὰ	τοῦ γάμου λυπηρὰ ταύτην ἀφανίσαι
[47]	ταῦτα αὐτὴν κατορθοῦν, ὅταν μὴ	τὰ	τοῦ γάμου πράττῃ ἀλλὰ μένουσα
[57]	καὶ μόναι ἱκαναὶ πάντα συσκιάσαι	τὰ	τοῦ γάμου χρηστά. Θορυβοῦσι δὲ
[24]	Κορὲ ἐτόλμησαν ἀλλ´ οὐκ ἔπαθον	τὰ	τοῦ Κορέ, ἀλλὰ πείσονται ὕστερον
[24]	ἐκ τοῦ παραδείγματος ἐσωφρονίσθησαν. Πολλοὶ	τὰ	τοῦ Κορὲ ἐτόλμησαν ἀλλ´ οὐκ
[74]	κυρίου, ὁ δὲ γαμήσας μεριμνᾷ	τὰ	τοῦ κόσμου« ἀλλ´ ὁ μὲν
[34]	τοῦ κυρίου, φησίν, ἡ δὲ	τὰ	τοῦ κόσμου μεριμνᾷ. Συναγαγὼν τοίνυν
[14]	Ὁ γὰρ γαμήσας, φησί, μεριμνᾷ	τὰ	τοῦ κόσμου. Ὁρᾷς πόθεν ἔσχε
[75]	κατακεχρῆσθαι. Ὁ δὲ γαμήσας μεριμνᾷ	τὰ	τοῦ κόσμου. Ὅταν οὖν καὶ
[78]	λόγους. Ὁ γὰρ οὕτω πρὸς	τὰ	τοῦ κόσμου πράγματα ἐπτοημένος καὶ
[84]	ἐσόμεθα, πότε πνεύματι ζήσομεν, πότε	τὰ	τοῦ κυρίου μεριμνήσομεν; Ὅταν ἀποδημήσωμεν
[74]	ἀπεδείξαμεν λόγων· Ὁ ἄγαμος μεριμνᾷ	τὰ	τοῦ κυρίου, ὁ δὲ γαμήσας
[73]	ἀμερίμνους εἶναι. Ὁ ἄγαμος μεριμνᾷ	τὰ	τοῦ κυρίου. ~Πῶς θέλων ἡμᾶς
[34]	πράγματος θείς. Ἡ μὲν γὰρ	τὰ	τοῦ κυρίου, φησίν, ἡ δὲ
[4]	ὁ τοῖς ἀλλοτρίοις ἐντρυφῶν καὶ	τὰ	τοῦ πλησίον ἁρπάζων ἔχουσί τινα
[14]	Ψυχικὸς γὰρ ἄνθρωπος οὐ δέχεται	τὰ	τοῦ πνεύματος· μωρία γὰρ αὐτῷ
[12]	πνεῦμα Θεοῦ ἔχειν. Ὥσπερ οὖν	τὰ	τοῦ πνεύματος φθεγγόμενος ἑαυτοῦ λέγει
[36]	εἰρηνοποιοί, οἱ ταῦτα πάντα καὶ	τὰ	τούτοις ὅμοια πράττοντες. Καὶ αὐτὸς
[67]	ταῦτα μὲν ἴσως φορητὰ καὶ	τὰ	τούτων ἔτι χαλεπώτερα, οἷον τὸ
[73]	ἀνδρὸς θεραπείαν καὶ τὰ ἄλλα	τὰ	τούτων πολλῶν μείζονα μεριμνᾶν ἀναγκάζεται.
[84]	μείζονα δεῖ καὶ λαμπρότερα ἱστᾶν	τὰ	τρόπαια. Εἰ δὲ μέλλοιμεν περὶ
[26]	τὴν κορυφήν. Καίτοι γε αὐτοὶ	τὰ	τῶν ἄθλων εἵλοντο καὶ τῷ
[82]	Εἰ δὲ θέλεις ὅλως ἀκοῦσαι	τὰ	τῶν ἀποστόλων ἔπαθλα, ἄκουσον τοῦ
[47]	σωθῆναι ψυχήν· ὡς ἐὰν ἐπιμένῃ	τὰ	τῶν γυναικῶν ἐπιζητοῦσα, οὐ μόνον
[62]	τό τε τοῦ προσώπου δυσδιάπλαστον	τὰ	τῶν ἱματίων ἄνθη πολὺ κάκιον
[56]	ἡ ῥίζα, τοσούτῳ πλεονάζει καὶ	τὰ	τῶν φροντίδων αὐτῇ, καὶ καθ´
[17]	ὅπερ γὰρ ἐπὶ τῶν τραυμάτων	τὰ	φάρμακα, τοῦτο ἐπὶ τῶν ἁμαρτημάτων
[6]	ἀπήλλακται. Ἡ γὰρ βλασφημία καὶ	τὰ	φαῦλα ῥήματα τίκτεται μὲν ἔνδον,
[17]	τῆς γῆς καταλείψαντες, τὸν γάμον,	τὰ	χρήματα, τὰς φροντίδας, τὰ ἄλλα
[57]	συνέπεσεν. Ἐὰν δὲ ἅπαντα μένῃ	τὰ	χρηστὰ βέβαια, ὁ γοῦν ἀπὸ
[14]	τὸ διάδημα καὶ τὰ ἱμάτια	τὰ	χρυσᾶ. Ἐπειδὴ δὲ αἰχμάλωτοι γενόμενοι
[12]	λοιποὶ πάντες ἀλλὰ καὶ Λευῗ	ται	καὶ ἀρχιερεῖς καὶ αὐτὸς ὁ
[63]	ἡ τῆς παρθενικῆς ψυχῆς εὐωδία	ταῖς	αἰσθήσεσι περιρρέουσα ἐνδείκνυται τὴν ἔνδον
[75]	οὐκ ἐπιτρίμμασιν οὐδὲ ὑπογραφαῖς, οὐ	ταῖς	ἄλλαις δυσκολίαις καὶ μοχθηρίαις, ἀλλὰ
[40]	μεταπηδᾶν, τί γάμων ἔδει λοιπόν,	ταῖς	ἀλλήλων γυναιξὶν ἀδιακρίτως τῶν ἀνδρῶν
[57]	οὐδενὸς ὄντος τούτων οὐδέπω φανεροῦ	ταῖς	ἀμφοτέρων ἐξ ἀρχῆς ταράττονται φροντίσι.
[27]	τοὺς λογισμοὺς καὶ φοβεροὺς εἶναι	ταῖς	ἀναισχύντοις ἐπιθυμίαις. Ὡς ἂν μικρὸν
[20]	ἄκοντες ἐκεῖνοι ποιοῦσι, δικαίως ἂν	ταῖς	ἁπάντων καταδικάζοιτο ψήφοις ὡς τῆς
[41]	καὶ ἐπὶ τῶν πιστῶν τῶν	ταῖς	ἀπίστοις συνεζευγμένων οὐκ ἔχων ἐπιταγήν,
[41]	Μετὰ δὲ ταῦτα περὶ τῶν	ταῖς	ἀπίστοις συνοικούντων διαλεχθεὶς καὶ πᾶσιν
[49]	σαρκὸς καὶ αἵματος τὰ αὐτὰ	ταῖς	ἀσωμάτοις δυνάμεσι κατορθῶσαι παρακαλῶν, τῶν
[57]	ἅπαντα συμβαίνειν μὲν οὐκ ἀνάγκη	ταῖς	γαμουμέναις ἁπάσαις, μεριμνᾶν δὲ ἀνάγκη
[21]	τοῦτο τὸ ἐπίρρημα κεῖται ἐν	ταῖς	γραφαῖς. Καὶ πάλιν ἕτερος προφήτης
[11]	πονηροῦ δούλου κόλασις ὑμᾶς ἐκδέξεται·	ταῖς	δὲ τῆς ἐκκλησίας παρθένοις ἀπαντήσεται
[78]	περιέμεινε πρότερον τὴν πίστιν ἐν	ταῖς	ἐκείνων παγῆναι ψυχαῖς, δεδοικὼς μὴ
[64]	δὲ τῶν κατορθούντων προαιρέσει καὶ	ταῖς	ἐλπίσι ταῖς χρησταῖς σφόδρα γίνεται
[68]	τῆς μερίμνης, ὃ μάλιστα πανταχοῦ	ταῖς	ἐπιθυμίαις λυμαίνεται. Ἀλλ´ οὐ βούλει
[32]	τάλαντα. Ἐπεὶ οὖν τοσαύτην ἐν	ταῖς	εὐχαῖς πρόσιμεν σβέσοντες ὀργὴν καὶ
[2]	ἀλλ´ ἐπέτρεψεν αὐτοῦ τὴν αἵρεσιν	ταῖς	ἡμετέραις ψυχαῖς. Εἰ γὰρ ἦν
[52]	ἐν τοῖς διεφθαρμένοις ἐκείνοις δικασταῖς,	ταῖς	θεραπαινίσι λέγω καὶ τῷ πλήθει
[37]	τοῖς παισὶν ἐπεισαγόμενος πόλεμος, ἡ	ταῖς	θυγατράσιν συνοικιζομένη λέαινα· τοῦτο γὰρ
[57]	καὶ πρὸς αὐταῖς τοῦ γάμου	ταῖς	θύραις ὁ μὲν προσδοκηθεὶς νυμφίος
[84]	τις οὐκ ἔχουσα ἔλαιον ἐν	ταῖς	λαμπάσιν, οὐ δυνήσεται παρ´ ἑτέρων
[68]	ἐπὶ τῶν παραδείσων καὶ ἐν	ταῖς	οἰκίαις τὸ ἐμὸν καὶ οὐκ
[52]	ἁπάσης τότε, καὶ τὴν ὑποψίαν	ταῖς	παρ´ αὐτῶν διαβολαῖς δυνατωτέραν ποιοῦσιν.
[76]	τοῦ Παύλου τὴν σύνεσιν, πῶς	ταῖς	παραιτήσεσι πάλιν παραίνεσιν ἐπεισήγαγε καὶ
[41]	ἀλύσεως μικρᾶς ἐξ ἑκατέρας ἀρχῆς	ταῖς	πέδαις προσηλωμένοι, οὐκ ἂν δύναιντο
[27]	Τὸ δὲ ἀληθὲς λανθανόντως ἐν	ταῖς	περὶ τοῦ γάμου προφάσεσιν ἐπαίρει
[41]	ὑποτέμνεται τῆς ἡδονῆς μέρος ἐν	ταῖς	πρὸς ἀλλήλους ὀργαῖς καὶ ἀπεχθείαις
[75]	εἶναι νομίσῃ. Διόπερ οὐδὲ ἠρκέσθη	ταῖς	προτέραις παραινέσεσιν ἀλλ´ εἰπών· Ἐπιταγὴν
[50]	κλινῶν ἐλεφαντίνων καὶ κατασπαταλῶντες ἐπὶ	ταῖς	στρωμναῖς αὐτῶν· οἱ ἐσθίοντες ἐρίφους
[46]	γένος τελεσθῆναι τῷ Βεελφεγὼρ καὶ	ταῖς	συγγενικαῖς κατακοπῆναι χερσὶ παρεσκεύασε; Τὸν
[57]	αὑτῶν, ἀλλὰ ἀφέντες αὐτὰς ἐκεῖνοι	ταῖς	σφόδρα λειπομέναις αὐτῶν ἐξέδωκαν ἑαυτούς.
[52]	τήκεσθαι. Καὶ ταῦτα μὲν ἐν	ταῖς	ὑποψίαις· ὅταν δὲ ἀληθὲς ὂν
[74]	τὸν γάμον τὸν προσηλοῦντα ἡμᾶς	ταῖς	φροντίσι καὶ τῶν πνευματικῶν ἀπάγοντα;
[46]	ὤνησεν ἀλλὰ καὶ συνεπόδισεν αὐτὸν	ταῖς	φροντίσι. ~Πῶς ἐν τοῖς πνευματικοῖς
[61]	οὐδὲ νυκτὸς καταλαβούσης μόνον ταράττονται	ταῖς	φροντίσιν, ἀλλὰ καὶ ὅταν αὐτὰ
[38]	ὅτι Λέγω τοῖς ἀγάμοις καὶ	ταῖς	χήραις, καλὸν αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν
[36]	Λέγω δὲ τοῖς ἀγάμοις καὶ	ταῖς	χήραις, καλὸν αὐτοῖς ἐστιν ἐὰν
[41]	Λέγω δὲ τοῖς ἀγάμοις καὶ	ταῖς	χήραις, ὅτι καλὸν αὐτοῖς ἐὰν
[64]	κατορθούντων προαιρέσει καὶ ταῖς ἐλπίσι	ταῖς	χρησταῖς σφόδρα γίνεται κοῦφον. Διὸ
[8]	γάμῳ; Τοῦτο γὰρ σέ, ὦ	ταλαίπωρε,	τοῦτο ἀπολώλεκεν ὅτι μηδὲν οἴῃ
[4]	Ὑμῖν δὲ τὸ βασανίζεσθαι καὶ	ταλαιπωρεῖσθαι	ἑκατέρωθεν, ἐνταῦθα μὲν ἑκοῦσιν, ἐκεῖ
[60]	ἀνθρώπων μέρος πενίαις συζῇ καὶ	ταλαιπωρίαις	καὶ πόνοις. Εἰ δέ τινες
[70]	οὐ διαλιμπάνουσι μόχθοις κοπτόμενοι καὶ	ταλαιπωρίαις.	Τί ποτ´ οὖν ἐστι τὸ
[6]	τῆς ἑαυτῶν κεφαλῆς τοσαύτην ἀνεδέξαντο	ταλαιπωρίαν.	~Ὅτι τὴν παρθενίαν οὐκ ἀπὸ
[36]	μυρίους ἤνεγκε πόνους, θλίψεις συνεχεῖς,	ταλαιπωρίας	ἀφάτους, θανάτους καθημερινούς; Τί οὖν
[84]	τούτων εὐχαριστῶν ὁ Παῦλος ἔλεγε·	Ταλαίπωρος	ἐγὼ ἄνθρωπος, τίς με ῥύσεται
[52]	τύχῃ· ἡ δὲ ἀθλία καὶ	ταλαίπωρος	ἐκείνη πολλῷ χαλεπώτερα ὑπομένει τἀνδρός.
[57]	φροντίδες. Ἡ γὰρ ἀθλία καὶ	ταλαίπωρος	κόρη καίτοι οὕτω σφοδρῶς ὑπὸ
[78]	αὐτοῦ νομίζει, ἄθλιός ἐστι καὶ	ταλαίπωρος	πρᾶγμα οὕτω θαυμαστὸν ἐπονείδιστον εἶναι
[78]	γὰρ ψυχῆς ἐστιν ἀνάνδρου καὶ	ταλαιπώρου,	ἐκεῖνο δὲ καὶ διεστραμμένης καὶ
[49]	πρὸς τοὺς μικροψύχους λέγεσθαι καὶ	ταλαιπώρους,	αὐτὸς ἀπὸ τῶν μειζόνων αὐτοὺς
[45]	ἀνύοι τοῦτο εἴτε ἀσκούμενος καὶ	ταλαιπωρῶν	καὶ μετὰ τοῦ μηδὲν ἕτερον
[72]	Καὶ γὰρ αὐτοὶ οἱ ἄνδρες	ταλαιπώρως	ὑπὸ τῶν τοιούτων ἁλίσκονται. Ὁ
[59]	οὐδὲ τόσα καὶ τόσα χρυσίου	τάλαντα,	ἀλλ´ οὐρανοὶ καὶ τὰ ἐν
[1]	διένειμαν. Καὶ τὸν τὰ πέντε	τάλαντα	δὲ ἐγχειρισθέντα ἀποδέχεται, οὐχ ὅτι
[32]	δὲ εἰς τὸν Θεὸν μύρια	τάλαντα.	Ἐπεὶ οὖν τοσαύτην ἐν ταῖς
[34]	μὲν ἐν τοῖς τῆς ψυχῆς	ταμιείοις	τὴν φλόγα, ἀνέπαφον δὲ τὴν
[73]	φροντίδα καὶ κιβώτιον ἐν τῷ	ταμιείῳ	καταθεμένη τῶν ἀποκειμένων ἐκεῖ καὶ
[49]	καρπὸν ἅπαντα ἐν τῷ μέλλοντι	ταμιεύεται	χρόνῳ. Ἡ δὲ παρθενία ἐν
[71]	καὶ ἀναγκαίων ἀχρήστους καθίστησιν, ὧν	τἀναντία	πάντα ἡ αὐτάρκεια ποιεῖ. Ἀλλὰ
[57]	τοσούτῳ κινδύνῳ, μεριμνῶσι μή τι	τἀνδρὶ	τῶν ἀβουλήτων γένηται. Τοῦ δὲ
[52]	ταλαίπωρος ἐκείνη πολλῷ χαλεπώτερα ὑπομένει	τἀνδρός.	Ὅταν γὰρ τὸν ὀφείλοντα εἶναι
[55]	ἐστὶ τὸ δεινὸν ἀλλ´ ὅτι	τἀνδρὸς	οὕτω διακειμένου οὔτε οἰκέταις οὔτε
[52]	Τότε καὶ οἰκέται καὶ θεράπαιναι	τἀνδρὸς	ὑβριστικώτερον αὐτῇ κέχρηνται. Ὕποπτον μὲν
[41]	Καὶ οὐκέτι τοῦτο ἐν παραινέσεως	τάξει	καὶ συμβουλῆς εἰσηγεῖται ἀλλ´ ἐν
[53]	φρονήματος καὶ ἀπονοίας ἀπωσαμένη τῆς	τάξεως	αὐτὸν ἐκείνης καὶ εἰς τὴν
[10]	καὶ ἐνταῦθα ἂν τῆς ἀρίστης	τάξεως	ἐκβάλῃς τὸν γάμον, τῆς παρθενίας
[53]	ὕψος ἄφατον αἴρονται καὶ τὴν	τάξιν	ἀντιστρέφουσι καὶ πάντα ἄνω καὶ
[9]	ἀλλ´ οὐ τὴν τοῦ συμβουλεύοντος	τάξιν	ἁρπάζων, εἰκότως τοὺς μὴ πειθομένους
[36]	οὐκ εἰς τὴν τῶν χαρισμάτων	τάξιν	καταλέξαι τὴν ἐγκράτειαν βουλόμενος τοῦτό
[52]	γυναῖκας καὶ τὴν αὐτῇ πρέπουσαν	τάξιν	προεμένην αὐτοῖς τὴν ἐκείνων ἀντιλαβεῖν.
[8]	εἰς τὴν τῶν χειρόνων αὐτὸ	τάξιν	ὤσαντες, οὐκέτ´ ἂν δύναισθε τῶν
[8]	εἰς τὴν τῶν ἀγαθῶν ἐγκρίνει	τάξιν.	Ὥσπερ γὰρ τοὺς εὐνούχους οὐδεὶς
[8]	πορνείας μιαρωτέραν. Ποῦ τοίνυν ὑμᾶς	τάξομεν;	Μετὰ τῶν Ἰουδαίων; Ἀλλ´ οὐκ
[41]	τοῦ λαμπροτέρου τοῦτο ποιῆσαι μέρους	ταπεινοῖ	καὶ συστέλλει πάλιν. ~Περὶ τῆς
[36]	πανταχοῦ οἱ ἐλεήμονές εἰσιν, οἱ	ταπεινοί,	οἱ ἐπιεικεῖς, οἱ τῇ καρδίᾳ
[53]	πένητα ὄντα καὶ εὐτελῆ καὶ	ταπεινὸν	ἀπὸ μεγάλων καὶ δυνατῶν καὶ
[73]	εὐτελείας ἐκείνης ἀπαλλαγεῖσα καὶ τῆς	ταπεινότητος,	οἰκίας προστασίαν καὶ κτημάτων καὶ
[49]	γὰρ τοῦτο καλῶς ὅτι τοὺς	ταπεινοὺς	καὶ χαμαιπετεῖς καὶ πρὸς τὴν
[63]	ἱεραί, πραότης, ἐπιείκεια, πενία, ἀνδρεία,	ταπεινοφροσύνη,	καρτερία— πάντων ἁπλῶς τῶν ἐν
[42]	πάλιν. ~Περὶ τῆς τοῦ Παύλου	ταπεινοφροσύνης.	Οὐ γὰρ εἶπε· δίδωμι γνώμην
[36]	δὲ οὕτως. Θέα τῆς ἀποστολικῆς	ταπεινοφροσύνης	οὐδαμοῦ τὸν χαρακτῆρα παραπολλύμενον ἀλλ´
[60]	ὑπομένουσαν ποιεῖ οὔτε τὸ ἐκ	ταπεινῶν	γεγονέναι οὔτε τὸ μὴ διαλάμπειν
[54]	ἔργον ἐστὶ κατενεγκεῖν αὐτῆς καὶ	ταπεινῶσαι	τὸ φρόνημα. Εἴ τις οὖν
[42]	πιστόν. Καὶ ἑτέραν ἐπινοεῖ πάλιν	ταπείνωσιν.	Ποίαν δὲ ταύτην; Οὐκ εἶπεν·
[67]	ἑκάστῃ καὶ ἀρρωστούσῃ καὶ τελευτώσῃ	ταράττεσθαι	καὶ ἀθυμεῖν. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν
[61]	ἀποθῶνται οὐδὲ νυκτὸς καταλαβούσης μόνον	ταράττονται	ταῖς φροντίσιν, ἀλλὰ καὶ ὅταν
[57]	φανεροῦ ταῖς ἀμφοτέρων ἐξ ἀρχῆς	ταράττονται	φροντίσι. Κἂν μὲν εὐθέως κυήσῃ,
[46]	δὲ τὴν τοῦ παρόντος βίου	ταραχὴν	ἐμβαλοῦσα; Ταῦτα γὰρ οὐ μόνον
[68]	ὑπομένει τούτων οὐδέν, ἀλλ´ ἀπήλλακται	ταραχῆς	τὸ δωμάτιον καὶ κραυγὴ πᾶσα
[52]	πάντα ὑποψίας καὶ στάσεως καὶ	ταραχῆς.	Τῶν γὰρ δαιμονώντων ἢ φρενίτιδι
[73]	τέκνα καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ	τὰς	ἀδελφὰς ἔτι δὲ καὶ τὴν
[53]	σιωπῶ τὰ ὀνείδη, τὰς ὕβρεις,	τὰς	ἀηδίας, ἃ πάντων ἐστὶν ἀφορητότερα.
[82]	τοιοῦτον ἐποίησεν οὔτε ἡ παρθενία	τὰς	ἀθλίας ἐκείνας ἀπώλεσεν, ἀλλὰ καὶ
[52]	τοῖς ἱματίοις προσπηγνυμένων ἐν τῷ	τὰς	αἱμασιὰς διαβαίνειν, ὅταν ἐπιστραφῇ τις
[41]	καλλίστῃ ταύτῃ μεθόδῳ προγυμνάσας αὐτῶν	τὰς	ἀκοάς, καὶ τὴν διάνοιαν προλεάνας,
[4]	πόνων καὶ ἱδρώτων τιμωρίας ἀπολαμβάνειν	τὰς	ἀμοιβάς; Ὁ μοιχὸς καὶ πλεονέκτης
[49]	κατορθοῦσθαι οὐ μικρὰς ἡμῖν ἀποδίδωσι	τὰς	ἀμοιβὰς τοσούτων ἀπαλλάττουσα πόνων καὶ
[75]	τῷ τοιαύτας καὶ τοσαύτας ἔχειν	τὰς	ἀντιδόσεις ἀλλὰ καὶ τῇ φύσει
[24]	ἡ κόλασις τεταμίευται. Μὴ τοίνυν	τὰς	ἀποφάσεις τοῦ Θεοῦ ῥήματα εἶναι
[63]	καὶ εὐπρεπὴς ὡς ἀντὶ ἀνθρώπων	τὰς	ἀσωμάτους δυνάμεις καὶ τὸν τούτων
[66]	ποσὶ μὴ κεχρημένη ἄμεινον διακείσεται.	Τὰς	γὰρ ἀηδίας ὅσας ἐκ τούτων
[57]	φροντίδος λυθείσης ἑτέρα πάλιν ἐπεισέρχεται·	τὰς	γὰρ ἀηδίας τὰς ἐν τῇ
[1]	μόνη ἡ ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ.	Τὰς	γὰρ τῶν αἱρετικῶν οὐκ ἂν
[71]	πλουτοῦντας περιστοιχίζεται, ἐν οἷς καὶ	τὰς	γυναῖκας μειζόνως τῶν κακῶν ἀνάγκη
[52]	πάντες ἄνδρες ἐπέτρεχον τῷ γάμῳ,	τὰς	γυναῖκας οὐκ ἐχρῆν αὐτὸν διώκειν.
[30]	ἠφεῖτο καὶ τὰς μὲν ἐκβάλλειν,	τὰς	δὲ ἀντεισάγειν— τοσαύτην ποιεῖσθαι τοῦ
[78]	συρομένων ἦσαν αἱ τοιαῦται ψυχαί·	τὰς	δὲ οὕτω διακειμένας οὐκ ἐνῆν
[56]	κειμένοις ἀθυμίαν ὁ χρόνος ἐμάλαξε,	τὰς	δὲ ὑπὲρ τῶν ζώντων φροντίδας
[75]	ἔχειν ὅταν τὰς περιττὰς φροντίδας	τὰς	διὰ τὸν ἀκκισμὸν καὶ τὴν
[41]	ἀναμνήσας εὐεργεσίας καὶ τούτῳ πάντων	τὰς	διανοίας ἀναστήσας καὶ πρὸς τὸν
[10]	οὐδὲ ἐπὶ τῆς γῆς ἔχουσι	τὰς	διατριβὰς οὐδὲ ὄχλον ἐπιθυμιῶν ἀνέχονται,
[21]	Ἠσαΐας περὶ τῶν ἐν αὑτοῖς	τὰς	διεστραμμένας κρίσεις ἐχόντων ἐβόα. Ἄκουσον
[82]	ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες	τὰς	δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ. Καὶ
[40]	ἀνδράσιν ἐπινενόηνται ὅταν κολάζειν βούλωνται	τὰς	ἑαυτῶν γυναῖκας. Εἰ δὲ ταῦτα
[52]	οἳ καὶ μετὰ τὸ κατασφάξαι	τὰς	ἑαυτῶν γυναῖκας ἔμειναν ὁμοίως ἢ
[41]	σκληροκαρδίαν, ἵνα μὴ συγγενικῶν αἱμάτων	τὰς	ἑαυτῶν πληρῶσιν οἰκίας. Τί γὰρ
[27]	παρεσκευασμένη ψυχὴ μηδὲ ἐπιστρέφεσθαι πρὸς	τὰς	ἐκείνης ἀλγηδόνας, ταχέως ἑαυτὴν ἀπολεῖ.
[52]	ἧττον τοὺς δραπέτας ἐκείνους καὶ	τὰς	ἐκείνων γυναῖκας καὶ τὴν αὐτῇ
[23]	ἐν στήλῃ χαλκῇ καὶ γράμμασι	τὰς	ἐκείνων καταθέμενος τιμωρίας διὰ τῶν
[10]	ἔστιν ἰδεῖν καθαρόν, οὕτω καὶ	τὰς	ἐκείνων φύσεις οὐδεμιᾶς ἐνοχλούσης ἐπιθυμίας
[57]	πάλιν ἐπεισέρχεται· τὰς γὰρ ἀηδίας	τὰς	ἐν τῇ τῆς προικὸς καταβολῇ
[49]	παρθένος, οὐχ ἥμαρτε« καὶ σιωπήσας	τὰς	ἐν τοῖς οὐρανοῖς δωρεάς, ὧν
[49]	δὲ πράξεων οὐ γέενναν ἀλλὰ	τὰς	ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ συμφορὰς
[82]	τὸν τοῦ βίου κλύδωνα καὶ	τὰς	ἐν τῷ γάμῳ πραγματείας κατέπεσον.
[27]	σάρκα, ἀλλὰ πρὸς ἀρχάς, πρὸς	τὰς	ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ
[56]	ἀρκοῦμεν πάθεσι, ποῖον βιωσόμεθα βίον	τὰς	ἑτέρων πενθεῖν ἀναγκαζόμενοι συμφοράς; Πολλαὶ
[48]	αὐτὴ τὸν λόγον ὑπέχει καὶ	τὰς	εὐθύνας μᾶλλον ἐκείνου. Τί δήποτε;
[14]	τῶν μικροτάτων ἕνεκεν ἀκριβεῖς ἀπαιτεῖσθαι	τὰς	εὐθύνας, ὑπὲρ δὲ τῆς τῶν
[52]	δὲ αἷς οὔτε ἐπιβουλῆς ἐπὶ	τὰς	ἠδικημένας ἐδέησεν ἀλλ´ ἔφθασαν ἐκεῖναι
[66]	πόδας τύχῃ ἄν τε ἀμφοτέρας	τὰς	ἡμιόνους ἄν τε θατέραν, τὸ
[66]	Κἂν μὲν ὁ ἀνὴρ τύχῃ	τὰς	ἡμιόνους ἀπασχολήσας μικροψυχία καὶ μάχη
[67]	λαμπρὰ καὶ ζηλωτὰ τοσαύτας ἔχῃ	τὰς	θλίψεις, τί ἄν τις εἴποι
[18]	εἰ μὴ εἶδον ἀδίκοις ὄμμασι	τὰς	θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων, οὐκ ἂν
[49]	τὴν τῆς φιλοσοφίας ὁδὸν καὶ	τὰς	θύρας ἀνοῖξαι τῆς καταλλαγῆς. Τὸ
[41]	μόνον οὐδὲ διὰ τὰς λύπας	τὰς	καθημερινὰς ἀλλ´ ὅτι παντὸς οἰκέτου
[49]	ἀποκείμενα καλά, πῶς εἰς ἀπάντησιν	τὰς	λαμπάδας λαβοῦσαι μετὰ δόξης πολλῆς
[41]	φροντίδων ὄχλον μόνον οὐδὲ διὰ	τὰς	λύπας τὰς καθημερινὰς ἀλλ´ ὅτι
[57]	ἐν τῷ μεταξὺ γινομένους χωρισμούς,	τὰς	μακρὰς ἀποδημίας, τὰς συνεζευγμένας αὐτοῖς
[21]	τῶν ἡλιακῶν ἀκτίνων φαιδροτέρας ἀφίησι	τὰς	μαρμαρυγάς, πάντων μὲν ἡμᾶς ἀφιστῶσα
[73]	φυλακῆς ἀναδέχεται μέριμναν ὅσην οἱ	τὰς	μεγάλας ἐπιτροπεύοντες οἰκίας. Ἐπειδὰν δὲ
[30]	δύο γυναῖκας ἔχειν ἠφεῖτο καὶ	τὰς	μὲν ἐκβάλλειν, τὰς δὲ ἀντεισάγειν—
[47]	γυναῖκα. Ὁρᾷς πῶς συνεχῶς ποιεῖται	τὰς	μεταβάσεις καὶ πολλὴν καὶ δι´
[72]	μετὰ τῶν ἄλλων κακῶν καὶ	τὰς	μεταβολὰς ἀφορήτους ποιεῖ τὸ τρυφᾶν.
[57]	ἀποδημίας, τὰς συνεζευγμένας αὐτοῖς ἀγωνίας,	τὰς	νόσους; Καὶ τί τοῦτο πρὸς
[71]	τὴν ζημίαν καὶ τὴν ἀσχημοσύνην,	τὰς	νόσους καταλέγοντα ὅσας ἐναπομόργνυται τῇ
[63]	πρὸς τὰ ἐκείνης κινήματα καὶ	τὰς	οἰκείας ἀνάγκη ῥυθμίζειν ὁρμάς. Καὶ
[37]	μετὰ τὸν πολὺν κωκυτὸν καὶ	τὰς	οἰμωγὰς καὶ τὰ δάκρυα καὶ
[5]	αὐτὸν θεραπεύουσιν ὁ διάβολος ἵστησι	τὰς	πάγας. Ὅτι γὰρ τῆς ἐκείνου
[19]	ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω« οὐ διὰ	τὰς	παιδοποιΐας. Καὶ πάλιν ἐπὶ τὸ
[35]	τοῦ νόμου· ἐφύλαξα τῶν ἐντολῶν	τὰς	παρατηρήσεις· ἀλλὰ τῆς χάριτος ἐπιφανείσης
[38]	αὐτῷ; Καὶ τί λέγω πρὸς	τὰς	παρθένους; Πρὸς τὰς χήρας οὐκ
[75]	ἔχοντα γυναῖκα μὴ ἔχειν ὅταν	τὰς	περιττὰς φροντίδας τὰς διὰ τὸν
[39]	καθ´ ἑαυτὸν θαυμαζόμενον ἀλλὰ διὰ	τὰς	πορνείας, διὰ τοὺς πειρασμούς, διὰ
[34]	ἐμαυτόν, συγχωρῶ δὲ κἀκεῖνο διὰ	τὰς	πορνείας. Διὰ τοῦτο καὶ ἀρχόμενος
[19]	ὁ Παῦλος λέγων· Διὰ δὲ	τὰς	πορνείας ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα
[26]	οὖν ἅπτεσθαι συγχωρεῖς; Διὰ δὲ	τὰς	πορνείας ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα
[41]	πρὸς τὴν ἐπιθυμίαν φοράν, διὰ	τὰς	πορνείας λέγων καὶ ἀκρασίας καὶ
[33]	τίθησιν ἀλλὰ μετὰ αἰτίας, διὰ	τὰς	πορνείας« λέγων καὶ τοὺς πειρασμοὺς
[27]	καὶ αἰτίαν προστίθησι· Διὰ γὰρ	τὰς	πορνείας« φησί. Καὶ δοκεῖ μὲν
[39]	εἶτα γαμηθεῖσαν, καταδικάζει σφοδρῶς ὅτι	τὰς	πρὸς τὸν Θεὸν συνθήκας ἐπάτησεν.
[34]	ὁ Παῦλος, οὐκ ἀφίησιν ἀνοιγῆναι	τὰς	πύλας αὐτῇ, κἂν σφόδρα ὁ
[57]	γινομένους χωρισμούς, τὰς μακρὰς ἀποδημίας,	τὰς	συνεζευγμένας αὐτοῖς ἀγωνίας, τὰς νόσους;
[30]	ἡ νηστεία καλὸν ὅτι περικόπτει	τὰς	τῆς ψυχῆς φροντίδας καὶ τὴν
[1]	ἐκείνην κρίνων τὴν ἡμέραν· Ἐγὼ	τὰς	τιμὰς οὐ τοῖς τῶν πονηρῶν
[23]	καθάπερ οἱ νομοθέται τῶν ἀδικούντων	τὰς	τιμωρίας ἐν γράμμασι θέντες ἀφῆκαν,
[49]	γοῦν μάλιστα φιλότιμοι γίνονται περὶ	τὰς	τοιαύτας ἐπικουρίας, ὅταν ἐκ μακρᾶς
[71]	κοινωνεῖν διὰ τὸ μὴ γενναίως	τὰς	τοιαύτας φέρειν μεταβολάς. ~Ὅτι μετὰ
[64]	βίος ἀλλ´ ὅταν αὐτὰς πρὸς	τὰς	τοῦ γάμου παραβάλωμεν οὐδὲ θλίψεις
[34]	χαλεπὴν τὴν ζάλην καὶ ἀφορήτους	τὰς	τρικυμίας, πάντα ἄνω καὶ κάτω
[37]	τάφον ἐγκαλινδούμενος νυμφίος ἐξαίφνης· ὁ	τὰς	τρίχας τίλλων, στέφανον ἐπὶ τῆς
[21]	τὴν θολερὰν ἀνατροπὴν ἐκχέων εἰς	τὰς	τῶν ἀφελεστέρων ψυχὰς τίνος οὐκ
[28]	συνήθει περιστείλας τροφῇ, οὕτως εἰς	τὰς	τῶν μαθητῶν ἐνίησιν ἀκοάς, αὐτοῖς
[53]	ἄν; Καὶ σιωπῶ τὰ ὀνείδη,	τὰς	ὕβρεις, τὰς ἀηδίας, ἃ πάντων
[19]	ὅπερ ἔφην, δύο ταύτας εἶχε	τὰς	ὑποθέσεις· ὕστερον δὲ πληρωθείσης καὶ
[67]	χεῖρον τῆς ἡδονῆς· τοσαύτας ἔχει	τὰς	φροντίδας, ὅσαι τὸ πλῆθός ἐστιν·
[17]	καταλείψαντες, τὸν γάμον, τὰ χρήματα,	τὰς	φροντίδας, τὰ ἄλλα πάντα ὅσα
[57]	ἀλλὰ καὶ ἄνδρες χαλεπὰς ἔχουσι	τὰς	φροντίδας. Τούτους μὲν γὰρ καὶ
[38]	λέγω πρὸς τὰς παρθένους; Πρὸς	τὰς	χήρας οὐκ ἄν τις τολμήσειε
[36]	χωρεῖν χωρείτω« ἑαυτῷ δὲ καταδικάζοντι	τὰς	χηρείαν μὲν ἑλομένας οὐ βουληθείσας
[61]	προφήτην μήτε Παῦλον ἀποφήνασθαι πρὸς	τὰς	χλιδώσας τῶν γυναικῶν. Τί τὸ
[63]	τὴν ἔνδον ἀποκειμένην ἀρετήν, καὶ	τὰς	χρυσᾶς τῆς εὐκοσμίας ἐπιβάλλουσα πᾶσιν
[63]	οὐδὲν τῶν φθαρτῶν ἐκείνων κοσμεῖ	τὰς	ψυχὰς ἀλλ´ ἀντὶ τούτων νηστεῖαι,
[6]	~Ὅτι οἱ αἱρετικοὶ παρθενεύοντες οὐχὶ	τὰς	ψυχὰς μόνον ἀλλὰ καὶ τὰ
[13]	αὐτῶν ἤδη τῇ παρθενίᾳ λαβὼν	τὰς	ψυχὰς χρησίμως τοὺς περὶ τούτων
[1]	στρέφῃ καὶ παρὰ τοὺς τελώνας	τάττεις	σαυτόν. Ἀλλ´ εἰ βούλει τέλειος
[74]	ἀμερίμνοις παντί που δικαίως ἂν	τάττοιτο	λόγῳ. Καὶ τούτων δὲ χωρὶς
[22]	τῶν θηρίων οὐχ ἧττον ἐκείνων.	Ταῦτ´	οὖν ἐννοήσαντες, ἅπαντες ὑμεῖς οἱ
[75]	πληροῦσαι. Ἀλλὰ μιᾷ ῥήσει πάντα	ταῦτα	αἰνιξάμενος ἀφῆκε τῷ συνειδότι τῶν
[49]	ἔπαθλον. Πέτρος γὰρ ἦν ὁ	ταῦτα	ἀκούων καὶ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης
[34]	Τίς οὖν οὐκ ἂν ἐρυθριάσειε	ταῦτα	ἀκούων; Τίς οὐκ ἂν σπουδάσειεν
[27]	τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω. Διὰ	ταῦτα	ἀνεδύετο, διὰ ταῦτα οὐκ ἐθάρρει
[74]	ἐκείνης καὶ σφόδρα εὐκολωτέρα. Καὶ	ταῦτα	ἅπαντα διὰ τῶν ἔμπροσθεν ἀπεδείξαμεν
[27]	Καὶ πῶς οὐκ εὔηθες λίαν;	Ταῦτα	ἅπαντα ὁ Παῦλος συνειδὼς ἔλεγεν·
[39]	τὴν ἀκρασίαν; Ἄνω μὲν γὰρ	ταῦτα	ἅπαντα τίθησιν, ἐνταῦθα δὲ ἐπειδὴ
[47]	(μὴ γένοιτο) ἀλλὰ τότε φημὶ	ταῦτα	αὐτὴν κατορθοῦν, ὅταν μὴ τὰ
[68]	πολλῷ βελτίων ἡ ὕελος, καὶ	ταῦτα	αὐτοὶ οἱ πλουτοῦντες εἴποιεν ἂν
[15]	ὁ λοιπὸς τῶν χρειῶν ὄχλος.	Ταῦτα	γὰρ ἅπαντα ἐπισυρόμενος εἰσήλασεν ὁ
[57]	πονηρόν, μὴ σκληρόν, μὴ ἄνανδρον.	Ταῦτα	γὰρ ἅπαντα συμβαίνειν μὲν οὐκ
[68]	ὅλως ἐμὸς καὶ οὐκ ἐμός;	Ταύτα	γὰρ ὅταν μετὰ ἀκριβείας ἐξετάσω,
[46]	τοῦ παρόντος βίου ταραχὴν ἐμβαλοῦσα;	Ταῦτα	γὰρ οὐ μόνον οὐ βοηθοῦ
[56]	μὲν γὰρ τῆς παρθενίας δύσκολον	ταῦτα	γενέσθαι, μᾶλλον δὲ ἀδύνατον, ἐπὶ
[84]	ἐπῃνοῦμεν κατὰ τὴν πρώτην ἡλικίαν,	ταῦτα	γενομένους ἄνδρας καὶ κατορθοῦντας οὐκέτι
[36]	χαρίσματα παντί που δῆλόν ἐστιν.	Ταῦτα	δὲ εἶπον ἵν´ ὅταν ἀκούσῃς
[17]	γάμου προτέρα ἡμῖν ἐφάνη. Διὰ	ταῦτα	δὲ ἐπεισῆλθεν ὕστερον ὁ γάμος
[37]	εὐκόλους καὶ ἀλλοπροσάλλους. Οὐ διὰ	ταῦτα	δὲ μόνον αὐτοὺς ἀποστρέφονται ἀλλὰ
[73]	ἑτέρα τις κατάστασις καὶ διαγωγή.	Ταῦτα	δὲ πάντα μικρὸν ὕστερον ἀπολεῖται.
[42]	ὑμῶν εἰμι. Καθάπερ καὶ μετὰ	ταῦτα	διαλεγόμενος αὐτοῖς ἔλεγεν· Εἰ ἄλλοις
[52]	κατακρατεῖ τὴν ψυχὴν ὁ χειμών.	Ταῦτα	διασκεψάμενος ὁ Σολομὼν ἔλεγε· Σκληρὸς
[55]	που σφόδρα ὀλίγοι καὶ εὐαρίθμητοι	ταῦτα	διέφυγον γάμοι, τούτους εἰς μέσον
[28]	ἐξουσιάζει, ἀλλ´ ἡ γυνή. Καὶ	ταῦτα	δοκεῖ μὲν ὑπὲρ τοῦ γάμου
[78]	διαβαστάζων τῶν ἀκουόντων τὸ ἀτελὲς	ταῦτα	ἔγραφε λέγων· Ὃς δὲ ἕστηκεν
[29]	πάθητε. Δοκεῖ μὲν γὰρ καὶ	ταῦτα	εἶναι χαριζομένου τοῖς γεγαμηκόσιν, εἰ
[50]	τέθνηκεν. Εἰ δὲ περὶ χηρῶν	ταῦτα	εἴρηται, ἄκουσον καὶ περὶ τῶν
[16]	Εἰ γὰρ καὶ τὰ προστάγματα	ταῦτα	ἐκείνων μείζω, ἀλλὰ τοῦ νομοθέτου
[17]	τοσοῦτον ἡ ἀκαιρία κακόν. Διὰ	ταῦτα	ἐξ ἀρχῆς οὐκ ἐδόθη ἡ
[49]	γάλα ἐπότιζεν, οἷς καὶ ὅτε	ταῦτα	ἐπέστελλεν ἐνεκάλει λέγων· Γάλα ὑμᾶς
[57]	οὔτε ἑκὼν οὔτε ἄκων διαφύγοι,	ταῦτα	ἐπισκεψώμεθα νῦν. Τίνα οὖν ἐστι
[50]	ἡ τρυφή. Μάλιστα μὲν οὐδὲ	ταῦτα	ἐφίεται τῷ γάμῳ. Τὴν γὰρ
[33]	φωνῆς, ἀλλ´ ὅτε ἐκ δευτέρου	ταῦτα	ἤκουσαν, τότε συνεῖδον τῆς ἐντολῆς
[1]	δίκαιον ἂν εἴη μόνον. Καὶ	ταῦτα	ἴδοι τις ἂν οὐκ ἐν
[62]	τὰ περικείμενα, ἐκείνην δὲ διὰ	ταῦτα	καὶ ἐκάκισε πολλάκις ὥσπερ παρὰ
[49]	αἴσθησιν ἐγγυτέραν ὑπάρχειν αὐτοῖς. Διὰ	ταῦτα	καὶ Κορινθίοις οὕτω διελέγετο καὶ
[14]	μέλει, ἀλλ´ οὐκ ἦν τότε	ταῦτα	καὶ ὅμως τὴν μακαρίαν ἐκείνην
[58]	καὶ ἀληθινοῖς; Οὐδέν. Οὔκουν σκιὰ	ταῦτα	καὶ ὄναρ; Ὅταν γὰρ ἐν
[36]	τούτοις ἠρίθμησεν. Ὅτι δὲ κατορθώματα	ταῦτα	καὶ οὐ χαρίσματα παντί που
[37]	ἐστιν ἁγία καὶ ἄτρωτος; Διὰ	ταῦτα	καὶ πρὸ τούτων διὰ τοὺς
[15]	διὰ τὴν ἡμετέραν ἀσθένειαν καὶ	ταῦτα	καὶ τὰ ἀλλὰ ἅπαντα, αἱ
[66]	σωφροσύνη καὶ ἡ αἰδώς. Διὰ	ταῦτα	καὶ τῶν ἀπηλλαγμένων τῆς εἰρκτῆς
[26]	τῶν τῇ παρθένῳ κειμένων. Διὰ	ταῦτα	Καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι.
[60]	τοιούτων οὐδέν. Καὶ τί λέγω	ταῦτα;	Κἂν γὰρ μηδὲ ἐλευθέρα οὖσα
[20]	Ἀλλ´ εἰ μὲν ἀκινδύνως ἐνῆν	ταῦτα	λέγειν, ἔδει νῦν καὶ οὕτω
[12]	Αὐτὸς προλαβὼν εἶπες ὅτι σὺ	ταῦτα	λέγεις, οὐχ ὁ κύριος. Πόθεν
[54]	τὸ φρόνημα. Εἴ τις οὖν	ταῦτα	λέγοι, πρῶτον μὲν ἀγνοεῖ ὅτι
[22]	δοῦναι δίκην. Ἀλλὰ μεταξύ με	ταῦτα	λέγοντα καὶ ἡ τῶν κατὰ
[19]	σκιαμαχῶν; Καὶ γὰρ ὑμεῖς οἱ	ταῦτα	λέγοντες ἡμῶν οὐχ ἧττον ἴστε
[41]	περὶ τῆς παρθενίας ἐμβάλλει λόγους,	ταῦτα	λέγων τὰ ῥήματα· Περὶ δὲ
[49]	σαρκικώτεροι τῶν ἀνθρώπων κατέχονται καὶ	ταῦτα	μᾶλλον δεδοίκασι. Τῶν δὲ οὐχ
[49]	Ἔν τε γὰρ τοῖς χρηστοῖς	ταῦτα	μᾶλλον προτρέπει, ἔν τε τοῖς
[14]	ἀλλοτρίας οὕτως ἀμελοῦντες ψυχῆς καὶ	ταῦτα	μέλλοντες ὑπὲρ μὲν ταύτης καὶ
[52]	τοιαῦτα φέρειν καὶ τήκεσθαι. Καὶ	ταῦτα	μὲν ἐν ταῖς ὑποψίαις· ὅταν
[67]	τελευτώσῃ ταράττεσθαι καὶ ἀθυμεῖν. Ἀλλὰ	ταῦτα	μὲν ἴσως φορητὰ καὶ τὰ
[57]	τρόπων ἕνεκεν ἢ μορφῆς; Καὶ	ταῦτα	μὲν κατὰ τὸν τῆς μνηστείας
[21]	ἥλιον ἀτενὲς παρασκευάζουσα ἐνορᾷν. Καὶ	ταῦτα	μὲν ὁ Ἠσαΐας περὶ τῶν
[55]	κακὸν πλουσιώτερον ἄνδρα λαβεῖν. Καὶ	ταῦτα	μὲν ὅταν ἡ γυνὴ εὔπορος
[44]	ἑαυτὸν ὢν ὁ ἀνήρ. Καὶ	ταῦτα	μὲν ὅταν κοσμία τίς ἐστιν
[52]	μικρὸν ἐμπεσόντα σβεσθῆναι εἰκός. Καὶ	ταῦτα	μὲν ὅταν ὁ ἀνὴρ ζηλοτυπῇ·
[39]	πείρας σατανικῆς καὶ ὑπὲρ τοῦ	ταῦτα	μὴ γίνεσθαι τὸ πρᾶγμα συγχωρῶν.
[8]	Τελείας γὰρ ἀρετῆς οὐ τὸ	ταῦτα	μὴ πράττειν ἃ πράξαντες παρὰ
[40]	τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας. Εἰ δὲ	ταῦτα	μὴ φέροι, τὴν ἐγκράτειαν ἀσκεῖν
[61]	τινός. Οὕτω γοῦν πολλαὶ οὐ	ταῦτα	μόνον ἀλλὰ πολλῷ τούτων ἔτι
[80]	γὰρ ἐκείνοις ἦν περιττά, οὐ	ταῦτα	μόνον τὰ ὄντως ὄντα περιττά,
[14]	τῶν ἐχθρῶν καὶ ἀπίστων ἦν	ταῦτα	μόνον τὰ ῥήματα, βραχὺν ἂν
[12]	δοκούντων ἠνέσχετο τῷ Χριστῷ καὶ	ταῦτα	νομοθετῶν; Τί ποτ´ οὖν ἐστιν
[50]	ἡ τοῦ πνεύματος χάρις, ἔλεγε	ταῦτα;	Ὁ γὰρ Ἀμὼς ὁ προφήτης
[72]	τὸ ἀμελέτητον καὶ ἀγύμναστον. Διὰ	ταῦτα	ὁ μακάριος Παῦλος ἔλεγε· Θλῖψιν
[76]	εἶπον καὶ ἀπέδειξα, καὶ μετὰ	ταῦτα	ὅμως ἅπαντα τὴν αἵρεσιν ὑμῖν
[34]	δι´ ἐξουσίαν παρ´ ἡμῶν καταφρονούμενα	ταῦτα	ὅταν τὸ κῦρος ἡμῶν ἐκφύγῃ
[30]	τῆς κατὰ νόμον μίξεως καὶ	ταῦτα	οὐ μίαν οὐδὲ δύο μόνον
[27]	ἐχέτω. Διὰ ταῦτα ἀνεδύετο, διὰ	ταῦτα	οὐκ ἐθάρρει διαλεχθῆναι ἐξ ἀρχῆς
[82]	ὑποπτεῦσαι λόγον. Ἀλλ´ οὐκ ἔστι	ταῦτα,	οὐκ ἔστι· οὐ γὰρ μόνον
[4]	τὴν ἀλγηδόνα τῷ παρ´ ἐλπίδας	ταῦτα	παθεῖν. Ἐγὼ γὰρ ἐξ ἴσης
[57]	παντός, ὑπὸ τῆς ἀποδημίας εἰς	ταῦτα	πάλιν περιίστανται τὰ κακά. Πλὴν
[75]	γῆς τόσα καὶ τόσα. Ἀλλὰ	ταῦτα	πάντα ἀφέντες ὑπὲρ ἱματίου φροντίζουσιν
[58]	διαφύγῃ τὰ λυπηρά. Βούλει καὶ	ταῦτα	πάντα ἐκβαλόντες θῶμεν τῷ λόγῳ
[37]	ἀσπάζεται πάντας δι´ οὗ πρώην	ταῦτα	πάντα ἐξώμνυτο. Τὸ δὲ πάντων
[36]	καρδίᾳ καθαροί, οἱ εἰρηνοποιοί, οἱ	ταῦτα	πάντα καὶ τὰ τούτοις ὅμοια
[57]	περιίστανται τὰ κακά. Πλὴν ἀλλὰ	ταῦτα	πάντα παρείσθω καὶ μηδὲν ἐγκαλῶμεν
[17]	ἀπείρῳ; Καὶ πῶς οὐκ ἐσχάτης	ταῦτα	παραπληξίας; Εἶπεν· Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε.
[30]	οὐ Μωϋσῆς μόνον οὐδὲ Παῦλος	ταῦτα	παρήγγελον, ἄκουσον τί φησιν ὁ
[41]	ἐξ ἀνθρωπίνων λογισμῶν ἐγὼ κινούμενος	ταῦτα	παρῄνουν, οὐκ ἔδει θαρρεῖν· ἐπειδὴ
[41]	ὑποβάλλομεν τῷ ζυγῷ. Μετὰ δὲ	ταῦτα	περὶ τῶν ταῖς ἀπίστοις συνοικούντων
[15]	ἀρᾶς ὠδῖνες; Ὅτι τότε μὲν	ταῦτα	περιττά, ὕστερον δὲ γέγονεν ἀναγκαῖα
[17]	πολλάκις τραυμάτων οὐ πολυπραγμονεῖς, καὶ	ταῦτα	πολλάκις ἀποσφαλέντα τοῦ τέλους, τὸν
[32]	πάντων δεσπότῃ προσιόντες Θεῷ καὶ	ταῦτα	πολλῷ μείζονος ὀργῆς ὄντες ὑπεύθυνοι;
[37]	μηδὲν ἀνύῃ. Ἀλλ´ ὅμως ἅπαντα	ταῦτα	ῥᾷστα καὶ φορητὰ τοῖς ἀνθρώποις
[21]	εἰς ἑτέρους ἐκφερόντων τὰ λοιμικὰ	ταῦτα	ῥήματα τί φησιν ἄλλος προφήτης
[76]	Οὐδὲ γὰρ ὑμᾶς θλῖψαι βουλόμενος	ταῦτα	συνεβούλευσα ἀλλ´ ὥστε μὴ τὴν
[57]	ἢ εἰ παρὰ τὴν ἀρχὴν	ταῦτα	συνέπεσεν. Ἐὰν δὲ ἅπαντα μένῃ
[84]	μου. Ἀλλὰ νῦν οὐκ ἔστι	ταῦτα.	Τὸ γὰρ ἀδύνατον τοῦ νόμου
[20]	αὐτῶν. Εἰ δέ τις ἑκὼν	ταῦτα	τολμήσειεν ἅπερ ἄκοντες ἐκεῖνοι ποιοῦσι,
[8]	δοκεῖ, ἐκεῖ δὲ ἡ τῶν	ταῦτα	τολμώντων ἄδεια τοὺς τῶν τοιούτων
[13]	σφοδρότητος κέχρηται τῇ παραινέσει καὶ	ταῦτα	τοσαύτην λαβὼν ἀφορμήν, ἀλλὰ καὶ
[39]	τούτου, δέχου καὶ τὰ μετὰ	ταῦτα·	τοῦ γὰρ αὐτοῦ ἀμφότερα τὰ
[24]	τοῖς μὲν σωφρονοῦσιν ἀρκεῖ καὶ	ταῦτα,	τοὺς δὲ ἀδιορθώτως ἔχοντας καὶ
[74]	διὰ τὸ τὴν προαίρεσιν τῶν	ταῦτα	φερόντων μεθ´ ἡδονῆς καὶ τῆς
[47]	συμβαινόντων εἰώθαμεν. Τί δὲ μετὰ	ταῦτά	φησι; Δέδεσαι γυναικί; Μὴ ζήτει
[56]	γάμου κατέπεσον συμφοράν. Ἀλλ´ οὐδὲ	ταῦτα,	φησί, πᾶσιν οὐδὲ ἀεὶ συμπίπτειν
[12]	ἑτέρων δὲ τῶν τοῦ κυρίου	ταῦτά	φησιν. Ὁ γὰρ τὸν Χριστὸν
[28]	ἐστὶ προτρεπτικά. Τί δὴ μετὰ	ταῦτά	φησιν; Τῇ γυναικὶ ὁ ἀνὴρ
[39]	τὰ παραγγέλματα. Τί οὖν μετὰ	ταῦτά	φησιν; Τοῖς δὲ γεγαμηκόσι παραγγέλλω,
[14]	τὴν ἐκκλησίαν δοκούντων συντελεῖν πολλοὶ	ταῦτα	φθέγγονται, δι´ ἀσθένειαν μὲν προαιρέσεως
[35]	οὐκ εἰδὼς φόβον, ἀκινδύνως ἅπαντα	ταῦτα	φιλοσοφεῖς πρὸς ἡμᾶς. Καὶ γὰρ
[47]	ἀρκεσθησόμεθα« ὅταν διὰ τῶν ἔργων	ταῦτα	φιλοσοφῇ καὶ τοῦ σωματικοῦ θανάτου
[57]	ἐπισκεψώμεθα νῦν. Τίνα οὖν ἐστι	ταῦτα;	Ὠδῖνες καὶ τόκοι καὶ παιδία.
[10]	μηδεμίαν λώβην ἐχόντων ἐστὶν ἀμείνω,	ταῦτα	ὡραῖά φαμεν εἶναι. Καλὸν ὁ
[40]	γαμεῖν οὐδέποτε ἔξεστι, οὕτως οὐδὲ	ταύταις	εἶναι, ὅταν ὁ ἀνὴρ ἀποθάνῃ.
[39]	τὸν Θεὸν συνθήκας ἐπάτησεν. Οὐ	ταύταις	οὖν ἀλλ´ ἐκείναις φησίν· Εἰ
[19]	τὴν ἀρχήν, ὅπερ ἔφην, δύο	ταύτας	εἶχε τὰς ὑποθέσεις· ὕστερον δὲ
[82]	ψυχῆς ἀρετὴ λαμπρὸν ἀπέδειξε καὶ	ταύτας	ἡ λοιπὴ κακία τοῦ βίου
[41]	ἄκοντας ἀναγκάζει τοῦτο ποιεῖν. Οὐ	ταύτῃ	δὲ μόνον ἀνεπαχθῆ τὸν λόγον
[82]	οὗτοι καθεδοῦνται κρινοῦντες ἐγγόνους. Οὐ	ταύτῃ	δὲ μόνον ἡ διαφορὰ δήλη
[44]	μοιχείας ἁλίσκεσθαι βουλόμενον ἐκβάλλειν. Οὐ	ταύτῃ	δὲ μόνον ἡμῖν ἡ ἀρετὴ
[32]	Εἶτα ἂν μὴ βούληται ἐκείνη	ταύτῃ	ἐπινεῦσαι τῇ γνώμῃ, ἀνάγκη δουλεύειν
[35]	κατορθωθεῖσαν ἔχων δεῖξαι τὴν συμβουλήν,	ταύτῃ	μάλιστα πάντων ἐπάγεται τὸν ἀκούοντα.
[41]	τῇ παραινέσει· καὶ τῇ καλλίστῃ	ταύτῃ	μεθόδῳ προγυμνάσας αὐτῶν τὰς ἀκοάς,
[34]	ἐπιθυμίαν διήγειρε. Πρῶτον μὲν οὖν	ταύτῃ	μείζων παρὰ τοῖς γεγαμηκόσιν ἡ
[52]	Ἡ γὰρ ἅπαξ τῇ μοχθηρᾷ	ταύτῃ	νόσῳ κατασχεθεῖσα ψυχὴ πάντα ἐυκόλως
[9]	προστήσας τὴν ἔννομον μίξιν καὶ	ταύτῃ	τὰ τῆς ἐπιθυμίας δεχόμενος κύματα
[52]	ἀλλὰ πάντα ἀκριβῶς συναγαγὼν ἀντίθες	ταύτῃ	τῇ λύπῃ καὶ οὐδὲ φαινομένην
[52]	νόσῳ οὐδὲν ἄμεινον διάκειται ὁ	ταύτῃ	τῇ μανίᾳ πληγείς. Οὕτω συνεχῶς
[41]	ἱκανῶς μὴ ἐλαττοῦσθαι τῇ δουλείᾳ	ταύτῃ	τὴν εὐγένειαν αὐτοῖς τὴν πνευματικήν,
[34]	εἰς ταὐτὸν τοὺς γεγαμηκότας καὶ	ταύτῃ	χαρισάμενος, ἄκουσον πῶς αὐτοῖς ὀνειδίζει
[40]	κακῶν, πῶς οἴσει τὴν καθημερινὴν	ταύτην	ἀηδίαν ἐκεῖνος ὁ δείλαιος, τὸν
[75]	τοῖς ἀπορρήτοις ἀγαθοῖς, τί μὴ	ταύτην	αἱρούμεθα μᾶλλον τὴν φροντίδα, οὐ
[46]	τοῖς ἐλαχίστοις συμβαλέσθαι δυναμένην μόνον	ταύτην	ἄν τις ἐν τοῖς μεγάλοις
[8]	γαμηθῆναι γενομένην, εἶτα οὐχ ἑλομένην	ταύτην	ἂν εἴποιμι παρθένον ἐγώ. Ὅταν
[52]	ἡδέως καὶ τὴν ψυχὴν προοῖτο,	ταύτην	ἀναγκάζηται δι´ ὑποψίας ἔχειν ἀεί,
[17]	ἀρχῆς γενομένην ἐπιτροπὴν τοῦ γάμου,	ταύτην	ἀνάγκην εἰς τὸ ἑξῆς εἶναι
[40]	δευτέραν λύσιν καὶ ἀπαλλαγήν. Τίνα	ταύτην;	Ἀνάμενε τὸν ἐκείνου θάνατον. Ὥσπερ
[68]	ἀτενέστερον ὁρῶσαν. Τίς ἂν οὖν	ταύτην	ἀναμετρήσειε τὴν ἡδονήν; Ποῖος λόγος
[43]	αὐτῆς. Οἱ γὰρ βουλόμενοι γαμεῖν	ταύτην	ἄνω καὶ κάτω στρέφουσι. Δεύτερον
[14]	δὲ αἰχμάλωτοι γενόμενοι τὴν βασιλικὴν	ταύτην	ἀπεδύσαντο στολὴν καὶ τὸν οὐράνιον
[28]	ὅτε ἤκουσαν τοῦ κυρίου εἰς	ταύτην	αὐτοὺς κατακλείοντος τὴν ἀνάγκην εἰς
[51]	ἱκανὰ τὰ τοῦ γάμου λυπηρὰ	ταύτην	ἀφανίσαι τὴν ἡδονήν. Ὅπερ οὖν
[32]	καὶ στενοχωρηθέντες ὑπὸ τῶν λογισμῶν	ταύτην	ἀφῆκαν τὴν φωνήν. ~Ὅτι τὸ
[21]	ἀπαχθήσεται πῦρ, ὁ τὴν ἰσάγγελον	ταύτην	διαβάλλων πολιτείαν πόσην ὀργὴν ἐπισπάσεται
[35]	τρίτην αἰτίαν εἰπεῖν. Ποίαν δὴ	ταύτην;	Δύσκολον εἶναι τὸ πρᾶγμα ἐδόκει
[75]	καὶ τῷ γυναῖκα ἔχοντι εἰς	ταύτην	ἑαυτὸν ἀγαγεῖν τὴν φιλοσοφίαν. Τὸ
[41]	Τί δήποτε; Ὅτι οὐκ ἀγνοοῦντες	ταύτην	εἱλόμεθα τὴν ἀρχὴν ἀλλὰ καὶ
[13]	κἀκεῖνο διὰ τί μηδέποτε αὐτοῖς	ταύτην	εἰσηγήσατο τὴν συμβουλήν. Οὐ γὰρ
[74]	τὸ μέσον ὡς μηδὲ μέριμναν	ταύτην	ἐκείνῃ παραβαλλομένην νομίζεσθαι· οὕτως κουφότερά
[43]	Οὐδαμῶς. Πρῶτον μὲν γὰρ εἰ	ταύτην	ἔλεγε, τοὐναντίον ἂν ὅπερ ἐβούλετο
[78]	αὐτὸν καὶ διδοὺς μᾶλλον ἐπὶ	ταύτην	ἐλθεῖν τὴν αἰτίαν. Οὐ γὰρ
[77]	μερίμνας ἔχῃ βιωτικάς— ἄπαγε— ἔξω	ταύτην	ἑλκύσας τοῦ τῶν παρθένων χοροῦ;
[65]	τοῦ νόμου κατάραν λύσας καὶ	ταύτην	ἔλυσε μετ´ ἐκείνης. ~Ὅτι τὸ
[44]	ἡμᾶς καὶ ἄκοντας ἁμαρτάνειν γυναῖκα,	ταύτην	ἔνδον ἔχειν διὰ παντὸς ἢ
[16]	ἀνθρώπων διέκειτο γένος, τὴν ἐπιτεταμένην	ταύτην	ἐνομοθέτησε πολιτείαν οὐδ´ ἂν τὴν
[47]	εἰ μὴ τοῦτό ἐστι, μηδὲ	ταύτην	ἐνταῦθα κατασκευάσαι τὴν παραμυθίαν ἐβούλετο,
[14]	ἕπεται. Ἀλλ´ οὐχ ἡ παρθενία	ταύτην	ἔχει τὴν ἀκολουθίαν ἀλλ´ ἀεὶ
[78]	ὅμως ἦσαν παρὰ Ῥωμαίοις οἱ	ταύτην	ἔχοντες τὴν ἀσθένειαν, καὶ οὐ
[26]	ἂν εἶπε, τὸ πρᾶγμα ἀγνοοῦντες	ταύτην	ἔχουσι τὴν προθυμίαν, ἐμὲ δὲ
[81]	πάντων ὁ Παῦλος ἐκάλεσεν. Ἀλλὰ	ταύτην	ἱκανὴ ξηρᾶναι τὴν ῥίζαν ἡ
[37]	Ἀλλ´ οὐχ ἡ παρθένος πρὸς	ταύτην	ἰλιγγίασε τὴν παράταξιν οὐδὲ ἔφυγε
[44]	τῶν εἰρημένων ἁπάντων τὴν ἄφατον	ταύτην	καὶ πολλὴν περικοπῆναι τῆς ἐξουσίας
[29]	τὸν σκόπον ἅπαντα ἀναπτύξειε καὶ	ταύτην	καιρίαν εὑρήσει τῆς ἀποστολικῆς ἀξίας
[16]	τοῦ καιροῦ ἐπὶ τὴν οὐράνιον	ταύτην	καλοῦντος φιλοσοφίαν, εἴασε μένειν ἐπὶ
[82]	τὴν ἡμέραν· ἐκεῖνος δὲ οὕτω	ταύτην	κατεσβέκει τὴν φλόγα καὶ οὐδεμιᾷ
[49]	διὰ τὸ μάλιστα πάντων ἀνθρώπων	ταύτην	κατωρθωκέναι τὴν ἀρετήν, τὴν τοῦ
[13]	ἐγὼ μὲν ἐπὶ τὴν ὑψηλὴν	ταύτην	κορυφὴν οὐκ ἐτόλμων ὑμᾶς ἀγαγεῖν
[55]	εὔπορος ᾖ. Εἰ δὲ συμβαίη	ταύτην	μὲν μηδὲν ἔχειν, τὸν δὲ
[35]	ὅλον ἐμαυτὸν ἀπ´ ἐκείνου πρὸς	ταύτην	μετέθηκα. Οὐκέτι γὰρ τὸ πρᾶγμα
[48]	κατιέναι μέλλων τοσούτων ἱδρώτων γέμοντα	ταύτην	μόνην ἀπολαμβάνειν τὴν ἀμοιβήν; ~Διὰ
[72]	παραδοθῆναι πενίᾳ, τεθνήξεται πρότερον ἢ	ταύτην	οἴσει τὴν μεταβολὴν διὰ τὸ
[78]	γενναίως τὰ διακόπτοντα τὴν καλὴν	ταύτην	ὁρμήν, ἄκουσον τί φησιν ὁ
[27]	Πῶς οὖν τὴν ῥοπὴν ἐπισπασόμεθα	ταύτην;	Ὅταν τὰ παρ´ ἑαυτῶν ἅπαντα
[42]	ἐπινοεῖ πάλιν ταπείνωσιν. Ποίαν δὲ	ταύτην;	Οὐκ εἶπεν· ὡς γενόμενος πιστός,
[12]	γάρ; ἀλλ´ ὅτι τὴν ἐντολὴν	ταύτην	οὐχ ἡνίκα παρῆν τοῖς μαθηταῖς
[64]	στενὴν καὶ τεθλιμμένην ἐκάλεσεν ὁδὸν	ταύτην	πάλιν καλεῖ καὶ ζυγὸν χρηστὸν
[38]	χήρας οὐκ ἄν τις τολμήσειε	ταύτην	ῥῆξαι τὴν φωνὴν ἀλλ´ ἀντὶ
[61]	θῶμεν πάλιν τῷ λόγῳ καὶ	ταύτην	συγχωρεῖσθαι τὴν τρυφὴν καὶ μήτε
[40]	τοῦτο ποιῶν; Καρτέρει, φησίν, πᾶσαν	ταύτην	τὴν δουλείαν· ὅταν γὰρ ἀποθάνῃ,
[35]	ἐγώ, φησίν, ὡς ὑμεῖς ἐδούλευσα	ταύτην	τὴν δουλείαν ποτέ· ἐγενόμην ὑπὸ
[15]	ἐπὶ τοσούτοις αὐτῷ χρησάμενος ἔτεσι	ταύτην	ὕστερον ἀφῆκε τὴν φωνήν· Δέσποτα,
[14]	μακαρίαν ἐκείνην ζωὴν καὶ πολλῷ	ταύτης	ἀμείνω οὐδὲν οὔτε ἐνεπόδιζεν οὔτε
[16]	τὰ τῆς σωτηρίας ἡμῖν ὑπὸ	ταύτης	ἂν τῆς ἀμετρίας διέφθαρτο. Οὕτως
[69]	τούτων ἀτοπώτερα ἀπὸ τῆς τρυφῆς	ταύτης	ἀναβλαστάνῃ δεινά, ποίαν ἡδονὴν καρπωσόμεθα;
[24]	ἐπὶ τῆς Σαπφείρας, ἐπὶ τοῦ	ταύτης	ἀνδρός, ἐπὶ τοῦ Χαρμί, ἐπὶ
[46]	ἀξίας, καθάπερ οὖν οὐδὲ ὁ	ταύτης	ἀνήρ. Καὶ γὰρ ἐκεῖνον ὁ
[78]	νομίζων; Διὰ τί μὴ συνεβούλευσας	ταύτης	ἀπαλλαγέντα τῆς ὑποψίας, ἀπαγαγεῖν τοῦ
[30]	τί τοὺς Ἰουδαίους τῆς ὁμιλίας	ταύτης	ἀπήγαγεν, ἐκεῖνο ἂν εἴποιμι ὅτι
[57]	οὖσα τύχῃ; Οὐδὲ γὰρ οὕτω	ταύτης	ἀπήλλακται τῆς φροντίδος. Πολλαὶ γοῦν
[58]	τι τοῦτον φήσομεν τοῦ μὴ	ταύτης	ἀπολελαυκότος τῆς ὄψεως. Καίτοι γε
[48]	συγγνώμην ἡ διὰ παντὸς αὐτὸν	ταύτης	ἀφελομένη τῆς παραμυθίας; Καὶ τί
[41]	ἑαυτοῦ διὰ τὸ τῆς ἀρετῆς	ταύτης	γεγονέναι ἐκτὸς ἀμφότερα ἐν βραχεῖ
[37]	πρὸς τὴν λελυπηκυῖαν οὐδέν. Τί	ταύτης	γένοιτ´ ἂν τῆς ἀλογίας χεῖρον,
[57]	λειπομέναις αὐτῶν ἐξέδωκαν ἑαυτούς. Καὶ	ταύτης	δὲ τῆς φροντίδος λυθείσης ἑτέρα
[34]	αἱ μηδὲ παρὰ τὴν ἀρχὴν	ταύτης	δεηθεῖσαι τῆς παραμυθίας καὶ μέχρι
[28]	καὶ λύσιν οὐδεμίαν οὐδὲ διέξοδον	ταύτης	δύναται τῆς δεσποτείας εὑρεῖν. ~Ὅτι
[10]	οἱ τὸν γάμον κακίζοντες τοῖς	ταύτης	ἐγκωμίοις λυμαίνονται, οὕτως ὁ διαβολῆς
[49]	καὶ ἡ κόλασις πολλῷ μείζων	ταυτῆς	ἐκείνη, ἀλλ´ ὅμως τούτῳ μᾶλλον
[38]	ῥῆξαι τὴν φωνὴν ἀλλ´ ἀντὶ	ταύτης	ἐκείνην τὴν φοβερὰν ὅτι Ἐὰν
[65]	τέκνα. Ἡ δὲ παρθένος ἀνωτέρω	ταύτης	ἕστηκε τῆς ὠδῖνος καὶ τῆς
[65]	διακοπτομένη; Τοσαύτη γὰρ τῆς ἀλγηδόνος	ταύτης	ἡ τυραννὶς ὡς καὶ τὴν
[3]	Μαρκίων οὐδὲ Οὐαλεντῖνος οὐδὲ Μάνης	ταύτης	ἠνέσχοντο τῆς συμμετρίας. Οὐ γὰρ
[26]	ἡ πεῖρα καὶ τὸ ἤδη	ταύτης	ἧφθαι τῆς μάχης καὶ πρὸς
[14]	καὶ ταῦτα μέλλοντες ὑπὲρ μὲν	ταύτης	καὶ τῶν μικροτάτων ἕνεκεν ἀκριβεῖς
[4]	ἀμφοτέρων στερήσεσθε. Ἆρά τίς ἐστι	ταύτης	κόλασις χαλεπωτέρα πόνων καὶ ἱδρώτων
[52]	Τοσαύτη γὰρ ἡ τῆς νόσου	ταύτης	μανία, ὡς μηδὲ μετὰ τὴν
[67]	τὸ τῶν θεραπαινίδων πλῆθος ἡδύ.	Ταύτης	μὲν οὖν οὐδὲν χεῖρον τῆς
[9]	ταύτης τῆς ἀσφαλείας ἀλλ´ ἀντὶ	ταύτης	νηστείαις, ἀγρυπνίαις, χαμευνίαις, τῇ λοιπῇ
[7]	Τίνες οὖν οἱ τῆς ἀθλήσεως	ταύτης	νόμοι; Ἄκουε πάλιν αὐτοῦ λέγοντος,
[7]	ἀφίησιν ὁ τοὺς τῆς ἀθλήσεως	ταύτης	νόμους διαταξάμενος. Οὐ γὰρ ἀπὸ
[43]	εὐκαταγώνιστος γέγονεν, ὥστε οὐ περὶ	ταύτης	ὁ λόγος αὐτῷ ἀλλ´ ἑτέραν
[57]	δυνησόμεθα τῆς αἰτίας. Ποίας δὴ	ταύτης;	Ὅτι τὸν ὑγιαίνοντα οὐδὲν ἀφίησιν
[49]	λειτουργοῦντες τῇ σαρκὶ πολλὴν ἀπὸ	ταύτης	παρέχουσιν αὐτῇ τὴν τρυφήν. ~Ὅτι
[32]	οὖν ἂν εἴη τῆς δουλείας	ταύτης	πικρότερον; Βούλει, φησίν, ἐπιδοῦναι πρὸς
[1]	πλέον ἔχωμεν; Ὥστε ἑτέρας ἡμῖν	ταύτης	πολλῷ μείζονος προσθήκης δεῖ εἴ
[53]	κεφαλὴ καὶ ἀρχή. Τί οὖν	ταύτης	τῆς ἀνωμαλίας χεῖρον γένοιτ´ ἄν;
[9]	εἰσί τινες οἱ μὴ δεόμενοι	ταύτης	τῆς ἀσφαλείας ἀλλ´ ἀντὶ ταύτης
[9]	συμβουλήν· ὁ δὲ κωλύων παραιρεῖται	ταύτης	τῆς ἐξουσίας αὐτόν. Πρὸς τούτοις
[59]	ἐν οὐρανοῖς ἀγαθὰ τὰ ἕδνα	ταύτης	τῆς νύμφης ἐστί. Πρὸς τούτοις
[58]	πέρας; Ποῖον τὸ κέρδος ἐκ	ταύτης	τῆς πολλῆς ἡδονῆς ἔχοντες ἀπελεύσονται
[68]	αὐτοὶ μόνοι τὸ μέγεθος ἴσασι	ταύτης	τῆς τρυφῆς καὶ πῶς ἅπασαν
[22]	μικρὸν εἰς τὸ μηκέτι δεῖσθαι	ταύτης	τῆς χειραγωγίας καταστήσωσιν ἑαυτούς. Οὐκ
[41]	γυναικός. Καὶ τί τῆς δεσποτείας	ταύτης	τὸ κέρδος; Πάλιν γὰρ αὐτὸν
[47]	περὶ τοῦ γάμου λόγοις καὶ	ταύτης	τὸ σφοδρότερον ὑποκλέπτων προσηνῆ τε
[48]	ἀφελομένη τῆς παραμυθίας; Καὶ τί	ταύτης,	φησί, τῆς ἀνάγκης καὶ τῆς
[75]	μιᾶς ψυχῆς προστεθείσης ἡμῖν καὶ	ταύτης	φιλοσόφως καὶ εὐτελῶς ζῆν προαιρουμένης.
[68]	τὰ ἐκπώματα ἀπὸ τῆς ὕλης	ταύτης	ὡς τὰ πολλὰ κατασκευάζοντες. Εἰ
[42]	καὶ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ,	ταὐτὸν	ἐμφαίνων διὰ τῶν ῥημάτων τούτων,
[78]	ἔχων ἀνάγκην« καὶ Ἐξουσίαν ἔχων«	ταὐτόν	ἐστιν. Ἀλλὰ τῷ μήκει τοῦ
[44]	μόνον ἀλλὰ καὶ δύο κατὰ	ταὐτὸν	ὁμοῦ γυναῖκας ἔχειν ὁ νόμος
[34]	κόσμου μεριμνᾷ. Συναγαγὼν τοίνυν εἰς	ταὐτὸν	τοὺς γεγαμηκότας καὶ ταύτῃ χαρισάμενος,
[37]	Κἀνταῦθα ὁ πρώην περὶ τὸν	τάφον	ἐγκαλινδούμενος νυμφίος ἐξαίφνης· ὁ τὰς
[2]	ἡμῖν καὶ τοῖς αἱρετικοῖς ἴσος,	τάχα	δὲ καὶ πολλῷ πλείων ἐκείνοις.
[28]	τῇ τῆς γυναικὸς κείσεται γνώμῃ	ταχέως	ἀπαλλαγῆναι σπουδάσει τῆς πικροτάτης δουλείας,
[34]	φιλονεικήσῃ ποτὲ ἡ φλόξ, καταστέλλει	ταχέως	αὐτὴν ἐπελθοῦσα ἡ μίξις. Ἡ
[52]	δὲ ἐπιμείνῃ συνεχῶς ἐγκαλοῦσα, διδάξει	ταχέως	αὐτὴν ὅτι βέλτιον σιγῇ τὰ
[32]	καὶ πολυέλεον ἀφίησιν ἡμῖν συγγνῶναι	ταχέως.	Διό φησιν· Ἵνα σχολάζητε τῇ
[27]	ἐπιστρέφεσθαι πρὸς τὰς ἐκείνης ἀλγηδόνας,	ταχέως	ἑαυτὴν ἀπολεῖ. Δεῖ τοίνυν ἡμῖν
[35]	ἀξίας αὐτοῦ μεῖζον φθεγξάμενος ἐπιλαμβάνεται	ταχέως	ἑαυτοῦ λέγων· Ὃς οὐκ εἰμὶ
[27]	ἀπέχεσθαι, ἐρυθριάσας καὶ αἰσχυνθεὶς σπουδάσει	ταχέως	ἐπιλαβέσθαι τῆς παρθενίας καὶ τὴν
[22]	πολλοί, τίς ἂν αὐτῆς ἐπιλαβέσθαι	ταχέως	ἠθέλησεν εἰ πρὸς τῷ μὴ
[34]	γὰρ τὴν ἀπόλαυσιν ἔχομεν, οὐ	ταχέως	ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας ἁλισκόμεθα, τῆς
[59]	γεγαμηκυῖα φρίττει τὸν θάνατον τῶν	τε	ἄλλων ἕνεκεν καὶ ὅτι τοῦ
[66]	ἀλγῆσαι τοὺς πόδας τύχῃ ἄν	τε	ἀμφοτέρας τὰς ἡμιόνους ἄν τε
[32]	ἑτέρων ἠδικημένοι τοῦτο ποιῶσιν ἄν	τε	αὐτοὶ δεόμενοι παθεῖν εὖ ἄν
[82]	μετὰ πάντα ἐκεῖνα Ἰωάννης ὅ	τε	βαπτιστὴς ὅ τε εὐαγγελιστής, ἀμφότεροι
[52]	αὐτὸν παραμυθήσασθαι δύναιτ´ ἄν; Ἄν	τε	γὰρ εἰς εὐνὴν τρέπεσθαι, ἄν
[52]	τοῦτο θανάτων οὐ χαλεπώτερον; Ἄν	τε	γὰρ πενίαν εἴποι τις τὴν
[49]	τις ἂν μᾶλλον νουθετουμένους. Ἔν	τε	γὰρ τοῖς χρηστοῖς ταῦτα μᾶλλον
[62]	ἐπιτείνεται εἰς δυσείδειαν μειζόνως. Τό	τε	γὰρ τοῦ σώματος μέλαν πολλῷ
[57]	μετὰ αἰδοῦς ποιεῖσθαι ἀναγκαζόμενος, ἥ	τε	γυνὴ ἐν τῇ τῆς ἐκτίσεως
[63]	ὅλος. Καὶ διὰ τοῦτο ἄν	τε	δυσειδὴς ᾖ, μετέβαλε τὴν δυσείδειαν
[67]	τινα διαλάμπειν ἐν αὐταῖς, ἄν	τε	ἕλῃ τὸν δεσπότην τῷ φίλτρῳ
[8]	ἀφίησι διὰ τοῦτο κακίζεσθαι, τούς	τε	ἑλομένους καὶ κατορθώσαντας οὐ μόνον
[68]	ἀργύρου καὶ πάσης ὕλης λαμπρότερός	τέ	ἐστι καὶ φαιδρότερος. Καὶ αὕτη
[27]	βαρυτέρων πλέκων τὸν λόγον ἐπαχθής	τέ	ἐστι τῷ ἀκούοντι καὶ πολλάκις
[74]	ἐκείνῃ παραβαλλομένην νομίζεσθαι· οὕτως κουφότερά	τέ	ἐστιν ἐκείνης καὶ σφόδρα εὐκολωτέρα.
[82]	Ἰωάννης ὅ τε βαπτιστὴς ὅ	τε	εὐαγγελιστής, ἀμφότεροι παρθένοι τυγχάνοντες, καὶ
[66]	τε ἀμφοτέρας τὰς ἡμιόνους ἄν	τε	θατέραν, τὸ αὐτὸ γίνεται. Καὶ
[47]	ταύτης τὸ σφοδρότερον ὑποκλέπτων προσηνῆ	τε	καὶ εὐπαράδεκτον τὸν λόγον ἐποίησεν.
[41]	ἐπιταγῆς αἱρέσει τὸν μαθητὴν εὐήνιόν	τε	καὶ τιθασὸν αὐτοῦ κατασκευάσας τὴν
[83]	τῆς ἀρετῆς ἀπαιτούμεθα μέτρον ἡμεῖς	τε	κἀκεῖνοι. Νῦν μὲν γὰρ οὐκ
[46]	καὶ μὴ κρατήσας ἡδονῆς— τό	τε	κατ´ εἰκόνα καὶ ἄκοντος ἀφῃρέθη
[57]	τῇ τῆς προικὸς καταβολῇ ὅ	τε	κηδεστὴς οὐ μετὰ προθυμίας ἀποδιδούς,
[67]	τὸν δεσπότην τῷ φίλτρῳ ἄν	τε	μηδὲν περαιτέρω τοῦ θαυμασθῆναι ἰσχύσῃ,
[52]	εἴποι τις τὴν ἐσχάτην, ἄν	τε	νόσον ἀνίατον ἄν τε πῦρ
[57]	ἀποδιδούς, ἅτε προῖκα κατατιθείς, ὅ	τε	νυμφίος πάντα μὲν ἀπολαβεῖν σπεύδων,
[37]	πολλοὶ καὶ παρὰ πολλῶν ἔν	τε	οἰκίαις καὶ κατὰ τὴν ἀγορὰν
[57]	πολὺν τύχῃ συνῳκηκὼς χρόνον ἄν	τε	ὀλίγον. Ἐκεῖνος μὲν γὰρ ὅσῳ
[70]	δούλῳ ἄν τε πολὺ ἄν	τε	ὀλίγον φάγῃ; Ἆρα διὰ τὴν
[32]	αὐτοὶ δεόμενοι παθεῖν εὖ ἄν	τε	ὀργήν τινα καθ´ ἑαυτῶν ἐγηγερμένην
[42]	ἐλέους τοῦ παρ´ αὐτοῦ. Ἄλλως	τε	ὅτι καὶ γνώμη τὸ πρᾶγμά
[70]	Ἡδὺς ὕπνος τῷ δούλῳ ἄν	τε	πολὺ ἄν τε ὀλίγον φάγῃ;
[57]	θανάτου χαλεπωτέραν ὑπομένειν ζωήν, ἄν	τε	πολὺν τύχῃ συνῳκηκὼς χρόνον ἄν
[52]	ἄν τε νόσον ἀνίατον ἄν	τε	πῦρ ἄν τε σίδηρον, οὐδὲν
[52]	ἀνίατον ἄν τε πῦρ ἄν	τε	σίδηρον, οὐδὲν ἴσον ἐρεῖ καὶ
[52]	γὰρ εἰς εὐνὴν τρέπεσθαι, ἄν	τε	σῖτον ἑλέσθαι καὶ πότον δέῃ,
[41]	ἀναγκαίων καὶ ἐναντίων ἀπειλημμένος, τοῦ	τε	συστῆσαι τὸ ἑαυτοῦ πρόσωπον ὥστε
[49]	χρηστοῖς ταῦτα μᾶλλον προτρέπει, ἔν	τε	τοῖς λυπηροῖς μειζόνως φοβεῖ, τῷ
[62]	ὥσπερ ἐν σκότῳ στίλβον, τό	τε	τοῦ προσώπου δυσδιάπλαστον τὰ τῶν
[32]	καὶ δεσπόταις δοῦλοι ἐντυγχάνοντες, ἄν	τε	ὑφ´ ἑτέρων ἠδικημένοι τοῦτο ποιῶσιν
[63]	εὐθέως κάλλος περιθεῖσα ἀμήχανον, ἄν	τε	ὡραία καὶ φαιδρά, λαμπροτέραν εἰργάσατο.
[1]	οὐ τοῖς τῶν πονηρῶν ἀπεσχημένοις	τέθεικα	μόνον— μικρὸν γὰρ παρ´ ἐμοὶ
[12]	οὐ πάντας αὐτὸς δι´ ἑαυτοῦ	τέθεικεν,	ἄκουσον τί φησι· Πολλὰ ἔχω
[42]	ἐγκρατείας διελέγετο οὔτε τὸ νομίζω	τέθεικεν	οὔτε αἰτίαν τινὰ ἀλλ´ ἁπλῶς
[64]	Διὰ τοῦτο ἣν στενὴν καὶ	τεθλιμμένην	ἐκάλεσεν ὁδὸν ταύτην πάλιν καλεῖ
[64]	καὶ πλατείας τὴν στενὴν καὶ	τεθλιμμένην	μετὰ πλείονος ἄν τις ἴδοι
[50]	λέγων· Ἡ δὲ σπαταλῶσα ζῶσα	τέθνηκεν.	Εἰ δὲ περὶ χηρῶν ταῦτα
[72]	τινα καὶ ἀνάγκην παραδοθῆναι πενίᾳ,	τεθνήξεται	πρότερον ἢ ταύτην οἴσει τὴν
[34]	Καθάπερ γὰρ στρατιώτην γενναῖον ἔξω	τειχῶν	ἀποκλείσας τὴν παρθένον ὁ Παῦλος,
[27]	μηδέποτε καθεύδοντος ὀφθαλμοῦ, καρτερίας πολλῆς,	τειχῶν	ἰσχυρῶν, τοίχων ἔξωθεν καὶ μοχλῶν,
[57]	ὥσπερ αὐτὴ κυρία οὖσα τοῦ	τεκεῖν.	Ὅταν δὲ ὁ τοῦ τόκου
[65]	Ἐν λύπαις γάρ« φησί, τέξῃ	τέκνα.	Ἡ δὲ παρθένος ἀνωτέρω ταύτης
[73]	καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ	τέκνα	καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὰς
[11]	πρὸς αὐτοὺς εἰρημένων ἅλις— τοῖς	τέκνοις	τῆς ἐκκλησίας διαλεξώμεθα λοιπόν. ~Ὅτι
[57]	ἐπιτήδειον, πάλιν ἐν φόβοις οἱ	τεκόντες	μή τι πάθῃ δεινὸν τὸ
[57]	φόβος κατασείων τὴν ψυχὴν τῶν	τεκόντων	καὶ πολὺ τῆς ἡδονῆς ὑποτεμνόμενος
[37]	ἔχει τὴν νίκην καὶ τῷ	τέλει	συναπτομένη σοι κατὰ τὴν ἀρχὴν
[16]	ἡμετέρας ψυχῆς καὶ πρὸς τὴν	τελείαν	αὐτὴν ἀγαγεῖν ἀρετήν. Εἰ τοίνυν
[8]	οὔπω γενναίας καὶ νεανικῆς ψυχῆς.	Τελείας	γὰρ ἀρετῆς οὐ τὸ ταῦτα
[73]	χρὴ ποιεῖν, ἐπειδὴ πρὸς τὸν	τέλειον	ἀγόμεθα βίον καὶ τὸν ἀνδράσι
[83]	τοῦ χρόνου προκόπτοντος τὸ τότε	τέλειον	ἀτελὲς ὕστερον γίνεται. Οἷόν τι
[46]	φροντίδες. ~Εἰ ἐμποδίζει πρὸς τὸν	τέλειον	βίον γυνή, πῶς βοηθὸν αὐτὴν
[83]	ἐλθὼν ὁ Χριστὸς τοῦτο τὸ	τέλειον	ἔδειξεν ἀτελές. Ἐὰν« γὰρ μὴ
[83]	Νῦν μὲν γὰρ οὐκ ἔστι	τέλειον	εἶναι μὴ πάντα πωλήσαντα, μὴ
[83]	ὕστερον γίνεται. Οἷόν τι λέγω·	τέλειον	ἦν ποτε τὸ κατὰ τὸν
[16]	δυνάμενα περιβάλλειν τὸν ἄνδρα τὸν	τέλειον	οὐδὲ τὸ μέτρον κοσμῆσαι τῆς
[83]	τῷ Θεῷ εὐηρέστησεν. Οὐχ ἁπλῶς	τέλειος	ἀλλ´ ἐν τῷ τότε καιρῷ·
[1]	τάττεις σαυτόν. Ἀλλ´ εἰ βούλει	τέλειος	εἶναι καὶ τῶν οὐρανῶν ἄξιος,
[83]	τινός. Νῶε« γάρ φησι, δίκαιος,	τέλειος	ὢν ἐν τῇ γενεᾷ αὐτοῦ,
[16]	τὰ δὲ ἐκείνων εὐπρεπέστερα καὶ	τελειότερα	περιθέσθαι ἐκέλευσεν, οὐκ ἀντινομοθετῶν ἑαυτῷ
[16]	τῆς συγκαταβάσεως ἐκαρπωσάμεθα, ἐκείνης τῆς	τελειότητος	δι´ ἣν ἡ συγκατάβασις γέγονε
[83]	τῷ τότε καιρῷ· πολλοὶ γὰρ	τελειότητος	τρόποι κατὰ διαφόρους ὡρισμένοι καιρούς,
[84]	ἡ δωρεά· ἄνδρας γὰρ αὕτη	τελείους	ἀντὶ νηπίων ἐποίησεν. Ὥσπερ οὖν
[16]	ἀνδρῶν. Καὶ διὰ τοῦτο ἡμᾶς	τελείους	ὁ Χριστὸς δημιουργῆσαι βουλόμενος ἐκεῖνα
[46]	Οὐ τὸ πᾶν Ἑβραίων γένος	τελεσθῆναι	τῷ Βεελφεγὼρ καὶ ταῖς συγγενικαῖς
[48]	μέγα τοῦ γάμου κατόρθωμα ποῦ	τελευτᾷ·	εἰς τὸ μὴ ἐγκληθῆναι, οὐκ
[22]	αὐτῶν ἐλογισάμεθα μανίαν καὶ τὴν	τελευτὴν	αὐτῶν ἄτιμον. Πῶς κατελογίσθησαν ἐν
[59]	δὲ παρθένος καὶ ποθεῖ τὴν	τελευτὴν	καὶ βαρύνεται τῇ ζωῇ, σπεύδουσα
[68]	παρέμεινεν, ἐν τῷ καιρῷ τῆς	τελευτῆς	καὶ ἑκόντες καὶ ἄκοντες αὐτοῦ
[57]	ποτε ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ ἀμφοτέρους	τελευτήσαντας·	τούτου δὲ οὐκ ὄντος δυνάτου
[67]	ἐφ´ ἑκάστῃ καὶ ἀρρωστούσῃ καὶ	τελευτώσῃ	ταράττεσθαι καὶ ἀθυμεῖν. Ἀλλὰ ταῦτα
[23]	καὶ διέφυγον ἀλλ´ οὐκ εἰς	τέλος	διαφεύξονται. Κατὰ γὰρ τὸν μακάριον
[73]	δὲ παρὼν καιρὸς πρὸς τὸ	τέλος	ἐπείγεται καὶ ἐπὶ θύραις τὰ
[84]	γὰρ οὔτε τούτων οὔτε ἐκείνων	τέλος	ἔσται ὁ Χριστὸς ἀπεφήνατο, ὥσπερ
[45]	ἐκείνοις φθάσαι κορυφήν. Τὸ δὲ	τέλος	καὶ ὁ τῶν στεφάνων καιρὸς
[34]	δεηθεῖσαι τῆς παραμυθίας καὶ μέχρι	τέλους	ἀχείρωτοι διαμείνασαι; Καίτοι οὐδὲ τὰ
[68]	ἴσχυσαν κατασχεῖν. Οἷς δὲ μέχρι	τέλους	παρέμεινεν, ἐν τῷ καιρῷ τῆς
[49]	τούτου μόνον ἀλλὰ καὶ ἕως	τέλους	τὸ αὐτὸ ποιεῖ. Καὶ οὐ
[17]	καὶ ταῦτα πολλάκις ἀποσφαλέντα τοῦ	τέλους,	τὸν δὲ Θεὸν ἄνθρωπος ὢν
[1]	που στρέφῃ καὶ παρὰ τοὺς	τελώνας	τάττεις σαυτόν. Ἀλλ´ εἰ βούλει
[83]	μηδὲν πλέον ἡμᾶς ἔχειν τῶν	τελωνῶν.	~Ὅτι εἰκότως τῶν αὐτῶν κατορθωμάτων
[17]	Σὺ δὲ ἰατρὸν νῦν μὲν	τέμνοντα,	νῦν δὲ καίοντα, νῦν δὲ
[65]	ὠδίνων· Ἐν λύπαις γάρ« φησί,	τέξῃ	τέκνα. Ἡ δὲ παρθένος ἀνωτέρω
[68]	τί γὰρ αὐτοὺς οὐχ οὕτω	τέρπει	ὁ κείμενος ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς
[68]	τοῦτο ἦν, καὶ ἐκεῖθεν ὁμοίως	τέρπεσθαι	ἔδει. Εἰ δὲ χρήσεως ἕνεκεν
[68]	ἐξῇ μετ´ εὐκολίας καὶ ἀνέσεως	τέρπεσθαι,	οὐδὲ ἡδονὴν τὸ πρᾶγμα τίθενται,
[68]	ὁρώμενος πανταχοῦ πολλὴν παρέχει τὴν	τέρψιν	τοῖς ὀφθαλμοῖς. Καὶ πόσῳ βέλτιον
[22]	ἐπαφεῖναι τῷ πλήθει· καὶ γὰρ	τεσσαράκοντα	δύο ἦσαν, καὶ πάντες ἄρδην
[79]	γὰρ εἷς ἄρτος« φησί, πρὸς	τεσσαράκοντα	ἡμερῶν ἀσιτίαν διήρκεσε. Τὸν δὲ
[24]	ἐκεῖ γὰρ αὐτοῖς ἡ κόλασις	τεταμίευται.	Μὴ τοίνυν τὰς ἀποφάσεις τοῦ
[4]	δογμάτων μὲν ἕνεκεν μετ´ ἐκείνων	τετάξεσθε	ὅτι ὁμοίως αὐτοῖς τὸν ὄντα
[1]	τῆς τιμῆς ἐν τοῖς ἀτίμοις	τετάχθαι.	~Ὅτι καὶ κολάζονται οἱ αἱρετικοὶ
[56]	οὐκ ἐλάττων τῆς ἐπὶ τοῖς	τετελευτηκόσι	γίνεται λύπης ἀλλ´ εἰ δεῖ
[37]	καὶ βάλλονται, πρὸς δὲ τοὺς	τετελευτηκότας	καὶ οἱ πολέμιοι σπένδονται. Ἀλλ´
[52]	ἄνωθεν καὶ τῇ τοῦ Θεοῦ	τετήρηται	ψήφῳ. Ἀλλ´ οὐχ ἱκανὸν τοῦτο
[52]	παντός— αἱ μὲν παρὰ τοῦ	τετρωμένου	μάτην ἀνδρός, αἱ δὲ παρὰ
[8]	~Ὅτι βλάβη τῇ παρθένῳ τὸ	τετυφῶσθαι	κατὰ τῶν γαμουμένων. Τί οὖν
[82]	μὲν ὁ Ἀβραὰμ ἔτυχε πολλοὶ	τεύξονται.	Πολλοὶ« γὰρ ἐλεύσονται« φησίν, ἀπὸ
[37]	ζηλοτυπεῖται ἡ κόνις καὶ ἡ	τέφρα	καὶ μῖσος πρὸς τὴν κατορωρυγμένην
[57]	μή τι πάθῃ δεινὸν τὸ	τεχθέν,	μὴ θάνατον ἄωρον ὑποστῇ, μὴ
[15]	ἀλλὰ ἅπαντα, αἱ πόλεις, αἱ	τέχναι,	ἡ τῶν ἱματίων περιβολή, ὁ
[14]	καὶ οἰκίαι καὶ ἀγροὶ καὶ	τέχναι	καὶ ζῷα καὶ φυτά. Καθάπερ
[14]	Οὐκ ἦσαν τότε πόλεις οὐδὲ	τέχναι	οὐδὲ οἰκίαι· καὶ γὰρ καὶ
[73]	οὐ γεωργίαι καὶ ναυτιλίαι, οὐ	τέχναι	οὔτε οἰκοδομαί, οὐ πόλεις οὐδὲ
[80]	ἀναγκαῖα, οἰκίαι καὶ πόλεις καὶ	τέχναι.	Τοῦτό ἐστιν τὸ Εὔσχημον καὶ
[69]	τραπεζοποιῶν καὶ σιτοποιῶν καὶ μαγείρων	τέχνας,	παρασίτων καὶ δαιτυμόνων ὄχλον, εὖ
[49]	μέλλοντι καιρῷ κειμένης τιμῆς, ἀλλὰ	τέως	αὐτὸν ἐμβιβάσαι σπεύδων οἱῳδήποτε τρόπῳ
[53]	Ἀλλά, εἰ βούλει, τὰ δυσχερῆ	τέως	ἀφέντες τὸ δοκοῦν εἶναι ἐν
[11]	δύνανται εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναβῆναι	τέως	καθάπερ ἐκεῖνοι, τῆς σαρκὸς καθελκούσης
[49]	τῆς μνησικακίας τὴν ῥίζαν καὶ	τέως	κενῶσαι τὴν ὀργήν, ὃ μᾶλλον
[75]	ἄλλαις δυσκολίαις καὶ μοχθηρίαις, ἀλλὰ	τῇ	ἁγιωσύνῃ τῇ κατὰ σῶμα καὶ
[66]	τὰ περιβάλλοντα τὴν γυναικείαν φύσιν	τῇ	αἰσχύνῃ. Οὔτε γὰρ τὸ φαίνεσθαι
[48]	Τίνος οὖν ἔνεκεν ὑποβάλλεις σαυτὴν	τῇ	ἀνάγκῃ τοσαύτῃ; Τοῦτον γὰρ τὸν
[78]	ἅ ἐστι πάντα εἰς φθορὰν	τῇ	ἀποχρήσει. Τί δήποτε οὖν τοῦτο
[28]	μὲν ἑτέροις, γνώμῃ δὲ εἴρηται	τῇ	αὐτῇ. Εἰ δέ τις ἀκριβέστερον
[40]	δὲ ἐκείνου, καὶ πάλιν ἄλλων	τῇ	αὐτῇ συζώντων γυναικί; Δικαίως οὖν
[34]	ἄνω καὶ κάτω κυκῶν, ὥστε	τῇ	βίᾳ καὶ τῇ ῥύμῃ περιτρέψαι
[1]	ἐπειδὴ σέ, φησίν, οὐ κατακρίνω	τῇ	γεέννῃ λοιδορίας καὶ ὀργῆς ἀπεχόμενον
[83]	καὶ ὀργὴ καὶ λοιδορία μόνη	τῇ	γεέννῃ παραπέμψαι δύναιτ´ ἄν. Τότε
[83]	φησι, δίκαιος, τέλειος ὢν ἐν	τῇ	γενεᾷ αὐτοῦ, τῷ Θεῷ εὐηρέστησεν.
[49]	ἔτι κύπτοντας ἀπὸ τῶν ἐν	τῇ	γῇ μᾶλλον ἐφελκύσαιτο ἄν τις
[49]	δυνάμεσι κατορθῶσαι παρακαλῶν, τῶν ἐν	τῇ	γῇ μεμνῆσαι καλῶν καὶ ὅτι
[73]	τοίνυν μηδὲ νῦν τὰ ἐν	τῇ	γῇ μεριμνῶμεν· ὁ γὰρ καιρὸς
[73]	ἀγαπᾶσθαι ὡς μὴ τῶν ἐν	τῇ	γῇ μόνον μηδὲ τῶν μικρῶν
[49]	Διὰ τοῦτο ἀπὸ τῶν ἐν	τῇ	γῇ πραγμάτων, ἀπὸ τῶν ὁρωμένων,
[32]	μὴ βούληται ἐκείνη ταύτῃ ἐπινεῦσαι	τῇ	γνώμῃ, ἀνάγκη δουλεύειν αὐτῆς τῇ
[34]	δυσκατόρθωτον. Οὐκ ἐπιτάττω συνεχῶς συνέρχεσθαι	τῇ	γυναικί· ἀκρασίας γὰρ οὐ βούλομαι
[14]	βίῳ; Ποῦ δὲ λοιπὸν χρησόμεθα	τῇ	γυναικὶ μήτε εἰς γάμον μήτε
[28]	Τί δὴ μετὰ ταῦτά φησιν;	Τῇ	γυναικὶ ὁ ἀνὴρ τὴν ὀφειλομένην
[29]	Τί γὰρ ἔχει πλεῖον τοῦ	Τῇ	γυναικὶ ὁ ἀνὴρ τὴν ὀφειλομένην
[33]	Ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω,	τῇ	γυναικὶ ὁ ἀνὴρ τὴν ὀφειλομένην
[65]	τιμωρίας αὐτὸ καὶ ἀρᾶς ἐπέθηκε	τῇ	γυναικί, οὐ τὸ τίκτειν λέγω
[34]	τὴν μίξιν καὶ κεχηνέναι, συνέρχου	τῇ	γυναικί. Οὐκ ἄρα ἀποδεχομένου οὐδὲ
[28]	παραιρεῖται, πᾶσαν αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν	τῇ	γυναικὶ παραδιδοὺς καὶ ἀργυρωνήτου μᾶλλον
[28]	δουλεύειν ἀνάγκη λοιπὸν ἕως ἂν	τῇ	γυναικὶ τοῦτο δοκῇ. Καὶ ὅτι
[64]	φύσει τὸ πρᾶγμα τοιοῦτόν ἐστι,	τῇ	δὲ τῶν κατορθούντων προαιρέσει καὶ
[67]	τὰ τῆς ὀδύνης ἴσα γίνεται	τῇ	δεσποίνῃ παρευδοκιμουμένῃ εἰ καὶ μὴ
[75]	ἐν τοῖς ἱματίοις, τὴν ἐν	τῇ	διαίτῃ, τὴν ἐν τοῖς ἄλλοις
[41]	παραμυθησάμενος αὐτοὺς ἱκανῶς μὴ ἐλαττοῦσθαι	τῇ	δουλείᾳ ταύτῃ τὴν εὐγένειαν αὐτοῖς
[83]	οἰκίᾳ, ἀλλὰ καὶ τῇ ψυχῇ	τῇ	ἑαυτοῦ. Τότε δὲ οὔπω τοσαύτης
[17]	τινα λιμένα καταφυγεῖν ἐν ἐκείνῃ	τῇ	ζάλῃ. Ἀλλὰ τί κελεύειν ἐχρῆν;
[24]	ἀλλὰ πείσονται ὕστερον ἐπὶ μείζονι	τῇ	ζημίᾳ. Πολλοὶ τὴν τοῦ Φαραὼ
[59]	ποθεῖ τὴν τελευτὴν καὶ βαρύνεται	τῇ	ζωῇ, σπεύδουσα τὸν νυμφίον ἰδεῖν
[50]	ἐν τῇ παλαιᾷ καὶ ἐν	τῇ	καινῇ παράνομον ἡ τρυφή. Μάλιστα
[17]	βαθὺν ὕπνον καθεύδοντες ἐμφιλοχωροῦσιν ἔτι	τῇ	καλιᾷ τοῖς τοῦ κόσμου προσηλωμένοι
[41]	ὅμως κἀκείνῃ τῇ παραινέσει· καὶ	τῇ	καλλίστῃ ταύτῃ μεθόδῳ προγυμνάσας αὐτῶν
[78]	προσθεὶς τὸ Ὃς κέκρικεν ἐν	τῇ	καρδίᾳ αὐτοῦ. Οὐ γὰρ ἀρκεῖ
[78]	Ὃς δὲ ἕστηκεν ἑδραῖος ἐν	τῇ	καρδίᾳ αὐτοῦ« προσέθηκε Μὴ ἔχων
[78]	Ὃς δὲ ἕστηκεν ἑδραῖος ἐν	τῇ	καρδίᾳ αὐτοῦ« Τοῦτο δὲ πρὸς
[36]	οἱ ταπεινοί, οἱ ἐπιεικεῖς, οἱ	τῇ	καρδίᾳ καθαροί, οἱ εἰρηνοποιοί, οἱ
[76]	τὸ κέρδος ὅσον ἡμῖν ἐν	τῇ	κατὰ Θεὸν ἀπ´ αὐτῆς γίνεται
[75]	καὶ μοχθηρίαις, ἀλλὰ τῇ ἁγιωσύνῃ	τῇ	κατὰ σῶμα καὶ κατὰ πνεῦμα.
[41]	καὶ εὐανθῆ στέφανον περιτιθεῖσα αὐτῶν	τῇ	κεφαλῇ, τοὺς δὲ παραιτουμένους αὐτὴν
[47]	μεθίσταται, καὶ οὐδὲ νῦν αὐτὴν	τῇ	κυρίᾳ προσηγορίᾳ καλεῖ, ἀλλὰ τί;
[32]	τῇ γνώμῃ, ἀνάγκη δουλεύειν αὐτῆς	τῇ	λαγνείᾳ. Διὰ τοῦτο γὰρ ἀρχόμενος
[47]	συνεχῶς αὐτῆς τὸ ὄνομα λεγόμενον	τῇ	λειότητι τῆς ἀκοῆς πολλὴν ἐμποιεῖ
[30]	αἰνιττόμενος ἀπάγει τῆς μίξεως καὶ	τῇ	λέξει σφόδρα καιρίως κέχρηται. Οὐ
[75]	Μαγείροις ἐφέστηκε καὶ ὑφάνταις καὶ	τῇ	λοιπῇ θεραπείᾳ; Ἄπαγε. Οὐδὲν τούτων
[9]	ἀντὶ ταύτης νηστείαις, ἀγρυπνίαις, χαμευνίαις,	τῇ	λοιπῇ σκληραγωγίᾳ τιθασσεύουσι τὴν τῆς
[52]	πάντα ἀκριβῶς συναγαγὼν ἀντίθες ταύτῃ	τῇ	λύπῃ καὶ οὐδὲ φαινομένην ὄψει
[6]	κτίσαντα αὐτὴν Θεὸν πολλῇ κέχρηται	τῇ	μανίᾳ, καὶ ἡ μηδὲ πρὸς
[52]	οὐδὲν ἄμεινον διάκειται ὁ ταύτῃ	τῇ	μανίᾳ πληγείς. Οὕτω συνεχῶς ἐξάλλεται
[64]	ζυγὸν χρηστὸν καὶ φορτίον ἐλαφρόν.	Τῇ	μὲν γὰρ φύσει τὸ πρᾶγμα
[52]	δυνατωτέραν ποιοῦσιν. Ἡ γὰρ ἅπαξ	τῇ	μοχθηρᾷ ταύτῃ νόσῳ κατασχεθεῖσα ψυχὴ
[29]	ἵνα σχολάσητε τῇ προσευχῇ καὶ	τῇ	νηστείᾳ, καὶ πάλιν ἐπὶ τὸ
[32]	ταχέως. Διό φησιν· Ἵνα σχολάζητε	τῇ	νηστείᾳ καὶ προσευχῇ. Τί οὖν
[29]	ἂν ἐκ συμφώνου, ἵνα σχολάσητε	τῇ	νηστείᾳ καὶ τῇ προσευχῇ. Ὁρᾷς
[30]	μὴ μολυνθῆτε, ἀλλ´ Ἵνα σχολάζητε	τῇ	νηστείᾳ καὶ τῇ προσευχῇ« ὡς
[84]	μισθὸς ἡμῖν καὶ τοῖς ἐν	τῇ	παλαιᾷ, ἀλλὰ μείζονα ἐπιδείκνυσθαι δεῖ
[50]	τὴν τρυφήν. ~Ὅτι καὶ ἐν	τῇ	παλαιᾷ καὶ ἐν τῇ καινῇ
[83]	μέτρον ἡμῖν καὶ τοῖς ἐν	τῇ	παλαιᾷ πρόκειται. Καὶ χωρὶς τούτων
[84]	μισθὸς ἡμῖν καὶ τοῖς ἐν	τῇ	παλαιᾷ. Τί δήποτε οὖν τῶν
[13]	οὐδὲ οὕτως μετὰ σφοδρότητος κέχρηται	τῇ	παραινέσει καὶ ταῦτα τοσαύτην λαβὼν
[41]	ἐνύφηνε δὲ αὐτὸν ὅμως κἀκείνῃ	τῇ	παραινέσει· καὶ τῇ καλλίστῃ ταύτῃ
[35]	ἀπόστολος. Τίνος οὖν ἔνεκεν ἐνταῦθα	τῇ	παραινέσει πρόσκειται; Οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ
[14]	ἦσαν ἐν ἐκείνῳ τῷ χωρίῳ	τῇ	παρθενίᾳ κοσμούμενοι. Καὶ πᾶσα τότε
[13]	λαβεῖν, ἵν´ ᾠκειωμένας αὐτῶν ἤδη	τῇ	παρθενίᾳ λαβὼν τὰς ψυχὰς χρησίμως
[68]	λυπηρῶν; ~Περὶ τῆς ἀταραξίας τῆς	τῇ	παρθενίᾳ προσούσης. Ἀλλ´ οὐχ ἡ
[34]	οὖν τολμήσει τις, εἰπέ μοι,	τῇ	παρθενίᾳ τὸν γάμον παραβαλεῖν; Ἀντιβλέψαι
[40]	τὸν ἐκείνου θάνατον. Ὥσπερ γὰρ	τῇ	παρθένῳ γαμεῖν οὐδέποτε ἔξεστι, οὕτως
[26]	ἀλλὰ καὶ μισθῶν ἀποστερεῖ τῶν	τῇ	παρθένῳ κειμένων. Διὰ ταῦτα Καλὸν
[34]	καὶ ὁ δεινὸς οὗτος πειρατὴς	τῇ	παρθένῳ πολὺν ἐπάγει τὸν χειμῶνα
[8]	ἡ κοίτη ἀμίαντος. ~Ὅτι βλάβη	τῇ	παρθένῳ τὸ τετυφῶσθαι κατὰ τῶν
[38]	τῶν ἀγώνων παρῄρηται νόμος. Καὶ	τῇ	παρθένῳ τοίνυν, ἕως ἂν μὲν
[63]	κόσμος τοιοῦτος. Οὐ γὰρ λυμαίνεται	τῇ	περικειμένῃ ἐπειδὴ μηδ´ ἐστὶ σωματικὸς
[29]	καὶ ἐρυθριᾶν καὶ αἰσχύνεσθαι ἐπὶ	τῇ	πολλῇ συγκαταβάσει τοῦ Παύλου. Ἀλλὰ
[36]	ἑλομένας οὐ βουληθείσας δὲ ἐπιμεῖναι	τῇ	προθέσει. Εἰ γὰρ χάρισμά ἐστι,
[14]	τῷ παραδείσῳ διαιτώμενοι καὶ ἐντρυφῶντες	τῇ	πρὸς Θεὸν ὁμιλίᾳ. Μίξεως δὲ
[10]	λαμπρότερον ποιεῖ. Τὸ μὲν γὰρ	τῇ	πρὸς τὸ χεῖρον παραθέσει φαινόμενον
[29]	ἀλλήλους, συμφώνως δέ, ἵνα σχολάσητε	τῇ	προσευχῇ, ἀλλὰ τί; Μὴ ἀποστερεῖτε
[29]	συμφώνου πρὸς καιρὸν ἵνα σχολάσητε	τῇ	προσευχῇ καὶ τῇ νηστείᾳ, καὶ
[29]	ἵνα σχολάσητε τῇ νηστείᾳ καὶ	τῇ	προσευχῇ. Ὁρᾷς πῶς ἀνυπόπτως καὶ
[30]	Ἵνα σχολάζητε τῇ νηστείᾳ καὶ	τῇ	προσευχῇ« ὡς τῆς πρὸς γυναῖκα
[12]	ἀνθρώπινον εἶναι νομίσῃς τὸν λογισμόν,	τῇ	προσθήκῃ τὴν ὑποψίαν ἐξέκοψεν εἰπών·
[52]	ὁμοίως ἢ καὶ μειζόνως τηκόμενοι	τῇ	πυρᾷ. Καὶ ὁ μὲν ἀνὴρ
[34]	κυκῶν, ὥστε τῇ βίᾳ καὶ	τῇ	ῥύμῃ περιτρέψαι τὸ σκάφος. Ἤκουσε
[72]	ὁ μακάριος Παῦλος ἔλεγε· Θλῖψιν	τῇ	σαρκὶ ἕξουσιν οἱ τοιοῦτοι· ἐγὼ
[49]	ὧν ἑαυτὴν ἀπεστέρησε, Θλῖψιν« φησί,	τῇ	σαρκὶ ἕξουσιν οἱ τοιοῦτοι. Καὶ
[47]	αὐτοῦ βούλεται, ὁ διδάσκων πολλὴν	τῇ	σαρκὶ θλῖψιν ὑπομένειν τοὺς τῷ
[84]	ἁμαρτίας κατέκρινε τὴν ἁμαρτίαν ἐν	τῇ	σαρκί. Καὶ περὶ τούτων εὐχαριστῶν
[49]	πολλῇ καὶ διαφόρῳ δαπάνῃ λειτουργοῦντες	τῇ	σαρκὶ πολλὴν ἀπὸ ταύτης παρέχουσιν
[75]	καὶ ἐπὶ λύπῃ— Θλῖψιν γὰρ	τῇ	σαρκί« φησίν, ἕξουσιν οἱ τοιοῦτοι«
[32]	ἀνθρώπων παῦσαι βουλόμενοι, τοσαύτῃ κέχρηνται	τῇ	σπουδῇ, τί πεισόμεθα ἡμεῖς οἱ
[78]	τῷ μήκει τοῦ λόγου καὶ	τῇ	συνεχείᾳ τῶν συγχωρήσεων τὴν εὐτελῆ
[28]	Τὸ δὲ ἀληθὲς ὥσπερ ἄγκιστρον	τῇ	συνήθει περιστείλας τροφῇ, οὕτως εἰς
[52]	ἐδέησεν ἀλλ´ ἔφθασαν ἐκεῖναι προαναρπασθεῖσαι	τῇ	τῆς ἀθυμίας σφοδρότητι. Ὥστε εἰ
[28]	ἔσται κύριος ἑαυτοῦ ἀλλ´ ἐν	τῇ	τῆς γυναικὸς κείσεται γνώμῃ ταχέως
[57]	ἀναγκαζόμενος, ἥ τε γυνὴ ἐν	τῇ	τῆς ἐκτίσεως ἀναβολῇ αἰσχυνομένη καὶ
[41]	παραίνεσιν ἔδραμεν ἀλλὰ θεραπεύσας πρότερον	τῇ	τῆς ἐπιταγῆς αἱρέσει τὸν μαθητὴν
[79]	Τὸ γὰρ γῆν οἰκοῦντας καὶ	τῇ	τῆς θνητῆς φύσεως ὑποκειμένους ἀνάγκῃ
[53]	ποιοῦσιν. Οὐ γὰρ ἀφίησιν ἐν	τῇ	τῆς κεφαλῆς χώρᾳ μένειν τὸν
[39]	ἄνδρα φησίν, οὔπω δὲ καὶ	τῇ	τῆς οἰκείας προαιρέσεως ψήφῳ προσδεδεμένην
[57]	τὰς γὰρ ἀηδίας τὰς ἐν	τῇ	τῆς προικὸς καταβολῇ ὅ τε
[52]	ἄν; Ποῖον πόλεμον, τίνα χειμῶνα	τῇ	τοιαύτῃ παραβάλλοντες οἰκίᾳ ἀκριβῶς ἐπιτυχεῖν
[52]	μὴ τῷ δεινῷ περιπέσῃ ἀλλὰ	τῇ	τοῦ δεινοῦ προσδοκίᾳ περιπεσεῖται. Οὐ
[52]	τιμωρίαν, τὴν δὲ ἄνωθεν καὶ	τῇ	τοῦ Θεοῦ τετήρηται ψήφῳ. Ἀλλ´
[36]	χαρισμάτων ἡ διανομὴ οὐκ ἐν	τῇ	τοῦ λαμβάνοντος κεῖται προαιρέσει ἀλλ´
[49]	ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἀγαθὰ ἐν	τῇ	τοῦ λελυπηκότος βλάβῃ τὴν ἀντίδοσιν
[36]	λαμβάνοντος κεῖται προαιρέσει ἀλλ´ ἐν	τῇ	τοῦ παρέχοντος κρίσει. Διὰ τοῦτο
[67]	καὶ μὴ τῷ πόθῳ ἀλλὰ	τῇ	τοῦ σώματος ὥρᾳ καὶ τῷ
[50]	ἄκουσον πῶς σφόδρα καθάπτεται τῶν	τῇ	τρυφῇ προσκειμένων λέγων· Οὐαὶ οἱ
[42]	περὶ τοῦ πράγματος ἄπαγε— ἀλλὰ	τῇ	τῶν ἀκουόντων κρίσει τὸ πᾶν
[78]	δὲ καὶ λανθανόντως καὶ ἐν	τῇ	τῶν ἑτέρων ἐπιτιμήσει. Τὸ γὰρ
[67]	θεραπείας συμβαίνειν εἴωθεν, ὅταν ἐν	τῇ	τῶν θεραπαινίδων ἐκείνων ἀγέλῃ εὐπρεπής
[45]	κρεῖττον τῷ Χριστῷ πείθεσθαι ἢ	τῇ	τῶν οἰκείων ματαιότητι λογισμῶν. Ὁ
[1]	τοίνυν μηδεμίαν κεῖσθαι δωρεὰν μόνῃ	τῇ	τῶν φαύλων φυγῇ. Τὸν δὲ
[47]	τοῦ γάμου πράττῃ ἀλλὰ μένουσα	τῇ	φύσει γυνὴ πρὸς τὴν τῶν
[75]	ἔχειν τὰς ἀντιδόσεις ἀλλὰ καὶ	τῇ	φύσει κουφοτέραν οὖσαν ἐκείνης; Τί
[11]	ἀνθρώπων γένος τῶν μακαρίων ἐκείνων	τῇ	φύσει λειπόμενον βιάζεται τὴν οἰκείαν
[37]	τοὺς ἀποκειμένους ἐν τοῖς οὐρανοῖς	τῇ	χηρείᾳ μισθοὺς ὁ τὸν Χριστὸν
[6]	οὐ μένει δὲ ἔνδον ἐν	τῇ	ψυχῇ, ἀλλὰ μιαίνει μὲν γλῶτταν
[17]	καθ´ ἑαυτὸν διορθῶσαι τὴν ἐν	τῇ	ψυχῇ γενομένην διαστροφήν. Ὥσπερ οὖν
[5]	καθαρὰν εἶναι δεῖ ἀλλὰ καὶ	τῇ	ψυχῇ, εἴ γε μέλλοι τὸν
[7]	χρώμασιν ἡ παρθενία, ἀλλ´ ἐν	τῇ	ψυχῇ καὶ τῷ σώματι. Πῶς
[71]	τοσούτων γέμει κακῶν καὶ τοσοῦτον	τῇ	ψυχῇ καὶ τῷ σώματι τὸν
[77]	πάλιν ἐλάττων γίνεται ἀκάνθας ἐν	τῇ	ψυχῇ περιφέρουσα καὶ τὸν καθαρὸν
[71]	τὰς νόσους καταλέγοντα ὅσας ἐναπομόργνυται	τῇ	ψυχῇ πολλῷ πλείους καὶ χαλεπωτέρας
[34]	τῆς ἐπιθυμίας ἁλισκόμεθα, τῆς ἀδείας	τῇ	ψυχῇ ῥαθυμεῖν συγχωρούσης. Καὶ τοῦτο
[83]	μόνον καὶ οἰκίᾳ, ἀλλὰ καὶ	τῇ	ψυχῇ τῇ ἑαυτοῦ. Τότε δὲ
[75]	ἀρεσκείας καὶ τῷ σώματι καὶ	τῇ	ψυχῇ, τὸ μὲν βασανίζουσαι καὶ
[31]	συμπαθείας μεμαλαγμένην, τί οὖν ἐργάσεται	τῇδε	κἀκεῖσε τοὺς τῆς διανοίας ἀναρριπίζων
[52]	σιγῇ τὰ τοιαῦτα φέρειν καὶ	τήκεσθαι.	Καὶ ταῦτα μὲν ἐν ταῖς
[52]	ἔμειναν ὁμοίως ἢ καὶ μειζόνως	τηκόμενοι	τῇ πυρᾷ. Καὶ ὁ μὲν
[30]	ἀναχθέντας τιμὴν μετὰ τοσαῦτα καὶ	τηλικαῦτα	ἀγαθὰ μηδὲ εἰς τὴν αὐτὴν
[40]	τοὺς συνοικοῦντας διεφθάρη ἡ διάθεσις,	τήμερον	μὲν τούτου, αὔριον δὲ ἐκείνου,
[1]	ἅπασαν ἐπελθόντας ἀρετὴν τούτους εἰς	τὴν	ἀγήρω τῶν οὐρανῶν εἰσάγω κληρονομίαν.
[21]	ἀπαραίτητον ἔχει τὴν κόλασιν, ὁ	τὴν	ἁγιωσύνην αὐτὴν ὁλόκληρον διασύρων, τίνα
[37]	ἔν τε οἰκίαις καὶ κατὰ	τὴν	ἀγορὰν κατ´ αὐτῶν γίνονται λόγοι
[35]	φόβον ἐξέλυσεν, οὕτω καὶ ἐνταῦθα	τὴν	ἀγωνίαν ἐκβάλλει μέσον ἑαυτὸν ἐμβαλών.
[70]	οἱ πλείους καθεύδουσιν. Ἀλλὰ διὰ	τὴν	ἄδειαν; Ἀλλ´ οὐδὲ μικρᾶς καιροῦ
[44]	ἡ ὁδός, οὐ μόνον τῷ	τὴν	ἄδειαν τῶν εἰρημένων ἁπάντων τὴν
[5]	μὲν γὰρ μέχρις ἀνθρώπων ἵστησι	τὴν	ἀδικίαν, αὕτη δὲ τῷ Θεῷ
[71]	καὶ ἑτέρωθεν δεῖξαι τῆς τρυφῆς	τὴν	ἀηδίαν καὶ τὴν ζημίαν καὶ
[37]	καὶ δι´ αὐτὴν τῶν γινομένων	τὴν	ἀηδίαν. Τί γὰρ ἀτερπέστερον, εἰπέ
[49]	τί μὴ διηγήσατο τὰ μετὰ	τὴν	ἀθανασίαν αὐταῖς ἀποκείμενα καλά, πῶς
[52]	Ἀλλ´ οὐχ ἱκανὸν τοῦτο παραμυθήσασθαι	τὴν	ἀθλίαν ἐκείνην, ἀλλ´ ἀνάγκη μακρόν
[52]	πλέον τῆς ὀδύνης πάλιν ἐπὶ	τὴν	ἀθλίαν ἐκείνην μετέπεσεν. Οὔτε γὰρ
[52]	τὸν μοιχόν, τὸν θυμὸν καὶ	τὴν	ἀθυμίαν οὐκ ἴσχυσαν ἀνελεῖν. Εἰσὶ
[41]	Ἐπιταγὴν οὐκ ἔχω« φησίν. Πρῶτον	τὴν	αἵρεσιν θεὶς καὶ τὸν ἀκροάτην
[2]	πρᾶγμα κατέκλεισεν ἀλλ´ ἐπέτρεψεν αὐτοῦ	τὴν	αἵρεσιν ταῖς ἡμετέραις ψυχαῖς. Εἰ
[76]	καὶ μετὰ ταῦτα ὅμως ἅπαντα	τὴν	αἵρεσιν ὑμῖν ἐπιτρέπω τοῦ πράγματος,
[51]	μικρὰν ἀπὸ τούτων ἡμᾶς λαμβάνειν	τὴν	αἴσθησιν ἀλλ´ ἐκποδὼν πᾶσαν γίνεσθαι
[49]	τοῖς λυπηροῖς μειζόνως φοβεῖ, τῷ	τὴν	αἴσθησιν ἐγγυτέραν ὑπάρχειν αὐτοῖς. Διὰ
[78]	διδοὺς μᾶλλον ἐπὶ ταύτην ἐλθεῖν	τὴν	αἰτίαν. Οὐ γὰρ οὕτω δεινὸν
[36]	ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ« οὐδαμοῦ	τὴν	αἰτίαν προστίθησι, μὴ θαυμάσῃς. Οὐ
[40]	ἐγκράτειαν ἀσκεῖν χρὴ τὴν ἄκαρπον·	τὴν	ἄκαρπον δὲ λέγω ἐπειδὴ μὴ
[40]	φέροι, τὴν ἐγκράτειαν ἀσκεῖν χρὴ	τὴν	ἄκαρπον· τὴν ἄκαρπον δὲ λέγω
[63]	ἀναισχύντως καὶ ὑπόπτως ἐνιδεῖν οὔτε	τὴν	ἀκοὴν δέξασθαί τι τῶν οὐ
[52]	καὶ πᾶσιν ἀναπετάσασα ἐξ ἴσης	τὴν	ἀκοὴν οὐκ ἀνέχεται διακρίνειν τοὺς
[27]	αὐτοὺς ἐγκατέμιξεν, οὐκ ἀφιεὶς πληγῆναι	τὴν	ἀκοὴν τῷ τῆς παραινέσεως αὐστηρῷ.
[14]	οὐχ ἡ παρθενία ταύτην ἔχει	τὴν	ἀκολουθίαν ἀλλ´ ἀεὶ χρήσιμον, ἀεὶ
[6]	ἔσωθεν. Αὕτη δὲ τοῦ λόγου	τὴν	ἀκολουθίαν ἀνέστρεψε, τὴν μὲν δόξαν
[39]	πορνείας, διὰ τοὺς πειρασμούς, διὰ	τὴν	ἀκρασίαν; Ἄνω μὲν γὰρ ταῦτα
[33]	καὶ τοὺς πειρασμοὺς σατανικοὺς καὶ	τὴν	ἀκρασίαν« καὶ ἀνυπόπτως τὸ τῆς
[34]	τὴν κυριωτέραν αἰτίαν ἐπήγαγε διὰ	τὴν	ἀκρασίαν ὑμῶν« εἰπών. Τίς οὖν
[66]	ἀνεπιτηδεύτου τῆς ἔνδον κοσμιότητος ἀφιεῖσαι	τὴν	ἀκτῖνα λαμπράν· οὐκ ὀλίγαι δὲ
[68]	πρὸς τὸν τῦφον μόνον καὶ	τὴν	ἀλαζονείαν. Τί δέ ἐστιν ὅλως
[4]	οὐδὲ ἔστιν εἰπεῖν ὅσην ὑφίσταται	τὴν	ἀλγηδόνα τῷ παρ´ ἐλπίδας ταῦτα
[84]	ἔχοντα μετὰ τῆς παρθενίας καὶ	τὴν	ἄλλην ἅπασαν ἀσκεῖν ἀρετήν, ἵνα
[49]	λόγον ἐστίν. Ἔπειτα τῷ καὶ	τὴν	ἄλλην διαγωγὴν ἀπηλλάχθαι κατηφείας καὶ
[67]	ἐπιστρέφουσαν, κακουργίαν ἐκκόπτουσαν, ἀχαριστίας παύουσαν,	τὴν	ἄλλην πᾶσαν αὐτῶν κακίαν παιδαγωγοῦσαν.
[75]	εἶναι· ἔνθα δὲ ἂν δέῃ	τὴν	ἄλλην φιλοσοφίαν ἀσκεῖν, τὴν ἐν
[84]	ἁμαρτίας καὶ περὶ ἁμαρτίας κατέκρινε	τὴν	ἁμαρτίαν ἐν τῇ σαρκί. Καὶ
[27]	ἡ φθορὰ πρὸς τὴν ἀφθαρσίαν	τὴν	ἅμιλλαν ἔθετο. Ἔτ´ οὖν γάμον
[48]	ἱδρώτων γέμοντα ταύτην μόνην ἀπολαμβάνειν	τὴν	ἀμοιβήν; ~Διὰ τί ἀπὸ τῶν
[62]	καὶ τῷ κάλλει λυμαίνεται καὶ	τὴν	ἀμορφίαν ἐπιτείνει. Εἶδεν ἕτερος, φησί,
[41]	πάσης ἀλύσεως χαλεπώτερον ἄγχουσαν καὶ	τὴν	ἀμφοτέρων ἐλευθερίαν ἀφαιρουμένην τῷ μὴ
[28]	κυρίου εἰς ταύτην αὐτοὺς κατακλείοντος	τὴν	ἀνάγκην εἰς ἣν καὶ τοὺς
[33]	ἤκουσαν, τότε συνεῖδον τῆς ἐντολῆς	τὴν	ἀνάγκην. Καὶ γὰρ ὅτε ἐκάθητο
[41]	δὲ χωρισθῇ, μενέτω ἄγαμος. Ὁρᾷς	τὴν	ἀνάγκην καὶ τὴν ἀπαραίτητον δουλείαν,
[49]	ἐπιτάξας καὶ τῆς φύσεως βιάσασθαι	τὴν	ἀνάγκην κελεύσας καὶ πρὸς οὕτως
[8]	περικόψας λογισμοὺς καὶ οὕτως εἰς	τὴν	ἀνάγκην τοῦ μὴ γαμεῖν καταστήσας,
[70]	καὶ πρὶν αὐτοῖς σφοδρῶς ἐπελθεῖν	τὴν	ἀνάγκην τοῦ ὕπνου καθεύδουσιν. Οὗτοι
[40]	ἐκεῖνος ὁ δείλαιος, τὸν τῦφον.	τὴν	ἀναισχυντίαν; Τί δαί, ἂν τοὐναντίον
[52]	προσδοκίᾳ περιπεσεῖται. Οὐ γὰρ ἔστι	τὴν	ἀνδρὶ μέλλουσαν ὁμιλεῖν μὴ μετὰ
[47]	τὴν τῶν χρημάτων ὑπεροψίαν καὶ	τὴν	ἀνεξικακίαν ἐπιδεικνύηται, τότε αὐτὸν δυνήσεται
[11]	καὶ ἀκοὴν καὶ διάνοιαν ὑπερβαίνοντα	τὴν	ἀνθρωπίνην. Διόπερ ἐκείνους ἀφέντες— καὶ
[84]	ἐκείνῳ κελεύομεν ἐπιδείκνυσθαι, οὕτω καὶ	τὴν	ἀνθρωπίνην φύσιν ὁ Θεὸς ἐν
[49]	ἐν τῇ τοῦ λελυπηκότος βλάβῃ	τὴν	ἀντίδοσιν ἵστησι. Τοῦτο γάρ« φησί,
[37]	ὡς κἀγώ. Οὐκ ἴσχυσας εἰς	τὴν	ἀνωτάτω κορυφὴν ἀναβῆναι; Τῆς γοῦν
[24]	γάμον κακίζοντες καὶ οἱ παρὰ	τὴν	ἀξίαν αὐτὸν ἐπαίροντες. Ἀμφοτέρους γὰρ
[62]	καὶ ἐκάκισε πολλάκις ὥσπερ παρὰ	τὴν	ἀξίαν κοσμουμένην αὐτοῖς. Ἂν μὲν
[2]	κηδεμονίας εὐχαριστίαν ἀποδοῦναι τῷ Θεῷ	τὴν	ἀξίαν. Μᾶλλον δὲ οὐδὲ οὕτω
[17]	ἀποθῶνται ἐκεῖνο τὸ πῦρ καὶ	τὴν	ἀπ´ αὐτοῦ τῷ σώματι προσγενομένην
[70]	φάγῃ; Ἆρα διὰ τὴν στρωμνὴν	τὴν	ἁπαλήν; Καὶ μὴν ἐπὶ ἐδάφους
[52]	καταφύγῃ; Πόθεν τῶν κακῶν εὕρῃ	τὴν	ἀπαλλαγήν, τοῦ λιμένος αὐτῇ προσκεχωσμένου
[81]	ἑτέραν ἡμῖν ἐνθεῖναι τὴν ἀρίστην	τὴν	ἅπαντα βλαστάνουσαν τὰ καλά, ἐλευθερίαν,
[28]	δεσπότῃ. Ὁ δὲ ἀνὴρ κἂν	τὴν	ἁπάντων ἀργαλεωτέραν ἔχῃ γυναῖκα, στέργειν
[52]	ἔχων αὐτῷ βοηθοῦντας τοὺς νόμους	τὴν	ἁπάντων αὐτῷ φιλτάτην εἰς δικαστήριον
[41]	ἄγαμος. Ὁρᾷς τὴν ἀνάγκην καὶ	τὴν	ἀπαραίτητον δουλείαν, τὸν ἑκατέρους περιβάλλοντα
[15]	φησί, δι´ ἡμᾶς καὶ διὰ	τὴν	ἀπείθειαν τὴν ἡμετέραν. Διὰ τί
[5]	δὲ τῷ Θεῷ μάχεται καὶ	τὴν	ἄπειρον ὑβρίζει σοφίαν. Τοιαύτας τοῖς
[39]	Οὕτω καὶ χήραν ἐνταῦθα μὲν	τὴν	ἁπλῶς οὐκ ἔχουσαν ἄνδρα φησίν,
[40]	δυοῖν ἀπειλημμένην πολέμων; Ἢ γὰρ	τὴν	ἀπὸ τῆς ἐπιθυμίας βίαν χρὴ
[37]	ἔδοξεν εἶναι, μόνον ἵνα μὴ	τὴν	ἀπὸ τῆς ἐπιθυμίας φέρειν ἀναγκάζωνται
[48]	πρότερον ἀκριβῶς ἐπισκεψάμενος καὶ καταμαθὼν	τὴν	ἀπὸ τῆς συζυγίας βίαν εὐκολώτερον
[37]	δοκοῦσαν ἀλλ´ ἔστη γενναίως καὶ	τὴν	ἀπὸ τῆς φύσεως ἀνεδέξατο μάχην.
[43]	καὶ ἀνάγκην ἐνταῦθά φησιν; Ἆρα	τὴν	ἀπὸ τῆς φύσεως; Οὐδαμῶς. Πρῶτον
[12]	ἐρωτῶσιν αὐτόν, ἐντεῦθεν ἤδη δεικνύντες	τὴν	ἀπὸ τῆς χάριτος ἐπίδοσιν γενομένην
[48]	τοῦτο καὶ ὁ Παῦλος ὑστέραν	τὴν	ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ θεὶς ἀνάγκην,
[14]	οὐράνιον ἀπέθεντο κόσμον, ἐδέξαντο δὲ	τὴν	ἀπὸ τοῦ θανάτου φθορὰν καὶ
[65]	καὶ τῆς ἀρᾶς. Ὁ γὰρ	τὴν	ἀπὸ τοῦ νόμου κατάραν λύσας
[16]	τὸν πολὺν χρόνον ἐκεῖνον καὶ	τὴν	ἀπὸ τοῦ νόμου παιδαγωγίαν, τοῦ
[49]	καὶ ὅτι θλῖψιν οὐχ ἕξομεν	τὴν	ἀπὸ τῶν γάμων; Διὰ τί
[24]	οἱ τοῖς λόγοις ἀπιστοῦντες αὐτοῦ	τὴν	ἀπὸ τῶν πραγμάτων πίστιν δυσωπηθέντες
[34]	δῆλόν ἐστιν. Ὧν μὲν γὰρ	τὴν	ἀπόλαυσιν ἔχομεν, οὐ ταχέως ὑπὸ
[42]	ἠλεημένος εἶναι πιστός. Μὴ γὰρ	τὴν	ἀποστολὴν καὶ τὸ κήρυγμα καὶ
[12]	διὰ τοῦτο φήσομεν ἀνθρωπίνην εἶναι	τὴν	ἀπόφασιν, οὕτω καὶ νῦν ὅταν
[46]	οὐ ψευδῆ τοῦ Θεοῦ ποιεῖ	τὴν	ἀπόφασιν τὴν λέγουσαν· Καὶ ἀρχέτωσαν
[14]	ἀπὸ τοῦ θανάτου φθορὰν καὶ	τὴν	ἀρὰν καὶ τὴν ὀδύνην καὶ
[84]	παλαιᾷ, ἀλλὰ μείζονα ἐπιδείκνυσθαι δεῖ	τὴν	ἀρετὴν εἰ μέλλοιμεν τῶν αὐτῶν
[79]	ἀνάγκῃ δυνηθῆναι φθάσαι πρὸς ἐκείνην	τὴν	ἀρετήν, ὅρα πόσης ἀνδρείας, πόσης
[76]	οὐχὶ μὴ βουλομένους ἕλκω πρὸς	τὴν	ἀρετήν. Οὐδὲ γὰρ ὑμᾶς θλῖψαι
[22]	Τίς δὲ τῶν πολλῶν ζηλώσει	τὴν	ἀρετὴν οὕτω καταγέλαστον αὐτὴν οὖσαν
[21]	διέσυρε τὸν ἄνδρα οὐδὲ ἐχλεύασε	τὴν	ἀρετὴν τὴν τοῦ μακαρίου τότε
[49]	μάλιστα πάντων ἀνθρώπων ταύτην κατωρθωκέναι	τὴν	ἀρετήν, τὴν τοῦ πείθειν λέγω.
[81]	παρθενία καὶ ἑτέραν ἡμῖν ἐνθεῖναι	τὴν	ἀρίστην τὴν ἅπαντα βλαστάνουσαν τὰ
[41]	τῷ μὴ καθάπαξ ἑνὶ παραδοῦναι	τὴν	ἀρχὴν ἀλλ´ εἰς ἑκατέρους αὐτῆς
[41]	Ὅτι οὐκ ἀγνοοῦντες ταύτην εἱλόμεθα	τὴν	ἀρχὴν ἀλλὰ καὶ σφόδρα αὐτῆς
[29]	γυμνασίαν ἐνήγαγε; Παρὰ μὲν γὰρ	τὴν	ἀρχὴν ἁπλῶς τὸ πρᾶγμα ἐπῄνεσεν
[15]	ὁ Θεός, οὕτω καὶ παρὰ	τὴν	ἀρχὴν εἰ τοῖς προστάγμασιν αὐτοῦ
[15]	τοῦ κυρίου λόγος ὁ παρὰ	τὴν	ἀρχὴν εἰπών· Αὐξάνεσθαι καὶ πληθύνεσθαι
[57]	καταδεεστέρα. Τὸ μὲν γὰρ παρὰ	τὴν	ἀρχὴν εὐδοκιμήσασαν ὕστερον καταφρονηθῆναι φορητόν·
[69]	ἀπὸ τῶν τοιούτων τραπεζῶν ἔχουσι	τὴν	ἀρχήν. Καὶ γὰρ ποδαλγίαι καὶ
[46]	ποιήσας εὐκαταφρόνητον. Παρὰ μὲν γὰρ	τὴν	ἀρχὴν καὶ τοῖς θηρίοις ἅπασιν
[49]	κεφαλῆς οὐδ´ ἂν ὀμόσαι ἕλοιντο	τὴν	ἀρχήν; Καίτοι γε καὶ ἡ
[47]	ἐπισπᾶται πρὸς τὸν συνδεθέντα σοι	τὴν	ἀρχήν· κἂν ἀντιπέσῃς καὶ διακόψῃς,
[14]	τοῦ κόσμου. Ὁρᾷς πόθεν ἔσχε	τὴν	ἀρχὴν ὁ γάμος; Πόθεν ἀναγκαῖος
[19]	ἐγκρατεύονται, γαμησάτωσαν. Παρὰ μὲν γὰρ	τὴν	ἀρχήν, ὅπερ ἔφην, δύο ταύτας
[16]	ἑαυτῷ. Ὥσπερ γὰρ εἰ παρὰ	τὴν	ἀρχήν, ὅτε νηπιωδέστερον τὸ τῶν
[21]	τοῦ αὐτοῦ πάλιν ἐπιφθέγματος ποιούμενος	τὴν	ἀρχήν· Οὐαὶ ὁ ποτίζων τὸν
[57]	τὴν λύπην ἢ εἰ παρὰ	τὴν	ἀρχὴν ταῦτα συνέπεσεν. Ἐὰν δὲ
[34]	ἄξιαι στεφάνων αἱ μηδὲ παρὰ	τὴν	ἀρχὴν ταύτης δεηθεῖσαι τῆς παραμυθίας
[28]	σώματος ἐξουσίαν παραιρεῖται, πᾶσαν αὐτοῦ	τὴν	ἀρχὴν τῇ γυναικὶ παραδιδοὺς καὶ
[28]	πικροτάτης δουλείας, μᾶλλον δὲ μηδὲ	τὴν	ἀρχὴν τὸν ζυγὸν ὑπελθεῖν, ἐπειδὴ
[17]	χωρείτω. Εἰ δὲ μὴ παρὰ	τὴν	ἀρχὴν τοῦτο ἐπέταξε, μὴ θαυμάσῃς.
[37]	τῷ τέλει συναπτομένη σοι κατὰ	τὴν	ἀρχὴν ὑπερέχει μόνον. ~Διὰ τί
[78]	παρὰ Ῥωμαίοις οἱ ταύτην ἔχοντες	τὴν	ἀσθένειαν, καὶ οὐ μόνον αὐτῶν
[15]	ἑαυτοῦ. Μὴ τοίνυν ὃ διὰ	τὴν	ἀσθένειαν συνεχωρήθη τὴν σήν, τοῦτο
[34]	τί γὰρ οὐκ εἶπε διὰ	τὴν	ἀσθένειαν ὑμῶν; Ὅτι ἐκεῖνο μᾶλλον
[40]	γενναίως τὸν ἀκήρυκτον πόλεμον καὶ	τὴν	ἄσπονδον μάχην. Καὶ ἀνωτέρω μὲν
[71]	ἀηδίαν καὶ τὴν ζημίαν καὶ	τὴν	ἀσχημοσύνην, τὰς νόσους καταλέγοντα ὅσας
[18]	γῆς. Εἰ γὰρ ἔστησαν πρὸς	τὴν	ἄτοπον τότε ἐπιθυμίαν ἐκείνην οἱ
[75]	τὴν πενίαν δυνήσονται φέρειν οὔτε	τὴν	αὐτάρκειαν ἀποστρέφεσθαι. Τοῦτό ἐστιν ἔχειν
[52]	καὶ τὰς ἐκείνων γυναῖκας καὶ	τὴν	αὐτῇ πρέπουσαν τάξιν προεμένην αὐτοῖς
[53]	τάξεως αὐτὸν ἐκείνης καὶ εἰς	τὴν	αὐτῇ προσήκουσαν ἄγουσα τὴν τῆς
[55]	ἀντ´ ἐλευθέρας γίνεται δούλη, καὶ	τὴν	αὐτῇ προσήκουσαν παρρησίαν ἀπολέσασα, τῶν
[40]	ἄκαρπον δὲ λέγω ἐπειδὴ μὴ	τὴν	αὐτῇ προσήκουσαν ὑπόθεσιν ἔχει· οὐ
[34]	Ἐπιτάττει δὲ οὐδέτερον οὐ διὰ	τὴν	αὐτὴν αἰτίαν, ἀλλ´ ἐνταῦθα μὲν
[49]	μελλόντων ἀγαθῶν ἀλλὰ πάλιν ἐπὶ	τὴν	αὐτὴν αἰτίαν καταφεύγει· Ὁ καιρὸς
[36]	Πάλιν οὖν ἑαυτὸν τίθησι διὰ	τὴν	αὐτὴν αἰτίαν. Τὸ γὰρ παράδειγμα
[30]	καὶ τηλικαῦτα ἀγαθὰ μηδὲ εἰς	τὴν	αὐτὴν ἀφικέσθαι τοῖς νηπίοις ἐκείνοις
[23]	καὶ πολλαχοῦ γῆς. Πῶς οὖν	τὴν	αὐτὴν δίκην οὐκ ἔδοσαν; φησίν.
[45]	ὅτι οὐ δυνατόν σε πρὸς	τὴν	αὐτὴν ἐκείνοις φθάσαι κορυφήν. Τὸ
[47]	οὐκ ἐφεῖται, ἐπὶ τῶν γυναικῶν	τὴν	αὐτὴν ἔνεστιν ἐπιδείξασθαι σπουδὴν καὶ
[23]	παρόντι καιρῷ τιμωρίαν μὴ δῶσι	τὴν	αὐτὴν οἱ τὰ αὐτὰ τολμῶντες
[78]	τὸ κρεῖττον οὐκ ἔδειξε διὰ	τὴν	αὐτὴν πάλιν αἰτίαν, σὺ δὲ
[49]	καὶ περὶ ἀνεξικακίας διαλεγόμενος ἐπὶ	τὴν	αὐτὴν τῆς συμβουλῆς ἦλθεν ὁδόν.
[84]	δυναμένου τότε, ἀλλὰ κἂν τύχῃ	τὴν	αὐτὴν τοῖς μεγάλοις καὶ θαυμαστοῖς
[57]	τοῦ κάμνοντος διακεῖσθαι ἀλλ´ εἰς	τὴν	αὐτὴν τῷ κειμένῳ καθίστησιν ἀθυμίαν.
[61]	περικέωνται, καὶ ὅταν ἡμέρα ᾖ	τὴν	αὐτὴν ὑπομένουσι μέριμναν, μᾶλλον δὲ
[75]	βάλλεται ἀλλ´ ἓν φροντίζει μόνον	τὴν	αὑτῆς οἰκοδομεῖν ψυχήν, τὸν ναὸν
[46]	φυσικὴν ἐπιθυμίαν τὴν βοήθειαν ἐπιδείκνυται	τὴν	αὑτῆς· ὅταν δὲ μηκέτι καιρὸς
[17]	ἡμῖν βουλόμενος ὅτι οὐ παρὰ	τὴν	αὐτοῦ βούλησιν ἀλλὰ παρὰ τὴν
[36]	ἀλλ´ ἱκανὴν εἶναι νομίζων αἰτίαν	τὴν	αὑτοῦ γνώμην μεθ´ ἧς τὸ
[78]	τῆς ὑποψίας, ἀπαγαγεῖν τοῦ γάμου	τὴν	αὑτοῦ θυγατέρα; Ὅτι, φησί, τῶν
[78]	καθάπτεται τοῦ νομίζοντος ἀσχημονεῖν ἐπὶ	τὴν	αὑτοῦ παρθένον. Εἰ δέ τις«
[37]	οἰμωγὰς καὶ τὰ δάκρυα καὶ	τὴν	αὐχμηρὰν κόμην καὶ τὴν μέλαιναν
[44]	τὴν ἄδειαν τῶν εἰρημένων ἁπάντων	τὴν	ἄφατον ταύτην καὶ πολλὴν περικοπῆναι
[27]	φιλονεικεῖ καὶ ἡ φθορὰ πρὸς	τὴν	ἀφθαρσίαν τὴν ἅμιλλαν ἔθετο. Ἔτ´
[63]	ἄπλαστόν τινα καὶ ἀνεπιτήδευτον ἔχειν	τὴν	βάδισιν. Καὶ τὸν ἀπὸ τῶν
[34]	ἰδοὺ αὕτη περιπατεῖ καὶ φέρει	τὴν	βάσανον. Ἀποδήσει τις πῦρ ἐν
[1]	Χριστὸς καὶ εὐλογεῖ καὶ εἰς	τὴν	βασιλείαν εἰσάγει, οὐχ ὅτι οὐχ
[49]	ἀνεξικακίας διαλεγόμενος. Ἀλλ´ ἐκεῖ μὲν	τὴν	βασιλείαν τίθησι τῶν οὐρανῶν· Εἰσὶ«
[36]	εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ	τὴν	βασιλείαν τῶν οὐρανῶν« καὶ ἐπαγαγόντι·
[13]	εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ	τὴν	βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Ὅταν γὰρ
[49]	φησίν, οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ	τὴν	βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Ὅτε δὲ
[83]	Φαρισαίων, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς	τὴν	βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Τότε φόνος
[46]	ἐν αὐτῷ λάμπουσαν τὴν εἰκόνα	τὴν	βασιλικήν. Ἐπειδὴ δὲ τοὺς χαρακτῆρας
[14]	χρυσᾶ. Ἐπειδὴ δὲ αἰχμάλωτοι γενόμενοι	τὴν	βασιλικὴν ταύτην ἀπεδύσαντο στολὴν καὶ
[22]	γὰρ παῖδες ἐκεῖνοι οἱ περὶ	τὴν	Βηθλεὲμ παίζοντες ἵνα πρὸς τὸν
[27]	καὶ μεγάλων πρόξενος ἀγαθῶν. Οἶδα	τὴν	βίαν τοῦ πράγματος, οἶδα τῶν
[76]	γίνεται πολιτείᾳ. Οὐ γὰρ ἔνι	τὴν	βιωτικαῖς ἐμπεπλεγμένην φροντίσι καὶ πανταχοῦ
[47]	τὸν ἄνδρα σώσεις; Ἀλλὰ καὶ	τὴν	βοήθειαν αὐτῆς ἀναγκαίαν καὶ ἐν
[46]	γονὴν καὶ πρὸς φυσικὴν ἐπιθυμίαν	τὴν	βοήθειαν ἐπιδείκνυται τὴν αὑτῆς· ὅταν
[46]	τί μάτην ἐνταῦθα μνημονεύεις βοηθοῦ;	Τὴν	γὰρ ἐν τοῖς ἐλαχίστοις συμβαλέσθαι
[8]	γάμοις; Ἀλλ´ οὐδέπω τούτῳ παρθένος.	Τὴν	γὰρ κυρίαν τοῦ γαμηθῆναι γενομένην,
[5]	παρθένος ἡ κεκαυτηριασμένη τὴν συνείδησιν;	Τὴν	γὰρ παρθένον οὐ τῷ σώματι
[50]	οὐδὲ ταῦτα ἐφίεται τῷ γάμῳ.	Τὴν	γὰρ τῆς μίξεως μόνης ἄδειαν,
[12]	διὰ τοῦ μακαρίου φθέγγεται Παύλου.	Τὴν	γὰρ τούτου παραίνεσιν τοῦ κυρίου
[82]	οὐδὲ τῶν ἐλαττόνων ἀλλ´ εἰς	τὴν	γέενναν αὐτὴν ἀπελεύσονται, καὶ δηλοῦσιν
[1]	τὸν αὑτοῦ καὶ μῶρον ἀποκαλέσῃ,	τὴν	γέενναν ἠπείλησεν. Οὐκέτι δὲ καὶ
[79]	τὸν οὐρανόν, ἀντὶ δὲ κλίνης	τὴν	γῆν, ἀντὶ δὲ τραπέζης τὴν
[49]	ταπεινοὺς καὶ χαμαιπετεῖς καὶ πρὸς	τὴν	γῆν ἔτι κύπτοντας ἀπὸ τῶν
[17]	τὰ ἄλλα πάντα ὅσα πρὸς	τὴν	γῆν ἡμᾶς καθέλκειν εἴωθε. Μὴ
[57]	Τοῦ δὲ παιδίου πεσόντος εἰς	τὴν	γῆν καὶ πρώτην ἀφέντος φωνὴν
[46]	Θεοῦ, μᾶλλον δὲ πάντες οἱ	τὴν	γῆν οἰκοῦντες τότε ἅμα θηρίοις
[15]	Αὐξάνεσθαι καὶ πληθύνεσθαι καὶ πληρώσατε	τὴν	γῆν. Τί γάρ, εἰπέ μοι,
[63]	ἕκαστον εὐρυθμίᾳ διατηρεῖ, καὶ οὔτε	τὴν	γλῶτταν ἀφίησιν ἀπηχές τι καὶ
[20]	προστρίψασθαι δόξαν οὕτω πονηρὰν ἐπέχειν	τὴν	γλῶτταν ἐχρῆν, ἐνθυμουμένους ὅτι ὁ
[29]	ὁ λόγος ἐγένετο, τοῦ διδασκάλου	τὴν	γνώμην δεικνὺς οὐ μετὰ σφοδρότητος
[28]	Τὸ γὰρ Ὃς ἂν ἀπολύσῃ	τὴν	γυναῖκα αὐτοῦ παρεκτὸς λόγου πορνείας
[73]	αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ	τὴν	γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα καὶ
[28]	ἄνδρα ἐκ τῆς οἰκείας ἐκβαλεῖν	τὴν	γυναῖκα. Ὁ δὲ Παῦλος καὶ
[44]	πλείονος δυσκολίας εὑρήσει γέμοντα διὰ	τὴν	γυναῖκα. Πολλὰ γὰρ ἀνάγκη μεριμνᾶν
[52]	ἀνὴρ ζηλοτυπῇ· ἂν δὲ ἐπὶ	τὴν	γυναῖκά ποτε μεταβαίη τὸ πάθος—
[31]	ψυχὴν καὶ ὑπὸ τῆς πρὸς	τὴν	γυναῖκα συμπαθείας μεμαλαγμένην, τί οὖν
[66]	τὰ ἀπαλλάττοντα καὶ τὰ περιβάλλοντα	τὴν	γυναικείαν φύσιν τῇ αἰσχύνῃ. Οὔτε
[75]	κονιῶσαι καὶ ἑτέραις κολάσεσι κατατείνουσαι,	τὴν	δὲ ἀνελευθερίας, κολακείας, ὑποκρίσεως, μικροψυχίας,
[44]	οὔτε γυναῖκα τὴν μὲν ἐκβάλλειν,	τὴν	δὲ ἀντεισάγειν κεκώλυτο. Καὶ οὐ
[52]	ἀπὸ τῶν νόμων διαφεύγει τιμωρίαν,	τὴν	δὲ ἄνωθεν καὶ τῇ τοῦ
[6]	τὴν μὲν δόξαν ἔξωθεν περικειμένη,	τὴν	δὲ ἀτιμίαν ἅπασαν ἔνδον ἔχουσα.
[57]	νυμφίος πάντα μὲν ἀπολαβεῖν σπεύδων,	τὴν	δὲ εἴσπραξιν μετὰ αἰδοῦς ποιεῖσθαι
[57]	μὲν γὰρ καὶ πολυπραγμονεῖν ἔνεστι,	τὴν	δὲ ἔνδον συγκεκλεισμένην διὰ παντὸς
[39]	χήραν ἀφίησι γαμεῖν εἰ βούλοιτο,	τὴν	δὲ ἐπαγγειλαμένην τῷ Θεῷ χηρεύειν
[38]	ἐπὶ τοσοῦτον ἀναπαύσας πάλιν ἀνίησι,	τὴν	δὲ οὐδὲ μικρὸν ἀναπνέουσαν ἀλλὰ
[38]	γεγαμηκόσι πολλὴν δίδωσι τὴν παραμυθίαν,	τὴν	δὲ παρθένον οὐκ ἀναπαύει τῶν
[7]	τῆς ῥώμης καὶ τῆς ἀνδρείας,	τὴν	δὲ παρθένον πρᾶγμα οὕτω θαυμαστὸν
[12]	ἡμῖν οὐδὲν εἶπε δι´ ἑαυτοῦ,	τὴν	δὲ τοῦ Παύλου πρὸς τοῦτο
[6]	διὰ στόματος προφερόμενα, μιαίνει δὲ	τὴν	δεχομένην ἀκοήν, καὶ καθάπερ δηλητήρια
[8]	γάμον τιμῶσι καὶ τοῦ Θεοῦ	τὴν	δημιουργίαν θαυμάζουσιν. Ἀλλὰ μεθ´ ἡμῶν;
[75]	τὰς διὰ τὸν ἀκκισμὸν καὶ	τὴν	διάθρυψιν γινομένας τῶν γυναικῶν μὴ
[63]	ἀκριβῶς. Ὥσπερ δὲ γυναικὶ κοσμίᾳ	τὴν	διακονουμένην θεράπαιναν καὶ αὐτὴν εἶναι
[37]	καὶ σκώμματα καὶ κατηγορίαι πρὸς	τὴν	διαλυθεῖσαν εἰς γῆν· ἔχθρα ἄσπονδος
[32]	σπεύδοντες καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ	τὴν	διάνοιαν ἅπασαν ἐπιστρέψαντες πρὸς ἐκείνους,
[34]	ταμιείοις τὴν φλόγα, ἀνέπαφον δὲ	τὴν	διάνοιαν διατηρεῖν; Οὐδεὶς γὰρ αὐτῇ
[41]	προγυμνάσας αὐτῶν τὰς ἀκοάς, καὶ	τὴν	διάνοιαν προλεάνας, εἴσοδον ἀρίστην τῷ
[30]	ἀναστέλλουσα ὅλην πρὸς ἑαυτὴν ἐπιστρέφει	τὴν	διάνοιαν. Τοῦτο καὶ ὁ Παῦλος
[78]	εἶναι τὸ μέσον, τίθησι πάλιν	τὴν	διαφορὰν μεθ´ ὑποστολῆς μέν, τίθησι
[42]	ἀποστολὴν καὶ τὸ κήρυγμα καὶ	τὴν	διδασκαλίαν μόνον νομίσῃς τῆς δωρεᾶς
[24]	τοὺς ἀδελφοὺς ἀποκαλοῦντες μωροὺς ἤδη	τὴν	δίκην ἔδωκαν· ἐκεῖ γὰρ αὐτοῖς
[36]	Ἔχοντες χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν	τὴν	δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα« προϊὼν προστασίας
[73]	ἐκεῖ διατριβῆς τὴν λαμπρότητα καὶ	τὴν	δόξαν ἅπασαν. Ἡρμόσθημεν γὰρ καὶ
[47]	ὅταν πᾶσαν τοῦ βίου τούτου	τὴν	δόξαν κατὰ τὸν προφήτην ἄνθος
[10]	ἐκβάλῃς τὸν γάμον, τῆς παρθενίας	τὴν	δόξαν προύδωκας καὶ εἰς ἔσχατον
[28]	ἀργαλεωτέραν ἔχῃ γυναῖκα, στέργειν ἀναγκάζεται	τὴν	δουλείαν καὶ λύσιν οὐδεμίαν οὐδὲ
[28]	τὴν τυραννίδα καὶ φορτικωτέραν ἐργάζεται	τὴν	δουλείαν. Ὁ μὲν γὰρ κύριος
[40]	ποιῶν; Καρτέρει, φησίν, πᾶσαν ταύτην	τὴν	δουλείαν· ὅταν γὰρ ἀποθάνῃ, τότε
[41]	μὴ ἑκόντας ἀλλ´ ἄκοντας φέρειν	τὴν	δουλείαν, οὐκ ἐφ´ ἡμῖν. Τί
[35]	φησίν, ὡς ὑμεῖς ἐδούλευσα ταύτην	τὴν	δουλείαν ποτέ· ἐγενόμην ὑπὸ τοῖς
[63]	ἄν τε δυσειδὴς ᾖ, μετέβαλε	τὴν	δυσείδειαν εὐθέως κάλλος περιθεῖσα ἀμήχανον,
[27]	ὁ Παῦλος συνειδὼς ἔλεγεν· Ἕκαστος	τὴν	ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω. Διὰ ταῦτα
[27]	ἐπὶ τὸν γάμον εὐθέως, Ἕκαστος	τὴν	ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω« λέγων· καὶ
[19]	Διὰ δὲ τὰς πορνείας ἕκαστος	τὴν	ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω« οὐ διὰ
[33]	λογισμὸν ἐμβαλῇ τοὺς Κορινθίους· Ἕκαστος	τὴν	ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω, τῇ γυναικὶ
[26]	Διὰ δὲ τὰς πορνείας ἕκαστος	τὴν	ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω. Φοβοῦμαί σε,
[78]	ἀλλ´ ἐν τοῖς ἐπαίνοις τοῦ	τὴν	ἑαυτοῦ διατηροῦντος παρθένον δίδωσιν αὐτῷ
[36]	δὲ καὶ ὁ μὴ ἐκγαμίζων	τὴν	ἑαυτοῦ παρθένον κρεῖττον ποιεῖ; Τίνος
[73]	τὰς ἀδελφὰς ἔτι δὲ καὶ	τὴν	ἑαυτοῦ ψυχήν, οὐ δύναταί μου
[14]	καὶ περιττὸν ἀποφαίνειν βουλόμενοι συσκιάζειν	τὴν	ἑαυτῶν ῥαθυμίαν, ἵνα μὴ δοκῶσι
[40]	Εἰ δὲ ταῦτα μὴ φέροι,	τὴν	ἐγκράτειαν ἀσκεῖν χρὴ τὴν ἄκαρπον·
[36]	τὴν τῶν χαρισμάτων τάξιν καταλέξαι	τὴν	ἐγκράτειαν βουλόμενος τοῦτό φησιν. Οὐκ
[46]	ἑώρα γὰρ ἐν αὐτῷ λάμπουσαν	τὴν	εἰκόνα τὴν βασιλικήν. Ἐπειδὴ δὲ
[41]	κατασκευάσας τὴν ψυχήν, οὕτω ποιεῖται	τὴν	εἰσήγησιν. Ἤκουσας παρθενίαν, ὄνομα πολλῶν
[49]	ἐπιλαβέσθαι τοῦ κατορθώματος, μετὰ γὰρ	τὴν	εἴσοδον οὐκέτι τοσοῦτος ὁ πόνος
[38]	θατέρου ἀποστερεῖν αὐτοὺς ἀλλήλων μήτε	τὴν	ἐκ συμφωνίας γινομένην στέρησιν ἐπὶ
[41]	Ποῦ τοίνυν εἰσὶν οἱ διὰ	τὴν	ἐκ τῆς ἡδονῆς παραμυθίαν πᾶσαν
[60]	Οὐχ ὡς ἔτυχε δὲ ἐλαττοῖ	τὴν	ἐκ τῆς τῶν ἡττόνων ὑπεροχῆς
[41]	ἔχουσι δὲ καὶ ἑτέραν ἀνάγκην	τὴν	ἐκ τοῦ πρὸς ἀλλήλους συνδέσμου,
[17]	εἷλκεν ἐπὶ τὸν οὐρανὸν καὶ	τὴν	ἐκεῖ φέρουσαν ὁδὸν ἐδείκνυ οὐκ
[55]	ἐθέλῃ κἂν ἀγαγεῖν ἐπ´ αὐτὴν	τὴν	ἐκείνης εὐνὴν ἑταιριζομένων πλῆθος γυναικῶν,
[78]	ἱκανὸν ὄντα τὸν λόγον δακεῖν	τὴν	ἐκείνου ψυχήν, ὅρα πῶς αὐτὸν
[13]	ἄν, εἰ μὴ τοῦτο ἦν,	τὴν	ἐκείνων ἂν περιέμενε προθυμίαν, ἀλλὰ
[52]	αὐτῇ πρέπουσαν τάξιν προεμένην αὐτοῖς	τὴν	ἐκείνων ἀντιλαβεῖν. Πότε οὖν ἀδακρυτὶ
[57]	ἀδηλία δεσποτῶν οὐκ ἀφίησιν ἠρεμῆσαι	τὴν	ἐκείνων ψυχήν, οὕτως καὶ ἐπὶ
[14]	Ἐπειδὴ δὲ καὶ τῶν εἰς	τὴν	ἐκκλησίαν δοκούντων συντελεῖν πολλοὶ ταῦτα
[60]	καὶ μᾶλλον ποθεινοτέραν τῷ νυμφίῳ	τὴν	ἑκοῦσαν τοῦτο ὑπομένουσαν ποιεῖ οὔτε
[40]	τῆς δυναστείας ὄγκον περιβεβλημένος, καὶ	τὴν	ἐλευθέραν ὡς δούλην ἔχει καὶ
[12]	ἐμὴν γνώμην. Εἶτα ἵνα μὴ	τὴν	ἐμὴν γνώμην« ἀκούσας ἀνθρώπινον εἶναι
[12]	φησίν, ἐὰν οὕτω μείνῃ, κατὰ	τὴν	ἐμὴν γνώμην. Εἶτα ἵνα μὴ
[46]	οὖν, φησί, βοηθὸν αὐτὴν ἐκάλεσε	τὴν	ἐμποδίζουσαν; Ποιήσωμεν« γὰρ αὐτῷ« φησί,
[58]	ἀλλὰ πολλὴν ἄπεισιν ἐντεῦθεν ἔχουσα	τὴν	ἐμπορίαν· μᾶλλον δὲ τὸν λόγον
[75]	ἀσκεῖν, τὴν ἐν τοῖς ἱματίοις,	τὴν	ἐν τῇ διαίτῃ, τὴν ἐν
[17]	ἀρκέσειε νόμος καθ´ ἑαυτὸν διορθῶσαι	τὴν	ἐν τῇ ψυχῇ γενομένην διαστροφήν.
[75]	ἱματίοις, τὴν ἐν τῇ διαίτῃ,	τὴν	ἐν τοῖς ἄλλοις ἅπασιν, οὐκέτι
[75]	δέῃ τὴν ἄλλην φιλοσοφίαν ἀσκεῖν,	τὴν	ἐν τοῖς ἱματίοις, τὴν ἐν
[57]	φροντίσι, πόθεν λοιπὸν ἡδίστην καλέσομεν	τὴν	ἐν τῷ γάμῳ ζωήν; Πάλιν
[63]	εὐωδία ταῖς αἰσθήσεσι περιρρέουσα ἐνδείκνυται	τὴν	ἔνδον ἀποκειμένην ἀρετήν, καὶ τὰς
[63]	βάδισις καὶ πάντα ἁπλῶς πρὸς	τὴν	ἔνδον εὐταξίαν χαρακτηρίζεται· καὶ καθάπερ
[33]	τὰ αὐτὰ λεγόμενα πλείονα ἔχει	τὴν	ἐνεργείαν. Κἀνταῦθα οὖν τὸν διδάσκαλον
[47]	παραμυθήσασθαι τοὺς ὑπὲρ αὐτῆς πόνους,	τὴν	ἐνεστῶσαν ἀνάγκην εἰπών, οὐδὲ οὕτως
[49]	τὰ μέλλοντα ἀγαθά, λέγει· Διὰ	τὴν	ἐνεστῶσαν ἀνάγκην. Εἶτα πάλιν εἰπών·
[42]	τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν« φησί, διὰ	τὴν	ἐνεστῶσαν ἀνάγκην. Καίτοι γε ὅτε
[42]	οὖν τοῦτο εἶναι καλὸν διὰ	τὴν	ἐνεστῶσαν ἀνάγκην. Τοῦτο δὲ ποιεῖ
[48]	ἀπὸ τῆς παρθενίας μόνον τὸ	τὴν	ἐνθάδε θλῖψιν διαφυγεῖν; Καὶ τίς
[84]	ἀσκεῖν ἀρετήν, ἵνα μὴ μετὰ	τὴν	ἐνθένδε ἀποδημίαν ἀνόνητα ἀποδυρώμεθα.
[9]	φύσιν. Ἀντὶ γὰρ προβόλων προστήσας	τὴν	ἔννομον μίξιν καὶ ταύτῃ τὰ
[12]	δεικνύντος δι´ αὐτοῦ νῦν διδομένην	τὴν	ἐντολήν. Καὶ γὰρ περὶ τῆς
[12]	λεγόμενον— πῶς γάρ; ἀλλ´ ὅτι	τὴν	ἐντολὴν ταύτην οὐχ ἡνίκα παρῆν
[32]	ἐπιστρέψαντες πρὸς ἐκείνους, οὕτω ποιοῦνται	τὴν	ἐντυχίαν, κἂν μικρὸν ἀπορραθυμήσωσιν, οὐ
[17]	ἡμᾶς καθέλκειν εἴωθε. Μὴ τοίνυν	τὴν	ἐξ ἀρχῆς γενομένην ἐπιτροπὴν τοῦ
[51]	αἴσθησιν ἀλλ´ ἐκποδὼν πᾶσαν γίνεσθαι	τὴν	ἐξ αὐτῶν ἡδονήν. ~Ὅσον ἡ
[52]	λύπῃ καὶ οὐδὲ φαινομένην ὄψει	τὴν	ἐξ ἐκείνων ἡδονήν, ἀλλ´ οὕτως
[8]	λόγον καὶ ἐπὶ τοῦ γάμου	τὴν	ἐξέτασιν ποιήσασθαι χρή. Ἡμεῖς μὲν
[7]	ἀποδύσαντες αὐτῆς τὴν ψυχὴν καὶ	τὴν	ἕξιν αὐτῆς ἐντεῦθεν καταμαθόντες ἀκριβῶς;
[73]	τὴν κλεῖν αὐτὴ κέκτηται καὶ	τὴν	ἐξουσίαν ἅπασαν ἔχει, καὶ τοσαύτην
[38]	εἰσάγηται ὁ ἀνταγωνιστὴς καὶ ἀντιπαρατάττηται,	τὴν	ἐξουσίαν αὐτῶν ὁ τῶν ἀγώνων
[12]	τοσαύτην ἔδωκα τοῖς ἐμοῖς λογισμοῖς	τὴν	ἐξουσίαν. Λογισμοὶ γὰρ θνητῶν δειλοὶ
[42]	ἀρχόμενος τῆς συμβουλῆς ὑποτέμνεται πάλιν	τὴν	ἐξουσίαν οὐχ ἁπλῶς ἀποφαινόμενος ἀλλὰ
[41]	ἀλλ´ εἰς ἑκατέρους αὐτῆς διανεῖμαι	τὴν	ἐξουσίαν. Ποῦ τοίνυν εἰσὶν οἱ
[32]	ἀνάγκη θατέρῳ τῷ μέρει γενέσθαι	τὴν	ἐπήρειαν καὶ στενοχωρηθέντες ὑπὸ τῶν
[45]	γὰρ τρόπον τῆς νίκης καὶ	τὴν	ἐπὶ τὸ τρόπαιον φέρουσαν ὁδὸν
[44]	καὶ κόλασιν. Πῶς οὖν δυνήσεται	τὴν	ἐπὶ τὸν οὐρανὸν βαδίζειν ὁδόν,
[57]	ἐπιστῇ διακόπτουσι μὲν καὶ διασπῶσι	τὴν	ἐπὶ τοσούτῳ χρόνῳ πονηθεῖσαν νηδὺν
[47]	ἑαυτῇ χαρακτηρίσασα βίον, πολλὴν μὲν	τὴν	ἐπιείκειαν, πολλὴν δὲ τὴν κοσμιότητα,
[49]	ἁπάντων τὸ μετὰ πάσης ἀδείας	τὴν	ἐπιθυμίαν ἀποπληροῦν καὶ μηδεμίαν ἀπὸ
[34]	κῦρος ἡμῶν ἐκφύγῃ σφοδρότερον ἡμῶν	τὴν	ἐπιθυμίαν διήγειρε. Πρῶτον μὲν οὖν
[41]	ἐντρεπτικῶν ῥημάτων ἀνέστελλε τὴν πρὸς	τὴν	ἐπιθυμίαν φοράν, διὰ τὰς πορνείας
[68]	δὲ μετὰ τοῦ ποιεῖσθαι πολλὴν	τὴν	ἐπιμέλειαν τὸ αὐτὸ τοῦτο καρποῦνται
[27]	ὑγιῆ, νηστείας καὶ ἀγρυπνίας πολλὴν	τὴν	ἐπίτασιν, νομοθεσίας ἀκρίβειαν, ἐντολῶν φυλακὴν
[16]	τὸ τῶν ἀνθρώπων διέκειτο γένος,	τὴν	ἐπιτεταμένην ταύτην ἐνομοθέτησε πολιτείαν οὐδ´
[49]	τοὺς καρποὺς ἵνα προθυμότερον ἐπὶ	τὴν	ἐργασίαν ἔλθωσι τῆς ἀρετῆς. Διὰ
[79]	τὴν γῆν, ἀντὶ δὲ τραπέζης	τὴν	ἐρημίαν. Καὶ πρᾶγμα ὃ τοῖς
[34]	τῷ πελάγει τὸ σκάφος ἀπολάβωσι,	τὴν	ἐρημίαν τῶν βοηθησόντων τῆς τόλμης
[79]	καὶ παῖδας, οὐκ ἂν εὐκόλως	τὴν	ἐρημίαν ᾤκησαν, οὐκ οἰκίας κατεφρόνησαν,
[13]	παρῄνεσεν. Πόθεν οὖν ἦλθον ἐπὶ	τὴν	ἐρώτησιν; Εἶδον τοῦτο ὀξέως ἐκεῖνοι
[78]	θέλει ποιείτω; Καὶ οὐ διορθοῖς	τὴν	ἐσφαλμένην γνώμην ἀλλ´ ἐπιτρέπεις γαμεῖν;
[26]	μόνον οὐκ ὤνησεν ἀλλὰ καὶ	τὴν	ἐσχάτην ἀδικίαν ἠδίκησε τοῦ θαύματος
[52]	τε γὰρ πενίαν εἴποι τις	τὴν	ἐσχάτην, ἄν τε νόσον ἀνίατον
[56]	τοῦ γάμου καλῶν ἀπολαύουσαι πρὸς	τὴν	ἐσχάτην ἀπὸ τοῦ γάμου κατέπεσον
[4]	μυρίους προσεδοκήσατε ἐπαίνους, ὑπὲρ τούτων	τὴν	ἐσχάτην δώσετε δικήν, καὶ μετὰ
[4]	ἀπορρήτων ἀπολαύουσιν ἀγαθῶν, ὑπὲρ τούτων	τὴν	ἐσχάτην τίνοντα δίκην καὶ τῶν
[41]	ἡ δουλεία δὲ αὕτη τῷ	τὴν	ἑτέρου μοχθηρίαν ἀναγκάζεσθαι καὶ ἄκοντα
[14]	μοι, γάμος ἀπέτεκε Ἀδάμ; Ποῖαι	τὴν	Εὔαν ὠδῖνες; Οὐκ ἂν ἔχοις
[41]	μὴ ἐλαττοῦσθαι τῇ δουλείᾳ ταύτῃ	τὴν	εὐγένειαν αὐτοῖς τὴν πνευματικήν, μέτεισι
[44]	ἐπὶ τὸν οὐρανὸν βαδίζειν ὁδόν,	τὴν	εὐλύτων καὶ κούφων δεομένην ποδῶν
[76]	ταῦτα συνεβούλευσα ἀλλ´ ὥστε μὴ	τὴν	εὐσχήμονα προσεδρίαν ὑπὸ τῶν βιωτικῶν
[14]	πᾶσα ἀνάγκη τοῦ στρατεύματος διασπασθῆναι	τὴν	εὐταξίαν, οὕτω τοῦ πάντων τῶν
[78]	καὶ τῇ συνεχείᾳ τῶν συγχωρήσεων	τὴν	εὐτελῆ καὶ μικρὰν παραμυθεῖται διάνοιαν,
[68]	ἀναμετρήσειε τὴν ἡδονήν; Ποῖος λόγος	τὴν	εὐφροσύνην τῆς οὕτω διακειμένης παραστήσειε
[52]	καὶ οὐκ ἀνταλλάξεται οὐδενὸς λύτρου	τὴν	ἔχθραν οὐδὲ μὴ διαλυθῇ πολλῶν
[34]	ἐπάγει τὸν χειμῶνα καὶ χαλεπὴν	τὴν	ζάλην καὶ ἀφορήτους τὰς τρικυμίας,
[71]	τῆς τρυφῆς τὴν ἀηδίαν καὶ	τὴν	ζημίαν καὶ τὴν ἀσχημοσύνην, τὰς
[54]	κἂν γένοιτο, οὐ μικρὰν ἔχει	τὴν	ζημίαν. Τὸ γὰρ ἀνάγκῃ καὶ
[84]	ἔσται ὁ Χριστὸς ἀπεφήνατο, ὥσπερ	τὴν	ζωὴν αἰώνιον οὕτω καὶ τὴν
[68]	Ἡ πλεονεξία ἄρα ἐστὶν ἡ	τὴν	ἡδονὴν ἔχουσα, οὐχ ἡ τοῦ
[57]	φόβος μὴ θάνατος ἐμπεσὼν διακόψῃ	τὴν	ἡδονήν, μᾶλλον δὲ οὐκέτι φόβος
[51]	τοῦ γάμου λυπηρὰ ταύτην ἀφανίσαι	τὴν	ἡδονήν. Ὅπερ οὖν ἔφην, μάλιστα
[64]	γὰρ ἔχει τὰ δάκρυα ἐκεῖνα	τὴν	ἡδονὴν ὅσην οὐδὲ ὁ γέλως
[68]	καὶ πολλῷ μείζονα ἐκεῖθεν καρποῦσθαι	τὴν	ἡδονήν. Ὅσον γὰρ ὁ χρυσὸς
[68]	Τίς ἂν οὖν ταύτην ἀναμετρήσειε	τὴν	ἡδονήν; Ποῖος λόγος τὴν εὐφροσύνην
[57]	ἐλπισθῇ βεβαίως, τότε μόνον τίκτει	τὴν	ἡδονήν, τὰ κακὰ δὲ κἂν
[1]	αὐτοὺς ὁ κατ´ ἐκείνην κρίνων	τὴν	ἡμέραν· Ἐγὼ τὰς τιμὰς οὐ
[82]	ἑκάστην ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας φλέγονται	τὴν	ἡμέραν· ἐκεῖνος δὲ οὕτω ταύτην
[14]	μὲν θανάτου καθ´ ἑκάστην αὐτὸ	τὴν	ἡμέραν ἐπινεμομένου καὶ κόπτοντος, τοῦ
[32]	ὃν οὕτω καθ´ ἑκάστην ἐκπολεμοῦμεν	τὴν	ἡμέραν καταλλάξοντες, εἰκότως ἡμᾶς ἀπάγει
[67]	οἷον τὸ καθ´ ἑκάστην διατείνεσθαι	τὴν	ἡμέραν ῥαθυμίαν ἐπιστρέφουσαν, κακουργίαν ἐκκόπτουσαν,
[22]	καὶ ὑμεῖς ἄρξησθε λέγειν κατὰ	τὴν	ἡμέραν τῆς κρίσεως τοὺς ἀπὸ
[76]	ἀφορητότερον γίνεται καὶ ἀγχόνης χαλεπώτερον	τὴν	ἡμετέραν ἀποπνίγει ψυχήν. Διὰ τοῦτο
[15]	ὕστερον δὲ γέγονεν ἀναγκαῖα διὰ	τὴν	ἡμετέραν ἀσθένειαν καὶ ταῦτα καὶ
[17]	τὴν αὐτοῦ βούλησιν ἀλλὰ παρὰ	τὴν	ἡμετέραν ἀσθένειαν τὸ πτῶμα γίνεται.
[15]	ἡμᾶς καὶ διὰ τὴν ἀπείθειαν	τὴν	ἡμετέραν. Διὰ τί γὰρ μὴ
[14]	τὰ πρὸς ἀνάπαυσιν καὶ χρῆσιν	τὴν	ἡμετέραν, ἔπλασε τὸν ἄνθρωπον ὁ
[37]	κατασχεῖν. Καὶ σὺ μὲν μετὰ	τὴν	ἧτταν ἐνίκησας, ἐκείνη δὲ καθαρὰν
[21]	τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ εἰς	τὴν	θάλασσαν. Τί οὖν λέξουσιν οἱ
[34]	ἀναπαύσασθαι. Ὥσπερ οὖν οἱ κατὰ	τὴν	θάλατταν κακοῦργοι, ἔνθα μὲν ἂν
[65]	ταύτης ἡ τυραννὶς ὡς καὶ	τὴν	θείαν γραφὴν ἡνίκα ἂν αἰχμαλωσίαν
[48]	ὅτι πολλὴν ἔχει τὸ πρᾶγμα	τὴν	θλῖψιν. Τοῦτο οὖν, εἰπέ μοι,
[21]	ποτίζων τοσαύτην ὑποστήσεται τιμωρίαν, ὁ	τὴν	θολερὰν ἀνατροπὴν ἐκχέων εἰς τὰς
[57]	ἔλαττον ἢ ἐν ἐκείνοις, καὶ	τὴν	ἰδίαν ἀσφάλειαν ἀφεῖσαι σκοπεῖν ἐν
[5]	δαιμονίων ἐν ὑποκρίσει ψευδολόγων κεκαυτηριασμένων	τὴν	ἰδίαν συνείδησιν, κωλυόντων γαμεῖν, ἀπέχεσθαι
[24]	καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. Πολλοὶ	τὴν	ἱερωσύνην ἥρπασαν χρήμασιν ἀλλ´ οὐκ
[21]	τῆς γεέννης ἀπαχθήσεται πῦρ, ὁ	τὴν	ἰσάγγελον ταύτην διαβάλλων πολιτείαν πόσην
[12]	τῆς οἰκουμένης ἐκκλησία τοῦ νόμου	τὴν	ἰσχὺν μετὰ τῆς ἀκριβείας αὐτὸν
[26]	γὰρ εἴασεν αὐτοῦ ἅπασαν φανῆναι	τὴν	ἰσχὺν οὐδὲ σφόδρα περιβόητον αὐτοῦ
[40]	πλειόνων γέμουσα κακῶν, πῶς οἴσει	τὴν	καθημερινὴν ταύτην ἀηδίαν ἐκεῖνος ὁ
[16]	Τίς οὖν ἐστιν οὗτος; Περικόψαι	τὴν	κακίαν τῆς ἡμετέρας ψυχῆς καὶ
[78]	ἵστασθαι χρὴ γενναίως τὰ διακόπτοντα	τὴν	καλὴν ταύτην ὁρμήν, ἄκουσον τί
[45]	κατὰ τοῦ διαβόλου πόλεμον καὶ	τὴν	κατὰ τῆς κακίας νίκην. Εἴτε
[83]	ἐστὶν ἀτελές, ὡς καὶ μετὰ	τὴν	κατόρθωσιν αὐτοῦ μηδὲν πλέον ἡμᾶς
[37]	ἡ τέφρα καὶ μῖσος πρὸς	τὴν	κατορωρυγμένην ἄφατον καὶ λοιδορίαι καὶ
[49]	ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ	τὴν	κεφαλὴν αὐτοῦ. Τίνος οὖν ἕνεκεν
[73]	καταθεμένη τῶν ἀποκειμένων ἐκεῖ καὶ	τὴν	κλεῖν αὐτὴ κέκτηται καὶ τὴν
[84]	τὴν ζωὴν αἰώνιον οὕτω καὶ	τὴν	κόλασιν αἰώνιον εἶναι λέγων. Ὅτε
[21]	ἀσκήσεως ὑποτεμνόμενός τις ἀπαραίτητον ἔχει	τὴν	κόλασιν, ὁ τὴν ἁγιωσύνην αὐτὴν
[38]	τὸ στάδιον εἰσελθεῖν καὶ καταπάσασθαι	τὴν	κόνιν· ἀπόστηθι καὶ φύγε τὸν
[57]	χερσί, τῷ δὲ μὴ ἐλπισθέντι	τὴν	κόρην παρέδωκαν οἱ γονεῖς. Οὐ
[26]	ἵνα πρὸς ἐκείνην ἐπάρω σε	τὴν	κορυφήν. Καίτοι γε αὐτοὶ τὰ
[47]	μὲν τὴν ἐπιείκειαν, πολλὴν δὲ	τὴν	κοσμιότητα, πολλὴν δὲ τὴν τῶν
[42]	ψηφίζεται ἀλλὰ τὸ πᾶν ὑπὸ	τὴν	κρίσιν ἀφίησι κεῖσθαι τῶν ἀκροατῶν.
[8]	τοῦ Θεοῦ σοφίαν ἐξύβρισας καὶ	τὴν	κτίσιν διέβαλες ἅπασαν. Εἰ γὰρ
[34]	τῆς ἡμετέρας νωθείας τὸ πλέον	τὴν	κυριωτέραν αἰτίαν ἐπήγαγε διὰ τὴν
[73]	οὐρανὸν καὶ τῆς ἐκεῖ διατριβῆς	τὴν	λαμπρότητα καὶ τὴν δόξαν ἅπασαν.
[46]	τοῦ Θεοῦ ποιεῖ τὴν ἀπόφασιν	τὴν	λέγουσαν· Καὶ ἀρχέτωσαν τῶν θηρίων
[37]	εἰς γῆν· ἔχθρα ἄσπονδος πρὸς	τὴν	λελυπηκυῖαν οὐδέν. Τί ταύτης γένοιτ´
[57]	γένηται τῶν ἀπευκτῶν, ἀφορητοτέραν ἔχει	τὴν	λύπην ἢ εἰ παρὰ τὴν
[14]	ἦν τότε ταῦτα καὶ ὅμως	τὴν	μακαρίαν ἐκείνην ζωὴν καὶ πολλῷ
[52]	δεινοῦ τὴν ὑπερβολήν. Ὅταν γὰρ	τὴν	μάλιστα πάντων ἀγαπωμένην καὶ ὑπὲρ
[37]	καὶ τὴν αὐχμηρὰν κόμην καὶ	τὴν	μέλαιναν στολὴν ἐξαίφνης κρότοι καὶ
[21]	γὰρ τῶν οὐκέτι δυναμένων διαφυγεῖν	τὴν	μέλλουσαν κόλασιν τοῦτο τὸ ἐπίρρημα
[52]	ἀγαγὼν κατέσφαξεν. Ὁ δὲ ἀνὴρ	τὴν	μὲν ἀπὸ τῶν νόμων διαφεύγει
[39]	ἑξήκοντα γεγονυῖα, ἑνὸς ἀνδρὸς γυνή.	Τὴν	μὲν γὰρ ἁπλῶς χήραν ἀφίησι
[56]	τι καὶ θαυμαστὸν εἰπεῖν, χαλεπώτερος.	Τὴν	μὲν γὰρ ἐπὶ τοῖς κειμένοις
[52]	ἀληθὲς ὂν τύχῃ τὸ δεινόν,	τὴν	μὲν γυναῖκα οὐδεὶς ἐξαιρήσεται τῶν
[6]	τοῦ λόγου τὴν ἀκολουθίαν ἀνέστρεψε,	τὴν	μὲν δόξαν ἔξωθεν περικειμένη, τὴν
[44]	τρυφᾶν οὔτε ὀργίζεσθαι οὔτε γυναῖκα	τὴν	μὲν ἐκβάλλειν, τὴν δὲ ἀντεισάγειν
[41]	ἀσφαλὲς τὸ τῆς ἀδείας ἐνέχυρον.	Τὴν	μὲν ἐξουσίαν τοῦ τὰ τοιαῦτα
[37]	παρθένος σου ἐχέτω πλέον ὅσον	τὴν	μὲν οὐδὲ ἅπαξ ἐπιθυμία κατεπάλαισε,
[52]	σῖτον ἑλέσθαι καὶ πότον δέῃ,	τὴν	μὲν τράπεζαν οἰήσεται δηλητηρίων γέμειν
[72]	τεθνήξεται πρότερον ἢ ταύτην οἴσει	τὴν	μεταβολὴν διὰ τὸ ἀμελέτητον καὶ
[73]	μισεῖ τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ	τὴν	μητέρα καὶ τὴν γυναῖκα καὶ
[52]	αἱμασιὰς διαβαίνειν, ὅταν ἐπιστραφῇ τις	τὴν	μίαν ἐξελεῖν, ἑτέραις κατέχεται πλείοσιν,
[34]	ὡς διὰ παντὸς ἐκκεχύσθαι πρὸς	τὴν	μίξιν καὶ κεχηνέναι, συνέρχου τῇ
[27]	ῥᾴστων ἢ τῶν δυσκόλων τιθεὶς	τὴν	μίξιν, τὸ τοῦ πράγματος κλέπτει
[47]	δι´ ὀλίγου τῆς παραινέσεως ἑκατέρας	τὴν	μίξιν; Ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς
[41]	γὰρ ἦν ἄμεινον, εἰπέ μοι,	τὴν	μισηθεῖσαν ἐκβληθῆναι ἔξω ἢ σφαγῆναι
[37]	φιλίας καὶ ὁμιλίας καὶ κοινωνίας	τὴν	μνήμην οὕτως εὐκόλως ἀπὸ τῆς
[60]	τύχῃ, οὐδὲ τοῦτο αὐτῆς λυμαίνεται	τὴν	μνηστείαν, ἀλλὰ ἀρκεῖ ψυχὴν ἐπιδείξασθαι
[37]	δὲ καθαρὰν ἥττης ἁπάσης ἔχει	τὴν	νίκην καὶ τῷ τέλει συναπτομένη
[17]	κατὰ τὸ πλέον ἢ ἔλαττον	τὴν	νόσον ἐργάζεται, οὕτω καὶ ἐπὶ
[47]	πρὸς πᾶσαν ἐχειραγώγησε τῆς ἀληθείας	τὴν	ὁδόν. Εἰ δὲ νῦν τοῦτο
[14]	φθορὰν καὶ τὴν ἀρὰν καὶ	τὴν	ὀδύνην καὶ τὸν ἐπίπονον βίον,
[57]	πεῖραν ἔλαβε, τοσούτῳ μείζονα ἔχει	τὴν	ὁδύνην τῆς πολλῆς συνηθείας ἀφόρητον
[11]	ἐκείνων τῇ φύσει λειπόμενον βιάζεται	τὴν	οἰκείαν ἰσχὺν καὶ φιλονεικεῖ διὰ
[44]	προστρίβεσθαι ῥύπον; Καὶ τὰ κατὰ	τὴν	οἰκίαν δὲ εἴ τις ἐξετάσειε,
[73]	καὶ τῆς ἄλλης τῆς κατὰ	τὴν	οἰκίαν ἐφροντίσαμεν ἂν πενίας. Μὴ
[68]	ἀγορᾶς ἄργυρος ὡς ὁ κατὰ	τὴν	οἰκίαν; Καίτοι γε λαμπρότερος ἐκεῖνός
[14]	καλὸν τοῦτο παράγγελμα μυρίων ἐμπλήσει	τὴν	οἰκουμένην κακῶν. Ἐγὼ δέ, εἰ
[52]	παραμυθήσασθαι τοῖς μηχανήμασιν οὔτε γοῦν	τὴν	ὀργὴν διὰ τῶν ῥημάτων ἐξενεγκεῖν,
[32]	τοσαύτης προσελθόντα σπουδῆς δυνηθῆναι μειλίξασθαι	τὴν	ὀργὴν ἐκείνην, οὐχ ὅτι ἀπηνὴς
[52]	ἁπλῶς καὶ ἀνευθύνους ἀφίησιν ἀεὶ	τὴν	ὀργήν, κἂν δοῦλος ᾖ κἂν
[49]	τὴν ῥίζαν καὶ τέως κενῶσαι	τὴν	ὀργήν, ὃ μᾶλλον ἐπαγωγὸν ἦν
[21]	ὅμως οὕτως ἐξεκαλέσατο τοῦ Θεοῦ	τὴν	ὀργὴν ὡς οὐδὲ αὐτοῦ ἐκείνου
[37]	παύεται σκιαμαχοῦσα πρὸς αὐτήν· καὶ	τὴν	οὐδὲν λελυπηκυῖαν, πολλάκις δὲ οὐδὲ
[37]	ἐκεῖνος καὶ καινότερος ζῆλος πρὸς	τὴν	οὐκ ἐνοχλοῦσαν γινόμενος. Οἱ μὲν
[37]	καὶ διὰ τῶν ἐκείνης ἐγγόνων	τὴν	οὐκέτ´ οὖσαν ἀμύνεται καὶ τὸν
[39]	τοῦτο ἑλέσθαι κἀκεῖνο· ἐκεῖ δὲ	τὴν	οὐκέτι κυρίαν οὖσαν ἑτέρῳ πάλιν
[16]	νόμου παιδαγωγίαν, τοῦ καιροῦ ἐπὶ	τὴν	οὐράνιον ταύτην καλοῦντος φιλοσοφίαν, εἴασε
[20]	πᾶσι τῆς οἰκείας ἐκφέρει μοχθηρίας	τὴν	οὕτω διεστραμμένην καὶ ἄδικον ψῆφον.
[37]	παράταξιν οὐδὲ ἔφυγε τὴν συμβολὴν	τὴν	οὕτως ἀφόρητον τοῖς πολλοῖς εἶναι
[84]	τὰ πλημμελήματα συγχωρούμεθα, ἀλλ´ ἐπὶ	τὴν	ὀφειλομένην ἀπὸ τούτων δίκην καὶ
[33]	ἐχέτω, τῇ γυναικὶ ὁ ἀνὴρ	τὴν	ὀφειλομένην εὔνοιαν ἀποδιδότω, ἡ γυνὴ
[29]	τοῦ Τῇ γυναικὶ ὁ ἀνὴρ	τὴν	ὀφειλομένην εὔνοιαν ἀποδιδότω« καὶ Ὁ
[28]	φησιν; Τῇ γυναικὶ ὁ ἀνὴρ	τὴν	ὀφειλομένην εὔνοιαν ἀποδιδότω· ὁμοίως δὲ
[35]	ἐκλῦσαι σπεύδων, δι´ ὃν ἐπὶ	τὴν	παλαίαν κατεφέροντο συνήθειαν πολλὰ τῶν
[38]	καὶ τρίζοντος καὶ συμπλεκομένου πρὸς	τὴν	πάλην καὶ μέσου κατεχομένου παρελθὼν
[45]	ὁδὸν οὗτος ἐκείνην εἶναί φησι	τὴν	πάντων ἀπηλλαγμένην τῶν βιωτικῶν. Ἐπειδὴ
[37]	λογισμῶν ἀκοῦσαι ἐθέλοι, πρῶτον μὲν	τὴν	παρὰ πάντων τῶν ἀνθρώπων ἐξεταζέτω
[29]	καιρίαν εὑρήσει τῆς ἀποστολικῆς ἀξίας	τὴν	παραίνεσιν. Διὰ τί γὰρ μακρότερον
[41]	διὰ τοῦτο οὐκ εὐθέως ἐπὶ	τὴν	παραίνεσιν ἔδραμεν ἀλλὰ θεραπεύσας πρότερον
[29]	σεμνότερον ἐνδειξάμενον μέχρις ἐκείνου στῆσαι	τὴν	παραίνεσιν; Τί γὰρ ἔχει πλεῖον
[13]	ἵνα γὰρ μή τις δυσχεραίνῃ	τὴν	παραίνεσιν, τῶν γραμμάτων αὐτοὺς ὧν
[1]	ἐπλεόνασε τὸ δοθέν, καὶ διπλῆν	τὴν	παρακαταθήκην ἀπέδωκεν. Μέχρι τίνος οὖν
[11]	καὶ ἐν τούτῳ πολλὴν ἔχουσι	τὴν	παραμυθίαν αὐτὸν τὸν τῶν οὐρανῶν
[47]	ἐστι, μηδὲ ταύτην ἐνταῦθα κατασκευάσαι	τὴν	παραμυθίαν ἐβούλετο, περιττὸν ὑπὲρ παρθενίας
[38]	τοῖς μὲν γεγαμηκόσι πολλὴν δίδωσι	τὴν	παραμυθίαν, τὴν δὲ παρθένον οὐκ
[38]	Τοῖς μὲν γεγαμηκόσι πολλὴν δίδωσι	τὴν	παραμυθίαν ὡς μηδὲ ἄκοντος θατέρου
[37]	ἡ παρθένος πρὸς ταύτην ἰλιγγίασε	τὴν	παράταξιν οὐδὲ ἔφυγε τὴν συμβολὴν
[10]	~Ὅτι ὁ τὸν γάμον κακίζων	τὴν	παρθενίαν ἀδικεῖ. Ὁ μὲν γὰρ
[34]	ἵνα μή τις ἀναβῆναι πρὸς	τὴν	παρθενίαν ἀδυνατῶν κατακρίνηται ὡς προστάγματος
[10]	τὸ μεθ´ ὑπερβολῆς καλόν, ὅπερ	τὴν	παρθενίαν ἀποδείκνυμεν οὖσαν ἡμεῖς. Ὥσπερ
[76]	ἐπιβάλω; Τί οὖν ἐστιν; Οὐ	τὴν	παρθενίαν βρόχον ἐκάλεσεν— ἄπαγε— ἀλλὰ
[2]	μὲν ἵνα ἀντινομοθετήσωσι τῷ Θεῷ	τὴν	παρθενίαν εἵλοντο, ἡμεῖς δὲ ἵνα
[14]	γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. ~Ἀντίθεσις τῶν	τὴν	παρθενίαν ἐκβαλλόντων καὶ λύσις. Ἀλλ´
[47]	ἐστι καὶ εἰσάγοντος. Εἶτα ἐπὶ	τὴν	παρθενίαν ἐλθὼν καὶ εἰπὼν ὅτι
[47]	ἀναπέσῃς· πάλιν γάρ σε ἐπὶ	τὴν	παρθενίαν ἕλκει καὶ τοῦτο ὁ
[29]	αὐτὸ συνέρχεσθε. Πολλοὺς ἐνταῦθα τῶν	τὴν	παρθενίαν ἐπανῃρημένων οἶμαι καὶ ἐρυθριᾶν
[10]	αὐτὸν οὐ τοῦτον μᾶλλον ἢ	τὴν	παρθενίαν ἐπῄνεσε. Καὶ γὰρ ἐπὶ
[18]	οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ καὶ	τὴν	παρθενίαν ἐτίμησαν, εἰ μὴ εἶδον
[21]	ὁ κίνδυνος μέγας τοῖς ἐξουθενοῦσι	τὴν	παρθενίαν. Ἐχρῆν μὲν οὖν, ὅπερ
[47]	γάμου φιλοσοφεῖν. Εἶτα πάλιν ἐπὶ	τὴν	παρθενίαν μεθίσταται, καὶ οὐδὲ νῦν
[4]	~Ὅτι καὶ Ἑλλήνων ἀθλιώτεροι κατὰ	τὴν	παρθενίαν οἱ αἱρετικοί. Ὦ καὶ
[9]	πολλῷ τιμιωτέραν εἶναι τοῦ γάμου	τὴν	παρθενίαν· οὐ μὴν διὰ τοῦτο
[20]	καὶ μηδεὶς κίνδυνος τοῖς ἐξουθενοῦσι	τὴν	παρθενίαν οὐδὲ οὕτως ἀσφαλὲς τὸ
[7]	κεφαλῆς τοσαύτην ἀνεδέξαντο ταλαιπωρίαν. ~Ὅτι	τὴν	παρθενίαν οὐκ ἀπὸ ἱματίων ἀλλ´
[34]	οὖν ἂν εἴποιεν ἐνταῦθα οἱ	τὴν	παρθενίαν περιττὸν εἶναι τιθέμενοι; Αὕτη
[49]	ἐν τῷ παρόντι ἡδέων εἰς	τὴν	παρθενίαν προτρέπει. Τί λέγεις; Πρὸς
[36]	ἐμβαλών. ~Ὅτι μετριάζων ὁ ἀπόστολος	τὴν	παρθενίαν χάρισμα καλεῖ. Ἀλλ´ ἕκαστος
[78]	εἶπες, εἰ δὲ ἀσχημονεῖν ἐπὶ	τὴν	παρθένον αὐτοῦ νομίζει, ἄθλιός ἐστι
[78]	δέ τις« φησίν, ἀσχημονεῖν ἐπὶ	τὴν	παρθένον αὐτοῦ νομίζει, ἐὰν ᾖ
[34]	στρατιώτην γενναῖον ἔξω τειχῶν ἀποκλείσας	τὴν	παρθένον ὁ Παῦλος, οὐκ ἀφίησιν
[47]	θανάτου καταγελῶσα μηδὲν εἶναι λέγῃ	τὴν	παροῦσαν ζωήν, ὅταν πᾶσαν τοῦ
[73]	ὁ τοῦ γάμου καιρὸς ἀναγκάζῃ	τὴν	πατρῴαν οἰκίαν ἀφεῖναι, τότε τῆς
[56]	τῆς πείρας ἐπῆλθεν, ὅσοι δὲ	τὴν	πεῖραν διέφυγον, τούτους διὰ τῆς
[57]	Ἐκεῖνος μὲν γὰρ ὅσῳ πλείονα	τὴν	πεῖραν ἔλαβε, τοσούτῳ μείζονα ἔχει
[75]	καὶ οἱ μὴ κλαίοντες οὔτε	τὴν	πενίαν δυνήσονται φέρειν οὔτε τὴν
[47]	οὐδὲ δι´ ὅλου οὐδὲ ἐφεξῆς	τὴν	περὶ τῆς παρθενίας ὕφηνε συμβουλὴν
[35]	Ἀλλ´ ἕκαστος ἴδιον ἔχει χάρισμα«	τὴν	περιαυτολογίαν ἐξέφυγεν ἄν. Τίνος οὖν
[69]	τοῦ οἴνου δαπάνην, τῶν καρυκευμάτων	τὴν	περιεργίαν, τραπεζοποιῶν καὶ σιτοποιῶν καὶ
[62]	φησί, καὶ ἐθαύμασεν. Ἀλλὰ οὐ	τὴν	περικειμένην ἀλλὰ τὰ περικείμενα, ἐκείνην
[30]	τὰς τῆς ψυχῆς φροντίδας καὶ	τὴν	περιρρέουσαν τὸν νοῦν ὀλιγωρίαν ἀναστέλλουσα
[69]	τὸ τῶν κατακοπτομένων πλῆθος κρεῶν,	τὴν	περιττὴν τοῦ οἴνου δαπάνην, τῶν
[78]	συγκαταβάσεως ἐδέοντο, καὶ περιέμεινε πρότερον	τὴν	πίστιν ἐν ταῖς ἐκείνων παγῆναι
[78]	διατηροῦντος παρθένον δίδωσιν αὐτῷ σφοδρὰν	τὴν	πληγήν. Τί γάρ φησιν; Ὃς
[54]	ἀφορητότερα. ~Ὅτι κἂν δυνηθῇ τις	τὴν	πλουτοῦσαν ὑποτάξαι γυναῖκα μείζων ἡ
[41]	δουλείᾳ ταύτῃ τὴν εὐγένειαν αὐτοῖς	τὴν	πνευματικήν, μέτεισι λοιπὸν ἐπὶ τὸν
[44]	τῆς ἡμετέρας ἀλλὰ καὶ τῷ	τὴν	πολλὰ πολλάκις ἀναπείθουσαν καὶ ἀναγκάζουσαν
[8]	οὖν πρὸς ἐμὲ τοῦτο, φησί,	τὴν	πολλὰ χαίρειν εἰποῦσαν τῷ γάμῳ;
[78]	δὴ κἀνταῦθα φυλάττει νόμον διὰ	τὴν	πόλλην ἀσθένειαν τοῦ αἰσχυνομένου τῷ
[46]	πρὸ τούτου τὸν Σολομῶντα μετὰ	τὴν	πολλὴν ἐκείνην σοφίαν καὶ εὐδοκίμησιν;
[41]	δὲ ἐνταῦθα θαυμάσαι τοῦ μακαρίου	τὴν	πολλὴν εὐμηχανίαν καὶ τὴν σύνεσιν
[69]	γέμουσι τράπεζαι. Εἰ δέ τις	τὴν	πολλὴν θαυμάζοι τρυφήν, οἷον τὸ
[78]	Εἶτα ἵνα μὴ νομίσῃς διὰ	τὴν	πολλὴν συγκατάβασιν μηδὲν εἶναι τὸ
[74]	πραγμάτων φύσιν ἀλλὰ διὰ τὸ	τὴν	προαίρεσιν τῶν ταῦτα φερόντων μεθ´
[78]	γε οὐδὲ ἀνάγκης ἐπικειμένης θέμις	τὴν	προῃρημένην παρθενεύειν κωλύεσθαι, ἀλλὰ πρὸς
[13]	κατακλείηται, τότε τῶν μελλόντων κατορθοῦν	τὴν	προθυμίαν ἀναμένειν χρὴ ἑτέρῳ τινὶ
[26]	τὸ πρᾶγμα ἀγνοοῦντες ταύτην ἔχουσι	τὴν	προθυμίαν, ἐμὲ δὲ ἡ πεῖρα
[41]	μὲν δι´ ἐντρεπτικῶν ῥημάτων ἀνέστελλε	τὴν	πρὸς τὴν ἐπιθυμίαν φοράν, διὰ
[40]	δι´ ἁγιωσύνης ἐπιθυμίαν ἀλλὰ διὰ	τὴν	πρὸς τὸν ἄνδρα ὀργὴν γίνεται.
[41]	τῷ λόγῳ παρασκευάζει. Μετὰ γοῦν	τὴν	πρὸς τοὺς οἰκέτας παραίνεσιν Τιμῆς«
[34]	συνέρχεσθε, κάτω καταβῆναι κωλύων, οὐ	τὴν	προσωτέρω προθυμίαν ἐμποδίζων. Οὐκ ἄρα
[84]	ἃ ποιοῦντας πρότερον ἐπῃνοῦμεν κατὰ	τὴν	πρώτην ἡλικίαν, ταῦτα γενομένους ἄνδρας
[38]	γαμῆσαι θελήσωσι, κρίμα ἕξουσιν ὅτι	τὴν	πρώτην πίστιν ἠθέτησαν. Καὶ μὴν
[36]	λέγων ὅτι Ἔχουσι κρίμα ὅτι	τὴν	πρώτην πίστιν ἠθέτησαν; Οὐδαμοῦ γὰρ
[17]	εἰδὼς ὅτι οὐκ ἀρκέσομεν πρὸς	τὴν	πτῆσιν ἐκείνην, δεῖξαι δὲ ἡμῖν
[34]	τούτου παραδοξότερον, πᾶσαν ἔνδον βαστάζειν	τὴν	πυρὰν καὶ μὴ καίεσθαι; Συστρέφειν
[39]	οὐκ ἐθελόντων ἐστὶν ἐνεργεῖν διὰ	τὴν	ῥαθυμίαν. Δείκνυσι γὰρ ὅτι κύριοι
[70]	ῥοπῆς εἰσι κύριοι. Ἀλλὰ διὰ	τὴν	ῥᾳστώνην; Ἀλλ´ οὐ διαλιμπάνουσι μόχθοις
[81]	ἐκάλεσεν. Ἀλλὰ ταύτην ἱκανὴ ξηρᾶναι	τὴν	ῥίζαν ἡ παρθενία καὶ ἑτέραν
[6]	ψυχὴν παντὸς σητὸς χαλεπώτερον διατρώγει	τὴν	ῥίζαν καὶ μετ´ ἐκείνης καὶ
[49]	Βουλόμενος οὖν διασεῖσαι τῆς μνησικακίας	τὴν	ῥίζαν καὶ τέως κενῶσαι τὴν
[80]	αὐτὴν μετὰ πολιτείας ἔχῃς ἀρίστης,	τὴν	ῥίζαν καὶ τὴν ὑπόθεσιν ἔχεις
[27]	οἱ φυλάσσοντες αὐτήν. Πῶς οὖν	τὴν	ῥοπὴν ἐπισπασόμεθα ταύτην; Ὅταν τὰ
[63]	κἂν μὴ βούληται, οὕτω καὶ	τὴν	σάρκα τῆς οὕτω φιλοσοφούσης ψυχῆς
[15]	ὃ διὰ τὴν ἀσθένειαν συνεχωρήθη	τὴν	σήν, τοῦτο τῆς παρθενίας προτίμα,
[41]	Ἰουδαίοις τοῦτο συνεχώρησεν; Δηλονότι διὰ	τὴν	σκληροκαρδίαν, ἵνα μὴ συγγενικῶν αἱμάτων
[64]	ἀντὶ τῆς εὐρυχώρου καὶ πλατείας	τὴν	στενὴν καὶ τεθλιμμένην μετὰ πλείονος
[84]	παραγένηται, οὐ δυνήσεται ἐξελθὼν ἀμεῖψαι	τὴν	στολήν, ἀλλ´ εἰς τὸ τῆς
[70]	τε ὀλίγον φάγῃ; Ἆρα διὰ	τὴν	στρωμνὴν τὴν ἁπαλήν; Καὶ μὴν
[33]	τῶν αὐτῶν διαλέγεται· καὶ οὐδαμοῦ	τὴν	συγχώρησιν ἁπλῶς τίθησιν ἀλλὰ μετὰ
[39]	πυροῦσθαι· ἀπεδέξω τὸ ἡδύ, ἐπῄνεσας	τὴν	συγχώρησιν, ἐθαύμασας τῆς συγκαταβάσεως τὸν
[27]	δοκεῖ μὲν αἰτιολογεῖν τοῦ γάμου	τὴν	συγχώρησιν. Τὸ δὲ ἀληθὲς λανθανόντως
[47]	συνοίκει, μὴ διαστῇς, ἀλλὰ δεσμὸν	τὴν	συζυγίαν ἐκάλεσε; Τὸ φορτικὸν ἐνταῦθα
[37]	ἰλιγγίασε τὴν παράταξιν οὐδὲ ἔφυγε	τὴν	συμβολὴν τὴν οὕτως ἀφόρητον τοῖς
[41]	ἀκροάτην εὐγνώμονα καταστήσας, οὕτως ἐπάγει	τὴν	συμβουλήν. Ἐπειδὴ γὰρ τὸ τῆς
[41]	ἑαυτοῦ πρόσωπον ὥστε εὐπαράδεκτον γενέσθαι	τὴν	συμβουλὴν καὶ τοῦ μηδὲν μέγα
[9]	πραγμάτων αἱρέσεως ὑπὲρ ὧν ποιεῖται	τὴν	συμβουλήν· ὁ δὲ κωλύων παραιρεῖται
[13]	μοι, μετὰ τοῦ θαρρεῖν ποιοῦμαι	τὴν	συμβουλὴν ὅτι καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς
[13]	τί μηδέποτε αὐτοῖς ταύτην εἰσηγήσατο	τὴν	συμβουλήν. Οὐ γὰρ ἄν, εἴ
[12]	ὁ κύριος, οὐκ ἀνθρωπίνην ἔδειξεν	τὴν	συμβουλήν. Πόθεν οὖν ἄρξασθαι τοῦ
[35]	ἑαυτοῦ πρώτου κατορθωθεῖσαν ἔχων δεῖξαι	τὴν	συμβουλήν, ταύτῃ μάλιστα πάντων ἐπάγεται
[16]	ταύτην ἐνομοθέτησε πολιτείαν οὐδ´ ἂν	τὴν	σύμμετρον ἐδεξάμεθά ποτε, ἀλλὰ πάντα
[5]	ψεῦδος; Πῶς παρθένος ἡ κεκαυτηριασμένη	τὴν	συνείδησιν; Τὴν γὰρ παρθένον οὐ
[41]	μακαρίου τὴν πολλὴν εὐμηχανίαν καὶ	τὴν	σύνεσιν καὶ πῶς δύο ἀναγκαίων
[76]	μοι θέα κἀνταῦθα τοῦ Παύλου	τὴν	σύνεσιν, πῶς ταῖς παραιτήσεσι πάλιν
[17]	αὐτοὺς τῶν δυσαρέστων σιτίων ἐπὶ	τὴν	συνήθη φέρει δίαιταν. Ὥσπερ δὲ
[39]	τοῦ διὰ τῶν ῥημάτων ψόγου	τὴν	σφοδρότητα ἐπιδείκνυται, παιδοποιΐας μὲν οὐδαμοῦ
[53]	εἰς ὕψος ἄφατον αἴρονται καὶ	τὴν	τάξιν ἀντιστρέφουσι καὶ πάντα ἄνω
[16]	τῆς ἡμετέρας ψυχῆς καὶ πρὸς	τὴν	τελείαν αὐτὴν ἀγαγεῖν ἀρετήν. Εἰ
[22]	βίον αὐτῶν ἐλογισάμεθα μανίαν καὶ	τὴν	τελευτὴν αὐτῶν ἄτιμον. Πῶς κατελογίσθησαν
[59]	Ἡ δὲ παρθένος καὶ ποθεῖ	τὴν	τελευτὴν καὶ βαρύνεται τῇ ζωῇ,
[68]	ἄργυρος ὁρώμενος πανταχοῦ πολλὴν παρέχει	τὴν	τέρψιν τοῖς ὀφθαλμοῖς. Καὶ πόσῳ
[34]	καθάψασθαι τῆς τῶν φιληδόνων ψυχῆς,	τὴν	τῆς ἀκρασίας ἔθηκε λέξιν, ἐμφατικωτέραν
[29]	ἐν τῷ γάμῳ μένοντας εἰς	τὴν	τῆς ἐγκρατείας γυμνασίαν ἐνήγαγε; Παρὰ
[13]	πρᾶγμα σχέσεως πολλὴν εὐκολίαν πρὸς	τὴν	τῆς παραινέσεως ὑποδοχὴν παρεχούσης· καὶ
[13]	τῶν περὶ παρθενίας λόγων εἰς	τὴν	τῆς παρθενίας αὐτοὺς ἐπιθυμίαν ἐνέβαλεν,
[19]	λέγοντες ἡμῶν οὐχ ἧττον ἴστε	τὴν	τῆς παρθενίας ὑπεροχὴν καὶ πάντα
[10]	γὰρ τὸν γάμον κακίζων καὶ	τὴν	τῆς παρθενίας ὑποτέμνεται δόξαν· ὁ
[50]	μόνης ἄδειαν, οὐχὶ δὲ καὶ	τὴν	τῆς τρυφῆς παρέχειν ἡμῖν εἴωθε.
[53]	εἰς τὴν αὐτῇ προσήκουσαν ἄγουσα	τὴν	τῆς ὑποταγῆς, αὐτὴ γίνεται κεφαλὴ
[49]	ἐμβιβάσαι σπεύδων οἱῳδήποτε τρόπῳ εἰς	τὴν	τῆς φιλοσοφίας ὁδὸν καὶ τὰς
[9]	χαμευνίαις, τῇ λοιπῇ σκληραγωγίᾳ τιθασσεύουσι	τὴν	τῆς φύσεως μανίαν. Τούτοις παραινῶ
[19]	δὲ πλέον ὑπὲρ τοῦ σβέσαι	τὴν	τῆς φύσεως πύρωσιν. Καὶ μάρτυς
[7]	πάντα ἐγκρατεύεται« πάντα τὰ διενοχλοῦντα	τὴν	τῆς ψυχῆς ὑγίειαν, καὶ Οὐδεὶς
[28]	δυνηθείη ποτὲ εὐπορήσας ἀργυρίου καταθεῖναι	τὴν	τιμὴν τῷ δεσπότῃ. Ὁ δὲ
[21]	περαιτέρω τῆς ἐκείνου γνώμης ἐπιταθῆναι	τὴν	τιμωρίαν αὐτῇ. ~Ὅτι χρησίμως οἱ
[21]	ἄφατον ἡμῖν καὶ ἀσύγγνωστον προαναφωνοῦσα	τὴν	τιμωρίαν· ἐπὶ γὰρ τῶν οὐκέτι
[24]	δίκην· ἕτεροι δὲ μόνον ἐκεῖ	τὴν	τιμωρίαν ὑποστήσονται διὰ τὸ πάντων
[40]	πρὸς αὐτὴν διάκειται, πῶς οἴσει	τὴν	τοσαύτην ἀνάγκην καὶ βίαν; Τί
[27]	ταχέως ἐπιλαβέσθαι τῆς παρθενίας καὶ	τὴν	τοσαύτην ἀποκρούσασθαι δόξαν. ~Ὅτι τὰ
[31]	εὐχῇ. Ὅπου γὰρ νῦν μετὰ	τὴν	τοσαύτην ἀσφάλειαν πειρᾶται ἐμποδίζειν ἡμῖν
[78]	βίον θαυμάζων ὡς καὶ μετὰ	τὴν	τοσαύτην παραίνεσιν αἰσχύνης ἄξιον εἶναι
[75]	τὸν οὐρανόν, πάλιν μετατίθησιν ἐπὶ	τὴν	τοῦ γάμου συγχώρησιν τὸν λόγον,
[9]	ἓν μὲν τὸ μὴ διαβάλλειν	τὴν	τοῦ Θεοῦ δημιουργίαν, δεύτερον δὲ
[36]	τὸ πρᾶγμα ἦν καὶ μετὰ	τὴν	τοῦ Θεοῦ ῥοπὴν καὶ τῆς
[8]	κατὰ τοῦ πράγματος χρησαμένη εἰς	τὴν	τοῦ Θεοῦ σοφίαν ἐξύβρισας καὶ
[52]	ταύτης μανία, ὡς μηδὲ μετὰ	τὴν	τοῦ λελυπηκότος τιμωρίαν ἀφεῖσθαι τῆς
[21]	ἄνδρα οὐδὲ ἐχλεύασε τὴν ἀρετὴν	τὴν	τοῦ μακαρίου τότε ἐκείνου, ἀλλὰ
[9]	καὶ φαῦλον εἶναι λέγων καὶ	τὴν	τοῦ νομοθετοῦντος ἀλλ´ οὐ τὴν
[28]	γυναῖκα. Ὁ δὲ Παῦλος καὶ	τὴν	τοῦ οἰκείου σώματος ἐξουσίαν παραιρεῖται,
[46]	ἔστιν εἰπεῖν ὅτι καὶ πρὸς	τὴν	τοῦ παρόντος βίου σύστασιν καὶ
[46]	ἐν τῷ παραδείσῳ, εἰς δὲ	τὴν	τοῦ παρόντος βίου ταραχὴν ἐμβαλοῦσα;
[49]	ἀνθρώπων ταύτην κατωρθωκέναι τὴν ἀρετήν,	τὴν	τοῦ πείθειν λέγω. Τοῦτο πόθεν
[7]	ἁπλῶς οὕτως καὶ παρέργως εἰς	τὴν	τοῦ πράγματος καταλέξομεν ἀρετήν, οὐκ
[62]	καὶ λιμώττοντα παρωσάμενος ἀνταγωνιστήν, οὕτω	τὴν	τοῦ προσώπου δόξαν τῆς περικειμένης
[7]	τὸν τῶν τριχῶν αὐχμὸν καὶ	τὴν	τοῦ προσώπου κατήφειαν καὶ τὸ
[9]	τὴν τοῦ νομοθετοῦντος ἀλλ´ οὐ	τὴν	τοῦ συμβουλεύοντος τάξιν ἁρπάζων, εἰκότως
[47]	διηνεκῶς, τοῦτό ἐστι τὸ ποιοῦν	τὴν	τοῦ συνοικοῦντος σωθῆναι ψυχήν· ὡς
[79]	ἀλλ´ ἀκρίδες καὶ μέλι ἄγριον	τὴν	τοῦ σώματος αὐτοῦ διεκράτουν ζωήν.
[57]	Πολλαὶ γοῦν διαλάμψασαι σφόδρα κατὰ	τὴν	τοῦ σώματος ὥραν οὐκ ἴσχυσαν
[60]	γεγονέναι οὔτε τὸ μὴ διαλάμπειν	τὴν	τοῦ σώματος ὥραν οὔτε ἄλλο
[24]	ἐπὶ μείζονι τῇ ζημίᾳ. Πολλοὶ	τὴν	τοῦ Φαραὼ ζηλώσαντες ἀσέβειαν οὐ
[44]	ἡ συγκατάβασις ἦν. Μετὰ δὲ	τὴν	τοῦ Χριστοῦ παρουσίαν πολλῷ στενωτέρα
[78]	ἐπιπλήττοντα ἐκείνῳ, τὸ δὲ ἀληθὲς	τὴν	τούτου δάκνει ψυχὴν ἐμφαίνων ὅτι
[47]	λειότητι τῆς ἀκοῆς πολλὴν ἐμποιεῖ	τὴν	τραχύτητα, οὐ τίθησιν αὐτὸ πυκνῶς
[61]	τῷ λόγῳ καὶ ταύτην συγχωρεῖσθαι	τὴν	τρυφὴν καὶ μήτε τὸν προφήτην
[49]	πολλὴν ἀπὸ ταύτης παρέχουσιν αὐτῇ	τὴν	τρυφήν. ~Ὅτι καὶ ἐν τῇ
[15]	τῆς ἑκουσίου προτιμήσεις πενίας καὶ	τὴν	τρυφὴν τῆς σώφρονος διαίτης καὶ
[28]	τὸ τοῦ Παύλου, μᾶλλον ἐπιτείνει	τὴν	τυραννίδα καὶ φορτικωτέραν ἐργάζεται τὴν
[29]	καὶ ὁ Παῦλος τοῦ γάμου	τὴν	τυραννίδα συνεχέστερον στρέφει καὶ σαφέστερον,
[8]	ἀπαλλάττει δόξης ἀλλὰ καὶ εἰς	τὴν	τῶν ἀγαθῶν ἐγκρίνει τάξιν. Ὥσπερ
[8]	ὑμεῖς, οὐ γὰρ ἂν εἴποιμι	τὴν	τῶν ἀνθρώπων φύσιν. Πῶς οὖν
[47]	μένουσα τῇ φύσει γυνὴ πρὸς	τὴν	τῶν μακαρίων ἀνδρῶν ἀρετὴν διαβαίνῃ.
[1]	γέενναν ἠπείλησεν. Οὐκέτι δὲ καὶ	τὴν	τῶν οὐρανῶν βασιλείαν τοῖς μὴ
[2]	οἱ διαμαρτάνοντες συγγνώμης ἔτυχον ἀλλὰ	τὴν	τῶν παρανομούντων ἂν ὑπέστησαν δίκην.
[35]	πρᾶγμα ἐδόκει καὶ οὐ κατὰ	τὴν	τῶν πολλῶν εὐκολίαν. Βουλόμενος οὖν
[75]	Σφόδρα συνετῶς οὐκ ἦλθεν ἐπὶ	τὴν	τῶν πραγμάτων αὐτῶν ἐξέτασιν οὐδὲ
[74]	θλίβεσθαι, οὐ διὰ τὸ μεταβάλλεσθαι	τὴν	τῶν πραγμάτων φύσιν ἀλλὰ διὰ
[78]	δὲ καὶ διεστραμμένης καὶ οὐδὲ	τὴν	τῶν πραγμάτων φύσιν ἐπισταμένης κρίνειν
[36]	ἐκάλεσε. Μετριάζων γάρ, οὐκ εἰς	τὴν	τῶν χαρισμάτων τάξιν καταλέξαι τὴν
[8]	γαμοῦντας θαυμάζομεν. Ὑμεῖς δὲ εἰς	τὴν	τῶν χειρόνων αὐτὸ τάξιν ὤσαντες,
[47]	δὲ τὴν κοσμιότητα, πολλὴν δὲ	τὴν	τῶν χρημάτων ὑπεροψίαν καὶ τὴν
[17]	αἱ τῶν παθῶν ἀμετρίαι διαφθείρουσι	τὴν	ὑγίειαν αὐτῆς. Καὶ δεῖ μάλιστα
[68]	τοῦτο ποιῆσαι, πρότερον ἔνδοθεν θέντες	τὴν	ὕελον οὕτως ἔξωθεν τὸν ἄργυρον
[42]	κῆρυξ τῶν ἐθνῶν, ὡς προστασίαν	τὴν	ὑμετέραν ἐγχειρισθείς, ὡς διδάσκαλος καὶ
[68]	εἶναι κύριοι τῶν οὐκ ὄντων	τὴν	ὑπὲρ αὐτῶν φροντίδα. Οἱ μὲν
[52]	οὐδεὶς ἂν παραστήσειε τοῦ δεινοῦ	τὴν	ὑπερβολήν. Ὅταν γὰρ τὴν μάλιστα
[34]	ἀκρασίας εἰπεῖν δεικνύντος τῆς ῥαθυμίας	τὴν	ὑπερβολήν. Οὐκοῦν ἀκρασίας τὸ μὴ
[24]	μιμούμενοι. Εἰσὶ δὲ οἱ διὰ	τὴν	ὑπερβολὴν τῆς κακίας καὶ ἐνταῦθα
[75]	καὶ δείξας οὕτω τῆς παρθενίας	τὴν	ὑπεροχὴν καὶ πρὸς αὐτὸν ἄρας
[80]	ἔχῃς ἀρίστης, τὴν ῥίζαν καὶ	τὴν	ὑπόθεσιν ἔχεις τῶν καλῶν. Καθάπερ
[47]	πολλὴν ἐπιδείκνυσθαι τὴν φιλοσοφίαν καὶ	τὴν	ὑπομονὴν καὶ τῶν τοῦ γάμου
[12]	νομίσῃς τὸν λογισμόν, τῇ προσθήκῃ	τὴν	ὑποψίαν ἐξέκοψεν εἰπών· Δοκῶ δὲ
[52]	μάλιστα πιστὰ λέγειν δοκοῦσιν, ὅσοι	τὴν	ὑποψίαν ἐπαίρουσιν, ὅσοι σπουδάζουσιν αὐτῆς
[52]	μετὰ ἀδείας ἁπάσης τότε, καὶ	τὴν	ὑποψίαν ταῖς παρ´ αὐτῶν διαβολαῖς
[13]	λέγων ὅτι ἐγὼ μὲν ἐπὶ	τὴν	ὑψηλὴν ταύτην κορυφὴν οὐκ ἐτόλμων
[47]	ἔστιν, ἀλλὰ τὸ πολλὴν ἐπιδείκνυσθαι	τὴν	φιλοσοφίαν καὶ τὴν ὑπομονὴν καὶ
[75]	ἔχοντι εἰς ταύτην ἑαυτὸν ἀγαγεῖν	τὴν	φιλοσοφίαν. Τὸ γὰρ ἀνωτέρω λεχθέν·
[34]	ἐν τοῖς τῆς ψυχῆς ταμιείοις	τὴν	φλόγα, ἀνέπαφον δὲ τὴν διάνοιαν
[34]	καὶ ἠχοῦν, ἀνέχεται καὶ στέγει	τὴν	φλόγα. Ἔτ´ οὖν τολμήσει τις,
[82]	ἐκεῖνος δὲ οὕτω ταύτην κατεσβέκει	τὴν	φλόγα καὶ οὐδεμιᾷ συνεδέδετο προσπαθείᾳ,
[17]	ἂν τὸ πτῶμα εἰργάσατο καὶ	τὴν	φλόγα σφοδροτέραν ἐποίησε. Καὶ γὰρ
[73]	ἐπὶ τοῖς παροῦσι πράγμασι καὶ	τὴν	φοβερὰν μόνον ἐκείνην ἡμέραν μεριμνᾶν.
[38]	φωνὴν ἀλλ´ ἀντὶ ταύτης ἐκείνην	τὴν	φοβερὰν ὅτι Ἐὰν καταστρηνιάσωσι τοῦ
[75]	τί μὴ ταύτην αἱρούμεθα μᾶλλον	τὴν	φροντίδα, οὐ τῷ τοιαύτας καὶ
[80]	περιγενέσθαι λύττης καὶ μαινομένην κατέχειν	τὴν	φύσιν, ἀλλὰ τότε ὄντως γίνεται
[9]	χρῆσθαι καλῶς, οὐκ ἀφιεὶς ἀγριαίνειν	τὴν	φύσιν. Ἀντὶ γὰρ προβόλων προστήσας
[38]	ἄν τις τολμήσειε ταύτην ῥῆξαι	τὴν	φωνὴν ἀλλ´ ἀντὶ ταύτης ἐκείνην
[15]	χρησάμενος ἔτεσι ταύτην ὕστερον ἀφῆκε	τὴν	φωνήν· Δέσποτα, τί μοι δώσεις;
[32]	ὑπὸ τῶν λογισμῶν ταύτην ἀφῆκαν	τὴν	φωνήν. ~Ὅτι τὸ δεύτερον εἰπεῖν
[50]	βουκολίων γαλαθηνά· οἱ ἐπικροτοῦντες πρὸς	τὴν	φωνὴν τῶν ὀργάνων· οἱ πίνοντες
[36]	Εἰπὼν γὰρ Ἔχοντες χαρίσματα κατὰ	τὴν	χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα«
[41]	καὶ ἡδὺν ἀλλὰ καὶ τῷ	τὴν	χάριν τοῦ πράγματος οὐκ αὐτοῦ
[68]	τῆς σιγῆς πλείων ἑτέρα ἀταραξία	τὴν	ψυχήν, ἅτε ἀνθρώπινον μὲν οὐδὲν
[3]	τῶν ἰδίων προβάτων φειδόμενον καὶ	τὴν	ψυχὴν αὐτοῦ τιθέντα ὑπὲρ αὐτῶν
[44]	ἴλιγγος περιστρέφων καὶ βαπτίζων ἡμῶν	τὴν	ψυχήν. Ἐὰν γὰρ βούληται τὸν
[66]	τὸ μὲν ἡ μὴ κατέχουσα	τὴν	ψυχὴν ἔνδον προπέτεια, τὸ δὲ
[52]	χαλεπώτερον παρακνίζον καὶ ἐρεθίζον αὐτοῦ	τὴν	ψυχὴν καὶ οὐ συγχωροῦν ἠρεμεῖν.
[7]	καταλέξομεν ἀρετήν, οὐκ ἀποδύσαντες αὐτῆς	τὴν	ψυχὴν καὶ τὴν ἕξιν αὐτῆς
[27]	ἀκούοντι καὶ πολλάκις ἀναγκάζει μετασκιρτῆσαι	τὴν	ψυχὴν μὴ φέρουσαν τῶν λεγομένων
[52]	λυπηροῦ τυραννικώτερον οὗτος αὐτοῦ κατακρατεῖ	τὴν	ψυχὴν ὁ χειμών. Ταῦτα διασκεψάμενος
[68]	καὶ μερίμνης ἁπάσης ἐλευθέραν ἀφίησι	τὴν	ψυχήν. Ὅτι, φησίν, ἐκεῖνος μὲν
[56]	τῶν ζώντων ἀεὶ φόβος κατασείων	τὴν	ψυχὴν οὐκ ἐλάττων τῆς ἐπὶ
[41]	τε καὶ τιθασὸν αὐτοῦ κατασκευάσας	τὴν	ψυχήν, οὕτω ποιεῖται τὴν εἰσήγησιν.
[6]	δηλητήρια φάρμακα εἰς αὐτὴν ἐμπίπτοντα	τὴν	ψυχὴν παντὸς σητὸς χαλεπώτερον διατρώγει
[52]	ὑπὲρ ἧς ἂν ἡδέως καὶ	τὴν	ψυχὴν προοῖτο, ταύτην ἀναγκάζηται δι´
[57]	ἀεὶ πάρεστιν αὐτοῖς φόβος κατασείων	τὴν	ψυχὴν τῶν τεκόντων καὶ πολὺ
[57]	μόνον, εὐθέως συνέχεε καὶ συνετάραξε	τὴν	ψυχήν. Ὥσπερ δὲ ἐπὶ τῶν
[48]	γυναικί; Μὴ ζήτει λύσιν« τὸ	τηνικαῦτα	ἐπήγαγε Λέλυσαι ἀπὸ γυναικός; Μὴ
[24]	γάρ φησιν, οὐ μαστιγωθήσονται« ὡς	τηρούμενοι	μετὰ δαιμόνων κολάζεσθαι. Πορεύεσθε« γάρ
[48]	συζυγίας βίαν εὐκολώτερον τὸν περὶ	τῆς	ἀγαμίας δέξῃ λόγον. Ἐὰν δὲ
[12]	ἑτέραν καὶ πάντα ἁπλῶς δεύτερα	τῆς	ἀγάπης αὐτοῦ τιθέμενος, πῶς ἂν
[78]	τῶν οὐρανῶν ἄξιόν ἐστι καὶ	τῆς	ἀγγελικῆς πολιτείας ἐγγύς, πῶς ἂν
[2]	μυρίων ἡμῖν δεῖ στομάτων καὶ	τῆς	ἀγγέλων δυνάμεως ἵνα δυνηθῶμεν τῆς
[68]	οὕτω τέρπει ὁ κείμενος ἐπὶ	τῆς	ἀγορᾶς ἄργυρος ὡς ὁ κατὰ
[66]	διὰ μέσου τοῦ πλήθους ἐπὶ	τῆς	ἀγορᾶς βαδίζουσαι οὐ μόνον οὐκ
[66]	ἥδιον. Ἀλλὰ τὸ περιφέρεσθαι ἐπὶ	τῆς	ἀγορᾶς ἐπὶ ἡμιόνων ἡδύ. Τῦφος
[68]	ἰδεῖν; Ἔξεστί σοι τὸν ἐπὶ	τῆς	ἀγορᾶς κείμενον ἄργυρον ἰδεῖν. Πρὸς
[13]	καὶ μεγάλης ἡ παρθενία δεῖται	τῆς	ἀγωνίας. Καὶ ἐνταῦθα δὲ τὸν
[41]	Θεῷ τοῦτο ἔδοξεν, ἀσφαλὲς τὸ	τῆς	ἀδείας ἐνέχυρον. Τὴν μὲν ἐξουσίαν
[34]	ταχέως ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας ἁλισκόμεθα,	τῆς	ἀδείας τῇ ψυχῇ ῥαθυμεῖν συγχωρούσης.
[9]	οὐ κατηγορῶ δὲ τῶν ἔξω	τῆς	ἀθλήσεως μενόντων. Κατηγορία γὰρ τότε
[7]	νομίμως ἀθλήσῃ. Τίνες οὖν οἱ	τῆς	ἀθλήσεως ταύτης νόμοι; Ἄκουε πάλιν
[7]	Ἀλλ´ οὐκ ἀφίησιν ὁ τοὺς	τῆς	ἀθλήσεως ταύτης νόμους διαταξάμενος. Οὐ
[57]	τοῦ θυμοῦ, τότε δὲ ὑπὸ	τῆς	ἀθυμίας πολλοὺς ἔτεκον πυρετούς. Ἐὰν
[52]	ἀλλ´ ἔφθασαν ἐκεῖναι προαναρπασθεῖσαι τῇ	τῆς	ἀθυμίας σφοδρότητι. Ὥστε εἰ καὶ
[41]	χωρεῖν χωρείτω« κύριον τὸν ἀκροάτην	τῆς	αἱρέσεως ποιοῦντός ἐστι. Περὶ μὲν
[57]	ὑπεύθυνοι μόνον ἀλλὰ καὶ ὧν	τῆς	αἰτίας ἀφίενται κἀν τούτοις δεδοίκασι
[57]	τούτων κἀκείνης αὐτὸν ἀπαλλάξαι δυνησόμεθα	τῆς	αἰτίας. Ποίας δὴ ταύτης; Ὅτι
[57]	φησί. Μάλιστα μὲν καὶ ἀπὸ	τῆς	αἰτίας τῆς τούτου πολλαὶ πολλάκις
[19]	χαμαιτυπείοις φθείρεσθαι οὐ μικρὸν ὀνίνησι	τῆς	ἀκαθαρσίας καὶ τῆς ἀνάγκης ἀπαλλάττων
[29]	τις ἦν τῆς ἐπιθυμίας αὐτῶν	τῆς	ἀκαίρου, οὕτω καὶ ὁ Παῦλος
[47]	τὸ ὄνομα λεγόμενον τῇ λειότητι	τῆς	ἀκοῆς πολλὴν ἐμποιεῖ τὴν τραχύτητα,
[19]	λείπεται πρόφασις αὐτοῦ μόνη, ἡ	τῆς	ἀκολασίας καὶ ἡ τῆς ἀσελγείας
[50]	τί λέγω Παῦλον, ὅς, ὅτε	τῆς	ἄκρας φιλοσοφίας ἦν ὁ καιρὸς
[34]	ἵνα μή τις ἀναβῆναι ἀπὸ	τῆς	ἀκρασίας βουλόμενος κωλύηται ὡς ἐπιτάγματος
[34]	τῆς τῶν φιληδόνων ψυχῆς, τὴν	τῆς	ἀκρασίας ἔθηκε λέξιν, ἐμφατικωτέραν οὖσαν
[34]	μᾶλλον συγγινώσκοντος ἦν, τὸ δὲ	τῆς	ἀκρασίας εἰπεῖν δεικνύντος τῆς ῥαθυμίας
[34]	Τίς οὐκ ἂν σπουδάσειεν ἐκφυγεῖν	τῆς	ἀκρασίας τὸν ψόγον; Οὐδὲ γὰρ
[12]	τοῦ νόμου τὴν ἰσχὺν μετὰ	τῆς	ἀκριβείας αὐτὸν φυλάττουσα, οὐκ ἂν
[52]	καὶ στεναγμὸς μετὰ πολλῆς βασανίζεται	τῆς	ἀκριβείας καὶ ἀνάγκη ἢ τῶν
[80]	θεραπεία οὔτε παίδων ἐπιμέλεια, πολλὴ	τῆς	ἀκτημοσύνης ἡ εὐκολία, ἀκτημοσύνη δὲ
[65]	καὶ οἰμωγαῖς διακοπτομένη; Τοσαύτη γὰρ	τῆς	ἀλγηδόνος ταύτης ἡ τυραννὶς ὡς
[47]	προσλαβομένη, φησί, πρὸς πᾶσαν ἐχειραγώγησε	τῆς	ἀληθείας τὴν ὁδόν. Εἰ δὲ
[58]	γὰρ ὅσον τὰ ὀνείρατα ἀπολείπεται	τῆς	ἀληθείας, τοσοῦτον τὰ ἐνταῦθα ἀφέστηκε
[60]	ἱματίων καὶ τῆς τραπέζης καὶ	τῆς	ἄλλης ἀδείας ἱκανὴ δελείσαι ψυχὴν
[4]	ὁμιλοῦντες καὶ χρημάτων ἀπολαύοντες καὶ	τῆς	ἄλλης ἀνέσεως τῆς βιωτικῆς. Ὑμῖν
[20]	ἐναντίας διακείμενος τῆς γνώμης μετὰ	τῆς	ἄλλης βλάβης καὶ μαρτύριον οὐ
[80]	φροντίδων οὐδὲ κινδύνων ἀλλὰ καὶ	τῆς	ἄλλης δυσκολίας ἡμᾶς ἀπαλλάττουσα. ~Πόσον
[73]	περὶ οἰκίας καὶ τρυφῆς καὶ	τῆς	ἄλλης σκοπεῖς ἡδονῆς; Παράγει τὸ
[73]	καὶ ξύλων καὶ ἐπίπλων καὶ	τῆς	ἄλλης τῆς κατὰ τὴν οἰκίαν
[79]	οὐκ οἰκίας κατεφρόνησαν, οὐκ ἂν	τῆς	ἄλλης τοῦ βίου κατασκευῆς. Νῦν
[73]	οὐδὲ κτημάτων ἀλλ´ ἐνδείας καὶ	τῆς	ἄλλης φιλοσοφίας ἁπάσης τῆς ἐκεῖ
[37]	οὐδέν. Τί ταύτης γένοιτ´ ἂν	τῆς	ἀλογίας χεῖρον, τί τῆς ὠμότητος;
[18]	ἡμέτερον οὐ τῆς παρθενίας ἀλλὰ	τῆς	ἁμαρτίας ἐστίν. ~Ὅτι πάλαι μὲν
[46]	τοὺς χαρακτῆρας ἐκείνους ἠμαύρωσε διὰ	τῆς	ἁμαρτίας καὶ ἀπὸ τῆς ἀρχῆς
[84]	καὶ αἰχμαλωτίζοντά με τῷ νόμῳ	τῆς	ἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν τοῖς
[68]	αὐτὸ τοῦτο καρποῦνται ὃ μετὰ	τῆς	ἀμελείας ἐκεῖνοι. ~Ὅτι πολλῆς ἀηδίας
[16]	σωτηρίας ἡμῖν ὑπὸ ταύτης ἂν	τῆς	ἀμετρίας διέφθαρτο. Οὕτως εἰ μετὰ
[19]	μικρὸν ὀνίνησι τῆς ἀκαθαρσίας καὶ	τῆς	ἀνάγκης ἀπαλλάττων ἐκείνης καὶ ἐν
[48]	παραμυθίας; Καὶ τί ταύτης, φησί,	τῆς	ἀνάγκης καὶ τῆς ἐπηρείας βαρύτερον
[8]	προαιρέσεως τὸ κατόρθωμα γίνεται ἀλλὰ	τῆς	ἀνάγκης τοῦ νόμου. Διὰ τοῦτο
[73]	ἐπείγεται καὶ ἐπὶ θύραις τὰ	τῆς	ἀναστάσεως ἕστηκεν, οὐ γάμων καιρὸς
[57]	φροντίδες, ὑπὲρ τῆς σωτηρίας καὶ	τῆς	ἀνατροφῆς. Κἂν μὲν εὐφυὲς ὂν
[17]	τις ἐκείνης ἀπαγαγὼν τῆς τροφῆς	τῆς	ἀνδράσι προσηκούσης ἀναγκάζῃ μεταλαμβάνειν, οὐδὲν
[78]	εἰδότος οὐδὲ ἑστάναι μετὰ πολλῆς	τῆς	ἀνδρείας. Εἶτα ἐπειδὴ συνεῖδεν ἱκανὸν
[7]	ἀλλ´ ἀπὸ τῆς ῥώμης καὶ	τῆς	ἀνδρείας, τὴν δὲ παρθένον πρᾶγμα
[8]	ἀπελθόντες κλαύσετε ἑαυτοὺς καὶ θρηνήσετε	τῆς	ἀνοίας δι´ ἧς ὑμᾶς ὁ
[75]	τῆς περιττῆς καὶ τῆς φροντίδος	τῆς	ἀνονήτου οὐκ ἀπὸ τῆς φύσεως
[27]	γενναίων, καὶ πρὸ τούτων ἁπάντων	τῆς	ἄνωθεν ῥοπῆς. Ἐὰν« γὰρ μὴ
[53]	καὶ ἀρχή. Τί οὖν ταύτης	τῆς	ἀνωμαλίας χεῖρον γένοιτ´ ἄν; Καὶ
[35]	ἐλάχιστος τῶν ἀποστόλων« ὥσπερ τι	τῆς	ἀξίας αὐτοῦ μεῖζον φθεγξάμενος ἐπιλαμβάνεται
[25]	ἑστῶτα, πρὸς τὸν οὐ δεόμενον	τῆς	ἀπ´ αὐτοῦ βοηθείας; Ἐνταῦθα γὰρ
[57]	ἐκείνης τῆς φροντίδος λυθείσης ὁ	τῆς	ἀπαιδίας εὐθέως ἐπεισέρχεται φόβος καὶ
[49]	πεποίηται ἄνω δὲ καὶ κάτω	τῆς	ἀπαλλαγῆς τῶν ἐν βίῳ μνημονεύει
[15]	Διὰ τί γὰρ μὴ πρὸ	τῆς	ἀπάτης ὁ γάμος ἐφάνη; Διὰ
[39]	καὶ ἁμαρτίαν ἀφόρητον. Ἀλλὰ περὶ	τῆς	ἀπειρογάμου μὲν ἔτι, οὔπω δὲ
[37]	δακρύων πρὸς τοὺς παρακαλοῦντας ἐγκώμια	τῆς	ἀπελθούσης διελθὼν καὶ τὸν βίον
[37]	τί τῆς ὠμότητος; Οὐδὲν παρὰ	τῆς	ἀπελθούσης ἠδικημένη— τί λέγω ἠδικημένη;
[12]	αὐτόν· οὐκ ἀνέχομαι εἶναι μετὰ	τῆς	ἀπίστου πιστὸς ὢν αὐτός, μετὰ
[22]	οὐρανὸν ἤδη μεταστάντες οὐδὲν δέονται	τῆς	ἀπὸ τῶν πολλῶν παραμυθίας ἀλλ´
[57]	προσηνοῦς ἀπολαύσωσι διὰ παντός, ὑπὸ	τῆς	ἀποδημίας εἰς ταῦτα πάλιν περιίστανται
[73]	καὶ πάσης ἑαυτοὺς ἀποστήσαντες φροντίδος	τῆς	ἀπολογίας γίνονται μόνης πολλῷ μᾶλλον
[29]	ἀναπτύξειε καὶ ταύτην καιρίαν εὑρήσει	τῆς	ἀποστολικῆς ἀξίας τὴν παραίνεσιν. Διὰ
[36]	οὕτως, ὁ δὲ οὕτως. Θέα	τῆς	ἀποστολικῆς ταπεινοφροσύνης οὐδαμοῦ τὸν χαρακτῆρα
[39]	παρθένος οὐχ ἥμαρτεν« οὐ περὶ	τῆς	ἀποτεταγμένης τῷ γάμῳ φησί· δῆλον
[18]	Καὶ μή μέ τις οἰέσθω	τῆς	ἀπωλείας αὐτῶν αἰτιᾶσθαι τὸν γάμον·
[14]	εἶναι; Ἀπὸ τῆς παρακοῆς, ἀπὸ	τῆς	ἀρᾶς, ἀπὸ τοῦ θανάτου. Ὅπου
[65]	ταύτης ἕστηκε τῆς ὠδῖνος καὶ	τῆς	ἀρᾶς. Ὁ γὰρ τὴν ἀπὸ
[15]	μίξις; Διὰ τί μὴ πρὸ	τῆς	ἀρᾶς ὠδῖνες; Ὅτι τότε μὲν
[83]	ἐρῶ ὅτι οὐ τὸ αὐτὸ	τῆς	ἀρετῆς ἀπαιτούμεθα μέτρον ἡμεῖς τε
[49]	προθυμότερον ἐπὶ τὴν ἐργασίαν ἔλθωσι	τῆς	ἀρετῆς. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ
[13]	καλῶς ὅτι μείζονος αὐτοῖς ἔδει	τῆς	ἀρετῆς, ἐπειδὴ καὶ μείζονος ἠξιώθησαν
[43]	παραγενομένου δὲ τοῦ Χριστοῦ καὶ	τῆς	ἀρετῆς ἐπιδοθείσης εὐκαταγώνιστος γέγονεν, ὥστε
[17]	ἐν τῷ πολλῷ χρόνῳ τὰ	τῆς	ἀρετῆς ἔφυ πτερά, τότε ἠρέμα
[20]	μισοῖτο ὡς ἐχθρὸς καὶ πολέμιος	τῆς	ἀρετῆς καὶ τῶν μαινομένων ἀθλιώτερον
[83]	εὑρεῖν. ~Ὅτι οὐ τὸ αὐτὸ	τῆς	ἀρετῆς μέτρον ἡμῖν καὶ τοῖς
[27]	γαμεῖν, οὐκ ἐπειδὴ τὸ κράτιστον	τῆς	ἀρετῆς ὁ γάμος ἀλλ´ ἐπειδὴ
[41]	φθέγξασθαι περὶ ἑαυτοῦ διὰ τὸ	τῆς	ἀρετῆς ταύτης γεγονέναι ἐκτὸς ἀμφότερα
[45]	ἠθέλησεν ὥστε ἐπαχθέστερον αὐτῷ γενέσθαι	τῆς	ἀρετῆς τὸν ἀγῶνα, οὐδὲν τοῦτο
[10]	στρατηγόν, οὕτω καὶ ἐνταῦθα ἂν	τῆς	ἀρίστης τάξεως ἐκβάλῃς τὸν γάμον,
[46]	διὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀπὸ	τῆς	ἀρχῆς αὐτὸν ἐκείνης κατήγαγεν. Ὥσπερ
[49]	τῆς καταλλαγῆς. Τὸ γὰρ δυσκολώτατον	τῆς	ἀρχῆς ἐπιλαβέσθαι τοῦ κατορθώματος, μετὰ
[46]	λοιπόν. Οὐ γὰρ μικρὸν αὐτοῦ	τῆς	ἀρχῆς ὁ Θεὸς ὑπετέμετο μέρος,
[19]	ἡ τῆς ἀκολασίας καὶ ἡ	τῆς	ἀσελγείας ἀναίρεσις. Τοὺς γὰρ ἔτι
[48]	αὐτὴ πρὸς τὸ βάραθρον αὐτὸν	τῆς	ἀσελγείας ὤθησε τῆς κατὰ νόμον
[9]	τινες οἱ μὴ δεόμενοι ταύτης	τῆς	ἀσφαλείας ἀλλ´ ἀντὶ ταύτης νηστείαις,
[69]	παρ´ ἡμέραν λυπηρῶν καὶ τὰ	τῆς	ἀσχημοσύνης ἐκείνης καὶ τὰ τῆς
[68]	εἴποι περὶ τῶν λυπηρῶν; ~Περὶ	τῆς	ἀταραξίας τῆς τῇ παρθενίᾳ προσούσης.
[14]	ἀφανισθέντος οὐδὲν τῶν λοιπῶν ἐπὶ	τῆς	αὐτῆς ἀσφαλείας καὶ εὐταξίας διαμενεῖ
[35]	μετὰ τοῦ θαρρεῖν καὶ αὐτοὶ	τῆς	αὐτῆς ἐπιβαίνωσιν ὁδοῦ. Τοῦτο καὶ
[84]	Πῶς οὖν οὐκ ἄτοπον ἐπὶ	τῆς	αὐτῆς ἔτι μένειν σμικρότητος ἀνδρωθέντας;
[44]	οἰκίαν δὲ εἴ τις ἐξετάσειε,	τῆς	αὐτῆς καὶ πλείονος δυσκολίας εὑρήσει
[29]	δέ τις αὐτὰ ἀκριβῶς διασκέψαιτο	τῆς	αὐτῆς ὄντα τοῖς προτέροις εὑρήσει
[37]	τὰς τρίχας τίλλων, στέφανον ἐπὶ	τῆς	αὐτῆς πάλιν φέρει κεφαλῆς, ὁ
[68]	γὰρ καὶ ζῶντες ἀποπηδῶντα αὐτὸν	τῆς	αὐτῶν δεσποτείας οὐκ ἴσχυσαν κατασχεῖν.
[75]	ἱματίου φροντίζουσιν ἑνὸς καὶ τροφῆς	τῆς	αὐτῶν. Ἔξεστι καὶ τῷ γυναῖκα
[37]	τὴν μνήμην οὕτως εὐκόλως ἀπὸ	τῆς	αὐτῶν ψυχῆς ἐκβάλλοντας, νάρκη τις
[7]	ἀπὸ τῆς κόμης οὐδὲ ἀπὸ	τῆς	βακτηρίας οὐδὲ ἀπὸ τῆς ἐξωμίδος
[49]	πένησιν οὐχ οὕτως αὐτοὺς οἱ	τῆς	βασιλείας διεγείρουσι λόγοι, καίτοι γε
[29]	μετὰ πάσης ἀκριβείας τοὺς περὶ	τῆς	βασιλείας ἐξηγεῖται νόμους τοῖς ἰδιώταις,
[4]	ἀπολαύοντες καὶ τῆς ἄλλης ἀνέσεως	τῆς	βιωτικῆς. Ὑμῖν δὲ τὸ βασανίζεσθαι
[84]	οὐδὲν αὐτῷ πλέον ἔσται λοιπόν.	Τῆς	γὰρ κυρίας παραγενομένης καὶ τοῦ
[84]	τὴν στολήν, ἀλλ´ εἰς τὸ	τῆς	γεέννης ἀπαχθήσεται πῦρ· κἂν αὐτὸν
[21]	καλῶν μωρὸν ὀρθὴν ἐπὶ τὸ	τῆς	γεέννης ἀπαχθήσεται πῦρ, ὁ τὴν
[24]	ὥσπερ ἐκεῖνος, ἀλλὰ μένει τὸ	τῆς	γεέννης αὐτοὺς πέλαγος. Οὐδὲ γὰρ
[8]	ὥσπερ αἰχμαλώτους δήσας εἰς τὸ	τῆς	γεέννης εἵλκυσε πῦρ; Οὐχ ὡμιλήσας
[4]	μὲν γὰρ εἰ καὶ τὰ	τῆς	γεέννης ἐκδέχεται δεινά, ἀλλ´ ὅμως
[46]	πάντων αὐτὸν ἄρχειν τῶν ἐπὶ	τῆς	γῆς ἀλλ´ ἔνια καὶ τρέμειν
[84]	γὰρ γῆ καὶ τὰ ἐπὶ	τῆς	γῆς ἀλλ´ οὐρανὸς καὶ τὰ
[17]	τὸ πολλοὺς ποιῆσαι τοὺς ἐπὶ	τῆς	γῆς ἀνθρώπους. ~Ὅτι οὐχ ἡ
[11]	τὸ ἀξίωμα; Πῶς τοὺς ἐπὶ	τῆς	γῆς διατρίβοντας τοῖς ἐν οὐρανοῖς
[18]	πάντων ἁπλῶς τῶν ἐμπνεόντων ἐπὶ	τῆς	γῆς. Εἰ γὰρ ἔστησαν πρὸς
[79]	διεκράτουν ζωήν. Εἶδες ἀγγέλους ἐπὶ	τῆς	γῆς; Εἶδες παρθενίας ἰσχύν; Τοὺς
[49]	ἀφεὶς ἐπαγγείλασθαι βασιλείαν οὐρανῶν τὰ	τῆς	γῆς ἐχαρίζετο ἀγαθά. Καὶ ἀντὶ
[10]	σαρκὶ καὶ αἵματι οὐδὲ ἐπὶ	τῆς	γῆς ἔχουσι τὰς διατριβὰς οὐδὲ
[12]	ἐνομοθέτησεν ἡνίκα ἐν σαρκὶ ἐπὶ	τῆς	γῆς ἦν. Καὶ διὰ τοῦτο
[19]	ὑποθέσεις· ὕστερον δὲ πληρωθείσης καὶ	τῆς	γῆς καὶ τῆς θαλάττης καὶ
[17]	οὐρανῶν ἔχονται, πάντα τὰ ἐπὶ	τῆς	γῆς καταλείψαντες, τὸν γάμον, τὰ
[46]	λέγουσαν· Καὶ ἀρχέτωσαν τῶν θηρίων	τῆς	γῆς« οὐ γὰρ παρὰ τὸν
[79]	οὐρανοῖς ὄντες οὕτως διέτριβον ἐπὶ	τῆς	γῆς. Οὐ τοίχων ἐδέοντο, οὐκ
[16]	καλοῦντος φιλοσοφίαν, εἴασε μένειν ἐπὶ	τῆς	γῆς, οὐδὲν ἂν μέγα ἐκ
[73]	τὸν ἀνδράσι προσήκοντα τὰ ἐπὶ	τῆς	γῆς πάντα ἀφέντας τὰ ὄντως
[20]	τῶν πραγμάτων ἀπ´ ἐναντίας διακείμενος	τῆς	γνώμης μετὰ τῆς ἄλλης βλάβης
[37]	εἰς τὴν ἀνωτάτω κορυφὴν ἀναβῆναι;	Τῆς	γοῦν μετ´ ἐκείνην μὴ ἀποπέσῃς·
[57]	αὐτῆς, ὡς ἂν εἴποι τις,	τῆς	γραμμῆς φαίνηται προσκορής, πότε δυνήσεται
[34]	μὴ διὰ παντός τις ἔχοιτο	τῆς	γυναικὸς καὶ τῆς μίξεως ἀπολαύοι.
[41]	καταναγκάζει. Κρατείτω« φησίν, ὁ ἀνὴρ	τῆς	γυναικός. Καὶ τί τῆς δεσποτείας
[28]	κύριος ἑαυτοῦ ἀλλ´ ἐν τῇ	τῆς	γυναικὸς κείσεται γνώμῃ ταχέως ἀπαλλαγῆναι
[44]	κάτω συνεχῶς, τῆς πονηρίας λέγω	τῆς	γυναικός; ~Ὅτι τοῖς δυσκολίας ἐπινοοῦσι
[32]	ἡ αἰτία τοῦ ἀνθρώπου μετὰ	τῆς	γυναικός, οὐ συμφέρει γαμῆσαι. Λογισάμενοι
[13]	ἡ αἰτία τοῦ ἀνθρώπου μετὰ	τῆς	γυναικός, συμφέρει μὴ γαμῆσαι« τότε
[52]	γίνεσθαι— ἐκεῖνος μὲν ῥᾷον διακείσεται	τῆς	γυναικός, τὸ δὲ πλέον τῆς
[14]	δεδοικότες γένους μή ποτε ἐπιλείπῃ,	τῆς	δὲ ἰδίας ἕκαστος ὡς ἀλλοτρίας
[4]	ὄντα Θεὸν ἀθετήσαντες πολυθεΐαν εἰσηγάγετε.	Τῆς	δὲ πολιτείας ἕνεκεν ἄμεινον ὑμῶν
[28]	οὐδεμίαν οὐδὲ διέξοδον ταύτης δύναται	τῆς	δεσποτείας εὑρεῖν. ~Ὅτι τὸ μὴ
[41]	ἀνὴρ τῆς γυναικός. Καὶ τί	τῆς	δεσποτείας ταύτης τὸ κέρδος; Πάλιν
[41]	ἠγοράσθητε, μὴ γίνεσθε δοῦλοι ἀνθρώπων«	τῆς	δεσποτικῆς ἡμᾶς ἀναμνήσας εὐεργεσίας καὶ
[20]	ἔδει νῦν καὶ οὕτω παύεσθαι	τῆς	διαβολῆς. Ὁ γὰρ πρὸς τὰ
[31]	οὖν ἐργάσεται τῇδε κἀκεῖσε τοὺς	τῆς	διανοίας ἀναρριπίζων ὀφθαλμούς; Ὅπερ ἵνα
[21]	καθαροῖς δὲ ὀφθαλμοῖς εἰς τὸν	τῆς	δικαιοσύνης ἥλιον ἀτενὲς παρασκευάζουσα ἐνορᾷν.
[22]	ἀπὸ ὁδοῦ ἀληθείας καὶ τὸ	τῆς	δικαιοσύνης φῶς οὐκ ἐπέλαμψεν ἡμῖν.
[59]	ἰδεῖν πρόσωπον πρὸς πρόσωπον καὶ	τῆς	δόξης ἀπολαῦσαι ἐκείνης. ~Ὅτι ἡ
[32]	προσευχῇ. Τί οὖν ἂν εἴη	τῆς	δουλείας ταύτης πικρότερον; Βούλει, φησίν,
[40]	τῶν χρημάτων, πολὺν δὲ ἀπὸ	τῆς	δυναστείας ὄγκον περιβεβλημένος, καὶ τὴν
[13]	ἀρετῆς, ἐπειδὴ καὶ μείζονος ἠξιώθησαν	τῆς	δωρεᾶς. Ἄξιον δὲ ἐξετάσαι κἀκεῖνο
[42]	καὶ τὴν διδασκαλίαν μόνον νομίσῃς	τῆς	δωρεᾶς εἶναι τοῦ Θεοῦ· καὶ
[21]	πολιτείαν πόσην ὀργὴν ἐπισπάσεται κατὰ	τῆς	ἑαυτοῦ κεφαλῆς; Κατελέλασέ ποτε τοῦ
[6]	καὶ ἐπ´ ὀλέθρῳ καὶ κατὰ	τῆς	ἑαυτῶν κεφαλῆς τοσαύτην ἀνεδέξαντο ταλαιπωρίαν.
[29]	τῷ γάμῳ μένοντας εἰς τὴν	τῆς	ἐγκρατείας γυμνασίαν ἐνήγαγε; Παρὰ μὲν
[82]	καὶ Παῦλος καὶ Πέτρος ἐπὶ	τῆς	ἐγκρατείας διαλάμψαντες, εἰς τοὺς ἐκείνου
[41]	ποιοῦντός ἐστι. Περὶ μὲν οὖν	τῆς	ἐγκρατείας διαλεγόμενος, Θέλω« φησί, πάντας
[27]	τοῦ γάμου προφάσεσιν ἐπαίρει τὸ	τῆς	ἐγκρατείας ἐγκώμιον, οὐ φανερῶς ἐκκαλύπτων
[39]	ὁμιλῆσαι νυμφίῳ, ἀλλ´ εἰς τοὺς	τῆς	ἐγκρατείας ἐμβεβηκυῖαν ἀγῶνας. Ἔστι γὰρ
[36]	τὰ ἑαυτοῦ ἐν τούτοις καὶ	τῆς	ἐγκρατείας ἐμνημόνευσεν. Εἰπὼν γάρ· Ἐν
[47]	τοῦ γάμου λόγοις καὶ τοὺς	τῆς	ἐγκρατείας ἐνέβαλε μεταξὺ διεγείρων τὸν
[33]	οὕτως αὐτοὺς εἰσήγαγεν εἰς τὸν	τῆς	ἐγκρατείας ἔρωτα. Οὕτω συνεχῶς τὰ
[27]	βουλόμενος αὐτούς, καὶ τοὺς περὶ	τῆς	ἐγκρατείας λόγους βραχεῖς ποιησάμενος ἐκείνοις
[48]	ἐγκρατευομένη τοῦ ἀνδρὸς οὐ τῶν	τῆς	ἐγκρατείας μισθῶν ἀποστερεῖται μόνον ἀλλὰ
[36]	Καὶ τί θαυμαστὸν εἰ ἐπὶ	τῆς	ἐγκρατείας τοῦτο ποιεῖ, ὅπου γε
[35]	~Ὅτι ἀναγκαίως ἔθηκεν εἰς τὸ	τῆς	ἐγκρατείας ὑπόδειγμα. Τίνος δὲ ἕνεκεν
[52]	παραβάλλοντες οἰκίᾳ ἀκριβῶς ἐπιτυχεῖν δυνησόμεθα	τῆς	εἰκόνος; Πάντα ὀδύνης μεστά, πάντα
[66]	Διὰ ταῦτα καὶ τῶν ἀπηλλαγμένων	τῆς	εἰρκτῆς ἐκείνης πολλαὶ καὶ διὰ
[22]	Ἐπειδὴ γὰρ κἀκεῖνοι μετὰ πολλῆς	τῆς	εἰρωνείας προσελθόντες ἐκάλουν τὸν δίκαιον
[2]	τῆς ἀγγέλων δυνάμεως ἵνα δυνηθῶμεν	τῆς	εἰς ἡμᾶς κηδεμονίας εὐχαριστίαν ἀποδοῦναι
[75]	εἶπεν ὅσα πάσχουσι γυναῖκες ὑπὲρ	τῆς	εἰς τοὺς ἄνδρας ἀρεσκείας καὶ
[73]	ἀθύρματα φαντάζεσθαι τὸν οὐρανὸν καὶ	τῆς	ἐκεῖ διατριβῆς τὴν λαμπρότητα καὶ
[73]	καὶ τῆς ἄλλης φιλοσοφίας ἁπάσης	τῆς	ἐκεῖ χρησιμευούσης ἡμῖν. Ὥσπερ γὰρ
[21]	τι πλέον ἀλλὰ καὶ περαιτέρω	τῆς	ἐκείνου γνώμης ἐπιταθῆναι τὴν τιμωρίαν
[30]	δὲ καὶ ἁγίους ἀποφαίνειν, οὐκέτι	τῆς	ἐκείνου δυνάμεως ἀλλὰ τῆς παρθενίας
[48]	μισθῶν ἀποστερεῖται μόνον ἀλλὰ καὶ	τῆς	ἐκείνου μοιχείας αὐτὴ τὸν λόγον
[34]	Καὶ δεῖξαι βουλόμενος ὅτι οὐ	τῆς	ἐκείνου πείρας τὸ πᾶν ἐστιν
[5]	ἵστησι τὰς πάγας. Ὅτι γὰρ	τῆς	ἐκείνου πονηρίας ἐστὶν ἀκριβῶς εὕρημα
[14]	καὶ πᾶν εἶδος φθορᾶς ἐξώριστο	τῆς	ἐκείνων ψυχῆς. Ὥσπερ δὲ ῥεῖθρον
[1]	παντὸς τοῦτο τοῦ πληρώματος εἴρηται	τῆς	Ἐκκλησίας ἀλλ´ ὅμως κἀκείνας περιλαμβάνει
[11]	αὐτοὺς εἰρημένων ἅλις— τοῖς τέκνοις	τῆς	ἐκκλησίας διαλεξώμεθα λοιπόν. ~Ὅτι Παῦλος
[11]	κόλασις ὑμᾶς ἐκδέξεται· ταῖς δὲ	τῆς	ἐκκλησίας παρθένοις ἀπαντήσεται τὰ πολλὰ
[9]	κολάζω καὶ τοῦ πληρώματος ἀπελαύνω	τῆς	ἐκκλησίας, τοὺς δὲ τοῦτο ποιοῦντας,
[15]	καὶ τὸν πλοῦτον δὲ οὕτως	τῆς	ἑκουσίου προτιμήσεις πενίας καὶ τὴν
[57]	ἥ τε γυνὴ ἐν τῇ	τῆς	ἐκτίσεως ἀναβολῇ αἰσχυνομένη καὶ ἐρυθριῶσα
[57]	τοῦ κληρωθησομένου δήλου ἀλλ´ ἔτι	τῆς	ἐλπίδος μετεώρου μενούσης πάντα ἡ
[36]	ἑαυτόν· οὐ δεῖται τὸ πρᾶγμα	τῆς	ἐμῆς σπουδῆς· χάρισμα αὐτὸ ὁ
[47]	Οὐδὲ γὰρ αὐτὴν παντελῶς ἐκκόπτω	τῆς	ἐν τοῖς πνευματικοῖς συμμαχίας (μὴ
[49]	τοῦτο τίθησιν, οὐκ ἀποστερῶν αὐτὸν	τῆς	ἐν τῷ μέλλοντι καιρῷ κειμένης
[46]	θαυμαστῆς μὲν ἐκείνης ἐκβαλοῦσα διαγωγῆς	τῆς	ἐν τῷ παραδείσῳ, εἰς δὲ
[12]	τὴν ἐντολήν. Καὶ γὰρ περὶ	τῆς	ἐν χηρείᾳ διαλεγόμενος, Μακαριωτέρα δέ
[12]	ἀπίστου πιστὸς ὢν αὐτός, μετὰ	τῆς	ἐναγοῦς ὁ καθαρός. Αὐτὸς προλαβὼν
[66]	διὰ τοῦ τῶν ἱματίων ἀνεπιτηδεύτου	τῆς	ἔνδον κοσμιότητος ἀφιεῖσαι τὴν ἀκτῖνα
[17]	καὶ καταπίπτοντας καὶ δεομένους ἔτι	τῆς	ἔνδον μονῆς, ἀφίησιν ἔτι πλείους
[24]	ἀλλὰ πολλῷ χαλεπωτέραν ὑποστήσονται δίκην	τῆς	ἐνθάδε ὀφειλομένης ὅτι μηδὲ ἐκ
[17]	καὶ κατὰ μικρὸν ἐλθὼν ἐξήγαγε	τῆς	ἐνταῦθα μονῆς διδάσκων ὑψηλότερα πέτασθαι.
[24]	κατακριθῶμεν. Εἰσὶ μὲν γὰρ οἱ	τῆς	ἐνταῦθα μόνον ἐπιτιμήσεως δεόμενοι, ὅταν
[33]	δευτέρου ταῦτα ἤκουσαν, τότε συνεῖδον	τῆς	ἐντολῆς τὴν ἀνάγκην. Καὶ γὰρ
[84]	ποταμοῦ συρομένου τῆς φλογὸς καὶ	τῆς	ἐξετάσεως γινομένης τῶν πεπραγμένων ἡμῖν,
[46]	ἀλλὰ παρὰ τὸν εἰληφότα ὁ	τῆς	ἐξουσίας ἀκρωτηριασμὸς γέγονεν. Οὕτως οὐδὲ
[9]	ὁ δὲ κωλύων παραιρεῖται ταύτης	τῆς	ἐξουσίας αὐτόν. Πρὸς τούτοις ἐγὼ
[41]	οὐκ ἔχων ἐπιταγήν, μετὰ πολλῆς	τῆς	ἐξουσίας ἐνομοθέτεις, οὑτωσὶ γράφων· Τοῖς
[68]	καὶ ἑκόντες καὶ ἄκοντες αὐτοῦ	τῆς	ἐξουσίας ἐξέπεσον. Οὐκ ἐπὶ τοῦ
[44]	ἄφατον ταύτην καὶ πολλὴν περικοπῆναι	τῆς	ἐξουσίας τῆς ἡμετέρας ἀλλὰ καὶ
[7]	ἀπὸ τῆς βακτηρίας οὐδὲ ἀπὸ	τῆς	ἐξωμίδος δοκιμάσομεν ἀλλ´ ἀπὸ τῶν
[75]	Ὅτι γὰρ τοῦτό φησι, διὰ	τῆς	ἐπαγωγῆς ἐδήλωσε. Καὶ οἱ κλαίοντες
[48]	ταύτης, φησί, τῆς ἀνάγκης καὶ	τῆς	ἐπηρείας βαρύτερον γένοιτ´ ἄν; Κἀγὼ
[66]	τὸν θυμόν, διατρώγουσα συνεχῶς ὑπὸ	τῆς	ἐπηρείας ἑαυτήν. Καὶ πόσῳ βέλτιον
[73]	χρὴ καὶ χαρᾶς καὶ λύπης	τῆς	ἐπὶ τοῖς παροῦσι πράγμασι καὶ
[56]	κατασείων τὴν ψυχὴν οὐκ ἐλάττων	τῆς	ἐπὶ τοῖς τετελευτηκόσι γίνεται λύπης
[8]	εὐνούχους ἡ τοῦ σώματος πήρωσις	τῆς	ἐπὶ τῷ πράγματι φιλοτιμίας ἐξέβαλεν,
[34]	ἀπόλαυσιν ἔχομεν, οὐ ταχέως ὑπὸ	τῆς	ἐπιθυμίας ἁλισκόμεθα, τῆς ἀδείας τῇ
[57]	ἐμπλησθῆναι τῆς φιλίας, ἀκμαζούσης ἔτι	τῆς	ἐπιθυμίας, αὐτὴν ἀφαιρεθεὶς αὐτὸ τοῦτο
[29]	δὲ ἀληθὲς ἀποτροπή τις ἦν	τῆς	ἐπιθυμίας αὐτῶν τῆς ἀκαίρου, οὕτω
[40]	πολέμων; Ἢ γὰρ τὴν ἀπὸ	τῆς	ἐπιθυμίας βίαν χρὴ καρτερεῖν ἢ
[9]	ἔννομον μίξιν καὶ ταύτῃ τὰ	τῆς	ἐπιθυμίας δεχόμενος κύματα ἐν γαλήνῃ
[39]	δὲ βίαν τινὰ πάσχουσιν ὑπὸ	τῆς	ἐπιθυμίας, εἰ δὲ περιτρέπονται, εἰ
[27]	καὶ μὴ πλήττεσθαι. Τοσαύτη γὰρ	τῆς	ἐπιθυμίας ἡ ἰσχὺς ὅση καὶ
[52]	εἰπεῖν ὡς τοσαύτη παρ´ αὐταῖς	τῆς	ἐπιθυμίας ἡ τυραννὶς καὶ τῶν
[30]	καὶ νύμφην, οἷς ἀκμάζει τὰ	τῆς	ἐπιθυμίας, οἷς ἡ νεότης σφριγᾷ,
[34]	μόνον ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὁ	τῆς	ἐπιθυμίας οἶστρος μειζόνως τοῖς μὴ
[37]	μόνον ἵνα μὴ τὴν ἀπὸ	τῆς	ἐπιθυμίας φέρειν ἀναγκάζωνται τυραννίδα. Ἀλλ´
[82]	μὲν γὰρ καθ´ ἑκάστην ὑπὸ	τῆς	ἐπιθυμίας φλέγονται τὴν ἡμέραν· ἐκεῖνος
[41]	ἔδραμεν ἀλλὰ θεραπεύσας πρότερον τῇ	τῆς	ἐπιταγῆς αἱρέσει τὸν μαθητὴν εὐήνιόν
[79]	ἄλλοις αἴτιον εἶναι λιμοῦ δοκεῖ	τῆς	ἐρημίας ἡ ἀκαρπία, τοῦτο τοὺς
[47]	σώσεις; Τούτῳ δὲ τῷ τρόπῳ	τῆς	ἐρωτήσεως κεχρῆσθαι ἐπὶ τῶν παραδόξως
[57]	ὁ φόβος, μήποτε ἀπ´ αὐτῆς	τῆς	ἑσπέρας ἀηδής τις εἶναι δόξῃ
[73]	ὑπὲρ πραγμάτων μεριμνῶντες ὧν πρὸ	τῆς	ἑσπέρας πολλάκις ἀποστησόμεθα; Τί τὸν
[29]	ὅτε μάλιστα καὶ μετὰ πολλῆς	τῆς	εὐγνωμοσύνης ἡ ἔκτισις γίνεται. Οὐ
[63]	ἀποκειμένην ἀρετήν, καὶ τὰς χρυσᾶς	τῆς	εὐκοσμίας ἐπιβάλλουσα πᾶσιν ἡνίας ἐν
[52]	μᾶλλον ἢ ἐδεσμάτων. Ἐπὶ δὲ	τῆς	εὐνῆς οὐδὲ μικρὸν ἀτρεμεῖν ἀνέξεται
[39]	ἐπιδείκνυται, παιδοποιΐας μὲν οὐδαμοῦ μεμνημένος	τῆς	εὐπροσώπου καὶ σεμνῆς αἰτίας τοῦ
[64]	σφόδρα γίνεται κοῦφον. Διὸ ἀντὶ	τῆς	εὐρυχώρου καὶ πλατείας τὴν στενὴν
[16]	ἀφεῖναι διὰ παντὸς καὶ μηδέποτε	τῆς	εὐτελείας ἀπαλλάξαι ἐκείνης, τοῦτο ἐναντιουμένου
[73]	τὴν πατρῴαν οἰκίαν ἀφεῖναι, τότε	τῆς	εὐτελείας ἐκείνης ἀπαλλαγεῖσα καὶ τῆς
[73]	χρὴ ἀπαλλάξωμεν ἑαυτοὺς τῆς φροντίδος	τῆς	εὐτελοῦς. Οὐδὲ γὰρ εἰς βασιλείαν
[2]	μέχρι τοῦ μὴ κερδᾶναι τὰ	τῆς	ζημίας αὐτοῖς ἀλλ´ ἕτερα πολλῷ
[69]	τῆς ἀσχημοσύνης ἐκείνης καὶ τὰ	τῆς	ζημίας ἵστατο μόνον. Νυνὶ δὲ
[7]	ἀπὸ τῆς χλανίδος οὐδὲ ἀπὸ	τῆς	ζώνης ἀλλ´ ἀπὸ τῆς ῥώμης
[70]	ὃ μάλιστα πάντων αὔξει τὰ	τῆς	ἡδονῆς. Διὰ τί γάρ, εἰπέ
[32]	ἡμέραν καταλλάξοντες, εἰκότως ἡμᾶς ἀπάγει	τῆς	ἡδονῆς ἐκείνης μονονουχὶ λέγων· περὶ
[15]	πεισθέντες οἱ περὶ τὸν Ἀδὰμ	τῆς	ἡδονῆς ἐκράτησαν τοῦ ξύλου, οὐκ
[61]	λόγοις. ~Ὅτι τὸ χρυσοφορεῖν μείζονα	τῆς	ἡδονῆς ἔχει τὸν φόβον. Πλὴν
[41]	ἐνεγκεῖν; Οὐδὲ γὰρ μικρὸν ὑποτέμνεται	τῆς	ἡδονῆς μέρος ἐν ταῖς πρὸς
[63]	καὶ τοὺς ἔξω πάντας ἐμπίπλησι	τῆς	ἡδονῆς, οὕτω καὶ ἡ τῆς
[41]	εἰσὶν οἱ διὰ τὴν ἐκ	τῆς	ἡδονῆς παραμυθίαν πᾶσαν ἕτοιμοι κατάγνωσιν
[57]	παραγένηται, ἐπιδίδωσιν ἡ ἀγωνία καὶ	τῆς	ἡδονῆς πλείων ὁ φόβος, μήποτε
[67]	Ταύτης μὲν οὖν οὐδὲν χεῖρον	τῆς	ἡδονῆς· τοσαύτας ἔχει τὰς φροντίδας,
[57]	ψυχὴν τῶν τεκόντων καὶ πολὺ	τῆς	ἡδονῆς ὑποτεμνόμενος μέρος. Ἀλλ´ οὐ
[16]	τέλειον οὐδὲ τὸ μέτρον κοσμῆσαι	τῆς	ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ,
[44]	καὶ πολλὴν περικοπῆναι τῆς ἐξουσίας	τῆς	ἡμετέρας ἀλλὰ καὶ τῷ τὴν
[20]	καταδικάζοιτο ψήφοις ὡς τῆς φύσεως	τῆς	ἡμετέρας ἐχθρός. ~Ὅτι ὁ κίνδυνος
[34]	πείρας τὸ πᾶν ἐστιν ἀλλὰ	τῆς	ἡμετέρας νωθείας τὸ πλέον τὴν
[74]	φύσεως τικτομένων φροντίδων τὰ παρὰ	τῆς	ἡμετέρας προστιθέναι νωθείας. ~Πῶς ἔστιν
[16]	ἐστιν οὗτος; Περικόψαι τὴν κακίαν	τῆς	ἡμετέρας ψυχῆς καὶ πρὸς τὴν
[19]	πληρωθείσης καὶ τῆς γῆς καὶ	τῆς	θαλάττης καὶ τῆς οἰκουμένης πάσης
[46]	ἀποστερήσασα τὸν ἄνδρα ἀσφαλείας καὶ	τῆς	θαυμαστῆς μὲν ἐκείνης ἐκβαλοῦσα διαγωγῆς
[75]	ἡ δὲ τῆς τρυφῆς καὶ	τῆς	θεραπείας τῆς περιττῆς καὶ τῆς
[79]	γὰρ γῆν οἰκοῦντας καὶ τῇ	τῆς	θνητῆς φύσεως ὑποκειμένους ἀνάγκῃ δυνηθῆναι
[6]	Θεοῦ κτίσμασι; Πᾶσα ἡ δόξα	τῆς	θυγατρὸς τοῦ βασιλέως ἔσωθεν. Αὕτη
[17]	αὐτοῖς καλῶς τῶν πτερῶν καὶ	τῆς	ἰσχύος προσγενομένης ἁπάσης μετὰ ἀσφαλείας
[66]	μετὰ πολλῆς τῆς προπετείας καὶ	τῆς	ἰταμότητος. ~Ὅτι τὸ πολλὰς ἔχειν
[22]	γίνεται ὥστε μὴ περαιτέρω προελθεῖν	τῆς	κακίας αὐτοὺς τῷ μηδεμίαν ὑπὲρ
[24]	δὲ οἱ διὰ τὴν ὑπερβολὴν	τῆς	κακίας καὶ ἐνταῦθα καὶ ἐκεῖ
[45]	διαβόλου πόλεμον καὶ τὴν κατὰ	τῆς	κακίας νίκην. Εἴτε γαμῶν καὶ
[17]	ἐκθρέψῃ ἡ μήτηρ, προάγει μὲν	τῆς	καλιᾶς. Ἂν δὲ ἀσθενοῦντας ἴδῃ
[48]	βάραθρον αὐτὸν τῆς ἀσελγείας ὤθησε	τῆς	κατὰ νόμον ἀποστερήσασα μίξεως. Εἰ
[21]	κολάσεως ἄξιος; Εἰ μέρος μικρὸν	τῆς	κατὰ νόμον ἀσκήσεως ὑποτεμνόμενός τις
[30]	θείων ἀκούειν λόγων ἀποστῆναι καὶ	τῆς	κατὰ νόμον μίξεως καὶ ταῦτα
[73]	καὶ ἐπίπλων καὶ τῆς ἄλλης	τῆς	κατὰ τὴν οἰκίαν ἐφροντίσαμεν ἂν
[41]	βραχὺν ὄντα τοῖς πολλοῖς τὸν	τῆς	καταγνώσεως λόγον, τὸ τούτου πάλιν
[49]	ὁδὸν καὶ τὰς θύρας ἀνοῖξαι	τῆς	καταλλαγῆς. Τὸ γὰρ δυσκολώτατον τῆς
[53]	Οὐ γὰρ ἀφίησιν ἐν τῇ	τῆς	κεφαλῆς χώρᾳ μένειν τὸν ἄνδρα
[31]	τῆς οὕτω ματαίας εὐχῆς, κελεύει	τῆς	κοίτης ἀπηλλάχθαι τότε. ~Ὅτι ῥαθύμως
[84]	ἴσα δυνηθῶμεν οὐδὲ οὕτως ἀπηλλάγμεθα	τῆς	κολάσεως. Τοὺς γὰρ βαθείας ἀπολαύοντας
[7]	τὸν μὲν φιλόσοφον οὐκ ἀπὸ	τῆς	κόμης οὐδὲ ἀπὸ τῆς βακτηρίας
[41]	κέρδος; Πάλιν γὰρ αὐτὸν δοῦλον	τῆς	κρατουμένης ποιεῖ, καινήν τινα καὶ
[22]	ἄρξησθε λέγειν κατὰ τὴν ἡμέραν	τῆς	κρίσεως τοὺς ἀπὸ τῆς παρθενίας
[75]	Οἱ γὰρ μὴ χαίροντες οὐδὲ	τῆς	κτήσεως ἐπιμελήσονται καὶ οἱ μὴ
[73]	καὶ λόγον ὑφέξειν τῶν πεπλημμελημένων,	τῆς	κυρίας γενομένης ἐγγύς, οὐ γυναικὸς
[38]	ἐχθρόν, ἔνδος τοῖς πόνοις, ἀπόστηθι	τῆς	λαβῆς, μὴ καταβάλῃς, μηδὲ ὑποσκελίσῃς
[48]	δεσμοῦ θεὶς ἀνάγκην, τότε περὶ	τῆς	λύσεως διαλέγεται. Εἰπὼν γὰρ Δέδεσαι
[14]	γῆ καὶ σποδός, ἀπώλεσαν μετὰ	τῆς	μακαρίας ἐκείνης διαγωγῆς καὶ τὸ
[24]	μαινομένους οὐδὲ πολλῷ τούτων πλείονα	τῆς	μανίας αὐτοὺς ἀποστῆσαι δυνήσεται. Διὸ
[26]	καὶ τὸ ἤδη ταύτης ἧφθαι	τῆς	μάχης καὶ πρὸς τὸ συμβουλεύειν
[74]	Καὶ τούτων δὲ χωρὶς τοσοῦτον	τῆς	μερίμνης ἑκατέρας τὸ μέσον ὡς
[68]	θεωρία, ἐκείνη δὲ μετὰ πολλῆς	τῆς	μερίμνης, ὃ μάλιστα πανταχοῦ ταῖς
[57]	χρηστὰ βέβαια, ὁ γοῦν ἀπὸ	τῆς	μεταβολῆς ἀεὶ πάρεστιν αὐτοῖς φόβος
[22]	τί κέρδος τῶν ῥημάτων τούτων	τῆς	μετανοίας ἐκνενευρισμένης ὑπὸ τοῦ καιροῦ
[73]	μὲν ἂν οἴκοι μένῃ μετὰ	τῆς	μητρὸς πολλὴν τῶν παιδικῶν ἁπάντων
[21]	καταλαλῶν καὶ κατὰ τοῦ υἱοῦ	τῆς	μητρὸς τιθεὶς σκάνδαλον κολασθήσεται μόνος
[34]	τις ἔχοιτο τῆς γυναικὸς καὶ	τῆς	μίξεως ἀπολαύοι. Τί οὖν ἂν
[30]	καὶ ὁ Παῦλος αἰνιττόμενος ἀπάγει	τῆς	μίξεως καὶ τῇ λέξει σφόδρα
[50]	ἐφίεται τῷ γάμῳ. Τὴν γὰρ	τῆς	μίξεως μόνης ἄδειαν, οὐχὶ δὲ
[49]	λήψεσθαι δίκην. Βουλόμενος οὖν διασεῖσαι	τῆς	μνησικακίας τὴν ῥίζαν καὶ τέως
[57]	Καὶ ταῦτα μὲν κατὰ τὸν	τῆς	μνηστείας καιρόν, ὅταν δὲ ὁ
[57]	τῶν παρθένων πάντα τὸν ἀπὸ	τῆς	μνηστείας καιρὸν χειμαζομένῳ πλοίῳ προσέοικεν
[57]	οἱ παθόντες ἴσασι μόνοι. Ἐπέστη	τῆς	μνηστείας ὁ καιρός, καὶ φροντίδες
[30]	αὐτὸν χώραν ἔχειν ἐν τῷ	τῆς	νηστείας καὶ τῆς προσευχῆς καιρῷ.
[30]	οὐ χρὴ συνιέναι κατὰ τὸν	τῆς	νηστείας καιρὸν καὶ τῆς προσευχῆς,
[38]	ὑποσκελίσῃς τὸν ἀνταγωνιστὴν ἀλλὰ παραχώρει	τῆς	νίκης αὐτῷ; Καὶ τί λέγω
[45]	λοιπόν. Τὸν μὲν γὰρ τρόπον	τῆς	νίκης καὶ τὴν ἐπὶ τὸ
[52]	πολλῶν δώρων. Τοσαύτη γὰρ ἡ	τῆς	νόσου ταύτης μανία, ὡς μηδὲ
[59]	οὐρανοῖς ἀγαθὰ τὰ ἕδνα ταύτης	τῆς	νύμφης ἐστί. Πρὸς τούτοις ἡ
[67]	περαιτέρω τοῦ θαυμασθῆναι ἰσχύσῃ, τὰ	τῆς	ὀδύνης ἴσα γίνεται τῇ δεσποίνῃ
[52]	τῆς γυναικός, τὸ δὲ πλέον	τῆς	ὀδύνης πάλιν ἐπὶ τὴν ἀθλίαν
[52]	τὴν τοῦ λελυπηκότος τιμωρίαν ἀφεῖσθαι	τῆς	ὀδύνης. Πολλοὶ γοῦν πολλάκις ἀνελόντες
[63]	εἰς ἄγγος ἀποκλείηται τὸν ἀέρα	τῆς	οἰκείας ἀναχρῶσαν εὐωδίας, οὐ τοὺς
[46]	οὐκ ἠθέλησε δὲ μεῖναι ἐπὶ	τῆς	οἰκείας ἀξίας, καθάπερ οὖν οὐδὲ
[28]	οὐκ ἀφίησι τὸν ἄνδρα ἐκ	τῆς	οἰκείας ἐκβαλεῖν τὴν γυναῖκα. Ὁ
[20]	μαρτύριον οὐ μικρὸν παρὰ πᾶσι	τῆς	οἰκείας ἐκφέρει μοχθηρίας τὴν οὕτω
[63]	ἀκολάστους αἰσχύνεσθαι καὶ ἐρυθριᾶν καὶ	τῆς	οἰκείας ἐνδιδόναι μανίας ὅταν πρὸς
[35]	ἂν ἐμαυτὸν προὔδωκα οὐδ´ ἂν	τῆς	οἰκείας ἠμέλησα σωτηρίας. Ὥσπερ οὖν
[52]	κρατοῦντας αὐτῶν οὐ μικρὰν ἀφορμὴν	τῆς	οἰκείας λοιδορίας τὸν ἐκείνων λαμβάνουσι
[17]	μὲν διαμαρτάνοντα, πάντα δὲ ἀξίως	τῆς	οἰκείας οἰκονομοῦντα σοφίας περιεργάσῃ καὶ
[39]	φησίν, οὔπω δὲ καὶ τῇ	τῆς	οἰκείας προαιρέσεως ψήφῳ προσδεδεμένην ἀλλ´
[66]	μηδὲ χρείας καλούσης ἀναγκαίας ἐξιέναι	τῆς	οἰκίας. Εἰ δὲ λέγοι τις
[55]	φέρειν ἀνάγκη καὶ ἀσμενίζειν ἢ	τῆς	οἰκίας ἐκπεσεῖν. Καὶ οὐ τοῦτο
[66]	οὐχ ὅτε βούλεται ἔξεστιν αὐτῇ	τῆς	οἰκίας προελθεῖν, ἀλλὰ καὶ πολλάκις
[82]	παλλακίδος ἀλλὰ καὶ ἐκβαλεῖν αὐτὴν	τῆς	οἰκίας ὑπὲρ τοῦ μάχης καὶ
[12]	Δείκνυσι δὲ καὶ ἡ πανταχοῦ	τῆς	οἰκουμένης ἐκκλησία τοῦ νόμου τὴν
[14]	ὃ νῦν δεδοίκασιν οὗτοι οἱ	τῆς	οἰκουμένης μεριμνηταί, οἱ τὰ μὲν
[19]	γῆς καὶ τῆς θαλάττης καὶ	τῆς	οἰκουμένης πάσης μία λείπεται πρόφασις
[52]	ἀνδρὶ μέλλουσαν ὁμιλεῖν μὴ μετὰ	τῆς	ὁμιλίας πάντα ἀναλογίζεσθαι καὶ δεδοικέναι
[30]	Μωϋσῆς διὰ τί τοὺς Ἰουδαίους	τῆς	ὁμιλίας ταύτης ἀπήγαγεν, ἐκεῖνο ἂν
[55]	τῷ τῆς ὑποταγῆς νόμῳ τὰ	τῆς	ὁμοτιμίας λυμαίνεται, τοῦ τῆς οὐσίας
[49]	ψυχὴ οὐχ οὕτως εὐκόλως ἀφίησι	τῆς	ὀργῆς τὸν ἰόν, ὅταν περὶ
[55]	τὰ τῆς ὁμοτιμίας λυμαίνεται, τοῦ	τῆς	οὐσίας μέτρου πείθοντος αὐτὴν ἐξισοῦσθαι
[68]	ἡδονήν; Ποῖος λόγος τὴν εὐφροσύνην	τῆς	οὕτω διακειμένης παραστήσειε ψυχῆς; Οὐκ
[31]	Θεόν, τότε αὐτῷ προσκρούωμεν διὰ	τῆς	οὕτω ματαίας εὐχῆς, κελεύει τῆς
[63]	βούληται, οὕτω καὶ τὴν σάρκα	τῆς	οὕτω φιλοσοφούσης ψυχῆς πρὸς τὰ
[58]	φήσομεν τοῦ μὴ ταύτης ἀπολελαυκότος	τῆς	ὄψεως. Καίτοι γε οὐδὲ ὅσον
[62]	ἀφιέντα καθ´ ἑαυτὸν ἀγωνίζεσθαι τὸν	τῆς	ὄψεως τύπον παρὰ τοῖς θεαταῖς,
[12]	ἐπίδοσιν γενομένην αὐτοῖς. Ἀπὸ γὰρ	τῆς	παλαιᾶς διαθήκης οὐκ ἦν ὁ
[82]	προσπαθείᾳ, ὡς μὴ μόνον ἀποσχέσθαι	τῆς	παλλακίδος ἀλλὰ καὶ ἐκβαλεῖν αὐτὴν
[36]	τὴν τοῦ Θεοῦ ῥοπὴν καὶ	τῆς	παρ´ ἡμῶν ἐδεῖτο σπουδῆς; Εἰπὼν
[26]	ζημία· οὐ γὰρ δόξης μόνον	τῆς	παρὰ τῶν πολλῶν ἀλλὰ καὶ
[27]	ἀφιεὶς πληγῆναι τὴν ἀκοὴν τῷ	τῆς	παραινέσεως αὐστηρῷ. Ὁ γὰρ ὅλον
[47]	καὶ πολλὴν καὶ δι´ ὀλίγου	τῆς	παραινέσεως ἑκατέρας τὴν μίξιν; Ὥσπερ
[13]	σχέσεως πολλὴν εὐκολίαν πρὸς τὴν	τῆς	παραινέσεως ὑποδοχὴν παρεχούσης· καὶ ἄλλως
[49]	αὐτοῦ. Τίνος οὖν ἕνεκεν τούτῳ	τῆς	παρακλήσεως κέχρηται τῷ τρόπῳ; Οὐ
[14]	Πόθεν ἀναγκαῖος ἔδοξεν εἶναι; Ἀπὸ	τῆς	παρακοῆς, ἀπὸ τῆς ἀρᾶς, ἀπὸ
[34]	παρὰ τὴν ἀρχὴν ταύτης δεηθεῖσαι	τῆς	παραμυθίας καὶ μέχρι τέλους ἀχείρωτοι
[48]	διὰ παντὸς αὐτὸν ταύτης ἀφελομένη	τῆς	παραμυθίας; Καὶ τί ταύτης, φησί,
[18]	τὸ γένος τὸ ἡμέτερον οὐ	τῆς	παρθενίας ἀλλὰ τῆς ἁμαρτίας ἐστίν.
[9]	δὲ τὸ μὴ καθαιρεῖν τὸ	τῆς	παρθενίας ἀξίωμα ἀλλὰ πολλῷ σεμνοτέραν
[74]	μόνον οὐχ ἱκανὸν δεῖξαι τὸ	τῆς	παρθενίας ἀξίωμα; Ὅσον γὰρ τοῦ
[13]	περὶ παρθενίας λόγων εἰς τὴν	τῆς	παρθενίας αὐτοὺς ἐπιθυμίαν ἐνέβαλεν, ἀλλὰ
[5]	φρονήματος ἀσεβοῦς ἔνδον στρεφομένου τὸ	τῆς	παρθενίας διασωθῆναι δυνήσεται κάλλος; ~Ὅτι
[56]	ἡ γαμηθεῖσα. Ἐπὶ μὲν γὰρ	τῆς	παρθενίας δύσκολον ταῦτα γενέσθαι, μᾶλλον
[49]	οὐχ ἥμαρτε, τῶν δὲ ἀπὸ	τῆς	παρθενίας ἑαυτὴν ἀπεστέρησε στεφάνων, τῶν
[1]	εἶναι τὸ πρᾶγμα προλαβοῦσαι τὰ	τῆς	παρθενίας ἑαυτῶν ἀφείλοντο ἔπαθλα. Τοὺς
[33]	τὴν ἀκρασίαν« καὶ ἀνυπόπτως τὸ	τῆς	παρθενίας ἐγκώμιον ἐργαζόμενος ἐν τοῖς
[76]	τοῦτό ἐστιν· ἅπαντα τὰ καλὰ	τῆς	παρθενίας εἶπον καὶ ἀπέδειξα, καὶ
[22]	ἡμέραν τῆς κρίσεως τοὺς ἀπὸ	τῆς	παρθενίας ἐκεῖ λάμποντας ὁρῶντες· Οὗτοι
[41]	οὐρανὸν ἄρας, οὕτω τοὺς περὶ	τῆς	παρθενίας ἐμβάλλει λόγους, ταῦτα λέγων
[80]	ἂν περιέλῃς, αὐτὰ τὰ νεῦρα	τῆς	παρθενίας ἐξέκοψας, οὕτως ὅταν αὐτὴν
[24]	ἑαυτοῖς συνάγουσι πῦρ οἱ τὸ	τῆς	παρθενίας ἐξευτελίζοντες καλόν. Ἀλλὰ τοῖς
[26]	τῶν ἄθλων εἵλοντο καὶ τῷ	τῆς	παρθενίας ἐπεπήδησαν καλῷ. Τί τοίνυν
[79]	ὁ Ἰωάννης, οὗτοι οἱ γνήσιοι	τῆς	παρθενίας ἐρασταί; Οὐδὲν ἄλλ´ ἢ
[48]	εἰς τὸ θαυμαστωθῆναι· τοῦτο γὰρ	τῆς	παρθενίας ἐστίν, ὁ δὲ γεγαμηκὼς
[30]	οὐκέτι τῆς ἐκείνου δυνάμεως ἀλλὰ	τῆς	παρθενίας ἐστίν. Ὅτι δὲ οὐ
[22]	οὖν ἐννοήσαντες, ἅπαντες ὑμεῖς οἱ	τῆς	παρθενίας ἐχθροί, ἐπίθεσθέ ποτε τῷ
[21]	τὸ πικρὸν γλυκύ. Τί γὰρ	τῆς	παρθενίας ἥδιον, τί κάλλιον, τί
[2]	Ὁ μὲν γὰρ πόνος ὑπὲρ	τῆς	παρθενίας ἡμῖν καὶ τοῖς αἱρετικοῖς
[14]	μὲν προαιρέσεως ἀπολειφθέντες τῶν ὑπὲρ	τῆς	παρθενίας ἱδρώτων, τῷ δὲ τὸ
[82]	παρθένοι. Ἆρ´ οὖν παρὰ τοῦτο	τῆς	παρθενίας ἴσος ὁ γάμος ἢ
[47]	ἐντίθησι διαναπαύων αὐτόν. Ἤρξατο ἀπὸ	τῆς	παρθενίας καὶ πρίν τι περὶ
[84]	τὸν ὄντως οὐκ ἔχοντα μετὰ	τῆς	παρθενίας καὶ τὴν ἄλλην ἅπασαν
[27]	καὶ αἰσχυνθεὶς σπουδάσει ταχέως ἐπιλαβέσθαι	τῆς	παρθενίας καὶ τὴν τοσαύτην ἀποκρούσασθαι
[63]	θαυμάζεσθαι παρασκευάζων. ~Τίς ὁ κόσμος	τῆς	παρθενίας καὶ τί τὸ κάλλος.
[14]	μακαρίας ἐκείνης διαγωγῆς καὶ τὸ	τῆς	παρθενίας κάλλος, καὶ μετὰ τοῦ
[1]	παρθενία μισθὸν οὐκ ἔχει. Τὸ	τῆς	παρθενίας καλὸν ἀποστρέφονται μὲν Ἰουδαῖοι,
[80]	οἶδεν ἀρίστη πολιτεία τρέφειν τοὺς	τῆς	παρθενίας καρπούς, μᾶλλον δὲ καὶ
[36]	καὶ οἰκεῖον μειζόνως ἂν τῶν	τῆς	παρθενίας κατετόλμησαν πόνων. Εἰ δὲ
[82]	ἐν γάμῳ ζῶν ἐσπούδασε τὰ	τῆς	παρθενίας κατορθῶσαι καλά, τὸ εὔσχημον
[63]	τὸ κάλλος. Ἀλλ´ οὐχ ὁ	τῆς	παρθενίας κόσμος τοιοῦτος. Οὐ γὰρ
[41]	κἀγώ. Ἐν δὲ τοῖς περὶ	τῆς	παρθενίας λόγοις οὐδαμοῦ παρήγαγεν ἑαυτόν.
[41]	πνευματικήν, μέτεισι λοιπὸν ἐπὶ τὸν	τῆς	παρθενίας λόγον ὃν πάλαι μὲν
[78]	ἀθρόον ἀναγαγεῖν ἐπὶ τοὺς ὑπὲρ	τῆς	παρθενίας λόγους. Ὁ γὰρ οὕτω
[48]	οὖν, εἰπέ μοι, κερδανοῦμεν ἀπὸ	τῆς	παρθενίας μόνον τὸ τὴν ἐνθάδε
[21]	ἡ Μαριὰμ οὐχ οὕτως ὡς	τῆς	παρθενίας νῦν ὑμεῖς ἀλλὰ πολλῷ
[41]	τὴν συμβουλήν. Ἐπειδὴ γὰρ τὸ	τῆς	παρθενίας ὄνομα πολὺν εὐθέως ἐμφαίνει
[13]	γὰρ ἐκεῖνος τότε διελέχθη περὶ	τῆς	παρθενίας ὅτε αὐτὸν οἱ μαθηταὶ
[4]	ἵνα ἐκεῖ πλουτῇ, καὶ τοὺς	τῆς	παρθενίας πόνους ἵνα ἐκεῖ μετ´
[15]	ἀσθένειαν συνεχωρήθη τὴν σήν, τοῦτο	τῆς	παρθενίας προτίμα, μᾶλλον δὲ μηδὲ
[10]	ἀρίστης τάξεως ἐκβάλῃς τὸν γάμον,	τῆς	παρθενίας τὴν δόξαν προύδωκας καὶ
[75]	αὐτὰ ἀναλογίσασθαι, καὶ δείξας οὕτω	τῆς	παρθενίας τὴν ὑπεροχὴν καὶ πρὸς
[11]	σώματι καὶ τῷ πνεύματι. Εἶδες	τῆς	παρθενίας τὸ ἀξίωμα; Πῶς τοὺς
[76]	τὸ εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον« ἔδειξε	τῆς	παρθενίας τὸ θαυμαστὸν καὶ τὸ
[65]	καλεῖν. ~Ὅτι πάντα τὰ ἐπίπονα	τῆς	παρθενίας τῶν ὠδίνων μόνων τοῦ
[19]	ἡμῶν οὐχ ἧττον ἴστε τὴν	τῆς	παρθενίας ὑπεροχὴν καὶ πάντα ἅπερ
[10]	τὸν γάμον κακίζων καὶ τὴν	τῆς	παρθενίας ὑποτέμνεται δόξαν· ὁ δὲ
[47]	ὅλου οὐδὲ ἐφεξῆς τὴν περὶ	τῆς	παρθενίας ὕφηνε συμβουλὴν ἀλλὰ διακόπτων
[26]	Φοβοῦμαί σε, φησίν, εἰς τὸ	τῆς	παρθενίας ὕψος ἀναγαγεῖν μὴ καταπέσῃς
[63]	τῆς ἡδονῆς, οὕτω καὶ ἡ	τῆς	παρθενικῆς ψυχῆς εὐωδία ταῖς αἰσθήσεσι
[34]	ἐξέωσεν; Ἄπαγε. Ἐπὶ μὲν γὰρ	τῆς	παρθένου γνώμην δίδωσιν, ἐνταῦθα δὲ
[58]	τὸ μέσον. Ἀλλ´ οὐ τὰ	τῆς	παρθένου τοιαῦτα, ἀλλὰ πολλὴν ἄπεισιν
[81]	καὶ δόξης καὶ τιμῆς καὶ	τῆς	παρούσης ζωῆς καὶ πάντων ἁπλῶς
[49]	ἐνδιατρίβει, ἃ μάλιστα αὐτῶν καθικέσθαι	τῆς	παχύτητος ἦν ἱκανά. Πρὸς τούτοις
[56]	τοῖς μὲν τοιαῦτα καὶ διὰ	τῆς	πείρας ἐπῆλθεν, ὅσοι δὲ τὴν
[56]	ἠνίασε. Παρθένος δὲ πᾶσα καὶ	τῆς	πείρας καὶ τῆς προσδοκίας ἕστηκεν
[62]	οὕτω τὴν τοῦ προσώπου δόξαν	τῆς	περικειμένης καταβαλὼν πρὸς ἑαυτὸν ἐπισπᾶται
[75]	τῆς τρυφῆς καὶ τῆς θεραπείας	τῆς	περιττῆς καὶ τῆς φροντίδος τῆς
[28]	κείσεται γνώμῃ ταχέως ἀπαλλαγῆναι σπουδάσει	τῆς	πικροτάτης δουλείας, μᾶλλον δὲ μηδὲ
[42]	ἐπειδὴ ἄξιος ἤμην, φησί, κατηξιώθην	τῆς	πίστεως ἀλλ´ ἐπειδὴ ἠλεήθην μόνον·
[5]	μετάληψιν. Πῶς οὖν παρθένος ἡ	τῆς	πίστεως ἀποστᾶσα, ἡ τοῖς πλάνοις
[42]	καὶ τοῖς μαθηταῖς ἦν, τὸ	τῆς	πίστεως οὐκ αὐτοῦ φησιν εἶναι
[5]	ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες	τῆς	πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ
[58]	Ποῖον τὸ κέρδος ἐκ ταύτης	τῆς	πολλῆς ἡδονῆς ἔχοντες ἀπελεύσονται ἐκεῖ;
[57]	τοσούτῳ μείζονα ἔχει τὴν ὁδύνην	τῆς	πολλῆς συνηθείας ἀφόρητον ποιούσης τὸν
[75]	ἀλλ´ ἀπὸ τῆς ῥαθυμίας καὶ	τῆς	πολλῆς ὕβρεως τίκτεται. Διὰ τοῦτο
[57]	καὶ πρὸς τούτῳ πάλιν ἡ	τῆς	πολυπαιδίας φροντὶς καὶ οὐδενὸς ὄντος
[8]	φύσεως ἀνάγκη, τοῦτο ὑμῖν ἡ	τῆς	πονηρᾶς συνειδήσεως πρόληψις γέγονε. Καὶ
[27]	αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ	τῆς	πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις. Καὶ
[34]	ὅλου μάχεσθαι πρὸς τὰ πνευματικὰ	τῆς	πονηρίας, ἕως ἂν εἰς τὸν
[44]	τοιαύτης ἀλύσεως ἑλκόμενος κάτω συνεχῶς,	τῆς	πονηρίας λέγω τῆς γυναικός; ~Ὅτι
[26]	ἀναγαγεῖν μὴ καταπέσῃς εἰς τὸ	τῆς	πορνείας βάραθρον. Οὔπω σοι κοῦφον
[57]	γὰρ ἀηδίας τὰς ἐν τῇ	τῆς	προικὸς καταβολῇ ὅ τε κηδεστὴς
[29]	τις αὐτὰ ἁπλῶς ἐπιέναι βούλοιτο	τῆς	προκειμένης ἀποκόπτων αἰτίας, δόξει νυμφευτρίας
[66]	τοῖς βουλομένοις ἐπιδείκνυσθαι μετὰ πολλῆς	τῆς	προπετείας καὶ τῆς ἰταμότητος. ~Ὅτι
[30]	νηστείᾳ καὶ τῇ προσευχῇ« ὡς	τῆς	πρὸς γυναῖκα ὁμιλίας οὐκ εἰς
[31]	διακεχυμένην λάβῃ ψυχὴν καὶ ὑπὸ	τῆς	πρὸς τὴν γυναῖκα συμπαθείας μεμαλαγμένην,
[1]	γεέννῃ λοιδορίας καὶ ὀργῆς ἀπεχόμενον	τῆς	πρὸς τὸν ἀδελφὸν ἤδη διὰ
[56]	πᾶσα καὶ τῆς πείρας καὶ	τῆς	προσδοκίας ἕστηκεν ἀνωτέρω. ~Περὶ τῶν
[56]	τὴν πεῖραν διέφυγον, τούτους διὰ	τῆς	προσδοκίας ἠνίασε. Παρθένος δὲ πᾶσα
[57]	ἀηδής τις εἶναι δόξῃ καὶ	τῆς	προσδοκίας πολλῷ καταδεεστέρα. Τὸ μὲν
[31]	πειρᾶται ἐμποδίζειν ἡμῖν κατὰ τὸν	τῆς	προσευχῆς καιρὸν ὁ διάβολος, ἂν
[30]	ἐν τῷ τῆς νηστείας καὶ	τῆς	προσευχῆς καιρῷ. Ὅτι τῶν σφόδρα
[30]	τὸν τῆς νηστείας καιρὸν καὶ	τῆς	προσευχῆς, πόσῳ μᾶλλον τοὺς λοιποὺς
[35]	κηρύγματος πόνοις, ἀνάξιον δὲ καὶ	τῆς	προσηγορίας ἀποστολικῆς ἑαυτὸν εἶναι νομίζων.
[17]	προσγενομένης ἁπάσης μετὰ ἀσφαλείας λοιπὸν	τῆς	πτήσεως ἔχωνται. Οὕτω καὶ ὁ
[75]	τῆς φύσεως ὁρμᾶται ἀλλ´ ἀπὸ	τῆς	ῥαθυμίας καὶ τῆς πολλῆς ὕβρεως
[34]	δὲ τῆς ἀκρασίας εἰπεῖν δεικνύντος	τῆς	ῥαθυμίας τὴν ὑπερβολήν. Οὐκοῦν ἀκρασίας
[7]	ἀπὸ τῆς ζώνης ἀλλ´ ἀπὸ	τῆς	ῥώμης καὶ τῆς ἀνδρείας, τὴν
[24]	τὸ ἔργον προήγαγεν, οἷον ἐπὶ	τῆς	Σαπφείρας, ἐπὶ τοῦ ταύτης ἀνδρός,
[11]	οὐρανὸν ἀναβῆναι τέως καθάπερ ἐκεῖνοι,	τῆς	σαρκὸς καθελκούσης αὐτάς, ἀλλὰ καὶ
[84]	νόμου ἐν ᾧ ἠσθένει διὰ	τῆς	σαρκός, ὁ Θεὸς τὸν ἑαυτοῦ
[8]	τὸ πρᾶγμα εἶναι φῇς, οὐκέτι	τῆς	σῆς προαιρέσεως τὸ κατόρθωμα γίνεται
[68]	πάντα κατέχει τὰ ἔνδον καὶ	τῆς	σιγῆς πλείων ἑτέρα ἀταραξία τὴν
[17]	ἀπαιτήσεις καὶ οὐ παραχωρήσεις τῷ	τῆς	σοφίας ἀπείρῳ; Καὶ πῶς οὐκ
[13]	γὰρ καὶ ἐνταῦθα τὸ βάθος	τῆς	σοφίας ἔστι τοῦ Παύλου κατανοῆσαι.
[40]	ἢ παιδαγωγεῖν αὐτὸν μετὰ πολλῆς	τῆς	σπουδῆς καὶ βελτίω ποιεῖν ἤ,
[76]	καὶ πανταχοῦ περιελκομένην εὐπρόσεδρον εἶναι,	τῆς	σπουδῆς καὶ σχολῆς ἁπάσης εἰς
[11]	οἰκείαν ἰσχὺν καὶ φιλονεικεῖ διὰ	τῆς	σπουδῆς κατὰ δύναμιν ἐξισωθῆναι ἐκείνοις.
[17]	μὲν ὑπὸ τοῦ πυρετοῦ κατέχωνται,	τῆς	στερεᾶς αὐτοὺς ἀπείργει τροφῆς, ὅταν
[75]	καὶ διὰ τοῦτο πολλῆς ἔτυχε	τῆς	συγγνώμης καὶ οὐκ ἔστι κύριος
[78]	ἰσχυροί, Ῥωμαῖοι δὲ πολλῆς ἔτι	τῆς	συγκαταβάσεως ἐδέοντο, καὶ περιέμεινε πρότερον
[16]	γῆς, οὐδὲν ἂν μέγα ἐκ	τῆς	συγκαταβάσεως ἐκαρπωσάμεθα, ἐκείνης τῆς τελειότητος
[39]	ἡδύ, ἐπῄνεσας τὴν συγχώρησιν, ἐθαύμασας	τῆς	συγκαταβάσεως τὸν ἀπόστολον· ἀλλὰ μὴ
[76]	πάλιν παραίνεσιν ἐπεισήγαγε καὶ διὰ	τῆς	συγχωρήσεως συμβουλήν. Τὸ γὰρ εἰπεῖν
[48]	ἐπισκεψάμενος καὶ καταμαθὼν τὴν ἀπὸ	τῆς	συζυγίας βίαν εὐκολώτερον τὸν περὶ
[49]	ἀνεξικακίας διαλεγόμενος ἐπὶ τὴν αὐτὴν	τῆς	συμβουλῆς ἦλθεν ὁδόν. Εἰπὼν γὰρ
[42]	συνεσταλμένον ποιῆσαι τὸν λόγον ἀρχόμενος	τῆς	συμβουλῆς ὑποτέμνεται πάλιν τὴν ἐξουσίαν
[3]	Οὐαλεντῖνος οὐδὲ Μάνης ταύτης ἠνέσχοντο	τῆς	συμμετρίας. Οὐ γὰρ εἶχον ἐν
[77]	τοῦτο ᾖ, τί τὸ ὄφελος	τῆς	σωματικῆς καθαρότητος; Ὥσπερ γὰρ στρατιώτου
[16]	ἐδεξάμεθά ποτε, ἀλλὰ πάντα τὰ	τῆς	σωτηρίας ἡμῖν ὑπὸ ταύτης ἂν
[57]	ἕτεραι πάλιν διαδέχονται φροντίδες, ὑπὲρ	τῆς	σωτηρίας καὶ τῆς ἀνατροφῆς. Κἂν
[15]	προτιμήσεις πενίας καὶ τὴν τρυφὴν	τῆς	σώφρονος διαίτης καὶ τὸ ἀμύνεσθαι
[66]	κατηγόρους ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ἔσχον	τῆς	σωφροσύνης τοὺς θαυμαστὰς καὶ διὰ
[53]	ὑπὸ φρονήματος καὶ ἀπονοίας ἀπωσαμένη	τῆς	τάξεως αὐτὸν ἐκείνης καὶ εἰς
[73]	τῆς εὐτελείας ἐκείνης ἀπαλλαγεῖσα καὶ	τῆς	ταπεινότητος, οἰκίας προστασίαν καὶ κτημάτων
[16]	ἐκ τῆς συγκαταβάσεως ἐκαρπωσάμεθα, ἐκείνης	τῆς	τελειότητος δι´ ἣν ἡ συγκατάβασις
[68]	τέλους παρέμεινεν, ἐν τῷ καιρῷ	τῆς	τελευτῆς καὶ ἑκόντες καὶ ἄκοντες
[68]	τῶν λυπηρῶν; ~Περὶ τῆς ἀταραξίας	τῆς	τῇ παρθενίᾳ προσούσης. Ἀλλ´ οὐχ
[1]	προσδοκήσαντας ἔπαθλα κατὰ τὸν καιρὸν	τῆς	τιμῆς ἐν τοῖς ἀτίμοις τετάχθαι.
[52]	ἡδονῆς ὑπερβολὴ οὔτε ἄλλο οὐδὲν	τῆς	τοιαύτης αὐτὸν ζάλης ἀπαγαγεῖν δυνήσεται·
[36]	ἐπὶ τούτῳ μέγα φρονοῦντας ἀπάγει	τῆς	τοιαύτης ἡδονῆς λέγων· Μὴ χαίρετε
[67]	ὅπερ μάλιστα ἐν τῷ πλήθει	τῆς	τοιαύτης θεραπείας συμβαίνειν εἴωθεν, ὅταν
[52]	τούτῳ ληφθείη τῷ κακῷ τί	τῆς	τοιαύτης ψυχῆς ἐλεεινότερον γένοιτ´ ἄν;
[34]	ἀπολάβωσι, τὴν ἐρημίαν τῶν βοηθησόντων	τῆς	τόλμης ἐφόδιον ἔχοντες, πάντα κινοῦσι
[35]	ἐπιστρέψας νῦν καὶ τὸν ἐκ	τῆς	τοῦ νόμου παραβάσεως οὐκ εἰδὼς
[28]	ὅτι οὐχ ἁπλῶς καταστοχαζόμενος λέγω	τῆς	τοῦ Παύλου γνώμης ἀπὸ τῶν
[42]	ταπεινοῖ καὶ συστέλλει πάλιν. ~Περὶ	τῆς	τοῦ Παύλου ταπεινοφροσύνης. Οὐ γὰρ
[84]	δὲ προφητῶν ἤκουσεν, ἀποστόλων, καὶ	τῆς	τοῦ πνεύματος ἐπέτυχε χάριτος, ἐπέτεινεν
[74]	καὶ μὴ μειζόνως τῶν ἀπὸ	τῆς	τοῦ πράγματος φύσεως τικτομένων φροντίδων
[84]	χάρις ἐκκέχυται νῦν καὶ μεγάλη	τῆς	τοῦ Χριστοῦ παρουσίας ἡ δωρεά·
[57]	μὲν καὶ ἀπὸ τῆς αἰτίας	τῆς	τούτου πολλαὶ πολλάκις ἠρρώστησαν. Καὶ
[69]	ἄν τις ἕλοιτο σκληραγωγίαν ὑπὲρ	τῆς	τούτων ἀπαλλαγῆς; ~Ὅτι χρησιμώτερον καὶ
[58]	φύσεως ὀχλείτω πάθος ὁ φόβος	τῆς	τούτων μεταβολῆς, ἀλλ´ ἐξαιρείσθω πᾶσα
[60]	χρυσίων καὶ τῶν ἱματίων καὶ	τῆς	τραπέζης καὶ τῆς ἄλλης ἀδείας
[17]	ἂν εἴ τις ἐκείνης ἀπαγαγὼν	τῆς	τροφῆς τῆς ἀνδράσι προσηκούσης ἀναγκάζῃ
[56]	γονέων λαμπρῶν, ἀνετράφησαν μετὰ πολλῆς	τῆς	τρυφῆς, ἐξεδόθησάν τινι τῶν μεγάλα
[70]	ποιητική, ἣν μείζονα οὖσαν εὑρήσεις	τῆς	τρυφῆς. Καὶ πρῶτον μὲν ἀπὸ
[68]	μόνοι τὸ μέγεθος ἴσασι ταύτης	τῆς	τρυφῆς καὶ πῶς ἅπασαν σύγκρισιν
[75]	ἕτερον μὴ βουλόμενον· ἡ δὲ	τῆς	τρυφῆς καὶ τῆς θεραπείας τῆς
[50]	ἄδειαν, οὐχὶ δὲ καὶ τὴν	τῆς	τρυφῆς παρέχειν ἡμῖν εἴωθε. Καὶ
[69]	τὰ ἔτι τούτων ἀτοπώτερα ἀπὸ	τῆς	τρυφῆς ταύτης ἀναβλαστάνῃ δεινά, ποίαν
[71]	τρυφή. Ἐνῆν καὶ ἑτέρωθεν δεῖξαι	τῆς	τρυφῆς τὴν ἀηδίαν καὶ τὴν
[13]	τοὺς περὶ τούτων κατασπείρῃ λόγους,	τῆς	τῶν ἀκουόντων περὶ τὸ πρᾶγμα
[14]	ἀπαιτεῖσθαι τὰς εὐθύνας, ὑπὲρ δὲ	τῆς	τῶν ἀνθρώπων ὀλιγότητος οὐδὲ τὸν
[78]	ποιεῖ; Οἷόν τι λέγω· τὸ	τῆς	τῶν βρωμάτων παρατηρήσεως ἔχεσθαι καὶ
[1]	ἐναγὲς εἶναι τὸν γάμον νομίσαντες	τῆς	τῶν ἐναγῶν ἀπαλλαγῆς τὰ κείμενα
[80]	πολλῶν στεφάνων ἄξιον καὶ τὸ	τῆς	τῶν ἐπιθυμιῶν περιγενέσθαι λύττης καὶ
[60]	ἔτυχε δὲ ἐλαττοῖ τὴν ἐκ	τῆς	τῶν ἡττόνων ὑπεροχῆς ἡδονὴν ἡ
[49]	τῶν ἐχθρῶν παρεκάλει, οὐδὲν ὑπὲρ	τῆς	τῶν λελυπηκότων βλάβης εἰπών, οὐδὲ
[4]	ἑαυτὸ οὔτε κακόν, ἀλλ´ ἀπὸ	τῆς	τῶν μετιόντων προαιρέσεως ἑκάτερον γίνεται.
[73]	ἅπασαν ἔχει, καὶ τοσαύτην ὑπὲρ	τῆς	τῶν μικρῶν ἐκείνων καὶ φαύλων
[49]	καὶ ἐπιορκοῦσιν ἀδεῶς, ἐπὶ δὲ	τῆς	τῶν παίδων κεφαλῆς οὐδ´ ἂν
[22]	χειραγωγούμενοι οὐ μικρὰν καὶ ἀπὸ	τῆς	τῶν πολλῶν δόξης δυνάμεως προσθήκην
[9]	ἀφίησι τὸν ἀκούοντα κύριον εἶναι	τῆς	τῶν πραγμάτων αἱρέσεως ὑπὲρ ὧν
[74]	ταῦτα φερόντων μεθ´ ἡδονῆς καὶ	τῆς	τῶν πραγμάτων φύσεως κρατεῖν. Ὁ
[34]	παροιμιαστὴς ἀδύνατον εἶναί φησιν ἐπὶ	τῆς	τῶν σωμάτων φύσεως, τοῦτο ὑπομένειν
[1]	οὕτως ἔφυγον. Πῶς οὖν ὑπὲρ	τῆς	τῶν φαύλων ἀναχωρήσεως δυνήσονται μισθὸν
[8]	ἑλομένους καὶ κατορθώσαντας οὐ μόνον	τῆς	τῶν φαύλων ἀπαλλάττει δόξης ἀλλὰ
[34]	εἰ μὴ σφόδρα ἠθέλησε καθάψασθαι	τῆς	τῶν φιληδόνων ψυχῆς, τὴν τῆς
[22]	δὲ μόνων ἕνεκεν ἀλλὰ καὶ	τῆς	τῶν χλευαζόντων αὐτῶν σωτηρίας τοῦτο
[78]	μετ´ αὐτῶν συνανασπάσῃ καὶ τὰ	τῆς	ὑγιοῦς διδασκαλίας φυτά. Διὰ τοῦτο
[68]	ἂν οἱ τὰ ἐκπώματα ἀπὸ	τῆς	ὕλης ταύτης ὡς τὰ πολλὰ
[53]	Ὅταν δὲ καὶ ἀφορμὰς ἔχῃ	τῆς	ὑπεροψίας πολλάς, οὐδέν ἐστι τὸ
[53]	τὴν αὐτῇ προσήκουσαν ἄγουσα τὴν	τῆς	ὑποταγῆς, αὐτὴ γίνεται κεφαλὴ καὶ
[55]	τις θέλοι γαμεῖν, πάλιν τῷ	τῆς	ὑποταγῆς νόμῳ τὰ τῆς ὁμοτιμίας
[78]	τί μὴ συνεβούλευσας ταύτης ἀπαλλαγέντα	τῆς	ὑποψίας, ἀπαγαγεῖν τοῦ γάμου τὴν
[52]	τῶν δυσχερῶν πραγμάτων ἀλλὰ καὶ	τῆς	ὑποψίας ἀπήλλακται. Οὐ πρόσεστι τοῦτο
[57]	πρὶν ἢ γεύσασθαι καὶ ἐμπλησθῆναι	τῆς	φιλίας, ἀκμαζούσης ἔτι τῆς ἐπιθυμίας,
[49]	σπεύδων οἱῳδήποτε τρόπῳ εἰς τὴν	τῆς	φιλοσοφίας ὁδὸν καὶ τὰς θύρας
[84]	καθίσαντος, καὶ τοῦ ποταμοῦ συρομένου	τῆς	φλογὸς καὶ τῆς ἐξετάσεως γινομένης
[57]	ἐξέδωκαν ἑαυτούς. Καὶ ταύτης δὲ	τῆς	φροντίδος λυθείσης ἑτέρα πάλιν ἐπεισέρχεται·
[57]	παρίημι νῦν. Ἀλλὰ γὰρ ἐκείνης	τῆς	φροντίδος λυθείσης ὁ τῆς ἀπαιδίας
[57]	Οὐδὲ γὰρ οὕτω ταύτης ἀπήλλακται	τῆς	φροντίδος. Πολλαὶ γοῦν διαλάμψασαι σφόδρα
[75]	τῆς θεραπείας τῆς περιττῆς καὶ	τῆς	φροντίδος τῆς ἀνονήτου οὐκ ἀπὸ
[73]	λοιπὸν ἀπιέναι χρὴ ἀπαλλάξωμεν ἑαυτοὺς	τῆς	φροντίδος τῆς εὐτελοῦς. Οὐδὲ γὰρ
[8]	ὑμᾶς. Ὃ γὰρ ἐκείνοις ἡ	τῆς	φύσεως ἀνάγκη, τοῦτο ὑμῖν ἡ
[37]	ἔστη γενναίως καὶ τὴν ἀπὸ	τῆς	φύσεως ἀνεδέξατο μάχην. Πῶς οὖν
[1]	μόνον ἀλλ´ ἀνάβηθι προσωτέρω καὶ	τῆς	φύσεως αὐτῆς μείζονα λαβὲ λογισμόν.
[64]	Χριστὸν πίστις τοιαύτη ὡς καὶ	τῆς	φύσεως αὐτῆς τῶν πραγμάτων κρατεῖν.
[49]	καὶ πρᾶγμα τοσοῦτον ἐπιτάξας καὶ	τῆς	φύσεως βιάσασθαι τὴν ἀνάγκην κελεύσας
[17]	Τοῦτο γὰρ ὁ καιρὸς ἀπῄτει	τῆς	φύσεως μαινομένης καὶ τὸν τῶν
[9]	τῇ λοιπῇ σκληραγωγίᾳ τιθασσεύουσι τὴν	τῆς	φύσεως μανίαν. Τούτοις παραινῶ μὴ
[62]	εὔμορφος ᾖ, λυμαίνεται τῷ κάλλει	τῆς	φύσεως. Ὁ πολὺς γὰρ κόσμος
[75]	φροντίδος τῆς ἀνονήτου οὐκ ἀπὸ	τῆς	φύσεως ὁρμᾶται ἀλλ´ ἀπὸ τῆς
[43]	ἐνταῦθά φησιν; Ἆρα τὴν ἀπὸ	τῆς	φύσεως; Οὐδαμῶς. Πρῶτον μὲν γὰρ
[58]	καὶ μηδὲ τὸ κοινὸν τοῦτο	τῆς	φύσεως ὀχλείτω πάθος ὁ φόβος
[19]	πλέον ὑπὲρ τοῦ σβέσαι τὴν	τῆς	φύσεως πύρωσιν. Καὶ μάρτυς ὁ
[20]	ταῖς ἁπάντων καταδικάζοιτο ψήφοις ὡς	τῆς	φύσεως τῆς ἡμετέρας ἐχθρός. ~Ὅτι
[8]	ἐξέβαλεν, οὕτως ὑμᾶς ὁ διάβολος,	τῆς	φύσεως ὑμῖν ἀκεραίου μενούσης, τοὺς
[49]	ἐπιθυμίαν ἀποπληροῦν καὶ μηδεμίαν ἀπὸ	τῆς	φύσεως ὑπομένειν βίαν, οὐ μικρὸν
[33]	ἐκ πρώτης εὐθέως τοῦτο ἔπαθον	τῆς	φωνῆς, ἀλλ´ ὅτε ἐκ δευτέρου
[12]	ἐντεῦθεν ἤδη δεικνύντες τὴν ἀπὸ	τῆς	χάριτος ἐπίδοσιν γενομένην αὐτοῖς. Ἀπὸ
[35]	τῶν ἐντολῶν τὰς παρατηρήσεις· ἀλλὰ	τῆς	χάριτος ἐπιφανείσης ὅλον ἐμαυτὸν ἀπ´
[42]	εἶναι ἀλλὰ τοῦ ἐλέους καὶ	τῆς	χάριτος τοῦ Θεοῦ, ταὐτὸν ἐμφαίνων
[22]	εἰς τὸ μηκέτι δεῖσθαι ταύτης	τῆς	χειραγωγίας καταστήσωσιν ἑαυτούς. Οὐκ ἐκείνων
[7]	καὶ τὸν στρατιώτην οὐκ ἀπὸ	τῆς	χλανίδος οὐδὲ ἀπὸ τῆς ζώνης
[73]	κτημάτων, τί δαὶ τῶν βιωτικῶν,	τῆς	χρήσεως αὐτῶν ἀώρου λοιπὸν οὔσης
[17]	νόσον ἐργάζεται, οὕτω καὶ ἐπὶ	τῆς	ψυχῆς αἱ τῶν παθῶν ἀμετρίαι
[82]	καὶ τὸν πατριάρχην ἡ λοιπὴ	τῆς	ψυχῆς ἀρετὴ λαμπρὸν ἀπέδειξε καὶ
[73]	τούτων καὶ εὐτελῶν ἀλλὰ καὶ	τῆς	ψυχῆς αὐτῆς ἀφίστασθαι δι´ αὐτὸν
[32]	συνεχῶς προσκαρτερῶν ἀποσμῆξαι τὸν ῥύπον	τῆς	ψυχῆς; Εἶτα ἂν μὴ βούληται
[7]	ἀλλ´ ἀπὸ τῶν τρόπων καὶ	τῆς	ψυχῆς, καὶ τὸν στρατιώτην οὐκ
[7]	ἀλλ´ ἀπὸ τῶν δογμάτων καὶ	τῆς	ψυχῆς. Ὁ γὰρ ἀγωνιζόμενος, φησί,
[63]	ἐπειδὴ μηδ´ ἐστὶ σωματικὸς ἀλλὰ	τῆς	ψυχῆς ὅλος. Καὶ διὰ τοῦτο
[6]	ἀλλ´ ὅμως τὸ κρεῖττον διέφθαρται	τῆς	ψυχῆς τὰ νοήματα. Τί οὖν
[34]	καίεσθαι; Συστρέφειν μὲν ἐν τοῖς	τῆς	ψυχῆς ταμιείοις τὴν φλόγα, ἀνέπαφον
[34]	τοῦτο ὑπομένειν αὐτὴ καταναγκάζεται ἐπὶ	τῆς	ψυχῆς. Τί δὲ ἐκεῖνός φησι;
[7]	ἐγκρατεύεται« πάντα τὰ διενοχλοῦντα τὴν	τῆς	ψυχῆς ὑγίειαν, καὶ Οὐδεὶς στεφανοῦται
[30]	νηστεία καλὸν ὅτι περικόπτει τὰς	τῆς	ψυχῆς φροντίδας καὶ τὴν περιρρέουσαν
[77]	ποιῆσαι παρθένον ἀλλὰ δεῖ καὶ	τῆς	ψυχικῆς ἁγνείας, ἁγνείαν δὲ λέγω
[65]	δὲ παρθένος ἀνωτέρω ταύτης ἕστηκε	τῆς	ὠδῖνος καὶ τῆς ἀρᾶς. Ὁ
[37]	ἂν τῆς ἀλογίας χεῖρον, τί	τῆς	ὠμότητος; Οὐδὲν παρὰ τῆς ἀπελθούσης
[67]	ζηλωτὰ τοσαύτας ἔχῃ τὰς θλίψεις,	τί	ἄν τις εἴποι περὶ τῶν
[56]	τοσαῦται τίκτονται ἀηδίαι καὶ συμφοραί,	τί	ἄν τις ἐπὶ τοῖς ὡμολογημένοις
[29]	Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰ μή	τι	ἂν ἐκ συμφώνου. Διὰ τί
[40]	Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰ μή	τι	ἂν ἐκ συμφώνου. Ἐνταῦθα δὲ
[29]	Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰ μή	τι	ἂν ἐκ συμφώνου, ἵνα σχολάσητε
[29]	Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰ μή	τι	ἂν ἐκ συμφώνου. Ὅτι οὗτος
[29]	Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰ μή	τι	ἂν ἐκ συμφώνου πρὸς καιρὸν
[29]	Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους, εἰ μή	τι	ἂν ἐκ συμφώνου πρὸς καιρόν«
[49]	μόνην ἀπολαμβάνειν τὴν ἀμοιβήν; ~Διὰ	τί	ἀπὸ τῶν ἐν τῷ παρόντι
[40]	ἀπ´ ἐκείνου πρὸς ἄλλον μεταπηδᾶν,	τί	γάμων ἔδει λοιπόν, ταῖς ἀλλήλων
[6]	τὸ ἔνδον ὄμμα ἰταμὸν ᾖ;	Τί	γὰρ ἂν γένοιτο τοῦ βλέμματος
[37]	αὐτὴν τῶν γινομένων τὴν ἀηδίαν.	Τί	γὰρ ἀτερπέστερον, εἰπέ μοι, ἢ
[68]	μεριμνᾶν μάλιστα πάντων ἥδονται. Διὰ	τί	γὰρ αὐτοὺς οὐχ οὕτω τέρπει
[70]	αὔξει τὰ τῆς ἡδονῆς. Διὰ	τί	γάρ, εἰπέ μοι, καὶ ὁ
[65]	τοῦ γάμου οὐκ ἔστιν ἀντίρροπα.	Τί	γάρ, εἰπέ μοι, παρὰ πάντα
[49]	ἄν τις καὶ προτρέψειε. Διὰ	τί	γάρ, εἰπέ μοι, πολλοὶ τῶν
[15]	πληθύνεσθαι καὶ πληρώσατε τὴν γῆν.	Τί	γάρ, εἰπέ μοι, τὸν Ἀβραὰμ
[29]	μέχρις ἐκείνου στῆσαι τὴν παραίνεσιν;	Τί	γὰρ ἔχει πλεῖον τοῦ Τῇ
[75]	τῇ φύσει κουφοτέραν οὖσαν ἐκείνης;	Τί	γὰρ ἡ μὴ γαμηθεῖσα μεριμνᾷ;
[41]	αἱμάτων τὰς ἑαυτῶν πληρῶσιν οἰκίας.	Τί	γὰρ ἦν ἄμεινον, εἰπέ μοι,
[29]	ἀποστολικῆς ἀξίας τὴν παραίνεσιν. Διὰ	τί	γὰρ μακρότερον ἐπέξεισι τούτῳ τῷ
[15]	τὴν ἀπείθειαν τὴν ἡμετέραν. Διὰ	τί	γὰρ μὴ πρὸ τῆς ἀπάτης
[47]	πρᾶγμά ἐστιν, ἄκουσον τί φησι·	Τί	γὰρ οἶδας, γύναι, εἰ τὸν
[47]	ἀντεροῦμεν τῷ Παύλῳ, φησί, λέγοντι·	Τί	γὰρ οἶδας, γύναι, εἰ τὸν
[34]	πολὺν ἔχουσαν τὸν ψόγον. Διὰ	τί	γὰρ οὐκ εἶπε διὰ τὴν
[38]	αὐτὴν λαβέσθαι δίδωσιν ἀνακωχῆς. Διὰ	τί	γὰρ οὐκ εἶπε καὶ πρὸς
[78]	γνώμην ἀλλ´ ἐπιτρέπεις γαμεῖν; Διὰ	τί	γὰρ οὐκ εἶπες, εἰ δὲ
[49]	τὴν ἀπὸ τῶν γάμων; Διὰ	τί	γὰρ οὐχ οὕτως εἶπεν· Ἐὰν
[21]	πικρὸν καὶ τὸ πικρὸν γλυκύ.	Τί	γὰρ τῆς παρθενίας ἥδιον, τί
[79]	ἡ παρθενία τοιούτους αὐτοὺς ἐποίησεν.	Τί	γὰρ τῶν ἀγγέλων ἀπεῖχον, εἰπέ
[13]	ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Διὰ	τί	γὰρ ὑπὲρ πολλῶν γραψάντων ἐκείνων
[78]	δίδωσιν αὐτῷ σφοδρὰν τὴν πληγήν.	Τί	γάρ φησιν; Ὃς δὲ ἕστηκεν
[57]	καὶ πονηροί. Κἂν μὲν τούτων	τι	γένηται τῶν ἀπευκτῶν, ἀφορητοτέραν ἔχει
[57]	Καὶ μή μοι τοῦτο εἴπῃς·	τί	δαὶ ἂν εὔμορφος οὖσα τύχῃ;
[40]	τὴν τοσαύτην ἀνάγκην καὶ βίαν;	Τί	δαί, ἂν συνεχῶς αὐτὴν ἀποστρέφηται
[40]	δείλαιος, τὸν τῦφον. τὴν ἀναισχυντίαν;	Τί	δαί, ἂν τοὐναντίον αὐτὴ μὲν
[73]	ἔχουσι διακείσεσθαι; Τί δαὶ χρημάτων,	τί	δαὶ κτημάτων, τί δαὶ τῶν
[82]	Παῦλον, τί δαὶ πρὸς Πέτρον,	τί	δαὶ πρὸς Ἰωάννην; Οὐ γὰρ
[82]	Καὶ τί τοῦτο πρὸς Παῦλον,	τί	δαὶ πρὸς Πέτρον, τί δαὶ
[73]	δαὶ χρημάτων, τί δαὶ κτημάτων,	τί	δαὶ τῶν βιωτικῶν, τῆς χρήσεως
[73]	ἴσῳ τοῖς οὐκ ἔχουσι διακείσεσθαι;	Τί	δαὶ χρημάτων, τί δαὶ κτημάτων,
[34]	αὐτὴ καταναγκάζεται ἐπὶ τῆς ψυχῆς.	Τί	δὲ ἐκεῖνός φησι; Περιπατήσει τις
[68]	τῦφον μόνον καὶ τὴν ἀλαζονείαν.	Τί	δέ ἐστιν ὅλως ἐμὸς καὶ
[29]	τι ἂν ἐκ συμφώνου. Διὰ	τί	δὲ καὶ ἐν παραινέσει ὅπερ
[36]	αὐτὴν ἀκρατεῖς αὐτοὺς καλῶν. Διὰ	τί	δὲ καὶ ὁ μὴ ἐκγαμίζων
[36]	εἰ χάρισμα τὸ πρᾶγμα ἦν.	Τί	δέ; Καὶ σκώπτει τοὺς οὐκ
[14]	μήτε εἰς παιδοποιΐαν ἡμῖν χρησιμευούσῃ;	Τί	δὲ κωλύσει τὸ τῶν ἀνθρώπων
[47]	ἐπὶ τῶν παραδόξως συμβαινόντων εἰώθαμεν.	Τί	δὲ μετὰ ταῦτά φησι; Δέδεσαι
[57]	ἴσοις ἀμφότεροι συνέχονται τοῖς λυπηροῖς.	Τί	δὲ χρὴ λέγειν τοὺς ἐν
[28]	γάμου λεγόμενα παρθενίας ἐστὶ προτρεπτικά.	Τί	δὴ μετὰ ταῦτά φησιν; Τῇ
[53]	ἀγαγόντες εἰς μέσον ἐξετάσωμεν νῦν.	Τί	δὴ τοῦτό ἐστιν; Τὸ πένητα
[2]	ἡ μετὰ τοῦ νυμφίου διαγωγή.	Τί	δήποτ´ οὖν ἐναντία τῶν αὐτῶν
[30]	ἀπέχεσθαι. Ἄξιον δὲ ἐξετάσαι κἀκεῖνο,	τί	δήποτε, εἴπερ τίμιος ὁ γάμος
[48]	καὶ τὰς εὐθύνας μᾶλλον ἐκείνου.	Τί	δήποτε; Ὅτι αὐτὴ πρὸς τὸ
[41]	τὴν δουλείαν, οὐκ ἐφ´ ἡμῖν.	Τί	δήποτε; Ὅτι οὐκ ἀγνοοῦντες ταύτην
[54]	αὐτῷ βαρύτερον ἔσται καὶ ἀηδέστερον.	Τί	δήποτε; Ὅτι πᾶσαν ἐκβάλλει φιλίαν
[78]	πάντα εἰς φθορὰν τῇ ἀποχρήσει.	Τί	δήποτε οὖν τοῦτο ποιεῖ; Ὅτι
[84]	καὶ τοῖς ἐν τῇ παλαιᾷ.	Τί	δήποτε οὖν τῶν αὐτῶν κατορθωμάτων
[13]	ἐποιεῖτο τοῦ γάμου σπουδήν. ~Διὰ	τί	ἔγραψαν αὐτῷ Κορίνθιοι περὶ παρθενίας,
[19]	εἰ δὲ ἐπιθυμοῦσι παίδων, ἀλλὰ	τί;	Εἰ δὲ μὴ ἐγκρατεύονται, γαμησάτωσαν.
[39]	ἐστὶ καὶ συγγνώμης ἀξίων. Ἀλλὰ	τί;	Εἰ δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται« ὃ
[30]	καὶ τούτοις ἐνδιατρῖψαι μᾶλλον. ~Διὰ	τί	εἰ τίμιος ὁ γάμος τοῖς
[68]	χρημάτων ἔρωτα. Ἀλλ´ οὐκ ἔχω	τί	εἴπω. Πολλὴ γάρ με ἐνταῦθα
[64]	ἡδονὴν ἔτεκον διὰ τὸν Χριστόν,	τί	θαυμάζεις εἰ καὶ τὰ δάκρυα
[78]	εἰς τοῦτο ἐναγούσης αὐτόν; Καὶ	τί	θαυμαστὸν εἰ ἐπὶ πράγματος συγκεχωρημένου
[36]	ὅλον ἀνατίθησι τῷ δεσπότῃ. Καὶ	τί	θαυμαστὸν εἰ ἐπὶ τῆς ἐγκρατείας
[19]	πατέρες γένωνται παίδων πολλῶν, ἀλλὰ	τί;	Ἵνα μὴ πειράζῃ ὑμᾶς ὁ
[63]	οὔτε τὴν γλῶτταν ἀφίησιν ἀπηχές	τι	καὶ ἀνάρμοστον φθέγξασθαι οὔτε τὸν
[10]	οἱ ἄγγελοι, εἰ δὲ χρή	τι	καὶ βιασάμενον εἰπεῖν, καὶ πλέον.
[56]	γίνεται λύπης ἀλλ´ εἰ δεῖ	τι	καὶ θαυμαστὸν εἰπεῖν, χαλεπώτερος. Τὴν
[21]	Τί γὰρ τῆς παρθενίας ἥδιον,	τί	κάλλιον, τί φωτεινότερον; Καὶ γὰρ
[47]	ἐθάρρησε πάλιν παρθενίαν εἰπεῖν, ἀλλὰ	τί;	Καλὸν ἀνθρώπῳ τὸ οὕτως εἶναι.
[49]	ἐνηχούμενοι, ὡς τὸ χρηστὸν ἐλπίσαι	τι	κατὰ τὸν παρόντα βίον ἢ
[17]	ἐν ἐκείνῃ τῇ ζάλῃ. Ἀλλὰ	τί	κελεύειν ἐχρῆν; Ἐν ἐγκρατείᾳ καὶ
[22]	φῶς οὐκ ἐπέλαμψεν ἡμῖν. Ἀλλὰ	τί	κέρδος τῶν ῥημάτων τούτων τῆς
[78]	αὐτοὺς ἐπιτιμᾷ λέγων· Σὺ δὲ	τί	κρίνεις τὸν ἀδελφόν σου; Ἀλλ´
[41]	καὶ οἷς μηδὲ ὁργίζεσθαι συγχωρεῖ,	τί	λέγει; Ἐὰν δὲ χωρισθῇ, μενέτω
[78]	θέλει ποιείτω, οὐχ ἁμαρτάνει, γαμείτωσαν.	Τί	λέγεις, ὃ θέλει ποιείτω; Καὶ
[49]	ἡδέων εἰς τὴν παρθενίαν προτρέπει.	Τί	λέγεις; Πρὸς δαίμονάς με μάχεσθαι
[32]	γὰρ οἱ τοῖς βασιλεῦσι προσιόντες—	τί	λέγω βασιλεῦσιν; ἐσχάτοις μὲν οὖν
[72]	ἀφορήτους ποιεῖ τὸ τρυφᾶν. Καὶ	τί	λέγω γυναῖκας; Καὶ γὰρ αὐτοὶ
[37]	Οὐδὲν παρὰ τῆς ἀπελθούσης ἠδικημένη—	τί	λέγω ἠδικημένη; Τοὺς πόνους μὲν
[22]	ἐπὶ Ἐλισσαίου παῖδες ἀπώλοντο. Καὶ	τί	λέγω Μαριάμ; Οἱ γὰρ παῖδες
[50]	εἰς ὄλεθρον καὶ ἀπώλειαν. Καὶ	τί	λέγω Παῦλον, ὅς, ὅτε τῆς
[38]	παραχώρει τῆς νίκης αὐτῷ; Καὶ	τί	λέγω πρὸς τὰς παρθένους; Πρὸς
[60]	ἄλλο τῶν τοιούτων οὐδέν. Καὶ	τί	λέγω ταῦτα; Κἂν γὰρ μηδὲ
[83]	τέλειον ἀτελὲς ὕστερον γίνεται. Οἷόν	τι	λέγω· τέλειον ἦν ποτε τὸ
[78]	τὸ αὐτὸ πάλιν ποιεῖ; Οἷόν	τι	λέγω· τὸ τῆς τῶν βρωμάτων
[47]	τῇ κυρίᾳ προσηγορίᾳ καλεῖ, ἀλλὰ	τί;	Λέλυσαι ἀπὸ γυναικός; Μὴ ζήτει
[46]	βίου μηδὲ παιδοποιΐας, μηδὲ ἐπιθυμίας,	τί	μάτην ἐνταῦθα μνημονεύεις βοηθοῦ; Τὴν
[78]	ἔστι μου ἄξιος. Ὅταν γάρ	τι	μετίωμεν τῶν τῷ Θεῷ δοκούντων,
[29]	ἵνα σχολάσητε τῇ προσευχῇ, ἀλλὰ	τί;	Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰ μή
[49]	μεγάλων καὶ ἀπορρήτων δωρεῶν; Διὰ	τί	μὴ διηγήσατο τὰ μετὰ τὴν
[15]	ἀπάτης ὁ γάμος ἐφάνη; Διὰ	τί	μὴ ἐν παραδείσῳ ἡ μίξις;
[15]	ἐν παραδείσῳ ἡ μίξις; Διὰ	τί	μὴ πρὸ τῆς ἀρᾶς ὠδῖνες;
[78]	θαυμαστὸν ἐπονείδιστον εἶναι νομίζων; Διὰ	τί	μὴ συνεβούλευσας ταύτης ἀπαλλαγέντα τῆς
[78]	καὶ οὐράνιον συμπνίγουσα σπόρον. ~Διὰ	τί	μὴ σφόδρα καθάπτεται τοῦ νομίζοντος
[75]	δὲ ἐπὶ τοῖς ἀπορρήτοις ἀγαθοῖς,	τί	μὴ ταύτην αἱρούμεθα μᾶλλον τὴν
[13]	Ἄξιον δὲ ἐξετάσαι κἀκεῖνο διὰ	τί	μηδέποτε αὐτοῖς ταύτην εἰσηγήσατο τὴν
[15]	ὕστερον ἀφῆκε τὴν φωνήν· Δέσποτα,	τί	μοι δώσεις; Ἐγὼ δὲ ἀπολύομαι
[23]	ὑπὸ τοῦ καιροῦ τότε; ~Διὰ	τί	οἱ τὰ αὐτὰ ἁμαρτάνοντες οὐ
[45]	ἕνεκεν, ὦ βέλτιστε, καὶ διὰ	τί;	Ὅτι πλείονα μόχθον ὑφίσταται, φησίν,
[83]	οὔπω τοσαύτης ἀκριβείας ἐπίδειξις ἦν.	Τί	οὖν; Ἀκριβέστερον ἡμεῖς, φησί, τοῦ
[55]	πείθοντος αὐτὴν ἐξισοῦσθαι τῷ ἀνδρί.	Τί	οὖν ἄν τις ποιήσειε τοσαύτης
[32]	σχολάζητε τῇ νηστείᾳ καὶ προσευχῇ.	Τί	οὖν ἂν εἴη τῆς δουλείας
[34]	γυναικὸς καὶ τῆς μίξεως ἀπολαύοι.	Τί	οὖν ἂν εἴποιεν ἐνταῦθα οἱ
[40]	ἄγαμος ἢ τῷ ἀνδρὶ καταλλαγήτω.	Τί	οὖν, ἂν μηδέποτε βούληται καταλλαγῆναι;
[47]	τοῖς πνευματικοῖς ἡ γυνὴ βοηθός.	Τί	οὖν ἀντεροῦμεν τῷ Παύλῳ, φησί,
[26]	Καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι.	Τί	οὖν ἅπτεσθαι συγχωρεῖς; Διὰ δὲ
[14]	ὠδῖνες; Οὐκ ἂν ἔχοις εἰπεῖν.	Τί	οὖν δέδοικας εἰκῇ καὶ τρέμεις
[73]	γυναῖκας ὡς μὴ ἔχοντες ὦσι.	Τί	οὖν δεῖ γάμου τοῖς οὐ
[40]	τοῦ γάμου δουλεία καὶ ἀπαραίτητος.	Τί	οὖν ἐὰν μὲν ὁ ἀνὴρ
[47]	καὶ τὸν ἕτερον συναπολέσθαι ἐκείνῳ.	Τί	οὖν, ἐὰν ὁ ἀνὴρ κατωφερὴς
[31]	πρὸς τὴν γυναῖκα συμπαθείας μεμαλαγμένην,	τί	οὖν ἐργάσεται τῇδε κἀκεῖσε τοὺς
[76]	Οὐχ ἵνα βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω;	Τί	οὖν ἐστιν; Οὐ τὴν παρθενίαν
[73]	τὸ σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου.	Τί	οὖν κόπτεις σαυτὸν ἐν τοῖς
[82]	ἐν τῷ γάμῳ πραγματείας κατέπεσον.	Τί	οὖν κωλύει, φησί, καὶ νῦν
[21]	καὶ καταποντισθῇ εἰς τὴν θάλασσαν.	Τί	οὖν λέξουσιν οἱ διὰ τῶν
[39]	γὰρ αὐτοῦ ἀμφότερα τὰ παραγγέλματα.	Τί	οὖν μετὰ ταῦτά φησιν; Τοῖς
[12]	εἶναι Χριστοῦ πρόσταγμα τὸ λεχθέν.	Τί	οὖν ὁ Παῦλος ἐνηχούμενος ὑπὸ
[5]	τὰ νοήματα αὐτοῦ οὐκ ἀγνοοῦντος.	Τί	οὖν οὗτός φησιν; Τὸ πνεῦμα
[17]	ἡ Εὔα μὴ μεσιτεύοντος γάμου;	Τί	οὖν; Οὕτως, φησίν, ἔμελλον ἅπαντες
[41]	μετ´ αὐτοῦ, μὴ ἀφιέτω αὐτήν.	Τί	οὖν οὐχὶ καὶ ἐπὶ τῶν
[6]	διέφθαρται τῆς ψυχῆς τὰ νοήματα.	Τί	οὖν ὄφελος ἀφανισθέντος τοῦ ναοῦ
[36]	συνεχεῖς, ταλαιπωρίας ἀφάτους, θανάτους καθημερινούς;	Τί	οὖν περὶ τούτου φησί; Πλέον
[8]	τὸ τετυφῶσθαι κατὰ τῶν γαμουμένων.	Τί	οὖν πρὸς ἐμὲ τοῦτο, φησί,
[53]	αὐτὴ γίνεται κεφαλὴ καὶ ἀρχή.	Τί	οὖν ταύτης τῆς ἀνωμαλίας χεῖρον
[13]	προσέθηκεν· Ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω.	Τί	οὖν φησι; Περὶ δὲ ὧν
[52]	οὖν καὶ ὁ λόγος ἀπέδειξε.	Τί	οὖν; φησίν, ἅπασι τοῦτο πρόσεστι
[77]	μεριμνῶσα οὐκ ἂν εἴη παρθένος.	Τί	οὖν φησιν ὅταν καὶ ἡ
[82]	βουκολίων καὶ γάμων καὶ παίδων;	Τί	οὖν, φησίν, ὅταν τῶν παρθενευσάντων
[39]	τρυφᾶν καὶ συνεχῶς ἀπολαύειν ἐπιθυμίας.	Τί	οὖν, ὦ βέλτιστε, ἂν μηδὲ
[57]	ἐν φόβοις οἱ τεκόντες μή	τι	πάθῃ δεινὸν τὸ τεχθέν, μὴ
[29]	Ἀλλὰ μὴ δείσητε μηδὲ ἀβέλτερόν	τι	πάθητε. Δοκεῖ μὲν γὰρ καὶ
[12]	οὐχ ὁ κύριος« οὐκ ἴδιόν	τι	παρὰ τὸ τῷ Θεῷ δοκοῦν
[32]	βουλόμενοι, τοσαύτῃ κέχρηνται τῇ σπουδῇ,	τί	πεισόμεθα ἡμεῖς οἱ δείλαιοι, μετὰ
[47]	ἀπὸ τῆς παρθενίας καὶ πρίν	τι	περὶ αὐτῆς εἰπεῖν εὐθέως ἐπὶ
[21]	δοκοῦντος ὑβρίσθαι πολλὰ παρακαλοῦντος γενέσθαι	τι	πλέον ἀλλὰ καὶ περαιτέρω τῆς
[70]	διαλιμπάνουσι μόχθοις κοπτόμενοι καὶ ταλαιπωρίαις.	Τί	ποτ´ οὖν ἐστι τὸ ποιοῦν
[12]	τῷ Χριστῷ καὶ ταῦτα νομοθετῶν;	Τί	ποτ´ οὖν ἐστιν ὃ λέγει,
[75]	καὶ σαφέστερόν τις θέλοι μαθεῖν	τί	ποτέ ἐστιν ἔχοντα γυναῖκα μὴ
[58]	καὶ εἰς γῆρας ἐλάσαι μακρόν,	τί	πρὸς τὸ δικαστήριον ἡμᾶς ὠφελῆσαι
[32]	ὧν ἐδέοντο ἀλλὰ καὶ κακόν	τι	προσλαβόντες ἀπώσθησαν. Εἰ οἱ θυμὸν
[49]	Μετὰ δὲ τούτων καὶ τρίτον	τι	συγκατεσκεύασε. Ποῖον; Τὸ μὴ τῶν
[56]	εἴτε σώματος ἀρρωστία εἴτε ἕτερόν	τι	συμβαίη τῶν ἀβουλήτων, ἀνάγκη κόπτεσθαι
[57]	ἐν τοσούτῳ κινδύνῳ, μεριμνῶσι μή	τι	τἀνδρὶ τῶν ἀβουλήτων γένηται. Τοῦ
[37]	ἄσπονδος πρὸς τὴν λελυπηκυῖαν οὐδέν.	Τί	ταύτης γένοιτ´ ἂν τῆς ἀλογίας
[48]	ταύτης ἀφελομένη τῆς παραμυθίας; Καὶ	τί	ταύτης, φησί, τῆς ἀνάγκης καὶ
[35]	ὁ ἐλάχιστος τῶν ἀποστόλων« ὥσπερ	τι	τῆς ἀξίας αὐτοῦ μεῖζον φθεγξάμενος
[41]	ὁ ἀνὴρ τῆς γυναικός. Καὶ	τί	τῆς δεσποτείας ταύτης τὸ κέρδος;
[52]	ἀληθοῦς τούτῳ ληφθείη τῷ κακῷ	τί	τῆς τοιαύτης ψυχῆς ἐλεεινότερον γένοιτ´
[37]	γένοιτ´ ἂν τῆς ἀλογίας χεῖρον,	τί	τῆς ὠμότητος; Οὐδὲν παρὰ τῆς
[80]	μετειληφότας, οὕτως ἅπαντα ποιεῖν παρεσκεύαζεν.	~Τί	τὸ εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον. Πάντα
[63]	ὁ κόσμος τῆς παρθενίας καὶ	τί	τὸ κάλλος. Ἀλλ´ οὐχ ὁ
[6]	εὐτελῆ καὶ βλέμμα ἥμερον. Καὶ	τί	τὸ ὄφελος ὅταν τὸ ἔνδον
[77]	Ἂν δὲ μὴ τοῦτο ᾖ,	τί	τὸ ὄφελος τῆς σωματικῆς καθαρότητος;
[61]	πρὸς τὰς χλιδώσας τῶν γυναικῶν.	Τί	τὸ ὄφελος τῶν πολλῶν χρυσίων;
[58]	προπεμπέτωσαν μετὰ γῆρας μακρόν. Καὶ	τί	τὸ πέρας; Ποῖον τὸ κέρδος
[26]	τῷ τῆς παρθενίας ἐπεπήδησαν καλῷ.	Τί	τοίνυν φοβῇ καὶ τρέμεις, ὦ
[73]	τὸ σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου.	Τί	τοίνυν ὡς εἰς τοὺς αἰῶνας
[13]	γὰρ ἄν, εἴ γε ἤκουσάν	τι	τοιοῦτον, πάλιν ἂν ἔγραψαν ὑπὲρ
[40]	οἰκετῶν ὑπεροψίᾳ παραδοῦναι εἴτε ἕτερόν	τι	τοιοῦτον. Πολλαὶ γὰρ ὁδοὶ τοῖς
[41]	κύριος αὐτὸ μοιχείαν ἐκάλεσεν. ~Διὰ	τί	τοῖς Ἰουδαίοις συνεχώρησε ἀπόστασιν διδόναι
[38]	τὴν ἀρχὴν ὑπερέχει μόνον. ~Διὰ	τί	τοῖς μὲν γεγαμηκόσι πολλὴν δίδωσι
[73]	πρὸ τῆς ἑσπέρας πολλάκις ἀποστησόμεθα;	Τί	τὸν μοχθηρὸν αἱρούμεθα βίον ἐπὶ
[30]	αὐτὸς δὲ ὁ Μωϋσῆς διὰ	τί	τοὺς Ἰουδαίους τῆς ὁμιλίας ταύτης
[82]	ὑπὸ τοῦ πλουσίου τρυφῶν. Καὶ	τί	τοῦτο πρὸς Παῦλον, τί δαὶ
[73]	ὁ καιρὸς ὁ παρών. Καὶ	τί	τοῦτο πρὸς τὸν γάμον; ἴσως
[57]	αὐτοῖς ἀγωνίας, τὰς νόσους; Καὶ	τί	τοῦτο πρὸς τὸν γάμον; φησί.
[25]	ἀνορθοῖ τὸν καταπίπτειν μέλλοντα. Ἀλλὰ	τί	τοῦτο πρὸς τὸν ἑστῶτα, πρὸς
[39]	γίνεσθαι τὸ πρᾶγμα συγχωρῶν. Καὶ	τί	τοῦτο; φησίν· ἕως γὰρ ἂν
[58]	εἶδεν ὄναρ χρηστόν, πλέον ἔχειν	τι	τοῦτον φήσομεν τοῦ μὴ ταύτης
[34]	φλεχθῆναι μαχομένη πυρί. Ἆρα ἔστι	τι	τούτου παραδοξότερον, πᾶσαν ἔνδον βαστάζειν
[1]	λοιδορίας ἐκτρεπομένοις ὑπέσχετο, ἀλλ´ ἕτερόν	τι	τούτου πλέον καὶ μεῖζον ἐζήτησεν
[78]	μετὰ σφοδρότητος ἀλλὰ καὶ ἕτερόν	τι	τούτου πλέον ποιεῖ. Τοὺς γὰρ
[52]	ἀναγκάζηται δι´ ὑποψίας ἔχειν ἀεί,	τί	τῶν ἁπάντων αὐτὸν παραμυθήσασθαι δύναιτ´
[12]	ἢ φθέγξασθαι ἢ καὶ ἐννοῆσαί	τι	τῶν οὐ δοκούντων ἠνέσχετο τῷ
[63]	ἐνιδεῖν οὔτε τὴν ἀκοὴν δέξασθαί	τι	τῶν οὐ προσηκόντων μελῶν. Καὶ
[47]	ἢ τομὴν ἢ καῦσιν ἤ	τι	τῶν τοιούτων προσάγειν μέλλοντες, οὐκ
[35]	συνήθειαν πολλὰ τῶν ἐκεῖ φυλάττοντες,	τί	φησί; Γίνεσθε ὡς ἐγώ, ὅτι
[50]	ἄκουσον καὶ περὶ τῶν γεγαμηκότων	τί	φησι· Γυναῖκας ὡσαύτως ἐν καταστολῇ
[12]	αὐτὸς δι´ ἑαυτοῦ τέθεικεν, ἄκουσον	τί	φησι· Πολλὰ ἔχω λέγειν ὑμῖν,
[47]	δυσκόλων τὸ πρᾶγμά ἐστιν, ἄκουσον	τί	φησι· Τί γὰρ οἶδας, γύναι,
[21]	ἐκφερόντων τὰ λοιμικὰ ταῦτα ῥήματα	τί	φησιν ἄλλος προφήτης ἀπὸ τοῦ
[21]	δοκοῦντα εἶναι καλά. Ἄκουσον γοῦν	τί	φησιν ἕτερος προφήτης περὶ αὐτοῦ
[17]	ἡμᾶς αὐτὸν ἀφεῖναι βούλεται, ἄκουσον	τί	φησιν· Ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω.
[30]	οὐδὲ Παῦλος ταῦτα παρήγγελον, ἄκουσον	τί	φησιν ὁ Ἰωήλ· Ἁγιάσατε νηστείαν,
[78]	τὴν καλὴν ταύτην ὁρμήν, ἄκουσον	τί	φησιν ὁ Χριστός· Ὁ φιλῶν
[21]	τῆς παρθενίας ἥδιον, τί κάλλιον,	τί	φωτεινότερον; Καὶ γὰρ αὐτῶν τῶν
[78]	ἀπὸ τῶν στοιχείων τοῦ κόσμου,	τί	ὡς ζῶντες ἐν κόσμῳ δογματίζετε,
[42]	ὡς διδάσκαλος καὶ καθηγητής, ἀλλὰ	τί;	Ὡς ἠλεημένος« φησίν, ὑπὸ κυρίου
[41]	τὸν μαθητὴν εὐήνιόν τε καὶ	τιθασὸν	αὐτοῦ κατασκευάσας τὴν ψυχήν, οὕτω
[9]	ἀγρυπνίαις, χαμευνίαις, τῇ λοιπῇ σκληραγωγίᾳ	τιθασσεύουσι	τὴν τῆς φύσεως μανίαν. Τούτοις
[52]	εἰ βούλει, μεταξὺ τῶν δεινῶν	τίθει	καὶ πλοῦτον ἄφατον καὶ τραπέζης
[21]	κατὰ τοῦ υἱοῦ τῆς μητρὸς	τιθεὶς	σκάνδαλον κολασθήσεται μόνος ἀλλὰ καὶ
[27]	τῶν ῥᾴστων ἢ τῶν δυσκόλων	τιθεὶς	τὴν μίξιν, τὸ τοῦ πράγματος
[21]	καὶ τὸ σκότος φῶς, ὁ	τιθεὶς	τὸ γλυκὺ πικρὸν καὶ τὸ
[21]	καὶ τὸ καλὸν πονηρόν, ὁ	τιθεὶς	τὸ φῶς σκότος καὶ τὸ
[9]	ἐν τοῖς πονηροῖς τὸν γάμον	τίθεμαι,	ἀλλὰ καὶ λίαν αὐτὸν ἐπαινῶ.
[34]	οἱ τὴν παρθενίαν περιττὸν εἶναι	τιθέμενοι;	Αὕτη μὲν γὰρ ὅσῳ ἂν
[12]	ἁπλῶς δεύτερα τῆς ἀγάπης αὐτοῦ	τιθέμενος,	πῶς ἂν ἢ φθέγξασθαι ἢ
[25]	ἀρετῆς οὐ μόνον τῷ πολλὰ	τιθέναι	κωλύματα ἀλλὰ καὶ τῷ τὸ
[3]	φειδόμενον καὶ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ	τιθέντα	ὑπὲρ αὐτῶν ἀλλὰ τὸν ἀνθρωποκτόνον
[68]	τέρπεσθαι, οὐδὲ ἡδονὴν τὸ πρᾶγμα	τίθενται,	ἐν δὲ τῷ φροντίζειν καὶ
[47]	περιστάσεων καταγελᾶν καὶ τοῦτο ἔργον	τίθεσθαι	διηνεκῶς, τοῦτό ἐστι τὸ ποιοῦν
[15]	μᾶλλον δὲ μηδὲ ἐν ἴσῳ	τίθεσο,	ἐπεὶ κατὰ τοῦτον προϊὼν τὸν
[52]	νόσῳ κατασχεθεῖσα ψυχὴ πάντα ἐυκόλως	τίθεται	καὶ πᾶσιν ἀναπετάσασα ἐξ ἴσης
[78]	τὴν διαφορὰν μεθ´ ὑποστολῆς μέν,	τίθησι	δ´ ὅμως λέγων· Ὥστε καὶ
[36]	ὡς κἀγώ. Πάλιν οὖν ἑαυτὸν	τίθησι	διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν. Τὸ
[41]	τούτου πάλιν ἰσχυρότερον πρὸς ἀποτροπὴν	τίθησι,	διὸ καὶ οἱ μαθηταὶ εἰπεῖν
[78]	συγκατάβασιν μηδὲν εἶναι τὸ μέσον,	τίθησι	πάλιν τὴν διαφορὰν μεθ´ ὑποστολῆς
[49]	Ἀλλ´ ἐκεῖ μὲν τὴν βασιλείαν	τίθησι	τῶν οὐρανῶν· Εἰσὶ« γὰρ εὐνοῦχοι«
[33]	καὶ οὐδαμοῦ τὴν συγχώρησιν ἁπλῶς	τίθησιν	ἀλλὰ μετὰ αἰτίας, διὰ τὰς
[47]	πολλὴν ἐμποιεῖ τὴν τραχύτητα, οὐ	τίθησιν	αὐτὸ πυκνῶς ἀλλὰ καίτοι αἰτίαν
[39]	Ἄνω μὲν γὰρ ταῦτα ἅπαντα	τίθησιν,	ἐνταῦθα δὲ ἐπειδὴ σφόδρα αὐτῶν
[35]	ῥᾷστον, τὸν ἠνυκότα εἰς μέσον	τίθησιν,	ἵνα μὴ σφόδρα ἐπίπονον εἶναι
[49]	τὸ παραμυθήσασθαι τὸν ἠδικημένον τοῦτο	τίθησιν,	οὐκ ἀποστερῶν αὐτὸν τῆς ἐν
[57]	ὅταν ἐλπισθῇ βεβαίως, τότε μόνον	τίκτει	τὴν ἡδονήν, τὰ κακὰ δὲ
[52]	νόσος ἀλλὰ καὶ θυμὸν ἀφόρητον	τίκτειν	εἴωθε. Τούτων δὲ ἕκαστον καὶ
[65]	ἐπέθηκε τῇ γυναικί, οὐ τὸ	τίκτειν	λέγω ἀλλὰ τὸ οὕτω τίκτειν
[65]	τίκτειν λέγω ἀλλὰ τὸ οὕτω	τίκτειν	μετὰ πόνων καὶ ὠδίνων· Ἐν
[75]	ῥαθυμίας καὶ τῆς πολλῆς ὕβρεως	τίκτεται.	Διὰ τοῦτο οὐκ ἀναγκάζει καὶ
[6]	βλασφημία καὶ τὰ φαῦλα ῥήματα	τίκτεται	μὲν ἔνδον, οὐ μένει δὲ
[8]	μὲν ἅπαντα τὰ δι´ αὐτοῦ	τικτόμενα	ζῷα, ἀκάθαρτοι δὲ καὶ ὑμεῖς,
[74]	ἀπὸ τῆς τοῦ πράγματος φύσεως	τικτομένων	φροντίδων τὰ παρὰ τῆς ἡμετέρας
[56]	τοῖς δοκοῦσιν εἶναι χρηστοῖς τοσαῦται	τίκτονται	ἀηδίαι καὶ συμφοραί, τί ἄν
[37]	νυμφίος ἐξαίφνης· ὁ τὰς τρίχας	τίλλων,	στέφανον ἐπὶ τῆς αὐτῆς πάλιν
[1]	κρίνων τὴν ἡμέραν· Ἐγὼ τὰς	τιμὰς	οὐ τοῖς τῶν πονηρῶν ἀπεσχημένοις
[8]	καταστήσας, κατατείνει μὲν τοῖς πόνοις,	τιμᾶσθαι	δὲ οὐκ ἀφίησιν. Κωλύεις γαμεῖν;
[84]	τοὺς ἡμαρτηκότας ὥσπερ οὖν καὶ	τιμᾶσθαι	τοὺς κατωρθωκότας. Ὅτι γὰρ οὔτε
[1]	πρόσκειται, ὁ δὲ μὴ φονεύων	τιμάσθω.	Ὁ κλέπτης κολαζέσθω· οὐκέτι δὲ
[1]	φευγόντων ἐστίν· ἀποχρῶσα γὰρ ἐκείνοις	τιμὴ	τὸ μηδὲν πάσχειν δεινόν. Διὰ
[30]	ἀξιωθέντας, τοὺς εἰς τοσαύτην ἀναχθέντας	τιμὴν	μετὰ τοσαῦτα καὶ τηλικαῦτα ἀγαθὰ
[28]	ποτὲ εὐπορήσας ἀργυρίου καταθεῖναι τὴν	τιμὴν	τῷ δεσπότῃ. Ὁ δὲ ἀνὴρ
[49]	ἐν τῷ μέλλοντι καιρῷ κειμένης	τιμῆς,	ἀλλὰ τέως αὐτὸν ἐμβιβάσαι σπεύδων
[1]	μικρὸν καὶ εὐτελὲς καὶ οὐδεμιᾶς	τιμῆς	ἄξιον τὸ μὴ τοῖς ἀδελφοῖς
[2]	νόμος, οὐκ ἂν οἱ κατορθώσαντες	τιμῆς	ἀπήλαυσαν, ἀλλ´ ἤκουσαν ἄν· Ὃ
[41]	τὴν πρὸς τοὺς οἰκέτας παραίνεσιν	Τιμῆς«	γάρ φησιν, ἠγοράσθητε, μὴ γίνεσθε
[1]	ἔπαθλα κατὰ τὸν καιρὸν τῆς	τιμῆς	ἐν τοῖς ἀτίμοις τετάχθαι. ~Ὅτι
[1]	τοὺς ἑτέρων γάμους οὐδεμιᾶς ἠξίωσαν	τιμῆς.	Καὶ μάλα εἰκότως. Τὸ γὰρ
[81]	δοῦλος ἀλλὰ καὶ δόξης καὶ	τιμῆς	καὶ τῆς παρούσης ζωῆς καὶ
[1]	ἀρκεῖν πρὸς τό τινος ἀξιωθῆναι	τιμῆς.	Πῶς γὰρ ὅταν τῶν ἐθνικῶν
[45]	διεξήλθομεν; Οὔκουν πλείονος ἄξιος ἔσται	τιμῆς,	φησίν, ὁ μετὰ τοσαύτης ἀνάγκης
[30]	ἂν εἴποιμι ὅτι εἰ καὶ	τίμιος	ὁ γάμος ἀλλὰ μέχρι τοσούτου
[8]	Χριστοῦ λέγοντος διὰ τοῦ Παύλου·	Τίμιος	ὁ γάμος ἐν πᾶσι καὶ
[7]	καὶ τῷ πνεύματι· καὶ πάλιν·	Τίμιος	ὁ γάμος καὶ ἡ κοίτη
[30]	ἐξετάσαι κἀκεῖνο, τί δήποτε, εἴπερ	τίμιος	ὁ γάμος καὶ ἡ κοίτη
[30]	ἐνδιατρῖψαι μᾶλλον. ~Διὰ τί εἰ	τίμιος	ὁ γάμος τοῖς νηστεύουσι παραινεῖ
[61]	τούτων ἔτι τιμιώτερα περιδέραια ἀπὸ	τιμίων	συγκείμενα λίθων διασπασθέντα καὶ ἐκπεσόντα
[61]	μόνον ἀλλὰ πολλῷ τούτων ἔτι	τιμιώτερα	περιδέραια ἀπὸ τιμίων συγκείμενα λίθων
[9]	μὴ γαμεῖν; Ὅτι πείθομαι πολλῷ	τιμιωτέραν	εἶναι τοῦ γάμου τὴν παρθενίαν·
[8]	κείσεταί σοι μισθὸς ἀλλὰ καὶ	τιμωρία	καὶ κόλασις. ~Ὅτι παραινεῖν παρθενεύειν
[21]	τῆς ἐκείνου γνώμης ἐπιταθῆναι τὴν	τιμωρίαν	αὐτῇ. ~Ὅτι χρησίμως οἱ ἐπὶ
[52]	μηδὲ μετὰ τὴν τοῦ λελυπηκότος	τιμωρίαν	ἀφεῖσθαι τῆς ὀδύνης. Πολλοὶ γοῦν
[21]	ἡμῖν καὶ ἀσύγγνωστον προαναφωνοῦσα τὴν	τιμωρίαν·	ἐπὶ γὰρ τῶν οὐκέτι δυναμένων
[47]	τῶν δεσμῶν ἀλλὰ καὶ εἰς	τιμωρίαν	ἐσχάτην ἐνέβαλες. ~Ὅτι ἡ ἄκοντος
[44]	τὸ πρᾶγμα καλέσομεν ἀλλὰ καὶ	τιμωρίαν	καὶ κόλασιν. Πῶς οὖν δυνήσεται
[23]	κἂν ἐν τῷ παρόντι καιρῷ	τιμωρίαν	μὴ δῶσι τὴν αὐτὴν οἱ
[21]	Ναζιραίους οἶνον ποτίζων τοσαύτην ὑποστήσεται	τιμωρίαν,	ὁ τὴν θολερὰν ἀνατροπὴν ἐκχέων
[52]	μὲν ἀπὸ τῶν νόμων διαφεύγει	τιμωρίαν,	τὴν δὲ ἄνωθεν καὶ τῇ
[24]	ἕτεροι δὲ μόνον ἐκεῖ τὴν	τιμωρίαν	ὑποστήσονται διὰ τὸ πάντων χαλεπώτερα
[39]	φησίν· ἕως γὰρ ἂν αὐτὸ	τιμωρίας	ἀπαλλάττῃ, πᾶσαν κατάγνωσιν καὶ πάντα
[4]	κόλασις χαλεπωτέρα πόνων καὶ ἱδρώτων	τιμωρίας	ἀπολαμβάνειν τὰς ἀμοιβάς; Ὁ μοιχὸς
[65]	Καὶ ὁ Θεὸς δὲ ἀντὶ	τιμωρίας	αὐτὸ καὶ ἀρᾶς ἐπέθηκε τῇ
[23]	καὶ γράμμασι τὰς ἐκείνων καταθέμενος	τιμωρίας	διὰ τῶν ἐκείνοις συμβάντων ἅπασι
[23]	οἱ νομοθέται τῶν ἀδικούντων τὰς	τιμωρίας	ἐν γράμμασι θέντες ἀφῆκαν, οὕτω
[83]	ὀφθαλμοῖς γυναῖκα ἰδεῖν οὐκ ἀπήλλακται	τιμωρίας.	Τότε ἡ ἐπιορκία μόνη ἦν
[39]	οὐδὲ οὕτως αὐτοὺς κολάζει οὐδὲ	τιμωρίας	ὑπευθύνους ποιεῖ, ἀλλ´ ἐπαίνων ἀποστερήσας
[5]	καὶ τοῖς δαίμοσι πειθομένη καὶ	τιμῶσα	τὸ ψεῦδος; Πῶς παρθένος ἡ
[8]	ἐκεῖνοι· καὶ γὰρ τὸν γάμον	τιμῶσι	καὶ τοῦ Θεοῦ τὴν δημιουργίαν
[43]	ὁ λόγος αὐτῷ ἀλλ´ ἑτέραν	τινὰ	αἰνίττεται πολύτροπον καὶ πολυειδῆ. Τίς
[42]	τὸ νομίζω τέθεικεν οὔτε αἰτίαν	τινὰ	ἀλλ´ ἁπλῶς Καλόν ἐστιν αὐτοῖς
[48]	τοῦτο ποιεῖν ἐπιτέτραπται ἄκοντος ἐκείνου,	τίνα	ἂν ἔχοι συγγνώμην ἡ διὰ
[59]	πολυπραγμονεῖν τὸν νυμφίον οὐδὲ μή	τινα	ἀπάτην ὑπομείνῃ δέδοικεν. Θεὸς γάρ
[57]	φροντίδες εὐθέως ἐπάλληλοι καὶ ποικίλαι,	τίνα	ἄρα λήψεται ἄνδρα μὴ δυσγενῆ,
[67]	πλουτοῦντες σπουδάζουσιν. Ὅταν οὖν συμβῇ	τινα	διαλάμπειν ἐν αὐταῖς, ἄν τε
[49]	ἔχοντα δυσκολίας, ὡς εἰ πρός	τινα	ἔλεγε, μοχθηρὸν καὶ ἐπίπονόν σοι
[32]	παθεῖν εὖ ἄν τε ὀργήν	τινα	καθ´ ἑαυτῶν ἐγηγερμένην κοιμίσαι σπεύδοντες
[62]	γενναῖος εὐεκτῶν καὶ σφριγῶν ψωραλέον	τινὰ	καὶ αἰσχρὸν καὶ λιμώττοντα παρωσάμενος
[72]	δαπανηθείς, εἴποτε συμβαίη κατὰ περίστασίν	τινα	καὶ ἀνάγκην παραδοθῆναι πενίᾳ, τεθνήξεται
[63]	βαδίζειν καὶ διατεθρυμμένα ἀλλ´ ἄπλαστόν	τινα	καὶ ἀνεπιτήδευτον ἔχειν τὴν βάδισιν.
[52]	ἀθλίαν ἐκείνην, ἀλλ´ ἀνάγκη μακρόν	τινα	καὶ ἐλεεινὸν ὑπομένειν θάνατον, τὸν
[41]	δοῦλον τῆς κρατουμένης ποιεῖ, καινήν	τινα	καὶ παράδοξον δουλείας ἐπινοήσας ἀντίδοσιν·
[79]	τῷ μὲν ἄγγελος κατεσκεύαζε θαυμαστήν	τινα	καὶ παράδοξον καὶ μείζονα ἢ
[52]	ποῦ δυνήσεται βλέψαι λοιπόν; Πρὸς	τίνα	καταφύγῃ; Πόθεν τῶν κακῶν εὕρῃ
[17]	ἐνεγκεῖν οὐδὲ ἐχούσης εἰς ἕτερόν	τινα	λιμένα καταφυγεῖν ἐν ἐκείνῃ τῇ
[57]	μὴ δυσγενῆ, μὴ τῶν ἀτίμων	τινά,	μὴ αὐθάδη, μὴ ἀπατεῶνα, μὴ
[57]	θρασύν, μὴ ζηλότυπον, μὴ σμικρολόγον	τινά,	μὴ εὐήθη, μὴ πονηρόν, μὴ
[57]	ὑποστῇ, μὴ μεταβάλῃ πρὸς κακίαν	τινά.	Οὐδὲ γὰρ ἐκ πονηρῶν χρηστοὶ
[69]	σῶμα πολιορκεῖ ἕως ἐσχάτης ἀναπνοῆς.	Τίνα	οὖν ἄν τις ἔχοι τούτων
[57]	ἄκων διαφύγοι, ταῦτα ἐπισκεψώμεθα νῦν.	Τίνα	οὖν ἐστι ταῦτα; Ὠδῖνες καὶ
[4]	τὰ τοῦ πλησίον ἁρπάζων ἔχουσί	τινα	παραμυθίαν, βραχεῖαν μέν, ἔχουσι δὲ
[34]	διατρίβοντας δέδοικεν ἀποστῆσαι ἐπιπολὺ μή	τινα	παρείσδυσιν ὁ διάβολος εὕρῃ, πόσων
[39]	γὰρ εἶπεν· εἰ δὲ βίαν	τινὰ	πάσχουσιν ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας, εἰ
[13]	εἰς ἐπιθυμίαν ἐλθεῖν καὶ ἔννοιάν	τινα	περὶ τοῦ πράγματος τούτου λαβεῖν,
[40]	Ἔχεις δευτέραν λύσιν καὶ ἀπαλλαγήν.	Τίνα	ταύτην; Ἀνάμενε τὸν ἐκείνου θάνατον.
[21]	τὴν ἁγιωσύνην αὐτὴν ὁλόκληρον διασύρων,	τίνα	ὑφέξει δίκην; Ἐάν τις σκανδαλίσῃ,
[52]	ἐλεεινότερον γένοιτ´ ἄν; Ποῖον πόλεμον,	τίνα	χειμῶνα τῇ τοιαύτῃ παραβάλλοντες οἰκίᾳ
[49]	τοῦτο ἂν ἐποίησεν, εἰ πρός	τινας	τοιούτους ὁ λόγος ἦν αὐτῷ.
[60]	ταλαιπωρίαις καὶ πόνοις. Εἰ δέ	τινες	εἶεν αἱ τούτων μετέχουσαι, σφόδρα
[6]	ἄνδρα ἀντιβλέψαι ἀνεχομένη— εἴ γέ	τινές	εἰσιν ἐν αὐταῖς τοιαῦται— πρὸς
[9]	ἡμᾶς καὶ διατηρεῖ. Ἀλλ´ εἰσί	τινες	οἱ μὴ δεόμενοι ταύτης τῆς
[7]	στεφανοῦται ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ.	Τίνες	οὖν οἱ τῆς ἀθλήσεως ταύτης
[5]	ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί	τινες	τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις
[73]	μᾶλλον ἡμᾶς τοὺς οὐκ ἐπιγείῳ	τινὶ	δικαστηρίῳ ἀλλ´ οὐρανίῳ βήματι παραστήσεσθαι
[13]	τὴν προθυμίαν ἀναμένειν χρὴ ἑτέρῳ	τινὶ	τρόπῳ καὶ ἀνυπόπτως τὸ θελῆσαι
[49]	τῶν εἰρημένων αὐτῷ. Πῶς καὶ	τίνι	τρόπῳ; Κορινθίοις διελέγετο— πρότερον γὰρ
[74]	δεθῆναι ἢ καὶ μέλλοντες ἑτέρῳ	τινὶ	τρόπῳ χαυνότερον ἐργάσωνται τὸν δεσμόν.
[56]	μετὰ πολλῆς τῆς τρυφῆς, ἐξεδόθησάν	τινι	τῶν μεγάλα δυναμένων ἀνδρῶν, εἶτα
[24]	κακίας καὶ ἐνταῦθα καὶ ἐκεῖ	τιννύντες	δίκην· ἕτεροι δὲ μόνον ἐκεῖ
[4]	ἀγαθῶν, ὑπὲρ τούτων τὴν ἐσχάτην	τίνοντα	δίκην καὶ τῶν ἀκολάστων καὶ
[34]	πλησίον αὐτοῖς ἡ καταφυγή, κἄν	τινος	αἴσθωνται σφοδροτέρας προσβολῆς, ἔξεστιν εὐθέως
[79]	τραπέζης, οὐκ ἄλλου τῶν τοιούτων	τινός,	ἀλλ´ ἀντὶ μὲν στέγης εἶχον
[41]	καὶ πάλιν ἀλλήλοις συνδεδεμένοι, διά	τινος	ἀλύσεως μικρᾶς ἐξ ἑκατέρας ἀρχῆς
[1]	ἔφησεν ἡμῖν ἀρκεῖν πρὸς τό	τινος	ἀξιωθῆναι τιμῆς. Πῶς γὰρ ὅταν
[35]	εἰς τὸ τῆς ἐγκρατείας ὑπόδειγμα.	Τίνος	δὲ ἕνεκεν ἐνταῦθα ἑαυτοῦ μέμνηται
[36]	τὴν ἑαυτοῦ παρθένον κρεῖττον ποιεῖ;	Τίνος	δὲ ἕνεκεν μακαριωτέρα ἡ χήρα
[47]	δεικνύντος καὶ ἀδιεξόδευτον τοῦ δεσμοῦ.	Τίνος	δὲ ἕνεκεν οὐκ εἶπεν· ἔχεις
[58]	δυνηθῶμεν κερδᾶναι μήτε παραμυθίας ἀπολαῦσαί	τινος,	ἐν ἴσῳ τοῖς οὐ μετασχοῦσι
[36]	προθέσει. Εἰ γὰρ χάρισμά ἐστι,	τίνος	ἕνεκεν αὐταῖς ἀπειλεῖς λέγων ὅτι
[14]	εἰ καλὸν γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι,	τίνος	ἕνεκεν γάμος ἐπεισῆλθε τῷ βίῳ;
[45]	ὁ μετὰ τοσαύτης ἀνάγκης κατορθῶν;	Τίνος	ἕνεκεν, ὦ βέλτιστε, καὶ διὰ
[69]	τοὺς κεκλημένους αὐτοὶ δεδοίκασι μή	τινος	ἐπιλάβωνται τῶν μετὰ πολλοῦ πόνου
[49]	ὅταν κίνδυνον διαφύγωσιν, ὅταν δυναστείας	τινὸς	ἐπιτύχωσι καὶ ἀρχῆς· καὶ ὅλως
[56]	πρὶν ἐπὶ τούτοις μακαρισθῆναι, κινδύνου	τινὸς	καθάπερ καταιγίδος ἢ πνεύματος προσπεσόντος,
[27]	τοῦ πολέμου τὸ βαρύ. Φιλονείκου	τινὸς	καὶ βιαίας καὶ ἀπονενοημένης κατὰ
[66]	προελθεῖν, ἀλλὰ καὶ πολλάκις χρησίμου	τινὸς	κατεπειγούσης ἐξόδου οἴκοι μένειν ἀναγκάζεται,
[53]	κατέχον αὐτάς. Ἀλλ´ ὥσπερ ὕλης	τινὸς	λαβομένη φλὸξ οὕτως εἰς ὕψος
[83]	τοῦτο ποιεῖ ἀλλὰ μετὰ προσθήκης	τινός.	Νῶε« γάρ φησι, δίκαιος, τέλειος
[54]	ἀντὶ τούτων φόβου καὶ ἀνάγκης	τίνος	ὁ τοιοῦτος ἄξιος ἔσται γάμος
[19]	σεμνότητι διατηρῶν. Ἀλλὰ γὰρ μέχρι	τίνος	οὐ παύσομαι σκιαμαχῶν; Καὶ γὰρ
[21]	εἰς τὰς τῶν ἀφελεστέρων ψυχὰς	τίνος	οὐκ ἔσται κολάσεως ἄξιος; Εἰ
[35]	οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς καλεῖσθαι ἀπόστολος.	Τίνος	οὖν ἔνεκεν ἐνταῦθα τῇ παραινέσει
[48]	γένοιτ´ ἄν; Κἀγὼ τοῦτό φημι.	Τίνος	οὖν ἔνεκεν ὑποβάλλεις σαυτὴν τῇ
[48]	ἀρκεῖται ἀκούων ὅτι οὐχ ἥμαρτε.	Τίνος	οὖν ἕνεκεν παραινεῖς, φησί, μὴ
[35]	χάρισμα« τὴν περιαυτολογίαν ἐξέφυγεν ἄν.	Τίνος	οὖν ἕνεκεν προσέθηκεν· Ὡς καὶ
[49]	σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ.	Τίνος	οὖν ἕνεκεν τούτῳ τῆς παρακλήσεως
[1]	διπλῆν τὴν παρακαταθήκην ἀπέδωκεν. Μέχρι	τίνος	οὖν οὐ στήσεσθε τρέχοντες εἰς
[61]	αἰσθάνονται ἐκπεσόντος αὐταῖς τῶν χρυσίων	τινός.	Οὕτω γοῦν πολλαὶ οὐ ταῦτα
[52]	ὢν τύχοι, ἢ καὶ ἔκ	τινος	προφάσεως οὐκ ἀληθοῦς τούτῳ ληφθείη
[62]	παραβάλληται λίθων λαμπρότης καὶ ἑτέρας	τινὸς	ὕλης κάλλος, ἐπιτείνεται εἰς δυσείδειαν
[23]	Κατὰ γὰρ τὸν μακάριον Παῦλον,	Τινῶν	αἱ ἁμαρτίαι πρόδηλοί εἰσι προάγουσαι
[41]	λέγω, οὐχ ὁ κύριος· εἴ	τις	ἀδελφὸς γυναῖκα ἔχει ἄπιστον καὶ
[62]	ὁ λοιπὸς κόσμος ἅπας καθάπερ	τις	ἀθλητὴς γενναῖος εὐεκτῶν καὶ σφριγῶν
[58]	μερίμνης ἀφορμὴ καὶ μήτε ἄλλη	τις	αἰτία μήτε θάνατος ἄωρος διαζευγνύτω
[28]	εἴρηται τῇ αὐτῇ. Εἰ δέ	τις	ἀκριβέστερον καταμάθοι τὸ τοῦ Παύλου,
[79]	φύσει. Τὰ δὲ ἄλλα εἴ	τις	ἀκριβῶς ἐξετάσειεν, οὐδὲν χεῖρον ἐκείνων
[14]	καὶ λύσις. Ἀλλ´ ἴσως εἴποι	τις	ἄν· καὶ εἰ καλὸν γυναικὸς
[49]	Καὶ ποίαν θλῖψιν; ἴσως εἴποι	τις	ἄν. Τοὐναντίον μὲν οὖν καὶ
[22]	πρὸς τοὺς ἱδρῶτας ἐκείνους πολλοί,	τίς	ἂν αὐτῆς ἐπιλαβέσθαι ταχέως ἠθέλησεν
[49]	ἀνθρώπων τοῖς παρὰ πόδας εὕροι	τις	ἂν μᾶλλον νουθετουμένους. Ἔν τε
[38]	οὐδὲ πρὸς τὸν ἀθλητὴν εἴποι	τις	ἂν μετὰ τὸ ῥῖψαι τὸ
[1]	εἴη μόνον. Καὶ ταῦτα ἴδοι	τις	ἂν οὐκ ἐν τοῖς ἡμετέροις
[68]	καὶ πρὸς αὐτὸν ἀτενέστερον ὁρῶσαν.	Τίς	ἂν οὖν ταύτην ἀναμετρήσειε τὴν
[56]	θανάτοις, οὐδὲ οὕτως καθαρὰν εὕροι	τις	ἂν παραμυθίαν. Ὁ γὰρ ὑπὲρ
[50]	μόνον ἀλλὰ καὶ ἑτέρωθι ἴδοι	τις	ἂν πολὺν αὐτὸν ποιούμενον τὸν
[34]	ἀλλ´ ἐνταῦθα μὲν ἵνα μή	τις	ἀναβῆναι ἀπὸ τῆς ἀκρασίας βουλόμενος
[34]	δεδεμένος· ἐκεῖ δὲ ἵνα μή	τις	ἀναβῆναι πρὸς τὴν παρθενίαν ἀδυνατῶν
[60]	πλουτούντων καὶ μεγάλα δυναμένων ἔχῃ	τις	ἄνδρα, ἀλλ´ ὅμως δύναιτ´ ἂν
[48]	τὴν ἐνθάδε θλῖψιν διαφυγεῖν; Καὶ	τίς	ἀνέξεται παρθενεύειν ἐπὶ τοιούτοις μισθοῖς;
[45]	καὶ τρυφῶν καὶ πολλὰ μεριμνῶν	τις	ἀνύοι τοῦτο εἴτε ἀσκούμενος καὶ
[21]	τῆς κατὰ νόμον ἀσκήσεως ὑποτεμνόμενός	τις	ἀπαραίτητον ἔχει τὴν κόλασιν, ὁ
[29]	χαριζομένου τοῖς γεγαμηκόσιν, εἰ δέ	τις	αὐτὰ ἀκριβῶς διασκέψαιτο τῆς αὐτῆς
[29]	εὑρήσει γνώμης. Εἰ μὲν γάρ	τις	αὐτὰ ἁπλῶς ἐπιέναι βούλοιτο τῆς
[37]	ἀνεδέξατο μάχην. Πῶς οὖν ἄν	τις	αὐτὴν κατ´ ἀξίαν θαυμάσειεν ὅταν
[37]	τῆς αὐτῶν ψυχῆς ἐκβάλλοντας, νάρκη	τις	αὐτοῖς ἀπὸ τούτων καταχεῖται τῶν
[45]	φησίν, ἀπὸ τοῦ γάμου. Καὶ	τίς	αὐτὸν φορτίον τοσοῦτον ἀναδέξασθαι ἠνάγκαζεν;
[21]	ῥῆμα ψιλόν ἐστιν ἀλλ´ ἀπειλή	τις	ἄφατον ἡμῖν καὶ ἀσύγγνωστον προαναφωνοῦσα
[52]	χρήσασθαι ἐπὶ τὸν ὑποπτευθέντα δυνήσεται.	Τίς	γὰρ ἀνέξεται γυναικὸς κελευούσης οἴκοι
[73]	μόνον ἐκείνην ἡμέραν μεριμνᾶν. Εἴ	τις«	γάρ φησιν, ἔρχεται πρός με
[48]	ἀνέξεται παρθενεύειν ἐπὶ τοιούτοις μισθοῖς;	Τίς	δ´ ἀνάσχοιτο εἰς τοσοῦτον ἀγῶνα
[52]	κελευούσης οἴκοι μένειν διὰ παντός;	Τίς	δὲ τὸν δεσπότην τολμήσει παρατηρεῖσθαι
[22]	ἀναδέξασθαι γέλωτας ἔχοντας καὶ χλευασίαν;	Τίς	δὲ τῶν πολλῶν ζηλώσει τὴν
[52]	πολλὰ ἕτερα πρόσεστι, κἂν ἐκεῖνά	τις	διαφύγῃ, πάντα ἁπλῶς διαφυγεῖν οὐ
[13]	εἶπον νῦν· ἵνα γὰρ μή	τις	δυσχεραίνῃ τὴν παραίνεσιν, τῶν γραμμάτων
[1]	ὁ κύριος ἡμῶν, ἂν μέν	τις	εἰκῇ καὶ μάτην πρὸς τὸν
[76]	Ὑπὲρ οὗ καὶ διαπορήσειεν ἄν	τις	εἰκότως, πῶς ἀνωτέρω λύσιν δεσμῶν
[57]	ἀπ´ αὐτῆς τῆς ἑσπέρας ἀηδής	τις	εἶναι δόξῃ καὶ τῆς προσδοκίας
[27]	ἡδονὴν τοσούτῳ πράγματι παραβαλεῖν τολμήσει	τις,	εἰπέ μοι; Καὶ πῶς οὐκ
[34]	τὴν φλόγα. Ἔτ´ οὖν τολμήσει	τις,	εἰπέ μοι, τῇ παρθενίᾳ τὸν
[52]	ἡ ζηλοτυπία κακόν. Εἰ γάρ	τις,	εἰπέ μοι, φύσει ζηλότυπος ὢν
[67]	ἔχῃ τὰς θλίψεις, τί ἄν	τις	εἴποι περὶ τῶν λυπηρῶν; ~Περὶ
[17]	μόνου δεομένους παῖδας ἂν εἴ	τις	ἐκείνης ἀπαγαγὼν τῆς τροφῆς τῆς
[20]	τῶν ὑβρισθέντων αὐτῶν. Εἰ δέ	τις	ἑκὼν ταῦτα τολμήσειεν ἅπερ ἄκοντες
[69]	εἰπεῖν; Ποίαν δὲ οὐκ ἄν	τις	ἕλοιτο σκληραγωγίαν ὑπὲρ τῆς τούτων
[46]	συμβαλέσθαι δυναμένην μόνον ταύτην ἄν	τις	ἐν τοῖς μεγάλοις ἐπάγηται συνεργὸν
[58]	μετασχόντα θετέον. Οὐδὲ γὰρ εἴ	τις	ἐν χιλίοις ἔτεσι μίαν νύκτα
[12]	γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Ἀποδέξαιτο ἄν	τις	ἐνταῦθα τοὺς Κορινθίους ὅτι μηδεμίαν
[44]	κατὰ τὴν οἰκίαν δὲ εἴ	τις	ἐξετάσειε, τῆς αὐτῆς καὶ πλείονος
[34]	Τί δὲ ἐκεῖνός φησι; Περιπατήσει	τις	ἐπ´ ἀνθράκων πυρός, τοὺς δὲ
[49]	τὸ μὴ εἰδέναι πῶς ἄν	τις	ἐπαγάγοιτο καὶ πείσειε τὸν ἀκροατὴν
[56]	ἀηδίαι καὶ συμφοραί, τί ἄν	τις	ἐπὶ τοῖς ὡμολογημένοις εἴποι λυπηροῖς;
[75]	μὲν γὰρ ἡ ἐπιθυμία φυσική	τίς	ἐστι καὶ διὰ τοῦτο πολλῆς
[4]	ὑμεῖς δὲ ἀμφοτέρων στερήσεσθε. Ἆρά	τίς	ἐστι ταύτης κόλασις χαλεπωτέρα πόνων
[44]	Καὶ ταῦτα μὲν ὅταν κοσμία	τίς	ἐστιν ἡ γυνὴ καὶ ἐπιεικής.
[82]	εἶπεν, ὦ βέλτιστε; Ποῖος προφήτης;	Τίς	εὐαγγελιστής; Αὐτός, φησίν, ὁ Χριστός.
[12]	κινήσας ψυχὴν ἐνομοθέτει λέγων· Εἴ	τις	ἔχει γυναῖκα ἄπιστον καὶ αὐτὴ
[69]	ἐσχάτης ἀναπνοῆς. Τίνα οὖν ἄν	τις	ἔχοι τούτων ἀντίρροπον τῶν κακῶν
[34]	ἀπέχεσθαι, εἰ μὴ διὰ παντός	τις	ἔχοιτο τῆς γυναικὸς καὶ τῆς
[34]	συγχωρούσης. Καὶ τοῦτο καὶ παροιμία	τις	ἡμῖν μαρτυρεῖ, δημώδης μέν, σφόδρα
[29]	εἶναι, τὸ δὲ ἀληθὲς ἀποτροπή	τις	ἦν τῆς ἐπιθυμίας αὐτῶν τῆς
[55]	Εἰ δὲ καὶ ἐξ ὁμοίων	τις	θέλοι γαμεῖν, πάλιν τῷ τῆς
[75]	ἔχειν. Εἰ δὲ καὶ σαφέστερόν	τις	θέλοι μαθεῖν τί ποτέ ἐστιν
[68]	οὐκ ἐμὸν τοῦτο ῥῆμα ἄν	τις	ἴδοι μόνον ψιλόν. Ἡ μὲν
[64]	καὶ τεθλιμμένην μετὰ πλείονος ἄν	τις	ἴδοι προθυμίας ὁδεύοντας τοὺς ἑλομένους
[44]	τὸν οὐρανὸν συγχωρεῖ, πάντοθεν ὥσπερ	τις	ἴλιγγος περιστρέφων καὶ βαπτίζων ἡμῶν
[84]	ἀλλ´ ἔξω μενεῖ· κἂν ῥυπαρά	τις	ἱμάτια ἐνδεδυμένος παραγένηται, οὐ δυνήσεται
[54]	ἡ ἀηδία. Εἰ δὲ λέγοι	τις—	καὶ γὰρ πολλῶν ἤκουσα λεγόντων
[37]	γάμοις αἱ ἀηδίαι. Εἰ δέ	τις	καὶ λογισμῶν ἀκοῦσαι ἐθέλοι, πρῶτον
[49]	τῇ γῇ μᾶλλον ἐφελκύσαιτο ἄν	τις	καὶ προτρέψειε. Διὰ τί γάρ,
[73]	τὸν γάμον; ἴσως ἂν εἴποι	τις.	Καὶ σφόδρα μὲν οὖν πρὸς
[84]	καὶ θαυμαστοῖς ἀνδράσι παρρησίαν ἔχων	τις,	κἂν Νῶε κἂν Ἰὼβ κἂν
[76]	μετὰ τοῦ μὴ βούλεσθαι καταδέχηταί	τις,	κἂν σφόδρα κοῦφον ᾖ, πάντων
[34]	Ὁ δὲ γάμος ὅταν αὐτῷ	τις	κατακόρως κεχρημένος ᾖ, τότε μάλιστα
[73]	πόλεις οὐδὲ οἰκίαι ἀλλ´ ἑτέρα	τις	κατάστασις καὶ διαγωγή. Ταῦτα δὲ
[46]	χερσὶ παρεσκεύασε; Τὸν δὲ Ἀχαὰβ	τίς	μάλιστα τῷ διαβόλῳ παρέδωκε καὶ
[84]	Παῦλος ἔλεγε· Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος,	τίς	με ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος
[63]	δὲ μεθ´ ὑπερβολῆς θαυμάζεσθαι παρασκευάζων.	~Τίς	ὁ κόσμος τῆς παρθενίας καὶ
[82]	κόλπους Ἀβραὰμ εὔχονται ἐλθεῖν. Ἀλλὰ	τίς	ὁ σοφὸς τῶν πολλῶν λόγος;
[45]	ὑπὲρ τούτου κεῖται μισθός. Ἀλλὰ	τίς	ὁ σοφὸς τῶν πολλῶν λόγος
[18]	κατέλαβεν ὄλεθρος. Καὶ μή μέ	τις	οἰέσθω τῆς ἀπωλείας αὐτῶν αἰτιᾶσθαι
[57]	λογίζεται τούτων. Εἰ δὲ λέγοι	τις	ὅτι καὶ τὰ ἐναντία προσδοκῶσα
[66]	τῆς οἰκίας. Εἰ δὲ λέγοι	τις	ὅτι τοῦ πλήθους ἀπήλλακται τῶν
[34]	οὐκ ἂν ἐρυθριάσειε ταῦτα ἀκούων;	Τίς	οὐκ ἂν σπουδάσειεν ἐκφυγεῖν τῆς
[84]	κολάσεων. Τότε κἂν παρθένος ᾖ	τις	οὐκ ἔχουσα ἔλαιον ἐν ταῖς
[43]	τινὰ αἰνίττεται πολύτροπον καὶ πολυειδῆ.	Τίς	οὖν ἐστιν αὕτη; Ἡ τῶν
[16]	τοῦ νομοθέτου σκοπὸς ὁ αὐτός.	Τίς	οὖν ἐστιν οὗτος; Περικόψαι τὴν
[34]	διὰ τὴν ἀκρασίαν ὑμῶν« εἰπών.	Τίς	οὖν οὐκ ἂν ἐρυθριάσειε ταῦτα
[54]	καὶ ταπεινῶσαι τὸ φρόνημα. Εἴ	τις	οὖν ταῦτα λέγοι, πρῶτον μὲν
[38]	εἰσήγαγεν ἑαυτὴν εἰς τὸ στάδιον.	Τίς	οὖν τολμήσει, τοῦ θεάτρου συγκροτουμένου
[67]	τῶν θεραπαινίδων ἐκείνων ἀγέλῃ εὐπρεπής	τις	οὖσα τύχῃ. Ἀνάγκη γὰρ τοῦτο
[4]	καὶ παρθενίας οὔτε μισθὸν δώσει	τις	οὔτε κόλασις ἀποκείσεται· ὑμεῖς δὲ
[30]	ἐκείνοις σπουδήν. Εἰ δὲ ἐπιμένοι	τις	πάλιν ζητῶν, αὐτὸς δὲ ὁ
[57]	συγκεκλεισμένην διὰ παντὸς πῶς ἄν	τις	περιεργάσαιτο ἢ τρόπων ἕνεκεν ἢ
[55]	τῷ ἀνδρί. Τί οὖν ἄν	τις	ποιήσειε τοσαύτης δυσκολίας πανταχοῦ οὔσης;
[12]	ἐκεῖθεν ἔφερεν. Εἶπε γὰρ ἄν	τις	πρὸς αὐτόν· οὐκ ἀνέχομαι εἶναι
[9]	τότε ἂν γένοιτο δικαίως ὅταν	τις	πρὸς τὸ ὡμολογημένον ῥέψῃ κακόν.
[34]	καὶ φέρει τὴν βάσανον. Ἀποδήσει	τις	πῦρ ἐν κόλπῳ, τὰ δὲ
[21]	διασύρων, τίνα ὑφέξει δίκην; Ἐάν	τις	σκανδαλίσῃ, φησίν, ἕνα τῶν μικρῶν
[82]	τοὺς ἐκείνου κόλπους εὔχονται ἀπελθεῖν.	Τίς	σοι τοῦτο εἶπεν, ὦ βέλτιστε;
[52]	Ἄν τε γὰρ πενίαν εἴποι	τις	τὴν ἐσχάτην, ἄν τε νόσον
[52]	τὰς αἱμασιὰς διαβαίνειν, ὅταν ἐπιστραφῇ	τις	τὴν μίαν ἐξελεῖν, ἑτέραις κατέχεται
[54]	ἐστὶν ἀφορητότερα. ~Ὅτι κἂν δυνηθῇ	τις	τὴν πλουτοῦσαν ὑποτάξαι γυναῖκα μείζων
[69]	πολυτελεῖς γέμουσι τράπεζαι. Εἰ δέ	τις	τὴν πολλὴν θαυμάζοι τρυφήν, οἷον
[57]	ἀπ´ αὐτῆς, ὡς ἂν εἴποι	τις,	τῆς γραμμῆς φαίνηται προσκορής, πότε
[75]	τὸν λόγον, πανταχοῦ δεδοικὼς μή	τις	τὸ πρᾶγμα ἐπίταγμα εἶναι νομίσῃ.
[38]	Πρὸς τὰς χήρας οὐκ ἄν	τις	τολμήσειε ταύτην ῥῆξαι τὴν φωνὴν
[22]	παίδων καὶ παρὰ ἀνδρῶν διασύρεσθαι,	τίς	τῶν ἀσθενεστέρων αἱρήσεται πόνους ἀναδέξασθαι
[78]	καὶ φιλοσοφεῖ λέγων· Μὴ οὖν	τις	ὑμᾶς κρινέτω ἐν βρώσει ἢ
[23]	αὐτὰ κολάζονται. Ἀλλ´ ἴσως ἐρεῖ	τις	ὑμῶν· οὐδεὶς οὖν μετ´ ἐκείνους
[78]	τὴν αὑτοῦ παρθένον. Εἰ δέ	τις«	φησίν, ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν παρθένον
[23]	πρόδηλοί εἰσι προάγουσαι εἰς κρίσιν,	τισὶ	δὲ καὶ ἐπακολουθοῦσι. Καὶ καθάπερ
[59]	τοσοῦτον· σκόπει δὲ καὶ ἐπὶ	τίσιν	ἁρμόζονται. Οὐ γὰρ ἀνδράποδα οὐδὲ
[1]	τὸ τούτου πολλῷ πλέον θεὶς	τὸ	ἀγαπᾶν αὐτοὺς καὶ φιλεῖν, οὐδὲ
[83]	ἐκολάζετο μόνον, νῦν δὲ καὶ	τὸ	ἀκολάστοις ὀφθαλμοῖς γυναῖκα ἰδεῖν οὐκ
[72]	ταύτην οἴσει τὴν μεταβολὴν διὰ	τὸ	ἀμελέτητον καὶ ἀγύμναστον. Διὰ ταῦτα
[15]	τρυφὴν τῆς σώφρονος διαίτης καὶ	τὸ	ἀμύνεσθαι τοῦ φέρειν τὸν ἀδικοῦντα
[11]	τῷ πνεύματι. Εἶδες τῆς παρθενίας	τὸ	ἀξίωμα; Πῶς τοὺς ἐπὶ τῆς
[53]	πάσης εὑρεῖν ἀηδίας ἐλεύθερον. ~Ὅτι	τὸ	ἀπὸ πλουσίων γαμεῖν οὐ ζηλωτὸν
[18]	τοῦτό φημι νῦν, ἀλλ´ ὅτι	τὸ	ἀπολλῦναι καὶ διαφθείρειν τὸ γένος
[47]	οὐχ οὕτως συμβουλεύοντός ἐστιν ὡς	τὸ	ἄπορον δεικνύντος καὶ ἀδιεξόδευτον τοῦ
[1]	γάμον ἀτιμάσασαι οὕτως ἦλθον ἐπὶ	τὸ	ἀποσχέσθαι τοῦ γάμου. Τῷ γὰρ
[2]	τούτων ἐκδέξεται χαλεπώτερα· τὸ πῦρ	τὸ	ἄσβεστον, ὁ σκώληξ ὁ ἀτελεύτητος,
[12]	ὁ κύριος. Πόθεν οὖν μοι	τὸ	ἀσφαλὲς καὶ τὸ βέβαιον; Ἀλλ´
[78]	Παῦλος ἔτι διαβαστάζων τῶν ἀκουόντων	τὸ	ἀτελὲς ταῦτα ἔγραφε λέγων· Ὃς
[34]	πῶς αὐτοῖς ὀνειδίζει πάλιν· Ἐπὶ	τὸ	αὐτό« γάρ φησι, συνέρχεσθε ἵνα
[66]	τὰς ἡμιόνους ἄν τε θατέραν,	τὸ	αὐτὸ γίνεται. Καὶ ὅταν μὲν
[64]	θαυμάζεις εἰ καὶ τὰ δάκρυα	τὸ	αὐτὸ ἐργάζεται διὰ τὸν αὐτόν;
[47]	αὐτὴν ἔνεστιν ἐπιδείξασθαι σπουδὴν καὶ	τὸ	αὐτὸ κέρδος καρπώσασθαι. Καὶ γάρ,
[56]	πάντων κεχώρισται— καὶ γὰρ κἀγὼ	τὸ	αὐτὸ πάλιν ἐρῶ— ὅτι τοῖς
[78]	γε ἐπὶ κεκωλυμένου καὶ παρανόμου	τὸ	αὐτὸ πάλιν ποιεῖ; Οἷόν τι
[49]	μόνον ἀλλὰ καὶ ἕως τέλους	τὸ	αὐτὸ ποιεῖ. Καὶ οὐ παρεισάγει
[41]	οὐχὶ καὶ ἐπὶ τῶν παρθένων	τὸ	αὐτὸ ποιεῖς ἀποφαινόμενος; Ὅτι περὶ
[39]	τοῖς ὀνείδεσι, ῥήμασιν εὐφημοτέροις πάλιν	τὸ	αὐτὸ πρᾶγμα καλεῖ, ἐμπρησμὸν αὐτὸ
[34]	καὶ παραινεῖ πάλιν ἐπιτρέπων ἐπὶ	τὸ	αὐτὸ συνέρχεσθαι. Ἡ δὲ παρθένος
[34]	Ἤκουσε γὰρ ὅτι τὸ ἐπὶ	τὸ	αὐτὸ συνέρχεσθαι ἡ παρθένος οὐκ
[19]	τὰς παιδοποιΐας. Καὶ πάλιν ἐπὶ	τὸ	αὐτὸ συνέρχεσθαι κελεύει οὐχ ἵνα
[33]	ἐξουσιάζει, μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους, ἐπὶ	τὸ	αὐτὸ συνέρχεσθε. Οὐδὲ γὰρ οἱ
[29]	τῇ νηστείᾳ, καὶ πάλιν ἐπὶ	τὸ	αὐτὸ συνέρχεσθε. Πολλοὺς ἐνταῦθα τῶν
[83]	καὶ νῦν ἐρῶ ὅτι οὐ	τὸ	αὐτὸ τῆς ἀρετῆς ἀπαιτούμεθα μέτρον
[83]	εὔκολον τοῦτο εὑρεῖν. ~Ὅτι οὐ	τὸ	αὐτὸ τῆς ἀρετῆς μέτρον ἡμῖν
[66]	αὐτὴ μηδὲν τῶν μελλόντων προορωμένη	τὸ	αὐτὸ τοῦτο ἐργάσηται, τὸν ἄνδρα
[68]	τοῦ ποιεῖσθαι πολλὴν τὴν ἐπιμέλειαν	τὸ	αὐτὸ τοῦτο καρποῦνται ὃ μετὰ
[66]	ταύτην ἔλυσε μετ´ ἐκείνης. ~Ὅτι	τὸ	βαδίζειν τοῦ περιφέρεσθαι ἐπὶ ἡμιόνοις
[13]	ἐρωτῶντες. Καὶ γὰρ καὶ ἐνταῦθα	τὸ	βάθος τῆς σοφίας ἔστι τοῦ
[52]	οἰκετῶν καὶ οὐκ εὐθέως ἐπὶ	τὸ	βάραθρον ἀπαχθήσεται; Οὔτε οὖν τούτοις
[48]	Τί δήποτε; Ὅτι αὐτὴ πρὸς	τὸ	βάραθρον αὐτὸν τῆς ἀσελγείας ὤθησε
[27]	ψυχὴν μὴ φέρουσαν τῶν λεγομένων	τὸ	βάρος. Ὁ δὲ ποικίλλων αὐτὸν
[13]	τοῦ γάμου μόνον διαλεχθεὶς καὶ	τὸ	βάρος τοῦ πράγματος δείξας καὶ
[27]	τὸν τόνον, οἶδα τοῦ πολέμου	τὸ	βαρύ. Φιλονείκου τινὸς καὶ βιαίας
[4]	ἀνέσεως τῆς βιωτικῆς. Ὑμῖν δὲ	τὸ	βασανίζεσθαι καὶ ταλαιπωρεῖσθαι ἑκατέρωθεν, ἐνταῦθα
[3]	δὲ δίδωμι. ~Ὅτι σατανικῆς ἀπανθρωπίας	τὸ	βδελύττεσθαι γάμον. Ἀλλ´ οὐδὲ Μαρκίων
[12]	οὖν μοι τὸ ἀσφαλὲς καὶ	τὸ	βέβαιον; Ἀλλ´ εἶπεν ἂν πρὸς
[49]	τῷ ὅρκῳ κατέχονται. Καὶ πρὸς	τὸ	βοηθῆσαι δὲ πένησιν οὐχ οὕτως
[39]	προσκείμενα τούτῳ. Ἔμαθες ὅτι κρεῖττον	τὸ	γαμῆσαι ἢ πυροῦσθαι· ἀπεδέξω τὸ
[84]	Ἀλλὰ νῦν οὐκ ἔστι ταῦτα.	Τὸ	γὰρ ἀδύνατον τοῦ νόμου ἐν
[54]	οὐ μικρὰν ἔχει τὴν ζημίαν.	Τὸ	γὰρ ἀνάγκῃ καὶ δεδοικυῖαν καὶ
[75]	ταύτην ἑαυτὸν ἀγαγεῖν τὴν φιλοσοφίαν.	Τὸ	γὰρ ἀνωτέρω λεχθέν· Μὴ ἀποστερεῖτε
[79]	μέγα εἰς ἐγκωμίου λόγον ἐστί.	Τὸ	γὰρ γῆν οἰκοῦντας καὶ τῇ
[49]	τὰς θύρας ἀνοῖξαι τῆς καταλλαγῆς.	Τὸ	γὰρ δυσκολώτατον τῆς ἀρχῆς ἐπιλαβέσθαι
[76]	καὶ διὰ τῆς συγχωρήσεως συμβουλήν.	Τὸ	γὰρ εἰπεῖν Οὐκ ἀναγκάζω ἀλλὰ
[34]	δημώδης μέν, σφόδρα δὲ ἀληθής.	Τὸ	γὰρ ἐν ἐξουσίᾳ, φησίν, ἕτοιμον
[35]	καὶ τύφου καθαρεύοντα δείκνυσιν ἑαυτόν·	τὸ	γὰρ ἐξαίρετον τοῦτο κοινὸν εἶναι
[1]	ἠξίωσαν τιμῆς. Καὶ μάλα εἰκότως.	Τὸ	γὰρ ἐπαινεῖσθαι καὶ θαυμάζεσθαι τῶν
[47]	ὑπὲρ τοῦ γάμου λόγον κατέφυγε.	Τὸ	γὰρ Ἐπιταγὴν οὐκ ἔχω« τὸν
[17]	εἴτε ἑτέρως οὐκ ἔχω λέγειν.	Τὸ	γὰρ ζητούμενον νῦν ὅτι γάμου
[78]	ἐν τῇ τῶν ἑτέρων ἐπιτιμήσει.	Τὸ	γὰρ λέγειν Τῷ ἰδίῳ κυρίῳ
[41]	ἐπιτάγματος ἀνάγκην τὸ πρᾶγμα ἐλθεῖν.	Τὸ	γὰρ Ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω«
[28]	τοὺς Κορινθίους ὁ Παῦλος τότε.	Τὸ	γὰρ Ὃς ἂν ἀπολύσῃ τὴν
[36]	τίθησι διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν.	Τὸ	γὰρ παράδειγμα ἐγγύθεν ἔχοντες καὶ
[83]	νῦν δὲ καὶ τὸ ὀμόσαι.	Τὸ«	γὰρ περισσόν« φησί, τούτων ἐκ
[60]	καὶ πόσαι τούτων ἀπολαύουσι γυναῖκες;	Τὸ	γὰρ πλεῖστον τῶν ἀνθρώπων μέρος
[58]	πολλῆς ἡδονῆς ἔχοντες ἀπελεύσονται ἐκεῖ;	Τὸ	γὰρ πολλοὺς παῖδας καταλιπεῖν καὶ
[8]	ἀπὸ τοῦ πράγματος ἀντιποιεῖσθαι ἐπαίνων.	Τὸ	γὰρ τῶν ἀπηγορευμένων ἀπέχεσθαι οὔπω
[82]	ὁ γάμος ἢ καὶ χείρων;	Τὸ	γὰρ ὑπόδειγμα τὸ σὸν καὶ
[22]	ἡλικία οὔτε τὸ πλῆθος οὔτε	τὸ	γελῶντας εἰπεῖν προέστη τῶν μειρακίων,
[18]	ἀνθρώπους. ~Ὅτι οὐχ ἡ παρθενία	τὸ	γένος ἡμῶν ἐλαττοῖ ἀλλ´ ἡ
[52]	καὶ ἄλλως καὶ ἀχάριστον τοῦτο	τὸ	γένος, ὅταν δὲ καὶ παρρησίας
[15]	οὐχ ἡ τοῦ γάμου δύναμις	τὸ	γένος συγκροτεῖ τὸ ἡμέτερον ἀλλ´
[18]	ὅτι τὸ ἀπολλῦναι καὶ διαφθείρειν	τὸ	γένος τὸ ἡμέτερον οὐ τῆς
[21]	τὸ σκότος φῶς, ὁ τιθεὶς	τὸ	γλυκὺ πικρὸν καὶ τὸ πικρὸν
[4]	γεέννης ἐκδέχεται δεινά, ἀλλ´ ὅμως	τὸ	γοῦν ἐνταῦθα καρποῦνται ἡδὺ γάμοις
[47]	ἔφθην εἰπών, οὐδὲ ἐκείνη διὰ	τὸ	γυνὴ εἶναι τὸν ἄνδρα ἐφέλκεται,
[29]	μὲν διδασκαλίας τὸ πρᾶγμα εἶναι,	τὸ	δὲ ἀληθὲς ἀποτροπή τις ἦν
[27]	αἰτιολογεῖν τοῦ γάμου τὴν συγχώρησιν.	Τὸ	δὲ ἀληθὲς λανθανόντως ἐν ταῖς
[78]	μὲν ἐπιστομίζειν τὸν ἐπιπλήττοντα ἐκείνῳ,	τὸ	δὲ ἀληθὲς τὴν τούτου δάκνει
[28]	μὲν ὑπὲρ τοῦ γάμου λέγεσθαι.	Τὸ	δὲ ἀληθὲς ὥσπερ ἄγκιστρον τῇ
[29]	πρὸς καιρόν« πλέον μὲν οὐδέν.	Τὸ	δὲ ἐν βραχεῖ καὶ ἀμυδρῶς
[66]	κατέχουσα τὴν ψυχὴν ἔνδον προπέτεια,	τὸ	δὲ ἡ σωφροσύνη καὶ ἡ
[30]	ὥστε μὴ μολῦναι τὸν χρώμενον,	τὸ	δὲ καὶ ἁγίους ἀποφαίνειν, οὐκέτι
[41]	ἢ μὴ γαμεῖν ἐφ´ ἡμῖν·	τὸ	δὲ μὴ ἑκόντας ἀλλ´ ἄκοντας
[21]	τὸν πλησίον αὐτοῦ ἀνατροπὴν θολεράν.	Τὸ	δὲ οὐαί« οὐ ῥῆμα ψιλόν
[37]	οὗ πρώην ταῦτα πάντα ἐξώμνυτο.	Τὸ	δὲ πάντων ἐλεεινότερον ὁ τοῖς
[67]	ἄλλην πᾶσαν αὐτῶν κακίαν παιδαγωγοῦσαν.	Τὸ	δὲ πάντων χαλεπώτερον, ὅπερ μάλιστα
[52]	μὲν ῥᾷον διακείσεται τῆς γυναικός,	τὸ	δὲ πλέον τῆς ὀδύνης πάλιν
[42]	ἐπίταγμα· συμβουλεύω γὰρ, οὐ νομοθετῶ.	Τὸ	δὲ τὰ παραστάντα ἑκάστῳ συμφέροντα
[45]	τὴν αὐτὴν ἐκείνοις φθάσαι κορυφήν.	Τὸ	δὲ τέλος καὶ ὁ τῶν
[34]	Ὅτι ἐκεῖνο μᾶλλον συγγινώσκοντος ἦν,	τὸ	δὲ τῆς ἀκρασίας εἰπεῖν δεικνύντος
[36]	ἐμοί. Οὐ τὸ μὲν αὐτοῦ,	τὸ	δὲ τοῦ Θεοῦ φησιν ἀλλ´
[11]	μετιόντας ἀγγέλους ἐξ ἀνθρώπων ποιεῖ.	Τὸ	δὲ τῶν ἀνθρώπων γένος τῶν
[10]	οὐκ ἂν εἴη σφόδρα καλόν·	τὸ	δὲ τῶν ὁμολογουμένων ἀγαθῶν ἄμεινον,
[55]	Καὶ οὐ τοῦτο μόνον ἐστὶ	τὸ	δεινὸν ἀλλ´ ὅτι τἀνδρὸς οὕτω
[57]	τοῦτο μόνον, οὐδὲ μέχρι προσδοκίας	τὸ	δεινὸν ἀλλὰ καὶ εἰς ἔργον
[52]	ἐμβάλῃ, κἂν ἀποδημίαν στέλληται, πανταχοῦ	τὸ	δεινὸν ἀπέτεκεν θανάτου παντὸς χαλεπώτερον
[6]	ἔνδον ἔχουσα. Τοῦτο γάρ ἐστι	τὸ	δεινὸν ὅτι πρὸς μὲν ἀνθρώπους
[2]	δὲ νῦν οὐ τοῦτο μόνον	τὸ	δεινὸν οὐδὲ μέχρι τοῦ μὴ
[52]	ὅταν δὲ ἀληθὲς ὂν τύχῃ	τὸ	δεινόν, τὴν μὲν γυναῖκα οὐδεὶς
[33]	ταύτην ἀφῆκαν τὴν φωνήν. ~Ὅτι	τὸ	δεύτερον εἰπεῖν περὶ τῶν αὐτῶν
[74]	ἐστιν, ὥσπερ οὖν οὐδὲ θλίβεσθαι	τὸ	διὰ τὸν Χριστὸν θλίβεσθαι, οὐ
[14]	αὐτοὺς μᾶλλον ἢ τοὺς βασιλεῖς	τὸ	διάδημα καὶ τὰ ἱμάτια τὰ
[81]	δυνάστας καὶ πρὸς αὐτὸν τὸν	τὸ	διάδημα περικείμενον. Ὁ γὰρ χρημάτων
[9]	τοσοῦτον ὅσον ἀνάγκης καὶ προαιρέσεως	τὸ	διάφορον. Ὁ μὲν γὰρ συμβουλεύων
[74]	τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν κόσμον	τὸ	διάφορον, τοσοῦτον αὕτη βελτίων ἐκείνης
[58]	γῆρας ἐλάσαι μακρόν, τί πρὸς	τὸ	δικαστήριον ἡμᾶς ὠφελῆσαι δυνήδεται ἐκεῖνο
[8]	σοι κοινὸν εἶναι πρὸς τοῦτο	τὸ	δόγμα. Διὰ τοῦτο ὑπεροψίᾳ ἀμέτρῳ
[1]	οὐκ ἐμείωσεν ἀλλ´ ὅτι ἐπλεόνασε	τὸ	δοθέν, καὶ διπλῆν τὴν παρακαταθήκην
[53]	βούλει, τὰ δυσχερῆ τέως ἀφέντες	τὸ	δοκοῦν εἶναι ἐν αὐτῷ μακαριστὸν
[79]	διακειμένους. Καὶ τοῦτο δὲ αὐτὸ	τὸ	δοκοῦν ἐλάττωμα εἶναι μέγα εἰς
[15]	τοῦτον προϊὼν τὸν λόγον καὶ	τὸ	δύο γυναῖκας ἔχειν τοῦ μιᾷ
[34]	φησί· δέδοικα γὰρ τοῦ πράγματος	τὸ	δυσκατόρθωτον. Οὐκ ἐπιτάττω συνεχῶς συνέρχεσθαι
[68]	τούτων οὐδέν, ἀλλ´ ἀπήλλακται ταραχῆς	τὸ	δωμάτιον καὶ κραυγὴ πᾶσα ἐκποδὼν
[36]	πανταχοῦ διαλάμποντα. Χάρισμα Θεοῦ καλεῖ	τὸ	ἑαυτοῦ κατόρθωμα, καὶ ἔνθα πολὺν
[41]	ἐναντίων ἀπειλημμένος, τοῦ τε συστῆσαι	τὸ	ἑαυτοῦ πρόσωπον ὥστε εὐπαράδεκτον γενέσθαι
[34]	ἂν ἐπιταθῇ τοσούτῳ μεῖζον ἔχει	τὸ	ἐγκώμιον. Ὁ δὲ γάμος ὅταν
[12]	τῷ προστάγματι τοῦ Χριστοῦ, οὕτως	τὸ	Ἐγώ, οὐχ ὁ κύριος« οὐκ
[73]	ὕστερον ἀπολεῖται. Τοῦτο γάρ ἐστι	τὸ	εἰρημένον· Παράγει τὸ σχῆμα τοῦ
[60]	ἑκοῦσαν τοῦτο ὑπομένουσαν ποιεῖ οὔτε	τὸ	ἐκ ταπεινῶν γεγονέναι οὔτε τὸ
[42]	ὑπὸ κυρίου πιστὸς εἶναι« καὶ	τὸ	ἔλαττον θείς. Ἔλαττον γὰρ τοῦ
[9]	ὡμολογημένον ῥέψῃ κακόν. Ὁ δὲ	τὸ	ἔλαττον μὲν ἔχων ἀγαθόν, τοῦ
[78]	καρδίᾳ αὐτοῦ. Οὐ γὰρ ἀρκεῖ	τὸ	ἐλεύθερον εἶναι οὐδὲ ἀπὸ τούτου
[35]	πράττων ἕτερα παραινῶ οὐδὲ ὅτι	τὸ	ἐμαυτοῦ σκοπήσας ἀσφαλὲς ὑμᾶς εἰς
[68]	παραδείσων καὶ ἐν ταῖς οἰκίαις	τὸ	ἐμὸν καὶ οὐκ ἐμὸν τοῦτο
[16]	μείζονα ἐπιτάξαι τῶν προτέρων ἀλλὰ	τὸ	ἐν τοῖς αὐτοῖς ἀφεῖναι διὰ
[8]	πᾶσιν εἶναι δόξομεν κακοί, ἀλλὰ	τὸ	ἐν τούτοις εἶναι λαμπρούς, ἃ
[6]	Καὶ τί τὸ ὄφελος ὅταν	τὸ	ἔνδον ὄμμα ἰταμὸν ᾖ; Τί
[17]	τοῦ γάμου, ταύτην ἀνάγκην εἰς	τὸ	ἑξῆς εἶναι νομίζωμεν κωλύουσαν ἀναχωρεῖν
[20]	τὴν παρθενίαν οὐδὲ οὕτως ἀσφαλὲς	τὸ	ἐξουθενεῖν. Ἀλλ´ εἰ μὲν ἀκινδύνως
[2]	σκώληξ ὁ ἀτελεύτητος, τὸ σκότος	τὸ	ἐξώτερον, ἡ θλῖψις, ἡ στενοχωρία.
[24]	ἀπ´ ἐμοῦ εἰς τὸ σκότος	τὸ	ἐξώτερον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ
[49]	ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Βλέπε πόσον	τὸ	ἔπαθλον. Πέτρος γὰρ ἦν ὁ
[34]	τὸ σκάφος. Ἤκουσε γὰρ ὅτι	τὸ	ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέρχεσθαι ἡ
[21]	διαφυγεῖν τὴν μέλλουσαν κόλασιν τοῦτο	τὸ	ἐπίρρημα κεῖται ἐν ταῖς γραφαῖς.
[24]	γὰρ καὶ ἐνίας αὐτῶν ἐπὶ	τὸ	ἔργον προήγαγεν, οἷον ἐπὶ τῆς
[42]	εἶπε· δίδωμι γνώμην ὡς πιστευθεὶς	τὸ	εὐαγγέλιον, ὡς ἀξιωθεὶς εἶναι κῆρυξ
[82]	χρημάτων καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων	τὸ	εὐπρόσεδρον διασῶσαι; Πρῶτον μὲν ὅτι
[11]	πάντων ἀπέστησε τῶν φροντίδων διὰ	τὸ	εὐπρόσεδρον καὶ ἀπερίσπαστον. Εἰ δὲ
[80]	γῆ τοῦ οὐρανοῦ. Ὥσπερ γὰρ	τὸ	εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον ἂν περιέλῃς,
[81]	πάντων τῶν ἐπὶ γῆς. Οὕτω	τὸ	εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον« γίνεται. ~Πρὸς
[76]	ἀλλὰ παραινῶ« καὶ προσθεῖναι διὰ	τὸ	εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον« ἔδειξε τῆς
[80]	πόλεις καὶ τέχναι. Τοῦτό ἐστιν	τὸ	Εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον« εἶναι, τοῦτο
[80]	οὕτως ἅπαντα ποιεῖν παρεσκεύαζεν. ~Τί	τὸ	εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον. Πάντα γὰρ
[82]	τὰ τῆς παρθενίας κατορθῶσαι καλά,	τὸ	εὔσχημον λέγω καὶ εὐπρόσεδρον. Αὗται
[53]	κεκτημένων γυναῖκα λαβεῖν. Ἀλλὰ τοῦτο	τὸ	ζηλωτὸν ἐκείνου τοῦ ἀπευκτοῦ οὐκ
[26]	ἐμὲ δὲ ἡ πεῖρα καὶ	τὸ	ἤδη ταύτης ἧφθαι τῆς μάχης
[39]	τὸ γαμῆσαι ἢ πυροῦσθαι· ἀπεδέξω	τὸ	ἡδύ, ἐπῄνεσας τὴν συγχώρησιν, ἐθαύμασας
[15]	γάμου δύναμις τὸ γένος συγκροτεῖ	τὸ	ἡμέτερον ἀλλ´ ὁ τοῦ κυρίου
[15]	~Ὅτι οὐχ ὁ γάμος αὔξει	τὸ	ἡμέτερον γένος. Καὶ νῦν δὲ
[18]	ἀπολλῦναι καὶ διαφθείρειν τὸ γένος	τὸ	ἡμέτερον οὐ τῆς παρθενίας ἀλλὰ
[76]	οὐχ ἡ παρθενία βρόχος ἀλλὰ	τὸ	ἡμῖν ἀπρόθυμον. Ὑπὲρ οὗ καὶ
[3]	βαρύνοντες πόνοις, ἐκεῖ δὲ εἰς	τὸ	ἡτοιμασμένον ἐκείνοις πῦρ συγκατασπάσαντες ἑαυτοῖς.
[4]	ἀπ´ ἐμοῦ εἰς τὸ πῦρ	τὸ	ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς
[24]	εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον	τὸ	ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς
[10]	τοῦτον ἐπαινῶν μᾶλλον ἐκείνης ἐπαίρει	τὸ	θαῦμα καὶ λαμπρότερον ποιεῖ. Τὸ
[76]	καὶ εὐπρόσεδρον« ἔδειξε τῆς παρθενίας	τὸ	θαυμαστὸν καὶ τὸ κέρδος ὅσον
[48]	τὸ μὴ ἐγκληθῆναι, οὐκ εἰς	τὸ	θαυμαστωθῆναι· τοῦτο γὰρ τῆς παρθενίας
[2]	ἡμεῖς δὲ ἵνα ἀνύσωμεν αὐτοῦ	τὸ	θέλημα τοῦτο πράττομεν. Ὅτι γὰρ
[13]	ἑτέρῳ τινὶ τρόπῳ καὶ ἀνυπόπτως	τὸ	θελῆσαι καὶ βουληθῆναι κατασκευάζοντας ἐν
[14]	ὁ γάμος ἐπεισέρχεται μετὰ τούτων	τὸ	θνητὸν τοῦτο καὶ δουλικὸν ἱμάτιον.
[38]	τις ἂν μετὰ τὸ ῥῖψαι	τὸ	ἱμάτιον καὶ ἀλείψασθαι καὶ εἰς
[67]	τὰ τούτων ἔτι χαλεπώτερα, οἷον	τὸ	καθ´ ἑκάστην διατείνεσθαι τὴν ἡμέραν
[46]	γὰρ τὸ κατ´ εἰκόνα οὔτε	τὸ	καθ´ ὁμοίωσιν ἐφύλαξεν— πῶς γάρ;
[6]	σῶμα. Εἰ τοίνυν παρθενίας ὅρος	τὸ	καὶ σώματι καὶ πνεύματι εἶναι
[63]	κόσμος τῆς παρθενίας καὶ τί	τὸ	κάλλος. Ἀλλ´ οὐχ ὁ τῆς
[76]	βίας καὶ ἀνάγκης αἱρεῖσθαι τοῦτο	τὸ	καλόν. Καὶ γὰρ οὕτως ἔχει.
[21]	λέγων τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ	τὸ	καλὸν πονηρόν, ὁ τιθεὶς τὸ
[14]	πιπτόντων ἑτέρους ἀνίστασθαι; Εἰ γὰρ	τὸ	καλὸν τοῦτο ζηλώσαιμεν ἅπαντες καὶ
[14]	ἀσφαλείας καὶ εὐταξίας διαμενεῖ καὶ	τὸ	καλὸν τοῦτο παράγγελμα μυρίων ἐμπλήσει
[46]	ἀμφότερα εὐθέως ἀπώλεσεν. Οὔτε γὰρ	τὸ	κατ´ εἰκόνα οὔτε τὸ καθ´
[83]	τι λέγω· τέλειον ἦν ποτε	τὸ	κατὰ τὸν νόμον βιοῦν. Ὁ
[52]	Εἰσὶ δὲ οἳ καὶ μετὰ	τὸ	κατασφάξαι τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας ἔμειναν
[53]	τῆς ὑπεροψίας πολλάς, οὐδέν ἐστι	τὸ	κατέχον αὐτάς. Ἀλλ´ ὥσπερ ὕλης
[13]	οὐρανῶν. Ὅταν γὰρ μέγα ᾖ	τὸ	κατορθούμενον καὶ διὰ τοῦτο μηδὲ
[8]	φῇς, οὐκέτι τῆς σῆς προαιρέσεως	τὸ	κατόρθωμα γίνεται ἀλλὰ τῆς ἀνάγκης
[58]	Καὶ τί τὸ πέρας; Ποῖον	τὸ	κέρδος ἐκ ταύτης τῆς πολλῆς
[76]	τῆς παρθενίας τὸ θαυμαστὸν καὶ	τὸ	κέρδος ὅσον ἡμῖν ἐν τῇ
[25]	αὐτὸν διαβάλῃς. Πολὺ γὰρ ἔχει	τὸ	κέρδος οὐκ ἐῶν τὰ μέλη
[41]	Καὶ τί τῆς δεσποτείας ταύτης	τὸ	κέρδος; Πάλιν γὰρ αὐτὸν δοῦλον
[6]	τοὺς περιβόλους ἑστάναι; ἢ ποῖον	τὸ	κέρδος τοῦ θρόνου μολυνθέντος καθαρὸν
[42]	Μὴ γὰρ τὴν ἀποστολὴν καὶ	τὸ	κήρυγμα καὶ τὴν διδασκαλίαν μόνον
[61]	Οὐ γὰρ μόνον ὅταν εἰς	τὸ	κιβώτιον αὐτὰ ἀποθῶνται οὐδὲ νυκτὸς
[40]	γυνὴ μοχθηρά, λοίδορος, λάλος, πολυτελής,	τὸ	κοινὸν τοῦτο πασῶν αὐτῶν νόσημα,
[58]	καὶ δυναστείας μέγεθος καὶ μηδὲ	τὸ	κοινὸν τοῦτο τῆς φύσεως ὀχλείτω
[2]	καὶ δάκρυα καὶ οἰμωγαὶ καὶ	τὸ	κολάζεσθαι ἀθάνατα, ἡμῖν δὲ αἱ
[76]	καὶ διὰ τούτων ἁπάντων δεικνὺς	τὸ	κοῦφον αὐτοῦ καὶ φορητὸν ἐνταῦθά
[27]	ὅτι παραινεῖται γαμεῖν, οὐκ ἐπειδὴ	τὸ	κράτιστον τῆς ἀρετῆς ὁ γάμος
[6]	αὐτῆς ἀκέραιον μένοι, ἀλλ´ ὅμως	τὸ	κρεῖττον διέφθαρται τῆς ψυχῆς τὰ
[78]	ποιεῖ. Ἀλλ´ ἐνταῦθα μὲν ὅσον	τὸ	κρεῖττον οὐκ ἔδειξε διὰ τὴν
[66]	Οὔτε γὰρ τὸ φαίνεσθαι οὔτε	τὸ	κρύπτεσθαι τοῦτο ποιεῖ ἀλλὰ τὸ
[34]	παρ´ ἡμῶν καταφρονούμενα ταῦτα ὅταν	τὸ	κῦρος ἡμῶν ἐκφύγῃ σφοδρότερον ἡμῶν
[17]	ἀνδράσι προσηκούσης ἀναγκάζῃ μεταλαμβάνειν, οὐδὲν	τὸ	κωλύον αὐτοὺς ἀπολέσθαι εὐθέως· τοσοῦτον
[12]	δεῖξαι βουλόμενος ὅτι ἀνθρώπινον ἦν	τὸ	λεγόμενον— πῶς γάρ; ἀλλ´ ὅτι
[57]	τούτου δὲ οὐκ ὄντος δυνάτου	τὸ	λειπόμενον ἀνάγκη πολὺ τοῦ θανάτου
[47]	ἀναπνεῦσαι τῷ κάμνοντι οὕτως ἀεὶ	τὸ	λειπόμενον προστιθέασι, τὸν αὐτὸν τρόπον
[1]	Ἐκκλησίας ἀλλ´ ὅμως κἀκείνας περιλαμβάνει	τὸ	λεχθέν. Αἱ τοίνυν τὸν ἕνα
[12]	πέπειστο ἀκριβῶς εἶναι Χριστοῦ πρόσταγμα	τὸ	λεχθέν. Τί οὖν ὁ Παῦλος
[6]	ῥίζαν καὶ μετ´ ἐκείνης καὶ	τὸ	λοιπὸν ἅπαν ἀπόλλυσι σῶμα. Εἰ
[73]	πάλιν· Ἐνταῦθα ὁ καιρὸς συνεσταλμένος	τὸ	λοιπόν ἐστιν, ἵνα καὶ οἱ
[72]	τοῦτό φησιν· Ὁ καιρὸς συνεσταλμένος	τὸ	λοιπόν ἐστιν. ~Ὅτι οὐ γάμου
[36]	ἐπιδεικνυμένους ὀρθόν· καὶ τοῦτό ἐστι	τὸ	μάλιστα ἐπιζητούμενον παρ´ αὐτῷ πολιτεία
[49]	τὸν ἀκροατὴν ἀλλὰ καὶ διὰ	τὸ	μάλιστα πάντων ἀνθρώπων ταύτην κατωρθωκέναι
[48]	ἡ παρθένος, οὐχ ἥμαρτεν. Ἰδοὺ	τὸ	μέγα τοῦ γάμου κατόρθωμα ποῦ
[83]	τοὺς φιλοῦντας ἀγαπᾶν· νῦν δὲ	τὸ	μέγα τοῦτο καὶ θαυμαστὸν οὕτως
[84]	χάριτος, ἐπέτεινεν αὐτῇ τῶν κατορθωμάτων	τὸ	μέγεθος— εἰκότως. Καὶ γὰρ μισθοὺς
[68]	τοῦ κυρίου κατατρυφῶντες αὐτοὶ μόνοι	τὸ	μέγεθος ἴσασι ταύτης τῆς τρυφῆς
[10]	ὁμολογουμένων ἀγαθῶν ἄμεινον, τοῦτό ἐστι	τὸ	μεθ´ ὑπερβολῆς καλόν, ὅπερ τὴν
[16]	Εἰ τοίνυν τοῦτο ἐσπουδάκει, οὐ	τὸ	μείζονα ἐπιτάξαι τῶν προτέρων ἀλλὰ
[70]	μᾶλλον ἐπιστάζουσα πολὺ τοῖς προκειμένοις	τὸ	μέλι. Οἱ μὲν γὰρ πλουτοῦντες
[36]	Θεοῦ ἡ σὺν ἐμοί. Οὐ	τὸ	μὲν αὐτοῦ, τὸ δὲ τοῦ
[75]	τῷ σώματι καὶ τῇ ψυχῇ,	τὸ	μὲν βασανίζουσαι καὶ κονιῶσαι καὶ
[41]	ἐν ἐπιτάγματος καὶ ἐντολῆς ἀνάγκῃ.	Τὸ	μὲν γαμεῖν ἢ μὴ γαμεῖν
[44]	ἢ διὰ γάμον βασιλείας τυχεῖν.	Τὸ	μὲν γὰρ παλαιὸν ἡμῖν οὐ
[57]	καὶ τῆς προσδοκίας πολλῷ καταδεεστέρα.	Τὸ	μὲν γὰρ παρὰ τὴν ἀρχὴν
[10]	τὸ θαῦμα καὶ λαμπρότερον ποιεῖ.	Τὸ	μὲν γὰρ τῇ πρὸς τὸ
[66]	τὸ κρύπτεσθαι τοῦτο ποιεῖ ἀλλὰ	τὸ	μὲν ἡ μὴ κατέχουσα τὴν
[27]	ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω« λέγων· καὶ	τὸ	μὲν μακαρίσας μόνον ἀφῆκε· Καλόν«
[2]	ὁ σωτὴρ καὶ εἰδὼς ὅτι	Τὸ	μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ
[79]	οὐδὲ ληΐων οὐδὲ ἀμητοῦ. Ἀλλὰ	τὸ	μὲν ποτὸν αὐτοῖς ἄφθονον παρεῖχον
[29]	τὸν ἀκροατὴν ἀλλὰ καὶ τῷ	τὸ	μὲν τραχὺ βραχέσι συστεῖλαι ῥήμασι,
[1]	μικρὸν γὰρ παρ´ ἐμοὶ τοῦτο	τὸ	μέρος— ἀλλὰ τοὺς ἅπασαν ἐπελθόντας
[24]	αὐτοὺς ἀποστῆσαι δυνήσεται. Διὸ τοῦτο	τὸ	μέρος ἀφέντες τοῦ λόγου πρὸς
[58]	κἀν τούτῳ πολλῷ πλέον πάλιν	τὸ	μέσον. Ἀλλ´ οὐ τὰ τῆς
[34]	ἀφίησιν ὁ μακάριος Παῦλος πολὺ	τὸ	μέσον ἑκατέρου τοῦ πράγματος θείς.
[9]	γαμεῖν. Πολὺ δὲ τούτου κἀκείνου	τὸ	μέσον, καὶ τοσοῦτον ὅσον ἀνάγκης
[78]	ὡς ἄγγελοι ἐν οὐρανῷ. Εἶδες	τὸ	μέσον, ποῦ τὸν θνητὸν ἡ
[78]	τὴν πολλὴν συγκατάβασιν μηδὲν εἶναι	τὸ	μέσον, τίθησι πάλιν τὴν διαφορὰν
[59]	ὁμόδουλος. Καὶ τῶν μὲν νυμφίων	τὸ	μέσον τοσοῦτον· σκόπει δὲ καὶ
[74]	χωρὶς τοσοῦτον τῆς μερίμνης ἑκατέρας	τὸ	μέσον ὡς μηδὲ μέριμναν ταύτην
[76]	παρθενίαν βρόχον ἐκάλεσεν— ἄπαγε— ἀλλὰ	τὸ	μετὰ βίας καὶ ἀνάγκης αἱρεῖσθαι
[49]	γάμον εὑρήσομεν. Καὶ πρῶτον ἁπάντων	τὸ	μετὰ πάσης ἀδείας τὴν ἐπιθυμίαν
[74]	τὸν Χριστὸν θλίβεσθαι, οὐ διὰ	τὸ	μεταβάλλεσθαι τὴν τῶν πραγμάτων φύσιν
[16]	τὸν ἄνδρα τὸν τέλειον οὐδὲ	τὸ	μέτρον κοσμῆσαι τῆς ἡλικίας τοῦ
[29]	τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει«	τὸ	Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους, εἰ μή
[29]	δύναται τῆς δεσποτείας εὑρεῖν. ~Ὅτι	τὸ	μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰς παρθενίαν
[39]	κύριοι ὄντες τοῦ πράγματος παρὰ	τὸ	μὴ βούλεσθαι πονεῖν οὐκ ἀνύουσιν.
[45]	γαμῶν καὶ νόμου παράβασις ἦν	τὸ	μὴ γαμεῖν, εὐπρόσωπος οὗτος ὁ
[77]	παρθένων χοροῦ; Οὐ γὰρ ἀρκεῖ	τὸ	μὴ γαμηθῆναι ποιῆσαι παρθένον ἀλλὰ
[71]	τῶν κακῶν ἀνάγκη κοινωνεῖν διὰ	τὸ	μὴ γενναίως τὰς τοιαύτας φέρειν
[9]	γίνεται τὰ κέρδη· ἓν μὲν	τὸ	μὴ διαβάλλειν τὴν τοῦ Θεοῦ
[60]	τὸ ἐκ ταπεινῶν γεγονέναι οὔτε	τὸ	μὴ διαλάμπειν τὴν τοῦ σώματος
[34]	ῥαθυμίας τὴν ὑπερβολήν. Οὐκοῦν ἀκρασίας	τὸ	μὴ δύνασθαι πορνείας ἀπέχεσθαι, εἰ
[48]	γάμου κατόρθωμα ποῦ τελευτᾷ· εἰς	τὸ	μὴ ἐγκληθῆναι, οὐκ εἰς τὸ
[49]	Οὐ δι´ ἄγνοιαν οὐδὲ διὰ	τὸ	μὴ εἰδέναι πῶς ἄν τις
[78]	τὸν λόγον ἔστησε· καίτοι γε	τὸ	Μὴ ἔχων ἀνάγκην« καὶ Ἐξουσίαν
[27]	φυλακὴν καὶ τὸ πάντων κεφάλαιον	τὸ	μὴ θαρρεῖν ἑαυτοῖς. Κἂν γὰρ
[64]	τοὺς ἑλομένους αὐτήν, οὐ διὰ	τὸ	μὴ θλίβεσθαι ἀλλὰ διὰ τὸ
[9]	τοῦ Θεοῦ δημιουργίαν, δεύτερον δὲ	τὸ	μὴ καθαιρεῖν τὸ τῆς παρθενίας
[46]	αὐτὸν ἐκείνης κατήγαγεν. Ὥσπερ οὖν	τὸ	μὴ πάντων αὐτὸν ἄρχειν τῶν
[1]	εὐτελὲς καὶ οὐδεμιᾶς τιμῆς ἄξιον	τὸ	μὴ τοῖς ἀδελφοῖς ἀπεχθάνεσθαι, τὸ
[70]	ἀπαλλαγῆς; ~Ὅτι χρησιμώτερον καὶ ἥδιον	τὸ	μὴ τρυφᾶν τοῦ τρυφᾶν. Ἀλλ´
[49]	καὶ τρίτον τι συγκατεσκεύασε. Ποῖον;	Τὸ	μὴ τῶν ἀδυνάτων νομισθῆναι τὸ
[1]	ἐστίν· ἀποχρῶσα γὰρ ἐκείνοις τιμὴ	τὸ	μηδὲν πάσχειν δεινόν. Διὰ τοῦτο
[41]	συμφέρει γαμῆσαι. Τοῦτο δέ ἐστι	τὸ	μηδένα ἑαυτοῦ κύριον εἶναι τῶν
[22]	παιδαγωγηθέντες πάντοθεν κατὰ μικρὸν εἰς	τὸ	μηκέτι δεῖσθαι ταύτης τῆς χειραγωγίας
[42]	τοῦ διδάσκαλον εἶναι τῶν πιστῶν	τὸ	μόνον εἶναι πιστόν. Καὶ ἑτέραν
[42]	ὅτε περὶ ἐγκρατείας διελέγετο οὔτε	τὸ	νομίζω τέθεικεν οὔτε αἰτίαν τινὰ
[28]	πορνείας ποιεῖ αὐτὴν μοιχᾶσθαι« καὶ	τὸ	Ὁ ἀνὴρ τοῦ ἰδίου σώματος
[12]	νῦν δι´ αὐτοῦ. Ὥσπερ οὖν	τὸ	Ὁ κύριος, οὐκ ἐγώ« οὐκ
[83]	τοῦ πονηροῦ, νῦν δὲ καὶ	τὸ	ὀμόσαι. Τὸ« γὰρ περισσόν« φησί,
[47]	ἐπειδὴ εἶδεν ὅτι συνεχῶς αὐτῆς	τὸ	ὄνομα λεγόμενον τῇ λειότητι τῆς
[78]	τούτων καὶ ἑτέραν αἰτίαν προσθεὶς	τὸ	Ὃς κέκρικεν ἐν τῇ καρδίᾳ
[10]	τοῦτο συνομολογῶ· εἰ βούλει, καὶ	τὸ	ὅσον κρείττων προτίθημι ὅσον γῆς
[65]	οὐ τὸ τίκτειν λέγω ἀλλὰ	τὸ	οὕτω τίκτειν μετὰ πόνων καὶ
[47]	εἰπεῖν, ἀλλὰ τί; Καλὸν ἀνθρώπῳ	τὸ	οὕτως εἶναι. Καὶ οὐδὲ ἐπεξέρχεται
[6]	καὶ βλέμμα ἥμερον. Καὶ τί	τὸ	ὄφελος ὅταν τὸ ἔνδον ὄμμα
[77]	δὲ μὴ τοῦτο ᾖ, τί	τὸ	ὄφελος τῆς σωματικῆς καθαρότητος; Ὥσπερ
[61]	τὰς χλιδώσας τῶν γυναικῶν. Τί	τὸ	ὄφελος τῶν πολλῶν χρυσίων; Ἕτερον
[52]	ἐπὶ τὴν γυναῖκά ποτε μεταβαίη	τὸ	πάθος— οὐκ ὀλιγάκις δὲ τοῦτο
[46]	αὐτὴ τὸν Σαμψὼν ἀπώλεσεν; Οὐ	τὸ	πᾶν Ἑβραίων γένος τελεσθῆναι τῷ
[42]	ἀλλὰ τῇ τῶν ἀκουόντων κρίσει	τὸ	πᾶν ἐπιτρέψαι βουλόμενος. Τοιοῦτον γὰρ
[47]	τοιούτων προσάγειν μέλλοντες, οὐκ ἀθρόως	τὸ	πᾶν ἐργάζονται ἀλλ´ ἐν τῷ
[34]	ὅτι οὐ τῆς ἐκείνου πείρας	τὸ	πᾶν ἐστιν ἀλλὰ τῆς ἡμετέρας
[8]	ὅτι ἀγαθὸς ἦν ὁ τόδε	τὸ	πᾶν συστησάμενος« καὶ ὅτι ἀγαθῷ
[42]	αὐτὸς τοῖς λεγομένοις ψηφίζεται ἀλλὰ	τὸ	πᾶν ὑπὸ τὴν κρίσιν ἀφίησι
[27]	νομοθεσίας ἀκρίβειαν, ἐντολῶν φυλακὴν καὶ	τὸ	πάντων κεφάλαιον τὸ μὴ θαρρεῖν
[2]	καὶ αἱ φαιδραὶ λαμπάδες καὶ	τὸ	πάντων κεφάλαιον τῶν ἀγαθῶν, ἡ
[24]	ἐκεῖ τὴν τιμωρίαν ὑποστήσονται διὰ	τὸ	πάντων χαλεπώτερα εἰργάσθαι μὴ ἀξιωθέντες
[35]	ἠμέλησα σωτηρίας. Ὥσπερ οὖν ἐκεῖ	τὸ	παράδειγμα παρ´ ἑαυτοῦ θεὶς τὸν
[49]	ὃ μᾶλλον ἐπαγωγὸν ἦν πρὸς	τὸ	παραμυθήσασθαι τὸν ἠδικημένον τοῦτο τίθησιν,
[2]	καὶ κολάζονται οἱ αἱρετικοὶ διὰ	τὸ	παρθενεῦσαι. Ἔστιν δὲ νῦν οὐ
[34]	τοῦτο ἐνομοθέτησεν ἀκρασία. Ἐπεὶ εἰ	τὸ	Παύλου βούλημα θέλεις μαθεῖν, ἄκουσον
[53]	νῦν. Τί δὴ τοῦτό ἐστιν;	Τὸ	πένητα ὄντα καὶ εὐτελῆ καὶ
[56]	Κἂν μὲν προαπέλθωσιν ἅπαντες ἀφόρητον	τὸ	πένθος, ἂν δὲ οἱ μὲν
[60]	οὐκ ἐφ´ ἡμῖν. Οὔτε δὲ	τὸ	πενίᾳ συζῆν καθάπερ ἐπὶ τοῦ
[58]	μετὰ γῆρας μακρόν. Καὶ τί	τὸ	πέρας; Ποῖον τὸ κέρδος ἐκ
[66]	περιφέρεσθαι ἐπὶ ἡμιόνοις ἥδιον. Ἀλλὰ	τὸ	περιφέρεσθαι ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς ἐπὶ
[21]	τιθεὶς τὸ γλυκὺ πικρὸν καὶ	τὸ	πικρὸν γλυκύ. Τί γὰρ τῆς
[42]	τοῦ Θεοῦ· καὶ γὰρ αὐτὸ	τὸ	πιστεῦσαι ἀπὸ τοῦ ἐλέους μοι
[62]	οὐκ ἀφίησιν αὐτὸ φαίνεσθαι γυμνόν,	τὸ	πλεῖστον αὐτοῦ μέρος ἀποφερόμενος· ἐὰν
[52]	καὶ τῶν τοῦ πράγματος κακῶν	τὸ	πλέον αὐταὶ καρποῦνται μέρος, ὥσπερ
[17]	στοιχεῖα πρὸς ἄλληλα στασιάζοντα κατὰ	τὸ	πλέον ἢ ἔλαττον τὴν νόσον
[34]	ἐστιν ἀλλὰ τῆς ἡμετέρας νωθείας	τὸ	πλέον τὴν κυριωτέραν αἰτίαν ἐπήγαγε
[25]	τιθέναι κωλύματα ἀλλὰ καὶ τῷ	τὸ	πλέον τῶν ἐγκωμίων ὑποτέμνεσθαι μέρος.
[15]	παρθενία, βουλομένου πολλοὺς εἶναι, λυμανεῖται	τὸ	πλῆθος. Ἀλλ´ οὕτως ἐβουλήθη, φησί,
[67]	τοσαύτας ἔχει τὰς φροντίδας, ὅσαι	τὸ	πλῆθός ἐστιν· ἀνάγκη γὰρ ἐφ´
[22]	ἐκείνων. Καὶ οὔτε ἡλικία οὔτε	τὸ	πλῆθος οὔτε τὸ γελῶντας εἰπεῖν
[13]	Καὶ γὰρ ὁ σωτὴρ μετὰ	τὸ	πληρῶσαι τὸν περὶ παρθενίας λόγον
[5]	ἀγνοοῦντος. Τί οὖν οὗτός φησιν;	Τὸ	πνεῦμα ῥητῶς λέγει ὅτι ἐν
[47]	ἔργον τίθεσθαι διηνεκῶς, τοῦτό ἐστι	τὸ	ποιοῦν τὴν τοῦ συνοικοῦντος σωθῆναι
[70]	ταλαιπωρίαις. Τί ποτ´ οὖν ἐστι	τὸ	ποιοῦν τὸν ὕπνον ἡδύν; Οἱ
[1]	τοῦτο μικρὸν εἰς κολάσεως λόγον,	τὸ	πολλὰ καμόντας καὶ μείζονα τῶν
[67]	προπετείας καὶ τῆς ἰταμότητος. ~Ὅτι	τὸ	πολλὰς ἔχειν θεραπαινίδας ἀνιαρόν. Ἀλλ´
[47]	ἔστι τοῦτο, οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ	τὸ	πολλὴν ἐπιδείκνυσθαι τὴν φιλοσοφίαν καὶ
[17]	οὐκ ἔδει τῷ Θεῷ πρὸς	τὸ	πολλοὺς ποιῆσαι τοὺς ἐπὶ τῆς
[66]	τὸ συγκεκλεῖσθαι τοῦ λελύσθαι οὔτε	τὸ	πολλῶν χρῄζειν τοῦ μηδενός, οὕτως
[77]	ἁγνείας, ἁγνείαν δὲ λέγω οὐ	τὸ	πονηρᾶς καὶ αἰσχρᾶς ἐπιθυμίας ἀπηλλάχθαι
[21]	τούτου διαλεγόμενος· Οὐαὶ ὁ λέγων	τὸ	πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν
[26]	οὗτοι μέν, ἴσως ἂν εἶπε,	τὸ	πρᾶγμα ἀγνοοῦντες ταύτην ἔχουσι τὴν
[49]	αὐτὸ ποιεῖ. Καὶ οὐ παρεισάγει	τὸ	πρᾶγμα ἀπὸ τῶν μελλόντων ἀγαθῶν
[78]	ἕστηκεν ἑδραῖος καὶ μὴ νομίζων	τὸ	πρᾶγμα ἀσχημοσύνην εἶναι· ἀλλὰ τοῦτο
[8]	Ἐνταῦθα μὲν γὰρ ἅπασιν ἐφεξῆς	τὸ	πρᾶγμα βδελυρὸν εἶναι δοκεῖ, ἐκεῖ
[78]	αἰτίαν. Οὐ γὰρ οὕτω δεινὸν	τὸ	πρᾶγμα δι´ ἀνάγκην κωλύειν ὡς
[35]	Ποίαν δὴ ταύτην; Δύσκολον εἶναι	τὸ	πρᾶγμα ἐδόκει καὶ οὐ κατὰ
[49]	Τὸ μὴ τῶν ἀδυνάτων νομισθῆναι	τὸ	πρᾶγμα εἶναι ἀλλὰ καὶ τῶν
[29]	δέξωνται, καὶ δοκεῖ μὲν διδασκαλίας	τὸ	πρᾶγμα εἶναι, τὸ δὲ ἀληθὲς
[8]	ἐγώ. Ὅταν δὲ τῶν κεκωλυμένων	τὸ	πρᾶγμα εἶναι φῇς, οὐκέτι τῆς
[41]	διετάξατο, κωλύων εἰς ἐπιτάγματος ἀνάγκην	τὸ	πρᾶγμα ἐλθεῖν. Τὸ γὰρ Ὁ
[34]	δὲ δίδωμι. Μήποτε οὖν ἆρα	τὸ	πρᾶγμα ἐξέωσεν; Ἄπαγε. Ἐπὶ μὲν
[29]	μὲν γὰρ τὴν ἀρχὴν ἁπλῶς	τὸ	πρᾶγμα ἐπῄνεσεν εἰπών· Καλὸν ἀνθρώπῳ
[75]	λόγον, πανταχοῦ δεδοικὼς μή τις	τὸ	πρᾶγμα ἐπίταγμα εἶναι νομίσῃ. Διόπερ
[41]	ἱδρώτων. Μὴ δείσῃς· οὐκ ἔστι	τὸ	πρᾶγμα ἐπίταγμα, οὐδὲ ἐντολῆς ἀνάγκην
[47]	καὶ οὕτως τῶν σφόδρα δυσκόλων	τὸ	πρᾶγμά ἐστιν, ἄκουσον τί φησι·
[42]	Ἄλλως τε ὅτι καὶ γνώμη	τὸ	πρᾶγμά ἐστιν, οὐκ ἐπίταγμα· συμβουλεύω
[36]	τῶν αὐτῶν εἰ μὴ ἡμῖν	τὸ	πρᾶγμα ἦν καὶ μετὰ τὴν
[35]	κίνδυνον ἐνέβαλον. Εἰ γὰρ κίνδυνος	τὸ	πρᾶγμα ἦν, οὐκ ἂν ἐμαυτὸν
[36]	ἂν τοῦτο ποιήσας εἰ χάρισμα	τὸ	πρᾶγμα ἦν. Τί δέ; Καὶ
[14]	τῆς παρθενίας ἱδρώτων, τῷ δὲ	τὸ	πρᾶγμα κακίζειν καὶ περιττὸν ἀποφαίνειν
[44]	καὶ δυσκάθεκτος, οὐκέτι μόνον ἀνάγκην	τὸ	πρᾶγμα καλέσομεν ἀλλὰ καὶ τιμωρίαν
[76]	εἰκότως, πῶς ἀνωτέρω λύσιν δεσμῶν	τὸ	πρᾶγμα καλῶν καὶ πρὸς τὸ
[2]	ἀσθενής« οὐκ εἰς ἐντολῆς ἀνάγκην	τὸ	πρᾶγμα κατέκλεισεν ἀλλ´ ἐπέτρεψεν αὐτοῦ
[47]	ἡ συνουσία καὶ τὸ συνοικεῖν	τὸ	πρᾶγμα κατώρθου. Ἀλλ´ οὐκ ἔστι
[36]	τὴν αὑτοῦ γνώμην μεθ´ ἧς	τὸ	πρᾶγμα κατώρθωσεν. ~Ὅτι πολλαὶ ἐν
[41]	ὑποστολῆς διαλέγεται· οὐ γὰρ αὐτῷ	τὸ	πρᾶγμα κατώρθωτο· Ἐπιταγὴν οὐκ ἔχω«
[25]	βοηθείας; Ἐνταῦθα γὰρ οὐκέτι χρήσιμον	τὸ	πρᾶγμα οὐδὲ ἀναγκαῖόν ἐστιν ἀλλὰ
[9]	ἐγὼ μὲν παραινῶν οὐ κακίζω	τὸ	πρᾶγμα οὐδὲ τοῦ μὴ πεισθέντος
[35]	πρὸς ταύτην μετέθηκα. Οὐκέτι γὰρ	τὸ	πρᾶγμα παράβασίς ἐστιν ἀνδρὶ γενομένων
[8]	χρή. Ἡμεῖς μὲν γὰρ ἐπειδὴ	τὸ	πρᾶγμα πᾶσιν ἐφεῖται παρ´ ἡμῖν,
[14]	ἡμῶν, διδάξωμεν ἀμφότερα, ὡς οὔτε	τὸ	πρᾶγμα περιττόν, ἀλλὰ καὶ σφόδρα
[1]	Τῷ γὰρ νομοθετῆσαι πονηρὸν εἶναι	τὸ	πρᾶγμα προλαβοῦσαι τὰ τῆς παρθενίας
[39]	ὑπὲρ τοῦ ταῦτα μὴ γίνεσθαι	τὸ	πρᾶγμα συγχωρῶν. Καὶ τί τοῦτο;
[37]	δόξαν, ἔπειτα καὶ τὰ περὶ	τὸ	πρᾶγμα συμβαίνοντα. Τῶν γὰρ νομοθετῶν
[13]	λόγους, τῆς τῶν ἀκουόντων περὶ	τὸ	πρᾶγμα σχέσεως πολλὴν εὐκολίαν πρὸς
[48]	οὐκ ἔνι, ὅτι πολλὴν ἔχει	τὸ	πρᾶγμα τὴν θλῖψιν. Τοῦτο οὖν,
[36]	εἴπῃς πρὸς ἑαυτόν· οὐ δεῖται	τὸ	πρᾶγμα τῆς ἐμῆς σπουδῆς· χάρισμα
[68]	καὶ ἀνέσεως τέρπεσθαι, οὐδὲ ἡδονὴν	τὸ	πρᾶγμα τίθενται, ἐν δὲ τῷ
[64]	ἐλαφρόν. Τῇ μὲν γὰρ φύσει	τὸ	πρᾶγμα τοιοῦτόν ἐστι, τῇ δὲ
[49]	μοχθηρὸν καὶ ἐπίπονόν σοι εἶναι	τὸ	πρᾶγμα τοῦτο δοκεῖ; Δι´ αὐτὸ
[22]	ἀσθενέστερον διακείμενοι καὶ ἄρτι πρὸς	τὸ	πρᾶγμα χειραγωγούμενοι οὐ μικρὰν καὶ
[15]	μοι, τὸν Ἀβραὰμ εἰς παιδοποιΐαν	τὸ	πρᾶγμα ὤνησεν; Οὐκ ἐπὶ τοσούτοις
[46]	δεσπότην, ὥσπερ οἰκέτην ἀγνώμονα μετὰ	τὸ	προσκροῦσαι τῷ δεσπότῃ τοῖς ὁμοδούλοις
[17]	καταλλήλως τοῖς ὑποκειμένοις πάθεσιν ἔχειν	τὸ	πρόσταγμα, ὡς τούτων ἄνευ ἀμφοτέρων
[6]	τὸ ὕψος λαλεῖ. Πύξινον αὐταῖς	τὸ	πρόσωπόν ἐστι καὶ νεκρῷ προσεοικός.
[70]	ὕπνον ἡδύν; Οἱ πόνοι, καὶ	τὸ	πρότερον εἰς χρείαν καταστάντας οὕτως
[26]	βάραθρον. Οὔπω σοι κοῦφον γέγονε	τὸ	πτερὸν ἵνα πρὸς ἐκείνην ἐπάρω
[17]	ἀλλὰ παρὰ τὴν ἡμετέραν ἀσθένειαν	τὸ	πτῶμα γίνεται. Ἐπειδὴ δὲ ἔδειξεν,
[17]	διάγειν; Ἀλλὰ τοῦτο μεῖζον ἂν	τὸ	πτῶμα εἰργάσατο καὶ τὴν φλόγα
[34]	ἐν ἰματίοις ἀλλ´ ἔνδον ἔχουσα	τὸ	πῦρ ἀγριαῖνον καὶ ἠχοῦν, ἀνέχεται
[17]	τροφῆς, ὅταν δὲ ἀποθῶνται ἐκεῖνο	τὸ	πῦρ καὶ τὴν ἀπ´ αὐτοῦ
[34]	παρθένος οὐκ ἔχουσα ὅτῳ σβέσει	τὸ	πῦρ, ὁρᾷ μὲν αὐτὸ κορυφούμενον
[2]	ἕτερα πολλῷ τούτων ἐκδέξεται χαλεπώτερα·	τὸ	πῦρ τὸ ἄσβεστον, ὁ σκώληξ
[4]	ἀκούσεσθε· Ἀπέλθετε ἀπ´ ἐμοῦ εἰς	τὸ	πῦρ τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ
[38]	ἀθλητὴν εἴποι τις ἂν μετὰ	τὸ	ῥῖψαι τὸ ἱμάτιον καὶ ἀλείψασθαι
[49]	λαλῆσαι ὡς πνευματικοῖς καὶ διὰ	τὸ	σαρκίνους εἶναι ἔτι γάλα ἐπότιζεν,
[69]	κινδύνους ἐπήγαγον τοὺς ἐσχάτους. Ἀλλὰ	τὸ	σιτεῖσθαι πολλὰ πολλάκις ἡδύ. Ἄπαγε.
[34]	δὲ ἐν μέσῳ τῷ πελάγει	τὸ	σκάφος ἀπολάβωσι, τὴν ἐρημίαν τῶν
[34]	χειμών, οὐδὲ οὕτω θέμις ὁρμίσαι	τὸ	σκάφος αὐτῇ καὶ ἀναπαύσασθαι. Ὥσπερ
[34]	βίᾳ καὶ τῇ ῥύμῃ περιτρέψαι	τὸ	σκάφος. Ἤκουσε γὰρ ὅτι τὸ
[10]	πλοίου τοὺς ἐρέττοντας ἂν ἀφέλῃς	τὸ	σκάφος κατέδυσας, καὶ ἐπὶ τοῦ
[2]	ἄσβεστον, ὁ σκώληξ ὁ ἀτελεύτητος,	τὸ	σκότος τὸ ἐξώτερον, ἡ θλῖψις,
[24]	γάρ φησιν, ἀπ´ ἐμοῦ εἰς	τὸ	σκότος τὸ ἐξώτερον τὸ ἡτοιμασμένον
[21]	τιθεὶς τὸ φῶς σκότος καὶ	τὸ	σκότος φῶς, ὁ τιθεὶς τὸ
[82]	καὶ χείρων; Τὸ γὰρ ὑπόδειγμα	τὸ	σὸν καὶ χείρονα αὐτὴν ποιεῖ.
[38]	ἱμάτιον καὶ ἀλείψασθαι καὶ εἰς	τὸ	στάδιον εἰσελθεῖν καὶ καταπάσασθαι τὴν
[38]	καὶ ἀπογράψηται, εἰσήγαγεν ἑαυτὴν εἰς	τὸ	στάδιον. Τίς οὖν τολμήσει, τοῦ
[66]	σκότος τοῦ φωτὸς ἄμεινον οὔτε	τὸ	συγκεκλεῖσθαι τοῦ λελύσθαι οὔτε τὸ
[57]	μήποτε γενομένης ἀμβλώσεως διαφθαρῇ μὲν	τὸ	συλληφθέν, κινδυνεύσει δὲ περὶ τῶν
[26]	ἧφθαι τῆς μάχης καὶ πρὸς	τὸ	συμβουλεύειν ἑτέροις ὀκνηρότερον ποιεῖ. ~Ὅτι
[76]	τὸ πρᾶγμα καλῶν καὶ πρὸς	τὸ	συμφέρον ἡμῖν αὐτὸ συμβουλεύειν λέγων,
[47]	χόρτου νομίζῃ. Οὐ γὰρ παρὰ	τὸ	συνεῖναι καθάπερ γυνὴ τούτῳ σῶσαι
[42]	ὥσπερ οὐδὲ τούτων ἀρκούντων πρὸς	τὸ	συνεσταλμένον ποιῆσαι τὸν λόγον ἀρχόμενος
[47]	εἴ γε ἡ συνουσία καὶ	τὸ	συνοικεῖν τὸ πρᾶγμα κατώρθου. Ἀλλ´
[47]	τοῦ γάμου λόγοις καὶ ταύτης	τὸ	σφοδρότερον ὑποκλέπτων προσηνῆ τε καὶ
[73]	γάρ ἐστι τὸ εἰρημένον· Παράγει	τὸ	σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου. Τί
[73]	τῆς ἄλλης σκοπεῖς ἡδονῆς; Παράγει	τὸ	σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου. Τί
[6]	σώματα μιαίνουσιν. Εἰ γὰρ καὶ	τὸ	σῶμα αὐτῆς ἀκέραιον μένοι, ἀλλ´
[69]	νόσος καὶ παράλυσις καὶ σπασμὸς	τὸ	σῶμα πολιορκεῖ ἕως ἐσχάτης ἀναπνοῆς.
[78]	καὶ τοῦ δέοντος θᾶττον ἐπὶ	τὸ	τὰ ζιζάνια ἀνασπάσαι ἐλθὼν πρόρριζα
[78]	τούτου δάκνει ψυχὴν ἐμφαίνων ὅτι	τὸ	τὰ τοιαῦτα αἱρεῖσθαι οὐ τῶν
[8]	ψυχῆς. Τελείας γὰρ ἀρετῆς οὐ	τὸ	ταῦτα μὴ πράττειν ἃ πράξαντες
[62]	κάλλος, ἐπιτείνεται εἰς δυσείδειαν μειζόνως.	Τό	τε γὰρ τοῦ σώματος μέλαν
[46]	ἁλοὺς καὶ μὴ κρατήσας ἡδονῆς—	τό	τε κατ´ εἰκόνα καὶ ἄκοντος
[62]	καὶ ὥσπερ ἐν σκότῳ στίλβον,	τό	τε τοῦ προσώπου δυσδιάπλαστον τὰ
[83]	ἀλλ´ ἐλθὼν ὁ Χριστὸς τοῦτο	τὸ	τέλειον ἔδειξεν ἀτελές. Ἐὰν« γὰρ
[73]	ὁ δὲ παρὼν καιρὸς πρὸς	τὸ	τέλος ἐπείγεται καὶ ἐπὶ θύραις
[8]	ἀμίαντος. ~Ὅτι βλάβη τῇ παρθένῳ	τὸ	τετυφῶσθαι κατὰ τῶν γαμουμένων. Τί
[57]	τεκόντες μή τι πάθῃ δεινὸν	τὸ	τεχθέν, μὴ θάνατον ἄωρον ὑποστῇ,
[48]	κερδανοῦμεν ἀπὸ τῆς παρθενίας μόνον	τὸ	τὴν ἐνθάδε θλῖψιν διαφυγεῖν; Καὶ
[74]	τῶν πραγμάτων φύσιν ἀλλὰ διὰ	τὸ	τὴν προαίρεσιν τῶν ταῦτα φερόντων
[48]	Δέδεσαι γυναικί; Μὴ ζήτει λύσιν«	τὸ	τηνικαῦτα ἐπήγαγε Λέλυσαι ἀπὸ γυναικός;
[41]	τῷ Θεῷ τοῦτο ἔδοξεν, ἀσφαλὲς	τὸ	τῆς ἀδείας ἐνέχυρον. Τὴν μὲν
[41]	μέγα φθέγξασθαι περὶ ἑαυτοῦ διὰ	τὸ	τῆς ἀρετῆς ταύτης γεγονέναι ἐκτὸς
[84]	ἀμεῖψαι τὴν στολήν, ἀλλ´ εἰς	τὸ	τῆς γεέννης ἀπαχθήσεται πῦρ· κἂν
[21]	ἀδελφὸν καλῶν μωρὸν ὀρθὴν ἐπὶ	τὸ	τῆς γεέννης ἀπαχθήσεται πῦρ, ὁ
[24]	κατεποντίσθησαν ὥσπερ ἐκεῖνος, ἀλλὰ μένει	τὸ	τῆς γεέννης αὐτοὺς πέλαγος. Οὐδὲ
[8]	διάβολος ὥσπερ αἰχμαλώτους δήσας εἰς	τὸ	τῆς γεέννης εἵλκυσε πῦρ; Οὐχ
[22]	ἐπλανήθημεν ἀπὸ ὁδοῦ ἀληθείας καὶ	τὸ	τῆς δικαιοσύνης φῶς οὐκ ἐπέλαμψεν
[27]	περὶ τοῦ γάμου προφάσεσιν ἐπαίρει	τὸ	τῆς ἐγκρατείας ἐγκώμιον, οὐ φανερῶς
[35]	ἅπτεσθαι. ~Ὅτι ἀναγκαίως ἔθηκεν εἰς	τὸ	τῆς ἐγκρατείας ὑπόδειγμα. Τίνος δὲ
[9]	δεύτερον δὲ τὸ μὴ καθαιρεῖν	τὸ	τῆς παρθενίας ἀξίωμα ἀλλὰ πολλῷ
[74]	οὖν μόνον οὐχ ἱκανὸν δεῖξαι	τὸ	τῆς παρθενίας ἀξίωμα; Ὅσον γὰρ
[5]	πῶς φρονήματος ἀσεβοῦς ἔνδον στρεφομένου	τὸ	τῆς παρθενίας διασωθῆναι δυνήσεται κάλλος;
[33]	καὶ τὴν ἀκρασίαν« καὶ ἀνυπόπτως	τὸ	τῆς παρθενίας ἐγκώμιον ἐργαζόμενος ἐν
[24]	ὅσον ἑαυτοῖς συνάγουσι πῦρ οἱ	τὸ	τῆς παρθενίας ἐξευτελίζοντες καλόν. Ἀλλὰ
[14]	τῆς μακαρίας ἐκείνης διαγωγῆς καὶ	τὸ	τῆς παρθενίας κάλλος, καὶ μετὰ
[1]	ἡ παρθενία μισθὸν οὐκ ἔχει.	Τὸ	τῆς παρθενίας καλὸν ἀποστρέφονται μὲν
[41]	ἐπάγει τὴν συμβουλήν. Ἐπειδὴ γὰρ	τὸ	τῆς παρθενίας ὄνομα πολὺν εὐθέως
[26]	ἐχέτω. Φοβοῦμαί σε, φησίν, εἰς	τὸ	τῆς παρθενίας ὕψος ἀναγαγεῖν μὴ
[42]	αὐτῷ καὶ τοῖς μαθηταῖς ἦν,	τὸ	τῆς πίστεως οὐκ αὐτοῦ φησιν
[26]	ὕψος ἀναγαγεῖν μὴ καταπέσῃς εἰς	τὸ	τῆς πορνείας βάραθρον. Οὔπω σοι
[78]	πάλιν ποιεῖ; Οἷόν τι λέγω·	τὸ	τῆς τῶν βρωμάτων παρατηρήσεως ἔχεσθαι
[80]	καὶ πολλῶν στεφάνων ἄξιον καὶ	τὸ	τῆς τῶν ἐπιθυμιῶν περιγενέσθαι λύττης
[65]	ἀρᾶς ἐπέθηκε τῇ γυναικί, οὐ	τὸ	τίκτειν λέγω ἀλλὰ τὸ οὕτω
[1]	τοῦτο ἔφησεν ἡμῖν ἀρκεῖν πρὸς	τό	τινος ἀξιωθῆναι τιμῆς. Πῶς γὰρ
[45]	Ὁ μὲν γὰρ Χριστὸς οὐδὲ	τὸ	τοῖς οἰκείοις ἀποτάξασθαι πᾶσι πρὸς
[83]	καιρούς, καὶ τοῦ χρόνου προκόπτοντος	τὸ	τότε τέλειον ἀτελὲς ὕστερον γίνεται.
[28]	Εἰ δέ τις ἀκριβέστερον καταμάθοι	τὸ	τοῦ Παύλου, μᾶλλον ἐπιτείνει τὴν
[13]	ὑποδοχὴν παρεχούσης· καὶ ἄλλως δὲ	τὸ	τοῦ πράγματος δείκνυσι μέγεθος καὶ
[13]	οὐκ ἐτόλμων ὑμᾶς ἀγαγεῖν διὰ	τὸ	τοῦ πράγματος δυσκατόρθωτον· ἐπειδὴ δὲ
[27]	τῶν δυσκόλων τιθεὶς τὴν μίξιν,	τὸ	τοῦ πράγματος κλέπτει βαρὺ καὶ
[83]	πλέον ἀπῃτοῦντο οἱ τότε ἢ	τὸ	τοὺς φιλοῦντας ἀγαπᾶν· νῦν δὲ
[41]	πολλοῖς τὸν τῆς καταγνώσεως λόγον,	τὸ	τούτου πάλιν ἰσχυρότερον πρὸς ἀποτροπὴν
[1]	τὸ μὴ τοῖς ἀδελφοῖς ἀπεχθάνεσθαι,	τὸ	τούτου πολλῷ πλέον θεὶς τὸ
[26]	οὐδὲ σφόδρα περιβόητον αὐτοῦ γενέσθαι	τὸ	τρόπαιον. Ἐπὶ δὲ τοῦ γάμου
[45]	τῆς νίκης καὶ τὴν ἐπὶ	τὸ	τρόπαιον φέρουσαν ὁδὸν οὗτος ἐκείνην
[72]	καὶ τὰς μεταβολὰς ἀφορήτους ποιεῖ	τὸ	τρυφᾶν. Καὶ τί λέγω γυναῖκας;
[12]	κύριος« οὐκ ἴδιόν τι παρὰ	τὸ	τῷ Θεῷ δοκοῦν λέγοντος ἀλλὰ
[60]	εὐαρίθμητοι καὶ αὗται δὲ παρὰ	τὸ	τῷ θεῷ δοκοῦν· οὐδενὶ γὰρ
[14]	ἡμῖν χρησιμευούσῃ; Τί δὲ κωλύσει	τὸ	τῶν ἀνθρώπων ἅπαν ἀφανισθῆναι γένος,
[15]	ἂν ἠπόρησεν ὁδοῦ δι´ ἧς	τὸ	τῶν ἀνθρώπων γένος αὐξήσει. Οὔτε
[18]	δὲ οὐχ ἡ παρθενία ποιεῖ	τὸ	τῶν ἀνθρώπων γένος ἐπιλείπειν ἀλλ´
[68]	συνιδεῖν πόθεν ἅπαν ὡς εἰπεῖν	τὸ	τῶν ἀνθρώπων γένος, ὅταν μὲν
[16]	παρὰ τὴν ἀρχήν, ὅτε νηπιωδέστερον	τὸ	τῶν ἀνθρώπων διέκειτο γένος, τὴν
[43]	νῦν πρῶτον ἀλλ´ ἄνωθεν εἰς	τὸ	τῶν ἀνθρώπων κατεφυτεύθη γένος καὶ
[14]	μὴ παυσαμένου τοῦ γάμου καὶ	τὸ	τῶν ἀνθρώπων παύσεται γένος; Μύριαι
[53]	Ἔστι μὲν γὰρ καὶ ἄλλως	τὸ	τῶν γυναικῶν γένος ὑπεροπτικὸν καὶ
[67]	ἔχειν θεραπαινίδας ἀνιαρόν. Ἀλλ´ ἴσως	τὸ	τῶν θεραπαινίδων πλῆθος ἡδύ. Ταύτης
[64]	τὸ μὴ θλίβεσθαι ἀλλὰ διὰ	τὸ	τῶν θλίψεων ἀνωτέρους εἶναι καὶ
[69]	τὴν πολλὴν θαυμάζοι τρυφήν, οἷον	τὸ	τῶν κατακοπτομένων πλῆθος κρεῶν, τὴν
[39]	εἶναι καὶ μὴ καταλέγεσθαι εἰς	τὸ	τῶν χηρῶν ἀξίωμα, ὅταν μηδέπω
[4]	βραχεῖαν μέν, ἔχουσι δὲ ὅμως	τὸ	ὑπὲρ τούτων κολάζεσθαι ὑπὲρ ὧν
[6]	ὀφθαλμοῖς ὁρᾷ καὶ ἀδικίαν εἰς	τὸ	ὕψος λαλεῖ. Πύξινον αὐταῖς τὸ
[66]	φύσιν τῇ αἰσχύνῃ. Οὔτε γὰρ	τὸ	φαίνεσθαι οὔτε τὸ κρύπτεσθαι τοῦτο
[7]	τὴν τοῦ προσώπου κατήφειαν καὶ	τὸ	φαιὸν ἱμάτιον ἁπλῶς οὕτως καὶ
[47]	ἀλλὰ δεσμὸν τὴν συζυγίαν ἐκάλεσε;	Τὸ	φορτικὸν ἐνταῦθα τοῦ πράγματος ἐνδεικνύμενος.
[54]	ἐστὶ κατενεγκεῖν αὐτῆς καὶ ταπεινῶσαι	τὸ	φρόνημα. Εἴ τις οὖν ταῦτα
[62]	μελάντερον δείκνυσιν ἐπικείμενον τοῦ μαργαρίτου	τὸ	φῶς καὶ ὥσπερ ἐν σκότῳ
[21]	τὸ καλὸν πονηρόν, ὁ τιθεὶς	τὸ	φῶς σκότος καὶ τὸ σκότος
[10]	Τὸ μὲν γὰρ τῇ πρὸς	τὸ	χεῖρον παραθέσει φαινόμενον καλὸν οὐκ
[62]	παρὰ τοῖς θεαταῖς, ἀλλὰ πρὸς	τὸ	χειροποίητον ἐκεῖνο καὶ ἀμήχανον κάλλος
[34]	ἄρα αὐτοῦ βούλημα προηγούμενόν ἐστι	τὸ	χρῆσθαι διὰ παντὸς γυναικί, ἀλλ´
[49]	καίτοι γε συνεχῶς ἐνηχούμενοι, ὡς	τὸ	χρηστὸν ἐλπίσαι τι κατὰ τὸν
[24]	καὶ μαθῶσιν ὅτι τοῦ Θεοῦ	τὸ	χρηστὸν ἐν τῷ διδόναι προθεσμίαν
[62]	αὕτη ἐξῃρήσθω ἡ φροντίς. ~Ὅτι	τὸ	χρυσοφορεῖν καὶ τῷ κάλλει λυμαίνεται
[61]	ἐν τοῖς πρόσθεν λόγοις. ~Ὅτι	τὸ	χρυσοφορεῖν μείζονα τῆς ἡδονῆς ἔχει
[5]	τοῖς δαίμοσι πειθομένη καὶ τιμῶσα	τὸ	ψεῦδος; Πῶς παρθένος ἡ κεκαυτηριασμένη
[9]	γένοιτο δικαίως ὅταν τις πρὸς	τὸ	ὡμολογημένον ῥέψῃ κακόν. Ὁ δὲ
[8]	φησιν ὅτι ἀγαθὸς ἦν ὁ	τόδε	τὸ πᾶν συστησάμενος« καὶ ὅτι
[3]	τὸν τοῦ ψεύδους πατέρα. Διά	τοι	τοῦτο καὶ τοὺς πειθομένους αὐτοῖς
[78]	ψυχὴν ἐμφαίνων ὅτι τὸ τὰ	τοιαῦτα	αἱρεῖσθαι οὐ τῶν βεβαίων οὐδὲ
[58]	Ἀλλ´ οὐ τὰ τῆς παρθένου	τοιαῦτα,	ἀλλὰ πολλὴν ἄπεισιν ἐντεῦθεν ἔχουσα
[8]	ἐκείνους· μὴ γὰρ ἐπειδὴ σὲ	τοιαῦτα	ἀνέπεισαν μαίνεσθαι καὶ αὐτοὺς οὕτως
[45]	σοφὸς τῶν πολλῶν λόγος πρὸς	τοιαῦτα	ἅπαντα ἅπερ αὐτοῖς διεξήλθομεν; Οὔκουν
[41]	Τὴν μὲν ἐξουσίαν τοῦ τὰ	τοιαῦτα	ἐπιτάττειν παρῄρημαι, εἰ δὲ βούλεσθε
[62]	καὶ ἡ πολλὴ τῶν τὰ	τοιαῦτα	ἐργαζομένων ποικιλία καὶ ὁ λοιπὸς
[49]	πολέμους καὶ αἰχμαλωσίαν καὶ ὅσα	τοιαῦτα	ἕτερα. Τούτοις γὰρ μᾶλλον οἱ
[56]	πάλιν ἐρῶ— ὅτι τοῖς μὲν	τοιαῦτα	καὶ διὰ τῆς πείρας ἐπῆλθεν,
[61]	καὶ ἐκκλησίαις παραγίνονται αἱ τὰ	τοιαῦτα	κακουργοῦσαι γυναῖκες. Κἀκείνων δὲ πολλάκις
[65]	αἰνίττεσθαι βούληται, ὠδῖνας πάντα τὰ	τοιαῦτα	καλεῖν. Καὶ ὁ Θεὸς δὲ
[52]	αὐτὴν ὅτι βέλτιον σιγῇ τὰ	τοιαῦτα	φέρειν καὶ τήκεσθαι. Καὶ ταῦτα
[6]	γέ τινές εἰσιν ἐν αὐταῖς	τοιαῦται—	πρὸς τὸν τῶν ἀνθρώπων δεσπότην
[78]	καὶ χαμαὶ συρομένων ἦσαν αἱ	τοιαῦται	ψυχαί· τὰς δὲ οὕτω διακειμένας
[49]	μάλιστα φιλότιμοι γίνονται περὶ τὰς	τοιαύτας	ἐπικουρίας, ὅταν ἐκ μακρᾶς ἀνενέγκωσι
[75]	μᾶλλον τὴν φροντίδα, οὐ τῷ	τοιαύτας	καὶ τοσαύτας ἔχειν τὰς ἀντιδόσεις
[5]	καὶ τὴν ἄπειρον ὑβρίζει σοφίαν.	Τοιαύτας	τοῖς αὐτὸν θεραπεύουσιν ὁ διάβολος
[71]	διὰ τὸ μὴ γενναίως τὰς	τοιαύτας	φέρειν μεταβολάς. ~Ὅτι μετὰ τῶν
[70]	τρυφᾶν. Ἀλλ´ οὐχ ἡ εὐτέλεια	τοιαύτη,	ἀλλὰ πόρρω τούτων ἀφέστηκε τῶν
[4]	Καὶ Ἕλλησι μὲν ἄκαρπος ἡ	τοιαύτη	ἀρετή· ἀπέχουσι γὰρ αὑτῶν τὸν
[64]	μὲν τῶν μαστίγων φύσις οὐ	τοιαύτη,	ἡ δὲ εἰς τὸν Χριστὸν
[14]	ἐστιν οὔτε αὐτοῖς ἀζήμιος ἡ	τοιαύτη	κατηγορία, ἀλλὰ τοσοῦτον αὐτοῖς οἴσει
[21]	εἰ καὶ ἀκίνδυνος ἦν ἡ	τοιαύτη	κατηγορία τῶν γοῦν εἰρημένων ἕνεκεν
[52]	Ποῖον πόλεμον, τίνα χειμῶνα τῇ	τοιαύτῃ	παραβάλλοντες οἰκίᾳ ἀκριβῶς ἐπιτυχεῖν δυνησόμεθα
[64]	συνεδρίου χαίροντες« καίτοι γε οὐ	τοιαύτη	τῶν μαστίγων ἡ φύσις· οὐ
[64]	δὲ εἰς τὸν Χριστὸν πίστις	τοιαύτη	ὡς καὶ τῆς φύσεως αὐτῆς
[63]	διακονουμένην θεράπαιναν καὶ αὐτὴν εἶναι	τοιαύτην	ἀνάγκη κἂν μὴ βούληται, οὕτω
[38]	πυροῦσθαι. Τοῖς δὲ παρθενεύουσιν οὐδεμίαν	τοιαύτην	δέδωκε παραμυθίαν, ἀλλὰ τοὺς μὲν
[44]	ὄγκον, τοσαύταις συνδεδεμένος πέδαις, διὰ	τοιαύτης	ἀλύσεως ἑλκόμενος κάτω συνεχῶς, τῆς
[52]	ὑπερβολὴ οὔτε ἄλλο οὐδὲν τῆς	τοιαύτης	αὐτὸν ζάλης ἀπαγαγεῖν δυνήσεται· ἀλλὰ
[36]	τούτῳ μέγα φρονοῦντας ἀπάγει τῆς	τοιαύτης	ἡδονῆς λέγων· Μὴ χαίρετε ὅτι
[67]	μάλιστα ἐν τῷ πλήθει τῆς	τοιαύτης	θεραπείας συμβαίνειν εἴωθεν, ὅταν ἐν
[52]	ληφθείη τῷ κακῷ τί τῆς	τοιαύτης	ψυχῆς ἐλεεινότερον γένοιτ´ ἄν; Ποῖον
[25]	εἰς πορνείαν κατακυλισθέντα ἀποθανεῖν. Μὴ	τοίνυν	αὐτὸν διαβάλῃς. Πολὺ γὰρ ἔχει
[34]	τὰ τοῦ κόσμου μεριμνᾷ. Συναγαγὼν	τοίνυν	εἰς ταὐτὸν τοὺς γεγαμηκότας καὶ
[41]	αὐτῆς διανεῖμαι τὴν ἐξουσίαν. Ποῦ	τοίνυν	εἰσὶν οἱ διὰ τὴν ἐκ
[75]	καθάπερ καὶ ἐν ἐκείνοις. Τοῦτο	τοίνυν	ἐστὶν ἔχοντα γυναῖκα μὴ ἔχειν
[38]	παρῄρηται νόμος. Καὶ τῇ παρθένῳ	τοίνυν,	ἕως ἂν μὲν βουλεύοιτο πρότερον
[29]	εἰς παρθενίαν ἐστὶν ἐνάγοντος. Εἰπὼν	τοίνυν·	Ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίου σώματος
[27]	ἀλγηδόνας, ταχέως ἑαυτὴν ἀπολεῖ. Δεῖ	τοίνυν	ἡμῖν ἀδαμαντίνης διανοίας, μηδέποτε καθεύδοντος
[73]	οἰκίαν ἐφροντίσαμεν ἂν πενίας. Μὴ	τοίνυν	μηδὲ νῦν τὰ ἐν τῇ
[1]	ἀγνώμονες καὶ πονηροί. Πῶς; Ἀποδέδεικται	τοίνυν	μηδεμίαν κεῖσθαι δωρεὰν μόνῃ τῇ
[15]	ὁ θάνατος μεθ´ ἑαυτοῦ. Μὴ	τοίνυν	ὃ διὰ τὴν ἀσθένειαν συνεχωρήθη
[6]	λοιπὸν ἅπαν ἀπόλλυσι σῶμα. Εἰ	τοίνυν	παρθενίας ὅρος τὸ καὶ σώματι
[24]	αὐτοῖς ἡ κόλασις τεταμίευται. Μὴ	τοίνυν	τὰς ἀποφάσεις τοῦ Θεοῦ ῥήματα
[17]	γῆν ἡμᾶς καθέλκειν εἴωθε. Μὴ	τοίνυν	τὴν ἐξ ἀρχῆς γενομένην ἐπιτροπὴν
[1]	κἀκείνας περιλαμβάνει τὸ λεχθέν. Αἱ	τοίνυν	τὸν ἕνα ἄνδρα μὴ στέργουσαι
[16]	τελείαν αὐτὴν ἀγαγεῖν ἀρετήν. Εἰ	τοίνυν	τοῦτο ἐσπουδάκει, οὐ τὸ μείζονα
[8]	παρθενίαν εὑροῦσαι πορνείας μιαρωτέραν. Ποῦ	τοίνυν	ὑμᾶς τάξομεν; Μετὰ τῶν Ἰουδαίων;
[26]	τῆς παρθενίας ἐπεπήδησαν καλῷ. Τί	τοίνυν	φοβῇ καὶ τρέμεις, ὦ μακάριε
[73]	σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου. Τί	τοίνυν	ὡς εἰς τοὺς αἰῶνας ἅπαντας
[54]	πολλῶν ἤκουσα λεγόντων ἐγώ, ὅταν	τοιοῦτοι	γίνωνται λόγοι— πλουτείτω μόνον καὶ
[72]	Θλῖψιν τῇ σαρκὶ ἕξουσιν οἱ	τοιοῦτοι·	ἐγὼ δὲ ὑμῶν φείδομαι. Εἶτα
[75]	τῇ σαρκί« φησίν, ἕξουσιν οἱ	τοιοῦτοι«	ἐκεῖ δὲ ἐπὶ τοῖς ἀπορρήτοις
[49]	φησί, τῇ σαρκὶ ἕξουσιν οἱ	τοιοῦτοι.	Καὶ οὐ μέχρι τούτου μόνον
[48]	Καὶ τίς ἀνέξεται παρθενεύειν ἐπὶ	τοιούτοις	μισθοῖς; Τίς δ´ ἀνάσχοιτο εἰς
[69]	αὐτῶν οὐδὲν ἄμεινον ἐν τοῖς	τοιούτοις	οἱ πλουτοῦντες διάκεινται. Καθάπερ γὰρ
[57]	δὲ καὶ παρόντος μηδὲν πάθωσι	τοιοῦτον	ἀλλὰ προσηνοῦς ἀπολαύσωσι διὰ παντός,
[42]	κρίσει τὸ πᾶν ἐπιτρέψαι βουλόμενος.	Τοιοῦτον	γὰρ ὁ σύμβουλος οὐκ αὐτὸς
[82]	οὔτε τὸν Ἀβραὰμ ὁ γάμος	τοιοῦτον	ἐποίησεν οὔτε ἡ παρθενία τὰς
[64]	μὲν γὰρ φύσει τὸ πρᾶγμα	τοιοῦτόν	ἐστι, τῇ δὲ τῶν κατορθούντων
[35]	ὡς ὑμεῖς. Ὃ δὲ λέγει	τοιοῦτόν	ἐστιν· οὐκ ἂν ἔχοιτε, φησίν,
[39]	εἰ δὲ μὴ δύνανται. Οὐδὲν	τοιοῦτον	ὃ τῶν πασχόντων ἐστὶ καὶ
[65]	τὸν βίον ἡ παρθένος ὑπομένει	τοιοῦτον	οἷον καθ´ ἕκαστον ὡς εἰπεῖν
[63]	πολυτελῆ ἄνθη διάφορα οὐδὲ ἄλλο	τοιοῦτον	οὐδὲν τῶν φθαρτῶν ἐκείνων κοσμεῖ
[13]	ἄν, εἴ γε ἤκουσάν τι	τοιοῦτον,	πάλιν ἂν ἔγραψαν ὑπὲρ τῶν
[40]	ὑπεροψίᾳ παραδοῦναι εἴτε ἕτερόν τι	τοιοῦτον.	Πολλαὶ γὰρ ὁδοὶ τοῖς ἀνδράσιν
[54]	φόβου καὶ ἀνάγκης τίνος ὁ	τοιοῦτος	ἄξιος ἔσται γάμος λοιπόν; ~Ὅτι
[80]	ὄντως γίνεται θαυμαστὸν ὅταν ὁ	τοιοῦτος	βίος προσῇ, αὐτὸ δὲ καθ´
[63]	οὐχ ὁ τῆς παρθενίας κόσμος	τοιοῦτος.	Οὐ γὰρ λυμαίνεται τῇ περικειμένῃ
[37]	ὅρκους παραβαινόντων οὐχ ἧττον τοὺς	τοιούτους	ἅπαντες ἐκτρέπονται, ὡς εἰπεῖν, οὔτε
[79]	Ἡλίαν καὶ ὅτι ἡ παρθενία	τοιούτους	αὐτοὺς ἐποίησεν. Τί γὰρ τῶν
[79]	Ὅτι δὲ αὐτοὺς ἡ παρθενία	τοιούτους	ἐποίησε δῆλον ἐκεῖθεν· εἰ γὰρ
[49]	ἂν ἐποίησεν, εἰ πρός τινας	τοιούτους	ὁ λόγος ἦν αὐτῷ. Ἐπειδὴ
[37]	συμβαίνοντα. Τῶν γὰρ νομοθετῶν τοὺς	τοιούτους	οὐ κολαζόντων γάμους ἀλλ´ ἐπιτρεπόντων
[72]	οἱ ἄνδρες ταλαιπώρως ὑπὸ τῶν	τοιούτων	ἁλίσκονται. Ὁ μὲν γὰρ ἐν
[52]	διακρίνειν τοὺς συκοφάντας τῶν μὴ	τοιούτων,	ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ μάλιστα πιστὰ
[8]	ταῦτα τολμώντων ἄδεια τοὺς τῶν	τοιούτων	ἀπεχομένους μίξεων ἐπαινεῖσθαι πεποίηκεν. Κατὰ
[13]	πάλιν ἂν ἔγραψαν ὑπὲρ τῶν	τοιούτων	αὖθις ἐρωτῶντες. Καὶ γὰρ καὶ
[10]	ἐπικάμψαι λαμπρὰ οὐδὲ ἄλλο τῶν	τοιούτων	οὐδέν· ἀλλὰ καθάπερ τὸν οὐρανὸν
[60]	σώματος ὥραν οὔτε ἄλλο τῶν	τοιούτων	οὐδέν. Καὶ τί λέγω ταῦτα;
[47]	ἢ καῦσιν ἤ τι τῶν	τοιούτων	προσάγειν μέλλοντες, οὐκ ἀθρόως τὸ
[69]	Πολλοῖς γὰρ πολλάκις ἀπὸ τῶν	τοιούτων	συμποσίων ἐτέχθησαν φθόνοι, καὶ οὐ
[79]	οὐ τραπέζης, οὐκ ἄλλου τῶν	τοιούτων	τινός, ἀλλ´ ἀντὶ μὲν στέγης
[69]	τῶν νόσων δυσίατοι ἀπὸ τῶν	τοιούτων	τραπεζῶν ἔχουσι τὴν ἀρχήν. Καὶ
[37]	πόνους μὲν αὐτῆς καρπουμένη καὶ	τοῖς	ἀγαθοῖς ἐντρυφῶσα τοῖς ἐκείνης οὐ
[36]	ἐγκρατείᾳ, πάλιν φησί· Λέγω δὲ	τοῖς	ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις, καλὸν
[38]	μὴν αὐτός φησιν ὅτι Λέγω	τοῖς	ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις, καλὸν
[41]	ἐγκρατείᾳ. Καὶ πάλιν· Λέγω δὲ	τοῖς	ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις, ὅτι
[4]	τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ	τοῖς	ἀγγέλοις αὐτοῦ« ὅτι ἐνηστεύσατε, ὅτι
[24]	τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ	τοῖς	ἀγγέλοις αὐτοῦ. Πολλοὶ τὴν ἱερωσύνην
[1]	οὐδεμιᾶς τιμῆς ἄξιον τὸ μὴ	τοῖς	ἀδελφοῖς ἀπεχθάνεσθαι, τὸ τούτου πολλῷ
[2]	ὑπὲρ τῆς παρθενίας ἡμῖν καὶ	τοῖς	αἱρετικοῖς ἴσος, τάχα δὲ καὶ
[58]	ἡμᾶς ὠφελῆσαι δυνήδεται ἐκεῖνο ἐν	τοῖς	αἰωνίοις πράγμασι καὶ ἀληθινοῖς; Οὐδέν.
[79]	τὴν ἐρημίαν. Καὶ πρᾶγμα ὃ	τοῖς	ἄλλοις αἴτιον εἶναι λιμοῦ δοκεῖ
[46]	ἅμα θηρίοις καὶ πετεινοῖς καὶ	τοῖς	ἄλλοις ἅπασι ζῴοις κατακλυσθέντες ἀπώλοντο;
[44]	καὶ ἐν τούτοις καὶ ἐν	τοῖς	ἄλλοις ἅπασιν ἡ συγκατάβασις ἦν.
[75]	ἐν τῇ διαίτῃ, τὴν ἐν	τοῖς	ἄλλοις ἅπασιν, οὐκέτι θατέρῳ λοιπὸν
[1]	δὲ καὶ τὸν μὴ λυμαινόμενον	τοῖς	ἀλλοτρίοις δωρεὰν λαμβάνειν ἐκέλευσαν. Καὶ
[4]	μοιχὸς καὶ πλεονέκτης καὶ ὁ	τοῖς	ἀλλοτρίοις ἐντρυφῶν καὶ τὰ τοῦ
[24]	χρηστὸν ἐν τῷ διδόναι προθεσμίαν	τοῖς	ἁμαρτάνουσιν, οὐκ ἐν τῷ μηδ´
[24]	μηδ´ ὅλως κολάζειν τοὺς ἐπιμένοντας	τοῖς	ἁμαρτήμασίν ἐστιν. Ἐνῆν μὲν οὖν
[74]	φροντίδων ἀποληψόμενος τοὺς καρποὺς ἐν	τοῖς	ἀμερίμνοις παντί που δικαίως ἂν
[75]	ἕτερος ὑπεύθυνος γίνεται ἀλλ´ ἔξεστι	τοῖς	ἀνδράσι, κἂν ἡ γυνὴ μὴ
[40]	τι τοιοῦτον. Πολλαὶ γὰρ ὁδοὶ	τοῖς	ἀνδράσιν ἐπινενόηνται ὅταν κολάζειν βούλωνται
[37]	ἅπαντα ταῦτα ῥᾷστα καὶ φορητὰ	τοῖς	ἀνθρώποις ἔδοξεν εἶναι, μόνον ἵνα
[75]	οἱ τοιοῦτοι« ἐκεῖ δὲ ἐπὶ	τοῖς	ἀπορρήτοις ἀγαθοῖς, τί μὴ ταύτην
[25]	διὰ τῶν ἐφεξῆς κειμένων. ~Ὅτι	τοῖς	ἀσθενοῦσιν ἀναγκαῖον ὁ γάμος. Καλὸν
[1]	τὸν καιρὸν τῆς τιμῆς ἐν	τοῖς	ἀτίμοις τετάχθαι. ~Ὅτι καὶ κολάζονται
[16]	τῶν προτέρων ἀλλὰ τὸ ἐν	τοῖς	αὐτοῖς ἀφεῖναι διὰ παντὸς καὶ
[52]	ἀθλίαν ἐκείνην μετέπεσεν. Οὔτε γὰρ	τοῖς	αὐτοῖς ὅπλοις χρήσασθαι ἐπὶ τὸν
[5]	τὴν ἄπειρον ὑβρίζει σοφίαν. Τοιαύτας	τοῖς	αὐτὸν θεραπεύουσιν ὁ διάβολος ἵστησι
[32]	τὸν Θεόν. Εἰ γὰρ οἱ	τοῖς	βασιλεῦσι προσιόντες— τί λέγω βασιλεῦσιν;
[9]	ἐπαινῶ. Λιμὴν γάρ ἐστι σωφροσύνης	τοῖς	βουλομένοις αὐτῷ χρῆσθαι καλῶς, οὐκ
[66]	καὶ συγκεκλεισμένην μᾶλλον τῶν φαινομένων	τοῖς	βουλομένοις ἐπιδείκνυσθαι μετὰ πολλῆς τῆς
[34]	οὐ μὴν διὰ τοῦτο κωλύω	τοῖς	βουλομένοις οὐδὲ αἰτιῶμαι ἀλλ´ εὔχομαι
[35]	ὁδοῦ. Τοῦτο καὶ ἀλλαχοῦ ποιεῖ.	Τοῖς	Γαλάταις γὰρ διαλεγόμενος καὶ τὸν
[52]	οὖν; φησίν, ἅπασι τοῦτο πρόσεστι	τοῖς	γάμοις; Ἀλλ´ οὐδὲ πάντων ἄπεστι,
[52]	ἀπήλλακται. Οὐ πρόσεστι τοῦτο πᾶσι	τοῖς	γάμοις. Οὐδὲ γὰρ ἐγὼ τοῦτό
[24]	λαλοῦντος ἐν τῷ Παύλῳ Χριστοῦ.	Τοῖς	γὰρ τῶν μυστηρίων ἀναξίως μεταλαμβάνουσι
[57]	ὑποτεμνόμενος μέρος. Ἀλλ´ οὐ πᾶσι	τοῖς	γεγαμηκόσι παῖδας ἔχειν συμβαίνει. Οὔκουν
[29]	γὰρ καὶ ταῦτα εἶναι χαριζομένου	τοῖς	γεγαμηκόσιν, εἰ δέ τις αὐτὰ
[34]	μὲν οὖν ταύτῃ μείζων παρὰ	τοῖς	γεγαμηκόσιν ἡ γαλήνη· δεύτερον δὲ
[5]	ἡ τοῖς πλάνοις προσέχουσα καὶ	τοῖς	δαίμοσι πειθομένη καὶ τιμῶσα τὸ
[12]	χρή. Καὶ γὰρ ὅταν λέγῃ·	Τοῖς	δὲ γεγαμηκόσι παραγγέλλω οὐκ ἐγὼ
[12]	Καὶ διὰ τοῦτο Παῦλός φησι·	Τοῖς	δὲ γεγαμηκόσι παραγγέλλω οὐκ ἐγὼ
[39]	Τί οὖν μετὰ ταῦτά φησιν;	Τοῖς	δὲ γεγαμηκόσι παραγγέλλω, οὐκ ἐγὼ
[12]	ἀλλ´ ὁ κύριος· καὶ πάλιν·	Τοῖς	δὲ λοιποῖς ἐγὼ λέγω οὐχ
[41]	τῆς ἐξουσίας ἐνομοθέτεις, οὑτωσὶ γράφων·	Τοῖς	δὲ λοιποῖς ἐγὼ λέγω, οὐχ
[12]	διαλεξώμεθα λοιπόν. ~Ὅτι Παῦλος εἰπὼν	Τοῖς	δὲ λοιποῖς λέγω οὐχ ὁ
[38]	βούλωνται, ὑπὲρ τοῦ μὴ πυροῦσθαι.	Τοῖς	δὲ παρθενεύουσιν οὐδεμίαν τοιαύτην δέδωκε
[23]	αὐτὴν οἱ τὰ αὐτὰ τολμῶντες	τοῖς	δεδωκόσι κατὰ τὸν μέλλοντα καιρὸν
[37]	πρᾶγμα κατώρθωσεν. ~Ὅτι πολλαὶ ἐν	τοῖς	δευτέροις γάμοις αἱ ἀηδίαι. Εἰ
[52]	εὐθύνας ὑπέχειν καὶ λόγον ἐν	τοῖς	διεφθαρμένοις ἐκείνοις δικασταῖς, ταῖς θεραπαινίσι
[56]	μὴ γενέσθαι. Εἰ δὲ ἐπὶ	τοῖς	δοκοῦσιν εἶναι χρηστοῖς τοσαῦται τίκτονται
[45]	πονηρίας λέγω τῆς γυναικός; ~Ὅτι	τοῖς	δυσκολίας ἐπινοοῦσι περιττὰς οὐδεὶς ὑπὲρ
[58]	καὶ ὄναρ; Ὅταν γὰρ ἐν	τοῖς	ἐκεῖ ληψομένοις ἡμᾶς αἰῶσι καὶ
[37]	καρπουμένη καὶ τοῖς ἀγαθοῖς ἐντρυφῶσα	τοῖς	ἐκείνης οὐ παύεται σκιαμαχοῦσα πρὸς
[46]	μνημονεύεις βοηθοῦ; Τὴν γὰρ ἐν	τοῖς	ἐλαχίστοις συμβαλέσθαι δυναμένην μόνον ταύτην
[12]	ἦν, οὐκ ἂν τοσαύτην ἔδωκα	τοῖς	ἐμοῖς λογισμοῖς τὴν ἐξουσίαν. Λογισμοὶ
[11]	τοὺς ἐπὶ τῆς γῆς διατρίβοντας	τοῖς	ἐν οὐρανοῖς διαιτωμένοις ὁμοίως πολιτεύεσθαι
[27]	Ἡ γῆ καὶ ὁ σποδὸς	τοῖς	ἐν οὐρανῷ διατρίβουσιν ἐξισοῦσθαι φιλονεικεῖ
[84]	αὐτὸς κεῖται μισθὸς ἡμῖν καὶ	τοῖς	ἐν τῇ παλαιᾷ, ἀλλὰ μείζονα
[83]	τῆς ἀρετῆς μέτρον ἡμῖν καὶ	τοῖς	ἐν τῇ παλαιᾷ πρόκειται. Καὶ
[84]	αὐτὸς κεῖται μισθὸς ἡμῖν καὶ	τοῖς	ἐν τῇ παλαιᾷ. Τί δήποτε
[21]	ἐχθρός. ~Ὅτι ὁ κίνδυνος μέγας	τοῖς	ἐξουθενοῦσι τὴν παρθενίαν. Ἐχρῆν μὲν
[20]	~Ὅτι εἰ καὶ μηδεὶς κίνδυνος	τοῖς	ἐξουθενοῦσι τὴν παρθενίαν οὐδὲ οὕτως
[1]	ἡμετέροις μόνον ἀλλὰ καὶ ἐν	τοῖς	ἔξωθεν οὕτω διατεταγμένα νόμοις. Ὁ
[78]	πρὸς αὐτὸν ἀποτείνεται ἀλλ´ ἐν	τοῖς	ἐπαίνοις τοῦ τὴν ἑαυτοῦ διατηροῦντος
[41]	Εἰ μισεῖς, ἐξαπόστειλον. Ὅταν δὲ	τοῖς	ἐπιεικέσι διαλέγηται καὶ οἷς μηδὲ
[35]	τὴν δουλείαν ποτέ· ἐγενόμην ὑπὸ	τοῖς	ἐπιτάγμασι τοῦ νόμου· ἐφύλαξα τῶν
[78]	ποιεῖ. Τοὺς γὰρ ἁμαρτάνοντας ἀφεὶς	τοῖς	ἐπιχειροῦσι κωλύειν αὐτοὺς ἐπιτιμᾷ λέγων·
[27]	τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν	τοῖς	ἐπουρανίοις. Καὶ δεῖ νύκτωρ καὶ
[1]	τῶν ἐναγῶν ἀπαλλαγῆς τὰ κείμενα	τοῖς	ἐργάταις τῶν ἀγαθῶν ἀπαιτεῖτε ἔπαθλα;
[1]	ἴδοι τις ἂν οὐκ ἐν	τοῖς	ἡμετέροις μόνον ἀλλὰ καὶ ἐν
[62]	τὸν τῆς ὄψεως τύπον παρὰ	τοῖς	θεαταῖς, ἀλλὰ πρὸς τὸ χειροποίητον
[46]	μὲν γὰρ τὴν ἀρχὴν καὶ	τοῖς	θηρίοις ἅπασιν ἐπίφοβος ἦν. Πάντα
[29]	περὶ τῆς βασιλείας ἐξηγεῖται νόμους	τοῖς	ἰδιώταις, οὐχ ἵνα δέξωνται ἀλλ´
[7]	ἡ στολή. Ἀλλ´ οὐκ ἐν	τοῖς	ἱματίοις οὐδὲ ἐν τοῖς χρώμασιν
[52]	ὥσπερ ἐπὶ τῶν ἀκανθῶν τῶν	τοῖς	ἱματίοις προσπηγνυμένων ἐν τῷ τὰς
[75]	ἄλλην φιλοσοφίαν ἀσκεῖν, τὴν ἐν	τοῖς	ἱματίοις, τὴν ἐν τῇ διαίτῃ,
[62]	γίνεται. Ὁ γὰρ διεσπαρμένος ἐν	τοῖς	ἱματίοις χρυσὸς καὶ ἡ πολλὴ
[21]	Καὶ πάλιν ἕτερος προφήτης ἐγκαλῶν	τοῖς	Ἰουδαίοις ἔλεγεν· Ἐποτίσατε τοὺς ἡγιασμένους
[41]	αὐτὸ μοιχείαν ἐκάλεσεν. ~Διὰ τί	τοῖς	Ἰουδαίοις συνεχώρησε ἀπόστασιν διδόναι ὁ
[17]	γὰρ ἰατρὸς πάντα ὑφ´ ἓν	τοῖς	κάμνουσι καὶ κατὰ τὸν αὐτὸν
[77]	ὑπόθεσιν περιττῆς καὶ πᾶσαν σχολὴν	τοῖς	κατὰ Θεὸν ἀνατίθησιν ἔργοις, ὡς
[14]	αὐτοῖς οἴσει τὸν κίνδυνον ὅσον	τοῖς	κατορθοῦσι τὸν μισθὸν καὶ τὸν
[84]	καὶ τὰ νοῦν ὑπερβαίνοντα ἀγαθὰ	τοῖς	κατορθοῦσιν ἀπόκειται. Πῶς οὖν οὐκ
[56]	χαλεπώτερος. Τὴν μὲν γὰρ ἐπὶ	τοῖς	κειμένοις ἀθυμίαν ὁ χρόνος ἐμάλαξε,
[42]	γὰρ ὁ σύμβουλος οὐκ αὐτὸς	τοῖς	λεγομένοις ψηφίζεται ἀλλὰ τὸ πᾶν
[24]	ἑτέρων δὲ πολλῶν, ἵνα οἱ	τοῖς	λόγοις ἀπιστοῦντες αὐτοῦ τὴν ἀπὸ
[35]	οὖν ὁ χωρὶς ἔργων ἐν	τοῖς	λόγοις μόνοις φιλοσοφῶν οὐδὲν ὀνίνησι
[49]	ταῦτα μᾶλλον προτρέπει, ἔν τε	τοῖς	λυπηροῖς μειζόνως φοβεῖ, τῷ τὴν
[57]	ὑποθέσεων ἐναντίων ἴσοις ἀμφότεροι συνέχονται	τοῖς	λυπηροῖς. Τί δὲ χρὴ λέγειν
[12]	ἐντολὴν ταύτην οὐχ ἡνίκα παρῆν	τοῖς	μαθηταῖς αὐτὴν δέδωκεν, ἀλλὰ νῦν
[42]	τοῦτο ὃ κοινὸν αὐτῷ καὶ	τοῖς	μαθηταῖς ἦν, τὸ τῆς πίστεως
[46]	μόνον ταύτην ἄν τις ἐν	τοῖς	μεγάλοις ἐπάγηται συνεργὸν οὐ μόνον
[84]	ἀλλὰ κἂν τύχῃ τὴν αὐτὴν	τοῖς	μεγάλοις καὶ θαυμαστοῖς ἀνδράσι παρρησίαν
[20]	ὁ μὲν θαυμάζων τοὺς ἐν	τοῖς	μεγίστοις διαλάμποντας ἄθλοις, κἂν μὴ
[84]	τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν	τοῖς	μέλεσί μου. Ἀλλὰ νῦν οὐκ
[84]	Βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν	τοῖς	μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ
[4]	ἕνεκεν ἄμεινον ὑμῶν ἐκεῖνοι πράξουσιν.	Τοῖς	μὲν γὰρ ἡ ζημία μέχρι
[34]	μηχανήματα ἐξ ἴσης ἀμφοτέροις προσάγεται.	Τοῖς	μὲν γὰρ οὔτε ἐνοχλεῖν αὐτὸν
[38]	ἀναπαύει τῶν πόνων. Πῶς οὖν;	Τοῖς	μὲν γεγαμηκόσι πολλὴν δίδωσι τὴν
[38]	ἀρχὴν ὑπερέχει μόνον. ~Διὰ τί	τοῖς	μὲν γεγαμηκόσι πολλὴν δίδωσι τὴν
[4]	καὶ τοῦ κακὰ προσλαβεῖν. Καὶ	τοῖς	μὲν κατὰ τὸν παρόντα βίον
[24]	τῆς παρθενίας ἐξευτελίζοντες καλόν. Ἀλλὰ	τοῖς	μὲν σωφρονοῦσιν ἀρκεῖ καὶ ταῦτα,
[56]	τὸ αὐτὸ πάλιν ἐρῶ— ὅτι	τοῖς	μὲν τοιαῦτα καὶ διὰ τῆς
[34]	ὁ τῆς ἐπιθυμίας οἶστρος μειζόνως	τοῖς	μὴ γεγαμηκόσιν ἐνοχλεῖ. Καὶ τοῦτο
[1]	καὶ τὴν τῶν οὐρανῶν βασιλείαν	τοῖς	μὴ μάτην ὀργιζομένοις καὶ λοιδορίας
[52]	οὖν τούτοις δυνήσεται ἑαυτὴν παραμυθήσασθαι	τοῖς	μηχανήμασιν οὔτε γοῦν τὴν ὀργὴν
[30]	μηδὲ εἰς τὴν αὐτὴν ἀφικέσθαι	τοῖς	νηπίοις ἐκείνοις σπουδήν. Εἰ δὲ
[50]	Ὁ γὰρ Ἀμὼς ὁ προφήτης	τοῖς	νηπίοις Ἰουδαίοις διαλεγόμενος, ἐφ´ ὧν
[30]	τί εἰ τίμιος ὁ γάμος	τοῖς	νηστεύουσι παραινεῖ ὁ ἀπόστολος συνουσίας
[41]	καὶ μετὰ προαιρέσεως δεχομένους αὐτὴν	τοῖς	οἰκείοις ἀμείβεται καλοῖς, τὸν φαιδρὸν
[45]	μὲν γὰρ Χριστὸς οὐδὲ τὸ	τοῖς	οἰκείοις ἀποτάξασθαι πᾶσι πρὸς ἀρετὴν
[56]	θανάτῳ παύσασθαι μόνῳ. Εἰ δὲ	τοῖς	οἰκείοις οὐκ ἀρκοῦμεν πάθεσι, ποῖον
[66]	τοῦ μηδενός, οὕτως οὐδὲ αὐτὴ	τοῖς	οἰκείοις ποσὶ μὴ κεχρημένη ἄμεινον
[69]	αὐτοῖς. Καὶ τούτῳ μὲν ἐξισοῦνται	τοῖς	οἰκέταις, καθ´ ἕτερον δὲ καὶ
[46]	μετὰ τὸ προσκροῦσαι τῷ δεσπότῃ	τοῖς	ὁμοδούλοις ποιήσας εὐκαταφρόνητον. Παρὰ μὲν
[39]	δὲ ἐπειδὴ σφόδρα αὐτῶν καθήψατο	τοῖς	ὀνείδεσι, ῥήμασιν εὐφημοτέροις πάλιν τὸ
[73]	ὦσι. Τί οὖν δεῖ γάμου	τοῖς	οὐ μέλλουσιν ἀπολαύεσθαι γάμου ἀλλ´
[73]	ἐν τοῖς τοῦ κόσμου πράγμασι	τοῖς	οὐ μένουσιν ἀλλὰ δαπανωμένοις, τῶν
[58]	παραμυθίας ἀπολαῦσαί τινος, ἐν ἴσῳ	τοῖς	οὐ μετασχοῦσι τὸν μετασχόντα θετέον.
[45]	ὡς τὰ αὐτὰ ἀνύσων ἐκείνοις	τοῖς	οὐδενὶ τούτων ἐμπεπλεγμένοις καὶ πλείονος
[73]	ἀπολαύεσθαι γάμου ἀλλ´ ἐν ἴσῳ	τοῖς	οὐκ ἔχουσι διακείσεσθαι; Τί δαὶ
[49]	τὸν οὐρανὸν καὶ τὰ ἐν	τοῖς	οὐρανοῖς ἀγαθὰ ἐν τῇ τοῦ
[49]	τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν	τοῖς	οὐρανοῖς. Βλέπε πόσον τὸ ἔπαθλον.
[49]	ἥμαρτε« καὶ σιωπήσας τὰς ἐν	τοῖς	οὐρανοῖς δωρεάς, ὧν ἑαυτὴν ἀπεστέρησε,
[49]	εἰπεῖν· θέλω ὑμᾶς ἀστράψαι ἐν	τοῖς	οὐρανοῖς καὶ πολλῷ λαμπροτέρους δειχθῆναι
[37]	τούτων διὰ τοὺς ἀποκειμένους ἐν	τοῖς	οὐρανοῖς τῇ χηρείᾳ μισθοὺς ὁ
[68]	πανταχοῦ πολλὴν παρέχει τὴν τέρψιν	τοῖς	ὀφθαλμοῖς. Καὶ πόσῳ βέλτιον εἰς
[19]	καὶ νῦν ἐν τούτοις κυλινδουμένους	τοῖς	πάθεσι καὶ χοίρων βίον ἐπιθυμοῦντας
[37]	Τὸ δὲ πάντων ἐλεεινότερον ὁ	τοῖς	παισὶν ἐπεισαγόμενος πόλεμος, ἡ ταῖς
[49]	ὅλως τοὺς πλείονας τῶν ἀνθρώπων	τοῖς	παρὰ πόδας εὕροι τις ἂν
[73]	χαρᾶς καὶ λύπης τῆς ἐπὶ	τοῖς	παροῦσι πράγμασι καὶ τὴν φοβερὰν
[41]	μείνωσιν ὡς κἀγώ. Ἐν δὲ	τοῖς	περὶ τῆς παρθενίας λόγοις οὐδαμοῦ
[41]	ἀπέτεκε δὲ νῦν, οὐδὲ ἐν	τοῖς	περὶ τοῦ γάμου λόγοις ἀποσιωπῆσαι
[27]	ἀρχῆς περὶ παρθενίας αὐτοῖς, ἀλλὰ	τοῖς	περὶ τοῦ γάμου λόγοις ἐνδιατρίβει
[28]	τῶν μαθητῶν ἐνίησιν ἀκοάς, αὐτοῖς	τοῖς	περὶ τοῦ γάμου λόγοις ἐξαγαγεῖν
[47]	συμβουλὴν ἀλλὰ διακόπτων αὐτὴν συνεχῶς	τοῖς	περὶ τοῦ γάμου λόγοις καὶ
[47]	τὴν μίξιν; Ὥσπερ γὰρ ἐν	τοῖς	περὶ τοῦ γάμου λόγοις καὶ
[33]	τῆς παρθενίας ἐγκώμιον ἐργαζόμενος ἐν	τοῖς	περὶ τοῦ γάμου λόγοις. ~Ὅτι
[41]	συνοικούντων διαλεχθεὶς καὶ πᾶσιν ἀκριβῶς	τοῖς	περὶ τοῦ γάμου νόμοις ὑπεξελθὼν
[49]	οὕτως ἀφόρητον παρατάξασθαι πυράν, ἐν	τοῖς	περὶ τῶν μισθῶν λόγοις σιωπήσας
[5]	ἡ τῆς πίστεως ἀποστᾶσα, ἡ	τοῖς	πλάνοις προσέχουσα καὶ τοῖς δαίμοσι
[34]	ἐπίνειον ἢ λιμήν, οὐκ ἐπιτίθενται	τοῖς	πλέουσι· τοῦτο γὰρ μάτην κινδυνεύειν
[47]	βοήθειαν αὐτῆς ἀναγκαίαν καὶ ἐν	τοῖς	πνευματικοῖς ἀποφαίνοντι; Καὶ ἐγὼ τοῦτο
[47]	αὐτὸν ταῖς φροντίσι. ~Πῶς ἐν	τοῖς	πνευματικοῖς ἡ γυνὴ βοηθός. Τί
[47]	αὐτὴν παντελῶς ἐκκόπτω τῆς ἐν	τοῖς	πνευματικοῖς συμμαχίας (μὴ γένοιτο) ἀλλὰ
[10]	στρατιώτας ἂν ἀποστήσῃς παρέδωκας δεδεμένον	τοῖς	πολεμίοις τὸν στρατηγόν, οὕτω καὶ
[37]	τὴν συμβολὴν τὴν οὕτως ἀφόρητον	τοῖς	πολλοῖς εἶναι δοκοῦσαν ἀλλ´ ἔστη
[41]	Ἐπειδὴ δὲ συνεῖδε βραχὺν ὄντα	τοῖς	πολλοῖς τὸν τῆς καταγνώσεως λόγον,
[9]	οὐ μὴν διὰ τοῦτο ἐν	τοῖς	πονηροῖς τὸν γάμον τίθεμαι, ἀλλὰ
[38]	εἰπεῖν· φύγε τὸν ἐχθρόν, ἔνδος	τοῖς	πόνοις, ἀπόστηθι τῆς λαβῆς, μὴ
[8]	μὴ γαμεῖν καταστήσας, κατατείνει μὲν	τοῖς	πόνοις, τιμᾶσθαι δὲ οὐκ ἀφίησιν.
[66]	ἑαυτήν. Καὶ πόσῳ βέλτιον ἦν	τοῖς	ποσὶ κεχρημένην— διὰ γὰρ τοῦτο
[22]	ἁφθέντος δὶς πεντήκοντα ἄνδρες ἅμα	τοῖς	προεστῶσιν αὐτῶν ὑπέμενον. Ἐπειδὴ γὰρ
[70]	καὶ μαγείρου μᾶλλον ἐπιστάζουσα πολὺ	τοῖς	προκειμένοις τὸ μέλι. Οἱ μὲν
[60]	τρυφᾶν ὡς καὶ ἀπεδείξαμεν ἐν	τοῖς	πρόσθεν λόγοις. ~Ὅτι τὸ χρυσοφορεῖν
[15]	καὶ παρὰ τὴν ἀρχὴν εἰ	τοῖς	προστάγμασιν αὐτοῦ πεισθέντες οἱ περὶ
[29]	ἀκριβῶς διασκέψαιτο τῆς αὐτῆς ὄντα	τοῖς	προτέροις εὑρήσει γνώμης. Εἰ μὲν
[37]	ὡραΐζεται καὶ καλλωπίζεται πάλιν καὶ	τοῖς	πρώην δεδακρυμένοις ὀφθαλμοῖς, τούτοις μετὰ
[84]	ἀνθρωπίνην φύσιν ὁ Θεὸς ἐν	τοῖς	πρώτοις χρόνοις οὐ μεγάλα ἀπῄτει
[42]	φθέγγεται ἀλλὰ μετὰ πολλῆς φειδοῦς	τοῖς	ῥήμασι κέχρηται, ἀντὶ μὲν τοῦ
[29]	στρέφει καὶ σαφέστερον, τούτους αὐτοὺς	τοῖς	ῥήμασιν ἐκεῖθεν ἐξελκύσαι βουλόμενος. Εἰπὼν
[70]	Αὕτη δὲ οὐκ ἐν ἐκείνοις	τοῖς	συμποσίοις τοῖς τῶν πλουτούντων ἀλλ´
[17]	φέρει δίαιταν. Ὥσπερ δὲ ἐν	τοῖς	σώμασι τὰ στοιχεῖα πρὸς ἄλληλα
[10]	οὖν οἱ τὸν γάμον κακίζοντες	τοῖς	ταύτης ἐγκωμίοις λυμαίνονται, οὕτως ὁ
[11]	τῶν πρὸς αὐτοὺς εἰρημένων ἅλις—	τοῖς	τέκνοις τῆς ἐκκλησίας διαλεξώμεθα λοιπόν.
[56]	ψυχὴν οὐκ ἐλάττων τῆς ἐπὶ	τοῖς	τετελευτηκόσι γίνεται λύπης ἀλλ´ εἰ
[34]	μὴ καίεσθαι; Συστρέφειν μὲν ἐν	τοῖς	τῆς ψυχῆς ταμιείοις τὴν φλόγα,
[69]	μαγείρων αὐτῶν οὐδὲν ἄμεινον ἐν	τοῖς	τοιούτοις οἱ πλουτοῦντες διάκεινται. Καθάπερ
[6]	πείθοντος ὀφθαλμοὺς ὡς πονηροῖς προσέχειν	τοῖς	τοῦ Θεοῦ κτίσμασι; Πᾶσα ἡ
[73]	Τί οὖν κόπτεις σαυτὸν ἐν	τοῖς	τοῦ κόσμου πράγμασι τοῖς οὐ
[17]	καθεύδοντες ἐμφιλοχωροῦσιν ἔτι τῇ καλιᾷ	τοῖς	τοῦ κόσμου προσηλωμένοι πράγμασιν. Οἱ
[70]	τοῖς τῶν πλουτούντων ἀλλ´ ἐν	τοῖς	τῶν πενομένων ἀεὶ πάρεστι, παντὸς
[70]	οὐκ ἐν ἐκείνοις τοῖς συμποσίοις	τοῖς	τῶν πλουτούντων ἀλλ´ ἐν τοῖς
[1]	ἡμέραν· Ἐγὼ τὰς τιμὰς οὐ	τοῖς	τῶν πονηρῶν ἀπεσχημένοις τέθεικα μόνον—
[35]	πλεονεκτήσας μὲν τῶν ἀποστόλων ἐν	τοῖς	ὑπὲρ τοῦ κηρύγματος πόνοις, ἀνάξιον
[17]	μάλιστα ἐπὶ καιροῦ τοῦ καταλλήλως	τοῖς	ὑποκειμένοις πάθεσιν ἔχειν τὸ πρόσταγμα,
[38]	τοὺς οἰκείους ἡ γυμνασία καὶ	τοῖς	φίλοις ὡς ἐναντίοις συμπλέκεται καὶ
[49]	μᾶλλον νουθετουμένους. Ἔν τε γὰρ	τοῖς	χρηστοῖς ταῦτα μᾶλλον προτρέπει, ἔν
[7]	ἐν τοῖς ἱματίοις οὐδὲ ἐν	τοῖς	χρώμασιν ἡ παρθενία, ἀλλ´ ἐν
[56]	συμφοραί, τί ἄν τις ἐπὶ	τοῖς	ὡμολογημένοις εἴποι λυπηροῖς; Οὐ γὰρ
[79]	διέτριβον ἐπὶ τῆς γῆς. Οὐ	τοίχων	ἐδέοντο, οὐκ ὀροφῆς, οὐ κλίνης,
[27]	ὀφθαλμοῦ, καρτερίας πολλῆς, τειχῶν ἰσχυρῶν,	τοίχων	ἔξωθεν καὶ μοχλῶν, φυλάκων ἐγρηγορότων
[57]	οὖν ἐστι ταῦτα; Ὠδῖνες καὶ	τόκοι	καὶ παιδία. Μᾶλλον δὲ ἀνωτέρω
[14]	καὶ σύλληψις καὶ ὠδῖνες καὶ	τόκοι	καὶ πᾶν εἶδος φθορᾶς ἐξώριστο
[57]	τεκεῖν. Ὅταν δὲ ὁ τοῦ	τόκου	καιρὸς ἐπιστῇ διακόπτουσι μὲν καὶ
[14]	γέγονεν ἐκ διαδοχῆς, οὐδεὶς ἐκ	τόκων	καὶ ὠδίνων καὶ συλλήψεως. Οὔκουν
[34]	τὴν ἐρημίαν τῶν βοηθησόντων τῆς	τόλμης	ἐφόδιον ἔχοντες, πάντα κινοῦσι καὶ
[52]	παντός; Τίς δὲ τὸν δεσπότην	τολμήσει	παρατηρεῖσθαι τῶν οἰκετῶν καὶ οὐκ
[27]	καὶ ἡδονὴν τοσούτῳ πράγματι παραβαλεῖν	τολμήσει	τις, εἰπέ μοι; Καὶ πῶς
[34]	στέγει τὴν φλόγα. Ἔτ´ οὖν	τολμήσει	τις, εἰπέ μοι, τῇ παρθενίᾳ
[38]	εἰς τὸ στάδιον. Τίς οὖν	τολμήσει,	τοῦ θεάτρου συγκροτουμένου καὶ θεωρούντων
[38]	τὰς χήρας οὐκ ἄν τις	τολμήσειε	ταύτην ῥῆξαι τὴν φωνὴν ἀλλ´
[20]	Εἰ δέ τις ἑκὼν ταῦτα	τολμήσειεν	ἅπερ ἄκοντες ἐκεῖνοι ποιοῦσι, δικαίως
[9]	οὐδέποτε. Καὶ τοὺς μὲν ἐκεῖνα	τολμῶντας	κολάζω καὶ τοῦ πληρώματος ἀπελαύνω
[23]	τὴν αὐτὴν οἱ τὰ αὐτὰ	τολμῶντες	τοῖς δεδωκόσι κατὰ τὸν μέλλοντα
[8]	ἐκεῖ δὲ ἡ τῶν ταῦτα	τολμώντων	ἄδεια τοὺς τῶν τοιούτων ἀπεχομένους
[47]	καὶ προσηνεῖς φάρμακον πικρὸν ἢ	τομὴν	ἢ καῦσιν ἤ τι τῶν
[15]	γῆν. Τί γάρ, εἰπέ μοι,	τὸν	Ἀβραὰμ εἰς παιδοποιΐαν τὸ πρᾶγμα
[82]	Πρῶτον μὲν ὅτι οὐδεὶς κατὰ	τὸν	Ἀβραὰμ νῦν, ἀλλ´ οὐδὲ κατὰ
[82]	τοῦ γάμου. Πῶς; Ὅτι οὔτε	τὸν	Ἀβραὰμ ὁ γάμος τοιοῦτον ἐποίησεν
[84]	ἀπαχθήσεται πῦρ· κἂν αὐτὸν παρακαλῇ	τὸν	Ἀβραάμ, οὐδὲν αὐτῷ πλέον ἔσται
[25]	μέλη γενέσθαι πόρνης, οὐ συγχωρῶν	τὸν	ἅγιον ναὸν γίνεσθαι βέβηλον καὶ
[75]	ψυχήν, τὸν ναὸν κοσμεῖν ἐκεῖνον	τὸν	ἅγιον οὐκ ἐν πλέγμασιν ἢ
[29]	ἐξειργάσατο. Ποιεῖ δὲ τοῦτο μιμούμενος	τὸν	ἅγιον τοῦ Θεοῦ Σαμουήλ. Καθάπερ
[5]	τῇ ψυχῇ, εἴ γε μέλλοι	τὸν	ἅγιον ὑποδέχεσθαι νυμφίον. Αὕτη δὲ
[2]	δὲ δυναμένων πολὺν καὶ ὑπέρογκον	τὸν	ἀγῶνα ἀπέδειξε. Διὰ τοῦτο καὶ
[7]	τοὺς εἰς τοῦτον καθέντας ἑαυτοὺς	τὸν	ἀγῶνα δοκιμάζειν κελεύει ἀλλ´ ἀπὸ
[7]	λέγοντος, μᾶλλον δὲ αὐτοῦ τοῦ	τὸν	ἀγῶνα θέντος Χριστοῦ· Ἡ δὲ
[9]	μὲν τοὺς εἰς τοῦτον ἀπογραψαμένους	τὸν	ἀγῶνα, οὐ κατηγορῶ δὲ τῶν
[45]	ἐπαχθέστερον αὐτῷ γενέσθαι τῆς ἀρετῆς	τὸν	ἀγῶνα, οὐδὲν τοῦτο πρὸς τὸν
[45]	τὸν ἀγῶνα, οὐδὲν τοῦτο πρὸς	τὸν	ἀγωνοθέτην. Αὐτὸς γὰρ ἓν μόνον
[15]	προστάγμασιν αὐτοῦ πεισθέντες οἱ περὶ	τὸν	Ἀδὰμ τῆς ἡδονῆς ἐκράτησαν τοῦ
[1]	καὶ ὀργῆς ἀπεχόμενον τῆς πρὸς	τὸν	ἀδελφὸν ἤδη διὰ τοῦτο καὶ
[21]	πολλοὺς σκανδαλίζοντες; Ὅπου γὰρ ὁ	τὸν	ἀδελφὸν καλῶν μωρὸν ὀρθὴν ἐπὶ
[1]	τις εἰκῇ καὶ μάτην πρὸς	τὸν	ἀδελφὸν ὀργισθῇ τὸν αὑτοῦ καὶ
[78]	λέγων· Σὺ δὲ τί κρίνεις	τὸν	ἀδελφόν σου; Ἀλλ´ οὐχ ὅτε
[15]	καὶ τὸ ἀμύνεσθαι τοῦ φέρειν	τὸν	ἀδικοῦντα γενναίως. ~Ὅτι συγκαταβάσεως ὁ
[44]	προύκειτο μέτρον ἀλλὰ καὶ ἀμύνασθαι	τὸν	ἀδικοῦντα καὶ ἀντιλοιδορήσασθαι τῷ λοιδορουμένῳ
[1]	μάτην καὶ εἰκῇ πυκτεύοντες καὶ	τὸν	ἀέρα δέροντες; Καὶ εἴθε μόνον
[63]	βαρύτιμον κἂν εἰς ἄγγος ἀποκλείηται	τὸν	ἀέρα τῆς οἰκείας ἀναχρῶσαν εὐωδίας,
[38]	ἐγκρατεύεται, γαμησάτω« Ὅτι οὐδὲ πρὸς	τὸν	ἀθλητὴν εἴποι τις ἂν μετὰ
[40]	εἰ τοῦτο ἀδύνατον, φέρειν γενναίως	τὸν	ἀκήρυκτον πόλεμον καὶ τὴν ἄσπονδον
[44]	βούληται τὸν τῶν ἰδιωτῶν βίον	τὸν	ἀκίνδυνον τοῦτον καὶ ἀπράγμονα ζῆν
[75]	τὰς περιττὰς φροντίδας τὰς διὰ	τὸν	ἀκκισμὸν καὶ τὴν διάθρυψιν γινομένας
[29]	ῥήμασι, πρὶν ἢ δὲ ἀλγῆσαι	τὸν	ἀκούοντα ἐπὶ τὰ ἡδύτερα μεταπηδῆσαι
[9]	Ὁ μὲν γὰρ συμβουλεύων ἀφίησι	τὸν	ἀκούοντα κύριον εἶναι τῆς τῶν
[35]	συμβουλήν, ταύτῃ μάλιστα πάντων ἐπάγεται	τὸν	ἀκούοντα. Πρὸς δὲ τούτοις καὶ
[49]	ἄν τις ἐπαγάγοιτο καὶ πείσειε	τὸν	ἀκροατὴν ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ
[29]	Οὐ τούτῳ δὲ μόνον παραμυθεῖται	τὸν	ἀκροατὴν ἀλλὰ καὶ τῷ τὸ
[41]	Πρῶτον τὴν αἵρεσιν θεὶς καὶ	τὸν	ἀκροάτην εὐγνώμονα καταστήσας, οὕτως ἐπάγει
[47]	τῆς ἐγκρατείας ἐνέβαλε μεταξὺ διεγείρων	τὸν	ἀκροατήν, οὕτω καὶ ἐνταῦθα τοὺς
[27]	πράγματος κλέπτει βαρὺ καὶ διαναπαύσας	τὸν	ἀκροατὴν οὕτω πείθει καὶ προσάγεται
[35]	μόνοις φιλοσοφῶν οὐδὲν ὀνίνησι μέγα	τὸν	ἀκροατήν, οὕτως ὁ παρ´ ἑαυτοῦ
[39]	οὐδὲ ἐνταῦθα ἠνέσχετο μὴ πλήξας	τὸν	ἀκροατὴν παρελθεῖν. Οὐ γὰρ εἶπεν·
[41]	Ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω« κύριον	τὸν	ἀκροάτην τῆς αἱρέσεως ποιοῦντός ἐστι.
[52]	καθ´ ἑαυτὸ μὲν ἱκανὸν ἀπολέσαι	τὸν	ἁλόντα· ὅταν δὲ καὶ ὁμοῦ
[46]	πῶς βοηθὸς ἡ τοσαύτης ἀποστερήσασα	τὸν	ἄνδρα ἀσφαλείας καὶ τῆς θαυμαστῆς
[66]	προορωμένη τὸ αὐτὸ τοῦτο ἐργάσηται,	τὸν	ἄνδρα ἀφεῖσα καθ´ ἑαυτῆς τρέπει
[25]	ὁ γάμος ὅτι ἐν σωφροσύνῃ	τὸν	ἄνδρα διατηρεῖ καὶ οὐκ ἀφίησιν
[47]	συνεῖναι καθάπερ γυνὴ τούτῳ σῶσαι	τὸν	ἄνδρα δυνήσεται ἀλλὰ τῷ τὸν
[28]	μὲν γὰρ κύριος οὐκ ἀφίησι	τὸν	ἄνδρα ἐκ τῆς οἰκείας ἐκβαλεῖν
[47]	ἐκείνη διὰ τὸ γυνὴ εἶναι	τὸν	ἄνδρα ἐφέλκεται, ἐπεὶ οὐδὲν ἂν
[53]	τῇ τῆς κεφαλῆς χώρᾳ μένειν	τὸν	ἄνδρα ἡ γυνή, ἀλλ´ ὑπὸ
[40]	ἐπιθυμίαν ἀλλὰ διὰ τὴν πρὸς	τὸν	ἄνδρα ὀργὴν γίνεται. Μενέτω« γάρ
[21]	καὶ ἐπιεικέστερον. Οὐ γὰρ διέσυρε	τὸν	ἄνδρα οὐδὲ ἐχλεύασε τὴν ἀρετὴν
[57]	ἐκτίσεως ἀναβολῇ αἰσχυνομένη καὶ ἐρυθριῶσα	τὸν	ἄνδρα παντὸς μᾶλλον ἀγνώμονος ὀφειλέτου
[37]	τὴν οὐκέτ´ οὖσαν ἀμύνεται καὶ	τὸν	ἄνδρα πολλάκις ὁπλίζει κατ´ αὐτῶν,
[47]	Τί γὰρ οἶδας, γύναι, εἰ	τὸν	ἄνδρα σώσεις; Ἀλλὰ καὶ τὴν
[47]	Τί γὰρ οἶδας, γύναι, εἰ	τὸν	ἄνδρα σώσεις; Τούτῳ δὲ τῷ
[16]	παιδικὰ καὶ οὐ δυνάμενα περιβάλλειν	τὸν	ἄνδρα τὸν τέλειον οὐδὲ τὸ
[46]	οὖν βοηθὸς ἡ τῷ θανάτῳ	τὸν	ἄνδρα ὑποτάξασα; Πῶς βοηθὸς δι´
[47]	οὐδὲ τρυφῶσα οὐδὲ προσόδους ἀπαιτοῦσα	τὸν	ἄνδρα χρημάτων οὐδὲ πολυτελὴς γινομένη
[73]	τὸν τέλειον ἀγόμεθα βίον καὶ	τὸν	ἀνδράσι προσήκοντα τὰ ἐπὶ τῆς
[3]	αὐτοῦ τιθέντα ὑπὲρ αὐτῶν ἀλλὰ	τὸν	ἀνθρωποκτόνον τὸν τοῦ ψεύδους πατέρα.
[14]	καὶ χρῆσιν τὴν ἡμετέραν, ἔπλασε	τὸν	ἄνθρωπον ὁ Θεὸς δι´ ὃν
[38]	τὴν κόνιν· ἀπόστηθι καὶ φύγε	τὸν	ἀνταγωνιστήν· ἀλλ´ ἀνάγκη λοιπὸν δυοῖν
[38]	λαβῆς, μὴ καταβάλῃς, μηδὲ ὑποσκελίσῃς	τὸν	ἀνταγωνιστὴν ἀλλὰ παραχώρει τῆς νίκης
[34]	αὐτῷ τούτῳ σφοδρότερος γίνηται, τῷ	τὸν	ἀντίπαλον μηδεμίαν ἐξουσίαν ἔχειν ἀνακωχῆς.
[57]	καὶ ἐπὶ τῶν παρθένων πάντα	τὸν	ἀπὸ τῆς μνηστείας καιρὸν χειμαζομένῳ
[35]	Τοῖς Γαλάταις γὰρ διαλεγόμενος καὶ	τὸν	ἀπὸ τοῦ νόμου φόβον ἐκλῦσαι
[44]	εὐδοκιμεῖν ἐν αὐτῇ μὴ πολὺν	τὸν	ἀπὸ τῶν ἁμαρτημάτων προστρίβεσθαι ῥύπον;
[63]	ἀνεπιτήδευτον ἔχειν τὴν βάδισιν. Καὶ	τὸν	ἀπὸ τῶν ἱματίων δὲ καλλωπισμὸν
[52]	τινα καὶ ἐλεεινὸν ὑπομένειν θάνατον,	τὸν	ἀπὸ τῶν μαγγάνων, τὸν ἀπὸ
[52]	θάνατον, τὸν ἀπὸ τῶν μαγγάνων,	τὸν	ἀπὸ τῶν φαρμάκων ἅπερ αἱ
[47]	πολλαὶ γυναῖκες. Ἡ γὰρ Πρίσκιλλα	τὸν	Ἀπολλὼ προσλαβομένη, φησί, πρὸς πᾶσαν
[47]	πάντων τῶν παρόντων πραγμάτων καὶ	τὸν	ἀποστολικὸν ἐν ἑαυτῇ χαρακτηρίσασα βίον,
[39]	τὴν συγχώρησιν, ἐθαύμασας τῆς συγκαταβάσεως	τὸν	ἀπόστολον· ἀλλὰ μὴ στῇς μέχρι
[73]	τὸν μοχθηρὸν αἱρούμεθα βίον ἐπὶ	τὸν	ἀπράγμονα καλοῦντος ἡμᾶς τοῦ Χριστοῦ;
[68]	θέντες τὴν ὕελον οὕτως ἔξωθεν	τὸν	ἄργυρον περιβάλλουσι, δεικνύντες ὅτι αὕτη
[39]	γινόμενον κατακρίνει; Μὴ δείσῃς· οὐ	τὸν	αὐτὸν ἀλλ´ ἕτερον. Ὥσπερ γὰρ
[78]	μὴ ἱσταμένων καὶ πεσεῖν κινδυνευόντων.	Τὸν	αὐτὸν δὴ κἀνταῦθα φυλάττει νόμον
[8]	ἀπεχομένους μίξεων ἐπαινεῖσθαι πεποίηκεν. Κατὰ	τὸν	αὐτὸν δὴ λόγον καὶ ἐπὶ
[64]	δάκρυα τὸ αὐτὸ ἐργάζεται διὰ	τὸν	αὐτόν; Διὰ τοῦτο ἣν στενὴν
[37]	ἐκεῖνο γινομένων; Καὶ γὰρ ἐκεῖ	τὸν	αὐτὸν ἴδοις ἂν ποτὲ μὲν
[17]	ἓν τοῖς κάμνουσι καὶ κατὰ	τὸν	αὐτὸν καιρὸν προστάττει, ἀλλ´ ὅταν
[47]	οὕτως ἀεὶ τὸ λειπόμενον προστιθέασι,	τὸν	αὐτὸν τρόπον καὶ ὁ μακάριος
[11]	λείπεσθαι δυνάμεων, ἀνθρώπους ὄντας εἰς	τὸν	αὐτὸν τῶν ἀγγέλων ἄγει ζῆλον.
[1]	μάτην πρὸς τὸν ἀδελφὸν ὀργισθῇ	τὸν	αὑτοῦ καὶ μῶρον ἀποκαλέσῃ, τὴν
[14]	τῷ διαβόλῳ καὶ δεσπότην ᾐδοῦντο	τὸν	αὑτῶν, παρέμενε καὶ ἡ παρθενία
[17]	οὖν ἔτι νωθρότερον διακείμενοι καὶ	τὸν	βαθὺν ὕπνον καθεύδοντες ἐμφιλοχωροῦσιν ἔτι
[37]	ἐγκώμια τῆς ἀπελθούσης διελθὼν καὶ	τὸν	βίον ἀβίωτον εἶναι φήσας αὐτῷ,
[22]	παραβολὴν ὀνειδισμοῦ· ἡμεῖς οἱ ἄφρονες	τὸν	βίον αὐτῶν ἐλογισάμεθα μανίαν καὶ
[65]	γάρ, εἰπέ μοι, παρὰ πάντα	τὸν	βίον ἡ παρθένος ὑπομένει τοιοῦτον
[58]	αἰτία μήτε θάνατος ἄωρος διαζευγνύτω	τὸν	γάμον, ἀλλὰ καὶ τοῦτον ἐν
[48]	γὰρ τὸν λογισμὸν οὐ μετὰ	τὸν	γάμον ἀλλὰ πρὸ τοῦ γάμου
[47]	γὰρ ὡς πρὸς ἐπέραστον πρᾶγμα	τὸν	γάμον ἅπαντες τρέχουσι, δείκνυσιν ὅτι
[49]	δὲ αὐτὸ ἐκ περιουσίας πολλῆς	τὸν	γάμον ἀποφαίνων πλείονας ἔχοντα δυσκολίας,
[1]	εἶεν παρθένοι. Δεύτερον δὲ ὅτι	τὸν	γάμον ἀτιμάσασαι οὕτως ἦλθον ἐπὶ
[28]	πρότερον φορτικὸν εἶναι καὶ ἐπαχθὲς	τὸν	γάμον ἐνόμισαν, ἀλλ´ ὅτε ἤκουσαν
[27]	γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι« ἀπεπήδησεν ἐπὶ	τὸν	γάμον εὐθέως, Ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ
[49]	ἄνεσιν ἔχοντα πολλὴν καὶ τρυφὴν	τὸν	γάμον εὑρήσομεν. Καὶ πρῶτον ἁπάντων
[73]	παρών. Καὶ τί τοῦτο πρὸς	τὸν	γάμον; ἴσως ἂν εἴποι τις.
[39]	γαμῆσαι ἢ πυροῦσθαι. Ὁρᾷς οὐδαμοῦ	τὸν	γάμον καθ´ ἑαυτὸν θαυμαζόμενον ἀλλὰ
[24]	Αἰσχυνέσθωσαν ἀμφότεροι νῦν καὶ οἱ	τὸν	γάμον κακίζοντες καὶ οἱ παρὰ
[10]	οὖσαν ἡμεῖς. Ὥσπερ οὖν οἱ	τὸν	γάμον κακίζοντες τοῖς ταύτης ἐγκωμίοις
[10]	παρθενίαν ἀδικεῖ. Ὁ μὲν γὰρ	τὸν	γάμον κακίζων καὶ τὴν τῆς
[10]	σεμνοτέραν ἀποφαίνειν αὐτήν. ~Ὅτι ὁ	τὸν	γάμον κακίζων τὴν παρθενίαν ἀδικεῖ.
[1]	πρᾶγμα ἀκάθαρτον καὶ ἐναγὲς εἶναι	τὸν	γάμον νομίσαντες τῆς τῶν ἐναγῶν
[18]	οἰέσθω τῆς ἀπωλείας αὐτῶν αἰτιᾶσθαι	τὸν	γάμον· οὐ γὰρ τοῦτό φημι
[28]	Ὁ γὰρ ἀκούσας ὅτι μετὰ	τὸν	γάμον οὐκ ἔσται κύριος ἑαυτοῦ
[34]	τις, εἰπέ μοι, τῇ παρθενίᾳ	τὸν	γάμον παραβαλεῖν; Ἀντιβλέψαι δὲ ὅλως;
[47]	σε τοῦτο ποιεῖν ἡ διὰ	τὸν	γάμον περιτεθεῖσα ἅλυσις καθέλκει καὶ
[14]	πρὸ τοῦ γάμου καὶ μετὰ	τὸν	γάμον. Ποῖος γάρ, εἰπέ μοι,
[47]	Τὸ γὰρ Ἐπιταγὴν οὐκ ἔχω«	τὸν	γάμον συγχωροῦντός ἐστι καὶ εἰσάγοντος.
[17]	τὰ ἐπὶ τῆς γῆς καταλείψαντες,	τὸν	γάμον, τὰ χρήματα, τὰς φροντίδας,
[10]	ἂν τῆς ἀρίστης τάξεως ἐκβάλῃς	τὸν	γάμον, τῆς παρθενίας τὴν δόξαν
[9]	διὰ τοῦτο ἐν τοῖς πονηροῖς	τὸν	γάμον τίθεμαι, ἀλλὰ καὶ λίαν
[8]	οὐκ ἀνέχονται ἐκεῖνοι· καὶ γὰρ	τὸν	γάμον τιμῶσι καὶ τοῦ Θεοῦ
[74]	ἡ φροντίς. Πῶς οὖν συγχωρεῖς	τὸν	γάμον τὸν προσηλοῦντα ἡμᾶς ταῖς
[57]	νόσους; Καὶ τί τοῦτο πρὸς	τὸν	γάμον; φησί. Μάλιστα μὲν καὶ
[8]	ἀκαθαρσίας ἐπινενόηται τρόπος· καὶ αἱ	τὸν	γάμον ὡς ἐναγὲς φεύγουσαι αὐτῷ
[26]	ὁ δυνάμενος παρθενεύειν καὶ γαμῶν.	Τὸν	γὰρ δυνάμενον γυμνὸν μάχεσθαι καὶ
[82]	εὐαγγελιστής; Αὐτός, φησίν, ὁ Χριστός.	Τὸν	γὰρ ἑκατοντάρχην ἰδὼν πολλὴν ἔχοντα
[30]	οὐκ ἔχοντας τοσαύτην μίξεως ἀνάγκην;	Τὸν	γὰρ εὐχόμενον ὡς χρὴ καὶ
[57]	μὲν ἐγκρινόντων, τοὺς δὲ ἐκβαλλόντων.	Τὸν	γὰρ νικήσαντα χθὲς τῶν μνηστήρων
[12]	Παύλου νομίσῃς εἶναι τὸν λόγον.	Τὸν	γὰρ Χριστὸν εἶχεν ἐν ἑαυτῷ
[43]	ὡς καὶ ἄκοντα πολλάκις ἀναγκάζεσθαι	τὸν	γεγαμηκότα ἁμαρτάνειν καὶ πλημμελεῖν. ~Ὅτι
[55]	συμβαίη ταύτην μὲν μηδὲν ἔχειν,	τὸν	δὲ ἄνδρα πλουτεῖν, θεράπαινα μὲν
[46]	ταῖς συγγενικαῖς κατακοπῆναι χερσὶ παρεσκεύασε;	Τὸν	δὲ Ἀχαὰβ τίς μάλιστα τῷ
[1]	μόνῃ τῇ τῶν φαύλων φυγῇ.	Τὸν	δὲ γάμον αὐτοὶ φαῦλον νομίσαντες
[79]	πρὸς τεσσαράκοντα ἡμερῶν ἀσιτίαν διήρκεσε.	Τὸν	δὲ ἡ τοῦ πνεύματος χάρις
[17]	ταῦτα πολλάκις ἀποσφαλέντα τοῦ τέλους,	τὸν	δὲ Θεὸν ἄνθρωπος ὢν τὸν
[49]	μὲν ἡμᾶς πόνοις περιβάλλει πολλοῖς,	τὸν	δὲ καρπὸν ἅπαντα ἐν τῷ
[46]	τῆς γῆς« οὐ γὰρ παρὰ	τὸν	δεδωκότα ἀλλὰ παρὰ τὸν εἰληφότα
[74]	ἑτέρῳ τινὶ τρόπῳ χαυνότερον ἐργάσωνται	τὸν	δεσμόν. Ἐπειδὴ γὰρ διαρρῆξαι αὐτὸν
[11]	τοὺς τοσοῦτον πρᾶγμα λυμαινομένους καὶ	τὸν	δεσπότην διαβάλλοντας καὶ πονηρὸν ἀποκαλοῦντας.
[52]	μένειν διὰ παντός; Τίς δὲ	τὸν	δεσπότην τολμήσει παρατηρεῖσθαι τῶν οἰκετῶν
[67]	ἐν αὐταῖς, ἄν τε ἕλῃ	τὸν	δεσπότην τῷ φίλτρῳ ἄν τε
[8]	δείσῃς· ἔχεις τοῦ δόγματος κοινωνοὺς	τὸν	διάβολον, τοὺς ἀγγέλους τοὺς ἐκείνου—
[33]	ἔχει τὴν ἐνεργείαν. Κἀνταῦθα οὖν	τὸν	διδάσκαλον μιμούμενος ὁ μαθητὴς συνεχῶς
[46]	ζῴοις κατακλυσθέντες ἀπώλοντο; Οὐχ αὕτη	τὸν	δίκαιον Ἰὼβ ἔμελλεν ἀπολλύναι, εἰ
[22]	πολλῆς τῆς εἰρωνείας προσελθόντες ἐκάλουν	τὸν	δίκαιον καὶ καταβαίνειν ἐκέλευον πρὸς
[50]	φωνὴν τῶν ὀργάνων· οἱ πίνοντες	τὸν	διϋλισμένον οἶνον καὶ τὰ πρῶτα
[84]	διὰ τῆς σαρκός, ὁ Θεὸς	τὸν	ἑαυτοῦ υἱὸν πέμψας ἐν ὁμοιώματι
[46]	παρὰ τὸν δεδωκότα ἀλλὰ παρὰ	τὸν	εἰληφότα ὁ τῆς ἐξουσίας ἀκρωτηριασμὸς
[1]	οὐδέν, ὅπου γε καὶ αὐτὸν	τὸν	ἐκ παρθένου Χριστὸν ἠτίμασαν. Θαυμάζουσι
[35]	ἐξ ἐθνῶν ἐπιστρέψας νῦν καὶ	τὸν	ἐκ τῆς τοῦ νόμου παραβάσεως
[41]	ἀνάγκην καὶ τὴν ἀπαραίτητον δουλείαν,	τὸν	ἑκατέρους περιβάλλοντα δεσμόν; Δεσμὸς γὰρ
[40]	καὶ ἀπαλλαγήν. Τίνα ταύτην; Ἀνάμενε	τὸν	ἐκείνου θάνατον. Ὥσπερ γὰρ τῇ
[52]	μικρὰν ἀφορμὴν τῆς οἰκείας λοιδορίας	τὸν	ἐκείνων λαμβάνουσι πόλεμον. Καὶ γὰρ
[24]	ἥρπασαν χρήμασιν ἀλλ´ οὐκ ἔσχον	τὸν	ἐλέγχοντα οὐδὲ ἤκουσαν ἃ Σίμων
[22]	παρὰ τῶν ἄρκων ἔπασχον διὰ	τὸν	Ἐλισσαῖον, τοῦτο διὰ τὸν τούτου
[22]	τὴν Βηθλεὲμ παίζοντες ἵνα πρὸς	τὸν	Ἐλισσαῖον τοῦτο μόνον εἴπωσιν· Ἀνάβαινε,
[24]	τὰ πρότερα ἀνατρέχωσι τὸν ἐπὶ	τὸν	ἔμετον ἐπιστρέψαντα κύνα μιμούμενοι. Εἰσὶ
[4]	καὶ τῶν ἀκολάστων καὶ λάγνων	τὸν	ἐν σεμνότητι διάγοντα χαλεπώτερα πάσχοντα.
[1]	περιλαμβάνει τὸ λεχθέν. Αἱ τοίνυν	τὸν	ἕνα ἄνδρα μὴ στέργουσαι ἀλλ´
[14]	τοῖς κατορθοῦσι τὸν μισθὸν καὶ	τὸν	ἔπαινον. Ἐπειδὴ γὰρ ὁ σύμπας
[68]	τὸν οὐρανὸν ἰδεῖν; Ἔξεστί σοι	τὸν	ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς κείμενον ἄργυρον
[24]	πάλιν πρὸς τὰ πρότερα ἀνατρέχωσι	τὸν	ἐπὶ τὸν ἔμετον ἐπιστρέψαντα κύνα
[78]	ἢ πίπτει« δοκεῖ μὲν ἐπιστομίζειν	τὸν	ἐπιπλήττοντα ἐκείνῳ, τὸ δὲ ἀληθὲς
[14]	ἀρὰν καὶ τὴν ὀδύνην καὶ	τὸν	ἐπίπονον βίον, τότε καὶ ὁ
[25]	μέλλοντα. Ἀλλὰ τί τοῦτο πρὸς	τὸν	ἑστῶτα, πρὸς τὸν οὐ δεόμενον
[41]	δύναιντο μετ´ ἐξουσίας βαδίζειν τῷ	τὸν	ἕτερον ἀναγκάζεσθαι ἕπεσθαι θατέρῳ. Οὕτω
[47]	ἂν ἑλκύσῃ θάτερος, ἀνάγκη καὶ	τὸν	ἕτερον ἕπεσθαι ἢ διαστασιάζοντα καὶ
[75]	ἔστι κύριος ὁ ἕτερος ἀποστερεῖν	τὸν	ἕτερον μὴ βουλόμενον· ἡ δὲ
[47]	ἕτερον ἕπεσθαι ἢ διαστασιάζοντα καὶ	τὸν	ἕτερον συναπολέσθαι ἐκείνῳ. Τί οὖν,
[47]	τὸν ἄνδρα δυνήσεται ἀλλὰ τῷ	τὸν	εὐαγγελικὸν ἐπιδείκνυσθαι βίον· ἐπεὶ καὶ
[34]	τῆς πονηρίας, ἕως ἂν εἰς	τὸν	εὔδιον ἀληθῶς καταπλεύσῃ λιμένα. Καθάπερ
[38]	παρελθὼν εἰς μέσον εἰπεῖν· φύγε	τὸν	ἐχθρόν, ἔνδος τοῖς πόνοις, ἀπόστηθι
[44]	ἐξορύξαι ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ μισῆσαι	τὸν	ἐχθρὸν καὶ οὔτε τρυφᾶν οὔτε
[84]	χρὴ πάντα ἐνταῦθα πραγματεύεσθαι καὶ	τὸν	ἔχοντα γυναῖκα ὡς μὴ ἔχοντα
[28]	μᾶλλον δὲ μηδὲ τὴν ἀρχὴν	τὸν	ζυγὸν ὑπελθεῖν, ἐπειδὴ εἰσελθόντα ἅπαξ
[45]	δὲ κύριος ὢν τοῦ μὴ	τὸν	ζυγὸν ὑπελθεῖν τοῦ γάμου ἑκὼν
[35]	εἶναι αὐτὸ νομίζωσιν ἀλλὰ πρὸς	τὸν	ἡγησάμενον ἰδόντες μετὰ τοῦ θαρρεῖν
[49]	ἐπαγωγὸν ἦν πρὸς τὸ παραμυθήσασθαι	τὸν	ἠδικημένον τοῦτο τίθησιν, οὐκ ἀποστερῶν
[22]	λέγοντα καὶ ἡ τῶν κατὰ	τὸν	Ἡλίαν γενομένων εἰσῆλθε μνήμη. Ὅπερ
[79]	ἀγγέλων οὐδὲν ἀπεῖχον οἱ περὶ	τὸν	Ἡλίαν καὶ ὅτι ἡ παρθενία
[35]	Βουλόμενος οὖν αὐτὸ δεῖξαι ῥᾷστον,	τὸν	ἠνυκότα εἰς μέσον τίθησιν, ἵνα
[14]	πρὸ τοῦ θανάτου καὶ μετὰ	τὸν	θάνατον καὶ πρὸ τοῦ γάμου
[59]	τούτοις ἡ μὲν γεγαμηκυῖα φρίττει	τὸν	θάνατον τῶν τε ἄλλων ἕνεκεν
[80]	Αὕτη τοὺς γενναίους ἐκείνους πρὸς	τὸν	θαυμαστὸν ἤλειψε δρόμον, πάντα μὲν
[8]	διακεῖσθαι νόμιζε. Ὅτι γὰρ ἴσασι	τὸν	Θεὸν ἀγαθόν, ἄκουσον βοώντων αὐτῶν,
[32]	οὐκ ἐξιλεούμεθα ἀλλὰ καὶ παροξύνομεν	τὸν	Θεόν. Εἰ γὰρ οἱ τοῖς
[32]	βασιλέα παροξύνειεν ἂν οὕτως ὡς	τὸν	Θεὸν καθ´ ἑκάστην ἡμέραν ἡμεῖς.
[32]	ἐκάλει δηνάρια, τὰ δὲ εἰς	τὸν	Θεὸν μύρια τάλαντα. Ἐπεὶ οὖν
[39]	καταδικάζει σφοδρῶς ὅτι τὰς πρὸς	τὸν	Θεὸν συνθήκας ἐπάτησεν. Οὐ ταύταις
[31]	μάλιστα ἵλεω σπουδάζομεν ἡμῖν καταστῆσαι	τὸν	Θεόν, τότε αὐτῷ προσκρούωμεν διὰ
[22]	εἴπωσιν· Ἀνάβαινε, φαλακρέ« οὕτω παρώξυναν	τὸν	Θεὸν ὡς ἅμα τῷ λόγῳ
[78]	οὐρανῷ. Εἶδες τὸ μέσον, ποῦ	τὸν	θνητὸν ἡ παρθενία ἀθρόον αἴρει
[66]	ἄνδρα ἀφεῖσα καθ´ ἑαυτῆς τρέπει	τὸν	θυμόν, διατρώγουσα συνεχῶς ὑπὸ τῆς
[52]	γοῦν πολλάκις ἀνελόντες τὸν μοιχόν,	τὸν	θυμὸν καὶ τὴν ἀθυμίαν οὐκ
[49]	οὕτως εὐκόλως ἀφίησι τῆς ὀργῆς	τὸν	ἰόν, ὅταν περὶ βασιλείας ἀκούσῃ
[77]	ἐν τῇ ψυχῇ περιφέρουσα καὶ	τὸν	καθαρὸν καὶ οὐράνιον συμπνίγουσα σπόρον.
[1]	τῶν πόνων προσδοκήσαντας ἔπαθλα κατὰ	τὸν	καιρὸν τῆς τιμῆς ἐν τοῖς
[45]	γὰρ ἓν μόνον ἐπέταξεν ἀνύσαι	τὸν	κατὰ τοῦ διαβόλου πόλεμον καὶ
[25]	καλὸν ὅτι βαστάζει καὶ ἀνορθοῖ	τὸν	καταπίπτειν μέλλοντα. Ἀλλὰ τί τοῦτο
[14]	κατηγορία, ἀλλὰ τοσοῦτον αὐτοῖς οἴσει	τὸν	κίνδυνον ὅσον τοῖς κατορθοῦσι τὸν
[13]	τῆς ἀγωνίας. Καὶ ἐνταῦθα δὲ	τὸν	κοινὸν ἡμῶν δεσπότην μιμούμενος οὕτως
[14]	ὁ Θεὸς δι´ ὃν καὶ	τὸν	κόσμον ἐποίησε. Πλασθεὶς δὲ ἐκεῖνος
[74]	Ὅσον γὰρ τοῦ Θεοῦ πρὸς	τὸν	κόσμον τὸ διάφορον, τοσοῦτον αὕτη
[6]	ἐπιείκειαν ἐνδείκνυται πολλήν, πρὸς δὲ	τὸν	κτίσαντα αὐτὴν Θεὸν πολλῇ κέχρηται
[32]	τοῦτο καὶ οἱ μαθηταὶ πρὸς	τὸν	κύριον εἶπον· Εἰ οὕτως ἐστὶν
[34]	σφοδροτέρας προσβολῆς, ἔξεστιν εὐθέως ἐπὶ	τὸν	λιμένα καταφυγεῖν. Οὐδὲ γὰρ ἀφίησιν
[33]	αὐτὸ στρέφει ἵνα εἰς τοῦτον	τὸν	λογισμὸν ἐμβαλῇ τοὺς Κορινθίους· Ἕκαστος
[48]	τῇ ἀνάγκῃ τοσαύτῃ; Τοῦτον γὰρ	τὸν	λογισμὸν οὐ μετὰ τὸν γάμον
[12]	γνώμην« ἀκούσας ἀνθρώπινον εἶναι νομίσῃς	τὸν	λογισμόν, τῇ προσθήκῃ τὴν ὑποψίαν
[57]	καὶ παιδία. Μᾶλλον δὲ ἀνωτέρω	τὸν	λόγον ἀγάγωμεν καὶ τὰ πρὸ
[58]	ἔχουσα τὴν ἐμπορίαν· μᾶλλον δὲ	τὸν	λόγον ἄνωθεν ἐξετάσωμεν. ~Ὅτι εὔκολον
[42]	ἀρκούντων πρὸς τὸ συνεσταλμένον ποιῆσαι	τὸν	λόγον ἀρχόμενος τῆς συμβουλῆς ὑποτέμνεται
[78]	Εἶτα ἐπειδὴ συνεῖδεν ἱκανὸν ὄντα	τὸν	λόγον δακεῖν τὴν ἐκείνου ψυχήν,
[41]	Οὐ ταύτῃ δὲ μόνον ἀνεπαχθῆ	τὸν	λόγον εἰργάσατο καὶ ἡδὺν ἀλλὰ
[27]	ὅλου διὰ τῶν βαρυτέρων πλέκων	τὸν	λόγον ἐπαχθής τέ ἐστι τῷ
[47]	ὑποκλέπτων προσηνῆ τε καὶ εὐπαράδεκτον	τὸν	λόγον ἐποίησεν. Ἡ μὲν οὖν
[78]	ἀνάγκην. Καὶ οὐδὲ μέχρι τούτου	τὸν	λόγον ἔστησε· καίτοι γε τὸ
[42]	καλὸν ὑπάρχειν. Ὁρᾷς πάλιν ὑφειμένον	τὸν	λόγον καὶ πάσης ἔρημον ἐξουσίας;
[15]	τίθεσο, ἐπεὶ κατὰ τοῦτον προϊὼν	τὸν	λόγον καὶ τὸ δύο γυναῖκας
[1]	Πρῶτον μὲν οὖν κατὰ τοῦτον	τὸν	λόγον οὐκ ἂν εἶεν παρθένοι.
[13]	δείξας καὶ μέχρι τούτου στήσας	τὸν	λόγον οὕτως σοφῶς ᾠκονόμησεν ὡς
[75]	ἐπὶ τὴν τοῦ γάμου συγχώρησιν	τὸν	λόγον, πανταχοῦ δεδοικὼς μή τις
[12]	διὰ τοῦτο Παύλου νομίσῃς εἶναι	τὸν	λόγον. Τὸν γὰρ Χριστὸν εἶχεν
[50]	τις ἂν πολὺν αὐτὸν ποιούμενον	τὸν	λόγον ὑπὲρ τοῦ μηδ´ ὅλως
[48]	καὶ τῆς ἐκείνου μοιχείας αὐτὴ	τὸν	λόγον ὑπέχει καὶ τὰς εὐθύνας
[41]	πρότερον τῇ τῆς ἐπιταγῆς αἱρέσει	τὸν	μαθητὴν εὐήνιόν τε καὶ τιθασὸν
[24]	αὐτὸν ἅπαντα τρέψωμεν, πάλιν ἐπὶ	τὸν	μακάριον Παῦλον ἐπανελθόντες. Περὶ δὲ
[68]	Πρὸς ἐντροπὴν ὑμῖν λέγω« κατὰ	τὸν	μακάριον Παῦλον, ἐπειδὴ οὕτως ἐπτόησθε
[23]	εἰς τέλος διαφεύξονται. Κατὰ γὰρ	τὸν	μακάριον Παῦλον, Τινῶν αἱ ἁμαρτίαι
[58]	τοσοῦτον ὁ παρὼν αἰὼν πρὸς	τὸν	μέλλοντα, ἀλλὰ κἀν τούτῳ πολλῷ
[23]	αὐτὰ τολμῶντες τοῖς δεδωκόσι κατὰ	τὸν	μέλλοντα καιρὸν χαλεπωτέραν ὑποστήσονται κόλασιν.
[45]	οὐδὲν αὐτῷ τούτου μέλει λοιπόν.	Τὸν	μὲν γὰρ τρόπον τῆς νίκης
[49]	ἀγροικοτέρων ἔτι καὶ παχύτερον διακειμένων	τὸν	μὲν Θεὸν καὶ ἐπὶ μικροῖς
[7]	Πῶς γὰρ οὐκ ἄτοπον εἰ	τὸν	μὲν φιλόσοφον οὐκ ἀπὸ τῆς
[58]	ἐν ἴσῳ τοῖς οὐ μετασχοῦσι	τὸν	μετασχόντα θετέον. Οὐδὲ γὰρ εἴ
[1]	ἐκέλευσαν. Καὶ τὸν μοιχὸν ἀποκτιννύντες	τὸν	μὴ διορύττοντα τοὺς ἑτέρων γάμους
[1]	κλέπτης κολαζέσθω· οὐκέτι δὲ καὶ	τὸν	μὴ λυμαινόμενον τοῖς ἀλλοτρίοις δωρεὰν
[14]	τὸν κίνδυνον ὅσον τοῖς κατορθοῦσι	τὸν	μισθὸν καὶ τὸν ἔπαινον. Ἐπειδὴ
[4]	τοιαύτη ἀρετή· ἀπέχουσι γὰρ αὑτῶν	τὸν	μισθὸν ὅτι μὴ διὰ τὸν
[4]	κτίσματα οὐ μόνον οὐκ ἀπέχετε	τὸν	μισθὸν ὑμῶν ἀλλὰ καὶ κολασθήσεσθε.
[1]	ἀλλοτρίοις δωρεὰν λαμβάνειν ἐκέλευσαν. Καὶ	τὸν	μοιχὸν ἀποκτιννύντες τὸν μὴ διορύττοντα
[52]	ὀδύνης. Πολλοὶ γοῦν πολλάκις ἀνελόντες	τὸν	μοιχόν, τὸν θυμὸν καὶ τὴν
[73]	τῆς ἑσπέρας πολλάκις ἀποστησόμεθα; Τί	τὸν	μοχθηρὸν αἱρούμεθα βίον ἐπὶ τὸν
[75]	μόνον τὴν αὑτῆς οἰκοδομεῖν ψυχήν,	τὸν	ναὸν κοσμεῖν ἐκεῖνον τὸν ἅγιον
[27]	ἐναφεῖναι καὶ καταφλέξαι τοῦ Θεοῦ	τὸν	ναόν. Πάντοθεν οὖν ἡμᾶς ὠχυρῶσθαι
[71]	τῇ ψυχῇ καὶ τῷ σώματι	τὸν	νιφετὸν ἐπάγει τῶν νοσημάτων, ποῦ
[83]	τέλειον ἦν ποτε τὸ κατὰ	τὸν	νόμον βιοῦν. Ὁ ποιήσας γὰρ
[12]	δόγμα θεῖναι τοσοῦτον, εἰ μὴ	τὸν	νόμον ἡμῖν ἐκεῖθεν ἔφερεν. Εἶπε
[30]	ψυχῆς φροντίδας καὶ τὴν περιρρέουσαν	τὸν	νοῦν ὀλιγωρίαν ἀναστέλλουσα ὅλην πρὸς
[59]	καὶ βαρύνεται τῇ ζωῇ, σπεύδουσα	τὸν	νυμφίον ἰδεῖν πρόσωπον πρὸς πρόσωπον
[59]	ἡ παρθενία. Οὐκ ἀναγκάζεται πολυπραγμονεῖν	τὸν	νυμφίον οὐδὲ μή τινα ἀπάτην
[49]	πολλῆς καὶ παρρησίας συνεισέρχονται εἰς	τὸν	νυμφῶνα τῷ βασιλεῖ; Πῶς μάλιστα
[18]	ἄτοποι μίξεις ἔδειξεν ὁ κατὰ	τὸν	Νῶε γενόμενος ἀφανισμὸς καὶ ἀνθρώπων
[83]	δῆλόν ἐστι. Διὰ τοῦτο καὶ	τὸν	Νῶε θαυμάζουσα ἡ γραφὴ οὐχ
[13]	τοῦ πράγματος δείκνυσι μέγεθος καὶ	τὸν	ὄγκον πολύν. Οὐδὲ γὰρ ἄν,
[4]	ἐκείνων τετάξεσθε ὅτι ὁμοίως αὐτοῖς	τὸν	ὄντα Θεὸν ἀθετήσαντες πολυθεΐαν εἰσηγάγετε.
[84]	ὡς μὴ ἔχοντα εἶναι καὶ	τὸν	ὄντως οὐκ ἔχοντα μετὰ τῆς
[25]	τοῦτο πρὸς τὸν ἑστῶτα, πρὸς	τὸν	οὐ δεόμενον τῆς ἀπ´ αὐτοῦ
[17]	τὸν δὲ Θεὸν ἄνθρωπος ὢν	τὸν	οὐδαμοῦ μὲν διαμαρτάνοντα, πάντα δὲ
[1]	μὴ στέργουσαι ἀλλ´ ἕτερον αὐτῷ	τὸν	οὐκ ὄντα ἐπεισάγουσαι Θεόν, πῶς
[14]	βασιλικὴν ταύτην ἀπεδύσαντο στολὴν καὶ	τὸν	οὐράνιον ἀπέθεντο κόσμον, ἐδέξαντο δὲ
[11]	Εἰ δὲ μὴ δύνανται εἰς	τὸν	οὐρανὸν ἀναβῆναι τέως καθάπερ ἐκεῖνοι,
[79]	ἀλλ´ ἀντὶ μὲν στέγης εἶχον	τὸν	οὐρανόν, ἀντὶ δὲ κλίνης τὴν
[41]	τὰς διανοίας ἀναστήσας καὶ πρὸς	τὸν	οὐρανὸν ἄρας, οὕτω τοὺς περὶ
[44]	Πῶς οὖν δυνήσεται τὴν ἐπὶ	τὸν	οὐρανὸν βαδίζειν ὁδόν, τὴν εὐλύτων
[10]	τῶν τοιούτων οὐδέν· ἀλλὰ καθάπερ	τὸν	οὐρανὸν ἐν μεσημβρίᾳ σταθερᾷ μηδενὸς
[68]	ὀφθαλμοῖς. Καὶ πόσῳ βέλτιον εἰς	τὸν	οὐρανὸν ἐνορᾶν καὶ πολλῷ μείζονα
[79]	ὑποκειμένους θνητῆς ὡς ἀσωμάτους, ὡς	τὸν	οὐρανὸν ἤδη λαχόντας, ὡς ἀθανασίαν
[22]	γὰρ ἰσχυροὶ λίαν καὶ πρὸς	τὸν	οὐρανὸν ἤδη μεταστάντες οὐδὲν δέονται
[68]	ἐπιθυμίαις λυμαίνεται. Ἀλλ´ οὐ βούλει	τὸν	οὐρανὸν ἰδεῖν; Ἔξεστί σοι τὸν
[73]	καιρὸς ἡμᾶς ἤδη καλεῖ πρὸς	τὸν	οὐρανόν, καθάπερ καὶ Ῥωμαίοις ἐπιστέλλων
[49]	περὶ τῶν μισθῶν λόγοις σιωπήσας	τὸν	οὐρανὸν καὶ τὰ ἐν τοῖς
[17]	ἐξ ἀρχῆς μὲν εἷλκεν ἐπὶ	τὸν	οὐρανὸν καὶ τὴν ἐκεῖ φέρουσαν
[73]	τὰ ὄντως παιδικὰ ἀθύρματα φαντάζεσθαι	τὸν	οὐρανὸν καὶ τῆς ἐκεῖ διατριβῆς
[80]	καθάπερ πτηνοὺς ἀφεῖσα πέτεσθαι πρὸς	τὸν	οὐρανόν. Ὅπου γὰρ οὔτε γυναικὸς
[75]	καὶ πρὸς αὐτὸν ἄρας αὐτὴν	τὸν	οὐρανόν, πάλιν μετατίθησιν ἐπὶ τὴν
[44]	ὄχλος οὐδὲ μικρὸν ἀναβλέψαι πρὸς	τὸν	οὐρανὸν συγχωρεῖ, πάντοθεν ὥσπερ τις
[52]	χαλεπώτερα ὑπομένει τἀνδρός. Ὅταν γὰρ	τὸν	ὀφείλοντα εἶναι παραμυθίαν τῶν λυπηρῶν
[63]	τι καὶ ἀνάρμοστον φθέγξασθαι οὔτε	τὸν	ὀφθαλμὸν μόνον ἀναισχύντως καὶ ὑπόπτως
[4]	προσλαβεῖν. Καὶ τοῖς μὲν κατὰ	τὸν	παρόντα βίον ἀπολαῦσαι πάντων ὑπῆρξεν,
[49]	τὸ χρηστὸν ἐλπίσαι τι κατὰ	τὸν	παρόντα βίον ἢ ὑπὲρ παίδων
[78]	τοῦ κόσμου πράγματα ἐπτοημένος καὶ	τὸν	παρόντα βίον θαυμάζων ὡς καὶ
[52]	ὅλως ἀφῇς τῶν δοκούντων ζηλωτὸν	τὸν	παρόντα βίον ποιεῖν ἀλλὰ πάντα
[73]	πρός με καὶ οὐ μισεῖ	τὸν	πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα
[82]	ἀθλίας ἐκείνας ἀπώλεσεν, ἀλλὰ καὶ	τὸν	πατριάρχην ἡ λοιπὴ τῆς ψυχῆς
[13]	ὁ σωτὴρ μετὰ τὸ πληρῶσαι	τὸν	περὶ παρθενίας λόγον προσέθηκεν· Ὁ
[48]	ἀπὸ τῆς συζυγίας βίαν εὐκολώτερον	τὸν	περὶ τῆς ἀγαμίας δέξῃ λόγον.
[41]	τοῦ γάμου νόμοις ὑπεξελθὼν καὶ	τὸν	περὶ τῶν οἰκετῶν λόγον παρεμβαλὼν
[75]	βούληται, περικόψαι τρυφὴν ἅπασαν καὶ	τὸν	περιρρέοντα τῶν φροντίδων ὄχλον. Καὶ
[32]	ὁ Χριστὸς τὰ μὲν εἰς	τὸν	πλησίον ἁμαρτήματα ἑκατὸν ἐκάλει δηνάρια,
[21]	τὴν ἀρχήν· Οὐαὶ ὁ ποτίζων	τὸν	πλησίον αὐτοῦ ἀνατροπὴν θολεράν. Τὸ
[15]	ἐν τῷ νόμῳ Μωϋσέως, καὶ	τὸν	πλοῦτον δὲ οὕτως τῆς ἑκουσίου
[37]	εἰπέ μοι, ἢ ὅταν μετὰ	τὸν	πολὺν κωκυτὸν καὶ τὰς οἰμωγὰς
[16]	ἀμετρίας διέφθαρτο. Οὕτως εἰ μετὰ	τὸν	πολὺν χρόνον ἐκεῖνον καὶ τὴν
[41]	παρθενίας ὄνομα πολὺν εὐθέως ἐμφαίνει	τὸν	πόνον λεχθέν, διὰ τοῦτο οὐκ
[74]	Πῶς οὖν συγχωρεῖς τὸν γάμον	τὸν	προσηλοῦντα ἡμᾶς ταῖς φροντίσι καὶ
[47]	βίου τούτου τὴν δόξαν κατὰ	τὸν	προφήτην ἄνθος εἶναι χόρτου νομίζῃ.
[61]	συγχωρεῖσθαι τὴν τρυφὴν καὶ μήτε	τὸν	προφήτην μήτε Παῦλον ἀποφήνασθαι πρὸς
[32]	καὶ εὐχαῖς συνεχῶς προσκαρτερῶν ἀποσμῆξαι	τὸν	ῥύπον τῆς ψυχῆς; Εἶτα ἂν
[46]	ἦν ἐκεῖνος ἀνήρ; Οὐκ αὐτὴ	τὸν	Σαμψὼν ἀπώλεσεν; Οὐ τὸ πᾶν
[29]	ἀποστόλου τὰ ῥήματα. Εἰ δὲ	τὸν	σκόπον ἅπαντα ἀναπτύξειε καὶ ταύτην
[46]	διαβόλῳ παρέδωκε καὶ πρὸ τούτου	τὸν	Σολομῶντα μετὰ τὴν πολλὴν ἐκείνην
[73]	εἶναι. Καὶ ὅστις οὐ βαστάζει	τὸν	σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἔρχεται ὀπίσω
[10]	ἀποστήσῃς παρέδωκας δεδεμένον τοῖς πολεμίοις	τὸν	στρατηγόν, οὕτω καὶ ἐνταῦθα ἂν
[7]	τρόπων καὶ τῆς ψυχῆς, καὶ	τὸν	στρατιώτην οὐκ ἀπὸ τῆς χλανίδος
[47]	ἅλυσις καθέλκει καὶ ἐπισπᾶται πρὸς	τὸν	συνδεθέντα σοι τὴν ἀρχήν· κἂν
[1]	τὰ αὑτῶν ἑτέροις διένειμαν. Καὶ	τὸν	τὰ πέντε τάλαντα δὲ ἐγχειρισθέντα
[37]	πενέστερον. Κἀνταῦθα ὁ πρώην περὶ	τὸν	τάφον ἐγκαλινδούμενος νυμφίος ἐξαίφνης· ὁ
[73]	ἡμᾶς χρὴ ποιεῖν, ἐπειδὴ πρὸς	τὸν	τέλειον ἀγόμεθα βίον καὶ τὸν
[46]	γυναικὸς φροντίδες. ~Εἰ ἐμποδίζει πρὸς	τὸν	τέλειον βίον γυνή, πῶς βοηθὸν
[16]	οὐ δυνάμενα περιβάλλειν τὸν ἄνδρα	τὸν	τέλειον οὐδὲ τὸ μέτρον κοσμῆσαι
[21]	βιωτικῶν καθαροῖς δὲ ὀφθαλμοῖς εἰς	τὸν	τῆς δικαιοσύνης ἥλιον ἀτενὲς παρασκευάζουσα
[33]	πάλιν· οὕτως αὐτοὺς εἰσήγαγεν εἰς	τὸν	τῆς ἐγκρατείας ἔρωτα. Οὕτω συνεχῶς
[41]	συνεῖδε βραχὺν ὄντα τοῖς πολλοῖς	τὸν	τῆς καταγνώσεως λόγον, τὸ τούτου
[57]	μορφῆς; Καὶ ταῦτα μὲν κατὰ	τὸν	τῆς μνηστείας καιρόν, ὅταν δὲ
[30]	ἀκάθεκτος, οὐ χρὴ συνιέναι κατὰ	τὸν	τῆς νηστείας καιρὸν καὶ τῆς
[62]	οὐκ ἀφιέντα καθ´ ἑαυτὸν ἀγωνίζεσθαι	τὸν	τῆς ὄψεως τύπον παρὰ τοῖς
[41]	τὴν πνευματικήν, μέτεισι λοιπὸν ἐπὶ	τὸν	τῆς παρθενίας λόγον ὃν πάλαι
[31]	ἀσφάλειαν πειρᾶται ἐμποδίζειν ἡμῖν κατὰ	τὸν	τῆς προσευχῆς καιρὸν ὁ διάβολος,
[81]	πρὸς δυνάστας καὶ πρὸς αὐτὸν	τὸν	τὸ διάδημα περικείμενον. Ὁ γὰρ
[27]	πράγματος, οἶδα τῶν ἀγωνισμάτων τούτων	τὸν	τόνον, οἶδα τοῦ πολέμου τὸ
[6]	μολυνθέντος καθαρὸν εἶναι τοῦ θρόνου	τὸν	τόπον; Μᾶλλον δὲ οὐδὲ οὕτως
[82]	δὲ καὶ παρθενίαν ἑλόμεναι εἰς	τὸν	τοῦ βίου κλύδωνα καὶ τὰς
[4]	τὸν μισθὸν ὅτι μὴ διὰ	τὸν	τοῦ Θεοῦ φόβον μετῆλθον αὐτήν.
[3]	ὑπὲρ αὐτῶν ἀλλὰ τὸν ἀνθρωποκτόνον	τὸν	τοῦ ψεύδους πατέρα. Διά τοι
[22]	διὰ τὸν Ἐλισσαῖον, τοῦτο διὰ	τὸν	τούτου διδάσκαλον ὑπὸ πυρὸς ἄνωθεν
[63]	ἀνθρώπων τὰς ἀσωμάτους δυνάμεις καὶ	τὸν	τούτων δεσπότην ἔχειν ἐραστήν. Οὕτω
[21]	ἵνα μύλος ὀνικὸς κρεμασθῇ περὶ	τὸν	τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ εἰς
[68]	κατασκευάζοντες. Εἰ δέ που διὰ	τὸν	τῦφον ἀναγκασθεῖεν καὶ ἐξ ἀργύρου
[68]	καὶ ἐπιτηδεία, ἐκεῖνος δὲ πρὸς	τὸν	τῦφον μόνον καὶ τὴν ἀλαζονείαν.
[40]	ταύτην ἀηδίαν ἐκεῖνος ὁ δείλαιος,	τὸν	τῦφον. τὴν ἀναισχυντίαν; Τί δαί,
[14]	τῆς τῶν ἀνθρώπων ὀλιγότητος οὐδὲ	τὸν	τυχόντα λόγον ὑφέξειν. Οὐκ ἦσαν
[6]	εἰσιν ἐν αὐταῖς τοιαῦται— πρὸς	τὸν	τῶν ἀνθρώπων δεσπότην ἀναισχύντοις ὀφθαλμοῖς
[3]	ἐν ἑαυτοῖς λαλοῦντα τὸν Χριστὸν	τὸν	τῶν ἰδίων προβάτων φειδόμενον καὶ
[44]	τὴν ψυχήν. Ἐὰν γὰρ βούληται	τὸν	τῶν ἰδιωτῶν βίον τὸν ἀκίνδυνον
[35]	τοὺς μαθητὰς τότε μάλιστα εἰς	τὸν	τῶν καλῶν ἐναγομένους ζῆλον, ὅταν
[11]	πολλὴν ἔχουσι τὴν παραμυθίαν αὐτὸν	τὸν	τῶν οὐρανῶν ὑποδεχόμεναι δεσπότην ἂν
[17]	ἀπῄτει τῆς φύσεως μαινομένης καὶ	τὸν	τῶν παθῶν οἶστρον μὴ δυναμένης
[44]	δεομένην πολλῆς, καὶ ἄκων εἰς	τὸν	τῶν πολιτικῶν πραγμάτων ἔρριψεν ἑαυτὸν
[7]	ὑπερβαῖνον τὰ ἐν ἀνθρώποις διὰ	τὸν	τῶν τριχῶν αὐχμὸν καὶ τὴν
[41]	ὄντως ὁ γάμος, οὐ διὰ	τὸν	τῶν φροντίδων ὄχλον μόνον οὐδὲ
[68]	Παῦλον, ἐπειδὴ οὕτως ἐπτόησθε πρὸς	τὸν	τῶν χρημάτων ἔρωτα. Ἀλλ´ οὐκ
[40]	ἢ τοῦτο μὴ βουλομένην κολακεύειν	τὸν	ὑβριστὴν καὶ παρέχειν ἑαυτὴν ἐκείνῳ
[57]	αἰτίας. Ποίας δὴ ταύτης; Ὅτι	τὸν	ὑγιαίνοντα οὐδὲν ἀφίησιν ἄμεινον τοῦ
[82]	ἐν γεέννῃ, τοῦτο ὑπολείπεται κατὰ	τὸν	ὑμέτερον ὑποπτεῦσαι λόγον. Ἀλλ´ οὐκ
[47]	περὶ αὐτῆς εἰπεῖν εὐθέως ἐπὶ	τὸν	ὑπὲρ τοῦ γάμου λόγον κατέφυγε.
[70]	ποτ´ οὖν ἐστι τὸ ποιοῦν	τὸν	ὕπνον ἡδύν; Οἱ πόνοι, καὶ
[70]	εἰπέ μοι, καὶ ὁ Σολομὼν	τὸν	ὕπνον τοῦ δούλου φησὶν εἶναι
[52]	τοῖς αὐτοῖς ὅπλοις χρήσασθαι ἐπὶ	τὸν	ὑποπτευθέντα δυνήσεται. Τίς γὰρ ἀνέξεται
[41]	αὐτὴν τοῖς οἰκείοις ἀμείβεται καλοῖς,	τὸν	φαιδρὸν καὶ εὐανθῆ στέφανον περιτιθεῖσα
[46]	ἀρχῆς ὁ Θεὸς ὑπετέμετο μέρος,	τὸν	φοβερὸν ἅπασι καθάπερ δεσπότην, ὥσπερ
[47]	λόγος πάλιν ἐγγὺς ἕστηκε, τοῦτον	τὸν	φόβον ἀνιεὶς καὶ λέγων· Ἐὰν
[35]	τὸ παράδειγμα παρ´ ἑαυτοῦ θεὶς	τὸν	φόβον ἐξέλυσεν, οὕτω καὶ ἐνταῦθα
[61]	χρυσοφορεῖν μείζονα τῆς ἡδονῆς ἔχει	τὸν	φόβον. Πλὴν ἀλλὰ θῶμεν πάλιν
[36]	Θέα τῆς ἀποστολικῆς ταπεινοφροσύνης οὐδαμοῦ	τὸν	χαρακτῆρα παραπολλύμενον ἀλλ´ ἀκριβῶς πανταχοῦ
[34]	πειρατὴς τῇ παρθένῳ πολὺν ἐπάγει	τὸν	χειμῶνα καὶ χαλεπὴν τὴν ζάλην
[32]	ἁμαρτημάτων τῶν ἡμετέρων ὑπερβολὴ οὐδὲ	τὸν	χρηστὸν καὶ ἐπιεικῆ καὶ πολυέλεον
[12]	ὁ μηδὲ ζῆν σπουδάζων ὥστε	τὸν	Χριστὸν ἐν ἑαυτῷ ζῆν, ὁ
[33]	δεύτερον εἰπεῖν περὶ τῶν αὐτῶν	τὸν	Χριστόν ἐστι μιμουμένων. Διὰ τοῦτο
[12]	διὰ γὰρ τοῦτο εἶπον ὅτι	τὸν	Χριστὸν ἔχω λαλοῦντα ἐν ἐμαυτῷ
[12]	κυρίου ταῦτά φησιν. Ὁ γὰρ	τὸν	Χριστὸν ἔχων ἐν ἑαυτῷ λαλοῦντα,
[2]	ἀνθρώπους ἀπέχεσθαι γάμου, μάρτυς ὁ	τὸν	Χριστὸν ἔχων ἐν ἑαυτῷ λαλοῦντα·
[37]	οὐρανοῖς τῇ χηρείᾳ μισθοὺς ὁ	τὸν	Χριστὸν ἔχων ἐν ἑαυτῷ λαλοῦντα
[74]	οὖν οὐδὲ θλίβεσθαι τὸ διὰ	τὸν	Χριστὸν θλίβεσθαι, οὐ διὰ τὸ
[13]	ἄγαν ὑφειμένως κἀν τούτῳ μιμούμενος	τὸν	Χριστόν. Καὶ γὰρ ὁ σωτὴρ
[64]	δὲ μηδέποτε. ~Ὅτι ἃ διὰ	τὸν	Χριστὸν πασχόμενα, κἂν ἀνιαρὰ ᾖ,
[64]	οὐ τοιαύτη, ἡ δὲ εἰς	τὸν	Χριστὸν πίστις τοιαύτη ὡς καὶ
[64]	δὲ μάστιγες ἡδονὴν ἔτεκον διὰ	τὸν	Χριστόν, τί θαυμάζεις εἰ καὶ
[3]	γὰρ εἶχον ἐν ἑαυτοῖς λαλοῦντα	τὸν	Χριστὸν τὸν τῶν ἰδίων προβάτων
[30]	δύναιτ´ ἂν ὥστε μὴ μολῦναι	τὸν	χρώμενον, τὸ δὲ καὶ ἁγίους
[57]	τῆς πολλῆς συνηθείας ἀφόρητον ποιούσης	τὸν	χωρισμόν. Ὁ δὲ πρὶν ἢ
[34]	ἐμφατικωτέραν οὖσαν καὶ πολὺν ἔχουσαν	τὸν	ψόγον. Διὰ τί γὰρ οὐκ
[34]	ἂν σπουδάσειεν ἐκφυγεῖν τῆς ἀκρασίας	τὸν	ψόγον; Οὐδὲ γὰρ πρὸς πάντας
[27]	οἶδα τῶν ἀγωνισμάτων τούτων τὸν	τόνον,	οἶδα τοῦ πολέμου τὸ βαρύ.
[6]	καθαρὸν εἶναι τοῦ θρόνου τὸν	τόπον;	Μᾶλλον δὲ οὐδὲ οὕτως τοῦ
[75]	οὐ πλέθρα γῆς τόσα καὶ	τόσα.	Ἀλλὰ ταῦτα πάντα ἀφέντες ὑπὲρ
[75]	καὶ μεγάλας, οὐ πλέθρα γῆς	τόσα	καὶ τόσα. Ἀλλὰ ταῦτα πάντα
[59]	ἀνδράποδα οὐδὲ γῆς πλέθρα οὐδὲ	τόσα	καὶ τόσα χρυσίου τάλαντα, ἀλλ´
[59]	γῆς πλέθρα οὐδὲ τόσα καὶ	τόσα	χρυσίου τάλαντα, ἀλλ´ οὐρανοὶ καὶ
[30]	εἰς τοσαύτην ἀναχθέντας τιμὴν μετὰ	τοσαῦτα	καὶ τηλικαῦτα ἀγαθὰ μηδὲ εἰς
[17]	Καὶ πῶς ἄν, φησίν, αἱ	τοσαῦται	μυριάδες ἐγένοντο; Ἐγὼ δὲ σὲ
[56]	ἐπὶ τοῖς δοκοῦσιν εἶναι χρηστοῖς	τοσαῦται	τίκτονται ἀηδίαι καὶ συμφοραί, τί
[15]	οὖν τότε ἀπὸ νεκρῶν σωμάτων	τοσαύταις	μυριάσι δέδωκεν ὑπόθεσιν καὶ ῥίζαν
[44]	τοσοῦτον ἔχων ἐπικείμενον πραγμάτων ὄγκον,	τοσαύταις	συνδεδεμένος πέδαις, διὰ τοιαύτης ἀλύσεως
[67]	οὖν οὐδὲν χεῖρον τῆς ἡδονῆς·	τοσαύτας	ἔχει τὰς φροντίδας, ὅσαι τὸ
[66]	τῶν δεινῶν ἢ βουλομένην θρύπτεσθαι	τοσαύτας	ἔχειν λύπης καὶ μικροψυχίας ἀνάγκας.
[75]	φροντίδα, οὐ τῷ τοιαύτας καὶ	τοσαύτας	ἔχειν τὰς ἀντιδόσεις ἀλλὰ καὶ
[67]	παρ´ αὐτοῖς λαμπρὰ καὶ ζηλωτὰ	τοσαύτας	ἔχῃ τὰς θλίψεις, τί ἄν
[45]	ἀναγκάζοντος οὐδενὸς δυσκολίας ἑαυτῷ περιθεῖναι	τοσαύτας	ἠθέλησεν ὥστε ἐπαχθέστερον αὐτῷ γενέσθαι
[43]	ἐν τῷ βίῳ πραγμάτων διαστροφή.	Τοσαύτη	γάρ ἐστιν ἡ σύγχυσις, τοσαύτη
[52]	οὐδὲ μὴ διαλυθῇ πολλῶν δώρων.	Τοσαύτη	γὰρ ἡ τῆς νόσου ταύτης
[65]	γεγαμημένη, ὠδῖσι καὶ οἰμωγαῖς διακοπτομένη;	Τοσαύτη	γὰρ τῆς ἀλγηδόνος ταύτης ἡ
[27]	ξίφους βαδίζειν καὶ μὴ πλήττεσθαι.	Τοσαύτη	γὰρ τῆς ἐπιθυμίας ἡ ἰσχὺς
[44]	γὰρ ἔνι στρεφόμενον ἐν ζάλῃ	τοσαύτῃ	καὶ βουλόμενον εὐδοκιμεῖν ἐν αὐτῇ
[32]	οἱ θυμὸν ἀνθρώπων παῦσαι βουλόμενοι,	τοσαύτῃ	κέχρηνται τῇ σπουδῇ, τί πεισόμεθα
[52]	γὰρ ἂν ἔχοιεν εἰπεῖν ὡς	τοσαύτη	παρ´ αὐταῖς τῆς ἐπιθυμίας ἡ
[63]	μειλίχιον ἐνορᾶν. Κοσμιότης δὲ αὐτῇ	τοσαύτη	περίκειται ὡς καὶ τοὺς ἀκολάστους
[48]	ἔνεκεν ὑποβάλλεις σαυτὴν τῇ ἀνάγκῃ	τοσαύτῃ;	Τοῦτον γὰρ τὸν λογισμὸν οὐ
[43]	Τοσαύτη γάρ ἐστιν ἡ σύγχυσις,	τοσαύτη	τῶν φροντίδων ἡ τυραννίς, τοσοῦτος
[40]	αὐτὴν διάκειται, πῶς οἴσει τὴν	τοσαύτην	ἀνάγκην καὶ βίαν; Τί δαί,
[30]	τοὺς υἱοθεσίας ἀξιωθέντας, τοὺς εἰς	τοσαύτην	ἀναχθέντας τιμὴν μετὰ τοσαῦτα καὶ
[6]	καὶ κατὰ τῆς ἑαυτῶν κεφαλῆς	τοσαύτην	ἀνεδέξαντο ταλαιπωρίαν. ~Ὅτι τὴν παρθενίαν
[27]	ἐπιλαβέσθαι τῆς παρθενίας καὶ τὴν	τοσαύτην	ἀποκρούσασθαι δόξαν. ~Ὅτι τὰ περὶ
[31]	Ὅπου γὰρ νῦν μετὰ τὴν	τοσαύτην	ἀσφάλειαν πειρᾶται ἐμποδίζειν ἡμῖν κατὰ
[27]	ἀρετῆς ὁ γάμος ἀλλ´ ἐπειδὴ	τοσαύτην	αὐτοῦ κατέγνω λαγνείαν ὁ Παῦλος
[64]	δακρύων ἀκούσῃς μηδὲν ὑποπτεύσῃς σκυθρωπόν.	Τοσαύτην	γὰρ ἔχει τὰ δάκρυα ἐκεῖνα
[12]	μὴ τοῦτο ἦν, οὐκ ἂν	τοσαύτην	ἔδωκα τοῖς ἐμοῖς λογισμοῖς τὴν
[32]	Θεὸν μύρια τάλαντα. Ἐπεὶ οὖν	τοσαύτην	ἐν ταῖς εὐχαῖς πρόσιμεν σβέσοντες
[75]	τῶν γυναικῶν μὴ δεχώμεθα, ἀλλὰ	τοσαύτην	λάβωμεν προσθήκην φροντίδος ὅσην εἰκὸς
[13]	κέχρηται τῇ παραινέσει καὶ ταῦτα	τοσαύτην	λαβὼν ἀφορμήν, ἀλλὰ καὶ ἄγαν
[30]	τοὺς λοιποὺς τοὺς οὐκ ἔχοντας	τοσαύτην	μίξεως ἀνάγκην; Τὸν γὰρ εὐχόμενον
[78]	θαυμάζων ὡς καὶ μετὰ τὴν	τοσαύτην	παραίνεσιν αἰσχύνης ἄξιον εἶναι νομίζειν,
[30]	μὲν ἐκβάλλειν, τὰς δὲ ἀντεισάγειν—	τοσαύτην	ποιεῖσθαι τοῦ πράγματος πρόνοιαν ὡς
[73]	τὴν ἐξουσίαν ἅπασαν ἔχει, καὶ	τοσαύτην	ὑπὲρ τῆς τῶν μικρῶν ἐκείνων
[21]	δὲ τοὺς Ναζιραίους οἶνον ποτίζων	τοσαύτην	ὑποστήσεται τιμωρίαν, ὁ τὴν θολερὰν
[83]	τῇ ἑαυτοῦ. Τότε δὲ οὔπω	τοσαύτης	ἀκριβείας ἐπίδειξις ἦν. Τί οὖν;
[45]	ἔσται τιμῆς, φησίν, ὁ μετὰ	τοσαύτης	ἀνάγκης κατορθῶν; Τίνος ἕνεκεν, ὦ
[30]	καὶ πλείους, ἡμᾶς δὲ τοὺς	τοσαύτης	ἀπολαύοντας χάριτος, τοὺς πνεῦμα λαβόντας,
[46]	σε ἐρήσομαι, πῶς βοηθὸς ἡ	τοσαύτης	ἀποστερήσασα τὸν ἄνδρα ἀσφαλείας καὶ
[55]	Τί οὖν ἄν τις ποιήσειε	τοσαύτης	δυσκολίας πανταχοῦ οὔσης; Μὴ γάρ
[37]	Ὅταν γὰρ ἴδωσιν αὐτοὺς συνηθείας	τοσαύτης	καὶ φιλίας καὶ ὁμιλίας καὶ
[32]	πολλῆς. Ἀγαπητὸν γὰρ καὶ μετὰ	τοσαύτης	προσελθόντα σπουδῆς δυνηθῆναι μειλίξασθαι τὴν
[32]	πεισόμεθα ἡμεῖς οἱ δείλαιοι, μετὰ	τοσαύτης	ῥαθυμίας τῷ πάντων δεσπότῃ προσιόντες
[15]	τὸ πρᾶγμα ὤνησεν; Οὐκ ἐπὶ	τοσούτοις	αὐτῷ χρησάμενος ἔτεσι ταύτην ὕστερον
[52]	πυρᾷ. Καὶ ὁ μὲν ἀνὴρ	τοσούτοις	συζῇ κακοῖς καὶ ὅταν μηδὲν
[48]	μισθοῖς; Τίς δ´ ἀνάσχοιτο εἰς	τοσοῦτον	ἀγῶνα κατιέναι μέλλων τοσούτων ἱδρώτων
[45]	γάμου. Καὶ τίς αὐτὸν φορτίον	τοσοῦτον	ἀναδέξασθαι ἠνάγκαζεν; Εἰ μὲν γὰρ
[38]	παραμυθίαν, ἀλλὰ τοὺς μὲν ἐπὶ	τοσοῦτον	ἀναπαύσας πάλιν ἀνίησι, τὴν δὲ
[1]	στεφάνων ἀξίου σαυτόν. Οὐ γὰρ	τοσοῦτον	ἀπαιτῶ μόνον φιλοφροσύνης μέτρον ἐγώ,
[44]	μὲν γὰρ παλαιὸν ἡμῖν οὐ	τοσοῦτον	ἀρετῆς προύκειτο μέτρον ἀλλὰ καὶ
[74]	πρὸς τὸν κόσμον τὸ διάφορον,	τοσοῦτον	αὕτη βελτίων ἐκείνης ἡ φροντίς.
[14]	ἀζήμιος ἡ τοιαύτη κατηγορία, ἀλλὰ	τοσοῦτον	αὐτοῖς οἴσει τὸν κίνδυνον ὅσον
[80]	παρθενίαν μὲν ἀσκοῦσι καὶ νῦν,	τοσοῦτον	δὲ ἀποδέουσιν Ἡλίου καὶ Ἑλισσαίου
[21]	ἐκείνου, ἀλλὰ καὶ ἐθαύμασε σφόδρα·	τοσοῦτον	δὲ εἶπε μόνον ὅτι καὶ
[12]	ἐτόλμησεν ἐν ἀποφάσει δόγμα θεῖναι	τοσοῦτον,	εἰ μὴ τὸν νόμον ἡμῖν
[49]	διψᾷ, πότιζε αὐτόν« καὶ πρᾶγμα	τοσοῦτον	ἐπιτάξας καὶ τῆς φύσεως βιάσασθαι
[44]	καὶ ψυχῆς εὐζώνου καὶ εὐσταλοῦς	τοσοῦτον	ἔχων ἐπικείμενον πραγμάτων ὄγκον, τοσαύταις
[17]	τὸ κωλύον αὐτοὺς ἀπολέσθαι εὐθέως·	τοσοῦτον	ἡ ἀκαιρία κακόν. Διὰ ταῦτα
[37]	γοῦν μετ´ ἐκείνην μὴ ἀποπέσῃς·	τοσοῦτον	ἡ παρθένος σου ἐχέτω πλέον
[68]	ὁ χρυσὸς κασσιτέρου καὶ μολύβδου	τοσοῦτον	ὁ οὐρανὸς χρυσοῦ καὶ ἀργύρου
[58]	ἐν ἔτεσι χιλίοις μία νὺξ	τοσοῦτον	ὁ παρὼν αἰὼν πρὸς τὸν
[9]	τούτου κἀκείνου τὸ μέσον, καὶ	τοσοῦτον	ὅσον ἀνάγκης καὶ προαιρέσεως τὸ
[11]	οὐδὲν τούτων πρὸς ὑμᾶς τοὺς	τοσοῦτον	πρᾶγμα λυμαινομένους καὶ τὸν δεσπότην
[59]	τῶν μὲν νυμφίων τὸ μέσον	τοσοῦτον·	σκόπει δὲ καὶ ἐπὶ τίσιν
[58]	τὰ ὀνείρατα ἀπολείπεται τῆς ἀληθείας,	τοσοῦτον	τὰ ἐνταῦθα ἀφέστηκε τῶν ἐκεῖ
[71]	ζηλωτὰ τοσούτων γέμει κακῶν καὶ	τοσοῦτον	τῇ ψυχῇ καὶ τῷ σώματι
[74]	λόγῳ. Καὶ τούτων δὲ χωρὶς	τοσοῦτον	τῆς μερίμνης ἑκατέρας τὸ μέσον
[18]	ἀνθρώπων, οὐκ ἂν αὐτοὺς ὁ	τοσοῦτος	κατέλαβεν ὄλεθρος. Καὶ μή μέ
[49]	μετὰ γὰρ τὴν εἴσοδον οὐκέτι	τοσοῦτος	ὁ πόνος ἐστίν. Ἀλλ´ οὐχ
[43]	τοσαύτη τῶν φροντίδων ἡ τυραννίς,	τοσοῦτος	ὁ τῶν περιστάσεων ὄχλος ὡς
[13]	ἁπλῶς οὐδὲ εἰκῇ παρῆκε πράγματος	τοσούτου	παραίνεσιν, ἀλλ´ ἀνέμενε πρώτους αὐτοὺς
[30]	τίμιος ὁ γάμος ἀλλὰ μέχρι	τοσούτου	φθάσαι δύναιτ´ ἂν ὥστε μὴ
[22]	Εἰ γὰρ μέλλοιεν οἱ τοὺς	τοσούτους	ἀναδεχόμενοι πόνους καὶ παρὰ παίδων
[57]	ἰδίαν ἀσφάλειαν ἀφεῖσαι σκοπεῖν ἐν	τοσούτῳ	κινδύνῳ, μεριμνῶσι μή τι τἀνδρὶ
[10]	ὅτι καλοῦ κρείττων ἐστὶ καὶ	τοσούτῳ	κρείττων ὅσῳ τῶν ναυτῶν ὁ
[34]	μὲν γὰρ ὅσῳ ἂν ἐπιταθῇ	τοσούτῳ	μεῖζον ἔχει τὸ ἐγκώμιον. Ὁ
[57]	ὅσῳ πλείονα τὴν πεῖραν ἔλαβε,	τοσούτῳ	μείζονα ἔχει τὴν ὁδύνην τῆς
[56]	πλειόνας ἐκτείνηται κλάδους ἡ ῥίζα,	τοσούτῳ	πλεονάζει καὶ τὰ τῶν φροντίδων
[27]	Ἔτ´ οὖν γάμον καὶ ἡδονὴν	τοσούτῳ	πράγματι παραβαλεῖν τολμήσει τις, εἰπέ
[57]	μὲν καὶ διασπῶσι τὴν ἐπὶ	τοσούτῳ	χρόνῳ πονηθεῖσαν νηδὺν ὠδῖνες, αἳ
[49]	μικρὰς ἡμῖν ἀποδίδωσι τὰς ἀμοιβὰς	τοσούτων	ἀπαλλάττουσα πόνων καὶ φροντίδων. Μετὰ
[71]	γὰρ τὰ δοκοῦντα εἶναι ζηλωτὰ	τοσούτων	γέμει κακῶν καὶ τοσοῦτον τῇ
[48]	εἰς τοσοῦτον ἀγῶνα κατιέναι μέλλων	τοσούτων	ἱδρώτων γέμοντα ταύτην μόνην ἀπολαμβάνειν
[5]	ὑποδέχεσθαι νυμφίον. Αὕτη δὲ μετὰ	τοσούτων	καυτήρων πῶς ἂν εἴη καθαρά;
[24]	Σίμων ἤκουσε παρὰ τοῦ Πέτρου	τότε.	Ἀλλ´ οὐ διὰ τοῦτο διέφυγον
[84]	μόνον οὐδενὸς ἡμᾶς ἐξιλάσασθαι δυναμένου	τότε,	ἀλλὰ κἂν τύχῃ τὴν αὐτὴν
[46]	πάντες οἱ τὴν γῆν οἰκοῦντες	τότε	ἅμα θηρίοις καὶ πετεινοῖς καὶ
[9]	τῆς ἀθλήσεως μενόντων. Κατηγορία γὰρ	τότε	ἂν γένοιτο δικαίως ὅταν τις
[15]	δὲ ἀπολύομαι ἄτεκνος; Ὥσπερ οὖν	τότε	ἀπὸ νεκρῶν σωμάτων τοσαύταις μυριάσι
[47]	ὑπεροψίαν καὶ τὴν ἀνεξικακίαν ἐπιδεικνύηται,	τότε	αὐτὸν δυνήσεται ἑλεῖν, ὅταν λέγῃ·
[31]	σπουδάζομεν ἡμῖν καταστῆσαι τὸν Θεόν,	τότε	αὐτῷ προσκρούωμεν διὰ τῆς οὕτω
[49]	ὑπὲρ παίδων ἢ ὑπὲρ ἑαυτῶν.	Τότε	γοῦν μάλιστα φιλότιμοι γίνονται περὶ
[83]	καὶ τῇ ψυχῇ τῇ ἑαυτοῦ.	Τότε	δὲ οὔπω τοσαύτης ἀκριβείας ἐπίδειξις
[57]	τότε μὲν ὑπὸ τοῦ θυμοῦ,	τότε	δὲ ὑπὸ τῆς ἀθυμίας πολλοὺς
[22]	μετανοίας ἐκνενευρισμένης ὑπὸ τοῦ καιροῦ	τότε;	~Διὰ τί οἱ τὰ αὐτὰ
[13]	οὕτως ἐποίησεν. Καὶ γὰρ ἐκεῖνος	τότε	διελέχθη περὶ τῆς παρθενίας ὅτε
[45]	δύνασθαι περιγενέσθαι. Ἀλλά, ὅπερ ἔφην,	τότε	εἴσῃ καλῶς ὅσον πρὸς ἀρετὴν
[33]	συνέρχεσθε. Οὐδὲ γὰρ οἱ μακάριοι	τότε	ἐκεῖνοι ἐκ πρώτης εὐθέως τοῦτο
[21]	τὴν ἀρετὴν τὴν τοῦ μακαρίου	τότε	ἐκείνου, ἀλλὰ καὶ ἐθαύμασε σφόδρα·
[22]	ἄρδην ὑπὸ τῶν θηρίων ἐσπαράττοντο	τότε	ἐκείνων. Καὶ οὔτε ἡλικία οὔτε
[40]	τὴν δουλείαν· ὅταν γὰρ ἀποθάνῃ,	τότε	ἐλευθέρα ἔσῃ μόνον, ζῶντος δὲ
[18]	γὰρ ἔστησαν πρὸς τὴν ἄτοπον	τότε	ἐπιθυμίαν ἐκείνην οἱ υἱοὶ τοῦ
[13]	τῆς γυναικός, συμφέρει μὴ γαμῆσαι«	τότε	ἔφησεν· Εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν
[83]	ἐστιν. Οὐδὲν πλέον ἀπῃτοῦντο οἱ	τότε	ἢ τὸ τοὺς φιλοῦντας ἀγαπᾶν·
[14]	τῇ παρθενίᾳ κοσμούμενοι. Καὶ πᾶσα	τότε	ἡ γῆ ἔρημος ἦν ἀνθρώπων,
[83]	γυναῖκα ἰδεῖν οὐκ ἀπήλλακται τιμωρίας.	Τότε	ἡ ἐπιορκία μόνη ἦν ἐκ
[17]	τὰ τῆς ἀρετῆς ἔφυ πτερά,	τότε	ἠρέμα καὶ κατὰ μικρὸν ἐλθὼν
[14]	ὀδύνην καὶ τὸν ἐπίπονον βίον,	τότε	καὶ ὁ γάμος ἐπεισέρχεται μετὰ
[52]	προσκεχωσμένου καὶ μυρίων γέμοντος προβόλων;	Τότε	καὶ οἰκέται καὶ θεράπαιναι τἀνδρὸς
[52]	ἔξεστιν αὐτοῖς μετὰ ἀδείας ἁπάσης	τότε,	καὶ τὴν ὑποψίαν ταῖς παρ´
[83]	ἁπλῶς τέλειος ἀλλ´ ἐν τῷ	τότε	καιρῷ· πολλοὶ γὰρ τελειότητος τρόποι
[78]	ἀλλ´ ὅταν ἕληται καὶ κρίνῃ	τότε	καλῶς ποιεῖ. Εἶτα ἵνα μὴ
[84]	καιρὸς ἀλλὰ στεφάνων καὶ κολάσεων.	Τότε	κἂν παρθένος ᾖ τις οὐκ
[17]	αὐτοῦ τῷ σώματι προσγενομένην ἀσθένειαν,	τότε	λοιπὸν ἀπαλλάξας αὐτοὺς τῶν δυσαρέστων
[35]	ἔτυχεν, ἀλλ´ ᾔδει τοὺς μαθητὰς	τότε	μάλιστα εἰς τὸν τῶν καλῶν
[34]	αὐτῷ τις κατακόρως κεχρημένος ᾖ,	τότε	μάλιστα ἐπαίνου παντὸς ἀπεστέρηται. Τοῦτο«
[84]	αὐτῆς ἔτι μένειν σμικρότητος ἀνδρωθέντας;	Τότε	μὲν γὰρ ἡ ἀνθρωπίνη καθ´
[15]	πρὸ τῆς ἀρᾶς ὠδῖνες; Ὅτι	τότε	μὲν ταῦτα περιττά, ὕστερον δὲ
[57]	Καὶ γὰρ ὑβρισθεῖσαι καὶ ὀργισθεῖσαι	τότε	μὲν ὑπὸ τοῦ θυμοῦ, τότε
[83]	τῇ γεέννῃ παραπέμψαι δύναιτ´ ἄν.	Τότε	μοιχεία ἐκολάζετο μόνον, νῦν δὲ
[57]	γὰρ ἀγαθὰ ὅταν ἐλπισθῇ βεβαίως,	τότε	μόνον τίκτει τὴν ἡδονήν, τὰ
[80]	μαινομένην κατέχειν τὴν φύσιν, ἀλλὰ	τότε	ὄντως γίνεται θαυμαστὸν ὅταν ὁ
[82]	ὁ Λάζαρος δὲ μετ´ αὐτοῦ	τότε	ὁρᾶται ὑπὸ τοῦ πλουσίου τρυφῶν.
[31]	εὐχῆς, κελεύει τῆς κοίτης ἀπηλλάχθαι	τότε.	~Ὅτι ῥαθύμως εὐχόμενοι οὐ μόνον
[57]	τῶν ὠδίνων ἡ ἀγωνία θορυβεῖ	τότε·	οὐδὲ γὰρ ἐν οἷς εἰσιν
[48]	ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ θεὶς ἀνάγκην,	τότε	περὶ τῆς λύσεως διαλέγεται. Εἰπὼν
[14]	τυχόντα λόγον ὑφέξειν. Οὐκ ἦσαν	τότε	πόλεις οὐδὲ τέχναι οὐδὲ οἰκίαι·
[45]	καὶ ὁ τῶν στεφάνων καιρὸς	τότε	σε πείσει καλῶς ὅτι πολλῷ
[33]	ὅτε ἐκ δευτέρου ταῦτα ἤκουσαν,	τότε	συνεῖδον τῆς ἐντολῆς τὴν ἀνάγκην.
[14]	ἔτυχε μέλει, ἀλλ´ οὐκ ἦν	τότε	ταῦτα καὶ ὅμως τὴν μακαρίαν
[83]	καὶ τοῦ χρόνου προκόπτοντος τὸ	τότε	τέλειον ἀτελὲς ὕστερον γίνεται. Οἷόν
[73]	ἀναγκάζῃ τὴν πατρῴαν οἰκίαν ἀφεῖναι,	τότε	τῆς εὐτελείας ἐκείνης ἀπαλλαγεῖσα καὶ
[28]	καὶ τοὺς Κορινθίους ὁ Παῦλος	τότε.	Τὸ γὰρ Ὃς ἂν ἀπολύσῃ
[13]	μηδὲ εἰς ἐντολῆς ἀνάγκην κατακλείηται,	τότε	τῶν μελλόντων κατορθοῦν τὴν προθυμίαν
[47]	πνευματικοῖς συμμαχίας (μὴ γένοιτο) ἀλλὰ	τότε	φημὶ ταῦτα αὐτὴν κατορθοῦν, ὅταν
[83]	εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.	Τότε	φόνος ἐδόκει μόνον εἶναι δεινόν,
[24]	ἀνδρός, ἐπὶ τοῦ Χαρμί, ἐπὶ	τοῦ	Ἀαρών, καὶ ἐφ´ ἑτέρων δὲ
[6]	τόπον; Μᾶλλον δὲ οὐδὲ οὕτως	τοῦ	ἄγους ἀπήλλακται. Ἡ γὰρ βλασφημία
[21]	γὰρ ὁ καθήμενος καὶ κατὰ	τοῦ	ἀδελφοῦ καταλαλῶν καὶ κατὰ τοῦ
[78]	νόμον διὰ τὴν πόλλην ἀσθένειαν	τοῦ	αἰσχυνομένου τῷ πράγματι. Οὐ γὰρ
[27]	πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους	τοῦ	αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ
[48]	ἐνέβαλες. ~Ὅτι ἡ ἄκοντος ἐγκρατευομένη	τοῦ	ἀνδρὸς αὐτὴ τούτου πορνεύοντος δώσει
[48]	δίκην. Ἡ γὰρ ἄκοντος ἐγκρατευομένη	τοῦ	ἀνδρὸς οὐ τῶν τῆς ἐγκρατείας
[46]	βοηθὸν αὐτὴν καλεῖ ἡ γραφὴ	τοῦ	ἀνδρός. Πῶς οὖν, φησί, βοηθὸν
[82]	μοι, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς	τοῦ	ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ,
[32]	Εἰ οὕτως ἐστὶν ἡ αἰτία	τοῦ	ἀνθρώπου μετὰ τῆς γυναικός, οὐ
[13]	Εἰ οὕτως ἐστὶν ἡ αἰτία	τοῦ	ἀνθρώπου μετὰ τῆς γυναικός, συμφέρει
[53]	Ἀλλὰ τοῦτο τὸ ζηλωτὸν ἐκείνου	τοῦ	ἀπευκτοῦ οὐκ ἐλάττους εὑρήσομεν ἔχον
[53]	πλουσίων γαμεῖν οὐ ζηλωτὸν ἀλλὰ	τοῦ	ἀπὸ πενήτων χαλεπώτερον. Ἀλλά, εἰ
[68]	τῆς ἐξουσίας ἐξέπεσον. Οὐκ ἐπὶ	τοῦ	ἀργύρου δὲ μόνον καὶ χρυσοῦ
[68]	τὴν ἡδονὴν ἔχουσα, οὐχ ἡ	τοῦ	ἀργύρου φύσις· ἐπεὶ εἰ τοῦτο
[21]	τί φησιν ἄλλος προφήτης ἀπὸ	τοῦ	αὐτοῦ πάλιν ἐπιφθέγματος ποιούμενος τὴν
[66]	διὰ τοῦ σχήματος καὶ διὰ	τοῦ	βαδίσματος καὶ διὰ τοῦ τῶν
[6]	Πᾶσα ἡ δόξα τῆς θυγατρὸς	τοῦ	βασιλέως ἔσωθεν. Αὕτη δὲ τοῦ
[84]	Τῆς γὰρ κυρίας παραγενομένης καὶ	τοῦ	βήματος προτεθέντος καὶ τοῦ δικαστοῦ
[79]	κατεφρόνησαν, οὐκ ἂν τῆς ἄλλης	τοῦ	βίου κατασκευῆς. Νῦν δὲ πάντων
[82]	καὶ παρθενίαν ἑλόμεναι εἰς τὸν	τοῦ	βίου κλύδωνα καὶ τὰς ἐν
[47]	τὴν παροῦσαν ζωήν, ὅταν πᾶσαν	τοῦ	βίου τούτου τὴν δόξαν κατὰ
[82]	καὶ ταύτας ἡ λοιπὴ κακία	τοῦ	βίου τῷ πυρὶ παρέδωκεν. Ἐκεῖνος
[6]	ᾖ; Τί γὰρ ἂν γένοιτο	τοῦ	βλέμματος ἰταμώτερον ἐκείνου τοῦ καὶ
[8]	τούτῳ παρθένος. Τὴν γὰρ κυρίαν	τοῦ	γαμηθῆναι γενομένην, εἶτα οὐχ ἑλομένην
[27]	λόγοις ἐνδιατρίβει κατὰ μικρὸν ἀποστῆσαι	τοῦ	γάμου βουλόμενος αὐτούς, καὶ τοὺς
[28]	τοῦ γάμου λόγοις ἐξαγαγεῖν αὐτοὺς	τοῦ	γάμου βουλόμενος. Ὁ γὰρ ἀκούσας
[40]	μὴ ἀφιέναι. ~Ὅτι πολλὴ ἡ	τοῦ	γάμου δουλεία καὶ ἀπαραίτητος. Τί
[15]	Καὶ νῦν δὲ οὐχ ἡ	τοῦ	γάμου δύναμις τὸ γένος συγκροτεῖ
[45]	τοῦ μὴ τὸν ζυγὸν ὑπελθεῖν	τοῦ	γάμου ἑκὼν ἀναγκάζοντος οὐδενὸς δυσκολίας
[26]	γενέσθαι τὸ τρόπαιον. Ἐπὶ δὲ	τοῦ	γάμου καὶ μείζων ἡ ζημία·
[14]	μετὰ τὸν θάνατον καὶ πρὸ	τοῦ	γάμου καὶ μετὰ τὸν γάμον.
[27]	γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Περὶ δὲ	τοῦ	γάμου καὶ συμβουλεύει καὶ ἐπιτάττει
[45]	πλείονα μόχθον ὑφίσταται, φησίν, ἀπὸ	τοῦ	γάμου. Καὶ τίς αὐτὸν φορτίον
[14]	εἰκῇ καὶ τρέμεις μὴ παυσαμένου	τοῦ	γάμου καὶ τὸ τῶν ἀνθρώπων
[82]	κωλύει, φησί, καὶ νῦν μετὰ	τοῦ	γάμου καὶ τῶν παίδων καὶ
[73]	δὲ μνηστεύεσθαι δέῃ καὶ ὁ	τοῦ	γάμου καιρὸς ἀναγκάζῃ τὴν πατρῴαν
[56]	συμμετέσχον δεινῶν καὶ μυρίων πρὸ	τοῦ	γάμου καλῶν ἀπολαύουσαι πρὸς τὴν
[57]	λόγον ἀγάγωμεν καὶ τὰ πρὸ	τοῦ	γάμου καταμάθωμεν ὡς δυνατόν. Μετὰ
[56]	ἀπολαύουσαι πρὸς τὴν ἐσχάτην ἀπὸ	τοῦ	γάμου κατέπεσον συμφοράν. Ἀλλ´ οὐδὲ
[48]	οὐχ ἥμαρτεν. Ἰδοὺ τὸ μέγα	τοῦ	γάμου κατόρθωμα ποῦ τελευτᾷ· εἰς
[10]	ἡ παρθενία; Σύμφημι κἀγώ. Ἀλλὰ	τοῦ	γάμου κρείττων; Καὶ τοῦτο συνομολογῶ·
[48]	μετὰ τὸν γάμον ἀλλὰ πρὸ	τοῦ	γάμου λαβεῖν ἐχρῆν. Διὰ τοῦτο
[28]	Καὶ ταῦτα δοκεῖ μὲν ὑπὲρ	τοῦ	γάμου λέγεσθαι. Τὸ δὲ ἀληθὲς
[41]	νῦν, οὐδὲ ἐν τοῖς περὶ	τοῦ	γάμου λόγοις ἀποσιωπῆσαι καρτερήσας αὐτόν.
[27]	παρθενίας αὐτοῖς, ἀλλὰ τοῖς περὶ	τοῦ	γάμου λόγοις ἐνδιατρίβει κατὰ μικρὸν
[28]	ἐνίησιν ἀκοάς, αὐτοῖς τοῖς περὶ	τοῦ	γάμου λόγοις ἐξαγαγεῖν αὐτοὺς τοῦ
[47]	διακόπτων αὐτὴν συνεχῶς τοῖς περὶ	τοῦ	γάμου λόγοις καὶ ταύτης τὸ
[47]	Ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς περὶ	τοῦ	γάμου λόγοις καὶ τοὺς τῆς
[33]	ἐγκώμιον ἐργαζόμενος ἐν τοῖς περὶ	τοῦ	γάμου λόγοις. ~Ὅτι θαυμαστὸν καὶ
[47]	εἰπεῖν εὐθέως ἐπὶ τὸν ὑπὲρ	τοῦ	γάμου λόγον κατέφυγε. Τὸ γὰρ
[47]	οὐδὲ ἐνομοθέτησεν. Ὁ γὰρ περὶ	τοῦ	γάμου λόγος πάλιν ἐγγὺς ἕστηκε,
[47]	οὕτω καὶ ἐνταῦθα τοὺς περὶ	τοῦ	γάμου λόγους πάλιν ἐντίθησι διαναπαύων
[51]	καὶ ἐφεῖτο τρυφᾶν ἱκανὰ τὰ	τοῦ	γάμου λυπηρὰ ταύτην ἀφανίσαι τὴν
[13]	αὐτοὺς ἐπιθυμίαν ἐνέβαλεν, ἀλλὰ περὶ	τοῦ	γάμου μόνον διαλεχθεὶς καὶ τὸ
[41]	καὶ πᾶσιν ἀκριβῶς τοῖς περὶ	τοῦ	γάμου νόμοις ὑπεξελθὼν καὶ τὸν
[17]	ἑξῆς εἶναι νομίζωμεν κωλύουσαν ἀναχωρεῖν	τοῦ	γάμου. Ὅτι γὰρ ἡμᾶς αὐτὸν
[65]	τῆς παρθενίας τῶν ὠδίνων μόνων	τοῦ	γάμου οὐκ ἔστιν ἀντίρροπα. Τί
[77]	ἂν μὴ τοῦτο ἔχοι, πολὺ	τοῦ	γάμου πάλιν ἐλάττων γίνεται ἀκάνθας
[47]	πρὶν φανῆναι σκληρόν, τοὺς περὶ	τοῦ	γάμου πάλιν ἐνέβαλε λόγους Δέδεσαι
[64]	ἀλλ´ ὅταν αὐτὰς πρὸς τὰς	τοῦ	γάμου παραβάλωμεν οὐδὲ θλίψεις χρὴ
[60]	τὸ πενίᾳ συζῆν καθάπερ ἐπὶ	τοῦ	γάμου παραβλάψαι δύναιτ´ ἂν αὐτὴν
[57]	μνηστείας καιρόν, ὅταν δὲ ὁ	τοῦ	γάμου παραγένηται, ἐπιδίδωσιν ἡ ἀγωνία
[47]	καὶ τὴν ὑπομονὴν καὶ τῶν	τοῦ	γάμου περιστάσεων καταγελᾶν καὶ τοῦτο
[49]	οὕτω ῥᾷστόν ἐστιν ὡς πολὺ	τοῦ	γάμου πράγματα ἡμῖν παρέχειν ἐλάττω.
[52]	πλείοσιν, οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν	τοῦ	γάμου πραγμάτων ὁ τοῦτο διαδρὰς
[47]	αὐτὴν κατορθοῦν, ὅταν μὴ τὰ	τοῦ	γάμου πράττῃ ἀλλὰ μένουσα τῇ
[17]	παρθενία μὲν ἐξ ἀρχῆς καὶ	τοῦ	γάμου προτέρα ἡμῖν ἐφάνη. Διὰ
[27]	ἀληθὲς λανθανόντως ἐν ταῖς περὶ	τοῦ	γάμου προφάσεσιν ἐπαίρει τὸ τῆς
[39]	τῆς εὐπροσώπου καὶ σεμνῆς αἰτίας	τοῦ	γάμου, πυρώσεως δὲ καὶ ἀκρασίας
[82]	καὶ πολλῷ βελτίων ἡ παρθενία	τοῦ	γάμου. Πῶς; Ὅτι οὔτε τὸν
[12]	ὁ μέγας ἀρχιερεὺς πολλὴν ἐποιεῖτο	τοῦ	γάμου σπουδήν. ~Διὰ τί ἔγραψαν
[75]	οὐρανόν, πάλιν μετατίθησιν ἐπὶ τὴν	τοῦ	γάμου συγχώρησιν τὸν λόγον, πανταχοῦ
[49]	εἰς παρθενίαν αὐτοὺς καὶ ἀπάγει	τοῦ	γάμου. Συνεῖδε γὰρ τοῦτο καλῶς
[57]	δὲ ὅτε καὶ πρὸς αὐταῖς	τοῦ	γάμου ταῖς θύραις ὁ μὲν
[17]	τὴν ἐξ ἀρχῆς γενομένην ἐπιτροπὴν	τοῦ	γάμου, ταύτην ἀνάγκην εἰς τὸ
[78]	ταύτης ἀπαλλαγέντα τῆς ὑποψίας, ἀπαγαγεῖν	τοῦ	γάμου τὴν αὑτοῦ θυγατέρα; Ὅτι,
[8]	αὐτὸν δὴ λόγον καὶ ἐπὶ	τοῦ	γάμου τὴν ἐξέτασιν ποιήσασθαι χρή.
[9]	Ὅτι πείθομαι πολλῷ τιμιωτέραν εἶναι	τοῦ	γάμου τὴν παρθενίαν· οὐ μὴν
[27]	φησί. Καὶ δοκεῖ μὲν αἰτιολογεῖν	τοῦ	γάμου τὴν συγχώρησιν. Τὸ δὲ
[29]	ἀκαίρου, οὕτω καὶ ὁ Παῦλος	τοῦ	γάμου τὴν τυραννίδα συνεχέστερον στρέφει
[1]	οὕτως ἦλθον ἐπὶ τὸ ἀποσχέσθαι	τοῦ	γάμου. Τῷ γὰρ νομοθετῆσαι πονηρὸν
[57]	μόναι ἱκαναὶ πάντα συσκιάσαι τὰ	τοῦ	γάμου χρηστά. Θορυβοῦσι δὲ αὐτὴν
[39]	δέχου καὶ τὰ μετὰ ταῦτα·	τοῦ	γὰρ αὐτοῦ ἀμφότερα τὰ παραγγέλματα.
[20]	εἰ καὶ μηδενὸς ἕνεκεν ἄλλου,	τοῦ	γοῦν μὴ προστρίψασθαι δόξαν οὕτω
[12]	βαστάζειν ἄρτι. Περὶ μὲν οὖν	τοῦ	γυναῖκα ἀπὸ ἀνδρὸς μὴ χωρίζεσθαι,
[14]	τὴν ἡμέραν ἐπινεμομένου καὶ κόπτοντος,	τοῦ	δὲ λόγου τούτου οὐκ ἐῶντος
[57]	τι τἀνδρὶ τῶν ἀβουλήτων γένηται.	Τοῦ	δὲ παιδίου πεσόντος εἰς τὴν
[52]	τῷ δεινῷ περιπέσῃ ἀλλὰ τῇ	τοῦ	δεινοῦ προσδοκίᾳ περιπεσεῖται. Οὐ γὰρ
[52]	λόγος γὰρ οὐδεὶς ἂν παραστήσειε	τοῦ	δεινοῦ τὴν ὑπερβολήν. Ὅταν γὰρ
[78]	δεδοικὼς μὴ πρὸ καιροῦ καὶ	τοῦ	δέοντος θᾶττον ἐπὶ τὸ τὰ
[48]	ὁ Παῦλος ὑστέραν τὴν ἀπὸ	τοῦ	δεσμοῦ θεὶς ἀνάγκην, τότε περὶ
[47]	τὸ ἄπορον δεικνύντος καὶ ἀδιεξόδευτον	τοῦ	δεσμοῦ. Τίνος δὲ ἕνεκεν οὐκ
[39]	ἀλλ´ ἐπαίνων ἀποστερήσας μόνον μέχρι	τοῦ	διὰ τῶν ῥημάτων ψόγου τὴν
[38]	δὲ τοῦ Χριστοῦ, μαινομένου δὲ	τοῦ	διαβόλου καὶ τρίζοντος καὶ συμπλεκομένου
[34]	διαμείνασαι; Καίτοι οὐδὲ τὰ παρὰ	τοῦ	διαβόλου μηχανήματα ἐξ ἴσης ἀμφοτέροις
[45]	μόνον ἐπέταξεν ἀνύσαι τὸν κατὰ	τοῦ	διαβόλου πόλεμον καὶ τὴν κατὰ
[42]	τὸ ἔλαττον θείς. Ἔλαττον γὰρ	τοῦ	διδάσκαλον εἶναι τῶν πιστῶν τὸ
[12]	Κορινθίους ὅτι μηδεμίαν ποτὲ παρὰ	τοῦ	διδασκάλου δεξάμενοι συμβουλὴν περὶ παρθενίας,
[2]	ὁ Παῦλος κατ´ ἴχνος βαίνων	τοῦ	διδασκάλου, Ἐπιταγὴν κυρίου« φησίν, οὐκ
[29]	οὗτος προσηνέστερος ὁ λόγος ἐγένετο,	τοῦ	διδασκάλου τὴν γνώμην δεικνὺς οὐ
[83]	δέ, καὶ διὰ τοῦτο πολὺ	τοῦ	δικαίου ἀπολειπόμεθα. Ἐπεὶ ὅτι γε
[84]	καὶ τοῦ βήματος προτεθέντος καὶ	τοῦ	δικαστοῦ καθίσαντος, καὶ τοῦ ποταμοῦ
[70]	οὔτε πεινῶντες ἐσθίουσι καὶ χωρὶς	τοῦ	διψεῖν πίνουσι, καὶ πρὶν αὐτοῖς
[8]	δημιουργόν. Ἀλλὰ μὴ δείσῃς· ἔχεις	τοῦ	δόγματος κοινωνοὺς τὸν διάβολον, τοὺς
[21]	ὀργὴν ὡς οὐδὲ αὐτοῦ ἐκείνου	τοῦ	δοκοῦντος ὑβρίσθαι πολλὰ παρακαλοῦντος γενέσθαι
[70]	καὶ ὁ Σολομὼν τὸν ὕπνον	τοῦ	δούλου φησὶν εἶναι ἡδὺν οὑτωσὶ
[49]	συνεσταλμένος ἐστί« λέγων. Καὶ ἀντὶ	τοῦ	εἰπεῖν· θέλω ὑμᾶς ἀστράψαι ἐν
[42]	οὐκ αὐτοῦ φησιν εἶναι ἀλλὰ	τοῦ	ἐλέους καὶ τῆς χάριτος τοῦ
[42]	γὰρ αὐτὸ τὸ πιστεῦσαι ἀπὸ	τοῦ	ἐλέους μοι γέγονεν ἐκείνου. Οὐ
[42]	γὰρ ὁ Θεὸς ἀπηξίωσέ με	τοῦ	ἐλέους τοῦ παρ´ αὐτοῦ. Ἄλλως
[49]	φησίν, ὅμοιοι τοῦ πατρὸς ὑμῶν	τοῦ	ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Βλέπε πόσον
[70]	τρυφῆς. Καὶ πρῶτον μὲν ἀπὸ	τοῦ	ἐρρῶσθαι καὶ μηδενὶ τῶν κακῶν
[78]	Τοῦτο δὲ πρὸς ἀντιδιαστολὴν εἴρηται	τοῦ	εὐκόλως καὶ εὐχερῶς περιφερομένου καὶ
[52]	μὲν γυναῖκα οὐδεὶς ἐξαιρήσεται τῶν	τοῦ	ἠδικημένου χειρῶν, ἀλλ´ ἔχων αὐτῷ
[14]	καλὸν καὶ μακάριον καὶ πρὸ	τοῦ	θανάτου καὶ μετὰ τὸν θάνατον
[14]	παρακοῆς, ἀπὸ τῆς ἀρᾶς, ἀπὸ	τοῦ	θανάτου. Ὅπου γὰρ θάνατος, ἐκεῖ
[84]	με ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος	τοῦ	θανάτου τούτου; Εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ
[14]	κόσμον, ἐδέξαντο δὲ τὴν ἀπὸ	τοῦ	θανάτου φθορὰν καὶ τὴν ἀρὰν
[57]	δυνάτου τὸ λειπόμενον ἀνάγκη πολὺ	τοῦ	θανάτου χαλεπωτέραν ὑπομένειν ζωήν, ἄν
[35]	πρὸς τὸν ἡγησάμενον ἰδόντες μετὰ	τοῦ	θαρρεῖν καὶ αὐτοὶ τῆς αὐτῆς
[13]	αὐτοὶ φθάσαντες ἐγράψατέ μοι, μετὰ	τοῦ	θαρρεῖν ποιοῦμαι τὴν συμβουλὴν ὅτι
[67]	φίλτρῳ ἄν τε μηδὲν περαιτέρω	τοῦ	θαυμασθῆναι ἰσχύσῃ, τὰ τῆς ὀδύνης
[26]	καὶ τὴν ἐσχάτην ἀδικίαν ἠδίκησε	τοῦ	θαύματος ἀποστερήσας αὐτὸν καὶ τῶν
[38]	τὸ στάδιον. Τίς οὖν τολμήσει,	τοῦ	θεάτρου συγκροτουμένου καὶ θεωρούντων μὲν
[9]	μὲν τὸ μὴ διαβάλλειν τὴν	τοῦ	Θεοῦ δημιουργίαν, δεύτερον δὲ τὸ
[24]	γὰρ ἐνταῦθα μὴ κριθῶμεν ὑπὸ	τοῦ	Θεοῦ, ἐκεῖ σὺν τῷ κόσμῳ
[22]	πᾶσαν παραμυθίαν αὐτοῖς ὁ παρὰ	τοῦ	Θεοῦ ἔπαινος. Οἱ δὲ ἀσθενέστερον
[36]	ἐγὼ δέ, ἀλλ´ ἡ χάρις	τοῦ	Θεοῦ ἡ σὺν ἐμοί. Οὐ
[14]	τῆς παρθενίας κάλλος, καὶ μετὰ	τοῦ	Θεοῦ καὶ αὐτὴ καταλιποῦσα αὐτοὺς
[42]	μόνον νομίσῃς τῆς δωρεᾶς εἶναι	τοῦ	Θεοῦ· καὶ γὰρ αὐτὸ τὸ
[14]	οὔτε ἐνέκοπτεν. Ἐπειδὴ δὲ παρήκουσαν	τοῦ	Θεοῦ καὶ ἐγένοντο γῆ καὶ
[18]	τότε ἐπιθυμίαν ἐκείνην οἱ υἱοὶ	τοῦ	Θεοῦ καὶ τὴν παρθενίαν ἐτίμησαν,
[6]	ὀφθαλμοὺς ὡς πονηροῖς προσέχειν τοῖς	τοῦ	Θεοῦ κτίσμασι; Πᾶσα ἡ δόξα
[46]	βοηθὸς δι´ ἧς οἱ υἱοὶ	τοῦ	Θεοῦ, μᾶλλον δὲ πάντες οἱ
[8]	Οἴδαμεν ὅστις εἶ, ὁ ἅγιος	τοῦ	Θεοῦ« νῦν δὲ Οὗτοι οἱ
[17]	μὴ παραγενομένης ἡμῖν. ~Περὶ συγκαταβάσεως	τοῦ	Θεοῦ. Νῦν δὲ παρόμοιον γέγονεν
[46]	τρέμειν καὶ δεδοικέναι οὐ ψευδῆ	τοῦ	Θεοῦ ποιεῖ τὴν ἀπόφασιν τὴν
[74]	τῆς παρθενίας ἀξίωμα; Ὅσον γὰρ	τοῦ	Θεοῦ πρὸς τὸν κόσμον τὸ
[24]	τεταμίευται. Μὴ τοίνυν τὰς ἀποφάσεις	τοῦ	Θεοῦ ῥήματα εἶναι νομίζετε μόνον.
[36]	πρᾶγμα ἦν καὶ μετὰ τὴν	τοῦ	Θεοῦ ῥοπὴν καὶ τῆς παρ´
[29]	δὲ τοῦτο μιμούμενος τὸν ἅγιον	τοῦ	Θεοῦ Σαμουήλ. Καθάπερ γὰρ ἐκεῖνος
[8]	τοῦ πράγματος χρησαμένη εἰς τὴν	τοῦ	Θεοῦ σοφίαν ἐξύβρισας καὶ τὴν
[1]	ζηλοῖ δὲ μόνη ἡ ἐκκλησία	τοῦ	Θεοῦ. Τὰς γὰρ τῶν αἱρετικῶν
[42]	τοῦ ἐλέους καὶ τῆς χάριτος	τοῦ	Θεοῦ, ταὐτὸν ἐμφαίνων διὰ τῶν
[52]	τὴν δὲ ἄνωθεν καὶ τῇ	τοῦ	Θεοῦ τετήρηται ψήφῳ. Ἀλλ´ οὐχ
[8]	γὰρ τὸν γάμον τιμῶσι καὶ	τοῦ	Θεοῦ τὴν δημιουργίαν θαυμάζουσιν. Ἀλλὰ
[21]	ἐκεῖνος. Ἀλλ´ ὅμως οὕτως ἐξεκαλέσατο	τοῦ	Θεοῦ τὴν ὀργὴν ὡς οὐδὲ
[24]	δώσοντες δίκην καὶ μαθῶσιν ὅτι	τοῦ	Θεοῦ τὸ χρηστὸν ἐν τῷ
[27]	χεῖρας ὥστε ἐναφεῖναι καὶ καταφλέξαι	τοῦ	Θεοῦ τὸν ναόν. Πάντοθεν οὖν
[8]	δὲ Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι	τοῦ	Θεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσίν, οἵτινες
[36]	τοῦ Θεοῦ φησιν ἀλλ´ ὅλον	τοῦ	Θεοῦ. Τοῦτο εὐγνώμονος οἰκέτου μηδὲν
[36]	τὸ μὲν αὐτοῦ, τὸ δὲ	τοῦ	Θεοῦ φησιν ἀλλ´ ὅλον τοῦ
[4]	μισθὸν ὅτι μὴ διὰ τὸν	τοῦ	Θεοῦ φόβον μετῆλθον αὐτήν. Ὑμεῖς
[37]	καὶ πρὸς τοὺς ἀπάγοντας αὐτὸν	τοῦ	θρηνοῦ δυσχεράνας, πολλάκις μεταξὺ τούτων
[49]	Πῶς μάλιστα πάντων πλησίον ἐκείνου	τοῦ	θρόνου καὶ τῶν παστάδων λάμπουσι
[6]	ἑστάναι; ἢ ποῖον τὸ κέρδος	τοῦ	θρόνου μολυνθέντος καθαρὸν εἶναι τοῦ
[6]	τοῦ θρόνου μολυνθέντος καθαρὸν εἶναι	τοῦ	θρόνου τὸν τόπον; Μᾶλλον δὲ
[57]	καὶ ὀργισθεῖσαι τότε μὲν ὑπὸ	τοῦ	θυμοῦ, τότε δὲ ὑπὸ τῆς
[28]	ὁμοίως δὲ καὶ ὁ ἀνὴρ	τοῦ	ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ´
[28]	σαφέστερον ποιῶν ἐπάγει· Ἡ γυνὴ	τοῦ	ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ´
[29]	ἐνάγοντος. Εἰπὼν τοίνυν· Ἡ γυνὴ	τοῦ	ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει« ἐπάγει·
[29]	βουλόμενος. Εἰπὼν γάρ· Ἡ γυνὴ	τοῦ	ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει« ἐπάγει·
[33]	ὀφειλομένην εὔνοιαν ἀποδιδότω, ἡ γυνὴ	τοῦ	ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, μὴ
[28]	μοιχᾶσθαι« καὶ τὸ Ὁ ἀνὴρ	τοῦ	ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει« ῥήμασι
[29]	εὔνοιαν ἀποδιδότω« καὶ Ὁ ἀνὴρ	τοῦ	ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει« τὸ
[82]	θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς	τοῦ	Ἰσραήλ. Καὶ οὐδαμοῦ ἐνταῦθα ὁ
[6]	γένοιτο τοῦ βλέμματος ἰταμώτερον ἐκείνου	τοῦ	καὶ τοὺς ἔξωθεν πείθοντος ὀφθαλμοὺς
[16]	τὴν ἀπὸ τοῦ νόμου παιδαγωγίαν,	τοῦ	καιροῦ ἐπὶ τὴν οὐράνιον ταύτην
[22]	τούτων τῆς μετανοίας ἐκνενευρισμένης ὑπὸ	τοῦ	καιροῦ τότε; ~Διὰ τί οἱ
[4]	λαβεῖν ἀγαθόν, ὑμῖν δὲ καὶ	τοῦ	κακὰ προσλαβεῖν. Καὶ τοῖς μὲν
[57]	τὸν ὑγιαίνοντα οὐδὲν ἀφίησιν ἄμεινον	τοῦ	κάμνοντος διακεῖσθαι ἀλλ´ εἰς τὴν
[42]	δὲ ἔλεος χάριτός ἐστιν, οὐ	τοῦ	κατ´ ἀξίαν. Ὥστε εἰ μὴ
[17]	Καὶ δεῖ μάλιστα ἐπὶ καιροῦ	τοῦ	καταλλήλως τοῖς ὑποκειμένοις πάθεσιν ἔχειν
[49]	γὰρ δυσκολώτατον τῆς ἀρχῆς ἐπιλαβέσθαι	τοῦ	κατορθώματος, μετὰ γὰρ τὴν εἴσοδον
[36]	ποιεῖ, ὅπου γε καὶ περὶ	τοῦ	κηρύγματος διαλεγόμενος τῷ αὐτῷ κέχρηται
[35]	τῶν ἀποστόλων ἐν τοῖς ὑπὲρ	τοῦ	κηρύγματος πόνοις, ἀνάξιον δὲ καὶ
[36]	τῷ αὐτῷ κέχρηται τρόπῳ, περὶ	τοῦ	κηρύγματος ὑπὲρ οὗ μυρίους ἤνεγκε
[57]	φροντίζειν ἅπαντα. Οὔπω γὰρ ὄντος	τοῦ	κληρωθησομένου δήλου ἀλλ´ ἔτι τῆς
[14]	ἐννοεῖν ἀνεχόμενοι καὶ ὑπὲρ μὲν	τοῦ	κοινοῦ τῶν ἀνθρώπων δεδοικότες γένους
[30]	ἐκέλευσεν; Ἐξελθέτω« φησί, νυμφίος ἐκ	τοῦ	κοιτῶνος αὐτοῦ καὶ νύμφη ἐκ
[24]	ἐτόλμησαν ἀλλ´ οὐκ ἔπαθον τὰ	τοῦ	Κορέ, ἀλλὰ πείσονται ὕστερον ἐπὶ
[24]	τοῦ παραδείγματος ἐσωφρονίσθησαν. Πολλοὶ τὰ	τοῦ	Κορὲ ἐτόλμησαν ἀλλ´ οὐκ ἔπαθον
[74]	ὁ δὲ γαμήσας μεριμνᾷ τὰ	τοῦ	κόσμου« ἀλλ´ ὁ μὲν παράγει,
[34]	κυρίου, φησίν, ἡ δὲ τὰ	τοῦ	κόσμου μεριμνᾷ. Συναγαγὼν τοίνυν εἰς
[14]	γὰρ γαμήσας, φησί, μεριμνᾷ τὰ	τοῦ	κόσμου. Ὁρᾷς πόθεν ἔσχε τὴν
[75]	Ὁ δὲ γαμήσας μεριμνᾷ τὰ	τοῦ	κόσμου. Ὅταν οὖν καὶ ἐνταῦθα
[73]	οὖν κόπτεις σαυτὸν ἐν τοῖς	τοῦ	κόσμου πράγμασι τοῖς οὐ μένουσιν
[78]	Ὁ γὰρ οὕτω πρὸς τὰ	τοῦ	κόσμου πράγματα ἐπτοημένος καὶ τὸν
[17]	ἐμφιλοχωροῦσιν ἔτι τῇ καλιᾷ τοῖς	τοῦ	κόσμου προσηλωμένοι πράγμασιν. Οἱ δὲ
[78]	ἐν Χριστῷ ἀπὸ τῶν στοιχείων	τοῦ	κόσμου, τί ὡς ζῶντες ἐν
[64]	ἡδονὴν ὅσην οὐδὲ ὁ γέλως	τοῦ	κόσμου τούτου. Εἰ δὲ ἀπιστεῖς,
[73]	σκοπεῖς ἡδονῆς; Παράγει τὸ σχῆμα	τοῦ	κόσμου τούτου. Τί οὖν κόπτεις
[73]	τὸ εἰρημένον· Παράγει τὸ σχῆμα	τοῦ	κόσμου τούτου. Τί τοίνυν ὡς
[28]	γάμον ἐνόμισαν, ἀλλ´ ὅτε ἤκουσαν	τοῦ	κυρίου εἰς ταύτην αὐτοὺς κατακλείοντος
[68]	Οὐκ ἔστιν οὐδείς. Ἀλλ´ οἱ	τοῦ	κυρίου κατατρυφῶντες αὐτοὶ μόνοι τὸ
[15]	συγκροτεῖ τὸ ἡμέτερον ἀλλ´ ὁ	τοῦ	κυρίου λόγος ὁ παρὰ τὴν
[84]	πότε πνεύματι ζήσομεν, πότε τὰ	τοῦ	κυρίου μεριμνήσομεν; Ὅταν ἀποδημήσωμεν ἐντεῦθεν;
[74]	λόγων· Ὁ ἄγαμος μεριμνᾷ τὰ	τοῦ	κυρίου, ὁ δὲ γαμήσας μεριμνᾷ
[12]	Παύλου. Τὴν γὰρ τούτου παραίνεσιν	τοῦ	κυρίου παραίνεσιν εἶναι πιστεύειν χρή.
[73]	εἶναι. Ὁ ἄγαμος μεριμνᾷ τὰ	τοῦ	κυρίου. ~Πῶς θέλων ἡμᾶς ἀμερίμνους
[12]	τοῦ λόγου καλόν; ἀπ´ αὐτῶν	τοῦ	κυρίου ῥημάτων, ὧν διὰ τοῦ
[12]	τῶν αὐτοῦ, ἑτέρων δὲ τῶν	τοῦ	κυρίου ταῦτά φησιν. Ὁ γὰρ
[36]	ἴδιον ἡγεῖσθαι αὐτοῦ ἀλλὰ πάντα	τοῦ	κυρίου. Τοῦτο καὶ ἑτέρωθι ποιεῖ.
[12]	οὖν ὁ Παῦλος ἐνηχούμενος ὑπὸ	τοῦ	κυρίου φησί; Περὶ δὲ ὧν
[34]	θείς. Ἡ μὲν γὰρ τὰ	τοῦ	κυρίου, φησίν, ἡ δὲ τὰ
[24]	οὐκ ἐμὴ ἡ ἀπόφασις ἀλλὰ	τοῦ	λαλοῦντος ἐν τῷ Παύλῳ Χριστοῦ.
[36]	ἡ διανομὴ οὐκ ἐν τῇ	τοῦ	λαμβάνοντος κεῖται προαιρέσει ἀλλ´ ἐν
[41]	ἑαυτόν, τῷ δὲ μὴ ἀπὸ	τοῦ	λαμπροτέρου τοῦτο ποιῆσαι μέρους ταπεινοῖ
[49]	τοῖς οὐρανοῖς ἀγαθὰ ἐν τῇ	τοῦ	λελυπηκότος βλάβῃ τὴν ἀντίδοσιν ἵστησι.
[49]	ἐλπίδας ἐμπέσῃ ὡς ὅταν παρὰ	τοῦ	λελυπηκότος προσδοκήσῃ λήψεσθαι δίκην. Βουλόμενος
[52]	μανία, ὡς μηδὲ μετὰ τὴν	τοῦ	λελυπηκότος τιμωρίαν ἀφεῖσθαι τῆς ὀδύνης.
[66]	φωτὸς ἄμεινον οὔτε τὸ συγκεκλεῖσθαι	τοῦ	λελύσθαι οὔτε τὸ πολλῶν χρῄζειν
[52]	τῶν κακῶν εὕρῃ τὴν ἀπαλλαγήν,	τοῦ	λιμένος αὐτῇ προσκεχωσμένου καὶ μυρίων
[78]	ταὐτόν ἐστιν. Ἀλλὰ τῷ μήκει	τοῦ	λόγου καὶ τῇ συνεχείᾳ τῶν
[12]	τὴν συμβουλήν. Πόθεν οὖν ἄρξασθαι	τοῦ	λόγου καλόν; ἀπ´ αὐτῶν τοῦ
[24]	Διὸ τοῦτο τὸ μέρος ἀφέντες	τοῦ	λόγου πρὸς τοὺς σωφρονοῦντας αὐτὸν
[6]	τοῦ βασιλέως ἔσωθεν. Αὕτη δὲ	τοῦ	λόγου τὴν ἀκολουθίαν ἀνέστρεψε, τὴν
[64]	τούτου. Εἰ δὲ ἀπιστεῖς, ἄκουσον	τοῦ	Λουκᾶ λέγοντος ὅτι Μαστιχθέντες οἱ
[41]	εἶναι« Ἄξιον δὲ ἐνταῦθα θαυμάσαι	τοῦ	μακαρίου τὴν πολλὴν εὐμηχανίαν καὶ
[21]	οὐδὲ ἐχλεύασε τὴν ἀρετὴν τὴν	τοῦ	μακαρίου τότε ἐκείνου, ἀλλὰ καὶ
[12]	τοῦ κυρίου ῥημάτων, ὧν διὰ	τοῦ	μακαρίου φθέγγεται Παύλου. Τὴν γὰρ
[62]	μέλαν πολλῷ μελάντερον δείκνυσιν ἐπικείμενον	τοῦ	μαργαρίτου τὸ φῶς καὶ ὥσπερ
[82]	ἐκβαλεῖν αὐτὴν τῆς οἰκίας ὑπὲρ	τοῦ	μάχης καὶ στάσεως πᾶσαν ὑπόθεσιν
[9]	τὸ ἔλαττον μὲν ἔχων ἀγαθόν,	τοῦ	μείζονος δὲ οὐκ ἐφικνούμενος τοῦ
[82]	τὰ τῶν ἀποστόλων ἔπαθλα, ἄκουσον	τοῦ	μέλλοντος αὐτὰ διδόναι λέγοντος· Ὑμεῖς
[9]	τοῦ μείζονος δὲ οὐκ ἐφικνούμενος	τοῦ	μὲν ἐπαινεῖσθαι μετ´ ἐκείνου καὶ
[14]	τῶν ἀνθρώπων ἅπαν ἀφανισθῆναι γένος,	τοῦ	μὲν θανάτου καθ´ ἑκάστην αὐτὸ
[54]	μετὰ βίας ὑποτετάχθαι τῷ ἀνδρὶ	τοῦ	μετὰ πάσης ἐξουσίας ἐπιτάττειν αὐτῷ
[76]	ὅπερ ἂν βιαζόμενος καὶ μετὰ	τοῦ	μὴ βούλεσθαι καταδέχηταί τις, κἂν
[13]	ᾠκονόμησεν ὡς τοὺς μηδὲν περὶ	τοῦ	μὴ γαμεῖν ἀκούσαντας αὐτοὺς ἀφ´
[14]	ἐπὶ γῆς βασιλεύοντος ἀνθρώπου διὰ	τοῦ	μὴ γαμεῖν ἀφανισθέντος οὐδὲν τῶν
[1]	οὐκ ἀξιώσομεν, οὕτως οὐδὲ ὑπὲρ	τοῦ	μὴ γαμεῖν ἐκεῖνοι. Ἐρεῖ γὰρ
[8]	καὶ οὕτως εἰς τὴν ἀνάγκην	τοῦ	μὴ γαμεῖν καταστήσας, κατατείνει μὲν
[8]	ἀφίησιν. Κωλύεις γαμεῖν; Διὰ τοῦτο	τοῦ	μὴ γαμεῖν οὐ κείσεταί σοι
[2]	μόνον τὸ δεινὸν οὐδὲ μέχρι	τοῦ	μὴ κερδᾶναι τὰ τῆς ζημίας
[1]	ἀπαιτεῖν; Ὥσπερ γὰρ ἡμεῖς ὑπὲρ	τοῦ	μὴ μοιχεύειν στεφανοῦσθαι οὐκ ἀξιώσομεν,
[9]	οὐ κακίζω τὸ πρᾶγμα οὐδὲ	τοῦ	μὴ πεισθέντος κατηγορῶ. Σὺ δὲ
[38]	συμπλέκεται καὶ τοῦ πονεῖν καὶ	τοῦ	μὴ πονεῖν αὐτός ἐστι κύριος.
[38]	ἐπέτρεψε γάμον, ἐὰν βούλωνται, ὑπὲρ	τοῦ	μὴ πυροῦσθαι. Τοῖς δὲ παρθενεύουσιν
[58]	πλέον ἔχειν τι τοῦτον φήσομεν	τοῦ	μὴ ταύτης ἀπολελαυκότος τῆς ὄψεως.
[45]	ἦν. Εἰ δὲ κύριος ὢν	τοῦ	μὴ τὸν ζυγὸν ὑπελθεῖν τοῦ
[34]	οὐκ ἰσχύουσα ἑνὸς γίνεται μόνου	τοῦ	μὴ φλεχθῆναι μαχομένη πυρί. Ἆρα
[50]	αὐτὸν ποιούμενον τὸν λόγον ὑπὲρ	τοῦ	μηδ´ ὅλως εἶναι τούτων ἡμῖν
[45]	ἀσκούμενος καὶ ταλαιπωρῶν καὶ μετὰ	τοῦ	μηδὲν ἕτερον μεριμνᾶν οὐδὲν αὐτῷ
[4]	μὲν γὰρ ἡ ζημία μέχρι	τοῦ	μηδὲν λαβεῖν ἀγαθόν, ὑμῖν δὲ
[41]	εὐπαράδεκτον γενέσθαι τὴν συμβουλὴν καὶ	τοῦ	μηδὲν μέγα φθέγξασθαι περὶ ἑαυτοῦ
[66]	λελύσθαι οὔτε τὸ πολλῶν χρῄζειν	τοῦ	μηδενός, οὕτως οὐδὲ αὐτὴ τοῖς
[15]	καὶ τὸ δύο γυναῖκας ἔχειν	τοῦ	μιᾷ ἀρκεῖσθαι μόνον ἄμεινον εἶναι
[21]	τῆς ἑαυτοῦ κεφαλῆς; Κατελέλασέ ποτε	τοῦ	Μωϋσέως ἡ Μαριὰμ οὐχ οὕτως
[6]	νοήματα. Τί οὖν ὄφελος ἀφανισθέντος	τοῦ	ναοῦ τοὺς περιβόλους ἑστάναι; ἢ
[56]	κατέδυσαν καὶ αὗται καὶ τῶν	τοῦ	ναυαγίου συμμετέσχον δεινῶν καὶ μυρίων
[78]	~Διὰ τί μὴ σφόδρα καθάπτεται	τοῦ	νομίζοντος ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν αὑτοῦ
[16]	προστάγματα ταῦτα ἐκείνων μείζω, ἀλλὰ	τοῦ	νομοθέτου σκοπὸς ὁ αὐτός. Τίς
[9]	φαῦλον εἶναι λέγων καὶ τὴν	τοῦ	νομοθετοῦντος ἀλλ´ οὐ τὴν τοῦ
[8]	κατόρθωμα γίνεται ἀλλὰ τῆς ἀνάγκης	τοῦ	νόμου. Διὰ τοῦτο Πέρσας μὲν
[84]	ἔστι ταῦτα. Τὸ γὰρ ἀδύνατον	τοῦ	νόμου ἐν ᾧ ἠσθένει διὰ
[35]	ποτέ· ἐγενόμην ὑπὸ τοῖς ἐπιτάγμασι	τοῦ	νόμου· ἐφύλαξα τῶν ἐντολῶν τὰς
[65]	ἀρᾶς. Ὁ γὰρ τὴν ἀπὸ	τοῦ	νόμου κατάραν λύσας καὶ ταύτην
[16]	χρόνον ἐκεῖνον καὶ τὴν ἀπὸ	τοῦ	νόμου παιδαγωγίαν, τοῦ καιροῦ ἐπὶ
[35]	νῦν καὶ τὸν ἐκ τῆς	τοῦ	νόμου παραβάσεως οὐκ εἰδὼς φόβον,
[12]	ἡ πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης ἐκκλησία	τοῦ	νόμου τὴν ἰσχὺν μετὰ τῆς
[35]	γὰρ διαλεγόμενος καὶ τὸν ἀπὸ	τοῦ	νόμου φόβον ἐκλῦσαι σπεύδων, δι´
[84]	μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ	τοῦ	νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με
[2]	κεφάλαιον τῶν ἀγαθῶν, ἡ μετὰ	τοῦ	νυμφίου διαγωγή. Τί δήποτ´ οὖν
[82]	αὐτὴν ἀπελεύσονται, καὶ δηλοῦσιν αἱ	τοῦ	νυμφῶνος ἀποκλεισθεῖσαι παρθένοι. Ἆρ´ οὖν
[5]	φροντίδας βιωτικὰς ἀπελαύνειν τούτου χρὴ	τοῦ	νυμφῶνος ὡς οὐκ ἐνὸν μετ´
[15]	τὸν Ἀδὰμ τῆς ἡδονῆς ἐκράτησαν	τοῦ	ξύλου, οὐκ ἂν ἠπόρησεν ὁδοῦ
[28]	Ὁ δὲ Παῦλος καὶ τὴν	τοῦ	οἰκείου σώματος ἐξουσίαν παραιρεῖται, πᾶσαν
[69]	κατακοπτομένων πλῆθος κρεῶν, τὴν περιττὴν	τοῦ	οἴνου δαπάνην, τῶν καρυκευμάτων τὴν
[33]	Καὶ γὰρ ὅτε ἐκάθητο ἐπὶ	τοῦ	ὄρους ὁ Χριστός, διελέχθη περὶ
[80]	καὶ Ἰωάννου ὅσον ἡ γῆ	τοῦ	οὐρανοῦ. Ὥσπερ γὰρ τὸ εὔσχημον
[53]	ἀσθενέστερον, διὸ καὶ μᾶλλον ὑπὸ	τοῦ	πάθους ἁλίσκεται. Ὅταν δὲ καὶ
[14]	στρατεύματος διασπασθῆναι τὴν εὐταξίαν, οὕτω	τοῦ	πάντων τῶν ἐπὶ γῆς βασιλεύοντος
[42]	Θεὸς ἀπηξίωσέ με τοῦ ἐλέους	τοῦ	παρ´ αὐτοῦ. Ἄλλως τε ὅτι
[24]	ἐνθάδε ὀφειλομένης ὅτι μηδὲ ἐκ	τοῦ	παραδείγματος ἐσωφρονίσθησαν. Πολλοὶ τὰ τοῦ
[36]	κεῖται προαιρέσει ἀλλ´ ἐν τῇ	τοῦ	παρέχοντος κρίσει. Διὰ τοῦτο οὐδαμοῦ
[46]	ὅταν δὲ μηκέτι καιρὸς ᾖ	τοῦ	παρόντος βίου μηδὲ παιδοποιΐας, μηδὲ
[46]	εἰπεῖν ὅτι καὶ πρὸς τὴν	τοῦ	παρόντος βίου σύστασιν καὶ πρὸς
[46]	τῷ παραδείσῳ, εἰς δὲ τὴν	τοῦ	παρόντος βίου ταραχὴν ἐμβαλοῦσα; Ταῦτα
[30]	κοιτῶνος αὐτοῦ καὶ νύμφη ἐκ	τοῦ	παστοῦ αὐτῆς. Τοῦτο γὰρ καὶ
[83]	Τί οὖν; Ἀκριβέστερον ἡμεῖς, φησί,	τοῦ	πατριάρχου βιοῦμεν νῦν; Ὠφείλομεν μὲν
[49]	τούτων; Ὅπως γένησθε« φησίν, ὅμοιοι	τοῦ	πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν τοῖς
[29]	αἰσχύνεσθαι ἐπὶ τῇ πολλῇ συγκαταβάσει	τοῦ	Παύλου. Ἀλλὰ μὴ δείσητε μηδὲ
[28]	οὐχ ἁπλῶς καταστοχαζόμενος λέγω τῆς	τοῦ	Παύλου γνώμης ἀπὸ τῶν μαθητῶν
[13]	τὸ βάθος τῆς σοφίας ἔστι	τοῦ	Παύλου κατανοῆσαι. Οὐ γὰρ ἁπλῶς
[39]	πῶς, φησίν, οὐκ ἔξεστι τρυφᾶν	τοῦ	Παύλου λέγοντος· Εἰ δὲ οὐκ
[28]	δέ τις ἀκριβέστερον καταμάθοι τὸ	τοῦ	Παύλου, μᾶλλον ἐπιτείνει τὴν τυραννίδα
[12]	εἶπε δι´ ἑαυτοῦ, τὴν δὲ	τοῦ	Παύλου πρὸς τοῦτο κινήσας ψυχὴν
[42]	καὶ συστέλλει πάλιν. ~Περὶ τῆς	τοῦ	Παύλου ταπεινοφροσύνης. Οὐ γὰρ εἶπε·
[76]	Σὺ δέ μοι θέα κἀνταῦθα	τοῦ	Παύλου τὴν σύνεσιν, πῶς ταῖς
[8]	ἀκοῦσαι τοῦ Χριστοῦ λέγοντος διὰ	τοῦ	Παύλου· Τίμιος ὁ γάμος ἐν
[49]	ταύτην κατωρθωκέναι τὴν ἀρετήν, τὴν	τοῦ	πείθειν λέγω. Τοῦτο πόθεν δῆλον;
[68]	πῶς ἅπασαν σύγκρισιν ἐκ πολλοῦ	τοῦ	περιόντος νικᾷ. Ἀλλ´ ὁ πολὺς
[66]	μετ´ ἐκείνης. ~Ὅτι τὸ βαδίζειν	τοῦ	περιφέρεσθαι ἐπὶ ἡμιόνοις ἥδιον. Ἀλλὰ
[24]	ἤκουσαν ἃ Σίμων ἤκουσε παρὰ	τοῦ	Πέτρου τότε. Ἀλλ´ οὐ διὰ
[66]	Εἰ δὲ λέγοι τις ὅτι	τοῦ	πλήθους ἀπήλλακται τῶν ἐντυγχανόντων οὐκ
[66]	ἐκείνης πολλαὶ καὶ διὰ μέσου	τοῦ	πλήθους ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς βαδίζουσαι
[61]	Κἀκείνων δὲ πολλάκις χωρὶς ὑπὸ	τοῦ	πλήθους ὠθούμεναι καὶ πιεζόμεναι αἱ
[9]	μὲν ἐκεῖνα τολμῶντας κολάζω καὶ	τοῦ	πληρώματος ἀπελαύνω τῆς ἐκκλησίας, τοὺς
[1]	γὰρ καὶ περὶ παντὸς τοῦτο	τοῦ	πληρώματος εἴρηται τῆς Ἐκκλησίας ἀλλ´
[16]	τὸ μέτρον κοσμῆσαι τῆς ἡλικίας	τοῦ	πληρώματος τοῦ Χριστοῦ, τὰ δὲ
[4]	τοῖς ἀλλοτρίοις ἐντρυφῶν καὶ τὰ	τοῦ	πλησίον ἁρπάζων ἔχουσί τινα παραμυθίαν,
[10]	ὁ στρατηγός. Ἀλλ´ ὥσπερ ἐπὶ	τοῦ	πλοίου τοὺς ἐρέττοντας ἂν ἀφέλῃς
[82]	μετ´ αὐτοῦ τότε ὁρᾶται ὑπὸ	τοῦ	πλουσίου τρυφῶν. Καὶ τί τοῦτο
[84]	προφητῶν ἤκουσεν, ἀποστόλων, καὶ τῆς	τοῦ	πνεύματος ἐπέτυχε χάριτος, ἐπέτεινεν αὐτῇ
[14]	γὰρ ἄνθρωπος οὐ δέχεται τὰ	τοῦ	πνεύματος· μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστι«
[12]	Θεοῦ ἔχειν. Ὥσπερ οὖν τὰ	τοῦ	πνεύματος φθεγγόμενος ἑαυτοῦ λέγει γνώμην
[84]	ἐκείνοις τυγχάνειν; Ὅτι πολλὴ ἡ	τοῦ	πνεύματος χάρις ἐκκέχυται νῦν καὶ
[50]	ὁ καιρὸς καὶ πολλὴ ἡ	τοῦ	πνεύματος χάρις, ἔλεγε ταῦτα; Ὁ
[79]	ἀσιτίαν διήρκεσε. Τὸν δὲ ἡ	τοῦ	πνεύματος χάρις πολλάκις ἔτρεφε θαυματουργοῦντα,
[68]	μόνον αὐτῶν, οἱ δὲ μετὰ	τοῦ	ποιεῖσθαι πολλὴν τὴν ἐπιμέλειαν τὸ
[27]	ἀγωνισμάτων τούτων τὸν τόνον, οἶδα	τοῦ	πολέμου τὸ βαρύ. Φιλονείκου τινὸς
[10]	τὸ σκάφος κατέδυσας, καὶ ἐπὶ	τοῦ	πολέμου τοὺς στρατιώτας ἂν ἀποστήσῃς
[38]	φίλοις ὡς ἐναντίοις συμπλέκεται καὶ	τοῦ	πονεῖν καὶ τοῦ μὴ πονεῖν
[11]	καὶ πονηρὸν ἀποκαλοῦντας. Ἡ γὰρ	τοῦ	πονηροῦ δούλου κόλασις ὑμᾶς ἐκδέξεται·
[83]	γὰρ περισσόν« φησί, τούτων ἐκ	τοῦ	πονηροῦ ἐστιν. Οὐδὲν πλέον ἀπῃτοῦντο
[83]	ἡ ἐπιορκία μόνη ἦν ἐκ	τοῦ	πονηροῦ, νῦν δὲ καὶ τὸ
[84]	καὶ τοῦ δικαστοῦ καθίσαντος, καὶ	τοῦ	ποταμοῦ συρομένου τῆς φλογὸς καὶ
[8]	οὐκέτ´ ἂν δύναισθε τῶν ἀπὸ	τοῦ	πράγματος ἀντιποιεῖσθαι ἐπαίνων. Τὸ γὰρ
[42]	δὲ ποιεῖ οὐκ ἀμφιβάλλων περὶ	τοῦ	πράγματος ἄπαγε— ἀλλὰ τῇ τῶν
[13]	παρεχούσης· καὶ ἄλλως δὲ τὸ	τοῦ	πράγματος δείκνυσι μέγεθος καὶ τὸν
[13]	μόνον διαλεχθεὶς καὶ τὸ βάρος	τοῦ	πράγματος δείξας καὶ μέχρι τούτου
[13]	ἐτόλμων ὑμᾶς ἀγαγεῖν διὰ τὸ	τοῦ	πράγματος δυσκατόρθωτον· ἐπειδὴ δὲ αὐτοὶ
[47]	συζυγίαν ἐκάλεσε; Τὸ φορτικὸν ἐνταῦθα	τοῦ	πράγματος ἐνδεικνύμενος. Ἐπειδὴ γὰρ ὡς
[34]	Παῦλος πολὺ τὸ μέσον ἑκατέρου	τοῦ	πράγματος θείς. Ἡ μὲν γὰρ
[52]	ἐπιθυμίας ἡ τυραννὶς καὶ τῶν	τοῦ	πράγματος κακῶν τὸ πλέον αὐταὶ
[7]	οὕτως καὶ παρέργως εἰς τὴν	τοῦ	πράγματος καταλέξομεν ἀρετήν, οὐκ ἀποδύσαντες
[27]	δυσκόλων τιθεὶς τὴν μίξιν, τὸ	τοῦ	πράγματος κλέπτει βαρὺ καὶ διαναπαύσας
[27]	πρόξενος ἀγαθῶν. Οἶδα τὴν βίαν	τοῦ	πράγματος, οἶδα τῶν ἀγωνισμάτων τούτων
[41]	ἀλλὰ καὶ τῷ τὴν χάριν	τοῦ	πράγματος οὐκ αὐτοῦ φάναι εἶναι
[76]	ἅπαντα τὴν αἵρεσιν ὑμῖν ἐπιτρέπω	τοῦ	πράγματος, οὐχὶ μὴ βουλομένους ἕλκω
[39]	Δείκνυσι γὰρ ὅτι κύριοι ὄντες	τοῦ	πράγματος παρὰ τὸ μὴ βούλεσθαι
[30]	τὰς δὲ ἀντεισάγειν— τοσαύτην ποιεῖσθαι	τοῦ	πράγματος πρόνοιαν ὡς μέλλοντας θείων
[34]	ἐπιτάττω παρθενεύειν, φησί· δέδοικα γὰρ	τοῦ	πράγματος τὸ δυσκατόρθωτον. Οὐκ ἐπιτάττω
[13]	ἐλθεῖν καὶ ἔννοιάν τινα περὶ	τοῦ	πράγματος τούτου λαβεῖν, ἵν´ ᾠκειωμένας
[74]	μὴ μειζόνως τῶν ἀπὸ τῆς	τοῦ	πράγματος φύσεως τικτομένων φροντίδων τὰ
[8]	Διὰ τοῦτο ὑπεροψίᾳ ἀμέτρῳ κατὰ	τοῦ	πράγματος χρησαμένη εἰς τὴν τοῦ
[41]	καὶ ἑτέραν ἀνάγκην τὴν ἐκ	τοῦ	πρὸς ἀλλήλους συνδέσμου, πάσης ἀλύσεως
[62]	λιμώττοντα παρωσάμενος ἀνταγωνιστήν, οὕτω τὴν	τοῦ	προσώπου δόξαν τῆς περικειμένης καταβαλὼν
[62]	ἐν σκότῳ στίλβον, τό τε	τοῦ	προσώπου δυσδιάπλαστον τὰ τῶν ἱματίων
[7]	τῶν τριχῶν αὐχμὸν καὶ τὴν	τοῦ	προσώπου κατήφειαν καὶ τὸ φαιὸν
[17]	προστάττει, ἀλλ´ ὅταν μὲν ὑπὸ	τοῦ	πυρετοῦ κατέχωνται, τῆς στερεᾶς αὐτοὺς
[49]	εἰπών, οὐδὲ τῶν ἀνθράκων μνημονεύσας	τοῦ	πυρὸς ἀλλὰ πάντα ἐκεῖνα ἀφεὶς
[4]	παθεῖν. Ἐγὼ γὰρ ἐξ ἴσης	τοῦ	πυρὸς ὑπὸ τοῦ συνείδοτος οἶμαι
[19]	γάμος· πολλῷ δὲ πλέον ὑπὲρ	τοῦ	σβέσαι τὴν τῆς φύσεως πύρωσιν.
[27]	τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας	τοῦ	σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς
[14]	τοῦ στρατηγοῦ πεσόντος πᾶσα ἀνάγκη	τοῦ	στρατεύματος διασπασθῆναι τὴν εὐταξίαν, οὕτω
[14]	ζῷα καὶ φυτά. Καθάπερ γὰρ	τοῦ	στρατηγοῦ πεσόντος πᾶσα ἀνάγκη τοῦ
[9]	τοῦ νομοθετοῦντος ἀλλ´ οὐ τὴν	τοῦ	συμβουλεύοντος τάξιν ἁρπάζων, εἰκότως τοὺς
[42]	τοῖς ῥήμασι κέχρηται, ἀντὶ μὲν	τοῦ	συμβουλεύω Γνώμην δίδωμι« λέγων, ἀντὶ
[64]	οἱ ἀπόστολοι ἀνεχώρουν ἀπὸ προσώπου	τοῦ	συνεδρίου χαίροντες« καίτοι γε οὐ
[4]	ἐξ ἴσης τοῦ πυρὸς ὑπὸ	τοῦ	συνείδοτος οἶμαι μαστίζεσθαι αὐτόν, ὅταν
[59]	τε ἄλλων ἕνεκεν καὶ ὅτι	τοῦ	συνοικοῦντος αὐτὴν διαζεύγνυσιν. Ἡ δὲ
[47]	τοῦτό ἐστι τὸ ποιοῦν τὴν	τοῦ	συνοικοῦντος σωθῆναι ψυχήν· ὡς ἐὰν
[66]	σωφροσύνης τοὺς θαυμαστὰς καὶ διὰ	τοῦ	σχήματος καὶ διὰ τοῦ βαδίσματος
[47]	τῶν ἔργων ταῦτα φιλοσοφῇ καὶ	τοῦ	σωματικοῦ θανάτου καταγελῶσα μηδὲν εἶναι
[79]	ἀκρίδες καὶ μέλι ἄγριον τὴν	τοῦ	σώματος αὐτοῦ διεκράτουν ζωήν. Εἶδες
[62]	δυσείδειαν μειζόνως. Τό τε γὰρ	τοῦ	σώματος μέλαν πολλῷ μελάντερον δείκνυσιν
[8]	Καὶ καθάπερ τοὺς εὐνούχους ἡ	τοῦ	σώματος πήρωσις τῆς ἐπὶ τῷ
[84]	ἄνθρωπος, τίς με ῥύσεται ἐκ	τοῦ	σώματος τοῦ θανάτου τούτου; Εὐχαριστῶ
[67]	μὴ τῷ πόθῳ ἀλλὰ τῇ	τοῦ	σώματος ὥρᾳ καὶ τῷ θαύματι.
[57]	γοῦν διαλάμψασαι σφόδρα κατὰ τὴν	τοῦ	σώματος ὥραν οὐκ ἴσχυσαν ἄνδρας
[60]	οὔτε τὸ μὴ διαλάμπειν τὴν	τοῦ	σώματος ὥραν οὔτε ἄλλο τῶν
[5]	οὐκ ἐμὸς ὁ λόγος ἀλλὰ	τοῦ	τὰ νοήματα αὐτοῦ οὐκ ἀγνοοῦντος.
[41]	ἀδείας ἐνέχυρον. Τὴν μὲν ἐξουσίαν	τοῦ	τὰ τοιαῦτα ἐπιτάττειν παρῄρημαι, εἰ
[39]	καὶ πείρας σατανικῆς καὶ ὑπὲρ	τοῦ	ταῦτα μὴ γίνεσθαι τὸ πρᾶγμα
[24]	οἷον ἐπὶ τῆς Σαπφείρας, ἐπὶ	τοῦ	ταύτης ἀνδρός, ἐπὶ τοῦ Χαρμί,
[41]	δύο ἀναγκαίων καὶ ἐναντίων ἀπειλημμένος,	τοῦ	τε συστῆσαι τὸ ἑαυτοῦ πρόσωπον
[57]	γυνὴ ὥσπερ αὐτὴ κυρία οὖσα	τοῦ	τεκεῖν. Ὅταν δὲ ὁ τοῦ
[17]	πολυπραγμονεῖς, καὶ ταῦτα πολλάκις ἀποσφαλέντα	τοῦ	τέλους, τὸν δὲ Θεὸν ἄνθρωπος
[52]	διὰ παντός— αἱ μὲν παρὰ	τοῦ	τετρωμένου μάτην ἀνδρός, αἱ δὲ
[29]	παραίνεσιν; Τί γὰρ ἔχει πλεῖον	τοῦ	Τῇ γυναικὶ ὁ ἀνὴρ τὴν
[78]	ἀποτείνεται ἀλλ´ ἐν τοῖς ἐπαίνοις	τοῦ	τὴν ἑαυτοῦ διατηροῦντος παρθένον δίδωσιν
[55]	νόμῳ τὰ τῆς ὁμοτιμίας λυμαίνεται,	τοῦ	τῆς οὐσίας μέτρου πείθοντος αὐτὴν
[57]	τοῦ τεκεῖν. Ὅταν δὲ ὁ	τοῦ	τόκου καιρὸς ἐπιστῇ διακόπτουσι μὲν
[7]	αὐτοῦ λέγοντος, μᾶλλον δὲ αὐτοῦ	τοῦ	τὸν ἀγῶνα θέντος Χριστοῦ· Ἡ
[70]	καὶ ἥδιον τὸ μὴ τρυφᾶν	τοῦ	τρυφᾶν. Ἀλλ´ οὐχ ἡ εὐτέλεια
[66]	διὰ τοῦ βαδίσματος καὶ διὰ	τοῦ	τῶν ἱματίων ἀνεπιτηδεύτου τῆς ἔνδον
[77]	βιωτικάς— ἄπαγε— ἔξω ταύτην ἑλκύσας	τοῦ	τῶν παρθένων χοροῦ; Οὐ γὰρ
[21]	τοῦ ἀδελφοῦ καταλαλῶν καὶ κατὰ	τοῦ	υἱοῦ τῆς μητρὸς τιθεὶς σκάνδαλον
[70]	αὐτοῖς σφοδρῶς ἐπελθεῖν τὴν ἀνάγκην	τοῦ	ὕπνου καθεύδουσιν. Οὗτοι δὲ ἐν
[8]	οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ	τοῦ	ὑψίστου εἰσίν, οἵτινες καταγγέλλουσιν ἡμῖν
[24]	μείζονι τῇ ζημίᾳ. Πολλοὶ τὴν	τοῦ	Φαραὼ ζηλώσαντες ἀσέβειαν οὐ κατεποντίσθησαν
[15]	σώφρονος διαίτης καὶ τὸ ἀμύνεσθαι	τοῦ	φέρειν τὸν ἀδικοῦντα γενναίως. ~Ὅτι
[66]	πάσης. Καὶ ὥσπερ οὔτε σκότος	τοῦ	φωτὸς ἄμεινον οὔτε τὸ συγκεκλεῖσθαι
[17]	Οἱ δὲ ὄντως γενναῖοι καὶ	τοῦ	φωτὸς ἐρασταὶ μετὰ πολλῆς εὐκολίας
[24]	ἐπὶ τοῦ ταύτης ἀνδρός, ἐπὶ	τοῦ	Χαρμί, ἐπὶ τοῦ Ἀαρών, καὶ
[1]	ἑνὶ ἀνδρὶ καθὼς ὁ μακάριος	τοῦ	Χριστοῦ βούλεται νυμφαγωγὸς λέγων· Ἡρμοσάμην
[73]	ἐπὶ τὸν ἀπράγμονα καλοῦντος ἡμᾶς	τοῦ	Χριστοῦ; Θέλω, γὰρ ὑμᾶς, φησίν,
[38]	τὴν φοβερὰν ὅτι Ἐὰν καταστρηνιάσωσι	τοῦ	Χριστοῦ καὶ γαμῆσαι θελήσωσι, κρίμα
[43]	καὶ ἀτιθάσευτος ἦν, παραγενομένου δὲ	τοῦ	Χριστοῦ καὶ τῆς ἀρετῆς ἐπιδοθείσης
[8]	ἡμῶν; Ἀλλ´ οὐ θέλετε ἀκοῦσαι	τοῦ	Χριστοῦ λέγοντος διὰ τοῦ Παύλου·
[78]	δὲ εἰ θέλεις μαθεῖν ἄκουσον	τοῦ	Χριστοῦ λέγοντος· Οὔτε γαμοῦσιν οὔτε
[38]	μὲν ἄνωθεν ἀγγέλων, ἀγωνοθετοῦντος δὲ	τοῦ	Χριστοῦ, μαινομένου δὲ τοῦ διαβόλου
[25]	κέρδος οὐκ ἐῶν τὰ μέλη	τοῦ	Χριστοῦ μέλη γενέσθαι πόρνης, οὐ
[13]	γὰρ ὁ Παῦλος ἔλεγεν ὁ	τοῦ	Χριστοῦ μιμητής· Περὶ δὲ ὧν
[41]	οὐκ αὐτοῦ φάναι εἶναι ἀλλὰ	τοῦ	Χριστοῦ. Οὐ γὰρ εἶπε· περὶ
[12]	οὐκ ἔστιν ἐναντιουμένου τῷ προστάγματι	τοῦ	Χριστοῦ, οὕτως τὸ Ἐγώ, οὐχ
[44]	συγκατάβασις ἦν. Μετὰ δὲ τὴν	τοῦ	Χριστοῦ παρουσίαν πολλῷ στενωτέρα γέγονεν
[84]	ἐκκέχυται νῦν καὶ μεγάλη τῆς	τοῦ	Χριστοῦ παρουσίας ἡ δωρεά· ἄνδρας
[16]	κοσμῆσαι τῆς ἡλικίας τοῦ πληρώματος	τοῦ	Χριστοῦ, τὰ δὲ ἐκείνων εὐπρεπέστερα
[83]	κατὰ διαφόρους ὡρισμένοι καιρούς, καὶ	τοῦ	χρόνου προκόπτοντος τὸ τότε τέλειον
[0]		~ΤΟΥ	ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ. ~Ὅτι τῶν
[3]	αὐτῶν ἀλλὰ τὸν ἀνθρωποκτόνον τὸν	τοῦ	ψεύδους πατέρα. Διά τοι τοῦτο
[42]	Γνώμην δίδωμι« λέγων, ἀντὶ δὲ	τοῦ	ὡς διδάσκαλος Ὡς ἡλεημένος ὑπὸ
[43]	μὲν γὰρ εἰ ταύτην ἔλεγε,	τοὐναντίον	ἂν ὅπερ ἐβούλετο κατεσκεύασε μεμνημένος
[40]	τὴν ἀναισχυντίαν; Τί δαί, ἂν	τοὐναντίον	αὐτὴ μὲν ᾖ κοσμία καὶ
[34]	κωλυθῶμεν ὧν πάλαι ἦμεν κύριοι,	τοὐναντίον	γίνεται καὶ τὰ δι´ ἐξουσίαν
[49]	θλῖψιν; ἴσως εἴποι τις ἄν.	Τοὐναντίον	μὲν οὖν καὶ ἄνεσιν ἔχοντα
[8]	τοῦ δόγματος κοινωνοὺς τὸν διάβολον,	τοὺς	ἀγγέλους τοὺς ἐκείνου— μᾶλλον δὲ
[79]	τῆς ἐρημίας ἡ ἀκαρπία, τοῦτο	τοὺς	ἁγίους ἐκείνους ἐν ἀφθονίᾳ καθίστησιν.
[24]	αὐτοὺς πέλαγος. Οὐδὲ γὰρ οἱ	τοὺς	ἀδελφοὺς ἀποκαλοῦντες μωροὺς ἤδη τὴν
[73]	γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα καὶ	τοὺς	ἀδελφοὺς καὶ τὰς ἀδελφὰς ἔτι
[63]	καὶ γαληνὸς ὡς μηδὲ πρὸς	τοὺς	ἀδικοῦντας καὶ συνεχῶς λυποῦντας ἀγριαίνειν
[79]	τῆς γῆς; Εἶδες παρθενίας ἰσχύν;	Τοὺς	αἵματι καὶ σαρκὶ συμπεπλεγμένους, τοὺς
[73]	τούτου. Τί τοίνυν ὡς εἰς	τοὺς	αἰῶνας ἅπαντας ἐνθάδε μενοῦντες, οὕτως
[63]	αὐτῇ τοσαύτη περίκειται ὡς καὶ	τοὺς	ἀκολάστους αἰσχύνεσθαι καὶ ἐρυθριᾶν καὶ
[64]	πάσχειν ὑπ´ αὐτῶν, οἷον καὶ	τοὺς	ἄλλους εἰκός. Ἔχει μὲν γὰρ
[24]	καιρὸν χαλεπωτέραν ὑποστήσονται κόλασιν. ~Ὅτι	τοὺς	ἁμαρτάνοντας καὶ μὴ κολαζομένους οὐχὶ
[79]	σαρκὶ συμπεπλεγμένους, τοὺς χαμαὶ ἐρχομένους,	τοὺς	ἀνάγκῃ φύσεως ὑποκειμένους θνητῆς ὡς
[75]	πάσχουσι γυναῖκες ὑπὲρ τῆς εἰς	τοὺς	ἄνδρας ἀρεσκείας καὶ τῷ σώματι
[46]	παρὰ τῶν γυναικῶν ἐπιβουλαὶ εἰς	τοὺς	ἄνδρας γινόμεναι, ἐκείνῳ τῷ λόγῳ
[57]	αἰτίας ἀφίενται κἀν τούτοις δεδοίκασι	τοὺς	ἄνδρας οὐκ ἔλαττον ἢ ἐν
[46]	Οὐ μέχρι καὶ νῦν πολλὰ	τοὺς	ἄνδρας τοὺς ἑαυτῶν ἀναπείθουσι προσκρούειν
[34]	διατηρεῖν; Οὐδεὶς γὰρ αὐτῇ συγχωρεῖ	τοὺς	ἄνθρακας τούτους ἔξω κενῶσαι, ἀλλ´
[50]	ἀνοήτους καὶ βλαβεράς, αἵτινες βυθίζουσι	τοὺς	ἀνθρώπους εἰς ὄλεθρον καὶ ἀπώλειαν.
[37]	εἶναι φήσας αὐτῷ, καὶ πρὸς	τοὺς	ἀπάγοντας αὐτὸν τοῦ θρηνοῦ δυσχεράνας,
[1]	ἐμοὶ τοῦτο τὸ μέρος— ἀλλὰ	τοὺς	ἅπασαν ἐπελθόντας ἀρετὴν τούτους εἰς
[22]	κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως	τοὺς	ἀπὸ τῆς παρθενίας ἐκεῖ λάμποντας
[37]	ταῦτα καὶ πρὸ τούτων διὰ	τοὺς	ἀποκειμένους ἐν τοῖς οὐρανοῖς τῇ
[49]	αὐτῷ. Ἐπειδὴ δὲ πρὸς Κορινθίους	τοὺς	ἀτελέστερον διακειμένους διελέγετο, ἤδη τῶν
[37]	ὀφθαλμοῖς, τούτοις μετὰ γέλωτος εἰς	τοὺς	αὐτοὺς ἐνορᾷ καὶ τῷ στόματι
[57]	ὥραν οὐκ ἴσχυσαν ἄνδρας ἑλεῖν	τοὺς	αὑτῶν, ἀλλὰ ἀφέντες αὐτὰς ἐκεῖνοι
[14]	παρθενία κοσμοῦσα αὐτοὺς μᾶλλον ἢ	τοὺς	βασιλεῖς τὸ διάδημα καὶ τὰ
[36]	ὁ Χριστὸς ἐκόλασεν ἀλλὰ πανταχοῦ	τοὺς	βίον οὐκ ἐπιδεικνυμένους ὀρθόν· καὶ
[17]	φλόγα σφοδροτέραν ἐποίησε. Καὶ γὰρ	τοὺς	γάλακτος μόνου δεομένους παῖδας ἂν
[78]	ἕτερόν τι τούτου πλέον ποιεῖ.	Τοὺς	γὰρ ἁμαρτάνοντας ἀφεὶς τοῖς ἐπιχειροῦσι
[84]	οὐδὲ οὕτως ἀπηλλάγμεθα τῆς κολάσεως.	Τοὺς	γὰρ βαθείας ἀπολαύοντας εἰρήνης τῶν
[82]	ἀλλ´ ἀξία πολλῷ μείζων ἐκείνης·	τοὺς	γὰρ ἐκείνων οὗτοι καθεδοῦνται κρινοῦντες
[19]	καὶ ἡ τῆς ἀσελγείας ἀναίρεσις.	Τοὺς	γὰρ ἔτι καὶ νῦν ἐν
[1]	τῆς παρθενίας ἑαυτῶν ἀφείλοντο ἔπαθλα.	Τοὺς	γὰρ τῶν φαύλων ἀπεχομένους οὐ
[34]	μεριμνᾷ. Συναγαγὼν τοίνυν εἰς ταὐτὸν	τοὺς	γεγαμηκότας καὶ ταύτῃ χαρισάμενος, ἄκουσον
[41]	παντὸς οἰκέτου χαλεπώτερον ἀλλήλοις ὑποκεῖσθαι	τοὺς	γεγαμηκότας καταναγκάζει. Κρατείτω« φησίν, ὁ
[75]	οὐκ ἀναγκάζει καὶ ἐν τούτοις	τοὺς	γεγαμηκότας ὑποκεῖσθαι ἀλλήλοις καθάπερ καὶ
[80]	ὁ ἐσταυρωμένος βίος ἐστίν. Αὕτη	τοὺς	γενναίους ἐκείνους πρὸς τὸν θαυμαστὸν
[24]	μὲν σωφρονοῦσιν ἀρκεῖ καὶ ταῦτα,	τοὺς	δὲ ἀδιορθώτως ἔχοντας καὶ μαινομένους
[58]	μενέτωσαν μὲν οἱ παῖδες κληρονόμοι,	τοὺς	δὲ γονεῖς ἀμφοτέρους ὁμοῦ προπεμπέτωσαν
[12]	δογμάτων τοὺς μὲν δι´ ἑαυτοῦ,	τοὺς	δὲ διὰ τῶν ἀποστόλων ἔδωκεν
[57]	τῶν γονέων τοὺς μὲν ἐγκρινόντων,	τοὺς	δὲ ἐκβαλλόντων. Τὸν γὰρ νικήσαντα
[84]	τοὺς μὲν ἐκ δεξιῶν ἀπεδέξατο,	τοὺς	δὲ ἐξ εὐωνύμων κατεδίκασεν, ἐπήγαγε
[41]	στέφανον περιτιθεῖσα αὐτῶν τῇ κεφαλῇ,	τοὺς	δὲ παραιτουμένους αὐτὴν καὶ οὐκ
[70]	χρείαν καταστάντας οὕτως αὐτοῦ μεταλαμβάνειν.	Τοὺς	δὲ πλουτοῦντας ἂν μὴ μέθῃ
[34]	Περιπατήσει τις ἐπ´ ἀνθράκων πυρός,	τοὺς	δὲ πόδας οὐ κατακαύσει; Ἀλλ´
[9]	τοῦ πληρώματος ἀπελαύνω τῆς ἐκκλησίας,	τοὺς	δὲ τοῦτο ποιοῦντας, εἰ σωφρονοῦσι,
[69]	πλουτοῦντες διάκεινται. Καθάπερ γὰρ ἐκεῖνοι	τοὺς	δεσπότας οὕτω τοὺς κεκλημένους αὐτοὶ
[52]	τρέμειν τοὺς συνοικοῦντας οὐχ ἧττον	τοὺς	δραπέτας ἐκείνους καὶ τὰς ἐκείνων
[46]	καὶ νῦν πολλὰ τοὺς ἄνδρας	τοὺς	ἑαυτῶν ἀναπείθουσι προσκρούειν τῷ Θεῷ;
[30]	τῷ Χριστῷ, τοὺς υἱοθεσίας ἀξιωθέντας,	τοὺς	εἰς τοσαύτην ἀναχθέντας τιμὴν μετὰ
[9]	οὐκ ἐγώ, ἀλλὰ θαυμάζω μὲν	τοὺς	εἰς τοῦτον ἀπογραψαμένους τὸν ἀγῶνα,
[7]	Οὐ γὰρ ἀπὸ τῶν ἱματίων	τοὺς	εἰς τοῦτον καθέντας ἑαυτοὺς τὸν
[82]	ἐπὶ τῆς ἐγκρατείας διαλάμψαντες, εἰς	τοὺς	ἐκείνου κόλπους εὔχονται ἀπελθεῖν. Τίς
[8]	κοινωνοὺς τὸν διάβολον, τοὺς ἀγγέλους	τοὺς	ἐκείνου— μᾶλλον δὲ οὐδὲ ἐκείνους·
[64]	ἄν τις ἴδοι προθυμίας ὁδεύοντας	τοὺς	ἑλομένους αὐτήν, οὐ διὰ τὸ
[34]	ἀφίστανται ἕως ἂν ἢ καταδύσωσι	τοὺς	ἐμπλέοντας ἢ τοῦτο πάθωσιν αὐτοί.
[20]	ἃ πάσχουσιν ὑπομένουσι. Διὸ καὶ	τοὺς	ἐν δυναστείαις ὄντας ὑβρίζοντες οὐ
[20]	ἐνθυμουμένους ὅτι ὁ μὲν θαυμάζων	τοὺς	ἐν τοῖς μεγίστοις διαλάμποντας ἄθλοις,
[34]	στεφάνων ἡ παρθενία. Εἰ γὰρ	τοὺς	ἐν τῷ γάμῳ διατρίβοντας δέδοικεν
[29]	Ὁρᾷς πῶς ἀνυπόπτως καὶ ἀνεπαχθῶς	τοὺς	ἐν τῷ γάμῳ μένοντας εἰς
[57]	λυπηροῖς. Τί δὲ χρὴ λέγειν	τοὺς	ἐν τῷ μεταξὺ γινομένους χωρισμούς,
[63]	τῆς οἰκείας ἀναχρῶσαν εὐωδίας, οὐ	τοὺς	ἔνδον καὶ πλησίον ἑστῶτας μόνον
[63]	πλησίον ἑστῶτας μόνον ἀλλὰ καὶ	τοὺς	ἔξω πάντας ἐμπίπλησι τῆς ἡδονῆς,
[6]	βλέμματος ἰταμώτερον ἐκείνου τοῦ καὶ	τοὺς	ἔξωθεν πείθοντος ὀφθαλμοὺς ὡς πονηροῖς
[17]	Θεῷ πρὸς τὸ πολλοὺς ποιῆσαι	τοὺς	ἐπὶ τῆς γῆς ἀνθρώπους. ~Ὅτι
[11]	τῆς παρθενίας τὸ ἀξίωμα; Πῶς	τοὺς	ἐπὶ τῆς γῆς διατρίβοντας τοῖς
[24]	ἐν τῷ μηδ´ ὅλως κολάζειν	τοὺς	ἐπιμένοντας τοῖς ἁμαρτήμασίν ἐστιν. Ἐνῆν
[10]	Ἀλλ´ ὥσπερ ἐπὶ τοῦ πλοίου	τοὺς	ἐρέττοντας ἂν ἀφέλῃς τὸ σκάφος
[75]	ἔχειν, τοὺς οὐκ ἔχοντας ἐννοείτω	τοὺς	ἐσταυρωμένους πῶς διάκεινται. Πῶς οὖν
[69]	πρότερον ἔστησαν ἕως κινδύνους ἐπήγαγον	τοὺς	ἐσχάτους. Ἀλλὰ τὸ σιτεῖσθαι πολλὰ
[1]	μοιχὸν ἀποκτιννύντες τὸν μὴ διορύττοντα	τοὺς	ἑτέρων γάμους οὐδεμιᾶς ἠξίωσαν τιμῆς.
[8]	συνειδήσεως πρόληψις γέγονε. Καὶ καθάπερ	τοὺς	εὐνούχους ἡ τοῦ σώματος πήρωσις
[8]	ἀγαθῶν ἐγκρίνει τάξιν. Ὥσπερ γὰρ	τοὺς	εὐνούχους οὐδεὶς ἂν ἐπαινέσειεν εἰς
[1]	λαβὲ λογισμόν. Τοῦτο δέ ἐστι	τοὺς	ἐχθροὺς ἀγαπᾶν. Ἐπεὶ οὖν πάντοθεν
[14]	τῶν ἀγώνων ὑστερηκέναι τούτων, φέρε	τοὺς	ἐχθροὺς ἀφέντες— Ψυχικὸς γὰρ ἄνθρωπος
[1]	καὶ μεῖζον ἐζήτησεν εἰπών· Ἀγαπᾶτε	τοὺς	ἐχθροὺς ὑμῶν. Καὶ δεῖξαι βουλόμενος
[80]	ἀσθενὲς καὶ οὐχ ἱκανὸν σῶσαι	τοὺς	ἔχοντας. Καὶ μαρτυρήσειαν ἂν ἡμῖν
[21]	ἐγκαλῶν τοῖς Ἰουδαίοις ἔλεγεν· Ἐποτίσατε	τοὺς	ἡγιασμένους οἶνον. Εἰ δὲ τοὺς
[84]	Ἀλλ´ ἀνάγκη λοιπὸν ἀθάνατα κολάζεσθαι	τοὺς	ἡμαρτηκότας ὥσπερ οὖν καὶ τιμᾶσθαι
[84]	Ὥσπερ οὖν ἡμεῖς τοὺς παῖδας	τοὺς	ἡμετέρους ὅταν ἡβήσωσι, πολλῷ μείζονα
[66]	καὶ πολλοὺς ἔσχον τῆς σωφροσύνης	τοὺς	θαυμαστὰς καὶ διὰ τοῦ σχήματος
[62]	περικειμένης καταβαλὼν πρὸς ἑαυτὸν ἐπισπᾶται	τοὺς	θεατάς, ἐκείνην μὲν καταγελᾶσθαι μειζόνως,
[22]	ὅμως ὀκνοῦσι καὶ ἀναδύονται πρὸς	τοὺς	ἱδρῶτας ἐκείνους πολλοί, τίς ἂν
[30]	δὲ ὁ Μωϋσῆς διὰ τί	τοὺς	Ἰουδαίους τῆς ὁμιλίας ταύτης ἀπήγαγεν,
[23]	ὑμῶν· οὐδεὶς οὖν μετ´ ἐκείνους	τοὺς	καιροὺς ἐκακηγόρησεν ἁγίους ἄνδρας; Πολλοὶ
[74]	δὲ μείζονας τῶν φροντίδων ἀποληψόμενος	τοὺς	καρποὺς ἐν τοῖς ἀμερίμνοις παντί
[49]	ἤδη τῶν πόνων αὐτοῖς δίδωσι	τοὺς	καρποὺς ἵνα προθυμότερον ἐπὶ τὴν
[84]	ἡμαρτηκότας ὥσπερ οὖν καὶ τιμᾶσθαι	τοὺς	κατωρθωκότας. Ὅτι γὰρ οὔτε τούτων
[69]	γὰρ ἐκεῖνοι τοὺς δεσπότας οὕτω	τοὺς	κεκλημένους αὐτοὶ δεδοίκασι μή τινος
[33]	εἰς τοῦτον τὸν λογισμὸν ἐμβαλῇ	τοὺς	Κορινθίους· Ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα
[28]	τὴν ἀνάγκην εἰς ἣν καὶ	τοὺς	Κορινθίους ὁ Παῦλος τότε. Τὸ
[12]	ἅπτεσθαι. Ἀποδέξαιτο ἄν τις ἐνταῦθα	τοὺς	Κορινθίους ὅτι μηδεμίαν ποτὲ παρὰ
[27]	ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς	τοὺς	κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος
[52]	καὶ διαστασιάζοντας πρὸς ἀλλήλους ἴδῃ	τοὺς	κρατοῦντας αὐτῶν οὐ μικρὰν ἀφορμὴν
[82]	εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον« γίνεται. ~Πρὸς	τοὺς	λέγοντας ὅτι οἱ παρθενεύσαντες εἰς
[27]	μεθ´ ἡμέραν ὡπλισμένους ἡμᾶς ἑστάναι	τοὺς	λογισμοὺς καὶ φοβεροὺς εἶναι ταῖς
[30]	καὶ τῆς προσευχῆς, πόσῳ μᾶλλον	τοὺς	λοιποὺς τοὺς οὐκ ἔχοντας τοσαύτην
[36]	ὁ Χριστὸς ἐπαινεῖ ἀλλὰ καὶ	τοὺς	μαθητὰς ἐπὶ τούτῳ μέγα φρονοῦντας
[35]	οὐδὲ ὡς ἔτυχεν, ἀλλ´ ᾔδει	τοὺς	μαθητὰς τότε μάλιστα εἰς τὸν
[31]	ἀγούσης. ~Ὅτι ἀναγκαίως ἀπέστησε συνουσίας	τοὺς	μέλλοντας σχολάζειν εὐχῇ. Ὅπου γὰρ
[12]	Τῶν νόμων καὶ τῶν δογμάτων	τοὺς	μὲν δι´ ἑαυτοῦ, τοὺς δὲ
[57]	καθ´ ἑκάστην ἡμέραν τῶν γονέων	τοὺς	μὲν ἐγκρινόντων, τοὺς δὲ ἐκβαλλόντων.
[84]	αἰώνιον εἶναι λέγων. Ὅτε γὰρ	τοὺς	μὲν ἐκ δεξιῶν ἀπεδέξατο, τοὺς
[9]	μοιχεύειν, γαμεῖν δὲ οὐδέποτε. Καὶ	τοὺς	μὲν ἐκεῖνα τολμῶντας κολάζω καὶ
[41]	οὐδὲ ἐντολῆς ἀνάγκην ἐπάγεται ἀλλὰ	τοὺς	μὲν ἑκόντας καὶ μετὰ προαιρέσεως
[38]	οὐδεμίαν τοιαύτην δέδωκε παραμυθίαν, ἀλλὰ	τοὺς	μὲν ἐπὶ τοσοῦτον ἀναπαύσας πάλιν
[2]	εἰπών· Ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω«	τοὺς	μὲν μὴ δυναμένους οὐ κατέκρινε,
[4]	οἶμαι μαστίζεσθαι αὐτόν, ὅταν ἐννοήσῃ	τοὺς	μὲν τὰ αὐτὰ αὐτῷ πεπονηκότας
[8]	πᾶσιν ἐφεῖται παρ´ ἡμῖν, εἰκότως	τοὺς	μὴ γαμοῦντας θαυμάζομεν. Ὑμεῖς δὲ
[8]	τούτοις εἶναι λαμπρούς, ἃ μήτε	τοὺς	μὴ ἑλομένους ἀφίησι διὰ τοῦτο
[9]	τοῦ συμβουλεύοντος τάξιν ἁρπάζων, εἰκότως	τοὺς	μὴ πειθομένους μισεῖς. Ἀλλ´ οὐκ
[13]	λόγον οὕτως σοφῶς ᾠκονόμησεν ὡς	τοὺς	μηδὲν περὶ τοῦ μὴ γαμεῖν
[49]	ἀλλὰ πάντα ἐκεῖνα ἀφεὶς πρὸς	τοὺς	μικροψύχους λέγεσθαι καὶ ταλαιπώρους, αὐτὸς
[21]	τοὺς ἡγιασμένους οἶνον. Εἰ δὲ	τοὺς	Ναζιραίους οἶνον ποτίζων τοσαύτην ὑποστήσεται
[30]	ἀπολαύοντας χάριτος, τοὺς πνεῦμα λαβόντας,	τοὺς	νεκρωθέντας, τοὺς συνταφέντας τῷ Χριστῷ,
[41]	αὐτῆς ἐπιστάμενοι τὰ δικαιώματα καὶ	τοὺς	νόμους, ἑκόντες ἑαυτοὺς ὑποβάλλομεν τῷ
[52]	χειρῶν, ἀλλ´ ἔχων αὐτῷ βοηθοῦντας	τοὺς	νόμους τὴν ἁπάντων αὐτῷ φιλτάτην
[38]	γὰρ καὶ παλαίστρᾳ ὅπου πρὸς	τοὺς	οἰκείους ἡ γυμνασία καὶ τοῖς
[41]	παρασκευάζει. Μετὰ γοῦν τὴν πρὸς	τοὺς	οἰκέτας παραίνεσιν Τιμῆς« γάρ φησιν,
[15]	βουλομένου Θεοῦ δυνήσεται ποιῆσαι πολλοὺς	τοὺς	ὄντας ἀνθρώπους οὐδὲ ἡ παρθενία,
[11]	καὶ λαμπράς. ~Ὅτι ἡ παρθενία	τοὺς	ὄντως αὐτὴν μετιόντας ἀγγέλους ἐξ
[8]	τῆς φύσεως ὑμῖν ἀκεραίου μενούσης,	τοὺς	ὀρθοὺς περικόψας λογισμοὺς καὶ οὕτως
[37]	σκωπτόντων, μεμφομένων, ἀποστρεφομένων. Τῶν γὰρ	τοὺς	ὅρκους παραβαινόντων οὐχ ἧττον τοὺς
[73]	γίνονται μόνης πολλῷ μᾶλλον ἡμᾶς	τοὺς	οὐκ ἐπιγείῳ τινὶ δικαστηρίῳ ἀλλ´
[36]	ἦν. Τί δέ; Καὶ σκώπτει	τοὺς	οὐκ ἔχοντας αὐτὴν ἀκρατεῖς αὐτοὺς
[75]	ἐστιν ἔχοντα γυναῖκα μὴ ἔχειν,	τοὺς	οὐκ ἔχοντας ἐννοείτω τοὺς ἐσταυρωμένους
[30]	προσευχῆς, πόσῳ μᾶλλον τοὺς λοιποὺς	τοὺς	οὐκ ἔχοντας τοσαύτην μίξεως ἀνάγκην;
[36]	πρώτην πίστιν ἠθέτησαν; Οὐδαμοῦ γὰρ	τοὺς	οὐκ ἔχοντας χαρίσματα ὁ Χριστὸς
[32]	ἑαυτῶν ἐγηγερμένην κοιμίσαι σπεύδοντες καὶ	τοὺς	ὀφθαλμοὺς καὶ τὴν διάνοιαν ἅπασαν
[84]	νηπίων ἐποίησεν. Ὥσπερ οὖν ἡμεῖς	τοὺς	παῖδας τοὺς ἡμετέρους ὅταν ἡβήσωσι,
[37]	πολλὰ πολλάκις μετὰ δακρύων πρὸς	τοὺς	παρακαλοῦντας ἐγκώμια τῆς ἀπελθούσης διελθὼν
[52]	δυσχεραίνει πρὸς ἅπαντας καὶ εἰς	τοὺς	παρόντας ἁπλῶς καὶ ἀνευθύνους ἀφίησιν
[3]	πατέρα. Διά τοι τοῦτο καὶ	τοὺς	πειθομένους αὐτοῖς πάντας ἀπώλεσαν ἐνταῦθα
[39]	ἀλλὰ διὰ τὰς πορνείας, διὰ	τοὺς	πειρασμούς, διὰ τὴν ἀκρασίαν; Ἄνω
[33]	διὰ τὰς πορνείας« λέγων καὶ	τοὺς	πειρασμοὺς σατανικοὺς καὶ τὴν ἀκρασίαν«
[29]	γὰρ ἐκεῖνος μετὰ πάσης ἀκριβείας	τοὺς	περὶ τῆς βασιλείας ἐξηγεῖται νόμους
[27]	τοῦ γάμου βουλόμενος αὐτούς, καὶ	τοὺς	περὶ τῆς ἐγκρατείας λόγους βραχεῖς
[41]	πρὸς τὸν οὐρανὸν ἄρας, οὕτω	τοὺς	περὶ τῆς παρθενίας ἐμβάλλει λόγους,
[47]	τὸν ἀκροατήν, οὕτω καὶ ἐνταῦθα	τοὺς	περὶ τοῦ γάμου λόγους πάλιν
[47]	καὶ διακόψας πρὶν φανῆναι σκληρόν,	τοὺς	περὶ τοῦ γάμου πάλιν ἐνέβαλε
[13]	παρθενίᾳ λαβὼν τὰς ψυχὰς χρησίμως	τοὺς	περὶ τούτων κατασπείρῃ λόγους, τῆς
[6]	οὖν ὄφελος ἀφανισθέντος τοῦ ναοῦ	τοὺς	περιβόλους ἑστάναι; ἢ ποῖον τὸ
[49]	ἐπιτύχωσι καὶ ἀρχῆς· καὶ ὅλως	τοὺς	πλείονας τῶν ἀνθρώπων τοῖς παρὰ
[71]	καὶ βασκάνων ἐπιβουλάς, ἃ μάλιστα	τοὺς	πλουτοῦντας περιστοιχίζεται, ἐν οἷς καὶ
[30]	δὲ τοὺς τοσαύτης ἀπολαύοντας χάριτος,	τοὺς	πνεῦμα λαβόντας, τοὺς νεκρωθέντας, τοὺς
[66]	ἀναγκάζεται, καθάπερ τῶν ἐπαιτῶν οἱ	τοὺς	πόδας ἀποτετμημένοι καὶ οὐκ ἔχοντες
[66]	οἴκοι κατέχουσιν, ἀλλὰ κἂν ἀλγῆσαι	τοὺς	πόδας τύχῃ ἄν τε ἀμφοτέρας
[82]	ὅταν τῶν παρθενευσάντων πολλοὶ μετὰ	τοὺς	πολλοὺς ἱδρῶτας εὔχωνται χωρῆσαι ἐκεῖ;
[37]	ἀπελθούσης ἠδικημένη— τί λέγω ἠδικημένη;	Τοὺς	πόνους μὲν αὐτῆς καρπουμένη καὶ
[14]	πνεύματος· μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστι«	τοὺς	προσποιουμένους εἶναι μεθ´ ἡμῶν, διδάξωμεν
[14]	χωρίς; Ὥσπερ οὖν καὶ ἐποίησε	τοὺς	πρώτους ὅθεν ἅπαντες ἄνθρωποι. ~Ὅτι
[10]	κατέδυσας, καὶ ἐπὶ τοῦ πολέμου	τοὺς	στρατιώτας ἂν ἀποστήσῃς παρέδωκας δεδεμένον
[52]	τὴν ἀκοὴν οὐκ ἀνέχεται διακρίνειν	τοὺς	συκοφάντας τῶν μὴ τοιούτων, ἀλλὰ
[40]	δὲ οὐκ ἂν καὶ πρὸς	τοὺς	συνοικοῦντας διεφθάρη ἡ διάθεσις, τήμερον
[52]	λοιπὸν ἀνάγκη δεδοικέναι καὶ τρέμειν	τοὺς	συνοικοῦντας οὐχ ἧττον τοὺς δραπέτας
[30]	τοὺς πνεῦμα λαβόντας, τοὺς νεκρωθέντας,	τοὺς	συνταφέντας τῷ Χριστῷ, τοὺς υἱοθεσίας
[34]	ἡ παραίνεσις αὕτη ἀλλὰ πρὸς	τοὺς	σφόδρα κατωφερεῖς. Ἂν οὕτως ᾖς
[11]	οὐρανοῖς διαιτωμένοις ὁμοίως πολιτεύεσθαι ποιεῖ;	Τοὺς	σῶμα περικειμένους τῶν ἀσωμάτων οὐκ
[24]	μέρος ἀφέντες τοῦ λόγου πρὸς	τοὺς	σωφρονοῦντας αὐτὸν ἅπαντα τρέψωμεν, πάλιν
[36]	παρέχοντος κρίσει. Διὰ τοῦτο οὐδαμοῦ	τοὺς	τὰ θαύματα ἐργαζομένους ὁ Χριστὸς
[49]	Συνεῖδε γὰρ τοῦτο καλῶς ὅτι	τοὺς	ταπεινοὺς καὶ χαμαιπετεῖς καὶ πρὸς
[8]	ἑλομένους ἀφίησι διὰ τοῦτο κακίζεσθαι,	τούς	τε ἑλομένους καὶ κατορθώσαντας οὐ
[1]	κάτω που στρέφῃ καὶ παρὰ	τοὺς	τελώνας τάττεις σαυτόν. Ἀλλ´ εἰ
[37]	φθόνῳ καὶ βάλλονται, πρὸς δὲ	τοὺς	τετελευτηκότας καὶ οἱ πολέμιοι σπένδονται.
[7]	ἀκριβῶς; Ἀλλ´ οὐκ ἀφίησιν ὁ	τοὺς	τῆς ἀθλήσεως ταύτης νόμους διαταξάμενος.
[31]	τί οὖν ἐργάσεται τῇδε κἀκεῖσε	τοὺς	τῆς διανοίας ἀναρριπίζων ὀφθαλμούς; Ὅπερ
[39]	πάλιν ὁμιλῆσαι νυμφίῳ, ἀλλ´ εἰς	τοὺς	τῆς ἐγκρατείας ἐμβεβηκυῖαν ἀγῶνας. Ἔστι
[47]	περὶ τοῦ γάμου λόγοις καὶ	τοὺς	τῆς ἐγκρατείας ἐνέβαλε μεταξὺ διεγείρων
[80]	οὕτως οἶδεν ἀρίστη πολιτεία τρέφειν	τοὺς	τῆς παρθενίας καρπούς, μᾶλλον δὲ
[4]	ὑποστὰς ἵνα ἐκεῖ πλουτῇ, καὶ	τοὺς	τῆς παρθενίας πόνους ἵνα ἐκεῖ
[37]	τοὺς ὅρκους παραβαινόντων οὐχ ἧττον	τοὺς	τοιούτους ἅπαντες ἐκτρέπονται, ὡς εἰπεῖν,
[37]	πρᾶγμα συμβαίνοντα. Τῶν γὰρ νομοθετῶν	τοὺς	τοιούτους οὐ κολαζόντων γάμους ἀλλ´
[30]	ἀλλὰ καὶ πλείους, ἡμᾶς δὲ	τοὺς	τοσαύτης ἀπολαύοντας χάριτος, τοὺς πνεῦμα
[11]	Ἀλλ´ οὐδὲν τούτων πρὸς ὑμᾶς	τοὺς	τοσοῦτον πρᾶγμα λυμαινομένους καὶ τὸν
[22]	εἰκότως. Εἰ γὰρ μέλλοιεν οἱ	τοὺς	τοσούτους ἀναδεχόμενοι πόνους καὶ παρὰ
[47]	πολλὴν τῇ σαρκὶ θλῖψιν ὑπομένειν	τοὺς	τῷ γάμῳ προσέχοντας. Καθάπερ γὰρ
[8]	ἡ τῶν ταῦτα τολμώντων ἄδεια	τοὺς	τῶν τοιούτων ἀπεχομένους μίξεων ἐπαινεῖσθαι
[30]	νεκρωθέντας, τοὺς συνταφέντας τῷ Χριστῷ,	τοὺς	υἱοθεσίας ἀξιωθέντας, τοὺς εἰς τοσαύτην
[47]	αἰτίαν ἱκανὴν δι´ αὐτὸ παραμυθήσασθαι	τοὺς	ὑπὲρ αὐτῆς πόνους, τὴν ἐνεστῶσαν
[78]	οὐκ ἐνῆν ἀθρόον ἀναγαγεῖν ἐπὶ	τοὺς	ὑπὲρ τῆς παρθενίας λόγους. Ὁ
[83]	ἀπῃτοῦντο οἱ τότε ἢ τὸ	τοὺς	φιλοῦντας ἀγαπᾶν· νῦν δὲ τὸ
[79]	Τοὺς αἵματι καὶ σαρκὶ συμπεπλεγμένους,	τοὺς	χαμαὶ ἐρχομένους, τοὺς ἀνάγκῃ φύσεως
[46]	εἰκόνα τὴν βασιλικήν. Ἐπειδὴ δὲ	τοὺς	χαρακτῆρας ἐκείνους ἠμαύρωσε διὰ τῆς
[53]	μᾶλλον δὲ πάντες εὔχονται ἐπιτυχεῖν,	τοῦτο	ἀγαγόντες εἰς μέσον ἐξετάσωμεν νῦν.
[40]	καὶ βελτίω ποιεῖν ἤ, εἰ	τοῦτο	ἀδύνατον, φέρειν γενναίως τὸν ἀκήρυκτον
[63]	τῆς ψυχῆς ὅλος. Καὶ διὰ	τοῦτο	ἄν τε δυσειδὴς ᾖ, μετέβαλε
[46]	ψεύδεται ὁ Θεός. Οὐδὲ ἐγὼ	τοῦτο	ἂν εἴποιμι, ἄπαγε, ἀλλ´ ἐγένετο
[49]	ἐπάθλων. Καὶ ὁ Παῦλος δὲ	τοῦτο	ἂν ἐποίησεν, εἰ πρός τινας
[13]	καὶ συμβουλήν. Ὁ δὲ μηδὲ	τοῦτο	ἀνασχόμενος ποιῆσαι πρῶτος φανερὸν ἡμῖν
[29]	γνώμην δεικνὺς οὐ μετὰ σφοδρότητος	τοῦτο	ἀπαιτοῦσαν, ὅτε μάλιστα καὶ μετὰ
[49]	καὶ κατὰ ἄνθρωπον περιπατεῖτε. Διὰ	τοῦτο	ἀπὸ τῶν ἐν τῇ γῇ
[49]	λοιπὸς τῶν ἀποστόλων χορός· διὰ	τοῦτο	ἀπὸ τῶν πνευματικῶν αὐτοὺς ἐνῆγεν
[8]	Τοῦτο γὰρ σέ, ὦ ταλαίπωρε,	τοῦτο	ἀπολώλεκεν ὅτι μηδὲν οἴῃ σοι
[60]	μηδὲ ἐλευθέρα οὖσα τύχῃ, οὐδὲ	τοῦτο	αὐτῆς λυμαίνεται τὴν μνηστείαν, ἀλλὰ
[41]	ἐκβληθῆναι ἔξω ἢ σφαγῆναι ἔνδον;	Τοῦτο	γὰρ ἂν ἐποίησαν, εἴ γε
[32]	δουλεύειν αὐτῆς τῇ λαγνείᾳ. Διὰ	τοῦτο	γὰρ ἀρχόμενος ἔλεγε· Καλὸν ἀνθρώπῳ
[6]	δὲ ἀτιμίαν ἅπασαν ἔνδον ἔχουσα.	Τοῦτο	γάρ ἐστι τὸ δεινὸν ὅτι
[73]	δὲ πάντα μικρὸν ὕστερον ἀπολεῖται.	Τοῦτο	γάρ ἐστι τὸ εἰρημένον· Παράγει
[37]	ἡ ταῖς θυγατράσιν συνοικιζομένη λέαινα·	τοῦτο	γὰρ ἡ μητρυιὰ πανταχοῦ. Ἐντεῦθεν
[24]	ῥήματα εἶναι νομίζετε μόνον. Διὰ	τοῦτο	γὰρ καὶ ἐνίας αὐτῶν ἐπὶ
[30]	νύμφη ἐκ τοῦ παστοῦ αὐτῆς.	Τοῦτο	γὰρ καὶ Μωσαϊκοῦ μεῖζόν ἐστιν
[1]	τῶν ἀγαθῶν ἀπαιτεῖτε ἔπαθλα; Διὰ	τοῦτο	γὰρ καὶ τὰ πρόβατα ἐκ
[34]	λιμήν, οὐκ ἐπιτίθενται τοῖς πλέουσι·	τοῦτο	γὰρ μάτην κινδυνεύειν ἐστίν. Ἂν
[17]	παραπληξίας; Εἶπεν· Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε.	Τοῦτο	γὰρ ὁ καιρὸς ἀπῄτει τῆς
[13]	ὅτι Συμφέρει μὴ γαμεῖν. Διὰ	τοῦτο	γὰρ ὁ Παῦλος ἔλεγεν ὁ
[8]	πολλὰ χαίρειν εἰποῦσαν τῷ γάμῳ;	Τοῦτο	γὰρ σέ, ὦ ταλαίπωρε, τοῦτο
[48]	ἐγκληθῆναι, οὐκ εἰς τὸ θαυμαστωθῆναι·	τοῦτο	γὰρ τῆς παρθενίας ἐστίν, ὁ
[34]	τότε μάλιστα ἐπαίνου παντὸς ἀπεστέρηται.	Τοῦτο«	γάρ φησι, λέγω κατὰ συγγνώμην
[49]	λελυπηκότος βλάβῃ τὴν ἀντίδοσιν ἵστησι.	Τοῦτο	γάρ« φησί, ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς
[47]	ποικίλη μίξις τῶν λόγων διὰ	τοῦτο	γεγένηται. Ἄξιον δὲ καὶ αὐτὰ
[22]	τῆς τῶν χλευαζόντων αὐτῶν σωτηρίας	τοῦτο	γίνεται ὥστε μὴ περαιτέρω προελθεῖν
[42]	καὶ μάλιστα ὅταν ἐξ αἰτήσεως	τοῦτο	γίνηται τῶν ἀκροατῶν καθάπερ καὶ
[6]	καὶ νεκρῷ προσεοικός. Διὰ γὰρ	τοῦτο	δακρύων ἄξιαι καὶ θρήνων πολλῶν,
[79]	χεῖρον ἐκείνων εὑρήσει διακειμένους. Καὶ	τοῦτο	δὲ αὐτὸ τὸ δοκοῦν ἐλάττωμα
[41]	εἰπεῖν ἠναγκάσθησαν· Οὐ συμφέρει γαμῆσαι.	Τοῦτο	δέ ἐστι τὸ μηδένα ἑαυτοῦ
[1]	φύσεως αὐτῆς μείζονα λαβὲ λογισμόν.	Τοῦτο	δέ ἐστι τοὺς ἐχθροὺς ἀγαπᾶν.
[42]	καλὸν διὰ τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην.	Τοῦτο	δὲ ποιεῖ οὐκ ἀμφιβάλλων περὶ
[78]	ἑδραῖος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ«	Τοῦτο	δὲ πρὸς ἀντιδιαστολὴν εἴρηται τοῦ
[12]	ὁ κύριος, ἀλλ´ ἐγώ« οὐ	τοῦτο	δεῖξαι βουλόμενος ὅτι ἀνθρώπινον ἦν
[22]	ἄρκων ἔπασχον διὰ τὸν Ἐλισσαῖον,	τοῦτο	διὰ τὸν τούτου διδάσκαλον ὑπὸ
[52]	τῶν τοῦ γάμου πραγμάτων ὁ	τοῦτο	διαδρὰς ἐκείνῳ περιπείρεται πάλιν, καὶ
[52]	ἐκείνῳ περιπείρεται πάλιν, καὶ ὁ	τοῦτο	διαδὺς ἄλλῳ προσέπταισε, καὶ ὅλως
[24]	Πέτρου τότε. Ἀλλ´ οὐ διὰ	τοῦτο	διέφυγον ἀλλὰ πολλῷ χαλεπωτέραν ὑποστήσονται
[49]	ἐπίπονόν σοι εἶναι τὸ πρᾶγμα	τοῦτο	δοκεῖ; Δι´ αὐτὸ μὲν οὖν
[28]	λοιπὸν ἕως ἂν τῇ γυναικὶ	τοῦτο	δοκῇ. Καὶ ὅτι οὐχ ἁπλῶς
[49]	δοκεῖ; Δι´ αὐτὸ μὲν οὖν	τοῦτο	ἔγωγέ φημι δεῖν αὐτὸ μετιέναι
[41]	θαρρεῖν· ἐπειδὴ δὲ τῷ Θεῷ	τοῦτο	ἔδοξεν, ἀσφαλὲς τὸ τῆς ἀδείας
[42]	κἀγώ· ἐνταῦθα δὲ Νομίζω οὖν	τοῦτο	εἶναι καλὸν διὰ τὴν ἐνεστῶσαν
[76]	τὴν ἡμετέραν ἀποπνίγει ψυχήν. Διὰ	τοῦτο	εἶπεν· Οὐχ ἵνα βρόχον ὑμῖν
[82]	κόλπους εὔχονται ἀπελθεῖν. Τίς σοι	τοῦτο	εἶπεν, ὦ βέλτιστε; Ποῖος προφήτης;
[57]	θαυμασθῆναι λοιπόν; Καὶ μή μοι	τοῦτο	εἴπῃς· τί δαὶ ἂν εὔμορφος
[12]	Παῦλος· μὴ δείσῃς· διὰ γὰρ	τοῦτο	εἶπον ὅτι τὸν Χριστὸν ἔχω
[45]	καὶ πολλὰ μεριμνῶν τις ἀνύοι	τοῦτο	εἴτε ἀσκούμενος καὶ ταλαιπωρῶν καὶ
[52]	τὸ πάθος— οὐκ ὀλιγάκις δὲ	τοῦτο	εἴωθε γίνεσθαι— ἐκεῖνος μὲν ῥᾷον
[39]	προσδεδεμένην ἀλλ´ ἐλευθέραν οὖσαν καὶ	τοῦτο	ἑλέσθαι κἀκεῖνο· ἐκεῖ δὲ τὴν
[32]	καθ´ ἑκάστην ἡμέραν ἡμεῖς. Καὶ	τοῦτο	ἐμφαίνων ὁ Χριστὸς τὰ μὲν
[41]	εἶναι τῶν γεγαμηκότων. Καὶ οὐκέτι	τοῦτο	ἐν παραινέσεως τάξει καὶ συμβουλῆς
[9]	τὴν παρθενίαν· οὐ μὴν διὰ	τοῦτο	ἐν τοῖς πονηροῖς τὸν γάμον
[24]	ἀναξίως μεταλαμβάνουσι διαλεγόμενός φησι· Διὰ	τοῦτο	ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ
[78]	πῶς ἂν ἠνέσχετο συμβουλῆς εἰς	τοῦτο	ἐναγούσης αὐτόν; Καὶ τί θαυμαστὸν
[16]	μηδέποτε τῆς εὐτελείας ἀπαλλάξαι ἐκείνης,	τοῦτο	ἐναντιουμένου σφόδρα ἦν ἑαυτῷ. Ὥσπερ
[34]	γυναικί, ἀλλ´ ἡ τῶν ῥαθυμοτέρων	τοῦτο	ἐνομοθέτησεν ἀκρασία. Ἐπεὶ εἰ τὸ
[33]	τότε ἐκεῖνοι ἐκ πρώτης εὐθέως	τοῦτο	ἔπαθον τῆς φωνῆς, ἀλλ´ ὅτε
[17]	δὲ μὴ παρὰ τὴν ἀρχὴν	τοῦτο	ἐπέταξε, μὴ θαυμάσῃς. Οὐδὲ γὰρ
[17]	ἐπὶ τῶν τραυμάτων τὰ φάρμακα,	τοῦτο	ἐπὶ τῶν ἁμαρτημάτων οἱ νόμοι.
[83]	βιοῦμεν νῦν; Ὠφείλομεν μὲν καὶ	τοῦτο	ἐπιτετάγμεθα, οὐ βιοῦμεν δέ, καὶ
[78]	Ἀλλ´ οὐχ ὅτε Κολοσσαεῦσιν ἐπέστειλε	τοῦτο	ἐποίησεν ἀλλὰ μετὰ πολλῆς ἐξουσίας
[66]	τῶν μελλόντων προορωμένη τὸ αὐτὸ	τοῦτο	ἐργάσηται, τὸν ἄνδρα ἀφεῖσα καθ´
[47]	τοῦ γάμου περιστάσεων καταγελᾶν καὶ	τοῦτο	ἔργον τίθεσθαι διηνεκῶς, τοῦτό ἐστι
[16]	αὐτὴν ἀγαγεῖν ἀρετήν. Εἰ τοίνυν	τοῦτο	ἐσπουδάκει, οὐ τὸ μείζονα ἐπιτάξαι
[75]	ἔχειν γυναῖκα καὶ μὴ ἔχειν,	τοῦτό	ἐστι κεχρῆσθαι τῷ κόσμῳ καὶ
[47]	ζήτει λύσιν. Ἐπεὶ εἰ μὴ	τοῦτό	ἐστι, μηδὲ ταύτην ἐνταῦθα κατασκευάσαι
[36]	βίον οὐκ ἐπιδεικνυμένους ὀρθόν· καὶ	τοῦτό	ἐστι τὸ μάλιστα ἐπιζητούμενον παρ´
[10]	δὲ τῶν ὁμολογουμένων ἀγαθῶν ἄμεινον,	τοῦτό	ἐστι τὸ μεθ´ ὑπερβολῆς καλόν,
[47]	καὶ τοῦτο ἔργον τίθεσθαι διηνεκῶς,	τοῦτό	ἐστι τὸ ποιοῦν τὴν τοῦ
[76]	Οὐχ ἵνα βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω«	τοῦτό	ἐστιν· ἅπαντα τὰ καλὰ τῆς
[75]	φέρειν οὔτε τὴν αὐτάρκειαν ἀποστρέφεσθαι.	Τοῦτό	ἐστιν ἔχειν γυναῖκα καὶ μὴ
[80]	οἰκίαι καὶ πόλεις καὶ τέχναι.	Τοῦτό	ἐστιν τὸ Εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον«
[53]	μέσον ἐξετάσωμεν νῦν. Τί δὴ	τοῦτό	ἐστιν; Τὸ πένητα ὄντα καὶ
[74]	ἐμβαλὼν φροντίδα; Ὅτι οὔτε φροντίζειν	τοῦτό	ἐστιν, ὥσπερ οὖν οὐδὲ θλίβεσθαι
[36]	φησιν ἀλλ´ ὅλον τοῦ Θεοῦ.	Τοῦτο	εὐγνώμονος οἰκέτου μηδὲν ἴδιον νομίζειν
[82]	Νῦν δὲ οὐ σφόδρα εὔκολον	τοῦτο	εὑρεῖν. ~Ὅτι οὐ τὸ αὐτὸ
[1]	ἀγαπᾶν αὐτοὺς καὶ φιλεῖν, οὐδὲ	τοῦτο	ἔφησεν ἡμῖν ἀρκεῖν πρὸς τό
[77]	ἀνατίθησιν ἔργοις, ὡς ἂν μὴ	τοῦτο	ἔχοι, πολὺ τοῦ γάμου πάλιν
[42]	Συμβουλεύω δὲ ὑμῖν καὶ παραινῶ	τοῦτο	ζηλοῦν, καὶ γὰρ ἀπόστολος ὑμῶν
[14]	ἀνίστασθαι; Εἰ γὰρ τὸ καλὸν	τοῦτο	ζηλώσαιμεν ἅπαντες καὶ μὴ ἁψαίμεθα
[77]	καθαρὰν βιωτικῆς. Ἂν δὲ μὴ	τοῦτο	ᾖ, τί τὸ ὄφελος τῆς
[10]	Καλὸν ὁ γάμος; Οὐκοῦν διὰ	τοῦτο	ἡ παρθενία θαυμαστὸν ὅτι καλοῦ
[16]	μᾶλλον ἢ ἀνδρῶν. Καὶ διὰ	τοῦτο	ἡμᾶς τελείους ὁ Χριστὸς δημιουργῆσαι
[66]	τοῖς ποσὶ κεχρημένην— διὰ γὰρ	τοῦτο	ἡμῖν αὐτοὺς ἐποίησεν ὁ Θεός—
[68]	τοῦ ἀργύρου φύσις· ἐπεὶ εἰ	τοῦτο	ἦν, καὶ ἐκεῖθεν ὁμοίως τέρπεσθαι
[12]	τῶν λεγομένων. Εἰ γὰρ μὴ	τοῦτο	ἦν, οὐκ ἂν τοσαύτην ἔδωκα
[13]	Οὐδὲ γὰρ ἄν, εἰ μὴ	τοῦτο	ἦν, τὴν ἐκείνων ἂν περιέμενε
[64]	ἐργάζεται διὰ τὸν αὐτόν; Διὰ	τοῦτο	ἣν στενὴν καὶ τεθλιμμένην ἐκάλεσεν
[52]	βραχὺν ἀναπνεῖν συγχωροῦντα καιρόν, πόσων	τοῦτο	θανάτων οὐ χαλεπώτερον; Ἄν τε
[45]	ἐμπεπλεγμένοις καὶ πλείονος ἀπολαύσων διὰ	τοῦτο	θαύματος, νῦν μὲν ἴσως καὶ
[48]	Μὴ ζήτει γυναῖκα. Ποιεῖ δὲ	τοῦτο	ἵνα σὺ πρότερον ἀκριβῶς ἐπισκεψάμενος
[66]	πόαν ἀπενεχθῆναι συμβῇ— συμβαίνει δὲ	τοῦτο	καθ´ ἕκαστον ἐνιαυτὸν καὶ ἐπὶ
[35]	αὐτοὶ τῆς αὐτῆς ἐπιβαίνωσιν ὁδοῦ.	Τοῦτο	καὶ ἀλλαχοῦ ποιεῖ. Τοῖς Γαλάταις
[34]	κἀκεῖνο διὰ τὰς πορνείας. Διὰ	τοῦτο	καὶ ἀρχόμενος εἶπον· Καλὸν ἀνθρώπῳ
[14]	ἐπεισέρχεται μετὰ τούτων τὸ θνητὸν	τοῦτο	καὶ δουλικὸν ἱμάτιον. Ὁ γὰρ
[36]	αὐτοῦ ἀλλὰ πάντα τοῦ κυρίου.	Τοῦτο	καὶ ἑτέρωθι ποιεῖ. Εἰπὼν γὰρ
[30]	οὕτω προσιέναι τῷ Θεῷ. Διὰ	τοῦτο	καὶ ἡ νηστεία καλὸν ὅτι
[11]	παντὸς καὶ λειτουργοῦσιν τῷ Θεῷ·	τοῦτο	καὶ ἡ παρθένος. Διὸ καὶ
[83]	ἀγαπᾶν· νῦν δὲ τὸ μέγα	τοῦτο	καὶ θαυμαστὸν οὕτως ἐστὶν ἀτελές,
[83]	δέ, ὅπερ καὶ ἀρχόμενος ἔλεγον,	τοῦτο	καὶ νῦν ἐρῶ ὅτι οὐ
[49]	ἐργασίαν ἔλθωσι τῆς ἀρετῆς. Διὰ	τοῦτο	καὶ ὁ Θεὸς Ἰουδαίοις ἀφεὶς
[1]	τὸ μηδὲν πάσχειν δεινόν. Διὰ	τοῦτο	καὶ ὁ κύριος ἡμῶν, ἂν
[30]	πρὸς ἑαυτὴν ἐπιστρέφει τὴν διάνοιαν.	Τοῦτο	καὶ ὁ Παῦλος αἰνιττόμενος ἀπάγει
[2]	ὑπέρογκον τὸν ἀγῶνα ἀπέδειξε. Διὰ	τοῦτο	καὶ ὁ Παῦλος κατ´ ἴχνος
[33]	τὸν Χριστόν ἐστι μιμουμένων. Διὰ	τοῦτο	καὶ ὁ Παῦλος συνεχῶς αὐτὸ
[49]	παρόντων ἐλάττονα ποιοῦνται λόγον. Διὰ	τοῦτο	καὶ ὁ Παῦλος τούτοις μᾶλλον
[48]	τοῦ γάμου λαβεῖν ἐχρῆν. Διὰ	τοῦτο	καὶ ὁ Παῦλος ὑστέραν τὴν
[32]	ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Διὰ	τοῦτο	καὶ οἱ μαθηταὶ πρὸς τὸν
[34]	τῇ ψυχῇ ῥαθυμεῖν συγχωρούσης. Καὶ	τοῦτο	καὶ παροιμία τις ἡμῖν μαρτυρεῖ,
[1]	πρὸς τὸν ἀδελφὸν ἤδη διὰ	τοῦτο	καὶ στεφάνων ἀξίου σαυτόν. Οὐ
[41]	λόγοις οὐδαμοῦ παρήγαγεν ἑαυτόν. Διὰ	τοῦτο	καὶ σφόδρα ὑφειμένως καὶ μετὰ
[83]	παντί που δῆλόν ἐστι. Διὰ	τοῦτο	καὶ τὸν Νῶε θαυμάζουσα ἡ
[3]	τοῦ ψεύδους πατέρα. Διά τοι	τοῦτο	καὶ τοὺς πειθομένους αὐτοῖς πάντας
[8]	τοὺς μὴ ἑλομένους ἀφίησι διὰ	τοῦτο	κακίζεσθαι, τούς τε ἑλομένους καὶ
[25]	γίνεσθαι βέβηλον καὶ ἀκάθαρτον. Διὰ	τοῦτο	καλὸν ὅτι βαστάζει καὶ ἀνορθοῖ
[77]	Καὶ γὰρ ἡ παρθενία διὰ	τοῦτο	καλὸν ὅτι πᾶσαν ἐκκόπτει φροντίδος
[47]	ἐλθὼν καὶ εἰπὼν ὅτι Νομίζω	τοῦτο	καλὸν ὑπάρχειν« ἐπειδὴ εἶδεν ὅτι
[49]	βίῳ μνημονεύει δυσχερῶν. Νομίζω« φησί,	τοῦτο	καλὸν ὑπάρχειν. Καὶ ἀφεὶς εἰπεῖν,
[42]	ἐφ´ ὑμῶν. Νομίζω« οὖν φησι,	τοῦτο	καλὸν ὑπάρχειν. Ὁρᾷς πάλιν ὑφειμένον
[42]	καὶ αἰτίαν προστιθείς. Νομίζω« γὰρ	τοῦτο	καλὸν ὑπάρχειν« φησί, διὰ τὴν
[49]	ἀπάγει τοῦ γάμου. Συνεῖδε γὰρ	τοῦτο	καλῶς ὅτι τοὺς ταπεινοὺς καὶ
[68]	πολλὴν τὴν ἐπιμέλειαν τὸ αὐτὸ	τοῦτο	καρποῦνται ὃ μετὰ τῆς ἀμελείας
[39]	χηρῶν ἀξίωμα, ὅταν μηδέπω ᾖ	τοῦτο	καταδεξαμένη. Διὸ καὶ αὐτός φησι·
[28]	γνώμης ἀπὸ τῶν μαθητῶν ῥᾴδιον	τοῦτο	καταμαθεῖν. Οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνοι πρότερον
[12]	τὴν δὲ τοῦ Παύλου πρὸς	τοῦτο	κινήσας ψυχὴν ἐνομοθέτει λέγων· Εἴ
[35]	δείκνυσιν ἑαυτόν· τὸ γὰρ ἐξαίρετον	τοῦτο	κοινὸν εἶναι βούλεται τῶν μαθητῶν,
[84]	Θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διὰ	τοῦτο	κολαζόμεθα εἰκότως ὅτι τῶν συμπεποδισμένων
[34]	Οὐδὲ γὰρ οὐ μὴν διὰ	τοῦτο	κωλύω τοῖς βουλομένοις οὐδὲ αἰτιῶμαι
[35]	ἑτέρῳ« ὥστε οὐδεὶς ἂν ἔχοι	τοῦτο	λέγειν ὅτι ἕτερα πράττων ἕτερα
[57]	τῆς ἐπιθυμίας, αὐτὴν ἀφαιρεθεὶς αὐτὸ	τοῦτο	μᾶλλον ἐκείνου πενθεῖ, καὶ ἐξ
[24]	κακόν, μὴ θαρρῶμεν ἀλλὰ διὰ	τοῦτο	μᾶλλον φοβώμεθα. Κἂν γὰρ ἐνταῦθα
[24]	οὐχὶ θαρρεῖν ἀλλὰ δεδοικέναι διὰ	τοῦτο	μᾶλλον χρή. Ὥστε ὅταν ἄμετρα
[17]	ἐγκρατείᾳ καὶ παρθενίᾳ διάγειν; Ἀλλὰ	τοῦτο	μεῖζον ἂν τὸ πτῶμα εἰργάσατο
[78]	ἀνάγκην κωλύειν ὡς δι´ αἰσχύνην.	Τοῦτο	μὲν γὰρ ψυχῆς ἐστιν ἀνάνδρου
[78]	τῶν βρωμάτων παρατηρήσεως ἔχεσθαι καὶ	τοῦτο	μὲν ἐγκρίνειν, ἐκεῖνο δὲ ἐκβάλλειν,
[40]	ἐπιθυμίας βίαν χρὴ καρτερεῖν ἢ	τοῦτο	μὴ βουλομένην κολακεύειν τὸν ὑβριστὴν
[52]	ἐγὼ τοῦτό φημι, ἀλλ´ ἐὰν	τοῦτο	μὴ προσῇ, πολλὰ ἕτερα πρόσεστι,
[13]	ᾖ τὸ κατορθούμενον καὶ διὰ	τοῦτο	μηδὲ εἰς ἐντολῆς ἀνάγκην κατακλείηται,
[1]	εἴθε μόνον εἰκῇ. Καίτοι οὐδὲ	τοῦτο	μικρὸν εἰς κολάσεως λόγον, τὸ
[29]	ἐνταῦθα σαφέστερον ἐξειργάσατο. Ποιεῖ δὲ	τοῦτο	μιμούμενος τὸν ἅγιον τοῦ Θεοῦ
[44]	δὲ ἀντεισάγειν κεκώλυτο. Καὶ οὐ	τοῦτο	μόνον ἀλλὰ καὶ δύο κατὰ
[12]	τῷ Θεῷ δοκοῦν λέγοντος ἀλλὰ	τοῦτο	μόνον δεικνύντος δι´ αὐτοῦ νῦν
[22]	παίζοντες ἵνα πρὸς τὸν Ἐλισσαῖον	τοῦτο	μόνον εἴπωσιν· Ἀνάβαινε, φαλακρέ« οὕτω
[55]	τῆς οἰκίας ἐκπεσεῖν. Καὶ οὐ	τοῦτο	μόνον ἐστὶ τὸ δεινὸν ἀλλ´
[57]	ἡδονήν, μᾶλλον δὲ οὐκέτι φόβος	τοῦτο	μόνον, οὐδὲ μέχρι προσδοκίας τὸ
[2]	παρθενεῦσαι. Ἔστιν δὲ νῦν οὐ	τοῦτο	μόνον τὸ δεινὸν οὐδὲ μέχρι
[37]	σκηνῇ παιζόντων καὶ νῦν μὲν	τοῦτο,	νῦν δὲ ἐκεῖνο γινομένων; Καὶ
[47]	ἐπὶ τὴν παρθενίαν ἕλκει καὶ	τοῦτο	ὁ λόγος αὐτοῦ βούλεται, ὁ
[41]	ἅπασαν ἱκανὴ συσκιάσαι τρυφήν. Διὰ	τοῦτο	ὁ μακάριος ἐκεῖνος πρῶτον μὲν
[78]	θαυμαστὸν εἰ ἐπὶ πράγματος συγκεχωρημένου	τοῦτο	ὁ Παῦλος ἐποίησεν, ὅπου γε
[42]	δίδωσι τῶν λοιπῶν ἀλλὰ καὶ	τοῦτο	ὃ κοινὸν αὐτῷ καὶ τοῖς
[14]	ἡ γῆ ἔρημος ἦν ἀνθρώπων,	τοῦτο	ὃ νῦν δεδοίκασιν οὗτοι οἱ
[52]	σίδηρον, οὐδὲν ἴσον ἐρεῖ καὶ	τοῦτο	οἱ πεῖραν λαβόντες ἴσασι μόνοι
[36]	καὶ ἔνθα πολὺν ἵδρωσεν ἱδρῶτα,	τοῦτο	ὅλον ἀνατίθησι τῷ δεσπότῃ. Καὶ
[13]	ἦλθον ἐπὶ τὴν ἐρώτησιν; Εἶδον	τοῦτο	ὀξέως ἐκεῖνοι καὶ καλῶς ὅτι
[13]	Δι´ οὐδὲν ἕτερον ἢ διὰ	τοῦτο	ὅπερ εἶπον νῦν· ἵνα γὰρ
[36]	τῇ τοῦ παρέχοντος κρίσει. Διὰ	τοῦτο	οὐδαμοῦ τοὺς τὰ θαύματα ἐργαζομένους
[42]	κύριος οὐκ ἐπέταξε παρθενίαν, διὰ	τοῦτο	οὐδὲ ἐγώ. Συμβουλεύω δὲ ὑμῖν
[39]	μὲν ἔτι, οὔπω δὲ οὐδὲ	τοῦτο	οὐδὲ ἐκεῖνο ψηφισαμένης ἀλλ´ ἐν
[75]	τῆς πολλῆς ὕβρεως τίκτεται. Διὰ	τοῦτο	οὐκ ἀναγκάζει καὶ ἐν τούτοις
[46]	αὐτόν. Ἐγένετο μὲν γὰρ εἰς	τοῦτο,	οὐκ ἔμεινε δὲ ἐν τούτῳ.
[47]	πρᾶγμα κατώρθου. Ἀλλ´ οὐκ ἔστι	τοῦτο,	οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ τὸ πολλὴν
[41]	ἐμφαίνει τὸν πόνον λεχθέν, διὰ	τοῦτο	οὐκ εὐθέως ἐπὶ τὴν παραίνεσιν
[47]	τὴν ὁδόν. Εἰ δὲ νῦν	τοῦτο	οὐκ ἐφεῖται, ἐπὶ τῶν γυναικῶν
[46]	μὲν ἐπὶ τούτῳ καὶ διὰ	τοῦτο	οὐκ ἠθέλησε δὲ μεῖναι ἐπὶ
[48]	ἔχει τὸ πρᾶγμα τὴν θλῖψιν.	Τοῦτο	οὖν, εἰπέ μοι, κερδανοῦμεν ἀπὸ
[12]	αὐτῆς, μὴ ἀφιέτω αὐτόν. Διὰ	τοῦτο	οὖν ἔλεγεν· Οὐχ ὁ κύριος,
[74]	μὲν παράγει, ὁ δὲ μένει.	Τοῦτο	οὖν μόνον οὐχ ἱκανὸν δεῖξαι
[78]	τῆς ὑγιοῦς διδασκαλίας φυτά. Διὰ	τοῦτο	οὔτε καθικνεῖται αὐτῶν σφοδρῶς οὔτε
[47]	φησί, γυναικί; Μὴ ζήτει λύσιν.	Τοῦτο	οὐχ οὕτως συμβουλεύοντός ἐστιν ὡς
[34]	ἢ καταδύσωσι τοὺς ἐμπλέοντας ἢ	τοῦτο	πάθωσιν αὐτοί. Οὕτω καὶ ὁ
[34]	τοῖς μὴ γεγαμηκόσιν ἐνοχλεῖ. Καὶ	τοῦτο	παντί που δῆλόν ἐστιν. Ὧν
[67]	τις οὖσα τύχῃ. Ἀνάγκη γὰρ	τοῦτο	πάντως ἐν τῷ πλήθει συμπεσεῖν·
[14]	εὐταξίας διαμενεῖ καὶ τὸ καλὸν	τοῦτο	παράγγελμα μυρίων ἐμπλήσει τὴν οἰκουμένην
[52]	τετήρηται ψήφῳ. Ἀλλ´ οὐχ ἱκανὸν	τοῦτο	παραμυθήσασθαι τὴν ἀθλίαν ἐκείνην, ἀλλ´
[80]	τὸ Εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον« εἶναι,	τοῦτο	παρθενίας ἀρετή. Θαυμαστὸν μὲν γὰρ
[52]	τῆς ὑποψίας ἀπήλλακται. Οὐ πρόσεστι	τοῦτο	πᾶσι τοῖς γάμοις. Οὐδὲ γὰρ
[40]	λοίδορος, λάλος, πολυτελής, τὸ κοινὸν	τοῦτο	πασῶν αὐτῶν νόσημα, ἑτέρων πλειόνων
[12]	τῆς γῆς ἦν. Καὶ διὰ	τοῦτο	Παῦλός φησι· Τοῖς δὲ γεγαμηκόσι
[12]	οὐχ ὁ κύριος« μὴ διὰ	τοῦτο	Παύλου νομίσῃς εἶναι τὸν λόγον.
[66]	ἀγορᾶς ἐπὶ ἡμιόνων ἡδύ. Τῦφος	τοῦτο	περιττὸς μόνον, ἡδονῆς δὲ ἀπεστέρηται
[8]	τῆς ἀνάγκης τοῦ νόμου. Διὰ	τοῦτο	Πέρσας μὲν μὴ μητρογαμοῦντας θαυμάζομεν,
[1]	ὅταν τῶν ἐθνικῶν μηδὲν κατὰ	τοῦτο	πλέον ἔχωμεν; Ὥστε ἑτέρας ἡμῖν
[78]	τὸ πρᾶγμα ἀσχημοσύνην εἶναι· ἀλλὰ	τοῦτο	πληκτικώτερον ἦν. Διὸ ἕτερον ἀντὶ
[49]	ἀρετήν, τὴν τοῦ πείθειν λέγω.	Τοῦτο	πόθεν δῆλον; Ἀπὸ τῶν εἰρημένων
[36]	μὴ θαυμάσῃς. Οὐ γὰρ ἀπαυθαδιζόμενος	τοῦτο	ποιεῖ ἀλλ´ ἱκανὴν εἶναι νομίζων
[49]	εἶναι. Οὐκ ἐνταῦθα δὲ μόνον	τοῦτο	ποιεῖ ἀλλὰ καὶ περὶ ἀνεξικακίας
[83]	θαυμάζουσα ἡ γραφὴ οὐχ ἁπλῶς	τοῦτο	ποιεῖ ἀλλὰ μετὰ προσθήκης τινός.
[66]	τὸ φαίνεσθαι οὔτε τὸ κρύπτεσθαι	τοῦτο	ποιεῖ ἀλλὰ τὸ μὲν ἡ
[36]	θαυμαστὸν εἰ ἐπὶ τῆς ἐγκρατείας	τοῦτο	ποιεῖ, ὅπου γε καὶ περὶ
[78]	τῇ ἀποχρήσει. Τί δήποτε οὖν	τοῦτο	ποιεῖ; Ὅτι ἐκεῖνοι μὲν ἦσαν
[49]	ὁ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς	τοῦτο	ποιεῖ οὔτε περὶ παρθενίας οὔτε
[48]	Εἰ γὰρ μηδὲ πρὸς ὀλίγον	τοῦτο	ποιεῖν ἐπιτέτραπται ἄκοντος ἐκείνου, τίνα
[47]	Καὶ γὰρ μὴ βουλομένην σε	τοῦτο	ποιεῖν ἡ διὰ τὸν γάμον
[41]	οὔτε κολάζει οὔτε ἄκοντας ἀναγκάζει	τοῦτο	ποιεῖν. Οὐ ταύτῃ δὲ μόνον
[41]	δὲ μὴ ἀπὸ τοῦ λαμπροτέρου	τοῦτο	ποιῆσαι μέρους ταπεινοῖ καὶ συστέλλει
[68]	τῦφον ἀναγκασθεῖεν καὶ ἐξ ἀργύρου	τοῦτο	ποιῆσαι, πρότερον ἔνδοθεν θέντες τὴν
[36]	ἐπήγαγεν ἐν ἁγνείᾳ« οὐκ ἂν	τοῦτο	ποιήσας εἰ χάρισμα τὸ πρᾶγμα
[9]	ἀπελαύνω τῆς ἐκκλησίας, τοὺς δὲ	τοῦτο	ποιοῦντας, εἰ σωφρονοῦσι, καὶ ἐπαινῶν
[40]	ἀποστρέφηται καὶ διὰ παντὸς μένῃ	τοῦτο	ποιῶν; Καρτέρει, φησίν, πᾶσαν ταύτην
[32]	ἄν τε ὑφ´ ἑτέρων ἠδικημένοι	τοῦτο	ποιῶσιν ἄν τε αὐτοὶ δεόμενοι
[47]	ἐπεὶ καὶ γάμου χωρὶς ἐποίησαν	τοῦτο	πολλαὶ γυναῖκες. Ἡ γὰρ Πρίσκιλλα
[75]	φυσική τίς ἐστι καὶ διὰ	τοῦτο	πολλῆς ἔτυχε τῆς συγγνώμης καὶ
[83]	οὐ βιοῦμεν δέ, καὶ διὰ	τοῦτο	πολὺ τοῦ δικαίου ἀπολειπόμεθα. Ἐπεὶ
[2]	ἵνα ἀνύσωμεν αὐτοῦ τὸ θέλημα	τοῦτο	πράττομεν. Ὅτι γὰρ ὁ Θεὸς
[82]	τοῦ πλουσίου τρυφῶν. Καὶ τί	τοῦτο	πρὸς Παῦλον, τί δαὶ πρὸς
[45]	τῆς ἀρετῆς τὸν ἀγῶνα, οὐδὲν	τοῦτο	πρὸς τὸν ἀγωνοθέτην. Αὐτὸς γὰρ
[73]	καιρὸς ὁ παρών. Καὶ τί	τοῦτο	πρὸς τὸν γάμον; ἴσως ἂν
[57]	ἀγωνίας, τὰς νόσους; Καὶ τί	τοῦτο	πρὸς τὸν γάμον; φησί. Μάλιστα
[25]	τὸν καταπίπτειν μέλλοντα. Ἀλλὰ τί	τοῦτο	πρὸς τὸν ἑστῶτα, πρὸς τὸν
[13]	ὑπὲρ πολλῶν γραψάντων ἐκείνων οὐδαμοῦ	τοῦτο	προσέθηκε; Δι´ οὐδὲν ἕτερον ἢ
[35]	καὶ ἐμαυτόν; Καίτοι εἰ μὴ	τοῦτο	προσέκειτο· Ἀλλ´ ἕκαστος ἴδιον ἔχει
[52]	ἀπέδειξε. Τί οὖν; φησίν, ἅπασι	τοῦτο	πρόσεστι τοῖς γάμοις; Ἀλλ´ οὐδὲ
[68]	τὸ ἐμὸν καὶ οὐκ ἐμὸν	τοῦτο	ῥῆμα ἄν τις ἴδοι μόνον
[81]	ἁπλῶς εἰπεῖν τῶν βιωτικῶν. Διὰ	τοῦτο	ῥίζαν αὐτὴν τῶν κακῶν πάντων
[29]	γὰρ ἤρκει διὰ τῶν ἀνωτέρω	τοῦτο	σεμνότερον ἐνδειξάμενον μέχρις ἐκείνου στῆσαι
[15]	ἄμεινον εἶναι φήσεις, ἐπειδὴ καὶ	τοῦτο	συγκεχώρητο ἐν τῷ νόμῳ Μωϋσέως,
[41]	ὁ Θεός. Πῶς οὖν Ἰουδαίοις	τοῦτο	συνεχώρησεν; Δηλονότι διὰ τὴν σκληροκαρδίαν,
[10]	Ἀλλὰ τοῦ γάμου κρείττων; Καὶ	τοῦτο	συνομολογῶ· εἰ βούλει, καὶ τὸ
[47]	τοῖς πνευματικοῖς ἀποφαίνοντι; Καὶ ἐγὼ	τοῦτο	συνομολογῶ. Οὐδὲ γὰρ αὐτὴν παντελῶς
[1]	ἀγαπᾶν. Ἐπεὶ οὖν πάντοθεν ἡμῖν	τοῦτο	συνωμολόγηται, παυσάσθωσαν μάτην οἱ ἀπὸ
[82]	ἀποκλεισθεῖσαι παρθένοι. Ἆρ´ οὖν παρὰ	τοῦτο	τῆς παρθενίας ἴσος ὁ γάμος
[15]	τὴν ἀσθένειαν συνεχωρήθη τὴν σήν,	τοῦτο	τῆς παρθενίας προτίμα, μᾶλλον δὲ
[58]	μέγεθος καὶ μηδὲ τὸ κοινὸν	τοῦτο	τῆς φύσεως ὀχλείτω πάθος ὁ
[49]	πρὸς τὸ παραμυθήσασθαι τὸν ἠδικημένον	τοῦτο	τίθησιν, οὐκ ἀποστερῶν αὐτὸν τῆς
[52]	γὰρ καὶ ἄλλως καὶ ἀχάριστον	τοῦτο	τὸ γένος, ὅταν δὲ καὶ
[8]	οἴῃ σοι κοινὸν εἶναι πρὸς	τοῦτο	τὸ δόγμα. Διὰ τοῦτο ὑπεροψίᾳ
[21]	δυναμένων διαφυγεῖν τὴν μέλλουσαν κόλασιν	τοῦτο	τὸ ἐπίρρημα κεῖται ἐν ταῖς
[53]	χρήματα κεκτημένων γυναῖκα λαβεῖν. Ἀλλὰ	τοῦτο	τὸ ζηλωτὸν ἐκείνου τοῦ ἀπευκτοῦ
[76]	μετὰ βίας καὶ ἀνάγκης αἱρεῖσθαι	τοῦτο	τὸ καλόν. Καὶ γὰρ οὕτως
[1]	μόνον— μικρὸν γὰρ παρ´ ἐμοὶ	τοῦτο	τὸ μέρος— ἀλλὰ τοὺς ἅπασαν
[24]	μανίας αὐτοὺς ἀποστῆσαι δυνήσεται. Διὸ	τοῦτο	τὸ μέρος ἀφέντες τοῦ λόγου
[83]	αὐτοῖς« ἀλλ´ ἐλθὼν ὁ Χριστὸς	τοῦτο	τὸ τέλειον ἔδειξεν ἀτελές. Ἐὰν«
[75]	ἀλλήλοις καθάπερ καὶ ἐν ἐκείνοις.	Τοῦτο	τοίνυν ἐστὶν ἔχοντα γυναῖκα μὴ
[8]	οὐκ ἀφίησιν. Κωλύεις γαμεῖν; Διὰ	τοῦτο	τοῦ μὴ γαμεῖν οὐ κείσεταί
[1]	Εἰ γὰρ καὶ περὶ παντὸς	τοῦτο	τοῦ πληρώματος εἴρηται τῆς Ἐκκλησίας
[79]	δοκεῖ τῆς ἐρημίας ἡ ἀκαρπία,	τοῦτο	τοὺς ἁγίους ἐκείνους ἐν ἀφθονίᾳ
[49]	βούλομαι θλῖψιν ὑμᾶς ἔχειν, διὰ	τοῦτο	ὑμᾶς οὐ θέλω γαμεῖν. Καὶ
[8]	ἐκείνοις ἡ τῆς φύσεως ἀνάγκη,	τοῦτο	ὑμῖν ἡ τῆς πονηρᾶς συνειδήσεως
[8]	πρὸς τοῦτο τὸ δόγμα. Διὰ	τοῦτο	ὑπεροψίᾳ ἀμέτρῳ κατὰ τοῦ πράγματος
[82]	οἱ δὲ παρθενεύσαντες ἐν γεέννῃ,	τοῦτο	ὑπολείπεται κατὰ τὸν ὑμέτερον ὑποπτεῦσαι
[34]	ἐπὶ τῆς τῶν σωμάτων φύσεως,	τοῦτο	ὑπομένειν αὐτὴ καταναγκάζεται ἐπὶ τῆς
[60]	ποθεινοτέραν τῷ νυμφίῳ τὴν ἑκοῦσαν	τοῦτο	ὑπομένουσαν ποιεῖ οὔτε τὸ ἐκ
[52]	τοῖς γάμοις. Οὐδὲ γὰρ ἐγὼ	τοῦτό	φημι, ἀλλ´ ἐὰν τοῦτο μὴ
[18]	αἰτιᾶσθαι τὸν γάμον· οὐ γὰρ	τοῦτό	φημι νῦν, ἀλλ´ ὅτι τὸ
[48]	ἐπηρείας βαρύτερον γένοιτ´ ἄν; Κἀγὼ	τοῦτό	φημι. Τίνος οὖν ἔνεκεν ὑποβάλλεις
[75]	εὐτελῶς ζῆν προαιρουμένης. Ὅτι γὰρ	τοῦτό	φησι, διὰ τῆς ἐπαγωγῆς ἐδήλωσε.
[8]	γαμουμένων. Τί οὖν πρὸς ἐμὲ	τοῦτο,	φησί, τὴν πολλὰ χαίρειν εἰποῦσαν
[41]	μὴ ἐξῆν αὐτοῖς ἐκβάλλειν. Διὰ	τοῦτό	φησιν· Εἰ μισεῖς, ἐξαπόστειλον. Ὅταν
[74]	τῶν πνευματικῶν ἀπάγοντα; Διὰ γὰρ	τοῦτο,	φησίν, εἶπον· ἵνα καὶ οἱ
[39]	τὸ πρᾶγμα συγχωρῶν. Καὶ τί	τοῦτο;	φησίν· ἕως γὰρ ἂν αὐτὸ
[72]	δὲ ὑμῶν φείδομαι. Εἶτα μετὰ	τοῦτό	φησιν· Ὁ καιρὸς συνεσταλμένος τὸ
[46]	προσκρούειν τῷ Θεῷ; Οὐ διὰ	τοῦτό	φησιν ὁ σοφὸς ἐκεῖνος ἀνήρ·
[36]	τάξιν καταλέξαι τὴν ἐγκράτειαν βουλόμενος	τοῦτό	φησιν. Οὐκ ἂν γὰρ οὕτως
[12]	γνώμην εἶναι καὶ οὐ διὰ	τοῦτο	φήσομεν ἀνθρωπίνην εἶναι τὴν ἀπόφασιν,
[50]	γάρ φησι, διατροφὰς καὶ σκεπάσματα,	τούτοις	ἀρκεσθησόμεθα. Οἱ γὰρ βουλόμενοι πλουτεῖν
[47]	Ἔχοντες δὲ τροφὰς καὶ σκεπάσματα,	τούτοις	ἀρκεσθησόμεθα« ὅταν διὰ τῶν ἔργων
[49]	αἰχμαλωσίαν καὶ ὅσα τοιαῦτα ἕτερα.	Τούτοις	γὰρ μᾶλλον οἱ σαρκικώτεροι τῶν
[49]	τῆς παχύτητος ἦν ἱκανά. Πρὸς	τούτοις	δὲ κἀκεῖνο δεῖξαι ἐβούλετο, ὅτι
[57]	ὧν τῆς αἰτίας ἀφίενται κἀν	τούτοις	δεδοίκασι τοὺς ἄνδρας οὐκ ἔλαττον
[52]	τὸ βάραθρον ἀπαχθήσεται; Οὔτε οὖν	τούτοις	δυνήσεται ἑαυτὴν παραμυθήσασθαι τοῖς μηχανήμασιν
[9]	ταύτης τῆς ἐξουσίας αὐτόν. Πρὸς	τούτοις	ἐγὼ μὲν παραινῶν οὐ κακίζω
[8]	δόξομεν κακοί, ἀλλὰ τὸ ἐν	τούτοις	εἶναι λαμπρούς, ἃ μήτε τοὺς
[29]	ἐπὶ τὰ ἡδύτερα μεταπηδῆσαι καὶ	τούτοις	ἐνδιατρῖψαι μᾶλλον. ~Διὰ τί εἰ
[45]	γυναικὸς καὶ παίδων καὶ τῶν	τούτοις	ἐπισυρομένων πραγμάτων στρατεύεσθαι βούλει καὶ
[59]	ταύτης τῆς νύμφης ἐστί. Πρὸς	τούτοις	ἡ μὲν γεγαμηκυῖα φρίττει τὸν
[36]	καὶ ἐλεημοσύνας καὶ μεταδόσεις ἐν	τούτοις	ἠρίθμησεν. Ὅτι δὲ κατορθώματα ταῦτα
[44]	ἐπέτρεπε, καὶ πολλὴ καὶ ἐν	τούτοις	καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις ἅπασιν
[36]	κατορθώματα ἀριθμῶν τὰ ἑαυτοῦ ἐν	τούτοις	καὶ τῆς ἐγκρατείας ἐμνημόνευσεν. Εἰπὼν
[35]	ἐπάγεται τὸν ἀκούοντα. Πρὸς δὲ	τούτοις	καὶ φθόνου καὶ τύφου καθαρεύοντα
[19]	γὰρ ἔτι καὶ νῦν ἐν	τούτοις	κυλινδουμένους τοῖς πάθεσι καὶ χοίρων
[56]	ἀνδρῶν, εἶτα ἐξαίφνης πρὶν ἐπὶ	τούτοις	μακαρισθῆναι, κινδύνου τινὸς καθάπερ καταιγίδος
[49]	Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Παῦλος	τούτοις	μᾶλλον ἐνδιατρίβει, ἃ μάλιστα αὐτῶν
[37]	καὶ τοῖς πρώην δεδακρυμένοις ὀφθαλμοῖς,	τούτοις	μετὰ γέλωτος εἰς τοὺς αὐτοὺς
[36]	οἱ ταῦτα πάντα καὶ τὰ	τούτοις	ὅμοια πράττοντες. Καὶ αὐτὸς δὲ
[9]	τιθασσεύουσι τὴν τῆς φύσεως μανίαν.	Τούτοις	παραινῶ μὴ γαμεῖν, οὐ κωλύων
[45]	ἡμᾶς αὐτοὺς μισήσωμεν. Σὺ δὲ	τούτοις	πᾶσι φυρόμενος ἔφης δύνασθαι περιγενέσθαι.
[75]	τοῦτο οὐκ ἀναγκάζει καὶ ἐν	τούτοις	τοὺς γεγαμηκότας ὑποκεῖσθαι ἀλλήλοις καθάπερ
[60]	δοκοῦν· οὐδενὶ γὰρ ἐφίεται ἐν	τούτοις	τρυφᾶν ὡς καὶ ἀπεδείξαμεν ἐν
[9]	ἀλλὰ θαυμάζω μὲν τοὺς εἰς	τοῦτον	ἀπογραψαμένους τὸν ἀγῶνα, οὐ κατηγορῶ
[48]	ὑποβάλλεις σαυτὴν τῇ ἀνάγκῃ τοσαύτῃ;	Τοῦτον	γὰρ τὸν λογισμὸν οὐ μετὰ
[52]	καὶ ὅθεν προστασίαν ἐχρῆν προσδοκᾶν,	τοῦτον	ἐκτεθηριωμένον καὶ πάντων πολεμιώτερον ἴδῃ
[58]	διαζευγνύτω τὸν γάμον, ἀλλὰ καὶ	τοῦτον	ἐν μιᾷ πάντες δεχέσθωσαν ἡμέρᾳ
[10]	παρθενίας ὑποτέμνεται δόξαν· ὁ δὲ	τοῦτον	ἐπαινῶν μᾶλλον ἐκείνης ἐπαίρει τὸ
[49]	εἰ μὴ Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ	τοῦτον	ἐσταυρωμένον, οἷς οὐκ ἠδυνήθη λαλῆσαι
[7]	ἀπὸ τῶν ἱματίων τοὺς εἰς	τοῦτον	καθέντας ἑαυτοὺς τὸν ἀγῶνα δοκιμάζειν
[44]	τῶν ἰδιωτῶν βίον τὸν ἀκίνδυνον	τοῦτον	καὶ ἀπράγμονα ζῆν ὁ ἀνήρ,
[10]	ὁ διαβολῆς ἀπαλλάττων αὐτὸν οὐ	τοῦτον	μᾶλλον ἢ τὴν παρθενίαν ἐπῄνεσε.
[84]	καὶ πόλεμος ἄσπονδος ἦν. Καὶ	τοῦτον	ὁ Παῦλος διηγούμενος οὑτωσί πώς
[57]	μνηστήρων σήμερον παρευδοκίμησεν ἕτερος καὶ	τοῦτον	πάλιν ἐξέβαλεν ἄλλος. Ἔστι δὲ
[15]	ἐν ἴσῳ τίθεσο, ἐπεὶ κατὰ	τοῦτον	προϊὼν τὸν λόγον καὶ τὸ
[33]	συνεχῶς αὐτὸ στρέφει ἵνα εἰς	τοῦτον	τὸν λογισμὸν ἐμβαλῇ τοὺς Κορινθίους·
[1]	ἁγναί; Πρῶτον μὲν οὖν κατὰ	τοῦτον	τὸν λόγον οὐκ ἂν εἶεν
[47]	γάμου λόγος πάλιν ἐγγὺς ἕστηκε,	τοῦτον	τὸν φόβον ἀνιεὶς καὶ λέγων·
[58]	ὄναρ χρηστόν, πλέον ἔχειν τι	τοῦτον	φήσομεν τοῦ μὴ ταύτης ἀπολελαυκότος
[39]	ἐν κυρίῳ φησὶν εἶναι γάμον	τοῦτον	ὡς παρανόμως γινόμενον κατακρίνει; Μὴ
[40]	διεφθάρη ἡ διάθεσις, τήμερον μὲν	τούτου,	αὔριον δὲ ἐκείνου, καὶ πάλιν
[78]	ἐκείνῳ, τὸ δὲ ἀληθὲς τὴν	τούτου	δάκνει ψυχὴν ἐμφαίνων ὅτι τὸ
[57]	ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ ἀμφοτέρους τελευτήσαντας·	τούτου	δὲ οὐκ ὄντος δυνάτου τὸ
[14]	Ὅπου γὰρ θάνατος, ἐκεῖ γάμος·	τούτου	δὲ οὐκ ὄντος οὐδὲ αὐτὸς
[39]	ἀπόστολον· ἀλλὰ μὴ στῇς μέχρι	τούτου,	δέχου καὶ τὰ μετὰ ταῦτα·
[21]	φησιν ἕτερος προφήτης περὶ αὐτοῦ	τούτου	διαλεγόμενος· Οὐαὶ ὁ λέγων τὸ
[22]	τὸν Ἐλισσαῖον, τοῦτο διὰ τὸν	τούτου	διδάσκαλον ὑπὸ πυρὸς ἄνωθεν ἁφθέντος
[64]	οὐδὲ ὁ γέλως τοῦ κόσμου	τούτου.	Εἰ δὲ ἀπιστεῖς, ἄκουσον τοῦ
[84]	ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου	τούτου;	Εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ διὰ Ἰησοῦ
[33]	ὄρους ὁ Χριστός, διελέχθη περὶ	τούτου	καὶ μεθ´ ἕτερα πολλὰ πάλιν·
[17]	ὁ Ἀδάμ, οὐκ ἂν ἐδέησε	τούτου.	Καὶ πῶς ἄν, φησίν, αἱ
[46]	δὲ ἐν τούτῳ. Χωρὶς δὲ	τούτου	κἀκεῖνο ἔστιν εἰπεῖν ὅτι καὶ
[9]	οὐ κωλύων γαμεῖν. Πολὺ δὲ	τούτου	κἀκείνου τὸ μέσον, καὶ τοσοῦτον
[45]	δυσκολίας ἐπινοοῦσι περιττὰς οὐδεὶς ὑπὲρ	τούτου	κεῖται μισθός. Ἀλλὰ τίς ὁ
[13]	ἔννοιάν τινα περὶ τοῦ πράγματος	τούτου	λαβεῖν, ἵν´ ᾠκειωμένας αὐτῶν ἤδη
[82]	εὔχωνται χωρῆσαι ἐκεῖ; Ἐγὼ δὲ	τούτου	μεῖζον ἐρῶ ὅτι πολλοὶ τῶν
[45]	μηδὲν ἕτερον μεριμνᾶν οὐδὲν αὐτῷ	τούτου	μέλει λοιπόν. Τὸν μὲν γὰρ
[1]	οὐρανῶν ἄξιος, μὴ στῇς μεχρὶ	τούτου	μόνον ἀλλ´ ἀνάβηθι προσωτέρω καὶ
[49]	οἱ τοιοῦτοι. Καὶ οὐ μέχρι	τούτου	μόνον ἀλλὰ καὶ ἕως τέλους
[78]	τὸ ἐλεύθερον εἶναι οὐδὲ ἀπὸ	τούτου	μόνον ὑπεύθυνός ἐστιν ἀλλ´ ὅταν
[13]	παρθενίας, αὐτὸς δὲ αὐτοῖς πρὸ	τούτου	οὐ παρῄνεσεν. Πόθεν οὖν ἦλθον
[14]	καὶ κόπτοντος, τοῦ δὲ λόγου	τούτου	οὐκ ἐῶντος ἀντὶ τῶν πιπτόντων
[82]	ἐνταῦθα ὁ Ἀβραὰμ οὔτε ὁ	τούτου	παῖς οὐδὲ ὁ ἐκείνου οὐδὲ
[41]	τὸν τῆς καταγνώσεως λόγον, τὸ	τούτου	πάλιν ἰσχυρότερον πρὸς ἀποτροπὴν τίθησι,
[34]	μαχομένη πυρί. Ἆρα ἔστι τι	τούτου	παραδοξότερον, πᾶσαν ἔνδον βαστάζειν τὴν
[12]	μακαρίου φθέγγεται Παύλου. Τὴν γὰρ	τούτου	παραίνεσιν τοῦ κυρίου παραίνεσιν εἶναι
[1]	ἐκτρεπομένοις ὑπέσχετο, ἀλλ´ ἕτερόν τι	τούτου	πλέον καὶ μεῖζον ἐζήτησεν εἰπών·
[78]	σφοδρότητος ἀλλὰ καὶ ἕτερόν τι	τούτου	πλέον ποιεῖ. Τοὺς γὰρ ἁμαρτάνοντας
[57]	καὶ ἀπὸ τῆς αἰτίας τῆς	τούτου	πολλαὶ πολλάκις ἠρρώστησαν. Καὶ γὰρ
[1]	μὴ τοῖς ἀδελφοῖς ἀπεχθάνεσθαι, τὸ	τούτου	πολλῷ πλέον θεὶς τὸ ἀγαπᾶν
[48]	ἄκοντος ἐγκρατευομένη τοῦ ἀνδρὸς αὐτὴ	τούτου	πορνεύοντος δώσει μειζοτέραν δίκην. Ἡ
[40]	γὰρ ἐξῆν καὶ ζῶντος ἀπὸ	τούτου	πρὸς ἕτερον καὶ πάλιν, ἀπ´
[27]	κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος	τούτου,	πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας
[78]	πληκτικώτερον ἦν. Διὸ ἕτερον ἀντὶ	τούτου	προσέθηκε παραμυθούμενος αὐτὸν καὶ διδοὺς
[13]	τοῦ πράγματος δείξας καὶ μέχρι	τούτου	στήσας τὸν λόγον οὕτως σοφῶς
[47]	ζωήν, ὅταν πᾶσαν τοῦ βίου	τούτου	τὴν δόξαν κατὰ τὸν προφήτην
[73]	Παράγει τὸ σχῆμα τοῦ κόσμου	τούτου.	Τί οὖν κόπτεις σαυτὸν ἐν
[73]	Παράγει τὸ σχῆμα τοῦ κόσμου	τούτου.	Τί τοίνυν ὡς εἰς τοὺς
[78]	ἔχων ἀνάγκην. Καὶ οὐδὲ μέχρι	τούτου	τὸν λόγον ἔστησε· καίτοι γε
[46]	τῷ διαβόλῳ παρέδωκε καὶ πρὸ	τούτου	τὸν Σολομῶντα μετὰ τὴν πολλὴν
[41]	αὐτὸ ποιεῖς ἀποφαινόμενος; Ὅτι περὶ	τούτου	φανερῶς ὁ Χριστὸς διετάξατο, κωλύων
[36]	θανάτους καθημερινούς; Τί οὖν περὶ	τούτου	φησί; Πλέον αὐτῶν πάντων ἐκοπίασα,
[5]	γὰρ καὶ φροντίδας βιωτικὰς ἀπελαύνειν	τούτου	χρὴ τοῦ νυμφῶνος ὡς οὐκ
[14]	ἐφαίνετό που, ἀλλ´ ἔμενον ἐκεῖνοι	τούτου	χωρὶς καθάπερ ἐν οὐρανῷ τῷ
[29]	τυραννίδα συνεχέστερον στρέφει καὶ σαφέστερον,	τούτους	αὐτοὺς τοῖς ῥήμασιν ἐκεῖθεν ἐξελκύσαι
[56]	ὅσοι δὲ τὴν πεῖραν διέφυγον,	τούτους	διὰ τῆς προσδοκίας ἠνίασε. Παρθένος
[55]	καὶ εὐαρίθμητοι ταῦτα διέφυγον γάμοι,	τούτους	εἰς μέσον ἀγάγῃς· οὐ γὰρ
[1]	ἀλλὰ τοὺς ἅπασαν ἐπελθόντας ἀρετὴν	τούτους	εἰς τὴν ἀγήρω τῶν οὐρανῶν
[34]	γὰρ αὐτῇ συγχωρεῖ τοὺς ἄνθρακας	τούτους	ἔξω κενῶσαι, ἀλλ´ ὅπερ ὁ
[63]	καὶ διανίστασθαι ἀλλὰ καὶ πρὸς	τούτους	ἡδὺ καὶ μειλίχιον ἐνορᾶν. Κοσμιότης
[57]	ἄνδρες χαλεπὰς ἔχουσι τὰς φροντίδας.	Τούτους	μὲν γὰρ καὶ πολυπραγμονεῖν ἔνεστι,
[22]	Θεὸν ὡς ἅμα τῷ λόγῳ	τούτῳ	ἄρκους αὐτῶν ἐπαφεῖναι τῷ πλήθει·
[75]	περὶ μίξεως εἴρηται μόνης. Ἐν	τούτῳ	γὰρ ἕπεσθαι ἀλλήλοις κελεύει καὶ
[29]	εὐγνωμοσύνης ἡ ἔκτισις γίνεται. Οὐ	τούτῳ	δὲ μόνον παραμυθεῖται τὸν ἀκροατὴν
[47]	γύναι, εἰ τὸν ἄνδρα σώσεις;	Τούτῳ	δὲ τῷ τρόπῳ τῆς ἐρωτήσεως
[39]	Ἀλλ´ ἄκουε καὶ τὰ προσκείμενα	τούτῳ.	Ἔμαθες ὅτι κρεῖττον τὸ γαμῆσαι
[46]	ἄπαγε, ἀλλ´ ἐγένετο μὲν ἐπὶ	τούτῳ	καὶ διὰ τοῦτο οὐκ ἠθέλησε
[17]	ὥσπερ ἐν καλιᾷ τῷ κόσμῳ	τούτῳ	καὶ τῷ γάμῳ τρέφεσθαι χρόνον
[52]	ἔκ τινος προφάσεως οὐκ ἀληθοῦς	τούτῳ	ληφθείη τῷ κακῷ τί τῆς
[49]	μείζων ταυτῆς ἐκείνη, ἀλλ´ ὅμως	τούτῳ	μᾶλλον ἢ ἐκείνῳ τῷ ὅρκῳ
[36]	ἀλλὰ καὶ τοὺς μαθητὰς ἐπὶ	τούτῳ	μέγα φρονοῦντας ἀπάγει τῆς τοιαύτης
[28]	καὶ ἀργυρωνήτου μᾶλλον ὑποτάξας οἰκέτου.	Τούτῳ	μὲν γὰρ ἔξεστι πολλάκις καὶ
[69]	καὶ δαπάνης παρασκευασθέντων αὐτοῖς. Καὶ	τούτῳ	μὲν ἐξισοῦνται τοῖς οἰκέταις, καθ´
[13]	ἀλλὰ καὶ ἄγαν ὑφειμένως κἀν	τούτῳ	μιμούμενος τὸν Χριστόν. Καὶ γὰρ
[57]	εὐθέως ἐπεισέρχεται φόβος καὶ πρὸς	τούτῳ	πάλιν ἡ τῆς πολυπαιδίας φροντὶς
[41]	δεσποτικῆς ἡμᾶς ἀναμνήσας εὐεργεσίας καὶ	τούτῳ	πάντων τὰς διανοίας ἀναστήσας καὶ
[8]	Οὐχ ὡμιλήσας γάμοις; Ἀλλ´ οὐδέπω	τούτῳ	παρθένος. Τὴν γὰρ κυρίαν τοῦ
[11]	καθελκούσης αὐτάς, ἀλλὰ καὶ ἐν	τούτῳ	πολλὴν ἔχουσι τὴν παραμυθίαν αὐτὸν
[58]	πρὸς τὸν μέλλοντα, ἀλλὰ κἀν	τούτῳ	πολλῷ πλέον πάλιν τὸ μέσον.
[49]	ἀλλὰ τὰς ἐν τῷ αἰῶνι	τούτῳ	συμφορὰς ἠπείλει, λιμοὺς καὶ λοιμοὺς
[34]	ἀγριαίνῃ πρὸς αὐτήν, κἂν αὐτῷ	τούτῳ	σφοδρότερος γίνηται, τῷ τὸν ἀντίπαλον
[47]	παρὰ τὸ συνεῖναι καθάπερ γυνὴ	τούτῳ	σῶσαι τὸν ἄνδρα δυνήσεται ἀλλὰ
[49]	κεφαλὴν αὐτοῦ. Τίνος οὖν ἕνεκεν	τούτῳ	τῆς παρακλήσεως κέχρηται τῷ τρόπῳ;
[29]	Διὰ τί γὰρ μακρότερον ἐπέξεισι	τούτῳ	τῷ λόγῳ; Οὐ γὰρ ἤρκει
[8]	γάμον ὡς ἐναγὲς φεύγουσαι αὐτῷ	τούτῳ	τῷ φεύγειν πάντων γεγόνατε ἐναγέστεραι,
[37]	αὐτοὺς ἐνορᾷ καὶ τῷ στόματι	τούτῳ	φιλοφρονεῖται καὶ ἀσπάζεται πάντας δι´
[46]	τοῦτο, οὐκ ἔμεινε δὲ ἐν	τούτῳ.	Χωρὶς δὲ τούτου κἀκεῖνο ἔστιν
[17]	πάθεσιν ἔχειν τὸ πρόσταγμα, ὡς	τούτων	ἄνευ ἀμφοτέρων οὐκ ἂν ἀρκέσειε
[51]	ἀλλὰ πάντα συγκεχώρητο, ἔστιν ἕτερα	τούτων	ἀντίρροπα εἰς ἀθυμίας καὶ ὀδύνης
[69]	Τίνα οὖν ἄν τις ἔχοι	τούτων	ἀντίρροπον τῶν κακῶν ἡδονὴν εἰπεῖν;
[69]	τις ἕλοιτο σκληραγωγίαν ὑπὲρ τῆς	τούτων	ἀπαλλαγῆς; ~Ὅτι χρησιμώτερον καὶ ἥδιον
[76]	ἐπειδὴ φείδεται ἡμῶν καὶ διὰ	τούτων	ἁπάντων δεικνὺς τὸ κοῦφον αὐτοῦ
[70]	καθεύδουσιν. Οὗτοι δὲ ἐν χρείᾳ	τούτων	ἁπάντων καθιστάμενοι πρότερον οὕτως αὐτῶν
[27]	ἐγρηγορότων καὶ γενναίων, καὶ πρὸ	τούτων	ἁπάντων τῆς ἄνωθεν ῥοπῆς. Ἐὰν«
[60]	ψυχὴν καὶ ἐφελκύσασθαι· καὶ πόσαι	τούτων	ἀπολαύουσι γυναῖκες; Τὸ γὰρ πλεῖστον
[79]	βίου κατασκευῆς. Νῦν δὲ πάντων	τούτων	ἀπολυθέντες τῶν δεσμῶν ὡς ἐν
[77]	καὶ παρθενίαν ἤσκησαν ἀλλ´ οὐδενὸς	τούτων	ἀπώναντο, ἀλλὰ τῶν θυρῶν ἀποκλεισθεισῶν
[42]	πιστὸς εἶναι. Καὶ ὥσπερ οὐδὲ	τούτων	ἀρκούντων πρὸς τὸ συνεσταλμένον ποιῆσαι
[69]	καὶ ἀχλύες καὶ τὰ ἔτι	τούτων	ἀτοπώτερα ἀπὸ τῆς τρυφῆς ταύτης
[37]	τοῦ θρηνοῦ δυσχεράνας, πολλάκις μεταξὺ	τούτων	αὐτῶν ὡραΐζεται καὶ καλλωπίζεται πάλιν
[70]	ἡ εὐτέλεια τοιαύτη, ἀλλὰ πόρρω	τούτων	ἀφέστηκε τῶν δυσχερῶν ὑγιείας καὶ
[14]	ἀρχαγγέλων παρεστᾶσιν αὐτῷ, καὶ οὐδεὶς	τούτων	γέγονεν ἐκ διαδοχῆς, οὐδεὶς ἐκ
[81]	προβαίνων καὶ θανάτου καταφρονήσει ῥᾳδίως.	Τούτων	δὲ γενόμενος ἀνωτέρω πᾶσι μετὰ
[52]	καὶ θυμὸν ἀφόρητον τίκτειν εἴωθε.	Τούτων	δὲ ἕκαστον καὶ καθ´ ἑαυτὸ
[83]	τῇ παλαιᾷ πρόκειται. Καὶ χωρὶς	τούτων	δέ, ὅπερ καὶ ἀρχόμενος ἔλεγον,
[74]	δικαίως ἂν τάττοιτο λόγῳ. Καὶ	τούτων	δὲ χωρὶς τοσοῦτον τῆς μερίμνης
[63]	τὰς ἀσωμάτους δυνάμεις καὶ τὸν	τούτων	δεσπότην ἔχειν ἐραστήν. Οὕτω δὲ
[37]	ἄτρωτος; Διὰ ταῦτα καὶ πρὸ	τούτων	διὰ τοὺς ἀποκειμένους ἐν τοῖς
[84]	ἀλλ´ ἐπὶ τὴν ὀφειλομένην ἀπὸ	τούτων	δίκην καὶ ἑκόντες καὶ ἄκοντες
[58]	πέρας οὐκ ἔχουσι μηδὲν ἀπὸ	τούτων	δυνηθῶμεν κερδᾶναι μήτε παραμυθίας ἀπολαῦσαί
[52]	καὶ τῷ πλήθει τῶν οἰκετῶν.	Τούτων,	εἰ βούλει, μεταξὺ τῶν δεινῶν
[57]	οὐδέν ἐστιν ὅπερ οὐ λογίζεται	τούτων.	Εἰ δὲ λέγοι τις ὅτι
[75]	τῇ λοιπῇ θεραπείᾳ; Ἄπαγε. Οὐδὲν	τούτων	εἰς νοῦν βάλλεται ἀλλ´ ἓν
[56]	φροντίδων αὐτῇ, καὶ καθ´ ἕκαστον	τούτων	εἴτε ζημία χρημάτων εἴτε σώματος
[83]	ὀμόσαι. Τὸ« γὰρ περισσόν« φησί,	τούτων	ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν. Οὐδὲν
[39]	ἐκεῖνο ψηφισαμένης ἀλλ´ ἐν μεταιχμίῳ	τούτων	ἑκατέρων μενούσης τῶν λογισμῶν. Οὕτω
[2]	ζημίας αὐτοῖς ἀλλ´ ἕτερα πολλῷ	τούτων	ἐκδέξεται χαλεπώτερα· τὸ πῦρ τὸ
[45]	αὐτὰ ἀνύσων ἐκείνοις τοῖς οὐδενὶ	τούτων	ἐμπεπλεγμένοις καὶ πλείονος ἀπολαύσων διὰ
[61]	οὐ ταῦτα μόνον ἀλλὰ πολλῷ	τούτων	ἔτι τιμιώτερα περιδέραια ἀπὸ τιμίων
[67]	μὲν ἴσως φορητὰ καὶ τὰ	τούτων	ἔτι χαλεπώτερα, οἷον τὸ καθ´
[84]	ἐν τῇ σαρκί. Καὶ περὶ	τούτων	εὐχαριστῶν ὁ Παῦλος ἔλεγε· Ταλαίπωρος
[51]	μείζω ὡς μηδὲ μικρὰν ἀπὸ	τούτων	ἡμᾶς λαμβάνειν τὴν αἴσθησιν ἀλλ´
[50]	ὑπὲρ τοῦ μηδ´ ὅλως εἶναι	τούτων	ἡμῖν περισπούδαστον. Ἔχοντες« γάρ φησι,
[23]	ἔδοσαν; φησίν. Ἔδοσαν μὲν καὶ	τούτων	ἴσμεν πολλούς. Εἰ δὲ ἔνιοι
[24]	μακάριος ἐπιστομίζει Παῦλος καὶ διὰ	τούτων	καὶ διὰ τῶν ἐφεξῆς κειμένων.
[78]	καὶ μικρὰν παραμυθεῖται διάνοιαν, μετὰ	τούτων	καὶ ἑτέραν αἰτίαν προσθεὶς τὸ
[73]	γῇ μόνον μηδὲ τῶν μικρῶν	τούτων	καὶ εὐτελῶν ἀλλὰ καὶ τῆς
[13]	μόνον οὐκ ἀπολογούμενος αὐτοῖς διὰ	τούτων	καὶ λέγων ὅτι ἐγὼ μὲν
[49]	πόνων καὶ φροντίδων. Μετὰ δὲ	τούτων	καὶ τρίτον τι συγκατεσκεύασε. Ποῖον;
[57]	τῷ γάμῳ, ἀλλ´ οὐχὶ μετὰ	τούτων	κἀκείνης αὐτὸν ἀπαλλάξαι δυνησόμεθα τῆς
[13]	τὰς ψυχὰς χρησίμως τοὺς περὶ	τούτων	κατασπείρῃ λόγους, τῆς τῶν ἀκουόντων
[37]	ἐκβάλλοντας, νάρκη τις αὐτοῖς ἀπὸ	τούτων	καταχεῖται τῶν λογισμῶν καὶ οὐκ
[51]	τρυφᾶν, εἰ δὲ καὶ μηδὲν	τούτων	κεκώλυτο, ἀλλὰ πάντα συγκεχώρητο, ἔστιν
[4]	ἔχουσι δὲ ὅμως τὸ ὑπὲρ	τούτων	κολάζεσθαι ὑπὲρ ὧν ἐνταῦθα ἀπέλαυσαν.
[4]	καὶ παρὰ πᾶσαν προσδοκίαν ὑπὲρ	τούτων	κολαζόμενος ὑπὲρ ὧν μυρίων ἤλπισεν
[49]	παστάδων λάμπουσι τῶν βασιλικῶν; Ἀλλὰ	τούτων	μὲν οὐδὲ βραχεῖαν μνήμην πεποίηται
[58]	ὀχλείτω πάθος ὁ φόβος τῆς	τούτων	μεταβολῆς, ἀλλ´ ἐξαιρείσθω πᾶσα μὲν
[60]	Εἰ δέ τινες εἶεν αἱ	τούτων	μετέχουσαι, σφόδρα μὲν ὀλίγαι καὶ
[63]	κοσμεῖ τὰς ψυχὰς ἀλλ´ ἀντὶ	τούτων	νηστεῖαι, παννυχίδες ἱεραί, πραότης, ἐπιείκεια,
[42]	ταὐτὸν ἐμφαίνων διὰ τῶν ῥημάτων	τούτων,	οἱόνως ἔλεγε· μὴ ἀπαξιώσητε συμβουλὴν
[49]	μειζόνων αὐτοὺς προτρέπει. Ποίων δὴ	τούτων;	Ὅπως γένησθε« φησίν, ὅμοιοι τοῦ
[80]	καὶ ὁ λοιπὸς τῶν ὀνείρων	τούτων	ὁρμαθός, ἀλλὰ καὶ τὰ δοκοῦντα
[68]	Ἀλλ´ οὐχ ἡ παρθένος ὑπομένει	τούτων	οὐδέν, ἀλλ´ ἀπήλλακται ταραχῆς τὸ
[57]	πολυπαιδίας φροντὶς καὶ οὐδενὸς ὄντος	τούτων	οὐδέπω φανεροῦ ταῖς ἀμφοτέρων ἐξ
[78]	φύσιν ἐπισταμένης κρίνειν ὀρθῶς. Ἀλλὰ	τούτων	οὔπω τῶν λόγων ἦν ὁ
[84]	τοὺς κατωρθωκότας. Ὅτι γὰρ οὔτε	τούτων	οὔτε ἐκείνων τέλος ἔσται ὁ
[21]	λέξουσιν οἱ διὰ τῶν ῥημάτων	τούτων	οὐχ ἕνα μικρὸν ἀλλὰ πολλοὺς
[57]	τῶν ἀλγηδόνων ἐκείνων κατατεινομένη, δέδοικε	τούτων	οὐχ ἧττον, μήποτε λελωβημένον καὶ
[24]	ἔχοντας καὶ μαινομένους οὐδὲ πολλῷ	τούτων	πλείονα τῆς μανίας αὐτοὺς ἀποστῆσαι
[17]	δὲ καίοντα, νῦν δὲ οὐδέτερον	τούτων	ποιοῦντα ἐπὶ τῶν αὐτῶν πολλάκις
[58]	πάντες δεχέσθωσαν ἡμέρᾳ ἢ ὃ	τούτων	πολλῷ μακαριώτερον εἶναι δοκεῖ, μενέτωσαν
[73]	θεραπείαν καὶ τὰ ἄλλα τὰ	τούτων	πολλῶν μείζονα μεριμνᾶν ἀναγκάζεται. Οὕτω
[11]	ἀγγέλων ἄγει ζῆλον. Ἀλλ´ οὐδὲν	τούτων	πρὸς ὑμᾶς τοὺς τοσοῦτον πρᾶγμα
[21]	σκανδαλίσῃ, φησίν, ἕνα τῶν μικρῶν	τούτων,	συμφέρει αὐτῷ ἵνα μύλος ὀνικὸς
[4]	ὧν μυρίους προσεδοκήσατε ἐπαίνους, ὑπὲρ	τούτων	τὴν ἐσχάτην δώσετε δικήν, καὶ
[4]	τῶν ἀπορρήτων ἀπολαύουσιν ἀγαθῶν, ὑπὲρ	τούτων	τὴν ἐσχάτην τίνοντα δίκην καὶ
[22]	Ἀλλὰ τί κέρδος τῶν ῥημάτων	τούτων	τῆς μετανοίας ἐκνενευρισμένης ὑπὸ τοῦ
[57]	φαῦλοι καὶ πονηροί. Κἂν μὲν	τούτων	τι γένηται τῶν ἀπευκτῶν, ἀφορητοτέραν
[14]	καὶ ὁ γάμος ἐπεισέρχεται μετὰ	τούτων	τὸ θνητὸν τοῦτο καὶ δουλικὸν
[27]	τοῦ πράγματος, οἶδα τῶν ἀγωνισμάτων	τούτων	τὸν τόνον, οἶδα τοῦ πολέμου
[14]	οὐδὲ οἰκίαι· καὶ γὰρ καὶ	τούτων	ὑμῖν οὐχ ὡς ἔτυχε μέλει,
[66]	Τὰς γὰρ ἀηδίας ὅσας ἐκ	τούτων	ὑπομένειν ἀνάγκη παρίημι. Καὶ γὰρ
[66]	αὐτοὺς ἐποίησεν ὁ Θεός— μηδὲν	τούτων	ὑπομένειν τῶν δεινῶν ἢ βουλομένην
[14]	ὀρθὴν λογισμῶν τῶν ἀγώνων ὑστερηκέναι	τούτων,	φέρε τοὺς ἐχθροὺς ἀφέντες— Ψυχικὸς
[42]	ὑμῖν εἰμι. Ἀλλ´ ἐνταῦθα οὐδὲν	τούτων	φθέγγεται ἀλλὰ μετὰ πολλῆς φειδοῦς
[54]	οὔσης οὐδὲ πόθου, ἀλλ´ ἀντὶ	τούτων	φόβου καὶ ἀνάγκης τίνος ὁ
[57]	δὲ αὐτὴν καὶ ἄλλαι μετὰ	τούτων	φροντίδες. Ἡ γὰρ ἀθλία καὶ
[74]	κρατεῖν. Ὁ μὲν γὰρ ὑπὲρ	τούτων	φροντίζων ὧν οὐκ εἰς μακρὸν
[82]	ἀλλὰ μόνος ὁ τῶν ἁγίων	τούτων	χορός. Ἔτ´ οὖν, εἰπέ μοι,
[69]	πολλῆς ἀηδίας αἱ πολυτελεῖς γέμουσι	τράπεζαι.	Εἰ δέ τις τὴν πολλὴν
[79]	πηγαὶ καὶ ποταμοὶ καὶ λίμναι,	τράπεζαν	δὲ τῷ μὲν ἄγγελος κατεσκεύαζε
[52]	καὶ πότον δέῃ, τὴν μὲν	τράπεζαν	οἰήσεται δηλητηρίων γέμειν φαρμάκων μᾶλλον
[49]	γέλωτος καὶ χαρᾶς. Καὶ γὰρ	τραπέζῃ	πολυτελεῖ καὶ μαλακοῖς ἱματίοις καὶ
[60]	καὶ τῶν ἱματίων καὶ τῆς	τραπέζης	καὶ τῆς ἄλλης ἀδείας ἱκανὴ
[79]	οὐκ ὀροφῆς, οὐ κλίνης, οὐ	τραπέζης,	οὐκ ἄλλου τῶν τοιούτων τινός,
[52]	τίθει καὶ πλοῦτον ἄφατον καὶ	τραπέζης	πολυτέλειαν καὶ οἰκετῶν ἀγέλας, γένους
[79]	κλίνης τὴν γῆν, ἀντὶ δὲ	τραπέζης	τὴν ἐρημίαν. Καὶ πρᾶγμα ὃ
[70]	τῶν πενομένων ἀεὶ πάρεστι, παντὸς	τραπεζοποιοῦ	καὶ μαγείρου μᾶλλον ἐπιστάζουσα πολὺ
[69]	δαπάνην, τῶν καρυκευμάτων τὴν περιεργίαν,	τραπεζοποιῶν	καὶ σιτοποιῶν καὶ μαγείρων τέχνας,
[69]	νόσων δυσίατοι ἀπὸ τῶν τοιούτων	τραπεζῶν	ἔχουσι τὴν ἀρχήν. Καὶ γὰρ
[17]	ποιοῦντα ἐπὶ τῶν αὐτῶν πολλάκις	τραυμάτων	οὐ πολυπραγμονεῖς, καὶ ταῦτα πολλάκις
[17]	ποτέ, ὅπερ γὰρ ἐπὶ τῶν	τραυμάτων	τὰ φάρμακα, τοῦτο ἐπὶ τῶν
[21]	μύλος ὀνικὸς κρεμασθῇ περὶ τὸν	τράχηλον	αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ εἰς τὴν
[29]	ἀλλὰ καὶ τῷ τὸ μὲν	τραχὺ	βραχέσι συστεῖλαι ῥήμασι, πρὶν ἢ
[47]	τῆς ἀκοῆς πολλὴν ἐμποιεῖ τὴν	τραχύτητα,	οὐ τίθησιν αὐτὸ πυκνῶς ἀλλὰ
[56]	ἀλλὰ τρέμει μὲν ὑπὲρ ἀνδρός,	τρέμει	δὲ ὑπὲρ παίδων, τρέμει δὲ
[56]	ἀνδρός, τρέμει δὲ ὑπὲρ παίδων,	τρέμει	δὲ ὑπὲρ τῶν ἐκείνοις προσηκόντων
[57]	πάντα ἡ ψυχὴ δέδοικε καὶ	τρέμει	καὶ οὐδέν ἐστιν ὅπερ οὐ
[56]	ψυχῆς μίαν ἔχουσα μόνην, ἀλλὰ	τρέμει	μὲν ὑπὲρ ἀνδρός, τρέμει δὲ
[32]	ὑπὲρ τῶν ἐσχάτων ὁ κίνδυνος·	τρέμειν	δεῖ καὶ δεδοικέναι καὶ συνεστάλθαι·
[46]	τῆς γῆς ἀλλ´ ἔνια καὶ	τρέμειν	καὶ δεδοικέναι οὐ ψευδῆ τοῦ
[52]	Ἐντεῦθεν λοιπὸν ἀνάγκη δεδοικέναι καὶ	τρέμειν	τοὺς συνοικοῦντας οὐχ ἧττον τοὺς
[14]	Τί οὖν δέδοικας εἰκῇ καὶ	τρέμεις	μὴ παυσαμένου τοῦ γάμου καὶ
[26]	καλῷ. Τί τοίνυν φοβῇ καὶ	τρέμεις,	ὦ μακάριε Παῦλε; Ὅτι οὗτοι
[81]	παρρησίας διαλέξεται οὐδένα δεδοικὼς οὐδὲ	τρέμων.	Ὁ δὲ περὶ χρήματα ἠσχολημένος
[66]	τὸν ἄνδρα ἀφεῖσα καθ´ ἑαυτῆς	τρέπει	τὸν θυμόν, διατρώγουσα συνεχῶς ὑπὸ
[52]	Ἄν τε γὰρ εἰς εὐνὴν	τρέπεσθαι,	ἄν τε σῖτον ἑλέσθαι καὶ
[80]	γόνιμος, οὕτως οἶδεν ἀρίστη πολιτεία	τρέφειν	τοὺς τῆς παρθενίας καρπούς, μᾶλλον
[17]	κόσμῳ τούτῳ καὶ τῷ γάμῳ	τρέφεσθαι	χρόνον πολύν. Ὡς δὲ ἡμῖν
[84]	εἰκότως ὅτι τῶν συμπεποδισμένων ἴσα	τρέχειν	οὐ βουλόμεθα οἱ λελυμένοι, μᾶλλον
[1]	Μέχρι τίνος οὖν οὐ στήσεσθε	τρέχοντες	εἰς κενὸν καὶ κοπιῶντες μάτην
[47]	ἐπέραστον πρᾶγμα τὸν γάμον ἅπαντες	τρέχουσι,	δείκνυσιν ὅτι τῶν δεδεμένων οὐδὲν
[24]	πρὸς τοὺς σωφρονοῦντας αὐτὸν ἅπαντα	τρέψωμεν,	πάλιν ἐπὶ τὸν μακάριον Παῦλον
[38]	μαινομένου δὲ τοῦ διαβόλου καὶ	τρίζοντος	καὶ συμπλεκομένου πρὸς τὴν πάλην
[34]	τὴν ζάλην καὶ ἀφορήτους τὰς	τρικυμίας,	πάντα ἄνω καὶ κάτω κυκῶν,
[35]	ἐξισοῦν ἑαυτῷ θέλων. Ἔχω καὶ	τρίτην	αἰτίαν εἰπεῖν. Ποίαν δὴ ταύτην;
[49]	φροντίδων. Μετὰ δὲ τούτων καὶ	τρίτον	τι συγκατεσκεύασε. Ποῖον; Τὸ μὴ
[8]	γὰρ δεύτερος, μᾶλλον δὲ καὶ	τρίτος	ὑμῖν μολυσμῶν καὶ ἀκαθαρσίας ἐπινενόηται
[37]	ἐγκαλινδούμενος νυμφίος ἐξαίφνης· ὁ τὰς	τρίχας	τίλλων, στέφανον ἐπὶ τῆς αὐτῆς
[7]	ἐν ἀνθρώποις διὰ τὸν τῶν	τριχῶν	αὐχμὸν καὶ τὴν τοῦ προσώπου
[52]	προφυλακαί, καὶ ἅπαντα δέους καὶ	τρόμου	μεστά. Οὐ γὰρ εἴσοδοι καὶ
[84]	δεῖ καὶ λαμπρότερα ἱστᾶν τὰ	τρόπαια.	Εἰ δὲ μέλλοιμεν περὶ χρήματα
[26]	σφόδρα περιβόητον αὐτοῦ γενέσθαι τὸ	τρόπαιον.	Ἐπὶ δὲ τοῦ γάμου καὶ
[45]	νίκης καὶ τὴν ἐπὶ τὸ	τρόπαιον	φέρουσαν ὁδὸν οὗτος ἐκείνην εἶναί
[83]	τότε καιρῷ· πολλοὶ γὰρ τελειότητος	τρόποι	κατὰ διαφόρους ὡρισμένοι καιρούς, καὶ
[47]	τὸ λειπόμενον προστιθέασι, τὸν αὐτὸν	τρόπον	καὶ ὁ μακάριος Παῦλος οὐκ
[45]	μέλει λοιπόν. Τὸν μὲν γὰρ	τρόπον	τῆς νίκης καὶ τὴν ἐπὶ
[8]	ὑμῖν μολυσμῶν καὶ ἀκαθαρσίας ἐπινενόηται	τρόπος·	καὶ αἱ τὸν γάμον ὡς
[49]	τέως αὐτὸν ἐμβιβάσαι σπεύδων οἱῳδήποτε	τρόπῳ	εἰς τὴν τῆς φιλοσοφίας ὁδὸν
[13]	προθυμίαν ἀναμένειν χρὴ ἑτέρῳ τινὶ	τρόπῳ	καὶ ἀνυπόπτως τὸ θελῆσαι καὶ
[49]	εἰρημένων αὐτῷ. Πῶς καὶ τίνι	τρόπῳ;	Κορινθίοις διελέγετο— πρότερον γὰρ ὑπὲρ
[49]	τούτῳ τῆς παρακλήσεως κέχρηται τῷ	τρόπῳ;	Οὐ δι´ ἄγνοιαν οὐδὲ διὰ
[36]	κηρύγματος διαλεγόμενος τῷ αὐτῷ κέχρηται	τρόπῳ,	περὶ τοῦ κηρύγματος ὑπὲρ οὗ
[47]	ἄνδρα σώσεις; Τούτῳ δὲ τῷ	τρόπῳ	τῆς ἐρωτήσεως κεχρῆσθαι ἐπὶ τῶν
[74]	ἢ καὶ μέλλοντες ἑτέρῳ τινὶ	τρόπῳ	χαυνότερον ἐργάσωνται τὸν δεσμόν. Ἐπειδὴ
[57]	πῶς ἄν τις περιεργάσαιτο ἢ	τρόπων	ἕνεκεν ἢ μορφῆς; Καὶ ταῦτα
[7]	ἐξωμίδος δοκιμάσομεν ἀλλ´ ἀπὸ τῶν	τρόπων	καὶ τῆς ψυχῆς, καὶ τὸν
[47]	ἑλεῖν, ὅταν λέγῃ· Ἔχοντες δὲ	τροφὰς	καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα« ὅταν
[73]	εὐπορία οὐδὲ κτημάτων ἐπιμέλεια, οὐ	τροφὴ	οὐδὲ ἐνδύματα, οὐ γεωργίαι καὶ
[28]	ὥσπερ ἄγκιστρον τῇ συνήθει περιστείλας	τροφῇ,	οὕτως εἰς τὰς τῶν μαθητῶν
[17]	κατέχωνται, τῆς στερεᾶς αὐτοὺς ἀπείργει	τροφῆς,	ὅταν δὲ ἀποθῶνται ἐκεῖνο τὸ
[79]	οὐκ ἐγήγερται, οὐδὲ ἀνθρωπίνης ἐδεήθη	τροφῆς·	οὐ γὰρ σῖτος καὶ οἶνος
[17]	εἴ τις ἐκείνης ἀπαγαγὼν τῆς	τροφῆς	τῆς ἀνδράσι προσηκούσης ἀναγκάζῃ μεταλαμβάνειν,
[75]	ὑπὲρ ἱματίου φροντίζουσιν ἑνὸς καὶ	τροφῆς	τῆς αὐτῶν. Ἔξεστι καὶ τῷ
[70]	ἥδιον τὸ μὴ τρυφᾶν τοῦ	τρυφᾶν.	Ἀλλ´ οὐχ ἡ εὐτέλεια τοιαύτη,
[51]	ἔφην, μάλιστα μὲν οὐκ ἐφεῖτο	τρυφᾶν,	εἰ δὲ καὶ μηδὲν τούτων
[39]	οὖν, ὦ βέλτιστε, ἂν μηδὲ	τρυφᾶν	ἐξῇ, ὀνειδισμὸν καρπωσόμεθα μόνον; Καὶ
[51]	φεύγοντα. ~Ὅτι εἰ καὶ ἐφεῖτο	τρυφᾶν	ἱκανὰ τὰ τοῦ γάμου λυπηρὰ
[39]	ὀνείδη εὐκόλως οἴσομεν· μόνον ἐξέστω	τρυφᾶν	καὶ συνεχῶς ἀπολαύειν ἐπιθυμίας. Τί
[72]	τὰς μεταβολὰς ἀφορήτους ποιεῖ τὸ	τρυφᾶν.	Καὶ τί λέγω γυναῖκας; Καὶ
[44]	μισῆσαι τὸν ἐχθρὸν καὶ οὔτε	τρυφᾶν	οὔτε ὀργίζεσθαι οὔτε γυναῖκα τὴν
[39]	Καὶ πῶς, φησίν, οὐκ ἔξεστι	τρυφᾶν	τοῦ Παύλου λέγοντος· Εἰ δὲ
[70]	χρησιμώτερον καὶ ἥδιον τὸ μὴ	τρυφᾶν	τοῦ τρυφᾶν. Ἀλλ´ οὐχ ἡ
[60]	οὐδενὶ γὰρ ἐφίεται ἐν τούτοις	τρυφᾶν	ὡς καὶ ἀπεδείξαμεν ἐν τοῖς
[71]	~Ὅτι καὶ ψυχὴν λυμαίνεται ἡ	τρυφή.	Ἐνῆν καὶ ἑτέρωθεν δεῖξαι τῆς
[80]	μόνον τὰ ὄντως ὄντα περιττά,	τρυφὴ	καὶ πλοῦτος καὶ δυναστεία καὶ
[50]	ἐν τῇ καινῇ παράνομον ἡ	τρυφή.	Μάλιστα μὲν οὐδὲ ταῦτα ἐφίεται
[73]	καὶ γέλωτι καὶ διαχύσει καὶ	τρυφῇ;	Ὁ κύριος ἐγγύς. Σὺ δὲ
[82]	γεγαμηκὼς Ἀβραὰμ ἐν ἀνέσει καὶ	τρυφῇ,	οἱ δὲ παρθενεύσαντες ἐν γεέννῃ,
[50]	πῶς σφόδρα καθάπτεται τῶν τῇ	τρυφῇ	προσκειμένων λέγων· Οὐαὶ οἱ ἐρχόμενοι
[50]	Ἰουδαίοις διαλεγόμενος, ἐφ´ ὧν καὶ	τρυφὴ	συγκεχώρητο καὶ πολυτέλεια καὶ πάντα
[60]	μειζόνων ὑπερβολή, ἀλλ´ ἡ πολλὴ	τρυφὴ	τῶν χρυσίων καὶ τῶν ἱματίων
[75]	ἡ γυνὴ μὴ βούληται, περικόψαι	τρυφὴν	ἅπασαν καὶ τὸν περιρρέοντα τῶν
[41]	θάτερον φέρειν ἅπασαν ἱκανὴ συσκιάσαι	τρυφήν.	Διὰ τοῦτο ὁ μακάριος ἐκεῖνος
[84]	δὲ μέλλοιμεν περὶ χρήματα καὶ	τρυφὴν	καὶ γυναῖκας καὶ πραγμάτων ἐπιμέλειαν
[61]	λόγῳ καὶ ταύτην συγχωρεῖσθαι τὴν	τρυφὴν	καὶ μήτε τὸν προφήτην μήτε
[69]	δέ τις τὴν πολλὴν θαυμάζοι	τρυφήν,	οἷον τὸ τῶν κατακοπτομένων πλῆθος
[49]	ἀπὸ ταύτης παρέχουσιν αὐτῇ τὴν	τρυφήν.	~Ὅτι καὶ ἐν τῇ παλαιᾷ
[15]	ἑκουσίου προτιμήσεις πενίας καὶ τὴν	τρυφὴν	τῆς σώφρονος διαίτης καὶ τὸ
[49]	καὶ ἄνεσιν ἔχοντα πολλὴν καὶ	τρυφὴν	τὸν γάμον εὑρήσομεν. Καὶ πρῶτον
[56]	λαμπρῶν, ἀνετράφησαν μετὰ πολλῆς τῆς	τρυφῆς,	ἐξεδόθησάν τινι τῶν μεγάλα δυναμένων
[70]	ἣν μείζονα οὖσαν εὑρήσεις τῆς	τρυφῆς.	Καὶ πρῶτον μὲν ἀπὸ τοῦ
[68]	τὸ μέγεθος ἴσασι ταύτης τῆς	τρυφῆς	καὶ πῶς ἅπασαν σύγκρισιν ἐκ
[73]	Σὺ δὲ περὶ οἰκίας καὶ	τρυφῆς	καὶ τῆς ἄλλης σκοπεῖς ἡδονῆς;
[75]	μὴ βουλόμενον· ἡ δὲ τῆς	τρυφῆς	καὶ τῆς θεραπείας τῆς περιττῆς
[58]	καὶ καλῆς ἀπολαῦσαι γυναικὸς μετὰ	τρυφῆς	καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων ὧν
[50]	οὐχὶ δὲ καὶ τὴν τῆς	τρυφῆς	παρέχειν ἡμῖν εἴωθε. Καὶ μάρτυς
[69]	ἔτι τούτων ἀτοπώτερα ἀπὸ τῆς	τρυφῆς	ταύτης ἀναβλαστάνῃ δεινά, ποίαν ἡδονὴν
[71]	Ἐνῆν καὶ ἑτέρωθεν δεῖξαι τῆς	τρυφῆς	τὴν ἀηδίαν καὶ τὴν ζημίαν
[45]	κακίας νίκην. Εἴτε γαμῶν καὶ	τρυφῶν	καὶ πολλὰ μεριμνῶν τις ἀνύοι
[82]	τότε ὁρᾶται ὑπὸ τοῦ πλουσίου	τρυφῶν.	Καὶ τί τοῦτο πρὸς Παῦλον,
[47]	διαβαίνῃ. Οὐ γὰρ καλλωπιζομένη οὐδὲ	τρυφῶσα	οὐδὲ προσόδους ἀπαιτοῦσα τὸν ἄνδρα
[84]	εἰ μέλλοιμεν τῶν αὐτῶν ἐκείνοις	τυγχάνειν;	Ὅτι πολλὴ ἡ τοῦ πνεύματος
[82]	ὅ τε εὐαγγελιστής, ἀμφότεροι παρθένοι	τυγχάνοντες,	καὶ Παῦλος καὶ Πέτρος ἐπὶ
[62]	ἑαυτὸν ἀγωνίζεσθαι τὸν τῆς ὄψεως	τύπον	παρὰ τοῖς θεαταῖς, ἀλλὰ πρὸς
[37]	ἀπὸ τῆς ἐπιθυμίας φέρειν ἀναγκάζωνται	τυραννίδα.	Ἀλλ´ οὐχ ἡ παρθένος πρὸς
[28]	τοῦ Παύλου, μᾶλλον ἐπιτείνει τὴν	τυραννίδα	καὶ φορτικωτέραν ἐργάζεται τὴν δουλείαν.
[29]	ὁ Παῦλος τοῦ γάμου τὴν	τυραννίδα	συνεχέστερον στρέφει καὶ σαφέστερον, τούτους
[52]	μὲν χρηστοῦ, παντὸς δὲ λυπηροῦ	τυραννικώτερον	οὗτος αὐτοῦ κατακρατεῖ τὴν ψυχὴν
[52]	παρ´ αὐταῖς τῆς ἐπιθυμίας ἡ	τυραννὶς	καὶ τῶν τοῦ πράγματος κακῶν
[43]	σύγχυσις, τοσαύτη τῶν φροντίδων ἡ	τυραννίς,	τοσοῦτος ὁ τῶν περιστάσεων ὄχλος
[65]	γὰρ τῆς ἀλγηδόνος ταύτης ἡ	τυραννὶς	ὡς καὶ τὴν θείαν γραφὴν
[68]	Εἰ δέ που διὰ τὸν	τῦφον	ἀναγκασθεῖεν καὶ ἐξ ἀργύρου τοῦτο
[45]	θαύματος, νῦν μὲν ἴσως καὶ	τῦφον	ἡμῖν ἐγκαλέσεις πολὺν ἂν εἴπωμεν
[68]	ἐπιτηδεία, ἐκεῖνος δὲ πρὸς τὸν	τῦφον	μόνον καὶ τὴν ἀλαζονείαν. Τί
[40]	ἀηδίαν ἐκεῖνος ὁ δείλαιος, τὸν	τῦφον.	τὴν ἀναισχυντίαν; Τί δαί, ἂν
[66]	τῆς ἀγορᾶς ἐπὶ ἡμιόνων ἡδύ.	Τῦφος	τοῦτο περιττὸς μόνον, ἡδονῆς δὲ
[35]	δὲ τούτοις καὶ φθόνου καὶ	τύφου	καθαρεύοντα δείκνυσιν ἑαυτόν· τὸ γὰρ
[28]	ἔξεστι πολλάκις καὶ παντελοῦς ἐλευθερίας	τυχεῖν,	εἰ δυνηθείη ποτὲ εὐπορήσας ἀργυρίου
[20]	συγγνώμης γοῦν δυνήσεται παρὰ πάντων	τυχεῖν·	ὁ δὲ πρὸς τῷ μὴ
[60]	ἐπιδείξασθαι καλὴν καὶ τῶν πρωτείων	τυχεῖν.	Οὐκ ἔστιν ἐκεῖ φοβηθῆναι ζηλοτυπίαν,
[44]	παρθενίας ἢ διὰ γάμον βασιλείας	τυχεῖν.	Τὸ μὲν γὰρ παλαιὸν ἡμῖν
[66]	ἀλλὰ κἂν ἀλγῆσαι τοὺς πόδας	τύχῃ	ἄν τε ἀμφοτέρας τὰς ἡμιόνους
[67]	ἐκείνων ἀγέλῃ εὐπρεπής τις οὖσα	τύχῃ.	Ἀνάγκη γὰρ τοῦτο πάντως ἐν
[52]	καὶ ὅταν μηδὲν ἀληθὲς ὂν	τύχῃ·	ἡ δὲ ἀθλία καὶ ταλαίπωρος
[57]	ἀνατροφῆς. Κἂν μὲν εὐφυὲς ὂν	τύχῃ	καὶ πρὸς ἀρετὴν ἐπιτήδειον, πάλιν
[57]	τί δαὶ ἂν εὔμορφος οὖσα	τύχῃ;	Οὐδὲ γὰρ οὕτω ταύτης ἀπήλλακται
[60]	Κἂν γὰρ μηδὲ ἐλευθέρα οὖσα	τύχῃ,	οὐδὲ τοῦτο αὐτῆς λυμαίνεται τὴν
[27]	καὶ σιδήρου. Κἂν μὴ οὕτω	τύχῃ	παρεσκευασμένη ψυχὴ μηδὲ ἐπιστρέφεσθαι πρὸς
[57]	ὑπομένειν ζωήν, ἄν τε πολὺν	τύχῃ	συνῳκηκὼς χρόνον ἄν τε ὀλίγον.
[66]	φέροιντο. Κἂν μὲν ὁ ἀνὴρ	τύχῃ	τὰς ἡμιόνους ἀπασχολήσας μικροψυχία καὶ
[84]	ἐξιλάσασθαι δυναμένου τότε, ἀλλὰ κἂν	τύχῃ	τὴν αὐτὴν τοῖς μεγάλοις καὶ
[52]	ὑποψίαις· ὅταν δὲ ἀληθὲς ὂν	τύχῃ	τὸ δεινόν, τὴν μὲν γυναῖκα
[52]	εἰπέ μοι, φύσει ζηλότυπος ὢν	τύχοι,	ἢ καὶ ἔκ τινος προφάσεως
[14]	τῶν ἀνθρώπων ὀλιγότητος οὐδὲ τὸν	τυχόντα	λόγον ὑφέξειν. Οὐκ ἦσαν τότε
[57]	ἄνδρα παντὸς μᾶλλον ἀγνώμονος ὀφειλέτου	τυχοῦσα	πατρός— παρίημι νῦν. Ἀλλὰ γὰρ
[27]	ἑαυτοῖς. Κἂν γὰρ μεγάλα κατωρθωκότες	τύχωμεν,	ἐκεῖνο λέγειν ἀναγκαῖον πρὸς ἑαυτοὺς
[61]	φροντὶς καὶ φόβος οὐχ ὁ	τυχών.	Οὐ γὰρ μόνον ὅταν εἰς
[49]	οὐ γέενναν ἀλλὰ τὰς ἐν	τῷ	αἰῶνι τούτῳ συμφορὰς ἠπείλει, λιμοὺς
[27]	τὸν λόγον ἐπαχθής τέ ἐστι	τῷ	ἀκούοντι καὶ πολλάκις ἀναγκάζει μετασκιρτῆσαι
[28]	ὁμοίως δὲ καὶ ἡ γυνὴ	τῷ	ἀνδρί. Εἶτα ἑρμηνεύων αὐτὸ καὶ
[39]	καὶ χωρισθῇ, μενέτω ἄγαμος, ἢ	τῷ	ἀνδρὶ καταλλαγήτω· καὶ ἄνδρα γυναῖκα
[40]	Μενέτω« γάρ φησιν, ἄγαμος ἢ	τῷ	ἀνδρὶ καταλλαγήτω. Ὁρᾷς αὐτὴν ἐν
[40]	Μενέτω« γάρ φησιν, ἄγαμος ἢ	τῷ	ἀνδρὶ καταλλαγήτω. Τί οὖν, ἂν
[75]	γαμηθεῖσα« φησί, μεριμνᾷ πῶς ἀρέσει	τῷ	ἀνδρί. Σφόδρα συνετῶς οὐκ ἦλθεν
[55]	οὐσίας μέτρου πείθοντος αὐτὴν ἐξισοῦσθαι	τῷ	ἀνδρί. Τί οὖν ἄν τις
[54]	δεδοικυῖαν καὶ μετὰ βίας ὑποτετάχθαι	τῷ	ἀνδρὶ τοῦ μετὰ πάσης ἐξουσίας
[36]	καὶ περὶ τοῦ κηρύγματος διαλεγόμενος	τῷ	αὐτῷ κέχρηται τρόπῳ, περὶ τοῦ
[49]	παρρησίας συνεισέρχονται εἰς τὸν νυμφῶνα	τῷ	βασιλεῖ; Πῶς μάλιστα πάντων πλησίον
[46]	τὸ πᾶν Ἑβραίων γένος τελεσθῆναι	τῷ	Βεελφεγὼρ καὶ ταῖς συγγενικαῖς κατακοπῆναι
[14]	ἅπτεσθαι, τίνος ἕνεκεν γάμος ἐπεισῆλθε	τῷ	βίῳ; Ποῦ δὲ λοιπὸν χρησόμεθα
[43]	ἐστιν αὕτη; Ἡ τῶν ἐν	τῷ	βίῳ πραγμάτων διαστροφή. Τοσαύτη γάρ
[57]	πάντα παρείσθω καὶ μηδὲν ἐγκαλῶμεν	τῷ	γάμῳ, ἀλλ´ οὐχὶ μετὰ τούτων
[34]	παρθενία. Εἰ γὰρ τοὺς ἐν	τῷ	γάμῳ διατρίβοντας δέδοικεν ἀποστῆσαι ἐπιπολὺ
[19]	ἁμαρτίας ἐστίν. ~Ὅτι πάλαι μὲν	τῷ	γάμῳ δύο προφάσεις, νῦν δὲ
[57]	λοιπὸν ἡδίστην καλέσομεν τὴν ἐν	τῷ	γάμῳ ζωήν; Πάλιν ἂν μὲν
[57]	ἐκεῖνα ἀφέντες, ἃ συγκεκλήρωται φύσει	τῷ	γάμῳ καὶ ἅπερ οὐδεὶς ἂν
[60]	κατὰ μικρὸν ἐγγύς· ἐν δὲ	τῷ	γάμῳ κἂν τῶν σφόδρα πλουτούντων
[29]	ἀνυπόπτως καὶ ἀνεπαχθῶς τοὺς ἐν	τῷ	γάμῳ μένοντας εἰς τὴν τῆς
[82]	βίου κλύδωνα καὶ τὰς ἐν	τῷ	γάμῳ πραγματείας κατέπεσον. Τί οὖν
[47]	τῇ σαρκὶ θλῖψιν ὑπομένειν τοὺς	τῷ	γάμῳ προσέχοντας. Καθάπερ γὰρ οἱ
[52]	εἰ καὶ πάντες ἄνδρες ἐπέτρεχον	τῷ	γάμῳ, τὰς γυναῖκας οὐκ ἐχρῆν
[50]	Μάλιστα μὲν οὐδὲ ταῦτα ἐφίεται	τῷ	γάμῳ. Τὴν γὰρ τῆς μίξεως
[8]	φησί, τὴν πολλὰ χαίρειν εἰποῦσαν	τῷ	γάμῳ; Τοῦτο γὰρ σέ, ὦ
[17]	καλιᾷ τῷ κόσμῳ τούτῳ καὶ	τῷ	γάμῳ τρέφεσθαι χρόνον πολύν. Ὡς
[39]	ἥμαρτεν« οὐ περὶ τῆς ἀποτεταγμένης	τῷ	γάμῳ φησί· δῆλον γὰρ ἅπασιν
[57]	χαρά· οὐδὲν γὰρ τῶν ἐν	τῷ	γάμῳ φόβου χωρίς. Ὁ δὲ
[1]	ἐπὶ τὸ ἀποσχέσθαι τοῦ γάμου.	Τῷ	γὰρ νομοθετῆσαι πονηρὸν εἶναι τὸ
[63]	προσώπῳ παραινεῖ συνεχῶς μὴ διαχεῖσθαι	τῷ	γέλωτι ἀλλὰ μηδὲ ἠρέμα μειδιᾶν
[75]	τροφῆς τῆς αὐτῶν. Ἔξεστι καὶ	τῷ	γυναῖκα ἔχοντι εἰς ταύτην ἑαυτὸν
[41]	Ὡς ἠλεημένος« συνίστησί πως ἑαυτόν,	τῷ	δὲ μὴ ἀπὸ τοῦ λαμπροτέρου
[57]	προσδοκηθεὶς νυμφίος κεναῖς ἀπήλλακται χερσί,	τῷ	δὲ μὴ ἐλπισθέντι τὴν κόρην
[14]	τῶν ὑπὲρ τῆς παρθενίας ἱδρώτων,	τῷ	δὲ τὸ πρᾶγμα κακίζειν καὶ
[52]	ἡ μὲν γαμηθεῖσα κἂν μὴ	τῷ	δεινῷ περιπέσῃ ἀλλὰ τῇ τοῦ
[36]	ἵδρωσεν ἱδρῶτα, τοῦτο ὅλον ἀνατίθησι	τῷ	δεσπότῃ. Καὶ τί θαυμαστὸν εἰ
[28]	εὐπορήσας ἀργυρίου καταθεῖναι τὴν τιμὴν	τῷ	δεσπότῃ. Ὁ δὲ ἀνὴρ κἂν
[46]	οἰκέτην ἀγνώμονα μετὰ τὸ προσκροῦσαι	τῷ	δεσπότῃ τοῖς ὁμοδούλοις ποιήσας εὐκαταφρόνητον.
[14]	Ἕως μὲν γὰρ ἦσαν ἀνάλωτοι	τῷ	διαβόλῳ καὶ δεσπότην ᾐδοῦντο τὸν
[4]	εἰς τὸ πῦρ τὸ ἡτοιμασμένον	τῷ	διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ«
[24]	σκότος τὸ ἐξώτερον τὸ ἡτοιμασμένον	τῷ	διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ.
[46]	Τὸν δὲ Ἀχαὰβ τίς μάλιστα	τῷ	διαβόλῳ παρέδωκε καὶ πρὸ τούτου
[24]	τοῦ Θεοῦ τὸ χρηστὸν ἐν	τῷ	διδόναι προθεσμίαν τοῖς ἁμαρτάνουσιν, οὐκ
[70]	ἡδὺν οὑτωσὶ λέγων· Ἡδὺς ὕπνος	τῷ	δούλῳ ἄν τε πολὺ ἄν
[41]	τοὺς νόμους, ἑκόντες ἑαυτοὺς ὑποβάλλομεν	τῷ	ζυγῷ. Μετὰ δὲ ταῦτα περὶ
[52]	καὶ σιγῇ πάντα φέρειν καὶ	τῷ	θαλάμῳ προσηλῶσθαι διαπαντὸς δεσμώτου χεῖρον.
[46]	γέγονε. Πῶς οὖν βοηθὸς ἡ	τῷ	θανάτῳ τὸν ἄνδρα ὑποτάξασα; Πῶς
[67]	τῇ τοῦ σώματος ὥρᾳ καὶ	τῷ	θαύματι. Ὅταν οὖν τὰ δοκοῦντα
[84]	σώματος τοῦ θανάτου τούτου; Εὐχαριστῶ	τῷ	Θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διὰ
[30]	ἑαυτὸν συναγαγόντα καλῶς οὕτω προσιέναι	τῷ	Θεῷ. Διὰ τοῦτο καὶ ἡ
[68]	οὐδὲν μεταχειρίζουσαν, διὰ παντὸς δὲ	τῷ	Θεῷ διαλεγομένην καὶ πρὸς αὐτὸν
[12]	οὐκ ἴδιόν τι παρὰ τὸ	τῷ	Θεῷ δοκοῦν λέγοντος ἀλλὰ τοῦτο
[60]	καὶ αὗται δὲ παρὰ τὸ	τῷ	θεῷ δοκοῦν· οὐδενὶ γὰρ ἐφίεται
[78]	Ὅταν γάρ τι μετίωμεν τῶν	τῷ	Θεῷ δοκούντων, ἅπας ὁ κωλύων
[83]	ὢν ἐν τῇ γενεᾷ αὐτοῦ,	τῷ	Θεῷ εὐηρέστησεν. Οὐχ ἁπλῶς τέλειος
[5]	ἵστησι τὴν ἀδικίαν, αὕτη δὲ	τῷ	Θεῷ μάχεται καὶ τὴν ἄπειρον
[4]	μετῆλθον αὐτήν. Ὑμεῖς δὲ ὅτι	τῷ	Θεῷ μαχόμενοι καὶ διαβάλλοντες αὐτοῦ
[46]	ἄνδρας τοὺς ἑαυτῶν ἀναπείθουσι προσκρούειν	τῷ	Θεῷ; Οὐ διὰ τοῦτό φησιν
[17]	νῦν ὅτι γάμου οὐκ ἔδει	τῷ	Θεῷ πρὸς τὸ πολλοὺς ποιῆσαι
[2]	εἰς ἡμᾶς κηδεμονίας εὐχαριστίαν ἀποδοῦναι	τῷ	Θεῷ τὴν ἀξίαν. Μᾶλλον δὲ
[2]	Ὅτι ἐκεῖνοι μὲν ἵνα ἀντινομοθετήσωσι	τῷ	Θεῷ τὴν παρθενίαν εἵλοντο, ἡμεῖς
[41]	οὐκ ἔδει θαρρεῖν· ἐπειδὴ δὲ	τῷ	Θεῷ τοῦτο ἔδοξεν, ἀσφαλὲς τὸ
[11]	Παρεστήκασιν διὰ παντὸς καὶ λειτουργοῦσιν	τῷ	Θεῷ· τοῦτο καὶ ἡ παρθένος.
[39]	εἰ βούλοιτο, τὴν δὲ ἐπαγγειλαμένην	τῷ	Θεῷ χηρεύειν διὰ παντός, εἶτα
[14]	γένος; Μύριαι μυριάδες ἀγγέλων λειτουργοῦσι	τῷ	Θεῷ, χίλιαι χιλιάδες ἀρχαγγέλων παρεστᾶσιν
[78]	ἑτέρων ἐπιτιμήσει. Τὸ γὰρ λέγειν	Τῷ	ἰδίῳ κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει«
[49]	εἰς ῥᾳστώνης λόγον ἐστίν. Ἔπειτα	τῷ	καὶ τὴν ἄλλην διαγωγὴν ἀπηλλάχθαι
[68]	δὲ μέχρι τέλους παρέμεινεν, ἐν	τῷ	καιρῷ τῆς τελευτῆς καὶ ἑκόντες
[52]	προφάσεως οὐκ ἀληθοῦς τούτῳ ληφθείη	τῷ	κακῷ τί τῆς τοιαύτης ψυχῆς
[62]	φροντίς. ~Ὅτι τὸ χρυσοφορεῖν καὶ	τῷ	κάλλει λυμαίνεται καὶ τὴν ἀμορφίαν
[62]	μὲν γὰρ εὔμορφος ᾖ, λυμαίνεται	τῷ	κάλλει τῆς φύσεως. Ὁ πολὺς
[47]	ἐν τῷ μεταξὺ δόντες ἀναπνεῦσαι	τῷ	κάμνοντι οὕτως ἀεὶ τὸ λειπόμενον
[49]	Ἡ δὲ παρθενία ἐν αὐτῷ	τῷ	κατορθοῦσθαι οὐ μικρὰς ἡμῖν ἀποδίδωσι
[57]	διακεῖσθαι ἀλλ´ εἰς τὴν αὐτὴν	τῷ	κειμένῳ καθίστησιν ἀθυμίαν. ~Ὅτι οὐδὲν
[75]	μὴ ἔχειν, τοῦτό ἐστι κεχρῆσθαι	τῷ	κόσμῳ καὶ μὴ κατακεχρῆσθαι. Ὁ
[24]	ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ σὺν	τῷ	κόσμῳ κατακριθησόμεθα. Καὶ αὕτη πάλιν
[24]	κυρίου παιδευόμεθα, ἵνα μὴ σὺν	τῷ	κόσμῳ κατακριθῶμεν. Εἰσὶ μὲν γὰρ
[17]	λοιπὸν ἀφίησιν ὥσπερ ἐν καλιᾷ	τῷ	κόσμῳ τούτῳ καὶ τῷ γάμῳ
[46]	γινόμεναι, ἐκείνῳ τῷ λόγῳ λυμαίνονται	τῷ	λέγοντι· Ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν κατ´
[47]	οὕτως εἶναι. Καὶ οὐδὲ ἐπεξέρχεται	τῷ	λόγῳ ἀλλὰ διατεμὼν αὐτὸν καὶ
[27]	ἐγκρατείας ἐγκώμιον, οὐ φανερῶς ἐκκαλύπτων	τῷ	λόγῳ ἀλλὰ τῷ συνειδότι τῶν
[61]	φόβον. Πλὴν ἀλλὰ θῶμεν πάλιν	τῷ	λόγῳ καὶ ταύτην συγχωρεῖσθαι τὴν
[46]	εἰς τοὺς ἄνδρας γινόμεναι, ἐκείνῳ	τῷ	λόγῳ λυμαίνονται τῷ λέγοντι· Ποιήσωμεν
[29]	τί γὰρ μακρότερον ἐπέξεισι τούτῳ	τῷ	λόγῳ; Οὐ γὰρ ἤρκει διὰ
[41]	τὴν διάνοιαν προλεάνας, εἴσοδον ἀρίστην	τῷ	λόγῳ παρασκευάζει. Μετὰ γοῦν τὴν
[58]	καὶ ταῦτα πάντα ἐκβαλόντες θῶμεν	τῷ	λόγῳ τὰ ἀδύνατα καὶ συγχωρήσωμεν
[22]	παρώξυναν τὸν Θεὸν ὡς ἅμα	τῷ	λόγῳ τούτῳ ἄρκους αὐτῶν ἐπαφεῖναι
[44]	ἀμύνασθαι τὸν ἀδικοῦντα καὶ ἀντιλοιδορήσασθαι	τῷ	λοιδορουμένῳ καὶ χρημάτων ἐπιμελήσασθαι ἐξῆν
[49]	οὐκ ἀποστερῶν αὐτὸν τῆς ἐν	τῷ	μέλλοντι καιρῷ κειμένης τιμῆς, ἀλλὰ
[73]	παρόντι βίῳ συγκέκλεισται, ἐν δὲ	τῷ	μέλλοντι οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται,
[49]	τὸν δὲ καρπὸν ἅπαντα ἐν	τῷ	μέλλοντι ταμιεύεται χρόνῳ. Ἡ δὲ
[79]	ποταμοὶ καὶ λίμναι, τράπεζαν δὲ	τῷ	μὲν ἄγγελος κατεσκεύαζε θαυμαστήν τινα
[41]	ἐκτὸς ἀμφότερα ἐν βραχεῖ κατεσκεύασεν.	Τῷ	μὲν γὰρ εἰπεῖν Ὡς ἠλεημένος«
[36]	καὶ ἑαυτῷ καὶ τῷ Χριστῷ,	τῷ	μὲν Χριστῷ λέγοντι· Εἰσὶν εὐνοῦχοι
[32]	γὰρ ὅτι πολλὴ ἀνάγκη θατέρῳ	τῷ	μέρει γενέσθαι τὴν ἐπήρειαν καὶ
[57]	δὲ χρὴ λέγειν τοὺς ἐν	τῷ	μεταξὺ γινομένους χωρισμούς, τὰς μακρὰς
[47]	τὸ πᾶν ἐργάζονται ἀλλ´ ἐν	τῷ	μεταξὺ δόντες ἀναπνεῦσαι τῷ κάμνοντι
[22]	ἐπιλαβέσθαι ταχέως ἠθέλησεν εἰ πρὸς	τῷ	μὴ θαυμάζεσθαι καὶ διαβαλλομένην ἑώρα
[41]	καὶ τὴν ἀμφοτέρων ἐλευθερίαν ἀφαιρουμένην	τῷ	μὴ καθάπαξ ἑνὶ παραδοῦναι τὴν
[1]	μέτρον ἐγώ, ἀλλὰ κἂν πρὸς	τῷ	μὴ λοιδορεῖσθαι καὶ φιλεῖν αὐτὸν
[20]	πάντων τυχεῖν· ὁ δὲ πρὸς	τῷ	μὴ μετιέναι καὶ κακίζων τὰ
[24]	προθεσμίαν τοῖς ἁμαρτάνουσιν, οὐκ ἐν	τῷ	μηδ´ ὅλως κολάζειν τοὺς ἐπιμένοντας
[22]	περαιτέρω προελθεῖν τῆς κακίας αὐτοὺς	τῷ	μηδεμίαν ὑπὲρ τῶν προτέρων δοῦναι
[78]	Ἐξουσίαν ἔχων« ταὐτόν ἐστιν. Ἀλλὰ	τῷ	μήκει τοῦ λόγου καὶ τῇ
[15]	ἐπειδὴ καὶ τοῦτο συγκεχώρητο ἐν	τῷ	νόμῳ Μωϋσέως, καὶ τὸν πλοῦτον
[84]	νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με	τῷ	νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι
[84]	ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον	τῷ	νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ
[60]	αὐτὴν ἀλλὰ καὶ μᾶλλον ποθεινοτέραν	τῷ	νυμφίῳ τὴν ἑκοῦσαν τοῦτο ὑπομένουσαν
[84]	με τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας	τῷ	ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου.
[49]	ὅμως τούτῳ μᾶλλον ἢ ἐκείνῳ	τῷ	ὅρκῳ κατέχονται. Καὶ πρὸς τὸ
[32]	οἱ δείλαιοι, μετὰ τοσαύτης ῥαθυμίας	τῷ	πάντων δεσπότῃ προσιόντες Θεῷ καὶ
[4]	εἰπεῖν ὅσην ὑφίσταται τὴν ἀλγηδόνα	τῷ	παρ´ ἐλπίδας ταῦτα παθεῖν. Ἐγὼ
[73]	γὰρ οἱ μέλλοντες δικαστηρίῳ παραστήσεσθαι	τῷ	παρ´ ἡμῖν καὶ λόγον ὑφέξειν
[14]	τούτου χωρὶς καθάπερ ἐν οὐρανῷ	τῷ	παραδείσῳ διαιτώμενοι καὶ ἐντρυφῶντες τῇ
[46]	ἐκείνης ἐκβαλοῦσα διαγωγῆς τῆς ἐν	τῷ	παραδείσῳ, εἰς δὲ τὴν τοῦ
[63]	καρτερία— πάντων ἁπλῶς τῶν ἐν	τῷ	παρόντι βίῳ πραγμάτων ὑπεροψία. Καὶ
[73]	πρὸς αὐτόν. Εἰ γὰρ ἐν	τῷ	παρόντι βίῳ συγκέκλεισται, ἐν δὲ
[49]	~Διὰ τί ἀπὸ τῶν ἐν	τῷ	παρόντι ἡδέων εἰς τὴν παρθενίαν
[23]	διαλέγεται λέγων ὅτι κἂν ἐν	τῷ	παρόντι καιρῷ τιμωρίαν μὴ δῶσι
[47]	γυνὴ βοηθός. Τί οὖν ἀντεροῦμεν	τῷ	Παύλῳ, φησί, λέγοντι· Τί γὰρ
[24]	ἀπόφασις ἀλλὰ τοῦ λαλοῦντος ἐν	τῷ	Παύλῳ Χριστοῦ. Τοῖς γὰρ τῶν
[34]	ἐστίν. Ἂν δὲ ἐν μέσῳ	τῷ	πελάγει τὸ σκάφος ἀπολάβωσι, τὴν
[22]	λόγῳ τούτῳ ἄρκους αὐτῶν ἐπαφεῖναι	τῷ	πλήθει· καὶ γὰρ τεσσαράκοντα δύο
[67]	Ἀνάγκη γὰρ τοῦτο πάντως ἐν	τῷ	πλήθει συμπεσεῖν· οὐδὲ γὰρ ὥστε
[67]	πάντων χαλεπώτερον, ὅπερ μάλιστα ἐν	τῷ	πλήθει τῆς τοιαύτης θεραπείας συμβαίνειν
[52]	δικασταῖς, ταῖς θεραπαινίσι λέγω καὶ	τῷ	πλήθει τῶν οἰκετῶν. Τούτων, εἰ
[11]	ὦσιν ἅγιαι τῷ σώματι καὶ	τῷ	πνεύματι. Εἶδες τῆς παρθενίας τὸ
[7]	ἵνα ἁγία τῷ σώματι καὶ	τῷ	πνεύματι· καὶ πάλιν· Τίμιος ὁ
[67]	δεσποίνῃ παρευδοκιμουμένῃ εἰ καὶ μὴ	τῷ	πόθῳ ἀλλὰ τῇ τοῦ σώματος
[25]	καὶ ἐμπόδιον ἀρετῆς οὐ μόνον	τῷ	πολλὰ τιθέναι κωλύματα ἀλλὰ καὶ
[17]	πολύν. Ὡς δὲ ἡμῖν ἐν	τῷ	πολλῷ χρόνῳ τὰ τῆς ἀρετῆς
[21]	ἀπέχεσθαι. Νῦν δὲ καὶ κίνδυνος	τῷ	πράγματι κεῖται μέγας· οὐ γὰρ
[78]	τὴν πόλλην ἀσθένειαν τοῦ αἰσχυνομένου	τῷ	πράγματι. Οὐ γὰρ φανερῶς πρὸς
[8]	οὖν παρθενίας μνησθήσεσθε καὶ ἐπὶ	τῷ	πράγματι φιλοτιμήσεσθε ἀλλ´ οὐκ ἀπελθόντες
[8]	τοῦ σώματος πήρωσις τῆς ἐπὶ	τῷ	πράγματι φιλοτιμίας ἐξέβαλεν, οὕτως ὑμᾶς
[12]	οὐκ ἐγώ« οὐκ ἔστιν ἐναντιουμένου	τῷ	προστάγματι τοῦ Χριστοῦ, οὕτως τὸ
[63]	ἱματίων δὲ καλλωπισμὸν περικόψασα καὶ	τῷ	προσώπῳ παραινεῖ συνεχῶς μὴ διαχεῖσθαι
[37]	γαμήλιοι καὶ θόρυβος ἀπ´ ἐναντίας	τῷ	προτέρῳ, ὥσπερ ὑποκριτῶν ἐν σκηνῇ
[82]	ἡ λοιπὴ κακία τοῦ βίου	τῷ	πυρὶ παρέδωκεν. Ἐκεῖνος μὲν γὰρ
[37]	εἰς τοὺς αὐτοὺς ἐνορᾷ καὶ	τῷ	στόματι τούτῳ φιλοφρονεῖται καὶ ἀσπάζεται
[22]	τῆς παρθενίας ἐχθροί, ἐπίθεσθέ ποτε	τῷ	στόματι ὑμῶν θύραν καὶ μοχλὸν
[75]	ῥήσει πάντα ταῦτα αἰνιξάμενος ἀφῆκε	τῷ	συνειδότι τῶν ἀκουόντων αὐτὰ ἀναλογίσασθαι,
[27]	φανερῶς ἐκκαλύπτων τῷ λόγῳ ἀλλὰ	τῷ	συνειδότι τῶν ἀκουόντων καταλιμπάνων αὐτό.
[75]	εἰς τοὺς ἄνδρας ἀρεσκείας καὶ	τῷ	σώματι καὶ τῇ ψυχῇ, τὸ
[11]	ὑποδεχόμεναι δεσπότην ἂν ὦσιν ἅγιαι	τῷ	σώματι καὶ τῷ πνεύματι. Εἶδες
[7]	Ἡ δὲ παρθένος ἵνα ἁγία	τῷ	σώματι καὶ τῷ πνεύματι· καὶ
[5]	συνείδησιν; Τὴν γὰρ παρθένον οὐ	τῷ	σώματι μόνον καθαρὰν εἶναι δεῖ
[17]	πῦρ καὶ τὴν ἀπ´ αὐτοῦ	τῷ	σώματι προσγενομένην ἀσθένειαν, τότε λοιπὸν
[7]	ἀλλ´ ἐν τῇ ψυχῇ καὶ	τῷ	σώματι. Πῶς γὰρ οὐκ ἄτοπον
[71]	καὶ τοσοῦτον τῇ ψυχῇ καὶ	τῷ	σώματι τὸν νιφετὸν ἐπάγει τῶν
[73]	ποιεῖται φροντίδα καὶ κιβώτιον ἐν	τῷ	ταμιείῳ καταθεμένη τῶν ἀποκειμένων ἐκεῖ
[52]	τῶν τοῖς ἱματίοις προσπηγνυμένων ἐν	τῷ	τὰς αἱμασιὰς διαβαίνειν, ὅταν ἐπιστραφῇ
[37]	ἁπάσης ἔχει τὴν νίκην καὶ	τῷ	τέλει συναπτομένη σοι κατὰ τὴν
[44]	γέγονεν ἡ ὁδός, οὐ μόνον	τῷ	τὴν ἄδειαν τῶν εἰρημένων ἁπάντων
[49]	τε τοῖς λυπηροῖς μειζόνως φοβεῖ,	τῷ	τὴν αἴσθησιν ἐγγυτέραν ὑπάρχειν αὐτοῖς.
[41]	Καὶ ἡ δουλεία δὲ αὕτη	τῷ	τὴν ἑτέρου μοχθηρίαν ἀναγκάζεσθαι καὶ
[44]	ἐξουσίας τῆς ἡμετέρας ἀλλὰ καὶ	τῷ	τὴν πολλὰ πολλάκις ἀναπείθουσαν καὶ
[41]	εἰργάσατο καὶ ἡδὺν ἀλλὰ καὶ	τῷ	τὴν χάριν τοῦ πράγματος οὐκ
[30]	ἀφίησιν αὐτὸν χώραν ἔχειν ἐν	τῷ	τῆς νηστείας καὶ τῆς προσευχῆς
[27]	οὐκ ἀφιεὶς πληγῆναι τὴν ἀκοὴν	τῷ	τῆς παραινέσεως αὐστηρῷ. Ὁ γὰρ
[26]	τὰ τῶν ἄθλων εἵλοντο καὶ	τῷ	τῆς παρθενίας ἐπεπήδησαν καλῷ. Τί
[17]	εὐθύνας ἀπαιτήσεις καὶ οὐ παραχωρήσεις	τῷ	τῆς σοφίας ἀπείρῳ; Καὶ πῶς
[55]	ὁμοίων τις θέλοι γαμεῖν, πάλιν	τῷ	τῆς ὑποταγῆς νόμῳ τὰ τῆς
[29]	παραμυθεῖται τὸν ἀκροατὴν ἀλλὰ καὶ	τῷ	τὸ μὲν τραχὺ βραχέσι συστεῖλαι
[25]	πολλὰ τιθέναι κωλύματα ἀλλὰ καὶ	τῷ	τὸ πλέον τῶν ἐγκωμίων ὑποτέμνεσθαι
[75]	αἱρούμεθα μᾶλλον τὴν φροντίδα, οὐ	τῷ	τοιαύτας καὶ τοσαύτας ἔχειν τὰς
[34]	κἂν αὐτῷ τούτῳ σφοδρότερος γίνηται,	τῷ	τὸν ἀντίπαλον μηδεμίαν ἐξουσίαν ἔχειν
[41]	ἂν δύναιντο μετ´ ἐξουσίας βαδίζειν	τῷ	τὸν ἕτερον ἀναγκάζεσθαι ἕπεσθαι θατέρῳ.
[47]	σῶσαι τὸν ἄνδρα δυνήσεται ἀλλὰ	τῷ	τὸν εὐαγγελικὸν ἐπιδείκνυσθαι βίον· ἐπεὶ
[83]	Οὐχ ἁπλῶς τέλειος ἀλλ´ ἐν	τῷ	τότε καιρῷ· πολλοὶ γὰρ τελειότητος
[49]	ἕνεκεν τούτῳ τῆς παρακλήσεως κέχρηται	τῷ	τρόπῳ; Οὐ δι´ ἄγνοιαν οὐδὲ
[47]	τὸν ἄνδρα σώσεις; Τούτῳ δὲ	τῷ	τρόπῳ τῆς ἐρωτήσεως κεχρῆσθαι ἐπὶ
[72]	δέδοικεν. Ὁ δὲ ἐν ἐκείνῳ	τῷ	ὑγρῷ καὶ διακεχυμένῳ βίῳ δαπανηθείς,
[8]	ὡς ἐναγὲς φεύγουσαι αὐτῷ τούτῳ	τῷ	φεύγειν πάντων γεγόνατε ἐναγέστεραι, παρθενίαν
[37]	μὲν γὰρ ζῶντες καὶ βάλλουσι	τῷ	φθόνῳ καὶ βάλλονται, πρὸς δὲ
[67]	ἄν τε ἕλῃ τὸν δεσπότην	τῷ	φίλτρῳ ἄν τε μηδὲν περαιτέρω
[68]	τὸ πρᾶγμα τίθενται, ἐν δὲ	τῷ	φροντίζειν καὶ περισπᾶσθαι καὶ μεριμνᾶν
[1]	ἑνὶ ἀνδρὶ παρθένον ἁγνὴν παραστῆσαι	τῷ	Χριστῷ. Εἰ γὰρ καὶ περὶ
[12]	τι τῶν οὐ δοκούντων ἠνέσχετο	τῷ	Χριστῷ καὶ ταῦτα νομοθετῶν; Τί
[45]	ἀσφάλεια φιλοτιμίας κενῆς καὶ κρεῖττον	τῷ	Χριστῷ πείθεσθαι ἢ τῇ τῶν
[4]	μὲν τὰ αὐτὰ αὐτῷ πεπονηκότας	τῷ	Χριστῷ συνόντας, αὐτὸν δὲ ὑπὲρ
[30]	λαβόντας, τοὺς νεκρωθέντας, τοὺς συνταφέντας	τῷ	Χριστῷ, τοὺς υἱοθεσίας ἀξιωθέντας, τοὺς
[36]	οὕτως ἠναντιώθη καὶ ἑαυτῷ καὶ	τῷ	Χριστῷ, τῷ μὲν Χριστῷ λέγοντι·
[14]	προϊόν, οὕτως ἦσαν ἐν ἐκείνῳ	τῷ	χωρίῳ τῇ παρθενίᾳ κοσμούμενοι. Καὶ
[56]	ἀρρωστία εἴτε ἕτερόν τι συμβαίη	τῶν	ἀβουλήτων, ἀνάγκη κόπτεσθαι καὶ θρηνεῖν
[57]	κινδύνῳ, μεριμνῶσι μή τι τἀνδρὶ	τῶν	ἀβουλήτων γένηται. Τοῦ δὲ παιδίου
[1]	ἀπαλλαγῆς τὰ κείμενα τοῖς ἐργάταις	τῶν	ἀγαθῶν ἀπαιτεῖτε ἔπαθλα; Διὰ τοῦτο
[8]	δόξης ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν	τῶν	ἀγαθῶν ἐγκρίνει τάξιν. Ὥσπερ γὰρ
[57]	ὅτι οὐχ οὕτως ἡμᾶς αἱ	τῶν	ἀγαθῶν ἐλπίδες παραμυθοῦνται, ὡς αἱ
[2]	λαμπάδες καὶ τὸ πάντων κεφάλαιον	τῶν	ἀγαθῶν, ἡ μετὰ τοῦ νυμφίου
[11]	ἀνθρώπους ὄντας εἰς τὸν αὐτὸν	τῶν	ἀγγέλων ἄγει ζῆλον. Ἀλλ´ οὐδὲν
[79]	τοιούτους αὐτοὺς ἐποίησεν. Τί γὰρ	τῶν	ἀγγέλων ἀπεῖχον, εἰπέ μοι, ὁ
[2]	κολάζεσθαι ἀθάνατα, ἡμῖν δὲ αἱ	τῶν	ἀγγέλων λήξεις καὶ αἱ φαιδραὶ
[79]	ὅταν ὄντως ᾖ παρθενία; ~Ὅτι	τῶν	ἀγγέλων οὐδὲν ἀπεῖχον οἱ περὶ
[82]	ἕτερος ἐπιλήψεται ἀλλὰ μόνος ὁ	τῶν	ἁγίων τούτων χορός. Ἔτ´ οὖν,
[49]	τί γάρ, εἰπέ μοι, πολλοὶ	τῶν	ἀγροικοτέρων ἔτι καὶ παχύτερον διακειμένων
[27]	τὴν βίαν τοῦ πράγματος, οἶδα	τῶν	ἀγωνισμάτων τούτων τὸν τόνον, οἶδα
[38]	ἀντιπαρατάττηται, τὴν ἐξουσίαν αὐτῶν ὁ	τῶν	ἀγώνων παρῄρηται νόμος. Καὶ τῇ
[14]	ἀλλὰ διὰ κρίσιν ὀρθὴν λογισμῶν	τῶν	ἀγώνων ὑστερηκέναι τούτων, φέρε τοὺς
[23]	ἐπακολουθοῦσι. Καὶ καθάπερ οἱ νομοθέται	τῶν	ἀδικούντων τὰς τιμωρίας ἐν γράμμασι
[49]	τι συγκατεσκεύασε. Ποῖον; Τὸ μὴ	τῶν	ἀδυνάτων νομισθῆναι τὸ πρᾶγμα εἶναι
[55]	ἀπὸ τῶν σπανιζόντων ἀλλ´ ἀπὸ	τῶν	ἀεὶ συμβαινόντων χαρακτηρίζειν τὰ πράγματα
[26]	κορυφήν. Καίτοι γε αὐτοὶ τὰ	τῶν	ἄθλων εἵλοντο καὶ τῷ τῆς
[1]	συνωμολόγηται, παυσάσθωσαν μάτην οἱ ἀπὸ	τῶν	αἱρέσεων κόπτοντες ἑαυτούς· οὐδένα γὰρ
[1]	~ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ. ~Ὅτι	τῶν	αἱρετικῶν ἡ παρθενία μισθὸν οὐκ
[1]	ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ. Τὰς γὰρ	τῶν	αἱρετικῶν οὐκ ἂν εἴποιμί ποτε
[5]	~Ὅτι καὶ μοιχείας ἀκαθαρτοτέρα ἡ	τῶν	αἱρετικῶν παρθενία. Καὶ γὰρ ἀσελγείας
[5]	πονηρίας ἐστὶν ἀκριβῶς εὕρημα ἡ	τῶν	αἱρετικῶν παρθενία, οὐκ ἐμὸς ὁ
[5]	Καὶ γὰρ ἀσελγείας ἁπάσης ἡ	τῶν	αἱρετικῶν σωφροσύνη χείρων ἐστίν. Ἐκείνη
[49]	πραγμάτων, ἀπὸ τῶν ὁρωμένων, ἀπὸ	τῶν	αἰσθητῶν καὶ προτρέπει εἰς παρθενίαν
[52]	οὐ δυνήσεται. Ἀλλ´ ὥσπερ ἐπὶ	τῶν	ἀκανθῶν τῶν τοῖς ἱματίοις προσπηγνυμένων
[4]	τὴν ἐσχάτην τίνοντα δίκην καὶ	τῶν	ἀκολάστων καὶ λάγνων τὸν ἐν
[75]	ταῦτα αἰνιξάμενος ἀφῆκε τῷ συνειδότι	τῶν	ἀκουόντων αὐτὰ ἀναλογίσασθαι, καὶ δείξας
[27]	τῷ λόγῳ ἀλλὰ τῷ συνειδότι	τῶν	ἀκουόντων καταλιμπάνων αὐτό. Ὁ γὰρ
[42]	τοῦ πράγματος ἄπαγε— ἀλλὰ τῇ	τῶν	ἀκουόντων κρίσει τὸ πᾶν ἐπιτρέψαι
[13]	περὶ τούτων κατασπείρῃ λόγους, τῆς	τῶν	ἀκουόντων περὶ τὸ πρᾶγμα σχέσεως
[78]	Ἀλλ´ ὁ Παῦλος ἔτι διαβαστάζων	τῶν	ἀκουόντων τὸ ἀτελὲς ταῦτα ἔγραφε
[42]	ὅταν ἐξ αἰτήσεως τοῦτο γίνηται	τῶν	ἀκροατῶν καθάπερ καὶ ἐφ´ ὑμῶν.
[42]	ὑπὸ τὴν κρίσιν ἀφίησι κεῖσθαι	τῶν	ἀκροατῶν. ~Ποίαν ὁ Παῦλος ἐνεστῶσαν
[82]	κατὰ μικρὸν ἐγγύς. Καὶ γὰρ	τῶν	ἀκτημοσύνην ἀσκούντων μᾶλλον ἐκεῖνος χρημάτων
[57]	κόρη καίτοι οὕτω σφοδρῶς ὑπὸ	τῶν	ἀλγηδόνων ἐκείνων κατατεινομένη, δέδοικε τούτων
[4]	ἐσχάτην δώσετε δικήν, καὶ μετὰ	τῶν	ἄλλων ἀκούσεσθε· Ἀπέλθετε ἀπ´ ἐμοῦ
[76]	λέγω καὶ οἰκίας ἐπιμέλειαν καὶ	τῶν	ἄλλων ἁπάντων ἅπερ ὁ γάμος
[82]	παίδων καὶ τῶν χρημάτων καὶ	τῶν	ἄλλων ἁπάντων τὸ εὐπρόσεδρον διασῶσαι;
[58]	ἀπολαῦσαι γυναικὸς μετὰ τρυφῆς καὶ	τῶν	ἄλλων ἁπάντων ὧν ἄρτι διῆλθον
[72]	τοιαύτας φέρειν μεταβολάς. ~Ὅτι μετὰ	τῶν	ἄλλων κακῶν καὶ τὰς μεταβολὰς
[75]	ὑπὲρ οἰκονόμων, ὑπὲρ ἀγρῶν καὶ	τῶν	ἄλλων; Μαγείροις ἐφέστηκε καὶ ὑφάνταις
[17]	τραυμάτων τὰ φάρμακα, τοῦτο ἐπὶ	τῶν	ἁμαρτημάτων οἱ νόμοι. Σὺ δὲ
[44]	αὐτῇ μὴ πολὺν τὸν ἀπὸ	τῶν	ἁμαρτημάτων προστρίβεσθαι ῥύπον; Καὶ τὰ
[32]	ἥμερος καὶ φιλάνθρωπος— ἀλλ´ ἡ	τῶν	ἁμαρτημάτων τῶν ἡμετέρων ὑπερβολὴ οὐδὲ
[57]	τὴν ψυχήν. Ὥσπερ δὲ ἐπὶ	τῶν	ἀνδραπόδων ἡ τῶν ἐσομένων ἀδηλία
[40]	λοιπόν, ταῖς ἀλλήλων γυναιξὶν ἀδιακρίτως	τῶν	ἀνδρῶν κεχρημένων καὶ πάσαις ἁπλῶς
[49]	τῶν λελυπηκότων βλάβης εἰπών, οὐδὲ	τῶν	ἀνθράκων μνημονεύσας τοῦ πυρὸς ἀλλὰ
[14]	χρησιμευούσῃ; Τί δὲ κωλύσει τὸ	τῶν	ἀνθρώπων ἅπαν ἀφανισθῆναι γένος, τοῦ
[15]	ἠπόρησεν ὁδοῦ δι´ ἧς τὸ	τῶν	ἀνθρώπων γένος αὐξήσει. Οὔτε γὰρ
[18]	οὐχ ἡ παρθενία ποιεῖ τὸ	τῶν	ἀνθρώπων γένος ἐπιλείπειν ἀλλ´ ἡ
[68]	πόθεν ἅπαν ὡς εἰπεῖν τὸ	τῶν	ἀνθρώπων γένος, ὅταν μὲν ἐξῇ
[11]	ἐξ ἀνθρώπων ποιεῖ. Τὸ δὲ	τῶν	ἀνθρώπων γένος τῶν μακαρίων ἐκείνων
[14]	καὶ ὑπὲρ μὲν τοῦ κοινοῦ	τῶν	ἀνθρώπων δεδοικότες γένους μή ποτε
[6]	ἐν αὐταῖς τοιαῦται— πρὸς τὸν	τῶν	ἀνθρώπων δεσπότην ἀναισχύντοις ὀφθαλμοῖς ὁρᾷ
[16]	τὴν ἀρχήν, ὅτε νηπιωδέστερον τὸ	τῶν	ἀνθρώπων διέκειτο γένος, τὴν ἐπιτεταμένην
[37]	πρῶτον μὲν τὴν παρὰ πάντων	τῶν	ἀνθρώπων ἐξεταζέτω δόξαν, ἔπειτα καὶ
[43]	πρῶτον ἀλλ´ ἄνωθεν εἰς τὸ	τῶν	ἀνθρώπων κατεφυτεύθη γένος καὶ πάλαι
[49]	Τούτοις γὰρ μᾶλλον οἱ σαρκικώτεροι	τῶν	ἀνθρώπων κατέχονται καὶ ταῦτα μᾶλλον
[60]	ἀπολαύουσι γυναῖκες; Τὸ γὰρ πλεῖστον	τῶν	ἀνθρώπων μέρος πενίαις συζῇ καὶ
[10]	ὅσον γῆς ὁ οὐρανός, ὅσον	τῶν	ἀνθρώπων οἱ ἄγγελοι, εἰ δὲ
[14]	τὰς εὐθύνας, ὑπὲρ δὲ τῆς	τῶν	ἀνθρώπων ὀλιγότητος οὐδὲ τὸν τυχόντα
[18]	εἶδον ἀδίκοις ὄμμασι τὰς θυγατέρας	τῶν	ἀνθρώπων, οὐκ ἂν αὐτοὺς ὁ
[14]	παυσαμένου τοῦ γάμου καὶ τὸ	τῶν	ἀνθρώπων παύσεται γένος; Μύριαι μυριάδες
[49]	ἀρχῆς· καὶ ὅλως τοὺς πλείονας	τῶν	ἀνθρώπων τοῖς παρὰ πόδας εὕροι
[8]	οὐ γὰρ ἂν εἴποιμι τὴν	τῶν	ἀνθρώπων φύσιν. Πῶς οὖν παρθένος
[29]	λόγῳ; Οὐ γὰρ ἤρκει διὰ	τῶν	ἀνωτέρω τοῦτο σεμνότερον ἐνδειξάμενον μέχρις
[52]	δι´ ὑποψίας ἔχειν ἀεί, τί	τῶν	ἁπάντων αὐτὸν παραμυθήσασθαι δύναιτ´ ἄν;
[57]	Κἂν μὲν τούτων τι γένηται	τῶν	ἀπευκτῶν, ἀφορητοτέραν ἔχει τὴν λύπην
[8]	πράγματος ἀντιποιεῖσθαι ἐπαίνων. Τὸ γὰρ	τῶν	ἀπηγορευμένων ἀπέχεσθαι οὔπω γενναίας καὶ
[66]	ἡ αἰδώς. Διὰ ταῦτα καὶ	τῶν	ἀπηλλαγμένων τῆς εἰρκτῆς ἐκείνης πολλαὶ
[74]	τὰ περιττὰ καὶ μὴ μειζόνως	τῶν	ἀπὸ τῆς τοῦ πράγματος φύσεως
[8]	τάξιν ὤσαντες, οὐκέτ´ ἂν δύναισθε	τῶν	ἀπὸ τοῦ πράγματος ἀντιποιεῖσθαι ἐπαίνων.
[73]	κιβώτιον ἐν τῷ ταμιείῳ καταθεμένη	τῶν	ἀποκειμένων ἐκεῖ καὶ τὴν κλεῖν
[4]	αὐτὸν δὲ ὑπὲρ ὧν ἐκεῖνοι	τῶν	ἀπορρήτων ἀπολαύουσιν ἀγαθῶν, ὑπὲρ τούτων
[71]	ἐπείγεται· διὸ μόνον ἐκεῖνο προσθέντες	τῶν	ἀποστολικῶν πάλιν ἁψώμεθα ῥημάτων. Εἰ
[12]	δι´ ἑαυτοῦ, τοὺς δὲ διὰ	τῶν	ἀποστόλων ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Χριστός.
[35]	γάρ ἐστιν ὁ πλεονεκτήσας μὲν	τῶν	ἀποστόλων ἐν τοῖς ὑπὲρ τοῦ
[82]	δὲ θέλεις ὅλως ἀκοῦσαι τὰ	τῶν	ἀποστόλων ἔπαθλα, ἄκουσον τοῦ μέλλοντος
[82]	ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ὁ	τῶν	ἀποστόλων ἦσαν χορός. Ὥστε περιττὸς
[49]	καὶ Ἰωάννης καὶ ὁ λοιπὸς	τῶν	ἀποστόλων χορός· διὰ τοῦτο ἀπὸ
[35]	ὅτι Ἐγώ εἰμι ὁ ἐλάχιστος	τῶν	ἀποστόλων« ὥσπερ τι τῆς ἀξίας
[55]	τὴν αὐτῇ προσήκουσαν παρρησίαν ἀπολέσασα,	τῶν	ἀργυρωνήτων οὐδὲν ἄμεινον διακείσεται, ἀλλὰ
[22]	Ὅπερ γὰρ οἱ παῖδες παρὰ	τῶν	ἄρκων ἔπασχον διὰ τὸν Ἐλισσαῖον,
[10]	ὅσα τῶν πεπηρωμένων ἀλλ´ ὅσα	τῶν	ἀρτίων καὶ μηδεμίαν λώβην ἐχόντων
[22]	καὶ παρὰ ἀνδρῶν διασύρεσθαι, τίς	τῶν	ἀσθενεστέρων αἱρήσεται πόνους ἀναδέξασθαι γέλωτας
[11]	πολιτεύεσθαι ποιεῖ; Τοὺς σῶμα περικειμένους	τῶν	ἀσωμάτων οὐκ ἀφίησι λείπεσθαι δυνάμεων,
[57]	λήψεται ἄνδρα μὴ δυσγενῆ, μὴ	τῶν	ἀτίμων τινά, μὴ αὐθάδη, μὴ
[12]	οὐχ ὡς ἑτέρων μὲν ὄντων	τῶν	αὐτοῦ, ἑτέρων δὲ τῶν τοῦ
[21]	εἶπε μόνον ὅτι καὶ αὐτὴ	τῶν	αὐτῶν ἀπέλαυσεν ὥσπερ ἐκεῖνος. Ἀλλ´
[33]	μιμούμενος ὁ μαθητὴς συνεχῶς περὶ	τῶν	αὐτῶν διαλέγεται· καὶ οὐδαμοῦ τὴν
[36]	καὶ ἐπιμένει πάλιν παραινῶν ὑπὲρ	τῶν	αὐτῶν εἰ μὴ ἡμῖν τὸ
[84]	δεῖ τὴν ἀρετὴν εἰ μέλλοιμεν	τῶν	αὐτῶν ἐκείνοις τυγχάνειν; Ὅτι πολλὴ
[20]	διαλάμποντας ἄθλοις, κἂν μὴ δύνηται	τῶν	αὐτῶν ἐφικέσθαι, συγγνώμης γοῦν δυνήσεται
[84]	τῇ παλαιᾷ. Τί δήποτε οὖν	τῶν	αὐτῶν κατορθωμάτων οὐχ ὁ αὐτὸς
[84]	ἔχειν τῶν τελωνῶν. ~Ὅτι εἰκότως	τῶν	αὐτῶν κατορθωμάτων οὐχ ὁ αὐτὸς
[17]	δὲ οὐδέτερον τούτων ποιοῦντα ἐπὶ	τῶν	αὐτῶν πολλάκις τραυμάτων οὐ πολυπραγμονεῖς,
[2]	διαγωγή. Τί δήποτ´ οὖν ἐναντία	τῶν	αὐτῶν πόνων τὰ ἐπίχειρα; Ὅτι
[33]	~Ὅτι τὸ δεύτερον εἰπεῖν περὶ	τῶν	αὐτῶν τὸν Χριστόν ἐστι μιμουμένων.
[21]	θολερὰν ἀνατροπὴν ἐκχέων εἰς τὰς	τῶν	ἀφελεστέρων ψυχὰς τίνος οὐκ ἔσται
[27]	γὰρ ὅλον δι´ ὅλου διὰ	τῶν	βαρυτέρων πλέκων τὸν λόγον ἐπαχθής
[49]	θρόνου καὶ τῶν παστάδων λάμπουσι	τῶν	βασιλικῶν; Ἀλλὰ τούτων μὲν οὐδὲ
[78]	τὸ τὰ τοιαῦτα αἱρεῖσθαι οὐ	τῶν	βεβαίων οὐδὲ τῶν παγίως ἑστώτων
[81]	ζωῆς καὶ πάντων ἁπλῶς εἰπεῖν	τῶν	βιωτικῶν. Διὰ τοῦτο ῥίζαν αὐτὴν
[76]	μὴ τὴν εὐσχήμονα προσεδρίαν ὑπὸ	τῶν	βιωτικῶν ἐκκοπῆναι πραγμάτων. Σὺ δέ
[45]	εἶναί φησι τὴν πάντων ἀπηλλαγμένην	τῶν	βιωτικῶν. Ἐπειδὴ δὲ σὺ μετὰ
[21]	μαρμαρυγάς, πάντων μὲν ἡμᾶς ἀφιστῶσα	τῶν	βιωτικῶν καθαροῖς δὲ ὀφθαλμοῖς εἰς
[73]	τί δαὶ κτημάτων, τί δαὶ	τῶν	βιωτικῶν, τῆς χρήσεως αὐτῶν ἀώρου
[34]	τὸ σκάφος ἀπολάβωσι, τὴν ἐρημίαν	τῶν	βοηθησόντων τῆς τόλμης ἐφόδιον ἔχοντες,
[78]	Οἷόν τι λέγω· τὸ τῆς	τῶν	βρωμάτων παρατηρήσεως ἔχεσθαι καὶ τοῦτο
[8]	τῇ παρθένῳ τὸ τετυφῶσθαι κατὰ	τῶν	γαμουμένων. Τί οὖν πρὸς ἐμὲ
[9]	δίκαιος. Πῶς οὖν κωλύω γαμεῖν	τῶν	γαμούντων μὴ κατηγορῶν; Πορνεύειν κωλύω
[49]	θλῖψιν οὐχ ἕξομεν τὴν ἀπὸ	τῶν	γάμων; Διὰ τί γὰρ οὐχ
[56]	μᾶλλον δὲ ἀδύνατον, ἐπὶ δὲ	τῶν	γάμων δύσκολον μὴ γενέσθαι. Εἰ
[52]	ὑποψίας καὶ στάσεως καὶ ταραχῆς.	Τῶν	γὰρ δαιμονώντων ἢ φρενίτιδι κατεχομένων
[37]	τὰ περὶ τὸ πρᾶγμα συμβαίνοντα.	Τῶν	γὰρ νομοθετῶν τοὺς τοιούτους οὐ
[37]	γίνονται λόγοι σκωπτόντων, μεμφομένων, ἀποστρεφομένων.	Τῶν	γὰρ τοὺς ὅρκους παραβαινόντων οὐχ
[41]	τὸ μηδένα ἑαυτοῦ κύριον εἶναι	τῶν	γεγαμηκότων. Καὶ οὐκέτι τοῦτο ἐν
[49]	οὐρανοῖς καὶ πολλῷ λαμπροτέρους δειχθῆναι	τῶν	γεγαμηκότων, πάλιν τῶν ἐνταῦθα ἔχεται
[50]	ταῦτα εἴρηται, ἄκουσον καὶ περὶ	τῶν	γεγαμηκότων τί φησι· Γυναῖκας ὡσαύτως
[41]	ἕπεσθαι θατέρῳ. Οὕτω καὶ αἱ	τῶν	γεγαμηκότων ψυχαὶ ἔχουσι μὲν καὶ
[37]	ἀποστρέφονται ἀλλὰ καὶ δι´ αὐτὴν	τῶν	γινομένων τὴν ἀηδίαν. Τί γὰρ
[66]	ἐντυγχανόντων οὐκ ἀναγκαζομένη καθ´ ἕκαστον	τῶν	γνωρίμων ὁρᾶσθαι καὶ ἐρυθριᾶν, σφόδρα
[57]	ἡ ψυχή, καθ´ ἑκάστην ἡμέραν	τῶν	γονέων τοὺς μὲν ἐγκρινόντων, τοὺς
[21]	ἀκίνδυνος ἦν ἡ τοιαύτη κατηγορία	τῶν	γοῦν εἰρημένων ἕνεκεν αὐτῆς ἀπέχεσθαι.
[83]	φησίν, ἡ δικαιοσύνη ὑμῶν πλέον	τῶν	γραμματέων καὶ Φαρισαίων, οὐ μὴ
[13]	μή τις δυσχεραίνῃ τὴν παραίνεσιν,	τῶν	γραμμάτων αὐτοὺς ὧν ἔπεμψαν ὑπομιμνήσκει.
[53]	μὲν γὰρ καὶ ἄλλως τὸ	τῶν	γυναικῶν γένος ὑπεροπτικὸν καὶ ἀσθενέστερον,
[46]	γέγονεν. Οὕτως οὐδὲ αἱ παρὰ	τῶν	γυναικῶν ἐπιβουλαὶ εἰς τοὺς ἄνδρας
[47]	ψυχήν· ὡς ἐὰν ἐπιμένῃ τὰ	τῶν	γυναικῶν ἐπιζητοῦσα, οὐ μόνον οὐδὲν
[75]	ἀκκισμὸν καὶ τὴν διάθρυψιν γινομένας	τῶν	γυναικῶν μὴ δεχώμεθα, ἀλλὰ τοσαύτην
[47]	νῦν τοῦτο οὐκ ἐφεῖται, ἐπὶ	τῶν	γυναικῶν τὴν αὐτὴν ἔνεστιν ἐπιδείξασθαι
[61]	Παῦλον ἀποφήνασθαι πρὸς τὰς χλιδώσας	τῶν	γυναικῶν. Τί τὸ ὄφελος τῶν
[12]	οὐκ ἐγὼ ἀλλ´ ὁ κύριος.	Τῶν	δὲ ἀπίστων ἕνεκεν αὐτὸς μὲν
[49]	γήμῃ ἡ παρθένος, οὐχ ἥμαρτε,	τῶν	δὲ ἀπὸ τῆς παρθενίας ἑαυτὴν
[2]	μὲν μὴ δυναμένους οὐ κατέκρινε,	τῶν	δὲ δυναμένων πολὺν καὶ ὑπέρογκον
[82]	Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ«	τῶν	δὲ θρόνων ἐκείνων οὐδεὶς ἕτερος
[49]	κατέχονται καὶ ταῦτα μᾶλλον δεδοίκασι.	Τῶν	δὲ οὐχ ὁρωμένων οὐδὲ παρόντων
[36]	πολιτεία ἀρίστη καὶ ἔργα ἄληπτα.	Τῶν	δὲ χαρισμάτων ἡ διανομὴ οὐκ
[47]	γάμον ἅπαντες τρέχουσι, δείκνυσιν ὅτι	τῶν	δεδεμένων οὐδὲν οἱ γεγαμηκότες διαφέρουσι.
[66]	ὁ Θεός— μηδὲν τούτων ὑπομένειν	τῶν	δεινῶν ἢ βουλομένην θρύπτεσθαι τοσαύτας
[52]	οἰκετῶν. Τούτων, εἰ βούλει, μεταξὺ	τῶν	δεινῶν τίθει καὶ πλοῦτον ἄφατον
[47]	οὐ μόνον οὐκ ἀπήλλαξας σαυτὴν	τῶν	δεσμῶν ἀλλὰ καὶ εἰς τιμωρίαν
[79]	Νῦν δὲ πάντων τούτων ἀπολυθέντες	τῶν	δεσμῶν ὡς ἐν οὐρανοῖς ὄντες
[35]	καλῶν ἐναγομένους ζῆλον, ὅταν παρὰ	τῶν	διδασκάλων ἔχωσι τὰ παραδείγματα. Ὥσπερ
[7]	ἀγῶνα δοκιμάζειν κελεύει ἀλλ´ ἀπὸ	τῶν	δογμάτων καὶ τῆς ψυχῆς. Ὁ
[12]	Οὐκ ἐγώ« Τῶν νόμων καὶ	τῶν	δογμάτων τοὺς μὲν δι´ ἑαυτοῦ,
[52]	προγόνων περιφάνειαν. Μηδὲν ὅλως ἀφῇς	τῶν	δοκούντων ζηλωτὸν τὸν παρόντα βίον
[17]	ἀσθένειαν, τότε λοιπὸν ἀπαλλάξας αὐτοὺς	τῶν	δυσαρέστων σιτίων ἐπὶ τὴν συνήθη
[27]	πλείονα ἀπὸ τῶν ῥᾴστων ἢ	τῶν	δυσκόλων τιθεὶς τὴν μίξιν, τὸ
[52]	Ἡ δὲ παρθένος οὐ μόνον	τῶν	δυσχερῶν πραγμάτων ἀλλὰ καὶ τῆς
[70]	τοιαύτη, ἀλλὰ πόρρω τούτων ἀφέστηκε	τῶν	δυσχερῶν ὑγιείας καὶ εὐεξίας ποιητική,
[25]	ἀλλὰ καὶ τῷ τὸ πλέον	τῶν	ἐγκωμίων ὑποτέμνεσθαι μέρος. ~Ὅτι τὰ
[1]	ἀξιωθῆναι τιμῆς. Πῶς γὰρ ὅταν	τῶν	ἐθνικῶν μηδὲν κατὰ τοῦτο πλέον
[42]	εὐαγγέλιον, ὡς ἀξιωθεὶς εἶναι κῆρυξ	τῶν	ἐθνῶν, ὡς προστασίαν τὴν ὑμετέραν
[44]	οὐ μόνον τῷ τὴν ἄδειαν	τῶν	εἰρημένων ἁπάντων τὴν ἄφατον ταύτην
[49]	λέγω. Τοῦτο πόθεν δῆλον; Ἀπὸ	τῶν	εἰρημένων αὐτῷ. Πῶς καὶ τίνι
[21]	ἐβόα. Ἄκουσον δὲ καὶ περὶ	τῶν	εἰς ἑτέρους ἐκφερόντων τὰ λοιμικὰ
[14]	ἐποιησάμην λόγον. Ἐπειδὴ δὲ καὶ	τῶν	εἰς τὴν ἐκκλησίαν δοκούντων συντελεῖν
[58]	ἀληθείας, τοσοῦτον τὰ ἐνταῦθα ἀφέστηκε	τῶν	ἐκεῖ ἀλλ´ ἔτι μᾶλλον. Οὐδὲ
[35]	τὴν παλαίαν κατεφέροντο συνήθειαν πολλὰ	τῶν	ἐκεῖ φυλάττοντες, τί φησί; Γίνεσθε
[37]	ἡμέραν βάλλει σκώμμασι καὶ διὰ	τῶν	ἐκείνης ἐγγόνων τὴν οὐκέτ´ οὖσαν
[56]	ὑπὲρ παίδων, τρέμει δὲ ὑπὲρ	τῶν	ἐκείνοις προσηκόντων γυναικῶν πάλιν καὶ
[23]	τὰς ἐκείνων καταθέμενος τιμωρίας διὰ	τῶν	ἐκείνοις συμβάντων ἅπασι διαλέγεται λέγων
[22]	τῶν μετιόντων μόνον ἀλλὰ καὶ	τῶν	ἐκπεπτωκότων αὐτῆς ὅμως ὀκνοῦσι καὶ
[82]	ἐκείνων ἐπιτεύξονται τῶν κόλπων οὐδὲ	τῶν	ἐλαττόνων ἀλλ´ εἰς τὴν γέενναν
[8]	κοίτη ἀμίαντος. Λείπεται δὴ μετὰ	τῶν	Ἑλλήνων ὑμᾶς στῆναι λοιπόν. Ἀλλὰ
[18]	καὶ κτηνῶν καὶ πάντων ἁπλῶς	τῶν	ἐμπνεόντων ἐπὶ τῆς γῆς. Εἰ
[74]	εὐκολωτέρα. Καὶ ταῦτα ἅπαντα διὰ	τῶν	ἔμπροσθεν ἀπεδείξαμεν λόγων· Ὁ ἄγαμος
[21]	ταῦτα μὲν ὁ Ἠσαΐας περὶ	τῶν	ἐν αὑτοῖς τὰς διεστραμμένας κρίσεις
[49]	δὲ καὶ κάτω τῆς ἀπαλλαγῆς	τῶν	ἐν βίῳ μνημονεύει δυσχερῶν. Νομίζω«
[49]	τὴν γῆν ἔτι κύπτοντας ἀπὸ	τῶν	ἐν τῇ γῇ μᾶλλον ἐφελκύσαιτο
[49]	ταῖς ἀσωμάτοις δυνάμεσι κατορθῶσαι παρακαλῶν,	τῶν	ἐν τῇ γῇ μεμνῆσαι καλῶν
[73]	παρ´ ἡμῶν ἀγαπᾶσθαι ὡς μὴ	τῶν	ἐν τῇ γῇ μόνον μηδὲ
[49]	ἄνθρωπον περιπατεῖτε. Διὰ τοῦτο ἀπὸ	τῶν	ἐν τῇ γῇ πραγμάτων, ἀπὸ
[43]	Τίς οὖν ἐστιν αὕτη; Ἡ	τῶν	ἐν τῷ βίῳ πραγμάτων διαστροφή.
[57]	πάλιν ἡ χαρά· οὐδὲν γὰρ	τῶν	ἐν τῷ γάμῳ φόβου χωρίς.
[63]	ἀνδρεία, ταπεινοφροσύνη, καρτερία— πάντων ἁπλῶς	τῶν	ἐν τῷ παρόντι βίῳ πραγμάτων
[49]	τὴν ἀμοιβήν; ~Διὰ τί ἀπὸ	τῶν	ἐν τῷ παρόντι ἡδέων εἰς
[1]	εἶναι τὸν γάμον νομίσαντες τῆς	τῶν	ἐναγῶν ἀπαλλαγῆς τὰ κείμενα τοῖς
[66]	ἀκτῖνα λαμπράν· οὐκ ὀλίγαι δὲ	τῶν	ἔνδον καθημένων πονηρᾷ δόξῃ περιέβαλον
[49]	λαμπροτέρους δειχθῆναι τῶν γεγαμηκότων, πάλιν	τῶν	ἐνταῦθα ἔχεται λέγων· Θέλω ὑμᾶς
[35]	τοῖς ἐπιτάγμασι τοῦ νόμου· ἐφύλαξα	τῶν	ἐντολῶν τὰς παρατηρήσεις· ἀλλὰ τῆς
[66]	τις ὅτι τοῦ πλήθους ἀπήλλακται	τῶν	ἐντυγχανόντων οὐκ ἀναγκαζομένη καθ´ ἕκαστον
[9]	τὸν ἀγῶνα, οὐ κατηγορῶ δὲ	τῶν	ἔξω τῆς ἀθλήσεως μενόντων. Κατηγορία
[66]	ἐξόδου οἴκοι μένειν ἀναγκάζεται, καθάπερ	τῶν	ἐπαιτῶν οἱ τοὺς πόδας ἀποτετμημένοι
[14]	τὴν εὐταξίαν, οὕτω τοῦ πάντων	τῶν	ἐπὶ γῆς βασιλεύοντος ἀνθρώπου διὰ
[81]	τῶν οὐρανίων θερμόν, ὑπεροψίαν πάντων	τῶν	ἐπὶ γῆς. Οὕτω τὸ εὔσχημον
[46]	τὸ μὴ πάντων αὐτὸν ἄρχειν	τῶν	ἐπὶ τῆς γῆς ἀλλ´ ἔνια
[27]	καὶ βιαίας καὶ ἀπονενοημένης κατὰ	τῶν	ἐπιθυμιῶν δεῖ ψυχῆς. Ἐπὶ γὰρ
[38]	ἑστάναι διηνεκῶς καὶ βάλλεσθαι ὑπὸ	τῶν	ἐπιθυμιῶν καὶ οὐδὲ μικρᾶς αὐτὴν
[80]	στεφάνων ἄξιον καὶ τὸ τῆς	τῶν	ἐπιθυμιῶν περιγενέσθαι λύττης καὶ μαινομένην
[47]	σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα« ὅταν διὰ	τῶν	ἔργων ταῦτα φιλοσοφῇ καὶ τοῦ
[57]	δὲ ἐπὶ τῶν ἀνδραπόδων ἡ	τῶν	ἐσομένων ἀδηλία δεσποτῶν οὐκ ἀφίησιν
[57]	τὸ συλληφθέν, κινδυνεύσει δὲ περὶ	τῶν	ἐσχάτων ἡ κύουσα. Ἂν δὲ
[32]	ἡμῖν ὁ λόγος, ἀγαπητοί, ὑπὲρ	τῶν	ἐσχάτων ὁ κίνδυνος· τρέμειν δεῖ
[78]	καὶ λανθανόντως καὶ ἐν τῇ	τῶν	ἑτέρων ἐπιτιμήσει. Τὸ γὰρ λέγειν
[78]	τῶν παγίως ἑστώτων ἐστίν, ἀλλὰ	τῶν	ἔτι σαλευομένων, τῶν μὴ ἱσταμένων
[24]	καὶ διὰ τούτων καὶ διὰ	τῶν	ἐφεξῆς κειμένων. ~Ὅτι τοῖς ἀσθενοῦσιν
[14]	κακῶν. Ἐγὼ δέ, εἰ μὲν	τῶν	ἐχθρῶν καὶ ἀπίστων ἦν ταῦτα
[49]	οὐρανῶν. Ὅτε δὲ εὔχεσθαι ὑπὲρ	τῶν	ἐχθρῶν παρεκάλει, οὐδὲν ὑπὲρ τῆς
[47]	ἐπεὶ οὐδὲν ἂν ἐκώλυσε μηδένα	τῶν	ἐχόντων γυναῖκα πιστὴν ἄπιστον μένειν,
[56]	ἂν παραμυθίαν. Ὁ γὰρ ὑπὲρ	τῶν	ζώντων ἀεὶ φόβος κατασείων τὴν
[56]	χρόνος ἐμάλαξε, τὰς δὲ ὑπὲρ	τῶν	ζώντων φροντίδας ἢ μένειν ἀνάγκη
[34]	κατωφερεῖς. Ἂν οὕτως ᾖς δοῦλος	τῶν	ἡδονῶν, φησίν, ἂν οὕτω χαῦνος
[21]	τί φωτεινότερον; Καὶ γὰρ αὐτῶν	τῶν	ἡλιακῶν ἀκτίνων φαιδροτέρας ἀφίησι τὰς
[23]	Ἰησοῦς Χριστὸς ἕνα καὶ δεύτερον	τῶν	ἡμαρτηκότων κολάσας καὶ ὥσπερ ἐν
[32]	φιλάνθρωπος— ἀλλ´ ἡ τῶν ἁμαρτημάτων	τῶν	ἡμετέρων ὑπερβολὴ οὐδὲ τὸν χρηστὸν
[60]	δὲ ἐλαττοῖ τὴν ἐκ τῆς	τῶν	ἡττόνων ὑπεροχῆς ἡδονὴν ἡ τῶν
[67]	συμβαίνειν εἴωθεν, ὅταν ἐν τῇ	τῶν	θεραπαινίδων ἐκείνων ἀγέλῃ εὐπρεπής τις
[40]	ἐλευθέραν ὡς δούλην ἔχει καὶ	τῶν	θεραπαινίδων μηδὲν ἄμεινον πρὸς αὐτὴν
[67]	θεραπαινίδας ἀνιαρόν. Ἀλλ´ ἴσως τὸ	τῶν	θεραπαινίδων πλῆθος ἡδύ. Ταύτης μὲν
[22]	ἦσαν, καὶ πάντες ἄρδην ὑπὸ	τῶν	θηρίων ἐσπαράττοντο τότε ἐκείνων. Καὶ
[22]	πῦρ κατελθὸν ἅπαντας αὐτοὺς κατέφαγε	τῶν	θηρίων οὐχ ἧττον ἐκείνων. Ταῦτ´
[46]	ἀπόφασιν τὴν λέγουσαν· Καὶ ἀρχέτωσαν	τῶν	θηρίων τῆς γῆς« οὐ γὰρ
[64]	μὴ θλίβεσθαι ἀλλὰ διὰ τὸ	τῶν	θλίψεων ἀνωτέρους εἶναι καὶ μηδὲν
[77]	ἀλλ´ οὐδενὸς τούτων ἀπώναντο, ἀλλὰ	τῶν	θυρῶν ἀποκλεισθεισῶν ἔμενον ἔξω καὶ
[47]	γάμῳ προσέχοντας. Καθάπερ γὰρ οἱ	τῶν	ἰατρῶν ἄριστοι καὶ προσηνεῖς φάρμακον
[3]	ἑαυτοῖς λαλοῦντα τὸν Χριστὸν τὸν	τῶν	ἰδίων προβάτων φειδόμενον καὶ τὴν
[44]	ψυχήν. Ἐὰν γὰρ βούληται τὸν	τῶν	ἰδιωτῶν βίον τὸν ἀκίνδυνον τοῦτον
[66]	τοῦ βαδίσματος καὶ διὰ τοῦ	τῶν	ἱματίων ἀνεπιτηδεύτου τῆς ἔνδον κοσμιότητος
[62]	τε τοῦ προσώπου δυσδιάπλαστον τὰ	τῶν	ἱματίων ἄνθη πολὺ κάκιον ἀποφαίνει
[63]	τὴν βάδισιν. Καὶ τὸν ἀπὸ	τῶν	ἱματίων δὲ καλλωπισμὸν περικόψασα καὶ
[60]	πολλὴ τρυφὴ τῶν χρυσίων καὶ	τῶν	ἱματίων καὶ τῆς τραπέζης καὶ
[15]	αἱ πόλεις, αἱ τέχναι, ἡ	τῶν	ἱματίων περιβολή, ὁ λοιπὸς τῶν
[7]	νόμους διαταξάμενος. Οὐ γὰρ ἀπὸ	τῶν	ἱματίων τοὺς εἰς τοῦτον καθέντας
[8]	Ποῦ τοίνυν ὑμᾶς τάξομεν; Μετὰ	τῶν	Ἰουδαίων; Ἀλλ´ οὐκ ἀνέχονται ἐκεῖνοι·
[63]	ἐπιβάλλουσα πᾶσιν ἡνίας ἐν πολλῇ	τῶν	ἵππων ἕκαστον εὐρυθμίᾳ διατηρεῖ, καὶ
[65]	καὶ λοιμὸν καὶ τὰ ἀφόρητα	τῶν	κακῶν αἰνίττεσθαι βούληται, ὠδῖνας πάντα
[71]	οἷς καὶ τὰς γυναῖκας μειζόνως	τῶν	κακῶν ἀνάγκη κοινωνεῖν διὰ τὸ
[70]	ἀπὸ τοῦ ἐρρῶσθαι καὶ μηδενὶ	τῶν	κακῶν ἐνοχλεῖσθαι ἐκείνων ὧν ἕκαστον
[52]	λοιπόν; Πρὸς τίνα καταφύγῃ; Πόθεν	τῶν	κακῶν εὕρῃ τὴν ἀπαλλαγήν, τοῦ
[69]	ἄν τις ἔχοι τούτων ἀντίρροπον	τῶν	κακῶν ἡδονὴν εἰπεῖν; Ποίαν δὲ
[81]	βιωτικῶν. Διὰ τοῦτο ῥίζαν αὐτὴν	τῶν	κακῶν πάντων ὁ Παῦλος ἐκάλεσεν.
[35]	μαθητὰς τότε μάλιστα εἰς τὸν	τῶν	καλῶν ἐναγομένους ζῆλον, ὅταν παρὰ
[80]	ῥίζαν καὶ τὴν ὑπόθεσιν ἔχεις	τῶν	καλῶν. Καθάπερ γὰρ ῥίζαν γῆ
[69]	τὴν περιττὴν τοῦ οἴνου δαπάνην,	τῶν	καρυκευμάτων τὴν περιεργίαν, τραπεζοποιῶν καὶ
[22]	με ταῦτα λέγοντα καὶ ἡ	τῶν	κατὰ τὸν Ἡλίαν γενομένων εἰσῆλθε
[69]	πολλὴν θαυμάζοι τρυφήν, οἷον τὸ	τῶν	κατακοπτομένων πλῆθος κρεῶν, τὴν περιττὴν
[64]	πρᾶγμα τοιοῦτόν ἐστι, τῇ δὲ	τῶν	κατορθούντων προαιρέσει καὶ ταῖς ἐλπίσι
[84]	πνεύματος ἐπέτυχε χάριτος, ἐπέτεινεν αὐτῇ	τῶν	κατορθωμάτων τὸ μέγεθος— εἰκότως. Καὶ
[8]	εἴποιμι παρθένον ἐγώ. Ὅταν δὲ	τῶν	κεκωλυμένων τὸ πρᾶγμα εἶναι φῇς,
[82]	τῶν παρθενευσάντων οὐδὲ ἐκείνων ἐπιτεύξονται	τῶν	κόλπων οὐδὲ τῶν ἐλαττόνων ἀλλ´
[26]	τοῦ θαύματος ἀποστερήσας αὐτὸν καὶ	τῶν	λαμπρῶν στεφάνων. Οὐ γὰρ εἴασεν
[12]	ἵνα μηδὲν ἀνθρώπινον ὑποπτεύσῃς εἶναι	τῶν	λεγομένων. Εἰ γὰρ μὴ τοῦτο
[27]	μετασκιρτῆσαι τὴν ψυχὴν μὴ φέρουσαν	τῶν	λεγομένων τὸ βάρος. Ὁ δὲ
[49]	ἐχθρῶν παρεκάλει, οὐδὲν ὑπὲρ τῆς	τῶν	λελυπηκότων βλάβης εἰπών, οὐδὲ τῶν
[52]	τῆς ἀκριβείας καὶ ἀνάγκη ἢ	τῶν	λίθων ἀκινητοτέραν εἶναι καὶ σιγῇ
[37]	τις αὐτοῖς ἀπὸ τούτων καταχεῖται	τῶν	λογισμῶν καὶ οὐκ ἂν αὐτοὺς
[39]	ἐν μεταιχμίῳ τούτων ἑκατέρων μενούσης	τῶν	λογισμῶν. Οὕτω καὶ χήραν ἐνταῦθα
[32]	τὴν ἐπήρειαν καὶ στενοχωρηθέντες ὑπὸ	τῶν	λογισμῶν ταύτην ἀφῆκαν τὴν φωνήν.
[47]	Ἡ μὲν οὖν ποικίλη μίξις	τῶν	λόγων διὰ τοῦτο γεγένηται. Ἄξιον
[78]	κρίνειν ὀρθῶς. Ἀλλὰ τούτων οὔπω	τῶν	λόγων ἦν ὁ καιρός, ἐπεὶ
[42]	Πῶς οὐδὲν πλέον ἑαυτῷ δίδωσι	τῶν	λοιπῶν ἀλλὰ καὶ τοῦτο ὃ
[14]	τοῦ μὴ γαμεῖν ἀφανισθέντος οὐδὲν	τῶν	λοιπῶν ἐπὶ τῆς αὐτῆς ἀσφαλείας
[68]	καὶ χρυσοῦ ἀλλὰ καὶ ἐπὶ	τῶν	λουτρῶν καὶ ἐπὶ τῶν παραδείσων
[52]	γὰρ τὸν ὀφείλοντα εἶναι παραμυθίαν	τῶν	λυπηρῶν ἁπάντων καὶ ὅθεν προστασίαν
[67]	τί ἄν τις εἴποι περὶ	τῶν	λυπηρῶν; ~Περὶ τῆς ἀταραξίας τῆς
[52]	ἐλεεινὸν ὑπομένειν θάνατον, τὸν ἀπὸ	τῶν	μαγγάνων, τὸν ἀπὸ τῶν φαρμάκων
[69]	δαιτυμόνων ὄχλον, εὖ ἴστω ὅτι	τῶν	μαγείρων αὐτῶν οὐδὲν ἄμεινον ἐν
[28]	περιστείλας τροφῇ, οὕτως εἰς τὰς	τῶν	μαθητῶν ἐνίησιν ἀκοάς, αὐτοῖς τοῖς
[35]	ἐξαίρετον τοῦτο κοινὸν εἶναι βούλεται	τῶν	μαθητῶν, οὐδὲν αὐτῶν πλέον ἔχειν
[28]	τῆς τοῦ Παύλου γνώμης ἀπὸ	τῶν	μαθητῶν ῥᾴδιον τοῦτο καταμαθεῖν. Οὐδὲ
[20]	καὶ πολέμιος τῆς ἀρετῆς καὶ	τῶν	μαινομένων ἀθλιώτερον διακείμενος. Οἱ μὲν
[47]	τῇ φύσει γυνὴ πρὸς τὴν	τῶν	μακαρίων ἀνδρῶν ἀρετὴν διαβαίνῃ. Οὐ
[11]	Τὸ δὲ τῶν ἀνθρώπων γένος	τῶν	μακαρίων ἐκείνων τῇ φύσει λειπόμενον
[70]	καὶ ἐπιστρέφεσθαι καὶ ἀλύειν ἐπὶ	τῶν	μαλακῶν κειμένους στρωμάτων. ~Ὅτι καὶ
[64]	χαίροντες« καίτοι γε οὐ τοιαύτη	τῶν	μαστίγων ἡ φύσις· οὐ γὰρ
[64]	ἐργάζεσθαι εἴωθεν. Ἀλλ´ ἡ μὲν	τῶν	μαστίγων φύσις οὐ τοιαύτη, ἡ
[56]	πολλῆς τῆς τρυφῆς, ἐξεδόθησάν τινι	τῶν	μεγάλα δυναμένων ἀνδρῶν, εἶτα ἐξαίφνης
[49]	τῆς παρθενίας ἑαυτὴν ἀπεστέρησε στεφάνων,	τῶν	μεγάλων καὶ ἀπορρήτων δωρεῶν; Διὰ
[49]	λέγεσθαι καὶ ταλαιπώρους, αὐτὸς ἀπὸ	τῶν	μειζόνων αὐτοὺς προτρέπει. Ποίων δὴ
[60]	τῶν ἡττόνων ὑπεροχῆς ἡδονὴν ἡ	τῶν	μειζόνων ὑπερβολή, ἀλλ´ ἡ πολλὴ
[22]	οὔτε τὸ γελῶντας εἰπεῖν προέστη	τῶν	μειρακίων, καὶ μάλα εἰκότως. Εἰ
[49]	οὐ παρεισάγει τὸ πρᾶγμα ἀπὸ	τῶν	μελλόντων ἀγαθῶν ἀλλὰ πάλιν ἐπὶ
[13]	εἰς ἐντολῆς ἀνάγκην κατακλείηται, τότε	τῶν	μελλόντων κατορθοῦν τὴν προθυμίαν ἀναμένειν
[66]	παρασιώπησις· ἂν δὲ αὐτὴ μηδὲν	τῶν	μελλόντων προορωμένη τὸ αὐτὸ τοῦτο
[49]	δὲ κἀκεῖνο δεῖξαι ἐβούλετο, ὅτι	τῶν	μὲν ἄλλων ἀγαθῶν ἔνια ἐνταῦθα
[59]	ἄνθρωπος, δεσπότης οὐχ ὁμόδουλος. Καὶ	τῶν	μὲν νυμφίων τὸ μέσον τοσοῦτον·
[73]	τοῖς οὐ μένουσιν ἀλλὰ δαπανωμένοις,	τῶν	μενόντων καὶ βεβαίων ἀμελῶν; Οὐκέτι
[6]	ἁγίαν, αὕτη δὲ ἐξ ἑκατέρων	τῶν	μερῶν ἐστι βέβηλος καὶ ἐναγής,
[69]	αὐτοὶ δεδοίκασι μή τινος ἐπιλάβωνται	τῶν	μετὰ πολλοῦ πόνου καὶ δαπάνης
[22]	πάντων αὐτὴν πανταχοῦ θαυμαζόντων οὐ	τῶν	μετιόντων μόνον ἀλλὰ καὶ τῶν
[4]	οὔτε κακόν, ἀλλ´ ἀπὸ τῆς	τῶν	μετιόντων προαιρέσεως ἑκάτερον γίνεται. Καὶ
[78]	ἐστίν, ἀλλὰ τῶν ἔτι σαλευομένων,	τῶν	μὴ ἱσταμένων καὶ πεσεῖν κινδυνευόντων.
[52]	οὐκ ἀνέχεται διακρίνειν τοὺς συκοφάντας	τῶν	μὴ τοιούτων, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ
[52]	μάτην ἀνδρός, αἱ δὲ παρὰ	τῶν	μιαρῶν θεραπόντων— φυλακαί, προφυλακαί, καὶ
[14]	μέλλοντες ὑπὲρ μὲν ταύτης καὶ	τῶν	μικροτάτων ἕνεκεν ἀκριβεῖς ἀπαιτεῖσθαι τὰς
[73]	ἔχει, καὶ τοσαύτην ὑπὲρ τῆς	τῶν	μικρῶν ἐκείνων καὶ φαύλων φυλακῆς
[73]	ἐν τῇ γῇ μόνον μηδὲ	τῶν	μικρῶν τούτων καὶ εὐτελῶν ἀλλὰ
[21]	Ἐάν τις σκανδαλίσῃ, φησίν, ἕνα	τῶν	μικρῶν τούτων, συμφέρει αὐτῷ ἵνα
[49]	παρατάξασθαι πυράν, ἐν τοῖς περὶ	τῶν	μισθῶν λόγοις σιωπήσας τὸν οὐρανὸν
[57]	ἐκβαλλόντων. Τὸν γὰρ νικήσαντα χθὲς	τῶν	μνηστήρων σήμερον παρευδοκίμησεν ἕτερος καὶ
[24]	τῷ Παύλῳ Χριστοῦ. Τοῖς γὰρ	τῶν	μυστηρίων ἀναξίως μεταλαμβάνουσι διαλεγόμενός φησι·
[10]	ἐστὶ καὶ τοσούτῳ κρείττων ὅσῳ	τῶν	ναυτῶν ὁ κυβερνήτης καὶ τῶν
[17]	δὲ παρόμοιον γέγονεν οἷον ἐπὶ	τῶν	νεοττῶν. Καὶ γὰρ ἐκείνους ὅταν
[52]	δὲ ἀνὴρ τὴν μὲν ἀπὸ	τῶν	νόμων διαφεύγει τιμωρίαν, τὴν δὲ
[12]	λέγει, Ἐγὼ« καὶ Οὐκ ἐγώ«	Τῶν	νόμων καὶ τῶν δογμάτων τοὺς
[71]	τῷ σώματι τὸν νιφετὸν ἐπάγει	τῶν	νοσημάτων, ποῦ τὰ λυπηρὰ θήσομεν;
[69]	μόνον. Νυνὶ δὲ αἱ μάλιστα	τῶν	νόσων δυσίατοι ἀπὸ τῶν τοιούτων
[45]	τῷ Χριστῷ πείθεσθαι ἢ τῇ	τῶν	οἰκείων ματαιότητι λογισμῶν. Ὁ μὲν
[52]	δὲ τὸν δεσπότην τολμήσει παρατηρεῖσθαι	τῶν	οἰκετῶν καὶ οὐκ εὐθέως ἐπὶ
[41]	νόμοις ὑπεξελθὼν καὶ τὸν περὶ	τῶν	οἰκετῶν λόγον παρεμβαλὼν καὶ παραμυθησάμενος
[52]	θεραπαινίσι λέγω καὶ τῷ πλήθει	τῶν	οἰκετῶν. Τούτων, εἰ βούλει, μεταξὺ
[10]	εἴη σφόδρα καλόν· τὸ δὲ	τῶν	ὁμολογουμένων ἀγαθῶν ἄμεινον, τοῦτό ἐστι
[80]	καὶ δόξα καὶ ὁ λοιπὸς	τῶν	ὀνείρων τούτων ὁρμαθός, ἀλλὰ καὶ
[50]	οἱ ἐπικροτοῦντες πρὸς τὴν φωνὴν	τῶν	ὀργάνων· οἱ πίνοντες τὸν διϋλισμένον
[49]	ἐν τῇ γῇ πραγμάτων, ἀπὸ	τῶν	ὁρωμένων, ἀπὸ τῶν αἰσθητῶν καὶ
[12]	φθέγξασθαι ἢ καὶ ἐννοῆσαί τι	τῶν	οὐ δοκούντων ἠνέσχετο τῷ Χριστῷ
[55]	ὥσπερ ἐν ἀλλοτρίοις ζῶσα καὶ	τῶν	οὐ προσηκόντων ἀπολαύουσα καὶ δεσπότῃ
[63]	οὔτε τὴν ἀκοὴν δέξασθαί τι	τῶν	οὐ προσηκόντων μελῶν. Καὶ ποδῶν
[39]	Εἰ δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται« ὃ	τῶν	οὐκ ἐθελόντων ἐστὶν ἐνεργεῖν διὰ
[60]	~Ὅτι ἡ παρθενία οὐδενὸς δεῖται	τῶν	οὐκ ἐφ´ ἡμῖν. Οὔτε δὲ
[68]	οἱ δοκοῦντες αὐτῶν εἶναι κύριοι	τῶν	οὐκ ὄντων τὴν ὑπὲρ αὐτῶν
[21]	προαναφωνοῦσα τὴν τιμωρίαν· ἐπὶ γὰρ	τῶν	οὐκέτι δυναμένων διαφυγεῖν τὴν μέλλουσαν
[81]	παρρησίαν, ἀνδρείαν, ζῆλον πεπυρωμένον, ἔρωτα	τῶν	οὐρανίων θερμόν, ὑπεροψίαν πάντων τῶν
[78]	αἰσχύνης ἄξιον εἶναι νομίζειν, ὃ	τῶν	οὐρανῶν ἄξιόν ἐστι καὶ τῆς
[1]	εἰ βούλει τέλειος εἶναι καὶ	τῶν	οὐρανῶν ἄξιος, μὴ στῇς μεχρὶ
[1]	ἠπείλησεν. Οὐκέτι δὲ καὶ τὴν	τῶν	οὐρανῶν βασιλείαν τοῖς μὴ μάτην
[1]	ἀρετὴν τούτους εἰς τὴν ἀγήρω	τῶν	οὐρανῶν εἰσάγω κληρονομίαν. Πῶς οὖν
[49]	ἐκεῖ μὲν τὴν βασιλείαν τίθησι	τῶν	οὐρανῶν· Εἰσὶ« γὰρ εὐνοῦχοι« φησίν,
[73]	φροντίζεις καὶ μεριμνᾷς; Ἡ βασιλεία	τῶν	οὐρανῶν ἐφέστηκε. Σὺ δὲ περὶ
[17]	πρὸς τὰ μετέωρα πέτανται καὶ	τῶν	οὐρανῶν ἔχονται, πάντα τὰ ἐπὶ
[36]	εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν	τῶν	οὐρανῶν« καὶ ἐπαγαγόντι· Ὁ δυνάμενος
[13]	εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν	τῶν	οὐρανῶν. Ὅταν γὰρ μέγα ᾖ
[49]	εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν	τῶν	οὐρανῶν. Ὅτε δὲ εὔχεσθαι ὑπὲρ
[80]	ἀκτημοσύνη δὲ ἐγγὺς εἶναι ποιεῖ	τῶν	οὐρανῶν, οὐ φόβων μόνον οὐδὲ
[83]	μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν	τῶν	οὐρανῶν. Τότε φόνος ἐδόκει μόνον
[11]	ἔχουσι τὴν παραμυθίαν αὐτὸν τὸν	τῶν	οὐρανῶν ὑποδεχόμεναι δεσπότην ἂν ὦσιν
[78]	αἱρεῖσθαι οὐ τῶν βεβαίων οὐδὲ	τῶν	παγίως ἑστώτων ἐστίν, ἀλλὰ τῶν
[17]	καὶ ἐπὶ τῆς ψυχῆς αἱ	τῶν	παθῶν ἀμετρίαι διαφθείρουσι τὴν ὑγίειαν
[17]	τῆς φύσεως μαινομένης καὶ τὸν	τῶν	παθῶν οἶστρον μὴ δυναμένης ἐνεγκεῖν
[73]	μένῃ μετὰ τῆς μητρὸς πολλὴν	τῶν	παιδικῶν ἁπάντων ποιεῖται φροντίδα καὶ
[82]	νῦν μετὰ τοῦ γάμου καὶ	τῶν	παίδων καὶ τῶν χρημάτων καὶ
[49]	ἐπιορκοῦσιν ἀδεῶς, ἐπὶ δὲ τῆς	τῶν	παίδων κεφαλῆς οὐδ´ ἂν ὀμόσαι
[57]	τῆς προσδοκίας ἕστηκεν ἀνωτέρω. ~Περὶ	τῶν	παντὶ γάμῳ προσόντων λυπηρῶν. Πλὴν
[69]	ἡδονὴν καρπωσόμεθα; Καὶ εἴθε μέχρι	τῶν	παρ´ ἡμέραν λυπηρῶν καὶ τὰ
[68]	ἐπὶ τῶν λουτρῶν καὶ ἐπὶ	τῶν	παραδείσων καὶ ἐν ταῖς οἰκίαις
[47]	τρόπῳ τῆς ἐρωτήσεως κεχρῆσθαι ἐπὶ	τῶν	παραδόξως συμβαινόντων εἰώθαμεν. Τί δὲ
[2]	διαμαρτάνοντες συγγνώμης ἔτυχον ἀλλὰ τὴν	τῶν	παρανομούντων ἂν ὑπέστησαν δίκην. Νῦν
[82]	γυναῖκα ἔχων καὶ ἡδονῆς μᾶλλον	τῶν	παρθενευόντων ἐκράτει. Οὗτοι μὲν γὰρ
[82]	τούτου μεῖζον ἐρῶ ὅτι πολλοὶ	τῶν	παρθενευσάντων οὐδὲ ἐκείνων ἐπιτεύξονται τῶν
[82]	παίδων; Τί οὖν, φησίν, ὅταν	τῶν	παρθενευσάντων πολλοὶ μετὰ τοὺς πολλοὺς
[34]	ἂν ἔχοι. Ἀλλὰ καὶ περὶ	τῶν	παρθένων διαλεγόμενός φησιν· Ἐπιταγὴν κυρίου
[41]	λέγων τὰ ῥήματα· Περὶ δὲ	τῶν	παρθένων ἐπιταγὴν κυρίου οὐκ ἔχω,
[41]	Οὐ γὰρ εἶπε· περὶ δὲ	τῶν	παρθένων οὐκ ἐπιτάσσω, ἀλλ´ Ἐπιταγὴν
[57]	ἐκείνων ψυχήν, οὕτως καὶ ἐπὶ	τῶν	παρθένων πάντα τὸν ἀπὸ τῆς
[41]	Τί οὖν οὐχὶ καὶ ἐπὶ	τῶν	παρθένων τὸ αὐτὸ ποιεῖς ἀποφαινόμενος;
[77]	ἄπαγε— ἔξω ταύτην ἑλκύσας τοῦ	τῶν	παρθένων χοροῦ; Οὐ γὰρ ἀρκεῖ
[49]	οὕτω διελέγετο καὶ Ῥωμαίους ἀπὸ	τῶν	παρόντων εἰς ἀνεξικακίαν ἐγύμναζεν. Ἡ
[47]	ἀλλ´ ὅταν ἀνωτέρω γενομένη πάντων	τῶν	παρόντων πραγμάτων καὶ τὸν ἀποστολικὸν
[49]	πλησίον ἐκείνου τοῦ θρόνου καὶ	τῶν	παστάδων λάμπουσι τῶν βασιλικῶν; Ἀλλὰ
[39]	μὴ δύνανται. Οὐδὲν τοιοῦτον ὃ	τῶν	πασχόντων ἐστὶ καὶ συγγνώμης ἀξίων.
[56]	ἀβουλήτων, ἀνάγκη κόπτεσθαι καὶ θρηνεῖν	τῶν	πασχόντων οὐχ ἧττον αὐτῶν. Κἂν
[70]	τῶν πλουτούντων ἀλλ´ ἐν τοῖς	τῶν	πενομένων ἀεὶ πάρεστι, παντὸς τραπεζοποιοῦ
[10]	ἐπὶ τῶν σωμάτων οὐχ ὅσα	τῶν	πεπηρωμένων ἀλλ´ ὅσα τῶν ἀρτίων
[73]	παρ´ ἡμῖν καὶ λόγον ὑφέξειν	τῶν	πεπλημμελημένων, τῆς κυρίας γενομένης ἐγγύς,
[84]	φλογὸς καὶ τῆς ἐξετάσεως γινομένης	τῶν	πεπραγμένων ἡμῖν, οὐκέτι λοιπὸν ἀποδύσασθαι
[49]	Κορινθίοις διελέγετο— πρότερον γὰρ ὑπὲρ	τῶν	περὶ παρθενίας αὐτῷ διειλεγμένων ἐροῦμεν—
[13]	Χριστὸς ἐποίησεν. Οὐ γὰρ ἀπὸ	τῶν	περὶ παρθενίας λόγων εἰς τὴν
[43]	φροντίδων ἡ τυραννίς, τοσοῦτος ὁ	τῶν	περιστάσεων ὄχλος ὡς καὶ ἄκοντα
[14]	λόγου τούτου οὐκ ἐῶντος ἀντὶ	τῶν	πιπτόντων ἑτέρους ἀνίστασθαι; Εἰ γὰρ
[42]	Ἔλαττον γὰρ τοῦ διδάσκαλον εἶναι	τῶν	πιστῶν τὸ μόνον εἶναι πιστόν.
[41]	εἶναι. Καίτοι γε καὶ ἐπὶ	τῶν	πιστῶν τῶν ταῖς ἀπίστοις συνεζευγμένων
[70]	ἐν ἐκείνοις τοῖς συμποσίοις τοῖς	τῶν	πλουτούντων ἀλλ´ ἐν τοῖς τῶν
[74]	προσηλοῦντα ἡμᾶς ταῖς φροντίσι καὶ	τῶν	πνευματικῶν ἀπάγοντα; Διὰ γὰρ τοῦτο,
[49]	ἀποστόλων χορός· διὰ τοῦτο ἀπὸ	τῶν	πνευματικῶν αὐτοὺς ἐνῆγεν ἐπάθλων. Καὶ
[44]	πολλῆς, καὶ ἄκων εἰς τὸν	τῶν	πολιτικῶν πραγμάτων ἔρριψεν ἑαυτὸν κλύδωνα.
[26]	γὰρ δόξης μόνον τῆς παρὰ	τῶν	πολλῶν ἀλλὰ καὶ μισθῶν ἀποστερεῖ
[22]	οὐ μικρὰν καὶ ἀπὸ τῆς	τῶν	πολλῶν δόξης δυνάμεως προσθήκην λαμβάνουσιν,
[35]	ἐδόκει καὶ οὐ κατὰ τὴν	τῶν	πολλῶν εὐκολίαν. Βουλόμενος οὖν αὐτὸ
[22]	ἔχοντας καὶ χλευασίαν; Τίς δὲ	τῶν	πολλῶν ζηλώσει τὴν ἀρετὴν οὕτω
[82]	ἐλθεῖν. Ἀλλὰ τίς ὁ σοφὸς	τῶν	πολλῶν λόγος; Ὁ πατριάρχης, φησίν,
[45]	μισθός. Ἀλλὰ τίς ὁ σοφὸς	τῶν	πολλῶν λόγος πρὸς τοιαῦτα ἅπαντα
[22]	μεταστάντες οὐδὲν δέονται τῆς ἀπὸ	τῶν	πολλῶν παραμυθίας ἀλλ´ ἀρκεῖ πρὸς
[61]	τῶν γυναικῶν. Τί τὸ ὄφελος	τῶν	πολλῶν χρυσίων; Ἕτερον μὲν οὐδέν,
[1]	Ἐγὼ τὰς τιμὰς οὐ τοῖς	τῶν	πονηρῶν ἀπεσχημένοις τέθεικα μόνον— μικρὸν
[49]	γῆς ἐχαρίζετο ἀγαθά. Καὶ ἀντὶ	τῶν	πονηρῶν δὲ πράξεων οὐ γέενναν
[57]	ἀγαθῶν ἐλπίδες παραμυθοῦνται, ὡς αἱ	τῶν	πονηρῶν προσδοκίαι λυποῦσι. Τὰ μὲν
[49]	τοὺς ἀτελέστερον διακειμένους διελέγετο, ἤδη	τῶν	πόνων αὐτοῖς δίδωσι τοὺς καρποὺς
[2]	πλείων ἐκείνοις. Ὁ δὲ καρπὸς	τῶν	πόνων οὐκ ἴσος, ἀλλ´ ἐκείνοις
[1]	τὸ πολλὰ καμόντας καὶ μείζονα	τῶν	πόνων προσδοκήσαντας ἔπαθλα κατὰ τὸν
[38]	τὴν δὲ παρθένον οὐκ ἀναπαύει	τῶν	πόνων. Πῶς οὖν; Τοῖς μὲν
[9]	τὸν ἀκούοντα κύριον εἶναι τῆς	τῶν	πραγμάτων αἱρέσεως ὑπὲρ ὧν ποιεῖται
[20]	Ὁ γὰρ πρὸς τὰ καλὰ	τῶν	πραγμάτων ἀπ´ ἐναντίας διακείμενος τῆς
[75]	συνετῶς οὐκ ἦλθεν ἐπὶ τὴν	τῶν	πραγμάτων αὐτῶν ἐξέτασιν οὐδὲ εἶπεν
[64]	ὡς καὶ τῆς φύσεως αὐτῆς	τῶν	πραγμάτων κρατεῖν. Εἰ δὲ μάστιγες
[24]	λόγοις ἀπιστοῦντες αὐτοῦ τὴν ἀπὸ	τῶν	πραγμάτων πίστιν δυσωπηθέντες παύσωνται λοιπὸν
[74]	φερόντων μεθ´ ἡδονῆς καὶ τῆς	τῶν	πραγμάτων φύσεως κρατεῖν. Ὁ μὲν
[74]	οὐ διὰ τὸ μεταβάλλεσθαι τὴν	τῶν	πραγμάτων φύσιν ἀλλὰ διὰ τὸ
[78]	καὶ διεστραμμένης καὶ οὐδὲ τὴν	τῶν	πραγμάτων φύσιν ἐπισταμένης κρίνειν ὀρθῶς.
[11]	Διόπερ ἐκείνους ἀφέντες— καὶ γὰρ	τῶν	πρὸς αὐτοὺς εἰρημένων ἅλις— τοῖς
[17]	οἰκείας οἰκονομοῦντα σοφίας περιεργάσῃ καὶ	τῶν	προσταγμάτων εὐθύνας ἀπαιτήσεις καὶ οὐ
[16]	ἐσπουδάκει, οὐ τὸ μείζονα ἐπιτάξαι	τῶν	προτέρων ἀλλὰ τὸ ἐν τοῖς
[22]	κακίας αὐτοὺς τῷ μηδεμίαν ὑπὲρ	τῶν	προτέρων δοῦναι δίκην. Ἀλλὰ μεταξύ
[60]	ἀρκεῖ ψυχὴν ἐπιδείξασθαι καλὴν καὶ	τῶν	πρωτείων τυχεῖν. Οὐκ ἔστιν ἐκεῖ
[17]	ἀλλ´ ἵνα παγέντων αὐτοῖς καλῶς	τῶν	πτερῶν καὶ τῆς ἰσχύος προσγενομένης
[34]	διὰ παντὸς γυναικί, ἀλλ´ ἡ	τῶν	ῥαθυμοτέρων τοῦτο ἐνομοθέτησεν ἀκρασία. Ἐπεὶ
[27]	ποικίλλων αὐτὸν καὶ πλείονα ἀπὸ	τῶν	ῥᾴστων ἢ τῶν δυσκόλων τιθεὶς
[52]	οὔτε γοῦν τὴν ὀργὴν διὰ	τῶν	ῥημάτων ἐξενεγκεῖν, ἀλλ´ ἅπαξ μὲν
[42]	τοῦ Θεοῦ, ταὐτὸν ἐμφαίνων διὰ	τῶν	ῥημάτων τούτων, οἱόνως ἔλεγε· μὴ
[21]	Τί οὖν λέξουσιν οἱ διὰ	τῶν	ῥημάτων τούτων οὐχ ἕνα μικρὸν
[22]	ἐπέλαμψεν ἡμῖν. Ἀλλὰ τί κέρδος	τῶν	ῥημάτων τούτων τῆς μετανοίας ἐκνενευρισμένης
[39]	ἀποστερήσας μόνον μέχρι τοῦ διὰ	τῶν	ῥημάτων ψόγου τὴν σφοδρότητα ἐπιδείκνυται,
[70]	ἡδονήν. Δεύτερον δὲ καὶ ἀπὸ	τῶν	σιτίων αὐτῶν. Πῶς; Ὅτι ἡδονῆς
[55]	μέσον ἀγάγῃς· οὐ γὰρ ἀπὸ	τῶν	σπανιζόντων ἀλλ´ ἀπὸ τῶν ἀεὶ
[45]	Τὸ δὲ τέλος καὶ ὁ	τῶν	στεφάνων καιρὸς τότε σε πείσει
[78]	Εἰ ἀπεθάνετε ἐν Χριστῷ ἀπὸ	τῶν	στοιχείων τοῦ κόσμου, τί ὡς
[10]	τῶν ναυτῶν ὁ κυβερνήτης καὶ	τῶν	στρατιωτῶν ὁ στρατηγός. Ἀλλ´ ὥσπερ
[78]	τοῦ λόγου καὶ τῇ συνεχείᾳ	τῶν	συγχωρήσεων τὴν εὐτελῆ καὶ μικρὰν
[84]	Διὰ τοῦτο κολαζόμεθα εἰκότως ὅτι	τῶν	συμπεποδισμένων ἴσα τρέχειν οὐ βουλόμεθα
[78]	τὴν αὑτοῦ θυγατέρα; Ὅτι, φησί,	τῶν	σφόδρα ἀσθενῶν καὶ χαμαὶ συρομένων
[30]	καὶ τῆς προσευχῆς καιρῷ. Ὅτι	τῶν	σφόδρα ἀτόπων ἦν Ἰουδαίους μέν—
[84]	Τοὺς γὰρ βαθείας ἀπολαύοντας εἰρήνης	τῶν	σφόδρα βαρυνομένων πολέμῳ πολλῷ μείζονα
[49]	τὸ πρᾶγμα εἶναι ἀλλὰ καὶ	τῶν	σφόδρα δυνατῶν. Ποιεῖ δὲ αὐτὸ
[54]	λέγοι, πρῶτον μὲν ἀγνοεῖ ὅτι	τῶν	σφόδρα δυσκόλων ἐστίν. Ἔπειτα ὅτι
[47]	κατέβλαψεν. Ὅτι δὲ καὶ οὕτως	τῶν	σφόδρα δυσκόλων τὸ πρᾶγμά ἐστιν,
[60]	ἐν δὲ τῷ γάμῳ κἂν	τῶν	σφόδρα πλουτούντων καὶ μεγάλα δυναμένων
[71]	πολλῷ πλείους καὶ χαλεπωτέρας οὔσας	τῶν	σωματικῶν. Καὶ γὰρ μαλακοὺς καὶ
[63]	καθαρὸς καὶ διειδὴς ὡς ἀντὶ	τῶν	σωματικῶν τὰ ἀσώματα κάλλη δύνασθαι
[10]	παρθενίαν ἐπῄνεσε. Καὶ γὰρ ἐπὶ	τῶν	σωμάτων οὐχ ὅσα τῶν πεπηρωμένων
[34]	ἀδύνατον εἶναί φησιν ἐπὶ τῆς	τῶν	σωμάτων φύσεως, τοῦτο ὑπομένειν αὐτὴ
[1]	Τὸ γὰρ ἐπαινεῖσθαι καὶ θαυμάζεσθαι	τῶν	τὰ ἀγαθὰ κατορθούντων οὐ τῶν
[1]	τῶν τὰ ἀγαθὰ κατορθούντων οὐ	τῶν	τὰ κακὰ φευγόντων ἐστίν· ἀποχρῶσα
[62]	ἱματίοις χρυσὸς καὶ ἡ πολλὴ	τῶν	τὰ τοιαῦτα ἐργαζομένων ποικιλία καὶ
[41]	γε καὶ ἐπὶ τῶν πιστῶν	τῶν	ταῖς ἀπίστοις συνεζευγμένων οὐκ ἔχων
[41]	ζυγῷ. Μετὰ δὲ ταῦτα περὶ	τῶν	ταῖς ἀπίστοις συνοικούντων διαλεχθεὶς καὶ
[8]	εἶναι δοκεῖ, ἐκεῖ δὲ ἡ	τῶν	ταῦτα τολμώντων ἄδεια τοὺς τῶν
[74]	ἀλλὰ διὰ τὸ τὴν προαίρεσιν	τῶν	ταῦτα φερόντων μεθ´ ἡδονῆς καὶ
[59]	μὲν γεγαμηκυῖα φρίττει τὸν θάνατον	τῶν	τε ἄλλων ἕνεκεν καὶ ὅτι
[57]	αὐτοῖς φόβος κατασείων τὴν ψυχὴν	τῶν	τεκόντων καὶ πολὺ τῆς ἡδονῆς
[83]	αὐτοῦ μηδὲν πλέον ἡμᾶς ἔχειν	τῶν	τελωνῶν. ~Ὅτι εἰκότως τῶν αὐτῶν
[26]	πολλῶν ἀλλὰ καὶ μισθῶν ἀποστερεῖ	τῶν	τῇ παρθένῳ κειμένων. Διὰ ταῦτα
[50]	περιττά, ἄκουσον πῶς σφόδρα καθάπτεται	τῶν	τῇ τρυφῇ προσκειμένων λέγων· Οὐαὶ
[14]	ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. ~Ἀντίθεσις	τῶν	τὴν παρθενίαν ἐκβαλλόντων καὶ λύσις.
[29]	τὸ αὐτὸ συνέρχεσθε. Πολλοὺς ἐνταῦθα	τῶν	τὴν παρθενίαν ἐπανῃρημένων οἶμαι καὶ
[48]	ἄκοντος ἐγκρατευομένη τοῦ ἀνδρὸς οὐ	τῶν	τῆς ἐγκρατείας μισθῶν ἀποστερεῖται μόνον
[36]	ἔχοντες καὶ οἰκεῖον μειζόνως ἂν	τῶν	τῆς παρθενίας κατετόλμησαν πόνων. Εἰ
[72]	αὐτοὶ οἱ ἄνδρες ταλαιπώρως ὑπὸ	τῶν	τοιούτων ἁλίσκονται. Ὁ μὲν γὰρ
[8]	τῶν ταῦτα τολμώντων ἄδεια τοὺς	τῶν	τοιούτων ἀπεχομένους μίξεων ἐπαινεῖσθαι πεποίηκεν.
[13]	τοιοῦτον, πάλιν ἂν ἔγραψαν ὑπὲρ	τῶν	τοιούτων αὖθις ἐρωτῶντες. Καὶ γὰρ
[10]	ὄψις ἐπικάμψαι λαμπρὰ οὐδὲ ἄλλο	τῶν	τοιούτων οὐδέν· ἀλλὰ καθάπερ τὸν
[60]	τοῦ σώματος ὥραν οὔτε ἄλλο	τῶν	τοιούτων οὐδέν. Καὶ τί λέγω
[47]	τομὴν ἢ καῦσιν ἤ τι	τῶν	τοιούτων προσάγειν μέλλοντες, οὐκ ἀθρόως
[69]	δεδοίκασι. Πολλοῖς γὰρ πολλάκις ἀπὸ	τῶν	τοιούτων συμποσίων ἐτέχθησαν φθόνοι, καὶ
[79]	κλίνης, οὐ τραπέζης, οὐκ ἄλλου	τῶν	τοιούτων τινός, ἀλλ´ ἀντὶ μὲν
[69]	μάλιστα τῶν νόσων δυσίατοι ἀπὸ	τῶν	τοιούτων τραπεζῶν ἔχουσι τὴν ἀρχήν.
[52]	Ἀλλ´ ὥσπερ ἐπὶ τῶν ἀκανθῶν	τῶν	τοῖς ἱματίοις προσπηγνυμένων ἐν τῷ
[47]	φιλοσοφίαν καὶ τὴν ὑπομονὴν καὶ	τῶν	τοῦ γάμου περιστάσεων καταγελᾶν καὶ
[52]	κατέχεται πλείοσιν, οὕτω καὶ ἐπὶ	τῶν	τοῦ γάμου πραγμάτων ὁ τοῦτο
[52]	τὴν μὲν γυναῖκα οὐδεὶς ἐξαιρήσεται	τῶν	τοῦ ἠδικημένου χειρῶν, ἀλλ´ ἔχων
[12]	ὄντων τῶν αὐτοῦ, ἑτέρων δὲ	τῶν	τοῦ κυρίου ταῦτά φησιν. Ὁ
[56]	προσπεσόντος, κατέδυσαν καὶ αὗται καὶ	τῶν	τοῦ ναυαγίου συμμετέσχον δεινῶν καὶ
[52]	τῆς ἐπιθυμίας ἡ τυραννὶς καὶ	τῶν	τοῦ πράγματος κακῶν τὸ πλέον
[45]	μετὰ γυναικὸς καὶ παίδων καὶ	τῶν	τούτοις ἐπισυρομένων πραγμάτων στρατεύεσθαι βούλει
[17]	ἀφανίσαι ποτέ, ὅπερ γὰρ ἐπὶ	τῶν	τραυμάτων τὰ φάρμακα, τοῦτο ἐπὶ
[7]	τὰ ἐν ἀνθρώποις διὰ τὸν	τῶν	τριχῶν αὐχμὸν καὶ τὴν τοῦ
[7]	τῆς ἐξωμίδος δοκιμάσομεν ἀλλ´ ἀπὸ	τῶν	τρόπων καὶ τῆς ψυχῆς, καὶ
[78]	ἄξιος. Ὅταν γάρ τι μετίωμεν	τῶν	τῷ Θεῷ δοκούντων, ἅπας ὁ
[20]	κολάζονται ἀλλὰ καὶ ἐλεοῦνται παρὰ	τῶν	ὑβρισθέντων αὐτῶν. Εἰ δέ τις
[14]	δι´ ἀσθένειαν μὲν προαιρέσεως ἀπολειφθέντες	τῶν	ὑπὲρ τῆς παρθενίας ἱδρώτων, τῷ
[66]	Ἔνεστι γὰρ καὶ συγκεκλεισμένην μᾶλλον	τῶν	φαινομένων τοῖς βουλομένοις ἐπιδείκνυσθαι μετὰ
[52]	ἀπὸ τῶν μαγγάνων, τὸν ἀπὸ	τῶν	φαρμάκων ἅπερ αἱ πορνευόμεναι γυναῖκες
[17]	διαστροφήν. Ὥσπερ οὖν οὐδὲ ἡ	τῶν	φαρμάκων φύσις αὐτὴ καθ´ ἑαυτὴν
[1]	ἔφυγον. Πῶς οὖν ὑπὲρ τῆς	τῶν	φαύλων ἀναχωρήσεως δυνήσονται μισθὸν ἀπαιτεῖν;
[8]	καὶ κατορθώσαντας οὐ μόνον τῆς	τῶν	φαύλων ἀπαλλάττει δόξης ἀλλὰ καὶ
[1]	ἑαυτῶν ἀφείλοντο ἔπαθλα. Τοὺς γὰρ	τῶν	φαύλων ἀπεχομένους οὐ στεφανοῦσθαι ἀλλὰ
[1]	μηδεμίαν κεῖσθαι δωρεὰν μόνῃ τῇ	τῶν	φαύλων φυγῇ. Τὸν δὲ γάμον
[63]	διάφορα οὐδὲ ἄλλο τοιοῦτον οὐδὲν	τῶν	φθαρτῶν ἐκείνων κοσμεῖ τὰς ψυχὰς
[34]	μὴ σφόδρα ἠθέλησε καθάψασθαι τῆς	τῶν	φιληδόνων ψυχῆς, τὴν τῆς ἀκρασίας
[74]	λέγοιτο μεριμνᾶν. Ὁ δὲ μείζονας	τῶν	φροντίδων ἀποληψόμενος τοὺς καρποὺς ἐν
[56]	ῥίζα, τοσούτῳ πλεονάζει καὶ τὰ	τῶν	φροντίδων αὐτῇ, καὶ καθ´ ἕκαστον
[11]	καὶ Παῦλος αὐτὰς πάντων ἀπέστησε	τῶν	φροντίδων διὰ τὸ εὐπρόσεδρον καὶ
[43]	γάρ ἐστιν ἡ σύγχυσις, τοσαύτη	τῶν	φροντίδων ἡ τυραννίς, τοσοῦτος ὁ
[75]	τρυφὴν ἅπασαν καὶ τὸν περιρρέοντα	τῶν	φροντίδων ὄχλον. Καὶ γυναικὶ πάλιν
[41]	ὁ γάμος, οὐ διὰ τὸν	τῶν	φροντίδων ὄχλον μόνον οὐδὲ διὰ
[36]	Μετριάζων γάρ, οὐκ εἰς τὴν	τῶν	χαρισμάτων τάξιν καταλέξαι τὴν ἐγκράτειαν
[8]	θαυμάζομεν. Ὑμεῖς δὲ εἰς τὴν	τῶν	χειρόνων αὐτὸ τάξιν ὤσαντες, οὐκέτ´
[39]	καὶ μὴ καταλέγεσθαι εἰς τὸ	τῶν	χηρῶν ἀξίωμα, ὅταν μηδέπω ᾖ
[22]	μόνων ἕνεκεν ἀλλὰ καὶ τῆς	τῶν	χλευαζόντων αὐτῶν σωτηρίας τοῦτο γίνεται
[15]	τῶν ἱματίων περιβολή, ὁ λοιπὸς	τῶν	χρειῶν ὄχλος. Ταῦτα γὰρ ἅπαντα
[68]	ἐπειδὴ οὕτως ἐπτόησθε πρὸς τὸν	τῶν	χρημάτων ἔρωτα. Ἀλλ´ οὐκ ἔχω
[82]	γάμου καὶ τῶν παίδων καὶ	τῶν	χρημάτων καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων
[40]	ὑπεροπτικός, ὀργίλος, πολὺν μὲν ἀπὸ	τῶν	χρημάτων, πολὺν δὲ ἀπὸ τῆς
[47]	τὴν κοσμιότητα, πολλὴν δὲ τὴν	τῶν	χρημάτων ὑπεροψίαν καὶ τὴν ἀνεξικακίαν
[71]	δουλοπρεπεῖς καὶ πρὸς ἅπαν εἰπεῖν	τῶν	χρησίμων καὶ ἀναγκαίων ἀχρήστους καθίστησιν,
[60]	ὑπερβολή, ἀλλ´ ἡ πολλὴ τρυφὴ	τῶν	χρυσίων καὶ τῶν ἱματίων καὶ
[61]	χρυσοφοροῦσαι οὐδὲ αἰσθάνονται ἐκπεσόντος αὐταῖς	τῶν	χρυσίων τινός. Οὕτω γοῦν πολλαὶ
[57]	καὶ αὕτη οὐχ ἧττον αὐτὰς	τῶν	ὠδίνων ἡ ἀγωνία θορυβεῖ τότε·
[65]	πάντα τὰ ἐπίπονα τῆς παρθενίας	τῶν	ὠδίνων μόνων τοῦ γάμου οὐκ