Chapitre
[1]	καὶ τῆς φύσεως αὐτῆς μείζονα	λαβὲ	λογισμόν. Τοῦτο δέ ἐστι τοὺς
[4]	ἡ ζημία μέχρι τοῦ μηδὲν	λαβεῖν	ἀγαθόν, ὑμῖν δὲ καὶ τοῦ
[84]	λαμπάσιν, οὐ δυνήσεται παρ´ ἑτέρων	λαβεῖν,	ἀλλ´ ἔξω μενεῖ· κἂν ῥυπαρά
[53]	καὶ πολλὰ χρήματα κεκτημένων γυναῖκα	λαβεῖν.	Ἀλλὰ τοῦτο τὸ ζηλωτὸν ἐκείνου
[48]	γάμον ἀλλὰ πρὸ τοῦ γάμου	λαβεῖν	ἐχρῆν. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ
[13]	τινα περὶ τοῦ πράγματος τούτου	λαβεῖν,	ἵν´ ᾠκειωμένας αὐτῶν ἤδη τῇ
[55]	~Ὅτι ἀφόρητον κακὸν πλουσιώτερον ἄνδρα	λαβεῖν.	Καὶ ταῦτα μὲν ὅταν ἡ
[38]	ἐπιθυμιῶν καὶ οὐδὲ μικρᾶς αὐτὴν	λαβέσθαι	δίδωσιν ἀνακωχῆς. Διὰ τί γὰρ
[31]	καιρὸν ὁ διάβολος, ἂν διακεχυμένην	λάβῃ	ψυχὴν καὶ ὑπὸ τῆς πρὸς
[38]	ἔνδος τοῖς πόνοις, ἀπόστηθι τῆς	λαβῆς,	μὴ καταβάλῃς, μηδὲ ὑποσκελίσῃς τὸν
[53]	αὐτάς. Ἀλλ´ ὥσπερ ὕλης τινὸς	λαβομένη	φλὸξ οὕτως εἰς ὕψος ἄφατον
[30]	τοσαύτης ἀπολαύοντας χάριτος, τοὺς πνεῦμα	λαβόντας,	τοὺς νεκρωθέντας, τοὺς συνταφέντας τῷ
[52]	ἐρεῖ καὶ τοῦτο οἱ πεῖραν	λαβόντες	ἴσασι μόνοι καλῶς· λόγος γὰρ
[49]	πῶς εἰς ἀπάντησιν τὰς λαμπάδας	λαβοῦσαι	μετὰ δόξης πολλῆς καὶ παρρησίας
[75]	γυναικῶν μὴ δεχώμεθα, ἀλλὰ τοσαύτην	λάβωμεν	προσθήκην φροντίδος ὅσην εἰκὸς μιᾶς
[13]	τῇ παραινέσει καὶ ταῦτα τοσαύτην	λαβὼν	ἀφορμήν, ἀλλὰ καὶ ἄγαν ὑφειμένως
[13]	ᾠκειωμένας αὐτῶν ἤδη τῇ παρθενίᾳ	λαβὼν	τὰς ψυχὰς χρησίμως τοὺς περὶ
[32]	γνώμῃ, ἀνάγκη δουλεύειν αὐτῆς τῇ	λαγνείᾳ.	Διὰ τοῦτο γὰρ ἀρχόμενος ἔλεγε·
[27]	ἀλλ´ ἐπειδὴ τοσαύτην αὐτοῦ κατέγνω	λαγνείαν	ὁ Παῦλος ὡς ἄνευ γάμου
[27]	ὡς ἄνευ γάμου μὴ δυναμένου	λαγνείας	ἀπέχεσθαι, ἐρυθριάσας καὶ αἰσχυνθεὶς σπουδάσει
[4]	δίκην καὶ τῶν ἀκολάστων καὶ	λάγνων	τὸν ἐν σεμνότητι διάγοντα χαλεπώτερα
[82]	Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ. Καὶ ὁ	Λάζαρος	δὲ μετ´ αὐτοῦ τότε ὁρᾶται
[82]	δαὶ πρὸς Ἰωάννην; Οὐ γὰρ	Λάζαρος	Παῦλος καὶ Ἰωάννης, οὐδὲ οἱ
[6]	καὶ ἀδικίαν εἰς τὸ ὕψος	λαλεῖ.	Πύξινον αὐταῖς τὸ πρόσωπόν ἐστι
[49]	τοῦτον ἐσταυρωμένον, οἷς οὐκ ἠδυνήθη	λαλῆσαι	ὡς πνευματικοῖς καὶ διὰ τὸ
[40]	ἡ δὲ γυνὴ μοχθηρά, λοίδορος,	λάλος,	πολυτελής, τὸ κοινὸν τοῦτο πασῶν
[2]	τὸν Χριστὸν ἔχων ἐν ἑαυτῷ	λαλοῦντα·	Βούλομαι γάρ, φησίν, πάντας ἀνθρώπους
[37]	τὸν Χριστὸν ἔχων ἐν ἑαυτῷ	λαλοῦντα	ἔλεγε· Καλὸν αὐτοῖς ἐστιν ἐὰν
[12]	εἶπον ὅτι τὸν Χριστὸν ἔχω	λαλοῦντα	ἐν ἐμαυτῷ καὶ ὅτι Δοκῶ
[12]	γὰρ Χριστὸν εἶχεν ἐν ἑαυτῷ	λαλοῦντα	καὶ οὐκ ἂν ἐτόλμησεν ἐν
[12]	τὸν Χριστὸν ἔχων ἐν ἑαυτῷ	λαλοῦντα,	ὁ μηδὲ ζῆν σπουδάζων ὥστε
[3]	Οὐ γὰρ εἶχον ἐν ἑαυτοῖς	λαλοῦντα	τὸν Χριστὸν τὸν τῶν ἰδίων
[24]	ἐμὴ ἡ ἀπόφασις ἀλλὰ τοῦ	λαλοῦντος	ἐν τῷ Παύλῳ Χριστοῦ. Τοῖς
[1]	μὴ λυμαινόμενον τοῖς ἀλλοτρίοις δωρεὰν	λαμβάνειν	ἐκέλευσαν. Καὶ τὸν μοιχὸν ἀποκτιννύντες
[51]	μηδὲ μικρὰν ἀπὸ τούτων ἡμᾶς	λαμβάνειν	τὴν αἴσθησιν ἀλλ´ ἐκποδὼν πᾶσαν
[36]	διανομὴ οὐκ ἐν τῇ τοῦ	λαμβάνοντος	κεῖται προαιρέσει ἀλλ´ ἐν τῇ
[52]	τῆς οἰκείας λοιδορίας τὸν ἐκείνων	λαμβάνουσι	πόλεμον. Καὶ γὰρ συντιθέναι καὶ
[22]	τῶν πολλῶν δόξης δυνάμεως προσθήκην	λαμβάνουσιν,	ἕως ἂν παιδαγωγηθέντες πάντοθεν κατὰ
[77]	γὰρ αἱ πέντε ἐκεῖναι καὶ	λαμπάδας	εἶχον καὶ παρθενίαν ἤσκησαν ἀλλ´
[49]	καλά, πῶς εἰς ἀπάντησιν τὰς	λαμπάδας	λαβοῦσαι μετὰ δόξης πολλῆς καὶ
[2]	ἀγγέλων λήξεις καὶ αἱ φαιδραὶ	λαμπάδες	καὶ τὸ πάντων κεφάλαιον τῶν
[84]	οὐκ ἔχουσα ἔλαιον ἐν ταῖς	λαμπάσιν,	οὐ δυνήσεται παρ´ ἑτέρων λαβεῖν,
[22]	τοὺς ἀπὸ τῆς παρθενίας ἐκεῖ	λάμποντας	ὁρῶντες· Οὗτοι ἦσαν οὓς εἴχομέν
[46]	ἐτόλμησεν· ἑώρα γὰρ ἐν αὐτῷ	λάμπουσαν	τὴν εἰκόνα τὴν βασιλικήν. Ἐπειδὴ
[49]	τοῦ θρόνου καὶ τῶν παστάδων	λάμπουσι	τῶν βασιλικῶν; Ἀλλὰ τούτων μὲν
[67]	τὰ δοκοῦντα εἶναι παρ´ αὐτοῖς	λαμπρὰ	καὶ ζηλωτὰ τοσαύτας ἔχῃ τὰς
[10]	μαλάξαι δύναται οὐδὲ ὄψις ἐπικάμψαι	λαμπρὰ	οὐδὲ ἄλλο τῶν τοιούτων οὐδέν·
[66]	ἔνδον κοσμιότητος ἀφιεῖσαι τὴν ἀκτῖνα	λαμπράν·	οὐκ ὀλίγαι δὲ τῶν ἔνδον
[75]	χρυσία καὶ περιδέραια, οὐκ οἰκίας	λαμπρὰς	καὶ μεγάλας, οὐ πλέθρα γῆς
[10]	ἐπιθυμίας μένειν ἀνάγκη διαυγεῖς καὶ	λαμπράς.	~Ὅτι ἡ παρθενία τοὺς ὄντως
[82]	ἡ λοιπὴ τῆς ψυχῆς ἀρετὴ	λαμπρὸν	ἀπέδειξε καὶ ταύτας ἡ λοιπὴ
[84]	πολέμῳ πολλῷ μείζονα δεῖ καὶ	λαμπρότερα	ἱστᾶν τὰ τρόπαια. Εἰ δὲ
[84]	ἔθηκε καὶ τὰ ἔπαθλα πολλῷ	λαμπρότερα	νῦν. Οὐκέτι γὰρ γῆ καὶ
[63]	ἄν τε ὡραία καὶ φαιδρά,	λαμπροτέραν	εἰργάσατο. Οὐ γὰρ λίθοι καὶ
[10]	ἐκείνης ἐπαίρει τὸ θαῦμα καὶ	λαμπρότερον	ποιεῖ. Τὸ μὲν γὰρ τῇ
[68]	κατὰ τὴν οἰκίαν; Καίτοι γε	λαμπρότερος	ἐκεῖνός ἐστι καὶ μερίμνης ἁπάσης
[68]	καὶ ἀργύρου καὶ πάσης ὕλης	λαμπρότερός	τέ ἐστι καὶ φαιδρότερος. Καὶ
[41]	τῷ δὲ μὴ ἀπὸ τοῦ	λαμπροτέρου	τοῦτο ποιῆσαι μέρους ταπεινοῖ καὶ
[49]	ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ πολλῷ	λαμπροτέρους	δειχθῆναι τῶν γεγαμηκότων, πάλιν τῶν
[60]	ἀλγῆσαι διαφθονουμένην ἑτέρᾳ γυναικὶ ὡς	λαμπροτέρῳ	συνεζευγμένῃ ἀνδρί. Οὐ γάρ ἐστιν
[62]	ὅταν δὲ αὐτῇ παραβάλληται λίθων	λαμπρότης	καὶ ἑτέρας τινὸς ὕλης κάλλος,
[52]	πολυτέλειαν καὶ οἰκετῶν ἀγέλας, γένους	λαμπρότητα,	δυναστείας μέγεθος, δόξαν πολλήν, προγόνων
[73]	καὶ τῆς ἐκεῖ διατριβῆς τὴν	λαμπρότητα	καὶ τὴν δόξαν ἅπασαν. Ἡρμόσθημεν
[8]	ἀλλὰ τὸ ἐν τούτοις εἶναι	λαμπρούς,	ἃ μήτε τοὺς μὴ ἑλομένους
[56]	συμφοράς; Πολλαὶ πολλάκις ἐγένοντο γονέων	λαμπρῶν,	ἀνετράφησαν μετὰ πολλῆς τῆς τρυφῆς,
[26]	θαύματος ἀποστερήσας αὐτὸν καὶ τῶν	λαμπρῶν	στεφάνων. Οὐ γὰρ εἴασεν αὐτοῦ
[27]	τὴν συγχώρησιν. Τὸ δὲ ἀληθὲς	λανθανόντως	ἐν ταῖς περὶ τοῦ γάμου
[78]	καθάπτεται μέν, ἀνυπόπτως δὲ καὶ	λανθανόντως	καὶ ἐν τῇ τῶν ἑτέρων
[79]	ἀσωμάτους, ὡς τὸν οὐρανὸν ἤδη	λαχόντας,	ὡς ἀθανασίαν μετειληφότας, οὕτως ἅπαντα
[82]	οὐδὲ ὁ ἐκείνου οὐδὲ ὁ	λαχὼν	αὐτοὺς κόλπος, ἀλλ´ ἀξία πολλῷ
[37]	πόλεμος, ἡ ταῖς θυγατράσιν συνοικιζομένη	λέαινα·	τοῦτο γὰρ ἡ μητρυιὰ πανταχοῦ.
[43]	ἀκροατῶν. ~Ποίαν ὁ Παῦλος ἐνεστῶσαν	λέγει	ἀνάγκην. Ποίαν δὲ καὶ ἀνάγκην
[12]	τὰ τοῦ πνεύματος φθεγγόμενος ἑαυτοῦ	λέγει	γνώμην εἶναι καὶ οὐ διὰ
[49]	εἰπεῖν, διὰ τὰ μέλλοντα ἀγαθά,	λέγει·	Διὰ τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην. Εἶτα
[41]	οἷς μηδὲ ὁργίζεσθαι συγχωρεῖ, τί	λέγει;	Ἐὰν δὲ χωρισθῇ, μενέτω ἄγαμος.
[12]	Τί ποτ´ οὖν ἐστιν ὃ	λέγει,	Ἐγὼ« καὶ Οὐκ ἐγώ« Τῶν
[5]	οὗτός φησιν; Τὸ πνεῦμα ῥητῶς	λέγει	ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί
[35]	κἀγὼ ὡς ὑμεῖς. Ὃ δὲ	λέγει	τοιοῦτόν ἐστιν· οὐκ ἂν ἔχοιτε,
[27]	γὰρ μεγάλα κατωρθωκότες τύχωμεν, ἐκεῖνο	λέγειν	ἀναγκαῖον πρὸς ἑαυτοὺς διὰ παντός·
[24]	Ἐνῆν μὲν οὖν καὶ πλείονα	λέγειν	δεικνύντας ὅσον ἑαυτοῖς συνάγουσι πῦρ
[52]	ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ μάλιστα πιστὰ	λέγειν	δοκοῦσιν, ὅσοι τὴν ὑποψίαν ἐπαίρουσιν,
[20]	εἰ μὲν ἀκινδύνως ἐνῆν ταῦτα	λέγειν,	ἔδει νῦν καὶ οὕτω παύεσθαι
[22]	ἵνα μὴ καὶ ὑμεῖς ἄρξησθε	λέγειν	κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως
[35]	ὥστε οὐδεὶς ἂν ἔχοι τοῦτο	λέγειν	ὅτι ἕτερα πράττων ἕτερα παραινῶ
[17]	οὕτως εἴτε ἑτέρως οὐκ ἔχω	λέγειν.	Τὸ γὰρ ζητούμενον νῦν ὅτι
[57]	τοῖς λυπηροῖς. Τί δὲ χρὴ	λέγειν	τοὺς ἐν τῷ μεταξὺ γινομένους
[78]	τῶν ἑτέρων ἐπιτιμήσει. Τὸ γὰρ	λέγειν	Τῷ ἰδίῳ κυρίῳ στήκει ἢ
[12]	ἄκουσον τί φησι· Πολλὰ ἔχω	λέγειν	ὑμῖν, ἀλλ´ οὐ δύνασθε βαστάζειν
[78]	ποιείτω, οὐχ ἁμαρτάνει, γαμείτωσαν. Τί	λέγεις,	ὃ θέλει ποιείτω; Καὶ οὐ
[12]	προλαβὼν εἶπες ὅτι σὺ ταῦτα	λέγεις,	οὐχ ὁ κύριος. Πόθεν οὖν
[49]	εἰς τὴν παρθενίαν προτρέπει. Τί	λέγεις;	Πρὸς δαίμονάς με μάχεσθαι καλῶν—
[49]	ἐκεῖνα ἀφεὶς πρὸς τοὺς μικροψύχους	λέγεσθαι	καὶ ταλαιπώρους, αὐτὸς ἀπὸ τῶν
[28]	δοκεῖ μὲν ὑπὲρ τοῦ γάμου	λέγεσθαι.	Τὸ δὲ ἀληθὲς ὥσπερ ἄγκιστρον
[47]	τότε αὐτὸν δυνήσεται ἑλεῖν, ὅταν	λέγῃ·	Ἔχοντες δὲ τροφὰς καὶ σκεπάσματα,
[47]	σωματικοῦ θανάτου καταγελῶσα μηδὲν εἶναι	λέγῃ	τὴν παροῦσαν ζωήν, ὅταν πᾶσαν
[12]	πιστεύειν χρή. Καὶ γὰρ ὅταν	λέγῃ·	Τοῖς δὲ γεγαμηκόσι παραγγέλλω οὐκ
[1]	μὴ λοιδορεῖσθαι καὶ φιλεῖν αὐτὸν	λέγῃς,	ἔτι κάτω που στρέφῃ καὶ
[54]	φρόνημα. Εἴ τις οὖν ταῦτα	λέγοι,	πρῶτον μὲν ἀγνοεῖ ὅτι τῶν
[54]	μείζων ἡ ἀηδία. Εἰ δὲ	λέγοι	τις— καὶ γὰρ πολλῶν ἤκουσα
[57]	οὐ λογίζεται τούτων. Εἰ δὲ	λέγοι	τις ὅτι καὶ τὰ ἐναντία
[66]	ἐξιέναι τῆς οἰκίας. Εἰ δὲ	λέγοι	τις ὅτι τοῦ πλήθους ἀπήλλακται
[68]	ἔδει. Εἰ δὲ χρήσεως ἕνεκεν	λέγοις,	πολλῷ βελτίων ἡ ὕελος, καὶ
[74]	οὐδὲ εἰς βραχύν, εἰκότως ἂν	λέγοιτο	μεριμνᾶν. Ὁ δὲ μείζονας τῶν
[28]	δόξαν. ~Ὅτι τὰ περὶ γάμου	λεγόμενα	παρθενίας ἐστὶ προτρεπτικά. Τί δὴ
[33]	ἔρωτα. Οὕτω συνεχῶς τὰ αὐτὰ	λεγόμενα	πλείονα ἔχει τὴν ἐνεργείαν. Κἀνταῦθα
[42]	ὁ σύμβουλος οὐκ αὐτὸς τοῖς	λεγομένοις	ψηφίζεται ἀλλὰ τὸ πᾶν ὑπὸ
[12]	βουλόμενος ὅτι ἀνθρώπινον ἦν τὸ	λεγόμενον—	πῶς γάρ; ἀλλ´ ὅτι τὴν
[47]	ὅτι συνεχῶς αὐτῆς τὸ ὄνομα	λεγόμενον	τῇ λειότητι τῆς ἀκοῆς πολλὴν
[12]	μηδὲν ἀνθρώπινον ὑποπτεύσῃς εἶναι τῶν	λεγομένων.	Εἰ γὰρ μὴ τοῦτο ἦν,
[27]	τὴν ψυχὴν μὴ φέρουσαν τῶν	λεγομένων	τὸ βάρος. Ὁ δὲ ποικίλλων
[22]	δίκην. Ἀλλὰ μεταξύ με ταῦτα	λέγοντα	καὶ ἡ τῶν κατὰ τὸν
[82]	καὶ εὐπρόσεδρον« γίνεται. ~Πρὸς τοὺς	λέγοντας	ὅτι οἱ παρθενεύσαντες εἰς κόλπους
[19]	Καὶ γὰρ ὑμεῖς οἱ ταῦτα	λέγοντες	ἡμῶν οὐχ ἧττον ἴστε τὴν
[36]	τῷ Χριστῷ, τῷ μὲν Χριστῷ	λέγοντι·	Εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς
[46]	ἐκείνῳ τῷ λόγῳ λυμαίνονται τῷ	λέγοντι·	Ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν κατ´ αὐτόν.
[47]	οὖν ἀντεροῦμεν τῷ Παύλῳ, φησί,	λέγοντι·	Τί γὰρ οἶδας, γύναι, εἰ
[12]	παρὰ τὸ τῷ Θεῷ δοκοῦν	λέγοντος	ἀλλὰ τοῦτο μόνον δεικνύντος δι´
[8]	οὐ θέλετε ἀκοῦσαι τοῦ Χριστοῦ	λέγοντος	διὰ τοῦ Παύλου· Τίμιος ὁ
[39]	οὐκ ἔξεστι τρυφᾶν τοῦ Παύλου	λέγοντος·	Εἰ δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται, γαμησατώσαν;
[36]	εἶπον ἵν´ ὅταν ἀκούσῃς αὐτοῦ	λέγοντος	Ἕκαστος ἴδιον χάρισμα ἔχει« μὴ
[7]	ταύτης νόμοι; Ἄκουε πάλιν αὐτοῦ	λέγοντος,	μᾶλλον δὲ αὐτοῦ τοῦ τὸν
[64]	δὲ ἀπιστεῖς, ἄκουσον τοῦ Λουκᾶ	λέγοντος	ὅτι Μαστιχθέντες οἱ ἀπόστολοι ἀνεχώρουν
[78]	θέλεις μαθεῖν ἄκουσον τοῦ Χριστοῦ	λέγοντος·	Οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται, ἀλλ´
[82]	ἄκουσον τοῦ μέλλοντος αὐτὰ διδόναι	λέγοντος·	Ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ὅταν
[54]	τις— καὶ γὰρ πολλῶν ἤκουσα	λεγόντων	ἐγώ, ὅταν τοιοῦτοι γίνωνται λόγοι—
[46]	Θεοῦ ποιεῖ τὴν ἀπόφασιν τὴν	λέγουσαν·	Καὶ ἀρχέτωσαν τῶν θηρίων τῆς
[65]	τῇ γυναικί, οὐ τὸ τίκτειν	λέγω	ἀλλὰ τὸ οὕτω τίκτειν μετὰ
[32]	οἱ τοῖς βασιλεῦσι προσιόντες— τί	λέγω	βασιλεῦσιν; ἐσχάτοις μὲν οὖν ἄρχουσι
[72]	ποιεῖ τὸ τρυφᾶν. Καὶ τί	λέγω	γυναῖκας; Καὶ γὰρ αὐτοὶ οἱ
[41]	ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ. Καὶ πάλιν·	Λέγω	δὲ τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς
[36]	ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ, πάλιν φησί·	Λέγω	δὲ τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς
[40]	τὴν ἄκαρπον· τὴν ἄκαρπον δὲ	λέγω	ἐπειδὴ μὴ τὴν αὐτῇ προσήκουσαν
[37]	παρὰ τῆς ἀπελθούσης ἠδικημένη— τί	λέγω	ἠδικημένη; Τοὺς πόνους μὲν αὐτῆς
[82]	παρθενίας κατορθῶσαι καλά, τὸ εὔσχημον	λέγω	καὶ εὐπρόσεδρον. Αὗται δὲ καὶ
[76]	εἰς πολλὰ μεριζομένης, εἰς ἄνδρα	λέγω	καὶ οἰκίας ἐπιμέλειαν καὶ τῶν
[52]	διεφθαρμένοις ἐκείνοις δικασταῖς, ταῖς θεραπαινίσι	λέγω	καὶ τῷ πλήθει τῶν οἰκετῶν.
[34]	παντὸς ἀπεστέρηται. Τοῦτο« γάρ φησι,	λέγω	κατὰ συγγνώμην οὐ κατ´ ἐπιτάγην.
[68]	ἄργυρον ἰδεῖν. Πρὸς ἐντροπὴν ὑμῖν	λέγω«	κατὰ τὸν μακάριον Παῦλον, ἐπειδὴ
[22]	Ἐλισσαίου παῖδες ἀπώλοντο. Καὶ τί	λέγω	Μαριάμ; Οἱ γὰρ παῖδες ἐκεῖνοι
[83]	μὴ πᾶσιν ἀποταξάμενον, οὐ χρήμασι	λέγω	μόνον καὶ οἰκίᾳ, ἀλλὰ καὶ
[77]	τῆς ψυχικῆς ἁγνείας, ἁγνείαν δὲ	λέγω	οὐ τὸ πονηρᾶς καὶ αἰσχρᾶς
[41]	γράφων· Τοῖς δὲ λοιποῖς ἐγὼ	λέγω,	οὐχ ὁ κύριος· εἴ τις
[12]	καὶ νῦν ὅταν εἴπῃ· Ἐγὼ	λέγω,	οὐχ ὁ κύριος« μὴ διὰ
[12]	Παῦλος εἰπὼν Τοῖς δὲ λοιποῖς	λέγω	οὐχ ὁ κύριος, οὐκ ἀνθρωπίνην
[12]	πάλιν· Τοῖς δὲ λοιποῖς ἐγὼ	λέγω	οὐχ ὁ κύριος, οὐχ ὡς
[50]	ὄλεθρον καὶ ἀπώλειαν. Καὶ τί	λέγω	Παῦλον, ὅς, ὅτε τῆς ἄκρας
[38]	τῆς νίκης αὐτῷ; Καὶ τί	λέγω	πρὸς τὰς παρθένους; Πρὸς τὰς
[60]	τῶν τοιούτων οὐδέν. Καὶ τί	λέγω	ταῦτα; Κἂν γὰρ μηδὲ ἐλευθέρα
[83]	ἀτελὲς ὕστερον γίνεται. Οἷόν τι	λέγω·	τέλειον ἦν ποτε τὸ κατὰ
[44]	ἑλκόμενος κάτω συνεχῶς, τῆς πονηρίας	λέγω	τῆς γυναικός; ~Ὅτι τοῖς δυσκολίας
[28]	Καὶ ὅτι οὐχ ἁπλῶς καταστοχαζόμενος	λέγω	τῆς τοῦ Παύλου γνώμης ἀπὸ
[78]	αὐτὸ πάλιν ποιεῖ; Οἷόν τι	λέγω·	τὸ τῆς τῶν βρωμάτων παρατηρήσεως
[38]	Καὶ μὴν αὐτός φησιν ὅτι	Λέγω	τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις,
[49]	τὴν ἀρετήν, τὴν τοῦ πείθειν	λέγω.	Τοῦτο πόθεν δῆλον; Ἀπὸ τῶν
[42]	μὲν τοῦ συμβουλεύω Γνώμην δίδωμι«	λέγων,	ἀντὶ δὲ τοῦ ὡς διδάσκαλος
[49]	καὶ ὅτε ταῦτα ἐπέστελλεν ἐνεκάλει	λέγων·	Γάλα ὑμᾶς ἐπότισα, οὐ βρῶμα.
[19]	πύρωσιν. Καὶ μάρτυς ὁ Παῦλος	λέγων·	Διὰ δὲ τὰς πορνείας ἕκαστος
[39]	αὐτὸν ἀλλ´ ἕτερον. Ὥσπερ γὰρ	λέγων·	Ἐὰν γάμῃ ἡ παρθένος οὐχ
[47]	τοῦτον τὸν φόβον ἀνιεὶς καὶ	λέγων·	Ἐὰν δὲ καὶ γήμῃς, οὐχ
[12]	πρὸς τοῦτο κινήσας ψυχὴν ἐνομοθέτει	λέγων·	Εἴ τις ἔχει γυναῖκα ἄπιστον
[50]	μάρτυς ὁ μακάριος Παῦλος οὑτωσὶ	λέγων·	Ἡ δὲ σπαταλῶσα ζῶσα τέθνηκεν.
[70]	δούλου φησὶν εἶναι ἡδὺν οὑτωσὶ	λέγων·	Ἡδὺς ὕπνος τῷ δούλῳ ἄν
[1]	μακάριος τοῦ Χριστοῦ βούλεται νυμφαγωγὸς	λέγων·	Ἡρμοσάμην ὑμᾶς ἑνὶ ἀνδρὶ παρθένον
[35]	δὲ ἕνεκεν ἐνταῦθα ἑαυτοῦ μέμνηται	λέγων·	Θέλω δὲ πάντας ἀνθρώπους εἶναι
[36]	πόνων. Εἰ δὲ καὶ ἀνωτέρω	λέγων·	Θέλω πάντας εἶναι ὡς καὶ
[49]	γεγαμηκότων, πάλιν τῶν ἐνταῦθα ἔχεται	λέγων·	Θέλω ὑμᾶς ἀμερίμνους εἶναι. Οὐκ
[41]	ἐπιθυμίαν φοράν, διὰ τὰς πορνείας	λέγων	καὶ ἀκρασίας καὶ πυρώσεις. Ἐπειδὴ
[49]	καταφεύγει· Ὁ καιρὸς συνεσταλμένος ἐστί«	λέγων.	Καὶ ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν· θέλω
[84]	δὲ ἐξ εὐωνύμων κατεδίκασεν, ἐπήγαγε	λέγων·	Καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν
[76]	τὸ συμφέρον ἡμῖν αὐτὸ συμβουλεύειν	λέγων,	καὶ ἵνα θλῖψιν μὴ ἔχωμεν
[9]	διαβάλλων αὐτὸ καὶ φαῦλον εἶναι	λέγων	καὶ τὴν τοῦ νομοθετοῦντος ἀλλ´
[27]	Ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω«	λέγων·	καὶ τὸ μὲν μακαρίσας μόνον
[33]	μετὰ αἰτίας, διὰ τὰς πορνείας«	λέγων	καὶ τοὺς πειρασμοὺς σατανικοὺς καὶ
[47]	πάλιν ἐνέβαλε λόγους Δέδεσαι γυναικί;	λέγων,	μὴ ζήτει λύσιν. Ἐπεὶ εἰ
[78]	καὶ καθάπτεται αὐτῶν καὶ φιλοσοφεῖ	λέγων·	Μὴ οὖν τις ὑμᾶς κρινέτω
[36]	φρονοῦντας ἀπάγει τῆς τοιαύτης ἡδονῆς	λέγων·	Μὴ χαίρετε ὅτι τὰ δαιμόνια
[78]	ἀκουόντων τὸ ἀτελὲς ταῦτα ἔγραφε	λέγων·	Ὃς δὲ ἕστηκεν ἑδραῖος μὴ
[35]	μεῖζον φθεγξάμενος ἐπιλαμβάνεται ταχέως ἑαυτοῦ	λέγων·	Ὃς οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς καλεῖσθαι
[84]	καὶ τὴν κόλασιν αἰώνιον εἶναι	λέγων.	Ὅτε γὰρ τοὺς μὲν ἐκ
[13]	ἀπολογούμενος αὐτοῖς διὰ τούτων καὶ	λέγων	ὅτι ἐγὼ μὲν ἐπὶ τὴν
[36]	ἐστι, τίνος ἕνεκεν αὐταῖς ἀπειλεῖς	λέγων	ὅτι Ἔχουσι κρίμα ὅτι τὴν
[23]	τῶν ἐκείνοις συμβάντων ἅπασι διαλέγεται	λέγων	ὅτι κἂν ἐν τῷ παρόντι
[50]	καθάπτεται τῶν τῇ τρυφῇ προσκειμένων	λέγων·	Οὐαὶ οἱ ἐρχόμενοι εἰς ἡμέραν
[32]	ἀπάγει τῆς ἡδονῆς ἐκείνης μονονουχὶ	λέγων·	περὶ ψυχῆς ἡμῖν ὁ λόγος,
[78]	τοῖς ἐπιχειροῦσι κωλύειν αὐτοὺς ἐπιτιμᾷ	λέγων·	Σὺ δὲ τί κρίνεις τὸν
[41]	τῆς παρθενίας ἐμβάλλει λόγους, ταῦτα	λέγων	τὰ ῥήματα· Περὶ δὲ τῶν
[21]	αὐτοῦ τούτου διαλεγόμενος· Οὐαὶ ὁ	λέγων	τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ
[78]	ὑποστολῆς μέν, τίθησι δ´ ὅμως	λέγων·	Ὥστε καὶ ὁ ἐκγαμίζων καλῶς
[47]	αὐτῆς τὸ ὄνομα λεγόμενον τῇ	λειότητι	τῆς ἀκοῆς πολλὴν ἐμποιεῖ τὴν
[11]	περικειμένους τῶν ἀσωμάτων οὐκ ἀφίησι	λείπεσθαι	δυνάμεων, ἀνθρώπους ὄντας εἰς τὸν
[8]	πᾶσι καὶ ἡ κοίτη ἀμίαντος.	Λείπεται	δὴ μετὰ τῶν Ἑλλήνων ὑμᾶς
[19]	καὶ τῆς οἰκουμένης πάσης μία	λείπεται	πρόφασις αὐτοῦ μόνη, ἡ τῆς
[57]	ἀφέντες αὐτὰς ἐκεῖνοι ταῖς σφόδρα	λειπομέναις	αὐτῶν ἐξέδωκαν ἑαυτούς. Καὶ ταύτης
[57]	δὲ οὐκ ὄντος δυνάτου τὸ	λειπόμενον	ἀνάγκη πολὺ τοῦ θανάτου χαλεπωτέραν
[11]	τῶν μακαρίων ἐκείνων τῇ φύσει	λειπόμενον	βιάζεται τὴν οἰκείαν ἰσχὺν καὶ
[47]	τῷ κάμνοντι οὕτως ἀεὶ τὸ	λειπόμενον	προστιθέασι, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ
[49]	ἑτέρᾳ πολλῇ καὶ διαφόρῳ δαπάνῃ	λειτουργοῦντες	τῇ σαρκὶ πολλὴν ἀπὸ ταύτης
[14]	παύσεται γένος; Μύριαι μυριάδες ἀγγέλων	λειτουργοῦσι	τῷ Θεῷ, χίλιαι χιλιάδες ἀρχαγγέλων
[11]	παρθένος. Παρεστήκασιν διὰ παντὸς καὶ	λειτουργοῦσιν	τῷ Θεῷ· τοῦτο καὶ ἡ
[84]	ἴσα τρέχειν οὐ βουλόμεθα οἱ	λελυμένοι,	μᾶλλον δὲ κἂν ἴσα δυνηθῶμεν
[49]	οὐρανοῖς ἀγαθὰ ἐν τῇ τοῦ	λελυπηκότος	βλάβῃ τὴν ἀντίδοσιν ἵστησι. Τοῦτο
[49]	ἐμπέσῃ ὡς ὅταν παρὰ τοῦ	λελυπηκότος	προσδοκήσῃ λήψεσθαι δίκην. Βουλόμενος οὖν
[52]	ὡς μηδὲ μετὰ τὴν τοῦ	λελυπηκότος	τιμωρίαν ἀφεῖσθαι τῆς ὀδύνης. Πολλοὶ
[49]	παρεκάλει, οὐδὲν ὑπὲρ τῆς τῶν	λελυπηκότων	βλάβης εἰπών, οὐδὲ τῶν ἀνθράκων
[37]	γῆν· ἔχθρα ἄσπονδος πρὸς τὴν	λελυπηκυῖαν	οὐδέν. Τί ταύτης γένοιτ´ ἂν
[37]	πρὸς αὐτήν· καὶ τὴν οὐδὲν	λελυπηκυῖαν,	πολλάκις δὲ οὐδὲ ὀφθεῖσαν αὐτῇ
[47]	κυρίᾳ προσηγορίᾳ καλεῖ, ἀλλὰ τί;	Λέλυσαι	ἀπὸ γυναικός; Μὴ ζήτει γυναῖκα.
[48]	ζήτει λύσιν« τὸ τηνικαῦτα ἐπήγαγε	Λέλυσαι	ἀπὸ γυναικός; Μὴ ζήτει γυναῖκα.
[47]	Δέδεσαι γυναικί; Μὴ ζήτει λύσιν·	λέλυσαι	ἀπὸ γυναικός; Μὴ ζήτει γυναῖκα.
[66]	ἄμεινον οὔτε τὸ συγκεκλεῖσθαι τοῦ	λελύσθαι	οὔτε τὸ πολλῶν χρῄζειν τοῦ
[57]	δέδοικε τούτων οὐχ ἧττον, μήποτε	λελωβημένον	καὶ ἀνάπηρον ἀντὶ ἀρτίου καὶ
[30]	ἀπάγει τῆς μίξεως καὶ τῇ	λέξει	σφόδρα καιρίως κέχρηται. Οὐ γὰρ
[34]	ψυχῆς, τὴν τῆς ἀκρασίας ἔθηκε	λέξιν,	ἐμφατικωτέραν οὖσαν καὶ πολὺν ἔχουσαν
[21]	εἰς τὴν θάλασσαν. Τί οὖν	λέξουσιν	οἱ διὰ τῶν ῥημάτων τούτων
[12]	οἱ λοιποὶ πάντες ἀλλὰ καὶ	Λευῗ	ται καὶ ἀρχιερεῖς καὶ αὐτὸς
[1]	ἀλλ´ ὅμως κἀκείνας περιλαμβάνει τὸ	λεχθέν.	Αἱ τοίνυν τὸν ἕνα ἄνδρα
[41]	πολὺν εὐθέως ἐμφαίνει τὸν πόνον	λεχθέν,	διὰ τοῦτο οὐκ εὐθέως ἐπὶ
[75]	τὴν φιλοσοφίαν. Τὸ γὰρ ἀνωτέρω	λεχθέν·	Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους« περὶ μίξεως
[12]	ἀκριβῶς εἶναι Χριστοῦ πρόσταγμα τὸ	λεχθέν.	Τί οὖν ὁ Παῦλος ἐνηχούμενος
[79]	αὐτοῖς ἐδέησεν οὐδὲ ληνῶν οὐδὲ	ληΐων	οὐδὲ ἀμητοῦ. Ἀλλὰ τὸ μὲν
[79]	γὰρ ἀμπέλων αὐτοῖς ἐδέησεν οὐδὲ	ληνῶν	οὐδὲ ληΐων οὐδὲ ἀμητοῦ. Ἀλλὰ
[2]	ἡμῖν δὲ αἱ τῶν ἀγγέλων	λήξεις	καὶ αἱ φαιδραὶ λαμπάδες καὶ
[52]	τινος προφάσεως οὐκ ἀληθοῦς τούτῳ	ληφθείη	τῷ κακῷ τί τῆς τοιαύτης
[49]	ὅταν παρὰ τοῦ λελυπηκότος προσδοκήσῃ	λήψεσθαι	δίκην. Βουλόμενος οὖν διασεῖσαι τῆς
[57]	ἐπάλληλοι καὶ ποικίλαι, τίνα ἄρα	λήψεται	ἄνδρα μὴ δυσγενῆ, μὴ τῶν
[58]	Ὅταν γὰρ ἐν τοῖς ἐκεῖ	ληψομένοις	ἡμᾶς αἰῶσι καὶ πέρας οὐκ
[1]	αἱρέσεων κόπτοντες ἑαυτούς· οὐδένα γὰρ	λήψονται	μισθόν. Οὐκ ἐπειδὴ ὁ κύριος
[9]	τὸν γάμον τίθεμαι, ἀλλὰ καὶ	λίαν	αὐτὸν ἐπαινῶ. Λιμὴν γάρ ἐστι
[22]	ἀνθρώπων; Οἱ μὲν γὰρ ἰσχυροὶ	λίαν	καὶ πρὸς τὸν οὐρανὸν ἤδη
[27]	μοι; Καὶ πῶς οὐκ εὔηθες	λίαν;	Ταῦτα ἅπαντα ὁ Παῦλος συνειδὼς
[63]	φαιδρά, λαμπροτέραν εἰργάσατο. Οὐ γὰρ	λίθοι	καὶ χρυσὸς οὐδὲ ἱματίων πολυτέλεια
[52]	ἀκριβείας καὶ ἀνάγκη ἢ τῶν	λίθων	ἀκινητοτέραν εἶναι καὶ σιγῇ πάντα
[61]	τιμιώτερα περιδέραια ἀπὸ τιμίων συγκείμενα	λίθων	διασπασθέντα καὶ ἐκπεσόντα ἀπώλεσαν. Πλὴν
[62]	μόνον· ὅταν δὲ αὐτῇ παραβάλληται	λίθων	λαμπρότης καὶ ἑτέρας τινὸς ὕλης
[34]	εἰς τὸν εὔδιον ἀληθῶς καταπλεύσῃ	λιμένα.	Καθάπερ γὰρ στρατιώτην γενναῖον ἔξω
[17]	οὐδὲ ἐχούσης εἰς ἕτερόν τινα	λιμένα	καταφυγεῖν ἐν ἐκείνῃ τῇ ζάλῃ.
[34]	προσβολῆς, ἔξεστιν εὐθέως ἐπὶ τὸν	λιμένα	καταφυγεῖν. Οὐδὲ γὰρ ἀφίησιν αὐτοὺς
[68]	ἀπελήλαται, ὥσπερ δὲ ἐν εὐδίῳ	λιμένι	σιγὴ πάντα κατέχει τὰ ἔνδον
[52]	κακῶν εὕρῃ τὴν ἀπαλλαγήν, τοῦ	λιμένος	αὐτῇ προσκεχωσμένου καὶ μυρίων γέμοντος
[9]	ἀλλὰ καὶ λίαν αὐτὸν ἐπαινῶ.	Λιμὴν	γάρ ἐστι σωφροσύνης τοῖς βουλομένοις
[34]	ᾖ πόλις ἢ ἐπίνειον ἢ	λιμήν,	οὐκ ἐπιτίθενται τοῖς πλέουσι· τοῦτο
[79]	ἡδὺ πηγαὶ καὶ ποταμοὶ καὶ	λίμναι,	τράπεζαν δὲ τῷ μὲν ἄγγελος
[65]	γραφὴν ἡνίκα ἂν αἰχμαλωσίαν καὶ	λιμὸν	καὶ λοιμὸν καὶ τὰ ἀφόρητα
[79]	ὃ τοῖς ἄλλοις αἴτιον εἶναι	λιμοῦ	δοκεῖ τῆς ἐρημίας ἡ ἀκαρπία,
[49]	τῷ αἰῶνι τούτῳ συμφορὰς ἠπείλει,	λιμοὺς	καὶ λοιμοὺς καὶ νόσους καὶ
[62]	ψωραλέον τινὰ καὶ αἰσχρὸν καὶ	λιμώττοντα	παρωσάμενος ἀνταγωνιστήν, οὕτω τὴν τοῦ
[80]	καλῶν. Καθάπερ γὰρ ῥίζαν γῆ	λιπαρὰ	καὶ γόνιμος, οὕτως οἶδεν ἀρίστη
[32]	στεναγμῶν πικρῶν, προσπτώσεως, ἐξομολογήσεως ἀκριβοῦς,	λιτανείας	συντεταμένης, ἱκετηρίας πολλῆς. Ἀγαπητὸν γὰρ
[57]	καὶ οὐδέν ἐστιν ὅπερ οὐ	λογίζεται	τούτων. Εἰ δὲ λέγοι τις
[32]	τῆς γυναικός, οὐ συμφέρει γαμῆσαι.	Λογισάμενοι	γὰρ ὅτι πολλὴ ἀνάγκη θατέρῳ
[12]	τοῖς ἐμοῖς λογισμοῖς τὴν ἐξουσίαν.	Λογισμοὶ	γὰρ θνητῶν δειλοὶ καὶ ἐπισφαλεῖς
[12]	ἂν τοσαύτην ἔδωκα τοῖς ἐμοῖς	λογισμοῖς	τὴν ἐξουσίαν. Λογισμοὶ γὰρ θνητῶν
[33]	στρέφει ἵνα εἰς τοῦτον τὸν	λογισμὸν	ἐμβαλῇ τοὺς Κορινθίους· Ἕκαστος τὴν
[48]	ἀνάγκῃ τοσαύτῃ; Τοῦτον γὰρ τὸν	λογισμὸν	οὐ μετὰ τὸν γάμον ἀλλὰ
[12]	ἀκούσας ἀνθρώπινον εἶναι νομίσῃς τὸν	λογισμόν,	τῇ προσθήκῃ τὴν ὑποψίαν ἐξέκοψεν
[1]	τῆς φύσεως αὐτῆς μείζονα λαβὲ	λογισμόν.	Τοῦτο δέ ἐστι τοὺς ἐχθροὺς
[27]	τὰ παρ´ ἑαυτῶν ἅπαντα εἰσενέγκωμεν,	λογισμὸν	ὑγιῆ, νηστείας καὶ ἀγρυπνίας πολλὴν
[8]	ἀκεραίου μενούσης, τοὺς ὀρθοὺς περικόψας	λογισμοὺς	καὶ οὕτως εἰς τὴν ἀνάγκην
[27]	ἡμέραν ὡπλισμένους ἡμᾶς ἑστάναι τοὺς	λογισμοὺς	καὶ φοβεροὺς εἶναι ταῖς ἀναισχύντοις
[37]	ἀηδίαι. Εἰ δέ τις καὶ	λογισμῶν	ἀκοῦσαι ἐθέλοι, πρῶτον μὲν τὴν
[41]	ἔλεγεν, εἰ μὲν ἐξ ἀνθρωπίνων	λογισμῶν	ἐγὼ κινούμενος ταῦτα παρῄνουν, οὐκ
[37]	αὐτοῖς ἀπὸ τούτων καταχεῖται τῶν	λογισμῶν	καὶ οὐκ ἂν αὐτοὺς μετὰ
[45]	ἢ τῇ τῶν οἰκείων ματαιότητι	λογισμῶν.	Ὁ μὲν γὰρ Χριστὸς οὐδὲ
[39]	μεταιχμίῳ τούτων ἑκατέρων μενούσης τῶν	λογισμῶν.	Οὕτω καὶ χήραν ἐνταῦθα μὲν
[32]	ἐπήρειαν καὶ στενοχωρηθέντες ὑπὸ τῶν	λογισμῶν	ταύτην ἀφῆκαν τὴν φωνήν. ~Ὅτι
[14]	ὀλιγωρίαν, ἀλλὰ διὰ κρίσιν ὀρθὴν	λογισμῶν	τῶν ἀγώνων ὑστερηκέναι τούτων, φέρε
[49]	αὐτοὺς οἱ τῆς βασιλείας διεγείρουσι	λόγοι,	καίτοι γε συνεχῶς ἐνηχούμενοι, ὡς
[54]	λεγόντων ἐγώ, ὅταν τοιοῦτοι γίνωνται	λόγοι—	πλουτείτω μόνον καὶ εὔπορος ἔστω,
[37]	τὴν ἀγορὰν κατ´ αὐτῶν γίνονται	λόγοι	σκωπτόντων, μεμφομένων, ἀποστρεφομένων. Τῶν γὰρ
[24]	δὲ πολλῶν, ἵνα οἱ τοῖς	λόγοις	ἀπιστοῦντες αὐτοῦ τὴν ἀπὸ τῶν
[41]	ἐν τοῖς περὶ τοῦ γάμου	λόγοις	ἀποσιωπῆσαι καρτερήσας αὐτόν. Ἐν βραχεῖ
[27]	ἀλλὰ τοῖς περὶ τοῦ γάμου	λόγοις	ἐνδιατρίβει κατὰ μικρὸν ἀποστῆσαι τοῦ
[28]	αὐτοῖς τοῖς περὶ τοῦ γάμου	λόγοις	ἐξαγαγεῖν αὐτοὺς τοῦ γάμου βουλόμενος.
[47]	συνεχῶς τοῖς περὶ τοῦ γάμου	λόγοις	καὶ ταύτης τὸ σφοδρότερον ὑποκλέπτων
[47]	ἐν τοῖς περὶ τοῦ γάμου	λόγοις	καὶ τοὺς τῆς ἐγκρατείας ἐνέβαλε
[35]	ὁ χωρὶς ἔργων ἐν τοῖς	λόγοις	μόνοις φιλοσοφῶν οὐδὲν ὀνίνησι μέγα
[33]	ἐν τοῖς περὶ τοῦ γάμου	λόγοις.	~Ὅτι θαυμαστὸν καὶ πολλῶν ἄξιον
[60]	καὶ ἀπεδείξαμεν ἐν τοῖς πρόσθεν	λόγοις.	~Ὅτι τὸ χρυσοφορεῖν μείζονα τῆς
[41]	δὲ τοῖς περὶ τῆς παρθενίας	λόγοις	οὐδαμοῦ παρήγαγεν ἑαυτόν. Διὰ τοῦτο
[49]	ἐν τοῖς περὶ τῶν μισθῶν	λόγοις	σιωπήσας τὸν οὐρανὸν καὶ τὰ
[57]	παιδία. Μᾶλλον δὲ ἀνωτέρω τὸν	λόγον	ἀγάγωμεν καὶ τὰ πρὸ τοῦ
[82]	ὑπολείπεται κατὰ τὸν ὑμέτερον ὑποπτεῦσαι	λόγον.	Ἀλλ´ οὐκ ἔστι ταῦτα, οὐκ
[58]	τὴν ἐμπορίαν· μᾶλλον δὲ τὸν	λόγον	ἄνωθεν ἐξετάσωμεν. ~Ὅτι εὔκολον ἡ
[42]	πρὸς τὸ συνεσταλμένον ποιῆσαι τὸν	λόγον	ἀρχόμενος τῆς συμβουλῆς ὑποτέμνεται πάλιν
[78]	ἐπειδὴ συνεῖδεν ἱκανὸν ὄντα τὸν	λόγον	δακεῖν τὴν ἐκείνου ψυχήν, ὅρα
[49]	ὁρωμένων οὐδὲ παρόντων ἐλάττονα ποιοῦνται	λόγον.	Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Παῦλος
[48]	τὸν περὶ τῆς ἀγαμίας δέξῃ	λόγον.	Ἐὰν δὲ καὶ γήμῃς« φησίν,
[41]	ταύτῃ δὲ μόνον ἀνεπαχθῆ τὸν	λόγον	εἰργάσατο καὶ ἡδὺν ἀλλὰ καὶ
[52]	ἐξιέναι πάντων εὐθύνας ὑπέχειν καὶ	λόγον	ἐν τοῖς διεφθαρμένοις ἐκείνοις δικασταῖς,
[27]	διὰ τῶν βαρυτέρων πλέκων τὸν	λόγον	ἐπαχθής τέ ἐστι τῷ ἀκούοντι
[14]	ῥήματα, βραχὺν ἂν αὐτῶν ἐποιησάμην	λόγον.	Ἐπειδὴ δὲ καὶ τῶν εἰς
[47]	προσηνῆ τε καὶ εὐπαράδεκτον τὸν	λόγον	ἐποίησεν. Ἡ μὲν οὖν ποικίλη
[78]	Καὶ οὐδὲ μέχρι τούτου τὸν	λόγον	ἔστησε· καίτοι γε τὸ Μὴ
[79]	ἐλάττωμα εἶναι μέγα εἰς ἐγκωμίου	λόγον	ἐστί. Τὸ γὰρ γῆν οἰκοῦντας
[49]	βίαν, οὐ μικρὸν εἰς ῥᾳστώνης	λόγον	ἐστίν. Ἔπειτα τῷ καὶ τὴν
[8]	πεποίηκεν. Κατὰ τὸν αὐτὸν δὴ	λόγον	καὶ ἐπὶ τοῦ γάμου τὴν
[42]	ὑπάρχειν. Ὁρᾷς πάλιν ὑφειμένον τὸν	λόγον	καὶ πάσης ἔρημον ἐξουσίας; Καίτοι
[15]	ἐπεὶ κατὰ τοῦτον προϊὼν τὸν	λόγον	καὶ τὸ δύο γυναῖκας ἔχειν
[47]	ἐπὶ τὸν ὑπὲρ τοῦ γάμου	λόγον	κατέφυγε. Τὸ γὰρ Ἐπιταγὴν οὐκ
[51]	ἀντίρροπα εἰς ἀθυμίας καὶ ὀδύνης	λόγον,	μᾶλλον δὲ οὕτω πλείονα καὶ
[41]	λοιπὸν ἐπὶ τὸν τῆς παρθενίας	λόγον	ὃν πάλαι μὲν ὤδινε καὶ
[8]	οὐδεὶς ἂν ἐπαινέσειεν εἰς παρθενίας	λόγον	ὅτι μὴ γαμοῦσιν, οὕτως οὐδὲ
[1]	μὲν οὖν κατὰ τοῦτον τὸν	λόγον	οὐκ ἂν εἶεν παρθένοι. Δεύτερον
[13]	καὶ μέχρι τούτου στήσας τὸν	λόγον	οὕτως σοφῶς ᾠκονόμησεν ὡς τοὺς
[75]	τὴν τοῦ γάμου συγχώρησιν τὸν	λόγον,	πανταχοῦ δεδοικὼς μή τις τὸ
[41]	καὶ τὸν περὶ τῶν οἰκετῶν	λόγον	παρεμβαλὼν καὶ παραμυθησάμενος αὐτοὺς ἱκανῶς
[13]	τὸ πληρῶσαι τὸν περὶ παρθενίας	λόγον	προσέθηκεν· Ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω.
[1]	οὐδὲ τοῦτο μικρὸν εἰς κολάσεως	λόγον,	τὸ πολλὰ καμόντας καὶ μείζονα
[41]	τοῖς πολλοῖς τὸν τῆς καταγνώσεως	λόγον,	τὸ τούτου πάλιν ἰσχυρότερον πρὸς
[12]	τοῦτο Παύλου νομίσῃς εἶναι τὸν	λόγον.	Τὸν γὰρ Χριστὸν εἶχεν ἐν
[50]	ἂν πολὺν αὐτὸν ποιούμενον τὸν	λόγον	ὑπὲρ τοῦ μηδ´ ὅλως εἶναι
[48]	τῆς ἐκείνου μοιχείας αὐτὴ τὸν	λόγον	ὑπέχει καὶ τὰς εὐθύνας μᾶλλον
[14]	ἀνθρώπων ὀλιγότητος οὐδὲ τὸν τυχόντα	λόγον	ὑφέξειν. Οὐκ ἦσαν τότε πόλεις
[73]	παραστήσεσθαι τῷ παρ´ ἡμῖν καὶ	λόγον	ὑφέξειν τῶν πεπλημμελημένων, τῆς κυρίας
[32]	λέγων· περὶ ψυχῆς ἡμῖν ὁ	λόγος,	ἀγαπητοί, ὑπὲρ τῶν ἐσχάτων ὁ
[5]	αἱρετικῶν παρθενία, οὐκ ἐμὸς ὁ	λόγος	ἀλλὰ τοῦ τὰ νοήματα αὐτοῦ
[52]	μέρος, ὥσπερ οὖν καὶ ὁ	λόγος	ἀπέδειξε. Τί οὖν; φησίν, ἅπασι
[47]	παρθενίαν ἕλκει καὶ τοῦτο ὁ	λόγος	αὐτοῦ βούλεται, ὁ διδάσκων πολλὴν
[43]	ὥστε οὐ περὶ ταύτης ὁ	λόγος	αὐτῷ ἀλλ´ ἑτέραν τινὰ αἰνίττεται
[52]	πεῖραν λαβόντες ἴσασι μόνοι καλῶς·	λόγος	γὰρ οὐδεὶς ἂν παραστήσειε τοῦ
[29]	συμφώνου. Ὅτι οὗτος προσηνέστερος ὁ	λόγος	ἐγένετο, τοῦ διδασκάλου τὴν γνώμην
[71]	νῦν πρὸς ἕτερον ἡμῖν ὁ	λόγος	ἐπείγεται· διὸ μόνον ἐκεῖνο προσθέντες
[49]	εἰ πρός τινας τοιούτους ὁ	λόγος	ἦν αὐτῷ. Ἐπειδὴ δὲ πρὸς
[45]	μὴ γαμεῖν, εὐπρόσωπος οὗτος ὁ	λόγος	ἦν. Εἰ δὲ κύριος ὢν
[82]	Ὥστε περιττὸς ὑμῖν οὗτος ὁ	λόγος	καὶ μάταιος. Εἰ δὲ θέλεις
[15]	ἡμέτερον ἀλλ´ ὁ τοῦ κυρίου	λόγος	ὁ παρὰ τὴν ἀρχὴν εἰπών·
[82]	τίς ὁ σοφὸς τῶν πολλῶν	λόγος;	Ὁ πατριάρχης, φησίν, Ἀβραὰμ καὶ
[14]	ἔμεινεν ἐν παραδείσῳ καὶ γάμου	λόγος	οὐδεὶς ἦν. Ἐδέησεν αὐτῷ γενέσθαι
[47]	Ὁ γὰρ περὶ τοῦ γάμου	λόγος	πάλιν ἐγγὺς ἕστηκε, τοῦτον τὸν
[45]	τίς ὁ σοφὸς τῶν πολλῶν	λόγος	πρὸς τοιαῦτα ἅπαντα ἅπερ αὐτοῖς
[68]	ταύτην ἀναμετρήσειε τὴν ἡδονήν; Ποῖος	λόγος	τὴν εὐφροσύνην τῆς οὕτω διακειμένης
[78]	ἐστιν. Ἀλλὰ τῷ μήκει τοῦ	λόγου	καὶ τῇ συνεχείᾳ τῶν συγχωρήσεων
[12]	συμβουλήν. Πόθεν οὖν ἄρξασθαι τοῦ	λόγου	καλόν; ἀπ´ αὐτῶν τοῦ κυρίου
[28]	ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ παρεκτὸς	λόγου	πορνείας ποιεῖ αὐτὴν μοιχᾶσθαι« καὶ
[24]	τοῦτο τὸ μέρος ἀφέντες τοῦ	λόγου	πρὸς τοὺς σωφρονοῦντας αὐτὸν ἅπαντα
[6]	βασιλέως ἔσωθεν. Αὕτη δὲ τοῦ	λόγου	τὴν ἀκολουθίαν ἀνέστρεψε, τὴν μὲν
[14]	ἐπινεμομένου καὶ κόπτοντος, τοῦ δὲ	λόγου	τούτου οὐκ ἐῶντος ἀντὶ τῶν
[27]	καὶ τοὺς περὶ τῆς ἐγκρατείας	λόγους	βραχεῖς ποιησάμενος ἐκείνοις πολλοῖς οὖσιν
[47]	περὶ τοῦ γάμου πάλιν ἐνέβαλε	λόγους	Δέδεσαι γυναικί; λέγων, μὴ ζήτει
[78]	ἐπὶ τοὺς ὑπὲρ τῆς παρθενίας	λόγους.	Ὁ γὰρ οὕτω πρὸς τὰ
[47]	ἐνταῦθα τοὺς περὶ τοῦ γάμου	λόγους	πάλιν ἐντίθησι διαναπαύων αὐτόν. Ἤρξατο
[41]	τοὺς περὶ τῆς παρθενίας ἐμβάλλει	λόγους,	ταῦτα λέγων τὰ ῥήματα· Περὶ
[13]	χρησίμως τοὺς περὶ τούτων κατασπείρῃ	λόγους,	τῆς τῶν ἀκουόντων περὶ τὸ
[47]	εἶναι. Καὶ οὐδὲ ἐπεξέρχεται τῷ	λόγῳ	ἀλλὰ διατεμὼν αὐτὸν καὶ διακόψας
[27]	ἐγκώμιον, οὐ φανερῶς ἐκκαλύπτων τῷ	λόγῳ	ἀλλὰ τῷ συνειδότι τῶν ἀκουόντων
[61]	Πλὴν ἀλλὰ θῶμεν πάλιν τῷ	λόγῳ	καὶ ταύτην συγχωρεῖσθαι τὴν τρυφὴν
[74]	παντί που δικαίως ἂν τάττοιτο	λόγῳ.	Καὶ τούτων δὲ χωρὶς τοσοῦτον
[46]	τοὺς ἄνδρας γινόμεναι, ἐκείνῳ τῷ	λόγῳ	λυμαίνονται τῷ λέγοντι· Ποιήσωμεν αὐτῷ
[29]	γὰρ μακρότερον ἐπέξεισι τούτῳ τῷ	λόγῳ;	Οὐ γὰρ ἤρκει διὰ τῶν
[41]	διάνοιαν προλεάνας, εἴσοδον ἀρίστην τῷ	λόγῳ	παρασκευάζει. Μετὰ γοῦν τὴν πρὸς
[58]	ταῦτα πάντα ἐκβαλόντες θῶμεν τῷ	λόγῳ	τὰ ἀδύνατα καὶ συγχωρήσωμεν γενέσθαι
[22]	τὸν Θεὸν ὡς ἅμα τῷ	λόγῳ	τούτῳ ἄρκους αὐτῶν ἐπαφεῖναι τῷ
[30]	πρόνοιαν ὡς μέλλοντας θείων ἀκούειν	λόγων	ἀποστῆναι καὶ τῆς κατὰ νόμον
[47]	μὲν οὖν ποικίλη μίξις τῶν	λόγων	διὰ τοῦτο γεγένηται. Ἄξιον δὲ
[13]	γὰρ ἀπὸ τῶν περὶ παρθενίας	λόγων	εἰς τὴν τῆς παρθενίας αὐτοὺς
[78]	ὀρθῶς. Ἀλλὰ τούτων οὔπω τῶν	λόγων	ἦν ὁ καιρός, ἐπεὶ ὅτι
[74]	ἅπαντα διὰ τῶν ἔμπροσθεν ἀπεδείξαμεν	λόγων·	Ὁ ἄγαμος μεριμνᾷ τὰ τοῦ
[1]	ἀλλὰ κἂν πρὸς τῷ μὴ	λοιδορεῖσθαι	καὶ φιλεῖν αὐτὸν λέγῃς, ἔτι
[83]	νῦν δὲ καὶ ὀργὴ καὶ	λοιδορία	μόνη τῇ γεέννῃ παραπέμψαι δύναιτ´
[52]	ὀδυρμῶν; Ἀπειλαὶ καὶ ὕβρεις καὶ	λοιδορίαι	διὰ παντός— αἱ μὲν παρὰ
[37]	πρὸς τὴν κατορωρυγμένην ἄφατον καὶ	λοιδορίαι	καὶ σκώμματα καὶ κατηγορίαι πρὸς
[40]	βούληται, εἴτε πληγὰς ἐντείνοι εἴτε	λοιδορίαις	πλύνοι, εἴτε οἰκετῶν ὑπεροψίᾳ παραδοῦναι
[1]	τοῖς μὴ μάτην ὀργιζομένοις καὶ	λοιδορίας	ἐκτρεπομένοις ὑπέσχετο, ἀλλ´ ἕτερόν τι
[1]	φησίν, οὐ κατακρίνω τῇ γεέννῃ	λοιδορίας	καὶ ὀργῆς ἀπεχόμενον τῆς πρὸς
[52]	οὐ μικρὰν ἀφορμὴν τῆς οἰκείας	λοιδορίας	τὸν ἐκείνων λαμβάνουσι πόλεμον. Καὶ
[40]	ᾖ, ἡ δὲ γυνὴ μοχθηρά,	λοίδορος,	λάλος, πολυτελής, τὸ κοινὸν τοῦτο
[44]	ἀνάγκη ἁμαρτάνειν ὀργιζόμενον, ὑβρίζοντα, ὀμνύοντα,	λοιδορούμενον,	ὑποκρινόμενον, πολλὰ πρὸς χάριν πολλὰ
[44]	τὸν ἀδικοῦντα καὶ ἀντιλοιδορήσασθαι τῷ	λοιδορουμένῳ	καὶ χρημάτων ἐπιμελήσασθαι ἐξῆν καὶ
[21]	τῶν εἰς ἑτέρους ἐκφερόντων τὰ	λοιμικὰ	ταῦτα ῥήματα τί φησιν ἄλλος
[65]	ἂν αἰχμαλωσίαν καὶ λιμὸν καὶ	λοιμὸν	καὶ τὰ ἀφόρητα τῶν κακῶν
[49]	τούτῳ συμφορὰς ἠπείλει, λιμοὺς καὶ	λοιμοὺς	καὶ νόσους καὶ πολέμους καὶ
[75]	ἐφέστηκε καὶ ὑφάνταις καὶ τῇ	λοιπῇ	θεραπείᾳ; Ἄπαγε. Οὐδὲν τούτων εἰς
[82]	λαμπρὸν ἀπέδειξε καὶ ταύτας ἡ	λοιπὴ	κακία τοῦ βίου τῷ πυρὶ
[9]	ταύτης νηστείαις, ἀγρυπνίαις, χαμευνίαις, τῇ	λοιπῇ	σκληραγωγίᾳ τιθασσεύουσι τὴν τῆς φύσεως
[82]	ἀλλὰ καὶ τὸν πατριάρχην ἡ	λοιπὴ	τῆς ψυχῆς ἀρετὴ λαμπρὸν ἀπέδειξε
[12]	ἀμφίβολος· οὐ γὰρ μόνον οἱ	λοιποὶ	πάντες ἀλλὰ καὶ Λευῗ ται
[12]	κύριος· καὶ πάλιν· Τοῖς δὲ	λοιποῖς	ἐγὼ λέγω οὐχ ὁ κύριος,
[41]	ἐνομοθέτεις, οὑτωσὶ γράφων· Τοῖς δὲ	λοιποῖς	ἐγὼ λέγω, οὐχ ὁ κύριος·
[12]	~Ὅτι Παῦλος εἰπὼν Τοῖς δὲ	λοιποῖς	λέγω οὐχ ὁ κύριος, οὐκ
[84]	οὐδὲν ἔσται πλέον. Ἀλλ´ ἀνάγκη	λοιπὸν	ἀθάνατα κολάζεσθαι τοὺς ἡμαρτηκότας ὥσπερ
[8]	μετὰ τῶν Ἑλλήνων ὑμᾶς στῆναι	λοιπόν.	Ἀλλὰ κἀκεῖνοι παρώσονται πάλιν ὑμᾶς
[52]	ὅσοι σπουδάζουσιν αὐτῆς καθελεῖν. Ἐντεῦθεν	λοιπὸν	ἀνάγκη δεδοικέναι καὶ τρέμειν τοὺς
[17]	τῷ σώματι προσγενομένην ἀσθένειαν, τότε	λοιπὸν	ἀπαλλάξας αὐτοὺς τῶν δυσαρέστων σιτίων
[6]	καὶ μετ´ ἐκείνης καὶ τὸ	λοιπὸν	ἅπαν ἀπόλλυσι σῶμα. Εἰ τοίνυν
[24]	τῶν πραγμάτων πίστιν δυσωπηθέντες παύσωνται	λοιπὸν	ἀπατῶντες ἑαυτοὺς ὡς οὐ δώσοντες
[73]	ὅταν δέῃ. Ἐπεὶ οὖν ἐκεῖ	λοιπὸν	ἀπιέναι χρὴ ἀπαλλάξωμεν ἑαυτοὺς τῆς
[84]	γινομένης τῶν πεπραγμένων ἡμῖν, οὐκέτι	λοιπὸν	ἀποδύσασθαι τὰ πλημμελήματα συγχωρούμεθα, ἀλλ´
[17]	γίνεται. Ἐπειδὴ δὲ ἔδειξεν, οὕτω	λοιπὸν	ἀφίησιν ὥσπερ ἐν καλιᾷ τῷ
[38]	φύγε τὸν ἀνταγωνιστήν· ἀλλ´ ἀνάγκη	λοιπὸν	δυοῖν θάτερον ἢ στεφανωθέντα ἢ
[47]	γεγένηται. Ἄξιον δὲ καὶ αὐτὰ	λοιπὸν	ἐξετάσαι τὰ ῥήματα. Δέδεσαι« φησί,
[41]	εὐγένειαν αὐτοῖς τὴν πνευματικήν, μέτεισι	λοιπὸν	ἐπὶ τὸν τῆς παρθενίας λόγον
[73]	Ἐνταῦθα ὁ καιρὸς συνεσταλμένος τὸ	λοιπόν	ἐστιν, ἵνα καὶ οἱ ἔχοντες
[72]	φησιν· Ὁ καιρὸς συνεσταλμένος τὸ	λοιπόν	ἐστιν. ~Ὅτι οὐ γάμου ὁ
[28]	ἐπειδὴ εἰσελθόντα ἅπαξ δουλεύειν ἀνάγκη	λοιπὸν	ἕως ἂν τῇ γυναικὶ τοῦτο
[57]	συνέχωνται λύπαις καὶ φροντίσι, πόθεν	λοιπὸν	ἡδίστην καλέσομεν τὴν ἐν τῷ
[57]	φαίνηται προσκορής, πότε δυνήσεται θαυμασθῆναι	λοιπόν;	Καὶ μή μοι τοῦτο εἴπῃς·
[40]	αὐτὴν καὶ ἄκουσαν ἐγκρατεύεσθαι κελεύει	λοιπόν·	Μενέτω« γάρ φησιν, ἄγαμος ἢ
[75]	τοῖς ἄλλοις ἅπασιν, οὐκέτι θατέρῳ	λοιπὸν	ὁ ἕτερος ὑπεύθυνος γίνεται ἀλλ´
[54]	ὁ τοιοῦτος ἄξιος ἔσται γάμος	λοιπόν;	~Ὅτι ἀφόρητον κακὸν πλουσιώτερον ἄνδρα
[11]	τοῖς τέκνοις τῆς ἐκκλησίας διαλεξώμεθα	λοιπόν.	~Ὅτι Παῦλος εἰπὼν Τοῖς δὲ
[46]	κατ´ εἰκόνα καὶ ἄκοντος ἀφῃρέθη	λοιπόν.	Οὐ γὰρ μικρὸν αὐτοῦ τῆς
[44]	ἑαυτὸν κλύδωνα. Ἐκεῖ δὲ ἐμπεσόντα	λοιπὸν	οὐδὲ ἔστιν εἰπεῖν ὅσα ἀνάγκη
[73]	βιωτικῶν, τῆς χρήσεως αὐτῶν ἀώρου	λοιπὸν	οὔσης καὶ παρὰ καιρόν; Εἰ
[52]	πρὸς αὐτήν, ποῦ δυνήσεται βλέψαι	λοιπόν;	Πρὸς τίνα καταφύγῃ; Πόθεν τῶν
[40]	ἄλλον μεταπηδᾶν, τί γάμων ἔδει	λοιπόν,	ταῖς ἀλλήλων γυναιξὶν ἀδιακρίτως τῶν
[84]	Ἀβραάμ, οὐδὲν αὐτῷ πλέον ἔσται	λοιπόν.	Τῆς γὰρ κυρίας παραγενομένης καὶ
[17]	ἰσχύος προσγενομένης ἁπάσης μετὰ ἀσφαλείας	λοιπὸν	τῆς πτήσεως ἔχωνται. Οὕτω καὶ
[45]	μεριμνᾶν οὐδὲν αὐτῷ τούτου μέλει	λοιπόν.	Τὸν μὲν γὰρ τρόπον τῆς
[14]	ἐπεισῆλθε τῷ βίῳ; Ποῦ δὲ	λοιπὸν	χρησόμεθα τῇ γυναικὶ μήτε εἰς
[62]	τοιαῦτα ἐργαζομένων ποικιλία καὶ ὁ	λοιπὸς	κόσμος ἅπας καθάπερ τις ἀθλητὴς
[49]	Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης καὶ ὁ	λοιπὸς	τῶν ἀποστόλων χορός· διὰ τοῦτο
[80]	δυναστεία καὶ δόξα καὶ ὁ	λοιπὸς	τῶν ὀνείρων τούτων ὁρμαθός, ἀλλὰ
[15]	ἡ τῶν ἱματίων περιβολή, ὁ	λοιπὸς	τῶν χρειῶν ὄχλος. Ταῦτα γὰρ
[30]	τῆς προσευχῆς, πόσῳ μᾶλλον τοὺς	λοιποὺς	τοὺς οὐκ ἔχοντας τοσαύτην μίξεως
[42]	οὐδὲν πλέον ἑαυτῷ δίδωσι τῶν	λοιπῶν	ἀλλὰ καὶ τοῦτο ὃ κοινὸν
[14]	μὴ γαμεῖν ἀφανισθέντος οὐδὲν τῶν	λοιπῶν	ἐπὶ τῆς αὐτῆς ἀσφαλείας καὶ
[64]	Εἰ δὲ ἀπιστεῖς, ἄκουσον τοῦ	Λουκᾶ	λέγοντος ὅτι Μαστιχθέντες οἱ ἀπόστολοι
[49]	ἱματίοις καὶ στρωμνῇ μαλακωτέρᾳ, καὶ	λουτροῖς	διηνεκέσι, καὶ μύροις καὶ οἴνῳ
[68]	χρυσοῦ ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν	λουτρῶν	καὶ ἐπὶ τῶν παραδείσων καὶ
[57]	Καὶ ταύτης δὲ τῆς φροντίδος	λυθείσης	ἑτέρα πάλιν ἐπεισέρχεται· τὰς γὰρ
[57]	Ἀλλὰ γὰρ ἐκείνης τῆς φροντίδος	λυθείσης	ὁ τῆς ἀπαιδίας εὐθέως ἐπεισέρχεται
[48]	γυναῖκα; Καὶ ὅτι δεθέντα καθάπαξ	λυθῆναι	οὐκ ἔνι, ὅτι πολλὴν ἔχει
[68]	ὃ μάλιστα πανταχοῦ ταῖς ἐπιθυμίαις	λυμαίνεται.	Ἀλλ´ οὐ βούλει τὸν οὐρανὸν
[71]	κειμένους στρωμάτων. ~Ὅτι καὶ ψυχὴν	λυμαίνεται	ἡ τρυφή. Ἐνῆν καὶ ἑτέρωθεν
[62]	τὸ χρυσοφορεῖν καὶ τῷ κάλλει	λυμαίνεται	καὶ τὴν ἀμορφίαν ἐπιτείνει. Εἶδεν
[63]	παρθενίας κόσμος τοιοῦτος. Οὐ γὰρ	λυμαίνεται	τῇ περικειμένῃ ἐπειδὴ μηδ´ ἐστὶ
[60]	οὖσα τύχῃ, οὐδὲ τοῦτο αὐτῆς	λυμαίνεται	τὴν μνηστείαν, ἀλλὰ ἀρκεῖ ψυχὴν
[55]	ὑποταγῆς νόμῳ τὰ τῆς ὁμοτιμίας	λυμαίνεται,	τοῦ τῆς οὐσίας μέτρου πείθοντος
[62]	Ἂν μὲν γὰρ εὔμορφος ᾖ,	λυμαίνεται	τῷ κάλλει τῆς φύσεως. Ὁ
[1]	οὐκέτι δὲ καὶ τὸν μὴ	λυμαινόμενον	τοῖς ἀλλοτρίοις δωρεὰν λαμβάνειν ἐκέλευσαν.
[11]	πρὸς ὑμᾶς τοὺς τοσοῦτον πρᾶγμα	λυμαινομένους	καὶ τὸν δεσπότην διαβάλλοντας καὶ
[10]	γάμον κακίζοντες τοῖς ταύτης ἐγκωμίοις	λυμαίνονται,	οὕτως ὁ διαβολῆς ἀπαλλάττων αὐτὸν
[46]	ἄνδρας γινόμεναι, ἐκείνῳ τῷ λόγῳ	λυμαίνονται	τῷ λέγοντι· Ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν
[15]	ἡ παρθενία, βουλομένου πολλοὺς εἶναι,	λυμανεῖται	τὸ πλῆθος. Ἀλλ´ οὕτως ἐβουλήθη,
[46]	ὁ Θεὸς καὶ οὐδὲν αὐτῷ	λυμήνασθαι	οὐδὲ ἐπιβουλεῦσαι ἐτόλμησεν· ἑώρα γὰρ
[65]	μετὰ πόνων καὶ ὠδίνων· Ἐν	λύπαις	γάρ« φησί, τέξῃ τέκνα. Ἡ
[57]	γενομένων καὶ πονηρῶν διαφόροις συνέχωνται	λύπαις	καὶ φροντίσι, πόθεν λοιπὸν ἡδίστην
[41]	ὄχλον μόνον οὐδὲ διὰ τὰς	λύπας	τὰς καθημερινὰς ἀλλ´ ὅτι παντὸς
[75]	μάτην, μᾶλλον δὲ καὶ ἐπὶ	λύπῃ—	Θλῖψιν γὰρ τῇ σαρκί« φησίν,
[52]	ἀκριβῶς συναγαγὼν ἀντίθες ταύτῃ τῇ	λύπῃ	καὶ οὐδὲ φαινομένην ὄψει τὴν
[57]	τῶν ἀπευκτῶν, ἀφορητοτέραν ἔχει τὴν	λύπην	ἢ εἰ παρὰ τὴν ἀρχὴν
[58]	γάμος κἂν πάντα διαφύγῃ τὰ	λυπηρά.	Βούλει καὶ ταῦτα πάντα ἐκβαλόντες
[71]	ἐπάγει τῶν νοσημάτων, ποῦ τὰ	λυπηρὰ	θήσομεν; Οἷον ἀρχόντων φόβους, δήμων
[51]	τρυφᾶν ἱκανὰ τὰ τοῦ γάμου	λυπηρὰ	ταύτην ἀφανίσαι τὴν ἡδονήν. Ὅπερ
[49]	μᾶλλον προτρέπει, ἔν τε τοῖς	λυπηροῖς	μειζόνως φοβεῖ, τῷ τὴν αἴσθησιν
[56]	τις ἐπὶ τοῖς ὡμολογημένοις εἴποι	λυπηροῖς;	Οὐ γὰρ ὑπὲρ ἑνὸς δέδοικε
[57]	ἐναντίων ἴσοις ἀμφότεροι συνέχονται τοῖς	λυπηροῖς.	Τί δὲ χρὴ λέγειν τοὺς
[52]	παντὸς μὲν χρηστοῦ, παντὸς δὲ	λυπηροῦ	τυραννικώτερον οὗτος αὐτοῦ κατακρατεῖ τὴν
[52]	τὸν ὀφείλοντα εἶναι παραμυθίαν τῶν	λυπηρῶν	ἁπάντων καὶ ὅθεν προστασίαν ἐχρῆν
[69]	εἴθε μέχρι τῶν παρ´ ἡμέραν	λυπηρῶν	καὶ τὰ τῆς ἀσχημοσύνης ἐκείνης
[67]	ἄν τις εἴποι περὶ τῶν	λυπηρῶν;	~Περὶ τῆς ἀταραξίας τῆς τῇ
[57]	~Περὶ τῶν παντὶ γάμῳ προσόντων	λυπηρῶν.	Πλὴν ἀλλ´ εἰ δοκεῖ ἐκεῖνα
[56]	τῆς ἐπὶ τοῖς τετελευτηκόσι γίνεται	λύπης	ἀλλ´ εἰ δεῖ τι καὶ
[56]	πράγματα προσῆκεν. ~Ὅτι πολλὰς ἔχει	λύπης	ἀνάγκας ἡ γαμηθεῖσα. Ἐπὶ μὲν
[66]	ἢ βουλομένην θρύπτεσθαι τοσαύτας ἔχειν	λύπης	καὶ μικροψυχίας ἀνάγκας. Οὐδὲ γὰρ
[73]	ἀφίστασθαι χρὴ καὶ χαρᾶς καὶ	λύπης	τῆς ἐπὶ τοῖς παροῦσι πράγμασι
[63]	πρὸς τοὺς ἀδικοῦντας καὶ συνεχῶς	λυποῦντας	ἀγριαίνειν καὶ διανίστασθαι ἀλλὰ καὶ
[57]	ὡς αἱ τῶν πονηρῶν προσδοκίαι	λυποῦσι.	Τὰ μὲν γὰρ ἀγαθὰ ὅταν
[65]	τὴν ἀπὸ τοῦ νόμου κατάραν	λύσας	καὶ ταύτην ἔλυσε μετ´ ἐκείνης.
[48]	θεὶς ἀνάγκην, τότε περὶ τῆς	λύσεως	διαλέγεται. Εἰπὼν γὰρ Δέδεσαι γυναικί;
[76]	ἄν τις εἰκότως, πῶς ἀνωτέρω	λύσιν	δεσμῶν τὸ πρᾶγμα καλῶν καὶ
[47]	Δέδεσαι γυναικί; λέγων, μὴ ζήτει	λύσιν.	Ἐπεὶ εἰ μὴ τοῦτό ἐστι,
[40]	βούληται καταλλαγῆναι; φησίν. Ἔχεις δευτέραν	λύσιν	καὶ ἀπαλλαγήν. Τίνα ταύτην; Ἀνάμενε
[47]	φησι; Δέδεσαι γυναικί; Μὴ ζήτει	λύσιν·	λέλυσαι ἀπὸ γυναικός; Μὴ ζήτει
[28]	στέργειν ἀναγκάζεται τὴν δουλείαν καὶ	λύσιν	οὐδεμίαν οὐδὲ διέξοδον ταύτης δύναται
[48]	γὰρ Δέδεσαι γυναικί; Μὴ ζήτει	λύσιν«	τὸ τηνικαῦτα ἐπήγαγε Λέλυσαι ἀπὸ
[47]	Δέδεσαι« φησί, γυναικί; Μὴ ζήτει	λύσιν.	Τοῦτο οὐχ οὕτως συμβουλεύοντός ἐστιν
[14]	τῶν τὴν παρθενίαν ἐκβαλλόντων καὶ	λύσις.	Ἀλλ´ ἴσως εἴποι τις ἄν·
[52]	κρίσεως καὶ οὐκ ἀνταλλάξεται οὐδενὸς	λύτρου	τὴν ἔχθραν οὐδὲ μὴ διαλυθῇ
[80]	τὸ τῆς τῶν ἐπιθυμιῶν περιγενέσθαι	λύττης	καὶ μαινομένην κατέχειν τὴν φύσιν,
[10]	ὅσα τῶν ἀρτίων καὶ μηδεμίαν	λώβην	ἐχόντων ἐστὶν ἀμείνω, ταῦτα ὡραῖά