HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Jean Chrysostome, Sur la virginité

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ν = 101 formes différentes pour 236 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[21]   ἡγιασμένους οἶνον. Εἰ δὲ τοὺς Ναζιραίους οἶνον ποτίζων τοσαύτην ὑποστήσεται τιμωρίαν,

[25]   πόρνης, οὐ συγχωρῶν τὸν ἅγιον ναὸν γίνεσθαι βέβηλον καὶ ἀκάθαρτον. Διὰ

[75]   τὴν αὑτῆς οἰκοδομεῖν ψυχήν, τὸν ναὸν κοσμεῖν ἐκεῖνον τὸν ἅγιον οὐκ

[27]   καὶ καταφλέξαι τοῦ Θεοῦ τὸν ναόν. Πάντοθεν οὖν ἡμᾶς ὠχυρῶσθαι χρή.

[6]   Τί οὖν ὄφελος ἀφανισθέντος τοῦ ναοῦ τοὺς περιβόλους ἑστάναι; ἢ ποῖον

[37]   ἀπὸ τῆς αὐτῶν ψυχῆς ἐκβάλλοντας, νάρκη τις αὐτοῖς ἀπὸ τούτων καταχεῖται

[56]   καὶ αὗται καὶ τῶν τοῦ ναυαγίου συμμετέσχον δεινῶν καὶ μυρίων πρὸ

[73]   οὐδὲ ἐνδύματα, οὐ γεωργίαι καὶ ναυτιλίαι, οὐ τέχναι οὔτε οἰκοδομαί, οὐ

[10]   καὶ τοσούτῳ κρείττων ὅσῳ τῶν ναυτῶν ὁ κυβερνήτης καὶ τῶν στρατιωτῶν

[8]   ἀπηγορευμένων ἀπέχεσθαι οὔπω γενναίας καὶ νεανικῆς ψυχῆς. Τελείας γὰρ ἀρετῆς οὐ

[6]   αὐταῖς τὸ πρόσωπόν ἐστι καὶ νεκρῷ προσεοικός. Διὰ γὰρ τοῦτο δακρύων

[30]   χάριτος, τοὺς πνεῦμα λαβόντας, τοὺς νεκρωθέντας, τοὺς συνταφέντας τῷ Χριστῷ, τοὺς

[15]   ἄτεκνος; Ὥσπερ οὖν τότε ἀπὸ νεκρῶν σωμάτων τοσαύταις μυριάσι δέδωκεν ὑπόθεσιν

[30]   τὰ τῆς ἐπιθυμίας, οἷς ἡ νεότης σφριγᾷ, οἷς ὁ πόθος ἀκάθεκτος,

[17]   παρόμοιον γέγονεν οἷον ἐπὶ τῶν νεοττῶν. Καὶ γὰρ ἐκείνους ὅταν ἐκθρέψῃ

[80]   εὐπρόσεδρον ἂν περιέλῃς, αὐτὰ τὰ νεῦρα τῆς παρθενίας ἐξέκοψας, οὕτως ὅταν

[10]   ἐν μεσημβρίᾳ σταθερᾷ μηδενὸς ἐνοχλοῦντος νέφους ἔστιν ἰδεῖν καθαρόν, οὕτω καὶ

[57]   τὴν ἐπὶ τοσούτῳ χρόνῳ πονηθεῖσαν νηδὺν ὠδῖνες, αἳ καὶ μόναι ἱκαναὶ

[30]   εἰς τὴν αὐτὴν ἀφικέσθαι τοῖς νηπίοις ἐκείνοις σπουδήν. Εἰ δὲ ἐπιμένοι

[50]   γὰρ Ἀμὼς ὁ προφήτης τοῖς νηπίοις Ἰουδαίοις διαλεγόμενος, ἐφ´ ὧν καὶ

[84]   μεγάλα ἀπῄτει τὰ κατορθώματα, ἅτε νηπιωδέστερον διακειμένην. Ἐπειδὴ δὲ προφητῶν ἤκουσεν,

[16]   εἰ παρὰ τὴν ἀρχήν, ὅτε νηπιωδέστερον τὸ τῶν ἀνθρώπων διέκειτο γένος,

[84]   ἄνδρας γὰρ αὕτη τελείους ἀντὶ νηπίων ἐποίησεν. Ὥσπερ οὖν ἡμεῖς τοὺς

[4]   ἐνηστεύσατε, ὅτι ἐπαρθενεύσατε. Ἡ γὰρ νηστεία καὶ ἡ παρθενία οὔτε καλὸν

[29]   σχολάσητε τῇ προσευχῇ καὶ τῇ νηστείᾳ, καὶ πάλιν ἐπὶ τὸ αὐτὸ

[32]   Διό φησιν· Ἵνα σχολάζητε τῇ νηστείᾳ καὶ προσευχῇ. Τί οὖν ἂν

[29]   ἐκ συμφώνου, ἵνα σχολάσητε τῇ νηστείᾳ καὶ τῇ προσευχῇ. Ὁρᾷς πῶς

[30]   μολυνθῆτε, ἀλλ´ Ἵνα σχολάζητε τῇ νηστείᾳ καὶ τῇ προσευχῇ« ὡς τῆς

[30]   Θεῷ. Διὰ τοῦτο καὶ ἡ νηστεία καλὸν ὅτι περικόπτει τὰς τῆς

[63]   τὰς ψυχὰς ἀλλ´ ἀντὶ τούτων νηστεῖαι, παννυχίδες ἱεραί, πραότης, ἐπιείκεια, πενία,

[9]   τῆς ἀσφαλείας ἀλλ´ ἀντὶ ταύτης νηστείαις, ἀγρυπνίαις, χαμευνίαις, τῇ λοιπῇ σκληραγωγίᾳ

[36]   ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις« ἐπήγαγεν ἐν ἁγνείᾳ« οὐκ ἂν

[32]   πρὸς ἀρετήν, ἀναπτῆναι πρὸς οὐρανόν, νηστείαις καὶ εὐχαῖς συνεχῶς προσκαρτερῶν ἀποσμῆξαι

[30]   τί φησιν ὁ Ἰωήλ· Ἁγιάσατε νηστείαν, κηρύξατε θεραπείαν, συναγάγετε ἐκκλησίαν, συναγάγετε

[27]   ἑαυτῶν ἅπαντα εἰσενέγκωμεν, λογισμὸν ὑγιῆ, νηστείας καὶ ἀγρυπνίας πολλὴν τὴν ἐπίτασιν,

[4]   βουλομένοις. Καὶ Ἕλλησι μὲν ὑπὲρ νηστείας καὶ παρθενίας οὔτε μισθὸν δώσει

[30]   χώραν ἔχειν ἐν τῷ τῆς νηστείας καὶ τῆς προσευχῆς καιρῷ. Ὅτι

[30]   χρὴ συνιέναι κατὰ τὸν τῆς νηστείας καιρὸν καὶ τῆς προσευχῆς, πόσῳ

[30]   γὰρ εὐχόμενον ὡς χρὴ καὶ νηστεύοντα πάντα ἀπορρῖψαι δεῖ πόθον βιωτικόν,

[30]   εἰ τίμιος ὁ γάμος τοῖς νηστεύουσι παραινεῖ ὁ ἀπόστολος συνουσίας ἀπέχεσθαι.

[68]   σύγκρισιν ἐκ πολλοῦ τοῦ περιόντος νικᾷ. Ἀλλ´ ὁ πολὺς ἄργυρος ὁρώμενος

[26]   γὰρ δυνάμενον γυμνὸν μάχεσθαι καὶ νικᾶν ὁ περιφράττων ὅπλοις οὐ μόνον

[45]   καὶ τὴν κατὰ τῆς κακίας νίκην. Εἴτε γαμῶν καὶ τρυφῶν καὶ

[37]   καθαρὰν ἥττης ἁπάσης ἔχει τὴν νίκην καὶ τῷ τέλει συναπτομένη σοι

[38]   τὸν ἀνταγωνιστὴν ἀλλὰ παραχώρει τῆς νίκης αὐτῷ; Καὶ τί λέγω πρὸς

[45]   Τὸν μὲν γὰρ τρόπον τῆς νίκης καὶ τὴν ἐπὶ τὸ τρόπαιον

[57]   τοὺς δὲ ἐκβαλλόντων. Τὸν γὰρ νικήσαντα χθὲς τῶν μνηστήρων σήμερον παρευδοκίμησεν

[71]   ψυχῇ καὶ τῷ σώματι τὸν νιφετὸν ἐπάγει τῶν νοσημάτων, ποῦ τὰ

[5]   ὁ λόγος ἀλλὰ τοῦ τὰ νοήματα αὐτοῦ οὐκ ἀγνοοῦντος. Τί οὖν

[6]   κρεῖττον διέφθαρται τῆς ψυχῆς τὰ νοήματα. Τί οὖν ὄφελος ἀφανισθέντος τοῦ

[8]   μαίνεσθαι καὶ αὐτοὺς οὕτως διακεῖσθαι νόμιζε. Ὅτι γὰρ ἴσασι τὸν Θεὸν

[78]   ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν παρθένον αὐτοῦ νομίζει, ἄθλιός ἐστι καὶ ταλαίπωρος πρᾶγμα

[78]   ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν παρθένον αὐτοῦ νομίζει, ἐὰν ᾖ ὑπέρακμος καὶ οὕτως

[36]   Τοῦτο εὐγνώμονος οἰκέτου μηδὲν ἴδιον νομίζειν ἀλλὰ πάντα δεσποτικά, μηδὲν ἴδιον

[78]   τοσαύτην παραίνεσιν αἰσχύνης ἄξιον εἶναι νομίζειν, ὃ τῶν οὐρανῶν ἄξιόν ἐστι

[74]   μηδὲ μέριμναν ταύτην ἐκείνῃ παραβαλλομένην νομίζεσθαι· οὕτως κουφότερά τέ ἐστιν ἐκείνης

[24]   ἀποφάσεις τοῦ Θεοῦ ῥήματα εἶναι νομίζετε μόνον. Διὰ τοῦτο γὰρ καὶ

[47]   τὸν προφήτην ἄνθος εἶναι χόρτου νομίζῃ. Οὐ γὰρ παρὰ τὸ συνεῖναι

[78]   τί μὴ σφόδρα καθάπτεται τοῦ νομίζοντος ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν αὑτοῦ παρθένον.

[42]   ἀποφαινόμενος ἀλλὰ καὶ αἰτίαν προστιθείς. Νομίζω« γὰρ τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν« φησί,

[42]   μείνωσιν ὡς κἀγώ· ἐνταῦθα δὲ Νομίζω οὖν τοῦτο εἶναι καλὸν διὰ

[42]   ἀκροατῶν καθάπερ καὶ ἐφ´ ὑμῶν. Νομίζω« οὖν φησι, τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν.

[42]   περὶ ἐγκρατείας διελέγετο οὔτε τὸ νομίζω τέθεικεν οὔτε αἰτίαν τινὰ ἀλλ´

[47]   παρθενίαν ἐλθὼν καὶ εἰπὼν ὅτι Νομίζω τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν« ἐπειδὴ εἶδεν

[49]   τῶν ἐν βίῳ μνημονεύει δυσχερῶν. Νομίζω« φησί, τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν. Καὶ

[17]   ἀνάγκην εἰς τὸ ἑξῆς εἶναι νομίζωμεν κωλύουσαν ἀναχωρεῖν τοῦ γάμου. Ὅτι

[36]   τοῦτο ποιεῖ ἀλλ´ ἱκανὴν εἶναι νομίζων αἰτίαν τὴν αὑτοῦ γνώμην μεθ´

[78]   πρᾶγμα οὕτω θαυμαστὸν ἐπονείδιστον εἶναι νομίζων; Διὰ τί μὴ συνεβούλευσας ταύτης

[35]   τῆς προσηγορίας ἀποστολικῆς ἑαυτὸν εἶναι νομίζων. Εἰπὼν γὰρ ὅτι Ἐγώ εἰμι

[78]   δὲ ἕστηκεν ἑδραῖος καὶ μὴ νομίζων τὸ πρᾶγμα ἀσχημοσύνην εἶναι· ἀλλὰ

[35]   μὴ σφόδρα ἐπίπονον εἶναι αὐτὸ νομίζωσιν ἀλλὰ πρὸς τὸν ἡγησάμενον ἰδόντες

[7]   καὶ Οὐδεὶς στεφανοῦται ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ. Τίνες οὖν οἱ τῆς

[1]   Τὸν δὲ γάμον αὐτοὶ φαῦλον νομίσαντες οὕτως ἔφυγον. Πῶς οὖν ὑπὲρ

[1]   καὶ ἐναγὲς εἶναι τὸν γάμον νομίσαντες τῆς τῶν ἐναγῶν ἀπαλλαγῆς τὰ

[75]   τις τὸ πρᾶγμα ἐπίταγμα εἶναι νομίσῃ. Διόπερ οὐδὲ ἠρκέσθη ταῖς προτέραις

[78]   καλῶς ποιεῖ. Εἶτα ἵνα μὴ νομίσῃς διὰ τὴν πολλὴν συγκατάβασιν μηδὲν

[12]   κύριος« μὴ διὰ τοῦτο Παύλου νομίσῃς εἶναι τὸν λόγον. Τὸν γὰρ

[42]   κήρυγμα καὶ τὴν διδασκαλίαν μόνον νομίσῃς τῆς δωρεᾶς εἶναι τοῦ Θεοῦ·

[12]   ἐμὴν γνώμην« ἀκούσας ἀνθρώπινον εἶναι νομίσῃς τὸν λογισμόν, τῇ προσθήκῃ τὴν

[49]   Ποῖον; Τὸ μὴ τῶν ἀδυνάτων νομισθῆναι τὸ πρᾶγμα εἶναι ἀλλὰ καὶ

[27]   καὶ ἀγρυπνίας πολλὴν τὴν ἐπίτασιν, νομοθεσίας ἀκρίβειαν, ἐντολῶν φυλακὴν καὶ τὸ

[23]   καὶ ἐπακολουθοῦσι. Καὶ καθάπερ οἱ νομοθέται τῶν ἀδικούντων τὰς τιμωρίας ἐν

[34]   ἀκρασίας γὰρ οὐ βούλομαι εἶναι νομοθέτης. Εἶπον, συνέρχεσθε, κάτω καταβῆναι κωλύων,

[1]   ἀποσχέσθαι τοῦ γάμου. Τῷ γὰρ νομοθετῆσαι πονηρὸν εἶναι τὸ πρᾶγμα προλαβοῦσαι

[16]   ταῦτα ἐκείνων μείζω, ἀλλὰ τοῦ νομοθέτου σκοπὸς ὁ αὐτός. Τίς οὖν

[9]   εἶναι λέγων καὶ τὴν τοῦ νομοθετοῦντος ἀλλ´ οὐ τὴν τοῦ συμβουλεύοντος

[42]   οὐκ ἐπίταγμα· συμβουλεύω γὰρ, οὐ νομοθετῶ. Τὸ δὲ τὰ παραστάντα ἑκάστῳ

[12]   ἠνέσχετο τῷ Χριστῷ καὶ ταῦτα νομοθετῶν; Τί ποτ´ οὖν ἐστιν ὃ

[37]   τὸ πρᾶγμα συμβαίνοντα. Τῶν γὰρ νομοθετῶν τοὺς τοιούτους οὐ κολαζόντων γάμους

[7]   οὖν οἱ τῆς ἀθλήσεως ταύτης νόμοι; Ἄκουε πάλιν αὐτοῦ λέγοντος, μᾶλλον

[17]   τοῦτο ἐπὶ τῶν ἁμαρτημάτων οἱ νόμοι. Σὺ δὲ ἰατρὸν νῦν μὲν

[1]   ἐν τοῖς ἔξωθεν οὕτω διατεταγμένα νόμοις. Ὁ φονεύων ἀναιρείσθω, φησίν· οὐκέτι

[41]   ἀκριβῶς τοῖς περὶ τοῦ γάμου νόμοις ὑπεξελθὼν καὶ τὸν περὶ τῶν

[48]   τῆς ἀσελγείας ὤθησε τῆς κατὰ νόμον ἀποστερήσασα μίξεως. Εἰ γὰρ μηδὲ

[21]   Εἰ μέρος μικρὸν τῆς κατὰ νόμον ἀσκήσεως ὑποτεμνόμενός τις ἀπαραίτητον ἔχει

[83]   ἦν ποτε τὸ κατὰ τὸν νόμον βιοῦν. Ὁ ποιήσας γὰρ αὐτά«

[78]   Τὸν αὐτὸν δὴ κἀνταῦθα φυλάττει νόμον διὰ τὴν πόλλην ἀσθένειαν τοῦ

[84]   πώς φησιν· Βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον

[12]   θεῖναι τοσοῦτον, εἰ μὴ τὸν νόμον ἡμῖν ἐκεῖθεν ἔφερεν. Εἶπε γὰρ

[30]   λόγων ἀποστῆναι καὶ τῆς κατὰ νόμον μίξεως καὶ ταῦτα οὐ μίαν

[44]   ταὐτὸν ὁμοῦ γυναῖκας ἔχειν ὁ νόμος ἐπέτρεπε, καὶ πολλὴ καὶ ἐν

[17]   ἄνευ ἀμφοτέρων οὐκ ἂν ἀρκέσειε νόμος καθ´ ἑαυτὸν διορθῶσαι τὴν ἐν

[42]   καὶ προτιθέναι οὐδεὶς κωλύσειεν ἂν νόμος καὶ μάλιστα ὅταν ἐξ αἰτήσεως

[38]   αὐτῶν ὁ τῶν ἀγώνων παρῄρηται νόμος. Καὶ τῇ παρθένῳ τοίνυν, ἕως

[2]   Εἰ γὰρ ἦν ἐπίταγμα καὶ νόμος, οὐκ ἂν οἱ κατορθώσαντες τιμῆς

[8]   γίνεται ἀλλὰ τῆς ἀνάγκης τοῦ νόμου. Διὰ τοῦτο Πέρσας μὲν μὴ

[84]   ταῦτα. Τὸ γὰρ ἀδύνατον τοῦ νόμου ἐν ᾧ ἠσθένει διὰ τῆς

[35]   ἐγενόμην ὑπὸ τοῖς ἐπιτάγμασι τοῦ νόμου· ἐφύλαξα τῶν ἐντολῶν τὰς παρατηρήσεις·

[65]   Ὁ γὰρ τὴν ἀπὸ τοῦ νόμου κατάραν λύσας καὶ ταύτην ἔλυσε

[16]   ἐκεῖνον καὶ τὴν ἀπὸ τοῦ νόμου παιδαγωγίαν, τοῦ καιροῦ ἐπὶ τὴν

[35]   καὶ τὸν ἐκ τῆς τοῦ νόμου παραβάσεως οὐκ εἰδὼς φόβον, ἀκινδύνως

[45]   γὰρ ἐντολὴν ἐπλήρου γαμῶν καὶ νόμου παράβασις ἦν τὸ μὴ γαμεῖν,

[12]   πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης ἐκκλησία τοῦ νόμου τὴν ἰσχὺν μετὰ τῆς ἀκριβείας

[35]   διαλεγόμενος καὶ τὸν ἀπὸ τοῦ νόμου φόβον ἐκλῦσαι σπεύδων, δι´ ὃν

[7]   ὁ τοὺς τῆς ἀθλήσεως ταύτης νόμους διαταξάμενος. Οὐ γὰρ ἀπὸ τῶν

[41]   ἐπιστάμενοι τὰ δικαιώματα καὶ τοὺς νόμους, ἑκόντες ἑαυτοὺς ὑποβάλλομεν τῷ ζυγῷ.

[52]   ἀλλ´ ἔχων αὐτῷ βοηθοῦντας τοὺς νόμους τὴν ἁπάντων αὐτῷ φιλτάτην εἰς

[29]   τοὺς περὶ τῆς βασιλείας ἐξηγεῖται νόμους τοῖς ἰδιώταις, οὐχ ἵνα δέξωνται

[15]   καὶ τοῦτο συγκεχώρητο ἐν τῷ νόμῳ Μωϋσέως, καὶ τὸν πλοῦτον δὲ

[55]   γαμεῖν, πάλιν τῷ τῆς ὑποταγῆς νόμῳ τὰ τῆς ὁμοτιμίας λυμαίνεται, τοῦ

[84]   μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν

[84]   τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά

[52]   ἀνὴρ τὴν μὲν ἀπὸ τῶν νόμων διαφεύγει τιμωρίαν, τὴν δὲ ἄνωθεν

[12]   Ἐγὼ« καὶ Οὐκ ἐγώ« Τῶν νόμων καὶ τῶν δογμάτων τοὺς μὲν

[84]   μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με τῷ

[40]   τὸ κοινὸν τοῦτο πασῶν αὐτῶν νόσημα, ἑτέρων πλειόνων γέμουσα κακῶν, πῶς

[71]   σώματι τὸν νιφετὸν ἐπάγει τῶν νοσημάτων, ποῦ τὰ λυπηρὰ θήσομεν; Οἷον

[52]   τις τὴν ἐσχάτην, ἄν τε νόσον ἀνίατον ἄν τε πῦρ ἄν

[17]   τὸ πλέον ἢ ἔλαττον τὴν νόσον ἐργάζεται, οὕτω καὶ ἐπὶ τῆς

[52]   γὰρ ἀθυμίαν μόνον αὕτη ἡ νόσος ἀλλὰ καὶ θυμὸν ἀφόρητον τίκτειν

[69]   γὰρ ποδαλγίαι καὶ φθόη καὶ νόσος καὶ παράλυσις καὶ σπασμὸς τὸ

[49]   ἐπικουρίας, ὅταν ἐκ μακρᾶς ἀνενέγκωσι νόσου, ὅταν κίνδυνον διαφύγωσιν, ὅταν δυναστείας

[52]   δώρων. Τοσαύτη γὰρ ἡ τῆς νόσου ταύτης μανία, ὡς μηδὲ μετὰ

[49]   ἠπείλει, λιμοὺς καὶ λοιμοὺς καὶ νόσους καὶ πολέμους καὶ αἰχμαλωσίαν καὶ

[57]   τὰς συνεζευγμένας αὐτοῖς ἀγωνίας, τὰς νόσους; Καὶ τί τοῦτο πρὸς τὸν

[71]   ζημίαν καὶ τὴν ἀσχημοσύνην, τὰς νόσους καταλέγοντα ὅσας ἐναπομόργνυται τῇ ψυχῇ

[52]   γὰρ ἅπαξ τῇ μοχθηρᾷ ταύτῃ νόσῳ κατασχεθεῖσα ψυχὴ πάντα ἐυκόλως τίθεται

[52]   γὰρ δαιμονώντων ἢ φρενίτιδι κατεχομένων νόσῳ οὐδὲν ἄμεινον διάκειται ὁ ταύτῃ

[69]   Νυνὶ δὲ αἱ μάλιστα τῶν νόσων δυσίατοι ἀπὸ τῶν τοιούτων τραπεζῶν

[49]   πόδας εὕροι τις ἂν μᾶλλον νουθετουμένους. Ἔν τε γὰρ τοῖς χρηστοῖς

[75]   θεραπείᾳ; Ἄπαγε. Οὐδὲν τούτων εἰς νοῦν βάλλεται ἀλλ´ ἓν φροντίζει μόνον

[30]   φροντίδας καὶ τὴν περιρρέουσαν τὸν νοῦν ὀλιγωρίαν ἀναστέλλουσα ὅλην πρὸς ἑαυτὴν

[84]   γῆς ἀλλ´ οὐρανὸς καὶ τὰ νοῦν ὑπερβαίνοντα ἀγαθὰ τοῖς κατορθοῦσιν ἀπόκειται.

[58]   τις ἐν χιλίοις ἔτεσι μίαν νύκτα μόνην εἶδεν ὄναρ χρηστόν, πλέον

[52]   οὖν ἀδακρυτὶ διαγαγεῖν δυνήσεται; Ποίαν νύκτα; Ποίαν ἡμέραν; Ποίαν ἑόρτην; πότε

[61]   τὸ κιβώτιον αὐτὰ ἀποθῶνται οὐδὲ νυκτὸς καταλαβούσης μόνον ταράττονται ταῖς φροντίσιν,

[27]   ἐν τοῖς ἐπουρανίοις. Καὶ δεῖ νύκτωρ καὶ μεθ´ ἡμέραν ὡπλισμένους ἡμᾶς

[1]   ὁ μακάριος τοῦ Χριστοῦ βούλεται νυμφαγωγὸς λέγων· Ἡρμοσάμην ὑμᾶς ἑνὶ ἀνδρὶ

[29]   τῆς προκειμένης ἀποκόπτων αἰτίας, δόξει νυμφευτρίας εἶναι μᾶλλον ἢ ἀποστόλου τὰ

[30]   ἐκ τοῦ κοιτῶνος αὐτοῦ καὶ νύμφη ἐκ τοῦ παστοῦ αὐτῆς. Τοῦτο

[30]   ἐπιτάγματος. Εἰ γὰρ νυμφίον καὶ νύμφην, οἷς ἀκμάζει τὰ τῆς ἐπιθυμίας,

[59]   ἀγαθὰ τὰ ἕδνα ταύτης τῆς νύμφης ἐστί. Πρὸς τούτοις ἡ μὲν

[5]   γε μέλλοι τὸν ἅγιον ὑποδέχεσθαι νυμφίον. Αὕτη δὲ μετὰ τοσούτων καυτήρων

[59]   βαρύνεται τῇ ζωῇ, σπεύδουσα τὸν νυμφίον ἰδεῖν πρόσωπον πρὸς πρόσωπον καὶ

[30]   μεῖζόν ἐστιν ἐπιτάγματος. Εἰ γὰρ νυμφίον καὶ νύμφην, οἷς ἀκμάζει τὰ

[59]   παρθενία. Οὐκ ἀναγκάζεται πολυπραγμονεῖν τὸν νυμφίον οὐδὲ μή τινα ἀπάτην ὑπομείνῃ

[30]   γυναικὸς ἀπέχεσθαι ἐκέλευσεν; Ἐξελθέτω« φησί, νυμφίος ἐκ τοῦ κοιτῶνος αὐτοῦ καὶ

[37]   πρώην περὶ τὸν τάφον ἐγκαλινδούμενος νυμφίος ἐξαίφνης· ὁ τὰς τρίχας τίλλων,

[57]   ταῖς θύραις ὁ μὲν προσδοκηθεὶς νυμφίος κεναῖς ἀπήλλακται χερσί, τῷ δὲ

[57]   ἅτε προῖκα κατατιθείς, ὅ τε νυμφίος πάντα μὲν ἀπολαβεῖν σπεύδων, τὴν

[2]   τῶν ἀγαθῶν, ἡ μετὰ τοῦ νυμφίου διαγωγή. Τί δήποτ´ οὖν ἐναντία

[39]   κυρίαν οὖσαν ἑτέρῳ πάλιν ὁμιλῆσαι νυμφίῳ, ἀλλ´ εἰς τοὺς τῆς ἐγκρατείας

[73]   ἅπασαν. Ἡρμόσθημεν γὰρ καὶ ἡμεῖς νυμφίῳ οὕτως ζητοῦντι παρ´ ἡμῶν ἀγαπᾶσθαι

[60]   ἀλλὰ καὶ μᾶλλον ποθεινοτέραν τῷ νυμφίῳ τὴν ἑκοῦσαν τοῦτο ὑπομένουσαν ποιεῖ

[59]   οὐχ ὁμόδουλος. Καὶ τῶν μὲν νυμφίων τὸ μέσον τοσοῦτον· σκόπει δὲ

[49]   καὶ παρρησίας συνεισέρχονται εἰς τὸν νυμφῶνα τῷ βασιλεῖ; Πῶς μάλιστα πάντων

[82]   ἀπελεύσονται, καὶ δηλοῦσιν αἱ τοῦ νυμφῶνος ἀποκλεισθεῖσαι παρθένοι. Ἆρ´ οὖν παρὰ

[5]   βιωτικὰς ἀπελαύνειν τούτου χρὴ τοῦ νυμφῶνος ὡς οὐκ ἐνὸν μετ´ ἐκείνων

[18]   γάμον· οὐ γὰρ τοῦτό φημι νῦν, ἀλλ´ ὅτι τὸ ἀπολλῦναι καὶ

[82]   ὅτι οὐδεὶς κατὰ τὸν Ἀβραὰμ νῦν, ἀλλ´ οὐδὲ κατὰ μικρὸν ἐγγύς.

[57]   ἀγνώμονος ὀφειλέτου τυχοῦσα πατρός— παρίημι νῦν. Ἀλλὰ γὰρ ἐκείνης τῆς φροντίδος

[47]   γήμῃς, οὐχ ἥμαρτες. Ἀλλὰ μηδὲ νῦν ἀναπέσῃς· πάλιν γάρ σε ἐπὶ

[47]   τὴν παρθενίαν μεθίσταται, καὶ οὐδὲ νῦν αὐτὴν τῇ κυρίᾳ προσηγορίᾳ καλεῖ,

[73]   ἐπιστέλλων ὁ μακάριος Παῦλος ἔλεγε· Νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία

[2]   τῶν παρανομούντων ἂν ὑπέστησαν δίκην. Νῦν δὲ εἰπών· Ὁ δυνάμενος χωρεῖν

[37]   παιζόντων καὶ νῦν μὲν τοῦτο, νῦν δὲ ἐκεῖνο γινομένων; Καὶ γὰρ

[21]   γοῦν εἰρημένων ἕνεκεν αὐτῆς ἀπέχεσθαι. Νῦν δὲ καὶ κίνδυνος τῷ πράγματι

[83]   φόνος ἐδόκει μόνον εἶναι δεινόν, νῦν δὲ καὶ ὀργὴ καὶ λοιδορία

[83]   ἄν. Τότε μοιχεία ἐκολάζετο μόνον, νῦν δὲ καὶ τὸ ἀκολάστοις ὀφθαλμοῖς

[83]   μόνη ἦν ἐκ τοῦ πονηροῦ, νῦν δὲ καὶ τὸ ὀμόσαι. Τὸ«

[17]   δὲ ἰατρὸν νῦν μὲν τέμνοντα, νῦν δὲ καίοντα, νῦν δὲ οὐδέτερον

[24]   ἑαυτοὺς διεκρίνομεν, οὐκ ἂν ἐκρινόμεθα· νῦν δὲ κρινόμενοι ὑπὸ κυρίου παιδευόμεθα,

[19]   μὲν τῷ γάμῳ δύο προφάσεις, νῦν δὲ μία. Ἐδόθη μὲν οὖν

[82]   καὶ στάσεως πᾶσαν ὑπόθεσιν ἀνελεῖν. Νῦν δὲ οὐ σφόδρα εὔκολον τοῦτο

[17]   μὲν τέμνοντα, νῦν δὲ καίοντα, νῦν δὲ οὐδέτερον τούτων ποιοῦντα ἐπὶ

[8]   εἶ, ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ« νῦν δὲ Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι

[15]   αὔξει τὸ ἡμέτερον γένος. Καὶ νῦν δὲ οὐχ ἡ τοῦ γάμου

[79]   τῆς ἄλλης τοῦ βίου κατασκευῆς. Νῦν δὲ πάντων τούτων ἀπολυθέντες τῶν

[17]   ἡμῖν. ~Περὶ συγκαταβάσεως τοῦ Θεοῦ. Νῦν δὲ παρόμοιον γέγονεν οἷον ἐπὶ

[83]   ἢ τὸ τοὺς φιλοῦντας ἀγαπᾶν· νῦν δὲ τὸ μέγα τοῦτο καὶ

[14]   ἔρημος ἦν ἀνθρώπων, τοῦτο ὃ νῦν δεδοίκασιν οὗτοι οἱ τῆς οἰκουμένης

[12]   τοῖς μαθηταῖς αὐτὴν δέδωκεν, ἀλλὰ νῦν δι´ αὐτοῦ. Ὥσπερ οὖν τὸ

[12]   τοῦτο μόνον δεικνύντος δι´ αὐτοῦ νῦν διδομένην τὴν ἐντολήν. Καὶ γὰρ

[49]   γὰρ ἠδύνασθε· ἀλλ´ οὐδὲ ἔτι νῦν δύνασθε· ἔτι γὰρ σαρκικοί ἐστε,

[19]   ἀναίρεσις. Τοὺς γὰρ ἔτι καὶ νῦν ἐν τούτοις κυλινδουμένους τοῖς πάθεσι

[83]   καὶ ἀρχόμενος ἔλεγον, τοῦτο καὶ νῦν ἐρῶ ὅτι οὐ τὸ αὐτὸ

[13]   ἢ διὰ τοῦτο ὅπερ εἶπον νῦν· ἵνα γὰρ μή τις δυσχεραίνῃ

[84]   ἡ τοῦ πνεύματος χάρις ἐκκέχυται νῦν καὶ μεγάλη τῆς τοῦ Χριστοῦ

[24]   γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Αἰσχυνέσθωσαν ἀμφότεροι νῦν καὶ οἱ τὸν γάμον κακίζοντες

[20]   ἀκινδύνως ἐνῆν ταῦτα λέγειν, ἔδει νῦν καὶ οὕτω παύεσθαι τῆς διαβολῆς.

[35]   εἰπεῖν ὅτι ἐξ ἐθνῶν ἐπιστρέψας νῦν καὶ τὸν ἐκ τῆς τοῦ

[83]   ἀπαιτούμεθα μέτρον ἡμεῖς τε κἀκεῖνοι. Νῦν μὲν γὰρ οὐκ ἔστι τέλειον

[45]   πλείονος ἀπολαύσων διὰ τοῦτο θαύματος, νῦν μὲν ἴσως καὶ τῦφον ἡμῖν

[8]   Θεὸν ἀγαθόν, ἄκουσον βοώντων αὐτῶν, νῦν μὲν Οἴδαμεν ὅστις εἶ, ὁ

[17]   οἱ νόμοι. Σὺ δὲ ἰατρὸν νῦν μὲν τέμνοντα, νῦν δὲ καίοντα,

[37]   ὑποκριτῶν ἐν σκηνῇ παιζόντων καὶ νῦν μὲν τοῦτο, νῦν δὲ ἐκεῖνο

[31]   μέλλοντας σχολάζειν εὐχῇ. Ὅπου γὰρ νῦν μετὰ τὴν τοσαύτην ἀσφάλειαν πειρᾶται

[82]   Τί οὖν κωλύει, φησί, καὶ νῦν μετὰ τοῦ γάμου καὶ τῶν

[12]   εἶναι τὴν ἀπόφασιν, οὕτω καὶ νῦν ὅταν εἴπῃ· Ἐγὼ λέγω, οὐχ

[17]   ἔχω λέγειν. Τὸ γὰρ ζητούμενον νῦν ὅτι γάμου οὐκ ἔδει τῷ

[2]   διὰ τὸ παρθενεῦσαι. Ἔστιν δὲ νῦν οὐ τοῦτο μόνον τὸ δεινὸν

[41]   καὶ κατασπεῖραι ἔσπευδεν, ἀπέτεκε δὲ νῦν, οὐδὲ ἐν τοῖς περὶ τοῦ

[84]   ἐν τοῖς μέλεσί μου. Ἀλλὰ νῦν οὐκ ἔστι ταῦτα. Τὸ γὰρ

[84]   καὶ τὰ ἔπαθλα πολλῷ λαμπρότερα νῦν. Οὐκέτι γὰρ γῆ καὶ τὰ

[22]   αὐτὴν οὖσαν ὁρῶν; Εἰ γὰρ νῦν πάντων αὐτὴν πανταχοῦ θαυμαζόντων οὐ

[46]   καὶ εὐδοκίμησιν; Οὐ μέχρι καὶ νῦν πολλὰ τοὺς ἄνδρας τοὺς ἑαυτῶν

[71]   πάντα ἡ αὐτάρκεια ποιεῖ. Ἀλλὰ νῦν πρὸς ἕτερον ἡμῖν ὁ λόγος

[43]   αὐτὴν ἐνεστῶσαν ἐκάλεσεν. Οὐ γὰρ νῦν πρῶτον ἀλλ´ ἄνωθεν εἰς τὸ

[73]   ἂν πενίας. Μὴ τοίνυν μηδὲ νῦν τὰ ἐν τῇ γῇ μεριμνῶμεν·

[53]   τοῦτο ἀγαγόντες εἰς μέσον ἐξετάσωμεν νῦν. Τί δὴ τοῦτό ἐστιν; Τὸ

[57]   οὔτε ἄκων διαφύγοι, ταῦτα ἐπισκεψώμεθα νῦν. Τίνα οὖν ἐστι ταῦτα; Ὠδῖνες

[80]   ὅσαι παρθενίαν μὲν ἀσκοῦσι καὶ νῦν, τοσοῦτον δὲ ἀποδέουσιν Ἡλίου καὶ

[47]   ἀληθείας τὴν ὁδόν. Εἰ δὲ νῦν τοῦτο οὐκ ἐφεῖται, ἐπὶ τῶν

[21]   οὐχ οὕτως ὡς τῆς παρθενίας νῦν ὑμεῖς ἀλλὰ πολλῷ ἔλαττον καὶ

[83]   ἡμεῖς, φησί, τοῦ πατριάρχου βιοῦμεν νῦν; Ὠφείλομεν μὲν καὶ τοῦτο ἐπιτετάγμεθα,

[69]   τὰ τῆς ζημίας ἵστατο μόνον. Νυνὶ δὲ αἱ μάλιστα τῶν νόσων

[70]   ἂν μὴ μέθῃ βαπτισθέντας ἡ νὺξ καταλάβῃ, ἀνάγκη διὰ παντὸς ἀγρυπνεῖν

[73]   σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν· ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικε.

[58]   ἐστὶν ἐν ἔτεσι χιλίοις μία νὺξ τοσοῦτον ὁ παρὼν αἰὼν πρὸς

[83]   ποιεῖ ἀλλὰ μετὰ προσθήκης τινός. Νῶε« γάρ φησι, δίκαιος, τέλειος ὢν

[18]   μίξεις ἔδειξεν ὁ κατὰ τὸν Νῶε γενόμενος ἀφανισμὸς καὶ ἀνθρώπων καὶ

[83]   ἐστι. Διὰ τοῦτο καὶ τὸν Νῶε θαυμάζουσα ἡ γραφὴ οὐχ ἁπλῶς

[84]   ἀνδράσι παρρησίαν ἔχων τις, κἂν Νῶε κἂν Ἰὼβ κἂν Δανιὴλ κἂν

[74]   τὰ παρὰ τῆς ἡμετέρας προστιθέναι νωθείας. ~Πῶς ἔστιν ἔχοντα γυναῖκα μὴ

[34]   πᾶν ἐστιν ἀλλὰ τῆς ἡμετέρας νωθείας τὸ πλέον τὴν κυριωτέραν αἰτίαν

[17]   πέτασθαι. Οἱ μὲν οὖν ἔτι νωθρότερον διακείμενοι καὶ τὸν βαθὺν ὕπνον

Chapitre
[21]	ἡγιασμένους οἶνον. Εἰ δὲ τοὺς	Ναζιραίους	οἶνον ποτίζων τοσαύτην ὑποστήσεται τιμωρίαν,
[25]	πόρνης, οὐ συγχωρῶν τὸν ἅγιον	ναὸν	γίνεσθαι βέβηλον καὶ ἀκάθαρτον. Διὰ
[75]	τὴν αὑτῆς οἰκοδομεῖν ψυχήν, τὸν	ναὸν	κοσμεῖν ἐκεῖνον τὸν ἅγιον οὐκ
[27]	καὶ καταφλέξαι τοῦ Θεοῦ τὸν	ναόν.	Πάντοθεν οὖν ἡμᾶς ὠχυρῶσθαι χρή.
[6]	Τί οὖν ὄφελος ἀφανισθέντος τοῦ	ναοῦ	τοὺς περιβόλους ἑστάναι; ἢ ποῖον
[37]	ἀπὸ τῆς αὐτῶν ψυχῆς ἐκβάλλοντας,	νάρκη	τις αὐτοῖς ἀπὸ τούτων καταχεῖται
[56]	καὶ αὗται καὶ τῶν τοῦ	ναυαγίου	συμμετέσχον δεινῶν καὶ μυρίων πρὸ
[73]	οὐδὲ ἐνδύματα, οὐ γεωργίαι καὶ	ναυτιλίαι,	οὐ τέχναι οὔτε οἰκοδομαί, οὐ
[10]	καὶ τοσούτῳ κρείττων ὅσῳ τῶν	ναυτῶν	ὁ κυβερνήτης καὶ τῶν στρατιωτῶν
[8]	ἀπηγορευμένων ἀπέχεσθαι οὔπω γενναίας καὶ	νεανικῆς	ψυχῆς. Τελείας γὰρ ἀρετῆς οὐ
[6]	αὐταῖς τὸ πρόσωπόν ἐστι καὶ	νεκρῷ	προσεοικός. Διὰ γὰρ τοῦτο δακρύων
[30]	χάριτος, τοὺς πνεῦμα λαβόντας, τοὺς	νεκρωθέντας,	τοὺς συνταφέντας τῷ Χριστῷ, τοὺς
[15]	ἄτεκνος; Ὥσπερ οὖν τότε ἀπὸ	νεκρῶν	σωμάτων τοσαύταις μυριάσι δέδωκεν ὑπόθεσιν
[30]	τὰ τῆς ἐπιθυμίας, οἷς ἡ	νεότης	σφριγᾷ, οἷς ὁ πόθος ἀκάθεκτος,
[17]	παρόμοιον γέγονεν οἷον ἐπὶ τῶν	νεοττῶν.	Καὶ γὰρ ἐκείνους ὅταν ἐκθρέψῃ
[80]	εὐπρόσεδρον ἂν περιέλῃς, αὐτὰ τὰ	νεῦρα	τῆς παρθενίας ἐξέκοψας, οὕτως ὅταν
[10]	ἐν μεσημβρίᾳ σταθερᾷ μηδενὸς ἐνοχλοῦντος	νέφους	ἔστιν ἰδεῖν καθαρόν, οὕτω καὶ
[57]	τὴν ἐπὶ τοσούτῳ χρόνῳ πονηθεῖσαν	νηδὺν	ὠδῖνες, αἳ καὶ μόναι ἱκαναὶ
[30]	εἰς τὴν αὐτὴν ἀφικέσθαι τοῖς	νηπίοις	ἐκείνοις σπουδήν. Εἰ δὲ ἐπιμένοι
[50]	γὰρ Ἀμὼς ὁ προφήτης τοῖς	νηπίοις	Ἰουδαίοις διαλεγόμενος, ἐφ´ ὧν καὶ
[84]	μεγάλα ἀπῄτει τὰ κατορθώματα, ἅτε	νηπιωδέστερον	διακειμένην. Ἐπειδὴ δὲ προφητῶν ἤκουσεν,
[16]	εἰ παρὰ τὴν ἀρχήν, ὅτε	νηπιωδέστερον	τὸ τῶν ἀνθρώπων διέκειτο γένος,
[84]	ἄνδρας γὰρ αὕτη τελείους ἀντὶ	νηπίων	ἐποίησεν. Ὥσπερ οὖν ἡμεῖς τοὺς
[4]	ἐνηστεύσατε, ὅτι ἐπαρθενεύσατε. Ἡ γὰρ	νηστεία	καὶ ἡ παρθενία οὔτε καλὸν
[29]	σχολάσητε τῇ προσευχῇ καὶ τῇ	νηστείᾳ,	καὶ πάλιν ἐπὶ τὸ αὐτὸ
[32]	Διό φησιν· Ἵνα σχολάζητε τῇ	νηστείᾳ	καὶ προσευχῇ. Τί οὖν ἂν
[29]	ἐκ συμφώνου, ἵνα σχολάσητε τῇ	νηστείᾳ	καὶ τῇ προσευχῇ. Ὁρᾷς πῶς
[30]	μολυνθῆτε, ἀλλ´ Ἵνα σχολάζητε τῇ	νηστείᾳ	καὶ τῇ προσευχῇ« ὡς τῆς
[30]	Θεῷ. Διὰ τοῦτο καὶ ἡ	νηστεία	καλὸν ὅτι περικόπτει τὰς τῆς
[63]	τὰς ψυχὰς ἀλλ´ ἀντὶ τούτων	νηστεῖαι,	παννυχίδες ἱεραί, πραότης, ἐπιείκεια, πενία,
[9]	τῆς ἀσφαλείας ἀλλ´ ἀντὶ ταύτης	νηστείαις,	ἀγρυπνίαις, χαμευνίαις, τῇ λοιπῇ σκληραγωγίᾳ
[36]	ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν	νηστείαις«	ἐπήγαγεν ἐν ἁγνείᾳ« οὐκ ἂν
[32]	πρὸς ἀρετήν, ἀναπτῆναι πρὸς οὐρανόν,	νηστείαις	καὶ εὐχαῖς συνεχῶς προσκαρτερῶν ἀποσμῆξαι
[30]	τί φησιν ὁ Ἰωήλ· Ἁγιάσατε	νηστείαν,	κηρύξατε θεραπείαν, συναγάγετε ἐκκλησίαν, συναγάγετε
[27]	ἑαυτῶν ἅπαντα εἰσενέγκωμεν, λογισμὸν ὑγιῆ,	νηστείας	καὶ ἀγρυπνίας πολλὴν τὴν ἐπίτασιν,
[4]	βουλομένοις. Καὶ Ἕλλησι μὲν ὑπὲρ	νηστείας	καὶ παρθενίας οὔτε μισθὸν δώσει
[30]	χώραν ἔχειν ἐν τῷ τῆς	νηστείας	καὶ τῆς προσευχῆς καιρῷ. Ὅτι
[30]	χρὴ συνιέναι κατὰ τὸν τῆς	νηστείας	καιρὸν καὶ τῆς προσευχῆς, πόσῳ
[30]	γὰρ εὐχόμενον ὡς χρὴ καὶ	νηστεύοντα	πάντα ἀπορρῖψαι δεῖ πόθον βιωτικόν,
[30]	εἰ τίμιος ὁ γάμος τοῖς	νηστεύουσι	παραινεῖ ὁ ἀπόστολος συνουσίας ἀπέχεσθαι.
[68]	σύγκρισιν ἐκ πολλοῦ τοῦ περιόντος	νικᾷ.	Ἀλλ´ ὁ πολὺς ἄργυρος ὁρώμενος
[26]	γὰρ δυνάμενον γυμνὸν μάχεσθαι καὶ	νικᾶν	ὁ περιφράττων ὅπλοις οὐ μόνον
[45]	καὶ τὴν κατὰ τῆς κακίας	νίκην.	Εἴτε γαμῶν καὶ τρυφῶν καὶ
[37]	καθαρὰν ἥττης ἁπάσης ἔχει τὴν	νίκην	καὶ τῷ τέλει συναπτομένη σοι
[38]	τὸν ἀνταγωνιστὴν ἀλλὰ παραχώρει τῆς	νίκης	αὐτῷ; Καὶ τί λέγω πρὸς
[45]	Τὸν μὲν γὰρ τρόπον τῆς	νίκης	καὶ τὴν ἐπὶ τὸ τρόπαιον
[57]	τοὺς δὲ ἐκβαλλόντων. Τὸν γὰρ	νικήσαντα	χθὲς τῶν μνηστήρων σήμερον παρευδοκίμησεν
[71]	ψυχῇ καὶ τῷ σώματι τὸν	νιφετὸν	ἐπάγει τῶν νοσημάτων, ποῦ τὰ
[5]	ὁ λόγος ἀλλὰ τοῦ τὰ	νοήματα	αὐτοῦ οὐκ ἀγνοοῦντος. Τί οὖν
[6]	κρεῖττον διέφθαρται τῆς ψυχῆς τὰ	νοήματα.	Τί οὖν ὄφελος ἀφανισθέντος τοῦ
[8]	μαίνεσθαι καὶ αὐτοὺς οὕτως διακεῖσθαι	νόμιζε.	Ὅτι γὰρ ἴσασι τὸν Θεὸν
[78]	ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν παρθένον αὐτοῦ	νομίζει,	ἄθλιός ἐστι καὶ ταλαίπωρος πρᾶγμα
[78]	ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν παρθένον αὐτοῦ	νομίζει,	ἐὰν ᾖ ὑπέρακμος καὶ οὕτως
[36]	Τοῦτο εὐγνώμονος οἰκέτου μηδὲν ἴδιον	νομίζειν	ἀλλὰ πάντα δεσποτικά, μηδὲν ἴδιον
[78]	τοσαύτην παραίνεσιν αἰσχύνης ἄξιον εἶναι	νομίζειν,	ὃ τῶν οὐρανῶν ἄξιόν ἐστι
[74]	μηδὲ μέριμναν ταύτην ἐκείνῃ παραβαλλομένην	νομίζεσθαι·	οὕτως κουφότερά τέ ἐστιν ἐκείνης
[24]	ἀποφάσεις τοῦ Θεοῦ ῥήματα εἶναι	νομίζετε	μόνον. Διὰ τοῦτο γὰρ καὶ
[47]	τὸν προφήτην ἄνθος εἶναι χόρτου	νομίζῃ.	Οὐ γὰρ παρὰ τὸ συνεῖναι
[78]	τί μὴ σφόδρα καθάπτεται τοῦ	νομίζοντος	ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν αὑτοῦ παρθένον.
[42]	ἀποφαινόμενος ἀλλὰ καὶ αἰτίαν προστιθείς.	Νομίζω«	γὰρ τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν« φησί,
[42]	μείνωσιν ὡς κἀγώ· ἐνταῦθα δὲ	Νομίζω	οὖν τοῦτο εἶναι καλὸν διὰ
[42]	ἀκροατῶν καθάπερ καὶ ἐφ´ ὑμῶν.	Νομίζω«	οὖν φησι, τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν.
[42]	περὶ ἐγκρατείας διελέγετο οὔτε τὸ	νομίζω	τέθεικεν οὔτε αἰτίαν τινὰ ἀλλ´
[47]	παρθενίαν ἐλθὼν καὶ εἰπὼν ὅτι	Νομίζω	τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν« ἐπειδὴ εἶδεν
[49]	τῶν ἐν βίῳ μνημονεύει δυσχερῶν.	Νομίζω«	φησί, τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν. Καὶ
[17]	ἀνάγκην εἰς τὸ ἑξῆς εἶναι	νομίζωμεν	κωλύουσαν ἀναχωρεῖν τοῦ γάμου. Ὅτι
[36]	τοῦτο ποιεῖ ἀλλ´ ἱκανὴν εἶναι	νομίζων	αἰτίαν τὴν αὑτοῦ γνώμην μεθ´
[78]	πρᾶγμα οὕτω θαυμαστὸν ἐπονείδιστον εἶναι	νομίζων;	Διὰ τί μὴ συνεβούλευσας ταύτης
[35]	τῆς προσηγορίας ἀποστολικῆς ἑαυτὸν εἶναι	νομίζων.	Εἰπὼν γὰρ ὅτι Ἐγώ εἰμι
[78]	δὲ ἕστηκεν ἑδραῖος καὶ μὴ	νομίζων	τὸ πρᾶγμα ἀσχημοσύνην εἶναι· ἀλλὰ
[35]	μὴ σφόδρα ἐπίπονον εἶναι αὐτὸ	νομίζωσιν	ἀλλὰ πρὸς τὸν ἡγησάμενον ἰδόντες
[7]	καὶ Οὐδεὶς στεφανοῦται ἐὰν μὴ	νομίμως	ἀθλήσῃ. Τίνες οὖν οἱ τῆς
[1]	Τὸν δὲ γάμον αὐτοὶ φαῦλον	νομίσαντες	οὕτως ἔφυγον. Πῶς οὖν ὑπὲρ
[1]	καὶ ἐναγὲς εἶναι τὸν γάμον	νομίσαντες	τῆς τῶν ἐναγῶν ἀπαλλαγῆς τὰ
[75]	τις τὸ πρᾶγμα ἐπίταγμα εἶναι	νομίσῃ.	Διόπερ οὐδὲ ἠρκέσθη ταῖς προτέραις
[78]	καλῶς ποιεῖ. Εἶτα ἵνα μὴ	νομίσῃς	διὰ τὴν πολλὴν συγκατάβασιν μηδὲν
[12]	κύριος« μὴ διὰ τοῦτο Παύλου	νομίσῃς	εἶναι τὸν λόγον. Τὸν γὰρ
[42]	κήρυγμα καὶ τὴν διδασκαλίαν μόνον	νομίσῃς	τῆς δωρεᾶς εἶναι τοῦ Θεοῦ·
[12]	ἐμὴν γνώμην« ἀκούσας ἀνθρώπινον εἶναι	νομίσῃς	τὸν λογισμόν, τῇ προσθήκῃ τὴν
[49]	Ποῖον; Τὸ μὴ τῶν ἀδυνάτων	νομισθῆναι	τὸ πρᾶγμα εἶναι ἀλλὰ καὶ
[27]	καὶ ἀγρυπνίας πολλὴν τὴν ἐπίτασιν,	νομοθεσίας	ἀκρίβειαν, ἐντολῶν φυλακὴν καὶ τὸ
[23]	καὶ ἐπακολουθοῦσι. Καὶ καθάπερ οἱ	νομοθέται	τῶν ἀδικούντων τὰς τιμωρίας ἐν
[34]	ἀκρασίας γὰρ οὐ βούλομαι εἶναι	νομοθέτης.	Εἶπον, συνέρχεσθε, κάτω καταβῆναι κωλύων,
[1]	ἀποσχέσθαι τοῦ γάμου. Τῷ γὰρ	νομοθετῆσαι	πονηρὸν εἶναι τὸ πρᾶγμα προλαβοῦσαι
[16]	ταῦτα ἐκείνων μείζω, ἀλλὰ τοῦ	νομοθέτου	σκοπὸς ὁ αὐτός. Τίς οὖν
[9]	εἶναι λέγων καὶ τὴν τοῦ	νομοθετοῦντος	ἀλλ´ οὐ τὴν τοῦ συμβουλεύοντος
[42]	οὐκ ἐπίταγμα· συμβουλεύω γὰρ, οὐ	νομοθετῶ.	Τὸ δὲ τὰ παραστάντα ἑκάστῳ
[12]	ἠνέσχετο τῷ Χριστῷ καὶ ταῦτα	νομοθετῶν;	Τί ποτ´ οὖν ἐστιν ὃ
[37]	τὸ πρᾶγμα συμβαίνοντα. Τῶν γὰρ	νομοθετῶν	τοὺς τοιούτους οὐ κολαζόντων γάμους
[7]	οὖν οἱ τῆς ἀθλήσεως ταύτης	νόμοι;	Ἄκουε πάλιν αὐτοῦ λέγοντος, μᾶλλον
[17]	τοῦτο ἐπὶ τῶν ἁμαρτημάτων οἱ	νόμοι.	Σὺ δὲ ἰατρὸν νῦν μὲν
[1]	ἐν τοῖς ἔξωθεν οὕτω διατεταγμένα	νόμοις.	Ὁ φονεύων ἀναιρείσθω, φησίν· οὐκέτι
[41]	ἀκριβῶς τοῖς περὶ τοῦ γάμου	νόμοις	ὑπεξελθὼν καὶ τὸν περὶ τῶν
[48]	τῆς ἀσελγείας ὤθησε τῆς κατὰ	νόμον	ἀποστερήσασα μίξεως. Εἰ γὰρ μηδὲ
[21]	Εἰ μέρος μικρὸν τῆς κατὰ	νόμον	ἀσκήσεως ὑποτεμνόμενός τις ἀπαραίτητον ἔχει
[83]	ἦν ποτε τὸ κατὰ τὸν	νόμον	βιοῦν. Ὁ ποιήσας γὰρ αὐτά«
[78]	Τὸν αὐτὸν δὴ κἀνταῦθα φυλάττει	νόμον	διὰ τὴν πόλλην ἀσθένειαν τοῦ
[84]	πώς φησιν· Βλέπω δὲ ἕτερον	νόμον	ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον
[12]	θεῖναι τοσοῦτον, εἰ μὴ τὸν	νόμον	ἡμῖν ἐκεῖθεν ἔφερεν. Εἶπε γὰρ
[30]	λόγων ἀποστῆναι καὶ τῆς κατὰ	νόμον	μίξεως καὶ ταῦτα οὐ μίαν
[44]	ταὐτὸν ὁμοῦ γυναῖκας ἔχειν ὁ	νόμος	ἐπέτρεπε, καὶ πολλὴ καὶ ἐν
[17]	ἄνευ ἀμφοτέρων οὐκ ἂν ἀρκέσειε	νόμος	καθ´ ἑαυτὸν διορθῶσαι τὴν ἐν
[42]	καὶ προτιθέναι οὐδεὶς κωλύσειεν ἂν	νόμος	καὶ μάλιστα ὅταν ἐξ αἰτήσεως
[38]	αὐτῶν ὁ τῶν ἀγώνων παρῄρηται	νόμος.	Καὶ τῇ παρθένῳ τοίνυν, ἕως
[2]	Εἰ γὰρ ἦν ἐπίταγμα καὶ	νόμος,	οὐκ ἂν οἱ κατορθώσαντες τιμῆς
[8]	γίνεται ἀλλὰ τῆς ἀνάγκης τοῦ	νόμου.	Διὰ τοῦτο Πέρσας μὲν μὴ
[84]	ταῦτα. Τὸ γὰρ ἀδύνατον τοῦ	νόμου	ἐν ᾧ ἠσθένει διὰ τῆς
[35]	ἐγενόμην ὑπὸ τοῖς ἐπιτάγμασι τοῦ	νόμου·	ἐφύλαξα τῶν ἐντολῶν τὰς παρατηρήσεις·
[65]	Ὁ γὰρ τὴν ἀπὸ τοῦ	νόμου	κατάραν λύσας καὶ ταύτην ἔλυσε
[16]	ἐκεῖνον καὶ τὴν ἀπὸ τοῦ	νόμου	παιδαγωγίαν, τοῦ καιροῦ ἐπὶ τὴν
[35]	καὶ τὸν ἐκ τῆς τοῦ	νόμου	παραβάσεως οὐκ εἰδὼς φόβον, ἀκινδύνως
[45]	γὰρ ἐντολὴν ἐπλήρου γαμῶν καὶ	νόμου	παράβασις ἦν τὸ μὴ γαμεῖν,
[12]	πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης ἐκκλησία τοῦ	νόμου	τὴν ἰσχὺν μετὰ τῆς ἀκριβείας
[35]	διαλεγόμενος καὶ τὸν ἀπὸ τοῦ	νόμου	φόβον ἐκλῦσαι σπεύδων, δι´ ὃν
[7]	ὁ τοὺς τῆς ἀθλήσεως ταύτης	νόμους	διαταξάμενος. Οὐ γὰρ ἀπὸ τῶν
[41]	ἐπιστάμενοι τὰ δικαιώματα καὶ τοὺς	νόμους,	ἑκόντες ἑαυτοὺς ὑποβάλλομεν τῷ ζυγῷ.
[52]	ἀλλ´ ἔχων αὐτῷ βοηθοῦντας τοὺς	νόμους	τὴν ἁπάντων αὐτῷ φιλτάτην εἰς
[29]	τοὺς περὶ τῆς βασιλείας ἐξηγεῖται	νόμους	τοῖς ἰδιώταις, οὐχ ἵνα δέξωνται
[15]	καὶ τοῦτο συγκεχώρητο ἐν τῷ	νόμῳ	Μωϋσέως, καὶ τὸν πλοῦτον δὲ
[55]	γαμεῖν, πάλιν τῷ τῆς ὑποταγῆς	νόμῳ	τὰ τῆς ὁμοτιμίας λυμαίνεται, τοῦ
[84]	μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με τῷ	νόμῳ	τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν
[84]	τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον τῷ	νόμῳ	τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά
[52]	ἀνὴρ τὴν μὲν ἀπὸ τῶν	νόμων	διαφεύγει τιμωρίαν, τὴν δὲ ἄνωθεν
[12]	Ἐγὼ« καὶ Οὐκ ἐγώ« Τῶν	νόμων	καὶ τῶν δογμάτων τοὺς μὲν
[84]	μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ	νοός	μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με τῷ
[40]	τὸ κοινὸν τοῦτο πασῶν αὐτῶν	νόσημα,	ἑτέρων πλειόνων γέμουσα κακῶν, πῶς
[71]	σώματι τὸν νιφετὸν ἐπάγει τῶν	νοσημάτων,	ποῦ τὰ λυπηρὰ θήσομεν; Οἷον
[52]	τις τὴν ἐσχάτην, ἄν τε	νόσον	ἀνίατον ἄν τε πῦρ ἄν
[17]	τὸ πλέον ἢ ἔλαττον τὴν	νόσον	ἐργάζεται, οὕτω καὶ ἐπὶ τῆς
[52]	γὰρ ἀθυμίαν μόνον αὕτη ἡ	νόσος	ἀλλὰ καὶ θυμὸν ἀφόρητον τίκτειν
[69]	γὰρ ποδαλγίαι καὶ φθόη καὶ	νόσος	καὶ παράλυσις καὶ σπασμὸς τὸ
[49]	ἐπικουρίας, ὅταν ἐκ μακρᾶς ἀνενέγκωσι	νόσου,	ὅταν κίνδυνον διαφύγωσιν, ὅταν δυναστείας
[52]	δώρων. Τοσαύτη γὰρ ἡ τῆς	νόσου	ταύτης μανία, ὡς μηδὲ μετὰ
[49]	ἠπείλει, λιμοὺς καὶ λοιμοὺς καὶ	νόσους	καὶ πολέμους καὶ αἰχμαλωσίαν καὶ
[57]	τὰς συνεζευγμένας αὐτοῖς ἀγωνίας, τὰς	νόσους;	Καὶ τί τοῦτο πρὸς τὸν
[71]	ζημίαν καὶ τὴν ἀσχημοσύνην, τὰς	νόσους	καταλέγοντα ὅσας ἐναπομόργνυται τῇ ψυχῇ
[52]	γὰρ ἅπαξ τῇ μοχθηρᾷ ταύτῃ	νόσῳ	κατασχεθεῖσα ψυχὴ πάντα ἐυκόλως τίθεται
[52]	γὰρ δαιμονώντων ἢ φρενίτιδι κατεχομένων	νόσῳ	οὐδὲν ἄμεινον διάκειται ὁ ταύτῃ
[69]	Νυνὶ δὲ αἱ μάλιστα τῶν	νόσων	δυσίατοι ἀπὸ τῶν τοιούτων τραπεζῶν
[49]	πόδας εὕροι τις ἂν μᾶλλον	νουθετουμένους.	Ἔν τε γὰρ τοῖς χρηστοῖς
[75]	θεραπείᾳ; Ἄπαγε. Οὐδὲν τούτων εἰς	νοῦν	βάλλεται ἀλλ´ ἓν φροντίζει μόνον
[30]	φροντίδας καὶ τὴν περιρρέουσαν τὸν	νοῦν	ὀλιγωρίαν ἀναστέλλουσα ὅλην πρὸς ἑαυτὴν
[84]	γῆς ἀλλ´ οὐρανὸς καὶ τὰ	νοῦν	ὑπερβαίνοντα ἀγαθὰ τοῖς κατορθοῦσιν ἀπόκειται.
[58]	τις ἐν χιλίοις ἔτεσι μίαν	νύκτα	μόνην εἶδεν ὄναρ χρηστόν, πλέον
[52]	οὖν ἀδακρυτὶ διαγαγεῖν δυνήσεται; Ποίαν	νύκτα;	Ποίαν ἡμέραν; Ποίαν ἑόρτην; πότε
[61]	τὸ κιβώτιον αὐτὰ ἀποθῶνται οὐδὲ	νυκτὸς	καταλαβούσης μόνον ταράττονται ταῖς φροντίσιν,
[27]	ἐν τοῖς ἐπουρανίοις. Καὶ δεῖ	νύκτωρ	καὶ μεθ´ ἡμέραν ὡπλισμένους ἡμᾶς
[1]	ὁ μακάριος τοῦ Χριστοῦ βούλεται	νυμφαγωγὸς	λέγων· Ἡρμοσάμην ὑμᾶς ἑνὶ ἀνδρὶ
[29]	τῆς προκειμένης ἀποκόπτων αἰτίας, δόξει	νυμφευτρίας	εἶναι μᾶλλον ἢ ἀποστόλου τὰ
[30]	ἐκ τοῦ κοιτῶνος αὐτοῦ καὶ	νύμφη	ἐκ τοῦ παστοῦ αὐτῆς. Τοῦτο
[30]	ἐπιτάγματος. Εἰ γὰρ νυμφίον καὶ	νύμφην,	οἷς ἀκμάζει τὰ τῆς ἐπιθυμίας,
[59]	ἀγαθὰ τὰ ἕδνα ταύτης τῆς	νύμφης	ἐστί. Πρὸς τούτοις ἡ μὲν
[5]	γε μέλλοι τὸν ἅγιον ὑποδέχεσθαι	νυμφίον.	Αὕτη δὲ μετὰ τοσούτων καυτήρων
[59]	βαρύνεται τῇ ζωῇ, σπεύδουσα τὸν	νυμφίον	ἰδεῖν πρόσωπον πρὸς πρόσωπον καὶ
[30]	μεῖζόν ἐστιν ἐπιτάγματος. Εἰ γὰρ	νυμφίον	καὶ νύμφην, οἷς ἀκμάζει τὰ
[59]	παρθενία. Οὐκ ἀναγκάζεται πολυπραγμονεῖν τὸν	νυμφίον	οὐδὲ μή τινα ἀπάτην ὑπομείνῃ
[30]	γυναικὸς ἀπέχεσθαι ἐκέλευσεν; Ἐξελθέτω« φησί,	νυμφίος	ἐκ τοῦ κοιτῶνος αὐτοῦ καὶ
[37]	πρώην περὶ τὸν τάφον ἐγκαλινδούμενος	νυμφίος	ἐξαίφνης· ὁ τὰς τρίχας τίλλων,
[57]	ταῖς θύραις ὁ μὲν προσδοκηθεὶς	νυμφίος	κεναῖς ἀπήλλακται χερσί, τῷ δὲ
[57]	ἅτε προῖκα κατατιθείς, ὅ τε	νυμφίος	πάντα μὲν ἀπολαβεῖν σπεύδων, τὴν
[2]	τῶν ἀγαθῶν, ἡ μετὰ τοῦ	νυμφίου	διαγωγή. Τί δήποτ´ οὖν ἐναντία
[39]	κυρίαν οὖσαν ἑτέρῳ πάλιν ὁμιλῆσαι	νυμφίῳ,	ἀλλ´ εἰς τοὺς τῆς ἐγκρατείας
[73]	ἅπασαν. Ἡρμόσθημεν γὰρ καὶ ἡμεῖς	νυμφίῳ	οὕτως ζητοῦντι παρ´ ἡμῶν ἀγαπᾶσθαι
[60]	ἀλλὰ καὶ μᾶλλον ποθεινοτέραν τῷ	νυμφίῳ	τὴν ἑκοῦσαν τοῦτο ὑπομένουσαν ποιεῖ
[59]	οὐχ ὁμόδουλος. Καὶ τῶν μὲν	νυμφίων	τὸ μέσον τοσοῦτον· σκόπει δὲ
[49]	καὶ παρρησίας συνεισέρχονται εἰς τὸν	νυμφῶνα	τῷ βασιλεῖ; Πῶς μάλιστα πάντων
[82]	ἀπελεύσονται, καὶ δηλοῦσιν αἱ τοῦ	νυμφῶνος	ἀποκλεισθεῖσαι παρθένοι. Ἆρ´ οὖν παρὰ
[5]	βιωτικὰς ἀπελαύνειν τούτου χρὴ τοῦ	νυμφῶνος	ὡς οὐκ ἐνὸν μετ´ ἐκείνων
[18]	γάμον· οὐ γὰρ τοῦτό φημι	νῦν,	ἀλλ´ ὅτι τὸ ἀπολλῦναι καὶ
[82]	ὅτι οὐδεὶς κατὰ τὸν Ἀβραὰμ	νῦν,	ἀλλ´ οὐδὲ κατὰ μικρὸν ἐγγύς.
[57]	ἀγνώμονος ὀφειλέτου τυχοῦσα πατρός— παρίημι	νῦν.	Ἀλλὰ γὰρ ἐκείνης τῆς φροντίδος
[47]	γήμῃς, οὐχ ἥμαρτες. Ἀλλὰ μηδὲ	νῦν	ἀναπέσῃς· πάλιν γάρ σε ἐπὶ
[47]	τὴν παρθενίαν μεθίσταται, καὶ οὐδὲ	νῦν	αὐτὴν τῇ κυρίᾳ προσηγορίᾳ καλεῖ,
[73]	ἐπιστέλλων ὁ μακάριος Παῦλος ἔλεγε·	Νῦν	γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία
[2]	τῶν παρανομούντων ἂν ὑπέστησαν δίκην.	Νῦν	δὲ εἰπών· Ὁ δυνάμενος χωρεῖν
[37]	παιζόντων καὶ νῦν μὲν τοῦτο,	νῦν	δὲ ἐκεῖνο γινομένων; Καὶ γὰρ
[21]	γοῦν εἰρημένων ἕνεκεν αὐτῆς ἀπέχεσθαι.	Νῦν	δὲ καὶ κίνδυνος τῷ πράγματι
[83]	φόνος ἐδόκει μόνον εἶναι δεινόν,	νῦν	δὲ καὶ ὀργὴ καὶ λοιδορία
[83]	ἄν. Τότε μοιχεία ἐκολάζετο μόνον,	νῦν	δὲ καὶ τὸ ἀκολάστοις ὀφθαλμοῖς
[83]	μόνη ἦν ἐκ τοῦ πονηροῦ,	νῦν	δὲ καὶ τὸ ὀμόσαι. Τὸ«
[17]	δὲ ἰατρὸν νῦν μὲν τέμνοντα,	νῦν	δὲ καίοντα, νῦν δὲ οὐδέτερον
[24]	ἑαυτοὺς διεκρίνομεν, οὐκ ἂν ἐκρινόμεθα·	νῦν	δὲ κρινόμενοι ὑπὸ κυρίου παιδευόμεθα,
[19]	μὲν τῷ γάμῳ δύο προφάσεις,	νῦν	δὲ μία. Ἐδόθη μὲν οὖν
[82]	καὶ στάσεως πᾶσαν ὑπόθεσιν ἀνελεῖν.	Νῦν	δὲ οὐ σφόδρα εὔκολον τοῦτο
[17]	μὲν τέμνοντα, νῦν δὲ καίοντα,	νῦν	δὲ οὐδέτερον τούτων ποιοῦντα ἐπὶ
[8]	εἶ, ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ«	νῦν	δὲ Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι
[15]	αὔξει τὸ ἡμέτερον γένος. Καὶ	νῦν	δὲ οὐχ ἡ τοῦ γάμου
[79]	τῆς ἄλλης τοῦ βίου κατασκευῆς.	Νῦν	δὲ πάντων τούτων ἀπολυθέντες τῶν
[17]	ἡμῖν. ~Περὶ συγκαταβάσεως τοῦ Θεοῦ.	Νῦν	δὲ παρόμοιον γέγονεν οἷον ἐπὶ
[83]	ἢ τὸ τοὺς φιλοῦντας ἀγαπᾶν·	νῦν	δὲ τὸ μέγα τοῦτο καὶ
[14]	ἔρημος ἦν ἀνθρώπων, τοῦτο ὃ	νῦν	δεδοίκασιν οὗτοι οἱ τῆς οἰκουμένης
[12]	τοῖς μαθηταῖς αὐτὴν δέδωκεν, ἀλλὰ	νῦν	δι´ αὐτοῦ. Ὥσπερ οὖν τὸ
[12]	τοῦτο μόνον δεικνύντος δι´ αὐτοῦ	νῦν	διδομένην τὴν ἐντολήν. Καὶ γὰρ
[49]	γὰρ ἠδύνασθε· ἀλλ´ οὐδὲ ἔτι	νῦν	δύνασθε· ἔτι γὰρ σαρκικοί ἐστε,
[19]	ἀναίρεσις. Τοὺς γὰρ ἔτι καὶ	νῦν	ἐν τούτοις κυλινδουμένους τοῖς πάθεσι
[83]	καὶ ἀρχόμενος ἔλεγον, τοῦτο καὶ	νῦν	ἐρῶ ὅτι οὐ τὸ αὐτὸ
[13]	ἢ διὰ τοῦτο ὅπερ εἶπον	νῦν·	ἵνα γὰρ μή τις δυσχεραίνῃ
[84]	ἡ τοῦ πνεύματος χάρις ἐκκέχυται	νῦν	καὶ μεγάλη τῆς τοῦ Χριστοῦ
[24]	γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Αἰσχυνέσθωσαν ἀμφότεροι	νῦν	καὶ οἱ τὸν γάμον κακίζοντες
[20]	ἀκινδύνως ἐνῆν ταῦτα λέγειν, ἔδει	νῦν	καὶ οὕτω παύεσθαι τῆς διαβολῆς.
[35]	εἰπεῖν ὅτι ἐξ ἐθνῶν ἐπιστρέψας	νῦν	καὶ τὸν ἐκ τῆς τοῦ
[83]	ἀπαιτούμεθα μέτρον ἡμεῖς τε κἀκεῖνοι.	Νῦν	μὲν γὰρ οὐκ ἔστι τέλειον
[45]	πλείονος ἀπολαύσων διὰ τοῦτο θαύματος,	νῦν	μὲν ἴσως καὶ τῦφον ἡμῖν
[8]	Θεὸν ἀγαθόν, ἄκουσον βοώντων αὐτῶν,	νῦν	μὲν Οἴδαμεν ὅστις εἶ, ὁ
[17]	οἱ νόμοι. Σὺ δὲ ἰατρὸν	νῦν	μὲν τέμνοντα, νῦν δὲ καίοντα,
[37]	ὑποκριτῶν ἐν σκηνῇ παιζόντων καὶ	νῦν	μὲν τοῦτο, νῦν δὲ ἐκεῖνο
[31]	μέλλοντας σχολάζειν εὐχῇ. Ὅπου γὰρ	νῦν	μετὰ τὴν τοσαύτην ἀσφάλειαν πειρᾶται
[82]	Τί οὖν κωλύει, φησί, καὶ	νῦν	μετὰ τοῦ γάμου καὶ τῶν
[12]	εἶναι τὴν ἀπόφασιν, οὕτω καὶ	νῦν	ὅταν εἴπῃ· Ἐγὼ λέγω, οὐχ
[17]	ἔχω λέγειν. Τὸ γὰρ ζητούμενον	νῦν	ὅτι γάμου οὐκ ἔδει τῷ
[2]	διὰ τὸ παρθενεῦσαι. Ἔστιν δὲ	νῦν	οὐ τοῦτο μόνον τὸ δεινὸν
[41]	καὶ κατασπεῖραι ἔσπευδεν, ἀπέτεκε δὲ	νῦν,	οὐδὲ ἐν τοῖς περὶ τοῦ
[84]	ἐν τοῖς μέλεσί μου. Ἀλλὰ	νῦν	οὐκ ἔστι ταῦτα. Τὸ γὰρ
[84]	καὶ τὰ ἔπαθλα πολλῷ λαμπρότερα	νῦν.	Οὐκέτι γὰρ γῆ καὶ τὰ
[22]	αὐτὴν οὖσαν ὁρῶν; Εἰ γὰρ	νῦν	πάντων αὐτὴν πανταχοῦ θαυμαζόντων οὐ
[46]	καὶ εὐδοκίμησιν; Οὐ μέχρι καὶ	νῦν	πολλὰ τοὺς ἄνδρας τοὺς ἑαυτῶν
[71]	πάντα ἡ αὐτάρκεια ποιεῖ. Ἀλλὰ	νῦν	πρὸς ἕτερον ἡμῖν ὁ λόγος
[43]	αὐτὴν ἐνεστῶσαν ἐκάλεσεν. Οὐ γὰρ	νῦν	πρῶτον ἀλλ´ ἄνωθεν εἰς τὸ
[73]	ἂν πενίας. Μὴ τοίνυν μηδὲ	νῦν	τὰ ἐν τῇ γῇ μεριμνῶμεν·
[53]	τοῦτο ἀγαγόντες εἰς μέσον ἐξετάσωμεν	νῦν.	Τί δὴ τοῦτό ἐστιν; Τὸ
[57]	οὔτε ἄκων διαφύγοι, ταῦτα ἐπισκεψώμεθα	νῦν.	Τίνα οὖν ἐστι ταῦτα; Ὠδῖνες
[80]	ὅσαι παρθενίαν μὲν ἀσκοῦσι καὶ	νῦν,	τοσοῦτον δὲ ἀποδέουσιν Ἡλίου καὶ
[47]	ἀληθείας τὴν ὁδόν. Εἰ δὲ	νῦν	τοῦτο οὐκ ἐφεῖται, ἐπὶ τῶν
[21]	οὐχ οὕτως ὡς τῆς παρθενίας	νῦν	ὑμεῖς ἀλλὰ πολλῷ ἔλαττον καὶ
[83]	ἡμεῖς, φησί, τοῦ πατριάρχου βιοῦμεν	νῦν;	Ὠφείλομεν μὲν καὶ τοῦτο ἐπιτετάγμεθα,
[69]	τὰ τῆς ζημίας ἵστατο μόνον.	Νυνὶ	δὲ αἱ μάλιστα τῶν νόσων
[70]	ἂν μὴ μέθῃ βαπτισθέντας ἡ	νὺξ	καταλάβῃ, ἀνάγκη διὰ παντὸς ἀγρυπνεῖν
[73]	σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν· ἡ	νὺξ	προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικε.
[58]	ἐστὶν ἐν ἔτεσι χιλίοις μία	νὺξ	τοσοῦτον ὁ παρὼν αἰὼν πρὸς
[83]	ποιεῖ ἀλλὰ μετὰ προσθήκης τινός.	Νῶε«	γάρ φησι, δίκαιος, τέλειος ὢν
[18]	μίξεις ἔδειξεν ὁ κατὰ τὸν	Νῶε	γενόμενος ἀφανισμὸς καὶ ἀνθρώπων καὶ
[83]	ἐστι. Διὰ τοῦτο καὶ τὸν	Νῶε	θαυμάζουσα ἡ γραφὴ οὐχ ἁπλῶς
[84]	ἀνδράσι παρρησίαν ἔχων τις, κἂν	Νῶε	κἂν Ἰὼβ κἂν Δανιὴλ κἂν
[74]	τὰ παρὰ τῆς ἡμετέρας προστιθέναι	νωθείας.	~Πῶς ἔστιν ἔχοντα γυναῖκα μὴ
[34]	πᾶν ἐστιν ἀλλὰ τῆς ἡμετέρας	νωθείας	τὸ πλέον τὴν κυριωτέραν αἰτίαν
[17]	πέτασθαι. Οἱ μὲν οὖν ἔτι	νωθρότερον	διακείμενοι καὶ τὸν βαθὺν ὕπνον

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 22/04/2009