HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Jean Chrysostome, Sur la virginité

Liste des contextes (ordre alphabétique)

θ = 148 formes différentes pour 327 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[52]   σιγῇ πάντα φέρειν καὶ τῷ θαλάμῳ προσηλῶσθαι διαπαντὸς δεσμώτου χεῖρον. Ἢ

[21]   αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ εἰς τὴν θάλασσαν. Τί οὖν λέξουσιν οἱ διὰ

[34]   Ὥσπερ οὖν οἱ κατὰ τὴν θάλατταν κακοῦργοι, ἔνθα μὲν ἂν ᾖ

[34]   Ἡ δὲ παρθένος δι´ ὅλου θαλαττεύειν ἀναγκάζεται καὶ πέλαγος πλεῖν ἀλίμενον,

[19]   καὶ τῆς γῆς καὶ τῆς θαλάττης καὶ τῆς οἰκουμένης πάσης μία

[56]   μένωσιν, οἱ δὲ ἀώροις ἀπενεχθῶσι θανάτοις, οὐδὲ οὕτως καθαρὰν εὕροι τις

[57]   πάθῃ δεινὸν τὸ τεχθέν, μὴ θάνατον ἄωρον ὑποστῇ, μὴ μεταβάλῃ πρὸς

[14]   τοῦ θανάτου καὶ μετὰ τὸν θάνατον καὶ πρὸ τοῦ γάμου καὶ

[52]   μακρόν τινα καὶ ἐλεεινὸν ὑπομένειν θάνατον, τὸν ἀπὸ τῶν μαγγάνων, τὸν

[59]   ἡ μὲν γεγαμηκυῖα φρίττει τὸν θάνατον τῶν τε ἄλλων ἕνεκεν καὶ

[40]   Τίνα ταύτην; Ἀνάμενε τὸν ἐκείνου θάνατον. Ὥσπερ γὰρ τῇ παρθένῳ γαμεῖν

[58]   μήτε ἄλλη τις αἰτία μήτε θάνατος ἄωρος διαζευγνύτω τὸν γάμον, ἀλλὰ

[14]   ἀπὸ τοῦ θανάτου. Ὅπου γὰρ θάνατος, ἐκεῖ γάμος· τούτου δὲ οὐκ

[57]   οἱ συνοικοῦντες διατελῶσι, φόβος μὴ θάνατος ἐμπεσὼν διακόψῃ τὴν ἡδονήν, μᾶλλον

[15]   γὰρ ἅπαντα ἐπισυρόμενος εἰσήλασεν ὁ θάνατος μεθ´ ἑαυτοῦ. Μὴ τοίνυν ὃ

[14]   ἅπαν ἀφανισθῆναι γένος, τοῦ μὲν θανάτου καθ´ ἑκάστην αὐτὸ τὴν ἡμέραν

[14]   καὶ μακάριον καὶ πρὸ τοῦ θανάτου καὶ μετὰ τὸν θάνατον καὶ

[47]   ταῦτα φιλοσοφῇ καὶ τοῦ σωματικοῦ θανάτου καταγελῶσα μηδὲν εἶναι λέγῃ τὴν

[81]   χρημάτων καταφρονῶν ὁδῷ προβαίνων καὶ θανάτου καταφρονήσει ῥᾳδίως. Τούτων δὲ γενόμενος

[56]   Οὐ γὰρ ὑπὲρ ἑνὸς δέδοικε θανάτου μόνον, καίτοι γε ἅπαξ μέλλουσα

[14]   ἀπὸ τῆς ἀρᾶς, ἀπὸ τοῦ θανάτου. Ὅπου γὰρ θάνατος, ἐκεῖ γάμος·

[52]   στέλληται, πανταχοῦ τὸ δεινὸν ἀπέτεκεν θανάτου παντὸς χαλεπώτερον παρακνίζον καὶ ἐρεθίζον

[84]   ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου; Εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ διὰ

[14]   ἐδέξαντο δὲ τὴν ἀπὸ τοῦ θανάτου φθορὰν καὶ τὴν ἀρὰν καὶ

[57]   τὸ λειπόμενον ἀνάγκη πολὺ τοῦ θανάτου χαλεπωτέραν ὑπομένειν ζωήν, ἄν τε

[36]   πόνους, θλίψεις συνεχεῖς, ταλαιπωρίας ἀφάτους, θανάτους καθημερινούς; Τί οὖν περὶ τούτου

[56]   μένειν ἀνάγκη διὰ παντὸς ἢ θανάτῳ παύσασθαι μόνῳ. Εἰ δὲ τοῖς

[46]   Πῶς οὖν βοηθὸς ἡ τῷ θανάτῳ τὸν ἄνδρα ὑποτάξασα; Πῶς βοηθὸς

[52]   ἀναπνεῖν συγχωροῦντα καιρόν, πόσων τοῦτο θανάτων οὐ χαλεπώτερον; Ἄν τε γὰρ

[24]   ἁμαρτάνοντας καὶ μὴ κολαζομένους οὐχὶ θαρρεῖν ἀλλὰ δεδοικέναι διὰ τοῦτο μᾶλλον

[27]   τὸ πάντων κεφάλαιον τὸ μὴ θαρρεῖν ἑαυτοῖς. Κἂν γὰρ μεγάλα κατωρθωκότες

[41]   κινούμενος ταῦτα παρῄνουν, οὐκ ἔδει θαρρεῖν· ἐπειδὴ δὲ τῷ Θεῷ τοῦτο

[35]   τὸν ἡγησάμενον ἰδόντες μετὰ τοῦ θαρρεῖν καὶ αὐτοὶ τῆς αὐτῆς ἐπιβαίνωσιν

[13]   φθάσαντες ἐγράψατέ μοι, μετὰ τοῦ θαρρεῖν ποιοῦμαι τὴν συμβουλὴν ὅτι καλὸν

[37]   ὡς εἰπεῖν, οὔτε φίλους ποιήσασθαι θαρροῦντες οὔτε συνθήκας θέσθαι πρὸς αὐτοὺς

[24]   ἁμαρτάνοντες μηδὲν πάσχωμεν κακόν, μὴ θαρρῶμεν ἀλλὰ διὰ τοῦτο μᾶλλον φοβώμεθα.

[66]   ἀμφοτέρας τὰς ἡμιόνους ἄν τε θατέραν, τὸ αὐτὸ γίνεται. Καὶ ὅταν

[40]   ἔσῃ μόνον, ζῶντος δὲ δυοῖν θάτερον ἀνάγκη, ἢ παιδαγωγεῖν αὐτὸν μετὰ

[38]   ἀνταγωνιστήν· ἀλλ´ ἀνάγκη λοιπὸν δυοῖν θάτερον ἢ στεφανωθέντα ἢ πεσόντα καὶ

[41]   ἑτέρου μοχθηρίαν ἀναγκάζεσθαι καὶ ἄκοντα θάτερον φέρειν ἅπασαν ἱκανὴ συσκιάσαι τρυφήν.

[47]   Κἀνταῦθα γὰρ ὅπουπερ ἂν ἑλκύσῃ θάτερος, ἀνάγκη καὶ τὸν ἕτερον ἕπεσθαι

[38]   τὴν παραμυθίαν ὡς μηδὲ ἄκοντος θατέρου ἀποστερεῖν αὐτοὺς ἀλλήλων μήτε τὴν

[75]   ἐν τοῖς ἄλλοις ἅπασιν, οὐκέτι θατέρῳ λοιπὸν ὁ ἕτερος ὑπεύθυνος γίνεται

[41]   τῷ τὸν ἕτερον ἀναγκάζεσθαι ἕπεσθαι θατέρῳ. Οὕτω καὶ αἱ τῶν γεγαμηκότων

[32]   Λογισάμενοι γὰρ ὅτι πολλὴ ἀνάγκη θατέρῳ τῷ μέρει γενέσθαι τὴν ἐπήρειαν

[78]   πρὸ καιροῦ καὶ τοῦ δέοντος θᾶττον ἐπὶ τὸ τὰ ζιζάνια ἀνασπάσαι

[10]   ἐπαινῶν μᾶλλον ἐκείνης ἐπαίρει τὸ θαῦμα καὶ λαμπρότερον ποιεῖ. Τὸ μὲν

[64]   ἔτεκον διὰ τὸν Χριστόν, τί θαυμάζεις εἰ καὶ τὰ δάκρυα τὸ

[9]   μὲν ἐπαινεῖσθαι μετ´ ἐκείνου καὶ θαυμάζεσθαι ἀπεστέρηται, κατηγορεῖσθαι δὲ οὐκ ἂν

[22]   ἠθέλησεν εἰ πρὸς τῷ μὴ θαυμάζεσθαι καὶ διαβαλλομένην ἑώρα παρὰ πάντων

[62]   μειζόνως, αὐτὸν δὲ μεθ´ ὑπερβολῆς θαυμάζεσθαι παρασκευάζων. ~Τίς ὁ κόσμος τῆς

[1]   εἰκότως. Τὸ γὰρ ἐπαινεῖσθαι καὶ θαυμάζεσθαι τῶν τὰ ἀγαθὰ κατορθούντων οὐ

[69]   Εἰ δέ τις τὴν πολλὴν θαυμάζοι τρυφήν, οἷον τὸ τῶν κατακοπτομένων

[84]   ἄνδρας καὶ κατορθοῦντας οὐκέτι ὁμοίως θαυμάζομεν, ἀλλ´ ἕτερα πόλλῳ μείζονα ἐκείνῳ

[8]   τοῦτο Πέρσας μὲν μὴ μητρογαμοῦντας θαυμάζομεν, Ῥωμαίους δὲ οὐκέτι. Ἐνταῦθα μὲν

[8]   ἡμῖν, εἰκότως τοὺς μὴ γαμοῦντας θαυμάζομεν. Ὑμεῖς δὲ εἰς τὴν τῶν

[39]   οὐδαμοῦ τὸν γάμον καθ´ ἑαυτὸν θαυμαζόμενον ἀλλὰ διὰ τὰς πορνείας, διὰ

[22]   γὰρ νῦν πάντων αὐτὴν πανταχοῦ θαυμαζόντων οὐ τῶν μετιόντων μόνον ἀλλὰ

[83]   Διὰ τοῦτο καὶ τὸν Νῶε θαυμάζουσα ἡ γραφὴ οὐχ ἁπλῶς τοῦτο

[1]   τὸν ἐκ παρθένου Χριστὸν ἠτίμασαν. Θαυμάζουσι δὲ Ἕλληνες καὶ καταπλήττονται, ζηλοῖ

[8]   καὶ τοῦ Θεοῦ τὴν δημιουργίαν θαυμάζουσιν. Ἀλλὰ μεθ´ ἡμῶν; Ἀλλ´ οὐ

[9]   μισεῖς. Ἀλλ´ οὐκ ἐγώ, ἀλλὰ θαυμάζω μὲν τοὺς εἰς τοῦτον ἀπογραψαμένους

[20]   ἐχρῆν, ἐνθυμουμένους ὅτι ὁ μὲν θαυμάζων τοὺς ἐν τοῖς μεγίστοις διαλάμποντας

[78]   ἐπτοημένος καὶ τὸν παρόντα βίον θαυμάζων ὡς καὶ μετὰ τὴν τοσαύτην

[41]   πιστὸς εἶναι« Ἄξιον δὲ ἐνταῦθα θαυμάσαι τοῦ μακαρίου τὴν πολλὴν εὐμηχανίαν

[37]   ἄν τις αὐτὴν κατ´ ἀξίαν θαυμάσειεν ὅταν οἱ μὲν ἄλλοι καὶ

[36]   οὐδαμοῦ τὴν αἰτίαν προστίθησι, μὴ θαυμάσῃς. Οὐ γὰρ ἀπαυθαδιζόμενος τοῦτο ποιεῖ

[17]   τὴν ἀρχὴν τοῦτο ἐπέταξε, μὴ θαυμάσῃς. Οὐδὲ γὰρ ἰατρὸς πάντα ὑφ´

[67]   ἄν τε μηδὲν περαιτέρω τοῦ θαυμασθῆναι ἰσχύσῃ, τὰ τῆς ὀδύνης ἴσα

[57]   γραμμῆς φαίνηται προσκορής, πότε δυνήσεται θαυμασθῆναι λοιπόν; Καὶ μή μοι τοῦτο

[66]   πολλοὺς ἔσχον τῆς σωφροσύνης τοὺς θαυμαστὰς καὶ διὰ τοῦ σχήματος καὶ

[79]   δὲ τῷ μὲν ἄγγελος κατεσκεύαζε θαυμαστήν τινα καὶ παράδοξον καὶ μείζονα

[46]   τὸν ἄνδρα ἀσφαλείας καὶ τῆς θαυμαστῆς μὲν ἐκείνης ἐκβαλοῦσα διαγωγῆς τῆς

[84]   τὴν αὐτὴν τοῖς μεγάλοις καὶ θαυμαστοῖς ἀνδράσι παρρησίαν ἔχων τις, κἂν

[78]   τοῦτο ἐναγούσης αὐτόν; Καὶ τί θαυμαστὸν εἰ ἐπὶ πράγματος συγκεχωρημένου τοῦτο

[36]   ἀνατίθησι τῷ δεσπότῃ. Καὶ τί θαυμαστὸν εἰ ἐπὶ τῆς ἐγκρατείας τοῦτο

[56]   ἀλλ´ εἰ δεῖ τι καὶ θαυμαστὸν εἰπεῖν, χαλεπώτερος. Τὴν μὲν γὰρ

[78]   ἐστι καὶ ταλαίπωρος πρᾶγμα οὕτω θαυμαστὸν ἐπονείδιστον εἶναι νομίζων; Διὰ τί

[80]   τοὺς γενναίους ἐκείνους πρὸς τὸν θαυμαστὸν ἤλειψε δρόμον, πάντα μὲν αὐτῶν

[7]   τὴν δὲ παρθένον πρᾶγμα οὕτω θαυμαστὸν καὶ πάντα ὑπερβαῖνον τὰ ἐν

[34]   περὶ τοῦ γάμου λόγοις. ~Ὅτι θαυμαστὸν καὶ πολλῶν ἄξιον στεφάνων ἡ

[76]   εὐπρόσεδρον« ἔδειξε τῆς παρθενίας τὸ θαυμαστὸν καὶ τὸ κέρδος ὅσον ἡμῖν

[80]   εὐπρόσεδρον« εἶναι, τοῦτο παρθενίας ἀρετή. Θαυμαστὸν μὲν γὰρ καὶ πολλῶν στεφάνων

[80]   φύσιν, ἀλλὰ τότε ὄντως γίνεται θαυμαστὸν ὅταν ὁ τοιοῦτος βίος προσῇ,

[10]   Οὐκοῦν διὰ τοῦτο ἡ παρθενία θαυμαστὸν ὅτι καλοῦ κρείττων ἐστὶ καὶ

[1]   καλὸν ἀποστρέφονται μὲν Ἰουδαῖοι, καὶ θαυμαστὸν οὐδέν, ὅπου γε καὶ αὐτὸν

[83]   δὲ τὸ μέγα τοῦτο καὶ θαυμαστὸν οὕτως ἐστὶν ἀτελές, ὡς καὶ

[48]   μὴ ἐγκληθῆναι, οὐκ εἰς τὸ θαυμαστωθῆναι· τοῦτο γὰρ τῆς παρθενίας ἐστίν,

[36]   Διὰ τοῦτο οὐδαμοῦ τοὺς τὰ θαύματα ἐργαζομένους ὁ Χριστὸς ἐπαινεῖ ἀλλὰ

[67]   τοῦ σώματος ὥρᾳ καὶ τῷ θαύματι. Ὅταν οὖν τὰ δοκοῦντα εἶναι

[26]   τὴν ἐσχάτην ἀδικίαν ἠδίκησε τοῦ θαύματος ἀποστερήσας αὐτὸν καὶ τῶν λαμπρῶν

[45]   καὶ πλείονος ἀπολαύσων διὰ τοῦτο θαύματος, νῦν μὲν ἴσως καὶ τῦφον

[79]   τοῦ πνεύματος χάρις πολλάκις ἔτρεφε θαυματουργοῦντα, καὶ οὐκ αὐτὸν μόνον ἀλλὰ

[36]   Ὅπερ γὰρ ἔφθην εἰπών, οὐ θαυμάτων ἀλλὰ ἔργων οἱ μακαρισμοὶ ὥσπερ

[76]   ἐκκοπῆναι πραγμάτων. Σὺ δέ μοι θέα κἀνταῦθα τοῦ Παύλου τὴν σύνεσιν,

[36]   μὲν οὕτως, ὁ δὲ οὕτως. Θέα τῆς ἀποστολικῆς ταπεινοφροσύνης οὐδαμοῦ τὸν

[38]   ὁ ἀγωνοθέτης παρῇ καὶ οἱ θεαταὶ καθέζωνται καὶ εἰσάγηται ὁ ἀνταγωνιστὴς

[62]   τῆς ὄψεως τύπον παρὰ τοῖς θεαταῖς, ἀλλὰ πρὸς τὸ χειροποίητον ἐκεῖνο

[62]   καταβαλὼν πρὸς ἑαυτὸν ἐπισπᾶται τοὺς θεατάς, ἐκείνην μὲν καταγελᾶσθαι μειζόνως, αὐτὸν

[38]   Ὅταν δὲ ἀπογράψηται καὶ συλλέγηται θέατρον καὶ ὁ ἀγωνοθέτης παρῇ καὶ

[38]   στάδιον. Τίς οὖν τολμήσει, τοῦ θεάτρου συγκροτουμένου καὶ θεωρούντων μὲν ἄνωθεν

[65]   ἡ τυραννὶς ὡς καὶ τὴν θείαν γραφὴν ἡνίκα ἂν αἰχμαλωσίαν καὶ

[29]   δὲ καὶ ἐν παραινέσει ὅπερ θεῖναι ἠβούλετο εἰσήγαγεν ἀλλ´ οὐκ ἐν

[12]   ἂν ἐτόλμησεν ἐν ἀποφάσει δόγμα θεῖναι τοσοῦτον, εἰ μὴ τὸν νόμον

[48]   ὑστέραν τὴν ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ θεὶς ἀνάγκην, τότε περὶ τῆς λύσεως

[42]   πιστὸς εἶναι« καὶ τὸ ἔλαττον θείς. Ἔλαττον γὰρ τοῦ διδάσκαλον εἶναι

[34]   τὸ μέσον ἑκατέρου τοῦ πράγματος θείς. Ἡ μὲν γὰρ τὰ τοῦ

[41]   ἔχω« φησίν. Πρῶτον τὴν αἵρεσιν θεὶς καὶ τὸν ἀκροάτην εὐγνώμονα καταστήσας,

[1]   ἀπεχθάνεσθαι, τὸ τούτου πολλῷ πλέον θεὶς τὸ ἀγαπᾶν αὐτοὺς καὶ φιλεῖν,

[35]   ἐκεῖ τὸ παράδειγμα παρ´ ἑαυτοῦ θεὶς τὸν φόβον ἐξέλυσεν, οὕτω καὶ

[30]   τοῦ πράγματος πρόνοιαν ὡς μέλλοντας θείων ἀκούειν λόγων ἀποστῆναι καὶ τῆς

[38]   ἀνὴρ αὐτῆς ἐλευθέρα ἐστὶν ᾧ θέλει γαμηθῆναι, μόνον ἐν κυρίῳ. ~Ποίᾳ

[78]   ἁμαρτάνει, γαμείτωσαν. Τί λέγεις, ὃ θέλει ποιείτω; Καὶ οὐ διορθοῖς τὴν

[78]   καὶ οὕτως ὀφείλει γίνεσθαι, ὃ θέλει ποιείτω, οὐχ ἁμαρτάνει, γαμείτωσαν. Τί

[34]   θέλεις ἐν ἐγκρατείᾳ εἶναι, οὐδένα θέλεις εἶναι ἐν γάμῳ. Οὐδὲ γὰρ

[34]   ἐν ἐγκρατείᾳ. Οὐκοῦν εἰ πάντας θέλεις ἐν ἐγκρατείᾳ εἶναι, οὐδένα θέλεις

[34]   Ἐπεὶ εἰ τὸ Παύλου βούλημα θέλεις μαθεῖν, ἄκουσον ποῖόν ἐστι· Θέλω«

[78]   πάλιν αἰτίαν, σὺ δὲ εἰ θέλεις μαθεῖν ἄκουσον τοῦ Χριστοῦ λέγοντος·

[82]   λόγος καὶ μάταιος. Εἰ δὲ θέλεις ὅλως ἀκοῦσαι τὰ τῶν ἀποστόλων

[8]   Ἀλλὰ μεθ´ ἡμῶν; Ἀλλ´ οὐ θέλετε ἀκοῦσαι τοῦ Χριστοῦ λέγοντος διὰ

[2]   δὲ ἵνα ἀνύσωμεν αὐτοῦ τὸ θέλημα τοῦτο πράττομεν. Ὅτι γὰρ ὁ

[13]   τινὶ τρόπῳ καὶ ἀνυπόπτως τὸ θελῆσαι καὶ βουληθῆναι κατασκευάζοντας ἐν αὐτοῖς·

[38]   καταστρηνιάσωσι τοῦ Χριστοῦ καὶ γαμῆσαι θελήσωσι, κρίμα ἕξουσιν ὅτι τὴν πρώτην

[55]   δὲ καὶ ἐξ ὁμοίων τις θέλοι γαμεῖν, πάλιν τῷ τῆς ὑποταγῆς

[75]   Εἰ δὲ καὶ σαφέστερόν τις θέλοι μαθεῖν τί ποτέ ἐστιν ἔχοντα

[49]   ἔχειν, διὰ τοῦτο ὑμᾶς οὐ θέλω γαμεῖν. Καὶ ποίαν θλῖψιν; ἴσως

[73]   ἀπράγμονα καλοῦντος ἡμᾶς τοῦ Χριστοῦ; Θέλω, γὰρ ὑμᾶς, φησίν, ἀμερίμνους εἶναι.

[35]   ἕνεκεν ἐνταῦθα ἑαυτοῦ μέμνηται λέγων· Θέλω δὲ πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς

[36]   ἡμῶν ἐδεῖτο σπουδῆς; Εἰπὼν γάρ· Θέλω πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ

[36]   Εἰ δὲ καὶ ἀνωτέρω λέγων· Θέλω πάντας εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτόν«

[49]   πάλιν τῶν ἐνταῦθα ἔχεται λέγων· Θέλω ὑμᾶς ἀμερίμνους εἶναι. Οὐκ ἐνταῦθα

[49]   λέγων. Καὶ ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν· θέλω ὑμᾶς ἀστράψαι ἐν τοῖς οὐρανοῖς

[41]   μὲν οὖν τῆς ἐγκρατείας διαλεγόμενος, Θέλω« φησί, πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς

[34]   θέλεις μαθεῖν, ἄκουσον ποῖόν ἐστι· Θέλω« φησί, πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς

[35]   ἐν ἅπασιν αὐτοὺς ἐξισοῦν ἑαυτῷ θέλων. Ἔχω καὶ τρίτην αἰτίαν εἰπεῖν.

[74]   μεριμνᾷ τὰ τοῦ κυρίου. ~Πῶς θέλων ἡμᾶς ἀμερίμνους εἶναι κελεύει μεριμνᾶν.

[34]   χαλεπώτατος διεγερθῇ χειμών, οὐδὲ οὕτω θέμις ὁρμίσαι τὸ σκάφος αὐτῇ καὶ

[78]   ὅτι γε οὐδὲ ἀνάγκης ἐπικειμένης θέμις τὴν προῃρημένην παρθενεύειν κωλύεσθαι, ἀλλὰ

[23]   ἀδικούντων τὰς τιμωρίας ἐν γράμμασι θέντες ἀφῆκαν, οὕτω καὶ ὁ κύριος

[68]   ἀργύρου τοῦτο ποιῆσαι, πρότερον ἔνδοθεν θέντες τὴν ὕελον οὕτως ἔξωθεν τὸν

[7]   δὲ αὐτοῦ τοῦ τὸν ἀγῶνα θέντος Χριστοῦ· Ἡ δὲ παρθένος ἵνα

[8]   νόμιζε. Ὅτι γὰρ ἴσασι τὸν Θεὸν ἀγαθόν, ἄκουσον βοώντων αὐτῶν, νῦν

[4]   ὅτι ὁμοίως αὐτοῖς τὸν ὄντα Θεὸν ἀθετήσαντες πολυθεΐαν εἰσηγάγετε. Τῆς δὲ

[77]   καὶ πᾶσαν σχολὴν τοῖς κατὰ Θεὸν ἀνατίθησιν ἔργοις, ὡς ἂν μὴ

[17]   ἀποσφαλέντα τοῦ τέλους, τὸν δὲ Θεὸν ἄνθρωπος ὢν τὸν οὐδαμοῦ μὲν

[76]   ὅσον ἡμῖν ἐν τῇ κατὰ Θεὸν ἀπ´ αὐτῆς γίνεται πολιτείᾳ. Οὐ

[32]   ἐξιλεούμεθα ἀλλὰ καὶ παροξύνομεν τὸν Θεόν. Εἰ γὰρ οἱ τοῖς βασιλεῦσι

[32]   παροξύνειεν ἂν οὕτως ὡς τὸν Θεὸν καθ´ ἑκάστην ἡμέραν ἡμεῖς. Καὶ

[49]   καὶ παχύτερον διακειμένων τὸν μὲν Θεὸν καὶ ἐπὶ μικροῖς καὶ ἐπὶ

[32]   δηνάρια, τὰ δὲ εἰς τὸν Θεὸν μύρια τάλαντα. Ἐπεὶ οὖν τοσαύτην

[14]   διαιτώμενοι καὶ ἐντρυφῶντες τῇ πρὸς Θεὸν ὁμιλίᾳ. Μίξεως δὲ ἐπιθυμία καὶ

[6]   πρὸς δὲ τὸν κτίσαντα αὐτὴν Θεὸν πολλῇ κέχρηται τῇ μανίᾳ, καὶ

[1]   αὐτῷ τὸν οὐκ ὄντα ἐπεισάγουσαι Θεόν, πῶς ἂν εἶεν ἁγναί; Πρῶτον

[39]   σφοδρῶς ὅτι τὰς πρὸς τὸν Θεὸν συνθήκας ἐπάτησεν. Οὐ ταύταις οὖν

[31]   ἵλεω σπουδάζομεν ἡμῖν καταστῆσαι τὸν Θεόν, τότε αὐτῷ προσκρούωμεν διὰ τῆς

[22]   Ἀνάβαινε, φαλακρέ« οὕτω παρώξυναν τὸν Θεὸν ὡς ἅμα τῷ λόγῳ τούτῳ

[42]   παρ´ ἐμοῦ· οὐδὲ γὰρ ὁ Θεὸς ἀπηξίωσέ με τοῦ ἐλέους τοῦ

[2]   τοῦτο πράττομεν. Ὅτι γὰρ ὁ Θεὸς βούλεται πάντας ἀνθρώπους ἀπέχεσθαι γάμου,

[16]   κακίζεις, φησί. Κακίζω μὲν οὐδαμῶς· Θεὸς γὰρ αὐτὰ συνεχώρησε καὶ γέγονεν

[59]   μή τινα ἀπάτην ὑπομείνῃ δέδοικεν. Θεὸς γάρ ἐστιν οὐκ ἄνθρωπος, δεσπότης

[65]   τὰ τοιαῦτα καλεῖν. Καὶ ὁ Θεὸς δὲ ἀντὶ τιμωρίας αὐτὸ καὶ

[14]   ἡμετέραν, ἔπλασε τὸν ἄνθρωπον ὁ Θεὸς δι´ ὃν καὶ τὸν κόσμον

[5]   γαμεῖν, ἀπέχεσθαι βρωμάτων ἃ ὁ Θεὸς ἔκτισεν εἰς μετάληψιν. Πῶς οὖν

[84]   καὶ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν ὁ Θεὸς ἐν τοῖς πρώτοις χρόνοις οὐ

[46]   ἀνήρ. Καὶ γὰρ ἐκεῖνον ὁ Θεὸς ἐποίησε κατ´ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν·

[49]   ἀρετῆς. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Θεὸς Ἰουδαίοις ἀφεὶς ἐπαγγείλασθαι βασιλείαν οὐρανῶν

[46]   γὰρ πρὸς αὐτὸν ἤγαγεν ὁ Θεὸς καὶ οὐδὲν αὐτῷ λυμήνασθαι οὐδὲ

[66]   τοῦτο ἡμῖν αὐτοὺς ἐποίησεν ὁ Θεός— μηδὲν τούτων ὑπομένειν τῶν δεινῶν

[42]   μὴ ἦν σφόδρα εὔσπλαγχνος ὁ Θεός, οὐ μόνον ἀπόστολος ἀλλ´ οὔτε

[46]   αὐτῷ« Οὐδὲ γὰρ ψεύδεται ὁ Θεός. Οὐδὲ ἐγὼ τοῦτο ἂν εἴποιμι,

[15]   δέδωκεν ὑπόθεσιν καὶ ῥίζαν ὁ Θεός, οὕτω καὶ παρὰ τὴν ἀρχὴν

[46]   οὖν, φησίν, εἶπεν αὐτῷ ὁ Θεός· Ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν ὅμοιον αὐτῷ«

[41]   Ἰουδαίοις συνεχώρησε ἀπόστασιν διδόναι ὁ Θεός. Πῶς οὖν Ἰουδαίοις τοῦτο συνεχώρησεν;

[84]   ἠσθένει διὰ τῆς σαρκός, ὁ Θεὸς τὸν ἑαυτοῦ υἱὸν πέμψας ἐν

[46]   μικρὸν αὐτοῦ τῆς ἀρχῆς ὁ Θεὸς ὑπετέμετο μέρος, τὸν φοβερὸν ἅπασι

[50]   ἀλλ´ ὡς πρέπει γυναιξὶν ἐπαγγελλομέναις θεοσέβειαν δι´ ἔργων ἀγαθῶν. Καὶ οὐκ

[9]   τὸ μὴ διαβάλλειν τὴν τοῦ Θεοῦ δημιουργίαν, δεύτερον δὲ τὸ μὴ

[15]   γὰρ ὁ γάμος μὴ βουλομένου Θεοῦ δυνήσεται ποιῆσαι πολλοὺς τοὺς ὄντας

[24]   ἐνταῦθα μὴ κριθῶμεν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ σὺν τῷ κόσμῳ κατακριθησόμεθα.

[22]   παραμυθίαν αὐτοῖς ὁ παρὰ τοῦ Θεοῦ ἔπαινος. Οἱ δὲ ἀσθενέστερον διακείμενοι

[12]   εἰπών· Δοκῶ δὲ κἀγὼ πνεῦμα Θεοῦ ἔχειν. Ὥσπερ οὖν τὰ τοῦ

[36]   δέ, ἀλλ´ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σὺν ἐμοί. Οὐ τὸ

[12]   καὶ ὅτι Δοκῶ πνεῦμα ἔχειν Θεοῦ« ἵνα μηδὲν ἀνθρώπινον ὑποπτεύσῃς εἶναι

[14]   παρθενίας κάλλος, καὶ μετὰ τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὴ καταλιποῦσα αὐτοὺς ἀνεχώρησεν.

[42]   νομίσῃς τῆς δωρεᾶς εἶναι τοῦ Θεοῦ· καὶ γὰρ αὐτὸ τὸ πιστεῦσαι

[14]   ἐνέκοπτεν. Ἐπειδὴ δὲ παρήκουσαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐγένοντο γῆ καὶ σποδός,

[22]   ἄτιμον. Πῶς κατελογίσθησαν ἐν υἱοῖς Θεοῦ καὶ ἐν ἁγίοις ὁ κλῆρος

[18]   ἐπιθυμίαν ἐκείνην οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν παρθενίαν ἐτίμησαν, εἰ

[36]   ἀλλ´ ἀκριβῶς πανταχοῦ διαλάμποντα. Χάρισμα Θεοῦ καλεῖ τὸ ἑαυτοῦ κατόρθωμα, καὶ

[6]   ὡς πονηροῖς προσέχειν τοῖς τοῦ Θεοῦ κτίσμασι; Πᾶσα ἡ δόξα τῆς

[46]   δι´ ἧς οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ, μᾶλλον δὲ πάντες οἱ τὴν

[8]   ὅστις εἶ, ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ« νῦν δὲ Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι

[17]   παραγενομένης ἡμῖν. ~Περὶ συγκαταβάσεως τοῦ Θεοῦ. Νῦν δὲ παρόμοιον γέγονεν οἷον

[46]   καὶ δεδοικέναι οὐ ψευδῆ τοῦ Θεοῦ ποιεῖ τὴν ἀπόφασιν τὴν λέγουσαν·

[74]   παρθενίας ἀξίωμα; Ὅσον γὰρ τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν κόσμον τὸ διάφορον,

[24]   Μὴ τοίνυν τὰς ἀποφάσεις τοῦ Θεοῦ ῥήματα εἶναι νομίζετε μόνον. Διὰ

[36]   ἦν καὶ μετὰ τὴν τοῦ Θεοῦ ῥοπὴν καὶ τῆς παρ´ ἡμῶν

[29]   τοῦτο μιμούμενος τὸν ἅγιον τοῦ Θεοῦ Σαμουήλ. Καθάπερ γὰρ ἐκεῖνος μετὰ

[8]   πράγματος χρησαμένη εἰς τὴν τοῦ Θεοῦ σοφίαν ἐξύβρισας καὶ τὴν κτίσιν

[1]   δὲ μόνη ἡ ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ. Τὰς γὰρ τῶν αἱρετικῶν οὐκ

[42]   ἐλέους καὶ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ταὐτὸν ἐμφαίνων διὰ τῶν ῥημάτων

[52]   δὲ ἄνωθεν καὶ τῇ τοῦ Θεοῦ τετήρηται ψήφῳ. Ἀλλ´ οὐχ ἱκανὸν

[8]   τὸν γάμον τιμῶσι καὶ τοῦ Θεοῦ τὴν δημιουργίαν θαυμάζουσιν. Ἀλλὰ μεθ´

[21]   Ἀλλ´ ὅμως οὕτως ἐξεκαλέσατο τοῦ Θεοῦ τὴν ὀργὴν ὡς οὐδὲ αὐτοῦ

[24]   δίκην καὶ μαθῶσιν ὅτι τοῦ Θεοῦ τὸ χρηστὸν ἐν τῷ διδόναι

[27]   ὥστε ἐναφεῖναι καὶ καταφλέξαι τοῦ Θεοῦ τὸν ναόν. Πάντοθεν οὖν ἡμᾶς

[8]   Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσίν, οἵτινες καταγγέλλουσιν

[36]   Θεοῦ φησιν ἀλλ´ ὅλον τοῦ Θεοῦ. Τοῦτο εὐγνώμονος οἰκέτου μηδὲν ἴδιον

[36]   μὲν αὐτοῦ, τὸ δὲ τοῦ Θεοῦ φησιν ἀλλ´ ὅλον τοῦ Θεοῦ.

[4]   ὅτι μὴ διὰ τὸν τοῦ Θεοῦ φόβον μετῆλθον αὐτήν. Ὑμεῖς δὲ

[55]   ἔχειν, τὸν δὲ ἄνδρα πλουτεῖν, θεράπαινα μὲν ἀντὶ γαμετῆς καὶ ἀντ´

[52]   προβόλων; Τότε καὶ οἰκέται καὶ θεράπαιναι τἀνδρὸς ὑβριστικώτερον αὐτῇ κέχρηνται. Ὕποπτον

[63]   δὲ γυναικὶ κοσμίᾳ τὴν διακονουμένην θεράπαιναν καὶ αὐτὴν εἶναι τοιαύτην ἀνάγκη

[67]   ἰταμότητος. ~Ὅτι τὸ πολλὰς ἔχειν θεραπαινίδας ἀνιαρόν. Ἀλλ´ ἴσως τὸ τῶν

[75]   Πῶς οὖν ἐκεῖνοι διάκεινται; Οὐ θεραπαινίδων ἀναγκάζονται πλῆθος ὠνεῖσθαι, οὐ χρυσία

[67]   εἴωθεν, ὅταν ἐν τῇ τῶν θεραπαινίδων ἐκείνων ἀγέλῃ εὐπρεπής τις οὖσα

[40]   ὡς δούλην ἔχει καὶ τῶν θεραπαινίδων μηδὲν ἄμεινον πρὸς αὐτὴν διάκειται,

[67]   ἀνιαρόν. Ἀλλ´ ἴσως τὸ τῶν θεραπαινίδων πλῆθος ἡδύ. Ταύτης μὲν οὖν

[52]   τοῖς διεφθαρμένοις ἐκείνοις δικασταῖς, ταῖς θεραπαινίσι λέγω καὶ τῷ πλήθει τῶν

[55]   οὕτω διακειμένου οὔτε οἰκέταις οὔτε θεραπαινίσι μετ´ ἐλευθερίας ἐπιτάττειν δυνήσεται, ἀλλ´

[75]   καὶ ὑφάνταις καὶ τῇ λοιπῇ θεραπείᾳ; Ἄπαγε. Οὐδὲν τούτων εἰς νοῦν

[80]   οὐρανόν. Ὅπου γὰρ οὔτε γυναικὸς θεραπεία οὔτε παίδων ἐπιμέλεια, πολλὴ τῆς

[73]   καὶ ἀνδραπόδων πλῆθος καὶ ἀνδρὸς θεραπείαν καὶ τὰ ἄλλα τὰ τούτων

[30]   ὁ Ἰωήλ· Ἁγιάσατε νηστείαν, κηρύξατε θεραπείαν, συναγάγετε ἐκκλησίαν, συναγάγετε πρεσβυτέρους. Ἀλλ´

[67]   ἐν τῷ πλήθει τῆς τοιαύτης θεραπείας συμβαίνειν εἴωθεν, ὅταν ἐν τῇ

[75]   δὲ τῆς τρυφῆς καὶ τῆς θεραπείας τῆς περιττῆς καὶ τῆς φροντίδος

[5]   ὑβρίζει σοφίαν. Τοιαύτας τοῖς αὐτὸν θεραπεύουσιν ὁ διάβολος ἵστησι τὰς πάγας.

[41]   ἐπὶ τὴν παραίνεσιν ἔδραμεν ἀλλὰ θεραπεύσας πρότερον τῇ τῆς ἐπιταγῆς αἱρέσει

[52]   αἱ δὲ παρὰ τῶν μιαρῶν θεραπόντων— φυλακαί, προφυλακαί, καὶ ἅπαντα δέους

[81]   ζῆλον πεπυρωμένον, ἔρωτα τῶν οὐρανίων θερμόν, ὑπεροψίαν πάντων τῶν ἐπὶ γῆς.

[37]   φίλους ποιήσασθαι θαρροῦντες οὔτε συνθήκας θέσθαι πρὸς αὐτοὺς οὔτε ἄλλο πιστεῦσαι

[58]   τοῖς οὐ μετασχοῦσι τὸν μετασχόντα θετέον. Οὐδὲ γὰρ εἴ τις ἐν

[84]   τοῦ θανάτου τούτου; Εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διὰ τοῦτο

[30]   συναγαγόντα καλῶς οὕτω προσιέναι τῷ Θεῷ. Διὰ τοῦτο καὶ ἡ νηστεία

[68]   μεταχειρίζουσαν, διὰ παντὸς δὲ τῷ Θεῷ διαλεγομένην καὶ πρὸς αὐτὸν ἀτενέστερον

[12]   ἴδιόν τι παρὰ τὸ τῷ Θεῷ δοκοῦν λέγοντος ἀλλὰ τοῦτο μόνον

[60]   αὗται δὲ παρὰ τὸ τῷ θεῷ δοκοῦν· οὐδενὶ γὰρ ἐφίεται ἐν

[21]   καὶ ὁ πράγματα διαβάλλειν ἐπιχειρῶν Θεῷ δοκοῦντα εἶναι καλά. Ἄκουσον γοῦν

[78]   γάρ τι μετίωμεν τῶν τῷ Θεῷ δοκούντων, ἅπας ὁ κωλύων ἐχθρὸς

[83]   ἐν τῇ γενεᾷ αὐτοῦ, τῷ Θεῷ εὐηρέστησεν. Οὐχ ἁπλῶς τέλειος ἀλλ´

[32]   ῥαθυμίας τῷ πάντων δεσπότῃ προσιόντες Θεῷ καὶ ταῦτα πολλῷ μείζονος ὀργῆς

[5]   τὴν ἀδικίαν, αὕτη δὲ τῷ Θεῷ μάχεται καὶ τὴν ἄπειρον ὑβρίζει

[4]   αὐτήν. Ὑμεῖς δὲ ὅτι τῷ Θεῷ μαχόμενοι καὶ διαβάλλοντες αὐτοῦ τὰ

[46]   τοὺς ἑαυτῶν ἀναπείθουσι προσκρούειν τῷ Θεῷ; Οὐ διὰ τοῦτό φησιν ὁ

[17]   ὅτι γάμου οὐκ ἔδει τῷ Θεῷ πρὸς τὸ πολλοὺς ποιῆσαι τοὺς

[2]   ἡμᾶς κηδεμονίας εὐχαριστίαν ἀποδοῦναι τῷ Θεῷ τὴν ἀξίαν. Μᾶλλον δὲ οὐδὲ

[2]   ἐκεῖνοι μὲν ἵνα ἀντινομοθετήσωσι τῷ Θεῷ τὴν παρθενίαν εἵλοντο, ἡμεῖς δὲ

[41]   ἔδει θαρρεῖν· ἐπειδὴ δὲ τῷ Θεῷ τοῦτο ἔδοξεν, ἀσφαλὲς τὸ τῆς

[11]   διὰ παντὸς καὶ λειτουργοῦσιν τῷ Θεῷ· τοῦτο καὶ ἡ παρθένος. Διὸ

[39]   βούλοιτο, τὴν δὲ ἐπαγγειλαμένην τῷ Θεῷ χηρεύειν διὰ παντός, εἶτα γαμηθεῖσαν,

[14]   Μύριαι μυριάδες ἀγγέλων λειτουργοῦσι τῷ Θεῷ, χίλιαι χιλιάδες ἀρχαγγέλων παρεστᾶσιν αὐτῷ,

[68]   αὕτη μὲν χωρὶς φροντίδος ἡ θεωρία, ἐκείνη δὲ μετὰ πολλῆς τῆς

[38]   τολμήσει, τοῦ θεάτρου συγκροτουμένου καὶ θεωρούντων μὲν ἄνωθεν ἀγγέλων, ἀγωνοθετοῦντος δὲ

[57]   ὑγιοῦς προέλθῃ, μήποτε ἀντὶ ἄρρενος θῆλυ. Καὶ γὰρ καὶ αὕτη οὐχ

[46]   γὰρ τὴν ἀρχὴν καὶ τοῖς θηρίοις ἅπασιν ἐπίφοβος ἦν. Πάντα γὰρ

[46]   τὴν γῆν οἰκοῦντες τότε ἅμα θηρίοις καὶ πετεινοῖς καὶ τοῖς ἄλλοις

[22]   καὶ πάντες ἄρδην ὑπὸ τῶν θηρίων ἐσπαράττοντο τότε ἐκείνων. Καὶ οὔτε

[22]   κατελθὸν ἅπαντας αὐτοὺς κατέφαγε τῶν θηρίων οὐχ ἧττον ἐκείνων. Ταῦτ´ οὖν

[46]   τὴν λέγουσαν· Καὶ ἀρχέτωσαν τῶν θηρίων τῆς γῆς« οὐ γὰρ παρὰ

[71]   τῶν νοσημάτων, ποῦ τὰ λυπηρὰ θήσομεν; Οἷον ἀρχόντων φόβους, δήμων ὁρμάς,

[78]   μὴ ἅψῃ μηδὲ γεύσῃ μηδὲ θίγῃς ἅ ἐστι πάντα εἰς φθορὰν

[64]   αὐτήν, οὐ διὰ τὸ μὴ θλίβεσθαι ἀλλὰ διὰ τὸ τῶν θλίψεων

[74]   θλίβεσθαι τὸ διὰ τὸν Χριστὸν θλίβεσθαι, οὐ διὰ τὸ μεταβάλλεσθαι τὴν

[74]   τοῦτό ἐστιν, ὥσπερ οὖν οὐδὲ θλίβεσθαι τὸ διὰ τὸν Χριστὸν θλίβεσθαι,

[76]   τὴν ἀρετήν. Οὐδὲ γὰρ ὑμᾶς θλῖψαι βουλόμενος ταῦτα συνεβούλευσα ἀλλ´ ὥστε

[64]   ἄλλους εἰκός. Ἔχει μὲν γὰρ θλίψεις καὶ οὗτος ὁ βίος ἀλλ´

[36]   ὑπὲρ οὗ μυρίους ἤνεγκε πόνους, θλίψεις συνεχεῖς, ταλαιπωρίας ἀφάτους, θανάτους καθημερινούς;

[67]   καὶ ζηλωτὰ τοσαύτας ἔχῃ τὰς θλίψεις, τί ἄν τις εἴποι περὶ

[64]   τὰς τοῦ γάμου παραβάλωμεν οὐδὲ θλίψεις χρὴ καλεῖν. ~Ὅτι πάντα τὰ

[36]   γάρ· Ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν διωγμοῖς, ἐν

[64]   θλίβεσθαι ἀλλὰ διὰ τὸ τῶν θλίψεων ἀνωτέρους εἶναι καὶ μηδὲν πάσχειν

[75]   μᾶλλον δὲ καὶ ἐπὶ λύπῃ— Θλῖψιν γὰρ τῇ σαρκί« φησίν, ἕξουσιν

[48]   παρθενίας μόνον τὸ τὴν ἐνθάδε θλῖψιν διαφυγεῖν; Καὶ τίς ἀνέξεται παρθενεύειν

[49]   οὐ θέλω γαμεῖν. Καὶ ποίαν θλῖψιν; ἴσως εἴποι τις ἄν. Τοὐναντίον

[76]   αὐτὸ συμβουλεύειν λέγων, καὶ ἵνα θλῖψιν μὴ ἔχωμεν καὶ ἵνα ἀμέριμνοι

[49]   γῇ μεμνῆσαι καλῶν καὶ ὅτι θλῖψιν οὐχ ἕξομεν τὴν ἀπὸ τῶν

[72]   ταῦτα ὁ μακάριος Παῦλος ἔλεγε· Θλῖψιν τῇ σαρκὶ ἕξουσιν οἱ τοιοῦτοι·

[48]   πολλὴν ἔχει τὸ πρᾶγμα τὴν θλῖψιν. Τοῦτο οὖν, εἰπέ μοι, κερδανοῦμεν

[49]   φησίν, ὑμῶν καὶ οὐ βούλομαι θλῖψιν ὑμᾶς ἔχειν, διὰ τοῦτο ὑμᾶς

[47]   ὁ διδάσκων πολλὴν τῇ σαρκὶ θλῖψιν ὑπομένειν τοὺς τῷ γάμῳ προσέχοντας.

[49]   οὐρανοῖς δωρεάς, ὧν ἑαυτὴν ἀπεστέρησε, Θλῖψιν« φησί, τῇ σαρκὶ ἕξουσιν οἱ

[2]   τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον, ἡ θλῖψις, ἡ στενοχωρία. Ὥστε μυρίων ἡμῖν

[79]   ἐρασταί; Οὐδὲν ἄλλ´ ἢ ὅσον θνητῇ προσεδέδεντο φύσει. Τὰ δὲ ἄλλα

[79]   γῆν οἰκοῦντας καὶ τῇ τῆς θνητῆς φύσεως ὑποκειμένους ἀνάγκῃ δυνηθῆναι φθάσαι

[79]   ἐρχομένους, τοὺς ἀνάγκῃ φύσεως ὑποκειμένους θνητῆς ὡς ἀσωμάτους, ὡς τὸν οὐρανὸν

[78]   Εἶδες τὸ μέσον, ποῦ τὸν θνητὸν ἡ παρθενία ἀθρόον αἴρει ὅταν

[14]   γάμος ἐπεισέρχεται μετὰ τούτων τὸ θνητὸν τοῦτο καὶ δουλικὸν ἱμάτιον. Ὁ

[12]   λογισμοῖς τὴν ἐξουσίαν. Λογισμοὶ γὰρ θνητῶν δειλοὶ καὶ ἐπισφαλεῖς αἱ ἐπίνοιαι

[21]   τοσαύτην ὑποστήσεται τιμωρίαν, ὁ τὴν θολερὰν ἀνατροπὴν ἐκχέων εἰς τὰς τῶν

[21]   ποτίζων τὸν πλησίον αὐτοῦ ἀνατροπὴν θολεράν. Τὸ δὲ οὐαί« οὐ ῥῆμα

[57]   αὐτὰς τῶν ὠδίνων ἡ ἀγωνία θορυβεῖ τότε· οὐδὲ γὰρ ἐν οἷς

[52]   ἀλλ´ ὥσπερ ἀνθράκων ὑποκειμένων οὕτως θορυβεῖται καὶ μεταστρέφεται· καὶ οὔτε συνουσία

[37]   κρότοι καὶ παστάδες γαμήλιοι καὶ θόρυβος ἀπ´ ἐναντίας τῷ προτέρῳ, ὥσπερ

[57]   συσκιάσαι τὰ τοῦ γάμου χρηστά. Θορυβοῦσι δὲ αὐτὴν καὶ ἄλλαι μετὰ

[71]   γὰρ μαλακοὺς καὶ ἀνάνδρους καὶ θρασεῖς καὶ ἀλαζόνας καὶ ἀσελγεῖς καὶ

[57]   μὴ ἀπατεῶνα, μὴ ἀλαζόνα, μὴ θρασύν, μὴ ζηλότυπον, μὴ σμικρολόγον τινά,

[40]   κοσμία καὶ ἥσυχος, ἐκεῖνος δὲ θρασύς, ὑπεροπτικός, ὀργίλος, πολὺν μὲν ἀπὸ

[56]   τῶν ἀβουλήτων, ἀνάγκη κόπτεσθαι καὶ θρηνεῖν τῶν πασχόντων οὐχ ἧττον αὐτῶν.

[8]   οὐκ ἀπελθόντες κλαύσετε ἑαυτοὺς καὶ θρηνήσετε τῆς ἀνοίας δι´ ἧς ὑμᾶς

[37]   πρὸς τοὺς ἀπάγοντας αὐτὸν τοῦ θρηνοῦ δυσχεράνας, πολλάκις μεταξὺ τούτων αὐτῶν

[52]   ἑόρτην; πότε στεναγμῶν χωρὶς καὶ θρήνων καὶ ὀδυρμῶν; Ἀπειλαὶ καὶ ὕβρεις

[6]   γὰρ τοῦτο δακρύων ἄξιαι καὶ θρήνων πολλῶν, ὅτι οὐκ εἰκῇ μόνον

[82]   ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς

[49]   μάλιστα πάντων πλησίον ἐκείνου τοῦ θρόνου καὶ τῶν παστάδων λάμπουσι τῶν

[6]   ἢ ποῖον τὸ κέρδος τοῦ θρόνου μολυνθέντος καθαρὸν εἶναι τοῦ θρόνου

[6]   θρόνου μολυνθέντος καθαρὸν εἶναι τοῦ θρόνου τὸν τόπον; Μᾶλλον δὲ οὐδὲ

[82]   καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ

[82]   Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ« τῶν δὲ θρόνων ἐκείνων οὐδεὶς ἕτερος ἐπιλήψεται ἀλλὰ

[66]   ὑπομένειν τῶν δεινῶν ἢ βουλομένην θρύπτεσθαι τοσαύτας ἔχειν λύπης καὶ μικροψυχίας

[78]   ἀπαγαγεῖν τοῦ γάμου τὴν αὑτοῦ θυγατέρα; Ὅτι, φησί, τῶν σφόδρα ἀσθενῶν

[18]   μὴ εἶδον ἀδίκοις ὄμμασι τὰς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων, οὐκ ἂν αὐτοὺς

[84]   κἂν ὑπὲρ παίδων δέηται καὶ θυγατέρων, οὐδὲν ἔσται πλέον. Ἀλλ´ ἀνάγκη

[37]   παισὶν ἐπεισαγόμενος πόλεμος, ἡ ταῖς θυγατράσιν συνοικιζομένη λέαινα· τοῦτο γὰρ ἡ

[6]   κτίσμασι; Πᾶσα ἡ δόξα τῆς θυγατρὸς τοῦ βασιλέως ἔσωθεν. Αὕτη δὲ

[32]   τι προσλαβόντες ἀπώσθησαν. Εἰ οἱ θυμὸν ἀνθρώπων παῦσαι βουλόμενοι, τοσαύτῃ κέχρηνται

[52]   αὕτη ἡ νόσος ἀλλὰ καὶ θυμὸν ἀφόρητον τίκτειν εἴωθε. Τούτων δὲ

[66]   ἀφεῖσα καθ´ ἑαυτῆς τρέπει τὸν θυμόν, διατρώγουσα συνεχῶς ὑπὸ τῆς ἐπηρείας

[52]   πολλάκις ἀνελόντες τὸν μοιχόν, τὸν θυμὸν καὶ τὴν ἀθυμίαν οὐκ ἴσχυσαν

[52]   Καὶ πάλιν· Μεστὸς γὰρ ζήλου θυμὸς ἀνδρὸς αὐτῆς, οὐ φείσεται ἐν

[57]   ὀργισθεῖσαι τότε μὲν ὑπὸ τοῦ θυμοῦ, τότε δὲ ὑπὸ τῆς ἀθυμίας

[57]   πρὸς αὐταῖς τοῦ γάμου ταῖς θύραις ὁ μὲν προσδοκηθεὶς νυμφίος κεναῖς

[73]   τὸ τέλος ἐπείγεται καὶ ἐπὶ θύραις τὰ τῆς ἀναστάσεως ἕστηκεν, οὐ

[22]   ἐπίθεσθέ ποτε τῷ στόματι ὑμῶν θύραν καὶ μοχλὸν ἵνα μὴ καὶ

[49]   τῆς φιλοσοφίας ὁδὸν καὶ τὰς θύρας ἀνοῖξαι τῆς καταλλαγῆς. Τὸ γὰρ

[77]   οὐδενὸς τούτων ἀπώναντο, ἀλλὰ τῶν θυρῶν ἀποκλεισθεισῶν ἔμενον ἔξω καὶ ἀπώλλυντο.

[61]   ἔχει τὸν φόβον. Πλὴν ἀλλὰ θῶμεν πάλιν τῷ λόγῳ καὶ ταύτην

[58]   Βούλει καὶ ταῦτα πάντα ἐκβαλόντες θῶμεν τῷ λόγῳ τὰ ἀδύνατα καὶ

Chapitre
[52]	σιγῇ πάντα φέρειν καὶ τῷ	θαλάμῳ	προσηλῶσθαι διαπαντὸς δεσμώτου χεῖρον. Ἢ
[21]	αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ εἰς τὴν	θάλασσαν.	Τί οὖν λέξουσιν οἱ διὰ
[34]	Ὥσπερ οὖν οἱ κατὰ τὴν	θάλατταν	κακοῦργοι, ἔνθα μὲν ἂν ᾖ
[34]	Ἡ δὲ παρθένος δι´ ὅλου	θαλαττεύειν	ἀναγκάζεται καὶ πέλαγος πλεῖν ἀλίμενον,
[19]	καὶ τῆς γῆς καὶ τῆς	θαλάττης	καὶ τῆς οἰκουμένης πάσης μία
[56]	μένωσιν, οἱ δὲ ἀώροις ἀπενεχθῶσι	θανάτοις,	οὐδὲ οὕτως καθαρὰν εὕροι τις
[57]	πάθῃ δεινὸν τὸ τεχθέν, μὴ	θάνατον	ἄωρον ὑποστῇ, μὴ μεταβάλῃ πρὸς
[14]	τοῦ θανάτου καὶ μετὰ τὸν	θάνατον	καὶ πρὸ τοῦ γάμου καὶ
[52]	μακρόν τινα καὶ ἐλεεινὸν ὑπομένειν	θάνατον,	τὸν ἀπὸ τῶν μαγγάνων, τὸν
[59]	ἡ μὲν γεγαμηκυῖα φρίττει τὸν	θάνατον	τῶν τε ἄλλων ἕνεκεν καὶ
[40]	Τίνα ταύτην; Ἀνάμενε τὸν ἐκείνου	θάνατον.	Ὥσπερ γὰρ τῇ παρθένῳ γαμεῖν
[58]	μήτε ἄλλη τις αἰτία μήτε	θάνατος	ἄωρος διαζευγνύτω τὸν γάμον, ἀλλὰ
[14]	ἀπὸ τοῦ θανάτου. Ὅπου γὰρ	θάνατος,	ἐκεῖ γάμος· τούτου δὲ οὐκ
[57]	οἱ συνοικοῦντες διατελῶσι, φόβος μὴ	θάνατος	ἐμπεσὼν διακόψῃ τὴν ἡδονήν, μᾶλλον
[15]	γὰρ ἅπαντα ἐπισυρόμενος εἰσήλασεν ὁ	θάνατος	μεθ´ ἑαυτοῦ. Μὴ τοίνυν ὃ
[14]	ἅπαν ἀφανισθῆναι γένος, τοῦ μὲν	θανάτου	καθ´ ἑκάστην αὐτὸ τὴν ἡμέραν
[14]	καὶ μακάριον καὶ πρὸ τοῦ	θανάτου	καὶ μετὰ τὸν θάνατον καὶ
[47]	ταῦτα φιλοσοφῇ καὶ τοῦ σωματικοῦ	θανάτου	καταγελῶσα μηδὲν εἶναι λέγῃ τὴν
[81]	χρημάτων καταφρονῶν ὁδῷ προβαίνων καὶ	θανάτου	καταφρονήσει ῥᾳδίως. Τούτων δὲ γενόμενος
[56]	Οὐ γὰρ ὑπὲρ ἑνὸς δέδοικε	θανάτου	μόνον, καίτοι γε ἅπαξ μέλλουσα
[14]	ἀπὸ τῆς ἀρᾶς, ἀπὸ τοῦ	θανάτου.	Ὅπου γὰρ θάνατος, ἐκεῖ γάμος·
[52]	στέλληται, πανταχοῦ τὸ δεινὸν ἀπέτεκεν	θανάτου	παντὸς χαλεπώτερον παρακνίζον καὶ ἐρεθίζον
[84]	ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ	θανάτου	τούτου; Εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ διὰ
[14]	ἐδέξαντο δὲ τὴν ἀπὸ τοῦ	θανάτου	φθορὰν καὶ τὴν ἀρὰν καὶ
[57]	τὸ λειπόμενον ἀνάγκη πολὺ τοῦ	θανάτου	χαλεπωτέραν ὑπομένειν ζωήν, ἄν τε
[36]	πόνους, θλίψεις συνεχεῖς, ταλαιπωρίας ἀφάτους,	θανάτους	καθημερινούς; Τί οὖν περὶ τούτου
[56]	μένειν ἀνάγκη διὰ παντὸς ἢ	θανάτῳ	παύσασθαι μόνῳ. Εἰ δὲ τοῖς
[46]	Πῶς οὖν βοηθὸς ἡ τῷ	θανάτῳ	τὸν ἄνδρα ὑποτάξασα; Πῶς βοηθὸς
[52]	ἀναπνεῖν συγχωροῦντα καιρόν, πόσων τοῦτο	θανάτων	οὐ χαλεπώτερον; Ἄν τε γὰρ
[24]	ἁμαρτάνοντας καὶ μὴ κολαζομένους οὐχὶ	θαρρεῖν	ἀλλὰ δεδοικέναι διὰ τοῦτο μᾶλλον
[27]	τὸ πάντων κεφάλαιον τὸ μὴ	θαρρεῖν	ἑαυτοῖς. Κἂν γὰρ μεγάλα κατωρθωκότες
[41]	κινούμενος ταῦτα παρῄνουν, οὐκ ἔδει	θαρρεῖν·	ἐπειδὴ δὲ τῷ Θεῷ τοῦτο
[35]	τὸν ἡγησάμενον ἰδόντες μετὰ τοῦ	θαρρεῖν	καὶ αὐτοὶ τῆς αὐτῆς ἐπιβαίνωσιν
[13]	φθάσαντες ἐγράψατέ μοι, μετὰ τοῦ	θαρρεῖν	ποιοῦμαι τὴν συμβουλὴν ὅτι καλὸν
[37]	ὡς εἰπεῖν, οὔτε φίλους ποιήσασθαι	θαρροῦντες	οὔτε συνθήκας θέσθαι πρὸς αὐτοὺς
[24]	ἁμαρτάνοντες μηδὲν πάσχωμεν κακόν, μὴ	θαρρῶμεν	ἀλλὰ διὰ τοῦτο μᾶλλον φοβώμεθα.
[66]	ἀμφοτέρας τὰς ἡμιόνους ἄν τε	θατέραν,	τὸ αὐτὸ γίνεται. Καὶ ὅταν
[40]	ἔσῃ μόνον, ζῶντος δὲ δυοῖν	θάτερον	ἀνάγκη, ἢ παιδαγωγεῖν αὐτὸν μετὰ
[38]	ἀνταγωνιστήν· ἀλλ´ ἀνάγκη λοιπὸν δυοῖν	θάτερον	ἢ στεφανωθέντα ἢ πεσόντα καὶ
[41]	ἑτέρου μοχθηρίαν ἀναγκάζεσθαι καὶ ἄκοντα	θάτερον	φέρειν ἅπασαν ἱκανὴ συσκιάσαι τρυφήν.
[47]	Κἀνταῦθα γὰρ ὅπουπερ ἂν ἑλκύσῃ	θάτερος,	ἀνάγκη καὶ τὸν ἕτερον ἕπεσθαι
[38]	τὴν παραμυθίαν ὡς μηδὲ ἄκοντος	θατέρου	ἀποστερεῖν αὐτοὺς ἀλλήλων μήτε τὴν
[75]	ἐν τοῖς ἄλλοις ἅπασιν, οὐκέτι	θατέρῳ	λοιπὸν ὁ ἕτερος ὑπεύθυνος γίνεται
[41]	τῷ τὸν ἕτερον ἀναγκάζεσθαι ἕπεσθαι	θατέρῳ.	Οὕτω καὶ αἱ τῶν γεγαμηκότων
[32]	Λογισάμενοι γὰρ ὅτι πολλὴ ἀνάγκη	θατέρῳ	τῷ μέρει γενέσθαι τὴν ἐπήρειαν
[78]	πρὸ καιροῦ καὶ τοῦ δέοντος	θᾶττον	ἐπὶ τὸ τὰ ζιζάνια ἀνασπάσαι
[10]	ἐπαινῶν μᾶλλον ἐκείνης ἐπαίρει τὸ	θαῦμα	καὶ λαμπρότερον ποιεῖ. Τὸ μὲν
[64]	ἔτεκον διὰ τὸν Χριστόν, τί	θαυμάζεις	εἰ καὶ τὰ δάκρυα τὸ
[9]	μὲν ἐπαινεῖσθαι μετ´ ἐκείνου καὶ	θαυμάζεσθαι	ἀπεστέρηται, κατηγορεῖσθαι δὲ οὐκ ἂν
[22]	ἠθέλησεν εἰ πρὸς τῷ μὴ	θαυμάζεσθαι	καὶ διαβαλλομένην ἑώρα παρὰ πάντων
[62]	μειζόνως, αὐτὸν δὲ μεθ´ ὑπερβολῆς	θαυμάζεσθαι	παρασκευάζων. ~Τίς ὁ κόσμος τῆς
[1]	εἰκότως. Τὸ γὰρ ἐπαινεῖσθαι καὶ	θαυμάζεσθαι	τῶν τὰ ἀγαθὰ κατορθούντων οὐ
[69]	Εἰ δέ τις τὴν πολλὴν	θαυμάζοι	τρυφήν, οἷον τὸ τῶν κατακοπτομένων
[84]	ἄνδρας καὶ κατορθοῦντας οὐκέτι ὁμοίως	θαυμάζομεν,	ἀλλ´ ἕτερα πόλλῳ μείζονα ἐκείνῳ
[8]	τοῦτο Πέρσας μὲν μὴ μητρογαμοῦντας	θαυμάζομεν,	Ῥωμαίους δὲ οὐκέτι. Ἐνταῦθα μὲν
[8]	ἡμῖν, εἰκότως τοὺς μὴ γαμοῦντας	θαυμάζομεν.	Ὑμεῖς δὲ εἰς τὴν τῶν
[39]	οὐδαμοῦ τὸν γάμον καθ´ ἑαυτὸν	θαυμαζόμενον	ἀλλὰ διὰ τὰς πορνείας, διὰ
[22]	γὰρ νῦν πάντων αὐτὴν πανταχοῦ	θαυμαζόντων	οὐ τῶν μετιόντων μόνον ἀλλὰ
[83]	Διὰ τοῦτο καὶ τὸν Νῶε	θαυμάζουσα	ἡ γραφὴ οὐχ ἁπλῶς τοῦτο
[1]	τὸν ἐκ παρθένου Χριστὸν ἠτίμασαν.	Θαυμάζουσι	δὲ Ἕλληνες καὶ καταπλήττονται, ζηλοῖ
[8]	καὶ τοῦ Θεοῦ τὴν δημιουργίαν	θαυμάζουσιν.	Ἀλλὰ μεθ´ ἡμῶν; Ἀλλ´ οὐ
[9]	μισεῖς. Ἀλλ´ οὐκ ἐγώ, ἀλλὰ	θαυμάζω	μὲν τοὺς εἰς τοῦτον ἀπογραψαμένους
[20]	ἐχρῆν, ἐνθυμουμένους ὅτι ὁ μὲν	θαυμάζων	τοὺς ἐν τοῖς μεγίστοις διαλάμποντας
[78]	ἐπτοημένος καὶ τὸν παρόντα βίον	θαυμάζων	ὡς καὶ μετὰ τὴν τοσαύτην
[41]	πιστὸς εἶναι« Ἄξιον δὲ ἐνταῦθα	θαυμάσαι	τοῦ μακαρίου τὴν πολλὴν εὐμηχανίαν
[37]	ἄν τις αὐτὴν κατ´ ἀξίαν	θαυμάσειεν	ὅταν οἱ μὲν ἄλλοι καὶ
[36]	οὐδαμοῦ τὴν αἰτίαν προστίθησι, μὴ	θαυμάσῃς.	Οὐ γὰρ ἀπαυθαδιζόμενος τοῦτο ποιεῖ
[17]	τὴν ἀρχὴν τοῦτο ἐπέταξε, μὴ	θαυμάσῃς.	Οὐδὲ γὰρ ἰατρὸς πάντα ὑφ´
[67]	ἄν τε μηδὲν περαιτέρω τοῦ	θαυμασθῆναι	ἰσχύσῃ, τὰ τῆς ὀδύνης ἴσα
[57]	γραμμῆς φαίνηται προσκορής, πότε δυνήσεται	θαυμασθῆναι	λοιπόν; Καὶ μή μοι τοῦτο
[66]	πολλοὺς ἔσχον τῆς σωφροσύνης τοὺς	θαυμαστὰς	καὶ διὰ τοῦ σχήματος καὶ
[79]	δὲ τῷ μὲν ἄγγελος κατεσκεύαζε	θαυμαστήν	τινα καὶ παράδοξον καὶ μείζονα
[46]	τὸν ἄνδρα ἀσφαλείας καὶ τῆς	θαυμαστῆς	μὲν ἐκείνης ἐκβαλοῦσα διαγωγῆς τῆς
[84]	τὴν αὐτὴν τοῖς μεγάλοις καὶ	θαυμαστοῖς	ἀνδράσι παρρησίαν ἔχων τις, κἂν
[78]	τοῦτο ἐναγούσης αὐτόν; Καὶ τί	θαυμαστὸν	εἰ ἐπὶ πράγματος συγκεχωρημένου τοῦτο
[36]	ἀνατίθησι τῷ δεσπότῃ. Καὶ τί	θαυμαστὸν	εἰ ἐπὶ τῆς ἐγκρατείας τοῦτο
[56]	ἀλλ´ εἰ δεῖ τι καὶ	θαυμαστὸν	εἰπεῖν, χαλεπώτερος. Τὴν μὲν γὰρ
[78]	ἐστι καὶ ταλαίπωρος πρᾶγμα οὕτω	θαυμαστὸν	ἐπονείδιστον εἶναι νομίζων; Διὰ τί
[80]	τοὺς γενναίους ἐκείνους πρὸς τὸν	θαυμαστὸν	ἤλειψε δρόμον, πάντα μὲν αὐτῶν
[7]	τὴν δὲ παρθένον πρᾶγμα οὕτω	θαυμαστὸν	καὶ πάντα ὑπερβαῖνον τὰ ἐν
[34]	περὶ τοῦ γάμου λόγοις. ~Ὅτι	θαυμαστὸν	καὶ πολλῶν ἄξιον στεφάνων ἡ
[76]	εὐπρόσεδρον« ἔδειξε τῆς παρθενίας τὸ	θαυμαστὸν	καὶ τὸ κέρδος ὅσον ἡμῖν
[80]	εὐπρόσεδρον« εἶναι, τοῦτο παρθενίας ἀρετή.	Θαυμαστὸν	μὲν γὰρ καὶ πολλῶν στεφάνων
[80]	φύσιν, ἀλλὰ τότε ὄντως γίνεται	θαυμαστὸν	ὅταν ὁ τοιοῦτος βίος προσῇ,
[10]	Οὐκοῦν διὰ τοῦτο ἡ παρθενία	θαυμαστὸν	ὅτι καλοῦ κρείττων ἐστὶ καὶ
[1]	καλὸν ἀποστρέφονται μὲν Ἰουδαῖοι, καὶ	θαυμαστὸν	οὐδέν, ὅπου γε καὶ αὐτὸν
[83]	δὲ τὸ μέγα τοῦτο καὶ	θαυμαστὸν	οὕτως ἐστὶν ἀτελές, ὡς καὶ
[48]	μὴ ἐγκληθῆναι, οὐκ εἰς τὸ	θαυμαστωθῆναι·	τοῦτο γὰρ τῆς παρθενίας ἐστίν,
[36]	Διὰ τοῦτο οὐδαμοῦ τοὺς τὰ	θαύματα	ἐργαζομένους ὁ Χριστὸς ἐπαινεῖ ἀλλὰ
[67]	τοῦ σώματος ὥρᾳ καὶ τῷ	θαύματι.	Ὅταν οὖν τὰ δοκοῦντα εἶναι
[26]	τὴν ἐσχάτην ἀδικίαν ἠδίκησε τοῦ	θαύματος	ἀποστερήσας αὐτὸν καὶ τῶν λαμπρῶν
[45]	καὶ πλείονος ἀπολαύσων διὰ τοῦτο	θαύματος,	νῦν μὲν ἴσως καὶ τῦφον
[79]	τοῦ πνεύματος χάρις πολλάκις ἔτρεφε	θαυματουργοῦντα,	καὶ οὐκ αὐτὸν μόνον ἀλλὰ
[36]	Ὅπερ γὰρ ἔφθην εἰπών, οὐ	θαυμάτων	ἀλλὰ ἔργων οἱ μακαρισμοὶ ὥσπερ
[76]	ἐκκοπῆναι πραγμάτων. Σὺ δέ μοι	θέα	κἀνταῦθα τοῦ Παύλου τὴν σύνεσιν,
[36]	μὲν οὕτως, ὁ δὲ οὕτως.	Θέα	τῆς ἀποστολικῆς ταπεινοφροσύνης οὐδαμοῦ τὸν
[38]	ὁ ἀγωνοθέτης παρῇ καὶ οἱ	θεαταὶ	καθέζωνται καὶ εἰσάγηται ὁ ἀνταγωνιστὴς
[62]	τῆς ὄψεως τύπον παρὰ τοῖς	θεαταῖς,	ἀλλὰ πρὸς τὸ χειροποίητον ἐκεῖνο
[62]	καταβαλὼν πρὸς ἑαυτὸν ἐπισπᾶται τοὺς	θεατάς,	ἐκείνην μὲν καταγελᾶσθαι μειζόνως, αὐτὸν
[38]	Ὅταν δὲ ἀπογράψηται καὶ συλλέγηται	θέατρον	καὶ ὁ ἀγωνοθέτης παρῇ καὶ
[38]	στάδιον. Τίς οὖν τολμήσει, τοῦ	θεάτρου	συγκροτουμένου καὶ θεωρούντων μὲν ἄνωθεν
[65]	ἡ τυραννὶς ὡς καὶ τὴν	θείαν	γραφὴν ἡνίκα ἂν αἰχμαλωσίαν καὶ
[29]	δὲ καὶ ἐν παραινέσει ὅπερ	θεῖναι	ἠβούλετο εἰσήγαγεν ἀλλ´ οὐκ ἐν
[12]	ἂν ἐτόλμησεν ἐν ἀποφάσει δόγμα	θεῖναι	τοσοῦτον, εἰ μὴ τὸν νόμον
[48]	ὑστέραν τὴν ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ	θεὶς	ἀνάγκην, τότε περὶ τῆς λύσεως
[42]	πιστὸς εἶναι« καὶ τὸ ἔλαττον	θείς.	Ἔλαττον γὰρ τοῦ διδάσκαλον εἶναι
[34]	τὸ μέσον ἑκατέρου τοῦ πράγματος	θείς.	Ἡ μὲν γὰρ τὰ τοῦ
[41]	ἔχω« φησίν. Πρῶτον τὴν αἵρεσιν	θεὶς	καὶ τὸν ἀκροάτην εὐγνώμονα καταστήσας,
[1]	ἀπεχθάνεσθαι, τὸ τούτου πολλῷ πλέον	θεὶς	τὸ ἀγαπᾶν αὐτοὺς καὶ φιλεῖν,
[35]	ἐκεῖ τὸ παράδειγμα παρ´ ἑαυτοῦ	θεὶς	τὸν φόβον ἐξέλυσεν, οὕτω καὶ
[30]	τοῦ πράγματος πρόνοιαν ὡς μέλλοντας	θείων	ἀκούειν λόγων ἀποστῆναι καὶ τῆς
[38]	ἀνὴρ αὐτῆς ἐλευθέρα ἐστὶν ᾧ	θέλει	γαμηθῆναι, μόνον ἐν κυρίῳ. ~Ποίᾳ
[78]	ἁμαρτάνει, γαμείτωσαν. Τί λέγεις, ὃ	θέλει	ποιείτω; Καὶ οὐ διορθοῖς τὴν
[78]	καὶ οὕτως ὀφείλει γίνεσθαι, ὃ	θέλει	ποιείτω, οὐχ ἁμαρτάνει, γαμείτωσαν. Τί
[34]	θέλεις ἐν ἐγκρατείᾳ εἶναι, οὐδένα	θέλεις	εἶναι ἐν γάμῳ. Οὐδὲ γὰρ
[34]	ἐν ἐγκρατείᾳ. Οὐκοῦν εἰ πάντας	θέλεις	ἐν ἐγκρατείᾳ εἶναι, οὐδένα θέλεις
[34]	Ἐπεὶ εἰ τὸ Παύλου βούλημα	θέλεις	μαθεῖν, ἄκουσον ποῖόν ἐστι· Θέλω«
[78]	πάλιν αἰτίαν, σὺ δὲ εἰ	θέλεις	μαθεῖν ἄκουσον τοῦ Χριστοῦ λέγοντος·
[82]	λόγος καὶ μάταιος. Εἰ δὲ	θέλεις	ὅλως ἀκοῦσαι τὰ τῶν ἀποστόλων
[8]	Ἀλλὰ μεθ´ ἡμῶν; Ἀλλ´ οὐ	θέλετε	ἀκοῦσαι τοῦ Χριστοῦ λέγοντος διὰ
[2]	δὲ ἵνα ἀνύσωμεν αὐτοῦ τὸ	θέλημα	τοῦτο πράττομεν. Ὅτι γὰρ ὁ
[13]	τινὶ τρόπῳ καὶ ἀνυπόπτως τὸ	θελῆσαι	καὶ βουληθῆναι κατασκευάζοντας ἐν αὐτοῖς·
[38]	καταστρηνιάσωσι τοῦ Χριστοῦ καὶ γαμῆσαι	θελήσωσι,	κρίμα ἕξουσιν ὅτι τὴν πρώτην
[55]	δὲ καὶ ἐξ ὁμοίων τις	θέλοι	γαμεῖν, πάλιν τῷ τῆς ὑποταγῆς
[75]	Εἰ δὲ καὶ σαφέστερόν τις	θέλοι	μαθεῖν τί ποτέ ἐστιν ἔχοντα
[49]	ἔχειν, διὰ τοῦτο ὑμᾶς οὐ	θέλω	γαμεῖν. Καὶ ποίαν θλῖψιν; ἴσως
[73]	ἀπράγμονα καλοῦντος ἡμᾶς τοῦ Χριστοῦ;	Θέλω,	γὰρ ὑμᾶς, φησίν, ἀμερίμνους εἶναι.
[35]	ἕνεκεν ἐνταῦθα ἑαυτοῦ μέμνηται λέγων·	Θέλω	δὲ πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς
[36]	ἡμῶν ἐδεῖτο σπουδῆς; Εἰπὼν γάρ·	Θέλω	πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ
[36]	Εἰ δὲ καὶ ἀνωτέρω λέγων·	Θέλω	πάντας εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτόν«
[49]	πάλιν τῶν ἐνταῦθα ἔχεται λέγων·	Θέλω	ὑμᾶς ἀμερίμνους εἶναι. Οὐκ ἐνταῦθα
[49]	λέγων. Καὶ ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν·	θέλω	ὑμᾶς ἀστράψαι ἐν τοῖς οὐρανοῖς
[41]	μὲν οὖν τῆς ἐγκρατείας διαλεγόμενος,	Θέλω«	φησί, πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς
[34]	θέλεις μαθεῖν, ἄκουσον ποῖόν ἐστι·	Θέλω«	φησί, πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς
[35]	ἐν ἅπασιν αὐτοὺς ἐξισοῦν ἑαυτῷ	θέλων.	Ἔχω καὶ τρίτην αἰτίαν εἰπεῖν.
[74]	μεριμνᾷ τὰ τοῦ κυρίου. ~Πῶς	θέλων	ἡμᾶς ἀμερίμνους εἶναι κελεύει μεριμνᾶν.
[34]	χαλεπώτατος διεγερθῇ χειμών, οὐδὲ οὕτω	θέμις	ὁρμίσαι τὸ σκάφος αὐτῇ καὶ
[78]	ὅτι γε οὐδὲ ἀνάγκης ἐπικειμένης	θέμις	τὴν προῃρημένην παρθενεύειν κωλύεσθαι, ἀλλὰ
[23]	ἀδικούντων τὰς τιμωρίας ἐν γράμμασι	θέντες	ἀφῆκαν, οὕτω καὶ ὁ κύριος
[68]	ἀργύρου τοῦτο ποιῆσαι, πρότερον ἔνδοθεν	θέντες	τὴν ὕελον οὕτως ἔξωθεν τὸν
[7]	δὲ αὐτοῦ τοῦ τὸν ἀγῶνα	θέντος	Χριστοῦ· Ἡ δὲ παρθένος ἵνα
[8]	νόμιζε. Ὅτι γὰρ ἴσασι τὸν	Θεὸν	ἀγαθόν, ἄκουσον βοώντων αὐτῶν, νῦν
[4]	ὅτι ὁμοίως αὐτοῖς τὸν ὄντα	Θεὸν	ἀθετήσαντες πολυθεΐαν εἰσηγάγετε. Τῆς δὲ
[77]	καὶ πᾶσαν σχολὴν τοῖς κατὰ	Θεὸν	ἀνατίθησιν ἔργοις, ὡς ἂν μὴ
[17]	ἀποσφαλέντα τοῦ τέλους, τὸν δὲ	Θεὸν	ἄνθρωπος ὢν τὸν οὐδαμοῦ μὲν
[76]	ὅσον ἡμῖν ἐν τῇ κατὰ	Θεὸν	ἀπ´ αὐτῆς γίνεται πολιτείᾳ. Οὐ
[32]	ἐξιλεούμεθα ἀλλὰ καὶ παροξύνομεν τὸν	Θεόν.	Εἰ γὰρ οἱ τοῖς βασιλεῦσι
[32]	παροξύνειεν ἂν οὕτως ὡς τὸν	Θεὸν	καθ´ ἑκάστην ἡμέραν ἡμεῖς. Καὶ
[49]	καὶ παχύτερον διακειμένων τὸν μὲν	Θεὸν	καὶ ἐπὶ μικροῖς καὶ ἐπὶ
[32]	δηνάρια, τὰ δὲ εἰς τὸν	Θεὸν	μύρια τάλαντα. Ἐπεὶ οὖν τοσαύτην
[14]	διαιτώμενοι καὶ ἐντρυφῶντες τῇ πρὸς	Θεὸν	ὁμιλίᾳ. Μίξεως δὲ ἐπιθυμία καὶ
[6]	πρὸς δὲ τὸν κτίσαντα αὐτὴν	Θεὸν	πολλῇ κέχρηται τῇ μανίᾳ, καὶ
[1]	αὐτῷ τὸν οὐκ ὄντα ἐπεισάγουσαι	Θεόν,	πῶς ἂν εἶεν ἁγναί; Πρῶτον
[39]	σφοδρῶς ὅτι τὰς πρὸς τὸν	Θεὸν	συνθήκας ἐπάτησεν. Οὐ ταύταις οὖν
[31]	ἵλεω σπουδάζομεν ἡμῖν καταστῆσαι τὸν	Θεόν,	τότε αὐτῷ προσκρούωμεν διὰ τῆς
[22]	Ἀνάβαινε, φαλακρέ« οὕτω παρώξυναν τὸν	Θεὸν	ὡς ἅμα τῷ λόγῳ τούτῳ
[42]	παρ´ ἐμοῦ· οὐδὲ γὰρ ὁ	Θεὸς	ἀπηξίωσέ με τοῦ ἐλέους τοῦ
[2]	τοῦτο πράττομεν. Ὅτι γὰρ ὁ	Θεὸς	βούλεται πάντας ἀνθρώπους ἀπέχεσθαι γάμου,
[16]	κακίζεις, φησί. Κακίζω μὲν οὐδαμῶς·	Θεὸς	γὰρ αὐτὰ συνεχώρησε καὶ γέγονεν
[59]	μή τινα ἀπάτην ὑπομείνῃ δέδοικεν.	Θεὸς	γάρ ἐστιν οὐκ ἄνθρωπος, δεσπότης
[65]	τὰ τοιαῦτα καλεῖν. Καὶ ὁ	Θεὸς	δὲ ἀντὶ τιμωρίας αὐτὸ καὶ
[14]	ἡμετέραν, ἔπλασε τὸν ἄνθρωπον ὁ	Θεὸς	δι´ ὃν καὶ τὸν κόσμον
[5]	γαμεῖν, ἀπέχεσθαι βρωμάτων ἃ ὁ	Θεὸς	ἔκτισεν εἰς μετάληψιν. Πῶς οὖν
[84]	καὶ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν ὁ	Θεὸς	ἐν τοῖς πρώτοις χρόνοις οὐ
[46]	ἀνήρ. Καὶ γὰρ ἐκεῖνον ὁ	Θεὸς	ἐποίησε κατ´ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν·
[49]	ἀρετῆς. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ	Θεὸς	Ἰουδαίοις ἀφεὶς ἐπαγγείλασθαι βασιλείαν οὐρανῶν
[46]	γὰρ πρὸς αὐτὸν ἤγαγεν ὁ	Θεὸς	καὶ οὐδὲν αὐτῷ λυμήνασθαι οὐδὲ
[66]	τοῦτο ἡμῖν αὐτοὺς ἐποίησεν ὁ	Θεός—	μηδὲν τούτων ὑπομένειν τῶν δεινῶν
[42]	μὴ ἦν σφόδρα εὔσπλαγχνος ὁ	Θεός,	οὐ μόνον ἀπόστολος ἀλλ´ οὔτε
[46]	αὐτῷ« Οὐδὲ γὰρ ψεύδεται ὁ	Θεός.	Οὐδὲ ἐγὼ τοῦτο ἂν εἴποιμι,
[15]	δέδωκεν ὑπόθεσιν καὶ ῥίζαν ὁ	Θεός,	οὕτω καὶ παρὰ τὴν ἀρχὴν
[46]	οὖν, φησίν, εἶπεν αὐτῷ ὁ	Θεός·	Ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν ὅμοιον αὐτῷ«
[41]	Ἰουδαίοις συνεχώρησε ἀπόστασιν διδόναι ὁ	Θεός.	Πῶς οὖν Ἰουδαίοις τοῦτο συνεχώρησεν;
[84]	ἠσθένει διὰ τῆς σαρκός, ὁ	Θεὸς	τὸν ἑαυτοῦ υἱὸν πέμψας ἐν
[46]	μικρὸν αὐτοῦ τῆς ἀρχῆς ὁ	Θεὸς	ὑπετέμετο μέρος, τὸν φοβερὸν ἅπασι
[50]	ἀλλ´ ὡς πρέπει γυναιξὶν ἐπαγγελλομέναις	θεοσέβειαν	δι´ ἔργων ἀγαθῶν. Καὶ οὐκ
[9]	τὸ μὴ διαβάλλειν τὴν τοῦ	Θεοῦ	δημιουργίαν, δεύτερον δὲ τὸ μὴ
[15]	γὰρ ὁ γάμος μὴ βουλομένου	Θεοῦ	δυνήσεται ποιῆσαι πολλοὺς τοὺς ὄντας
[24]	ἐνταῦθα μὴ κριθῶμεν ὑπὸ τοῦ	Θεοῦ,	ἐκεῖ σὺν τῷ κόσμῳ κατακριθησόμεθα.
[22]	παραμυθίαν αὐτοῖς ὁ παρὰ τοῦ	Θεοῦ	ἔπαινος. Οἱ δὲ ἀσθενέστερον διακείμενοι
[12]	εἰπών· Δοκῶ δὲ κἀγὼ πνεῦμα	Θεοῦ	ἔχειν. Ὥσπερ οὖν τὰ τοῦ
[36]	δέ, ἀλλ´ ἡ χάρις τοῦ	Θεοῦ	ἡ σὺν ἐμοί. Οὐ τὸ
[12]	καὶ ὅτι Δοκῶ πνεῦμα ἔχειν	Θεοῦ«	ἵνα μηδὲν ἀνθρώπινον ὑποπτεύσῃς εἶναι
[14]	παρθενίας κάλλος, καὶ μετὰ τοῦ	Θεοῦ	καὶ αὐτὴ καταλιποῦσα αὐτοὺς ἀνεχώρησεν.
[42]	νομίσῃς τῆς δωρεᾶς εἶναι τοῦ	Θεοῦ·	καὶ γὰρ αὐτὸ τὸ πιστεῦσαι
[14]	ἐνέκοπτεν. Ἐπειδὴ δὲ παρήκουσαν τοῦ	Θεοῦ	καὶ ἐγένοντο γῆ καὶ σποδός,
[22]	ἄτιμον. Πῶς κατελογίσθησαν ἐν υἱοῖς	Θεοῦ	καὶ ἐν ἁγίοις ὁ κλῆρος
[18]	ἐπιθυμίαν ἐκείνην οἱ υἱοὶ τοῦ	Θεοῦ	καὶ τὴν παρθενίαν ἐτίμησαν, εἰ
[36]	ἀλλ´ ἀκριβῶς πανταχοῦ διαλάμποντα. Χάρισμα	Θεοῦ	καλεῖ τὸ ἑαυτοῦ κατόρθωμα, καὶ
[6]	ὡς πονηροῖς προσέχειν τοῖς τοῦ	Θεοῦ	κτίσμασι; Πᾶσα ἡ δόξα τῆς
[46]	δι´ ἧς οἱ υἱοὶ τοῦ	Θεοῦ,	μᾶλλον δὲ πάντες οἱ τὴν
[8]	ὅστις εἶ, ὁ ἅγιος τοῦ	Θεοῦ«	νῦν δὲ Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι
[17]	παραγενομένης ἡμῖν. ~Περὶ συγκαταβάσεως τοῦ	Θεοῦ.	Νῦν δὲ παρόμοιον γέγονεν οἷον
[46]	καὶ δεδοικέναι οὐ ψευδῆ τοῦ	Θεοῦ	ποιεῖ τὴν ἀπόφασιν τὴν λέγουσαν·
[74]	παρθενίας ἀξίωμα; Ὅσον γὰρ τοῦ	Θεοῦ	πρὸς τὸν κόσμον τὸ διάφορον,
[24]	Μὴ τοίνυν τὰς ἀποφάσεις τοῦ	Θεοῦ	ῥήματα εἶναι νομίζετε μόνον. Διὰ
[36]	ἦν καὶ μετὰ τὴν τοῦ	Θεοῦ	ῥοπὴν καὶ τῆς παρ´ ἡμῶν
[29]	τοῦτο μιμούμενος τὸν ἅγιον τοῦ	Θεοῦ	Σαμουήλ. Καθάπερ γὰρ ἐκεῖνος μετὰ
[8]	πράγματος χρησαμένη εἰς τὴν τοῦ	Θεοῦ	σοφίαν ἐξύβρισας καὶ τὴν κτίσιν
[1]	δὲ μόνη ἡ ἐκκλησία τοῦ	Θεοῦ.	Τὰς γὰρ τῶν αἱρετικῶν οὐκ
[42]	ἐλέους καὶ τῆς χάριτος τοῦ	Θεοῦ,	ταὐτὸν ἐμφαίνων διὰ τῶν ῥημάτων
[52]	δὲ ἄνωθεν καὶ τῇ τοῦ	Θεοῦ	τετήρηται ψήφῳ. Ἀλλ´ οὐχ ἱκανὸν
[8]	τὸν γάμον τιμῶσι καὶ τοῦ	Θεοῦ	τὴν δημιουργίαν θαυμάζουσιν. Ἀλλὰ μεθ´
[21]	Ἀλλ´ ὅμως οὕτως ἐξεκαλέσατο τοῦ	Θεοῦ	τὴν ὀργὴν ὡς οὐδὲ αὐτοῦ
[24]	δίκην καὶ μαθῶσιν ὅτι τοῦ	Θεοῦ	τὸ χρηστὸν ἐν τῷ διδόναι
[27]	ὥστε ἐναφεῖναι καὶ καταφλέξαι τοῦ	Θεοῦ	τὸν ναόν. Πάντοθεν οὖν ἡμᾶς
[8]	Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ	Θεοῦ	τοῦ ὑψίστου εἰσίν, οἵτινες καταγγέλλουσιν
[36]	Θεοῦ φησιν ἀλλ´ ὅλον τοῦ	Θεοῦ.	Τοῦτο εὐγνώμονος οἰκέτου μηδὲν ἴδιον
[36]	μὲν αὐτοῦ, τὸ δὲ τοῦ	Θεοῦ	φησιν ἀλλ´ ὅλον τοῦ Θεοῦ.
[4]	ὅτι μὴ διὰ τὸν τοῦ	Θεοῦ	φόβον μετῆλθον αὐτήν. Ὑμεῖς δὲ
[55]	ἔχειν, τὸν δὲ ἄνδρα πλουτεῖν,	θεράπαινα	μὲν ἀντὶ γαμετῆς καὶ ἀντ´
[52]	προβόλων; Τότε καὶ οἰκέται καὶ	θεράπαιναι	τἀνδρὸς ὑβριστικώτερον αὐτῇ κέχρηνται. Ὕποπτον
[63]	δὲ γυναικὶ κοσμίᾳ τὴν διακονουμένην	θεράπαιναν	καὶ αὐτὴν εἶναι τοιαύτην ἀνάγκη
[67]	ἰταμότητος. ~Ὅτι τὸ πολλὰς ἔχειν	θεραπαινίδας	ἀνιαρόν. Ἀλλ´ ἴσως τὸ τῶν
[75]	Πῶς οὖν ἐκεῖνοι διάκεινται; Οὐ	θεραπαινίδων	ἀναγκάζονται πλῆθος ὠνεῖσθαι, οὐ χρυσία
[67]	εἴωθεν, ὅταν ἐν τῇ τῶν	θεραπαινίδων	ἐκείνων ἀγέλῃ εὐπρεπής τις οὖσα
[40]	ὡς δούλην ἔχει καὶ τῶν	θεραπαινίδων	μηδὲν ἄμεινον πρὸς αὐτὴν διάκειται,
[67]	ἀνιαρόν. Ἀλλ´ ἴσως τὸ τῶν	θεραπαινίδων	πλῆθος ἡδύ. Ταύτης μὲν οὖν
[52]	τοῖς διεφθαρμένοις ἐκείνοις δικασταῖς, ταῖς	θεραπαινίσι	λέγω καὶ τῷ πλήθει τῶν
[55]	οὕτω διακειμένου οὔτε οἰκέταις οὔτε	θεραπαινίσι	μετ´ ἐλευθερίας ἐπιτάττειν δυνήσεται, ἀλλ´
[75]	καὶ ὑφάνταις καὶ τῇ λοιπῇ	θεραπείᾳ;	Ἄπαγε. Οὐδὲν τούτων εἰς νοῦν
[80]	οὐρανόν. Ὅπου γὰρ οὔτε γυναικὸς	θεραπεία	οὔτε παίδων ἐπιμέλεια, πολλὴ τῆς
[73]	καὶ ἀνδραπόδων πλῆθος καὶ ἀνδρὸς	θεραπείαν	καὶ τὰ ἄλλα τὰ τούτων
[30]	ὁ Ἰωήλ· Ἁγιάσατε νηστείαν, κηρύξατε	θεραπείαν,	συναγάγετε ἐκκλησίαν, συναγάγετε πρεσβυτέρους. Ἀλλ´
[67]	ἐν τῷ πλήθει τῆς τοιαύτης	θεραπείας	συμβαίνειν εἴωθεν, ὅταν ἐν τῇ
[75]	δὲ τῆς τρυφῆς καὶ τῆς	θεραπείας	τῆς περιττῆς καὶ τῆς φροντίδος
[5]	ὑβρίζει σοφίαν. Τοιαύτας τοῖς αὐτὸν	θεραπεύουσιν	ὁ διάβολος ἵστησι τὰς πάγας.
[41]	ἐπὶ τὴν παραίνεσιν ἔδραμεν ἀλλὰ	θεραπεύσας	πρότερον τῇ τῆς ἐπιταγῆς αἱρέσει
[52]	αἱ δὲ παρὰ τῶν μιαρῶν	θεραπόντων—	φυλακαί, προφυλακαί, καὶ ἅπαντα δέους
[81]	ζῆλον πεπυρωμένον, ἔρωτα τῶν οὐρανίων	θερμόν,	ὑπεροψίαν πάντων τῶν ἐπὶ γῆς.
[37]	φίλους ποιήσασθαι θαρροῦντες οὔτε συνθήκας	θέσθαι	πρὸς αὐτοὺς οὔτε ἄλλο πιστεῦσαι
[58]	τοῖς οὐ μετασχοῦσι τὸν μετασχόντα	θετέον.	Οὐδὲ γὰρ εἴ τις ἐν
[84]	τοῦ θανάτου τούτου; Εὐχαριστῶ τῷ	Θεῷ	διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διὰ τοῦτο
[30]	συναγαγόντα καλῶς οὕτω προσιέναι τῷ	Θεῷ.	Διὰ τοῦτο καὶ ἡ νηστεία
[68]	μεταχειρίζουσαν, διὰ παντὸς δὲ τῷ	Θεῷ	διαλεγομένην καὶ πρὸς αὐτὸν ἀτενέστερον
[12]	ἴδιόν τι παρὰ τὸ τῷ	Θεῷ	δοκοῦν λέγοντος ἀλλὰ τοῦτο μόνον
[60]	αὗται δὲ παρὰ τὸ τῷ	θεῷ	δοκοῦν· οὐδενὶ γὰρ ἐφίεται ἐν
[21]	καὶ ὁ πράγματα διαβάλλειν ἐπιχειρῶν	Θεῷ	δοκοῦντα εἶναι καλά. Ἄκουσον γοῦν
[78]	γάρ τι μετίωμεν τῶν τῷ	Θεῷ	δοκούντων, ἅπας ὁ κωλύων ἐχθρὸς
[83]	ἐν τῇ γενεᾷ αὐτοῦ, τῷ	Θεῷ	εὐηρέστησεν. Οὐχ ἁπλῶς τέλειος ἀλλ´
[32]	ῥαθυμίας τῷ πάντων δεσπότῃ προσιόντες	Θεῷ	καὶ ταῦτα πολλῷ μείζονος ὀργῆς
[5]	τὴν ἀδικίαν, αὕτη δὲ τῷ	Θεῷ	μάχεται καὶ τὴν ἄπειρον ὑβρίζει
[4]	αὐτήν. Ὑμεῖς δὲ ὅτι τῷ	Θεῷ	μαχόμενοι καὶ διαβάλλοντες αὐτοῦ τὰ
[46]	τοὺς ἑαυτῶν ἀναπείθουσι προσκρούειν τῷ	Θεῷ;	Οὐ διὰ τοῦτό φησιν ὁ
[17]	ὅτι γάμου οὐκ ἔδει τῷ	Θεῷ	πρὸς τὸ πολλοὺς ποιῆσαι τοὺς
[2]	ἡμᾶς κηδεμονίας εὐχαριστίαν ἀποδοῦναι τῷ	Θεῷ	τὴν ἀξίαν. Μᾶλλον δὲ οὐδὲ
[2]	ἐκεῖνοι μὲν ἵνα ἀντινομοθετήσωσι τῷ	Θεῷ	τὴν παρθενίαν εἵλοντο, ἡμεῖς δὲ
[41]	ἔδει θαρρεῖν· ἐπειδὴ δὲ τῷ	Θεῷ	τοῦτο ἔδοξεν, ἀσφαλὲς τὸ τῆς
[11]	διὰ παντὸς καὶ λειτουργοῦσιν τῷ	Θεῷ·	τοῦτο καὶ ἡ παρθένος. Διὸ
[39]	βούλοιτο, τὴν δὲ ἐπαγγειλαμένην τῷ	Θεῷ	χηρεύειν διὰ παντός, εἶτα γαμηθεῖσαν,
[14]	Μύριαι μυριάδες ἀγγέλων λειτουργοῦσι τῷ	Θεῷ,	χίλιαι χιλιάδες ἀρχαγγέλων παρεστᾶσιν αὐτῷ,
[68]	αὕτη μὲν χωρὶς φροντίδος ἡ	θεωρία,	ἐκείνη δὲ μετὰ πολλῆς τῆς
[38]	τολμήσει, τοῦ θεάτρου συγκροτουμένου καὶ	θεωρούντων	μὲν ἄνωθεν ἀγγέλων, ἀγωνοθετοῦντος δὲ
[57]	ὑγιοῦς προέλθῃ, μήποτε ἀντὶ ἄρρενος	θῆλυ.	Καὶ γὰρ καὶ αὕτη οὐχ
[46]	γὰρ τὴν ἀρχὴν καὶ τοῖς	θηρίοις	ἅπασιν ἐπίφοβος ἦν. Πάντα γὰρ
[46]	τὴν γῆν οἰκοῦντες τότε ἅμα	θηρίοις	καὶ πετεινοῖς καὶ τοῖς ἄλλοις
[22]	καὶ πάντες ἄρδην ὑπὸ τῶν	θηρίων	ἐσπαράττοντο τότε ἐκείνων. Καὶ οὔτε
[22]	κατελθὸν ἅπαντας αὐτοὺς κατέφαγε τῶν	θηρίων	οὐχ ἧττον ἐκείνων. Ταῦτ´ οὖν
[46]	τὴν λέγουσαν· Καὶ ἀρχέτωσαν τῶν	θηρίων	τῆς γῆς« οὐ γὰρ παρὰ
[71]	τῶν νοσημάτων, ποῦ τὰ λυπηρὰ	θήσομεν;	Οἷον ἀρχόντων φόβους, δήμων ὁρμάς,
[78]	μὴ ἅψῃ μηδὲ γεύσῃ μηδὲ	θίγῃς	ἅ ἐστι πάντα εἰς φθορὰν
[64]	αὐτήν, οὐ διὰ τὸ μὴ	θλίβεσθαι	ἀλλὰ διὰ τὸ τῶν θλίψεων
[74]	θλίβεσθαι τὸ διὰ τὸν Χριστὸν	θλίβεσθαι,	οὐ διὰ τὸ μεταβάλλεσθαι τὴν
[74]	τοῦτό ἐστιν, ὥσπερ οὖν οὐδὲ	θλίβεσθαι	τὸ διὰ τὸν Χριστὸν θλίβεσθαι,
[76]	τὴν ἀρετήν. Οὐδὲ γὰρ ὑμᾶς	θλῖψαι	βουλόμενος ταῦτα συνεβούλευσα ἀλλ´ ὥστε
[64]	ἄλλους εἰκός. Ἔχει μὲν γὰρ	θλίψεις	καὶ οὗτος ὁ βίος ἀλλ´
[36]	ὑπὲρ οὗ μυρίους ἤνεγκε πόνους,	θλίψεις	συνεχεῖς, ταλαιπωρίας ἀφάτους, θανάτους καθημερινούς;
[67]	καὶ ζηλωτὰ τοσαύτας ἔχῃ τὰς	θλίψεις,	τί ἄν τις εἴποι περὶ
[64]	τὰς τοῦ γάμου παραβάλωμεν οὐδὲ	θλίψεις	χρὴ καλεῖν. ~Ὅτι πάντα τὰ
[36]	γάρ· Ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν	θλίψεσιν,	ἐν ἀνάγκαις, ἐν διωγμοῖς, ἐν
[64]	θλίβεσθαι ἀλλὰ διὰ τὸ τῶν	θλίψεων	ἀνωτέρους εἶναι καὶ μηδὲν πάσχειν
[75]	μᾶλλον δὲ καὶ ἐπὶ λύπῃ—	Θλῖψιν	γὰρ τῇ σαρκί« φησίν, ἕξουσιν
[48]	παρθενίας μόνον τὸ τὴν ἐνθάδε	θλῖψιν	διαφυγεῖν; Καὶ τίς ἀνέξεται παρθενεύειν
[49]	οὐ θέλω γαμεῖν. Καὶ ποίαν	θλῖψιν;	ἴσως εἴποι τις ἄν. Τοὐναντίον
[76]	αὐτὸ συμβουλεύειν λέγων, καὶ ἵνα	θλῖψιν	μὴ ἔχωμεν καὶ ἵνα ἀμέριμνοι
[49]	γῇ μεμνῆσαι καλῶν καὶ ὅτι	θλῖψιν	οὐχ ἕξομεν τὴν ἀπὸ τῶν
[72]	ταῦτα ὁ μακάριος Παῦλος ἔλεγε·	Θλῖψιν	τῇ σαρκὶ ἕξουσιν οἱ τοιοῦτοι·
[48]	πολλὴν ἔχει τὸ πρᾶγμα τὴν	θλῖψιν.	Τοῦτο οὖν, εἰπέ μοι, κερδανοῦμεν
[49]	φησίν, ὑμῶν καὶ οὐ βούλομαι	θλῖψιν	ὑμᾶς ἔχειν, διὰ τοῦτο ὑμᾶς
[47]	ὁ διδάσκων πολλὴν τῇ σαρκὶ	θλῖψιν	ὑπομένειν τοὺς τῷ γάμῳ προσέχοντας.
[49]	οὐρανοῖς δωρεάς, ὧν ἑαυτὴν ἀπεστέρησε,	Θλῖψιν«	φησί, τῇ σαρκὶ ἕξουσιν οἱ
[2]	τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον, ἡ	θλῖψις,	ἡ στενοχωρία. Ὥστε μυρίων ἡμῖν
[79]	ἐρασταί; Οὐδὲν ἄλλ´ ἢ ὅσον	θνητῇ	προσεδέδεντο φύσει. Τὰ δὲ ἄλλα
[79]	γῆν οἰκοῦντας καὶ τῇ τῆς	θνητῆς	φύσεως ὑποκειμένους ἀνάγκῃ δυνηθῆναι φθάσαι
[79]	ἐρχομένους, τοὺς ἀνάγκῃ φύσεως ὑποκειμένους	θνητῆς	ὡς ἀσωμάτους, ὡς τὸν οὐρανὸν
[78]	Εἶδες τὸ μέσον, ποῦ τὸν	θνητὸν	ἡ παρθενία ἀθρόον αἴρει ὅταν
[14]	γάμος ἐπεισέρχεται μετὰ τούτων τὸ	θνητὸν	τοῦτο καὶ δουλικὸν ἱμάτιον. Ὁ
[12]	λογισμοῖς τὴν ἐξουσίαν. Λογισμοὶ γὰρ	θνητῶν	δειλοὶ καὶ ἐπισφαλεῖς αἱ ἐπίνοιαι
[21]	τοσαύτην ὑποστήσεται τιμωρίαν, ὁ τὴν	θολερὰν	ἀνατροπὴν ἐκχέων εἰς τὰς τῶν
[21]	ποτίζων τὸν πλησίον αὐτοῦ ἀνατροπὴν	θολεράν.	Τὸ δὲ οὐαί« οὐ ῥῆμα
[57]	αὐτὰς τῶν ὠδίνων ἡ ἀγωνία	θορυβεῖ	τότε· οὐδὲ γὰρ ἐν οἷς
[52]	ἀλλ´ ὥσπερ ἀνθράκων ὑποκειμένων οὕτως	θορυβεῖται	καὶ μεταστρέφεται· καὶ οὔτε συνουσία
[37]	κρότοι καὶ παστάδες γαμήλιοι καὶ	θόρυβος	ἀπ´ ἐναντίας τῷ προτέρῳ, ὥσπερ
[57]	συσκιάσαι τὰ τοῦ γάμου χρηστά.	Θορυβοῦσι	δὲ αὐτὴν καὶ ἄλλαι μετὰ
[71]	γὰρ μαλακοὺς καὶ ἀνάνδρους καὶ	θρασεῖς	καὶ ἀλαζόνας καὶ ἀσελγεῖς καὶ
[57]	μὴ ἀπατεῶνα, μὴ ἀλαζόνα, μὴ	θρασύν,	μὴ ζηλότυπον, μὴ σμικρολόγον τινά,
[40]	κοσμία καὶ ἥσυχος, ἐκεῖνος δὲ	θρασύς,	ὑπεροπτικός, ὀργίλος, πολὺν μὲν ἀπὸ
[56]	τῶν ἀβουλήτων, ἀνάγκη κόπτεσθαι καὶ	θρηνεῖν	τῶν πασχόντων οὐχ ἧττον αὐτῶν.
[8]	οὐκ ἀπελθόντες κλαύσετε ἑαυτοὺς καὶ	θρηνήσετε	τῆς ἀνοίας δι´ ἧς ὑμᾶς
[37]	πρὸς τοὺς ἀπάγοντας αὐτὸν τοῦ	θρηνοῦ	δυσχεράνας, πολλάκις μεταξὺ τούτων αὐτῶν
[52]	ἑόρτην; πότε στεναγμῶν χωρὶς καὶ	θρήνων	καὶ ὀδυρμῶν; Ἀπειλαὶ καὶ ὕβρεις
[6]	γὰρ τοῦτο δακρύων ἄξιαι καὶ	θρήνων	πολλῶν, ὅτι οὐκ εἰκῇ μόνον
[82]	ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ	θρόνου	δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς
[49]	μάλιστα πάντων πλησίον ἐκείνου τοῦ	θρόνου	καὶ τῶν παστάδων λάμπουσι τῶν
[6]	ἢ ποῖον τὸ κέρδος τοῦ	θρόνου	μολυνθέντος καθαρὸν εἶναι τοῦ θρόνου
[6]	θρόνου μολυνθέντος καθαρὸν εἶναι τοῦ	θρόνου	τὸν τόπον; Μᾶλλον δὲ οὐδὲ
[82]	καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα	θρόνους	κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ
[82]	Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ« τῶν δὲ	θρόνων	ἐκείνων οὐδεὶς ἕτερος ἐπιλήψεται ἀλλὰ
[66]	ὑπομένειν τῶν δεινῶν ἢ βουλομένην	θρύπτεσθαι	τοσαύτας ἔχειν λύπης καὶ μικροψυχίας
[78]	ἀπαγαγεῖν τοῦ γάμου τὴν αὑτοῦ	θυγατέρα;	Ὅτι, φησί, τῶν σφόδρα ἀσθενῶν
[18]	μὴ εἶδον ἀδίκοις ὄμμασι τὰς	θυγατέρας	τῶν ἀνθρώπων, οὐκ ἂν αὐτοὺς
[84]	κἂν ὑπὲρ παίδων δέηται καὶ	θυγατέρων,	οὐδὲν ἔσται πλέον. Ἀλλ´ ἀνάγκη
[37]	παισὶν ἐπεισαγόμενος πόλεμος, ἡ ταῖς	θυγατράσιν	συνοικιζομένη λέαινα· τοῦτο γὰρ ἡ
[6]	κτίσμασι; Πᾶσα ἡ δόξα τῆς	θυγατρὸς	τοῦ βασιλέως ἔσωθεν. Αὕτη δὲ
[32]	τι προσλαβόντες ἀπώσθησαν. Εἰ οἱ	θυμὸν	ἀνθρώπων παῦσαι βουλόμενοι, τοσαύτῃ κέχρηνται
[52]	αὕτη ἡ νόσος ἀλλὰ καὶ	θυμὸν	ἀφόρητον τίκτειν εἴωθε. Τούτων δὲ
[66]	ἀφεῖσα καθ´ ἑαυτῆς τρέπει τὸν	θυμόν,	διατρώγουσα συνεχῶς ὑπὸ τῆς ἐπηρείας
[52]	πολλάκις ἀνελόντες τὸν μοιχόν, τὸν	θυμὸν	καὶ τὴν ἀθυμίαν οὐκ ἴσχυσαν
[52]	Καὶ πάλιν· Μεστὸς γὰρ ζήλου	θυμὸς	ἀνδρὸς αὐτῆς, οὐ φείσεται ἐν
[57]	ὀργισθεῖσαι τότε μὲν ὑπὸ τοῦ	θυμοῦ,	τότε δὲ ὑπὸ τῆς ἀθυμίας
[57]	πρὸς αὐταῖς τοῦ γάμου ταῖς	θύραις	ὁ μὲν προσδοκηθεὶς νυμφίος κεναῖς
[73]	τὸ τέλος ἐπείγεται καὶ ἐπὶ	θύραις	τὰ τῆς ἀναστάσεως ἕστηκεν, οὐ
[22]	ἐπίθεσθέ ποτε τῷ στόματι ὑμῶν	θύραν	καὶ μοχλὸν ἵνα μὴ καὶ
[49]	τῆς φιλοσοφίας ὁδὸν καὶ τὰς	θύρας	ἀνοῖξαι τῆς καταλλαγῆς. Τὸ γὰρ
[77]	οὐδενὸς τούτων ἀπώναντο, ἀλλὰ τῶν	θυρῶν	ἀποκλεισθεισῶν ἔμενον ἔξω καὶ ἀπώλλυντο.
[61]	ἔχει τὸν φόβον. Πλὴν ἀλλὰ	θῶμεν	πάλιν τῷ λόγῳ καὶ ταύτην
[58]	Βούλει καὶ ταῦτα πάντα ἐκβαλόντες	θῶμεν	τῷ λόγῳ τὰ ἀδύνατα καὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 22/04/2009