Chapitre
[70]	τε πολὺ ἄν τε ὀλίγον	φάγῃ;	Ἆρα διὰ τὴν στρωμνὴν τὴν
[63]	ἀμήχανον, ἄν τε ὡραία καὶ	φαιδρά,	λαμπροτέραν εἰργάσατο. Οὐ γὰρ λίθοι
[2]	τῶν ἀγγέλων λήξεις καὶ αἱ	φαιδραὶ	λαμπάδες καὶ τὸ πάντων κεφάλαιον
[41]	τοῖς οἰκείοις ἀμείβεται καλοῖς, τὸν	φαιδρὸν	καὶ εὐανθῆ στέφανον περιτιθεῖσα αὐτῶν
[21]	γὰρ αὐτῶν τῶν ἡλιακῶν ἀκτίνων	φαιδροτέρας	ἀφίησι τὰς μαρμαρυγάς, πάντων μὲν
[68]	ὕλης λαμπρότερός τέ ἐστι καὶ	φαιδρότερος.	Καὶ αὕτη μὲν χωρὶς φροντίδος
[49]	καὶ αὐχμοῦ, καὶ μεστὴν εἶναι	φαιδρότητος	καὶ γέλωτος καὶ χαρᾶς. Καὶ
[62]	κόσμος ἐκεῖνος οὐκ ἀφίησιν αὐτὸ	φαίνεσθαι	γυμνόν, τὸ πλεῖστον αὐτοῦ μέρος
[66]	τῇ αἰσχύνῃ. Οὔτε γὰρ τὸ	φαίνεσθαι	οὔτε τὸ κρύπτεσθαι τοῦτο ποιεῖ
[62]	ἑαυτὴν μὲν φαινομένη ὅσον ἐστὶ	φαίνεται	μόνον· ὅταν δὲ αὐτῇ παραβάλληται
[57]	ἂν εἴποι τις, τῆς γραμμῆς	φαίνηται	προσκορής, πότε δυνήσεται θαυμασθῆναι λοιπόν;
[62]	ἀμορφία πανταχοῦ καθ´ ἑαυτὴν μὲν	φαινομένη	ὅσον ἐστὶ φαίνεται μόνον· ὅταν
[52]	ταύτῃ τῇ λύπῃ καὶ οὐδὲ	φαινομένην	ὄψει τὴν ἐξ ἐκείνων ἡδονήν,
[10]	τῇ πρὸς τὸ χεῖρον παραθέσει	φαινόμενον	καλὸν οὐκ ἂν εἴη σφόδρα
[66]	γὰρ καὶ συγκεκλεισμένην μᾶλλον τῶν	φαινομένων	τοῖς βουλομένοις ἐπιδείκνυσθαι μετὰ πολλῆς
[7]	τοῦ προσώπου κατήφειαν καὶ τὸ	φαιὸν	ἱμάτιον ἁπλῶς οὕτως καὶ παρέργως
[22]	Ἐλισσαῖον τοῦτο μόνον εἴπωσιν· Ἀνάβαινε,	φαλακρέ«	οὕτω παρώξυναν τὸν Θεὸν ὡς
[10]	ἐχόντων ἐστὶν ἀμείνω, ταῦτα ὡραῖά	φαμεν	εἶναι. Καλὸν ὁ γάμος; Οὐκοῦν
[41]	χάριν τοῦ πράγματος οὐκ αὐτοῦ	φάναι	εἶναι ἀλλὰ τοῦ Χριστοῦ. Οὐ
[13]	μηδὲ τοῦτο ἀνασχόμενος ποιῆσαι πρῶτος	φανερὸν	ἡμῖν κατέστησεν ὅτι πολλῶν ἱδρώτων
[57]	καὶ οὐδενὸς ὄντος τούτων οὐδέπω	φανεροῦ	ταῖς ἀμφοτέρων ἐξ ἀρχῆς ταράττονται
[27]	τὸ τῆς ἐγκρατείας ἐγκώμιον, οὐ	φανερῶς	ἐκκαλύπτων τῷ λόγῳ ἀλλὰ τῷ
[41]	ποιεῖς ἀποφαινόμενος; Ὅτι περὶ τούτου	φανερῶς	ὁ Χριστὸς διετάξατο, κωλύων εἰς
[78]	αἰσχυνομένου τῷ πράγματι. Οὐ γὰρ	φανερῶς	πρὸς αὐτὸν ἀποτείνεται ἀλλ´ ἐν
[47]	διατεμὼν αὐτὸν καὶ διακόψας πρὶν	φανῆναι	σκληρόν, τοὺς περὶ τοῦ γάμου
[26]	Οὐ γὰρ εἴασεν αὐτοῦ ἅπασαν	φανῆναι	τὴν ἰσχὺν οὐδὲ σφόδρα περιβόητον
[73]	ἀφέντας τὰ ὄντως παιδικὰ ἀθύρματα	φαντάζεσθαι	τὸν οὐρανὸν καὶ τῆς ἐκεῖ
[24]	τῇ ζημίᾳ. Πολλοὶ τὴν τοῦ	Φαραὼ	ζηλώσαντες ἀσέβειαν οὐ κατεποντίσθησαν ὥσπερ
[83]	ὑμῶν πλέον τῶν γραμματέων καὶ	Φαρισαίων,	οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν
[6]	δεχομένην ἀκοήν, καὶ καθάπερ δηλητήρια	φάρμακα	εἰς αὐτὴν ἐμπίπτοντα τὴν ψυχὴν
[17]	γὰρ ἐπὶ τῶν τραυμάτων τὰ	φάρμακα,	τοῦτο ἐπὶ τῶν ἁμαρτημάτων οἱ
[47]	τῶν ἰατρῶν ἄριστοι καὶ προσηνεῖς	φάρμακον	πικρὸν ἢ τομὴν ἢ καῦσιν
[52]	τῶν μαγγάνων, τὸν ἀπὸ τῶν	φαρμάκων	ἅπερ αἱ πορνευόμεναι γυναῖκες κατασκευάζουσιν.
[52]	μὲν τράπεζαν οἰήσεται δηλητηρίων γέμειν	φαρμάκων	μᾶλλον ἢ ἐδεσμάτων. Ἐπὶ δὲ
[17]	Ὥσπερ οὖν οὐδὲ ἡ τῶν	φαρμάκων	φύσις αὐτὴ καθ´ ἑαυτὴν δύναιτ´
[6]	Ἡ γὰρ βλασφημία καὶ τὰ	φαῦλα	ῥήματα τίκτεται μὲν ἔνδον, οὐ
[57]	μόνον, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ σπουδαίων	φαῦλοι	καὶ πονηροί. Κἂν μὲν τούτων
[9]	Σὺ δὲ διαβάλλων αὐτὸ καὶ	φαῦλον	εἶναι λέγων καὶ τὴν τοῦ
[1]	φυγῇ. Τὸν δὲ γάμον αὐτοὶ	φαῦλον	νομίσαντες οὕτως ἔφυγον. Πῶς οὖν
[1]	Πῶς οὖν ὑπὲρ τῆς τῶν	φαύλων	ἀναχωρήσεως δυνήσονται μισθὸν ἀπαιτεῖν; Ὥσπερ
[8]	κατορθώσαντας οὐ μόνον τῆς τῶν	φαύλων	ἀπαλλάττει δόξης ἀλλὰ καὶ εἰς
[1]	ἀφείλοντο ἔπαθλα. Τοὺς γὰρ τῶν	φαύλων	ἀπεχομένους οὐ στεφανοῦσθαι ἀλλὰ μὴ
[1]	κεῖσθαι δωρεὰν μόνῃ τῇ τῶν	φαύλων	φυγῇ. Τὸν δὲ γάμον αὐτοὶ
[73]	τῆς τῶν μικρῶν ἐκείνων καὶ	φαύλων	φυλακῆς ἀναδέχεται μέριμναν ὅσην οἱ
[76]	ἵνα ἀμέριμνοι ὦμεν καὶ ἐπειδὴ	φείδεται	ἡμῶν καὶ διὰ τούτων ἁπάντων
[72]	οἱ τοιοῦτοι· ἐγὼ δὲ ὑμῶν	φείδομαι.	Εἶτα μετὰ τοῦτό φησιν· Ὁ
[49]	ἡμῖν παρέχειν ἐλάττω. Ἐπειδὴ γὰρ	φείδομαι,	φησίν, ὑμῶν καὶ οὐ βούλομαι
[3]	Χριστὸν τὸν τῶν ἰδίων προβάτων	φειδόμενον	καὶ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τιθέντα
[2]	καὶ ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ δηλονότι.	Φειδόμενος	δὲ ἡμῶν ὁ σωτὴρ καὶ
[42]	τούτων φθέγγεται ἀλλὰ μετὰ πολλῆς	φειδοῦς	τοῖς ῥήμασι κέχρηται, ἀντὶ μὲν
[52]	ζήλου θυμὸς ἀνδρὸς αὐτῆς, οὐ	φείσεται	ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως καὶ οὐκ
[14]	λογισμῶν τῶν ἀγώνων ὑστερηκέναι τούτων,	φέρε	τοὺς ἐχθροὺς ἀφέντες— Ψυχικὸς γὰρ
[17]	δυσαρέστων σιτίων ἐπὶ τὴν συνήθη	φέρει	δίαιταν. Ὥσπερ δὲ ἐν τοῖς
[37]	στέφανον ἐπὶ τῆς αὐτῆς πάλιν	φέρει	κεφαλῆς, ὁ κατηφὴς καὶ στυγνὸς
[34]	Ἀλλ´ ἰδοὺ αὕτη περιπατεῖ καὶ	φέρει	τὴν βάσανον. Ἀποδήσει τις πῦρ
[37]	μὴ τὴν ἀπὸ τῆς ἐπιθυμίας	φέρειν	ἀναγκάζωνται τυραννίδα. Ἀλλ´ οὐχ ἡ
[55]	εὐνὴν ἑταιριζομένων πλῆθος γυναικῶν, πάντα	φέρειν	ἀνάγκη καὶ ἀσμενίζειν ἢ τῆς
[41]	μοχθηρίαν ἀναγκάζεσθαι καὶ ἄκοντα θάτερον	φέρειν	ἅπασαν ἱκανὴ συσκιάσαι τρυφήν. Διὰ
[40]	ποιεῖν ἤ, εἰ τοῦτο ἀδύνατον,	φέρειν	γενναίως τὸν ἀκήρυκτον πόλεμον καὶ
[42]	δὲ τὰ παραστάντα ἑκάστῳ συμφέροντα	φέρειν	εἰς μέσον καὶ προτιθέναι οὐδεὶς
[52]	ὅτι βέλτιον σιγῇ τὰ τοιαῦτα	φέρειν	καὶ τήκεσθαι. Καὶ ταῦτα μὲν
[52]	ἀκινητοτέραν εἶναι καὶ σιγῇ πάντα	φέρειν	καὶ τῷ θαλάμῳ προσηλῶσθαι διαπαντὸς
[71]	τὸ μὴ γενναίως τὰς τοιαύτας	φέρειν	μεταβολάς. ~Ὅτι μετὰ τῶν ἄλλων
[75]	κλαίοντες οὔτε τὴν πενίαν δυνήσονται	φέρειν	οὔτε τὴν αὐτάρκειαν ἀποστρέφεσθαι. Τοῦτό
[41]	δὲ μὴ ἑκόντας ἀλλ´ ἄκοντας	φέρειν	τὴν δουλείαν, οὐκ ἐφ´ ἡμῖν.
[15]	διαίτης καὶ τὸ ἀμύνεσθαι τοῦ	φέρειν	τὸν ἀδικοῦντα γενναίως. ~Ὅτι συγκαταβάσεως
[40]	γυναῖκας. Εἰ δὲ ταῦτα μὴ	φέροι,	τὴν ἐγκράτειαν ἀσκεῖν χρὴ τὴν
[66]	ἀποτετμημένοι καὶ οὐκ ἔχοντες ὅτῳ	φέροιντο.	Κἂν μὲν ὁ ἀνὴρ τύχῃ
[74]	τὸ τὴν προαίρεσιν τῶν ταῦτα	φερόντων	μεθ´ ἡδονῆς καὶ τῆς τῶν
[17]	τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν ἐκεῖ	φέρουσαν	ὁδὸν ἐδείκνυ οὐκ ἀγνοῶν μὲν
[45]	καὶ τὴν ἐπὶ τὸ τρόπαιον	φέρουσαν	ὁδὸν οὗτος ἐκείνην εἶναί φησι
[27]	ἀναγκάζει μετασκιρτῆσαι τὴν ψυχὴν μὴ	φέρουσαν	τῶν λεγομένων τὸ βάρος. Ὁ
[8]	ἐναγὲς φεύγουσαι αὐτῷ τούτῳ τῷ	φεύγειν	πάντων γεγόνατε ἐναγέστεραι, παρθενίαν εὑροῦσαι
[50]	ἑστῶτα ἐλογίσαντο καὶ οὐχ ὡς	φεύγοντα.	~Ὅτι εἰ καὶ ἐφεῖτο τρυφᾶν
[1]	κατορθούντων οὐ τῶν τὰ κακὰ	φευγόντων	ἐστίν· ἀποχρῶσα γὰρ ἐκείνοις τιμὴ
[8]	αἱ τὸν γάμον ὡς ἐναγὲς	φεύγουσαι	αὐτῷ τούτῳ τῷ φεύγειν πάντων
[52]	γάμοις. Οὐδὲ γὰρ ἐγὼ τοῦτό	φημι,	ἀλλ´ ἐὰν τοῦτο μὴ προσῇ,
[49]	αὐτὸ μὲν οὖν τοῦτο ἔγωγέ	φημι	δεῖν αὐτὸ μετιέναι ὅτι οὕτω
[16]	χρήσιμα. Μικρὰ δὲ αὐτὰ εἶναί	φημι,	καὶ παίδων κατορθώματα μᾶλλον ἢ
[18]	τὸν γάμον· οὐ γὰρ τοῦτό	φημι	νῦν, ἀλλ´ ὅτι τὸ ἀπολλῦναι
[47]	συμμαχίας (μὴ γένοιτο) ἀλλὰ τότε	φημὶ	ταῦτα αὐτὴν κατορθοῦν, ὅταν μὴ
[48]	βαρύτερον γένοιτ´ ἄν; Κἀγὼ τοῦτό	φημι.	Τίνος οὖν ἔνεκεν ὑποβάλλεις σαυτὴν
[8]	τῶν κεκωλυμένων τὸ πρᾶγμα εἶναι	φῇς,	οὐκέτι τῆς σῆς προαιρέσεως τὸ
[37]	καὶ τὸν βίον ἀβίωτον εἶναι	φήσας	αὐτῷ, καὶ πρὸς τοὺς ἀπάγοντας
[15]	μιᾷ ἀρκεῖσθαι μόνον ἄμεινον εἶναι	φήσεις,	ἐπειδὴ καὶ τοῦτο συγκεχώρητο ἐν
[46]	γραφὴ τοῦ ἀνδρός. Πῶς οὖν,	φησί,	βοηθὸν αὐτὴν ἐκάλεσε τὴν ἐμποδίζουσαν;
[46]	τὴν ἐμποδίζουσαν; Ποιήσωμεν« γὰρ αὐτῷ«	φησί,	βοηθὸν κατ´ αὐτόν. Κἀγὼ δέ
[35]	πολλὰ τῶν ἐκεῖ φυλάττοντες, τί	φησί;	Γίνεσθε ὡς ἐγώ, ὅτι κἀγὼ
[50]	καὶ περὶ τῶν γεγαμηκότων τί	φησι·	Γυναῖκας ὡσαύτως ἐν καταστολῇ κοσμίῳ
[47]	λοιπὸν ἐξετάσαι τὰ ῥήματα. Δέδεσαι«	φησί,	γυναικί; Μὴ ζήτει λύσιν. Τοῦτο
[47]	εἰώθαμεν. Τί δὲ μετὰ ταῦτά	φησι;	Δέδεσαι γυναικί; Μὴ ζήτει λύσιν·
[34]	προστάγματος παρακούων. Οὐκ ἐπιτάττω παρθενεύειν,	φησί·	δέδοικα γὰρ τοῦ πράγματος τὸ
[39]	περὶ τῆς ἀποτεταγμένης τῷ γάμῳ	φησί·	δῆλον γὰρ ἅπασιν ὅτι αὐτὴ
[15]	τὸ πλῆθος. Ἀλλ´ οὕτως ἐβουλήθη,	φησί,	δι´ ἡμᾶς καὶ διὰ τὴν
[42]	Νομίζω« γὰρ τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν«	φησί,	διὰ τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην. Καίτοι
[75]	ζῆν προαιρουμένης. Ὅτι γὰρ τοῦτό	φησι,	διὰ τῆς ἐπαγωγῆς ἐδήλωσε. Καὶ
[24]	τῶν μυστηρίων ἀναξίως μεταλαμβάνουσι διαλεγόμενός	φησι·	Διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ
[50]	τούτων ἡμῖν περισπούδαστον. Ἔχοντες« γάρ	φησι,	διατροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα.
[83]	μετὰ προσθήκης τινός. Νῶε« γάρ	φησι,	δίκαιος, τέλειος ὢν ἐν τῇ
[83]	βιοῦν. Ὁ ποιήσας γὰρ αὐτά«	φησί,	ζήσεται ἐν αὐτοῖς« ἀλλ´ ἐλθὼν
[27]	προστίθησι· Διὰ γὰρ τὰς πορνείας«	φησί.	Καὶ δοκεῖ μὲν αἰτιολογεῖν τοῦ
[62]	τὴν ἀμορφίαν ἐπιτείνει. Εἶδεν ἕτερος,	φησί,	καὶ ἐθαύμασεν. Ἀλλὰ οὐ τὴν
[82]	πραγματείας κατέπεσον. Τί οὖν κωλύει,	φησί,	καὶ νῦν μετὰ τοῦ γάμου
[19]	μὴ πειράζῃ ὑμᾶς ὁ σατανᾶς«	φησί.	Καὶ προελθὼν δὲ οὐκ εἶπεν·
[16]	γάμος. Σὺ δὲ αὐτὰ κακίζεις,	φησί.	Κακίζω μὲν οὐδαμῶς· Θεὸς γὰρ
[24]	Περὶ δὲ ὧν ἐγράψατέ μοι«	φησί,	καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι.
[42]	Οὐ γὰρ ἐπειδὴ ἄξιος ἤμην,	φησί,	κατηξιώθην τῆς πίστεως ἀλλ´ ἐπειδὴ
[47]	Τί οὖν ἀντεροῦμεν τῷ Παύλῳ,	φησί,	λέγοντι· Τί γὰρ οἶδας, γύναι,
[36]	καὶ ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ, πάλιν	φησί·	Λέγω δὲ τοῖς ἀγάμοις καὶ
[34]	ἐπαίνου παντὸς ἀπεστέρηται. Τοῦτο« γάρ	φησι,	λέγω κατὰ συγγνώμην οὐ κατ´
[57]	τί τοῦτο πρὸς τὸν γάμον;	φησί.	Μάλιστα μὲν καὶ ἀπὸ τῆς
[75]	κατὰ πνεῦμα. Ἡ δὲ γαμηθεῖσα«	φησί,	μεριμνᾷ πῶς ἀρέσει τῷ ἀνδρί.
[14]	δουλικὸν ἱμάτιον. Ὁ γὰρ γαμήσας,	φησί,	μεριμνᾷ τὰ τοῦ κόσμου. Ὁρᾷς
[48]	ἥμαρτε. Τίνος οὖν ἕνεκεν παραινεῖς,	φησί,	μὴ ζητεῖν γυναῖκα; Καὶ ὅτι
[30]	ποῦ γυναικὸς ἀπέχεσθαι ἐκέλευσεν; Ἐξελθέτω«	φησί,	νυμφίος ἐκ τοῦ κοιτῶνος αὐτοῦ
[7]	τῆς ψυχῆς. Ὁ γὰρ ἀγωνιζόμενος,	φησί,	πάντα ἐγκρατεύεται« πάντα τὰ διενοχλοῦντα
[34]	μαθεῖν, ἄκουσον ποῖόν ἐστι· Θέλω«	φησί,	πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ
[41]	οὖν τῆς ἐγκρατείας διαλεγόμενος, Θέλω«	φησί,	πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ
[9]	αὐτά σοι μανείην. Πῶς οὖν,	φησί,	παρακαλεῖς μὴ γαμεῖν; Ὅτι πείθομαι
[56]	κατέπεσον συμφοράν. Ἀλλ´ οὐδὲ ταῦτα,	φησί,	πᾶσιν οὐδὲ ἀεὶ συμπίπτειν εἴωθεν.
[13]	δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω. Τί οὖν	φησι;	Περὶ δὲ ὧν ἐγράψατέ μοι,
[12]	Παῦλος ἐνηχούμενος ὑπὸ τοῦ κυρίου	φησί;	Περὶ δὲ ὧν ἐγράψατέ μοι,
[34]	τῆς ψυχῆς. Τί δὲ ἐκεῖνός	φησι;	Περιπατήσει τις ἐπ´ ἀνθράκων πυρός,
[36]	καθημερινούς; Τί οὖν περὶ τούτου	φησί;	Πλέον αὐτῶν πάντων ἐκοπίασα, οὐκ
[49]	τὴν ἀντίδοσιν ἵστησι. Τοῦτο γάρ«	φησί,	ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ
[12]	δι´ ἑαυτοῦ τέθεικεν, ἄκουσον τί	φησι·	Πολλὰ ἔχω λέγειν ὑμῖν, ἀλλ´
[47]	γὰρ Πρίσκιλλα τὸν Ἀπολλὼ προσλαβομένη,	φησί,	πρὸς πᾶσαν ἐχειραγώγησε τῆς ἀληθείας
[79]	συνήθειαν. Ὁ γὰρ εἷς ἄρτος«	φησί,	πρὸς τεσσαράκοντα ἡμερῶν ἀσιτίαν διήρκεσε.
[34]	πάλιν· Ἐπὶ τὸ αὐτό« γάρ	φησι,	συνέρχεσθε ἵνα μὴ πειράζῃ ὑμᾶς
[65]	καὶ ὠδίνων· Ἐν λύπαις γάρ«	φησί,	τέξῃ τέκνα. Ἡ δὲ παρθένος
[49]	δωρεάς, ὧν ἑαυτὴν ἀπεστέρησε, Θλῖψιν«	φησί,	τῇ σαρκὶ ἕξουσιν οἱ τοιοῦτοι.
[45]	φέρουσαν ὁδὸν οὗτος ἐκείνην εἶναί	φησι	τὴν πάντων ἀπηλλαγμένην τῶν βιωτικῶν.
[8]	Τί οὖν πρὸς ἐμὲ τοῦτο,	φησί,	τὴν πολλὰ χαίρειν εἰποῦσαν τῷ
[48]	τῆς παραμυθίας; Καὶ τί ταύτης,	φησί,	τῆς ἀνάγκης καὶ τῆς ἐπηρείας
[47]	τὸ πρᾶγμά ἐστιν, ἄκουσον τί	φησι·	Τί γὰρ οἶδας, γύναι, εἰ
[12]	ἦν. Καὶ διὰ τοῦτο Παῦλός	φησι·	Τοῖς δὲ γεγαμηκόσι παραγγέλλω οὐκ
[83]	ἦν. Τί οὖν; Ἀκριβέστερον ἡμεῖς,	φησί,	τοῦ πατριάρχου βιοῦμεν νῦν; Ὠφείλομεν
[49]	ἐν βίῳ μνημονεύει δυσχερῶν. Νομίζω«	φησί,	τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν. Καὶ ἀφεὶς
[42]	καὶ ἐφ´ ὑμῶν. Νομίζω« οὖν	φησι,	τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν. Ὁρᾷς πάλιν
[83]	τὸ ὀμόσαι. Τὸ« γὰρ περισσόν«	φησί,	τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν.
[78]	γάμου τὴν αὑτοῦ θυγατέρα; Ὅτι,	φησί,	τῶν σφόδρα ἀσθενῶν καὶ χαμαὶ
[39]	τοῦτο καταδεξαμένη. Διὸ καὶ αὐτός	φησι·	Χήρα καταλεγέσθω μὴ ἔλαττον ἐτῶν
[82]	τῶν πολλῶν λόγος; Ὁ πατριάρχης,	φησίν,	Ἀβραὰμ καὶ γυναῖκα εἶχε καὶ
[40]	ἄνδρα ὀργὴν γίνεται. Μενέτω« γάρ	φησιν,	ἄγαμος ἢ τῷ ἀνδρὶ καταλλαγήτω.
[40]	ἐγκρατεύεσθαι κελεύει λοιπόν· Μενέτω« γάρ	φησιν,	ἄγαμος ἢ τῷ ἀνδρὶ καταλλαγήτω.
[17]	ἐδέησε τούτου. Καὶ πῶς ἄν,	φησίν,	αἱ τοσαῦται μυριάδες ἐγένοντο; Ἐγὼ
[36]	αὐτοῦ, τὸ δὲ τοῦ Θεοῦ	φησιν	ἀλλ´ ὅλον τοῦ Θεοῦ. Τοῦτο
[21]	τὰ λοιμικὰ ταῦτα ῥήματα τί	φησιν	ἄλλος προφήτης ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ
[73]	τοῦ Χριστοῦ; Θέλω, γὰρ ὑμᾶς,	φησίν,	ἀμερίμνους εἶναι. Ὁ ἄγαμος μεριμνᾷ
[45]	πᾶσι πρὸς ἀρετὴν ἡμῖν ἀρκεῖν	φησιν,	ἂν μὴ καὶ ἡμᾶς αὐτοὺς
[34]	οὕτως ᾖς δοῦλος τῶν ἡδονῶν,	φησίν,	ἂν οὕτω χαῦνος ὡς διὰ
[46]	εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν· Ποιήσωμεν« γάρ	φησιν,	ἄνθρωπον κατ´ εἰκόνα καὶ καθ´
[27]	μακαρίσας μόνον ἀφῆκε· Καλόν« γάρ	φησιν,	ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Περὶ
[24]	μετὰ δαιμόνων κολάζεσθαι. Πορεύεσθε« γάρ	φησιν,	ἀπ´ ἐμοῦ εἰς τὸ σκότος
[52]	ὁ λόγος ἀπέδειξε. Τί οὖν;	φησίν,	ἅπασι τοῦτο πρόσεστι τοῖς γάμοις;
[82]	πολλοὶ τεύξονται. Πολλοὶ« γὰρ ἐλεύσονται«	φησίν,	ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν καὶ
[45]	τί; Ὅτι πλείονα μόχθον ὑφίσταται,	φησίν,	ἀπὸ τοῦ γάμου. Καὶ τίς
[43]	Ποίαν δὲ καὶ ἀνάγκην ἐνταῦθά	φησιν;	Ἆρα τὴν ἀπὸ τῆς φύσεως;
[46]	καὶ ἐπιβούλου. Ἀπὸ« γὰρ γυναικός«	φησίν,	ἀρχὴ ἁμαρτίας καὶ δι´ αὐτὴν
[78]	αὑτοῦ παρθένον. Εἰ δέ τις«	φησίν,	ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν παρθένον αὐτοῦ
[84]	ὁ Παῦλος διηγούμενος οὑτωσί πώς	φησιν·	Βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν
[12]	χηρείᾳ διαλεγόμενος, Μακαριωτέρα δέ ἐστι,	φησίν,	ἐὰν οὕτω μείνῃ, κατὰ τὴν
[47]	ἐὰν ὁ ἀνὴρ κατωφερὴς ᾖ,	φησίν,	ἐγὼ δὲ ἐγκρατεύεσθαι βούλωμαι; Ἀνάγκη
[23]	τὴν αὐτὴν δίκην οὐκ ἔδοσαν;	φησίν.	Ἔδοσαν μὲν καὶ τούτων ἴσμεν
[39]	Οὐ ταύταις οὖν ἀλλ´ ἐκείναις	φησίν·	Εἰ δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται, γαμησάτωσαν·
[41]	ἐξῆν αὐτοῖς ἐκβάλλειν. Διὰ τοῦτό	φησιν·	Εἰ μισεῖς, ἐξαπόστειλον. Ὅταν δὲ
[42]	τὸ τῆς πίστεως οὐκ αὐτοῦ	φησιν	εἶναι ἀλλὰ τοῦ ἐλέους καὶ
[39]	κολάζει καὶ ὃν ἐν κυρίῳ	φησὶν	εἶναι γάμον τοῦτον ὡς παρανόμως
[70]	Σολομὼν τὸν ὕπνον τοῦ δούλου	φησὶν	εἶναι ἡδὺν οὑτωσὶ λέγων· Ἡδὺς
[35]	τοιοῦτόν ἐστιν· οὐκ ἂν ἔχοιτε,	φησίν,	εἰπεῖν ὅτι ἐξ ἐθνῶν ἐπιστρέψας
[46]	πρὸς κακίαν γυναικός« Πῶς οὖν,	φησίν,	εἶπεν αὐτῷ ὁ Θεός· Ποιήσωμεν
[74]	πνευματικῶν ἀπάγοντα; Διὰ γὰρ τοῦτο,	φησίν,	εἶπον· ἵνα καὶ οἱ ἔχοντες
[26]	ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω. Φοβοῦμαί σε,	φησίν,	εἰς τὸ τῆς παρθενίας ὕψος
[68]	ἐλευθέραν ἀφίησι τὴν ψυχήν. Ὅτι,	φησίν,	ἐκεῖνος μὲν οὐκ ἐμός, οὗτος
[17]	μεσιτεύοντος γάμου; Τί οὖν; Οὕτως,	φησίν,	ἔμελλον ἅπαντες ἄνθρωποι γίνεσθαι; Εἴτε
[21]	ὑφέξει δίκην; Ἐάν τις σκανδαλίσῃ,	φησίν,	ἕνα τῶν μικρῶν τούτων, συμφέρει
[75]	λύπῃ— Θλῖψιν γὰρ τῇ σαρκί«	φησίν,	ἕξουσιν οἱ τοιοῦτοι« ἐκεῖ δὲ
[34]	ὅπερ ὁ παροιμιαστὴς ἀδύνατον εἶναί	φησιν	ἐπὶ τῆς τῶν σωμάτων φύσεως,
[32]	τῆς δουλείας ταύτης πικρότερον; Βούλει,	φησίν,	ἐπιδοῦναι πρὸς ἀρετήν, ἀναπτῆναι πρὸς
[34]	καὶ περὶ τῶν παρθένων διαλεγόμενός	φησιν·	Ἐπιταγὴν κυρίου οὐκ ἔχω, γνώμην
[73]	ἡμέραν μεριμνᾶν. Εἴ τις« γάρ	φησιν,	ἔρχεται πρός με καὶ οὐ
[21]	εἶναι καλά. Ἄκουσον γοῦν τί	φησιν	ἕτερος προφήτης περὶ αὐτοῦ τούτου
[34]	ἀληθής. Τὸ γὰρ ἐν ἐξουσίᾳ,	φησίν,	ἕτοιμον οὐκ εἶναι πρὸς ἐπιθυμίαν
[40]	οὖν, ἂν μηδέποτε βούληται καταλλαγῆναι;	φησίν.	Ἔχεις δευτέραν λύσιν καὶ ἀπαλλαγήν.
[39]	πρᾶγμα συγχωρῶν. Καὶ τί τοῦτο;	φησίν·	ἕως γὰρ ἂν αὐτὸ τιμωρίας
[34]	μὲν γὰρ τὰ τοῦ κυρίου,	φησίν,	ἡ δὲ τὰ τοῦ κόσμου
[83]	ἀτελές. Ἐὰν« γὰρ μὴ περισσεύσῃ«	φησίν,	ἡ δικαιοσύνη ὑμῶν πλέον τῶν
[41]	τοὺς οἰκέτας παραίνεσιν Τιμῆς« γάρ	φησιν,	ἠγοράσθητε, μὴ γίνεσθε δοῦλοι ἀνθρώπων«
[32]	ἀφίησιν ἡμῖν συγγνῶναι ταχέως. Διό	φησιν·	Ἵνα σχολάζητε τῇ νηστείᾳ καὶ
[41]	ὑποκεῖσθαι τοὺς γεγαμηκότας καταναγκάζει. Κρατείτω«	φησίν,	ὁ ἀνὴρ τῆς γυναικός. Καὶ
[12]	δὲ τῶν τοῦ κυρίου ταῦτά	φησιν.	Ὁ γὰρ τὸν Χριστὸν ἔχων
[17]	αὐτὸν ἀφεῖναι βούλεται, ἄκουσον τί	φησιν·	Ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω. Εἰ
[30]	Παῦλος ταῦτα παρήγγελον, ἄκουσον τί	φησιν	ὁ Ἰωήλ· Ἁγιάσατε νηστείαν, κηρύξατε
[72]	ὑμῶν φείδομαι. Εἶτα μετὰ τοῦτό	φησιν·	Ὁ καιρὸς συνεσταλμένος τὸ λοιπόν
[36]	Ἀλλ´ ἕκαστος ἴδιον χάρισμα ἔχει«	φησίν,	ὁ μὲν οὕτως, ὁ δὲ
[45]	Οὔκουν πλείονος ἄξιος ἔσται τιμῆς,	φησίν,	ὁ μετὰ τοσαύτης ἀνάγκης κατορθῶν;
[46]	τῷ Θεῷ; Οὐ διὰ τοῦτό	φησιν	ὁ σοφὸς ἐκεῖνος ἀνήρ· Μικρὰ
[78]	καλὴν ταύτην ὁρμήν, ἄκουσον τί	φησιν	ὁ Χριστός· Ὁ φιλῶν πατέρα
[82]	Ποῖος προφήτης; Τίς εὐαγγελιστής; Αὐτός,	φησίν,	ὁ Χριστός. Τὸν γὰρ ἑκατοντάρχην
[49]	τῶν οὐρανῶν· Εἰσὶ« γὰρ εὐνοῦχοι«	φησίν,	οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν
[49]	Ποίων δὴ τούτων; Ὅπως γένησθε«	φησίν,	ὅμοιοι τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ
[78]	σφοδρὰν τὴν πληγήν. Τί γάρ	φησιν;	Ὃς δὲ ἕστηκεν ἑδραῖος ἐν
[77]	ἂν εἴη παρθένος. Τί οὖν	φησιν	ὅταν καὶ ἡ παρθένος πολλὰ
[82]	γάμων καὶ παίδων; Τί οὖν,	φησίν,	ὅταν τῶν παρθενευσάντων πολλοὶ μετὰ
[8]	ὡς ἀσεβεστέρους. Πλάτων μὲν γάρ	φησιν	ὅτι ἀγαθὸς ἦν ὁ τόδε
[38]	πίστιν ἠθέτησαν. Καὶ μὴν αὐτός	φησιν	ὅτι Λέγω τοῖς ἀγάμοις καὶ
[1]	ἀπαιτεῖν. Μὴ γὰρ ἐπειδὴ σέ,	φησίν,	οὐ κατακρίνω τῇ γεέννῃ λοιδορίας
[9]	κωλύοντός ἐστι γαμεῖν. Σὺ δέ,	φησίν,	οὐ κωλύεις; Ἄπαγε· μή ποτε
[24]	μαστιγωθῆναι. Καὶ μετὰ ἀνθρώπων« γάρ	φησιν,	οὐ μαστιγωθήσονται« ὡς τηρούμενοι μετὰ
[36]	καταλέξαι τὴν ἐγκράτειαν βουλόμενος τοῦτό	φησιν.	Οὐκ ἂν γὰρ οὕτως ἠναντιώθη
[39]	ὀνειδισμὸν καρπωσόμεθα μόνον; Καὶ πῶς,	φησίν,	οὐκ ἔξεστι τρυφᾶν τοῦ Παύλου
[2]	βαίνων τοῦ διδασκάλου, Ἐπιταγὴν κυρίου«	φησίν,	οὐκ ἔχω, γνώμην δὲ δίδωμι.
[46]	ὁ μακάριος δὲ Παῦλος Ἀδάμ«	φησίν,	οὐκ ἠπατήθη, ἡ δὲ γυνὴ
[1]	διατεταγμένα νόμοις. Ὁ φονεύων ἀναιρείσθω,	φησίν·	οὐκέτι δὲ πρόσκειται, ὁ δὲ
[39]	τὴν ἁπλῶς οὐκ ἔχουσαν ἄνδρα	φησίν,	οὔπω δὲ καὶ τῇ τῆς
[48]	λόγον. Ἐὰν δὲ καὶ γήμῃς«	φησίν,	οὐχ ἥμαρτες· καὶ ἐὰν γήμῃ
[75]	παρθένος, οὐχ ἥμαρτε« πάλιν ἐνταῦθά	φησιν·	Οὐχ ἵνα βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω.
[76]	κοῦφον αὐτοῦ καὶ φορητὸν ἐνταῦθά	φησιν·	Οὐχ ἵνα βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω;
[2]	ἐν ἑαυτῷ λαλοῦντα· Βούλομαι γάρ,	φησίν,	πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ
[40]	παντὸς μένῃ τοῦτο ποιῶν; Καρτέρει,	φησίν,	πᾶσαν ταύτην τὴν δουλείαν· ὅταν
[41]	πρᾶγμα κατώρθωτο· Ἐπιταγὴν οὐκ ἔχω«	φησίν.	Πρῶτον τὴν αἵρεσιν θεὶς καὶ
[28]	προτρεπτικά. Τί δὴ μετὰ ταῦτά	φησιν;	Τῇ γυναικὶ ὁ ἀνὴρ τὴν
[5]	οὐκ ἀγνοοῦντος. Τί οὖν οὗτός	φησιν;	Τὸ πνεῦμα ῥητῶς λέγει ὅτι
[39]	παραγγέλματα. Τί οὖν μετὰ ταῦτά	φησιν;	Τοῖς δὲ γεγαμηκόσι παραγγέλλω, οὐκ
[49]	παρέχειν ἐλάττω. Ἐπειδὴ γὰρ φείδομαι,	φησίν,	ὑμῶν καὶ οὐ βούλομαι θλῖψιν
[42]	καθηγητής, ἀλλὰ τί; Ὡς ἠλεημένος«	φησίν,	ὑπὸ κυρίου πιστὸς εἶναι« καὶ
[41]	ἀκούειν ὡς ὁμοδούλου, Γνώμην δίδωμι«	φησίν,	ὡς ἠλεημένος ὑπὸ κυρίου πιστὸς
[35]	πρὸς ἡμᾶς. Καὶ γὰρ ἐγώ,	φησίν,	ὡς ὑμεῖς ἐδούλευσα ταύτην τὴν
[12]	εἶναι καὶ οὐ διὰ τοῦτο	φήσομεν	ἀνθρωπίνην εἶναι τὴν ἀπόφασιν, οὕτω
[58]	χρηστόν, πλέον ἔχειν τι τοῦτον	φήσομεν	τοῦ μὴ ταύτης ἀπολελαυκότος τῆς
[63]	οὐδὲ ἄλλο τοιοῦτον οὐδὲν τῶν	φθαρτῶν	ἐκείνων κοσμεῖ τὰς ψυχὰς ἀλλ´
[30]	ὁ γάμος ἀλλὰ μέχρι τοσούτου	φθάσαι	δύναιτ´ ἂν ὥστε μὴ μολῦναι
[45]	σε πρὸς τὴν αὐτὴν ἐκείνοις	φθάσαι	κορυφήν. Τὸ δὲ τέλος καὶ
[79]	θνητῆς φύσεως ὑποκειμένους ἀνάγκῃ δυνηθῆναι	φθάσαι	πρὸς ἐκείνην τὴν ἀρετήν, ὅρα
[13]	πράγματος δυσκατόρθωτον· ἐπειδὴ δὲ αὐτοὶ	φθάσαντες	ἐγράψατέ μοι, μετὰ τοῦ θαρρεῖν
[12]	δεξάμενοι συμβουλὴν περὶ παρθενίας, αὐτοὶ	φθάσαντες	ἐρωτῶσιν αὐτόν, ἐντεῦθεν ἤδη δεικνύντες
[74]	μὴ ἔχοντες ὦσιν, ἵνα οἱ	φθάσαντες	ἤδη δεθῆναι ἢ καὶ μέλλοντες
[52]	διαπαντὸς δεσμώτου χεῖρον. Ἢ βουλομένην	φθέγγεσθαι	καὶ στένειν καὶ ἐξιέναι πάντων
[42]	εἰμι. Ἀλλ´ ἐνταῦθα οὐδὲν τούτων	φθέγγεται	ἀλλὰ μετὰ πολλῆς φειδοῦς τοῖς
[12]	ῥημάτων, ὧν διὰ τοῦ μακαρίου	φθέγγεται	Παύλου. Τὴν γὰρ τούτου παραίνεσιν
[12]	Ὥσπερ οὖν τὰ τοῦ πνεύματος	φθεγγόμενος	ἑαυτοῦ λέγει γνώμην εἶναι καὶ
[14]	ἐκκλησίαν δοκούντων συντελεῖν πολλοὶ ταῦτα	φθέγγονται,	δι´ ἀσθένειαν μὲν προαιρέσεως ἀπολειφθέντες
[35]	τι τῆς ἀξίας αὐτοῦ μεῖζον	φθεγξάμενος	ἐπιλαμβάνεται ταχέως ἑαυτοῦ λέγων· Ὃς
[12]	αὐτοῦ τιθέμενος, πῶς ἂν ἢ	φθέγξασθαι	ἢ καὶ ἐννοῆσαί τι τῶν
[63]	ἀφίησιν ἀπηχές τι καὶ ἀνάρμοστον	φθέγξασθαι	οὔτε τὸν ὀφθαλμὸν μόνον ἀναισχύντως
[41]	συμβουλὴν καὶ τοῦ μηδὲν μέγα	φθέγξασθαι	περὶ ἑαυτοῦ διὰ τὸ τῆς
[19]	ἐπιθυμοῦντας ζῆν καὶ ἐν χαμαιτυπείοις	φθείρεσθαι	οὐ μικρὸν ὀνίνησι τῆς ἀκαθαρσίας
[69]	ἀρχήν. Καὶ γὰρ ποδαλγίαι καὶ	φθόη	καὶ νόσος καὶ παράλυσις καὶ
[69]	ἀπὸ τῶν τοιούτων συμποσίων ἐτέχθησαν	φθόνοι,	καὶ οὐ πρότερον ἔστησαν ἕως
[8]	ἀγαθῷ οὐδεὶς περὶ οὐδενὸς ἐγγίνεται	φθόνος.	Σὺ δὲ αὐτὸν πονηρὸν καλεῖς
[35]	ἀκούοντα. Πρὸς δὲ τούτοις καὶ	φθόνου	καὶ τύφου καθαρεύοντα δείκνυσιν ἑαυτόν·
[37]	γὰρ ζῶντες καὶ βάλλουσι τῷ	φθόνῳ	καὶ βάλλονται, πρὸς δὲ τοὺς
[27]	διατρίβουσιν ἐξισοῦσθαι φιλονεικεῖ καὶ ἡ	φθορὰ	πρὸς τὴν ἀφθαρσίαν τὴν ἅμιλλαν
[14]	δὲ τὴν ἀπὸ τοῦ θανάτου	φθορὰν	καὶ τὴν ἀρὰν καὶ τὴν
[78]	θίγῃς ἅ ἐστι πάντα εἰς	φθορὰν	τῇ ἀποχρήσει. Τί δήποτε οὖν
[14]	καὶ τόκοι καὶ πᾶν εἶδος	φθορᾶς	ἐξώριστο τῆς ἐκείνων ψυχῆς. Ὥσπερ
[32]	γὰρ σφόδρα ἐστὶν ἥμερος καὶ	φιλάνθρωπος—	ἀλλ´ ἡ τῶν ἁμαρτημάτων τῶν
[1]	πρὸς τῷ μὴ λοιδορεῖσθαι καὶ	φιλεῖν	αὐτὸν λέγῃς, ἔτι κάτω που
[1]	θεὶς τὸ ἀγαπᾶν αὐτοὺς καὶ	φιλεῖν,	οὐδὲ τοῦτο ἔφησεν ἡμῖν ἀρκεῖν
[34]	σφόδρα ἠθέλησε καθάψασθαι τῆς τῶν	φιληδόνων	ψυχῆς, τὴν τῆς ἀκρασίας ἔθηκε
[54]	Τί δήποτε; Ὅτι πᾶσαν ἐκβάλλει	φιλίαν	καὶ ἡδονὴν αὕτη ἡ βία·
[57]	ἢ γεύσασθαι καὶ ἐμπλησθῆναι τῆς	φιλίας,	ἀκμαζούσης ἔτι τῆς ἐπιθυμίας, αὐτὴν
[54]	καὶ ἡδονὴν αὕτη ἡ βία·	φιλίας	δὲ οὐκ οὔσης οὐδὲ πόθου,
[37]	ἴδωσιν αὐτοὺς συνηθείας τοσαύτης καὶ	φιλίας	καὶ ὁμιλίας καὶ κοινωνίας τὴν
[38]	οἰκείους ἡ γυμνασία καὶ τοῖς	φίλοις	ὡς ἐναντίοις συμπλέκεται καὶ τοῦ
[11]	βιάζεται τὴν οἰκείαν ἰσχὺν καὶ	φιλονεικεῖ	διὰ τῆς σπουδῆς κατὰ δύναμιν
[27]	τοῖς ἐν οὐρανῷ διατρίβουσιν ἐξισοῦσθαι	φιλονεικεῖ	καὶ ἡ φθορὰ πρὸς τὴν
[34]	ὅτι κἂν εἰς ὕψος ἀρθῆναι	φιλονεικήσῃ	ποτὲ ἡ φλόξ, καταστέλλει ταχέως
[27]	οἶδα τοῦ πολέμου τὸ βαρύ.	Φιλονείκου	τινὸς καὶ βιαίας καὶ ἀπονενοημένης
[78]	ἐξουσίας καὶ καθάπτεται αὐτῶν καὶ	φιλοσοφεῖ	λέγων· Μὴ οὖν τις ὑμᾶς
[47]	ὑπὲρ παρθενίας συμβουλεύοντα περὶ γάμου	φιλοσοφεῖν.	Εἶτα πάλιν ἐπὶ τὴν παρθενίαν
[35]	εἰδὼς φόβον, ἀκινδύνως ἅπαντα ταῦτα	φιλοσοφεῖς	πρὸς ἡμᾶς. Καὶ γὰρ ἐγώ,
[47]	ὅταν διὰ τῶν ἔργων ταῦτα	φιλοσοφῇ	καὶ τοῦ σωματικοῦ θανάτου καταγελῶσα
[75]	δὲ ἂν δέῃ τὴν ἄλλην	φιλοσοφίαν	ἀσκεῖν, τὴν ἐν τοῖς ἱματίοις,
[16]	ἐπὶ τὴν οὐράνιον ταύτην καλοῦντος	φιλοσοφίαν,	εἴασε μένειν ἐπὶ τῆς γῆς,
[47]	ἀλλὰ τὸ πολλὴν ἐπιδείκνυσθαι τὴν	φιλοσοφίαν	καὶ τὴν ὑπομονὴν καὶ τῶν
[75]	εἰς ταύτην ἑαυτὸν ἀγαγεῖν τὴν	φιλοσοφίαν.	Τὸ γὰρ ἀνωτέρω λεχθέν· Μὴ
[73]	ἀλλ´ ἐνδείας καὶ τῆς ἄλλης	φιλοσοφίας	ἁπάσης τῆς ἐκεῖ χρησιμευούσης ἡμῖν.
[50]	Παῦλον, ὅς, ὅτε τῆς ἄκρας	φιλοσοφίας	ἦν ὁ καιρὸς καὶ πολλὴ
[79]	ἀρετήν, ὅρα πόσης ἀνδρείας, πόσης	φιλοσοφίας	ἦν. Ὅτι δὲ αὐτοὺς ἡ
[49]	οἱῳδήποτε τρόπῳ εἰς τὴν τῆς	φιλοσοφίας	ὁδὸν καὶ τὰς θύρας ἀνοῖξαι
[7]	οὐκ ἄτοπον εἰ τὸν μὲν	φιλόσοφον	οὐκ ἀπὸ τῆς κόμης οὐδὲ
[63]	καὶ τὴν σάρκα τῆς οὕτω	φιλοσοφούσης	ψυχῆς πρὸς τὰ ἐκείνης κινήματα
[35]	ἔργων ἐν τοῖς λόγοις μόνοις	φιλοσοφῶν	οὐδὲν ὀνίνησι μέγα τὸν ἀκροατήν,
[75]	ψυχῆς προστεθείσης ἡμῖν καὶ ταύτης	φιλοσόφως	καὶ εὐτελῶς ζῆν προαιρουμένης. Ὅτι
[8]	μνησθήσεσθε καὶ ἐπὶ τῷ πράγματι	φιλοτιμήσεσθε	ἀλλ´ οὐκ ἀπελθόντες κλαύσετε ἑαυτοὺς
[8]	πήρωσις τῆς ἐπὶ τῷ πράγματι	φιλοτιμίας	ἐξέβαλεν, οὕτως ὑμᾶς ὁ διάβολος,
[45]	καλῶς ὅτι πολλῷ βελτίων ἀσφάλεια	φιλοτιμίας	κενῆς καὶ κρεῖττον τῷ Χριστῷ
[49]	ὑπὲρ ἑαυτῶν. Τότε γοῦν μάλιστα	φιλότιμοι	γίνονται περὶ τὰς τοιαύτας ἐπικουρίας,
[83]	οἱ τότε ἢ τὸ τοὺς	φιλοῦντας	ἀγαπᾶν· νῦν δὲ τὸ μέγα
[37]	ἅπαντες ἐκτρέπονται, ὡς εἰπεῖν, οὔτε	φίλους	ποιήσασθαι θαρροῦντες οὔτε συνθήκας θέσθαι
[37]	ἐνορᾷ καὶ τῷ στόματι τούτῳ	φιλοφρονεῖται	καὶ ἀσπάζεται πάντας δι´ οὗ
[1]	Οὐ γὰρ τοσοῦτον ἀπαιτῶ μόνον	φιλοφροσύνης	μέτρον ἐγώ, ἀλλὰ κἂν πρὸς
[52]	τοὺς νόμους τὴν ἁπάντων αὐτῷ	φιλτάτην	εἰς δικαστήριον ἀγαγὼν κατέσφαξεν. Ὁ
[67]	τε ἕλῃ τὸν δεσπότην τῷ	φίλτρῳ	ἄν τε μηδὲν περαιτέρω τοῦ
[52]	καὶ μεταστρέφεται· καὶ οὔτε συνουσία	φίλων	οὔτε πραγμάτων φροντὶς οὔτε κινδύνων
[78]	τί φησιν ὁ Χριστός· Ὁ	φιλῶν	πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ
[82]	καθ´ ἑκάστην ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας	φλέγονται	τὴν ἡμέραν· ἐκεῖνος δὲ οὕτω
[34]	ἑνὸς γίνεται μόνου τοῦ μὴ	φλεχθῆναι	μαχομένη πυρί. Ἆρα ἔστι τι
[34]	τοῖς τῆς ψυχῆς ταμιείοις τὴν	φλόγα,	ἀνέπαφον δὲ τὴν διάνοιαν διατηρεῖν;
[34]	ἠχοῦν, ἀνέχεται καὶ στέγει τὴν	φλόγα.	Ἔτ´ οὖν τολμήσει τις, εἰπέ
[82]	δὲ οὕτω ταύτην κατεσβέκει τὴν	φλόγα	καὶ οὐδεμιᾷ συνεδέδετο προσπαθείᾳ, ὡς
[17]	τὸ πτῶμα εἰργάσατο καὶ τὴν	φλόγα	σφοδροτέραν ἐποίησε. Καὶ γὰρ τοὺς
[84]	καὶ τοῦ ποταμοῦ συρομένου τῆς	φλογὸς	καὶ τῆς ἐξετάσεως γινομένης τῶν
[34]	ὕψος ἀρθῆναι φιλονεικήσῃ ποτὲ ἡ	φλόξ,	καταστέλλει ταχέως αὐτὴν ἐπελθοῦσα ἡ
[53]	Ἀλλ´ ὥσπερ ὕλης τινὸς λαβομένη	φλὸξ	οὕτως εἰς ὕψος ἄφατον αἴρονται
[49]	ἔν τε τοῖς λυπηροῖς μειζόνως	φοβεῖ,	τῷ τὴν αἴσθησιν ἐγγυτέραν ὑπάρχειν
[73]	τοῖς παροῦσι πράγμασι καὶ τὴν	φοβερὰν	μόνον ἐκείνην ἡμέραν μεριμνᾶν. Εἴ
[38]	ἀλλ´ ἀντὶ ταύτης ἐκείνην τὴν	φοβερὰν	ὅτι Ἐὰν καταστρηνιάσωσι τοῦ Χριστοῦ
[46]	ὁ Θεὸς ὑπετέμετο μέρος, τὸν	φοβερὸν	ἅπασι καθάπερ δεσπότην, ὥσπερ οἰκέτην
[27]	ἡμᾶς ἑστάναι τοὺς λογισμοὺς καὶ	φοβεροὺς	εἶναι ταῖς ἀναισχύντοις ἐπιθυμίαις. Ὡς
[32]	δεδοικέναι καὶ συνεστάλθαι· δεσπότῃ πρόσιμεν	φοβερῷ	πολλὰ παρ´ ὑμῶν ὑβρισμένῳ μεγάλα
[26]	παρθενίας ἐπεπήδησαν καλῷ. Τί τοίνυν	φοβῇ	καὶ τρέμεις, ὦ μακάριε Παῦλε;
[60]	πρωτείων τυχεῖν. Οὐκ ἔστιν ἐκεῖ	φοβηθῆναι	ζηλοτυπίαν, οὐκ ἔστιν ἀλγῆσαι διαφθονουμένην
[57]	πρὸς ἀρετὴν ἐπιτήδειον, πάλιν ἐν	φόβοις	οἱ τεκόντες μή τι πάθῃ
[35]	τοῦ νόμου παραβάσεως οὐκ εἰδὼς	φόβον,	ἀκινδύνως ἅπαντα ταῦτα φιλοσοφεῖς πρὸς
[47]	πάλιν ἐγγὺς ἕστηκε, τοῦτον τὸν	φόβον	ἀνιεὶς καὶ λέγων· Ἐὰν δὲ
[35]	καὶ τὸν ἀπὸ τοῦ νόμου	φόβον	ἐκλῦσαι σπεύδων, δι´ ὃν ἐπὶ
[35]	παράδειγμα παρ´ ἑαυτοῦ θεὶς τὸν	φόβον	ἐξέλυσεν, οὕτω καὶ ἐνταῦθα τὴν
[4]	μὴ διὰ τὸν τοῦ Θεοῦ	φόβον	μετῆλθον αὐτήν. Ὑμεῖς δὲ ὅτι
[61]	μείζονα τῆς ἡδονῆς ἔχει τὸν	φόβον.	Πλὴν ἀλλὰ θῶμεν πάλιν τῷ
[61]	ἀλλὰ μηδὲ οὗτος ἔστω ὁ	φόβος	ἀλλὰ καὶ αὕτη ἐξῃρήσθω ἡ
[57]	ὁ τῆς ἀπαιδίας εὐθέως ἐπεισέρχεται	φόβος	καὶ πρὸς τούτῳ πάλιν ἡ
[56]	γὰρ ὑπὲρ τῶν ζώντων ἀεὶ	φόβος	κατασείων τὴν ψυχὴν οὐκ ἐλάττων
[57]	τῆς μεταβολῆς ἀεὶ πάρεστιν αὐτοῖς	φόβος	κατασείων τὴν ψυχὴν τῶν τεκόντων
[57]	μὲν ὁμονοοῦντες οἱ συνοικοῦντες διατελῶσι,	φόβος	μὴ θάνατος ἐμπεσὼν διακόψῃ τὴν
[57]	καὶ τῆς ἡδονῆς πλείων ὁ	φόβος,	μήποτε ἀπ´ αὐτῆς τῆς ἑσπέρας
[57]	γάμῳ φόβου χωρίς. Ὁ δὲ	φόβος,	μήποτε γενομένης ἀμβλώσεως διαφθαρῇ μὲν
[52]	οὔτε πραγμάτων φροντὶς οὔτε κινδύνων	φόβος	οὔτε ἡδονῆς ὑπερβολὴ οὔτε ἄλλο
[61]	βασκανία δὲ καὶ φροντὶς καὶ	φόβος	οὐχ ὁ τυχών. Οὐ γὰρ
[17]	σφόδρα παρέμεινε κατασείων οὗτος ὁ	φόβος·	πῶς ὁ Ἀδάμ, πῶς δὲ
[58]	τῆς φύσεως ὀχλείτω πάθος ὁ	φόβος	τῆς τούτων μεταβολῆς, ἀλλ´ ἐξαιρείσθω
[57]	τὴν ἡδονήν, μᾶλλον δὲ οὐκέτι	φόβος	τοῦτο μόνον, οὐδὲ μέχρι προσδοκίας
[54]	οὐδὲ πόθου, ἀλλ´ ἀντὶ τούτων	φόβου	καὶ ἀνάγκης τίνος ὁ τοιοῦτος
[57]	Κἂν μὲν εὐθέως κυήσῃ, μετὰ	φόβου	πάλιν ἡ χαρά· οὐδὲν γὰρ
[57]	γὰρ τῶν ἐν τῷ γάμῳ	φόβου	χωρίς. Ὁ δὲ φόβος, μήποτε
[26]	ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω.	Φοβοῦμαί	σε, φησίν, εἰς τὸ τῆς
[71]	τὰ λυπηρὰ θήσομεν; Οἷον ἀρχόντων	φόβους,	δήμων ὁρμάς, συκοφαντῶν καὶ βασκάνων
[24]	θαρρῶμεν ἀλλὰ διὰ τοῦτο μᾶλλον	φοβώμεθα.	Κἂν γὰρ ἐνταῦθα μὴ κριθῶμεν
[80]	εἶναι ποιεῖ τῶν οὐρανῶν, οὐ	φόβων	μόνον οὐδὲ φροντίδων οὐδὲ κινδύνων
[1]	ἔξωθεν οὕτω διατεταγμένα νόμοις. Ὁ	φονεύων	ἀναιρείσθω, φησίν· οὐκέτι δὲ πρόσκειται,
[1]	δὲ πρόσκειται, ὁ δὲ μὴ	φονεύων	τιμάσθω. Ὁ κλέπτης κολαζέσθω· οὐκέτι
[83]	τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Τότε	φόνος	ἐδόκει μόνον εἶναι δεινόν, νῦν
[41]	ἀνέστελλε τὴν πρὸς τὴν ἐπιθυμίαν	φοράν,	διὰ τὰς πορνείας λέγων καὶ
[67]	ἀθυμεῖν. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἴσως	φορητὰ	καὶ τὰ τούτων ἔτι χαλεπώτερα,
[37]	ὅμως ἅπαντα ταῦτα ῥᾷστα καὶ	φορητὰ	τοῖς ἀνθρώποις ἔδοξεν εἶναι, μόνον
[76]	δεικνὺς τὸ κοῦφον αὐτοῦ καὶ	φορητὸν	ἐνταῦθά φησιν· Οὐχ ἵνα βρόχον
[57]	τὴν ἀρχὴν εὐδοκιμήσασαν ὕστερον καταφρονηθῆναι	φορητόν·	ὅταν δὲ ἀπ´ αὐτῆς, ὡς
[28]	καταμαθεῖν. Οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνοι πρότερον	φορτικὸν	εἶναι καὶ ἐπαχθὲς τὸν γάμον
[47]	δεσμὸν τὴν συζυγίαν ἐκάλεσε; Τὸ	φορτικὸν	ἐνταῦθα τοῦ πράγματος ἐνδεικνύμενος. Ἐπειδὴ
[28]	μᾶλλον ἐπιτείνει τὴν τυραννίδα καὶ	φορτικωτέραν	ἐργάζεται τὴν δουλείαν. Ὁ μὲν
[64]	καλεῖ καὶ ζυγὸν χρηστὸν καὶ	φορτίον	ἐλαφρόν. Τῇ μὲν γὰρ φύσει
[45]	τοῦ γάμου. Καὶ τίς αὐτὸν	φορτίον	τοσοῦτον ἀναδέξασθαι ἠνάγκαζεν; Εἰ μὲν
[52]	ταραχῆς. Τῶν γὰρ δαιμονώντων ἢ	φρενίτιδι	κατεχομένων νόσῳ οὐδὲν ἄμεινον διάκειται
[59]	Πρὸς τούτοις ἡ μὲν γεγαμηκυῖα	φρίττει	τὸν θάνατον τῶν τε ἄλλων
[54]	κατενεγκεῖν αὐτῆς καὶ ταπεινῶσαι τὸ	φρόνημα.	Εἴ τις οὖν ταῦτα λέγοι,
[5]	μετ´ ἐκείνων εὐσχήμονα εἶναι, πῶς	φρονήματος	ἀσεβοῦς ἔνδον στρεφομένου τὸ τῆς
[53]	ἄνδρα ἡ γυνή, ἀλλ´ ὑπὸ	φρονήματος	καὶ ἀπονοίας ἀπωσαμένη τῆς τάξεως
[36]	τοὺς μαθητὰς ἐπὶ τούτῳ μέγα	φρονοῦντας	ἀπάγει τῆς τοιαύτης ἡδονῆς λέγων·
[30]	ἀπορρῖψαι δεῖ πόθον βιωτικόν, πᾶσαν	φροντίδα	καὶ διάχυσιν καὶ πανταχόθεν ἑαυτὸν
[73]	πολλὴν τῶν παιδικῶν ἁπάντων ποιεῖται	φροντίδα	καὶ κιβώτιον ἐν τῷ ταμιείῳ
[68]	οὐκ ὄντων τὴν ὑπὲρ αὐτῶν	φροντίδα.	Οἱ μὲν γὰρ ἀπολαύουσι μόνον
[74]	βούλει εἰς ἑτέραν πάλιν ἐμβαλὼν	φροντίδα;	Ὅτι οὔτε φροντίζειν τοῦτό ἐστιν,
[75]	μὴ ταύτην αἱρούμεθα μᾶλλον τὴν	φροντίδα,	οὐ τῷ τοιαύτας καὶ τοσαύτας
[5]	εἴη καθαρά; Εἰ γὰρ καὶ	φροντίδας	βιωτικὰς ἀπελαύνειν τούτου χρὴ τοῦ
[41]	ψυχαὶ ἔχουσι μὲν καὶ ἰδίας	φροντίδας,	ἔχουσι δὲ καὶ ἑτέραν ἀνάγκην
[56]	τὰς δὲ ὑπὲρ τῶν ζώντων	φροντίδας	ἢ μένειν ἀνάγκη διὰ παντὸς
[30]	ὅτι περικόπτει τὰς τῆς ψυχῆς	φροντίδας	καὶ τὴν περιρρέουσαν τὸν νοῦν
[67]	τῆς ἡδονῆς· τοσαύτας ἔχει τὰς	φροντίδας,	ὅσαι τὸ πλῆθός ἐστιν· ἀνάγκη
[17]	τὸν γάμον, τὰ χρήματα, τὰς	φροντίδας,	τὰ ἄλλα πάντα ὅσα πρὸς
[75]	μὴ ἔχειν ὅταν τὰς περιττὰς	φροντίδας	τὰς διὰ τὸν ἀκκισμὸν καὶ
[57]	καὶ ἄνδρες χαλεπὰς ἔχουσι τὰς	φροντίδας.	Τούτους μὲν γὰρ καὶ πολυπραγμονεῖν
[45]	ἀρετὴν ἐμπόδιον γυνὴ καὶ γυναικὸς	φροντίδες.	~Εἰ ἐμποδίζει πρὸς τὸν τέλειον
[57]	τῆς μνηστείας ὁ καιρός, καὶ	φροντίδες	εὐθέως ἐπάλληλοι καὶ ποικίλαι, τίνα
[57]	αὐτὴν καὶ ἄλλαι μετὰ τούτων	φροντίδες.	Ἡ γὰρ ἀθλία καὶ ταλαίπωρος
[57]	ἀφέντος φωνὴν ἕτεραι πάλιν διαδέχονται	φροντίδες,	ὑπὲρ τῆς σωτηρίας καὶ τῆς
[77]	καλλωπισμάτων καὶ περιεργίας, ἀλλὰ καὶ	φροντίδος	εἶναι καθαρὰν βιωτικῆς. Ἂν δὲ
[68]	φαιδρότερος. Καὶ αὕτη μὲν χωρὶς	φροντίδος	ἡ θεωρία, ἐκείνη δὲ μετὰ
[58]	μὲν ἀθυμίας ὑπόθεσις, πᾶσα δὲ	φροντίδος	καὶ μερίμνης ἀφορμὴ καὶ μήτε
[57]	ἑαυτούς. Καὶ ταύτης δὲ τῆς	φροντίδος	λυθείσης ἑτέρα πάλιν ἐπεισέρχεται· τὰς
[57]	νῦν. Ἀλλὰ γὰρ ἐκείνης τῆς	φροντίδος	λυθείσης ὁ τῆς ἀπαιδίας εὐθέως
[75]	δεχώμεθα, ἀλλὰ τοσαύτην λάβωμεν προσθήκην	φροντίδος	ὅσην εἰκὸς μιᾶς ψυχῆς προστεθείσης
[57]	γὰρ οὕτω ταύτης ἀπήλλακται τῆς	φροντίδος.	Πολλαὶ γοῦν διαλάμψασαι σφόδρα κατὰ
[75]	θεραπείας τῆς περιττῆς καὶ τῆς	φροντίδος	τῆς ἀνονήτου οὐκ ἀπὸ τῆς
[73]	ποτῶν καὶ πάσης ἑαυτοὺς ἀποστήσαντες	φροντίδος	τῆς ἀπολογίας γίνονται μόνης πολλῷ
[73]	ἀπιέναι χρὴ ἀπαλλάξωμεν ἑαυτοὺς τῆς	φροντίδος	τῆς εὐτελοῦς. Οὐδὲ γὰρ εἰς
[77]	τοῦτο καλὸν ὅτι πᾶσαν ἐκκόπτει	φροντίδος	ὑπόθεσιν περιττῆς καὶ πᾶσαν σχολὴν
[74]	μεριμνᾶν. Ὁ δὲ μείζονας τῶν	φροντίδων	ἀποληψόμενος τοὺς καρποὺς ἐν τοῖς
[56]	τοσούτῳ πλεονάζει καὶ τὰ τῶν	φροντίδων	αὐτῇ, καὶ καθ´ ἕκαστον τούτων
[11]	Παῦλος αὐτὰς πάντων ἀπέστησε τῶν	φροντίδων	διὰ τὸ εὐπρόσεδρον καὶ ἀπερίσπαστον.
[43]	ἐστιν ἡ σύγχυσις, τοσαύτη τῶν	φροντίδων	ἡ τυραννίς, τοσοῦτος ὁ τῶν
[49]	ἀμοιβὰς τοσούτων ἀπαλλάττουσα πόνων καὶ	φροντίδων.	Μετὰ δὲ τούτων καὶ τρίτον
[80]	οὐρανῶν, οὐ φόβων μόνον οὐδὲ	φροντίδων	οὐδὲ κινδύνων ἀλλὰ καὶ τῆς
[75]	ἅπασαν καὶ τὸν περιρρέοντα τῶν	φροντίδων	ὄχλον. Καὶ γυναικὶ πάλιν ὁμοίως
[41]	γάμος, οὐ διὰ τὸν τῶν	φροντίδων	ὄχλον μόνον οὐδὲ διὰ τὰς
[44]	τὰ ἔκγονα ἐκείνης περιρρέων ἡμᾶς	φροντίδων	ὄχλος οὐδὲ μικρὸν ἀναβλέψαι πρὸς
[75]	δὲ ἀνελευθερίας, κολακείας, ὑποκρίσεως, μικροψυχίας,	φροντίδων	περιττῶν καὶ ἀνονήτων πληροῦσαι. Ἀλλὰ
[74]	τῆς τοῦ πράγματος φύσεως τικτομένων	φροντίδων	τὰ παρὰ τῆς ἡμετέρας προστιθέναι
[75]	εἰς νοῦν βάλλεται ἀλλ´ ἓν	φροντίζει	μόνον τὴν αὑτῆς οἰκοδομεῖν ψυχήν,
[56]	μέλλουσα ἀποθανεῖσθαι, οὐδὲ ὑπὲρ μιᾶς	φροντίζει	ψυχῆς μίαν ἔχουσα μόνην, ἀλλὰ
[57]	ἁπάσαις, μεριμνᾶν δὲ ἀνάγκη καὶ	φροντίζειν	ἅπαντα. Οὔπω γὰρ ὄντος τοῦ
[68]	πρᾶγμα τίθενται, ἐν δὲ τῷ	φροντίζειν	καὶ περισπᾶσθαι καὶ μεριμνᾶν μάλιστα
[74]	πάλιν ἐμβαλὼν φροντίδα; Ὅτι οὔτε	φροντίζειν	τοῦτό ἐστιν, ὥσπερ οὖν οὐδὲ
[73]	ἐγγύς. Σὺ δὲ ὑπὲρ χρημάτων	φροντίζεις	καὶ μεριμνᾷς; Ἡ βασιλεία τῶν
[75]	ταῦτα πάντα ἀφέντες ὑπὲρ ἱματίου	φροντίζουσιν	ἑνὸς καὶ τροφῆς τῆς αὐτῶν.
[74]	Ὁ μὲν γὰρ ὑπὲρ τούτων	φροντίζων	ὧν οὐκ εἰς μακρὸν ἀπολαύσεται
[57]	τούτῳ πάλιν ἡ τῆς πολυπαιδίας	φροντὶς	καὶ οὐδενὸς ὄντος τούτων οὐδέπω
[61]	μὲν οὐδέν, βασκανία δὲ καὶ	φροντὶς	καὶ φόβος οὐχ ὁ τυχών.
[61]	ἀλλὰ καὶ αὕτη ἐξῃρήσθω ἡ	φροντίς.	~Ὅτι τὸ χρυσοφορεῖν καὶ τῷ
[52]	οὔτε συνουσία φίλων οὔτε πραγμάτων	φροντὶς	οὔτε κινδύνων φόβος οὔτε ἡδονῆς
[74]	τοσοῦτον αὕτη βελτίων ἐκείνης ἡ	φροντίς.	Πῶς οὖν συγχωρεῖς τὸν γάμον
[77]	οὐδὲ παρθένων ἀσχημονέστερον βιωτικαῖς ἐνδεδεμένων	φροντίσι.	Καὶ γὰρ αἱ πέντε ἐκεῖναι
[76]	γὰρ ἔνι τὴν βιωτικαῖς ἐμπεπλεγμένην	φροντίσι	καὶ πανταχοῦ περιελκομένην εὐπρόσεδρον εἶναι,
[74]	γάμον τὸν προσηλοῦντα ἡμᾶς ταῖς	φροντίσι	καὶ τῶν πνευματικῶν ἀπάγοντα; Διὰ
[57]	ταῖς ἀμφοτέρων ἐξ ἀρχῆς ταράττονται	φροντίσι.	Κἂν μὲν εὐθέως κυήσῃ, μετὰ
[57]	πονηρῶν διαφόροις συνέχωνται λύπαις καὶ	φροντίσι,	πόθεν λοιπὸν ἡδίστην καλέσομεν τὴν
[46]	ἀλλὰ καὶ συνεπόδισεν αὐτὸν ταῖς	φροντίσι.	~Πῶς ἐν τοῖς πνευματικοῖς ἡ
[61]	νυκτὸς καταλαβούσης μόνον ταράττονται ταῖς	φροντίσιν,	ἀλλὰ καὶ ὅταν αὐτὰ περικέωνται,
[41]	ἀντίδοσιν· καὶ καθάπερ ὑπὸ δεσποτῶν	φυγάδες	οἰκέται καθ´ ἑαυτοὺς δεδεμένοι καὶ
[38]	καταπάσασθαι τὴν κόνιν· ἀπόστηθι καὶ	φύγε	τὸν ἀνταγωνιστήν· ἀλλ´ ἀνάγκη λοιπὸν
[38]	κατεχομένου παρελθὼν εἰς μέσον εἰπεῖν·	φύγε	τὸν ἐχθρόν, ἔνδος τοῖς πόνοις,
[1]	δωρεὰν μόνῃ τῇ τῶν φαύλων	φυγῇ.	Τὸν δὲ γάμον αὐτοὶ φαῦλον
[52]	δὲ παρὰ τῶν μιαρῶν θεραπόντων—	φυλακαί,	προφυλακαί, καὶ ἅπαντα δέους καὶ
[36]	ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς, ἐν	φυλακαῖς,	ἐν κόποις, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν
[27]	τὴν ἐπίτασιν, νομοθεσίας ἀκρίβειαν, ἐντολῶν	φυλακὴν	καὶ τὸ πάντων κεφάλαιον τὸ
[73]	τῶν μικρῶν ἐκείνων καὶ φαύλων	φυλακῆς	ἀναδέχεται μέριμναν ὅσην οἱ τὰς
[27]	ἰσχυρῶν, τοίχων ἔξωθεν καὶ μοχλῶν,	φυλάκων	ἐγρηγορότων καὶ γενναίων, καὶ πρὸ
[12]	ἀκριβείας αὐτὸν φυλάττουσα, οὐκ ἂν	φυλάξασα,	εἰ μὴ πέπειστο ἀκριβῶς εἶναι
[27]	ῥοπῆς. Ἐὰν« γὰρ μὴ κύριος	φυλάξῃ	πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησαν οἱ
[82]	δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα	φυλὰς	τοῦ Ἰσραήλ. Καὶ οὐδαμοῦ ἐνταῦθα
[27]	πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησαν οἱ	φυλάσσοντες	αὐτήν. Πῶς οὖν τὴν ῥοπὴν
[78]	κινδυνευόντων. Τὸν αὐτὸν δὴ κἀνταῦθα	φυλάττει	νόμον διὰ τὴν πόλλην ἀσθένειαν
[35]	κατεφέροντο συνήθειαν πολλὰ τῶν ἐκεῖ	φυλάττοντες,	τί φησί; Γίνεσθε ὡς ἐγώ,
[12]	ἰσχὺν μετὰ τῆς ἀκριβείας αὐτὸν	φυλάττουσα,	οὐκ ἂν φυλάξασα, εἰ μὴ
[45]	μισήσωμεν. Σὺ δὲ τούτοις πᾶσι	φυρόμενος	ἔφης δύνασθαι περιγενέσθαι. Ἀλλά, ὅπερ
[47]	γάμου πράττῃ ἀλλὰ μένουσα τῇ	φύσει	γυνὴ πρὸς τὴν τῶν μακαρίων
[52]	Εἰ γάρ τις, εἰπέ μοι,	φύσει	ζηλότυπος ὢν τύχοι, ἢ καὶ
[75]	τὰς ἀντιδόσεις ἀλλὰ καὶ τῇ	φύσει	κουφοτέραν οὖσαν ἐκείνης; Τί γὰρ
[11]	γένος τῶν μακαρίων ἐκείνων τῇ	φύσει	λειπόμενον βιάζεται τὴν οἰκείαν ἰσχὺν
[79]	ἄλλ´ ἢ ὅσον θνητῇ προσεδέδεντο	φύσει.	Τὰ δὲ ἄλλα εἴ τις
[64]	φορτίον ἐλαφρόν. Τῇ μὲν γὰρ	φύσει	τὸ πρᾶγμα τοιοῦτόν ἐστι, τῇ
[57]	δοκεῖ ἐκεῖνα ἀφέντες, ἃ συγκεκλήρωται	φύσει	τῷ γάμῳ καὶ ἅπερ οὐδεὶς
[10]	καθαρόν, οὕτω καὶ τὰς ἐκείνων	φύσεις	οὐδεμιᾶς ἐνοχλούσης ἐπιθυμίας μένειν ἀνάγκη
[8]	Ὃ γὰρ ἐκείνοις ἡ τῆς	φύσεως	ἀνάγκη, τοῦτο ὑμῖν ἡ τῆς
[27]	ἡμᾶς ὠχυρῶσθαι χρή. Πρὸς γὰρ	φύσεως	ἀνάγκην ἡμῖν ἡ μάχη, πρὸς
[37]	γενναίως καὶ τὴν ἀπὸ τῆς	φύσεως	ἀνεδέξατο μάχην. Πῶς οὖν ἄν
[1]	ἀλλ´ ἀνάβηθι προσωτέρω καὶ τῆς	φύσεως	αὐτῆς μείζονα λαβὲ λογισμόν. Τοῦτο
[64]	πίστις τοιαύτη ὡς καὶ τῆς	φύσεως	αὐτῆς τῶν πραγμάτων κρατεῖν. Εἰ
[49]	πρᾶγμα τοσοῦτον ἐπιτάξας καὶ τῆς	φύσεως	βιάσασθαι τὴν ἀνάγκην κελεύσας καὶ
[49]	αἷμα καὶ σάρκα« πρὸς μανίαν	φύσεως	ἑστάναι προτρέπων, μετὰ σαρκὸς καὶ
[74]	ἡδονῆς καὶ τῆς τῶν πραγμάτων	φύσεως	κρατεῖν. Ὁ μὲν γὰρ ὑπὲρ
[17]	γὰρ ὁ καιρὸς ἀπῄτει τῆς	φύσεως	μαινομένης καὶ τὸν τῶν παθῶν
[9]	λοιπῇ σκληραγωγίᾳ τιθασσεύουσι τὴν τῆς	φύσεως	μανίαν. Τούτοις παραινῶ μὴ γαμεῖν,
[62]	ᾖ, λυμαίνεται τῷ κάλλει τῆς	φύσεως.	Ὁ πολὺς γὰρ κόσμος ἐκεῖνος
[75]	τῆς ἀνονήτου οὐκ ἀπὸ τῆς	φύσεως	ὁρμᾶται ἀλλ´ ἀπὸ τῆς ῥαθυμίας
[43]	φησιν; Ἆρα τὴν ἀπὸ τῆς	φύσεως;	Οὐδαμῶς. Πρῶτον μὲν γὰρ εἰ
[58]	μηδὲ τὸ κοινὸν τοῦτο τῆς	φύσεως	ὀχλείτω πάθος ὁ φόβος τῆς
[19]	ὑπὲρ τοῦ σβέσαι τὴν τῆς	φύσεως	πύρωσιν. Καὶ μάρτυς ὁ Παῦλος
[20]	ἁπάντων καταδικάζοιτο ψήφοις ὡς τῆς	φύσεως	τῆς ἡμετέρας ἐχθρός. ~Ὅτι ὁ
[74]	τῶν ἀπὸ τῆς τοῦ πράγματος	φύσεως	τικτομένων φροντίδων τὰ παρὰ τῆς
[34]	φησιν ἐπὶ τῆς τῶν σωμάτων	φύσεως,	τοῦτο ὑπομένειν αὐτὴ καταναγκάζεται ἐπὶ
[8]	οὕτως ὑμᾶς ὁ διάβολος, τῆς	φύσεως	ὑμῖν ἀκεραίου μενούσης, τοὺς ὀρθοὺς
[79]	οἰκοῦντας καὶ τῇ τῆς θνητῆς	φύσεως	ὑποκειμένους ἀνάγκῃ δυνηθῆναι φθάσαι πρὸς
[79]	τοὺς χαμαὶ ἐρχομένους, τοὺς ἀνάγκῃ	φύσεως	ὑποκειμένους θνητῆς ὡς ἀσωμάτους, ὡς
[49]	ἀποπληροῦν καὶ μηδεμίαν ἀπὸ τῆς	φύσεως	ὑπομένειν βίαν, οὐ μικρὸν εἰς
[75]	Ἐκείνη μὲν γὰρ ἡ ἐπιθυμία	φυσική	τίς ἐστι καὶ διὰ τοῦτο
[46]	πρὸς παίδων γονὴν καὶ πρὸς	φυσικὴν	ἐπιθυμίαν τὴν βοήθειαν ἐπιδείκνυται τὴν
[74]	τὸ μεταβάλλεσθαι τὴν τῶν πραγμάτων	φύσιν	ἀλλὰ διὰ τὸ τὴν προαίρεσιν
[80]	λύττης καὶ μαινομένην κατέχειν τὴν	φύσιν,	ἀλλὰ τότε ὄντως γίνεται θαυμαστὸν
[9]	καλῶς, οὐκ ἀφιεὶς ἀγριαίνειν τὴν	φύσιν.	Ἀντὶ γὰρ προβόλων προστήσας τὴν
[78]	καὶ οὐδὲ τὴν τῶν πραγμάτων	φύσιν	ἐπισταμένης κρίνειν ὀρθῶς. Ἀλλὰ τούτων
[84]	ἐπιδείκνυσθαι, οὕτω καὶ τὴν ἀνθρωπίνην	φύσιν	ὁ Θεὸς ἐν τοῖς πρώτοις
[8]	ἂν εἴποιμι τὴν τῶν ἀνθρώπων	φύσιν.	Πῶς οὖν παρθένος ἡ ἀκάθαρτος;
[66]	καὶ τὰ περιβάλλοντα τὴν γυναικείαν	φύσιν	τῇ αἰσχύνῃ. Οὔτε γὰρ τὸ
[17]	οὖν οὐδὲ ἡ τῶν φαρμάκων	φύσις	αὐτὴ καθ´ ἑαυτὴν δύναιτ´ ἂν
[68]	ἔχουσα, οὐχ ἡ τοῦ ἀργύρου	φύσις·	ἐπεὶ εἰ τοῦτο ἦν, καὶ
[84]	ἡ ἀνθρωπίνη καθ´ ἑαυτῆς ἔσχιστο	φύσις	καὶ πόλεμος ἄσπονδος ἦν. Καὶ
[64]	οὐ τοιαύτη τῶν μαστίγων ἡ	φύσις·	οὐ γὰρ ἡδονὴν καὶ χαρὰν
[64]	Ἀλλ´ ἡ μὲν τῶν μαστίγων	φύσις	οὐ τοιαύτη, ἡ δὲ εἰς
[78]	καὶ τὰ τῆς ὑγιοῦς διδασκαλίας	φυτά.	Διὰ τοῦτο οὔτε καθικνεῖται αὐτῶν
[14]	καὶ τέχναι καὶ ζῷα καὶ	φυτά.	Καθάπερ γὰρ τοῦ στρατηγοῦ πεσόντος
[38]	τις τολμήσειε ταύτην ῥῆξαι τὴν	φωνὴν	ἀλλ´ ἀντὶ ταύτης ἐκείνην τὴν
[15]	ἔτεσι ταύτην ὕστερον ἀφῆκε τὴν	φωνήν·	Δέσποτα, τί μοι δώσεις; Ἐγὼ
[57]	τὴν γῆν καὶ πρώτην ἀφέντος	φωνὴν	ἕτεραι πάλιν διαδέχονται φροντίδες, ὑπὲρ
[32]	τῶν λογισμῶν ταύτην ἀφῆκαν τὴν	φωνήν.	~Ὅτι τὸ δεύτερον εἰπεῖν περὶ
[50]	γαλαθηνά· οἱ ἐπικροτοῦντες πρὸς τὴν	φωνὴν	τῶν ὀργάνων· οἱ πίνοντες τὸν
[33]	πρώτης εὐθέως τοῦτο ἔπαθον τῆς	φωνῆς,	ἀλλ´ ὅτε ἐκ δευτέρου ταῦτα
[62]	δείκνυσιν ἐπικείμενον τοῦ μαργαρίτου τὸ	φῶς	καὶ ὥσπερ ἐν σκότῳ στίλβον,
[21]	φῶς σκότος καὶ τὸ σκότος	φῶς,	ὁ τιθεὶς τὸ γλυκὺ πικρὸν
[22]	ἀληθείας καὶ τὸ τῆς δικαιοσύνης	φῶς	οὐκ ἐπέλαμψεν ἡμῖν. Ἀλλὰ τί
[21]	καλὸν πονηρόν, ὁ τιθεὶς τὸ	φῶς	σκότος καὶ τὸ σκότος φῶς,
[21]	παρθενίας ἥδιον, τί κάλλιον, τί	φωτεινότερον;	Καὶ γὰρ αὐτῶν τῶν ἡλιακῶν
[66]	Καὶ ὥσπερ οὔτε σκότος τοῦ	φωτὸς	ἄμεινον οὔτε τὸ συγκεκλεῖσθαι τοῦ
[17]	δὲ ὄντως γενναῖοι καὶ τοῦ	φωτὸς	ἐρασταὶ μετὰ πολλῆς εὐκολίας ἀφέντες