Chapitre
[50]	κακήν, οἱ ἐγγίζοντες καὶ ἐφαπτόμενοι	σαββάτων	ψευδῶν, οἱ καθεύδοντες ἐπὶ κλινῶν
[78]	ἑστώτων ἐστίν, ἀλλὰ τῶν ἔτι	σαλευομένων,	τῶν μὴ ἱσταμένων καὶ πεσεῖν
[29]	μιμούμενος τὸν ἅγιον τοῦ Θεοῦ	Σαμουήλ.	Καθάπερ γὰρ ἐκεῖνος μετὰ πάσης
[46]	ἐκεῖνος ἀνήρ; Οὐκ αὐτὴ τὸν	Σαμψὼν	ἀπώλεσεν; Οὐ τὸ πᾶν Ἑβραίων
[24]	ἔργον προήγαγεν, οἷον ἐπὶ τῆς	Σαπφείρας,	ἐπὶ τοῦ ταύτης ἀνδρός, ἐπὶ
[27]	ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ	σάρκα,	ἀλλὰ πρὸς ἀρχάς, πρὸς τὰς
[49]	ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ	σάρκα«	πρὸς μανίαν φύσεως ἑστάναι προτρέπων,
[63]	μὴ βούληται, οὕτω καὶ τὴν	σάρκα	τῆς οὕτω φιλοσοφούσης ψυχῆς πρὸς
[72]	μακάριος Παῦλος ἔλεγε· Θλῖψιν τῇ	σαρκὶ	ἕξουσιν οἱ τοιοῦτοι· ἐγὼ δὲ
[49]	ἑαυτὴν ἀπεστέρησε, Θλῖψιν« φησί, τῇ	σαρκὶ	ἕξουσιν οἱ τοιοῦτοι. Καὶ οὐ
[12]	προλαβὼν αὐτὸς ἐνομοθέτησεν ἡνίκα ἐν	σαρκὶ	ἐπὶ τῆς γῆς ἦν. Καὶ
[47]	βούλεται, ὁ διδάσκων πολλὴν τῇ	σαρκὶ	θλῖψιν ὑπομένειν τοὺς τῷ γάμῳ
[10]	γαμίζονται, ἀλλ´ οὐκ εἰσὶ συμπεπλεγμένοι	σαρκὶ	καὶ αἵματι οὐδὲ ἐπὶ τῆς
[84]	κατέκρινε τὴν ἁμαρτίαν ἐν τῇ	σαρκί.	Καὶ περὶ τούτων εὐχαριστῶν ὁ
[49]	καὶ διαφόρῳ δαπάνῃ λειτουργοῦντες τῇ	σαρκὶ	πολλὴν ἀπὸ ταύτης παρέχουσιν αὐτῇ
[79]	παρθενίας ἰσχύν; Τοὺς αἵματι καὶ	σαρκὶ	συμπεπλεγμένους, τοὺς χαμαὶ ἐρχομένους, τοὺς
[75]	ἐπὶ λύπῃ— Θλῖψιν γὰρ τῇ	σαρκί«	φησίν, ἕξουσιν οἱ τοιοῦτοι« ἐκεῖ
[49]	ἔτι νῦν δύνασθε· ἔτι γὰρ	σαρκικοί	ἐστε, καὶ κατὰ ἄνθρωπον περιπατεῖτε.
[49]	ἕτερα. Τούτοις γὰρ μᾶλλον οἱ	σαρκικώτεροι	τῶν ἀνθρώπων κατέχονται καὶ ταῦτα
[49]	ὡς πνευματικοῖς καὶ διὰ τὸ	σαρκίνους	εἶναι ἔτι γάλα ἐπότιζεν, οἷς
[84]	ἑαυτοῦ υἱὸν πέμψας ἐν ὁμοιώματι	σαρκὸς	ἁμαρτίας καὶ περὶ ἁμαρτίας κατέκρινε
[11]	ἀναβῆναι τέως καθάπερ ἐκεῖνοι, τῆς	σαρκὸς	καθελκούσης αὐτάς, ἀλλὰ καὶ ἐν
[49]	μανίαν φύσεως ἑστάναι προτρέπων, μετὰ	σαρκὸς	καὶ αἵματος τὰ αὐτὰ ταῖς
[84]	ἐν ᾧ ἠσθένει διὰ τῆς	σαρκός,	ὁ Θεὸς τὸν ἑαυτοῦ υἱὸν
[2]	μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ	σὰρξ	ἀσθενής« οὐκ εἰς ἐντολῆς ἀνάγκην
[34]	ἵνα μὴ πειράζῃ ὑμᾶς ὁ	Σατανᾶς.	Καὶ δεῖξαι βουλόμενος ὅτι οὐ
[19]	Ἵνα μὴ πειράζῃ ὑμᾶς ὁ	σατανᾶς«	φησί. Καὶ προελθὼν δὲ οὐκ
[3]	ἔχω, γνώμην δὲ δίδωμι. ~Ὅτι	σατανικῆς	ἀπανθρωπίας τὸ βδελύττεσθαι γάμον. Ἀλλ´
[39]	ἀκρασίας καὶ πορνείας καὶ πείρας	σατανικῆς	καὶ ὑπὲρ τοῦ ταῦτα μὴ
[33]	πορνείας« λέγων καὶ τοὺς πειρασμοὺς	σατανικοὺς	καὶ τὴν ἀκρασίαν« καὶ ἀνυπόπτως
[48]	φημι. Τίνος οὖν ἔνεκεν ὑποβάλλεις	σαυτὴν	τῇ ἀνάγκῃ τοσαύτῃ; Τοῦτον γὰρ
[47]	διακόψῃς, οὐ μόνον οὐκ ἀπήλλαξας	σαυτὴν	τῶν δεσμῶν ἀλλὰ καὶ εἰς
[1]	καὶ παρὰ τοὺς τελώνας τάττεις	σαυτόν.	Ἀλλ´ εἰ βούλει τέλειος εἶναι
[73]	κόσμου τούτου. Τί οὖν κόπτεις	σαυτὸν	ἐν τοῖς τοῦ κόσμου πράγμασι
[1]	διὰ τοῦτο καὶ στεφάνων ἀξίου	σαυτόν.	Οὐ γὰρ τοσοῦτον ἀπαιτῶ μόνον
[29]	εἰρημένον ἐκεῖ διὰ πλειόνων ἐνταῦθα	σαφέστερον	ἐξειργάσατο. Ποιεῖ δὲ τοῦτο μιμούμενος
[28]	ἀνδρί. Εἶτα ἑρμηνεύων αὐτὸ καὶ	σαφέστερον	ποιῶν ἐπάγει· Ἡ γυνὴ τοῦ
[75]	μὴ ἔχειν. Εἰ δὲ καὶ	σαφέστερόν	τις θέλοι μαθεῖν τί ποτέ
[29]	τὴν τυραννίδα συνεχέστερον στρέφει καὶ	σαφέστερον,	τούτους αὐτοὺς τοῖς ῥήμασιν ἐκεῖθεν
[34]	κορυφούμενον καὶ εἰς ὕψος αἰρόμενον,	σβέσαι	δὲ οὐκ ἰσχύουσα ἑνὸς γίνεται
[70]	καὶ καθ´ ἑαυτὸ πᾶσαν ἱκανὸν	σβέσαι	καὶ ἀνατρέψαι ἐκ βάθρων ἡδονήν.
[19]	πολλῷ δὲ πλέον ὑπὲρ τοῦ	σβέσαι	τὴν τῆς φύσεως πύρωσιν. Καὶ
[34]	δὲ παρθένος οὐκ ἔχουσα ὅτῳ	σβέσει	τὸ πῦρ, ὁρᾷ μὲν αὐτὸ
[52]	πελάγει πολλῷ σπινθῆρα μικρὸν ἐμπεσόντα	σβεσθῆναι	εἰκός. Καὶ ταῦτα μὲν ὅταν
[32]	τοσαύτην ἐν ταῖς εὐχαῖς πρόσιμεν	σβέσοντες	ὀργὴν καὶ ὃν οὕτω καθ´
[37]	μὲν οὐδὲ ἅπαξ ἐπιθυμία κατεπάλαισε,	σὲ	δὲ κρατήσασα πρότερον οὐκ ἴσχυσε
[47]	μηδὲ νῦν ἀναπέσῃς· πάλιν γάρ	σε	ἐπὶ τὴν παρθενίαν ἕλκει καὶ
[46]	βοηθὸν κατ´ αὐτόν. Κἀγὼ δέ	σε	ἐρήσομαι, πῶς βοηθὸς ἡ τοσαύτης
[17]	τοσαῦται μυριάδες ἐγένοντο; Ἐγὼ δὲ	σὲ	πάλιν ἐρωτῶ, ἐπειδή σε σφόδρα
[45]	ὁ τῶν στεφάνων καιρὸς τότε	σε	πείσει καλῶς ὅτι πολλῷ βελτίων
[45]	ἂν εἴπωμεν ὅτι οὐ δυνατόν	σε	πρὸς τὴν αὐτὴν ἐκείνοις φθάσαι
[17]	δὲ σὲ πάλιν ἐρωτῶ, ἐπειδή	σε	σφόδρα παρέμεινε κατασείων οὗτος ὁ
[26]	πτερὸν ἵνα πρὸς ἐκείνην ἐπάρω	σε	τὴν κορυφήν. Καίτοι γε αὐτοὶ
[8]	οὐδὲ ἐκείνους· μὴ γὰρ ἐπειδὴ	σὲ	τοιαῦτα ἀνέπεισαν μαίνεσθαι καὶ αὐτοὺς
[47]	ἕπεσθαι. Καὶ γὰρ μὴ βουλομένην	σε	τοῦτο ποιεῖν ἡ διὰ τὸν
[26]	τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω. Φοβοῦμαί	σε,	φησίν, εἰς τὸ τῆς παρθενίας
[1]	μισθὸν ἀπαιτεῖν. Μὴ γὰρ ἐπειδὴ	σέ,	φησίν, οὐ κατακρίνω τῇ γεέννῃ
[8]	εἰποῦσαν τῷ γάμῳ; Τοῦτο γὰρ	σέ,	ὦ ταλαίπωρε, τοῦτο ἀπολώλεκεν ὅτι
[39]	οὐδαμοῦ μεμνημένος τῆς εὐπροσώπου καὶ	σεμνῆς	αἰτίας τοῦ γάμου, πυρώσεως δὲ
[9]	τῆς παρθενίας ἀξίωμα ἀλλὰ πολλῷ	σεμνοτέραν	ἀποφαίνειν αὐτήν. ~Ὅτι ὁ τὸν
[29]	ἤρκει διὰ τῶν ἀνωτέρω τοῦτο	σεμνότερον	ἐνδειξάμενον μέχρις ἐκείνου στῆσαι τὴν
[4]	ἀκολάστων καὶ λάγνων τὸν ἐν	σεμνότητι	διάγοντα χαλεπώτερα πάσχοντα. ~Ὅτι καὶ
[19]	ἐκείνης καὶ ἐν ἁγιασμῷ καὶ	σεμνότητι	διατηρῶν. Ἀλλὰ γὰρ μέχρι τίνος
[57]	γὰρ νικήσαντα χθὲς τῶν μνηστήρων	σήμερον	παρευδοκίμησεν ἕτερος καὶ τοῦτον πάλιν
[15]	διὰ τὴν ἀσθένειαν συνεχωρήθη τὴν	σήν,	τοῦτο τῆς παρθενίας προτίμα, μᾶλλον
[8]	πρᾶγμα εἶναι φῇς, οὐκέτι τῆς	σῆς	προαιρέσεως τὸ κατόρθωμα γίνεται ἀλλὰ
[6]	αὐτὴν ἐμπίπτοντα τὴν ψυχὴν παντὸς	σητὸς	χαλεπώτερον διατρώγει τὴν ῥίζαν καὶ
[68]	ὥσπερ δὲ ἐν εὐδίῳ λιμένι	σιγὴ	πάντα κατέχει τὰ ἔνδον καὶ
[52]	τῶν λίθων ἀκινητοτέραν εἶναι καὶ	σιγῇ	πάντα φέρειν καὶ τῷ θαλάμῳ
[52]	διδάξει ταχέως αὐτὴν ὅτι βέλτιον	σιγῇ	τὰ τοιαῦτα φέρειν καὶ τήκεσθαι.
[68]	κατέχει τὰ ἔνδον καὶ τῆς	σιγῆς	πλείων ἑτέρα ἀταραξία τὴν ψυχήν,
[52]	ἄν τε πῦρ ἄν τε	σίδηρον,	οὐδὲν ἴσον ἐρεῖ καὶ τοῦτο
[27]	ἰσχὺς ὅση καὶ πυρὸς καὶ	σιδήρου.	Κἂν μὴ οὕτω τύχῃ παρεσκευασμένη
[24]	τὸν ἐλέγχοντα οὐδὲ ἤκουσαν ἃ	Σίμων	ἤκουσε παρὰ τοῦ Πέτρου τότε.
[69]	ἐπήγαγον τοὺς ἐσχάτους. Ἀλλὰ τὸ	σιτεῖσθαι	πολλὰ πολλάκις ἡδύ. Ἄπαγε. Καὶ
[70]	Δεύτερον δὲ καὶ ἀπὸ τῶν	σιτίων	αὐτῶν. Πῶς; Ὅτι ἡδονῆς ποιητικὸν
[17]	λοιπὸν ἀπαλλάξας αὐτοὺς τῶν δυσαρέστων	σιτίων	ἐπὶ τὴν συνήθη φέρει δίαιταν.
[52]	εἰς εὐνὴν τρέπεσθαι, ἄν τε	σῖτον	ἑλέσθαι καὶ πότον δέῃ, τὴν
[69]	καρυκευμάτων τὴν περιεργίαν, τραπεζοποιῶν καὶ	σιτοποιῶν	καὶ μαγείρων τέχνας, παρασίτων καὶ
[79]	ἀνθρωπίνης ἐδεήθη τροφῆς· οὐ γὰρ	σῖτος	καὶ οἶνος καὶ ἔλαιον ἀλλ´
[10]	οὐδὲ ὄχλον ἐπιθυμιῶν ἀνέχονται, οὐδὲ	σίτου	δέονται καὶ ποτοῦ οὐδὲ μέλος
[73]	οὐ γυναικὸς μόνον ἀλλὰ καὶ	σίτων	καὶ ποτῶν καὶ πάσης ἑαυτοὺς
[49]	ἡ παρθένος, οὐχ ἥμαρτε« καὶ	σιωπήσας	τὰς ἐν τοῖς οὐρανοῖς δωρεάς,
[49]	τοῖς περὶ τῶν μισθῶν λόγοις	σιωπήσας	τὸν οὐρανὸν καὶ τὰ ἐν
[53]	ἀνωμαλίας χεῖρον γένοιτ´ ἄν; Καὶ	σιωπῶ	τὰ ὀνείδη, τὰς ὕβρεις, τὰς
[83]	ὅτι γε μείζονα ἡμῖν τὰ	σκάμματα	πρόκειται, παντί που δῆλόν ἐστι.
[21]	οὐχ ἕνα μικρὸν ἀλλὰ πολλοὺς	σκανδαλίζοντες;	Ὅπου γὰρ ὁ τὸν ἀδελφὸν
[21]	τίνα ὑφέξει δίκην; Ἐάν τις	σκανδαλίσῃ,	φησίν, ἕνα τῶν μικρῶν τούτων,
[21]	τοῦ υἱοῦ τῆς μητρὸς τιθεὶς	σκάνδαλον	κολασθήσεται μόνος ἀλλὰ καὶ ὁ
[34]	ἐν μέσῳ τῷ πελάγει τὸ	σκάφος	ἀπολάβωσι, τὴν ἐρημίαν τῶν βοηθησόντων
[34]	οὐδὲ οὕτω θέμις ὁρμίσαι τὸ	σκάφος	αὐτῇ καὶ ἀναπαύσασθαι. Ὥσπερ οὖν
[34]	καὶ τῇ ῥύμῃ περιτρέψαι τὸ	σκάφος.	Ἤκουσε γὰρ ὅτι τὸ ἐπὶ
[10]	τοὺς ἐρέττοντας ἂν ἀφέλῃς τὸ	σκάφος	κατέδυσας, καὶ ἐπὶ τοῦ πολέμου
[50]	Ἔχοντες« γάρ φησι, διατροφὰς καὶ	σκεπάσματα,	τούτοις ἀρκεσθησόμεθα. Οἱ γὰρ βουλόμενοι
[47]	λέγῃ· Ἔχοντες δὲ τροφὰς καὶ	σκεπάσματα,	τούτοις ἀρκεσθησόμεθα« ὅταν διὰ τῶν
[37]	τῷ προτέρῳ, ὥσπερ ὑποκριτῶν ἐν	σκηνῇ	παιζόντων καὶ νῦν μὲν τοῦτο,
[19]	καὶ πάντα ἅπερ ὑμῖν εἴρηται	σκήψεις	καὶ προφάσεις εἰσὶ καὶ ἀκρασίας
[58]	πράγμασι καὶ ἀληθινοῖς; Οὐδέν. Οὔκουν	σκιὰ	ταῦτα καὶ ὄναρ; Ὅταν γὰρ
[37]	ἐντρυφῶσα τοῖς ἐκείνης οὐ παύεται	σκιαμαχοῦσα	πρὸς αὐτήν· καὶ τὴν οὐδὲν
[19]	γὰρ μέχρι τίνος οὐ παύσομαι	σκιαμαχῶν;	Καὶ γὰρ ὑμεῖς οἱ ταῦτα
[9]	νηστείαις, ἀγρυπνίαις, χαμευνίαις, τῇ λοιπῇ	σκληραγωγίᾳ	τιθασσεύουσι τὴν τῆς φύσεως μανίαν.
[69]	δὲ οὐκ ἄν τις ἕλοιτο	σκληραγωγίαν	ὑπὲρ τῆς τούτων ἀπαλλαγῆς; ~Ὅτι
[41]	τοῦτο συνεχώρησεν; Δηλονότι διὰ τὴν	σκληροκαρδίαν,	ἵνα μὴ συγγενικῶν αἱμάτων τὰς
[57]	μὴ εὐήθη, μὴ πονηρόν, μὴ	σκληρόν,	μὴ ἄνανδρον. Ταῦτα γὰρ ἅπαντα
[47]	αὐτὸν καὶ διακόψας πρὶν φανῆναι	σκληρόν,	τοὺς περὶ τοῦ γάμου πάλιν
[52]	Ταῦτα διασκεψάμενος ὁ Σολομὼν ἔλεγε·	Σκληρὸς	ὡς Ἅιδης ζῆλος. Καὶ πάλιν·
[59]	μὲν νυμφίων τὸ μέσον τοσοῦτον·	σκόπει	δὲ καὶ ἐπὶ τίσιν ἁρμόζονται.
[57]	καὶ τὴν ἰδίαν ἀσφάλειαν ἀφεῖσαι	σκοπεῖν	ἐν τοσούτῳ κινδύνῳ, μεριμνῶσι μή
[73]	καὶ τρυφῆς καὶ τῆς ἄλλης	σκοπεῖς	ἡδονῆς; Παράγει τὸ σχῆμα τοῦ
[35]	παραινῶ οὐδὲ ὅτι τὸ ἐμαυτοῦ	σκοπήσας	ἀσφαλὲς ὑμᾶς εἰς κίνδυνον ἐνέβαλον.
[29]	τὰ ῥήματα. Εἰ δὲ τὸν	σκόπον	ἅπαντα ἀναπτύξειε καὶ ταύτην καιρίαν
[16]	ἐκείνων μείζω, ἀλλὰ τοῦ νομοθέτου	σκοπὸς	ὁ αὐτός. Τίς οὖν ἐστιν
[69]	διατάσεις καὶ πνεύματος ἐμφράξεις καὶ	σκοτοδινίαι	καὶ ἴλιγγοι καὶ ἀχλύες καὶ
[21]	πονηρόν, ὁ τιθεὶς τὸ φῶς	σκότος	καὶ τὸ σκότος φῶς, ὁ
[2]	ὁ σκώληξ ὁ ἀτελεύτητος, τὸ	σκότος	τὸ ἐξώτερον, ἡ θλῖψις, ἡ
[24]	φησιν, ἀπ´ ἐμοῦ εἰς τὸ	σκότος	τὸ ἐξώτερον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ
[66]	ἀπεστέρηται πάσης. Καὶ ὥσπερ οὔτε	σκότος	τοῦ φωτὸς ἄμεινον οὔτε τὸ
[21]	τὸ φῶς σκότος καὶ τὸ	σκότος	φῶς, ὁ τιθεὶς τὸ γλυκὺ
[27]	ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ	σκότους	τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ
[62]	τὸ φῶς καὶ ὥσπερ ἐν	σκότῳ	στίλβον, τό τε τοῦ προσώπου
[64]	δὲ δακρύων ἀκούσῃς μηδὲν ὑποπτεύσῃς	σκυθρωπόν.	Τοσαύτην γὰρ ἔχει τὰ δάκρυα
[2]	τὸ πῦρ τὸ ἄσβεστον, ὁ	σκώληξ	ὁ ἀτελεύτητος, τὸ σκότος τὸ
[37]	μυρίοις καθ´ ἑκάστην ἡμέραν βάλλει	σκώμμασι	καὶ διὰ τῶν ἐκείνης ἐγγόνων
[37]	κατορωρυγμένην ἄφατον καὶ λοιδορίαι καὶ	σκώμματα	καὶ κατηγορίαι πρὸς τὴν διαλυθεῖσαν
[36]	πρᾶγμα ἦν. Τί δέ; Καὶ	σκώπτει	τοὺς οὐκ ἔχοντας αὐτὴν ἀκρατεῖς
[34]	οὐδὲ ἐπαινοῦντος ἡ συγχώρησις ἀλλὰ	σκώπτοντος	καὶ καταγινώσκοντος. Οὐδὲ γὰρ ἂν
[37]	ἀγορὰν κατ´ αὐτῶν γίνονται λόγοι	σκωπτόντων,	μεμφομένων, ἀποστρεφομένων. Τῶν γὰρ τοὺς
[57]	μὴ θρασύν, μὴ ζηλότυπον, μὴ	σμικρολόγον	τινά, μὴ εὐήθη, μὴ πονηρόν,
[84]	ἐπὶ τῆς αὐτῆς ἔτι μένειν	σμικρότητος	ἀνδρωθέντας; Τότε μὲν γὰρ ἡ
[49]	τινα ἔλεγε, μοχθηρὸν καὶ ἐπίπονόν	σοι	εἶναι τὸ πρᾶγμα τοῦτο δοκεῖ;
[37]	νίκην καὶ τῷ τέλει συναπτομένη	σοι	κατὰ τὴν ἀρχὴν ὑπερέχει μόνον.
[8]	τοῦτο ἀπολώλεκεν ὅτι μηδὲν οἴῃ	σοι	κοινὸν εἶναι πρὸς τοῦτο τὸ
[26]	τὸ τῆς πορνείας βάραθρον. Οὔπω	σοι	κοῦφον γέγονε τὸ πτερὸν ἵνα
[9]	Ἄπαγε· μή ποτε τὰ αὐτά	σοι	μανείην. Πῶς οὖν, φησί, παρακαλεῖς
[8]	τοῦ μὴ γαμεῖν οὐ κείσεταί	σοι	μισθὸς ἀλλὰ καὶ τιμωρία καὶ
[47]	καὶ ἐπισπᾶται πρὸς τὸν συνδεθέντα	σοι	τὴν ἀρχήν· κἂν ἀντιπέσῃς καὶ
[68]	βούλει τὸν οὐρανὸν ἰδεῖν; Ἔξεστί	σοι	τὸν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς κείμενον
[82]	ἐκείνου κόλπους εὔχονται ἀπελθεῖν. Τίς	σοι	τοῦτο εἶπεν, ὦ βέλτιστε; Ποῖος
[52]	ὁ χειμών. Ταῦτα διασκεψάμενος ὁ	Σολομὼν	ἔλεγε· Σκληρὸς ὡς Ἅιδης ζῆλος.
[70]	γάρ, εἰπέ μοι, καὶ ὁ	Σολομὼν	τὸν ὕπνον τοῦ δούλου φησὶν
[46]	παρέδωκε καὶ πρὸ τούτου τὸν	Σολομῶντα	μετὰ τὴν πολλὴν ἐκείνην σοφίαν
[82]	χείρων; Τὸ γὰρ ὑπόδειγμα τὸ	σὸν	καὶ χείρονα αὐτὴν ποιεῖ. Εἰ
[78]	δὲ τί κρίνεις τὸν ἀδελφόν	σου;	Ἀλλ´ οὐχ ὅτε Κολοσσαεῦσιν ἐπέστειλε
[37]	μὴ ἀποπέσῃς· τοσοῦτον ἡ παρθένος	σου	ἐχέτω πλέον ὅσον τὴν μὲν
[49]	ὅτι Ἐὰν πεινᾷ ὁ ἐχθρός	σου,	ψώμιζε αὐτόν, ἐὰν διψᾷ, πότιζε
[8]	χρησαμένη εἰς τὴν τοῦ Θεοῦ	σοφίαν	ἐξύβρισας καὶ τὴν κτίσιν διέβαλες
[46]	Σολομῶντα μετὰ τὴν πολλὴν ἐκείνην	σοφίαν	καὶ εὐδοκίμησιν; Οὐ μέχρι καὶ
[5]	μάχεται καὶ τὴν ἄπειρον ὑβρίζει	σοφίαν.	Τοιαύτας τοῖς αὐτὸν θεραπεύουσιν ὁ
[17]	καὶ οὐ παραχωρήσεις τῷ τῆς	σοφίας	ἀπείρῳ; Καὶ πῶς οὐκ ἐσχάτης
[13]	καὶ ἐνταῦθα τὸ βάθος τῆς	σοφίας	ἔστι τοῦ Παύλου κατανοῆσαι. Οὐ
[17]	δὲ ἀξίως τῆς οἰκείας οἰκονομοῦντα	σοφίας	περιεργάσῃ καὶ τῶν προσταγμάτων εὐθύνας
[46]	Οὐ διὰ τοῦτό φησιν ὁ	σοφὸς	ἐκεῖνος ἀνήρ· Μικρὰ πᾶσα κακία
[82]	εὔχονται ἐλθεῖν. Ἀλλὰ τίς ὁ	σοφὸς	τῶν πολλῶν λόγος; Ὁ πατριάρχης,
[45]	κεῖται μισθός. Ἀλλὰ τίς ὁ	σοφὸς	τῶν πολλῶν λόγος πρὸς τοιαῦτα
[13]	τούτου στήσας τὸν λόγον οὕτως	σοφῶς	ᾠκονόμησεν ὡς τοὺς μηδὲν περὶ
[55]	ἀγάγῃς· οὐ γὰρ ἀπὸ τῶν	σπανιζόντων	ἀλλ´ ἀπὸ τῶν ἀεὶ συμβαινόντων
[70]	ἀλλ´ ἡ ἔνδεια καὶ ἡ	σπάνις	ποιεῖ. Αὕτη δὲ οὐκ ἐν
[69]	καὶ νόσος καὶ παράλυσις καὶ	σπασμὸς	τὸ σῶμα πολιορκεῖ ἕως ἐσχάτης
[50]	Παῦλος οὑτωσὶ λέγων· Ἡ δὲ	σπαταλῶσα	ζῶσα τέθνηκεν. Εἰ δὲ περὶ
[37]	τοὺς τετελευτηκότας καὶ οἱ πολέμιοι	σπένδονται.	Ἀλλ´ οὐκ ἐνταῦθα ἀλλὰ ζηλοτυπεῖται
[32]	τινα καθ´ ἑαυτῶν ἐγηγερμένην κοιμίσαι	σπεύδοντες	καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ τὴν
[59]	τελευτὴν καὶ βαρύνεται τῇ ζωῇ,	σπεύδουσα	τὸν νυμφίον ἰδεῖν πρόσωπον πρὸς
[35]	ἀπὸ τοῦ νόμου φόβον ἐκλῦσαι	σπεύδων,	δι´ ὃν ἐπὶ τὴν παλαίαν
[49]	τιμῆς, ἀλλὰ τέως αὐτὸν ἐμβιβάσαι	σπεύδων	οἱῳδήποτε τρόπῳ εἰς τὴν τῆς
[57]	τε νυμφίος πάντα μὲν ἀπολαβεῖν	σπεύδων,	τὴν δὲ εἴσπραξιν μετὰ αἰδοῦς
[52]	ἠφανισμένην ὥσπερ ἐν πελάγει πολλῷ	σπινθῆρα	μικρὸν ἐμπεσόντα σβεσθῆναι εἰκός. Καὶ
[14]	Θεοῦ καὶ ἐγένοντο γῆ καὶ	σποδός,	ἀπώλεσαν μετὰ τῆς μακαρίας ἐκείνης
[27]	δρόμος. Ἡ γῆ καὶ ὁ	σποδὸς	τοῖς ἐν οὐρανῷ διατρίβουσιν ἐξισοῦσθαι
[77]	τὸν καθαρὸν καὶ οὐράνιον συμπνίγουσα	σπόρον.	~Διὰ τί μὴ σφόδρα καθάπτεται
[31]	πάθωμεν μηδὲ ὅτε μάλιστα ἵλεω	σπουδάζομεν	ἡμῖν καταστῆσαι τὸν Θεόν, τότε
[52]	ὅσοι τὴν ὑποψίαν ἐπαίρουσιν, ὅσοι	σπουδάζουσιν	αὐτῆς καθελεῖν. Ἐντεῦθεν λοιπὸν ἀνάγκη
[67]	εὐειδεῖς ἐξ ἴσης οἱ πλουτοῦντες	σπουδάζουσιν.	Ὅταν οὖν συμβῇ τινα διαλάμπειν
[12]	ἑαυτῷ λαλοῦντα, ὁ μηδὲ ζῆν	σπουδάζων	ὥστε τὸν Χριστὸν ἐν ἑαυτῷ
[57]	γίνονται μόνον, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ	σπουδαίων	φαῦλοι καὶ πονηροί. Κἂν μὲν
[14]	μεριμνηταί, οἱ τὰ μὲν ἑτέρων	σπουδαίως	μεριμνῶντες, τὰ δὲ ἑαυτῶν οὐδὲ
[27]	λαγνείας ἀπέχεσθαι, ἐρυθριάσας καὶ αἰσχυνθεὶς	σπουδάσει	ταχέως ἐπιλαβέσθαι τῆς παρθενίας καὶ
[28]	γυναικὸς κείσεται γνώμῃ ταχέως ἀπαλλαγῆναι	σπουδάσει	τῆς πικροτάτης δουλείας, μᾶλλον δὲ
[34]	ταῦτα ἀκούων; Τίς οὐκ ἂν	σπουδάσειεν	ἐκφυγεῖν τῆς ἀκρασίας τὸν ψόγον;
[32]	παῦσαι βουλόμενοι, τοσαύτῃ κέχρηνται τῇ	σπουδῇ,	τί πεισόμεθα ἡμεῖς οἱ δείλαιοι,
[12]	ἀρχιερεὺς πολλὴν ἐποιεῖτο τοῦ γάμου	σπουδήν.	~Διὰ τί ἔγραψαν αὐτῷ Κορίνθιοι
[30]	αὐτὴν ἀφικέσθαι τοῖς νηπίοις ἐκείνοις	σπουδήν.	Εἰ δὲ ἐπιμένοι τις πάλιν
[73]	ἅπαντας ἐνθάδε μενοῦντες, οὕτως πᾶσαν	σπουδὴν	ἐπιδεικνύμεθα, ὑπὲρ πραγμάτων μεριμνῶντες ὧν
[47]	γυναικῶν τὴν αὐτὴν ἔνεστιν ἐπιδείξασθαι	σπουδὴν	καὶ τὸ αὐτὸ κέρδος καρπώσασθαι.
[32]	γὰρ καὶ μετὰ τοσαύτης προσελθόντα	σπουδῆς	δυνηθῆναι μειλίξασθαι τὴν ὀργὴν ἐκείνην,
[36]	καὶ τῆς παρ´ ἡμῶν ἐδεῖτο	σπουδῆς;	Εἰπὼν γάρ· Θέλω πάντας ἀνθρώπους
[40]	παιδαγωγεῖν αὐτὸν μετὰ πολλῆς τῆς	σπουδῆς	καὶ βελτίω ποιεῖν ἤ, εἰ
[76]	πανταχοῦ περιελκομένην εὐπρόσεδρον εἶναι, τῆς	σπουδῆς	καὶ σχολῆς ἁπάσης εἰς πολλὰ
[11]	ἰσχὺν καὶ φιλονεικεῖ διὰ τῆς	σπουδῆς	κατὰ δύναμιν ἐξισωθῆναι ἐκείνοις. Πῶς
[36]	δεῖται τὸ πρᾶγμα τῆς ἐμῆς	σπουδῆς·	χάρισμα αὐτὸ ὁ Παῦλος ἐκάλεσε.
[38]	καὶ ἀλείψασθαι καὶ εἰς τὸ	στάδιον	εἰσελθεῖν καὶ καταπάσασθαι τὴν κόνιν·
[38]	ἀπογράψηται, εἰσήγαγεν ἑαυτὴν εἰς τὸ	στάδιον.	Τίς οὖν τολμήσει, τοῦ θεάτρου
[10]	καθάπερ τὸν οὐρανὸν ἐν μεσημβρίᾳ	σταθερᾷ	μηδενὸς ἐνοχλοῦντος νέφους ἔστιν ἰδεῖν
[52]	ὀδύνης μεστά, πάντα ὑποψίας καὶ	στάσεως	καὶ ταραχῆς. Τῶν γὰρ δαιμονώντων
[82]	οἰκίας ὑπὲρ τοῦ μάχης καὶ	στάσεως	πᾶσαν ὑπόθεσιν ἀνελεῖν. Νῦν δὲ
[17]	σώμασι τὰ στοιχεῖα πρὸς ἄλληλα	στασιάζοντα	κατὰ τὸ πλέον ἢ ἔλαττον
[37]	μητρυιὰ πανταχοῦ. Ἐντεῦθεν ἡ καθημερινὴ	στάσις	καὶ μάχη, ἐντεῦθεν ὁ ξένος
[73]	Καὶ ὅστις οὐ βαστάζει τὸν	σταυρὸν	αὐτοῦ καὶ ἔρχεται ὀπίσω μου
[34]	ἀγριαῖνον καὶ ἠχοῦν, ἀνέχεται καὶ	στέγει	τὴν φλόγα. Ἔτ´ οὖν τολμήσει
[79]	τοιούτων τινός, ἀλλ´ ἀντὶ μὲν	στέγης	εἶχον τὸν οὐρανόν, ἀντὶ δὲ
[52]	εἰς ἀγορὰν ἐμβάλῃ, κἂν ἀποδημίαν	στέλληται,	πανταχοῦ τὸ δεινὸν ἀπέτεκεν θανάτου
[52]	καὶ ῥήματα καὶ βλέμματα καὶ	στεναγμὸς	μετὰ πολλῆς βασανίζεται τῆς ἀκριβείας
[32]	οὔτε ἡδονῶν ἀλλὰ δακρύων καὶ	στεναγμῶν	πικρῶν, προσπτώσεως, ἐξομολογήσεως ἀκριβοῦς, λιτανείας
[52]	Ποίαν ἡμέραν; Ποίαν ἑόρτην; πότε	στεναγμῶν	χωρὶς καὶ θρήνων καὶ ὀδυρμῶν;
[52]	χεῖρον. Ἢ βουλομένην φθέγγεσθαι καὶ	στένειν	καὶ ἐξιέναι πάντων εὐθύνας ὑπέχειν
[64]	τὸν αὐτόν; Διὰ τοῦτο ἣν	στενὴν	καὶ τεθλιμμένην ἐκάλεσεν ὁδὸν ταύτην
[64]	τῆς εὐρυχώρου καὶ πλατείας τὴν	στενὴν	καὶ τεθλιμμένην μετὰ πλείονος ἄν
[32]	μέρει γενέσθαι τὴν ἐπήρειαν καὶ	στενοχωρηθέντες	ὑπὸ τῶν λογισμῶν ταύτην ἀφῆκαν
[2]	τὸ ἐξώτερον, ἡ θλῖψις, ἡ	στενοχωρία.	Ὥστε μυρίων ἡμῖν δεῖ στομάτων
[36]	ἐν ἀνάγκαις, ἐν διωγμοῖς, ἐν	στενοχωρίαις,	ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν
[44]	τὴν τοῦ Χριστοῦ παρουσίαν πολλῷ	στενωτέρα	γέγονεν ἡ ὁδός, οὐ μόνον
[28]	τὴν ἁπάντων ἀργαλεωτέραν ἔχῃ γυναῖκα,	στέργειν	ἀναγκάζεται τὴν δουλείαν καὶ λύσιν
[1]	τοίνυν τὸν ἕνα ἄνδρα μὴ	στέργουσαι	ἀλλ´ ἕτερον αὐτῷ τὸν οὐκ
[17]	ὑπὸ τοῦ πυρετοῦ κατέχωνται, τῆς	στερεᾶς	αὐτοὺς ἀπείργει τροφῆς, ὅταν δὲ
[4]	πάντων ὑπῆρξεν, ὑμεῖς δὲ ἀμφοτέρων	στερήσεσθε.	Ἆρά τίς ἐστι ταύτης κόλασις
[38]	μήτε τὴν ἐκ συμφωνίας γινομένην	στέρησιν	ἐπὶ πολὺ προάγειν. Καὶ δεύτερον
[37]	ἐξαίφνης· ὁ τὰς τρίχας τίλλων,	στέφανον	ἐπὶ τῆς αὐτῆς πάλιν φέρει
[41]	καλοῖς, τὸν φαιδρὸν καὶ εὐανθῆ	στέφανον	περιτιθεῖσα αὐτῶν τῇ κεφαλῇ, τοὺς
[1]	γὰρ τῶν φαύλων ἀπεχομένους οὐ	στεφανοῦσθαι	ἀλλὰ μὴ κολάζεσθαι δίκαιον ἂν
[1]	ἡμεῖς ὑπὲρ τοῦ μὴ μοιχεύειν	στεφανοῦσθαι	οὐκ ἀξιώσομεν, οὕτως οὐδὲ ὑπὲρ
[7]	τῆς ψυχῆς ὑγίειαν, καὶ Οὐδεὶς	στεφανοῦται	ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ. Τίνες
[38]	ἀνάγκη λοιπὸν δυοῖν θάτερον ἢ	στεφανωθέντα	ἢ πεσόντα καὶ καταισχυνθέντα ἀπελθεῖν.
[34]	εὕρῃ, πόσων ἂν εἶεν ἄξιαι	στεφάνων	αἱ μηδὲ παρὰ τὴν ἀρχὴν
[80]	Θαυμαστὸν μὲν γὰρ καὶ πολλῶν	στεφάνων	ἄξιον καὶ τὸ τῆς τῶν
[1]	ἀδελφὸν ἤδη διὰ τοῦτο καὶ	στεφάνων	ἀξίου σαυτόν. Οὐ γὰρ τοσοῦτον
[20]	καὶ κακίζων τὰ πολλῶν ἄξια	στεφάνων	δικαίως ἂν παρὰ πάντων μισοῖτο
[34]	~Ὅτι θαυμαστὸν καὶ πολλῶν ἄξιον	στεφάνων	ἡ παρθενία. Εἰ γὰρ τοὺς
[84]	οὐδὲ ἀγώνων ὁ καιρὸς ἀλλὰ	στεφάνων	καὶ κολάσεων. Τότε κἂν παρθένος
[45]	δὲ τέλος καὶ ὁ τῶν	στεφάνων	καιρὸς τότε σε πείσει καλῶς
[26]	ἀποστερήσας αὐτὸν καὶ τῶν λαμπρῶν	στεφάνων.	Οὐ γὰρ εἴασεν αὐτοῦ ἅπασαν
[49]	ἀπὸ τῆς παρθενίας ἑαυτὴν ἀπεστέρησε	στεφάνων,	τῶν μεγάλων καὶ ἀπορρήτων δωρεῶν;
[78]	γὰρ λέγειν Τῷ ἰδίῳ κυρίῳ	στήκει	ἢ πίπτει« δοκεῖ μὲν ἐπιστομίζειν
[23]	ἡμαρτηκότων κολάσας καὶ ὥσπερ ἐν	στήλῃ	χαλκῇ καὶ γράμμασι τὰς ἐκείνων
[8]	δὴ μετὰ τῶν Ἑλλήνων ὑμᾶς	στῆναι	λοιπόν. Ἀλλὰ κἀκεῖνοι παρώσονται πάλιν
[39]	συγκαταβάσεως τὸν ἀπόστολον· ἀλλὰ μὴ	στῇς	μέχρι τούτου, δέχου καὶ τὰ
[1]	καὶ τῶν οὐρανῶν ἄξιος, μὴ	στῇς	μεχρὶ τούτου μόνον ἀλλ´ ἀνάβηθι
[29]	τοῦτο σεμνότερον ἐνδειξάμενον μέχρις ἐκείνου	στῆσαι	τὴν παραίνεσιν; Τί γὰρ ἔχει
[13]	πράγματος δείξας καὶ μέχρι τούτου	στήσας	τὸν λόγον οὕτως σοφῶς ᾠκονόμησεν
[1]	ἀπέδωκεν. Μέχρι τίνος οὖν οὐ	στήσεσθε	τρέχοντες εἰς κενὸν καὶ κοπιῶντες
[70]	μὴν ἐπὶ ἐδάφους ἢ ἐπὶ	στιβάδος	οἱ πλείους καθεύδουσιν. Ἀλλὰ διὰ
[62]	φῶς καὶ ὥσπερ ἐν σκότῳ	στίλβον,	τό τε τοῦ προσώπου δυσδιάπλαστον
[17]	δὲ ἐν τοῖς σώμασι τὰ	στοιχεῖα	πρὸς ἄλληλα στασιάζοντα κατὰ τὸ
[78]	ἀπεθάνετε ἐν Χριστῷ ἀπὸ τῶν	στοιχείων	τοῦ κόσμου, τί ὡς ζῶντες
[7]	ψυχῆς δοκιμάζειν χρή. Εὐτελὴς ἡ	στολή.	Ἀλλ´ οὐκ ἐν τοῖς ἱματίοις
[84]	οὐ δυνήσεται ἐξελθὼν ἀμεῖψαι τὴν	στολήν,	ἀλλ´ εἰς τὸ τῆς γεέννης
[37]	αὐχμηρὰν κόμην καὶ τὴν μέλαιναν	στολὴν	ἐξαίφνης κρότοι καὶ παστάδες γαμήλιοι
[6]	ὠχρὸν καὶ κατισχνωμένα μέλη καὶ	στολὴν	εὐτελῆ καὶ βλέμμα ἥμερον. Καὶ
[14]	γενόμενοι τὴν βασιλικὴν ταύτην ἀπεδύσαντο	στολὴν	καὶ τὸν οὐράνιον ἀπέθεντο κόσμον,
[37]	τοὺς αὐτοὺς ἐνορᾷ καὶ τῷ	στόματι	τούτῳ φιλοφρονεῖται καὶ ἀσπάζεται πάντας
[22]	παρθενίας ἐχθροί, ἐπίθεσθέ ποτε τῷ	στόματι	ὑμῶν θύραν καὶ μοχλὸν ἵνα
[6]	ἀλλὰ μιαίνει μὲν γλῶτταν διὰ	στόματος	προφερόμενα, μιαίνει δὲ τὴν δεχομένην
[2]	στενοχωρία. Ὥστε μυρίων ἡμῖν δεῖ	στομάτων	καὶ τῆς ἀγγέλων δυνάμεως ἵνα
[45]	καὶ τῶν τούτοις ἐπισυρομένων πραγμάτων	στρατεύεσθαι	βούλει καὶ πολεμεῖν ὡς τὰ
[14]	στρατηγοῦ πεσόντος πᾶσα ἀνάγκη τοῦ	στρατεύματος	διασπασθῆναι τὴν εὐταξίαν, οὕτω τοῦ
[10]	παρέδωκας δεδεμένον τοῖς πολεμίοις τὸν	στρατηγόν,	οὕτω καὶ ἐνταῦθα ἂν τῆς
[10]	κυβερνήτης καὶ τῶν στρατιωτῶν ὁ	στρατηγός.	Ἀλλ´ ὥσπερ ἐπὶ τοῦ πλοίου
[14]	καὶ φυτά. Καθάπερ γὰρ τοῦ	στρατηγοῦ	πεσόντος πᾶσα ἀνάγκη τοῦ στρατεύματος
[10]	καὶ ἐπὶ τοῦ πολέμου τοὺς	στρατιώτας	ἂν ἀποστήσῃς παρέδωκας δεδεμένον τοῖς
[34]	ἀληθῶς καταπλεύσῃ λιμένα. Καθάπερ γὰρ	στρατιώτην	γενναῖον ἔξω τειχῶν ἀποκλείσας τὴν
[7]	καὶ τῆς ψυχῆς, καὶ τὸν	στρατιώτην	οὐκ ἀπὸ τῆς χλανίδος οὐδὲ
[77]	τῆς σωματικῆς καθαρότητος; Ὥσπερ γὰρ	στρατιώτου	οὐδὲν αἰσχρότερον γένοιτ´ ἂν τὰ
[10]	ναυτῶν ὁ κυβερνήτης καὶ τῶν	στρατιωτῶν	ὁ στρατηγός. Ἀλλ´ ὥσπερ ἐπὶ
[33]	καὶ ὁ Παῦλος συνεχῶς αὐτὸ	στρέφει	ἵνα εἰς τοῦτον τὸν λογισμὸν
[29]	τοῦ γάμου τὴν τυραννίδα συνεχέστερον	στρέφει	καὶ σαφέστερον, τούτους αὐτοὺς τοῖς
[84]	καὶ γυναῖκας καὶ πραγμάτων ἐπιμέλειαν	στρέφεσθαι,	πότε ἄνδρες ἐσόμεθα, πότε πνεύματι
[1]	αὐτὸν λέγῃς, ἔτι κάτω που	στρέφῃ	καὶ παρὰ τοὺς τελώνας τάττεις
[44]	ἀπέχθειαν ποιοῦντα. Πῶς γὰρ ἔνι	στρεφόμενον	ἐν ζάλῃ τοσαύτῃ καὶ βουλόμενον
[5]	εἶναι, πῶς φρονήματος ἀσεβοῦς ἔνδον	στρεφομένου	τὸ τῆς παρθενίας διασωθῆναι δυνήσεται
[43]	γαμεῖν ταύτην ἄνω καὶ κάτω	στρέφουσι.	Δεύτερον δὲ οὐκ ἂν αὐτὴν
[34]	ἐφόδιον ἔχοντες, πάντα κινοῦσι καὶ	στρέφουσι	καὶ οὐ πρότερον ἀφίστανται ἕως
[70]	ἀλύειν ἐπὶ τῶν μαλακῶν κειμένους	στρωμάτων.	~Ὅτι καὶ ψυχὴν λυμαίνεται ἡ
[50]	ἐλεφαντίνων καὶ κατασπαταλῶντες ἐπὶ ταῖς	στρωμναῖς	αὐτῶν· οἱ ἐσθίοντες ἐρίφους ἐκ
[49]	πολυτελεῖ καὶ μαλακοῖς ἱματίοις καὶ	στρωμνῇ	μαλακωτέρᾳ, καὶ λουτροῖς διηνεκέσι, καὶ
[70]	ὀλίγον φάγῃ; Ἆρα διὰ τὴν	στρωμνὴν	τὴν ἁπαλήν; Καὶ μὴν ἐπὶ
[37]	φέρει κεφαλῆς, ὁ κατηφὴς καὶ	στυγνὸς	καὶ πολλὰ πολλάκις μετὰ δακρύων
[16]	γενναίως. ~Ὅτι συγκαταβάσεως ὁ γάμος.	Σὺ	δὲ αὐτὰ κακίζεις, φησί. Κακίζω
[8]	οὐδεὶς περὶ οὐδενὸς ἐγγίνεται φθόνος.	Σὺ	δὲ αὐτὸν πονηρὸν καλεῖς καὶ
[9]	οὐδὲ τοῦ μὴ πεισθέντος κατηγορῶ.	Σὺ	δὲ διαβάλλων αὐτὸ καὶ φαῦλον
[78]	διὰ τὴν αὐτὴν πάλιν αἰτίαν,	σὺ	δὲ εἰ θέλεις μαθεῖν ἄκουσον
[17]	ἐπὶ τῶν ἁμαρτημάτων οἱ νόμοι.	Σὺ	δὲ ἰατρὸν νῦν μὲν τέμνοντα,
[76]	ὑπὸ τῶν βιωτικῶν ἐκκοπῆναι πραγμάτων.	Σὺ	δέ μοι θέα κἀνταῦθα τοῦ
[73]	οὐ δύναταί μου εἶναι μαθητής.	Σὺ	δὲ παρακάθῃ σχολάζων ἐπιθυμίαις γυναικὸς
[73]	Ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἐφέστηκε.	Σὺ	δὲ περὶ οἰκίας καὶ τρυφῆς
[78]	ἐπιχειροῦσι κωλύειν αὐτοὺς ἐπιτιμᾷ λέγων·	Σὺ	δὲ τί κρίνεις τὸν ἀδελφόν
[45]	μὴ καὶ ἡμᾶς αὐτοὺς μισήσωμεν.	Σὺ	δὲ τούτοις πᾶσι φυρόμενος ἔφης
[73]	καὶ τρυφῇ; Ὁ κύριος ἐγγύς.	Σὺ	δὲ ὑπὲρ χρημάτων φροντίζεις καὶ
[9]	παρθενεύειν οὐχὶ κωλύοντός ἐστι γαμεῖν.	Σὺ	δέ, φησίν, οὐ κωλύεις; Ἄπαγε·
[37]	ἴσχυσε διὰ παντὸς κατασχεῖν. Καὶ	σὺ	μὲν μετὰ τὴν ἧτταν ἐνίκησας,
[45]	ἀπηλλαγμένην τῶν βιωτικῶν. Ἐπειδὴ δὲ	σὺ	μετὰ γυναικὸς καὶ παίδων καὶ
[48]	γυναῖκα. Ποιεῖ δὲ τοῦτο ἵνα	σὺ	πρότερον ἀκριβῶς ἐπισκεψάμενος καὶ καταμαθὼν
[12]	καθαρός. Αὐτὸς προλαβὼν εἶπες ὅτι	σὺ	ταῦτα λέγεις, οὐχ ὁ κύριος.
[46]	τελεσθῆναι τῷ Βεελφεγὼρ καὶ ταῖς	συγγενικαῖς	κατακοπῆναι χερσὶ παρεσκεύασε; Τὸν δὲ
[41]	διὰ τὴν σκληροκαρδίαν, ἵνα μὴ	συγγενικῶν	αἱμάτων τὰς ἑαυτῶν πληρῶσιν οἰκίας.
[34]	ἀσθένειαν ὑμῶν; Ὅτι ἐκεῖνο μᾶλλον	συγγινώσκοντος	ἦν, τὸ δὲ τῆς ἀκρασίας
[34]	ἐπιτάγην. Ἔνθα δὲ ἂν ᾖ	συγγνώμη,	χώραν ἔπαινος οὐκ ἂν ἔχοι.
[34]	παρθένου γνώμην δίδωσιν, ἐνταῦθα δὲ	συγγνώμην.	Ἐπιτάττει δὲ οὐδέτερον οὐ διὰ
[48]	ἄκοντος ἐκείνου, τίνα ἂν ἔχοι	συγγνώμην	ἡ διὰ παντὸς αὐτὸν ταύτης
[34]	Τοῦτο« γάρ φησι, λέγω κατὰ	συγγνώμην	οὐ κατ´ ἐπιτάγην. Ἔνθα δὲ
[39]	ὃ τῶν πασχόντων ἐστὶ καὶ	συγγνώμης	ἀξίων. Ἀλλὰ τί; Εἰ δὲ
[20]	μὴ δύνηται τῶν αὐτῶν ἐφικέσθαι,	συγγνώμης	γοῦν δυνήσεται παρὰ πάντων τυχεῖν·
[2]	ποιῆσαι πεποιήκατε« οὔτε οἱ διαμαρτάνοντες	συγγνώμης	ἔτυχον ἀλλὰ τὴν τῶν παρανομούντων
[75]	διὰ τοῦτο πολλῆς ἔτυχε τῆς	συγγνώμης	καὶ οὐκ ἔστι κύριος ὁ
[32]	ἐπιεικῆ καὶ πολυέλεον ἀφίησιν ἡμῖν	συγγνῶναι	ταχέως. Διό φησιν· Ἵνα σχολάζητε
[29]	καὶ αἰσχύνεσθαι ἐπὶ τῇ πολλῇ	συγκαταβάσει	τοῦ Παύλου. Ἀλλὰ μὴ δείσητε
[78]	Ῥωμαῖοι δὲ πολλῆς ἔτι τῆς	συγκαταβάσεως	ἐδέοντο, καὶ περιέμεινε πρότερον τὴν
[16]	οὐδὲν ἂν μέγα ἐκ τῆς	συγκαταβάσεως	ἐκαρπωσάμεθα, ἐκείνης τῆς τελειότητος δι´
[16]	φέρειν τὸν ἀδικοῦντα γενναίως. ~Ὅτι	συγκαταβάσεως	ὁ γάμος. Σὺ δὲ αὐτὰ
[39]	ἐπῄνεσας τὴν συγχώρησιν, ἐθαύμασας τῆς	συγκαταβάσεως	τὸν ἀπόστολον· ἀλλὰ μὴ στῇς
[17]	γέγονε μὴ παραγενομένης ἡμῖν. ~Περὶ	συγκαταβάσεως	τοῦ Θεοῦ. Νῦν δὲ παρόμοιον
[78]	μὴ νομίσῃς διὰ τὴν πολλὴν	συγκατάβασιν	μηδὲν εἶναι τὸ μέσον, τίθησι
[16]	τῆς τελειότητος δι´ ἣν ἡ	συγκατάβασις	γέγονε μὴ παραγενομένης ἡμῖν. ~Περὶ
[44]	ἐν τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἡ	συγκατάβασις	ἦν. Μετὰ δὲ τὴν τοῦ
[3]	εἰς τὸ ἡτοιμασμένον ἐκείνοις πῦρ	συγκατασπάσαντες	ἑαυτοῖς. ~Ὅτι καὶ Ἑλλήνων ἀθλιώτεροι
[49]	δὲ τούτων καὶ τρίτον τι	συγκατεσκεύασε.	Ποῖον; Τὸ μὴ τῶν ἀδυνάτων
[61]	ἔτι τιμιώτερα περιδέραια ἀπὸ τιμίων	συγκείμενα	λίθων διασπασθέντα καὶ ἐκπεσόντα ἀπώλεσαν.
[66]	τοῦ φωτὸς ἄμεινον οὔτε τὸ	συγκεκλεῖσθαι	τοῦ λελύσθαι οὔτε τὸ πολλῶν
[57]	πολυπραγμονεῖν ἔνεστι, τὴν δὲ ἔνδον	συγκεκλεισμένην	διὰ παντὸς πῶς ἄν τις
[66]	περιέβαλον ἑαυτάς. Ἔνεστι γὰρ καὶ	συγκεκλεισμένην	μᾶλλον τῶν φαινομένων τοῖς βουλομένοις
[73]	γὰρ ἐν τῷ παρόντι βίῳ	συγκέκλεισται,	ἐν δὲ τῷ μέλλοντι οὔτε
[57]	εἰ δοκεῖ ἐκεῖνα ἀφέντες, ἃ	συγκεκλήρωται	φύσει τῷ γάμῳ καὶ ἅπερ
[78]	τί θαυμαστὸν εἰ ἐπὶ πράγματος	συγκεχωρημένου	τοῦτο ὁ Παῦλος ἐποίησεν, ὅπου
[15]	εἶναι φήσεις, ἐπειδὴ καὶ τοῦτο	συγκεχώρητο	ἐν τῷ νόμῳ Μωϋσέως, καὶ
[51]	μηδὲν τούτων κεκώλυτο, ἀλλὰ πάντα	συγκεχώρητο,	ἔστιν ἕτερα τούτων ἀντίρροπα εἰς
[50]	διαλεγόμενος, ἐφ´ ὧν καὶ τρυφὴ	συγκεχώρητο	καὶ πολυτέλεια καὶ πάντα ὡς
[68]	τῆς τρυφῆς καὶ πῶς ἅπασαν	σύγκρισιν	ἐκ πολλοῦ τοῦ περιόντος νικᾷ.
[15]	τοῦ γάμου δύναμις τὸ γένος	συγκροτεῖ	τὸ ἡμέτερον ἀλλ´ ὁ τοῦ
[38]	Τίς οὖν τολμήσει, τοῦ θεάτρου	συγκροτουμένου	καὶ θεωρούντων μὲν ἄνωθεν ἀγγέλων,
[43]	διαστροφή. Τοσαύτη γάρ ἐστιν ἡ	σύγχυσις,	τοσαύτη τῶν φροντίδων ἡ τυραννίς,
[44]	μικρὸν ἀναβλέψαι πρὸς τὸν οὐρανὸν	συγχωρεῖ,	πάντοθεν ὥσπερ τις ἴλιγγος περιστρέφων
[41]	διαλέγηται καὶ οἷς μηδὲ ὁργίζεσθαι	συγχωρεῖ,	τί λέγει; Ἐὰν δὲ χωρισθῇ,
[34]	διάνοιαν διατηρεῖν; Οὐδεὶς γὰρ αὐτῇ	συγχωρεῖ	τοὺς ἄνθρακας τούτους ἔξω κενῶσαι,
[26]	μὴ ἅπτεσθαι. Τί οὖν ἅπτεσθαι	συγχωρεῖς;	Διὰ δὲ τὰς πορνείας ἕκαστος
[74]	ἐκείνης ἡ φροντίς. Πῶς οὖν	συγχωρεῖς	τὸν γάμον τὸν προσηλοῦντα ἡμᾶς
[61]	πάλιν τῷ λόγῳ καὶ ταύτην	συγχωρεῖσθαι	τὴν τρυφὴν καὶ μήτε τὸν
[78]	λόγου καὶ τῇ συνεχείᾳ τῶν	συγχωρήσεων	τὴν εὐτελῆ καὶ μικρὰν παραμυθεῖται
[76]	παραίνεσιν ἐπεισήγαγε καὶ διὰ τῆς	συγχωρήσεως	συμβουλήν. Τὸ γὰρ εἰπεῖν Οὐκ
[33]	αὐτῶν διαλέγεται· καὶ οὐδαμοῦ τὴν	συγχώρησιν	ἁπλῶς τίθησιν ἀλλὰ μετὰ αἰτίας,
[39]	ἀπεδέξω τὸ ἡδύ, ἐπῄνεσας τὴν	συγχώρησιν,	ἐθαύμασας τῆς συγκαταβάσεως τὸν ἀπόστολον·
[27]	μὲν αἰτιολογεῖν τοῦ γάμου τὴν	συγχώρησιν.	Τὸ δὲ ἀληθὲς λανθανόντως ἐν
[75]	μετατίθησιν ἐπὶ τὴν τοῦ γάμου	συγχώρησιν	τὸν λόγον, πανταχοῦ δεδοικὼς μή
[34]	ἄρα ἀποδεχομένου οὐδὲ ἐπαινοῦντος ἡ	συγχώρησις	ἀλλὰ σκώπτοντος καὶ καταγινώσκοντος. Οὐδὲ
[58]	τῷ λόγῳ τὰ ἀδύνατα καὶ	συγχωρήσωμεν	γενέσθαι γάμον πάντα ὅμου ἔχοντα
[84]	οὐκέτι λοιπὸν ἀποδύσασθαι τὰ πλημμελήματα	συγχωρούμεθα,	ἀλλ´ ἐπὶ τὴν ὀφειλομένην ἀπὸ
[52]	αὐτοῦ τὴν ψυχὴν καὶ οὐ	συγχωροῦν	ἠρεμεῖν. Οὐ γὰρ ἀθυμίαν μόνον
[52]	πιέζοντα καὶ οὐδὲ βραχὺν ἀναπνεῖν	συγχωροῦντα	καιρόν, πόσων τοῦτο θανάτων οὐ
[47]	Ἐπιταγὴν οὐκ ἔχω« τὸν γάμον	συγχωροῦντός	ἐστι καὶ εἰσάγοντος. Εἶτα ἐπὶ
[37]	κολαζόντων γάμους ἀλλ´ ἐπιτρεπόντων καὶ	συγχωρούντων,	πολλοὶ καὶ παρὰ πολλῶν ἔν
[34]	τῆς ἀδείας τῇ ψυχῇ ῥαθυμεῖν	συγχωρούσης.	Καὶ τοῦτο καὶ παροιμία τις
[34]	πάντας εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτόν,	συγχωρῶ	δὲ κἀκεῖνο διὰ τὰς πορνείας.
[39]	ταῦτα μὴ γίνεσθαι τὸ πρᾶγμα	συγχωρῶν.	Καὶ τί τοῦτο; φησίν· ἕως
[25]	Χριστοῦ μέλη γενέσθαι πόρνης, οὐ	συγχωρῶν	τὸν ἅγιον ναὸν γίνεσθαι βέβηλον
[60]	πλεῖστον τῶν ἀνθρώπων μέρος πενίαις	συζῇ	καὶ ταλαιπωρίαις καὶ πόνοις. Εἰ
[52]	Καὶ ὁ μὲν ἀνὴρ τοσούτοις	συζῇ	κακοῖς καὶ ὅταν μηδὲν ἀληθὲς
[60]	ἡμῖν. Οὔτε δὲ τὸ πενίᾳ	συζῆν	καθάπερ ἐπὶ τοῦ γάμου παραβλάψαι
[47]	μὴ διαστῇς, ἀλλὰ δεσμὸν τὴν	συζυγίαν	ἐκάλεσε; Τὸ φορτικὸν ἐνταῦθα τοῦ
[48]	καὶ καταμαθὼν τὴν ἀπὸ τῆς	συζυγίας	βίαν εὐκολώτερον τὸν περὶ τῆς
[40]	καὶ πάλιν ἄλλων τῇ αὐτῇ	συζώντων	γυναικί; Δικαίως οὖν ὁ κύριος
[52]	ἀκοὴν οὐκ ἀνέχεται διακρίνειν τοὺς	συκοφάντας	τῶν μὴ τοιούτων, ἀλλὰ καὶ
[71]	Οἷον ἀρχόντων φόβους, δήμων ὁρμάς,	συκοφαντῶν	καὶ βασκάνων ἐπιβουλάς, ἃ μάλιστα
[38]	κύριος. Ὅταν δὲ ἀπογράψηται καὶ	συλλέγηται	θέατρον καὶ ὁ ἀγωνοθέτης παρῇ
[57]	γενομένης ἀμβλώσεως διαφθαρῇ μὲν τὸ	συλληφθέν,	κινδυνεύσει δὲ περὶ τῶν ἐσχάτων
[14]	ἐκ τόκων καὶ ὠδίνων καὶ	συλλήψεως.	Οὔκουν πολλῷ μᾶλλον ἀνθρώπους ἐποίησεν
[14]	ὁμιλίᾳ. Μίξεως δὲ ἐπιθυμία καὶ	σύλληψις	καὶ ὠδῖνες καὶ τόκοι καὶ
[72]	καὶ διακεχυμένῳ βίῳ δαπανηθείς, εἴποτε	συμβαίη	κατὰ περίστασίν τινα καὶ ἀνάγκην
[55]	γυνὴ εὔπορος ᾖ. Εἰ δὲ	συμβαίη	ταύτην μὲν μηδὲν ἔχειν, τὸν
[56]	σώματος ἀρρωστία εἴτε ἕτερόν τι	συμβαίη	τῶν ἀβουλήτων, ἀνάγκη κόπτεσθαι καὶ
[66]	μὲν εἰς πόαν ἀπενεχθῆναι συμβῇ—	συμβαίνει	δὲ τοῦτο καθ´ ἕκαστον ἐνιαυτὸν
[57]	πᾶσι τοῖς γεγαμηκόσι παῖδας ἔχειν	συμβαίνει.	Οὔκουν ἑτέραν ὁμολογεῖς πάλιν ἀθυμίας
[67]	τῷ πλήθει τῆς τοιαύτης θεραπείας	συμβαίνειν	εἴωθεν, ὅταν ἐν τῇ τῶν
[57]	μὴ ἄνανδρον. Ταῦτα γὰρ ἅπαντα	συμβαίνειν	μὲν οὐκ ἀνάγκη ταῖς γαμουμέναις
[37]	καὶ τὰ περὶ τὸ πρᾶγμα	συμβαίνοντα.	Τῶν γὰρ νομοθετῶν τοὺς τοιούτους
[47]	ἐρωτήσεως κεχρῆσθαι ἐπὶ τῶν παραδόξως	συμβαινόντων	εἰώθαμεν. Τί δὲ μετὰ ταῦτά
[55]	σπανιζόντων ἀλλ´ ἀπὸ τῶν ἀεὶ	συμβαινόντων	χαρακτηρίζειν τὰ πράγματα προσῆκεν. ~Ὅτι
[46]	Τὴν γὰρ ἐν τοῖς ἐλαχίστοις	συμβαλέσθαι	δυναμένην μόνον ταύτην ἄν τις
[23]	καταθέμενος τιμωρίας διὰ τῶν ἐκείνοις	συμβάντων	ἅπασι διαλέγεται λέγων ὅτι κἂν
[66]	ὅταν μὲν εἰς πόαν ἀπενεχθῆναι	συμβῇ—	συμβαίνει δὲ τοῦτο καθ´ ἕκαστον
[67]	οἱ πλουτοῦντες σπουδάζουσιν. Ὅταν οὖν	συμβῇ	τινα διαλάμπειν ἐν αὐταῖς, ἄν
[37]	τὴν παράταξιν οὐδὲ ἔφυγε τὴν	συμβολὴν	τὴν οὕτως ἀφόρητον τοῖς πολλοῖς
[27]	Περὶ δὲ τοῦ γάμου καὶ	συμβουλεύει	καὶ ἐπιτάττει καὶ αἰτίαν προστίθησι·
[26]	τῆς μάχης καὶ πρὸς τὸ	συμβουλεύειν	ἑτέροις ὀκνηρότερον ποιεῖ. ~Ὅτι μέγα
[76]	πρὸς τὸ συμφέρον ἡμῖν αὐτὸ	συμβουλεύειν	λέγων, καὶ ἵνα θλῖψιν μὴ
[47]	παραμυθίαν ἐβούλετο, περιττὸν ὑπὲρ παρθενίας	συμβουλεύοντα	περὶ γάμου φιλοσοφεῖν. Εἶτα πάλιν
[47]	ζήτει λύσιν. Τοῦτο οὐχ οὕτως	συμβουλεύοντός	ἐστιν ὡς τὸ ἄπορον δεικνύντος
[9]	νομοθετοῦντος ἀλλ´ οὐ τὴν τοῦ	συμβουλεύοντος	τάξιν ἁρπάζων, εἰκότως τοὺς μὴ
[42]	τὸ πρᾶγμά ἐστιν, οὐκ ἐπίταγμα·	συμβουλεύω	γὰρ, οὐ νομοθετῶ. Τὸ δὲ
[42]	ῥήμασι κέχρηται, ἀντὶ μὲν τοῦ	συμβουλεύω	Γνώμην δίδωμι« λέγων, ἀντὶ δὲ
[42]	παρθενίαν, διὰ τοῦτο οὐδὲ ἐγώ.	Συμβουλεύω	δὲ ὑμῖν καὶ παραινῶ τοῦτο
[9]	τὸ διάφορον. Ὁ μὲν γὰρ	συμβουλεύων	ἀφίησι τὸν ἀκούοντα κύριον εἶναι
[47]	τὴν περὶ τῆς παρθενίας ὕφηνε	συμβουλὴν	ἀλλὰ διακόπτων αὐτὴν συνεχῶς τοῖς
[42]	τούτων, οἱόνως ἔλεγε· μὴ ἀπαξιώσητε	συμβουλὴν	δέξασθαι παρ´ ἐμοῦ· οὐδὲ γὰρ
[41]	εὐγνώμονα καταστήσας, οὕτως ἐπάγει τὴν	συμβουλήν.	Ἐπειδὴ γὰρ τὸ τῆς παρθενίας
[41]	πρόσωπον ὥστε εὐπαράδεκτον γενέσθαι τὴν	συμβουλὴν	καὶ τοῦ μηδὲν μέγα φθέγξασθαι
[9]	αἱρέσεως ὑπὲρ ὧν ποιεῖται τὴν	συμβουλήν·	ὁ δὲ κωλύων παραιρεῖται ταύτης
[13]	ἐντολὴν ἀλλ´ ὡς παραίνεσιν καὶ	συμβουλήν.	Ὁ δὲ μηδὲ τοῦτο ἀνασχόμενος
[13]	μετὰ τοῦ θαρρεῖν ποιοῦμαι τὴν	συμβουλὴν	ὅτι καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ
[13]	μηδέποτε αὐτοῖς ταύτην εἰσηγήσατο τὴν	συμβουλήν.	Οὐ γὰρ ἄν, εἴ γε
[12]	ποτὲ παρὰ τοῦ διδασκάλου δεξάμενοι	συμβουλὴν	περὶ παρθενίας, αὐτοὶ φθάσαντες ἐρωτῶσιν
[12]	κύριος, οὐκ ἀνθρωπίνην ἔδειξεν τὴν	συμβουλήν.	Πόθεν οὖν ἄρξασθαι τοῦ λόγου
[35]	πρώτου κατορθωθεῖσαν ἔχων δεῖξαι τὴν	συμβουλήν,	ταύτῃ μάλιστα πάντων ἐπάγεται τὸν
[76]	ἐπεισήγαγε καὶ διὰ τῆς συγχωρήσεως	συμβουλήν.	Τὸ γὰρ εἰπεῖν Οὐκ ἀναγκάζω
[78]	πολιτείας ἐγγύς, πῶς ἂν ἠνέσχετο	συμβουλῆς	εἰς τοῦτο ἐναγούσης αὐτόν; Καὶ
[41]	τοῦτο ἐν παραινέσεως τάξει καὶ	συμβουλῆς	εἰσηγεῖται ἀλλ´ ἐν ἐπιτάγματος καὶ
[49]	διαλεγόμενος ἐπὶ τὴν αὐτὴν τῆς	συμβουλῆς	ἦλθεν ὁδόν. Εἰπὼν γὰρ ὅτι
[42]	ποιῆσαι τὸν λόγον ἀρχόμενος τῆς	συμβουλῆς	ὑποτέμνεται πάλιν τὴν ἐξουσίαν οὐχ
[42]	ἐπιτρέψαι βουλόμενος. Τοιοῦτον γὰρ ὁ	σύμβουλος	οὐκ αὐτὸς τοῖς λεγομένοις ψηφίζεται
[47]	ἐκκόπτω τῆς ἐν τοῖς πνευματικοῖς	συμμαχίας	(μὴ γένοιτο) ἀλλὰ τότε φημὶ
[56]	αὗται καὶ τῶν τοῦ ναυαγίου	συμμετέσχον	δεινῶν καὶ μυρίων πρὸ τοῦ
[24]	μόνον ἐπιτιμήσεως δεόμενοι, ὅταν αὐτῶν	σύμμετρα	ᾖ τὰ ἁμαρτήματα καὶ κολασθέντες
[3]	οὐδὲ Μάνης ταύτης ἠνέσχοντο τῆς	συμμετρίας.	Οὐ γὰρ εἶχον ἐν ἑαυτοῖς
[16]	ἐνομοθέτησε πολιτείαν οὐδ´ ἂν τὴν	σύμμετρον	ἐδεξάμεθά ποτε, ἀλλὰ πάντα τὰ
[31]	ὑπὸ τῆς πρὸς τὴν γυναῖκα	συμπαθείας	μεμαλαγμένην, τί οὖν ἐργάσεται τῇδε
[14]	τὸν ἔπαινον. Ἐπειδὴ γὰρ ὁ	σύμπας	οὗτος κόσμος ἀπήρτιστο καὶ πάντα
[10]	μηδὲ γαμίζονται, ἀλλ´ οὐκ εἰσὶ	συμπεπλεγμένοι	σαρκὶ καὶ αἵματι οὐδὲ ἐπὶ
[79]	ἰσχύν; Τοὺς αἵματι καὶ σαρκὶ	συμπεπλεγμένους,	τοὺς χαμαὶ ἐρχομένους, τοὺς ἀνάγκῃ
[84]	τοῦτο κολαζόμεθα εἰκότως ὅτι τῶν	συμπεποδισμένων	ἴσα τρέχειν οὐ βουλόμεθα οἱ
[67]	τοῦτο πάντως ἐν τῷ πλήθει	συμπεσεῖν·	οὐδὲ γὰρ ὥστε πολλὰς κτήσασθαι
[56]	ταῦτα, φησί, πᾶσιν οὐδὲ ἀεὶ	συμπίπτειν	εἴωθεν. Ἀλλ´ οὐδὲ πάντων κεχώρισται—
[38]	καὶ τοῖς φίλοις ὡς ἐναντίοις	συμπλέκεται	καὶ τοῦ πονεῖν καὶ τοῦ
[38]	τοῦ διαβόλου καὶ τρίζοντος καὶ	συμπλεκομένου	πρὸς τὴν πάλην καὶ μέσου
[77]	καὶ τὸν καθαρὸν καὶ οὐράνιον	συμπνίγουσα	σπόρον. ~Διὰ τί μὴ σφόδρα
[70]	δὲ οὐκ ἐν ἐκείνοις τοῖς	συμποσίοις	τοῖς τῶν πλουτούντων ἀλλ´ ἐν
[69]	γὰρ πολλάκις ἀπὸ τῶν τοιούτων	συμποσίων	ἐτέχθησαν φθόνοι, καὶ οὐ πρότερον
[21]	φησίν, ἕνα τῶν μικρῶν τούτων,	συμφέρει	αὐτῷ ἵνα μύλος ὀνικὸς κρεμασθῇ
[32]	ἀνθρώπου μετὰ τῆς γυναικός, οὐ	συμφέρει	γαμῆσαι. Λογισάμενοι γὰρ ὅτι πολλὴ
[41]	οἱ μαθηταὶ εἰπεῖν ἠναγκάσθησαν· Οὐ	συμφέρει	γαμῆσαι. Τοῦτο δέ ἐστι τὸ
[13]	αὐτοὺς ἀφ´ ἑαυτῶν εἰπεῖν ὅτι	Συμφέρει	μὴ γαμεῖν. Διὰ τοῦτο γὰρ
[13]	τοῦ ἀνθρώπου μετὰ τῆς γυναικός,	συμφέρει	μὴ γαμῆσαι« τότε ἔφησεν· Εἰσὶν
[76]	πρᾶγμα καλῶν καὶ πρὸς τὸ	συμφέρον	ἡμῖν αὐτὸ συμβουλεύειν λέγων, καὶ
[42]	Τὸ δὲ τὰ παραστάντα ἑκάστῳ	συμφέροντα	φέρειν εἰς μέσον καὶ προτιθέναι
[10]	ἤγαγες κακόν. Καλὸν ἡ παρθενία;	Σύμφημι	κἀγώ. Ἀλλὰ τοῦ γάμου κρείττων;
[56]	χρηστοῖς τοσαῦται τίκτονται ἀηδίαι καὶ	συμφοραί,	τί ἄν τις ἐπὶ τοῖς
[56]	ἐσχάτην ἀπὸ τοῦ γάμου κατέπεσον	συμφοράν.	Ἀλλ´ οὐδὲ ταῦτα, φησί, πᾶσιν
[53]	ἀπευκτοῦ οὐκ ἐλάττους εὑρήσομεν ἔχον	συμφοράς.	Ἔστι μὲν γὰρ καὶ ἄλλως
[49]	τὰς ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ	συμφορὰς	ἠπείλει, λιμοὺς καὶ λοιμοὺς καὶ
[56]	βίον τὰς ἑτέρων πενθεῖν ἀναγκαζόμενοι	συμφοράς;	Πολλαὶ πολλάκις ἐγένοντο γονέων λαμπρῶν,
[38]	αὐτοὺς ἀλλήλων μήτε τὴν ἐκ	συμφωνίας	γινομένην στέρησιν ἐπὶ πολὺ προάγειν.
[29]	εἰ μή τι ἂν ἐκ	συμφώνου.	Διὰ τί δὲ καὶ ἐν
[40]	εἰ μή τι ἂν ἐκ	συμφώνου.	Ἐνταῦθα δὲ χωρισθεῖσαν αὐτὴν καὶ
[29]	εἰ μή τι ἂν ἐκ	συμφώνου,	ἵνα σχολάσητε τῇ νηστείᾳ καὶ
[29]	εἰ μή τι ἂν ἐκ	συμφώνου.	Ὅτι οὗτος προσηνέστερος ὁ λόγος
[29]	εἰ μή τι ἂν ἐκ	συμφώνου	πρὸς καιρὸν ἵνα σχολάσητε τῇ
[29]	εἰ μή τι ἂν ἐκ	συμφώνου	πρὸς καιρόν« πλέον μὲν οὐδέν.
[29]	γὰρ εἶπεν· ἀποστερεῖτε μὲν ἀλλήλους,	συμφώνως	δέ, ἵνα σχολάσητε τῇ προσευχῇ,
[36]	ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ	σὺν	ἐμοί. Οὐ τὸ μὲν αὐτοῦ,
[24]	κριθῶμεν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ	σὺν	τῷ κόσμῳ κατακριθησόμεθα. Καὶ αὕτη
[24]	ὑπὸ κυρίου παιδευόμεθα, ἵνα μὴ	σὺν	τῷ κόσμῳ κατακριθῶμεν. Εἰσὶ μὲν
[30]	Ἰωήλ· Ἁγιάσατε νηστείαν, κηρύξατε θεραπείαν,	συναγάγετε	ἐκκλησίαν, συναγάγετε πρεσβυτέρους. Ἀλλ´ ἐκεῖνο
[30]	νηστείαν, κηρύξατε θεραπείαν, συναγάγετε ἐκκλησίαν,	συναγάγετε	πρεσβυτέρους. Ἀλλ´ ἐκεῖνο ἴσως ζητεῖς,
[30]	καὶ διάχυσιν καὶ πανταχόθεν ἑαυτὸν	συναγαγόντα	καλῶς οὕτω προσιέναι τῷ Θεῷ.
[52]	βίον ποιεῖν ἀλλὰ πάντα ἀκριβῶς	συναγαγὼν	ἀντίθες ταύτῃ τῇ λύπῃ καὶ
[34]	δὲ τὰ τοῦ κόσμου μεριμνᾷ.	Συναγαγὼν	τοίνυν εἰς ταὐτὸν τοὺς γεγαμηκότας
[24]	πλείονα λέγειν δεικνύντας ὅσον ἑαυτοῖς	συνάγουσι	πῦρ οἱ τὸ τῆς παρθενίας
[78]	ἀνασπάσαι ἐλθὼν πρόρριζα μετ´ αὐτῶν	συνανασπάσῃ	καὶ τὰ τῆς ὑγιοῦς διδασκαλίας
[47]	ἢ διαστασιάζοντα καὶ τὸν ἕτερον	συναπολέσθαι	ἐκείνῳ. Τί οὖν, ἐὰν ὁ
[37]	τὴν νίκην καὶ τῷ τέλει	συναπτομένη	σοι κατὰ τὴν ἀρχὴν ὑπερέχει
[41]	ἑαυτοὺς δεδεμένοι καὶ πάλιν ἀλλήλοις	συνδεδεμένοι,	διά τινος ἀλύσεως μικρᾶς ἐξ
[44]	ἔχων ἐπικείμενον πραγμάτων ὄγκον, τοσαύταις	συνδεδεμένος	πέδαις, διὰ τοιαύτης ἀλύσεως ἑλκόμενος
[47]	καθέλκει καὶ ἐπισπᾶται πρὸς τὸν	συνδεθέντα	σοι τὴν ἀρχήν· κἂν ἀντιπέσῃς
[41]	τὴν ἐκ τοῦ πρὸς ἀλλήλους	συνδέσμου,	πάσης ἀλύσεως χαλεπώτερον ἄγχουσαν καὶ
[76]	γὰρ ὑμᾶς θλῖψαι βουλόμενος ταῦτα	συνεβούλευσα	ἀλλ´ ὥστε μὴ τὴν εὐσχήμονα
[78]	εἶναι νομίζων; Διὰ τί μὴ	συνεβούλευσας	ταύτης ἀπαλλαγέντα τῆς ὑποψίας, ἀπαγαγεῖν
[82]	κατεσβέκει τὴν φλόγα καὶ οὐδεμιᾷ	συνεδέδετο	προσπαθείᾳ, ὡς μὴ μόνον ἀποσχέσθαι
[64]	ἀπόστολοι ἀνεχώρουν ἀπὸ προσώπου τοῦ	συνεδρίου	χαίροντες« καίτοι γε οὐ τοιαύτη
[57]	χωρισμούς, τὰς μακρὰς ἀποδημίας, τὰς	συνεζευγμένας	αὐτοῖς ἀγωνίας, τὰς νόσους; Καὶ
[60]	διαφθονουμένην ἑτέρᾳ γυναικὶ ὡς λαμπροτέρῳ	συνεζευγμένῃ	ἀνδρί. Οὐ γάρ ἐστιν ὅμοιος
[41]	τῶν πιστῶν τῶν ταῖς ἀπίστοις	συνεζευγμένων	οὐκ ἔχων ἐπιταγήν, μετὰ πολλῆς
[41]	ἀκρασίας καὶ πυρώσεις. Ἐπειδὴ δὲ	συνεῖδε	βραχὺν ὄντα τοῖς πολλοῖς τὸν
[49]	αὐτοὺς καὶ ἀπάγει τοῦ γάμου.	Συνεῖδε	γὰρ τοῦτο καλῶς ὅτι τοὺς
[78]	πολλῆς τῆς ἀνδρείας. Εἶτα ἐπειδὴ	συνεῖδεν	ἱκανὸν ὄντα τὸν λόγον δακεῖν
[8]	τοῦτο ὑμῖν ἡ τῆς πονηρᾶς	συνειδήσεως	πρόληψις γέγονε. Καὶ καθάπερ τοὺς
[5]	ὑποκρίσει ψευδολόγων κεκαυτηριασμένων τὴν ἰδίαν	συνείδησιν,	κωλυόντων γαμεῖν, ἀπέχεσθαι βρωμάτων ἃ
[5]	Πῶς παρθένος ἡ κεκαυτηριασμένη τὴν	συνείδησιν;	Τὴν γὰρ παρθένον οὐ τῷ
[33]	ἐκ δευτέρου ταῦτα ἤκουσαν, τότε	συνεῖδον	τῆς ἐντολῆς τὴν ἀνάγκην. Καὶ
[75]	πάντα ταῦτα αἰνιξάμενος ἀφῆκε τῷ	συνειδότι	τῶν ἀκουόντων αὐτὰ ἀναλογίσασθαι, καὶ
[27]	ἐκκαλύπτων τῷ λόγῳ ἀλλὰ τῷ	συνειδότι	τῶν ἀκουόντων καταλιμπάνων αὐτό. Ὁ
[4]	ἴσης τοῦ πυρὸς ὑπὸ τοῦ	συνείδοτος	οἶμαι μαστίζεσθαι αὐτόν, ὅταν ἐννοήσῃ
[27]	λίαν; Ταῦτα ἅπαντα ὁ Παῦλος	συνειδὼς	ἔλεγεν· Ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα
[47]	νομίζῃ. Οὐ γὰρ παρὰ τὸ	συνεῖναι	καθάπερ γυνὴ τούτῳ σῶσαι τὸν
[49]	μετὰ δόξης πολλῆς καὶ παρρησίας	συνεισέρχονται	εἰς τὸν νυμφῶνα τῷ βασιλεῖ;
[52]	ἁλόντα· ὅταν δὲ καὶ ὁμοῦ	συνελθόντα	πολιορκῇ, συνεχῶς αὐτὸν πιέζοντα καὶ
[57]	εἰ παρὰ τὴν ἀρχὴν ταῦτα	συνέπεσεν.	Ἐὰν δὲ ἅπαντα μένῃ τὰ
[46]	μόνον οὐδὲν ὤνησεν ἀλλὰ καὶ	συνεπόδισεν	αὐτὸν ταῖς φροντίσι. ~Πῶς ἐν
[46]	τις ἐν τοῖς μεγάλοις ἐπάγηται	συνεργὸν	οὐ μόνον οὐδὲν ὤνησεν ἀλλὰ
[34]	πάλιν ἐπιτρέπων ἐπὶ τὸ αὐτὸ	συνέρχεσθαι.	Ἡ δὲ παρθένος δι´ ὅλου
[34]	ὅτι τὸ ἐπὶ τὸ αὐτὸ	συνέρχεσθαι	ἡ παρθένος οὐκ ἔχει, ἀλλ´
[19]	Καὶ πάλιν ἐπὶ τὸ αὐτὸ	συνέρχεσθαι	κελεύει οὐχ ἵνα πατέρες γένωνται
[34]	τὸ δυσκατόρθωτον. Οὐκ ἐπιτάττω συνεχῶς	συνέρχεσθαι	τῇ γυναικί· ἀκρασίας γὰρ οὐ
[34]	Ἐπὶ τὸ αὐτό« γάρ φησι,	συνέρχεσθε	ἵνα μὴ πειράζῃ ὑμᾶς ὁ
[34]	οὐ βούλομαι εἶναι νομοθέτης. Εἶπον,	συνέρχεσθε,	κάτω καταβῆναι κωλύων, οὐ τὴν
[33]	ἀποστερεῖτε ἀλλήλους, ἐπὶ τὸ αὐτὸ	συνέρχεσθε.	Οὐδὲ γὰρ οἱ μακάριοι τότε
[29]	καὶ πάλιν ἐπὶ τὸ αὐτὸ	συνέρχεσθε.	Πολλοὺς ἐνταῦθα τῶν τὴν παρθενίαν
[34]	πρὸς τὴν μίξιν καὶ κεχηνέναι,	συνέρχου	τῇ γυναικί. Οὐκ ἄρα ἀποδεχομένου
[41]	τὴν πολλὴν εὐμηχανίαν καὶ τὴν	σύνεσιν	καὶ πῶς δύο ἀναγκαίων καὶ
[58]	εὐπαιδίαν, πλοῦτον, γυναικὸς σωφροσύνην, κάλλος,	σύνεσιν,	ὁμόνοιαν, γῆρας μακρόν; Προσέστω καὶ
[76]	θέα κἀνταῦθα τοῦ Παύλου τὴν	σύνεσιν,	πῶς ταῖς παραιτήσεσι πάλιν παραίνεσιν
[78]	ἐκείνου ψυχήν, ὅρα πῶς αὐτὸν	συνεσκίασε	πάλιν αἰτίαν ἐπαγαγὼν οὐ σφόδρα
[32]	τρέμειν δεῖ καὶ δεδοικέναι καὶ	συνεστάλθαι·	δεσπότῃ πρόσιμεν φοβερῷ πολλὰ παρ´
[42]	οὐδὲ τούτων ἀρκούντων πρὸς τὸ	συνεσταλμένον	ποιῆσαι τὸν λόγον ἀρχόμενος τῆς
[49]	αὐτὴν αἰτίαν καταφεύγει· Ὁ καιρὸς	συνεσταλμένος	ἐστί« λέγων. Καὶ ἀντὶ τοῦ
[73]	Καὶ πάλιν· Ἐνταῦθα ὁ καιρὸς	συνεσταλμένος	τὸ λοιπόν ἐστιν, ἵνα καὶ
[72]	μετὰ τοῦτό φησιν· Ὁ καιρὸς	συνεσταλμένος	τὸ λοιπόν ἐστιν. ~Ὅτι οὐ
[57]	ὑποπτευθῇ μόνον, εὐθέως συνέχεε καὶ	συνετάραξε	τὴν ψυχήν. Ὥσπερ δὲ ἐπὶ
[75]	πῶς ἀρέσει τῷ ἀνδρί. Σφόδρα	συνετῶς	οὐκ ἦλθεν ἐπὶ τὴν τῶν
[12]	ἔχει ἄνδρα ἄπιστον καὶ οὗτος	συνευδοκεῖ	οἰκεῖν μετ´ αὐτῆς, μὴ ἀφιέτω
[12]	ἔχει γυναῖκα ἄπιστον καὶ αὐτὴ	συνευδοκεῖ	οἰκεῖν μετ´ αὐτοῦ, μὴ ἀφιέτω
[41]	γυναῖκα ἔχει ἄπιστον καὶ αὐτὴ	συνευδοκεῖ	οἰκεῖν μετ´ αὐτοῦ, μὴ ἀφιέτω
[57]	δὲ κἂν ὑποπτευθῇ μόνον, εὐθέως	συνέχεε	καὶ συνετάραξε τὴν ψυχήν. Ὥσπερ
[78]	μήκει τοῦ λόγου καὶ τῇ	συνεχείᾳ	τῶν συγχωρήσεων τὴν εὐτελῆ καὶ
[36]	οὗ μυρίους ἤνεγκε πόνους, θλίψεις	συνεχεῖς,	ταλαιπωρίας ἀφάτους, θανάτους καθημερινούς; Τί
[29]	Παῦλος τοῦ γάμου τὴν τυραννίδα	συνεχέστερον	στρέφει καὶ σαφέστερον, τούτους αὐτοὺς
[57]	ἐξ ὑποθέσεων ἐναντίων ἴσοις ἀμφότεροι	συνέχονται	τοῖς λυπηροῖς. Τί δὲ χρὴ
[57]	χρηστῶν γενομένων καὶ πονηρῶν διαφόροις	συνέχωνται	λύπαις καὶ φροντίσι, πόθεν λοιπὸν
[15]	τοίνυν ὃ διὰ τὴν ἀσθένειαν	συνεχωρήθη	τὴν σήν, τοῦτο τῆς παρθενίας
[41]	ἐκάλεσεν. ~Διὰ τί τοῖς Ἰουδαίοις	συνεχώρησε	ἀπόστασιν διδόναι ὁ Θεός. Πῶς
[16]	μὲν οὐδαμῶς· Θεὸς γὰρ αὐτὰ	συνεχώρησε	καὶ γέγονεν ἐν καιρῷ χρήσιμα.
[41]	Θεός. Πῶς οὖν Ἰουδαίοις τοῦτο	συνεχώρησεν;	Δηλονότι διὰ τὴν σκληροκαρδίαν, ἵνα
[39]	οἴσομεν· μόνον ἐξέστω τρυφᾶν καὶ	συνεχῶς	ἀπολαύειν ἐπιθυμίας. Τί οὖν, ὦ
[40]	καὶ βίαν; Τί δαί, ἂν	συνεχῶς	αὐτὴν ἀποστρέφηται καὶ διὰ παντὸς
[47]	καλὸν ὑπάρχειν« ἐπειδὴ εἶδεν ὅτι	συνεχῶς	αὐτῆς τὸ ὄνομα λεγόμενον τῇ
[33]	Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Παῦλος	συνεχῶς	αὐτὸ στρέφει ἵνα εἰς τοῦτον
[52]	δὲ καὶ ὁμοῦ συνελθόντα πολιορκῇ,	συνεχῶς	αὐτὸν πιέζοντα καὶ οὐδὲ βραχὺν
[52]	ὁ ἀνήρ. Ἐὰν δὲ ἐπιμείνῃ	συνεχῶς	ἐγκαλοῦσα, διδάξει ταχέως αὐτὴν ὅτι
[49]	βασιλείας διεγείρουσι λόγοι, καίτοι γε	συνεχῶς	ἐνηχούμενοι, ὡς τὸ χρηστὸν ἐλπίσαι
[52]	ταύτῃ τῇ μανίᾳ πληγείς. Οὕτω	συνεχῶς	ἐξάλλεται καὶ ἀποπηδᾷ καὶ δυσχεραίνει
[63]	μηδὲ πρὸς τοὺς ἀδικοῦντας καὶ	συνεχῶς	λυποῦντας ἀγριαίνειν καὶ διανίστασθαι ἀλλὰ
[63]	περικόψασα καὶ τῷ προσώπῳ παραινεῖ	συνεχῶς	μὴ διαχεῖσθαι τῷ γέλωτι ἀλλὰ
[33]	τὸν διδάσκαλον μιμούμενος ὁ μαθητὴς	συνεχῶς	περὶ τῶν αὐτῶν διαλέγεται· καὶ
[47]	Μὴ ζήτει γυναῖκα. Ὁρᾷς πῶς	συνεχῶς	ποιεῖται τὰς μεταβάσεις καὶ πολλὴν
[32]	πρὸς οὐρανόν, νηστείαις καὶ εὐχαῖς	συνεχῶς	προσκαρτερῶν ἀποσμῆξαι τὸν ῥύπον τῆς
[34]	πράγματος τὸ δυσκατόρθωτον. Οὐκ ἐπιτάττω	συνεχῶς	συνέρχεσθαι τῇ γυναικί· ἀκρασίας γὰρ
[33]	τὸν τῆς ἐγκρατείας ἔρωτα. Οὕτω	συνεχῶς	τὰ αὐτὰ λεγόμενα πλείονα ἔχει
[44]	διὰ τοιαύτης ἀλύσεως ἑλκόμενος κάτω	συνεχῶς,	τῆς πονηρίας λέγω τῆς γυναικός;
[47]	ὕφηνε συμβουλὴν ἀλλὰ διακόπτων αὐτὴν	συνεχῶς	τοῖς περὶ τοῦ γάμου λόγοις
[66]	ἑαυτῆς τρέπει τὸν θυμόν, διατρώγουσα	συνεχῶς	ὑπὸ τῆς ἐπηρείας ἑαυτήν. Καὶ
[28]	δὲ ἀληθὲς ὥσπερ ἄγκιστρον τῇ	συνήθει	περιστείλας τροφῇ, οὕτως εἰς τὰς
[79]	καὶ μείζονα ἢ κατ´ ἀνθρωπίνην	συνήθειαν.	Ὁ γὰρ εἷς ἄρτος« φησί,
[35]	ὃν ἐπὶ τὴν παλαίαν κατεφέροντο	συνήθειαν	πολλὰ τῶν ἐκεῖ φυλάττοντες, τί
[57]	ἔχει τὴν ὁδύνην τῆς πολλῆς	συνηθείας	ἀφόρητον ποιούσης τὸν χωρισμόν. Ὁ
[37]	οὐδέν. Ὅταν γὰρ ἴδωσιν αὐτοὺς	συνηθείας	τοσαύτης καὶ φιλίας καὶ ὁμιλίας
[17]	τῶν δυσαρέστων σιτίων ἐπὶ τὴν	συνήθη	φέρει δίαιταν. Ὥσπερ δὲ ἐν
[39]	ὅτι τὰς πρὸς τὸν Θεὸν	συνθήκας	ἐπάτησεν. Οὐ ταύταις οὖν ἀλλ´
[37]	οὔτε φίλους ποιήσασθαι θαρροῦντες οὔτε	συνθήκας	θέσθαι πρὸς αὐτοὺς οὔτε ἄλλο
[68]	κατέσχεν ἀπορία καὶ οὐ δύναμαι	συνιδεῖν	πόθεν ἅπαν ὡς εἰπεῖν τὸ
[30]	ὁ πόθος ἀκάθεκτος, οὐ χρὴ	συνιέναι	κατὰ τὸν τῆς νηστείας καιρὸν
[41]	μὲν γὰρ εἰπεῖν Ὡς ἠλεημένος«	συνίστησί	πως ἑαυτόν, τῷ δὲ μὴ
[47]	ἔχεις γυναῖκα; μὴ καταλίπῃς αὐτήν·	συνοίκει,	μὴ διαστῇς, ἀλλὰ δεσμὸν τὴν
[47]	γε ἡ συνουσία καὶ τὸ	συνοικεῖν	τὸ πρᾶγμα κατώρθου. Ἀλλ´ οὐκ
[37]	ἐπεισαγόμενος πόλεμος, ἡ ταῖς θυγατράσιν	συνοικιζομένη	λέαινα· τοῦτο γὰρ ἡ μητρυιὰ
[40]	οὐκ ἂν καὶ πρὸς τοὺς	συνοικοῦντας	διεφθάρη ἡ διάθεσις, τήμερον μὲν
[52]	ἀνάγκη δεδοικέναι καὶ τρέμειν τοὺς	συνοικοῦντας	οὐχ ἧττον τοὺς δραπέτας ἐκείνους
[57]	Πάλιν ἂν μὲν ὁμονοοῦντες οἱ	συνοικοῦντες	διατελῶσι, φόβος μὴ θάνατος ἐμπεσὼν
[59]	ἄλλων ἕνεκεν καὶ ὅτι τοῦ	συνοικοῦντος	αὐτὴν διαζεύγνυσιν. Ἡ δὲ παρθένος
[47]	ἐστι τὸ ποιοῦν τὴν τοῦ	συνοικοῦντος	σωθῆναι ψυχήν· ὡς ἐὰν ἐπιμένῃ
[41]	ταῦτα περὶ τῶν ταῖς ἀπίστοις	συνοικούντων	διαλεχθεὶς καὶ πᾶσιν ἀκριβῶς τοῖς
[44]	κἂν ἀνεκτὸν ἦθος ἔχῃ ἡ	συνοικοῦσα,	ὁ δι´ αὐτὴν καὶ τὰ
[55]	καὶ δεσπότῃ μᾶλλον ἢ ἀνδρὶ	συνοικοῦσα	οὕτω καὶ πράττειν καὶ πάσχειν
[10]	τοῦ γάμου κρείττων; Καὶ τοῦτο	συνομολογῶ·	εἰ βούλει, καὶ τὸ ὅσον
[47]	πνευματικοῖς ἀποφαίνοντι; Καὶ ἐγὼ τοῦτο	συνομολογῶ.	Οὐδὲ γὰρ αὐτὴν παντελῶς ἐκκόπτω
[4]	αὐτὰ αὐτῷ πεπονηκότας τῷ Χριστῷ	συνόντας,	αὐτὸν δὲ ὑπὲρ ὧν ἐκεῖνοι
[47]	ἄπιστον μένειν, εἴ γε ἡ	συνουσία	καὶ τὸ συνοικεῖν τὸ πρᾶγμα
[52]	θορυβεῖται καὶ μεταστρέφεται· καὶ οὔτε	συνουσία	φίλων οὔτε πραγμάτων φροντὶς οὔτε
[30]	τοῖς νηστεύουσι παραινεῖ ὁ ἀπόστολος	συνουσίας	ἀπέχεσθαι. Ἄξιον δὲ ἐξετάσαι κἀκεῖνο,
[31]	ἀσχολίαν ἀγούσης. ~Ὅτι ἀναγκαίως ἀπέστησε	συνουσίας	τοὺς μέλλοντας σχολάζειν εὐχῇ. Ὅπου
[30]	πνεῦμα λαβόντας, τοὺς νεκρωθέντας, τοὺς	συνταφέντας	τῷ Χριστῷ, τοὺς υἱοθεσίας ἀξιωθέντας,
[14]	τῶν εἰς τὴν ἐκκλησίαν δοκούντων	συντελεῖν	πολλοὶ ταῦτα φθέγγονται, δι´ ἀσθένειαν
[32]	πικρῶν, προσπτώσεως, ἐξομολογήσεως ἀκριβοῦς, λιτανείας	συντεταμένης,	ἱκετηρίας πολλῆς. Ἀγαπητὸν γὰρ καὶ
[42]	ποτέ. Εἶδες εὐγνωμοσύνην οἰκέτου καὶ	συντετριμμένην	καρδίαν; Πῶς οὐδὲν πλέον ἑαυτῷ
[52]	ἐκείνων λαμβάνουσι πόλεμον. Καὶ γὰρ	συντιθέναι	καὶ πλάττειν ὅσαπερ ἂν βούλοιντο,
[57]	ζωήν, ἄν τε πολὺν τύχῃ	συνῳκηκὼς	χρόνον ἄν τε ὀλίγον. Ἐκεῖνος
[1]	Ἐπεὶ οὖν πάντοθεν ἡμῖν τοῦτο	συνωμολόγηται,	παυσάσθωσαν μάτην οἱ ἀπὸ τῶν
[84]	δικαστοῦ καθίσαντος, καὶ τοῦ ποταμοῦ	συρομένου	τῆς φλογὸς καὶ τῆς ἐξετάσεως
[78]	τῶν σφόδρα ἀσθενῶν καὶ χαμαὶ	συρομένων	ἦσαν αἱ τοιαῦται ψυχαί· τὰς
[14]	κακίζειν καὶ περιττὸν ἀποφαίνειν βουλόμενοι	συσκιάζειν	τὴν ἑαυτῶν ῥαθυμίαν, ἵνα μὴ
[57]	αἳ καὶ μόναι ἱκαναὶ πάντα	συσκιάσαι	τὰ τοῦ γάμου χρηστά. Θορυβοῦσι
[41]	ἄκοντα θάτερον φέρειν ἅπασαν ἱκανὴ	συσκιάσαι	τρυφήν. Διὰ τοῦτο ὁ μακάριος
[46]	πρὸς τὴν τοῦ παρόντος βίου	σύστασιν	καὶ πρὸς παίδων γονὴν καὶ
[29]	τῷ τὸ μὲν τραχὺ βραχέσι	συστεῖλαι	ῥήμασι, πρὶν ἢ δὲ ἀλγῆσαι
[41]	τοῦτο ποιῆσαι μέρους ταπεινοῖ καὶ	συστέλλει	πάλιν. ~Περὶ τῆς τοῦ Παύλου
[41]	καὶ ἐναντίων ἀπειλημμένος, τοῦ τε	συστῆσαι	τὸ ἑαυτοῦ πρόσωπον ὥστε εὐπαράδεκτον
[8]	ἦν ὁ τόδε τὸ πᾶν	συστησάμενος«	καὶ ὅτι ἀγαθῷ οὐδεὶς περὶ
[34]	τὴν πυρὰν καὶ μὴ καίεσθαι;	Συστρέφειν	μὲν ἐν τοῖς τῆς ψυχῆς
[41]	τὴν μισηθεῖσαν ἐκβληθῆναι ἔξω ἢ	σφαγῆναι	ἔνδον; Τοῦτο γὰρ ἂν ἐποίησαν,
[66]	τῶν γνωρίμων ὁρᾶσθαι καὶ ἐρυθριᾶν,	σφόδρα	ἀγνοεῖν μοι δοκεῖ καὶ τὰ
[16]	οὐκ ἀντινομοθετῶν ἑαυτῷ ἀλλὰ καὶ	σφόδρα	ἀκολουθῶν. Εἰ γὰρ καὶ τὰ
[78]	αὑτοῦ θυγατέρα; Ὅτι, φησί, τῶν	σφόδρα	ἀσθενῶν καὶ χαμαὶ συρομένων ἦσαν
[30]	τῆς προσευχῆς καιρῷ. Ὅτι τῶν	σφόδρα	ἀτόπων ἦν Ἰουδαίους μέν— οἷς
[41]	εἱλόμεθα τὴν ἀρχὴν ἀλλὰ καὶ	σφόδρα	αὐτῆς ἐπιστάμενοι τὰ δικαιώματα καὶ
[39]	ἅπαντα τίθησιν, ἐνταῦθα δὲ ἐπειδὴ	σφόδρα	αὐτῶν καθήψατο τοῖς ὀνείδεσι, ῥήμασιν
[84]	γὰρ βαθείας ἀπολαύοντας εἰρήνης τῶν	σφόδρα	βαρυνομένων πολέμῳ πολλῷ μείζονα δεῖ
[64]	καὶ ταῖς ἐλπίσι ταῖς χρησταῖς	σφόδρα	γίνεται κοῦφον. Διὸ ἀντὶ τῆς
[34]	τις ἡμῖν μαρτυρεῖ, δημώδης μέν,	σφόδρα	δὲ ἀληθής. Τὸ γὰρ ἐν
[49]	πρᾶγμα εἶναι ἀλλὰ καὶ τῶν	σφόδρα	δυνατῶν. Ποιεῖ δὲ αὐτὸ ἐκ
[54]	πρῶτον μὲν ἀγνοεῖ ὅτι τῶν	σφόδρα	δυσκόλων ἐστίν. Ἔπειτα ὅτι κἂν
[47]	Ὅτι δὲ καὶ οὕτως τῶν	σφόδρα	δυσκόλων τὸ πρᾶγμά ἐστιν, ἄκουσον
[17]	οὐκ ἀγνοῶν μὲν ἀλλὰ καὶ	σφόδρα	εἰδὼς ὅτι οὐκ ἀρκέσομεν πρὸς
[35]	εἰς μέσον τίθησιν, ἵνα μὴ	σφόδρα	ἐπίπονον εἶναι αὐτὸ νομίζωσιν ἀλλὰ
[32]	ὁ δεσπότης ἡμῶν— καὶ γὰρ	σφόδρα	ἐστὶν ἥμερος καὶ φιλάνθρωπος— ἀλλ´
[82]	ὑπόθεσιν ἀνελεῖν. Νῦν δὲ οὐ	σφόδρα	εὔκολον τοῦτο εὑρεῖν. ~Ὅτι οὐ
[74]	κουφότερά τέ ἐστιν ἐκείνης καὶ	σφόδρα	εὐκολωτέρα. Καὶ ταῦτα ἅπαντα διὰ
[42]	ἀξίαν. Ὥστε εἰ μὴ ἦν	σφόδρα	εὔσπλαγχνος ὁ Θεός, οὐ μόνον
[34]	Οὐδὲ γὰρ ἂν εἰ μὴ	σφόδρα	ἠθέλησε καθάψασθαι τῆς τῶν φιληδόνων
[16]	εὐτελείας ἀπαλλάξαι ἐκείνης, τοῦτο ἐναντιουμένου	σφόδρα	ἦν ἑαυτῷ. Ὥσπερ γὰρ εἰ
[46]	Ἰὼβ ἔμελλεν ἀπολλύναι, εἰ μὴ	σφόδρα	ἦν ἐκεῖνος ἀνήρ; Οὐκ αὐτὴ
[78]	συμπνίγουσα σπόρον. ~Διὰ τί μὴ	σφόδρα	καθάπτεται τοῦ νομίζοντος ἀσχημονεῖν ἐπὶ
[50]	εἰπεῖν τὰ περιττά, ἄκουσον πῶς	σφόδρα	καθάπτεται τῶν τῇ τρυφῇ προσκειμένων
[30]	τῆς μίξεως καὶ τῇ λέξει	σφόδρα	καιρίως κέχρηται. Οὐ γὰρ εἶπεν·
[10]	φαινόμενον καλὸν οὐκ ἂν εἴη	σφόδρα	καλόν· τὸ δὲ τῶν ὁμολογουμένων
[57]	τῆς φροντίδος. Πολλαὶ γοῦν διαλάμψασαι	σφόδρα	κατὰ τὴν τοῦ σώματος ὥραν
[78]	συνεσκίασε πάλιν αἰτίαν ἐπαγαγὼν οὐ	σφόδρα	κατηγορίας ἀξίαν. Εἰπὼν γὰρ Ὃς
[34]	παραίνεσις αὕτη ἀλλὰ πρὸς τοὺς	σφόδρα	κατωφερεῖς. Ἂν οὕτως ᾖς δοῦλος
[76]	μὴ βούλεσθαι καταδέχηταί τις, κἂν	σφόδρα	κοῦφον ᾖ, πάντων ἀφορητότερον γίνεται
[57]	ἀλλὰ ἀφέντες αὐτὰς ἐκεῖνοι ταῖς	σφόδρα	λειπομέναις αὐτῶν ἐξέδωκαν ἑαυτούς. Καὶ
[60]	τινες εἶεν αἱ τούτων μετέχουσαι,	σφόδρα	μὲν ὀλίγαι καὶ εὐαρίθμητοι καὶ
[73]	ἴσως ἂν εἴποι τις. Καὶ	σφόδρα	μὲν οὖν πρὸς αὐτόν. Εἰ
[1]	ὑμῶν. Καὶ δεῖξαι βουλόμενος πῶς	σφόδρα	μικρὸν καὶ εὐτελὲς καὶ οὐδεμιᾶς
[34]	ἀνοιγῆναι τὰς πύλας αὐτῇ, κἂν	σφόδρα	ὁ πολέμιος ἀγριαίνῃ πρὸς αὐτήν,
[55]	Μὴ γάρ μοι, εἴ που	σφόδρα	ὀλίγοι καὶ εὐαρίθμητοι ταῦτα διέφυγον
[17]	σὲ πάλιν ἐρωτῶ, ἐπειδή σε	σφόδρα	παρέμεινε κατασείων οὗτος ὁ φόβος·
[26]	ἅπασαν φανῆναι τὴν ἰσχὺν οὐδὲ	σφόδρα	περιβόητον αὐτοῦ γενέσθαι τὸ τρόπαιον.
[60]	δὲ τῷ γάμῳ κἂν τῶν	σφόδρα	πλουτούντων καὶ μεγάλα δυναμένων ἔχῃ
[75]	μεριμνᾷ πῶς ἀρέσει τῷ ἀνδρί.	Σφόδρα	συνετῶς οὐκ ἦλθεν ἐπὶ τὴν
[21]	τότε ἐκείνου, ἀλλὰ καὶ ἐθαύμασε	σφόδρα·	τοσοῦτον δὲ εἶπε μόνον ὅτι
[41]	παρήγαγεν ἑαυτόν. Διὰ τοῦτο καὶ	σφόδρα	ὑφειμένως καὶ μετὰ πολλῆς ὑποστολῆς
[14]	τὸ πρᾶγμα περιττόν, ἀλλὰ καὶ	σφόδρα	χρήσιμον καὶ ἀναγκαῖόν ἐστιν οὔτε
[78]	ἑαυτοῦ διατηροῦντος παρθένον δίδωσιν αὐτῷ	σφοδρὰν	τὴν πληγήν. Τί γάρ φησιν;
[34]	ἕτοιμον οὐκ εἶναι πρὸς ἐπιθυμίαν	σφοδρόν.	Ἂν δέ ποτε κωλυθῶμεν ὧν
[17]	πτῶμα εἰργάσατο καὶ τὴν φλόγα	σφοδροτέραν	ἐποίησε. Καὶ γὰρ τοὺς γάλακτος
[34]	ἡ καταφυγή, κἄν τινος αἴσθωνται	σφοδροτέρας	προσβολῆς, ἔξεστιν εὐθέως ἐπὶ τὸν
[34]	ὅταν τὸ κῦρος ἡμῶν ἐκφύγῃ	σφοδρότερον	ἡμῶν τὴν ἐπιθυμίαν διήγειρε. Πρῶτον
[47]	γάμου λόγοις καὶ ταύτης τὸ	σφοδρότερον	ὑποκλέπτων προσηνῆ τε καὶ εὐπαράδεκτον
[34]	πρὸς αὐτήν, κἂν αὐτῷ τούτῳ	σφοδρότερος	γίνηται, τῷ τὸν ἀντίπαλον μηδεμίαν
[39]	διὰ τῶν ῥημάτων ψόγου τὴν	σφοδρότητα	ἐπιδείκνυται, παιδοποιΐας μὲν οὐδαμοῦ μεμνημένος
[52]	ἐκεῖναι προαναρπασθεῖσαι τῇ τῆς ἀθυμίας	σφοδρότητι.	Ὥστε εἰ καὶ πάντες ἄνδρες
[78]	μόνον αὐτῶν οὐ κατηγόρησε μετὰ	σφοδρότητος	ἀλλὰ καὶ ἕτερόν τι τούτου
[13]	ὑπομιμνήσκει. Καὶ οὐδὲ οὕτως μετὰ	σφοδρότητος	κέχρηται τῇ παραινέσει καὶ ταῦτα
[29]	τὴν γνώμην δεικνὺς οὐ μετὰ	σφοδρότητος	τοῦτο ἀπαιτοῦσαν, ὅτε μάλιστα καὶ
[70]	διψεῖν πίνουσι, καὶ πρὶν αὐτοῖς	σφοδρῶς	ἐπελθεῖν τὴν ἀνάγκην τοῦ ὕπνου
[39]	διὰ παντός, εἶτα γαμηθεῖσαν, καταδικάζει	σφοδρῶς	ὅτι τὰς πρὸς τὸν Θεὸν
[78]	Διὰ τοῦτο οὔτε καθικνεῖται αὐτῶν	σφοδρῶς	οὔτε ἀνεπιτιμήτους ἀφίησιν ἀλλὰ καθάπτεται
[57]	καὶ ταλαίπωρος κόρη καίτοι οὕτω	σφοδρῶς	ὑπὸ τῶν ἀλγηδόνων ἐκείνων κατατεινομένη,
[30]	τῆς ἐπιθυμίας, οἷς ἡ νεότης	σφριγᾷ,	οἷς ὁ πόθος ἀκάθεκτος, οὐ
[62]	τις ἀθλητὴς γενναῖος εὐεκτῶν καὶ	σφριγῶν	ψωραλέον τινὰ καὶ αἰσχρὸν καὶ
[13]	τῶν ἀκουόντων περὶ τὸ πρᾶγμα	σχέσεως	πολλὴν εὐκολίαν πρὸς τὴν τῆς
[63]	γὰρ ὀφθαλμὸς καὶ γλῶττα καὶ	σχῆμα	καὶ βάδισις καὶ πάντα ἁπλῶς
[73]	ἄλλης σκοπεῖς ἡδονῆς; Παράγει τὸ	σχῆμα	τοῦ κόσμου τούτου. Τί οὖν
[73]	ἐστι τὸ εἰρημένον· Παράγει τὸ	σχῆμα	τοῦ κόσμου τούτου. Τί τοίνυν
[29]	εἰσήγαγεν ἀλλ´ οὐκ ἐν ἐπιτάγματος	σχήματι;	Οὐ γὰρ εἶπεν· ἀποστερεῖτε μὲν
[66]	τοὺς θαυμαστὰς καὶ διὰ τοῦ	σχήματος	καὶ διὰ τοῦ βαδίσματος καὶ
[31]	ἀναγκαίως ἀπέστησε συνουσίας τοὺς μέλλοντας	σχολάζειν	εὐχῇ. Ὅπου γὰρ νῦν μετὰ
[32]	συγγνῶναι ταχέως. Διό φησιν· Ἵνα	σχολάζητε	τῇ νηστείᾳ καὶ προσευχῇ. Τί
[30]	ἵνα μὴ μολυνθῆτε, ἀλλ´ Ἵνα	σχολάζητε	τῇ νηστείᾳ καὶ τῇ προσευχῇ«
[77]	τὰ ὅπλα ῥίψαντος καὶ καπηλείοις	σχολάζοντος,	οὕτως οὐδὲ παρθένων ἀσχημονέστερον βιωτικαῖς
[73]	εἶναι μαθητής. Σὺ δὲ παρακάθῃ	σχολάζων	ἐπιθυμίαις γυναικὸς καὶ γέλωτι καὶ
[29]	τι ἂν ἐκ συμφώνου, ἵνα	σχολάσητε	τῇ νηστείᾳ καὶ τῇ προσευχῇ.
[29]	μὲν ἀλλήλους, συμφώνως δέ, ἵνα	σχολάσητε	τῇ προσευχῇ, ἀλλὰ τί; Μὴ
[29]	ἐκ συμφώνου πρὸς καιρὸν ἵνα	σχολάσητε	τῇ προσευχῇ καὶ τῇ νηστείᾳ,
[77]	φροντίδος ὑπόθεσιν περιττῆς καὶ πᾶσαν	σχολὴν	τοῖς κατὰ Θεὸν ἀνατίθησιν ἔργοις,
[76]	εὐπρόσεδρον εἶναι, τῆς σπουδῆς καὶ	σχολῆς	ἁπάσης εἰς πολλὰ μεριζομένης, εἰς
[47]	τὸ ποιοῦν τὴν τοῦ συνοικοῦντος	σωθῆναι	ψυχήν· ὡς ἐὰν ἐπιμένῃ τὰ
[6]	μιαίνουσιν. Εἰ γὰρ καὶ τὸ	σῶμα	αὐτῆς ἀκέραιον μένοι, ἀλλ´ ὅμως
[6]	καὶ τὸ λοιπὸν ἅπαν ἀπόλλυσι	σῶμα.	Εἰ τοίνυν παρθενίας ὅρος τὸ
[75]	ἀλλὰ τῇ ἁγιωσύνῃ τῇ κατὰ	σῶμα	καὶ κατὰ πνεῦμα. Ἡ δὲ
[11]	διαιτωμένοις ὁμοίως πολιτεύεσθαι ποιεῖ; Τοὺς	σῶμα	περικειμένους τῶν ἀσωμάτων οὐκ ἀφίησι
[69]	καὶ παράλυσις καὶ σπασμὸς τὸ	σῶμα	πολιορκεῖ ἕως ἐσχάτης ἀναπνοῆς. Τίνα
[17]	δίαιταν. Ὥσπερ δὲ ἐν τοῖς	σώμασι	τὰ στοιχεῖα πρὸς ἄλληλα στασιάζοντα
[6]	ψυχὰς μόνον ἀλλὰ καὶ τὰ	σώματα	μιαίνουσιν. Εἰ γὰρ καὶ τὸ
[6]	τοίνυν παρθενίας ὅρος τὸ καὶ	σώματι	καὶ πνεύματι εἶναι ἁγίαν, αὕτη
[75]	τοὺς ἄνδρας ἀρεσκείας καὶ τῷ	σώματι	καὶ τῇ ψυχῇ, τὸ μὲν
[11]	δεσπότην ἂν ὦσιν ἅγιαι τῷ	σώματι	καὶ τῷ πνεύματι. Εἶδες τῆς
[7]	δὲ παρθένος ἵνα ἁγία τῷ	σώματι	καὶ τῷ πνεύματι· καὶ πάλιν·
[5]	Τὴν γὰρ παρθένον οὐ τῷ	σώματι	μόνον καθαρὰν εἶναι δεῖ ἀλλὰ
[17]	καὶ τὴν ἀπ´ αὐτοῦ τῷ	σώματι	προσγενομένην ἀσθένειαν, τότε λοιπὸν ἀπαλλάξας
[7]	ἐν τῇ ψυχῇ καὶ τῷ	σώματι.	Πῶς γὰρ οὐκ ἄτοπον εἰ
[71]	τοσοῦτον τῇ ψυχῇ καὶ τῷ	σώματι	τὸν νιφετὸν ἐπάγει τῶν νοσημάτων,
[30]	Ἰουδαίους μέν— οἷς ἅπαντα τὰ	σωματικὰ	διατετύπωτο, οἷς καὶ δύο γυναῖκας
[77]	ᾖ, τί τὸ ὄφελος τῆς	σωματικῆς	καθαρότητος; Ὥσπερ γὰρ στρατιώτου οὐδὲν
[63]	τῇ περικειμένῃ ἐπειδὴ μηδ´ ἐστὶ	σωματικὸς	ἀλλὰ τῆς ψυχῆς ὅλος. Καὶ
[47]	ἔργων ταῦτα φιλοσοφῇ καὶ τοῦ	σωματικοῦ	θανάτου καταγελῶσα μηδὲν εἶναι λέγῃ
[71]	πλείους καὶ χαλεπωτέρας οὔσας τῶν	σωματικῶν.	Καὶ γὰρ μαλακοὺς καὶ ἀνάνδρους
[63]	καὶ διειδὴς ὡς ἀντὶ τῶν	σωματικῶν	τὰ ἀσώματα κάλλη δύνασθαι καθορᾶν,
[56]	τούτων εἴτε ζημία χρημάτων εἴτε	σώματος	ἀρρωστία εἴτε ἕτερόν τι συμβαίη
[79]	καὶ μέλι ἄγριον τὴν τοῦ	σώματος	αὐτοῦ διεκράτουν ζωήν. Εἶδες ἀγγέλους
[28]	Παῦλος καὶ τὴν τοῦ οἰκείου	σώματος	ἐξουσίαν παραιρεῖται, πᾶσαν αὐτοῦ τὴν
[62]	μειζόνως. Τό τε γὰρ τοῦ	σώματος	μέλαν πολλῷ μελάντερον δείκνυσιν ἐπικείμενον
[28]	καὶ ὁ ἀνὴρ τοῦ ἰδίου	σώματος	οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ´ ἡ γυνή.
[28]	ἐπάγει· Ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίου	σώματος	οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ´ ὁ ἀνήρ·
[29]	γάρ· Ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίου	σώματος	οὐκ ἐξουσιάζει« ἐπάγει· Μὴ ἀποστερεῖτε
[29]	τοίνυν· Ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίου	σώματος	οὐκ ἐξουσιάζει« ἐπάγει· Μὴ ἀποστερεῖτε
[33]	ἀποδιδότω, ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίου	σώματος	οὐκ ἐξουσιάζει, μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους,
[28]	τὸ Ὁ ἀνὴρ τοῦ ἰδίου	σώματος	οὐκ ἐξουσιάζει« ῥήμασι μὲν ἑτέροις,
[29]	καὶ Ὁ ἀνὴρ τοῦ ἰδίου	σώματος	οὐκ ἐξουσιάζει« τὸ Μὴ ἀποστερεῖτε
[8]	καθάπερ τοὺς εὐνούχους ἡ τοῦ	σώματος	πήρωσις τῆς ἐπὶ τῷ πράγματι
[84]	τίς με ῥύσεται ἐκ τοῦ	σώματος	τοῦ θανάτου τούτου; Εὐχαριστῶ τῷ
[67]	τῷ πόθῳ ἀλλὰ τῇ τοῦ	σώματος	ὥρᾳ καὶ τῷ θαύματι. Ὅταν
[57]	διαλάμψασαι σφόδρα κατὰ τὴν τοῦ	σώματος	ὥραν οὐκ ἴσχυσαν ἄνδρας ἑλεῖν
[60]	τὸ μὴ διαλάμπειν τὴν τοῦ	σώματος	ὥραν οὔτε ἄλλο τῶν τοιούτων
[10]	ἐπῄνεσε. Καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν	σωμάτων	οὐχ ὅσα τῶν πεπηρωμένων ἀλλ´
[15]	Ὥσπερ οὖν τότε ἀπὸ νεκρῶν	σωμάτων	τοσαύταις μυριάσι δέδωκεν ὑπόθεσιν καὶ
[34]	εἶναί φησιν ἐπὶ τῆς τῶν	σωμάτων	φύσεως, τοῦτο ὑπομένειν αὐτὴ καταναγκάζεται
[49]	γάρ« φησί, ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς	σωρεύσεις	ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. Τίνος
[47]	τὸ συνεῖναι καθάπερ γυνὴ τούτῳ	σῶσαι	τὸν ἄνδρα δυνήσεται ἀλλὰ τῷ
[80]	ἑαυτὸ ἀσθενὲς καὶ οὐχ ἱκανὸν	σῶσαι	τοὺς ἔχοντας. Καὶ μαρτυρήσειαν ἂν
[47]	οἶδας, γύναι, εἰ τὸν ἄνδρα	σώσεις;	Ἀλλὰ καὶ τὴν βοήθειαν αὐτῆς
[47]	οἶδας, γύναι, εἰ τὸν ἄνδρα	σώσεις;	Τούτῳ δὲ τῷ τρόπῳ τῆς
[2]	δηλονότι. Φειδόμενος δὲ ἡμῶν ὁ	σωτὴρ	καὶ εἰδὼς ὅτι Τὸ μὲν
[13]	τὸν Χριστόν. Καὶ γὰρ ὁ	σωτὴρ	μετὰ τὸ πληρῶσαι τὸν περὶ
[73]	Νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ	σωτηρία	ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν· ἡ νὺξ
[8]	εἰσίν, οἵτινες καταγγέλλουσιν ἡμῖν ὁδὸν	σωτηρίας.	Ἔτ´ οὖν παρθενίας μνησθήσεσθε καὶ
[16]	ποτε, ἀλλὰ πάντα τὰ τῆς	σωτηρίας	ἡμῖν ὑπὸ ταύτης ἂν τῆς
[57]	πάλιν διαδέχονται φροντίδες, ὑπὲρ τῆς	σωτηρίας	καὶ τῆς ἀνατροφῆς. Κἂν μὲν
[22]	καὶ τῆς τῶν χλευαζόντων αὐτῶν	σωτηρίας	τοῦτο γίνεται ὥστε μὴ περαιτέρω
[35]	οὐδ´ ἂν τῆς οἰκείας ἠμέλησα	σωτηρίας.	Ὥσπερ οὖν ἐκεῖ τὸ παράδειγμα
[15]	πενίας καὶ τὴν τρυφὴν τῆς	σώφρονος	διαίτης καὶ τὸ ἀμύνεσθαι τοῦ
[24]	ἀφέντες τοῦ λόγου πρὸς τοὺς	σωφρονοῦντας	αὐτὸν ἅπαντα τρέψωμεν, πάλιν ἐπὶ
[9]	τοὺς δὲ τοῦτο ποιοῦντας, εἰ	σωφρονοῦσι,	καὶ ἐπαινῶν διατελῶ. Οὕτω γὰρ
[24]	ἐξευτελίζοντες καλόν. Ἀλλὰ τοῖς μὲν	σωφρονοῦσιν	ἀρκεῖ καὶ ταῦτα, τοὺς δὲ
[66]	ἔνδον προπέτεια, τὸ δὲ ἡ	σωφροσύνη	καὶ ἡ αἰδώς. Διὰ ταῦτα
[25]	Καλὸν ὁ γάμος ὅτι ἐν	σωφροσύνῃ	τὸν ἄνδρα διατηρεῖ καὶ οὐκ
[5]	ἀσελγείας ἁπάσης ἡ τῶν αἱρετικῶν	σωφροσύνη	χείρων ἐστίν. Ἐκείνη μὲν γὰρ
[58]	ἀγαθά, πολυπαιδίαν, εὐπαιδίαν, πλοῦτον, γυναικὸς	σωφροσύνην,	κάλλος, σύνεσιν, ὁμόνοιαν, γῆρας μακρόν;
[50]	κοσμίῳ μετὰ πάσης αἰδοῦς καὶ	σωφροσύνης	κοσμεῖν ἑαυτάς, μὴ ἐν πλέγμασιν
[9]	αὐτὸν ἐπαινῶ. Λιμὴν γάρ ἐστι	σωφροσύνης	τοῖς βουλομένοις αὐτῷ χρῆσθαι καλῶς,
[66]	ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ἔσχον τῆς	σωφροσύνης	τοὺς θαυμαστὰς καὶ διὰ τοῦ