Chapitre
[8]	ἐμὲ τοῦτο, φησί, τὴν πολλὰ	χαίρειν	εἰποῦσαν τῷ γάμῳ; Τοῦτο γὰρ
[36]	τῆς τοιαύτης ἡδονῆς λέγων· Μὴ	χαίρετε	ὅτι τὰ δαιμόνια ὑμῖν ὑπακούει.
[75]	ὡς μὴ κλαίοντες καὶ οἱ	χαίροντες	ἐν κτήσεσιν ὡς μὴ χαίροντες.
[64]	ἀνεχώρουν ἀπὸ προσώπου τοῦ συνεδρίου	χαίροντες«	καίτοι γε οὐ τοιαύτη τῶν
[75]	χαίροντες ἐν κτήσεσιν ὡς μὴ	χαίροντες.	Οἱ γὰρ μὴ χαίροντες οὐδὲ
[75]	μὴ χαίροντες. Οἱ γὰρ μὴ	χαίροντες	οὐδὲ τῆς κτήσεως ἐπιμελήσονται καὶ
[52]	ἀλλ´ ἅπαξ μὲν αὐτὴν ἴσως	χαλεπαίνουσαν	οἴσει καὶ δὶς ὁ ἀνήρ.
[57]	δὲ μόνον ἀλλὰ καὶ ἄνδρες	χαλεπὰς	ἔχουσι τὰς φροντίδας. Τούτους μὲν
[34]	πολὺν ἐπάγει τὸν χειμῶνα καὶ	χαλεπὴν	τὴν ζάλην καὶ ἀφορήτους τὰς
[34]	πέλαγος πλεῖν ἀλίμενον, κἂν ὁ	χαλεπώτατος	διεγερθῇ χειμών, οὐδὲ οὕτω θέμις
[24]	τιμωρίαν ὑποστήσονται διὰ τὸ πάντων	χαλεπώτερα	εἰργάσθαι μὴ ἀξιωθέντες μετὰ ἀνθρώπων
[43]	κατεφυτεύθη γένος καὶ πάλαι μὲν	χαλεπωτέρα	καὶ ἀτιθάσευτος ἦν, παραγενομένου δὲ
[67]	φορητὰ καὶ τὰ τούτων ἔτι	χαλεπώτερα,	οἷον τὸ καθ´ ἑκάστην διατείνεσθαι
[4]	λάγνων τὸν ἐν σεμνότητι διάγοντα	χαλεπώτερα	πάσχοντα. ~Ὅτι καὶ μοιχείας ἀκαθαρτοτέρα
[4]	Ἆρά τίς ἐστι ταύτης κόλασις	χαλεπωτέρα	πόνων καὶ ἱδρώτων τιμωρίας ἀπολαμβάνειν
[2]	ἀλλ´ ἕτερα πολλῷ τούτων ἐκδέξεται	χαλεπώτερα·	τὸ πῦρ τὸ ἄσβεστον, ὁ
[52]	ἀθλία καὶ ταλαίπωρος ἐκείνη πολλῷ	χαλεπώτερα	ὑπομένει τἀνδρός. Ὅταν γὰρ τὸν
[61]	ὑπομένουσι μέριμναν, μᾶλλον δὲ καὶ	χαλεπωτέραν.	Καὶ γὰρ ἐν βαλανείοις καὶ
[57]	λειπόμενον ἀνάγκη πολὺ τοῦ θανάτου	χαλεπωτέραν	ὑπομένειν ζωήν, ἄν τε πολὺν
[24]	διὰ τοῦτο διέφυγον ἀλλὰ πολλῷ	χαλεπωτέραν	ὑποστήσονται δίκην τῆς ἐνθάδε ὀφειλομένης
[23]	δεδωκόσι κατὰ τὸν μέλλοντα καιρὸν	χαλεπωτέραν	ὑποστήσονται κόλασιν. ~Ὅτι τοὺς ἁμαρτάνοντας
[71]	τῇ ψυχῇ πολλῷ πλείους καὶ	χαλεπωτέρας	οὔσας τῶν σωματικῶν. Καὶ γὰρ
[41]	πρὸς ἀλλήλους συνδέσμου, πάσης ἀλύσεως	χαλεπώτερον	ἄγχουσαν καὶ τὴν ἀμφοτέρων ἐλευθερίαν
[53]	ζηλωτὸν ἀλλὰ τοῦ ἀπὸ πενήτων	χαλεπώτερον.	Ἀλλά, εἰ βούλει, τὰ δυσχερῆ
[41]	καθημερινὰς ἀλλ´ ὅτι παντὸς οἰκέτου	χαλεπώτερον	ἀλλήλοις ὑποκεῖσθαι τοὺς γεγαμηκότας καταναγκάζει.
[52]	καιρόν, πόσων τοῦτο θανάτων οὐ	χαλεπώτερον;	Ἄν τε γὰρ πενίαν εἴποι
[6]	ἐμπίπτοντα τὴν ψυχὴν παντὸς σητὸς	χαλεπώτερον	διατρώγει τὴν ῥίζαν καὶ μετ´
[67]	κακίαν παιδαγωγοῦσαν. Τὸ δὲ πάντων	χαλεπώτερον,	ὅπερ μάλιστα ἐν τῷ πλήθει
[52]	τὸ δεινὸν ἀπέτεκεν θανάτου παντὸς	χαλεπώτερον	παρακνίζον καὶ ἐρεθίζον αὐτοῦ τὴν
[76]	πάντων ἀφορητότερον γίνεται καὶ ἀγχόνης	χαλεπώτερον	τὴν ἡμετέραν ἀποπνίγει ψυχήν. Διὰ
[56]	δεῖ τι καὶ θαυμαστὸν εἰπεῖν,	χαλεπώτερος.	Τὴν μὲν γὰρ ἐπὶ τοῖς
[23]	κολάσας καὶ ὥσπερ ἐν στήλῃ	χαλκῇ	καὶ γράμμασι τὰς ἐκείνων καταθέμενος
[79]	αἵματι καὶ σαρκὶ συμπεπλεγμένους, τοὺς	χαμαὶ	ἐρχομένους, τοὺς ἀνάγκῃ φύσεως ὑποκειμένους
[78]	φησί, τῶν σφόδρα ἀσθενῶν καὶ	χαμαὶ	συρομένων ἦσαν αἱ τοιαῦται ψυχαί·
[49]	καλῶς ὅτι τοὺς ταπεινοὺς καὶ	χαμαιπετεῖς	καὶ πρὸς τὴν γῆν ἔτι
[19]	βίον ἐπιθυμοῦντας ζῆν καὶ ἐν	χαμαιτυπείοις	φθείρεσθαι οὐ μικρὸν ὀνίνησι τῆς
[9]	ἀλλ´ ἀντὶ ταύτης νηστείαις, ἀγρυπνίαις,	χαμευνίαις,	τῇ λοιπῇ σκληραγωγίᾳ τιθασσεύουσι τὴν
[57]	κυήσῃ, μετὰ φόβου πάλιν ἡ	χαρά·	οὐδὲν γὰρ τῶν ἐν τῷ
[36]	τῆς ἀποστολικῆς ταπεινοφροσύνης οὐδαμοῦ τὸν	χαρακτῆρα	παραπολλύμενον ἀλλ´ ἀκριβῶς πανταχοῦ διαλάμποντα.
[46]	τὴν βασιλικήν. Ἐπειδὴ δὲ τοὺς	χαρακτῆρας	ἐκείνους ἠμαύρωσε διὰ τῆς ἁμαρτίας
[55]	ἀλλ´ ἀπὸ τῶν ἀεὶ συμβαινόντων	χαρακτηρίζειν	τὰ πράγματα προσῆκεν. ~Ὅτι πολλὰς
[63]	ἁπλῶς πρὸς τὴν ἔνδον εὐταξίαν	χαρακτηρίζεται·	καὶ καθάπερ μύρον βαρύτιμον κἂν
[47]	καὶ τὸν ἀποστολικὸν ἐν ἑαυτῇ	χαρακτηρίσασα	βίον, πολλὴν μὲν τὴν ἐπιείκειαν,
[64]	φύσις· οὐ γὰρ ἡδονὴν καὶ	χαρὰν	ἀλλ´ ὀδύνην καὶ κόπον ἐργάζεσθαι
[49]	εἶναι φαιδρότητος καὶ γέλωτος καὶ	χαρᾶς.	Καὶ γὰρ τραπέζῃ πολυτελεῖ καὶ
[73]	ὑφέξειν, πάντων ἀφίστασθαι χρὴ καὶ	χαρᾶς	καὶ λύπης τῆς ἐπὶ τοῖς
[29]	μὲν γὰρ καὶ ταῦτα εἶναι	χαριζομένου	τοῖς γεγαμηκόσιν, εἰ δέ τις
[44]	ὀμνύοντα, λοιδορούμενον, ὑποκρινόμενον, πολλὰ πρὸς	χάριν	πολλὰ πρὸς ἀπέχθειαν ποιοῦντα. Πῶς
[36]	γὰρ Ἔχοντες χαρίσματα κατὰ τὴν	χάριν	τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα« προϊὼν
[41]	ἡδὺν ἀλλὰ καὶ τῷ τὴν	χάριν	τοῦ πράγματος οὐκ αὐτοῦ φάναι
[84]	Ὅτι πολλὴ ἡ τοῦ πνεύματος	χάρις	ἐκκέχυται νῦν καὶ μεγάλη τῆς
[50]	καὶ πολλὴ ἡ τοῦ πνεύματος	χάρις,	ἔλεγε ταῦτα; Ὁ γὰρ Ἀμὼς
[79]	Τὸν δὲ ἡ τοῦ πνεύματος	χάρις	πολλάκις ἔτρεφε θαυματουργοῦντα, καὶ οὐκ
[36]	οὐκ ἐγὼ δέ, ἀλλ´ ἡ	χάρις	τοῦ Θεοῦ ἡ σὺν ἐμοί.
[34]	ταὐτὸν τοὺς γεγαμηκότας καὶ ταύτῃ	χαρισάμενος,	ἄκουσον πῶς αὐτοῖς ὀνειδίζει πάλιν·
[36]	τὸ πρᾶγμα τῆς ἐμῆς σπουδῆς·	χάρισμα	αὐτὸ ὁ Παῦλος ἐκάλεσε. Μετριάζων
[36]	ἐπιμεῖναι τῇ προθέσει. Εἰ γὰρ	χάρισμά	ἐστι, τίνος ἕνεκεν αὐταῖς ἀπειλεῖς
[36]	ἀκούσῃς αὐτοῦ λέγοντος Ἕκαστος ἴδιον	χάρισμα	ἔχει« μὴ ἀναπέσῃς μηδὲ εἴπῃς
[36]	χάρισμα καλεῖ. Ἀλλ´ ἕκαστος ἴδιον	χάρισμα	ἔχει« φησίν, ὁ μὲν οὕτως,
[36]	παραπολλύμενον ἀλλ´ ἀκριβῶς πανταχοῦ διαλάμποντα.	Χάρισμα	Θεοῦ καλεῖ τὸ ἑαυτοῦ κατόρθωμα,
[36]	μετριάζων ὁ ἀπόστολος τὴν παρθενίαν	χάρισμα	καλεῖ. Ἀλλ´ ἕκαστος ἴδιον χάρισμα
[35]	προσέκειτο· Ἀλλ´ ἕκαστος ἴδιον ἔχει	χάρισμα«	τὴν περιαυτολογίαν ἐξέφυγεν ἄν. Τίνος
[36]	οὐκ ἂν τοῦτο ποιήσας εἰ	χάρισμα	τὸ πρᾶγμα ἦν. Τί δέ;
[36]	ἑτέρωθι ποιεῖ. Εἰπὼν γὰρ Ἔχοντες	χαρίσματα	κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν
[36]	Οὐδαμοῦ γὰρ τοὺς οὐκ ἔχοντας	χαρίσματα	ὁ Χριστὸς ἐκόλασεν ἀλλὰ πανταχοῦ
[36]	δὲ κατορθώματα ταῦτα καὶ οὐ	χαρίσματα	παντί που δῆλόν ἐστιν. Ταῦτα
[36]	καὶ ἔργα ἄληπτα. Τῶν δὲ	χαρισμάτων	ἡ διανομὴ οὐκ ἐν τῇ
[36]	γάρ, οὐκ εἰς τὴν τῶν	χαρισμάτων	τάξιν καταλέξαι τὴν ἐγκράτειαν βουλόμενος
[84]	καὶ τῆς τοῦ πνεύματος ἐπέτυχε	χάριτος,	ἐπέτεινεν αὐτῇ τῶν κατορθωμάτων τὸ
[12]	ἤδη δεικνύντες τὴν ἀπὸ τῆς	χάριτος	ἐπίδοσιν γενομένην αὐτοῖς. Ἀπὸ γὰρ
[35]	ἐντολῶν τὰς παρατηρήσεις· ἀλλὰ τῆς	χάριτος	ἐπιφανείσης ὅλον ἐμαυτὸν ἀπ´ ἐκείνου
[42]	ἠλεήθην μόνον· ὁ δὲ ἔλεος	χάριτός	ἐστιν, οὐ τοῦ κατ´ ἀξίαν.
[42]	ἀλλὰ τοῦ ἐλέους καὶ τῆς	χάριτος	τοῦ Θεοῦ, ταὐτὸν ἐμφαίνων διὰ
[30]	ἡμᾶς δὲ τοὺς τοσαύτης ἀπολαύοντας	χάριτος,	τοὺς πνεῦμα λαβόντας, τοὺς νεκρωθέντας,
[24]	τοῦ ταύτης ἀνδρός, ἐπὶ τοῦ	Χαρμί,	ἐπὶ τοῦ Ἀαρών, καὶ ἐφ´
[34]	τῶν ἡδονῶν, φησίν, ἂν οὕτω	χαῦνος	ὡς διὰ παντὸς ἐκκεχύσθαι πρὸς
[74]	καὶ μέλλοντες ἑτέρῳ τινὶ τρόπῳ	χαυνότερον	ἐργάσωνται τὸν δεσμόν. Ἐπειδὴ γὰρ
[57]	τὸν ἀπὸ τῆς μνηστείας καιρὸν	χειμαζομένῳ	πλοίῳ προσέοικεν αὐτῶν ἡ ψυχή,
[34]	ἀλίμενον, κἂν ὁ χαλεπώτατος διεγερθῇ	χειμών,	οὐδὲ οὕτω θέμις ὁρμίσαι τὸ
[52]	αὐτοῦ κατακρατεῖ τὴν ψυχὴν ὁ	χειμών.	Ταῦτα διασκεψάμενος ὁ Σολομὼν ἔλεγε·
[34]	τῇ παρθένῳ πολὺν ἐπάγει τὸν	χειμῶνα	καὶ χαλεπὴν τὴν ζάλην καὶ
[52]	γένοιτ´ ἄν; Ποῖον πόλεμον, τίνα	χειμῶνα	τῇ τοιαύτῃ παραβάλλοντες οἰκίᾳ ἀκριβῶς
[22]	τὸ μηκέτι δεῖσθαι ταύτης τῆς	χειραγωγίας	καταστήσωσιν ἑαυτούς. Οὐκ ἐκείνων δὲ
[22]	καὶ ἄρτι πρὸς τὸ πρᾶγμα	χειραγωγούμενοι	οὐ μικρὰν καὶ ἀπὸ τῆς
[27]	ὁ διάβολος πῦρ ἔχων μετὰ	χεῖρας	ὥστε ἐναφεῖναι καὶ καταφλέξαι τοῦ
[53]	Τί οὖν ταύτης τῆς ἀνωμαλίας	χεῖρον	γένοιτ´ ἄν; Καὶ σιωπῶ τὰ
[49]	μύροις καὶ οἴνῳ μύρου οὐδὲν	χεῖρον	διακειμένῳ καὶ ἑτέρᾳ πολλῇ καὶ
[79]	εἴ τις ἀκριβῶς ἐξετάσειεν, οὐδὲν	χεῖρον	ἐκείνων εὑρήσει διακειμένους. Καὶ τοῦτο
[52]	τῷ θαλάμῳ προσηλῶσθαι διαπαντὸς δεσμώτου	χεῖρον.	Ἢ βουλομένην φθέγγεσθαι καὶ στένειν
[10]	μὲν γὰρ τῇ πρὸς τὸ	χεῖρον	παραθέσει φαινόμενον καλὸν οὐκ ἂν
[67]	ἡδύ. Ταύτης μὲν οὖν οὐδὲν	χεῖρον	τῆς ἡδονῆς· τοσαύτας ἔχει τὰς
[37]	ταύτης γένοιτ´ ἂν τῆς ἀλογίας	χεῖρον,	τί τῆς ὠμότητος; Οὐδὲν παρὰ
[82]	γὰρ ὑπόδειγμα τὸ σὸν καὶ	χείρονα	αὐτὴν ποιεῖ. Εἰ γὰρ ὁ
[8]	Ὑμεῖς δὲ εἰς τὴν τῶν	χειρόνων	αὐτὸ τάξιν ὤσαντες, οὐκέτ´ ἂν
[62]	τοῖς θεαταῖς, ἀλλὰ πρὸς τὸ	χειροποίητον	ἐκεῖνο καὶ ἀμήχανον κάλλος ὅθεν
[52]	οὐδεὶς ἐξαιρήσεται τῶν τοῦ ἠδικημένου	χειρῶν,	ἀλλ´ ἔχων αὐτῷ βοηθοῦντας τοὺς
[5]	ἁπάσης ἡ τῶν αἱρετικῶν σωφροσύνη	χείρων	ἐστίν. Ἐκείνη μὲν γὰρ μέχρις
[82]	ἴσος ὁ γάμος ἢ καὶ	χείρων;	Τὸ γὰρ ὑπόδειγμα τὸ σὸν
[46]	Βεελφεγὼρ καὶ ταῖς συγγενικαῖς κατακοπῆναι	χερσὶ	παρεσκεύασε; Τὸν δὲ Ἀχαὰβ τίς
[57]	μὲν προσδοκηθεὶς νυμφίος κεναῖς ἀπήλλακται	χερσί,	τῷ δὲ μὴ ἐλπισθέντι τὴν
[36]	Τίνος δὲ ἕνεκεν μακαριωτέρα ἡ	χήρα	ἐὰν οὕτως μείνῃ; Ὅπερ γὰρ
[39]	γαμηθῆναι, μόνον ἐν κυρίῳ. ~Ποίᾳ	χήρᾳ	καὶ ποίᾳ παρθένῳ ἐπιτρέπει γαμεῖσθαι
[39]	καταδεξαμένη. Διὸ καὶ αὐτός φησι·	Χήρα	καταλεγέσθω μὴ ἔλαττον ἐτῶν ἑξήκοντα
[38]	Λέγω τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς	χήραις,	καλὸν αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν ὡς
[36]	δὲ τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς	χήραις,	καλὸν αὐτοῖς ἐστιν ἐὰν μείνωσιν
[41]	δὲ τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς	χήραις,	ὅτι καλὸν αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν
[39]	γυνή. Τὴν μὲν γὰρ ἁπλῶς	χήραν	ἀφίησι γαμεῖν εἰ βούλοιτο, τὴν
[39]	ἐμβεβηκυῖαν ἀγῶνας. Ἔστι γὰρ καὶ	χήραν	εἶναι καὶ μὴ καταλέγεσθαι εἰς
[39]	μενούσης τῶν λογισμῶν. Οὕτω καὶ	χήραν	ἐνταῦθα μὲν τὴν ἁπλῶς οὐκ
[38]	πρὸς τὰς παρθένους; Πρὸς τὰς	χήρας	οὐκ ἄν τις τολμήσειε ταύτην
[12]	Καὶ γὰρ περὶ τῆς ἐν	χηρείᾳ	διαλεγόμενος, Μακαριωτέρα δέ ἐστι, φησίν,
[37]	ἀποκειμένους ἐν τοῖς οὐρανοῖς τῇ	χηρείᾳ	μισθοὺς ὁ τὸν Χριστὸν ἔχων
[36]	χωρείτω« ἑαυτῷ δὲ καταδικάζοντι τὰς	χηρείαν	μὲν ἑλομένας οὐ βουληθείσας δὲ
[39]	τὴν δὲ ἐπαγγειλαμένην τῷ Θεῷ	χηρεύειν	διὰ παντός, εἶτα γαμηθεῖσαν, καταδικάζει
[39]	μὴ καταλέγεσθαι εἰς τὸ τῶν	χηρῶν	ἀξίωμα, ὅταν μηδέπω ᾖ τοῦτο
[50]	ζῶσα τέθνηκεν. Εἰ δὲ περὶ	χηρῶν	ταῦτα εἴρηται, ἄκουσον καὶ περὶ
[57]	δὲ ἐκβαλλόντων. Τὸν γὰρ νικήσαντα	χθὲς	τῶν μνηστήρων σήμερον παρευδοκίμησεν ἕτερος
[14]	ἀγγέλων λειτουργοῦσι τῷ Θεῷ, χίλιαι	χιλιάδες	ἀρχαγγέλων παρεστᾶσιν αὐτῷ, καὶ οὐδεὶς
[14]	μυριάδες ἀγγέλων λειτουργοῦσι τῷ Θεῷ,	χίλιαι	χιλιάδες ἀρχαγγέλων παρεστᾶσιν αὐτῷ, καὶ
[58]	Οὐδὲ γὰρ εἴ τις ἐν	χιλίοις	ἔτεσι μίαν νύκτα μόνην εἶδεν
[58]	Οὐδὲ ὅπερ ἐστὶν ἐν ἔτεσι	χιλίοις	μία νὺξ τοσοῦτον ὁ παρὼν
[7]	τὸν στρατιώτην οὐκ ἀπὸ τῆς	χλανίδος	οὐδὲ ἀπὸ τῆς ζώνης ἀλλ´
[22]	ἕνεκεν ἀλλὰ καὶ τῆς τῶν	χλευαζόντων	αὐτῶν σωτηρίας τοῦτο γίνεται ὥστε
[22]	πόνους ἀναδέξασθαι γέλωτας ἔχοντας καὶ	χλευασίαν;	Τίς δὲ τῶν πολλῶν ζηλώσει
[61]	μήτε Παῦλον ἀποφήνασθαι πρὸς τὰς	χλιδώσας	τῶν γυναικῶν. Τί τὸ ὄφελος
[19]	τούτοις κυλινδουμένους τοῖς πάθεσι καὶ	χοίρων	βίον ἐπιθυμοῦντας ζῆν καὶ ἐν
[4]	πόνους ἵνα ἐκεῖ μετ´ ἀγγέλων	χορεύῃ,	εἶτα ἐξαίφνης καὶ παρὰ πᾶσαν
[49]	καὶ ὁ λοιπὸς τῶν ἀποστόλων	χορός·	διὰ τοῦτο ἀπὸ τῶν πνευματικῶν
[82]	μόνος ὁ τῶν ἁγίων τούτων	χορός.	Ἔτ´ οὖν, εἰπέ μοι, ποιμνίων
[82]	δυσμῶν ὁ τῶν ἀποστόλων ἦσαν	χορός.	Ὥστε περιττὸς ὑμῖν οὗτος ὁ
[77]	ταύτην ἑλκύσας τοῦ τῶν παρθένων	χοροῦ;	Οὐ γὰρ ἀρκεῖ τὸ μὴ
[47]	κατὰ τὸν προφήτην ἄνθος εἶναι	χόρτου	νομίζῃ. Οὐ γὰρ παρὰ τὸ
[70]	ὕπνου καθεύδουσιν. Οὗτοι δὲ ἐν	χρείᾳ	τούτων ἁπάντων καθιστάμενοι πρότερον οὕτως
[70]	πόνοι, καὶ τὸ πρότερον εἰς	χρείαν	καταστάντας οὕτως αὐτοῦ μεταλαμβάνειν. Τοὺς
[66]	μένειν ὥσπερ δεδεμένην καὶ μηδὲ	χρείας	καλούσης ἀναγκαίας ἐξιέναι τῆς οἰκίας.
[15]	ἱματίων περιβολή, ὁ λοιπὸς τῶν	χρειῶν	ὄχλος. Ταῦτα γὰρ ἅπαντα ἐπισυρόμενος
[73]	Ἐπεὶ οὖν ἐκεῖ λοιπὸν ἀπιέναι	χρὴ	ἀπαλλάξωμεν ἑαυτοὺς τῆς φροντίδος τῆς
[78]	κωλύεσθαι, ἀλλὰ πρὸς πάντα ἵστασθαι	χρὴ	γενναίως τὰ διακόπτοντα τὴν καλὴν
[13]	μελλόντων κατορθοῦν τὴν προθυμίαν ἀναμένειν	χρὴ	ἑτέρῳ τινὶ τρόπῳ καὶ ἀνυπόπτως
[7]	ἱματίων ἀλλ´ ἀπὸ ψυχῆς δοκιμάζειν	χρή.	Εὐτελὴς ἡ στολή. Ἀλλ´ οὐκ
[8]	τοῦ γάμου τὴν ἐξέτασιν ποιήσασθαι	χρή.	Ἡμεῖς μὲν γὰρ ἐπειδὴ τὸ
[12]	τοῦ κυρίου παραίνεσιν εἶναι πιστεύειν	χρή.	Καὶ γὰρ ὅταν λέγῃ· Τοῖς
[30]	ἀνάγκην; Τὸν γὰρ εὐχόμενον ὡς	χρὴ	καὶ νηστεύοντα πάντα ἀπορρῖψαι δεῖ
[73]	ἐννοιῶν εὐθύνας ὑφέξειν, πάντων ἀφίστασθαι	χρὴ	καὶ χαρᾶς καὶ λύπης τῆς
[64]	τοῦ γάμου παραβάλωμεν οὐδὲ θλίψεις	χρὴ	καλεῖν. ~Ὅτι πάντα τὰ ἐπίπονα
[40]	τὴν ἀπὸ τῆς ἐπιθυμίας βίαν	χρὴ	καρτερεῖν ἢ τοῦτο μὴ βουλομένην
[57]	συνέχονται τοῖς λυπηροῖς. Τί δὲ	χρὴ	λέγειν τοὺς ἐν τῷ μεταξὺ
[84]	δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον. Διὸ	χρὴ	πάντα ἐνταῦθα πραγματεύεσθαι καὶ τὸν
[73]	μεριμνᾶν ἀναγκάζεται. Οὕτω καὶ ἡμᾶς	χρὴ	ποιεῖν, ἐπειδὴ πρὸς τὸν τέλειον
[27]	ναόν. Πάντοθεν οὖν ἡμᾶς ὠχυρῶσθαι	χρή.	Πρὸς γὰρ φύσεως ἀνάγκην ἡμῖν
[30]	οἷς ὁ πόθος ἀκάθεκτος, οὐ	χρὴ	συνιέναι κατὰ τὸν τῆς νηστείας
[40]	μὴ φέροι, τὴν ἐγκράτειαν ἀσκεῖν	χρὴ	τὴν ἄκαρπον· τὴν ἄκαρπον δὲ
[10]	ἀνθρώπων οἱ ἄγγελοι, εἰ δὲ	χρή	τι καὶ βιασάμενον εἰπεῖν, καὶ
[5]	καὶ φροντίδας βιωτικὰς ἀπελαύνειν τούτου	χρὴ	τοῦ νυμφῶνος ὡς οὐκ ἐνὸν
[24]	ἀλλὰ δεδοικέναι διὰ τοῦτο μᾶλλον	χρή.	Ὥστε ὅταν ἄμετρα ἁμαρτάνοντες μηδὲν
[66]	τοῦ λελύσθαι οὔτε τὸ πολλῶν	χρῄζειν	τοῦ μηδενός, οὕτως οὐδὲ αὐτὴ
[83]	πωλήσαντα, μὴ πᾶσιν ἀποταξάμενον, οὐ	χρήμασι	λέγω μόνον καὶ οἰκίᾳ, ἀλλὰ
[24]	αὐτοῦ. Πολλοὶ τὴν ἱερωσύνην ἥρπασαν	χρήμασιν	ἀλλ´ οὐκ ἔσχον τὸν ἐλέγχοντα
[81]	οὐδὲ τρέμων. Ὁ δὲ περὶ	χρήματα	ἠσχολημένος οὐ χρημάτων ἐστὶ μόνον
[82]	γυναῖκα εἶχε καὶ παῖδας καὶ	χρήματα	καὶ ποίμνια καὶ βουκόλια, καὶ
[84]	τρόπαια. Εἰ δὲ μέλλοιμεν περὶ	χρήματα	καὶ τρυφὴν καὶ γυναῖκας καὶ
[53]	μεγάλων καὶ δυνατῶν καὶ πολλὰ	χρήματα	κεκτημένων γυναῖκα λαβεῖν. Ἀλλὰ τοῦτο
[17]	γῆς καταλείψαντες, τὸν γάμον, τὰ	χρήματα,	τὰς φροντίδας, τὰ ἄλλα πάντα
[4]	καρποῦνται ἡδὺ γάμοις ὁμιλοῦντες καὶ	χρημάτων	ἀπολαύοντες καὶ τῆς ἄλλης ἀνέσεως
[56]	καθ´ ἕκαστον τούτων εἴτε ζημία	χρημάτων	εἴτε σώματος ἀρρωστία εἴτε ἕτερόν
[44]	καὶ ἀντιλοιδορήσασθαι τῷ λοιδορουμένῳ καὶ	χρημάτων	ἐπιμελήσασθαι ἐξῆν καὶ εὐορκοῦντα ὀμνύναι
[68]	οὕτως ἐπτόησθε πρὸς τὸν τῶν	χρημάτων	ἔρωτα. Ἀλλ´ οὐκ ἔχω τί
[81]	δὲ περὶ χρήματα ἠσχολημένος οὐ	χρημάτων	ἐστὶ μόνον δοῦλος ἀλλὰ καὶ
[73]	οὐχ ἡδονὴ καὶ μίξις, οὐ	χρημάτων	εὐπορία οὐδὲ κτημάτων ἐπιμέλεια, οὐ
[82]	καὶ τῶν παίδων καὶ τῶν	χρημάτων	καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων τὸ
[81]	τὸ διάδημα περικείμενον. Ὁ γὰρ	χρημάτων	καταφρονῶν ὁδῷ προβαίνων καὶ θανάτου
[82]	τῶν ἀκτημοσύνην ἀσκούντων μᾶλλον ἐκεῖνος	χρημάτων	κατεφρόνησε πλουτῶν καὶ γυναῖκα ἔχων
[47]	οὐδὲ προσόδους ἀπαιτοῦσα τὸν ἄνδρα	χρημάτων	οὐδὲ πολυτελὴς γινομένη καὶ δαπανηρά,
[40]	ὀργίλος, πολὺν μὲν ἀπὸ τῶν	χρημάτων,	πολὺν δὲ ἀπὸ τῆς δυναστείας
[73]	οὐκ ἔχουσι διακείσεσθαι; Τί δαὶ	χρημάτων,	τί δαὶ κτημάτων, τί δαὶ
[75]	μὴ γαμηθεῖσα μεριμνᾷ; Ἆρα ὑπὲρ	χρημάτων,	ὑπὲρ οἰκετῶν, ὑπὲρ οἰκονόμων, ὑπὲρ
[47]	κοσμιότητα, πολλὴν δὲ τὴν τῶν	χρημάτων	ὑπεροψίαν καὶ τὴν ἀνεξικακίαν ἐπιδεικνύηται,
[73]	κύριος ἐγγύς. Σὺ δὲ ὑπὲρ	χρημάτων	φροντίζεις καὶ μεριμνᾷς; Ἡ βασιλεία
[8]	ὑπεροψίᾳ ἀμέτρῳ κατὰ τοῦ πράγματος	χρησαμένη	εἰς τὴν τοῦ Θεοῦ σοφίαν
[15]	ὤνησεν; Οὐκ ἐπὶ τοσούτοις αὐτῷ	χρησάμενος	ἔτεσι ταύτην ὕστερον ἀφῆκε τὴν
[52]	Οὔτε γὰρ τοῖς αὐτοῖς ὅπλοις	χρήσασθαι	ἐπὶ τὸν ὑποπτευθέντα δυνήσεται. Τίς
[73]	τί δαὶ τῶν βιωτικῶν, τῆς	χρήσεως	αὐτῶν ἀώρου λοιπὸν οὔσης καὶ
[68]	ὁμοίως τέρπεσθαι ἔδει. Εἰ δὲ	χρήσεως	ἕνεκεν λέγοις, πολλῷ βελτίων ἡ
[34]	αὐτοῦ βούλημα προηγούμενόν ἐστι τὸ	χρῆσθαι	διὰ παντὸς γυναικί, ἀλλ´ ἡ
[9]	ἐστι σωφροσύνης τοῖς βουλομένοις αὐτῷ	χρῆσθαι	καλῶς, οὐκ ἀφιεὶς ἀγριαίνειν τὴν
[16]	συνεχώρησε καὶ γέγονεν ἐν καιρῷ	χρήσιμα.	Μικρὰ δὲ αὐτὰ εἶναί φημι,
[14]	γάμον μήτε εἰς παιδοποιΐαν ἡμῖν	χρησιμευούσῃ;	Τί δὲ κωλύσει τὸ τῶν
[73]	ἄλλης φιλοσοφίας ἁπάσης τῆς ἐκεῖ	χρησιμευούσης	ἡμῖν. Ὥσπερ γὰρ ἡ παρθένος
[14]	ἔχει τὴν ἀκολουθίαν ἀλλ´ ἀεὶ	χρήσιμον,	ἀεὶ καλὸν καὶ μακάριον καὶ
[14]	πρᾶγμα περιττόν, ἀλλὰ καὶ σφόδρα	χρήσιμον	καὶ ἀναγκαῖόν ἐστιν οὔτε αὐτοῖς
[25]	αὐτοῦ βοηθείας; Ἐνταῦθα γὰρ οὐκέτι	χρήσιμον	τὸ πρᾶγμα οὐδὲ ἀναγκαῖόν ἐστιν
[66]	οἰκίας προελθεῖν, ἀλλὰ καὶ πολλάκις	χρησίμου	τινὸς κατεπειγούσης ἐξόδου οἴκοι μένειν
[71]	καὶ πρὸς ἅπαν εἰπεῖν τῶν	χρησίμων	καὶ ἀναγκαίων ἀχρήστους καθίστησιν, ὧν
[22]	ἐπιταθῆναι τὴν τιμωρίαν αὐτῇ. ~Ὅτι	χρησίμως	οἱ ἐπὶ Ἐλισσαίου παῖδες ἀπώλοντο.
[13]	τῇ παρθενίᾳ λαβὼν τὰς ψυχὰς	χρησίμως	τοὺς περὶ τούτων κατασπείρῃ λόγους,
[70]	ὑπὲρ τῆς τούτων ἀπαλλαγῆς; ~Ὅτι	χρησιμώτερον	καὶ ἥδιον τὸ μὴ τρυφᾶν
[14]	ηὐτρέπιστο τὰ πρὸς ἀνάπαυσιν καὶ	χρῆσιν	τὴν ἡμετέραν, ἔπλασε τὸν ἄνθρωπον
[68]	μόνον ψιλόν. Ἡ μὲν γὰρ	χρῆσις	κοινὴ πάντων ἐστίν, πλεονεκτοῦσι δὲ
[14]	τῷ βίῳ; Ποῦ δὲ λοιπὸν	χρησόμεθα	τῇ γυναικὶ μήτε εἰς γάμον
[57]	Ἐὰν δὲ ἅπαντα μένῃ τὰ	χρηστὰ	βέβαια, ὁ γοῦν ἀπὸ τῆς
[57]	πάντα συσκιάσαι τὰ τοῦ γάμου	χρηστά.	Θορυβοῦσι δὲ αὐτὴν καὶ ἄλλαι
[64]	προαιρέσει καὶ ταῖς ἐλπίσι ταῖς	χρησταῖς	σφόδρα γίνεται κοῦφον. Διὸ ἀντὶ
[57]	τινά. Οὐδὲ γὰρ ἐκ πονηρῶν	χρηστοὶ	γίνονται μόνον, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ
[49]	νουθετουμένους. Ἔν τε γὰρ τοῖς	χρηστοῖς	ταῦτα μᾶλλον προτρέπει, ἔν τε
[56]	δὲ ἐπὶ τοῖς δοκοῦσιν εἶναι	χρηστοῖς	τοσαῦται τίκτονται ἀηδίαι καὶ συμφοραί,
[49]	γε συνεχῶς ἐνηχούμενοι, ὡς τὸ	χρηστὸν	ἐλπίσαι τι κατὰ τὸν παρόντα
[24]	μαθῶσιν ὅτι τοῦ Θεοῦ τὸ	χρηστὸν	ἐν τῷ διδόναι προθεσμίαν τοῖς
[32]	τῶν ἡμετέρων ὑπερβολὴ οὐδὲ τὸν	χρηστὸν	καὶ ἐπιεικῆ καὶ πολυέλεον ἀφίησιν
[64]	ταύτην πάλιν καλεῖ καὶ ζυγὸν	χρηστὸν	καὶ φορτίον ἐλαφρόν. Τῇ μὲν
[58]	μίαν νύκτα μόνην εἶδεν ὄναρ	χρηστόν,	πλέον ἔχειν τι τοῦτον φήσομεν
[52]	ἀπαγαγεῖν δυνήσεται· ἀλλὰ παντὸς μὲν	χρηστοῦ,	παντὸς δὲ λυπηροῦ τυραννικώτερον οὗτος
[57]	ὄντων καὶ οὐκ ὄντων καὶ	χρηστῶν	γενομένων καὶ πονηρῶν διαφόροις συνέχωνται
[50]	οἶνον καὶ τὰ πρῶτα μύρα	χριόμενοι·	ὡς ἑστῶτα ἐλογίσαντο καὶ οὐχ
[12]	εἶναι τὸν λόγον. Τὸν γὰρ	Χριστὸν	εἶχεν ἐν ἑαυτῷ λαλοῦντα καὶ
[12]	μηδὲ ζῆν σπουδάζων ὥστε τὸν	Χριστὸν	ἐν ἑαυτῷ ζῆν, ὁ καὶ
[33]	εἰπεῖν περὶ τῶν αὐτῶν τὸν	Χριστόν	ἐστι μιμουμένων. Διὰ τοῦτο καὶ
[12]	γὰρ τοῦτο εἶπον ὅτι τὸν	Χριστὸν	ἔχω λαλοῦντα ἐν ἐμαυτῷ καὶ
[2]	ἀπέχεσθαι γάμου, μάρτυς ὁ τὸν	Χριστὸν	ἔχων ἐν ἑαυτῷ λαλοῦντα· Βούλομαι
[37]	τῇ χηρείᾳ μισθοὺς ὁ τὸν	Χριστὸν	ἔχων ἐν ἑαυτῷ λαλοῦντα ἔλεγε·
[12]	ταῦτά φησιν. Ὁ γὰρ τὸν	Χριστὸν	ἔχων ἐν ἑαυτῷ λαλοῦντα, ὁ
[1]	καὶ αὐτὸν τὸν ἐκ παρθένου	Χριστὸν	ἠτίμασαν. Θαυμάζουσι δὲ Ἕλληνες καὶ
[74]	οὐδὲ θλίβεσθαι τὸ διὰ τὸν	Χριστὸν	θλίβεσθαι, οὐ διὰ τὸ μεταβάλλεσθαι
[13]	ὑφειμένως κἀν τούτῳ μιμούμενος τὸν	Χριστόν.	Καὶ γὰρ ὁ σωτὴρ μετὰ
[49]	μηδὲν εἰδέναι εἰ μὴ Ἰησοῦν	Χριστὸν	καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον, οἷς οὐκ
[64]	μηδέποτε. ~Ὅτι ἃ διὰ τὸν	Χριστὸν	πασχόμενα, κἂν ἀνιαρὰ ᾖ, ἡδονὴν
[64]	τοιαύτη, ἡ δὲ εἰς τὸν	Χριστὸν	πίστις τοιαύτη ὡς καὶ τῆς
[64]	μάστιγες ἡδονὴν ἔτεκον διὰ τὸν	Χριστόν,	τί θαυμάζεις εἰ καὶ τὰ
[3]	εἶχον ἐν ἑαυτοῖς λαλοῦντα τὸν	Χριστὸν	τὸν τῶν ἰδίων προβάτων φειδόμενον
[84]	οὔτε ἐκείνων τέλος ἔσται ὁ	Χριστὸς	ἀπεφήνατο, ὥσπερ τὴν ζωὴν αἰώνιον
[16]	διὰ τοῦτο ἡμᾶς τελείους ὁ	Χριστὸς	δημιουργῆσαι βουλόμενος ἐκεῖνα μὲν ἀποθέσθαι
[33]	ἐκάθητο ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁ	Χριστός,	διελέχθη περὶ τούτου καὶ μεθ´
[41]	Ὅτι περὶ τούτου φανερῶς ὁ	Χριστὸς	διετάξατο, κωλύων εἰς ἐπιτάγματος ἀνάγκην
[36]	τοὺς οὐκ ἔχοντας χαρίσματα ὁ	Χριστὸς	ἐκόλασεν ἀλλὰ πανταχοῦ τοὺς βίον
[23]	καὶ ὁ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς	Χριστὸς	ἕνα καὶ δεύτερον τῶν ἡμαρτηκότων
[36]	τοὺς τὰ θαύματα ἐργαζομένους ὁ	Χριστὸς	ἐπαινεῖ ἀλλὰ καὶ τοὺς μαθητὰς
[13]	αὐτοῖς· ὥσπερ οὖν καὶ ὁ	Χριστὸς	ἐποίησεν. Οὐ γὰρ ἀπὸ τῶν
[1]	πρόβατα ἐκ δεξιῶν ἵστησιν ὁ	Χριστὸς	καὶ εὐλογεῖ καὶ εἰς τὴν
[78]	ὁρμήν, ἄκουσον τί φησιν ὁ	Χριστός·	Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα
[12]	τῶν ἀποστόλων ἔδωκεν ἡμῖν ὁ	Χριστός.	Ὅτι γὰρ οὐ πάντας αὐτὸς
[45]	ματαιότητι λογισμῶν. Ὁ μὲν γὰρ	Χριστὸς	οὐδὲ τὸ τοῖς οἰκείοις ἀποτάξασθαι
[32]	ἡμεῖς. Καὶ τοῦτο ἐμφαίνων ὁ	Χριστὸς	τὰ μὲν εἰς τὸν πλησίον
[82]	Τίς εὐαγγελιστής; Αὐτός, φησίν, ὁ	Χριστός.	Τὸν γὰρ ἑκατοντάρχην ἰδὼν πολλὴν
[49]	οὐχ ὁ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς	Χριστὸς	τοῦτο ποιεῖ οὔτε περὶ παρθενίας
[83]	ἐν αὐτοῖς« ἀλλ´ ἐλθὼν ὁ	Χριστὸς	τοῦτο τὸ τέλειον ἔδειξεν ἀτελές.
[1]	ἀνδρὶ καθὼς ὁ μακάριος τοῦ	Χριστοῦ	βούλεται νυμφαγωγὸς λέγων· Ἡρμοσάμην ὑμᾶς
[84]	Εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ διὰ Ἰησοῦ	Χριστοῦ.	Διὰ τοῦτο κολαζόμεθα εἰκότως ὅτι
[7]	αὐτοῦ τοῦ τὸν ἀγῶνα θέντος	Χριστοῦ·	Ἡ δὲ παρθένος ἵνα ἁγία
[73]	τὸν ἀπράγμονα καλοῦντος ἡμᾶς τοῦ	Χριστοῦ;	Θέλω, γὰρ ὑμᾶς, φησίν, ἀμερίμνους
[38]	φοβερὰν ὅτι Ἐὰν καταστρηνιάσωσι τοῦ	Χριστοῦ	καὶ γαμῆσαι θελήσωσι, κρίμα ἕξουσιν
[43]	ἀτιθάσευτος ἦν, παραγενομένου δὲ τοῦ	Χριστοῦ	καὶ τῆς ἀρετῆς ἐπιδοθείσης εὐκαταγώνιστος
[8]	Ἀλλ´ οὐ θέλετε ἀκοῦσαι τοῦ	Χριστοῦ	λέγοντος διὰ τοῦ Παύλου· Τίμιος
[78]	εἰ θέλεις μαθεῖν ἄκουσον τοῦ	Χριστοῦ	λέγοντος· Οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται,
[38]	ἄνωθεν ἀγγέλων, ἀγωνοθετοῦντος δὲ τοῦ	Χριστοῦ,	μαινομένου δὲ τοῦ διαβόλου καὶ
[25]	οὐκ ἐῶν τὰ μέλη τοῦ	Χριστοῦ	μέλη γενέσθαι πόρνης, οὐ συγχωρῶν
[13]	ὁ Παῦλος ἔλεγεν ὁ τοῦ	Χριστοῦ	μιμητής· Περὶ δὲ ὧν ἐγράψατέ
[41]	αὐτοῦ φάναι εἶναι ἀλλὰ τοῦ	Χριστοῦ.	Οὐ γὰρ εἶπε· περὶ δὲ
[12]	ἔστιν ἐναντιουμένου τῷ προστάγματι τοῦ	Χριστοῦ,	οὕτως τὸ Ἐγώ, οὐχ ὁ
[44]	ἦν. Μετὰ δὲ τὴν τοῦ	Χριστοῦ	παρουσίαν πολλῷ στενωτέρα γέγονεν ἡ
[84]	νῦν καὶ μεγάλη τῆς τοῦ	Χριστοῦ	παρουσίας ἡ δωρεά· ἄνδρας γὰρ
[12]	εἰ μὴ πέπειστο ἀκριβῶς εἶναι	Χριστοῦ	πρόσταγμα τὸ λεχθέν. Τί οὖν
[16]	τῆς ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ	Χριστοῦ,	τὰ δὲ ἐκείνων εὐπρεπέστερα καὶ
[24]	τοῦ λαλοῦντος ἐν τῷ Παύλῳ	Χριστοῦ.	Τοῖς γὰρ τῶν μυστηρίων ἀναξίως
[78]	Καὶ πάλιν· Εἰ ἀπεθάνετε ἐν	Χριστῷ	ἀπὸ τῶν στοιχείων τοῦ κόσμου,
[1]	ἀνδρὶ παρθένον ἁγνὴν παραστῆσαι τῷ	Χριστῷ.	Εἰ γὰρ καὶ περὶ παντὸς
[12]	τῶν οὐ δοκούντων ἠνέσχετο τῷ	Χριστῷ	καὶ ταῦτα νομοθετῶν; Τί ποτ´
[36]	καὶ τῷ Χριστῷ, τῷ μὲν	Χριστῷ	λέγοντι· Εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν
[45]	φιλοτιμίας κενῆς καὶ κρεῖττον τῷ	Χριστῷ	πείθεσθαι ἢ τῇ τῶν οἰκείων
[4]	τὰ αὐτὰ αὐτῷ πεπονηκότας τῷ	Χριστῷ	συνόντας, αὐτὸν δὲ ὑπὲρ ὧν
[30]	τοὺς νεκρωθέντας, τοὺς συνταφέντας τῷ	Χριστῷ,	τοὺς υἱοθεσίας ἀξιωθέντας, τοὺς εἰς
[36]	ἠναντιώθη καὶ ἑαυτῷ καὶ τῷ	Χριστῷ,	τῷ μὲν Χριστῷ λέγοντι· Εἰσὶν
[84]	ὁ Θεὸς ἐν τοῖς πρώτοις	χρόνοις	οὐ μεγάλα ἀπῄτει τὰ κατορθώματα,
[52]	εὐνῆς οὐδὲ μικρὸν ἀτρεμεῖν ἀνέξεται	χρόνον,	ἀλλ´ ὥσπερ ἀνθράκων ὑποκειμένων οὕτως
[57]	ἄν τε πολὺν τύχῃ συνῳκηκὼς	χρόνον	ἄν τε ὀλίγον. Ἐκεῖνος μὲν
[16]	Οὕτως εἰ μετὰ τὸν πολὺν	χρόνον	ἐκεῖνον καὶ τὴν ἀπὸ τοῦ
[74]	ὧν οὐκ εἰς μακρὸν ἀπολαύσεται	χρόνον,	πολλάκις δὲ οὐδὲ εἰς βραχύν,
[17]	τούτῳ καὶ τῷ γάμῳ τρέφεσθαι	χρόνον	πολύν. Ὡς δὲ ἡμῖν ἐν
[57]	Ἂν δὲ πολὺς μεταξὺ γένηται	χρόνος,	ἀπαρρησίαστος ἡ γυνὴ ὥσπερ αὐτὴ
[56]	ἐπὶ τοῖς κειμένοις ἀθυμίαν ὁ	χρόνος	ἐμάλαξε, τὰς δὲ ὑπὲρ τῶν
[41]	ὀργαῖς καὶ ἀπεχθείαις πολλάκις ἀναλισκομένου	χρόνου	μακροῦ. Καὶ ἡ δουλεία δὲ
[83]	διαφόρους ὡρισμένοι καιρούς, καὶ τοῦ	χρόνου	προκόπτοντος τὸ τότε τέλειον ἀτελὲς
[49]	ἅπαντα ἐν τῷ μέλλοντι ταμιεύεται	χρόνῳ.	Ἡ δὲ παρθενία ἐν αὐτῷ
[57]	καὶ διασπῶσι τὴν ἐπὶ τοσούτῳ	χρόνῳ	πονηθεῖσαν νηδὺν ὠδῖνες, αἳ καὶ
[17]	δὲ ἡμῖν ἐν τῷ πολλῷ	χρόνῳ	τὰ τῆς ἀρετῆς ἔφυ πτερά,
[14]	διάδημα καὶ τὰ ἱμάτια τὰ	χρυσᾶ.	Ἐπειδὴ δὲ αἰχμάλωτοι γενόμενοι τὴν
[63]	ἔνδον ἀποκειμένην ἀρετήν, καὶ τὰς	χρυσᾶς	τῆς εὐκοσμίας ἐπιβάλλουσα πᾶσιν ἡνίας
[75]	θεραπαινίδων ἀναγκάζονται πλῆθος ὠνεῖσθαι, οὐ	χρυσία	καὶ περιδέραια, οὐκ οἰκίας λαμπρὰς
[59]	πλέθρα οὐδὲ τόσα καὶ τόσα	χρυσίου	τάλαντα, ἀλλ´ οὐρανοὶ καὶ τὰ
[61]	Τί τὸ ὄφελος τῶν πολλῶν	χρυσίων;	Ἕτερον μὲν οὐδέν, βασκανία δὲ
[60]	ἀλλ´ ἡ πολλὴ τρυφὴ τῶν	χρυσίων	καὶ τῶν ἱματίων καὶ τῆς
[61]	οὐδὲ αἰσθάνονται ἐκπεσόντος αὐταῖς τῶν	χρυσίων	τινός. Οὕτω γοῦν πολλαὶ οὐ
[62]	γὰρ διεσπαρμένος ἐν τοῖς ἱματίοις	χρυσὸς	καὶ ἡ πολλὴ τῶν τὰ
[68]	τὴν ἡδονήν. Ὅσον γὰρ ὁ	χρυσὸς	κασσιτέρου καὶ μολύβδου τοσοῦτον ὁ
[63]	εἰργάσατο. Οὐ γὰρ λίθοι καὶ	χρυσὸς	οὐδὲ ἱματίων πολυτέλεια οὐδὲ χρωμάτων
[0]	~ΤΟΥ	ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ	ΠΕΡΙ ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ. ~Ὅτι τῶν αἱρετικῶν
[68]	τοῦ ἀργύρου δὲ μόνον καὶ	χρυσοῦ	ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν λουτρῶν
[68]	καὶ μολύβδου τοσοῦτον ὁ οὐρανὸς	χρυσοῦ	καὶ ἀργύρου καὶ πάσης ὕλης
[62]	ἐξῃρήσθω ἡ φροντίς. ~Ὅτι τὸ	χρυσοφορεῖν	καὶ τῷ κάλλει λυμαίνεται καὶ
[61]	τοῖς πρόσθεν λόγοις. ~Ὅτι τὸ	χρυσοφορεῖν	μείζονα τῆς ἡδονῆς ἔχει τὸν
[61]	πλήθους ὠθούμεναι καὶ πιεζόμεναι αἱ	χρυσοφοροῦσαι	οὐδὲ αἰσθάνονται ἐκπεσόντος αὐταῖς τῶν
[50]	ἑαυτάς, μὴ ἐν πλέγμασιν ἢ	χρυσῷ	ἢ μαργαρίταις ἢ ἱματισμῷ πολυτελεῖ,
[75]	ἅγιον οὐκ ἐν πλέγμασιν ἢ	χρυσῷ	ἢ μαργαρίταις, οὐκ ἐπιτρίμμασιν οὐδὲ
[7]	τοῖς ἱματίοις οὐδὲ ἐν τοῖς	χρώμασιν	ἡ παρθενία, ἀλλ´ ἐν τῇ
[63]	χρυσὸς οὐδὲ ἱματίων πολυτέλεια οὐδὲ	χρωμάτων	πολυτελῆ ἄνθη διάφορα οὐδὲ ἄλλο
[30]	ἂν ὥστε μὴ μολῦναι τὸν	χρώμενον,	τὸ δὲ καὶ ἁγίους ἀποφαίνειν,
[53]	ἀφίησιν ἐν τῇ τῆς κεφαλῆς	χώρᾳ	μένειν τὸν ἄνδρα ἡ γυνή,
[34]	Ἔνθα δὲ ἂν ᾖ συγγνώμη,	χώραν	ἔπαινος οὐκ ἂν ἔχοι. Ἀλλὰ
[30]	κοίτη ἀμίαντος, οὐκ ἀφίησιν αὐτὸν	χώραν	ἔχειν ἐν τῷ τῆς νηστείας
[36]	οὐρανῶν« καὶ ἐπαγαγόντι· Ὁ δυνάμενος	χωρεῖν	χωρείτω« ἑαυτῷ δὲ καταδικάζοντι τὰς
[17]	ἄκουσον τί φησιν· Ὁ δυνάμενος	χωρεῖν	χωρείτω. Εἰ δὲ μὴ παρὰ
[41]	ἐλθεῖν. Τὸ γὰρ Ὁ δυνάμενος	χωρεῖν	χωρείτω« κύριον τὸν ἀκροάτην τῆς
[13]	παρθενίας λόγον προσέθηκεν· Ὁ δυνάμενος	χωρεῖν	χωρείτω. Τί οὖν φησι; Περὶ
[2]	Νῦν δὲ εἰπών· Ὁ δυνάμενος	χωρεῖν	χωρείτω« τοὺς μὲν μὴ δυναμένους
[36]	καὶ ἐπαγαγόντι· Ὁ δυνάμενος χωρεῖν	χωρείτω«	ἑαυτῷ δὲ καταδικάζοντι τὰς χηρείαν
[17]	τί φησιν· Ὁ δυνάμενος χωρεῖν	χωρείτω.	Εἰ δὲ μὴ παρὰ τὴν
[41]	Τὸ γὰρ Ὁ δυνάμενος χωρεῖν	χωρείτω«	κύριον τὸν ἀκροάτην τῆς αἱρέσεως
[13]	λόγον προσέθηκεν· Ὁ δυνάμενος χωρεῖν	χωρείτω.	Τί οὖν φησι; Περὶ δὲ
[2]	δὲ εἰπών· Ὁ δυνάμενος χωρεῖν	χωρείτω«	τοὺς μὲν μὴ δυναμένους οὐ
[82]	μετὰ τοὺς πολλοὺς ἱδρῶτας εὔχωνται	χωρῆσαι	ἐκεῖ; Ἐγὼ δὲ τούτου μεῖζον
[12]	τοῦ γυναῖκα ἀπὸ ἀνδρὸς μὴ	χωρίζεσθαι,	προλαβὼν αὐτὸς ἐνομοθέτησεν ἡνίκα ἐν
[46]	οὐκ ἔμεινε δὲ ἐν τούτῳ.	Χωρὶς	δὲ τούτου κἀκεῖνο ἔστιν εἰπεῖν
[47]	ἐπιδείκνυσθαι βίον· ἐπεὶ καὶ γάμου	χωρὶς	ἐποίησαν τοῦτο πολλαὶ γυναῖκες. Ἡ
[35]	τὰ παραδείγματα. Ὥσπερ οὖν ὁ	χωρὶς	ἔργων ἐν τοῖς λόγοις μόνοις
[14]	που, ἀλλ´ ἔμενον ἐκεῖνοι τούτου	χωρὶς	καθάπερ ἐν οὐρανῷ τῷ παραδείσῳ
[52]	ἡμέραν; Ποίαν ἑόρτην; πότε στεναγμῶν	χωρὶς	καὶ θρήνων καὶ ὀδυρμῶν; Ἀπειλαὶ
[57]	τῶν ἐν τῷ γάμῳ φόβου	χωρίς.	Ὁ δὲ φόβος, μήποτε γενομένης
[74]	τάττοιτο λόγῳ. Καὶ τούτων δὲ	χωρὶς	τοσοῦτον τῆς μερίμνης ἑκατέρας τὸ
[70]	πλουτοῦντες οὔτε πεινῶντες ἐσθίουσι καὶ	χωρὶς	τοῦ διψεῖν πίνουσι, καὶ πρὶν
[83]	ἐν τῇ παλαιᾷ πρόκειται. Καὶ	χωρὶς	τούτων δέ, ὅπερ καὶ ἀρχόμενος
[61]	κακουργοῦσαι γυναῖκες. Κἀκείνων δὲ πολλάκις	χωρὶς	ὑπὸ τοῦ πλήθους ὠθούμεναι καὶ
[68]	καὶ φαιδρότερος. Καὶ αὕτη μὲν	χωρὶς	φροντίδος ἡ θεωρία, ἐκείνη δὲ
[14]	μᾶλλον ἀνθρώπους ἐποίησεν ἂν γάμου	χωρίς;	Ὥσπερ οὖν καὶ ἐποίησε τοὺς
[40]	ἂν ἐκ συμφώνου. Ἐνταῦθα δὲ	χωρισθεῖσαν	αὐτὴν καὶ ἄκουσαν ἐγκρατεύεσθαι κελεύει
[39]	μὴ χωρισθῆναι· ἐὰν δὲ καὶ	χωρισθῇ,	μενέτω ἄγαμος, ἢ τῷ ἀνδρὶ
[41]	συγχωρεῖ, τί λέγει; Ἐὰν δὲ	χωρισθῇ,	μενέτω ἄγαμος. Ὁρᾷς τὴν ἀνάγκην
[39]	κύριος, γυναῖκα ἀπὸ ἀνδρὸς μὴ	χωρισθῆναι·	ἐὰν δὲ καὶ χωρισθῇ, μενέτω
[57]	πολλῆς συνηθείας ἀφόρητον ποιούσης τὸν	χωρισμόν.	Ὁ δὲ πρὶν ἢ γεύσασθαι
[57]	τοὺς ἐν τῷ μεταξὺ γινομένους	χωρισμούς,	τὰς μακρὰς ἀποδημίας, τὰς συνεζευγμένας
[14]	οὕτως ἦσαν ἐν ἐκείνῳ τῷ	χωρίῳ	τῇ παρθενίᾳ κοσμούμενοι. Καὶ πᾶσα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/04/2009