Chapitre
[48]	παρθενεύειν ἐπὶ τοιούτοις μισθοῖς; Τίς	δ´	ἀνάσχοιτο εἰς τοσοῦτον ἀγῶνα κατιέναι
[78]	διαφορὰν μεθ´ ὑποστολῆς μέν, τίθησι	δ´	ὅμως λέγων· Ὥστε καὶ ὁ
[57]	μή μοι τοῦτο εἴπῃς· τί	δαὶ	ἂν εὔμορφος οὖσα τύχῃ; Οὐδὲ
[40]	τοσαύτην ἀνάγκην καὶ βίαν; Τί	δαί,	ἂν συνεχῶς αὐτὴν ἀποστρέφηται καὶ
[40]	τὸν τῦφον. τὴν ἀναισχυντίαν; Τί	δαί,	ἂν τοὐναντίον αὐτὴ μὲν ᾖ
[73]	διακείσεσθαι; Τί δαὶ χρημάτων, τί	δαὶ	κτημάτων, τί δαὶ τῶν βιωτικῶν,
[82]	τί δαὶ πρὸς Πέτρον, τί	δαὶ	πρὸς Ἰωάννην; Οὐ γὰρ Λάζαρος
[82]	τί τοῦτο πρὸς Παῦλον, τί	δαὶ	πρὸς Πέτρον, τί δαὶ πρὸς
[73]	χρημάτων, τί δαὶ κτημάτων, τί	δαὶ	τῶν βιωτικῶν, τῆς χρήσεως αὐτῶν
[73]	τοῖς οὐκ ἔχουσι διακείσεσθαι; Τί	δαὶ	χρημάτων, τί δαὶ κτημάτων, τί
[49]	παρθενίαν προτρέπει. Τί λέγεις; Πρὸς	δαίμονάς	με μάχεσθαι καλῶν— Οὐ γάρ
[36]	λέγων· Μὴ χαίρετε ὅτι τὰ	δαιμόνια	ὑμῖν ὑπακούει. Οἱ γὰρ μακαριζόμενοι
[5]	προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις	δαιμονίων	ἐν ὑποκρίσει ψευδολόγων κεκαυτηριασμένων τὴν
[24]	οὐ μαστιγωθήσονται« ὡς τηρούμενοι μετὰ	δαιμόνων	κολάζεσθαι. Πορεύεσθε« γάρ φησιν, ἀπ´
[52]	στάσεως καὶ ταραχῆς. Τῶν γὰρ	δαιμονώντων	ἢ φρενίτιδι κατεχομένων νόσῳ οὐδὲν
[5]	τοῖς πλάνοις προσέχουσα καὶ τοῖς	δαίμοσι	πειθομένη καὶ τιμῶσα τὸ ψεῦδος;
[69]	καὶ μαγείρων τέχνας, παρασίτων καὶ	δαιτυμόνων	ὄχλον, εὖ ἴστω ὅτι τῶν
[78]	συνεῖδεν ἱκανὸν ὄντα τὸν λόγον	δακεῖν	τὴν ἐκείνου ψυχήν, ὅρα πῶς
[78]	τὸ δὲ ἀληθὲς τὴν τούτου	δάκνει	ψυχὴν ἐμφαίνων ὅτι τὸ τὰ
[64]	σκυθρωπόν. Τοσαύτην γὰρ ἔχει τὰ	δάκρυα	ἐκεῖνα τὴν ἡδονὴν ὅσην οὐδὲ
[2]	ἀλλ´ ἐκείνοις μὲν δεσμὰ καὶ	δάκρυα	καὶ οἰμωγαὶ καὶ τὸ κολάζεσθαι
[37]	καὶ τὰς οἰμωγὰς καὶ τὰ	δάκρυα	καὶ τὴν αὐχμηρὰν κόμην καὶ
[63]	καὶ αὐστηρὸν ἐπιδείκνυσθαι καὶ πρὸς	δάκρυα	παρεσκευάσθαι διὰ παντός, πρὸς γέλωτα
[64]	τί θαυμάζεις εἰ καὶ τὰ	δάκρυα	τὸ αὐτὸ ἐργάζεται διὰ τὸν
[64]	ᾖ, ἡδονὴν ἔχει. Ὅταν δὲ	δακρύων	ἀκούσῃς μηδὲν ὑποπτεύσῃς σκυθρωπόν. Τοσαύτην
[6]	νεκρῷ προσεοικός. Διὰ γὰρ τοῦτο	δακρύων	ἄξιαι καὶ θρήνων πολλῶν, ὅτι
[32]	ὁ καιρὸς οὔτε ἡδονῶν ἀλλὰ	δακρύων	καὶ στεναγμῶν πικρῶν, προσπτώσεως, ἐξομολογήσεως
[37]	στυγνὸς καὶ πολλὰ πολλάκις μετὰ	δακρύων	πρὸς τοὺς παρακαλοῦντας ἐγκώμια τῆς
[84]	κἂν Νῶε κἂν Ἰὼβ κἂν	Δανιὴλ	κἂν ὑπὲρ παίδων δέηται καὶ
[49]	καὶ ἑτέρᾳ πολλῇ καὶ διαφόρῳ	δαπάνῃ	λειτουργοῦντες τῇ σαρκὶ πολλὴν ἀπὸ
[72]	τῷ ὑγρῷ καὶ διακεχυμένῳ βίῳ	δαπανηθείς,	εἴποτε συμβαίη κατὰ περίστασίν τινα
[69]	κρεῶν, τὴν περιττὴν τοῦ οἴνου	δαπάνην,	τῶν καρυκευμάτων τὴν περιεργίαν, τραπεζοποιῶν
[47]	χρημάτων οὐδὲ πολυτελὴς γινομένη καὶ	δαπανηρά,	οὕτως αὐτὸν δυνήσεται ἐπαγαγέσθαι· ἀλλ´
[44]	ἴδῃ παῖδας περιεστῶτας καὶ γυναῖκα	δαπάνης	δεομένην πολλῆς, καὶ ἄκων εἰς
[69]	τῶν μετὰ πολλοῦ πόνου καὶ	δαπάνης	παρασκευασθέντων αὐτοῖς. Καὶ τούτῳ μὲν
[73]	πράγμασι τοῖς οὐ μένουσιν ἀλλὰ	δαπανωμένοις,	τῶν μενόντων καὶ βεβαίων ἀμελῶν;
[24]	σωφρονοῦσιν ἀρκεῖ καὶ ταῦτα, τοὺς	δὲ	ἀδιορθώτως ἔχοντας καὶ μαινομένους οὐδὲ
[56]	παρθενίας δύσκολον ταῦτα γενέσθαι, μᾶλλον	δὲ	ἀδύνατον, ἐπὶ δὲ τῶν γάμων
[52]	μηδὲν ἀληθὲς ὂν τύχῃ· ἡ	δὲ	ἀθλία καὶ ταλαίπωρος ἐκείνη πολλῷ
[69]	τῆς ζημίας ἵστατο μόνον. Νυνὶ	δὲ	αἱ μάλιστα τῶν νόσων δυσίατοι
[2]	καὶ τὸ κολάζεσθαι ἀθάνατα, ἡμῖν	δὲ	αἱ τῶν ἀγγέλων λήξεις καὶ
[52]	αἱ πορνευόμεναι γυναῖκες κατασκευάζουσιν. Εἰσὶ	δὲ	αἷς οὔτε ἐπιβουλῆς ἐπὶ τὰς
[14]	τὰ ἱμάτια τὰ χρυσᾶ. Ἐπειδὴ	δὲ	αἰχμάλωτοι γενόμενοι τὴν βασιλικὴν ταύτην
[29]	βραχέσι συστεῖλαι ῥήμασι, πρὶν ἢ	δὲ	ἀλγῆσαι τὸν ἀκούοντα ἐπὶ τὰ
[29]	διδασκαλίας τὸ πρᾶγμα εἶναι, τὸ	δὲ	ἀληθὲς ἀποτροπή τις ἦν τῆς
[27]	τοῦ γάμου τὴν συγχώρησιν. Τὸ	δὲ	ἀληθὲς λανθανόντως ἐν ταῖς περὶ
[52]	μὲν ἐν ταῖς ὑποψίαις· ὅταν	δὲ	ἀληθὲς ὂν τύχῃ τὸ δεινόν,
[78]	ἐπιστομίζειν τὸν ἐπιπλήττοντα ἐκείνῳ, τὸ	δὲ	ἀληθὲς τὴν τούτου δάκνει ψυχὴν
[28]	ὑπὲρ τοῦ γάμου λέγεσθαι. Τὸ	δὲ	ἀληθὲς ὥσπερ ἄγκιστρον τῇ συνήθει
[34]	ἡμῖν μαρτυρεῖ, δημώδης μέν, σφόδρα	δὲ	ἀληθής. Τὸ γὰρ ἐν ἐξουσίᾳ,
[36]	αὐτῶν πάντων ἐκοπίασα, οὐκ ἐγὼ	δέ,	ἀλλ´ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ
[79]	ὅσον θνητῇ προσεδέδεντο φύσει. Τὰ	δὲ	ἄλλα εἴ τις ἀκριβῶς ἐξετάσειεν,
[62]	πλεῖστον αὐτοῦ μέρος ἀποφερόμενος· ἐὰν	δὲ	ἄμορφος ᾖ καὶ δυσειδής, ἀτερπεστέραν
[46]	εἶπε Ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθόν. Γενόμενος	δὲ	ἀμφότερα εὐθέως ἀπώλεσεν. Οὔτε γὰρ
[4]	βίον ἀπολαῦσαι πάντων ὑπῆρξεν, ὑμεῖς	δὲ	ἀμφοτέρων στερήσεσθε. Ἆρά τίς ἐστι
[75]	ἀφίησιν ἑαυτοῦ κύριον εἶναι· ἔνθα	δὲ	ἂν δέῃ τὴν ἄλλην φιλοσοφίαν
[34]	συγγνώμην οὐ κατ´ ἐπιτάγην. Ἔνθα	δὲ	ἂν ᾖ συγγνώμη, χώραν ἔπαινος
[57]	ἀνάγκη ταῖς γαμουμέναις ἁπάσαις, μεριμνᾶν	δὲ	ἀνάγκη καὶ φροντίζειν ἅπαντα. Οὔπω
[55]	ταύτην μὲν μηδὲν ἔχειν, τὸν	δὲ	ἄνδρα πλουτεῖν, θεράπαινα μὲν ἀντὶ
[75]	καὶ ἑτέραις κολάσεσι κατατείνουσαι, τὴν	δὲ	ἀνελευθερίας, κολακείας, ὑποκρίσεως, μικροψυχίας, φροντίδων
[28]	τὴν τιμὴν τῷ δεσπότῃ. Ὁ	δὲ	ἀνὴρ κἂν τὴν ἁπάντων ἀργαλεωτέραν
[52]	εἰς δικαστήριον ἀγαγὼν κατέσφαξεν. Ὁ	δὲ	ἀνὴρ τὴν μὲν ἀπὸ τῶν
[44]	γυναῖκα τὴν μὲν ἐκβάλλειν, τὴν	δὲ	ἀντεισάγειν κεκώλυτο. Καὶ οὐ τοῦτο
[30]	καὶ τὰς μὲν ἐκβάλλειν, τὰς	δὲ	ἀντεισάγειν— τοσαύτην ποιεῖσθαι τοῦ πράγματος
[65]	τοιαῦτα καλεῖν. Καὶ ὁ Θεὸς	δὲ	ἀντὶ τιμωρίας αὐτὸ καὶ ἀρᾶς
[52]	τῶν νόμων διαφεύγει τιμωρίαν, τὴν	δὲ	ἄνωθεν καὶ τῇ τοῦ Θεοῦ
[57]	καὶ τόκοι καὶ παιδία. Μᾶλλον	δὲ	ἀνωτέρω τὸν λόγον ἀγάγωμεν καὶ
[17]	τὸν οὐδαμοῦ μὲν διαμαρτάνοντα, πάντα	δὲ	ἀξίως τῆς οἰκείας οἰκονομοῦντα σοφίας
[57]	εὐδοκιμήσασαν ὕστερον καταφρονηθῆναι φορητόν· ὅταν	δὲ	ἀπ´ αὐτῆς, ὡς ἂν εἴποι
[52]	ἡδονὴ μὲν ἀπελήλαται πᾶσα, κατηφείας	δὲ	ἅπαντα γέμει καὶ πένθους καὶ
[57]	τὴν ἀρχὴν ταῦτα συνέπεσεν. Ἐὰν	δὲ	ἅπαντα μένῃ τὰ χρηστὰ βέβαια,
[66]	Τῦφος τοῦτο περιττὸς μόνον, ἡδονῆς	δὲ	ἀπεστέρηται πάσης. Καὶ ὥσπερ οὔτε
[64]	γέλως τοῦ κόσμου τούτου. Εἰ	δὲ	ἀπιστεῖς, ἄκουσον τοῦ Λουκᾶ λέγοντος
[12]	ἐγὼ ἀλλ´ ὁ κύριος. Τῶν	δὲ	ἀπίστων ἕνεκεν αὐτὸς μὲν ἡμῖν
[40]	μὲν ἀπὸ τῶν χρημάτων, πολὺν	δὲ	ἀπὸ τῆς δυναστείας ὄγκον περιβεβλημένος,
[49]	ἡ παρθένος, οὐχ ἥμαρτε, τῶν	δὲ	ἀπὸ τῆς παρθενίας ἑαυτὴν ἀπεστέρησε
[38]	πονεῖν αὐτός ἐστι κύριος. Ὅταν	δὲ	ἀπογράψηται καὶ συλλέγηται θέατρον καὶ
[80]	μὲν ἀσκοῦσι καὶ νῦν, τοσοῦτον	δὲ	ἀποδέουσιν Ἡλίου καὶ Ἑλισσαίου καὶ
[17]	στερεᾶς αὐτοὺς ἀπείργει τροφῆς, ὅταν	δὲ	ἀποθῶνται ἐκεῖνο τὸ πῦρ καὶ
[15]	Δέσποτα, τί μοι δώσεις; Ἐγὼ	δὲ	ἀπολύομαι ἄτεκνος; Ὥσπερ οὖν τότε
[22]	παρὰ τοῦ Θεοῦ ἔπαινος. Οἱ	δὲ	ἀσθενέστερον διακείμενοι καὶ ἄρτι πρὸς
[17]	προάγει μὲν τῆς καλιᾶς. Ἂν	δὲ	ἀσθενοῦντας ἴδῃ καὶ καταπίπτοντας καὶ
[78]	τί γὰρ οὐκ εἶπες, εἰ	δὲ	ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν παρθένον αὐτοῦ
[6]	μὲν δόξαν ἔξωθεν περικειμένη, τὴν	δὲ	ἀτιμίαν ἅπασαν ἔνδον ἔχουσα. Τοῦτο
[16]	γέγονεν ἐν καιρῷ χρήσιμα. Μικρὰ	δὲ	αὐτὰ εἶναί φημι, καὶ παίδων
[16]	~Ὅτι συγκαταβάσεως ὁ γάμος. Σὺ	δὲ	αὐτὰ κακίζεις, φησί. Κακίζω μὲν
[63]	οὐ προσηκόντων μελῶν. Καὶ ποδῶν	δὲ	αὐτῇ μέλει ὥστε μὴ ἄτακτα
[66]	μάχη καὶ πολλὴ παρασιώπησις· ἂν	δὲ	αὐτὴ μηδὲν τῶν μελλόντων προορωμένη
[62]	ὅσον ἐστὶ φαίνεται μόνον· ὅταν	δὲ	αὐτῇ παραβάλληται λίθων λαμπρότης καὶ
[63]	ἡδὺ καὶ μειλίχιον ἐνορᾶν. Κοσμιότης	δὲ	αὐτῇ τοσαύτη περίκειται ὡς καὶ
[41]	χρόνου μακροῦ. Καὶ ἡ δουλεία	δὲ	αὕτη τῷ τὴν ἑτέρου μοχθηρίαν
[57]	τὰ τοῦ γάμου χρηστά. Θορυβοῦσι	δὲ	αὐτὴν καὶ ἄλλαι μετὰ τούτων
[49]	καὶ τῶν σφόδρα δυνατῶν. Ποιεῖ	δὲ	αὐτὸ ἐκ περιουσίας πολλῆς τὸν
[79]	ἐκείνων εὑρήσει διακειμένους. Καὶ τοῦτο	δὲ	αὐτὸ τὸ δοκοῦν ἐλάττωμα εἶναι
[13]	τὸ τοῦ πράγματος δυσκατόρθωτον· ἐπειδὴ	δὲ	αὐτοὶ φθάσαντες ἐγράψατέ μοι, μετὰ
[13]	αὐτῷ Κορίνθιοι περὶ παρθενίας, αὐτὸς	δὲ	αὐτοῖς πρὸ τούτου οὐ παρῄνεσεν.
[41]	μὲν γὰρ καὶ διεσπαρμένως, ἐνύφηνε	δὲ	αὐτὸν ὅμως κἀκείνῃ τῇ παραινέσει·
[8]	περὶ οὐδενὸς ἐγγίνεται φθόνος. Σὺ	δὲ	αὐτὸν πονηρὸν καλεῖς καὶ πονηρῶν
[7]	Ἄκουε πάλιν αὐτοῦ λέγοντος, μᾶλλον	δὲ	αὐτοῦ τοῦ τὸν ἀγῶνα θέντος
[79]	ἀνδρείας, πόσης φιλοσοφίας ἦν. Ὅτι	δὲ	αὐτοὺς ἡ παρθενία τοιούτους ἐποίησε
[46]	συγγενικαῖς κατακοπῆναι χερσὶ παρεσκεύασε; Τὸν	δὲ	Ἀχαὰβ τίς μάλιστα τῷ διαβόλῳ
[56]	δὲ οἱ μὲν μένωσιν, οἱ	δὲ	ἀώροις ἀπενεχθῶσι θανάτοις, οὐδὲ οὕτως
[39]	παρελθεῖν. Οὐ γὰρ εἶπεν· εἰ	δὲ	βίαν τινὰ πάσχουσιν ὑπὸ τῆς
[41]	τὰ τοιαῦτα ἐπιτάττειν παρῄρημαι, εἰ	δὲ	βούλεσθε ἀκούειν ὡς ὁμοδούλου, Γνώμην
[75]	σῶμα καὶ κατὰ πνεῦμα. Ἡ	δὲ	γαμηθεῖσα« φησί, μεριμνᾷ πῶς ἀρέσει
[74]	μεριμνᾷ τὰ τοῦ κυρίου, ὁ	δὲ	γαμήσας μεριμνᾷ τὰ τοῦ κόσμου«
[75]	κόσμῳ καὶ μὴ κατακεχρῆσθαι. Ὁ	δὲ	γαμήσας μεριμνᾷ τὰ τοῦ κόσμου.
[1]	τῇ τῶν φαύλων φυγῇ. Τὸν	δὲ	γάμον αὐτοὶ φαῦλον νομίσαντες οὕτως
[34]	μεῖζον ἔχει τὸ ἐγκώμιον. Ὁ	δὲ	γάμος ὅταν αὐτῷ τις κατακόρως
[39]	οὖν μετὰ ταῦτά φησιν; Τοῖς	δὲ	γεγαμηκόσι παραγγέλλω, οὐκ ἐγὼ ἀλλ´
[12]	διὰ τοῦτο Παῦλός φησι· Τοῖς	δὲ	γεγαμηκόσι παραγγέλλω οὐκ ἐγὼ ἀλλ´
[12]	Καὶ γὰρ ὅταν λέγῃ· Τοῖς	δὲ	γεγαμηκόσι παραγγέλλω οὐκ ἐγὼ ἀλλ´
[48]	γὰρ τῆς παρθενίας ἐστίν, ὁ	δὲ	γεγαμηκὼς ἀρκεῖται ἀκούων ὅτι οὐχ
[15]	τότε μὲν ταῦτα περιττά, ὕστερον	δὲ	γέγονεν ἀναγκαῖα διὰ τὴν ἡμετέραν
[81]	καὶ θανάτου καταφρονήσει ῥᾳδίως. Τούτων	δὲ	γενόμενος ἀνωτέρω πᾶσι μετὰ παρρησίας
[58]	μὲν οἱ παῖδες κληρονόμοι, τοὺς	δὲ	γονεῖς ἀμφοτέρους ὁμοῦ προπεμπέτωσαν μετὰ
[63]	πρὸς αὐτὴν ἴδωσιν ἀκριβῶς. Ὥσπερ	δὲ	γυναικὶ κοσμίᾳ τὴν διακονουμένην θεράπαιναν
[46]	Ἀδάμ« φησίν, οὐκ ἠπατήθη, ἡ	δὲ	γυνὴ ἐξαπατηθεῖσα ἐν παραβάσει γέγονε.
[40]	ὁ ἀνὴρ ἐπιεικὴς ᾖ, ἡ	δὲ	γυνὴ μοχθηρά, λοίδορος, λάλος, πολυτελής,
[64]	ἀνιαρὰ ᾖ, ἡδονὴν ἔχει. Ὅταν	δὲ	δακρύων ἀκούσῃς μηδὲν ὑποπτεύσῃς σκυθρωπόν.
[62]	περικειμένην ἀλλὰ τὰ περικείμενα, ἐκείνην	δὲ	διὰ ταῦτα καὶ ἐκάκισε πολλάκις
[12]	τοὺς μὲν δι´ ἑαυτοῦ, τοὺς	δὲ	διὰ τῶν ἀποστόλων ἔδωκεν ἡμῖν
[9]	τοῦ μὴ πεισθέντος κατηγορῶ. Σὺ	δὲ	διαβάλλων αὐτὸ καὶ φαῦλον εἶναι
[34]	Ἐπιταγὴν κυρίου οὐκ ἔχω, γνώμην	δὲ	δίδωμι. Μήποτε οὖν ἆρα τὸ
[2]	κυρίου« φησίν, οὐκ ἔχω, γνώμην	δὲ	δίδωμι. ~Ὅτι σατανικῆς ἀπανθρωπίας τὸ
[41]	ἐπιταγὴν κυρίου οὐκ ἔχω, γνώμην	δὲ	δίδωμι ὡς ἠλεημένος ὑπὸ κυρίου
[84]	οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ	δὲ	δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον. Διὸ
[2]	μὴ δυναμένους οὐ κατέκρινε, τῶν	δὲ	δυναμένων πολὺν καὶ ὑπέρογκον τὸν
[40]	τότε ἐλευθέρα ἔσῃ μόνον, ζῶντος	δὲ	δυοῖν θάτερον ἀνάγκη, ἢ παιδαγωγεῖν
[14]	μὲν ἑτέρων σπουδαίως μεριμνῶντες, τὰ	δὲ	ἑαυτῶν οὐδὲ ἐννοεῖν ἀνεχόμενοι καὶ
[80]	τῆς ἀκτημοσύνης ἡ εὐκολία, ἀκτημοσύνη	δὲ	ἐγγὺς εἶναι ποιεῖ τῶν οὐρανῶν,
[47]	ἀνὴρ κατωφερὴς ᾖ, φησίν, ἐγὼ	δὲ	ἐγκρατεύεσθαι βούλωμαι; Ἀνάγκη ἐκείνῳ ἕπεσθαι.
[1]	Καὶ τὸν τὰ πέντε τάλαντα	δὲ	ἐγχειρισθέντα ἀποδέχεται, οὐχ ὅτι οὐκ
[17]	ἀσθένειαν τὸ πτῶμα γίνεται. Ἐπειδὴ	δὲ	ἔδειξεν, οὕτω λοιπὸν ἀφίησιν ὥσπερ
[78]	τὴν αὐτὴν πάλιν αἰτίαν, σὺ	δὲ	εἰ θέλεις μαθεῖν ἄκουσον τοῦ
[14]	ἐμπλήσει τὴν οἰκουμένην κακῶν. Ἐγὼ	δέ,	εἰ μὲν τῶν ἐχθρῶν καὶ
[44]	Καὶ τὰ κατὰ τὴν οἰκίαν	δὲ	εἴ τις ἐξετάσειε, τῆς αὐτῆς
[21]	ἀλλὰ καὶ ἐθαύμασε σφόδρα· τοσοῦτον	δὲ	εἶπε μόνον ὅτι καὶ αὐτὴ
[36]	παντί που δῆλόν ἐστιν. Ταῦτα	δὲ	εἶπον ἵν´ ὅταν ἀκούσῃς αὐτοῦ
[2]	παρανομούντων ἂν ὑπέστησαν δίκην. Νῦν	δὲ	εἰπών· Ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω«
[28]	ἐξουσιάζει« ῥήμασι μὲν ἑτέροις, γνώμῃ	δὲ	εἴρηται τῇ αὐτῇ. Εἰ δέ
[8]	τοὺς μὴ γαμοῦντας θαυμάζομεν. Ὑμεῖς	δὲ	εἰς τὴν τῶν χειρόνων αὐτὸ
[3]	καὶ ἀφορήτοις βαρύνοντες πόνοις, ἐκεῖ	δὲ	εἰς τὸ ἡτοιμασμένον ἐκείνοις πῦρ
[32]	ἁμαρτήματα ἑκατὸν ἐκάλει δηνάρια, τὰ	δὲ	εἰς τὸν Θεὸν μύρια τάλαντα.
[64]	μαστίγων φύσις οὐ τοιαύτη, ἡ	δὲ	εἰς τὸν Χριστὸν πίστις τοιαύτη
[57]	πάντα μὲν ἀπολαβεῖν σπεύδων, τὴν	δὲ	εἴσπραξιν μετὰ αἰδοῦς ποιεῖσθαι ἀναγκαζόμενος,
[52]	θυμὸν ἀφόρητον τίκτειν εἴωθε. Τούτων	δὲ	ἕκαστον καὶ καθ´ ἑαυτὸ μὲν
[78]	καὶ τοῦτο μὲν ἐγκρίνειν, ἐκεῖνο	δὲ	ἐκβάλλειν, Ἰουδαϊκῆς ἀσθενείας ἦν. Ἀλλ´
[57]	γονέων τοὺς μὲν ἐγκρινόντων, τοὺς	δὲ	ἐκβαλλόντων. Τὸν γὰρ νικήσαντα χθὲς
[37]	καὶ νῦν μὲν τοῦτο, νῦν	δὲ	ἐκεῖνο γινομένων; Καὶ γὰρ ἐκεῖ
[14]	καὶ τὸν κόσμον ἐποίησε. Πλασθεὶς	δὲ	ἐκεῖνος ἔμεινεν ἐν παραδείσῳ καὶ
[34]	καταναγκάζεται ἐπὶ τῆς ψυχῆς. Τί	δὲ	ἐκεῖνός φησι; Περιπατήσει τις ἐπ´
[40]	διάθεσις, τήμερον μὲν τούτου, αὔριον	δὲ	ἐκείνου, καὶ πάλιν ἄλλων τῇ
[16]	τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ, τὰ	δὲ	ἐκείνων εὐπρεπέστερα καὶ τελειότερα περιθέσθαι
[60]	μείζονα ἔχουσαν. Οὐχ ὡς ἔτυχε	δὲ	ἐλαττοῖ τὴν ἐκ τῆς τῶν
[42]	ἀλλ´ ἐπειδὴ ἠλεήθην μόνον· ὁ	δὲ	ἔλεος χάριτός ἐστιν, οὐ τοῦ
[38]	γαμεῖν, ἀκίνδυνος ὁ γάμος. Ἐπειδὰν	δὲ	ἕληται καὶ ἀπογράψηται, εἰσήγαγεν ἑαυτὴν
[1]	ἐκ παρθένου Χριστὸν ἠτίμασαν. Θαυμάζουσι	δὲ	Ἕλληνες καὶ καταπλήττονται, ζηλοῖ δὲ
[68]	ἐκεῖνος μὲν οὐκ ἐμός, οὗτος	δὲ	ἐμός. Ἡ πλεονεξία ἄρα ἐστὶν
[44]	πραγμάτων ἔρριψεν ἑαυτὸν κλύδωνα. Ἐκεῖ	δὲ	ἐμπεσόντα λοιπὸν οὐδὲ ἔστιν εἰπεῖν
[29]	καιρόν« πλέον μὲν οὐδέν. Τὸ	δὲ	ἐν βραχεῖ καὶ ἀμυδρῶς εἰρημένον
[72]	ζῶν οὐδεμίαν μετάπτωσιν δέδοικεν. Ὁ	δὲ	ἐν ἐκείνῳ τῷ ὑγρῷ καὶ
[68]	κραυγὴ πᾶσα ἐκποδὼν ἀπελήλαται, ὥσπερ	δὲ	ἐν εὐδίῳ λιμένι σιγὴ πάντα
[34]	γὰρ μάτην κινδυνεύειν ἐστίν. Ἂν	δὲ	ἐν μέσῳ τῷ πελάγει τὸ
[17]	τὴν συνήθη φέρει δίαιταν. Ὥσπερ	δὲ	ἐν τοῖς σώμασι τὰ στοιχεῖα
[46]	γὰρ εἰς τοῦτο, οὐκ ἔμεινε	δὲ	ἐν τούτῳ. Χωρὶς δὲ τούτου
[70]	ἀνάγκην τοῦ ὕπνου καθεύδουσιν. Οὗτοι	δὲ	ἐν χρείᾳ τούτων ἁπάντων καθιστάμενοι
[6]	τίκτεται μὲν ἔνδον, οὐ μένει	δὲ	ἔνδον ἐν τῇ ψυχῇ, ἀλλὰ
[57]	γὰρ καὶ πολυπραγμονεῖν ἔνεστι, τὴν	δὲ	ἔνδον συγκεκλεισμένην διὰ παντὸς πῶς
[35]	τὸ τῆς ἐγκρατείας ὑπόδειγμα. Τίνος	δὲ	ἕνεκεν ἐνταῦθα ἑαυτοῦ μέμνηται λέγων·
[36]	ἑαυτοῦ παρθένον κρεῖττον ποιεῖ; Τίνος	δὲ	ἕνεκεν μακαριωτέρα ἡ χήρα ἐὰν
[47]	καὶ ἀδιεξόδευτον τοῦ δεσμοῦ. Τίνος	δὲ	ἕνεκεν οὐκ εἶπεν· ἔχεις γυναῖκα;
[23]	καὶ τούτων ἴσμεν πολλούς. Εἰ	δὲ	ἔνιοι καὶ διέφυγον ἀλλ´ οὐκ
[41]	ὑπὸ κυρίου πιστὸς εἶναι« Ἄξιον	δὲ	ἐνταῦθα θαυμάσαι τοῦ μακαρίου τὴν
[6]	καὶ πνεύματι εἶναι ἁγίαν, αὕτη	δὲ	ἐξ ἑκατέρων τῶν μερῶν ἐστι
[84]	μὲν ἐκ δεξιῶν ἀπεδέξατο, τοὺς	δὲ	ἐξ εὐωνύμων κατεδίκασεν, ἐπήγαγε λέγων·
[13]	μείζονος ἠξιώθησαν τῆς δωρεᾶς. Ἄξιον	δὲ	ἐξετάσαι κἀκεῖνο διὰ τί μηδέποτε
[30]	ὁ ἀπόστολος συνουσίας ἀπέχεσθαι. Ἄξιον	δὲ	ἐξετάσαι κἀκεῖνο, τί δήποτε, εἴπερ
[39]	ἀφίησι γαμεῖν εἰ βούλοιτο, τὴν	δὲ	ἐπαγγειλαμένην τῷ Θεῷ χηρεύειν διὰ
[39]	γὰρ ταῦτα ἅπαντα τίθησιν, ἐνταῦθα	δὲ	ἐπειδὴ σφόδρα αὐτῶν καθήψατο τοῖς
[17]	προτέρα ἡμῖν ἐφάνη. Διὰ ταῦτα	δὲ	ἐπεισῆλθεν ὕστερον ὁ γάμος καὶ
[52]	ὅταν ὁ ἀνὴρ ζηλοτυπῇ· ἂν	δὲ	ἐπὶ τὴν γυναῖκά ποτε μεταβαίη
[75]	φησίν, ἕξουσιν οἱ τοιοῦτοι« ἐκεῖ	δὲ	ἐπὶ τοῖς ἀπορρήτοις ἀγαθοῖς, τί
[56]	γάμων δύσκολον μὴ γενέσθαι. Εἰ	δὲ	ἐπὶ τοῖς δοκοῦσιν εἶναι χρηστοῖς
[57]	καὶ συνετάραξε τὴν ψυχήν. Ὥσπερ	δὲ	ἐπὶ τῶν ἀνδραπόδων ἡ τῶν
[14]	τῇ πρὸς Θεὸν ὁμιλίᾳ. Μίξεως	δὲ	ἐπιθυμία καὶ σύλληψις καὶ ὠδῖνες
[19]	προελθὼν δὲ οὐκ εἶπεν· εἰ	δὲ	ἐπιθυμοῦσι παίδων, ἀλλὰ τί; Εἰ
[36]	χηρείαν μὲν ἑλομένας οὐ βουληθείσας	δὲ	ἐπιμεῖναι τῇ προθέσει. Εἰ γὰρ
[52]	καὶ δὶς ὁ ἀνήρ. Ἐὰν	δὲ	ἐπιμείνῃ συνεχῶς ἐγκαλοῦσα, διδάξει ταχέως
[30]	τοῖς νηπίοις ἐκείνοις σπουδήν. Εἰ	δὲ	ἐπιμένοι τις πάλιν ζητῶν, αὐτὸς
[78]	κατηγορίας ἀξίαν. Εἰπὼν γὰρ Ὃς	δὲ	ἕστηκεν ἑδραῖος ἐν τῇ καρδίᾳ
[78]	πληγήν. Τί γάρ φησιν; Ὃς	δὲ	ἕστηκεν ἑδραῖος ἐν τῇ καρδίᾳ
[78]	Καίτοι ἀκόλουθον ἦν εἰπεῖν· ὃς	δὲ	ἕστηκεν ἑδραῖος καὶ μὴ νομίζων
[78]	ἀτελὲς ταῦτα ἔγραφε λέγων· Ὃς	δὲ	ἕστηκεν ἑδραῖος μὴ ἔχων ἀνάγκην.
[41]	ἠναγκάσθησαν· Οὐ συμφέρει γαμῆσαι. Τοῦτο	δέ	ἐστι τὸ μηδένα ἑαυτοῦ κύριον
[1]	αὐτῆς μείζονα λαβὲ λογισμόν. Τοῦτο	δέ	ἐστι τοὺς ἐχθροὺς ἀγαπᾶν. Ἐπεὶ
[12]	τῆς ἐν χηρείᾳ διαλεγόμενος, Μακαριωτέρα	δέ	ἐστι, φησίν, ἐὰν οὕτω μείνῃ,
[68]	μόνον καὶ τὴν ἀλαζονείαν. Τί	δέ	ἐστιν ὅλως ἐμὸς καὶ οὐκ
[84]	διηγούμενος οὑτωσί πώς φησιν· Βλέπω	δὲ	ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί
[80]	αὐτῶν τὰ δεσμὰ περικόψασα, ποσὶ	δὲ	εὐλύτοις καὶ κούφοις καθάπερ πτηνοὺς
[49]	τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Ὅτε	δὲ	εὔχεσθαι ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν παρεκάλει,
[78]	προσέθηκε Μὴ ἔχων ἀνάγκην, ἐξουσίαν	δὲ	ἔχων. Καίτοι ἀκόλουθον ἦν εἰπεῖν·
[17]	φόβος· πῶς ὁ Ἀδάμ, πῶς	δὲ	ἡ Εὔα μὴ μεσιτεύοντος γάμου;
[17]	οὐκ ἐδόθη ἡ παρθενία, μᾶλλον	δὲ	ἡ παρθενία μὲν ἐξ ἀρχῆς
[26]	ταύτην ἔχουσι τὴν προθυμίαν, ἐμὲ	δὲ	ἡ πεῖρα καὶ τὸ ἤδη
[66]	τὴν ψυχὴν ἔνδον προπέτεια, τὸ	δὲ	ἡ σωφροσύνη καὶ ἡ αἰδώς.
[79]	τεσσαράκοντα ἡμερῶν ἀσιτίαν διήρκεσε. Τὸν	δὲ	ἡ τοῦ πνεύματος χάρις πολλάκις
[8]	πρᾶγμα βδελυρὸν εἶναι δοκεῖ, ἐκεῖ	δὲ	ἡ τῶν ταῦτα τολμώντων ἄδεια
[73]	ἐπιστεύσαμεν· ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ	δὲ	ἡμέρα ἤγγικε. Καὶ πάλιν· Ἐνταῦθα
[63]	ἀσώματα κάλλη δύνασθαι καθορᾶν, οὕτω	δὲ	ἥμερος καὶ γαληνὸς ὡς μηδὲ
[17]	πρὸς τὴν πτῆσιν ἐκείνην, δεῖξαι	δὲ	ἡμῖν βουλόμενος ὅτι οὐ παρὰ
[17]	γάμῳ τρέφεσθαι χρόνον πολύν. Ὡς	δὲ	ἡμῖν ἐν τῷ πολλῷ χρόνῳ
[2]	ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ δηλονότι. Φειδόμενος	δὲ	ἡμῶν ὁ σωτὴρ καὶ εἰδὼς
[82]	ὁ λόγος καὶ μάταιος. Εἰ	δὲ	θέλεις ὅλως ἀκοῦσαι τὰ τῶν
[17]	πολλάκις ἀποσφαλέντα τοῦ τέλους, τὸν	δὲ	Θεὸν ἄνθρωπος ὢν τὸν οὐδαμοῦ
[40]	ᾖ κοσμία καὶ ἥσυχος, ἐκεῖνος	δὲ	θρασύς, ὑπεροπτικός, ὀργίλος, πολὺν μὲν
[82]	καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ« τῶν	δὲ	θρόνων ἐκείνων οὐδεὶς ἕτερος ἐπιλήψεται
[17]	τῶν ἁμαρτημάτων οἱ νόμοι. Σὺ	δὲ	ἰατρὸν νῦν μὲν τέμνοντα, νῦν
[14]	γένους μή ποτε ἐπιλείπῃ, τῆς	δὲ	ἰδίας ἕκαστος ὡς ἀλλοτρίας οὕτως
[34]	τις πῦρ ἐν κόλπῳ, τὰ	δὲ	ἱμάτια οὐ κατακαύσει; Αὕτη δὲ
[2]	Θεῷ τὴν παρθενίαν εἵλοντο, ἡμεῖς	δὲ	ἵνα ἀνύσωμεν αὐτοῦ τὸ θέλημα
[34]	ὡς ἐπιτάγματος ἀνάγκῃ δεδεμένος· ἐκεῖ	δὲ	ἵνα μή τις ἀναβῆναι πρὸς
[29]	εἶπεν· ἀποστερεῖτε μὲν ἀλλήλους, συμφώνως	δέ,	ἵνα σχολάσητε τῇ προσευχῇ, ἀλλὰ
[12]	τὴν ὑποψίαν ἐξέκοψεν εἰπών· Δοκῶ	δὲ	κἀγὼ πνεῦμα Θεοῦ ἔχειν. Ὥσπερ
[80]	ὁ τοιοῦτος βίος προσῇ, αὐτὸ	δὲ	καθ´ ἑαυτὸ ἀσθενὲς καὶ οὐχ
[37]	μετὰ τὴν ἧτταν ἐνίκησας, ἐκείνη	δὲ	καθαρὰν ἥττης ἁπάσης ἔχει τὴν
[63]	τούτων δεσπότην ἔχειν ἐραστήν. Οὕτω	δὲ	καθαρὸς καὶ διειδὴς ὡς ἀντὶ
[30]	μὴ μολῦναι τὸν χρώμενον, τὸ	δὲ	καὶ ἁγίους ἀποφαίνειν, οὐκέτι τῆς
[39]	σεμνῆς αἰτίας τοῦ γάμου, πυρώσεως	δὲ	καὶ ἀκρασίας καὶ πορνείας καὶ
[43]	Παῦλος ἐνεστῶσαν λέγει ἀνάγκην. Ποίαν	δὲ	καὶ ἀνάγκην ἐνταῦθά φησιν; Ἆρα
[36]	τῆς παρθενίας κατετόλμησαν πόνων. Εἰ	δὲ	καὶ ἀνωτέρω λέγων· Θέλω πάντας
[70]	ἀνατρέψαι ἐκ βάθρων ἡδονήν. Δεύτερον	δὲ	καὶ ἀπὸ τῶν σιτίων αὐτῶν.
[47]	λόγων διὰ τοῦτο γεγένηται. Ἄξιον	δὲ	καὶ αὐτὰ λοιπὸν ἐξετάσαι τὰ
[53]	ὑπὸ τοῦ πάθους ἁλίσκεται. Ὅταν	δὲ	καὶ ἀφορμὰς ἔχῃ τῆς ὑπεροψίας
[49]	ἀνάγκην. Εἶτα πάλιν εἰπών· Ἐὰν	δὲ	καὶ γήμῃ ἡ παρθένος, οὐχ
[47]	φόβον ἀνιεὶς καὶ λέγων· Ἐὰν	δὲ	καὶ γήμῃς, οὐχ ἥμαρτες. Ἀλλὰ
[48]	τῆς ἀγαμίας δέξῃ λόγον. Ἐὰν	δὲ	καὶ γήμῃς« φησίν, οὐχ ἥμαρτες·
[83]	καὶ τοῦτο ἐπιτετάγμεθα, οὐ βιοῦμεν	δέ,	καὶ διὰ τοῦτο πολὺ τοῦ
[78]	ἐστιν ἀνάνδρου καὶ ταλαιπώρου, ἐκεῖνο	δὲ	καὶ διεστραμμένης καὶ οὐδὲ τὴν
[29]	ἂν ἐκ συμφώνου. Διὰ τί	δὲ	καὶ ἐν παραινέσει ὅπερ θεῖναι
[55]	καὶ πάσχειν ἅπαντα ἀναγκάζεται. Εἰ	δὲ	καὶ ἐξ ὁμοίων τις θέλοι
[23]	εἰσι προάγουσαι εἰς κρίσιν, τισὶ	δὲ	καὶ ἐπακολουθοῦσι. Καὶ καθάπερ οἱ
[75]	μὲν εἰκῇ καὶ μάτην, μᾶλλον	δὲ	καὶ ἐπὶ λύπῃ— Θλῖψιν γὰρ
[59]	νυμφίων τὸ μέσον τοσοῦτον· σκόπει	δὲ	καὶ ἐπὶ τίσιν ἁρμόζονται. Οὐ
[36]	ὥσπερ οὖν καὶ κολάσεις. Πῶς	δὲ	καὶ ἐπιμένει πάλιν παραινῶν ὑπὲρ
[41]	μὲν καὶ ἰδίας φροντίδας, ἔχουσι	δὲ	καὶ ἑτέραν ἀνάγκην τὴν ἐκ
[28]	τὴν ὀφειλομένην εὔνοιαν ἀποδιδότω· ὁμοίως	δὲ	καὶ ἡ γυνὴ τῷ ἀνδρί.
[12]	ἐπισφαλεῖς αἱ ἐπίνοιαι αὐτῶν. Δείκνυσι	δὲ	καὶ ἡ πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης
[49]	οὐδὲ βραχεῖαν μνήμην πεποίηται ἄνω	δὲ	καὶ κάτω τῆς ἀπαλλαγῆς τῶν
[21]	εἰρημένων ἕνεκεν αὐτῆς ἀπέχεσθαι. Νῦν	δὲ	καὶ κίνδυνος τῷ πράγματι κεῖται
[78]	ἀφίησιν ἀλλὰ καθάπτεται μέν, ἀνυπόπτως	δὲ	καὶ λανθανόντως καὶ ἐν τῇ
[51]	μὲν οὐκ ἐφεῖτο τρυφᾶν, εἰ	δὲ	καὶ μηδὲν τούτων κεκώλυτο, ἀλλὰ
[28]	ἐξουσιάζει, ἀλλ´ ὁ ἀνήρ· ὁμοίως	δὲ	καὶ ὁ ἀνὴρ τοῦ ἰδίου
[36]	ἀκρατεῖς αὐτοὺς καλῶν. Διὰ τί	δὲ	καὶ ὁ μὴ ἐκγαμίζων τὴν
[52]	ἱκανὸν ἀπολέσαι τὸν ἁλόντα· ὅταν	δὲ	καὶ ὁμοῦ συνελθόντα πολιορκῇ, συνεχῶς
[83]	ἐδόκει μόνον εἶναι δεινόν, νῦν	δὲ	καὶ ὀργὴ καὶ λοιδορία μόνη
[47]	ὤνησεν ἀλλὰ καὶ κατέβλαψεν. Ὅτι	δὲ	καὶ οὕτως τῶν σφόδρα δυσκόλων
[29]	ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Ἐνταῦθα	δὲ	καὶ παραίνεσιν προσέθηκεν εἰπών· Μὴ
[82]	εὔσχημον λέγω καὶ εὐπρόσεδρον. Αὗται	δὲ	καὶ παρθενίαν ἑλόμεναι εἰς τὸν
[57]	ἀθυμίας πολλοὺς ἔτεκον πυρετούς. Ἐὰν	δὲ	καὶ παρόντος μηδὲν πάθωσι τοιοῦτον
[52]	ἀχάριστον τοῦτο τὸ γένος, ὅταν	δὲ	καὶ παρρησίας μείζονος ἐπιλάβηται καὶ
[21]	διεστραμμένας κρίσεις ἐχόντων ἐβόα. Ἄκουσον	δὲ	καὶ περὶ τῶν εἰς ἑτέρους
[69]	ἐξισοῦνται τοῖς οἰκέταις, καθ´ ἕτερον	δὲ	καὶ πλεονεκτοῦσιν αὐτῶν ἐκεῖνοι. Οὐ
[2]	καὶ τοῖς αἱρετικοῖς ἴσος, τάχα	δὲ	καὶ πολλῷ πλείων ἐκείνοις. Ὁ
[80]	τοὺς τῆς παρθενίας καρπούς, μᾶλλον	δὲ	καὶ ῥίζα καὶ καρπὸς παρθενίας
[75]	ἔχοντα γυναῖκα μὴ ἔχειν. Εἰ	δὲ	καὶ σαφέστερόν τις θέλοι μαθεῖν
[36]	χάρισμα τὸ πρᾶγμα ἦν. Τί	δέ;	Καὶ σκώπτει τοὺς οὐκ ἔχοντας
[39]	οὐκ ἔχουσαν ἄνδρα φησίν, οὔπω	δὲ	καὶ τῇ τῆς οἰκείας προαιρέσεως
[73]	ἀδελφοὺς καὶ τὰς ἀδελφὰς ἔτι	δὲ	καὶ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν, οὐ
[50]	τῆς μίξεως μόνης ἄδειαν, οὐχὶ	δὲ	καὶ τὴν τῆς τρυφῆς παρέχειν
[1]	ἀποκαλέσῃ, τὴν γέενναν ἠπείλησεν. Οὐκέτι	δὲ	καὶ τὴν τῶν οὐρανῶν βασιλείαν
[35]	ὑπὲρ τοῦ κηρύγματος πόνοις, ἀνάξιον	δὲ	καὶ τῆς προσηγορίας ἀποστολικῆς ἑαυτὸν
[83]	Τότε μοιχεία ἐκολάζετο μόνον, νῦν	δὲ	καὶ τὸ ἀκολάστοις ὀφθαλμοῖς γυναῖκα
[83]	ἦν ἐκ τοῦ πονηροῦ, νῦν	δὲ	καὶ τὸ ὀμόσαι. Τὸ« γὰρ
[1]	τιμάσθω. Ὁ κλέπτης κολαζέσθω· οὐκέτι	δὲ	καὶ τὸν μὴ λυμαινόμενον τοῖς
[4]	τοῦ μηδὲν λαβεῖν ἀγαθόν, ὑμῖν	δὲ	καὶ τοῦ κακὰ προσλαβεῖν. Καὶ
[8]	ἀκάθαρτος; Οὗτος γὰρ δεύτερος, μᾶλλον	δὲ	καὶ τρίτος ὑμῖν μολυσμῶν καὶ
[14]	ἂν αὐτῶν ἐποιησάμην λόγον. Ἐπειδὴ	δὲ	καὶ τῶν εἰς τὴν ἐκκλησίαν
[8]	δι´ αὐτοῦ τικτόμενα ζῷα, ἀκάθαρτοι	δὲ	καὶ ὑμεῖς, οὐ γὰρ ἂν
[61]	χρυσίων; Ἕτερον μὲν οὐδέν, βασκανία	δὲ	καὶ φροντὶς καὶ φόβος οὐχ
[61]	τὴν αὐτὴν ὑπομένουσι μέριμναν, μᾶλλον	δὲ	καὶ χαλεπωτέραν. Καὶ γὰρ ἐν
[39]	ἀπὸ ἀνδρὸς μὴ χωρισθῆναι· ἐὰν	δὲ	καὶ χωρισθῇ, μενέτω ἄγαμος, ἢ
[17]	ἰατρὸν νῦν μὲν τέμνοντα, νῦν	δὲ	καίοντα, νῦν δὲ οὐδέτερον τούτων
[49]	παχύτητος ἦν ἱκανά. Πρὸς τούτοις	δὲ	κἀκεῖνο δεῖξαι ἐβούλετο, ὅτι τῶν
[34]	εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτόν, συγχωρῶ	δὲ	κἀκεῖνο διὰ τὰς πορνείας. Διὰ
[63]	Καὶ τὸν ἀπὸ τῶν ἱματίων	δὲ	καλλωπισμὸν περικόψασα καὶ τῷ προσώπῳ
[84]	οὐ βουλόμεθα οἱ λελυμένοι, μᾶλλον	δὲ	κἂν ἴσα δυνηθῶμεν οὐδὲ οὕτως
[57]	τίκτει τὴν ἡδονήν, τὰ κακὰ	δὲ	κἂν ὑποπτευθῇ μόνον, εὐθέως συνέχεε
[49]	ἡμᾶς πόνοις περιβάλλει πολλοῖς, τὸν	δὲ	καρπὸν ἅπαντα ἐν τῷ μέλλοντι
[2]	καὶ πολλῷ πλείων ἐκείνοις. Ὁ	δὲ	καρπὸς τῶν πόνων οὐκ ἴσος,
[36]	Ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω« ἑαυτῷ	δὲ	καταδικάζοντι τὰς χηρείαν μὲν ἑλομένας
[36]	μεταδόσεις ἐν τούτοις ἠρίθμησεν. Ὅτι	δὲ	κατορθώματα ταῦτα καὶ οὐ χαρίσματα
[79]	στέγης εἶχον τὸν οὐρανόν, ἀντὶ	δὲ	κλίνης τὴν γῆν, ἀντὶ δὲ
[37]	οὐδὲ ἅπαξ ἐπιθυμία κατεπάλαισε, σὲ	δὲ	κρατήσασα πρότερον οὐκ ἴσχυσε διὰ
[24]	διεκρίνομεν, οὐκ ἂν ἐκρινόμεθα· νῦν	δὲ	κρινόμενοι ὑπὸ κυρίου παιδευόμεθα, ἵνα
[45]	οὗτος ὁ λόγος ἦν. Εἰ	δὲ	κύριος ὢν τοῦ μὴ τὸν
[14]	εἰς παιδοποιΐαν ἡμῖν χρησιμευούσῃ; Τί	δὲ	κωλύσει τὸ τῶν ἀνθρώπων ἅπαν
[9]	ὧν ποιεῖται τὴν συμβουλήν· ὁ	δὲ	κωλύων παραιρεῖται ταύτης τῆς ἐξουσίας
[35]	ὅτι κἀγὼ ὡς ὑμεῖς. Ὃ	δὲ	λέγει τοιοῦτόν ἐστιν· οὐκ ἂν
[54]	γυναῖκα μείζων ἡ ἀηδία. Εἰ	δὲ	λέγοι τις— καὶ γὰρ πολλῶν
[57]	ὅπερ οὐ λογίζεται τούτων. Εἰ	δὲ	λέγοι τις ὅτι καὶ τὰ
[66]	ἀναγκαίας ἐξιέναι τῆς οἰκίας. Εἰ	δὲ	λέγοι τις ὅτι τοῦ πλήθους
[40]	χρὴ τὴν ἄκαρπον· τὴν ἄκαρπον	δὲ	λέγω ἐπειδὴ μὴ τὴν αὐτῇ
[77]	καὶ τῆς ψυχικῆς ἁγνείας, ἁγνείαν	δὲ	λέγω οὐ τὸ πονηρᾶς καὶ
[14]	ἡμέραν ἐπινεμομένου καὶ κόπτοντος, τοῦ	δὲ	λόγου τούτου οὐκ ἐῶντος ἀντὶ
[41]	ἐξουσίας ἐνομοθέτεις, οὑτωσὶ γράφων· Τοῖς	δὲ	λοιποῖς ἐγὼ λέγω, οὐχ ὁ
[12]	ὁ κύριος· καὶ πάλιν· Τοῖς	δὲ	λοιποῖς ἐγὼ λέγω οὐχ ὁ
[12]	λοιπόν. ~Ὅτι Παῦλος εἰπὼν Τοῖς	δὲ	λοιποῖς λέγω οὐχ ὁ κύριος,
[14]	γάμος ἐπεισῆλθε τῷ βίῳ; Ποῦ	δὲ	λοιπὸν χρησόμεθα τῇ γυναικὶ μήτε
[52]	ἀλλὰ παντὸς μὲν χρηστοῦ, παντὸς	δὲ	λυπηροῦ τυραννικώτερον οὗτος αὐτοῦ κατακρατεῖ
[64]	αὐτῆς τῶν πραγμάτων κρατεῖν. Εἰ	δὲ	μάστιγες ἡδονὴν ἔτεκον διὰ τὸν
[62]	ἐκείνην μὲν καταγελᾶσθαι μειζόνως, αὐτὸν	δὲ	μεθ´ ὑπερβολῆς θαυμάζεσθαι παρασκευάζων. ~Τίς
[74]	εἰκότως ἂν λέγοιτο μεριμνᾶν. Ὁ	δὲ	μείζονας τῶν φροντίδων ἀποληψόμενος τοὺς
[46]	καὶ διὰ τοῦτο οὐκ ἠθέλησε	δὲ	μεῖναι ἐπὶ τῆς οἰκείας ἀξίας,
[84]	λαμπρότερα ἱστᾶν τὰ τρόπαια. Εἰ	δὲ	μέλλοιμεν περὶ χρήματα καὶ τρυφὴν
[74]	ἀλλ´ ὁ μὲν παράγει, ὁ	δὲ	μένει. Τοῦτο οὖν μόνον οὐχ
[82]	καὶ Ἰακώβ. Καὶ ὁ Λάζαρος	δὲ	μετ´ αὐτοῦ τότε ὁρᾶται ὑπὸ
[68]	χωρὶς φροντίδος ἡ θεωρία, ἐκείνη	δὲ	μετὰ πολλῆς τῆς μερίμνης, ὃ
[47]	τῶν παραδόξως συμβαινόντων εἰώθαμεν. Τί	δὲ	μετὰ ταῦτά φησι; Δέδεσαι γυναικί;
[5]	τὸν ἅγιον ὑποδέχεσθαι νυμφίον. Αὕτη	δὲ	μετὰ τοσούτων καυτήρων πῶς ἂν
[68]	γὰρ ἀπολαύουσι μόνον αὐτῶν, οἱ	δὲ	μετὰ τοῦ ποιεῖσθαι πολλὴν τὴν
[68]	δεσποτείας οὐκ ἴσχυσαν κατασχεῖν. Οἷς	δὲ	μέχρι τέλους παρέμεινεν, ἐν τῷ
[41]	ἠλεημένος« συνίστησί πως ἑαυτόν, τῷ	δὲ	μὴ ἀπὸ τοῦ λαμπροτέρου τοῦτο
[4]	ἑκατέρωθεν, ἐνταῦθα μὲν ἑκοῦσιν, ἐκεῖ	δὲ	μὴ βουλομένοις. Καὶ Ἕλλησι μὲν
[11]	τὸ εὐπρόσεδρον καὶ ἀπερίσπαστον. Εἰ	δὲ	μὴ δύνανται εἰς τὸν οὐρανὸν
[39]	ἐπιθυμίας, εἰ δὲ περιτρέπονται, εἰ	δὲ	μὴ δύνανται. Οὐδὲν τοιοῦτον ὃ
[19]	ἐπιθυμοῦσι παίδων, ἀλλὰ τί; Εἰ	δὲ	μὴ ἐγκρατεύονται, γαμησάτωσαν. Παρὰ μὲν
[78]	ὁ ἐκγαμίζων καλῶς ποιεῖ, ὁ	δὲ	μὴ ἐκγαμίζων κρεῖσσον ποιεῖ. Ἀλλ´
[41]	μὴ γαμεῖν ἐφ´ ἡμῖν· τὸ	δὲ	μὴ ἑκόντας ἀλλ´ ἄκοντας φέρειν
[57]	νυμφίος κεναῖς ἀπήλλακται χερσί, τῷ	δὲ	μὴ ἐλπισθέντι τὴν κόρην παρέδωκαν
[17]	Ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω. Εἰ	δὲ	μὴ παρὰ τὴν ἀρχὴν τοῦτο
[77]	φροντίδος εἶναι καθαρὰν βιωτικῆς. Ἂν	δὲ	μὴ τοῦτο ᾖ, τί τὸ
[1]	φησίν· οὐκέτι δὲ πρόσκειται, ὁ	δὲ	μὴ φονεύων τιμάσθω. Ὁ κλέπτης
[15]	τοῦτο τῆς παρθενίας προτίμα, μᾶλλον	δὲ	μηδὲ ἐν ἴσῳ τίθεσο, ἐπεὶ
[37]	γάμων ἵνα μὴ κατακαίωνται, αὕτη	δὲ	μηδὲ ἕνος ἁψαμένη διὰ παντός
[28]	σπουδάσει τῆς πικροτάτης δουλείας, μᾶλλον	δὲ	μηδὲ τὴν ἀρχὴν τὸν ζυγὸν
[13]	ὡς παραίνεσιν καὶ συμβουλήν. Ὁ	δὲ	μηδὲ τοῦτο ἀνασχόμενος ποιῆσαι πρῶτος
[63]	παρεσκευάσθαι διὰ παντός, πρὸς γέλωτα	δὲ	μηδέποτε. ~Ὅτι ἃ διὰ τὸν
[46]	βοήθειαν ἐπιδείκνυται τὴν αὑτῆς· ὅταν	δὲ	μηκέτι καιρὸς ᾖ τοῦ παρόντος
[19]	τῷ γάμῳ δύο προφάσεις, νῦν	δὲ	μία. Ἐδόθη μὲν οὖν καὶ
[73]	τὰς μεγάλας ἐπιτροπεύοντες οἰκίας. Ἐπειδὰν	δὲ	μνηστεύεσθαι δέῃ καὶ ὁ τοῦ
[76]	τῶν βιωτικῶν ἐκκοπῆναι πραγμάτων. Σὺ	δέ	μοι θέα κἀνταῦθα τοῦ Παύλου
[1]	δὲ Ἕλληνες καὶ καταπλήττονται, ζηλοῖ	δὲ	μόνη ἡ ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ.
[57]	παρέδωκαν οἱ γονεῖς. Οὐ γυναῖκες	δὲ	μόνον ἀλλὰ καὶ ἄνδρες χαλεπὰς
[34]	ἔχειν ἀνακωχῆς. Οὐχ ὁ διάβολος	δὲ	μόνον ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὁ
[50]	ἔργων ἀγαθῶν. Καὶ οὐκ ἐνταῦθα	δὲ	μόνον ἀλλὰ καὶ ἑτέρωθι ἴδοι
[41]	ἀναγκάζει τοῦτο ποιεῖν. Οὐ ταύτῃ	δὲ	μόνον ἀνεπαχθῆ τὸν λόγον εἰργάσατο
[37]	καὶ ἀλλοπροσάλλους. Οὐ διὰ ταῦτα	δὲ	μόνον αὐτοὺς ἀποστρέφονται ἀλλὰ καὶ
[24]	καὶ ἐκεῖ τιννύντες δίκην· ἕτεροι	δὲ	μόνον ἐκεῖ τὴν τιμωρίαν ὑποστήσονται
[82]	καθεδοῦνται κρινοῦντες ἐγγόνους. Οὐ ταύτῃ	δὲ	μόνον ἡ διαφορὰ δήλη ἀλλ´
[44]	ἁλίσκεσθαι βουλόμενον ἐκβάλλειν. Οὐ ταύτῃ	δὲ	μόνον ἡμῖν ἡ ἀρετὴ δυσκατόρθωτος
[68]	ἐξέπεσον. Οὐκ ἐπὶ τοῦ ἀργύρου	δὲ	μόνον καὶ χρυσοῦ ἀλλὰ καὶ
[29]	ἡ ἔκτισις γίνεται. Οὐ τούτῳ	δὲ	μόνον παραμυθεῖται τὸν ἀκροατὴν ἀλλὰ
[49]	ὑμᾶς ἀμερίμνους εἶναι. Οὐκ ἐνταῦθα	δὲ	μόνον τοῦτο ποιεῖ ἀλλὰ καὶ
[22]	χειραγωγίας καταστήσωσιν ἑαυτούς. Οὐκ ἐκείνων	δὲ	μόνων ἕνεκεν ἀλλὰ καὶ τῆς
[44]	ἡ γυνὴ καὶ ἐπιεικής. Ἂν	δὲ	μοχθηρὰ καὶ ἐπαχθὴς καὶ δυσκάθεκτος,
[42]	ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ· ἐνταῦθα	δὲ	Νομίζω οὖν τοῦτο εἶναι καλὸν
[2]	αἱρετικοὶ διὰ τὸ παρθενεῦσαι. Ἔστιν	δὲ	νῦν οὐ τοῦτο μόνον τὸ
[41]	ὤδινε καὶ κατασπεῖραι ἔσπευδεν, ἀπέτεκε	δὲ	νῦν, οὐδὲ ἐν τοῖς περὶ
[47]	τῆς ἀληθείας τὴν ὁδόν. Εἰ	δὲ	νῦν τοῦτο οὐκ ἐφεῖται, ἐπὶ
[30]	ἐπιμένοι τις πάλιν ζητῶν, αὐτὸς	δὲ	ὁ Μωϋσῆς διὰ τί τοὺς
[36]	τούτοις ὅμοια πράττοντες. Καὶ αὐτὸς	δὲ	ὁ Παῦλος τὰ κατορθώματα ἀριθμῶν
[57]	τὸν τῆς μνηστείας καιρόν, ὅταν	δὲ	ὁ τοῦ γάμου παραγένηται, ἐπιδίδωσιν
[57]	κυρία οὖσα τοῦ τεκεῖν. Ὅταν	δὲ	ὁ τοῦ τόκου καιρὸς ἐπιστῇ
[24]	ἔμετον ἐπιστρέψαντα κύνα μιμούμενοι. Εἰσὶ	δὲ	οἱ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς
[68]	χρῆσις κοινὴ πάντων ἐστίν, πλεονεκτοῦσι	δὲ	οἱ δοκοῦντες αὐτῶν εἶναι κύριοι
[56]	ἅπαντες ἀφόρητον τὸ πένθος, ἂν	δὲ	οἱ μὲν μένωσιν, οἱ δὲ
[52]	ἀθυμίαν οὐκ ἴσχυσαν ἀνελεῖν. Εἰσὶ	δὲ	οἳ καὶ μετὰ τὸ κατασφάξαι
[34]	παρθενίᾳ τὸν γάμον παραβαλεῖν; Ἀντιβλέψαι	δὲ	ὅλως; Ἀλλ´ οὐκ ἀφίησιν ὁ
[4]	τινα παραμυθίαν, βραχεῖαν μέν, ἔχουσι	δὲ	ὅμως τὸ ὑπὲρ τούτων κολάζεσθαι
[17]	τοῦ κόσμου προσηλωμένοι πράγμασιν. Οἱ	δὲ	ὄντως γενναῖοι καὶ τοῦ φωτὸς
[83]	παλαιᾷ πρόκειται. Καὶ χωρὶς τούτων	δέ,	ὅπερ καὶ ἀρχόμενος ἔλεγον, τοῦτο
[57]	τοῦτον πάλιν ἐξέβαλεν ἄλλος. Ἔστι	δὲ	ὅτε καὶ πρὸς αὐταῖς τοῦ
[34]	τοῖς γεγαμηκόσιν ἡ γαλήνη· δεύτερον	δὲ	ὅτι κἂν εἰς ὕψος ἀρθῆναι
[1]	οὐκ ἂν εἶεν παρθένοι. Δεύτερον	δὲ	ὅτι τὸν γάμον ἀτιμάσασαι οὕτως
[4]	Θεοῦ φόβον μετῆλθον αὐτήν. Ὑμεῖς	δὲ	ὅτι τῷ Θεῷ μαχόμενοι καὶ
[30]	ἀλλὰ τῆς παρθενίας ἐστίν. Ὅτι	δὲ	οὐ Μωϋσῆς μόνον οὐδὲ Παῦλος
[82]	στάσεως πᾶσαν ὑπόθεσιν ἀνελεῖν. Νῦν	δὲ	οὐ σφόδρα εὔκολον τοῦτο εὑρεῖν.
[21]	πλησίον αὐτοῦ ἀνατροπὴν θολεράν. Τὸ	δὲ	οὐαί« οὐ ῥῆμα ψιλόν ἐστιν
[74]	εἰς μακρὸν ἀπολαύσεται χρόνον, πολλάκις	δὲ	οὐδὲ εἰς βραχύν, εἰκότως ἂν
[8]	τοὺς ἀγγέλους τοὺς ἐκείνου— μᾶλλον	δὲ	οὐδὲ ἐκείνους· μὴ γὰρ ἐπειδὴ
[38]	τοσοῦτον ἀναπαύσας πάλιν ἀνίησι, τὴν	δὲ	οὐδὲ μικρὸν ἀναπνέουσαν ἀλλὰ δι´
[2]	τῷ Θεῷ τὴν ἀξίαν. Μᾶλλον	δὲ	οὐδὲ οὕτω δυνατόν. Πῶς γάρ;
[6]	τοῦ θρόνου τὸν τόπον; Μᾶλλον	δὲ	οὐδὲ οὕτως τοῦ ἄγους ἀπήλλακται.
[37]	καὶ τὴν οὐδὲν λελυπηκυῖαν, πολλάκις	δὲ	οὐδὲ ὀφθεῖσαν αὐτῇ ποτε, μυρίοις
[39]	τῆς ἀπειρογάμου μὲν ἔτι, οὔπω	δὲ	οὐδὲ τοῦτο οὐδὲ ἐκεῖνο ψηφισαμένης
[9]	Πορνεύειν κωλύω καὶ μοιχεύειν, γαμεῖν	δὲ	οὐδέποτε. Καὶ τοὺς μὲν ἐκεῖνα
[34]	δίδωσιν, ἐνταῦθα δὲ συγγνώμην. Ἐπιτάττει	δὲ	οὐδέτερον οὐ διὰ τὴν αὐτὴν
[17]	τέμνοντα, νῦν δὲ καίοντα, νῦν	δὲ	οὐδέτερον τούτων ποιοῦντα ἐπὶ τῶν
[69]	τῶν κακῶν ἡδονὴν εἰπεῖν; Ποίαν	δὲ	οὐκ ἄν τις ἕλοιτο σκληραγωγίαν
[43]	ἄνω καὶ κάτω στρέφουσι. Δεύτερον	δὲ	οὐκ ἂν αὐτὴν ἐνεστῶσαν ἐκάλεσεν.
[9]	ἐκείνου καὶ θαυμάζεσθαι ἀπεστέρηται, κατηγορεῖσθαι	δὲ	οὐκ ἂν εἴη δίκαιος. Πῶς
[40]	πάσαις ἁπλῶς ἀναμεμιγμένων ἁπάντων; Πῶς	δὲ	οὐκ ἂν καὶ πρὸς τοὺς
[8]	κατατείνει μὲν τοῖς πόνοις, τιμᾶσθαι	δὲ	οὐκ ἀφίησιν. Κωλύεις γαμεῖν; Διὰ
[38]	εἶπε καὶ πρὸς αὐτήν· Εἰ	δὲ	οὐκ ἐγκρατεύεται, γαμησάτω« Ὅτι οὐδὲ
[39]	τρυφᾶν τοῦ Παύλου λέγοντος· Εἰ	δὲ	οὐκ ἐγκρατεύονται, γαμησατώσαν; Ἀλλ´ ἄκουε
[38]	ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ· εἰ	δὲ	οὐκ ἐγκρατεύονται, γαμησάτωσαν. Καὶ πάλιν·
[39]	οὖν ἀλλ´ ἐκείναις φησίν· Εἰ	δὲ	οὐκ ἐγκρατεύονται, γαμησάτωσαν· κρεῖττον γάρ
[39]	συγγνώμης ἀξίων. Ἀλλὰ τί; Εἰ	δὲ	οὐκ ἐγκρατεύονται« ὃ τῶν οὐκ
[19]	ὁ σατανᾶς« φησί. Καὶ προελθὼν	δὲ	οὐκ εἶπεν· εἰ δὲ ἐπιθυμοῦσι
[70]	καὶ ἡ σπάνις ποιεῖ. Αὕτη	δὲ	οὐκ ἐν ἐκείνοις τοῖς συμποσίοις
[34]	δὲ ἱμάτια οὐ κατακαύσει; Αὕτη	δὲ	οὐκ ἐν ἰματίοις ἀλλ´ ἔνδον
[9]	μὲν ἔχων ἀγαθόν, τοῦ μείζονος	δὲ	οὐκ ἐφικνούμενος τοῦ μὲν ἐπαινεῖσθαι
[34]	καὶ εἰς ὕψος αἰρόμενον, σβέσαι	δὲ	οὐκ ἰσχύουσα ἑνὸς γίνεται μόνου
[57]	ἡμέρᾳ μιᾷ ἀμφοτέρους τελευτήσαντας· τούτου	δὲ	οὐκ ὄντος δυνάτου τὸ λειπόμενον
[14]	γὰρ θάνατος, ἐκεῖ γάμος· τούτου	δὲ	οὐκ ὄντος οὐδὲ αὐτὸς ἕπεται.
[54]	ἡδονὴν αὕτη ἡ βία· φιλίας	δὲ	οὐκ οὔσης οὐδὲ πόθου, ἀλλ´
[8]	μὲν μὴ μητρογαμοῦντας θαυμάζομεν, Ῥωμαίους	δὲ	οὐκέτι. Ἐνταῦθα μὲν γὰρ ἅπασιν
[57]	ἐμπεσὼν διακόψῃ τὴν ἡδονήν, μᾶλλον	δὲ	οὐκέτι φόβος τοῦτο μόνον, οὐδὲ
[83]	τῇ ψυχῇ τῇ ἑαυτοῦ. Τότε	δὲ	οὔπω τοσαύτης ἀκριβείας ἐπίδειξις ἦν.
[8]	ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ« νῦν	δὲ	Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ
[78]	ἦσαν αἱ τοιαῦται ψυχαί· τὰς	δὲ	οὕτω διακειμένας οὐκ ἐνῆν ἀθρόον
[51]	ἀθυμίας καὶ ὀδύνης λόγον, μᾶλλον	δὲ	οὕτω πλείονα καὶ μείζω ὡς
[82]	ἐπιθυμίας φλέγονται τὴν ἡμέραν· ἐκεῖνος	δὲ	οὕτω ταύτην κατεσβέκει τὴν φλόγα
[36]	φησίν, ὁ μὲν οὕτως, ὁ	δὲ	οὕτως. Θέα τῆς ἀποστολικῆς ταπεινοφροσύνης
[15]	νόμῳ Μωϋσέως, καὶ τὸν πλοῦτον	δὲ	οὕτως τῆς ἑκουσίου προτιμήσεις πενίας
[18]	ἐλαττοῖ ἀλλ´ ἡ ἁμαρτία. Ὅτι	δὲ	οὐχ ἡ παρθενία ποιεῖ τὸ
[15]	τὸ ἡμέτερον γένος. Καὶ νῦν	δὲ	οὐχ ἡ τοῦ γάμου δύναμις
[70]	Ὅτι ἡδονῆς ποιητικὸν ἐπιθυμία, ἐπιθυμίαν	δὲ	οὐχ ὁ κόρος οὐδὲ ἡ
[49]	καὶ ταῦτα μᾶλλον δεδοίκασι. Τῶν	δὲ	οὐχ ὁρωμένων οὐδὲ παρόντων ἐλάττονα
[21]	ἡμᾶς ἀφιστῶσα τῶν βιωτικῶν καθαροῖς	δὲ	ὀφθαλμοῖς εἰς τὸν τῆς δικαιοσύνης
[57]	τἀνδρὶ τῶν ἀβουλήτων γένηται. Τοῦ	δὲ	παιδίου πεσόντος εἰς τὴν γῆν
[73]	τις κατάστασις καὶ διαγωγή. Ταῦτα	δὲ	πάντα μικρὸν ὕστερον ἀπολεῖται. Τοῦτο
[35]	ἐνταῦθα ἑαυτοῦ μέμνηται λέγων· Θέλω	δὲ	πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ
[53]	καὶ οὗ πολλοὶ πολλάκις, μᾶλλον	δὲ	πάντες εὔχονται ἐπιτυχεῖν, τοῦτο ἀγαγόντες
[46]	οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ, μᾶλλον	δὲ	πάντες οἱ τὴν γῆν οἰκοῦντες
[37]	πρώην ταῦτα πάντα ἐξώμνυτο. Τὸ	δὲ	πάντων ἐλεεινότερον ὁ τοῖς παισὶν
[37]	ἂν ποτὲ μὲν βασιλέα, ποτὲ	δὲ	πάντων πενέστερον. Κἀνταῦθα ὁ πρώην
[79]	ἄλλης τοῦ βίου κατασκευῆς. Νῦν	δὲ	πάντων τούτων ἀπολυθέντες τῶν δεσμῶν
[67]	πᾶσαν αὐτῶν κακίαν παιδαγωγοῦσαν. Τὸ	δὲ	πάντων χαλεπώτερον, ὅπερ μάλιστα ἐν
[60]	ὀλίγαι καὶ εὐαρίθμητοι καὶ αὗται	δὲ	παρὰ τὸ τῷ θεῷ δοκοῦν·
[52]	τοῦ τετρωμένου μάτην ἀνδρός, αἱ	δὲ	παρὰ τῶν μιαρῶν θεραπόντων— φυλακαί,
[41]	περιτιθεῖσα αὐτῶν τῇ κεφαλῇ, τοὺς	δὲ	παραιτουμένους αὐτὴν καὶ οὐκ ἐθέλοντας
[73]	δύναταί μου εἶναι μαθητής. Σὺ	δὲ	παρακάθῃ σχολάζων ἐπιθυμίαις γυναικὸς καὶ
[14]	οὔτε ἐνεπόδιζεν οὔτε ἐνέκοπτεν. Ἐπειδὴ	δὲ	παρήκουσαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐγένοντο
[38]	ὑπὲρ τοῦ μὴ πυροῦσθαι. Τοῖς	δὲ	παρθενεύουσιν οὐδεμίαν τοιαύτην δέδωκε παραμυθίαν,
[82]	ἐν ἀνέσει καὶ τρυφῇ, οἱ	δὲ	παρθενεύσαντες ἐν γεέννῃ, τοῦτο ὑπολείπεται
[49]	τῷ μέλλοντι ταμιεύεται χρόνῳ. Ἡ	δὲ	παρθενία ἐν αὐτῷ τῷ κατορθοῦσθαι
[38]	πολλὴν δίδωσι τὴν παραμυθίαν, τὴν	δὲ	παρθένον οὐκ ἀναπαύει τῶν πόνων.
[7]	ῥώμης καὶ τῆς ἀνδρείας, τὴν	δὲ	παρθένον πρᾶγμα οὕτω θαυμαστὸν καὶ
[65]	γάρ« φησί, τέξῃ τέκνα. Ἡ	δὲ	παρθένος ἀνωτέρω ταύτης ἕστηκε τῆς
[34]	ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέρχεσθαι. Ἡ	δὲ	παρθένος δι´ ὅλου θαλαττεύειν ἀναγκάζεται
[7]	τὸν ἀγῶνα θέντος Χριστοῦ· Ἡ	δὲ	παρθένος ἵνα ἁγία τῷ σώματι
[59]	τοῦ συνοικοῦντος αὐτὴν διαζεύγνυσιν. Ἡ	δὲ	παρθένος καὶ ποθεῖ τὴν τελευτὴν
[52]	καὶ δεδοικέναι τὰ δεινά. Ἡ	δὲ	παρθένος οὐ μόνον τῶν δυσχερῶν
[34]	αὐτὴν ἐπελθοῦσα ἡ μίξις. Ἡ	δὲ	παρθένος οὐκ ἔχουσα ὅτῳ σβέσει
[17]	~Περὶ συγκαταβάσεως τοῦ Θεοῦ. Νῦν	δὲ	παρόμοιον γέγονεν οἷον ἐπὶ τῶν
[73]	οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται, ὁ	δὲ	παρὼν καιρὸς πρὸς τὸ τέλος
[56]	διὰ τῆς προσδοκίας ἠνίασε. Παρθένος	δὲ	πᾶσα καὶ τῆς πείρας καὶ
[46]	ἀποθνήσκομεν πάντες. Καὶ ὁ μακάριος	δὲ	Παῦλος Ἀδάμ« φησίν, οὐκ ἠπατήθη,
[28]	οἰκείας ἐκβαλεῖν τὴν γυναῖκα. Ὁ	δὲ	Παῦλος καὶ τὴν τοῦ οἰκείου
[49]	κατέχονται. Καὶ πρὸς τὸ βοηθῆσαι	δὲ	πένησιν οὐχ οὕτως αὐτοὺς οἱ
[4]	ὑπὲρ ὧν ἐνταῦθα ἀπέλαυσαν. Ὁ	δὲ	πενίαν μὲν ἑκούσιον ὑποστὰς ἵνα
[73]	βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἐφέστηκε. Σὺ	δὲ	περὶ οἰκίας καὶ τρυφῆς καὶ
[57]	διαφθαρῇ μὲν τὸ συλληφθέν, κινδυνεύσει	δὲ	περὶ τῶν ἐσχάτων ἡ κύουσα.
[50]	δὲ σπαταλῶσα ζῶσα τέθνηκεν. Εἰ	δὲ	περὶ χηρῶν ταῦτα εἴρηται, ἄκουσον
[81]	οὐδένα δεδοικὼς οὐδὲ τρέμων. Ὁ	δὲ	περὶ χρήματα ἠσχολημένος οὐ χρημάτων
[39]	πάσχουσιν ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας, εἰ	δὲ	περιτρέπονται, εἰ δὲ μὴ δύνανται.
[52]	ῥᾷον διακείσεται τῆς γυναικός, τὸ	δὲ	πλέον τῆς ὀδύνης πάλιν ἐπὶ
[19]	παιδοποιΐας ἕνεκεν ὁ γάμος· πολλῷ	δὲ	πλέον ὑπὲρ τοῦ σβέσαι τὴν
[19]	ταύτας εἶχε τὰς ὑποθέσεις· ὕστερον	δὲ	πληρωθείσης καὶ τῆς γῆς καὶ
[70]	καταστάντας οὕτως αὐτοῦ μεταλαμβάνειν. Τοὺς	δὲ	πλουτοῦντας ἂν μὴ μέθῃ βαπτισθέντας
[34]	τις ἐπ´ ἀνθράκων πυρός, τοὺς	δὲ	πόδας οὐ κατακαύσει; Ἀλλ´ ἰδοὺ
[42]	διὰ τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην. Τοῦτο	δὲ	ποιεῖ οὐκ ἀμφιβάλλων περὶ τοῦ
[27]	τῶν λεγομένων τὸ βάρος. Ὁ	δὲ	ποικίλλων αὐτὸν καὶ πλείονα ἀπὸ
[4]	Θεὸν ἀθετήσαντες πολυθεΐαν εἰσηγάγετε. Τῆς	δὲ	πολιτείας ἕνεκεν ἄμεινον ὑμῶν ἐκεῖνοι
[61]	τὰ τοιαῦτα κακουργοῦσαι γυναῖκες. Κἀκείνων	δὲ	πολλάκις χωρὶς ὑπὸ τοῦ πλήθους
[78]	ἐκεῖνοι μὲν ἦσαν ἰσχυροί, Ῥωμαῖοι	δὲ	πολλῆς ἔτι τῆς συγκαταβάσεως ἐδέοντο,
[24]	τοῦ Ἀαρών, καὶ ἐφ´ ἑτέρων	δὲ	πολλῶν, ἵνα οἱ τοῖς λόγοις
[57]	τῶν ἐσχάτων ἡ κύουσα. Ἂν	δὲ	πολὺς μεταξὺ γένηται χρόνος, ἀπαρρησίαστος
[52]	Ἀλλ´ οὐδὲ πάντων ἄπεστι, παρθενίας	δὲ	πόρρω καὶ μακρὰν πάσης ἐστί.
[34]	εἶναι πρὸς ἐπιθυμίαν σφοδρόν. Ἂν	δέ	ποτε κωλυθῶμεν ὧν πάλαι ἦμεν
[68]	ὡς τὰ πολλὰ κατασκευάζοντες. Εἰ	δέ	που διὰ τὸν τῦφον ἀναγκασθεῖεν
[49]	ἀγαθά. Καὶ ἀντὶ τῶν πονηρῶν	δὲ	πράξεων οὐ γέενναν ἀλλὰ τὰς
[57]	ἀφόρητον ποιούσης τὸν χωρισμόν. Ὁ	δὲ	πρὶν ἢ γεύσασθαι καὶ ἐμπλησθῆναι
[78]	ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ« Τοῦτο	δὲ	πρὸς ἀντιδιαστολὴν εἴρηται τοῦ εὐκόλως
[49]	ὁ λόγος ἦν αὐτῷ. Ἐπειδὴ	δὲ	πρὸς Κορινθίους τοὺς ἀτελέστερον διακειμένους
[68]	πόμα ἡδίων καὶ ἐπιτηδεία, ἐκεῖνος	δὲ	πρὸς τὸν τῦφον μόνον καὶ
[20]	δυνήσεται παρὰ πάντων τυχεῖν· ὁ	δὲ	πρὸς τῷ μὴ μετιέναι καὶ
[1]	Ὁ φονεύων ἀναιρείσθω, φησίν· οὐκέτι	δὲ	πρόσκειται, ὁ δὲ μὴ φονεύων
[79]	καὶ δι´ ἐκείνου ἑτέρους. Ὁ	δὲ	προφήτου πλέον Ἰωάννης, οὗ μείζων
[84]	κατορθώματα, ἅτε νηπιωδέστερον διακειμένην. Ἐπειδὴ	δὲ	προφητῶν ἤκουσεν, ἀποστόλων, καὶ τῆς
[14]	ἐξώριστο τῆς ἐκείνων ψυχῆς. Ὥσπερ	δὲ	ῥεῖθρον διειδὲς ἐκ καθαρᾶς πηγῆς
[2]	Τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ	δὲ	σὰρξ ἀσθενής« οὐκ εἰς ἐντολῆς
[46]	φησί, βοηθὸν κατ´ αὐτόν. Κἀγὼ	δέ	σε ἐρήσομαι, πῶς βοηθὸς ἡ
[17]	αἱ τοσαῦται μυριάδες ἐγένοντο; Ἐγὼ	δὲ	σὲ πάλιν ἐρωτῶ, ἐπειδή σε
[50]	μακάριος Παῦλος οὑτωσὶ λέγων· Ἡ	δὲ	σπαταλῶσα ζῶσα τέθνηκεν. Εἰ δὲ
[45]	πάντων ἀπηλλαγμένην τῶν βιωτικῶν. Ἐπειδὴ	δὲ	σὺ μετὰ γυναικὸς καὶ παίδων
[34]	τῆς παρθένου γνώμην δίδωσιν, ἐνταῦθα	δὲ	συγγνώμην. Ἐπιτάττει δὲ οὐδέτερον οὐ
[55]	ἡ γυνὴ εὔπορος ᾖ. Εἰ	δὲ	συμβαίη ταύτην μὲν μηδὲν ἔχειν,
[41]	καὶ ἀκρασίας καὶ πυρώσεις. Ἐπειδὴ	δὲ	συνεῖδε βραχὺν ὄντα τοῖς πολλοῖς
[42]	συμβουλεύω γὰρ, οὐ νομοθετῶ. Τὸ	δὲ	τὰ παραστάντα ἑκάστῳ συμφέροντα φέρειν
[34]	τὰ τοῦ κυρίου, φησίν, ἡ	δὲ	τὰ τοῦ κόσμου μεριμνᾷ. Συναγαγὼν
[19]	μάρτυς ὁ Παῦλος λέγων· Διὰ	δὲ	τὰς πορνείας ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ
[26]	Τί οὖν ἅπτεσθαι συγχωρεῖς; Διὰ	δὲ	τὰς πορνείας ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ
[40]	βούλωνται τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας. Εἰ	δὲ	ταῦτα μὴ φέροι, τὴν ἐγκράτειαν
[41]	ἑαυτοὺς ὑποβάλλομεν τῷ ζυγῷ. Μετὰ	δὲ	ταῦτα περὶ τῶν ταῖς ἀπίστοις
[42]	ἑτέραν ἐπινοεῖ πάλιν ταπείνωσιν. Ποίαν	δὲ	ταύτην; Οὐκ εἶπεν· ὡς γενόμενος
[45]	αὐτὴν ἐκείνοις φθάσαι κορυφήν. Τὸ	δὲ	τέλος καὶ ὁ τῶν στεφάνων
[14]	τὸν οὐράνιον ἀπέθεντο κόσμον, ἐδέξαντο	δὲ	τὴν ἀπὸ τοῦ θανάτου φθορὰν
[6]	γλῶτταν διὰ στόματος προφερόμενα, μιαίνει	δὲ	τὴν δεχομένην ἀκοήν, καὶ καθάπερ
[34]	ψυχῆς ταμιείοις τὴν φλόγα, ἀνέπαφον	δὲ	τὴν διάνοιαν διατηρεῖν; Οὐδεὶς γὰρ
[47]	πολλὴν μὲν τὴν ἐπιείκειαν, πολλὴν	δὲ	τὴν κοσμιότητα, πολλὴν δὲ τὴν
[39]	καὶ τοῦτο ἑλέσθαι κἀκεῖνο· ἐκεῖ	δὲ	τὴν οὐκέτι κυρίαν οὖσαν ἑτέρῳ
[56]	διὰ τῆς πείρας ἐπῆλθεν, ὅσοι	δὲ	τὴν πεῖραν διέφυγον, τούτους διὰ
[46]	τῆς ἐν τῷ παραδείσῳ, εἰς	δὲ	τὴν τοῦ παρόντος βίου ταραχὴν
[44]	ἅπασιν ἡ συγκατάβασις ἦν. Μετὰ	δὲ	τὴν τοῦ Χριστοῦ παρουσίαν πολλῷ
[47]	πολλὴν δὲ τὴν κοσμιότητα, πολλὴν	δὲ	τὴν τῶν χρημάτων ὑπεροψίαν καὶ
[34]	ἐκεῖνο μᾶλλον συγγινώσκοντος ἦν, τὸ	δὲ	τῆς ἀκρασίας εἰπεῖν δεικνύντος τῆς
[11]	δούλου κόλασις ὑμᾶς ἐκδέξεται· ταῖς	δὲ	τῆς ἐκκλησίας παρθένοις ἀπαντήσεται τὰ
[52]	φαρμάκων μᾶλλον ἢ ἐδεσμάτων. Ἐπὶ	δὲ	τῆς εὐνῆς οὐδὲ μικρὸν ἀτρεμεῖν
[75]	τὸν ἕτερον μὴ βουλόμενον· ἡ	δὲ	τῆς τρυφῆς καὶ τῆς θεραπείας
[14]	ἀκριβεῖς ἀπαιτεῖσθαι τὰς εὐθύνας, ὑπὲρ	δὲ	τῆς τῶν ἀνθρώπων ὀλιγότητος οὐδὲ
[49]	ὀμνύουσι καὶ ἐπιορκοῦσιν ἀδεῶς, ἐπὶ	δὲ	τῆς τῶν παίδων κεφαλῆς οὐδ´
[57]	αὐτῶν ἐξέδωκαν ἑαυτούς. Καὶ ταύτης	δὲ	τῆς φροντίδος λυθείσης ἑτέρα πάλιν
[78]	κωλύειν αὐτοὺς ἐπιτιμᾷ λέγων· Σὺ	δὲ	τί κρίνεις τὸν ἀδελφόν σου;
[60]	καὶ ταλαιπωρίαις καὶ πόνοις. Εἰ	δέ	τινες εἶεν αἱ τούτων μετέχουσαι,
[28]	δὲ εἴρηται τῇ αὐτῇ. Εἰ	δέ	τις ἀκριβέστερον καταμάθοι τὸ τοῦ
[29]	εἶναι χαριζομένου τοῖς γεγαμηκόσιν, εἰ	δέ	τις αὐτὰ ἀκριβῶς διασκέψαιτο τῆς
[20]	παρὰ τῶν ὑβρισθέντων αὐτῶν. Εἰ	δέ	τις ἑκὼν ταῦτα τολμήσειεν ἅπερ
[37]	δευτέροις γάμοις αἱ ἀηδίαι. Εἰ	δέ	τις καὶ λογισμῶν ἀκοῦσαι ἐθέλοι,
[69]	αἱ πολυτελεῖς γέμουσι τράπεζαι. Εἰ	δέ	τις τὴν πολλὴν θαυμάζοι τρυφήν,
[78]	ἐπὶ τὴν αὑτοῦ παρθένον. Εἰ	δέ	τις« φησίν, ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν
[4]	ἄλλης ἀνέσεως τῆς βιωτικῆς. Ὑμῖν	δὲ	τὸ βασανίζεσθαι καὶ ταλαιπωρεῖσθαι ἑκατέρωθεν,
[9]	τὸ ὡμολογημένον ῥέψῃ κακόν. Ὁ	δὲ	τὸ ἔλαττον μὲν ἔχων ἀγαθόν,
[83]	τὸ τοὺς φιλοῦντας ἀγαπᾶν· νῦν	δὲ	τὸ μέγα τοῦτο καὶ θαυμαστὸν
[9]	τὴν τοῦ Θεοῦ δημιουργίαν, δεύτερον	δὲ	τὸ μὴ καθαιρεῖν τὸ τῆς
[60]	τῶν οὐκ ἐφ´ ἡμῖν. Οὔτε	δὲ	τὸ πενίᾳ συζῆν καθάπερ ἐπὶ
[14]	ὑπὲρ τῆς παρθενίας ἱδρώτων, τῷ	δὲ	τὸ πρᾶγμα κακίζειν καὶ περιττὸν
[13]	παραινέσεως ὑποδοχὴν παρεχούσης· καὶ ἄλλως	δὲ	τὸ τοῦ πράγματος δείκνυσι μέγεθος
[41]	ἐν ἐγκρατείᾳ. Καὶ πάλιν· Λέγω	δὲ	τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις,
[36]	ἐν ἐγκρατείᾳ, πάλιν φησί· Λέγω	δὲ	τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις,
[41]	φησιν· Εἰ μισεῖς, ἐξαπόστειλον. Ὅταν	δὲ	τοῖς ἐπιεικέσι διαλέγηται καὶ οἷς
[56]	ἢ θανάτῳ παύσασθαι μόνῳ. Εἰ	δὲ	τοῖς οἰκείοις οὐκ ἀρκοῦμεν πάθεσι,
[41]	ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ. Ἐν	δὲ	τοῖς περὶ τῆς παρθενίας λόγοις
[52]	οἴκοι μένειν διὰ παντός; Τίς	δὲ	τὸν δεσπότην τολμήσει παρατηρεῖσθαι τῶν
[13]	δεῖται τῆς ἀγωνίας. Καὶ ἐνταῦθα	δὲ	τὸν κοινὸν ἡμῶν δεσπότην μιμούμενος
[6]	ἀνθρώπους ἐπιείκειαν ἐνδείκνυται πολλήν, πρὸς	δὲ	τὸν κτίσαντα αὐτὴν Θεὸν πολλῇ
[58]	ἐντεῦθεν ἔχουσα τὴν ἐμπορίαν· μᾶλλον	δὲ	τὸν λόγον ἄνωθεν ἐξετάσωμεν. ~Ὅτι
[29]	ἢ ἀποστόλου τὰ ῥήματα. Εἰ	δὲ	τὸν σκόπον ἅπαντα ἀναπτύξειε καὶ
[26]	αὐτοῦ γενέσθαι τὸ τρόπαιον. Ἐπὶ	δὲ	τοῦ γάμου καὶ μείζων ἡ
[27]	ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Περὶ	δὲ	τοῦ γάμου καὶ συμβουλεύει καὶ
[38]	ἀγωνοθετοῦντος δὲ τοῦ Χριστοῦ, μαινομένου	δὲ	τοῦ διαβόλου καὶ τρίζοντος καὶ
[36]	Οὐ τὸ μὲν αὐτοῦ, τὸ	δὲ	τοῦ Θεοῦ φησιν ἀλλ´ ὅλον
[6]	θυγατρὸς τοῦ βασιλέως ἔσωθεν. Αὕτη	δὲ	τοῦ λόγου τὴν ἀκολουθίαν ἀνέστρεψε,
[12]	οὐδὲν εἶπε δι´ ἑαυτοῦ, τὴν	δὲ	τοῦ Παύλου πρὸς τοῦτο κινήσας
[43]	χαλεπωτέρα καὶ ἀτιθάσευτος ἦν, παραγενομένου	δὲ	τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ἀρετῆς
[38]	θεωρούντων μὲν ἄνωθεν ἀγγέλων, ἀγωνοθετοῦντος	δὲ	τοῦ Χριστοῦ, μαινομένου δὲ τοῦ
[42]	συμβουλεύω Γνώμην δίδωμι« λέγων, ἀντὶ	δὲ	τοῦ ὡς διδάσκαλος Ὡς ἡλεημένος
[21]	Ἐποτίσατε τοὺς ἡγιασμένους οἶνον. Εἰ	δὲ	τοὺς Ναζιραίους οἶνον ποτίζων τοσαύτην
[37]	τῷ φθόνῳ καὶ βάλλονται, πρὸς	δὲ	τοὺς τετελευτηκότας καὶ οἱ πολέμιοι
[30]	ἡμέρας ἀλλὰ καὶ πλείους, ἡμᾶς	δὲ	τοὺς τοσαύτης ἀπολαύοντας χάριτος, τοὺς
[46]	τὴν εἰκόνα τὴν βασιλικήν. Ἐπειδὴ	δὲ	τοὺς χαρακτῆρας ἐκείνους ἠμαύρωσε διὰ
[49]	ἐνῆγεν ἐπάθλων. Καὶ ὁ Παῦλος	δὲ	τοῦτο ἂν ἐποίησεν, εἰ πρός
[52]	μεταβαίη τὸ πάθος— οὐκ ὀλιγάκις	δὲ	τοῦτο εἴωθε γίνεσθαι— ἐκεῖνος μὲν
[48]	γυναικός; Μὴ ζήτει γυναῖκα. Ποιεῖ	δὲ	τοῦτο ἵνα σὺ πρότερον ἀκριβῶς
[66]	εἰς πόαν ἀπενεχθῆναι συμβῇ— συμβαίνει	δὲ	τοῦτο καθ´ ἕκαστον ἐνιαυτὸν καὶ
[29]	πλειόνων ἐνταῦθα σαφέστερον ἐξειργάσατο. Ποιεῖ	δὲ	τοῦτο μιμούμενος τὸν ἅγιον τοῦ
[9]	πληρώματος ἀπελαύνω τῆς ἐκκλησίας, τοὺς	δὲ	τοῦτο ποιοῦντας, εἰ σωφρονοῦσι, καὶ
[35]	πάντων ἐπάγεται τὸν ἀκούοντα. Πρὸς	δὲ	τούτοις καὶ φθόνου καὶ τύφου
[45]	καὶ ἡμᾶς αὐτοὺς μισήσωμεν. Σὺ	δὲ	τούτοις πᾶσι φυρόμενος ἔφης δύνασθαι
[10]	τῆς παρθενίας ὑποτέμνεται δόξαν· ὁ	δὲ	τοῦτον ἐπαινῶν μᾶλλον ἐκείνης ἐπαίρει
[46]	ἔμεινε δὲ ἐν τούτῳ. Χωρὶς	δὲ	τούτου κἀκεῖνο ἔστιν εἰπεῖν ὅτι
[9]	γαμεῖν, οὐ κωλύων γαμεῖν. Πολὺ	δὲ	τούτου κἀκείνου τὸ μέσον, καὶ
[82]	ἱδρῶτας εὔχωνται χωρῆσαι ἐκεῖ; Ἐγὼ	δὲ	τούτου μεῖζον ἐρῶ ὅτι πολλοὶ
[49]	ἀπαλλάττουσα πόνων καὶ φροντίδων. Μετὰ	δὲ	τούτων καὶ τρίτον τι συγκατεσκεύασε.
[79]	δὲ κλίνης τὴν γῆν, ἀντὶ	δὲ	τραπέζης τὴν ἐρημίαν. Καὶ πρᾶγμα
[47]	δυνήσεται ἑλεῖν, ὅταν λέγῃ· Ἔχοντες	δὲ	τροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα«
[60]	οὐδὲ κατὰ μικρὸν ἐγγύς· ἐν	δὲ	τῷ γάμῳ κἂν τῶν σφόδρα
[68]	μὲν οὐδὲν μεταχειρίζουσαν, διὰ παντὸς	δὲ	τῷ Θεῷ διαλεγομένην καὶ πρὸς
[5]	ἀνθρώπων ἵστησι τὴν ἀδικίαν, αὕτη	δὲ	τῷ Θεῷ μάχεται καὶ τὴν
[41]	παρῄνουν, οὐκ ἔδει θαρρεῖν· ἐπειδὴ	δὲ	τῷ Θεῷ τοῦτο ἔδοξεν, ἀσφαλὲς
[73]	τῷ παρόντι βίῳ συγκέκλεισται, ἐν	δὲ	τῷ μέλλοντι οὔτε γαμοῦσιν οὔτε
[79]	καὶ ποταμοὶ καὶ λίμναι, τράπεζαν	δὲ	τῷ μὲν ἄγγελος κατεσκεύαζε θαυμαστήν
[47]	εἰ τὸν ἄνδρα σώσεις; Τούτῳ	δὲ	τῷ τρόπῳ τῆς ἐρωτήσεως κεχρῆσθαι
[68]	ἡδονὴν τὸ πρᾶγμα τίθενται, ἐν	δὲ	τῷ φροντίζειν καὶ περισπᾶσθαι καὶ
[11]	ἀγγέλους ἐξ ἀνθρώπων ποιεῖ. Τὸ	δὲ	τῶν ἀνθρώπων γένος τῶν μακαρίων
[56]	γενέσθαι, μᾶλλον δὲ ἀδύνατον, ἐπὶ	δὲ	τῶν γάμων δύσκολον μὴ γενέσθαι.
[66]	τὴν ἀκτῖνα λαμπράν· οὐκ ὀλίγαι	δὲ	τῶν ἔνδον καθημένων πονηρᾷ δόξῃ
[9]	ἀπογραψαμένους τὸν ἀγῶνα, οὐ κατηγορῶ	δὲ	τῶν ἔξω τῆς ἀθλήσεως μενόντων.
[64]	τὸ πρᾶγμα τοιοῦτόν ἐστι, τῇ	δὲ	τῶν κατορθούντων προαιρέσει καὶ ταῖς
[8]	ἂν εἴποιμι παρθένον ἐγώ. Ὅταν	δὲ	τῶν κεκωλυμένων τὸ πρᾶγμα εἶναι
[10]	ἂν εἴη σφόδρα καλόν· τὸ	δὲ	τῶν ὁμολογουμένων ἀγαθῶν ἄμεινον, τοῦτό
[41]	ταῦτα λέγων τὰ ῥήματα· Περὶ	δὲ	τῶν παρθένων ἐπιταγὴν κυρίου οὐκ
[41]	Χριστοῦ. Οὐ γὰρ εἶπε· περὶ	δὲ	τῶν παρθένων οὐκ ἐπιτάσσω, ἀλλ´
[22]	γέλωτας ἔχοντας καὶ χλευασίαν; Τίς	δὲ	τῶν πολλῶν ζηλώσει τὴν ἀρετὴν
[12]	μὲν ὄντων τῶν αὐτοῦ, ἑτέρων	δὲ	τῶν τοῦ κυρίου ταῦτά φησιν.
[42]	διὰ τοῦτο οὐδὲ ἐγώ. Συμβουλεύω	δὲ	ὑμῖν καὶ παραινῶ τοῦτο ζηλοῦν,
[72]	σαρκὶ ἕξουσιν οἱ τοιοῦτοι· ἐγὼ	δὲ	ὑμῶν φείδομαι. Εἶτα μετὰ τοῦτό
[56]	τρέμει μὲν ὑπὲρ ἀνδρός, τρέμει	δὲ	ὑπὲρ παίδων, τρέμει δὲ ὑπὲρ
[56]	τρέμει δὲ ὑπὲρ παίδων, τρέμει	δὲ	ὑπὲρ τῶν ἐκείνοις προσηκόντων γυναικῶν
[56]	ἀθυμίαν ὁ χρόνος ἐμάλαξε, τὰς	δὲ	ὑπὲρ τῶν ζώντων φροντίδας ἢ
[73]	τρυφῇ; Ὁ κύριος ἐγγύς. Σὺ	δὲ	ὑπὲρ χρημάτων φροντίζεις καὶ μεριμνᾷς;
[4]	πεπονηκότας τῷ Χριστῷ συνόντας, αὐτὸν	δὲ	ὑπὲρ ὧν ἐκεῖνοι τῶν ἀπορρήτων
[4]	τις οὔτε κόλασις ἀποκείσεται· ὑμεῖς	δὲ	ὑπὲρ ὧν μυρίους προσεδοκήσατε ἐπαίνους,
[57]	μὲν ὑπὸ τοῦ θυμοῦ, τότε	δὲ	ὑπὸ τῆς ἀθυμίας πολλοὺς ἔτεκον
[9]	οὐχὶ κωλύοντός ἐστι γαμεῖν. Σὺ	δέ,	φησίν, οὐ κωλύεις; Ἄπαγε· μή
[57]	τῷ γάμῳ φόβου χωρίς. Ὁ	δὲ	φόβος, μήποτε γενομένης ἀμβλώσεως διαφθαρῇ
[58]	πᾶσα μὲν ἀθυμίας ὑπόθεσις, πᾶσα	δὲ	φροντίδος καὶ μερίμνης ἀφορμὴ καὶ
[36]	ἀρίστη καὶ ἔργα ἄληπτα. Τῶν	δὲ	χαρισμάτων ἡ διανομὴ οὐκ ἐν
[57]	ἀμφότεροι συνέχονται τοῖς λυπηροῖς. Τί	δὲ	χρὴ λέγειν τοὺς ἐν τῷ
[10]	τῶν ἀνθρώπων οἱ ἄγγελοι, εἰ	δὲ	χρή τι καὶ βιασάμενον εἰπεῖν,
[68]	ἐκεῖθεν ὁμοίως τέρπεσθαι ἔδει. Εἰ	δὲ	χρήσεως ἕνεκεν λέγοις, πολλῷ βελτίων
[74]	ἂν τάττοιτο λόγῳ. Καὶ τούτων	δὲ	χωρὶς τοσοῦτον τῆς μερίμνης ἑκατέρας
[40]	τι ἂν ἐκ συμφώνου. Ἐνταῦθα	δὲ	χωρισθεῖσαν αὐτὴν καὶ ἄκουσαν ἐγκρατεύεσθαι
[41]	ὁργίζεσθαι συγχωρεῖ, τί λέγει; Ἐὰν	δὲ	χωρισθῇ, μενέτω ἄγαμος. Ὁρᾷς τὴν
[12]	ὑπὸ τοῦ κυρίου φησί; Περὶ	δὲ	ὧν ἐγράψατέ μοι, καλὸν ἀνθρώπῳ
[13]	χωρείτω. Τί οὖν φησι; Περὶ	δὲ	ὧν ἐγράψατέ μοι, καλὸν ἀνθρώπῳ
[13]	ὁ τοῦ Χριστοῦ μιμητής· Περὶ	δὲ	ὧν ἐγράψατέ μοι« μόνον οὐκ
[24]	τὸν μακάριον Παῦλον ἐπανελθόντες. Περὶ	δὲ	ὧν ἐγράψατέ μοι« φησί, καλὸν
[37]	καλλωπίζεται πάλιν καὶ τοῖς πρώην	δεδακρυμένοις	ὀφθαλμοῖς, τούτοις μετὰ γέλωτος εἰς
[66]	ἀνάγκη πάλιν οἴκοι μένειν ὥσπερ	δεδεμένην	καὶ μηδὲ χρείας καλούσης ἀναγκαίας
[41]	δεσποτῶν φυγάδες οἰκέται καθ´ ἑαυτοὺς	δεδεμένοι	καὶ πάλιν ἀλλήλοις συνδεδεμένοι, διά
[10]	τοὺς στρατιώτας ἂν ἀποστήσῃς παρέδωκας	δεδεμένον	τοῖς πολεμίοις τὸν στρατηγόν, οὕτω
[34]	βουλόμενος κωλύηται ὡς ἐπιτάγματος ἀνάγκῃ	δεδεμένος·	ἐκεῖ δὲ ἵνα μή τις
[47]	ἅπαντες τρέχουσι, δείκνυσιν ὅτι τῶν	δεδεμένων	οὐδὲν οἱ γεγαμηκότες διαφέρουσι. Κἀνταῦθα
[47]	τοῦ γάμου πάλιν ἐνέβαλε λόγους	Δέδεσαι	γυναικί; λέγων, μὴ ζήτει λύσιν.
[47]	Τί δὲ μετὰ ταῦτά φησι;	Δέδεσαι	γυναικί; Μὴ ζήτει λύσιν· λέλυσαι
[48]	τῆς λύσεως διαλέγεται. Εἰπὼν γὰρ	Δέδεσαι	γυναικί; Μὴ ζήτει λύσιν« τὸ
[47]	αὐτὰ λοιπὸν ἐξετάσαι τὰ ῥήματα.	Δέδεσαι«	φησί, γυναικί; Μὴ ζήτει λύσιν.
[34]	παρακούων. Οὐκ ἐπιτάττω παρθενεύειν, φησί·	δέδοικα	γὰρ τοῦ πράγματος τὸ δυσκατόρθωτον.
[14]	ἂν ἔχοις εἰπεῖν. Τί οὖν	δέδοικας	εἰκῇ καὶ τρέμεις μὴ παυσαμένου
[69]	δεσπότας οὕτω τοὺς κεκλημένους αὐτοὶ	δεδοίκασι	μή τινος ἐπιλάβωνται τῶν μετὰ
[69]	μόνον κατηγόρους ἀλλὰ καὶ βασκάνους	δεδοίκασι.	Πολλοῖς γὰρ πολλάκις ἀπὸ τῶν
[57]	τῆς αἰτίας ἀφίενται κἀν τούτοις	δεδοίκασι	τοὺς ἄνδρας οὐκ ἔλαττον ἢ
[49]	ἀνθρώπων κατέχονται καὶ ταῦτα μᾶλλον	δεδοίκασι.	Τῶν δὲ οὐχ ὁρωμένων οὐδὲ
[14]	ἦν ἀνθρώπων, τοῦτο ὃ νῦν	δεδοίκασιν	οὗτοι οἱ τῆς οἰκουμένης μεριμνηταί,
[56]	λυπηροῖς; Οὐ γὰρ ὑπὲρ ἑνὸς	δέδοικε	θανάτου μόνον, καίτοι γε ἅπαξ
[57]	μετεώρου μενούσης πάντα ἡ ψυχὴ	δέδοικε	καὶ τρέμει καὶ οὐδέν ἐστιν
[57]	ὑπὸ τῶν ἀλγηδόνων ἐκείνων κατατεινομένη,	δέδοικε	τούτων οὐχ ἧττον, μήποτε λελωβημένον
[34]	τοὺς ἐν τῷ γάμῳ διατρίβοντας	δέδοικεν	ἀποστῆσαι ἐπιπολὺ μή τινα παρείσδυσιν
[59]	οὐδὲ μή τινα ἀπάτην ὑπομείνῃ	δέδοικεν.	Θεὸς γάρ ἐστιν οὐκ ἄνθρωπος,
[72]	ἐν αὐταρκείᾳ ζῶν οὐδεμίαν μετάπτωσιν	δέδοικεν.	Ὁ δὲ ἐν ἐκείνῳ τῷ
[24]	μὴ κολαζομένους οὐχὶ θαρρεῖν ἀλλὰ	δεδοικέναι	διὰ τοῦτο μᾶλλον χρή. Ὥστε
[32]	ὁ κίνδυνος· τρέμειν δεῖ καὶ	δεδοικέναι	καὶ συνεστάλθαι· δεσπότῃ πρόσιμεν φοβερῷ
[52]	αὐτῆς καθελεῖν. Ἐντεῦθεν λοιπὸν ἀνάγκη	δεδοικέναι	καὶ τρέμειν τοὺς συνοικοῦντας οὐχ
[46]	ἀλλ´ ἔνια καὶ τρέμειν καὶ	δεδοικέναι	οὐ ψευδῆ τοῦ Θεοῦ ποιεῖ
[52]	τῆς ὁμιλίας πάντα ἀναλογίζεσθαι καὶ	δεδοικέναι	τὰ δεινά. Ἡ δὲ παρθένος
[14]	μὲν τοῦ κοινοῦ τῶν ἀνθρώπων	δεδοικότες	γένους μή ποτε ἐπιλείπῃ, τῆς
[54]	ζημίαν. Τὸ γὰρ ἀνάγκῃ καὶ	δεδοικυῖαν	καὶ μετὰ βίας ὑποτετάχθαι τῷ
[78]	ἐν ταῖς ἐκείνων παγῆναι ψυχαῖς,	δεδοικὼς	μὴ πρὸ καιροῦ καὶ τοῦ
[75]	γάμου συγχώρησιν τὸν λόγον, πανταχοῦ	δεδοικὼς	μή τις τὸ πρᾶγμα ἐπίταγμα
[81]	πᾶσι μετὰ παρρησίας διαλέξεται οὐδένα	δεδοικὼς	οὐδὲ τρέμων. Ὁ δὲ περὶ
[38]	Τοῖς δὲ παρθενεύουσιν οὐδεμίαν τοιαύτην	δέδωκε	παραμυθίαν, ἀλλὰ τοὺς μὲν ἐπὶ
[12]	ἡνίκα παρῆν τοῖς μαθηταῖς αὐτὴν	δέδωκεν,	ἀλλὰ νῦν δι´ αὐτοῦ. Ὥσπερ
[15]	ἀπὸ νεκρῶν σωμάτων τοσαύταις μυριάσι	δέδωκεν	ὑπόθεσιν καὶ ῥίζαν ὁ Θεός,
[23]	οἱ τὰ αὐτὰ τολμῶντες τοῖς	δεδωκόσι	κατὰ τὸν μέλλοντα καιρὸν χαλεπωτέραν
[46]	γῆς« οὐ γὰρ παρὰ τὸν	δεδωκότα	ἀλλὰ παρὰ τὸν εἰληφότα ὁ
[73]	αὐτῆς ἀφίστασθαι δι´ αὐτὸν ὅταν	δέῃ.	Ἐπεὶ οὖν ἐκεῖ λοιπὸν ἀπιέναι
[73]	ἐπιτροπεύοντες οἰκίας. Ἐπειδὰν δὲ μνηστεύεσθαι	δέῃ	καὶ ὁ τοῦ γάμου καιρὸς
[75]	κύριον εἶναι· ἔνθα δὲ ἂν	δέῃ	τὴν ἄλλην φιλοσοφίαν ἀσκεῖν, τὴν
[52]	τε σῖτον ἑλέσθαι καὶ πότον	δέῃ,	τὴν μὲν τράπεζαν οἰήσεται δηλητηρίων
[34]	μηδὲ παρὰ τὴν ἀρχὴν ταύτης	δεηθεῖσαι	τῆς παραμυθίας καὶ μέχρι τέλους
[84]	κἂν Δανιὴλ κἂν ὑπὲρ παίδων	δέηται	καὶ θυγατέρων, οὐδὲν ἔσται πλέον.
[48]	μὴ ζητεῖν γυναῖκα; Καὶ ὅτι	δεθέντα	καθάπαξ λυθῆναι οὐκ ἔνι, ὅτι
[74]	ὦσιν, ἵνα οἱ φθάσαντες ἤδη	δεθῆναι	ἢ καὶ μέλλοντες ἑτέρῳ τινὶ
[5]	τῷ σώματι μόνον καθαρὰν εἶναι	δεῖ	ἀλλὰ καὶ τῇ ψυχῇ, εἴ
[73]	μὴ ἔχοντες ὦσι. Τί οὖν	δεῖ	γάμου τοῖς οὐ μέλλουσιν ἀπολαύεσθαι
[1]	ἡμῖν ταύτης πολλῷ μείζονος προσθήκης	δεῖ	εἴ γε μέλλοιμεν μισθὸν ἀπαιτεῖν.
[32]	τῶν ἐσχάτων ὁ κίνδυνος· τρέμειν	δεῖ	καὶ δεδοικέναι καὶ συνεστάλθαι· δεσπότῃ
[84]	σφόδρα βαρυνομένων πολέμῳ πολλῷ μείζονα	δεῖ	καὶ λαμπρότερα ἱστᾶν τὰ τρόπαια.
[77]	μὴ γαμηθῆναι ποιῆσαι παρθένον ἀλλὰ	δεῖ	καὶ τῆς ψυχικῆς ἁγνείας, ἁγνείαν
[17]	διαφθείρουσι τὴν ὑγίειαν αὐτῆς. Καὶ	δεῖ	μάλιστα ἐπὶ καιροῦ τοῦ καταλλήλως
[27]	πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις. Καὶ	δεῖ	νύκτωρ καὶ μεθ´ ἡμέραν ὡπλισμένους
[27]	δεῖ ψυχῆς. Ἐπὶ γὰρ ἀνθράκων	δεῖ	περιπατεῖν καὶ μὴ κατακαίεσθαι, ἐπὶ
[30]	χρὴ καὶ νηστεύοντα πάντα ἀπορρῖψαι	δεῖ	πόθον βιωτικόν, πᾶσαν φροντίδα καὶ
[2]	ἡ στενοχωρία. Ὥστε μυρίων ἡμῖν	δεῖ	στομάτων καὶ τῆς ἀγγέλων δυνάμεως
[84]	τῇ παλαιᾷ, ἀλλὰ μείζονα ἐπιδείκνυσθαι	δεῖ	τὴν ἀρετὴν εἰ μέλλοιμεν τῶν
[56]	τετελευτηκόσι γίνεται λύπης ἀλλ´ εἰ	δεῖ	τι καὶ θαυμαστὸν εἰπεῖν, χαλεπώτερος.
[27]	ἐκείνης ἀλγηδόνας, ταχέως ἑαυτὴν ἀπολεῖ.	Δεῖ	τοίνυν ἡμῖν ἀδαμαντίνης διανοίας, μηδέποτε
[27]	καὶ ἀπονενοημένης κατὰ τῶν ἐπιθυμιῶν	δεῖ	ψυχῆς. Ἐπὶ γὰρ ἀνθράκων δεῖ
[24]	μὲν οὖν καὶ πλείονα λέγειν	δεικνύντας	ὅσον ἑαυτοῖς συνάγουσι πῦρ οἱ
[68]	οὕτως ἔξωθεν τὸν ἄργυρον περιβάλλουσι,	δεικνύντες	ὅτι αὕτη μὲν πρὸς πόμα
[12]	φθάσαντες ἐρωτῶσιν αὐτόν, ἐντεῦθεν ἤδη	δεικνύντες	τὴν ἀπὸ τῆς χάριτος ἐπίδοσιν
[12]	δοκοῦν λέγοντος ἀλλὰ τοῦτο μόνον	δεικνύντος	δι´ αὐτοῦ νῦν διδομένην τὴν
[47]	συμβουλεύοντός ἐστιν ὡς τὸ ἄπορον	δεικνύντος	καὶ ἀδιεξόδευτον τοῦ δεσμοῦ. Τίνος
[34]	τὸ δὲ τῆς ἀκρασίας εἰπεῖν	δεικνύντος	τῆς ῥαθυμίας τὴν ὑπερβολήν. Οὐκοῦν
[29]	ἐγένετο, τοῦ διδασκάλου τὴν γνώμην	δεικνὺς	οὐ μετὰ σφοδρότητος τοῦτο ἀπαιτοῦσαν,
[76]	ἡμῶν καὶ διὰ τούτων ἁπάντων	δεικνὺς	τὸ κοῦφον αὐτοῦ καὶ φορητὸν
[39]	ἐστὶν ἐνεργεῖν διὰ τὴν ῥαθυμίαν.	Δείκνυσι	γὰρ ὅτι κύριοι ὄντες τοῦ
[12]	καὶ ἐπισφαλεῖς αἱ ἐπίνοιαι αὐτῶν.	Δείκνυσι	δὲ καὶ ἡ πανταχοῦ τῆς
[13]	ἄλλως δὲ τὸ τοῦ πράγματος	δείκνυσι	μέγεθος καὶ τὸν ὄγκον πολύν.
[35]	καὶ φθόνου καὶ τύφου καθαρεύοντα	δείκνυσιν	ἑαυτόν· τὸ γὰρ ἐξαίρετον τοῦτο
[62]	τοῦ σώματος μέλαν πολλῷ μελάντερον	δείκνυσιν	ἐπικείμενον τοῦ μαργαρίτου τὸ φῶς
[47]	πρᾶγμα τὸν γάμον ἅπαντες τρέχουσι,	δείκνυσιν	ὅτι τῶν δεδεμένων οὐδὲν οἱ
[6]	εἶναι παρθένος; Ἀλλὰ πρόσωπόν μοι	δείκνυσιν	ὠχρὸν καὶ κατισχνωμένα μέλη καὶ
[32]	σπουδῇ, τί πεισόμεθα ἡμεῖς οἱ	δείλαιοι,	μετὰ τοσαύτης ῥαθυμίας τῷ πάντων
[40]	καθημερινὴν ταύτην ἀηδίαν ἐκεῖνος ὁ	δείλαιος,	τὸν τῦφον. τὴν ἀναισχυντίαν; Τί
[12]	τὴν ἐξουσίαν. Λογισμοὶ γὰρ θνητῶν	δειλοὶ	καὶ ἐπισφαλεῖς αἱ ἐπίνοιαι αὐτῶν.
[49]	μὲν οὖν τοῦτο ἔγωγέ φημι	δεῖν	αὐτὸ μετιέναι ὅτι οὕτω ῥᾷστόν
[4]	καὶ τὰ τῆς γεέννης ἐκδέχεται	δεινά,	ἀλλ´ ὅμως τὸ γοῦν ἐνταῦθα
[52]	πάντα ἀναλογίζεσθαι καὶ δεδοικέναι τὰ	δεινά.	Ἡ δὲ παρθένος οὐ μόνον
[69]	ἀπὸ τῆς τρυφῆς ταύτης ἀναβλαστάνῃ	δεινά,	ποίαν ἡδονὴν καρπωσόμεθα; Καὶ εἴθε
[55]	οὐ τοῦτο μόνον ἐστὶ τὸ	δεινὸν	ἀλλ´ ὅτι τἀνδρὸς οὕτω διακειμένου
[57]	μόνον, οὐδὲ μέχρι προσδοκίας τὸ	δεινὸν	ἀλλὰ καὶ εἰς ἔργον αὐτὸ
[52]	κἂν ἀποδημίαν στέλληται, πανταχοῦ τὸ	δεινὸν	ἀπέτεκεν θανάτου παντὸς χαλεπώτερον παρακνίζον
[1]	ἐκείνοις τιμὴ τὸ μηδὲν πάσχειν	δεινόν.	Διὰ τοῦτο καὶ ὁ κύριος
[83]	Τότε φόνος ἐδόκει μόνον εἶναι	δεινόν,	νῦν δὲ καὶ ὀργὴ καὶ
[6]	ἔχουσα. Τοῦτο γάρ ἐστι τὸ	δεινὸν	ὅτι πρὸς μὲν ἀνθρώπους ἐπιείκειαν
[2]	νῦν οὐ τοῦτο μόνον τὸ	δεινὸν	οὐδὲ μέχρι τοῦ μὴ κερδᾶναι
[52]	δὲ ἀληθὲς ὂν τύχῃ τὸ	δεινόν,	τὴν μὲν γυναῖκα οὐδεὶς ἐξαιρήσεται
[78]	τὴν αἰτίαν. Οὐ γὰρ οὕτω	δεινὸν	τὸ πρᾶγμα δι´ ἀνάγκην κωλύειν
[57]	οἱ τεκόντες μή τι πάθῃ	δεινὸν	τὸ τεχθέν, μὴ θάνατον ἄωρον
[34]	πάθωσιν αὐτοί. Οὕτω καὶ ὁ	δεινὸς	οὗτος πειρατὴς τῇ παρθένῳ πολὺν
[52]	δεινῷ περιπέσῃ ἀλλὰ τῇ τοῦ	δεινοῦ	προσδοκίᾳ περιπεσεῖται. Οὐ γὰρ ἔστι
[52]	γὰρ οὐδεὶς ἂν παραστήσειε τοῦ	δεινοῦ	τὴν ὑπερβολήν. Ὅταν γὰρ τὴν
[52]	μὲν γαμηθεῖσα κἂν μὴ τῷ	δεινῷ	περιπέσῃ ἀλλὰ τῇ τοῦ δεινοῦ
[66]	Θεός— μηδὲν τούτων ὑπομένειν τῶν	δεινῶν	ἢ βουλομένην θρύπτεσθαι τοσαύτας ἔχειν
[56]	καὶ τῶν τοῦ ναυαγίου συμμετέσχον	δεινῶν	καὶ μυρίων πρὸ τοῦ γάμου
[52]	Τούτων, εἰ βούλει, μεταξὺ τῶν	δεινῶν	τίθει καὶ πλοῦτον ἄφατον καὶ
[12]	κύριος, ἀλλ´ ἐγώ« οὐ τοῦτο	δεῖξαι	βουλόμενος ὅτι ἀνθρώπινον ἦν τὸ
[34]	πειράζῃ ὑμᾶς ὁ Σατανᾶς. Καὶ	δεῖξαι	βουλόμενος ὅτι οὐ τῆς ἐκείνου
[1]	Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν. Καὶ	δεῖξαι	βουλόμενος πῶς σφόδρα μικρὸν καὶ
[17]	ἀρκέσομεν πρὸς τὴν πτῆσιν ἐκείνην,	δεῖξαι	δὲ ἡμῖν βουλόμενος ὅτι οὐ
[49]	ἱκανά. Πρὸς τούτοις δὲ κἀκεῖνο	δεῖξαι	ἐβούλετο, ὅτι τῶν μὲν ἄλλων
[35]	πολλῶν εὐκολίαν. Βουλόμενος οὖν αὐτὸ	δεῖξαι	ῥᾷστον, τὸν ἠνυκότα εἰς μέσον
[35]	παρ´ ἑαυτοῦ πρώτου κατορθωθεῖσαν ἔχων	δεῖξαι	τὴν συμβουλήν, ταύτῃ μάλιστα πάντων
[71]	ἡ τρυφή. Ἐνῆν καὶ ἑτέρωθεν	δεῖξαι	τῆς τρυφῆς τὴν ἀηδίαν καὶ
[74]	Τοῦτο οὖν μόνον οὐχ ἱκανὸν	δεῖξαι	τὸ τῆς παρθενίας ἀξίωμα; Ὅσον
[13]	καὶ τὸ βάρος τοῦ πράγματος	δείξας	καὶ μέχρι τούτου στήσας τὸν
[75]	τῶν ἀκουόντων αὐτὰ ἀναλογίσασθαι, καὶ	δείξας	οὕτω τῆς παρθενίας τὴν ὑπεροχὴν
[12]	πρὸς αὐτὸν ὁ Παῦλος· μὴ	δείσῃς·	διὰ γὰρ τοῦτο εἶπον ὅτι
[8]	πονηρῶν ἔργων δημιουργόν. Ἀλλὰ μὴ	δείσῃς·	ἔχεις τοῦ δόγματος κοινωνοὺς τὸν
[39]	ὡς παρανόμως γινόμενον κατακρίνει; Μὴ	δείσῃς·	οὐ τὸν αὐτὸν ἀλλ´ ἕτερον.
[47]	Μὴ ζήτει γυναῖκα. Ἀλλὰ μὴ	δείσῃς.	Οὐκ ἀπεφήνατο οὐδὲ ἐνομοθέτησεν. Ὁ
[41]	πολλῶν πόνων καὶ ἱδρώτων. Μὴ	δείσῃς·	οὐκ ἔστι τὸ πρᾶγμα ἐπίταγμα,
[29]	συγκαταβάσει τοῦ Παύλου. Ἀλλὰ μὴ	δείσητε	μηδὲ ἀβέλτερόν τι πάθητε. Δοκεῖ
[22]	κατὰ μικρὸν εἰς τὸ μηκέτι	δεῖσθαι	ταύτης τῆς χειραγωγίας καταστήσωσιν ἑαυτούς.
[13]	ἱδρώτων καὶ μεγάλης ἡ παρθενία	δεῖται	τῆς ἀγωνίας. Καὶ ἐνταῦθα δὲ
[36]	μηδὲ εἴπῃς πρὸς ἑαυτόν· οὐ	δεῖται	τὸ πρᾶγμα τῆς ἐμῆς σπουδῆς·
[60]	ἐκείνης. ~Ὅτι ἡ παρθενία οὐδενὸς	δεῖται	τῶν οὐκ ἐφ´ ἡμῖν. Οὔτε
[49]	τοῖς οὐρανοῖς καὶ πολλῷ λαμπροτέρους	δειχθῆναι	τῶν γεγαμηκότων, πάλιν τῶν ἐνταῦθα
[60]	καὶ τῆς ἄλλης ἀδείας ἱκανὴ	δελείσαι	ψυχὴν καὶ ἐφελκύσασθαι· καὶ πόσαι
[12]	μηδεμίαν ποτὲ παρὰ τοῦ διδασκάλου	δεξάμενοι	συμβουλὴν περὶ παρθενίας, αὐτοὶ φθάσαντες
[42]	οἱόνως ἔλεγε· μὴ ἀπαξιώσητε συμβουλὴν	δέξασθαι	παρ´ ἐμοῦ· οὐδὲ γὰρ ὁ
[63]	ὑπόπτως ἐνιδεῖν οὔτε τὴν ἀκοὴν	δέξασθαί	τι τῶν οὐ προσηκόντων μελῶν.
[48]	εὐκολώτερον τὸν περὶ τῆς ἀγαμίας	δέξῃ	λόγον. Ἐὰν δὲ καὶ γήμῃς«
[84]	Ὅτε γὰρ τοὺς μὲν ἐκ	δεξιῶν	ἀπεδέξατο, τοὺς δὲ ἐξ εὐωνύμων
[1]	γὰρ καὶ τὰ πρόβατα ἐκ	δεξιῶν	ἵστησιν ὁ Χριστὸς καὶ εὐλογεῖ
[29]	νόμους τοῖς ἰδιώταις, οὐχ ἵνα	δέξωνται	ἀλλ´ ἵνα μὴ δέξωνται, καὶ
[29]	ἵνα δέξωνται ἀλλ´ ἵνα μὴ	δέξωνται,	καὶ δοκεῖ μὲν διδασκαλίας τὸ
[38]	ἕως ἂν μὲν βουλεύοιτο πρότερον	δέοι	γαμεῖν ἢ μὴ γαμεῖν, ἀκίνδυνος
[44]	ὁδόν, τὴν εὐλύτων καὶ κούφων	δεομένην	ποδῶν καὶ ψυχῆς εὐζώνου καὶ
[44]	παῖδας περιεστῶτας καὶ γυναῖκα δαπάνης	δεομένην	πολλῆς, καὶ ἄκων εἰς τὸν
[24]	οἱ τῆς ἐνταῦθα μόνον ἐπιτιμήσεως	δεόμενοι,	ὅταν αὐτῶν σύμμετρα ᾖ τὰ
[32]	τοῦτο ποιῶσιν ἄν τε αὐτοὶ	δεόμενοι	παθεῖν εὖ ἄν τε ὀργήν
[9]	Ἀλλ´ εἰσί τινες οἱ μὴ	δεόμενοι	ταύτης τῆς ἀσφαλείας ἀλλ´ ἀντὶ
[25]	τὸν ἑστῶτα, πρὸς τὸν οὐ	δεόμενον	τῆς ἀπ´ αὐτοῦ βοηθείας; Ἐνταῦθα
[17]	ἀσθενοῦντας ἴδῃ καὶ καταπίπτοντας καὶ	δεομένους	ἔτι τῆς ἔνδον μονῆς, ἀφίησιν
[17]	Καὶ γὰρ τοὺς γάλακτος μόνου	δεομένους	παῖδας ἂν εἴ τις ἐκείνης
[10]	ὄχλον ἐπιθυμιῶν ἀνέχονται, οὐδὲ σίτου	δέονται	καὶ ποτοῦ οὐδὲ μέλος αὐτοὺς
[22]	τὸν οὐρανὸν ἤδη μεταστάντες οὐδὲν	δέονται	τῆς ἀπὸ τῶν πολλῶν παραμυθίας
[78]	μὴ πρὸ καιροῦ καὶ τοῦ	δέοντος	θᾶττον ἐπὶ τὸ τὰ ζιζάνια
[52]	θεραπόντων— φυλακαί, προφυλακαί, καὶ ἅπαντα	δέους	καὶ τρόμου μεστά. Οὐ γὰρ
[1]	εἰκῇ πυκτεύοντες καὶ τὸν ἀέρα	δέροντες;	Καὶ εἴθε μόνον εἰκῇ. Καίτοι
[2]	οὐκ ἴσος, ἀλλ´ ἐκείνοις μὲν	δεσμὰ	καὶ δάκρυα καὶ οἰμωγαὶ καὶ
[80]	δρόμον, πάντα μὲν αὐτῶν τὰ	δεσμὰ	περικόψασα, ποσὶ δὲ εὐλύτοις καὶ
[41]	ἀπαραίτητον δουλείαν, τὸν ἑκατέρους περιβάλλοντα	δεσμόν;	Δεσμὸς γὰρ ὄντως ὁ γάμος,
[74]	τινὶ τρόπῳ χαυνότερον ἐργάσωνται τὸν	δεσμόν.	Ἐπειδὴ γὰρ διαρρῆξαι αὐτὸν οὐκ
[47]	αὐτήν· συνοίκει, μὴ διαστῇς, ἀλλὰ	δεσμὸν	τὴν συζυγίαν ἐκάλεσε; Τὸ φορτικὸν
[41]	δουλείαν, τὸν ἑκατέρους περιβάλλοντα δεσμόν;	Δεσμὸς	γὰρ ὄντως ὁ γάμος, οὐ
[48]	Παῦλος ὑστέραν τὴν ἀπὸ τοῦ	δεσμοῦ	θεὶς ἀνάγκην, τότε περὶ τῆς
[47]	ἄπορον δεικνύντος καὶ ἀδιεξόδευτον τοῦ	δεσμοῦ.	Τίνος δὲ ἕνεκεν οὐκ εἶπεν·
[47]	μόνον οὐκ ἀπήλλαξας σαυτὴν τῶν	δεσμῶν	ἀλλὰ καὶ εἰς τιμωρίαν ἐσχάτην
[76]	τις εἰκότως, πῶς ἀνωτέρω λύσιν	δεσμῶν	τὸ πρᾶγμα καλῶν καὶ πρὸς
[79]	δὲ πάντων τούτων ἀπολυθέντες τῶν	δεσμῶν	ὡς ἐν οὐρανοῖς ὄντες οὕτως
[52]	καὶ τῷ θαλάμῳ προσηλῶσθαι διαπαντὸς	δεσμώτου	χεῖρον. Ἢ βουλομένην φθέγγεσθαι καὶ
[67]	τῆς ὀδύνης ἴσα γίνεται τῇ	δεσποίνῃ	παρευδοκιμουμένῃ εἰ καὶ μὴ τῷ
[15]	ταύτην ὕστερον ἀφῆκε τὴν φωνήν·	Δέσποτα,	τί μοι δώσεις; Ἐγὼ δὲ
[32]	ἐσχάτοις μὲν οὖν ἄρχουσι καὶ	δεσπόταις	δοῦλοι ἐντυγχάνοντες, ἄν τε ὑφ´
[69]	διάκεινται. Καθάπερ γὰρ ἐκεῖνοι τοὺς	δεσπότας	οὕτω τοὺς κεκλημένους αὐτοὶ δεδοίκασι
[28]	οὐδὲ διέξοδον ταύτης δύναται τῆς	δεσποτείας	εὑρεῖν. ~Ὅτι τὸ μὴ ἀποστερεῖτε
[68]	ζῶντες ἀποπηδῶντα αὐτὸν τῆς αὐτῶν	δεσποτείας	οὐκ ἴσχυσαν κατασχεῖν. Οἷς δὲ
[41]	τῆς γυναικός. Καὶ τί τῆς	δεσποτείας	ταύτης τὸ κέρδος; Πάλιν γὰρ
[36]	ἱδρῶτα, τοῦτο ὅλον ἀνατίθησι τῷ	δεσπότῃ.	Καὶ τί θαυμαστὸν εἰ ἐπὶ
[55]	τῶν οὐ προσηκόντων ἀπολαύουσα καὶ	δεσπότῃ	μᾶλλον ἢ ἀνδρὶ συνοικοῦσα οὕτω
[28]	ἀργυρίου καταθεῖναι τὴν τιμὴν τῷ	δεσπότῃ.	Ὁ δὲ ἀνὴρ κἂν τὴν
[32]	δεῖ καὶ δεδοικέναι καὶ συνεστάλθαι·	δεσπότῃ	πρόσιμεν φοβερῷ πολλὰ παρ´ ὑμῶν
[32]	μετὰ τοσαύτης ῥαθυμίας τῷ πάντων	δεσπότῃ	προσιόντες Θεῷ καὶ ταῦτα πολλῷ
[46]	ἀγνώμονα μετὰ τὸ προσκροῦσαι τῷ	δεσπότῃ	τοῖς ὁμοδούλοις ποιήσας εὐκαταφρόνητον. Παρὰ
[11]	αὐτὸν τὸν τῶν οὐρανῶν ὑποδεχόμεναι	δεσπότην	ἂν ὦσιν ἅγιαι τῷ σώματι
[6]	τοιαῦται— πρὸς τὸν τῶν ἀνθρώπων	δεσπότην	ἀναισχύντοις ὀφθαλμοῖς ὁρᾷ καὶ ἀδικίαν
[11]	τοσοῦτον πρᾶγμα λυμαινομένους καὶ τὸν	δεσπότην	διαβάλλοντας καὶ πονηρὸν ἀποκαλοῦντας. Ἡ
[63]	ἀσωμάτους δυνάμεις καὶ τὸν τούτων	δεσπότην	ἔχειν ἐραστήν. Οὕτω δὲ καθαρὸς
[14]	ἦσαν ἀνάλωτοι τῷ διαβόλῳ καὶ	δεσπότην	ᾐδοῦντο τὸν αὑτῶν, παρέμενε καὶ
[13]	ἐνταῦθα δὲ τὸν κοινὸν ἡμῶν	δεσπότην	μιμούμενος οὕτως ἐποίησεν. Καὶ γὰρ
[32]	ὄντες ὑπεύθυνοι; Οὔτε γὰρ οἰκέτης	δεσπότην	οὔτε ἀρχόμενος βασιλέα παροξύνειεν ἂν
[52]	διὰ παντός; Τίς δὲ τὸν	δεσπότην	τολμήσει παρατηρεῖσθαι τῶν οἰκετῶν καὶ
[67]	αὐταῖς, ἄν τε ἕλῃ τὸν	δεσπότην	τῷ φίλτρῳ ἄν τε μηδὲν
[46]	μέρος, τὸν φοβερὸν ἅπασι καθάπερ	δεσπότην,	ὥσπερ οἰκέτην ἀγνώμονα μετὰ τὸ
[32]	ἀπηνὴς οὐδ´ ὅτι ὠμὸς ὁ	δεσπότης	ἡμῶν— καὶ γὰρ σφόδρα ἐστὶν
[59]	Θεὸς γάρ ἐστιν οὐκ ἄνθρωπος,	δεσπότης	οὐχ ὁμόδουλος. Καὶ τῶν μὲν
[36]	μηδὲν ἴδιον νομίζειν ἀλλὰ πάντα	δεσποτικά,	μηδὲν ἴδιον ἡγεῖσθαι αὐτοῦ ἀλλὰ
[41]	μὴ γίνεσθε δοῦλοι ἀνθρώπων« τῆς	δεσποτικῆς	ἡμᾶς ἀναμνήσας εὐεργεσίας καὶ τούτῳ
[57]	ἀνδραπόδων ἡ τῶν ἐσομένων ἀδηλία	δεσποτῶν	οὐκ ἀφίησιν ἠρεμῆσαι τὴν ἐκείνων
[41]	ἐπινοήσας ἀντίδοσιν· καὶ καθάπερ ὑπὸ	δεσποτῶν	φυγάδες οἰκέται καθ´ ἑαυτοὺς δεδεμένοι
[12]	κτίσιν ἑτέραν καὶ πάντα ἁπλῶς	δεύτερα	τῆς ἀγάπης αὐτοῦ τιθέμενος, πῶς
[40]	μηδέποτε βούληται καταλλαγῆναι; φησίν. Ἔχεις	δευτέραν	λύσιν καὶ ἀπαλλαγήν. Τίνα ταύτην;
[37]	κατώρθωσεν. ~Ὅτι πολλαὶ ἐν τοῖς	δευτέροις	γάμοις αἱ ἀηδίαι. Εἰ δέ
[70]	καὶ ἀνατρέψαι ἐκ βάθρων ἡδονήν.	Δεύτερον	δὲ καὶ ἀπὸ τῶν σιτίων
[34]	παρὰ τοῖς γεγαμηκόσιν ἡ γαλήνη·	δεύτερον	δὲ ὅτι κἂν εἰς ὕψος
[1]	λόγον οὐκ ἂν εἶεν παρθένοι.	Δεύτερον	δὲ ὅτι τὸν γάμον ἀτιμάσασαι
[43]	ταύτην ἄνω καὶ κάτω στρέφουσι.	Δεύτερον	δὲ οὐκ ἂν αὐτὴν ἐνεστῶσαν
[9]	διαβάλλειν τὴν τοῦ Θεοῦ δημιουργίαν,	δεύτερον	δὲ τὸ μὴ καθαιρεῖν τὸ
[33]	ἀφῆκαν τὴν φωνήν. ~Ὅτι τὸ	δεύτερον	εἰπεῖν περὶ τῶν αὐτῶν τὸν
[38]	στέρησιν ἐπὶ πολὺ προάγειν. Καὶ	δεύτερον	πάλιν ἐπέτρεψε γάμον, ἐὰν βούλωνται,
[23]	ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἕνα καὶ	δεύτερον	τῶν ἡμαρτηκότων κολάσας καὶ ὥσπερ
[8]	παρθένος ἡ ἀκάθαρτος; Οὗτος γὰρ	δεύτερος,	μᾶλλον δὲ καὶ τρίτος ὑμῖν
[33]	τῆς φωνῆς, ἀλλ´ ὅτε ἐκ	δευτέρου	ταῦτα ἤκουσαν, τότε συνεῖδον τῆς
[37]	ὅταν οἱ μὲν ἄλλοι καὶ	δευτέρων	δέωνται γάμων ἵνα μὴ κατακαίωνται,
[58]	καὶ τοῦτον ἐν μιᾷ πάντες	δεχέσθωσαν	ἡμέρᾳ ἢ ὃ τούτων πολλῷ
[14]	ἀφέντες— Ψυχικὸς γὰρ ἄνθρωπος οὐ	δέχεται	τὰ τοῦ πνεύματος· μωρία γὰρ
[6]	στόματος προφερόμενα, μιαίνει δὲ τὴν	δεχομένην	ἀκοήν, καὶ καθάπερ δηλητήρια φάρμακα
[9]	καὶ ταύτῃ τὰ τῆς ἐπιθυμίας	δεχόμενος	κύματα ἐν γαλήνῃ πολλῇ καθίστησιν
[41]	μὲν ἑκόντας καὶ μετὰ προαιρέσεως	δεχομένους	αὐτὴν τοῖς οἰκείοις ἀμείβεται καλοῖς,
[39]	ἀλλὰ μὴ στῇς μέχρι τούτου,	δέχου	καὶ τὰ μετὰ ταῦτα· τοῦ
[75]	διάθρυψιν γινομένας τῶν γυναικῶν μὴ	δεχώμεθα,	ἀλλὰ τοσαύτην λάβωμεν προσθήκην φροντίδος
[37]	οἱ μὲν ἄλλοι καὶ δευτέρων	δέωνται	γάμων ἵνα μὴ κατακαίωνται, αὕτη
[78]	καὶ πεσεῖν κινδυνευόντων. Τὸν αὐτὸν	δὴ	κἀνταῦθα φυλάττει νόμον διὰ τὴν
[8]	ἐπαινεῖσθαι πεποίηκεν. Κατὰ τὸν αὐτὸν	δὴ	λόγον καὶ ἐπὶ τοῦ γάμου
[28]	λεγόμενα παρθενίας ἐστὶ προτρεπτικά. Τί	δὴ	μετὰ ταῦτά φησιν; Τῇ γυναικὶ
[8]	καὶ ἡ κοίτη ἀμίαντος. Λείπεται	δὴ	μετὰ τῶν Ἑλλήνων ὑμᾶς στῆναι
[35]	καὶ τρίτην αἰτίαν εἰπεῖν. Ποίαν	δὴ	ταύτην; Δύσκολον εἶναι τὸ πρᾶγμα
[57]	ἀπαλλάξαι δυνησόμεθα τῆς αἰτίας. Ποίας	δὴ	ταύτης; Ὅτι τὸν ὑγιαίνοντα οὐδὲν
[53]	εἰς μέσον ἐξετάσωμεν νῦν. Τί	δὴ	τοῦτό ἐστιν; Τὸ πένητα ὄντα
[49]	τῶν μειζόνων αὐτοὺς προτρέπει. Ποίων	δὴ	τούτων; Ὅπως γένησθε« φησίν, ὅμοιοι
[82]	ταύτῃ δὲ μόνον ἡ διαφορὰ	δήλη	ἀλλ´ ὅτι ὧν μὲν ὁ
[6]	τὴν δεχομένην ἀκοήν, καὶ καθάπερ	δηλητήρια	φάρμακα εἰς αὐτὴν ἐμπίπτοντα τὴν
[52]	δέῃ, τὴν μὲν τράπεζαν οἰήσεται	δηλητηρίων	γέμειν φαρμάκων μᾶλλον ἢ ἐδεσμάτων.
[49]	τοῦ πείθειν λέγω. Τοῦτο πόθεν	δῆλον;	Ἀπὸ τῶν εἰρημένων αὐτῷ. Πῶς
[39]	τῆς ἀποτεταγμένης τῷ γάμῳ φησί·	δῆλον	γὰρ ἅπασιν ὅτι αὐτὴ ἥμαρτε
[79]	αὐτοὺς ἡ παρθενία τοιούτους ἐποίησε	δῆλον	ἐκεῖθεν· εἰ γὰρ γυναῖκα εἶχον
[83]	τὰ σκάμματα πρόκειται, παντί που	δῆλόν	ἐστι. Διὰ τοῦτο καὶ τὸν
[36]	καὶ οὐ χαρίσματα παντί που	δῆλόν	ἐστιν. Ταῦτα δὲ εἶπον ἵν´
[34]	ἐνοχλεῖ. Καὶ τοῦτο παντί που	δῆλόν	ἐστιν. Ὧν μὲν γὰρ τὴν
[41]	Πῶς οὖν Ἰουδαίοις τοῦτο συνεχώρησεν;	Δηλονότι	διὰ τὴν σκληροκαρδίαν, ἵνα μὴ
[2]	ὡς καὶ ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ	δηλονότι.	Φειδόμενος δὲ ἡμῶν ὁ σωτὴρ
[57]	Οὔπω γὰρ ὄντος τοῦ κληρωθησομένου	δήλου	ἀλλ´ ἔτι τῆς ἐλπίδος μετεώρου
[82]	τὴν γέενναν αὐτὴν ἀπελεύσονται, καὶ	δηλοῦσιν	αἱ τοῦ νυμφῶνος ἀποκλεισθεῖσαι παρθένοι.
[16]	τοῦτο ἡμᾶς τελείους ὁ Χριστὸς	δημιουργῆσαι	βουλόμενος ἐκεῖνα μὲν ἀποθέσθαι ἐκέλευσεν,
[9]	μὴ διαβάλλειν τὴν τοῦ Θεοῦ	δημιουργίαν,	δεύτερον δὲ τὸ μὴ καθαιρεῖν
[8]	τιμῶσι καὶ τοῦ Θεοῦ τὴν	δημιουργίαν	θαυμάζουσιν. Ἀλλὰ μεθ´ ἡμῶν; Ἀλλ´
[8]	πονηρὸν καλεῖς καὶ πονηρῶν ἔργων	δημιουργόν.	Ἀλλὰ μὴ δείσῃς· ἔχεις τοῦ
[34]	καὶ παροιμία τις ἡμῖν μαρτυρεῖ,	δημώδης	μέν, σφόδρα δὲ ἀληθής. Τὸ
[71]	λυπηρὰ θήσομεν; Οἷον ἀρχόντων φόβους,	δήμων	ὁρμάς, συκοφαντῶν καὶ βασκάνων ἐπιβουλάς,
[32]	τὸν πλησίον ἁμαρτήματα ἑκατὸν ἐκάλει	δηνάρια,	τὰ δὲ εἰς τὸν Θεὸν
[2]	μετὰ τοῦ νυμφίου διαγωγή. Τί	δήποτ´	οὖν ἐναντία τῶν αὐτῶν πόνων
[30]	Ἄξιον δὲ ἐξετάσαι κἀκεῖνο, τί	δήποτε,	εἴπερ τίμιος ὁ γάμος καὶ
[48]	τὰς εὐθύνας μᾶλλον ἐκείνου. Τί	δήποτε;	Ὅτι αὐτὴ πρὸς τὸ βάραθρον
[41]	δουλείαν, οὐκ ἐφ´ ἡμῖν. Τί	δήποτε;	Ὅτι οὐκ ἀγνοοῦντες ταύτην εἱλόμεθα
[54]	βαρύτερον ἔσται καὶ ἀηδέστερον. Τί	δήποτε;	Ὅτι πᾶσαν ἐκβάλλει φιλίαν καὶ
[78]	εἰς φθορὰν τῇ ἀποχρήσει. Τί	δήποτε	οὖν τοῦτο ποιεῖ; Ὅτι ἐκεῖνοι
[84]	τοῖς ἐν τῇ παλαιᾷ. Τί	δήποτε	οὖν τῶν αὐτῶν κατορθωμάτων οὐχ
[8]	ὑμᾶς ὁ διάβολος ὥσπερ αἰχμαλώτους	δήσας	εἰς τὸ τῆς γεέννης εἵλκυσε
[40]	προσήκουσαν ὑπόθεσιν ἔχει· οὐ γὰρ	δι´	ἁγιωσύνης ἐπιθυμίαν ἀλλὰ διὰ τὴν
[49]	παρακλήσεως κέχρηται τῷ τρόπῳ; Οὐ	δι´	ἄγνοιαν οὐδὲ διὰ τὸ μὴ
[78]	πρᾶγμα δι´ ἀνάγκην κωλύειν ὡς	δι´	αἰσχύνην. Τοῦτο μὲν γὰρ ψυχῆς
[78]	γὰρ οὕτω δεινὸν τὸ πρᾶγμα	δι´	ἀνάγκην κωλύειν ὡς δι´ αἰσχύνην.
[14]	δοκούντων συντελεῖν πολλοὶ ταῦτα φθέγγονται,	δι´	ἀσθένειαν μὲν προαιρέσεως ἀπολειφθέντες τῶν
[46]	γυναικός« φησίν, ἀρχὴ ἁμαρτίας καὶ	δι´	αὐτὴν ἀποθνήσκομεν πάντες. Καὶ ὁ
[44]	ἦθος ἔχῃ ἡ συνοικοῦσα, ὁ	δι´	αὐτὴν καὶ τὰ ἔκγονα ἐκείνης
[37]	μόνον αὐτοὺς ἀποστρέφονται ἀλλὰ καὶ	δι´	αὐτὴν τῶν γινομένων τὴν ἀηδίαν.
[49]	εἶναι τὸ πρᾶγμα τοῦτο δοκεῖ;	Δι´	αὐτὸ μὲν οὖν τοῦτο ἔγωγέ
[47]	πυκνῶς ἀλλὰ καίτοι αἰτίαν ἱκανὴν	δι´	αὐτὸ παραμυθήσασθαι τοὺς ὑπὲρ αὐτῆς
[73]	καὶ τῆς ψυχῆς αὐτῆς ἀφίστασθαι	δι´	αὐτὸν ὅταν δέῃ. Ἐπεὶ οὖν
[12]	λέγοντος ἀλλὰ τοῦτο μόνον δεικνύντος	δι´	αὐτοῦ νῦν διδομένην τὴν ἐντολήν.
[8]	γάμος, ἀκάθαρτα μὲν ἅπαντα τὰ	δι´	αὐτοῦ τικτόμενα ζῷα, ἀκάθαρτοι δὲ
[12]	μαθηταῖς αὐτὴν δέδωκεν, ἀλλὰ νῦν	δι´	αὐτοῦ. Ὥσπερ οὖν τὸ Ὁ
[12]	Ὅτι γὰρ οὐ πάντας αὐτὸς	δι´	ἑαυτοῦ τέθεικεν, ἄκουσον τί φησι·
[12]	αὐτὸς μὲν ἡμῖν οὐδὲν εἶπε	δι´	ἑαυτοῦ, τὴν δὲ τοῦ Παύλου
[12]	καὶ τῶν δογμάτων τοὺς μὲν	δι´	ἑαυτοῦ, τοὺς δὲ διὰ τῶν
[79]	οὐκ αὐτὸν μόνον ἀλλὰ καὶ	δι´	ἐκείνου ἑτέρους. Ὁ δὲ προφήτου
[41]	ὁ μακάριος ἐκεῖνος πρῶτον μὲν	δι´	ἐντρεπτικῶν ῥημάτων ἀνέστελλε τὴν πρὸς
[34]	κύριοι, τοὐναντίον γίνεται καὶ τὰ	δι´	ἐξουσίαν παρ´ ἡμῶν καταφρονούμενα ταῦτα
[50]	ὡς πρέπει γυναιξὶν ἐπαγγελλομέναις θεοσέβειαν	δι´	ἔργων ἀγαθῶν. Καὶ οὐκ ἐνταῦθα
[15]	πλῆθος. Ἀλλ´ οὕτως ἐβουλήθη, φησί,	δι´	ἡμᾶς καὶ διὰ τὴν ἀπείθειαν
[16]	συγκαταβάσεως ἐκαρπωσάμεθα, ἐκείνης τῆς τελειότητος	δι´	ἣν ἡ συγκατάβασις γέγονε μὴ
[46]	τὸν ἄνδρα ὑποτάξασα; Πῶς βοηθὸς	δι´	ἧς οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ,
[15]	ξύλου, οὐκ ἂν ἠπόρησεν ὁδοῦ	δι´	ἧς τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος
[8]	ἑαυτοὺς καὶ θρηνήσετε τῆς ἀνοίας	δι´	ἧς ὑμᾶς ὁ διάβολος ὥσπερ
[47]	τὰς μεταβάσεις καὶ πολλὴν καὶ	δι´	ὀλίγου τῆς παραινέσεως ἑκατέρας τὴν
[14]	ἑαυτῶν ῥαθυμίαν, ἵνα μὴ δοκῶσι	δι´	ὀλιγωρίαν, ἀλλὰ διὰ κρίσιν ὀρθὴν
[27]	παραινέσεως αὐστηρῷ. Ὁ γὰρ ὅλον	δι´	ὅλου διὰ τῶν βαρυτέρων πλέκων
[34]	αὐτὸ συνέρχεσθαι. Ἡ δὲ παρθένος	δι´	ὅλου θαλαττεύειν ἀναγκάζεται καὶ πέλαγος
[34]	ἀνάγκη δι´ ὅλου παλαίειν αὐτήν,	δι´	ὅλου μάχεσθαι πρὸς τὰ πνευματικὰ
[38]	δὲ οὐδὲ μικρὸν ἀναπνέουσαν ἀλλὰ	δι´	ὅλου μαχομένην ἀφίησιν ἑστάναι διηνεκῶς
[47]	μακάριος Παῦλος οὐκ ἀνενδότως οὐδὲ	δι´	ὅλου οὐδὲ ἐφεξῆς τὴν περὶ
[34]	παρθένος οὐκ ἔχει, ἀλλ´ ἀνάγκη	δι´	ὅλου παλαίειν αὐτήν, δι´ ὅλου
[35]	τοῦ νόμου φόβον ἐκλῦσαι σπεύδων,	δι´	ὃν ἐπὶ τὴν παλαίαν κατεφέροντο
[14]	ἔπλασε τὸν ἄνθρωπον ὁ Θεὸς	δι´	ὃν καὶ τὸν κόσμον ἐποίησε.
[37]	τούτῳ φιλοφρονεῖται καὶ ἀσπάζεται πάντας	δι´	οὗ πρώην ταῦτα πάντα ἐξώμνυτο.
[13]	γραψάντων ἐκείνων οὐδαμοῦ τοῦτο προσέθηκε;	Δι´	οὐδὲν ἕτερον ἢ διὰ τοῦτο
[52]	τὴν ψυχὴν προοῖτο, ταύτην ἀναγκάζηται	δι´	ὑποψίας ἔχειν ἀεί, τί τῶν
[44]	εὐκολώτερον εἶναι διὰ παρθενίας ἢ	διὰ	γάμον βασιλείας τυχεῖν. Τὸ μὲν
[27]	καὶ ἐπιτάττει καὶ αἰτίαν προστίθησι·	Διὰ	γὰρ τὰς πορνείας« φησί. Καὶ
[6]	πρόσωπόν ἐστι καὶ νεκρῷ προσεοικός.	Διὰ	γὰρ τοῦτο δακρύων ἄξιαι καὶ
[12]	αὐτὸν ὁ Παῦλος· μὴ δείσῃς·	διὰ	γὰρ τοῦτο εἶπον ὅτι τὸν
[66]	βέλτιον ἦν τοῖς ποσὶ κεχρημένην—	διὰ	γὰρ τοῦτο ἡμῖν αὐτοὺς ἐποίησεν
[74]	φροντίσι καὶ τῶν πνευματικῶν ἀπάγοντα;	Διὰ	γὰρ τοῦτο, φησίν, εἶπον· ἵνα
[19]	Καὶ μάρτυς ὁ Παῦλος λέγων·	Διὰ	δὲ τὰς πορνείας ἕκαστος τὴν
[26]	ἅπτεσθαι. Τί οὖν ἅπτεσθαι συγχωρεῖς;	Διὰ	δὲ τὰς πορνείας ἕκαστος τὴν
[84]	θανάτου τούτου; Εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ	διὰ	Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διὰ τοῦτο κολαζόμεθα
[14]	μὴ δοκῶσι δι´ ὀλιγωρίαν, ἀλλὰ	διὰ	κρίσιν ὀρθὴν λογισμῶν τῶν ἀγώνων
[66]	τῆς εἰρκτῆς ἐκείνης πολλαὶ καὶ	διὰ	μέσου τοῦ πλήθους ἐπὶ τῆς
[70]	βαπτισθέντας ἡ νὺξ καταλάβῃ, ἀνάγκη	διὰ	παντὸς ἀγρυπνεῖν καὶ ἐπιστρέφεσθαι καὶ
[52]	Ἀπειλαὶ καὶ ὕβρεις καὶ λοιδορίαι	διὰ	παντός— αἱ μὲν παρὰ τοῦ
[48]	τίνα ἂν ἔχοι συγγνώμην ἡ	διὰ	παντὸς αὐτὸν ταύτης ἀφελομένη τῆς
[34]	βούλημα προηγούμενόν ἐστι τὸ χρῆσθαι	διὰ	παντὸς γυναικί, ἀλλ´ ἡ τῶν
[68]	ἅτε ἀνθρώπινον μὲν οὐδὲν μεταχειρίζουσαν,	διὰ	παντὸς δὲ τῷ Θεῷ διαλεγομένην
[27]	ἐκεῖνο λέγειν ἀναγκαῖον πρὸς ἑαυτοὺς	διὰ	παντός· Ἐὰν μὴ κύριος οἶκον
[39]	δὲ ἐπαγγειλαμένην τῷ Θεῷ χηρεύειν	διὰ	παντός, εἶτα γαμηθεῖσαν, καταδικάζει σφοδρῶς
[34]	φησίν, ἂν οὕτω χαῦνος ὡς	διὰ	παντὸς ἐκκεχύσθαι πρὸς τὴν μίξιν
[17]	ἔτι πλείους ἡμέρας οὐχ ἵνα	διὰ	παντὸς ἔνδον μένωσιν ἀλλ´ ἵνα
[37]	αὕτη δὲ μηδὲ ἕνος ἁψαμένη	διὰ	παντός ἐστιν ἁγία καὶ ἄτρωτος;
[56]	ζώντων φροντίδας ἢ μένειν ἀνάγκη	διὰ	παντὸς ἢ θανάτῳ παύσασθαι μόνῳ.
[44]	ἁμαρτάνειν γυναῖκα, ταύτην ἔνδον ἔχειν	διὰ	παντὸς ἢ μοιχείας ἁλίσκεσθαι βουλόμενον
[11]	ἀλλ´ οὐδὲ ἡ παρθένος. Παρεστήκασιν	διὰ	παντὸς καὶ λειτουργοῦσιν τῷ Θεῷ·
[16]	τὸ ἐν τοῖς αὐτοῖς ἀφεῖναι	διὰ	παντὸς καὶ μηδέποτε τῆς εὐτελείας
[37]	δὲ κρατήσασα πρότερον οὐκ ἴσχυσε	διὰ	παντὸς κατασχεῖν. Καὶ σὺ μὲν
[40]	ἂν συνεχῶς αὐτὴν ἀποστρέφηται καὶ	διὰ	παντὸς μένῃ τοῦτο ποιῶν; Καρτέρει,
[63]	ἐπιδείκνυσθαι καὶ πρὸς δάκρυα παρεσκευάσθαι	διὰ	παντός, πρὸς γέλωτα δὲ μηδέποτε.
[57]	ἔνεστι, τὴν δὲ ἔνδον συγκεκλεισμένην	διὰ	παντὸς πῶς ἄν τις περιεργάσαιτο
[52]	ἀνέξεται γυναικὸς κελευούσης οἴκοι μένειν	διὰ	παντός; Τίς δὲ τὸν δεσπότην
[34]	δύνασθαι πορνείας ἀπέχεσθαι, εἰ μὴ	διὰ	παντός τις ἔχοιτο τῆς γυναικὸς
[57]	πάθωσι τοιοῦτον ἀλλὰ προσηνοῦς ἀπολαύσωσι	διὰ	παντός, ὑπὸ τῆς ἀποδημίας εἰς
[44]	καὶ πλημμελεῖν. ~Ὅτι εὐκολώτερον εἶναι	διὰ	παρθενίας ἢ διὰ γάμον βασιλείας
[29]	βραχεῖ καὶ ἀμυδρῶς εἰρημένον ἐκεῖ	διὰ	πλειόνων ἐνταῦθα σαφέστερον ἐξειργάσατο. Ποιεῖ
[6]	ψυχῇ, ἀλλὰ μιαίνει μὲν γλῶτταν	διὰ	στόματος προφερόμενα, μιαίνει δὲ τὴν
[49]	καλὸν ὑπάρχειν. Καὶ ἀφεὶς εἰπεῖν,	διὰ	τὰ μέλλοντα ἀγαθά, λέγει· Διὰ
[41]	τῶν φροντίδων ὄχλον μόνον οὐδὲ	διὰ	τὰς λύπας τὰς καθημερινὰς ἀλλ´
[19]	τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω« οὐ	διὰ	τὰς παιδοποιΐας. Καὶ πάλιν ἐπὶ
[39]	γάμον καθ´ ἑαυτὸν θαυμαζόμενον ἀλλὰ	διὰ	τὰς πορνείας, διὰ τοὺς πειρασμούς,
[34]	καὶ ἐμαυτόν, συγχωρῶ δὲ κἀκεῖνο	διὰ	τὰς πορνείας. Διὰ τοῦτο καὶ
[41]	τὴν πρὸς τὴν ἐπιθυμίαν φοράν,	διὰ	τὰς πορνείας λέγων καὶ ἀκρασίας
[33]	ἁπλῶς τίθησιν ἀλλὰ μετὰ αἰτίας,	διὰ	τὰς πορνείας« λέγων καὶ τοὺς
[27]	Ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω.	Διὰ	ταῦτα ἀνεδύετο, διὰ ταῦτα οὐκ
[17]	τοῦ γάμου προτέρα ἡμῖν ἐφάνη.	Διὰ	ταῦτα δὲ ἐπεισῆλθεν ὕστερον ὁ
[37]	ὡς εὐκόλους καὶ ἀλλοπροσάλλους. Οὐ	διὰ	ταῦτα δὲ μόνον αὐτοὺς ἀποστρέφονται
[17]	εὐθέως· τοσοῦτον ἡ ἀκαιρία κακόν.	Διὰ	ταῦτα ἐξ ἀρχῆς οὐκ ἐδόθη
[62]	ἀλλὰ τὰ περικείμενα, ἐκείνην δὲ	διὰ	ταῦτα καὶ ἐκάκισε πολλάκις ὥσπερ
[49]	τὴν αἴσθησιν ἐγγυτέραν ὑπάρχειν αὐτοῖς.	Διὰ	ταῦτα καὶ Κορινθίοις οὕτω διελέγετο
[37]	παντός ἐστιν ἁγία καὶ ἄτρωτος;	Διὰ	ταῦτα καὶ πρὸ τούτων διὰ
[66]	ἡ σωφροσύνη καὶ ἡ αἰδώς.	Διὰ	ταῦτα καὶ τῶν ἀπηλλαγμένων τῆς
[26]	ἀποστερεῖ τῶν τῇ παρθένῳ κειμένων.	Διὰ	ταῦτα Καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ
[72]	διὰ τὸ ἀμελέτητον καὶ ἀγύμναστον.	Διὰ	ταῦτα ὁ μακάριος Παῦλος ἔλεγε·
[27]	γυναῖκα ἐχέτω. Διὰ ταῦτα ἀνεδύετο,	διὰ	ταῦτα οὐκ ἐθάρρει διαλεχθῆναι ἐξ
[70]	στιβάδος οἱ πλείους καθεύδουσιν. Ἀλλὰ	διὰ	τὴν ἄδειαν; Ἀλλ´ οὐδὲ μικρᾶς
[39]	τὰς πορνείας, διὰ τοὺς πειρασμούς,	διὰ	τὴν ἀκρασίαν; Ἄνω μὲν γὰρ
[34]	πλέον τὴν κυριωτέραν αἰτίαν ἐπήγαγε	διὰ	τὴν ἀκρασίαν ὑμῶν« εἰπών. Τίς
[15]	ἐβουλήθη, φησί, δι´ ἡμᾶς καὶ	διὰ	τὴν ἀπείθειαν τὴν ἡμετέραν. Διὰ
[15]	μεθ´ ἑαυτοῦ. Μὴ τοίνυν ὃ	διὰ	τὴν ἀσθένειαν συνεχωρήθη τὴν σήν,
[34]	Διὰ τί γὰρ οὐκ εἶπε	διὰ	τὴν ἀσθένειαν ὑμῶν; Ὅτι ἐκεῖνο
[34]	συγγνώμην. Ἐπιτάττει δὲ οὐδέτερον οὐ	διὰ	τὴν αὐτὴν αἰτίαν, ἀλλ´ ἐνταῦθα
[36]	κἀγώ. Πάλιν οὖν ἑαυτὸν τίθησι	διὰ	τὴν αὐτὴν αἰτίαν. Τὸ γὰρ
[78]	ὅσον τὸ κρεῖττον οὐκ ἔδειξε	διὰ	τὴν αὐτὴν πάλιν αἰτίαν, σὺ
[36]	Εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς	διὰ	τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν« καὶ
[13]	Εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς	διὰ	τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Ὅταν
[49]	εὐνοῦχοι« φησίν, οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς	διὰ	τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Ὅτε
[44]	καὶ πλείονος δυσκολίας εὑρήσει γέμοντα	διὰ	τὴν γυναῖκα. Πολλὰ γὰρ ἀνάγκη
[41]	ἐξουσίαν. Ποῦ τοίνυν εἰσὶν οἱ	διὰ	τὴν ἐκ τῆς ἡδονῆς παραμυθίαν
[49]	διὰ τὰ μέλλοντα ἀγαθά, λέγει·	Διὰ	τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην. Εἶτα πάλιν
[42]	γὰρ τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν« φησί,	διὰ	τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην. Καίτοι γε
[42]	Νομίζω οὖν τοῦτο εἶναι καλὸν	διὰ	τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην. Τοῦτο δὲ
[15]	περιττά, ὕστερον δὲ γέγονεν ἀναγκαῖα	διὰ	τὴν ἡμετέραν ἀσθένειαν καὶ ταῦτα
[78]	αὐτὸν δὴ κἀνταῦθα φυλάττει νόμον	διὰ	τὴν πόλλην ἀσθένειαν τοῦ αἰσχυνομένου
[78]	ποιεῖ. Εἶτα ἵνα μὴ νομίσῃς	διὰ	τὴν πολλὴν συγκατάβασιν μηδὲν εἶναι
[40]	γὰρ δι´ ἁγιωσύνης ἐπιθυμίαν ἀλλὰ	διὰ	τὴν πρὸς τὸν ἄνδρα ὀργὴν
[39]	τῶν οὐκ ἐθελόντων ἐστὶν ἐνεργεῖν	διὰ	τὴν ῥαθυμίαν. Δείκνυσι γὰρ ὅτι
[70]	καιροῦ ῥοπῆς εἰσι κύριοι. Ἀλλὰ	διὰ	τὴν ῥᾳστώνην; Ἀλλ´ οὐ διαλιμπάνουσι
[41]	οὖν Ἰουδαίοις τοῦτο συνεχώρησεν; Δηλονότι	διὰ	τὴν σκληροκαρδίαν, ἵνα μὴ συγγενικῶν
[70]	ἄν τε ὀλίγον φάγῃ; Ἆρα	διὰ	τὴν στρωμνὴν τὴν ἁπαλήν; Καὶ
[24]	κύνα μιμούμενοι. Εἰσὶ δὲ οἱ	διὰ	τὴν ὑπερβολὴν τῆς κακίας καὶ
[46]	δὲ τοὺς χαρακτῆρας ἐκείνους ἠμαύρωσε	διὰ	τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀπὸ τῆς
[75]	προαιρουμένης. Ὅτι γὰρ τοῦτό φησι,	διὰ	τῆς ἐπαγωγῆς ἐδήλωσε. Καὶ οἱ
[31]	τὸν Θεόν, τότε αὐτῷ προσκρούωμεν	διὰ	τῆς οὕτω ματαίας εὐχῆς, κελεύει
[56]	ὅτι τοῖς μὲν τοιαῦτα καὶ	διὰ	τῆς πείρας ἐπῆλθεν, ὅσοι δὲ
[56]	δὲ τὴν πεῖραν διέφυγον, τούτους	διὰ	τῆς προσδοκίας ἠνίασε. Παρθένος δὲ
[84]	τοῦ νόμου ἐν ᾧ ἠσθένει	διὰ	τῆς σαρκός, ὁ Θεὸς τὸν
[11]	τὴν οἰκείαν ἰσχὺν καὶ φιλονεικεῖ	διὰ	τῆς σπουδῆς κατὰ δύναμιν ἐξισωθῆναι
[76]	παραιτήσεσι πάλιν παραίνεσιν ἐπεισήγαγε καὶ	διὰ	τῆς συγχωρήσεως συμβουλήν. Τὸ γὰρ
[49]	ταύτην μόνην ἀπολαμβάνειν τὴν ἀμοιβήν;	~Διὰ	τί ἀπὸ τῶν ἐν τῷ
[68]	καὶ μεριμνᾶν μάλιστα πάντων ἥδονται.	Διὰ	τί γὰρ αὐτοὺς οὐχ οὕτω
[70]	πάντων αὔξει τὰ τῆς ἡδονῆς.	Διὰ	τί γάρ, εἰπέ μοι, καὶ
[49]	ἐφελκύσαιτο ἄν τις καὶ προτρέψειε.	Διὰ	τί γάρ, εἰπέ μοι, πολλοὶ
[29]	τῆς ἀποστολικῆς ἀξίας τὴν παραίνεσιν.	Διὰ	τί γὰρ μακρότερον ἐπέξεισι τούτῳ
[15]	διὰ τὴν ἀπείθειαν τὴν ἡμετέραν.	Διὰ	τί γὰρ μὴ πρὸ τῆς
[34]	καὶ πολὺν ἔχουσαν τὸν ψόγον.	Διὰ	τί γὰρ οὐκ εἶπε διὰ
[38]	μικρᾶς αὐτὴν λαβέσθαι δίδωσιν ἀνακωχῆς.	Διὰ	τί γὰρ οὐκ εἶπε καὶ
[78]	ἐσφαλμένην γνώμην ἀλλ´ ἐπιτρέπεις γαμεῖν;	Διὰ	τί γὰρ οὐκ εἶπες, εἰ
[49]	ἕξομεν τὴν ἀπὸ τῶν γάμων;	Διὰ	τί γὰρ οὐχ οὕτως εἶπεν·
[13]	καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι.	Διὰ	τί γὰρ ὑπὲρ πολλῶν γραψάντων
[29]	μή τι ἂν ἐκ συμφώνου.	Διὰ	τί δὲ καὶ ἐν παραινέσει
[36]	ἔχοντας αὐτὴν ἀκρατεῖς αὐτοὺς καλῶν.	Διὰ	τί δὲ καὶ ὁ μὴ
[13]	πολλὴν ἐποιεῖτο τοῦ γάμου σπουδήν.	~Διὰ	τί ἔγραψαν αὐτῷ Κορίνθιοι περὶ
[30]	μεταπηδῆσαι καὶ τούτοις ἐνδιατρῖψαι μᾶλλον.	~Διὰ	τί εἰ τίμιος ὁ γάμος
[49]	τῶν μεγάλων καὶ ἀπορρήτων δωρεῶν;	Διὰ	τί μὴ διηγήσατο τὰ μετὰ
[15]	τῆς ἀπάτης ὁ γάμος ἐφάνη;	Διὰ	τί μὴ ἐν παραδείσῳ ἡ
[15]	μὴ ἐν παραδείσῳ ἡ μίξις;	Διὰ	τί μὴ πρὸ τῆς ἀρᾶς
[78]	οὕτω θαυμαστὸν ἐπονείδιστον εἶναι νομίζων;	Διὰ	τί μὴ συνεβούλευσας ταύτης ἀπαλλαγέντα
[78]	καθαρὸν καὶ οὐράνιον συμπνίγουσα σπόρον.	~Διὰ	τί μὴ σφόδρα καθάπτεται τοῦ
[13]	δωρεᾶς. Ἄξιον δὲ ἐξετάσαι κἀκεῖνο	διὰ	τί μηδέποτε αὐτοῖς ταύτην εἰσηγήσατο
[23]	ἐκνενευρισμένης ὑπὸ τοῦ καιροῦ τότε;	~Διὰ	τί οἱ τὰ αὐτὰ ἁμαρτάνοντες
[45]	Τίνος ἕνεκεν, ὦ βέλτιστε, καὶ	διὰ	τί; Ὅτι πλείονα μόχθον ὑφίσταται,
[41]	ὁ κύριος αὐτὸ μοιχείαν ἐκάλεσεν.	~Διὰ	τί τοῖς Ἰουδαίοις συνεχώρησε ἀπόστασιν
[38]	κατὰ τὴν ἀρχὴν ὑπερέχει μόνον.	~Διὰ	τί τοῖς μὲν γεγαμηκόσι πολλὴν
[30]	ζητῶν, αὐτὸς δὲ ὁ Μωϋσῆς	διὰ	τί τοὺς Ἰουδαίους τῆς ὁμιλίας
[41]	δεδεμένοι καὶ πάλιν ἀλλήλοις συνδεδεμένοι,	διά	τινος ἀλύσεως μικρᾶς ἐξ ἑκατέρας
[72]	ἢ ταύτην οἴσει τὴν μεταβολὴν	διὰ	τὸ ἀμελέτητον καὶ ἀγύμναστον. Διὰ
[47]	ὅπερ ἔφθην εἰπών, οὐδὲ ἐκείνη	διὰ	τὸ γυνὴ εἶναι τὸν ἄνδρα
[11]	αὐτὰς πάντων ἀπέστησε τῶν φροντίδων	διὰ	τὸ εὐπρόσεδρον καὶ ἀπερίσπαστον. Εἰ
[76]	ἀναγκάζω ἀλλὰ παραινῶ« καὶ προσθεῖναι	διὰ	τὸ εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον« ἔδειξε
[49]	πείσειε τὸν ἀκροατὴν ἀλλὰ καὶ	διὰ	τὸ μάλιστα πάντων ἀνθρώπων ταύτην
[74]	διὰ τὸν Χριστὸν θλίβεσθαι, οὐ	διὰ	τὸ μεταβάλλεσθαι τὴν τῶν πραγμάτων
[71]	μειζόνως τῶν κακῶν ἀνάγκη κοινωνεῖν	διὰ	τὸ μὴ γενναίως τὰς τοιαύτας
[49]	τρόπῳ; Οὐ δι´ ἄγνοιαν οὐδὲ	διὰ	τὸ μὴ εἰδέναι πῶς ἄν
[64]	ὁδεύοντας τοὺς ἑλομένους αὐτήν, οὐ	διὰ	τὸ μὴ θλίβεσθαι ἀλλὰ διὰ
[24]	μόνον ἐκεῖ τὴν τιμωρίαν ὑποστήσονται	διὰ	τὸ πάντων χαλεπώτερα εἰργάσθαι μὴ
[2]	~Ὅτι καὶ κολάζονται οἱ αἱρετικοὶ	διὰ	τὸ παρθενεῦσαι. Ἔστιν δὲ νῦν
[49]	ἠδυνήθη λαλῆσαι ὡς πνευματικοῖς καὶ	διὰ	τὸ σαρκίνους εἶναι ἔτι γάλα
[74]	τὴν τῶν πραγμάτων φύσιν ἀλλὰ	διὰ	τὸ τὴν προαίρεσιν τῶν ταῦτα
[41]	μηδὲν μέγα φθέγξασθαι περὶ ἑαυτοῦ	διὰ	τὸ τῆς ἀρετῆς ταύτης γεγονέναι
[13]	κορυφὴν οὐκ ἐτόλμων ὑμᾶς ἀγαγεῖν	διὰ	τὸ τοῦ πράγματος δυσκατόρθωτον· ἐπειδὴ
[64]	διὰ τὸ μὴ θλίβεσθαι ἀλλὰ	διὰ	τὸ τῶν θλίψεων ἀνωτέρους εἶναι
[3]	ἀνθρωποκτόνον τὸν τοῦ ψεύδους πατέρα.	Διά	τοι τοῦτο καὶ τοὺς πειθομένους
[44]	πραγμάτων ὄγκον, τοσαύταις συνδεδεμένος πέδαις,	διὰ	τοιαύτης ἀλύσεως ἑλκόμενος κάτω συνεχῶς,
[75]	ὅταν τὰς περιττὰς φροντίδας τὰς	διὰ	τὸν ἀκκισμὸν καὶ τὴν διάθρυψιν
[64]	τὰ δάκρυα τὸ αὐτὸ ἐργάζεται	διὰ	τὸν αὐτόν; Διὰ τοῦτο ἣν
[47]	βουλομένην σε τοῦτο ποιεῖν ἡ	διὰ	τὸν γάμον περιτεθεῖσα ἅλυσις καθέλκει
[22]	παῖδες παρὰ τῶν ἄρκων ἔπασχον	διὰ	τὸν Ἐλισσαῖον, τοῦτο διὰ τὸν
[4]	αὑτῶν τὸν μισθὸν ὅτι μὴ	διὰ	τὸν τοῦ Θεοῦ φόβον μετῆλθον
[22]	ἔπασχον διὰ τὸν Ἐλισσαῖον, τοῦτο	διὰ	τὸν τούτου διδάσκαλον ὑπὸ πυρὸς
[68]	πολλὰ κατασκευάζοντες. Εἰ δέ που	διὰ	τὸν τῦφον ἀναγκασθεῖεν καὶ ἐξ
[7]	πάντα ὑπερβαῖνον τὰ ἐν ἀνθρώποις	διὰ	τὸν τῶν τριχῶν αὐχμὸν καὶ
[41]	γὰρ ὄντως ὁ γάμος, οὐ	διὰ	τὸν τῶν φροντίδων ὄχλον μόνον
[74]	ὥσπερ οὖν οὐδὲ θλίβεσθαι τὸ	διὰ	τὸν Χριστὸν θλίβεσθαι, οὐ διὰ
[64]	γέλωτα δὲ μηδέποτε. ~Ὅτι ἃ	διὰ	τὸν Χριστὸν πασχόμενα, κἂν ἀνιαρὰ
[64]	Εἰ δὲ μάστιγες ἡδονὴν ἔτεκον	διὰ	τὸν Χριστόν, τί θαυμάζεις εἰ
[66]	καὶ διὰ τοῦ σχήματος καὶ	διὰ	τοῦ βαδίσματος καὶ διὰ τοῦ
[12]	αὐτῶν τοῦ κυρίου ῥημάτων, ὧν	διὰ	τοῦ μακαρίου φθέγγεται Παύλου. Τὴν
[14]	τῶν ἐπὶ γῆς βασιλεύοντος ἀνθρώπου	διὰ	τοῦ μὴ γαμεῖν ἀφανισθέντος οὐδὲν
[8]	θέλετε ἀκοῦσαι τοῦ Χριστοῦ λέγοντος	διὰ	τοῦ Παύλου· Τίμιος ὁ γάμος
[66]	τῆς σωφροσύνης τοὺς θαυμαστὰς καὶ	διὰ	τοῦ σχήματος καὶ διὰ τοῦ
[66]	καὶ διὰ τοῦ βαδίσματος καὶ	διὰ	τοῦ τῶν ἱματίων ἀνεπιτηδεύτου τῆς
[37]	Διὰ ταῦτα καὶ πρὸ τούτων	διὰ	τοὺς ἀποκειμένους ἐν τοῖς οὐρανοῖς
[39]	θαυμαζόμενον ἀλλὰ διὰ τὰς πορνείας,	διὰ	τοὺς πειρασμούς, διὰ τὴν ἀκρασίαν;
[63]	ἀλλὰ τῆς ψυχῆς ὅλος. Καὶ	διὰ	τοῦτο ἄν τε δυσειδὴς ᾖ,
[49]	ἐστε, καὶ κατὰ ἄνθρωπον περιπατεῖτε.	Διὰ	τοῦτο ἀπὸ τῶν ἐν τῇ
[49]	ὁ λοιπὸς τῶν ἀποστόλων χορός·	διὰ	τοῦτο ἀπὸ τῶν πνευματικῶν αὐτοὺς
[32]	ἀνάγκη δουλεύειν αὐτῆς τῇ λαγνείᾳ.	Διὰ	τοῦτο γὰρ ἀρχόμενος ἔλεγε· Καλὸν
[24]	Θεοῦ ῥήματα εἶναι νομίζετε μόνον.	Διὰ	τοῦτο γὰρ καὶ ἐνίας αὐτῶν
[1]	ἐργάταις τῶν ἀγαθῶν ἀπαιτεῖτε ἔπαθλα;	Διὰ	τοῦτο γὰρ καὶ τὰ πρόβατα
[13]	εἰπεῖν ὅτι Συμφέρει μὴ γαμεῖν.	Διὰ	τοῦτο γὰρ ὁ Παῦλος ἔλεγεν
[47]	οὖν ποικίλη μίξις τῶν λόγων	διὰ	τοῦτο γεγένηται. Ἄξιον δὲ καὶ
[24]	τοῦ Πέτρου τότε. Ἀλλ´ οὐ	διὰ	τοῦτο διέφυγον ἀλλὰ πολλῷ χαλεπωτέραν
[76]	χαλεπώτερον τὴν ἡμετέραν ἀποπνίγει ψυχήν.	Διὰ	τοῦτο εἶπεν· Οὐχ ἵνα βρόχον
[9]	γάμου τὴν παρθενίαν· οὐ μὴν	διὰ	τοῦτο ἐν τοῖς πονηροῖς τὸν
[24]	μυστηρίων ἀναξίως μεταλαμβάνουσι διαλεγόμενός φησι·	Διὰ	τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς
[10]	εἶναι. Καλὸν ὁ γάμος; Οὐκοῦν	διὰ	τοῦτο ἡ παρθενία θαυμαστὸν ὅτι
[16]	κατορθώματα μᾶλλον ἢ ἀνδρῶν. Καὶ	διὰ	τοῦτο ἡμᾶς τελείους ὁ Χριστὸς
[64]	αὐτὸ ἐργάζεται διὰ τὸν αὐτόν;	Διὰ	τοῦτο ἣν στενὴν καὶ τεθλιμμένην
[45]	τούτων ἐμπεπλεγμένοις καὶ πλείονος ἀπολαύσων	διὰ	τοῦτο θαύματος, νῦν μὲν ἴσως
[34]	δὲ κἀκεῖνο διὰ τὰς πορνείας.	Διὰ	τοῦτο καὶ ἀρχόμενος εἶπον· Καλὸν
[30]	καλῶς οὕτω προσιέναι τῷ Θεῷ.	Διὰ	τοῦτο καὶ ἡ νηστεία καλὸν
[49]	τὴν ἐργασίαν ἔλθωσι τῆς ἀρετῆς.	Διὰ	τοῦτο καὶ ὁ Θεὸς Ἰουδαίοις
[1]	τιμὴ τὸ μηδὲν πάσχειν δεινόν.	Διὰ	τοῦτο καὶ ὁ κύριος ἡμῶν,
[2]	καὶ ὑπέρογκον τὸν ἀγῶνα ἀπέδειξε.	Διὰ	τοῦτο καὶ ὁ Παῦλος κατ´
[33]	αὐτῶν τὸν Χριστόν ἐστι μιμουμένων.	Διὰ	τοῦτο καὶ ὁ Παῦλος συνεχῶς
[49]	οὐδὲ παρόντων ἐλάττονα ποιοῦνται λόγον.	Διὰ	τοῦτο καὶ ὁ Παῦλος τούτοις
[48]	πρὸ τοῦ γάμου λαβεῖν ἐχρῆν.	Διὰ	τοῦτο καὶ ὁ Παῦλος ὑστέραν
[32]	Καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι.	Διὰ	τοῦτο καὶ οἱ μαθηταὶ πρὸς
[1]	τῆς πρὸς τὸν ἀδελφὸν ἤδη	διὰ	τοῦτο καὶ στεφάνων ἀξίου σαυτόν.
[41]	παρθενίας λόγοις οὐδαμοῦ παρήγαγεν ἑαυτόν.	Διὰ	τοῦτο καὶ σφόδρα ὑφειμένως καὶ
[83]	πρόκειται, παντί που δῆλόν ἐστι.	Διὰ	τοῦτο καὶ τὸν Νῶε θαυμάζουσα
[8]	μήτε τοὺς μὴ ἑλομένους ἀφίησι	διὰ	τοῦτο κακίζεσθαι, τούς τε ἑλομένους
[25]	ναὸν γίνεσθαι βέβηλον καὶ ἀκάθαρτον.	Διὰ	τοῦτο καλὸν ὅτι βαστάζει καὶ
[77]	ἀπώλλυντο. Καὶ γὰρ ἡ παρθενία	διὰ	τοῦτο καλὸν ὅτι πᾶσαν ἐκκόπτει
[84]	τῷ Θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ.	Διὰ	τοῦτο κολαζόμεθα εἰκότως ὅτι τῶν
[34]	γάμῳ. Οὐδὲ γὰρ οὐ μὴν	διὰ	τοῦτο κωλύω τοῖς βουλομένοις οὐδὲ
[24]	πάσχωμεν κακόν, μὴ θαρρῶμεν ἀλλὰ	διὰ	τοῦτο μᾶλλον φοβώμεθα. Κἂν γὰρ
[24]	κολαζομένους οὐχὶ θαρρεῖν ἀλλὰ δεδοικέναι	διὰ	τοῦτο μᾶλλον χρή. Ὥστε ὅταν
[13]	μέγα ᾖ τὸ κατορθούμενον καὶ	διὰ	τοῦτο μηδὲ εἰς ἐντολῆς ἀνάγκην
[41]	φέρειν ἅπασαν ἱκανὴ συσκιάσαι τρυφήν.	Διὰ	τοῦτο ὁ μακάριος ἐκεῖνος πρῶτον
[13]	προσέθηκε; Δι´ οὐδὲν ἕτερον ἢ	διὰ	τοῦτο ὅπερ εἶπον νῦν· ἵνα
[36]	ἐν τῇ τοῦ παρέχοντος κρίσει.	Διὰ	τοῦτο οὐδαμοῦ τοὺς τὰ θαύματα
[42]	ὁ κύριος οὐκ ἐπέταξε παρθενίαν,	διὰ	τοῦτο οὐδὲ ἐγώ. Συμβουλεύω δὲ
[75]	καὶ τῆς πολλῆς ὕβρεως τίκτεται.	Διὰ	τοῦτο οὐκ ἀναγκάζει καὶ ἐν
[41]	εὐθέως ἐμφαίνει τὸν πόνον λεχθέν,	διὰ	τοῦτο οὐκ εὐθέως ἐπὶ τὴν
[46]	ἐγένετο μὲν ἐπὶ τούτῳ καὶ	διὰ	τοῦτο οὐκ ἠθέλησε δὲ μεῖναι
[12]	μετ´ αὐτῆς, μὴ ἀφιέτω αὐτόν.	Διὰ	τοῦτο οὖν ἔλεγεν· Οὐχ ὁ
[78]	τὰ τῆς ὑγιοῦς διδασκαλίας φυτά.	Διὰ	τοῦτο οὔτε καθικνεῖται αὐτῶν σφοδρῶς
[12]	ἐπὶ τῆς γῆς ἦν. Καὶ	διὰ	τοῦτο Παῦλός φησι· Τοῖς δὲ
[12]	λέγω, οὐχ ὁ κύριος« μὴ	διὰ	τοῦτο Παύλου νομίσῃς εἶναι τὸν
[8]	ἀλλὰ τῆς ἀνάγκης τοῦ νόμου.	Διὰ	τοῦτο Πέρσας μὲν μὴ μητρογαμοῦντας
[75]	ἐπιθυμία φυσική τίς ἐστι καὶ	διὰ	τοῦτο πολλῆς ἔτυχε τῆς συγγνώμης
[83]	ἐπιτετάγμεθα, οὐ βιοῦμεν δέ, καὶ	διὰ	τοῦτο πολὺ τοῦ δικαίου ἀπολειπόμεθα.
[81]	πάντων ἁπλῶς εἰπεῖν τῶν βιωτικῶν.	Διὰ	τοῦτο ῥίζαν αὐτὴν τῶν κακῶν
[8]	δὲ οὐκ ἀφίησιν. Κωλύεις γαμεῖν;	Διὰ	τοῦτο τοῦ μὴ γαμεῖν οὐ
[49]	οὐ βούλομαι θλῖψιν ὑμᾶς ἔχειν,	διὰ	τοῦτο ὑμᾶς οὐ θέλω γαμεῖν.
[8]	εἶναι πρὸς τοῦτο τὸ δόγμα.	Διὰ	τοῦτο ὑπεροψίᾳ ἀμέτρῳ κατὰ τοῦ
[41]	γε μὴ ἐξῆν αὐτοῖς ἐκβάλλειν.	Διὰ	τοῦτό φησιν· Εἰ μισεῖς, ἐξαπόστειλον.
[46]	ἀναπείθουσι προσκρούειν τῷ Θεῷ; Οὐ	διὰ	τοῦτό φησιν ὁ σοφὸς ἐκεῖνος
[12]	λέγει γνώμην εἶναι καὶ οὐ	διὰ	τοῦτο φήσομεν ἀνθρωπίνην εἶναι τὴν
[76]	καὶ ἐπειδὴ φείδεται ἡμῶν καὶ	διὰ	τούτων ἁπάντων δεικνὺς τὸ κοῦφον
[24]	ὁ μακάριος ἐπιστομίζει Παῦλος καὶ	διὰ	τούτων καὶ διὰ τῶν ἐφεξῆς
[13]	μοι« μόνον οὐκ ἀπολογούμενος αὐτοῖς	διὰ	τούτων καὶ λέγων ὅτι ἐγὼ
[29]	τῷ λόγῳ; Οὐ γὰρ ἤρκει	διὰ	τῶν ἀνωτέρω τοῦτο σεμνότερον ἐνδειξάμενον
[12]	μὲν δι´ ἑαυτοῦ, τοὺς δὲ	διὰ	τῶν ἀποστόλων ἔδωκεν ἡμῖν ὁ
[27]	Ὁ γὰρ ὅλον δι´ ὅλου	διὰ	τῶν βαρυτέρων πλέκων τὸν λόγον
[37]	ἑκάστην ἡμέραν βάλλει σκώμμασι καὶ	διὰ	τῶν ἐκείνης ἐγγόνων τὴν οὐκέτ´
[23]	γράμμασι τὰς ἐκείνων καταθέμενος τιμωρίας	διὰ	τῶν ἐκείνοις συμβάντων ἅπασι διαλέγεται
[74]	σφόδρα εὐκολωτέρα. Καὶ ταῦτα ἅπαντα	διὰ	τῶν ἔμπροσθεν ἀπεδείξαμεν λόγων· Ὁ
[47]	καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα« ὅταν	διὰ	τῶν ἔργων ταῦτα φιλοσοφῇ καὶ
[24]	Παῦλος καὶ διὰ τούτων καὶ	διὰ	τῶν ἐφεξῆς κειμένων. ~Ὅτι τοῖς
[52]	μηχανήμασιν οὔτε γοῦν τὴν ὀργὴν	διὰ	τῶν ῥημάτων ἐξενεγκεῖν, ἀλλ´ ἅπαξ
[42]	χάριτος τοῦ Θεοῦ, ταὐτὸν ἐμφαίνων	διὰ	τῶν ῥημάτων τούτων, οἱόνως ἔλεγε·
[21]	θάλασσαν. Τί οὖν λέξουσιν οἱ	διὰ	τῶν ῥημάτων τούτων οὐχ ἕνα
[39]	ἐπαίνων ἀποστερήσας μόνον μέχρι τοῦ	διὰ	τῶν ῥημάτων ψόγου τὴν σφοδρότητα
[52]	προσπηγνυμένων ἐν τῷ τὰς αἱμασιὰς	διαβαίνειν,	ὅταν ἐπιστραφῇ τις τὴν μίαν
[47]	τὴν τῶν μακαρίων ἀνδρῶν ἀρετὴν	διαβαίνῃ.	Οὐ γὰρ καλλωπιζομένη οὐδὲ τρυφῶσα
[25]	κατακυλισθέντα ἀποθανεῖν. Μὴ τοίνυν αὐτὸν	διαβάλῃς.	Πολὺ γὰρ ἔχει τὸ κέρδος
[21]	μόνος ἀλλὰ καὶ ὁ πράγματα	διαβάλλειν	ἐπιχειρῶν Θεῷ δοκοῦντα εἶναι καλά.
[9]	κέρδη· ἓν μὲν τὸ μὴ	διαβάλλειν	τὴν τοῦ Θεοῦ δημιουργίαν, δεύτερον
[22]	πρὸς τῷ μὴ θαυμάζεσθαι καὶ	διαβαλλομένην	ἑώρα παρὰ πάντων ἀνθρώπων; Οἱ
[11]	πρᾶγμα λυμαινομένους καὶ τὸν δεσπότην	διαβάλλοντας	καὶ πονηρὸν ἀποκαλοῦντας. Ἡ γὰρ
[4]	ὅτι τῷ Θεῷ μαχόμενοι καὶ	διαβάλλοντες	αὐτοῦ τὰ κτίσματα οὐ μόνον
[9]	μὴ πεισθέντος κατηγορῶ. Σὺ δὲ	διαβάλλων	αὐτὸ καὶ φαῦλον εἶναι λέγων
[21]	πῦρ, ὁ τὴν ἰσάγγελον ταύτην	διαβάλλων	πολιτείαν πόσην ὀργὴν ἐπισπάσεται κατὰ
[78]	ἕτερος. Ἀλλ´ ὁ Παῦλος ἔτι	διαβαστάζων	τῶν ἀκουόντων τὸ ἀτελὲς ταῦτα
[52]	τὴν ὑποψίαν ταῖς παρ´ αὐτῶν	διαβολαῖς	δυνατωτέραν ποιοῦσιν. Ἡ γὰρ ἅπαξ
[10]	ταύτης ἐγκωμίοις λυμαίνονται, οὕτως ὁ	διαβολῆς	ἀπαλλάττων αὐτὸν οὐ τοῦτον μᾶλλον
[20]	νῦν καὶ οὕτω παύεσθαι τῆς	διαβολῆς.	Ὁ γὰρ πρὸς τὰ καλὰ
[8]	ἔχεις τοῦ δόγματος κοινωνοὺς τὸν	διάβολον,	τοὺς ἀγγέλους τοὺς ἐκείνου— μᾶλλον
[31]	τὸν τῆς προσευχῆς καιρὸν ὁ	διάβολος,	ἂν διακεχυμένην λάβῃ ψυχὴν καὶ
[34]	ἐξουσίαν ἔχειν ἀνακωχῆς. Οὐχ ὁ	διάβολος	δὲ μόνον ἀλλὰ καὶ αὐτὸς
[34]	ἐπιπολὺ μή τινα παρείσδυσιν ὁ	διάβολος	εὕρῃ, πόσων ἂν εἶεν ἄξιαι
[5]	Τοιαύτας τοῖς αὐτὸν θεραπεύουσιν ὁ	διάβολος	ἵστησι τὰς πάγας. Ὅτι γὰρ
[27]	ἂν μικρὸν ἐνδῶσιν, ἕστηκεν ὁ	διάβολος	πῦρ ἔχων μετὰ χεῖρας ὥστε
[8]	φιλοτιμίας ἐξέβαλεν, οὕτως ὑμᾶς ὁ	διάβολος,	τῆς φύσεως ὑμῖν ἀκεραίου μενούσης,
[8]	ἀνοίας δι´ ἧς ὑμᾶς ὁ	διάβολος	ὥσπερ αἰχμαλώτους δήσας εἰς τὸ
[38]	τοῦ Χριστοῦ, μαινομένου δὲ τοῦ	διαβόλου	καὶ τρίζοντος καὶ συμπλεκομένου πρὸς
[34]	Καίτοι οὐδὲ τὰ παρὰ τοῦ	διαβόλου	μηχανήματα ἐξ ἴσης ἀμφοτέροις προσάγεται.
[45]	ἐπέταξεν ἀνύσαι τὸν κατὰ τοῦ	διαβόλου	πόλεμον καὶ τὴν κατὰ τῆς
[14]	μὲν γὰρ ἦσαν ἀνάλωτοι τῷ	διαβόλῳ	καὶ δεσπότην ᾐδοῦντο τὸν αὑτῶν,
[4]	τὸ πῦρ τὸ ἡτοιμασμένον τῷ	διαβόλῳ	καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ« ὅτι
[24]	τὸ ἐξώτερον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ	διαβόλῳ	καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. Πολλοὶ
[46]	δὲ Ἀχαὰβ τίς μάλιστα τῷ	διαβόλῳ	παρέδωκε καὶ πρὸ τούτου τὸν
[52]	ἐκείνων ἀντιλαβεῖν. Πότε οὖν ἀδακρυτὶ	διαγαγεῖν	δυνήσεται; Ποίαν νύκτα; Ποίαν ἡμέραν;
[17]	ἐχρῆν; Ἐν ἐγκρατείᾳ καὶ παρθενίᾳ	διάγειν;	Ἀλλὰ τοῦτο μεῖζον ἂν τὸ
[4]	καὶ λάγνων τὸν ἐν σεμνότητι	διάγοντα	χαλεπώτερα πάσχοντα. ~Ὅτι καὶ μοιχείας
[73]	ἀλλ´ ἑτέρα τις κατάστασις καὶ	διαγωγή.	Ταῦτα δὲ πάντα μικρὸν ὕστερον
[2]	ἀγαθῶν, ἡ μετὰ τοῦ νυμφίου	διαγωγή.	Τί δήποτ´ οὖν ἐναντία τῶν
[49]	Ἔπειτα τῷ καὶ τὴν ἄλλην	διαγωγὴν	ἀπηλλάχθαι κατηφείας καὶ αὐχμοῦ, καὶ
[14]	ἀπώλεσαν μετὰ τῆς μακαρίας ἐκείνης	διαγωγῆς	καὶ τὸ τῆς παρθενίας κάλλος,
[46]	τῆς θαυμαστῆς μὲν ἐκείνης ἐκβαλοῦσα	διαγωγῆς	τῆς ἐν τῷ παραδείσῳ, εἰς
[57]	πρώτην ἀφέντος φωνὴν ἕτεραι πάλιν	διαδέχονται	φροντίδες, ὑπὲρ τῆς σωτηρίας καὶ
[14]	μᾶλλον ἢ τοὺς βασιλεῖς τὸ	διάδημα	καὶ τὰ ἱμάτια τὰ χρυσᾶ.
[81]	καὶ πρὸς αὐτὸν τὸν τὸ	διάδημα	περικείμενον. Ὁ γὰρ χρημάτων καταφρονῶν
[14]	καὶ οὐδεὶς τούτων γέγονεν ἐκ	διαδοχῆς,	οὐδεὶς ἐκ τόκων καὶ ὠδίνων
[52]	τοῦ γάμου πραγμάτων ὁ τοῦτο	διαδρὰς	ἐκείνῳ περιπείρεται πάλιν, καὶ ὁ
[52]	περιπείρεται πάλιν, καὶ ὁ τοῦτο	διαδὺς	ἄλλῳ προσέπταισε, καὶ ὅλως οὐκ
[59]	καὶ ὅτι τοῦ συνοικοῦντος αὐτὴν	διαζεύγνυσιν.	Ἡ δὲ παρθένος καὶ ποθεῖ
[58]	τις αἰτία μήτε θάνατος ἄωρος	διαζευγνύτω	τὸν γάμον, ἀλλὰ καὶ τοῦτον
[40]	πρὸς τοὺς συνοικοῦντας διεφθάρη ἡ	διάθεσις,	τήμερον μὲν τούτου, αὔριον δὲ
[12]	αὐτοῖς. Ἀπὸ γὰρ τῆς παλαιᾶς	διαθήκης	οὐκ ἦν ὁ γάμος ἀμφίβολος·
[75]	διὰ τὸν ἀκκισμὸν καὶ τὴν	διάθρυψιν	γινομένας τῶν γυναικῶν μὴ δεχώμεθα,
[17]	σιτίων ἐπὶ τὴν συνήθη φέρει	δίαιταν.	Ὥσπερ δὲ ἐν τοῖς σώμασι
[75]	τοῖς ἱματίοις, τὴν ἐν τῇ	διαίτῃ,	τὴν ἐν τοῖς ἄλλοις ἅπασιν,
[15]	καὶ τὴν τρυφὴν τῆς σώφρονος	διαίτης	καὶ τὸ ἀμύνεσθαι τοῦ φέρειν
[14]	καθάπερ ἐν οὐρανῷ τῷ παραδείσῳ	διαιτώμενοι	καὶ ἐντρυφῶντες τῇ πρὸς Θεὸν
[11]	γῆς διατρίβοντας τοῖς ἐν οὐρανοῖς	διαιτωμένοις	ὁμοίως πολιτεύεσθαι ποιεῖ; Τοὺς σῶμα
[78]	τοιαῦται ψυχαί· τὰς δὲ οὕτω	διακειμένας	οὐκ ἐνῆν ἀθρόον ἀναγαγεῖν ἐπὶ
[84]	ἀπῄτει τὰ κατορθώματα, ἅτε νηπιωδέστερον	διακειμένην.	Ἐπειδὴ δὲ προφητῶν ἤκουσεν, ἀποστόλων,
[68]	λόγος τὴν εὐφροσύνην τῆς οὕτω	διακειμένης	παραστήσειε ψυχῆς; Οὐκ ἔστιν οὐδείς.
[22]	Θεοῦ ἔπαινος. Οἱ δὲ ἀσθενέστερον	διακείμενοι	καὶ ἄρτι πρὸς τὸ πρᾶγμα
[17]	Οἱ μὲν οὖν ἔτι νωθρότερον	διακείμενοι	καὶ τὸν βαθὺν ὕπνον καθεύδοντες
[52]	ἐκτεθηριωμένον καὶ πάντων πολεμιώτερον ἴδῃ	διακείμενον	πρὸς αὐτήν, ποῦ δυνήσεται βλέψαι
[20]	ἀρετῆς καὶ τῶν μαινομένων ἀθλιώτερον	διακείμενος.	Οἱ μὲν γὰρ οὐκ ἴσασιν
[20]	καλὰ τῶν πραγμάτων ἀπ´ ἐναντίας	διακείμενος	τῆς γνώμης μετὰ τῆς ἄλλης
[55]	δεινὸν ἀλλ´ ὅτι τἀνδρὸς οὕτω	διακειμένου	οὔτε οἰκέταις οὔτε θεραπαινίσι μετ´
[49]	δὲ πρὸς Κορινθίους τοὺς ἀτελέστερον	διακειμένους	διελέγετο, ἤδη τῶν πόνων αὐτοῖς
[79]	ἐξετάσειεν, οὐδὲν χεῖρον ἐκείνων εὑρήσει	διακειμένους.	Καὶ τοῦτο δὲ αὐτὸ τὸ
[49]	καὶ οἴνῳ μύρου οὐδὲν χεῖρον	διακειμένῳ	καὶ ἑτέρᾳ πολλῇ καὶ διαφόρῳ
[49]	τῶν ἀγροικοτέρων ἔτι καὶ παχύτερον	διακειμένων	τὸν μὲν Θεὸν καὶ ἐπὶ
[69]	ἐν τοῖς τοιούτοις οἱ πλουτοῦντες	διάκεινται.	Καθάπερ γὰρ ἐκεῖνοι τοὺς δεσπότας
[75]	πῶς διάκεινται. Πῶς οὖν ἐκεῖνοι	διάκεινται;	Οὐ θεραπαινίδων ἀναγκάζονται πλῆθος ὠνεῖσθαι,
[75]	ἔχοντας ἐννοείτω τοὺς ἐσταυρωμένους πῶς	διάκεινται.	Πῶς οὖν ἐκεῖνοι διάκεινται; Οὐ
[73]	ἐν ἴσῳ τοῖς οὐκ ἔχουσι	διακείσεσθαι;	Τί δαὶ χρημάτων, τί δαὶ
[55]	ἀπολέσασα, τῶν ἀργυρωνήτων οὐδὲν ἄμεινον	διακείσεται,	ἀλλὰ κἂν ἀσελγαίνειν κἂν παροινεῖν
[66]	οἰκείοις ποσὶ μὴ κεχρημένη ἄμεινον	διακείσεται.	Τὰς γὰρ ἀηδίας ὅσας ἐκ
[52]	εἴωθε γίνεσθαι— ἐκεῖνος μὲν ῥᾷον	διακείσεται	τῆς γυναικός, τὸ δὲ πλέον
[57]	οὐδὲν ἀφίησιν ἄμεινον τοῦ κάμνοντος	διακεῖσθαι	ἀλλ´ εἰς τὴν αὐτὴν τῷ
[8]	ἀνέπεισαν μαίνεσθαι καὶ αὐτοὺς οὕτως	διακεῖσθαι	νόμιζε. Ὅτι γὰρ ἴσασι τὸν
[52]	φρενίτιδι κατεχομένων νόσῳ οὐδὲν ἄμεινον	διάκειται	ὁ ταύτῃ τῇ μανίᾳ πληγείς.
[40]	θεραπαινίδων μηδὲν ἄμεινον πρὸς αὐτὴν	διάκειται,	πῶς οἴσει τὴν τοσαύτην ἀνάγκην
[31]	προσευχῆς καιρὸν ὁ διάβολος, ἂν	διακεχυμένην	λάβῃ ψυχὴν καὶ ὑπὸ τῆς
[72]	ἐν ἐκείνῳ τῷ ὑγρῷ καὶ	διακεχυμένῳ	βίῳ δαπανηθείς, εἴποτε συμβαίη κατὰ
[63]	Ὥσπερ δὲ γυναικὶ κοσμίᾳ τὴν	διακονουμένην	θεράπαιναν καὶ αὐτὴν εἶναι τοιαύτην
[65]	ἡ γεγαμημένη, ὠδῖσι καὶ οἰμωγαῖς	διακοπτομένη;	Τοσαύτη γὰρ τῆς ἀλγηδόνος ταύτης
[78]	πάντα ἵστασθαι χρὴ γενναίως τὰ	διακόπτοντα	τὴν καλὴν ταύτην ὁρμήν, ἄκουσον
[57]	ὁ τοῦ τόκου καιρὸς ἐπιστῇ	διακόπτουσι	μὲν καὶ διασπῶσι τὴν ἐπὶ
[47]	τῆς παρθενίας ὕφηνε συμβουλὴν ἀλλὰ	διακόπτων	αὐτὴν συνεχῶς τοῖς περὶ τοῦ
[47]	λόγῳ ἀλλὰ διατεμὼν αὐτὸν καὶ	διακόψας	πρὶν φανῆναι σκληρόν, τοὺς περὶ
[57]	διατελῶσι, φόβος μὴ θάνατος ἐμπεσὼν	διακόψῃ	τὴν ἡδονήν, μᾶλλον δὲ οὐκέτι
[47]	τὴν ἀρχήν· κἂν ἀντιπέσῃς καὶ	διακόψῃς,	οὐ μόνον οὐκ ἀπήλλαξας σαυτὴν
[52]	ἴσης τὴν ἀκοὴν οὐκ ἀνέχεται	διακρίνειν	τοὺς συκοφάντας τῶν μὴ τοιούτων,
[67]	σπουδάζουσιν. Ὅταν οὖν συμβῇ τινα	διαλάμπειν	ἐν αὐταῖς, ἄν τε ἕλῃ
[60]	ταπεινῶν γεγονέναι οὔτε τὸ μὴ	διαλάμπειν	τὴν τοῦ σώματος ὥραν οὔτε
[36]	χαρακτῆρα παραπολλύμενον ἀλλ´ ἀκριβῶς πανταχοῦ	διαλάμποντα.	Χάρισμα Θεοῦ καλεῖ τὸ ἑαυτοῦ
[20]	θαυμάζων τοὺς ἐν τοῖς μεγίστοις	διαλάμποντας	ἄθλοις, κἂν μὴ δύνηται τῶν
[82]	καὶ Πέτρος ἐπὶ τῆς ἐγκρατείας	διαλάμψαντες,	εἰς τοὺς ἐκείνου κόλπους εὔχονται
[57]	ἀπήλλακται τῆς φροντίδος. Πολλαὶ γοῦν	διαλάμψασαι	σφόδρα κατὰ τὴν τοῦ σώματος
[48]	ἀνάγκην, τότε περὶ τῆς λύσεως	διαλέγεται.	Εἰπὼν γὰρ Δέδεσαι γυναικί; Μὴ
[33]	μαθητὴς συνεχῶς περὶ τῶν αὐτῶν	διαλέγεται·	καὶ οὐδαμοῦ τὴν συγχώρησιν ἁπλῶς
[23]	διὰ τῶν ἐκείνοις συμβάντων ἅπασι	διαλέγεται	λέγων ὅτι κἂν ἐν τῷ
[41]	ὑφειμένως καὶ μετὰ πολλῆς ὑποστολῆς	διαλέγεται·	οὐ γὰρ αὐτῷ τὸ πρᾶγμα
[41]	ἐξαπόστειλον. Ὅταν δὲ τοῖς ἐπιεικέσι	διαλέγηται	καὶ οἷς μηδὲ ὁργίζεσθαι συγχωρεῖ,
[68]	διὰ παντὸς δὲ τῷ Θεῷ	διαλεγομένην	καὶ πρὸς αὐτὸν ἀτενέστερον ὁρῶσαν.
[49]	περὶ παρθενίας οὔτε περὶ ἀνεξικακίας	διαλεγόμενος.	Ἀλλ´ ἐκεῖ μὲν τὴν βασιλείαν
[42]	εἰμι. Καθάπερ καὶ μετὰ ταῦτα	διαλεγόμενος	αὐτοῖς ἔλεγεν· Εἰ ἄλλοις οὐκ
[49]	ποιεῖ ἀλλὰ καὶ περὶ ἀνεξικακίας	διαλεγόμενος	ἐπὶ τὴν αὐτὴν τῆς συμβουλῆς
[50]	ὁ προφήτης τοῖς νηπίοις Ἰουδαίοις	διαλεγόμενος,	ἐφ´ ὧν καὶ τρυφὴ συγκεχώρητο
[41]	Περὶ μὲν οὖν τῆς ἐγκρατείας	διαλεγόμενος,	Θέλω« φησί, πάντας ἀνθρώπους εἶναι
[35]	ἀλλαχοῦ ποιεῖ. Τοῖς Γαλάταις γὰρ	διαλεγόμενος	καὶ τὸν ἀπὸ τοῦ νόμου
[12]	γὰρ περὶ τῆς ἐν χηρείᾳ	διαλεγόμενος,	Μακαριωτέρα δέ ἐστι, φησίν, ἐὰν
[21]	ἕτερος προφήτης περὶ αὐτοῦ τούτου	διαλεγόμενος·	Οὐαὶ ὁ λέγων τὸ πονηρὸν
[36]	γε καὶ περὶ τοῦ κηρύγματος	διαλεγόμενος	τῷ αὐτῷ κέχρηται τρόπῳ, περὶ
[24]	γὰρ τῶν μυστηρίων ἀναξίως μεταλαμβάνουσι	διαλεγόμενός	φησι· Διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν
[34]	Ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν παρθένων	διαλεγόμενός	φησιν· Ἐπιταγὴν κυρίου οὐκ ἔχω,
[81]	γενόμενος ἀνωτέρω πᾶσι μετὰ παρρησίας	διαλέξεται	οὐδένα δεδοικὼς οὐδὲ τρέμων. Ὁ
[11]	ἅλις— τοῖς τέκνοις τῆς ἐκκλησίας	διαλεξώμεθα	λοιπόν. ~Ὅτι Παῦλος εἰπὼν Τοῖς
[41]	περὶ τῶν ταῖς ἀπίστοις συνοικούντων	διαλεχθεὶς	καὶ πᾶσιν ἀκριβῶς τοῖς περὶ
[13]	ἀλλὰ περὶ τοῦ γάμου μόνον	διαλεχθεὶς	καὶ τὸ βάρος τοῦ πράγματος
[27]	ἀνεδύετο, διὰ ταῦτα οὐκ ἐθάρρει	διαλεχθῆναι	ἐξ ἀρχῆς περὶ παρθενίας αὐτοῖς,
[70]	διὰ τὴν ῥᾳστώνην; Ἀλλ´ οὐ	διαλιμπάνουσι	μόχθοις κοπτόμενοι καὶ ταλαιπωρίαις. Τί
[37]	σκώμματα καὶ κατηγορίαι πρὸς τὴν	διαλυθεῖσαν	εἰς γῆν· ἔχθρα ἄσπονδος πρὸς
[52]	λύτρου τὴν ἔχθραν οὐδὲ μὴ	διαλυθῇ	πολλῶν δώρων. Τοσαύτη γὰρ ἡ
[17]	ἄνθρωπος ὢν τὸν οὐδαμοῦ μὲν	διαμαρτάνοντα,	πάντα δὲ ἀξίως τῆς οἰκείας
[2]	ὠφείλατε ποιῆσαι πεποιήκατε« οὔτε οἱ	διαμαρτάνοντες	συγγνώμης ἔτυχον ἀλλὰ τὴν τῶν
[34]	παραμυθίας καὶ μέχρι τέλους ἀχείρωτοι	διαμείνασαι;	Καίτοι οὐδὲ τὰ παρὰ τοῦ
[14]	τῆς αὐτῆς ἀσφαλείας καὶ εὐταξίας	διαμενεῖ	καὶ τὸ καλὸν τοῦτο παράγγελμα
[27]	τοῦ πράγματος κλέπτει βαρὺ καὶ	διαναπαύσας	τὸν ἀκροατὴν οὕτω πείθει καὶ
[47]	τοῦ γάμου λόγους πάλιν ἐντίθησι	διαναπαύων	αὐτόν. Ἤρξατο ἀπὸ τῆς παρθενίας
[41]	ἀρχὴν ἀλλ´ εἰς ἑκατέρους αὐτῆς	διανεῖμαι	τὴν ἐξουσίαν. Ποῦ τοίνυν εἰσὶν
[63]	καὶ συνεχῶς λυποῦντας ἀγριαίνειν καὶ	διανίστασθαι	ἀλλὰ καὶ πρὸς τούτους ἡδὺ
[32]	καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ τὴν	διάνοιαν	ἅπασαν ἐπιστρέψαντες πρὸς ἐκείνους, οὕτω
[34]	τὴν φλόγα, ἀνέπαφον δὲ τὴν	διάνοιαν	διατηρεῖν; Οὐδεὶς γὰρ αὐτῇ συγχωρεῖ
[78]	τὴν εὐτελῆ καὶ μικρὰν παραμυθεῖται	διάνοιαν,	μετὰ τούτων καὶ ἑτέραν αἰτίαν
[41]	αὐτῶν τὰς ἀκοάς, καὶ τὴν	διάνοιαν	προλεάνας, εἴσοδον ἀρίστην τῷ λόγῳ
[30]	ὅλην πρὸς ἑαυτὴν ἐπιστρέφει τὴν	διάνοιαν.	Τοῦτο καὶ ὁ Παῦλος αἰνιττόμενος
[11]	καὶ ὀφθαλμὸν καὶ ἀκοὴν καὶ	διάνοιαν	ὑπερβαίνοντα τὴν ἀνθρωπίνην. Διόπερ ἐκείνους
[31]	ἐργάσεται τῇδε κἀκεῖσε τοὺς τῆς	διανοίας	ἀναρριπίζων ὀφθαλμούς; Ὅπερ ἵνα μὴ
[41]	εὐεργεσίας καὶ τούτῳ πάντων τὰς	διανοίας	ἀναστήσας καὶ πρὸς τὸν οὐρανὸν
[27]	ἀπολεῖ. Δεῖ τοίνυν ἡμῖν ἀδαμαντίνης	διανοίας,	μηδέποτε καθεύδοντος ὀφθαλμοῦ, καρτερίας πολλῆς,
[36]	ἄληπτα. Τῶν δὲ χαρισμάτων ἡ	διανομὴ	οὐκ ἐν τῇ τοῦ λαμβάνοντος
[52]	φέρειν καὶ τῷ θαλάμῳ προσηλῶσθαι	διαπαντὸς	δεσμώτου χεῖρον. Ἢ βουλομένην φθέγγεσθαι
[76]	ἡμῖν ἀπρόθυμον. Ὑπὲρ οὗ καὶ	διαπορήσειεν	ἄν τις εἰκότως, πῶς ἀνωτέρω
[74]	ἐργάσωνται τὸν δεσμόν. Ἐπειδὴ γὰρ	διαρρῆξαι	αὐτὸν οὐκ ἔνι περιβληθέντα ἅπαξ,
[49]	προσδοκήσῃ λήψεσθαι δίκην. Βουλόμενος οὖν	διασεῖσαι	τῆς μνησικακίας τὴν ῥίζαν καὶ
[29]	εἰ δέ τις αὐτὰ ἀκριβῶς	διασκέψαιτο	τῆς αὐτῆς ὄντα τοῖς προτέροις
[52]	τὴν ψυχὴν ὁ χειμών. Ταῦτα	διασκεψάμενος	ὁ Σολομὼν ἔλεγε· Σκληρὸς ὡς
[61]	περιδέραια ἀπὸ τιμίων συγκείμενα λίθων	διασπασθέντα	καὶ ἐκπεσόντα ἀπώλεσαν. Πλὴν ἀλλὰ
[14]	πεσόντος πᾶσα ἀνάγκη τοῦ στρατεύματος	διασπασθῆναι	τὴν εὐταξίαν, οὕτω τοῦ πάντων
[57]	καιρὸς ἐπιστῇ διακόπτουσι μὲν καὶ	διασπῶσι	τὴν ἐπὶ τοσούτῳ χρόνῳ πονηθεῖσαν
[47]	καὶ τὸν ἕτερον ἕπεσθαι ἢ	διαστασιάζοντα	καὶ τὸν ἕτερον συναπολέσθαι ἐκείνῳ.
[52]	καὶ παρρησίας μείζονος ἐπιλάβηται καὶ	διαστασιάζοντας	πρὸς ἀλλήλους ἴδῃ τοὺς κρατοῦντας
[47]	μὴ καταλίπῃς αὐτήν· συνοίκει, μὴ	διαστῇς,	ἀλλὰ δεσμὸν τὴν συζυγίαν ἐκάλεσε;
[43]	τῶν ἐν τῷ βίῳ πραγμάτων	διαστροφή.	Τοσαύτη γάρ ἐστιν ἡ σύγχυσις,
[17]	τὴν ἐν τῇ ψυχῇ γενομένην	διαστροφήν.	Ὥσπερ οὖν οὐδὲ ἡ τῶν
[22]	παρὰ παίδων καὶ παρὰ ἀνδρῶν	διασύρεσθαι,	τίς τῶν ἀσθενεστέρων αἱρήσεται πόνους
[21]	ὁ τὴν ἁγιωσύνην αὐτὴν ὁλόκληρον	διασύρων,	τίνα ὑφέξει δίκην; Ἐάν τις
[5]	ἔνδον στρεφομένου τὸ τῆς παρθενίας	διασωθῆναι	δυνήσεται κάλλος; ~Ὅτι οἱ αἱρετικοὶ
[82]	τῶν ἄλλων ἁπάντων τὸ εὐπρόσεδρον	διασῶσαι;	Πρῶτον μὲν ὅτι οὐδεὶς κατὰ
[7]	τοὺς τῆς ἀθλήσεως ταύτης νόμους	διαταξάμενος.	Οὐ γὰρ ἀπὸ τῶν ἱματίων
[69]	γὰρ ὅταν καρηβαρίαι καὶ γαστρὸς	διατάσεις	καὶ πνεύματος ἐμφράξεις καὶ σκοτοδινίαι
[63]	ὥστε μὴ ἄτακτα βαδίζειν καὶ	διατεθρυμμένα	ἀλλ´ ἄπλαστόν τινα καὶ ἀνεπιτήδευτον
[67]	χαλεπώτερα, οἷον τὸ καθ´ ἑκάστην	διατείνεσθαι	τὴν ἡμέραν ῥαθυμίαν ἐπιστρέφουσαν, κακουργίαν
[9]	ποιοῦντας, εἰ σωφρονοῦσι, καὶ ἐπαινῶν	διατελῶ.	Οὕτω γὰρ δύο γίνεται τὰ
[57]	ἂν μὲν ὁμονοοῦντες οἱ συνοικοῦντες	διατελῶσι,	φόβος μὴ θάνατος ἐμπεσὼν διακόψῃ
[47]	οὐδὲ ἐπεξέρχεται τῷ λόγῳ ἀλλὰ	διατεμὼν	αὐτὸν καὶ διακόψας πρὶν φανῆναι
[1]	καὶ ἐν τοῖς ἔξωθεν οὕτω	διατεταγμένα	νόμοις. Ὁ φονεύων ἀναιρείσθω, φησίν·
[30]	μέν— οἷς ἅπαντα τὰ σωματικὰ	διατετύπωτο,	οἷς καὶ δύο γυναῖκας ἔχειν
[9]	γαλήνῃ πολλῇ καθίστησιν ἡμᾶς καὶ	διατηρεῖ.	Ἀλλ´ εἰσί τινες οἱ μὴ
[25]	ὅτι ἐν σωφροσύνῃ τὸν ἄνδρα	διατηρεῖ	καὶ οὐκ ἀφίησιν εἰς πορνείαν
[63]	πολλῇ τῶν ἵππων ἕκαστον εὐρυθμίᾳ	διατηρεῖ,	καὶ οὔτε τὴν γλῶτταν ἀφίησιν
[34]	φλόγα, ἀνέπαφον δὲ τὴν διάνοιαν	διατηρεῖν;	Οὐδεὶς γὰρ αὐτῇ συγχωρεῖ τοὺς
[78]	τοῖς ἐπαίνοις τοῦ τὴν ἑαυτοῦ	διατηροῦντος	παρθένον δίδωσιν αὐτῷ σφοδρὰν τὴν
[19]	καὶ ἐν ἁγιασμῷ καὶ σεμνότητι	διατηρῶν.	Ἀλλὰ γὰρ μέχρι τίνος οὐ
[10]	ἐπὶ τῆς γῆς ἔχουσι τὰς	διατριβὰς	οὐδὲ ὄχλον ἐπιθυμιῶν ἀνέχονται, οὐδὲ
[73]	τὸν οὐρανὸν καὶ τῆς ἐκεῖ	διατριβῆς	τὴν λαμπρότητα καὶ τὴν δόξαν
[34]	γὰρ τοὺς ἐν τῷ γάμῳ	διατρίβοντας	δέδοικεν ἀποστῆσαι ἐπιπολὺ μή τινα
[11]	Πῶς τοὺς ἐπὶ τῆς γῆς	διατρίβοντας	τοῖς ἐν οὐρανοῖς διαιτωμένοις ὁμοίως
[27]	ὁ σποδὸς τοῖς ἐν οὐρανῷ	διατρίβουσιν	ἐξισοῦσθαι φιλονεικεῖ καὶ ἡ φθορὰ
[50]	ἡμῖν περισπούδαστον. Ἔχοντες« γάρ φησι,	διατροφὰς	καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα. Οἱ
[6]	τὴν ψυχὴν παντὸς σητὸς χαλεπώτερον	διατρώγει	τὴν ῥίζαν καὶ μετ´ ἐκείνης
[66]	καθ´ ἑαυτῆς τρέπει τὸν θυμόν,	διατρώγουσα	συνεχῶς ὑπὸ τῆς ἐπηρείας ἑαυτήν.
[10]	οὐδεμιᾶς ἐνοχλούσης ἐπιθυμίας μένειν ἀνάγκη	διαυγεῖς	καὶ λαμπράς. ~Ὅτι ἡ παρθενία
[47]	τῶν δεδεμένων οὐδὲν οἱ γεγαμηκότες	διαφέρουσι.	Κἀνταῦθα γὰρ ὅπουπερ ἂν ἑλκύσῃ
[52]	τὴν μὲν ἀπὸ τῶν νόμων	διαφεύγει	τιμωρίαν, τὴν δὲ ἄνωθεν καὶ
[23]	διέφυγον ἀλλ´ οὐκ εἰς τέλος	διαφεύξονται.	Κατὰ γὰρ τὸν μακάριον Παῦλον,
[57]	δὲ φόβος, μήποτε γενομένης ἀμβλώσεως	διαφθαρῇ	μὲν τὸ συλληφθέν, κινδυνεύσει δὲ
[18]	ἀλλ´ ὅτι τὸ ἀπολλῦναι καὶ	διαφθείρειν	τὸ γένος τὸ ἡμέτερον οὐ
[17]	ψυχῆς αἱ τῶν παθῶν ἀμετρίαι	διαφθείρουσι	τὴν ὑγίειαν αὐτῆς. Καὶ δεῖ
[60]	φοβηθῆναι ζηλοτυπίαν, οὐκ ἔστιν ἀλγῆσαι	διαφθονουμένην	ἑτέρᾳ γυναικὶ ὡς λαμπροτέρῳ συνεζευγμένῃ
[82]	Οὐ ταύτῃ δὲ μόνον ἡ	διαφορὰ	δήλη ἀλλ´ ὅτι ὧν μὲν
[63]	πολυτέλεια οὐδὲ χρωμάτων πολυτελῆ ἄνθη	διάφορα	οὐδὲ ἄλλο τοιοῦτον οὐδὲν τῶν
[36]	τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν	διάφορα«	προϊὼν προστασίας καὶ ἐλεημοσύνας καὶ
[78]	τὸ μέσον, τίθησι πάλιν τὴν	διαφορὰν	μεθ´ ὑποστολῆς μέν, τίθησι δ´
[57]	καὶ χρηστῶν γενομένων καὶ πονηρῶν	διαφόροις	συνέχωνται λύπαις καὶ φροντίσι, πόθεν
[9]	ὅσον ἀνάγκης καὶ προαιρέσεως τὸ	διάφορον.	Ὁ μὲν γὰρ συμβουλεύων ἀφίησι
[74]	Θεοῦ πρὸς τὸν κόσμον τὸ	διάφορον,	τοσοῦτον αὕτη βελτίων ἐκείνης ἡ
[83]	πολλοὶ γὰρ τελειότητος τρόποι κατὰ	διαφόρους	ὡρισμένοι καιρούς, καὶ τοῦ χρόνου
[49]	διακειμένῳ καὶ ἑτέρᾳ πολλῇ καὶ	διαφόρῳ	δαπάνῃ λειτουργοῦντες τῇ σαρκὶ πολλὴν
[48]	μόνον τὸ τὴν ἐνθάδε θλῖψιν	διαφυγεῖν;	Καὶ τίς ἀνέξεται παρθενεύειν ἐπὶ
[52]	ἐκεῖνά τις διαφύγῃ, πάντα ἁπλῶς	διαφυγεῖν	οὐ δυνήσεται. Ἀλλ´ ὥσπερ ἐπὶ
[21]	ἐπὶ γὰρ τῶν οὐκέτι δυναμένων	διαφυγεῖν	τὴν μέλλουσαν κόλασιν τοῦτο τὸ
[52]	ἕτερα πρόσεστι, κἂν ἐκεῖνά τις	διαφύγῃ,	πάντα ἁπλῶς διαφυγεῖν οὐ δυνήσεται.
[58]	μέγα ὁ γάμος κἂν πάντα	διαφύγῃ	τὰ λυπηρά. Βούλει καὶ ταῦτα
[57]	ἂν οὔτε ἑκὼν οὔτε ἄκων	διαφύγοι,	ταῦτα ἐπισκεψώμεθα νῦν. Τίνα οὖν
[49]	μακρᾶς ἀνενέγκωσι νόσου, ὅταν κίνδυνον	διαφύγωσιν,	ὅταν δυναστείας τινὸς ἐπιτύχωσι καὶ
[63]	τῷ προσώπῳ παραινεῖ συνεχῶς μὴ	διαχεῖσθαι	τῷ γέλωτι ἀλλὰ μηδὲ ἠρέμα
[73]	ἐπιθυμίαις γυναικὸς καὶ γέλωτι καὶ	διαχύσει	καὶ τρυφῇ; Ὁ κύριος ἐγγύς.
[30]	πόθον βιωτικόν, πᾶσαν φροντίδα καὶ	διάχυσιν	καὶ πανταχόθεν ἑαυτὸν συναγαγόντα καλῶς
[52]	Ἐὰν δὲ ἐπιμείνῃ συνεχῶς ἐγκαλοῦσα,	διδάξει	ταχέως αὐτὴν ὅτι βέλτιον σιγῇ
[14]	τοὺς προσποιουμένους εἶναι μεθ´ ἡμῶν,	διδάξωμεν	ἀμφότερα, ὡς οὔτε τὸ πρᾶγμα
[5]	πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ	διδασκαλίαις	δαιμονίων ἐν ὑποκρίσει ψευδολόγων κεκαυτηριασμένων
[42]	καὶ τὸ κήρυγμα καὶ τὴν	διδασκαλίαν	μόνον νομίσῃς τῆς δωρεᾶς εἶναι
[29]	μὴ δέξωνται, καὶ δοκεῖ μὲν	διδασκαλίας	τὸ πρᾶγμα εἶναι, τὸ δὲ
[78]	συνανασπάσῃ καὶ τὰ τῆς ὑγιοῦς	διδασκαλίας	φυτά. Διὰ τοῦτο οὔτε καθικνεῖται
[42]	ἔλαττον θείς. Ἔλαττον γὰρ τοῦ	διδάσκαλον	εἶναι τῶν πιστῶν τὸ μόνον
[33]	τὴν ἐνεργείαν. Κἀνταῦθα οὖν τὸν	διδάσκαλον	μιμούμενος ὁ μαθητὴς συνεχῶς περὶ
[22]	Ἐλισσαῖον, τοῦτο διὰ τὸν τούτου	διδάσκαλον	ὑπὸ πυρὸς ἄνωθεν ἁφθέντος δὶς
[42]	προστασίαν τὴν ὑμετέραν ἐγχειρισθείς, ὡς	διδάσκαλος	καὶ καθηγητής, ἀλλὰ τί; Ὡς
[42]	λέγων, ἀντὶ δὲ τοῦ ὡς	διδάσκαλος	Ὡς ἡλεημένος ὑπὸ κυρίου πιστὸς
[12]	ὅτι μηδεμίαν ποτὲ παρὰ τοῦ	διδασκάλου	δεξάμενοι συμβουλὴν περὶ παρθενίας, αὐτοὶ
[2]	Παῦλος κατ´ ἴχνος βαίνων τοῦ	διδασκάλου,	Ἐπιταγὴν κυρίου« φησίν, οὐκ ἔχω,
[29]	προσηνέστερος ὁ λόγος ἐγένετο, τοῦ	διδασκάλου	τὴν γνώμην δεικνὺς οὐ μετὰ
[35]	ἐναγομένους ζῆλον, ὅταν παρὰ τῶν	διδασκάλων	ἔχωσι τὰ παραδείγματα. Ὥσπερ οὖν
[47]	ὁ λόγος αὐτοῦ βούλεται, ὁ	διδάσκων	πολλὴν τῇ σαρκὶ θλῖψιν ὑπομένειν
[17]	ἐλθὼν ἐξήγαγε τῆς ἐνταῦθα μονῆς	διδάσκων	ὑψηλότερα πέτασθαι. Οἱ μὲν οὖν
[12]	μόνον δεικνύντος δι´ αὐτοῦ νῦν	διδομένην	τὴν ἐντολήν. Καὶ γὰρ περὶ
[82]	ἔπαθλα, ἄκουσον τοῦ μέλλοντος αὐτὰ	διδόναι	λέγοντος· Ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι,
[41]	τί τοῖς Ἰουδαίοις συνεχώρησε ἀπόστασιν	διδόναι	ὁ Θεός. Πῶς οὖν Ἰουδαίοις
[24]	Θεοῦ τὸ χρηστὸν ἐν τῷ	διδόναι	προθεσμίαν τοῖς ἁμαρτάνουσιν, οὐκ ἐν
[78]	τούτου προσέθηκε παραμυθούμενος αὐτὸν καὶ	διδοὺς	μᾶλλον ἐπὶ ταύτην ἐλθεῖν τὴν
[42]	Παύλου ταπεινοφροσύνης. Οὐ γὰρ εἶπε·	δίδωμι	γνώμην ὡς πιστευθεὶς τὸ εὐαγγέλιον,
[42]	ἀντὶ μὲν τοῦ συμβουλεύω Γνώμην	δίδωμι«	λέγων, ἀντὶ δὲ τοῦ ὡς
[34]	κυρίου οὐκ ἔχω, γνώμην δὲ	δίδωμι.	Μήποτε οὖν ἆρα τὸ πρᾶγμα
[2]	φησίν, οὐκ ἔχω, γνώμην δὲ	δίδωμι.	~Ὅτι σατανικῆς ἀπανθρωπίας τὸ βδελύττεσθαι
[41]	βούλεσθε ἀκούειν ὡς ὁμοδούλου, Γνώμην	δίδωμι«	φησίν, ὡς ἠλεημένος ὑπὸ κυρίου
[41]	κυρίου οὐκ ἔχω, γνώμην δὲ	δίδωμι	ὡς ἠλεημένος ὑπὸ κυρίου πιστὸς
[38]	τί τοῖς μὲν γεγαμηκόσι πολλὴν	δίδωσι	τὴν παραμυθίαν, τὴν δὲ παρθένον
[38]	οὖν; Τοῖς μὲν γεγαμηκόσι πολλὴν	δίδωσι	τὴν παραμυθίαν ὡς μηδὲ ἄκοντος
[49]	διελέγετο, ἤδη τῶν πόνων αὐτοῖς	δίδωσι	τοὺς καρποὺς ἵνα προθυμότερον ἐπὶ
[42]	καρδίαν; Πῶς οὐδὲν πλέον ἑαυτῷ	δίδωσι	τῶν λοιπῶν ἀλλὰ καὶ τοῦτο
[38]	καὶ οὐδὲ μικρᾶς αὐτὴν λαβέσθαι	δίδωσιν	ἀνακωχῆς. Διὰ τί γὰρ οὐκ
[78]	τοῦ τὴν ἑαυτοῦ διατηροῦντος παρθένον	δίδωσιν	αὐτῷ σφοδρὰν τὴν πληγήν. Τί
[34]	μὲν γὰρ τῆς παρθένου γνώμην	δίδωσιν,	ἐνταῦθα δὲ συγγνώμην. Ἐπιτάττει δὲ
[8]	σοφίαν ἐξύβρισας καὶ τὴν κτίσιν	διέβαλες	ἅπασαν. Εἰ γὰρ ἀκάθαρτον ὁ
[49]	οὕτως αὐτοὺς οἱ τῆς βασιλείας	διεγείρουσι	λόγοι, καίτοι γε συνεχῶς ἐνηχούμενοι,
[47]	τοὺς τῆς ἐγκρατείας ἐνέβαλε μεταξὺ	διεγείρων	τὸν ἀκροατήν, οὕτω καὶ ἐνταῦθα
[34]	πλεῖν ἀλίμενον, κἂν ὁ χαλεπώτατος	διεγερθῇ	χειμών, οὐδὲ οὕτω θέμις ὁρμίσαι
[14]	ἐκείνων ψυχῆς. Ὥσπερ δὲ ῥεῖθρον	διειδὲς	ἐκ καθαρᾶς πηγῆς προϊόν, οὕτως
[63]	ἐραστήν. Οὕτω δὲ καθαρὸς καὶ	διειδὴς	ὡς ἀντὶ τῶν σωματικῶν τὰ
[49]	ὑπὲρ τῶν περὶ παρθενίας αὐτῷ	διειλεγμένων	ἐροῦμεν— Κορινθίοις, ἐν οἷς ἔκρινε
[16]	ὅτε νηπιωδέστερον τὸ τῶν ἀνθρώπων	διέκειτο	γένος, τὴν ἐπιτεταμένην ταύτην ἐνομοθέτησε
[79]	ἄγριον τὴν τοῦ σώματος αὐτοῦ	διεκράτουν	ζωήν. Εἶδες ἀγγέλους ἐπὶ τῆς
[24]	κοιμῶνται ἱκανοί. Εἰ γὰρ ἑαυτοὺς	διεκρίνομεν,	οὐκ ἂν ἐκρινόμεθα· νῦν δὲ
[49]	πρὸς Κορινθίους τοὺς ἀτελέστερον διακειμένους	διελέγετο,	ἤδη τῶν πόνων αὐτοῖς δίδωσι
[49]	Διὰ ταῦτα καὶ Κορινθίοις οὕτω	διελέγετο	καὶ Ῥωμαίους ἀπὸ τῶν παρόντων
[42]	Καίτοι γε ὅτε περὶ ἐγκρατείας	διελέγετο	οὔτε τὸ νομίζω τέθεικεν οὔτε
[49]	Πῶς καὶ τίνι τρόπῳ; Κορινθίοις	διελέγετο—	πρότερον γὰρ ὑπὲρ τῶν περὶ
[13]	ἐποίησεν. Καὶ γὰρ ἐκεῖνος τότε	διελέχθη	περὶ τῆς παρθενίας ὅτε αὐτὸν
[33]	ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁ Χριστός,	διελέχθη	περὶ τούτου καὶ μεθ´ ἕτερα
[37]	τοὺς παρακαλοῦντας ἐγκώμια τῆς ἀπελθούσης	διελθὼν	καὶ τὸν βίον ἀβίωτον εἶναι
[1]	ὅτι καὶ τὰ αὑτῶν ἑτέροις	διένειμαν.	Καὶ τὸν τὰ πέντε τάλαντα
[7]	φησί, πάντα ἐγκρατεύεται« πάντα τὰ	διενοχλοῦντα	τὴν τῆς ψυχῆς ὑγίειαν, καὶ
[45]	πρὸς τοιαῦτα ἅπαντα ἅπερ αὐτοῖς	διεξήλθομεν;	Οὔκουν πλείονος ἄξιος ἔσται τιμῆς,
[28]	δουλείαν καὶ λύσιν οὐδεμίαν οὐδὲ	διέξοδον	ταύτης δύναται τῆς δεσποτείας εὑρεῖν.
[62]	ἡ ἧττα γίνεται. Ὁ γὰρ	διεσπαρμένος	ἐν τοῖς ἱματίοις χρυσὸς καὶ
[41]	Ἐν βραχεῖ μὲν γὰρ καὶ	διεσπαρμένως,	ἐνύφηνε δὲ αὐτὸν ὅμως κἀκείνῃ
[21]	περὶ τῶν ἐν αὑτοῖς τὰς	διεστραμμένας	κρίσεις ἐχόντων ἐβόα. Ἄκουσον δὲ
[20]	οἰκείας ἐκφέρει μοχθηρίας τὴν οὕτω	διεστραμμένην	καὶ ἄδικον ψῆφον. Ὥστε εἰ
[78]	καὶ ταλαιπώρου, ἐκεῖνο δὲ καὶ	διεστραμμένης	καὶ οὐδὲ τὴν τῶν πραγμάτων
[21]	ἔλαττον καὶ ἐπιεικέστερον. Οὐ γὰρ	διέσυρε	τὸν ἄνδρα οὐδὲ ἐχλεύασε τὴν
[41]	περὶ τούτου φανερῶς ὁ Χριστὸς	διετάξατο,	κωλύων εἰς ἐπιτάγματος ἀνάγκην τὸ
[79]	ὡς ἐν οὐρανοῖς ὄντες οὕτως	διέτριβον	ἐπὶ τῆς γῆς. Οὐ τοίχων
[40]	ἂν καὶ πρὸς τοὺς συνοικοῦντας	διεφθάρη	ἡ διάθεσις, τήμερον μὲν τούτου,
[52]	ὑπέχειν καὶ λόγον ἐν τοῖς	διεφθαρμένοις	ἐκείνοις δικασταῖς, ταῖς θεραπαινίσι λέγω
[6]	μένοι, ἀλλ´ ὅμως τὸ κρεῖττον	διέφθαρται	τῆς ψυχῆς τὰ νοήματα. Τί
[16]	ὑπὸ ταύτης ἂν τῆς ἀμετρίας	διέφθαρτο.	Οὕτως εἰ μετὰ τὸν πολὺν
[23]	πολλούς. Εἰ δὲ ἔνιοι καὶ	διέφυγον	ἀλλ´ οὐκ εἰς τέλος διαφεύξονται.
[24]	τότε. Ἀλλ´ οὐ διὰ τοῦτο	διέφυγον	ἀλλὰ πολλῷ χαλεπωτέραν ὑποστήσονται δίκην
[55]	σφόδρα ὀλίγοι καὶ εὐαρίθμητοι ταῦτα	διέφυγον	γάμοι, τούτους εἰς μέσον ἀγάγῃς·
[56]	ἐπῆλθεν, ὅσοι δὲ τὴν πεῖραν	διέφυγον,	τούτους διὰ τῆς προσδοκίας ἠνίασε.
[34]	ἐκφύγῃ σφοδρότερον ἡμῶν τὴν ἐπιθυμίαν	διήγειρε.	Πρῶτον μὲν οὖν ταύτῃ μείζων
[49]	ἀπορρήτων δωρεῶν; Διὰ τί μὴ	διηγήσατο	τὰ μετὰ τὴν ἀθανασίαν αὐταῖς
[84]	ἦν. Καὶ τοῦτον ὁ Παῦλος	διηγούμενος	οὑτωσί πώς φησιν· Βλέπω δὲ
[58]	τῶν ἄλλων ἁπάντων ὧν ἄρτι	διῆλθον	καὶ εἰς γῆρας ἐλάσαι μακρόν,
[49]	καὶ στρωμνῇ μαλακωτέρᾳ, καὶ λουτροῖς	διηνεκέσι,	καὶ μύροις καὶ οἴνῳ μύρου
[38]	δι´ ὅλου μαχομένην ἀφίησιν ἑστάναι	διηνεκῶς	καὶ βάλλεσθαι ὑπὸ τῶν ἐπιθυμιῶν
[47]	καταγελᾶν καὶ τοῦτο ἔργον τίθεσθαι	διηνεκῶς,	τοῦτό ἐστι τὸ ποιοῦν τὴν
[79]	φησί, πρὸς τεσσαράκοντα ἡμερῶν ἀσιτίαν	διήρκεσε.	Τὸν δὲ ἡ τοῦ πνεύματος
[84]	εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ	δίκαιοι	εἰς ζωὴν αἰώνιον. Διὸ χρὴ
[1]	οὐ στεφανοῦσθαι ἀλλὰ μὴ κολάζεσθαι	δίκαιον	ἂν εἴη μόνον. Καὶ ταῦτα
[46]	κατακλυσθέντες ἀπώλοντο; Οὐχ αὕτη τὸν	δίκαιον	Ἰὼβ ἔμελλεν ἀπολλύναι, εἰ μὴ
[22]	τῆς εἰρωνείας προσελθόντες ἐκάλουν τὸν	δίκαιον	καὶ καταβαίνειν ἐκέλευον πρὸς αὐτούς,
[9]	κατηγορεῖσθαι δὲ οὐκ ἂν εἴη	δίκαιος.	Πῶς οὖν κωλύω γαμεῖν τῶν
[83]	προσθήκης τινός. Νῶε« γάρ φησι,	δίκαιος,	τέλειος ὢν ἐν τῇ γενεᾷ
[83]	γὰρ μὴ περισσεύσῃ« φησίν, ἡ	δικαιοσύνη	ὑμῶν πλέον τῶν γραμματέων καὶ
[21]	δὲ ὀφθαλμοῖς εἰς τὸν τῆς	δικαιοσύνης	ἥλιον ἀτενὲς παρασκευάζουσα ἐνορᾷν. Καὶ
[22]	ὁδοῦ ἀληθείας καὶ τὸ τῆς	δικαιοσύνης	φῶς οὐκ ἐπέλαμψεν ἡμῖν. Ἀλλὰ
[83]	καὶ διὰ τοῦτο πολὺ τοῦ	δικαίου	ἀπολειπόμεθα. Ἐπεὶ ὅτι γε μείζονα
[41]	καὶ σφόδρα αὐτῆς ἐπιστάμενοι τὰ	δικαιώματα	καὶ τοὺς νόμους, ἑκόντες ἑαυτοὺς
[20]	κακίζων τὰ πολλῶν ἄξια στεφάνων	δικαίως	ἂν παρὰ πάντων μισοῖτο ὡς
[20]	τολμήσειεν ἅπερ ἄκοντες ἐκεῖνοι ποιοῦσι,	δικαίως	ἂν ταῖς ἁπάντων καταδικάζοιτο ψήφοις
[74]	ἐν τοῖς ἀμερίμνοις παντί που	δικαίως	ἂν τάττοιτο λόγῳ. Καὶ τούτων
[9]	Κατηγορία γὰρ τότε ἂν γένοιτο	δικαίως	ὅταν τις πρὸς τὸ ὡμολογημένον
[40]	ἄλλων τῇ αὐτῇ συζώντων γυναικί;	Δικαίως	οὖν ὁ κύριος αὐτὸ μοιχείαν
[52]	λόγον ἐν τοῖς διεφθαρμένοις ἐκείνοις	δικασταῖς,	ταῖς θεραπαινίσι λέγω καὶ τῷ
[52]	τὴν ἁπάντων αὐτῷ φιλτάτην εἰς	δικαστήριον	ἀγαγὼν κατέσφαξεν. Ὁ δὲ ἀνὴρ
[58]	ἐλάσαι μακρόν, τί πρὸς τὸ	δικαστήριον	ἡμᾶς ὠφελῆσαι δυνήδεται ἐκεῖνο ἐν
[73]	ἡμᾶς τοὺς οὐκ ἐπιγείῳ τινὶ	δικαστηρίῳ	ἀλλ´ οὐρανίῳ βήματι παραστήσεσθαι μέλλοντας
[73]	καιρόν; Εἰ γὰρ οἱ μέλλοντες	δικαστηρίῳ	παραστήσεσθαι τῷ παρ´ ἡμῖν καὶ
[84]	τοῦ βήματος προτεθέντος καὶ τοῦ	δικαστοῦ	καθίσαντος, καὶ τοῦ ποταμοῦ συρομένου
[22]	μηδεμίαν ὑπὲρ τῶν προτέρων δοῦναι	δίκην.	Ἀλλὰ μεταξύ με ταῦτα λέγοντα
[49]	παρὰ τοῦ λελυπηκότος προσδοκήσῃ λήψεσθαι	δίκην.	Βουλόμενος οὖν διασεῖσαι τῆς μνησικακίας
[21]	αὐτὴν ὁλόκληρον διασύρων, τίνα ὑφέξει	δίκην;	Ἐάν τις σκανδαλίσῃ, φησίν, ἕνα
[24]	ἀδελφοὺς ἀποκαλοῦντες μωροὺς ἤδη τὴν	δίκην	ἔδωκαν· ἐκεῖ γὰρ αὐτοῖς ἡ
[24]	καὶ ἐνταῦθα καὶ ἐκεῖ τιννύντες	δίκην·	ἕτεροι δὲ μόνον ἐκεῖ τὴν
[48]	αὐτὴ τούτου πορνεύοντος δώσει μειζοτέραν	δίκην.	Ἡ γὰρ ἄκοντος ἐγκρατευομένη τοῦ
[84]	ἐπὶ τὴν ὀφειλομένην ἀπὸ τούτων	δίκην	καὶ ἑκόντες καὶ ἄκοντες ἑλκόμεθα,
[24]	ἀπατῶντες ἑαυτοὺς ὡς οὐ δώσοντες	δίκην	καὶ μαθῶσιν ὅτι τοῦ Θεοῦ
[4]	ὑπὲρ τούτων τὴν ἐσχάτην δώσετε	δικήν,	καὶ μετὰ τῶν ἄλλων ἀκούσεσθε·
[4]	ὑπὲρ τούτων τὴν ἐσχάτην τίνοντα	δίκην	καὶ τῶν ἀκολάστων καὶ λάγνων
[2]	τὴν τῶν παρανομούντων ἂν ὑπέστησαν	δίκην.	Νῦν δὲ εἰπών· Ὁ δυνάμενος
[23]	γῆς. Πῶς οὖν τὴν αὐτὴν	δίκην	οὐκ ἔδοσαν; φησίν. Ἔδοσαν μὲν
[24]	διέφυγον ἀλλὰ πολλῷ χαλεπωτέραν ὑποστήσονται	δίκην	τῆς ἐνθάδε ὀφειλομένης ὅτι μηδὲ
[64]	ταῖς χρησταῖς σφόδρα γίνεται κοῦφον.	Διὸ	ἀντὶ τῆς εὐρυχώρου καὶ πλατείας
[78]	εἶναι· ἀλλὰ τοῦτο πληκτικώτερον ἦν.	Διὸ	ἕτερον ἀντὶ τούτου προσέθηκε παραμυθούμενος
[39]	ὅταν μηδέπω ᾖ τοῦτο καταδεξαμένη.	Διὸ	καὶ αὐτός φησι· Χήρα καταλεγέσθω
[53]	γυναικῶν γένος ὑπεροπτικὸν καὶ ἀσθενέστερον,	διὸ	καὶ μᾶλλον ὑπὸ τοῦ πάθους
[41]	πάλιν ἰσχυρότερον πρὸς ἀποτροπὴν τίθησι,	διὸ	καὶ οἱ μαθηταὶ εἰπεῖν ἠναγκάσθησαν·
[11]	Θεῷ· τοῦτο καὶ ἡ παρθένος.	Διὸ	καὶ Παῦλος αὐτὰς πάντων ἀπέστησε
[20]	οὐδὲ ἑκόντες ἃ πάσχουσιν ὑπομένουσι.	Διὸ	καὶ τοὺς ἐν δυναστείαις ὄντας
[71]	ἕτερον ἡμῖν ὁ λόγος ἐπείγεται·	διὸ	μόνον ἐκεῖνο προσθέντες τῶν ἀποστολικῶν
[24]	τῆς μανίας αὐτοὺς ἀποστῆσαι δυνήσεται.	Διὸ	τοῦτο τὸ μέρος ἀφέντες τοῦ
[32]	πολυέλεον ἀφίησιν ἡμῖν συγγνῶναι ταχέως.	Διό	φησιν· Ἵνα σχολάζητε τῇ νηστείᾳ
[84]	δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.	Διὸ	χρὴ πάντα ἐνταῦθα πραγματεύεσθαι καὶ
[11]	καὶ διάνοιαν ὑπερβαίνοντα τὴν ἀνθρωπίνην.	Διόπερ	ἐκείνους ἀφέντες— καὶ γὰρ τῶν
[75]	τὸ πρᾶγμα ἐπίταγμα εἶναι νομίσῃ.	Διόπερ	οὐδὲ ἠρκέσθη ταῖς προτέραις παραινέσεσιν
[78]	ὃ θέλει ποιείτω; Καὶ οὐ	διορθοῖς	τὴν ἐσφαλμένην γνώμην ἀλλ´ ἐπιτρέπεις
[17]	ἂν ἀρκέσειε νόμος καθ´ ἑαυτὸν	διορθῶσαι	τὴν ἐν τῇ ψυχῇ γενομένην
[1]	τὸν μοιχὸν ἀποκτιννύντες τὸν μὴ	διορύττοντα	τοὺς ἑτέρων γάμους οὐδεμιᾶς ἠξίωσαν
[1]	ὅτι ἐπλεόνασε τὸ δοθέν, καὶ	διπλῆν	τὴν παρακαταθήκην ἀπέδωκεν. Μέχρι τίνος
[52]	αὐτὴν ἴσως χαλεπαίνουσαν οἴσει καὶ	δὶς	ὁ ἀνήρ. Ἐὰν δὲ ἐπιμείνῃ
[22]	διδάσκαλον ὑπὸ πυρὸς ἄνωθεν ἁφθέντος	δὶς	πεντήκοντα ἄνδρες ἅμα τοῖς προεστῶσιν
[50]	τῶν ὀργάνων· οἱ πίνοντες τὸν	διϋλισμένον	οἶνον καὶ τὰ πρῶτα μύρα
[49]	ἐχθρός σου, ψώμιζε αὐτόν, ἐὰν	διψᾷ,	πότιζε αὐτόν« καὶ πρᾶγμα τοσοῦτον
[70]	πεινῶντες ἐσθίουσι καὶ χωρὶς τοῦ	διψεῖν	πίνουσι, καὶ πρὶν αὐτοῖς σφοδρῶς
[36]	ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν	διωγμοῖς,	ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς, ἐν
[52]	τὰς γυναῖκας οὐκ ἐχρῆν αὐτὸν	διώκειν.	Οὔτε γὰρ ἂν ἔχοιεν εἰπεῖν
[8]	κοινὸν εἶναι πρὸς τοῦτο τὸ	δόγμα.	Διὰ τοῦτο ὑπεροψίᾳ ἀμέτρῳ κατὰ
[12]	οὐκ ἂν ἐτόλμησεν ἐν ἀποφάσει	δόγμα	θεῖναι τοσοῦτον, εἰ μὴ τὸν
[78]	τί ὡς ζῶντες ἐν κόσμῳ	δογματίζετε,	μὴ ἅψῃ μηδὲ γεύσῃ μηδὲ
[8]	Ἀλλὰ μὴ δείσῃς· ἔχεις τοῦ	δόγματος	κοινωνοὺς τὸν διάβολον, τοὺς ἀγγέλους
[7]	δοκιμάζειν κελεύει ἀλλ´ ἀπὸ τῶν	δογμάτων	καὶ τῆς ψυχῆς. Ὁ γὰρ
[4]	ὑμῶν ἀλλὰ καὶ κολασθήσεσθε. Καὶ	δογμάτων	μὲν ἕνεκεν μετ´ ἐκείνων τετάξεσθε
[12]	ἐγώ« Τῶν νόμων καὶ τῶν	δογμάτων	τοὺς μὲν δι´ ἑαυτοῦ, τοὺς
[36]	χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν	δοθεῖσαν	ἡμῖν διάφορα« προϊὼν προστασίας καὶ
[1]	ἐμείωσεν ἀλλ´ ὅτι ἐπλεόνασε τὸ	δοθέν,	καὶ διπλῆν τὴν παρακαταθήκην ἀπέδωκεν.
[49]	σοι εἶναι τὸ πρᾶγμα τοῦτο	δοκεῖ;	Δι´ αὐτὸ μὲν οὖν τοῦτο
[8]	ἐφεξῆς τὸ πρᾶγμα βδελυρὸν εἶναι	δοκεῖ,	ἐκεῖ δὲ ἡ τῶν ταῦτα
[57]	προσόντων λυπηρῶν. Πλὴν ἀλλ´ εἰ	δοκεῖ	ἐκεῖνα ἀφέντες, ἃ συγκεκλήρωται φύσει
[66]	καὶ ἐρυθριᾶν, σφόδρα ἀγνοεῖν μοι	δοκεῖ	καὶ τὰ ἀπαλλάττοντα καὶ τὰ
[27]	γὰρ τὰς πορνείας« φησί. Καὶ	δοκεῖ	μὲν αἰτιολογεῖν τοῦ γάμου τὴν
[29]	δείσητε μηδὲ ἀβέλτερόν τι πάθητε.	Δοκεῖ	μὲν γὰρ καὶ ταῦτα εἶναι
[29]	ἀλλ´ ἵνα μὴ δέξωνται, καὶ	δοκεῖ	μὲν διδασκαλίας τὸ πρᾶγμα εἶναι,
[78]	ἰδίῳ κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει«	δοκεῖ	μὲν ἐπιστομίζειν τὸν ἐπιπλήττοντα ἐκείνῳ,
[28]	ἀλλ´ ἡ γυνή. Καὶ ταῦτα	δοκεῖ	μὲν ὑπὲρ τοῦ γάμου λέγεσθαι.
[58]	ὃ τούτων πολλῷ μακαριώτερον εἶναι	δοκεῖ,	μενέτωσαν μὲν οἱ παῖδες κληρονόμοι,
[79]	τοῖς ἄλλοις αἴτιον εἶναι λιμοῦ	δοκεῖ	τῆς ἐρημίας ἡ ἀκαρπία, τοῦτο
[28]	ἕως ἂν τῇ γυναικὶ τοῦτο	δοκῇ.	Καὶ ὅτι οὐχ ἁπλῶς καταστοχαζόμενος
[7]	τοῦτον καθέντας ἑαυτοὺς τὸν ἀγῶνα	δοκιμάζειν	κελεύει ἀλλ´ ἀπὸ τῶν δογμάτων
[7]	ἀπὸ ἱματίων ἀλλ´ ἀπὸ ψυχῆς	δοκιμάζειν	χρή. Εὐτελὴς ἡ στολή. Ἀλλ´
[7]	βακτηρίας οὐδὲ ἀπὸ τῆς ἐξωμίδος	δοκιμάσομεν	ἀλλ´ ἀπὸ τῶν τρόπων καὶ
[53]	τὰ δυσχερῆ τέως ἀφέντες τὸ	δοκοῦν	εἶναι ἐν αὐτῷ μακαριστὸν καὶ
[79]	Καὶ τοῦτο δὲ αὐτὸ τὸ	δοκοῦν	ἐλάττωμα εἶναι μέγα εἰς ἐγκωμίου
[12]	τι παρὰ τὸ τῷ Θεῷ	δοκοῦν	λέγοντος ἀλλὰ τοῦτο μόνον δεικνύντος
[60]	δὲ παρὰ τὸ τῷ θεῷ	δοκοῦν·	οὐδενὶ γὰρ ἐφίεται ἐν τούτοις
[80]	τούτων ὁρμαθός, ἀλλὰ καὶ τὰ	δοκοῦντα	εἶναι ἀναγκαῖα, οἰκίαι καὶ πόλεις
[71]	ἁψώμεθα ῥημάτων. Εἰ γὰρ τὰ	δοκοῦντα	εἶναι ζηλωτὰ τοσούτων γέμει κακῶν
[21]	ὁ πράγματα διαβάλλειν ἐπιχειρῶν Θεῷ	δοκοῦντα	εἶναι καλά. Ἄκουσον γοῦν τί
[67]	τῷ θαύματι. Ὅταν οὖν τὰ	δοκοῦντα	εἶναι παρ´ αὐτοῖς λαμπρὰ καὶ
[68]	πάντων ἐστίν, πλεονεκτοῦσι δὲ οἱ	δοκοῦντες	αὐτῶν εἶναι κύριοι τῶν οὐκ
[21]	ὡς οὐδὲ αὐτοῦ ἐκείνου τοῦ	δοκοῦντος	ὑβρίσθαι πολλὰ παρακαλοῦντος γενέσθαι τι
[78]	τι μετίωμεν τῶν τῷ Θεῷ	δοκούντων,	ἅπας ὁ κωλύων ἐχθρὸς ἔστω
[52]	περιφάνειαν. Μηδὲν ὅλως ἀφῇς τῶν	δοκούντων	ζηλωτὸν τὸν παρόντα βίον ποιεῖν
[12]	καὶ ἐννοῆσαί τι τῶν οὐ	δοκούντων	ἠνέσχετο τῷ Χριστῷ καὶ ταῦτα
[14]	καὶ τῶν εἰς τὴν ἐκκλησίαν	δοκούντων	συντελεῖν πολλοὶ ταῦτα φθέγγονται, δι´
[37]	οὕτως ἀφόρητον τοῖς πολλοῖς εἶναι	δοκοῦσαν	ἀλλ´ ἔστη γενναίως καὶ τὴν
[56]	γενέσθαι. Εἰ δὲ ἐπὶ τοῖς	δοκοῦσιν	εἶναι χρηστοῖς τοσαῦται τίκτονται ἀηδίαι
[52]	καὶ αὐτοὶ μάλιστα πιστὰ λέγειν	δοκοῦσιν,	ὅσοι τὴν ὑποψίαν ἐπαίρουσιν, ὅσοι
[12]	προσθήκῃ τὴν ὑποψίαν ἐξέκοψεν εἰπών·	Δοκῶ	δὲ κἀγὼ πνεῦμα Θεοῦ ἔχειν.
[12]	λαλοῦντα ἐν ἐμαυτῷ καὶ ὅτι	Δοκῶ	πνεῦμα ἔχειν Θεοῦ« ἵνα μηδὲν
[14]	τὴν ἑαυτῶν ῥαθυμίαν, ἵνα μὴ	δοκῶσι	δι´ ὀλιγωρίαν, ἀλλὰ διὰ κρίσιν
[47]	ἐργάζονται ἀλλ´ ἐν τῷ μεταξὺ	δόντες	ἀναπνεῦσαι τῷ κάμνοντι οὕτως ἀεὶ
[80]	καὶ πλοῦτος καὶ δυναστεία καὶ	δόξα	καὶ ὁ λοιπὸς τῶν ὀνείρων
[6]	τοῦ Θεοῦ κτίσμασι; Πᾶσα ἡ	δόξα	τῆς θυγατρὸς τοῦ βασιλέως ἔσωθεν.
[73]	διατριβῆς τὴν λαμπρότητα καὶ τὴν	δόξαν	ἅπασαν. Ἡρμόσθημεν γὰρ καὶ ἡμεῖς
[6]	τὴν ἀκολουθίαν ἀνέστρεψε, τὴν μὲν	δόξαν	ἔξωθεν περικειμένη, τὴν δὲ ἀτιμίαν
[37]	παρὰ πάντων τῶν ἀνθρώπων ἐξεταζέτω	δόξαν,	ἔπειτα καὶ τὰ περὶ τὸ
[47]	πᾶσαν τοῦ βίου τούτου τὴν	δόξαν	κατὰ τὸν προφήτην ἄνθος εἶναι
[10]	καὶ τὴν τῆς παρθενίας ὑποτέμνεται	δόξαν·	ὁ δὲ τοῦτον ἐπαινῶν μᾶλλον
[27]	παρθενίας καὶ τὴν τοσαύτην ἀποκρούσασθαι	δόξαν.	~Ὅτι τὰ περὶ γάμου λεγόμενα
[20]	ἄλλου, τοῦ γοῦν μὴ προστρίψασθαι	δόξαν	οὕτω πονηρὰν ἐπέχειν τὴν γλῶτταν
[52]	ἀγέλας, γένους λαμπρότητα, δυναστείας μέγεθος,	δόξαν	πολλήν, προγόνων περιφάνειαν. Μηδὲν ὅλως
[10]	τὸν γάμον, τῆς παρθενίας τὴν	δόξαν	προύδωκας καὶ εἰς ἔσχατον ἤγαγες
[62]	ἀνταγωνιστήν, οὕτω τὴν τοῦ προσώπου	δόξαν	τῆς περικειμένης καταβαλὼν πρὸς ἑαυτὸν
[29]	βούλοιτο τῆς προκειμένης ἀποκόπτων αἰτίας,	δόξει	νυμφευτρίας εἶναι μᾶλλον ἢ ἀποστόλου
[57]	τῆς ἑσπέρας ἀηδής τις εἶναι	δόξῃ	καὶ τῆς προσδοκίας πολλῷ καταδεεστέρα.
[66]	δὲ τῶν ἔνδον καθημένων πονηρᾷ	δόξῃ	περιέβαλον ἑαυτάς. Ἔνεστι γὰρ καὶ
[8]	μόνον τῆς τῶν φαύλων ἀπαλλάττει	δόξης	ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν τῶν
[59]	πρόσωπον πρὸς πρόσωπον καὶ τῆς	δόξης	ἀπολαῦσαι ἐκείνης. ~Ὅτι ἡ παρθενία
[82]	υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου	δόξης	αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ
[22]	καὶ ἀπὸ τῆς τῶν πολλῶν	δόξης	δυνάμεως προσθήκην λαμβάνουσιν, ἕως ἂν
[81]	ἐστὶ μόνον δοῦλος ἀλλὰ καὶ	δόξης	καὶ τιμῆς καὶ τῆς παρούσης
[26]	μείζων ἡ ζημία· οὐ γὰρ	δόξης	μόνον τῆς παρὰ τῶν πολλῶν
[49]	ἀπάντησιν τὰς λαμπάδας λαβοῦσαι μετὰ	δόξης	πολλῆς καὶ παρρησίας συνεισέρχονται εἰς
[8]	ἃ πράξαντες παρὰ πᾶσιν εἶναι	δόξομεν	κακοί, ἀλλὰ τὸ ἐν τούτοις
[41]	ἀναλισκομένου χρόνου μακροῦ. Καὶ ἡ	δουλεία	δὲ αὕτη τῷ τὴν ἑτέρου
[40]	~Ὅτι πολλὴ ἡ τοῦ γάμου	δουλεία	καὶ ἀπαραίτητος. Τί οὖν ἐὰν
[41]	αὐτοὺς ἱκανῶς μὴ ἐλαττοῦσθαι τῇ	δουλείᾳ	ταύτῃ τὴν εὐγένειαν αὐτοῖς τὴν
[28]	ἔχῃ γυναῖκα, στέργειν ἀναγκάζεται τὴν	δουλείαν	καὶ λύσιν οὐδεμίαν οὐδὲ διέξοδον
[28]	τυραννίδα καὶ φορτικωτέραν ἐργάζεται τὴν	δουλείαν.	Ὁ μὲν γὰρ κύριος οὐκ
[40]	Καρτέρει, φησίν, πᾶσαν ταύτην τὴν	δουλείαν·	ὅταν γὰρ ἀποθάνῃ, τότε ἐλευθέρα
[41]	ἑκόντας ἀλλ´ ἄκοντας φέρειν τὴν	δουλείαν,	οὐκ ἐφ´ ἡμῖν. Τί δήποτε;
[35]	ὡς ὑμεῖς ἐδούλευσα ταύτην τὴν	δουλείαν	ποτέ· ἐγενόμην ὑπὸ τοῖς ἐπιτάγμασι
[41]	τὴν ἀνάγκην καὶ τὴν ἀπαραίτητον	δουλείαν,	τὸν ἑκατέρους περιβάλλοντα δεσμόν; Δεσμὸς
[41]	ποιεῖ, καινήν τινα καὶ παράδοξον	δουλείας	ἐπινοήσας ἀντίδοσιν· καὶ καθάπερ ὑπὸ
[28]	ταχέως ἀπαλλαγῆναι σπουδάσει τῆς πικροτάτης	δουλείας,	μᾶλλον δὲ μηδὲ τὴν ἀρχὴν
[32]	Τί οὖν ἂν εἴη τῆς	δουλείας	ταύτης πικρότερον; Βούλει, φησίν, ἐπιδοῦναι
[28]	ζυγὸν ὑπελθεῖν, ἐπειδὴ εἰσελθόντα ἅπαξ	δουλεύειν	ἀνάγκη λοιπὸν ἕως ἂν τῇ
[32]	ταύτῃ ἐπινεῦσαι τῇ γνώμῃ, ἀνάγκη	δουλεύειν	αὐτῆς τῇ λαγνείᾳ. Διὰ τοῦτο
[55]	γαμετῆς καὶ ἀντ´ ἐλευθέρας γίνεται	δούλη,	καὶ τὴν αὐτῇ προσήκουσαν παρρησίαν
[40]	περιβεβλημένος, καὶ τὴν ἐλευθέραν ὡς	δούλην	ἔχει καὶ τῶν θεραπαινίδων μηδὲν
[14]	τούτων τὸ θνητὸν τοῦτο καὶ	δουλικὸν	ἱμάτιον. Ὁ γὰρ γαμήσας, φησί,
[41]	γάρ φησιν, ἠγοράσθητε, μὴ γίνεσθε	δοῦλοι	ἀνθρώπων« τῆς δεσποτικῆς ἡμᾶς ἀναμνήσας
[32]	μὲν οὖν ἄρχουσι καὶ δεσπόταις	δοῦλοι	ἐντυγχάνοντες, ἄν τε ὑφ´ ἑτέρων
[8]	νῦν δὲ Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι	δοῦλοι	τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσίν,
[41]	τὸ κέρδος; Πάλιν γὰρ αὐτὸν	δοῦλον	τῆς κρατουμένης ποιεῖ, καινήν τινα
[71]	καὶ ἀγεννεῖς καὶ πλεονέκτας καὶ	δουλοπρεπεῖς	καὶ πρὸς ἅπαν εἰπεῖν τῶν
[81]	ἠσχολημένος οὐ χρημάτων ἐστὶ μόνον	δοῦλος	ἀλλὰ καὶ δόξης καὶ τιμῆς
[52]	ἀφίησιν ἀεὶ τὴν ὀργήν, κἂν	δοῦλος	ᾖ κἂν υἱὸς κἂν ὁστισοῦν
[34]	σφόδρα κατωφερεῖς. Ἂν οὕτως ᾖς	δοῦλος	τῶν ἡδονῶν, φησίν, ἂν οὕτω
[11]	ἀποκαλοῦντας. Ἡ γὰρ τοῦ πονηροῦ	δούλου	κόλασις ὑμᾶς ἐκδέξεται· ταῖς δὲ
[70]	ὁ Σολομὼν τὸν ὕπνον τοῦ	δούλου	φησὶν εἶναι ἡδὺν οὑτωσὶ λέγων·
[70]	οὑτωσὶ λέγων· Ἡδὺς ὕπνος τῷ	δούλῳ	ἄν τε πολὺ ἄν τε
[22]	τῷ μηδεμίαν ὑπὲρ τῶν προτέρων	δοῦναι	δίκην. Ἀλλὰ μεταξύ με ταῦτα
[52]	τοὺς συνοικοῦντας οὐχ ἧττον τοὺς	δραπέτας	ἐκείνους καὶ τὰς ἐκείνων γυναῖκας
[80]	ἐκείνους πρὸς τὸν θαυμαστὸν ἤλειψε	δρόμον,	πάντα μὲν αὐτῶν τὰ δεσμὰ
[27]	ζῆλος, μετὰ ἀσωμάτων δυνάμεων ὁ	δρόμος.	Ἡ γῆ καὶ ὁ σποδὸς
[41]	ταῖς πέδαις προσηλωμένοι, οὐκ ἂν	δύναιντο	μετ´ ἐξουσίας βαδίζειν τῷ τὸν
[8]	αὐτὸ τάξιν ὤσαντες, οὐκέτ´ ἂν	δύναισθε	τῶν ἀπὸ τοῦ πράγματος ἀντιποιεῖσθαι
[52]	τί τῶν ἁπάντων αὐτὸν παραμυθήσασθαι	δύναιτ´	ἄν; Ἄν τε γὰρ εἰς
[57]	καὶ τὰ ἐναντία προσδοκῶσα εὐφραίνεσθαι	δύναιτ´	ἄν, εὖ ἴστω ὅτι οὐχ
[83]	λοιδορία μόνη τῇ γεέννῃ παραπέμψαι	δύναιτ´	ἄν. Τότε μοιχεία ἐκολάζετο μόνον,
[60]	καθάπερ ἐπὶ τοῦ γάμου παραβλάψαι	δύναιτ´	ἂν αὐτὴν ἀλλὰ καὶ μᾶλλον
[17]	φαρμάκων φύσις αὐτὴ καθ´ ἑαυτὴν	δύναιτ´	ἂν ἕλκος ἀφανίσαι ποτέ, ὅπερ
[60]	ἔχῃ τις ἄνδρα, ἀλλ´ ὅμως	δύναιτ´	ἂν ἑτέραν εὑρεῖν πολλῷ μείζονα
[30]	γάμος ἀλλὰ μέχρι τοσούτου φθάσαι	δύναιτ´	ἂν ὥστε μὴ μολῦναι τὸν
[6]	βέβηλος καὶ ἐναγής, πῶς ἂν	δύναιτο	εἶναι παρθένος; Ἀλλὰ πρόσωπόν μοι
[68]	ἐνταῦθα κατέσχεν ἀπορία καὶ οὐ	δύναμαι	συνιδεῖν πόθεν ἅπαν ὡς εἰπεῖν
[12]	καὶ ζωὴν καὶ ἀγγέλους καὶ	δυνάμεις	καὶ κτίσιν ἑτέραν καὶ πάντα
[63]	ὡς ἀντὶ ἀνθρώπων τὰς ἀσωμάτους	δυνάμεις	καὶ τὸν τούτων δεσπότην ἔχειν
[16]	ὥσπερ ἱμάτια παιδικὰ καὶ οὐ	δυνάμενα	περιβάλλειν τὸν ἄνδρα τὸν τέλειον
[46]	γὰρ ἐν τοῖς ἐλαχίστοις συμβαλέσθαι	δυναμένην	μόνον ταύτην ἄν τις ἐν
[17]	τὸν τῶν παθῶν οἶστρον μὴ	δυναμένης	ἐνεγκεῖν οὐδὲ ἐχούσης εἰς ἕτερόν
[26]	παρθενεύειν καὶ γαμῶν. Τὸν γὰρ	δυνάμενον	γυμνὸν μάχεσθαι καὶ νικᾶν ὁ
[26]	τὰ μέγιστα ἀδικεῖ ἑαυτὸν ὁ	δυνάμενος	παρθενεύειν καὶ γαμῶν. Τὸν γὰρ
[36]	τῶν οὐρανῶν« καὶ ἐπαγαγόντι· Ὁ	δυνάμενος	χωρεῖν χωρείτω« ἑαυτῷ δὲ καταδικάζοντι
[17]	βούλεται, ἄκουσον τί φησιν· Ὁ	δυνάμενος	χωρεῖν χωρείτω. Εἰ δὲ μὴ
[41]	πρᾶγμα ἐλθεῖν. Τὸ γὰρ Ὁ	δυνάμενος	χωρεῖν χωρείτω« κύριον τὸν ἀκροάτην
[13]	περὶ παρθενίας λόγον προσέθηκεν· Ὁ	δυνάμενος	χωρεῖν χωρείτω. Τί οὖν φησι;
[2]	δίκην. Νῦν δὲ εἰπών· Ὁ	δυνάμενος	χωρεῖν χωρείτω« τοὺς μὲν μὴ
[27]	Παῦλος ὡς ἄνευ γάμου μὴ	δυναμένου	λαγνείας ἀπέχεσθαι, ἐρυθριάσας καὶ αἰσχυνθεὶς
[84]	οὐ μόνον οὐδενὸς ἡμᾶς ἐξιλάσασθαι	δυναμένου	τότε, ἀλλὰ κἂν τύχῃ τὴν
[2]	χωρεῖν χωρείτω« τοὺς μὲν μὴ	δυναμένους	οὐ κατέκρινε, τῶν δὲ δυναμένων
[56]	τρυφῆς, ἐξεδόθησάν τινι τῶν μεγάλα	δυναμένων	ἀνδρῶν, εἶτα ἐξαίφνης πρὶν ἐπὶ
[21]	τιμωρίαν· ἐπὶ γὰρ τῶν οὐκέτι	δυναμένων	διαφυγεῖν τὴν μέλλουσαν κόλασιν τοῦτο
[60]	τῶν σφόδρα πλουτούντων καὶ μεγάλα	δυναμένων	ἔχῃ τις ἄνδρα, ἀλλ´ ὅμως
[2]	δυναμένους οὐ κατέκρινε, τῶν δὲ	δυναμένων	πολὺν καὶ ὑπέρογκον τὸν ἀγῶνα
[49]	αἵματος τὰ αὐτὰ ταῖς ἀσωμάτοις	δυνάμεσι	κατορθῶσαι παρακαλῶν, τῶν ἐν τῇ
[11]	τῶν ἀσωμάτων οὐκ ἀφίησι λείπεσθαι	δυνάμεων,	ἀνθρώπους ὄντας εἰς τὸν αὐτὸν
[27]	πολιτείαν ὁ ζῆλος, μετὰ ἀσωμάτων	δυνάμεων	ὁ δρόμος. Ἡ γῆ καὶ
[30]	ἁγίους ἀποφαίνειν, οὐκέτι τῆς ἐκείνου	δυνάμεως	ἀλλὰ τῆς παρθενίας ἐστίν. Ὅτι
[2]	δεῖ στομάτων καὶ τῆς ἀγγέλων	δυνάμεως	ἵνα δυνηθῶμεν τῆς εἰς ἡμᾶς
[22]	ἀπὸ τῆς τῶν πολλῶν δόξης	δυνάμεως	προσθήκην λαμβάνουσιν, ἕως ἂν παιδαγωγηθέντες
[11]	φιλονεικεῖ διὰ τῆς σπουδῆς κατὰ	δύναμιν	ἐξισωθῆναι ἐκείνοις. Πῶς οὖν; Οὐ
[15]	δὲ οὐχ ἡ τοῦ γάμου	δύναμις	τὸ γένος συγκροτεῖ τὸ ἡμέτερον
[11]	καὶ ἀπερίσπαστον. Εἰ δὲ μὴ	δύνανται	εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναβῆναι τέως
[39]	δὲ περιτρέπονται, εἰ δὲ μὴ	δύνανται.	Οὐδὲν τοιοῦτον ὃ τῶν πασχόντων
[63]	τῶν σωματικῶν τὰ ἀσώματα κάλλη	δύνασθαι	καθορᾶν, οὕτω δὲ ἥμερος καὶ
[45]	δὲ τούτοις πᾶσι φυρόμενος ἔφης	δύνασθαι	περιγενέσθαι. Ἀλλά, ὅπερ ἔφην, τότε
[34]	ὑπερβολήν. Οὐκοῦν ἀκρασίας τὸ μὴ	δύνασθαι	πορνείας ἀπέχεσθαι, εἰ μὴ διὰ
[12]	ἔχω λέγειν ὑμῖν, ἀλλ´ οὐ	δύνασθε	βαστάζειν ἄρτι. Περὶ μὲν οὖν
[49]	ἠδύνασθε· ἀλλ´ οὐδὲ ἔτι νῦν	δύνασθε·	ἔτι γὰρ σαρκικοί ἐστε, καὶ
[81]	καὶ πρὸς ἄρχοντας καὶ πρὸς	δυνάστας	καὶ πρὸς αὐτὸν τὸν τὸ
[80]	περιττά, τρυφὴ καὶ πλοῦτος καὶ	δυναστεία	καὶ δόξα καὶ ὁ λοιπὸς
[20]	ὑπομένουσι. Διὸ καὶ τοὺς ἐν	δυναστείαις	ὄντας ὑβρίζοντες οὐ μόνον οὐ
[52]	καὶ οἰκετῶν ἀγέλας, γένους λαμπρότητα,	δυναστείας	μέγεθος, δόξαν πολλήν, προγόνων περιφάνειαν.
[58]	Προσέστω καὶ γένους περιφάνεια καὶ	δυναστείας	μέγεθος καὶ μηδὲ τὸ κοινὸν
[40]	χρημάτων, πολὺν δὲ ἀπὸ τῆς	δυναστείας	ὄγκον περιβεβλημένος, καὶ τὴν ἐλευθέραν
[49]	νόσου, ὅταν κίνδυνον διαφύγωσιν, ὅταν	δυναστείας	τινὸς ἐπιτύχωσι καὶ ἀρχῆς· καὶ
[73]	καὶ ἔρχεται ὀπίσω μου οὐ	δύναταί	μου εἶναι μαθητής. Σὺ δὲ
[73]	καὶ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν, οὐ	δύναταί	μου μαθητὴς εἶναι. Καὶ ὅστις
[10]	οὐδὲ μέλος αὐτοὺς ἡδὺ μαλάξαι	δύναται	οὐδὲ ὄψις ἐπικάμψαι λαμπρὰ οὐδὲ
[28]	λύσιν οὐδεμίαν οὐδὲ διέξοδον ταύτης	δύναται	τῆς δεσποτείας εὑρεῖν. ~Ὅτι τὸ
[57]	πρὸ τοῦ γάμου καταμάθωμεν ὡς	δυνατόν.	Μετὰ ἀκριβείας γὰρ οἱ παθόντες
[2]	ἀξίαν. Μᾶλλον δὲ οὐδὲ οὕτω	δυνατόν.	Πῶς γάρ; Ὁ μὲν γὰρ
[45]	πολὺν ἂν εἴπωμεν ὅτι οὐ	δυνατόν	σε πρὸς τὴν αὐτὴν ἐκείνοις
[57]	τελευτήσαντας· τούτου δὲ οὐκ ὄντος	δυνάτου	τὸ λειπόμενον ἀνάγκη πολὺ τοῦ
[53]	καὶ ταπεινὸν ἀπὸ μεγάλων καὶ	δυνατῶν	καὶ πολλὰ χρήματα κεκτημένων γυναῖκα
[49]	εἶναι ἀλλὰ καὶ τῶν σφόδρα	δυνατῶν.	Ποιεῖ δὲ αὐτὸ ἐκ περιουσίας
[52]	ὑποψίαν ταῖς παρ´ αὐτῶν διαβολαῖς	δυνατωτέραν	ποιοῦσιν. Ἡ γὰρ ἅπαξ τῇ
[58]	πρὸς τὸ δικαστήριον ἡμᾶς ὠφελῆσαι	δυνήδεται	ἐκεῖνο ἐν τοῖς αἰωνίοις πράγμασι
[28]	καὶ παντελοῦς ἐλευθερίας τυχεῖν, εἰ	δυνηθείη	ποτὲ εὐπορήσας ἀργυρίου καταθεῖναι τὴν
[54]	πάντων ἐστὶν ἀφορητότερα. ~Ὅτι κἂν	δυνηθῇ	τις τὴν πλουτοῦσαν ὑποτάξαι γυναῖκα
[32]	καὶ μετὰ τοσαύτης προσελθόντα σπουδῆς	δυνηθῆναι	μειλίξασθαι τὴν ὀργὴν ἐκείνην, οὐχ
[79]	τῆς θνητῆς φύσεως ὑποκειμένους ἀνάγκῃ	δυνηθῆναι	φθάσαι πρὸς ἐκείνην τὴν ἀρετήν,
[58]	οὐκ ἔχουσι μηδὲν ἀπὸ τούτων	δυνηθῶμεν	κερδᾶναι μήτε παραμυθίας ἀπολαῦσαί τινος,
[84]	λελυμένοι, μᾶλλον δὲ κἂν ἴσα	δυνηθῶμεν	οὐδὲ οὕτως ἀπηλλάγμεθα τῆς κολάσεως.
[2]	καὶ τῆς ἀγγέλων δυνάμεως ἵνα	δυνηθῶμεν	τῆς εἰς ἡμᾶς κηδεμονίας εὐχαριστίαν
[55]	οὔτε θεραπαινίσι μετ´ ἐλευθερίας ἐπιτάττειν	δυνήσεται,	ἀλλ´ ὥσπερ ἐν ἀλλοτρίοις ζῶσα
[52]	διαφύγῃ, πάντα ἁπλῶς διαφυγεῖν οὐ	δυνήσεται.	Ἀλλ´ ὥσπερ ἐπὶ τῶν ἀκανθῶν
[52]	τῆς τοιαύτης αὐτὸν ζάλης ἀπαγαγεῖν	δυνήσεται·	ἀλλὰ παντὸς μὲν χρηστοῦ, παντὸς
[47]	γυνὴ τούτῳ σῶσαι τὸν ἄνδρα	δυνήσεται	ἀλλὰ τῷ τὸν εὐαγγελικὸν ἐπιδείκνυσθαι
[52]	ἴδῃ διακείμενον πρὸς αὐτήν, ποῦ	δυνήσεται	βλέψαι λοιπόν; Πρὸς τίνα καταφύγῃ;
[24]	πλείονα τῆς μανίας αὐτοὺς ἀποστῆσαι	δυνήσεται.	Διὸ τοῦτο τὸ μέρος ἀφέντες
[52]	βάραθρον ἀπαχθήσεται; Οὔτε οὖν τούτοις	δυνήσεται	ἑαυτὴν παραμυθήσασθαι τοῖς μηχανήμασιν οὔτε
[47]	τὴν ἀνεξικακίαν ἐπιδεικνύηται, τότε αὐτὸν	δυνήσεται	ἑλεῖν, ὅταν λέγῃ· Ἔχοντες δὲ
[84]	τις ἱμάτια ἐνδεδυμένος παραγένηται, οὐ	δυνήσεται	ἐξελθὼν ἀμεῖψαι τὴν στολήν, ἀλλ´
[47]	γινομένη καὶ δαπανηρά, οὕτως αὐτὸν	δυνήσεται	ἐπαγαγέσθαι· ἀλλ´ ὅταν ἀνωτέρω γενομένη
[57]	τῆς γραμμῆς φαίνηται προσκορής, πότε	δυνήσεται	θαυμασθῆναι λοιπόν; Καὶ μή μοι
[5]	στρεφομένου τὸ τῆς παρθενίας διασωθῆναι	δυνήσεται	κάλλος; ~Ὅτι οἱ αἱρετικοὶ παρθενεύοντες
[84]	ἔλαιον ἐν ταῖς λαμπάσιν, οὐ	δυνήσεται	παρ´ ἑτέρων λαβεῖν, ἀλλ´ ἔξω
[20]	τῶν αὐτῶν ἐφικέσθαι, συγγνώμης γοῦν	δυνήσεται	παρὰ πάντων τυχεῖν· ὁ δὲ
[52]	ἀντιλαβεῖν. Πότε οὖν ἀδακρυτὶ διαγαγεῖν	δυνήσεται;	Ποίαν νύκτα; Ποίαν ἡμέραν; Ποίαν
[15]	ὁ γάμος μὴ βουλομένου Θεοῦ	δυνήσεται	ποιῆσαι πολλοὺς τοὺς ὄντας ἀνθρώπους
[44]	τιμωρίαν καὶ κόλασιν. Πῶς οὖν	δυνήσεται	τὴν ἐπὶ τὸν οὐρανὸν βαδίζειν
[52]	ὅπλοις χρήσασθαι ἐπὶ τὸν ὑποπτευθέντα	δυνήσεται.	Τίς γὰρ ἀνέξεται γυναικὸς κελευούσης
[57]	μετὰ τούτων κἀκείνης αὐτὸν ἀπαλλάξαι	δυνησόμεθα	τῆς αἰτίας. Ποίας δὴ ταύτης;
[52]	τοιαύτῃ παραβάλλοντες οἰκίᾳ ἀκριβῶς ἐπιτυχεῖν	δυνησόμεθα	τῆς εἰκόνος; Πάντα ὀδύνης μεστά,
[1]	ὑπὲρ τῆς τῶν φαύλων ἀναχωρήσεως	δυνήσονται	μισθὸν ἀπαιτεῖν; Ὥσπερ γὰρ ἡμεῖς
[75]	μὴ κλαίοντες οὔτε τὴν πενίαν	δυνήσονται	φέρειν οὔτε τὴν αὐτάρκειαν ἀποστρέφεσθαι.
[20]	μεγίστοις διαλάμποντας ἄθλοις, κἂν μὴ	δύνηται	τῶν αὐτῶν ἐφικέσθαι, συγγνώμης γοῦν
[41]	καὶ τὴν σύνεσιν καὶ πῶς	δύο	ἀναγκαίων καὶ ἐναντίων ἀπειλημμένος, τοῦ
[9]	καὶ ἐπαινῶν διατελῶ. Οὕτω γὰρ	δύο	γίνεται τὰ κέρδη· ἓν μὲν
[30]	τὰ σωματικὰ διατετύπωτο, οἷς καὶ	δύο	γυναῖκας ἔχειν ἠφεῖτο καὶ τὰς
[15]	προϊὼν τὸν λόγον καὶ τὸ	δύο	γυναῖκας ἔχειν τοῦ μιᾷ ἀρκεῖσθαι
[22]	τῷ πλήθει· καὶ γὰρ τεσσαράκοντα	δύο	ἦσαν, καὶ πάντες ἄρδην ὑπὸ
[44]	οὐ τοῦτο μόνον ἀλλὰ καὶ	δύο	κατὰ ταὐτὸν ὁμοῦ γυναῖκας ἔχειν
[30]	καὶ ταῦτα οὐ μίαν οὐδὲ	δύο	μόνον ἡμέρας ἀλλὰ καὶ πλείους,
[19]	~Ὅτι πάλαι μὲν τῷ γάμῳ	δύο	προφάσεις, νῦν δὲ μία. Ἐδόθη
[19]	γὰρ τὴν ἀρχήν, ὅπερ ἔφην,	δύο	ταύτας εἶχε τὰς ὑποθέσεις· ὕστερον
[40]	καταλλαγήτω. Ὁρᾷς αὐτὴν ἐν μέσῳ	δυοῖν	ἀπειλημμένην πολέμων; Ἢ γὰρ τὴν
[40]	ἐλευθέρα ἔσῃ μόνον, ζῶντος δὲ	δυοῖν	θάτερον ἀνάγκη, ἢ παιδαγωγεῖν αὐτὸν
[38]	τὸν ἀνταγωνιστήν· ἀλλ´ ἀνάγκη λοιπὸν	δυοῖν	θάτερον ἢ στεφανωθέντα ἢ πεσόντα
[17]	τότε λοιπὸν ἀπαλλάξας αὐτοὺς τῶν	δυσαρέστων	σιτίων ἐπὶ τὴν συνήθη φέρει
[57]	τίνα ἄρα λήψεται ἄνδρα μὴ	δυσγενῆ,	μὴ τῶν ἀτίμων τινά, μὴ
[62]	στίλβον, τό τε τοῦ προσώπου	δυσδιάπλαστον	τὰ τῶν ἱματίων ἄνθη πολὺ
[63]	τε δυσειδὴς ᾖ, μετέβαλε τὴν	δυσείδειαν	εὐθέως κάλλος περιθεῖσα ἀμήχανον, ἄν
[62]	τινὸς ὕλης κάλλος, ἐπιτείνεται εἰς	δυσείδειαν	μειζόνως. Τό τε γὰρ τοῦ
[62]	ἐὰν δὲ ἄμορφος ᾖ καὶ	δυσειδής,	ἀτερπεστέραν ἀπέδειξεν οὕτω μᾶλλον αὐτήν.
[63]	Καὶ διὰ τοῦτο ἄν τε	δυσειδὴς	ᾖ, μετέβαλε τὴν δυσείδειαν εὐθέως
[69]	δὲ αἱ μάλιστα τῶν νόσων	δυσίατοι	ἀπὸ τῶν τοιούτων τραπεζῶν ἔχουσι
[44]	δὲ μοχθηρὰ καὶ ἐπαχθὴς καὶ	δυσκάθεκτος,	οὐκέτι μόνον ἀνάγκην τὸ πρᾶγμα
[13]	ἀγαγεῖν διὰ τὸ τοῦ πράγματος	δυσκατόρθωτον·	ἐπειδὴ δὲ αὐτοὶ φθάσαντες ἐγράψατέ
[34]	δέδοικα γὰρ τοῦ πράγματος τὸ	δυσκατόρθωτον.	Οὐκ ἐπιτάττω συνεχῶς συνέρχεσθαι τῇ
[44]	δὲ μόνον ἡμῖν ἡ ἀρετὴ	δυσκατόρθωτος	ἀλλ´ ὅτι κἂν ἀνεκτὸν ἦθος
[75]	οὐδὲ ὑπογραφαῖς, οὐ ταῖς ἄλλαις	δυσκολίαις	καὶ μοχθηρίαις, ἀλλὰ τῇ ἁγιωσύνῃ
[45]	τοῦ γάμου ἑκὼν ἀναγκάζοντος οὐδενὸς	δυσκολίας	ἑαυτῷ περιθεῖναι τοσαύτας ἠθέλησεν ὥστε
[45]	λέγω τῆς γυναικός; ~Ὅτι τοῖς	δυσκολίας	ἐπινοοῦσι περιττὰς οὐδεὶς ὑπὲρ τούτου
[44]	ἐξετάσειε, τῆς αὐτῆς καὶ πλείονος	δυσκολίας	εὑρήσει γέμοντα διὰ τὴν γυναῖκα.
[80]	κινδύνων ἀλλὰ καὶ τῆς ἄλλης	δυσκολίας	ἡμᾶς ἀπαλλάττουσα. ~Πόσον ἡ ἀκτημοσύνη
[55]	οὖν ἄν τις ποιήσειε τοσαύτης	δυσκολίας	πανταχοῦ οὔσης; Μὴ γάρ μοι,
[49]	τὸν γάμον ἀποφαίνων πλείονας ἔχοντα	δυσκολίας,	ὡς εἰ πρός τινα ἔλεγε,
[35]	αἰτίαν εἰπεῖν. Ποίαν δὴ ταύτην;	Δύσκολον	εἶναι τὸ πρᾶγμα ἐδόκει καὶ
[56]	ἀδύνατον, ἐπὶ δὲ τῶν γάμων	δύσκολον	μὴ γενέσθαι. Εἰ δὲ ἐπὶ
[56]	Ἐπὶ μὲν γὰρ τῆς παρθενίας	δύσκολον	ταῦτα γενέσθαι, μᾶλλον δὲ ἀδύνατον,
[54]	μὲν ἀγνοεῖ ὅτι τῶν σφόδρα	δυσκόλων	ἐστίν. Ἔπειτα ὅτι κἂν γένοιτο,
[27]	ἀπὸ τῶν ῥᾴστων ἢ τῶν	δυσκόλων	τιθεὶς τὴν μίξιν, τὸ τοῦ
[47]	δὲ καὶ οὕτως τῶν σφόδρα	δυσκόλων	τὸ πρᾶγμά ἐστιν, ἄκουσον τί
[49]	ἀνοῖξαι τῆς καταλλαγῆς. Τὸ γὰρ	δυσκολώτατον	τῆς ἀρχῆς ἐπιλαβέσθαι τοῦ κατορθώματος,
[82]	Ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ	δυσμῶν	ἥξουσι καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ
[82]	ἐλεύσονται« φησίν, ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ	δυσμῶν	καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ
[82]	πολλοὶ οἱ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ	δυσμῶν	ὁ τῶν ἀποστόλων ἦσαν χορός.
[52]	συνεχῶς ἐξάλλεται καὶ ἀποπηδᾷ καὶ	δυσχεραίνει	πρὸς ἅπαντας καὶ εἰς τοὺς
[13]	νῦν· ἵνα γὰρ μή τις	δυσχεραίνῃ	τὴν παραίνεσιν, τῶν γραμμάτων αὐτοὺς
[37]	τοὺς ἀπάγοντας αὐτὸν τοῦ θρηνοῦ	δυσχεράνας,	πολλάκις μεταξὺ τούτων αὐτῶν ὡραΐζεται
[53]	χαλεπώτερον. Ἀλλά, εἰ βούλει, τὰ	δυσχερῆ	τέως ἀφέντες τὸ δοκοῦν εἶναι
[49]	ἀπαλλαγῆς τῶν ἐν βίῳ μνημονεύει	δυσχερῶν.	Νομίζω« φησί, τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν.
[52]	δὲ παρθένος οὐ μόνον τῶν	δυσχερῶν	πραγμάτων ἀλλὰ καὶ τῆς ὑποψίας
[70]	ἀλλὰ πόρρω τούτων ἀφέστηκε τῶν	δυσχερῶν	ὑγιείας καὶ εὐεξίας ποιητική, ἣν
[24]	τὴν ἀπὸ τῶν πραγμάτων πίστιν	δυσωπηθέντες	παύσωνται λοιπὸν ἀπατῶντες ἑαυτοὺς ὡς
[82]	αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ	δώδεκα	θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς
[82]	ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς	δώδεκα	φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ. Καὶ οὐδαμοῦ
[68]	οὐδέν, ἀλλ´ ἀπήλλακται ταραχῆς τὸ	δωμάτιον	καὶ κραυγὴ πᾶσα ἐκποδὼν ἀπελήλαται,
[84]	τῆς τοῦ Χριστοῦ παρουσίας ἡ	δωρεά·	ἄνδρας γὰρ αὕτη τελείους ἀντὶ
[1]	τὸν μὴ λυμαινόμενον τοῖς ἀλλοτρίοις	δωρεὰν	λαμβάνειν ἐκέλευσαν. Καὶ τὸν μοιχὸν
[1]	Πῶς; Ἀποδέδεικται τοίνυν μηδεμίαν κεῖσθαι	δωρεὰν	μόνῃ τῇ τῶν φαύλων φυγῇ.
[13]	ἐπειδὴ καὶ μείζονος ἠξιώθησαν τῆς	δωρεᾶς.	Ἄξιον δὲ ἐξετάσαι κἀκεῖνο διὰ
[42]	τὴν διδασκαλίαν μόνον νομίσῃς τῆς	δωρεᾶς	εἶναι τοῦ Θεοῦ· καὶ γὰρ
[49]	σιωπήσας τὰς ἐν τοῖς οὐρανοῖς	δωρεάς,	ὧν ἑαυτὴν ἀπεστέρησε, Θλῖψιν« φησί,
[49]	στεφάνων, τῶν μεγάλων καὶ ἀπορρήτων	δωρεῶν;	Διὰ τί μὴ διηγήσατο τὰ
[52]	ἔχθραν οὐδὲ μὴ διαλυθῇ πολλῶν	δώρων.	Τοσαύτη γὰρ ἡ τῆς νόσου
[48]	τοῦ ἀνδρὸς αὐτὴ τούτου πορνεύοντος	δώσει	μειζοτέραν δίκην. Ἡ γὰρ ἄκοντος
[4]	νηστείας καὶ παρθενίας οὔτε μισθὸν	δώσει	τις οὔτε κόλασις ἀποκείσεται· ὑμεῖς
[15]	τὴν φωνήν· Δέσποτα, τί μοι	δώσεις;	Ἐγὼ δὲ ἀπολύομαι ἄτεκνος; Ὥσπερ
[4]	ἐπαίνους, ὑπὲρ τούτων τὴν ἐσχάτην	δώσετε	δικήν, καὶ μετὰ τῶν ἄλλων
[23]	τῷ παρόντι καιρῷ τιμωρίαν μὴ	δῶσι	τὴν αὐτὴν οἱ τὰ αὐτὰ
[24]	λοιπὸν ἀπατῶντες ἑαυτοὺς ὡς οὐ	δώσοντες	δίκην καὶ μαθῶσιν ὅτι τοῦ